หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[Cn-Nt]

ชอบนะน้องสาว   

[N.T.❁]

อ่านเรื่องนี้ทีไรก็รู้สึกดีจังเลยค่ะ
เค้ารักกันแนบแน่นแล้วด้วยอ้ะ 

ชอบความคิดของกรจังเลยค่ะ
บางทีคนเราก็ทำอะไรเพราะใจอยากจะทำเนอะ คิดมากไปก็ปวดหัวเปล่าๆ

พี่กันต์ก็น่ารักจังเลยค่ะ เวลาไม่สบายเนี่ย ^^
อยากให้อ้อนบ่อยๆจังเลย...

ขอบคุณมากนะคะ มีความสุขที่ได้อ่านค่ะ 

[iforgive]

โอ้  มันคือความรักในอุดมคติ  อบอุ่น  เป็นแบบผู้ใหญ่  หวาน  ห่วงใยและเชื่อใจกัน

[anajulia]

หลงรักน้องกรของพี่กันต์เข้าแล้ว
คิดเหมือนกันเลย.....แค่เชื่อ เท่านั้นก็พอแล้วเนอะ

.........................
“เดี๋ยวกรก็กินข้าวต้มนี่แหละ ทำเพื่อไว้แล้ว” (ทำเผื่อ)
ผมก็หยิบใส่เสื้อผ้าออกมาใส่ (ใส่เกินมาค่ะ)

[naiin]

"ผมไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเกิดอะไร หรือไม่เกิดอะไร แค่คนๆ นี้บอกให้ผมเชื่อ ผมก็พร้อมที่จะเชื่อ เชื่อโดยไม่มีเหตุผล เชื่อเพราะใจของผมมันบอกให้เชื่อ และผมก็มั่นใจว่า ผมคิดไม่ผิด"


การยอมให้ปัญหาผ่านไปบ้างก็ดี ลดความหวาดระแวงไม่นำทุกปัญหามาขบคิด ชิวิตก็สุข เลือกคิดเลือกรับรู้แต่สิ่งที่จำเป็น จะสบายใจกว่า

[bbyuqin]

แต่ก็อยากรู้เหมือนกันนะเนี่ยว่าไอ่เรื่องที่ให้กรเชื่ออะมันเรื่องอะไรหว่า

[dahlia]

ชอบคำตอบของกร เรียบง่ายแต่ดูมั่นคงจริงใจดี และหวังว่าสิ่งที่กรตอบคงทำให้พี่กันต์มั่นใจมากขึ้นนะ เอาใจช่วยคู่นี้สุดๆๆ 

[Chocorun]

 

จะคอยเอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้คู่นี้ต่อไปนะ

[♥a2k♥]

กรคิดดีมากๆๆเลย
คิดอย่างนี้ชีวิตรักจะได้มีความสุข 

[pattybluet]

อืมมม..  น้องกรเชื่อใจพี่กันต์ พี่กันย์ก็อย่าลืมเปิดใจกับน้องกรด้วยนะ
  ทั้งคู่

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[Sweet cream]

ชอบคู่นี้จัง

ค่อยๆ ก่อร่างสร้างรักให้มั่นคงต่อไปนะ


 

[yunjaejoong]

เป็นห่วงจังเลยกันต์ไม่สบายแบบเนี้ยให้หายไวๆน่ะ แต่ตอนนี้น่าจะหายไวอยู่หรอกเพราะมียาดีใช่ม่ะ                                                                                                     

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

อ่านแล้วแอบกังวลใจ

[TEe RuKk]

มันคืออะไรอ่ะ ไอ้ทีกรได้ยิน  อยากรู้มั่ง   

ขอให้พี่กันหายไวๆๆ

[yayee2]

ก่อนที่จะไปต่อตอนที่11 ขอเม้นท์ก่อนเถอะ
อยากบอกว่าทำไม่น้องกรพี่กันต์ช่างโชคดีเสียนี่กระไร
มันเหมือเป็นบุพเพสันนิวาสเนาะ  เค้าทำบุญด้วยอะไร ทำแบบไหน
ถึงได้มีเรื่องราวเหตุการณ์ ให้ต้องผูกสานสัมพันธ์กันต่อน่ะ ว่าไปก็แอบอิจฉานิดๆแระ

[yayee2]

อยากบอกว่าความสัมพันธ์ของนคู่นี้ เรียบๆเรื่อยๆ แต่ดูจริงใจดี
เหมือนกับเราหยดน้ำลงบนกระถางต้นไม้
โดยค่อยๆหยดเป็นจังหวะช้าๆสม่ำเสมอ
ทำให้ดินในกระถางนั้นนั้นมีความชุ่มฉ่ำพอดีๆ
ต้นไม้ในกระถางจึงดูสดชื่นอยู่ตลอดเวลา

[Angel_K]

ตอนที่ 18 แปรปรวน

ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว และมองคนที่กำลังทำมื้อเช้าอยู่ในครัวไปด้วย ที่จริงน่าจะเรียกว่ามื้อสายมากกว่า เพราะกว่าที่เราจะตื่นขึ้นมาก็สิบโมงกว่าแล้ว และผมเองก็ไม่ได้ตื่นสายแบบนี้มานานมากแล้ว แต่ก่อนหน้านั้นก็ตื่นขึ้นมาแล้วรอบหนึ่งเพราะเสียงนาฬิกาที่ตั้งปลุกเอาไว้ พอผมจะลุกออกจากเตียงก็ถูกอีกคนรั้งเอวเอาไว้ได้ก่อน และบอกผมเป็นเชิงบังคับว่าให้หยุดงานพักผ่อนบ้าง หลังจากเมื่อวานผมฝืนไปทำงานจนอาการทรุดหนักกว่าเดิม แล้วขู่สำทับผมอีกว่า ถ้ายังดื้อไม่ยอมหยุดงานวันนี้ จะทำให้ลุกไปทำงานไม่ไหวเอง

แล้วคิดหรอว่าคนอย่างนายกันตภัทรจะกลัว ไม่เลยครับ ไม่กลัว คนอย่างผมไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว เพียงแต่เป็นคนขี้เกรงใจและรักตัวเองมากพอสมควร เพราะฉะนั้นพักผ่อนอยู่กับบ้านบ้างก็เป็นความคิดที่ดี

หลังจากตกลงกันได้แล้วว่าวันนี้ผมจะหยุดงานหนึ่งวัน เขาก็ยังไม่ยอมให้ผมลุกไปไหน จนผมบอกว่าจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ถึงยอมปล่อย ส่วนเขาก็ลุกขึ้นมานั่งรอผม พอผมกลับมาก็บังคับให้ผมนอนลงอีกครั้ง แล้วดึงตัวผมเข้าไปกอดเอาไว้ จนผมก็ผล็อยหลับไปอีกรอบ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็สิบโมงกว่าแล้ว แต่ครั้งนี้พอผมมองไปข้างตัวก็ไม่เห็นอีกคนแล้ว เลยเดินเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน แล้วเดินออกจากห้องนอน



พอผมเดินออกมาจากห้องนอนก็ได้ยินเสียงดังกุกกักแว่วออกมาจากห้องครัวเลยเดินไปดู แล้วก็เห็นแผ่นหลังของคนที่หายออกมากำลังง่วนอยู่กับการเตรียมมื้อเช้า และก็เหมือนว่าเขาเองจะไม่รู้สึกตัวว่าผมเดินมานั่งที่โต๊ะกินข้าว และมองเขาอยู่ จนเขาหันมาหยิบจานที่วางอยู่บนโต๊ะกลางห้องครัว ถึงมองเห็นผม เขาก็เลยเดินออกมาหาผม

“ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ กรไม่ได้ยินเสียงเลย แล้วยังมีไข้อยู่หรือเปล่า” กรถาม พร้อมกับยกหลังมือขึ้นมาแตะลงบนหน้าผากของผมเพื่อวัดไข้  

“เพิ่งออกมาเมื่อกี้เอง” ผมตอบ

“อืม ตัวไม่ร้อนเท่าเมื่อวานแล้ว”

“อื้อ”

“แล้วพี่หิวหรือยัง” กรถามผมอีก แล้วก็มองมาที่ผมด้วยสายตาที่น่าจะเรียกได้ว่าอ่อนโยนมาที่ผม

“นิดหน่อย” ผมตอบ เพราะเริ่มหิวขึ้นมาบ้างแล้ว หลังจากที่เมื่อวานกินแต่ข้าวต้มทั้งวัน

“รอแป๊บนะครับ ใกล้จะเสร็จแล้ว”

“อื้อ” พอผมตอบออกไปแล้ว กรก็เดินกลับไปในครัวอีกครั้ง ผมก็มองดูเขาไปเรื่อยๆ ตอนช่วงที่เขาหันมาผมก็ส่งยิ้มไปให้บ้าง




แล้วผมก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆ หลังจากเมื่อวานรู้สึกว่าหัวมันตื้อๆ มึนๆ คิดอะไรไม่ค่อยออก ตอนช่วงบ่ายของเมื่อวานหลังจากที่กรไปส่งผมที่ออฟฟิศแล้ว ยุมันก็โทรเข้ามาหาผม แล้วบอกว่าจะแวะเอาของมาให้ผมตอนสี่โมง คือน้องสาวของยุไปเที่ยวต่างประเทศ ผมเลยฝากซื้อน้ำหอมกลับมาด้วย พอน้องสาวมันกลับมาแล้ว มันก็เลยเอาของมาให้ผม

ตอนที่มันมาถึงก็นั่งคุยกันตามปกติ แต่ระหว่างนั้นมันก็ดันไปสังเกตเห็นรอยแดงๆ ที่ต้นคอผม  เมื่อช่วงสายๆ ที่ผมแต่งตัวก็เห็นอยู่เหมือนกัน จนอดนึกที่จะเคืองคนทำอยู่เล็กๆ ไม่ได้ที่มาทิ้งรอยไว้บนตัวผมมากมายขนาดนี้ แต่คิดว่าใส่เสื้อมีปกคงช่วยปิดไปได้บ้าง ถึงอย่างนั้นยุมันก็ยังมาเห็นเข้าอยู่ดี มันก็เลยถามผมว่าไปเจอแม่เสือสาวที่ไหนทำมาแบบนี้ คือสำหรับพวกผมการคุยถึงเรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องปกติ ก็ตามประสาผู้ชาย เพียงแต่ครั้งนี้มันต่างไปจากเดิม และมันต่างออกไปจนผมเองไม่รู้ว่าจะตอบมันไปยังไง

แล้วผมก็เงียบจนยุมันถามเหมือนแซวขึ้นมามากกว่าว่า “หรือคนทำจะไม่ใช่ผู้หญิง” แล้วก็เริ่มนั่งจ้องหน้าผม ผมเลยย้อนถามมันไปว่า “แล้วถ้าผมตอบว่ามันไม่ใช่ล่ะ มันจะว่ายังไง” มันเองก็ไม่ได้โวยวายอะไรออกมา เพียงแต่บอกกับผมว่า


“กูไม่สนหรอกนะ ว่ามึงจะคบกับใคร แล้วกูก็รู้ว่า ไม่ว่ากูหรือใครจะคิดกับเรื่องนี้ยังไง มึงก็คงทำตามใจตัวเองอยู่ดี แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องของมึงคนเดียว มึงยังมีคนอีกเยอะแยะที่เขาอยู่รอบตัวมึง กูแค่อยากให้มึงคิดดูดีๆ ว่ามึงทำตามใจ ตามความรู้สึกตัวเองมากไปหรือเปล่า กูไม่ได้จะห้าม แต่กูอยากให้มึงคิดดีๆ ว่ามึงมั่นใจหรือเปล่าที่จะเลือกแบบนี้”



ในตอนนั้นผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงตอบออกไปว่า ผมไม่รู้ ทั้งๆ ที่ตัวผมเองก็ตัดสินใจลงไปแล้ว พอมาถึงเย็นวานนี้ผมก็รู้สึกตัวนะว่าแสดงอาการหรือทำตัวแปลกไปจนอีกคนรู้สึกได้ จนเขาเป็นห่วงผมและบอกให้ผมรับรู้ว่าเขาเป็นห่วงผมจริงๆ แล้วด้วยคำพูดและการกระทำที่เขาแสดงออกหลายๆ ต่อหลายครั้งว่าเขาเป็นห่วงผมมากแค่ไหน มันก็ยิ่งทำให้ผมย้อนถามตัวเองว่า ทำไมผมถึงตอบคำถามของยุไม่ได้

แต่เมื่อผมได้ยินเขาคนนั้นบอกกับผมว่า เขาเชื่อในตัวผม และเชื่อโดยไม่มีเหตุผล เขาเชื่อเพราะอยากจะเชื่อ มันก็ทำให้ผมย้อนถามตัวเองว่า แล้วผมล่ะผมเชื่อในการตัดสินใจของตัวเองมากพอหรือยัง และเชื่อในตัวของอีกคนมากเท่ากับที่เขาเชื่อในตัวผมหรือเปล่า มันเป็นคำถามที่สำคัญกับผมมากกว่าคำถามของเพื่อนผมเสียอีก


และมาถึงตอนนี้ผมคงตอบได้แล้วเช่นกันว่าผมเชื่อ และมั่นใจกับสิ่งที่ตัวเองเลือก

รวมถึงเชื่อในตัวของอีกคนเหมือนที่เขาเชื่อผม


ส่วนเรื่องคนรอบข้างผม ผมคงจะจัดการให้ทุกอย่างมันผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อถึงเวลาของมัน



“นั่งคิดอะไรอยู่ครับ ยังคิดเรื่องเมื่อวานอยู่หรือเปล่า” กรถาม เมื่อเขายกจานใบใหญ่สองใบที่มีแซนวิช ไข่ดาว ไส้กรอก แล้วก็ผักสลัดอีกนิดหน่อยมาวางลงบนโต๊ะ ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบขวดนมออกมา เทนมใส่แก้วสองใบ แล้วถือแก้วนมกลับมาวางลงตรงหน้าผมและตรงที่ของเขา

“นิดหน่อย แต่มันไม่มีอะไรแล้วจริงๆ” ผมตอบกร แล้วก็มองหน้าเขาระหว่างที่ตอบเพี่อยืนยันว่าสิ่งที่ผมพูดเป็นความจริง

“ครับ” เขาตอบรับ

“แล้วโกรธหรือเปล่าที่พี่ไม่ยอมบอกอะไรกร” ผมถามเพราะไม่แน่ใจว่าจะทำให้อีกคนคิดมากหรือเปล่าที่ผมไม่ยอมเล่าอะไรให้เขาฟัง ที่ผมไม่เล่าเพราะคิดว่าในเมื่อผมตัดสินใจดีแล้ว ก็ไม่อยากเอาเรื่องนี้ไปให้อีกคนคิดมากด้วย

“ไม่โกรธหรอก ถึงกรจะไม่รู้ว่าพี่คิดมากเรื่องอะไร แต่ถ้าเป็นเรื่องของเรา มันคงมีอะไรให้คิดอีกเยอะ แต่กรเชื่อว่าเราจะผ่านมันไปได้นะครับ” พอฟังคำตอบของกรจบแล้ว ผมก็ลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมโต๊ะไปอีกฝั่ง เพื่อไปยืนข้างหลังเขา โดยมีเขาคอยมองตาม แล้วผมก็ยกแขนทั้งสองข้างขึ้นไปโอบรอบคอของเขาไว้ แล้วก้มลงไปหอมเบาๆ ที่ขมับด้านขวา

“ขอบคุณนะ” ผมกระซิบบอกกร ส่วนเขาก็ยกมือขึ้นแล้วอ้อมมาข้างหลังเพื่อรั้งท้ายทอยของผมลงไป ให้ใบหน้าของเราอยู่ข้างกัน ก่อนที่จะหอมแก้มผมคืน เออ... ผมว่าเราจะหวานกันเกินไปหรือเปล่า สงสัยจะเป็นเพราะผมยังป่วยอยู่ล่ะมั้ง

“แต่กรจะโกรธพี่นะ ถ้าพี่กินมื้อเช้าที่กรทำให้ไม่หมด กินเสร็จแล้วจะได้กินยานะครับคนป่วย”

“อื้อ” พอผมรับคำแล้ว ผมก็ปล่อยแขนที่โอบรอบคอเขาออกและเดินกลับมานั่งที่ของผม จากนั้นก็ลงมือกินมื้อเช้าฝีมือของคนตรงหน้า




กว่ามื้อเช้าจะผ่านไปก็เกือบสิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว หลังจากนั้นผมก็ถูกจอมเผด็จการบังคับให้มานั่งๆ นอนๆ อยู่ในห้องนั่งเล่น ส่วนเจ้าตัวก็เอางานของเขามานั่งทำอยู่ที่โต๊ะกลางห้อง ผมว่าอาการของผมตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะแล้วนะ ไข้หรืออาการปวดหัวอย่างเมื่อวานก็น้อยลงไปบ้างแล้ว เลยคิดว่าจะเอางานมานั่งดูเสียหน่อย ช่วงนี้งานมันเร่งจริงๆ จะว่าผมบ้างานก็ได้ แต่ชีวิตผมมันก็มีเรื่องสำคัญอยู่ไม่กี่เรื่อง เรื่องงาน เรื่องครอบครัว แล้วที่เพิ่มเข้ามาตอนนี้ก็คงเป็นคนที่กำลังนั่งหันหลังให้ผมอยู่

ว่าแล้วก็ลุกขึ้นจะไปหยิบเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานมาดู แต่ก็ถูกเรียกเอาไว้เสียก่อน สุดท้ายก็ต้องกลับมานั่งที่เดิม จะอะไรของเขานะ แค่เอกสารไม่กี่แผ่นมันคงไม่ทำให้ผมไข้ขึ้นได้เหมือนเมื่อวานหรอกน่า แล้วอะไรนิดอะไรหน่อยก็เอาเรื่องนั้นมาขู่ มันจะมากไปแล้วนะ ไอ้บ้าเอ้ย!! ก็ได้แต่คิดในใจนั่นแหละ เพราะอีกคนเล่นส่งสายตาแบบว่า เอ่อ!! อย่าไปสนใจเลยดีกว่า ผมยังไม่อยากหาเรื่องเจ็บตัวตอนนี้  


“คิดอะไรอยู่ แล้วทำไมมองกรแบบนั้นล่ะ” กรหันมาพูดกับผม เหมือนเขาจะรู้สึกได้ล่ะมั้งว่าผมมองอยู่

“มองแบบไหน” ทันทีที่ตอบออกไปผมก็รู้สึกว่าน้ำเสียงของตัวเองมันฟังแล้วห้วนมากๆ

“เหมือนโกรธอะไรกร” เขาก็ยังคงพูดเสียงอ่อนกับผม มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าอารมณ์ของตัวเองมันแปรปรวนมากขนาดไหน จะว่าเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายก็ได้ แต่มันก็บอกไม่ถูกนะครับว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ จะว่าไปคงเพราะโดนขัดใจนี่แหละ

“เปล่า” ผมตอบ แต่ก็ยังคิดอยู่ในใจว่ามันไม่รู้ตัวหรือไง

“หรอออออ...” แล้วจะต้องลากเสียงขนาดนั้นทำไม

“เปล่าโว้ย” เอาแล้วสิผม เริ่มโวยวายแล้ว เหมือนจะรู้ตัวมันก็ไม่เชิง แต่มันโวยไปแล้ว

“เอ้า... โวยวายซะแล้ว เป็นอะไรครับคนดี มานี่มา” แล้วคนพูดก็ลุกจากพื้นขึ้นมานั่งบนโซฟาข้างๆ กับผม ก่อนจะยกมือขึ้นมาโอบไหล่แล้วดึงตัวผมเข้าไปกอด จะมากอดทำไม ไม่ใช้เด็กเล็กๆ ถึงจะคิดอย่างนั้น แต่ไม่รู้ทำไมผมดันเอนหัวลงไปซบกับไหล่เขา ไม่เขาใจตัวเองเลยให้ตายสิ อื้อ... จะว่าไปก็สบายดีแฮะ

“ว่ายังไงครับ เป็นอะไร มีไข้อีกหรือเปล่า ไหนมาให้กรวัดไข้หน่อยสิ” พอพูดจบกรก็หันหน้าแล้วก้มเอาหน้าผากของเขามาแนบกับหน้าผากของผม

“นั่นไง ยังมีไข้อยู่เลย มีใครบอกหรือเปล่าว่าเวลาพี่ไม่สบายอ่ะ ทั้งดื้อทั้งขี้อ้อนเลย หึหึ” คนพูดๆ แล้วก็อมยิ้มไปด้วย น่าหมั่นไส้ชะมัด ขอเตะสักทีจะได้ไหม ว่าแล้วผมก็พยายามจะลุกขึ้นยืน แต่ก็โดนอีกคนรั้งตัวเอาไว้

“ไม่เอาน่ากรไม่ได้ว่าอะไรพี่สักหน่อย แล้วพี่ง่วงหรือเปล่า นอนต่อไหม เดี๋ยวตอนบ่ายๆ กรจะทำกับข้าวให้ พี่อยากกินอะไร”
 
“สปาเก็ตตี้” ผมตอบสั้นๆ ก่อนจะถูกอีกคนดันตัวให้ลงนอน เฮ้อ!! เอาวะนอนก็นอน



แล้ววันทั้งวันของผมก็หมดไปกับการกินและนอนตามที่อีกคนอยากให้เป็น  




............................................................................


หลังจากที่เมื่อวานถูกบังคับให้นอนพักอยู่หนึ่งวันเต็มๆ วันนี้ก็ได้ฤกษ์กลับมาเคลียร์งานที่ค้างเอาไว้ให้เสร็จ แต่ก็ยังโดนคุมเรื่องเวลาอยู่ เพราะเลิกงานแล้วกรจะเป็นคนมารับผม เมื่อเช้าก็แวะมาส่งก่อนที่เจ้าตัวจะเลยไปมหาวิทยาลัย เขาบอกว่าขอให้ผมหายสนิทก่อน ต่อจากนั้นจะทำงานดึกเหมือนเดิมก็ไม่ว่า ซึ่งมันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกดีกับเขา คือผมคิดว่ายังไงเสียถึงจะบอกว่า คบกัน เป็นแฟนกัน เรื่องเป็นห่วงกันมันถือว่าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว แต่การที่เราเคารพ มีช่องว่างระหว่างกันบ้าง ไม่ก้าวก่ายเรื่องบางเรื่องกันจนมากเกินไป มันก็ทำให้เราอยู่ด้วยกันได้ง่ายขึ้น ส่วนเรื่องของพฤติกรรมหรืออารมณ์แปลกๆ ที่ผมเป็นในช่วงสองวันที่ผ่านมาก็ปล่อยมันผ่านไปแล้วกันนะครับ

------------------------------------------------------------------

[PEENAT1972]

ดูแลกันดีจริงๆ
อิจฉามากคะ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

5555 จะปล่อยไปได้ไงทำตัวน่าหยิกขนาดนี้ อิอิ

[bbyuqin]

พี่กันต์มุมนี้ก็น่ารักดีอ่ะ อ้อนๆๆ ดื้อๆๆ แต่กรยังไงก็รับมือไหวอยู่แล้ว...น่ารักจริงๆ

[Na_RimKLonG]

โอ๊ยยยยย

เบาหวานจะแตก

[anajulia]

คริคริ ดูแลกันดีมากมาย น้องกรน่ารัก พี่กันต์ก็อ๊อนนนนนอ้อน
อยากมีความรักแบบนี้ แต่ว่าไม่ต้องหวานเท่านี้นะคะ กลัวเขินตาย กร้ากกกกกกกกส์

.........ที่ผิดค่ะคุณกวาง
สงสัยผมจะเป็นเพราะผมยังป่วยอยู่ล่ะมั้ง (คงจะเป็นเพราะ//ผมจะเป็นอย่างนี้เพราะผม//สงสัยจะเป็นเพราะ)
เอางานของเขามานั่งทำอยู่หน้าอยู่ที่โต๊ะกลางห้อง (อยู่หน้าหรืออยู่ที่ หรือ อยู่ที่หน้า?)
แล้วพี่เพิ่มเข้ามา (แล้วที่เพิ่ม)
น่าหมันไส้ชะมัด (หมั่นไส้)

[yayee2]

เอกันต์เป็นไรน้า ทำไมถึงอารมณ์แปรปรวน รึว่าเมนส์จะมา คริ คริ อ่ะล้อเล่ง
อืมมมม...น้องกรนี่ดูแลเอาใจใส่พี่กันต์ดีจริงๆ
เอ่อ..แต่ว่าพี่กันต์ตอนป่วยนี่ดูเหมือนเด็กๆเลย อ้อนๆ แต่ก็น่ารัก จริงป่ะน้องกร
จารอตอนต่อไปนะคะไรเตอร์

[vvivy]

ขอคนดูเเลแบบน้องกรมั่งๆๆๆ

[iforgive]

น้องกรน่ารักจัง

[pattybluet]

พี่กันต์ดื้อแต่ก็น่ารักจังเลย น้องกรก็อ่อนโยนจริง  
อ่านแล้วก็รู้สึกว่า คู่นี้เค้าเริ่มต้นกันดีเนอะ ไม่หวือหวาแต่น่ารักมากกกกก

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[Chocorun]

 

พี่กันต์น่ารักอ่ะตอนนี้ สงสัยจะมีคนอยากให้ป่วยบ่อยๆ อิอิ

แล้วก็อิจฉาพี่กันต์ด้วย มีคนดูแลดีมากๆ เลย

[yunjaejoong]

"มีใครบอกหรือเปล่าว่าเวลาพี่ไม่สบายอ่ะ ทั้งดื้อทั้งขี้อ้อนเลย" น่ารักมากเลยคุณกันต์ น้องกรก้อชั่งเอาอกเอาใจเก่งจังเลยนิ

[monoo]

  หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก อิอิ

[didi]

หวานมากค่ะ