A's Diary 6
4 มิ.ย.
วันนี้วันศุกร์แล้ว ผมมารออยู่ที่ยิมได้ซักประมาณ 20 นาที แต่อ้นก็ยังไม่มาเลย ไม่รู้ว่าไปไหน ผมลองโทรหาก็ไม่ติด อืมม.... แต่ก็ยังดีที่ได้บีมาถ่ายแก้ในส่วนของอ้น มีบ้างบางฉากที่ผมเปลี่ยนให้บีขึ้นมามีบทมากขึ้นแทนฉากของอ้น เนื่องจากบีเป็นคนสัมภาษณ์ ถึงอย่างงั้นผมก็อดกังวลไม่ได้ว่า อ้นจะรู้สึกอย่างไรถ้ารู้ว่า จากตัวหลักจะกลายเป็นแค่ตัวประกอบของสารคดี....แต่ทำยังไงได้.....ผมไม่มีทางเลือกนี่นาจะมาเห็นแก่อ้นคนเดียวงานผมก็จะเสีย.....ระหว่างที่ผมนั่งคิดไปเรื่อยๆบีก็เดินมามองอยู่เนืองๆ ก่อนจะมานั่งข้างๆ ผมมองซ้ายมองขวาไม่มีน้องคนไหนสนใจเลยหอมแก้มบีเข้าไปหนึ่งฟอด ก่อนจะเนียนซุกลงที่หลังคอน้องบีเบาๆมือสองข้างก็กอดน้องบีไว้หลวมๆ กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวบีตอนนี้ทำให้ผมรู้สึกสบายใจดีจังผมนั่งกอดบีอยู่อย่างนั้นพักหนึ่งก่อนจะเห็นว่า.....น้องตองแอบซุมมองอยู่เงียบๆจากอีกมุมหนึ่งของยิม.....ผมเลยรีบปลีกตัวออกจากน้องแล้วเดินไปที่หน้ายิม
“คัมมาน ชุลลา!!” เสียงผมเรียกน้องๆ มาเข้าแถว เนื่องจากได้เวลาฝึกซ้อมแล้ว แต่ก่อนจะซ้อมปกติเวลาผมคุม จะมีการสวดก่อนหนึ่งจบ ผมจะพูดคุยกับน้องในเรื่องต่างๆ เป็นการสอนในเรื่องคุณธรรม จริยธรรม ความคิด เหตุผลให้น้องกลายๆ บางครั้งก็มีเรื่องประกอบให้เห็นภาพง่ายๆ ส่วนมากเป็นเรื่องเล่าจริงบ้างแต่งบ้าง เท่าที่ผมสังเกตดูหลายๆคนก็ชอบให้ผมเล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง แรกๆมันก็สนุกดีแต่หลังๆ มันทำให้ผมเหมือนคนแก่ที่ชอบเล่าความหลังยังไงก็ไม่รู้
ช่วงนี้มีหนังเข้าใหม่เรื่อง โป๊ะแหลก ผมเลยลองถามน้องๆ ว่ามีใครสนใจจะไปดูหนังเรื่องนี้เย็นนี้บ้าง ปรากฏว่าน้องๆ ยกมือว่าจะไปกันมากมายทำเอาผมหนักใจเลยทีเดียวว่าจะคุมทันได้ยังไง แต่ เอาเข้าจริงๆ แล้วเย็นวันนั้นก็สรุปได้ว่ามีคนไปดูด้วยได้แค่ 7 คน เท่านั้น แน่นอนครับ 2 ใน 7 คือ บี กับ ว่าน ส่วนอ้นไม่ได้ชวนเพราะติดต่อไม่ได้ ค่ำวันนั้นผมเลยไปจองตั๋วไว้ตามจำนวนเงินของน้องๆที่ฝากมา
-----------------------------------------------------
5 มิ.ย.
“Ichiban Yari Ore Ga itadaki Kiri Komi Taichou Kagamine Len Da” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาทำเอาผมสะดุ้งตื่นจากผวังค์ที่แสนสุขทันที แสงแดดอ่อนๆที่ส่องผ่านหน้าต้างเข้ามาตอนนี้ มันเพียงพอที่จะทำให้ผมแสบตาได้อย่างไม่น่าเชื่อ ผมเอามือคลำหามือถือต้นเสียงไปเรื่อยๆไม่นานผมก็จับตัวได้ ก่อนจะเอามาดูว่าใครกันที่บังอาจโทรเข้ามา รบกวน ณ เวลาหลับนอนอันแสนสุขของผม
“น้องต้นกล้า Calling” หืม....ต้นกล้า...ผมส่ายสายตาไปมองนาฬิกาตรงมุมจอของมือถือ
“07.53” อ๊ากกกก....นัดดูหนังรอบ 13.40 น. จะโทรมาทำไมตอนนี้
“อืมมม ว่าไง” ผมกดรับสายแล้วพูดออกไป
“พี่อยู่ไหน” น้องต้นกล้าถามกลับด้วยเสียงร่าเริงอย่างสุดๆเลยทีเดียว
“บนที่นอน” เสียงผมงัวเงียสุดๆ เลยอะ
“ห๊า.....แล้วเมื่อไหร่พี่จะมา”“เที่ยงครึ่ง”“โห....นานจัง” ต้นกล้าทำเสียงพ้อๆเล็กน้อย
“อ่าว ก็บอกแล้วว่านัดกันบ่ายโมงตรงนี่นาแล้วไปทำไมตอนนี้อะ”“ก็ได้ๆ ผมรออยู่แถวนี้นะ” พูดจบน้องก็กดตัดสาย
ผมวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆก่อนที่จะตะกายๆผมห่มมากอด อืม.....ว่าแต่....เมื่อวานที่นัดกันไว้....ไม่มีน้องต้นกล้านี่นา.....แล้ว.......น้องต้นกล้าไปได้ไง....ไม่ซิ....น้องจะอยู่ยังไงสำคัญกว่า เพิ่ง 8 โมงเองนะ ห้างเปิดตั้ง 10.00 น. อ่า.....ไม่ๆมันไม่ใช่ธุระของผมนี่นา ว่าแล้วผมก็ตัดสินใจนอนต่อโดยไม่ลังเลเลยทีเดียว
จนกระทั่งประมาณ 5 โมงเช้าผมก็ค่อยๆคลานลงมาจากเตียงอย่างอาลัยต่อผ้าห่มผืนหนานุ่มที่ยังอุ่นอยู่ ผมเดินเซๆไปยืนเหม่ออยู่หน้ากระจกก่อนจะเริ่มอาบน้ำแปรงฟันล้างหน้าสระผม....เอ...วันนั้นผมทำอะไรอีกน้า...ช่างมันเถอะ....แต่ระหว่างที่ผมกำลังเริ่มอาบน้ำอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
“Ichiban Yari Ore Ga itadaki Kiri Komi Taichou Kagamine Len Da” ผมชะโงกหัวออกมาจากห้องน้ำ ( นี่ๆคุณผู้อ่านอย่าบอกใครนะ เวลาอาบน้ำผมไม่เคยปิดประตูห้องน้ำเลย แฮะๆ ) ใจหนึ่งก็อยากวิ่งออกมาดูนะว่าใครโทรมา แต่ว่า....ตัวผมยังเปียกโชคอยู่เลย ช่างมัน อาบให้เสร็จก่อนดีกว่า
“Ichiban Yari Ore Ga itadaki Kiri Komi Taichou Kagamine Len Da”“Ichiban Yari Ore Ga itadaki Kiri Komi Taichou….”“Ichiban Yari Ore Ga …..”“Ichiban….” โทรกันเป็นเรื่องเป็นราวเลยทีเดียว..... หลังจากอาบน้ำเช็ดตัวเสร็จผมก็เดินมากดดูว่าใครกันที่โทรเข้ามาถี่ยิบๆแบบติดๆกันขนาดนี้
“น้องบี 5 Misscalls” อืมม....น้องบีนี่เองนึกว่าใครว่าแล้วผมก็โทรกลับ
“ฮัลล โหลวววว” น้องบีรับสายทำเสียงน่ารักใส่
“ว่าไง มีอะไรหรือเปล่า”“พี่.......ตอนนี้พี่อยู่ไหน”“บ้าน....แล้วบีอะ”“อยู่โรงหนัง มานั่งรอพี่ตั้งนานแล้ว” ทันทีที่บีพูดจบผมก็หันไปมองนาฬิกา
‘12.12 น.’“เพิ่งจะเที่ยงเอง ทำไมมาเร็วจัง” ผมถามบีไปด้วยความสงสัย
“ก็....มารอพี่อะ” บีทำเสียงพ้อๆหน่อยๆ
“อื่อๆ ไปเดี๋ยวนี้ล่ะ” “รีบมานะ” บีพูดกำชับ แล้วก็วางสายไป ผมเลยรีบเช็ดตัวแล้วใส่เสื้อผ้า รีบออกไปหาน้อง
พอมาถึงโรงหนังก็พบน้องๆทั้ง 7 คนกำลังยืนรออยู่หน้าร้านกาแฟ รวมถึงน้องต้นกล้า.....และ น้องผู้หญิงอีก 1 คน (ถ้าใครอ่านมาตั้งแต่ต้น....น่าจะจำได้เรื่องที่มีทีมงานชอบขโมยของชาวบ้านเค้ากินของกลับไปอ่าน A's Diary 2 ดู คือน้องผู้หญิงที่มาเกินด้วยเนี่ยะหัวหน้าทีมงานเลย) ผมก็ทักทายถามไถ่ไปตามประสา เป็นพี่ก็ต้องดูแลน้อง แล้ว....จะเอาไงกับอีก 2 คนนี้ดีล่ะ ไม่บอกไม่กล่าวล่วงหน้า ขณะนั้นเองผมกำลังจะบ่นเรื่องนี้ บีน่าจะดูออกว่าผมกำลังจะบ่นเลยคว้ามือผมจูงออกมาห่างจากกลุ่มแล้วกระซิบข้างๆหูผมว่า
“พี่...อย่าดุพี่เค้าเลย พี่เค้ากำลังเสียใจ” บีกระซิบข้างหูผม พี่ที่บีคุย บีหมายถึงน้องผู้หญิงที่เป็นทีมงานน่ะครับ
“เสียใจเรื่องอะไรอีก” ผมถามกลับไป หน้าน้องใกล้หน้าผมมากเลยอะ...
