หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164**

[Whatever it is]

ชนะแล้ว หุๆ

[DarKLasT]

อ่าวๆๆๆๆๆๆ

งานจะเข้าบอยซะแล้ว

มาจากไหนนั่นมากอดบอยของเอกได้ไง

เด๋วมีเฮๆ

รอตอนต่อไปอยู่นะครับ

[kp]

พี่พอซ เป็นใครมาจากไหนมากอดแม่หมูเนี่ย
พ่อหมูโกรธจนควันออกหูแระ อิอิ

[win200]

 

เฮ ชนะแย้ว ลุ้นน้องปุ่นต่อปาย สู้ๆหล่ะ ชนะแล้วมีคนเลี้ยงหนมอยู่

[mamacub]

แม่หมูงานเข้าแล้ว

ต้องทำโทษๆ

[roseen]

 

[111223]

อ๊ายยยย เอกใจเย็นๆจร้า
เขาแค่กอดแสดงความยินดี (มั่ง)
บอยงานเข้าซะแล้วววว
แต่พอซนี้ก็อะไรมาจากไหนไม่รู้มากอดเลย ทำให้คู่รักเขาหึงซะแล้ว ฮ่าๆๆ
ต้องรอลุ้นตอนต่อไปว่าจะเป็นยังไง

[som]

เฮียคับ
สุดยอด เหมือนได้อยู่ในสนามด้วยเลยนะคับ
ได้ยินทั้งเสียงเชียร์ได้ยินทั้งหน้าไม้กระทบลูก สุดยอด
แล้วญี่ปุ่นนี่อีกละ ขนาดไม่ได้เกี่ยวกับเกมส์เท่าใหร่ยังนาสรักมากๆเลย

[naiin]

ฮ่าฮ่าฮ่า เอกมีหึง ใจเย็นๆน้องใจร่มร่ม

[Dorumi]

พูดได้คำเดียวว่ามันส์ พะยะค่ะ อิอิ
แม่หมูเราจะโดนอะไรหรือเปล่าเนี่ย
พ่อหมูใจเย็นๆก่อนนะจ๊ะ

[meiji]

วิกฤตซะแล้วสินะ บอยย
เอกสั่นโมโหเชียว อิอิ

[Nus@nT@R@]

แหม...ต่อสู้ฟาดฟันกันอย่างเมามัน
พอเสร็จศึกในสนาม ดั๊นจะมาเกิดศึกนอกสนามซะงั้น
เหอๆ น้องบอยระวังให้ดีนะ พ่อหมูท่าทางจะปรี๊ดน่าดู อิอิ

[lasom]

คุณอิคเรื่องนี้เป็นแรงบันดาลใจเค้าเลยนะ ปกติเค้าไม่ชอบเล่นกีฬาอ่ะ
แต่อ่านเรื่องนี้แล้วต้องนัดเพื่อนออกมาตีแบดมั่งเลยอ่ะ อยากทำไรด้วยความมุ่งมั่น
ให้เหมือนแม่หมีอ่ะ แล้วแนวคิด นิสัยหลายอย่างก็เอามาปรับเปลี่ยนใช้ดูบ้างอ่ะ
อ่านเรื่องนี้มีแต่เรื่องบวกๆๆๆ

[belzaaa]

ลุ้นระทึกมากค่ะ
รอรอบต่อไปค่ะว่าจะลุ้นระทึกขนาดไหน อิอิ
แม่หมี สู้สู้  เต้ สู้สู้

[kanda53]

 o13พี่จี๊ปน่ารักอ่ะ.....น้องเต้ได้กำลังใจเพี๊ยบบบบ...
บอยก็สุดยอดดดด.....เยี่ยมมากจ้า...ลุ้นเหมือนอยู่ข้างสนามเลย
แล้วตาพอซน่ะแค่แสดงความยินดี...รึว่าเนียน...เอกใจร่ม ๆ ก่อนน้า
ต่อไปก็ถึง....คู่แม่หมีสุดป่วนแล้วซินะ.......
สนุกแน่งานนี้.....สู้เว้ย ! นู๋ญี่ปุ่น...
อ้อ....พี่หมีดำออกมาทีบรรยากาศมันอึมครึ้มเนอะ

  แม่หมี กะ น้อง eiky 

[DexTunG]

       +1     

[kokikung]

อ๊ากน้องเต้แพ้อ่า
ไม่เป็นไรพี่จิ๊ปไปปลอมแล้ว

แต่บอยเก่งมว๊ากกกกกก

เอกจัดรางวัลงามๆๆไป2ที 555++

ต่อไปเป็นปุ่นใช่ไหม

คงได้ลุ้นอีกคู่

[HappyMelon]

บรรยายได้ดีมากเรยคร่า เห็นภาพตาม
น้องเต้แพ้ไม่เป็นไรนะคะ แต่แหมเห็นพี่จิ๊ปปลอบใจแระหมั่นไส้
ประคบประหงม กุ๊กกิ๊ก กันน่าดูเลยนะคะพี่จิ๊ปน้องเต้
น้องบอย เก่งมากค่ะลูก ชนะได้ซะด้วย
แต่เหมือนจะโดนเอกลงโทษแน่ๆเรยนะคะเนี่ย อิอิ
ตอนหน้าถึงคิวน้องญี่ปุ่นแล้วสินะ จะเป็นยังไงบ้าง

[bbyuqin]

เอกงอนแล้วเนะ..ไปกอดๆๆกันกลางสนามอ่า....

รอเชียร์ญี่ปุ่นตอ 

[Kfc_Pizza]

บอยงานเข้าแล้ว

นี้คือเอก 

อยากอ่านตอนญี่ปุ่นเต้นกับเล่นแบดเร็วจัง

 

[heefever]

ที่สุดค่ะ ที่สุดน้องบอย

แต่เหมือนจะงานเข้านะคะ

รอตอนญี่ปุ่นเล่นคู่ดีว่า 

[indy❣zaka]

แวะมารอน้องญี่ปุ่นค่ะ 
มาอ๊ะป่าวเอ่ยวันนี้ 

 

[eiky]

                       (ญี่ปุ่นมาแย้วว)


พอ ถึงการแข่งขันประเภทคู่เฟียตก็โทรศัพท์ไปตามจี๊ปให้พาตัวเต้เข้ามา เต้เองก็มีสีหน้าดีขึ้นเพราะจี๊ปพาไปนั่งพักที่มุมเงียบหลังโรงอาหารที่ไม่ มีคนพลุกพล่านมากนักปลอบใจกันอยู่จนยิ้มออกมาได้

"ไปไอ้เปี๊ยกลงไปวอร์ม มึงเอามันให้จอดเลยนะ"

เบนซ์ดันหลังญี่ปุ่นให้ลงสนามไปก่อน

"เนะ สู้ๆเนะ"

"แม่หมีๆ มานี่ก่อน"

เฟียตดึงแขนไว้มองด้วยสายตาหวานฉ่ำ

"อารายอ่าพ่อหมีขาว" ยิ้มอายๆ

"มั่นใจไหม มาพ่อหมีกอดให้กำลังใจ"

"แอ่ะ มะเอาอ่าเค้าอายคนเนะ อิอิ"

แหมทำเป็นพูด ปากบอกไปอย่างนั้นแต่ก็โผเข้ากอดเอวเฟียตไว้แน่นไม่สนใจใคร ยุกยิกอยู่

"ไปๆลงไปรอไอ้เต้วอร์มรอ"

เฟียตเองที่อายกะจะหวานเหมือนคู่อื่นแต่ก็อายอยู่

"เยลลี่ก่อนเนะ เพิ่มพลัง อิอิ"

ยังไม่วายปรี่เข้าไปที่เก้าอี้ที่วางถุงเยลลี่ไว้แกะออกแล้วบีบพรวดเข้าปากทันที

"อ่าน้ำหวานเค้าอ่า พี่คนสวยๆ"

กวักมือเรียกซาร่าให้ลงมาจากที่ทันที

"ว่าไงค้าน้องญี่ปุ่นของเจ๊ เต็มที่เลยนะค้า เจ๊จะเชียร์สุดใจ"

"เนะ น้ำหวานเค้าอ่า"

"ว้าย ไม่ลืมค่า ของน้องญี่ปุ่นมีเซ็ทพิเศษ มาเร๊วเด็กๆ"

กวักมือเรียกน้องๆให้ขนของเซ็ทใหม่มาให้ เป็นกล่องเยลลี่ชั้นดีกับน้ำหวานในขวดสีสันสวยงาม

"เฮ้ย น้ำอะไรวะ เดี๋ยวมันท้องเสีย"

"ไม่ต้องห่วงค่าพี่เฟียตขา อันนี้น้ำจากญี่ปุ่นโดยตรงค่า ปลอดภัย มีกลูโครส แล็กโตส อะไรโตสๆอีกหลายอย่าง อิอิ"

ญี่ปุ่นยิ้มร่าแก้มปริกระดกน้ำลงคอก่อนจะเดินอาดๆลงไปกลางสนาม พอลงไปถึงสนามเสียงเรียกชื่อก็ดังขึ้น ญี่ปุ่นก็โบกไม้โบกมือตามประสา โรงเรียนบียังไม่ยอมลงสนามเพราะเหมือนรอดูตัวนักกีฬาอยู่ พอเห็นว่าใครเดินลงสนามไปก็พากันเดินลงไปบ้าง พระเจ้าจอร์จ ตัวใหญ่ยักษ์มากถึกๆกันทั้งสองคน

"เอ๋ เพ่ๆ"

ญี่ปุ่นไปยืนเกาะตาข่ายกวักมือเรียกรุ่นพี่ต่างโรงเรียนรุ่นเฮฟวี่เวททั้งสอง ความสูงไม่ต่างจากเฟียตเลย ตัวหนาเป็นหนุ่มใหญ่เต็มตัว

"อะไรไอ้หนู มาขอให้ออมมือเหรอ ฮ่าๆๆ"

"แอ่ะ ไม่เนะ ทำมายมีหนวดอ่า เป็นนักเรียนทำมายมีหนวด"

พอเขาก้มหน้ามาก็เอามือไปลูบหนวดเขาทันที

"เอ้ย ไอ้นี่"

เขาสะดุ้งรีบถอยร่นไป แต่ญี่ปุ่นหัวเราะคิกคัก เสียงเฮดังอื้ออึงคับสนาม

"เอาแล้วไหมล่ะเมียกู"

เฟียตถึงกับกุมขมับ เพราะญี่ปุ่นไม่ได้สนใจอะไรเลย เดินกลับมากลางสนามทำท่าออกกำลังกายอยู่ สร้างความครื้นเครงได้มากทีเดียว พอเต้มาถึงก็ลงสนามไปยืนคนละฝั่งกับญี่ปุ่นวอร์มร่างกายกันอยู่

"เฮ้ย ไอ้ตัวเล็ก ไม่อยากเจ็บตัวก็รีบๆแพ้ไปซะนะ"

คนตัวใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆเต้ขู่ เต้ถึงกับหน้าซีดสั่นไปเลย

"ห้ามคุยเนะ ขี้โกงนี่นา"

แว้ดใส่เขาทำหน้าย่นใส่อีกต่างหาก เขาหัวเราะออกมา คนในสนามเห็นก็หัวเราะออกมาเสียงดังกึกก้อง กรรมการเป่านกหวีดหมดเวลาวอร์มร่างกายแล้ว ทั้งสองคนจึงออกมาข้างสนาม

"พร้อมนะมึง ไปเลยเอามันให้เจ็บ สู้นะแม่หมี สู้นะไอ้เต้ไม่ต้องกลัว"

เฟียตจับบ่าของเด็กทั้งสองคนไว้ เต้หน้าตาจริงจัง ส่วนญี่ปุ่นจับเอวของเฟียตไว้ทำหน้าเอ๋อใส่ ใจจริงอยากจะจูบหน้าผากสักทีแต่เฟียตก็ได้แต่หักห้ามใจ ทำไมเวลามันไปอยู่กลางสนามมันยิ่งดูน่ารัก ออร่าเปล่งประกายวิ้งๆอยู่กลบทุกคนไปเลย

"เราจะสู้เนะเต้ มาๆ เต้สู้ๆ ญี่ปุ่นสู้ๆ"

พอลงไปอยู่กลางสนามก็จับมือกัน เต้เองพอได้มาเล่นคู่กับญี่ปุ่นความมั่นใจก็กลับคืนมา เพราะอีกคนไม่ได้สะทกสะท้านกับอะไรเลย สีหน้าแววตาดูมุ่งมั่นไม่หวั่นไหว พอเริ่มเปิดเกมฝ่ายโน้นเป็นคนส่งลูก เต้เป็นคนรับลูก เขาส่งลูกโด่งมาหยั่งเชิงก่อน เต้ถอยมารับลูกวางลูกโด่งไปหลังคอร์ท เขากระโดดขึ้นตบทันที ญี่ปุ่นเองก็รองลุกไว้หยอดกลับไป อีกคนก็โผเข้ามาหยอดใส่ ญี่ปุ่นก็หยอดยั่วกลับไปอีก เขาหยอดกลับมาอีก ญี่ปุ่นคิดไว้แล้วว่าเขาต้องหยอดกลับมาเอาไม้ดีดลุกพุ่งไปหลัง อีกคนก็กระโดดตบเปลี่ยนไปทางเต้ เต้เองก็ดีดลูกกลับไปหลัง เขาก็หวดลุกกลับมาอีก เสียงลุกขนไข่ปะทะอากาศดังฟิ้วๆ เร็วและแรงมาก ญี่ปุ่นรองลูกเปลี่ยนให้มันหยอดไปอีกทาง คราวนี้เขาดีดลูกโด่งกลับมา

"เต้"

ญี่ปุ่นร้องบอก เต้ก็กระโดดขึ้นหวดลูกทันที ทางโน้นรองลูกเด้งกลับคืนมา ยี่ปุ่นที่รออยู่แล้วแย็บลูกลงตรงกลางทันที

"เย้"

ทั้งสองกระโดดเข้ากอดกัน เสียงเชียร์ดังกระหึ่มขึ้น ตอนนี้ไม่มีใครนั่งแล้ว ทั้งอาจารย์วารุณี ผอ ยืนขึ้นเปล่งเสียงแข่งกับเด็กๆ เสียงฆ้องเสียงกลอง ระคนปนไปกับเสียงกระบอกเสียงดังอื้ออึงอยู่

พอได้มาเป็นฝ่ายส่งลูก ญี่ปุ่นก็ส่งลูกสั้นไป เขาหยอดกลับมาเต้เองก็โผเข้าไปแย็บทันที เขาดีดลูกมาหลังญี่ปุ่นไม่ตีไปหลังแต่ตีตัดให้ลงอีกคอร์ท เขาก็ดีดไปอีกคอร์ทหลังเต้ ญี่ปุ่นวิ่งตามไปตวัดลูกดาดกลับไปเหมือนเดิม เขาแย็บลง เต้เองระวังหน้าอยู่ก็งัดลูกไปหลัง รายนั้นกระโดดขึ้นหวดเต็มแรง พอตั้งรับก็ไปยืนคู่กันทั้งสองคน ญี่ปุ่นดีดลูกโด่งไปอีก เขาก็กระโดดหวดลงมาอีก เต้งัดโด่งไปอีกเขาก็กระโดดฟาดใส่แรงเพิ่มอีก ลูกตบไม่ใช่เบาแต่ฝั่งญี่ปุ่นเหนียวเอง เพราะฝึกซ้อมมาอย่างดี พอลูกพุ่งมาทางญี่ปุ่นก็ชักหน้าไม้ไปหลังนิดหน่อยวางไม้ให้นิ่งๆเพื่อจะ เปลี่ยนเกม ลูกแรงกระทบไม้กระดอนขึ้น บวกกับการหักข้อมือลูกเปลี่ยนทิศความเร็วลดลงย้อยไปอีกฝั่ง คนที่อยู่ข้างหน้าก็วิ่งเข้ามาดีดลูกมาหลัง

"เต้หลอกดาว"

ญี่ปุ่น ร้องขึ้นเริ่มเล่นตามแผนที่ซ้อมกันมา เต้กระโดดขึ้นง้างไม้หวดลมเต็มแรง ญี่ปุ่นเล็งพื้นที่ส่างเอาไว้แล้ว พอเต้ย้อยตัวลงก็เคาะลูกหยอดลงตรงนั้น

"กรี๊ดดดดด ที่สุด ที่สุด"

เสียงซาร่าร้องออกมาเหมือนกันกับอาจารย์วารุณี กระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ ฝ่ายโน้นหน้าเริ่มเครียด นี่แค่เพิ่งจะเปิดเกมทั้งสองปรึกษาหารือกันอยู่ก่อนจะหันหน้ามารับลูก ญี่ปุ่นส่งต่อทำท่าจะส่งไปสั้นแต่ดีดลูกเร็วไปหลัง เขาเสียจังหวะนิดหน่อยแต่ก็ไปเกี่ยวลูกโด่งกลับมาได้ แต่พอลุกโด่งมาทั้งสองก็เตรียมพร้อมไว้แล้ว ญี่ปุ่นกระโดดขึ้น หวดเร็วๆครั้งแรกไม่โดนลูก ฝั่งโน้นชะงักเท้า พอครั้งสองฟาดไปเต็มแรงกึ่งตบกึ่งดาด ลูกลอยไปเขาก็งัดกลับมาอีก เต้รออยู่แล้วกระโดดขึ้นง้างไม้เต็มที่แต่พอลูกย้อยลงก็เปลี่ยนจากตบเป็น เคาะเบาๆลูกหยอดลอยลง ฝั่งโน้นสะดุดแต่ก็วิ่งเข้ามางัดขึ้นมาได้ แต่ลูกมันมาแบบไม่ได้วางแผนญี่ปุ่นถลาเข้าไปแย็บลูกใส่ตัวเขาทันที

"เป็นไงล่ะมึง เห็นมันตัวเล็กมันไม่ใช่ขี้ๆนะเว้ย"

เฟียตร้องออกมาอย่างสะใจ เสียงกองเชียร์ที่ออกหน้าออกตากระหึ่ม ตอนนี้ไม่ได้สนใจเสียงฝั่งโน้นล้ว เพราะทางฝั่งโน้นจะร้องจะเป่าอะไรก็เหมือนจะสู้ไม่ไหว

"เห็นมะเต้ เราต้องสู้ได้เนะ อิอิ"

ญี่ปุ่นกอดคอกับเต้คุยกันอยู่กลางสนามสีหน้าของเต้ดีขึ้นมากไม่มีแววของความ ตื่นเต้นอยู่เลย พอญี่ปุ่นส่งลูกอีก คราวนี้เหมือนฝั่งโน้นจะเริ่มรู้แล้วว่าควรเล่นยังไง ยื้อกันด้วยลูกโด่งของเต้กับอีกคนท้ายคอร์ท เขาไม่กระโดดตบ แต่เปลี่ยนเป็นตีดาดเข้าใส่ตัวญี่ปุ่น ญี่ปุ่นเองก็เอาหน้าไม้บังไว้กระตุกมือให้ลูกมีแรงกระเด้งให้ข้ามเน็ท แต่แค่พอข้ามไปเท่านั้นอีกคนก็โผเข้ามาแย็บแรงๆลงพื้นทันที เสียงกองเชียร์ฝั่งโน้นดังกระหึ่มขึ้นเช่นกัน

"เป็นไงไอ้หนู แค่อ่อยๆ มึงอย่าเพิ่งดีใจไป"

เหมือนผู้ใหญ่แข่งกับเด็ก เพราะญี่ปุ่นกับเต้สูงเท่าๆกัน แต่อีกฝั่งยืนเป็นยักษ์ปักแหล่นอยู่ พอฝั่งโน้นรุกก็รุกหนักหน่วงไม่มีออมมือ ตบซะกระจาย ญี่ปุ่นกับเต้แม้จะต้านรับอย่างเหนียวแน่นแต๋ก็ไม่มีโอกาสได้บุกคืน เล่นจนเหงื่อเปียกตัว แต้มฝั่งโน้นนำอยู่แค่สามแต้ม เฟียตรีบขอเวลานอกให้เพราะมันกลางเกมพอดี ช่วงจุดเปลี่ยน

"อ่า ตีแร๊งแรงเนะ"

ญี่ปุ่นบ่นอิดออดก่อนจะไปคว้าเยลลี่กับน้ำหวานมาถือไว้ในมือ

"พ่อหมีขาวอ่า เค้ารำคาญผมเค้าเนะ เนี่ยมันมาบังตาอ่า"

ญี่ปุ่นเสยผมด้านหน้าขึ้น เฟียตมองอยู่แล้วเดินเข้ามาลูบ

"อ่า ไปบอกพี่คนสวยดีกว่าเนะ"

วิ่งไปเลย

"พี่คนสวยๆ เค้าผมยาวอ่า รำคาญเนะ"

"ว้าย ได้ค่าจัดไปน้องญี่ปุ่นของเจ๊ แต่เอ๊ะ ว้ายไม่ได้เอาที่คาดหัวมา ทำยังไงดี"

"อ่า เค้ามะชอบอ่า มันมาบังตาเค้า"

"อืม มัดดีไหมค้า มาๆเจ๊มัดจุกให้"

ซาร่าดึงเอาหนังยางรัดผมที่ข้อมือตัวเองออกมาแล้วมัดผมจุกให้ญี่ปุ่นตรงกลางหน้าผากพอดี

"เฮ้ย นังบ้ามึงทำอะไรวะ"

เฟียตโวยวายทันที เพราะหนังยางรัดผมรัดผมด้านหน้ากระจุกอยู่ ใครเห็นใครก็หัวเราะ

"อ่าก็มันรำคาญอ่าพ่อหมีขาว เยลลี่ๆ"

ไม่ได้สนใจปรี่เข้าไปจับเยลลี่ยัดเข้าในปาก ให้ตายเถอะพอญี่ปุ่นมัดผมแล้วมีแต่หน้ากลมๆลอยเด่นอยู่ มันน่ารักมาก ตอนแรกใครเห็นก็หัวเราะ แต่เจ้าตัวเขาไม่ได้สนใจ ไม่แคร์สื่อ ลีลาท่าทางมันน่ารักเกินจะหวัเราะแล้ว โรงเรียนบีพอเห็นญี่ปุ่นทำแบบนั้นก็พากับคุยกันอื้ออึงว่าน่ารักอย่างโน้น ใสอย่างนี้ ญี่ปุ่นกลับลงสนามไปแล้ว

"ดีเหรอปุ่นมัดผมอ่า"

เต้ถามแล้วจับผมตัวเองเพราะเริ่มยาวแล้วเหมือนกัน

"เอ๋ เต้จามัดด้วยหรา แป๊บน้า พี่คนสวยๆ"

วิ่งออกนอกสนามไปอีก ลากแขนซาร่ามา ตอนนี้เสียงโห่เริ่มดังขึ้น ตกลงซาร่าก็ต้องรีบมัดผมให้เต้อีกคน กลายเป็นเด็กหัวจุกหน้าใสสองคนยืนอยู่กลางสนาม ญี่ปุ่นยิ้มร่าเริงพอใจ

"เออว่ะ กูยอมมันจริงๆ"

เฟียตร้องออกมายิ้มอย่างดีใจ ทำไงได้มีแฟนน่ารักนี่นะ ออร่ากระจายเปล่งแสงซะขนาดนั้น มันจะทำอะไรก็มีแต่คนมอง พอกลับลงสนามไปฝ่ายโน้นไม่ได้เห็นแก่ความน่ารักหน้าใสเลย กระหน่ำตีลูกหวดลงมาอย่างหนัก เต้กับญี่ปุ่นยังเสียท่าอยู่

"อ่าตีแรงอ่าเต้ เปลี่ยนแผนๆ"

"เรารับให้เบาหยอดไปก่อนนะปุ่น แล้วค่อยจัดการ"

"เนะ นินจาเนะ มาๆ สู้ว้อย"

เอาล่ะสิสองคนเริ่มปรึกษางัดแผนเก่าออกมาใช้ สายตาไม่ได้หวั่นต่อแรงตบเลยแม้แต่น้อย พอเขาส่งลูกโด่งมาเต้ก็ตีตัดเปลี่ยนคอร์ทไป ฝั่งโน้นก็หยอดกลับมาเพราะไม่ให้โอกาสในการรุก พอหยอดกลับมาญี่ปุ่นก็หยอดกลับไปต่อหน้าลูกเลียดเน็ทลง เขาเองดีดลูกขึ้นโด่งไปหลังคอร์ท เต้เองก็ยิงลูกไปหลังคอร์ทเช่นกันแต่ลูกมันดาดขนานพื้น เขาเปลี่ยนมาหยอดอีก ญี่ปุ่นก็เข้าไปหยอดอีกเลียดเน็ทลงไป เขาเริ่มรำคาญดีดลุกขึ้นสูง

"นินจา"

ญี่ปุ่นร้องออกไปแล้วรีบถอยออกมาอยู่ข้างเต้ที่กระโดดขึ้นไปแล้วญี่ปุ่น กระโดดตามทันที เต้หวดลมแล้วรีบนั่งลงกับพื้นญี่ปุ่นยังลอยตัวอยู่หวดซ้ำทันทีไม่ต้องรอ ทางฝั่งโน้นชะงักปล่อยลูกลงพื้นอย่างง่ายดาย

"เย้"

แผนเดิมยังได้ผลดี ทั้งสองกอดกันกลางสนาม เสียงกลองเชียร์ก็ดังกระหึ่มไม่เคยหยุด

"กรี๊ดด น่ารัก น่ารักมากกก ญี่ปุ่นๆๆๆ เต้ๆๆๆ"

เสียงของกองเชียร์ดังอยู่ ตอนนี้คนในโรงยิมแข่งแบดฯเยอะกว่าผู้ชมของการแข่งขันในคาบเช้าของทุกชนิด กีฬา เสียงเล่าลือที่แพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็ว ว่านักกีฬาโรงเรียนเอ น่ารักมาก เล่นเก่งด้วย ยิ่งดึงดูดนักเรียนให้ออกันแย่งเบียดเสียดเข้ามาในสนาม

เกมดำเนินต่อไปทางฝั่งโรงเรียนบียังอาศัยการรุกที่หนักหน่วงคอยทำคะแนนแต่ ทางฝ่ายญี่ปุ่นเองก็ไม่ได้หวั่น ตั้งรับอย่างมั่นคงทำให้เกมทางฝ่ายโน้นไหวเสียรูปไปเพราะใช้ทั้งแผนนั่นแผน นี่ปรับเปลี่ยนอยู่ตลอดเวลา เด่นทั้งลูกรับ ลูกรุกที่รุนแรงของเต้ ลูกแย็บที่แม่นยำของญี่ปุ่น รวมถึงลูกหยอดที่สร้างความรำคาญใจให้นักกีฬายักษ์ฝ่ายโน้น

"อีกลูกเดียวน้าเต้ สู้ๆ เราต้องชนะเนะ"

ญี่ปุ่นเริ่มหายใจทางปาก เต้เองก็เช่นกันทั้งสองกอดคอปรึกษากันอยู่กลางสนามก่อนที่เต้จะส่งลูกวางแผน อย่างรัดกุม เต้ส่งลูกสั้นไปเขาเองก็ดีดลูกเปลี่ยนคอร์ทไป เต้วิ่งไปเกี่ยวตวัดลูกขนานเส้นไป อีกคนเหวี่ยงลูกมาอีกคอร์ทญี่ปุ่นถอยไปรออยู่แล้วแค่ยกหน้าไม้ขึ้นแล้วหัก ข้อมือนิดหน่อยลูกกระทบเปลี่ยนกลับไปเป็นหยอด อีกคนก็ถลาเข้ามาเกี่ยวลูกหยอดกลับแต่ญี่ปุ่นรู้อยู่แล้วปรี่เข้าไปหน้าเน็ท แย็บลูกลง ลูกไปกระทบไม้เขาพอดีกระเด้งกลับมาอีกญี่ปุ่นก็แย็บดาบสองไปนิ่งสนิท

"กรี๊ดดด ขอกรี๊ดดดด หน่อยค่าา"

เสียงเริ่มหายแล้ว แต่คราวนี้มีน้ำผึ้งน้ำมะนาวกระติกน้ำอุ่นพร้อมซาร่าไม่ยอมแพ้ อาจารย์วารุณีเองยังต้องลงมาหาซาร่าร่วมแรงร่วมใจกันกรี๊ดเสียงดังลั่น เสียงกองเชียร์ของโรงเรียนเอกระหึ่มดังไปแปดโยชน์

"เก่งมากแม่หมี"

เฟียตดึงตัวญี่ปุ่นมากอดแล้วดันตัวให้นั่งลง มีบอยกับเอกคอยพัดวีให้ พอนั่งลงได้ก็คว้าหาเยลลี่กับน้ำหวาน

"เฮ้ยอย่าเพิ่งกิน มันจะติดคอ จิบเอา"

เบนซ์ร้องทัก ญี่ปุ่นทำหน้าย่นแต่ก็ฟังจิบเอา

"อ่าเหนื่อยเนะ พัดแรงๆเนะบอย"

สั่งเพื่อนอีกบอยเองก็ทำตาม ไม่น่าเชื่อเด็กนักเรียนโรงเรียนบีที่พอจะมีผมข้างหน้ายาวหน่อยพากันเอาหนัง ยางมัดผมจุกเหมือนญี่ปุ่นไปหมดแล้ว กลายเป็นเทรนใหม่ไปแล้ว โรงเรียนบีเห็นก็ทำตาม ส่วนมากเป็นรุ่นน้อง รุ่นพี่เองอยากทำแต่ก็นะอายบ้างอะไรบ้าง

"เก่งมากลูก ผอภูมิใจมาก"

ผอลงทุนเดินมาให้กำลังใจ ญี่ปุ่นยิ้มร่าเริง

"เป็นไงเยลลี่พอไหม ไม่พอผอจะสั่งเพิ่ม"

"มะพอเนะผอ เอาอีก"

พูดขึ้นทันที เพื่อนๆมองหน้า แต่ผอกลับยิ้มพอใจ

"ได้ลูก เต็มที่ แสดงศักยภาพให้เค้าเห็นเลยลูก"

ผอก็ดีใจกลับไปร่วมส่งเสียงข้างๆอาจารย์วารุณี เสียงนกหวีดดังขึ้นอีกเพื่อให้กลับลงไปแข่งในเซ็ทถัดไป

"เอ้ย พอแล้วๆ ไปลงสนามได้แล้ว"

เฟียตร้องบอกญี่ปุ่นที่กำลังกินเยลลี่อย่างสนุกสนานหัวเราะคิกคักอยู่ โม้อยู่กับบอยและเอก มีเต้นั่งส่งตาหวานให้จี๊ปอยู่ข้างๆ พอเฟียตร้องบอกจึงหยิบไม้เดินลงไปในสนาม พอก้าวลงไปเสียงกองเชียร์ก็มาก่อนทุกเสียง อึกทึกครึกโครมมากเสียงกลองเอยเสียงร้องเอย ได้ยินแล้วขนตั้งไปกับนักกีฬาน่าชื่นใจจริงๆ แต่ญี่ปุ่นหัวเราะชอบใจอยู่ เอามือจับหัวจุกตัวเองแล้วกอดคอเต้

"เต้ๆ เรารีบเล่นเนอะ เราอยากกินลูกชิ้นปิ้งแล้วอ่า"

ญี่ปุ่นบอก เต้ก็พยักหน้าหงึกๆ เสียงนกหวีดดังขึ้น คราวนี้ฝั่งของญี่ปุ่นเป็นคนส่งลูกเต้ก็ส่งลูกสั้นไป สั้นจริงๆ ตอนแรกเขาเงื้อไม้จะแย็บกลับมาตั้งใจจะเปิดเกมรุกใส่ทันทีที่เปิดเกม แต่ไม่ได้ ต้องตีโด่งโยนหลังไป ญี่ปุ่นเองก็ตีดาดกลับไปป้องกันการจู่โจม เขาช้อนลูกขึ้นหยอดต่อหน้าเต้ก้าวขาเข้าไปหยอดคืน ตั้งท่ารออยู่แล้วเขาแย็บลงผ่านหน้าเต้ไป ญี่ปุ่นเองก็ไวรองเอาไว้ได้ แต่งัดโด่งขึ้นไป อีกคนกระโดดตบลูกดังเฟี้ยวฝ่าอากาศมา เต้ดักไว้ดีดลูกขึ้นอีก อีกคนก็กระโดดขึ้นหวดลูกลงอีก ญี่ปุ่นกระโจนไปรองลูกล้มตัวลง ดีดลูกขึ้นได้ เขาก็โผเข้ามาตบลูกใส่อีกกะเอาให้โดนตัวเต้เข้าไปรอง

"ว้าย"

กองเชียร์เองก็ระทึกใจอยู่ เพราะฝ่ายคนตัวเล็กล้มลุกคลุกคลานกันอยู่ ฝ่ายคนตัวใหญ่ก็บุกหนัก เต้เอาหน้าไม้รองไว้พลิกข้อมือลูกเปลี่ยนทางข้ามคอร์ทไปเขากะจะเข้ามาตบอีก แต่ก็หยอดกลับมา ญี่ปุ่นที่ยังลุกไม่เต็มที่ก็กระโจนเข้าใส่ดีดลูกขึ้นสูง สูงมาก

"เต้ลุก"

ญี่ปุ่นร้องออกมาเสียงดัง แล้วยืนเรียงกันตรงกลางสนาม คนตัวใหญ่กระโดดขึ้นเงื้อไม้สุดมือฟาดลูกลงตรงกลาง ทั้งญี่ปุ่นทั้งเต้ยื่นไม้ไปพร้อมกัน ถูกหน้าไม่ของเต้ดังก๊อก ไม้หัก เสียงเชียร์ของฝ่ายโน้นดังกระหึ่มขึ้น

"เฮ้ย เล่นแรงไปไหมวะ"

ฝั่งโรงเรียนเอเริ่มโวยวายโดยเฉพาะพวกของเฟียต โฟคเองก็นั่งไม่ได้แล้วเดินมาอยู่ข้างๆเบนซ์ เสียเวลาเปลี่ยนไม้ไปนิดหน่อย

"อ่าเล่นแรงอ่าเต้ เราเอาแผนใหม่ ยื้อไว้ๆ"

ญี่ปุ่นกอดคอเต้บอกแผนไป เต้ก็พยักหน้าเริ่มกัดฟันโมโหอยู่ เพราะไม้แบดฯอันนั้นรักมาก ราคาก็ไม่ใช่ถูก พอเขาส่งลูกมาจะสั้นก็ไม่สั้นจะโด่งก็ไม่โด่ง ญี่ปุ่นที่ง้างไม้รออยู่แล้วแย็บเร็วใส่ตัวทันที แต่เขาเองก็เร็วดีดลูกกลับมาได้ ญี่ปุ่นหวดลงไปอีก เขาดีดขึ้นอีก ข้ามหัวญี่ปุ่นไป

"ปุ่นเราเอง"

เต้ร้องกระโดดขึ้นเงื้อไม้ฟาดลูกลงตรงกลาง เด็ดขาดมากลูกกระทบฟื้นกระดอนออกนอกสนาม ทั้งสองคนยืนนิ่งอยู่เพราะลูกมันเร็วมาก

"นี่แน่"

ทั้งสองกระโดดกอดกันเสียงเชียร์คราวนี้ไม่ต้องพูดถึง ทุกคนที่มาร้องรำทำเพลง เต้นยั่วอีกฝั่ง

"เอากะมันสิ ไปยั่วโมโหมันดีนัก"

เบนซ์บอกยิ้มอย่างพอใจ ทุกคนใจเต้นระทึก แต้มเซ็ทนี้ไล่บี้กันตลอด ฝ่ายโน้นก็เน้นความรุนแรงรวดเร็ว แต่ฝ่ายของญี่ปุ่นก็เน้นความอึกความเหนียว และตอบกลับได้แบบแสบทรวงยิ่งนัก แม้จะตัวเล็กแต่เล่นกับคนตัวใหญ่ได้สูสีมาก ตอนแรกแต้มตามอยู่ แต่ก็งัดลีลาท่าทางแผนการทุกอย่างที่ฝั่งโน้นไม่เคยเห็นออกมาสู้ เรียกเสียงเชียร์ได้กระหึ่มกึกก้อง

"อ่าเต้ เราเหนื่อยอ่า น้ำหวานๆ"

ญี่ปุ่นบอกแล้วเดินตรงไปหากรรมการ

"เพ่ๆ เค้าหิวน้ำอ่า"

ขอเวลานอกไม่ได้แล้วเพราะขอไปแล้ว ญี่ปุ่นไปเกาะขาเขาไว้ทำตาปริบๆ เสียงหัวเราะเฮดังครืนทั้งโรงยิม

"ไม่ได้นะหนูเวลานอกหมดแล้ว"

"อ่า เค้าหิวเนะ กินนิดเดียวน้า น้าเพ่รูปหล่อ"

ออดอ้อนอยู่กองเชียร์ก็เชียร์จนกรรมกรพยักหน้าอายหน้าแดงเชียว ญี่ปุ่นก็วิ่งไปกวักมือไวๆอยู่ข้างสนามบอยก็ถือน้ำมาให้ เต้เองก็มากิน

"อ่าชื่นจายเนะ สู้ๆ"

ท่าทางของญี่ปุ่นที่ทำออกมาทำให้ใครหลายคนแอบยิ้ม ไม่ใช่แต่เฉพาะโรงเรียนของตัวเอง เพราะรุ่นพี่ทางอีกฝั่งก็มองอยู่ไม่วางตา พอกลับลงไปเล่นทั้งสองก็เล่นได้อย่างเต็มที่เรื่องเข้าขากันนั้นไม่ต้องห่วง เหมือนเป็นคนๆเดียวเล่น ไหลลื่นดีแท้ลูกมายังไงรับได้หมด ล้มลุกคลุกคลานหน่อยแต่ก็งัดลูกดีดลูกกลับไปได้ ลูกที่ทางฝั่นโน้นได้แต้มส่วนมากมาจากความแรงของลูกที่โดนหน้าไม้ แล้วกระเด้งออกข้างคอร์ทหรือไม่ก็จี้ใส่ตัวมากเกินไป

ญี่ปุ่นส่งลูก สั้นไปเขาดีดลูกกลับมาอีกคอร์ทญี่ปุ่นก้าวเข้าไปตวัดไม้เคาะเบาๆให้ลูกหยอด ลง อีกคนก็วิ่งเข้ามาหยอดญี่ปุ่นหยอดอีกแต่เปลี่ยนคอร์ท อีกคนก็โผเข้ามาแย็บเต้ดีดลูกไปถึงเส้นหลัง อีกคนถอยลงไปกระโดดตบทันที มีอีกคนมาย่อตัวรออยู่หน้าคอร์ทตรงกลางพอดีกะจะฟันให้ขาด ญี่ปุ่นรับลูกพลิกหน้าไม้หนีลูกเหวี่ยงไปอีกคอร์ทแต่เขาเข้าถึงลูกเร็วแย็บ ลงมาทันที เต้ดีดขึ้นอีก อีกคนโผเข้ามาตบอีกญี่ปุ่นก็งัดขึ้นไปหลังอีก ก็ถอยไปตบอีก เสียงเฮดังทุกครั้งที่หน้าไม้สัมผัสกับลุกขนไก่ เขาตบลูกแหวกอากาศมาเต้งัดลูกไปอีกคอร์ท เขาก็ก้าวขาไปแย็บกลับมา ตอนนี้ตั้งรับอย่างเดียว แย็บหนักเข้าเริ่มเสียท่า

"อ่า"

ญี่ปุ่นในจังหวะที่เอี้ยวตัวไปตวัดลูกข้างคอร์ทให้ข้ามไปนั่นลูกลอยไปไม่ โด่งไม่เตี้ยมากนักเขาแย็บลูกกลับคืนหาญี่ปุ่น ไม่รู้จะเอาอะไรรับเพราะหันข้างอยู่ จึงสะบัดสะโพกลูกจี้เข้าไปที่แก้มก้นทันที

"หวาย เจ๊บบ อ่า"

เสียงหัวเราะดังกระฮึ่มขึ้น เฟียตกำหมัดทันที กัดฟันกรอด ญี่ปุ่นเอามือลูบก้นตัวเองยิกๆ

"อ่าเจ็บอ่าเต้ เราเจ็บ"

หน้าตาเหยเก มือยังลูบไวๆอยู่

"ไหวไหมอ่าปุ่น"

"อ่า ไหวเนะ ฮึ่มตีใส่ก้นเค้าหราไอ้พี่หนวด เดี๋ยวเหอะๆ จะตีใส่เป้าเลยเนะ อิอิ"

ยังหัวเราะออกมาแม้มือจะลูบก้นอยู่ เสียงหัวเราะของกองเชียร์ก็ยังไม่ยอมหยุด แม้ทางฝั่งของซาร่าจะกรี๊ดใส่ถลึงตาใส่ทั้งทีมแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร คนตีใส่เองก็ยิ้มอย่างพอใจ แต่สายตาของญี่ปุ่นเริ่มที่จะแผ่รังสีอำมหิตออกมา พอไปอยู่หน้าเน็ทก็จี้แย็บลูกใส่แต่บริเวณเป้าของคนนั้น สายตามุ่งมั่นมาก เขาดีดลูกออกให้พ้นตัวข้ามลอยมาญี่ปุ่นก็ถลาครองหน้าเน็ทให้เต้คุมหลังหวดไป ที่เดิม แม้จะมีอีกคนยืนเป็นยักษ์บังอยู่ไม่ได้สนใจ กะจะเล่นคนนั้นก็ตีใส่แต่คนนั้น เขาเองก็ดีดลูกข้ามมาได้ตลอด

"หลอกดาวเต้"

คราวนี้พอเล่นไม่ได้ผลก็เปลี่ยนใจลูกที่เปลี่ยนคอร์ทมาไม่รับร้องให้เต้มา รับเต้ เองก็วิ่งมาหยอดลูกใส่อีกคนเขาหยอดกลับมาเต้พลิกไม้หยอดไปอีกทาง คนนั้นจากที่ถอยลงไปตั้งรับแล้วก็ปรี่ขึ้นมาดีดลูกขึ้น นั่นล่ะญี่ปุ่นจึงโผล่ขึ้นมาทั้งที่ลูกไม่สูงมากแต่ก็กระโดดเพื่อที่จะได้ เห็นเป้ามากขึ้นหวดลูกใส่กลางเป้ากางเกงของเขาอย่างจัง

"นี่แน่"

ร้องออกมาเสียงกองเชียร์อีกฝ่ายเงียบกริบ แต่ของฝั่งญี่ปุ่นกระหึ่มกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่

"เป็นงายล่ะ มาตีใส่ก้นเค้า"

ทำหน้าย่นใส่ รุ่นพี่คนนั้นหน้าเขียวกุมเป้าอยู่

"แฮ่ๆๆ"

ยังขู่ไม่เลิก ปกติทำแบบนี้ไม่ได้แต่เนื่องด้วยเป็นการแข่งขันกีฬานักเรียน กรรมการจึงไม่ได้เอาความอะไรอีกอย่างตัวเองรับไม่ดีเอง ญี่ปุ่นก็ลั่นล้า เฟียตเองหัวเราะออกมาเสียงดัง

"มึงเจอไหม ฮ่าๆๆๆ เมียกูมันใช่ย่อยที่ไหนล่ะ"

ประโยคสุดท้ายไม่พูดเสียงดังเพราะอาย ทีมของญี่ปุ่นเล่นได้มั่นใจกว่ามากแม้ะเด็กกว่า ไม่ได้เกรงกลัวตัวของนักกีฬาอีกฝ่ายที่ใหญ่โตเลย สรุปชนะไปได้ในเซ็ทที่สอง ทั้งเต้ทั้งญี่ปุ่นกระโดดกอดกันกลมกลางสนาม กองเชียร์เองก็กระโดดโลดเต้นดีใจออกหน้าออกตา

"สุดยอดมากคุณวารุณี เด็กเรานี่เก่งสุดยอดจริงๆ"

ผอ กอดกับอาจารย์วารุณี หลายรอบแล้วน้าผอ รายนั้นก็กรี๊ดเหมือนคนบ้า ซาร่าพาทำอะไรก็ทำหมด

"ไหนแม่หมีเจ็บก้นไหม"

พอออกมาจากสนามเฟียตก็เข้าไปกอดคอถามออกมา

"อ่าเจ็บเนะ พ่อหมีขาวอ่า มันจะบวมไหมอ่า"

"แว้ก จะเปิดอะไรตรงนี้"

ยังไม่ทันจะพูดอะไรมากคนตัวเล็กก็ดึงกางเกงลงครึ่งก้น เสียงกรี๊ดดังลั่นบริเวณทันที เพราะก้นขาวๆมีรอยแดงๆเป็นจ้ำอยู่เด่นเชียว

"อ่า ก็เค้าเจ็บนิ ไอ้พี่หนวดมันตีใส่เค้าอ่า"

"มันเป็นการแข่งขัน มันไม่ได้ตั้งใจหรอก"

เฟียตปลอบแม้อยากจะตั้นหน้าอยู่สักที

"อิอิ เนะ เค้าตีใส่เป้าเลย อิอิ สมนะหน้า"

หัวเราะออกมาร่าเริงแล้วเดินไปรวมกับเพื่อนๆที่สนามเพื่อรับประทานข้าว เที่ยงกัน เสียงเรียกชื่อญี่ปุ่นดังกับเต้กึกก้อง แต่ดูเหมือนญี่ปุ่นจะเป็นคนนำเทรนใหม่ไปแล้ว เพราะน้องๆมัดจุกตามกันเกือบทุกคน นี่ล่ะน้า คนมันจะดัง อะไรก็ฉุดไม่อยู่ อิอิ



อย่าลืมเชียร์น้องญี่ปุ่นน้า 

เขียนโดย eiky

[P★RiTŸ]

ที่สุดคร่าาาาาาาาาา ที่สุด
นู๋ปุ่นเก่งจังเลย 

[roseen]

 

[heefever]

สงสัย เทรนมัดจุกจะมาแรงแซงโค้งเลยมั้งเนี่ย

[dukdikdukdik]

ญี่ปุ่นสู้ ๆ เนะ เต้สู้ ๆ เนะ

เดี่ยวตอนหน้ามัดจุกอ่านตอนใหม่แล้วกันเนะ

ตอนนี้มัดไม่ทัน อิอิ 

[MaZeltoV]

อ๊ากกน้องญี่ปุ่นน่ารักเนะ.. คลั่งมากอ่ะ
ญี่ปุ่นผู้นำเทรน

[roseen]

แรงได้ใจเลยครับน้องญี่ปุ๋น

[anajulia]

มัดจุกๆๆๆ มัดจุกด้วยน้าาาาาาาาาาาาาา

เต้ก็น่ารักอ้ะ ปลื้มพี่จิ๊ป แม้เฮียจะเน่าไปหน่อยก็เหอะ กร้ากกกกกกกกกกกกกส์