เมื่อได้ลงจากรถ..สิ่งแรกที่ทำให้วดีไม่พอใจอย่างมาก..ก็คงเป็นชายหน้าหวานที่หล่อนไม่ชอบขี้หน้านัก.ที่กำลังสนุกอยู่ภายในฟาร์ม มองไปรอบๆก็ไม่เห็นปืนชายหนุ่มที่ตนหลงรัก ..เลยพุ่งเป้าหมายมายังร่างบางทันที..
" นี่นายไม่ทราบว่าปืนไปไหน..เอ๊ะ..ชั้นถามไม่ได้ยินเหรอไงยะ.." เอ่ยถามวุ้นขึ้นมาทันทีด้วยน้ำเสียงแหลม.. และเพิ่งเดซิเบลขึ้นไปอีก เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงเฉยไม่มีการโต้ตอบ...
" พูดกับผมเหรอ .?? " วุ้นทำหน้าสงสัยออกมา ทำให้วดีไม่พอใจเข้าไปอีก..
" ถ้าไม่ใช่นายแล้ว.. จะให้ไปพูดกับแมวที่ไหนล่ะ.."
" อืม.. พอดีผมไม่ใช่ลูกน้องของพี่ปืนซะด้วย ..เลยไม่สามารถบอกคุณได้ว่าเขาอยู่ไหน ถ้าไม่มีธุระอีกผมขอตัว.." วุ้นพูดด้วยน้ำเสียงยียวนและตัดบททันที..ไม่อยากที่จะอยู่ตรงนี้นาน..เพราะอาจทำให้ประสาททางการรับฟังของเขาถูกทำลายลงได้ ..ไปดูม้าดีกว่าต้องทนดูยัยงิ้วนี่ เฮ้อ.. ไม่รู้ว่าพี่ปืนไปทำอีท่าไหนถึงติดหนึบขนาดนี้ได้..
" เดี๋ยวสิ.. จะรีบไปไหนล่ะ..แล้วนายมาทำอะไรที่ฟาร์มนี้ไม่ทราบ.." แต่ว่าคนอย่างวดีไม่มีหรอกที่จะปล่อยให้วุ้นไปง่ายๆ ยังคงยิงคำถามต่อไปอีก..ทำให้ร่างบางต้องถอนหายใจหนักๆ ออกมา จำใจพูดกลับไป..
" ผมจะมาทำอะไรความจริงไม่เกี่ยวกับคุณนี่ จริงมั้ย"
" ทำไมจะไม่เกี่ยวยะ..เพราะอีกไม่นานเดี๋ยวชั้นก็จะมาเป็นนายหญิงของที่นี่แล้ว.. " ขึ้นเสียงแว๊ดมาทันที วุ้นสะดุ้งกับพลังการทำลายโสต.. ไอ้วุ้น กลับไปต้องล้างหูแล้ว.. ดีอยากรั้งเราไว้ดีนักเดี๋ยวจะเล่นให้อกแตกเลย คิดอย่างเจ้าเล่ห์
" อ๋อเหรอ..ดีใจล่วงหน้าด้วยแล้วกันนะครับถ้ามันเป็นจริงได้.."
" หมายความว่าไงยะ...?? " คิ้วเรียวบางขมวดแทบจะเป็นปม
" อืม..ต้องไปถามพี่ปืนดูเองแล้วกันนะครับ..ผมขอตัวก่อนล่ะ.." วุ้นพูดทิ้งระเบิดเอาไว้ก่อนที่จะเดินออกมาทันที ... ไม่สนใจแม่สาวชุดแดงที่แทบจะกรี๊ดร้องออกมา.. แต่ติดที่คนมาก ทำอะไรไม่ได้นอกจากจะยืนกระทืบเท้าระบายอารมณ์อยู่ตรงนั้น..
" ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เด็กเวร.." วดีกัดฟันพูดออกมา และตามหาชายหนุ่มเพื่อจะถามเรื่องนี้ให้รู้ ..หล่อนไม่ยอมให้ใครมาคาบชายที่หมายปองเอาไว้ง่ายๆหรอก ..แล้วยิ่งเป็นผู้ชายอีกต่างหากไม่มีวัน ..วดีสะบัดตัวเดินออกไปยังที่ห้องทำงานของชายหนุ่มทันที ที่ตอนนี้ไม่รู้ชะตากรรมของตนเองเอาเสียเลย..
ภายในห้องทำงาน ปืนนั้นสั่งงานลูกน้องเสร็จเรียบร้อยพอดี.. มองดูเวลาก็เห็นว่าล่วงเข้าสู่มื้อกลางวันแล้ว.. ไม่รู้ว่าป่านนี้วุ้นจะหิวแล้วหรือยังปืนยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงหนุ่มร่างบาง ..จากนั้นก็พาร่างสูงเดินออกมาทันทีแต่ว่าเสียงแหลม.. ก็ดังขึ้นมาหยุดการเคลื่อนไหวของเขาเอาไว้ก่อน..
" ปืนคะ.....จะไปไหนเหรอ.." วดีร้องทักออกมาพร้อมกับเข้ามาเกาะแขนชายหนุ่มเอาไว้อย่างสนิทเต็มที่.. ทำให้ปืนถึงกับพูดอะไรไม่ค่อยถูก..เมื่อเห็นว่าคนที่ตนพยายามหลบหน้ามายืนอยู่ตรงนี้
" เอ่อ..วดีมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน.."
" ซักพักแล้วค่ะ ..วดีจะมาชวนคุณไปทานกลางวันด้วยกัน.." ริมฝีปากแดงจัดเอ่ยออกมาอย่าฉอเลาะออดอ้อน..ปืนถึงกับขนลุก นึกถึงวุ้นขึ้นมาทันทีตอนนี้ไปไหนนะอยากให้ช่วยล่ะหายเชียว..
" คือผมต้องขอตัวก่อน.. พอดีมีนัดแล้ว.." พยายามหาข้ออ้างสุดชีวิต ..ทำให้หน้าที่พอกมาหนาเตอะตวัดขึ้นมามองอย่างไม่พอใจ ..
" กับใคร...อย่าบอกนะว่ากับเด็กนั่น.."
" อ้าว..เจอกันแล้วเหรอ ครับพอดีต้องไปทำธุระด้วยกันต่อ..เห็นทีว่าจะไม่สะดวก.." ปืนรีบออกตัวทันที
" วดีไปด้วยไม่ได้เหรอคะ...ไปกันหลายคนทานข้าวน่าอร่อยจะตาย.." ไม่มีทางหรอกที่จะให้ไปกับไอ้เด็กนั่นสองคน .. วดีอ้อนชายหนุ่มทำแบบน่ารักที่สุด..แต่ปืนกลับสยองขึ้นมาพร้อมกับยิ้มแห้งๆออกมา..
" เอ่อ..คือ มันจะรบกวนวดีเกินไปผมว่าอย่าดีกว่า.."
" แหม..ไม่เป็นไรค่ะวดีทนได้ เราไปกันดีกว่านะวดีเริ่มหิวแล้ว.." แล้วหญิงสาวก็ออกแรงลากแขนชายหนุ่มให้เดินตามออกมาทันที โดยที่ปืนนั้นยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรออกมาอีก.. ได้แต่ทำหน้าเซ็งแล้วเดินตามแรงลากนั้นไป...
วุ้นหันไปมองทางต้นเสียงที่เรียกตนอยู่..ก็พบกับชายหนุ่มที่ทำหน้าเหมือนคนใกล้ตาย..ข้างๆมียัยงิ้วเกาะแขนแน่นเป็นปลิงอยู่ ใจหนึ่งก็สงสารล่ะนะ..แต่อีกใจก็อดสมน้ำหน้า.. ถ้าไม่ชอบทำไมไม่บอกออกไปตรงๆก็ไม่รู้.. ให้ความหวังซะเขาไปปล่อยอย่างนี้จะโทษใครได้ล่ะ..วุ้นลากเท้าเดินออกมาหาแต่โดยดี สบตาเรียวที่มองอย่างเป็นต่อริมฝีปากบางเหยียดยิ้มออกมา.. วุ้นอดขำไม่ได้ดูสิยังมาคิดว่าเหนือกว่าอีก..ผู้ชายทำหน้าเหมือน
ขาดอากาศตายอยู่แล้ว ไม่เข้าใจผู้หญิงสมัยนี้เลย..
" วุ้นหิวหรือยัง เราไปทานข้าวกลางวันกัน.." ปืนเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน..ทำให้หญิงสาวเกิดอาการไม่ค่อยพอใจ สักเท่าไหร่แต่ก็ไม่แสดงอาการอะไรออกมา นอกจากเสนอความคิดให้ชายหนุ่ม
" วดีรู้ร้านอร่อยๆ เดี๋ยวไปกับวดีนะคะปืน.."
" เอ่อ...คือผมเอารถไปเองดีกว่า ไม่รบกวนล่ะครับ.." ปืนปฏิเสธอย่างสุภาพ มองหน้าวุ้นเหมือนขอความช่วยเหลือ
" แหม..คนกันเองแท้ๆ จะมาคิดมากอะไรกันปืนล่ะก็.." หญิงสาวจีบปากจีบคอพูด ..พลางลูบแขนอีกฝ่ายเล่นอย่างถือสนิท ทำให้วุ้นที่ยืนมองอยู่เกิดความหมั่นไส้ขึ้นมา ไอ้พี่ปืนก็บ้ายืนเป็นเสาอยู่นั่นแหละ
" คุยกันเสร็จยังล่ะ วุ้นหิวแล้วพี่ปืน.." เป็นฝ่ายออกปากขัดขึ้นมาเสียเอง
" งั้นเราไปกัน..วดีไปรถตัวเองแล้วกันนะครับ เพราะผมต้องไปธุระต่ออย่างที่บอก.." ปืนถือโอกาสออกตัว พร้อมกับเคลื่อนตัวออกมาจากมือเรียวที่เกาะเขาอยู่ วดีทำหน้าไม่พอใจนักแต่แค่นี้ก็ดีแล้ว ถึงจะมีก้างขนาดใหญ่ไปด้วยก็ตาม ไม่มีทางรอดจากวดีได้หรอกปืน หญิงสาวคิดอย่างหมายมั่น
" ก็ได้ค่ะ แค่ได้ทานข้าวกับปืนแค่นี้วดีก็ดีใจมากแล้ว.." หญิงสาวพูดแค่นั้นก็ย่างก้าวออกไปยังรถของตนเองอย่างมั่นใจ ปล่อยให้คู่หนุ่มทั้งสองมองหน้ากันตรงนั้นอย่างเหนื่อยใจ..ก่อนจะเคลื่อนตัวตาม
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ กินข้าวไม่อิ่มเหรอ.." ปืนเอ่ยปากถามอีกคนที่นั่งทำหน้าบึ้งอยู่.. กว่าที่เขาทั้งสองจะสลัดหญิงสาว ที่เกาะหนึบออกไปได้..ก็เล่นเอาเหนื่อย ดีนะที่หาข้ออ้างไว้ก่อนแล้ว..
" ป่าว...แค่เซ็งนิดหน่อยน่ะ.."
" เรื่องอะไรอีกล่ะ.. ก็เห็นวันนี้วุ้นออกจะสนุก" ปืนถามออกไปอย่างสนใจ
" พี่ปืนวุ้นถามจริงเถอะ..ถ้าพี่ปืนไม่ชอบยัยนั่น ทำไมไม่บอกไปให้ชัดเจนเลยล่ะ มาคาราคาซังอย่างนี้ทำไม"
" วุ้นจ๋า...ใช่ว่าพี่ไม่เคยทำซะเมื่อไหร่ล่ะ พูดจนปากพี่จะฉีกถึงหูแล้ว คุณเธอไม่เคยฟัง สาวๆที่พี่คบด้วยก็โดนตีซะแตกกระเจิงไปหมด.." ปืนบอกออกมาทั้งหมดเพื่อให้วุ้นได้เข้าใจ..เขาเหนื่อยใจมานานกับหญิงสาวคนนี้ ..แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็หนีไม่พ้นสักที
" ยัยงิ้วนี่ร้ายขนาดนั้นเชียว.." วุ้นพูดเสียงเบาออกมาเมื่อได้ฟังเรื่องจากปากของปืน..
" พี่ถึงต้องให้วุ้นช่วยไง เราก็ใช่จะยอมใครนี่จริงมั้ย..ผีมือสูสี.."
" เฮ้อ...เห็นว่าเป็นพี่เพื่อนหรอกนะ ไม่งั้นไม่สนหรอกว่า..." ถอนหายใจหนักๆออกมา..พร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงยียวนอีกฝ่าย ทำให้ปืนนั้นอดขำไม่ได้..
" อืม...เพิ่งรู้นะนี่ว่าเป็นพี่ยัยแป้งก็ดีเหมือนกัน วุ้นจะได้มาสนใจพี่มากๆไง.." พูดแหย่ออกมาตามประสาคนปากไวไม่ได้อีกเช่นเคย วุ้นเบ้ปากให้ร่างสูงทันที..พร้อมกับทำสีหน้าเบื่อหน่ายออกมา
"แหวะ...เค้าพูดถึงเรื่องยัยงิ้วอย่างเดียว ส่วนเรื่องอื่นวุ้นไม่ขอยุ่งด้วยหรอก.."
" ไม่เป็นไร งั้นพี่ยุ่งเป็นฝ่ายยุ่งกับวุ้นเอง ว่าไง.." ปืนยังไม่หยุดแหย่
" วุ้นว่าทางที่ดีพี่ปืนแต่งงานไปซะเลยดีมั้ย ..ยัยวดีเสียงแหลมจะได้หายไปจากชีวิตพี่ถาวรเลยอ่ะ.." วุ้นเสนอความคิดให้กับปืน น่าจะเป็นทางออกที่ดี.. อีกอย่างพี่ปืนก็อายุไม่น้อยแล้วดูสิ ให้น้องนำหน้าไปก่อนซะได้..
" อยากแต่งเหมือนกันแหละ แต่หาคนแต่งไม่ได้.." ปืนแกล้งทำเสียงเศร้าออกมาเหมือนกับว่ารันทดเสียเหลือเกิน แต่วุ้นกับย่นจมูก ใส่อีกฝ่ายอย่างรู้ทัน..
" มัวแต่เลือกล่ะไม่ว่า.. ระวังขึ้นคานไม่รู้ด้วย.."
" อืม...ถ้าวุ้นห่วงพี่ขนาดนั้นก็...แต่งกับพี่เลยเป็นไงตัดปัญหา.." ปืนเอ่ยออกมาส่งสายตาเจ้าชู้มาให้พร้อมกับเผยรอยยิ้มหวานออกมา วุ้นเริ่มทำอะไรไม่ถูกหน้าเนียนใส ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ..เม้มริมฝีปากเล็กน้อยก่อนที่จะพูดเสียงแข็งออกไปกับฝ่ายที่หยอกเย้ามา
" บะ..บ้า พูดอะไรน่ะพี่ปืน ไม่คุยด้วยแล้ว ขับรถมองทางไปเลย.." ตวัดหางตาใส่พร้อมกับหันไปมองภาพข้างทางแทน.. ไม่สนใจหนุ่มหน้าเข้มที่ตอนนี้แอบยิ้มกับความน่ารักของร่างบาง..
ทำไมนับวันยิ่งเห็นว่าวุ้นน่ารักเพิ่มขึ้นได้นะ.. ปืนไม่เข้าใจความคิดของตนเองเหมือนกัน.. ส่วนวุ้นนั้น หัวใจกำลังเต้นแรงผิดจังหวะ บ้าน่า.. ก็แค่พี่ปืนพูดแหย่เหมือนทุกครั้งไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องอายด้วยไอ้วุ้นบ้า แล้วทั้งรถตอนนี้ก็เงียบไป.. เนื่องจากทั้งคู่นั้นกำลังตกอยู่ในห้วงความคิดของแต่ละคน..
หุๆ มาต่อระนะ แลก้งคนอ่าน ให้เอาไปทีรานิดๆ คริๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
