หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[knightofbabylon]

มาหรือยังเอ่ย ถ้ายังไม่มาเร็วๆนี้ พรุ่งนี้จะมาอ่านนะคะ
เพราะอาจจะอยู่รอไม่ได้ 

[Little Devil]

มานอนรอด้วย

[Angel_K]

ตอนที่ 38 ลูกลิงขี้เมา


“เออกร พรุ่งนี้กันต์มีงานต้องไปคงกลับดึกๆ ไม่ต้องรอกินข้าวนะ” กันต์บอกผมตอนเรากำลังนั่งดูโทรทัศน์กัน

“เดี๋ยวกรแวะเข้าไปกินข้าวเย็นที่บ้านดีกว่า แล้วค่อยกลับมาเจอกัน” ผมบอกเขา พรุ่งนี้ออกจากออฟฟิศแล้วแวะเข้าบ้านไปหาพ่อกับแม่เลยดีกว่า เพราะวันเสาร์ตั้งใจว่าจะออกไปเดินเล่นที่สวนฯ

“วันเสาร์กรไปเดินสวนกับพวกนั้นนะ” ผมบอกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ส่วนไอ้พวกนั้นที่ผมพูดถึง ก็พวกเพื่อนผมนั่นละครับ

“ซื้ออาหารปลามาด้วย เมื่อกี้ไปดูใกล้จะหมดแล้ว เออ ซื้อกรวดมาใหม่ด้วย จะได้เปลี่ยนของเก่าออก สีมันไม่ขาวแล้ว”  

“อือ เดี๋ยวซื้อมาให้ แล้วงานมีที่ไหน” ผมถาม แค่รู้ไว้บ้าง ว่าใกล้ไกลแค่ไหนจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงมาก เพราะส่วนใหญ่เขาจะโทรมาหาผมก่อนจะขับรถออกมาจากงานแล้วจะไม่โทรอีก ส่วนผมเหมือนกันจะไม่โทรหาเขาเวลาขับรถ แต่ใช้กะเวลาเอาว่าจะกลับมาถึงประมาณกี่โมง ถ้าเห็นว่านานผิดปกติถึงจะโทรถามว่า ถึงไหนแล้ว มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า

“จัดในเรือล่องไปตามแม่น้ำเจ้าพระยา งานเลิกตอนห้าทุ่ม” กันต์บอกผม ปกติเวลาเขาไปงานไหนจะไม่อยู่นานมากแค่ไปพอเป็นพิธีแล้วก็กลับ นอกจากสถานที่หรือโปรแกรมในงานมันบังคับถึงจะอยู่จนงานเลิก    



..............................................................


“ครับ” ผมรับสายของกันต์ที่โทรเข้ามา ตอนเย็นผมไปกินข้าวกับพ่อแม่ที่บ้าน และขับรถมาถึงหน้าคอนโดฯ ตอนที่กันต์โทรเข้ามาพอดี

“กรมารับหน่อย” เสียงปลายสายพูดกลับมาด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้อยู่พอสมควร ผมมองนาฬิกาในรถตอนนี้ก็สี่ทุ่มนิดๆ แล้ว

“ดื่มเข้าไปเยอะใช่ไหม เสียงถึงเป็นแบบนั้น” ผมถาม ในใจก็เริ่มกรุ่นๆ ขึ้นมาแล้ว รู้ว่าปกติเขาคอแข็ง แต่ไปงานคนเดียวแล้วเมาแบบนี้มันก็ใช่เรื่อง และปกติเขาก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ ผมเลยขับรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถด้านข้างคอนโดฯ แทนที่จะขับขึ้นไปที่อาคารจอดรถ เพื่อคุยกับปลายสายให้รู้เรื่อง

“นิดดด...หน่อยยย...” กันต์ตอบ เออ... ยังบอกว่านิดหน่อย เสียงยานขนาดนั้น

“รถจอดอยู่ที่ร้านใช่ไหม” ผมถาม เพราะงานนี้เขาจัดกันในเรือ คนที่ไปจะจอดรถทิ้งไว้ที่ร้านแล้วลงเรือกันไป และตอนนี้ผมชักจะพาลหงุดหงิดกับเจ้าของงานด้วยอีกคน ทำไมต้องทำอะไรให้มันยุ่งยากนักวะ

“อื้ออออ... มารับ...ด้วย เดี๋ยว... อึก ก็ถึงแล้ว อึก...” เสียงปลายพูดแทบไม่เป็นภาษา กินอะไรเข้าไปขนาดนั้นวะ ผมบ่นอยู่ในใจ

“ครับ ๆ” ผมตอบแล้วเปิดประตูลงจากรถ ก่อนจะเดินไปหารปภ. ให้พี่เขาช่วยเรียกแท็กซี่ให้ ขากลับจะได้ขับรถกันต์กลับมา
 
“ไหวหรือเปล่าครับ คนดี” ไม่ใช่เสียงกันต์ ไม่ใช่เสียงผม แต่เป็นเสียงคนอื่นที่แทรกเข้ามา ไอ้ประโยคแรกไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้คำลงท้ายนี่มัน...

ตอนนี้ผมขึ้นแท็กซี่แล้วบอกจุดหมายปลายทางเรียบร้อยแล้ว และชักจะเริ่มหงุดหงิดเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่ใช่คนที่หึงหรือระแวงไม่ดูตามาตาเรือนะครับ เพราะถ้าจะให้ผมระแวงกับผู้ชายที่มาใกล้เขาทุกคนมันคงไม่ใช่เรื่อง ผมกับกันต์เราใช้ชีวิตกันตามปกติ คบเพื่อนฝูง ออกไปข้างนอกบ้างตามเรื่องตามราว แล้วไอ้เรื่องมองผู้ชายคนอื่นแล้วจะนึกชอบขึ้นมา มันก็ไม่มีและไม่คิดจะมี แต่ไอ้ที่ได้ยินเมื่อกี้มันคงไม่เข้ามาแบบธรรมดาแล้วมั้งครับ เพราะฉะนั้นมันเลยทำให้ผมไม่พอใจเท่าไร

“กันต์ ทำอะไร อยู่ที่ไหน” ผมถาม ก่อนจะได้ยินเสียงโอ้กอ้ากตามมา ถ้าแบบนี้คงอยู่ในห้องน้ำ

“ห้อง... น้ำ”

“อยู่กับใคร… ติ๊ด ๆ ๆ ๆ” ผมถาม แต่ยังไม่ทันได้คำตอบสายก็หลุดไปก่อน ผมเลยโทรกลับไปหาเข้า แล้วก็ยังดีที่โทรติดแล้วเขารับสาย ไม่อย่างนั้นผมคงห่วงเขายิ่งกว่านี้

“กันต์อยู่กับใคร” ผมถามอีกครั้ง ต้องถามสั้นๆ เพราะถามยาวไปไม่รู้เขาจะฟังรู้เรื่องหรือเปล่า

“ลูกค้า” ผมแน่ใจว่ากันต์เขาพูดความจริง แต่ไอ้ลูกค้าที่เขาว่าท่าทางมันคงไม่ได้อยากเป็นแค่นั้น

“เฮ้ย!! ปล่อยดิวะ” เสียงกันต์โวยวาย

“กันต์มีอะไร” ผมเผลอถามกันต์เสียงดังจนพี่ที่ขับแท็กซี่เหลือบมองผมผ่านกระจกหลัง

“ไม่มีอะไรๆ ใจเย็นน่า” ไม่ใช่เสียงกันต์ แต่เป็นเสียงจากคนที่กำลังทำให้ผมแทบคลั่งดังลอดเข้ามาในสายอีกครั้ง

“จะออกกกก.... ปล่อย สิวะ” คราวนี้เป็นเสียงกันต์ แล้วตามมาด้วยเสียงเปิดประตู

“ดื่มน้ำก่อนนะครับ” เสียงบุคคลที่สามดังเข้ามา นี่ผมควรจะดีใจใช่ไหม ที่ไอ้คนที่อยู่กับกันต์ยังทำตัวเป็นคนดีอยู่ ผมหวังให้มันดีได้ตลอด      

ติ๊ด ๆ ๆ ๆ แล้วคราวนี้สายก็หลุดไปจริงๆ พอผมโทรไปก็กลายเป็นว่าติดต่อกันต์ไม่ได้แล้ว แต่ตอนนี้ผมใกล้จะถึงร้านที่กันต์เขามาแล้ว

.
.
.
ผมเดินเข้าไปในร้าน และเดินไปที่ท่าจอดเรือซึ่งทันเวลากับที่เรือเข้ามาเทียบท่าพอดี ตอนนี้คนในเรือก็เริ่มทยอยลงมากันแล้ว บางคนก็เดินลงมากันดีๆ แต่บางคนก็แทบจะแบกหรือลากกันลงมา ผมว่างานนี้แต่ละคนเหมือนจะมากินมาดื่มมากกว่ามาสนใจกับงานจริงจัง หรือไม่เจ้าของงานก็ตั้งใจจะให้มันออกมาเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก

แล้วผมก็เห็นคนที่ให้ผมมารับถูกประคองลงมา ผมเลยเดินเข้าไปหา ท่าทางกันต์จะไม่เห็นผม แขนข้างหนึ่งของกันต์ถูกยกพาดไหล่ของคนที่พาลงมา ส่วนเอวก็ถูกโอบเอาไว้ ถ้าผมไม่คิดมากไปผมว่ามันจงใจจะจับจนเกินเหตุ ส่วนกันต์ก็เหมือนพยายามจะเอามือแกะมือของไอ้คนนั้นออกเหมือนกัน แล้วถ้าให้ผมเดามันคือเจ้าของเสียงที่ดังลอดเข้ามาในโทรศัพท์ระหว่างที่ผมคุยกันกันต์


“กันต์” ผมเดินเข้าไปจนถึงตัวของสองคนนั่น แล้วเรียกชื่อคนที่ผมมารับ พอกันต์เขาเห็นผม ก็ยื่นมือออกมาหา เหมือนจะให้ผมรับตัวเขาไว้ ผมเลยเข้าไปรับตัวเขา แต่ไอ้นั่นมันยังไม่ยอมปล่อย แล้วก็ไม่ยอมพูดอะไร

“ปล่อยเด้” เสียงกันต์โวยวายเพราะถูกรั้งตัวไว้ ผมควรจะดีใจไหมครับตอนนี้ ...แล้วมือมึงอ่ะเอาออกจากเอวแฟนกูสักทีสิวะ ผมไม่ได้พูดแต่มองหน้ามันแทน ถึงจะคิดแบบนั้น แต่ผมก็ไม่รอให้มันปล่อยเอง เพราะเข้าไปดึงตัวกันต์ออกมาเลย แล้วกันต์เขาจะออกมาหาผมตั้งแต่แรกอยู่แล้วเลยดึงตัวออกมาง่าย

กันต์เขาก็เขามาหาผมแล้วนะครับ แต่ไอ้นั่นมันก็ยังไม่ยอมเดินไปไหน แล้วมันก็พูดออกมา

“มีเจ้าของแล้วก็ไม่บอก ขอโทษนะครับ”

“ไม่ต้องมองผมแบบนั้นหรอก ผมแค่ไม่ชอบแย่งของใคร"

“โชคดีครับ” พอเขาพูดจบก็เดินออกไปเลย เปลี่ยนสรรพนามเรียกเขาเลยผม เหมือนเขาจะเป็นคนดีกว่าที่คิดนะครับ แล้วถ้าเรื่องนี้จะเอาเรื่องใครเอาเรื่องคนที่ผมมารับดีกว่า

แล้วคิดว่าตอนนี้ผมจะทำหน้าแบบไหนหรอครับ ในเมื่อสถานการณ์มันออกมาเป็นแบบนี้ จากที่กำลังโมโหเลยหายไปเยอะ แต่ก็ยังมีอยู่บ้าง แล้วก็มาคิดได้ครับว่า ผมกับกันต์ดูออกขนาดนั้นเลย ว่าเป็นอะไรกัน

แต่แล้วก็เหมือนเดิมผมไม่ต้องรอคำตอบกับสิ่งที่ตัวเองสงสัยนาน แค่ก้มลงมานิดเดียวก็เห็นคำตอบแล้วครับ

ก็ไอ้คนเมาที่เรียกให้ผมมารับ กำลังยืนเกาะผมเป็นลูกลิงเลยครับ ยกแขนมาเกี่ยวคอผมไว้แล้วยืนซบ ...มาอยู่ท่านี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ดีนะที่เขาลงมาคนท้ายๆ คนเลยทยอยออกจากร้านกันไปเยอะแล้ว ส่วนไอ้คนที่ยืนเกาะผมอยู่นี่ถ้าเป็นเวลาอื่นคงดูน่ารักมากเลยนะครับ แต่ตอนนี้คดีติดตัวมันลดความน่ารักลงไปได้พอสมควร แล้วถ้าลองเขาสร่างขึ้นมาเมื่อไหร่แล้วผมลองเล่าให้เขาฟังว่าทำอะไรไว้บ้างมันจะเป็นยังไง แต่อย่างหนึ่งที่ผมคิดได้คือ ผมคงโดนว่าก่อนอย่างแรก ที่ปล่อยให้เขาทำแบบนี้

“ไปกลับบ้าน” ผมดึงตัวเขาออก แล้วช่วยพยุงให้ยืนดีๆ

“รถจอดอยู่ที่ไหน” ผมถาม เขาก็ยกมือมาชี้ๆ ไปทางลานจอดรถ

“กุญแจ” ผมเรียกหากุญแจรถจากเขา เขาก็ตบๆ กระเป๋ากางเกงตัวเอง ก่อนจะล้วงมือเข้าไปหยิบกุญแจรถมาส่งให้ผม
 
ขึ้นรถก็หลับเลยครับ ลูกลิงของผม เฮ้อ!! มันน่าปล่อยมาคนเดียวอีกไหมละเนี่ย

“พรุ่งนี้เรามีเรื่องที่ต้องคิดบัญชีกันนะครับที่รัก” ผมหันไปพูดกับเขาก่อนออกรถ


..............................................................

“เป็นอะไร” ลูกลิงสร่างเมาลุกขึ้นมานั่งพร้อมทำหน้าหงุดหงิดเล็ก ๆ

“แล้วทำอะไรไว้ละ” ผมลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงแล้วหันไปถามเขากลับ ส่วนสาเหตุที่เขาลุกขึ้นมานั่งทำหน้าหงิกใส่ผม นั่นเป็นเพราะว่าตอนที่เขาตื่นมาแล้วขยับตัวเข้ามาจะกอดผม ผมกลับไม่กอดตอบ ยกแขนผมให้ไปกอดตัวเขาเองก็แล้ว ผมยังยกออกอีก จริงๆ เมื่อคืนหลังจากเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แล้ว ผมก็นอนกอดเขาเหมือนทุกวัน แต่พอตอนเช้าผมก็ขยับตัวออก แล้วนอนต่อตั้งใจให้เขาตื่นมาเห็นแบบนั้น

“ใครทำอะไร” ฟังตอบเข้า รู้ตัวบ้างไหมละว่าทำผมหัวปั่นขนาดไหน แล้วถ้าเมื่อคืนไม่ใช่คนๆ นั้นล่ะ  

“แล้วเมื่อคืนทำไมถึงเมาขนาดนั้น”

“เจอคนเยอะ เลยเพลินไปหน่อย” โห ตอบซะผมปลื้มเลยครับ เพลินไปหน่อย ไม่หน่อยแล้วแบบนั้น

“ขอโทษ” เขาพูดเสียงอ่อย

“ไม่ได้โกรธ แต่เป็นห่วง แล้วเมื่อวานรู้ตัวหรือเปล่าว่าทำอะไรไว้บ้าง” ผมถาม ตอนนี้ผมไม่ได้โกรธอะไรแล้ว เขาส่ายหน้าตอบผม ผมเลยเล่าให้ฟังตั้งแต่เขาโทรมาหาผม จนสุดท้ายลงจากเรือแล้วก็มายืนเกาะผมเป็นลูกลิง

แล้วเหมือนจะมีเรื่องหนึ่งที่ผมคิดผิดไปคือ เรื่องที่ผมคิดว่า เขาจะว่าผมที่ปล่อยให้เขามายืนเกาะผมเป็นลูกลิงนอก
สถานที่ เขาไม่ได้ว่าผมสักคำ แต่ส่งกำปั้นมาที่อกผมจนดังอั้ก

แล้วคิดว่าวันนี้ที่ผมบอกว่าจะไปเดินสวนกับเพื่อน ผมจะได้ไปไหมครับ
.
.
.

“ไอ้กร มึงอยู่ไหน”

“ขอโทษ กูไปไม่ได้แล้ววะ”

“เฮ้ย อะไรวะ... ตื๊ด ๆ ๆ”


“อื้อ...”

-----------------------------------------------

[knightofbabylon]

แอร๊ยยยย มาพอดี   ไรท์เตอร์เลย
ถ้าช้ากว่านี้อีกไม่เกิน10นาที จะออกแล้ว
กันต์เมาน่ารักอ่ะ เกาะเป็นลูกลิง นึกสภาพออกเลย
ว่าแต่คุณลูกค้าท่านนั้น เหอะๆ ยังดีที่เป็นคนดีมีศีลธรรม ไม่แย่งของใคร

มีอีกมั้ยคะ หรือมีแค่นี้ ไม่แน่ใจ แหะๆ เห็น --------------------- เอาไว้
 :กอด1:ให้กำลังใจ

[PEENAT1972]

555 งดเที่ยวไปโดยปริยาย

[iforgive]

ซะงั้น  ปลาทองเจ้าเอ๋ยย   รอไปก่อนนะทั้งอาหารทั้งหินประดับบ้านของพวกเจ้า
เพราะคนที่จะไปซื้อกำลังทำโทษลูกลิงขี้เมาอยู่
กันต์นี่เวลาเมาก็น่ารักดีเนอะ

[fOnfOn :D]

พี่กันต์ก็เมาทีนี้มาดหายเลยนะค่ะ


แต่ว่าน่ารักอ่าาาาาาาาาาาาา   

[N.T.❁]

 

[Na na]

อ้ายยยยยย... น่ารักอีกแล้ว

ลูกลิงจะได้ออกไปงานไหนอีกหรือเปล่านะ หลังงานนี้

 

[Rockstar]

ฮ่าๆ โดนทำโทษใช่มั้ยเนี่ย
แต่ยืนเกาะเป็นลูกลิงฟังดูน่ารักเนอะ
ดูขี้อ้อนกว่าปกติ

[anajulia]

 

บ้าๆๆๆ หนูหิวนะ ป๊ากะพ่อ ไม่ยอมไปซื้ออาหารมาเพิ่ม เดี๋ยวหมดสต๊อกแล้วหนูจะกินอะไร (สิงร่างไอ้ตัวในโหลอยู่)
.....................

ของฝากน้องกวางค่ะ
ผมเดินเช้าไปในร้าน (เข้า)
“ไม่ต้องมองผมแบบนั้นหรอก ผมแค่ไม่ชอบแย่งของใคร (อัญประกาศปิดประโยคหายค่ะ)
ผมลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงแล้วหันไปถามเขาถาม (หืม? ถามตัวหลัง? ตั้งใจจะบอกว่าหันไปถามเขากลับ รึเปล่าคะ?)
รู้ตัวบ้างไหมละว่าทำผมหัวปั่นขนาดไหน แล้วถ้าเมื่อคืนไม่ใช่คนๆ นั้นละ   (ตรงนี้ถ้าเป็น “ล่ะ” ทั้งสองที่จะรื่นกว่าค่ะ เสนอเจ๋ยๆนิ)

[yeyong]

รอบนี้ สั้นจัง
เหมือนยังค้างคาอ่ะ
มันต้องตบท้ายด้วยNC อีกนิดนึง

[sakiko]

โอ้ย ยย ย ย  ค้าง งง มากมา ยย ย

[PandP]

โอ๊ะ โอว อย่าลงโทษลูกลิงแรงนะจ๊ะ เดี๋ยวช้ำหมด 555

[bbyuqin]

555 เว้นไว้ให้คนอ่านเดาเอาเองว่าใครจะโดนอะไร...อิอิ...

พี่กันต์ก็เมาซะเกือบเป็นเรื่องเลย..

[PeeYaR]

กำลังลงโทษลูกลิงอยู่ล่ะสิ เลยไม่ว่างไปเที่ยวแล้วอ่ะ 555

[Little Devil]

รอดไป เจอคนดี
สมควรโดนลงโทษ

[DexTunG]

 

[wan]

เกือบไป ดีที่ยังมีคนดีมีศิลธรรมเหลืออยู่ในสังคม
บทลงโทษนี้ คงยาว ก็เล่นยกเลิกการไปสวนซะงั้น
+1 ให้ ไรเตอร์ สงสารลูกลิงจัง 

[bbc52]

น่ารักจังงงเลยย

แต่สงสารปลาน้อยน้า ที่จะไม่มีอาหารเพราะ กร มัวแต่ หุหุหุ

จตุจักรเลยเป็นหมันเลยยยย

ชอบอ่านเรื่องนี้มากเลยย ชอบ กันต์กับกรมากกกกกกกกกกก

[Akamei]

อื้อ สุดท้ายนี้มันอะไรค่ะ??

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

ค้าง ค้าง อ่ะ

รอตอนต่อไปค่ะ

[wisa]

 

[cmos]

หุหุ ไปมะด้ายเพราะต้องลงโทษลูกลิงอ่ะจิ

 

[lasom]

อิอิ ลิงดื้อ

[a_tapha]

   สนุกมากๆ เลย จะติดตามไปเรื่อยๆ ค่ะ

[warin]

ลูงลิงขี้เมาโดนหวานใจลงโทษซะแล้ว

ยิ่งอ่านยิ่งน่ารักมาก

[win200]

 

[naiin]

ผู้ชายคนนั้นเขามั่นมาก ว่าเขามีดีพอไม่ชอบที่มีเจ้าของหาได้ไม่ง่ายหรอกนะ โชคดีที่เจอ

[OHmeza019]

เอ้ยย
ทำโทษกันยาวเลยมั้ง
เเล้วลูกลิงเปนไงมั้งละ ??ฮ่าๆ

[Chocorun]

น่ารักขึ้นทุกวันเลยนะลูกลิง เอ้ย! พี่กันต์


นับว่าโชคดีนะที่เจอคนไม่ชอบแย่งของใคร
ไม่อย่างนั้นละไม่อยากจะคิด
สมควรต้องโดนลงโทษกันบ้างนะพี่กันต์ ฮ่าๆ