Sweet Sweet
พอการแข่งขันเต้นเสร็จก็มีงานเลี้ยงให้เด็กนักเรียนเพื่อเป็นการสร้างสัมพันธไมตรีอันดีต่อโรงเรียนทั้งสาม โรงเรียนเจ้าภาพเองก็จับกลุ่มกันเรียกโรงเรียนนั้นโรงเรียนนี้เข้าไปร่วมกิจกรรมของกลุ่มของตน
"บอยๆไปดูเขาทำหนมป่ะ"
ญี่ปุ่นเดินมาชวน เฟียตเองก็ยืนอยู่ข้างหลังตาเขียวอยู่เพราะคนมารุมเยอะเหลือเกิน
"ที่ไหนอ่ะปุ่น"
"ตรงนู้น เขาทำหนมครกเนะ อิอิ เราอยากกิน"
"พี่เฟียตไปด้วยป่ะ"
หันไปหาเจ้าของ
"ไปดิ ไปๆจะไปก็รีบไปคนเยอะจะตายห่า อ้าวไอ้เบนซ์ พวกมึงจะไปไหนวะ"
หันไปร้องทักเพื่อนที่กำลังแยกตัวกัน
"อ้าว ไอ้นี่กูไม่มีเมียมาคุม หรือคอยคุมเมียเหมือนมึงนี่หว่า เด็กแจ่มๆทั้งนั้น ไปเว้ยพวกเรา หาเด็กกินกัน"
เบนซ์พูดอย่างอารมณ์ดี แล้วเดินนำกลุ่มเพื่อนไป ที่จริงมีแต่ฟอร์ดกับเบนซ์เท่านั้นเพราะจี๊ปแยกตัวไปกับเต้แล้ว
"เออ ให้มันได้อย่างนี้"
กัดฟันกรอด
"พ่อหมีขาวๆ ไปหาไรกินเถอะเค้าหิว"
"อืม ไปดิ ทางโน้นไหมของกินเยอะ"
"เนะ ปะบอย"
ญี่ปุ่นเดินนำหน้าลิ่วไปก่อนแล้ว ส่วนบอยกับเอกก็เดินตามมา
"ปุ่นเดี๋ยว"
"เอ๋ อารายอ่า"
"เอ่อ เราว่าไปล้างหน้าก่อนดีไหมอ่า ทองไปเชียว"
"แว้กก ลืมเนะ พ่อหมีขาวพาเค้าไปล้างหน้าหน่อยดิ"
คนตัวใหญ่ก็ลืมไปมัวแต่ปลื้มอยู่ พาญี่ปุ่นเดินกลับไปที่ห้องพระพุทธศาสนาที่ซาร่ากับริต้ากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้องๆอยู่
"ว้ายพี่เฟียตขา การแสดงเป็นยังไงบ้างค้า อย่างที่คิดไว้ไหมอ่า"
ซาร่าร้องทักออกมา
"ดีมาก เดี๋ยวกูยกไอ้เบนซ์ให้มึงเลยนังซาร่า"
"กรี๊ดดด ถือเป็นสนธิสัญญา ที่สุด ที่สุด"
นั่งลงเลยกรี๊ดออกมาเสียงดัง
"ว้าย แล้วริต้าล่ะค้าพี่เฟียต จะยกใครให้ดี"
"มึงอยากได้ใครล่ะ"
"ว้ายตายอกปริศนาจะแตก เลือกเลยเหรอค้า งั้นริต้าเอาพี่ฟอร์ด พี่จี๊ป โฟค"
"เฮ้ย อีบ้า เอาใครก็เอาตามกันเองนะ ฮ่าๆๆ"
"อ้าว ไหงพูดงี้อ่ะค้า น้องอุตส่าห์ดีใจ"
"ไปๆไอ้เปี๊ยกไปล้างหน้า เฮ้ยล้างให้มันดีๆหน่อยนะมึงเดี๋ยวหน้าแฟนกูเป็นรอย"
"ค่า เสด็จพี่"
"เดี๋ยวเถอะ อีพวกนี้"
เฟียตไม่เข้าไปในห้องด้วยยืนรออยู่ด้านนอก นานพอควรญี่ปุ่นก็เดินออกมาพร้อมกับใส่กางเกงนักเรียนเสื้อแบดฯชุดเดิม
"อ้าว ไม่เปลี่ยนเสื้อล่ะ"
"ก็พี่คนสวยเค้าบอกว่าเสื้อมันเหม็นเหงื่ออ่าพ่อหมีขาว"
"อ้าว แล้วตัวนี้ไม่เหม็นยิ่งกว่าเหรอวะ อะไรนังซาร่า มึงไม่มีเสื้ออีกแล้วเหรอวะ"
"ว้าย มีค่ามี ก็น้องญี่ปุ่นเค้าไม่ใส่นี่ค้าพี่เฟียตขา เห็นมั้ยค้าน้องญี่ปุ่นของเจ๊ ตัวนี้สวยจะตาย ดูสิลายระยับเชียว"
เอ่อเสื้อสีชมพูแปร๊ดมิหนำยังมีปักเลื่อมลายระยับอีก
"เฮ้ย ไม่มีสีพื้นๆเหรอวะ ใครมันจะใส่"
"ริต้า ไหนเสื้ออ่ะหามาให้น้องญี่ปุ่นของชั้นซิ"
"แหมสั่งเชียวนะยะ แป๊บนะค้าน้องญี่ปุ่นขา เจ้รู้สึกจะมีสีขาวอยู่ตัวนึง ว้าย น่ารักมั่กๆ กรี๊ดด"
เอ่อกรี๊ดออกมาอีกครั้งคงเป็นต่อมกรี๊ดแตกหรืออะไรสักอย่าง เจออะไรถูกใจหน่อยไม่ได้กรี๊ดท่าเดียว เสื้อสีขาวลายสกรีนรูปตัวหนังสือขยุกขยิก
"เออ เอาตัวนี้ล่ะ ไปแม่หมีไปเปลี่ยน"
"แอ่ะ"
เดินกลับไปเปลี่ยนแต่โดยดี บอยเองก็เปลี่ยนเสื้อใหม่เหมือนกัน ส่วนเอกไม่ต้องเปลี่ยน ทั้งสี่คนเดินตามกันไปยังซุ้มของกิน
"ไอ้เอก มึงอยากแยกกันไหม พาไอ้บอยไปทางโน้นไปกูจะสวีทกับเมียกู"
เฟียตกันท่าทันที เอกหน้าเหวอไปแต่ก็แอบยิ้มออกมาจูงมือบอยหนีไปทันที
"เอ๋ บอยไปหนายอ่าพ่อหมีขาว"
"หือ มันไปสวีทกันฝั่งโน้น เราไปกินติมกันดีกว่าแม่หมี พ่อหมีหิวแระ"
เดินกอดคอดันให้ญี่ปุ่นเดินนำ นักเรียนที่ยืนรายเรียงอยู่หันมามองเสียงอือฮาดังอื้ออึง ขอถ่ายรูป ชอลายเซนต์กันใหญ่ เฟียตเองก็เกาะไม่ปล่อย
"เว้ย อะไรวะ ตกลงกูจะได้สวีทกันไหมเนี่ย"
บ่นพึมพำแต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไรมาก
"หล่ออ่ะ ทำไมเค้าได้แฟนหล่อจังเลยเนอะ ญี่ปุ่นก็น่ารักมากอ่ะ แคว่กๆๆ"
คือเสียงซุบซิบกัน ไม่น่าจะเรียกว่าซุบซิบเพราะเสียงคุยมันดังมากทีเดียว เสียงข่วนแขนเพื่อนดังแคว่กๆ
"น่ารักว่ะ ทำไมน่ารักแบบนี้ โหดูแฟนตัวเบ้อเร่อหล่ออีกต่างหาก คงรักกันมากเนอะ ตัดผมทรงเดียวกันเลย"
เสียงชมจนขี้เกียจจะฟัง เฟียตรีบจูงมือญี่ปุ่นเข้าไปซุ้มขายไอติมทันที
"อ่าเอาอันนั้น สตอแบรี่เนะ เอาเผือก พ่อหมีขาวเอาช็อกโกเลตเนะ เอาอย่างละ"
"อัน"
เฟียตตอบแทนก่อนที่ญี่ปุ่นจะอ้าปาก คนตัวเล็กหน้าย่นทันที
"กินอย่างอื่นด้วยดิ"
"เนะ"
"อุ้ย น้องที่เต้นเมื่อกี้นี่ อ่า เอาเลยๆน้องพี่ให้ฟรีตายแล้ว ตัวจริงน่ารักมาก"
สรุปกลายเป็นดี ซุ้มไอติมคนมุงกันเพียบเหมือนจะยกถอนรากถอนโดนร้านเขาออกไปเลย
"ไปๆแม่หมี"
เฟียตรีบดึงมือญี่ปุ่นเดินหนีไปแสงแฟลชสว่างวูบวาบ เสียงกรี๊ดก็ดังไม่ขาดสาย เฟียตลากแขนญี่ปุ่นออกไปนอกโรงเรียนไปนั่งรอที่หลังรถตู้
"อ่าพ่อหมีขาวอ่า ไอติมเค้าละลายอ่า"
"อ้าว ตายห่า งั้นรออยู่นี่ เฮ้ยไม่ได้ปล่อยไว้คนเดียวไม่ได้ หิวมากไหมแม่หมี ทนไหวไหม"
"หิวเนะ เค้าหิวอ่า"
เริ่มงอแงแล้ว
"งั้นรอแป๊บ"
เฟียตจนหนทางเพราะเพื่อนต่างปิดมือถือกันหมด คงได้เด็กแล้วแน่ๆ ตัดสินใจ
"พี่เป็ดมารับหน่อย เฟียตมาแข่งกีฬา เออ ไม่ต้องบอกป้านะ ซื้อโดนัทติดรถมาด้วยนะพี่"
"ครายอ่าพ่อหมีขาว"
"คนขับรถที่บ้าน รอไม่ไหวหรอกเรากลับกันก่อนเนอะ ไปกินแถวหอเรา"
"เนะ อีกนานไหมอ่า"
"ไม่นานหรอก พี่เขาขับรถเร็ว"
"เนะ แล้วเราจาทำรายดีอ่าพ่อหมีขาว ยุงเยอะเนะ"
เริ่มเกาขาแล้ว เฟียตคิดอยู่
"เดินไปตรงโน้นไหมแม่หมี"
"แอ่ะ มะเอาอ่าเค้าเหนื่อยเนะ ขี่หลังพ่อหมีได้ไหมอ่า"
"นั่นแน่ แอบฉลาดนะเรา มาๆ"
ยอมเว้ย ยอมนั่งลงคนตัวเล็กก็ปรี่กระโดดเข้าหาทันที
"ตัวเบาขึ้นเยอะเลยนี่แม่หมี พ่อหมีไม่ได้อุ้มนาน"
"อิอิ เดินไวไวเนะ เค้าอยากไปตรงโน้น"
เจอแล้วไหมล่ะ คนตัวเล็กชี้ไปนั่นไปนี่อยู่ เฟียตเองก็ตามใจ
"ทำไมหัวพ่อหมีขาวป่องๆตรงนี้อ่า"
สงสัยเอาจมูกถูไถกับหัวทุยของเฟียตอยู่
"คนฉลาดไง หัวจะเป็นแบบนี้ล่ะ"
"เอ๋ ของเค้าอ่า ป่องไหมอ่า"
"ฮ่าๆๆ อันนั้นปูดเลยล่ะมั้งนั่นน่ะ"
"แอ่ะ งั้นก็แปลว่าฉลาดมากเนะ อิอิ"
เป็นงั้นไป เดินให้ญี่ปุ่นขี่หลังไปร้านขายของชำหน้าโรงเรียน คนก็มองกันใหญ่ ไม่ได้สนใจใคร
"เอาโค้กคร้าบ พ่อหมีเราเอาถุงเดียวเนะ กินด้วยกันอิอิ"
"อืม"
"เอาหนมอันนั้นอ่า"
"โหไอ้หนู จะไม่ลงจากหลังพี่เขาเลยเหรอ ลงก่อนก็ได้แล้วค่อยขึ้นไปใหม่"
"ฮื่อ เค้าชินเนะ"
สนใจที่ไหนโอบแน่นกว่าเดิมเอาหน้าซบลงบ่าดันงุดๆอยู่
"ลงมานั่งกินดีๆก่อนแม่หมี พ่อหมีปวดหลังแล้วนะ"
"อ่าปวดหลังแล้วหรา งั้นเค้าลงก่อนก็ได้เนะ"
ยอมลงแต่โดยดีเฟียตพาญี่ปุ่นเดินอ้อมไปข้างๆโรงเรียนที่ไม่มีรถจอดมีเพิงที่นั่งรอรถประจำทาง
"เอ๋ พ่อหมีขาวๆ เห็นดาวด้วยเนะ มาดูๆ"
พอลงจากหลังก็ไม่ได้นั่งเดินออกไปแหงนมองดูท้องฟ้า โรงเรียนบีเองอยู่ชานเมืองมีเขาลูกเตี้ยๆอยู่ด้านหลังโรงเรียน แสงไฟไม่มากเท่าใดนักจึงมองเห็นท้องฟ้าในยามค่ำคืนได้เป็นอย่างดี
"ไหน เออว่ะสวยนะแม่หมี"
"เนะ เค้าเคยเห็นที่บ้านด้วยล่ะ"
"อืม วันหลังพ่อหมีพาไปดูที่มันสวยกว่านี้เนอะ"
"ที่หนายอ่า"
"ยังไม่รู้ แม่หมีอยากไปไหนพ่อหมีจะพาไปทุกที่ดีไหม"
"อ่า พ่อหมีขาวน่าร้ากเนะ อิอิ"
ปรี่เข้าไปกอดข้างเอวเอาหน้าซุกลงใต้รักแร้
"แม่หมี วันข้างหน้าจะเป็นยังไง แม่หมีจะยังรักพ่อหมีอยู่ไหม"
ถามขึ้นมาลอยๆ แต่เหมือนต้องการฟังคำตอบ
"เอ๋ ทำมายอ่า ก็เค้ารักพ่อหมีขาวทุกวันเนะ เมื่อวาน ตอนนี้ หรือว่าพรุ่งนี้เนะ"
พอใจในคำตอบก้มลงจูบหน้าผากแน่นๆทีหนึ่ง
"ชื่นใจจัง พ่อหมีก็รักแม่หมีทุกวันนะ รักมาก รักจนไม่อยากจะหนีไปไหนเลย"
"เอ๋ แล้วพ่อหมีขาวจะไปหนายอ่า ห้ามทิ้งเค้าน้า เดี๋ยวเค้าฟ้องแม่มิซาเค้าน้า"
"ฮ่าๆๆ น่ารักแบบนี้พ่อหมีจะไปไหนได้ล่ะ หือ คนดี"
"กินโค้กเนะ เดี๋ยวมันมะเย็น"
ดูดน้ำในถุงอย่างสบายอารมณ์ คนตัวเล็กยังคลอเคลียอยู่ข้างๆตัว หัวใจของคนตัวใหญ่มันก็พองคับอก ไม่มีส่วนไหนของร่างกายที่ไม่อยากสัมผัส ยิ่งจับยิ่งเกาะกุมยิ่งไม่อยากจะปล่อย เสียงอึกทึกครึกโครมของงานเลี้ยงในโรงเรียนท่าจะยาว นั่งรอคนขับรถอยู่สักพัก เบนซ์ก็โทรเข้ามา
"มึงอยู่ไหนวะไอ้เฟียต พาไอ้เปี๊ยกไปทำอะไรกัน"
"ไอ้ห่า มึงล่ะเสือกปิดโทรศัพท์ กูหนีคนออกมาอยู่ข้างนอกเว้ย เดี๋ยวพี่เป็ดมารับ"
"อ้าวเฮ้ย มึงจะทิ้งพวกกูเหรอไอ้นี่ อย่าเพิ่งกลับดิมึงมาแดกเหล้าก่อน มึงจำไอ้ฮอนกะไอ้ฮุนได้ไหมวะ แฝดนรกที่เคยแข่งคู่กันโดนมึงเขี่ยตกรอบไง เออนั่นล่ะมันจัดเสบียงมาเว้ย เปรมเชียวมึง"
"กูไม่เข้าไปในโรงเรียนแล้วเว้ย แม่งคนเยอะชิบหาย เมียกูจะช้ำตาย"
"เดี๋ยวๆ กูถามมันก่อน"
เบนซ์หันไปถามเพื่อนเจ้าของเสบียง
"เฮ้ยมึง มันมีรีสอร์ทอยู่สระบุรีว่ะ ไปไหม ยังไงพรุ่งนี้ก็หยุดเรียน มึงจะรีบกลับไปไหนวะ"
"ไอ้ห่า แล้วมึงจะแห่กันไปยังไงล่ะนั่น"
"อ้าว ควายอีกแล้วครับคุณชายเฟียต รถตู้ไอ้ฟอร์ดไง มึงหยุดเลยหยุดอยู่ตรงนั้นเลย โทรไปแคนเซิ่ลพี่เป็ดเลย"
"เออๆ กูถามเมียกูก่อน แม่หมีๆ ไปสระบุรีไหม ดาวเยอะนะที่นั่น"
"เอ๋ ไปเนะ"
แป่ว ตอบง่ายดายไม่ได้คิดอะไรเลย เฟียตบอกกับเบนซ์ไปว่าตกลง แล้วจึงโทรไปบอกยกเลิกคนขับรถ รออยู่สักพักก็พากันแห่ออกมา
"โห ไอ้ห่านี่อะไรวะ"
ตาโตเพราะคนที่ตามออกมาคือ เบนซ์ ฟอร์ด จี๊ปกับเต้ ฮอน ฮุน แล้วก็คนแปลกหน้าอีกสองคน
"ไม่เยอะหรอกมึง นี่ไอ้ฮุนกับไอ้ฮอนมึงจำได้นะ ส่วนนี่ไอ้ฮีโน่ กับไอ้โยตะ"
เบนซ์แนะนำ เพื่อนๆที่อยู่รุ่นเดียวกันทั้งสี่พยักหน้าให้ยิ้มอย่างเป็นมิตร
"นี่ไอ้เฟียตประธานชมรมแบดฯพวกกูเว้ย แล้วนี่เมียมัน น้องญี่ปุ่น"
แนะนำกันอย่างนี้เลย เฟียตอายนิดหน่อย ส่วนญี่ปุ่นสนใครไม่มี
"อ้อ น้องคนนี้นี่เอง โหดนะเราตีลูดอัดเป้าพี่ยังจำได้น้า แต่น่ารักว่ะ โหโชคดีจังนะมึง"
เพื่อนใหม่ทั้งสี่ร้องทักขึ้น
"เฮ้ย อย่าคิดเชียวนะเว้ย มันเอาตายนะ คนนี้พิเศษเว้ย ฮ่าๆๆ หวงยิ่งกว่าอะไรดี"
เบนซ์ตอบแทนหัวเราะอย่างชอบใจ ญี่ปุ่นเดินงุดๆไปหาเต้ที่ถือถุงอะไรอยู่ในมือ
"เต้อ่า มีอารายเอ่ย"
"อ้อ มันทอดอ่ะปุ่นกินไหม"
"เออว่ะ ทำไมเด็กนักเรียนมึงมีแต่น่ารักๆวะ ยิ่งพวกเสื้อดำทาตาเนี่ย หาให้กูสักคนได้ไหม"
ฮุนพูดขึ้น
"อ้าวไอ้นี่ ตกลงมึงมีรสนิยมแบบนี้เหรอวะ"
เบนซ์ทำหน้าตกใจ
"อ้าว ไอ้นี่ เสียชื่อชายล้วนหมด มันเป็นแฟชั่นเว้ย เขามีกิ๊กกันทั้งนั้นล่ะ"
"โห กูเพิ่งรู้นะเนี่ย"
คนชื่อฮุนกับฮอนหน้าตาเหมือนกันราวกับแกะ แต่ใส่เสื้อคนละสี หน้าตาก็หล่อพอประมาณขาวเหมือนหยวก ส่วนฮีโน่หน้าคมเข้มสูงโปร่งดูเล่นกีฬาเหมือนกัน อีกคนโยตะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นไทย หน้าตานี่อกแนวแปลกๆ ตาเฉี่ยวๆคิ้วหนาผิวขาวมีไรหนวดเขียวครึ้มถือว่าหล่อมากคนหนึ่ง
"ไปกันได้ยังไอ้ห่า คุยกันในรถก็ได้นี่ มายืนคุยอะไรกันตรงนี้ยุงเยอะ"
เฟียตบ่น เพื่อนๆจึงเริ่มเคลื่อนขบวนเดินไปยังรถของฟอร์ด ญี่ปุ่นเองก็สนุกสนานกับการกินมันทอดอยู่ แย่งเต้กินหมดเลย ส่วนรายนั้นเหมือนกินอะไรไม่ลงเพราะคนที่เดินข้างๆเหมือนทำให้อิ่มไปแล้ว
"ไอ้เฟียต เมียมึงเนี่ย มีก๊อปปี้ขายป่ะว่ะ กูอยากมีแบบมึงบ้าง"
ฮุนพูดขึ้นหันมามองเพราะญี่ปุ่นกับเฟียตนั่งอยู่เบาะกลางแถวหลังเป็นเต้จี๊ป ส่วนแถวกลางญี่ปุ่นนั่งริมในสุดเฟียตแล้วก็ฮอน ส่วนฮุนนั่งแถวหน้ากับโยตะกับฮีโน่ ส่วนเบนซ์นั่งคู่กับฟอร์ด
"ไอ้ห่า ใครเขาจะแฝดนรกเหมือนมึงล่ะ"
"อ้าวไอ้ฮีโน่ เดี๋ยวกูเตะ อย่างกูเขาเรียกแฝดสวรรค์เว้ย"
เสียงล้อเลียนดังอยู่คับรถ เฟียตเองก็กอดญี่ปุ่นไว้กับอกหวงจริงหวงจัง ส่วนเจ้าตัวเคี้ยวนั่นนี่จุ๊บจั๊บอยู่ไม่ได้สนใจ ทั้งหมดสนิทกันอย่างรวดเร็วเพราะไม่ได้วางท่าใส่กัน ไม่ได้สนว่ามาจากต่างโรงเรียน
"เพ่ๆ เพ่มีหนวดอ่ะ เจ็บไหมอ่าเค้าตีใส่เป้า อิอิ"
ญี่ปุ่นยื่นหน้าไปเกาะเบาะหน้า โยตะนั่นเองคือเหยื่อรายนั้น
"โหน้อง เล่นกันแรงนะเนี่ย ของพี่ช้ำหมด"
"ฮ่าๆๆ สมมึงรู้จักมันน้อยไป เดี๋ยวเจอไม้เด็ดกว่านี้นะมึงระวังไว้เถอะ"
เบนซ์หันมาหัวเราะเพื่อนๆก็หัวเราะตาม
"เฮ้ย เห็นน่ารักใสๆแบบนี้แอบน่ากลัวนะเรา"
หันมายิ้มหวานให้
"พอเลยมึง อย่ามาวอแว กลับมานี่แม่หมี"
หวงออกหน้าออกมาดึงเอวกลับมานั่งลงที่ตักของตัวเองเพื่อนๆก็โห่ขึ้นทันที
"โห เชื่อว่ะ หวงจริ๊ง ระวังเถอะมึง อย่าเผลอ"
โยตะพูดออกมาบ้าง
"เฮอะๆๆ มึงอย่าได้หวัง กูกกกูกอดของกูอยู่ทุกวัน"
"เนะ"
เสริมทันทีเอามือของเฟียตมากอดกระชับเอวตัวเองทำหน้าย่นใส่
"โอย ใจจะขาดน้องปุ่นคร้าบ อย่าทำหน้าแบบนี้ดิ ใจละลาย น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ"
"แอ่ะมาทำตาหวานใส่เค้าน้า ฮึ"
ลุกขึ้นแล้วหันหน้าเข้าหาเฟียตนั่งทับลงไปกอดคอเฟียตไว้เอาหน้าซบบ่า
"เต้ๆ หนมหมดแล้วหรา"
พอหันหน้าไปหาเพื่อนก็ถามหาของกินทันที
"มีอันนี้อ่ะ หนมไรไม่รู้"
เต้ยื่นถุงกระดาษให้
"เขาเรียกไข่เต่า ลองกินดูดิไอ้เปี๊ยก"
จี๊ปบอกญี่ปุ่นคว้าหมับมากินทันที
"มึงไปหามายังไงวะไอ้เฟียต น่ารักโคตร"
ยังไม่ยอมลงเรื่องยอคนตัวเล็ก
"สวรรค์ส่งมาเว้ย จริงไหมแม่หมี"
เหอๆ เฟียตเองก็ยิ่งได้ใจกอดจูบอยู่
"พ่อหมีขาวกินไข่เต่าเนะ"
ยื่นหน้าออกมาเอาขนมยัดใส่ปากเฟียต สนใจอะไรล่ะเมื่อเห็นของกินอยู่ต่อหน้า
"เออ เอาเข้าไป ห่ากูนี่สิหาเด็กไม่ได้นั่งเซ็งอยู่เนี่ย อารมณ์บูดนะเว้ย"
เบนซ์ร้องออกมาเพื่อนๆทุกคนที่นั่งบริเวณนั้นก็เห็นด้วย
"เอ๋ก็พี่เบนซ์จีบพริกอยู่เนะ เพ่หนวดจีบเพื่อนเค้าดิ เพื่อนเค้าน่าร้ากหลายคนเนะ เดี๋ยวเค้าติดต่อให้ อิอิ"
"จริงดิ พี่เอาน่ารักเหมือนเรานะ"
เสียงดังขึ้นทันที
"มะมีอ่า เค้าน่าร้ากพิเศษ อิอิ"
"นั่น ยอตัวเองก็เป็นเว้ย"
"แอ่ะ พี่จะเอาไหมอ่า ถ้าเอาต้องมีหนมมาแลกน้า อิอิ"
หัวเราะชอบใจมุดหน้าเข้าซอกคอเฟียต
"นั่นไง เห็นฤทธิ์มันยัง ย่อยซะที่ไหนล่ะไอ้เปี๊ยก"
เบนซ์หัวเราะชอบใจ พอคุยอยู่ไม่นานคนตัวเล็กก็นิ่งไป เฟียตจุ๊ปากให้เพื่อนๆเบาเสียงเพราะรู้ว่าคนตัวเล็กหลับไปแล้ว
"อะไรวะ กินง่ายหลับง่ายแบบนี้เชียว โห ยิ่งแบบนี้ยิ่งอยากได้เลยกู"
"คุยเรื่องอื่นเว้ย ห้ามเสียงดัง เมียกูตื่นเดี๋ยวมึงซวย"
เฟียตขู่เพื่อนๆ แล้วตบหลังเบาๆเหมือนกล่อมให้นอน คนตัวเล็กก็นอนทำปากจุ๊บจั๊บอยู่น้ำลายยืดออกมา จี๊ปกับเต้ก็อมยิ้มจับมือกัน แอบหอมแก้มกันด้วย สรุปหัวข้อสนทนาก็เปลี่ยนไปจนมาถึงสระบุรี
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1009677 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก