-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
http://www.facebook.com/ByPhichchii >> มีคนแนะนำให้ทำเลยลองทำดู
สวัสดีครับผมเป็นนักเขียนหน้าใหม่ครับ ไงก้อช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะครับ อ่านกันเยอะนะครับ เนื้อเรื่องภาษาอาจไม่สวยหรู ก็ทนๆอ่านกันหน่อยนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 1 เริ่มเรื่อง
ชีวิตมอปลายของผมจบลงไปด้วยดี แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาหนึ่งแต่เป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากสำหรับผม
ผมสอบติดมหาลัยรัฐแห่งหนึ่งในกรุงเทพ คือผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ที่บ้านฐานะค่อนข้างจน ผมสอบติดในคณะที่ผมไม่ได้ตั้งใจสักเท่าไหร่แค่คะแนนมันถึง ผมไม่รู้ว่าไอ้คณะนี้จบมาแล้วมันทำงานอะไร แต่เล่นบอกว่าทำได้ทุกงาน แต่แมร่งทำไมคนมันไม่ค่อยจะสนใจกันเลยว่ะ เอาก็เอาว่ะ อย่างน้อยกูก็ได้อยู่มหาลัยดังแหละว่ะ ผมได้อยู่แฟลตตำรวจของน้าชายที่เค้าของทางราชการไว้ แต่ไม่ได้เข้ามาอยู่ ผมเลยไม่ต้องเสียค่าที่พัก วันพรุ่งนี้ผมจะขนของเข้าแฟลต
“เออ ไอ้โป้ง พรุ่งนี้มึงว่างป่ะ ช่วยขนของกูหน่อยดิ เดี๋ยวกูเติมน้ำมันให้” ผมโทรหาไอ้โป้ง มันเป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่มอสี่ มันมีรถเลยให้มันมาช่วยขนของ
“เออ ว่างๆ ไม่เป็นไร ไม่ต้องเติมให้กู เพื่อนกัน” ไอ้โป้งมันเรียนเอกชนซึ่งไม่ไกลจากมหาลัยผมมาก มันบอกว่าจะเลยไปดูหอมันด้วย
“เออ งั้นพรุ่งนี้ 9 โมงมารับกูที่บ้านน่ะ กูจะได้เอาของไปรอหน้าบ้าน”
“เออ” ไอ้นี้มันน่ารักจริงๆ คอยช่วยเหลือผมบ่อยๆ เช้าวันรุ่งขึ้นไอ้โป้งมันก้อมารับผมตามที่บอก
“เออ ไอ้ตุลย์ แล้วไอ้แฟลตที่ว่ามันอยู่แถวไหนว่ะ” เออลืมบอกไปผมชื่อ ตุลย์ ครับ คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามาจากอะไร
“ก็ แถวๆ มหาลัยกูนั้นแหละ”
“แม่ ตุลย์ไปก่อนนะเดี๋ยวตอนเย็นเจอกันทำกับข้าวไว้รอด้วย” ผมอยู่กะแม่แค่สองคนครับในบ้านเช่าเล็กๆ หน้าบ้านแม่เปิดร้านข้าวแกงเล็กๆ ถ้าผมไม่อยู่ใครจะช่วยแม่นะ เฮออ คิดแล้วก็ใจหาย
“อืม โป้งขับรถดีๆล่ะ แล้วอย่ากลับดึกล่ะ” ชั่วโมงครึ่งผมกับโป้งมาถึงกรุงเทพ แล้วก้อช่วยกันขนของขึ้นไปไว้บนห้องจัดให้เรียบร้อย นี่หรอห้องผม ผมจะต้องอยู่ที่นี่จนเรียนจบหรอ
“เสร็จยังไอ้ตุลย์ กูหิวข้าว แล้วจะได้ไปดูหอกู”
“เออๆ เสร็จแล้ว กูเห็นหน้าแฟลตมีร้านข้าว กินที่นี่นะ จะได้ไม่ต้องหาที่จอดรถบ่อยๆ”
“เออ เร็วๆๆ กูหิวจนจะกินมึงได้อยู่แล้ว” ไอ้นี่ประสาท
“งั้นไปเลย” ผมก้อไปนั่งกินที่ร้านหน้าแฟลตแต่โต๊ะเต็มว่ะ ช่วงเที่ยง ก้อแหงแหละมีอยู่ร้านเดียว เอ๊ะนั้นโต๊ะนั้นนั่งคนเดียว เป็นผู้ชายหน้ารุ่นราวคราวเดียวกับผม ผิวขาว หน้าตี๋ๆ สูงหน้าจะ 185 cm
“ไอ้โป้งงั๊นไปขอนั่ง กะโต๊ะโน้นล่ะกัน”
“ขอโทษครับ ขอนั่งด้วยได้มั๊ยครับ”
เงียบ.......
“คุณครับ นั่งด้วยได้มั๊ยครับ”
เงียบ... ก้มหน้า ก้มตากินไม่มองแม่กระทั้งหน้ากู ไปตายอดตายอยากมาจากไหนว่ะ กวนส้นตีน ผมขี้เกียจรอคำตอบ ผมก็ทำตามมารยาท นั่งเลยล่ะกัน มันเงยหน้าขึ้นมามองผมกะไอ้โป้ง แล้วลุกขึ้นแล้วเดินไปจ่ายตั้งแล้วเดินข้ามบันไดเล็กๆ ริมกำแพงซึ่งต่อกับหลังบ้านหลังหนึ่ง อย่าเรียกว่าบ้านเลย เรียกว่าคฤหาสน์ดีกว่า สาสสส กวนตีน หน้าตาก็ดี บ้านก็โคตรรวย ทำกร่าง
“แดกไรมึง” ไอ้โป้งมันถามผม
“มึงกินไรกูก็กินอันนั้นแหละ ขี้เกียจรอนาน หิวเหมือนกัน”
เรากินข้าวกันเสร็จก้อไปดูหอไอ้โป้งมัน ก้อเลยแฟลตผมไปไม่เท่าไหร่แต่มันอ้อมเท่านั้นเอง เย็นก้อกลับบ้านกัน
“แม่ แม่อยู่คนเดียวได้แน่นะ” ผมถามหน้าทีวีก่อนเข้านอน
“อยู่ได้สิ ตุลย์ไม่ต้องห่วง แม่อยู่ได้ ตุลย์ตั้งใจเรียนเถอะลูก อย่านอกลู่นอกทาง” ผมนี่นะนอกลู่นอกทาง ไม่มีทางหรอกแม่
“ใครจะช่วยแม่ขายของล่ะ แม่ทำคนเดียวไหวหรอ” ผมถามแม่ด้วยความเป็นห่วง
“ออ แม่จ้างน้าศรีมาช่วยแล้วแหละ ไม่ต้องห่วง สบายๆๆ” แม่ผมเป็นหญิงแกร่ง พ่อจากผมไปตั้งแต่ผมอยู่ ป.2 แม่เลี้ยงผมมาคนเดียวด้วยลำแข้งของสาวคนนี้ ทำให้ผมอยู่มาถึงทุกวันนี้ ผมรักแม่มากครับ
***********************************************************
“ตุลย์ เข้ากรุงเทพได้แล้วลูก อาทิตย์หน้าเปิดเทอมแล้วนะ ลูกควรจะไปเตรียมตัวให้เข้าที่เข้าทางก่อน” แม่บอกผมหลังช่วยแม่เปิดร้านเสร็จ วันนี้น้าศรีมาช่วยแล้ว เบาแรงแม่ขึ้นเยอะ ค่าจ้างก็ไม่แพง
“อืม ตุลย์จะไปพรุ่งนี้บ่ายๆ ไปพร้อมไอ้โป้งอ่ะ” ไอ้โป้งพ่อมันให้เอารถไปใช้
“แม่ตุลย์รักแม่น่ะ ตุลย์จะมาหาแม่บ่อยๆ” ผมบอกแม่ก่อนไปกรุงเทพ
“จ้า แม่ก็รักตุลย์ มีไรก็โทรหาแม่นะ”
“เดี๋ยวผม หางานพาร์ทไทม์ทำ จะได้ช่วยแม่น่ะ” ผมอยากจะช่วยแม่ให้แม่เหนื่อยน้อยลง แม่ก็แก่แล้ว ค่าเทอมผมก็กูเรียนเอาจากรัฐบาล ค่าห้องก้อไม่ต้องเสีย หางานทำจะได้ช่วยแม่อีกแรง”
“ไม่ต้องหรอกลูก ตั้งใจเรียนดีกว่า”
“ไม่เอา อ่ะตุลย์อยากช่วยแม่ เอาตามนี้ ตกลง โอเค” ผมรวบรัด กอดแม่ หอมแม่แล้วหนีขึ้นรถไปเลย
“เออ ไอ้โป้งมึงจอดส่งกูสะพานลอยนี้แหละมึงจะได้ไม่ต้องไปกลับรถไกล”
“เออ งั๊นมึงมีไรก็โทรหากูนะ เออแดกข้าวด้วยน่ะมึงผอมจะตายห่า เดี๋ยวโรคกระเพราะถามหา”สาสส กูรักมึงว่ะ เป็นห่วงกูจริง เป็นพี่กูหรือไงว่ะ ผมลงมาแล้วเดินข้ามสะพานลอยกำลังเดินข้ามถนนเข้าแฟลต รถเก่งสีดำสนิทขับตัดหน้าผมเบรกเอี้ยดด!! เขาเปิดกระจกลงมาตะโกนด่าผม
“อยากตายไง” แค่แป็บเดียวจริงๆ เค้าก็ปิด กระจกฟิล์มดำสนิท แล้วก็ขับไปเฉยเลย คนรอบข้างมองกันตรึมอ่ะ อายกูอายชิบบ วันแรกในการใช้ชีวิตที่นี่นะเนี่ย ซวยตั้งแต่ต้นเลย เอ๊ะแต่ไอ้เมื่อกี้มันน่าคุ้นๆแฮะ เคยเจอที่ไหนมาก่อนนะ นึกไงก็นึกไม่ออก ไม่เอาขี้เกียจนึกแระ ขึ้นห้องดีกว่า ขึ้นมาก็ทำความสะอาดนิดหน่อย จัดของเข้าที่เข้าทาง แล้วก็นอน นอนไปสักพัก ก็มีเสียงโทรศัพท์เข้ามา
“ว่าไงไอ้โป้ง ผมรับโทรศัพท์เป็นไอ้โป้งโทรเข้ามา”
“เออ เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงกูเข้าไปรับมึงไปกินข้าว อย่าให้รอน่ะ” พี่ชายผมสั่ง สาสส เพื่อนน่ะเว้ยยย
“ไม่ต้องก็ได้ กูหากินแถวนี้เอาก็ได้ มึงไม่ต้องลำบากหรอก” ผมตอบกลับไป ไม่อยากให้มันลำบาก
“แล้วใครว่ากูลำบาก กูเต็มใจ แค่นี้นะ ครึ่งชั่วโมงถึง” มันวางสายไปเลย ไอ้นี้ชอบบังคับกูจริงๆ ผมอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปรอมันข้างล่าง ขณะที่รออยู่นั้นผมก็เห็นไอ้ขี้เก็กคนที่มาขอนั่งด้วยกำลังปีนบันไดกลับบ้านมันไป สงสัยมาหาข้าวกิน เฮ้ยย ไอ้คนเมื่อบ่ายที่มันจะขับรถชนกูนี่หว่า จำได้แระ สาสส ที่แท้ก็ไอ้นี้เอง กร่างตลอด แป็บนึงไอ้โป้งก้อมารับผมไปกินข้าวที่ห้างใกล้นี่ๆเอง พอกินเสร็จผมจะช่วยมันออกตังส์
“ไม่เป็นไรกูเลี้ยง เพื่อนคนเดียวกูเลี้ยงได้” โอ้โห กูซึ้งว่ะ
“ไม่เอา หลายครั้งแล้วนะเว้ยที่มึงเลี้ยงกูอ่ะ” ผมตอบกลับไปตามมารยาท (ก็ดีกูจะได้ไม้ต้องเปลืองเงินยิ่งน้อยๆอยู่ พากรูมากินซะหรู)
“เออหน่า อีกครั้งแล้วกัน ตุลย์ดูหนังกันหนังเข้าใหม่กูอยากดูอ่ะ ดูเป็นเพื่อนกูหน่อยกูเลี้ยงเอง” ไอ้โป้งชวนผมดูหนัง
“เออๆๆ ดูก็ได้ แต่เดี๋ยวกูออกค่าตั๋วเอง” ไปจองตั๋วได้รอบสองทุ่มสิบห้า ตอนนี้ทุ่มนึงเหลือเวลาตั้งชั่วโมงนึง
“ตุลย์ไปเดินซื้อของเข้าหอเป็นเพื่อนหน่อย” ตุลย์ชวนเดินไปซื้อของ ก็เลยไปซื้อของ ผมรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาก็เลยขอตัวมันไปเข้าห้องน้ำ
“เออ ไอ้โป้งกุไปเข้าห้องน้ำแป็บมึงเดินเลือกของรอกูอยู่แถวนี้ก่อนนะ”ผมบอกมัน
“อือ อย่านานนะ กุคิดถึง” เอ๊ะไอ้นี้ประสาท มาคิดถึงกุทำไม ผมรีบวิ่งไปห้องน้ำ รีบจัดไปหน่อยก่อนเข้าเลยชนเข้าอย่างจังกับคนๆหนึ่ง จนผมล้มหงายหลัง
“เฮ้ย มึงจะรีบไปตายหรือไงว่ะ” สาสสพูดดีดีไม่เป็นไงว่ะ แต่เอ๊ะ ไอ้เชี่ยนี่มันไอ้กร่างนี่หว่า กร่างตลอดเลยนะมึง
“เอ้า กูมาห้องน้ำกูก้อมาเยี่ยวดิ จะให้ไปตายได้ไง” ผมรีบลุกขึ้นแล้วสวนมันกลับไป
“อ้าวๆๆ ไอ้เชี่ยนี่อย่างงี้ก็สวยดิว่ะ ชนกูแล้วยังมาด่ากูอีก” มันค่อยๆเดินเข้ามาหาผม เริ่มกลัวแล้วดิว่ะ ตัวใหญ่กว่ากูอีก สายตาหน้ากลัวชะมัด
“เฮ้ยไอ้โชว์มีไรกันว่ะ” เสียงสวรรค์ มีคนมาทักมันก่อน โหหล่อว่ะ ใครว่ะ แต่เอ๊ะทักใช่กร่าง สาสสไอ้กร่างชื่อโชว์หรอ ถึงว่าโชว์กร่างตลอด
“ก็ไอ้เวรนี่อะดิชนกู ไม่ขอโทษแล้วยังมาด่ากูอีก” ชั่วโมงนั้นผมหายปวดฉี่เป็นปลิดทิ้ง โอ้ยสุดหล่อ ใจเต้นแรง
“เอ้า ไหงงั้นอ่ะ มึงด่ากูก่อนนะครับ”
“เอออ นายขอโทษแทนเพื่อนเราด้วย มันใจร้อนอ่ะ” พี่สุดหล่อบอกกับผม
“เออ แต่ว่าชื่อไรอ่ะ เรียนที่ไหน” สนใจกูใช่ไหมล่ะ สุดหล่อถามผม
“ชื่อตุลย์ เรียนอยู่มหาลัย ก เพิ่งเข้าปีหนึ่ง พี่อ่ะ” ได้ทีถามกลับ
“ออ พี่ชื่อกาย อยู่มอเดียวกับน้องอ่ะ ขึ้นปีสอง” เค้าตอบผมมา
“ชื่อตุลย์ปีหนึ่ง มหาลัย ก รับทราบกูจะได้ตามไปกระทืบตัวถูก” อยู่ๆไอ้โชว์ก็พูดขึ้น แล้วคาดโทษกูไว้ด้วย
****************************************************************************
********************************
-
เปิดตัว ปฐมฤกษ์ นิยายเรื่องใหม่
-
มาเจิมเรื่องใหม่ครับ :mc4:
:z2:
อย่าลืมแปะกฏน๊าเป็นกำลังใจให้ครับ
:กอด1:
-
ต้อนรับเรื่องใหม่ :mc4:
เป็นกำลังใจให้จ๊ะ :L2:
อย่าลืมลงกฎนะคะ และลงครั้งหน้าบอกอัฟเดทถึงตอนที่เท่าไหร่ๆแล้วด้วยนะคะ :bye2:
-
เริ่มต้นก็ดุซะ
-
โชว์แกดุจิงๆ :z3:
-
โชว์กร่างจริงๆ
มาต่อเร็วๆจ๊ะ
-
ติดตามด้วยคนนะครับ
-
เย็นๆ จะมาลงให้นะขอพิมก่อน ฝากติดตามกันด้วยนะ
-
:mc4: รับเรื่องใหม่
เปิดตัวพระเอกเถื่อนอีกคน :laugh:
+1 เป็นกำลังใจ
-
กร๊าซซซ เรื่องน่าติดตามมากกก
-
:pig2: เด๋วคืนนี้จะย่องมาดูใหม่ ^^
-
โป้งน่ารักกกก :o8:
เชียร์โป้งง
-
มาเจิมเรื่องใหม่ :mc4:
พระเอกเถื่อนได้ใจมากเลย
-
ตอนที่ 2 ซวยๆๆๆ ซวยซ้ำซวยซ้อน
“โห มากไปมั๊ย กูแค่ชนมึงแค่เนี้ยะนะจะกระทืบกูเลยหรอ อะๆ กูขอโทษมึงก็ได้” ผมตัดใจขอโทษมันไป (ที่จริงแล้วกลัวมัน หน้าโหดสาสส)
“สายไปแล้วว่ะ กูพูดจริงทำจริง” ไอ้นี้เลวตัวพ่อจริงๆ ไอ้กร่างเอ้ยมึงจะเอากูให้ได้ว่างั้น (ต้องระวังหลังแล้วกู 555)
“ไอ้โชว์มึงมันก็มากเกินไป น้องมันก็ขอโทษมึงแล้ว มึงจะเอาอะไรหนักหนาว่ะ จบๆไปเหอะ”พี่กายช่วยไกล่เกลี่ย
“คนอย่างกูไม่จบง่ายๆ หรอก ไอ้เชี่ยเนี้ยะมันรู้จักกูน้อยเกินไป” ตายๆๆ มันเอาจริงหรอว่ะเนี้ยะแล้วกูจะสู้อะไรมึงได้ว่ะ
“ไอ้โชว์ น้องตุลย์พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยน่ะ ไอ้นี่มันเป็นอย่างนี้แหละ มันกำลังเฮิร์ต มันเพิ่งเลิกกับแฟน”
“ครับ ไม่เป็นไรหรอกครับ”
“ไปไอ้โชว์ พี่ไปก่อนนะครับน้องตุลย์” เหออ นิสัยพี่สองคนนี้ต่างกันลิบลับ คบกันได้ไงว่ะเนี้ยะ พี่กายลากไอ้กร่างออกไป มันยังไม่วายหันมาทำท่าเอานิ้วปาดคอ กูเสียวสันหลังวาบ หึยย สยอง กลัวพรุ่งนี้จะได้ขึ้นข่าวหน้าหนึ่ง โดนฆ่าปาดคอ คนอะไรหน้ากลัวชะมัด อย่าให้กูเจออีกน่ะ(กูจะรีบวิ่งหนี 555) ผมรีบเข้าห้องน้ำทำธุระ ไอ้โป้งโทรมาตามพอดี
“ไอ้ตุลย์ มึงไปเข้าห้องน้ำหรือไปทำอะไรว่ะ นานจังว่ะ กูรออยู่ที่เดิมนานแล้วน่ะ” ผมรับสายยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย
“เออ เสร็จแล้วกูกำลังไป รออยู่ตรงนั้นแหละ แล้วมึงซื้อของเสร็จยัง” ผมตอบไปแล้วรีบวิ่งกลับไปหามัน เหนื่อยชะมัด ซวยจริงๆ เลยกรู
“เออ เหลืออีกนิดนึง รอให้มึงมาช่วยกูเลือก” โตเป็นควายแระตัดสินใจอะไรเองไม่เป็นหรอว่ะ ของตัวเองแท้ๆ ผมวางสายแล้วรีบเดินไปหามันที่เดิม มันให้ผมช่วยเลือกผ้าปูที่นอน
“มึงว่าสีไหนดีว่ะ” มาถึงมาก็ถามผม
“มึงชอบสีไหนล่ะ”
“เอ้า ของๆ มึง มึงใช้ ไม่ใช่ของกู” ไอ้นี่นับวันยิ่งแปลกๆ
“มึงเลือกให้กูหน่อยดิ มึงเลือกอันไหนกูก็เอาอันนั้นแหละ” ของๆ มึงนะเนี้ยะ ผมก็เลือกเอาแบบเรียบๆให้มัน มันก้อหยิบมาสองชุด แล้วก็ไปจ่ายตังส์ เสร็จแล้วเราก้อเข้าไปดูหนังกัน หนังเลิกก้อเกือบห้าทุ่ม เราก็ขึ้นรถกลับบ้านกัน
“เป็นไงหนังสนุกมะ” ผมถามผมขณะขึ้นมาบนรถ
“หนุกดี แต่ไม่ค่อยชอบตอนจบเลย นางเอกตายได้ไงว่ะ ไม่แฮปปี้ เอ็นดิ้งเลย” ผมตอบมันตามความรู้สึก อยากด่าผู้กำกับ ทำไมให้นางเอกตายว่ะ
“เอ่อ มึงส่งกูที่เดิมแหละเดี๋ยวกูข้ามไปเอง”
“เฮ้ยได้ไง ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูไปส่งเอง อีกอย่างมันดึกแล้วเดี๋ยวเจอโจรบนสะพานลอย”
“สาสส พูดซะเหมือนกูเป็นผู้หญิง ลองปล้นกูดิกูไม่สู้ให้รู้ไป” กรูปากเก่งตลอดๆๆๆ
“ก็ดูสารรูปตัวเองดิ ยังกะผู้หญิง” คือผมเป็นคนหน้าหวานอ่ะครับ ตัวเล็ก สูง 175 เอง ผิวขาวเหลือง
“เออออ ตามใจมึงแล้วกัน อยากส่งก็ไปส่ง” ใจจริงก็ดีใจ เพราะกูขี้เกียจเดิน (กลัวเจอรถเก๋งตัดหน้า 555)
พอถึงหน้าแฟลต ก่อลงรถมันก็ยืนถุงมาให้ผมหนึ่งถุง
“อะ กูให้ จะได้เหมือนกัน”
“อะไรว่ะ” มันไม่ตอบผม ขับรถออกไปเลย ผมเปิดถึงดูก็ต้องร้องอ๋อ ผ้าปูที่กรูเลือกนี่เอง เลยยิ้มๆ ก่อขึ้นห้องเหลือบมองไปทางบันไดตรงกำแพง ฝั่งตรงข้าม แล้วคิดไปว่าไอ้กร่างมันจะทำอย่างที่มันพูดจริงป่าวว่ะ ถ้ามันเอาจริงกูจะสู้อะไรมันได้ เพื่อนฝูงกูก็ยังไม่มี เละแน่กู ช่วงนี้หลบๆ มันก่อนแล้วกัน ขณะกำลังก้าวขึ้นบันได
“เพิ่งกลับมาหรอว่ะไอ้ตุ๊ด มีผู้ชายมาส่งด้วย ซื้อของให้กันด้วย มีความสุขน่าดู” มันโผล่ขึ้นมาจากกำแพงมาด่าผม ว่าจะไม่เจอแล้วน่ะ
“อ้าวไอ้เชี่ย ปากหมา กูมากะเพื่อนกู แล้วกรูก็เป็นผู้ชาย 100% เว้ย มึงนั้นแหละไอ้...” ผมพูดยังไม่ทันจะจบมันกระโดดขึ้นกำแพง พุ่งจะมาหาผม จะอยู่หรอ ผมวิ่งปรูดขึ้นห้องเลยทันที เหนื่อยก็เหนื่อยอยู่ตั้งชั้น 4 ร้อนๆ อาบน้ำอีกรอบดีกว่า ง่วงง แล้วก็นอน กำลังจะลงลึกถึงหวงนิทราแต่ทว่า มีสายเข้ามาซะก่อน
“ฮัลโล ว่าไงโป้ง”ไอ้โป้งโทรมาครับ
“นอนยังอ่ะ คิดถึง” ประสาท
“จะนอนแล้วคิดถึงห่าอะไร เพิ่งจากกันเมื่อกี๊” ไอ้นี้นับวันยิ่งเป็นเอามาก
“มึงปูผ้าปูที่นอนยังอ่ะ”
“ยังกูขี้เกียจ กูง่วง แค่นี้ก่อนนะฝันดี” ผมกดวางสายไปเลย มันเลยส่งข้อความกลับมาว่า
“ฝันดีเช่นกันนะ คนดี” สาสส อะไรของมึงเนี้ยะอ่านแล้วขนลุก ผมตื่นมาก็เกือบเที่ยงแระ ลุกไปอาบน้ำกะว่าจะไปหาอะกินข้างล่าง
“ป้าครับ เอาสุกี้แห้งครับ” ผมสั่งของโปรดของผม เมื่อผมนั่งลงบนโต๊ะที่ว่าง วันนี้คนไม่เยอะเหมือนวันนั้น สงสัยโรงเรียนเปิดเทอมแล้ว รอแป็บเดียวก็ได้กินสุกี้แห้งของโปรดของผม กำลังนั่งกินอยู่เพลิน เฮ้ยยตัวอะไรกำลังปีนกำแพงลงมาว่ะนั้น ไอ้กร่างนี่หว่า ให้ตายเหอะ ผมนั่งก้มหน้าก้มตากินๆ ไม่สนใจรอบข้างอีกแล้ว ไม่ได้กลัวมันหรอกครับ แค่หิวมากๆๆ ต้องกินก่อน 555
“ป้าพิศครับ ผมเอาสุกี้แห้งครับ” อ้าวว ไอ้นี้เสือกกินเหมือนกูอีก ผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมอง จนผมมีความรู้สึกเหมือนว่ามีใครมานั่งลงฝั่งตรงข้าม ไม่ใช่มันๆๆ ผมภาวนาในใจ แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา แจ็กพอตแตก (กรูรวยแล้ว) ไอ้กร่างมันมานั่งครับ ผมเหวอเลยครับ แล้วรีบตั้งสติ
“เฮ้ย ที่อื่นมีตั้งเยอะแยะมึงไม่ไปนั่งวะ”
“เอ้า โต๊ะบ้านมึงหรอไง กูนั่งของกูอยู่ทุกวัน มึงกะกูมีเรื่องต้องเคลียร์กันอีกนะอย่าลืม”มันยงไม่ลืมเรื่องเมื่อวาน
“เรื่องไรมึง กูก็ขอโทษมึงไปแล้วไง มึงจะเอาอะไรกะกูนักหนา”ผมใจดีสู้เสือ (แต่ผมว่ามันเหมือนหมามากกว่า”
“เดี๋ยวมึงก็รู้ว่ากูไม่เก่งแต่ปาก”
“เฮอ กรูล่ะเหนื่อยใจกับพวกที่โตแต่ตัว มีการศึกษา แต่ทำตัวไร้สมอง” แรงงงงงง กูกล้าพูดออกไปได้ไงว่ะ เลือดขึ้นหน้ากูเหมือนกัน
“เฮ้ยย มึงจะเอากะกูว่างั้นตัวต่อตัวตรงนี้เลยมะ” มันลุกขึ้นชี้หน้าผม
ผมอิ่มเลยครับเตรียมตัวเผ่น 555 ใครก็ได้ช่วยกรูด้วยกรูตายแน่ ไอ้กร่างของขึ้นแล้ว
“มันไม่ใช่วิถีของคนมีการศึกษาเค้าทำกันหรอกนะคุณ” ผมยังไม่เลิกหาเรื่องใส่ตัว เหมือนเป็นการเอาน้ำมันไปราดไฟ ไอ้กร่างโกรธจัด แน่ๆ หน้าแดง กำหมัดพร้อมชก
“ไอ้สัสสสส” มันพุ่งเข้ามาหาผม
****************************************
วันนี้ขอแค่นี้ก่อนน่ะครับ ขอบคุณทุกคำแนะนำนะครับที่บอกมา ลงกฎแล้วครับ
ฝากติดตามผลงานด้วยน่ะครับ เขียนเรื่องแรกจะได้ไม่เสียใจ
-
เย้ๆๆ เรื่องใหม่ เป็นกำลังใจให้นะคะ พระเอกเริ่มรุกแร้ว อิอิ ตื่นเต้นๆๆ
สู้ๆ มาลงตอนต่อไปไวๆนะ ^ ^
-
อ๊ากกก :a5:
ไรเตอร์มาต่อเร็วๆน๊าาาาาาา :call: :call: :call:
ค้างอ่ะ
นายเอกของเราซวยตั้งแต่วันแรกๆเลย
ซวยบรมอ่ะงานนี้ o22 o22
ไรเตอร์สู้ๆๆๆน่ะ
-
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามน่ะครับ
แล้วเดี๋ยวดึกๆๆ ผมมาลงให้อีกตอน
เร่งพิมพ์อยู่
ติดตามตอนต่อไปน่ะครับ
-
เริ่มก็สนุกและ...เป็นกำลังใจให้ครับ...
-
เป็นกำลังใจให้เหมือนกัน
รีบๆมาต่อน่า
คนแต่งต้องการคอมเม้นท์ เป็นกำลังใจ รู้ๆกันอยู่
เพราะเราก็เป็น ฮ่าๆๆๆ
by...ละอองตา
-
มาต่อให้แล้วน่ะครับ นั่งพิมพ์เมื่อกี้เพิ่งเสร็จ แต่พร็อตเรื่องเสร็จเกิน 50% แล้ว
เหลือแค่พิมพ์ เรื่องนี้จะมีทั้งสนุก สุข เศร้า ครบรสแน่นอนครับ
ฝากติดตามผลงานของผมด้วยน่ะครับ
และขอบคุณกำลังใจจากทุกคนเลยน่ะครับ
ไปต่อกันดีกว่า
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 3 เพื่อนรัก
“ไอ้สัสสสส” มันพุ่งเข้ามาหาผม ผมรีบถอยหนีเลยครับก่อนที่มันจะมาถึงตัวผม ไอ้นี่โมโหร้ายชะมัด ดีนะที่หลบทัน ผมรีบวิ่งปรูดเลยครับ ขึ้นชั้นสี่ด่วน ป้าเดี๋ยวค่อยเอาตั้งมาจ่ายครับ ไอ้กุญแจห้องนี้ก็ไขยากจัง เฮอได้แระ รีบเข้าก่อนกำลังจะปิดประตู เฮ้ยย ใครดันประตูเข้ามาว่ะ
“ไอ้สาสส มึงอย่าเข้ามานะ ไปไกลๆ ตีนเลย” ยังมิวายปากดี ปากหนอปาก อยู่ๆ มันก็หยุดดัน ผมรีบลงกลอนปิดทันทีอย่างแน่นหนา โหแน่จริงก็เข้ามาดิวะ ไม่เคยกลัว ปากดีตลอดกู
“คราวนี้รอดไป แต่กูรู้ที่พำนักมึงแล้ว ตีนกูคงไม่ไกลจากหน้ามึงหรอก เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย” โอ้ย มีขู่ๆ เฮ้ยย แต่แมร่งรู้จักห้องกูแล้ว ทำไงดีว่ะ หนีไม่รอดแน่กู ยังไงกูก็ต้องอยู่ที่นี่ อีกตั้ง 5 วัน จะเปิดเทอม หรือจะตะโกนกลับไปว่ากูหนีเข้าห้องผิดดีวะ ห้องนี้ไม่ใช่ห้องกู มันคงเชื่อกูหรอกนะ เฮอ คิดแล้วเสียวสันหลังวาบ อ่อ ลืมไป คนอย่างกูไม่จนปัญญาง่ายๆ หรอก เพื่อนเลิฟเราไง โทรหามันดีกว่า
“โป้ง กูเหงาอ่ะ กว่าจะเปิดเทอม กูไปนอนหอมึงก่อนได้ม่ะ มารับกูหน่อยน่ะ” อ้อนมันหน่อย น่ะเพื่อนเลิฟ
“มีไรรึป่าว” ไอ้โป้งถามด้วยความเป็นห่วง ผมเลี่ยงที่จะไม่ตอบเพราะจะทำให้โป้งคิดมากไปด้วย ผมเลือกที่จะเก็บไว้คนเดียว
“เหงาๆ เบื่ออยู่คนเดียวไม่มีไรทำ น่ะๆๆ มารับกูหน่อยนะ” ช่วยกูหน่อย กูไม่อยากอยู่ใกล้ตีนแบบนี้
“เอออ เดี๋ยวไปรับสิบห้านาทีถึง อย่าให้รอล่ะ ลงมารอข้างล่างด้วย” แหนะ มีสั่งๆ เดี๋ยวปัดเหนี่ยว แค่ให้มารับแค่เนี้ยะ
“อืม เดี๋ยวลงไปรอ” มันกดวางสายไป ผมรีบเก็บของใช้จำเป็นในการดำรงชีวิต ทุกอย่างยัดลงในกระเป๋าอย่างรวดเร็ว หนีครับ ยังไงผมก็ต้องหนีตามเค้าไป ในเมื่อพ่อแม่ขัดขวางความรักของเราสองคน เก็บของไปร้องไห้ไป ฮือๆๆ นอกเรื่องแระๆ เก็บเสร็จ ผมค่อยๆ แง้มประตูออกไปดู มองซ้าย ไม่มี มองขวา ไม่มี รีบล็อกประตูแล้ววิ่งลงมาข้างล่าง ดีแฮะ ไอ้กร่างไม่อยู่แระ เห็นหน้าป้าพิศ ออลืมจ่ายค่าสุกี้
“ป้าครับ ค่าสุกี้เท่าไหร่ครับ”
“เมื่อกี๊ เล่นอะไรกันล่ะลูก ป้าตกอกตกใจหมด คราวหลังอย่าเล่นแบบนี้อีกนะ ทำเป็นเด็กกันไปได้” นี้ป้ามองว่าเล่นหรอ ไอ้กร่างมันจะฆ่าผมตาย กลางร้านป้าอยู่แล้วนะ ป้านี่ไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ
“ออ ทั้งหมด 60 บาทจ๊ะ” ห๊ะหูฟาดรึป่าว ทำไมสุกี้แถวนี้มันแพงอย่างงี้วะ จะไม่กินอีกต่อไปแระ
“ทำไมมันแพงจังอะป้า”ผมถามอย่างสงสัยใรราคา
“ก็สองจาน จานล่ะ 30 เป็น 60 มั๊ยล่ะ” ไหงงั้นอ่ะกูกินไปแค่จานเดียวเองน่ะ แถมกินไม่หมดด้วยป้า อย่ามาขี้โกง รับเด็กใหม่หรอป้า
“ผมกินไปแค่จานเดียวเองนะป้า”
“ก็ ของเจ้าโชว์ มันบอกให้เก็บกับหนูเลย มันบอกหนูเลี้ยงมัน” อ๋อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ไอ้นี่มันเลวจริงๆ อย่าให้เจอนะ อัดให้และเลย ผมก็จำใจจ่ายไปแหละครับขี้เกียจเถียงกะป้า เถียงยังไงก็คงสู้ไม่ได้ เพราะผมเคารพไงครับ อิอิ ยืนรออีกไม่ถึงสองนาที ไอ้เพื่อนสุดน่ารักของผมมันก็มาถึง ผมก็เปิดประตูขึ้นรถมันไป
“ไง เหงาหรอมึง หรือว่ามึงกลัวผี เค้าว่าที่นี่เฮี้ยนนะ ระวัง 555” เออ ขำขำไป ไอ้ผีกูก็กลัวแต่ กูกลัวตีนมากกว่า เฮอ นึกถึงแล้วมันเฮิร์ต
“ป่าวกู แค่เหงาๆ กูไม่เคยอยู่คนเดียวเลยน่ะเว้ย อยู่ที่บ้านกูยังมีแม่ ไปโรงเรียนกูก็มีเพื่อน พอมาอยู่คนเดียวแล้วมันหวิวๆ หว่ะ”
“เออๆ กูเข้าใจ แต่ยังไงที่นี้มึงก็มีกูนะ ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่กูก็จะอยู่ใกล้ๆ มึง คอยช่วยเหลือมึงเหมือนเดิมแหละ ไงกูก็ไม่ทิ้งมึงหรอก กูสัญญา” ไอ้โป้งกูแมร่งซึ้งว่ะ มึงเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุดจริงๆ
“กูขอบใจมึงมากนะเว้ย มึงเป็นเพื่อนแท้ของกูกรู มึงเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุดเลยนะเว้ย ผมพูดน้ำตามาออกันที่หน่วยตา ผมก็เบี่ยงหน้าออกนอกหน้าต่าง แล้วเช็ดๆ กลัวเสียฟอร์ม ฟอร์มผมดีตลอดครับ ไม่เคยหลุด 555
“เป็นมากกว่าเพื่อนรักไม่ได้หรอ”
“ฮะ อะไรนะ เมื่อกี๊มึงพูดว่าไงน่ะ” มันพูดเบามาก จนผมจับใจความไม่ได้เลย
“กูบอกว่า มึงก็เป็นเพื่อนที่กูรักที่สุดเหมือนกัน”
“ออ ขอบใจ กูสัญญา ว่าเราจะเป็นเพื่อนแท้กันตลอดไป” ผมพูดพร้อมยกนิ้วก้อยผมไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยไอ้โป้ง รักมันจริงๆ เพื่อนคนนี้ ช่วยกูได้ทุกเรื่อง แต่ผมก็ไม่อยากหาเรื่องมาให้มันตลอดหรอก ผมจะหาวิธีแก้ปัญหาด้วยตัวผมเอง
“เออออ” ไอ้โป้งพูดเสียง เหนื่อยๆ แล้วผมก็มาถึงหอมัน โห ห้องมันตกแต่งได้ดูดีมากเลยอ่ะ ตอนมาดูหอ เค้ามีให้แค่เตียง โต๊ะเขียนหนังสือ แล้วก็ตู้เสื้อผ้า แต่ตอนนี้มีสิ่งของอำนวยความสะดวกอีกบรึม จัดห้องได้น่าอยู่มาก
“เออ ตุลย์ มึงจะอาบน้ำก่อนไหม”มันถามผม เมื่อผมเอากระเป๋ามาวางบนเตียง
“ออ กูเพิ่งอาบมาเอง” ผมเพิ่งอาบก่อนลงไปกินข้าวเอง แต่เริ่มเหม็นเหงือแล้วอะ ใช้พลังงานเยอะไปน้อย
“ห้องมึงจัดหน้าอยู่ดีว่ะ”
“มาอยู่ด้วยกัน เลยมั๊ยล่ะ”
“เหอะๆ ไม่เอาอะ เบื่อขี้หน้ามึง”
“ไหนว่ามึงเหงาไง แล้วทีนี้ทำไมปากดี” มันไม่รอช้า ขึ้นมาคร่อมบนตัวผม แล้วก็ๆๆ............................................. จี้เอวผม ผมเป็นคนบ้าจี้มากๆ
“เฮ้ย ไม่เอาไอ้โป้ง กูไม่เล่นแล้ว 5555 ลุกออกไปได้แล้ว”
“ใครบอกกูเล่นล่ะ” ไอ้นี้เล่นไม่เลิกได้ ผมฮึดสู้ จังหวะที่ผมกำลังพลิกตัวนั้น ปากผม กับ ปากไอ้โป้งมันมาชนกัน เหมือนโลกหยุดหมุนไปสามวินาที
“เออ กูปวดเยี่ยว กูไปเยี่ยวก่อนนะ” ผมบอกมันแล้วเดินเลี่ยงออกมาเข้าห้องน้ำ ใจเต้นตุบๆๆๆ เมื่อกี๊เกิดไรขึ้นว่ะ จูบแรก ของกู กูจะเก็บไว้ให้สาวๆ แต่ไหงไอ้โป้งมาเอามันไปอะ ฮือๆๆ โอ้ยอย่าคิดมากมันก็แค่อุบัติเหตุ ผมคิดได้อย่างงั้นก็เดิน ออกมาจากห้องน้ำ
“ไอ้ตุลย์ กูขอโทษ” ไอ้โป้งหน้าเสียๆ คำแรกที่ผมได้ยินจากปากไอ้โป้ง หลังจากออกมาจากห้องน้ำ
“เรื่องไรมึง สาสส เล่นๆ กัน เออ แล้วมึงกินข้าวยังเนี่ยะ สามโมงแล้วเนี่ยะ” ผมเบี่ยงประเด็นทันที ไม่อยากให้คิดมากกัน
“เออ ยังเลยว่ะ ตื่นมาก็ไปรับมึงมาเนี้ยะแหละ” บุญคุณครั้งนี้หนักหนายิ่งนัก กูจะไม่มีวันลืมบุญคุณมึงเลย
“เอ้า ไม่หิวหรอไง”
“หิวดิ ก็กำลังจะชวนมึงออกไปกินข้าวเนี้ยะ” ก็ดีผมก็อยากกินเหมือนกัน เมื่อเที่ยงกินอย่างหมดอารมณ์ กินไประแวงไป
“อืมไปดิ ไปกินตรงไหนดี”
“เออ ขอกูล้างหน้าแป็บ เดี๋ยวไปกิน ที่เดอะมอลล์ กัน”
“เออ ตามสบาย”
ตอนนี้ผมกับมันก็ได้เดินทางโดยรถส่วนตัว มาประทับอยู่ที่ MK บนเดอะมอลล์แล้ว กำลังกินกันอย่างสำเริงสำราญเลยทีเดียว
“เออ อีก 5 วัน มหา’ลัยตุลย์ก็จะเปิดแล้วดิ”
“อืม ใช่ ไม่รู้จะมีเพื่อนป่าว”
“มีดิ ก็ตุลย์น่ารักอย่างงี้ใครก็อยากคบทั้งนั้นแหละ ของกูอีกตั้ง สองอาทิตย์” ไอ้เพื่อนคนนี้ชมกูไม่แคร์สถานที่ และกาลเวลาเลยจริงๆ
“ดีอะได้พักอีกตั้งนาน” ผมอิจฉามันนิดๆ ที่ได้พักนานกว่าผม
“เอ้างี้ ช่วงนี้กูก็ไปส่งมึงที่มหา’ลัย แล้วเลิกเรียนตอนเย็นกูไปรับโอเคมะ”
“อย่าเลยกูเกรงใจมึงว่ะ” เกรงใจมันจริงๆครับ
“ไม่เป็นไร เพื่อนกูทั้งคนทำไมกรูจะไปรับไปส่งไม่ได้ ยิ่งน่ารักๆ อยู่” ไอ้นี่ชมกูอีกแระ สงสัยกินยาลืมเปิดฝา (แล้วกินไงว่ะ)
“เอองั้นตามใจมึงล่ะกัน ไม่อยากขัดศรัทธา อันแกร่งกล้าของมึง” 555 ผมกับมันก็ขำกันไป นั่งกินนั่งขำกันไป ต้องหยุดขำลงดื้อๆ ข้างนอกกระจก
“เอิ้กกกกก อะอะ” เบรกขำกะทันหัน
.
.
.
.
.
.
.
ผมตกใจมาก จนผักติดคอก็มีคนแต่งชุดผี มาเกาะกระจก เข้ากำลัง โปรโมทหนังผีเรื่องใหม่ที่จะเข้าฉายอาทิตย์หน้า หนังเรื่องนี้อย่าหวังจะได้เงินกรูเลย ทำกูตกใจ ไอ้โป้งเอามือมาช่วยลูบหลังผมใหญ่ แต่ก็ยังไม่หยุดขำ
“55555 กลัวหรอมึง”
“ใครกลัว กูแค่ตกใจ” แต่เอ๊ะนั้นใครคุ้นๆ วะ
****************************************
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ
:bye2:
-
น้องตุลครับคบเพื่อนคนนี้ไม่ดีเลย จ้องจะแทงข้างหลัง ยื๋อ
-
ฮาน้องตุล !
-
ง่ะ ไม่เอาอ่า ไม่อยากให้คู่ก่าเพื่อน อยากให้คู่กะไอ้กร่าง 555+
-
ขอบคุณทุกคนนะครับ เดี๋ยวดึกๆวันนี้จะเอามาลงให้ใหม่
-
สุดยอดเลยคับ
ชอบนิยายแนวนี้จัง
มาต่อไวๆนะคับ
เป็นกำลังใจให้
-
มาต่อให้แล้วน่ะครับ เดี๋ยวมาต่ออีกตอนน่ะ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 4 เอางี้เลยหรอ
“ใครกลัว กรูแค่ตกใจ” แต่เอะนั้นใครคุ้นๆ วะ กำลังเดินเข้ามาหาผมกับไปไอ้โป้งที่โต๊ะ
“เฮ้ยย ไอ้เจ๋ง มึงมาได้ไงว่ะ ไม่ได้เจอตั้งนาน” ไอ้เจ๋งครับ เพื่อนกลุ่มเดียวกันตั้งแต่ ม.ปลาย แต่ด้วยความที่มันเป็นคนเงียบๆ เลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ นี่ก็ไม่ได้เจอกันตั้งแต่จบ ม.6
“ก็มาเดินดูของนิดหน่อย แล้วพวกมึงเรียนที่ไหนกันว่ะเนี้ยะ”
“กูเรียน บริหาร มหาวิทยาลัย ธ แถวนี้แหละ” ไอ้โป้งตอบไป
“ส่วนกู อยู่คณะสังคม มหาวิทยาลัย ก ว่ะ”
“เฮ้ย จริงหรอว่ะ กูก็อยู่มอ ก แต่กูอยู่วิศวะ”
“เฮ้ย จริงดิ กูไม่เห็นรู้เรื่องเลย กูคิดว่ากูมาเรียนที่นี่คนเดียวซะอีก” ดีใจครับ นึกว่าจะไม่มีเพื่อน
“เออ นั่งกินด้วยกันก่อน กำลังได้ที่เลย” ไอ้โป้งชวน ไอ้เจ๋งให้นั่งกินด้วย
“ไว้คราวหน้าน่ะ คราวนี้กูรีบๆ”
“อืม แล้วไงเดี๋ยวกูไว้โทรหามึงล่ะกัน” ผมบอกมัน แล้วมันก็เดินออกไป
“โลกกลมเน๊อะโป้ง กูนึงว่าจะไม่เจอเพื่อนซะแล้ว”
“แล้วกูไม่ใช่เพื่อนมึงรึไง รึมึงไม่อยากเป็นแค่เพื่อน” สาสไรมึงว่ะ
“แหมๆ ทำน้อยใจ มึงเป็นเพื่อนกูเสมอแหละหน่า”
“เออ แต่ไอ้เจ๋งแมร่งดูดีขึ้นว่ะ แต่น้อยกว่ากรู” ผมชมมันแต่ไม่วายชมตัวเอง
“ก็มึงมันน่ารักขึ้นๆ ทุกวันอยู่แล้ว” ป๊าดด ไอ้โป้งชมกรูอีกแระ ตลอดๆๆ ช่วยจับหน่อยๆๆ ผมกำลังจะลอย 555
“ขอบใจนะครับ คุณโป้ง ทำไงได้คนมันหล่อ” ผมตอบ พร้อมทำท่ายกไหล่ อย่างแบบว่าของมันแน่อยู่แล้ว ผมกินเสร็จแล้วเดินเล่นอีกนิดหน่อย แล้วก็กลับหอ
“เออ ไอ้ตุลย์ กูอาบน้ำก่อนนะ อาบพร้อมกันม่ะ” มันไม่ลืมชวนผมอาบน้ำด้วย
“อาบไปเหอะ เดี๋ยวกูอาบที่หลังได้” แล้วเวลาก็ล่วงเลยไป พรุ่งนี้กูต้องไปมหาลัยแล้วหรอว่ะ
“ไอ้โป้งตอนเย็นไปส่งด้วยน่ะ พรุ่งนี้มอกูเปิดแระ”
“เออ เด๋วไปส่ง สักครู่นะคุณเพื่อน เล่นเกมส์ตานี้ชนะก่อน” มันพูดตาก็จ้องอยู่แต่กับเกมส์
“คร้าบบ คุณเพื่อนจะรอ” ผมรอสักพักมันก็ ไปส่งผม ประมาณหนึ่งทุ่ม
“ขอบใจน่ะ ส่งแค่นี้แหละ” ผมบอกมันหลังจาก มาถึงหน้าแฟลตของผม
“อืม แล้วพรุ่งนี้เรียนกี่โมง”
“มีเรียน 9 โมงครึ่ง”
“เอองั้นกูมารับมึง 9 โมงน่ะ”
“เฮ้ยไม่ต้องมารับกู กูไปเองได้” ผมบอกมันอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไร กูเคยบอกมึงไปแล้วไง”
“เออ งั้นตามใจ” ก็ดีเหมือนกัน 55 มีราชรถมาเกยถึงหน้าที่ประทับ 55 แล้วผมก็ลงจากรถ แล้วไอ้โป้งก็จากไป กำลังจะเดินขึ้นห้องรู้สึกถึงรังสีอำมหิต ออกมาจากสายตาใครคู่หนึ่ง ตายห่าไอ้กร่างนั่งกินข้าวอยู่ร้านป้าพิศ มันจะลุกมาแล้วๆ ไม่เอาอย่าน่ะ ไม่ทันแล้ว เผ่นละครับ รูบวิ่งจู๊ดขึ้นห้องเลย ปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา สักพักมีกระดาษสอดเข้ามาใต้ประตูวะ เดินไปหยิบมาอ่าน
“เปิดประตู” เหวอครับ ใครจะกล้าเปิด ตายห่ามันอยู่ข้างนอกหรอว่ะ
“กูให้เวลาอีก 3 นาที จะเปิดหรือไม่เปิด” ห่า เปิดกูก็โดนดิวะ ผมเอากระดาษเขียนสอดกลับไป
“กลับไปเลย จ้างกูก็ไม่เปิด กลับไปเลยมึง” ผมเขียนแล้วสอดกลับไป
“ 1 ” มันสอดมา กูไม่เปิด
“ 2 ” มันเอาจริงหรอว่ะ
“ 3 ” เห้ย 3 แล้ว เอาไงดีว่ะ ผมเลยเขียนตอบมันไปว่า
“ถ้ากูเปิดมึงจะทำอะไรกู”
“กรูไม่กระทืบมึงหรอกหน่า เปิดสักทีอย่าชักช้า ไม่งั้นกูพังเข้าไปแน่” ผมค่อยๆเปิดประตูออกไป มันดันเข้ามาให้ห้องผมเลยครับ ไอ้เชี่ยแรงเยอะชิบ ประตูชนหัวผมอย่างแรง มึนเลยกู
“มีไรมึงว่ามาเลย” ผมถามตอนนี้มันอยู่ในห้องผมแระ
“มึงอยู่ได้ไงว่ะ สภาพห้องอย่างเงี้ยะ ที่เท่าหนูดิ้นตาย”
“กูอยู่ของกูได้ละกัน ว่าแต่มีไรว่ามา”
“วันนั้นมึงว่ากูไว้แสบมากน่ะ แล้วเสือกวิ่งหนีกู”
“กูไม่ได้หนีกรูแค่ปวดฉี่มาก” ผมตอบแบบแถไปเรื่อย
“ฮึๆๆ” มันขำในลำคอ อย่าทำเสียงอย่างงี้ดิว่ะ น่ากลัวชะมัด
“ปวดเยี่ยวงั้นหรอ อืมๆ น่าเชื่อดิ” มึงจะเอาไงของมึงว่ะเนี้ยะ แล้วไปนั่งบนเตียงกูทำไมเนี้ยะ
“ตกลงมึงจะเอายังไง” ผมถามมันไป
“กราบตีนกู” แรงงงงง หายตายกรูก็ไม่กราบตีนใครนอกจากแม่กู และคนที่กรูเคารพ
“มากไปมั้งหน้าอย่ามึงนี่นะจะให้กูกราบตีน กูกราบหมายังดีกว่าครับ” กูนี่ยังปากดีไม่เลิก มันของของขึ้นครับ กำคอเสื้อผมแล้วจ้องหน้าอย่างกินเลือดกินเนื้อ
“มึงว่าไงนะ กูให้โอกาสแก้ตัวอีกรอบ”
“กูบอกว่าให้กูกราบมึง กูกราบหมายังดีกว่า ชัดม่ะ” มันชกผมเข้าเต็มๆหน้าเลยครับ หน้าหันเลยครับ หมัดหนักชะมัด แต่ใครจะยอมให้มันชกอยู่ฝ่ายเดียวผมจะชกมันกลับ แต่มันจับแขนผมไว้ทัน จะดึงกลับก็ไม่ได้แรงเยอะชะมัด
“ปล่อยก....” ยังพูดไม่ทันจบมันก็
*******************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป ขอบคุณทุกกำลังใจ
-
มาลงให้อีกตอนครับ
อ่านกันนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 5 ทำงี้ทำไมว่ะ
“ปล่อยก....” ยังพูดไม่ทันจบมันก็ เอาปากของมันมาประกบปากผม ผมค้างเลยครับ มันสอดลิ้นเข้ามาในปากผม ผมตั้งสติได้เลยกัดลิ้นมันไปครับแต่มันไม่ยอมปล่อยครับ มันกลับเอามือมาบีบไอ้ตุลย์น้อยของผมอย่างแรงจนผมต้องเลิกกัดลิ้นมัน บีบมาได้ปวดชะมัด สูญพันธุ์มาว่าไง สักพักมันก็ผละปากออกจากปากผม ผมรีบเอามือเช็ดปากเลยครับ มันต้องการอะไรกันแน่มันทำอย่างงี้ทำไม ผมไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ
“สัสส มึงทำงี้ทำไมว่ะ”
“ก็มึงมันปากดี ก็ต้องล้างปากกันหน่อย” นี้วิธีล้างปากของมึงหรอว่ะ ไอ้กร่าง หึย สยิว ผมพูดไม่ออกเลยครับ ได้แต่ยืนนิ่งกำมัดแน่น โกรธครับ
“ออ มึงอยู่มอเดียวกะกู อยู่คณะไรว่ะ”
“เกี่ยวไรกะมึงล่ะ” ถามทำเพื่อ
“ปากดี หรือจะต้องล้างปากอีกที” มันทำท่าเขยิบปากมาใกล้ๆ ผมถอยหลังหนี
“ไม่ต้องเลยไปไกลๆ ตีนกูเลย กูถีบจริงๆด้วย”
“ก็บอกมาเดะ”
“กูอยู่คณะสังคม ถามทำไม จะตามไปกระทืบกูหรือไง” ปากหาเรื่องตลอด
“พรุ่งนี้เรียนกี่โมง ที่ไหน”
“ 9 โมงครึ่ง ตึก LH-3” ผมตอบมันไป ขี้เกียจต่อความยาว
“งั้นพรุ่งนี้เดี๋ยวมึงไปพร้อมกู” สาสสทำไมกูต้องไปพร้อมมึงว่ะ
“ใครจะไปพร้อมมึงมิทราบ กรูคนหนึ่งแหละขอบาย พอดีเพื่อนกูจะมารับ”
“เพื่อน หรือ ผัว” มันตะคอกเสียงดัง ไอ้กร่างนี่มันประสาทกินป่าวว่ะ กูเป็นผู้ชายมีจุ๊ดจู๋เหมือนมึง กรูจะมีผัวได้ไง
“ส้นตรีนดิ เพื่อนกู อ่อ แล้วอีกอย่างกูก็เป็นผู้ชาย กูจะมีผัวได้ไง กูต้องมีเมียโว้ย”
“ก็น่ะ เดี๋ยวมึงก็รู้ ว่ามึงจะมีผัวหรือมีเมีย” ไอ้นี่ประสาท พูดไม่ทันจบมันคว้ามือถือที่วางหัวเตียงของผมไปกด ผมแย่งคืนไม่ทัน
“อะนี่เบอร์กู เมมไว้ ออแล้วโทรไปบอกเพื่อนมึงด้วยว่าพรุ่งนี้ไม่ต้องมารับ ไปพร้อมกู” ผมเม้มว่าไอ้กร่าง จะได้ไม่รับ ไอ้กร่างเอ้ย กูอยากรู้จริงๆมึงจะกร่างไปถึงไหน จะแค่กับกูรึป่าว
“กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ไปกับมึง”
“เดี๋ยวมึงก็รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น” ขู่ตลอด ขู่ได้ขู่ใหญ่
“กูถามจริงๆ ว่ามึงต้องการอะไรจากกูว่ะ ความผิดที่กูทำกับมึงมันร้ายแรงมากเลยหรอ แค่กรูเดินชนมึงนี่นะ”
“ไม่แค่เดินชน มึงเดินตัดหน้ารถกู ด่ากู” กรูจำได้น่ะว่ากูไม่ได้เดินตัดหน้ารถมึง มึงขับไม่ดูเอง
“โอ้โห้ ฟ้องศาลจับกูเลยมั้ย คดีโคตรหนักเลย” สาสส ประหารชีวิตกูเลยมั้ย เรื่องเล็กทำเป็นเรื่องใหญ่
“เออ กรูขี้เกียจเถียงกะมึงแระ พรุ่งนี้ 9 โมง รอหน้าแฟลต ไม่เจอมึงตาย” พูดเสร็จไอ้กร่างก็เดินออกไปเลยครับ ไม่รอผมตอบรับสักคำ เอาไงดีว่ะ ทำไมต้องกลัวมันด้วยว่ะ มันเป็นพ่อมึงรึไงห๊ะไอ้ตุลย์ อย่าได้แคร์สื่อใดๆ ว่าแล้วผมก็โทรหาไอ้โป้ง
“ว่าไง กำลังคิดถึง จะโทรหาอยู่พอดี” คิดถึงไรมึงเพิ่งแยกกัน
“เออ..โป้ง พรุ่งนี้ไม่ต้องเข้ามารับกูนะ”
“เฮ้ย! ทำไมอ่ะ มีไร”
“ออ พอดีกูเพิ่งรู้จักพี่ที่แฟลต แล้วเค้าอยู่มอเดียวกับกู เค้าก็เลยให้ติดรถไปด้วยกันอ่ะ” เหตุผลดีเยี่ยม เป็นความจริงที่สุด
“โหไรว่ะ เพิ่งรู้จักกันจะไปกับเค้าแระ” ไอ้โป้งพูดเสียงนอยๆ
“เออ หน่ามึงจะได้ไม่ต้องลำบากตื่นมารับกู”
“ใครบอกกูลำบาก กูไม่เคยลำบากในสิ่งที่กูทำให้มึงเลย” ซึ้งว่ะซึ้ง กูแทบร้องไห้
“เออ ขอบใจ แต่พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องมารับแล้วนะ จะได้ไม่ต้องรีบตื่น เกรงใจ”
“เอางั้นหรอ ตามใจ มีไรก็โทรมาได้ตลอดเลยนะเว้ย”
“อือๆๆ Thanks หลายๆ เพื่อน งั้นแค่นี้นะ Good Night”
“ฝันดี ฝันหวาน ฝันเปียก” แล้วมันก็กดวางไปเลย สาสส รุ่นนี้เค้าไม่ฝันเปียกกันแล้วเฟ้ยย เค้าเอาออกก่อนนอนทุกคืน อิอิ ล้อเล่นครับ เดี๋ยวหาว่าผมหื่น ผมเข้านอนอย่างกระวนกระวายใจ พรุ่งนี้เอาไงว่ะเนี้ยะ มันจะทำอะไรกูป่าวว่ะ เฮออ คิดไปคิดมาหลับไปตอนไหนว่ะ ตื่นมาอีกทีเช้าแล้ว อาบน้ำแต่งตัวชุดนิสิตใหม่เอี่ยมถูกระเบียบแป๊ะ เนคไทด์ ติดกระดุมยันคอ อึดอัดชะมัด รองเท้าหนังสีดำ มากมายไม่เห็นเหมือนชุด ม.ปลายเลย เรียบร้อยก็ลงไปรอไอ้กร่างหน้าแฟลต เป็นไงเป็นกันว่ะ มึงต่อยมา กูต่อยกับ มึงด่ามากูด่ากลับ ตาต่อตาฟันต่อฟัน
“เฮ้ย มึงอ่ะ ปีนข้ามมาบ้านกรูนี่” ไม่นานไอ้กร่างก็ตะโกนมาสั่งผม จากในรั้วบ้านมัน
“ปีนทำไมว่ะ” ถามอย่างสงสัย
“สาสส มึงจะให้กูขับรถกระโดดข้ามกำแพงไปรึไงว่ะ พูดไม่คิด”เออ จริงด้วยหว่ะ บ้านมันไม่มีประตูหลัง มีแต่บันไดหมา ที่ไอ้กร่างปีนประจำ ผมก็เลยปีนเข้าไปในรั้วบ้านมัน ป้าดดดด บ้านมันจะใหญ่ไปไหนว่ะ มันก็พาผมเข้าไปในบ้าน เจอผู้หญิง ผู้ชายท่าทางภูมิฐานนั่งอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี
“นี่พ่อ กับ แม่กู” ไอ้กร่างแนะนำผู้หญิงผู้ชายคู่นั้น
“สวัสดีครับ”
“อืมดีจ๊ะ ทานข้าวเช้าด้วยกันก่อนนะ แล้วค่อยไปเรียนกัน ป้าจิตตั้งโต๊ะเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” แม่ไอ้กร่างถามผู้หญิงแก่ๆคนหนึ่ง สงสัยจะเป็นแม่บ้าน
“เรียบร้อยแล้วคะคุณผู้หญิง ทานได้เลย”
“ไม่เป็นไรครับผมไม่รบกวนดีกว่า” ผมบอกแม่ไอ้กร่างอย่างเกรงใจ
“ได้ไง วัยนี้อาหารเช้าสำคัญที่สุดนะจ๊ะ”
“ก็ได้ครับ” ผมก็ไปนั่งร่วมโต๊ะทานข้าวกับครอบครัวไอ้กร่าง เกร็งชะมัด เป็นศัตรูกับลูกชายเค้าแล้วต้องมานั่งกินข้าวร่วมโต๊ะกับครอบครัวเค้า
“พักที่ไหนจ๊ะ แล้วเป็นคนที่ไหนล่ะ” แม่ไอ้กร่างถามผม
“ออ ผมเป็นคนราชบุรี พักอยู่ที่แฟลตข้างหลังนี้แหละครับ” เค้าก็พยักหน้ารับ
“ไปได้แระ กูอิ่มแระ แม่ครับพ่อครับ ไปแล้วนะครับ” มันพูดเสร็จมันก็เดินออกไปเลย ผมจำต้องลุกเดินตามไป
“สวัสดีครับ คุณลุงคุณป้า ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะครับ” เค้าก็ยิ้มรับ
“เร็วขึ้นรถ” มันเรียกให้ผมขึ้นรถ คันเดียวกับที่จะชนผมวันนั้น ผมก็เปิดประตูขึ้นไปนั่งแล้วมันก็ขับออกไป ตลอดทางผมไม่พูดอะไรเลย จนมันถามขึ้นมา
“เออ มึงชื่อไรน่ะ กูจำไม่ได้” สาสสที่ด่ากับกู ทะเลาะกับกูตั้งนานเนี้ยะ มึงไม่รู้ชื่อกูหรอว่ะ
“กูชื่อตุลย์”
“เกิดเดือนตุลาหรอว่ะ” ที่ถามนี่มึงไม่รู้จริงๆ หรือมึงแกล้งโง่ว่ะ ชื่อมันก็บอก
“เออ”
“กู ชื่อ โชว์” เออ กรูจำได้ จำได้ขึ้นใจเลยแหละ ประสาท ทำตัวกร่างอย่างมึงเนี้ยะ ไม่เหมือนใคร และไม่มีใครกล้าเหมือน
“เออ” ผมพยายามพูดให้น้อยที่สุดขี้เกียจทะเลาะกะมัน
“มึงพูดเป็นคำเดียวหรอวะ”
“เออ”
“กวนส้นตรีน”
“มึงดิกวนส้นตรีน”
“อ้าวไอ้สัสส นี่กรูอุตส่าห์พูดดีดีกับมึงนะ” โอ้โห้ มันอุตส่าห์เชียว
“แล้วกูบังคับให้มึงเอากูมาด้วยม่ะ” มันเงียบไปเลยครับ สงสัยผมจะพูดถูก มาถึงมอก็วนหาที่จอดกว่าจะได้ นี่มันมหาลัยหรือห้างสรรพสินค้ากันแน่ว่ะ รถเต็มไปหมด ผมลงรถได้ก็พูดกับมัน
“ขอบใจ แต่คราวหลังไม่ต้อง”
“ปากดีไม่เลิกนะมึง เก่งให้ตลอดนะปากมึงอะ”
“เออ” ผมพูดเสร็จก็เดินไปตึกเรียนขึ้นห้องเรียนเลย เรียนเสร็จพี่ๆ ก็นัดเจอที่ซุ้มอีก รับน้องไม่เลิก
“น้องๆ ครับนั่งให้เป็นแถวเลย พี่จะให้จับพี่สาย” เออ ลืมบอกไปผมได้เพื่อนแล้วครับสามคน คนแรกชื่อไอ้ข้าว ไอ้นี่เด็กต่างจังหวัดเหมือนกัน แต่ภาคเหนือ หน้าตาก็ดีอ่ะขาวๆ คนเหนืออ่ะ ไอ้พจน์ ไอ้นี่จบจากสาธิตในมอนี่แหละครับ หล่อชิบเด็กกรุงเทพก็งี้อ่ะขนาดกูเป็นผู้ชายยังชมมันเลย คนสุดท้ายไอ้คิว เด็กกรุงเทพเหมือนกัน จบจากชายล้วนชื่อดัง กางเกงน้ำเงิน ผมก็นั่งเรียงกันเป็นแถว แล้วเค้าก็ให้ไปจับสลากพี่สาย มันจะเป็นโค้ดอะครับ ให้เราไปตามหาเอง ผมไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนเท่าไหร่ เดี๋ยวก็เฉลยเองแหละ
“เออ ไอ้ข้าว กลับหอเลยป่าวว่ะ” ผมถามไอ้ข้าวที่นั่งถัดจากผม
“เออ ว่าจะไปหาข้าวกินที่บาร์ใหม่ก่อนอ่ะ” เออก็ดีผมกำลังหิวอยู่เหมือนกัน ผมก็เลยจะไปกินข้าวที่บาร์ใหม่ (โรงอาหารกลางมหาวิทยาลัย) กับมันแล้วไม่ลืมให้ชวนไอ้คิว กับ ไอ้พจน์
“เออ ก็ดีว่ะ ชวนไอ้พจน์กับไอ้คิวไปด้วย”
“ไอ้พจน์ ไอ้คิว เสร็จแล้วไปกินข้าวกัน”
“เออ เอาดิ” พวกผมสี่คนตกลงไปกินข้าวด้วยกันก่อนแยกย้ายกันกลับ ขณะที่ผมกำลังเดินอยู่ระหว่างทางไปบาร์ใหม่ ก็มีโทรศัพท์เข้ามา ใครว่ะโทรมาตอนนี้
****************************************************
To Be Continue
-
location มหาลัยตัวเองอีกแว้ว :L2:
-
รออ่านนะครับบ
-
โป้งชอบตุลย์เหรอเนี้ย
-
ว้าาา เสียจูบให้โชว์กร่างซะแล้ว :laugh: :laugh: :laugh:
-
ชอบจ้า
-
มาต่อเร็วๆนะคร๊าบ
อยากรู้จังว่าจะเกิดอะไรต่อไป
เป็นกำลังใจคับ
-
ชอบไอ้กร่างนะเ้นี่ย ปากไม่ตรงกับใจดี 5555+
มาต่อไวๆนะคะ
-
ตุลย์ จะ ฮา ไป ไหน ห๊ะ ๆ ๆ !!~
เป็น กำ ลัง ใจ ให้ นะ กัฟ !!~
มา ต่อ ไว ไว อ่ะ !!~ :laugh:
-
o13
เรื่อง สนุก
น่าติดตามมากครับ
ฮาดี
โชว์กร่างได้อีก
ตุลย์ปากเก่งได้อีก
โป้งดีได้อีก
เชียร์
สู้ๆๆ
เป็นกำลังใจให้น่ะ
มาต่อเร็วๆล่ะ
รออยู่ :bye2:
-
มาติดตามด้วยคนคร๊าบบบบบบบบบบบ
-
ไว้ดึกๆ ผมมาลงต่อให้น่ะครับ มีคำถามอะไรก็ถามได้ครับยินดีตอบ ขอบคุณทุกคนที่ชอบ ที่เข้ามาอ่านนะครับ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เป็นกำลังใจให้นะคับ
สู้ๆคับผม
-
สู้ๆตุลย์อย่าไปยอมมัน
-
ผมว่านะพูดถึงพี่กายบ้างดิ
-
มาร่วมตามอ่านตามขำต่อค่ะ น่ารักดีนะเรื่องนี้
-
อยากรู้พี่กายจะชอบตุลย์ไหม
-
อิ อิ รอ อ่าน อยู่ นะ กัฟ !!~
ตอน ใหม่ ๆ ๆ !!~
ถ้า รอ ไม่ ไหว เดะ ไป นอน ก่อง เหอะ ๆ ๆ !!~
จะ แวะ มา เปน กำ ลัง ใจ ให้ บ่อย ๆ ๆ นะ กัฟ !!~
-
อี่ตาพี่โชว์นี้
ชอบบังคับขู่เบ็ญจริงชิ
:m16:
-
มาต่อให้แล้วครับ ดึกๆๆๆ ตลอดๆๆ
ขอให้สนุกนะครับ
ไปอ่านกันเลย
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 6 บังเอิญโลกกลม หรือ พระพรหมคิดผิด
“เออ เอาดิ” พวกผมสี่คนตกลงไปกินข้าวด้วยกันก่อนแยกย้ายกันกลับ ขณะที่ผมกำลังเดินอยู่
ระหว่างทางไปบาร์ใหม่ ก็มีโทรศัพท์เข้ามา ใครว่ะโทรมาตอนนี้
“เออ ว่าไงไอ้เจ๋ง” ผมตอบไปทันทีที่รู้ว่าปลายสายคือไอ้เจ๋ง
“เออ มึงอยู่ไหนว่ะ”
“กูกับเพื่อนกำลังจะไปกินข้าวที่บาร์ใหม่กัน”
“จริงดิ กูก็อยู่ที่บาร์ใหม่กับพี่สายกูเนี่ยะ” ทำไมมันรู้พี่สายกันเร็วจังว่ะ
“เออ กูเดินจะถึงและ นั่งอยู่ตรงไหนเดี๋ยวกูไปหา”
“โต๊ะ หินข้างนอกอ่า”
“เออ แล้วเจอกัน” แล้วกดวางสายไป ไอ้โต๊ะหินมันอยู่ตรงไหนว่ะ ไอ้พจน์คงรู้แหละ ผมเดินไปหามันแป็บเดียวก็เจอ แต่เอ๊ะ! ไอ้ที่นั่งกับมันนี่หน้ามันคุ้นๆ แฮะ ไม่คุ้นอ่ะใช่เลย ไอ้กร่างกับพี่กาย ผมกำลังจะเดินหันหลังกลับก็โดนไอ้เจ๋งเรียกไว้ก่อน
“เฮ้ยย ไอ้ตุลย์ ทางนี้” ไม่ทันแล้วกูจำต้องเดินไปหามัน
“นี่พี่สายกู ชื่อกาย พี่เค้าขี้เกียจเล่นเลยเดินมาบอกกูเองเลย และนี้พี่โชว์เพื่อนพี่กาย” ผมสวัสดีเฉพาะพี่กาย
“สวัสดีครับพี่กาย” แล้วมองข้ามไอ้กร่างไป แต่มันก็ทำท่าไม่สนใจผมอยู่แล้ว
“อืม ดีจ๊ะน้องตุลย์ ไม่มีปัญหาแล้วใช่ไหม” ปัญหากับเพื่อนพี่หรอครับ อยากจบเหมือนกัน แต่ไอ้กร่างเล่นไม่เลิก
“ก็ถามเพื่อนพี่ดูเองดิครับ” ทุกคน งง กับบทสนทนาระหว่างผมกับพี่กาย ไอ้กร่างก็ทำหน้าไร้อารมณ์ได้อีก พี่กายยิ้มๆ ไม่พูดอะไรต่อ ผมเลยแนะนำเพื่อนผมให้รู้จัก
“นี่ข้าว พจน์ และก็คิว ส่วนนี่ก็ไอ้เจ๋งเพื่อนกลุ่มเดียวกันตอนม.ปลาย” ผมแนะนำทั้งสองฝ่ายให้รู้จักกัน แล้วก็แยกย้ายไปหาอะไรมากินกัน แล้วก็พูดคุยตามประสาเพื่อน ไอ้เจ๋งกับเพื่อนใหม่ผมก็สนิทกันเร็วเหลือเกิน แทบจะด่ากันแระ โดยเฉพาะกับไอ้ข้าวเร็วที่สุด เพราะบ้านพ่อไอ้เจ๋งอยู่เชียงใหม่ มันขึ้นไปปีล่ะหลายครั้ง เลยคุยกันรู้เรื่อง ส่วนไอ้กร่างก็นั่งเงียบไม่พูดอะไร
“เรียนวันแรกเรียนเป็นไงบ้าง” พี่กายถามผม
“ก็ยังไม่ค่อยได้เรียนครับ ส่วนมากอาจารย์ก็พูดแนะนำรายวิชา การให้คะแนน”
“ออ มีไรไม่เข้าใจก็โทรถามพี่นะ”พี่เค้าแลกเบอร์กับผม ก็ดีเหมือนกัน อาจจะให้ช่วยเรื่องไอ้กร่าง
“ครับ” สักพักมีสายเข้ามาครับ
“ว่าไงโป้ง”
“เลิกเรียนยัง”
“เลิกแล้ว แต่นั่งกินข้าวกับเพื่อนแล้วก็ไอ้เจ๋งอยู่” ไอ้กร่างชายห่างตายมามองผมนิดๆ กูเห็นนะไม่ต้องรีบหลบหรอก ฟอร์มจัดนะมึง
“เออ อยู่ตรงไหนล่ะเดี๋ยวกูไปรับ”
“ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวกูเข้าไปเอาหนังสือที่หอเพื่อนต่ออ่ะ” ผมพูดไปงั้นอะ ไม่อยากให้มันมารับเกรงใจมัน
“เออๆ ไว้เจอกัน”แล้วมันก็วางสายไป
“เจ๋งทำไมพี่มึงไม่พูดเลยวะ” ไอ้พจน์กระซิบถามไอ้เจ๋ง
“กูก็ไม่รูว่ะ ก่อนพวกมึงมายังจ้อไม่หยุดเลย ไม่รู้เป็นไร” ไอ้เจ๋งกระซิบกลับ
“เออ พวกมึงกูไปเข้าห้องน้ำแป็บนะ เออ แต่ห้องน้ำอยู่ตรงไหนวะ” ผมรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา
“เออ กูรู้กูก็ปวดเหมือนกัน ตามกูมา” ไอ้กร่างมึงไม่ได้เป็นใบ้หนิ พูดก็เป็น มันเดินนำออกไปแล้วครับ พี่กายมองหน้าผม ผมก็ส่ายหัวไปว่าไม่เป็นไร แล้วผมก็เดินตามมันไป
“มึงจะรียเดินไปไหนวะ” ผมตะโกนไล่หลังมัน มันเงียบไม่ตอบแล้วเดินต่อไป ไปถึงห้องน้ำก็ต่างคนต่างฉี่( พูดแปลก แล้วใครมันจะช่วยกันฉี่วะ)
“เมื่อกี้ ผัวโทรตามหรอ” มันพูดขึ้นตรงอ่างล้างมือ สัสส จะต้องให้กูพูดกี้ครั้งว่ากูเป็นผู้ชายวะ ไอ้กร่างนี่เข้าใจอะไรยากจริงๆเลย
“ผัวมึงอะดิ เมียเว้ย” ผมขี้เกียจเถียงเลยตัดบทซะเลย
“งั้นหรอ แล้วมึงจะไปไหนต่อเนี้ยะ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึงวะ กูจะไปไหนก็เรื่องของกู”
“ไอ้เชี่ยนี่ กูถามมึงดีดีนะ” ออหรอแล้วที่มึงว่ากู เรื่องกูมีผัวล่ะ ให้กูว่ามึงบ้างไหมล่ะ
“เออ แล้วไง มึงจะรู้ไปทำไม”
“กลับพร้อมกูป่าว” โอ้วว มีน้ำใจ นึกว่าจะมีแต่น้ำโห จ้างให้กูก็ไม่ไปกับมึงหรอก
“เรื่อง” สั้นๆๆครับ มันจะเข้าใจกูมั้ยว่ะ เดียวมันถามอีกว่าเรื่องไร
“กูก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่ปากแตกตอนนี้เท่านั้นเอง” มันพูดขึ้นลอยๆ นี่มึงหมายความว่ามึงบังคับกูให้กลับกับมึงให้ได้ใช่มั้ย
“กูไม่มีมือ มีตีนรึไง”
“ก็ลองดู” มันพูดเสร็จก็ดันผมเข้าไปในห้องน้ำห้องด้านในสุด ซวยชิบนี้มันห้องน้ำร้างรึไงวะ ไม่มีคนสักคน (แต่กูว่าลืมล้างว่ะ สกปรกชะมัด) มึงจะดันกูเข้ามาทำไมเนี่ยะ
“เฮ้ย!! ข้างนอกก็ได้จะเข้ามาทำไมวะ ไอ้เชี่...” ไม่จริงนะ กูฝันไปปากกูกับปากมับ แบบว่าชนกัน ไอ้กร่างมึงเล่นแบบนี้อีกแล้วนะ ผมเกร็งไปทั้งตัว มือก็ทุบหลังมัน รุนแรงชะมัดเจ็บปากไปหมด กูหายใจไม่ออก สักพักมันก็ถอนปมากออกไป
“ปากเก่ง ปากดี” มันพูดแค่นี้แล้วมันก็เดินออกไปไม่สนผมอีกเลย ผม งง และรู้สึกสับสน และเจ็บปาก นี้มึงอย่าบอกนะว่าล้างปากอะ ไอ้เลวเอ้ย ไอ้กร่าง ไอ้.. ผมหาสรรหาคำด่าไม่ได้(ปากผมไม่จัด ปกติพูดเพราะ) สักพักผมก็เดินกลับมาที่โต๊ะ หลังจากทำการบ้วนปากเสร็จแล้ว
“เออ ไอ้ตุลย์ เดี๋ยวกูกับไอ้พจน์กลับก่อนนะ” ไอ้คิวบอกผม
“เออ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน” แล้วมันก็เคียงคู่กันไป (ไปเถิดทั้งคู่ ไปสู่ประตูหลัง 555)
“เออ แล้วมึงกลับไงไอ้ตุลย์” ไอ้เจ๋งถามผม
“มันกลับกับพี่ พอดีแฟลตมันใกล้บ้านพี่” ใครบอกว่ากูจะกลับกับมึงวะ ผมจ้องมันเตรียมจะโว้ย แต่ไม่กล้า มันทำท่าเอามามือมาลูบปาก เงียบเลยครับผม จำต้องยอม
“งั้นเดี๋ยว เจ๋งกับข้าวไปรถพี่นะ ทางผ่านหนะ หออยู่ซอยเดียวกันไม่ใช่หรอ” อ้าวมันอยู่ใกล้กันหรอว่ะ แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับ
“เอ่อ ไอ้โชว์แล้วเจอกันนะ สองทุ่มร้านเดิม” พี่กายบอกไอ้กร่างก่อนแยกกัน
“เออ เจอกันเพื่อน” แล้วผมก็เดินมาขึ้นรถมันที่จอดไว้เมื่อเช้า
“ทำไมกูต้องกลับกับมึงวะเนี่ยะ แล้วในห้องน้ำมึงทำอย่างงั้นทำไมว่ะ”
“ล้างปาก” มันตอบอย่างหน้าตาเฉย แล้วมันขับรถไปไหนว่ะเนี้ยะ นี่ไม่ใช่ทางกลับแฟลตกูนี่หว่า
“มึงจะไปไหนว่ะ ไม่ใช่ทางกลับนี่หว่า”
“ซื้อของ เซ็นทรัลของมันลด” มึงถามกูสักคำมั้ยเนี้ยะ ว่ากูจะไปกับมึงมั้ย
“เออๆๆ งั้นจอดตรงนี้แหละเดี๋ยวกูกลับเอง”
“เรื่องมาก” มันไม่จอด นั่งนิ่งขับต่อไปไม่สนใจผม ผมก็ตองจำยอมนั่งนิ่งๆไป ภาระจำยอม ทำไมๆๆต้องบังคับขู่เข็ญกันขนาดนี้ ฉันไปทำอะไรให้เธอ เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันไย ฉันทำอะไรให้เธอเคืองโกรธ ฮือๆๆๆๆๆๆ
“ลง” มันสั่งผมเพราะมาถึงเซ็นทรัลแล้ว ไปถึงมันก็หยิบ ช็อปเสื้อผ้าหลายชุด ผมได้แต่เดินตาม
“อ่ะ เอาไปเปลี่ยน” มันยื่นถุงชุดที่มันซื้อแล้วให้ผมไปเปลี่ยน
“แล้วทำไมกูต้องเปลี่ยน”
“มึงอยากโดนล้างปากกลางห้างมั้ย” มันพูดพร้อมทำหน้าโน้มเข้ามา ผมละสยองรีบคว้าชุดแล้วไปเปลี่ยนทันที ผมไม่เคยกลัวมันหรอกนะ แค่กลัวเป็นข่าว สื่อมวลชนพร้อมจะถ่ายภาพผมได้ทุกเมื่อ ลงหน้าหนึ่งมาใครจะรับผิดชอบ ผมเปลี่ยนเสร็จก็เดินออกมา มันรออยู่หน้าห้องน้ำแล้ว
“เออ ค่อยเป็นผู้เป็นคนหน่อย” อ้าวไอ้เลว แสดงที่ผ่านมามึงไม่เคยมองเห็นกูเป็นคนเลยใช่มั้ย แต่ก็จริงของมันแหละเพราะผมเป็นเทพบุตร 555
“เปลี่ยนทำด๋อยอะไรวะ” ผมถาม ไม่สบอารมณ์
“ไปกันได้แระ” แล้วก็ไปขึ้นรถ
“มึงจะถอดเสื้อทำไมเนี้ยะ” ผมถามมัน เพราะมันถอดเสื้อหลังขึ้นมาบนรถ แล้วมันก็โน้มตัวมาหาผม ไม่นะๆๆๆ ไม่เอานะ อย่าเข้ามานะ
****************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
:bye2: :bye2: :bye2:
-
^
^
^
จิ้มก้น ทำไมมาดึกจัง
นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว
ตอนนี้ฮามากเลย
รอตอนต่อไปอยู่น่ะ
สู้ๆ ไรเตอร์
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
เพิ่งมาสมัครครั้งแรกครับ
แล้วก็มาเจอเรื่องนี้ครับ
แต่อ่านมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ
มาเม้นช้านิดนิด
ขอโทษนะครับ
เพิ่งสมัคร
เรื่องสนุกมาก
น่าติดตาม
-
:z2:
โน้มตัวมาทำอาราย
รัดเข็มขัดนิรภัยให้หยอเอ๊ะหรือว่าล้างปากอีกที
-
:laugh: :laugh: รอตอนต่อไปครับ :m20: :m20: :m20:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะครับ แล้วจะรีบมาลงให้ใหม่นะครับ
-
ชอบ
-
หนุกหนานฮะ ตัวละครมากมาย
นายกร่างมือไวใจเร็วไปหน่อยปะเนี่ย ไม่ทันไรขโมยกันไปหลายจูบแล้ว
-
เชียร์นายโป้งอ่ะ
-
โป้งเราเชียร์โป้งนะ
อยากให้โป้งโชคดีจร้าาา
-
โน้มตัวลงมาทำมายหว่า ไอ้กร่าง
-
โป้ง น่า รัก น๊า เนี่ย !!~
ชอบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ โป้ง ง ง ง ง !!~
ร้าก ก ก ก โป้ง จิ ตุลย์ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !!~
กร่าง แร้ง ง ง ง ง ง ง !!!~
ชอบ ใช่ กะ ลัง อ่อ !!~
:z3:
-
ไม่ได้มาช้าไปใช่ป่ะ 555 สนุกดีมาต่อไวๆนะ
-
:-[ กำลังสนุกเลย ปีใหม่ไทยอยู่บ้านเล่นเน็ตดีกว่า :laugh:
-
เชียร์ทั้ง2คนเลยได้มะ 555
-
หุหุ
เนื้อเรื่องน่าติดตามมากๆๆๆ
โชว์เรีึยนวิดวะหรอ เหมือนเราเลย
อิอิ
หนุกๆๆๆๆ
มาต่อเร็วๆๆนะคับ
:L2: :L2: :3123: :3123: :L1: :3123: :3123: :L2: :L2:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
แวะมาแอบดู
มาต่อไวไวนะ
กำลังสนุกเลย
o13
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ
ว่าแต่เฮียโชว์ทำไรอ่า เค้าอยากรู้ มาต่อไวๆ นะค่ะ ^^
-
แล้วเดี๋ยวดึกๆๆ ผมจะมาต่อให้นะครับ ใบ้ให้นิดนึงตอนต่อไปมีเฮ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตุลย์เล่นตัวหน่อยนะ
อย่าไปยอมมานง่ายๆๆ
จงรักษา
เอกราชของเราเอาไว้ให้นานที่สุด
จนกว่าขีดจำกัดจะหมดไป
อิอิรอตอนหน้าอยู่นะ
-
มาต่อไวไวนะจ๊ะ
-
ถอด เสื้อ และ ๆ ๆ ๆ !!!~
เซก แพ๊ก อ่ะ มี ป่ะ ห๊ะ ๆ ๆ !!~
โชว์ กร่าง อย่า โชว์ กร่าง มาก ได้ ป่ะ !!~
ตุลย์ เปง ของ โป้ง ก่อน นะ !!~
จุฟ ~ โป้ง !!~ :-[
-
หนุกอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
แอบฉาเล็กน้อย โชว์เหมือนคนเก็บกด หวงมากมาย อะไรกันนี่
ตามอย่าใกล้ชิดติดขอบจอจร๊า!!!!!!! :z2:
-
กร่างโชว์สมชื่อจริงๆๆ
เอ้าตุลย์ไปกลัวเค้าไมอ่ะ
อย่าได้แคร์สื่ออิอิ
รออ่านตอนต่อไปค้าบ
-
มาลงให้ตามสัญญา อีกตอนนะครับ ตอนนี้สั้นไปหน่อย
ไงตอนหน้ายาวแน่ครับ
สนุกในการอ่านนะครับ
ลุยโลด
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 7 เสียตัว ต้องเสียใจ
“มึงจะถอดเสื้อทำไมเนี้ยะ” ผมถามมัน เพราะมันถอดเสื้อหลังขึ้นมาบนรถ แล้วมันก็โน้มตัวมาหาผม ไม่นะๆๆๆ ไม่เอานะ อย่าเข้ามานะ ผมทำท่าถอยหนี
“เป็นอะไรของมึงเนี้ยะ” อ้าว มันเลยไปเอื้อมหยิบเสื้อเชิ้ตที่แขวนอยู่ด้านหลังของรถ กูนึกว่าจะทำอะไรกู
“ป่าว แล้วจะกลับได้ยังเนี้ยะ” มันไม่ตอบขับรถออกไปเลย เห้ยไปไหนเนี้ยเลยแฟลตแล้วครับ ขับไปทางชานเมือง
“มึงจะไปไหนเนี้ยะ”
“ไปถึงเดี๋ยวมึงก็รู้เองแหละ” ไอ้กร่าง นี่มึงบังคับกูว่างั้น
“แล้วมึงเอากูมาทำไมเนี้ยะ”
“เรื่องของกู” อ้าวไอ้เชี่ยนี่
“เออ งั้นมึงจอดตรงนี้แหละ กูไม่ไปกับมึงหรอก เดี๋ยวกูให้เพื่อนมารับเอง”
“ผัว” ไอ้เชี่ยกร่าง นี่มึงจะไม่เข้าใจอะไรจริงๆ เลยใช่ไหม ขี้เกียจจะเถียง
“จวยดิ เออๆๆ จอดเหอะ”
“อยากลงก็ลงไปดิ กูจะขับของกู” อ๋อนี่มึงคิดว่ากูไม่กล้าหรอ ผมรวบรวมความกล้า พร้อมจะเปิดประตูแล้วกระโดดลงไป แต่ไอ้โป้งก็โทรเข้ามาซะก่อน
“ว่าไงโป้ง”
“อยู่ไหนวะ กินข้าวยัง กูอยู่หน้าแฟลตมึงเนี้ยะ เดี๋ยวกูขึ้นไปหา” เห้ย!! มึงมาหากูหรอว่ะ
“ออ กูยังไม่ได้เข้าห้องเลย อยู่ห้องเพื่อน” จำใจโกหกมันไป กูไม่อยากโกหกมึงเลยว่ะ
“อยู่ไหนอ่ะ ให้ไปรับมั้ย”
“ไม่เป็นไรอ่ะ เราคุยกันอยู่นิดหน่อย” รู้สึกไม่อยากโกหกเพื่อนคนนี้เลยจริงๆ
“อืมงั้นตามใจ มีไรโทรหากูนะ” มันก็ดีอย่างครับ ไม่ค่อยซักอะไรผมมาก ตามใจผมตลอดๆ
“อืม ใจที่เป็นห่วง ขับรถดีๆ ละ” แล้วก็วางสายกันไป
“ตอแหล เก่งนะมึง” สัสส กูตอแหลเพื่อให้เพื่อนสบายใจเว้ย
“เออ มึงจะจอดได้ยังเนี้ยะ” พูดไม่ทันขาดคำมันก็จอดครับ
“อะ ลงไปได้แระ” ลงก็ลงดิวะ ลงมาข้างนอก นี้มันที่ไหนกันวะ ผับๆๆๆ แล้วมันก็ลงตามมา
“ถึงแล้ว ไปเข้าไปข้างในกับกู” นี้ถึงแล้วหรอว่ะเนี้ยะ มึงพากูมาเที่ยวผับหรือเนี้ยะ เกิดมายังไม่เคยเที่ยว
“กูไม่เข้าไปกับมึงหรอก กูจะกลับพรุ่งนี้กูมีเรียน” รักเรียนครับ ก็มีเรียนจริงๆ แต่มีช่วงบ่ายครับ
“รักเรียนนะมึง จะเข้าไปดีดี หรือให้ลากเข้าไป” มันพูดเสียงดัง จนคนรอบข้างหันมามอง เห็นมั้ยไอ้กร่างสื่อมวลชน เตรียมรัวชัตเตอร์แล้วนะ กูล่ะอาย
“ก็ลองดูว่ากูกับมึงใครจะแน่กว่ากัน” ผมไม่ยอมมันง่ายๆ หรอกครับ
“ได้” ไม่พุ่งขึ้นมารวบตัวแล้วอุ้มผมลอยเลยครับ
“เฮ้ย!!! วางกูลงเดี๋ยวนี้ ไอ้เชี่ย” ผมแหกปากแล้วดิ้นเต็มที่ อายสื่อมากๆๆ
“จะเดินเข้าไปดีดี มั้ยล่ะ”
“เออๆๆ กูเดินเองได้ วางกูลง” แล้วมันก็วางผมลง
“ไอ้สัสส” ผมด่ามันแล้วชกหน้ามันไปหนึ่งที หน้าหันเลย สะใจชะมัด
“ไอ้เชี่ยตุลย์นี่มึงจะเล่นกับกูใช่มั้ย คดีเก่ายังไม่ได้สะสาง มึงจะเอาอีกใช่ไหม” มันโมโหมาก หน้าแดงกำหมัดแน่น ผมก็โมโหเหมือนกัน ผมกับมันจองตากันอย่างไม่วางตา
“อ้าวไอ้โชว์ มึงพาน้องตุลย์มาด้วยหรอวะ” ผมหันไปตามเสียง พี่กายครับ
“เออ แต่แมร่งเรื่องมาก” ไอ้กร่างพูดอย่างเสียอารมณ์ แล้วมันก็เดินเข้าร้านไปเลย
“ปะ น้องตุลย์เข้าไปข้างในกัน เพื่อนๆพี่รออยู่” พี่กายชวนผมแล้วจูงมือผมเข้าร้านไปเลย เข้าไปก็เจอไอ้กร่างนั่งกระดกเหล้า พร้อมกับกลุ่มผู้ชายอีก 3 คน
“เออ นี่เพื่อนพี่ ไอ้เด็น ไอ้ขุน แล้วก็ไอ้บอล” พี่กายแนะนำเพื่อนให้ผมรู้จักที่ละคน ผมก็ไหว้ๆไปครับ
“หวัดดีครับ”
“เออ นี่น้อองตุลย์ น้องที่มหาลัย” พี่กายแนะนำผมให้กับเพื่อนๆ รู้จัก
“น้องตุลย์ ผสมอะไร” พี่เด็นหันมาถามผมหลังจากนั่งลง
“ผมไม่กินเหล้าครับ” ตอบไปตามจริงครับ ไม่เคยกิน
“ไอ้อ่อนเอ้ย” เสียงไม่พึงประสงค์จากปากท่านชายนามว่า ไอ้โชว์กร่าง
“งั้น ขอผสมโค้กละกันครับ” ลองดูเผื่อจะอร่อย มึงจะได้ไม่ตองมาว่ากูอ่อน ไอ้กร่างเอ้ย
“จัดไป” ไอ้พี่เด็นก็ตามศรัทธาครับ กินเข้าไปกันได้ไงวะขมชะมัด นี่ขนาดผสมโค้กยังขมเลยแล้วพวกพี่ๆ กินได้ไงเนี้ยะ
“เห้ย มาเล่นเกมส์กันดีกว่า กติกามีอยู่ว่าให้คนแรกพูดหัวข้อ คนต่อไปก็ต้องบอกประเภทแต่ละประเภทมา เช่น ไอ้เด็นคนแรกบอกหัวข้อ ยี่ห้อรถ ไอ้ขุนคนขวาก็ต้องบอกยี้ห้อรถมาหนึ่ง ต่อไปเรื่อย จนกว่าจะมีใครตอบไม่ได้ สามวิ ห้ามซ้ำ คนแพ้แดกเพียวเป็กนึง” พี่บอลชวนพร้อมบอกกติกาเสร็จสรรพ
“ก็ไม่เลวน่าจะมันเล่นเลยละกัน” พี่ขุนบอก นี่พวกพี่ไม่คิดจะถามกูก่อนใช่มั้ย ว่าเต็มใจเล่นไหม
“เริ่มจากไอ้โชว์ละกัน” มันมองมาทางผม แล้วเอ่ยหัวข้อ
“ยี้ห้อเสื้อผ้า”
“adidas” พี่กายตอบ
“Agatha” พี่เด็นตอบ
“Polo” พี่ขุนตอบ
“avirex” พี่บอลตอบ อ้าวถึงกูแล้วนี่หว่า ตอบไม่ทันครับ หว่าเสียดายว่าจะตอบ J.J. โดนกินเพียวโดยปริยาย
“อ้าว น้องตุลย์ เชิญครับ” พี่ขุนทำหน้าที่เด็กเสิร์ฟจำเป็น ขมโคตรแทบอ้วก เล่นไปเล่นมาส่วนใหญ่ผมโดนตลอด ผมเมาครับโลกมันมึนไปหมด รู้สึกมันกำลังเลือนราง หลับไปเลยครับ
รู้สึกตัวอีกที ปวดฉี่จะไปเข้าห้องน้ำ ลุกจากเตียงได้ก็ทรุดเลยครับ เสื้อผ้ากูไปไหน ทำไมผมปวดไปทั้งตัวอย่างนี้ โดยเฉพาะส่วนด้านหลัง เลือดคราบเลือดเต็มขาผมเลยครับ น้ำตาผมไหล ทำไมๆๆ ผมมองไปรอบเตียงเจอไอ้กร่างนอนอยู่บนเตียง พี่กาย พี่ขุน พี่เด็น พี่บอล ครบทีม นอนเปลือยหลับกันอย่างสบาย ไม่จริงๆๆ ไม่จริงใช่ไหม ไม่ใช่แค่คนเดียว ทำไมๆๆ พวกมึงทำงี้กับกูได้ไง กูก็ผู้ชายพวกมึงก็ผู้ชายทำไมต้องทำงี้กับกู น้ำตาผมไหลแทบจะเป็นสายเลือด ผมร้องไห้จนตัวโยน ไม่เหลือแล้ว ทำไมกูทำอะไรให้พวกมึง ไอ้เลวๆๆ ไอ้พวกหมา
“ไม่จริงๆๆๆ ทำไมๆๆๆๆ” ผมร้องออกมาดังลั่น ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่มันเกิดขึ้นกับผม
**************************************
2 BE Continue
-
เฮ่ยยยยยยยยย ทำไมทำงี้กะโชว์ o22
สารชั่วไปนะเนี่ย ถ้าพาน้องมามอมเหล้าแล้วรุมเนี่ย
รุนแรงอ่ะ
-
เฮ้ยยย
ไอ้กร่าง ทำงี้ได้ไงว่ะ
ทำไมเลวเยี่ยงนี้
ไม่น่าเลยตุลย์
น่าจะให้โป้งมารับ
สู้ๆ นะตุลย์
-
ย้า ก ก ก ก !!~ :serius2:
ตุ่ล ตุ้ล เสด และ หรอ !!~
ม่ะ เจง ง ง ง !!~ o22
หลาย คน ด้วย แล้ว คัย เปง !!~
พ่อ ของ เดก ล่ะ งาน นี้ !!~
มึง ไอ้ กร่าง >>>> :z6:
-
ว้ากกกกกกกกกกกกกกก :serius2: :serius2:
ไม่จริงใช่ไหม
ทำไมโชว์ทำแบบนี้
-
มาทำกับน้องตุลย์ด้ายยยย :fire:
-
ทำไม
ทำไมไม่เรียกเราไปด้วย
-
:angry2: ทำไมเป็นงั้น
ควรจะเป็นแค่กร่างคนเดียวไม่ใช่หรอ
ไม่จริงๆๆๆ
-
เออออ... ตอนหน้าน้องตุลย์ก็จะตื่นจากฝันนี้ใช่ป่ะ แบบว่าเมาแล้วหลับแล้วฝันง่ะ อิอิอิ
รอตอนต่อไปครับ o13 o13 o13
-
:jul1: แล้วพี่โชว์หายไปไหนอ่ะ*-*
แบบว่าผู้ร้ายตัวจริงไปไหนอิอิ :laugh:
-
XD อ๊าาา ไอ้พวกพี่เลวง่า~~~
เซงจิต ไอ้กร่างเอ๊ยย
-
ม๊ายยยยยยยยยยย
หมุ่เลยหรอ
:z3:
-
สุขสันต์วันสงกรานต์นะครับ มีความสุขมากๆนะครับคุณผู้อ่าน แล้วจะรีบมาลงตอนต่อไปให้แต่ตอนนี้ขอไปเล่นน้ำสงกรานต์ก่อน อิอิ
-
อาจจะโชว์คนเดียวก็ได้น่ะ !
คิดในแง่ดีก่อน
-
แฮปปี้ สงกรานต์เดย์นะ ไรเตอร์
มารอตอนต่อไปครับ
-
เพิ่งมาอ่านครั้งแรก อ่านแล้วตกใจ
นายเอกเราโดนหมู่หรอเนี่ย ไม่จริง..... :a5:
-
ว่าแระ อ่านไป สถานที่มันคุ้นมาก มอเรานี่หว่า 555
-
กรี๊ดดด
หายไปได้ไงมาต่อด่วน อยากรู้ๆๆ
-
อ้า ก ก ก ก !!~ :serius2: :serius2:
ให้ รอ ถึง หลัง สง กราน อ่ะ หรอ !!~
ไม่ ไหว ม้าง ง ง มา เคลียร์ ก่อน เล้ย !!~
ตก ลง ใคร เปน พ่อ เดก ห๊า ...!!!~
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
เอ่อ.... หวังว่าคงไม่ใช่ใช่มะ :serius2:
-
รับไม่ได้
เลวววซะ :m16:
-
โห!!
ไมทำแบบนี้อ่ะ
ครั้งแรกโดนตั้งกี่คนอ่ะ
ตายๆๆๆกันพอดี
:m16: :m16: :m16: :m16:
-
เซ็งจริงๆ
ทำไมถึงต้องไปโดนหลายคนด้วยอ่ะ
ถ้าโชว์คนเดียวยังพอทน
แต่นี่มาน
เฮ้อไม่นะ
มาต่อเร็วๆนะคร๊าบ
อยากรู้มานจะเป็นยังไงต่อไป
-
โห ไม่ไหวมั้ง หมู่แบบนี้
-
มาต่อให้อีกตอนครับ
ไม่ต้องลุ้นกันแล้ว มีคนทายถูกด้วย
สั้นๆ นะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 8 ก็เพราะว่ากูรักมึงไง
“ไม่จริงๆๆๆ ทำไมๆๆๆๆ” ผมร้องออกมาดังลั่น ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่มันเกิดขึ้นกับผม
“ไอ้ตุลย์ๆๆๆๆ มึงเป็นไร” ไม่ต้องมาแตะต้องตัวกู
“เฮ้ย มึงเป็นไร” มึงยังจะถามอีกหรอ
“ไอ้ตุลย์ๆๆๆๆ” มันเรียกเสียงดังพร้อมเขย่าตัวผมอย่างแรง
“ตื่นไอ้ตุลย์” อ้าวกูหลับหรอ เฮ้ยย!! กูแค่ฝันไปหรอ ผมลืมตาขึ้นอย่างดีใจมาก
“เฮ้ยย!! ห้องใครว่ะเนี้ยะ”
“ห้องกูเอง” ไอ้กร่างตอบผม
“ไอ้นี่ประสาท เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวโวยวาย แล้วนี่ตื่นมายิ้มอีก”
“แล้วจะทำไม กูก็แค่ฝัน มึงจะทำไม”
“กูไม่ทำไมหรอก กูทำไปแล้วตางหาก”
“ทำเชี่ยไรมึง” กูขี้เกียจพูดกับมึงแระไปอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวมีเรียนบ่าย ตอนนี้สิบเอ็ดโมง ขณะที่ผมลุกนั้นแหละครับ แทบทรุด ภาพในความฝันแล่นเข้ามาในสมองผมทันที ผมสำรวจร่างกายผม แทบทรุดอย่างหนัก เพราะมันเหมือนในฝัน ต่างกันตรงที่นี่มีผมกับไอ้กร่างแค่สองคน ผมหันไปมองหน้ามันเป็นเชิงคำถาม ไม่พูดอะไร น้ำตาผมเออมาคลอที่หน่วยตา
“กูทำไปแล้วไง” ไอ้สัสส มึงตอบแบบหน้าตาเฉย เลวมากไอ้กร่าง
“ไอ้สัสส กูผู้ชายมึงก็ผู้ชาย หรือมึงเป็น..” ผมยังไม่ทันพูดจบมันก็สวนขึ้นมา
“ก็มึงมันเสือกน่ารักเองนี่หว่า” อ้าวนี่มึงชมกูว่างั้น
“ไอ้โชว์ มึงทำงี้ทำไมวะ” ผมถามเสียงเรียบ ผมพยายามไม่ใช้อารมณ์ แล้วถามเหตุผล
“เรื่องของกู”
“ไอ้สัสส มึงทำไมพูดงี้วะ” ผมไม่ไหวครับกับคนๆ นี้ ผมเกลียดมัน มันไม่ตอบนั่งหน้าเฉย ผมพยายามทนลุกหยิบเอาเสื้อผ้ามาใส่ อย่างทุลักทุเล ผมต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แล้วผมก็พูดกับมันก่อนออกมา
“ไอ้โชว์มึงรู้ตัวมั้ยว่ามึงมันโคตรเลว กูเกลียดมึง อ่อ แล้วกูจะจำไว้ว่ากูไม่เคยรู้จักคนเชี่ยๆ อย่างมึง”
พูดแค่นั้นผมก็เปิดประตูห้อง ปีนข้ามรั้วกับห้องผม เจ็บชะมัด แต่เจ็บใจยิ่งกว่า คุณลองนึกดูนะถ้าคุณเป็นผู้ชายแล้วมาโดนข่มขืนคุณจะรู้สึกยังไง มันเจ็บยิ่งกว่าโดนมีดมาแทง มันเจ็บตรงนี้ เจ็บที่ใจ ผมทนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ไม่ๆ ผมต้องไม่อ่อนแอ ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างทุลักทุเล อาบน้ำแต่งตัวเสร็จประมาณเที่ยงเรียนบ่ายโมงครึ่ง โทรหาโป้งให้มารับดีกว่า ไม่อยากนั่งรถเมล์ครับ เดี๋ยวมันสะเทือน
“โป้ง อยู่ไหนวะ” ผมถามหลังจากมันรับ
“มีไรป่าวตุลย์ กูกำลังจะออกจากหอไปหาข้าวกิน”
“มารับกูหน่อยดิ”
“เออได้ แต่เป็นไรป่าวเนี้ยะเสียงแปลกๆ” ไอ้นี้มันพูดเหมือนรู้ แต่มันก็ไม่ได้ถามอะไร
“ไม่มีไร แค่จะให้รับไปส่งมอหน่อย”
“เออ เดี๋ยว 15 นาทีไปถึง” 15 นาทีมันก็มาถึง ผมรออยู่ข้างล่างแล้ว
“ไหนบอกมึงไม่เป็นไร ทำไมหน้าซีดๆ ไม่สบายป่าวเนี้ยะ” มันพูดพร้อมเอามือมาแตะหน้าผากผม
“ไม่เป็นไรจริงๆ”
“ไม่เป็นไรบ้านมึงดิ ตัวร้อนยังกะไฟ” ผมได้ยินแค่นั้น สติผมก็เลือนลับมลายหายไป ผมตื่นขึ้นมาอีกทีรู้สึกคอแห้ง
“ขอน้ำหน่อย” ผมบอกโป้งเสียงแหบๆ เห็นนั่งหลับอยู่ข้างเตียง
“เอ้าฟื้นแล้วหรอ อะๆน้ำ”มันรียเทน้ำให้ผม
“กูอยู่โรงบาลหรอ กี่โมงแล้ววะ” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใช่ สายน้ำเกลือปักแขนผมอยู่เนี้ยะ
“5 โมงเย็นแล้ว หิวมั้ย กินข้าวจะได้กินยา” อ้าว 5 โมงแล้วหรอ ผมขาดเรียนครับ ต้องโทรไปบอกเพื่อนก่อน ผมโทรไปบอกพวกไอ้พจน์ ข้าว คิว มันบอกจะมาเยี่ยม แต่ผมบอกไม่ต้องมา ไม่อยากให้ลำบาก ก็เลยฝากลาอาจารย์ถึงพรุ่งนี้ เพราเมื่อกี้ถามไอ้โป้งแล้วว่าได้ออกกี่โมง มันบอกพรุ่งนี้บ่ายๆ ผมกินข้าวกินยาเสร็จ พยาบาลก็มาเอาสายน้ำเกลือที่หมดออก แล้วโป้งก็ถามผม
“ตุลย์มึงไปทำไรมา”
“ป่าว”
“ป่าวเชี่ยไร แล้วรอยจ้ำๆ บนตัวมึงอะ แล้วยังแผลตรงนั้นอีก ใครทำอะไรมึงบอกกูมา” หมอคงตรวจแล้วบอกมัน
“ไม่มีใครทำไรกูหรอกหน่า”
“ตุลย์มึงไมต้องโกหกกูได้มั้ย กูไม่ใช่เพื่อนมึงใช่ไหม ไหนมึงเคยสัญญากับกูว่ากูกับมึงคือเพื่อนแท้กันไง” ผมอึ้งครับ ผมโกหกมัน กูก็แค่ไม่อยากให้มึงไม่สบายใจเพราะกู
“กูขอโทษ กูยังไม่อยากเล่า ขอเวลากูอีกนิดนะ แล้วกูจะเล่าให้มึงฟังทุกอย่างเอง”
“ตุลย์ มึงเจ็บมากมั้ย” มันถามผมอย่างห่วงใย เพราะผมมองตามันก็รู้
“ไม่หรอก กูทนได้”
“ถ้าเป็นไปได้ เพื่อนคนนี้ขอเจ็บแทนมึง” ซึ้งๆครับ น้ำตาแทบไหล
“ขอบใจมึงมากนะเว้ย มึงคือเพื่อนที่กูรักมากที่สุดเลยนะ” ผมคุยกับมันได้สักพักผมก็หลับไปอีก ผมไม่ได้โทรบอกแม่ครับ ไม่อยากให้แม่ไม่สบายใจ ผมตื่นมาอีกที ก็เช้าวันใหม่แล้วครับ หมอเข้ามาตรวจ บอกบ่ายๆก็ออกได้เลย แล้วก็ไปจ่ายเงินที่ช่องจ่ายด้วย
“เฮ้ยโป้งค่ารักษาเท่าไหร่ว่ะ”
“ไม่เป็นไรกูจัดการเอง”
“ไม่ได้ กูป่วยกูก็ต้องจ่าย”
"ไม่เป็นไรกูออกให้ก่อน”
“แต่กูพอมี”
“เดี๋ยวกูจ่ายให้”
“โป้ง กูไม่เข้าใจเลย ทำไมมึงต้องมาช่วยเหลือกูตลอด กูรู้บ้านมึงรวยแต่กูก็ไม่อยากรบกวนมึง”
“ก็เพราะว่ากูรักมึงไง”
************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
:z13:
เชียร์โป้ง แบร่ๆ
-
สุดตีนเลย
-
เร็วๆๆๆดีนะคับไรท์เตอร์
ทำไมทำแบบนี้อ่ะ
เพิ่งพบหน้าไม่ใช่หรอคับ
ไม่แมนเลย :z1: :z1:
เอา :z6: :beat:ให้ :jul1:
-
อา รี กัน ไน้ !!~
กร่าง แม่ง ทำ ซะ ป่วย เลย !!~
เบา ๆ ๆ ไม่ เปง รึ ไง !!~
รับ รัก โป้ง เหอะ น๊า !!~
ตุ่ล ตุ้ล สู้ ๆ ๆ !!~
ความ สัม พัม ชั่ว ข้าม คืน !!~~
อย่า ได้ แคร์ !!~
:oo1:
-
ให้ไอ้โชว์เปิดไปไม่ว่า
แต่คนสุดท้ายต้องเป็นโป้งงงงง
-
ทายถูกด้วยแฮ่ะ :m20: :m20: :m20:
เชียร์โป้งคร้าบบบบ :m1: :m1: :m1:
-
โป้งนี้เป็นคนดีจริงๆ
โชว์ก็จะเลวไปถึงไหนกัน
ปากแข็งชอบก็บอกชอบดิ :sad4:
-
กรี๊ด...........น้องโป้ง
ยกให้สี่ห้องหัวใจเลยค่ะ
อยากให้เรื่องนี้แหวกแนว เอาที่ดูท่าจะเป็นพระรองเป็นพระเอก 55
เชียร์น้องโป้งสุดฤทธิ์
พระเอกไม่ต้องหล่อเลวก็ได้น้า อิ..อิ
-
โป้งแสนดีจริงๆๆ
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
ตุลย์อย่านะไม่เอา
อย่ารับรักโป้งนะ
ไม่เอาๆ
รักษาความเป็นเพื่อนไว้ดีที่สุด
โชว์มานทำได้ไง
มานรักจริงหรือป่าวเนี่ย
ถ้ารักจริงทำไมไม่รอ
สงสารตุลย์จัง
-
ขอน้องโป้งเป็นพระเอกนะ writer
o13 สุดยอด
ที่บอกรัก มันรักแบบไหน
-
ไอ้กร่างแม่งงงงงง :angry2:
-
"ถ้าเป็นไปได้ เพื่อนคนนี้ขอเจ็บแทนมึง"
ชอบประโยคนี้มากๆ ซึ้งเลย
-
โชว์นายมันกร่างไม่พอน้ำตุลย์เจ็บอีก
คอดเลว!! :m31:
รออยู่นะคะ
-
พ่อพระมากโป้ง
-
โป้งน่ารักที่สุดอ่ะ
-
อิอิ
ก็เพราะว่ากูรักมึงไง
โป้งบอกรักไปซะแระ
-
แล้วเดี๋ยว จะมาต่อให้น่ะ อย่างด่วน
อิอิ
ขอบคุณทุกคนที่ชอบ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อิอิ ได้อ่านต่อแร้ว
มารอนะครับ
-
โป้งน่ารักอ่ะ แต่เชื่อเถอะร้อยทั้งร้อย พระเอกต้องเลวอยู่ดี
โป้งของเราก็ได้แต่คอยเป็นพระรองแง๋ๆ :monkeysad:
มาต่อเร็วๆนะจ๊ะ จะรออ่านตอนต่อไป
-
แบบนี้ใครเป็นพระเอกกันแน่เนี้ยไม่อยากคิดเลย ดูแล้วมันช่างเข้าตาทั้งคู่เลยทั้งนายโชว์ ทั้ง นายโป้ง
-
งั้น รัก กัล สาม คน เลย ดี ม่ะ ห๊ะ ๆ ๆ !!~
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เชียร์โป้งด้วย o13
-
รักไปเเล้วนี่ให้ทำไงได้เนาะ
:monkeysad:
-
มาลงให้แล้วครับ ดึกไปหน่อย
แต่ไงก็ขอให้อ่านให้สนุกนะครับ
ไปอ่านกันเลย
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 9 เพื่อนรัก รักเพื่อน
“ก็เพราะว่ากูรักมึงไง” มันบอกมองหน้าผมอย่างจริงจัง
“กูรู้แล้วว่ามึงรักกู กูก็รักมึง” เป็นเพื่อนกันก็ต้องรักกันดิวะ
“กูไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น กูรักมึงจริงๆ รักแบบที่คนรักค้ารักกันอะ” มันบอกอย่างจริงจัง
“มึงหมายถึง เป็นแฟนกันอะนะ”
“เออ ใช่ มึงเป็นแฟนกูนะ”
“เฮ้ยย!!! จะเป็นได้ไงกูก็ผู้ชายแล้วมึงก็ผู้ชาย แล้วเราก็เป็นเพื่อนกัน”
“ก็ใช่กูเป็นผู้ชาย มึงก็ผู้ชาย แต่กูรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่กูได้อยู่กับมึง ได้อยู่ใกล้ๆมึง” ผมอึ้งกับสิ่งที่มันพูด
“เออกูเข้าใจ มันอาจจะเป็นความรู้สึกผูกพันแบบเพื่อนก็ได้” ผมพูดในสิ่งที่คิดว่ามันเป็นแบบนั้น
“กูก็พยายามคิดแบบนั้น แต่กูว่ามันไม่ใช่แบบนั้น กูว่ากูรักมึงว่ะ”
“มึงคิดดีแล้วหรอวะ”
“เออ กูคิดดีแล้ว เป็นแฟนกับกูนะ”
“กูเข้าใจมึงนะ แต่กูยังไม่ได้คิดแบบมึง กูขอเวลาอีกนิดนะ”
“ได้กูก็เข้าใจมึง แต่ต่อจากนี้ไป กูจะทำทุกทางเพื่อให้มึงรับรักกู”
“อืม ก็ตามใจมึงนะ แต่ตอนนี้กูหิวมาก” ผมได้ทีอ้อนมันเลยครับ
“ได้ๆๆ มันรีบหาข้าวให้ผมกิน” มันจะป้อนผมครับ
“ไม่เป็นไรกูกินเองได้ แขนกูไม่ได้เป็นอะไร” มันไม่พูดอะไร แต่ตักข้าวมาจ่อปากผม ตกลงมึงจะป้อนกูให้ได้ว่างั้น อะๆ กุให้มึงป้อนก็ได้ ผมก็ยอมให้มันป้อนครับ กินเสร็จกินยา ผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ไอ้โป้งมันบอกผมว่ามันจะไปจ่ายตังส์ ผมขี้เกียจเถียงครับ อยากจ่ายก็จ่ายไป อิอิ ผมจะได้ไม่เสียตังส์ ไม่ได้งกนะครับ ผมไม่อยากขัดมัน
“ตุลย์กลับเลยม่ะ”
“อืม กลับเลยก็ได้”
“ไปนอนห้องเรานะ เราจะได้ดูแลตุลย์ ยังไม่ค่อยหายเลย”
“ก็ได้ แต่กูไปเอาของที่ห้องก่อนนะ” เป็นวิธีนึงที่ผมจะได้ไม่ต้องเจอไอ้กร่าง
“อืมได้ แต่พรุ่งนี้เรียนกี่โมง เราจะได้ไปส่ง” เรา มึงใช้สรรพนามแทนตัวว่า เรา ปกติมีแต่กูมึง โอเคตามสบายเพื่อน
“ออ เรียน 9 โมงครึ่ง กูไปเองก็ได้นะเว้ย”
“ไม่เอาให้กูไปส่งเถอะ”
“ก็ได้” ขี้เกียจขัดศรัทธาอันแรงกล้า ไม่ช้าก็มาถึงห้องผม เดินขึ้นห้องมาเก็บของคนเดียว ให้ไอ้โป้งมันไปกลับรถท้ายซอย เปิดเข้ามาในห้องเจอกระดาษข้อความหลายแผ่น คือตั้งแต่วันเกิดเหตุผมไม่ได้เปิดเครื่องเลยครับ โทรหาเพื่อนก็ใช้เบอร์โป้ง หยิบกระดาษขึ้นมาอ่านที่ละแผ่น เขียนว่า
“เปิดประตู”
“เดี๋ยวนี้”
“มึงอยู่ไหม”
“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้กูมารับมึงไปมหาลัย”
“มึงจะออกมาไปเรียนได้ยัง”
“จะเปิดประตูไหม”
“อย่าให้กูเจอตัวมึงนะ” ผมอ่านจนครบทุกแผ่น ผมรีบเก็บข้าวของจำเป็นใส่กระเป๋าแล้วลงไปขึ้นรถไอ้โป้งที่จอดรออยู่ข้างล่าง ชำเลืองบ้านตรงข้าม ไม่เห็นมันสงสัยไปเรียน
“เรียบร้อยนะ” มันถามหลังจากขึ้นรถ
“อืม เอ่อ โป้งกูขออยู่ห้องมึงสักพักนะ”
“อืมได้ๆๆ ตุลย์จะอยู่ตลอดไปเลยก็ได้ เราไม่ว่าหรอก” ทำเป็นพูดไป พูดเพราะจังนะเดี๋ยวนี้
“สักพักดีกว่า ไม่อยากรบกวน”
“รบกวนหัวใจสิไม่ว่า รบกวนมารักกันจะดีกว่า ” เหอๆๆ ไอ้นี้บ้าไปแระ
“คร้าบบบ รักกับผีอะดิ กูผู้ชาย”
“เราจะรอตุลย์ รอให้ตุลย์รักเรา เราจะรอตลอดไป”
“มึงจริงจังขนาดนั้นเลยหรอวะ”
“เราไม่ได้แค่จริงจัง แต่เราจริงใจด้วยนะ” แหวะ เวอร์
“เออๆๆๆๆ” แล้วก็มาถึงหอไอ้โป้ง ผมตัดสินใจเปิดมือถือ มิสคอล ขึ้นเต็มเลยครับ ทั้งเบอร์เพื่อนและเบอร์ไอ้กร่าง มีข้อความด้วยครับ
“มึงอยู่ไหนวะ ไมไม่มาเรียน” ผมขี้เกียจหนีปัญหา อยากเคลียร์ให้จบๆ ผมบอกโป้งให้ขึ้นห้องไปก่อน แล้วต่อสายกลับไปหามัน
“มึงอยู่ไหน” เสียงแรกที่ผมได้ยินหลังจากมันรับ
“กูอยู่ไหนไม่สำคัญ กูแค่อยากจะบอกว่ามึงเลิกยุ่งกะกูเถอะ กูกับมึงไม่เคยรู้จักกัน และมึงก็ไม่มีตัวตนในสายตากูแล้ว”
“ทำไม แต่มึงเป็นเมียกูแล้ว”
“ไอ้เลว มึงข่มขืนกูแล้วมึงมาเรียกกูว่าเมีย เลวไปไหม”
“ก็มึงเป็นเมียกูจริงๆ”
“ไอ้โชว์กูว่ามึงเลิกยุ่งกะกูเหอะ กูขอร้องเถอะว่ะ”
“แล้วทำไมกูต้องเชื่อมึง”
“โอเค เรื่องของมึงแต่กูไม่รู้จักมึงเท่านั้นพอ”
“เออ แล้วมึงอยู่ไหน”
“เรื่องของกู”
“บอกมาเดี๋ยวนี้”
“กูจะบอกมึงทำไม”
“ได้ เย็นนี้กูเลิกเรียนกูจะไปหามึงที่ห้อง”
“กูไม่ได้อยู่ห้อง”
“นั้นมันก็เรื่องของมึง แต่ถ้ากูไปหาแล้วมึงไม่อยู่ที่ห้อง กูจะประกาศให้คนทั้งแฟลตรู้เลยว่ามึงเป็นเมียกู”
“ไอ้โชว์ กูขอเหอะวะ มึงอย่าทำอย่างงี้เลย มึต้องการอะไรจากกูกันแน่”
“สิทธิชองความเป็นผัวมึงไง”
“แต่กูไม่ใช่เมียมึง”
“เอ้า แล้วเรื่องคืนก่อนล่ะ มึงกล้าปฏิเสธไหมว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“อันนั้นกูไม่รู้เรื่อง ไม่รู้สึกตัว”
“หรอ เห็นครางซะ”
“จวย เรื่องของมึง แต่กูไม่ใช่เมียมึง”
“แล้วแต่ แต่ถ้ากูกลับไปต้องเจอมึงที่ห้อง ถ้าไม่เจอมึงก็คงจะรู้นะว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น” มันตัดสายไปเลยครับ ผมพยายามโทรหามันแต่ก็ไม่ติด มันปิดเครื่องไปแล้ว ทำไงดีวะ
*********************************************
To Becontinue
-
โชว์คงไม่ยอมอะไรง่ายๆ อ๊ากกกก
-
โชว์แรงมากกกกกกก
สงสารหนูตุลย์จังเลย
-
สั้นง่ะ :m15: :m15: :m15:
มาเชียร์โป้งคร้าบบบ o13 o13 o13
-
หลังจากที่นั่งเบื่อมาหลายชั่วโมง มานั่งหาเรื่องใหม่อ่าน เลือกไม่ผิดเลยยยยย เรียนที่เดียวกันด้วยชอบบบๆๆๆๆ o13
เป็นเรื่องแรกเลยนะเนี้ยที่ตอนเริ่มเรื่องอ่านละยิ้มตามได้ขนาดนี้ ตอนอื่นก็อินตามเรื่องตลอดเลย ผมชอบ ผมว่าไรเตอร์เก่งอะ ขอชม ชอบมากๆ o13
แต่ตอนนี้ตุลย์ น่าสงสารแล้วอะ จาเป็นไงต่อ
+1 ให้ไรเตอร์
และจาเป็นกำลังใจต่อคร้าบบบ :L2:
รอตอนต่อไปนะๆ :z13:
-
^
^
^
เห็นด้วยกะรีบน เรื่องสนุกมาก
รอตอนต่อไป
-
ปล่อย ๆ ๆ ตุล ตุ้ล ไป บ้าง กะ ได้ !!~
เดะ ผั๊วะ !!~ :beat:
ไอ้ กร่าง >>>>>>>>> :jul1:
-
:beat: :beat:
ตบจนมือชา
ไอ้พี่โขว์ตายซะ
:z6:
-
ไอ้กร่างเรียกตุลย์ไปทำไมอีก
ตุลย์อย่าไปน่ะ
รอตอนต่อไป
-
สนุกมาก
ลุ้นตอนต่อไป
มาต่อเร็วๆนะ
-
ไอ้กร่าง 555+ ดันทุรังจิงๆ
-
คราวนี้ ตายแน่ๆ 555
-
แอบมานั่งรอ
ไม่ได้ออกไปเล่นสวกรานต์ :laugh: :laugh:
-
สงสารพี่โป้งกะตุลย์งะะะ
ไอ้กร่างแกกกกกกกกกก :z6: :z6: :z6: :z6:
-
='( ไอ้เลววววว เชรี้ยเอ๊ยยย
อย่าให้ผมเจอไอ้พี่กร่าง เด่วจับกดแม่งเรย 5555
-
อ่านแล้วมีแต่คนเกลียดอัยกร่างกันเน๊าะ
อือออออออ งั้นเชียร์น้องกร่างดีก่า
ถึงยังงัยได้เค้าแล้วยังมีความรับผิดชอบ ที่เห็นเค้าเป็นเมียเนี่ยะแสดงว่าไม่เลวจนเกินไปใช่ป่ะ หุหุ
เอาใจช่วย ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกเน้อ
รออ่านตอนต่อไป .......
-
ดึกๆ เดี๋ยวมาลงให้นะ ขอบคุณทุก reply จะสมนาคุณให้อย่างงาม 5555
-
รอจ้า
-
มาต่อให้แล้วนะครับ
ไปอ่านกันเลยนะครับ
ขอให้สนุกนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 10 ความอบอุ่นที่ขาดหาย
“แล้วแต่ แต่ถ้ากูกลับไปต้องเจอมึงที่ห้อง ถ้าไม่เจอมึงก็คงจะรู้นะว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น” มันตัดสายไปเลยครับ ผมพยายามโทรหามันแต่ก็ไม่ติด มันปิดเครื่องไปแล้ว ทำไงดีวะ สายโป้งเข้ามาครับ
“ตุลย์เมื่อไหร่จะขึ้นมา”
“อ้อ พอดีกูลืมของสำคัญไว้ที่ห้องนิดหน่อย เลยนั่งรถเมล์มาเอา ขี้เกียจรบกวนมึง”
“อะไรนะ!! ทำไมตุลย์ไม่บอกเรา เราจะได้ขับรถพาไปเอา”
“ไม่เป็นไร นั่งไปนิดเดียวเอง อ่อ แล้วไม่ต้องมารับนะ เดี๋ยวนั่งกลับไปเอง ขับไปขับมาเปลืองน้ำมัน”
“ทำไมล่ะ เราไม่ลำบากเลยนะ”
“เออน่า ไม่ต้องมารับละกัน เดี๋ยวกลับเองนะ แค่นี้นะรถเมล์จะถึงป้ายแล้ว” ผมกดตัดสายไปเลย พอถึงไงป้ายผมก็ลงแล้วรีบกลับไปที่ห้อง ตอนนี้ก็ 5 โมงกว่าแล้ว เอ่อ แล้วกูจะกลัวมึงทำไมเนี้ยะ ออลืมไปกูไม่ได้กลัวมึง กูแคร์สื่อ กูกลัวเป็นข่าวหน้าหนึ่ง นาย ต เสียประตูหนังให้นาย ช เจ้าตัวออกมามาประกาศลั่นว่าเป็น ผัวเมียกัน ไม่จริงงงงง เนี้ยะแหละเหตุผลที่ผมต้องรีบมาหามัน ต้องรีบมาเจรจา ทำข้อตกลงสนธิสัญญา แฟลตตำรวจ เดินขึ้นบันได้มาถึงห้อง ตายห่า มันยืนรออยู่หน้าห้อง กำลังนั่งเขียน โน้ตสอดใต้ประตู ผมเห็นเลยทักมัน
“ไง มึงจะทำอะไรห้องกู”
“มึงไปไหนมา”
“กูจะไปไหนก็เรื่องของกู”
“ทำไมไม่ไปเรียน ตั้งสองวัน”
“อันนั้นมันก็เรื่องของกู”
“มันก็เรื่องของกูเหมือนกัน เพราะมึงเป็นเมียกู”
“เอ๊ะ นี่มึงจะให้กูพูดอีกกี่รอบเนี้ยะว่ากูไม่ใช่เมียมึง กูผู้ชายมึงก็ผู้ชายมึงเลิกคิดอะไรเพ้อเจ้อสักที”
“กูไม่ได้เพ้อเจ้อ ทำไงได้กูได้มึงแล้วอ่ะ มึงก็ต้องรับผิดชอบด้วยการเป็นเมียกูไง”
“ตกลงมึงจะเอายังไงว่ามา กูไม่อยากพูดกับมึงแล้วนะ”
“เปิดประตูห้องเข้าไปคุยข้างใน เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหมดหรอก”
“เออๆๆ” ผมรีบไขประตูเข้าไป กลับข้างห้องออกมาด่า เพราะมันเสียงดัง แคร์บ้างอะไรบ้าง
“ว่าไง ตกลงมึงจะให้กูเป็นเมียมึงให้ได้ว่างั้น”
“เออ” มันพูดอย่างเป็นต่อ
“แต่กูว่า เรามาตกลงกันดีๆ ดีกว่า”
“ยังไง”
“เอางี้ในเมื่อกูกับมึงก็ต่างเป็นผู้ชาย ฉะนั้นเราก็เป็นผัวเมียกันไม่ได้ แต่กูกับมึงเป็นเพื่อนกันได้นะ โอเคมั้ย อ่อแล้วกูก็ขอร้องเหอะมึงอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร ให้กูมีอนาคตที่สดใสเหอะ” ผมอธิบายให้มันเข้าใจ
“ได้ กูจะไม่บอกใคร แต่ตอนนี้เรามารื้อฟื้นเรื่องคืนนั้นก่อนแล้วกัน” มันผลักผมลงบนเตียงแล้ว ขึ้นคร่อมมาบนตัวผม ตรึงแขนผมไว้ด้วยมือข้างเดียว นั่งทับขาผมไว้ ผมใช้แรงทั้งหมดที่มีอยู่อันน้อยนิด กูเพิ่งออกจากโรงพยาบาลนะเว้ย พยายามดันมันออก แต่ทำไมแรงมันเยอะจังว่ะ
“เฮ้ย!! ไอ้เชี่ยโชว์ออกไป อย่ามายุ่งกับกู กูเกลียดมึง”
“เสือในเมื่อมันจะกินเหยื่อมันจะต้องเอาให้ตาย”
“แต่อย่างงี้เค้าไม่เรียกเสือหรอก ต้องเรียกว่าหม.. อุ๊บ” ปากผมถูกปิดลง ยังไม่ทันพูดจบ มันบดบี้ริมฝีปากของผมอย่างรุนแรง มันพยายามดันลิ้นเข้ามา มีหรือผมจะยอม มันเอามือมันไปบีบไอ้ตุลย์น้อยของผม ผมจำต้องอ่าปาก ลิ้นของมันถูกลงมาในปากผม จนผมรู้สึกเจ็บไปหมด ปล่อยกูเหอะ สักพักมันปล่อยปากผมเป็นอิสระ ผมรีบหายใจเข้าปอด
“ไอ้โชว์ปล่อยกู” มันไม่ปล่อย แต่เลือนปากไปที่ซอกคอผม มันใช้ลิ้นเลียที่ใบหู ผมรู้สึกดี แต่ไม่ต้องไม่ใช่มัน มันซุกไซร้ผมไปทั่วร่างกาย มันกระชากเสื้อผมออกจนขาดออกไป มันกัดที่หัวนมผมทั้งสองข้างอย่างแรง เจ็บไปหมด ไอ้เชี่ยมึงทำอย่างนี้ทำไมกูไปทำไรให้มึง ผมกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ พยายามจะไม่อ่อนแอให้มันเห็น
“มึงปล่อยกูเถอะนะกูยอมแล้ว กูยอมเป็นเมียมึงแล้ว”
“ก็นี่ไงหน้าที่แรกของเมีย” มันพูดแล้วดำเนินการต่อไป แต่ช้าลง มันปลดตะขอแล้วดึงกางเกงผมออกอย่างเร็ว มันเอามือมาจับของผม ผมพยายามจะเบี่ยงหนีแต่ก็หนีไม่ได้
“ปล่อยกู”
“แต่ไอ้นี้ของมึงมันคงไม่อยากให้ปล่อย เต็มมือกูแระ” ผมอายมาก ร่างกายผมมันดันทรยศ ผมพยายามถีบมัน แต่ขามันไม่มีแรง มันเลื่อนปากมาปิดปากผมอีกครั้ง นุ่มนวลกว่าครั้งแรก มันมีความรู้สึกดี แต่ไม่มันต้องไม่ใช่กับคนที่อยู่ข้างหน้านี้ มันแทรกนิ้วเข้ามาในร่างกายของผม ผมรู้สึกจุก แต่ทำอะไรไม่ได้ปากก็โดนปิดอยู่ จากหนึ่งนิ้ว เป็นสองนิ้ว สามนิ้ว มันเจ็บและจุกมาก สักพักมันก็ดึงออกมา แล้วปล่อยปากผม แล้วถอดกางเกงมันออก โอ้โหพร้อมออกศึกเต็มที่ ไม่นะนี่มึงจะเอาสากกะเบือ มาตำส้มตำหรอ ไม่ใช่แระหลุดประเด็น กำลังได้ที่เลย ตัดภาพเข้ามาฉากเดิม มันดันขาผมให้กว้างออก
“ไม่เอา มึงปล่อยกูนะ กูยอมมึงแล้วไง”
“หน่านะ ที่รัก ทำหน้าที่ของเมียที่ดีหน่อยสิจ๊ะ” ผมได้แต่ส่ายหน้า มันดันแก่ยกายของมันเข้ามาทีละนิด ผมจุกและเจ็บเข้ามาแทนที่ มันงับที่หัวนมผม ผมยอมรับว่ามันรู้สึกดี แต่ผมไม่อยากให้เป็นมัน มันค่อยๆดันดันเข้ามาทีละนิด ผมร้องออกมา
“โอ้ยย..อุ๊บ” ปากผมโดนปิดอีกรอบ มันดันเข้ามาอีกทีเดิมมิดเลยครับ ไม่ไหวครับมันเจ็บและจุกมากจริงๆ มันค้างไว้สักครู่ แล้วค่อยๆ ขยับเข้าออก ความเจ็บค่อยๆ หายไปมีความรู้สึกดีๆ เข้ามาแทน ผมเผลอครางออกไป แต่พอรู้ตัวก็รีบหุบปาก
“ร้องออกมา เลย ร้องออกมาตามความรู้สึก” ผมเงียบ ไม่ส่งเสียงอะไรอีก ไม่มองหน้ามันด้วย นี้กูทำอะไรอยู่เนี้ยะ กูมานอนให้มันทำอย่างงี้ทำไม ทำไมคนๆนี้ต้องเป็นกู มันชักของผมไปด้วย สักพักร่างกายผมก็กระตุกปล่อยน้ำออกมา สักพักก็รู้สึกถึงน้ำอุ่นๆ ฉีดเข้ามาในร่างกายผม
“เฮอออ” เสียงมันหอบหายใจอย่างเหนื่อยๆ
“ของมึงนี้มันตอดดีชะมัด น่ารักจริงๆเลยเมียกู”
“เอาออกไปดิ ไอ้สัสส” ผมบอกมันเพราะมันยังไม่เอาของมันออกจากร่างกายผม มันค่อยๆ ดึงออกช้าๆ เฮออ โล่ง ขึ้นทันที ผมลุกจากเตียงจะไปเข้าห้องน้ำ พอยืนเท่านั้นแหละ ล้มเลยครับ เลือดพร้อมน้ำของมันไหลมาตามทางของขาผม
“เฮ้ย!! ไอ้ตุลย์เป็นไรรึป่าว” มันปรีเข้ามาประคองตัวผม
“ไม่ต้องมาจับกู”
“มึงจะให้กูช่วยดีดี หรือจะให้กูเอาอีกรอบ” ผมจำต้องให้มันพาไปเข้าห้องน้ำ ผมเข้าไปอาบน้ำคนเดียว พอปิดประตูได้ น้ำตาที่ผมพยายามกลั้นไว้ มันไหลออกมาครับ ทำไมๆต้องเกิดเรื่องบ้าๆ นี้กับผม ทำไมพระเจ้าเล่นตลกกับผม
“ตุลย์เสร็จยัง”
“เออๆ จะเสร็จแล้ว” ขี้เกียจทะเลาะ ผมค่อยๆชำระล้างร่างกายอันสกปรก อย่างยากลำบาก รอยแดงจ้ำเต็มตัว รวมทั้งที่คอหลายจุด ผมจะบอกเพื่อนผมว่ายังไง ใครดูก็คงรู้ ผมออกจากห้องน้ำด้วยสภาพอิดโรย ผมขึ้นเตียวนอนเลยทันที มันก็เดินเข้าห้องน้ำไป สักพักผมมีความรู้สึกว่ามีใครมากอดผมจากทางด้านหลัง
“ออกไป ออกไปจากห้องกู”
“แต่กูอยากนอนกอดมึง”
“ออกไป” ผมพูดเสียงเรียบ เป็นไงว่ะเสียงเรียบ แต่ผมว่าแบบขรุขระ ก็ก็ตื่นเต้นไปอีกแบบนะ 555
“ไม่ได้กูต้องดูแลมึง มึงไม่สบาย ยังไงมึงก็เมียกูนะ” มึงจะย้ำอะไรกันนักหนา จะจี้ใจดำกูไปถึงไหน มึงไม่เป็นกูมึงไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บแค่ไหน
“เมียหรอ มึงทำกับกูขนาดนี้มึงเรียกกูว่าเมียหรอ”
“กูขอโทษ” ผมไม่เคยคิดว่าผมจะได้ยินคำนี้จากปากมัน มันขอโทษผม มันสายไปไหมกับคำขอโทษจากปากผู้ชายเลวๆ ข้างผมนี้ ผมพูดไม่ออกได้แต่นอนให้มันกอดต่อไป นอนไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ตื่นมาอีกทีก็จะ 4 ทุ่มแล้ว ผมรู้สึกหิวๆ
“ตื่นแล้วหรอ ตื่นแล้วก็มากินข้าว” มันคงไปให้แม่บ้านมันทำให้
“ไม่กูไปหากินเองได้”
“อย่าปากเก่งให้มากหน่า ตัวก็จะไม่ไหวอยู่แระ”
“ช่างกูเหอะ” มันไม่พูดอะไร แต่ตักข้าวมาจ่อที่ปากผม ผมเบือนหน้าหนี ผมอยากจะหนีไปจากคนตรงหน้านี้จริงๆ มันจับหน้าผมให้หันไปหามันแล้วบีบปาก แล้วส่งช้อนเข้าปากผม ผมจำต้องกินข้าวที่มันป้อน กินไปสักพักผมก็อิ่ม
“อะ ยากินซะจะได้หายไวๆ” มันยื่นยามาให้ผมพร้อมกับแก้วน้ำ ผมรับยามากิน แล้วเบี่ยงตัวนอนลงไป
“นอนเหอะ อ้อ แล้วพรุ่งนี้ไม่ต้องไปเรียน กูโทรบอกเพื่อนมึงให้แล้ว” ผมไม่ตอบนอนเฉยๆ มันลงมานอนกอดผมจากทางด้านหลัง ผมเบื่อที่จะขัดขืน เบื่อที่จะทะเลาะ ผมเบื่อชีวิต ผมเบื่อทุกสิ่งทุกอย่าง
“ตุลย์กูถามอะไรมึงหน่อย” หลังจากเงียบไปนาน มันก็พูดขึ้นมา
“อะไร”
“บ้านมึงอยู่ที่ไหนวะ มึงอยู่กับใครหรอที่บ้าน”
“กูอยู่ราชบุรี กับแม่สองคน”
“อ้าวแล้วพ่อมึงหายไปไหนละ”
“พ่อกูจากกูไปตั้งแต่กูเด็กๆแล้ว”
“กูเสียใจด้วยนะ”
“เรื่องมันนานแระ” ผมตอบเนือยๆ
“ที่มึงเห็นบ้านกูอยู่กันอย่างมีความสุขนะ กูไม่เคยมีความสุขจากครอบครัวกูเลย พ่อแม่กูเค้าเลี้ยงกูมาด้วยเงินและหน้าตาทางสังคม ชีวิตเค้ามีแต่งานๆๆ จนแทบจะลืมกู กูเหมือนใช้ชีวิตตัวคนเดียวมาตั้งแต่เด็กๆ มีแค่เงินของเค้าเท่านั้นที่เลี้ยงกูให้โตมาจนถึงทุกวันนี้”
“อืม” ผมไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้มันเล่าให้กูฟังทำไม
“ชีวิตกูขาดความอบอุ่นตั้งแต่เด็ก กูก็เลยต้องหาความอบอุ่นอื่นมาทดแทน”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกะกู” มันจะบอกผมทำไม
“มึงเป็นเมียกู ความอบอุ่นที่ขาดหายไปกูก็อยากได้จากมึง”
“ แต่กูคงให้มึงไม่ได้วะ เพราะกูมีไว้ให้สำหรับคนที่กูรัก” มันไม่พูดอะไรต่อ แต่กอดผมแน่นกว่าเดิม ผมหลับไปในอ้อมกอดของมัน
ก๊อกๆๆๆๆๆๆ
เสียงเคาะประตู ผมลุกจะไปเปิดประตู
“โป้ง!!” ผมตกใจเมื่อคนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือโป้ง
“ทำไมไม่กลับไปละ”
“เออะ เออ คือ” ผมอ่ำๆอึ่งๆ ไม่ได้ตอบอะไรออกไป
“ตุลย์ใครมาหรอ” งานเข้าแล้วครับ ไอ้โป้งมองหน้าผมกับไอ้โชว์สลับไปมาอย่าง ต้องการคำตอบ
“เพื่อนหน่ะ” ผมรีบตอบ
“ใครบอกนี่เมียกูต่างหาก” มึงจะเงียบๆ ไม่ได้ใช่ไหม งานใหญ่แล้วครับ
“ตุลย์นี่หรอของสำคัญที่ตุลย์รีบมาเอานักเอาหนาอะ”
“มันไม่ใช่อย่างงั้นโป้ง คือนี่เพื่อนเราจริงๆ”
“เราเข้าใจทุกอย่างแล้ว” มันมองที่คอผม ผมรีบเอาคอเสื้อมาปิด
“ถ้ามีอะไรก็โทรหาเรานะ เรากลับก่อน” มันพูดแล้วก็เดินออกไปเลย
“โป้งรอกูด้วย โป้ง”
****************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
สมกับที่รอคอย +1 ให้ไรเตอร์เลย ขำสลับจริงจังนะไรเตอร์
โป้ง :sad4: น่าฉงฉาน
แต่ โชว์ ก็น่าสงสารเหมือนกัน
เชียร์ใครดี :undecided:
แต่ตุลย์นิดิ เจ็บตลอดเลยจะได้ไปเรียนมั้ยเนี้ย
-
ตุลย์ไม่น่าหนีตามโป้งไปเลย
ฮือๆๆโชว์ต้องเสียใจแน่เลยแต่อยากปากแข็งสมน้ำหน้า
-
สงสารโป้งครับ :m15: :m15: :m15:
-
อ๊ากกกก ไอ้เชรี้ยกร่างบ้าาาา
เกลียด ม. ๆๆๆ
-
:angry2: โอ้ยไอ่กร่างงงงง
-
ทำไมตอนที่ 10 มานชั่งเศราได้ใจจริงๆ
โป้งน่าสงสาร โป้งไม่น่ามาเจอภาพนั้นเลย
แต่โชว์ล่ะ โชว์ก็น่าสงสารนะ
โชว์คงรักตุลย์จริง
มาต่อเร็วๆนะคร๊าบ
เรื่องน่าสนใจมาก
-
ความอบอุ่นที่หามานาน ของโชว์
สงสารโป้งนะเนี่ย
-
โป้งคร้าบบ เข็มแข็งไวนะคร้าบบบ :sad4: :sad4: :o12:
:z6: :z6:ไอ้กร่างแกกกกกกกกกก :m16: :m16: :m16:
ตุลย์อย่าพึ่งใจอ่อนน้าาา
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ :3123:
สนุกดีค่ะ รอตอนต่อไปนะค่ะ
-
วิธีหาความอบอุ่นของโชว์ -*-
เท่ากับทำลายคนอื่นนะนั่น สงสารโป้งกะตุลย์
แอบอยากกระซวกไส้โชว์ซักสองสามรอบ
คนแต่งค่ะ ฮาหื่นไหนเนี่ย มีแทรกตลกได้ีอีกในฉาก NC เลยจะรู้สึกว่าตุลย์ขัดขืน?? ก็ดันขำไปก่อนซะแล้ว
-
สงสารโป้งจังเลย เห็นภาพบาดตาต่อหน้าต่อตา
ตุลย์.... ทำไมไม่เป็นของโป้งละ ไหงเสียท่า...พี่กร่างได้ :m15:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ สนุกดี
เซงเฮียกร่างมากกกก เค้าไม่ได้เต็มใจ?ซะหน่อย
อ้างสิทธิซะงั้น :m16:
โป้งเจองี้เซงไปเลย ตุลย์แอบฮาแม้ในยามคับขัน
เลยไม่รู้จะสงสารดีมั้ย :laugh:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
^^
-
อ๊ากกกกกกก..... :m31: :m31: :m31: ทิ้งบอมบ์ลูกเบ่อเร่อเลย :fire:
-
เชียร์โป้งสุดใจขาดดิ้นเลย
-
:o12: :o12: :o12: โป้ง จะ ไป ไหน อ่ะ !!~
รอ ตุลย์ ด้วย ย ย ย ย ย !!~
โป้ง เจอ งี้ กอ้ :seng2ped: เลย อะ ดิ !!~
-
ไอ้ กร่าง คน ชัก เกลียด คุณ เยอะ และ นะ !!~
ทำ ตัว ดี ดี หน่อย ดิ :z13: :z13: !!~
o13 o13 o13
มา ต่อ อีก ไว ไว เน้อ !!~
-
ยังไม่มาต่ออีกหรอ
รอนะคร๊าบ
ทำไงได้เรื่องมานน่าติดตาม
-
สนุกมากๆๆ
มารอตอนต่อไป
-
โป้งๆๆๆๆ
โป้งจะไปไหน
รอตุลย์ด้วย
-
ไอ้กร่างแม่ง เอาแต่ใจว่ะ แถมทำให้โป้งเข้าใจผิดอีก -*-
-
เกลียดไอ้พี่โชว์!!!!!!!!!!!!! :fire: :fire:
ไปตายซะเถอะ :z6: ทำกับตุลย์แบบนี้ได้ยังไง
สงสารโป้งอ่ะ เชียร์โป้ง :z3:
-
เดี๋ยว เอามาลงให้นะ
ตอนนี้ขอเร่งพิมพ์ก่อน
555
-
มาต่อไวไวนะไรเตอร์
รอๆๆๆๆๆ
-
โป้งงงงงงงง
มาซบอกเรา
-
มาต่อให้แล้วครับ
ไปอ่านกันเลย
ตอนนี้หวานแหวว 555
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 11 ขอให้เหมือนเดิม
“โป้งรอกูด้วย โป้งๆ” ผมรีบวิ่งตามโป้งไป แต่ด้วยร่างกายไม่อำนวย ผมตามโป้งไปไม่ทันโป้ง เพื่อนที่ผมรักมากที่สุดหนีผมไปแล้ว ผมนั่งทรุดลงกับบันได น้ำตาไหลออกมา ทำไมวะทำไมกูต้องกลายมาเป็นคนอ่อนแอ ผมควรมีชีวิตที่มีความสุขไม่ใช่หรอ ทำไมๆ ต้องเกิดเรื่องบ้าๆนี่กับผม เพราะมึงไอ้โชว์ ผมรีบวิ่งกลับขึ้นไป
“ทำไมๆ มึงต้องทำอย่างนี้กับกูทำไม” ผมด่ามันเมื่อเจอหน้ามัน ผมร้องไห้อีกแล้ว ผมร้องไห้ต่อหน้ามัน ผมเข้มแข็งอีกไม่ไหวแล้ว ขาผมยืนอยู่ไม่ไหวแล้ว
“ตุลย์” มันรีบเค้ามาประคองผม ผมผลักมันออกแต่ไม่มีแรง มันกระชับผมเข้าไว้ในอ้อมกอดของมัน อ้อมกอดที่แสนอบอุ่น ผมคิดถึงแม่ผมอยากให้คนที่อยู่ตรงนี้คือแม่ไม่ใช่มัน ผมร้องไห้ไม่หยุด จนสติผมเลือนรางไป ตื่นขึ้นมาอีกที่ผมนอนอยู่บนเตียงโดยที่มีไอ้กร่างกำลังเช็ดตัวให้กับผม
“ตื่นแล้วหรอ หิวไหม”
“มึงยังอยู่ที่นี่อีกหรอ”
“เอ้า กูก็ต้องดูแลมึงดิ”
“กลับไปเหอะไอ้โชว์ เลิกยุ่งกับกูเหอะ”
“มึงจำไว้นะตุลย์ คนอย่างกูไม่มีวันยอมแพ้” แล้วมันก็เดินออกไปเลย นี่มึงคิดว่ามึงแข่งขันอะไรอยู่วะ อะไรของมึงวะไอ้กร่าง พอมันไปผมก็นึกขึ้นได้ ใช่ๆ กูต้องโทรหาโป้ง ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์แล้วกดโทรหามัน
ตู๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ไม่รับอ่ะ ผมต่อสายอยู่สามสี่ครั้ง โป้งไม่รับสายผมครับ เลยส่งข้อความไป
“โป้งรับสายกูหน่อย” ไม่มีการตอบรับหรือส่งกลับมาแต่อย่างใด ผมเลยต้องจำใจต้องถ่อสังขารไปหามันที่หอเลยครับ
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ
“โป้งเปิดประตูให้กูหน่อย” ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
“โป้งๆๆ เปิดประตูให้กูหน่อย” มันไม่ยอมมาเปิด ประตูไม่ได้ล็อก ผมเปิดเข้าไปเลย
“เฮ้ย!! โป้งทำไมเป็นงี้วะ” สภาพโป้งนอนกอดขวดเหล้า ขวดเหล้าเต็มไปหมด
“เป็นเพราะอะไรงั้นหรอ ตุลย์ก็รู้ว่าเรารักตุลย์มากแค่ไหน”
“กูรู้ ล้วจะให้กูทำไง”
“ตุลย์จะทำไรมันก็เป็นสิทธิ์ของตุลย์ เราไม่มีสิทธิ์อยู่แล้ว แต่เราก็ยังจะรักตุลย์ตลอดไป”
“โป้ง กูขอโทษ”
“เราไม่เคยโกรธตุลย์เลย ตุลย์ไม่ต้องขอโทษเราหรอก” โป้งทำไมมึงถึงได้ดีกับกูถึงขนาดนี่วะ ไม่เคยมีใครดีเท่ากูขนาดนี้เลย
“โป้ง กูขอเหอะมึงกลับมาเป็นคนเดิมนะ”
“จะเป็นคนไหนเราก็รักตุลย์”
“เลิกกินนะไอ้เหล้าเนี้ยะ เชื่อกูเหอะ”
“ได้ๆๆ กูจะเชื่อมึงกูจะเชื่อมึงทุกอย่าง ขอให้มึงบอกกู”
“โป้งมึงไม่ต้องเชื่อกูทุกอย่างก็ได้ กูขชอแค่ให้มึงกลับมาเหมือนเดิม เหมือนตอนที่เราเป็นเพื่อนกัน กิน เล่นด้วยกัน”
“อืม ตุลย์เราจะเป็นเหมือนเดิม”
“เริ่มจากมึงกูเหมือนเดิม” ผมชี้ที่มันละตัวผมสลับกัน
“ได้ กูเชื่อมึง 55 เป็นไงกูเหมือนเดิมแล้ว” มันบอกผมแต่สายตามันผมเห็นถึงความเจ็บปวด โป้งกูขอโทษ ทำไมวะโป้งทำไมกูถึงต้องแคร์มึงมากขนาดนี้วะ ใช่ ก็เพราะว่ามึงเป็นเพื่อนสนิทกู แต่เพื่อนคนอื่นกูก็ไม่ได้แคร์ขนาดนี้ ทำไมๆๆ
“ตุลย์ มึงหิวยังเดี๋ยวกูพาไปกินข้าว”
“อืมก็ดี แต่กูว่ามึงไปอาบน้ำก่อนเหอะ เหม็นเหล้าชะมัด”
“555 เออจริงด้วยวะ งั้นรอกูแป็บนะ” มันก็ไปอาบน้ำครับ ระหว่างรอมันผมก็จัดการเก็บขวดเก็บกวาดห้องให้มัน เฮออ ไอ้เพื่อนคนนี้กูรักมึงจริงๆ ไอ้ข้าวมันโทรเข้ามาครับ
“ว่าไง ไอ้ข้าว”
“เออ พรุ่งนี้มึงมาเรียนป่าว ขาดหลายวันแล้ว เป็นไรมากป่าวะ”
“เออกูไม่แป็นไรแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไป มีงานไรป่าววะ”
“มีงานกลุ่ม มึงอยู่กลุ่มเดียวกับกู”
“เออๆ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”
“เออ” แล้วกดตัดสายไป
“ตุลย์เสร็จแล้ว จะกินไรดีวะ”
“ตามใจมึงดิ”
“อือ งั้นไปกินชาบูชิกัน อยากกิน 555”
“ตามใจ แต่ไม่ต้องเลี้ยงกูนะ”
“ไหงงั้นอ่ะ เลี้ยงเพื่อนคนเดียวทำไมจะไมได้ อะๆ อย่าปฏิเสธ กูเลี้ยงมึงเอง ไปกันเลย” เฮอ ตามใจมึงละกัน อะไรที่มึงสบายใจมึงทำไปเลย กูไม่อยากขัด แถมประหยัดเงินในกระเป๋า 555
“โป้ง มึงรักกูตั้งแต่เมื่อไหร่วะ” ผมตัดสินใจถามมัน หลังจากออกมาจากหอ
“กูไม่รู้ รู้แต่ว่ากูรักมึงไปแล้ว” เหอะๆๆ เขิล ทำไมพูดงี้วะ
“แล้วทำไมถึงรักกูอะ”
“ก็เพราะมึงน่ารักไง มึงทำให้กูมีความสุข ทำให้หัวใจกูพองโต มึงเป็นคนสำคัญในชีวิตกู มึงอย่าคิดว่ามันคือความผูกพัน กูไม่ปฏิเสธเพราะมันคือส่วนหนึ่ง แต่นี้มันคือความรัก ความรักที่กูมีให้กับมึง ตุลย์กูรักมึงนะ” เขิลครับ หน้าแดงเลย มึงพูดซะกูเป็นพระเจ้าเลย
“ขนาดนั้นเลยหรอ”
“มันวัดไม่ได้หรอกนะ แต่กูจะทำให้มึงรู้เองว่าความรักที่กูมีให้กับมึงมันมากขนาดไหน” อืมกูนับถือมึงจริงๆ โป้ง ไม่นานก็มาถึง กินครับกิน หิวจะตายอยู่แล้ว กินอย่างเดียวไม่พูดไมจาครับ ของฟรี เดี๋ยวไม่คุ้ม 55 ไม่ได้งกนะครับ แต่มันคือโอกาสที่เข้ามาในชีวิต อิอิ
“ตุลย์เดินดูไรก่อนมะ” มันถามหลังจากออกจากร้าน
“ก็ดีเหมือนกัน อยากได้กางเกงสักตัว”
“อืมได้เลย” เดินดูของสักพัก ก็จะกลับครับ
“จะให้กูส่งที่ไหน ไปหอกูหรือกลับหอมึง”
“กูขอไปนอนกับมึงนะ ชุดนิสิตก็มีเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเรียนด้วย ขาดหลายวัน”
“ได้สิ เต็มใจครับคุณผู้ชาย”
“คร้าบบบบ คนขับรถ” ผมแหย่มันกลับไป เห็นหน้ามันมีความสุข ผมก็มีความสุขครับ กลับมาถึงห้องก็อาบน้ำนอนปกติ แต่เอ๊ะไอ้ที่นอนไม่ปกตินี่มันคืออะไร คิดกันเองนะ 555 ตื่นเช้าก็กำลังจะลุกเตรียมอาบน้ำไปเรียน แต่เอ๊ะ ใครนอนกอดกูวะ ไอ้โป้งนี่เอง ไอ้นี่ลักหลับกูหรอ(กอด)
“โป้งปล่อย กูจะไปอาบน้ำ”
“กะๆ กูขอโทษ” มันตะกุกตะกักพูด
“มึงทำผิดอะไร คราวหลังอย่าลักหลับกูขอกูดีๆ” ผมพูดแค่นั้นก็ว่งเข้าห้องน้ำไปเลย อาบจนเสร็จอ้าวกูลืมเอาผ้าเช็ดตัวเข้ามา ผมเปิดประตูโผล่หัวออกไป
“โป้งหยิบผ้าเช็ดตัวให้กูหน่อย”
“เออ” สักพักมันก็เดินมา แต่ทว่ามันไม่ยอมยืนผ้าเช็ดตัวให้ผม มันดันประตูเข้ามาเลย
“เฮ้ยย!!!!มึงจะเข้ามาทำไมวะ” ผมรีบเอามือปิดไปหมด
“ขออาบน้ำด้วย เดี๋ยวไปส่ง อายหรือไงผู้ชายเหมือนกัน” มันพูดแค่นนั้นก็ถอดเสื้อผ้าออก ไม่ได้อายผมเลย ผมล่ะอายแทน
“กูอาบเสร็จแล้ว เดี๋ยวกูไปรอข้างนอกนะ” ผมตัดบทหนีออกไปข้างนอก แต่ขณะกำลังจะออก โป้งก็มากอดผมจากด้านหลัง
“ขอกอดหน่อยนะ”
“ปะๆโป้ง”
**************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
^^
-
นายเอก นี้มีเเต่ผู้ชายวิ่งเข้าหาน่าอิจฉายิ่งนัก :z1:
:L1: ให้คนเเต่งนะคะ
-
ปะป่ะโป้ง
จะทำอะไรตุลย์นะ
มานล่อแหลมมากเลยนะ
เสื้อผ้าก็ไม่ได้ใส่
อึ๋ยยยย
-
เพื่อนสนิทคิดม่ายซื่อย์ซะแร้วพี่โป้งงงง
:z6: :z6: :z6:
-
ขอตบไอ้กร่างงงงง :beat: :beat: :beat:
-
ไม่ชอบไอ่กร่าง แต่กับโป้งก้รู้สึกไม่ใช่อ่ะ เฮ้อออ น้องตุลย์จะรอดมือโป้งมั้ยน้ออออ
-
โป้ง ดีโคตรๆ แต่แบบนี้ มันบทพระรองเกาหลีหรือเปล่า :m15:
พี่กร่าง อย่าเอาแต่ใจเกินไปนัก ถนอมน้องตุลย์เค้าบ้าง :m16:
น้องตุลย์ ถึงจะเสียทีให้กับพี่กร่างไปแล้ว แต่ว่าคนเราต้องรักเดียวใจเดียวนะ
-
โป้งน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m1: :m1: :m1:
-
โป้งไหนว่าจะเป็นเหมือนเดิม
.
.
แล้วทำอะไรตุย์
-
นิยายสมัยนี้ต้องข่มขืนกันก่อนแล้วค่อยรักกันเหรอเนี่ย หรือมันเป็นที่นิยมกันแล้ว อ่านแล้วเหนื่อยใจจริงๆ ขอบายครับ
ขอโทษคนแต่งด้วยครับผมรู้สึกอย่างนี้จริงๆ
-
จัดเลยๆ
สักดอกน่าาา
-
:-[
:o8:
:impress2:
-
เอาเลยๆๆๆ เชียร์เต็มที่ 55
-
โป้งน่ารักอ่ะ ถ้าตุลไม่รักก็ไม่รู้จะพูดยังงัยแระ
เชียร์โป้งใจขาดดิ้น :กอด1: ถึงจะรู้ว่าไม่ใช่พระเอกก็เหอะนะ
-
อยากเชียร์ดป้งแต่เสียดายโชว์
55+
หนุกๆ
-
เชียร์โป้งสุดใจเลยคับ o13
-
เขิล ทะ มาย ผะ ชาย เห มือน กัล !!~
:-[ :-[ :-[
กอด กัล แบบ ไม่ ใส่ เสื้อ ผ้า อิ อิ !!!~
:haun4: :haun4: :haun4:
:L2: :L2: :L2:
-
เหอะๆๆ
โป้งจะทำอะไรตุลย์อ่า
ไมอยากคิด
อิอิ
-
น่าอิจฉาด้วยคน
-
น่าอิจฉาเจงๆวุ๊ย >_<
ขอกอดหน่อยยยย
อ๊ากกก ~~
-
เชียร์นายโป้ง
:serius2:
-
รอครับ รอ........
-
โป้งน่ารักอ่ะดูแลตุลย์ดีมากอ่ะ :m1:
อิพี่โชว์แกทำดีให้ได้เท่าโป้งนะเดียวไม่งั้นตุลย์ได้แฟนใหม่แน่ๆ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
+1เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ค่า :a2:
-
:m25: โป้งแกน่ารักมาก o13
เชียร์โป้งขาดใจ เกลียดไอ้โชว์กร่างเว้ยยยย :beat: :z6:
-
มารอด้วยอีกคน
มาต่อไวไวนะไรเตอร์
-
อ้อนเหลือเกินนะหนูโป้ง :-[
-
เดี๋ยวแวะมาลงให้นะครับ
-
หวัดดีคะ
เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากเลย
รีบมาต่อนะคะ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :3123: :3123: :3123:
-
เฮียกร่างอย่ามาทำงอน หมั่นไส้~
(เฮียแกทำไรไม่เคยดีว่างั้น ฮ่าๆๆ )
โป้ง ช้าๆ อย่าหักโหม เดี๋ยวนู๋ตุลย์เค้าจะกลัวไปซะก่อน
ว่าแต่ นู๋แอบเปลี่ยนอารมณ์เร็วนะ กินเหล้า เศร้า สลดอยู่แท้ๆ
พอนู๋ตุลย์มาแกเปลี่ยนมาดี๊ด๊าทันทีเลยนะ o13
รอซีนต่อไปอยู่นะคะ (หุหุ ) เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เชียร์โป้ง :a2:
ถึงจะรู้ว่าเป็นพระรองแต่นิสัยดีกว่าเยอะ
และไม่ชอบประเภทข่มขืนกันก่อนแล้วค่อยรักอ่ะ
ขอโทษน๊าคนแต่งที่เราคิดแบบนี้ :3123:
-
^
^
^
ไม่เป็นไรครับ ผมรับฟังทุกความคิดเห็น
แต่ใครจะไปรู้ว่าอนาคตมันเป็นอย่างไร
คอยติดตามแล้วกันนะครับ
ขอบคุณครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มาต่อให้แล้วนะครับ
ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ จะชอบหรือไม่ชอบ
แต่ก็ขอบคุณด้วยนะครับ อย่างไงคุณก็มาอ่านของผม
ผมยอมรับฟังทุความคิดเห็น
ถ้ามีไรก็แสดงความคิดเห็นได้เลยนะครับ ไม่ต้องเกรงใจ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 12 รอยรัก รอยแค้น
“ขอกอดหน่อยนะ”
“ปะๆโป้ง” ทำไมมึงทำงี้วะ
“โป้งปล่อย”’ผมพูดเสียงแข็ง
“ทำไมละ”
“มันต้องไม่ใช่อย่างนี้” โป้งกอดผมแน่นกว่าเดิม แล้วซบลงทที่ไหนผม
“กูขอโทษ” แล้วมันก็ปล่อยผมครับ แล้วเดินออกจากห้องน้ำไปเลย ผมรีบเอาผ้ามาพันตัวแล้วเดินตามออกไป
“โป้ง กูไมได้โกรธอะไรมึงหรอกนะ แต่เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ ทำแบบนี้มันไม่ถูก”
“อือ กูเข้าใจมึง แต่กูขอโทษจริงๆนะ กูจะไม่ทำอีก”
“อืม งั้นไปอาบน้ำไปจะไปส่งกูไม่ใช่หรอ” ง้อมันหน่อย สรุปกูผิด มันก็พยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเลย สักพักมันก็ไปส่งผมไปมหาวิทยาลัย ผมโทรหาไอ้คิวครับ
“ไอ้คิวอยู่ไหนวะ เรียนห้องไหน”
“ตอนนี้กูอยู่ที่ซุ้ม ไอ้ข้าว ไอ้พจน์ด้วยมานี่ก่อนแล้วค่อยขึ้นเรียนพร้อมกัน”
“เออ เดี๋ยวกูเดินไป” ผมกดตัดสายไป
“โป้งขับรถดีดีนะ” แล้วเปิดประตูลง
“เออเดี๋ยวตุลย์ตอนเย็นให้มารับไหม”
“ไงแล้วเดี๋ยวกูโทรหา” แล้วปิดประตูเดินไปหาพวกไอ้คิวที่ซุ้มเลย
“ไงไอ้ตุลย์ หายไปหลายวัน ไปไหนมาวะ” ผมเดินไปถึงไอ้คิดวก็ทักผม
“ไม่สบายนิดหน่อยอ่ะ” นิดเดียวเอง นอนโรงพยาบาลตั้งคืนนึง นอนซมอีกคืนนึง เพราะมึงคนเดียวไอ้กร่าง
“จริงหรอ แล้วทำไมคอเป็นรอยอ่ะ” ไอ้ข้าวถามตามองที่คอผม ผมรีบเอาคอเสื้อมาปิด
“ออ มดกัดอะ” ผมตอบอย่างอายๆ
“มดกัดหรือไปติดหญิงที่ไหนมาวะ” ไอ้คิวเสริม
“หญิงเหญิงที่ไหนกันวะ แล้วนี่จะขึ้นเรียนได้ยัง” ผมรีบเปลี่ยนประเด็น กูอยู่กับผู้ชายต่างหาก
“แหมๆ ขาดเรียนหลายวันขยันเรียนแฮะ ไป๊” ไอ้พจน์ยังแซวไม่เลิก แล้วพวกผมก็ขึ้นเรียนกัน แล้วตกลงกันว่าตอนเย็นจะไปช่วยทำรายงานกลุ่มกันที่หอไอ้ข้าว จนเวลาเลิกเรียน
“เฮ้ย ไอ้ตุลย์กูถามมึงจริงๆ มึงมีเมียแล้วหรอวะ” ไอ้พจน์ถามผม ไอ้คิวกับไอ้ข้าวก็มองผมอย่างรอคำตอบ ผมสะอึกเลยครับ
“เฮ้ย!! พวกมึงคิดไรกันว่ะเนี้ยะ” ผมไม่ได้พูดอะไรต่อเดินหนีเลยครับ มันเดินตามมาแต่ไม่ได้ถามอะไรต่อ
“แล้วจะไปหอไอ้ข้าวเลยป่ะ”ผมถามพวกมัน
“ไปดิ ไปหาข้าวแถวหอมัน อร่อยดี” ไอ้พจน์บอก
“เออ วันก่อนมึงอยู่กับพี่โชว์ได้ไงวะ ที่เค้าโทรมาบอกกูว่ามึงจะไม่มาเรียนอ่า” ไอ้ข้าวถาม ไอ้นี่ก็ช่างถามนะ กูยิ่งพยายามลืมๆ
“ออ บ้านเค้าใกล้ห้องกูไง แล้ววันนั้นเค้าก็มาหาที่ห้องชวนเข้ามอพร้อมกันแต่กูไม่สบายไง เค้าเลยโทรบอกให้” ผมพยายามบอกเหตุผลให้ดูดีที่สุด
“อือ แล้ววันนี้ได้มาพร้อมเค้าป่ะ” ไอ้ข้าวยังถามไม่เลิก
“เหอะ ไม่ได้มา กูไปนอนห้องเพื่อนกู”
“เออ พรุ่งนี้วันเสาร์ มึงไปไหนกันป่าววะ” ไอ้คิวถาม เดินจะไปถึงหน้ามอต้องผ่านคณะวิศวะ ก็เจอพี่กายครับ
“อ้าวน้องๆ จะไปไหนกันครับ”
“อ่อ ไปหาข้าวกินหน้ามอ แล้วก็จะไปทำรายงานกันที่หอไอ้ข้าวอะพี่” ไอ้พจน์ตอบ
“พี่กำลังหิวพอดี ไปกินด้วยได้ม่ะ”
“ได้สิครับ” ผมตอบ
“เฮ้ย!! ไอ้เจ๋งทางนี้” ผมมองเห็นไอ้เจ๋งเดินมาพอดี
“มึงจะไปไหนวะ” ไอ้เจ๋งถาม
“ไปกินข้าวหน้ามอ”
“อ้าวพี่กายหวัดดี พี่ไปกับเค้าด้วยหรอ” มันทักพี่มันครับ
“เออ ผ่านมาเจอพวกน้องตุลย์เดินมาพอดี เลยขอน้องๆเค้าไปด้วย”
“อืม งั้นปะผมไปด้วย” ไอ้เจ๋งชวนพวกผมเดินไปเลย พวกเราเดินมากินร้านอาหารตามสั่งตรงข้ามมอ สั่งมาหลายอย่าง
“เดี๋ยววันนี้พี่เลี้ยงเอง”
“ไม่เป็นไรพี่ หารๆกันพี่” ผมตอบอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรพี่เลี้ยงเอง”
“เนื่องในโอกาสไรพี่” ไอ้คิวถาม
“โอกาสบังเอิญมาพบกันไง 55” พี่กายตอบขำๆ
“งั้นก็ตามสบายครับ อิอิ ของฟรี ใครจะกล้าปฏิเสธ” กินไปสักพัก เสียงโทรศัพท์พี่กายก็เข้ามา
“ว่าไงไอ้โชว์” ฮะ เมื่อกี่กูได้ยินว่าใครโทรมาวะ โชว์ ใช่มันจริงๆด้วย ผมเงี่ยหูแอบฟังครับ (อย่าทำนะครับ มันเป็นมารยาทที่ไม่ดี)
“อ่อ กูกินข้าวอยู่กับไอ้เจ๋ง พวกน้องตุลย์อยู่หน้ามอ” อย่าบอกนะว่ามันจะมา
“อือ กินอยู่ถึงแล้วโทรมาละกัน” แล้วพี่กายก็วางสายไป มันจะมาจริงๆหรอวะ ช่างมันอย่าได้แคร์ สักพักมันก็เดินเข้ามา
“หวัดดีพี่โชว์” พวกผมยกมือสวัสดี ยกเว้นผม ใครจะไหว้มึงให้เสียมือ มันชายตามามองผมนิดนึงแล้วหันไปไม่สนใจ กินกันไปสักพักพวกผมก็ต้องขอตัวเพราะจะรีบไปทำรายงาน
“พี่กายขอบคุณครับสำหรับมื้อนี้” แล้วก็แยกย้ายกันไปด้วยดี ไม่มีอะไรเกิดขึ้น อยากให้เกิดรึไงไอ้ตุลย์ ผมก็เข้าไปทำรายงานกันที่หอไอ้ข้าวครับครับ ประมาณสองทุ่มก็มีสายเข้ามา เบอร์ใครวะ
“ฮัลโล สวัสดีครับ” ผมรับสาย
“จะให้ไปรับกี่โมง” เสียงไอ้กร่างนี่หว่า เบอร์ใครวะ
“ไม่ต้องกูกลับของกูเอง เออมีสายเข้าแค่นี้แหละ” ผมกดวางแล้วรับอีกสาย
“ ไงโป้ง”
“อยู่ไหน ให้ไปรับม่ะ”
“อยู่หอเพื่อนอ่ะ มารับหน่อยดิ” ไม่อยากกลับห้องตัวเองครับ
“อืมเดี๋ยวเราไปรับอยู่ตรงไหนล่ะ”
“หน้ามอ ซอยคุณหญิงอ่ะ แต่สามทุ่มค่อยออกมานะ แล้วเดี๋ยวเราโทรหาอีกที”
“คร้าบ คุณผู้ชายแล้วเจอกัน” แล้วก็วางสายกันไป
ไอ้พจน์ ไอ้คิวมึงจะกลับกี่โมง กลับยังไงวะ”
“ออพี่กูมารับ ไอ้คิวก็กลับพร้อมกูเลย เดี๋ยวก็มาแระ มึงอ่ะ”
“เพื่อนกูมารับ”
“เพื่อนหร๋อ” ไอ้ข้าวถามผมเสียงสูง
“เออ เพื่อน” ผมตอบจริงจัง มันก็ไม่ถามอะไรต่อ ทำรายงานกันไปจนเสร็จก็เกือบสามทุ่ม ไอ้คิวกับไอ้พจน์ก็กลับไปแล้ว โป้งก็ยังไม่มาถึง ไม่เป็นไรบอกให้มันออกมาตอนสามทุ่มขี้เกียจเร่งมัน
“ตุลย์กูถามมึงจริงๆ นะมึงมีไรกับพี่โชว์ป่าววะ กูเห็นมึงไม่คุย ไม่ทักเค้าเลย แล้วก็มองกันแปลกๆ”
“ไม่มีไรหรอกเว้ย ก็แค่พี่บ้านข้างห้อง”
“มึงแน่ใจนะ ตุลย์ถึงกูจะเพิ่งเป็นเพื่อนมึงนะเว้ย แต่มึงมีไรก็ปรึกษากูได้นะเว้ย”
“อืม ไม่มีอะไรจริงๆ ถ้ามีไรกูจะบอกมึงนะข้าว ขอบใจว่ะ”
“เออ” สักพักไอ้โป้งก็มารับผมครับ
“ไงคุณชาย มารับแล้วครับกินไรยัง”
“กินแล้วเมื่อเย็น”
“แต่กูหิวอะไปหาไรกินเป็นเพื่อนกูหน่อยนะ”
“อืม ตามใจดิ” มันพาผมมากินข้าวแถวหอมัน กินเสร็จก็กลับหอกันครับ
“ตุลย์มึงย้ายมาอยู่กับกูเลยมั้ย จะได้อยู่ด้วยกัน”
“เอาไว้ก่อนดีกว่า เอ่อจันทร์นี้มึงเปิดเทอมแล้วดิ กูจะได้กลับห้อง”
“ไม่เป็นไรกูเลยไปส่งได้”
“ห่า มึงจะวนไปทำไม”
“หน่าเรื่องของกู กูจะทำเพื่อมึงเท่านั้นพอ”
“งั้นตามใจมึง อย่ามาบ่นกูละกัน”
“เออ” มันพูดพร้อมเดินเข้ามาหาผม แล้วก้มลงมาหาผมที่นั่งอยู่บนเตียง
******************************************************
To be ContinuE
-
ไอ้กร่างนี้ไม่เลิกราจิงๆเลยนะคะ
แร้วป้องเดินมาทำไมอะ เอ๊ะๆ o18
มาต่อแร้วดีจัยๆๆๆ อิอิ
-
น้องโป้งน่ารัก เชียร์น้องโป้งงงงง~
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
มาต่อแล้ว ร้ากกกกกกกกกไรเตอร์ หุหุ
โป้งจ๋า จะแมนไปถึงน๋ายยย แต่แปลกนะโชว์กินข้าวกะตุลแต่ไม่มีเรื่องกัน เหอๆๆๆ
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ
-
:m12: พี่โชว์ สู้ๆนะคะ
เอาใจช่วย ยังไงตุลย์ก็เป็นของเราแล้ว :laugh:
-
ยังตามเชียร์น้องโป้งอยู่ อิอิอิ o13 o13 o13
-
โป้งเรายังอยู่ข้างโป้งนะ
ไอ้พี่โชว์อ่ะปล่อยๆมันไป
-
โป้งจะทำอะไรตุลย์นะ
อย่านะไหนบอกจะไม่ทำแล้วไง
-
ตุลย์จะเป็นยังไงต่อไปน้า
เอาใจช่วยนะ
-
เชียร์โป้งละกันเนอะ สู้ๆ อยากเห็นแนวใหม่ๆพระเอกที่ทุ่มเทจนได้มามั่ง :z1:
-
เชียร์โป้งละกันเนอะ สู้ๆ อยากเห็นแนวใหม่ๆพระเอกที่ทุ่มเทจนได้มามั่ง :z1:
เห็นด้วย ๆ :m4:เชียร์โป้งด้วยคน
-
ยิ่งอ่านยิ่งอิน ตอนนี้มีซอยหอเราด้วยก๊ากกก
จะเป็นไงต่อนะ ตุลย์ โชว์ อิอิ
-
ตุลย์ นี่เสน่ห์แรงใช่ย่อย
เชียร์ไม่ถูกเลยแหะ ใจหนึ่งอยากเชียร์โป้ง แต่อีกใจเริ่มสงสารพี่กร่าง เลือกไม่ถูกเลยแหะ :pig4:
-
ขอสวนกระแส เชียร์โชว์ :laugh:
สู้ๆนะ :z2: :z2: :z2:
-
ความจริงโชว์ก็ดูจะรักตุลย์จิงจังอยู่นะ เชียร์ใครดี ไม่อยากให้ใครเสียใจเลยอะไรเตอร์
: 222222:
แต่ยิ่งอ่านยิ่งสนุก อ่านไปก็เห็นภาพตอนที่เรียนก็เดินออกมาแบบนี้เหมือนกัน เฮ้อ!!
ชอบมากเลยเรื่องนี้ :L2:
-
รู้สึกสงสารอิตาโชว์กร่างนิดนึง
แต่ดีแร่ะตุลย์น้อยอย่าไปสนมัน
ดัดนิสัย :laugh:
เอาใจช่วยโป้งนะ แต่ก็อยากให้อิตาโชว์นั่นดูแลตุลย์ดีๆ :เฮ้อ:
-
มีแต่คนรุมรักน่าอิจฉา
-
^^
-
สนุกๆๆๆ
มาต่อไวไวนะ
-
เอาจริง
สักที
เถอะโป้ง
-
พี่เชียร์โชว์ค่ะ
o18
เพราะพี่............ชอบคนเลว
o13
-
ชอบคนเลว !
เชียร์โชว์
-
มาต่อได้แล้วคร๊าบ
อยากอ่านๆ
-
หนุกดี
หลังจากไม่ได้อ่านหลายวัน
ไล่ทันแระ
รีบๆๆๆมาต่อนะคับ
:really2: :really2: :really2:
-
ชวนติดตามดีมาก +1 จัดไปคะ อีป้าแก่ๆ จะรออ่านต่ออีกนะเจ้าคะ
-
เดี๋ยวมาลงให้นะ
รอสักครู่
-
มาปูเสื่อรออ่านจ้ะ
ตุลย์จ้ะ งานนี้ ขอเชียร์ พี่กร่างนะ ลังเลอยู่นาน :laugh:
-
มาแล้วครับ
พิมพ์เสร็จสดๆ ร้อนๆ
ไปอ่านกันเลยครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 13 แค่เที่ยวกัน หรือ วันออกเดท
“งั้นตามใจมึง อย่ามันบ่นกูละกัน”
“เออ” มันพูดพร้อมเดินเข้ามาหาผม แล้วก้มลงมาหาผมที่นั่งอยู่บนเตียง แล้วกระซิบลงที่หูผมเบาๆว่า
“ที่รัก ไปอาบน้ำได้แล้ว” ผมละหน้าแดงเลยครับ รีบหยิบผ้าขนหนูวิ่งเข้าห้องน้ำเลย คราวนี้ลืมไม่ได้ครับ เดี๋ยวไม่ปลอดภัย อาบน้ำเสร็จก็เข้านอนกันครับ
“ผ้าปูที่ให้ไปวันนั้นปูหรือยัง” มันถามผมหลังจากเข้านอน
“ยังเลย ไม่มีเวลาเลย”
“กูถามหน่อยเหอะแค่ผ้าปูที่นอนมันไม่มีเวลาเปลี่ยนเลยหรอวะ กูก็แค่อยากให้เรามีเหมือนกัน”
“มันไม่ใช่อย่างนั้น เดี๋ยวกูกลับไปปูเลยก็ได้” ผมทำท่าจะลุกออกไป แต่ก็โดนมันกอดเอาไว้ก่อน
“ขอกอดหน่อยนะ” ผมไม่ได้ห้ามอะไร อยากกอดก็กอดไป
“ตุลย์กูจะทำอย่างไงให้มึงรักกูวะ” มันถามผมเสียงเรียบ
“มึงยังไม่เลิกหวังในตัวกูอีกหรอวะ”
“ไม่อะ กูบอกแล้วว่าคนที่กูจะรักและเลือกเป็นชีวิตคู่ไปจนตายคือมึงคนเดียวเท่านั้น”
“ทำไมๆ ต้องเป็นกู แล้วถ้ามึงไม่มีวันนั้นละ”
“ยังไม่ทันถึงวันนั้นเลย มึงก็ปฏิเสธกูแล้วหรอ”
“ป่าวกูไม่ได้ปฏิเสธ แต่กูแค่ไม่แน่ใจว่ากูจะรักมึงได้หรือป่าว กูขอเวลาหน่อยนะ”
“กูจะรอนะ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนกูก็จะรอมึงนะตุลย์ แต่ว่าตอนนี้กูขอแค่มึงอยู่ในอ้อมกอดกูก็พอ” ผมนอนให้มันกอดจนถึงเช้า ผมรู้สึกว่ามีใครมองผมอยู่ ผมลืมตาขึ้นมา
“ตื่นแล้วหรอ” มันก้มลงมาหอมหน้าผากผม ไอ้นี้ลามปามเดี๋ยวปั๊ด
“เฮ้ย ทำไรเนี้ยะ” ผมพูดแต่ก็ไม่ได้ผลักดัน
“ขอหอมหน่อยนะ” หอมแล้วค่อยมาขอนี่นะ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร จนมันค่อยๆ เลื่อนปากลงมาเรื่อยๆ มาประกบที่ปากผม ผมไม่ทันตั้งตัวปากผมก็โดนไอ้โป้งครอบครองไปแล้ว มันค่อยๆ แหย่ลิ้นเข้ามาในปากผม มือก็ลูบไปตามแผ่นหลังผม ด้วยความเคลิ้มผมก้เปิดปากออก ไอ้โป้งได้ทีเอาลิ้นเข้ามาตวัดลิ้นผม ผมพยายามเอามือดันหน้าอกขืนๆ
“อ๊า..” ผมรีบหายใจเอาอากาศเข้าไป เมื่อไอ้โป้งปล่อยปากผมเป็นอิสระ
“ขอจูบหน่อยนะ” อีกแระขอหลังจากทำเสร็จนี้นะ
“โป้ง” ผมพูดแล้วมองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจ
“กูขอโทษแต่กูทำไปเพราะความรักมึง” ก็คงจริงเพราะมันเป็นจูบที่นุ่มนวล ต่างจากจูบของไอ้กร่.. ผมรีบส่ายหัวไล่ความคิดไม่ให้คิดถึงมัน
“อือ ไม่เป็นไร กูเข้าใจ” ผมเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายครับ แล้วยิ่งมันเป็นเพื่อนที่ผมรักมากด้วย ผมเลยไม่มัน แล้วก็รู้จุดประสงค์ในการกระทำของมัน แล้วผมก็ลุกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำ แล้วจับที่ปากของตัวเอง ทำไมๆ กูถึงหวั่นไหวกับจูบของมึง หรือว่ากูมีความรู้สึกดีๆ กับเหมือนที่มึงมีให้กูไอ้โป้ง ผมอาบน้ำเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำ
“เอ่อตุลย์ วันนี้วันเสาร์ไปไหนกันดีว่ะ”
“ไปไหนก็ได้ แต่มึงไปอาบน้ำก่อนเหอะปากเหม็น” ผมอดแซวมันไม่ได้ มันยิ้มๆ แล้วเดินหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป ก่อนเข้ายังมีหน้ามาส่งจูบให้ผมอีกนะ ไอ้โป้ง มึงนี้เป็นเอามาก น่ารักนะมึง 555
“ตุลย์กูอยากไปสวนสนุกอะ อยากปลดปล่อย ไม่ได้ไปมานานแระ”
“อืมไปดิ” ผมนี้นิสัยเสียเน๊อะ ใครชวนไปไหนก็ไป
“ชวนเพื่อนไปได้ป่ะ” ผมถามมันอยากชวนพวกไอ้ข้าวไปด้วย
“ได้ดิ ตามใจตุลย์เลย” ผมเลยโทรถามพวกไอ้ข้าวครับ
“ไอ้ข้าวอยู่ไหนวะ กูจะชวนไปเที่ยว”
“เอ่อ กูไม่ว่างกูจะไปเที่ยวกับเพื่อนกู”
“เออ งั้นไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าละกัน” ผมวางสายแล้วโทรหาไอ้พจน์ กับ ไอ้คิว มันก็บอกไม่ว่าง ไอ้พจน์ต้องช่วยงานที่บ้าน ไอ้คิวไปต่างจังหวัดกับครอบครัว ไม่มีใครว่างไปกะกูเลย ไปสองคนก็ได้วะ เหมือนออกเดทเลยวะ เหอะๆ กูก็เที่ยวกับคนสองคนออกไป คิดอะไรวะ
“ตกลงไงตุลย์”
“ไม่มีใครว่าเลย ไปกันสองคนก็ได้”
“อืม งั้นไปดิ” ผมออกจากหอกันประมาณ 9 โมง มาถึงก็ประมาณ 10 โมงกว่า หาอะไรกินก่อนแล้วค่อยไปเล่น
“เออตุลย์เล่นไรก่อนดี ไวกิ้งมั้ย” มันชวนผมหลังจากกิน KFC กันเสร็จ
“เหอะๆ ไม่เล่นได้ม่ะ” ผมหัวเราะหน้าเหรอหรอ ไม่ได้กลัวนะครับ แค่เกรงใจไวกิ้งครับ
“น่าเล่นเป็นเพื่อนกูนะ” พูดเสร็จมันก็ จูงมือผมขึ้นไวกิ้งไปเลยครับ
“เฮ้ย ไม่เอากูไม่เล่น” ลงไม่ได้แล้วครับ มันพาผมมานั่งหัวเลยครับ คิวแล้วเสียวกูจะรอดมั๊ยเนี๊ยะ พระพุทธเจ้าช่วยลูกด้วย แล้วเครื่องก็เดินครับ ผมจะตายเอาให้ได้ เอาหน้าซบไหล่ไอ้โป้งเลยครับ ไม่กล้ามองครับ เกรงใจไวกิ้งครับ 55 เล่นเสร็จลงมาขาสั่นเลยครับ
“ไงมึง กลัวหรือไง” มันถามผม
“ใครกลัว เอาอีกสักสิบรอบก็ยังไหว” แหนะยังปากเก่งอีก เดี๋ยวมันเอาจริงๆมึงกล้าหรอไอ้ตุลย์
“มึงไม่กลัวเลยไอ้ตุลย์ ดูไหล่กูดิเสื้อยับหมดแระ” ผมไม่กล้าพูดอะไรต่อครับ กลัวเสียฟอร์ม แล้วเราก็เล่นไปเรื่อยๆ จนบ่ายๆ ก็พักมานั่งกระเช้าไฟฟ้า บอกไอ้โป้งว่าจะไม่ขึ้นมันก็ลากขึ้นมาจนได้ มันมีสองฝั่งครับ แต่ผมเลือกที่จะนั่งฝั่งเดียวกับมัน ไม่เคยกลัวอยู่แล้ว อิอิ เอ๊ะแต่นั่นใครว่ะ คล้ายๆๆ เฮ้ย ไอ้ข้าว มากับใครคุ้นๆ นั่งสวนไปเมื่อกี้ ผมรีบโทรหามันเลยครับ
“เฮ้ยไอ้ข้าวมึงอยู่ไหนวะ”
“เออถึงว่ากูเห็นมึง เพราะกูก็อยู่ที่นี้เหมือนกัน แต่เอ๊ะมึงมากับใครว่ะคุ้นๆ”
“เออไงไว้เจอกัน” ผมเลือกที่จะลงแล้วเดินกลับไปครับ ไม่เอาอะนั่งมารอบเดียวก็ช้าจะตายอยู่แล้ว เดินเร็วกว่าอีก ไม่รู้จะช้าไปถึงไหน ผมรีบเดินไปฝั่งโน้น ก็เห็นไอ้ข้าวกำลังเดินอยู่กับแต่เอ๊ะ
“ไอ้เจ๋ง มึงมาด้วยกันได้ไงวะ” ผมถามมองหน้ามันสองคนอย่าง งงๆ
“ออ พอดีอยากมาเลยไปชวนมันอ่ะ” มันตอบอย่างตะกุกตะกัก
“แล้วไมไม่ชวนกู”
“เออน่า หอมันอยู่ใกล้กูขี้เกียจรบกวนมึง แล้วมึงมากับไอ้โป้งได้ไง” สาสส ทำมาย้อนถามกู
“มันชวนกูมา”
“ก็เหมือนกันแหละ ไม่ชวนกู” แหมไอ้นี้ทำมาย้อน
“ เอ่อข้าว นี้โป้งเพื่อนกู” ผมไม่ลืมแนะนำไอ้โป้งให้ข้าวรู้จัก
“อือ หวัดดี” มันสองคนก็ทักทายกัน
“เออ นี่มาไงกันอ่ะ” ไอ้โป้งถามไอ้เจ๋ง
“กูนั่งรถตู้กันมา ขี้เกียจขับรถ”
“เออ งั้นกลับพร้อมกูก็ได้กูเอารถมา”
“เออ เอาตามนั้นแต่ตอนนี้ไปหาไรกินก่อนดีกว่ากูหิว” แล้วพวกผมก็เดินไปหาอะไรกินด้วย ความสับสนว่าไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋งมาด้วยกันได้ไง เสร็จสรรพก็กลับกันระหว่างทางก็อดสงสัยไม่ได้
“ไอ้ข้าวมึงมีไรจะบอกูป่าว”
“ไม่มีอะ ไว้ค่อยคุยกันนะ”
“เออ” ผมก็ไม่อยากถามมันให้อึดอัดใจ จังหวะนั้นโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ไอ้กร่างครับไอ้กร่างโทรมา ผมตัดสินใจไม่รับ มันโทรเข้ามาซ้ำแล้วซ้ำอีก
“เฮ้ย ไอ้ตุลย์มึงจะปล่อยให้ดังอีกนานมั้ยวะทำไมไม่รับสักที” ไอ้เจ๋งถาม มันคงรำคาญครับ
“กูไม่อยากรับ” แล้วสายก็เงียบไป แต่มีข้อความเข้ามาแทน
“ทำไมมึงไม่รับสายกู เดี๋ยวเย็นนี้กูขึ้นไปหาที่ห้องนะ” เฮ้ย!! มึงจะมาทำไม กูไม่อยู่ให้มึงเจอหรอก
“ไปหาก็ไม่เจอ เชิญตามสบาย” ผมส่งกลับไป
“เดี๋ยวจะเกิดอะไรก็รู้เอง ถ้าไม่เจอ” มันส่งกลับมาครับ เอาไงดีวะ ให้ตายกูก็ไม่ไปเจอมึงไอ้กร่าง
*************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
ตุลย์จะมีความสุขสักหน่อย
ก็ดันมีมารตามมาจนได้ :m16:
-
พี่โชว์สู้ๆ ทำคะแนนหน่อยเพ่ ตุลย์มันจะมีใจให้โป้งแล้วนา :เฮ้อ:
ทำดีให้เค้าเห็นหน่อยดิเพ่ :กอด1:
-
:z13: ก่อนไปนอน
-
พี่กร่าง พาไปอยู่บ้านเลยพี่ จะได้ไม่กล้าหนีไปไหน
ส่วนโป้ง ทำไมน่ารัก แสนดีแบบนี้ น่าจะได้เป็นแฟนกับตุลย์นานแล้ว ไม่น่าช้าไปเลย เสียดายจัง :m15:
-
เอาแล้วตุลย์งานเข้า
แล้วจะกลับไปไหมอ่ะ
พี่โชว์เขาคิดถึงอิอิ
-
^^
-
ทำงัยดีเนี้ย พี่กร่างจะสู้โป้งได้เปล่าน้อ
-
โป้งเนี่ยก็น่ารักดีนะ
-
ไอ้กร่างไม่ไหวเร้ยยยย ไม่รุ้จักอ่อนโยนซะบ้าง แข็งกระด้างจิงๆ เด๋วโ้ป้งแย่งไปกินไม่รู้น้ะ o16
-
เข้ามาเชียร์น้องโป้งอีกเช่นเคย ปล่อยให้ไอ้โชว์กร่างมันบ้าไปคนเดียว ฮ่าๆๆๆ o13 o13 o13
-
มาต่อเร็วๆนะครับ ค้าง
ไอ้กร่างจะมาหาตุลย์ทำไม
ตุลย์อย่าไปน่ะ
-
ไปนอนแร้วนะทุกๆคน
พรุ่งนี้ไปเรียน เบื่อๆๆ
แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เรียนเสร็จกลับมาจะมาต่อให้
ขี้เกียจเรียนอ่า
ฝันดีนะครับทุกคน
-
อยากลุ้นต่อจะเกิดไรขึ้น
รอรอรอรอรอรอรอ
-
o13 เชียร์นายโป้ง
+1
-
o13
-
เฮียกร่างงงงง ให้โป้งเค้ามีความสุขมั่งไม่ได้ไง๊ แอบเคืองๆ
โป้ง!!! สู้ๆนะ เอาชนะใจตุลย์ให้ได้ :a2:
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เชียรมาเชียร์จ้า
-
อย่า ไป ยอม ดิ ตุลย์ !!~ :z2:
ไอ้ กร่าง ก้อ ใช้ มุก นี้ ตลอด อ่ะ อย่า ไป เชื่อ มาน น น !!~ :m31:
อยู่กะ โป้ง เปน ของ โป้ง เถอะ นะ !!~ :monkeysad:
เอ่อ เปง แฟน กะ โป้ง นะ !!~ :3123:
-
บังเกิดคู่วายอิกคู่แร้วซิ ฮ่าๆๆๆ
เจ๋งกะข้าว^^
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เอ๋มีซอยคุณหญิงด้วย
เหมือนที่มหาลัยที่ผมเรียนอยู่เลยครับ
ชื่อซอยคุณหญิง......ครับ
-
ไอคุณกร่างมามุกเดิมอีกแล้ว :m31:
-
โป้งสู้ๆ เราอยู่ข้างโป้ง
ไอ้กร่างปล่อยมันไปกับสายลมเหอะ เอิ้กๆ
-
จะเกิดไรขึ้นง่ะ
อยากรู้ๆๆๆ
เจ๋งกะโป้งแอบไปเดทกันแน่ๆๆๆๆ
เชียร์โป้งๆๆๆ
-
พี่เชียร์กร่างคะ
เฮียกร่างที่หนึ่งเลย
o13 o13
รอตอนต่อไปอยู่คะ
รีบมาต่อเร็วเด้อคะ
:call: :call:
-
เย้ๆๆๆๆ
หนุกมากๆๆ
มาต่อไวไวนะ
-
มาต่อให้แล้วครับ
ไปอ่านต่อเลย
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 14 เผลอตัว เผลอใจ เผลอไป เพราะ...
“เดี๋ยวจะเกิดอะไรก็รู้เอง ถ้าไม่เจอ” มันส่งกลับมาครับ เอาไงดีวะ ให้ตายกูก็ไม่ไปเจอมึงไอ้กร่าง ไอ้กร่างเอ้ย มึงนี่ตามจองล้างจองผลาญกูไม่เลิกนะ ผมตัดสินใจโทรกลับไปหามัน
“มึงมีอะไรว่ามาในโทรศัพท์นี่แหละ” ผมพูดไปเมื่อมันรับสาย
“ไม่ กูต้องเจอมึงที่ห้อง” ไอ้ดื้อเอ้ย ทำไม่กูต้องไปเจอมึงว่ะ
“ไม่ไป กูไม่ว่าง พูดให้มันรู้เรื่องบ้างดิ” ทำตัวเป็นเด็กร้องจะเอาของเล่น
“งั้นมึงอยู่ไหน กูไปหามึงก็ได้” ไม่เลิกครับ มันยังบ้าไม่เลิก
“กูอยู่ต่างจังหวัด กลับพรุ่งนี้” คนในรถหันมามองผม คงจะว่าไอ้ห่านี้โกหกหน้าด้านๆ โดยเฉพาะไอ้ข้าวมองผมอย่างสงสัย
“อยู่จังหวัดไหนเดี๋ยวกูไปหา” มันตื้อไม่เลิก ไอ้เชี่ยเอ้ย
“ไม่ต้อง เอางี้ วันจันทร์เจอกันที่มหาลัย เดี๋ยวกูไปหา” โอ้โห กูลงทุนเนอะจะไปหามันเชียว กูก็โกหกไปงั้นแหละ (ไม่ดีนะครับ การโกหกผิดศีลข้อ มุสาวาทา) ผมยื่นข้อเสนอรำคาญครับ แล้วกดตัดสายไปเลย มันก็ไม่ได้โทรหรือส่งข้อความกลับมาเลย พวกผมก็ตกลงจะแวะหาอะไรกันกินก่อนกลับหอ
“จะกินอะไรกันดีวะ” ไอ้โป้งถามขึ้นมา
“กินอะไรก็ได้ตามใจคนเลี้ยง” ไอ้เจ๋งพูด
“สาสส ใครบอกว่ากูจะเลี้ยง”
“ไอ้โป้งมึงแมร่งโคตรหล่อเลยใครได้ไปหลงตาย”
“หรอ กูก็รอให้เค้าหลงอยู่เนี้ยะ” มันพูดพร้อมเหลือบสายตามองผม ที่นั่งเบาะข้างๆ
“ใครวะ ขนาดนั้นเลยหรอ”
“ก็ได้กูเลี้ยงก็ได้ เห็นพูดดีนะเนี้ยะ” ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยนะโป้ง แล้วก็แวะกินข้าวกัน จนประมาณสองทุ่ม พวกเราก็กลับกัน แล้วแยกย้ายส่งตามหอ ก่อนแยกผมบอกกับไอ้ข้าวว่า
“เรายังมีเรื่องต้องคุยกันนะ” มันหน้าเสีย แล้วผมก็ปิดประตูรถแล้วไอ้โป้งก็ขับออกมาเลยครับ กลับถึงหอก็เหนื่อยมากครับ อาบน้ำเข้านอนเลยทีเดียวเหนื่อยมาก
“สนุกมั้ย” มันถามผมเมื่อปิดไฟเข้านอนเรียบร้อยแล้ว
“ก็สนุกดี” ผมตอบไปตามความรู้สึก
“ไว้คราวหน้าเราไปเที่ยวกันสองคนอีกนะ”
“อืม”
“ขอกอดหน่อยนะ” ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร จนหลับไป ผ่านไปอีกวันครับ ตื่นมาก็สิบเอ็ดโมงแล้ว แต่เอ๊ะอะไรมาทิ่มต้นขากูว่ะ
“โป้ง” ผมเรียกและสะกิดมันที่กอดผมอยู่เบาๆ มันค่อยลืมตาขึ้นมาแล้วมองหน้าผม
“ตื่นแล้วหรอ” มันถามผม สาสส ถามโง่ๆ เห็นอยู่
“มันทิ่มขากู” ไอ้โป้งทำหน้า งง
“ของมึงอ่ะ” ผมเอาขากระทุ้งเบาๆ มันหน้าแดงคงเขิล แต่มันก็ไม่ยอมปล่อยผมอยู่ดี
“มันคงตื่นมารับมึงมั้ง” คิดไรมึงเนี้ยะ
“ทะลึง ไอ้โป้งปล่อยกูจะไปเข้าห้องน้ำ”
“ตุลย์กู ขอดิ” ไอ้หน้าด้าน กลางวันแสกๆ
“ไอ้บ้....” ผมพูดออกไปไม่ทันจบคำ ปากผมก็ไร้อิสระด้วยปากของมัน มันประกบปากผมอย่างรวดเร็ว ไอ้เชี่ยกูยังไม่อนุญาตเลย มันเป็นจูบที่นุ่มนวล ขณะที่ปากของมันทำหน้าที่อย่างเชี่ยวชาญมือของมันก็ลูบไล้ผมไปทั่วร่างกาย ผมรู้สึกดีมากครับ มันเป็นสัมผัสที่อบอุ่น จากคนที่ผมรู้สึกดีด้วย สักพักมือมันก็ล้วงเข้ามาในกางเกงผม ผมตาโตเลยครับตกใจ แต่ปากก็ไร้อิสระที่จะร้องห้าม ผมพยายามเบี่ยงตัวหลบ แต่ก็ไร้ผล เพราะมือของมันได้ครอบครองส่วนนั้นของผมไว้แล้ว มันลูบๆคลำๆ ในที่ปากของมันยังทำงานไม่หยุด ผมแทบขาดอากาศหายใจ คนอะไรก็ไม่รู้จูบเก่งเป็นบ้า ไอ้ตุลย์น้อยของผมมันก็ไม่รักดี สู้มือของไอ้โป้งอย่างเอาเป็นเอาตาย ไอ้โป้งค่อยๆ ดึงกางเกงของผมจนหลุดออกไป จนผมไม่เหลือท่อนล่างแล้ว อายจัง อิอิ สักพักมันก็ปลดกระดุมผม แล้วเสื้อผมก็หลุดออก ไอ้โป้งมันเก่งจังวะเหมือนเล่นมายากล แป็บเดียวเสกให้เสื้อผ้าผมหายไปจนไม่เหลือสักชิ้น มันละปากออกจากผม ผมรีบหายใจเอาอากาศเข้าไปให้มากที่สุด เพราะมันจูบผมนานมาก เกือบห้านาที มันไล้ลงมาไซร้ที่ซอกคอ
“ปะโป้ง ยะอย่า พอเหอะ” ผมพูดเสียงขาดๆ หายๆ เอามือผลักมันเบาๆครับ แต่ก็ไร้ผลครับ มันไซร้ผมไปทั่วทั้งร่างกาย มันเล่นกับยอดอกของผม (พูดง่ายๆ ภาษาชาวบ้าน หัวนมอะครับ 55) จนมันแข็งเป็นไตขึ้นมา เสียวโคตร มันไซร้ต่ำลงไปเรื่อยๆ แต่ไม่นะ
“โป้งอย่าทำ” แต่มันไม่ทันการแล้วครับ ไอ้ตุลย์น้อยของผม ตกไปอยู่ในความครอบครองของปากมันเรียบร้อยแล้ว ผมพยายามบอกห้ามแล้วผลักหัวมัน แต่ไม่ได้ผม ผมรู้สึกดีมาก
“อือๆ ซีด” ผมอดร้องออกมาเสียไม่ได้ เหมือนมันได้ใจ มันเร่งจังหวะเป็นการใหญ่ ผมเสียวมากครับ จนผมต้องเด้งสวนมันกลับไป
“ปะโป้ง กูไม่ไหวแล้วเอาปากออกไป” ผมพูดตะกุกตะกัก ไม่ไหวแล้ว
“ปล่อยออกมาเลย” ไม่ทันแล้วครับ ผมพ่นพิษออกมาเต็มๆ มันก็ใจดีทำหน้าที่แม่บ้านจัดเก็บ กวาดล้างอย่างเรียบร้อย ผมเหนื่อยหอบเลยครับ ผมไม่เคยได้รับความรู้สึกแบบนี้
“ตากูแล้วนะ” มันพูดพร้องถ่างขาผมออก
“เฮ้ย!! ไม่เอา” ผมตกใจถอยร่นหนี ความเจ็บปวดในห้วงความทรงจำแล่นเข้ามาในความคิดผม ไม่ๆมันต้องไม่เกิดขึ้นอีก ไอ้โป้งมองหน้าผมอย่างเคืองๆ
“โป้งกูขอโทษ”
“นะตุลย์กูขอนะ กูจะทำเบาๆ”
“โป้ง ไม่ทำไม่ได้หรอ” ผมต่อรอง โป้งหันมามองหน้าผมอย่าขอร้อง please ได้โปรด ประมาณนั้น
“ตุลย์ นะ” ผมส่ายหน้า ผมไม่อยากรับรู้ความรู้สึกอย่างนั้นอีกแล้ว มันหน้าเสีย
“เอางี้ เพื่อเป็นการไม่เสียเปรียบ กูทำให้มึงเหมือนที่มึงทำให้กูก็ได้” ผมยอมทำเพราะไม่อยากให้มันเสียใจ ไอ้โป้งทำหน้าลังเล
“ก็ได้” มันตอนหน้าเศร้า ผมเลยโน้มตัวมันให้นอนลง แล้วประกบปากมัน ผมทำแบบที่มันทำให้ผมทุกอย่าง แต่อาจจะต่างตรงที่ เงอะงะๆ เพราะไม่กล้าชั้นเซียน ผมเอาปากครอบลงไปบนไอ้โป้ง รู้สึกจะไม่น้อย แหมใหญ่กว่าของกูอีกนะมึง กูว่าของกูใหญ่แล้วนะ อิจฉาว่ะ
“ตุลย์ ฟัน” มันร้องคงเป็นเพราะฟันผมไปโดน ผมก็พยายามทำต่อไปไม่ให้ฟันไปโดน
“ซีดด อ่า” มันร้องออกมา คงเสียวมาก มันเด้งสวนเข้ามา ไอ้บ้าเบาๆดิว่ะ เดี๋ยวปากกูพัง ใช่ย่อยซะที่ไหน
“ตุลย์ กูไม่ไหวแล้ว” ได้ยินแบบนั้น ผมก็ผละปากออกแล้วใช้มือช่วยมันต่อ มันก็ไม่ทันได้ว่าอะไร ลาวาเหนียวข้นของมันก็ปะทุซะแล้ว เลอะหน้าท้องมันไปหมด มันนอนเหนื่อยหอบ ผมหยิบทิชชู่หัวเตียงมาเช็ดทำความสะอาดให้มัน
“รังเกียจกูหรอ” มันถามผมอย่างน้อยใจ
“มันไม่ใช่อย่างนั้นโป้ง กูไม่เคย”
“ช่างมันเหอะ” มันพูดแล้วดึงตัวผมลงไปนอนกอดเอาไว้ เราสองคนเปลือยเปล่านอนกอดกัน
“โป้งกูรักมึงนะ” มันกระซิบข้างหูผม มันบอกเป็นครั้งที่หนึ่งล้านแปดหมื่นสามพันเก้าร้อยยี่สิบหนึ่ง เวอร์ไปๆ
“อืมกูรู้”
“แล้วเมื่อไหร่มึงจะรักกู”
“ขอเวลากูหน่อยนะ”
“นานแค่ไหนกูก็จะรอนะ แต่มึงก็อย่าใจร้ายให้กูรอนานล่ะ” โป้งกูสำคัญกับมึงขนาดนั้นเลยหรอ ผมสองคนด้วยความเพลีย เลยนอนให้มันกอดแล้วหลับไปอีกรอบ ตื่นขึ้นมาก็อีกทีก็บ่ายสามแล้ว หิวครับ ก็ลุกไปอาบน้ำ จะไปหาอะไรกินกันที่เดอะมอลล์ครับ เสียแรงไปเยอะอ่ะ 555
“กินไรดีตุลย์”
“อยากกิน ซิสเลอร์อ่า”
“ได้ครับ จัดไป” เราก็ไปกินกันั่งกินกันไปครับ สักพักสายไอ้กร่างก็โทรเข้ามา ผมเบื่อตัดสินใจรับไป
“ว่าไง”
“อยู่ไหน” มันถาม
“อยู่ไหนก็เรื่องของกู มึงจะทำไม มีไรก็ว่ามา”
“กูถามว่าอยู่ไหน”
*********************************************************************
ติดตามตอนต่อไป เดี๋ยวมาลงให้ดึกๆอีกรอบ
-
โป้งหล่ออออ ยังตามเชียร์น้องโป้งอยู่นะครับ
ส่วนไอ้โชว์กร่างก็ปล่อยมันปายยย o13 o13 o13
-
พี่โป้งสู้ๆๆๆๆ
-
:เศร้า2: อ่านไปอ่านมาสงสารโชว์อ่ะ
ถ้าคนที่เรารักเอาเเต่หนี้เราเเบบนี้อ่ะ :L3:
พี่โชว์สู้ๆนะ เอาใจช่วยตลอดไปเลย
ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก o13
-
เชียร์โป้ง ชอบเวลาที่ตุลย์อยู่กับโป้งดูน่ารักดี
ซีนหวานๆก้อน่ารัก ไม่เหมือนตอนอยู่กับเฮียกร่าง
แต่...ท่าทางเฮียกร่างจะรู้แล้วมั้งว่าโดนน้องหลอกอ่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ตายแน่คราวนี้
-
อ่านแล้วก็ยิ่งสงสารโป้ง ไอกร่างมีแววเสียของรัก 555 :laugh:
-
ไอ้กร่างนี่ไม่รู้เรื่องอะไรเล้ยยย มาแบบเดิมทุกที โป้งกับตุลย์เค้าไปถึงไหนต่ิอไหนกันแล้ว 555+ :impress2:
-
เชียร์โป้งสุดใจ
โชว์ทำตัวเป็นเด็กไปได้เบื่อมากคนแบบนี้
-
โหยยยยยย
แค่อ่านก็เห็นภาพแล้วอ่ะ
55555 :haun4:
รักคนเขียนจัง
:L1:
-
อุ๊ย ตาย ว๊าย กรี๊ด ด ด ด !!~ :o8: :o8:
โป้ง กะ ตุลย์ เกือบ ๆ ๆ และ ม้าง เนี่ย !!~ :haun4: :haun4:
เอา อีก ๆ ๆ ไร เตอร์ !!!~ :กอด1:
-
อ้า....ตุลย์อย่าบอกน่ะว่านายกับโป้งจะต้อง :oo1: :oo1: :oo1:คงไม่มั่งแค่เผลอไปใช่เปล่า
-
อยากอ่านต่อแว้วววววว
-
พี่กร่างว๊อยยยยยยยย แกรอยู่หนายยยย :angry2:
เมียแกจะเสร็จเค้าอยู่แล้วนะ :serius2:
-
ตุลย์จะตกเป็นของโป้งแล้วจริงๆเหรอ
-
เผลอตัว เผลอใจ เผลอไป เพราะ... อะไรล่ะตุลย์ :เฮ้อ:
-
:m15:
-
+1ให้กับการรุกของโป้ง
เกือบไปแระๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆ
มีเรื่องเคลีบร์กะไอ้กร่างอีกยาวแน่
หวังว่าไอ้กร่างคงไม่เห็นนะ
รอๆๆอ่านคับ
-
มาต่อให้
อาจจะดึกไปหน่อย
แต่ก็มาตามสัญญาครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 15 บ้านเล็กในป่าใหญ่
“อยู่ไหนก็เรื่องของกู มึงจะทำไม มีไรก็ว่ามา”
“กูถามว่าอยู่ไหน”
“ผมไม่ตอบ” ผมรำคาญครับเลยกดตัดสายไปเลย มันก็โทรเข้ามาอีก ผมไม่รับครับ ผมกดปิดเสียงแล้ว สักพักก็มีข้อความเข้ามา
“กูรู้ว่ามึงอยู่ไหน ออกมาหากูที่ห้องน้ำชั้นสามด่วน ถ้าไม่อยากให้เข้าไปลาก” ทำไมมึงจะทำอะไรกูได้ ผมรีบชวนไอ้โป้งให้ออกจากร้านเลยครับ ไอ้โป้งก็ งงๆ แต่ก็กินกันเสร็จแล้วแหละ
“เดี๋ยวๆ ตุลย์มึงเป็นไร ทำลุกลี้ลุกลน” มันถามผมหลังจากผมลากมันออกมา
“กลับหอเถอะ”
“มึงเป็นไร เจอเจ้าหนี้หรอ”
“ป่าว กูปวดท้อง”
“เอ้า เป็นไรมากมั้ย เมื่อกี้ยังเห็นดีดี ไปโรงบาลมั้ย”
“ไม่เอา กลับหอเถอะนอนพักเดี๋ยวก็หาย”
“เออๆ กลับก็กลับ” แล้วผมก็รีบลากมันออกมา แต่มันทันครับ ไอ้กร่างมันเดินมาโน้นแล้วครับ เดินตรงมายังผมกับไอ้โป้ง ผมรีบฉุดมือไอ้โป้งวิ่งหนีเลยครับ
“เดี๋ยวๆ หนีอะไรปวดท้องไม่ใช่หรอ” มันรั้งมือผมให้หยุด ไม่ทันแล้วครับ
“ตุลย์รอพี่ด้วย” มันเรียกผมหรอครับ ใช่แทนตัวเองว่าพี่ เพราะไปไหม ไอ้กร่างไม่ใช่มึง ไม่ใช่ผีเข้าชัวร์ ผมค่อยหันหลังไปหามัน ไอ้โป้งมองผมอย่างเข้าใจ อ๋ออย่างนี้นี่เอง
“มีอะไร” ไอ้โป้งเอามือมาจับผม คงจำได้ว่ามันคือใคร เพราะเคยปะแหมกันครั้งนึง
“เออ ผมขอคุยกับน้องผมสักครู่ได้ไหมครับ” ไอ้โป้งมองหน้าผมเชิงคำถาม ผมใช่สายตาบอกว่าไม่
“เออะๆ ถามเค้าดูสิครับ” ดีมากไอ้โป้ง เอาตัวรอดนะมึง กลับไปเจอแน่
“พี่ขอคุยด้วยหน่อยนะ” มันจับที่ข้อมือผมอีกข้าง แล้วดึงผม สายตามันเหมือนมีมนตร์สะกด ผมเดินตามมันมาถึงไหนก็ไม่รู้รู้ตัวอีกที อยู่หน้าห้องน้ำแล้ว
“ตรงนี้คือที่ที่กูให้มึงมาหา แต่มึงกลับไม่มา ไปเริงร่าอยู่กับชู้ของมึง”
“มึงอย่ามาไร้สาระไอ้โชว์ กูกับมึงไม่เคยเป็นอะไรกัน แล้วนั้นมันก็เพื่อนกู” ผมเถียงทันควัน นิสัยปากดีไม่เคยหายครับ เอาดิด่ากูกูด่ากลับ เจ๊าๆ
“เพื่อนหรอ เดินจับมือกันเรียกว่าเพื่อนหรอ” เออ ว่ะเพื่อนเค้าเดินจับมือกันป่าววะ ยิ่งเพื่อนผู้ชายด้วย
“เรื่องของกู” ผมเถียงอะไรไม่ได้ ก็เรื่องของกูไว้ก่อน ก็มันเรื่องของกูจริงๆนี่หว่า
“แล้วทำไมมึงต้องคอยหลบหน้ากู ที่ห้องก็ไม่อยู่ไปอยู่ไหน แล้วนี่ไหนบอกอยู่ต่างจังหวัด แล้วไหงมาอยู่นี่ มึงโกหกกูใช่ไหม” เป็นชุดครับ แล้วกูจะตอบไงว่ะเนี้ยะ ก็กูโกหกมึงจริงๆ อย่าได้แคร์
“เออ กูโกหกมึงเพราะกูไม่อยากเจอมึง กูเกลียดมึงไอ้ควาย” ผมด่ามันไปเลยครับ แล้วเดินหนี แต่ก็โดนมือมันดึงไว้
“เดี๋ยว มาคุยให้รู้เรื่อง” มันลากผมครับ ลากอย่างรุนแรงผมพยายามดึงและฝืนตัวเองไว้ มันลากผมมายังลานจอดรถแล้วดันให้ขึ้นรถมันไป แรงวัวหรือแรงควายวะ ผมเอามันไม่อยู่จริง พอมันดันผมเสร็จมันก็จะไปขึ้นอีกฝั่งครับ มีหรอครับที่ผมจะนั่งเสนอหน้าอยู่เป็นตุ๊กตาหน้ารถ ลุกครับจะหนี
“มึงลองหนี กูจะได้จับมึงเอากลางลานจอดรถนี้แหละ” มันตะคอกสีหน้าจริงจัง และหน้ากลัวมาก ผมจำต้องนั่งลงเหมือนเดิม มันก็ออกรถครับ
“มึงจะพากูไปไหน”
“เรื่องของกู” ก็อปปี้คำตอบอะ คราวหน้าต้องจดลิขสิทธิ์แระ สักพักสายโป้งก็เข้ามา
“รับแล้วบอกให้กลับไปเลย” มันบอกผม
“เออ โป้ง มึงกลับไปก่อนนะ กูมีธุระนิดหน่อย”
“มีอะไรหรือป่าวตุลย์ ป่าวไม่มีอะไรธุระด่วนนิดหน่อย แล้วเดี๋ยวกูโทรไป” ผมกดตัดสายไปเลย มันส่งข้อความกลับมา
“มีอะไรรีบโทรหากูเลยนะเว้ย เป็นห่วง” ผมอ่านไปก็ยิ้ม แต่ไม่ได้ตอบกลับไป
“ยังโกหก เก่งเหมือนเดิม” เพราะใครล่ะไอ้สาสสส
“จะไปไหน” ผมพูดกับมันดีๆ เพราะมันขับรถออกนอกเมืองมาแล้ว
“ราชบุรี”
“เฮ้ย!! จริงดิ”
“มึงจะดีใจทำไม กูบังคับมึงมาไม่ใช่ไอ้ตุลย์”
“ก็ต้องดีใจดิ บ้านกูอยู่นี่กูเกิดราชบุรี”
“จริงหรอ มันถามผมอย่างตื่นเต้น กูมีบ้านพักอยู่ที่นั้น” บังเอิญโคตร
“พากูกลับบ้านหน่อยดิ” พูดกับมันดีดีครับ อ้อนมันหน่อย
“ไม่ กูจะพาไปบ้านพักกู”
“อยู่แถวไหน”
“สวนผึ้ง”
“โห้ ไอ้โชว์มึงจะไปทำไมตั้งไกล นี้ก็จะค่ำแล้ว พรุ่งนี้กูต้องไปเรียน”
“อันนั้นก็เรื่องของมึง เพราะกูจะค้างคืนนึง”
“ไอ้เชี่ยโชว์ จอดกูจะลง” จ้างให้ผมก็ไม่ไปกะมันไม่ดีจงดีใจมันแล้วราชบุรีเนี้ยะ
“ก็ลงไปดิ” อีกแล้วนะมึง จะให้กูกระโดดลงอีกแล้วนะ นี้มันชีวิตจริงนะ ไม่ใช่หนัง ที่จะกระโดดลงไป ตีลังกาม้วนหน้าห้าตลบแล้วกลับมายื่นเท่อ่ะ โดดไปก็ตายดิไอ้ควาย ผมไม่พูดอะไรต่อจนผล้อยหลับไป
“เฮ้ยๆ ตื่นถึงแล้ว” โหบรรยากาศ บ้านพักบนภูเขา ถึงมืดแล้วก็เห็นบรรยากาศได้ชัดอยู่ มันสวยมาก อากาศดี ต้นไม่ร่มรื่น
“จะยื่นอีกนานมั้ย เข้าบ้าน” สาสส กูกำลังเคลิบเคลิ้มบรรยากาศ ไอ้ควายขัดกูตลอด
“เออๆ” ผมขี้เกียจทะเลาะเดินเข้าบ้านมันไป บ้านพักเป็นบ้านไม้ชั้นเดียว ดูอบอุ่น ตรงกลางเตาผิงไฟ บ้านเล็กๆ น่ารักดูอบอุ่น นี้ล่ะหน้าที่เค้าเรียกบ้านเล็กในป่าใหญ่
“ตุลย์ มึงบอกกูมาว่ามึงกับไอ้เชี่ยนั้นเป็นอะไรกัน” มันเปิดศึกก่อนครับ
“ก็กูบอกว่าเพื่อนไง”
“เพื่อนหรอ” มันเดินเข้ามาหาผมหน้าเริ่มโหด Level 4
“แล้วมึงจะให้กูตอบว่าไร แฟนหรอ”
“มึงว่าไงนะ” มันเดินเข้ามาเอา มือมาจับไหลผมทั้งสองข้าง แล้วบีบจนผมเจ็บ
“อ้าวก็กูตอบว่าเพื่อนมึงก็ ถามอยู่นั้นแหละ”
“นี่มึงหาว่ากูบีบบังคับมึงหรอ”
“ประสาท พูดเองเออเอง” ไอ้นี่ถ้าจะบ้าขนานแท้
“เออ แล้วไง มึงเป็นเมียกูก็ต้องฟังกู กูถามไรก็ต้องตอบ”
“มึงเลิกเอาคำว่าเมียมายัดเยียดให้กู แล้วมาบังคับกูสักที”
“หรือมึงไม่ชอบเมียที่เป็นคำพูด มึงชอบภาคปฏิบัติ” มันผลักผมจนล้มลงไปกับพื้น
*************************************************
To bE coNtinUe
-
อยู่กับพื้นแล้วอะ ค้างเล้ยยยย +1 กับสิ่งที่ลุ้นต่อไปในตอนหน้าว่าจะเกิดไรขึ้น
ช่วงที่ผ่านมาโป้งดูจะไปได้สวยเลยนะเนี้ย
แต่เริ่มอยากเชียร์โชว์ตะหงิดๆ
-
ไม่ชอบโชว์อะ
ไม่มีเหตุผล เฮ้อ คบกันมีแต่ทุก
ส่วนโป้งเหมือนไมมันยอมง่ายจัง น่าจะพอรู้ๆอยู่ว่าอะไรเป็นอะไร
ตุลก็หง๋อไป ยอมไปโชว์ไปซะทุกอย่าง
-
มาดันจ้า
-
ไอ้กร่างนี้แน่จริงๆๆ :m16:
ขอบคุณนะครับ :pig4: :pig4:
o13
-
^^
-
:เฮ้อ: จะเชียร์แกขึ้นมั๊ยไอ่กร่าง :m16:
เอะอะก็จับกด จับกด แล้วน้องมันจะรักมั๊ยครับ :angry2:
-
พี่โชว์คร้าบ นิ่มนวลนิดนึงดิเพ่ :z6: :z6:
-
3P เหอะค่ะ
ทั่งถึงทุกคน >//<
-
พี่กร่างอย่ารอช้า สอนน้องตุลย์ให้เข้าใจสถานนะซะ
ฮุฮุ
ว่าแต่ สงสารโป้งอ่ะ ทำไมๆ เป็นได้แค่พระรองแสนดี รักพี่เสียดายน้องเป็นเช่นนี้เอง :monkeysad:
-
รุนแรงตลอดเลยหวานๆมั่งสาวเจ้าแกจะได้เห็นใจ :m16:
-
ไอ่โชว์
ไอ่สลัดเอ๊ยยย
ขอบคุณฮะ พอดีเพิ่งได้อ่นแหละฮะ รวดเดียวจบ
ลป. ต้องเป็น To be continued ฮะ..... ในกรณีนี้ต้องมี d หลัง e ด้วย ล่ะฮะ
ไม่ว่ากันนะฮะ ><
-
เกลียดการกระทำของไอ้กร่าง :fire:
-
ราชบุรี
บ้านผมๆ
ดีนะที่ตุลย์ไม่เสร็จโป้ง
เกือบไปๆ
สู้ๆนะคร๊าบผู้แต่ง
เป็นกำลังใจให้คร๊าบ
-
เป็นกำลังใจให้นะคร๊าบ
โชว์สาดิสแน่เลย
ระวังตัวนะตุลย์
เจ็บตัวอีกแน่
-
ไม่ชอบโชว์อะ
ไม่มีเหตุผล เฮ้อ คบกันมีแต่ทุก
ส่วนโป้งเหมือนไมมันยอมง่ายจัง น่าจะพอรู้ๆอยู่ว่าอะไรเป็นอะไร
ตุลก็หง๋อไป ยอมไปโชว์ไปซะทุกอย่าง
^
^
เห็นด้วย
ถ้าไอ้บ้านั่นเป็นพระเอก
ไปดีกว่า
อ่านแล้วขัดใจ
-
:serius2: ไม่ชอบเฮียกร่างจริงจัง
เอะอะบังคับตลอด น้องตุลย์ก้อไม่รู้จักเข็ด ขัดใจๆ :m16:
ขู่งั้นงี้ น้องตุลย์จะกลัวไร๊ อยากพูดไรก้อพูดไปดิ
ทำหน้ามึน ตีเนียนไว้ โป้งก้ออยู่ เพื่อนก้อมี
เก็บเงียบเอาไว้แล้วเอาตัวไม่รอดงี้ ไม่ควรๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เพิ่งเรียนกลับมาแวะมาลงให้อ่านก่อนนะครับ
แล้วไปนอนก่อนนะ ง่วง
อ่านให้สนุกนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 16 มึงเปลี่ยนไป หรือ อะไรเข้าสิง
“หรือมึงไม่ชอบเมียที่เป็นคำพูด มึงชอบภาคปฏิบัติ” มันผลักผมจนล้มลงไปกับพื้น
“ไอ้โชว์ทำอย่างงี้เนี้ยะนะ ที่เค้าเรียกว่าทำกับเมีย ใช้แต่ความรุนแรง” ผมเจ็บครับ เลยด่าไอ้กร่างไป
“เหอะๆ มึงมึงยอมรับแล้วหรอว่ามึงเป็นเมียกู” มันหัวเราะเบาๆ แล้วพูดเชิงคำถาม
“โชว์กูขอร้องเถอะว่ะ มึงเลิกทำอย่างนี้กับกูเหอะ” ผมพูดกับมันดีๆ
“แล้วมึงเคยพูดดีๆ กับกูบ้างมั๊ย” มันตวาดผม
“แล้วสิ่งที่มึงทำกับกูล่ะ มันดีงั้นหรอ กูพูดดีๆ กับคนที่พูดดีกับกู และก็คนที่กูอยากจะพูดด้วย” ผมพูดออกมาตามความรู้สึก อยากระบาย ไม่เคยบอกใคร
“แล้วทำไมมึงไม่บอกกู กูโทรไปก็ด่ากูว่ากู”
“ของอย่างงี้มันต้องบอกกันด้วยหรอว่ะ เวลามึงทำอะไรมึงเคยคิดบ้างมั้ย ว่าคนอื่นเค้าจะรู้สึกอย่างไง มึงมีความสุข แต่คนอื่นละ คนที่เค้าต้องมานั่งรับการกระทำของมึง เค้าจะเสียใจแค่ไหน โชว์มึงโตแล้วนะ มึงน่าจะคิดอะไรเองได้แล้ว” ผมพูดเป็นชุดอย่างที่รู้สึก มันมองหน้าผมอย่างโกรธๆ
“มึงรู้ได้ไงว่ากูมีความสุข แล้วมึงเป็นใคร มึงเป็นแม่กูหรอ พ่อแม่กูเค้ายังไม่เคยว่ากูขนาดนี้เลย” ก็คงจริงไม่งั้นมึงไม่มีนิสัยเอาแต่ใจตัวเองอย่างนี้หรอก
“โชว์มึงหัดรับความจริงบ้างดิว่ะ”
“ก็ความจริงที่มึงเป็นเมียกูไง” ผมพูดพร้อมคร่อมลงมาที่ตัวผม มันเอาปากมันประกบบดปากผมอย่างแรง ผมเจ็บปากไปหมด มันกัดปากผมด้วย สู้ไอ้โป้งไม่ได้เลย ความนุ่มนวลไม่เคยมี แหมอีบ้าเค้ากำลังจะข่มขืนมึง 555 ผมรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีถีบตัวมันจนกระเด็นออกไป
“ไอ้โชว์มึงอย่างนี้กับกู มึงอย่าหวังเลยว่ากูจะทำดีกับมึง และจำเอาไว้ว่ากูเกลียดมึง เกลียดมึงมากกว่าสิ่งที่กูเกลียดบนโลกใบนี้” ผมด่ามันด้วยความโมโห มันมองหน้าผม คงโกรธจัด
“หึยย” มันทำท่าฮึดฮัด ถอนหายใจ แล้วลุกเดินออกไปเลย ผมได้แต่นั่งสมเพชตัวเอง ทำไมๆ ชีวิตกูต้องมาเจออะไรอย่างนี้ กูมาอยู่ที่นี่ทำไม ผมคิดแค่นั้น ความรู้สึกอ่อนแอ่ของผมมันก็ไหลออกมาเป็นน้ำตา ไม่กูต้องไม่ร้องไห้เพราะไอ้บ้านั้น เฮออ ขอดราม่านิสนึง
“ตุลย์มากินข้าว” มันเรียกผม ผมก็เลยเดินไปนั่งโต๊ะกินข้าวที่มีแค่มันกับผม
“กินเสร็จจะได้กลับกรุงเทพ” ผมไม่พูดอะไร ไม่อยากพูดกับมัน
“มึงจะไม่ยอมพูดกับกูจริงๆใช่มั้ย” มันลุกจาเก้าอี้ฟังตรงข้าม แล้วจะเดินมาหาผม
“เออ กลับก็กลับดิ” ผมโผลงพูดออกมา ไม่ต้องเดินมานะมึง มันนั่งที่เดิม
“เอ๊ะ หรือจะค้างกันที่นี่สักคืนดี” ไอ้นี่หนิ กวนตรีนน
“ไม่เอากูจะกลับ พรุ่งนี้กูต้องไปเรียน”
“เออก็ได้ ตามใจ” ห๊ะ!! หูฝาดไปป่าววะ ตามใจกูหรอ แหมๆๆ โดนกูสั่งสอนไปนิดเดียวเองรู้งี้สั่งสอนไปนานแล้วไอ้น้องจะได้รู้ว่าไผเป็นไผ แล้วเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก ต่างคนต่างเงียบกินข้าวกันไป กินเสร็จมันก็พาผมกลับจริงๆ ออกจากสวนผึ้งประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ
“ตุลย์ มึงอย่าหนีหน้ากูได้มั้ยว่ะ”
“แล้วใครมันทำให้กูต้องหนีล่ะ”
“กูจะพยายามทำดีๆ กับมึงละกัน” โห มาแปลก สั่งสอนแค่นิดเดียวเอง ไงก็พยายามเข้าล่ะไอ้ฟรายยย กูจะหนีหน้ามึง จะทำไม
“เรื่องของมึง ส่วนกูจะยังไงมันก็เรื่องของกู” มันไม่พูดอะไรอีก เงียบไปตลอดทาง จนถึงกรุงเทพก็เกือบเที่ยงคืนครับ ผมไม่หลับครับ นั่งคิดอะไรมาเรื่อยเปื่อย
“จะให้กูไปส่งที่ไหน” มันถามผม ผมเลยบอกทางไปห้องไอ้โป้งครับ
“ส่งกูแค่นี้แหละ” มันไม่พูดอะไร ผมแปลกใจมาก มันไม่ถามอะไรผมเลย
“เอ่อๆ ตุลย์ฝันดีนะ” มันเปิดกระจกรีบพูด แล้วรีบปิดกระจก ขับรถออกไปเลย สงสัยผีป่าสวนผึ้งเข้าสิง ประสาท กูล่ะ งง กับมึงจริงๆ แล้วผมก็เดินขึ้นหอไอ้โป้งไป
ก็อกๆๆๆๆๆ
“โป้ง เปิดประตูให้กูหน่อย”
“ไปไหนมาว่ะ รู้ไหมว่าเป็นห่วง โทรไปก็ไม่รับ ส่งข้อความก็ไม่ตอบกลับ” ผมรีบหยิบมือถือขึ้นมาดู โอ้โห 57 สาย ข้อความอีกเพียบ มึงเป็นห่วงกูจริงๆ ไอ้โป้งกูเชื่อ
“อ่อ พอดีปิดเสียงมือถืออะ ไม่ได้ยินกูไม่เป็นไรหรอก แต่ขออาบน้ำก่อนนะ เหนื่อย ง่วงด้วย” สงสัยปิดตั้งแต่ในตอนที่มันโทรมาตอนกินข้าว ผมก็เข้าไปอาบน้ำ เตรียมเข้านอน
“โป้งพรุ่งนี้ มหาลัยมึงเปิดแล้วหนิ”
“อืม”
“เรียนกี่โมงอ่า”
“สิบเอ็ด”
“กูเรียนแปดโมงครึ่งเดี๋ยวกูไปเองก็ได้”
“ไม่ต้องเดี๋ยวกูไปส่งเอง ไม่เป็นไรหรอก”
“อืม งั้นตามใจมึงนะ”
“ขอกอดหน่อยนะ” แล้วมันก็กอดผมแล้วเราก็หลับกันไป ผมเริ่มรู้สึกคุ้นชินกับอ้อมกอดนี้แล้วครับ ตื่นเช้ามามันก็ไปส่งผมอย่างที่มันบอก
“ตอนเย็นให้มารับม่ะ” มันถามผมก่อนผมลงรถ
“ไม่รู้อ่ะ ไงเดี๋ยวโทรหานะ” ผมไม่รู้จริงๆครับ เพราะว่าตอนเย็นจะไปหาสมัครงานพาร์ทไทม์ทำแถวหน้ามอ ผมลงจากรถก็โทรไปหาไอ้ข้าวครับ เหลือเวลาก่อนขึ้นเรียนตั้งครึ่งชั่วโมง
“ข้าวมึงมายัง อยู่ไหนแล้ว”
“กูกำลังถึง รอก่อน”
“เออ งั้นกูรออยู่ใต้ ศร.3 นะ (ศูนย์เรียนรวม 3) มาเร็วๆด้วย ผมกดตัดสายแล้วโทรหาไอ้คิวครับ
“มึงอยู่ไหน”
“อยู่ข้างนอกกับไอ้พจน์”
“อ้าวแล้วพวกมึงไม่มาเรียนหรอว่ะ”
“ไปๆ แต่เข้าสายหน่อย ไม่ต้องรอขึ้นห้องไปเลยเช็คชื่อให้พวกกูด้วย แล้วเดี๋ยวกูไป” มันตัดสายไปเลยครับ สาสสยังไม่มีใครมาเลย นั่งรอสักพักไอ้ข้าวก็มาถึง
“ไงมึง มานั่งคนเดียว”
“ไง” ผมทักไป เหลือเวลาเกือบยี่สิบนาที เลยยังไม่ขึ้นเรียนนั่งคุยกันก่อน
“ไอ้ข้าวกูถามมึงจริงๆ มึงกับไอ้เป๋งมีอะไรกันหรือป่าว”
“ป่าวไม่มีไร” มันปฏิเสธพัลวัล
“แน่ใจ แต่ไอ้เจ๋งเล่าให้กูฟังแล้วนะ” ผมดกหกมันครับ เพื่อล้วงความลับครับ
“เฮ้ยย!! จริงดิ ไอ้เชี่ยเจ๋งแมร่ง” มันตกใจ แล้วสบถออกมา
“เอาไงจะเล่าม่ะ”
“เออๆๆ เล่าก็ได้” 555 มันหลงกลผมจนได้ แล้วมันก็เล่าให้ผมฟังว่าไอ้เจ๋งชอบโทรมาหามัน ชวนมันไปกินข้าว ชวนไปเที่ยว ก็อย่างวันนั้นแหละ
“สงสัยมันจะจีบมึงมั้ง” ผมบอกมันหลังจากวิเคราะห์รายละเอียดที่ได้ฟัง
“จวยเถอะ กูผู้ชาย”
“ผู้ชายแล้วไง มึงมันหน้ารักจะตาย นี้ถ้ามึงเป็นผู้หญิงนะกูจีบไปแล้ว” ผมพูดออกไปก็มันน่ารักจริง ตัวเล็ก ผิวขาวๆ ตาโตๆ น่ารักน่าเอ็นดู
“มึงก็เวอร์ไปไอ้ตุลย์ แล้วมึงกับไอ้พี่โชว์ไรนั้นอ่ะมีไรกัน”
“เหอะไม่มีไร แค่ไม่ชอบขี้หน้ามันเฉยๆ”
“จริงอ่ะ” มันถามย้ำผม
“แล้วกับโป้งอ่ะ เห็นสวีท”
“ไอ้โป้งอะนะเพื่อนกู” แต่มันไม่คิดกับกูแค่เพื่อนนี้ดิ
“อือ ตามใจมึงแต่อย่าให้กูรู้เองล่ะกัน” ไอ้นี่มีขู่กูด้วย”
“เอ่อ ไอ้ข้าวเย็นนี้ว่างป่าวไปเป็นเพื่อนกูสมัครงานร้านกาแฟหน้ามอหน่อยดิว่ะ วันนั้นเห็นติดประกาศรับสมัคร”
“อืมว่าง ไปได้ๆ แต่ตอนนี้ขึ้นเรียนดีกว่า สายไปห้านาทีแระ” จริงด้วย สงสัยนั่งคุยกันเพลิอนไปหน่อย ระหว่างเดิน ไอ้โชว์ก็โทรเข้ามา
“ว่าไง” ผมตอบสั้นๆๆ
“มาเรียนยัง”
“กำลังจะขึ้นเรียน แค่นี้นะ”
“เดี๋ยวก่อน เย็นนี้เลิกเรียนแล้วไปไหน”
“ไม่ว่าง แค่นี้นะจะเข้าห้องเรียน” ผมตัดสายไปเลยครับ มันก็ไม่ได้โทรหรือส่งข้อความมาอีก
“ตุลย์ ข้าว พวกนายอ่า เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วไปซุ้มด้วยนะเค้าจะเฉลยพี่รหัส” ไอ้หมูประธานรุ่นบอกหลังจากเข้ามาในห้องเรียน ผมก็พนักหน้าไป เรียนเสร็จก็เข้ามซุ้มครับ นี่กูลืมไปแล้วนะเนี่ยะว่าต้องมีพี่สาย เฉลยออกมา พี่ของผมเป็นผู้หญิงครับ ตัวเล็กๆ น่ารัก ชื่อพี่จุ๋ม พี่จุ๋มก็เอาของขวัญและหนังสือเรียนมาให้ผม ไอ้ข้าวก็ได้พี่สายผู้หญิงตัวเล็ก แต่ดำ ไอ้คิวได้พี่ผู้ชายหล่อเชียว ส่วนไอ้พจน์หน้าสงสารได้พี่ผู้หญิงแต่เป็นผู้หญิงนะย่ะ วิ่งไล่กอดไอ้พจน์ใหญ่ แล้วก็แยกย้ายครับ ไปหาอะไรกินที่บาร์ใหม่กันดีกว่า พวกผมก็ไปหาไรกินกัน
“กินไรมึงไอ้ข้าว หรือต้องให้คนมาป้อน” ผมแซวมัน แล้วกดโทรหาไอ้เจ๋ง
“อยู่ไหนว่ะ มาบาร์ใหม่ดิมีคนอยากให้ป้อนข้าว” ผมพูดให้ไอ้ข้าวได้ยิน ตอนนี้ไอ้พจน์กับไอ้คิวออกไปหาอะไรกินแล้ว
“ไอ้เชี่ยตุลย์ มึงทำเชี่ยไรเนี่ยะไปชวนมันมาทำไม” สักพักไอ้เจ๋งก็มา แต่เหมือนหาเรื่องใส่ตัว มันไม่ได้มาคนเดียวดิครับ แต่มันพาไอ้เชี่ยนั้นมาทำไม
****************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
:laugh3:โฮ๊ะๆๆๆๆ ได้อ่านต่อพอดีเลย
ยังคงเชียร์โป้ง และหมั่นไส้เฮียกร่างต่อไป
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ไม่ชอบโชว์อะ
ไม่มีเหตุผล เฮ้อ คบกันมีแต่ทุก
ส่วนโป้งเหมือนไมมันยอมง่ายจัง น่าจะพอรู้ๆอยู่ว่าอะไรเป็นอะไร
ตุลก็หง๋อไป ยอมไปโชว์ไปซะทุกอย่าง
^
^
เห็นด้วย
ถ้าไอ้บ้านั่นเป็นพระเอก
ไปดีกว่า
อ่านแล้วขัดใจ
^
^
อย่าไปเลยนะ
ถ้าผมเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้ก็คงดี
:m15: :m15: :m15:
-
ใครๆๆๆ
ใครมากับเจ๋งอ่ะ
พี่โชว์หรือป่าว
แต่ไม่น่าถามเลยตรู
น่าจะรู้อยู่แล้ว
สู้ๆนะคร๊าบ
-
อิอิ ลุ้นคู่นี้มะไหร่จะดีกัน
ปล. เรียนซัมเมอร์หรอ
-
:laugh:
-
ยังคงเกลียดไอ้กร่างอยู่ค่ะ ส่วนโป้งก้น้ำเน่าเกิน ไม่ชอบเหมือนกัน 555+ ไม่เชียร์ใครเลย เพราะยังไม่เหนว่าใครจะสามารถทำให้ตุลย์สบายใจได้เลย
-
อ่านแล้วก็ต้องลุ้นต่อ ว่าใครจะได้คู่กับน้องตุลย์กันแน่
แต่ พี่กร่างดูจะปรับปรุงไปในทางดีขึ้น..... นิดนึง
-
อย่าบอกน่ะว่านายตุลย์ ไม่คิดมีใจให้นายโชว์แล้วเนี้ย เพราะมีโป้งอยู่ใช่มั้ยตุลย์
-
:m15: เห็นใจพี่โชวืจังเลย
ตุลย์ใจอ่อนๆหน่อยนะ
ยังไงก็ขอให้สมหวังทุกคู่นะคะ :bye2:
-
อิอิ ลุ้นคู่นี้มะไหร่จะดีกัน
ปล. เรียนซัมเมอร์หรอ
^
^
^
ครับ เรียนซัมเมอร์ครับ
เรียนทุกวันเลย เหนื่อยโคตร
-
ยังคงเกลียดไอ้กร่างอยู่ค่ะ ส่วนโป้งก้น้ำเน่าเกิน ไม่ชอบเหมือนกัน 555+ ไม่เชียร์ใครเลย เพราะยังไม่เหนว่าใครจะสามารถทำให้ตุลย์สบายใจได้เลย
^
^
แต่ยังไงก็ขอให้อ่านต่อไปนะครับ
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ
-
ดีใจที่ตุลย์อย่างน้อยก็กล้าที่จะพูดกับไอ้กร่างบ้าง
ดูเหมือนไอ้กร่างจะรู้สึกตัวขึ้นมานิดนึ่ง
แต่ยังไงก็ยังเชียร์โป้งอยู่ดี(พระรองที่น่ารัก) o13
-
เชียร์โป้งรักโป้ง
จุ๊ฟๆ
-
พี่มาเป็นกำลังใจให้
:L2: :L2:
มาต่อเร็วๆนะคะ
แบบว่ารออยู่ง่า
-
โชว์มาๆ แต่คงมาแบบเรียบร้อยแล้วทีนี้ ถ้าสมมติโชว์กับตุลย์รักกันจิงๆ คบไปเรื่อยๆ จะเป็นไงนะ ??????????
วันนี้เพิ่งไปนั่งคณะสังคม กับ ศร.3 มหาวิทยาลัย ก มา ความจิงน่าจะมีเกมตามรอย ตุลย์ โชว์ นะ
-
โชว์มาๆ แต่คงมาแบบเรียบร้อยแล้วทีนี้ ถ้าสมมติโชว์กับตุลย์รักกันจิงๆ คบไปเรื่อยๆ จะเป็นไงนะ ??????????
วันนี้เพิ่งไปนั่งคณะสังคม กับ ศร.3 มหาวิทยาลัย ก มา ความจิงน่าจะมีเกมตามรอย ตุลย์ โชว์ นะ
^
ก้อลองตามดูก็ได้
ตอนนี้เรียน summer อยู่ ไป ศร.3 ทุกวัน
-
ยังคงตามเชียร์น้องโป้งสุดหล่อต่อปายยย o13 o13 o13
-
...จะโชว์ จะโป้ง ก็คิดดีๆน่ะ...แต่ชอบโชว์มากกว่าหน่อยนึง...ยังคาใจว่ากับโป้งมาง่ายไปไหม? :pig4:
-
ไม่เห็นบอกเรยยยย ว่าชายคนแรก กะชายคนที่สอง ใครใหญ่กว่ากัน :laugh:
-
สู้ ต่อ ไป ไร เตอร์ !!!~
o13 o13 o13 o13
และ จะ พยา ยาม ติด ตาม ให้ ได้ ตลอด นะ !!!~
รอ ตอน ต่อ ไป คร้าบ บ บ !!~
:jul3: :jul3: :jul3:
-
สู้ ๆ ๆ นะ ไร เตอร์ !!!~ :L1:
เปน กะ ลัง ใจ ให้ คร้าบบบ !! :L2: :L2:
ม๊วฟ ๆ ๆ ๆ ๆ !!~ :3123:
-
มาลงตอนใหม่ได้แล้วนะ
อยากอ่านๆๆๆๆแล้ว
อิอิอิ
รักโป้งอ่ะ
อิอิอิอิ :3123:
บางตอนก็เศร้า :monkeysad: บางตอนก็เสียว
5555
-
มีแต่คนเกลียดไอกร่าง .... งั้นเราสวนกระแสเชี่ยไอกร่างแทนดีกว่า :m20:
-
มารอยังไม่มา งั้นนั่งจับคู่ดีกว่า โชว์ คู่ ตุลย์ โป้ง คู่ ตุลย์ เอางี้ โชว์ กะโป้งมารักกันดีกว่า กร๊ากๆ คงแปลกดี
-->ไปนั่ง LH-3 ทุกวันหรอ ไรเตอร์ งั้นไปขอลายเซ็นถึงที่ด้ายมะ ติดเลยนะเนี้ยเรื่องเนี๊ย
--> อยากให้ไรเตอร์บรรยายรูปร่าง หน้าตาของ โชว์ ตุลย์ โป้ง แบบเจาะลึกเลยได้มะ อยากเห็นภาพแบบจะจะอะค้าบ
-
ต้องเป็นผีเข้าสิงแน่ๆ
จากหลังตีนเป็นหน้ามือ
มันมาแน่เลย
รอๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไอ้ กร่าง สีจะหล่อ เน้อ ปี้น้อง หมุ่เฮา
น้องตุลย์โดนเมค ตั้งหลายเตื้อก็ยอม
โอย ไค่โดนพ่องอ่ะ
-
มาเชียร์ให้รักกัน และ :oo1: ด้วย
-
เพิ่งอ่านจบค่ระ หลังจากตามอ่านตั้งแต่เมื่อคืน ฮ่าๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
ฮาาาามากอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ :o8:
ไงก้อเปงกะลังจายยให้น๊าาา.... :L2: :L1: :L2:
ขอสมัครเปง FC เรื่องนี้อีกคนน หุหุ
:กอด1: :กอด1: ^^
-
เห่อๆๆๆ
หนีไม่พ้นก็ทนกันไปนะคร๊าฟฟฟ
หนุกๆๆ
-
มารอๆๆๆๆ
เมื่อไหร่จะมาต่ออ่า
อิอิ
อยากอ่านมากๆๆๆ
o13 o13
-
ไม่เห็นบอกเรยยยย ว่าชายคนแรก กะชายคนที่สอง ใครใหญ่กว่ากัน :laugh:
^
^
^
:jul3: 555+ น่านจิ...อยากรุ้เหมือนกานอ่ะ :z1:
-
^^
-
ไม่เห็นบอกเรยยยย ว่าชายคนแรก กะชายคนที่สอง ใครใหญ่กว่ากัน :laugh:
^
^
^
:jul3: 555+ น่านจิ...อยากรุ้เหมือนกานอ่ะ :z1:
^
ของอย่างงี้ไม่พิสูจน์
เองก้อไม่รู้หรอก
ผมว่านะไอ้โป้งดูดีกว่านะ 555
-
อืม เหนื่อยแย่เลยเน๊าะ ใหนจะเรียน แล้วยังหาเวลามาอัพให้ทุกคนได้อ่านอีก
จะชอบไอ้กร่าง จะรักน้องโป้ง จะหลงน้องตุล
แต่ยังงัยก็เอาใจช่วยไรเตอร์นะ
ถ้ามีกำลังใจแล้ว มาอัพให้อ่านบ่อยๆน้า
-
ตามคำเรียกร้องครับ
โชว์ หรือ นายโชติพรต พินิจสมการ อายุ 20 ปี สูง 185 cm ผิวขาว หน้าตี๋ แต่เข้ม ศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 2 คณะวิศวกรรมศาสตร์ จบชั้นมัธยมจากโรงเรียนดังอันดับ 1 ของประเทศ เป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลพินิจสมการ ฐานะรวย เป็นคนเอาแต่ใจ ขาดความอบอุ่นจากครอบครัว
ตุลย์ หรือ นายตุลากรณ์ เสน่ห์สนธิ อายุ 19 ปี สูง 175 cm ตัวเล็ก ผิวขาวเหลือง หน้าตาหน้ารัก ศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 1 คณะสังคมศาสตร์ จบมัธยมจากโรงเรียนดังในจังหวัดราชบุรี เป็นลูกชายคนเดียว พ่อเสียไปตั้งแต่อยู่ ป.2 ฐานะปานกลาง แต่มีความมุ่งมั่น ไม่ทะเยอทะยาน มีความฝันเป็นของตัวเอง เป็นคนร่าเริง เข้ากับคนง่าย
โป้ง หรือ นายดนัยพัทธิ์ พุทธิธรรมาภรณ์ อายุ 19 ปี สูง 184 cm หน้าหล่อเข้ม แบบไทยๆ ผิวขาว ศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 1 คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง จบมัธยมจากโรงเรียนดังในจังหวัดราชบุรี มีน้องชายหนึ่งคน ศึกษาอยู่ชั้น ม.5 โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรี เป็นลูกชายร้านทองในตลาดราชบุรี เป็นคนเข้มแข็ง เสียสละเพื่อคนที่รัก เป็นพี่ชายที่ดี
-
มาต่อแล้วคร้าบ
ไปอ่านเลยครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 17 มันเจ็บจนเกินจะทน
“ไอ้เชี่ยตุลย์ มึงทำเชี่ยไรเนี่ยะไปชวนมันมาทำไม” สักพักไอ้เจ๋งก็มา แต่เหมือนหาเรื่องใส่ตัว มันไม่ได้มาคนเดียวดิครับ แต่มันพาไอ้เชี่ยนั้นมาทำไม มันเสือกพาไอ้กร่างกับพี่กายมาด้วย
“หวัดดีครับพี่กายพี่โชว์” ผมกับไอ้ข้าวสวัสดี แต่ผมไม่สวัสดีมันนะ
“อืมดี เป็นไงกันบ้าง” พี่กายทักพวกเรา
“ก้อดีครับ เรียนยากดี” ผมตอบ ไอ้โชว์มันก็เอาแต่นั่งมองผม
“ไหนใครว่ะอยากให้กูป้อนข้าว” ไอ้เจ๋งถามผม ผมชายตาไปมองไอ้ข้าวที่ตอนนี้นั่งก้มหน้า สักพักไอ้เจ๋งกับไอ้ข้าวไปซื้อข้าวกันแล้วครับ แล้วพี่สองคนก็กำลังจะไป
“มึงจะกินอะไร นั่งเฝ้าของที่โต๊ะนี่แหละ” มันถามผม ผมไม่ตอบ ไม่อยากคุยกับมัน มันกับพี่กายก็เดินไปเลยครับ ปล่อยให้ผมนั่งคนเดียว ไอ้พวกเพื่อนเวร ทิ้งกูกันหมด สักพัก ไอ้พจน์กับไอ้คิวที่ไปซื้อข้าวก่อนก็กลับมา
“ไง มึงทำไมนั่งคนเดียวไม่ไปซื้อข้าว” ไอ้คิวถามผม
“ก็นั่งเฝ้าของให้พวกมึงแหละ”
“สาสส เหมือนหมาเลยเนอะ” ไอ้พจน์แซว
“จวย เถอะ” สักพักไอ้ข้าวไอ้เจ๋งก็มาพร้อมพวกพี่กายกับไอ้เชี่ยกร่างด้วย
“อ้าวไอ้เจ๋ง มาไงว่ะ หวัดดีพี่” พวกมันทักไอ้เจ๋งแล้วก็พี่กายกับไอ้กร่าง
“อืม ดี”
“อะ กินซื้อมาให้” มันซื้อสุกี้แห้งมาให้ผม มันรู้ได้ไงว่ะว่ากูชอบ
“เดี๋ยวไปซื้อเองดีกว่า” ผมไม่อยากกินเงินมันครับ
“เฮ้ย ไอ้เชี่ยตุลย์แดกๆไปเถอะหน่าของฟรี” ไอ้เจ๋งบอก
“เออแดกก็ได้ว่ะ และนี้เอาตังส์ไป” ผมตัดสินใจกิน แต่กวักเงินในกระเป๋าให้มันไป 30 บาท มันก็ไม่เก็บครับ เรื่องของมึงให้มึงแล้ว ตังส์จะทิ้งไว้ก็เรื่องของมึง
“เอ่อๆ ไอ้ตุลย์แล้วตอนเย็นยังจะไปสมัครงานอยู่อีกป่าววะ”
“อืม ไปดิ”
“อ้าวน้องตุลย์ จะไปสมัครงานอะไรครับ” ไอ้พี่กายถามผม
“งานพาร์ทไทม์อะพี่ กะจะไปสมัครร้านกาแฟหน้ามอ”
“มาเป็นแฟนพี่มั๊ย พาร์ทไทม์ก็ได้พี่ให้ชั่วโมงล่ะพันเลย” อึ้งครับทุกคนหยุดกิน แล้วจ้องมองผมกับพี่กาย
“55 พี่ล้อเล่นครับ” พี่กายบอกขำๆ ทุกคนจึงขำๆออกมา ยกเว้นไอกร่าง
“โห เล่นอะไรนี่พี่” ผมบ่นไป แล้วเราก็นั่งกินข้าวกันไปเรื่อย
“แล้วพวกน้องๆจะไปไหนกันต่อ” ไอ้พี่กายถามพวกผม
“ออ มีเรียนต่อตอนบ่ายพี่” ไอ้พจน์ตอบ
“ตุลย์พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยดิ” จู่ๆไอ้กร่างมันก็พูดขึ้น
“คุยอะไรมึงกูจะไปเรียน” ผมปฏิเสธมันไป ไอ้พวกที่นั่งมองกัน งงๆ แล้วพวกผมก็ชวนมันขึ้นเรียนกันเลย
“ไป พวกมึงเดี๋ยวสาย” แล้วพวกเราก็เดินออกมา ผมไม่ได้สนใจมันอีกเลย
“เฮ้ย! ไอ้เจ๋งมึงจะตามพวกกูมาทำไม ไม่ไปกับพี่มึงอ่ะ” ผมถามมัน ก็มันเสือกเดินตามพวกผมมา
“กูไม่มีเรียน ไปเรียนด้วย”
“นี่มึงขยัน หรือ มึงต้องการอะไรกันแน่” มันไม่ตอบแต่ทำท่ายักคิ้วยักไหล่ แล้วไปเดินข้างไอ้ข้าว ชัวร์คู่นี้มีซัมติงชัวร์ ขึ้นเรียนมันก็นั่งคุยนั่งแหย่อะไรกันก็ไม่รู้ จนเลิกเรียน ก็ลากผมมาคุย
“ไอ้ตุลย์ กูขอโทษกูคงไปเป็นเพื่อนมึงไม่ได้แล้ววะ”
“ทำไมวะ อันแน่ มึงกับไอ้เจ๋งจะไปไหนกัน” มันเขิลครับ
“เออหน่า เอาเป็นว่ากูขอโทษนะเว้ย”
“เออ ไม่เป็นไร เพื่อความสุขของเพื่อน 555” ผมบอกมันไป แล้วก็เดินไปหาพวกไอ้คิว
“แล้วมึงสองคนไปไหนว่ะ”
“เออกูสองคนรีบกลับบ้าน” ไอ้คิวบอก
“เออๆ โชคดี” แล้วเราก็แยกย้ายกัน ผมจำต้องไปสมัครงานคนเดียว เค้านัดมาสัมภาษณ์อีกทีอาทิตย์หน้า ผมออกจากร้านมาก้เจอกับไอ้กร่างครับ ไอ้นี่ตามจองเวรกูไม่เลิก
“กูไปส่ง”
“ไม่ กูกลับเองได้”
“ไปขึ้นรถ” มันชี้ไปที่รถที่จอดอยู่ข้างถนน
“ไม่” ผมเดินออกไปเลย มันคว้าข้อมือผม
“มึงจะเอายังไง ไปคุยกันบนรถก่อน” มันลากผมขึ้นรถไปเลย
“กูขอนะ คุยกับกูดีดีสักครั้ง” มันปิดประตูแล้วไปขึ้นฝั่งคนขับ มันแปลกขึ้นไปทุกวัน สงสัยผีเข้าสิง
“มีอะไรก็ว่ามา” ผมพูดขณะมันออกรถ
“ตุลย์กูต้องทำยังไงกูพูดดีกับมึง มึงก็ยังทำกับกูแบบเดิม”
“ให้กูพูดตรงๆ ไหม เลิกยุ่งกับกูไง มึงทำกับกูไว้เลวเกินที่กูจะมานั่งทำดีกับมึงได้ว่ะไอ้โชว์”
“ตกลงมึงจะไม่มีวันพูดดีๆกับกูว่างั้น แม้ว่ากูจะทำดีด้วย”
“เออ ตามนั้น อ่อ แล้วช่วยจอดตรงนี้เพราะกูทนนั่งร่วมรถกับคนชั่วๆอย่างมึงไม่ได้” มันไม่จอดครับแต่ขับเร็วขึ้น
“หึๆๆ” มันหัวเราะในลำคอ
“ในเมื่อกูพูดดีดีกับมึงไม่รู้เรื่อง กูก็ไม่จำเป็นต้องทำดีกับมึงเพราะทำไปก็ไรประโยชน์” มันกล่าวคำที่โหดเหี้ยมออกมา พร้อมขับรถมุ่งหน้าเข้าบ้านมัน แล้วมันก็ลากผมลงรถขึ้นห้องมัน
“มีอะไรกันรึป่าวค่ะ คุณหนู” ป้าแม่บ้านถามไอ้กร่าง
“ไม่มีอะไรป้า แล้วอย่าให้ใครขึ้นไปรบกวนผมนะ”
“ค่ะๆ คุณหนู” แล้วมันก็ลากผมขึ้นบันไดมา นี้มึงกินไรเป็นอาหารว่ะแรงเยอะชะมัด กูว่ากูแรงดีแล้วนะเนี้ยะ ยังต้านทานมึงไมได้
“ปล่อยกู” มันไม่ปล่อย เปิดประตูแล้วโยนผมเข้าไปในห้องมันเลย ห้องนี้ห้องที่กูไม่อยากจะเข้ามาเหยียบอีก ทำไมกูต้องมาเหยียบที่นี่อีกแล้ว มันปิดประตูเสียงดังแล้วลงกลอน ผมเริ่มกลัวครับ แต่มีหรอครับที่ผมจะยอม ผมลุกขึ้นมา
“ไอ้สัสสโชว์ มึงพากูมาที่นี้ทำไม” ผมถามมัน
“ก็พามึงมารื้อฟื้นความหลัง คืนที่มึงเป็นเมียกูไง” ไอ้เลว
“ไอ้เชี่ย มึงลองเข้ามาสิกูไม่สู่ให้รู้ไป” โอ้ยๆๆ ใครโทรมาตอนนี้ว่ะ ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาจะกดรับ
“ปัง” มันหยิบโทรศัพท์ผมเขวี้ยงใส่ประตู จนแตกกระจาย ไอ้เชี่ยมือถือกู ถึงจะถูกกูก็รักของกูนะ
“ไอ้โชว์มึงทำงี้ทำไมว่ะ” มันเหมือนจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแล้วครับ พูดง่ายๆองค์ลง มันลากผมโยนไปที่เตียง มันเตรียมจะขึ้นมาคร่อมผม
“โครม” ผมถีบมันหงายหลัง ไปชนเก้าอี้ล้ม
“ไอ้ตุลย์ มึงเล่นงี้ใช่ไหมได้” มันลุกขึ้นยิ้มเหี้ยมๆ ผมหยิบแจกันหัวเตียงครับ
“มึงเข้ามา แล้วมึงก็ไม่ต้องกลัวนะว่ามึงจะไม่หัวแตก” ผมยกแจกันพร้อมตีหัวมันครับ มันเหมือนไม่สนใจอะไรเดินเข้ามา ผมจะฝาดแต่มีมันไว้กว่าคว้าแจกันจากมือผมปาลงพื้นดัง “เพล้ง” มันคงไม่ฟังอะไรแล้วจริง ผมจะถีบมันอีกครั้ง แต่มันรวบขาผมแล้วนั่งทับไว้
“ไอ้เชี่ย ปล่อยกู” ผมเอามือรัวหมัดใส่มัน มันกระชากเข็มขัดนิสิตผมแล้วเอามามัดมือผมตรึงไว้กับหัวเตียง รุนแรงจนผมเจ็บข้อมือไปหมด ผมพยามยามดึงมือให้เป็นอิสระ แต่ไร้ผล กลับสร้างความแสบที่ข้อมือผม
“ไอ้เชี่ยโชว์ ปล่อยกู ไอ้สัสส มึงจะเลวไปถึงไหนว่ะ”
“ก็มึงบังคับให้กูต้องเลวเอง” มันพูดแค่นั้นก็กระชาก เสื้อนิสิตผมขาดจนกระดุมนิสิตกระเด็นออกไปหมด มันฉีกเสื้อผมจนขาด แล้วไซร้ซอกคอผม อย่างรุนแรง มันกัดคอผมด้วยผมเจ็บและแสบไปหมด
“ไอ้ควาย ปล่อยกู” ผมพลั่งพลูคำด่าออกมาไม่ขาดสาย น้ำตาแห่งความเจ็บปวดเริ่มไหล มันไล้ลงมาที่ยอดอกผม มันกัดอย่างแรง ผมเจ็บมากน้ำตาผมไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“ปล่อยกู ฮือๆๆ” ผมจนปัญญาที่จะด่ามัน มันไม่ฟังอะไรผมเลย มันปลดตะขอแล้วกระชากกางเกงผมทีเดียวจนหลุดไปอยู่ปลายขา มันจับผมถ่างขา
“อย่าๆๆ ไอ้โชว์ไม่เอาๆ อย่าทำกูกูขอร้อง ฮือๆๆ” คำขอผมไม่เป็นผล สิ่งที่ผมได้รับต่อมาคือความเจ็บปวด ความเจ็บปวดที่ผมได้รับมาแล้วไม่ใช่ครั้งแรก มันเจ็บเหมือนใครเอาเข็มมาทิ่มร่างผมไว้ทั้งตัว สายน้ำที่รินไหลจากดวงตาก็ไม่หยุดหย่อน มันต้องจบๆ มันต้องไม่ใช่อย่างนี้ มันต้องเจ็บอีกนานเท่าไหร่ผมไม่รู้ รู้แต่ว่าผมต้องตื่นเพราะนี้มันคือความฝัน สติผมเลือนรางไปกับความเจ็บที่ผมเกินทนจะรับ ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บปวดที่ไม่อาจจะลืม กับห้องๆนี้ ที่เปรียบเสมือนนรกขุ่มหนึ่งที่ผมเข้ามารับใช้เวรกรรม มันไม่ใช่ความฝันครับ ทุกอย่างที่ผ่านมามันคือความจริง ผมนอนอยู่บนเตียงนั้นคนเดียว ไร้รอยของคนที่ผมไม่สามารถเรียกมันว่าคนได้อีกเพราะมันเลวเกินจะเป็นคน ใช่ผมต้องไป ผมต้องไปจากที่นี้ให้เร็วที่สุด ผมพยายามรวบรวมพลังลุก แต่ก็ต้องนอนลงเหมือนเดิม ผมขยับตัวแล้วมันเจ็บเกินทน น้ำตาของผมไหล มึงทำอย่างนี้กับกูทำไม มึงไม่ฆ่ากูให้ตายไปเลยล่ะ
“แอ๊ด..” เสียงเปิดประตูเข้ามา
*******************************************
ติดตามอ่านตอนต่อไปนะครับ
-
:z13: คุณนักเขียน ( :laugh: ไม่รุง่ะว่าชื่อไร)
^
^
ไงก้อขอบคุณสำหรับข้อมูลที่ละเอียดที่สุดในโลกกว้างงงนะคะ คริคริ :3123: :3123:
ว่าแต่คุณนักเขียนค่ะ เอาข้อมูลจิงมาเปิดเผยแบบนี้จะไม่เป้นไรเหรอค่ะ??
เอ๊ะ.. :m28: หรือว่าไม่ใช่ค่ะ หุหุ
-
พี่โชว์ อย่างโหด
:laugh: :laugh: :laugh:
แต่นายตุลย์ก้อแรงนะ สงสารตุลย์แฮะ ลุกมะขึ้นเลย
-
โชว์ :beat:แล้ว :oo1: :beat:แล้ว :oo1: อืมแบบนี้ก้อโอน่ะ
-
โห...
-
ทิ้งไอ้โชว์กร่างไปซะ อย่าได้ไปสนใจมัน
ไปหาน้องโป้ง หล่อกว่า ดีกว่า เยอะ o13 o13 o13
-
ตุลย์จ้า เจ็บไหมจ้ะ อย่าร้องไห้นะ :กอด1:
พี่กร่างทำไมทำงี้ฟร่ะ รักแล้ว ทำร้ายแบบนี้ได้ไง ไม่อดทนเลย :angry2:
ครั้งที่ 3 แล้วนะ ชิชิ โป้ง ไม่ได้ สักครั้ง เอ๊ย ไม่ช่ายอย่างนั้น
-
:z6: เฮียกร่าง
:กอด1: น้องตุลย์
โป้งอยู่ไหน มาปลอบน้องตุลย์ด่วนๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
:z6: :z6: :z6: :z6:
ไอ้กร่างเลวววววววว
-
โซ่ แส้ กุญแจมือ พร้อมไหมมม
พร้อมมมมมมมมม!!!
-
แรงจังโชว์
-
ยังคงรุนแรงเหมือนเดิม :call:
กลายเป็นคู่ซาดิสกะมาโซไปซะแล้ว :o8:
-
ทำไมโชว์ทำแบบนี้ๆๆ
ไม่น่าเลย
น่าจะทำกับตุลย์เบาๆ
-
รุนแรงที่สุด
ทำไมทำแบบนี้
:angry2: :angry2: :m31:
-
ไอ้โชว์...ไอ้เด็กมีปัญหา เรียกร้องความสนใจ :beat: :beat:
นอกจากแกจะขาดความอบอุ่นแระ แก..แกมันยังซาดิสม์ อีมาโซคิสม์... :oo1: :oo1:
.
.
.
แต่ชั้นก้อรักแก... :laugh: :laugh:
เพราะช้านชอบผุ้ชายเถื่อนๆ แอร๊ยยยส์ :o8: :o8:
-
:เฮ้อ:
-
สารเลวได้ใจจริงๆไอ่กร่าง
เมื่อไหร่จะทำตัวดีๆนะคับ
อยาก :3125:ให้ :jul1:
-
อีป้าแก่ๆปวดตับ
-
:z3: :z3: :z3:
สงสารน้่ิิิองตุลย์ !!~
-
สุดจะบรรยาย
:m15: :m15: :monkeysad:
:m31: :angry2:
:beat: :z6:
-
รัก ๆ กันธรรมดายังต้องมีตัวช่วย แต่นี้ไร้สาร โอ....ตุลย์จ๋า มันเจ็บลึกทั้งกายและใจ แล้วเธอจะรักกันได้ตอนไหน
-
เลวมาก อิน อิอิ
-
โอ้ยยย จะดีกับเขาก็ดีให้ตลอดซิ
งี้ตุลย์จะเห้นความดีไหมเนี๊ยยยยะ
ยังไงก็เชียร์โชว์ค่ะ
:bye2:
-
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2474GCPAD&Autoplay=0
^
^
^
ตุลย์จ๊ะ....ขอมอบเพลงนี้แด่เทออออ..... :o12: :o12: :o12:
ปล.กว่าจะโพสต์ให้ฟังได้ :เฮ้อ:
-
ขอโทษที่ให้รอ
แล้วจะมาลงตอนต่อไปให้เร็วที่สุดครับ
ตอนนี้ติดเรียนทุกวันเลย
และก็ขอบคุณทุกกำลังใจ
-
มาต่อให้แล้วครับ
แอบพิมพ์ตอนเรียนคาบคอม
สั้นนิดนึงนะครับ
ไปอ่านกันเลย
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 18 ขอบคุณที่รักกัน
“แอ๊ด..” เสียงเปิดประตูเข้ามานะ
“อ้าว คุณตุลย์ตื่นแล้วหรอค่ะ” ป้าจิตเดินถือถาดชามข้าวเข้ามา ผมไม่ได้ตอบได้แต่พยักหน้า
“คุณหนูออกไปเรียนแล้วค่ะ ฝากป้าให้ช่วยดูแล คุณหนูบอกว่าคุณตุลย์ป่วยเป็นอะไรมากมั้ยค่ะ”
“ขอบคุณครับ แต่ป้าครับไม่ต้องเรียกผมว่าคุณก็ได้ เรียกตุลย์เฉยๆก็พอครับ ผมไม่เป็นไรมากหรอกครับ” ป้าจิตพยักหน้าตอบรับ ผมอยากกลับห้องจัง จะโทรให้โป้งมารับ โทรศัพท์ก็พัง โป้งมึงจะรู้บ้างมั้ยว่าตอนนี้กูเป็นยังไง มารับกูหน่อย
“งั้นหนูตุลย์ทานข้าวทานยาก่อนนะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่หิวครับ” ผมกินอะไรไม่ลงครับ
“ทานสักนิดนะค่ะ ป้าว่า จะได้ทานยา”
“งั้นก็ได้ครับ” ผมเกรงใจป้าจิต เลยกินไปแค่สองสามคำ แล้วก็กินยา สมองผมเบลอไปหมด หนังตาผมหนักอึ้งแล้วมันก็ปิดลงอีกครั้ง รู้สึกตัวอีกทีรู้สึกมีอะไรเย็นๆมาสัมผัสกายผม ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมือ ผมถอยหลังหนีเลยครับ ไอ้ช์ครับมันกำลังเช็ดตัวให้ผม
“อย่ามาโดนตัวกู” ผมรู้สึกขยะแขยงที่จะโดนตัวมัน
“ขนาดนี้มึงยังจะปากดีอีกหรอ หรือจะให้ต่ออีกสักรอบ” ผมถอยหนีเลยครับ
“โอ้ยย” ผมร้องด้วยความเจ็บ เพราะผมขยับตัวแรงไป
“เป็นไรมากมั้ย” มันเข้ามาประคองผม ผมสะบัดมือมันออก
“อย่ามาจับกู”
“เก่งให้ได้ตลอดนะมึง” มันว่าผมไม่พูดอะไร แล้วมันก็เดินออกนอกห้องไปเลย แล้วเข้ามาใหม่พร้อมถาดอาหาร
“อะ กินข้าวแล้วจะได้กินยา” ผมนิ่งไม่พูดไม่ตอบอะไร
“มึงจะกินดีดี หรือ จะให้กูจับกรอก” ผมจำต้องเอามากินแค่สองสามคำ แล้วมันก็ยัดยาใส่มือผม ผมกิน แล้วกินน้ำตาม
“แค่นี้แหละ ต้องให้นั่งบังคับ กินดีดีไม่ชอบ” ผมก็ยังคงเงียบไมอยากคุยกะมัน
“ค่อยยังชั่วยัง”
“กูอยากกลับห้อง” ผมตัดสินใจพูดออกไป
“ไม่ กูไม่ให้มึงกลับ” มันตะคอกผม ผมจ้องตามัน
“มึงจะเอาอะไรจากกูอีก แค่นี้มึงยังไม่พออีกใช่ไหม มึงยังทำกับกูไม่สมใจมึงใช่ไหม”
“เออ ใช่แล้วมึงจะทำไม มึงเป็นเมียกูต้องอยู่กับกู” เมียอีกแระ มึงทำแบบนี้กับกูแล้วมึงเรียกกูว่าเมีย ไม่เลวไปหน่อยหรอ
“ให้ตายไงกูก็ไม่อยู่กับคนเลวๆ อย่างมึง กูยอมตายดีกว่า”
“ได้ มึงจะได้รู้ว่ากูเลวกว่าที่มึงคิด” มันพูดแค่นั้นก็จับหน้าผมแล้วจูบอย่างแรง ผมผลักมันเต็มแรงแล้วต่อยมันไปเต็มแรงเท่าที่แรงจะมี
ก๊อกๆๆๆๆๆ
“คุณหนูค่ะ คุณผู้หญิงเรียกพบค่ะ” เสียงระฆังช่วยชีวิตผม มันทำหน้าเสียอารมณ์แล้วเดินออกไปเลย ผมมองเห็นโทรศัพท์ของมันที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง ผมจึงรีบหยิบแล้วกดเบอร์ไอ้โป้งไป
“ตุลย์ มึงอยู่ไหน มึงหายไปไหน มึงบอกกูมา ทำไมมึงไมรับโทรศัพท์” น้ำตาผมไหลเลยครับ ทำไมผมต้องทำให้คนอืนเป็นห่วงถึงเพียงนี้
“โป้งๆๆ มารับกูหน่อย” ผมรีบพูดออกไป
“ที่ไหนมึงรีบบอกกูมา กูจะไปรับมึง”
“บ้านไอ้เชี่ยโชว์” มันรู้ครับเพราะผมเคยบอกมัน
“เฮ้ย!!! แล้วมึงไปทำอะไรบ้านมัน”
“เออๆ รีบมารับกูก่อนเหอะ เร็วๆๆนะ” เสียงประตูเปิดเข้ามาผมรีบตัดสาย แล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม
“มึงโทรหาใคร” มันคงเห็น เพราะแสงไฟหน้าจอยังไม่ดับ
“เรื่องของกู”
“แต่มันโทรศัพท์กู”
“ก็มึงทำของกูพัง”
“เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่”
“กูไม่เอา”
“เรื่องของมึง”
“เออ เดี๋ยวไอ้โป้งจะมารับกู” ผมตัดสินใจบอกมันไป
“กูไม่ให้มึงไป”
“โชว์มึงปล่อยกูไปเหอะ” ผมพยายามพูดดีกับมัน เน้นนะครับพยายาม
“ไม่ มึงเป็นเมียกูมึงต้องอยู่กับกู”
“โชว์ กูขอร้องกูจะไม่เอาความอะไรกับมึงเลย”
“งั้นหรอไม่เอาความกับกูงั้นหรอ กูไม่ต้องการกูต้องการแค่มึงๆ คนเดียวเข้าใจไหม” มันตะคอมผมพร้อมจับไหล่ผมเขย่าผมอย่างแรง
“โชว์ปล่อยกู กูเจ็บ ไอ้โชว์ปล่อย” ผมตะคอกใส่มัน มันก็ค่อยๆปล่อยผม
“ตุลย์มึงอยูกับกูไม่ได้หรอ” ห๊ะมึงว่าไงนะ มึงจะให้กูอยู่กะมึงฟันไปเหอะ
“โชว์กูอยู่กับคนที่ทำร้ายร่ากายและจิตใจกูไม่ได้หรอก” ผมทนไม่ได้ครับที่จะเห็นหน้าคนที่ทำร้ายผม อยู่กับผม
“ตุลย์” มันเรียกชื่อผมแต่ไม่ยอมพูดอะไรต่อ
ก็อกๆๆ
“คุณตุลย์ค่ะ มีเพื่อนบอกว่ามารับค่ะ” เสียงพี่แม่บ้านเคาะประตูเรียก
“กูไปแล้วนะ โชว์” ผมบอกมัน
“ตุลย์” มันไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่เรียกชื่อผม ผมเดินออกไปแล้วปิดประตูห้อง มันไม่ได้เรียกหรือรั้งผมไว้หรือตามออกมาเลย ผมก็ งง เหมือนกัน
“ตุลย์ เป็นไงมั้ง” โป้งเห็นสภาพผมแล้วถาม
“กูไม่เป็นไร”
“มันทำอะไรมึง มัน อยู่ไหน ข้างบนใช่ไหม” มันหุนหันจะขึ้นไป ตอนนี้ที่บ้านไม่มีใครอยู่แล้วครับนอกจากแม่บ้าน
“โป้งอย่า พากูกลับเถอะ” ผมจับมือมันไว้แล้วพูดข้อร้อง มันหันมามองหน้าผมอย่างสงสัยแต่ก็ต้องเชื่อผม มันก็พาผมกลับไปที่หอมัน
“ตุลย์มึงรู้มั้ย กูเป็นห่วงมึงมากแค่ไหน กูโทรไปก็ไม่ติด”
“โป้งกูขอโทษ”
“มันทำอะไรมึง มึงบอกกูได้มั้ย อย่าปิดบังกูอีกเลย ให้กูได้ช่วยแบ่งเบาความเจ็บปวดมึงเหอะ”
“โป้ง ทำไมๆ มึงต้องเป็นห่วงกูมากขนาดนี้ กูขอโทษที่ทำให้มึงเป็นห่วง” ผมตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง
“ตุลย์ มึงทนได้ไงว่ะ มึงเก็บเอาไว้คนเดียวได้ไง”
“กูแค่ไม่อยากให้ใคร ต้องมาเครียดเรื่องของกู แล้วมาเป็นห่วงกูเหมือนที่มึงเป็นอยู่ไงโป้ง”
“ต่อไปนี้กูจะดูแลมึงเอง มีอะไรมึงบอกกู”
“อืม กูขอบใจมึงมากนะโป้ง” ผมพยักหน้า
“ไม่เป็นไร เพราะกูรักมึง กูจะทำเพื่อมึงทุกอย่างตุลย์”
“โป้ง” ผมเรียกชื่อมัน มันหันมามองหน้าผม
“กู รัก มึง”
****************************************
ติดตามตอนต่อไปนะครับ
-
:monkeysad: สงสารน้องตุลย์อ่ะ
ตุลย์ยอมเล่าเรื่องให้น้องโป้งฟังแล้ว
น้องโป้ง สู้เค้าน๊าาาาา
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ดีค่ะ อย่าสนใจไอ้กร่าง เลวววว :z6:
-
เครียด!!!
โชว์ทำตัวดีๆเซ่ะๆ :z6:
เสียแรงที่เชียร์~~~~(แ่งสติลเชียร์อยู่)
:o12:
-
โชว์ รีบมารั้งตัวตุลย์ไว้ดิ อย่าให้ไป.... เพราะไปครานี้ คงไปแล้วไปเลย
ทำกับเค้าไว้ขนาดนั้น...... :angry2:
ส่วนโป้ง น่าสงสาร ขอกอดที :กอด1:
-
:laugh: :laugh:
-
ตุลย์ จะยอมโป้งแล้วใช่มั้ยเนี้ย แล้วโชว์ล่ะจะเป็นยังงัย อ่ะ ไม่อยากคิดเลยนิ
-
เกลียดไอ้กร่างอ่ะ :beat:
ทีโป้ง ตุลย์ทำเป็นเล่นตัว :m16:
เสร็จไอ้กร่างอีกจนได้ :angry2:
-
เฮ้อออออ
:เฮ้อ:
:เฮ้อ:
:เฮ้อ:
-
โชว์กร่าง!! ความจิงคงรู้สึกผิดในใจนั่นแหละ แต่คงเก็บอารมณ์ตอนถูกตุลย์ปฏิเสธไม่ไหว เลยดูรุนแรงนะ เฮ้อ :เฮ้อ:
โป้งนิความจิงนิสัยดีนะ แต่มันเหมือนขาดอารัยบางอย่างอยู่ แต่คิดไม่ออกแฮะ o16
-
^
^
^
จากทุกรีที่เกลียดโชว์ :m16: :m16: :m16:
.
.
.
มามะ.....โชว์ :กอด1: :กอด1:
เค้าอยู่เป็นเพื่อนเอง โอ้ววววว.... :z10: :z10:
-
โหดร้าย
แบบนี้ยังไงก็รับไม่ได้อ่ะ ที่ทำมันไม่ใช่รักแล้ว แบบนี้มันแค่อยากได้
-
มารอตอนต่อไป
ตุลย์ใจอ่อนสักที
ขอให้รักกันนานๆนะ
:3123: :3123: :L1:
-
สรุปเรื่องนี้นู๋โป้งเป็นพระเอก :laugh:
-
อ๊ากกกก กู รัก มึง
>_< เอร๊ยยย
ว่าแต่เรื่องนี้เรื่องจริงหรือนิยายอะคับพี่^^
-
ผู้ชายแบบโป้งหาได้จากไหนอะ
-
:เฮ้อ: สงสัยจะเชียร์ไอ้พี่โชว์ไม่ขึ้น
แก็เชียร์ต่อปายยยยย
สงสารตุลย์อ่ะ แต่ก็น่าจะลองพูดดีๆกับพี่เค้าบ้านน๊า :กอด1:
ยังคงสติลเชียร์พี่โชว์อยู่ :oo1:
-
เห้ออออ
โป้งก็รัก
โชว์ก็เริ่มจะรัก
เอาไงดี
3p ได้ไหม
-
ตกลงใครเปนพระเอกกกกกกกกกกก
ชอบโชว์อ่ะ
ซาดิส ดี5555
ล้อเล่นนนนนนะ
-
มาลงให้ก่อน
เพราะวันนี้วันเสาร์
จะหนีไปเที่ยวต่างจังหวัด
อิอิ
ขอพักบ้าง อะไรบ้าง
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 19 จุดเริ่มต้นของความรัก
“โป้ง” ผมเรียกชื่อมัน มันหันมามองหน้าผม
“กู รัก มึง” ผมบอกเพราะผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ผมรู้สึกดีดีกับมันมานานเหมือนกัน แต่ติดตรงที่ว่าผมเป็นผู้ชายมันก็เป็นผู้ชายจะให้คิดเกินเพื่อนไม่ได้หรอก
“กูรู้แล้วว่ามึงรักกู” ไอ้นี้เวลาเอาจริงเอาจังก็เสือกไม่คิด โง่ป่าววะกูบอกรักมึง
“กูหมายถึง มึงกะกู เป็นแฟนกัน เข้าใจมั้ย” มันมองหน้าผมอึ้งเลยครับ ผมรู้สึกว่าขอบตามันมีน้ำตาปริ่ม มันโผเข้ากอดผมเลยครับ
“อืมๆๆ กูกะมึงเป็นแฟนกัน กูได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย กูก็รักมึง” มันผมกับผมวนไปวนมา สงสัยมันคงตื้นตัน น้ำเต็มไหล่ผมเลยครับ ผมค่อยๆดันมันออกแล้วค่อยๆเอามือปาดน้ำตาให้มัน
“กูรู้แล้วว่ามึงรักกู กูก็รักมึง” มันอาจจะง่ายไปสำหรับคำว่ารักของผม แต่ถ้าใครมาเป็นผมจะรู้ว่าไอ้โป้งมันดีกับผมมากแค่ไหน ตั้งแต่ ม.4 มันคอยห่วงใยผมมาตลอด เป็นเพื่อนที่คอยดูแลผมในทุกๆเรื่อง โป้งกูเข้าใจแล้ว กูรักมึง
“มึงไม่หลอกให้กูดีใจเล่นนะตุลย์” มันถามผมงี้ทำไมว่ะหรือมันไม่เชื่อใจผม
“กูพูดจริง กูเข้าใจแล้วว่าคนที่ดีและรักกูมากที่สุดที่สุดรองจากแม่ก็คือมึง” มันพยักหน้า
“เราเริ่มต้นกันใหม่นะ” มันพูด
“เริ่มต้นไรมึง ก็เป็นอย่างทุกวันนี้แหละดีแล้ว”
“เริ่มต้นเป็นแฟนกันไง” พูดแค่นั้นมันก็ผลักผมลงบนเตียงเลยครับ แล้วจูบผมอย่างนุ่มนวล จูบที่ผมต้องการ มันเนิ่นนานแต่นุ่มนวล ผมดันมันออกช้าๆ
“แค่นี้นะ กูยังเจ็บอยู่” ผมบอกอย่างเขิลๆ มันก็พยักหน้าเพราะตามตัวผมมันยังมีร่องรอยแห่งความเจ็บปวดยังไม่จางหาย
“นี่เห็นป่วยนะเนี้ยะ” ไอ้บ้า ทะลึ่ง แล้วมันก็ลุกออกไปกลับมาพร้อมกล่องยา
“เอามือมา” ผมก็ยืนมือให้มันทำแผลที่ข้อมือ มันทำอย่างเบามือแล้วเอาผ้าพันแผลที่ข้อมือไว้
“เสร็จแระ หิวมั้ย”
“หิวมากกกกก” ก็ผมกินไปนิดเดียวเอง หิวจริงๆ อิอิ
“งั้นมึงนอนพักไปก่อน เดี๋ยวมึงลงไปซื้ออะไรมาให้” ผมพยักหน้าเพราะไม่อยากเดินไปไหน แล้วมันก็เดินหยิบกระเป๋าตังส์กับกุญแจรถออกไป เฮอ มึงทำให้กูลืมเรื่องเลวร้ายได้ แต่พอมันออกไปเรื่องทั้งหมดก็กลับมาในความคิดผมอีกครั้ง ทำไมโชว์กูว่ามึงก็ไม่ใช่คนที่น่าจะเลวร้ายได้ขนาดนี้ แต่ทำไมมึงถึงเลวขนาดนี้เวลามึงดีมันก็ดีนะ แต่กูจะไม่มีวันให้อภัยมึง ผมคิดด้วยสมองที่หนักอึ้ง จนหลับไปอีกครั้ง ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งเหมือนมือใครเอามือมาแตะหน้าผากผม
“อย่ามาโดนตัวกู” ผมพูดแล้วถอยร่อนออกไป
“กูเองตุลย์” ผมลืมตาดูชัดๆ ไอ้โป้งครับ
“อ่อโป้งกู ขอโทษ” ทำไมๆ มึงต้องตามมาหลอกหลอนกูตลอด
“ไม่เป็นไร แต่มึงอย่าคิดมากนะ อ่ะนี้ข้าวกูซื้อมาให้มึงแล้ว” มันยื่นจานข้าวมาให้ผม ผมรับไว้
“ขอบใจนะ” แล้วก็ลุกลงไปนั่งโต๊ะกินข้าวเล็กๆ แล้วนั่งกินข้าว มันก็ซื้อมากินของมัน
“อร่อยมั้ย” มันถามผม
“อร่อยมาก ร้านไหนอ่า เดี๋ยวพากูไปกินด้วยนะ”
“อืมๆ เดี๋ยวพาไปคร้าบบ” มันพูดซะเพราะเชียว
“เอ่อโป้ง กูไปสมัครงานแล้วนะ เดี๋ยวเค้าเรียกไปสัมภาษณ์อาทิตย์หน้า” ผมบอกมันไป
“มึงไม่ต้องไปทำไม่ได้หรอ กูเลี้ยงมึงได้”
“ได้ไงเล่า กูจะให้มึงเลี้ยงได้ไงกูก็มีมือมีตีน”
“ทำไมแฟนคนเดียวกูจะเลี้ยงไม่ได้”
“ไอ้บ้า” ผมด่ามันเขิลๆๆ ครับ อิอิ แล้วนั่งกินข้าวต่อไปไม่พูดอะไร มันก็เอาเท้าเขี่ยผมใต้โต๊ะ ไอ้บ้าเอ้ยเล่นไรว่ะ ผมถีบมันกลับไปเบาๆครับ แต่ไม่ได้พูดอะไร กินข้าวเสร็จก็กินยา
“ค่อยยังชั่วยัง หายปวดหัวยัง” มันถามผมหลังจากกินข้าวกินยา ไปสักพัก เออไม่ได้ไปเรียนเลย โทรไปถามงานไอ้ข้าวดีกว่า
“โป้งยืมโทรศัพท์หน่อยดิ” โทรศัพท์พังอ่า ไอ้กร่างมึงคนเดียวเลย เสียดายว่ะกูน่าจะให้มึงซื้อให้ อิอิ แอบ งก
“อืมได้ แต่จะเอาไปโทรหาใคร กิ๊กที่ไหน” ไอ้นี้ แค่เริ่มสตาร์ทก็หึงกูซะ
“เพื่อนกู จะโทรไปถามงานไม่ได้ไปเรียน” มันก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ ผมก็กดโทรหาไอ้ข้าว
“หวัดดีครับ ข้าวเข้าห้องน้ำครับ มีไรฝากไว้ไหมครับ” ใครว่ะเสียงคุ้น ตัดสินใจถามไป
“เอ่อๆ แต่นั้นใครพูดอ่ะ”
“แฟนข้าวครับ” แฟนกูได้ยินไม่ผิดใช่ไหม ไอ้ข้าว อ๊ากกกกกกกก อยากตะโกนดังๆ
“ครับ ชื่อไรอ่า” ถามเลยจะได้รู้ว่าใคร
“อ่อ เจ๋งครับ”
“ไอ้เชี่ยเจ๋ง มึงกับไอ้ข้าวเป็นแฟนกันแล้วหรอ”
“มึงเป็นใครเนี้ยะ มาด่ากู”
“ไอ้สัสส กูไงไอ้ตุลย์”
“อ้าวมึงหรอ”
“ไอ้เจ๋งใครโทรมา แล้วมึงรับของกูทำไม” เสียงไอ้ข้าวลอดเข้ามาในโทรศัพท์
“ฮัลโล สวัสดีครับ” ไอ้ข้าวคงแย่งไปพูดเอง
“กูเองไอ้ตุลย์”
“อ้าว มึงเองหรอ ไมไม่มาเรียนโทรไปก็ไม่ติด”
“เออมือถือเจ๊ง วันนี้มีการบ้านป่าววะ เดียวพรุ่งนี้กูไปเรียน”
“ไม่มีๆ”
“แต่มึงอะมี ไอ้ข้าว” ขอเคียร์ครับ
“มีไร”
“มึงไปเป็นแฟนกับไอ้เจ๋งตอนไหน”
“เฮ้ย!! ใครบอกมึง”
“ไอ้เจ๋ง มันบอกมันเป็นแฟนมึงเมื่อกี้เนี้ยะ” มันเงียบไปแป็บนึง
“เชื่อไรมัน มันบ้าอย่าไปเชื่อมัน กูไม่ได้เป็นไรกับมัน มึงเชื่อกู”
“หรอ กูเชื่อ แต่ทำไมมึงกับไอ้เจ๋งอยู่ด้วยกัน นี่ก็มืดแล้วนะ”
“ออ อ่อ มันมาทำไมก็ไม่รู้”
“เออๆๆ เรื่องของมึงแต่อย่าให้กูจับได้นะ ปิดบังกู แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”
“เออ เจอกัน” แล้วก็วางสายกันไป
“ตุลย์ จะอาบน้ำหรือจะให้กูเช็ดตัวให้”
“อาบน้ำดีกว่า ไม่ได้อาบเลย”
“อืม งั้นมานี่” มันเดินมาจะถอดเสื้อผม
“เฮ้ย!! มึงทำอะไร” ผมรีบเอามือปัดออก
“ก็ช่วยมีงอาบน้ำไง”
“ไม่ต้องกูอาบเองได้”
“ได้ไง แผลที่ข้อมือยังไม่หายเลย” เออจริงด้วย ยิ่งโดนน้ำยิ่งหายช้า
“ไม่เป็นไร อาบเองได้” ไม่เอาครับ อาย อิอิ
“ไอ้ตุลย์ เดี๋ยวแผลโดนน้ำ อย่าเรื่องมาก” มันดุผม ผมเลยต้องยอมให้มันถอดเสื้อผ้าออกมาอย่างง่าย เหมือนเด็กโดนแม่ดุเลยครับ อายก็อาย สาสส อย่าจ้องตุลย์น้อยของกู ผมรีบเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันเอวเลยครับ
“อายหรอ ทำเป็นไม่เคย” ผมไม่ตอบ ก็มันอายจริงๆ
“งั้นมึงเลิกอาย กูถอดเป็นเพื่อน” พูดแค่นั้นมันก็ถอดเสื้อผ้าของมันออกหมดเลยครับ ผมยิ่งเขิลกว่าเดิมเลยครับ ผมวิ่งเข้าห้องน้ำไปเลย มันก็วิ่งตามมา
“แล้วไม่เอาผ้าออกจะอาบได้มั้ย” ผมไม่มองมันครับ มันจะดึงผ้าผม ผมรั้งไว้
“ตุลย์ ปล่อยจะได้รีบอาบ” เหออ ดุอีกแระ ก็คนมันอายนี่หว่า จึงปล่อยให้มันดึงออกไปพาดไว้ที่ราว
“ไม่เบาเลยหนิเรา” ไอ้ไรมันหมายถึงอะไร ชัดเลยเพราะสายตามันจ้องอยู่ที่เดียว ไอ้สาสเอ้ย ผมรีบหันหลังเลย
“โห ขาวเนียนจัง” ไอ้ห่าโป้งเล่นไรมึงเนี้ยะ
“มึงจะอาบไม่อาบ ไม่อาบก็ออกไปเลย” ผมว่ามัน
“ยกแขนขึ้น อย่าให้โดนน้ำ” ผมก็ทำตาม มันก็เปิดฝักบัวแล้วดันผมไปอยู่ใต้สายน้ำ มันก็ตามเข้ามาด้วย กลายเป็นว่าเราทั้งคู่อยู่ใต้สายน้ำ สักพักมันก็ปิด แล้วหยิบสบู่ แล้วเริ่มถูสบู่ที่ตัวผม รู้สึกแปลกไงก็ไม่รู้ มีคนมาถูสบู่ให้แถมเป็นผู้ชายมีไอ้นั้นเหมือนกันอีก ฮึยย สยิว มันค่อยถูผมไปทั่วตัว เอาแล้วครับ ค่อยๆเลื่อนต่ำลงไปแล้วครับ แล้วก็ถูไปที่ส่วนนั้นขอผม
“อย่าโป้ง” ผมร้องประท้วง แต่ทำไรไม่ได้ แล้วมันก็เลยไป ผมโล่งอกเลยครับ แต่มันทันไรก็เอาอีกแล้วครับมันอ้อมมือไปด้านหลัง แล้วถูที่ก้นผม ลึกไปแล้วๆ ไอ้โป้ง
“โอ้ยยยย” เจ็บครับ
“เฮ้ยย กูขอโทษ” มันคงลืมตัว ทำไมมึงจะถูทีเดียวแล้วล้างๆ ไม่ได้หรอว่ะ ลูบๆ วนๆ อยู่ได้
“เออ ไม่เป็นไร เร็วๆ กูหนาว” มันก็กลับลูบๆ วนๆ ด้านหน้า จนไม่ไหวแล้วครับ มันกำลังจะตื่นแล้ว ไม่ทันแล้วครับ เต็มที่แล้ว
“โอ้โห โมโหอะไรเนี้ยะ” มันแซวผม ผมอายมากอยากเอาหน้าไปซุกอกมัน อิอิ
“ไอ้โป้งมึงจะทำอะไรก็ทำ กูไม่ไหวแล้ว” ผมพูดแค่นั้นมันก็วางแล้วสบู่แล้วจัดการให้ผมอย่างเต็มที่ เต็มกำลังข้อมือเลยครับ
“ซี้ดดด อ่า” เสียวครับ ไม่ไหวแล้ว
“โอ้ยย กูไม่ไหวแล้ว” อะปิ๊ดๆ พุ่งเลยครับ เสร็จสมอารมณ์หมายเลยครับ แล้วมันก็เอาน้ำล้างตัวผม จนสะอาด
“ตุลย์ ของกูอะ” มันเรียกผมแล้วมองไปที่ของตัวเอง ผมเข้าใจครับ เพราะมันชี้หน้าผมคงโมโหมากอะครับ
“กูเจ็บข้อมือ” ผมเจ็บจริงๆ ยังไม่หายเลย
“ใช้มือไม่ได้ ก็ใช้ปากดิ” ไอ้นี้หน้าด้าน พูดมาได้ไม่อายปาก
“ไม่เอา”
“ทำไม ตุลย์ใจร้าย ตุลย์สบายแล้วจะทิ้งเราไว้อย่างงี้หรอ”
“อะๆๆ ก็ได้” ผมก็นั่งลงแล้วทำให้มัน
“โอวว ซีดดด” มันร้อง คงเสียงมาก
“ตุลย์ ดีมาก”
“อู้ยยย” มันร้องแค่นนั้น มันก็พุ่งเต็มปากผมเลยครับ เชี่ยเอ้ยทำไมไม่บอก ผมรีบคายเลยครับ แต่ก็มีบางส่วนที่กลืนลงไป
“ไอ้โป้ง ไมไม่บอกกูว่ะ”
“บอกมึงจะได้กินของดีเหรอว่ะ แล้วนี้คายทำไมว่ะ เสียดาย”
“มึงก็แดกเองซิ ไอ้บ้า” ผมรีบเอาน้ำบ้วนปากตรงอ่างล้างหน้าเลยครับ มันก็จัดการอาบน้ำล้างตัวในส่วนของมัน จนเสร็จก็ออกจากห้องน้ำไปพร้อมกัน
“ยกแขน” มันเอาเสื้อมาสวมให้ผม
“ยกขา” มันเอากางเกงมาสวมให้ผม สรุปนี่กูเป็นเด็กอ่อนไปแล้ว เออๆ ขี้เกียจบังคับมัน ให้ทำไรกูก็ทำว่ะ ยอมมันวันนึง กูเจ็บ อิอิ เสร็จแล้วมันก็ใส่ของมัน
“ง่วงยัง” มันถามผม
“นิดหน่อย”
“นอนเลยม่ะ”
“อืม” นอนก็นอน จะให้ทำไรอ่ะ เหอออ ผ่านไปอีกวัน ชีวิตกู พรุ่งต้องไปเรียน
“ตุลย์”
“หึ”
“หลับยัง”
“ยังอ่ะ คิดไรเรื่อยเปื่อย”
“ทำไมถึงมาบอกรักเรา”
“ก็รู้สึกไง”
“รู้สึกยังไงล่ะ”
“ก็อย่างที่มึงรู้สึกแหละ ถามทำไม” อายครับ เขิล นี่ขนาดมืดๆนะเนี้ยะ ยังรู้สึกหน้าสว่างๆเลย อิอิ
“โห ไม่หวานบางเลยอ่า” เออ กูมัน ขม โว้ย
“ทำไม ชอบหวานๆ ก็ไปชอบผู้หญิงดิ มาชอบผู้ชายอย่างกูทำไม” มีเคืองครับ
“โห อย่าเพิ่งงอลกูดิ ดีกันๆ”
“อือ” ไม่ได้งอลไรมันหลอกครับ อยากแกล้งมัน
“ตุลย์”
“หึ”
“หายเจ็บยัง” อะไรว่ะ แล้วมันก็บีบก้นผม
“เฮ้ยยย!!! ไอ้บ้า”
*****************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
ในที่สุดน้องโป้งสุดหล่อก็ชนะ!!! ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้าไอ้โชว์กร่าง :m20: :m20: :m20:
o13 o13 o13
-
^^
-
โป้งเนี่ยคิด....ตลอดเลย
-
:sad11:ไม่ยอมอ่ะ พี่โชว์อยู่หนายยยยยยยย :angry2::z3:
-
ชอบ
-
หายเจ็บยัง ..... หายง่ายๆได้ไง เนาะตุลย์ ขอเวลาบ้างดิ
ในทึ่สุด โป้งกับตุลย์ก็เป็นแฟนกัน :-[ แต่มันเหมือน.... กำลังจะมีพายุมา
-
โห พี่โชว์ ปล่อยน้องตุลย์ไปง่าย ๆ อย่างนี้ได้ไง
เมียเรา ก็ต้องหวงไว้สิ ต้อง กด ขี่ กด ขี่ :oo1: ทั้งวัน
เอาให้ไม่มีแรงลุกไปไหนได้เลย
เป็นกำลังใจให้พี่โชว์ครับ :haun4:
-
ยกธงเชียร์โป้งค่ะ นาทีนี้ต้องโป้งแล้ว
ส่วนอีกคน ต้องโทษแบนไปก่อน
-
อ้าว โชว์หายยย
รึเควสคู่ ข้าว - เจ๋ง หน่อยดิ
ท่าทางจะน่ารัก 5555+
-
แล้วนายโชว์ล่ะจะเป็นงัยบาง ตุลย์กับโป้งก้อตกลงปลงใจกันแล้ว สงสารโชว์ว่ะ
-
โป้ง อึ๊บๆ เลย
อิอิ
-
อิอิ เปนแฟนกันแร้ว ดีมาก :impress2:
สมน้ำหน้าไอ้กร่าง 555+ :laugh:
-
ชอบบรรยากาศละมุนๆระหว่างน้องโป้งกับน้องตุลย์
ดูกุ๊กกิ๊กๆน่ารักดี แต่โป้งจ๋า...นู๋แอบหื่นเหมือนกันนะคะเนี่ย :z1:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เหมือนจะมีอาไรเศร้าตามมารึเปล่า
เรื่องของความรักที่มีคนสามคนคงไม่จบง่ายๆ
อยากให้ทุกคนสมหวังมากกว่า :เฮ้อ:
-
ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~~~~~~~~~~~~~~~~~~ :serius2:
พี่โชววววววววววววววววววว อย่าไปยอมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!
รีบมาตามเมียตัวเองกับไปด้วน!!!!!!!
:angry2:
ตุลย์แน่ใจจริงๆใช่ไหมอ๊ะที่บอกรักโป้งอ๊ะ??????
:z3:
-
ดีใจแทนโป้ง
ขอให้ตุลย์รักโป้งจริง ๆ แล้วกัน :impress:
-
ความรักชนะทุกสิ่ง
แล้วโป้งก้อชนะ
อิอิ
-
ทำไมโป้งเป็นคนดีจังเลย
โชว์ก็ไม่รู้จะเลวไปไหน
รักกันนานๆนะ
โป้ง ตุลย์
:L2:
-
เมื่อไหร่จะมาต่ออ่า
รออยู่น่ะ
-
เอาให้อยู่หมัดนะโป้ง อย่าปล่อยให้ไอกร่างมันมาแย่งไปอีก
-
แต่ทำไมผมรู้สึกเชียร์อีตากร่างไงไม่รู้อะ เค้าเหมือนมีมุมที่น่าสงสาร แต่อาจแสดงออกแย่ไปหน่อยเท่านั้นเอง
โป้งก็ดูน่ารักดี แต่มันไงๆไม่รู้อะคับ บอกไม่ถูก - -"
แต่ก็รออ่านครับ เอาไงก็ได้
-
แอบเชียร์โป้งนิดๆแล้วล่ะอิอิ
-
บีบก้นแล้ว
สงสัยโป้งจะอยากลอง
อิอิ
มาลงต่อไวๆนะคร๊าบ
-
พี่กร่าง มาโดยด่วนมาแย่งน้องตุลย์ ไปขังบนเกาะ แบบจำเลยรักดิ ภรรยาทั้งคนนะ อย่าให้โป้งแย่งไป..... :angry2:
หรือไม่งั้น ก็ 3 p ไปเลย :impress2:
ท่าทาง เราจะอินจัดไป นิด แหะๆๆ
ตามอ่านอยู่นะจ้ะ แล้วแต่ไรเตอร์จะกรุณา :m15:
-
ขอโทษ...ทำไงได้
คืออาทิตย์นี้ผมต้องสอบ
แล้วยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย
ขอชะลอเรื่องไปก่อนนะครับ
จึงเรียนมาเพื่อขอความเห็นใจ
สอบเสร็จจะมาต่อให้หลายๆตอนเลยนะครับ
อย่าเพิ่งหายกันไปไหนนะครับ
อยู่เป็นกำลังใจให้กันก่อน
Thanks :pig4: :pig4:
-
โป้งแอบหื่นนะนี่
-
:L2:
-
:a5:ไปตจว.เพิ่งกลับ กลับมาทีตุลย์เป็นแฟนโป้งไปซะละ
สมน้ำหน้าอิโชว์กร่าง :angry2: ทำร้ายตุลย์ดีนัก
แต่ก็เชียร์แกนิดนึงนะ 55+ แต่ตอนนี้ขอ :beat: :z6: ก่อนละกัน
ปล.รอได้คะไรเตอร์ ไม่หายไปไหนหรอก สอบก็สู้ๆนะคะ :กอด1:
-
รออ่านอยู่นะครับมาต่อใวๆนะครับ :man1: :man1:
o13 o13 o13 o13
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
ฮ่าๆๆๆๆ
ในทึ่สุด
อย่ากลับไปหาไอ้กร่างนะ สะใจชะมัด
ยังไงก็ตั้งใจอ่านหนังสือสอบนะคับ
ผมเพิ่งสอบเส็ดวันนี้
ยากชะมัด
-
ตั้งใจอ่านหนังสือ
ทำข้อสอบให้ได้นะคร๊าบ
-
-ขอให้ได้คะแนนดีๆนะครับ
ู
จะรอและติดตามต่อไปนะครับ สู้นะ
-
สอบยังไม่เสร็จหรอกครับ
เหลืออีกวิชานึง
แต่เอามาลงให้ก่อนนะ
เดี๋ยวจะรอนาน
ไปอ่านกันเลยนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 20 ที่มึงทำเพราะว่ารักกูงั้นหรอ
“หายเจ็บยัง” อะไรว่ะ แล้วมันก็บีบก้นผม
“เฮ้ยยย!!! ไอ้บ้า”
“อย่าจับ กูเจ็...” ปากผมโดนปากมันประกบอีกครั้ง จูบที่แสนเนิ่นนานเริ่มอีกครั้ง ทำไมจูบของมึงทำให้กูอ่อนระทวยทุกครั้งว่ะโป้ง สักพักมันก็ผละออกเบา
“กูรักมึง” มันบอกผม
“กูก็รักมึง” ผมก็บอกมันไป
“ขอกอดหน่อยได้มั้ย”
“อืม แหมยังต้องขอทีเมื่อกี้ไม่เห็นขอเลย”
“อิอิ ก็ทำตามความต้องการ” แหมความต้องการมึงนี่น่ะสูงจริงๆ แล้วเราก็นอนกอดกันแล้วหลับกันไป ตื่นเช้ามามันก็มาส่งผมที่มหาลัย แล้วมันค่อยไปเรียน แต่เอ๊ะไอ้ขาวมากับไอ้เจ๋งอีกแระ
“มึงสองคนนี่ จะติดกันไปแล้วนะ” มันสองคนหันมามองผมตามคำทัก
“เอ่อ หวัดดีไอ้ตุลย์”
“ไงมึงไอ้เจ๋งแฟนมึงนี่น่ารักเนอะ” มันยักคิ้ว
“แฟนเชี่ยอะไรไอ้ตุลย์” ไอ้ข้าวรีบแย้ง
“อ้าวไอ้นี่ร้อน มึงรู้ได้ไงกูหมายถึงมึง”
“แล้วกูจะไปรู้เรอะ” ไอ้นี้นิไปเรื่อยอ่ะ
“เอออย่าให้กูจับได้นะ ไหลไปเรื่อยนะมึง”
“เออๆ กูหิวไปแดกข้าวก่อน อีกตั้งครึ่งชั่วโมง มึงยังไม่ได้กินไรตั้งแต่เมื่อคืนแระ” ไอ้เจ๋งบอก แล้วมองไปที่ไอ้ข้าว ไอ้ข้าวจ้องหน้ากลับแบบว่ามึงตายแน่ไอ้เจ๋ง
“เออ ไปๆๆ ส่งสายตากันอยู่นั้นแหละ ไอ้พวกปากแข็ง” ผมชักรำคาญเดินนำพวกมันไปบาร์ใหม่ ป่าวครับอิจฉา อิอิ พอถึงที่หมาย
“เออ พวกมึงไปซื้อกันก่อนกู เฝ้ากระเป๋าให้” ผมบอกไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋งกับไอ้ข้าว
“แล้วมึงจะกินไร เดี๋ยวซื้อมาให้” ไอ้ข้าวถามผม
“ไม่เอา กูยังไม่หิว” มันก็พยักหน้าแล้วเดินออกไป ผมนั่งรอมันไปเรื่อย นึกขึ้นได้ โทรหาไอ้พจน์ ไอ้คิวดีกว่า เอาโทรศัพท์ไอ้ข้าวนั้นแหละครับ ก็ผมไม่มีนี่หน่า
“มึงอยู่ไหนว่ะ อยู่กับไอ้คิวป่าว”
“แล้วมึงอยู่ไหน”
“กูอยู่บาร์ใหม่”
“อยู่กับใคร”
“อยู่กับไอ้ข้าว ไอ้เจ๋ง” ถามไมว่ะ
“มึงหันหลังมาสิ” ชัดเลยครับ ไอ้พจน์ กับ ไอ้คิวยืนยิ้มฟันขาว โบกมือให้ผม ผมกดวางสายสายเลยครับ
“เล่นเชี่ยไรเนี้ยพวกมึง เปลืองตังส์กู” ประเด็นไม่ได้อยู่ที่เล่นครับ แต่อยู่ที่เปลืองตังส์ครับ อิอิ
“แค่อยากแกล้งมึง” ไอ้พจน์ว่า ทำไมต้องแกล้งคนอ่อนแออย่างผมด้วย กาซิก กาซิก
“เออ ไอ้เวร มาก็ดีแระปวดเยี่ยว นั่งเป็นหมาเผาโต๊ะแป็บ” ผมว่ามัน
“คร้าบบ ไอ้คุณชาย” แน่นอนอยู่แล้ว ระหว่างทางไปห้องน้ำ ผมก็ต้องรีบเดินหลบเลยครับ ไอ้เชี่ยกร่างครับมากับพี่กาย อย่าบอกนะไอ้เจ๋งโทรชวน โอ้ยย ปวดกระบาล พอมันผ่านไปผมก็รีบเดินไปเข้าห้องน้ำเลยครับ ผมก็จัดการธุระจนเสร็จ จะเดินออกจากห้องน้ำกะว่าจะขึ้นห้องเรียนเลย
“เฮ้ยย!! ไอ้โชว์” มันขวางประตูห้องน้ำไว้ หน้าตามันดูคล้ำๆ ไม่สดชื่นเท่าไหร่
“ตุลย์ คุยด้วยหน่อยดิ” มันบอกผมเสียงเรียบ
“คุยอะไรอีกล่ะ กูตกลงกะมึงไปแล้วนะ” ผมพูดบอกมัน ไม่อยากพูดกับมันแล้วครับ
“กูขอโทษ ให้อภัยกูนะ” มันพูดขอโทษ พร้อมคุกเข่า น้ำตามันก็เริ่มไหล ผม งง เลยครับมันจะมาไม้ไหนกับกูเนี้ยะ
“เฮ้ย!! ไอ้โชว์ ลุกขึ้นกูคุยกับมึงก็ได้ลุกเร็วดิ” ดีนะที่ตอนนี้ยังไม่มีใครในห้องน้ำ
“จริงนะ มึงอย่าหนีกูนะ” มันลุกขึ้นเอามือปาดน้ำตา ไอ้สำออยเอ้ย ตัวใหญ่กว่ากูอีกมานั่งร้องไห้ ประสาท
“เออ มีไรก็ว่ามา”
“มึงอย่าเฉยชา กับกูได้ไหม กูขอร้อง มึงจะด่า จะปากดี จะสาป จะแช่งอะไรก็ได้ แต่มึงอย่าเอาแต่หนีหน้ากูเลยนะกูขอร้อง” มันพูดยาวเลยครับ
“แล้วทำไมกูจะต้องทำตามที่มึงบอกด้วย” ผมใจแข็งครับ ไม่อยากให้มันเข้ามายุ่งเกี่ยวชีวิตผม
“มึงเป็นแฟนกับกูนะ กูจะดูแลมึงเอง กูรักมึง” ผมได้ยินไม่ผิดใช่ไหม มันบอกรักผม มันขอผมเป็นแฟน
“อะไรทำให้มึงคิดแบบนั้น” ผมถามแบบขำในลำคอ
“กูแน่ใจ กูอยากได้ความรัก ความอบอุ่นจากมึง กูขอได้ไหม”
“แล้วที่ผ่านมาที่มึงทำไว้กะกูล่ะ”
“กูขอโทษ มึงจะให้กูทำยังไงก็ได้ กูรักมึงนะ” เสียงดังครับ คนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไม่กล้าเข้ามาเลยครับ ผมอายดิครับ ผู้ชายบอกรักในห้องน้ำ บรรยากาศได้โล่
“สายไปแล้วโชว์ กูกับโป้งเป็นแฟนกันแล้ว กูรักมัน และมึงก็ทำให้กูรู้ใจตัวเองว่ากูรักมัน” ผมพูดแค่นั้น ก็เดินออกไป แต่ทว่ามันรั้งข้อมือผมเอาไว้
“ตุลย์ กูขอโอกาส” มันพูดแต่ผมไม่หันไปมองหน้ามัน ผมสะบัดข้อมือแล้วเดินออกมาเลย มาที่โต๊ะทุกคนก็อยู่กันครบนั่งกินข้าวกันอยู่ครับ
“ไอ้โหไอ้ตุลย์ ไปเยี่ยวหรือหิวไปหาไรกินในห้องน้ำ ไปนานแท้” ไอ้คิวว่าผม
“จวย” ผมทำปากแต่ไม่ออกเสียง
“อ้าวพี่กายสวัสดีครับ มาคนเดียวหรอครับ” ผมแกล้งถามไป
“อ้าวไม่เอจกันหรอ ไอ้โชว์มันไปเข้าห้องน้ำนะ อะนั้นไงมันกลับมาแระ”
“ครับ” ผมก็นั่งลงครับ กินไรไม่ลง มันก็นั่งลงฝังตรงข้ามผม สักพักมันก็ยื่นกล่องๆหนึ่งมาให้ผม
“อะไร” ผมยังไม่รับ
“พี่ให้ โทรศัพท์แทนเครื่องเก่าที่พี่ทำพัง” ทุกคนในโต๊ะเริ่มสนใจในบทสนทนาของผมแล้วครับ
“ไม่เอา” ผมไม่รับครับ
“ไอ้สาสส ตุลย์พี่เค้าซื้อมาใช้มึงก็รับๆๆไปดิว่ะ”ไอ้คิวตัวเดิม ผมเงียบ
“แล้วอีกอย่าง ทุกคนในโต๊ะช่วยเป็นพยานให้พี่ด้วยว่า พี่จะจีบตุลย์” อึ้งสิครับอึ้ง ไอ้เชี่ยหน้าด้าน ทุกคนพยักหน้ารับ
“กูว่าแล้วไง ไอ้เชี่ยโชว์เสือกชอบไอ้ตุลย์เหมือนกูอีก แต่กูเห็นมึงเป็นเพื่อนกูยกให้มึงละกัน” พี่กายว่า เอาเข้าไป ทำมไต้องมาชอบกูกันว่ะ กูผู้ชายนะสาสส
“ทุกคนพอเลย กูไม่รักใคร ไม่ให้ใครจีบกูทั้งนั้นแหละ กูมีแฟนแล้ว” ผมโผลงขึ้นมา ทุกคนจ้องผม ยกเว้นมัน
“ใครว่ะ” ทุกคนประสานเสียง ยกเว้นมัน
“เอาเป็นว่าไว้กูจะบอกพวกมึงนะ ให้กูพร้อมก่อน” ไอ้ข้าวมองหน้าผมอย่างสงสัย
“แต่ยังไงพี่ก็จะจีบตุลย์นะ อะนี้โทรศัพท์ พี่ไปก่อนนะ” มันพูดแล้วลุกเดินไปเลย
“เฮ้ยยๆ ไอ้โชว์รอกูด้วย น้องๆ พี่ไปก่อนนะ ไอ้เจ๋งกลับคณะบ้างนะมึง” แล้วพี่กายก็ตามไอ้กร่างออกไป
“โอ้โห Iphone ด้วยอ่ะ มึงไม่เอากูเอานะ” ไอ้สาสสลงทุน เอาก็ได้ว่ะ นี้เห็นว่ามาแทน 3310 นะไม่งั้นไม่รับหรอก เพราะมันเทียบของเก่าไม่ได้เลย หรอ
“เอามา เดี๋ยวกูจะไว้คืนมัน” ผมหยิบเอามาดู ใส่ซิมเบอร์เก่าผมเรียบร้อย
“เออ กินเร็วๆ ขึ้นเรียนได้แล้ว” ไอ้ข้าวเร่ง
“มึงนี้มันเสน่ห์แรงนะ โดยเฉพาะเพศเดียวกัน” ไอ้เจ๋งว่า
“หรอ มึงก็ดูแลเพศเดียวกันของมึงให้ดีก่อนเถอะไอ้สาส” ไอ้ข้าวแถบพุ่งแต่กลับกันไอ้เจ๋งนั่งยิ้มน้อมรับ ไอ้พจน์กับไอ้คิวหันมามองพร้อม พร้อมมองไอ้เจ๋งกับไอ้ข้าว แล้วถามผมทางสายตา ผมก็พยักหน้ามันก็ยิ้มๆ แล้วก็กินเสร็จขึ้นเรียนกัน ไอ้เจ๋งก็แยกไปเรียนครับ วันนี้เลิกเรียนเร็วครับเลยโทรไปหาโป้งจะให้มารับ
“เอ่อโป้งเรียนอยู่ป่าว”
“อ่อ พักอยู่มีไรหรอ”
“เลิกเรียนกี่โมงอ่ะ”
“บ่ายสามครับที่รัก” เวร อย่ามาหวานกะกู
“อืม งั้นกูกลับห้องกูก่อนนะ แล้วมึงค่อยมารับกู”
“แล้วกลับไงอะ”
“รถเมล์ไง”
“งั้นตามนั้น แล้วเดี๋ยวเรียนเสร็จ สารถีคนนี้จะรีบไปรับนะ เข้าเรียนก่อนนะ บายที่รัก จุ๊บๆ” ประสาท เวอร์เกิน มันก็กดตัดสายไป ตอนนี้ผมแยกกับพวกเพื่อนผมแล้ว กะว่าจะรีบนั่งรถเมล์ไปลงหอ ง่วงอยากน้อย รู้สึกไข้ยังไม่ลด ระหว่างทางเดินไปประตูมหาวิทยาลัย เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เบอร์ใครว่ะไม่คุ้น
“สวัสดีครับ”
“อยู่ไหนครับ” ชัดเลยไอ้กร่าง
“เรื่องของกู” ผมจะกดตัดสายครับ
“เดี๋ยวครับอย่าเพิ่งวางนะ กูขอร้อง” ไอ้สัสส ขอร้องตลอด
“มีไรว่ามา”
“จะเดินไปไหนอ่ะ”
“กลับหอ”
“อาศัยรถผมกลับได้นะ”
“ไม่เอากูไปเองได้”
“หน่าขึ้นมาเหอะ” สักพักก็มีรถสีดำมาจอดข้างๆ
“ไม่เอา”
“เร็วแดดร้อนเดี๋ยวดำ”
“เรื่องของกู แค่นี้นะ” ผมกดตัดสายไปเลย เถียงกันให้ได้โล่ มันเลื่อนกระจกลงมา
“ขึ้นรถเร็ว ไม่งั้นกูจะตะโกนบอกรักมึงให้ดังลั่นเลย” เอาแล้วไงเล่นไม่นี้เลย ผมเลยต้องจำใจต้องเปิดประตูขึ้นรถมันไป ผมเงียบไม่พูดอะไร
“เดี๋ยวจอดปากซอยกูจะลง” ผมพูดเมื่อใกล้ถึงปากซอยหอผม คือท่าจะเข้าบ้านมันต้องเลยไปอีกซอย
“ไปบ้านกูก่อนนะ” มันต่อรอง
“ถ้ามึงไม่จอด มึงกะกูไม่ต้องมาญาติดีกันเลย แล้วนี้โทรศัพท์ มันมากเกินไป” ผมยื่นโทรศัพท์ให้มันไป มันไม่รับ
“เออๆ กูจอดๆ แต่กูขอให้มึงรับโทรศัพท์ไว้นะ”
“ก็ได้ๆ จอดถึงแล้วกูจะลง” มันไม่จอดเลี้ยวเข้าซอยไปเลย
“ให้กูไปส่งถึงที่เหอะ” เออ ตามใจไอ้เชี่ยกูขี้เกียจเดินพอดี รู้สึกปวดหัวมากๆเลยครับ ตาก็จะหลับ พอไปถึงหน้าหอก็ลงครับ
“อย่าเสือกตามกูขึ้นไปล่ะ กลับไปบ้านมึงเลย” มันก็จอดรถ แล้วเดินข้ามกำแพงไป ไมไม่ขับไปจอดในบ้านมึงว่ะ ชังมัน ขึ้นห้องกูดีกว่า พอเปิดประตูเท่านั้นแหละครับ กระดาษ ชอตโน้ตเต็มพื้นหน้าห้องเลยครับ เป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ้บ้านั้น
“ขอโทษ”
“กูผิดไปแล้ว”
“กูขอโทษ ให้โอกาสกูนะ”
“กูเสียใจ กูจะไม่ทำอีกแล้ว” และอีกมากมายคำขอโทษ แต่ไปเจอแผ่นหนึ่ง
“กูรักมึง” แต่ขอโทษกูไม่รักมึงว่ะ ผมจัดการเก็บกวาดลงถังขยะจนหมด แล้วเข้าห้องน้ำล้างหน้านอนเลยครับ หนักมากครับหัวผม หลับไปเลย จนได้ยินเสียงเคาะประตูแหละครับ
ก๊อกๆๆๆๆ
“ตุลย์ เปิดประตูให้โป้งหน่อยอยู่ป่าว”
“เออ แป็บนะ” ผมลุกขึ้นช้าช้าๆรู้สึกหน้ามืดครับ ไปเปิดประตูให้มัน
“ทำไมหน้าซีดๆ อะตุลย์” มันทักผมเอามือมาแตะตัวผม
“โห ตัวร้อนมาก กินยายังเนี้ยะ” มันถามผมด้วยความเป็นห่วง ผมได้แต่ส่ายหัว
“แล้วกินข้าวยัง กูซื้อข้าวมาด้วย” ผมส่ายหน้า
“งั้นกูไปเอามาให้กินนะ” ผมส่ายหัว
“โป้งขอกอดหน่อยดิ” มันอ้ามือให้ผมกอด อบอุ่นจังอ้อมกอดนี้
“ไหงวันนี้มาแปลงว่ะ ต้องการอะไร” มันถามเพราะคงสงสัย
“ป่าว ไม่มีไรหรอก ขอนอนต่อนะ” มันพยักหน้า แล้วล้มตัวลงมานอนกอดผม
“เห้ย ออกไปกูเป็นไข้เดี๋ยวติดนะ” ผมบอกมันไม่อยากให้มันไม่สบายไปอีกคน
“ไม่เป็นไรภูมิต้านทานกูดี ความรักมันสูง” สาสเลี่ยนได้อีก ตามใจมึงนะ มันนอนกอดผมจนหลับกันไปทั้งคู่ ตื่นมาอีกที ก็สองทุ่มแระ
“ตื่นแล้วหรอได้คนป่วย” ผมพยักหน้าตอบ
“หิวยังเดี๋ยว ไปเอาข้าวมาให้จะได้กินยา” ผมพยักหน้าตอบ
“แต่กูหิวมึงว่ะ ขอกูอิ่มก่อนนะ” แค่นั้นแหละครับปากผมก็ไร้อิสระแล้ว ผมไม่เคยเบื่อรสจูบ เบื่อสัมผัสนี้เลย มันลูบไล้ไปทั่งร่างกายผม มันถอดเสื้อผมออกช้าๆ แล้วสัมผัสผมไปทั่วร่างกาย ผมรู้สึกดีมาก แล้วผมก็เริ่มมีความรู้สึกคล้อยตามแล้วด้วย เอาซิมึงจะกินกูหรอ ผมจับมันถอดเสื้อเพื่อไม่ให้เสียเปรียบ
“ตุลย์ กูขอนะ”
“ได้ถ้ามึง กดกูลง แต่ถ้าไม่มึงเสร็จกูไอ้โป้ง” ผมต่อรองแต่ไม่ทันมันกดผมลงไปติดกับที่นอเลยครับ จับกางเกงผมถอดออก แล้วจับไอ้นั้นของผมที่มันมีอารมณ์เต็มที่รออยู่แล้ว มีหรอแรงคนป่วยจะสู้คนดีๆได้ ตัดบทไปที่ไฟหัวเตียง
“ไอ้เชี่ยโป้ง กูเจ็บอ่ะ”
“กูจะเบาๆ นะ”
“ซีดดด อ่า”
“กูไม่ไหวแล้ว”
“อ่า” เหตุการณ์จบลงด้วยดี อิ่มมั้ยล่ะไอ้โป้ง
“เป็นไงบ้างตุลย์ มึงสุดยอดเลยว่ะ กูโคตรรักมึงเลย” ผมอาย และ เขิลมาก
“เออ ไอ้เชี่ย อย่าให้กูทำมึงบ้างนะ มึงตายแน่ สาสส” ผมตอบแก้เขิล
“มึงรักกูมั้ย” มันถามผม ผมพยักหน้าตอบ
“พูดดิ”
“เออ กูรักมึงเหมือนกัน พอใจยัง” ผมตอบๆไป แล้วรีบลุกขึ้นจะไปอาบน้ำ เลอะไปหมด แต่มันกลับดึงผมลงไปเหมือนเดิม
*******************************************
ติดตามตอนต่อไปนะครับ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
พอ ใจ แล้ว คร้าฟ ฟ ฟ ฟ !!~
รัก เหมือน กัล 5 5 5 5+ :m20: :m20:
:mc4: :mc4: :mc4:
ไม่ ได้ เข้า มา นาน ยัง สนุก เหมือน เดิม !!~
o13 o13 o13
-
ค่อยยังชั่ว หึหึ
-
โอ้ว ตุลย์กับโป้ง ตัดภาพไปที่โคมไฟซะละ
ยังงี้ พี่กร่างจะทำไง
ขอ 3 P ละกัน สงสารพี่กร่างอ่ะ :monkeysad:
-
โป้งอะ เขิลลลล
ไอ้กร่างยังไงเนี่ย ผีเข้าหรอ 555+
-
กวาดเรียบ
-
:m25: knockoutTT
-
:-[
-
เชียร์โป้งเหมือนเดิม แต่ก็แอบสงสารไอ้โชว์กร่างง่ะ เฮ้อ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เสน่ห์แรงจิงๆๆ
-
o22 รักกันหวานมากมาย
สงสารไอ้โชว์กร่าง ไปทำร้ายเค้าก่อน
แล้วเพิ่งจะมาบอกรัก :m16:
แต่จุดจบ ไอ้โชว์กร่างมันก็เป็นพระเอกสินะ
งั้นสงสารโป้งแทนดีกว่า :เฮ้อ:
ปล. ไรเตอร์สู้ๆคะ ขอให้ได้สอบเอ๊ย สอบได้นะคะ :กอด1:
-
บรรยากาศดีกว่าตอนอยู่กับเฮียกร่างจริงๆด้วย
ดูน่ารักดี ยิ่งตอนขอกอดนะ น่ารักมากๆ
ดูแลกันดีๆนะ :กอด1:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
สงสัยตุลย์จะรักโป้งจริงๆซะล่ะมั้งเนี้ย ถ้าเป็นแบบนั้นจริงแล้วกร่างจะทำอย่างไรต่อไป
-
รับบ่อได้หลายเกินอะสงสารกร่างแต่ถ้าพวกมึงรักกันจิงก้เอากันไปเถอะกรูน้อยใจเเทนโชว์
-
ไอ้หยา
ได้กันซะแล้ว
อิอิ
โป้งนายก้อนะ
อิอิ
สู้ๆๆๆ o13 o13
-
:o12: :m15: :monkeysad: :sad11: :sหน้าสงสารนายกร่างอ่ะ
สู้ๆๆๆนะ
เอาหัวใจตุลย์มาให้ได้
-
ขอบคุณนะไรเตอร์
ตั้งใจสอบน่ะ
สู้ๆๆๆๆ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
^^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอคู่ ข้าว-เจ๋ง หน่อยดิ
o13 o13 o13
-
เง้อ
โป้งดึงมือไว้
อย่าบอกนะว่า
อึ๊ย
สงสารโชว์
-
ชอบๆ อ่ะคับ
มาต่ออีกนะ
-
กร่างสู้ๆ
-
จะ เชียร์ คัย ดี ว้า !!!~
:sad11: :sad11: :sad11:
ไร เตอร์ กลับ และ อ่อ !!~
o18 o18 o18 o18
-
สงสัยไอ่กร้างจะอด
อิอิ
สมๆๆๆ
ชอบๆๆๆมาต่อไวๆนะคร๊าฟ
-
มาต่อให้อีกตอน
สอบเสร็จวันที่ 9 ครับ
เวลาช่วงนี้ก็อ่านหนังสือครับ
อย่าว่ากันนะ ถ้าช่วงนี้ลงช้า
Sorry มานะที่นี้ด้วย
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 21 กลับบ้านเรารักรออยู่
“มึงรักกูมั้ย” มันถามผม ผมพยักหน้าตอบ
“พูดดิ”
“เออ กูรักมึงเหมือนกัน พอใจยัง” ผมตอบๆไป แล้วรีบลุกขึ้นจะไปอาบน้ำ เลอะไปหมด แต่มันกลับดึงผมลงไปเหมือนเดิม
“ขอบใจน่ะ” มันพูดแค่นั้นก็ปล่อยมือผม ผมก็เข้าไปอาบน้ำ เสร็จแล้วเราก็กลับห้องโป้งกัน
“ตุลย์ศุกร์นี้กลับบ้านกันไหม” มันถามผมก่อนเข้านอน
“เฮ้ย ไปดิ คิดถึงแม่มาก” ผมดีใจ และ อยากกลับบ้านมากครับ
“โอเค ศุกร์นี้กลับบ้านกัน”
“เอ่อตุลย์ ซื้อโทรศัพท์ใหม่หรอ” มันถามแล้วหยิบเอาโทรศัพท์บนหัวเตียง ทำท่าสงสัย
“ไอ้โชว์ให้มา” ผมไม่อยากปิดบัง
“มันให้ทำไม แล้วไปเอาของมันมาทำไม”
“ก็มันทำเครื่องเก่ากูพังอ่ะ ก็ไม่อยากเอาหรอกแพงกว่าของกูตั้งเยอะ”
“แต่ก็เอามา”
“เอาหน่าโป้ง ของฟรี” ผมก็ว่าไป อิอิ อยากได้ๆๆๆ
“ตามใจนะ อย่าไปเอาอะไรของมันอีกล่ะ”
“คร้าบบบ คุณโป้ง” แล้วชีวิตก็ดำเนินไปจนถึงเย็นวันศุกร์
“โป้งอยู่ไหนแล้วอ่า” ผมโทรศัพท์ถามโป้ง รอมันมารับกลับบ้านอย่างดีใจ
“แป็บครับ จะถึงแล้วครับคุณชาย” พูดซะเพราะเชียวไอ้หอก
“อืม รอที่เดิมนะ” แล้วก็วางสายไป แต่มีสายใหม่เข้ามา
“สวัสดีครับ” ผมรับสายโดยไม่ได้ดูเบอร์ครับ
“ยืนรอใครอ่ะ” สาสส ใช่เลยครับ ไอ้เชี่ยกร่าง มองหามันรอบเลยครับ
“แล้วมึงจะทำไมกู” ยังไม่เห็นตัวมันครับ
“ให้ทำป่าวล่ะ เหมือนที่เราเคยทำด้วยกันไง เอาม่ะ” ไอ้เชี่ยนี้มาไม้ไหนเนี้ยะ
“ไปทำกับหมาไป ถ้าอยากมาก” ด่ามันไปครับ
“เอ้า นี้คิดอะไรหนิ กูหมายถึงกินข้าว ลามกว่ะ หรือจะเอา” ไอ้เชี่ย เลว
“เออๆๆ เรื่องของมึง แค่นี้นะ” ผมกดตัดสายไปเลยครับ ไม่อยากคุย ไม่อยากทะเลาะกับมันแล้ว สักพักก็มีมือมาแตะไหล่ผม
“ไอ้สัสส”
“อ้าว เห็นกูเป็นสัสหรอ กูจะเป็นสิงโตขย้ำเหยื่ออย่างมึง” ไอ้เชี่ยเล่นไม่เลิก
“จวย” ผมเดินหนีมันเลยครับ มันเอามือมาจับข้อมือผมไว้ ผมสะบัดออกเลยครับ
“อย่ามาจับกู” แบบว่าไม่ชอบอ่ะครับ
“มึงรอใครหรอ จะไปไหนให้กูไปส่งไหม” ถามเพื่อ
“รอแฟนมารับ จะกลับบ้าน” ขอหน่อยเหอะ กูมีแฟนแล้ว
“ราชบุรีหรอ” อ้าวกูหลุดปากออกไปแล้วว่าจะกลับบ้าน
“เรื่องของกู” รำคาญมากๆๆ สักพักรถไอ้โป้งมันก็มาจอดครับ ผมก็เปิดประตูเข้าไปไม่สนใจมันเลยครับ แล้วก็ให้ไอ้โป้งขับไปเลย เห็นมันมองตาเขียวเลยครับ
“มันมาหาเรื่องอะไรตุลย์ป่าว” โป้งถามทันที ที่ขับรถออกมา
“ป่าว ไม่มีไรหรอก มากวนตีนนิดหน่อย ช่างมันเหอะ” ไม่อยากให้มันคิดมาก
“แน่นะ นึกว่ามาทำไรแฟนผม” บ้า เขิล อะไรก้อไม่รู้ งุงิ อุอิ อุอะ 555
“ถ้าทำแล้วจะทำไมมัน” อยากรู้ครับว่ามันจะทำไง
“จะฆ่ามันให้ตาย ถ้าไม่ตายไม่ต้องเรียกว่าโป้ง แฟนข้าใครอย่าแตะ” เวอร์ว่ะ แต่ชอบนะ รักมึงว่ะ รู้งี้รักไปนานแระ
“จริงนะ” ผมย้ำเพื่อความแน่ใจ
“สัญญา” จริงจรังอ่ะโป้ง สัญญาด้วย กูเชื่อมึงโป้ง
“อืม กูเชื่อ”
“จริงอ่ะ หอมแก้มทีนึงจะเชื่อว่าเชื่อจริง” เล่นไรมึงเนี้ยะ
“อะไร ขับรถไปเลย” แบบว่า เขิลๆๆ อิอิ
“ทีนึงดิ นะ” ต่อรองอีกมึง
“ไม่” ผมปฏิเสธ มันทำหน้างอลๆ ไม่มองผม มันเผลอก็เลยหอมแก้มมันไปเลยครับ มันก็ทำหน้ายิ้มๆๆ ประมาณว่าก็แค่เนี้ยะ ทำเป็นลีลา จะไม่ให้กูลีลาได้ไง กูอาย ไอ้สาสส
“ขอบใจนะ” มันบอกผม ผมไม่ได้ว่าอะไรแบบว่ายังเขิลไม่หาย ก็ขับกันไปคุยกันไป แวะกินบ้าง สักพักก็มาถึงราชบุรี
“เดี๋ยว โป้งส่งเราที่บ้านเราก่อนนะ แล้วค่อยกลับบ้านโป้ง” ผมบอกโป้งก่อนถึงบ้าน
“นอนบ้านตุลย์ก่อนได้ป่ะ ขี้เกียจขับเข้าเมือง” มันต่อรองกับผม
“ได้ๆ แต่ไม่คิดถึงแม่หรอ”
“คิดถึงสิ แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปหา”
“ดีๆ พรุ่งนี้จะได้ติดรถไปหาเพื่อน ในเมืองด้วย”
“อืม งั้นพรุ่งนี้ค่อยไปพร้อมกัน” เราก็ตกลงกันได้ ก็กลับมาถึงบ้าน
“หวัดดีแม่” ผมเข้ากอดแม่เลยครับ
“หวัดดีครับ” ไอ้โป้งสวัสดีแม่ผม
“มาบ้านทำไมไม่โทรบอกแม่ก่อนล่ะ” แม่ถามผมเมื่อทักทายกันเสร็จ
“เซอร์ไพรไงแม่”
“จ้า แล้วนี้กินอะไรกันมายัง หิวมั้ยลูก”
“อ่อ เรียบร้อยแล้วครับแม่” แวะกินตลอดทาง อิ่มมาก
“โป้ง เป็นไงบ้างละลูก เรียนเป็นไง” แม่ถามไอ้โป้ง โป้งเคยมาเที่ยวบ้านผมบ่อยๆตอน อยู่ม.ปลาย รู้จักแม่ผมเป็นอย่างดี
“ก็ดีครับแม่” โป้งสนิทกับแม่ผม จนเหมือนลูกไปอีกคน
“อะนี้ครับ โป้งซื้อมาฝาก คืนนี้ผมรบกวนสักคืนนะ” โป้งยื่นถุงขนมที่ซื้อมาฝากให้แม่
“ขอบใจลูก ตามสบายลูก ตุลย์ดูโป้งด้วยนะ แม่ไปเตรียมของก่อน” แม่คงจะไปเตรียมของที่จะขายพรุ่งนี้
“ให้ตุลย์ช่วยนะ”
“ไม่เป็นไร อีกนิดเดียวพาโป้งไปพักเถอะ มากันเหนื่อยๆ”
“อืม งั้นตุลย์ขึ้นห้องก่อนนะแม่” แม่พยักหน้า ผมก็พาไอ้โป้งขึ้นห้องผมครับ โทรนัดเพื่อนที่จะเจอกันพรุ่งนี้เรียบร้อย ก็อาบน้ำ เตรียมเข้านอนกันเรียบร้อย
“โป้ง นอนได้ป่ะ เตียงมันเล็กอ่า” คือเตียงนอนผมเป็นเตียงเดี่ยวเล็กๆ ครับ สำหรับคนเดียว
“นอนได้สิ ถ้าเรานอนซ้อนกัน” ทะลึ่งว่ะ พูดได้แค่นั้นมันก็ฉุดผมล้มลงไปกับที่นอนแล้วคร่อมผมอย่างรวดเร็ว
“อย่างนี้ไงตุลย์ พอนอนได้ม่ะ” มองจ้องผมแบบจะกลืนกลิ่นผมทั้งตัว
“ทะลึ่ง ไม่เล่น ง่วงแล้ว”
“ใครบอก โป้งเล่น โป้งเอาจริงตางหาก” มันพูดจบ ปากผมก็โดนประกบแล้วครับ จูบนี้ผมไม่เคยเบื่อเลยครับ ปากมันก็จูบ มือมันก็ลูบไล้ไปทั่งร่างกายผม ผมดันมันเบาๆ มันยอมผล่ะปากออก แต่ลงมาไซร้ที่ซอกคอผม
“ปะโป้ง ปิดไฟก่อน” ผมพูดติดขัด ผมอายครับ
“อายหรอ” ผมพยักหน้าบอกมันครับ
“ได้ๆๆ” มันลุกขึ้น แต่กลับไม่ปิดไฟ แต่กลับถอดเสื้อผ้าของมันออกหมดเลยครับ ขอบมันพร้อมรบเต็มที่ อายดิครับ กูจะอายทำไมว่ะ มีเหมือนกัน ขนาดก็ไม่ได้ต่างกันมาก ของกูใหญ่กว่าอีกทำเป็นอวด แอบเข้าข้างตัวเอง อิอิ
แต่มันเขิลตรงที่ มันจะต้องมีอะไรกันี่แหละครับ
“ไอ้เชี่ยโป้ง เป็นไรเนี้ยะ บอกให้ปิดไฟ ไม่งั้นมึงนอนข้างล่างไปเลยไอ้โรคจิต” หน้าด้าน ยืนแก้ผ้า ส่ายไปส่ายมา มันก็เลยเดินไปปิดไฟ แล้วก็เดินกลับมาที่เตียง
“พร้อมรึยังจะที่รัก” ยังเล่นไม่เลิก กูอายเข้าใจไหม ผมไม่ตอบมันก็ก้อลงมาจูบผมอีกครั้ง มือก็อยู่ไม่สุขลูบไล้ผมไปทั่วร่างกาย สักพักร่างกายผมก็เปลือยเปล่าเท่ามันภายในพริบตา มันโลมไล้ผมไปด้วยรางกายผมด้วยสัมผัสจากลิ้นและปาก ผนวกกับมือที่ไม่เคยอยู่สุข ปากมันไล้ต่ำลงไปเรื่อยๆจนถึงตรงบริเวณส่วนอ่อนไหวของผม ที่ตอนนี้มันไม่อ่อนอย่างที่สมควรจะเป็นแล้วครับ ผงาญเต็มที่ให้โลกได้รู้ว่าไอ้ตุลย์มีดี รีเจนซี่บรั่นดีไทย เฮ้ยย ไม่เกี่ยวอย่านอกเรื่อง กำลังสยิว มันค่อยๆ ใช้ลิ้นของมันตวัดที่ส่วนหัว ผมนี้สยิวไปทั้งตัว ก้นลอยเลยครับ มันค่อยๆครอบปากลงไปช้าๆ แล้วใช้ปากอย่างชำนาญ
“ซีดด โอ้ว” เสียงผมร้อง เสียวมากครับ มันหันไปงั้บที่พวงเงาะโรงเรียนน้อยของผม มันเสียวมากครับ ไม่นะๆๆ
“อย่านะโป้ง มันสกปรก” ไม่ทันแล้วครับ มันใช้ลิ้นชกไปทั่วบริเวณ ไม่เว้นแม้แต่ช่องทางสำหรับเดินเรื่องในฉากนี้ อิอิ เสียวโคตร
“โอ้ว สุดยอดเลยโป้ง” ผมร้องเสียงกระเซ่า
“ชอบมั้ย” มันเงยหน้าถามผม
“ชอบครับ” โอ้โหสงสัยชอบมากตอบซะเพราะเลยกู มันทำต่อป้วนเปี้ยนอยู่ตรงนั้นของผมสักพัก มันก็เขยิบขึ้นมา เอามังกรโป้งมาจ่อที่ปากผม แหมถ้าของมึงมังกรของกูก็เรียกพี่มังกรแล้ว ข่มไว้ก่อนครับ อิอิ
“ทำให้หน่อย” ผมรู้ความหมายครับ (แหม ไม่รู้ก็โง่แหละ จ่อจะเข้าปากกูอยู่แระ) ผมก็ดำเนินการกระทำชำเราน้องมันอย่างสุดความสามารถที่ผมพึงมี
“ดีมาก ตุลย์ ซีดด” มันร้องกระเซ่า เราดำเนินการกระทำชำเรากันอย่างเมามัน ภาพตัดไปที่โคมไฟหัวเตียงแป็บนึง
“โอ้ย เบาๆ ค้างไว้ก่อน” ผมบอกมัน เมื่อสิ่งที่ผมยังไม่ชินกับมันเท่าไหร่เข้ามาในร่างกายผม
“อืมๆ อย่าเกร็งนะตุลย์” มันบอกผมให้ผ่นคลาย
“ล็อกประตูยังอ่ะ” ผมกลัวแม่เปิดมาเจออ่า อาย อิอิ บ้าสิ แม่จะได้หัวใจวายตายสิลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ขย่มอยู่กับผู้ชายบนเตียง
“ล็อกแล้วครับ” สุดประโยคคำตอบ ก็สุดลำเช่นกัน
“โอ้ยย” จุกครับ มันค้างไว้สักพัก ก็ค่อยๆๆเร่งเครื่อง เสียงเพลงดิสโก้ดังขึ้น
“:ซีด อื้ม อ่า” น้ำอุ่นๆ พุ่งปรี๊ดเข้ามาในตัวผม ส่วนน้ำของผมก็พุ่งปรี๊ดเช่นเดียวกัน เสร็จสมอารมณ์หมายกันทั้งคู่ เหนื่อยและเพลียมากๆๆ ลุกไปทำความสะอาดและนอนกอดกันไป จนถึงเช้าแหละครับ
“แม่ วันนี้ตุลย์ไปหาเพื่อนนะ” ผมบอกแม่เมื่อช่วยแม่เปิดร้านเสร็จ
“อืม แล้วจะกลับกรุงเทพเมื่อไหร่ล่ะ”
“วันอาทิตย์เย็นๆ แม่”
“อืม อย่ากลับบ้านดึกนะ”
“จ้า” แล้วผมกับโป้งก็มุ่งหน้าเข้าสู่ตัวเมืองราชบุรี
“เดี๋ยว โป้งไปส่งตุลย์หาไอ้พวกนั้นก่อนนะ แล้วเดี๋ยวงโป้งเข้าบ้านก่อน”
“อืมๆๆ ได้” แล้วมันก็มาส่งผมตรงที่ที่นัดหมายกับเพื่อนๆไว้ แต่ยังไม่เจอใครสักคน นั่งรอเพื่อนอยู่คนเดียวหน้าร้านขายหนังสือ แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับผม
******************************************
ติดตามตอนต่อไปนะครับ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
ตุลยืร้อนแรงแฮะ หัวไวด้วยโป้งสอนไรทำได้หม๊ดดด
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:L2: :L2: :L2:
-
อะไรไม่คาดฝัน
รอน้าคร้าบบ
-
*มองซ้าย มองขวา* อร๊ายยยย~ โป้งกับตุลย์น่ารักอ่าาาา
หวานกันไปนานๆน๊า ไม่รู้เป็นไรแอบระแวงเฮียกร่างกลัวว่าแกจะเป็นพระเอกเรื่องนี้ 55+
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
อิอิ
-
ไอ้โชว์กร่างตามมาชัวร์ :m20: :m20: :m20:
แต่อย่าได้สนใจมัน เพราะเรามีน้องโป้งสุดหล่ออยู่แล้ว o13 o13 o13
-
:angry2: :angry2: :angry2:
งอนตุลย์ พี่โชว์อยู่หนายยยยยยย
-
เกิดอาร๊ายยยย :a5:
-
ไอ้กร่างตามมารึป่าวหว่า
-
แงะ~ ตกลงใครเป็นพระเอก....
ถ้าเป็นโป้ง
:o12:
-
สงสารไอ้คุณพี่กร่างจังเลยมองตามตาระห้อยเลย :เฮ้อ:สงสารง่ะ
-
เพิ่งได้มาอ่าน...อ่านแล้วแบบ..อยากตบไอ่พี่โชว์จริงๆๆ เมิงจะเถื่อน โฉดไปไหนเนี่ย..สงสารตุลย์อ่ะ
ส่วนโป้งเค้าก็เป็นเพื่อนที่ดีคนนะ แต่ที่ตุลย์ตกลงเป็นแฟนเนี่ยเพราะความผูกพันธ์รึปล่าว...
เฮ้อ..ตัดใครซักคนตอนนี้คงมีแต่เจ็บปวด
รออ่านต่อจ้า
-
XXX ผู้ทั้อายุต่ำกว่า 18 ปี สมควรมีคู่ขาให้คำแนะนำ
-
^^
-
อะไรอ่ะ
มีอะไรเกิดขึ้น
ตุลย์ไปเจออะไรเข้า
มาต่อไวๆนะคร๊าบ
แล้วก็ตั้งใจอ่านหนังสือด้วย
-
ตกลง โป้ง ตุลย์ เปงพระเอก นายเอก เรื่องนี้หรอ หึหึ
ปล .ตั้งใจอ่านหนังสือนะ
-
ไอ้กร่างมาแน่ๆๆๆ
เห่อๆๆ
ตายๆๆๆเลยทีนี้
ตั้งใจอ่านหนังสือนะคับ
เป็นกำลังใจให้คร๊าฟฟฟ
-
ชอบอะหนุกดีเป็นเรื่องที่ดูพระเอกอยากสุดๆเลยอะ
-
“อืมๆๆ ได้” แล้วมันก็มาส่งผมตรงที่ที่นัดหมายกับเพื่อนๆไว้ แต่ยังไม่เจอใครสักคน นั่งรอเพื่อนอยู่คนเดียวหน้าร้านขายหนังสือ แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับผม
อืม เกิดขึ้นอย่างแรง ตัดฉับเลยง่ะ คนอ่านค้างอย่างแรง
ขอความกรุณาไรเตอร์มาต่อเร็วๆนะคะ เดี๋ยวจะมีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ o18
-
มารอครับ
จะเจอครายรึเปล่าหว่าาา
:call:
-
มาต่อเร็วๆนะครับ อารมณ์ค้างอยู่เลยหุหุ.... :o8:
-
มารอตอนต่อไปครับผม
ตั้งใจอ่านหนังสือสอบด้วยนะครับ
-
มาต่อไวไวนะไรเตอร์
สู้ๆๆ
ตั้งใจสอบนะครับ
:serius2: :serius2: :serius2: ค้างๆๆๆๆๆๆ
-
:serius2: เกิดอะไรขึ้นเนี่ยยยย ค้างงงง
อะไรจะเกิดขึ้นกับตุลย์ แง่มๆ หรือว่าเจอไอ้โชว์กร่าง o22
ตุลย์ร้อนแรงมากเลย โป้งนี่ก็หื่นได้ใจ :z1:
ปล.รอได้คะ ขอให้สอบได้นะคะไรเตอร์ สู้ๆ :L2:
-
แหงะ เราเชียร์พี่กร่างหละ :m15:
ไม่รู้แหละ โป้งมันมาแบบเป็นต่อกว่า เพราะเริ่มจากการเป็นเพื่อน ไม่แฟร์ๆๆๆๆ :angry2:
เชียร์พี่กร่างสุดใจค่ะ
-
เกิดไรขึ้นนนนนนนนนนน
-
เจอ โชว์ หรอ ???
-
ว่างเมื่อไรมาต่อไวๆๆนะครับ
รออ่านอยู่ครับ
-
เง้อออออ....ไม่ได้เข้ามาอาทิตย์เดียวเป็นแฟนกัน ได้กันซะแระ :oo1: :pighaun: :pighaun:
ยังตามอยู่นะ....เป็นกะลังใจให้ :กอด1: :กอด1:
ปล.สอบผ่าน...เก็ตเอทุกวิชาน้าาาาา :yeb: :yeb:
-
เจอใครหว่า ไอกร่างแน่เลย ฉุดกลับบ้านไปเลยนะไอกร่างเราเชียร์แก :laugh:
-
พี่ตุลย์เรียนคณะสังคม ของมก. หรอคับ
แหะๆๆ ผมก้แอดมิชติดคณะสังคมของ มก. เหมือนกัน(รึป่าว)
จะได้เจอกันมั๊ยเอ๋ย ฮ่าๆๆ
แร้วมะไหร่จะมาต่อละคับพี่ตุลย์
-
^
^
:mc4: ยินดีกับน้องรีบนด้วนนะ...เเอดติดแร้ววว เย้ๆๆ
ว่าแต่น้องตุลย์อยู่มก.เหรอเนี่ยย...แอบจิ้นโลเคชั้นตั้งนานนน หุหุ :z1:
-
เย้ๆๆๆๆ เชียร์โป้งสุดสตรีมมมม
-
^
^
^
จิ้ม2รีบนคับ คือผมเดาเอาอะคับ แหะๆ ไม่รู้จิงรึป่าว คณะสังคมผมก้รู้จักแต่ของมก.แหละคับ^^~
-
เฮอออออ
ยังไม่มาต่ออีก
รอๆๆๆ
ได้โปรดเถอะคร้าบบบ
ผมก้อคิดว่าเป็น มก. นะ
-
อิอิ
ไอ้กร่างแน่เลย
จะมาทำไมอีกละ
ไร้เตอร์ สอบเสร็จแล้ว
มาต่อด่วน
-
มาต่อได้แล้วพี่
รอนานแระ
ได้ข่าวว่าสอบเสร็จแล้วนะ
อย่ามาขี้เกียจ
มาลงเรื่องด่วน
ไม่งั้นมีวีน
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
ก่อนอื่นต้องกล่าวขอโทษท่านผู้อ่านทุกท่านที่รออ่านกันนะครับ
สอบเสร็จก็ติดเรื่องรับน้องเลย
พรุ่งนี้ก็ต้องไปดูน้องสัมภาษณ์
ยังไงช่วงนี้จะมาลงให้อย่างต่อเนื่องนะครับ
ไปอ่านต่อกันเลย ตอนนี้เศร้านิดนึงนะ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 22 เจ็บอย่างนี้ขอตายดีกว่า
“อืมๆๆ ได้” แล้วมันก็มาส่งผมตรงที่ที่นัดหมายกับเพื่อนๆไว้ แต่ยังไม่เจอใครสักคน นั่งรอเพื่อนอยู่คนเดียวหน้าร้านขายหนังสือ แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับผม สติของผมดับวูบไป ไม่รู้สึกตัวอะไรอีกเลย ผมรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมาในห้องมืดสนิท นี่ผมอยู่ที่ไหนกันแน่ ผมพยายามขยับร่างกาย กูรู้สึกเจ็บแปร็บๆ ที่ประตูหลัง กับแขนใครก็ไม่รู้ที่กอดผมอยู่ ใช่แล้วเหตุการณ์คุ้นๆ มันเกิดขึ้นอีกแล้วใช่ไหม แต่แล้วใครละ สายตาผมเริ่มปรับแสงได้ ผมมันพอจะจำได้ครับ
“เฮ้ย!!! ไอ้เชี่ยโชว์ ไอ้เลว ไอ้สัส มึงทำอย่างนี้กับกูอีกทำไม ไอ้ชาติหมา...” ผมด่าแล้วถีบคนที่นอนกอดผมอยู่อย่างเต็มแรง จนมันกลิ้งตกเตียงไป สักพักไฟที่หัวเตียงก็เปิดขึ้น ใช่ครับไอ้สัสโชว์จริงๆด้วย มันมองหน้าผมที่ตอนนี้โกรธจัด
“มึงทำอย่างนี้กับกูอีกทำไม” ผมถามเหตุผล พยายามระงับอารมณ์
“ก็กูชอบมึงไง กูก็อยากได้มึงมาเป็นของกู แล้วกูก็ได้สิทธิ์นั้น” มันตอบหน้าตาเฉย ผมทนไม่ไหวจะกระโดดลงไปเตะมันอีกรอบ แต่พอลุกขึ้นต้องนั่งลงเลยครับ มันแปร๊บๆ แล้วก็โป๊ๆ ด้วย อิอิ เขิล
“ไอ้สัสโชว์ มึงเคยถามกูมั๊ยว่าสิ่งที่มึงทำกับกูกูเจ็บแค่ไหน” ผมถามมัน
“เจ็บก็ทนๆ หน่อยหน่า เพื่อความสุขของเราสองคน” มันยังกวนส้นตีนไม่เลิก
“จวย ความทุกข์ของกูมากกว่า มึงเลิกยุ่งกับกูแล้วเลิกทำแบบนี้กับกู เพราะต่อจากนี้ไปกูกับมึงไม่รู้จัก” ผมฝืนลุกแล้วหยิบเสื้อผ้าที่กองๆอยู่ ไม่รู้ของใครเป็นของใคร หยิบใส่อย่างลวกๆ ผมต้องไปจากที่นี่ เอ๊ะว่าแต่ว่าที่นี้ที่ไหน ช่างเหอะ กูออกจากที่นี้ไปก่อนล่ะกัน ผมใส่เสื้อผ้าเสร็จ ก็เดินไปหามัน
“ไอ้ชาติหมา” ผมด่าเตะมันไปเต็มแรงอีกที แล้วเดินจะออกจากห้องไป แต่ทว่ามันดึงข้อมือผมไว้ทัน ผมสะบัดอย่างแรง
“มึงหันมาดูนี่ก่อน แล้วมึงจะไปไหนค่อยว่าอีกที” มันบอกกับผม ผมเลยหันกลับไปดู
“ไอ้เลว” ผมถึงกับสบถกับสิ่งที่ได้เห็นในมือถือของมัน ในนั้นมีหน้าผมเต็มๆเลยครับ กับบทรักที่มันยัดเยียดให้ผม นี่มึงคิดจะแบล็คเม กูหรอ
“ตอนนี้มึงเป็นดาราแล้วนะ แต่ตอนนี้แค่ของกู หรืออยากจะอวดผลงานให้แม่ดู หรือเผยแพร่สาธารณชนดี” ไอ้เชี่ยเลวโคตร นี้ผมได้เป็นดาราแล้วหรอ ความใฝ่ฝันของผมเลยนะเนี้ยะ แต่ต้องไม่ใช่ดาราแบบนี้ อายเค้า ว่าแต่ว่าได้ค่าตัวเท่าไหร่อ่า อิอิ ผมไม่แคร์หรอกผมจะเป็นยังไง ผมห่วงความรู้สึกแม่ผม ถ้าได้เห็นคลิปนี้ ลูกชายคนเดียวโดนแบบนี้แม่ผมจะรู้สึกอย่างไร ผมพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้มันไหลออกมา ผมต้องอดทนและผ่านมันไปให้ได้
“มึงต้องการอะไร” ผมถามทั้งที่รู้ๆ อยู่แล้วว่าคำตอบที่ผมจะได้รับมันจะประมาณไหน นี่หรอการกระทำของคนที่บอกว่าชอบผม อยากได้หัวใจของผม ทำอย่างนี้หรอ
“เลิกกับไอ้โป้ง แล้วมาเป็นแฟนกับกู” คำตอบของผมทำให้ความคิดผมหยุดไปชั่วขณะ เลิกกับโป้งหรอ แต่ผมรักโป้ง ผมเป็นห่วงความรู้สึกของโป้ง แล้วจะให้ผมบอกโป้งว่าไง
“มึงจะบ้าหรอ ไอ้เชี่ยโชว์ มึงก็รู้ว่ากูกับโป้งรักกันเป็นแฟนกัน แล้วมึงจะให้กูทำยังไง” ผมทำอย่างงั้นไม่ได้จริงๆครับ ผมทำร้ายจิตใจโป้งไม่ได้ รวมทั้งของผมด้วย แล้วที่สำคัญผมคงจะเป็นแฟนกับคนที่ผมเกลียดที่สุดในชีวิตไม่ได้หรอก
“อันนั้นมันก็อยู่ที่มึง จะเป็นดารานำอันดับหนึ่ง หรือเป็นแฟนกับกูเลือกเอา หล่อก็หล่อ บ้านก็รวย มึงมีแต่ได้กับได้” เออ หรือจะเป็นดาราดีว่ะ มีสิทธิ์คว้าดารานำชายยอดเยี่ยมเลยนะเนี้ย อิอิ นอกเรื่องแระกำลังซีเรียส
“เสียกับเสียสิไม่ว่า ตั้งแต่กูได้รู้จักกับบมึง ทั้งที่จริงไม่ได้อยากจะรู้จัก ชีวิตกูมีแต่ต่ำลงๆ พอกูจะมีความสุขกับคนที่กูรัก มึงก็จะมาทำลายมัน มึงมันเลว มันตัวซวย” ผมต่อยที่หน้ามันไปหนึ่งที่ ก่อนจะต่อยซ้ำมันเอามือมารับไว้ทัน
“แล้วมึงจะให้กูทำไงได้ กูชอบมึง กูอยากได้มึง แต่มึงไม่เคยที่จะทำดีกับกูเลย มึงเองนั้นแหละที่ทำให้กูต้องทำแบบนี้” มันพูดมาอย่างอารมณ์น้อยใจ
“โชว์มึงทำอย่างนี้มึงคิดหรอว่ะ จะได้ใจกู มึงได้ไปก็แค่ตัวกู แต่ใจกูมึงจะไม่มีวันได้มันไป” ใช่ครับ ผมเกลียดมันมัน ทุกวินาทีที่ผมมองหน้ามันผมก็เกลียดมันมากขึ้นทุกที
“ยังไงกูก็ขอได้ตัวมึงไว้ก่อน กูมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้มึงก็พอ”
“แต่กูสิทุกข์ ทุกข์มากด้วย มากกว่าอะไรที่กูเคยเจอมา โชว์กูขอร้องปล่อยกูไปเถอะนะ เราเลิกแล้วต่อกันเหอะ” ผมพยายามใจ พยายามพูดจาดีๆ เพื่อต่อรองกับมัน
“ไม่ เลิกกับไอ้โป้งแล้วมาเป็นแฟนกับกู ถ้าไม่อยากให้แม่มึงเห็นคลิปนี้” มันพูดยืนยันคำเดิอย่างหนักแน่น
“แล้วมึงจะให้กูบอกกับโป้งว่าไง บอกว่ากูโดนมึงข่มขืน แล้วบังคับให้เป็นแฟนด้วยงั้นหรอ” ผมไม่รู้จะบอกกับโป้งว่าไงจริงๆ
“อันนั้นก็คือสิ่งที่มึงต้องทำ จะบอกไงก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ว่ากูบังคับหรือแบล็คเมมึง อีกสองวันมึงต้องมาเป็นแฟนกับกู อย่างเปิดเผย เข้าใจ๊” มันพูดพร้อมกำหนดระยะเวลา
“ไม่เร็วไปหน่อยหรอว่ะ แค่กูสองวันกูยังคิดไม่ออกเลยว่ากูจะบอกกับโงว่าไง กูรักโป้งนะ อย่าบังคับกูแบบนี้เลยนะโชว์”
“ไม่ 2 วันเท่านั้น มึงรักมันแต่อีก 2 วันมึงต้องเป็นของกู ชัดไหมแล้วไม่ต้องพูดมากอีก แล้วอ่อ มึงจะออกไปได้ไงถ้ากูไม่ไปส่ง มึงจำที่นี้ไม่ได้หรอว่ามันมาไกลขนาดไหน” มันบอกผม ใช่ครับ ผมจำได้แล้วที่นี้มันบ้านมันที่สวนผึ้งนิ แล้วเวลายังงี้ผมจะกลับไปได้ไง
“เรื่องของกู” ผมไม่อยากอยู่กับมันแล้วครับตอนนี้ ในใจผมคิดแค่ว่าจะบอกกับโป้งยังไงเท่านั้น
“เด๋วกูไปส่งที่บ้าน บ้านอยู่ไหน” ผมจำใจต้องบอกที่อยู่มันไป แล้วมันก็ไปส่งผมถึงหน้าบ้าน ก่อนลงรถมันบอกผมว่า
“อ่ะนี่มือถือมึง เปิดเครื่องด้วยล่ะ เดี๋ยวคนอื่นเป็นห่วง” ผมรับมาแล้วเปิดประตูรถลงไปเลย มันก็ขับออกไป ผมเปิดมือถือทันที มิสคอลเต็มครับ ข้อความอีกเป็นสิบ ผมมองเข้าไปในบ้าน รถไอ้โป้งจอดอยู่ครับ ผมเดินเข้าบ้านไป
“ตุลย์มึงไปไหนมา” มันทักผมหน้าตาตกใจ
“ไปไหนมาบอกแม่มาลูก รู้ไหมว่าคนอื่นเค้าเป็นห่วง มือถือปิดทำไม” แม่ผมครับ เป็นชุด
“ขอโทษครับ ตุลย์ขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ ง่วงนอนมาก” ผมอยากนอน อยากพักผ่อน ที่จริงอยากจะตายเลยด้วยซ้ำ
“อืม งั้นไว้เราค่อยคุยกัน ตุลย์ไปอาบน้ำเถอะลูก แล้วนี้กินอะไรมายัง”
“เรียบร้อยแล้วแม่” ผมกินอะไรไม่ลงครับ ผมเดินขึ้นห้องไปเลย
ก๊อกๆๆ
“ตุลย์ กูเข้าไปนะ”
“อืม ประตูไม่ได้ล็อค” ผมก็อยากคุยอยากพูดให้รู้เรื่องให้เร็วที่สุด
“ตุลย์มึงเป็นไร มึงหายไปไหนมา บอกกูได้ไหม” มันถามผม ตอนนี้เราสองคนนั่งอยู่บนเตียง
“โป้ง กูว่ามึงกับกูเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ” ผมตัดสินใจพูดออกไป ไอ้โป้งหน้าเสีย
“มึงว่าไงนะตุลย์ มึงล้อกูเล่นใช่มั้ย” มันถามผม พยายามขำๆ
“กูว่าเราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ กูไม่ได้ล้อเล่น” ผมพูดย้ำอีกที
“ตุลย์ ทำไม เพราะอะไร กูทำอะไรผิด มึงบอกกูกูต้องทำยังไงแต่มึงอย่าเลิกกับกูเลยนะ ตุลย์กูรักมึง กูขาดมึงไม่ได้” มันเริ่มร้องไห้แล้วครับ ผมก็อยากจะร้องไห้ แต่ผมก็ต้องทำใจแข็งเอาไว้ กูก็รักมึงกูไม่อยากพูดแบบนี้กับมึงเลย กูทำอย่างนี้กูเจ็บยิ่งกว่ามึงหลายเท่าโป้ง
“กูว่าระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ว่ะ เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ กูเป็นผู้ชายโป้ง”
“ผู้ชายแล้วไง แล้วไหนมึงบอกว่ารักกูไง ตอนแรกมันยังดีๆอยู่เลย ทำไมตอนนี้ตุลย์เป็นแบบนี้ ตุลย์หายไปทำอะไรมา บอกกู อย่าทำแบบนี้กับกู มึงทำแบบนี้มึงฆ่ากูเสียดีกว่า” มันพูดไปร้องไห้ไป
“โป้งมึงลืมความรักของเราสองคนเหอะ เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ ยังไงกูก็ไม่ทิ้งมึง กูกับมึงจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป”
“มึงไม่รักกูอย่างที่มึงเคยบอกกับกูแล้วหรอ”
“กูรักมึง แต่ความเป็นเพื่อนของเรามันจะคงทนยิ่งกว่า กูสัญญาว่ากูจะรักและไม่มีวันทิ้งมึง”
“แต่การกระทำนี่มันหมายความว่ามึงกำลังทิ้งกู”
“กูยังอยู่ข้างมึง กูไม่ได้ไปไหนเลยนะโป้งเพียงแค่เราเป็นเพื่อนกัน”
“ตุลย์” มันเรียกชื่อผมเหมือนมีอะไรจะพูด แต่ก็ไม่พูดออกมา
“วันนี้มึงกลับไปก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้กลับเรียนกี่โมงอ่า”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้กูมารับมึง 11 โมงนะ กูรักมึงนะตุลย์ กูจะรอและความรักของกูไม่มีวันเปลี่ยนแลงเป็นคำว่าเพื่อนได้ กูสัญญา” มันพูดอย่างจริงจัง แล้วมองหน้าผมและจับมือผม เป็นคำมั่นสัญญา
“โป้ง มึงอย่ามาสัญญากับกูเลย เราเป็นเพื่อนกันนะ อย่างที่เราเคยเป็น แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมมารับกูนะ”
“อืม งั้นกูไปนะ” มันพูดแล้วเดินออกจากห้องผมไปพร้อมกับน้ำตา พอมันออกไปน้ำตาที่ผมพยายามกลั้นไว้ก็ร่วงออกมาเป็นสายเลยครับ มันเหมือนมีคนเอาปืนมาจี้หัวแม่ผม บังคับให้ผมพูดในสิ่งที่ไม่อยากพูด ทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ สู้เอาปืนมาจ่อหัวผมแล้วยิงให้ผมตายไปเลยดีกว่า ตายยังดีกว่ามานั่งทำอะไรอย่างนี้ที่มันเจ็บ ผมนอนกอดตัวเองร้องไห้ไม่มีวี่แววว่าน้ำตาผมจะหมด ผมเหงา ผมต้องตัดใจจากคนที่ผมรักเพื่อคนที่ผมรักมากที่สุดในชีวิต แต่ผมกลับเป็นคนที่ปวดร้าวที่สุด ผมนอนไม่หลับในสมองคิดอะไรไม่ออก มันอื้อไปหมด กูจะเอายังไงกับชีวิต ไอ้โป้งมันจะเป็นยังไง ผมอ่อนล้าและหลับไปพร้อมรอยน้ำตา ผมตื่นขึ้นมาอีกทีเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องผม
ก๊อกๆๆๆ
“ตื่นหรือยังลูก วันนี้ต้องไปเรียนไม่ใช่หรอ” แม่ผมครับ ผมมองดูนาฬิกาที่หัวเตียง 9 โมงกว่า
“อืม ตื่นแล้วๆ ไปๆๆ” ผมบอกออกไป รู้สึกเจ็บคอ พยายามลุกขึ้นรู้สึกหัวหนักอึ้งไปหมด ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่แต่งตัว แล้วโทรหาโป้ง
“โป้งตื่นยัง” ผมพูดเมื่อมันรับสาย
“ยังไมได้นอน เออ เดี๋ยวรับนะ”
“เฮ้ยย ถ้ามึงไม่ไหวกูกลับเองก็ได้นะ”
“ได้ไงละมาด้วยกัน ก็ต้องกลับด้วยกันดิ งั้นเดี๋นวกูไปรับนะ”
“อืมๆ ตามใจ ขับรถดีๆนะ” ผมแบกสภาพหัวอันหนนักอึ้งลงไปนั่งกินข้าวที่ร้านแม่ อร่อยเหมือนเดิม อิอิ กินเสร็จก็หายาลดไข้กิน
“ตุลย์เป็นไรป่าวลูก หน้าซีดๆ” ตอนนี้ที่ร้านยังไม่มีลูกค้า
“ป่าว แม่เหมือนคืนไปบ้านเพื่อนมา มือถือแบ็ตหมดอ่า” ผมโกหกแม่ไป ไม่อยากให้แม่ไม่สบายใจ จะให้บอกว่าไปนอนกับผู้ชายมาหรอ ตายสิ แม่นะ ไม่ใช่ผม
“อืม แม่ไม่ได้ว่าอะไร แล้วนี้จะไปกี่โมง”
“เดี๋ยวโป้งมารับนั้นแหละแม่” รอสักพักโป้งก็มา หน้าตาโทรมมากตาบวม ยังอยู่ชุดเมื่อวานอยู่เลย
“หวัดดีครับแม่” มันสวัสดีแม่ผม
“ทำไมหน้าตาไม่ดีเลยล่ะลูก ไปทำอะไรมา มาๆ กินข้าวมารึยัง” มาชวนมันกินข้าว
“ไม่เป็นไร ผมว่ากลับเลยดีกว่า ตุลย์ป่ะ เดี๋ยวมึงไปเรียนไม่ทัน” ผมหันมาชวนผม ผมก็เดินเข้าบ้านไปหยิบของมา แล้วก็ร่ำลาแม่แล้วกลับกรุงเทพกัน ระหว่างทางโป้งไม่ได้พูดกับผมเลย ผมก็ไม่อยากกวนมันขับรถอยู่
“จะให้ไปส่งที่ไหน” มันถามผมเมื่อเข้าเขตกรุงเทพ มันยังไม่ถึงเวลาเรียนเลย
“ไปส่งที่ห้องก็ได้” ผมพูดออกไป แล้วมันก็มาส่งหน้าหอ เรานั่งเงียบกันบนรถสักพัก
“เออๆ โป้งกูขอโทษ” ผมพูดทำลายควงามเงียบ
“ตุลย์ กูผิดเอง กูไม่ดีเอง มันเลยทำให้มึงไม่รักกู กูขอโทษ กูรักมึงนะ มึงอย่าทิ้งกูไปนะ” มันพูด ตอนนี้น้ำตามันไหลพรากเลยครับ
“โป้งมึงอย่าร้องดิ ลูกผู้ชายเค้าไม่ร้องกันนะเว้ย”
“แล้วมึงจะให้กูทำยังไง กูเสียใจ ถ้ากูไม่มีมึงกูจะอยู่ได้ไง”
“พูดเหมือนกูจะตาย ยังไงกูก็ยังอยู่กับมึง กูไม่ไปไหนหรอก” ตอนนี้น้ำตาผมเริ่มไหลแล้วครับ แต่ผมกลับฝืนมันเอาไว้
“ตุลย์มึงจะต้องให้กูทำยังไง เราถึงจะเป็นแบบเดิม มึงบอกกูดิ มึงบอกกู บอกกูที กูต้องทำยังไง” มันร้องไห้สติแตกแล้วครับไอ้โป้ง
“กูขอโทษ เราเป็นเพื่อนกันดีแล้ว อ่อ ถึงยังไงกูก็จะไม่ทิ้งมึงกูสัญญา มึงจะเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุดจนวันตาย ไม่มีใครแทนมึงได้กูสัญญา” ผมพูดแค่นั้นผมก็เปิดประตูเดินลงไปเลย ผมไม่ได้หันไปมองมันอีก เพราะตอนนี้น้ำตายผมไหลไม่แพ้มันเมื่อกี้เลย ผมเดินขึ้นห้องอย่างรู้สึกท้อแท้ในใจ ให้ผมกระโดดจากชั้นสี่ลงไป ยังเจ็บน้อยกว่าสิ่งที่ผมได้พูดไปกับมันเมื่อกี้อีก โป้งกูขอโทษ กูจำเป็นต้องทำ กูรักมึงรักมึงมาก กูจะไม่ลืมวันที่เราเคยรักกันเลย กูรักมึง ผมนอนลงพร้อมกับน้ำตาอีกครั้งบนเตียงนอนของผม ที่ไม่ได้มานอนนาน เพียงแค่ผ้าปูที่นอนที่มึงซื้อให้กูกูยังไม่ได้เอามาปูเลย โป้งกูรักมึง ผมวนเวียนในสมองกับคำนี้แล้วผมก็หลับไป
*****************************************************
ตอนต่อไปจะรีบมาต่อให้อย่างด่วนเลย
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
เลวมากพี่โชว์ขอชมจากใจจริง :z6:สันดานคนอยากได้จริงๆ
สงสารโป้งกะตุลย์จังมีทางเลือกที่ดีกว่านี้อีกมั้ยย
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ขอร้องไห้แทบขาดใจตายแปบน่าสงสารเกินไปแระ
:o12: :o12:
-
เอา อีก แล้ว นะ โชว์ กร่าง !!!!!!~ :fire: :fire:
คิด ถึง ตุลย์ จัง ไม่ ได้ มา อ่าน ตั้ง นาน !!!~ :z1: :z1:
ยัง สนุก เหมือน เดิม !!~ :L2: :L2:
มา อีก ไว ไว น๊า กัฟ !!~~ :bye2: :bye2:
-
ไอ้โชว์ ไอ้หน้าตัวเมียยยยยยยยย ใช้วิธีสกปรก สาดดดดดดดดดดดดดดดดด :angry2: :angry2:
-
จริงอยู่ที่โอกาสมีไว้สำหรับให้
แต่สำหรับคนแบบนี้ คนที่เคยทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ มันสมควรที่จะได้รับโอกาสนั้นแล้วหรือไง
คำขอโทษ ถ้ามันออกมาจากใจจริงๆ เป็นสิ่งที่ดี
แต่ถ้าขอโทษแล้ว ทำมันอีกเรื่อยๆ การขอโทษซ้ำๆ มันก็หมดค่าเหมือนกัน เพราะมันสักแต่พูด
โชเป็นคนเห็นแก่ตัวมากๆ นะ เข้าข่าย "ข้ายินดีทรยศคนทั้งโลก เพื่อความสุขของข้าคนเดียว" ไม่สนว่าใครจะเป็นอย่างไง ขอให้ตัวเองมีความสุขก็พอแล้ว
แต่ก็เข้าใจว่าเติบโตมาอย่างไงในครอบครัวแบบไหน
ถูกเลี้ยงมาด้วยเงิน อยากได้อะไรก็ต้องได้อย่างใจทุกอย่าง
แต่ในชีวิตจริง โลกไม่ใช่ของเรา เราลิขิตอะไรๆ ให้เป็นดั่งใจไม่ได้อยู่แล้ว
เป็นคนที่ไม่เคยคิดถึงคนอื่นเลยจริงๆ ให้ตาย ต้องปรับความคิดทัศนคติหลายๆอย่างเกี่ยวกับการใช้ชีวิตมากเลย
และอีกอย่างการใช้วิธีแบบนี้เนี่ย อย่าเกิดมาเป็นลูกผู้ชายเลยดีกว่า
-
จริงอยู่ที่โอกาสมีไว้สำหรับให้
แต่สำหรับคนแบบนี้ คนที่เคยทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ มันสมควรที่จะได้รับโอกาสนั้นแล้วหรือไง
คำขอโทษ ถ้ามันออกมาจากใจจริงๆ เป็นสิ่งที่ดี
แต่ถ้าขอโทษแล้ว ทำมันอีกเรื่อยๆ การขอโทษซ้ำๆ มันก็หมดค่าเหมือนกัน เพราะมันสักแต่พูด
โชเป็นคนเห็นแก่ตัวมากๆ นะ เข้าข่าย "ข้ายินดีทรยศคนทั้งโลก เพื่อความสุขของข้าคนเดียว" ไม่สนว่าใครจะเป็นอย่างไง ขอให้ตัวเองมีความสุขก็พอแล้ว
แต่ก็เข้าใจว่าเติบโตมาอย่างไงในครอบครัวแบบไหน
ถูกเลี้ยงมาด้วยเงิน อยากได้อะไรก็ต้องได้อย่างใจทุกอย่าง
แต่ในชีวิตจริง โลกไม่ใช่ของเรา เราลิขิตอะไรๆ ให้เป็นดั่งใจไม่ได้อยู่แล้ว
เป็นคนที่ไม่เคยคิดถึงคนอื่นเลยจริงๆ ให้ตาย ต้องปรับความคิดทัศนคติหลายๆอย่างเกี่ยวกับการใช้ชีวิตมากเลย
และอีกอย่างการใช้วิธีแบบนี้เนี่ย อย่าเกิดมาเป็นลูกผู้ชายเลยดีกว่า
เห็นด้วยเป็นที่สุดค่ะ คนแบบนี้ไม่ควรให้อภัยหล่อแต่เลวควรสูญพันไปซะ
-
สงสารโป้งมาก :เฮ้อ:
ไอ้โชว์เลวเสมอต้นเสมอปลาย :angry2:
-
แบล็กเมย์เลย เราก็ฟ้องตำรวจเลยว่าไอ้นี่ข่มขืนเอาซี้ใครจะแย่กว่ากาน น่า :beat:
-
เหอๆ เลวเนอะ -0-
23 มาไวๆนะเพ่
วันนี้ไปสอบสัมภาษแย้ว~
-
โชว์เมื่อไรแกจะทำดีๆกับตุลย์อ่ะ รักเขาชอบเขาแต่ทำแบบนี้อย่าหวังว่าจะได้หัวใจเขาเลย :fire:
-
จับอิพี่โชว์ ตอนแมร่งเลย นิสัยเสียว่ะ..สงสารโป้งนะเนี่ย
-
โป้ง สงสารโป้ง ไม่ต้องร้องไห้ :o12:
-
เลว ขอประณาม
การกระทำครั้งนี้ของโชว์
-
โชว์ร้ายกาจมากกกกกกก :fire:
-
สงสารโป้งอะ ทั้งๆที่โป้งไม่ได้ผิดอะไร แต่กลับต้องเป็นฝ่ายโดนบอกเลิก
ส่วนโชว์ อย่างมันต้องจับมัดแล้วให้คนมารุมโทรม หึๆๆ :m31: :m31:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อึ้ง เมนต์ไม่ค่อยถูกเลย อ่านการกระทำของโชว์บอกได้คำเดียวว่า เลว หน้าตัวเมียมาก (แรงไปไหมอะ)
ไม่เคยทำดีกับเขา แต่อยากให้เขาทำดีด้วย เห็นแก่ตัวสุด ๆ อะ ไม่ค่อยเข้าใจนิยามคำว่ารักของตาโชว์อะ
รักคือการแย่งชิง โดยไม่สนใจวิธี ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะทรมานหรือรู้สึกยังไง ถ้าแบบนั้นได้ตัวมาอยู่ข้าง ๆ แล้วจะมีความสุขไหมในเมื่อใจของเขาไม่ได้เป็นของเรา
สงสารโป้งแหะ รักและถนอมน้ำใจมาโดยตลอดพอคิดว่าจะได้มีความสุขกับคนที่ัรัก ดันมาโดนบอกเลิกอีก แล้วสุดท้ายเจ็บกว่าเดิมเมื่อได้ยินคำว่าเพื่อนที่รักที่สุดนี่แหละ
สงสารมากที่สุดตุลย์ โดนกดดันทุกเรื่องที่โชว์กระทำ ต้องอยู่อย่างหวาดระแวงว่าโชว์จะมาไม้ไหนอีก ต้องเลิกกับคนที่รัก
-
:angry2: :serius2:
ร้ายไปไหมโชว์
:o12: :sad4: :sad4:
สงสารตุลย์ กับ โป้ง
ความรักเค้าต้องทำกันเพียงนี้หรือ
ฮือๆๆๆ
-
เสียใจที่สุด
ทำงี้ได้ไง ไอ้กร่างงงงงงงงงงงง
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
เออออ ไอ้โชว์กร่างนี่เลวได้โล่จริงง่ะ
ใครก็ได้ลากมันไปทิ้งไกลๆทีดิ
พระเอกเรื่องนี้ต้องน้องโป้งสุดหล่อเท่านั้น! o13 o13 o13
-
อร้ากกกกกกกกก อยากจิกรีดร้องดัง ๆ
เพิ่งจะเข้ามาในบอร์ด แล้วก็อ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลย
สนุกมากกกกกกกกกกเลยง่า
แบบยิ่งอ่านยิ่งติด อ่านช่วงแรก ๆ ก็ยังแอบเชียร์พี่โชว์อยู่นิดหน่อย
ถึงแม้พี่แกจะเลวแต่ก็แอบน่าสงสารอ่ะ แต่ตอนล่าสุดนี่ปวดตับได้อีก
อารายยยยยย นี่มันอารายยยยยยยย อินังโชว์ อ้ากกกก
อยากจะจับแกไปฟาด ๆ ๆ ๆ เอาให้ตายไปเลย
ทำไรนึกถึงตุลย์บ้างดิ๊ แบบนี้มันฆ่ากันทั้งเป็นชัด ๆ
สงสารโป้งด้วย เหมือนจะมีความสุขแล้วแท้ ๆ
มาต่อไว ๆ น้า คนอ่านดีดดิ้นไม่ไหวแล้ววววว
T^T
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
โชว์ เห็นแก่ตัวที่สุด วิธีการที่ใช้ก้อเลวร้ายขั้นสุด สลดใจอย่างแรง
วันนี้แค่นี้ ถ้ายอมวันนี้ก้อต้องยอมไปจนตายนั่นแหละ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
โห เล่นงี้เลยอ่ะ พี่กร่าง ยังงี้เค้าเรียกว่าบังคับขืนใจ :angry2:
อุตส่าห์ ได้เป็นแฟนกันทั้งที โป้งกับตุลย์ต้องโดนแยกจากกันเพราะเหตุการณ์บังคับ เซรง
3 P ดีกว่ามั้งงานนี้ จะได้สุขทุกฝ่าย
-
เป็นเราหรอ จะฟ้องโป้ง กับแม่
อะไรก็ไม่มีทางที่ดี เท่ากับความจริงแล้ว
แต่ทำไงได้
ก็ไอ้โชว์มันเป็นพระเอก
จุ๊บๆ
-
ไอ้กร่างมันเลว เห็นแก่ตัว งี่เง่า ปัญญาอ่อน เอาแต่ใจ มันบ้าๆๆๆไปแล้ว :angry2:
ฮือ ทำโป้งเค้าเสียใจ ชิ
-
ยิ่งอ่านยิ่งสงสารโชว์ แต่อยากบอกว่าโชว์เป็นตัวละครที่คลาสิก เป็นคนไม่เพอร์เฟ็ค แต่มักจะมาเป็นตัวเอกในท้ายสุด เพราะนางเอกส่วนใหญ่แพ้ทางแนวนี้ประจำ ประมาณว่า ชอบคนเลวแบบไม่มีเหตุผล อันนี้เห็นมาบ่อย :laugh:
อะนะ แต่ก็ไม่รู้ว่าไอ้การคาดเดาของเรามันจะเป็นไปตามที่คนเขียนคิดรึเปล่าอะนะ แต่มักเห็นเป็นแนวๆ นี้ คนเขียนคงจะไม่ใจร้ายแต่งให้ใครคนใดคนหนึ่งเลวไปซะทุกอย่างหรอกจริงมั้ย :o12:
อะนะๆ แม่ยกคนเลวววว ฮิ้ววว o18
-
:serius2: :serius2:
-
มาต่อให้แล้วคร้าบบบ
วันนี้น้องๆ น่ารักมาก
ปีหนึ่งก็งี้อ่ะ
อิอิ
ไปอ่านต่อกันเลยคร้าบบบบบ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 23 ทำใจไม่ได้ ไม่อยากทิ้งเธอ
“กูขอโทษ เราเป็นเพื่อนกันดีแล้ว อ่อ ถึงยังไงกูก็จะไม่ทิ้งมึงกูสัญญา มึงจะเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุดจนวันตาย ไม่มีใครแทนมึงได้กูสัญญา” ผมพูดแค่นั้นผมก็เปิดประตูเดินลงไปเลย ผมไม่ได้หันไปมองมันอีก เพราะตอนนี้น้ำตายผมไหลไม่แพ้มันเมื่อกี้เลย ผมเดินขึ้นห้องอย่างรู้สึกท้อแท้ในใจ ให้ผมกระโดดจากชั้นสี่ลงไป ยังเจ็บน้อยกว่าสิ่งที่ผมได้พูดไปกับมันเมื่อกี้อีก โป้งกูขอโทษ กูจำเป็นต้องทำ กูรักมึงรักมึงมาก กูจะไม่ลืมวันที่เราเคยรักกันเลย กูรักมึง ผมนอนลงพร้อมกับน้ำตาอีกครั้งบนเตียงนอนของผม ที่ไม่ได้มานอนนาน เพียงแค่ผ้าปูที่นอนที่มึงซื้อให้กูกูยังไม่ได้เอามาปูเลย โป้งกูรักมึง ผมวนเวียนในสมองกับคำนี้แล้วผมก็หลับไป ผมรู้สึกตัวเพราได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง
“ฮัลโหล ครับ” ผมรับโทรศัพท์ไม่ได้ดูเบอร์ว่าใครโทรเข้ามา
“อยู่ไหน” เสียงนี้ แทบจะกดวางเลยครับ
“อย่าลองดีกับกูนะ” สาสสรู้ทันกูอีก
“อยู่ไหนเกี่ยวไรกะมึง”
“จะต้องให้บอกมั้ยว่าเกี่ยวยังไง กูถามว่าอยู่ไหน” เลวมาก โอเคหมากเกมส์นี้มึงเป็นคนเดิน อย่าให้กูล้มกระดานได้แล้วกัน
“อยู่ห้อง จะไปเรียนแล้ว” ผมตอบมันไป
“มึงจะบ้าหรอ เรียนอะไรเวลานี้ จะสองทุ่มอยู่แล้ว” ผมเลยหันไปมองนาฬิกา ตายห่า จะสองทุ่มแล้วจริงๆด้วย หลับเป็นตายเลย ขาดเรียนเลยกู ผมรู้สึกปวดหัวตึบๆ ลุกขึ้นมานั่ง
“นี้มึงจะหนีหน้ากูหรอ แต่เหตุผลไม่พอนะ” มันว่าผม
“ป่าว”
“อยู่นั้นแหละ กินไรยัง เดี๋ยวซื้อเข้าไปให้” มันสั่งผม แล้วถามผมด้วย
“ไม่ต้องมา ไม่ต้องเสือก กูจะกินไม่กินก็เรื่องของกู” ผมไม่อยากเจอหน้ามันครับ แค่คุยนี้ยังไม่อยากคุยเลย
“อย่ามาเถียง รออยู่นั้นแหละเดี๋ยวเข้าไป อ่อ กูเข้าไปต้องเจอมึงนะ” มันทำเสียงโหด มีเหรอกูจะกลัว แล้วมันวางสายไป ผมลุกไปเข้าห้องน้ำกะว่าอาบน้ำให้สดชื่ซะหน่อย แล้วจะลงไปหาข้าวร้านป้าพิศกิน ขณะอาบน้ำอยู่
ก๊อกๆๆๆ
“เปิดประตูดิ” ไอ้โชว์ มึงมาเร็วจังว่ะ กูว่าจะหนีซะหน่อยไม่ทันแล้ว
“เดี๋ยว อาบน้ำอยู่” ผมตะโกนออกไป
“กูนับ 1 ถึง 3 ถ้าไม่เปิดกูจะพังเข้าไป 1” ไอ้เชี่ยเอ้ย กูบอกอาบน้ำอยู่ ผมเลยต้องเอาผ้าเช็ดตัวมาพันตัว แล้วออกไปเปิดประตู เปิดเสร็จก็เดินจะเข้าห้องน้ำเลยไม่ได้มองมัน เกลียดขี้หน้ามันมากๆๆ ผมเกือบจะปิดประตูห้องน้ำเสือกมาดันไว้อีก
“เดี๋ยว ทำไมหน้าซีดๆ” มันพูดเอามือ มาแตะหน้าผากผม
“เรื่องของกู” ผมเอาหน้าหลบมือมัน
“มีไข้ เดี๋ยว ออกไปหาหมอน่ะ เดี๋ยวพาไป” มันบอกผม
“กูไม่ไป มึงจะไปไหนก็เรื่องของมึง ไอ้เชี่ย” ผมด่ามัน ไม่อยากไปไหนกับมันเลยครับ
“อย่าต้องให้กูบังคับ เพราะพรุ่งนี้ยังไงมึงก็ต้องเป็นแฟนกู ได้ข่าวเลิกกันแล้วหนิ” ข่าวเร็วจริงๆ ไอ้สาส
“เออ เชี่ยเอ้ย” ผมปิดประตูเสียงดังหลังจากมันเอาตัวออกไป ผมอยากอาบน้ำทั้งชีวิต อาบให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ ผมยอมตัวเปื่อยตายที่จะออกไปเจอกับมัน ขัดทุกส่วนทุกอณูของผิวหนังแล้วเนี้ยะ
ปังๆๆๆๆ
“เสร็จ รึยัง นานไปแล้วนะ เดี๋ยวก็ไข้ขึ้นหรอก” มันทุบประตู พูดเสียงดัง
“เออๆ” ผมจัดการเช็ดตัว ผันผ้าเช็ดตัวเปิดประตูออกไป เจอมันขวางอยู่หน้าประตู สายตามันมองผมไปทั่ว ไอ้เชี่ยมองไรนักหนาว่ะ
“มึงนี้มันน่ารักว่ะ” สัสส ชมเชี่ยไรตอนกูสภาพงี้ว่ะ
“จวย สัสส หลบไป” ผมบอกให้มันหลบ มันก็หลบ ผมก็เดินผ่านมันไป จังหวะที่ผ่านมันไปนั้นแหละครับ รู้สึกถึงแรงกระตุกที่ผ้าขนหนู จนหลุดติดมือมันไป เชี่ยเอ้ย โป๊ดิครับ ผมรีบวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนมาพันตัวไว้อย่างเร็ว
“ไอ้เชี่ยเล่นไรว่ะ” ประสาท
“ทำไม หวงตัวหรอ เห็นอยู่บ่อยๆ อายอะไรว่ะ”
“จวย”
“เออๆ รีบแต่งตัวดิ จะได้ไปหาหมอ” มันเร่งผมผมก็เลยแต่งตัว แล้วก็ออกไปหาหมอกับมัน ทำไมว่ะกูต้องมาอยู่ในสภาพอย่างนี้ ให้กูไปอยู่ค่ายทหารดีกว่า บังคับกูตลอด อย่าให้กูยืนเหยียบหัวมึงได้ละกันกูไม่เอามึงไว้แน่ หมอก็บอกว่า มีไข้นิดหน่อย ไม่เป็นไรมาก ก็ให้ยามากิน จะมาหาทำไมว่ะหมอ กูซื้อยากินเองก็ได้ แพงก็แพง
“กินไรดี” ถามกูหรอ ผมนั่งนิ่งไม่ตอบ ไม่อยากคุย ไม่อยากพูดกับมันสักคำเดียว อัปมงคลปาก
“กูถามได้ยินมั้ย จะได้กินยา จะได้หายเร็วๆ” มันถามผมเสียงดังไม่เชิงตะคอก
“ตามใจกูหรอ” ผมถามมัน
“เออ กูตามใจมึง” เฮ้ยหูฟาดป่าววะ
“งั้นตามใจกู เอาคลิปนั้นมาให้กูแล้วล่อยกูไปเหอะ กูจะไม่โกรธมึง จะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ” ผมขอร้องมัน
“ฮึๆๆ” มันหัวเราะในลำคอพร้อมส่ายหน้า
“กูบอกมึงหรอว่ากูจะตามใจมึงทุกเรื่อง”
“นะกูข้อร้องนะ กูรู้มึงเป็นคนดี มึงหาคนที่ดีที่เค้ารักมึงได้มากกว่ากูอีกเยอะ มึงอยู่กับกูกูก็ไม่มีทางรักมึง ก็มึงได้กูแต่ตัวแหละ”
“อย่าพูดมาก เงียบปากไป” มันไม่เถียงผม แต่มันให้ผมเงียบ แล้วมันก็พาผมมากินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง บบรยากาศดีมาก
“จะกินไรก็สั่ง” มันบอกผมเพราะมันสั่งของมันเสร็จแล้ว ผมก็สั่งไป
“นั่งทำหน้าให้มันดีดีดิ” มันสั่งผม ผมเฉยไม่ตอบอะไร ไม่มองหน้ามัน เบื่อขี้หน้า นั่งเหม่อๆอยู่ โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น โป้งครับโทรเข้ามา ผมดีใจมาก
“ตุลย์อยู่ไหนเนี้ยะ กินข้าวยัง” มันถามผมเมื่อผมรับโทรศัพท์ มันเป็นห่วงผมเสมอ
“อ่อ กำลังกินอ่า โป้งอ่ะ” ผมพูดเสียงเน้นว่าโป้ง ไอ้โชว์หันมามองผมเลยครับ
“อืม ก็ดีอ่ะ” ผมรู้สึกว่าน้ำเสียงโป้งดีขึ้นมาก แต่ผมคิดว่าในใจมันยังไม่ดีหรอก ก็เหมือนกับผมตอนนี้ที่คิดถึงมัน
“แล้วโป้งพรุ่งนี้เรียนกี่โมงอ่า”
“ไม่เป็นไรกูไปเองได้” มันถามว่าจะให้มารับรึป่าว คุยกันได้สักพักก็วางสายไป อาหารมาพอดี ก็นั่งกินไรเรื่อยๆ ผมไม่พูดกับมันเลย มันก็พยายามจังชวนคุยตลอด เดียวตักโน้นมาให้ ตักนี้มาให้ ผมก็กินบ้างเขี่ยออกบ้างก็กินกินกันจนอิ่ม
“อะ นี้ยา กินซะ” มันยืนยามาให้ผม ผมก็เฉย ตอนนี้ผมรู้สึกเฉยชา เหม่อลอย สติไม่อยู่กับตัว
“เฮ้ย ยา รับไปกินซะ” มันเรียกอีกที ผมก็รับมากิน ผมนึกขึ้นได้โทรหาไอ้ข้าวดีกว่า มันจะได้ไม่ต้องชวนคุย ตอนอยู่ในรถ
“ไง เชี่ยหายหัวไหน ไม่ยอมมาเรียน” สาสด่ากูเลยรับได้เนี้ย เคยเป็นห่วงกูไหม
“ไม่สบายนิดหน่อย สาส ไม่มีหมาสักตัวโทรหากูบ้างเลย ไม่เป็นห่วงกูเลย” ผมก็พูดไปงั้นแหละครับ
“เออ มึงมีหมาเป็นเพื่อนหรอว่ะ โทษทีเว้ย เป็นไรมากป่าวว่ะ”
“เออดีขึ้นแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปเรียน”
“ใครโทรมาอ่า” เสียงแทรกเข้ามาในโทรศัพท์ไอ้ข้าว
“สาส ไปไกลๆ” มันว่าไอ้คนนั้น
“อยู่กับใครว่ะไอ้ข้าว”
“เพื่อน”
“หรอ” ผมว่าเสียงสูง พอจะรู้แหละครับว่าใคร
“เออ”
“บอกไอ้พจน์ ไอ้คิวด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วงกู”
“แล้วใครเค้าเป็นห่วงมึง กูไม่อยากจะเม้า” อะไรมึงว่ะ
“มีไรบอกกูมา กูไม่ไปเรียนแค่วันเดียว”
“เดี๋ยวนี้ไอ้สองคนนั้น แมร่งแปลกๆ มาด้วยกัน แล้วก็กลับด้วยกัน กลับเร็วตลอด”
“คิดมากมึง บ้านมันใกล้กัน”
“ไม่จริงว่ะ มันชอบคุยกะซิบกระซาบกันสองคน”
“อ่อ เหมือนมึงกับไอ้เชี่ยเจ๋งอ่ะนะ”
“จวย ไม่เอากูไมพูดเรื่องนี้แระ”
“แหมๆๆ แทงใจหรอครับ ไอ้ข้าว ว่าแต่มีงานไรป่าววะ”
“ไม่มี เออตุลย์กูแค่นี้ก่อนนะ ไว้พรุ่งนี้เจอกัน”
“เออ เจอกัน” แล้ววางสายกันไป การที่ผมได้โทรหาเพื่อนทำให้ผมลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะ นี้ไงครับที่เค้าบอกว่าเพื่อน ยังไงก็ทำให้เราสบายใจได้ ผมนั่งยิ้มเพราะนึกถึงไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋ง แต่ได้ไม่นาน
“ยิ้มเชี่ยไร” ไอ้สัสขัดอารมณ์
“เรื่องของกู” พูดแค่นั้นผมก็นั่งเงียบไปอีกตลอดทาง อ้าวไหงเลยซอยหอกู
“มึงจะไปไหน” ผมเลยถามไป นั่งนิ่งได้ไงจะพากูไปไหนก็ไม่รู้
“บ้านเรา” สาสสไรบ้านเรา กูไปมีบ้านกับมึงตอนไหน ผมก็เข้าใจก็มันเลี้ยวเข้าบ้านมันไปแล้วอ่า
“ถึงแล้ว”
“กูจะกลับห้อง” ผมเปิดประตูรถแล้วเดินออกไปเลย
“แน่ใจ” มันพูดแค่นั้นแต่เสียงดัง ผมไม่สนใจ เดินออกไปเลย ผมเดินกลับห้องไปเลย เสียอารมณ์ ผมไม่อยากไปเหยียบที่ห้องนั้นอีกแล้วอ่ะ
“ปังๆๆๆๆๆ เปิดประตู” ไอ้เชี่ยจะตามกูมาทำไมว่ะ ผมเงียบไม่ตอบอะไรเลยครับ
“มึงจะเปิดหรือไม่เปิด” มันเสียงเหี้ยมฟังดูเยือกเย็น
“กูไม่เปิด ไปตายซะไอ้ควาย” ไปให้พ้นกูไม่อยากเจอมึง กูเกลียดมึง
“ไอ้ตุลย์”
****************************************************
ตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะครับ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
สงสารโป้งกะตุลย์อ่าครับ
แม้เวลาอ่านจะรู้ว่าไอ้กร่างมันเ้ป็นพระเอกก้อตาม แต่เลวได้โล่จริงๆทั้งข่มขืน
ทั้งถ่ายคลิปข่มขู่ให้เค้าเลิกกันอีก
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
งืมๆ เมื่อไหร่จาเลิกทะเลาะนิ สงสารโป้ง สงสารตุลย์
??????????????เห้อ เข้าใจความรู้สึกเลยอะเพาะเราก็เคยบอกเลิกคนที่เรารักเหมือนกัน????????????
-
โป้งจะไม่ลองสู้อีกซักครั้งหรอ ตัดใจง่ายจังเลย
สังเกตดีๆต้องรู้ดิ ว่าตุลย์เต็มใจรึป่าว
เฮ้อ~ เชียร์ไปงั้นแหละ แต่ก้อ..แอบหวังนิดนึง 55+
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
^^
-
I love PONG!!!!!!
-
เหอเหอ คู่นี้มันจะมีแววรักกันได้จริงเหรอเนี่ย....
น้องตุลย์ปิดใจซะขนาดนี้
-
*-* ทำไมน้อ ต้องเก็บเรื่องราวแบบนี้ไว้คนเดียว ทำไมๆๆๆๆ ( วันที่17 พี่ตุลย์ไป ม. ปะ)
-
พูดไม่ออกบอกไม่ถูก :เฮ้อ:
-
ภายใต้ความเลว
ก็ยังมีความห่วงใยอยู่
ไม่มีใครรู้หรอก ว่าที่โชว์
ทำอยู่ตอนนี้ก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่า
ตุลย์หรือโป้งหรอก
:o12: :o12: :o12:
-
*-* ทำไมน้อ ต้องเก็บเรื่องราวแบบนี้ไว้คนเดียว ทำไมๆๆๆๆ ( วันที่17 พี่ตุลย์ไป ม. ปะ)
555
งานคณะหรอ เคยยุ่งซะที่ไหน
พี่อยู่ในฐานะตัวละครลับครับ
อิอิ
-
งืมๆ เมื่อไหร่จาเลิกทะเลาะนิ สงสารโป้ง สงสารตุลย์
??????????????เห้อ เข้าใจความรู้สึกเลยอะเพาะเราก็เคยบอกเลิกคนที่เรารักเหมือนกัน????????????
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ใจร้าย
ทำอย่างนี้ได้ไง
ไอ้กร่างโกรธอีกแน่เลย
เปิดประตูเหอะตุลย์
-
เฮ้อ รันทดอ่ะ รันทด
-
แง่ง กร่าง ก้อ โกด เปน นะ ห๊ะ ๆ ๆ !!~ :m31: :m31:
เอา ไง ดี หว่า !!~ :impress3: :impress3:
:call: :call: :call:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกก
ไหงงั้นอ่า
ทำไมๆๆ
ชอบโป้ง
เชียร์โป้ง
-
ยังไม่เห็นแววจะรักกันเลยอ่ะ
-
ทำใจแระ
เพราะไอ้โชว์มันเป็นพระเอกนิ
จะทำเลวยังไงก็ได้ :angry2:
ยังไงก็พระเอกอยู่ดี
เดี๋ยวก็มีเหตุผลร้อยแปดมาอ้างให้ดูน่าสงสาร
ให้ดูเป็นคนดี
ปล. เกลียดไอ้โชว์ :z6:
ปล.2 อินเกินไปอ่ะเปล่าเนี้ย :a5:
-
เมื่อไรจะสวีทหวานแหววล่ะเนี้ย
-
แบ็คเมล์เลยหรอ o22
-
แอร้กกกกก :z3: ค...ค..ค้างที่ซู้ดดดดดดดด
สงสารตุลย์ง่า แต่ก็แอยรู้สึกว่าโชว์จะอ่อนโยนขึ้นมาบ้างนิดนึง
นี่ถ้าตุลย?ไม่ติดว่าโกรธเรื่งที่โชว์ทำ อาจจะหวานขึ้นมาก็ได้
แต่ก็นะ ดชว์ก็ทำเขาไว้เยอะ จะมาอภัยกันง่าย ๆ ก็ใช่ที่
โอ้ยยยย จุดนี้ปวดตับ เชียร์ใครดี :sad4:
เชียร์ตุลย์ละกัน สู้ ๆ ค่า :laugh:
-
:L2: :L2: :L2:
-
ยังคงเชียร์โป้งสุดหล่อต่อไป
:L2: :L2: :L2:
-
เรื่องนี้คนที่น่าสงสารมากที่สุดคือตุล :o12:
เรื่องนี้คนที่น่าเห็นใจมากที่สุดคือโป้ง :sad4:
เรื่องนี้คนที่น่าเกลียดมากที่สุดคือ... โชว์ :z6:
เฮ้อ มันจะอะไรกันนักนาน้า
-
มาต่อให้แล้วครับ
ตอนนี้อ่านแล้วอาจจะไม่เป็นไปตามคาดนะครับ
ไปอ่านกันเลยนะ
GOooooo
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 24 จะรักเธอตลอดไป
“มึงจะเปิดหรือไม่เปิด” มันเสียงเหี้ยมฟังดูเยือกเย็น
“กูไม่เปิด ไปตายซะไอ้ควาย” ไปให้พ้นกูไม่อยากเจอมึง กูเกลียดมึง
“ไอ้ตุลย์” มันเรียกทุบประตูเสียงดังลั่น ไอ้ควายเอ้ย เดี๋ยวข้างห้องก็เอามีดปาหัวมึงหรอก
“กลับบ้านมึงไป ไอ้เชี่ย”
“กูให้เวลามึง กูนับหนึ่งถึงสาม” สัสส มาต่อลองกู
“1” ถามว่ากลัวมั้ย ไม่เคยกลัว นับไปเหอะมึง
“2” ไร้การตอบรับจากผม
“3” เฮ้ยยย ผมเปิดประตูแล้วครับ ไม่ได้กลับหรอกครับ เกรงใจคนข้างห้อง เดี๋ยวเค้ารำคาญ
“มึงมีไรก็ว่ามา แล้วก็กลับบ้านมึงไปซะ” ผมถาม แล้วไล่มัน มันเดินเข้ามาพร้องปิดประตูดังปัง หน้าตาน่ากลัวได้อีก ไอ้กร่างเอ้ย มึงทำอย่างงี้กับทุกคนป่าวว่ะ
“มึงหนีกูทำไม มึงคิดจะลองดีกับกูหรอ” มันตะคอกเอามือบีบต้นแขนผม เจ็บชะมัด ไอ้แรงควายเอ้ย ผมเอามือจับมือมันออก
“เรื่องของกู”
“นี้มึงจะเอาจริงๆ ใช่ไหม”
“เออ จ้างให้กูก็ไม่เป็นแฟนมึง กูรักโป้งกูจะกลับไปเป็นแฟนกับโง ส่วนมึงจะไปตายที่ไหนก็ไป”
“อ่อ ได้ๆไ” มันพูด พร้อมหยิบมือถือกดโทรออก
“เออ นั้นแม่ตุลย์รึป่าวครับ” เฮ้ย!!! มึงโทรหาแม่กูหรอว่ะ มึงมีเบอร์ได้ไง อ่อ ต้องวันนั้นแน่เลย
“คือผมมีอะไรจะให้แม่ดูหน่อยอะครับ” ไอ้สัสส ไอ้เลว ผมได้ยินแค่นั้นก็กระชากโทรศัพท์จากมือมันมาเลย
“แม่นี้ตุลย์นะ ตุลย์คิดถึงแม่ เพื่อนมันล้อเล่นอ่า” ผมคุยกับแม่อีกนิดหน่อยก็วางสายไป สายตาพิฆาตส่งไปให้ไอ้เชี่ยโชว์
“มึงอย่าคิดว่ากูไม่กล้า” มันพูดใส่ผม
“แล้วพรุ่งนี้เตรียมตัวเป็นแฟนกู พรุ่งนี้ไปมอพร้อมกู” ผมพูดไม่ฟังผมแล้วเดินออกไปเลย ปิดประตูเสียงดัง ไอ้เชี่ยเอ้ย ผมจะเอายังไงกับชีวิตเนี้ยะ ผมนอนคิดนั่งคิดอยู่นาน ตัดสินใจโทรหาโป้ง
“โป้งมาหากูหน่อยดิ กูมีเรื่องจะบอก” ผมพูดหลังจากมันรับสาย
“อืม เดี๋ยวโป้งรีบไปนะ” ก็วางสายไป สักพักโป้งก็มาหาผม ทำไมหน้าโป้งโทรมอย่างนี้ เพราะผมใช่ไหม ผมโผเข้ากอดโป้ง ใช่แล้วครับโป้งต้องช่วยผมได้ ผมต้องบอกเรื่องนี้กับโป้ง
“โป้งกูขอโทษๆ กูรักมึง” ผมพูดไปในอ้อมกอดของโป้ง อ้อมกอดที่อบอุ่นแล้วคิดว่าคนนี้แหละที่จะช่วยผมได้ ผมร้องไห้ออกมา สักพัก โป้งก็ค่อยๆผลักตัวผมออกเบาๆ แล้วจ้องหน้าผม
“กูก็รักมึงมากตุลย์ กูเสียมึงไปไม่ได้ มึงมีอะไรจะบอกกู” จริงสิคนที่ผมรักและรักผมยังไงก็ต้องช่วยผมได้ มันถามผม อย่างเป็นห่วง
“โป้งกูขอโทษ เป็นแฟนกับกูเหมือนเดิมนะ กูรักมึง กูทิ้งมึงไม่ได้ กูขอโทษ ช่วยกุด้วย กูไม่มีทางเลือก” ผมร้องไห้หนักกว่าเดิม
“ตุลย์ๆๆ มึงเป็นไรบอกกูดิ กูเป็นห่วงมึง กูก็รักมึงมึงบอกกูมา”
“ไอ้เชี่ยโชว์ มันแบล็กเมกู”
“อะไรนะ แบล็กเมอะไร ยังไง” มันถามอย่างร้อนใจ
“คือมัน” ผมเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้มันฟัง ผมไว้ใจโป้งผมเล่าทุกอย่าง ระหว่างฟังดูโป้งหน้าเศร้าๆ แต่พอฟังจบมันก็โกรธขึ้นมา
“กูจะไปเอาเรื่องมัน มึงพากูไปที” มันฉุดมือผมให้ลุกขึ้น
“ไม่เอาหน่าโป้ง เดี๋ยวมันจะเรื่องใหญ่ อย่าให้มันรู้เลยว่ากูบอกมึง แล้วจะเอาไงดีอ่ะ” โป้งทำหน้าคิดแล้วนั่งลง
“ตุลย์ยังไงกูก็จะช่วยมึง มึงไม่ต้องห่วงกูไม่ทิ้งมึง ยังไงพรุ่งนี้มึงก็ยอมเป็นแฟนมันไปก่อน ยอมทำตามมัน แล้วเรื่องคลิปเดี๋ยวกูจัดการเอง อ่อ อย่าไปหลงรักมันนะ โป้งไม่ยอมเสียตุลย์ไปจริงๆด้วย” โป้งบอกสีหน้าจริงจัง พร้อมกับชับผมด้วย
“คร้าบบบ ท่านชายโป้ง” อิอิ ผมแซวมัน
“แต่ตอนนี้คิดถึงอ่ะ” มันพูดพร้อมรวบผมเข้าไปกอด แล้วโน้มเข้ามาจูบปากผม เฮ้ยไม่ทันตั้งตัวเร็วไปแระ แต่ชอบแฮะ อิอิ จูบที่ไม่เคยอยากจะปฏิเสธ มันนุ่มนวลและอบอุ่น โป้งผลักผมให้นอนราบไปกับเตียง ปากโป้งยังไม่ห่างจากปากผม ผมเปิดปากให้โป้งสอดลิ้นเข้ามา ลิ้นของเรารวมกันเป็นหนึ่ง มือโป้งเริ่มลูบไปตามตัวผม โป้งเลิกเสื้อผมขึ้น แล้วเอานี้วไปเล่นกับหัวนมผม สยิวชะมัด ไปฝึกสำนักไหนว่ะคอร์ดละกี่บาทจะได้ไปลงเรียนบ้าง เก่งชะมัด โป้งจ๋าตุลย์หายใจไม่ออกผมคิดในใจ จูบที่แสนเนิ่นจูบเก่งมากไอ้โป้ง สักพักเสื้อผ้าของเราก็หลุดออกไปตอนไหนก็ไม่รู้ เราสองคนในร่างเปลือยเปล่า โป้งไซร้ที่ซอกคอผม พรมจูบไปทั่วตัว ถ้ามันกินผมเข้าไปทั้งตัวได้คงกินเข้าไปแล้ว มันค่อยๆเลื่อนต่ำไปเรื่อย แล้วเอาลิ้นฉกที่สะดือผม เสียวโคตร มันเลื่อนต่ำลงไปอีก นั้นแหน่ลุ้นกันใหญ่เลย อิอิ มันเอามือจับแล้วจ้องที่ไอ้ตุลย์น้อยของผม
“ตุลย์” มันเรียกชื่อผม
“อะไร” ผมเขิลมากครับ จ้องอยู่นั้นแหละ จะทำอะไรก็ทำสิ
“น่ารักว่ะ ขอชิมได้ป่ะ” ไอ้เชี่ยจะถามทำไมจะทำอะไรก็ทำเถอะ กูเขิล กูไม่ไหวแล้ว ผมไม่ตอบผยักหน้าให้มันไป
“จะเอาแล้วนะ” นี้มันแกล้งผมใช่ไหม ผมเขิลตัวแดงไปหมด มันค่อยๆเอาปล่อยลิ้นเลียที่หัว
“ซีดดด” ผมร้องเลยครีบเสียวมาก มันเอาปลายลิ้นแหย่เข้าไปในรูตรงปลาย ผมเสียวจนต้องยกก้นขึ้นเลยครับ
“ซีดดดด”
“เสียวละสิ” ไอ้เชี่ยเอ้ยจะทำอะไรก็ทำจะพูดทำไมเนี้ยะ สาสส กูยอมมึงทุกอย่างแล้วไอ้โป้งบ้า
“มึงจะทำอะไรก็รีบทำเถอะกูไม่ไหวแล้ว” ผมพูดไปเพราะไม่ไหวจริงๆ มันใช้ปากครอบลงไปแล้วเลยกับมันอย่างกับของเลย เสียวมากครับ มันเลื่อนลงไปเล่นกับลูกชิ้นสองลูกของผม แล้วเลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ
“ไอ้โป้งไม่เอา” ผมร้องห้าม ไม่ทันครับแล้วครับ มันเลื่อนลิ้นลงไปเล่นกับช่องทางแห่งความสุข สุขจริงๆนะครับ ที่จริงผมไม่คิดจะลองหรอก แต่เอาเข้าจริงๆ เสียวโคตรๆ 555 ลองดูนะครับ (โปรดขึ้นเรท ฉ) ไม่ไหวแล้วครับ
“ทำให้มั้งดิ” มันหยุดแล้วนอนราบลง ได้เลยครับคุณโป้งจัดให้ ผมค่อยๆใช้ปากกระกบปากโป้ง แล้วซุกไซร้ไปทั่วร่างกายโป้ง ผมไม่ยอมแพ้มันหรอก ผมค่อยๆเลื่อนต่ำลงไปเรื่อย
“ซีดดด อู้ยยย” มันร้องครางออกมา คงเสียวมาก เพราะผมเก่ง 555
“โป้ง น่ารักนะ” ผมแกล้งมันกลับ อยากแกล้งกูดีนัก
“อืม ตุลย์ครับเร็วๆครับ” สาสส พูดซะเพราะเชียว
“อร่อยป่ะ ขอชิมได้ป่ะ ขายเท่าไหร่” แกล้งมัน สนุกดีครับ
“ให้ฟรีเลยครับ เอาเลยครับ ชิมเลย” มันเสียงแหบพร่าเรียกผม คงต้องการมาก ผมค่อยๆ ใช้ลิ้นวนไปรอบๆ ปลาย
“ซีดด” มันร้อง กระดกก้นเลยครับ ให้มันรู้บ้างว่าไผเป็นไผ ผมเล่นกับของมันจนมันคงไม่ไหว จับตัวผมพลิกลงแล้วคร่อมทับตัวผม
“ตุลย์กูรักมึงนะ อย่าทิ้งกูไปนะ” มันมองหน้าผมอย่างจริงจัง สาส เสือกมาดราม่าตอนนี้
“กูก็รักมึง” มันก้มลงจูบกับผมอีกครั้ง จูบที่มีแต่รัก มือมันลูบไล้ไปทั่วร่างกายผม
“โอ๊ะ” ผมร้องในลำคอ ทำไมไม่บอกให้กูตั้งตัวก่อนว่ะ มันเอานิ้วแหย่เข้ามาในก้นผม แต่ความรุ่มเร้าของจูบที่มันมอบให้ผมทำให้ ลืมความเจ็บตรงนั้นไป มันค่อยๆ เพิ่มนิ้วเข้ามาเรื่อยๆ เอาเข้าๆ ออกๆ จนผมเริ่มรู้สึกผ่อนคลาย
“ตุลย์ กูขอนะ” ไอ้สัสส มาถึงขนาดนี้มึงยังจะขออีกนะ ไม่รอให้เสร็จก่อนแล้วค่อยขอล่ะ
“อืม จะทำอะไรก็ทำเหอะ ไม่ไหวแล้ว เอาเลย” ผมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันครับ มันค่อยๆ ดันส่วนนั้นเข้ามาในร่างกายผม
“โอ๊ะๆๆ เบาๆ ก่อน” เจ็บครับ ผมบอกมัน มันก็หยุด แล้วค่อยก้มลงมาประกบปากผมอีกครั้ง ส่วนล่างก็ค่อยขยับทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายขึ้น จนมันเข้ามาจนหมด ผมก็บีบหัวไหล่มันเป็นเชิงว่าค้างเอาไว้ก่อน มันก็เข้าใจสักพักมันก็ค่อยขยับเข้าๆออกๆ จนไม่คล่อง ก็เริ่มเร่งขึ้น
“ซีดดด แรงๆๆเลยโป้ง ไม่ไหวแล้ว” ผมเสียวมาก
“เสียวก็ร้องออกมานะ ตุลย์กูโคตรรักมึงเลยว่ะ”
“ซีดดดด โอ้วววว” เวียงร้องของเราสองคนประสานกัน พี่บอยได้ยินคงเอาไปเล่นละครเวที อิอิ
“ตุลย์ ขึ้นให้หน่อยดิ” มันบอกผม ได้ครับ จัดให้ ผมขึ้นไปนั่งบนตัวมัน แล้วค่อยๆขย่ม อิอิ เหมือนขี่ม้าเลย อิอิ มันก็ไม่เป็นแก่ตัว เด้งสวนขึ้นมา ผมรู้สึกถึงความเสียวที่ได้รับ
“ซีดดด โป้งงง” ผมร้องกระเซ่า เกมส์รักดำเนินไปเรื่อย ขย่ม ขโยก เขย่า เล่นกายกรรมตามวิธีรัก อิอิ ขอบอกว่าโป้งโคตรเก่งเลย ไปฝึกมาจากไหนว่ะ
“ตุลย์ ซีดดด โป้งไม่ไหวแล้ว”
“กูก็ไม่ไหวแล้ว” เราสองคนต่างพ้นน้ำรักออกจากร่างกาย เบาเลยครับ รู้สึกถึงน้ำอุ่นในตัวผม โป้งก้มลงประทับจูบที่ริมฝีปากผมอีกครั้ง แล้วมองหน้าผม
“กูขอดูแลมึงเองนะ”
“อืม ดูแลดีๆ ด้วยล่ะ” อิอิ นิดนึง สั่งหน่อย นอนกอดกันสักพักมันก็อุ้มผมเข้าไปอาบน้ำ เฮออ เหนื่อยกันไปอีกคนละรอบกว่าจะอาบน้ำเสร็จ เอาซะดึกเลย อิอิ มีความสุขจนลืมทุกข์ไปเลย เฮอ พรุ่งนี้กูต้องเจออะไรอีกมากมาย ทำใจไว้แระ ยังไงกูก็มีโป้งอยู่ข้างๆเสมอ
“ตุลย์ กินยายัง ตัวอุ่นๆ” มันเอามือแตะที่หน้าผากผม
“ยังเลย เอาให้หน่อยดิ” อ้อนมันหน่อย เอ๊ะอ้อนหรือสั่งว่ะ 555 มันก็เอายามาให้ผมแล้วนอน กอดกันจนไปถึงเช้า มีความสุขที่สุด
ก๊อกๆๆๆๆๆ ใครมาเคาะประตูแต่เช้าว่ะ
“ไอ้ตุลย์ตื่นยัง ไปมอได้แล้ว” ไอ้เชี่ยโชว์มา
****************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
โป้งจ๋าาาาา
จุ๊บๆ
-
เซ็กที่เต็มใจทั้ง2 ฝ่ายยังไงก็มีความสุข
มากกว่าเซ็กที่บังคับขืนใจมา
-
โป้งสุดหล่อ ไปจัดการไอ้โชว์กร่างเลย
o13 o13 o13
-
หึหึ ระเบิดลงแน่ๆ 5555
-
เชียร์น้องโป้งเสมอ อิอิ
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
รักกันๆๆๆๆๆๆ
อิอิ โป้งน่ารักอ่ะ ไม่รังเกียจด้วย ถ้าเป็นอีพี่วุฒินะ โดนกระทืบไปนานล่ะ
กร๊ากๆๆ
-
เรื่องนี้พระเอกชื่อโป้งใช่ปะ ใช่ไหม ใช่เหอะนะ (อยากให้ใช่ใจจะขาด)
อ่านแล้วเซ็งจิตกับโชว์มาก แกเป็นเจ้ากรรมนายเวรตุลย์เรอะ ถึงได้ตามระรานเค๊าถึงขนาดนี้อะ
ปล.โป้งลองเอาน้ำมนต์สาดใส่โชว์หน่อยสิเผื่อวิญญาณหมาบ้าของโชว์มันจะออกจากตัวมั่ง
-
อ่าว แล้วจะไม่เจ๊อะกันเหรอนั่น
-
โอ๊ะ โชว์มา ได้ข่าวโป้งยังอยู๋ข้างใน
กำ ระเบิดลงมั้ยเนี่ย
โฮะ ๆ ในเมื่อมันลงตัวได้ยากเยี่ยงนี้
สามพีไปเลยมั้ย กร้ากกกกกกก
(ผัวะ ตุลย์เตะ)
-
จะเกิดไรขึ้นเนี่ย :เฮ้อ:
-
กรรม รถไฟชันกันอย่างจัง
น้องตุลย์ เอาตัวให้รอดนะ งานนี้ ศึกชิงนาย จะเกิดขึ้นแล้ว :serius2:
-
สู้ เค้า โป้ง อย่า ไป ยอม !!~
:laugh: :laugh: :laugh:
รัก กัล จิง จัง สุข ขี ๆ ๆ !!~ :L1: :L1: :L1:
-
เซ็กที่เต็มใจทั้ง2 ฝ่ายยังไงก็มีความสุข
มากกว่าเซ็กที่บังคับขืนใจมา
ยกมือสนับสนุนอีกหนึ่งเสียงค่าาา
-
มีสองคนเลย อิอิ
-
เชียร์โป้งงะ
อิอิ
เกลียดไอ้กร่าง :fire: :fire:
-
เง้อออออ มันจะมาเห็นมั้ยเนี่ยว่าตุลย์ซ่อนผู้ชายอีกคนไว้ในห้อง...หุหุ หลบดีๆๆเน้อออ
ท่าทางมันไม่ได้แค่อยากเคาะประตู ไอ่พี่โชว์แมร่งโรคจิต!
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
^^
-
ได้กันแล้วงี้กะรับผิดชอบทั้ง2ฝ่ายเลยละกัน 3P :pighaun:
-
เอ่อ ถ้าโชว์เห็นเข้าเดี๋ยวมีบู๋แน่ๆ แล้วโป้งจะสู้โชว์ได้ใหมเนี่ย เหนื่อยมาทั้งวันทั้งคืนแระ
สู้ๆนะโป้ง เจ้เชียร์สุดใจขาดดิ้นเลย
-
ตามอ่านครับ อิอิ
เกลียดไอ้โชว์มากให้ตายเหอะ
-
เป็นเรื่องแน่เลย
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ตายล่ะ ไอ้คุณกร่างมาแล้วถ้าเจอแบบนี้เป็นเรื่องแน่เลย
แต่ถ้าจะบอกตามตรงนะเราไม่รู้ว่าจะเชียร์ใครดีง่ะจะเชียร์กร่างก้อสงสารโป้ง จะเชียร์โป้งก้อสงสารกร่าง
-
:pighaun: คู่นี้สุขใจคนอ่านเหลือเกิน
:fire:อิมารผจญมาทำไม งานเข้าเลยอ่ะตุลย์
-
มันมาแร้ววววววววววววววววววว
-
นานๆจะได้อ่านสักตอน.....แต่อ่านแปบเดียวจบ... :z3:
-
ขอโทษท่านผู้อ่านด้วยนะครับ
ที่ปล่อยให้รอนาน
พอดีติดม็อบ ไปช่วยเค้าเก็บของที่ CTW อยู่ อิอิ (ขออ้างของคนขี้เกียจ อิอิ)
อย่าเพิ่งหนี เพิ่งโกรธกันนะ
ไปอ่านกันเลยครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 25 เสแสร้งแกล้งรัก
ก๊อกๆๆๆๆๆ ใครมาเคาะประตูแต่เช้าว่ะ
“ไอ้ตุลย์ตื่นยัง ไปมอได้แล้ว” ไอ้เชี่ยโชว์มา เอาไงดีว่ะ
“ใครมาแต่เช้าหรอตุลย์” โป้งลืมตาขึ้นมาถามผม แต่ยังกอดผมไม่ปล่อย
“ไอ้เชี่ยโชว์อ่า มันมารับไปมอ” ไอ้โป้งมองหน้าผม ผมพยักหน้าไปอีกที
“งั้นตุลย์ไปเปิดก่อนละกัน” ผมทำหน้าสงสัย แต่มันพยักหน้าเน้นย้ำ ผมเลยต้องจำใจลุกไปเปิด
“เปิดช้าแท้ว่ะ แล้วนี้มึงยังไม่อาบน้ำแต่งตัวอีกหรอ” มันเดินแทรกผ่านตัวผมเข้าไปในห้อง ตายห่าอย่าได้เกิดอะไรร้ายแรงขึ้นเลย ผมค่อยๆปิดประตูแล้วเดินตามเข้าไป ทำไมไม่มีอะไรเกิดขึ้นว่ะ อ้าวโป้งหายไปไหนอ่า
“ถ้ามึงรีบนักมึงก็ไปก่อนสิ กูมีเรียนบ่าย” ผมพูดหลังเดินตามมันเข้ามา
“ไม่มึงต้องไปพร้อมกู เพราะตอนนี้กูโทรนัดเพื่อนมึงไอ้กายไว้ที่บาร์ใหม่แล้ว เปิดตัวจำไมได้หรอ” ไอ้เชี่ย ขนาดนั้นเลยหรอว่ะกูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนว่ะ แล้วสื่อมวลชนนัดรึยัง เอาทุกช่องทุกสำนักเลยนะ จัดแถลงข่าวซะใหญ่โต สาส
“ไอ้เชี่ย ทำไมมึงต้องทำขนาดนั้นด้วยว่ะ ไม่ไปวิทยุมหาลัยเลยล่ะ”
“อ่อ มึงจะเอางั้นหรอ ได้เลย” ผมมองหาว่าไอ้โป้งไปแอบตรงไหนว่ะ
“มองหาอะไร” มันถามคงเห็นผมมีพิรุท
“ป่าว กูหาผ้าเช็ดตัว จะอาบน้ำ”
“ผ้าเช็ดตัวมึงก็แขวนอยู่นี้ไง เป็นเชี่ยไร” เอออยู่แทบจะชนหน้ากูอยู่แระ อิอิ
“เออๆๆ มึงไปรอที่บ้านมึงก่อนไป เดี๋ยวกูรีบตามลงไป”
“กูรอนี้แหละ”
“ก็เพราะมึงรอนี้แหละจะยิ่งทำให้กูช้า” ผมพูดไป ก็มันอย่างนั้นจริงๆ มีคนมานั่งดูเราอาบน้ำแต่งตัว ทำอะไรก็ไม่สะดวก
“เออๆ ก็ได้กูให้เวลาครึ่งชั่วโมง ถ้ามึงยังไม่ลงไปกูจะตามมาลาก เข้าใจ”
“เออ แล้วเดี๋ยวกูลงไป มึงออกไปได้แระ” มันก็เดินออกไปครับ ผมรีบวิ่งไปล๊อคประตู โป้งค่อยๆเดินออกมาจากระเบียง
“โป้ง ทำไมต้องแอบด้วยล่ะ” ผมถามเพราะสงสัย ไหนบอกจะจัดการให้ไง แล้วจะแอบทำไม
“ ไม่อยากมีเรื่อง” โอ้โหไม่อยากมีเรื่องแมนมาก
“ไหนบอกจะช่วยไง”
“ตุลย์ฟังนะ ถ้าเรารีบทำอะไรตอนนี้มันจะมีแต่เสียกับเสีย เราควรปล่อยให้มันวางใจก่อน ระหว่างนี้ตุลย์ก็ทำดีกับมันไปก่อน ให้มันเชื่อใจ”
“อืม” ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“ไปอาบน้ำได้แล้วเดี๋ยวมันรอนานนะ” มันหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วดันให้ผมเข้าห้องน้ำ
“แต่เดี๋ยว อาบด้วยดีกว่า” มันเดินเข้าห้องน้ำมาด้วยเลย เป็นการอาบน้ำที่เหนื่อยมาก อิอิ
“มันรอที่ไหน” โป้งถาม เมื่อต่างคนต่างแต่งตัวเสร็จ แล้วจะออกจากห้อง
“บ้านมันอ่า ตรงข้ามแฟลตไง”
“อือ เล่นเนียนๆนะ ตามใจมันหน่อย แต่ห้ามคิดจริงนะกูไม่ยอมด้วย”
“กูนี่นะจะคิดจริง ทำกับกูขนาดนั้นกูไม่เอาหรอก เชื่อใจกูดิ”
“อืมกูเชื่อใจมึง ไปได้แล้วเดี๋ยวสามีน้อยรอ” มันพูดขำขำล้อเลียนผม
“สาสส ใครสามีกู สามีหลวงยังไม่มีเลย” เล่นกลับไป อิอิ แล้วก็ไปส่งมันขึ้นรถ
“ขับรถดีดีนะ”
“ครับ มีอะไรโทรหากูนะ อย่าเก็บไว้อีกล่ะ” มันสั่งผม ผมพยักหน้ารับ แล้วขับรถออกไป แล้วผมก็เดินข้ามเข้าบ้านไอ้กร่างไป
“ทำไมช้าจังว่ะ” มันถามเมื่อผมเดินเข้าไปบริเวณหน้าบ้าน มันรออยู่ที่โรงรถอยู่แล้ว
“มึงจะรีบไปไหน กูก็มาแล้วนี้ไง อย่าบ่นมากดิ” ผมพยายามพูดดีทำดีกับมัน
“เออ งั้นขึ้นรถ เสียฤกษ์เปิดตัวแฟนใหม่กูหมด” สัสส แหวะกูจะอ้วก กูเต็มใจมาก ผมก็ขึ้นรถ
“แล้วมึงนัดใครบ้างเนี้ยะ” ผมถามมันเมื่อขับรถออกมาเพื่อทำลายความเงียบ
“ก็ไอ้กาย ไอ้เจ๋ง แล้วก็เพื่อนๆ มึงแค่นี้แหละ ไม่อยากจัดอะไรใหญ่โต” เอาเข้าไป ไม่ใหญ่โตเลย แต่ละตัว
“ ไม่ต้องบอกไม่ได้หรอ” ผมเริ่มกังวล
“ไม่ได้ เดียวใครมายุ่งกับแฟนกู ต้องแสดงความเป็นเจ้าของหน่อย” ไม่ใส่ปลอกคอกูเลยล่ะ
“เฮออ กูละไม่อยากจะเถียงมึง” ผมถอนหายใจ พยายามหายใจเข้าลึกๆๆ ท่องเอาไว้กูต้องใจเย็นกับมัน เย็นไว้ๆๆๆ
“ก็ไม่ต้องเถียง นั่งเงียบๆแหละน่ารักดี” ไอ้สัส ชมกูอีก แล้วเวลากูพูดมันไม่น่ารักหรอว่ะ ไอ้กร่างเอ้ย แล้วมาถึงบาร์ใหม่ แหมนั่งกันครบเลยนะพวกมึง อิอิพี่กายด้วยครับ ผมก็เดินเข้าไปครับ
“หวัดดีพี่กาย” ผมสวัสดีพี่กาย
“ดีครับ”
“แหม ไอ้ข้าว ไอ้เจ๋ง ห่างกันบ้างก็ได้นะนั่งตัวจะติดกันแระ” มันรีบผละออกจากกัน ขอแซวหน่อยเถอะ
“ไหนอ่ะไอ้โชว์ แฟนมึงที่จะพามาโชว์ตัว” พี่กายถามไอ้กร่าง ผมใจหวิวๆเลยครับ
“คนนี้พวกมึงคงรู้จักเค้าแล้วแหละ” เออรู้จักดีด้วย
“ใครว่ะ ไม่เห็นมาด้วยกันเลย” มันเดินมาข้างผมแล้ว กอดคอผม ผมพยายามเอาออกแต่มันรัดแน่นเลยครับ
“มึงอย่าบอกนะ” พี่กายมองหน้าผม ทุกคนมองตาม ไอ้โชว์พยักหน้า
“ใช่ นี้แหละแฟนกู รู้จักยัง” มันพูดหน้าตาเฉยทุกคนหันมองผม โต๊ะข้างๆก็คงได้ยิน หันมามอง โดยเฉพาะไอ้ข้าวมองผมอย่างสงสัยเชิงคำถาม ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ ไอ้สัสสโชว์มึงไม่คิดว่ากูอายบ้างหรอ
“มึงนั่งลงกันมาเลย” ไอ้พี่กายให้นั่ง
“เป็นไงมาไง” ไอ้พจน์เปิดประเด็นถาม
“ก็ไม่มีอะไร ชอบกัน มีความรู้สึกดีดีให้กัน ก็แค่นั้น” หรอไอ้กร่าง กูรู้สึกว่าไม่ใช่มั้ง
“ไอ้ตุลย์ไหนมึงบอกไม่มีอะไรไง” ไอ้ข้าวถามผม
“ก็ไม่มีไรไง” ไอ้โชว์หันมามองผม ประมาณว่ามึงพูดดีๆ
“ก็มันเอาใจเก่ง ก็เลยชอบ” ผมก็โกหกไป เฮอลำบากใจจริง
“งั้นคืนนี้ก็ต้องฉลอง” พี่กายพูดขึ้น
“ที่ไหนดีพี่” ไอ้คิวรีบถาม ไม่ค่อยเลยนะมึง
“ได้ๆ คืนนี้กูเลี้ยงเอง ฉลอง” ไอ้เชี่ยพูดเฉยๆ ก็ได้ไม่ต้องมาโอบกู
“งั้นไปสละโสดกัน” ไอ้พจน์ บอก
“เอาตามนั้น” พี่กายเสริม
“งั้นคืนนี้ สองทุ่มเจอกันสละโสด ใครไปไงมั้ง” ไอ้โชว์ถาม
“เดี๋ยวไอ้ข้าวไปรถผมครับ” ไอ้เจ๋งรีบบอก
“งั้นกูกับไอ้พจน์ไปรถมึงด้วยละกัน จะได้ไม่ต้องเอารถไปหลายคัน” ไอ้คิวบอก
“เออๆ ได้ๆ”
“งั้นกูเอารถไปเองคนเดียวนะ พอดีกูไม่มีคู่ว่ะ” พี่กายพูดเชิงน้อยใจ แต่เค้าคงแหย่เล่นแหละ หน้างี้ไม่มีแฟนไม่เชื่อหรอก
“ตามนั้น” ไอ้โชว์บอก
“รักกันจริงๆ ข้าวใหม่ปลามัน แล้วได้กันยังว่ะ” ผมที่นั่งกินน้ำอยู่สำลักเลยครับ ถามมาได้ไอ้พี่กาย
“เฮ้ยๆ ไม่ต้องรีบตอบๆ “ กูไม่ได้รีบตอบไอ้พี่กายกูตกใจ แต่ตอนนี้ไอ้โชว์ ทำท่ายิ้มๆยักไหล่
“จริงดิ เป็นไงว่ะ น้องมันเด็ดป่าวว่ะ” ผมนี้หน้าแดงเลยครับ นี้คุยเชี่ยไรกันเนี้ยะ
“พอเหอะๆ พี่คุยเรื่องอื่นเหอะ นี้เรียนกี่โมงเนี้ยะ” ผมตัดบท
“อายหรอไอ้ตุลย์ แค่นี้ทำเป็นอาย” ไอ้เจ๋งเสริม
“เออ แล้วมึงสองคนเมื่อไหร่จะเปิดตัว เห็นควงกันไปควงกันมา หรือจะรอให้ท้องก่อนรึไง” ผมถามพวกมันหักหน้ามันบ้าง ไอ้ข้าวมีปฏิกิริยาอย่างเห็นได้ชัด หน้าแดงขึ้น คงเขิล
“จวยไรมึง กูไม่ได้เป็นเชี่ยไรกับมัน” ไอ้ข้าวรีบปฏิเสธ
“ทำไมเมื่อคืนไม่เห็นพูดงี้เลย” ไอ้เจ๋งพูด ทุกคนร้องโห่
“ไอ้เชี่ย กูพูดไร กูทำไม เดี๋ยวมึงโดน” ไอ้ข้าวตะคอกกลับ ไอ้เจ๋งจ๋อยไปเลย 55 กลัวไอ้ข้าวนะมึง
“งั้นแยกย้ายไปเรียนได้แล้ว อีกสิบนาที” ไอ้พจน์บอก เราทุกคนก็แยกย้าย แต่เหมือนเดิมทำไมไอ้เจ๋งไม่ไปกับพี่มัน อ้างว่ายังไม่ถึงเวลาเรียน
“ไอ้ข้าวไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อยดิ พวกมึงเดินกันไปก่อนเลยเดี๋ยวกูตามไป ไอ้เจ๋งมึงด้วย” มันทำท่าเหมือนจะตามมา พอแยกออกมาแล้วผมก็ถามออกมาเลยครับ
“ไอ้ข้าวสรุปว่ามึงกับไอ้เจ๋ง...กันจริงๆแล้วใช่ไหม” ผมทำท่าเอานิ้งสองนิ้วชนกัน
“เชี่ยไรมึง”
“มึงอย่ามาปฏิเสธกูดูออก กูเพื่อนมึงนะเว้ย”
“เออ” มันยอมรับ
“สรุปมึงรักมันใช่ไหม” ผมถามมัน
“อืม” มันเริ่มหน้าแดง
“แล้วมึงจะปิดบังพวกกูทำไม” ผมถามอย่างสงสัย
“กูยังไม่พร้อม กูอาย” มันก้มหน้าตอบ
“ว่าแต่มึงเหอะ เป็นแฟนได้ไงไหนบอกไม่มีอะไร” ตายห่าลืมคิดถึงเรื่องตัวเอง ไม่คิดว่ามันจะถาม
“ก็บอกว่ามันชอบเอาใจไง ตามรับ ตามส่ง บ้านก็อยู่ใกล้ๆห้องกู” ผมก็ว่าไปตามที่จะโกหกได้ ไม่อยากเวอร์เกิน ลำบากใจกับการโกหกเพื่อน แต่ลำบากใจกับการโกหกตัวเองมากกว่า
“อืม ไปเรียนก่อนดีกว่าแล้วไว้ค่อยคุยกัน” ผมบอกมัน แล้วเดินนำหน้ามันมา การเรียนวันนี้ก็เรื่อยๆ
“เฮ้ย สองทุ่มเจอกัน” มันบอกผมก่อนแยกย้าย มันต่างคนแยกย้ายกลับไปเสริมหล่อ ทิ้งผมอยู่ที่ซุ้มคนเดียว เพราะไอ้เชี่ยกร่างโทรมาบอกให้รอเดี๋ยวมารับ ผมว่างๆ เลยโทรหาโป้งดีกว่า คิดถึง
“หวัดดีครับขอสายคุณโป้งหน่อยครับ” ผมเล่นๆๆ อิอิ
“ไม่อยู่อยู่ครับ มีอะไรฝากไว้รึป่าวครับ” มันเล่นกลับ
“ฝากบอกว่าคิดถึง” เล่นไม่เลิก
“คิดถึงใคร” ไอ้สัสส โชว์ครับมันกระชากมือถือออกไปเลย ตายแล้วสิ
“ฮัลโล ใครครับ” ไอ้โชว์กรอกสายไปที่ปลายสาย แต่ไอ้โป้งคงวาวงไปแล้ว
“มึงบอกมาว่าคิดถึงใคร” มันตะคอกผม คนที่ซุ้มเริ่มหันมามอง
*******************************************************
2 BE CONTINUED
:pig4: :pig4: :pig4:
-
งานมาแล้วไง ดันโทรแล้วไอห่านั่นดันมาได้ยินพอดี แย่ๆ
วิธีแกล้งรักนี่อันตรายอยู่นะ เกิดรักเค้าขึ้นมาจริงๆ ล่ะยุ่ง อะไรๆ มันก็เกิดขึ้นได้
แต่กับคนที่ทำร้ายทั้งร่างกายจิตใจและทำอะไรแย่ๆ ไว้กับเราเยอะแยะแบบนี้ ......
บางทีการบอกแม่ถึงปัญหาที่เราเป็นอยู่อาจจะเป็นทางออกที่ดีกว่าที่เราคิดก็ได้นะ
แม่ยังไงก็ยังเป็นแม่อยู่วันยังค่ำ ลูกมีปัญหา มีคนทำร้ายลูกเราขนาดนี้ แม่น่าจะเข้าใจว่าเราก็ไม่อยากให้มันเกิดเหมือนกัน
-
ไอ้โชว์กร่างนี่ก็ยังแสดงความกร่างได้เรื่อยๆเนอะ :m20:
-
งานเข้า
-
:L2: :L2: :L2:
-
ซวยเลยทีนี้
-
ตายหละหว่า
-
เอาละมั้ยล่ะตุลย์เอ้ย เวลาโทรก้อไม่ดูตาม้าตาเรือเลยน่ะ เป็นเรื่องแน่ๆคราวนี้รับรองได้เลย
-
เอ้า เด็กแถวนั้นเหมือนกัน 555+ มออะไรล่ะจ๊ะ มอโรงงานกระดูก หรือ มอตลาดไท 555+
ไปสละโสตต่อด้วยเวอจิ้น รึป่าว ^ ^
แต่ดูท่างานจะเข้าแระ ตุลย์ไปบอกคิดถึงโป้งให้ไอ้กร่างมันได้ยิน เด๋วมีเฮ ระวังๆๆ
-
ตุลเอ้ยเวลาทำไร ก็ดูซ้ายดูขวาหันหน้าหันหลังหน่อยลูก
ไอ้นี่มันจมูกไว เดี๋ยวจะซวยกันพอดี ทำกันแอบๆหน่อยเน้อ
เจ๊เอาใจช่วย :laugh:
-
- - งานเข้าละมั้ยละตุล :เฮ้อ:
แต่ระวังนะ แกล้งทำเป็นรัก
เดี๋ยวเกิดปิ๊งปั้งขึ้นมา งานจะเข้าต่อนะ o3
-
เค้าว่ากันว่า 'อย่าเล่นกับไฟ' แหละ เหอๆ
โป้ง อย่าทำให้ผิดหวังนะ.. ขอเหอะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เนียนได้ไม่นานเลยน้าตุลย์
ซวยแท้
ว่าแต่โป้งก็แปลก ๆ นะ ไหนว่าจะเคลียร์ไง
หลบไมหว่า แต่ก็นะยังคงลุ้นอยู่ว่าใคร
จะได้ใจตุลย์ไปตอนท้ายสุด (ตอนนี้โป้งคะแนนนำ)
ติดตามต่อเรื่อย ๆ นะคะ
-
ต่อด่วนเลยยยยยยยยยยย
-
ไอ้พี่โชว์ แม่งโหดอะ.....เงี่ย ไม่เชียร์ละ...ไม่ปลื้ม ชิร์ :m16:
เปลี่ยนพระเอกได้มั๊ยอะ
:angry2:
ขอเปน โป้ง อะจ้ะ น่ารักได้อีก
o13
ป.ล.มาต่อไวๆๆนะจ้ะ อย่าให้รอนาน :bye2:
-
อิอิ
เอาแล้วไง
อย่าได้เผลอตัวเผลอใจนะ
ตุลย์
-
อย่าหลงคารมมันนะ
โป้ง
สู้ๆๆ
-
มาต่อไวไวนะครับ
รออยู่ครับ
-
^^
-
กรรม กรรม งานเข้าเอง น้องตุลย์ เอาตัวให้รอดนะ
-
รอตอนต่อไป
ตกไปอยู่หน้า3 แล้วนะ
รีบมาต่อด่วนๆ เลย....
-
รอและรอ
ครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:impress2:
:man1:
-
ขอโทษผู้อ่านทุกท่านนะครับที่ผมหายไปนาน
เดี๋ยวผมเอามาลงให้ครับ
พอดีผมไปฉลองปิดเทอมที่ต่างจังหวัด
ยังไงจะมาลงให้เรื่อยๆนะครับ
ขอโทษอีกครั้งนะครับ
-
ต้องขอโทษคุณผู้อ่านทุกคนเลยที่หายไป
พอดีไปเที่ยวต่างจังหวัดมาช่วงปิดเทอมครับ
เพิ่งกลับมา
ขอโทษที่ทำให้รอนะครับ
แล้วเดี๋ยวจะมาลงเรื่อยๆนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 26 คำขอโทษ กูได้ยินผิดป่าววะ
“คิดถึงใคร” ไอ้สัสส โชว์ครับมันกระชากมือถือออกไปเลย ตายแล้วสิ
“ฮัลโล ใครครับ” ไอ้โชว์กรอกสายไปที่ปลายสาย แต่ไอ้โป้งคงวาวงไปแล้ว
“มึงบอกมาว่าคิดถึงใคร” มันตะคอกผม คนที่ซุ้มเริ่มหันมามอง ผมเลยเดินออกมาจากบริเวณซุ้ม มันก็เดินตามมา
“กูถามว่ามึงคุยกับใคร” มันตะคอกถามผมอีกรอบ
“น้ากู ก่อนที่มึงจะมาว่ากูทำไมไม่ดูก่อนว่ะ” ผมบอกไป เสียงดัง มันก้มลงมองที่มือถือที่พิมพ์ชื่อว่า น้าปอง โป้งบอกให้พิมพ์ อิอิ ไอ้นี้แผนการณ์เด็ดขาดจริงๆ
“เออๆ กูไม่ทันได้ดู” แล้วก็มาตะคอกกูนี้นะ
“คราวหลังก็หัดดูอะไรบ้าง” ผมพูดแล้วเดินออกไปเลยเลย
“กูขอโทษ” ห๊ะ!!! กูได้ยินผิดป่าววะ ไอ้กร่างขอโทษเป็นด้วย ผมก็เดินต่อไปไม่สนใจ มันเอามือมาจับแขนผมผมไม่ได้สะบัดออก
“กูขอโทษ ป่ะกลับบ้าน” มันเอามือจูงผมเปิดประตูดันผมขึ้นรถไปเลยขึ้นรถไปเลย
“คราวหลังมึงจะคอกกูช่วยดูก่อนว่าอะไรเป็นอะไร” ผมพูดออกไปหลังขับรถออกมา
“อือครับ ผมจะดูให้ดีก่อนครับ พอใจรึยังครับ” มันพูดเพราะใส่ผม หมั่นไส้ อยากกระโดดถีบ
“เออ ไอ้สัส ไม่ต้องมาพูดเพราะกับกู กระดาก” ผมตอบกลับไปกระแทกๆ
“มึงจะเอาไง กูพูดเพราะก็ว่ากู มึงจะให้กูทำยังไงห๊ะไอ้ตุลย์ มึงถึงจะหายโกรธกู” ไปตายซะ กูหายโกรธแน่
“กูไม่ได้โกรธมึง แต่กูเกลียดมึง เข้าใจ๊” มันหน้าเสียเลยครับ แล้วเงียบไปตลอดทาง
“ไปบ้านกูละกัน ใส่ชุดกู ชุดมึงกูว่าอย่าใส่เลย เอาไว้ใส่นอนเหอะ” มันพูดหลังเลยปากซอยเข้าหอแล้วเลี้ยวรถเข้าไปบ้านมัน
“จ้างกูก็ไม่ใส่เสื้อผ้ามึงหรอก” ใครจะไปอยากใส่ของมึงว่ะ
“ก็เลือกเอาว่ามึงจะใส่เองหรือมึงจะให้กูใส่ให้” เย็นไว้ๆๆ ผมท่องเอาไว้ในใจ
“จวย” ผมด่ามันไป ถึงบ้านมันพอดี
“ลง แล้วอย่าเดินหนีไปอีก เอ๊ะหรือว่าคุณชายจะต้องให้กระผมลงไปเปิดให้ครับ” สัสส กูลงเองได้ ผมเปิดประตูลงไปเลย
“ไปเข้าบ้าน” มันบอกผม
“กูไปห้องกูไม่ได้หรอว่ะ เดี๋ยวจะไปแล้วกูมา” ขอต่อรองนิดนึง ไม่อยากเข้าบ้านมันครับ
“ไม่ได้ กินข้าวเย็นที่บ้านกูด้วย กูบอกพ่อกับแม่กูแล้ว” โหนี้มึงบอกพ่อแม่มึงเลยหรอ แต่ที่บอกพ่อแม่มึงเรื่องไหนว่ะ
“เดี๋ยวกูค่อยมากินไง”
“มึงอย่าเรื่องมากได้ไหม” แล้วจับมือผมเข้าบ้านเลย ผมจะสะบัดออกแต่ไม่หลุด เข้าไปก็เจอพ่อกับแม่มันนั่งอยู่ที่โซฟา
“สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า” ผมสวัสดีท่าน
“อืม สวัสดีจ๊ะ วันนี้ทานข้าวด้วยกันนะ” ไหนบอกบอกแล้วไงว่ะ เค้ายังชวนกูอยู่เลย
“ครับ”
“แม่ครับ เดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อนนะ” มันบอกแม่มัน แล้วเดินไป ผมจำต้องเดินตาม
“ไอ้เชี่ยโชว์ ไหนบอกมึงบอกแม่มึงแล้วไง” มันไปตอบเดินไปเรื่อยๆ จนไปถึงห้องมัน มันก็เปิดประตูแล้วผมก็เดินตามมันเข้าไป ภาพความเจ็บปวดกับความทรงจำที่มันเกิดในห้องนี้แล่นเข้ามาในหัวผม ที่นี้ที่ที่ผมไม่อยากจะเข้ามาเหยียบมันอีก ที่ที่สร้างความเจ็บปวดและตราบาปให้กับผม ที่ที่ทำให้ผมต้องทนทุกข์มาถึงวันนี้แม้แต่กระทั้งวินาทีนี้ผมก็ยังเจ็บปวดไม่หาย ผมสมควรจะมีความสุขกับคนที่ผมรักไม่ใช่หรอ มันต้องไม่ใช้แบบนี้ ความคิดผมหยุดลง เมื่อมีผ้าขนหนูโยนมาใส่ผม
“ไปอาบน้ำ หรือจะอาบพร้อมกู” มันไล่ผม
“จวยเถอะ” ผมเดินเข้าห้องน้ำไปเลยครับ ความคิดผมยังวนเวียนอยู่ในหัว อาบน้ำไปก็คิดไป มันเศร้าใจจริงๆ คงอาบนานไป ได้ยินไอ้เชี่ยกร่างมาทุบประตูเรียก
ปังๆๆๆๆๆๆๆ
“เฮ้ย อาบเสร็จยัง มึงทำไรของมึงว่ะ” ผมสะดุ้งตื่นจากความคิด
“เออ เสร็จแล้ว” ผมรีบล้างตัวเอาผ้าขนหนูพันตัวแล้วเปิดประตูออกไป มันหันมามองผม ด้วยสายตาแปลกมองผมทั้งตัว มึงจะมองเชี่ยอะไรนักหนาว่ะ
“ตุลย์” มันพูดได้แค่นั้น ก็รวบผมแล้วอุ้มขึ้นไปบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมตัวผมเอาไว้
“ไอ้เชี่ยโชว์ปล่อยกูมึงจะทำอะไรกู” แหมก็คร่อมมาซะขนาดนี้ จะให้ทำอะไรละครับ ทำแอ๊บแบ๊ว
“มึงยั่วกูเอง” มันพูดแค่นั้นก็เอาปากมาประกบปากผม มันพยายามสอดลิ้นเข้ามาแต่ผมไม่ยอมเปิดปาก แล้วส่ายหน้าไปมา มันเห็นผมไม่เปิดปากมันก็เลยไซร้ลงมาที่ซอกคอ ใบหู
“ไอ้เชี่ยปล่อยกู” ผมพยายามดิ้น ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผ้าขนหนูของผมมันหลุดไปไหนต่อไหนแล้ว สภาพหล่อแหลมมาก ยังไม่ทันขาดคำมันก็ขว้าหมับมาที่ไอ้นั้นของผม ผมอ้าปากค้างเลยครับ มันเห็นรีบประกบปากสอดสิ้นเข้ามาเลยครับ ผมไม่ยอกครับกัดลิ้นมันไปเลย
“โอ้ยยยยยยยยยยยยย” มันผละปากออกแล้วร้องเสียงดังลั่น
“มึงจะต้องให้กูใช้กำลังใช่ไหม” มันตะคอกผม
“โชว์กูยังไม่พร้อม” มันหยุดแล้วมองหน้าผม งงๆ
“แล้วเมื่อไหร่มึงจะพร้อม” มันถามผมเสียงเรียบและเบา
“กูไม่รู แต่ไม่ใช่ตอนนี้ โชว์นะกูขอเหอะไหนๆกูก็ยอมเป็นแฟนมึงแล้วนะ” มันได้ยินมันก็ลุกออกจากตัวผมแล้วหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปเลย ไอ้เชี่ยนี้เป็นไรมากป่าวว่ะ ประสาทแดก ผมเห็นมันวางเสื้อผ้าไว้หนึ่งชุดบนพนักเก้าอี้ มันคงเตรียมไว้ให้ผม ผมก็เลยหยิบมาใส่ใส่ได้พอดีเลยครับ ผมไม่มันใจว่านี้เสื้อมันรึป่าว เพราะมันตัวใหญ่กว่าผมอยู่พอควร ผมก็ได้แต่สงสัยแต่ไม่อยากถาม สักพักมันก็ออกมาจากห้องน้ำ
“เออ พอดีเลยนี้หว่า” มันพูดขึ้นหลังมองดูเสื้อผ้าที่ผมใส่
“เออ เป็นไปได้ไม่อยากใส่หรอกว่ะ”
“หรือจะให้ช่วยถอด” มันพูดพร้อมเดินสายตาหยาดเยิ้มตรงมาหาผม ไอ้เลว ไอ้หื่น
“ไม่ต้องกูใส่แล้ว มึงก็รีบแต่งตัวเหอะ” มันหน้าด้านมากครับ มันดึงผ้าขนหนูออก เดินแก้ผ้าแต่งตัวไปทั่วห้อง
“ไอเชี่ยโชว์ มึงจะใส่ดีดีไม่ได้หรอว่ะเสื้อผ้าอ่า” โชว์สมชื่อจริง รู้ว่าใหญ่ว่ะ ผมไม่ได้มองมันหรอกครับ
“แล้วกูจะต้องอายทำไม ของเคยๆๆกันอยู่” ไอ้สัสส หน้าด้าน สักพักมันก็แต่งตัวเสร็จ ไอ้เชี่ยแมร่งหล่อจริงๆๆว่ะ อ้าวนี้กูจะชมมึงทำไมเนี้ยะ เอาเป็นว่ากูหล่อสุด อิอิ
“ปะ แม่กูรอกินข้าว” มันเรียกผม แล้วมันก็เดินนำหน้าลงไปเลย ผมก็เลยเดินตามไป
“อ้าวลงกันมาแล้ว มาทานข้าวกันเลย” แม่มันเรียก ตอนนี้ทุกคนนั่งพร้อมหน้ากันที่โต๊ะอาหารกับข้าวหน้ากินมากเลยครับ ก็กินข้าวกันไป พ่อกับแม่มันก็ไม่ได้ถามอะไรมาก แค่ถามว่าจะไปไหนกลับกี่โมง กินเสร็จเราก็ออกจากบ้าน ตอนออกก็ทุ่มกว่าแล้ว ไปถึงก็สองทุ่มนิดๆ ไอ้โชว์โทรถามพี่กายก็บอกว่ารอกันข้างในหมดแล้ว
“เฮ้ยย ทางนี้” ไอ้พี่กายเรียกไอ้โชว์กับผมเสียงดังแข่งกับเสียงเพลง
“มาสายนะมึง ทำไรกันอยู่ว่ะ” ไอ้คิวถามหลังจากผมนั่งลง
“จวยเถอะ แดกข้าวอยู่”
“เอาอะไร” ไอ้ข้าวครับพนักงานชงเหล้า
“พี่เอาผสมโซดา แล้วก็เอาผสมโค้กให้ไอ้ตุลย์มัน” สัสส เสือก
“แหมรู้ใจกันจริงนะพี่” ไอ้พจน์แซว
“จวย” ผมทำปากด่าไอ้เชี่ยพจน์ กินไปสักแก้วสองแก้วผมก็เริ่มมึนๆๆแล้วครับ
“เฮ้ยไอ้ตุลย์ไปเต้นกัน” ไอ้พจน์ชวน ไอ้คิวก็ไปด้วย สำหรับไอ้ข้าวหรอครับ ไอเชี่ยเจ๋ง นั่งประกบไม่ให้ไปไหนเลย หวงหนักอ่ะ
“ไปดิ อยากเต้นโว้ย” ผมก็ลุกออกไปเลย ไอ้โชว์ก็มองตาม มีหรอที่ผมจะสนใจ เต้นอย่างมันอะครับ สักพักก็มีคนมาสะกิดด้านหลัง
“นายๆ ชื่ออะไรอ่า” ชายหนุ่มน่าตาดีมาถามชื่อผม อะไรนักหน่าว่ะจะมีผู้หญิงบ้างมั้ยว่ะที่จะถามกู สัสส มีแต่ผู้ชาย
“เอ่อ ชื่อตุลย์ครับ” ผมตอบกลับไป
“เราชื่อ บอยนะ มีเบอร์ป่ะ” เร็วไปไหมไอ้สาสส
“0811101011” กูก็ไม่ได้ง่ายไป
“ยิงเข้าไปแล้วนะครับ”
“อืม” เวลากูเมาอะไรก็ง่ายไปหมดเน๊อะ ใครจะเอาอะไรให้หมด เหล้านี้มันดีอย่างนี้นี้เอง
“ใครว่ะ ไอ้ตุลย์” ไอ้คิวเดินมาถาม
“ไม่รู้ว่ะ เพิ่งรู้จัก” กูรู้แต่ว่าหล่อว่ะ 555
“ไอ้เชี่ยเดี๋ยวพี่โชว์ก็มาล่อกระบาลมึงหรอก มองตาเขม็งแล้วนั้น” ผมมองตาม ไอ้สัสส มองอะไรนักหนาว่ะ
“เรื่องของมันดิ กูสนุกพอ” เมาแล้วครับ อะไรก็มาฉุดผมไม่อยู่
“ เออ เรื่องของมึงกูไม่เกี่ยวนะเว้ย” ก็เรื่องของกูไง ผมรู้สึกปวดฉี่เลยเดินไปเข้าห้องน้ำคนเดียง เห็นไอ้คิวกับไอ้พจน์สนุกๆเลยไม่อยากชวนมัน
“เข้าไปก็ไปยืนที่โถฉี่” สักพักก็มีคนมายืนฉี่โถข้างๆ อ้าวนี้มันไอ้หน้าหล่อนั้นนี้หว่า
“น่ารักนะนายอ่า” พูดกับใครว่ะ มองหน้ากู อ่อมึงชมกูว่างั้น
“ขอบคุณครับ”
“ป่าว เราหมายถึง” มันมองที่ไอ้นั้นที่กำลังพ่นน้ำอยู่ ไอ้สัสส มาว่าของกู
“เหอะๆๆ” ผมหัวเราะ เขิลๆ แล้วเอาตัวเบี่ยงบังไว้ เสร็จแล้วก็ไปล้างมือที่อ่างล้างมือ มันก็เดินตามมา
“วันนี้มาเที่ยวกับใครหรอ” มันถามผม ตอนนี้ผมมึนมากครับ
“อ่อมากับเพื่อนๆ อ่ะ”
“เราชอบนายว่ะ” ไม่พูดพร่ำทำเพลงมันชุดมือผมเข้าไปในห้องน้ำด้านในสุด แล้วลงกอนเลยครับ มันดันผมชิดกำแพงแล้วเอาปากประกบปากผมเลยครับ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนผมไม่ทันได้ตั้งตัว พอผมตั้งตัวได้ผมก็ผลักมันออก แต่มันไม่ออกครับ เพราะผมเมามากแรงก็ไม่มี มันพยายามจะสอดลิ้นเข้ามาในปากผมแต่ผมไม่เปิดปากครับ ตอนนี้มือมันไปจับไอ้นั้นของผม ผมตกใจมากครับมันลวงเข้าไปแล้วครับ
“อือ” ผมร้องในลำคอพยายามส่ายหน้าหนี ผมหายใจไม่ออกครับ มันพยายามปลดเข็มขัดและกางเกงผม แล้วกางเกงผมก็หลุดไปกองอยู่ที่ข้อเท้าอย่างรวดเร็ว ไม่ไหวแล้วครับ มึงเป็นใครมาทำอะไรกูเนี้ยะ มันเล่นกับไอ้นั้นของผมจนมันจะเริ่มคล้อยตามผมดันมันอีกครั้งจนมันผละปากออก แต่ไล้ลงไปไซร่ที่คอแทน ผมหายใจเอาอากาศเข้าไป
“เฮ้ย ปล่อยกู ไอ้สัสสเอ้ยย” ผมด่ามันโมโหมาก กูไม่รู้จักมึงนะเว้ย แต่มันไม่หยุดครับ
“ผลัก ปั๊ง” เสียงประตูที่มีคนข้างนอกถีบเข้ามา
“ไอ้โชว์” ผมร้องดีใจครับ กูขอบคุณที่มึงมาช่วยกูทัน
**********************************************
2 BE Continued
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โชว์มาช่วยทันพอดี ใช่มั้ย เหอๆ ดีแล้วๆ o13
-
กรี๊ดค้างงงงง
พระเอกขึ่ควายเผือกมาช่วยยย
-
กรี๊ดค้างงงงง
พระเอกขึ่ควายเผือกมาช่วยยย
5555+
ชอบจัง ขี่ควายเผือก
-
เมาแล้วปล่อยตัวเน๊อะๆ :เฮ้อ:
-
โชว์จะมาช่วยเหรอว่าจะมาซ้ำเนี่ยะ หุหุ
-
หุหุหุ
มาทันด้วยครับ
แล้วไป
-
เฮียโชว์
มาช่วยน้องตุลย์ทันด้วย
หรือว่าขัดจังหวะหว่า
อิอิ
:-[ :-[
-
โชว์ดูเป็นคนดีขึ้นจริงๆๆ
ดีให้ตลอดนะ
o13 o13 o13
-
อืมมม งงๆ แต่ก็สนุกดีนะ ชอบอ่ะ แต่อัพช้าไปนิดอ่ะ ยุ่งหรอ
ที่งงนี้คือใครเป็นพระเอกอ่ะ ยังไม่เข้าใจ ถึงจะบอกว่าเกลียดพี่โชว์
แต่ทำไมยังยอมอยู่เลยอ่ะ เหมือนเกลียดด้วยรักด้วยอ่ะ เราเลยงง :z3:
p.s ฝันดีจ้า :L2:
-
มาต่อให้แล้วเน้อออ
ช่วงนี้ก็อ่านหนังสือ
จะสอบรามครับ
แต่ก็จะมาลงให้เรื่อยๆนะครับ
ช้าบ้างก็ขออภัยนะครับ
ไปอ่านเลยดีกว่า
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 27 กูยอมเพราะมึงช่วยกู
“เฮ้ย ปล่อยกู ไอ้สัสสเอ้ยย” ผมด่ามันโมโหมาก กูไม่รู้จักมึงนะเว้ย แต่มันไม่หยุดครับ
“ผลัก ปั๊ง” เสียงประตูที่มีคนข้างนอกถีบเข้ามา
“ไอ้โชว์” ผมร้องดีใจครับ กูขอบคุณที่มึงมาช่วยกูทัน
“ไอ้เชี่ย” ไอ้โชว์เข้ามาลากคอไอ้เชี่ยบอยออกไปข้างนอก ผมก็ได้แต่ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ไอโชว์รัวหมัดใส่ไอ้บอยไม่ยั้ง ไอ้บอยใช่ว่าจะยอมแต่มันสู้ไม่ได้
“มึงทำเชี่ยไรแฟนกู ไอ้สัสส” มันด่าไปด้วย
“ไอ้โชว์พอก่อนเดี๋ยวคนมาเห็น” มันหันขวับมามองผม แล้วละจากไอ้บอยเดินมาหาผม
“มึงชอบมันหรอ มึงห่วงมันมากเลยหรอ” มันพูดกำหมัดแน่น ตอนนี้ไอ้บอยชิ่งหนีไปแล้วครับ
“ไม่ใช่กูไม่ได้ชอบมัน”
“มึงไม่ต้องพูดมึงห้ามกู” มันฉุดมือผมลากจะออกจากห้องน้ำ
“เฮ้ยย!!! พวกมึงจะไปไหน ทำเพื่อนกูแล้วคิดหนีหรอว่ะ” ไอ้บอยไปตามพวกมาครับ ประมาณสี่ห้าคนได้ แต่ผมมีแค่สองนะ
“ถ้าเพื่อนมึงไม่มายุ่มย่ามกับเมียกูก่อน มันคงไม่โดนตีนกูหรอก” ตอนนี้ผมรู้สึกหายเมาแล้วครับ
“ฮึๆๆๆ เมียหรอ น่ารักดีนิ ถึงว่าทำไมไอ้บอยอดใจไม่ไหว” ไอ้เลว
“ไอ้สัสสเอ้ย” ไอ้โชว์สบถแล้วปรีเข้าชกหน้าไอ้เชี่ยนั้น ตอนนี้บรรยากาศตะลุมบอลเลยครับ ผมเห็นช่วงจังหวะนั้นหนีครับ ไม่ใช่ไปตามพวกด่วน สักพักผมก็พาพวกเพื่อนมาบรรยากาศในห้องน้ำตอนนี้เหมือนสงครามเลยครับ
“ตำรวจมา” เสียงใครไม่รู้ตะโกนมาทำให้พวกผมต้องรีบเผ่นกันครับ ไอ้โชว์จับข้อมือผมผมจำต้องวิ่งตาม พอมาถึงหน้าผับทุกคนก็ต่างแยกย้าย
“แล้วไว้เจอกัน” ทุกคนบอกกันแล้วรีบเผ่นรถใครรถมัน มันหว่ะยังกับหนังสงคราม อิอิ พอผมขึ้นรถได้ไอ้โชว์ก็ออกรถเลย
“โชว์มึงเป็นไงบ้าง” มันไม่ตอบครับ แต่ผมสังเกตเห็นที่หัวคิ้วมันมีเลือดไหลผมหยิบทิชชู่ไปเช็ดให้มัน มันเอามือมาจับมือผมไว้
“มึงอย่าทำแบบนั้นอีกนะ มึงรู้ไหมกูเป็นห่วงมึงมากแค่ไหน” มันพูดออกมา
“แล้วกูทำอะไร กูไม่ได้ทำอะไรมันเลย มันทำกู” ผมแก้ตัวไป
“กูเห็นนะว่ามึงให้ท่ามัน คุยกับมัน แล้วก็เดินไปห้องน้ำมันก็เดินตาม”
“กูปวดเยี่ยว แล้วกูก็ไม่รู้ด้วยว่ามันตามกูไป แล้วก็อย่างที่เห็น”
“ก็ที่เห็นคือมึงในสภาพ เฮออ” มันไม่พูดต่อ แต่ถอนหายใจยาว
“แต่กูไม่ได้สมยอมนะเว้ย กุเมากูสู้แรงมันไม่ไหว”
“เออ เอาเป็นว่ากูเชื่อมึงละกัน” ไอ้สัสส คิดจะง่ายก็ง่าย มึงเป็นคนยังไงกันแน่ว่ะ
“อือ กูขอบคุณที่ช่วยกู และขอโทษที่ทำให้มึงเจ็บล่ะกัน” ยังไงมันก็ช่วยผม เจ็บเพราะผมคำขอบคุณและคำขอโทษคงไม่ได้ยากไปสำหรับผมหรอก
“มึงบอกกูดิว่ากูจะไม่เจ็บไปกว่านี้ใช่ไหม” มันพูดน้ำเสียงเครือๆ เหมือนจะร้องไห้ แล้วกูจะตอบมึงยังไงว่ะเนี้ยะ เอาเป็นว่ากูโกหกไปก่อนนะ ไม่อยากโกหกเลย นิสัยไม่ดี อิอิ
“เออ” ผมตอบไปสั้นๆ
“งั้นคืนนี้กูไปนอนห้องมึงนะ กูไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากให้ใครมาถามมาเซ้าซี้กู” มันบอกผม
“ตามใจ” ขอตามใจมันไปก่อน สักพักก็มาถึงห้องผม ก็ขึ้นห้องไป
“มานั่งนี้” ผมเรียกมันให้มันมานั่งบนเตียง มันก็มานั่งตามคำสั่ง
“สัสส หน้าพังหมดเลยนะมึง” ผมว่ามัน แล้วลงมือทำแผลให้มัน กร่างดีนัก
“โอ้ยยย เบาๆๆดิ” มันร้อง เพราะผมแกล้งทำแรง เพราะมันทำหน้าตากวนตีนผม
“ก็นั่งดีๆสิว่ะ” ผมว่ามัน มันก็นั่งเฉยๆ จนผมทำแผลให้มันเสร็จ
“กูไปอาบน้ำก่อนนะ” ผมทำถ้าจะลุกแต่ก็ถูกมันรวบลงไปบนเตียงแล้วมันก็ขึ้นมาคร่อม
“เฮ้ยยย ทำไรมึงเนี้ยะ”
“มึงเป็นของกู มีงอย่าไปให้คนอื่นทำแบบนั้นกับมึงอีก” มันบอกผมจริงจัง แล้วประกบปากมันลงมากับปากผม จูบที่ต่างจากที่มันเคยจูบผม จูบที่นุ่มนวล จนผมต้องเปิดปากให้มันเอาลิ้นเข้ามา สักพักมันก็ละปากออก แล้วลุกหยิบผ้าเช็ดตัวของผมเข้าห้องน้ำไปเลย ผม งง มาก ทำตัวไม่ถูกนอนอึ้งอยู่กับที่สักพัก ตอนนี้เวลาก็ประมาณตีหนึ่งแระ โทรหาโป้งดีกว่า
“ไงไอ้ตุลย์ เมือบ่ายโดนไรมั้ย”
“ไม่โดนก็แผนมึงสูงหนิ”
“คิดถึงตุลย์ว่ะ อยากนอนกอด” มันพูด
“คิดถึงเหมือนกันอ่ะ”
“งั้นไปหานะ ตอนนี้เลย”
“ไม่ต้องดึกแล้ว ไว้ค่อยเจอกันดีกว่า” เป็นห่วงไม่อยากให้ขับรถดึกดื่น ไม่ใช่หรอกครับ อยากให้มันมาหามากแต่ไอ้เชี่ยกร่างมันอยู่นี่สิ
“เออ โป้งงั้นแค่นี้ก่อนนะ” ผมได้ยินเสียงฝักบัวในห้องน้ำเงียบแล้ว แสดงว่ามันอาบเสร็จแล้ว
“อืม รักนะครับ”
“รักเหมือนกันครับ” แล้วก็วางสายกันไป มันก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี ผมก็ลุกเข้าห้องน้ำไปอาบบ้าง อาบสักพักออกมาก็เห็นมันนอนหลับอยู่บนเตียงไปแล้ว ใบหน้าที่มีแผลอยู่แต่กลับยังดูดีไม่เปลี่ยน ไอ้โชว์เอ้ยหน้าตามึงก็หล่อนะ แต่ทำไมมึงถึงต้องมาเลือกกูว่ะ กูไม่ได้มีอะไรดีเลย คนดีดีกว่ากูมีเยอะแยะ ผมได้แต่คิดอยู่ในใจ แล้วตัดสินใจนอนลงพื้นที่ว่างข้างๆมัน หันหลังให้มัน วันนี้เหนื่อยมากครับ สักพักก็มีมือมากอดผม ใช่ครับไอ้กร่างมันกอดผมมาจากด้านหลัง แต่ผมขี้เกียจแล้วครับ เหนื่อยมากอยากกอดก็กอดไป ก็หลับไปเลยครับ จนรู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์เข้ามา
“ฮัลโล ครับ” ผมรับสายงัวเงีย ไม่ได้ดูปลายสาย
“เฮ้ยไอ้ตุลย์ ทำไมมึงยังไม่มาเรียนอีกว่ะ” เสียงไอ้ข้าวครับ
“เฮ้ยย!! ตายห่า” ผมถึงกับตกใจเมื่อดูนาฬิกาที่หัวนอน
“เออๆ เดี๋ยวกูไป” ผมลุกพรวดหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเลย อาบเสร็จออกมาก็ยังเห็นไอ้โชว์นอนหลับยังไม่ลุกเลย ผมเลยไปเขย่าตัวปลุกมัน สาสส ตัวร้อนจี๋เลย ไม่สบายหรอว่ะ สงสัยแผลอักเสบ กูจะเอาไงว่ะเนี้ยะ ผมจำต้องอยู่ดูแลมันไม่ไปเรียน สัสสภาระกูจริง
“ฮัลโลไอ้ข้าวหรอ วันนี้กูไม่ไปเรียนะ” ผมโทรบอกไอ้ข้าว
“ทำไมอ่า”
“ไอ้เชี่ยโชว์ไม่สบาย กูต้องดูมันเนี้ยะ ลำบากกูชิบ”
“เออ มีไรไว้คุยกัน จารย์มา” มันตัดสายไป
“ถ้าลำบากใจก้ไม่ต้องทำ กูดูแลตัวเองได้” เสียงไอ้โชว์ดังมาจากข้างหลัง
“เออๆๆ คือๆๆ” ผมพูดไม่ออกติดๆ ขัดๆ มันตกใจครับ
“เดี๋ยวกูกลับบ้านกูละกัน แล้วมึงก็ไปเรียน” มันพูดแล้วมันก็ลุกขึ้น แล้วมันก็เซๆๆ ผมจึงต้องไปประคองไว้ สงสัยลุกเร็วหน้ามืด
“ไม่ต้อง ไม่เป็นไรกูดูแลมึงได้ นอนลงเหอะ” ผมบอกมัน
“แต่มึงลำบากใจหนิ”
“ไม่ๆๆ กูเป็นต้นเหตุให้มึงเป็นแบบนี้นะ กูต้องดูแลมึง” มันนอนลง แล้วหลับตาลงไม่ได้พูดออะไรอีก ผมเดินออกไปข้างนอกไปหยิบกระละมังเล็กใส่น้ำผมสบู่อ่อนๆ พร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กมาเพื่อเช็ดตัวให้มัน
“มากูเช็ดตัวให้” มันก็ลุกขึ้นเอาหลังพิงหัวเตียง แล้วก็ถอดเสื้อออก ทำไมหุ่นมึงดีจังว่ะ ผมก็เช็ดตัวให้มันเริ่มตั้งแต่ใบหน้า คอ แขน ลำตัว แล้วลงไปที่ขา
“อะเสร็จแล้ว” ผมบอกมัน แล้วส่งเสื้อของผมที่คิดว่ามันใส่ได้ให้มันใส่
“เสร็จอะไร ตรงนี้ยังไม่ได้เช็ดเลย” มันมองสายตาลงไปที่ไอ้นั้นของมัน
“มึงก็เช็ดเองดิ” ผมวางกระละมังไว้โต๊ะหัวเตียงแล้วเดินออกมาเลย ลงไปซื้อข้าวมาให้มัน จะได้กินยา เฮอ กรรมเวรอะไรของกูว่ะเนี้ยะ
“ป้าพิศเอาสุกี้แห้งสองถุงครับ” ผมสั่งสุกี้แห้งไปสองถุง เสร็จก็โทรหาโป้ง
“เออว่าไงตุลย์ โป้งเรียนอยู่”
“อืมๆ ขอโทษไม่มีไรแค่นี้แหละ” ผมก็กดตัดสายไปเลย รอสักพัก
“อะได้แล้ว 60 บาทจ๊ะ” ผมจ่ายตังส์ก็เดินขึ้นห้องเอาสุกี้ใสชามยกไปให้มัน
“เฮ้ยยย!!!” ชีเปลือยครับ ทำไมมันนอนไม่ใส่อะไรเลย
“ร้องเชี่ยไรว่ะ เอากางเกงมาให้กูหน่อยดิ กางเกงในด้วย”
“ของกูเหรอ กางเกงได้แต่กางเกงในเออ..”
“เอามาเหอะน่า กูหนาวเร็วๆดิ” มันเร่งผม ผมจำต้องออกไปหยิบกางเกงกับกางเกงในผมให้มัน เอาตัวที่ดูดีที่สุดแหละครับ
“อะ รีบๆๆใส่ แล้วก็รีบๆๆแดกเดี๋ยวเย็น” มันใส่เสื้อผ้าเสร็จก็นั่งเฉย
“ป้อนกูหน่อยดิ”
“มือมีก็แดกเองดิ” ผมก็เดินออกไปข้างนอก ไปกินของตัวเองสบายใจเฉิบเลย อิอิกินเสร็จก็เดินเอาชามไปเก็บ แล้วเอาน้ำเอายาไปให้มัน แต่ภาพที่เห็น คือชามตั้งเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง มันก็นอนหันหลัง เฮออกูละเหนื่อยใจยิ่งกว่าเลี้ยงเด็กอ่อนอีก
“โชว์ๆๆ ทำไมมึงไม่กิน เป็นไรว่ะ” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
“มากูป้อนก็ได้” ตัดสินใจตามใจมันหน่อย มันก็ยังนิ่ง
“โชว์” ผมจับตัวมันพลิกกลับมา ตัวร้อนมาก มันหลับ พร้อมมีรอยน้ำตาไหล มันเป็นอะไรกันแน่
“ออกไปๆๆ อย่าทำกู อย่ามายุ่งกับกู” เฮ้ยมึงเป็นไรว่ะ คงฝันร้าย ผมตัดสินใจกอดมันแล้วเขย่ามันเรียกชื่อ
“โชว์ๆๆๆ นี่กูเอง มึงตื่นก่อน” ผมเรียกมันกันก็ลืมตาขึ้นมาแล้วกอดผมแน่นเลยครับ
“มึงอย่าไปไหนนะ มึงอย่าทิ้งกูนะ” มันพูดในขณะที่มันกอดผม ผมค่อยๆดันมันออก
“กินข้าวก่อนนะ จะได้กินยาเดี๋ยวกูป้อนเอง” มันก็ลุกขึ้นมาเช็ดน้ำตา
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูกินเอง”
“เออๆ ตามใจ กินเสร็จก็กินยานะ นี้ยา” ผมวางไว้ที่หัวเตียง ผมก็นั่งดูมันกินไป จนมันกินเสร็จก็เดินเอาชามไปเก็บ
“ก๊อกๆๆๆๆ”
ใครมาเคาะประตูตอนนี้ว่ะ
**********************************************
ติดตามตอนต่อไป
:bye2: :bye2: :bye2:
-
อิอิ^^ย่องมามัยตอนดึกๆ
ดีนะมาเห็นก่อน กำลังจะไปนอนพอดีเลย
อ่านตอนนี้เริ่มเข้าใจล่ะ ว่าจริงๆแล้วใครเป็นพระเอกกันแน่
ทำไมไอ้คนที่คิดว่ารักมันไม่เคยช่วยไรได้สักอย่างเลยอ่ะ
แต่ไอ้คนที่เกลียดแสนเกลียด แต่สุดท้ายก็ยอมให้อยู่ดี
อย่างนี้เรียกว่าอารายหว่า :a11:
p.s บอกไปแป๊ปดียวมาต่อให้เร็วมากๆ :pig4:
-
รถไฟจะชนกันไหมค่ะ แฮะๆๆ
-
อย่าบอกนะว่าคุณอา... โป้งมาหาอ่ะ
ร้ากกกกไรเตอร์ ขอบคุณที่มาต่อให้นะ
-
โป้งมาแน่เลยอ่ะ
ตอนนี้สงสารโชว์แฮะ
-
โป้งมาชัวร์
-
เราว่าคนที่มาเคาะประตูมันต้อง โป้งแน่ๆเลยนิถ้าเป็นแบบนั้นจริงแล้วตุลย์นายจะทำงัยต่อดีเนี้ย
-
เฮ้อออออ มีเรื่องได้ไม่หยุดหย่อนเลยยยยย
-
โชว์เมื่อก่อนเคยไปโดนใครทำมิดีมิร้ายมารึป่าวเนี่ย ตอนนี้มาทำตัวน่าสงสารเชียว
ส่วนโป้ง.. แบบว่า.. ชักจะสงสัยในความรักของโป้งซะแล้วซิ :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ รอตอนหน้านะคะ
-
โป้งมาแน่ๆ
-
โป้งแน่เลยอ่ะ
-
เริ่มสงสารโชว์จังแบบว่ารักตุลย์นะ
แต่ไม่รู้จะแสดงออกยังไงให้ตุลย์เข้าใจ เพราะก่อนหน้านี้ก็ทำเขาไว้เยอะ
แล้วตอนนี้ตุลย์ก็แค่แกล้งอยู่กับโชว์ด้วย โอ้ยยย ช่างรันทดอ่ะ
:o12:
ต่อไว ๆ น้า
-
ไม่รู้จะสงสารใครดี
-
สอบรามวันที่ 1จะมาต่อให้อย่างด่วนเลย :call:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้เป็นครั้งแรกครั้ง เนื้อเรื่องก็น่าติดตามดีค่ะ
ไม่รู้ใครเป้นพระเอก แต่เราเชียร์ไอ้กร่างนะ รักแบบแปลกๆๆ สงสัยเคยโดนทำร้ายแน่เลย :monkeysad: :m15:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ รออ่านตอนต่อไป
-
อย่าบอกนะว่าโป้งมาอ่ะ
-
ใช่ต้องใช่แน่ๆๆเลย
มาส่งพิซซ่า
555
-
ตอนนี้โชว์ เปลี่ยนไป ใจอ่อนเลย
ไงก็เอาใจช่วยครับผม
-
นายโป้ง
แกช่วยตุลย์ได้มากก
เค้าจะ :m16:งาบแฟนแกอยู่แล้วนะ
เร็วๆๆๆ
-
เฮ้อ!!!!!! รถไฟชนกัน ชัวร์+++++
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มารอตอนต่อไป
มาไวไวเด้อออ
อิอิ
-
ไงก้อต้องเชียร์ พี่โชว์ ของเราอยู่แล้ว คิคิ เริ่มทำตัวน่ารักละ
มาต่อเร็วๆๆนะจ้ะ :mc4: :bye2:
-
ชอบมากครับบ ได้ทั้งคู่เนี๊ยะ
อีกคนนึงก้ โหดได้ใจวัยรุ่น ไมได้จับข่มขื่น
อีกคนก้เทพบุตร เผลอเป็น .... 555
ชอบครับบ
งานนี้รู้สึกว่า ตุลย๋ จะสลับรางไม่ทัน อิอิ
-
มาแล้วครับท่านผู้อ่าน
วันนี้ข้อสอบป่วยมาก
ทำไม่ได้เลย (ไม่ได้อ่านจะทำได้ไง อิอิ)
ทุกวันนี้ก็ยังมีบางคนที่ งง ว่าพระเอกคือใคร
ผมว่าอ่านไปเรื่อยๆก้อรู้เองแหละ
จะพยายามมาอัพทุกวันเน้อ
อยากได้คอมเม้นเยอะๆอ่า
มันจะเป็นกำลังใจอย่างมากเลย
แล้วก็ขอตอนรับผู้ที่เข้ามาอ่านใหม่ด้วย
ขอบคุณคำชม ขอบคุณความคิดเห็น
มันเป็นกำลังใจอย่างมากในการพิมพ์ต่อ
หายเหนื่อยครับ ขอกำลังใจกันเยอะๆนะครับ
ไปอ่านตอนต่อไปกันเลยดีกว่า
อิอิ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 28 ยังรักกันอยู่ใช่มั้ย
“ก๊อกๆๆๆๆ”
ใครมาเคาะประตูตอนนี้ว่ะ ผมเปิดประตูออกไป
“อ้าวพี่กายมาได้ไงอ่า” พี่กายมาครับ แล้วเค้ารู้จักห้องกูได้ยังไงว่ะเนี้ยะ
พี่ขอเข้าไปข้างในหน่อยได้มั้ย”
“อ่อเข้ามาเลยครับ” ผมเบี่ยงตัวให้พี่กายเข้ามา
“ไอ้โชว์อ่ะ เป็นไง”
“นอนอยู่ข้างในอ่าครับ ตามสบาย” ผมชี้เข้าไปในห้องนอนผม พี่กายก็เดินเข้าไป ผมเดินตามหลังพี่กายไป
“เป็นไงไอ้โชว์ตายห่ายัง เดี้ยงเลยนะมึง ทีเมื่อคืนทำซ่า หน้าบวมเชียวไปฉีดคอลาเจนมาหรอว่ะ” ไอ้พี่กายมึงจะพูดดีดีกับเพื่อนมึงไม่ได้หรอว่ะ ปากหรอนั้น
“เออ คอลลาเจนมึงจะลองดูสักเข็มไหม” ไอ้โชว์ยกตีนเตรียมฉีดคอลลาเจนให้ ไอ้พี่กายถอยออกมาชนผมเลย
“เออโทษตุลย์ กูไม่ฉีดเว้ย หน้ากูหล่ออยู่แล้ว ตึงเปี๊ยะ” ก็หล่อจริงอย่างที่พี่เค้าว่าแหละ เดี๋ยวนี้กูเป็นห่าไรว่ะเห็นผู้ชายเป็นหล่อไปหมด หรือกูจะเปลี่ยนไปแล้วจริงๆว่ะ ไม่จริงๆๆ กูยังชอบผู้หญิง แค่กูมีแฟนเป็นผู้ชายเอง อิอิ
“เออสาส ตึงตูดกูยังเนียนกว่าหน้ามึงเลย” สองคนนี้ก็ช่างเล่นกันจริง
“ไหนกูดูดิ” ไอ้พี่กายเข้าไปเปิดผ้าเล่นอะไรกันก็ไม่รู้ สองคนนี้ แต่ก็น่ารักดีครับดูสนิทกันดี
“เมียกูดูแลดีเว้ย กูไม่เป็นไรหรอก” อ้าวไหงเล่นกูซะงั้น พี่กายหันมามอง ไมอยู่แล้วครับไปข้างนอกดีกว่า
“ตามสบายกันนะ” ผมเดินออกไปข้างนอกเลย ได้ยินเสียงหัวเราะสองคนนั้นไล่ตามท้าย ไม่สนใจแล้วโว้ย เดินออกมาข้างนอกห้องสายเรียกเข้าโทรศัพท์จากโป้งเข้ามาพอดี
“หวัดดีท่านชายโป้ง เลิกเรียนแล้วหรอ กำลังคิดถึงเลย” ผมรับสายปลายสายอย่างอารมณ์ดี
“อ่อดีค่ะเราไม่ใช่โป้งหรอก เราชื่อขวัญ” แต่ปลายสายกลับเป็นผู้หญิง
“อ่อๆ ครับ มีอะไรรึป่าวครับ” ผมก้มดูเบอร์บนหน้าจอมือถืออีกครั้ง ก็เบอร์โป้งนี่หน่า แล้วนี่ใครอ่า ขวัญไหน
“คือเราเป็นแฟนโป้งอ่า เธอเลิกยุ่งกะโป้งได้ป่ะ โป้งเป็นผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิงอย่างเรา เราขอเถอะนะ” คำพูดจากขวัญเหมือนมีคนเอามีดมาปักกลางหลัง รู้สึกเจ็บแล้วก็ชาในเวลาเดียวกัน ขวัญเป็นใคร แล้วไปเป็นแฟนกับดป้งตั้งแต่ตอนไหน โป้งกับเราเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ
“ครับ” ผมตอบไปแค่นั้น ก็กดตัดสายไปเลย มันจุก และสับสนไปหมด มันเกิดอะไรขึ้นกับเราเนี้ยะ ทำไมโป้งต้องทำกับเราอย่างนี้ด้วย
“อ้าวตุลย์มายืนทำอะไรคนเดียวตรงนี้” เสียงพี่กายทำให้ความคิดของผมหยุดไปชั่วขณะ
“อ่อ เรื่อยเปื่อยอ่ะครับ คิดอะไรนิดหน่อย” ผมโกหกออกไป
“เป็นไรมากป่าวหน้าเสียๆ” นี่ก็ช่างสังเกตจริง
“ป่าวนี่ครับ” ผมยิ้มๆ แล้วตอบกลับไป
“อืมไม่เป็นไรก็ดีแล้ว พี่กลับก่อนนะ ฝากดูแลไอ้โชว์มันด้วย มันชอบสำออย” แหมรู้กันจริงสองคนนี้มีไรกันป่าวเนี้ยะ
“อืมครับ ขับรถดีๆ นะพี่” ผมเดินเข้าห้องพร้อมความคิดในสมองตีกันไปหมด แล้วที่มึงบอกกูจะช่วยกูเรื่องไอ้โชว์ล่ะ แล้วที่มึงบอกรักกูคนเดียวล่ะ ทุกอย่างมันคืออะไร ผมพยายามทำใจพยายามไม่เชื่อว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริง ผมต้องเชื่อใจโป้งได้ เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน ผมเลือกที่จะไม่เชื่ออะไรจนกว่าจะได้พิสูจน์ จึงทำให้ความสับสนลดลงกึ่งหนึ่ง เพราะจำเลยยอมรับผิดศาลเลยสั่งลดโทษลงกึ่งหนึ่ง เกี่ยวกันไหมเนี้ยะ
“ทำหน้าเป็นตูดเป็นอะไรว่ะ” มันถามผมหลังจากผมเดินเข้ามาในห้อง
“กูเบื่อขี้หน้ามึงอ่ะ เมื่อไหร่จะไปให้พ้นๆ” ผมรำคาญด่ามัน
“เออๆ ถ้าเบื่อกูไปก็ได้” แล้วมันก็ลุกเดินออกจากห้องไปเลย ผมไม่ได้ทักท้วง หรือร้องห้ามอะไร ไปก็ดี แค่นี้ผมก็มีเรื่องให้คิดเยอะแล้ว ไปให้ที่บ้านมึงดูแลมึงเหอะ ผมตัดสินใจโทรหาโป้งอีกครั้ง
“ว่าไงครับนายตุลย์ มีอะไรรึป่าว” มีอะไรรึป่าวหรอ เดี๋ยวนี้ถ้ากูไม่มีอะไรโทรไปไม่ได้ใช่ไหม ตอนนี้อะไรที่จับผิดได้ผมจับผิดหมด
“ป่าวไม่มีไร เย็นนี้มาหาที่ห้องหน่อยดิ” ผมจะเรียกมาคุยให้รู้เรื่องกันไปเลย ไม่อยากถามทางโทรศัพท์
“อือๆ เดี๋ยวโป้งเข้าไปสักสามทุ่มนะ” มาซะมืดเลยนะมึง เลิกเรียนตั้งนานไปไหนของมึงว่ะ ชั่วโมงนี้เป็นชั่วโมงของการจับผิด ต้องจ้างสายสืบมาตามสืบแล้วมั้งเนี้ยะ
“อืมๆ”
“ว่าแต่ตุลย์มีอะไรรึป่าว” มึงถามแบบนี้อีกแล้วนะไอ้โป้ง
“ก็คนมันคิดถึงนี่หน่า” ส่วนหนึ่งก็คิดถึงมันจริงๆด้วยแหละ แต่อยากถามให้รู้เรื่องมากกว่า
“ครับ เดี๋ยวเข้าไปหานะ โป้งก็คิดถึงเหมือนกัน” แล้วก็วางสายกันไป เฮออ โป้งขออย่าให้เป็นอย่างที่เค้าว่าเลยนะ ทำไมเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยว่ะ แต่ยังไงผมก็คิดว่ายังเชื่อใจโป้งได้อยู่ ต้องคุยให้รู้เรื่องก่อน ไม่อยากคิดอะไรฟุ้งซ่าน โทรหาไอ้ข้าวดีกว่า
“ฮัลโล ว่าไงไอ้ตัวสร้างเรื่อง” เสียงไอ้เชี่ยเจ๋งครับ จำได้เลย
“ขอสายเมียมึงหน่อยดิ” ขอแซวให้อารมณ์ดีหน่อยละกัน
“อาบน้ำอยู่ว่ะ คงเหนื่อยมาก มีไรป่าววะ” สาสส สองคนนี้เอาอักแล้ว ทำไรกันว่ะ
“ไม่มีไรหรอก แค่จะถามว่าวันนี้เรียนไรมีงานอะไรป่าว”
“เท่าที่ไปเรียนด้วยก็ไม่มีนะครับ”
“ไอ้เชี่ยเจ๋ง มึงไม่คิดจะไปเรียนของมึงบ้างหรอว่ะ เดี๋ยวก็ตกหรอกไอ้สัสส”
“ไม่หรอกครับคุณตุลย์วิชาพื้นฐานก็เรียนคล้ายๆกัน ความรู้มันประยุกต์ใช้กันได้”
“เออ มึงเก่ง” มันก็เก่งจริงๆแหละครับ เห็นมันบ้าๆอย่างนี้ระดับท็อปๆของโรงเรียนเลยนะครับ
“ขอบคุณที่ชมครับคุณตุลย์ เอ่อๆ ไอ้ข้าวออกมาพอดีคุยมั้ย”
“ก็ดี”
“ใครว่ะ” เสียงไอ้ข้าวปลายสาย
“เพื่อนมึงไงจำไม่ได้หรอ”
“อ๋อไอตัวสร้างเรื่อง” ไอ้สัสส ของผัวเมียคู่นี้นัดกันมาหรอว่ะ
“ไงเอากันจนเหนื่อยเลยหรอว่ะ”
“จวย”
“วันนี้มีไรป่าววะ”
“ไม่อะวันนี้เรื่อยๆ”
“เรื่อยๆหรอ มันไม่เล่นท่าบ้างหรอว่ะ” ขอแซวนิด
“ไอ้เชี่ยตุลย์ ไอ้สัสส มึงเอาไว้เล่นกับพี่โชว์เหอะ” สาสโดนตอกกลับ ไม่เอาไม่เล่นแล้ว ประเด็นนี้ปล่อยผ่าน 55
“จวย” ด่ามันไปหนึ่งดอก
“เอ่อ แล้วพี่โชว์เป็นไงบ้างว่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก กลับบ้านมันไปแล้ว”
“เออ ไม่เป็นไรก็ดีพรุ่งนี้มาเรียนด้วยนะเว้ย”
“เออ กูไม่อยากขาดหรอก”
“อืมแล้วเจอกัน”
“เออ” ก็วางสายกันไป พอวางสายความเหงา ความสับสนก็เข้ามาครอบงำอีกครั้ง ผมนอนคิดอยู่อย่างนั้นจนผล็อยหลับไป
“ก็อกๆๆๆๆๆๆ”
เสียงเคาะประตูด้านนอกดังขึ้น ผมก็ลุกไปเปิด
“อ้าวโป้งมาแล้วหรอ เข้ามาดิ” ผมเปิดประตูให้โป้งเข้ามา เหลือบไปดูนาฬิกาอ้าว ห้าทุ่มแล้วอ่า ทำไมพึ่งมาแต่ไม่ได้ถามอะไร
“ขอกอดหน่อยดิ” โป้งบอกผม ผมก็เดินไปให้มันกอด
“คิดถึงนะ” มันบอกผมที่อยู่ในอ้อมกอด อ้อมกอดนี้ผมคิดถึงมาก มันอบอุ่นมาก
“คิดถึงเหมือนกัน”
“ไงมีไรที่เรียกมานี้คิดถึงอย่างเดียวหรอ” มันถามผม
“ไหนบอกจะมาสามทุ่มไง” ตัดสินใจถามไปอย่างน้อยใจ
“ติดธุระกะเพื่อนนิดหน่อยอ่า”
“เพื่อนผู้หญิงหรือเพื่อนผู้ชายอ่า”
“ก็ปนๆกันอ่า”
“ตุลย์มึงมีไรป่าววะ”
“ขอกอดถามหน่อยได้ป่ะ”
“อืม ว่ามาดิ”
“มึงยังรักกูอยู่รึป่าววะ” ผมถามไปอยากรู้จริงๆ
“มึงถามงั้นทำไมตุลย์ โป้งรักตุลย์อยู่แล้ว รักมากด้วย”
“จริงหรอ แน่นะ กูก็รักมึงนะเว้ย”
“จริงดิ ตุลย์ถามงี้มีอะไรรึป่าว หมายความว่าไง”
“แล้วเมื่อไหร่จะช่วยเราเรื่องไอ้โชว์อ่า เราอึดอัดอ่า”
“โป้งก็หาทางอยู่นี้ไง โป้งช่วยตุลย์ได้อยู่แล้วแหละ”
“อืม ขอบใจนะ”
“โป้ง โป้งมีเพื่อนชื่อขวัญป่ะ” มันชะงักไปนิดนึง
“มีทำไมหรอ” มันตอบกลับมาอย่างเร็ว
“อ่อ ป่าวเพื่อนเรามันรู้จักอ่า” กูจะถามไงดีว่ะ จะถามดีไหม หรือควรจะเชื่อใจคนที่เรารัก
“โป้งกูรักมึงนะ” ผมเอาปากผมประกบปากมัน เป็นครั้งแรกที่ผมเริ่มก่อน โป้งกอดผมเอาไว้ อุ้มผมขึ้นไปวางบนเตียง แล้วก้มลงจูบผมอีกครั้ง มือโป้งลูบไล้ไปทั่วร่างกายผม ตอนนี้ร่างกายเราทั้งคู่เปลือยเปล่า ไร้เสื้อผ้าปกปิด ตอนนี้อารมณ์ผมขึ้นไปหมด โป้งใช้มือเล่นกับไอ้นั้นของผม มันก็รับสัมผัสมือโป้งอย่างเมามัน เสียวมาก น้ำแห่งความสุขไหลออกมาเบาๆ ในขณะที่ปากของโป้งก็ซุกไซร้ไปตามร่างกายของผม
“ซีดด อ่า” โป้งไล้ปากต่ำลงไปเรื่อย แล้วใช่ลิ้นเลียไปทั่วหัวเห็ดของผม ผมเสียวจนต้องยกก้นขึ้น โป้งใช้ปากครอบลงไปแล้วใช้ปากเล่นกับมันอย่างเมามัน
“อ่าส์ ซีดด อู้วว” ผมร้องออกมาด้วยความเสียว โป้งเปลี่ยนท่าโดยคร่อมตัวมาทางผมแล้วส่งไอ้นั้นของมันเข้าปากผม ตอนนี้เราอยู่กันในทาง 69 เสียวมากครับ โป้งค่อยๆใช่นิ้วสอดเข้ามาในร่างกายของผมทีละนิ้วจนผมผ่อนคลาย
“ตุลย์ขอนะ”
“อืมเอาเหอะกูไม่ไหวแล้ว” ผมเร่งมัน อารมณ์กระเจิดกระเจิงไปหมด โป้งค่อยๆ ดันส่วนนั้นเข้ามาในร่างกายของผม อย่างช้าๆ
“ซีดดด” เสียวครับ ร่างกายผมเริ่มปรับเข้ากับส่วนนั้นของโป้งได้แล้ว โป้งค่อยๆ ขยับเข้าออกจากร่างกายของผมอย่างช้าๆ
“โป้งเร็วๆเหอะกูไม่ไหวแล้ว” อิอิ วันนี้เป็นไรว่ะอารมณ์พลุ้งพล้านไปหมด
“อยากเร็วหรอ” ผมโป้งนอนลงแล้วส่งผมขึ้นไปออนท็อปด้านบน
“อยากได้เร็วทำไหร่เร่งได้ตามสบาย” ไอ้เชี่ยโป้งเล่นงี้เลยหรอ ได้กูจะเอาให้มึงลืมครั้งนี้ไม่ลงเลย ผมเร่งจังหวะอย่างรวดเร็ว จนโป้งต้องเด้งสวนรับ
“ซีดด อ่า โอ้ว” โป้งเอามือลูบไปทั่วตัวผม แล้ววนมาชักส่วนนั้นให้กับผม เพลงรักดำเนินต่อไปไม่หยุดหย่อน
“ตุลย์โป้งไม่ไหวแล้ว ซีดด พร้อมกันนะ” มันบอกผมแล้วเร่งจังหวะชักส่วนนั้นให้ผม
“ซีดด โป้งกูไม่ไหวแล้ว อ่า” เราสองคนเสร็จสมอารมณ์หมายกันทั้งคู่ พร้ออมกัน เราสองคนเหนื่อยหอบนอนกอดกัน
“โป้งกูรักมึงนะ รักมากด้วย มึงอย่าทำให้กูเสียใจนะ”
“อืมโป้งก็รักตุลย์ รักคนเดียวด้วย”
“เอ่อ โป้ง ขวัญกับโป้งไม่มีไรกันแน่นะ” ผมโพล้งถามออกไป
“เฮ้ยย!! ทำไมถามงั้นอ่า” มันพูดกับผมอย่างตกใจ
***********************************************************
เรื่องราวยังไม่จบโปรดติดตามตอนต่อไป
-
มาลงชื่ออ่าน
อ่านและรู้สึกเหมือนตุลโดนโป้งหลอกฟันไปวันๆๆ
ไม่รู้สึกเลยว่าโป้งรักตุลนอกจากเซ็ก
-
มาลงชื่ออ่าน
อ่านและรู้สึกเหมือนตุลโดนโป้งหลอกฟันไปวันๆๆ
ไม่รู้สึกเลยว่าโป้งรักตุลนอกจากเซ็ก
คิดอย่างงั้นหรอ
อิอิ
-
อ้าก ก ก !!!~ :angry2: :angry2: :angry2:
เรื่อง มาน เศร้า ไอ้ กร่าง มี ความ หลัง ป่ะ เนี่ย !!~
555555+ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ไม่รู้อ่ะ เกลียดโป้งอ่ะ เลิกเหอะตุลย์ ไม่ไหวแล้ว ลองอีหรอบนี้โป้งกะอีขวัญกิ๊กกันชัวร์
ไม่รู้อ่ะ แอบเชียร์พี่โชว์ ถึงจะเลวแต่มีปมน่าสงสารออก รักจริงกว่าโตย ไม่ยอม :serius2: :serius2:
-
ยิ่งนานวัน ยิ่งสงสัยในความรักของโป้ง จริงๆนะ
คือแบบ..ใจเย็นมากกกกก ทั้งๆที่รู้ว่าแฟนตัวเองน่ะอยู่ในสถานการณ์ไหน
ยิ่งอ่านตอนล่าสุดนี่ยิ่ง.. o12
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เลิกยุ่งทั้งคู่นั่นแหละ หาใหม่ง่ายกว่า -*-
-
เฮ้อ รู้หน้าไม่รู้ใจ ต้องลองคบๆกันไปเรื่อยแล้วก็จะรู้เองว่าตัวจริงอ่ะ โป้ง หรือ โชว์
-
:fire: :fire:
-
เเรงครับ นายเอกเรืองนี้เเรงมาก NC เย้ายวนสุด ๆๆ อิอิ ชอบบบ
เเต่ มีไรในกอไผ่ไหม๊อ่ะคับ หรือ น้องคนนั้นจะเปนเมียของโป้งอยู่เเล้วอะ
รอ ติดตามครับ
-
บอกตรงๆในฐานะที่เชียร์พี่โชว์มาตั้งแต่ต้น :L1:
สงสารพี่โชว์อ่ะ คิดว่าพี่โชว์รักจริงๆอ่ะแหละ
เพี่ยงแต่แสดงออกไม่เป็น และโมโหร้ายไปหน่อย
แล้วตอนนี้พี่โชว์ก็กำลังโดนตุลย์หลอก
ตุลย์ล้อเล่นกับความรักของพี่โชว์อยู่
หากว่าวันนึงพี่โชว์รู้ความจริงคงจะเจ็บน่าดู
ถ้าถามว่าตอนนี้เราคิดว่าใครผิด เราคิดว่าผิดกันทุกคน
แต่ความผิดมันแตกต่างกันออกไป
แตคนที่น่าสงสารที่สุดก็คงจะเป็นพี่โชว์
((เค้าไม่ได้อวยพี่โชว์ออกนอกหน้าน๊า แค่นิดหน่อยเอง^^ :laugh:))
-
เห้อ.....อ่านมาตั้งนานไม่รู้ใครจะเป็นพระเอกกันแน่ฟร่ะคิดไม่ตกเลย (แต่นายเอกนี่รู้อยู่แว้วว... :laugh:)
จนมาเหตุการณ์น้องขวัญนี่เองถึงรู้เค้ารางว่าพระเอกคือใคร แต่นายเอกนี่ดิยังพลีร่างให้เค้าอีกเฟ้ย...คิดแล้วหงุดหงิด :m16:
มาต่อให้กระจ่างเลยนะคร้าบ :m31:
-
เลิกยุ่งทั้งคู่นั่นแหละ หาใหม่ง่ายกว่า -*-
เห็นด้วย
เฮ้อ รู้หน้าไม่รู้ใจ ต้องลองคบๆกันไปเรื่อยแล้วก็จะรู้เองว่าตัวจริงอ่ะ โป้ง หรือ โชว์
เอ๊ะ อันนี้ก็เห็นด้วย
เอาไงดี 555
-
sex ครั้งสุดท้ายระหว่างตุลย์กับโป้งรึป่าวเนี่ย
-
อิอิ
เดาเรื่องกันไปเรื่อยเลยนะครับ
เรื่องจะเป็นอย่างไรอย่าลืมติดตามกันนะครับ
ขอบคุณครับ
:L1: :pig4: :L1: :pig4: :L1: :pig4:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วได้บรรยากาศ สมัยป้าเรียนที่ทุ่งบางเขนเลย :man1:
คิดถึง ศร.3 และ บาร์ใหม่ มากมายหลายหลากที่ยังอยู่ในความทรงจำ o18 o18
หนุกหนานดีนะ writer เรื่องนี้ อ่านแล้วม่วนแต๊ :pighaun:
ป้าเชียร์ ไอ้กร่างนะ ป้าชอบๆๆๆ มันเลวได้ใจดี :z2:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วได้บรรยากาศ สมัยป้าเรียนที่ทุ่งบางเขนเลย :man1:
คิดถึง ศร.3 และ บาร์ใหม่ มากมายหลายหลากที่ยังอยู่ในความทรงจำ o18 o18
หนุกหนานดีนะ writer เรื่องนี้ อ่านแล้วม่วนแต๊ :pighaun:
ป้าเชียร์ ไอ้กร่างนะ ป้าชอบๆๆๆ มันเลวได้ใจดี :z2:
หวัดดีป้า
อ้าวนี้เป็นรุ่นพี่หรอเนี้ยะ
น้องนี้ขอคารวะ
อิอิ
ไงก้อฝากผลงานน้องคนนี้ด้วยเน้อคุณพี่
อิอิ
ขอบคุณมากๆๆ
-
มันดูไม่ค่อยชอบมาพากลเท่าไหร่ :z3:
แต่ไง...พี่โชว์ ก้อพระเอกอยู่แล้ว ช่ายมะ o13
-
มันดูไม่ค่อยชอบมาพากลเท่าไหร่ :z3:
แต่ไง...พี่โชว์ ก้อพระเอกอยู่แล้ว ช่ายมะ o13
มันดูไม่ค่อยชอบมาพากลเท่าไหร่ :z3:
แต่ไง...พี่โชว์ ก้อพระเอกอยู่แล้ว ช่ายมะ o13
ไม่มีอะไรที่แน่นอนเสมอไป
อิอิ
ลุ้นกันต่อไปนะครับ
555
-
ยังไง ยังไง ก็เชียร์โป้งสุดหล่อเท่านั้น
เราไม่เอาไอ้โชว์กร่าง ฮ่าๆๆ o13
-
โป้งไม่ทำอย่างนั้นหรอก
อีชะนีขวัญแกตั้งใจจะ
มาจับโป้งใช้ไหม
ไปตายซะ
:angry2: :angry2: :angry2:
-
ง่า อยากให้เป็เรื่องเข้าใจผิด
แต่เอ๊ะถ้าเข้าใจถูก โชว์ก็จะได้คะแนนนำ
งั้นเข้าข้างโชว์ดีกว่า อิอิ
-
การโกหก ปกปิดเรื่องแบบนี้ มันเหมือนถูกหักหลังนะถ้าเป็นงั้นจริงๆอะ เสียความรู้สึกกะโป้ง
-
สมน้ำหน้าไอ้ตุลย์โง่โดนหลอก ไอ้คนหลายใจ :z6:
-
:fire: :fire: :fire:
-
ไม่จริง
ไม่เชื่อว่าโป้งเป็นคนอย่างนั้น
โป้งถึงยังไงก็รักตุลย์จริงๆ
อิอิ
-
สมน้ำหน้าไอ้ตุลย์โง่โดนหลอก ไอ้คนหลายใจ :z6:
แล้วทีนี้ใครจะเป็นคนฉลาดบ้างนะ
5555
-
โป้งมันต้องมีไรปิดบังตุลย์แน่ๆเลยนิ
-
ป้าเชียร์ไอ้กร่างเท่านั้น ป้าชอบของป้านะ :-[ :-[ :-[
ส่วนน้องโป้งก็ไปเก็บเห็ดกับนังชะนีขวัญนะดีแล้ว :angry2: :angry2:
-
แมร่งกะหลอกฟันชัวร์ :angry2:
รักคนที่เค้ารักเรา (แต่เราไม่รู้ตัวว่ารักเค้า) ดีกว่า
ไปกินข้าวก่อนนะ รอตอนต่อไปอยู่จ้า :bye2:
-
มานอนคอย
รอนายโชว์
มารับน้องตุลย์
อิอิ
-
ยังอยากจะเชียร์โป้งสุดหล่ออยู่นะ แต่ขวัญล่ะ เป็นใคร
รีบเคลียร์ตัวเองด่วนโป้ง ไม่งั้นจะเลิกเชียร์ให้เป็นพระเอก
แต่ถึงยังไงก็ไม่เชียร์ไอ้โชว์กร่างหรอก ฮ่าๆๆๆ :m20: :m20: :m20:
-
มาต่อให้แล้วครับ
อาจมาดึกไปนิด
แต่มาแล้วครับ
ไปอ่านกันเลย
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 29 ชาติหน้าเถอะ
“โป้งกูรักมึงนะ รักมากด้วย มึงอย่าทำให้กูเสียใจนะ”
“อืมโป้งก็รักตุลย์ รักคนเดียวด้วย”
“เอ่อ โป้ง ขวัญกับโป้งไม่มีไรกันแน่นะ” ผมโพล้งถามออกไป
“เฮ้ยย!! ทำไมถามงั้นอ่า” ผมพูดกับผมอย่างตกใจ
“ก็วันนี้คนที่ชื่อขวัญอ่า โทรมาบอกว่าเค้าเป็นแฟนกับโป้ง ให้กูเลิกยุ่งกับมึง” ผมตัดสินใจเล่าความจริงไป ไม่อยากให้มันค้างคา
“เฮ้ย!! ขวัญนี่นะ กูกับมันเป็นเพื่อนกัน ไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ”
“แล้วทำไมเค้าต้องโทรมาบอกอย่างนั้นด้วย แล้วอีกอย่างก็เป็นเบอร์โป้งด้วย” ผมถามเพราะตอนนี้ผมสับสนและสงสัยไปหมด
“ก็วันนี้มันมายืมมือถือกู บอกว่าจะเอาไปโทรหาใครก็ไม่รู้ กูก็ไม่รู้ว่ามันจะเอาไปโทรหามึง”
“แล้วมันรู้ได้ยังไงว่ากูกับมึงเป็นไรกัน”
“ก็เพราะว่ากูบอกไงว่าคนนี้แฟนกู” มันหยิบมือถือพร้อมรูปที่เราถ่ายคู่กันให้ผมดู ผมก็ยิ้มๆ
“ตุลย์มึงไม่เชื่อใจกูแล้วหรอ กูรักมึงคนเดียวนะเว้ย” มันบอกผมอย่างจริงจัง
“กูว่ามึงไปเคลียร์กับขวัญให้รู้เรื่องก่อนดีกว่า ว่าทำอย่างนี้ทำไม”
“เอางี้ พรุ่งนี้มึงไปมหาลัยกับกูเลย”
“แต่พรุ่งนี้กูก็มีเรียนนะ กูจะไปกับมึงได้ไง” ผมขาดเรียนมาแล้ววันนึงไม่อยากขาดอีกติดต่อกัน
“เอาไงดี เอางี้ งั้นพรุ่งนี้กูไปรับมึงที่มอนะ เลิกเรียนกี่โมง” มันสรุปแล้วถามเวลาเลิกเรียนกับผม
“บ่ายสามมั้ง ไว้เดี๋ยวโทรบอกนะ” ผมบอกมันเผื่อมีธุระด้วย
“อืม แต่ตอนนี้ขอนอนกอดแฟนก่อนนะ ง่วงมากอ่ะ” เราก็นอนกอดกันไปจนถึงเช้า เสียงโทรศัพท์โป้งดังขึ้นปลุกเราสองคน โป้งก็รับโทรศัพท์อย่างสะลึมสะลือ
“อืมๆ” มันก็อืมๆ อะไรของมันก็ไม่รู้
“ตุลย์โป้งไปก่อนนะ” โป้งหันมาบอกผม อะไรว่ะนี้เพิ่ง หกโมงเช้าเองนะ
“รีบไปไหนอ่า”
“มีธุระอ่า ไงเย็นนี้เจอกันนะที่รัก” มันบอกผม แล้วก้มลงมาจูบที่หน้าผากผมที่นึงแล้วลุกออกไป ผมก็ตามไปออกส่ง
“ขับรถดีดีละ”
“คร้าบบบ” ผมก็เดินเข้าห้องมากะว่าจะมานอนต่ออีกรอบ พอหัวกระทบหมอนได้แป็บเดียว แป็บเดียวจริงๆ
ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆ
โป้งลืมอะไรว่ะ ผมก็ลุกเดินออกไปเปิดประตู
“ลืมอะไรว่ะโป้....” คำพูดผมหยุดชะงักเพราะคนตรงหน้าคือไอ้กร่างไม่ใช่ไอ้โป้ง
“ใคร อะไร ลืมอะไร” มันถามผม
“ไม่มีอะไร กูละเมอ” ผมเดินเข้าห้องไปเลย มันก็เดินตามเข้ามา
“ใครลืมอะไรมึงบอกกูมาไอ้ตุลย์” มันยังถามไม่เลิก
“ก็กูบอกว่ากูละเมอไง สาสส เซ้าซี้อยู่ได้” ผมไม่สนใจมัน ล้มตัวลงนอนอีกรอบง่วงมาก เมื่อคืนกว่าจะได้นอน เหนื่อยมาก อิอิ หมายถึงปรับความเข้าใจครับ
“ตุลย์ ไปอาบน้ำไปเรียนเดี๋ยวสาย” มันยังพูดไม่เลิก รำคาญๆๆๆ
“เออ เรื่องของกู กูง่วง กลับบ้านมึงไป๊” ผมไล่มันครับรำคาญมากคนจะนอน ง่วงโว้ย สักพักผมรู้สึกมีคนมานอนกอดผม ไอ้เชี่ยโชว์มึงจะมานอนกอดกูทำไมเนี้ยะ
“เฮ้ยมากอดกูไมเนี้ยะ”
“แล้วไม่ให้กูกอดเมียแล้วกูจะไปกอดใครว่ะ”
“ปล่อยๆๆๆ ออกไปเลยมึง”
“แล้วมึงจะลุกไปอาบน้ำดีๆ หรือมึงจะให้กูปลุกด้วยวิธีของกู” มันเริ่มกอดแน่นแล้วลูบไปที่ต้นขาผม ผมสะดุ้งลุกขึ้นเลยครับ
“เออๆ กูไปอาบน้ำก็ได้” ผมลุกหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเลย
“อ้าว ไม่นอนต่อหรอ” ผมได้ยินมันพูดหัวเราะตามหลังมา ไอ้เชี่ยเอ้ยย เมื่อไหร่จะเลิกรังควานกูว่ะ ผมอาบน้ำสักพักก็ออกมาจากห้องน้ำ มันก็ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ
“เฮ้ย!! ไอ้เชี่ยมายืนไรตรงนี้ว่ะ” ผมร้องอย่างตกใจ
“ขอเข้าห้องน้ำหน่อย” มันยืนบิดอยู่หน้าห้องน้ำ
“ตามสบาย” มันก็รีบเข้าห้องน้ำไปเลย สงสัยปวดอย่างหนัก ผมก็แต่งตัวไป สายตาเหลือบไปเห็น โอ้วมายบุดดา โทรศัพท์ไอ้โชว์ ผมรีบหยิบมาเปิดหาคลิปดู อยากดู เอ้ยย ไม่ใช่ จะลบคลิปของผม แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ เปิดแฟ้มรูปดูทำไมมันมีแต่รูปผม แอบถ่ายทั้งนั้นเลย เวลานั่ง เดิน นอน มันถ่ายผมขนาดนี้เลยหรอว่ะ
“ทำไรอ่า หาคลิปหรอ” สาส มาตอนไหนว่ะ ผมรีบปิดแล้ววางไว้ที่เดิม
“ป่าว” ผมเดินไปแต่งตัวต่อไม่ได้สนใจมัน
“หาไปก็ไม่เจอเพราะเก็บไว้แล้ว ใครจะเอามาไว้ในมือถือ เดี๋ยวคนอื่นมาเปิดดูก็รูว่าแฟนกูเด็ดแค่ไหนดิวะ”
“ไอ้เชี่ย” ไม่รู้จะด่ามันยังไงแล้วครับ แต่งตัวไปไม่สนใจมันอีก
“เสร็จยัง หิวข้าว”
“มึงหิวแล้วมันเกี่ยวไรกับกูวะ เออ เสร็จแล้ว” ผมแต่งตัวเสร็จพอดี ไม่อยากทะเลาะกับมันแระ รำคาญมากกกกก
“เออ ก็ไปดิ ไปหาไรกินสามแยกก่อนนะ ยังไม่ถึงเวลาเรียน” แหงแหละมึงปลุกกูซะเช้า เรียนตั้งเก้าโมงครึ่ง นี่เพิ่งเจ็ดโมงกว่า มันก็คงรู้เวาลเรียนของผมหมดแล้วอ่า
“เออ” ผมกับมันก็ลงไปขึ้นรถ รถมันยังจอดที่ใต้แฟลตผมอยู่เลย ก็นั่งรถไปกินอะไรที่สามแยก กินข้าวมันไก่อ่า อร่อย นั่งกันไปสักพักก็ตัดสินใจถาม
“มึงแอบถ่ายรูปกูทำไม” ผมถามมันอย่างสงสัย
“ก็กูบอกแล้วไงว่ากูชอบมึง” ผมก็นิ่งๆๆ มึงบ้าไปแล้ว
“เออ เรื่องของมึง แต่ไงกูก็ไม่ชอบมึงหรอก ที่กูยอมมึงเนี้ยะ เพราะมึงมันชั่ว มันเลว” ผมไม่ได้พูดต่อ ไม่อยากขุด
“อืม กูรู้ว่าที่กูทำมันเลว แต่กูชอบมึง สักวันกูจะต้องได้ถ่ายรูปคู่กับมึงอย่างที่มึงเต็มใจ” ฝันไปเหอะ
“เอางี้มั้ย กูยอมถ่ายกับมึง แต่มึงเอาคลิปมา แล้วจบๆๆกันไป โอเคป่ะ”
“เรื่องดิ กูอยากเอาไว้ถ่ายตอนที่มึงรักกูว่ะ” มันพูดแค่นนั้นก็ก้มลงกินข้าวต่อ ตอนนี้หน้ามันดีแล้วครับ มีช้ำนิดหน่อย
“งั้นก็เอาไว้ชาติหน้านะ” ผมบอกมันแล้วก้มกินต่อ เสร็จแล้วก็จ่ายเงินแล้วก็เข้ามอกัน วนที่หาจอดรถเป็นชาติ มหาลัยกูนี้ใหญ่นะแต่หาที่จอดรถยากจริงๆ อธิการปรับปรุงด่วน
“เย็นนี้ก็รอที่ซุ้มนะเดี๋ยวมารับ” ผมคิดถึงโป้งขึ้นมา
“ไม่ต้องกูกลับเอง กูมีธุระกับเพื่อนกู” ผมบอกมัน เพราะเดี๋ยวโป้งจะมารับ
“ไม่ได้ งั้นกูไปด้วย” สาสส เอาอีกแระ
“ไม่ต้อง กูขอเวลาส่วนตัวบ้างได้มั้ยว่ะไอ้โชว์ มึงจะตามกูไปถึงไหน” รำคาญมากจริงๆครับ
“ไม่รู้ กูจะไป”
“ตามใจ แต่กูไม่รอมึงหรอกนะ” ผมเปิดประตูรถลงไป เพราะมันจอดรถพอดี ไม่ได้รอ หรือหันไปมองมันอีก วันนี้ทั้งวันผมเรียนไม่รู้เรื่องเลย ใจก็จดจ่ออยู่ตอนเย็น คิดถึงแต่เรื่องโป้ง
“เฮ้ยไอ้ตุลย์ มึงเป็นไรว่ะ เห็นเหมอมาตั้งแต่เช้าแระ” ไอ้พจน์ถามผม ตอนนี้เรานั่งกินข้าวอยู่ที่บาร์ใหม่ครับ
“ไม่เป็นไรว่ะ ง่วง” ผมโกหกไป
“เออ ไม่เป็นไรก็ดี”
“เมื่อคืนดึกอ่าดิ แหมหยุดไปตั้งวันนึงไม่ได้นอนหรอว่ะ” ไอ้คิวตัวกวนตีนเจ้าเก่า
“จวยดิ มึงกับไอ้พจน์ดิ เห็นชอบหายไปด้วยกัน” มันสองคนมองหน้ากันครับ
“ก็บ้านกูอยู่ใกล้กัน กูก็ไปกลับพร้อมกันมันผิดตรงไหนว่ะ” ไอ้พจน์รีบพูดแก้ตัว
“เออ ไม่ผิดหรอก แต่อย่าให้กูรู้ว่ามีซัมติงกัน” ผมบอกมัน การที่อยู่ที่ได้คุยกับเพื่อนทำให้ผมลืมเรื่องอื่นไปชั่วขณะ เราก็กินอะไรเฮฮากันไป แล้วก็ขึ้นเรียนในช่วงบ่าย เวลาก็ล่วงเลยไปจนถึงเลิกเรียน ไอ้เชี่ยโชว์ก็โทรเข้ามา
“กูออกมาแล้ว มึงกลับไปเหอะ” ผมตอบสายมัน แต่ที่จริงผมยังอยู่ในมออยู่
“มึงแน่ใจหรอ” ออกมาแล้วก็ออกมาดิว่ะ
“เออ แค่นี้แหละกูจะทำธุระ” ผมวางสายมันไปแล้วโทรหาโป้ง โป้งก็บอกจะมาถึงแล้ว นัดที่รอกันเรียบร้อยเอาให้ไกลๆจากซุ้มหน่อย
“อืม ไปไหนกันอ่า” ผมถามโป้งหลังจากขึ้นรถมา
“ไปเจอขวัญไง” อืมก็ดีอยากเจอขวัญเหมือนกันจะได้ถามให้รู้เรื่อง
“ที่ไหนอ่า”
“ก็นัดไว้ที่เดอะมอล์อ่ะ ไปกินข้าวด้วยหิว”
“หิวเหมือนกันอ่า”
“ทำไมเมื่อเช้าต้องรีบออกไปอ่า”
“ต้องไปเอาของให้เพื่อนอ่า เพื่อนมันสั่ง”
“อืม” แล้วก็นั่งรถมาจนถึงเดอะมอล์ เข้าไปร้านอาหาร มีผู้หญิงสวยนั่งรออยู่แล้ว แต่สวยจริงๆครับ ผมเห็นแล้วยังชอบเลย
“อืมตุลย์ นี่ขวัญ” เราก็นั่งลง
“สั่งไรยังอ่ะขวัญ”
“ยังก็รอโป้งแหละ” อืมรอกันด้วย เราก็สั่งอาหารกันมาก่อนยังไม่ได้คุยกัน หิว นั่งกินไปสักพัก
“อืมตุลย์ เรากับโป้งเป็นเพื่อนกันนะ” อยู่ๆขวัญก็พูดขึ้นมา
“แล้วขวัญโทรไปพูดงั้นกับเราทำไมล่ะ” ผมถามอย่างสงสัย
“เราแค่อยากจะลองใจตุลย์อ่า ว่ารักโป้งจริงป่าว” เหตุผลโคตรฟังขึ้นมากเลย กูดูก็รู้ว่ามึงชอบโป้งกูไม่ได้โง่นะ
“อืม เราเข้าใจ” ผมก็ต้องพูดกับเค้าดีๆ
“โป้ง เราขอโทษด้วยนะ ที่เราเล่นอะไรไม่บอกเธออะ” มันบอกโป้ง ได้อีกนะขวัญ ผมพอจะอ่านเกมออกแล้วครับ โป้งของผมไม่ได้อะไรหรอกแต่ขวัญนี่สิ เอาเป็นว่าผมเชื่อใจโป้ง
“อืม เกือบทำให้ตุลย์โกรธเราเลยนะ เรารักตุลย์คนเดียวแหละ ไม่ต้องลองใจหรอก” โป้งกูก็รักมึงเว้ย ดีมากย้ำๆไว้
“กูก็รักมึงคนเดียว” ผมพูดกลับ ขวัญเริ่มทำหน้าเซ็งๆ สงสัยจะอิจฉา สักพักมีสายเรียกเข้ามาครับ เบอร์แปลก ผมเลยขอตัวไปรับสายข้างนอก
“ไงทำธุระถึงไหนแล้ว” ไอ้สัสโชว์
“เรื่องของกู”
“ทำที่ไหน กับใคร กูโทรถามเพื่อนๆ มึงเค้าบอกไม่ได้อยู่กับมึง”
“กูจะทำอะไรที่ไหนก็เรื่องของกู แค่นี้นะ” ผมกดตัดสายไปเลย แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำทำธุระนิดหน่อย สองคนนั้นจะทำไรกันว่ะ รีบออกไปดีกว่า ออกไปข้างนอกก็เจอขวัญรออยู่หน้าห้องน้ำอยู่แล้ว คิดแล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้จะมาไม้ไหนอีกล่ะ
**********************************************************
ทูบีคอน........
-
จิ้ม
ตามอ่านอยู่นะจ๊ะ
-
โง่โดนไอ้โป้งหลอกอีกแระชิสม :laugh:
-
เราว่ามันต้องมีไรแน่ๆเลยไอ้โป้งน่ะ
-
มันทะแม่งๆ นะ
-
“เฮ้ยย!! ทำไมถามงั้นอ่า” ผมพูดกับผมอย่างตกใจ => น่าจะเป็น โป้งพูดกับผมอย่างตกใจ รึเปล่าจ๊ะ
-
จะคิดมากกันไปทำไมก็แค่เปลืองกายแต่ก็สุขทั้ง3คน
-
ชีวิตช่างยุ่งเหยิงซะจริงๆ :เฮ้อ:
-
“เฮ้ยย!! ทำไมถามงั้นอ่า” ผมพูดกับผมอย่างตกใจ => น่าจะเป็น โป้งพูดกับผมอย่างตกใจ รึเปล่าจ๊ะ
^
^
แก้ให้แล้วเน้ออออ
อิอิ
Thankz ครับ
-
จะคิดมากกันไปทำไมก็แค่เปลืองกายแต่ก็สุขทั้ง3คน
^^
คิดอย่างงี้
ก็สนุกดี
อิอิ
-
ตุลย์ต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่ากระซิกๆ แน่เลย :monkeysad:
ชักเห็นใจโชว์กร่างซะแล้วยังไงก็คบกะนางนู๋ตุลย์คนเดียวถึงจะซาดิสก์ก็เหอะ :L3:
-
ได้อ่านแว้ว
จะเปิดเทอมแว้ว คิดถึง ศร 555
-
:a5: อืม คลุมเคลือได้อีก
-
ขวัญมาเจอกรูนิมาๆๆๆๆ
-
งงกับโป้งจิงๆ เหอๆ - -"
-
ไม่ชอบโป้งละ แปลกๆ ไว้ใจได้ปะเนี้ย!!!!
-
สงสัยน้องตุลย์จะโดนหลอกรึป่าว :sad11: :sad11:
:m31: :m31: แต่ยายขวัญน่าจะร้ายจริง หุหุหุ
สงสารไอ้กร่าง :z3:
-
ตุลย์มีอคติกับพี่โชว์อ่ะ ไม่ว่าจะทำไรหรือพูดไร ตุลย์จะต้องโมโหใส่ตลอด รำคาญบ้างหล่ะไม่ชอบบ้างหล่ะ :เฮ้อ:
สงสารพี่โชว์จริงนะ เค้าสวมเขาให้อันเบ้อเร้อเลย
-
น้องตุลย์จะโดนทำร้ายไหมเนีย
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
กำลังรู้สึกจริงๆว่ะว่า โป้งแมร่งคบกับขวัญจริงๆ แต่ให้เล่นละคร เหมือนที่โป้งก็ให้ตุลย์เล่นละครหลอกโชว์....
อย่างนี้มันต้องสะกดรอยตามอ่ะ...เอาให้แบบคาตา คาหูกันจะจะ
-
ถ้าอิหนูตุลย์โดนไอ้โป้งหลอก กูจะสมน้ำหน้า !! ไม่รู้ซิ :m16:
แต่หลังๆเริ่มรู้สึกเห็นใจ อีพี่โชว์อยู่ลึกๆๆ :เฮ้อ:
ส่วนอีขวัญ :beat: :z6:
-
ถ้าอกหักก็ให้ไอ้กร่างดามใจซะเลยอิอิ
-
ขวัญจะกลายเป็นตัวแปนสำคัญระหว่างโป้งกับตุลย์
ในอนาคตรึเปล่าหว่า
อร้ากกกกกกกกกกกก :serius2:
-
ขวัญมาดักตบตุลย์แน่เลย
โป้งสุดหล่อรีบมาช่วยด่วน o13 o13 o13
-
ท่าจะยุ่งตุงนังหลายมือเกิน ไม่รู้ใครจะหลอกใครไม่รู้ใครจะโดนหลอก
-
:beat: โดนดักตบแน่เลยอ่ะ
-
รีบมาลงให้แล้วนะ
จะไปอ่านหนังสือ
พรุ่งนี้มีสอบกฎหมาย
อิอิ
ขอตัวนะครับ
จะสอบได้ไม๊เนี้ยะ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 30 ของๆใคร ของใครก็หวง
“กูจะทำอะไรที่ไหนก็เรื่องของกู แค่นี้นะ” ผมกดตัดสายไปเลย แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำทำธุระนิดหน่อย สองคนนั้นจะทำไรกันว่ะ รีบออกไปดีกว่า ออกไปข้างนอกก็เจอขวัญรออยู่หน้าห้องน้ำอยู่แล้ว คิดแล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้จะมาไม้ไหนอีกล่ะ
“มาเข้าห้องน้ำหรอขวัญ” ผมถามขวัญไป
“ยังไงโป้งก็ต้องเป็นของชั้น” นี่เอากันตรงๆเลยใช่ไหม จะเอาแฟนกูว่างั้น
“ครับเอาไปสิ แต่ตอนนี้เค้าเป็นของผม ว่างๆจะปล่อยไปให้นะ” ผมก็พูดตอกกลับไป ใครจะไปยอม
“อีตุ๊ด มึงคิดว่ามึงแน่หรอ ผิดเพศเป็นผู้ชายดีดีไม่ชอบ” อีนี่แรงงง
“ผมชื่อตุลย์ครับกรุณาเรียกให้ถูก อ่อ แล้วผมก็ไม่แน่ด้วย ผมอยู่ของผมเฉยๆ”
“มึงจำคำมึงไว้นะ แล้วก็อย่ามาร้องไห้ทีหลัง แล้วมึงอย่าคิดว่าถือไพ่เหนือกว่ากู”
“ครับ” ผมก็เดินออกไป ส่วนนังขวัญก็เดินเข้าห้องน้ำไป ผมเดินกลับมาที่โต๊ะโป้งก็นั่งอยู่คนเดียว
“อิ่มยัง เอาอะไรอีกม่ะ” โป้งถามผมเมื่อผมนั่งลง
“อืม อิ่มแล้วแหละ แล้วขวัญละ” ขอนิดนึง
“บอกว่าไปเข้าห้องน้ำ”
“อืม โป้งไม่มีอะไรกับขวัญแน่นะ” ผมถามย้ำอีกครั้ง
“ไม่มีอะไรจริงๆ เป็นเพื่อนกัน”
“อืม แต่อย่าให้รู้นะ ไม่งั้นมึงตายไอ้โป้ง” ผมหยุดพูดเพราะขวัญเดินเข้ามาพอดี
“มีอะไรกันป่าว ขวัญขัดจังหวะอะไรรึป่าว” ตอแหลได้อีก เราก็เช็คบิลกันไป
“ขวัญมาไงอ่า”
“อ่อนั่งแท็กซี่มา”
“อืมงั้นเดี๋ยวโป้งไปส่ง” เป็นห่วงเป็นใยกันนะมึง
“อืมโป้งไปส่งขวัญเถอะเดี๋ยวเรากลับเอง” ขอมารยาบ้างอะไรบ้างให้มันรู้กันไปว่ากูเป็นใคร
“เฮ้ยได้ไง ไปด้วยกันแหละ จะให้โป้งทิ้งตุลย์ได้ไง” มึงจะบอกว่าทิ้งกูไม่ได้ แต่จะเอาอีขวัญนั้นด้วยใช่ไหม
“ไม่เป็นไรไปส่งขวัญเถอะ เดี๋ยวไอ้เจ๋งมันมากลับพร้อมมันก็ได้” เจ๋งมันมาที่ไหนเล่า มันคงกกอยู่กับไอ้ข้าวโน้น
“งั้นหรอ ตุลย์มึงไม่มีอะไรแน่นะเว้ย” หรือกูจะไปกับมันดีว่ะ จะปล่อยให้อีขวัญงาบไปได้ไง ตอนนี้อีขวัญทำหน้าระรื่นด้วย ไม่ได้ๆ
“งั้นกูไปด้วย ปะ” แล้วชายตายักคิ้วให้อีขวัญไปทีนึง ไงมึงอย่างมึงต้องเจอกู อิอิ แล้วเราก็เป็นขึ้นรถกัน ผมก็คงนั่งคู่กับโป้งแหละส่วนขวัญก็นั่งหลังไป
“ขวัญยังไม่มีแฟนหรอ” ผมถามขวัญ
“ยังก็ ก็คุยๆกันอยู่”
“จริงอะหน้าอย่างขวัญไม่มีแฟนเราไม่เชื่อหรอก” ก็มันสวยจริงๆ แต่เสือกจะมาแย่งแฟนกู
“ไม่มีจริงๆ แต่ถ้าจะมีก็ขอมีแฟนดีๆ เหมือนแฟนตุลย์อ่ะ” ไม่ค่อยตรงเลยนะอีห่า
“อืมก็ดี แต่คงจะไม่ใช่โป้งนะที่ขวัญชอบ” มึงตรงกูก็ตรง ไอ้โป้งเริ่มหันมามองผมเชิงตำหนิ
“ไม่หรอก โป้งกับตุลย์ก็ดูเหมาะสมกันดีแล้ว” คิดงั้นก็ดี แต่ขอให้คิดจริงๆเถอะมึง
“อืม เราว่านะอย่างโป้งใครจะมาแย่ง ถึงแย่งโป้งคงไม่เอาหรอกเพราะโป้งรักเรา จริงม่ะ” ผมหันไปถามโป้ง
“จริงคร้าบบ คุณชายตุลย์” ดีมาก ขวัญก็เงียบไป จนถึงบ้านแหละ
“อืม พรุ่งนี้เจอกันนะโป้ง” ขวัญบอกก่อนจะลงรถ
“เจอกัน”
“บายตุลย์” มันไม่ลืมลาผมก็ลงรถไป ผมกับโป้งก็ขับรถออกไป
“ไมตุลย์พูดกับขวัญอย่างนั้นล่ะ”
“ทำไมมึงเข้าข้างมันหรอ มึงไม่รู้หรอกว่ามันพูดอะไรกับกูบ้างมึงไม่เป็นกูมึงไม่รู้หรอก”
“ทำไมขวัญมันพูดอะไรกับมึง มึงบอกกูดิ กูจัดการให้”
“ช่างมันเหอะ กูไม่เก็บมาคิดหรอก วันนี้มึงนอนไหนละ”
“กูว่าจะกลับไปนอนห้องกูอ่า มีงานยังไม่ได้ทำเลย เดี๋ยวไปส่งตุลย์ก่อน”
“อืม ได้” แล้วโป้งก็ไปส่งผมที่ห้อง ผมเข้าห้องแล้วคิดทบทวนทุกอย่างโป้งยังเหมือนเดิมยังเป็นโป้งคนเดิม แต่อีขวัญมันไม่ได้คิดอย่างที่โป้งคิด เอาไงดีวะ เชื่อใจโป้งละกัน ผมก็อาบน้ำอะไรเรียบร้อยกะนั่งดูทีวีแป็บนึง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ผมก็ลุกไปเปิด ไ อ้เชี่ยกร่างครับ แดกเหล้ามาแน่เลย
“เฮ้ยมาไมดึกดื่นเนี้ยะ กลับบ้านมึงไปไป๊” ผมไล่มัน แต่มันกลับดันตัวให้หลบแล้วแทรกเข้ามาในห้อง กูละเอือมกับมึงจริงๆ
“มึงไปไหนมา กับใคร”
“แล้วมึงจะเสือกไรกับกูว่ะ”
“ทำไมกูจะเสือกกับกูไม่ได้ มึงเป็นเมื่อกูมึงจำไม่ได้หรอหรือมึงจะให้กูทำให้ดู” มันตะคอกผม ผมสะดุ้งเลยครับ มึงมาไม้ไหนเนี้ยะ
“ไปทำธุระกับเพื่อน” หน้ามันโหดมากเลยครับ
“ถึงขนาดนี้มึงยังโกหกกูอีกหรอ” อะไรของมึงว่ะ
“โกหกเชี่ยอะไร”
“กูเห็นมึงนั่งรถไปกับมันไหนมึงบอกว่ามึงเลิกกับมันแล้วไง ทำไมมึงต้องโกหกกูมึงเห็นกูเป็นตัวอะไร”
“เออกูโกหกมึง แล้วไง มึงทำให้กูต้องโกหกมึง ทำไมกูเลิกกับมันจำเป็นกูต้องเลิกเป็นเพื่อนกับมันมั้ย” กูก็เดือดเป็นเหมือนกันนะ
“แล้วมึงจะบอกกูไม่ได้หรอ กูดีกับมึงขนาดไหน ทำไมมึงจะดีกับกูบ้างไม่ได้หรอ” มันเริ่มอ่อนลง
“ดีงั้นหรอ ที่ผ่านมามึงดีกับกูนักหรอ โชว์กูจะบอกอะไรให้นะ สิ่งที่มึงทำกับกูมันเลวๆเกินกว่าที่กูจะอภัยได้” ผมพูดไปจากใจจริง ไอ้กร่างมันหน้าเสียเลยครับ
“แล้วมึงรู้มั้ยที่กูเป็น ที่กูทำอยู่ทุกวันเนี้ยะกูทำเพราะอะไร” กูจะรู้มึงหรอ
“กูทำเพราะกูชอบมึง กูอยากให้มึงเป็นของกู อยากให้เราอยู่ด้วยกัน กูอยากได้ความรัก ความอบอุ่นอย่างที่มึงให้กับคนที่มึงรัก มึงให้กูไม่ได้หรอ” ผมก็อึ้งๆ กับความคิดของมัน
“กูว่าวันนี้มึงกลับไปเหอะ มึงเมาแล้ว” ผมบอกมัน แล้วมันก็เดิน เข้าไปนอนบนเตียงผมเลย
“ไอ้เชี่ยโชว์ กวนส้นตีน กูบอกให้มึงกลับบ้านไป” ผมเข้าไปเขย่ามันมันดึงผมลงไปกอดเลยครับ แน่นจนผมดิ้นไปไหนไม่ได้
“กูรักมึงนะ” มันกระซิบที่ข้างหูผม โชว์กูทำกับมึงเกลียดมึงขนาดนี้ มึงยังจะรักกูลงหรอว่ะ ทำไมๆคนๆนั้นต้องเป็นกูว่ะ ผมก็เผลอหลับไปในอ้อมกอดมันตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นขึ้นมาก็สายแล้ว แต่วันนี้เป็นวันเสาร์ครับ เลยไม่ได้เร่งรีบอะไร
“ตุลย์ๆ ไปราชบุรีกัน” เสียงไอ้โชว์ปลุกผมอีกรอบ
“ไปดิ อยากกลับบ้าน” ผมรีบลุกเลยดีใจมากครับ ลุกหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปเลย กว่าจะได้ออกจากแฟลตก็ สิบเอ็ดโมงแล้ว
“นอนที่บ้านมึงนะ” ไอ้โชว์บอกกับผม”
“เหอะ ไม่เอามึงก็ไปนอนบ้านมึงดิ” ใครจะให้มึงมานอนบ้านกู
“ไม่เอามันลำบากมันไกล นอนบ้านมึงอะดีแล้ว”
“อันนั้นมันก็เรื่องของมึง หาที่นอนเองละกัน” ผมบอกมัน
“หิวมั้ย แวะกินข้าวก่อนนะ”
“เออ หิว” แล้วเราก็แวะกินข้าวกัน กว่าจะถึงบ้านก็บ่ายโมงกว่า
“หวัดดีแม่ คิดถึงมากก” ผมโผเข้ากอดแม่
“จะมาทำไมไม่โทรบอกแม่ก่อนล่ะ”
“เซอร์ไพร์ไงแม่”
“จร้า” แม่มองไปที่ไอ้โชว์
“อ่อ แม่นี้เพื่อนตุลย์ ชื่อโชว์”
“หวัดดีครับแม่” โอ้โห้เรียกแม่เลยนะมึง ลามปาม
“ดีจ๊ะลูก กินไรมารึยัง แล้วนี้จะค้างกันรึป่าว”
“อืมก็คืนนึงแม่”
“ไงก็ดูที่นอนให้เพื่อนด้วยนะตุลย์” แม่อย่าไปให้มันนอน ถ้าแม่รู้มันทำไรกับลูกแม่ แม่คงไล่มันไปแล้ว
“ขอบคุณครับแม่” ไอ้โชว์รีบขอบคุณเลยครับ ผมจะขัดแม่ก็ไม่ได้
“แม่”
“อ่อ แล้วก็ไงก็เข้าไปในบ้านไป แม่ขายของก่อน” เฮออ สรุปมึงต้องนอนบ้านกูใช่ไหม ผมมองหน้ามัน มันทำท่ายกไหล่เป็นต่อ สาสส ผมเดินนำเข้าบ้านไปเลย มันก็เดินตามเข้ามา
“บ้านน่าอยู่ดีนะ” มันพูดไล่หลัง
“คงไม่ได้ใหญ่โต สะดวกสบายเหมือนบ้านมึงหรอก”
“มันไม่สำคัญ สำคัญแค่กูได้อยู่ข้างๆมึง”
“จะอ้วก ไปพูดงี้กับคนอื่นไป” ผมเดินขึ้นห้องไป มันก็เดินตามมา
“ห้องมึงน่ารักอ่า น่านอนดีว่ะ”
“แล้วไง มึงนอนพื้นละกัน” เตียงมันเล็กอะครับ
“แค่นอนกับมึงก็พอ” มึงจะเลิกได้ยัง
“จวย” ด่ามันไป
“จะเอามั้ยละมันพร้อมนานแล้วนะ”
“สัสส” ผมเดินลงมาข้างล่างเลย ไม่รอมัน รำคาญที่สุด ไปหาเพื่อนดีกว่า จะกลับกันมาบ้างป่าววะ
“มึงกลับมาบ้านป่าววะ” ผมกดโทรศัพท์หาเพื่อน
“เออ เดี๋ยวกูไปหา นัดไว้เยอะๆนะ” ผมคว้ามอเตอร์ไซต์ ออกไปเลย ไม่สนใจไอ้โชว์เลยครับ จะทำไรก็เรื่องของมึงอยู่บ้านไปละกัน ผมก็มาที่บ้านเพื่อนครับ รวมพลเลยครับ เพื่อนเก่าๆ อันเป็นที่รักทั้งนั้นเลย
“ตุลย์ผัวกูมาแล้ว เป็นไงตุลย์ หล่อขึ้นเยอะเลยนะ” ไอ้ริท ที่ตอนนี้กลายเป็นอีริทซี่ไปแล้ว เฮอ สรุปกูเป็นผัวมึงไปแล้วว่างั้น
“เฮ้ย ไอ้ตุลย์เป็นไงบ้างว่ะ” เพื่อนทักผมกันใหญ่เลย
“ไอ้โป้งไม่มาด้วยหรอว่ะ” ถ้ามาด้วยกันตอนนี้ก็ซวยสิ
“ไม่อ่ามันติดเรียน อ่อริทสวยขึ้นนะ”
“จริงหรอ ชมกูหรอ น่ารักจริงๆ สามีช้านน”
“อีริท ไอ้ตุลย์มันไปเป็นผัวมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ”
“เออ อ๊อดมึงเป็นไงบ้างว่ะ”
“ก็ดีเรื่อยๆ” คือตอนนี้ ในวงมีผม อีริทคนสวยประจำกลุ่ม ไอ้อ๊อด หัวโจก ไอ้เก้าไอ้นี่ตัวฮา จอยสาวดำรำพัน ทรายอีนี้สวยครับสาวบ้านนอกแต่สวยครับเป็นแฟนกับไอ้เก้า และไอ้ไนส์ ครับตอนนี้เราอยู่กัน 7 คนครับ ก็ขาดไอ้โป้ง มาไม่ได้ อิอิ เราก็เมาส์มอยกันไปจนดึกดื่น ก็กินดื่มตามประสาวัยรุ่น เริ่มมึนๆ อิอิ
“ไอ้ตุลย์ แม่ให้มาตามกลับบ้าน” ทุกคนในวงหันไปมองที่มัน
***************************************************
ตามต่อนะ
-
ผัวมาตามแล้วไอ้ตุลย์ ชิชะแอบหนีมาเที่ยวนิสัย :z6:
-
คุณสามีมาตามกลับบ้านแล้ว
แอบคิดๆว่า นายโชว์แค่อยากได้ใครสักคนมาอยู๋ข้างๆมาเติมความอบอุ่นเฉยๆรึเปล่า ไม่ได้ชอบตุลย์จริงๆอ่ะเปล่า
-
ตามๆๆ
โป้งนี่โง่นิดๆนะ
อีขวัญ กับ คุณตุลย์ เลือกไม่ถูกเหรอ ค.สำคัญน่ะ
-
สามีโหดมาตามแล้วตุลย์ อิอิ o18
-
ฮาฮาวันนี้จบตอนน่ารักดีอ่ะ :laugh: :o8:
โชว์เข้าใจเข้าหาแม่ยายด้วย......มีฟามสุขอ่ะตอนเนียะ :impress2: :impress2: :impress2:
-
พี่โชว์สู้ๆ ความจริงใจเท่านั้นที่จะครองโลก :กอด1:
-
ต่อๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตามกลับไปทำไรอ่ะ
กำลังเมาด้วย เคลิ้มง่าย อิอิ
-
ตุลย์ ผัวใคร ไม่รุ้
เเต่ที่รู้ๆๆ ผัว มาตาม ตุลย์ 555
มุข นี้ไม่เบา นะ ไอโชว์ ... อิอิ
เเล้ว ในกลุ่ ม จะเม้ากันไหม๊ ว่ามันคือใคร อิอิ
-
สนุกมากครับ ผมชอบนะครับ อ่านรวดเดียวมาจนถึงตอนนี้เลย
แต่มีที่ขัดใจนิดนึงนะครับ คือนางเอกโง่อ่ะ เรื่องที่โดนแบล็คเมล์แล้วต้องไปบอกเลิกกะโป้งอ่ะครับ
ผมว่ามัน non sense อ่ะครับ คนรักกันจริงเค้าไม่ทำกันหรอกแบบนี้อ่ะ
แต่ที่เหลือโดยรวมสนุกดีมากครับ ที่ชอบก็คือเหมือนยังอมพะนำอยู่ว่าสุดท้ายใครจะได้เป็นพระเอก แล้วก็ได้ใจน้องตุลย์ไป
น่าลุ้นจริงๆครับ จะรอติดตามนะคร้าบ
-
รู้สึกน้องตุลย์จะทำเกินไปกับไอ้กร่างแล้วนะคะ เริ่มไม่ปลื้ม :m16: :m16:
เป็นกำลังใจให้ writer คะ :กอด1:
-
:m25:ไม่รู้จะเชียร์ใครดี
จะผิดไหมถ้าจะจับปลาสองมืออะ :กอด1:
รอลุ้นอยู่นะคะ :L2: :L2:
เป็นกำลังใจให้คะ :L1: :L1:
-
:L2: :L2: :L2:
-
:call: :call:
-
รอตอนต่อไปคร๊าบ
แต่ว่าตอนนี้อะไรๆ มันก็ยังคุลมเคลืออ่ะ
เมื่อไรจะกระจ่างซะที
-
มาลงให้อีกตอน
เมื่อวานไปปฐมนิเทศน้องที่คณะมา
พรุ่งนี้สอบอีกแล้วอ่า เบื่อมากกก
ไงก็ขอให้อ่านสนุกๆนะครับ
มีไรก็ถามเอาไว้ได้
เดี๋ยวตอบให้
อิอิ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 31 เพื่อนเราแต่เก่าก่อน
“ก็ดีเรื่อยๆ” คือตอนนี้ ในวงมีผม อีริทคนสวยประจำกลุ่ม ไอ้อ๊อด หัวโจก ไอ้เก้าไอ้นี่ตัวฮา จอยสาวดำรำพัน ทรายอีนี้สวยครับสาวบ้านนอกแต่สวยครับเป็นแฟนกับไอ้เก้า และไอ้ไนส์ ครับตอนนี้เราอยู่กัน 7 คนครับ ก็ขาดไอ้โป้ง มาไม่ได้ อิอิ เราก็เมาส์มอยกันไปจนดึกดื่น ก็กินดื่มตามประสาวัยรุ่น เริ่มมึนๆ อิอิ
“ไอ้ตุลย์ แม่ให้มาตามกลับบ้าน” ทุกคนในวงหันไปมองที่มัน แล้วหันกลับมามองที่ผมเชิงคำถามว่าใคร
“เพื่อนกูเองแหละมาจากกรุงเทพ” ผมบอกคลายความ งง ให้เพื่อน
“มานั่งด้วยกันก่อนจะรีบไปไหนค่ะ” ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ อีริทนั่นเอง ลุกขึ้นไปตอนรับมันมานั่งที่แล้ว
“เราชื่อริทนะ”
“อ่อ โชว์ครับ”
“ไหนค่ะไม่เห็นโชว์เลย” อีริทอีแรด
“ชื่อครับชื่อ”
“กูอ๊อด แล้วนี่ ไอ้เก้า อีจอย ทราย แล้วก็ไนส์” ไอ้อ๊อดไล่บอกชื่อพวกเราทุกคน
“อ่อ ยินดีที่รู้จักนะ”
“เอากินด้วยกันก่อนแล้วค่อยกลับ” เพื่อนผมก็ตอนรับมันจริงๆ แล้วมันก็ลงมานั่งกินดื่มกับพวกผม
“ไอ้โชว์ ไอ้เชี่ยตุลย์อยู่มอมันเป็นไงบ้างว่ะ มึงรู้ป่าวตอนอยู่โรงเรียนโคตรหงอเลย” อ้าวเมาแล้วเผาเพื่อนหรอว่ะ
“อ่อ ก็ดี อยู่มอหรอบ้าจะตาย” อ้าวไอ้เชี่ยนี้อีกคน เห็นหัวกูกันมั้ยว่ะ ยิ่งอีริทถ้ากินไอ้โชว์ได้คงกินไปแล้ว
“แม่ให้มาตามไม่ใช่หรอกลับบ้านเหอะ” ผมรีบชวนมันกลับ อยู่นานกว่านี้เกรียมแน่
“แหมๆๆ จะรีบกลับไปไหนว่ะ สาสส” ไอ้อ๊อดพูด
“กูง่วงแล้ว ไว้ค่อยเจอกันนะ” ผมลุกออกไปเลย ไอ้โชว์ก็เดินตามออกมา มึงเดินมาหรอว่ะไม่เห็นมีรถเลย
“เอากุญแจมาเดี๋ยวกูขับเอง มึงเมาแล้ว” ผมก็ยื่นกุญแจรถให้มัน
“ขึ้นดิ” มันรอผมขึ้น พอผมขึ้นมันก็ออกรถเลย มาถึงบ้านมึนหัวและหนักหัวมาก นอนเลยครับไม่อาบน้ำมันแล้ว
“ตุลย์ อาบน้ำก่อน”
“ฮึ” ผมไม่อยากอาบอะครับมันง่วง ผมรู้สึกมีคนมาเช็ดตัวให้ผม โป้งแน่เลย ผมโน้มมันลงมาจูบ มันก็จูบรับผมอย่างอบอุ่น ผมดึงตัวมันลงมาแล้วขึ้นคร่อมมันเอาไว้แล้วจูบมันอีกรอบ
“โป้ง” ผมไซร้ไปทั่วร่างกายของมัน เวลาเมาเป็นงี้ทุกที โป้งก็ช่วยผมเต็มที่ตอนนี้ร่างกายของเราทั้งคู่เปลือยเปล่า
“ซีดดด โอ้ว” ผมร้องด้วยความเสียว ตอนนี้โป้งใช้ลิ้นวนอยู่ที่ยอดอกผม บทเพลงรักดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ภาพตัดไปที่โคมไฟที่หัวเตียง แล้วพระอาทิตย์ก็ค่อยๆขึ้นมาแยงตาผมบนเตียง
“เฮ้ยย!!! ไอ้เชี่ยโชว์ มึงทำไรกูเนี้ยะ” ผมตกใจมากเมื่อในสภาพเราสองคนตอนนี้นอนกอดกันอยู่อย่างเปลือยเปล่า
“อะไร จะโวยวายทำไมเนี้ยะ ก็มึงนั้นแหละยั่วกู”
“กูนี่นะยั่วมึง ให้ตายเถอะ”
“จวยดิ ไอ้สัส เลว เชี่ยย” ผมลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปเลย แล้วคิดทบทวนถึงเรื่องเมื่อคืน เมื่อคืนผมคิดว่าอยู่กับโป้ง แล้ว.. ไอ้เชี่ยไอ้โชว์ ผมเข้าใจแล้วครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น ผมอาบน้ำสักพักก็ออกมา ผมไม่มองหน้ามันหรอกครับ แต่ไม่ได้โวยวายอะไรอีก มันก็เดินสวนเข้าห้องน้ำไป สักพักมันก็ออกมา
“ตุลย์ ไปเที่ยวกัน”
“เที่ยวไหน”
“อัมพวา”
“แล้วไม่กลับกรุงเทพหรอพรุ่งนี้ไปเรียนนะ”
“ก็เดี๋ยวค่อยกลับ ไปเที่ยวก่อน”
“ตามใจมึงละกัน จะเลยกลับเลยหรอจะได้บอกแม่”
“ไม่ต้องเดี๋ยวค่อยกลับมา”
“เออ ตามนั้น” สรุปผมกับมันก็ไปเที่ยวตลาดน้ำอัมพวากัน ขาไปก็แวะไหว้พระที่วัดบางกุ้งก่อน
“มึงขอพรอะไรว่ะ ไอ้ตุลย์” มันถามผมเมื่อเราเดินออกมาจากโบสถ์
“ขอให้ชีวิตมีความสุข แล้วก็ให้มึงเลิกยุ่งกับกู” ผมบอกมันไปที่จริง ขอแค่ให้มีความสุขเท่านั้นแหละครับ
“แต่กูขอให้มึงมีใจให้กูบ้าง เท่านั้นพอ” หรอ อันนั้นมันเรื่องของมึง
“มึงแดกไอติมใส่ไข่มั้ย” ผมถามมัน
“สาสส มีด้วยหรอว่ะ”
“มีดิไอ้สัส นั้นไง” ผมชี้ให้มันดูป้าย
“เฮ้ยจิงดิ ไปลองกินดิ ดูดิเป็นไง” แล้วผมก็ไปซื้อมากินกันคนละถ้วย เค้าใส่ในกะลามะพร้าวอ่อนอะครับ รสชาติก็เหมือนไอติมทั่วไปแหละ แค่มีไข่แดงๆนิดหน่อยเอง แล้วเราก็เดินทางไปเที่ยวกันต่อ มาถึงก็ยังไม่เย็นเลย ยังไม่ค่อยมีคนเลย ก็เลยไปเดินเล่นในอุทยาน ร.๒ ที่อยู่ติดกับตลาดน้ำอัมพวา
“ตุลย์ ถ่ายรูปหน่อยดิ” มันขอถ่ายรูปผม
“เหอะ ไม่เอา”
“หน่านะ”
“สัส มึงอย่ามาปัญญาอ่อนดิว่ะ”
“รูปเดียวนะ” มันขอผมไม่เลิก
“อะๆ” ผมยืนหน้าบึ้งๆ ให้มันถ่าย กูไม่ยิ้มให้มึงหรอก เดินจนทั่วก็นั่งพักกันสักครู่ แล้วก็จะไปเดินหาอะไรกินกันที่อัมพวา คนเยอะชะมัด ก็เดินดูนั้นดูนี้ไปเรื่อย
“กินกุ้งเผากัน” มันชวนผม
“ตามใจดิ” เราก็มานั่งกินริมแม่น้ำที่เค้าขายกันตามเรืออะครับ มันเป็นกุ้งแม่น้ำก็อร่อยดีครับ ผมกับมันเดินกินกันไปทั่วเลยครับ ก็ซื้อของไปฝากแม่ด้วย เดินจนเมื่อยอะครับ ก็กลับกัน
“แม่ อะนี้ขนมซื้อมาฝาก” ผมยื่นขนมให้แม่ ก็เงินแม่นั้นแหละครับ อิอิ
“แม่ครับนี้ของฝาก” มันก็ซื้อมาฝากแม่ผมเหมือนกัน
“ขอบใจจ๊ะ แล้วทำไมไม่รวมกันมาเนี้ยะ” แม่ก็นะ เอาไปเหอะ
“ก้ไม่รู้ว่ามันจะซื้อมาให้แม่นิครับ” ก็ไม่รู้จริงๆนี้หว่า
“กินไรมายัง แล้วนี่จะกลับกรุงเทพกันเลยรึป่าวเนี้ยะ”
“เรียบร้อยแล้ว แม่ ก็คงกลับเลยแหละ” ตอนนี้สามทุ่มแล้วครับ
“ขับรถดีๆ กันนะลูก” แม่บอกผม แล้วผมกับไอ้โชว์ก็ลาแม่กลับกรุงเทพกันเลย
“ผัดไทอร่อยเนอะ” มันพูดตอนนี้ขับรถถึงไหนแล้วก็ไม่รู้
“เออ อร่อยดี ขนมปังนั้นก็โคตรนุ่มเลย”
“กูซื้อมาให้มึงแล้ว”
“ใครสั่งกูไม่ได้สั่งมึงสักหน่อย” แต่ก็ดีอยากกิน อร่อยด้วย ก็ขับรถมาจนเข้ากรุงเทพและครับ แป็บเดียว
“มึงดูรูปมึงดิ หน้ายังกะตูด” มันเอารูปผมที่มมันถ่ายขึ้นเป็นวอลเปเปอร์โทรศัพท์
“ตูดมึงอะดิ”
“จะเอาป่ะละ”
“จวย”
“นึกว่าจะเอา จะได้ให้ลอง” ผมเงียบขี้เกียจเถียงมันครับ รำคาญ
“ส่งกูที่ห้องแล้วมึงก็กลับบ้านมึงไปนะ” ผมบอกมันเมื่อใกล้จะถึงห้อง
“เออ แล้วพรุ่งนี้อย่าต้องให้กูไปเรียกล่ะ ตื่นให้มันเช้าๆ หน่อย”
“เออหน่า ที่จริงกูไปของกูเองก็ได้ ไม่เห็นเกี่ยวกับมึงเลย”
“ไม่ได้ มึงต้องไปกับกู มึงเป็นแฟนกู มึงจำไม่ได้หรอ”
“เหอะ ไม่อยากจำ” เราก็เถียงกันมาตลอดทางจนตอนนี้มาถึงหน้าแฟลตผมแล้ว
“อะ” มันยื่นถุงขนมปังให้ผม ผมก็รับไว้ ของฟรีนิครับอิอิ
“ใจ”
“แล้วก็นี้ ให้นะ” มันยื่นกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆมาให้ผม
“อะไรวะ” ผมถามอย่างสงสัย
“เอาไปเถอะหน่า” มันยัดใส่มือผม แล้วข้ามรั้วกลับบ้านมันไปเลย ผมก็เปิดดู ข้างในเป็นพวงกุญแจสีเงิน ที่ภายในเป็นรูปเต่าคู่ สามารถหมุนได้ น่ารักดีครับ ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ แล้วก็เดินขึ้นห้องไป โทรหาโป้งดีกว่าคิดถึงมาก
“หวัดดีโป้งครับ ทำไรอยู่ว่ะ”
“อ่านหนังสือว่ะ พรุ่งนี้สอบ”
“อ้าวหรองั้นกูไม่กวนแระ”
“ไม่เป็นไรคุยได้ กำลังคิดถึงพอดีเลย”
“คิดถึงทำไมไม่โทรหาล่ะ นี้ถ้ากูไม่โทรจะได้คุยกันมั้ย” น้อยใจนิดๆครับ
“โหตุลย์อ่ะ ก็จะโทรเหมือนกัน แต่อ่านหนังสืออะ”
“เออ ช่างมันเหอะ”
“แล้วนี้ทำไรอยู่” มันถามผม
“ก็ไม่มีไรทำ คิดถึงเลยโทรหา ไม่ได้รึไง”
“ได้ดิ ได้เสมอแหละคนนี้อ่า” นะไอ้โป้งอย่าให้รู้นะ
“กินข้าวยัง”
“เรียบร้อยแล้ว”
“แล้วตุลย์กลับบ้านมาหรอ ไอ้เก้าโทรมาบอก”
“อืม ไปกับไอ้โชว์อ่า” ไม่ได้อยากโกหกมันครับ มีไรก็บอกอ่า
“งั้นหรอ อยากไปด้วยจัง”
“งอลกูหรอ”
“ป๊าว” แล้วมึงจะเสียงสูงทำไมว่ะ
“ขอโทษอ่า ก็มันกะทันหัน ไม่ได้โทรบอกเลยอ่า”
“ไม่เป็นไรครับ ไงโป้งก็ไม่ได้อยู่ใกล้ๆตุลย์นิ” พูดงี้น้อยใจแน่เลย สาสส
“แต่มึงอยู่ในใจกูตลอดเวลาเลยนะเว้ย” ขอเลี่ยนนิดนึง ที่จริงไม่ค่อยชอบอ่ะครับ
“ครับ เหมือนกันเลย โคตรรักมึงเลยว่ะ” ไอ้โป้งมึงก็เลี่ยนได้อีก จะอ้วกว่ะ
“โป้ง ขอนี้ยังไงหรอ” อ้าวเสียงผู้หญิงที่ไหนวะ
*******************************************************
ติดตามตอนต่อไปนะครับ
-
เหอๆ.....จะใครล่ะ.....ขวัญไงตุลย์สงสัยต้องเจอกันอีกนาน.....ขอให้สนุกนะ :z1:
ชิส์พุ่งความสนใจไปที่โชว์ :z2:
-
นับวันคุณโชว์ยิ่งเร่งทำคะแนน ส่วนคุณโป้งเริ่มทำความวุ่นวาย
แล้วจะยังงัยต่อไป เริ่มเห็นลางๆ ขอบคุณไรเตอร์ที่มาอัพให้อ่านกันค่ะ
-
โดนหลอกแล้วไอ้โง่ตุลย์เอ๋ย :laugh:
-
เฮ้ย ดึกขนาดนี้แล้วยังอยู่ในห้องกับคนที่ไม่ใช่แฟนอีกหรอ....
-
น้องตุลย์เลิกได้แล้วคะ อย่าไปสนใจมันเลย อีคนแบบนั้นไอ้โป้งนะ มันหลอกแน่ๆๆๆๆ :fire: :fire:
ป้าคิดว่าจริงๆๆแล้วไอ้กร่าง ไม่มีคลิปxxxกับน้องตุลย์หรอก มันแค่อยากให้ตุลย์ยอมเป็นแฟนเท่านั้นละ o18
:laugh:ยังไงป้าก้อยัง cheer up ไอ้กร่างนะคะ
ปอลอ writer ตั้งใจอ่านหนังสือนะคะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ยังเชื่อใจโป้ง รักโป้งคนเดียว
ไอ้โชว์โรคจิตอย่าไปรักมันน้าาาาาาา :beat:
-
โป้งนี่โดนชะนีตามไม่เลิกสินะ
อย่าไขว้เขวละกันไม่งั้นโชว์เอาตุลย์ไปกินแน่ เอิ้กกกก
-
อะไรยังไงเนี่ย โป้ง ???
-
สงสัยโป้งต้องมีซัมติงกับผู้หญิงคนนี้แน่เลย
-
ตุลย์เราว่า ไอ้โป้งมันเสร็จยัยขวัญแล้วล่ะมั้งเนี้ย ไม่ใช่ไม่เชื่อน่ะแต่ไม่ไว้ใจ
-
โป้งเริ่มทำตัวไม่เคลียร์อย่างแรง!
-
นังมารร้ายสินะ
ต้องจัดการ
:L2: :L2: :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดด Eขวัญ
-
อีขวัญ
มึงอีกแล้วนะ
สร้างความร้าวฉานนน
:fire: :fire: :fire:
-
งานนี้โป้งคะแนนหดแน่
ตุลย์ ชั้นว่าโชว์รักแกจริงวะ
อย่าเล่นตัวเลย
เค้าทำทุกอย่างเพราะรัก
-
มาต่อไวไวนะครับ
รออยู่
เสียงนังขวัญแน่เลย
-
มาลงให้อีกตอน
วันนี้สอบเหนื่อยมาก
เลยตื่นมาลงให้ อิอิ
พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้ว
อาจจะลงช้ากว่าเดิมนิดนะ
ขอตั้งใจเรียนก่อน อิอิ
โตแล้วครับ เพิ่งคิดได้
ไปอ่านต่อกันเลยดีกว่า
อาจจะสั้นไปนิดนะ
เหนื่อยอ่า
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 32 ไม่ได้มีแค่ในละคร
“ไม่เป็นไรครับ ไงโป้งก็ไม่ได้อยู่ใกล้ๆตุลย์นิ” พูดงี้น้อยใจแน่เลย สาสส
“แต่มึงอยู่ในใจกูตลอดเวลาเลยนะเว้ย” ขอเลี่ยนนิดนึง ที่จริงไม่ค่อยชอบอ่ะครับ
“ครับ เหมือนกันเลย โคตรรักมึงเลยว่ะ” ไอ้โป้งมึงก็เลี่ยนได้อีก จะอ้วกว่ะ
“โป้ง ขอนี้ยังไงหรอ” อ้าวเสียงผู้หญิงที่ไหนวะ เสียงปลายสายเงียบไปครู่นึง
“โป้งอยู่ไหนหรอ” ผมถามอย่างสงสัย
“ติวหนังสืออยู่ที่มหาลัยอ่า” อ่ออย่างงี้หรอ
“หรอ แล้วเมื่อกี้คงเป็นขวัญสินะ”
“ป่าว เพื่อนในกลุ่ม” โกหกกูได้อีก เสียงอีขวัญกูจำได้ดี
“โป้ง ถ้ากูเชื่อมึงกูคงจะเป็นคนโง่ไปตลอด” ผมกดตัดสายไปเลย วันนี้ขอเป็นคนไม่มีเหตุผล โกหกชัดๆ ทำไมโป้งกลายเป็นคนแบบนี้ ทำไมมีอะไรจะบอกกันไม่ได้หรอ โป้งพยายามโทรกลับหาผมหลายครั้งแต่ผมไม่รับ ยังไม่อยากคุยตอนนี้ ผมพยายามข่มตาให้หลับ ก็หลับไม่ลงเสียงผู้หญิงนั้นวนเวียนอยู่ในสมองผม
“ก๊อกๆๆๆๆๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมเลือกที่จะไม่ลุกขึ้นไปเปิด เพราะผมรู้ว่าต้องเป็นโป้ง ไม่นานเสียงก็เงียบไป พร้อมเปลือกตาและสติของผมสงบลง ผมตื่นขึ้นมาด้วยเสียงนาฬิกาปลุก และอาการมึนหัวนิดๆ เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอน ผมก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะได้ไปรอไอ้กร่าง มันจะได้ไม่ต้องขึ้นมาตาม รำคาญ ทำอะไรเสร็จก็จะออกจากห้อง พอเปิดไปเท่านั้นแหละ นี่หน้าห้องกูหรอเนี้ยะ ดอกกุหลาบสีแดงเต็มหน้าห้องผมไปหมดเลยครับ พร้อมกับโป้งที่นั่งรอผมอยู่
“ตุลย์ มึงฟังกูก่อนนะ” มันพูดขึ้นพร้อมยื่นช่อกุหลาบให้กับผม ผมก็ถึงกับอึ้งเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ผมนึกว่าแบบนี้มันจะมีแต่ในละคร แต่นี้มันเกิดขึ้นในชีวิตจริงของผมหรอ
“อืม ว่ามา” ผมรับช่อดอกไม้แล้วเดินนำมันเข้าห้อง อายครับ เข้าห้องก่อนดีกว่า
“คือเมื่อคืนพวกกูติวข้อสอบกันอยู่ที่มอจริงๆ แล้วเพื่อนมันก็ถามขึ้น แต่ตุลย์มึงไม่ฟังกูอธิบายก่อนอ่ะ”
“อืม” ก็ตอนนี้ผมไม่รู้จะพูดอะไรจริงนิครับ
“มึงหายโกรธกูนะ”
“อืม”
“จริงหรอ”
“อืม”
“มึงจะไม่พูดอย่างอื่นนอกจาก อืม หรอว่ะ”
“อืม” ตอนนี้เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ไอ้เชี่ยกร่างโทรมาตามแล้วครับ
“เดี๋ยววันนี้กูไปส่งนะ”
“อ้าวแล้วมึงไม่มีสอบหรอ”
“เฮ้ยยย!! ตายห่าแล้ว” มันตกใจเมื่อมองนาฬิกา
“ไว้เย็นนี้จะมารับไปกินข้าวนะ” มันพูดพร้อมรีบวิ่งไปเลย ผมก็เลยเดินไปรอไอ้กร่างที่รถ สักพักมันก็มา
“ยืนยิ้มเชี่ยไรคนเดียว” ผมยืนยิ้มนึกถึงเรื่องเมื่อกี้ ไม้คิดว่าโป้งจะทำถึงขนาดนี้
“เกี่ยวไรกะมึงละ กูจะยิ้มมันก็เรื่องของกู” ผมหุบยิ้มแล้วด่ามัน แล้วก็มาถึงมอกันแหละครับ ก็แยกย้ายกันไป
“ไอ้คิว วันนี้มึงรีบกลับไปไหนป่าววะ”
“รีบม่ะ” มันถามไอ้พจน์ ไอ้คู่นี้อะไรกันเนี้ยะ
“ทำไมอ่า”
“อยากกินข้าวกับพวกมึงอ่า ไปหาไรกินกัน” ผมชวนเพื่อนๆ
“แค่พวกเรานะเว้ย” ผมบอกไอ้ข้าวตอนนี้ไอ้เจ๋งไม่อยู่
“เออ” ไอ้ข้าวบอก
“กินไรกันดีว่ะ”
“กินหมูกระทะกัน กูมีร้านนึงแนะนำ แถวโชคชัยสี่” ไอ้คิวพูดขึ้น
“เออ ตกลงตามนั้น” แล้วขอตกลงก็สรุปได้ว่าเรา สี่ คนจะไปกินหมูกระทะ แถวโชคชัยสี่ เวลาก็ล่วงเลยมาถึงตอนเย็นพวกเราก็ไปกินหมูกระทะกัน เอารถไอ้คิวไป
“ไอ้ข้าวสรุปมึงกับไอ้เจ๋งเป็นแฟนกันแล้วหรอว่ะ” ไอ้พจน์ถาม นานที่เราไม่ได้คุยกันแบบภาษาเพื่อนๆ
“ก็เป็นเพื่อนกัน กูชอบผู้หญิงนะเว้ย” มันอธิบาย
“เห้ยย ไม่มีใครว่ามึงหรอก มึงดูอย่างไอ้ตุลย์ดิ พวกเรายังรับมันได้เลย มีอะไรอย่าปิดบังกันดิวะ” พูดดีไอ้เชี่ยคิว
“เออๆ เอาเป็นว่าถ้าใช้กูจะบอกพวกมึงนะ” มันตอบมา วันนี้เราก็มากินกันสนุกสนานโนแอลกอฮอลครับ
“แล้วมึงกับไอ้พจน์ละ” ผมถาม
“ไอ้เชี่ยมึงใช้ไรคิดว่า บ้านกูใกล้กัน กูก็ไปกลับด้วยกันมันผิดหรอว่ะ
“ร้อนตัวว่ะ กูยังไม่ทันได้ถามอะไรเลย”
“สาสส กูรู้หน่าว่ามึงจะถามไรกู”
“ก็กูไม่เห็นมึงจะมีแฟน เห็นควงกันไปมาสองคน” ก็จริงนิครับ ไปไหนกันสองคน หนุงหนิง แฟนไม่เห็นควงกันเลย
“ผู้หญิงอะหรอ ทำไมจะไม่มี แต่กูยังไม่อยากมีแฟนโว้ย เข้าใจ๊” ไอ้คิวรีบตอบ
“เอาเป็นว่าตราบใดที่พวกมึงยังไม่มีแฟน กูก็จะว่าพวกมึงสองคนเป็นแฟนกัน” สนุกครับได้แกล้งเพื่อน
“เชี่ยตุลย์นี่มึงหาเพื่อนเป็นพวกมึงหรอว่ะ สาสส” มันรีบด่าผม บทสนทนาระหว่างเพื่อนก็ดำเนินไปเรื่อยครับ โทรศัพท์ผมแบ๊ตหมดไปครับ ไม่งั้นป่านนี้คงมีคนโทรตามแล้ว
“เออ แล้วมึงกับพี่โชว์อ่า ตอนแรกนึกว่าพี่กายจะจีบมึง ไหงลงเลยกับพี่โชว์ว่ะ” สาส ไงมาเรื่องกูวะเนี้ยะ พวกมันจองรอคำตอบจากผม
“เรื่องมันยาวอะ เล่าไงก็ไม่จบ”
“เออ เล่ามาเถอะหน่า” ไอ้ข้าวเร่ง
“ก็คือว่า กูกับมันอยู่ใกล้กัน ก็เจอกันที่ร้านข้าว ตอนแรกก็คิดว่ารุ่นเดียวกัน ก็เลยคุยกูมึงกัน ก็คุยๆไปเรื่อยๆ มันก็เริ่มมาจีบ โทรมาคุย จนนี้แหละได้เป็นแฟนกัน” ตอแหลได้อีกกู
“นี้นะยาวของมึง” ไอ้พจน์ถาม
“สัส รวบรัดไง”
“เออ แล้วมึงได้กันยังว่ะ” ผมแทบพุ่ง ไอ้เชี่ยคิวถามเชี่ยไรวะเนี้ยะ
“ถามไรมึงเนี้ยะ”
“เร็วๆ อย่าลีลา” ไอ้พจน์ช่วยเร่ง แหมเข้ากันดีจริงๆนะมึงสองคน
“เออ” ผมก็ตอบได้แค่นี้
“แล้วมันเป็นไงว่ะ เจ็บป่ะ” มึงจะสงสัยอะไรกันนักหนาว่ะ
“ถามไอ้ข้าวดิ” โยนครับโยน
“เฮ้ย!! เกี่ยวไรกับกับกูว่ะ”
“เอางี้พวกมึงก็โทรไปถามพี่โชว์นะ” ไอ้ข้าวเล่นกูซะแล้ว
“เฮ้ยๆๆ อย่า เจ็บๆๆๆ” ผมรีบตอบ
“เฮ้ยย มึงเสียตัวให้เค้าไปแล้วหรอว่ะ” ไอ้คิวถาม
“ทำไมไม่รักนวลสงวนตัวเลยเพื่อนกู” ถ้ามึงรู้ว่ากูโดนขืนใจมึงคงไม่มาว่ากูแบบนี้
“แหมๆๆๆ ก็คนเค้ารักกันทำไงได้” พวกมึงจะแซวกูไปถึงไหน มึงรู้ไหมว่ากูไม่ได้รักมันเลย
“เออ พวกมึงคุยเรื่องอะไรกันเนี้ยะ” ผมรีบจบประเด็น
“เออ พวกมึง เสาร์นี้ไปเที่ยวกันไหม” ไอ้คิวชวน
“ไปไหนดีว่ะ” ผมถาม
“ไปเที่ยวทะเลกันไหม”
“เออ กูอยากไป” ไอ้ข้าวรีบบอก
“ที่ไหนดีอ่า” ผมถาม
“ไปพัทยากัน” ไอ้พจน์บอก
“โอเคตามนั้น”
“งั้น วันศุกร์ไปเลยนะ จะได้เที่ยวหลายวัน เพราะวันศุกร์เลิกเร็ว”
“เออ พวกมึงตกลงนะ”
“ได้เลย ไปเลยมั้ย” ไอ้ข้าวดูจะตื่นเต้นเกิน
“ไอ้เชี่ยเร็วไป รอวันศุกร์ดิ” ผมรีบบอก
“เออ พวกมึงจะชวน บรรดาสามีมึงไปก็ได้นะ ไอ้ตุลย์ ไอ้ข้าว”
“จวย” ผมพูดประสานเสียงกับไอ้ข้าวอย่างไม่ได้นัดหมาย เราก็กินกันจนอิ่ม ไอ้คิวก็ไปส่งผมกับไอ้ข้าวที่หอ ผมก็เดินขึ้นห้องปกติ
“ไปไหนกับใครมา” สาสส กูยังไม่ทันเข้าห้องเลย เสียงนี้มาอีกแล้ว
“ไปกินข้าวกับพวกไอ้คิว ทำไม”
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์”
“แบ็ตหมด จะถามเชี่ยไรนักหนาว่ะ กลับบ้านมึงไป กูจะอาบน้ำนอน”
“แล้วดอกกุหลาบของใคร” ไอ้เชี่ยลืมเก็บ
“เออๆๆ”
“ของใคร” มันตะคอกผม
“กูซื้อเอง”
“กูถามว่าของใคร” นี้มึงไม่เชื่อกูหรอ
“กูซื้อเอง”
“ของใคร” มันยังย้ำคำถามเดิม เสียงเย็นและโหดขึ้น
*******************************************************
2 be con…………..
-
o22
-
ซวยเลยตุลย์
-
เซ็งโป้ง เซ็งตุลย์ไงไม่รู้อ่า :z3:
แบบ...ไม่รู้สิเหมือนโป้งน่าระแวงมาก :เฮ้อ: อ่านไปจะมีความสุขก็ไม่เชิง จะทุกข์ก็ไม่ใช่ แบบตอนหวานๆของโป้งมันดูมีอะไรเคลือบแคลงแอบแฝงไงไม่รู้...หรือจะคิดไปเองหว่า o22 แต่เชียร์กร่างอ่ะ เหมือนลูกเจี๊ยบอ่ะ ใครได้ก่อนก็ชอบคนนั้น :laugh: (อันนั้นมันเห็นหน้าก่อนเป็นแม่ ของฉันใครอึ๊บก่อนเป็นผัว :m20:)
-
เหมือนโป้งจะแคร์ หรือแค่เสียดาย เริ่มไม่มั่นใจกับโป้งแล้วอ่ะ
เง้ออ
แต่ที่รู้แน่ ๆ ตอนนี้ ตุลย์ซวย
-
เพิ่งอ่าน ไม่ใช่ผู้หญิงแล้วไงมา เจอพี่แชมป์เข้าไป
รู้สึกว่า พี่โชว์นี่น่ารักขึ้นมาเลย
แต่ยังไงโป้งก็ดีที่สุด ต้องเชื่อมั่นในตัวโป้งนะไอ้ตุลย์ :man1:
-
รู้สึกจะเริ่มชอบดชว์ขึ้นมาแระ
ตอนนี้เซงตุลอย่างแรง
-
น่าเชื่ออยู่หรอไอ้โง่ตุลย์ เขาไม่ได้ควายเหมือนมึงนิ :z6:
-
อยากจับผิดโป้งอ่ะ...มันชักไม่แน่จวยแล้วววว
-
งานเข้าาาา :a5:
-
:call:
-
ไอ้กร่างน่าเลิกสนใจได้ละ ฉันละเบื่ออีน้องตุลย์ อะไรไอ้กร่างก็ไม่ดีสักอย่าง :m16: :m16: :m16:
ไปหาใหม่มาเย้ยนังตุลย์ตอนโดนทิ้ง ซะใจเจ๊จริงๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
ปอลอ writer gets A na ka !!!
-
โชว์จัดไป เเบบ โหด ๆๆ สิ ..55
-
ลืมเก็บ 555 งานเข้า
-
ของใคร *-* ของใคร *0* ของไผ๋ เหอๆ
เปิดเทอมแย๊ว พี่ตุลย์ ผมเรียนอิ๊ง2อะ ยากปะคับ >_< อิกอย่าง ทำไมคณะเรามีแต่เกย์ง่า รุ่นพี่ยังบอกเรย คณะเราY ที่สุดในมอละ หุหุ
-
อยากให้ตุลย์ไปเจอโป้งอยู่กับผู้หญิงแบบจังๆซักที ดูซิว่าจะยังอภัยให้มั๊ย
พี่โชว์ทำดีให้ทุกอย่างยังไม่เคยเห็นหัวเลย มันน่านัก :z6:
-
ของใคร *-* ของใคร *0* ของไผ๋ เหอๆ
เปิดเทอมแย๊ว พี่ตุลย์ ผมเรียนอิ๊ง2อะ ยากปะคับ >_< อิกอย่าง ทำไมคณะเรามีแต่เกย์ง่า รุ่นพี่ยังบอกเรย คณะเราY ที่สุดในมอละ หุหุ
อิ้งสอง ไม่ยากนะ
เข้าเรียนอย่าขาดพอ
มันก็แล้วแต่อาจารย์ด้วยแหละ
อิอิ
แต่เรื่องที่คณะโนคอมเม้น อิอิ
-
อยากอ่านต่อแล้ว
-
:m16: มาไวไวน๊าาา ไม่ไหวแย้ววว :m31:
:call: เพี้ยง!!! อิโป้งรักอิขวัญแหลซะ :call:
:z3:
-
โชว์เลิกเหอะว่ะ ไอ้ตุลย์มันหลายใจว่ะถ้าวันใดมันน้ำตาเช็ดหัวเข่าก่อนแล้วค่อยมาสมน้ำหน้ามันว่ะไม่อยากเห็นแกฝันลมๆแล้งๆเลยโชว์
-
^^
-
โชว์เลิกเหอะว่ะ ไอ้ตุลย์มันหลายใจว่ะถ้าวันใดมันน้ำตาเช็ดหัวเข่าก่อนแล้วค่อยมาสมน้ำหน้ามันว่ะไม่อยากเห็นแกฝันลมๆแล้งๆเลยโชว์
จะบอกว่าไงดีหว่า คิดเหมือนกัน แต่ชื่อเรื่องมันก็บอกอยู่ ยังไงโชว์คงต้องรักเค้าข้างเดียวไปอีกนานนนน
-
ของโป้ง สามีน้อยไง แหมๆ
แน่จริงซื้อช่อใหญ่กว่านี้มาดิ
-
:seng2ped: โชว์ เอ๋ย เลิกสนใจ อี่น้องตุลยา เต๊อะจ้าววว เซาะหาคนใหม่เอา ตึงจะมีคนดีคนงามเหลือมันก่อน
รุปหล่อ ป้อรวย ค(ร)วย ใหญ่ นิสัย โหดเลวดี จะอี้ อี่ป้าซอบบบบบบ
ปล่อยอี่น้องตุลยา มหาเทวีจ้าว โดนละโดนขว้าง แล้ว หุยใส่หน้ามันแฮงๆๆๆๆๆๆๆ
(ปล หุย คืออาหารอ้าปากกรีดร้องเสียงดังพร้อมแสดงอาการเต้มใจกรีดร้อง )
vote ให้โชว์ เลิกสนใจตุลยา ฮาจังนายเอก บ่าเฮ้ยยยยยย
-
ผมต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ
วันนี้เรียนหนัก รับน้อง
เหนื่อยมาก
:call: :call:
-
จขกท เรียนที่ใหนออ
-
รอ ตอน ต่อ ไป
-
:m15: รออยู่นะคร้าบ
:z3: :z3: :z3:
-
:m16: 2 วันแล้วน๊า รออยู่ด้วย แงๆๆ :m15:
-
รอ ค้าบบ
หายไปไหนหว่า ???
-
นานจัง...................... :t3: :t3: :t3:
:L1: :L1: :L1:
-
มีแฟนบางครั้งก็คอดๆ ปวดหัวเลยเนอะ
ตุลย์ก็เล่นมีซะทีล่ะสองโคนนน :laugh: :laugh:
รออ่านครับ
-
:z2: :z2:
-
หายไปหลายวันแล้ว
ช่วงนี้เหนื่อยก็ สู้ๆ นะ
-
ตกลงเชียร์ใครดีเนี่ย :เฮ้อ:
หึหึ รู้แล้ว :mc4: เชียร์ไรเตอร์ไงจ้า :กอด1:
-
ลงแดง ลงแดง ลงแดง
:z13:
ไรเตอร์มาต่อเร็วๆน้าาาา
-
รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มา
:t3:
-
Phichchii
Last Active: 11 June, 2010, 09:02:57 PM
:m15: อย่าดองเค็มนะคร้าบ มีคนรออ่านอยู่น๊า แวะมาบอกหน่อยก็ได้นิถ้าไม่ว่าง
-
นิยายเรื่องนี้ไม่มีทางดองเค็ม. ต้องขอโทษทุกคนอีกครั้ง เปิดเทอมอาทิตย์แรกกิจกรรมเยอะมากๆ รอผมอีกนิดนะครับ ขอบคุณครับ :call:
-
รอได้ครับ
วางเมื่อไหร่ จัดมาหนักๆเลยแล้วกันนะครับ :pighaun:
จะรอนะครับ
-
:mc4: :z2: :z2: :z2: :mc4:
เย้.........นิยายไม่มีดองเค็ม
-
ขอให้ช่วงวุ่นๆ ผ่านไปเร็วๆ ครับโผมม
แต่ยังไงก็รออ่านอยู่นะครับ :laugh:
:call:
-
:z1: อย่ามัวเต้นเชียร์ลีดเดอร์เพลินนะครับ อิอิ
:z2:
:กอด1: นั่งรอไปทุกวันๆและเป็นกำลังใจให้จ้า
-
รออยู่เช่นกันคร้าบบบบบ....
:3123: :3123:
-
รอคอยเธอมาแสนนาน
-
มารอด้วยคนค่า o22
ตั้งใจเรียนนะคะไรเตอร์ o13
-
ต้องขอโทษเป็นอย่างสูง
ที่หายไปนาน
ขอโทษจริงๆครับ
กิจกรรมเยอะจริงๆ
เหนื่อยมาก เพราะเดี๋ยวนี้กลับมาหลับเป็นตายเลย
วันนี้เลยตัดสินใจไม่นอนมาลงให้
จะดูบอล อิตาลี-ปารากวัย อิอิ
ไงก็จะพยายามมาลงให้นะ
ช่วงนี้อาจติดขัดนิดนึง แต่พอพ้นช่วงนี้ไป ผมเต็มที่เลยครับ
แล้วอีกอย่างนิยายเรื่องนี้ไม่ดองเค็มแน่นอนครับ
ไงตอนนี้ก็ขอให้สนุกนะ
ไปอ่านโลดดด
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 33 มากกว่ารัก
“กูถามว่าของใคร” นี้มึงไม่เชื่อกูหรอ
“กูซื้อเอง”
“ของใคร” มันยังย้ำคำถามเดิม เสียงเย็นและโหดขึ้น
“แล้วมึงจะมาตะคอกกูทำไมเนี้ยะ” ผมว่ามัน กูไม่ชอบนะเว้ย
“กูขอโทษ” เสียงมันอ่อนลง ทำไมๆ มึงถึงต้องยอมกูด้วยวะ
“กูขอถามมึงนะว่า มึงยอมทนเห็นคนที่มึงรักมีคนอื่นได้มั้ย” ผมถามมันอย่างจริงจัง
“สำหรับกูไม่ได้ คนที่กูรักก็ต้องรักกูคนเดียวเช่นกัน ต้องเป็นของกูคนเดียว”
“มันจะไม่เป็นคำตอบที่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอวะ”
“ไม่อะ กูให้เค้าเต็มที่สิ่งที่กูหวังคือเค้าต้องรักกูมากกว่าหรือเท่ากับที่กูรัก มันอาจจะฟังดูเห็นแก่ตัวนะ แต่ถ้ามึงได้ลองรักใครอย่างเต็มหัวใจ มึงคงไม่มีความสามารถมานั่งทนคนที่มึงรักมีคนอื่นหรอก” มึงคิดอย่างงั้นจริงๆหรอวะ
“แล้วทำไมมึงถึงรักคนที่เค้าไม่ได้รักมึงล่ะ มึงทนได้ไง” ผมถามประเด็นต่อไป
“กูบอกแล้วไง ถ้าได้ลองรักใครอย่างเต็มหัวใจ กูก็อยากได้เค้ามาเป็นของกูคนเดียว” สรุปว่ามึงจะไม่เลิกยุ่งกับกูว่างั้น
“โชว์กูนับถือในความรักของมึงนะ ถึงมันจะดูเห็นแก่ตัวก็เหอะ มึงก็ยังรักอย่างเต็มหัวใจ”
“แล้วถ้ามึงได้รักใคร มึงจะมีใครอื่นนอกจากเค้าคนนั้นมั้ย”
“ไม่ ถ้ากูเลือกที่จะรักเค้าแล้ว กูจะรักเค้าคนเดียว รักให้ถึงที่สุด” มีคนอย่างงี้อยู่ในโลกอยู่อีกหรอวะ
“แล้วกูขอถาม ว่าทำไมคนๆนั้นต้องเป็นกู”
“ก็กูคิดว่าคนคนนั้นต้องเป็นมึงไง มันฟังดูเหมือนกูโง่นะ ไปรักคนที่เค้าเกลียดตัวเองมาก แต่ถ้ามึงได้ลองเจอคนที่มึงคิดว่าใช่ มึงจะรู้ว่า สิ่งที่กูทำมันไม่ได้โง่เลย ที่จะทำทุกอย่างเพื่อจะได้ใจของคนที่เรารัก” เยอะไปป่าวว่ะ
“อืม”
“แล้วกูขอถามมึงกลับว่า คนที่มึงเกลียดจะกลายเป็นที่มึงรักได้รึป่าวหละ” เจอคำถามนี้เข้าไป ผมอดเงินล้านเลยครับ ต้องตอบใช่ไหม
“กูไม่รู้นะ แต่กูคิดว่า คำว่าเกลียดกับคำว่ารักมันเป็นคำตรงกันข้ามกันก็จริง แต่มันก็สามารถเปลี่ยนจากเกลียดเป็นรัก จากรักเป็นเกลียดได้” มันดูยิ้มๆเล็กน้อย
“อืม กูถามตรงๆเลยละกัน มึงจะรักกูบ้างได้ไหม” เอางี้เลยหรอ กูจะเอาไงดีละ จะเอาท่าไหนดี เฮ้ยย ไม่ใช้อย่านอกเรื่องดิ อิอิ
“บางครั้งคนเราก็ตัดสินอนาคตอะไรไม่ได้ กูอยากไม่อยากให้มึงมานั่งมาหวังอะไรจากกู เพราะกูก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง” ผมก็ตอบเท่าที่ผมคิดได้
“กูจะรอมึงแล้วกัน” มันพูดแค่นั้นแล้วมันก็เดินออกจากห้องผมไปเลย ผมสับสนกับความคิดผมไปหมด ทำไมมึงต้องรอกูด้วย แล้วที่โป้งทำกับผมคืออะไร ทำไมสิ่งทั้งหลายนี้ต้องเกิดขึ้นกับผม ผมคิดแล้วปวดหัวจนผมหลับไปพร้อมความคิดอันหนักอึ้ง ตื่นขึ้นมาผมรู้สึกหนักหัว หน้ามืด ลุกไม่ไหว ผมจำต้องนอนลงอย่างเดิม ผมปวดหัวมาก ผมรู้สึกว่าตัวเองมีไข้ขึ้น
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ
ผมจะลุกไปเปิดแต่ก็ลุกไม่ไหว เสียงเคาะประตูเคาะอยู่นาน แต่ผมมันใจว่าเมื่อคืนตอนมันออกไปไม่ได้ล๊อกประตูห้องให้ผม สักพักก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา
“ทำไมต้องให้เคาะนานๆ ด้วยว่ะ แล้วนี้ทำไมยังไม่ลุกไปอาบน้ำ” ผมไม่ตอบ ไม่มีแรงทะเลาะ
“นี้จะกวนตีนกูใช่ไหม” สาส เออ กูไม่สบาย
“โชว์มึงไปเหอะ ไม่ต้องรอกู” ผมตอบไปเสียงเรียบๆ
“เป็นเชี่ยไรของมึงเนี้ยะ ลุกเร็ว” แล้วมันก็มาจับแขนผมฉุดขึ้น
“เฮ้ย!! ตุลย์มึงไม่สบายหรอ ตัวร้อนมาก” สาสกูนอนผิงไฟมั้งตัวถึงร้อน ถามโง่ๆ
“งั้นไปโรงพยาบาล” มันจะพาผมไปโรงพยาบาล
“ไม่ไป เดี๋ยวกินยาแล้วเดี๋ยวนอนพักก็หายแล้ว” ผมไม่ชอบโรงพยาบาลครับ ก็คงไม่มีใครชอบทั้งนั้นแหละ จะชอบก็ต่อเมื่อหมอหล่อ อิอิ
“เอางั้นหรอ” แล้วมันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร
“ป้าจิตรครับ เดี๋ยวป้าตักข้าวต้มให้ผมชุดนึงนะ เดี๋ยวผมไปเอาตรงกำแพง อ่อป้าหายาแก้ไข้ให้ผมด้วย” มันโทรสั่งข้าวป้าจิตรให้ผม
“เดี๋ยวกูไปเอาข้าวมาให้”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปหากินเองได้”
“อย่าเรื่องมากได้ป่ะ” มึงรู้ว่ากูไม่มีแรงเถียงนี้ข่มกูจังนะ แล้วมันก็เดินออกไปสักพัก แล้วกลับมาพร้อมถาดข้าวต้ม
“อะ กินข้าวก่อน จะได้กินยา” ผมจะลุกมากิน แต่มันกลับเอาช้อนมาจ่อปากผม
“กุกินเองได้ มือกูไม่ได้เป็นอะไร” ผมบอกมัน
“อย่าเรื่องมากได้ปะ กินกินไปเหอะ” สั่งกูอีกแระ ถ้าวันนี้ไม่ติดกูไม่สบายนะ กูจะไล่ให้กลับบ้านไม่ทันเลย สาสส กร่างจริงนะมึง ผมจำต้องกินไป กินไปได้นิดเดียว เจ็บคอมาก
“อิ่มแล้ว”
“กินไปนิดเดียวเอง กินอีกนิดดิ ตัวแมร่งผอมจะตายห่าแล้ว แดกๆไป” มันยังเอาช้อนมาจ่อที่ปากผม ผมไม่ยอมเปิดปาก
“จะกินช้อนดีๆ หรือจะต้องให้ใช้ปากป้อน” สาสเอ้ย ถ้าไม่ติดว่าเป็นปากมึงกูให้ป้อนแระ เลยต้องเปิดปากให้มันป้อนต่อไป อิ่มมากครับเพราะมันป้อนผมจนหมดชาม
“อะนี้ยา อ้าปาก” มันก็ป้อนยาใส่ปากผม แล้วเอาน้ำมาตาม เฮอ ไอ้เชี่ยโชว์เอาแต่ใจชิบเป๋งเลย
“มึงไปเรียนได้แล้ว” ผมบอกมัน ไม่อยากให้มันขาดเรียนเพราะผม
“ไม่อ่ะ กูจะอยู่ดูแลมึง” โอ้ยกูละเบื่อมึงจริงๆ
“เออ ตามใจมึง” ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าโป้งจะยังไง เพราะผมปิดมือถือไปตั้งแต่เมื่อวาน แล้วยาก็ออกฤทธิ์จนผมหลับไปอีกครั้ง ตื่นขึ้นมามีคนมานอนกอดผมอยู่ไม่ต้องถาม ว่าใคร แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้น มันอยู่ที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าโป้งมาจากไหน ยืนมองผมอยู่ในสภาพที่ผมนอนกอดกับไอ้โชว์ แล้วมันก็ค่อยๆหันหลังเดินกลับไป แล้วเดินออกไป ผมเลยลุกตามออกไป
“โป้งรอกูก่อน” มันเดินไปไม่รอผมเลย ผมเลยวิ่งไปดึงมือมันไว้
“กูบอกให้รอ แล้วฟังกูก่อน”
“มีความสุขกันมากนะ คงจะรักมันจริงๆแล้วสิ” ผมหน้าชาเลยครับ โป้งพูดกับผมอย่างนี้ได้ไง
“เฮ้ยมันไม่ใช่อย่างที่มึงคิดนะ”
“กูไม่ได้คิดแต่กูเห็น นอนกอดกันขนาดนั้น”
“มึงฟังกูกูไม่เคยรมีใครนอกจากมึง แล้วกับมันกูก็ทำตามที่มึงบอก”
“อืม จะทำเนียนไปรึป่าว”
“โป้งมึงอย่าพูดอย่างนี้นะ ทำไมที่กูยังเชื่อใจมึง มึงไม่เชื่อใจกูหรอ แล้วใครมันทำให้กูทำแบบนี้ มึงไม่ใช่หรอ แผนมึงไม่ใช่หรอ ถ้าได้คลิปเมื่อไหร่ กูก็จะเลิกยุ่งกับมันเลย โอเคมั้ย”
“ก็ได้ กูเชื่อใจมึง มึงก็ต้องเชื่อใจกูนะ”
“แล้วนี้ไม่มีเรียนหรอ”
“มีก็โทรหามึงไม่ติด ก็เลยมาหาเนี้ยะ แล้วก็มาเห็น เออๆ”
“เออช่างมันเหอะ กลับไปเรียนได้แล้ว”
“กูไปนะ แล้วเดี๋ยวมาหา ไปกินข้าวกัน”
ผมเดินกลับเข้าห้อง ไอ้โชว์ยังนอนอยู่ที่เดิม แต่หันหลังให้ผม ผมรู้สึกว่ามันสั่นๆ
“โชว์มึงเป็นไรวะ” ผมเห็นมันสั่นเลยถาม แต่มันไม่ได้ตอบผม ผมเลยชะโงกหน้าไปดู มันร้องไห้ครับ
“เฮ้ย!! มึงร้องไห้ทำไมวะ” มันเช็ดน้ำตาแล้ว เช็ดน้ำตาแล้วลุกขึ้น แล้วมันก็คว้ามือผมไปจับ
“กูยอมโง่ๆๆๆ เพื่อคนที่กูรัก” มันจ้องหน้าผม สายตาจริงจัง แต่ยังคงเหลือคร้าบน้ำตา ผมงงกับมันครับ แล้วมันก็ดึงผมเข้าไปกอด
“กูรักมึงนะ” แล้วมันก็คลายอ้อมกอดออก ทำไมผมรู้สึกถึงความอ่อนโยน ไม่เหมือนแต่ก่อนที่เจอหน้าผมกร่างตลอด ไอ้กร่างคนนั้นหายไปไหน
“มึงเป็นไรเนี้ยะ”
“ไม่มีไร มึงเดี๋ยวกูไปเอาข้าวมาให้นะ เมื่อกี้โทรบอกป้าจิตรแล้ว” มันบอกผม แล้วเดินออกไป ผมจะร้องห้ามก็ไม่ทัน ตอนนี้ประมาณบ่ายโมงกว่า เฮออ ผมเลยหยิบโทรศัพท์มาเปิด แล้วโทรหาไอ้ข้าว
“เออ วันนี้เรียนไรมั้ง”
“ไม่มีไรมากอ่า”
“แล้วทำไมมึงไม่มาเรียนวะ โทรไปก็ไม่ติด”
“กูไม่สบายอ่า”
“เฮ้ยเป็นไรมากป่าววะ”
“ไม่อ่า กินยาก็หายแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปเรียน”
“เออ”
“แล้วนี้มึงอยู่ไหนวะ”
“ก็เพิ่งกลับมาถึงห้องเนี้ยะ”
“อยู่กับไอ้เจ๋งป่าวเนี้ยะ” ขอแซวนิดนึง
“ป่าว อยู่คนเดียว”
“หรออออออออออออออออ”
“เออ”
“อย่าให้กูรู้นะ สาสส แค่นี้แหละแล้วเจอกัน” แล้วก็วางสายไป ผมอารมณ์ดีขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง สักพักมันก็กลับมาพร้อม อาหาร น่ากินทั้งนั้น ป้าจิตรทำกับข้าวอร่อยครับ มันก็จะป้อนผมเหมือนเดิมแต่ผมไม่ยอม ผมขอกินเองแล้วให้มันกินของมัน
“ป้อนหน่อยดิ” สาสส มึงป้อนกูไม่ได้จะให้กูป้อนมึงว่างั้น
“มือมึงด้วนรึไงวะ” ผมไม่ได้ป้อนมันหรอกครับ
“นะๆๆๆๆ”
“สาสส เดี๋ยวติดไข้ ต่างคนต่างกินเลย”
“เป็นห่วงกูละซิ” สาสส หลงตัวเอง
“ไม่อ่า ไม่เคย” มันหุบยิ้มลงทันที แล้วกินในส่วนของมันเองต่อไป ก็กินกันจนอิ่ม มันก็เอายามาให้ผม ผมก็กินไป เฮออ เบื่อว่ะ ขี้เกียจนอนเฉยๆอ่า เลยเปิดทีวีดู ก็ไม่มีไรดู
“ตุลย์มึงอยากได้คลิปนั้นใช่ปะ” อยู่ดีๆมันก็พูดขึ้นมา
“แล้วถ้ามึงได้มันมึงจะทำไง” มันยังถามไม่เลิก
“กูก็จะทำลายมันทิ้ง”
“แล้วมึงจะเลิกคบกับกูมั้ย” เลิกดิ
“ไงก็เป็นเพื่อนกันได้” พูดดีๆ กับมันไว้
“อะ” มันยื่นแผนซีดีมาให้ผม ผมรีบมาอย่างดีใจ แต่ผมยังไม่อยากเปิดตอนมันอยู่ เพราะไงผมต้องเช็คให้แน่ใจก่อนว่าใช่
“แล้วไงเดี๋ยวกูมาใหม่นะ” มันพูดแล้วเก็บจานเดินออกจากห้องผมไป ผมรีบเปิดซีดีดู แล้วผมก็ต้องประหลาดใจ
“ผมรักคุณ” (ข้อความในซีดี” มันขึ้นมาในตอนแรก แล้วเป็นพาวเวอร์พอยด์ ประกอบรูปผมในหลากหลายอิริยาบถ เป็นภาพที่ผมเคยเปิดเจอในมือถือมัน ทั้งตอนนอน ตอนกิน เดิน พร้อมมีเพลงประกอบ เป็นเพลงมากกว่ารัก ของพีท
คนเคยเหงา เคยรู้สึกเหว่ว้า
เคยมองหาความรักนั้นมันอยู่ที่ใด
โลกใบใหญ่เหลือเกิน
มีผู้คนอยู่มากมาย
แต่หัวใจมันกลับเหงาขึ้นทุกที
แต่เมื่อฉันได้พบกับเธอ
สิ่งที่เธอให้ฉันไม่รู้มันคืออะไร
โลกใบใหญ่ใบเดิม
กลับไม่เคยต้องเหงาใจ
แค่ฉันนั้นยังมีเธออยู่ตรงนี้
เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
หากว่าเธอนั้นคือความรัก
ก็เป็นรักที่ดีจนไม่มีคำบรรยาย
ฉันโชคดีเหลือเกินที่มีเธอเดินข้างกาย
ชีวิตนั้นได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย
เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
จากนี้ทุกลมหายใจ...ฉันคือเธอ...
พอจบเพลง ก็ขึ้นเป็นวีดีโอที่เป็นหน้ามัน แล้วมันก็เริ่มพูด
“ตุลย์กูขอโทษกับสิ่งต่างๆ ที่กูได้ทำกับมึงไว้ กูรู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ดี กูมันเห็นแก่ตัว กูก็ไม่รู้ว่าทำไมกูถึงต้องทำเรื่องเลวๆกับมึง กูรู้แค่ว่ากูต้องการมึง กูอยากได้มึงมาเป็นของกูคนเดียว กูไม่รู้หรอกนะว่าสิ่งที่กูทำมันจะทำให้มึงเจ็บปวดขนาดไหน แต่กูเจ็บปวดมากกว่า เพราะสิ่งที่กูได้รับจากมึงมีแต่ความเกลียดชัง จะต้องให้กูทำอย่างไรมึงถึงจะรักกูบ้าง กูทนแค่ไหนที่ต้องคอยฟังคำเกลียดชังจากปากคนที่กูรัก ตุลย์กูขอโทษ ขอโอกาสให้กูได้รัก และขอเพียงแค่ความรักสักนิดมอบคืนกลับมา ตุลย์กูรักมึง” แล้ววีดีโอก็ถูกตัดไป แล้วขึ้นข้อความมาว่า
“คลิปนั้นมันตายจากไปตั้งแต่วันที่กูให้มึงดูแล้ว เพราะกูก็ไม่อยากทำร้ายมึง แม่ของมึง เพราะกูรักมึง” แล้วซีดีก็จบ ผมอึ้งมาก ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ทำไมๆ กูมีค่ากับมึงขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมโชว์ มึงไม่เลือกคนที่เค้าพร้อมจะรักมึง กูสงสารมึงนะโชว์ แล้วผมจะเอายังไงกับชีวิต คลิปนั้นก็ไม่มีแล้ว ผมจะทำยังไงกับมันดี ความคิดผมตีกันสับสนไปหมด
“ตุลย์กูรักมึง” คำพูดนี้วนเวียนอยู่ในหัวผม
*****************************************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
:z1: อย่ามัวเต้นเชียร์ลีดเดอร์เพลินนะครับ อิอิ
:z2:
:กอด1: นั่งรอไปทุกวันๆและเป็นกำลังใจให้จ้า
หว่า
เบื่อคนรู้ทัน
เฮ้ย ไม่ใช่
เรียนครับ รับน้องด้วย
เหนื่อยมาก
-
มารอด้วยคนค่า o22
ตั้งใจเรียนนะคะไรเตอร์ o13
Thanks
เช่นกันนะ ตั้งใจเรียนๆๆๆ
-
รอคอยเธอมาแสนนาน
ทรมานวิญญาณหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา แก้วกานดาฉันรอเธอผู้เดียว
-
เย้ๆๆๆๆๆ
มาต่อแล้ว
แวะมาพอดีเลยได้อ่าน อิอิ
โชว์นายแน่มาก
ได้ใจอ่า
:L1: :L1:
-
:m15: :m15:
-
อิอิ สงสารโชว์อะครับบ
ทำไม ตุลย์ใจร้ายที่สุดอะ
-
น้ำตาซึมเลยทีเดียว
ถึงจะเคยทำเลวไว้มาก เคยทำอะไรแย่ๆไว้เยอะ แต่อย่างน้อยมันก็คบแค่คนเดียว
ในขณะที่อีกคนเหมือนซุกซ่อนอะไรบางอย่างไว้เบื้องหลัง
ปล. เป็นอย่างที่คิดเลยแฮะ ว่ามันต้องลบไปแต่แรกแล้ว อ่านตอนที่ตุลย์เอาโทรศัพท์มาเล่นแล้วยิ่งมั่นใจ
-
ร้องไห้เลยอะ
-
ซึ้งอะ โชว์น่าสงสารถึงรู้ว่าตุลย์หลอกก็ยอมให้หลอก :m15:
-
รู้ว่าเค้าหลอกก็เต็มใจให้เค้าหลอก
พี่โชว์เลิกรักตุลย์เหอะ
รักไปก็มีแต่เสียใจ :m15:
-
:L1:
-
สงสารพี่่โชว์อ่ะ เฮ้อออออ นี่แหล่ะอานุภาพแห่งรัก แต่เรื่่องโป้งนี่ยังไม่เคลียร์อ่ะ
-
รักๆๆกันไปได้แล้วนะคะ
ป้าลุ้นๆๆๆๆๆๆๆมานานแล้ว อิอิอิ
-
:sad4: แงๆ เศร้าจัง รอตอนต่อไปคร้าบ
-
โชว์ พระเอกมากกกกกก บอกรักแล้ว
-
เออ.. แบบว่าอ่านตอนนี้แล้วสงสารโชว์ว่ะ
ขอเปลี่ยนใจมาเชียร์โชว์แทนโป้งจะทันมั๊ย
-
:z3: :z3:น่าหนักใจแทนตุลย์จังเลยแล้วอย่างงี้คิดจะเลือกใครล่ะ
คลิปก้อไม่มีแล้ว แล้วยังจะคบกับโชว์อีกเปล่าเนี้ย
-
เฮือกกกก :m31:
สถานะภาพน้องโป้งถึงขั้นวิกฤตแล้ว
-
:o8: :o8: :o8:
-
ทำไมความรักของโชว์ถึงได้ยิ่งใหญ่เพียงนี้
น่ารักที่สุด
ฮือๆๆๆ
-
:เฮ้อ:
-
ขอบคุณที่มาต่อให้นะ
ไงก็ตั้งใจเรียน ขอให้ผ่านช่วงนี้ไปเร็วๆ
อยากอ่านๆๆ อิอิ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
โชว์ นี้เองพระเอกของเรา :L2:
ตุลย์ รักคนที่เขารักเรา ก็มีความสุขเหมือนกัน :กอด1:
รอคำตอบจากตุลย์จ้า :serius2:แต่พี่โชว์นี่ดิโคตรโรแม้นต์อะ :o8:
มาเร็วๆๆนะจ้ะ :angry2:
-
คือมันต้องมีอะไรสักอย่างเน๊อะที่ทำให้เรากลับไปชอบโชว์
โป้งก็ดี แต่เหมือนมีชงักอะไรสักอย่าง
-
Only time would tells.
-
สงสารโชว์อ่า
ถึงจะเลือกทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องแต่ก็เพราะรักและไม่รู้จะทำยังไงให้ตุลย์รัก
และรู้ทั้งรู้ว่าตุลย์รักโป้งแต่ก็ยังแอบหวังเล็กๆ ให้ตุลย์กลับมาสนใจตัวเองบ้าง เห้อ...
แล้วมันจะรักกันได้ยังไงว้า
รออ่านต่อนะคราวนี้อย่าหายไปนานนักนะครับ
-
โป้งดูแปลก ๆ นะ ไม่ค่อยน่าเชื่อใจเลยอ่ะ
-
^^
-
:o12:
เฮ้อ :เฮ้อ: เศร้าอะ
+1 ที่ทำให้คนอ่านเสียน้ำตา
:เฮ้อ:
o13วันนี้ก็ยังรอนะคะ
เรียนหนัก กิจกรรมเยอะ
ระวังสุขภาพนะคะไรเตอร์
:z2:
กลัวไม่มีแรงมาต่อตอนต่อไปอะ :z1:
:L2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านอาจมีข้ามบางจุดบางตอนไปบ้าง
เพื่อที่จะได้อ่านทันตอนล่าสุด เนื้อเรื่องโดนรวมเขียนดีค่ะ
แตบางทีอาจมีการข้ามอารมณ์ความรู้สึก(คนอื่นรู้สึกไหมอ่ะ)ไปบ้างแต่ไม่เป็นไรนะค่ะ
เรื่องราวของตัวละครวางปมไว้ได้ดี อันนี้พี่ชื่นชมเพราะต้องลุ้นว่าตกลงแล้วใครจะได้ใจของตุลย์ไป
(มีแต่คนเชียร์โป้งอ่ะ แต่สำหรับพี่ใครก็ได้เพราะเชื่อว่ารักทั้งคู่)
รออ่านตอนต่อไปอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้น้องคนเขียนนะค่ะ สู้ๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านอะครับ
อ่านมาถึงตอนนี้แล้วสงสารโชว์ มากอะ
ที่ทำไปเพราะความรัก ถึงแม้ว่าสิ่งที่ทำก่อนหน้านั้นจะรุนแรงและเห็นแก่ตัว
แต่ก็พยายามปรับปรุง เพื่อแก้ไขสิ่งที่เคยทำไม่ดีเอาไว้
แต่ตุลย์ก็ยังไม่สามารถลด ความเกลียดชังลงได้ ก้อเข้าใจครับ
สักวันหนึ่งเราเชื่อว่า ตุลย์ต้องเห็นความดีของโชว์บ้างแหละ
ขอเป็นแฟนคลับอีกคนนะครับ
ปล. แล้วตกลงว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือนิยายครับเนี่ย อ่านเม้นท์แล้วงงๆ ตอบด้วยนะครับ รออ่านอยู่
-
สงสารโชว์แล้วอ่ะ
เฮ้อ......แล้วตุลย์จะทำไง ???
-
ตอนนี้เหมือนโป้งเริ่มไม่ค่อยใส่ใจอ่ะ แต่โชว์น่าสงสารมาก ยอมโง่ ง่ะ
-
งานมีไม่ทำ มานั่งอ่านนิยาย เป็นไงล่ะ ติดเลยคราวนี้ :o8:
ลุ้นจังว่าใครจะได้เป็นเจ้าของหัวใจตุลย์ (ก็เค้าไม่อยากเชียร์โป้งนี่ ชอบคนเลวอย่างโชว์ 55+)
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา :L2:
-
มาไวๆน้า พี่รออยู่ หุหุ :L3:
-
อ่านรวดเดียวอยากบอกว่าเชียร์โชว์มาตลอดไม่เคยเชียร์โป้งเลยอะ
-
เชียร์โชว์เหมือนกานครับ
-
เชร์โชว์ครับท่าน :m4:
-
โห!! ทำได้ขนาดนี้เลยหรอ
จะมีใครทำให้เราแบบนี้มั่งมั้ยอ่ะ
เปลี่ยนเป็นเชียร์ไอ้กร่างแระ
อิอิ
เป็นกำลังใจให้นะคร๊าฟผม
-
รอต่อไปใช่มั้ยเนี้ย
-
เฮ้อ...ตอนแรกก็กะจะให้ตุลย์งอนนานๆ ตอนนี้ชักสงสารโชว์แล้วซิ
ไอ้ที่เรา(คนอ่าน)ข้องใจ อยากถามโชว์ ก็ได้ทราบแล้ว ใจอ่อนแทนตุลย์เลยตู
-
:jul1: กลับมาไวไวน๊า
-
รอตอนต่อไปกันอีกนิดนะ
รอหน่อยนะ
จะรีบเอามาลงให้อย่างด่วนเลยครับ
-
รอคับรอ
-
รอคับรอ รอด้ายอยู่แล้ว รีบหน่องนะครับ ชอบมากกกกกกก
-
มารอด้วยคนค่า :L2:
คิดถึงมากมาย :กอด1:
-
อ่านถึงตอน 25 แล้ว (ขอคอมเมนท์ก่อน)
อยากบอกว่า มึน ==" ในความสัมพันธ์ จากที่อ่านนะ คิดว่าพี่โชว์เนี่ย ถึงมันจะเลว แต่ก็น่าจะเป็นเพราะเอก แต่ทำไมช่วงหลัง ๆ มันเอียงมาที่โป้งได้ (หรือโป้งเป็นเพราะเอกเนี่ย)
แต่ยังไงก็ตามแต่ เชียร์พี่โชว์ค่ะ ถึงจะแอบหมั่นไส้ ตามประสาพระเอกที่เถื่อนถ่อยกะนายเอกในช่วงแรก เป็นแบบเริ่มต้นร้ายแต่ลงท้ายด้วยรัก ก็เหอะ แต่ยังไงก็เชียร์พี่แกนะ แอบสงสารด้วย มาแอบเซ็งนายเอกแทนเหอะ
มีแต่ปากหมากับอิพี่โชว์ สุดท้ายเลยกลายเป็นคุยกันไม่รู้เรื่องสักที พี่โชวฺ์มันก็น่าสงสารนะ อยากพูดด้วยทำดีด้วย แต่ทางนี้ไม่ให้โอกาสเลย แล้วพี่แกใช่จะเป็นคนเลวร้ายจนเกินไปบางเรื่อง ที่เป็นเรื่องส่วนตัว(ที่เจ็บปวดของเค้า)ที่คิดว่า ไม่ยอมให้ใครมารู้หรือยอมเล่าง่าย ๆ แต่กลับเล่าให้ตุลย์ฟังเพราะอยากให้ตุลย์รู้จักตัวเองมากขึ้น
ตอนแรกก็แอบสงสารโป้งนะ ในฐานะที่แอบรักเพื่อนตัวเอง เฮ้อออ แต่หลัง ๆๆ เชียร์ที่โชว์ สงสารพี่โชว์มากกว่าว่ะ แต่ไม่ได้เกลียดโป้งนะ
แล้วโป้งเนี่ย งง ๆ กะเค้าที่เหมือนจะไม่ซีเรียสมาก เรื่องที่คนที่ตัวเองรัก มีอะไรกับผู้ชายคนอื่น ถ้าเป็นเราคงหึงมากก เสียใจและผิดหวังมากก โป้งเนี่ยช่วงแรกอาจใช่แต่สักแป๊บ ก็หาย ดูเค้าทำใจได้ที่ตุลย์มีอะไรกับโชว์มาก ๆเลย
แล้วประโยค สามีน้อย แอร๊ยยย ใครเป็นสามีน้อยกันแน่คะโป้ง 555
รู้สึกอิพี่โชว์จะได้เปิดซิงก่อนนะ ฮ่าาาาาาาาาา
-
^
^
^
^
^
เห็นด้วยกับรีบนครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
มาต่อให้แล้วนะ
ขอโทษที่ทำให้รอนะ
อย่าเพิ่งโกรธกันนะ
ไปอ่านต่อกันโลด
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 34 หาดทราย สายลม ตะวัน สองเรา
“คลิปนั้นมันตายจากไปตั้งแต่วันที่กูให้มึงดูแล้ว เพราะกูก็ไม่อยากทำร้ายมึง แม่ของมึง เพราะกูรักมึง” แล้วซีดีก็จบ ผมอึ้งมาก ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ทำไมๆ กูมีค่ากับมึงขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมโชว์ มึงไม่เลือกคนที่เค้าพร้อมจะรักมึง กูสงสารมึงนะโชว์ แล้วผมจะเอายังไงกับชีวิต คลิปนั้นก็ไม่มีแล้ว ผมจะทำยังไงกับมันดี ความคิดผมตีกันสับสนไปหมด
“ตุลย์กูรักมึง” คำพูดนี้วนเวียนอยู่ในหัวผม ทำไมผมมีอะไร ทำไมมันต้องมารักคนอย่างผม น้ำตาผมไหลออกมาไม่หยุด ทำไมมึงต้องทน ทำไมๆๆ ผมไม่คิดว่าจะมีใครที่มันรักผมถึงเพียงไหน แต่จะให้ทำไงในเมื่อผมก็มีคนที่ผมรักอยู่แล้ว โชว์กูไม่ได้รังเกียจหรือเกลียดมึงแล้ว แต่กูยังไม่พร้อมที่จะรักมึง กูขอโทษนะ ที่กูรักมึงไม่ได้
“โป้ง มารับหน่อยดิ” ผมโทรหาโป้งให้โป้งมารับ
“มีไรรึป่าวตุลย์ เดี๋ยวโป้งไปรับนะ”
“ป่าว แค่อยากออกไปข้างนอกอ่า เบื่อ” ไม่อยากอยู่แล้วครับ ในห้อง เดี๋ยวฟุ้งซ่าน ออกไปข้างนอกดีกว่า เลี้ยงโชว์เอาไว้ก่อน ผมก็อาบน้ำแต่งตัว สักพักโป้งก็มารับ
“ไปไหนดีตุลย์”
“ตามใจโป้งดิ พาไปเที่ยวหน่อย” ตอนนี้ประมาณบ่ายสองโมงครึ่งครับ
“เป็นไรป่าวเนี้ยะ หน้าซีดๆ” คือผมยังไม่หายดีครับ แต่ค่อยยังชั่วแล้วครับ
“ป่าว นะๆ โป้งพาไปหน่อยดิ กูอยากเที่ยว” อ้อนมันหน่อยครับ อิอิ
“ปะ งั้นไปกัน ไปโลด” มันดึงผมแล้วเดินออกไปเลย เฮอ ไอ้นี้ คิดจะก็ไป ผมล๊อคห้องแทบไม่ทัน ก้อเดินไปขึ้นรถมันข้างล่างแหละครับ ตอนรถจะออก ไม่รู้ผมคิดไปเองรึป่าว รู้สึกว่าไอ้โชว์มันมองออกมาจากบ้านของมัน ผมใจวูบไปแป็บนึง แต่คิดว่าคงไม่ใช่หรอก
“ไปไหนอ่า” ผมถามโป้ง
“เดี๋ยวถึงก็รู้เองแหละ” อืม มึงอยากพากูไปไหนก็ไปเหอะ ตอนนี้กูไม่อยากคิดอะไร มันก็ขับรถไปเรื่อย แต่ผมไม่รู้หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่
“ตุลย์ๆ ถึงแล้ว” ผมรู้สึกตัวเมื่อมันเรียกแล้วเขย่าตัวผม
“หาถึงแล้วหรอที่ไหนอ่า” ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้วมองไปเบื้องหน้าเป็นหาดทรายสีขาว ใช่ครับที่นี้คือทะเล ทะเลที่เงียบไม่ค่อยมีคน สงบ
“สัตหีบ” มันขับมาถึงชลบุรีเลยหรอเนี้ยะ ตอนนี้ก็สี่โมงกว่าแระ
“อืม ปะ ลงไปกัน” ผมสองคนก็ลงไปกัน ลมเย็นๆ เสียงคลื่นกระทบฝั่ง ทำให้ผมลืมความคิดทุกอย่างไป ผมปล่อยทุกอย่างไปกับบรรยากาศรอบข้าง ผมเหนื่อย ผมไม่อยากคิดอะไร
“ตุลย์ หิวมั้ย” โป้งถามผม
“ยังอ่ะ เดี๋ยวค่อยกินนะ” ผมบอกไปยังไม่อยากกินอะไร ขอเสพบรรยากาศให้เต็มอิ่มก่อน ตอนนี้พระอาทิตย์ก็กำลังจะจบหน้าที่ของมัน เป็นภาพที่น่ามองและสวยมาก แดดอ่อนๆ พระอาทิตย์กำลังจะรับขอบฟ้า
“ตุลย์” มันเรียกผม ผมหันไป มันก็กดชัตเตอร์ถ่ายรูปผม
“ทำไมไม่ขอถ่ายดีดีละ”
“เดี๋ยวมันไม่เป็นธรรมชาติ” เออ สาสส มึงต้องการธรรมชาติขนาดไหนละ ทำตัวเป็นปาปาราซซี่ แล้วมันก็ดึงตัมผมเข้าไปโอบ แล้วเอากล้องมาถ่ายรูปคู่กับผม
“ตุลย์ กูรักมึงนะ” ผมจับมือผม แล้วบอกกับผม ผมก็ได้แต่มองตามัน ที่จริงจัง มันค่อยๆ สวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม เป็นแหวนเงินเรียบๆ ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออก
“กูขอจองไว้ก่อนนะ” มันสวมเสร็จแล้วพูดกับผม ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนจะมีอะไรน้ำตามาคลอๆอยู่ที่ตา ขอบคุณนะโป้งที่มึงรักกู
“โป้งมึงแน่ใจนะว่า เป็นกู” ผมถามมันไป
“ทำไมถามอย่างนั้นละ กูชอบมึงมานานนะ แล้วทำไมๆวันนี้กูจะต้องเลือกอีก ในเมื่อกูคิดว่าคนๆนั้นต้องเป็นมึงตั้งแต่กูอยู่มอสี่ แล้วมึงไม่ต้องกลัวว่ากูจะมีนอกจากมึง ขอให้มึงเชื่อใจกู ว่ากูมีมึงเพียงคนเดียว” ผมมันพูดแค่นั้นแล้วก็กอดผมเอาไว้ ตอนนี้น้ำตาผมไหลออกมา ภาพพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า กับผู้ชายสองคนยืนกอดกัน ไม่ได้แคร์สายตาคนรอบข้าง
“กูก็รักมึงนะ กูเชื่อใจมึง มึงก็ต้องเชื่อใจกูนะ” ผมพูดในอ้อมกอดของมัน หน้าจอขึ้น จบบริบูรณ์ กล้องแฟลนภาพสูง ผู้ชายสองคนยืนกอดกัน เบื้องหลังเป็นพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า เสียงคลื่นกระทบฝั่ง โรแมนติก วิ๊ด วิ๊ว
เฮ้ยย ไปกันใหญ่แระ เรื่องจะจบงี้ได้ไง เดี๋ยวโดนผู้อ่านด่าตาย เหอะๆๆ ไม่ดีๆ ให้ลุ้นต่อไปดีกว่า อิอิ
ตัดฉากมาที่ ร้านอาหารริมหาดที่เรามานั่งกินกัน ตอนนี้ผมรู้สึกหายป่วยเลยครับ ก็สั่งอาหารทะเลมากินกัน โป้งเลี้ยง อิอิ ของฟรี ก็นั่งกินกันไปคุยกันไป
“แล้วเรื่องไอ้โชว์อ่ะเอาไง” อยู่ดีดีมันก็ถามผม เออเอาไงดีว่ะ คลิปก็ไม่มีแล้ว แล้วมันก็เสือกมาบอกรักผม ผมเงียบไปครู่นึง
“ไม่มีไรแล้วแหละ เราก็ทำตัวปกติได้แล้ว”
“หมายความว่าไงอ่ะ”
“คลิปไม่มีแล้วแหละ” ผมก็บอกมันไป
“จริงดิ”
“อืม”
“ตุลย์ๆ ย้ายไปอยู่กะกูนะ”
“อ้าวแล้วห้องกูอ่ะ อย่าเพิ่งเลย กูอยู่ใกล้มออะดีแล้ว” ผมไม่อยากให้มันลำบาก
“นะๆ ไปอยู่กะกูเหอะ ไหนๆ ก็หมั้นกันแล้ว” มึงจะพูดเสียงดังทำไมวะ โต๊ะข้างๆหันมามองแล้ว
“บ้าอะไรของมึง หมั้นเหมิ้นอะไร” ผมด่ามันเบาๆ
“ก็กูหมั้นมึงแล้วไง จองไว้ก่อน เดี๋ยวคนอื่นแย่งไปอ่ะ” เออ ระวังโดนแย่งนะมึง อย่าหมั้นแค่แหวน กรุณาทำด้วย
“เออ เรื่องของมึง” โชว์กูรักมึงไม่ได้ ในเมื่อตอนนี้หัวใจกูอยู่กับโป้งแล้ว กูขอโทษนะ ผมพูดกับความคิดของผม
“มึงก็ห้ามไปมีใครด้วย ไม่งั้น” มันทำท่าเอานิ้วปาดคอ
“กลัวตายแหละ กูจะไปจีบสาวๆ เว้ย” มันทำตาขมึงใส่ผม
“งั้นมึงย้ายไปอยู่กับกูเลย กูไปรับไปส่งเอง” มึงจะให้กูไปอยู่กับมึงให้ได้ใช่ไหม
“เอางี้ กูขนของไปอยู่กับกูส่วนหนึ่ง แต่ไม่ย้ายนะ เดี๋ยวห้องกูว่าง”
“อืม เอางั้นก็ได้ แค่มึงนอนกับกูก็พอ เราจะได้.....กันทั้งคืน” มันทำท่าเอานิ้วชี้จิ้มกัน
“เหอะๆๆ ฝันไปเหอะ” ผมขำเย็นๆ กูไม่ยอมมึงหรอก เราก็กินกันไป คุยกันไป ดูบรรยากาศไป จนอิ่ม แล้วมืดแล้ว
“กลับเลยป่ะ” ผมถามมัน
“ไม่ค้างสักคืนหรอ ขี้เกียจขับรถอะ” อะไรของมึงเนี้ยะ แล้วมึงจะพากูมาไกลๆทำไม
“พรุ่งนี้กูมีเรียน” ผมมีเรียนครับขาดไปแล้ววันนึง เด็กเรียนครับอิอิ ขาดบ่อยไม่ได้
“เรียนกี่โมงอ่า”
“สิบเอ็ด” มีเรียนสิบเอ็ดโมงครับ
“งั้นกลับพรุ่งนี้ก็ทัน ค้างกันดีกว่า”
“ไม่เอาอ่ะ”
“นะๆๆ เปิดห้องไว้แล้ว” สาสส อะไรของมึงเนี้ยะ มึงเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
“เออตามใจเว้ย แต่ถ้ากูไปเรียนไม่ทัน มึงตายแน่” ผมบอกมัน
“ก็แค่นั้น ปะ"เราก็ลุกออกจากร้านไป
“ไปเดินเล่นชายหาดกันมะ” บรรยากาศมืดๆ เดินเล่นกันสองคน โรแมนติก
“ไปดิ” แล้วเราก็จูงมือกันไปเดินเล่น ริมชายหาด เสียงคลื่นกระทบฝั่ง ลมแรง กับสองเรา
“อนาคตมึงไม่อยากมีลูกหรอวะ” ผมเดินคุยกันไป
“ไม่อะ กูอยากอยู่กับมึง แต่ถ้ามึงอยากมีเราไปรับเด็กมาเลี้ยงก็ได้” แต่กูอยากมีลูกอ่ะ
“แล้วมึงอะ” มันถามผมกลับ
“กูอยากมีครอบครัว อยากมีลูกอ่ะ” ก็ผมอยากมีจริงๆอ่ะ มันเงียบไปแป็บนึง
“ตุลย์ ถ้าถึงวันนั้นเรายังรักกัน มึงยังคิดที่จะมีลูกอีกป่ะ”
“ก็รับเด็กมาเลี้ยง อย่างที่มึงบอกไง” ผมก็เห็นมันยิ้ม
“ลมเย็นเนอะ” มันบอกผม ทำลายความเงียบ
“อืม อยากหยุดเวลาไว้แค่นี้จัง” ขณะที่ผมมีความสุข ผมไม่รู้ว่าอีกคนนึงเป็นยังไง
“อย่าเพิ่งหยุดได้ป่ะ” สาสมึงจะเบรกกูทำไม กำลังโรแมนติก
“ทำไมอ่ะ”
“ก็ไปหยุดเวลาบนเตียงไง” แล้วมันก็ช้อนตัวผม อุ้มลอยเลย
“เฮ้ยย ปล่อยกู กูเดินเองได้” ผมรีบบอกมัน ถึงมันจะมืดก็เหอะ แต่มันก็มีคนอยู่บ้าง มันอุ้มไปสักพักแล้วก็วางผมลง
“งั้นมึงรีบเดินไปเลย” ผมวิ่งหนีเลยครับ
“ใครบอกว่ากูจะยอมมึง” ผมก็วิ่งหนีไปเรื่อยอะครับ รู้ตัวอีกทีก็ถูกจับโยนลงบนเตียงแระ อิอิ
****************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
:bye2: :bye2: :bye2:
-
อ่านถึงตอน 25 แล้ว (ขอคอมเมนท์ก่อน)
อยากบอกว่า มึน ==" ในความสัมพันธ์ จากที่อ่านนะ คิดว่าพี่โชว์เนี่ย ถึงมันจะเลว แต่ก็น่าจะเป็นเพราะเอก แต่ทำไมช่วงหลัง ๆ มันเอียงมาที่โป้งได้ (หรือโป้งเป็นเพราะเอกเนี่ย)
แต่ยังไงก็ตามแต่ เชียร์พี่โชว์ค่ะ ถึงจะแอบหมั่นไส้ ตามประสาพระเอกที่เถื่อนถ่อยกะนายเอกในช่วงแรก เป็นแบบเริ่มต้นร้ายแต่ลงท้ายด้วยรัก ก็เหอะ แต่ยังไงก็เชียร์พี่แกนะ แอบสงสารด้วย มาแอบเซ็งนายเอกแทนเหอะ
มีแต่ปากหมากับอิพี่โชว์ สุดท้ายเลยกลายเป็นคุยกันไม่รู้เรื่องสักที พี่โชวฺ์มันก็น่าสงสารนะ อยากพูดด้วยทำดีด้วย แต่ทางนี้ไม่ให้โอกาสเลย แล้วพี่แกใช่จะเป็นคนเลวร้ายจนเกินไปบางเรื่อง ที่เป็นเรื่องส่วนตัว(ที่เจ็บปวดของเค้า)ที่คิดว่า ไม่ยอมให้ใครมารู้หรือยอมเล่าง่าย ๆ แต่กลับเล่าให้ตุลย์ฟังเพราะอยากให้ตุลย์รู้จักตัวเองมากขึ้น
ตอนแรกก็แอบสงสารโป้งนะ ในฐานะที่แอบรักเพื่อนตัวเอง เฮ้อออ แต่หลัง ๆๆ เชียร์ที่โชว์ สงสารพี่โชว์มากกว่าว่ะ แต่ไม่ได้เกลียดโป้งนะ
แล้วโป้งเนี่ย งง ๆ กะเค้าที่เหมือนจะไม่ซีเรียสมาก เรื่องที่คนที่ตัวเองรัก มีอะไรกับผู้ชายคนอื่น ถ้าเป็นเราคงหึงมากก เสียใจและผิดหวังมากก โป้งเนี่ยช่วงแรกอาจใช่แต่สักแป๊บ ก็หาย ดูเค้าทำใจได้ที่ตุลย์มีอะไรกับโชว์มาก ๆเลย
แล้วประโยค สามีน้อย แอร๊ยยย ใครเป็นสามีน้อยกันแน่คะโป้ง 555
รู้สึกอิพี่โชว์จะได้เปิดซิงก่อนนะ ฮ่าาาาาาาาาา
^
^
อ่านต่อไปนะครับ
แล้วจะกระจ่างเอง
ขอบคุณอย่างสูง
-
เออ.. แบบว่าอ่านตอนนี้แล้วสงสารโชว์ว่ะ
ขอเปลี่ยนใจมาเชียร์โชว์แทนโป้งจะทันมั๊ย
ทันครับ
เปลี่ยนใจได้เสมอ
อิอิ
แค่ติดตามก็พอ ขอบคุณอย่างสูงครับ
-
เหอะๆๆไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดีแต่ร่านดีว่ะคนโน้นทีคนนี้ทีไม่เลื่อกเอาให้แน่ๆสักคน
-
สงสารพี่โชว์ว่ะค่ะ o18
-
เหอะๆๆไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดีแต่ร่านดีว่ะคนโน้นทีคนนี้ทีไม่เลื่อกเอาให้แน่ๆสักคน
แรงงงงงงงง
มันมีเหตุผลอยู่นะ
อย่าเพิ่งตัดสินอะไรสิ
อิอิ
Thanks ครับ
-
โชว์ รีบๆมาสิ นอยยยยยยย
-
:เฮ้อ:รัก สาม เส้า อีกแล้ว :m15: น่าสงสารนะ
-
:m16: เลิกกันเดี๋ยวนี้ เค๊าไม่ชอบรักเรียบๆ 555+
:z2:
-
งะ.......สงสารพี่โชว์อ่ะ แอบเชียรืพี่โชว์ อิอิ :sad11: :m15:
-
มีแต่คนเริ่มหันมาเชียร์พี่โชว์แฮะ
งั้นเค้าเชียร์โป้ง > <
ถึงจะยังรู้สึกสงสัยอะไรบางอย่าง แต่ยังไงซะโป้งก็รักตุลย์นะ(หรือเปล่า?) 55+
-
ตุลย์เนี่ย ตกลงจะรักกับโป้งจริงๆเหรอ แล้วกับโชว์ล่ะ
ดูเหมือนโป้งจะมีผู้หญิงมาเกี่ยวข้องด้วยไม่ใช่เหรอ
เฮ้อ..ไม่เดาล่ะ ไว้คอยอ่านดีกว่าเนอะไร้ตอร์เนอะ
-
สงสารโชว์จัง ยังเชียร์โชว์มากกว่า เชียร์มาตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วล่ะ
ขนาดโชว์ได้กับตุลย์ก่อน (ถึงแม้ว่าจะได้กันแบบไม่เต็มใจก็ตาม) แต่โป้งได้รักไปเต็มๆ เซง
จะติดตามอ่านเรื่อยๆ นะครับ ชอบบบบบ
-
โป้งต้องมีหญิงอื่นแน่นอน ฟันธง
-
แอบสงสารพี่โชว์แกว่ะ...
ถ้าโป้งเคลียร์ตัวเองเรื่องหญิงได้ก็เชียร์เต็มที่แต่ตอนนี้เหมือนอยู่ดีๆหญิงก็หายไปไม่มีใครพูดถึง...หึหึ มันน่าสงสัยยิ่งนัก
ปล. ไรท์เตอร์จ๊ะ ประโยคนี้ต้องเป็นโป้งพูดน๊า
“ตุลย์ หิวมั้ย” โชว์ถามผม
-
พูดไม่ออกอะ สงสารพี่โชว์นะจ้ะ แต่ความรักมันห้ามกันไม่ได้ :serius2:
แต่ไงก้อมั่นใจพี่โชว์เป็นพระเอกชัวว์ :m16:
-
สงสารโชว์อะ
:m15: :m15: :m15:
-
สงสารโชว์ ตุลย์เปลี่ยนใจมารักโชว์เถอะ
-
สงสารโชว์อ่ะ
เรื่องจะป็นอบ่างไรน้อ
รอๆๆนะคร๊าฟ
-
แล้วโชว์มันจะเป็นยังงัยบ้างเนี้ย เฮ้ย สงสารง่ะ
-
แอบสงสารพี่โชว์แกว่ะ...
ถ้าโป้งเคลียร์ตัวเองเรื่องหญิงได้ก็เชียร์เต็มที่แต่ตอนนี้เหมือนอยู่ดีๆหญิงก็หายไปไม่มีใครพูดถึง...หึหึ มันน่าสงสัยยิ่งนัก
ปล. ไรท์เตอร์จ๊ะ ประโยคนี้ต้องเป็นโป้งพูดน๊า
“ตุลย์ หิวมั้ย” โชว์ถามผม
แก้แล้วน้า ขอโทษครับ และขอบคุณครับ
-
คิดถึง!!!!!
:L1: :L1:
-
ตามทันแล้ว
ยิ่งอ่านยิ่งสงสารพี่โชว์มาก ๆเลยเหอะ พยายามอย่างมาก ที่จะทำให้ตุลย์หันมารักบ้าง
แต่ทุกครั้ง ก็ได้แต่คำพูดที่ต้องเสียใจกลับคืนไปทุกครั้ง กูเกลียดมีงงี้ ชาติหน้าถึงจะรักงี้ ฯลฯ
ส่วนตุลย์นี่ก็อะไรก็ไม่รู้ หมั่นไส้ :beat:ตามมาก็โป้ง :beat: (แจกตบ)
แล้วเรื่องยัยนั่นเอง ชีร้าย คิดว่าชีคงจ้องงาบนายโป้งแหละ และต่อมาก็จะสำเร็จ(จะมอมเหล้า ยั่ว ให้ท่าก็ตามที)แล้วก็มาแหกปาก นี่ผัวชั้น อะไรเทือกนั้น ส่วนนายโป้งก็อยู่ในช่วงนอกใจ ตุลย์ เหอะ ๆ (แต่เชื่อว่านายโป้งนี่น่าจะยังรักตุลย์อยู่นะ แต่อย่างว่า สันดานผู้ชาย มีสิ่งใหม่ ๆ มาก็หันไปสนใจลองกินบ้าง ไม่ว่ามันจะเน่าหรือไม่ ชั้นจะรอสมน้ำหน้าแกอ่ะโป้งวันที่ตุลย์มันรู้ความจริง กรากกก)
ตอนแรกก็อาจบริสุทธิ์ใจ ให้ตุลย์ตรวจสอบ (วันที่พาไปเจอ) แต่หลังจากนั้นนี่แหละ เหอะๆ สังเกตตอนที่โกหก ตอนมีเสียงแทรก และการทำตัว หายไปนาน ๆ >> เดา
ตุลย์นี่ก็ทำตัวน่าเบื่อมาก ๆ ตอนที่ไปราชบุรี ก็ทิ้งแขก(ไม่ได้รับเชิญ)ไว้บ้าน(ถึงจะไม่ชอบก็เหอะ) นิสัย!! แล้วตัวเองออกไปลัลล้า ดึกดื่น ตบ ๆๆ โชว์ต้องเดินไปตามอะคิดดู
ส่วนวิซีดีก็ซึ้งมากมาย โห เปิดเพลงฟังไปด้วย (ได้รมณ์สุด ๆ กราก ) เพลงกินใจได้อีก
สงสารโชว์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตุลย์เพราะแกไม่เคยเปิดใจมองเค้าเลยดิ ทั้ง ๆ มองแต่ด้านแย่ ๆ
ยิ่งฉากที่โชว์นอนร้องไห้อะ โหยยยย สุด ๆเลยเหอะ สงสารโชว์คงรู้ว่าแท้จริง ตุลย์มันสวมเขามาตลอดอ่ะ เจ็บแค่ไหน :o12:
ถ้าตุลย์ย้ายไป แล้วโชว์ล่ะ พระเอกเดี๊ยนนนนน !!!!