“ก็พ่อพี่เค้าจะทุบโทรศัพท์พี่เค้าทิ้ง” บีกระซิบกลับมา
“ทุบทิ้ง?” อะไรนะ ผมที่มัวแต่เคลิ้มเพราะน้องเอาหน้ามาใกล้เปลี่ยนความสนใจมาที่คำพูดของน้องทันที
“ใช่ ทุบทิ้ง พี่เค้าเพิ่งหยุดร้องให้เมื่อกี้เอง”“ทุบทำไมล่ะ” ผมถามกลับไป เพราะกลัวว่าจะเกี่ยวกับเหตุที่มาดูหนังกัน
“ผมก็ไม่รู้” บีกระซิบกลับมา
“บีๆ” ผมเรียกบีเบาๆ ผมอดใจไม่ไหวแล้วอะ >.<
“ครับ” น้องตอบกลับมา ผมก็ก้มลงไปใกล้ๆ หูบีแล้วทำมือเหมือนจะกระซิบก่อนที่จะงับหูน้องบีเบาๆ
“อ๊ะ” บีสะดุ้งเฮือกทันที ก่อนจะยิ้มแบบอายๆ ก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้ากลุ่ม
ตอนแรกผมว่าจะถามนะเรื่องที่ว่าพ่อน้องจะทุบโทรศัพท์ เพราะผมกลัวว่ามันจะเกี่ยวกับเรื่องที่มาดูหนังกันเนื่องจากน้องๆทั้ง 7 ที่มาด้วยนั้นผมแจ้งผู้ปกครองไปแล้ว ไม่รู้ซิครับอดคิดไม่ได้จริงๆ ....ก่อนหนังฉายประมาณ 7 นาที เรื่องที่ผมกังวลก็ปรากฏให้ผมเห็นเป็นตัวๆ เลยทีเดียว
“อาย!!” เสียงเรียกชื่อน้องผู้หญิงคนนั้นดังขึ้นจากผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆกับกลุ่มน้องๆ ไม่มีใครทันสังเกตว่าผู้หญิงคนนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เดาไม่ยากเลยทีเดียว เพราะหญิงวัยกลางคนคนนั้นคือแม่ของน้องอายนั่นเอง แล้วเรื่องราวต่างๆก็กระจ่างขึ้นมาว่า
เมื่อเช้าน้องอาย ขอคุณแม่ไปเล่นที่บ้านน้องต้นกล้า คุณแม่น้องอายเลยให้น้องไปเอาเงินในลิ้นชักจำนวน 500 บาท ติดตัวไปด้วย แต่น้องดันหยิบใบ 1,000 ไปแทน พอน้องทำผิดปั๊บน้องก็เลยตัดสินใจที่จะไม่รับโทรศัพท์จากทางบ้านด้วยการปิดโทรศัพท์ เพราะน้องคิดว่าเดี๋ยวทางบ้านต้องโทรมาเรื่องเงิน 1,000 แน่ๆ กลายเป็นน้องทำผิดถึง 2 กระทงเลย
แล้วก็เป็นดั่งที่น้องอายคาดไว้ที่บ้านโทรมาจริงๆ แต่โทรมาถามว่าน้องอายอยู่ที่ไหน ไม่ใช่เรื่องเงินอย่างที่อายคิดไว้แต่แรก เพราะคุณพ่อน้องอายผ่านไปทางบ้านน้องต้นกล้าพอดี เลยเอาของกินไปฝากแต่กลับพบว่าน้องอายกับต้นกล้าไม่อยู่ คุณพ่อเลยจะโทรถามว่าอยู่ที่ไหนเนื่องจากผู้ปกครองน้องต้นกล้าเองก็ไม่ทราบว่าน้องไปไหนกัน พอคุณพ่อน้องอายโทรหาลูกสาวไม่ติด....ครับ อารมณ์ผู้ชาย....หงุดหงิดรุนแรงนะครับ ยิ่งกับเรื่องลูกสาวหายไปไหนก็ไม่รู้ ทั้งรัก ทั้งห่วง คุณพ่อน้องอายเลยไปโวยวายกับคุณแม่น้องซะงั้น คุณแม่น้องอายไม่รู้จะทำยังไงเลยโทรหาต้นกล้าแทน น้องต้นกล้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะอายไม่ได้บอกอะไรไว้ ต้นกล้าก็เลยเล่าไปตามความจริงทั้งหมด ทั้งคุณแม่ ทั้งคุณพ่อน้องอายเลยตามมาที่โรงหนัง พอน้องอายเห็นพ่อกับแม่มาก็เลยวิ่งไปหลบอีก
สรุปคือ อายอยากมาดูหนังด้วย แต่ไม่ยอมบอกผมแต่แรก เลยอ้างว่าจะมาเล่นกับต้นกล้า ก่อนจะชวนต้นกล้ามาเล่นที่ห้าง เพื่อเนียนรอเวลาดูหนังพร้อมพวกผม แต่ปัญหาที่เกิดขึ้น ณ จุดนี้คือน้องอายทำตัวของน้องเอง ทางบ้านไม่ได้จะดุอะไรเรื่องเงินเลย แค่อยากรู้ว่าน้องอยู่ไหน ทำอะไรแค่นั้นเอง แต่น้องร้อนตัวไปเอง แถมปิดมือถือ ทั้งยังหลบหน้าไม่ยอมพูดคุยอีก ปัญหามันก็ยิ่งรุนแรง จากเรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้เป็นปัญหาซะใหญ่โต หลังจากฟังจบ ผมเองจะว่าไม่ต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้เลยมันก็คงจะไม่ได้ ผมให้น้องๆเข้าไปในโรงก่อนเพราะหนังเริ่มฉายแล้ว ส่วนผมอยู่คุยกับคุณแม่น้องอายก่อน
“เฮ้อ.....” ผมถอนหายใจหลังจากที่เคลียร์กับคุณแม่น้องอายเสร็จก่อนจะเข้าไปในโรง บี กับ ว่าน เว้นที่ตรงกลางเอาไว้ให้ ผมเลยเข้าไปนั่งก่อนจะเอนหลังให้สบาย ตอนนั้นหนังตัวอย่างฉายหมดพอดี ผมก็เลยเนียนจับมือบีกำไว้หลวมๆ บีเอียงตัวมาซบไหล่ผม แล้วก็กำมือตอบรับกลับมา ผมหันไปหอมที่ผมน้องบีเบาๆ น้องบีนั่งพิงไหล่ผมแบบนั้นไปจนจบเรื่อง ก่อนที่น้องคนอื่นๆจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
ขากลับบีก็ถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับน้องอาย ผมเลยถือโอกาสสอนเรื่องพวกนี้ให้กับน้องบีไปด้วยเลย บีเองก็รับปากว่าจะไม่ทำเรื่องแบบอาย ผมเองก็หวังว่าบีจะไม่ทำ อืมมมก่อนถึงบ้านน้องผมเอามือซ้ายโอบกอดน้องบีเบาๆ ตามด้วยการล้วงเข้าไปในเสื้อน้องลูบๆตัวน้องบีเบาๆ อืมมม....ผิวน้องเนียนดีจัง แฮะๆๆๆ
------------------------------------------------------------------------
7 มิ.ย.
วันนี้ผมเข้ายิมช้าหน่อยหนึ่งเพราะแอบหลับเพลิน พอมาถึงก็พบว่าน้องๆหลายคนมารอกันแล้ว รวมถึงอ้นด้วย ทันทีที่เห็นผม อ้นเดินมาใกล้ๆเหมือนจะอยากให้ผมเล่าถึงสารคดีที่ผมถ่ายไป แต่ผมก็ไม่พูดอะไร ก่อนจะให้ว่านนำน้องๆซ้อมส่วนผมก็เดินดูรายละเอียด หลังการซ้อมช่วงแรกเสร็จผมก็ไปนั่งตรงมุมเดิม บีเดินตามมานั่งข้างๆ ว่านก็ด้วย ไม่นานนักอ้นก็เดินตามมา
“พี่” อ้นเรียกผม
“หืม”“เสาร์นี้ไปดูโป๊ะแหลกปะ” อ้นพูดจบก็ยิ้ม
“เค้าไปดูกันแล้ว” ว่านตอบกลับไป
“ตอนไหน” อ้นถามกลับ
“เมื่อเสาร์ที่ผ่านมา” บีตอบ
“จริงเหรอพี่” อ้นหันกลับมาถามผมอีกครั้ง
“อืม”“ไม่เห็นชวนผมเลย” อ้นทำหน้าตาน้อยใจหน่อยๆ
“ก็อาทิตย์ที่แล้วเราไม่มาเลย ไปไหนก็ไม่รู้โทรหาก็ไม่ติด จะให้พี่ชวนยังไง” ผมพูดออกไป
“เออ ใช่ เขาก็โทรหาเอ็งไม่ติด” บีเสริม
“แล้ว....สารคดีพี่ล่ะ ผ่านไหมครับ” อ้นถามถึงสารคดี
“ผ่าน” ผมตอบกลับไป อ้นยิ้มกลับมาเหมือนว่าเค้าดีใจที่ได้มีส่วนร่วม
วันนี้ไม่มีอะไรมากมาย เพราะผมไม่ค่อยได้คุยอะไรกับน้องๆเป็นพิเศษส่วนใหญ่จะคุยแบบรวมๆอาจเพราะผมเหนื่อยมั้งกับเรื่องตัดต่อสารคดีด้วย MV ด้วย ทำคนเดียวทั้งที่เป็นงานกลุ่ม แล้วที่สำคัญวันนี้เปิดเทอมวันแรกเมื่อเช้าผมตื่นตั้งแต่ 05.45 น. ไปคุมน้องปี 2 รับน้องปี1 ผมรู้สึกเพลียมากๆ ตอนเย็นผมไปส่งว่านกับบีเหมือนเดิม แต่วันนี้มีสมาชิกใหม่มาเพิ่มอีกหนึ่งคน แบบว่า ซ้อน 4 เลยทีเดียว ว่านเลยมานั่งหน้า ส่วนบีกับน้องอีกคนนั่งหลัง ผมไปส่งน้องมาใหม่ ตามด้วยน้องบี สุดท้ายคือน้องว่าน....
ว่านไม่ได้เปลี่ยนที่นั่ง น้องยังคงนั่งหน้าเหมือนเดิม วันนี้ผมเลยได้กอดว่านบ้าง แต่ว่านบ้าจี้หน่อยๆแถมยังเส้นทางไม่เอื้อเท่าไหร่เลยได้แค่กอดเบาๆในบางจุด ระหว่างทางผมก็ชวนน้องคุยไป มองต้นคอน้องไป มองทางไป น้องอายุ 10 ต้นๆเนี่ยคอน่างับกันจริงๆเลยนะครับ ฮ่ะๆ แต่ผมไม่กล้าทำแฮะ เลยเป่าลมใส่หูน้องว่านเบาๆหลายครั้ง ว่านเองก็หันกลับมาหัวเราะเบาๆ แต่แล้ว....ณ จุดหนึ่ง เมื่อใกล้ถึงบ้านว่าน.....ผมไม่ได้สังเกตว่ามีหลุมเล็กๆบนถนน
“ตึก!!” ล้อหน้าตกลงหลุมอย่างจังตอนนั้นเอง.....แรงกระแทกทำให้ปากของผมสัมผัสลงบนหลังคอว่านเข้าอย่างจัง.....
“อ๊ะ!!” ว่านอุทานขึ้นมา ผมรีบขยับหน้าออกห่างทันที ผมไม่รู้ว่าว่านจะว่าอะไรไหม เพราะว่านเคยแสดงท่าทีรังเกียจกระเทย ผมกลัวว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครูอาจทำให้น้องเข้าใจถูก ครับ อ่านไม่ผิด ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวน้องจะพาลไม่ชอบผมเอาแต่....ว่านก็ไม่เห็นพูดอะไรเลยแฮะ....เอา เพื่อความแน่ใจ งับเลยงับหูว่านไปหนึ่งดอก....
“.....”“......” ว่านนิ่งแฮะ ไม่เห็นพูดอะไร ผมก็งับค้างไว้อยู่อย่างนั้นเดี๋ยวหนึ่งก็ปล่อยเพราะเริ่มเข้าเขตชุมชน พอผมปล่อยว่านก็คุยกับผมแบบปรกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
.....อืม.....ผมสงสัยจริงๆ......ว่าน......Y ไหม........
To Be Con
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
