หัวข้อ: : : : บ้านไร่นี้มีรัก : : : โดยคุณ Haruka" . .

[kYos]

  มีแววจะหวานกันอีกคู่แล้ว..

[inimeg]

แง่ะ....

พอไม่อัพเรื่องหลักของต๊อบก็ โนคอมเมนต์กันเรยนะ....

- -* งั้นไม่อัพละครเรื่องนี้แล้วล่ะ
----------------------------------------------------------------------------

บ้านไร่นี้มีรัก...(ตอนที่16)

หมออนุญาตให้ปืนนั้นกลับมาอยู่บ้านได้แล้ว..เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่ได้รับนั้นเริ่มดีขึ้นมาก..ถึงหมอจะบอกอย่างนั้นแต่ปืน
ก็ยังคงไม่หยุดสำออย..มักจะแสดงความออดอ้อนกับวุ้นเสมอ ..

วุ้นก็แสนจะตามใจและคอยดูแลไม่ห่าง.. คิดถึงคำของตนเองที่เคยขอพรตอนที่ปืนยังไม่ฟื้น..ว่าจะเป็นเด็กดีไม่ดื้อและ
จะดูแลตามใจร่างสูงทุกอย่าง...ซึ่งตอนนี้วุ้นก็กำลังทำได้ดีเสียด้วย

นึกขำเหมือนกันที่คนตัวโตมาคลอเคลียเหมือนลูกแมวน่ารัก..แต่ก็นั่นแหละนะเป็นความสุขใจอีกอย่างหนึ่ง อีกไม่กี่วันเขาก็ต้องกลับ
ไปเรียนแล้ว ..ก็อยากจะใช้ช่วงเวลาที่เหลือน้อยนี้ตักตวงความสุขเอาไว้เยอะๆ...

" วุ้น...จะกลับแล้วเหรอ พี่ไม่อยากให้กลับเลยอะ.." นั่นไงเริ่มออกอาการอ้อนอีกแล้ว

" ก็มาตั้งแต่เช้าแล้ว นี่ก็เย็นจนพระอาทิตย์ตกดิน..สมควรแก่การที่วุ้นต้องกลับแล้วล่ะ.." วุ้นให้เหตุผลกับคนรักที่ไม่ยอมปล่อย
ให้ตนกลับบ้านได้โดยง่าย... พร้อมกับพาร่างสูงใหญ่เข้ามาโอบกอดเขาไว้จนแทบขยับไม่ได้..

" ไม่เอาอะ...ไม่อยากให้วุ้นกลับ ค้างกับพี่ไม่ได้เหรอนะ..."

" อย่างอแงสิพี่ปืน..เดี๋ยวพรุ่งนี้วุ้นก็มาอีกแหละ.."

" ก็พี่เหงาอะ..ดูสิเจ็บแผลก็เจ็บ แถมต้องมาอยู่คนเดียวอีกไม่มีใครเลย ไม่เห็นใจไม่สงสารพี่บ้างเหรอ.."
ออกอาการอ้อนซะจนวุ้นต้องค้อนให้อย่างหมั่นไส้.. แผลก็เริ่มหายดีไม่เจ็บมากแล้ว ..ยังทำเหมือนเจ็บหนักอย่างนั้น
เหลือเกินซะจริงเชียวพี่ปืน... แต่ทำอย่างนี้ก็น่ารักดีไปอีกอย่างนะ วุ้นคิดอย่างขำๆ..

" ทีเมื่อก่อนยังอยู่คนเดียวได้เลย..ตอนนี้จะมาโยเยอะไรล่ะ.."

" ตอนนี้มันไม่ใช่นี่.. มีแฟนแล้วก็อยากอยู่กับแฟน..อยากอยู่ด้วยกันตลอดเวลาเลยอ่ะ.." ปืนกระชับคนในอ้อมกอดเข้ามาอีก
นึกแล้วใจหายเนื่องจากอีกไม่กี่วันคนรักก็ต้องกลับไปเรียนแล้ว... เขาก็อดใจเสียไม่ได้.. ไม่อยากอยู่ห่างอยู่ไกลกันเลย

กลัวไปต่างๆ นานา ก็วุ้นออกจะน่ารักขนาดนี้อะ..กลัวว่าจะมีคนมาจีบมาสนใจ ..แล้วก็มาแย่งของเขาไปไม่ยอม
เรื่องอะไรเขารักขนาดนี้แล้วไม่ปล่อยไปหรอก..

" งั้น...เปลี่ยนเป็นคืนพรุ่งนี้ได้มั้ยล่ะ วุ้นจะมาค้างเป็นเพื่อนว่าไง.." วุ้นยื่นข้อเสนอให้กับร่างสูง..ที่ไม่ยอมปล่อยตนให้เป็นอิสระเสียที
แต่ก็ชอบนะมันรู้สึกอบอุ่นดีนี่นา..

" ค้างคืนนี้เลยไม่ได้เหรอ..." นั่นได้คืบจะเอาศอกซะอย่างนั้น ทำให้วุ้นต้องเริ่มเสียงแข็งขึ้นมาบ้างเล็กน้อย..เมื่อเห็นว่าอีกฝ่าย
ไม่คิดจะฟังตนง่ายๆ... นี่ถ้าเป็นเด็กๆจะจับตีให้..คนอะไรพูดเข้าใจยากเสียเหลือเกิน

" ไม่ได้ห้ามต่อรอง...อีกอย่างวุ้นก็นึกห่วงแสนด้วย..ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องให้คิดชอบกล.. " วุ้นเอ่ยถึงเพื่อนรักที่ดูแปลกๆไป..
นั่นเองก็ทำให้ปืนได้คิดด้วยเช่นกัน..

" อืม...จริงด้วยนะพี่ก็ลืมนึกไป..ไม่รู้ว่าไอ้เก่งมันไปทำอะไรบ้าๆไว้หรือป่าว..พี่สังเกตว่าแสนดูเงียบๆ.."
ปืนเริ่มเห็นด้วยขึ้นมาทันที.. ยังไงเขาก็ไม่ควรคิดถึงตนเองมาก..ซะจนไม่แลคนอื่นเลย อีกอย่างเขาก็รู้สึกเอ็นดูเพื่อนรักของวุ้นคนนี้
เหมือนกันเนื่องจากเป็นเด็กดี..

ติดแต่ว่าไอ้เพื่อนรักตัวแสบนี่แหละ...ที่ไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรจนน้องเขารับไม่ทันหรือป่าว.. เขารู้ว่าเก่งเพื่อนของตนนั้นเป็นพวก
เดินหน้าลุยเต็มที่ไม่กลัวอะไร.. หรือจะเรียกได้ว่าพุ่งเข้าใส่เลยแหละ.. เฮ้อ ..ถ้าไม่ตั้งหลักดีๆ แสนอาจจะต้องกระแทกก้นล้มทั้งยืน
ก็เป็นได้..คิดแล้วก็ถอนหายใจหนักๆออกมา..

" งั้นก็ได้...ขับรถดีๆนะ กลับถึงบ้านแล้วโทรมาหาพี่ด้วยแล้วกัน.." ปืนปล่อยมือออกจากวุ้นอย่างเสียดาย ไม่เป็นไรน่า..
เดี๋ยวพรุ่งนี้วุ้นก็มาแล้ว คืนนี้ทนเหงาไปก่อนแล้วกันเรา เฮ้อ..

" ไปล่ะพี่ปืน...แล้วอย่าลืมกินยาที่หมอจัดมาให้ด้วยล่ะ..ถึงบ้านจะโทรมาหาครับ..." วุ้นบอกกับปืนก่อนที่จะหมุนตัวออกจากตรงนั้น..
แต่ก็ยังไปไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายกลับยึดข้อมือบางเอาไว้แทน.. วุ้นมองหน้าเข้มอย่างสงสัยว่าต้องการอะไรอีก..

" ไม่จุ๊บก่อนไปเหรอ.." พูดด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้มแทบไม่มีเสียง..อีกทั้งก้มหน้าเหมือนกับว่า กลัวร่างบางจะไม่ชอบใจที่ตนดูเรียกร้อง
อะไรมากไป ...ตัวเองรู้สึกว่าเปลี่ยนไปก็ตอนมาคบกับวุ้นนี่แหละ ...อยากอ้อนคนตัวเล็กคนนี้อะ ถึงจะดูเหมือนผู้ใหญ่ปัญญาอ่อน
ก็ตามทีเถอะนะ..

ท่าทางของตนตัวโตทำให้วุ้นต้องยิ้มออกมาอีกจนได้ เฮ้อ...นี่เขาหรือพี่ปืนที่เป็นเด็กกันแน่นี่.. ดูสิ ทำหงอยเชียวแล้วอย่างนี้เขาจะ
กล้าใจร้ายด้วยเหรอ ..เมื่อก่อนก็อายหรอกนะที่ต้องมาทำอะไรอย่างนี้.. แต่พักหลังๆนี่กลับชอบแฮะ..ก็คนตัวโตน่ารักนี่..

วุ้นเข้าไปใกล้ร่างสูงพร้อมกับเขย่งปลายเท้า..แตะริมฝีปากเรียวบางกับริมฝีปากร้อนชื้นของปืนอย่างแผ่วเบา...
ก่อนที่จะถอยออกมายิ้มหวานให้.. ปืนถึงกับยิ้มหน้าบานออกมาทันที...

" ทีนี้ก็เป็นเด็กดีได้แล้วนะพี่ปืน...วุ้นไปล่ะ.." บอกกับอีกฝ่ายก่อนที่จะเดินลิ่วออกมาจากตรงนั้น แก้มเนียนแดงเรื่อขึ้นมาทันที..
ก็ตอนทำมันไม่รู้สึกอาย แต่พอคิดว่าทำไปแล้วก็นะ..อดแก้มร้อนไม่ได้ รอยยิ้มไม่จางหายไปง่ายๆ จนกระทั่งขับรถเคลื่อนออกไป

ปืนแตะริมฝีปากของตนเองเบาๆ แค่นี้ก็ดีมากแล้ว แต่ถ้าได้มากกว่านี้เขาคงสำลักความสุขจนตายแน่เลย..จากนั้นก็เดินกลับเข้าบ้านไป
พร้อมกับทำตามที่ร่างบางสั่งอย่างดี.. ต้องเป็นเด็กดีให้คนรักชื่นใจแหละนะเรา...

----------------------------
วุ้นออกจากห้องน้ำก็พบว่าเพื่อนรัก กำลังนั่งเหม่อเหมือนกับกำลังใช้ความคิด.. หรือไม่ก็จิตล่องไปไหนแล้วก็ไม่รู้...
เดินเข้ามาใกล้ยังไม่รู้สึกตัวอีกแสน.. มีเรื่องอะไรให้คิดนะหรือว่าเรื่องพี่เก่งหว่า....?? คิดอย่างสงสัย

" แสน....แสน......." วุ้นร้องเรียกเพื่อนรักหลายครั้งก่อนที่คนหน้าสวยจะรู้สึกตัว ..หันมามองอีกฝ่ายด้วยสายตามีคำถาม

" ว่าไง เหรอวุ้น....มีอะไรเมื่อกี้เราไม่ได้ฟังน่ะ.."

" เหม่ออะไร...วุ้นยังไม่ได้พูดอะไรเลยแค่เรียกเฉยๆน่ะ..."

" อ้าว ..เหรอ...เราแค่คิดอะไรเพลินๆน่ะ.." แสนดีตอบออกมาพร้อมกับลูบผมสลวยของตนแก้เก้อซะอย่างนั้น..

" อืม.......เรื่องไรเหรอ หรือว่าเรื่องของพี่เก่งใช่ป่ะ..ลองเล่าให้วุ้นฟังได้มั้ยยังไงก็เพื่อนกัน มีเรื่องหนักใจจะได้ช่วยกันคิดไง.."

วุ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงห่วงใย ..แสนดีนั้นในทีแรกก็ไม่คิดจะเล่าให้ใครฟังหรอก ..แต่ว่าถ้าเก็บไว้คนเดียวเขาต้องอกแตกตายแน่ ..
อีกอย่างเขาก็ต้องให้คำตอบกับเก่ง..โดยที่ไม่รู้จะตอบว่ายังไง..

คิดว่าวุ้นน่าจะแนะนำให้ได้บ้าง..เนื่องจากยังไงก็เป็นเพื่อนเล่นกับเขาคนนั้นมาตั้งแต่เด็ก.. คนหน้าสวยสูดหายใจเข้าปอดแรงๆ
เหมือนเรียกความกล้าก่อนที่จะค่อยๆเล่าเรื่องที่คับอกให้เพื่อนรัก..ที่นั่งมองตาแป๋วให้ได้รับรู้ มือบางบีบกันแน่น..

" เอ่อ..คือว่า.. พี่เก่งของวุ้นน่ะ..เขา เอ่อ..คือ เขามาสารภาพรักกับเรา น่ะ..." แสนดีพยายามเค้นคำพูดออกไป..แต่ดูเหมือนว่ามัน
ช่างยากเย็นเสียเหลือเกิน...ดีที่เขาสามารถพูดจนจบประโยคได้

ก้มหน้ามองมอตนเองนิ่ง ..เหมือนรอให้เพื่อนรักเอ่ยตอบอะไรออกมาบ้าง เงียบ......ไม่มีเสียงอะไรตอบโต้กลับมา
ทำให้หน้าสวยต้องเงยขึ้นมามอง...ก็เห็นว่าคนตรงหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างนั้น..เอ..วุ้นเป็นไร หรือว่าช็อคจนยิ้มเอ๋อออกมา
อย่างนี้นะ สมองเริ่มครุ่นคิดอีก...

" แล้วแสน..ตอบพี่เก่งเขาไปยังไงล่ะ.."

" เรา ...เอ่อ... เราไม่ได้ตอบอะไรเขาออกไปน่ะ.. ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงตอนนั้นสมองมึนไปหมดเลย..
อีกอย่างเราก็ไม่รู้ว่าเขาจะล้อเล่นหรือป่าว.. ไม่รู้ว่าเขาจะมาชอบเราได้ยังไง.. ก็เห็นชวนทะเลาะด้วยตลอด ..ชอบแหย่ ..
ชอบทำให้เราโมโหเรื่อยเลย.. แล้วจะให้เราตอบอะไรออกไปล่ะ.. แต่เขาว่าจะเอาคำตอบแล้วทีนี้เราจะทำไงล่ะวุ้น
คิดจนปวดหัวไปหมดแล้ว.. "

แสนดีพูดออกมาเสียยืดยาว.. สีหน้าก็ดูเปลี่ยนไปเรื่อยๆเดี๋ยวบึ้งเดี๋ยวเหมือนจะยิ้ม.. ยังไงล่ะ ตีกันวุ่นไปหมด..
แต่วุ้นกลับชอบอีกนั่นแหละ.. พี่เก่งนี่ ..เก่งสมชื่อเลยนะทำให้เพื่อนของวุ้นเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีได้อย่างนี้ ...ดูมีชีวิตชีวา

" งั้นถามใหม่แล้วกัน...แสนรังเกียจหรือป่าวที่พี่เก่งมาสารภาพรักด้วยน่ะ ฮึ..." วุ้นลองถามดูอีกครั้ง ตอนนี้คนที่พูดเจื้อยแจ้วเมื่อครู่..
กลับเงียบเสียงลง... คิ้วเรียวบางเริ่มจะขมวดกันเล้กน้อย ..

รังเกียจเหรอ ..ไม่นะก็แค่ หงุดหงิดที่หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้.. และความรู้สึกแปลกๆที่จู่โจมเข้ามาอีกนั่นล่ะ มันคืออะไร
นึกถึงริมฝีปากร้อนชื้นที่ตนได้สัมผัส.. ก็หน้าร้อนขึ้นมาทันที ..ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงชกคว่ำไปแล้ว..แต่นี่กลับยื่นเฉยและขาแข้งอ่อน
ไปซะอย่างนั้น หัวใจก็เต้นแรงอีกต่างหาก..

" ว่าไงล่ะแสน..." วุ้นถามย้ำอีกครั้งหนึ่ง..

" เอ่อ..เราไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกวุ้น..แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะคิดอย่างเดียวกับเขาหรือป่าว.."

" พี่เก่งน่ะเป็นคนดีนะ ดีมากเลย ถึงจะปากร้ายไปบ้างก็เถอะ...ถ้าไม่รักจริงพี่แกไม่มาพูดปาวๆอย่างนี้หรอก เหมือนกับพี่ปืนนั่นแหละ
ถ้าแสนยังไม่พร้อม หรือไม่ก็รู้สึกยังไงก็บอกกับพี่เขาไปตรงๆ... วุ้นว่าพี่เก่งต้องเขาใจ อย่ากังวลไปเลยนะ "วุ้นพูดให้กำลังใจกับเพื่อนรัก

ความจริงแล้วก็รู้แหละว่าแสนดีนั้นมีใจให้พี่เก่งเหมือนกัน...ไม่มากก็น้อย แต่เนื่องจากยังไม่รู้ใจตัวเองถึงได้กำลังสับสนอยู่อย่างนี้ไง
และเขาก็ติดว่าคนอย่างพี่เก่ง จัดการกับเรื่องนี้ได้ไม่ยากหรอก..

" ตกลง..เราจะบอกออกไปตามความจริง..ขอบใจวุ้นมากนะที่มาให้คำแนะนำเราน่ะ.." แสนดีเอ่ยออกมาอย่างสบายใจขึ้น..

" แหม...เพื่อนกัน เรื่องเล็กน้อยน่า..เอ้า ..เข้านอนกันเถอะดึกมากแล้ว..." วุ้นรอ้งบอกกับแสนดี ..พร้อมกับเลื่อนตัวเข้ามาภายในผ้าห่มอุ่น
คิดว่าจะรีบนอนเอาแรงเนื่องจากพรุ่งนี้ต้องไปดูแลเด็กโข่งแต่เช้าอีก..

" พรุ่งนี้ต้องรีบตื่นไปหาที่รักใช่หรือป่าวล่ะ.. ถึงต้องรีบนอนอะ..ทุกทีดึกขนาดไหนไม่เห็นกังวลเลย.."
แสนดีเอ่ยแซวออกมาอย่างรู้ทัน.. ทำให้วุ้นอดหัวเราะออกมาไม่ได้ พร้อมกับเอ่ยแซวอีกฝ่ายกลับไปเช่นกัน

"เบื่อคนรู้ทันจัง..เรื่องของตัวเองอย่าลืมรู้เร็วนะครับคุณเพื่อนรัก.."

" ครับๆ..งั้น นอนก็นอนอะ.." แสนดีหัวเราะน้อยๆก่อนที่จะปิดไฟหัวเตียงพร้อมกับเลื่อนตัวมานอนเคียงร่างบาง...ริมฝีปากบาง
เผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะปิดตาลงเข้าสู่ห้วงนิทราในเวลาไม่นาน..


TBC......

[THIP]

วุ้นนี่น่ารักจิง ให้คำปรึกษาเพื่อนด้วย 

[kanok]

ตามอ่านมาติดๆ  เด็กโข่งน่ารักจัง

[meemewkewkaw]

เด็กโข่งน่าร๊ากกกกกกกก

 

[LingNERD*]

555 

[pongsj]

อิอิ อ่านแล้วหมั่นเขี้ยวจัง อิอิ

[kYos]

  เด็กโข่งนี่ก็อ้อนจริงเชียว

อ่า..ต๊อบอย่างอนจิ่  :โหลๆ:

[ken_krub]

ขอบคุณครับ  เป็นกำลังใจให้ครับ

[krappom]

หมั่นไส้เด็กโข่งเว้ย


เพราะเราไม่มีอย่างเค้า

[inimeg]

มีใครไม่ยอมไปเมนต์เรื่องหลักบ้างป่ะคับเนี่ย...

อุๆ คริๆ

เอาล่ะ ใกล้จาจบแร้ว... อีกไม่กี่วันเอง....

หุๆ ไว้จะไปหาอะไรมาโพสต์เรียกเรตติ้งบ้างน้า.... คริๆ
----------------------------------------------------------------------------------------------------

บ้านไร่นี้มีรัก...(ตอนที่17)

" อ้าวพี่เก่ง....มาแต่เช้าเลยนะครับ.." วุ้นร้องทักออกมาขณะที่ก้าวลงมาจากเรือน..เพื่อเตรียมตัวจะไปหาคนรัก

" อืม...พอดีช่วงนี้ว่างไม่มีงานน่ะ..เลยแวะมา" ปากพูดกับวุ้นแต่ว่าสายตาคมนั้นกวาดมองหาอีกคนหนึ่ง
ที่ไม่ว่าจะยามไหนเขาก็มักจะเห็นภาพหน้าเนียนสวยลอยเข้ามาเสมอ วุ้นมองอาการของอีกฝ่ายแล้วก็ยิ้มออกมาทันที

" มองหาแสนเหรอพี่เก่ง...โน่นแน่ะ.. เพิ่งเดินไปดูต้นไม้ทางด้านหลังเมื่อตะกี้เอง.." วุ้นบอกให้ชายหนุ่มได้รับรู้ เก่งเสหัวเราะแก้เก้อ

" อ๋อ...เหรอ..แล้วนี่จะรีบไปไหนแต่เช้าล่ะวุ้น ..วันหยุดทั้งทีแทนที่จะนอนหลับสบายๆ.."

" ไปเยี่ยมพี่ปืนน่ะ..ไม่รีบเดี๋ยวงอแงอีก.. " วุ้นเอ่ยถึงชายอีกคนอย่างขำๆ..ทำให้เก่งหัวเราะออกมาเช่นกันและพูดแหย่อีกฝ่ายออกไป

" ระวังนะ... ตามใจกันมากเดี๋ยวมันก็เคยตัวหรอกไอ้ปืนน่ะ.."

" ไม่เป็นไรหรอกพี่เก่ง ..ถ้าดื้อมากๆก็คงต้องจัดการกันมั่งแหละ..ว่าแต่เรื่องของพี่เก่งเถอะจะเอาไงล่ะ.."
วุ้นเปลี่ยนหัวข้อมาเข้าทางเก่งบ้าง... จะเอายังไงนะเหรอ เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน..

ไอ้ความรู้สึกอะไรก็บอกออกไปหมดแล้ว...ทีนี้ก็เหลือแต่เจ้าตัวนั่นแหละว่าจะเอายังไ ดูก็รู้ว่าเขาเข้าไปทำให้อีกฝ่ายสับสนไม่น้อย..
แต่จะให้เก็บไว้กับตัวจนฝ่ายนั้น กลับเมืองกรุงไปเขาก็ทำไม่ได้... สุดท้ายก็พูดออกไปโต้งๆ อย่างนั้นซะเลย..

" อืม...จะเอาไงเหรอ.. ก็ต้องแล้วแต่เจ้าตัวเขาแหละว่าจะตอบรับพี่ยังไง "

" วุ้นเอาใจช่วยแล้วกันนะพี่ปืน..อ๊ะ.. งั้นวุ้นไปก่อนแล้วกันพี่ แล้วค่อยคุยกันใหม่นะ.."
เอ่ยออกมาอย่างให้กำลังใจ ก่อนที่จะร้องออกมาเมื่อเหลือบมองดูเวลา ..ก็เห็นว่าจะสายแล้ว เดี๋ยวอีกฝ่ายจะต้องรอนาน ...
จึงขอตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ...

เก่งยืนมองร่างบางที่รีบขับรถออกไปยิ้มๆ ..พร้อมกับสาวเท้าไปยังจุดมุ่งหมายที่มีคนหน้าสวยอยู่ทันทีเช่นกัน... หลังจากเจอกันที่
โรงพยาบาลครั้งสุดท้าย..ก็ไม่ได้เห็นหน้ากันเลย เนื่องจากเขางานยุ่ง.. นึกถึงสัมผัสที่หอมหวานก็ทำให้เก่งยิ้มออกมาได้อีกเช่นเคย
ยังไงก็ต้องเอาคำตอบให้ได้ล่ะ..หึหึหึ..

ท่ามกลางบรรยากาศที่สดชื่นทำให้แสนดีเผลอสูดอากาศเข้ามาอย่างเต็มที่.. รอยยิ้มหวานเผยออกมา..ต้นไม้นานาพันธุ์
ต่างแข่งกันแผ่กิ่งก้านสาขาออกมา.. สีเขียวของมันทำให้แสนดีรู้สึกสบายตาและสบายใจ..

ถ้าเขามีผืนแผ่นดินเป็นของตนเองนะ..เขาก็จะปลุกต้นไม้ให้ได้เยอะอย่างนี้บ้าง แต่ไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นหรือป่าว..เท้าบางก้าวไปเรื่อยๆ
แล้วก็มาหยุดทรุดนั่งลงใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เฮ้อ..น่าเห็นใจคนกรุงนะที่ไม่มีโอกาสได้สัมผัสธรรมชาติแบบนี้..

ขณะที่แสนดีกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น..เสียงที่ดังขึ้นข้างๆหูก็ทำให้ร่างเพรียวต้องสะดุ้งขึ้นมาด้วยความตกใจทันที ...
รีบหันไปดูก็เห็นคู่ปรับของตน กำลังยิ้มแฉ่งเต็มที่พร้อมกับถือวิสาสะมานั่งข้างๆซะอย่างนั้น...

" ขอโทษนะ...ผมทำให้แสนตกใจเหรอ.." น้ำเสียงของคนพูดเหมือนจะสำนึกผิดแต่หน้าตานี่สิแฝงไว้ด้วยความล้อเลียน ...
แสนหน้ามุ่ยขึ้นมาทันที..นึกเคือง คนอะไรนึกจะโผล่ก็โผล่มาเหมือนผีอย่างนั้นแหละ

" ทำไม่ไม่รอให้ตกใจตายซะก่อน..แล้วค่อยมาถามล่ะ.." ตอบสะบัดเสียงตอบออกไป..ทำให้เก่งอดหัวเราะเบาๆออกมาไม่ได้
ดูสิแหย่นิดหน่อยอารมณ์ขึ้นง่ายชะมัดเลย.. แล้วเขานี่โรคจิตหรือป่าวนะชอบมาแกล้งให้คนสวยโมโห...
ก็อยากน่ารักเองช่วยไม่ได้นะคุณแสนดี หึหึหึ...

" แอบมานั่งคนเดียว ..ทำไมไม่ไปเยี่ยมไอ้ปืนกับวุ้นเขาล่ะ.."

" แล้วผมจะไปเป็นก้างคู่รักเขาทำไมอะ..อีกอย่างเห็นว่าวันนี้วุ้นจะค้างที่โน่นด้วย ..ผมไม่อยากให้วุ้นต้องขับรถมาส่งอีก ..
แล้วคุณล่ะ.. เพื่อนทั้งคนไม่ไปเยี่ยมเหรอมาล่องลอยอะไรแถวนี้ล่ะ.."

แสนดีตอบออกไปพร้อมกับพูดเหน็บชายที่นั่งข้างอย่างอดไม่อยู่..เก่งนั่งเยียดขาทั้สองข้างอย่างสบายอารมณ์.. แค่ได้พูดคุย
กับคนหน้าสวยเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เขารู้สึกดีถึงเพียงนี้เชียวเหรอนี่..

" โอ๊ย..จะไปทำไมแผลน่ะหายดีแล้วแหละติดตรงที่สำออยเท่านั้น.. อีกอย่างวุ้นก็ไปดูแลแล้วทั้งคน..อืม คิดแล้วก็น่าอิจฉามันนะ...
ถ้าผมป่วยมั่งจะมีคนมาดูแลอย่างนี้บ้างหรือป่าวก็ไม่รู้เนอะ...."

เก่งพูดออกมาลอยๆแต่ก็เหลือบมองคนหน้าสวยที่นั่งฟังเฉยเหมือนไม่สนใจอย่างนั้นแหละ... เชอะ.. อยากมีคนดูแลเหรอ
คงจะเป็นใครก็ได้สินะอย่างนั้นน่ะ.. เอ๊ะ.. แล้วทำไมเราต้องรู้สึกหงุดหงิดด้วยล่ะก็มันเรื่องของเขานี่ไม่เห็นเกี่ยวกับเราเลย..

" อย่างคุณน่ะ..คงหาได้ไม่ยากหรอก ลองรับสมัครสิขี้คร้านสาวๆ จะเรียงเข้ามาให้เลือกไม่ขาดระยะ.."

" เฮ้อ...ถึงจะเยอะแค่ไหนก็ไม่ต้องการหรอก อยากได้แค่คนที่เรารักแค่นั้นแหละ จริงมั้ยล่ะ.." เก่งแสร้งถอนหายใจออกมา..
พร้อมกับหันไปมองอีกฝ่ายตรงๆ สายตาคมที่แฝงไว้ด้วยความจริงจัง...

ทำให้แสนดีไม่อาจมองตอบได้นานเลยเลี่ยงที่จะเส มองไปทางอื่นเสียอย่างนั้น.. หัวใจที่เต้นอย่างสงบตอนนี้กลับเต้นแรงขึ้นมา

" ผมจะไปรู้เหรอ ก็ไปถามคนนั้นดูเองสิ.." แสนดีตอบออกไปโดยลืมนึกไปว่า ตนเองเคยโดนสารภาพรักมาก่อน
ดังนั้น.. คนที่เก่งหมายถึงก็คือตัวเองนั่นแหละ..

" ก็ผมกำลังถามเจ้าตัวอยู่นี่ไง ..ไหนๆก็คุยถึงเรื่องนี้แล้ว ผมขอคำตอบเลยแล้วกัน..งั้นก็.." เก่งเริ่มจู่โจมทันทีแบบไม่ได้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว
เขาก็เป็นคนค่อนข้างใจร้อนแหละนะ ..จะตอบรับหรือปฏิเสธก็บอกกันตรงๆเลย ..จะได้ไม่ต้องมานั่งกังวลให้ปวดหัวอีกทีหลัง
" เอ่อ..จะเอาคำตอบเรื่องอะไรอีกล่ะ.." แสนดีถามออกไปทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ.. ทั้งที่เตรียมตัวมาแล้วแต่ก็อดที่จะประหม่าไม่ได้...
ก้มมองมือตนเองเล่นซะงั้น.. พอคิดจะพูดจริงๆเขากลับเรียบเรียงประโยคไม่ถูกเอาเสียนี่..

" เฮ้อ...คนเราไม่น่าจะความจำสั้นอย่างนี้เลยนะยังไม่แก่เสียหน่อย... อ๊ะ.. ย้ำอีกทีก็ได้ คำตอบเรื่องที่ผมบอกรักไปไง ..
แสนตัดสินใจยังไงล่ะ.. ทีนี้ก็ขอให้ตอบตรงคำถามด้วยนะครับ..อย่าเฉไฉเสียให้ยาก .." เก่งย้ำออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

" ถ้าผมตอบว่าไม่รู้ ..คุณจะว่ายังไงล่ะ.." แสนดีถามออกไปอย่างลองเชิง

" ผมคงทำอะไรไม่ได้หรอก.. แต่ผมก็จะเดาเอาว่าแสนอาจรังเกียจและบอกปฏิเสธ.. ก็แค่อกหักเท่านั้นเอง.."
เก่งพูดออกมาเสียงเศร้าลงไปนิดหน่อยแต่แสนดีก็จับสังเกตได้.. นึกถึงคำพูดของวุ้นว่าให้พูดออกไปตรงๆ แสนดีสูดหายใจ
เข้าปอดอย่างเรียกความกล้า พร้อมกับค่อยๆเอ่ยออกมา..

" เอ่อ...ผมไม่ได้รังเกียจคุณหรอกนะ..ถึงคุณจะปากร้าย ขี้แกล้ง ชอบแหย่ ให้ผมหัวเสียบ่อยๆ ถึงอย่างนั้นบางครั้งผมก็รู้สึกสนุก
ส่วนเรื่องรักนั้น เอ่อ.. ผมไม่รู้จริงๆ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วไปหมด..เพียงแต่รู้สึกดีที่ได้อยู่กับคุณน่ะ ผมตอบอย่างนี้คุณจะเข้าใจหรือป่าว.."

แสนดีเอ่ยออกมายืดยาวพร้อมกับซ่อนใบหน้าหวาน..ที่ตอนนี้เริ่มร้อนขึ้นมา บางทีเขาอาจจะรัก ..แค่อาจจะ..ที่เหลือก็ต้องแล้วแต่
ชายคนนี้แล้วล่ะว่าจะทำให้เขายอมรับได้เต็มที่เมื่อไหร่..

" ผมเข้าใจครับ..ได้ฟังแค่นี้ก็รู้สึกดีมากๆแล้ว ..ดีใจที่ตัวเองไม่ต้องกินแห้ว หึหึหึ.." เก่งหัวเราะเบาๆในลำคอ..แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว
เวลายังมีอีกมาก คิดว่าอีกไม่นานร่างเพรียวคงจะรู้ใจตัวเอง..

แล้วนั่นก้มหน้าก้มตาทำไมนักนะ.. มือตัวเองมันจะกลายเป็นทองคำได้หรือไงมองจัง.. อยากเห็นหน้าสวยๆนะ
ไม่ได้อยากมานั่งมองท้ายทอยอย่างนี้อะ...ไม่คิดป่าวเก่งเอื้อมมือหนาไปจับมือเรียวบางที่กุมกันไว้แน่น ..แสนดีถึงกับเงยหน้า
มามองอีกฝ่ายทันทีอย่างอัตโนมัติ... อื้อ ...หน้าแดงเชียวน่ารักชะมัดเลยจะรู้ตัวบ้างมั้ยหนอ ....

" อะ..อะไร...มาจับกันทำไมปล่อยเลยนะ.. ยังไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อยอย่ามามั่วนิ่ม.." แสนดีรีบพูดเสียงรัวออกไป ..
รู้สึกเหมือนกับมีกระแสไฟแล่นผ่านเข้าสู่หัวใจชอบกล...

พยายามบิดมือออกจากอีกฝ่ายแต่ก็ไม่ได้ผลนัก..เพราะเก่งนั้นยึดเอาไว้แน่น พร้อมกับส่งสายตาวิบวับมายังคนหน้าสวย..อีกทั้งเอ่ย
ล้อเลียนออกไปทำให้แสนดีได้อายมากยิ่งขึ้นไปอีก..

" น่า ..ขอจับนิดนึงไม่สึกหรอหรอก.. ทีตอนนั้นทำมากกว่าจับมือยังไม่เห็นว่าเลย.."

" บะ...บ้า.. ปากอย่างนี้สิถึงไม่มีใครเอาน่ะ.." แสนดีร้องออกมาเสียงดัง..ภาพเหตุการณ์ที่เกิด ณ โรงพยาบาลแล่นเข้ามาในหัวทันที
ตอนนี้เหมือนกับว่าความร้อนที่หน้าจะส่งผลไปทำให้สมองเริ่มมึน.. คนบ้าชอบแกล้งไม่ยอมหยุดเลย ..
รู้อย่างนี้ไม่น่าใจอ่อนเปิดโอกาสให้หรอก.. ปล่อยให้กินแห้วซะก็ดี..

" ดีสิไม่มีใครสน.. ผมจองตัวเองเอาไว้ให้แสนคนเดียว.." เก่งยังไม่สำนึกเลย จนแสนดีต้องถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ
กับคนตัวโตคนนี้.. และยอมปล่อยมือบางให้อีกฝ่ายจับเอาไว้โดยดี.. อดยอมรับไม่ได้หรอกว่าสัมผัสที่ได้รับนั้นอบอุ่น..
จนไม่อยากที่จะบอกปัดออกไป..

" พอเลยเลิกพูดได้แล้ว..พูดกับคุณแล้วผมขาดทุนทุกทีเลย.." แสนดีบออกไปอย่างแง่งอนเล็กน้อย.. ที่ดูเหมือนว่าตนนั้น
จะเสียเปรียบในทุกเรื่อง.. เรียกเสียงหัวเราะจากเก่งออกมาได้

" ตกลงไม่แหย่แล้วก็ได้..ถึงหน้าตอนโมโหจะน่ารักก็เถอะพักไว้ก่อนก็ได้ครับ..วันหน้าค่อยว่ากันใหม่.." นั่นยังไม่วายมาต่อรองอีก ..
นี่เขาต้องมาตกลงปลงใจกับอีตาจอมกวนคนนี้เหรอนี่ เฮ้อ...แสนดีคิดอย่างปลงๆ..

ทั้งคู่เหมือนกับไม่มีอะไรจะพูด..ต่างคนต่างเงียบฟังเสียงธรรมชาติกันไป.. เก่งก็ไม่เอ่ยอะไรออกมาขัดอารมณ์ของอีกฝ่าย
นั่งพลิกมือบางเล่นไปเล่นมาเหมือนกับสนุกมากเสียอย่างนั้น..จนแสนดีอดยิ้มออกมาไม่ได้

" ถ้าแสนเรียนจบแล้วผมจะไปรับนะ.." อยู่ๆเก่งก็เอ่ยออกมาอย่างไม่ปี่มีขลุ่ย..ทำให้แสนดีต้องเงยหน้าขึ้นมามองทันที..

" ไปรับทำไมกันล่ะ.." ถามออกมาอย่างสงสัย..

" ต่อไปนี้ ผมจะเป็นบ้านหลังน้อยให้แสนกลับมาหา.. จะเป็นที่พักพิงให้ยามที่เหนื่อยล้า และจะคอยดูแลแสนเองนะ .."
เก่งเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและจริงจัง.. กุมมือบางเอาไว้แน่น แสนดีถึงกับอึ้งไปไม่คิดว่าจะมีใครมาเอ่ยแบบนี้กับตนเอง
หัวใจเกิดอาการพองโตและตื้นตันขึ้นมาทันที..

" ไม่รู้เหมือนกันนะ.. ต้องดูกันต่อไปว่าคุณจะเปลี่ยนไปหรือไม่ในวันข้างหน้า.." แสนดีกลับพูดออกมาอีกอย่างหนึ่ง ทั้งที่ใจนั้นเต้นแรง..

" ได้เลย..คอยดูก็แล้วกัน แต่ขอบอกนะว่าถ้าถึงตอนนั้น..แสนต้องเรียกผมว่าพี่เก่ง ด้วย.." เก่งต่อรองกับอีกฝ่าย..

" รอให้ถึงวันนั้นก่อนเถอะพ่อสารวัตรจอมกวน ..แล้วค่อยมาเรียกร้อง.." แสนดีตอบพร้อมกับย่นจมูกใส่อีกฝ่ายอย่างน่ารัก...
ทำให้เก่งต้องยกมือบีบจมูกโด่งเล็กของอีกฝ่ายอย่างหมั่นเขี้ยวไม่ได้...

จากนั้นทั้งคู่ก็ประสานเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน.. เรื่องของวันข้างหน้าจะเป็นยังไงไม่รู้ได้ ..แต่ตอนนี้ขอรักษาความสุข
และความอบอุ่นเอาไว้ก่อนแล้วกัน..


TBC....

[A GE]

    คู่คุณพี่เก่งกับคุณน้องแสนดีก็ลงเอยแล้ว    ต่อไปก็รอส่งตัวคุณพี่ปืนกับคุณน้องวุ้นเข้าหอชะมะคับ 

  :เชิป2: :เชิป2:

[meemewkewkaw]

ทีนี้ก็ปูเสื่อรอฉากอัศจรรย์แล้วล่ะซิ


 

[RoosT]

ฉากอัศจรรย์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

กี๊ดก๊าด วี๊ดวิ้ววววววววววววว

 

[LingNERD*]

โย่ว คู่เก่ง+แสน น่ารักดีจัง แล้วคู่ปืน+วุ้นละ คริคริ

[THIP]

หุหุ แฮปปี้ไปอีกคู่แย้ว 

[krappom]

มายกมือสารภาพกะกระต๊อบว่าไม่ได้ไปเมนต์เรื่องหลักอ่ะ
แบบว่ามันยังตามอ่านไม่ทันอ่ะเลยยังไม่เมนต์
กะว่าตามทันเมื่อไรจะเมนต์

[inimeg]

อีกไม่กี่วันเองอ่า...

จบแร้ว แบบนี้ก็อดดูละครอ่ะดิ

หุๆ
------------------------------------------------------------------------------------------

บ้านไร่นี้มีรัก...(ตอนที่18)

คืนนี้อากาศเย็นสบายไม่ร้อนอบอ้าว..คงเนื่องมาจากว่าช่วงเย็นนั้นสายฝนได้กระหน่ำลงมาทำให้ชุ่มชื้นกันไปถ้วนหน้า..
เสียงหริ่งเรไรแข่งกันร้องเสียงเซ็งแซ่..แต่กลับไม่ได้ทำให้วุ้นที่ยืนฟังอยู่นั้นรำคาญแต่อย่างไร..

เหมือนกับเสียงดนตรีที่ธรรมชาติสรรค์สร้างมาเพื่อให้เราได้รับฟังกัน..อีกไม่กี่วันแล้วสินะที่เขาต้องจากบ้านเกิดไปอีก...
เนื่องจากมีหน้าที่ ที่เขาต้องกลับไปทำ.. แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับทุกที ที่ไปโดยไม่รู้สึกอะไรมากนัก

ตอนนี้กลับไม่เป็นเช่นอย่างนั้น..การที่ต้องจากคนที่รักไปถึงแม้จะชั่วคราวก็ตามที.แต่รู้สึกมันช่างทรมานเสียเหลือเกิน....
เมื่อคิดดังนี้ทำให้หน้าเนียนนั้นฉายความเศร้าออกมา...

ปืนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ..เห็นวุ้นยืนนิ่งที่ริมระเบียงก็เดินเข้าไปสมทบ.. เข้าไปยืนซ้อนหลังบางพร้อมกับสอดมือแกร่ง
เข้าไปโอบเอวอีกฝ่ายไว้.. วุ้นที่คิดอะไรเพลินสะดุ้งขึ้นเล็กน้อย

" ออกมายืนคิดอะไรตรงนี้..น้ำค้างแรงนะเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก.." ปืนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงห่วงใย ...แล้วก็เลื่อนจมูกโด่งลงมา
สูดดมความหอมจากแก้มเนียนครั้งหนึ่ง.. เรียกรอยยิ้มออกมาจากเรียวปากบางได้..

" ไม่เป็นไรหรอกพี่ปืน ข้างนอกอากาศเย็นดีออก..อีกอย่างวุ้นก็อยากเก็บบรรยากาศดีๆอย่างนี้เอาไว้ก่อนที่จะกลับไปกทม.น่ะ.."
วุ้นบอกออกมาอดใจหายไม่ได้ ..รวมทั้งปืนก็รู้สึกไม่ต่างกัน อีกไม่กี่วันแล้วสินะ ..ทำไมเวลาแห่งความสุขมันช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเสียเหลือเกิน

" ....จริงด้วยสินะ..อีกไม่กี่วันแล้ว.." ปืนพูดด้วยน้ำเสียงหงอยๆ พร้อมกับโอบกระชับร่างบางยิ่งกว่าเดิมอีก

" แหม...วุ้นไม่ได้ไปลับเสียหน่อย อีกไม่นานพอเรียนจบแล้ววุ้นก็กลับมาอยู่บ้านแล้วล่ะ.." เอ่ยออกมาเหมือนไม่เป็นอะไรมาก
ทั้งที่ใจนั้นรู้สึกตรงกันข้ามเลย...

" นั่นสินะ...พี่นี่บ้าจังมาเศร้าอะไรนักหนาก็ไม่รู้.." ปืนหัวเราะแห้งๆออกมา ..เพื่อไม่ให้บรรยากาศหดหู่ไปกว่าเดิม ..
ครู่หนึ่งวุ้นก็ชวนร่างสูงให้กลับเข้าไปด้านใน..เมื่อเห็นว่าน้ำค้างเริ่มแรงจริงเดี๋ยวจะไม่สบายไปกันอีกทั้งคู่

" งั้นเข้าบ้านกันเถอะนะพี่ปืน แล้วนี่กินยาแล้วหรือยังฮึ.."

" ยังเลย...รอให้วุ้นจัดให้น่ะ.." ปืนออกอาการอ้อนอีกเช่นเคย..ทำให้วุ้นต้องค้อนคมให้กับคนตัวโต..ที่ไม่รู้จักโตอย่างอดหมั่นไส้ไม่ได้
ถึงกระนั้นวุ้นก็ยินดีทำให้แต่โดยดี..

หลังจากที่จัดการให้เด็กโข่งกินยาเรียบร้อยแล้ว.. วุ้นก็ขอตัวกลับห้องไปนอน ..แต่ว่าปืนไม่ยอมปล่อยให้ไปง่าย จับมือบางเอาไว้แน่น
พร้อมกับส่งสายตาละห้อยเหมือนลูกหมาตัวน้อยมายังวุ้น.. ทำให้ร่างบางนั้นอดใจอ่อนไม่ได้

" ว่าไงอีกล่ะพี่ปืน ..จะเอาอะไรอีกหืม.."

" คืนนี้นอนด้วยกันไม่ได้เหรอนะ ..นะวุ้น.." ปืนยื่นข้อเสนอให้กับร่างบาง ..ทำให้วุ้นนั้นต้องนิ่งไป จะยังไงล่ะถึงแม้จะเป็นแฟนกัน
เคยกอด จูบกันแล้ว...แต่นะจะให้นอนร่วมเตียงอย่างนี้เขาก็ค่อนข้างเกร็งๆเหมือนกัน..

" เอ่อ...คือว่า วุ้นนอนที่ห้องรับแขกดีกว่านะ พี่ปืนจะได้นอนสบายๆ ไง ไม่ต้องเบียดกัน เนอะ.."

" พี่นอนไม่ดิ้นหรอก.. เตียงก็ออกกว้าง นะ.."

" คือว่า.....แต่ ...เอ่อ..." วุ้นไม่รู้จะหาคำหลีกเลี่ยงอะไรได้อีก จึงได้แต่อึกอักทำอะไรไม่ถูก..ปืนที่ยืนจับมือบางไว้ค่อยปล่อยมือออก
พร้อมกับเริ่มตีหน้าเศร้าขึ้นมาอีกครั้ง... น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาก็ไม่ต่างจากหน้าตา..

" หรือว่าพี่รบกวนวุ้นมากไป..งั้นพี่ก็ขอโทษด้วยนะ ไม่เป็นไรงั้นวุ้นกลับห้องเลยก็ได้.." พูดเสร็จก็หันหลังให้กับร่างบางทันที
วุ้นที่มองอยู่นั้นอดสงสารไม่ได้อีกแล้ว... เฮ้อ ...ทำไมต้องขยันมาทำท่าทางแบบนี้ด้วยนะ..ก็รู้ว่าเขาเป็นคนขี้สงสารขี้เห็นใจน่ะ
ไม่รู้ไปจำวิธีนี้มาจากไหนเวรกรรมจริงๆเลย...

" อ๊ะ...นอนก็นอน นอนด้วยกันก็ได้.. แล้วอย่ามาบ่นว่าอึดอัดล่ะ.." วุ้นรีบร้องบอกอีกฝ่ายทันทีกลัวอีกฝ่ายจะเสียใจ...
ทำให้ปืนนั้นกลั้นยิ้มแทบไม่อยู่..ดีนะที่หันหลังให้ก่อนไม่งั้นความแตกแน่นอนเลย..

ก็เล่นด้วยกันมาแต่เด็กทำไมเขาจะไม่รู้ว่าวุ้นเป็นคนยังไง.. ถึงจะปากร้ายแต่ก็ใจดีสุดๆ แถมยังขี้สงสารเป็นที่หนึ่ง ..เขารู้มานานแล้ว
และก็ได้ผลอย่างที่คิดจริงๆ เรื่องอะไรเขาจะต้องมานอนหนาวอยู่คนเดียวล่ะ..โน้มน้าวแทบตายกว่าวุ้นจะยอมมาค้างด้วยอะ ...

" พี่ไม่รบกวนแน่นะวุ้น.." ปืนปั้นสีหน้าให้น่าสงสาร ก่อนที่จะหันกลับมาพูดกับร่างบางอย่างเกรงใจที่สุด

" จะเอาไง ..จะนอนมั้ยนี่ อย่าหัดเรื่องมากนะ มาเร็วเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายหรอก.." วุ้นเริ่มขึ้นเสียงบ้างเล็กน้อยและเป็นฝ่ายเดินนำ
ไปที่เตียงเอง.. พร้อมกับใช้มือบางจัดแจงทั้งหมอนและผ้าห่มให้เข้าที่เข้าทาง..

ทำให้ปืนต้องเดินตามไปเช่นกัน.. ครู่หนึ่งทั้งห้องก็เงียบสนิทได้ยินแค่เสียงลมหายใจ..และเสียงหัวใจของคนตัวเล็กที่ขยันเต้นรัว
จนน่าอายเสียเหลือเกิน..แสงไฟจากภายนอกสาดส่องเข้ามาในห้องทำให้ไม่มืดมิดนัก..

วุ้นนอนตัวเกร็งจนปืนนั้นจับสังเกตได้คงตื่นต้นนั่นแหละ... ก็รู้สึกไม่ได้เหมือนกันที่ตัวเองเหมือนกับบังคับร่างบาง...มาทำอะไรอย่างนี้
แต่ก็นั่นหละก็เขารักนี่..อยากอยู่กับคนรักนานๆ ผิดด้วยเหรอ ..ไม่ผิดยังไงก็ไม่ผิดคิดซะอย่างนั้น ...

ปืนค่อยๆพลิกตัวมากอดร่างบางที่นอนแข็งทื่อเอาไว้พร้อมกับใช้จมูกโด่งซุกไซร้ ไปที่ซอกคอหอมกรุ่น.. ทำให้วุ้นนั้นอดขนลุกเกรียวไม่ได้...
หัวใจก็เต้นแรงจนน่ากลัวว่าจะหลุดออกมาจากอกเสียให้ได้
ปืนคอยสังเกตปฏิกิริยาจากร่างบางว่าจะเป็นยังไงบ้าง..เฉย แฮะ..อืม แล้วถ้าทำอย่างนี้จะเฉยได้หรือป่าว ปืนคิดอย่างคนช่างแกล้ง
พลิกร่างหนาของตนนั้นคร่อมทับร่างบางของวุ้นอย่างรวดเร็ว... ทีนี้ทำให้วุ้นนอนเฉยไม่ได้แล้ว...

" พะ...พี่ปืนทำอะไรนี่..จะเล่นเป็นผีอำหรือไง หนักนะ.." ร้องออกมาเหมือนกับไม่คิดอะไรมาก..
ทั้งที่หน้าเนียนนั้นกำลังซับไปด้วยสีแดง.. วุ้นตกใจและอายไม่น้อยแต่ก็ไม่อยากตื่นตระหนกออกไปมากนัก แบบว่ากลัวเสียฟอร์ม
อะไรประมาณนั้น...สองมือบางผลักอกกว้างให้ออกห่างจากตนเองอย่างสุดกำลัง..

" โอ๊ะ...เจ็บจังเลย.." ปืนแสร้งร้องออกมาเหมือนกับเจ็บเสียเต็มประดา...เมื่อวุ้นเผลอมาโดนแผลที่ใกล้หายแล้วของตน ...
ทำให้ร่างที่อยู่ข้างใต้รีบชักมือออกอย่างเร็ว.. และเกิดความห่วงใยอีกฝ่ายกลัวว่าจะเจ็บมาก

" พี่ปืนเจ็บแผลเหรอ เป็นอะไรมากหรือป่าว...เดี๋ยววุ้นดูให้นะ.."

" ไม่ต้องดูหรอกวุ้น..รักษาอย่างนี้จะหายมากกว่านะ..." พูดเสร็จร่างสูงที่ค้ำตัวอยู่บนร่างบาง..ก็ก้มต่ำลงมาจนริมฝีปากร้อน
ทาบทับริมฝีปากบาง..ลมหายใจอุ่นๆประทะกับหน้าเนียนที่ยังไม่ทันตั้งตัว.. สัมผัสที่อ่อนโยนนั้นทำให้วุ้นคล้อยตามได้ไม่ยาก

ปลายลิ้นร้อนของปืนเข้าไปหยอกเอิน..อยู่ภายในโพรงปากร้อนชื้นของร่างบาง พร้อมกับซึมซับความหวานอย่างหลงไหล
วุ้นเผลอครางออกมาเบาๆ อย่างห้ามไม่อยู่กับความรัญจวนใจที่ได้รับ...

ฝ่ามือหนาเริ่มสำรวจไปทั่วร่างบาง ลูบไล้เข้าไปภายเสื้อนอนอย่างเบามือ..พร้อมกับใช้ปลายนิ้วหยอกเย้ากับยอดอกเล็ก..
ทำให้วุ้นนั้นแทบจะขาดใจเสียให้ได้สมองเริ่มตื้อไม่รับรู้ต่อสิ่งใด..

สองแขนเรียวโอบรอบคอหนาของปืนเอาไว้แน่น..พร้อมกับสอดนิ้วเรียวเข้าไปยังกลุ่มผมนุ่มสวยของปืนอย่างเผลอไผล..
ความยั่วยวนอ่อนหวานที่ปืนได้รับนั้นทำให้เขาแทบคลั่ง... อารมณ์ที่อยากแกล้งในทีแรกหายไปสิ้น

กลับแทนที่มาด้วยอารมณ์แห่งความต้องการ... และเขาก็ไม่สามารถสะกดกลั้นตัวเองเอาไว้ได้อีก... ปืนใช้เวลาไม่นาน
ที่จะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของร่างบางและตัวเขาเอง.. สุดท้ายทั้งคู่ก็อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า

ร่างขาวเนียนที่นอนหายใจหอบสะท้านภายใต้ร่างเขานั้น...ทำให้ต้องกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก... ผิวขาวเนียนไร้ที่ติ
ตัดกับพื้นเตียงสีน้ำทะเลยิ่งขับให้ร่างบางน่าหลงไหลมากขึ้นไปอีก ...

วุ้นเกิดความอายกับสายตาคมที่จ้องมองมาอย่างจริงจัง..ทำให้ต้องไขว้คว้าหาผ้ามาปิดบังตัวเองเอาไว้...แต่ก็ช้ากว่าปืนที่ยึดมือเรียวบาง
ไม่ให้ทำได้ดั่งที่ใจต้องการ ..

" อย่าปิด..น่าเสียดายออกวุ้นรู้ตัวมั้ยว่าสวยขนาดไหน...สวยจนพี่แทบจะคลั่งให้ได้.." เสียงทุ้มต่ำกระซิบแผ่วเบาข้างหูบาง ..
ยิ่งทำให้วุ้นนั้นหน้าร้อนมากขึ้นไปอีก..

" บะ...บ้าพี่ปืนหยุดพูดให้วุ้นอายได้แล้ว.."

" นะ..วุ้นพี่จะไม่ทนอีกแล้ว พี่ขอแล้วกันนะคนดี..." และปืนก็จัดการกับร่างบางทันทีโดยไม่รอฟังคำตอบจากอีกฝ่าย....
ริมฝีปากร้อนทาบไปตามผิวเนียน..ปลายลิ้นหยอกล้อยอดอกสีแดงก่ำพร้อมกับขบเม้มอย่างเพลิดเพลิน..

ทำให้วุ้นนั้นเกิดความเสียวซ่านขึ้นมาทันที..บิดตัวไปมาพร้อมกับขย้ำศีรษะของอีกฝ่ายอย่างเผลอตัว..จากนั้นปืนก็ครอบครอง
ส่วนอ่อนไหวของวุ้นด้วยริมฝีปากของตนเอง ดูดดุนขบแม้มอย่างอ่อนโยน.. ทำให้ร่างบางถึงกับสะดุ้งเพราะไม่คาดคิดว่าปืน
จะทำให้ตนถึงขนาดนี้ ..

" พี่ปืน...มะไม่ มัน สกปรก ปล่อยเถอะ อา........" ร้องบอกให้ฝ่ายนั้นหยุดการกระทำ.. เนื้อตัวเริ่มย้อมไปด้วยสีแดงเรื่อจากอารมณ์
ที่เริ่มคุกรุ่นขึ้นมา.. ปืนยังคงทำหน้าที่ของตนไม่ยอมฟังเสียงทัดทานใดๆ ร่างบางนั้นนอนจิกผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น ...
พยายามไม่ส่งเสียงออกมาแต่ก็สุดจะห้ามได้...

" อ๊ะ......อา พี่ปืน...อืม.." เสียงหอบหายใจหนักขึ้นเรื่อยๆ ..และจากนั้นไม่นานกระแสน้ำอุ่นๆก็พุ่งทะลักออกมาเต็มที่..
อย่างสุดจะกลั้นเมื่อถึงขีดสุดแล้ว.. ปืนกลืนกินทุกหยาดหยดของคนรักอย่างไม่รังเกียจ...

ทำให้วุ้นนั้นอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว... ทำไมต้องมาทำเรื่องน่าอายกับเขาด้วยพี่ปืน ...แล้วนั่นกลืน ..กลืนเข้าไปหมดเลยเหรอ
โอ๊ย... อายๆปืนมองหน้าเนียนที่ทำอะไรไม่ถูกอย่างเอ็นดู.. รู้แก่ใจว่าอีกฝ่ายรู้สึกยังไง.. ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็ชินไปเองแหละ..

" อ้าว...หมดแรงเลยเหรอทำแค่นี้เอง.." อดแซวตามประสาคนปากไวไม่ได้... ทำให้วุ้นต้องค้อนคมให้อย่างหมั่นไส้
เรียกเสียงหัวเราะจากร่างสูงได้อีกจนได้.. จากนั้นปืนก็ไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า.. เลื่อนนิ้วแกร่งเข้าไปยังช่องแคบที่รัดแน่นของวุ้น
อย่างรวดเร็วทำให้ร่างบางถึงกับร้องออกมาทันที..

" โอ๊ย...พี่ปืนทำอะไรน่ะ มันเจ็บนะ.." เสียงหวานเริ่มโวยวายและดิ้นรนให้หลุดพ้นจากความเจ็บ.. แต่ก็โดนร่างสูงยึดเอาไว้
ไม่สามารถขยับได้อย่างใจคิด ..

" ถ้าวุ้นไม่เกร็ง ทำตัวผ่อนคลายมันจะไม่เจ็บ นะ..ลองทำดู.." ปืนกระซิบบอกอย่างอ่อนโยน ..พร้อมกับส่งจูบที่เร่าร้อนไปยัง
เรียวปากบางอีกครั้ง ไม่ว่าจะกี่ครั้งวุ้นก็ไม่อาจทัดทานได้เลยเคลิ้มไปด้วยทุกครั้ง.. จูบของปืนทำให้วุ้นลืมความเจ็บปวดไปได้บ้าง

อีกทั้งพยายามทำตามที่ร่างสูงเอ่ยบอก.. จากนั้นปืนก็ค่อยๆเพิ่มจำนวนนิ้วที่สอดใส่เข้าไปอีก..เลื่อนเข้าออกอย่างแช่มช้าไม่จาบจ้วง
ไม่นานเสียงครางรับก็ออกมาจากร่างบางอีกครั้ง.. จากความเจ็บปวดตอนนี้แทนที่ด้วยความเสียวซ่าน

" พร้อมแล้วนะวุ้น..อย่าเกร็งเชื่อพี่.." ปืนบอกกับร่างบางอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าฝ่ายนั้นพร้อมสำหรับตนแล้ว..ก็เลื่อนกายเข้าหาร่างบางทันที
พร้อมกับสอดใส่แก่นกลางที่แข็งตัวแทบทนไม่ไหว..เข้าไปยังช่องแคบอ่อนนุ่มของวุ้น..ความต่างของขนาดที่จาบจ้วงเข้ามาภายใน
ร่างตนทำให้วุ้นรู้สึกเจ็บปวดและอึดอัดไปหมด.. ความรัญจวนเมื่อครู่หายวับไปทันที..

" โอ๊ย...พี่ปืนไม่ไหว วุ้นเจ็บจังเลย ..."ร้องออกมาทันทีพร้อมกับน้ำตาเริ่มไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างกายเหมือนจะแยก
ออกเป็นเสี่ยงๆ เสียให้ได้ ไม่เห็นรู้สึกดีเหมือนเมื่อกี้เลย เจ็บจัง..
" คนดีอย่าร้องนะ...อีกนิดเดี๋ยวก็รู้สึกดีเชื่อพี่นะครับ..." กระแสเสียงที่อ่อนโยนทำให้วุ้นจำต้องพยักหน้ารับ เดี๋ยวก็ดีจริงๆแหละมั้ง
ปืนดันตัวเข้ามาจนสุด.. แต่ยังไม่ขยับตัวทั้งที่เขาแทบทนไม่ไหว จากการบีบรัดจากร่างบาง

ภายในที่ร้อนกรุ่นทำให้เขาแทบจะยั้งไม่อยู่..แต่ก็อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกดีไปด้วย..เขาไม่อยากที่จะรู้สึกดีไปเพียงคนเดียว..ริมฝีปากร้อน
จูบซับน้ำตาให้วุ้นอย่างอ่อนโยนทำให้คลายกังวลได้บ้าง ถึงจะอึดอัดอยู่ก็ตามที

เมื่อเห็นว่าร่างที่อยู่ข้างใต้เริ่มสงบแล้ว.. ปืนก็ค่อยๆเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ จมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอหอม..ขบเม้มใบหูเล็กอย่างชำนาญ..
และรู้จุดว่าสามารถปลุกอารมณ์ของร่างบางได้ดี.. วุ้นเริ่มเสียวซ่านขึ้นอีก ..

เมื่อเห็นว่าวุ้นคลายความเจ็บปวดแล้ว.. ปืนก็เริ่มเคลื่อนไหวตัวแรงและเร็วขึ้น..วุ้นไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร อาการวูบวาบที่ท้องน้อย
ยามที่ร่างสูงกระแทกเข้ามาทำให้เขานั้นอยากจะปลดปล่อยออกมา

" อืม............อาาาา................" วุ้นกลั้นเสียงเอาไว้ไม่อยู่ ..รู้สึกอายที่ตนส่งเสียงดังออกมาเหมือนกับผู้ญิงไม่ปาน..

" วุ้นดีมั้ย ..ไม่เจ็บแล้วนะ..." ปืนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ขยับร่างหนากระแทกเข้าออกอย่างไม่ลดจังหวะ ..
เหงื่อเริ่มไหลออกมาชุ่มตัว.. กลิ่นเหงื่อจากร่างสูงไม่ได้ทำให้วุ้นรังเกียจ..กลับปลกุอารมณ์ให้ตอบสนองคล้อยตาม...จนลืมเหนื่อย

สองมือบางเกาะเกี่ยวยึดต้นแขนแกร่งเอาไว้..เผลอจิกเล็บมนลงไปบนเนื้อแน่นอย่างลืมตัว... ในตอนนี้ใบหน้าหวานแดงเรื่อ
อีกทั้งดวงตากลมโตก็หวานเยิ้มอย่างที่เจ้าตัวไม่รู้...ยิ่งทำให้ปืนออกแรงกระแทกมากขึ้น..

" มะ..ไม่เจ็บแล้ว..............อ๊ะ..........." วุ้นตอบด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น ร่างบางโยกไหวตามแรงกดทับของอีกฝ่ายที่ไม่รู้จักผ่อน
เรียวขางามถูกยกพาดทับไหล่หนา เพื่อให้สามารถเข้ามาลุกล้ำได้มากกว่าเดิม..

" ร้องออกมาอีกคนดี.. พี่อยากได้ยินเสียงของวุ้นนะ อย่ากลั้นเสียง...อืม..." เสียงทุ้มสั่งออกมาเมื่อเห็นว่าวุ้นพยายามกัดปากไว้
ไม่ยอมให้เสียงหลุดออกมาให้ตนเองได้อายกว่านี้...แต่ก็ไม่สามารถทำได้อีกเช่นเคย

" อ๊ะ...........อ๊าาา.....พี่ปืนจะไม่ไหวแล้ว ..." ร้องบอกเมื่อใกล้จะถึงจุดอีกครั้ง... แต่ปืนกลับหยุดตัวเองยังไม่ยอมให้วุ้นได้ไปยังจุดหมาย
ที่ต้องการ พลิกร่างบางให้กลับมาเป็นฝ่ายทาบทับตนแทน.. วุ้นร้องออกมาทันทีเมื่อตนต้องขึ้นมานั่งอยู่ด้านบน

" พี่ปืน...วุ้นอาย อ๊ะ...อย่างนี้มันเข้าไปลึกกว่าเดิม อ๊าาาาา........."

" ไม่เป็นไรขยับพร้อมกันนะวุ้น.. พี่ก็จะไปแล้วเหมือนกัน เราช่วยกันนะ.." ปืนยึดสะโพกมนเอาไว้พร้อมกับยกตัวคนด้านบน
ให้กดทับลงมามากกว่าเดิม.. ส่วนตัวเขาก็ดันร่างเข้ากระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ..เสียงครางกระเส่าออกมาจากร่างบางไม่ขาดระยะ

ครู่หนึ่งวุ้นก็ไปฝ่ายที่จะเคลื่อนไหวตัวเอง..โดยไม่ต้องให้ปืนช่วยเหมือนทีแรก ..ยกร่างเล็กของตัวเองอย่างไม่รู้จักเหนื่อยบนร่างสูงเช่นกัน
ความเสียวซ่านจู่โจมไม่สิ้นสุด.. ปืนใช้มือรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของวุ้นไปอย่างหนักหน่วงไม่มีความอ่อนโยนอย่างที่แรก
ตอนนี้ระหว่างทั้งคู่นั้นเต็มไปด้วยความเร่าร้อนและตอบสนองกันอย่างรุนแรง ...

" อ๊ะ....มะ..ไม่ไหวแล้ว พี่ปืน..อ๊าาาาาาา........" สิ้นเสียงร่างบางกระตุกเฮือกพร้อมกับหลั่งของเหลวสีขาวขุ่นออกมาเต็มมือหนา..
ที่กอบกุมเอาไว้..จากนั้นปืนก็ดันตัวกระแทกเข้าไปอีกไม่กี่ครั้งสุดท้ายก็ปลดปล่อยออก ภายในช่องแคบอ่อนนุ่มด้วยเช่นกัน...

วุ้นซบลงบนอกกว้างลมหายใจรวยริน.. สมองขาวโพลนไปหมด..ทั้งคู่ต่างนอนนิ่งปรับลมหายใจให้เข้าที่.. ปืนเลื่อนร่างบาง
ให้ลงมานอนแนบข้างพร้อมกับกอดอีกฝ่ายเอาไว้อย่างหวงแหนและรักใคร่..

" พี่ไม่นึกเลยนะนี่ว่าคนน่ารักอย่างวุ้นจะเร่าร้อนและเซ็กซี่ได้ขนาดนี้อะ..." เมื่อผ่านช่วงอารมณ์แห่งความหอมหวนมาแล้ว ...
ปืนก็กลับมาเป็นพวกช่างแซวเหมือนเคย... มือบางทุบอกอย่างหมั่นไส้ คนบ้า ยังมาล้ออีกแค่นี้ก็อายจะแย่แล้ว...

" หยุดพูดเลยพี่ปืน...." เอ่ยด้วยน้ำเสียงอู้อี้ออกมา..แทบไม่ได้ยิน..ปืนหัวเราะออกมาอย่างชอบใจพร้อมกับกดจมูกโด่งลงไป
บนขมับของร่างบางที่นอนซุกหน้ากับอกตนอย่างอ่อนโยน.. หน้าเข้มเผยรอยยิ้มดีใจออกมา

" พี่รักวุ้นนะ...รักมาก...." เสียงทุ้มเอ่ยออกมาอย่างจริงจัง ..ทำให้หน้าเนียนที่ซ่อนอยู่นั้นอดยิ้มออกมาไม่ได้ ..
ต้องเงยขึ้นมามองหน้าอีกฝ่ายดวงตาเป็นประกายแห่งความสุข ...เรียวปากบางจุมพิตปลายคางของคนรักพร้อมกับโอบกอดอีกฝ่าย
ด้วยความรู้สึกที่ไม่แตกต่างกัน..

" วุ้นก็รักพี่ปืนครับ.." กระแสเสียงอ่อนหวานอย่างจริงใจ...เท่านี้ก็ทำให้หัวใจของปืนพองโตขึ้นมาทันที..เฮ้อ ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ
น่ารักจนอยากจะแกล้งให้อายอีกรอบนึงจัง..อืม..แต่เขาก็ไม่ใช่คนใจร้ายนัก... ปล่อยให้พักซักนิดก่อนแล้วกัน
กว่าจะเช้าเหลือเวลาอีกตั้งนาน.. ปืนคิดอย่างหมายมั่นโดยที่วุ้นไม่รู้ตัวเลยว่า กำลังตกเป็นเป้าหมายของคนช่างแกล้งคนนี้...

TBC........

[THIP]

พี่ปืนทำอะไรนี่..จะเล่นเป็นผีอำหรือไง   
ไม่ใช่ผีอำหรอกผีผ้าห่มต่างหาก   

[LingNERD*]

บอกได้คำเดียว "สุดยอด"

[inimeg]

มายกมือสารภาพกะกระต๊อบว่าไม่ได้ไปเมนต์เรื่องหลักอ่ะ
แบบว่ามันยังตามอ่านไม่ทันอ่ะเลยยังไม่เมนต์
กะว่าตามทันเมื่อไรจะเมนต์

ถ้าอ่านวันละตอน อุๆ คงไม่ได้เมนต์ง่า....

เมนต์ทีละนิดๆ ก็ได้งับ แบบ อย่างน้อยจะได้ดันๆ อีกอย่าง จะได้แข่งกับสองเรื่องที่แรงๆ อยู่บนบอร์ดได้ด้วย

เรื่องพี่ซัม แรงโดยคนแต่งไม่ต้องดัน คนเล้าเป็ดได้บรรยากาศสมัยพี่เซ็งเป็ดมาเล่าเรื่อง หุๆ โดนใจ

บางสิ่งที่หายไป อันนี้ชื่อเรื่องชวนติดตาม... คนโพสต์ไม่ต้องดันมาก

คาสช่วลโนวา ชื่อเรืองเห่ย สื่อสารไม่เป็นผล คนเขียนใจดำ แถมชอบเลี้ยงรีพลาย แกล้งคนอ่าน ขึ้นมาอยู่อันดับที่ 4 ได้ด้วยวิชามาร เป็นพวกไม่รู้จักพอ...

ส่วน เป็นต่อ กับพลาดไปแล้ว... ไม่พูดถึง... พันสามร้อยรีพลาย ราตรีนี้ยังอีกยาวนาน....

555

[kYos]

อุ๊ๆ มีคู่ปืน+วุ้นแล้ว ต่อไปก็คู่เก่ง+แสนดิ 55+

[ken_krub]

ขอบคุณครับ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

หุหุ เรื่องไปเรื่อยๆลงเอยกันแบบชีวิตนี้ช่างโชคดีจัง
 

[A GE]

    เสร็จไปคู่นึงละ    รอคู่ที่2ต่อ 

[inimeg]

หุๆ เกิดอะไรขึ้นหนอ.... รู้สึกเหมือนๆ คนน้อยลงจากบอร์ดเลยนะครับ ว่ามั้ย

ทำให้นิยายดูเงียบๆ หรือเบื่อเรื่องนี้แล้ว ? ? ? เรื่องหลักด้วย ? ? ?

ตอนหน้าตอนจบแล้วนะครับ.....

แล้วก็มีเก่งกับแสนดีอีก สาม ตอน ว้า................. นิยายดีๆ จบไปอีกเรื่องแล้ว.....

จะหาจากไหนดีน้า...... จะเอานิยายดีๆ มาให้อีกนะครับ
________________________________________________

บ้านไร่นี้มีรัก...(ตอนที่19)

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาภายในห้อง..ทำให้เปลือกตาบางเริ่มเปิดขึ้นมา..วุ้นกระพริบตาไล่ความงัวเงียพร้อมกับขยับตัว
เพื่อบิดไล่ความเมื่อยขบ..แต่ร่างบางก็ต้องสะดุ้งเมื่อความเจ็บเริ่มเข้ามารุมเล้า โอ๊ย...อะไรกันนี่ ทำไมเจ็บอย่างนี้กัน ..

เมื่อสติคืนกลับมาเต็มที่..ภาพเหตุการณ์ที่แสนหวานเมื่อคืน..ก็หลั่งไหลเข้ามายังสมองของวุ้นไม่ขาดระยะ
ทำให้วุ้นต้องหน้าแดงซ่านขึ้นมาทันที

นึกเคืองชายหนุ่มคนรักที่ไม่ยอมปล่อยเขาเลย..จนเกือบจะรุ่งเช้าแล้ว จะให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลยหรือไงกันก็ไม่รู้...
ดูสิช้ำไปหมดทั้งตัวแล้ว วุ้นมองเห็นร่องรอยที่ชายหนุ่มฝากเอาไว้ทั่วร่าง..

วุ้นขยับตัวอย่างลำบากเนื่องจากอาการปวดตัวและเมื่อยล้า..พยายามทรงตัวเพื่อที่เดินไปยังห้องน้ำ..แต่ก็ช้ากว่าปืนที่เปิดประตู
เข้ามาเจอพอดี เขาเข้ามาพร้อมกับถาดอาหารเพราะรู้ว่าวันนี้ยังไงวุ้นก็คงไม่มีแรงที่จะออกไปไหนได้

ภาพชายหนุ่มร่างบางเย้ายวน..มีผ้าห่มคลุมใต้ล่างหลวมๆ อีกทั้ง..ริมฝีปากแดงเรื่อบวมช้ำเล็กน้อย..จากการกระทำของเขาเมื่อคืนนี้
ทำให้ปืนอยากจะแกล้งหนักๆอีกจนได้ ..ทั้งที่เมื่อคืนก็ทำไปหลายครั้งแล้ว.. ช่วยไม่ได้นะอยากน่ารักเองนี่วุ้น ...

สายตาคมที่มองเปิดเผยมาอย่างชื่นชมและปรารถนา..ทำให้วุ้นหน้าแดงเรื่อด้วยความอาย ..ก่อนที่จะค่อยๆพาร่างไร้เรี่ยวแรง
เคลื่อนออกจากเตียงอย่างเชื่องช้า..เพราะดูเหมือนว่าแต่ละก้าวเดินสำหรับเขานั้นช่างยากเย็นเสียเหลือเกิน

" จะไปไหนอีกล่ะ..แค่นี้ก็แทบจะยืนไม่ไหวแล้ว.." ปืนออกปากบ่นพร้อมกับวางถาดอาหารลงบนโต๊ะข้างเตียง..
พร้อมกับเดินเข้ามาหายังร่างบางทันที...

" ก็เพราะใครล่ะ.. ไม่ต้องมาพูดดีเลยนะพี่ปืน.." วุ้นแหวออกไปทั้งที่หน้าตาแดงก่ำ

" อ้าว...เป็นเพราะพี่เหรอ.. ก็...ใครใช้ให้วุ้นน่ารักล่ะ..." ไม่พูดเปล่า ปืนนั้นเข้าไปกอดร่างบางเอาไว้พร้อมกับหอมแก้มเนียนหนักๆ
อย่างรักใคร่..อีกทั้งซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นเล่นอย่างหยอกล้อเหมือนแกล้ง..

" อื้อ....ไม่เอานะพี่ปืนปล่อยวุ้นเลย..วุ้นจะเข้าไปอาบน้ำแล้ว.." ร่างบางร้องห้ามเสียงหลง..เมื่อเห็นว่าอีกฝายไม่คิดที่จะปล่อย
จากเขาง่ายๆ.. คนอะไร ไม่รู้จักเหนื่อยบ้างหรือไงกัน ..เมื่อคืนเขาก็แทบจะแย่แล้ว ขืนยังมาต่ออีกล่ะก็ต้องตายจริงแน่เลย

" อืม....งั้นพี่ช่วยอาบแล้วกันนะจะได้สะอาดๆ..แล้วจะได้ออกมาทานข้าวกัน.." ปืนพูดด้วยดวงตาเป็นประกาย...
พร้อมกับช้อนร่างบางขึ้นมาในอ้อมแขนทันที..โดยไม่ฟังเสียงห้ามปรามจากอีกฝ่ายเลย..

" ไม่เอาพี่ปืน...ปล่อยวุ้นนะ..วุ้นอาบเองได้.."

" น่า...สองคนช่วยกันสิดี..ถ้ากลัวเสียเปรียบเดี๋ยวพี่อาบเป้นเพื่อนแล้วกันนะ.." จากนั้นขายาวก็ก้าวย่างพาร่างบาง...
เข้าไปยังห้องน้ำทันทีพร้อมกับเสียงปิดปประตูตามมา..จากนั้นไม่นานเสียงทะเลาะถกเถียงกันก็เป็นอันเงียบกริบไป

คงไม่ต้องบอกหรอกนะว่าภายในนั้นจะเกิดอะไรบ้าง... วุ้นต้องทำใจแหละที่น่ารัก น่าแกล้ง... จนปืนยากที่จะอดใจไหว
ส่วนอาหารที่นำเข้ามานั้นไม่รู้ว่าวุ้นจะได้กินสักกี่โมง.. สงสัยคงต้องสลบก่อนอีกรอบแน่เลย...
ร่างบางที่นอนยืดยาวฟุบหน้าบนหมอนนุ่มนึกเคืองชายคนรัก...ไอ้พี่ปืนบ้า อะไรกันนักนี่ ทำซะจนเขาไม่ต้องได้ลุกไปไหนกันแล้ว
แถมยัง ยังในห้องน้ำอีก โอ๊ย...ตาย ตายแน่เลยเรา

ทั้งที่กำลังนอนหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่นั่น..แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่า ชายหนุ่มนั้นได้ปรนเปรอความสุขให้กับตนจนแทบสำลักเลยทีเดียว
แต่มันมากไปอย่างนี้อะ..ขืนปล่อยให้ได้ใจบ่อยๆเขาต้องแย่แน่เลย...

" วุ้น...โกรธพี่เหรอครับ ขอโทษน้า...ก็วุ้นน่ารักอ่ะ พี่เลยยั้งใจไม่อยู่.." นั่นเหตุผลเดิมๆอีกแล้ว..ไม่อยากฟังเฟ้ย..

" คนดี..งั้นเดี๋ยวพี่ป้อนข้าวให้นะ นะ...ไม่มีแรงไม่ใช่เหรอ.." ก็เพราะใครล่ะไอ้พี่ปืนบ้า.. ตัวเองผิดแล้วยังอีก..ไม่รู้ไม่ชี้

" นี่...พี่เพิ่งไปอุ่นมาให้..ดูซิมีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย..." เอาของกินมาล่อเหรอ ..ไม่สนหรอกเชอะจะเฉยใครจะทำไม..

ปืนพยายามพูดเอาใจอีกฝ่ายแทบน้ำลายจะหมดปาก แต่ที่ได้รับก็คืออาการนอนนิ่งเฉยจากวุ้น..ที่ไม่ยอมพูดยอมจากับเขาสักคำ
ก็รู้แหละว่าเรียกร้องมากไป แต่เขาก็ทำให้มีความสุขไม่ใช่เหรอ..

เขาผิดมากหรือไงกันก็แค่อยากอยู่ด้วยกันนานๆ เพราะเดี๋ยวก็ต้องจากกันแล้ว..หรือเขาจะคิดเองฝ่ายเดียวหรือไงกัน วุ้นไม่ได้อยากอยู่
กับเขาให้นานด้วยหรอกเหรอ เมื่อคิดได้ดังนี้หน้าเข้มก็เศร้าลงทันทีออกอาการน้อยใจขึ้นมา..

เมื่อเห็นว่าปืนเงียบเสียงไป..ทำให้วุ้นอดเงยหน้าจากหมอนมามองไม่ได้.. นั่น ..ทำหน้าอย่างนี้อีกแล้ว ..ไม่หรอก
ยังไงก็ไม่ใจอ่อนเด็ดขาด เดี๋ยวจะได้ใจไป.. ทำคอตกเชียว นิดหน่อยทำน้อยใจเสียใจ.. หัวไม่ล้านซะหน่อย..

" จะไปไหนอีกล่ะ...ไหนว่าจะป้อนข้าว.. วุ้นหิวแล้วนะ.." ทั้งที่คิดอย่างหนึ่ง..แต่ปากเรียวบางกลับเอ่ยอะไรที่ตรงข้ามออกไป..
ค่อยๆพยุงตนเองลุกขึ้นมานั่ง..มองร่างสูงที่กำลังจะหันตัวออกไปจากห้อง..

" เอ้า...ช้าอีกแล้วพี่ปืน วุ้นหิวจนจะเป็นลมแล้วนะเร็วสิ.." เสียงใสเร่งอีกครั้ง..ทำให้ปืนต้องกลับมาพร้อมกับตักอาหารป้อน
ให้อีกฝ่ายอย่างโดยดี.. หน้าเข้มยังไม่คลายความเศร้าลง.. วุ้นอ้าปากรับสิ่งที่ปืนส่งเข้าปากอย่างไม่อิดเอือน...
และยอมรับว่าอาหารรสดีจริงนั่นแหละ..

" อร่อยมั้ยวุ้น..." ปืนเอ่ยถามเสียงเบา.. มือยังคงทำงานอย่างดี วุ้นพยักหน้ารับพร้อมกับเคี้ยวอาหารที่อยู่เต็มปากตุ้ยๆ..

" แล้วพี่ปืนล่ะกินอะไรไปบ้างหรือยัง.." เอ่ยถามเมื่อกลืนทุกอย่างลงคอไปแล้ว.. ปืนส่ายหน้าให้อีกฝ่าย ...ความจริงเขาก็หาแซนวิช
รองท้องไปแล้วแหละช่วงเช้า ..แต่อยากดูปฏิกิริยาจากอีกฝ่ายว่าจะนึกถึงเขาบ้างหรือป่าว..

" ยังไม่กิน..แล้วมาหิ้วท้องรออะไรอยู่ ..เอามานี่.. มากินจานเดียวกันนี่แหละ.." วุ้นร้องออกมาพร้อมกับแย่งจานอาหารในมือของปืน
มาถือพร้อมกับป้อนให้อีกฝ่ายแทน... ปืนพยายามกลั้นยิ้ม...ไหนว่าไม่มีแรงไง.. ทีนี้ล่ะทำมาเป็นป้อนเขานะ ..
แต่ก็ไม่แสดงอาการอะไรออกไป...นอกจากอ้าปากรับอาหารโดยดี..

" อร่อยมั้ย..." วุ้นเอ่ยถามออกไป..ปืนพยักหน้ารับเช่นกัน จากนั้นทั้งคู่ก็ผลัดกันป้อนผลัดกันกินอย่างนั้น ..
จนอิ่มโดยที่วุ้นลืมเรื่องที่ขุ่นใจไปหมดสิ้น...แค่เห็นว่าปืนยิ้มได้อีกครั้งก็พอแล้วสำหรับร่างบาง

ไม่นานนักวุ้นก็ต้องเข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกครั้ง...โดยมีปืนนั่งมองหน้าเนียนพร้อมรอยยิ้ม.. บอกแล้วว่าวุ้นน่ะใจดีขี้สงสาร
ยังไงก็ใจดำกับเขาไม่ได้หรอก ..หัวเราะในลำคอเบาๆอย่างชอบใจ..ก่อนที่จะจุมพิตหน้าผากมนและพาร่างสูงใหญ่..
ออกมาจากห้องปล่อยให้คนรักได้พักผ่อนเต็มที่โดยไม่รบกวน..
เสียงรถที่คุ้นหูแล่นผ่านเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้าน..ทำให้ปืนเงยหน้าละสายตาจากหนังสือพิมพ์ในมือ ...
เห็นร่างของเพื่อนรักพร้อมกับหนุ่มหน้าสวยอีกคน อืม.. คู่นี้สงสัยท่าจะตกลงกันได้แล้วมั้ง ไอ้เก่งยิ้มหน้าบานมาเชียว..

" เฮ้ย...ว่าไงวะไอ้ปืนหายดีรึยัง.." ร้องถามมาแต่ใกล้ทั้งที่ตัวยังมาไม่ถึงเขา..แสนดียกมือไหว้ชายหนุ่มอย่างมีมารยาท
พร้อมกับปืนก็ยิ้มทักเช่นกัน..

" เออ...เพิ่งโผล่หัวมานะมึง.. แม่ง..ได้แฟนแล้วลืมเพื่อนเหรอ.." ปืนเอ่ยแซวเพื่อนรักตามประสาคนปากไวเช่นเคย..ทำให้แสนดีนั้น
หน้าแดงขึ้นมาทันที.. อยากจะบอกออกไปว่าเขากับเก่งนั้นยังไม่ได้ตกลงคบกันถึงขั้นแฟน.. แต่ก็ช้ากว่าเก่งที่เอ่ยปากสวนกลับไปเสียก่อน

" ปากเหรอนั่น แหม..มึงมียาดีแล้วไม่ใช่เหรอไง.. เพื่อนอย่างกูน่ะมาทีหลังก็ได้เฟ้ย.." จากนั้นทั้งคู่ก็หัวเราะอกมาอย่างชอบใจ

" พี่ปืนครับแล้ววุ้น ไปไหนเสียล่ะ...ไม่เห็นเลย.." แสนดีเอ่ยถามออกมาเมื่อยังไม่เห็นหน้าเพื่อนรัก..ปืนยิ้มออกมาอย่างเก้อๆ
พร้อมกับลูบท้ายทอยของตนเองแก้เขิน... เก่งมองมาอย่างเข้าใจแล้วก็ยิ้มล้อเลียนออกไป...ทำให้ปืนยิ่งไม่รู้จะทำหน้าอย่างไรดี...
ที่เพื่อนรักจับผิดตนได้.. แสนดียังคงรอคำตอบจากปากของอีกฝ่ายอยู่

" เอ่อ....วุ้นเหรอยังนอนหลับอยู่น่ะแสน..."

" นี่ก็เที่ยงกว่าแล้วนะครับทำไมยังไม่ตื่นล่ะ..ปกติวุ้นมักจะตื่นตั้งแต่ไก่โห่...หรือว่าไม่สบายหรือป่าว.."
แสนดีสงสัยแต่ก็คิดว่าเพื่อนรักไม่น่าป่วยได้ยังเห็นดีๆอยู่เลยนี่นา..ก่อนที่จะมาหาปืนน่ะ..

เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักอึกอักเหมือนไม่รู้จะบอกให้อีกฝ่ายเข้าใจยังไง...เก่งก็ออกตัวเข้ามาอธิบายให้เข้าใจแทนซะอย่างนั้น..
มันจะอายอะไรนักหนาวะไอ้ปืน.. ทีตอนทำไม่อาย กูล่ะหน่าย...

" ผมว่าวุ้นไม่ได้ป่วยหรอก... แค่คงเหนื่อยจากเมื่อคืนน่ะ เลยต้องนอนเอาแรงซะหน่อย จริงมั้ยไอ้ปืน.." เก่งพูดออกมาโต้งๆ..
ทำให้ปืนหน้าแดงขึ้นมา...อีกทั้งแสนดีเองก็คิดออกในที่สุดหน้าร้อนตามไปอีกคน

" อะ...เอ่อ...อย่างนี้เอง... อืม.. ต้นไม่บ้านพี่ปืนเยอะเหมือนกันเนอะ.. เดี๋ยวแสนขอเดินไปดูหน่อยนะครับ.." แสนดีเอ่ยขอตัวทันที

แล้วก็ลุกพรวดอย่างไม่รอคำตอบจากอีกฝ่าย.. วุ้นกับพี่ปืน เอ่อ...โอย ..หน้าร้อนจนจะไหม้แล้วเรา ก็เป็นเรื่องธรรมดาคนรักกันนี่เนอะ
ทำไมเรามาบ้าอายแทนด้วยล่ะ...แสนพาเท้าบางเดินลิ่วจากไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว..

" ไอ้ห่าเก่ง.. มึงก็พูดอะไรไม่รู้ดูสิน้องเขาไม่กล้านั่งอยู่ด้วยเลย..." ปืนหันมาเล่นงานไอ้เพื่อนตัวดี ที่นั่งพิงพนักเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์..

" ก็เรื่องจริงนี่หว่า...คิดไรมาก. แล้วไงล่ะมึง เล่นซะวุ้นลุกไม่ไหวเลยเหรอวะ..เดี๋ยววุ้นก็ช้ำตายซะก่อนหรอกไม่ถนอมเลยอย่างนี้.."
ไอ้เก่งยังนั่งพูดหน้าตาเฉยอีก..ทำให้ปืนไม่รู้จะด่าให้กับความด้านของเพื่อนคนนี้ยังไง..ได้แต่ส่ายหน้าด้วยความระอาใจ

" เออ...ไม่ถึงคราวมึงมั่งให้รู้ไปไอ้เก่ง...กูจะเอาคืนให้หนักเชียว.."

" โอ๊ะๆ...ไม่กลัวหรอกเฟ้ย.. อย่างกูน่ะจัดการทุกอย่างได้อยู่แล้ว..." เก่งพูดกลั้วหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ..
ทั้งที่คิดหนักเหมือนกันก่อนที่จะสารภาพความในใจกับคนหน้าสวยเมื่อไม่นานนี้...

และกว่าจะใช้คำว่าแฟนได้คงต้องใช้เวลาแหละนะ..เฮ้อ..ทำไงได้ล่ะก็รักไปแล้วนี่หว่า...นานแค่ไหนก็ต้องทนให้ได้ล่ะ
จากนั้นทั้งปืนและเก่งก็พูดคุยหยอกล้อกันไป ตามประสาเพื่อนรักอย่างสนุกสนานเช่นเคย...


TBC.....

[A GE]

    สงสัยคู่คุณพี่เก่งกะคุณน้องแสนดี จะยิ่งกว่าคู่แรกอีกนะครับ 

[kYos]

ปืนนี่ไม่ถนอมวุ้นจริงๆด้วย 
เด๋ววุ้นก็ช้ำแย่หรอก 
แต่คนอ่านชอบ 55+

[ken_krub]

ขอบคุณครับ   

[RoosT]

โถ่พี่ปืน ได้ที ทั้ง "กด" ทั้ง "ขี่" จนวุ้นลุกไม่ได้เลย

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

คุณต๊อบอย่าน้อยจายน้าาาาาา