" แสน..เดี๋ยววุ้นไปซื้อของที่ร้านตรงโน้นก่อนนะ...แสนรออยู่ตรงนี้ก็ได้แดดร้อน.."
สั่งเพื่อนรักที่เพิ่งหายไข้ดีไม่กี่วันให้รออยู่ในร่ม ...แสนดียิ้มรับและรออยู่ตรงนั้น รู้สึกดีกับชีวิตแบบชาวบ้านอย่างนี้ ถ้าเป็นได้ก็อยากมาอยู่ที่นี่นะ แต่ก็นั่นแหละ จะมาอยู่ได้ไงล่ะจริงมั้ย ทั้งญาติ ทั้งครอบครัวก็ไม่มีนี่ แสนดียิ้มออกมาอย่างเศร้าๆ..ในขณะที่รอเพื่อนรักซื้อของอยู่นั้น ก็มีชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามายังเขา พร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจนัก แสนดีมองฝ่ายตรงข้ามอย่างชั่งใจ
" หวัดดีน้องสาว...ไม่ทราบว่ามายืนคอยใครเหรอ พี่เห็นยืนอยู่นานแล้ว.." หนึ่งในชายกลุ่มนั้นเอ่ยออกมา แสนดีเอ่ยตอบด้วย น้ำเสียงปกติ ..แต่ในใจเริ่มไม่พอใจเท่าไหร่นัก
" ขอโทษครับ ผมเป็นผู้ชาย.."
" เว๊ย...จริงหรือป่าว พี่ว่าไม่น่านะ ออกจะสวยขนาดนี้.." ไอ้คนเดิมทำหน้าตาและน้ำเสียงไม่เชื่อ อีกทั้งพวกเพื่อนๆของมันก็เช่นกัน ต่างวิจารณ์กันอย่างไม่เกรงใจแต่ละคำที่เข้าหูของเขาแทบจะทำให้คนหน้าสวยเข้าไปสอยพวกนั้นให้ร่วงทั้งหมดเสียให้ได้ พยายามทำใจนับเลขเข้าไว้ข่มจิตใจ
" ผมกับพวกคุณไม่รู้จักกัน ยังไงก็กรุณาออกไปเถอะครับ.."
" แหม...อย่าเพิ่งตัดสัมพันกันสิน้อง..ไป เดี๋ยวพวกพี่พาไปเที่ยว แถวนี้พี่รู้จักดี.." ไม่พูดเปล่า เดินเข้ามาใกล้เขามากกว่าเดิม.. จนได้กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ออกมาจากฝ่ายนั้น ..ทำให้แสนดีถึงกับต้องเบ้หน้าอย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่..
" อย่าดีกว่าครับ..พอดีผมมากับเพื่อน ต้องขอตัว.." ว่าแล้วก็ตัดสินใจที่จะเดินหนีออกจากตรงนั้นซะ..ไม่อยากจะต่อคำมากไปกว่านี้ แต่ฝ่ายนั้นกลับยึดข้อมือของคนหน้าสวยเอาไว้แน่น.. ไม่ยอมให้ปฏิเสธไปง่ายๆ และนั่นเอง สติของคนหน้าสวยก็หลุด ทันที.. สลัดข้อมือได้ก็ผลักอีกฝ่ายให้ออกห่างอย่างแรง จนฝ่ายนั้นล้มไปนั่งกับพื้น
" เฮ้ย...สวยแล้วเล่นตัวนักเหรอวะมึง.." พูดเสร็จไอ้พวกบ้าก็เข้ามารุมเขาพร้อมกันมันที.. แต่ด้วยความเป็นมวยทำให้แสนดีนั้น รับมือกับพวกมวยวัดไม่ยาก
ถึงอย่างนั้นก็ได้แผลเหมือนกันเนื่องจากจำนวนคนที่ต่างกัน.. และเขาเพิ่งหายป่วยทำให้แรงยังไม่กลับมาดีนัก ...และก่อนที่เขาจะ เริ่มเสียเปรียบเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา...
" หยุดนะ...!! " ทุกสายตาหันไปมองยังต้นเสียง... เมื่อเห็นเครื่องแบบเท่านั้น ..พวกอันธพาลก็ค่อยรามือและถอยร่นไ ปยืนรวมกัน ไว้ทันที แสนดีโล่งใจขึ้นมาเพราะถ้านานกว่านี้เขาต้องแย่แน่ ...
" ก่อเหตุทะเลาะวิวาทกันอย่างนี้น่ะอยากไปนอนมุ้งสายบัวกันใช่มั้ย.." เสียงเข้มเอ่ยออกมาอย่างกังวาน.. พวกอันธพาลต่างยืนตัวลีบ ไม่น่าซวยมาเจอสารวัตรคนใหม่นี้เลย.. ต้องไปกินข้าวแดงกันหมดแน่เลยงานนี้ ซวยๆ
"เป็นอะไรมากหรือป่าว..." หันมาถามคนหน้าสวยอย่างห่วงใย
" ไม่เป็นไรหรอก...ขอบคุณครับ.." แสนดีเอ่ยออกมาเสียงเบา พร้อมกับเช็ดเลือดที่มุมปาก .สงสัยว่าจะกินน้ำพริกไม่ได้หลายวันแน่เลย เก่งสังเกตเห็นว่าร่างเพรียวไม่เป็นอะไรมาก..นอกจากรอยฟกช้ำไม่กี่เท่าไหร่ก็โล่งอก...
" แล้วจะเอาไง...แจ้งความจับพวกนี้มั้ย.." ถามความเห็นจากอีกฝ่าย ..และแสนดีก็ไม่อยากให้เรื่องราวมันใหญ่โตไปกว่านี้
" อืม... อย่าเลยครับเป็นการเข้าใจผิดกันเท่านั้นเอง ให้มันแล้วกันไปดีกว่า.."
" ทุกคนได้ยินแล้วใช่มั้ย ..ทีหลังอย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกไม่งั้นชั้นจับยัดคุกทุกคนแน่.." เมื่อได้รับคำตอบจากปากของแสนดีแล้วก็หันไปบอกพวกที่ยืนหงอยอยู่ ..ทุกคนต่างยิ้มออกมาได้.. และยกมือขอบคุณเป็นการใหญ่ พร้อมกับสลายตัวไปจากตรงนั้นทันที
" แล้วทำอีท่าไหนล่ะถึงไปมีเรื่องกับพวกนั้นได้น่ะ.." เก่งถามอีกฝ่ายอย่างสงสัย แต่แสนดีก็ตอบกลับแบบไม่สนใจอะไร..
" ไม่ได้ทำไร..อยู่เฉยๆ.."
" สงสัยต้องโดนเข้ามาจีบแน่เลยช่ายปะ ทำใจเถอะนะอยากเกิดมาสวยก็งี้แหละ.." เก่งพูดแหย่ตามประสาคนปากไวอีกเช่นเคย ทำให้อารมณ์ของแสนดีนั้นขุ่นขึ้นมาอีก.. ตาคนนี้จะดีให้ตลอดไม่ได้เลยหรือไงนะ.. ไม่เข้าใจเลยทำไมต้องมาวุ่นวายกับตัวเขานักให้ตายสิ
" ผมขอบคุณที่สารวัตรเข้ามาช่วยในเรื่องนี้ แต่จะขอบคุณมากกว่านี้ถ้าไม่พูดวิจารณ์เรื่องของผม.."
" เฮ้อ...คนเราทำไมไม่ยอมรับความจริงก็ไม่รู้นะ.." แสร้งถอนหายใจออกมาเสียงดัง ลอบมองหน้าสวยที่เริ่มแสดงความไม่พอใจ ออกมา เขาชอบแบบนี้มากกว่า ..ที่เห็นฝ่ายนั้นต้องยิ้มๆ แต่เหมือนไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นจริง ฝืนๆชอบกล..
" ถ้าคุณอยากยืนบ่นบ้าบอคนเดียวก็เชิญ.. ผมขอตัว.." แสนดีไม่อยากจะต่อปากกับสารวัตรจอมกวนอีก
" แหม...จะรีบไปไหนล่ะ ผมไม่ช่ายพวกที่เข้ามาจีบคุณซะหน่อยไม่น่าโมโหเลยนี่จริงมั้ย ทำเป็นสาวขี้งอนไปได้.."
" นี่...คุณจะเอาไง มายวนผมทำไมนัก อยากรู้ว่าการที่ผมจะเป็นยังไงนี่มันหนักส่วนไหนของคุณล่ะ.."
เมื่อเห็นว่าฝ่ายนั้นไม่ยอมลดฝีปากลงเลย.. แสนดีก็เตรียมเอาเรื่องจริงๆบ้าง ไม่กลัวหรอกถึงเป็นสารวัตรก็เถอะ..ยอมคิดคุกแหละวะ ปากอย่างนี้น่าโดนมากกว่าไอ้พวกเมื่อกี้อีก.. หน้าเนียนนั้นบึ้งสนิท พร้อมกับกำมือแน่นบ่งบอกถึงอารมณ์ที่คุกรุ่นขึ้นมา..
" อืม...สีหน้าค่อยดีหน่อย ทำไมต้องคอยมาปั้นยิ้มตลอดดูแล้วตลกชอบกล ไม่กวนล่ะผมไปก่อนแล้วกัน.." แล้วเก่งก็ขอตัวออกไปทันที ทำให้แสนดีนั้นถึงกับปรับอารมณ์ตามไม่ทัน..ได้แต่ยืนมองตามไปอย่างไม่เข้าใจว่า.. คนนี้นั้นต้องการอะไรจากเขากันแน่.. แล้วรอยยิ้มที่อ่อนโยนที่สงมายังเขาอีกล่ะหมายความว่าอะไร...แสนดียืนคิดอย่างไม่เข้าใจของอีกฝ่าย...
----------------------
แสนดีนั้นนั่งหน้าบูดอย่างอารมณ์ไม่ดี ทำให้วุ้นที่เพิ่งออกมาจากห้องหลานสาวตัวน้อย.. ถึงกับขมวดคิ้วอย่างสงสัย.. ว่าเพื่อนรักเป็นอะไร..พักหลังๆ แสนดีมักจะทำสีหน้าได้หลากหลายอารมณ์..
ความรู้สึกของวุ้นรู้สึกดีที่เห็นเพื่อนไม่ต้องมาปั้นแต่สีหน้ายิ้ม.. เขารู้มาตลอดว่าบางครั้งเพื่อนแสนสวยของเขานั้น...มักจะฝืนในหลายๆเรื่อง และไม่ยอมบอกใคร รวมทั้งเขา ทำให้ลึกในใจนั้นวุ้นอดห่วงไม่ได้...
" เป็นอะไรไปเหรอแสน...ดูสิหน้าบูดเชียว.."
" โมโหคนบ้าๆน่ะไม่มีอะไรมากหรอก.."
" เอ...ใครน้า..กล้ามาทำเพื่อนที่น่ารักของวุ้นได้อ่ะ เดี๋ยววุ้นจัดการให้.."
" จะใครล่ะ ก็อีตาสารวัตรแหละ..กวนประสาทชะมัดเลย ไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้นะ.." แสนกระแทกเสียงออกมาอย่างหงุดหงิด เมื่อนึกถึงคนช่างกวนประสาท อีกทั้งปากก็ร้ายชอบกัดจิกเขาประจำ...
อาการของเพื่อนรักทำให้วุ้นอดขำออกมาไม่ได้.. ดูสิทำหน้าอย่างนี้แล้วดูน่ารักชะมัดเลย ..แสนจะรู้หรือป่าวน้า...สมแล้วล่ะที่พี่เก่งอยากแกล้งบ่อยๆน่ะ...
" อืม...แล้วนี่ไปไหนซะแล้วล่ะพี่เก่งอ่ะ.." วุ้นถามหาถึงตัวต้นเหตุ
" โน่น...เห็นว่าจะไปคุยกันเรื่องที่ไร่นี้มีปัญหาแหละ ที่พี่แวนและพี่ปืนก็ไปด้วย.." แสนดีบอกออกไป
" สงสัยคงมีอะไรคืบหน้าบ้างแล้วแหละนะ.." วุ้นพึมพัมออกมาเบาๆ..แล้วก็มองเพื่อนที่ยังไม่คลายความคุกรุ่น
" เลิกทำหน้าบึ้งได้แล้ว..ดูสิเดี๋ยวก็หน้าย่นหมดหรอก นะ...ยิ้มๆ อะ.." วุ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกล้อเพื่อนรักเพื่อให้อารมณ์ดี ... อาการง๊องแง๊งของอีกฝ่าย ทำให้แสนดีอดยิ้มออกมาไม่ได้อีกนั่นแหละ... เพื่อนของตนน่ารักอย่างนี้ถ้าใครได้ไป.. ชีวิตต้องมีความสุขมากแน่นอน...
" วุ้นเราถามหน่อยเถอะ..อีตาพี่เก่งของวุ้นน่ะ ทำไมถึงชอบมาแหย่ให้เราโมโหทุกทีเลยอ่ะ ..หรือว่าเราไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจหรือไงกัน .."
แสนดีลองเอ่ยถามเพื่อนรัก..ที่สนิทกับคนคนนั้นอย่างอดสงสัยไม่ได้... เพราะที่ผ่านมา ไม่เคยมีใครกล้ามาทำกับเขาอย่างนี้ ถอยทัพไปตั้งแต่เขาวีนครั้งแรกแล้ว ..แต่อีตาพี่เก่งนี่ทนชะมัด..ไม่ว่าเขาจะว่าอะไร ก็มักจะยิ้มรับตลอด .. รอยยิ้มที่ไม่เคยมีใครให้อย่างนี้ นอกจากเพื่อนรักที่อยู่ตรงหน้า.. คนคนนี้มีให้ ไม่เข้าใจเลยว่ามันหมายความว่าไง
" ไม่หรอกแสน..อย่าคิดมากสิ ที่พี่เก่งแกมาทำอย่างนี้กับแสนน่ะ วุ้นว่าพี่เค้าสนใจแสนแน่เลย..." วุ้นอธิบายออกมาให้เพื่อเข้าใจ เพราะว่าพี่ปืนก็ทำอย่างนี้กับตนมาก่อน.. ไอ้อาการปากเสียซ่อมไม่หายนี่อ่ะเขาโดนมานักต่อนักแล้ว.. สุดท้ายเป็นไงล่ะก็ไปไหนไม่รอด.. วุ้นอดขำไม่ได้เมื่อนึกถึงชายคนรัก..
" บ้าเหรอ...จะมาสนใจเราทำไม..ไม่เห็นจะน่าสนตรงไหนเลย..วุ้นก็มั่ว.." แสนดีเถียงออกมาทันที ..แต่อาการเต้นแรงของหัวใจนี่สิ ทำให้เจ้าตัวสงสัยเหมือนกัน..ว่าทำไมถึงเกิดขึ้นมาได้..
เขาก็ยอมรับแหละนะถึงจะต้องหัวเสียแต่บางครั้ง..ก็สนุกที่ได้ต่อปากกับคนปากเสีย..ทำไมถึงสนุก เขาก็บอกกับตัวเอง ไม่ได้เหมือนกัน ความเหงาที่เคยรับรู้มาตลอด..ช่วงหลังๆนี้มักไม่ค่อยรู้สึกเท่าไหร่..
" เชื่อเถอะ..แล้วคอยดูกันต่อไปแล้วกันว่าจะเป็นอย่างที่วุ้นว่าหรือป่าว..." เรื่องที่เขาคาดการณ์ ไม่พลาดแน่นอนเชื่อได้สิ.. แสนดีมองหน้าเพื่อนแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูไม่ได้..พลางคิดว่าถ้าเขากลับไปใช้ชีวิตเมืองกรุงเช่นเดิม..ความสุขที่มีอยู่ในตอนนี้ ยังจะคงหลงเหลือให้เขาสัมผัสได้บ้างอีกไหมหนอ..
----------------
หุๆ อ๊าพ อ๊าพ อ๊าพ
กำลังใจล้นหลามอ่า.... ดีใจจังเรย...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
