หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164**

[lasom]

คุณอิคขาหาคู่ให้หมีดำที ไม่ไหวจะสงสารแว้วววววววว

 :mc3:น้องชนะอย่างนี้ต้องฉลอง กรี๊ดดดดด

[โมโม่ที่รัก]

สงสารหมีดำ
หาใครมาปลอบใจให้ดิ
 

[roseen]

สงสารโฟคอ่ะ

[hpsky]

สงสารพี่หมีดำอ่า
คุณอิ๊กค่ะ มะไหร่คู่พี่หมีดำจะเกิดค๊า
สงสารจะแย่แล้วน๊า

[meiji]

"ญี่ปุ่นเองก็กระโดดโลดเต้นจะเข้าไปกอดโฟคแต่ก็ไม่ทำ วิ่งออกมานอกสนามกอดเจ้าของตัวจริง"

อร๊ายยยย อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะหมีดำ เราไม่เคยมีความบาดหมางมาก่อนก็จริง แต่คงเชียร์เธอไม่ได้
ในเมื่อ ญี่ปุ่นเค้ามีตัวจริงงง กรี๊ดดดด~~~~

ชอบมากมากเลยย ขอบคุณนะคะ พี่ eiky อิอิ น่ารักจังเลยย
 

[iforgive]

หมีขาวหวงซ๊า  สงสารหมีดำเลย
เดี๋ยวเหอะ  เดี๋ยวตอนที่ตัวเองไม่อยู่แล้วนะ  มีหวังหมีดำเอาคืนแน่
แต่ปุ่นท่าทางจะเชื่อฟังหมีขาวมากอยู่  หมีดำคงไม่มีโอกาสแล้วมั๊ง  เนะ

[kokikung]

พี่โฟคน่าสงสารไปไหน

หาคู่ได้และมองคนอื่นบ้างเตะพี่โฟค

เขารักกันไปแล้วอ่านะ

[som]

สงสารหมีดำอะพี่อิ๊ก หาใครมาให้หมีดำหน่อยนะคับพี่อิ๊ก  อย่าใจดำกับหมีดำเลย
ญี่ปุ่นน่ารักที่สุด  ตีไปขำไป  น่ารักเกินบรรยาย

[N.T.❁]

โถ...หมีดำน่าสงสาร แต่เค้าหวงอะเนอะ ทำไงได้...
ญี่ปุ่นก็เริงร่าตลอดอะ 55 แต่เด๋วนี้ดูเชื่อฟังพ่อหมีขึ้นเยอะเลย เป็นแม่หมีในโอวาท อิอิ ><

[VICTORY]

ญี่ปุ่นน่ารักกกน่ะเนี่ยยย เชื่อฟังพี่เฟียตทุกอย่างง

[kanda53]

แม่หมี....น่ารักกกก.....
พ่อหมีขาว.....ใจร้ายยยยย 
พี่หมีดำ.... ...รอก่อนน้า...
เดี๋ยวน้อง eiky เค้าจัดให้เนะ....

  นู๋ญี่ปุ่น กะ น้อง eiky 

[kunkai]

:กอด1:หมีดำเนะ

[taem2love]

น้องหมีดำค่ะมามะมากอดเจ้ได้ เจ้ยอมให้กอดตลอดชีพเลยค่ะ อร้ายส์........(วิ่งลบฝ่าเท้า.....)

[heefever]

หมีขาวก็นะ หวงจริงอะไรจริง

หมีดำ มามะ 

[naiin]

หึงอะไรขนาดนั้น ไม่มีน้ำใจนักกีฬาเลย แต่ก็ดีนะตัดให้ขาดๆจะได้ไม่เจ็บนาน

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

เฟียตก็เว้ยยย ใจดำเกินอ่ะแก

วันนี้เค้าอารมณ์ภูมิบุญ เม้นท์ญี่ปุ่นไม่ออก แต่รักกันทุกวันนะ 

[mamacub]

คือเชื่อฟังกันดีแท้หละนู๋ปุน



พ่อหมีขาวก็หวงเกิ๊น อิอิ:z13:

[@BUA@]

ทำใจเนะ หมีดำเนะ   

[HappyMelon]

แอ่ะ สงสารหมีดำจังเลยเนะ
หมีขาวทำไมใจร้ายจังอ่า
ไม่ให้กอดยังพอว่า นี่ไม่ให้ดูหมีดำแข่งด้วยอ่า
โถ พ่อหมีดำ หาคู่ให้เจอเร็วๆเนะ จะได้หายช้ำสักที
ตอนหน้าแข่งเต้นแล้วสิ พี่เบนซ์ต้องเจอน้องพริกแร้วใช่มั้ยอ่า
อิอิ อยากอ่านคู่นี้แล้วเนะ ไรเตอร์

[kenshinkenchu]

น้องโฟคของเจ๊

รีบวิ่งเข้ามานึกว่าน้องโฟคจะได้ชื่นบานกับเขาสักที  ที่ไหนได้

โฮๆๆๆ

[DexTunG]

     

หาคู่ให้หมีดำที   สงสารโฟค จังเลย

สนุกมากเลย อ่านแล้ว ยิ้มได้ ตลอด อะ น้องญี่ปุ่น น่ารักกกกกกกกกกก

 

[sweetiiez]

  สงสารโฟคง่ะ ทำใจเถอะโฟค เค้ารักกันดี
เฟียตหึงมากมายนะเน๊ ใจร้ายจริงๆ ญี่ปุ่นก็เชื่อฟังซะ ฮะๆ

จะแข่งเต้นแล้วอยากเห็นน้องญี่ปุ่นเต้น

[111223]

เห็นแบบนี้แล้วสงสารโฟคจังเลยอ่ะ ขอแบบ 3P เลยได้มิ
ปุ่นน่ารักที่สู๊ดเลยอ่ะ ชอบปุ่นมากๆ ดูน่ารักสดใส เป็นตัวเอง ชอบจัง
มาต่อเร็วๆน๊า จะรอติดตาม

[bbyuqin]

พ่อหมีขาวขี้หวงเนะ...อิอิ

[Kfc_Pizza]

 

มีให้อ่าน 2 ตอนแนะ

ไปอ่านก่อนนะ

 

[i1_to*pp]

สงสารหมีดำอ่าหาคู่ให้หมีดำด้วยเนะ

[eiky]

  ผงาด For Your Love


วัน ใหม่มาถึงแล้ววันนี้ทุกคนดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ โดยเฉพาะริต้ากับซาร่าและลูกทีม วันนี้จะเป็นวันเผด็จศึกงานที่เตรียมไว้ไม่มีอะไรต้องแก้แล้วรอเวลาตอนเย็น ที่จะได้แสดง เสื้อผ้าอุปกรณ์ต่างๆเตรียมขึ้นรถตู้ไปแล้ว วันนี้ริต้าให้พ่อขับรถมาส่งไม่ยอมแพ้เช่นกัน ในรถมีทั้งเสื้อผ้าเครื่องแต่งตัวที่สำคัญขนม ส่วนเมื่อวานโฟคแข่งประเภทเดี่ยวไม่ต้องห่วงอะไรเลยเพราะสามารถเอาชนะได้ตาม ความคาดหมาย

วันนี้ในรอบเช้าคู่แรกเป็นการแข่งขันรอบสุดท้ายสำหรับคอร์ทแบดฯ ประเดิมสนามด้วยคู่ชิงที่สามอีกสนามหนึ่งแล้วก็คู่ชิงคือญี่ปุ่นกับเฟีตอีก สนามหนึ่ง กองเชียร์เข้าไปพร้อมอยู่แล้วเต็มคอร์ทที่นั่งไม่มีว่างแล้ว ญี่ปุ่นไปถึงโรงเรียนบีแต่เช้าด้วยรถตู้ของฟอร์ด ตอนอยู่บนรถก็นอนหลับอุตุไม่สนใจใคร เฟียตเองก็นั่งให้คนตัวเล็กซบอยู่ ปรากฏการณ์ใหม่สำหรับเทรนของเด็กนักเรียนทั้งสามโรง คือทรงผมสั้นเตียนสกินเฮดกันเป็นแถบ รุ่นพี่บางคนยังทำตาม

"เอ้ย แม่หมีๆ ตื่นๆถึงแล้ว"

เกือบแปดโมงรถตู้จอดลงหน้าโรงเรียนบี

"กินโจ๊กกันก่อนไหมวะ หิวว่ะ"

เบนซ์ร้องขึ้นหันมาถามเพื่อนๆ

"กินเนะ กิน"

โพล่งออกมาทั้งที่ยังนอนหลับอยู่ เสียงหัวเราะดังขึ้นทันที

"เอากับมัน เว้ยไอ้นี่ ลุกสิ"

"เนะ"

ดีดตัวขึ้นทันที แต่ไม่ลืมตาเฟียตต้องดึงแขนให้เข้ามาใกล้ๆตัว นักเรียนออกันเต็มหน้าโรงเรียน เสื้อโรงเรียนสลับสีกันละลานตาไปหมด

"เมื่อคืนมึงทำไรมันวะไอ้เฟียต ง่วงหงาวหาวนอนเชียว"

"ทำห่าไรวะ นอนตั้งแต่สองทุ่ม มันคงเพลีย"

"เอาให้แน่ ฮ่าๆๆ ดูท่าคงทำงานหนักมานะนั่น"

"เอ๋ พี่เบนซ์ ทำงานอารายอ่า เค้านอนเนะ แต่มันง่วงอ่า พี่เบนซ์ซื้อน้ำเขียวให้กินหน่อยเนะ"

ลืมตาขึ้นมาทำหน้าย่นใส่ทันที

"นั่นแน่ ซวยกูเลย ไปดิไป มายุ่งกับกูมากๆ กูฉกเอานะไอ้เปี๊ยก ฮ่าๆๆ หมีขาวก็หมีขาวเถอะ เจอเบนซ์ ซีคลาสหน่อยเป็นไง"

"ส้นตรีนกูนี่ มึงเคยเจอมะเฟียตโฟร์วิล เดี๋ยวเหยียบแม่งแบนเลยนี่"

"โห ดุว่ะ ปะไอ้เปี๊ยกเราไปกินน้ำเขียวกัน"

เบนซ์หันหามาหาญี่ปุ่นรายนั้นก็เดินเกาะแขนทันที เฟียตเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะรู้ว่าเบนซ์คงไม่คิดอย่างที่พูดเดินตามเพื่อนๆ ไป พอกินโจ๊กเสร็จก็เดินเข้าไปในโรงเรียน โฟคเองก็นิ่งๆไม่พูดอะไร เหมือนพยายามทำใจไม่มอง ยิ่งอยู่ใกล้ๆยิ่งรู้สึกทรมานใจ เพราะเฟียตออกหน้าออกตาเหลือเกิน ส่วนญี่ปุ่นเองก็ดูเชื่อฟังเฟียตเป็นอย่างดี จากแต่ก่อนไม่สนใจใคร แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว โฟคมองเห็นหนทางข้างหน้าเริ่มมืดมน

"อย่าเพิ่งไปกินน้ำเยอะนะมึงเดี๋ยวอ๊วกอีกหรอก"

เฟียตปรามก่อนที่จะลงไปวอร์มญี่ปุ่นก็พยักหน้าเดินถือไม้แบดฯลงสนามตามโฟคไป

"โหมึงดูเด็กมันตัดผมทรงเดียวกับมึงเลยนะ ดังใหญ่แล้วนะมึง"

เบนซ์บุ้ยปากให้ไปดูน้องๆบนอัฒจันทร์ที่หัวเกรียนกันเป็นแถบ

"ตามไอ้ตัวยุ่งโน่นโว้ยไม่ได้ตามกู"

"เออ มันน่ารักนี่หว่าเนอะ ใครๆก็ตาม มึงดูมันดิ ใสวิ้งๆเลยว่ะ ก้นคงขาวละลายใจ"

"ปึ๊ก"

ถีบโครมเข้าที่สีข้างเบนซ์ทันที เบนซ์ทำหน้าจ๋อยๆ เสียงกองเชียร์วันนี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรให้เสียแล้ว มีอะไรขนออกมาหมด ริต้ากับซาร่าเองเสียงแหบแห้งไปแต่ก็ไม่หวั่น แต่งหน้าแต่งตา พร็อพก็เป็นพยาบาลสาวทั้งแกงค์ อาจารย์วารุณีก็ใส่หมวกพยาบาลด้วย ผอ ใส่เสื้อกราว เอาเข้าไปเขียนหน้าเขียนตา อาจารย์เกือบทุกคนมาอยู่พร้อมหน้ากันที่นี่ เพราะสนามอื่นไม่ได้แข่งหรือเข้าชิงแล้ว

"โฟคๆๆๆ ญี่ปุ่นๆๆๆ สู้ๆๆ"

เสียงที่มาพร้อมเสียงกลองเสียงเคาะอะไรต่อมิอะไรดังกระหึ่ม โรงเรียนบีเองก็ไม่ยอมแพ้เพราะคู่นี้เป็นคู่ความหวังเลยก็ว่าได้ กองเชียร์เองไม้จะไม่มีสีสันเท่าแต่ก็ส่งเสียงไม่ยอมน้อยหน้า นักกีฬาฝ่ายตรงข้ามเป็นรุ่นพี่ ม หก ทั้งสองคน โรงเรียนนี้มีแต่ตัวสูงๆใหญ่ๆทั้งนั้น หน้าตาก็เอานะ ว่าเขาไม่ได้เหมือนเป็นดาวของโรงเรียนก็ไม่ปาน เสียงร้องเรียกชื่อดังกระหึ่มกึกก้องอยู่

"เพ่ๆ บอกกองเชียร์เงียบๆหน่อยเนะ เค้าหนวกหูมะมีสมาธิ"

สะกิดบอคนที่อยู่ข้างๆ เพราะตอนวอร์มประเภทคู่ต้องแยกฝั่งกันวอร์ม ญี่ปุ่นเอาไม้แบดฯสะกิดบอกเขา รายนั้นหันหน้ามายิ้มให้

"อะไรไอ้น้อง ของมึงกองเชียร์ก็ดังนะบอกเขาดิ"

"แอ่ะ โมโห"

หันหน้าไปหากองเชียร์ฝั่งตัวเองยกไม้ยกมือขึ้น ตอนแรกเสียงยิ่งกระหึ่ม

"เบาๆหน่อยเนะ เค้าขอวอร์มก่อนน้า เงียบๆก่อนน้า"

ตะโกนออกไป คนที่บอกหน้าเหวอไปไม่คิดว่าจะทำจริง เสียงเงียบลงทันที

"อุ๊ย น้องญี่ปุ่นขอมาค่า จัดไปๆ เงียบค่าเงียบ"

เอากับเค้าสิ สั่งได้ เหอๆๆ ริต้าบอกน้องๆทุกคน เสียงเงียบกริบลงทันที มีเฟียงเสียงของอีกฝ่ายที่ยังดังอยู่

"หนายอ่าของเพ่อ่า บอกเค้าดิ มะเห็นเงียบเลย"

พูดไม่ออกหันไปบอกกองเชียร์ฝ่ายตัวเองบ้าง แต่สนที่ไหน โห่กันอึกทึกครึกโครม ยอมแพ้แล้วไอ้ตัวเล็ก เขาพูดในใจ พอถึงเวลาแข่งจริงหลังจากรวบรวมกำลังใจกับโฟคเสร็จแล้วก็เดินไปหน้ากอง เชียร์

"ขอพลังหน่อยเนะ ขอพลังหน่อย"

ร้องขึ้น

"กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดด"

โอยจะตายเสียให้ได้ คนที่กรี๊ดไม่ใช่แค่ป้องปากแล้วร้องออกมา ทั้งกระโดดเหมือนจะกรี๊ดออกมาให้หมดไส้หมดพุง เหมือนเห็นดาราออลลีวูดยังไงอย่างงั้น พอสมใจก็เดินลงสนามไป คนที่อยู่ข้างสนามยิ้มออกมา คอยดูว่าคนตัวเล็กจะมีไม้อะไรงัดออกมาอีก เอากะมันสิน่ารักได้ทุกวัน

สายตาของโฟคและญี่ปุ่นดูมุ่งมั่นมากพอจะแข่งจริงก็ไม่มีแววตาขี้เล่นนั้นหลง เหลืออยู่เลย เริ่มเกมด้วยการรับลูกของอีกฝ่าย ญี่ปุ่นเป็นคนรับลูกเขาเปิดเกมด้วยลูกสั้นญี่ปุ่นดีดโด่งไปหลัง เขาถอยไปดีดตีลูกดาดลงมาโฟคก้าวเข้าไปหยอดเปลี่ยนคอร์ท อีกคนก็หยอดกลับมา โฟคหยอดเลียดเน็ทลงไปอีก ทีนี่เขาดีดไปหลัง ญี่ปุ่นกระโดดเคาะลูกลงหน้าเน็ท เขาดีดลูกขึ้นอีกโฟคปรี่เข้าไปแย็บลูกลงไป เสียงเฮก็ดังกระหึ่มตามระเบียบ เกมนี้สูสีมากทีมฝั่งโน้นแข็งและแน่นมากลูกรุกก็หนักหน่วงลูกหลอกก็ทำเอาเป๋ ไปได้เหมือนกัน แต่ลูกหลอกของฝั่งนี้ก็ไม่ใช่เล่นๆ มีดาบสองดาบสามฝ่ายโน้นก็ระส่ำระสายกันไปเหมือนกัน เหงื่อเริ่มท่วมกายแต้มไม่เคยห่างกันเกินสามแต้มเลย กองเชียร์เองก็ลุ้นตัวโก่ง

