หัวข้อ: ปากงี้...รักเลยซะดีมั้ย? (Mate become True love) : Hie_KunG

[sabishiikant]

4 หนุ่มเดินทางมาถึงน้ำตกแห่งหนึ่งในอำเภอวังทอง สายฟ้าจัดแจงนำเสื่อปิ๊กนิคออกมาปูบนลานหินที่ราบเรียบริมตลิ่งซึ่งเป็นมุมสงบมุมหนึ่ง พวกเขามากันแต่เช้า จึงหาทำเลนั่งเล่นพักผ่อนสบาย ๆ ได้ไม่ยากนักเพราะผู้คนยังไม่ค่อยพลุกพล่าน บรรยากาศเย็นสบายเพราะไอเย็นของสายน้ำและหมู่แมกไม้สีเขียวนานาพันธุ์
 สายชลและสายฟ้าช่วยกันขนถุงขนมขบเคี้ยว ลงมาจากรถ ส่วนต้นข้าวก็กำลังช่วยประคองคนตัวใหญ่เดินไปตามทางเดินเรียบน้ำตกอย่างระมัดระวัง

ตั้งแต่เขากลับมาพักฟื้นอยู่ที่บ้านต้นข้าว ทิวไผ่ไม่ค่อยได้ออกไปพักผ่อนที่ไหนเลยนอกจากอยู่แต่ภายในบริเวณสวนหลังบ้าน จะได้ออกนอกบ้านบ้างก็มีแต่ไปทำกายภาพบำบัดในช่วงแรกที่โรงพยาบาลเท่านั้น

การออกมาปิ๊กนิค  คราวนี้จึงเหมือนกับเขาได้ออกมาโบยบินภายนอกโลกกว้างอีกครั้ง ถึงเขาจะยังไม่แข็งแรงดีนักก็ตามที มันก็เป็นสิ่งที่วิเศษสุด ๆ สำหรับเขาแล้ว

 “อากาศสดชื่นจังเลยนะต้น เสียดายจัง ถ้าขาผมเดี้ยงแบบนี้นะ จะกระโจนลงน้ำตกเย็น ๆ ให้ฉ่ำปอดไปเลย”

ทิวไผ่พูดกับหนุ่มร่างบางที่อยู่ข้าง ๆ ระหว่างเดินมายังจุดที่สายฟ้าปูเสื่อรอไว้

“อยากโดดก็โดดไปสิ ไม่ห้ามนะ แต่ขอเตือนไว้ก่อนนะว่า ถ้าเดี้ยงมากกว่าเดิมล่ะก็ จะไม่สนใจแล้วด้วย” ต้นข้าวพูดเชิงประชดประชัน

“แหม ล้อเล่นคร้าบ แฟนเรานี่นับวันยิ่งใจร้ายขึ้นทุกทีเลยนะเนี่ย” หนุ่มหน้าเข้มทำสายตาเศร้าสร้อย เชิงล้อเลียน

“ใจร้ายมานานแล้ว ไม่รู้รึไง ลองดื้อเข้าสิ เดี๋ยวจะรู้ว่าต้นข้าวโหดขึ้นมาจะเป็นยังไง นายได้เป็นไอ้โข่งก้นลายแน่ หึหึ”


“จ้า กลัวแล้วคร้าบ แหม...ผมรู้น้า ว่าต้นเป็นห่วงผม อยากให้หายไว ๆ” ทิวไผ่หยอดทิ้งท้าย จนหนุ่มร่างบางแอบหน้าแดงอีกครั้ง


4 หนุ่มนั่งทานของว่างและคุยกันอย่างสนุกสนานตามประสาหนุ่ม ๆ สายชลและทิวไผ่ผลัดกันจับกีตาร์
ดีดเพลงหวาน ๆ ซึ้ง ๆ  มอบให้คนรักของตัวเอง จนสองหนุ่มน้อยเพื่อนรักต่างหน้าแดงเขินอาย ระคนเป็นปลื้มไปตาม ๆ กัน

ก่อนที่สายชลจะชวนสายฟ้าลงไปเล่นน้ำเย็น ๆ คลายร้อนกันอย่างสนุกสนาน โดยมี ต้นข้าวและทิวไผ่นั่งมอง 2 หนุ่มอยู่บนตลิ่ง สลับกับดีดกีตาร์ร้องเพลงและคุยกันกะหนุงกะหนิง จนสายฟ้าแอบวิดน้ำใส่อย่างอิจฉาในความหวานของทั้งคู่

“เฮ่ย...ไม่เอาฟ้า เดี๋ยวเปียกกันหมด” ต้นข้าวประท้วง

 “ต้นกับไผ่ลงมาเล่นน้ำด้วยกันสิครับ แหมมาน้ำตกทั้งทีไม่เปียกกลับไปจะเรียกว่ามาถึงน้ำตกได้ไงล่ะครับ” สายฟ้าเชิญชวน

“ต้นไม่อยากลงไปเล่นน้ำกับฟ้ากับพี่น้ำหรอครับ” ทิวไผ่ถามคนนั่งข้าง ๆ

“ไม่ล่ะ สงสารคนบางคนจะอิจฉาเปล่า ๆ เพราะตัวเองเล่นไม่ได้อยู่คนเดียว” ต้นข้าวตอบกลับ ถึงมันจะเป็นคำตอบแบบกวน ๆ แต่มันก็ทำให้ทิวไผ่แอบยิ้มได้อีกครั้ง

“ต้นเค้าเป็นโรคกลัวน้ำน่ะครับฟ้า หึหึ” ทิวไผ่ตอบสายฟ้าที่กำลังแช่น้ำอยู่ในลำธารเบื้องล่าง และก็มีปฏิกิริยาตอบกลับด้วยสายตาเขียวปั๊ดจากคนข้าง ๆ ทันควัน

“สายฟ้าครับเล่นน้ำกับพี่น้ำให้สนุกนะครับ เดี๋ยวผมกับต้นขอตัวไปเดินเล่นกันก่อนนะครับ”

“ครับไผ่ ต้นดูแลไผ่ดี ๆ ด้วยนะ”

“ไม่ต้องห่วงหรอกฟ้า ตัวโตขนาดนี้นะ ถ้าดูแลตัวเองไม่ได้ก็ไม่รู้ว่าทำยังไงแล้ว” ปากแข็งไปงั้น แต่ก็ยังช่วยพยุงหนุ่มร่างใหญ่ลุกขึ้นยืนและส่งไม้คำยันให้ ก่อนสองหนุ่มจะค่อย ๆ เดินคุยกันไปเรื่อย ๆ ตามทางเดินในสวนข้างน้ำตกที่ทางอุทยานจัดทำไว้

“เราไม่ได้ออกมาเที่ยวแบบนี้กันนานแล้วนะต้น บรรยากาศสดชื่นดี”

“ไผ่ชอบหรอ งั้นเดี๋ยวต้นจะให้พี่น้ำพามาทุกเสาร์อาทิตย์เลยดีมั้ย”

“ไม่เป็นไรหรอก นาน ๆ ทีก็ได้ เกรงใจพี่น้ำ กับฟ้าเค้า”

“อืม เสียดายจัง ต้นขับรถไม่เป็นด้วยสิ สงสัยคงต้องให้คุณพ่อหัดให้แล้ว จะได้พาไผ่ออกมาเที่ยวได้ทุกวันเลย”

“หึหึ แต่กว่าต้นจะขับเป็น ผมก็คงหายแล้วมั้งครับ”

“เออเนอะ แต่ไม่เป็นไรหรอก ก็ฝึก ๆ ไว้ไง”

สองหนุ่มเดินคุยกันไปช้า ๆ  ตามร่มเงาของแมกไม้  ไอเย็นของสายน้ำ ช่วยให้บรรยากาศรอบตัวเย็นสดชื่นอยู่ตลอดเวลา

“ไผ่เราไปนั่งพักกันตรงม้าหินริมห้วยนั่นดีกว่า เดินมาก ๆไม่ดี เพราะขาไผ่ยังไม่หายดีเลย”

 ต้นข้าวพยุงพาทิวไผ่เดินไปนั่งพักที่ม้าหินอ่อนริมลำธาร สองหนุ่มนั่งลงมองสายน้ำที่ไหลเอื่อย ๆ อย่างเพลิดเพลิน

“อีกไม่ถึงกี่เดือนแล้วสินะเราจะได้กลับไปเรียนกันแล้ว ต้นตื่นเต้นไหมครับ”

“อืม ก็นิดหน่อย เราจาก ม. ไปเกือบปีเลย สงสัยเรียนตามเพื่อน ๆ ไม่ทันแล้วมั้ง คงต้องไปลงเรียนกับรุ่นน้อง”
“แต่...”

“แต่อะไรหรอ...” ทิวไผ่ถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นแววตากังวลฉายขึ้นมาบนใบหน้าสวยของต้นข้าวที่เขากำลังจ้องมองอยู่

“เรากลัว...กลัวพวกเพื่อน ๆ และคนใน ม. จะมองเราเป็นตัวประหลาด”
“ไผ่ เราขอคุณพ่อคุณแม่ย้ายที่เรียนกันดีไหม”

ทิวไผ่ดึงร่างของต้นข้าวเข้ามาสวมกอด ความอบอุ่นแผ่ซ่านถึงกันและกัน เป็นการแชร์ความรู้สึก และความห่วงใยที่มีให้กันและกัน

“ต้นไม่ต้องกลัวนะครับ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เราเป็นตัวของตัวเองดีกว่า อย่าไปแคร์สายตาชาวบ้านนักเลย เราไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใครนี่นา ขอเพียงพ่อแม่ของเราเข้าใจเราสองคนก็พอแล้ว คนรอบข้างจะคิดยังไงก็ช่างเค้าเหอะ ยังไงต้นก็จะยังมีผมและคุณพ่อคุณแม่ยืนอยู่เคียงข้างเสมอ”

“อีกอย่างคนไทยลืมง่ายจะตายไป เรื่องของเราก็คงเงียบหายไปแล้วล่ะ หรือว่าถ้าต้นอยากจะเปลี่ยนที่เรียนใหม่จริง ๆ เดี๋ยวเราค่อยปรึกษาคุณพ่อกับคุณแม่ก็ได้นะครับ”

 ต้นข้าวโน้มศีรษะลงบนไหล่หนาแกร่งและอบอุ่นนั้น เขารู้สึกคลายกังวลลงไปได้บ้าง เมื่อได้กำลังใจจากคนที่ตนรัก และครอบครัว

“อืม...งั้นเราก็คงต้องสู้กันต่อไปล่ะ เพื่ออนาคตของเรา ต้นก็พร้อมที่จะยืนเคียงข้างไผ่เสมอเช่นกันครับ”

ทิวไผ่ยกมือขึ้นลูบผมหนานุ่มของต้นข้าวอย่างแผ่วเบา ก่อนจะยีเล่นและก้มลงสูดดมกลิ่นหอมของเส้นผมอย่างหมั่นเขี้ยวและรักใคร่

พวกเขาตัดสินใจแล้ว ที่จะยืนหยัดและสู้ต่อไปเพื่ออนาคตที่ดีกว่าในวันข้างหน้าโดยที่จะไม่ยอมให้ความหวาดกลัวใด ๆ มาทำลายหรือเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของเขาสองคนอีกอย่างแน่นอน และพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างกันและกันตลอดไป

“ต้นครับ”

“หืม...มีไรหรอ”

“ขอ....จุ๊บ ทีได้ม๊า....”

“เฮ่ย ตอนนี้เนี่ยนะ ไม่เอ๊า เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า อย่า......”


...............................................................The End Complete ..............................................................

[THIP]

จบตอนพิเศษแล้ว น่ารักจริง ๆ     

[Poes]

จบได้น่ารักจังเรย 

ขอบคุณคนแต่ง คนโพสมากๆนะจ๊ะ   

[krappom]

 


น่ารักจัง
 

[aumzaa]

 
จบแบบน่ารักจังเลยครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่แสนดีและแสนจะสนุกครับ
 

[ken_krub]

ขอบคุณครับ  เป็นกำลังใจให้ครับ

[Hie_KunG]

 ....ขอบคุณทุกคนมากครับ ที่คอยติดตามให้กำลังใจ ผลงานของผมตลอดมา อยากจะบอกว่าเป็นปลื้มมาก ๆ เลยครับ ที่ทุกตคนช่อบผลงานของผม...

...ขอได้รับ ความขอบคุณอย่างสูงจากผมด้วยนะครับ ขอบคุณค้าบบบบบบบบ....

....แล้วก็ ขอขอบคุณพี่กานต์ มาก ๆ ครับ ที่ช่วยนำเรื่องของผมมาลงที่นี่ อยากจะบอกว่า...ที่นี่ รู้สึกอบอุ่นมาก ๆ เลยครับ...


...ไงว่าง ๆ ผมจะแวะเวียนเข้ามาทักทายทุกคนบ่อย ๆ นะคับ .....

[kei_kakura]

   สนุกน๊า.....

ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จะเปงกำลังใจให้น้อ หุหุหุ   

[~prince™~]

จบแล้วหรอคับ

ว้า เสียดายจัง  อยากอ่านต่ออะ

แต่ก็ดีคับสนุกมากมายเลย

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ
ขอบคุณคนเขียน คนโพสที่น่ารักนะครับ
 

[nunyy]

 ::จบน่ารักดีจัง

[Junrai_Hyper™]

ตามลุ้นกันจนนาทีสุดท้าย


 


-----------------------------------------------

ขอบคุณ Hie_KunG สำหรับเรื่องดีๆ

ขอบคุณ กานต์ : 愛　を　さでぼう｡ ที่นำเรื่องราวดีๆ มาให้อ่านกัน

ขอบคุณ เรย์โก๊ะ สำหรับที่วิ่งเล่น

ขอบคุณ เซ็งเป็ด ที่ทำให้เรารู้จักกัน

ขอบคุณเพื่อนๆ สำหรับมิตรภาพ

ขอบคุณครับ

 

[Oḇlivïaté℠]

ว้าวๆๆๆ
สนุกมากเลยค๊าบบบบบ บ บ บ

คุณ Hie แต่งได้ดีมักๆๆ

แอบร้องไห้ตามเลยนะเนี่ย
 



ปล.ขอคารวะ

[● MaYa~Boy ●]

อิอิ ยังแอบมีหวานกันเลย

อิจฉา 

[pongsj]

อยากอ่านเรื่องต่อๆไปแล้ว น่ารักมากๆเลยคับ ชอบๆๆๆๆ

[foammynaruk]

 :teach:สนุกดีคร่า  แต่ตอนจะจบอ่ะ  มันขาดช่วงไปอ่ะ

อยู่ๆก็จบซะงั้นอ่ะ


ไม่มีที่มาที่ไป

อ่านแล้วมันค้างค่าใจอ่ะ

[FOAM]

ขอบคุณครับ

ตามอ่านมาตั้งแต่ต้น

เสียดาย จบเร็วไปนิด  แต่ก้อสนุกมากครับ

[^ - ^A s A v I n * o *]

ชอบมากเลยครับ

สนุกมากๆเลย

รักของทั้งคู่ฝ่าฝันอุปสรรคไปได้ ดีใจจริงๆๆๆ

อิจฉาอ่า

 

[moonleaf]

  จบอย่างน่ารักเลยครับ ดีที่มีตอนพิเศษนะเนี่ย

ขอบคุณสำหรับเรื องน่ารักๆ ที่นำมาให้อ่านครับ

[taebin7]

น่ารักดีน๊า   ขอบคุณ ที่ขยันมาต่อให้อ่าน กันแบบรวดเร็ว 


 

[theera]

ขอบคุณคับ

[jomjai]

  o1ขอบคุณก๊าบ

[Ferfa]

  ่น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[นางมารร้าย]

จบไปอีกเรื่องแล้ว

น่าร้ากกกกกกกกกกกกมากๆ ค่ะ

ขอบคุณคนเขียน คนโพสต์

ขอบคุณเล้าเป็ดนะคะ

[M@nfaNG]

เข้ามาดันจ้ายังอ่านไม่จบเลยลุ้นอยู่เนี่ย

[zandwizz]

 

สนุกมาก ๆ คับเรื่องนี้

ขอบคุณผู้แต่งด้วยนะครับ เรื่องของคุณสนุกมาก ๆ คับ

ขอบคุณคนโพสด้วยครับ ที่เสียเวลามาโพสให้พวกเราได้อ่านกัน

ขอบคุณทุก ๆ คนแทนผู้แต่ง และ คนโพสด้วย ไม่มีพวกคุณคงเหงาน่าดู

แล้วจะรออ่านเรื่องต่อ ๆ ไปนะครับ

 

ปล. น้ำเน่าจิงเรา (แอบบวกให้คนแต่ง คนโพส คนละหนึ่งแล้วนะ)

[Amamiya]

น่าร๊ากกกกกกกกก

แต่งได้ประทับใจมั่กๆ

บทจะหวานกันก็หวานซะนะ....

บทกระชากอารมณ์ก็เอาซะอิน.....

แล้วก็ขอบคุณที่ทำให้เรื่องนี้จบแบบ Happy end 

ขอบคุงค๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[antoniorey]

 :amen:อ่านแล้วปรับอารมณ์แทบไม่ทัน  นายเอกโดนข่มขืน พระเอกเกือบพิการ  ต้องพากันดรอปเรียนหนีตามกันไป
โอ้ยยย มีทุกอารมเลยอ่าๆๆๆ  

แต่ก็ขอบคุณนะครับทั้งคนเขียน   และคนโพสต์ๆๆๆๆ

หามาอีกนะคราบจาตามมาอ่านอีก  อุๆๆ

[kYos]

    อ่านจบแว้ววววว 

ลุ้นแทบแย่ ว่าจะจบแฮปปี้ม๊ายยย

ขอบคุณ คนแต่ง คนโพส ที่ทำให้ได้อ่านเรื่องรักหลากอารมณ์  อิอิ...

[IZE]

น่ารักอะ น่าอิจฉาจัง อิอิ กว่าจะผ่านพ้นมาได้ลุ้นแทบแย่อะ