หัวข้อ: [novel] เรื่องวุ่นวาย ของนายเด็กดื้อ

[MyLoveMyBabe]

ว๊า  จบเอาดื้อๆเลย กำลังสนุก กะเรื่องวุ่นๆของเด็กดื้อ อิอิ

แบงค์นี่ฮอทจริงๆ ไหนจะพี่อาร์ท แมค พี่ตั้งนี่ก็น่าจะมีแวว หุหุ..... คนแปลกหน้าในเอ็มนี่เดาว่าไม่พี่ตั้ง ก็แมคแน่ๆเรยย อิอิ....หรือว่าเป็นคนอื่อีก จะฮอทเกินไปแระนะ ชิชิ 


มาต่อไวๆนะคร๊าบบบ 

[THIP]

หุหุ คนแปลกหน้าที่ไหน 
ให้เดา ก็เดาว่าเป็นคนแถว ๆ นั้นแหละ 

[pajaa]

************************
บทที่6 เจ็ดวันอันตราย.....รึป่าวนะ (-_-') ตอนที่ 4

คนแปลกหน้า    say:   ทำไมพูดแบบนั้นล่ะครับ

badboy_be_sadboy   say:   อ่ะนะ

คนแปลกหน้า    say:  แบ๊งค์เป็นกทม. รึป่าวคับ

badboy_be_sadboy   say:  ไม่อ่ะ  เป็นคนเชียงใหม่

คนแปลกหน้า    say: งั้นหรอครับ

คนแปลกหน้า    say: เป็นไงบ้างครับเปิดเทอมใหม่

badboy_be_sadboy   say:  ก็หนุกดีอ่ะ บางทีก็น่าเบื่อ

คนแปลกหน้า    say: รุ่นพี่ดุหรอครับ

badboy_be_sadboy   say:  ปามานนั้นอ่ะ

badboy_be_sadboy   say:  เด๋วดีเด๋วร้าย เดาใจยากส์

คนแปลกหน้า    say: อ่ะครับ

คนแปลกหน้า    say: แล้ววันนี้จะนอนกี่โมงเนี่ย

badboy_be_sadboy   say:  ไม่รู้ดิ คืนวันศุกร์ด้วย

badboy_be_sadboy   say:  กะว่าจะเล่นเกม/เอมไปเรื่อย ๆ อ่ะ

คนแปลกหน้า    say:  แบ๊งค์เล่นเอมทุกวันหรอครับ

badboy_be_sadboy   say: โดยรวมก้อทุกวันนะ มีไรหรอ

คนแปลกหน้า    say: ป่าวครับ จะได้เข้ามาคุย

badboy_be_sadboy   say:  อืม ๆ

คนแปลกหน้า    say: คืนนี้อย่านอนดึกได้มั้ยครับ

badboy_be_sadboy   say:  ทะมายล่ะ

คนแปลกหน้า    say: เด๋วเสียสุขภาพ ผมเป็นห่วงนะครับ

badboy_be_sadboy   say:  เหอ ๆ ซะงั้น

คนแปลกหน้า    say: นะครับ

badboy_be_sadboy   say:  อืม ๆ วันนี้ไม่โต้รุ่งกะด้าย

badboy_be_sadboy   say:  ซัก เที่ยงคืนฝ่า ๆ ค่อยนอนละกาน

คนแปลกหน้า    say: ครับ

คนแปลกหน้า    say: เด๋วผมไปก่อนนะ

badboy_be_sadboy   say:  อืม บายคับ

คนแปลกหน้า    say: บายครับ

คนแปลกหน้า    say: หลับฝันดีนะครับ

badboy_be_sadboy   say:  ฝานเดเช่นกาน

ไปแล้วนายโต้คนแปลกหน้า หึหึ ตลกดีนะครับอยู่ดี ๆ ก็มาเป็นห่วง เค้าเป็นใครเราก็ยังไม่รู้เลย แต่คืนนั้นแบ๊งค์ก็นอนตอนเที่ยงคืนจริง ไม่รู้ทำไมต้องไปทำตามที่นายโต้บอกด้วยก็ไม่รู้ เนี่ยแหละครับข้อเสียร้ายแรงของแบ๊งค์ เชื่อคนง่ายมากส์ถึงมากที่สุด   เผลอหลับไปแล้วครับ คงเพราะเหนื่อยจากการทำงานบ้านด้วยแหละ คืนนี้หลับสบายจริง ๆ............

แล้ววันนี้แบ๊งค์ก็ตื่นมาประมาณ 12.30น. ครับ วันเสาร์อีกแล้ว ได้ตื่นสาย ( บ่าย ) ตามเคย สบายจริง ๆ  โทรศัพท์ดังขึ้นอีกแล้วครับ พี่นุ่นนั่นเองโทรมาหาแต่เช้าเลยนะ ( บ่ายแล้วตะหากเฟ้ย ) ก็รับสายไปครับ เสียงป้าแก ร่าเริงมากส์ ไปกินอะไรมาเนี่ย

   “แบ๊งค์!!!!!~ตอนนี้พี่กำลังซื้อของฝากอยู่อ่ะ แบ๊งค์อยากได้อะไร” พี่นุ่นถามครับ

   “ของที่ระทึก เอ้ย! ระลึกอ่ะไม่เอานะ ขอเป็นขนมดีกว่า  พวกผลิตภัณฑ์แปรรูปจากทะเลอ่ะป้า ปลาหมึก ปลาเส้นอารายประมาณนี้อ่ะ”  แบ๊งค์แนะ

   “เอางั้นหรอ อืมได้เดี๋ยวป้าจัดให้!!!!! ”  พี่นุ่นพูดเน้นเสียง

   “อ่ะครับ ขอบคุณค้าบ” แบ๊งค์ขอบคุณไป

   “อ่ะจ้า ไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้น้า บายจ้า”  พี่นุ่นวางสายไปแล้วดูมีความสุขจัง

 แล้วแบ๊งค์ก็กลับมาทำกิจกรรมที่ชอบที่สุด นั่นคือเล่นเกมนั่นเอง เล่นไปได้อยู่หลายชั่วโมงแล้วครับ หิวจังมองนาฬิกาอีกที อ่ะ..จ๊ากกกก(o_O)ห้าโมงกว่าแล้ว ตื่นมาตั้งแต่บ่ายยังไม่ได้กินอะไรเลย กำลังจะไปคว้ากระเป๋าสตางค์ลงไปซื้อข้าว โทรศัพท์ก็ดังขึ้นครับ พี่อาร์ท โทรมาอีกแล้ว

   “น้องแบ๊งค์อยู่ไหนครับเนี่ย”  พี่อาร์ทถาม

   “อยู่คอนโดครับ กำลังจะไปซื้อข้าวกิน”  แบ๊งค์ตอบไป

  “หรอ งั้นดีเลยเดี๋ยวพี่ไปรับแล้วเราไปหาอะไรกินกันนะ” พี่อาร์ททำเสียงดีใจ

  “ ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวแบ๊งค์ไปกินเองดีกว่า”  แบ๊งค์พยายามปฏิเสธ

  “ ไหนว่าจะไม่ดื้อกับพี่ไงครับ” พี่อาร์ททำเสียงเศร้า

พอได้ยินแบบนั้น ประกอบกับพี่อาร์ทหาเหตุผลต่าง ๆ นานา แบ๊งค์ก็เลยใจอ่อน ยอมไปกินข้าวกับพี่เค้าอีกจนได้ โดยที่พี่เค้าจะมารับแบ๊งค์ตอน 6 โมงเย็น แบ๊งค์เลยไปแต่งตัวรอ ก็ไม่ได้แต่งเวอร์อะไรหรอกคับ แค่เปลี่ยนจากกางเกงขาสั้น มาเป็นกางเกงยีนส์สีเข้มให้ดูดีขึ้น  ส่วนเสื้อก็ยังเป็นเสื้อยืดตัวเดิมแหละครับ พอถึงเวลา 6 โมงเย็นพี่อาร์ทก็โทรมาเลยครับ ตรงเวลาจัง แฮะ แบ๊งค์ก็เลยลงไปหา

  “ มาตรงเวลาจังนะครับ”  แบ๊งค์ทักขึ้นเมื่อขึ้นรถ

  “  อ่ะครับ  ไปกินไหนกันดีเอ่ย”  พี่อาร์ทถาม

  “ แล้วแต่สิครับ  แบ๊งค์ไม่เสนอความเห็นอะไร

  “ งั้นไปที่นี่ดีกว่า  อาหารอร่อยมากเลยครับ”  พี่อาร์ทพูดแล้วยิ้มมุมปาก

เอ....รู้สึกว่ามันจะยังไง ๆ แล้วนะเนี่ย พอไปถึงร้านครับแทบไม่กล้าลงจากรถเลย พี่อาร์ตพามากินที่ร้านอาหาร ไม่สิ น่าจะเป็นภัตตราคารกึ่งผับมากกว่า เพราะมันค่อนข้างหรูหรา ไฮโซ  ใหญ่โต โอ้โหแฮะ ( เวอร์ไปป่าวเนี่ยครับ ) ตั้งอยู่ที่ซอยทองหล่อครับ  แบ๊งค์ไม่กล้าลงรถหรอกครับในร้านมีแต่คนแต่งตัวดี ๆ ไฮโซ ๆ ทั้งนั้น พี่อาร์ทก็ใช่ย่อยแต่งดัวดูคุณหนูซะ แต่แบ๊งค์อ่ะจิเด็กบ้านนอกชัด ๆ แร้นกรูส์จะโดนยามจับโยนออกมามั้ยเนี่ย   แบ๊งค์คิดในใจ

   “ลงรถสิครับ น้องแบ๊งค์ เป็นอะไรรึเปล่าหน้าตาดูไม่ดีเลย”  พี่อาร์ทสังเกตเห็นแล้วครับ

   “ค...คือ  แบ๊งค์ว่ามันหรูไปสำหรับแบ๊งค์อ่ะครับ”  แบ๊งค์ตอบหน้าแหย ๆ

   “พี่อาร์ทน่าจะบอกก่อนนะครับ แบ๊งค์จะได้แต่งตัวให้ดีกว่านี้”  แบ๊งค์พูดเสียงเบาลง ๆ

   “ไม่เป็นไรหรอกครับ น้องแบ๊งค์แต่งตัวแบบนี้ก็น่ารักดีออกนี่ครับ”  พี่อาร์ทพูดปลอบ

   “เข้าไปกันเถอะ พี่หิวแย่แล้วครับ”  พี่อาร์ทพูดพร้อมลากแบ๊งค์ลงรถจนได้ในที่สุด  ในร้านดูมีแต่พี่ไฮน้องไฮ ( ไฮโซอ่ะครับ ) ทั้งนั้นเลยครับ  ทำตัวไม่ถูกเลย  ได้แต่เดินก้มหน้าตามพี่อาร์ท อย่างเดียว รู้สึกว่าจะมีคนรู้จักพี่อาร์ทเยอะเหมือนกัน นะครับแต่แบ๊งค์ไม่ค่อยได้สนใจมองใครเท่าไหร่ ก้มหน้าอย่างเดียวเลย พี่อาร์ทคงรู้ว่าแบ๊งค์เขิน ๆ เลยเลือกโต๊ะที่อยู่ข้างในสุด ที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านให้  พนักงานเสิร์ฟเอาเมนูมาให้ครับ  จ๊ากกกกกก(o_O)มีแต่ของแพง ๆ ทั้งนั้น เกิดมากรูส์ยังไม่เคยกินเลยนะเนี่ย ไม่รู้จะสั่งอะไรเลยครับ

  “กินอะไรดีครับ น้องแบ๊งค์” พี่อาร์ทถาม

  “ ตามใจพี่อาร์ทแล้วกันครับ”  หน้าเริ่มซีดแล้วครับ  แล้วพี่อาร์ทก็สั่งเป็น ทีโบนสเต็กมา      2 ที่ครับ พอพนักงานเดินออกจากโต๊ะไป แบ๊งค์ก็รีบพูดกับพี่อาร์ทเลยครับ

  “ พี่อาร์ท แบ๊งค์กินไม่เป็นหรอกนะ ของพวกนี้อ่ะ ” แบ๊งค์ทำหน้าตาตื่น

  “ อีกอย่าง......แบ๊งค์คงมีเงินไม่พอไปแชร์กับพี่อาร์ทด้วย”  แบ๊งค์เริ่มเศร้าครับ แต่พี่อาร์ทสิ หัวเราะยกใหญ่เลยแล้วพูดครับ

   “ไม่ต้องกลัวหรอก ก็แค่หั่น ๆ เอาใส่ปากแล้วเคี้ยวเท่นั้นเอง”  พี่อาร์ทพูดติดตลก

  “ แล้วเรื่องเงินอ่ะไม่ต้องกังวล เดี๋ยวมื้อนี้พี่เลี้ยงเอง พี่เป็นคนพาเรามานะ”

  “  แต่แบ๊.......”

  “ ห้ามพูดว่าเกรงใจ เรานี่ขี้เกรงใจจังนะ แม่คงสอนมาแบบนี้ล่ะสิ ” พี่อาร์ททำเสียงเข้ม

  “ ความเกรงใจอ่ะมีไว้มันก็ดีนะ แต่เราอ่ะมีมากไปป่าว” พี่อาร์ทจ้องหน้าแบ๊งค์ครับ

  “ ค...คับ ”  แบ๊งค์นั่งก้มหน้า ตอนนี้เหมือนครูปกครองกับเด็กที่ทำผิดระเบียบเลย พี่อาร์ทคงสังเกตได้ พออาหารมาเสิร์ฟ พี่อาร์ทก็เลยชวนแบ๊งค์กินยกใหญ่ แบ๊งค์ก็กินไปแบบเงียบ ๆ พี่อาร์ทเห็นแบบนั้นก็เลยยื่น  ส้อมที่มีสเต็กติดอยู่มาให้

  “อ่ะ  กินซะเดี๋ยวพี่ป้อนเอง” พี่อาร์ทคะยั้นคะยอป้อนให้ได้

  “ เอ่อ  ไม่เป็นไรหรอกครับ”  แบ๊งค์ส่ายหัว

  “ ไหนว่าจะไม่ดื้อไง ไม่กินพี่งอนจริง ๆ ด้วย”  แบ๊งค์ก็เลยต้องยอมให้พี่อาร์ทป้อนครับ  แล้วพี่อาร์ทก็กลับมายิ้ม ทำหน้าตามีความสุขเหมือนเดิม  พอกินเสร็จพี่อาร์ทก็สั่งไอศกรีม มาเลี้ยงแบ๊งค์ครับเป็นไอศกรีม รสชอคโกแลตของโปรดเลย แบ๊งค์เลยกินไปแบบลืมตัว อร่อยมากครับ มารู้ตัวตอนที่พี่อาร์ทหัวเราะหึหึ เบา ๆ นั่นแหละ อายหน้าแดงเลยครับ ก็เลยหยุดกินไว้ก่อน

   “ไอศกรีมไม่อร่อยหรอ อยุ่ ๆ ก็ไม่กิน” พี่อาร์ทแปลกใจ

  “เปล่าครับ พอดีลืมตัว” แบ๊งค์ตอบเสียงค่อย

  “ ฮะฮะ ไม่เป็นไรหรอก พี่ว่าน่ารักดีออก ดูเป็นกันเองดี”  พี่อาร์ทพูดไปหัวเราเบา ๆ ไป แบ๊งค์ก็เลยกินต่อครับ แต่ไม่เหมือนเมื่อกี้นะ  คราวนี้ค่อย ๆ ละเลียดทานเข้าไปรักษามารยาทให้พี่เค้าหน่อย ( ซึ่งความจริงแบ๊งค์ไม่ค่อยมีมารยาทซักเท่าไหร่หรอก..อิอิ ) พอทานเสร็จพี่อาร์ทก็สั่งคิดเงินแล้วเราก็มาที่รถครับ  พอแบ๊งค์ขึ้นรถก็เอาอีกแล้วครับ  ทำไมแอร์รถพี่อาร์ทเนี่ยเย็นจังหนาวอีกแล้ว เป็นไปตาม step เดิมครับพี่อาร์ทก็เอาเสื้อกันหนาวมาคลุมให้  แล้วแบ๊งค์ก็เข้า step หนังท้องตึงหนังตาหย่อนครับ หลับไปตามระเบียบ  รู้สึกอุ่นดีจัง

  “น้องแบ๊งค์ครับ  น้องแบ๊งค์ตื่นมาดูหน่อยสิครับ” พี่อาร์ทปลุกครับ

  “ ถึงแล้วหรอครับ”  แบ๊งค์งัวเงียขึ้นมา คิดว่าถึงคอนโดครับ นี่เราหลับไปนานเท่าไหร่เนี่ย พอมองออกไปก็ต้องตะลึงครับ  ไม่ใช่คอนโดครับ  ตอนนี้เรากำลังอยู่บนถนนอักษะ ทางไปพุทธมณฑลอ่ะครับ เป็นถนนที่สวยมาก

   “คือพี่เห็นน้องแบ๊งค์หลับอยู่  แล้ว....พี่ยังไม่อยากกลับบ้านเลยพาน้องแบ๊งค์มานั่งรถเล่นดูอะไรสวย ๆ อ่ะครับ  ไม่โกรธพี่นะ  แบ๊งค์ก็ส่ายหัวครับ  ก็สวยจริง ๆ ครับถนนอักษะ ตอนกลางคืนไม่ค่อยมีรถหนาแน่น ถนนโล่ง ๆ กับไฟกิ่งสีส้มสวยงามที่อยู่บนรูปปั้นกินรีที่หัวเสา  บรรยากาศสวยมากเลยครับ โรแมนติกด้วย ไม่เคยเจอสถานที่แบบนี้มาก่อนเลยครับ แล้วพี่อาร์ทก็จอดรถเข้าข้างทางครับ  ไม่รู้ว่ามีอะไรรึเปล่าแบ๊งค์เลยถาม

  “ จอดทำไมหรอครับ รถเป็นอะไรรึเปล่า”

  “ ไม่มีอะไรหรอกครับ  พี่แค่อยากจอดคุยกับแบ๊งค์” พี่อาร์ทพูด

  “ เรื่องอะไรหรอครับ” แบ๊งค์ยังคงสงสัย

  “น้องแบ๊งค์รู้มั้ยครับ  พี่กำลังคิดว่าพี่......พี่เป็นเกย์”  (o_O) เอาเข้าให้แล้วไงอึ้งไปเลยครับ

  “ แล้วพี่ก็คิดว่า.....พี่.......”  ไม่นะอย่าเป็นแบบนั้นนะ  แบ๊งค์คิดในใจ

  “ พี่ชอบน้องแบ๊งค์ครับ”  ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก(o_O) พูดไม่ออกเลยกรูส์

  “ พี่รู้ว่ามันอาจปุบปับเล็กน้อย เพราะเราเพิ่งได้คุยกันไม่กี่วัน แต่พี่มั่นใจนะครับว่าพี่ชอบน้องแบ๊งค์จริง ๆ นะครับ หวังว่าน้องแบ๊งค์คงไม่รังเกียจพี่หรอกนะครับ”   พี่อาร์ททำเสียงจริงจัง
*************************
รู้สึกเหมือนอ่านบทละครเลยแฮะ หึหึ 
 :bye2:คับ

[MyLoveMyBabe]

  พี่อาร์ทน่ารักจางงงง....

ว่าแล้วคนที่หนึ่งก้เปิดเผยตัวออกมา ยังเหลืออีกกี่คนน๊า อิอิ...อิจฉาแบงค์

อยากมีคนมาบอกร๊ากกกก

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อย่าบอกนะว่า รถเบรคแล้วสะดุ้งตื่น
 

[Poes]

โดนบอกรักแล้ว

ทำงัยดี จะตอบงัยดี 

[gobgab]

..........โดนบอกรักกันโต้งๆซะงั้น......จะทำไงหว่า.... :เชิป2:

[THIP]

ท่าทางแบงค์ยังไม่ชอบใคร
เพราะงั้น ใครบอกก่อนก็ได้เปรียบ 

[LonelyBoiZ]

รออ่านนะคับ รอนานแล้วด้วยนะคับ 

[VicOSe]

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สนุกมากเลย  เคยอ่านมาจากอีที่นึงอ่ะคับ    จะมารออ่านจากบอร์ดนี้อีกรอบนะคับ อิอิ   

  :เชิป2:

[pajaa]

******************************
บทที่ 7 เจ็ดวันอันตราย.........รึป่าวนะ(-_-') ตอนที่5 (ตอนจบ)

   “ไม่หรอกครับ ไม่รังเกียจหรอก” แบ๊งค์ตอบไป

   “ถ้าน้องแบ๊งค์ไม่รังเกียจ งั้น.......คบกับพี่ได้มั้ยครับ” ว๊ากกกกกกกกกกก(o_O)

   “เอ่อ.....มันจะดีหรอครับ”  แบ๊งค์ยังคงกล้า ๆ กลัว ๆ

   “ดีสิครับ  น้องแบ๊งค์กลัวอะไรหรอครับ”  พี่อาร์ทถาม

   “พี่อาร์ทเป็นถึงนักกีฬา ที่เป็นที่จับตามองนะครับ แล้วยิ่งมาเป็นแบบนี้.......ถ้าใครรู้มันจะส่งผลเสียต่อตัวพี่อาร์ทและครอบครัวนะครับ แบ๊งค์ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น” แบ๊งค์อธิบาย

   “แต่พี่พร้อมนะครับ พร้อมยอมรับทุกอย่าง แต่ถ้าน้องแบ๊งค์เห็นว่าแบบนั้นเราก็แอบคบ ๆ กันไปก่อนก็ได้นี่ครับ ยังไม่ต้องบอกใครหรือเปิดเผยให้ใครรู้”  พี่อาร์ทพยายามหาหนทาง

   “เอ่อ............. ” ยังไม่ทันที่แบ๊งค์จะได้ตอบ

   “นะครับ  ถือว่าพี่ขอร้อง  พี่อยากคบน้องแบ๊งค์ด้วยใจจริง ” พี่อาร์ททำตาอ้อน
วอน  แบ๊งค์ก็ทนอะไรแบบนี้ไม่ได้ซะด้วยสิ ก็เลยผงกหัวยอม ๆ พี่อาร์ทไป  พี่เค้าก็ดีใจยกใหญ่

   “แบ๊งค์เป็นแฟนพี่แล้วต้องเชื่อฟังพี่นะครับ  ห้ามดื้ออีก” แบ๊งค์ก็ผงกหัวตามเคย

 ตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไรอีกแล้วครับ อายหน้าแดงไปหมดแล้ว  ซักพักพี่อาร์ทก็ขับรถออกไป  บอกว่าจะไปส่งแบ๊งค์ที่คอนโด แล้วแบ๊งค์ก็หลับไปตามเคย  ตื่นมาอีกทีงงมากเลยครับ ตอนนี้เช้าแล้ว แต่แบ๊งค์อยู่ที่ไหนเนี่ย ไม่ใช่ห้องที่คอนโดแบ๊งค์ซะหน่อย  แล้วนี่ชุดนอนใครอ่ะ ตัวใหญ่ว่ะ แบ๊งค์รีบสำรวจความเสียหายเลยครับ ชุดตัวเองหายไปขนาดนี้ เฮ้อ.....โล่งอกไม่มีร่องรอยการบุบสลาย แหะ ๆ  อยู่ ๆ ประตูก็เปิดขึ้น ตึก ๆๆๆๆๆ ใครวะมันจะเป็นใคร

   “อ้าวตื่นแล้วหรอครับ น้องแบ๊งค์”  พี่อาร์ทเองครับ

   “หลับสบายมั้ย”  พี่อาร์ทถาม

   “ก็ดีครับ ว่าแต่แบ๊งค์มาที่นี่ได้ยังไง”  แบ๊งค์ยังงงอยู่

   “พอดีเมื่อคืนพี่เห็นว่าน้องแบ๊งค์กำลังหลับสบาย ๆ  เลยไม่อยากปลุก เลยพามานอนที่บ้านพี่นี่แหละครับ น้องแบ๊งค์คงไม่ว่าพี่หรอกนะ” พี่อาร์ทยิ้มครับตอนที่แบ๊งค์ส่ายหัว

   “แล้ว.......ช...ชุดล่ะครับ”  พี่อาร์ทเขินครับก่อนตอบออกไป

   “พี่เห็นว่าชุดที่น้องแบ๊งค์ใส่มา มันดูอึดอัดอ่ะครับ พี่เลย...เปลี่ยนเป็นชุดนอนของพี่ให้แทน แต่พี่ไม่ได้ทำอะไรน้องแบ๊งค์เลยนะครับ”  แบ๊งค์เริ่มอายบ้างดิครับ โดนคนอื่นจับแก้ผ้า ถึงจะเหลือกางเกงในไว้ 1 ตัวก็เหอะ แม่ยังไม่เคยเห็นขนาดนี้เลย

   “แล้วนี่กี่โมงแล้วครับ”  แบ๊งค์รีบถามนึกขึ้นได้ว่าวันนี้พี่นุ่นจะกลับมาพอดี

   “ก็ 10 โมงกว่า ๆ จะ 11 โมงแล้วคับ”พี่อาร์ทตอบ

   “อึ๋ย!!!พี่อาร์ทรีบไปส่งแบ๊งค์ได้รึเปล่าครับ เดี๋ยวพี่นุ่นจะกลับมาแล้วอ่ะครับ”  แบ๊งค์บอกก่อนรีบไปแต่งตัวเป็นชุดเดิม เพื่อให้พี่อาร์ทไปส่งที่คอนโด

   “คับ ๆ ๆ ชุดอยู่ในห้องน้ำนะ พี่เตรียมไว้ให้แล้ว” พี่อาร์ทพูด 

เมื่อแต่งตัวเสร็จก็รีบไปที่รถเลยครับ บ้านพี่อาร์ทนี่หลังใหญ่จัง พี่อาร์ทก็เลยเล่าเรื่องครอบครัวของเค้าให้ฟัง ที่แท้พ่อพี่อาร์ทเป็นผู้จัดการระดับสูงของธนาคารแห่งหนึ่ง มิน่าล่ะถึงได้รวยจัง แบ๊งค์กำลังจะโทรไปถามพี่นุ่นครับ ว่าจะมาถึงกี่โมง 

อ่ะจ๊ากกกกกกกกกกกกกก(o_O) มือถือแบ๊งค์แบตฯหมดครับ  หมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย โดนพี่นุ่นเฉ่งแน่กรูส์ พี่อาร์ทเห็นแบ๊งค์ทำหน้าตาไม่ดีก็เลย

   “เป็นอะไรครับ ทำไมไม่โทรล่ะ”  เดี๋ยวเพื่อนเป็นห่วงนะ

   “มือถือแบ๊งค์แบตฯหมดอ่ะครับ” แบ๊งค์ยิ้มแห้ง ๆ

   “เอามือถือพี่ไปก่อนก็ได้” พี่อาร์ทพูดพร้อมยื่นมือถือให้ครับ

   “แหะ ๆ แบ๊งค์จำเบอร์พี่นุ่นไม่ได้ครับ”  ไม่น่าเกิดมาเป็นปลาทองเลยกรูส์

   “ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่แก้ตัวกับเพื่อนให้ก็ได้”  พี่อาร์ทอาสา

   “ไม่เป็นไรครับ แบ๊งค์คุยได้” ยังจะอวดเก่งอีกนะ กลัวจิครับ ป้านุ่นแกอ่ะถ้าได้วีนทีนึง เอาช้าง 10 เชือกมาฉุดก็เอาไม่อยู่หรอกครับ วีนรุนแรงมากส์ นึกแล้วสยองครับ

ในที่สุดก็มาถึงคอนโดครับ ตึก ๆๆๆๆ นี่กรูส์จะโดนปาดคอมั้ยเนี่ย  ฮือ ๆ กลัวง่ะ พี่อาร์ทไม่ยอมกลับครับบอกจะไปส่งแบ๊งค์ แล้วคุยกับพี่นุ่นให้ได้ ไม่รู้จะห้ามยังไงครับ เลยปล่อยเลยตามเลย มาถึงหน้าห้อง ประตูไม่ได้ใส่กุญแจ ตายแน่ ๆ กรูส์ พี่นุ่นกลับมาแล้ว

   ปิ๊งป่อง~~~~~ปิ๊งป่อง~~~~~กริ่งหน้าประตูครับ  แล้วพี่นุ่นก็มาเปิดประตูครับ โอ้โห!!!!!!(o_O)สายตาเจ้แก ดูต้อนรับมาก เหมือนจะกินตับกันซะงั้น แล้วแบ๊งค์กับพี่อาร์ทก็เดินเข้าในห้องครับ พี่นุ่นก็นั่งจ้องหน้าแบ๊งค์เลย

   “ไป-ไหน-มา!!!” พี่นุ่นถาม

   “ไปนอนบ้านพี่อาร์ทมาอ่ะ” แบ๊งค์ก้มหน้าตอบ บรรยกาศเครียดสุดตรีนเรยอ่ะ

   “ทำ-ไม-ปิด-เครื่อง”  พี่นุ่นยังคงเน้นคำ และยังคงเก็บอารมณ์โกรธอยู่

   “แหะ (-_-') แบตฯหมด” แบ๊งค์ยิ้มแหย ๆ แล้วอยู่ดี ๆ พี่อาร์ทก็พูดขึ้น

   “แบ๊งค์ ไปหาน้ำให้พี่ดื่มหน่อยสิหิวจัง เดี๋ยวพี่คุยกับพี่นุ่นเอง”  โห!!!!!ช่างกล้าพูด

 พี่นุ่นเปลี่ยนสายตาอมหิตไปจับจ้องยังพี่อาร์ทในทันใดครับ แล้วแบ๊งค์ก็เดินเข้าไปเอาน้ำให้พี่อาร์ท แอบมองดูพี่นุ่นกับพี่อาร์ท คุยกันครับ คุยกะไรกันนะอยากรู้จัง ซักพักพี่นุ่นก็เริ่มคลายสีหน้าอมหิตลง แล้วทั้งคู่ก็เริ่มยิ้มแล้วครับ  แบ๊งค์ก็เลยเอาน้ำเข้าไปให้พี่อาร์ท พี่นุ่นก็มองหน้าแบ๊งค์แล้วก็มองกลับไปที่พี่อาร์ท แล้วยิ้ม ๆ ครับ สองคนนี้แอบคุยอะไรกันง่ะ อยากรู้จัง พี่อาร์ทกลับไปแล้วครับ

   “บุรุษรูปงามนายนี้เป็นใครเอ่ย  อิอิ” พี่นุ่นเริ่มแซว

   “พี่นุ่นคุยอะไรกับพี่อาร์ทหรอ บอกแบ๊งค์หน่อยจิ” แบ๊งค์ถามบ้าง

   “เปล้า~~~~ไม่มีอะไรสบายดี กินข้าวแล้ว” อันนี้เป็นมุกที่เราชอบใช้กันบ่อย ๆ ครับ เวลาอย่างเบี่ยงประเด็นที่กำลังพูดอยู่

   “ง้า.......พี่นุ่นอ่ะ”  แบ๊งค์ทำท่างอแง

   “อ่ะนะ นู่นไปนู่นเลยซื้อขนมมาฝากเต็มเลยไปกินซะ”  พี่นุ่นพาไปดูของที่ซื้อมาฝากครับ วันนี้พี่นุ่นเป็นอะไรก็ไม่รู้  ตั้งแต่คุยกับพี่อาร์ทไป ก็เอาแต่ยิ้มกรุ้มกริ่มได้ทั้งวัน สองคนต้องมีลับลมคนในอะไรกันแน่ ๆ 

พอตกเย็นเราก็นั่งประจำที่ ที่ใครที่มันครับ  จะอะไรซะอีกล่ะครับ ก็เกมกับ MSN ไงครับ คือเราสองคนจะมี Note คนละตัวเอาไว้เล่นเกม เนท แชท ของใครของมันครับ บางทีอยู่ข้าง ๆ ห้องกันแท้ ๆ ยังอุตสาห์แชทคุยกันเลยครับ  แล้วก็กำลังเปิด MSN  มีคนเข้ามาทักเลยครับ ใครล่ะ นายโต้คนแปลกหน้านั่นเอง

คนแปลกหน้า    say:   ดีแบ๊งค์

badboy_be_sadboy   say:   อืมคับ

คนแปลกหน้า    say:   เมื่อวานหายไปไหนมาอ่ะ

คนแปลกหน้า    say:   เราอุตสาห์มารอ ไหนว่าเล่นทุกวันไง

badboy_be_sadboy   say:   แบ๊งค์มีธุระนิดหน่อยครับ

badboy_be_sadboy   say:   ขอโทดทีนะ  ที่ทำให้โต้ต้องมารอ

badboy_be_sadboy   say:   มีอะไรป่าว   

คนแปลกหน้า    say:   ป่าว  เราแค่เปนห่วง

badboy_be_sadboy   say:   อืมค้าบ  ผิดไปแล้วค้าบ (-_-')

คนแปลกหน้า    say:   แล้วนี่กินอะไรไปรึยัง

badboy_be_sadboy   say:   กินแล้ว พี่นุ่นทำให้กินตั้งนานแล้ว

คนแปลกหน้า    say:   อืม ๆ

คนแปลกหน้า    say:   วันนี้จะนอนกี่โมงหรอ

คนแปลกหน้า    say:   อย่านอนดึกนะ  เด๋วไปเรียนสาย

badboy_be_sadboy   say:   อ่ะค้าบ

badboy_be_sadboy   say:    เด๋วก็คงเข้านอนแล้วแหละ

badboy_be_sadboy   say:   อีกอย่างไม่ต้องกลัวสายหรอ เด๋วพี่นุ่นก็มาปลุก

คนแปลกหน้า    say:   อืม ๆ

คนแปลกหน้า    say:   นี่แบ๊งค์

badboy_be_sadboy   say:   อารายหรอ

คนแปลกหน้า    say:   เราขอเบอร์แบ๊งค์ได้ป่ะ

badboy_be_sadboy   say:   งืม ๆ ได้จิ แต่บอกก่อน

badboy_be_sadboy   say:   เอาไปทะมาย

คนแปลกหน้า    say:   โห.....ได้เบอร์มาคงเอามาบูชามั้ง

badboy_be_sadboy   say:   อิอิ..นึกว่าเอาไปแทงหวย

คนแปลกหน้า    say:   อ่านะ....แล้วขอได้ป่ะล่ะ

badboy_be_sadboy   say:   อ่ะเอาปาย 06-916XXXX

คนแปลกหน้า    say:   ขอบคุณคับ

badboy_be_sadboy   say:   เรื่องเล็กน้อยล่ะ

คนแปลกหน้า    say:   อืมคับ

คนแปลกหน้า    say:   แล้วเราจะโทรหานะ

badboy_be_sadboy   say:   งืม

คนแปลกหน้า    say:   วันนี้ไปก่อนล่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า


badboy_be_sadboy   say:   อืมเช่นกัน เราก้อคงต้องไปแระ

คนแปลกหน้า    say:   บายครับ

คนแปลกหน้า    say:   ฝันดีนะ

badboy_be_sadboy   say:   บายครับ

badboy_be_sadboy   say:   ฝันเปียกเอ้ยฝันดีนะ......อิอิ

คนแปลกหน้า    say:   ซะงั้น

คนแปลกหน้า    say:   ไปแล้วครับ

badboy_be_sadboy   say:   อืม


   พอคุยเสร็จแบ๊งค์ก็ปิดคอมแล้วเข้านอนเลยครับ พรุ่งนี้จะได้กลับภาวะปกติซะที ไม่ต้องไปขึ้นรถเมล์อีกแล้ว และก็ไม่ต้องไปลำบากใครให้มารับมาส่งอีก ไม่อยากเป็นภาระอ่ะครับ คิดแล้วก็เผลอหลับไปเลยครับ ง่วงมาก

 “   ตื่นได้แล้วจ๊ะ เกย์น้อย” พี่นุ่นครับมาปลุกไปมหาวิทยาลัย

 “   อือ....อืม”  แบ๊งค์ก็ลุกไปทำภารกิจส่วนตัวจนเรียบร้อย  แล้วออกมาครับ พี่นุ่นรออยู่แล้ว

  “ ไปกันเหอะ ป่ะ”  แบ๊งค์ก็เดินตามพี่นุ่นไปครับ ในที่สุดเราก็ได้ไปมหาวิทยาลัยด้วยกันเหมือนเดิม  พี่นุ่นมาส่งแบ๊งค์ตรงที่ประจำที่เดิมครับ แบ๊งค์ก็เลยไปนั่งที่ประจำซึ่งวันนี้มีพี่ตั้มนั่งเฝ้าอยู่ กับนายกาว

   “ไง  ไอ้ตัวเล็กกลับมาใช้ชีวิตปกติแล้วนะ” พี่ตั้มแซวแต่เช้าเลย

   “อืมค้าบ ” ไม่อยากเถียงมากครับ  วันนี้ง่วง

   “เอาแต่เล่นเกมเล่น M จนดึก อะดิ ง่วงมาเชียว” พี่ตั้มยังแหย่เล่น

   “พี่ตั้ม อย่าไปแหย่แบ๊งค์เลยครับ ให้นอนแบบนี้แหละ เดี๋ยวตื่นมาจะแว้งกัดอีก” ไอ้กาวพูดครับแล้วก็หัวเราะกับพี่ตั้ม สองคน

   “อ้าว.....ไอ้นี่”  แบ๊งค์พูดได้แค่นั้นครับ แล้วก็หลับไปเลย  มารู้สึกตัวตอนที่ได้ยินเสียง
แช๊ะ ๆๆๆ  ใกล้ ๆ หูก็ลืมตามองดิครับ  อ้าว....ไอ้คุณพี่ตั้มกับไอ้คุณกาว แอบเอามือถือมาถ่ายรูปแบ๊งค์ตอนหลับซะงั้น

   “อ้าว....เฮ้ยทำอะไรกันน่ะ”  แบ๊งค์ไม่ยอมครับวิ่งไล่จะเอามือถือคืนให้ได้
สภาพตอนนี้เราทั้งสามเหมือนเด็กประถมกำลังเล่นวิ่งไล่จับกันเลยครับ  คนมองทั้งคณะเลยแต่ไม่อายหรอกครับกำลังสนุก วิ่งกันใหญ่จนพี่ปอยเห็นเข้า

   “นี่!!!!!!ระวัง ๆๆๆ หยุดกันได้แล้ว ถ้าชนชั้นขึ้นมาเดี๋ยวแม่ไม่ปลื้มนะ”  พี่ปอยตะโกน เล่นเอาเราทั้งสามต้องหยุดชั่วคราวแล้วมานั่งกันที่โต๊ะ ตามเดิม โดยมีพี่ปอย ครีมและผิงตามมานั่งด้วย แล้วเราก็นั่งคุยกันครับ

   “พี่ปอยคะ ทำไงดีอ่ะ ตอนนี้อ่ะหลีดคณะขาดคนอ่ะค่ะ” ผิงเริ่มถาม

   “อ้าวแล้วคนเก่า ๆ ล่ะคะ”  พี่ปอยถามย้อน

   “เค้าบอกว่าเค้าซ้อมไม่ไหว เลยลาออกกันไปน่ะค่ะ ”ครีมเสริม

   “แล้วขาดใครบ้างล่ะ ” พี่ปอยถามต่อ

   “ผู้หญิงก็ขาด 1 ส่วนผู้ชายก็ขาด 3 อ่ะค่ะ” ครีมทำหน้าเซง ๆ

   “ขาดเยอะนะ จะไปหาที่ไหนดีอ่ะ ” พี่ปอยทำหน้าครุ่นคิด

   “พี่ปอยมาเป็นได้มั้ยคะ” ผิงเสนอ

   “ส่วนผู้ชาย ก็เอาหนุ่มจอมพลังแถวนี้นี่แหละง่ายดี” ผิงพูดจบก้มองหน้าครีม ทั้งสองยิ้มให้กัน แล้วผงกหัว เข้ากันดีจริง ๆ แม่ลาล่าลูลู่

แต่ความซวยก็ตกที่พวกเราอ่ะสิ พี่ปอยก็ลังเลไม่ยอมเป็น พวกแบ๊งค์ก็ไม่มีใครยอมเป็น ไอ้กาวมันบอกมันติดซ้อมบาส ส่วนแบ๊งค์ก็บอกว่าต้องกลับบ้านกับเพื่อนอยู่ดึกไม่ได้ พี่ตั้มก็อึกอักไม่ตอบซะที สองสาวก็ยังพยายามใช้ลูกตื้อต่อไป แล้วก็มีผู้เคราะห์ร้ายเดินมาหาเราพอดีเลยครับ พี่ตี๋กับแมค สองสาวก็เลยใช้มนต์ดำหว่านล้อมจนในที่สุดสองคนนั้นก็ต้องยอมเป็น แล้วพี่ตี๋กับแมคยังช่วยกัน กล่อมพี่ปอยกับพี่ตั้มด้วยนะ

   “ตั้มแกเอาไง”  พี่ปอยถาม

   “ถ้าแกเป็น เรายอมเป็นก็ได้”  พี่ตั้มตอบ

   “เพื่อคณะนะคะ ท่องไว้” ผิงพูดแทรกทำเอาพี่ ๆ ทั้งสองเหงื่อตกเลย

   “ก็ได้ พี่ยอมเป็น” พี่ปอยยอมแล้วครับ ทุกคนเลยหันไปมองหน้าพี่ตั้มว่าจะเอายังไง  พี่ตั้มก็ผงกหัวรับปากไป  สองสาวดีใจใหญ่ที่ทีมครบ

   “อยากเห็นจัง พี่ตั้มจอมโหด กลายเป็นหลีด อิอิ”  แบ๊งค์ได้ทีก็แซวเลยครับ

   โป๊ก!!!!!!   “   โอ้ย....พี่ตั้มเขกหัวแบ๊งค์ทำไม” แบ๊งค์โดนเขกหัวครับ

   “แล้วคิดอะไรอยู่ล่ะ กูรู้นะมึง” พี่ตั้มดักคอครับ แบ๊งค์เลยทำหน้างอนเป็นปลาทองอีกตามเคย ทุกคนก็หัวเราะกันใหญ่ครับ 

โดยการซ้อมจะเริ่มจากวันนี้ตอนเลิกเรียนเป็นต้นไป  แบ๊งค์ได้ไปดูด้วยครับ เพราะว่าพี่นุ่นเลิกเรียนช้ากว่าแบ๊งค์  ไอ้กาวก็มาครับมันมีซ้อมตอนเย็น ๆ ก็เลยมานั่งดูพวกเพื่อน ๆ พี่ซ้อมหลีดกัน ทุกคนก็ทำได้ดีนะครับ มีแต่พี่ตั้มนั่นแหละเก้ ๆ กัง ๆ เงอะ ๆ งะ ๆ ดูแล้วหลุดขำกร้ากออกมากับไอ้กาวเลยครับ

    “เออ...ฝากไว้ก่อนนะไอ้สองคนที่หัวเราะอ่ะ”  พี่ตั้มขู่ครับ แต่เรายังหัวเราะมาสังเกตดูอีกทีแต่ละคนดูดีทั้งนั้นเลยครับสาว ๆ ทั้งหลายสูงกัน 170 อัพทั้งนั้น ( สูงกว่าแบ๊งค์อีก ) ผู้ชายก็สูง 178 ขึ้นทั้งนั้น  เรียกว่าหุ่นนายแบบ-นางแบบทั้งนั้น  หน้าตาก็ใช่ย่อยนะเนี่ย แบ๊งค์ชอบมองคู่ของพี่ปอยกับพี่ตี๋อ่ะครับ ทั้งคู่หลีดได้สวยดีเป็นระบบระเบียบพร้อมกัน ขนาดมาวันแรกนะเนี่ย พี่ปอยยิ้มสวยมากเลยครับ นี่ถ้าไม่เป็นเกย์นะอาจจีบพี่ปอยแล้วก็ได้ อยู่ ๆโทรศัพท์ก็ดังครับ  พี่นุ่นโทรมาตามกลับบ้าน ก็เลยลาทุก ๆ คนแล้ว ไปหาพี่นุ่นเลยคับ
************************
  คับ

[kYos]

พี่อาร์ทนี่รุกเร็วจริงๆเลย ขอเป็นแฟนซะล่ะ..

[THIP]

ตั้มนี่เป็นผู้ต้องสงสัยว่าจะเป็นคนใน m นะ   

[Poes]

ตั้มนี่เป็นผู้ต้องสงสัยว่าจะเป็นคนใน m นะ   

เห็นด้วย

[pajaa]

******************************
บทที่ 8 เราคบกันแล้วนะ

   วันนั้นพอกลับถึงคอนโด ก็นึกถึงแต่พี่ตั้มตอนเป็นหลีด ขำดีอ่ะทำอะไรก็ขำจนพี่นุ่นทักขึ้น เราสองคนแยกประจำตำแหน่งอีกแล้วครับ วันนี้ไม่ค่อยมีคนออน นายคนแปลกหน้าคนนั้นก็ไม่ออน  แบ๊งค์เลยหันไปเล่นเกมแทนครับแอบไปแข่งกับป้านุ่นด้วย แต่นั่นเค้าไปสู่ระดับเทพแล้วครับชนะตลอด บางครั้งอยู่รั้งท้ายแท้ ๆ พอจบเพลงเด้งขึ้นมาที่ 1 ซะงั้น มีแต่คนงง แบ๊งค์อ่ะชินแล้วครับป้าแกมาแนวนี้ตลอด เล่นไปจนถึง 5 ทุ่มกว่าป้าแกก็ทักขึ้นในเกมนั่นแหละครับว่าให้ไปนอน ( ความจริงตะโกนบอก หรือเดินมาบอกกันก็ได้อยู่ห้องข้าง ๆ กันแท้ ๆ )  แบ๊งค์เลยปิดคอมกำลังจะนอน แล้วก็มีเสียง Message ดังขึ้นเลยไปเปิดดูครับ  นายโต้คนแปลกหน้าส่งมานั่นเอง

“วันนี้ไม่ได้ออนขอโทดด้วยนะครับพอดียุ่ง ๆ อยู่อ่ะครับ”
โต้.......คนแปลกหน้า

อ่ะนะ แบ๊งค์อ่านแล้วก็เลยโทรกลับ  แต่โต้ไม่รับสายครับ สงสัยยุ่งอยู่มั้ง พอโทรกลับไปอีกรอบ  อ้าวปิดเครื่องซะงั้น ก็ไม่ได้สนใจครับ กะว่าจะนอนโทรศัพท์ดังอีกแล้วครับ ( มันจะได้นอนมั้ยเนี่ย ) เป็นคนโทรมาครับ พี่อาร์ทนั่นเอง

“ไงครับ เด็กดื้อ จะนอนละยัง” พี่อาร์ทถาม

“จะนอนแล้วครับ พี่อาร์ทล่ะ” แบ๊งค์ถามกลับบ้าง

“พี่ก็กำลังจะนอนเหมือนกันครับ ขอโทษด้วยนะครับ ที่วันนี้พี่ไม่ไปหาน้องแบ๊งค์เลย  ชมรมซ้อมหนักอ่ะครับ เตรียมตัวไปแข่งอ่ะครับ”  พี่อาร์ทพูดเสียงเนิบ ๆ

“ไม่เป็นไรหรอกครับ แบ๊งค์เข้าใจ ตอนนี้กิจกรรมค่อนข้างเยอะ”  แบ๊งค์ตอบไป

“งั้นพรุ่งนี้เที่ยงน้องแบ๊งค์มากินข้าวกับพี่ได้รึเปล่าคับ”  พี่อาร์ทถาม

“ที่มหาวิทยาลัยเนี่ยนะครับ”  แบ๊งค์ตกใจ

“อืมครับ   ทำไมหรอ อายหรอ ” พี่อาร์ททำเสียงน้อยใจ

“เปล่า ๆ เปล่าคับแล้วพี่อาร์ทไม่กลัวคนอื่นมองหรอ”  แบ๊งค์ถามกลับ

“งั้นถ้าใครถาม เราก็บอกไปสิครับว่าเป็นพี่รหัส-น้องรหัสกัน แค่นั้นแหละครับ ใครจะมองยังไงก็เรื่องของเค้าเหอะครับ นะครับน้องแบ๊งค์” พี่อาร์ทหันมาทำเสียงอ้อน

“ก็ได้ครับ ” แบ๊งค์รับปาก

“งั้นพรุ่งนี้เที่ยงพี่ไปรอที่ม้าหินอ่อนหน้าตึกนะครับ” พี่อาร์ทกำชับ

“ค้าบ”  แล้วเราทั้งคู่ก็วางสายไป ในใจแบ๊งค์กลัวจัง  ว่าพรุ่งนี้แบ๊งค์จะโดนสายตาคนในมหาวิทยาลัยมองแบบไหนบ้าง ถ้าแบ๊งค์ไปเดินข้างพี่อาร์ท แบ๊งค์กลัวจัง กลัวไปทำพี่อาร์ทเสื่อมเสีย คิดแล้วก็เครียดเล็กน้อยครับ หลับไปซะงั้น

มาถึงเช้าวันใหม่ครับ วันนี้แล้วสินะ กลัวจังรู้สึกเหมือนเป็นวันสอบวิชาอะไรซักอย่างที่มันยากมาก ๆ อ่ะครับ โหวง ๆ ยังไงก็ไม่รู้ แบ๊งค์ไม่พูด ไม่หือ  ไม่อือ อะไรกับใครเลยครับ พี่ตั้มแซวมาก็ไม่ตอบนั่งคิดหนัก คือไม่ได้ฟังหรอกครับที่แซว ๆ มา พี่ตั้มก็เลยถาม

“ไอ้ตัวเล็ก เป็นอะไรไปวะ ทำหน้าซะ” พี่ตั้มถาม

“ค....ค...คับ....” แบ๊งค์ตอบไปไม่รู้หรอกครับว่าพี่ตั้มพูดว่าอะไร

“เครียดอะไรป่าววะ”  พี่ตั้มถาม

“ใช่ ๆๆๆ ทำหน้า แบบนี้มาตั้งแต่เช้าแล้ว”  แมคมันก็สงสัย

“อืม นั่นดิ ไม่สบายป่าววะ ” กาวถามขึ้นบ้าง

“ไม่เป็นไรหรอก แค่คิดอะไรเพลิน ๆ ”แบ๊งค์ตอบไป  ตอนนั้นจิดใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวหรอกคับ สรุปว่าเช้านั้นเรียนไม่รู้เรื่องเลย อะไร ๆ ก็ไม่เข้าหัวซักอย่าง  และแล้วตอนนี้เวลาก็มาถึง 12.00 น.แล้วครับ  พี่อาร์ทมานั่งรอที่หน้าตึกจริง ๆ ไม่อยากลงไปเลย

“มาแล้วหรอครับ ป่ะไปกันเหอะ” พี่อาร์ททักขึ้นเมื่อเห็นแบ๊งค์  แบ๊งค์ก็ได้แต่ผงกหัวแล้วเดินก้มหน้าตามพี่อาร์ทไป 

ตอนนี้สายหลายคู่จับจ้องมาที่แบ๊งค์และพี่อาร์ท โดยส่วนใหญ่จะเป็นสายตาพวกสาว ๆ ที่หมายปองพี่อาร์ท พี่อาร์ทก็ช่างเป็นทองไม่รู้ร้อนซะเลย พยยามชวนแบ๊งค์พูดไม่ได้มองคนรอบข้างเลย แล้วในที่สุดก็มาถึงโรงอาหารครับ พอมาถึงแบ๊งค์โล่งใจขึ้นเยอะเลยครับ ทำไมอ่ะหรอก็พี่โป้งไง พี่อาร์ทเค้าชวนมากินข้าวด้วยกัน แค่นี้ก็ไม่ต้องนั่งกันสองต่อสองให้คนอื่นมองเป็นเป้าสายตาแล้ว พี่อาร์ทมากระซิบที่ข้างหูแบ๊งค์ครับ

“พี่รู้ว่า ถ้าเรามากันสองคนน้องแบ๊งค์ต้องไม่สบายใจแน่ ๆ พี่เลยชวนพี่โป้งมากินด้วยกัน ไม่โกรธพี่นะครับ เด็กดื้อ”” พี่อาร์ทพูดด้วยเสียงนุ่มนวล  แบ๊งค์ก็เริ่มยิ้มออกสิครับ

ในที่สุดเราก็ผ่านกลางวันนั้นมาได้ สนุกดีครับ พี่โป้งคุยเก่งดี สบายใจด้วยอ่ะครับ  ตอนนี้ก็ไม่เครียดอะไรแล้ว เหมือนยกภูเขาออกจากอกไปเลยครับ

หลังจากวันนั้นมาแบ๊งค์กับพี่อาร์ท เราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น ไปไหนด้วยกันมากขึ้น พี่นุ่นก็เปิดทาง ( ปกติจะค่อนข้างหวงนะ )ทุกอย่างค่อนข้างลงตัวครับ การเรียนก็ผ่านไปได้ด้วยดี ช่วงนี้มีแต่เรื่องดี ๆ ครับ แล้ววันนี้เป็นวันหยุดครับ แบ๊งค์กำลังนอนเพลิน ๆ เลย พี่นุ่นก็เข้ามาเรียก

“เกย์น้อย ตื่นได้แล้ว ”

“วันนี้วันหยุดนะป้า รีบไปไหน ” แบ๊งค์ทำเสียงงัวเงีย

“ตื่นมาช่วยชั้น ทำกับข้าวหน่อย จะกินมั้ยอ่ะ ข้าวเช้า”  พี่นุ่นยังคงพยายาม ดึงแบ๊งค์ให้ลุกจากที่นอนให้ได้ มีรึจะสู้แรงแบ๊งค์ได้ ป้าเค้าก็เลยตบหัวเบา ๆ  พร้อมพูด

“ตื่น ๆๆๆๆๆๆๆๆ ตื่นได้แล้ว ” ป้าแกตบไปพูดไป แบ๊งค์เลยต้องตื่นครับสภาพนี่ดูไม่ได้เลย ผมเป็นทรงรังนกเลย ป้าก็หัวเราะ คงตลกในทรงผมและภูมิใจมั้งครับ ที่ลากแบ๊งคืออกจากที่นอนได้ ตอนนี้เป็นเวลาประมาณ 11 โมงกว่า ๆ ครับ

“โห.....ป้าไหนว่าข้าวเช้า นี่มันจะข้าวที่ยงแล้วนะ ”  แบ๊งค์พูดแล้วเดินนำหน้าป้า ออกมานอกห้อง 

(o_O)อึ้งดิครับพี่อาร์ท  พี่อาร์ทมานั่งอยู่ที่โซฟา แบ๊งค์รีบขยี้ตาครับ

 “surprice จ๊ะหลานเกย์  อิอิ”  ป้าพูดแล้วหัวเราะครับ  อย่างนี้นี่เองมิน่า ทะมายมาปลุกกัน นึกขึ้นได้ครับว่าสภาพตอนนี้ยังไม่พร้อมเจอหน้าใครทั้งนั้น แบ๊งค์แทบอยากวิ่งกลับเข้าห้อง แต่ป้าแกฉุดไว้ซะก่อน แล้วผลักให้มานั่งใกล้ ๆ พี่อาร์ท

“พี่อาร์ท เค้ามาขออนุญาตพี่นุ่น พาแบ๊งค์ไปดูหนัง พี่อนุญาตแล้ว รีบไปแต่งตัวเลยป่ะ”  อ้าวป้ายังไม่ทันได้ถามแบ๊งค์เลยอนุญาตซะงั้น

“แบ๊งค์ตอนตื่นนอนนี่น่ารักดีนะครับ” พี่อาร์ทพูด น่ารักตรงไหนวะหน้าอย่างกะศพเนี่ยนะ  แบ๊งค์เลยหันไปมองหน้าป้า ซึ่งป้าได้ทำท่าอ้วกไปแล้ว ประมาณว่า  เน่าว่ะ (-_-')

“แบ๊งค์มันแต่งตัวช้าอ่ะค่ะ  พี่อาร์ทไปช่วยคงจะเร็วขึ้นนะคะ”  อ้าวป้าไหงพูดงั้นล่ะ

“ได้ครับป่ะแบ๊งค์ไปอาบน้ำแต่งตัวกัน”  พี่อาร์ทก็รับมุกซะงั้น  แล้วพี่อาร์ทก็เดินโอบเอวแบ๊งค์เข้าไปยังห้องนอน โดยที่แบ๊งค์หันหน้าไปมองป้า แล้วส่งสายตาไปบอกว่า ฝากไว้ก่อนเหอะป้า  แล้วพี่นุ่นก็ส่งสายตามาประมาณว่า สมน้ำหน้ากร้าก!!!  พี่นุ่นนะพี่นุ่นทำกันได้

“ห้องน้องแบ๊งค์เป็นระเบียบดีนะครับ” พี่อาร์ทพูดเมื่อเข้าไปนั่งบนเตียงในห้องแบ๊งค์

“แต่ไม่สวยเท่าห้องพี่อาร์ทหรอกครับ” แบ๊งค์เหน็บแนม

“อ่ะครับ นั่นใช้ตู้เสื้อผ้าใช่มั้ยครับ มาเดี๋ยวพี่เลือกชุดให้” พี่อาร์ทเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวแบ๊งค์เลือกเองได้” แบ๊งค์มาขวางเอาไว้

“ดื้ออีกแล้วนะเรา  เดี๋ยวจับตีก้นเลย สัญญากับพี่ว่าอะไรครับ” แค่นั้นแหละครับ ก็ต้อง
“ดื้ออีกแล้วนะเรา  เดี๋ยวจับตีก้นเลย สัญญากับพี่ว่าอะไรครับ”

 แค่นั้นแหละครับ ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย พี่อาร์ทก็เลือกชุดมาให้  เป็นเสื้อยืดสีขาวสกรีนลายธรรมดาแหละคับ ( แบ๊งค์มีแต่เสื้อแบบนี้เท่านั้นแหละทั้งตู้ ) กับกางเกงยีนส์สีซีด ๆ แต่ไม่ขาดนะครับ

“ใส่แบบนี้ละกัน พี่ชอบ”  พี่อาร์ทส่งชุดให้แบ๊งค์

“ก็ได้ครับ” แบ๊งค์รับชุดแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

“เออ!  เดี๋ยวครับ พี่เปิดเพลงฟังจาก Note น้องแบ๊งค์ได้มั้ยครับ”  พี่อาร์ทขอ

“ได้สิครับ ตอนนี้ต่อลำโพงเรียบร้อยแล้วนะครับ ”  แล้วแบ๊งค์ก็เดินเข้าห้องน้ำไปทำภารกิจส่วนตัวให้เรียบร้อยครับ  ระหว่างที่อาบน้ำได้ยินเสียงเพลงแล้วครับ พี่อาร์ทคงเปิดเพลงฟัง แต่ไม่คุ้นหูเลยอ่ะ มีแต่เพลงรักทั้งนั้น ( แบ๊งค์ชอบฟังเพลงเศร้า-อกหักครับ ) เมื่อแต่งตัวอะไรเรียบร้อยแล้วแบ๊งค์ก็ออกมาจาห้องน้ำครับ แล้วก็ได้รู้ครับว่าเพลงเหล่านั้นมาจากไหน

“พี่เห็นว่าเพลงเพราะดีอ่ะครับ อยากให้น้องแบ๊งค์ได้ฟังบ้าง เลยเอาใส่ handy drive มาให้ครับ”  พี่อาร์ทอธิบายให้ฟัง

“ขะ...ขอบคุณครับ” แบ๊งค์ขอบคุณไปแล็วอยู่ดี ๆ พี่อาร์ทก็เดินมาหยิบผ้าเช็ดตัว จากมือแบ๊งค์มาเช็ดหัวให้ รู้สึกแปลก ๆ จังเกิดมายังไม่ใครเคยทำแบบนี้ให้เลย แบ๊งค์อยู่ใกล้พี่อาร์ทมากเลยครับ ใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ที่พี่อาร์ทใส่มา กำลังเพลินเลยครับ

“อ่ะเสร็จแล้ว เด็กน้อยจอมดื้อ”  พี่อาร์ทยิ้มให้ครับ แล้วแบ๊งค์ก็รับผ้าเช็ดตัวจากมือพี่อาร์ท ไปพาดไว้ที่ราวแขวนเสื้อในห้อง แล้วเราก็เดินออกห้องไปด้วยกัน

“ดูหนังให้สนุกนะจ๊ะเกย์น้อย  ฝากด้วยนะคะคุณพี่อาร์ท ” พี่นุ่นมาส่งก่อนออกห้อง

“จะดูแลให้อย่างดีเลยครับ” พี่อาร์ทรับคำพี่นุ่นแล้วเราก็ลงมาที่ลานจอดรถ พอขึ้นรถไปอยู่ดี ๆ พี่อาร์ทก็หัวเราะออกมาเบา ๆ

“มีอะไรรึเปล่าครับพี่อาร์ท  แบ๊งค์ทำอะไรตลกหรอ”  แบ๊งค์เริ่มเสีย self

“เปล่า ๆ พี่ชอบที่พี่นุ่นเรียกเราอ่ะ น่ารักดี.........เกย์น้อย”  พี่อาร์ทยิ้ม ๆ ครับ แบ๊งค์ก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไง เพราะแบ๊งค์ชินแล้วแหละที่พี่นุ่นเรียกแบบนี้ จะว่าไปมันก็น่ารักดีเหมือนกันนะ  เกย์น้อย..................หึหึ
*************************

[pajaa]

**********************
บทที่ 9 ไปดูหนังกันนะ

เราไปดูหนังที่เซ็นทรัล ลาดพร้าวครับ เพราะว่าแบ๊งค์อยากไปเดินเล่นดู ของต่าง ๆ ไปด้วย อีกอย่างมันก็ไม่ไกลจากคอนโดเท่าไหร่ด้วย  พี่อาร์ทก็เลยตามใจครับ ( ใจดีจัง ) เราได้หนังรอบประมาณ 14.10น. ครับ ( เป็นโรง VIP ซะด้วย ) ตอนนี้เพิ่ง เที่ยงกว่า ๆ ก็เลยพอมีเวลาเหลือครับ

“กินอะไรมั้ยแบ๊งค์ เพิ่งตื่นมายังไม่ได้ทานอะไรเลย” พี่อาร์ทถาม

“อืม....นั่นดิครับ”  แบ๊งค์เห็นด้วย เพราะตอนนี้เริ่มหิวแล้ว

“จะกินอะไรดีล่ะ ห้ามบอกว่าตามใจพี่นะ”  โดนดักซะแล้วคับ

“งั้นไป Chester Grill ก็ได้ครับ”  แบ๊งค์เลยเสนอร้านโปรดไป

“อืมไปกันเหอะ” ว่าแล้วพี่อาร์ทก็ลากแบ๊งค์ไปครับ  พอไปถึงแบ๊งค์ก็สั่งเลยครับ แต่พี่อาร์ทอ่ะไม่ยอมสั่งอะไรเลย สั่งน้ำไปดื่มแก้วเดียว พอแบ๊งค์จะเอากระเป๋าสตางค์เอามาเพื่อจ่ายเงิน พี่อาร์ทไวกว่าครับ รีบจ่ายเงินแทน

“ให้พี่เลี้ยงนะครับ เด็กดื้อ”  พี่อาร์ทพูดไปยิ้มไปครับ สรุปมื้อนี้พี่อาร์ทก็เลี้ยงอีกตามเคย พี่อาร์ทไม่ยอมทานอะไรเลยครับ เฟรท์ฟรายที่สั่งมาก็ไม่ยอมทาน นั่งมองแต่แบ๊งค์

“พี่อาร์ทครับ ทานหน่อยจิ นั่งมองแบ๊งค์กินอยู่ได้”  แบ๊งค์ทำหน้างอน ๆ ครับ

“งั้นน้องแบ๊งค์ป้อนพี่ได้ละป่าวครับ”  อึ้งสิครับ

“นี่มันในห้างนะพี่อาร์ท”  แบ๊งค์กระซิบกระซาบ

“ไม่เอาง่ะ  ไม่งั้นพี่งอนจริง ๆ ด้วย”  พี่อาร์ทเริ่มทำหน้างอนบ้างครับ  แต่แบ๊งค์อ่ะตอนนี้ทำหน้าแหย ๆ ไปแล้ว ดูท่าพี่อาร์ทจะงอนจริง ๆ ครับ แบ๊งค์หยิบเฟรท์ฟราย มาชิ้นหนึ่งแล้วยื่นไปใกล้ ๆ ปากของพี่อาร์ท  พี่อาร์ทก็เลยหันหน้ามามอง

“อ่ะคับ กินนะครับแบ๊งค์ป้อนแล้ว” พี่อาร์ททำหน้ายิ้ม ๆ ครับ แล้วก็กินเฟรท์ฟรายที่อยู่ในมือแบ๊งค์นั่นแหละครับ ตอนนี้รู้สึกว่า คนในร้านรวมถึงพนักงานแอบมองอยู่นะครับ แต่ละคนอมยิ้มกันใหญ่ อายดิครับตอนนี้หน้าแดงหมดแล้ว พี่อาร์ทก็ยังคงทำเป็นไม่รู้ไม่สนใจต่อไป

“เวลาแบ๊งค์เขิน หรืออายนี่ น่ารักดีนะ” พี่อาร์ทชมอีกละ ( น่ารักตรงไหนวะ )  พอทานเสร็จพี่อาร์ทก็พาแบ๊งค์ดูเสื้อผ้า ใน shop ของแบรนด์ดังต่าง ๆ พี่อาร์ทพยายามเลือกเสื้อผ้าให้แบ๊งค์หลายตัวมาก แต่แบ๊งค์ก็พยายามจะปฏิเสธ พี่อาร์ทก็ทำหน้างอน

“คือพวกแบ๊งค์ถืออะครับ  คนเป็นแฟนกันถ้าซื้อเสื้อผ้าให้กัน เดี๋ยวจะเกลียดกัน” พี่อาร์ทได้ฟังแล้วก็ยิ้ม ๆ แบ๊งค์เลยถามไปว่ายิ้มอะไร

“ที่ยิ้มก็เพราะดีใจไงครับ  น้องแบ๊งค์ยอมรับพี่เป็นแฟนแล้ว แถมยังไม่อยากให้พี่เกลียดอีก พี่ดีใจนะครับที่ได้ยินแบบนั้น”  นี่กรูส์พูดอะไรออกไปเนี่ย   อายเลยครับ ไม่รู้จะทำยังไง

“งั้นเอาแบบนี้พี่ขอตังแบ๊งค์  20 ละกันจะถือว่าเป็นการซื้อจากพี่ไม่ได้ให้ฟรี ๆ ” พี่อาร์ทหาหนทางที่จะซื้อเสื้อผ้าให้แบ๊งค์ให้ได้

“โหยไม่ได้หรอก เสื้อผ้าแต่ละตัวแพง ๆ ทั้งนั้นนะครับ” แบ๊งค์แย้งขึ้นบ้าง

“งั้นเอา 100 นึงก้อได้”  พี่อาร์ทโต้กลับ

“ไม่ไหวหรอกพี่อาร์ท  แบ๊งค์ว่าไม่ต้องซื้อเลยดีกว่านะ” แบ๊งค์ตัดบท

“ไม่รู้แหละ พี่จะเอาเงินจากแบ๊งค์ตอนนี้อ่ะ แล้วแบ๊งค์ก็ต้องเอาเสื้อผ้าพวกนี้ไปใส่ด้วย” ไม่พูดเปล่าพี่อาร์ทเดินเข้ามาหาแบ๊งค์ แล้วกอดแบ๊งค์เอาไว้ จากนั้นก็เอามือล้วงไปที่กระเป๋าหลังของกางเกงยีนส์  เพราะแบ๊งค์เก็บกระเป๋าสตางค์ไว้ในนั้นไงครับ ตอนนี้ก็เลยดูเหมือนว่าพี่อาร์ทกำลังกอดแบ๊งค์อยู่

“พี่อาร์ท ปล่อยแบ๊งค์นะครับ ตอนนี้คนมองเต็มร้านแล้ว”  จริง ๆ นะครับ ทั้งลูกค้าที่มาเลือกเสื้อผ้า และพนักงานในร้านมองเป็นตาเดียวเลย อายจัง  -////-

“ก็ไม่ยอมเอาเงินให้พี่ง่าย ๆ พี่ก็ต้องทำแบบนี้แหละ”  แล้วพี่อาร์ทก็เอาเงินไปได้สมใจ ตอนนั้นในกระเป๋ามีแต่แบงก์ร้อยครับ  พี่อาร์ทเลยเอาไป 1 ใบ กว่าพี่อาร์ทจะปล่อยแบ๊งค์ออกจากอ้อมกอดของพี่แกได้ ก็นานพอสมควร ตอนนี้แบ๊งค์ไม่พูดอะไรแล้ว อายครับ คนมองกันทั้งร้านเลย แล้วพี่อาร์ทก็จ่ายเงินค่าเสื้อผ้าไปครับ พนักงานคนที่รับเงิน  ก็มองหน้าพวกเราสองคนแล้วอมยิ้มไปครับ  อายจังคนตั้งกี่คนเนี่ย

ตอนนี้ 14.00น. แล้วหนังใกล้เข้าแล้วเราก็เลยไปที่หน้าโรงหนังกัน พี่อาร์ทเอาถุงเสื้อผ้าที่ถือมากันพะรุงพะรังฝากพนักงานที่หน้าโรงไว้ครับ แล้วเราก็เข้าไปดูหนังด้วยกัน  ระหว่างดูหนังไปพี่อาร์ทก็กระซิบมาครับ

“ขอพี่จับมือเราหน่อยได้มั้ย ” แบ๊งค์มองหน้าสิครับ

“ถ้าแบ๊งค์ไม่ให้ล่ะ”  พี่อาร์ททำหน้างอนครับ แต่มืออ่ะคว้ามือแบ๊งค์ไปจับเรียบร้อยแล้ว

“ก็จะจับอ่ะจะทำไม...ทำไมมือเราเย็นจังหนาวหรอ” คือแบ๊งค์จะเป็นแบบนี้แหละครับ ไม่ได้หนาวนะ แต่ถ้าที่ไหนที่มีอากาศเย็น ๆ มือแบ๊งค์จะเย็นตามไปด้วย เย็นจริง ๆ นะครับ เคยมีเพื่อนตกใจด้วย บอกว่ามือเราเย็นมากเป็นไข้เป็นอะไรรึป่าว คิดแล้วก็ขำครับ

“ไม่ได้หนาวซะหน่อย  มือแบ๊งค์ก็เย็นแบบนี้แหละเรื่องปกติ”  แบ๊งค์ตอบไปเสียงเบา

“ไม่ได้นะต้องทำร่างกายให้อุ่นเข้าไว้” แล้วพี่อาร์ทก็ดึงแบ๊งค์ไปซบไหล่ครับ  แล้วก็เอาแขนโอบหลังแบ๊งค์ไว้ ดีนะที่คนไม่เยอะเท่าไหร่

“พี่อาร์ทปล่อยแบ๊งค์นะ” แบ๊งค์พยายามพูดให้เบาที่สุด

“อย่าดิ้นน่า รบกวนคนอื่นเค้าดูหนัง อีกอย่างในโรงหนังคนก็น้อย มืดก็มืด ไม่ต้องอายใครหรอกครับ”  แบ๊งค์กลัวว่าจะไปทำความรำคาญให้คนอื่น ๆ จริง ๆ ก็เลยต้องยอมซบไหล่พี่อาร์ทต่อไป อุ่นดีจังครับ หอมน้ำหอมของพี่อาร์ทด้วย  พอหนังจบเราก็คิดไว้จะกลับเลย  พี่อาร์ทมาส่งแบ๊งค์ที่คอนโดครับ ถือของมาเยอะแยะเลย พี่นุ่นเลยตกใจ

“นี่ขนาดไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงนะเนี่ย”  พี่นุ่นประชดครับ

“เออ.....นี่พี่อาร์ทคะเย็นนี้อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิคะ” พี่นุ่นชวนครับ

“จะไหวเหรอป้า  เดี๋ยวพี่อาร์ทก็ท้องเสียหรอก”  ขอเอาคืนหน่อยครับ

“ยะ แล้วอย่ามาขอชั้นกินล่ะ” พี่นุ่นมีงอน

“โอ๋ ๆๆๆ อย่าโกรธนะ พี่อาร์ทคงไม่ว่างหรอก ใช่มั้ยครับ” แบ๊งค์หันไปถามพี่อาร์ท

“ไม่นี่ครับ พี่ไม่ได้ไปไหน อยู่ทานได้ครับ ” (O_O) จ๊ากกกกกกกกก

“เห็นมะ  เค้าอยู่ได้เดี๋ยวนุ่นจะทำให้สุดฝีมือเลยนะคะ”  พี่นุ่นพูด
“เอ่อ....ขออะไรอีกอย่างได้มั้ยครับ” พี่อาร์ทขอ
“อะไรหรอคะ” พี่นุ่นเริ่มสงสัย  แบ๊งค์ก็ด้วย

“ขอค้างที่นี่ได้มั้ยครับ” เอาแล้วไงล่ะแบ๊งค์รีบหันไปมองหน้าพี่นุ่นเลยครับ เจ้แกก็ทำหน้าแบบไม่รู้จะทำไง ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมพูดเลยครับ

“คือพ่อ-แม่พี่อ่ะครับไปดูงานที่ต่างประเทศกันหมด พี่ไม่อยากอยู่คนเดียวอ่ะครับ  มันเหงาเลยมาขอนอนที่คอนโดแบ๊งค์ได้มั้ยครับ”  พี่อาร์ทพูดเสียงเบา

“ได้สิคะ!!!!!!!ทำไมจะไม่ได้”  อ้าว.......อยู่ดี ๆ พี่นุ่นก็พูดขึ้น

“แล้วจะให้พี่เค้านอนไหนอ่ะป้า”  แบ๊งค์ถามขึ้นบ้าง

“พี่นอนที่โซฟาก็ได้ครับ”  พี่อาร์ทเสนอ

“ไม่ต้องนอนหรอกค่ะ ที่โซฟา ไปนอนเตียงเจ้าเกย์น้อยโน่น เตียงออกจะใหญ่ มีคนมานอนเพิ่มอีกซักคนคงไม่เป็นไรหรอกค่ะ”  อ้าวป้าไหงพูดแบบนั้นล่ะ

“แต่.......”ยังไม่ทันพูดครับ

“เงียบไปเลยเกย์น้อย  มีน้ำใจหน่อยสิจ๊ะ เดี๋ยวเค้าจะหาว่าคนเชียงหใม่แล้งน้ำใจนะ” เจอมุกนี้เข้าไป พูดไม่ออกแล้วครับ ก็เลยผงกหัวไป พี่อาร์ทกับพี่นุ่นก็เลยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ 

อาหารเย็นวันนั้นก็อร่อยดีนะครับ ฝีมือป้านี่ไม่ผิดหวังจริง ๆ พี่อาร์ทยังออกปากชมกันยกใหญ่ พอทานเสร็จ พี่อาร์ทก็อาสาไปล้างจาน พี่นุ่นก็เลยไปหาแปรงสีฟันที่เคยซื้อไว้มาให้พี่อาร์ท พร้อมกับสั่งแบ๊งค์ให้เตรียมชุดนอน กับผ้าเช็ดตัวของพี่อาร์ทให้เรีบยร้อย แบ๊งค์ก็รับแปรงสีฟันจากพี่นุ่น แล้วก็ไปเตรียมผ้าขนหนู แต่ชุดนอนเนี่ยสิ พี่อาร์ทจะใส่ได้รึเปล่าเนี่ยมีแต่ตัวเล็ก ๆ ทั้งนั้นเลย ก็แบ๊งค์สูงแค่ 170 แต่พี่อาร์ทสูงเกือบ ๆ 180 โน่นแหละมั้งอาจเกินด้วยซ้ำ พี่นุ่นเห็นแบ๊งค์ทำหน้าเครียดก็เลยเข้ามาทัก

“มีปัญหาอะไรหรอแบ๊งค์ ”

“ก็ชุดนอนอ่ะ ของแบ๊งค์มีแต่ตัวเล็ก ๆ พี่อาร์ทใส่ไม่ได้แน่ ๆ เลย”  แบ๊งค์ทำท่ากลุ้มใจ

“ในห้องพี่มีตัวนึงอ่ะ น่าจะใส่ได้นะ” พี่นุ่นพูด

“หา......ชุดนอนพี่นุ่นเนี่ยนะ”  แบ๊งค์แปลกใจ

“บ้า...ชุดนอนแบ๊งค์นั่นแหละ พี่กะว่าจะเอาให้ แต่ซื้อมาผิดไซส์ก็เลยไม่ได้เอาให้” พี่นุ่นอธิบาย แล้วแบ๊งค์ก็เดินตามพี่นุ่นไปเอาชุดนอนมาไว้รวมกับผ้าขนหนูที่ห้องแบ๊งค์แล้วเราสามคนก็ออกมานั่งดู TV ด้วยกันพอซัก 3 ทุ่มต่างฝ่ายก็ต่างแยกย้ายกันไปนอน

“ป้าไปนอนก่อนนะ  ง่วงแล้ว”  พี่นุ่นพูดไปหาวไป

“อย่าทำอะไรเสียงดังล่ะ  อิอิ”  พี่นุ่นอ่ะพูดอะไรเนี่ย แล้วพี่นุ่นก็เดินเข้าห้องล็อคประตูไป แบ๊งค์หันไปมองพี่อาร์ทซึ่งตอนนี้หัวเราะกับคำพูดพี่นุ่นอยู่

“หัวเราะทำไม คิดอะไรอยู่”   แบ๊งค์ถาม

“ไม่มีอะไรหรอก”  พี่อาร์ทพูดพร้อมดันเอวแบ๊งค์เดินเข้าในห้อง  แล้วแบ๊งค์ก็ยื่นแปรงสีฟัน ผ้าเช็ดตัว และชุดนอนให้พี่อาร์ทไป  พี่อาร์ทจ้องมองชุดนอนแล้วถามว่าของใคร แบ๊งค์ก็เลยอธิบายไป ว่าเป็นชุดที่พี่นุ่นซื้อผิด

“นึกว่าแบ๊งค์แอบมีคนอื่นซะอีก โล่งอกไปที”  พี่อาร์ทถอนหายใจ

“ไป ๆๆ ไปอาบน้ำได้แล้ว”  แบ๊งค์ดันหลังพี่อาร์ท

“ม่ายอาว........แบ๊งค์อาบก่อน”  พี่อาร์ททำท่างอแง

“อะไรอ่ะ พี่อาร์ทนั่นแหละอาบก่อน” แบ๊งค์แย้ง

“ถ้าจะให้พี่อาบก่อน งั้นแบ๊งค์ต้องมาช่วยพี่อาบนะ” พี่อาร์ทงอแงไม่เลิก

“ได้ไงล่ะ โต ๆ กันแล้วก็อาบเองดิ”  แบ๊งค์ไม่ยอม

“พี่มีให้เลือก 2 ทางคือ ให้แบ๊งค์ไปอาบก่อน  กับให้พี่อาบก่อนแล้วแบ๊งค์ต้องช่วย เอาอันไหนเลือกมา ไม่งั้นพี่ไม่ยอมจริงนะ”  พี่อาร์ททำเสียงเข้ม  แบ๊งค์ก็เลยต้องอาบก่อนไปโดยปริยาย ไม่มีทางหรอกที่แบ๊งค์จะอาบน้ำให้พี่อาร์ท อายเป็นเหมือนกันนะครับ  พอแบ๊งค์อาบน้ำเสร็จก็ตกใจสิครับ พี่อาร์ทมายืนเฝ้าหน้าห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้  แล้วอยู่ ๆ ก็พุ่งกรวดเข้ากอดแล้วหอมแก้มแบ๊งค์ด้วย

“พี่อาร์ททำอะไรน่ะ ปล่อยแบ๊งค์นะครับ” แบ๊งค์พยายามดิ้นแต่ก็ดิ้นไม่ได้

“หอมจังเลย  เด้กดื้อของพี่ มะขอหอมอีกหน่อยเร็ว”  ไม่พูดเปล่าพี่อาร์ทเอาแต่หอม จนตอนนี้แก้มแบ๊งค์ ทั้งข้างซ้ายและขวา ช้ำไปหมดแล้ว

“พอแล้วพี่อาร์ท ไปอาบน้ำได้แล้ว ถ้ายังดื้อ แบ๊งค์ไม่ปลื้มนะรู้มั้ย”  พี่อาร์ทเลยต้องยอมปล่อยครับ แบ๊งค์ทำหน้างอนแก้มป่องเป็นปลาทองไปแล้ว แต่พี่อาร์ทน่ะสิเอาแต่หัวเราะคิก ๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป แบ๊งค์ก็จัดแจงที่นอนให้เรียบร้อยครับ เอาหมอนข้างมาคั่นกลางแล้วก็นอนไปเลยครับ กำลังจะเคลิ้มหลับ พี่อาร์ทออกมาจากห้องน้ำเมื่อไหร่ก้ไม่รู้ แต่ตอนนี้พี่อาร์ทขึ้นคร่อมอยู่บนตัวแบ๊งค์แล้วครับ

“พี่อาร์ท  ทำอะไรน่ะ”  แบ๊งค์พูดแบบตกใจ

“ก็เราอ่ะใจร้าย เอาหมอนข้ามาคั่นกลาง พี่ดูน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอ”  พี่อาร์ทน้อยใจ

“เปล่า ๆ ครับงั้นเอาออกก็ได้”  เจอแบบนั้นเข้าไปใจอ่อนเลยครับ

“พี่ขอนอนกอดแบ๊งค์ได้มั้ย”  อยู่ดี ๆ พี่อาร์ทก็ขอขึ้นมา ดูดิได้คืบจะเอาศอก

“ไม่เอาอ่ะ แบ๊งค์นอนดิ้นใครกอดไม่ได้หรอก”  แบ๊งค์พยายามหาเหตุผล

“ถ้าไม่ให้กอด พี่ทำอย่างอื่นไม่รู้ด้วยนะ” พี่อาร์ทยิ้มเจ้าเล่ห์ครับ

“ถ้าให้กอดอย่าทำอย่างอื่นละกัน กอดอย่างเดียวนะ”  จำใจครับ

“ครับกอดอย่างเดียว ไม่ทำอย่างอื่น” พี่อาร์ททำท่าดีใจเหมือนเด็ก  สรุปแล้วคืนนั้น แบ๊งค์ก็เลยต้องนอนอยู่ในอ้อมกอดขอพี่อาร์ทครับ แต่แบ๊งค์หันหลังให้

“หันหน้ามาหาพี่หน่อยดิ ไม่งั้นเกิดอะไรขึ้นไม่รู้ด้วยนะ หันหลังให้แบบนี้” แบ๊งค์รีบพลิกตัวมาหันหน้าเข้าพี่อาร์ทเลยครับ

“บ้าพูดอะไรน่ะ”  แบ๊งค์พูดแบบงอน ๆ

“พี่รักแบ๊งค์รู้มั้ยขอพี่กอดหน่อยนะ” แล้วพี่อาร์ทก็กอดแน่นขึ้น แต่ไม่อึดอัดหรอกนะครับ รู้สึกอบอุ่นมากว่า ไม่รู้ว่าเพราะอ้อมกอดพี่อาร์ท หรือว่าเพราะผ้าห่มกันแน่ ไม่รู้นะครับ รู้อย่างเดียวว่าอุ่นดีครับ แล้วแบ๊งค์ก็เผลอหลับไป ในอ้อมกอดพี่อาร์ทนั่นเอง มีความสุขจัง

“ตื่นแล้วหรอ เด็กดื้อ” พี่อาร์ททักขึ้นครับ ตอนที่แบ๊งค์กำลังตื่น

“ครับ  นี่พี่อาร์ทกอดแบ๊งค์ทั้งคืนเลยหรอ” เพราะตอนนี้พี่อาร์ทยังกอดแบ๊งค์ไว้อยู่เลย

“ครับ หน้าตาแบ๊งค์ตอนหลับน่ารักดีนะ มีแอบยิ้มด้วย” นี่กรูส์แอบยิ้มตอนหลับด้วยหรอ

“งั้นหรอครับ” แบ๊งค์ยิ้มแบบแห้ง ๆ ไป

“ตื่นกันเถอะครับ พี่อาร์ท” แบ๊งค์เรียกพี่อาร์ทให้ลุกขึ้น

“ไม่เอาครับ ให้พี่ได้กอดแบ๊งค์ไปแบบนี้นะครับ”  พี่อาร์ททำเสียงอ้อน  แล้วกอดแบ๊งค์แน่นกว่าเดิม พร้อมกับแอบหอมแก้มแบ๊งค์ด้วย

“ อึ๋ย!!!!ทำอะไรอ่ะครับ” แบ๊งค์ตกใจ

“หึหึ ขอพี่หอมหน่อยนะเด็กดื้อ” แล้วเราก็นอนกอดกันแบบนั้นนั่นแหละครับ จนมารู้ตัวอีกที ก็ประมาณ 11 โมงกว่าจะเที่ยงแล้ว ถึงได้ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวกัน แล้วก็ออกมานอกห้องพี่อาร์ทขอตัวกลับเลยครับแบ๊งค์ก็ไม่ได้ว่าอะไร  พี่นุ่นก็แซวครับตอนพี่อาร์ทกลับไปแล้ว

“ยิ้มอะไรหรอจ๊ะ มีความสุขจังนะ” พี่นุ่นแซว

-///////-  ไม่พูดครับได้แต่อาย แล้วเดินเข้าห้องไป เขินจังเลย
****************************
  คับ

[pajaa]

**************************
บทที่ 10 คนแปลกหน้าที่น่าสงสาร

ระหว่างที่แบ๊งค์กับพี่อาร์ทคบกัน แบ๊งค์ยังคงคุยกับนายโต้คนแปลกหน้านะครับ ก็แบ๊งค์ไม่ได้หยุดเล่นเอมหรือเกมซะ
หน่อย ยังคงเล่นทุกวัน ( ถ้าว่าง ) คนแปลกหน้าคนนี้ก็ยังคงติดต่อกันอยู่เรื่อย แต่มาพักหลัง ๆ เค้าไม่ค่อยได้ออนซักเท่า
ไหร่ มีแต่ส่ง Message มาเท่านั้น ก็ไม่มีอะไรหรอกคับ ส่งมาประมาณว่าเป็นห่วง  ดูแลสุขภาพ หรือไม่ก็ส่งบอกสาเหตุที่
ไม่ได้ออน  วันนี้เค้ากลับมาออนแล้วครับหลังจากหายหน้าไปประมาณ อาทิตย์กว่า ๆ


คนแปลกหน้า    say:   ดีครับ

badboy_be_sadboy   say:   ดีค้าบ

badboy_be_sadboy   say:   หายไปนานเลยนะ

คนแปลกหน้า    say:   อืม.......เรายุ่ง ๆ อ่ะ

คนแปลกหน้า    say:   โทดทีนะ

badboy_be_sadboy   say:   ไม่เปนรายหรอก

คนแปลกหน้า    say:   แล้วนายอ่ะ

คนแปลกหน้า    say:   แล้วนายล่ะเปนไงมั่ง

badboy_be_sadboy   say:   ก้อเรื่อย ๆ อ่ะ

badboy_be_sadboy   say:   มีความสุขดี

คนแปลกหน้า    say:   ตั้งใจเรียนบ้างนะ

badboy_be_sadboy   say:   เราตั้งใจอยู่แล้วน่า

คนแปลกหน้า    say:   งืม

badboy_be_sadboy   say:   นายอยู่ไหนเนี่ย

คนแปลกหน้า    say:   อยู่ร้านอ่ะ

badboy_be_sadboy   say:   ไม่กลับบ้านอีก

badboy_be_sadboy   say:   เด๋วพ่อแม่เปงห่วงน้า

คนแปลกหน้า    say:   อืม ๆ

คนแปลกหน้า    say:   แบ๊งค์ล่ะอยู่ไหน

badboy_be_sadboy   say:   อยู่คอนโด ไม่ได้ไปไหนเลย

badboy_be_sadboy   say:   ช่วงนี้

คนแปลกหน้า    say:   อืม เหมือนกัน

badboy_be_sadboy   say:   เรามีกีฬามหาลัยอ่ะ

badboy_be_sadboy   say:   ต้องไปช่วยรุ่นพี่

คนแปลกหน้า    say:   อืม

คนแปลกหน้า    say:   เราก็ยุ่ง ๆ เรื่องเรียนอ่ะ

badboy_be_sadboy   say:   อย่าเครียดมากนะเด๋วแก่เร็ว

คนแปลกหน้า    say:   อืม


แล้วคืนนั้นเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกมาก เพราะแบ๊งค์อยากเข้านอนเร็ว ๆ  จะได้ไป
มหาวิทยาลัยแต่เช้า  แล้วเราก็ลากันไป

เช้าวันนี้แบ๊งค์มานั่งที่เดิมตามเคย  ที่โต๊ะมี พี่ตั้ม แมค กาวนั่งคัยกันอยู่

“ไงตัวเล็ก เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เจอหน้าเลยนะ” พี่ตั้มทัก

ก็จริงครับ แบ๊งค์ไม่ค่อยได้อยู่กับเพื่อน ๆ เท่าไหร่ช่วงนี้เพราะทุกคนต่างมีภาระหน้าที่ ที่ต้องรับผิดชอบแตกต่างกันไป
กาวกำลังจะได้เข้าร่าวทีมบาสมหวิทยาลัย  ส่วน พี่ตั้ม แมค พี่ตี๋ พี่ปอย ครีมและผิง ก็เอาแต่ซ้อมเชียร์ลีดเดอร์เพื่อวันงาน
กีฬามหาวิทยาลัย ส่วนแบ๊งค์ไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบอะไร ก็เลยเอาแต่นั่งฟังเพลงรอพี่นุ่นที่หน้าตึก ไม่ค่อยได้ไปดูพวก
เพื่อน ๆ ทำกิจกรรมซักเท่าไหร่

“นั่นดิ ไม่ค่อยมาเจอกันเลย ลืมหน้าเพื่อนไปแล้วมั้ง”  แมคมันตัดพ้อครับ

“ขอโทษทีนะทีเราไม่ค่อยได้อยู่กับนายซักเท่าไหร่” แบ๊งค์ขอโทษ

“ก็เราเห็นว่าพวกนายต่างยุ่งอยู่กับหน้าที่ ที่ตนเองรับผิดชอบอยู่ เราก็เลยไม่อยากยุ่ง” แบ๊งค์อธิบาย

“ไม่ยุ่งเท่าไหร่หรอก ทีหลังก็มาเยี่ยมกันบ้างก็ได้ ที่สนามบาสแบ๊งค์ก็รู้จักรุ่นพี่หลายคนไม่ใช่หรอ” กาวพูดครับ

“แล้วที่ที่ซ้อมหลีด ก็มีแต่เพื่อนเราทั้งนั้น มาหากันบ้างสิ ไอ้ตัวเล็ก” พี่ตั้มพูดขึ้นบ้าง

“นี่รู้มั้ย เราไม่ยอมไป มีหลีดบางคนขาดกำลังใจ” พี่ตั้มพูดเหมือนแซวใครซักคน

“ใครหรอพี่ตั้ม” แบ๊งค์ถามแบบสงสัย แล้วอยู่ ๆ พี่ตั้มก็ทำหน้าถอดสีจากที่กำลังทำหน้าทะเล้น ไม่รู้ไปเจออะไรเข้า

“ก็คนในหลีดนั่นแหละ ไปดูเองเหอะ”  พี่ตั้มพูดเสียงค่อย ๆ เป็นปริศนาอีกแล้ว

เย็นวันนั้นพี่นุ่นติดธุระครับ จะมารับแบ๊งค์ช้าหน่อย แบ๊งค์เลยได้มีโอกาสได้ไปดูพวกเพื่อน ๆ พี่ ๆ ซ้อมหลีด พอแบ๊งค์ไป
ถึงก็มีแต่คนทัก ว่าหายหน้าไปนาน  แบ๊งค์ก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ครับ   

“เฮ้ย ๆๆ กำลังใจสำคัญมาแล้วว่ะ วันนี้หลีดดีแน่ ๆ เลย” พี่ตั้มพูดแปลก ๆ อีกแล้ว

“มีอะไรกันแน่อ่ะ พี่ตั้มบอกมาดีกว่าแบ๊งค์ขี้เกียจเดา” แบ๊งค์ตะโกนถามพี่ตั้ม

“แบ๊งค์ไม่ต้องรู้หรอก ค่อย ๆ ดู ไปละกัน”  พี่ตั้มพูดแล้วหัวเราะ 

วันนี้เหมือนหลีดจะดีขึ้นจริง ๆ ครับ เพราะมีแต่คนพูด หลีดเองก็พูดเหมือนกันว่าวันนี้ดีขึ้น นี่เรามาแล้วมันช่วยได้ขนาดนี้
เลยหรอ  แบ๊งค์คิดในใจพอดูเพื่อน ๆ พี่ ๆ ซ้อมเสร็จแบ๊งค์ก็ไปสนามบาสครับ กะว่าจะไปดูไอ้กาวมัน และจะได้แวบ ๆ ไป
ดูพี่อาร์ทด้วย

“น้องแบ๊งค์มาพอดี ช่วยอะไรหน่อยสิครับ”  พี่โป้งขอ

“อะไรหรอครับ”  แบ๊งค์งง ๆ

“ช่วยเสิร์ฟน้ำให้นักกีฬาหน่อยจิ เอาน้ำใส่แก้วเรียง ๆ ไว้อ่ะครับ” พี่โป้งอธิบาย

“อืม  ได้สิครับ” แล้วแบ๊งค์ก็เอาน้ำใส่แก้วแล้ววางเรียงกันไว้ในถาด พอถึงช่วงเบรกทีนึง แบ๊งค์ก็ยกถาดไปเสิร์ฟให้นัก
กีฬา  ทุกคนก็รับแก้วไปดื่มเสร็จ ก็วางงคืนที่เดิม มาถึงที่พี่อาร์ท

“ดื่มน้ำแก้วนี้แล้วสดชื่นจัง มาเสิร์ฟบ่อย ๆ นะ”  พี่อาร์ทกระซิบ แบ๊งค์ก็เอาแต่ผงกหัว ไม่กล้าพูดอะไรมาก เดี๋ยวคนแถว
นั้นจับพิรุธได้ พี่อาร์ทจะลำบาก  แบ๊งค์ก็นั่งข้างสนามไปเรื่อย ๆ ครับพี่นุ่นไม่มาซะที โทรศัพท์ดังครับ ของใครก็ไม่รู้
แบ๊งค์เลยตะโกนถาม

“โทรศัพท์ของใครดังอ่ะ มารับด้วย”  แบ๊งค์ถามไปครับ

“ของเราเอง แบ๊งค์รับไปก่อนนะ บอกว่าเดี๋ยวเราโทรกลับ” อ๋อ....ของไอ้กาวครับ

แบ๊งค์ก็ทำตามคำสั่ง รับสายไปครับแล้วบอกว่าเดี๋ยวกาวโทรกลับ ปลายสายก็วางไป ระหว่างที่แบ๊งค์จะเอาโทรศัพท์
วางกลับที่เดิม สายตาแบ๊งค์ก็ไปสังเกต รูป Wallpaper เครื่องไอ้กาวมันคุ้น ๆ ครับ รูปแบ๊งค์นี่นา เป็นรูปแบ๊งค์ตอนหลับ
ครับ เอามาตอนไหนเนี่ย  นึก ๆๆ อ๋อจำได้แล้วครับ ก็วันที่ไอ้กาวกับพี่ตั้มแอบถ่ายรูปตอนแบ๊งค์หลับวันนั้นไง แต่ประเด็น
สำคัญคือแล้วทำไมมันต้องเอามาเป็น Wallpaper  เครื่องมันด้วยเนี่ย แบ๊งค์สงสัยมากครับ พอมันมาก็เลยถาม

“กาว ๆ ทำไมภาพ Wallpaper มันเป็นรูปแบ๊งค์อ่ะ” ถามไปตรง ๆ ครับมันก็ทำหน้าตื่น ๆ

“ก็เราชอบอ่ะ หน้าแบ๊งค์ตอนหลับมันตลกดี”  ไอ้กาวหัวเราะครับ

“ซะงั้นอ่ะ ลบได้ป่ะเราอาย”  แบ๊งค์ขอร้อง

“ไม่ได้อ่ะ ก็เราชอบ”  อ้าวไอ้นี่กวน 

กำลังจะเดินไปตบหัวมัน พี่นุ่นก็โทรมาตามซะก่อนครับ ฝากไว้ก่อนนะ ไอ้กาว

แล้วคืนนั้นแบ๊งค์ก็ได้คุยกับนายโต้ คนแปลกหน้าอีกแล้วครับ

 
คนแปลกหน้า    say:   ไง

badboy_be_sadboy   say:   คับ

คนแปลกหน้า    say:   หนุกป่ะวันนี้ที่มหาลัย

badboy_be_sadboy   say:   อืม หนุกจิ

badboy_be_sadboy   say:   เออ.........นี่

คนแปลกหน้า    say:   อะไร

badboy_be_sadboy   say:   เราก็คุยกับนายมานานแล้ว

badboy_be_sadboy   say:   ได้เกือบจะ 2 เดือนแล้วนะ

คนแปลกหน้า    say:   อืม

badboy_be_sadboy   say:   นายไม่คิดจะบอกจริง ๆ หรอ

badboy_be_sadboy   say:   ว่าความจริงแล้วนายเป็นใคร

คนแปลกหน้า    say:   เราบอกไม่ได้จริง ๆ โทดที

badboy_be_sadboy   say:   ม่ายเปงไร ๆ

คนแปลกหน้า    say:   แบ๊งค์

badboy_be_sadboy   say:   อาราย

คนแปลกหน้า    say:   เรามีเรื่องจะปรึกษา

badboy_be_sadboy   say:   ว่า

คนแปลกหน้า    say:   คือเรามีเพื่อนคนหนึ่ง

คนแปลกหน้า    say:   เราว่าเราชอบเค้าอ่ะ

badboy_be_sadboy   say:   ก้อไปบอกเค้าจิ

badboy_be_sadboy   say:   บอกช้าไปเด๋วคนอื่นมาตัดหน้านะ

คนแปลกหน้า    say:   เราไม่กล้าหรอก

คนแปลกหน้า    say:   แต่ตอนนี้เค้าคงเริ่มสงสัยแล้วนะ

badboy_be_sadboy   say:   ก้อดีดิ นายก็บอกเค้าไปเลย

คนแปลกหน้า    say:   ไม่ได้หรอก

badboy_be_sadboy   say:   ทะมายอ่ะ

คนแปลกหน้า    say:   เราว่าเค้าคงมีแฟนแล้ว

badboy_be_sadboy   say:   ทะมายคิดแบบนั้นล่ะ

คนแปลกหน้า    say:   เราเห็นเค้ากะรุ่นพี่คนนี้

คนแปลกหน้า    say:   ชอบส่งสายตาให้กันบ่อย ๆ

badboy_be_sadboy   say:   อาจไม่ใช่ก็ได้มั้ง

badboy_be_sadboy   say:   คิดมากป่าว

คนแปลกหน้า    say:   จิง ๆ นะ เราว่าน่าจะใช่

badboy_be_sadboy   say:   แล้วถ้าเปนแบบนั้นนายจะทำยังไง

คนแปลกหน้า    say:   เราก็จะรอเค้าต่อไป

badboy_be_sadboy   say:   แล้วนายจะบอกเค้าคนนั้นมั้ยล่ะ

คนแปลกหน้า    say:   คงไม่อ่ะ

badboy_be_sadboy   say:   อ้าว แล้วเค้าคนนั้นจะรู้หรอ

badboy_be_sadboy   say:   อย่างน้อยไปบอกเค้าว่าเรายังรอก้อยังดีนะ

badboy_be_sadboy   say:   ดีกว่าเก็บไว้ให้อึดอัดแบบนี้

คนแปลกหน้า    say:   เราจะลองพยายามดูนะ

badboy_be_sadboy   say:   สู้ ๆๆ นะ เป็นกำลังใจให้คับ

คนแปลกหน้า    say:   ขอบคุณครับ


ฟังเรื่องของนายโต้ คนแปลกหน้าคนนี้แล้วสงสารจัง แอบรักเค้าข้างเดียว  และตัวเองก็ยังไม่มั่นใจในตัวเองอีก น่าสงสาร
จัง อยากขอพรให้คนที่นายโต้ชอบไม่ได้มีแฟนอย่างที่นายโต้คิดเลย นายโต้จะได้สมหวัง แต่ยังไงก็อยากให้นายโต้มี
ความกล้าในการสารภาพรักด้วยเหมือนกัน
**********************
  คับ

[Poes]

เป็นกาวแน่เลยหนุ่มใน m 

ช้าไปแล้วน้องกาว  :เศร้า1:

[LonelyBoiZ]

กาว ชัวร์ๆเลย 100 เปอไปเลยคับ อิอิ

[THIP]

เหอ เหอ อุตส่าห์คิดว่าเป็นตั้ม กลับกลายเป็นกาวซะงั้น   

[Junrai_Hyper™]

ตามมาทันแระ

น้องแบ็งค์เสน่ห์แรงจิงๆ

เป็นกำลังใจให้นะค้าบบบบบบ

 

[pajaa]

ผมขอโทษนะคับที่ไม่ตอบ re ผมพูดไม่เก่งเขียนก็จบไม่เป็น แซวก็นะ..ให้อ่านหรือฟังแล้วขำเอิ๊ก ๆ
 อย่างเดียวดีก่าประมาณ น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งต้นเดียวอ่ะคับ เพราะงั้นขอแปะอย่างเดียวนะคับ
.
.
ผมอยากจะบอกว่าบทนี้ผมอยากจะตัดออกเสียจริง เพราะอะไร...ลองอ่านดูสิคับ
*********************************
บทที่ 11  ความรักของคนรอบข้าง

   ในช่วงที่แบ๊งค์คบกับพี่อาร์ท คนอื่น ๆ รอบ ๆ ตัวแบ๊งค์ย่อยซะที่ไหนกันล่ะ แอบมีเหมือนกัน ขอเริ่มที่บุคคลสำคัญท่านนี้
ก่อนละกัน ใครอีกล่ะ พี่นุ่นหรือป้านุ่นนั่นเอง  จำกันได้มั้ยครับว่าพี่นุ่นมีพี่รหัส เป็นเดือนคณะ ป้าแกเลยกลายเป็นที่จับตา
มองไปด้วย  นี่แหละเป็นจุดพลิกผัน  ดูเหมือนระดับดีกรีความ HOT ของป้าแกจะเพิ่มขึ้นทุกวันนะ แล้วโดยเฉพาะไอ้คุณ
พี่รหัสของป้าแกนี่ดิ ดูท่าแปลก ๆ แบ๊งค์ว่ามันแอบชอบพี่นุ่นอยู่แน่ ๆ เลย  อืม......ทำไมถึงเรียกว่า ไอ้คุณอ่ะหรอ  มีที่มา
ครับ คือวันนั้นแบ๊งค์นั่งดู TV อยู่แล้วพี่นุ่นก็ทิ้งมือถือไว้ที่โซฟา ตอนเข้าเข้าห้องน้ำ  อยู่ ๆ มือถือ ก็ดังขึ้นครับ แบ๊งค์ก็
ตะโกนบอกพี่นุ่น แต่พี่นุ่นบอกว่าให้แบ๊งค์รับไปก่อน ก็เลยรับไป

“ฮัลโหลครับ” แบ๊งค์รับสาย

“ขอสายนุ่นครับ”  ปลายสายเป็นผู้ชายครับ  เสียงหล่อดีอ่ะ

“พี่นุ่นเข้าห้องน้ำอยู่ครับ”  แบ๊งค์ตอบไปตามความจริง

“แล้วนั่นใครอะครับ”ปลายสายย้อนถาม

“แบ๊งค์ครับ” แบ๊งค์ตอบไป

“แบ๊งค์ไหนอ่ะ  นุ่นไม่เห็นเล่าให้ฟังเลย” ปลายสายทำท่าสงสัย

“เป็นน้องพี่นุ่นครับ มาอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพฯ” แบ๊งค์ยังคงตอบออกไป

“นุ่นเป็นลูกคนเล็กไม่ใช่หรอ จะมีน้องได้ยังไง นายเป็นใครกันแน่” ปลายสายเริ่มตะคอก

“”นายเป็นอะไรกับนุ่นกันแน่” ตะคอกหนักกว่าเดิมอีกครับ

“เป็นน้องพี่นุ่นจริง ๆ ครับ”  แบ๊งค์พยายามเก็บอารมณ์ครับ แล้วพี่นุ่นก็ออกมาจากห้องน้ำ

“ใครโทรมาอ่ะแบ๊งค์”  พี่นุ่นถาม

“ผู้ชายงี่เง่าที่ไหนก็ไม่รู้”  แบ๊งค์เริ่มทนไม่ได้ แล้วยื่นโทรศัพท์คืนพี่นุ่นไป

“ฮัลโหลค่ะ.........”  แล้วพี่นุ่น เดินไปหามุมสงบคุยโทรศัพท์  แบ๊งค์ก็ไม่สนใจนั่งดู TV ต่อไปแล้วพี่นุ่นก็เดินกลับมาหน้าตายิ้ม ๆ

“ไอ้งี่เง่าคนไหนอ่ะพี่นุ่น”  แบ๊งค์ถามแบบเซง ๆ

“พี่รหัสของพี่เองชื่อ  บอม”  พี่นุ่นตอบ

“อือ.....”  แบ๊งค์หน้าเซงต่อไปครับ

หลังเหตุการณ์วันนั้นได้ไม่นาน  ก็เป็นวันปกติอ่ะครับ แบ๊งค์ต้องกลับกับพี่นุ่น  แต่วันนี้พี่นุ่นมีเรื่องนิดหน่อย คือแกโทรมาบอกว่าแกต้องขนหนังสือกลับไปทำรายงานที่บ้านหลายเล่ม อยากขอให้แบ๊งค์มาช่วยหน่อย แบ๊งค์ก็ไปรอแกที่หน้าคณะวิทย์ครับ

“แบ๊งค์มาแล้วหรอ”  พี่นุ่นทักเมื่อเห็นแบ๊งค์

“ไหนล่ะหนังสือ” แบ๊งค์ถาม

“อ๋อ นี่ไงพี่บอมขนมาให้แล้ว” แบ๊งค์มองไปยังผู้ชายคนที่เดินตามพี่นุ่นมา อ๋อ....ไอ้งี่เง่าคนนี้นี่เองที่โทรมากวนคราวที่แล้ว

“พี่บอมคะ  นี่แบ๊งค์คนที่คุยกับพี่บอมคราวที่แล้วอ่ะค่ะ”  พี่นุ่นแนะนำ

“อ๋อ   น้องเองหรอครับพี่ขอโทษด้วยนะเรื่องวันนั้น”  พี่บอมทำหน้าสำนึกผิด

“ไม่เป็นไร กองไว้ตรงนั้นแหละ”  แบ๊งค์ตอบคืน

“แบ๊งค์!!!!!!!!!!~”  พี่นุ่นรีบตะคอกแบ๊งค์ ส่วนพี่บอม หน้าจ๋อยไปแล้ว

“ล้อเล่นน่าป้า เครียดอารายมากมาย แล้วพี่อ่ะที่หลังก็หัดฟังคนอื่นบ้างนะครับ”  พี่นุ่นกับพี่บอมเริ่มยิ้มออก แล้วแบ๊งค์กับพี่
นุ่นก็ขึ้นรถ ขับกลับคอนโดกัน

“จีบป้าแน่เลยอ่ะ  เสน่ห์แรงนักนะ”  แบ๊งค์แซว

“บ้าหรอ แค่พี่รหัสเฉย ๆ” พี่นุ่นแย้ง

“โห...........ป้าแค่นี้ใคร ๆ ก็ดูออก อย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้เลย ตัวเองเป็นคนเอาน้ำหมากไปป้ายเค้าเองแท้ ๆ เค้าถึงได้มา
หลงป้าขนาดนี้”  แบ๊งค์แซวต่อ

“อ่ะจ้า.......” พี่นุ่นรับมุก

นี่เป็นแค่เหตุการณ์ใหญ่ ๆ นะครับยังไม่นับรวมเหตุการณ์ย่อย ๆ ที่มีอีกล้านแปด เช่น บางวันที่แบ๊งค์พักกลางวันพร้อมพี่
นุ่น  เราก็เลยไปทานข้าวด้วยกันก็เดินไปปกติอ่ะครับ  คุยกันแบบกระหนุงหระหนิง แล้วอยู่ดี ๆ ก็มีรุ่นพี่ผู้ชายของพี่นุ่นคน
หนึ่งเดินเข้ามาเลยครับ มาขอไปทานข้าวด้วย  พอเค้าเห็นหน้าแบ๊งค์ก็มองแบ๊งค์ด้วยสายตาอมหิต ยอมได้ซะที่ไหนมอง
มาก็มองตอบสิครับมันไม่เลิก

“นี่พี่ มองหน้าผมมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว มีปัญหาอะไรรึป่าว” แบ๊งค์เปิดประเด็นเลยครับ

“แบ๊งค์!!!!!!!!”   พี่นุ่นรีบทัก

“แล้วทำไมล่ะ อยู่คณะไหนเนี่ยมาเดินกับเด็กคณะพี่ทำไม พี่ไม่ชอบ”  อ๋อ..ที่แท้หึงพี่นุ่นครับ นึกว่าอะไรแค่นี้เอง

“ผมเป็นน้องพี่นุ่น  อยู่คอนโดเดียวกัน  เรียนด้วยกันมาตอนม.6 แค่นี้มันพอที่จะทำให้ผมเดินข้างพี่นุ่นได้รึป่าวคับ” แบ๊งค์
ยกเหตุผลมาอ้าง

“จริงหรอนุ่นเป็น น้องนุ่นจริง  ๆ หรอ” พี่เค้าเริ่มเสียงเบาลง

“ค่ะน้องคนนี้แหละ   ที่ตามกันมาตั้งแต่เชียงใหม่”  พี่นุ่นตอบ  พี่คนนั้นหน้าเริ่มซีดครับ

“ข...ขอโทษครับน้อง”  พี่เค้าก้มหน้าแล้วตอนนี้  ได้ทีล่ะครับ

“นี่!!!พี่!!!ทีหลังก็หัดดูคนซะบ้างนะ  ไม่ใช่หาเรื่องพร่ำเพรื่อแบบนี้  ถ้าไปเจอคนอื่นที่ไม่ใช่แบ๊งค์เรื่องมันอาจไม่จบแค่นี้นะ
พี่ รู้ไว้ด้วย”  พี่เค้าตอนนี้คงรู้ตัวว่าผิดเลยรีบขอตัวไปทันที

นี่ก็เป็นแค่กรณี ตัวอย่างของพี่นุ่นเฉย ๆ นะเนี่ย ความจริงมีอีกแยะ ไม่อยากเล่าเดี๋ยวกินเนื้อที่คนอื่นหมด แค่นี้ก็คงรู้แล้ว
สินะว่าป้า HOT ขนาดไหน

มาดูที่พวกรุ่นพี่ของแบ๊งค์ดีกว่า ตอนนี้พัมนาการไปกันใหญ่แล้ว  พี่ตี๋อ่ะกลายเป็นแฟนกับพี่ปอยซะงั้น  เอาทุกคนงงไปตาม ๆ กันก็ว่าทำไมเวลาหลีดเข้าคู่กันแล้ว ถึงได้ดูสามัคคีกันจัง เรื่องมันมีอยู่ว่าวันนั้นเค้าซ้อมหลีดดึกครับทุกคนกลับกันหมดแล้วเหลือพี่ปอยอยู่คนเดียว แล้วพี่ปอยตอนแรกกะว่าจะให้พี่สาวมารับ แต่พี่สาวดันติดธุระด่วน พี่ปอยก็เลยต้องนั่งรออยู่คนเดียว  แล้วอยู่ดี ๆ พี่ตี๋ก็กลับมาอยู่เป็นเพื่อนพี่ปอย

“อ้าว นายกลับไปแล้วไม่ใช่หรอ” พี่ปอยแปลกใจ

“อืม  ใช่แต่นึกขึ้นได้ว่ายังมีใครบางคนยังกลับไม่ได้ ต้องรอทางบ้านมารับ เราก็เลยจะมารอเป็นเพื่อน”  พี่ปอยได้ยินแบบ
นั้นก็เริ่มประทับใจพี่ตี๋เลยครับ แล้วคืนนั้น พี่ตี๋ก็นั่งคุยกับพี่ปอยไปเรื่อย ๆ เกี่ยวกับเรื่องต่าง เรื่องการเรียน ครอบครัว ทำ
ให้ทั้งสองยิ่งสนิทกัน จนกระทั่งพี่สาวพี่ปอย มารับตอน 5 ทุ่มกว่า พี่ปอยเลยประทับใจพี่ตี๋มากที่มาอยู่เป็นเพื่อนกัน
ส่วนพี่ตี๋ประทับใจพี่ปอย ที่ว่าพี่ปอยสวย น่ารัก แล้ววันนั้นมันเพลง ๆ หนึ่งที่พี่ตี๋หลีดไม่ได้ซะที  พี่ตี๋เลยแอบหลบมุมไปซ้อม
คนเดียว แต่ก็ยังทไม่ได้  อยู่ดี ๆ พี่ปอยก็เดินเข้ามาหา

“นี่ นายอ่ะพยายามอีกหน่อยสิ เดี๋ยวก็ทำได้แล้ว มา...เดี๋ยวเราสอนให้” พี่ปอยพูดครับ แล้วพี่ปอยก็สอนเพลงนี้ให้พี่ตี๋  แต่พี่ตี๋ก็ยังทำไม่ได้ซะที สอนไปสอนมาหลายรอบมาก พี่ตี๋ก็ยังทำไม่ได้ พี่ปอยก็เลยจับพี่ตี๋มานั่งร้องเพลงเพื่อจับจังหวะ

.......เดิน เดินเถิดเรา เถิดชาวประชาเพื่อมานำชัย
เดิน เดินเถิดหนา เพื่อนำชัยมา เพื่อมานำชัย.......

พี่ตี๋ก็ร้องตามพี่ปอยครับ ในที่สุดพี่ตี๋ก็หลีดเพลงนี้ได้  ต่างฝ่ายก็ต่างประทับใจกันแหละครับ ประทับใจกันไปประทับใจกันมา ผลสุดท้ายเป็นแฟนกันซะงั้น

มาที่พี่ตั้ม  คนนี้ไม่ค่อยจะได้รู้เรื่องซักเท่าไหร่  เพราะพี่เค้าอ่ะไปมีแฟนอยู่คณะบริหาร อีกมหาลัยโน่น เรื่องมันก็ประมาณว่า สาวคนนี้อ่ะมาหาเพื่อน ที่มหาวิทยาลัยเราครับ ระหว่างที่รอก็เห็นพี่ตั้มยืนกินข้าวเหนี่ยวหมูปิ้งอยู่  แล้วอยู่ ๆ พี่ตั้มก็แบ่งหมูปิ้งครึ่งหนึ่ง  ป้อนให้สุนัขจรจัดแถวนั้น อย่างไม่รังเกียจ สาวเจ้าก็เลยประทับใจพี่ตั้มมากบอกว่าเป็นคน ที่ดูโรแมนติกมาก ( แหะ ๆ ตรงไหนว่ะ ออกจะเถื่อนขนาดนั้น )แล้วยังมีอีกเรื่องครับ  สาวเจ้ามาติดฝนที่มหาวิทยาลัยเรา  ติดฝนที่เดียวกับพี่ตั้มด้วย เธอก็พยายามมองพี่ตั้มนะ  แล้วพี่ตั้มกำลังจะกางร่ม อยู่ ๆ สายตาก็ไปมองเจอกับรุ่นน้อง สองคนถือรายงานอยู่ในมือ

“เฮ้ย! แก จะไปส่งทันมั้ยวะ” รุ่นน้องคนที่ 1 พูด

“ไม่รู้ดิ นี่ก็ใกล้เวลากำหนดส่งแล้ว จะยังไงเนี่ย รายงานเปียกแน่ ๆ เลย” รุ่นน้องคนที่ 2 พูด

“เอาร่มพี่ไปก่อนมั้ย พี่ไม่ได้มีเหตุจำเป็นเท่าน้องหรอกนะ”  พี่ตั้มพูดแทรก

“แล้วพี่ตั้มล่ะคะ” รุ่นน้องคนที่ 2 พูด

“ไม่เป็นไรหรอก น้องต้องรีบไปส่งงานไม่ใช่หรอ ไปได้แล้ว” พี่ตั้มรีบยื่นร่มให้

“ค่ะ ๆๆ ขอบคุณนะคะพี่ตั้ม” รุ่นน้องทั้งสองขอบคุณแล้วกางร่มฝ่าฝนออกไป ส่วนพี่ตั้มก็ยอมเดินตากฝนไปยังโรงอาหาร สาวต่างมหาลัยได้เห็นดังนั้นก็ยิ่งปลื้มพี่ตั้มเข้าไปใหญ่ แล้วสองคนนี้ก็ได้คุยกัน แล้วก็ได้เป็นแฟนกันเลย ( เออ..ง่ายดีแท้น้อ )

มาที่สองสาวนักกิจกรรมครับ  ไม่ได้หวือหวาอะไรหรอก ก็เหมือนพี่ตั้มนั่นแหละ แนวไปแอบปลื้มเค้ามกกว่า แล้วเค้าก็ตกลงลองคบอะไรประมาณนี้อ่ะ สองคนนี้เป็นบุคคลปริศนาครับ ไม่ค่อยมีใครได้รู้เรื่องพวกเธอเท่าไหร่ รู้อีกทีก็ขายออกกันไปซะแล้ว ออกเป็นแพคคู่ตามเคย

มาที่สองหนุ่มกันบ้าง นายแมค กับ นายกาวนั่นเองสองคนนี้เป็นแนวแอบรักอีกแล้วครับ น่าสงสารจัง ทำไมนะ เค้าคนนั้นถึงไม่เคยสนใจเลย

เริ่มที่แมคครับ แมคมันเล่าว่า มันกำลังแอบชอบคน ๆ หนึ่งเป็นคนที่มีนิสัยไม่ค่อยยอมใคร แต่คน ๆ นี้ก็มีมุมน่ารักเหมือนกัน ซึ่งแมคแอบไปเห็นมา เขาน่ารักมากในมุมนี้  แมคบอกว่าพอเห็นก็ตกหลุมรักเลย และมีครั้งหนึ่งที่แมคเผลอตัว บอกเค้าออกไป  ถึงความรู้สึกที่แท้จริง แต่เค้ากลับไม่สนใจ  แต่แมคก็ไม่ยอมท้อถอยนะ  แมคมันบอกว่าซักวันมันจะทำให้ คน ๆ นี้รู้ให้ได้

“อืม รีบ ๆ บอกเค้าไปล่ะ” แบ๊งค์พูด

“ถ้าบอกช้า เค้าไม่รู้เดี๋ยวเราจะกลับมาเสียใจเองนะ” แบ๊งค์ยังคงปลอบใจแมค

“เราว่าเราบอกเค้าไปแล้วนะ  แต่เค้าคงยังไม่รู้ตัวหรอก”  แมคหันมายิ้มให้นัยน์ตาเศร้า

“เฮ้ย! อย่าทำหน้าแบบนั้นดิ เป็นอะไรมากเปล่า” แบ๊งค์ตกใจ

“เรารักเค้าจริง ๆ นะแต่เค้ามองข้ามเราตลอดเลย” เสียงมันสั่น ๆ แล้วมันก็ปล่อนโฮออกมาไม่อายใครเลยครับ ดีนะที่
ตอนเย็นแบบนี้ที่หน้าคณะ ไม่มีคนแล้ว แบ๊งค์เลยดึงมันมากอด ไม่รู้สิครับ เห็นมันร้องไห้แบบนี้แล้วอยากกอดมันครับ
เผื่อจะทำให้มันรู้สึกสบายใจขึ้นบ้างก็ยังดี  แมคมันเอาแต่ร้องไห้ครับ เราก็อยากจะร้องไห้ตามไปด้วย อยากรู้จังคน ๆ นั้น
มันเป็นใครดีแค่ไหนเชียว  ทำไมแมคถึงต้องยอมเสียน้ำตาให้ด้วย คอนดูนะครับซักวันแบ๊งค์จะหลอกถามจากแมค
แล้วจะไปเอาเรื่องมันให้ได้คอยดู

มาที่เรื่องของ กาวบ้าง มาแนวเดียวกันเลย แอบรับอีกแล้ว  อะไรกันเนี่ย เป็นแฟชั่นใหม่รึไง  ตั้งแต่นายโต้คนแปลกหน้าแล้ว มาที่แมค แล้วก็นายกาวอีก

“เราไม่รู้หรอกนะ ว่าเค้าคิดกับเรายังไง” กาวก้มหน้าพูด

“เราแค่อยากให้เค้ารู้บ้างเฉย ๆ ว่าเรารักและเป็นห่วงเค้า ถึงแม้ว่าเค้าจะมีใครก็ตาม เราก็ไม่สนหรอก ขอแค่ได้รักก็พอ
ใจแล้ว”  แววตาของกาวดูเป็นประกายขึ้นมา

“อ้าว!!!รักเค้าแต่ไม่อยากเป็นแฟนกะเค้าเนี่ยนะ  จะดีหรอ”  แบ๊งค์ถามกาว

“ไม่เป็นไรหรอก ก็บอกแล้วเห็นเค้ามีความสุข เราก็พอใจแล้ว”  กาวยิ้มไป

“แล้วถ้านายอยากรู้ ทำไมไม่ถามเค้าล่ะ ถามอ้อม ๆ ก็ได้” แบ๊งค์เสนอแนวทาง

“เราลองทำแล้ว แต่ยังไม่รู้ตัวเลย สงสัยเราคงอ้อมไกลไปมั้ง”  กาวพูดแล้วหัวเราะ

“อ่ะนะ...เราว่าคน ๆ นั้นก็ต้องโง่ด้วยแหละ กาวอุตสาห์บอกไปแล้วยังไม่รู้ตัวอีก” แบ๊งค์พูดแล้วหัวเราะตาม

“อย่าไปว่าเค้าเลย  เราว่าที่เค้าไม่รู้ก็คงเพราะเค้ายังไร้เดียงสาอยู่อ่ะ” กาวแก้ตัว

“อานะ...นี่ขนาดแอบรักนะเนี่ย ยังแก้ตัวแทนกันเลย ใครได้กาวเป็นแฟน คงโชคดีตายเลยนะเนี่ย” แบ๊งค์พูดยิ้ม ๆ

“ไม่ถึงขนาดนั้นหหรอก เรมันก็แค่คนธรรมดาอ่ะนะ” กาวพูดเสียงเรียบ ๆ

“อีกอย่าง ตอนนี้เค้าคงมีคนอื่นไปแล้วแหละ เราคงไม่มีสิทธิ์แล้วล่ะ”  กาวมองเหม่อ

“อ้าว....ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ นายไปบอกเค้าช้าไปหรอ” แบ๊งค์ถาม

“อืม คงเป็นแบบนั้นแหละ มีคนมาตัดหน้าเรา แล้วเค้าก็เลยหลุดมือเราไป” กาวซึมลง

“แล้วนายไม่มีโอกาสพูดเลยหรอ ก่อนที่เค้าคนนั้นจะถูกอีกคนมาตัดหน้าเอาไปอ่ะ”

“มีก็มีนะ ถือว่าบ่อยด้วย แต่เราไม่บอกเค้าเองแหละ” กาวยังคงเหม่อ

“อ้าว แล้วทำไมไม่บอกล่ะ เห็นมั้ยโดนชิ่งเลย” แบ๊งค์บอกให้กาว

“เราว่าเราขอเก็บเค้าไว้ในความทรงจำดีกว่านะ”  กาวยิ้ม

“ให้เค้าเป็นแบบนี้แหละ เราพอที่จะเห็นเค้าจากตรงนี้แหละ”  กาวเริ่มหลับตา

“เค้าดูสวยงาม ร่าเริง เสมอแหละในใจเรา”

“แค่เรามีเค้าให้นึกถึงเราก็พอใจแล้ว”

นายกาวเนี่ยดูเป็นคนที่เสียสละจัง  คิดแล้วก็สงสาร นี่แหละครับ ความรักของคนที่อยู่รอบ ๆ  ตัวแบ๊งค์มีทั้งสมหวัง ผิดหวัง
อมทุกข์ แบ๊งค์ได้เห็นความเป็นไปในความรักของคนหลาย ๆ คน และหลาย ๆ คู่ ซึ่งแบ๊งค์ก็จะพยายามเอามาปรับใช้กับ
คู่ของแบ๊งค์กับพี่อาร์ทให้มากที่สุด ไม่รู้สิครับ แบ๊งค์เริ่มกลัวแล้ว  กลัวที่จะเสียพี่อาร์ทไป นี่คงเรียกว่ารักได้แล้วมั้ง......
*************************
ขอนู๋ลุ้นนาน ๆหน่อยก็ไม่ได้  เหมือนรู้ตัวว่าจะโดนหักอกเลยคับ... พี่คนเขียนอ่ะ
  คับ

[kYos]

ง่ะ..  แอบรักเค้าข้างเดียว มานเปลี่ยนหัวจาย 

[Poes]

  น่างสงสารคนแอบรักจัง 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

คนเรามักจะพูดเสมอว่าเลือกคนผิด
อย่าไปคิดงั้นเลย คนเรามีโอกาสที่จะมีความสุขมัน ตอนนั้นก็จงทำมันให้ดีที่สุดดีกว่า
 

[MyLoveMyBabe]

ตกลงว่าคนแปลกหน้าในเอ็มต้องเป็นกาวแน่ๆเลย ตอนแรกนึกว่าพี่ตั๊ม อิอิ

ว่าแต่ทั้งแมค ทั้ง กาว น่าสงสารนะนี่  เจ้าตัวก้ยังไม่รู้ตัวอีก เฮ้อ แบงค์เอ๋ยยย 

พี่อาร์ทโชคดีนะนี่ที่รีบชิงบอกความในใจไปก่อน หุหุ จะจำไว้ว่า รู้สึกไรกะใครจะรีบบอกออกปายย เหอๆๆ

มาต่ออีกไวๆนะคร๊าบบ 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[THIP]

แมคกับกาว นี่แอบรักแบงค์ทั้งคู่เลยเหรอ  เสน่ห์แรงจริงนะ 

[pajaa]

นิดนึงส์คับ
*****************************
บทที่ 12 กันและกัน


“ แบ๊งค์วันนี้พี่ไม่กลับคอนโดนะ “ พี่นุ่นพูดตอนอยู่บนรถด้วยกัน

“อ้าว ทำไมหล่ะ” แบ๊งค์ถาม

“ก็พี่มีทำวิจัยอ่ะ กะว่าจะไปค้างบ้านเพื่อน แล้วช่วยกันทำ”  พี่นุ่นอธิบาย

“อืม ก็ได้ ๆ ใช่สิ แบ๊งค์มันไม่สำคัญอยู่แล้วนี่นา” แบ๊งค์แกล้งตัดพ้อ

“อานะ โอ๋ ๆๆๆ อย่างอนนะ” พี่นุ่นปลอบ

“แล้วแบ๊งค์จะกลับยังไงอ่ะ”  พี่นุ่นถามขึ้นบ้าง

“คงขึ้นรถเมล์ กลับอ่ะไม่เป็นไรหรอก”  แบ๊งค์ตอบ  แล้วพี่นุ่นก็ส่งแบ๊งค์ที่เดิม หน้าคณะนั่นเอง ตอนนี้เพื่อน ๆ ของแบ๊งค์
นั่งกันเต็มไปหมด ทั้งหมดคุยกันแต่เรื่องของกีฬามหาลิทยาลัยที่ใกล้เข้ามา ดูทุกคนตื่นเต้นกันจัง

“อีกไม่เท่าไหร่แล้วนะ ก็จะถึงกีฬามหาลัยแล้ว”  กาวพูด

“อืม  ตื่นเต้นว่ะ เกิดมายังไม่เคยเป็นหลีดเลย”  แมคพูดอาย ๆ

“อืม กูก็ด้วย ไม่เคยเลย”  พี่ตั้มพูดขึ้นบ้าง

“อยากให้ถึงเร็ว ๆ จัง อยากเห็นตัวประหลาดเต้นอยู่กลางสนาม  อิอิ”  แบ๊งค์แซวแล้วหันหน้าไปทางพี่ตั้ม พี่ตั้มก็จ้องกลับ

“ระวังไว้นะ มึง!!!!!”  พี่ตั้มทำหน้าโกรธ แล้วก็ลุกขึ้นจะตีหัวแบ๊งค์  แบ๊งค์ก็เลยวิ่งหนี  ตอนนี้เรากลับกลายไปเป็นเด็ก
ประถมกันอีกแล้ว คนที่โต๊ะเลยหัวเราะกันใหญ่

ตกเย็น ขณะที่แบ๊งค์กำลังจะไปรอรถเมล์กลับคอนโด  พี่อาร์ทก็โทรหาแบ๊งค์

“น้องแบ๊งค์อยู่ไหนแล้วครับ”  พี่อาร์ทถาม

“กำลังจะกลับคอนโดครับ” แบ๊งค์ตอบ

“เดี๋ยวพี่ไปส่งเอามั้ยครับ” พี่อาร์ทเสนอทาง

“พี่อาร์ทซ้อมบาสไปเถอะครับ  อ๊ะ!!!รถมาแล้วไปก่อนนะครับ  บายครับ”  แล้วแบ๊งค์ก็รีบวางสายแล้วขึ้นรถไป รถเมล์ใน
ช่วงเวลานี้กำลังดีเลยครับ ใครไม่ค่อยแยะมากมาย นั่งได้สบาย พอมาถึงที่คอนโด   พี่นุ่นก็โทรเข้ามาหาครับ

“แบ๊งค์ พี่ข่าวร้ายมาบอกอ่ะ”  พี่นุ่นทำเสียงเศร้า

“อารายอีกล่ะป้า”  แบ๊งค์ถาม

“พี่ว่า พี่คงต้องได้ค้าง ซัก 2 วันอ่ะ”  พี่นุ่นทำเสียงเศร้าต่อไป

“ไรว้า.....ทิ้งน้องอีกแระ”   แบ๊งค์ตัดพ้อ

“ไม่ต้องห่วง  พี่ส่งองครักษ์  ไปให้แล้ว  อิอิ”  พี่นุ่นพูดแปลก ๆ

“หา......อะไรนะ”  แบ๊งค์ถามย้ำงง ๆ

“ไม่มีอะไร  สบายดี  กินข้าวแล้ว แค่นี้นะ”  แล้วเจ้แกก็วางสายไปเลย  ไรว้า..ซะงั้น   แล้วก็มาถึงบางอ้อครับ ตอนที่มีเสียง
กริ่งหน้าประตูดังขึ้น   พี่อาร์ทมาครับ ถือของพะรุงพะรังเลย  คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ  พี่อาร์ทเล่าให้ฟังว่า พี่นุ่นเป็นห่วง
ว่าแบ๊งค์อยู่คนเดียวก็เลยโทรไปหาพี่อาร์ท  ขอให้พี่อาร์ทมาอยู่เป็นเพื่อนแบ๊งค์ ( มันจะปลอดภัยมากกว่าเดิมมั้ยเนี่ย ) 
ประกอบกับพี่อาร์ทก็เป็นห่วงแบ๊งค์เหมือนกัน ก็เลยยินดีที่มาอยู่เป็นเพื่อน

“แล้วขนอะไรมาตั้งเยอะตั้งแยะเนี่ย จะอยู่เป็นปีเลยหรอไง”  แบ๊งค์พูดเมื่อเห็นข้าวของที่พี่อาร์ทนำมาด้วย

“ก็คิดไว้แบบนั้นนะ  แล้วแบ๊งค์จะให้พี่อยู่ด้วยรึเปล่าล่ะ”  พี่อาร์ททำหน้าทะเล้น

“.........................”  แบ๊งค์ไม่พูดทำท่าค้อนกลับไป

“คือพี่คิดไว้ว่า  จะเอาของบางส่วนมาฝากไว้ที่ห้องแบ๊งค์อ่ะ”   พี่อาร์ทพูดขณะจัดแจงของ

“เอามาไว้ทำไม  บ้านพี่อาร์ทก็มีไม่ใช่หรอ”  แบ๊งค์พูดประชด

“ก็ใช่นะ  แต่เผื่อเอาไว้ถ้าพี่ได้มาค้างอีกไง”  พี่อาร์ท พูดเสียงนุ่ม

“ไม่หรอก  คงไม่มีวันนั้นหรอก “  แบ๊งค์ทำเสียงประชดอีกตามเคย

“ป่ะพี่ง่วงนอนแล้ว  ไปจัดที่นอนก่อนป่ะ” พี่อาร์ทพูดพร้อมดันเอวแบ๊งค์ให้เข้าไปในห้องนอน

“อะไร ๆๆ วันนี้ไม่ต้องเลย พี่นุ่นไม่อยู่ไม่ต้องหากำลังมาเสริม  นอนที่โซฟานั่นแหละ”  แบ๊งค์พูดเยาะเย้ย

“ได้ไงล่ะ  อุตสาห์มาอยู่เป็นเพื่อน จะให้นอนข้างนอกซะงั้น แบ๊งค์ไม่สงสารพี่หรอครับ” พี่อาร์ททำหน้าน้อยใจ

“อือใช่  แบ๊งค์เป็นพวกใจร้ายอ่ะ  ทำไมหรอ”  แบ๊งค์ทำหน้าทะเล้น

“งั้นพี่จะไปฟ้องพี่นุ่น  แล้วจะบอกคนอื่น ๆ ว่าคนเชียงใหม่ใจร้าย”  พี่อาร์ททำเสียงงอน

“อ้าว   ได้ไงล่ะ”  แบ๊งค์เริ่มไม่พอใจ

“งั้นต้องให้พี่นอนในห้องด้วย ไม่งั้นพี่ไม่ยอม”  พี่อาร์ททำตัวเป็นเด็กไปแล้ว (-“-)

“ก็ได้ ๆๆ เข้ามาดิ”  แบ๊งค์จำยอม  แล้วพี่อาร์ทก็ทำท่าดีใจยกใหญ่  ที่ได้เข้ามานอนในห้องนอนของแบ๊งค์อีกครั้ง  แล้ว
แบ๊งค์ก็เข้าไปอาบน้ำก่อนแบบจำใจ  เพราะเหตุผลเดียวกับ คราวที่แล้ว  แต่วันนี้ในจังหวะที่แบ๊งค์จะเปิดประตูห้องน้ำ
แบ๊งค์เริ่มระวังตัวมากขึ้นกลัวว่า จะมีตัวอะไรพุ่งพรวดมาเหมือนคราวที่แล้วอีก  แบ๊งค์หลบอยู่อีกฟากของประตู  แล้วค่อย
ๆ เดินย่องออกมาจากห้องน้ำ   อ้าว.......พี่อาร์ทหายไปไหนเนี่ย  บนเตียงก็ไม่มี  ไปไหนอ่ะ  ขณะที่กำลังเดิน ออกมาจะ
สำรวจห้อง พี่อาร์ทก็พุ่งมาจากไหนไม่รู้ มาทำแบบเดิมเลยครับ

“หอมจังเลย เด็กดื้อ....อื้อ...”  พี่อาร์ทพูดแล้วหอมแก้มครับ

“พี่อาร์ทปล่อยแบ๊งค์นะ  แล้วก็ไปอาบน้ำได้แล้ว”  แบ๊งค์พยายามดิ้น  แต่พี่อาร์ทกอดแน่นขึ้น แล้วเอาแต่หอมแก้ม

“ถ้าพี่อาร์ทไม่ปล่อย  แบ๊งค์งอนจริง ๆ ด้วย” ต้องใช้มุกนี้ครับ  แล้วก็ได้ผล พี่อาร์ทหยุดแล้วยอมไปอาบน้ำแต่โดยดี  แบ๊งค์
ก็เลยเช็ดผมให้แห้ง  แล้วไปนั่งอ่านหนังสือบนเตียง  ตอนนี้เสียงฝักบัวในห้องน้ำเงียบไปแล้ว พี่อาร์ท  คงอาบน้ำเสร็จแล้ว
 แบ๊งค์ก็ยังคงอ่านหนังสือต่อไป  ประตูห้องน้ำเปิดแล้ว  แต่พี่อาร์ทยังไม่ยอมออกมา  จะเล่นแผนไหนเนี่ย   แบ๊งค์ค่อย ๆ
ชะเง้อมอง  พอเห็นว่ายังไม่ออกมาแบ๊งค์ก็เลยไม่สนใจ  แล้วพี่อาร์ทก็มายืนปลายเตียง โดยมีผ้าขนหนูคลุมหัว  แบ๊งค์ค่อย
ๆ เงยหน้ามอง  อยู่พี่อาร์ทก็พุ่งตัวขึ้นมาบนเตียง ขึ้นคร่อมแบ๊งค์  เอามือจี้เอวแบ๊งค์

“พี่อาร์ทไม่เอา ไม่เล่นเดี๋ยวแบ๊งค์ฉี่ราดนะ”  แบ๊งค์ดิ้นไปมา

“อิอิ  งั้นเช็ดหัวให้พี่หน่อย”  พี่อาร์ทพูดแต่ยังไม่หยุด  ยังเอามือจี้เอวแบ๊งค์อยู่

“มีมือก็เช็ดเองดิ”  แบ๊งค์พูดประชด

“โห.......พูดแบบนี้ใช่มั้ย”   พี่อาร์ทเอามือจี้เอวต่อไป  แล้วหอมแก้มแบ๊งค์ไปด้วย

“ยอมมั้ย......ยอมมั้ย”  พี่อาร์ทขู่

“โอย....ไม่ไหวแล้ว   ยอมก็ได้”   แบ๊งค์เลยต้องจำยอม  เช็ดหัวให้พี่อาร์ท  พี่อาร์ทดูไปดูมาก็ไม่น่าเชื่อ  ว่าจะทำตัวเด็ก
ได้ขนาดนี้  จากวันแรก ๆ ที่แบ๊งค์รู้จัก พี่อาร์ทดูขรึมมาก  เล่นเอาแบ๊งค์ไม่กล้าที่จะเข้าไปพูดด้วย  จากที่แบ๊งค์เกร็ง ๆ เวลาเจอพี่อาร์ท แต่ตอนนี้คนที่แสนเคร่งขรึมคนนั้น  กลับกลายมาเป็นเด็กเล็กที่นั่งอยู่ตรงหน้า แล้วให้แบ๊งค์เช็ดหัว  ไม่น่า
เชื่อเลยว่าเราจะสนิทกันได้ขนาดนี้

แล้วเราสองคนก็นอนด้วยกัน  โดยที่แบ๊งค์อยู่ในอ้อมกอดของพี่อาร์ทเหมือนดิม  เราไม่ได้หลับหรอกนะ  นอนคุยกันอยู่ คุย
กันเรื่องต่าง ๆ นานา

“พี่อยากอยู่ใกล้ ๆ แบ๊งค์แบบนี้ตลอดไปจัง”  พี่อาร์ทพูดโดยมองหน้าแบ๊งค์

“........................”  แบ๊งค์มองหน้าพี่อาร์ทแต่ไม่พูดอะไร

“แบ๊งค์.................”  พี่อาร์ทเรียกชื่อแบ๊งค์แต่ไม่พูดอะไร

“มีอะไรหรอครับ”  แบ๊งค์ถามออกไป

“พี่รักแบ๊งค์มากนะ.........”  พี่อาร์ทพูดแล้วเงียบอีกละ

“ครับแบ๊งค์รู้   มีอะไรรึเปล่าครับ”  แบ๊งค์ยังคงสงสัยในคำพูด

“คืนนี้..........แบ๊งค์เป็นของพี่นะ”  พี่อาร์ทมองหน้าจริงจัง (o_O)ว๊ากกกกกก  นี่มันอะไรกันเนี่ย  แบ๊งค์คิดในใจ  ตอนนี้ทำ
อะไรไม่ถูกเลย  จะยอมหรือไม่ยอมดี  โอยทำไงดีเนี่ย 

“พี่รู้นะ  ว่ามันอาจปุบปับสำหรับแบ๊งค์”  พี่อาร์ทำเสียงเข้มต่อไป

“พี่ขอให้แบ๊งค์เชื่อใจพี่นะ  พี่รักแบ๊งค์จริง ๆ “  พี่อาร์ทมองหน้าทำสายตาอ้อนวอน

“..........................”  แบ๊งค์เงียบดิครับ ไม่รู้จะทำตัวยังไง นี่เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย  ทำตัวไม่ถูกเลย  ไอ้ความทะลึ่ง
ทะเล้นหายไปหมด  แล้วแบ๊งค์ก็เลยตัดสินใจ  พยักหน้าออกไป

“พี่ดีใจจังเลยครับ  พี่รักแบ๊งค์นะ”  พี่อาร์ทยิ้มแล้วหอมแก้มแบ๊งค์  แล้วก้มลงมาจูบแบ๊งค์  เป็นจูบแรกของแบ๊งค์เลยครับ
  พี่อาร์ทค่อย ๆ สอดลิ้นอุ่น ๆ เข้ามาในปาก  แบ๊งค์จึงค่อย ๆ เผยอปากรับรสจูบของพี่อาร์ท เป็นจูบที่หอมหวานจริง ๆ 
จากนั้นก็เริ่มไซร้ลงมายังซอกคอ  พี่อาร์ทปลดกระดุมชุดนอนแบ๊งค์  แล้วไซร้ลงมาเรื่อย ๆ จนถึงยอดอก แล้วพี่อาร์ทก็เลีย
ที่หัวนมของแบ๊งค์  รู้สึกเสียวมากครับ ได้แต่กลั้นเสียง  ไม่กล้าร้องครับ

“กลั้นไว้ทำไมล่ะครับ  เสียดายออก ร้องออกมาเลย”  พี่อาร์ทพูดเสียงกระเส่า แล้วยิ้มครับ

“อะ.....อะ...อื้อ”  แบ๊งค์เริ่มคราง  ตอนนี้พี่อาร์ทถอดเสื้อของพี่เค้าออกแล้วครับ  หุ่นพี่อาร์ทดูดีมาก คงเป็นผลมาการที่เล่น
บาสอ่ะครับ หุ่นเลยดีขนาดนี้ ผิวขาวเนียน กล้ามท้องเป็นลอน  แล้วพี่อาร์ทก็ถอดเสื้อให้แบ๊งค์บ้าง พี่อาร์ทเลียต่ำลงไป
เรื่อย ๆ จนถึงหน้าท้อง  จากนั้นพี่อาร์ทก็ค่อย ๆ ดึงกางเกงนอนแบ๊งค์ออก  เผยให้เห็นเจ้าน้องชายที่กำลังตื่นตัวอยู่ ( คือ
เวลานอนแบ๊งค์จะไม่ใส่กางเกงในอ่ะครับ  ปล่อยให้โอโบ๊ะจามะอยู่สบาย ๆ ไม่อึดอัด )  พี่อาร์ทจับมันรูดขึ้นลง  เล่นเอา
แบ๊งค์ทนไม่ไหวจนต้องร้องครางออกมา  พี่อาร์ทหัวเราะหึหึ เบา ๆ  ดูพี่อาร์ทมีความสุขจังเวลาที่ได้เห็นหน้าแบ๊งค์ตอน
ครางออกมา  แล้วพี่อาร์ทก็ครอบปากลงไปที่น้องชายของแบ๊งค์  ทำเอาแบ๊งค์อึ้งไปเหมือนกัน ที่พี่อาร์ททำแบบนั้น

“อะ...พี่อา...อาร์ท ท..ทำแบบนี้จะ..ดีหรอครับ....อะ”   แบ๊งค์พูดไปครางไป

“ดีสิครับ  เพราะพี่รักแบ๊งค์ไง”   พี่อาร์ทเงยหน้าขึ้นมาพูดก่อนที่จะ ครอบปากที่น้องชายของแบ๊งค์ต่อ  พี่อาร์ทดูดแล้วเลีย
วน ๆ ที่ยอด  เล่นเอาแบ๊งค์เสียวมากเลยครับ  พี่อาร์ทยังคงครอบปากต่อไป  แล้วไม่นานแบ๊งค์ก็พุ่งน้ำรักออกไปเต็มปากพี่อาร์ท

“ขะ.....ขอโทษครับ”   แบ๊งค์รู้สึกผิด

“เสร็จแล้วหรอ  เร็วจังนะ”  พี่อาร์ทยิ้ม

“........(-//////-)........”   อายหน้าแดงเลยครับ   ก็คนมันไม่เคยนี่นา  แล้วพี่อาร์ทก็ลุกขึ้นถอดกางเกงลงบ้างครับ  ท่อนเนื้อ
ของพี่อาร์ทใหญ่  และดูแข็งแรงมากครับ  ถ้ากรูส์โดนเข้าไปจะตายมั้ยเนี่ย  แบ๊งค์คิดในใจ   มันดูใหญ่มากเลยครับ

“กลัวหรอครับ  น้องแบ๊งค์”  พี่อาร์ทถาม  แบ๊งค์ได้แต่ผงกหัวไป

“อย่ากลัวน่า  ทำให้พี่หน่อยนะครับ  เด็กดื้อ”   พูดเสร็จแบ๊งค์ก็ค่อย ๆ ครอบปากไปที่ท่อนเนื้อของพี่อาร์ท  ไม่รู้ทำไงครับ 
ก็เลยรูดขึ้นลงแบบที่พี่อาร์ททำให้เมื่อกี้นั่นแหละ  พี่อาร์ทก็ครางเบา ๆ ฟังแล้วเสียวจังอ่ะ (>_<”)  ทำแบบนี้ไปได้ซักพัก 
พี่อาร์ทก็บอกแบ๊งค์ว่าพอก่อนจากนั้นก็ ผลักแบ๊งค์ลงนอน โดยที่พี่อาร์ทคร่อมตัวแบ๊งค์ไว้อยู่  พี่อาร์ทประกบจูบกับแบ๊งค์
พี่อาร์ทลุกขึ้นนั่งอยู่ที่หว่างขาแบ๊งค์  โดยที่ขาแบ๊งค์พาดอยู่บนตักของพี่อาร์ท  นี่เราจะโดนอัดถั่วแร้นหรอเนี่ย  จะตายมั้ย
วะ  แบ๊งค์คิดในใจ  อยู่ ๆ พี่อาร์ทก็เอื้อมมาหยิบ  ของบางอย่างที่หัวเตียงของแบ๊งค์  เจลหล่อลื่นนั่นเอง  เฮ้ย.......กรูส์มี
ของแบบนี้ด้วยหรอ   แบ๊งค์คิดในใจ

“พี่เอามาเตรียมไว้ตอนที่น้องแบ๊งค์อาบน้ำอ่ะครับ”  พี่อาร์ทอธิบาย   นี่กะว่าคืนนี้ต้องได้แน่ ๆ ใช่มั้ยเนี่ย ถึงได้เตรียมพร้อมขนาดนี้

“ไม่ต้องกลัวนะครับ  ทำตัวสบาย ๆ ”  พี่อาร์ทพูดขณะที่เห็นว่าแบ๊งค์ทำท่าเกร็ง ๆ จากนั้นพี่อาร์ทก็บีบเจลใส่มือแล้วทาที่
ท่อนเนื้อของพี่อาร์ท  แล้วจากนั้นก็ทาที่ประตูหลังของแบ๊งค์  มันรู้สึกเย็น ๆ ครับ เล่นเอาซะเสียวเลย

“ไม่ต้องกลัวนะ”  พี่อาร์ทพูดก่อนจะจับท่อนเนื้อของพี่เค้ายัดเข้าไปที่ประตูหลัง  ซึ่งตอนนี้เข้าได้ทั้งหัวแล้ว  เจ็บมากครับ

“อะ....อ๊า....”  แบ๊งค์ เผลอครางออกมา  จากนั้นพี่อาร์ทก็ดันเข้าไปจน มิดท่อนเนื้อเลยครับ  ตอนนั้นเจ็บมากจนต้องร้อง
ดัง ๆ ออกมาหนึ่งที  รู้สึกจุก ๆ แน่น ๆ ยังไงไม่รู้ครับ แล้วพี่อาร์ทก็เริ่มซอยเข้า-ออก  ตอนนี้ยิ่งจุกกว่าเดิมครับ

“อ๊า ๆๆๆๆๆ”  แบ๊งค์คราง

“ทนหน่อยนะครับ  เด็กดื้อของพี่”   พี่อาร์ทพูดเสียงกระเส่า  แล้วก็เร่งจังหวะการซอยขึ้นเรื่อย ๆ  แบ๊งค์ก้ได้แต่ร้องครางออกมา

“พี่ขอปล่อยในตัวแบ๊งค์นะครับ”  แบ๊งค์พยักหน้า จากนั้นก็รู้สึกว่า ท่อนเนื้อของพี่อาร์ทกระตุกฉีดน้ำรักเข้าไปที่ประตูหลัง
ของแบ๊งค์  แต่พี่อาร์ทยังคงปล่อยให้ท่อนเนื้อค้างอยู่อย่างนั้น  แต่คราวนี้   พี่อาร์พลิกตัวให้แบ๊งค์ขึ้นมาอยู่ข้างบน

“ แบ๊งค์ช่วย ขย่มพี่หน่อยดิครับ  พี่หมดแรงแล้ว”  พี่อาร์ททำหน้าทะเล้น

“หมดแรงแล้วก็พอดิ  แบ๊งค์ทำไม่เป็นหรอก”  แบ๊งค์พยายามปฏิเสธ

“ไม่เอาอ่ะ  แบ๊งค์ทำให้หน่อย  แบ๊งค์ไม่รักพี่อาร์ทหรอครับ”  พี่อาร์ททำท่าเหมือนจะงอน

“.......................”  แบ๊งค์เงียบ

จากนั้นพี่อาร์ทก็เด้งเอว  แบ๊งค์ก็เลยขย่มตามจังหวะเอวของพี่อาร์ท  พี่อาร์ทดึงตัวแบ๊งค์ลงมาจูบแล้วเร่งจังหวะการซอย 
พี่อาร์ทจับน้องชายของแบ๊งค์รูดขึ้นลงตามไปด้วย  ยิ่งพี่อาร์ทเร่งจังหวะการรูดขึ้น-ลง  แบ๊งค์ก็ยิ่งเร่งจังหวะการขย่ม  แล้ว
แบ๊งค์ก็พุ่งน้ำรักอีกรอบเต็มหน้าท้องพี่อาร์ท  จากนั้นพี่อาร์ทฉีดน้ำรักเต็มประตูหลังของแบ๊งค์อีกรอบเช่นกัน  แบ๊งค์ลงไป
ซบที่อกของพี่อาร์ท นอนหอบแฮก ๆ พี่อาร์ทก็หัวเราะออกมา

“เป็นยังไงล่ะ  เหนื่อยล่ะสิ”  แบ๊งค์พยักหน้าไป

“แล้วสนุกมั้ยล่ะครับ”  พี่อาร์ทถาม  แบ๊งค์อายหน้าแดงแล้วพยักหน้าไป

“ถ้าสนุก งั้นทีหลังเรามาสนุกกันอีกนะ”  พี่อาร์ททำหน้าทะเล้น

“ไม่นะ  ไม่เอาแล้ว”   แบ๊งค์พูดขึ้นบ้าง  แล้วรีบส่ายหัว  พี่อาร์ทหัวเราะเบา ๆ

จากนั้นพี่อาร์ทก็อุ้มแบ๊งค์เข้าไปในห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำชำระล้างร่ายกาย  ที่โซมไปด้วยเหงื่อ  รู้สึกแปลก ๆ นะครับ อาบน้ำ
กับคนอื่น  เกิดมาอาบคนเดียวตลอด ไม่เคยมีใครมาอาบด้วยเลย  เมื่ออาบเสร็จเราใส่ชุดนอน  แล้วช่วยกันจัดผ้าปูที่นอนยุ่งไปหมดแล้ว  จากนั้นเราก็เข้านอนกันตามปกติ โดยที่แบ๊งค์ยังคงอยู่ในอ้อมกอดของพี่อาร์ทเช่นเดิม  อบอุ่นจังครับ
 ในใจก็คิดว่าถ้าเมื่อกี้  พี่นุ่นนอนอยู่ห้องข้าง ๆ พี่นุ่นจะได้ยินเสียงมั้ยนะ  แล้วถ้าเกิดคราวหน้าแล้วเรามีอะไรกันอีกล่ะ  ถ้า
พี่นุ่นอยู่ด้วยคงอายหน้าดู  แล้วแบ๊งค์ก็เผลอหลับไป
*********************
  คับ

[มะนาว]

มาต่อไวไวน้า...
เป็นกำลังใจให้ค้าบ.....