"หมีดำเค้าเหนื่อยอ่า ตายยากเนะ"

ญี่ปุ่นบอกโฟคตอนที่ขอเวลานอก

"หลอกให้นานๆ ไอ้โฟคมึงเอาให้ตายนะ มันจะยืดเยื้อเกินไป เล่นไอ้ต้อมมันอ่อนกว่าไอ้โป้ง"

เฟียตบอก โฟคก็พยักหน้า พอกลับลงไปแข่งอีกโฟคก็พยายามคุมเกม ญี่ปุ่นก็อาศัยจังหวะเวลาโอกาสทำแต้ม ลุกแย็บที่เด็ดขาดยังได้ผลดีอยู่ ส่วนลูกหลอกก็โดนจับทางได้ แต่ก็ใช่ว่าจะจนทางหลอกสองครั้งสามครั้งจนฝั่งโน้นเริ่มมีอารมณ์ เซ็ทแรกชนะไปหวุดหวิด

"เอาดีๆโว้ยเฮ้ย อยู่แค่เอื้อมแล้ว ไหวไหมไอ้เปี๊ยก อ่ะน้ำหวาน"

เบนซ์ร้องขึ้นมา

"ไอ้โฟคกูเชื่อใจมึง ล้างตาให้กูด้วย เอาให้มันจอดสองเซ็ทพอ"

เฟียตตบบ่าของโฟคให้กำลังใจ โฟคเองก็พยักหน้าไม่พูดอะไร

"ไปไอ้เปี๊ยก ไปผงาดให้มันเห็นว่าโรงเรียนเราแน่กว่ามัน"

เรียกพลังให้อีกรอบ กองเชียร์เองก็เต้นอย่างบ้าคลั่งเป็นการเชียร์ที่เด็ดดวงมากที่สุด

"สู้ว้อยย สู้ตายว้อย"

ญี่ปุ่นสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วร้องออกมา โฟคเองก็ทำตาม พอลงสนามไปแข่งเซ็ทที่สอง เกมก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดเพราะฝั่งโน้นไม่ยอมง่ายๆ ในฐานะแชมป์กีฬาโรงเรียนสองปีซ้อน กลางเกมแต้มฝั่งโน้นนำไปสองแต้มแถมยังเป็นฝ่ายส่งลูกอีก ส่งมาด้วยลูกยาวดีดดันไปหลังญี่ปุ่นถอยไปรับตวัดลูกโด่งกลับไป เขากระโดดขึ้นตบทันที โฟคเองเข้าไปรองลูกไว้ดีดไปหลังอีก เขาก็ตบลงมาอีก โฟคเองก็เปลี่ยนเป็นรองลูกให้กระเด้งข้ามเน็ทไป อีกคนโผเข้ามาแย็บทันที

"เอ้ย"

โฟคเอาไม้ตั้งขึ้นลูกกระเด้งกลับไปอีก เขาง้างไม้รอ ญี่ปุ่นก้าวขึ้นมาเขาหวดลงอีกญี่ปุ่นตั้งหน้าไม้รอ ลุกกระเด้งกลับไปอีก เขาหยอดกลับมาเพราะลูกมันเด้งไม่สูงมาก เสียงเฮดังอื้ออึง โฟคเองเสียจังหวะดีดลูกโด่งไปอีก อีกรายกระโดดหวดลงมาอีก

"แว้กก"

ญี่ปุ่นร้องขึ้นเอาหน้าไม้รองลูก กระดอนข้ามไปแล้วลูกลอยไปดาดๆเสมอเน็ท อีกรายแย็บลูกกลับมาทันที ญี่ปุ่นเริ่มโมโหตีสวนกลับทันที ลูกกระทบกันรุนแรงเด้งกลับไป ฝั่งโน้นไม่ทันตั้งตัวเอาไม้แค่ดันลูกข้ามมา ญี่ปุ่นโผเข้าไปแย็บลูกลงทันที

"นี่แน่"

"กรี๊ดดด มันค่า มัน กรี๊ดดด"

เสียงเชียร์กระหึ่มดังกึกก้อง

"ไอ้โฟค มึงคุมเกมหน่อย"

เสียงร้องของเฟียตดังมาจากข้างสนาม

"ดีมากไอ้เปี๊ยก ลูกต่อไปหลอกมันนะ หยอดไว้บีบให้มันตีโด่ง กูจะจัดการมันเอง"

วางแผนกันไว้ ญี่ปุ่นพยักหน้า พอลูกต่อไปญี่ปุ่นก็ทำตามแผนเล่นเข้าขากันได้ดีพยายามจะป่วนให้ทั้งสองแย่ง กันเล่นโดยตีหวดไปตรงกลางตอนแรกได้ผลดี แต่สองสามลูกเขาก็เริ่มปรับเกมได้ ทั้งหลอกล่อ ลูกแรกโฟคกระโดดไม่หวดแต่ญี่ปุ่นเป็นคนตี แต่พอหลอกมากเข้าก็จับทางได้ ญี่ปุ่นกระโดดทำท่าหลอกแต่หวดเอาจริงๆ ฝั่งนั้นก็กระเจิงไปไม่ตายในดาบแรกแต่มีโฟคเป็นดาบสองตายสนิท แต้มกลับมานำในท้ายเซ็ท

ญี่ปุ่นส่งลูกสั้นข้ามไปเขาดีดลุกกลับมาใส่ ตัวญี่ปุ่นดีดลูกออกให้พ้นตัว อีกรายโผเข้ามาแย็บใส่ตัวอีกญี่ปุ่นเหวี่ยงตัวออกลูกลอยไปโด่ง เขาง้างมือหวดลงมาเต็มแรง ต้องเปลี่ยนมือส่งลูก โฟคถอนหายใจจ้องมองอยู่นานก่อนจะปล่อยลูกไป เขาดีดโด่งกลับมา โฟคตีตัดลงอีกคอร์ทเขาหยอดกลับมาญี่ปุ่นไปยืนรออยู่แล้วทำท่าพลิกหน้าไม้สาย ตามองไปอีกคอร์ทแต่หยอดลงที่เดิม เขาก้าวเท้าไปแล้วตามสายตาที่มองลูก พอญี่ปุ่นหยอดลงที่เดิมก็เสียจังหวะเอาไม้ดีดลูกขึ้นญี่ปุ่นหวดลุกลงต่อหน้า ต่อตา

"แว้กกก"

ทิ้งไม้ออกจากมือ

"ไอ้เปี๊ยกก"

โฟคเองก็ทิ้งไม้โผเข้าหากอดตัวยกญี่ปุ่นขึ้น

"กรี๊ดดด กรี๊ดดด"

"เฮ้ย"

เฟียตจะปรี่เข้าไปในสนาม

"อย่าไอ้เฟียตปล่อยมันเถอะ ปล่อยมันสักวันสงสารมันหน่อย"

เบนซ์ห้ามไว้เฟียตยอมนิ่งลง ญี่ปุ่นร้องออกมาโฟคเองก็ดีใจกอดกันกลมอยู่กลางสนาม ได้แชมป์แล้ว ในที่สุด

"เก่งมากไอ้น้อง เห็นหน้าใสๆแบบนี้เอาเรื่องเหมือนกันนะเรา"

ฝ่ายโน้นเดินมาแสดงความยินดี

"อ่าเพ่อ่า ตีแร๊งแรงเนะ ใจร้าย"

"อ้าว กีฬานี่หว่า ฮ่าๆๆ แฟนเยอะล่ะสิมึงท่าทางไม่ใช้ย่อยเลยนะ"

"หึ พ่อหมีขาวๆ"

สนใจที่ไหนวิ่งออกไปนอกสนามกระโดดขึ้นขี่เอวเฟียตที่อ้าแขนรออยู่แล้ว กองเชียร์ก็สุดเหวี่ยง เสียงดังมากจริงๆ ดังจนหูอื้อ

"เก่งมากลูก ผอภูมิใจมาก อีกรายการเดียว สาธุขอให้เราสร้างประวัติศาสตร์ได้ด้วยเถิด ผอจะเลี้ยงข้าวทั้งโรงเรียนเลยถ้าได้แชมป์ประเภทเดี่ยวอีก"

ผอกับอาจารย์วารุณีเดินลงมากอด

"ญี่ปุ่นขา ครูปลื้มใจมาก ภูมิใจที่สุด ไม่เคยทำให้ครูผิดหวังเลย สุดยอดมาค่า"

ร้องไห้ออกมากอดญี่ปุ่นไว้ แล้วเดินไปกอดโฟคให้กำลังใจแข่งต่อ ญี่ปุ่นถูกซาร่าลากออกไปแล้ว ส่วนโฟคก็ไปพักกับรุ่นพี่ เป็นครั้งแรกที่ต้องแยกจากเฟียต เพราะซาร่าต้องเอาไปแต่งหน้า น้องๆที่แสดงรออยู่ก่อนแล้วยืมห้องพระพุทธศาสนาเป็นห้องแต่งตัวปิดอย่างแน่น หนาไม่ให้ใครเข้าออก มีเพียงน้องๆห้องสี่ทับสี่ที่พร้อมหน้ากันอยู่ ทุกคนกำลังช่วยกันแต่งตัว ซาร่าพาญี่ปุ่นไปอาบน้ำแล้วให้นอนพักก่อน ของกินไม่ต้องห่วงตรึม ส่วนโฟคเองก็ไปกับชมรมเฟียตคุมอยู่ ยิ่งใกล้เวลาเข้ามาทุกคนยิ่งตื่นเต้น ได้ยินข่าวว่าโรงเรียนเจ้าภาพอลังการงานสร้างมาก เวทีถูกตั้งขึ้นแล้วที่สนามบอลเพราะบอลแข่งเสร็จไปแล้วพร้อมๆกับการแข่งแบดฯ เวทีใหญ่โตเหมือนเวทีคอนเสิร์ต แสงสีเสียงพร้อม ฉากหลังเป็นภาพสีของโรงเรียนทั้งสามกับตราของโรงเรียน ด้านหน้ามีที่นั่งของคณะกรรมการกับแขกผู้มีเกียรติ คนนอกเป็นคนมาตั้งเวทีและระบบต่างๆให้ พอบ่ายคล้อยก็เสร็จลองเสียงกันดังกระหึ่มกระชากใจยิ่งนัก พิธีกรเสียงตามสายก็ปลุกเร้าเหลือเกิน น้องๆเกือบทุกคนต่างทาสีหน้าสีตากันพรอ้มแล้ว หัวเกรียนกันเป็นแถบ ไม่อยากจะเชื่อห้องสี่ทับสี่ หึหึ เกรียนกันทุกคนหน้าตาเหมือนกันหมดเกือบทุกคน ริต้าเองอยู่เชียร์เป็นกำลังสำคัญให้โฟค รายนั้นก็ไม่ทำให้ใครผิดหวังได้แชมป์มาอีก สรุปกีฬาแบดฯกวาดรางวัลมาหมด เอกได้ที่สาม ผอเสียเงินเลี้ยงนักเรียนกว่าสี่พันคนก็งานนี้ล่ะ พอการแข่งขันกีฬาทุกชนิดจบลงก็มาใช้เวทีประกาศผลรับรางวัล ตอนนี้เย็นแล้วนักเรียนทั้งสามโรงเรียนออกันอยู่เต็มพื้นที่ของสนามฟุตบอล ทั้งบนที่นั่งและบนพื้นสนาม การรับรางวัลจบลงไปแล้ว พิธีกรขึ้นประกาศการแข่งขันที่เป็นไฮไลท์ของงาน การแสดงนั่นเอง การแสดงโรงเรียนเจ้าภาพขึ้นแสดงก่อนตามด้วยโรงเรียนซี ส่วนโรงเรียนเอปิดท้ายแล้วประกาศผลกันเลย

"เอาล่ะครับเพื่อนๆ ถึงวลาที่เรารอคอยกันแล้ว ขอเสียงให้กำลังนักแสดงหน่อยคร้าบ"

เสียงอื้ออึงขึ้นทันทีโดยเฉพาะโรงเรียนเจ้าภาพที่มั่นใจกับการแสดงครั้งนี้ มาก ส่วนโรงเรียนเอเห็นการแสดงแล้วหน้าตาไม่ค่อยจะสู้เท่าไหร่
เวลาที่รอคอย มาถึงแล้ว พอพิธีกรประกาศนู่นนี่นั่นเสร็จการแสดงก็เริ่มขึ้น แค่เปิดการแสดง โอ้โหเสียงกรี๊ดดังสนั่น การแสดงของโรงเรียนบีถือว่าขั้นปรมาจารย์เพราะมาด้วยเพลงของ Superjunior เพลงอะไรไม่รู้อ่านไม่ออกแต่แค่ดนตรีขึ้นนักเรียนที่อยู่ด้านล่างก็กระโดด โลดเต้นเสียงกรี๊ดไม่ต้องพูดถึง ลีลาการเต้นก็เหมือนในมิวสิควีดีโอถอดมาเลย นักแสดงก็ตามนั้นหน้าตารูปร่างถอดกันมาเลย เรียกเสียงกรี๊ดได้แบบไม่ยอมใคร

"อย่าไปฟังค่ะเด็กๆ แหมทำได้แค่นี้เองเหรอ ชิ ก็อปอีกละเจอเจ๊หน่อยเป็นไร"

ริต้าพูดขึ้นแล้วเรียกตัวน้องๆมารวมกัน

"นั่นสิ ทำไมชอบเกาหลีๆนะ อะไรก็เกาหลีๆ เด็กไทยอย่างเราก็มีปัญญา คอยดูนะจะอึ้งทึ่งเสียว กรี๊ดดด"

ซาร่าเสริมแล้วพาน้องๆมานั่งลงตรงหน้าพระพุทธรูปในห้อง ถึงเวลาเล่นของแล้ว

"มารวมใจกันค่าเด็กๆ เราไม่ถอยใช่ไหมค้า ออกไปทำให้เขาเห็นว่าที่หนึ่งมันเป็นยังไง กรี๊ดดดด"

เอะอะก็กรี๊ดเพราะความตื่นเต้นมันอัดแน่นอยู่ในอก ซาร่ากับริต้าพาน้องๆนั่งลงพนมมือสวดมนต์

"เอ๊ะได้ข่าวหล่อนเป็นคริสต์นี่ ยัยริต้า"

"ว้าย สนที่ไหนคะ อะไรเรียกกำลังใจก็มาก่อนทั้งนั้นล่ะ มาค่ะสวดมนต์เสร็จเจ๊จะสวดให้พระเจ้ามาคุ้มครอง สองศาสดาเอาสิ ใครมันจะแน่"

ดูพูดเข้า พอสวดมนต์เสร็จริต้าก็ทำอย่างว่า โรงเรียนบีแสดงจบไปแล้วเสียงตอบรับดีเกินคาด ดีมากท่าเต้นเอยเสื้อ้าหน้าผมเป๊ะทุกอย่างไม่มีผิดหรือหลุดเลย ส่วนโรงเรียนซีการแสดงเป็นจินตลีลา มายังไงไม่รู้แต่เอาเด้กผู้ชายมาเต้นบัลเลต์ สิ่งใดไม่เข้าพวกก็คงเป็นอันนี้นี่เอง เพราะเสียงโห่ดังสลับกับเสียงปรบมือ

"เอาล่ะครับ ถึงเวลาของโรงเรียนเอแล้ว โหดูชื่อการแสดงนี่ น่าจะมีอะไรมาให้เราฮือฮากันนะครับ พร้อมกันหรือยังเอ่ย"

พิธีกรก็เรียกเสียงกรี๊ดได้ไม่แพ้กัน เสียงกรี๊ดตอบรับดังกระหึ่ม ตอนนี้เย็นมากแล้วไม่มีแสงอาทิตย์มารบกวนแสงบนเวทีมากนัก ริต้าเดินขึ้นเวทีไปก่อนใคร เป็นครั้งแรกที่มาในชุดของผู้ชายใส่เสื้อยืดสีดำกางเกงยีนส์สีดำทาตาดำ แต่มีอุนาโลมสีแดงเขียนอยู่ที่กลางหน้าผาก เหมือนกันทุกคนกับน้องๆห้องสี่ทับสี่ แต่งตัวเหมือนกันแต่งหน้าเหมือนกัน ซาร่าเองก็ด้วย

"สวัสดีค่า"

แค่พูดประโยคแรกเสียงโห่ก็อื้ออึงขึ้นโรงเรียนเอเองที่อยู่ด้านล่างก็ทำหน้า ไม่ถูกรู้สึกอายไปด้วยเพราะเคยเห็นการแสดงที่โรงเรียนมาก่อนแล้วคิดว่าน่าจะ สู้กับเขาไม่ได้ อายอะไรไม่ทราบ

"การแสดงของเราต่อไปนี้ขอมอบให้ทุกคนที่มีรักอยู่ในหัวใจ หรือใครที่กำลังไขว่คว้าหารัก ความรักมันมีอยู่ทุกที่ขอให้เพื่อนๆทุกคนมีความสุข สมหวังกับรักนะคะ"

ไม่สนใจเสียงโห่พอพูดเสร็จก็เดินลงเวทีไป ซาร่าเองก็กอดน้องๆไว้

"ทุกคนค้า วันนี้เราจะทำให้ทุกคนในที่นี้เห็นว่าเราไม่แพ้ใคร เรามาเพื่อชัยชนะ ออกไปแสดงให้คนเห็นเลยค่า ว่าเราคือ ที่หนึ่ง"

ทุกคนผสานมือกันแล้วร้องเย้ออกไปเสียงดังก่อนขึ้นเวที ชุดที่ใส่คือชุดนอนโรงพยาบาลมีผ้าสีดำคลุมหน้าไว้ ชุดสีเขียวซีดๆยังมีตราของโรงพยาบาลแถวโรงเรียนอยู่ถูกดัดแปลงขึ้นโดยทีมงาน แต่พอออกไปยืนหันหลังให้เวทีทุกคนก้หัวเราะออกมาเสียงดัง

"คอยดูไป อย่าเพิ่งหัวเราะ"

ริต้ากัดฟันพูด ทางนักเรียนโรงเรียนเอเองก็ก้มหน้ากันทันที

"มันทำอะไรของมันวะ"

                      Please play the song before you read.
http://www.youtube.com/v/5dANNNjCYYI?fs=1&amp;hl=en_US

เสียงบ่นออกมา แต่พอเสียงเพลงดังขึ้นทุกคนก็ถึงกับอ้าปากค้าง เพราะเพลงไม่ใช่เพลงที่เคยเต้นให้ดู นักแสดงหกคนหันหน้ามาท่าแรกเป็นท่าเอามือจับผ้าคลุมหน้าไว้ แยกขาขวาออกไปย่อตัวลงแล้วกระเด้งเอวอยู่ เสียงฮือฮาดังขึ้นทันที ชักขากลับมาเป็นยืนตรงเปลี่ยนมือจับผ้าคลุมหน้าหันหน้าไปทางซ้ายพร้อมกัน แล้วเอามืออีกข้างขึ้นจับหัว พอดนตรีเร่งจังหวะขึ้นก็กระตุกผ้าคลุมหน้าสีดำออก โอแม่เจ้า เป็นหน้ากากสีเงินครึ่งหน้าปิดจากหน้าผากทั้งหมดผ่ามาครึ่งจมูก อีกข้างทาหน้าด้วยสีทองทั้งหน้าเป็นประกายระยับอยู่ เสียงกรี๊ดดังขึ้นทันที ดังจนไม่คิดว่าเมื่อครู่เพิ่งโห่เขาไปเอง โรงเรียนเอขนตั้งกันทุกคน ผอเอย ครูบาอาจารย์จากโรงเรียนเอยืนขึ้นทันที ท่าต่อไปหันหน้ากลับอย่างทะมัดทะแมง ฟันมือลงพรอ้มกันทั้งสองข้างแล้วฟันมืออีกข้างขึ้นเรื่อยๆจนมาจบอยู่ที่ข้าง คิ้วเป็นท่าตะเบ๊ะเหมือนทหาร ทั้งก้มตัวเหวี่ยงไปด้านหน้า จังหวะดนตรีที่เร้าใจเหลือเกินดังสนั่นหวั่นไหว ลีลาท่าทางที่คิดขึ้นมาเองผสมผสานกันอย่างลงตัว มีท่าหนึ่งที่สามคนด้านหลังล้มตัวลงคลาน คนด้านหลังก็ทำท่าเตะข้ามหัวไปแล้วเกาะเอวกันขึ้น มีท่าต่อสู้ทั้งมวยไทย มวยจีน ยูโด คาราเต้ ท่าพยักหน้าที่ส่ายหัวที่รุนแรงแม้ไม่มีผมให้สะบัดแต่มันก็น่าดูมาก พอถึงกลางเพลงคนด้านหน้ามีญี่ปุ่น บอย ไฟสูงก็หันหน้ามาหาเพื่อน กระชากเสื้อโรงพยาบาลออกจากร่างให้กัน เสื้อนอนโรงบาลสีเขียวที่ซาร่ากับริต้าทั้งทีมงานตอกตาไก่ไว้ให้ง่ายต่อการ กระชากออก เสียงกรี๊ดดังกระหึ่ม ขนลุกขนตั้งกันไปตามๆกันชุดที่อยู่ด้านในคือเสื้อยืดสีดำ สกรีนตัวหนังสือสีทอง เป็นตัวย่อของโรงเรียนสองตัวด้านหลัง ด้านหน้าเขียนว่า I'm Heaven! เอากะซาร่าและริต้าสิ เข็มขัดสีสันฉูดฉาดมีหกสีเข้ากับรองเท้า กางเกงยีนส์สีดำมันตัดกันเป็นอย่างดีกับรองเท้าและเข็มขัด ปลายเข็มขัดยาวมาถึงเข่า มีท่าที่ต้องดึงเข็มขัดกันแล้วเตะขา สวยงามมาก ท่าฟันมือด้านหน้ากำมือประสานกันก็ฟันอย่างเอาเป็นเอาตาย เสียงกรี๊ดดังอย่างไม่มีหยุดหย่อน พอถึงท้ายเพลงก็กระชากหน้ากากเงินออกเหวี่ยงไปด้านหน้า เสียงกรี๊ดนี่ไม่ต้องพูดถึง เพราะทาหน้าด้วยสีทองทั้งหมด ขอบตาดำ คิ้วเขียนสูงขึ้นเหมือนหนังจีน เขียนอุนาโลมสีแดงสดอยู่กลางหน้าผาก โอ้โห คำเดียวจริงๆทำไปได้แปลกแหวกแนวมาก เสียงคนกรี๊ดดังสนั่นหวั่นไหว เสียงเพลงที่กระหน่ำไม่มีหยุดหย่อนกว่าเจ็ดนาที นักแสดงก็เต้นได้อย่างไม่มีแรงตก ยิ่งเสียงเชียร์ดังยิ่งฮึดสู้ขึ้นมา การเคลื่อนไหวสอดคล้องกับจังหวะเสียงเพลง ท่าทางยักย้ายส่ายเอวเป็นไปอย่างแข็งแรงดุดัน พอการแสดงจบลง ก็พากันหอบแฮ่กๆ

"กรี๊ดดดด ที่สุดค่า กรี๊ดด ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว"

เสียงอาจารย์วารุณีกรี๊ดออกมาโผเข้ากอดผอ ครูบาอาจารย์เองก็กระโดดกอดกัน ส่วนนักเรียนโรงเรียนเอ ยังกรี๊ดไม่ลงกระโดดกอดกันทั่วสนามไปหมด เฟียตเองเม้มปากแน่นขนลุก หวานใจที่อยู่บนเวทียอมรับแล้วว่ามันมีความสามารถ ยิ่งมองยิ่งฉายแววแห่งหวานใจแววของดาวออกมา ยิ่งมองยิ่งหลงไหลได้ปลื้ม หมดแล้วหัวใจยกให้ไปหมดแล้ว เบนซ์ที่ถ่ายวีดีโออยู่หน้าเวทีถึงกับร้องออกมาเช่นกัน ดีใจปลื้มใจกับสิ่งที่เห็น โฟคเองก็ตื้นตันขนลุกไม่แพ้ใคร

"กรี๊ดดด สุดยอดค่า สมกับที่เจ๊ทุ่มเท กรี๊ดด"

ริต้ากับซาร่าวิ่งขึ้นมาบนเวทีกระโดดกอดน้องๆทุกคน ญี่ปุ่นเองก็กอดกันกับบอยอยู่ เหนื่อยแต่สู้

"โอ้โห สุดยอดมากครับ โรงเรียนเอ สมกับที่รอคอยจริงๆ ไม่เคยเห็นการแสดงที่ไหนสุดยอดแบบนี้มาก่อน ขอเสียงปรบมือหน่อยคร้าบ"

พิธีกรเดินขึ้นมาบนเวที เสียงกรี๊ดดังกระหึ่มขึ้น ดังจริงๆขนาดว่าดูแบดฯดังแล้วนะ นี่ดังกว่าหลายเท่าเพราะรวมตัวนักเรียนทุกคนมาไว้ที่นี่ พอประธานของงานเดินขึ้นบนเวทีเพื่อประกาศผลรางวัน มีผอเดินขึ้นมาด้วย ผอปรี่เข้าไปหาลูกศิษย์โรงเรียนตัวเองกอดทุกคนไว้

"ดีใจมากลูก ผอ ดีใจมาก"

ไม่อยากจะเชื่อผอร้องไห้ออกมา ขนลุกไม่ยอมลง

"โรงเรียนที่ได้รองชนะเลิศอันดับสองคือ"

พิธีกรไม่รอให้มีช่องว่างบีบหัวใจกันไปเลย เสียงเงียบลงรอฟังผล

"โรงเรียน ซี ครับ"

เสียงเฮขึ้นเสียงปรบมือเสียงโห่ระคนกันไปแต่ไม่ดังมาก

"เอา ล่ะครับ บีบหัวใจเหลือเกิน สำหรับสองรางวัลที่เหลือ ผมจะประกาศรางวัลชนะเลิศเลยนะครับ ส่วนที่ไม่ได้ประกาศคือรองชนะเลิศอันดับหนึ่ง และโรงเรียนที่ได้รางวัลชนะเลิศคือ"

เว้นจังหวะ แหมทำเหมือนประกาศผลนางงามอย่างนั้นล่ะพ่อคุณ ทุกเสียงเงียบ นักเรียนแต่ละคนดึงมือเพื่อนที่อยู่ข้างๆมาเกาะกุมไว้บีบมือกันในเต้นไม่แพ้ คนที่อยู่บนเวที เสียงเพลงที่เพิ่งเปิดไปดังขึ้นมาอีกที

"จะเป็นใครไปล่ะครับ โรงเรียน เอ คร้าบ"

"แว้กกกก กรี๊ดดดด"

ไม่ต้องบรรยายแล้วครับ นักแสดงบนเวทีกระโดดโลดเต้นกอดกัน ผอเองก็ให้เด็กกระโดดเข้ากอด ซาร่ากับริต้าพร้อมทั้งลุกทีมก็กอดกันร้องไห้อยู่

"เย้"

นักเรียนด้านล่างก็กระโดดกอดกัน ยินดีปรีดาไปด้วย เฟียตเองน้ำตาซึมออกมา ญี่ปุ่นพอกระโดดกอดกับเพื่อนๆเสร็จก็มองหาเฟียต เห็นเบนซ์ยืนอยู่หน้าเวที เฟียตเองก็ยืนอยู่ข้างๆ กระโดดลงจากเวทีทันที

"พ่อหมีขาว เค้าทำได้แล้ว พ่อหมีขาว"

ญี่ปุ่นร้องไห้ กอดคอเฟียตไว้แน่นเฟียตเองก็น้ำตาไหลออกมากอดญี่ปุ่นแน่นเหมือนกัน เป็นภาพที่น่าประทับใจ คุ้มค่ากับการรอคอย คุ้มค่ากับการที่ซ้อมอย่างหนัก วันนี้คือวันแห่งความสุขอีกวัน สุขจริงๆ

เขียนโดย eiky

[roseen]

 :L1:มาเร็วเน็อะ

[iforgive]

เฮ้อออ  สงสารหมีดำอย่างต่อเนื่อง  มามะมาซบอกเจ๊ก็ได้
หมีขาวมันหวงเมียได้โล่ห์จริง ๆ
+1 ให้คนขยันอัพ

[roseen]

ถูกใจเน๊ะ น่ารักจริงน้องญี่ปุ๋นของนายเฟียต  สงสารก็แต่โฟคอ่ะ จัดคู่ให้น้องโฟคหน่อยเร็ว