หมีดำ กะ เค้า
พอ กินข้าวเหนียวหมูปิ้งเสร้จก็เดินเข้าโรงยิมเต้รออยู่ก่อนหน้าแล้ว ระหว่างที่ไปหาอะไรกิน ไม่น่าเชื่อน้องๆหลายคนวิ่งออกไปหน้าโรงเรียนอย่างที่บอกไว้ไปหาร้านตัดผม เป็นเอามาก ต่อแถวรอคิวทำทรงผมเหมือนญี่ปุ่นกับเฟียต กองเชียร์ของโรงเรียนเอหายหน้าไปเยอะพอสมควรแต่เสียงเชียร์ก็ไม่ได้เบาบางลง วันนี้กองเชียร์มาแบบเต็มรูปแบบมีป้ายไฟสีเขียวแดงมีชื่อญี่ปุ่นกับเต้ โชว์หราอยู่เครื่องเป่าเครื่องตีครบทุกคน พอลงสนามไปวอร์มเสียงเชียร์ก็กระหึ่มอื้ออึง
"อ่าเหมือนแสดงคอนเสริตเนะ อิอิ"
หัวเราะ คิกคักพอใจหันไปวอร์มต่อ วันนี้แข่งกับโรงเรียนซีไม่น่าห่วงเท่าไหร่เพราะโรงเรียนซีไม่ได้มีฝีมือ ด้านนี้มากนัก ส่วนมากจะเน้นไปทางกีฬากลางแจ้ง เช่นฟุตบอล เพราะเคยเป็นแชมป์มาก่อน นักกีฬาทีมของโรงเรียนซีท่าทางกระเดียดไปทางซาร่ากับริต้าเสียมากกว่า หน้านี่ขาวลอยเด่นมาแต่ไกล รูปร่างก็อ้อนแอ้นอรชร เต้กับญี่ปุ่นไม่ได้หวั่นเลย พอถึงเวลาแข่งจริงๆ น้องๆหลายคนที่ไปไถหัวมาก็ทยอยเข้ามาในสนามแล้ว สร้างเสียงอื้ออึงได้มากพอสมควร
"เต้ๆ ทำมายพี่เค้าทำมือแบบนั้นอ่า"
ญี่ปุ่นถามขึ้นเมื่อทำคะแนนได้จะส่งลูก เพราะฝั่งโน้นเวลาจะตบลูกก็ง้างไม้ขึ้นอีกมือก็ชี้ขึ้นแต่จีบมือทำเหมือนรำ นี่สิมันประหลาด เต้หัวเราะกิ๊กออกมา
"บ้าปุ่นพี่เค้าคงถนัดแบบนั้นอ่ะ"
"อิอิ ตาหลกเนะ เหมือนรำเลยอ่า"
ซุบซิบกันอยู่แล้วเล่นต่อ ฝ่ายโน้นสู้ไม่ได้เลยลูกหลอกล่อของเต้กับญี่ปุ่นกินขาดเพราะมัวแต่กรี๊ด กร๊าดกัน เสียงกองเชียร์ก็โห่ดังสนั่น ชนะเซ็ทแรกไปอย่างไม่ลำบากยากเย็นนัก
"เล่นสบายๆนะ ไอ้เต้เดี๋ยวมึงต้องลงต่อไหวไหม"
เฟียตบอก เต้พยักหน้า เหงื่อยังไม่ออกเลยด้วยซ้ำ ส่วนญี่ปุ่นก็ลั่นล้าจะกินเยลลี่ก็ต้องคอยมองเฟียต
"อ่าพ่อหมีขาวดูโน่นดิ"
ชี้ไปทางด้านกองเชียร์โรงเรียนซี พอเฟียตหันไปก็คว้าเยลลี่มาบีบพรวดใส่ปาก
"นั่นแน่ มึงนี่นะ เดี๋ยวก็อ๊วกอีกหรอก"
"แอ่ะ เค้ากินอันเดียวเองอ่า"
"เดี๋ยวเถอะ บอกไม่ฟังนะ อ๊วกมาแล้วจะโดน"
"แหะๆ ปะเต้ลงสนามต่อ อิอิ"
ตีมึนลงสนามไปเต้เดินตามลงไปต้อยๆ เกมนี้ไม่น่าตื่นเต้นเลย ฝ่ยรุกก็รุกอยู่ฝ่ายเดียว ฝ่ายรับก็กรี๊ดกร๊าดแม้จะเล่นเป็นแต่ฝีมือยังห่างกันมาก เวลานอกไม่ได้ใช้เลย ชนะไปอย่างขาดรอย ทั้งสองก็ดีใจตามปกติ
"เอ๊ะเราได้แชมป์เลยป่ะเต้"
ญี่ปุ่นถามขึ้นตอนกระโดดกอดกัน
"ยังรอบอยแข่งกะเราแข่งอีก ค่อยรู้ผล"
"อ่า งั้นไปเชียร์บอยเนะ"
ด้านบอยกำลังแข่งเซ็ทสองอยู่เซ็ทแรกชนะไปแล้ว แต่คนที่แข่งด้วยไม่ได้ตุ้งติ้งเหมือนประเภทคู่ ดูล่ำๆแต่ตัวไม่สูงมากหน้าตาก็โหดเหี้ยมเชียว บอยเองก็ต่อสู้อยู่ไม่ยอมแพ้
"บอยๆ เรามาแล้วๆ"
แหกปากตะโกนออกไป เสียงเชียร์ก็ตามมา
"หนูญี่ปุ่นค้า มานี่มามาหาเจ๊"
ซาร่ากับริต้ากวักมือเรียก ไม่ได้ไปเชียร์บาสแล้วเพราะเมื่อวานแพ้ งอนไปเลยมาปักหลักอยู่ที่นี่ เสียงกองเชียร์ของโรงเรียนเอไม่ได้เกรงใจเจ้าภาพเลย ดังมากดังกว่าทุกสนาม
"มาค่า กรี๊ดดด กรี๊ดดด"
ริต้าป้องปากแหกปากกรี๊ดออกมา ไม่ได้มองลงไปในสนามเลย กรี๊ดเอามัน น้องๆกองเชียร์ก็เอาบ้าง
"แว้กกกก"
"ว้ายน้องญี่ปุ่นขา เขาให้กรี๊ดค่า ไม่ได้แว้ก มะเอาเอาใหม่นะค้า"
"เฮ้ย นังซาร่า มึงจะทำให้มันเป็นเหมือนมึงเหรอ พอเลย ไอ้เปี๊ยกมานี่"
น่านเจ้าของเขาได้ยินพอดี หน้าจ๋อยไป
"ชั้นบอกหล่อนแล้ว เห็นมะ ไปสอนน้องญี่ปุ่นชั้นกรี๊ด"
"อ่าหล่อน ชั้นก็ลืมตัวไป"
ญี่ปุ่นเดินต้อยๆลงไปหาเฟียตแล้ว ทำหน้าย่นใส่ ทำไมเดี๋ยวนี้มันว่าง่ายจังเนอะ บอกอะไรก็ทำ พอไปยืนข้างๆสนาม หัวเกรียนๆรอยยิ้มที่ฉายออกมา พอใครเห็นใครก็กรี๊ดให้ บอยเองก็นึกว่าเชียร์ตัวเองฮึดใหญ่ชนะไปเลย
"อ่า บอยชนะแล้วอ่า เย้ๆ"
"เออ ดีมากไอ้บอย ไอ้เต้ไม่ต้องแข่งแล้วนะไม่มีผล ได้แชมป์แล้วเว้ย"
เฟียตพูดออกมาอย่างดีใจ ญี่ปุ่นกระโดดขึ้นขึ่เอวทันที
"แชมป์เราได้แชมป์ อ่าดีใจเนะ"
เสียงกองเชียร์กรี๊ดดังสนั่นหวั่นไหวยิ่งกว่าเดิม บอยเองก็ดีใจเอกวิ่งเข้าไปกอด กอดกันแล้วไม่งอนกันแล้ว พอดีใจกันเสร็จก็พากันไปกินข้าวเที่ยงวันนี้ทางโรงเรียนจองที่ไว้ที่โรง อาหารด้านหลัง พอเดินไปเสียงเรียกชื่อก็ดังกระหึ่มไม่ยอมน้อยหน้าใคร โรงเรียนทั้งบีและซีต่างก็อยากมาแจมด้วย
"กูว่าเราไปหาที่กินที่อื่นเถอะว่ะ เสียงดังแบบนี้กูแดกไม่ลง"
เฟียตบอก เพื่อนๆก็พยักหน้าตาม
"งั้นไปตรงโน้นไหม ไม่เห็นมีคน"
เบนซ์ชี้ไปหลังโรงเรียน เพื่อนๆพากันเดินตามไปทันที ในมือก็หิ้วถุงของกินไปคนละไม้ละมือ
"รอบบ่ายนี่หนักสินะประเภทคู่น่ะ"
เฟียตเอ่ยขึ้นพลางหยิบไส้กรอกที่ญี่ปุ่นยื่นให้มากิน
"เออดิ ไอ้พวกนี้มันไม่ยอมปล่อยของ ประเภททีมมันไม่สู้ล่ะกูว่า มันจะเอาปะเภททีมเดี่ยว"
ที่เบนซ์พูดออกไปคือทีมโรงเรียนบี ที่ปีที่แล้วเขี่ยคู่ของโฟคกับเฟียตที่ว่าแน่ตกรอบรองมาก่อนแล้ว แต่ก็ไม่ได้แชมป์เพราะอีกคู่จากโรงเรียนเดียวกันได้แชมป์ไป ประเภทเดี่ยวใครก็สู้โฟคไม่ได้ แต่ประเภทคู่สองคู่นี้แข็งมาก และไม่ยอมแข่งประเภททีมชุดอีกด้วย ไม่ยอมแยกคู่ว่างั้น ตั้งใจไว้ว่าจะเข้าชิงกันเองอีกครั้ง การแข่งประเภททีมเดี่ยวใครแพ้คัดออกไปเลยเพราะมีส่งเข้าแข่งสี่ทีม คนที่แพ้ก็ไปรอชิงที่สามในวันพรุ่งนี้คู่แรกตอนเช้าต่อด้วยชิงที่หนึ่งกัน เลยเป็นคู่สุดท้ายในคาบเช้า ตารางการแข่งขันวันนี้แน่นเอี๊ยดทั้งตัวนักกีฬาเองผู้ชมผู้เชียร์เองต้องจัด แบ่งตารางการเข้าดูให้ดี เพราะกีฬาหลายชนิดจบในวันนี้ อย่างแบดฯจากเมื่อวานแข่งสนามเดียววันนี้ก็แข่งสองสนาม โฟคลงประเภทคู่เสร็จต้องลงประเภทเดี่ยวต่อเป็นคู่สุดท้าย โดยมีเอกแข่งก่อนคั่นเวลาพัก งานช้างแท้ๆ
"เอ้ยกินอะไรที่มันหนักๆท้องหน่อยดิไอ้เปี๊ยกมึงจะได้มีแรง"
เบนซ์ร้องขึ้นเพราะเห็นญี่ปุ่นกินแต่พวกลูกชิ้นของทอด
"แอ่ะ หนักท้องก็ง่วงอ่ะดิพี่เบนซ์"
"เอ้ยไม่ง่วง กินเสร็จมันก็ได้ใช้พลังงานเลย"
"กินไรอ่า"
"ไก่ทอดนี่ไงเอา"
เบนซ์ยื่นให้ เฟียตก็ไม่ได้ว่าอะไร ญี่ปุ่นหยิบไก่ทอดมากินอย่างอร่อย พอถึงเวลาแข่งก็เตรียมตัวลงไปวอร์มร่างกาย ทีมฝั่งโน้นหน้าคมคายหล่อเหลาเรียกเสียงเชียร์ได้ไม่น้อย ตัวก็เท่าๆกันน่าจะประมาณโฟคได้ ส่วนอีกทีมโฟคเองแม้จะคล้ำไปหน่อยแต่เรื่องความหล่อนี่ไม่ได้เกรงใจใครเช่น กัน ส่วนเจ้าตัวเล็กมันชนะขาดอยู่แล้ว หน้าใสวิ้งๆหัวเหน่งๆกลมๆยิ่งไปตัดผมสั้นเกรียนมายิ่งเข้ากับหน้าตา
"พร้อมไหมไอ้เปี๊ยก"
โฟคเองดูมีความสุขมากเพราะได้พูดคุยหรืออยู่ใกล้ชิดญี่ปุ่นแบบไม่มีใครว่าหรือดุแล้ว อย่างมากก็ได้แค่มองด้วยตาเขียวๆ
"พร้อมเนะ สู้ๆ"
โฟคยิ้มออกมา ญี่ปุ่นก็ยิ้มร่าไม่ได้สนใจอะไรมาก ส่วนเฟียตตาเขียวไปตามระเบียบเพราะเวลาคุยกันในสนามโฟคต้องจับบ่าโน้มหน้ามา คุย พอเปิดเกมแรกทางฝ่ายโน้นเป็นฝ่ายส่งลูกก่อน โฟคเป็นคนรับลูกแรก ดีดออกไปโด่งถึงเส้นหลัง แต่เร็วมากเขาถอยไปกระโดดหวดลูกลงมาทางญี่ปุ่นญี่ปุ่นเองก็ตวัดไม้พลิกข้อ มือให้ลูกเด้งย้อยเปลี่ยนทางไป อีกคนก้าวเข้ามาหยอดทันทีโฟคเองก็เข้าไปหยอดคืนแต่สูงไปหน่อยเขาแย็บเร็ว กลับมาใส่ตัวโฟคเหวี่ยงตัวออกจะเอาไม้เกี่ยวแต่ไม่ทัน ญี่ปุ่นรออยู่แล้วดีดลูกไปหลัง เสียงเฮดังขึ้นทันที เรื่องความไวญี่ปุ่นก็ไม่ได้น้อยหน้าใคร เขากระโดดหวดลูกมาอีกคราวนี้โฟคเป็นคนรับลูกตั้งหน้าไม้ไว้เฉยๆลูกลอย กระเด้งข้ามไป เขาปรี่เข้ามาช้อนลูกกระเด้งข้ามมา ญี่ปุ่นปรี่เข้าไปแย็บลงตรงกลาง
"กรี๊ดดดด มาเลยค่า มาเลย"
กองเชียร์ดูมีสีสันเพิ่มขึ้นมาก คาบเที่ยงคนที่ยังไม่ได้ตัดผมก็ไปหั่นออกหัวเกรียนเกือบทุกคน ทาหน้าทาตาซะเหมือนเชียร์บอลโลกก็ไม่ปาน
"เก่งมากไอ้เปี๊ยก"
โฟคเข้ามากอด เฟียตเองเริ่มกำหมัดแล้ว
"หมีดำ เราต้องหลอกเขาเนะ เหมือนที่เค้าทำกะเต้อ่า"
"อืมเอาดิ กูพอหลอกได้"
หัวเราะคิกคักชอบใจ ทางฝ่ายโน้นพอเห็นลีลาการเล่นของนักกีฬาหน้าใหม่มาแรงอย่างญี่ปุ่นก็ กระหยิ่มยิ้มย่องทันที อยากเห็นฝีมือ พอโฟคส่งลูกไปลูกสั้นมาก เขาดีดลูกขึ้นสูงมาทางญี่ปุ่น ญี่ปุ่นก็กระโดดหวดลูกไปหาคนที่โยนลูกมาให้ เขาดีดขึ้นอีก ญี่ปุ่นก็หวดเต็มแรงลงไปอีก เขาเองก็รับอย่างเหนียวแน่น ดีดโด่งขึ้นมาอีก ทีนี่ญี่ปุ่นกระโดดขึ้นปราดตามองที่ว่างตบถากหน้าไม้เปลี่ยนทางไป ทั้งสองคนยืนขาตาย เสียงเฮดังกึกก้อง
"เคยเขี่ยกูตกรอบใช่ไหม มึงอย่าได้ประมาท"
โฟคพูดออกมา กัดฟันแน่นตั้งใจจะมาเอาคืนเต็มที่ คู่ขาก็เล่นได้แบบไม่เกรงกลัวเลย ทั้งสองเล่นเข้ากันได้เป็นอย่างดี แต้มผลัดกันนำผลัดกันตามตลอด ทางฝั่งโน้นพยายามจี้มาที่ญี่ปุ่นเพียงคนเดียว ตอนแรกก็ระส่ำระสายรับลูกไม่ได้เพราะโดนจี้หนัก
"แว้กกก"
ตะโกนออกมา เอามือขึ้นปาดเหงื่อ
"ใจเย็นไอ้เปี๊ยก อย่าไปตามมันเดี๋ยวเกมเราเสีย"
"ทำมายเค้าจี้มาใส่แต่เค้าอ่า นิสัยมะดีเนะ"
"เออน่ากูคอยรองอยู่ ไม่ต้องห่วงต้านไปก่อน"
"เดี๋ยวเจอดีเนะ หึ เค้าโมโหเนะ"
ทำหน้าย่นใส่ เสียงฮาดังครืนสีหน้าท่าทางไม่ได้ตกไปจากการจ้องมองของผู้คนรอบสนามเลยแม้ แต่น้อย พอเริ่มเกมอีก ญี่ปุ่นรับลูกดีดไปหลัง ฝั่งโน้นตบกระหน่ำมาอีก ญี่ปุ่นย่อตัวลงให้โฟครับลูก โฟคเองก็ไม่ได้เผลอรับลูกเปลี่ยนคอร์ทไป ฝั่งโน้นตีดาดมา ญี่ปุ่นยกไม้ขึ้นดักไว้ทันที ลุกขนไก่กระดอนกลับเร็วมากเร็วจนมองไม่ทัน รายนั้นยืนงงอยู่
"เป็นไงล่ะ เป็นไง หือตีใส่เค้าดีนัก"
ไม่ยอมครับท่าน ทำหน้าย่นใส่เขา ฉายแววร้ายออกมา เสียงกองเชียร์ก็ดังไม่ยอมหยุด อาจารย์วารุณีกับผอเองที่ลงทุนทาหน้าทาตาไปกับเด็กๆก็ส่งเสียงไม่ยอมแพ้ เพราะกีฬาประเภทอื่นแพ้ไปราบคาบ ไม่ได้เข้าชิงสักรายการ ความหวังมาอยู่ที่คอร์ทแบด และก็ได้แชมป์ไปแล้วหนึ่งรายการ จึงเต็มที่กันทุกคน ตอนนี้นักกีฬาเอยกองเชียร์เอยที่จบการแข่งขันแห่กันเข้ามาเต็มพื้นที่ในโรง ยิม เสียงนี่ไม่ต้องห่วงดังจนไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
"หมีดำๆ เราต้องเล่นนินจากะเค้าเนะ"
"ให้กูกระโดดแล้วมึงตีน่ะเหรอ"
"เนะ หรือถ้าเค้ากระโดดหมีดำก็ตีอ่า เดี๋ยวเค้าบอกสัญญาณเนะ"
ตกลงกันก่อนจะมาเป็นฝ่ายส่งลูก โฟคส่งลูกยาวข้ามหัวไป เขาตีโต้กลับมาโด่งเช่นกัน ญี่ปุ่นตีดาดไปอีกทางพยายามบีบให้เขาเล่นลูกโด่งได้ผล เพราะเขาวิ่งเข้ามาไม่ทัน งัดลูกขึ้นโด่ง
"นินจาเนะ"
ญี่ปุ่นร้องออกมา โฟคพอได้ยืนก็กระโดดขึ้นง้างไม้รอ ญี่ปุ่นกระโดดตาม โฟคหวดลมไป เสียงดังวี๊ด แต่ญี่ปุ่นไม่รอช้าหวดตาม ร่างทั้งสองกระตุกเพราะคิกว่าโฟคจะตบ พอเจอลูกตบจริงๆเข้าไปก็ยืนนิ่ง งงกันไปทั้งสองคน
"เฮ้ย อะไรวะ"
เริ่มโวยวาย ส่วนญี่ปุ่นก็กระโดดกอดโฟคตามประสา เกมนำไปแล้วทางฝ่ายโน้นขอเวลานอกทันที
"แม่หมีอย่าไปกอดมันมากนักดิ"
พอออกมาจากสนามก็ปรี่เข้าไปดึงแขนมาบอกทันที
"เอ๋ เล่นกะหมีดำเนะ มะให้กอดหมีดำแล้วให้กอดครายอ่าพ่อหมีขาวอ่ะ"
"เออ นั่นล่ะ อย่าไปกอดมันแน่น กอดหลวมๆพอ"
"เนะ"
เชื่ออีก ส่วนโฟคทำหน้านิ่งไม่สนใจ คอยดูจะกอดหอมด้วยเอาให้อกแตกตายไปเลย คิดแล้วก็ยิ้มออกมา พอกลับลงสนามไปก็ตกลงกันว่าจะเปลี่ยนเกม เพราะทางฝ่ายโน้นคงตั้งรับมาอย่างดี เป็นไปตามคาด เพราะงัดลูกโด่งมาทีไรจะถอยลงไปยืนคู่กัน โฟคกระโดดขึ้นก่อนง้างไม้ ญี่ปุ่นกระโดดตาม โฟคไม่รอจังหวะหวดลูกไปเต็มแรงอัดใส่หน้าไม้ของคนที่ยืนรอรับลูก ลูกกระเด้งกลับมา ญี่ปุ่นพอเท้าลงพื้นก็กระเตงเข้าไปแย็บดาบสองลงไปอีก เสียงเชียร์ดังก้องโรงยิม ทั้งกรี๊ดทั้งเฮสะใจกันไปเป็นแถบๆ ทางฝ่ายโน้นเริ่มหน้าถอดสีเพราะไม่คิดว่าจะเจอลูกหลอกหลายชั้นแบบนี้ กอดคอปรึกษากันอยู่ ส่วนญี่ปุ่นกับโฟคก็กอดคอกันเช่นกันปรึกษาลูกต่อไป
ญี่ปุ่นส่งลูกสั้นไปเร็วและแรงมากเขาดีดออกจากตัวแทบไม่ทัน ดีดลุกกระเด้งมาญี่ปุ่นปรี่เข้าไปแย็บลูกลงต่อหน้าต่อตา ฝั่งโน้นเหมือนเสียขวัญ ส่วนฝั่งนี้เหมือนได้ใจ ตีไปยังไงก็ดีไปหมด โฟคกระโดดเข้ากอดญี่ปุ่นเพราะจบเกมแรกแล้วกอดแน่นๆจูบหัวด้วย เฟียตตาร้อนขึ้นมาทันที
"เฮ้ย ออกมาๆ ไปกอดกันอะไรนานวะ"
ตวาดเข้าไปในสนามทันที ญี่ปุ่นรีบเดินออกมาทำหน้าจ๋อยๆใส่
"พ่อหมีขาวทำไมตะโกนอ่า"
"โมโห เข้าใจไหม กูโมโห"
"แอ่ะ โมโหอารายอ่า"
"กูบอกแล้วใช่ไหมอย่าไปให้มันกอด"
"แอ่ะ เนะคราวหลังเค้ามะให้หมีดำกอดก็ได้เนะ"
โฟคหน้าเจื่อนไป ถอนหายใจออกมา เบนซ์เห็นจึงเดินไปตบบ่าเบาๆ
"อย่าเสียใจไปเลยไอ้โฟค เข้าใจมันนะมึง มันรักของมัน กูรู้ว่ามึงรู้สึกยังไง แต่ทำใจเถอะว่ะ"
โฟคไม่ตอบแต่ครุ่นคิดอยู่ในใจ พอพักครบเวลาก็เปลี่ยนข้าง เกมเริ่มเปลี่ยนเพราะทางฝ่ายโน้นเปลี่ยนแผนการรุกมาใหม่ โดยยังจี้ญี่ปุ่นเหมือนเดิมแต่หนักหน่วงขึ้นกว่าเดิม ญี่ปุ่นเองก็ต้านอย่างสุดกำลัง ล้มลุกคลุกคลานไม่ยอมแพ้ ฝั่งโน้นต้องตีหลายดาบเหมือนกันถึงจะได้คะแนนไป ส่วนโฟคก็พยายามช่วยแต่พอมาช่วยฝั่งโน้นก็เปลี่ยนทางมายังพื้นที่ของโฟคระ ส่ำระสายกันไป
"อ่า มะไหวอ่า เล่นอารายก็ไม่รู้"
เริ่มบ่นออกมา
"ใจเย็นๆไอ้เปี๊ยก ตอนนี้พวกมันเล่นมึงอยู่ พอกูไปช่วยมันก็เล่นกูแทน เอาเหนียวๆไว้"
"อ่า ทำไมเราไม่บุกเค้าอ่า มาตั้งรับเค้าเหนื่อยเนะ"
"กูพยายามตีเปลี่ยนเกมอยู่ มันฉลาด"
"ฮึ เค้าก็ฉลาด"
ยอมที่ไหนทำหน้าย่นใส่ พอเริ่มเกมอีกฝ่ายโน้นตีลูกยัดใส่ญี่ปุ่นตลอดเวลา แต่คนตัวเล็กกัดฟัน จังหวะที่เขาตบยัดเข้าหาตัวญี่ปุ่นก็ตั้งหน้าไม้ขึ้นลูกกระเด้งข้ามไป ลูกโด่งพอสมควรอีกคนปรี่เข้ามาจะหวดซ้ำ แต่ญี่ปุ่นก็ก้าวขาเข้าไปเอาหน้าไม้บังหน้าตัวเองตั้งหน้าไม้ขึ้นเขาหวดมา ทันที ลูกกระทบหน้าไม้ของญี่ปุ่นกระเด้งกลับ เขาไม่ทันระวังตัวเพราะมันเร็วมาก ดีดลูกขึ้นมาเหมือนจวนตัวดัวยสัญชาติญาณ ญี่ปุ่นกระโดดขึ้นหน้าเน็ท หวดลูกลงต่อหน้าต่อตา
"นี่แน่"
เสียงกรี๊ดดังสนั่นหวั่นไหว แสดงอานุภาพออกมา ทางฝั่งโน้นส่ายหน้าไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะแข็งได้ขนาดนี้
"ที่สุด ที่สุด ญี่ปุ่นของเจ๊ ที่สุดค่า"
เสียงเรียกชื่อกึกก้องโรงยิม พอมาเริ่มเกมอีกเกมก็เปลี่ยนไปทันที เพราะญี่ปุ่นไม่ยอมตั้งรับแล้ว โฟคเองก็อาศัยจังหวะรุกหนักหน่วง ฝ่ายโน้นหันกลับไปตั้งรับ แต่เหนียวสู้ญี่ปุ่นไม่ได้
"จี้เค้าหรา นี่แน่"
ญี่ปุ่นตีลุกยัดใส่คนทางขวามือ เขาดีดออกมาลูกเหวี่ยงไปทางโฟค โฟคก็ตีดาดกลับไปอีก เขาพยายามตีลูกกลับมา ญี่ปุ่นก็หยอดใส่อีกเขาวิ่งอยู่คนเดียวหน้าหลัง อีกคนก็อาสัยจังหวะจะเข้ามาแทรก แต่ทางฝั่งนี้ไม่ยอมเปิดโอกาส จังหวะที่เขาก้าวเข้ามาตีลูกโด่ง ญี่ปุ่นกระโดดขึ้น ง้างไม้ออกเต็มวงแขน พอหวดลูกกลับเปลี่ยนพลิกหน้าไม้ลูกตบลอยไปอีกทาง คนที่ยืนอยู่คิดว่าคงจี้เพื่อนเลยไม่ทันได้ระวังตัวยืนขาตายอยู่ เกมจบไปแล้วเสียงเชียร์ดังกึกก้อง ญี่ปุ่นเองก็กระโดดโลดเต้นจะเข้าไปกอดโฟคแต่ก็ไม่ทำ วิ่งออกมานอกสนามกอดเจ้าของตัวจริงเสีย โฟคทำหน้าเซ็งสุดๆ ชนะแท้ๆแต่ทำไมรู้สึกเหมือนว่ากำลังแพ้เลยนะ พอดีใจกันอยู่พักใหญ่ก็พากันเดินออกมาจากโรงยิม
"เอ่อ น้องๆขา น้องญี่ปุ่นของเจ๊ เรื่องการแสดงพรุ่งนี้อ่ะค่า มาประชุมกันหน่อยน้า ทางนี้ค่าทางนี้"
ริต้าออกไปดักตรงทางเดิน เพราะตัวเองต้องปักหลักเป็นกองเชียร์ให้โฟคต่อ ที่จริงคนที่ออกจากสนามมามีแต่เฟียตกับญี่ปุ่นเท่านั้นเอง บอกจะไปหาน้ำกิน แต่เฟียตไม่อยากให้ญี่ปุ่นดูการแข่งขัน ใจดำจริงๆ
"อ่าพ่อหมีขาว เค้าต้องไปประชุมเนะ พ่อหมีขาวไปซื้อน้ำเขียวให้เค้าหน่อยน้า"
บอกเฟียตออกไปแล้ววิ่งไปหาริต้า เฟียตเองก็พยักหน้ายอมเดินออกไปซื้อน้ำตามที่เจ้าตัวดีบอก
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1009593 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก