มาลงให้ก่อน
เพราะวันนี้วันเสาร์
จะหนีไปเที่ยวต่างจังหวัด
อิอิ
ขอพักบ้าง อะไรบ้าง
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 19 จุดเริ่มต้นของความรัก
“โป้ง” ผมเรียกชื่อมัน มันหันมามองหน้าผม
“กู รัก มึง” ผมบอกเพราะผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ผมรู้สึกดีดีกับมันมานานเหมือนกัน แต่ติดตรงที่ว่าผมเป็นผู้ชายมันก็เป็นผู้ชายจะให้คิดเกินเพื่อนไม่ได้หรอก
“กูรู้แล้วว่ามึงรักกู” ไอ้นี้เวลาเอาจริงเอาจังก็เสือกไม่คิด โง่ป่าววะกูบอกรักมึง
“กูหมายถึง มึงกะกู เป็นแฟนกัน เข้าใจมั้ย” มันมองหน้าผมอึ้งเลยครับ ผมรู้สึกว่าขอบตามันมีน้ำตาปริ่ม มันโผเข้ากอดผมเลยครับ
“อืมๆๆ กูกะมึงเป็นแฟนกัน กูได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย กูก็รักมึง” มันผมกับผมวนไปวนมา สงสัยมันคงตื้นตัน น้ำเต็มไหล่ผมเลยครับ ผมค่อยๆดันมันออกแล้วค่อยๆเอามือปาดน้ำตาให้มัน
“กูรู้แล้วว่ามึงรักกู กูก็รักมึง” มันอาจจะง่ายไปสำหรับคำว่ารักของผม แต่ถ้าใครมาเป็นผมจะรู้ว่าไอ้โป้งมันดีกับผมมากแค่ไหน ตั้งแต่ ม.4 มันคอยห่วงใยผมมาตลอด เป็นเพื่อนที่คอยดูแลผมในทุกๆเรื่อง โป้งกูเข้าใจแล้ว กูรักมึง
“มึงไม่หลอกให้กูดีใจเล่นนะตุลย์” มันถามผมงี้ทำไมว่ะหรือมันไม่เชื่อใจผม
“กูพูดจริง กูเข้าใจแล้วว่าคนที่ดีและรักกูมากที่สุดที่สุดรองจากแม่ก็คือมึง” มันพยักหน้า
“เราเริ่มต้นกันใหม่นะ” มันพูด
“เริ่มต้นไรมึง ก็เป็นอย่างทุกวันนี้แหละดีแล้ว”
“เริ่มต้นเป็นแฟนกันไง” พูดแค่นั้นมันก็ผลักผมลงบนเตียงเลยครับ แล้วจูบผมอย่างนุ่มนวล จูบที่ผมต้องการ มันเนิ่นนานแต่นุ่มนวล ผมดันมันออกช้าๆ
“แค่นี้นะ กูยังเจ็บอยู่” ผมบอกอย่างเขิลๆ มันก็พยักหน้าเพราะตามตัวผมมันยังมีร่องรอยแห่งความเจ็บปวดยังไม่จางหาย
“นี่เห็นป่วยนะเนี้ยะ” ไอ้บ้า ทะลึ่ง แล้วมันก็ลุกออกไปกลับมาพร้อมกล่องยา
“เอามือมา” ผมก็ยืนมือให้มันทำแผลที่ข้อมือ มันทำอย่างเบามือแล้วเอาผ้าพันแผลที่ข้อมือไว้
“เสร็จแระ หิวมั้ย”
“หิวมากกกกก” ก็ผมกินไปนิดเดียวเอง หิวจริงๆ อิอิ
“งั้นมึงนอนพักไปก่อน เดี๋ยวมึงลงไปซื้ออะไรมาให้” ผมพยักหน้าเพราะไม่อยากเดินไปไหน แล้วมันก็เดินหยิบกระเป๋าตังส์กับกุญแจรถออกไป เฮอ มึงทำให้กูลืมเรื่องเลวร้ายได้ แต่พอมันออกไปเรื่องทั้งหมดก็กลับมาในความคิดผมอีกครั้ง ทำไมโชว์กูว่ามึงก็ไม่ใช่คนที่น่าจะเลวร้ายได้ขนาดนี้ แต่ทำไมมึงถึงเลวขนาดนี้เวลามึงดีมันก็ดีนะ แต่กูจะไม่มีวันให้อภัยมึง ผมคิดด้วยสมองที่หนักอึ้ง จนหลับไปอีกครั้ง ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งเหมือนมือใครเอามือมาแตะหน้าผากผม
“อย่ามาโดนตัวกู” ผมพูดแล้วถอยร่อนออกไป
“กูเองตุลย์” ผมลืมตาดูชัดๆ ไอ้โป้งครับ
“อ่อโป้งกู ขอโทษ” ทำไมๆ มึงต้องตามมาหลอกหลอนกูตลอด
“ไม่เป็นไร แต่มึงอย่าคิดมากนะ อ่ะนี้ข้าวกูซื้อมาให้มึงแล้ว” มันยื่นจานข้าวมาให้ผม ผมรับไว้
“ขอบใจนะ” แล้วก็ลุกลงไปนั่งโต๊ะกินข้าวเล็กๆ แล้วนั่งกินข้าว มันก็ซื้อมากินของมัน
“อร่อยมั้ย” มันถามผม
“อร่อยมาก ร้านไหนอ่า เดี๋ยวพากูไปกินด้วยนะ”
“อืมๆ เดี๋ยวพาไปคร้าบบ” มันพูดซะเพราะเชียว
“เอ่อโป้ง กูไปสมัครงานแล้วนะ เดี๋ยวเค้าเรียกไปสัมภาษณ์อาทิตย์หน้า” ผมบอกมันไป
“มึงไม่ต้องไปทำไม่ได้หรอ กูเลี้ยงมึงได้”
“ได้ไงเล่า กูจะให้มึงเลี้ยงได้ไงกูก็มีมือมีตีน”
“ทำไมแฟนคนเดียวกูจะเลี้ยงไม่ได้”
“ไอ้บ้า” ผมด่ามันเขิลๆๆ ครับ อิอิ แล้วนั่งกินข้าวต่อไปไม่พูดอะไร มันก็เอาเท้าเขี่ยผมใต้โต๊ะ ไอ้บ้าเอ้ยเล่นไรว่ะ ผมถีบมันกลับไปเบาๆครับ แต่ไม่ได้พูดอะไร กินข้าวเสร็จก็กินยา
“ค่อยยังชั่วยัง หายปวดหัวยัง” มันถามผมหลังจากกินข้าวกินยา ไปสักพัก เออไม่ได้ไปเรียนเลย โทรไปถามงานไอ้ข้าวดีกว่า
“โป้งยืมโทรศัพท์หน่อยดิ” โทรศัพท์พังอ่า ไอ้กร่างมึงคนเดียวเลย เสียดายว่ะกูน่าจะให้มึงซื้อให้ อิอิ แอบ งก
“อืมได้ แต่จะเอาไปโทรหาใคร กิ๊กที่ไหน” ไอ้นี้ แค่เริ่มสตาร์ทก็หึงกูซะ
“เพื่อนกู จะโทรไปถามงานไม่ได้ไปเรียน” มันก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ ผมก็กดโทรหาไอ้ข้าว
“หวัดดีครับ ข้าวเข้าห้องน้ำครับ มีไรฝากไว้ไหมครับ” ใครว่ะเสียงคุ้น ตัดสินใจถามไป
“เอ่อๆ แต่นั้นใครพูดอ่ะ”
“แฟนข้าวครับ” แฟนกูได้ยินไม่ผิดใช่ไหม ไอ้ข้าว อ๊ากกกกกกกก อยากตะโกนดังๆ
“ครับ ชื่อไรอ่า” ถามเลยจะได้รู้ว่าใคร
“อ่อ เจ๋งครับ”
“ไอ้เชี่ยเจ๋ง มึงกับไอ้ข้าวเป็นแฟนกันแล้วหรอ”
“มึงเป็นใครเนี้ยะ มาด่ากู”
“ไอ้สัสส กูไงไอ้ตุลย์”
“อ้าวมึงหรอ”
“ไอ้เจ๋งใครโทรมา แล้วมึงรับของกูทำไม” เสียงไอ้ข้าวลอดเข้ามาในโทรศัพท์
“ฮัลโล สวัสดีครับ” ไอ้ข้าวคงแย่งไปพูดเอง
“กูเองไอ้ตุลย์”
“อ้าว มึงเองหรอ ไมไม่มาเรียนโทรไปก็ไม่ติด”
“เออมือถือเจ๊ง วันนี้มีการบ้านป่าววะ เดียวพรุ่งนี้กูไปเรียน”
“ไม่มีๆ”
“แต่มึงอะมี ไอ้ข้าว” ขอเคียร์ครับ
“มีไร”
“มึงไปเป็นแฟนกับไอ้เจ๋งตอนไหน”
“เฮ้ย!! ใครบอกมึง”
“ไอ้เจ๋ง มันบอกมันเป็นแฟนมึงเมื่อกี้เนี้ยะ” มันเงียบไปแป็บนึง
“เชื่อไรมัน มันบ้าอย่าไปเชื่อมัน กูไม่ได้เป็นไรกับมัน มึงเชื่อกู”
“หรอ กูเชื่อ แต่ทำไมมึงกับไอ้เจ๋งอยู่ด้วยกัน นี่ก็มืดแล้วนะ”
“ออ อ่อ มันมาทำไมก็ไม่รู้”
“เออๆๆ เรื่องของมึงแต่อย่าให้กูจับได้นะ ปิดบังกู แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”
“เออ เจอกัน” แล้วก็วางสายกันไป
“ตุลย์ จะอาบน้ำหรือจะให้กูเช็ดตัวให้”
“อาบน้ำดีกว่า ไม่ได้อาบเลย”
“อืม งั้นมานี่” มันเดินมาจะถอดเสื้อผม
“เฮ้ย!! มึงทำอะไร” ผมรีบเอามือปัดออก
“ก็ช่วยมีงอาบน้ำไง”
“ไม่ต้องกูอาบเองได้”
“ได้ไง แผลที่ข้อมือยังไม่หายเลย” เออจริงด้วย ยิ่งโดนน้ำยิ่งหายช้า
“ไม่เป็นไร อาบเองได้” ไม่เอาครับ อาย อิอิ
“ไอ้ตุลย์ เดี๋ยวแผลโดนน้ำ อย่าเรื่องมาก” มันดุผม ผมเลยต้องยอมให้มันถอดเสื้อผ้าออกมาอย่างง่าย เหมือนเด็กโดนแม่ดุเลยครับ อายก็อาย สาสส อย่าจ้องตุลย์น้อยของกู ผมรีบเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันเอวเลยครับ
“อายหรอ ทำเป็นไม่เคย” ผมไม่ตอบ ก็มันอายจริงๆ
“งั้นมึงเลิกอาย กูถอดเป็นเพื่อน” พูดแค่นั้นมันก็ถอดเสื้อผ้าของมันออกหมดเลยครับ ผมยิ่งเขิลกว่าเดิมเลยครับ ผมวิ่งเข้าห้องน้ำไปเลย มันก็วิ่งตามมา
“แล้วไม่เอาผ้าออกจะอาบได้มั้ย” ผมไม่มองมันครับ มันจะดึงผ้าผม ผมรั้งไว้
“ตุลย์ ปล่อยจะได้รีบอาบ” เหออ ดุอีกแระ ก็คนมันอายนี่หว่า จึงปล่อยให้มันดึงออกไปพาดไว้ที่ราว
“ไม่เบาเลยหนิเรา” ไอ้ไรมันหมายถึงอะไร ชัดเลยเพราะสายตามันจ้องอยู่ที่เดียว ไอ้สาสเอ้ย ผมรีบหันหลังเลย
“โห ขาวเนียนจัง” ไอ้ห่าโป้งเล่นไรมึงเนี้ยะ
“มึงจะอาบไม่อาบ ไม่อาบก็ออกไปเลย” ผมว่ามัน
“ยกแขนขึ้น อย่าให้โดนน้ำ” ผมก็ทำตาม มันก็เปิดฝักบัวแล้วดันผมไปอยู่ใต้สายน้ำ มันก็ตามเข้ามาด้วย กลายเป็นว่าเราทั้งคู่อยู่ใต้สายน้ำ สักพักมันก็ปิด แล้วหยิบสบู่ แล้วเริ่มถูสบู่ที่ตัวผม รู้สึกแปลกไงก็ไม่รู้ มีคนมาถูสบู่ให้แถมเป็นผู้ชายมีไอ้นั้นเหมือนกันอีก ฮึยย สยิว มันค่อยถูผมไปทั่วตัว เอาแล้วครับ ค่อยๆเลื่อนต่ำลงไปแล้วครับ แล้วก็ถูไปที่ส่วนนั้นขอผม
“อย่าโป้ง” ผมร้องประท้วง แต่ทำไรไม่ได้ แล้วมันก็เลยไป ผมโล่งอกเลยครับ แต่มันทันไรก็เอาอีกแล้วครับมันอ้อมมือไปด้านหลัง แล้วถูที่ก้นผม ลึกไปแล้วๆ ไอ้โป้ง
“โอ้ยยยย” เจ็บครับ
“เฮ้ยย กูขอโทษ” มันคงลืมตัว ทำไมมึงจะถูทีเดียวแล้วล้างๆ ไม่ได้หรอว่ะ ลูบๆ วนๆ อยู่ได้
“เออ ไม่เป็นไร เร็วๆ กูหนาว” มันก็กลับลูบๆ วนๆ ด้านหน้า จนไม่ไหวแล้วครับ มันกำลังจะตื่นแล้ว ไม่ทันแล้วครับ เต็มที่แล้ว
“โอ้โห โมโหอะไรเนี้ยะ” มันแซวผม ผมอายมากอยากเอาหน้าไปซุกอกมัน อิอิ
“ไอ้โป้งมึงจะทำอะไรก็ทำ กูไม่ไหวแล้ว” ผมพูดแค่นั้นมันก็วางแล้วสบู่แล้วจัดการให้ผมอย่างเต็มที่ เต็มกำลังข้อมือเลยครับ
“ซี้ดดด อ่า” เสียวครับ ไม่ไหวแล้ว
“โอ้ยย กูไม่ไหวแล้ว” อะปิ๊ดๆ พุ่งเลยครับ เสร็จสมอารมณ์หมายเลยครับ แล้วมันก็เอาน้ำล้างตัวผม จนสะอาด
“ตุลย์ ของกูอะ” มันเรียกผมแล้วมองไปที่ของตัวเอง ผมเข้าใจครับ เพราะมันชี้หน้าผมคงโมโหมากอะครับ
“กูเจ็บข้อมือ” ผมเจ็บจริงๆ ยังไม่หายเลย
“ใช้มือไม่ได้ ก็ใช้ปากดิ” ไอ้นี้หน้าด้าน พูดมาได้ไม่อายปาก
“ไม่เอา”
“ทำไม ตุลย์ใจร้าย ตุลย์สบายแล้วจะทิ้งเราไว้อย่างงี้หรอ”
“อะๆๆ ก็ได้” ผมก็นั่งลงแล้วทำให้มัน
“โอวว ซีดดด” มันร้อง คงเสียงมาก
“ตุลย์ ดีมาก”
“อู้ยยย” มันร้องแค่นนั้น มันก็พุ่งเต็มปากผมเลยครับ เชี่ยเอ้ยทำไมไม่บอก ผมรีบคายเลยครับ แต่ก็มีบางส่วนที่กลืนลงไป
“ไอ้โป้ง ไมไม่บอกกูว่ะ”
“บอกมึงจะได้กินของดีเหรอว่ะ แล้วนี้คายทำไมว่ะ เสียดาย”
“มึงก็แดกเองซิ ไอ้บ้า” ผมรีบเอาน้ำบ้วนปากตรงอ่างล้างหน้าเลยครับ มันก็จัดการอาบน้ำล้างตัวในส่วนของมัน จนเสร็จก็ออกจากห้องน้ำไปพร้อมกัน
“ยกแขน” มันเอาเสื้อมาสวมให้ผม
“ยกขา” มันเอากางเกงมาสวมให้ผม สรุปนี่กูเป็นเด็กอ่อนไปแล้ว เออๆ ขี้เกียจบังคับมัน ให้ทำไรกูก็ทำว่ะ ยอมมันวันนึง กูเจ็บ อิอิ เสร็จแล้วมันก็ใส่ของมัน
“ง่วงยัง” มันถามผม
“นิดหน่อย”
“นอนเลยม่ะ”
“อืม” นอนก็นอน จะให้ทำไรอ่ะ เหอออ ผ่านไปอีกวัน ชีวิตกู พรุ่งต้องไปเรียน
“ตุลย์”
“หึ”
“หลับยัง”
“ยังอ่ะ คิดไรเรื่อยเปื่อย”
“ทำไมถึงมาบอกรักเรา”
“ก็รู้สึกไง”
“รู้สึกยังไงล่ะ”
“ก็อย่างที่มึงรู้สึกแหละ ถามทำไม” อายครับ เขิล นี่ขนาดมืดๆนะเนี้ยะ ยังรู้สึกหน้าสว่างๆเลย อิอิ
“โห ไม่หวานบางเลยอ่า” เออ กูมัน ขม โว้ย
“ทำไม ชอบหวานๆ ก็ไปชอบผู้หญิงดิ มาชอบผู้ชายอย่างกูทำไม” มีเคืองครับ
“โห อย่าเพิ่งงอลกูดิ ดีกันๆ”
“อือ” ไม่ได้งอลไรมันหลอกครับ อยากแกล้งมัน
“ตุลย์”
“หึ”
“หายเจ็บยัง” อะไรว่ะ แล้วมันก็บีบก้นผม
“เฮ้ยยย!!! ไอ้บ้า”
*****************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05 (อ่าน 1298259 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก