แหะๆ แอบเห็นมีคนบอกคราวหน้าจะให้ไอ้หนูป่วนทำกับข้าวโดยคอสตูมผ้ากันเปื้อนผืนเดียว
อรั๊ยยยยยยยยยยยยย อีโรติกโก้ดดดดดดดดด
บ่ายๆแบบนี้มีข้างเรื่องมาฝากค่ะ
.......................................
.......................................
คำเตือน ตอนที่ท่านกำลังจะอ่านต่อไปนี้มีเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างหญิงและชาย
ดังนั้น หากท่านใดรับไม่ได้กับความสัมพันธ์แบบนี้ กรุณาข้ามๆไปด้วยนะคะ ^o^
ตอนพิเศษ นอกรอบ......ข้างเรื่อง(3)
“ไหนเอาโน้ตไอ้ป่วนมาอ่านดิ๊”“ไปกินข้าวเย็นกับพี่ฟ้า ไม่ต้องรอ บอกไอ้นุ่นด้วย”
///ตุ้บ///“เฮ้ย!!! นุ่น เป็นไงบ้าง?”
ไอ้เพื่อนแผนสาวเท้าสองก้าวมาพลิกตัวไอ้เพื่อนนุ่น ที่พอส่งโน้ตแผ่นเล็กจากไอ้ตัวป่วนไปให้มันก็ยังเดินตามหลังมาดีๆ
แต่อยู่ๆเมื่อกี้ก็ลงไปนอนคว่ำหน้าแนบพื้นขอขมาแม่พระธรณีอยู่กลางฟุตบาทซะงั้น
“แม่ง พื้นแกล้งอ้ะ”
และทั้งๆที่เป็นห่วงไอ้เพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มที่ทั้งถึกและบึกบึนนี่แค่ไหน แต่พอได้ยินคำแรกที่ออกจากปากคนบ้าอย่างมันไอ้คุณแผนก็อดขำออกมาไม่ได้
เพื่อนนุ่นมันเหลือบตาไปมองซ้ายทีขวาที แล้วก็ใช้ร่างกายเพื่อนให้เป็นประโยชน์ เหนี่ยวไหล่เพื่อนแผนแล้วยันตัวลุกขึ้นยืน ทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เอ้า นั่งทำไรอ้ะแผน ไปดิ ไปกินไอติม”
“ไม่เป็นไรแน่นะ เมื่อกี้ล้มไม่เบาเลยนะนุ่น”
“เออ ถ้าเจ็บชั้นก็ต้องรู้แล้วสิ นี่ไม่เห็นเป็นอะไรสักอย่าง”
ไอ้คุณแผนมันเลยได้แต่เดินตามประกบไปข้างหลัง ตั้งใจไว้จะไม่ยอมให้ไอ้ตัวซุ่มซ่ามมันอยู่ข้างหลังอีกแล้ว ถ้าคราวหน้ามันล้มแล้วเกิดล้มลงพื้นนิ่มไม่มีเสียงเอฟเฟคท์ขึ้นมา กว่าจะรู้ตัวคงทิ้งมันไว้ไกลแล้วแน่ๆ
ผู้หญิงบ้าอะไรล้มแรงขนาดนั้นไม่มีอุทานตกใจ หรือร้องโวยวายอะไรสักแอะ
“แผน....”
เดินต่อกันมาได้อีกประมาณห้าสิบเมตรไอ้คุณนุ่นมันก็หันมาจับมือไอ้คุณแผนไว้
“ว่าไง?”
“สงสัยจะเป็นอะไรแล้วล่ะ เจ็บจัง”
“ไหนเจ็บตรงไหน?” คุณแผนมันก็ตกใจสิ เมื่อกี้นี้ยังทำหน้าเฉยๆบอกไม่เป็นอะไรสักนิดอยู่ดีๆ
“หัวเข่าอ้ะ มันเหมือนมีน้ำอะไรไหลลงมาด้วยอ้ะ แผนดูให้นุ่นหน่อยดิ”
ไอ้เพื่อนแผนรีบดึงตัวคนที่เริ่มทำปากเบะเหมือนจะร้องไห้ให้ไปนั่งลงที่ม้านั่งริมทาง ก่อนจะก้มลงสำรวจบริเวณหัวเข่าทั้งสองข้าง
ถึงได้เห็นตอนนั้นเองว่ากระโปรงยาวๆสีดำนั่นมีรอยถลอกเป็นแนวที่ตำแหน่งเดียวกับหัวเข่า
พอเลิกชายกระโปรงขึ้นดูถึงได้เห็นแผลถลอกที่หัวเข่าทั้งสองข้างมีทั้งเลือดและน้ำหนองใสๆไหลซึมออกมา
ไอ้ผู้หญิงซุ่มซ่ามนี่ก็ความรู้สึกช้าจริง ล้มจนถลอกขนาดนี้ดันเพิ่งมารู้สึกเจ็บ
“เจ็บมากเลยใช่มั้ย แผลสกปรกด้วย ฝุ่นเต็มเลย”
“อืม.....เจ็บจังเลยอ้ะ”
“อย่างนี้ต้องไปล้างแผลแล้วล่ะนุ่น เดินไหวมั้ย?”
“ไหว”
คนเจ็บแผลพยักหน้ายืนยันว่าไหวทั้งที่ดูสีหน้าไอ้แผนมันก็รู้ว่าเพื่อนนุ่นของมันเจ็บแทบแย่
แผลดันมาเป็นตรงหัวเข่า ตำแหน่งที่ต้องขยับทุกครั้งที่ก้าวขาเสียด้วย
“ไป เดินกลับเข้าไปในมหาวิทยาลัยนะ”
สองนาทีถัดมาไอ้คุณแผนก็ต้องตกใจอีกรอบเมื่อหันไปเห็นน้ำตาร่วงเผาะๆจากไอ้คนที่บอกว่าไหว
“นุ่น เจ็บมากเลยเหรอ ทำไมร้องไห้”
“ไม่ได้ร้อง.......”
“หยุดเลย ถ้าเจ็บขนาดนั้นทำไมไม่บอก มาขี่หลังนี่ดีกว่า”
“ไม่เอา!”
เวร ทีตอนโอ๋กันล่ะกอดโอ๋กันได้
แล้วทำไมทั้งๆที่เจ็บตัวอยู่ถึงต้องมาหวงเนื้อหวงตัวเอาวันนี้ด้วยล่ะไอ้นุ่น
“นุ่น!!”“ฮึก..อึ ฮึก แผนอย่าดุสิ ก็เวลาเดิน กระโปรงมันเสียดสีกับแผล มันเลยเจ็บทุกครั้งที่ก้าว น้ำตามันเลยไหลออกมาเอง นุ่นไม่ได้ตั้งใจจะร้องนะ”
เอาแล้วไงไอ้คุณแผน มันน้ำตาร่วงของมันอยู่ดีๆ ดันไปดุมันเข้า ร้องไห้สะอึกสะอื้นเลยทีนี้ สมน้ำหน้าแกนัก
แล้วทีนี้จะทำยังไงล่ะ จะทำยังไงดีคุณแผน
“โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะ นุ่นไม่ต้องร้อง แผนไม่ดุแล้ว ไม่อยากขี่หลังก็ไม่ต้องขี่ แต่เดินกลับเข้าไปในคณะคงไม่ไหว งั้นเดี๋ยวเราโบกแท็กซี่กลับบ้านกันนะ แผนไปส่ง แล้วจะไปทำแผลให้ที่บ้านนะ”
“ฮึก อึ อืม....”
เพื่อนแผนจัดการเช็ดน้ำตาที่นองหน้าของเพื่อนนุ่นเสียเอง แล้วก็จูงมือผู้หญิงบ้าแถมความรู้สึกช้ามายืนรอโบกแท็กซี่ริมถนน
ในใจก็ได้แต่คิด เออเว้ย.....ต่อให้แข็งแค่ไหน
พอเจ็บขึ้นมาไอ้ผู้หญิงที่บอกว่าตัวเองบึกบึนคนนี้มันก็ร้องไห้เป็นอยู่ดี
.................................
.................................
หัวข้อ: เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก: แจ้งเลขที่พัสดุลงทะเบียนที่หน้า78 ค่ะ ^o^ (อ่าน 775156 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก