สอบยังไม่เสร็จหรอกครับ
เหลืออีกวิชานึง
แต่เอามาลงให้ก่อนนะ
เดี๋ยวจะรอนาน
ไปอ่านกันเลยนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 20 ที่มึงทำเพราะว่ารักกูงั้นหรอ
“หายเจ็บยัง” อะไรว่ะ แล้วมันก็บีบก้นผม
“เฮ้ยยย!!! ไอ้บ้า”
“อย่าจับ กูเจ็...” ปากผมโดนปากมันประกบอีกครั้ง จูบที่แสนเนิ่นนานเริ่มอีกครั้ง ทำไมจูบของมึงทำให้กูอ่อนระทวยทุกครั้งว่ะโป้ง สักพักมันก็ผละออกเบา
“กูรักมึง” มันบอกผม
“กูก็รักมึง” ผมก็บอกมันไป
“ขอกอดหน่อยได้มั้ย”
“อืม แหมยังต้องขอทีเมื่อกี้ไม่เห็นขอเลย”
“อิอิ ก็ทำตามความต้องการ” แหมความต้องการมึงนี่น่ะสูงจริงๆ แล้วเราก็นอนกอดกันแล้วหลับกันไป ตื่นเช้ามามันก็มาส่งผมที่มหาลัย แล้วมันค่อยไปเรียน แต่เอ๊ะไอ้ขาวมากับไอ้เจ๋งอีกแระ
“มึงสองคนนี่ จะติดกันไปแล้วนะ” มันสองคนหันมามองผมตามคำทัก
“เอ่อ หวัดดีไอ้ตุลย์”
“ไงมึงไอ้เจ๋งแฟนมึงนี่น่ารักเนอะ” มันยักคิ้ว
“แฟนเชี่ยอะไรไอ้ตุลย์” ไอ้ข้าวรีบแย้ง
“อ้าวไอ้นี่ร้อน มึงรู้ได้ไงกูหมายถึงมึง”
“แล้วกูจะไปรู้เรอะ” ไอ้นี้นิไปเรื่อยอ่ะ
“เอออย่าให้กูจับได้นะ ไหลไปเรื่อยนะมึง”
“เออๆ กูหิวไปแดกข้าวก่อน อีกตั้งครึ่งชั่วโมง มึงยังไม่ได้กินไรตั้งแต่เมื่อคืนแระ” ไอ้เจ๋งบอก แล้วมองไปที่ไอ้ข้าว ไอ้ข้าวจ้องหน้ากลับแบบว่ามึงตายแน่ไอ้เจ๋ง
“เออ ไปๆๆ ส่งสายตากันอยู่นั้นแหละ ไอ้พวกปากแข็ง” ผมชักรำคาญเดินนำพวกมันไปบาร์ใหม่ ป่าวครับอิจฉา อิอิ พอถึงที่หมาย
“เออ พวกมึงไปซื้อกันก่อนกู เฝ้ากระเป๋าให้” ผมบอกไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋งกับไอ้ข้าว
“แล้วมึงจะกินไร เดี๋ยวซื้อมาให้” ไอ้ข้าวถามผม
“ไม่เอา กูยังไม่หิว” มันก็พยักหน้าแล้วเดินออกไป ผมนั่งรอมันไปเรื่อย นึกขึ้นได้ โทรหาไอ้พจน์ ไอ้คิวดีกว่า เอาโทรศัพท์ไอ้ข้าวนั้นแหละครับ ก็ผมไม่มีนี่หน่า
“มึงอยู่ไหนว่ะ อยู่กับไอ้คิวป่าว”
“แล้วมึงอยู่ไหน”
“กูอยู่บาร์ใหม่”
“อยู่กับใคร”
“อยู่กับไอ้ข้าว ไอ้เจ๋ง” ถามไมว่ะ
“มึงหันหลังมาสิ” ชัดเลยครับ ไอ้พจน์ กับ ไอ้คิวยืนยิ้มฟันขาว โบกมือให้ผม ผมกดวางสายสายเลยครับ
“เล่นเชี่ยไรเนี้ยพวกมึง เปลืองตังส์กู” ประเด็นไม่ได้อยู่ที่เล่นครับ แต่อยู่ที่เปลืองตังส์ครับ อิอิ
“แค่อยากแกล้งมึง” ไอ้พจน์ว่า ทำไมต้องแกล้งคนอ่อนแออย่างผมด้วย กาซิก กาซิก
“เออ ไอ้เวร มาก็ดีแระปวดเยี่ยว นั่งเป็นหมาเผาโต๊ะแป็บ” ผมว่ามัน
“คร้าบบ ไอ้คุณชาย” แน่นอนอยู่แล้ว ระหว่างทางไปห้องน้ำ ผมก็ต้องรีบเดินหลบเลยครับ ไอ้เชี่ยกร่างครับมากับพี่กาย อย่าบอกนะไอ้เจ๋งโทรชวน โอ้ยย ปวดกระบาล พอมันผ่านไปผมก็รีบเดินไปเข้าห้องน้ำเลยครับ ผมก็จัดการธุระจนเสร็จ จะเดินออกจากห้องน้ำกะว่าจะขึ้นห้องเรียนเลย
“เฮ้ยย!! ไอ้โชว์” มันขวางประตูห้องน้ำไว้ หน้าตามันดูคล้ำๆ ไม่สดชื่นเท่าไหร่
“ตุลย์ คุยด้วยหน่อยดิ” มันบอกผมเสียงเรียบ
“คุยอะไรอีกล่ะ กูตกลงกะมึงไปแล้วนะ” ผมพูดบอกมัน ไม่อยากพูดกับมันแล้วครับ
“กูขอโทษ ให้อภัยกูนะ” มันพูดขอโทษ พร้อมคุกเข่า น้ำตามันก็เริ่มไหล ผม งง เลยครับมันจะมาไม้ไหนกับกูเนี้ยะ
“เฮ้ย!! ไอ้โชว์ ลุกขึ้นกูคุยกับมึงก็ได้ลุกเร็วดิ” ดีนะที่ตอนนี้ยังไม่มีใครในห้องน้ำ
“จริงนะ มึงอย่าหนีกูนะ” มันลุกขึ้นเอามือปาดน้ำตา ไอ้สำออยเอ้ย ตัวใหญ่กว่ากูอีกมานั่งร้องไห้ ประสาท
“เออ มีไรก็ว่ามา”
“มึงอย่าเฉยชา กับกูได้ไหม กูขอร้อง มึงจะด่า จะปากดี จะสาป จะแช่งอะไรก็ได้ แต่มึงอย่าเอาแต่หนีหน้ากูเลยนะกูขอร้อง” มันพูดยาวเลยครับ
“แล้วทำไมกูจะต้องทำตามที่มึงบอกด้วย” ผมใจแข็งครับ ไม่อยากให้มันเข้ามายุ่งเกี่ยวชีวิตผม
“มึงเป็นแฟนกับกูนะ กูจะดูแลมึงเอง กูรักมึง” ผมได้ยินไม่ผิดใช่ไหม มันบอกรักผม มันขอผมเป็นแฟน
“อะไรทำให้มึงคิดแบบนั้น” ผมถามแบบขำในลำคอ
“กูแน่ใจ กูอยากได้ความรัก ความอบอุ่นจากมึง กูขอได้ไหม”
“แล้วที่ผ่านมาที่มึงทำไว้กะกูล่ะ”
“กูขอโทษ มึงจะให้กูทำยังไงก็ได้ กูรักมึงนะ” เสียงดังครับ คนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไม่กล้าเข้ามาเลยครับ ผมอายดิครับ ผู้ชายบอกรักในห้องน้ำ บรรยากาศได้โล่
“สายไปแล้วโชว์ กูกับโป้งเป็นแฟนกันแล้ว กูรักมัน และมึงก็ทำให้กูรู้ใจตัวเองว่ากูรักมัน” ผมพูดแค่นั้น ก็เดินออกไป แต่ทว่ามันรั้งข้อมือผมเอาไว้
“ตุลย์ กูขอโอกาส” มันพูดแต่ผมไม่หันไปมองหน้ามัน ผมสะบัดข้อมือแล้วเดินออกมาเลย มาที่โต๊ะทุกคนก็อยู่กันครบนั่งกินข้าวกันอยู่ครับ
“ไอ้โหไอ้ตุลย์ ไปเยี่ยวหรือหิวไปหาไรกินในห้องน้ำ ไปนานแท้” ไอ้คิวว่าผม
“จวย” ผมทำปากแต่ไม่ออกเสียง
“อ้าวพี่กายสวัสดีครับ มาคนเดียวหรอครับ” ผมแกล้งถามไป
“อ้าวไม่เอจกันหรอ ไอ้โชว์มันไปเข้าห้องน้ำนะ อะนั้นไงมันกลับมาแระ”
“ครับ” ผมก็นั่งลงครับ กินไรไม่ลง มันก็นั่งลงฝังตรงข้ามผม สักพักมันก็ยื่นกล่องๆหนึ่งมาให้ผม
“อะไร” ผมยังไม่รับ
“พี่ให้ โทรศัพท์แทนเครื่องเก่าที่พี่ทำพัง” ทุกคนในโต๊ะเริ่มสนใจในบทสนทนาของผมแล้วครับ
“ไม่เอา” ผมไม่รับครับ
“ไอ้สาสส ตุลย์พี่เค้าซื้อมาใช้มึงก็รับๆๆไปดิว่ะ”ไอ้คิวตัวเดิม ผมเงียบ
“แล้วอีกอย่าง ทุกคนในโต๊ะช่วยเป็นพยานให้พี่ด้วยว่า พี่จะจีบตุลย์” อึ้งสิครับอึ้ง ไอ้เชี่ยหน้าด้าน ทุกคนพยักหน้ารับ
“กูว่าแล้วไง ไอ้เชี่ยโชว์เสือกชอบไอ้ตุลย์เหมือนกูอีก แต่กูเห็นมึงเป็นเพื่อนกูยกให้มึงละกัน” พี่กายว่า เอาเข้าไป ทำมไต้องมาชอบกูกันว่ะ กูผู้ชายนะสาสส
“ทุกคนพอเลย กูไม่รักใคร ไม่ให้ใครจีบกูทั้งนั้นแหละ กูมีแฟนแล้ว” ผมโผลงขึ้นมา ทุกคนจ้องผม ยกเว้นมัน
“ใครว่ะ” ทุกคนประสานเสียง ยกเว้นมัน
“เอาเป็นว่าไว้กูจะบอกพวกมึงนะ ให้กูพร้อมก่อน” ไอ้ข้าวมองหน้าผมอย่างสงสัย
“แต่ยังไงพี่ก็จะจีบตุลย์นะ อะนี้โทรศัพท์ พี่ไปก่อนนะ” มันพูดแล้วลุกเดินไปเลย
“เฮ้ยยๆ ไอ้โชว์รอกูด้วย น้องๆ พี่ไปก่อนนะ ไอ้เจ๋งกลับคณะบ้างนะมึง” แล้วพี่กายก็ตามไอ้กร่างออกไป
“โอ้โห Iphone ด้วยอ่ะ มึงไม่เอากูเอานะ” ไอ้สาสสลงทุน เอาก็ได้ว่ะ นี้เห็นว่ามาแทน 3310 นะไม่งั้นไม่รับหรอก เพราะมันเทียบของเก่าไม่ได้เลย หรอ
“เอามา เดี๋ยวกูจะไว้คืนมัน” ผมหยิบเอามาดู ใส่ซิมเบอร์เก่าผมเรียบร้อย
“เออ กินเร็วๆ ขึ้นเรียนได้แล้ว” ไอ้ข้าวเร่ง
“มึงนี้มันเสน่ห์แรงนะ โดยเฉพาะเพศเดียวกัน” ไอ้เจ๋งว่า
“หรอ มึงก็ดูแลเพศเดียวกันของมึงให้ดีก่อนเถอะไอ้สาส” ไอ้ข้าวแถบพุ่งแต่กลับกันไอ้เจ๋งนั่งยิ้มน้อมรับ ไอ้พจน์กับไอ้คิวหันมามองพร้อม พร้อมมองไอ้เจ๋งกับไอ้ข้าว แล้วถามผมทางสายตา ผมก็พยักหน้ามันก็ยิ้มๆ แล้วก็กินเสร็จขึ้นเรียนกัน ไอ้เจ๋งก็แยกไปเรียนครับ วันนี้เลิกเรียนเร็วครับเลยโทรไปหาโป้งจะให้มารับ
“เอ่อโป้งเรียนอยู่ป่าว”
“อ่อ พักอยู่มีไรหรอ”
“เลิกเรียนกี่โมงอ่ะ”
“บ่ายสามครับที่รัก” เวร อย่ามาหวานกะกู
“อืม งั้นกูกลับห้องกูก่อนนะ แล้วมึงค่อยมารับกู”
“แล้วกลับไงอะ”
“รถเมล์ไง”
“งั้นตามนั้น แล้วเดี๋ยวเรียนเสร็จ สารถีคนนี้จะรีบไปรับนะ เข้าเรียนก่อนนะ บายที่รัก จุ๊บๆ” ประสาท เวอร์เกิน มันก็กดตัดสายไป ตอนนี้ผมแยกกับพวกเพื่อนผมแล้ว กะว่าจะรีบนั่งรถเมล์ไปลงหอ ง่วงอยากน้อย รู้สึกไข้ยังไม่ลด ระหว่างทางเดินไปประตูมหาวิทยาลัย เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เบอร์ใครว่ะไม่คุ้น
“สวัสดีครับ”
“อยู่ไหนครับ” ชัดเลยไอ้กร่าง
“เรื่องของกู” ผมจะกดตัดสายครับ
“เดี๋ยวครับอย่าเพิ่งวางนะ กูขอร้อง” ไอ้สัสส ขอร้องตลอด
“มีไรว่ามา”
“จะเดินไปไหนอ่ะ”
“กลับหอ”
“อาศัยรถผมกลับได้นะ”
“ไม่เอากูไปเองได้”
“หน่าขึ้นมาเหอะ” สักพักก็มีรถสีดำมาจอดข้างๆ
“ไม่เอา”
“เร็วแดดร้อนเดี๋ยวดำ”
“เรื่องของกู แค่นี้นะ” ผมกดตัดสายไปเลย เถียงกันให้ได้โล่ มันเลื่อนกระจกลงมา
“ขึ้นรถเร็ว ไม่งั้นกูจะตะโกนบอกรักมึงให้ดังลั่นเลย” เอาแล้วไงเล่นไม่นี้เลย ผมเลยต้องจำใจต้องเปิดประตูขึ้นรถมันไป ผมเงียบไม่พูดอะไร
“เดี๋ยวจอดปากซอยกูจะลง” ผมพูดเมื่อใกล้ถึงปากซอยหอผม คือท่าจะเข้าบ้านมันต้องเลยไปอีกซอย
“ไปบ้านกูก่อนนะ” มันต่อรอง
“ถ้ามึงไม่จอด มึงกะกูไม่ต้องมาญาติดีกันเลย แล้วนี้โทรศัพท์ มันมากเกินไป” ผมยื่นโทรศัพท์ให้มันไป มันไม่รับ
“เออๆ กูจอดๆ แต่กูขอให้มึงรับโทรศัพท์ไว้นะ”
“ก็ได้ๆ จอดถึงแล้วกูจะลง” มันไม่จอดเลี้ยวเข้าซอยไปเลย
“ให้กูไปส่งถึงที่เหอะ” เออ ตามใจไอ้เชี่ยกูขี้เกียจเดินพอดี รู้สึกปวดหัวมากๆเลยครับ ตาก็จะหลับ พอไปถึงหน้าหอก็ลงครับ
“อย่าเสือกตามกูขึ้นไปล่ะ กลับไปบ้านมึงเลย” มันก็จอดรถ แล้วเดินข้ามกำแพงไป ไมไม่ขับไปจอดในบ้านมึงว่ะ ชังมัน ขึ้นห้องกูดีกว่า พอเปิดประตูเท่านั้นแหละครับ กระดาษ ชอตโน้ตเต็มพื้นหน้าห้องเลยครับ เป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ้บ้านั้น
“ขอโทษ”
“กูผิดไปแล้ว”
“กูขอโทษ ให้โอกาสกูนะ”
“กูเสียใจ กูจะไม่ทำอีกแล้ว” และอีกมากมายคำขอโทษ แต่ไปเจอแผ่นหนึ่ง
“กูรักมึง” แต่ขอโทษกูไม่รักมึงว่ะ ผมจัดการเก็บกวาดลงถังขยะจนหมด แล้วเข้าห้องน้ำล้างหน้านอนเลยครับ หนักมากครับหัวผม หลับไปเลย จนได้ยินเสียงเคาะประตูแหละครับ
ก๊อกๆๆๆๆ
“ตุลย์ เปิดประตูให้โป้งหน่อยอยู่ป่าว”
“เออ แป็บนะ” ผมลุกขึ้นช้าช้าๆรู้สึกหน้ามืดครับ ไปเปิดประตูให้มัน
“ทำไมหน้าซีดๆ อะตุลย์” มันทักผมเอามือมาแตะตัวผม
“โห ตัวร้อนมาก กินยายังเนี้ยะ” มันถามผมด้วยความเป็นห่วง ผมได้แต่ส่ายหัว
“แล้วกินข้าวยัง กูซื้อข้าวมาด้วย” ผมส่ายหน้า
“งั้นกูไปเอามาให้กินนะ” ผมส่ายหัว
“โป้งขอกอดหน่อยดิ” มันอ้ามือให้ผมกอด อบอุ่นจังอ้อมกอดนี้
“ไหงวันนี้มาแปลงว่ะ ต้องการอะไร” มันถามเพราะคงสงสัย
“ป่าว ไม่มีไรหรอก ขอนอนต่อนะ” มันพยักหน้า แล้วล้มตัวลงมานอนกอดผม
“เห้ย ออกไปกูเป็นไข้เดี๋ยวติดนะ” ผมบอกมันไม่อยากให้มันไม่สบายไปอีกคน
“ไม่เป็นไรภูมิต้านทานกูดี ความรักมันสูง” สาสเลี่ยนได้อีก ตามใจมึงนะ มันนอนกอดผมจนหลับกันไปทั้งคู่ ตื่นมาอีกที ก็สองทุ่มแระ
“ตื่นแล้วหรอได้คนป่วย” ผมพยักหน้าตอบ
“หิวยังเดี๋ยว ไปเอาข้าวมาให้จะได้กินยา” ผมพยักหน้าตอบ
“แต่กูหิวมึงว่ะ ขอกูอิ่มก่อนนะ” แค่นั้นแหละครับปากผมก็ไร้อิสระแล้ว ผมไม่เคยเบื่อรสจูบ เบื่อสัมผัสนี้เลย มันลูบไล้ไปทั่งร่างกายผม มันถอดเสื้อผมออกช้าๆ แล้วสัมผัสผมไปทั่วร่างกาย ผมรู้สึกดีมาก แล้วผมก็เริ่มมีความรู้สึกคล้อยตามแล้วด้วย เอาซิมึงจะกินกูหรอ ผมจับมันถอดเสื้อเพื่อไม่ให้เสียเปรียบ
“ตุลย์ กูขอนะ”
“ได้ถ้ามึง กดกูลง แต่ถ้าไม่มึงเสร็จกูไอ้โป้ง” ผมต่อรองแต่ไม่ทันมันกดผมลงไปติดกับที่นอเลยครับ จับกางเกงผมถอดออก แล้วจับไอ้นั้นของผมที่มันมีอารมณ์เต็มที่รออยู่แล้ว มีหรอแรงคนป่วยจะสู้คนดีๆได้ ตัดบทไปที่ไฟหัวเตียง
“ไอ้เชี่ยโป้ง กูเจ็บอ่ะ”
“กูจะเบาๆ นะ”
“ซีดดด อ่า”
“กูไม่ไหวแล้ว”
“อ่า” เหตุการณ์จบลงด้วยดี อิ่มมั้ยล่ะไอ้โป้ง
“เป็นไงบ้างตุลย์ มึงสุดยอดเลยว่ะ กูโคตรรักมึงเลย” ผมอาย และ เขิลมาก
“เออ ไอ้เชี่ย อย่าให้กูทำมึงบ้างนะ มึงตายแน่ สาสส” ผมตอบแก้เขิล
“มึงรักกูมั้ย” มันถามผม ผมพยักหน้าตอบ
“พูดดิ”
“เออ กูรักมึงเหมือนกัน พอใจยัง” ผมตอบๆไป แล้วรีบลุกขึ้นจะไปอาบน้ำ เลอะไปหมด แต่มันกลับดึงผมลงไปเหมือนเดิม
*******************************************
ติดตามตอนต่อไปนะครับ
หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05 (อ่าน 1194775 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก