ลางสังหรณ์อะไรกันรึคับ
ยังไม่ได้อ่านเลย :m7:คงอีกซักพักหญ่าย ๆ แปะโป้งไว้ก่อน
************************
บทที่ 60 พี่ตั้ม
ช่วงนี้แบ๊งค์เป็นอะไรก็ไม่รู้ครับ ชอบสะดุ้งตื่นตอนเช้าตลอด แบ๊งค์ก็เลยไม่ค่อยไปมหาวิทยาลัยพร้อมกับพี่นุ่นซักเท่าไหร่ แต่ก็ยังกลับด้วยกันเหมือนปกตินั่นแหละ
“ช่วงนี้บ้าพลังอะไรขึ้นมาล่ะ”
“ตื่นเช้าทุกวันเลย” พี่นุ่นถามครับ
“ไม่รู้สิอยู่ดี ๆ มันก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาเอง” แบ๊งค์ตอบไป
“แล้วนี่สรุป จะไม่ไปมหาลัยพร้อมพี่แล้วใช่มั้ยอ่ะ” พี่นุ่นถามอีก
“ก็คงงั้นและ นั่งรถเมล์ก็หนุกดีอ่า” แบ๊งค์พูด
“งั้นก็ตามใจแล้วกันระวัง ๆ ตัวหน่อยก็แล้วกันนะ” พี่นุ่นพูด
“คับป๋ม” แบ๊งค์แกล้งตอบไป โดยทำเสียงเลียนแบบเด็ก ๆ
วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งเหมือนกัน ที่แบ๊งค์เกิดอาการบ้าพลัง ตื่นเช้าอีกครั้ง แน่นอนแหละว่า แบ๊งค์นั่งรถเมล์มามหาวิทยาลัยเอง และทุกครั้งที่แบ๊งค์มามหาวิทยาลัยแต่เช้าแบบนี้ แบ๊งค์ก็ต้องมาเจอพี่ตั้มทุกครั้ง วันนี้ก็เช่นเดียวกัน
“มมาช้าไปนะเนี่ยวันนี้” พี่ตั้มพูดขึ้นเมื่อเห็นแบ๊งค์เดินเข้ามา
“จะให้ตื่นเช้าแค่ไหนล่ะ แบ๊งค์ไม่ได้ถึกเหมือนพี่ตั้มซะหน่อย ที่จะได้ตื่นเช้าขนาดนั้น” แบ๊งค์พูด
“เลิกบ่นได้แล้ว ป่ะไปหาอะไรกินกัน” แล้วพี่ตั้มก็พาแบ๊งค์มานั่งที่ร้านโจ๊กเจ้าประจำครับ อ่ะ...ลืมบอกไป ตั้งแต่แบ๊งค์ตื่นเช้าน่ะ แบ๊งค์มาทานโจ๊กที่นี่เป็นประจำเลย
จนตอนนี้ก็สนิทกับเจ้าของร้านเหมือนพี่ตั้มไปซะแล้ว
“โจ๊กพิเศษใส่ไข่ ไม่หมูไม่ผัก กับปาท่องโก๋” พี่ตั้มตะโกนสั่งไปครับ
“เอาอีกแล้วหรอเนี่ย”
“ตกลงแบ๊งค์จะไม่กินโจ๊กอย่างอื่นเลยหรอ” เจ้าของร้านทักขึ้นครับ เมื่อเห็นว่าแบ๊งค์ชอบทานแต่โจ๊กเปล่า ๆ
“ผมก็บอกให้มันกินอย่างอื่นแล้วนะ แต่มันไม่ยอม” พี่ตั้มช่วยเสริมครับ
“ก็แบ๊งค์ชอบกินแบบนี้นี่นา” แบ๊งค์แก้ตัวไป
“ไม่รู้แหละ วันนี้พี่ไม่ขายโจ๊กเปล่า ๆ หรอก”
“แบ๊งค์ต้องกินให้เหมือนเจ้าตั้ม และต้องกินให้หมดด้วย” พี่เจ้าของร้านพูดครับ
“ไม่ไหวนะ กินเยอะ ๆ แบบพี่ตั้มแบ๊งค์ก็ท้องแตกตายอ่ะดิ” แบ๊งค์พูดครับ
“ไม่ต้องเลย กินแต่โจ๊กเปล่า ๆ มันจะไปได้ประโยชน์อะไร” พี่ตั้มพูดครับ แล้วอีกไม่นาน เจ้าของร้านก็นำโจ๊กที่พวกเราสั่งมาเสิร์ฟให้ถึงที่โต๊ะ โดยเป็นโจ๊กใส่ไข่พิเศษ 2 ที่กับปาท่องโก่ อีกหนึ่งจาน
“แบ๊งค์จะกินหมดมั้ยเนี่ย” แบ๊งค์บ่นขึ้นครับ เมื่อเห็นว่าโจ๊กมันเยอะมาก
“ไม่รู้แหละ ถ้ากินหมดไม่คิดตัง”
“แต่ถ้าไม่หมด ปรับสิบเท่า” เจ้าของร้านพูดครับ
“ให้หมดนะเว้ย มื้อนี้กรูส์ไม่เลี้ยงนะ” พี่ตั้มช่วยเสริมอีกแรงครับ
“โหยยยย บังคับกันเห็น ๆ อ่ะ” แบ๊งค์บ่นไปครับ แล้วก็ต้องจำใจค่อย ๆ กินโจ๊กไป ในสุดก็ทานจนหมด แต่กว่าจะหมดได้ ก็เล่นเอาเกือบตายไปเหมือนกัน
“เห็นมั้ย ก็กินได้ตั้งแยะนี่นา” พี่ตั้มพูดครับ แล้วแบ๊งค์กับพี่ตั้มก็ลุกไปจ่ายเลินกันครับ
“ค่าอะไร บอกแล้วถ้าเจ้าแบ๊งค์มันกินหมด ไม่เก็บตัง” เจ้าของร้านพูดครับ
“ไม่ได้นะครับ ของซื้อของขายน่ะ” แบ๊งค์พูด
“ใช่ครับ ไม่ดีหรอกนะครับ” พี่ตั้มช่วยพูดอีกแรง
“ไม่เอาหรอก ถือว่าเลี้ยงซักมื้อก็แล้วกัน”
“ถ้าจ่ายตังวันนี้นะ พรุ่งนี้ไม่ต้องมาอีกเลยก็แล้วกัน” เจ้าของร้านทำท่าเหมือนจะโกรธ ๆ ถ้าเรายังดื้อที่จ่ายเงิน เราก็เลยได้แต่ขอบคุณเค้า แล้วเดินเข้ามหาวิทยาลัยไป
แบ๊งค์กับพี่ตั้มเดี๋ยวนี้เราคุยกันถูกคอมากขึ้น พี่ตั้มก็ไม่แกล้งแบ๊งค์แล้วด้วย ก็เลยดูเหมือนเราสนิทกันมากขึ้น เหตุผลอีกอย่างคงเป็นเพราะการที่ไปกินโจ๊กด้วยกันทุก ๆ เช้าด้วยแหละมั้ง
“นั่นไง กรูส์บอกแล้วว่าแอบไปกินโจ๊กด้วยกัน” ไอ้แมคพูดขึ้นเมื่อเห็นแบ๊งค์กับพี่ตั้มเดินเข้าไปที่โต๊ะครับ
“ไปไม่มีชวนกันเลยนะ” ปรินซ์บ่นครับ
“ก็หัดตื่นเช้า ๆ แล้วก็มาเช้า ๆ สิจะได้ไปกินด้วยกัน” แบ๊งค์พูด
“ใครจะไปบ้าพลังขนาดนั้นล่ะ ตื่นกันได้ไงก็ไม่รู้” กาวพูดครับ
“หัดตื่นเช้าซะมั่งนะเว้ยมันดีต่อสุขภาพ” พี่ตั้มพูดครับ
“ใช่ ๆ แล้วก็จะได้มากินของอร่อย ๆ ด้วยกันไง” แบ๊งค์ช่วยเสริม ทุกคนก็เลยได้แต่พยักหน้าเห็นด้วยไป.
.
.
วันนี้เป็นวันหยุคครับ แบ๊งค์ไม่มีนัดที่ไหนด้วย สบายจริง ๆ ขอนอนข้ามวันข้ามคืนเลยก็แล้วกัน แต่แล้วแบ๊งค์ก็รู้สึกเหมือนมีคนมานั่งที่ปลายเตียง
ใครกันเนี่ย หรือว่าจะเป็นพี่โป้ง ถอดจิตรมาหา หรือจะเป็นผี..... แต่เฮ้ย!!!!นี่มานสายแล้วนี่ว่า ใครกันแน่นะ แบ๊งค์เลยค่อย ๆ หรี่ตาดู ทีละน้อย อ้าว......พี่ตั้มนั่นเอง
“พี่ตั้ม!!!!” แบ๊งค์ลุกขึ้นมานั่งแล้ว เรียกออกไป
“เหวอ..... เสียงดังทำไมตกใจหมด” พี่ตั้มทำท่าตกใจครับ
“มาได้ไงเนี่ย” แบ๊งค์ถามไป
“อ๋อ....พอดีเจอเรมอนเลยยืมคอปเตอร์ไม้ไผ่มา” พี่ตั้มตอบ
“กวนนักนะ เดี๋ยวก็ถีบให้ซะเลย” แบ๊งค์ขู่ครับ พี่ตั้มเลยจับขาแบ๊งค์เอาไว้
“ไม่ให้ถีบง่าย ๆ หรอกแล้วก็ตื่นได้แล้ว” พี่ตั้มพูด แล้วดึงขาแบ๊งค์ขึ้นครับ ตอนนี้เลยเหมือนแบ๊งค์นอนห้อยหัวอยู่ โดยที่ขาข้างหนึ่งถูกพี่ตั้มจับชูเอาไว้
“พี่ตั้มปล่อยแบ๊งค์ก่อน แล้วมาที่นี่มีธุระอะไรเปล่าเนี่ย” แบ๊งค์โวยวายแล้วถามขึ้นครับ
“ก็จะพาไปเที่ยวไง ถามได้” พี่ตั้มพูดครับ
“ไปเที่ยว......ไม่เห็นนัดแบ๊งค์มาก่อนเลย” แบ๊งค์พูด
“ก็เซอร์ไพรซ์ไง ป่ะไปอาบน้ำได้แล้ว” พูดเสร็จพี่ตั้มก็ปล่อยขาแบ๊งค์ลงในทันทีเลยครับ เล่นเอาแบ๊งค์ไม่ทันตั้งตัวเลย
“โอ้ยยย ปล่อยเบา ๆ หน่อยดิ” แบ๊งค์พูด
“ไปได้แล้ว......” แล้วพี่ตั้มก็ผลักแบ๊งค์เข้าห้องน้ำไปครับ ก่อนที่แบ๊งค์จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ รู้สึกเหมือนพี่ตั้มแอบตบก้นแบ๊งค์ด้วย
“พี่ตั้ม !!!!!” แบ๊งค์โวยขึ้นครับเมื่อรู้แน่ ๆ ว่าพี่ตั้มแอบแต๊ะอั๋ง
“ก้นแฟบนะเราน่ะ อิอิ” พี่ตั้มแซวครับ
“ชิส์” แล้วแบ๊งค์ก็เข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวครับ ก็อาบน้ำล้างหน้า แปรงฟันนั่นและ พอทำจนเสร็จ กำลังจะออกจากห้องน้ำก็นึกขึ้นได้ ว่าตอนนี้มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันตัวอยู่
แบ๊งค์ก็เลยค่อย ๆ แง้มประตูออกมาดูพี่ตั้มครับ อ้าว...พี่เค้าหายไปไหนแล้วเนี่ย แบ๊งค์เลยค่อย ๆ เดินออกมา
“จับได้แล้ว นี่แน่ะ” พี่ตั้มเค้ามาคว้าตัวแบ๊งค์เอาไว้ แล้วจี้ที่เอวครับ
“ไม่เอานะพี่ตั้ม เดี๋ยวผ้าหลุด” แบ๊งค์โวยครับ แล้วพี่ตั้มก็หยุดไป เค้าคงนึกได้มั้ง ว่าตอนนี้แบ๊งค์แค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว พี่ตั้มเลยผละออกไป
“แบ๊งค์ไม่ได้เปลี่ยนชุดในห้องน้ำหรอ” พี่ตั้มถาม
“ก็ใครล่ะ รีบไล่แบ๊งค์เข้าไป”
“เลยไม่ได้คว้าชุดอะไรซักอย่าง” แบ๊งค์พูด
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปรอข้างนอกนะ” เหมือนพี่ตั้มจะอาย ๆ นะ รีบเดินออกห้องไปเลย แบ๊งค์ก็เลยจัดแจงแต่งตัวจนเรียบร้อยก่อนที่จะเดินออกไปนอกห้อง
“อ้าว....แล้วพี่นุ่นล่ะ” แบ๊งค์ถามพี่ตั้มครับ เมื่อเห็นว่าพี่ตั้มน่งอยู่คนเดียว
“เห็นบอกว่าเพื่อนโทรมาตามตัวด่วนน่ะก็เลยรีบออกไปน่ะ ฝากบอกว่าอาจจะกลับดึก ๆ แล้วลอคห้องด้วย” พี่ตั้มพูดครับ
“อืม.....แล้วจะไปรึยังล่ะ” แบ๊งค์ถามไป
“อ่ะ.....อืมไปสิ” พี่ตั้มพูดแล้วเดินออกไปครับ แบ๊งค์เลยเดินตาม เหมือนพี่เค้าจะยังเขิน ๆ อยู่นะ รู้สึกอึดอัดยังไงก็ไม่รู้สิ
“นี่ ๆ เป็นอะไรมากเปล่า นิ่งเลย” แบ๊งค์ถามไปครับ
“ป.....เปล่า ไม่นี่” พี่เค้ายังคงตอบแบบนิ่ง ๆ
“ชอบล่ะสิ ได้แอบแต๊ะอั๋งแบ๊งค์เป็นไงตัวแบ๊งค์หอมเปล่า นุ่มเปล่า” แบ๊งค์วิ่งเข้าไปเกาะแขนพี่ตั้ม จากนั้นก็เงยหน้ามองพี่ตั้มแล้วพูด
“อ่ะ....ไม่วักนิดเลย ปล่อยได้แล้ว” พี่ตั้มเขินครับ ตลกดีจัง เหมือนพี่เค้ากลั้นยิ้มด้วยอ่า
“ชอบล่ะสิ พูดมาเหอะ” แบ๊งค์แซวไม่เลิกครับ
“พอได้แล้ว เดี๋ยวก็ถีบให้หรอก” พี่ตั้มพูดครับ แบ๊งค์เลยรีบปล่อยแขนแล้ววิ่งหนีไป โดยมีพี่ตั้มไล่ตามมา
“แบ๊งค์จะไปไหนน่ะ” พี่ตั้มตะโกนถาม
“ก็ไปรอรถเมล์ไง” แบ๊งค์หยุดแล้วพูด พี่ตั้มเลยเดินเข้ามาดึงแขนแบ๊งค์ให้เดินตาม แล้วเขกหัวไปหนึ่งที
“ดูถูกมากเลยนะ นี่แหนะ”
“พี่พามาเที่ยวทั้งที ก็ต้องเอารถมาเองสิ” พี่ตั้มพูดครับ
“โอ้ยยย ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าจะเอารถมา” แบ๊งค์พูด พลางเอามือกุมหัวไป แล้วพี่ตั้มก็พามาที่ลานจอดรถครับ โหหหหห รถที่พี่ตั้มเอามาน่ะ เป็นรถเบนซ์ คันใหญ่มากเลย
“ไปกันกี่คนเนี่ย” แบ๊งค์ถาม
“ก็มีพี่กับเรานั่นแหละ” พี่ตั้มตอบ
“แล้วเอารถคันใหญ่ขนาดนี้เนี่ยนะมารับ” แบ๊งค์ทำท่าตกใจ
“ก็มันไม่มีรถว่างแล้วนี่หว่า แล้วจะไปมั้ย” พี่ตั้มทำท่าดุ ๆ ครับ
“คร้าบบบบ ไปก็ไป” แบ๊งค์พูด แล้วยอมเข้าไปนั่งในรถแต่โดยดี ระหว่างทางเราก็คุยกันไปเรื่อย ๆ น่ะครับ คือวันนี้พี่ตั้มเค้าว่างก็เลยมารับแบ๊งค์ไปเที่ยว เพราะว่าที่บ้านไม่มีใครว่างเลย แล้วได้ที่เข้าไปในห้องของแบ๊งค์เงียบ ๆ น่ะ เป็นความต้องการของพี่เค้าเองแหละครับ
พี่ตั้มบอกว่าอยากเห็นแบ๊งค์ตอนนอน อยากจะรู้ว่าตอนนอนจะทโมนเหมือนตอนที่ตื่น ๆ อยู่รึเปล่า ก็เลยเข้าไปนั่งเงียบ ๆ แล้วแบ๊งค์ก็สะดุ้งตื่นแค่นั้นแหละ
วันนี้เรามาที่เซ็นทรัลเวิร์ลครับ พี่ตั้มพาแบ๊งค์ไปเที่ยวห้างอีกแล้ว เฮ้อ~~ที่กรุงเทพฯ คงไม่มีอะไรน่าเที่ยวไปมากกว่าห้างสรรพสินค้าแล้วใช่มั้ยเนี่ย
“เที่ยวห้างอีกแล้วหรอเนี่ย” แบ๊งค์บ่น
“เอาน่า....ไปเดินซื้อของดีกว่าตอนนี้เค้ามีลดราคารับคริตสมาสด้วยนะ” พี่ตั้มพูดครับ นั่นสินะ ตอนนี้ก็คริตสมาสแล้ว อีกไม่นานก็ปีใหม่ เวลาช่างผ่านไปเร็วจริง ๆ ผ่านไปเร็วมากจนแทบตั้งตัวไม่ทันกับเรื่องที่ผ่านเข้ามา
“คิดอะไรอยู่น่ะ ป่ะไปกันได้แล้ว” พี่ตั้มพูดแล้วดันแบ๊งค์ให้เดินเข้าห้างไปครับ ที่แท้พี่ตั้มชวนแบ๊งค์มาเลือกซื้อของขวัญให้คนที่บ้าน กับเพื่อน ๆ นั่นเอง ก็สนุกดีนะ เดินเลือกดูของไปเรื่อย ๆ พอซื้อเสร็จก็แทบเหนื่อยเหมือนกัน ก็ของที่ซื้อน่ะสิ มันเยอะจนแทบจะขนไม่ไหว ที่แท้เพราะแบบนี้นี่เองถึงได้เอาแบ๊งค์มาด้วย
“พี่ตั้มอ่ะ เอาแบ๊งค์มาทรมานอีกแล้ว” แบ๊งค์บ่น ๆ ไปครับ
“เอาน่า ช่วย ๆ กันหน่อยนะ” พี่ตั้มพูดครับ แล้วเราก็เอาของไปเก็บที่รถกัน
“เก็บของเสร็จแล้วพาแบ๊งค์ไปเติมพลังเลย” แบ๊งค์พูด
“ก็ได้ ๆ อยากกินอะไรล่ะวันนี้เดี๋ยวป๋าเลี้ยง” พี่ตั้มพูดแล้วทำท่ายืด ๆ เหมือนภูมิใจครับ
“จะล่อให้หมดกระเป๋าเลยคอยดู” แบ๊งค์ทำท่าขู่ครับ
“เฮ้ย ๆๆ เกรงใจหน่อยก็ดีนะ” พี่ตั้มเตือนครับ
“กินแค่ fastfood ธรรมดาก็ได้แล้วน่า” แบ๊งค์พูด
“อืมก็ได้ ๆ “ แล้วเราก็ไปหาอะไรทานกันครับ เมื่อเราจัดการเติมพลังกันเสร็จแล้ว ก็ไปเดินเล่นต่ออีกซักพัก ก็เดินดูของต่อไปนั่นแหละ มีแต่ของลดราคาทั้งนั้นเลย สงสัยว่าง ๆ ต้องแอบมาเดินช้อปซะหน่อยแล้ว แบ๊งค์คิดในใจ
“แบ๊งค์....เดี๋ยวนั่งรอพี่ซักแปปนะครับ” พี่ตั้มพูด
“อ้าว...จะไปไหนล่ะ” แบ๊งค์ถาม
“ก็จะไปห้องน้ำน่ะครับ เดี๋ยวมานะ” แล้วพี่ตั้มก็วิ่งหายไปเลย แบ๊งค์ก็เลยนั่งรอคนเดียวต่อไป ซักพักโทรศัพท์ก็ดังขึ้นครับ แบ๊งค์ก็เลยรับสายไป
“ฮัลโหลครับ” แบ๊งค์รับสาย
.
.
.
.
.
“เอ่อ...แค่นี้ก่อนนะครับ ผมมีธุระจริง ๆ” แล้วแบ๊งค์ก็วางสายไป
“รอนานมั้ย ไอ้ตัวเล็ก” พี่ตั้มพูดครับ
“เรียกแบบนี้อีกแล้วไปทำอะไรมาน่ะ นานจัง นึกว่าไปทำห้องน้ำเพิ่มซะอีก” แบ๊งค์แซวไป
“แซวนะ ๆ “ พี่ตั้มเลยเอามือเขกหัวแบ๊งค์ไปหนึ่งทีครับ
“โอยยยย.....พอได้แล้ว ไปเดินต่อกันเหอะ” แบ๊งค์พูด
“จะไปเดินดุอะไรอีกล่ะ” พี่ตั้มพูด
“ไม่รู้สิ เดินไปเรื่อย ๆ”
“เผื่อคราวหน้าจะได้มาซื้อ” แบ๊งค์พูด
“พี่ซื้อให้เอามั้ยล่ะ” พี่ตั้มอาสา
“ไม่ต้องหรอก เอาไว้เลี้ยงข้าวแบ๊งค์บ่อย ๆ ดีกว่านะ” แบ๊งค์พูด
“อืม ๆ เอางั้นแน่นะ” พี่ตั้มถามย้ำ
“อืม....อย่าพูดมากน่า” แล้วเราก็เดินดูของไปเรื่อย ๆ ครับ จนตอนนี้เริ่มเย็นแล้วล่ะสิ แบ๊งค์ก็เลยเดินออกมาข้างนอกครับ เพราะเห็นว่าเค้ามีการประดับดวงไฟเต็มไปหมดเลย
“สวยดีเหมือนกันเนอะถ้ามีหิมะตก ก็คงได้อารมณ์ไปอีกแบบ” แบ๊งค์พูด
“อืม....นั่นสินะ” พี่ตั้มตอบ แล้วเราก็เดินดูดวงไฟไปเรื่อย ๆ มีทั้งแบบที่ทำเป็นรูปสัตว์ต่าง ๆ หรือคำภาษาอังกฤษ แล้วยังมีต้นคริตสมาสด้วย มีหลายคนนะ ที่เอากล้องมาถ่ายรูปทั้งชาวไทย และชาวต่างชาติ
“แบ๊งค์...ถ่ายรูปมั้ย” อยู่ดี ๆ พี่ตั้มก็เสนอมาครับ
“แล้วจะเอากล้องมาจากไหนล่ะ” แบ๊งค์ถาม
“เอามือถือไปก่อนก็ได้ มือถือพี่มีแฟลช” พี่ตั้มตอบครับ
“ไม่เอาหรอก แบ๊งค์อายน่ะ” แบ๊งค์พูด
“ไม่ต้องมาอายเลย ปกติเห็นบ้ากล้องอายมาก ๆ เดี๋ยวกรูส์เตะนะเว้ย” พี่ตั้มขู่ครับ
“ไม่ต้องมาขู่เลย ดุจังนะถ่ายก็ได้” ว่าแล้วแบ๊งค์ก็ไปแอคท่าทางต่าง ๆ ให้พี่ตั้มถ่ยรูปไป สรุปได้ที่ว่าอาย ๆ น่ะ ถ่ายไปได้ตั้งหลายสิบรูป เหอะ ๆ แล้วเราก็กลับกันครับ
ระหว่างทางที่กลับ คงเป็นเพราะแอร์ในรถพี่ตั้มเย็น และก็การที่นอนไม่พอเพราะพี่ตั้มมาปลุกตอนเช้าด้วยมั้ง แบ๊งค์ก็เลยเผลอหลับไปอีกแล้ว
“แบ๊งค์ตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว” เสียงพี่ตั้มเรียก พร้อมกับเขย่าตัวแบ๊งค์เบา ๆ ครับ
“อือ.....ถึงแล้วหรอ” แบ๊งค์ค่อย ๆ ตื่นขึ้นมาครับ ตอนแรกก็คิดว่าเป็นคอนโด แต่ที่ไหนได้ กลายเป็นร้านอาหารซะงั้น
“ป่ะลงไปหาอะไรกินกัน” พี่ตั้มชวนครับ
“อ่ะ....” แล้วแบ๊งค์ก็ทำท่าจะลุกตามครับ แต่เมื่อมอง ดูอีกที ที่ตัวของแบ๊งค์มีเสื้อกันหนาวคลุมอยู่ แล้วที่ข้อมือ......มาไงเนี่ย นาฬิกาของ ODM หนึ่งเรือน
“พี่ตั้ม นี่อะไรเนี่ย” แบ๊งค์ถามอย่างตกใจครับ
“ก็พี่เห็นว่าแบ๊งค์หนาวไง ก็เลยเอาเสื้อมาคลุมให้” พี่ตั้มตอบ
“อืม...ก็ขอบคุณนะ แต่นาฬิกาเนี่ยสิ” แบ๊งค์ถามกลับ
“ก็พี่ไปเข้าห้องน้ำแล้วเห็นว่าน่ารักดีคงเหมาะกับแบ๊งค์” พี่ตั้มพูดครับ
“แต่มันก็แพงนะพี่ตั้ม ซื้อมาให้ได้ไงเนี่ย” แบ๊งค์โวยไม่เลิก
“ไม่รู้ล่ะ พี่ให้ไปแล้วแล้วก็ลงไปได้แล้ว พี่หิวจะแย่แล้ว” พี่ตั้มพูดครับ แล้วเราก็ลงไปด้วยกันครับ ร้านนี้ค่อนข้างหรูนะเนี่ย ไม่นึกเลยว่าพี่ตั้มจะมีรสนิยมแบบนี้เหมือนกัน แล้วเราก็มานั่งที่ดต๊ะกันครับ
“เอาอะไรล่ะแบ๊งค์” พี่ตั้มถามครับ ในขณะที่แบ๊งค์กำลังเปิดดูเมนู
“ขอเป็นสปาเก็ตตี้ศอสเบคอน กับน้ำมะนาวก็แล้วกันครับ” แบ๊งค์หันไปสั่งพนักงานเสิร์ฟที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ครับ
“ส่วนผมเอาเป็น สเต็กเนื้อ กับเบียร์ขวดหนึ่งครับ” พี่ตั้มสั่ง โห....สั่งเบียร์ด้วยหรอ
“พี่ตั้มดื่มเบียร์ด้วยหรอ เดี๋ยวต้องขับรถนะ” แบ๊งค์พูดขึ้นเมื่อพนักงานเสิร์ฟเดินไปจากโต๊ะแล้ว
“ก็นิดหน่อยน่า แค่ขวดเดียว” พี่ตั้มพูดครับ
“แล้วพามาที่แบบนี้ ไม่แพงไปหรอ” แบ๊งค์พูด
“ไม่ต้องห่วงหรอก นาน ๆ ทีพี่จะได้เลี้ยงเราว่าแต่จะมาเกรงใจทำไม เมื่อกี้เห็นสั่งเอา ๆ” พี่ตั้มแซวครับ
“ก็อ่านะ เผื่อว่าให้ช่วยออกไง” แบ๊งค์พูด
“อย่าคิดมากน่า ไอ้ตัวเล็ก” แล้วพี่ตั้มก็ยื่นมือมาขยี้หัวแบ๊งค์ครับ อีกไม่นานพนักงานเสิร์ฟก็ทยอยเอาอาหารที่เราสั่งไปมาเสิร์ฟที่โต๊ะ ดูน่าทานดีจัง
เราก็นั่งทานกันไปสองคนนั่นแหละครับ พอานจนอิ่มแล้ว อยู่ดี ๆ พี่ตั้มก็สั่งไอศกรีมชอคโกแลตของโปรดแบ๊งค์มาให้ซะงั้น แล้วยังบังคับแบ๊งค์ให้กินด้วยนะ เฮ้อ~~ถ้าอยู่กับพี่ตั้มทุกวันมีหวังอ้วนเป็นหมูแน่ ๆ เลย
**************************
:bye2:คับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
