หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[naiin]

ชักจะเริ่มสงสารกรแล้วสิ ที่ต้องรับมือคนอารมย์เสียเพราะโดนขัดใจ  คนมั่นใจในตัวเองสูงและโสดก็งี้แหละ เพลาๆลงบ้างเดี๋ยวดีเอง

[N.T.❁]

สงสัยอาจเพราะกำลังป่วยหรือเปล่าหนอ?
(เวลาเราป่วยก็หงุดหงิดง่าย แถมชอบให้คนมาเอาใจอีกตะหาก << ง่ายๆคือเรียกร้องความสนใจเป็นพิเศษอะค่ะ 5555)

ดูๆไปพี่กันต์นี่ลึกๆแล้วคงแอบเอาแต่ใจอยู่นะคะเนี่ย ^^
น้องกรก็อย่าเพิ่งเบื่อน๊าา...
สิ่งที่ดีที่สุดคือความเข้าใจ ยังไงก็ค่อยๆปรับตัวเข้าหากันนะคะ
+1 เป็นกำลังใจนะคะ มาบ่อยๆน๊า ชอบมากๆเลยค่ะ ^^

[Little Devil]

เหมือนจะดื้อมากกว่าอ้อนนะ
นายกรใจเย็นมากเลย
+1

[dahlia]

พี่กันต์ต้องเชื่อในตัวกรนะ แล้วก็เชื่อในตัวเองด้วยเนอะ รักกันๆๆ

[wan]

เข้ามาตามอ่าน พอทันแล้ว ก็เลยเมมให้ +1 เป็นกำลังใจให้ครับ
ค่อย ๆ เติม ค่อย ๆ เรียนรู้ กันไป อีกหน่อยก็รู้เขารู้เราเองแหละครับ
คู่นี้ไม่หวือหวา ค่อยเป็นค่อยไป อ่านสบาย ๆ ครับ 

[Sweet cream]

พี่กันต์โหมดนี้ก็น่ารักไปอีกแบบนะ

น่ารัก น่าหยิกมากๆ เลย

ส่วนน้องกรก็เป็นคนใจเย็นดีจัง


 

[aeyja55]

  :กอด:1: ชอบจัง น่ารักทั้งคู่เลย แล้วก็ไม่เลี่ยนจนเกินไป

[n2]

ชอบกรกับกันต์จังเลย
กรดูแลเอาใจใส่กันต์ดีจริงๆ

[Angel_K]

ตอนที่ 19 รับฟัง [1/2]

เช้าวันนี้ผมมีเรียนตอนเช้าเลยได้โอกาสแวะส่งพี่กันต์ที่ออฟฟิศ ก่อนจะเลยไปมหาวิทยาลัย ผมขอเขาแค่วันนี้ที่ผมจะไปรับไปส่ง เพราะอยากให้เขาหายดีเสียก่อน เวลาที่ผมมารับมาส่งแบบนี้มันก็เหมือนการบังคับทางอ้อมให้เขากลับบ้านพักผ่อนตามเวลา ไม่ใช่ทำงานจนหามรุ่งหามค่ำแล้วป่วยขึ้นมาอีก และที่ต้องทำแบบนี้ทั้งๆ ที่รู้ว่าเขามีสิทธิ์ที่จะโกรธหรือไม่พอใจขึ้นมาก็ได้ นั่นก็เพราะผมเป็นห่วงเขา ซึ่งมันเป็นเหตุผลง่ายๆ ข้อเดียวที่ผมคิดขึ้นมาได้ แล้วเราก็เจอกันคนละครึ่งทาง ถ้าเขาหายดี แข็งแรงเหมือนเดิมเมื่อไหร่ จะกลับทำงานหนักเท่าไหร่ผมคงไปห้ามอะไรไม่ได้อีก

ช่วงที่พี่เขาไม่สบายผมเองก็อยากดูแลเขาเท่าที่จะทำได้ ส่วนคนป่วยเองให้ความร่วมมือกับผมบ้าง ไม่ให้บ้าง ดื้อบ้าง อ้อนบ้าง หลายอารมณ์จริงๆ กับคนป่วยคนนี้ แต่มันก็ทำให้ผมรู้จักกับตัวตนของเขามากขึ้น แล้วนิสัยหนึ่งที่ผมได้รู้จักดีเลยก็คงเป็นเรื่องเอาแต่ใจของเขานี่ล่ะ    



...........................................................................


หลังจากเลิกเรียนในช่วงเช้าแล้ว ผมกับเพื่อนก็ออกไปกินข้าวกลางวันกันข้างมหาวิทยาลัย ช่วงที่ออกมาจากร้านไปเจอกับพวกรุ่นน้องที่สนิทกันที่เดินออกมาจากร้านข้างๆ มันเลยมาชวนพวกผมไปเล่นบาสฯ ที่โรงยิมกันตอนบ่าย ซึ่งผมเองก็พอมีเวลาว่างอยู่เลยตกลงไปเล่นกับพวกมัน  ไหนๆ ก็ไม่ได้มาเล่นนานแล้ว วันนี้ขอออกกำลังยืดเส้นยืดสายเสียหน่อย


แล้วผมก็ออกจากโรงยิมมาตอนสี่โมงเย็น จากนั้นก็แวะไปอาบน้ำจัดการตัวเองเรียบร้อยที่ห้องของติ๊ดมัน จะออกไปรับพี่กันต์เลยก็ไม่ไหว เหงื่อท่วมเสียขนาดนี้  ส่วนหอที่ติ๊ดมันอยู่ก็อยู่ข้างมหาวิทยาลัยนี่เอง มันมาอยู่หอเพราะบ้านมันอยู่ไกลพอสมควร มันขี้เกียจขับรถไปกลับ จะว่าไปห้องมันก็แทบจะเหมือนห้องของพวกผมไปด้วยอยู่แล้ว บางทีเลิกเรียน รอเรียนต่อ หรือว่างๆ ก็มาสุมหัวกันอยู่ที่นี่ ซึ่งเป็นมาแบบนี้ตั้งแต่พวกผมเรียนปีหนึ่งแล้ว



ผมขับรถจากห้องของติ๊ดมาถึงออฟฟิศพี่กันต์ก็พอดีกับเวลาเลิกงาน ผมจอดรถรออยู่ข้างนอกแล้วส่งข้อความไปบอกพี่เขาว่ามาถึงแล้ว หลังจากนั้นประมาณสิบนาทีเขาก็เดินออกมาขึ้นรถ

“วันนี้ไปกินข้าวข้างนอกกัน” พี่กันต์พูดขึ้นมาทันทีที่เข้ามานั่งในรถ

“ครับ แล้วพี่อยากกินอะไร” ผมตอบ แล้วถามเขากลับ พร้อมกับขับรถออกมาจากหน้าออฟฟิศ

“กรชอบกินอาหารญี่ปุ่นหรือเปล่า”

“ก็ชอบนะ กรแค่ไม่ชอบอาหารที่รสจัด หรือใส่เครื่องเทศเยอะๆ” ผมตอบ

“อืม งั้นไปกินอาหารญี่ปุ่นกัน”


แล้วเราก็พากันไปกินอาหารญี่ปุ่นที่ร้านในห้างฯ ใกล้ๆ กับคอนโดฯ และช่วงนี้เป็นช่วงที่ทางห้างฯ กำลังจัดมิดไนท์เซลอยู่พอดี หลังจากกินข้าวแล้ว เราเลยถือโอกาสเดินซื้อของกันอีกนิดหน่อย  แล้วผมก็ได้รู้เพิ่มมาอีกอย่างว่าเวลาแฟนผมช็อปปิ้ง น่ากลัวขนาดไหน แต่เจ้าตัวเขาบอกว่ายังไงก็เป็นของที่เขาต้องใช้ อย่างพวกเสื้อเชิ้ต กางเกงสำหรับใส่ทำงาน แล้วซื้อช่วงนี้มันถูกกว่าปกติตั้งเยอะ ผมก็ได้แต่เออๆ ออๆ ตามเขาไป

ส่วนผมเองได้ติดมือมาบ้างแต่ไม่เยอะเท่ากับของเขา และก็ได้เสื้อที่เขาซื้อให้ผมตัวหนึ่งเป็นเสื้อโปโลสีฟ้าเข้มออกเทา สกรีนลายกราฟฟิคตรงช่วงบ่าด้านหลัง เป็นของแบรนด์ที่มีสัญลักษณ์เป็นกระต่าย ผมเองก็ซื้อกลับไปให้เขาตัวหนึ่งเหมือนกันแต่เป็นสีดำ มีลายสกรีนเป็นรูปปีกนกเล็กๆ อยู่ต่ำกว่าปกด้านหลังลงมา เดินซื้อของกันไปซื้อของกันมา ยกนาฬิกาขึ้นมาดูอีกที ก็บอกเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว เลยชวนกันกลับคอนโดฯ  



………………………………………………………


“พรุ่งนี้พี่จะกลับไปนอนที่บ้านนะ” คนที่กำลังนั่งดูหนังอยู่ข้างๆ ผมหันมาบอก ตอนที่เรากำลังนั่งดูหนังซี่รี่ที่ดูค้างเอาไว้ ผมเองก็ดูจนเริ่มติดไปด้วยอีกคน

“ครับ แล้วพี่จะกลับมาวันไหน” ผมถามบ้าง

“วันอาทิตย์ช่วงเย็น แล้วกรจะเข้ามาหรือเปล่า”

“แล้วอยากให้กรมาหรือเปล่าล่ะ” ผมถามกลับ แล้วก็เห็นคนทำคิ้วขมวดชนกันขึ้นมาจนได้ ก็รู้นะว่าเขาจะต้องแสดงอาการแบบนี้ แต่ก็นั่นล่ะ มันยิ่งทำให้ผมอยากแกล้งอยากแหย่เขา

“กลับมาถึงแล้วจะโทรบอกแล้วกัน ถ้าอยากเข้ามาก็มา” นั่นแหละครับ คำตอบของพี่กันต์

“โห จะบอกว่าอยากสักนิดก็ไม่มี” ผมทำเสียงประท้วงอย่างไม่จริงจังนัก

“ก็จะโทรบอกแล้วนี่ไง” ยั่วขึ้นดีจริงๆ เลยแฟนผม เฮอๆ

“คร้าบๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มาถึงแล้ว กรจะเข้ามาแล้วกัน” ผมเองก็เริ่มรู้ลิมิตอยู่แล้วว่าเล่นได้แค่ไหน ถ้ามากกว่านี้อีกนิดเขาจะเริ่มโกรธจริงๆ แล้ว ผมต้องรีบหยุดก่อน จะว่าเขาเป็นโกรธง่ายหรือยั่วให้โมโหได้ง่าย มันก็ไม่ใช่อย่างนั้นเสียทีเดียว แต่เขาเป็นคนที่ชอบอะไรตรงๆ แล้วก็เป็นคนมีเหตุผลกับทุกอย่างมากกว่า พอเจอใครยียวนใส่เลยออกอาการ แบบว่าคนเขามีสาระตลอดเวลา ไม่เป็นไรอยู่กับผมเดี๋ยวเขาจะยิ้มจะเล่นได้มากขึ้นเอง ผมว่านะ

“อืม” ตอบสั้นๆ ง่ายๆ แบบนี้ล่ะเขา

เราก็นั่งดูหนังกันไปเรื่อยๆ จนเที่ยงคืนกว่า จากนั้นก็พากันเข้านอน พอลงนอนผมก็คว้าตัวอีกคนเข้ามากอดไว้ เขาเองก็กอดผมตอบ ก่อนที่เราจะนอนหลับยาวกันไปถึงเช้า



.....................................................................


หลังจากกินมื้อเช้าที่พี่กันต์เป็นคนลงมือทำแล้ว เราก็ออกจากห้องและลงลิฟท์มาด้วยกัน แต่ผมจอดรถไว้ที่ชั้นสูงกว่าของพี่กันต์ขึ้นมาสองชั้นเลยออกจากลิฟท์มาก่อน แต่ก่อนที่ผมจะเปิดประตูก้าวขึ้นรถ เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้นมาก่อน พอหยิบโทรศัพท์ก็เห็นที่หน้าจอว่าเป็นแม่ของผมที่โทรเข้ามา เลยยืนคุยอยู่เกือบๆ ห้านาทีก่อนจะขับรถออกมา


แล้วช่วงจังหวะที่ผมขับรถผ่านมาถึงชั้นที่พี่กันต์จอดรถเอาไว้ ผมกลับเห็นเขากำลังเดินกลับเข้าไปในคอนโดฯ แต่เขาไม่ได้กลับเข้าไปคนเดียว แขนข้างหนึ่งของเขาถูกคล้องไว้ด้วยแขนของผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นอยู่ในชุดเดรสสั้นสีดำ เธอสวยนะครับ สวยมาก สวยและดูมีเสน่ห์ อย่างที่ทำให้ผมรู้สึกได้ว่าคงทำให้ใครหลายๆ คนที่เห็นมองตามเธอได้ไม่ยากนัก


หลังจากนั้นผมเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ารู้สึกหรือคิดอะไรยังไงกับภาพที่เห็น จะเรียกว่ายังไง มันเหมือนว่าผมกำลังเบลอ  ความคิดในหัวตีกันยุ่งไปหมด ผมรู้สึกตัวอีกทีก็หยุดรถ และมองดูเขาเดินหายเข้าไปในคอนโดฯ ด้วยกัน  


“ภาพที่ผมเห็นมันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้” ผมพยายามบอกตัวเองว่ามันคงไม่มีอะไร  
 

“แต่ภาพเมื่อกี้ มองแล้วเหมือนคู่รักที่น่าอิจฉามากกว่า” แล้วมันก็มีความคิดอื่นผุดขึ้นมาด้วยเช่นกัน


“พี่กำลังปิดบังอะไรผมอยู่หรือเปล่า”


“ไม่หรอก ผมอาจจะคิดมากไปเอง”


ผมใช้ความคิดอยู่แบบนั้น ในขณะที่ร่างกายมันเหมือนว่าจะไร้เรี่ยวแรงไปเสียเฉยๆ แล้วก็เหมือนว่าร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงของผมมันก็ยังไปเร็วกว่าความคิดของผมในตอนนี้ ผมเลื่อนรถมาจอดเข้าที่ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้บนเบาะข้างๆ ขึ้นมาแล้วกดโทรหาคนที่เพิ่งลับตาผมเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว


>>ตื๊ดดด... ตื๊ดดด... ตื๊ดดด...<<

ครั้งแรกที่ผมโทรเข้าไปไม่มีคนรับสาย แต่ผมก็อยากที่จะโทรอีกครั้ง และครั้งนี้เขารับสายของผม


“ครับ” เสียงจากปลายสาย ทำให้ผมค่อยๆ กลืนก้อนอะไรสักอย่างที่มันจุกอยู่ที่คอลงไปก่อนจะตอบเขา

“พี่... อยู่ที่ไหน” ผมถามออกไป โดยพยายามทำเสียงให้เป็นปกติเท่าที่จะทำได้

“กำลังกลับบ้าน” เขาตอบผม กำลังกลับบ้านอย่างนั้นหรอ แล้วที่ผมเห็นเมื่อกี้มันคืออะไร แบบนี้เขาเรียกกันว่า โกหกใช่ไหม

“เอ่อ กรแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วพี่โทรหา”  

“ตื้ดๆ ๆ ๆ” แล้วเขาก็วางสายไปโดยที่ผมยังไม่ทันพูดอะไรออกไป


ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกว่าทำตัวไม่ถูก ผมควรจะขับรถออกไปจากที่นี่ หรือเดินลงจากรถ กลับเข้าไปหาเขาแล้วถามว่า เรื่องทั้งหมดที่ผมเห็น ที่ผมได้ยินมันคืออะไร หรือสุดท้ายแล้วผมควรจะนั่งรออยู่แบบนี้ ผมควรจะเลือกทำแบบไหน




ผมเลือกที่จะทำตามตัวเลือกสุดท้ายก่อน ผมปล่อยตัวเองให้นั่งรออยู่แบบนั้นนานเท่าไรก็ไม่รู้ แล้วผมก็เห็นผู้หญิงคนนั้น เดินออกมา ทันทีที่ผมเห็นผมเลือกที่จะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น จนผมแน่ใจว่าเธอจะหายไปจากสายตาของผมแล้ว ผมถึงเลื่อนสายตาของตัวเองกลับไปมองที่ประตูทางเข้าอีกครั้ง และก็ไม่มีวี่แววว่าคนที่ผมกำลังอยากได้คำอธิบายจากเขาจะตามออกมา

แล้วผมก็เลือกที่จะทำตามตัวเลือกที่สองเป็นลำดับต่อไป ผมลงจากรถ เดินกลับเข้าไปข้างใน กดลิฟท์ขึ้นไปชั้นบนสุด ทำไมผมถึงรู้สึกว่าระยะเวลาที่ผมใช้ในการกลับมายืนอยู่ที่หน้าประตูไม้บานใหญ่สีน้ำตาลเข้มนี้ มันถึงสั้นกว่าปกติ มันสั้นจนผมคิดว่าผมยังมีเวลาเตรียมใจรับกับสิ่งใดก็ตามที่ผมจะได้เจอไม่เพียงพอ

ผมยืนนิ่งอยู่แบบนั้นสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินไปกดกริ่งที่อยู่ข้างประตู และยืนรออยู่แบบนั้น เวลาที่ผ่านไปแต่ละวินาทีของผมในตอนนี้มันมีแต่ความสับสน ภาพทุกภาพ ถ้อยคำทุกๆ ถ้อยคำที่อีกคนเคยพูดกับผม มันกำลังวนเวียนกันอยู่แบบนั้น

และคำสุดท้ายที่ก้องอยู่ในหัวของผมคือ


“กรจะเชื่อไหม”


…………………………………………………





>>แกร้ก<<

เสียงลูกบิดประตูตรงหน้าผมถูกดึงให้เปิดออก ก่อนที่เสียงของคนที่อยู่ตรงหน้าผมจะถูกส่งออกมา

“กร” เสียงของคนตรงหน้าเรียกชื่อผม


“.......” ผมไม่ได้ตอบอะไรออกไปได้ แต่ผมรู้สึกตัวได้ว่ากำลังก้าวถอยหลังจากคนที่ยืนตรงหน้าผมออกมาทีละก้าวอย่างช้าๆ คนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ มีผ้าขนหนูสีขาวปิดบังท่อนล่างของตัวเองไว้อย่างหมิ่นเหม่ เพียงเท่านั้น เท่านั้นจริงๆ ที่ผมเห็น


“กร เดี๋ยว...”
  
……………………………………………………….

[N.T.❁]

ไม่น๊าาาา ~
ขอให้เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดเถอะ...
แต่ทำไมพี่กันต์ต้องโกหกด้วยง่าาา...น้องกรยิ่งมีปมในใจอยู่ด้วย
ยังไงรีบๆเคลียร์กันนะคะ โฮวว มาต่อเร็วๆนะคะ ทิ้งไว้อย่างนี้มันปวดใจอ่าา

[SPSJ]

ทำไมพี่กันต์เป็นคนแบบนี้ไปได้ 
ไม่รู้ตั้งใจจะโกหกตั้งแต่ตอนแรกรึเปล่า
พาแฟนเก่ามานอน แล้วโกหกกรว่ากลับบ้าน
กรหน้าสงสารมากนะ  ไม่คิดว่าจะเจอแบบนี้อีกแล้ว
เจ็บอีกแล้วซิกร  แบบนี้จะกลัวความรักมากขึ้นไปอีก...
คนโกหก เชื่อใจไม่ได้อีกแล้วเกลียดพี่กันต์ เกลียดคนโกหก:fire:

[knightofbabylon]

เม้นท์ตอนล่าสุดก่อนละกัน
หวังว่าจะไม่มีอะไรนะ  ดูแล้วกันไม่น่าเป็นคนเสแสร้งหรือโกหกนะ
กรก็ใจเย็นๆก่อนละกัน พี่แกอาจจะกำลังไปอาบน้ำก็ได้นะ


ตอน17-18 ชอบมากกกกกกกก 
อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความใส่ใจของคนที่รักกัน
ชอบกร ดูมีวุฒิภาวะและความคิดด้านความรักมากกว่าวัย


  ให้กำลังใจไร้ท์เตอร์ รอครึ่งหลังค่ะ

[naiin]

เหมือนจะไม่มีเหตุผลน่าเชื่อ คำอธิบายก็ไม่น่าฟังเพราะคุณอาบน้ำอีกรอบนี่แหละ เฮ้อโกหก

[Na_RimKLonG]

มันต้องมีอะไรในกอไผ่แน่ๆ

เพราะพี่กันต์ไม่น่าเป็นคนอย่างนี้น่ะ  -.-

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

[iforgive]

คุยกันเท่านั้นจะช่วยได้

[bbyuqin]

น้องกรคงอึนไปพักนึงเลยอ่ะ...

ต้องรอฟังเหตุผลของพี่กันต์ก่อนว่าคืออะไร..แต่จะทำให้กรเชื่อได้มากน้อยแค่ไหนนั้นก็ต้องดูต่อไปเพราะอะไรหลายๆอย่างมันประจวบเหมาะพอดี ตั้งแต่ บอกว่าจะกลับบ้าน มาเจอตอนผู้หญิงคล้องแขนขึ้นคอนโด โทรไปก็โกหก และยังไปเห็นในสภาพนั้นอีก...อืม....จะทำให้เชื่อว่าทุกอย่างไม่ใช่เรื่องจริงคงยากทีเดียว

[booboos]

เกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย 
รีบมาต่อเลยนะอยากรู้อ่ะ

[dahlia]

พี่กันต์  รออีกครึ่งก่อนดีกว่า จะได้ช็อคตาค้างรอบเดียวพอ
อีกครึ่งอยู่ไหนอะ อยากอ่านแล้วววววววววว มันค้างมาก ขอย้ำว่า มากค่ะ 

[yayee2]

เกิดอะไรขึ้น กันต์มีอะไรปิดบังกรเหรอ
กรใจเย็นๆเน้อ

[didi]

เกิดอะไรขึ้นเนี้ยะ
 

[pattybluet]

อ้าวววววววว.. พี่กันต์
ใจแป้วไปนิด.. แต่ยังไหวอยู่
รอเหตุผลดีๆของพี่กันต์ละกันนะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[monoo]

เออ คือว่าคือ เออ...

เค้าคือใครรรรรร

[Chocorun]

มันเกิดอะไรขึ้น

 

[warin]

กรใจร่มๆ นะ  อาจจะไม่เป็นอย่างคิดก็ได้

[yunjaejoong]

คุณพี่กันต์ คุณมีไหรที่ปืดบังกรหรือเปล่าเนี้ย ไม่อยากให้กรคิดมากเลย

[vvivy]

อย่าดราม่ามากน๊า...เค้าทำใจไม่ทัน

[dahlia]

วันนี้มามั้ยอะ 

[PEENAT1972]

ถ้าเป็นอีป้าแก่ๆ ไม่รอนานขนาดนี้หรอก ลุยตั้งแต่เห็นก่อนค่อยถามทีหลัง

[Sweet cream]

 

เป็นแบบนี้ไปได้ไงอ่ะ


อยากอ่านต่อแล้ว มาต่อเร็วๆ นะ