มา ๆๆ มาซบอก :กอด1: ปล่อยไอ่ตุลย์มันไปเหอะ :m16:
-
ไม่ต้องตัดใครทิ้งได้ไหม๊ เอาพระเอกคู่เลย 555
-
โถ่ พ่อโชว์
-
o18 มาต่อไวไวน๊า
-
สงสารโชว์อ่ะ
-
เข้ามารออ่านจ้า
-
เอ็ยยยยย ตุลย์ ทำไมรายอย่างนี้ เอาหมดเลยย :z1:
-
รอและก็รอครับบบบบบบบบบบ
:a5: :a5: :a5:
:L2: :L2:
:3123: :3123:
-
ไงก็ได้ถ้าตุลย์เลือกแล้วอ่ะ (อ้าว ซะงั้น :z3:)
เดาไม่ถูกจริงๆว่าตุลย์จะเลือกใคร (หรือไม่เลือก เอาหมดสองคน 55)
เหมือนจะบอกตัวเองว่ารักโชว์ไม่ได้ แต่จริงๆก็รักหรือเปล่า อะไรยังไง :m28:
รออ่านตอนต่อไปค่า :L2:
-
รออยู่ครับบบบบบบบบบบ
:L2: :L2:
:3123: :3123: :3123:
:L1: :L1: :L1:
:mc4: :mc4: :mc4:
-
สงสารโชว์กร่างอ่ะ
-
เมื่อไรจะกลับมารออยู่น๊า :m31:
-
โป้งจริงจังรึเปล่าอ่ะ
-
ขอโทษที่ทำให้รอครับ
ไม่มีอะไรจะแก้ตัว
แต่ขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอโทษจากใจจริง
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 35 ขอเพียงโอกาส
“เฮ้ยย ปล่อยกู กูเดินเองได้” ผมรีบบอกมัน ถึงมันจะมืดก็เหอะ แต่มันก็มีคนอยู่บ้าง มันอุ้มไปสักพักแล้วก็วางผมลง
“งั้นมึงรีบเดินไปเลย” ผมวิ่งหนีเลยครับ
“ใครบอกว่ากูจะยอมมึง” ผมก็วิ่งหนีไปเรื่อยอะครับ รู้ตัวอีกทีก็ถูกจับโยนลงบนเตียงแระ อิอิ
“มึงจะทำไรไอ้โป้ง” ผมถามมัน
“ยังจะถามอีกหรอ แกล้งโง่ป่าวเนี้ยะ” เหอะๆ รู้ได้ไงวะกว่ากูแกล้งโง่
“ไม่เอาโป้ง อาบน้ำก่อนดิ เหนียวตัวมาก” ลมทะเลมันเหนียวตัวจริงๆครับ เหนื่อยด้วย วิ่งหนีมันมาเนี้ยะ
“ไม่เป็นไร เปลี่ยนบรรยากาศ” ไอ้เชี่ยย ทุเรศ
“ไม่เอา ไม่งั้นไม่เล่นด้วยแล้วนะ” โอ้โห้นี้เราเล่นกันหรอเนี้ยะ
“ก็ได้ งั้นไปอาบน้ำกัน” แล้วมันก็อุ้มผมลอยเลยครับเข้าห้องน้ำไปเลย
“มึงจะเข้ามาทำไมกูจะอาบน้ำ”
“ก็อาบพร้อมกันเลยจะได้เร็วๆ”
“ไม่เอา”
“อายหรอ”
“เออ”
“ไม่ต้องอายหรอก มีเหมือนกันหน่า” แล้วมันก็ถอดเสื้อผ้ามันจนเปลือยเปล่าเลยครับ
“ไอ้บ้าเอ้ย” ผมก็อายเป็นนะครับ
“อ้าวจะอาบน้ำก็ถอดเสื้อผ้าสักทีดิ หรือจะให้ถอดให้” ไอ้เชี่ยเอ้ยย ไม่ทันได้ถอดมันก็ดึงตัวผมไปประกบปากแล้วครับ
“อือๆๆ” ผมร้องในลำคอให้ปล่อย แต่ร้องไปก็เท่านั้นมันไม่ปล่อยหรอก จูบอันแทบจะกลืนกินผมไปทั้งตัว จูบที่ผมคิดถึงมาตลอด โป้งกูอยากให้มึงหยุด อยากให้มึงรักกูแค่คนเดียว บรรยากาศการอาบน้ำของเราสองคนเป็นไปอย่างสุขสันต์ เหนื่อยมากทั้งในห้องน้ำ บนเตียง กะว่าเปิดห้องแล้วต้องใช้ให้คุ้มอ่ะ สัสส โป้งทำกูซะเหนื่อย ตอนเช้าเราก็กลับบ้านกัน โป้งก็มาส่งผมที่ห้อง แล้วมันก็ต้องกลับไปอาบน้ำไปมหาลัยมัน
“เดี๋ยวเย็นนี้มารับไปอยู่ด้วยนะ”
“อืม”
“ใจง่ายนะเรา มาอยู่กรุงเทพแป็บเดียวหนีตามผู้ชายแระ” สัสส แรงง ไอ้โป้งมันแกล้งว่าผม
“งั้นไม่ไปแระ” ผมแกล้งงอน
“ล้อเล่นน่า ไปอยู่กับโป้งนะ ตอนเย็นมารับนะ”
“อืม เฮ้ยย เดี๋ยวไม่ทัน” รีบบอกมัน
“หอมแก้มกูก่อนดิ”
“ไม่เอา” มันจะให้ผมหอมให้ได้ ผมก็หอมมันไปอีกที แล้วรีบลงรถขึ้นห้องไปเลย เปิดประตูเข้าไปก็พบกับเศษกระดาษที่ตรงพื้นห้องสามแผ่น ผมรู้สึกคุ้นๆ ใช่แล้วแบบนี้ไอ้โชว์ชัวร์ มึงจะมาไม้ไหนกับกูอีกละ
“ตุลย์กูขอโทษ” ผมอ่านแผ่นแรก เหอะๆๆ มึงหลอกกูมึงทำงี้มึงเพิ่งมาขอโทษกูหรอว่ะ
“กูรักมึงนะตุลย์” คำว่ารักจากปากของมึงมันมีความหมายจริงๆหรอว่ะ
“กูขอแค่โอกาส ครั้งสุดท้าย” มึงยังคิดว่ามึงจะมีโอกาสอีกหรอ มึงทำกับกู มึงโกหกกู มึงมันเห็นแก่ตัว ผมขยำกระดาษสามแผ่น แล้วทิ้งลงถังขยะไป ผมคิดว่าผมคงรักใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากโป้ง มึงตัดใจแล้วเลิกยุ่งกับกูเหอะโชว์ ผมรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปมหาวิทยาลัย แล้วรีบวิ่งลงจากแฟลตให้ไวที่สุด สายแล้วครับ
“ปี๊นๆๆๆ”
เสียงแตรรถดังมาจากด้านหลังของผม แล้วก็มีรถมาจากเทียบฟุตบาท รถไอ้เชี่ยโชว์ครับ แล้วมันก็ค่อยๆ ลดกระจกลง
“ขึ้นรถมาดิ เดี๋ยวสายนะเว้ย” กูจำได้ว่า ประตูบ้านมึงไม่ได้อยู่ทางนี้นี่หว่า จะขึ้นดีมั้ยว่ะกู ผมก้มดูนาฬิกา ตายห่า สายแล้ว ขึ้นก็ขึ้นว่ะ ผมเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถมัน ผมไม่ได้คุยกับมันเลย
“อืม จะถึงแล้วแหละ โป้งอ่า” ผมรับสายโป้ง โป้งบอกว่าไปเข้าเรียนทันพอดี
“อืม ถึงแล้วเดี๋ยวโทรหานะ” แล้วผมก็วางสายไป คุยกันนิดหน่อยก็วางสายไป ผมไม่ได้มองหน้าไอ้โชว์มันเลย มันก็เงียบไม่ได้พูดอะไร เราก็เงียบกันมาตลอดทาง จนใกล้จะถึงมหาวิทยาลัย
“ตอนเย็นไปกินข้าวกับกูได้ไหม” มันพูดขณะที่วนหาที่จอดรถ ผมเงียบคิดสักครู่
“ไม่อ่ะ กูมีนัดแล้ว” ผมคิดว่า เราห่างกันดีกว่า กูไม่อยากให้ความหวังใคร กูไม่อยากมีปัญหากับใคร
“มึงจะไม่ให้โอกาสกูสักนิดเลยหรอตุลย์ ทำไมมึงถึงใจร้ายได้ขนาดนี้” มันต่อว่าผม
“เออกูมันใจร้าย แต่มันคงไม่ร้ายไปกว่าไอ้สิ่งที่มึงทำกับกูหรอก” ผมรีบเปิดประตูรถแล้วเดินลงไปเลย เพราะมันจอดรถพอดี ผมพยายามไล่ความคิดออกจากหัวให้หมด แล้วรีบวิ่งขึ้นห้องเรียน เพราะมันเลยมาแล้ว 20 นาทีแล้ว
“เฮ้ย ไม่ต้องรีบๆๆ เค้ายังไม่ได้เช็คชื่อ” ไอ้พจน์บอกผม
“สัสส ตุลย์หายหัวไปไหน มาเดี๋ยวนี้ขาดเรียนบ่อยนะ พี่โชว์เลี้ยงดีอะดิ” ไอ้เชี่ยคิวปากหมาเหมือนเดิม ใช่ครับ พวกมันยังคิดว่าผมกับไอ้กร่างเป็นแฟนกันอยู่
“กูกับมันเลิกกันแล้ว”
“ฮะ” พวกมันสามตัวหันมามองผม ดีนะที่นั่งข้างหลัง อาจารย์เลยไม่ได้ยิน แต่คนในห้องมองมาเหมือนกัน
“ทำไมอ่า” ไอ้ข้าวถามผม ทุกคนจ้องรอคำตอบ กูจะตอบไงเนี้ยะ ในเมื่อกูไม่เคยเป็นแฟนกันจริงๆ ต้องโกหกอีกแล้วใช่ไหมเนี้ยะ
“ก็กูว่ากูกับมันเข้ากันไม่ได้หรอกว่ะ” ผมตอบๆๆไปครับ
“กูว่ามันต้องมีมากกว่านั้นว่ะ” ไอ้พจน์ออกความเห็น
“มึงเล่ามาเหอะ กูไม่ใช่เพื่อนมึงหรอว่ะ มึงถึงไม่บอกพวกกูเนี้ยะ” สัสจี้กูเลยนะ ไอ้คิวแมร่งเอ้ยย
“นี้พวกนั้นอ่ะ ข้างหลังอ่ะ ถ้าจะคุยขอเชิญด้านนอกเลยนะ” สียงอาจารย์ช่วยผมไว้ซะก่อน แต่ผมก็ต้องนั่งคิดเหตุผลดีๆ ไว้เพราะคิดว่าเลิกเรียนคงไม่รอดพวกมันแน่ นั่งเรียนไปก็คิดไป จนไม่มีสมาธิในการเรียน
“ชั่วโมงหน้ามีควิชนะนิสิต วันนี้แค่นี่ก่อน” เสียงอาจารย์ พูดทำให้ผม รู้ว่าเวลานี้หมดเวลาเรียนแล้ว พวกผมก็ลุกเดินออกมาจากห้องเรียน
“เฮ้ย ไปกินข้าวกันหิวมาก นัดไอ้เจ๋งไว้ที่บาร์ใหม่” เฮออ มันยังไม่ได้ถามอะไรครับ
“แหมๆๆ เดี๋ยวนี้อะไรก็ไอ้เชี่ยเจ๋งนะ” ไอ้คิวเปิดก่อนครับ ทุกคนก็ช่วยกันแซวแล้วพวกเราก็ไปกินข้าวที่บาร์ใหม่กัน ไอ้เจ๋งนั่งจองโต๊ะอยู่แล้ว แต่ไหงมีไอ้เชี่กร่างด้วยว่ะ มันก็โบกมือให้รู้ว่านั่งตรงนั้น เหอะๆๆ จะถอยก็ไม่ได้แล้วสิว่ะ ก็คงต้องเดินไป ผมรีบเอากระเป๋าไปวาง
“กูไปซื้อข้าวก่อนนะ” ผมรีบออกมาจากตรงนั้น เชี่ยมึงจะมาทำไมว่ะ กูต้องตอบคำถามอะไรมั้งว่ะเนี้ยะ ผมเดินไปเข้าห้องน้ำไม่รู้จะไปไหน แค่ไม่อยากกลับไปที่โต๊ะนั้น ผมทำธุระเสร็จกำลังจะเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ทำไมมึงต้องหลบหน้ากูว่ะ” ไอ้เชี่ย จะอะไรกับกูนักหนาว่ะ ผมเดินเลยมันไป ทำเป็นไม่เห็น ไม่ได้ยิน
“ตุลย์ กูต้องทำยังไงว่ะ” มันเดินตามมา ผมหยุดเดินแล้วหันกลับไป ไม่อยากไปคุยตอนที่มีคนเยอะๆ
“กูขอใช่ชีวิตของกู ขอให้กูได้อยู่กับตัวกูเอง เลิกหวังอะไรในตัวกูเหอะ” ผมพูดแค่นนั้นก็เดินออกไปเลย มันไม่ได้มองหน้ามัน รู้แค่ว่ามันไม่ได้ตามผมมาอีก ผมไปซื้อข้าวมานั่งที่โต๊ะ ตอนนี้ทุกคนซื้อมาเรียบร้อยแล้ว แต่ไอ้โชว์มันยังไม่กลับมา
“เป็นอะไรกันหรอตุลย์” พี่กายถามผม คงหมายผมกับไอ้โชว์
“ก็มันบอกมันเลิกกับพี่โชว์แล้วอ่ะ” ไอ้ข้าวบอก
“ทำไมหรอ” โอ้ยๆๆ ถามกันอยู่นั้นแหละ
“ไม่เป็นไร มันมานู้นแล้วเดี๋ยวพี่ถามมันก็ได้” ไอ้โชว์มาพอดี มันนั่งลงฝั่งตรงข้ามผม แล้วมองมาที่ผม
“เฮ้ย ไอ้โชว์ มึงทำไรน้องมันว่ะ แล้วเลิกกันแล้วหรอ” ไอ้โชว์มองหน้าผม
“ป่าว ยังไม่ได้เลิก แค่ทะเลาะกันนิดหน่อย” ขี้ตู่ว่ะ มันตอบมองหน้าผม ผมก้มหน้ากินข้าวไปไม่สนใจ
“เรื่องอะไรกันว่ะ” อี่พี่กายมึงจะถามให้ได้เชี่ยอะไรว่ะ
“นิดหน่อยอ่ะ แต่แมร่งงอนกูไม่เลิกวะ” เออ เอาเข้าไป สาส
“ไงตุลย์ ไปงอนอะไรมัน เห็นรักกันอยู่ดีดี” ถามกูอีก
“เออะๆ” ผมตั้งตัวหาคำตอบไม่ทัน หันไปมองมัน อยากจะมึงให้ตายจริงๆ มันก็จ้องผมอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“คือ กูเกลียดมึงไอ้โชว์” ผมหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาเลย ทุกคนก็งง วันนี้ไม่มีเรียนแล้วครับ นั่งรถเมล์กลับห้อง ไปเก็บของ เพราะตอนเย็นโป้งจะมารับ เฮอออ เหนื่อยว่ะ เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่ แต่เหนื่อยใจนี่สิ ผมเก็บของ อาบน้ำเสร็จก็ขมตาลงนอนพัก เดี๋ยวตอนเย็นโป้งคงมา
“ก๊อกๆๆๆๆๆ”
โป้งคงมาแล้วแหละ เฮอ ผมลุกจากเตียงงัวเงียไปเปิดประตู แต่พอเปิดออกไปไม่เจอใคร แต่มีเศษกระดาษอยู่ที่พื้น กับกล่องของขวัญที่แขวนอยู่ตรงลูกบิดประตู ผมมองไปที่ระเบียงก็ไม่เห็นใคร ผมก้มหยิบเศษกระดาษที่พื้นขึ้นมาอ่าน
“ขอโทษ ขอโอกาสสักครั้งเถอะนะ” ไอ้กร่างชัวร์ ผมหยิบของขวัญแล้วเดินเข้าห้องไป ผมไม่ได้แกะมันออก เอาไว้คืนมัน ไม่อยากได้ของๆมัน ผมวางไว้บนโต๊ะ แล้วโทรหาโป้ง
“อยู่ไหนแล้วนู๋”
“จะถึงแล้ว”
“หิวว่ะ”
“เดี๋ยวพาไปกินข้าว”
“อืม งั้นเดี๋ยวขอเสริมหล่อก่อนนะ ขับรถดีดีละ”
“อืม รอหน่อยนะที่รัก”
“บ้า” หยอดกันไปกันมา แล้วก็วางสายกันไป ก็เสริมหล่อนิดหน่อย สักพักมันก็มา
“ก๊อกๆๆๆๆ”
ผมก็เปิดประตู มันก็เข้ามา
“ของขวัญใครอ่ะ” มันหยิบของขวัญขึ้นมาแล้วถาม
“เพื่อนให้มา” สัสส ลืมเก็บ
“เนื่องในโอกาส” ถามไรเนี้ยะ
“ก็ไม่รู้มันดิ ช่างมันเหอะ หิวไปกันได้แล้ว” ผมเร่งมัน มันก็เลยช่วยหิวกระเป๋าลงไป บายๆๆ ห้อง ว่างๆ จะมาหานะ สักพักเราก็มาถึงร้านอาหาร
“สั่งเลย พี่เลี้ยงเองน้อง” เหอะๆๆ ไม่เลี้ยงกูก็คงไม่มีปัญญาจ่ายหรอก มองราคาแล้วกูแดกข้าวไข่เจียวดีกว่า ผมก็สั่งเต็มที่ เปรี้ยวปาก อิอิ ก็นั่งกินกันไปสักพัก
“พี่ค่ะ” เด็กเสิร์ฟ ยื่นกระดาษเล็กส่งมาให้ผม แล้วชี้ไปที่โต๊ะ ที่มีชายหนุ่งน่าตาดีโบกมือให้
“ขอเบอร์โทร หน่อยได้มั้ยครับ” อะไรของมึงเนี้ยะ ไอ้โป้งก็จ้องผมอยู่ มันหยิบกระดาษในมือผมไป แล้วเขียนอะไรก็ไม่รู้แล้วยื่นให้เด็กเสิร์ฟ
“โป้งเขียนไรไปอ่ะ” ผมถามมัน แล้วมองไปที่โต๊ะโน้น เค้าทำหน้าเสียๆๆ แล้วไม่ได้มองมาที่ผมอีก
“ก็เขียนไปว่า คนนี้แฟนผม อย่าริคิดอาจจะจีบ” สาสส แน่จริงๆๆเลย
“เฮ้ยย ไหงเขียนงั้นอ่ะ”
“ทำไม อยากให้เบอร์มันหรอ ชอบมันหรอ” งอนครับมีงอน
“ป่าว ก็แค่ ไม่รู้ช่างมันเหอะ กินนี้ดีกว่า” ผมตักกุ้งของโปรดให้มัน มันยังนั่งนิ่งไม่กิน เอาไงดีว่ะ เอางี้ละกัน ผมตักป้อนมันเลย มันก็อ้าปากรับ แล้วก็ยิ้มเลยครับ รู้ว่าง้อง่ายขนาดนี้ ปล่อยให้งอนนานๆเลยดีกว่า อิอิ
“ก็แค่นั้น ทำเก็กอยู่นั้นแหละ” ผมแซวมัน ผมสองคนก็กินข้าวกันไปเรื่อยๆ แล้วก็เรียกพนักงานมาเก็บเงิน เสียค่าเสียหายไปหลายอยู่ พอออกมาที่จอดรถก็มาเจอกับพี่คนนั้น มาขอเบอร์ผม ไอ้โป้งรีบคว้ามือผมไปจูง แบบว่านี้ของกูอย่ามายุ่ง พี่คนนั้นก็ยิ้มให้ผม โป้งรีบพาผมขึ้นรถแล้ว รีบขับออกไปเลย
“ไปยิ้มให้มันทำไม” โป้งทำหน้านิ่งไม่ได้มองมาทางผม
“ก็เค้ายิ้มมาอ่ะ มันเป็นมารยาท” ผมก็ตอบไปตามความจริง
“ไม่ชอบ” มันพูดเสียงแข็ง
“หึงหรอ” ผมแซวมัน แต่มันยังนิ่ง
“โป้ง อย่านิ่งดิ กูขอโทษอ่ะ” เอาไงดีว่ะ มันยังนิ่ง ขับรถไปเรื่อยๆครับ ตอนนี้ติดไฟแดงครับ ผมได้ทีลักหอมแก้มมันไปทีนึงครับ มันก็ยิ้มๆ แต่ยังเก็มขรึมไว้อยู่ สักพักก็มาถึงหอมัน มันก็หิ้วกระเป๋าให้ผม
“โป้งยังไม่หายโกรธกูอีกหรอ” มันนิ่ง วางกระเป๋าลงบนเตียง ทำไงดีเนี้ยะ เอาแบบนี้ละกัน ผมผลักมันลงไปบนเตียงแล้วคร่อมมันไว้ มันก็ยังทำเฉย
“กูจะดูว่ามึงจะเฉยได้แค่ไหน” ผมค่อยๆปลดกระดุมเสื้อมันออก
*****************************************************
ทูบีคอนทินิว
-
เหอะ รอนานมาก มาซะดึก
โป้ง นายรักจริงใช่ไหม สงสารนายโชว์อ่ะ
-
:monkeysad:
คุณกร่างน่าสงสาร
แต่ก็เข้าใจตุลย์ :เฮ้อ:
:เฮ้อ:
-
เฮ้ออออออออออออออออ :เฮ้อ:
ถ้าโป้งรักตุลย์จริงๆก็ดีไป ปล่อยให้พี่โชว์เจ็บคนเดียว
แต่ถ้าโป้งหลอกตุลย์คนที่เจ็บก็จะมีตุลย์เพิ่มมาอีกคน
สงสารพี่โชว์ที่สุด :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
โชว์กำลังรับกรรม
-
ความจิงก็เข้าใจความรู้สึกตุลย์ตอนแรกๆนะ แต่ตอนนี้เริ่มรุสึกว่า ตุลย์ว่าโชว์สารพัด จนคิดว่ามากไปเหมือนกันนะ เพราะโป้งกับตุลย์ก็เล่นละครโกหกโชว์เหมือนกัน สงสารโชว์จิงๆ ถ้าคนไม่รักจิงเค้าจะตามขนาดนี้หรอตุลย์?????? เฮ้ออออ :m16: :m31:
-
เห้ออ สรุปใครหื่นกันแน่เนี่ย แอร๊ยยย!
หายไปซะนาน แต่ก้นะ ที่คณะ(เรา) งานเยอะจิงๆ
คือ พฤหัสที่แร้วผมเข้าเชียร์ แต่แบบรู้สึกว่า นี่มัน พวกพี่ๆว๊ากโหดเกินไปรึป่าว คำว่ารุ่นsoc45 มันได้ยากขนาดนี้เลยหรอคับ เพื่อนๆผมร้องไห้กันทั้งภาคเลย เสียใจครับ ทำไมต้องรุนแรงขนาดนี้ด้วย แต่พี่ตุลย์อยู่ปี2ซินะครับ ไม่มีสิทธิ์ออกเสียงอยู่แล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับปี3ใช่ปะครับ อยากได้รุ่นsoc45ไวๆจัง รุ่นKU70เพิ่งได้มา ส่วนHist36 ผมยังไม่ได้เลย T-T
-
แพ้ความหื่นซะละมั้ง งอนแบบมีแผน
-
พี่โชว์ล่ะ :angry2:
-
น้องตุลย์ แล้วโชว์ล่ะน้องไม่คิดจะมีใจให้โชว์มั่งเหร่อเนี้ย
-
เบื่อตุลย์ว่ะ งี่เง่า
จะอะไรนักหนา พูดดี ๆ ไม่เป็นหรือไง
สงสารพี่โชว์ ส่วนโป้งละไว้ในฐานที่เข้าใจ
-
ขอให้โป้งจริงใจนะ ไม่งั้นคนที่น่าสงสารที่สุดจะเป็นตุลทันที
-
ขอให้รักกันจริง ฝ่าอุปสรรคกันไปอย่างราบรื่นล่ะกัน (แต่ยังไม่เคลียร์เรื่องขวัญอ่ะโป้ง :m16:)
อายุยังน้อยกันทั้งคู่ คนที่เข้ามาหามากมาย อุปสรรคมันก้ย่อมเยอะตามไปด้วย
นี่ขนาดไปกินข้าวยังไม่คนมาขอเบอร์ (แสดงว่าตุลย์ต้องน่ารักมากมาย :oo1:)
ไอ้โชว์กร่างเอ๋ยน้ำตาท่วมห้องแล้วมั้ง :m15:
-
อึ้ง............ทึ่ง...........
เศร้า........... ชีวิตยังได้อีก เหอะๆๆ
ต่างคนยังมีอะไรๆ ให้ต้องเคลียกันอีกเยอะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งจร๊า!!
-
เฮ้อ....คงต้องอาศัยเวลาอ่ะ..
พี่กร่างก็อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆไปก่อนละกันนะ
ปล...แต่เค้ามะชอบโป้งอ่ะ :m16:
-
ทำไมตุลย์
ต้องทำร้ายหัวใจโชว์ได้ถึงเพียงนี้
ใจร้ายย
-
โชว์ เราว่างน้าาาา
-
^^
-
ตอนแรก ๆ เชียร์โป้งนะคะ
แล้วก็ชอบตรงที่น้องตุลย์ตัดสินใจบอกความจริงกับโป้งซะ
เพราะถ้าคนรักกันก็ต้องช่วยกันแก้ไขปัญหาไม่ใช่หนีปัญหา
แต่พอโป้งแนะนำให้ตุลย์ยอมคบกับโชว์เพื่อหาคลิปแล้วก็ได้แต่รอไปรอมา
แถมตัวเองยังไปเทคแคร์หญิงขวัญอีกแม้ตอนนี้จะยังไม่คิดอะไรเกินเลย
แต่ชักจะแลดูอ่อนไหวได้ง่าย ๆ นะคะนั่น
ตรงนี้แหละค่ะที่ทำให้เลี้ยวกลับแบบโค้งหักศอกกันทันควัน....
หันกลับมายกป้ายไฟขึ้นเชียร์นายโชว์แทนทันที....
ถึงพ่อจะเป็นพิศาล อัครเศรณี....แต่แลดูแล้วก็จริงใจไม่จิงโจ้เน้อ น้องตุลย์
:pig4: คนเขียนมากมายนะคะ จุ๊บ ๆ อ่านสนุกมากเลยค่ะ :กอด1: ส่งกำลังใจให้คนเขียนคร่าาาาา
-
ว้า..... จบซะแล้ว แล้วรีบมาต่อด้วยล่ะครับรอม่ายไหว
ยังแอบสงสาร โชว์เหมือนเดิม ม่ายรู้จะมีโอกาสมั้ย.... :เฮ้อ:
เอาเป็นว่ารออ่านต่อไปเรื่อยๆ แล้วกันนะครับ
ขอบคุณนะครับที่มาต่อให้
เปิดมาทุกวันเลย วันนี้ดีใจสุดๆๆ ท่ได้อ่านต่อแล้ว
-
ขอให้โป้งรักตุลย์จริงๆนะ :L1:
-
คิดว่าเรื่องมันคงไม่ลงตัวง่ายๆแน่ๆ
แต่ก็ยังเชียร์โป้งอยู่นะ
ถึงแม้จะแอบสงสารโชว์อยู่นิสสสสสก็เถอะ หุหุ
-
:3123: :3123: :3123:
-
เชียร์โชว์ดีกว่า
เหมือนไอ้โป้งจะไม่ค่อยได้เรื่อง เเอบช่อนชู้เเน่ๆ เลยอ่า
-
มาต่อแล้วครับ
อิอิ
ไม่อยากให้รอนาน
ไปอ่านกันต่อเลยครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 36 มีแฟนน่ารักแบบนี้จะให้มีคนอื่นได้ไง
“โป้งยังไม่หายโกรธกูอีกหรอ” มันนิ่ง วางกระเป๋าลงบนเตียง ทำไงดีเนี้ยะ เอาแบบนี้ละกัน ผมผลักมันลงไปบนเตียงแล้วคร่อมมันไว้ มันก็ยังทำเฉย
“กูจะดูว่ามึงจะเฉยได้แค่ไหน” ผมค่อยๆปลดกระดุมเสื้อมันออก มันยังนิ่งครับ ผมก้มลงขบลงที่หัวนมมันเบาๆ หัวนมของมันค่อยๆตั้งขึ้นมา ผมแอบเห็นมันทำหน้าเสียว แต่แล้วมันก็กลับทำเฉย ผมหักมุม ลุกขึ้น แล้วถอดเสื้อผ้าตัวเองออกหมด อายมากครับ แล้วผมก็หยิบเอาผ้าขนหนูมามาพันตัวไว้ ผมเอามือไปลูบเป้าของโป้งที่ตอนนี้ผมรู้สึกว่ามันนูนจนแทบจะทะลุกางเกง
“เฮ้ยยย” โป้งกระตุกผ้าขนหนูผมออก แล้วผลักดึงผมล้มลงบนเตียงแล้วเอาตัวคร่อมผมไว้
“กูนึกว่ามึงจะแ..” ประโยคของผมถูกหยุดลงด้วยริมฝีปากของโป้ง ทำไมนะผมไม่เคยลืมจูบนี้ได้เลย มันเป็นของผม ของผมแค่คนเดียว
“อืม อ่า” ผมหายใจเข้าเพื่อเติมออกซิเจนให้ปอดเมื่อมันปล่อยปากผมอิสระ มันค่อยๆไล่ริมฝีปากลงไปที่ซอกคอ ใบหู
“ซีดดด” ผมร้องออกมาด้วยความเสียว มันขบลงที่ยอดอกของผม ผมสียวมากครับ ตอนนี้มือของมันก็เริ่มแขย่เข้าไปในเพื่อเปิดทางของผม บทเพลงรักดำเนินไปเรื่อยๆ
“ซีดด โอ้ววว ตุลย์โป้งไม่ไหวแล้ว” มันพูดเสียงกระเซ่า
“อืม พร้อมกันนะ” ผมก็ไม่ไหวเหมือนกันครับ
“อ่า” บทเพลงรักจบลง ด้วยความสุข ผมกับมันก็ไปทำความสะอาดกันในห้องน้ำอีกรอบ อิอิ ก็ไอ้โป้งมันเริ่มก่อนอ่า อาบน้ำดีๆ ไม่ชอบ เมื่อยตัวไปหมด ผมแต่งตัวกันเสร็จ ก็เอาเสื้อผ้ามาแขวน ใส่ตู้เสื้อผ้า
“ตุลย์ เสื้อนิสิตอ่ะ เดี๋ยวโป้งรีดให้ เอามาให้หมดเลย” คือตอนนี้มันนั่งรีดผ้าอยู่ครับ พ่อบ้านจริงๆ
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวมึงรีดเสร็จกูรีดต่อเอง” ผมไม่อยากรบกวนมัน
“เอามาเถอะหน่า ตัวเดียวก่อนก็ได้ เดี๋ยวไม่ได้นอน” ผมก็เลยยืนเสื้อนิสิตไปให้มันตัวนึง มันก็เอาไปรีด สักพักมันก็รีดผ้าเสร็จ
“ง่วงยัง จะนอนยังอ่า” โป้งมันถามผม ตอนนี้มันนอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว แต่ผมก็จัดของนิดหน่อย
“ยังอ่า ขออ่านหนังสือแป็บนึงนะ จะมีควิชอ่ะ” คือมะรืนจะมีควิชครับ ขอแอ๊บขยันนิดนึง
“อ่า อยากนอนกอดแล้วอ่ะ” มันเรียกร้องความสนใจเหมือนเด็ก
“แป็บนึงนะ ขอสองหน้า” คือผมต้องรีบอ่านครับ เพราะตอนเรียนไม่ได้ตั้งใจเรียน อิอิ (ผู้ปกครองโปรดช่วยแนะนำ)
“คร้าบบบ อย่านานนะ ไม่ได้นอนกอดแบบเต็มที่นานแระ” เหอะๆๆ กูว่าไม่นานนะ
“อืม แป็บนึง” ผมก็อ่านหนังสือไปสักพัก เริ่มง่วงแระไปนอนดีกว่า เก็บหนังสือจะไปนอน พอหันไปที่เตียง เอ๊ะ ไหงหลับไปแล้วอ่า สงสัยเพลียจัด สมน้ำหน้า ผมเดินไปปิดไป แล้วค่อยๆคลานไปนอนบนเตียงเบาๆ กลัวมันตื่น
“อืม อ่านนานจัง” มันกอดผม อ้าวนึกว่าหลับไปแล้ว
“หลอกกันหรอ” ผมเอาหมอนปิดหน้ามัน มันก็ดินใหญ่ เล่นกันสักพักมันก็มานอนกอดปกติ เหนื่อยครับ
“นอนเถอะ พรุ่งนี้กูเรียนเช้า”
“เดี๋ยวโป้งไปส่งนะ”
“แต่มึงเรียนบ่ายนะ” ไม่อยากรบกวนครับ
“ไม่เป็นไร แฟนทั้งคนจะให้ไปคนเดียวได้ไง”
“อ่า คนเดียวจริงรึป่าว”
“จริงดิ มีแฟนน่ารักแบบนี้จะให้มีคนอื่นได้ไง” นะ ก็กูน่ารักจริงๆแหละ อิอิ
“ก็กูมันน่ารักไง มึงก็ลองมีคนอื่นดูดิ”
“จะทำไม”
“ก็จะฆ่าแมร่งให้ตายทั้งมึงทั้งชู้อ่ะ”
“โหน่ากลัวอ่ะ ไม่กล้ามีคนอื่นแระ รักคนนี้คนเดียว หมั้นไว้แล้วด้วย แหวนอ่ะใส่ด้วย เดี๋ยวคนไม่รู้” สาสส อยากให้โลกรู้ว่างั้น
“อืม ก็ใส่ตลอดอ่า”
“ตุลย์”
“ห๊ะ”
“กูว่ากูจะซิ่วไปเรียนกับมึงอ่ะ”
“เฮ้ยย มึงจะบ้ารึป่าว อย่าเสียเวลาเลย”
“กูจะเข้าคณะเดียวกับมึงภาคเดียวกับมึงเลยนะ” ลงทุนไปป่าววะ
“โป้งกูไม่อยากให้มึงมาเสียเวลา มีเวลามากมายที่มึงกับกูอยู่ด้วยกัน นี้กูก็มาอยู่กับมึงแล้ว มึงไม่ต้องซิ่วหรอก” ผมไม่อยากให้มันเสียเวลาเรียนช้าไปปีนึงครับ
“เอาเป็นว่ากูขอคิดตรงนี้อีกทีก่อนนะ แล้วเอาไงกูจะบอกมึงนะ”
“อืม คิดดีๆนะ มันคือชีวิตมึงนะ” มันกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น ผมนอนหลับไปในอ้อมกอดของมัน สบายครับ ไม่อยากแบ่งอ้อมกอดนี้ไปให้ใคร มันอาจดูเห็นแก่ตัว แต่ผมอยากเก็บอ้อมกอดนี้ไว้เพียงคนเดียว ตื่นเช้ามันก็ปลุกผมแล้วไปส่งผมตามที่มันบอก
“ตอนเย็นมารับนะ” มันบอกก่อนผมลงจากรถ
“อือ” แล้วผมก็ลงจากรถไป ไปรอเพื่อนที่ซุ้มก่อนขึ้นห้องครับ
“เฮ้ยย มาได้ไงว่ะ” ไอ้โชว์ครับ มันมานั่งลงบนโต๊ะตรงข้ามกับผม ตอนนี้ซุ้มไม่มีใครครับ
“อืม มีไร” ผมถามมัน
“นี้ ซาลาเปา กับนมซื้อมาให้ กินด้วย ผอมจะตายอยู่แล้ว เดี๋ยวเรียนไม่รู้เรื่องด้วย” มึงมาไม้ไหนเนี้ยะ
“อืมเดี๋ยวกิน แล้วนี้ไม่มีเรียนรึไง”
“มี แต่ยังไม่ถึงเวลา กินเลยดินั่งเป็นเพื่อน” ผมก็กินครับ มันอุตส่าห์ซื้อมาให้ เสียมารยาท กินไปตามมารยาทอะครับ อิอิ
“อ่อ มึงใช่ไหม ที่เอาของขวัญไปแขวนหน้าห้องกู” ผมนึกขึ้นได้เลยถามไป
“อืม ชอบมั้ย” กูยังไม่รู้เลยมันคืออะไร
“คราวหลังไม่ต้องนะ” ไม่อยากให้มันซื้ออะไรมาให้ ผมมองนาฬิกา เหลืออีกสิบห้านาทีครับ ไอ้พวกเพื่อนเวรก็ยังไม่มีใครมา
“จะนั่งจ้องอีกนานมะ” ผมว่ามัน เพราะมันจ้องแต่หน้าผม
“ว่าไงนะ” อ้าวนี้มึงไม่ได้ฟังกูเลยหรอ
“ไม่ต้องซื้อมาให้แล้วนะ ไอ้ขนมเนี้ยะ เดี๋ยวหากินเอง”
“ตอนนี้คบกับไอ้โป้งหรอ” มันถามผม แล้วมองมาที่แหวนที่ผมใส่อยู่
“อืม รักกันดี” ผมก็ตอบไปตรงๆ ไม่ได้คิดจะจี้ใจอะไรมันหรอกครับ
“ขอโอกาสได้ป่ะ”
“โชว์ มึงฟังกูนะ กูมีแฟนแล้ว แล้วกูก็รักกันดี มึงเข้ามาทำให้ทุกอย่างเสียไปหมด ตอนนี้มึงควรจะคืนเวลาที่กูเสียไปให้กูเถอะ กูขอร้อง” ผมของร้องมันก็ทำหน้าเสียๆ
“อืม แต่กูจะยังหวังต่อไป ในเมื่อกูรักไปแล้ว กูก็คงย่อมมีความหวัง” สัสส มึงจะดื้อด้านไปถึงไหนว่ะ
“อันนั้นมันเรื่องของมึง ตามใจมึงละกัน” ผมไม่อยากห้ามมันแล้วครับ ห้ามไปก็เสียป่าว ดื้อชิบหาย
“อ้าวหวัดดี พี่โชว์ แหนะๆๆ ไหนบอกเลิกกันแล้วไง” ไอ้เจ๋งกับไอ้ข้าวครับ มาตอนไหนไม่รู้
“หุบปากไปไอ้เจ๋ง แล้วพาพี่มึงกลับคณะไปได้แระ” ผมไล่มันครับ
“ห่าเป็นไรอีกละมึง กูพูดเล่น”
“เห้ยสองตัวนั้นยังไม่มาหรอว่ะ” ไอ้ข้าวถามผม
“มึงโทรตามมันดิ จะได้เวลาเรียนแล้ว”
“อือ เดี๋ยวกูโทรแป็บ” แล้วไอ้ข้าวก็โทรหาสองคนนั้น
“มันบอกถึงแล้ว หาที่จอดรถอยู่”
“ข้าว งั้นกูไปเรียนก่อนนะ ปะพี่โชว์” มันก็ยอมไปง่ายๆ ตอนนี้ไอ้โชว์กับไอ้เจ๋งไปแล้วครับ เหลือผมกับไอ้ข้าว
“มีไรจะบอกกูมั้ย” ผมส่ายหน้า ยังไม่พร้อมจะบอกใคร แล้วเหม่อมองไปข้างหน้า
“เออ เรื่องของมึง แต่ถ้ามีไรก็บอกกูได้นะ ไงกูเพื่อนกัน”
“อืม แล้วกูจะบอกมึงคนแรกเลย”
“นั้นไง ไอ้สองตัวนั้นมาแระ ไปเรียนได้แล้ว สายแล้ว” ผมกับไอ้ข้าวก็ลุกเลย พวกเราก็ขึ้นเรียนกัน ชีวิตของผมก็ผ่านไปอีกวัน ตอนเย็นโป้งก็มารับ ชีวิตของผมเป็นอย่างงี้ตลอด ตอนเช้ามันมาส่ง ตอนเย็นมันรับ สม่ำเสมอ
“ตุลย์เสาร์นี้ไปไหนดี”
“โป้งถามผม เย็นวันศุกร์ ตอนที่มารับผม”
“อยากกลับบ้านอ่ะ แล้วก็อยากไปเที่ยวทะเลด้วย”
“อืมงั้นกลับบ้านกัน แล้ววันอาทิตย์ไปหัวหินกัน” สรุปผมนี้ผมกับมันจะกลับราชบุรีกันครับ ผมก็โทรบอกแม่ บอกว่าวันอาทิตย์จะพาไปเที่ยว ไม่ต้องขายของ คุณหญิงแม่ก็รับทราบเป็นอย่างดี
*******************************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป อิอิ
-
โชว์ผู้น่าสงสาร จงชดใช้กรรมต่อไป
-
เข้าใจพี่ตุลย์เลยครับ เปนผม ผมก้บอกพี่โชว์อย่างนั้น จะได้เลือกที่จะเลิกหวังเสียที
แอร๊ย ย ย อาราย น้อยแต่แน่น ภาคผมก้แน่นนะ ภาคอื่นอะ แน่นจิงหร๊อ 555พี่อยู่กภาคไรครับ รัฐศาสตร์หรอ หรือนิติ (เดามั่ว) ภาคประวัติปี1รู้สึกผมจะเปนเกย์คนเดียวเลยมั้ง 555 แต่รัฐศาสตร์ปี1 เยอะแยะมากมาย พี่ตุลย์ๆ รู้จักพี่ฟอร์ด นิติปะคับ น่ารักอะ ผมชอบ >_< รับรุ่นคณะวันไหนคับ พฤหัสหรอ ที่ลานคณะหรือว่าที่ชั้น5อะ ??
-
ควรที่จะต้องสงสารพี่โชว์ช่ายม่ะ :m15:
-
เจ็บจี๊ด ๆ อ่ะ เจ็บจี๊ด ๆ เจ็บแทนพี่โชว์อ่ะ
-
ใจหนึ่งก็รัก อีกใจหนึ่งก็เจ็บ เฮ้อ
-
ขอ จุดเปลี่ยน เร็วๆๆ เหอะ ใจจะขาดแล้ว พี่ผม 555
-
เออไม่รู้จะพูดอาไร
ใครที่มีความสุขก็ขอให้สุขยิ่งขึ้น ใครที่มีทุกข์ขอให้ทุกข์หมดไปแล้วกัน
-
เข้าใจตุลย์เลยอ่ะ มันยากที่จะทำใจนะ ที่อยู่ๆ คนที่เคยทำร้ายเราทั้งร่างกายจิตใจ ทำอะไรทรามๆ กับเราไว้เยอะมาบอกว่ารักเรา ยากที่จะยอมรับได้ ถึงยอมรับได้ มีอะไรจะทำให้แน่ใจได้ว่าเหตุการณ์เหล่านั้นจะไม่เกิดขึ้นอีก
ส่วนโป้ง ให้ความรู้สึกเหมือนซ่อนอะไรเอาไว้อ่ะ เหมือนมีอะไรที่ปกปิดอยู่
ปล. เจอน้องคณะในกระทู้ด้วย 0.0 ผมอยู่ปี 3 นะ
-
ดุตุลย์ใจเเข๊งเนอะไม่มีทีท่าว่าจะชอบ ไอพี่ดชว์เลย
-
ตอนนี้ยังเรื่อยๆอยู่ แต่เราก็อ่านไปก็หวากระแวงไป
ยังไม่อยากเทใจเชียร์ใครเลย กลัวผิดหวัง 55+ :laugh:
-
สงสารโชว์ง่ะ :เฮ้อ: ทำงัยได้น้อใจคนเรามันไม่ได้ตัดกันได้ง่ายๆนี้ มันรักไปแล้ว
-
รักไปแล้วม่ายได้ตัดใจกันง่ายๆ จริงนะ สงสาร โชว์
-
น่าอิจฉาตุลย์
คนที่จะทำให้เรื่องทุกอย่างจบลง คือ
ตุลย์คนเดียว
-
^
^
^
^
จิ้มๆ ไล่ชื่อดู นิติ ประวัติ รัฐศาสตร์ไม่ใช่ เหลือ สังมา ภูมิ จิตวิทยา เซ๊าอิส - -* เอ่ม ขี้เกียจเดาละ พุ่งนี้มีว๊ากอิกแล้วพี่ตุลย์ เครียดมากมาย ครั้งที่แล้วก้เสียงแหบเลย อย่าว๊ากหนักน่า เด็กเค้ากลิว 555 ( เด็กสังมา ปีนี้น่ารักมั่กๆอะพี่ มีคนนึงชื่อ อะตอม น่าร๊ากกกก) ว่างๆมาเล่นปิงปองที่ซุ้มประวัติดิพี่ตุลย์ พี่เป้ ประธานสโมสรนิสิตเพิ่งซื้อโต๊ะปิงปองมาใหม่ โคตรรักพี่เป้เลย อิอิ
-
เรื่องน่าติดตาม
สนุกมากเลยอ่า
พี่โชว์สู้ๆๆนะ
-
รอตอนต่อไปนะ
สนุกมากเลยอ่า
-
แปลกใหมถ้าจะบอกว่าถ้าจบแบบ โชว์ ตุลย์ อยากให้โป้งตายนะ
ไม่อยากให้เพราะโป้งมีคนใหม่หรืออะไร...
สำหรับคนที่รักมานานขนาดนั้น อยากให้ความตายมาแยกความรักมากกว่า
-
ช่วงนี้พอมีเวลามาลงให้ครับ
อาทิตย์หน้างานเยอะชัวร์
ใกล้สอบด้วย
ที่มอมีงานรับปริญญาอีก
งานภาคอีก โอ้ยเยอะไปหมด
เบื่อว่ะ อยู่ปีสองเนี้ยะ มีอะไรให้รับผิดชอบเยอะ
ปีหนึ่งก็โดดดะอ่ะ ว๊ากเวิ๊ก ปีสองขอช่วยเพื่อนบ้าง
เดี๋ยวโดนแบน
ไงก็ไปอ่านตอนนี้กันก่อนนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 37 หัวหิน เป็น ถิ่นมีหอย
“ตุลย์เสาร์นี้ไปไหนดี”
“โป้งถามผม เย็นวันศุกร์ ตอนที่มารับผม”
“อยากกลับบ้านอ่ะ แล้วก็อยากไปเที่ยวทะเลด้วย”
“อืมงั้นกลับบ้านกัน แล้ววันอาทิตย์ไปหัวหินกัน” สรุปผมนี้ผมกับมันจะกลับราชบุรีกันครับ ผมก็โทรบอกแม่ บอกว่าวันอาทิตย์จะพาไปเที่ยว ไม่ต้องขายของ คุณหญิงแม่ก็รับทราบเป็นอย่างดี
“ติ๊ด”
เสียงข้อความเข้าครับ
“วันเสาร์นี้ไปกินข้าวด้วยกันนะ” เป็นข้อความของไอ้กร่างครับ มันส่งข้อความมาหาผมบ่อยครั้ง ชวนกินข้าวบ้าง กลับบ้านบ้าง ไปไหนบ้าง แต่ผมก็ได้แต่รับทราบแต่ไม่ได้ทำตาม ตอนเช้ามันก็ซื้อซาลาเปากับนมมาให้ประจำ ผมบอกว่าไม่ต้องมันก็ยังไม่ยองเลิกรา ผมจะทำยังไงกับมันดีครับ เฮอออ
“อืม เก็บกระเป๋ายังอ่ะตุลย์” โป้งถามผม เมื่ออาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ
“อืม เก็บแล้ว เก็บให้โป้งแล้วด้วย” ผมเก็บของตัวเองเสร็จ แล้วเก็บให้มันด้วย
“ขอบใจนะ อืมเราชวนที่บ้านเราไปทะเลด้วยนะ พ่อไม่ว่างอ่ะ แต่แม่ ไอ้ป่านไปด้วยอ่ะ เพื่อนมันอีกสองคนมั้ง” ป่านเป็นน้องชายไอ้โป้งครับ
“อืม แม่จะได้มีเพื่อน” ไม่อยากให้แม่ไปคนเดียวครับ ทุกอย่างลงตัวครับ โป้งบอกเอารถคันใหญ่ที่บ้านไป
“โป้งตื่นได้แล้ว เช้าแล้ว กลับบ้านกัน” ผมปลุกมันเช้าวันเสาร์ อยากกลับบ้านเร็วๆ
“อีกห้านาทีนะ” มีต่อเวลาครับ
“ไอ้โป้ง มึงจะตื่นมั้ย”
“อีกแป็บนึงนะ” มึงจะเล่นงี้กับกูใช่ไหม
“ไอ้โป้ง ตื่นๆๆๆๆ” ผมเอาหมอนฟาดมันครับ
“โอ้ยๆๆๆๆ ตื่นแล้วๆๆ อะไรเนี้ยะ แป็บนึงก็ไม่ได้” มันพูดอย่างโมโห
“ทำไมโกรธหรอ”
“ป่าว จะโกรธคนน่ารักได้ไง” มันมากอดผมแล้วลักหอมแก้มผม
“ไปอาบน้ำได้แล้ว กูเรียบร้อยแล้วเนี้ยะ” คือผมอาบน้ำเตรียมตัวเรียบร้อยแล้วครับ ก็ปลุกรอบแรกมันไม่ยอมตื่น
“คร้าบบ เมียจ๋า”
“สัสส ไปเลย อย่าให้กูโมโห” ชักช้าอยู่นั้นแหละ
“ตุลย์ดูนี่ดี มันเคารพธงชาติว่ะ” มันชี้ไปที่เป้ากางเกงของมันที่ตอนนี้มัน... ไม่บอกก็คงจะรู้
“เรื่องของมึง ไปจัดการในห้องน้ำเอง”
“ตุลย์ช่วยหน่อยไม่ได้หรอ” เหอะๆๆๆ
“ไอ้เชี่ย ไปเลยๆๆๆ” ผมไล่มันเข้าห้องน้ำไปครับ มันก็แก้ผ้าต่อหน้าผม ไม่อายเลยนะสาส หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
“ไม่ช่วยจริงๆหรอ” มันโผล่หัวออกมา ยังไม่วายครับ
“ถ้ามึงยังช้ากูจะนั่งรถเมล์ไปแล้วนะ” เริ่มอารมณ์เสียครับ มันรีบปิดประตูอาบน้ำเลยครับ
“ติ๊ด”
เสียงข้อความเข้าครับ
“จะรออยู่ข้างล่างร้านป้าพิศนะ” มึงรอไปเหอะ กูจะกลับบ้านกูแล้ว สักพักไอ้โป้งก็ออกมา แต่งตัวนิดหน่อยก็ออกเดินทางโลดครับ ออกประมาณเก้าโมงครับ เพราะแวะกินข้าวนิดหน่อย ถึงราชบุรีก็สิบโมงกว่าๆ ครับ
“แม่หวัดดี” ผมทักแม่แล้วเข้าไปกอด
“สวัสดีครับแม่” โป้งสวัสดีแม่ผม พร้อมยื่นของฝากให้
“ไหว้พระเถอะลูก” แม่ก็เค้าไหว้แม่ไปให้เค้าไหว้พระ อิอิ
“กินไรกันมายัง กินข้าวก่อนมั้ย”
“เรียบร้อยแล้วครับ”
“แม่ตุลย์ช่วยขาย”
“ไปพักในบ้าน เหนื่อยๆมา”
“แม่เตรียมของยังเนี้ยะ”
“ไม่ต้องเตรียมไรมากหรอกไม่ได้ค้างหนิ”
“จ้า แม่คิดถึงอ่ะ” ผมกอดแม่ อ้อนแม่ครับ อย่าอิจฉาผมนะ
“มานี้ตุลย์ ช่วยขาย” ผม ไอ้โป้ง แม่ช่วยกันขายของ สนุกดีครับ ไม่ได้ช่วยแม่มานาน จนตอนเย็นก็ช่วยแม่เก็บของ นี้แหละครับชีวิตของแม่ผม ที่อยู่ตัวคนเดียว ขายข้าวแกงเลี้ยงลูก ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนแม่คนนี้ก็ยังไม่หยุดทำงานเพียงเพราะลูกยังเรียนไม่จบ ขอบคุณมามากครับ ผมรักแม่ สักวันแม่จะสบาย
“ตุลย์ โป้งกลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้โป้งมารับหกโมง” คือพรุ่งนี้มันจะมารับผมหกโมงครับ
“อืม”
“กลับก่อนนะครับแม่” มันหันไปลาแม่ผม ผมก็เดินไปส่งมันที่รถ
“พรุ่งนี้มารับนะ”
“อืม แล้วเจอกัน” แล้วมันก็ขับรถออกไป
“ตุลย์นี่ยังสนิทกับโป้งไม่เปลี่ยนเลยนะ นี่ขนาดเรียนกันคนละที่แล้วนะ” เหอะๆๆ แม่ สนิทมากๆๆๆ เลยอ่ะ
“ก็เพื่อนรักันหนิแม่” ก็ตอบไปตามที่อยากให้แม่เข้าใจครับ ตอนเช้ามันก็มารับแต่เช้าเลยครับ
“มาแล้วๆๆ”
“ช้าอ่ะ ปล่อยให้คิดถึง” ตอนนี้อยู่กันสองคนครับ มันเดินมาในบ้าน
“แม่ไปได้แล้ว” ผมบอกแม่ แล้วเราก็ไปที่รถที่ตอนนี้มีแม่ไอ้โป้ง ไอ้ป่าน แล้วก็เพื่อนๆมัน แม่ผมกับแม่โป้งสนิทกันมากครับ
“ป้าหมู สวัสดีครับ”
“จ้า”
“ไงป่าน โตขึ้นนะไม่ได้เจอแป็บเดียว”
“หวัดดีพี่ตุลย์ นี่ไอ้เต้ย กับ ไอ้วิน เพื่อนป่าน นี่พี่ตุลย์เพื่อนพี่กู” มันแนะนำเพื่อนมันให้ผมรู้จัก แต่ไม่ลืมที่จะแนะนำผมให้เพื่อนมันรู้จัก
“ดีครับพี่ตุลย์” ก็ทักทายกันไปนิดหน่อย
“ตุลย์เดี๋ยวไปนั่งหน้ากับโป้งนะ เดี๋ยวป้าไปนั่งหลังเอง จะได้คุยกับแม่ตุลย์ด้วย”
“ครับ”
“พร้อมกันยังทุกคน” เสียงคนขับรถครับ จะเป็นใครถ้าไม่ใช่ยอดชายนายโป้ง
“พร้อมแล้ว” ทุกคนประสานเสียงรับ
“งั้นไปโลดเลย” รถเคลื่อนตัวออกจากบ้านผมประมาณ หกโมงกว่า ก็แวะไปตามทางครับ ซื้อขนมปั๊มบ้าง ถึงหัวหินก็ประมาณ เก้าโมงกว่าครับ
“เย้ถึงแล้ว” เสียงพวกไอ้ป่านครับ
“ทำเหมือนไม่เคยมาเที่ยวนะมึง” ไอ้โป้งว่าน้องตอนนี้เรามานั่งรับลมอยู่ริมทะเลแล้วครับ
“โห้ นานๆ ทีโป้ง มึงอ่ะไม่อยู่บ้าน พ่อก็ไม่ได้พาเที่ยวเลย” พี่น้องคู่นี้สนิทกันดีครับ
“ ไปกินข้าวกันก่อนลูก เดี๋ยวค่อยมาเล่นน้ำ” แม่ไอ้โป้งครับ เราก็ไปนั่งกินอาหาสรที่ร้านอาหารริมทะเลแถวนั้นแหละครับ กินเสร็จ มาผมก็จะช่วยจ่าย แต่แม่โป้งไม่รับครับ บอกเลี้ยง แม่ผมก็เลยจ่ายโป้งค่าน้ำมันแทน โป้งจะไม่รับแม่ก็ยัดใส่มือไปเลย
“ไปเล่นน้ำกันพี่ตุลย์” ไอ้วินเพื่อนไอ้ป่านมาชวนผมครับ ก็น่ารักดีครับ ไอ้วินสูงเท่าๆผม ตี๋ๆ ขาวๆ หน้ามีสิวนิดหน่อย ก็งี้แหละวัยรุ่น เด็กกำลังโต แต่กูสงสัย มึงทำไมไม่ไปชวนเพื่อนมึงวะ
“อืม ไปเล่นกันก่อนเหอะเดี๋ยวพี่ตามไป”
“เฮ้ยย ไอ้วินไปได้ยัง เร็ว ไปดูแหม่มกัน เต็มเลย” สัสสโป้งน้องมึงแมร่งเหมือนมึงเลย
“แล้วตามไปนะพี่ตุลย์”
“อือ”
“ไม่ไปเล่นน้ำกับน้องๆอ่า” โป้งเดินมาข้างหลัง ยื่นน้ำมะพร้าวมาให้ผม ตอนนี้คุณแม่สองท่านก็นั่งเมาส์กันอย่างเมามันไม่สนโลกแล้ว มาทะเลนะท่านแม่ทั้งหลาย
“ไม่เอาอ่ะขี้เกียจเปียก” ผมขี้เกียจเปลี่ยนเสื้อผ้าอะครับ เอาบรรยากาศพอ
“อ้าว แล้วมาทะเล ไม่เล่นน้ำนี่นะ”
“อืม”
“งั้นไปเดินเล่นกัน”
“ไปดิ” ผมก็ไปเดินเล่นรับลมกับมัน
“โป้งมึงดูแหม่มคนนั้นดิ น่ารักสาสส” ผมเห็นสาวผมบลอนด์คนนึงน่ารักมากครับ นอนอาบแดดอยู่
“โอ้ย” มันตบหัวผมเลยครับ
“ตบทำไมเนี้ยะ” ผมเอามือลูบหัวตัวเองปอยๆ
“แฟนเดินอยู่เนี้ยะ มึงไปมองใคร” หึงว่างั้น
“สัสส เห็นหน้ามึงทุกวันเบื่อ”
“งั้นมึงก็ต้องเบื่อไปตลอดชีวิตอ่ะ” เหอะๆๆๆ นะขอให้เป็นงั้นนะ
“จริงอ่ะ” ผมถามย้ำความแน่ใจ
“จริงดิ”
“อืม กูจะคอยดู” ผมก็เดินกับมันไปเรื่อยๆครับ ลมเย็นชะมัด เดินไปถ่ายรูปกันไป
“ติ๊ด”
เสียงข้อความเข้า
“ยังรออยู่นะ ไปกินข้าวด้วยกันสักครั้งนะ” เฮ้ยย มึงยังรออีกหรอว่ะ
“กูอยู่ต่างจังหวัด” ผมรีบพิมพ์กลับไป
“ใครโทรมาอ่ะ” โป้งถามผม
“ป่าวข้อความทวงตังส์อ่ะ” เหอะๆๆ เป็นไงเหตุผลใช้ได้ม่ะ อิอิ
“ไปซื้อของกันม่ะ จะได้ซื้อฝากเพื่อนด้วย” ผมเสนอความคิด ขี้เกียจเดินแล้วครับ ไปช็อปของฝากดีกว่า
“อืมไปดิ”
“โป้งรู้มั้ย ทำไมมันถึงเรียกว่าหัวหินอ่ะ” ผมถามระหว่างเดินกลับมา
“หินมันเยอะมั้ง” อืมฟังดูมีเหตุผลเพราะหินมันก็เยอะจริงๆๆ
“อยากรู้จริงหรอ” มันถามผม
“ไปถามคุณ google ดิ แมร่งรู้ทุกอย่าง” สัสสกูนึกว่ามึงรู้
“โถ นึกว่าจะเก่ง” ก็เดินมาถึงตรงที่แม่นั่งอ่ะครับ
“แม่ตุลย์จะไปซื้อของฝากนะ แม่เอาไรป่ะ” ผมบอกแม่ แม่ก็ยื่นตังส์ให้ผม
“ไม่เป็นไรแม่ ตุลย์พอมี” ผมยังมีเงินเดือนที่แม่ส่งให้เหลืออยู่ครับ
“ติ๊ด”
เสียงข้อความเข้า
“ไปเที่ยวกับโป้งหรอ ขอให้สนุกนะ อย่าลืมของฝากละ” เจ้าเดิมครับ
“ไปได้ยัง” โป้งเรียกผม
“ไปดิ” เราก็ไปเดินซื้อของกันครับ หัวหินนี่มันเจริญจริงๆครับ เดินไปทางไหนก็มีแต่ฝรั่ง สรุปผมเดินอยู่เมืองไทยป่าวเนี้ยะ ก็เดินช็อปกันไปเรื่อย โป้งจ่ายให้ผมครับ ผมบอกจะจ่ายเองมันก็บอกให้เก็บเงินไว้ซื้อของให้มัน ดูมันดิ มันไม่ยอมให้ผมออกตังส์ เงินผมเหลือนะเนี้ยะ อิอิ
“โห ของฝากเต็มเลย มีของเรามั้ยน้อ” มันแซวผม
“ไม่มีอ่ะ ก็บอกว่าซื้อของฝากไปฝากเพื่อน”
******************************************************************
To Be Continued
:bye2: :bye2: :pig4: :pig4: :bye2: :bye2:
-
ขอให้รักกันอย่างไม่มีอุปสรรคนะ
แต่มันคงเป็นไปไม่ได้อ่า
อิอิ
-
:L2:
ขอให้รักกันนาน ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :L2:
สงสารคุณกร่างแต่เชียร์โป้งคะ o13
-
อิจฉาเฟร้ย!! หัวหินๆๆๆ วันนี้ต้องโดนว้ากอิกแล้ว เซงอะพี่ T-T ส่วนไอ้ป้ายคัตเอาต์แฮงค์แมนที่ซุ้มสังมาก้โหดเกิ๊น 555 ฝากบอกอะตอมด้วยนะพี่ เด็กประวัติแอบปลื้ม ทั้งญ-ทั้งช เลยแหละ อิอิ
-
เฮ้อออ สงสารโชว์
-
เฮ้อออ สงสารโชว์
. สงสารด้วยคน อิอิ
-
โชว์ผู้น่าสงสาร จงชดใช้กรรมต่อไป
ออกแนวกรรมลิขิต อิอิ
-
เบื่อคู่นี้จะแย่ ม่ายยยยยยยยยยยยย
สงสารพี่โชว์ของเดี๊ยนจะแย่ อะไรกันตุลย์เอ็งใจร้ายเลยกะพี่โชว์ มากเลย
ตบ3ที
-
น้องโชชว์อดทนไว้ ๆๆ ท่องคำนี้ไว้นะ
-
ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป.พี่โชว์ท่าทางจะหมดหวังแล้วอ่ะ.... :z10:
-
ขอให้รักกันแบบนี้อย่ามีเรื่องอะไรเลย แต่เอ๊ะ ก็ยังมีตัวปัญหาอยู่นี่นา :serius2:
-
:กอด1: มามะโชว์ อย่าไปแคร์ตุลเลย :oo1:
-
โชว์ยังคง น่าสงสาร 55
-
ผลัดวันๆ
โป้งวัน โชว์วัน
สลับๆกันเน๊อะ เอิ้กๆ
-
น้องโชชว์อดทนไว้ ๆๆ ท่องคำนี้ไว้นะ
เดี๋ยวก็ได้กินของฝากแระ อิอิ
-
สงสารโชว์อ่ะ
ทำไงดี
รอรับของฝา่กละกันเนาะ
-
สงสารโชว์
ตุลย์มีดีอะไร โชว์ต้อง
ทุ่มให้ขนาดนี้
-
สงสารโชว์อ่ะ
-
เชียร์โชว์อ่า
ไม่ชอบโป้ง ไม่รู้ทำไมเเต่ไม่ชอบบบบ
-
หัวหินหวานซะน้ำตาลเรียกพี่
คนอยู่กรุงก็หมองม่นยังกะพายุโหมกะหน่ำจนเหลือแต่ซาก
ตุลย์เลือกแล้วก็ทำในสิ่งที่เลือกอย่างดีและสุขที่สุด ถูกแล้ว
-
ว้า..............พี่โชว์น่าสงสารอ่ะ ไม่รู้ทำไม คิดว่าต้องเป็นพี่โชว์ตั้งแต่แรกอ่ะ
เลยไม่ปลื้มตอนตุลย์ อยู่กับโป้ง แอบคิดตลอดเวลาว่า โป้งมีอะไรแอบแฝง
ระแวงแทนตุลย์ได้อีก = =!! o18 :m15:
-
มีความสุขกัน ดีจังเลยอะ อิจฉา
-
รู้สึกตะหงิดๆกับโป้งอ่ะ บอกไม่ถูก ถึงจะหวานกันขนาดนี้แต่เหมือนมีอะไรบางอย่าง
ยังคงสติลสงสารพี่โชว์
-
พี่โชว์น่าสงสารมาก
พี่ตุลย์ใจร้าย
ฮือๆๆๆ
-
รู้สึกตะหงิดๆกับโป้งอ่ะ บอกไม่ถูก ถึงจะหวานกันขนาดนี้แต่เหมือนมีอะไรบางอย่าง
ยังคงสติลสงสารพี่โชว์
ทำไมไม่มีคนเชื่อใจโป้งเลยสักคนนะ
น่าเศร้าใจแทนโป้ง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ตามอ่านทันละ
ตอนแรกโคตรมั่นใจว่าเดี๋ยวน้องตุลย์ต้องตกร่องปล่องชิ้นกะอิพี่กร่างอย่างทันท่วงทีไม่ให้เสียประวัติ
แต่น้องดั๊นหักมุม รักเพื่อนโป้งซะงั้น โป้งก็ดีอ่ะ แต่มันดูไม่ใช่ยังไงก็ไม่รู้ ความรักราบรื่นเกินไป
ต้องอย่างอิพี่กร่าง ไม่มีอะไรดีนอกจากหน้าตา กับรวย ๕๕๕๕๕๕๕๕๕ น้องตุลย์เกลียดอีก
สงสารพี่โชว์กร่างอ่ะ ตามตรง เชียร์พี่กร่างสุดใจ รอวันน้องตุลย์เห็นใจ .....
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ตามอ่านทันละ
ตอนแรกโคตรมั่นใจว่าเดี๋ยวน้องตุลย์ต้องตกร่องปล่องชิ้นกะอิพี่กร่างอย่างทันท่วงทีไม่ให้เสียประวัติ
แต่น้องดั๊นหักมุม รักเพื่อนโป้งซะงั้น โป้งก็ดีอ่ะ แต่มันดูไม่ใช่ยังไงก็ไม่รู้ ความรักราบรื่นเกินไป
ต้องอย่างอิพี่กร่าง ไม่มีอะไรดีนอกจากหน้าตา กับรวย ๕๕๕๕๕๕๕๕๕ น้องตุลย์เกลียดอีก
สงสารพี่โชว์กร่างอ่ะ ตามตรง เชียร์พี่กร่างสุดใจ รอวันน้องตุลย์เห็นใจ .....
สงสารด้วยคน
น่าสงสารนายกร่าง
อิอิ
-
โป้งฝากมาบอกว่า
ทำไมไม่มีใครเชื่อใจเค้าเลย
อิอิ
แล้วจะมาต่อให้นะ
-
กะโป้งนะ
มันเหมือนกับแก้วที่มีรอยร้าวอ่า
ถึงแม้ว่ามันจะสวยงามแค่ไหน
แต่มันก็ไม่เหมือนเดิม
o18 o18 o18 o18
-
สงสารโชว์ง่ะ อ่านแล้วมันปวดจายจริงๆเลย
-
ผมรออยู่น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :z10:
-
ในที่สุดก็อ่านทันแล้ววว หลังจากที่นั่งอ่านมา 3 ชั่วโมง (Non-stop)
แรกก็เกลียดหน้าไอ้พี่โชว์อยู่ แต่ไปๆมาๆกลับสงสารซะงั้น แต่ตอนนี้สงสารนายตุลล์มากกว่า ผมว่ามันจะต้องมีอะไรบางอย่างแน่นอนหลังจากนี้ (หวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่คิดนะ)
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ
-
เข้ามารอพี่โชว์ อีกวัน
-
หึย!! ตบแย่งคัตเอาต์ ๆๆ 555
-
แถลงการณ์
ต้องขอโทษทุกคนที่ให้รอ
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมยุ่งมากจริง
ใกล้งานรับปริญญา
ใกล้สอบ
เรียนก็หนัก
ช่วงนี้ผมคงจะลงช้าหน่อย
ขอโทษจากใจจริง
รอผมหน่อยนะครับ
:pig4: :pig4:
-
เข้ามาอ่านรวดเดียวจบ
เรื่องนี้สนุกดี คนอ่านเดาทางไม่ถูกเลย
ในความรู้สึก โป้งไม่น่าจะเป็นคนที่ใช่สำหรับตุลย์
คนที่ใช่น่าจะเป็นพี่โชว์(กร่าง) มากกว่า เหตุผลเพราะว่า..
เราเชียร์ 555 จริงๆ น่ะ รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดูโหด เถื่อน
แต่จริงๆ แล้วพี่เค้าแค่แสดงความรู้สึกไม่เป็น
อยากให้ตุลย์ลองเปิดใจ ให้พี่โชว์หน่อยเถอะ
จริงๆ ต้องบอกว่า ให้พี่คนเขียนเปิดโอกาสให้โชว์หน่อยเถอะ
จาก แฟนคลับ พี่โชว์
555
-
ดันจ้า
รอเน้้้
-
มารอ
มาดันด้วยอีกคน
คิดถึงเฮียกร่าง
อิอิ
-
รออยู่น้า
อย่าให้รอนานเลยนะ
จงมาๆๆๆ
อิอิ
-
รอ
-
มาต่อให้ก่อนนะครับ
เพราะจะอ่านหนังสือเตรียมสอบแล้ว
ไม่ค่อยมีเวลาแล้ว
ขออภัยไว้ล่วงหน้า
ไปอ่านตอนนี้กันก่อนละกัน
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 38 จะทรมานกูไปถึงไหน
“ไปดิ” เราก็ไปเดินซื้อของกันครับ หัวหินนี่มันเจริญจริงๆครับ เดินไปทางไหนก็มีแต่ฝรั่ง สรุปผมเดินอยู่เมืองไทยป่าวเนี้ยะ ก็เดินช็อปกันไปเรื่อย โป้งจ่ายให้ผมครับ ผมบอกจะจ่ายเองมันก็บอกให้เก็บเงินไว้ซื้อของให้มัน ดูมันดิ มันไม่ยอมให้ผมออกตังส์ เงินผมเหลือนะเนี้ยะ อิอิ
“โห ของฝากเต็มเลย มีของเรามั้ยน้อ” มันแซวผม
“ไม่มีอ่ะ ก็บอกว่าซื้อของฝากไปฝากเพื่อน” แต่ผมซื้อให้มันแล้วละครับแอบซื้อ อิอิ เป็นหอยที่เค้าเอามาทำตุ๊กตาสองตัวคู่กัน น่ารักดี กะไว้ให้ที่หลัง
“ไม่เอาก็ได้” มันทำท่างอนๆ
“อย่างอนดิ อะให้” ผมยื่นตุ๊กตาให้มัน มันก็ยิ้มๆ
“ไหนของกูอ่ะ” ผมทวงของผมบ้าง
“หันหลังดิ หลับตาด้วย” ผมก็ทำตาม ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาสวมที่คอ ใช่แล้วครับเป็นสอยคอเงิน มีจี้เงิน น่ารักดีครับ
“ชอบมั้ย” มันถามหลังจากผมลืมตา
“อืม” อะไรที่มึงให้กูก็ชอบทั้งนั้นแหละ
“ป่ะ กลับได้แล้ว แม่รอแล้วแหละ” ผมกับมาก็กลับมาหาแม่ที่นั่งกันอยู่ที่เดิม เราก็นั่งยคุยกับแม่ๆแหละครับ คุยเรื่องเรื่อยเปื่อย นานพอสมควร
“พี่ตุลย์ไหนบอกจะตามไปไง” ไอ้วินครับ มันเดินขึ้นมาตาม
“พี่ไม่อยากเล่นน้ำอ่า”
“โหไรมาทะเล ทำไมไม่เล่นน้ำ เร็วดิพี่ไอ้ป่าน ไอ้เต้ยรออยู่พี่” ผมหันไปมองหน้าไอ้โป้ง
“ปะไปเล่นน้ำกัน” ไอ้โป้งก็ลุกขึ้นดึงมือผมลุกตาม ไปเล่นน้ำกันครับ
“ทางนี้โป้ง” ไอ้ป่านเรียกพี่มันครับ ไอ้โป้งก็วิ่งไปหาน้องมัน
“พี่ตุลย์ เรียนที่เดียวกับพี่โป้งหรอ” ไอ้วินมันถาม
“ป่าว คนละที่ เป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมอ่า”
“อ่อ อย่างนี้นี่เอง” อะไรของมึงว่ะเนี้ยะ
“พี่ตุลย์ ลงน้ำได้แล้ว” มันเอาน้ำสาดตัวผมเลย เปียกหมดเลยครับ
“ตุลย์มานี้เร็ว” ไอ้โป้งเรียกผม ตอนนี้มันลอยคออยู่ลิบๆ ผมก็ว่ายน้ำไปหามัน
“พี่ตุลย์รอวินด้วยดิ” มึงก็ตามมาดิว่ะ
“เหนื่อยมั้ย” ไอ้โป้งถามผม
“มั้ยอ่า แสบตาอ่า” เมื่อกี้มุดน้ำไป รีบไปหน่อย เราก็เล่นกันไปสักพักเห็นสมควรแก่เวลาก็พากันขึ้น ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ห้องน้ำเต็มอ่า” ผมบอกไอ้โป้ง ตอนนี้พวกไอ้ป่าน ไอ้เต้ย ไอ้วินเข้าห้องน้ำไปแล้ว
“นั้นไงว่างแล้ว” พอดีมีคนออกมาพอดีครับ
“เฮ้ยยย!!” ผมตกใจเพราะมันดันผมเข้ามาในห้องน้ำห้องเดียวกับมัน
“ชูวว” มันรีบเอามืออุดปากผม
“อาบน้ำกัน” เราก็อาบน้ำพร้อมกัน อาบอย่างเดียวนะครับ ไม่มีอย่างอื่น อิอิ ไม่อยากเป็นข่าว เสร็จก็ออกมาเจอคนอื่นรออยู่หน้าห้อง มองแปลกๆ อิอิ รีบหนีเลยครับ อาย ผู้ชายสองคนอาบน้ำด้วยกัน แปลกตรงไหน
“แม่กลับบ้านยัง” ไอ้โป้งถามแม่มัน ตอนนี้ก็ 4 โมงเย็นแล้ว
“อืม กลับได้แล้วแหละ เดี๋ยวมืด แต่ไปกินข้าวกันก่อนนะ”
“งั้นไปกินที่เขาตะเกียบนะแม่ เดี๋ยวโป้งเลี้ยงเอง”
“หาตั้งใช้เองแล้วหรอ” แม่ลูกยอกกันน่ารัก
“แม่ป่านหิวอ่ะ” ไอ้ป่านเดินมาพอดี
“ป่ะ ไปได้แล้ว” แม่สรุป แล้วเราก็ขับรถไปกินข้าวที่เขาตะเกียบกัน แต่ผมเป็นคนไม่ชอบกินอาหารทะเลอ่ะ เลยไม่ได้ มีความสุขเท่าไหร่ แต่มีความสุขตรงที่ได้มองหน้าคนที่นั่งด้านข้างนี่แหละ อิอิ แม่ผมครับ
“อะกินนี้เยอะ จะได้ตัวโตๆพี่” ไอ้วินตักกุ้งมาให้ผม อะไรของมึงเนี้ยะ
“ใจจร้า”
“อะหึม” เสียงไอ้โป้ง ทำให้ผมสะดุ้ง
“อะมึงกินนี้ อร่อยเว้ย” ผมเลยตักกับข้าวเอาใจมัน มันก็ยิ้มๆ อาหารมื้อนั้นก็ผ่านไปด้วยดี เราก็พากันขับรถกลับ ส่งแม่ไอ้โป้งกับน้องมันที่ตัวเมืองก่อน แล้วก็ค่อยมาส่งแม่ที่บ้าน แล้วลากลับ เพราะผมกับมันต้องกลับกรุงเทพกัน กว่าจะถึงกรุงเทพก็ห้าทุ่มกว่า เหนื่อยมาก
“สนุกป่ะ” โป้งถามผม
“สนุกดี”
“ไว้คราวหน้าเราไปเที่ยวกันสองคนเนอะ” มันบอกผม
“อืม” ตอนนี้หัวผมถึงหมอนไม่อยากฟังไรแล้ว ง่วงมาก
“อย่าเพิ่งนอนตุลย์ ไปอาบน้ำก่อน” มันเรียกผม
“อือ” ผมส่งเสียงอย่างรำคาญ
“ลุกไปอาบน้ำก่อน จะได้นอนสบาย” มันยังเขย่าตัวผม
“ไม่เอาง่วงโว้ย” ผมบอกอย่างรำคาญ
“เฮออ” มันถอนหายใจ แล้วเงียบไป สักพักผมก็รู้สึกว่ามันมาถอดเสื้อผม แล้วก็รู้สึกเย็นครับ ใช่แล้วครับ มันเช็ดตัวให้ผม เฮออ สบายตัว ผมก็นอนให้มันเช็ดไปอย่างนั้นแหละครับ แล้วก็หลับไป ตื่นเช้ามามันก็นอนกอดผมอยู่ ขอให้มึงรักกูอย่างที่กูรักมึงนะ
------------------------------------------------------------------------------------
“เฮ้ย!!!!” ผมโดนอุ้มตัวลอยเลยครับ แล้วก็ถูกยัดเข้าไปในรถคันหนึ่ง แล้วเจ้าของรถก็ขับรถออกมา
“ไอ้โชว์” ใช่แล้วครับ ไอ้เชี่ยกร่าง
“ไปกินข้าวกันนะ” มึงอุ้มกูมาแล้วมาพูดดีกับกูนี่นะ โรคจิต
“ไอ้เชี่ย จอดรถ กูจะลง” ผมโมโหมากครับ
“ทำไมมึงต้องหลบหน้ากู โทรไปก็ไม่รับ ที่ห้องก็ไม่เคยอยู่ ที่ซุ้มก็ไม่มา ทำไม ทำไม” มันพูดเป็นชุด
“มันก็เรื่องของกู จอดรถกูจะลง”
“ไม่ มึงต้องไปกับกู” มันพูดเสียงดัง ผมตกใจเลยครับ ตอนนี้มันขับรถเร็วมาก ผมก็ได้แต่เงียบ
“โชว์”
“หุบปาก” สัสสเอ้ย อะไรของมึงเนี้ยะ แล้วมึงจะพากูไหนเนี้ยะ มันพาผมมาที่คอนโดหนึ่ง
“ลง” มันจอดรถ แล้วบอกให้ผมลง ผมก็นั่งเฉยๆ ไม่ลงครับ
“มึงจะเล่นแบบนี้กับกูใช่ไหม” มันลงรถมาแล้วมาเปิดประตูฝั่งผม
“ลง” มันพูดเสียงเย็น ผมก็นิ่ง
“เฮ้ย ปล่อยกูกูเดินเองได้” มันอุ้มผมพาดบ่า แล้วกดสิบขึ้นไปชั้น 16 ได้ ดีที่ไม่มีคนในลิฟต์ ผมก็ดิ้นไม่หยุด มันก็ไม่ปล่อยผมลง ผมจำต้องนิ่งให้มันพูด มันเปิดประตูห้อง แล้วโยนผมลงไปบนโซฟา
“โฮ้ยยยยยยยย” เจ็บดิครับโยนมาได้
“ไอ้เชี่ย” ผมลุกคนประจันหน้ากับมัน
“ผลั๊ก” ผมต่อยมันไปทีหนึ่ง มันหันกลับมามีเลือดซิบๆ ที่มุมปาก มันมองหน้าผมอย่างโกรธจัด หมัดหนักใช่เล่นนะเรา
“มึง” มันจะต่อยผมกลับ แต่มันรั้งหมัดเอาไว้ แล้วหันหน้าไปทางอื่น
“ตุลย์ มึงจะทรมานกูไปถึงไหน” มันพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดสุดๆ
“เลิกยุ่งกับกูสิ” ผมตอบกลับไปอย่างนิ่ง พูดได้ว่าตอนนี้ผมกลัวครับ ผมไม่รู้ว่ามันจะอารมณ์ไหน
“มึงว่าอย่างไงนะ ให้กูเลิกยุ่งกับมึงกูฆ่ามึงให้ตายตรงนี้เลยดีกว่า” มันพูดพร้อมเดินเข้ามาประชิดตัวผม สายตาเกรี้ยวกราด ผมก็ถอยสิครับ
“เอาเลย ฆ่ากูเลย ฆ่ากูสิ ดีกว่ากูจะต้องมาเจอมึงคอยรังควาญชีวิตกู” ผมเหนื่อยกับการที่ต้องมารับอารมณ์บ้าๆของมัน
“ตุลย์” มันเรียกผมแล้วมองหน้าผมนิ่ง ราวสักสิบวินาที
“อุ๊บ” มันประกบปากผม ผมก็ดันตัวมัน มันก็ไม่ปล่อย
“อื้อ” ผมร้องในลำคอ สักพักมันก็ปล่อยปากผมเป็นอิสระ แล้วมองตาผมอย่างหาคำตอบ ผมก็หลบสายตามัน
“ขอร้องเถอะ เหลือหัวใจให้กูบ้าง” มันเริ่มเย็นลงครับ
“มันจะเป็นงั้นได้ไงโชว์ กูมีแฟนแล้วนะ ถ้ากูทำงั้นกูไม่เลวไปหน่อยหรอ” ผมก็พูดกับมันดีๆ
“แล้วกูละ กูทรทานขนาดไหนมึงรู้ไหม กูชอบมึงขนาดไหน กูชอบตั้งแต่กูเห็น จนกูไม่สามารถถอนตัวได้แล้ว แล้วสิ่งที่กูให้มึงมันช่วยอะไรไม่ได้เลยหรอ กูยังไม่ดีพอใช่ไหม” มันเริ่มน้ำตาคลอ แต่มันกลับหันไปทางอื่น เหมือนไม่อยากให้ผมเห็น ผมนั่งลงบนโซฟา
“แล้วมึงจะให้กูทำอย่างไร จะให้กูเลิกกับโป้งแล้วมาคบกับมึงหรอ กูทำไม่ได้”
“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ แค่มึงไม่หนีหน้ากู ให้โอกาสกู ไปกินข้าวกับกู คุยกับกูบ้าง ให้กูได้อยู่ข้างมึงได้ไหม” เฮออกูละเหนื่อยใจกับมึงจริงๆ
“เออ ก็ได้ แต่มึงช่วยไปส่งกูได้แล้ว”
“เดี๋ยวก่อนได้ไหม อยู่กับกูก่อนได้ไหม กูขอร้อง” ผมไม่ได้ปฏิเสธอะไรได้แต่นั่งนิ่ง ไม่พูดอะไรอีก มันก็เดินเข้าไปในครัว ทำอะไรก็ไม่รู้ หอมชะมัด
“ตุลย์กินข้าวกัน” มันมาเรียกผมที่ตอนนี้แอบงีบที่โซฟา ผมก็ตื่นมาอย่าง งงๆ
“อืม” ผมก็ลุกไปกินข้าวกับมัน เป็นกับบข้าวง่ายๆ ไข่เจียวหมูสับ ต้มจืดเต้าหูอ่อน ผัดคะน้าหมูกรอบ ก็อร่อยดีครับ แต่รู้สึกแปลกๆครับ
*******************************************************************
ติดตามตอนต่อไป
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ไอ้โชว์เลิกยุ่งกะมันเหอะมันมีผัวแล้วเดี๋ยวมันก็เป็นนายวันทองหรอกหลายใจหรอก :m20:
-
^0^ มาแย้ววว อยากรู้จิงๆ ไอ้กร่างนี่ใครหน๊อ *0* คณะเรารับปริญญาวันพุธใช่ปะครับ เริ่มตั้งแต่กี่โมงอ่า จะได้เตรียมไปบูมรุ่นพี่ BOOM AGGIE - BOOM SOC !!
-
ยังไม่เห็นทีท่าว่าไอ่โชว์จะเป็นพระเอกเลยคราวนี้...
แต่ก็เชียร์ไอ่กร่างนะ
-
ไอ้โชว์เลิกยุ่งกะมันเหอะมันมีผัวแล้วเดี๋ยวมันก็เป็นนายวันทองหรอกหลายใจหรอก :m20:
^^
โหดอ่า
-
ตุลย์จะกลายเป็นวันทองสองใจไปไมเนี่ย ถ้าไม่ทำอะไรให้เด็ดขาดไปในเร็ววัน
เดี๋ยวตุลย์จะเหมือนเพลงนี้นะ(เพลงรุ่นคุณแม่)
"...คนนั้นก็ดี คนนี้ก็รัก ยากเหลือที่จะผลัก คนไหนจากใจของเรา..
หากแม้นตัดใจเลือกใครคนหนึ่ง ทิ้งคนหนึ่งก็คงต้องเศร้า.."
แหะ แหะ พี่แก้วยกตัวอย่างเพลงแก๊แก่เนอะ
-
มันจะเป็นยังงัยต่อไปน้อ มันเข้ากับเพลงเลยนิ อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน ว่าม่ะ
-
ตามมาอ่านอย่างช้า ๆ
หน้า 11 แล้ว
-
ลงชื่อว่าอ่านทันแล้วครับ หุหุ
ปล.ขอติงนิดนึง เกี่ยวกับสิทธิส่วนตัวของคนอ่านและคนเขียนนะ ยังไงก็ทักทายกันพอสมควรเน้อ ถ้าเปิดเผยข้อมูลมากเกินไป เกิดมีคนอยากรู้อยากเห็นแล้วเข้าไปละเมิด อาจจะเสียใจทีหลังนะ เปิดเผยกันพอสมควรละกัน
-
สงสารโชว์อ่ะ รู้สึกไม่ไว้โป้งแปลก ๆ ด้วย ไม่รู้สิ
-
"ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีกับบัณฑิตใหม่ทุกคน นะคร้าบ
ขอให้จบออกไปแล้วได้งานกันทุกคนและเป็นคนดีของสังคม ทำให้ประเทศเจริญๆ และน่าอยู่"
ตุลย์จะเสน่ห์แรงไปไหนอ่ะเนียะเด็กวินนี่มันไม่ดูตามาตาเรือเลยเนอะ ถ้าโป้งมันเดือดมายุ่งเลย
ขนาดมีโป้ง โชว์แล้วยังมีคนอื่นเข้ามาเรื่อยๆ เลยนะตุลย์ เอ้าไม่รู้ชีวิตข้างหน้าจะเป็นไงแต่ก็ขอให้มีความสุขแล้วกัน
ตามกันต่อไปถึงไรเตอร์จะหายไปทีนานมากๆ ก็เหอะ
-
สงสารโชว์จังเลยอ่ะ แต่ก็นะถ้าโป้งรักจริงอีก ก็น่าสงสารทั้งคู่เลยอ่ะ ฮือๆๆๆๆ
-
สงสารโชว์มากครับบ
-
ขอบคุณพี่THIPที่มาเตือนนะครับ ต่อไปจะระวังมา กกว่านี้ครับ ^ก^
-
เหนื่อยแทนตุลย์ 55+
-
มาต่อแล้ว ดีใจจังเลย :mc4:
-
ตุลย์ จะทำไงดี จะเป็นวันทองสองใจเหมือน เพลงที่เพื่อนเขาคอมเม้นท์มั้ยอะ
หนึ่งหญิง สองชาย 55555
เหนื่อยแทนตุลย์นะ ลำบากใจเลือก แต่สงสารโชว์จริงๆๆ ที่บอกรักช้าไป
-
โอ้ว....พี่โชว์ดูท่าจะรักตุลจิงๆนะนั่น ห่วงซะขนาดนั้น
มอบเพลงนี้ให้พี่โชว์เลย เศษใจเหลือๆ เอิ้กส์ๆ :m15:
-
:กอด1: พี่โชว์
:เฮ้อ: ยังอีรุงตุงนังกันต่อไป
-
ยังไงเนี๊ยะ
เริ่มมีลุ้นล่ะไอ้กร่าง
ฮ่าๆๆๆ
เชียร์
สู้ๆๆ
ขอบคุณที่มาต่อนะคับ
-
ค่อกกกกก รอนานจัง หายไปไหนเป็นอะไรหรือเปล่าเอ่ย :man1:
-
ขอโทษที่ให้รออีกครั้ง
แต่ผมขออ่านหนังสือสอบก่อนนะครับ
ไม่มีเวลาจริงๆๆครับ
แล้วผมจะรีบอ่าน
รีบสอบ
และรีบมาลงให้นะครับ
ขอบคุณที่รอติดตามนะครับ
-
เรื่องนี้อ่านไป ร้องไห้ไปตั้งแต่เริ่มเรื่องยังมาถึงตอนนี้
แง ๆ ตุลย์จ๋า ใจร้ายไปมั้ยง่า
เค้าสงสารโชว์น๊า
โป้ง....ไม่รู้สิ มันแปลก ๆอ่า
เชียร์โชว์สุดใจ ....
แล้วมาต่อเร็วๆน๊า
-
รอหน่อยน้า สอบอยู่
-
คับพี่ ผมก้สอบเหมือนกัน สอบอิ๊ง2หนะคับ พุ่งนี้
-
พุ่งนี้สอบประวัติศาสตร์ไทย พระเจ้าา!!
*0* พี่สอบอิกทีวันไหนคับ
-
วันนี้จะเร่งเอามาลงให้นะครับ
ขอโทษที่ให้รอ
การสอบผ่านไปด้วยดี
รอหน่อยนึงเน้อ
-
รอครับรอ :call: :call:
-
ผมมาลงให้แล้วนะครับ
ขอโทษอีกครั้งนะครับ
ปั่นสุดแล้ว
ไปอ่านดีกว่า
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 39 มึงจะเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุด
“เดี๋ยวก่อนได้ไหม อยู่กับกูก่อนได้ไหม กูขอร้อง” ผมไม่ได้ปฏิเสธอะไรได้แต่นั่งนิ่ง ไม่พูดอะไรอีก มันก็เดินเข้าไปในครัว ทำอะไรก็ไม่รู้ หอมชะมัด
“ตุลย์กินข้าวกัน” มันมาเรียกผมที่ตอนนี้แอบงีบที่โซฟา ผมก็ตื่นมาอย่าง งงๆ
“อืม” ผมก็ลุกไปกินข้าวกับมัน เป็นกับบข้าวง่ายๆ ไข่เจียวหมูสับ ต้มจืดเต้าหูอ่อน ผัดคะน้าหมูกรอบ ก็อร่อยดีครับ แต่รู้สึกแปลกๆครับ แล้วสติผมก็ดับไปเลยครับ ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย มารู้สึกตัวอีกทีผมนอนอยู่บนเตียงในห้องๆหนึ่ง มีคนกอดผมอยู่
“ไอ้โชว์ มึงทำไรกู ไอ้สัสส ไอ้สารเลว” ผมโวยวาย แล้วรีบลุกขึ้น เสื้อผ้าผมก็ยังอยู่ครบครับ
“ไม่ได้ทำไรหนิ แค่อยากนอนกอดมึงเอง” มันพูดน่าตาเฉย
“ไอ้เชี่..” ทันพูดจบมันก็มาประกบปากผม ผมทำอะไรไม่ถูกเลยครับ
“มึงทำแบบนี้กี่ครั้งแล้ว ทำไมมึงต้องทำตัวให้กูเกลียดมึงด้วยโชว์”
“ตุลย์มึงฟังกูนะ กูแค่อยากจะดูแลมึง อยากนอนกอดมึง อยากให้มึงอยู่ข้างกู กูไม่เคยคิดไม่ดีกับมึงเลย เอาเป็นว่ากูขอโทษ ต่อไปกูจะไม่ยุ่งกับมึงอีก เดี๋ยวกูไปส่ง” มันพูดแล้วลุกขึ้น เดินนำผมออกไปเลย แล้วมันก็มาส่งผมที่หอครับ ผมไม่ได้กลับมาหอสักพักแล้วครับ แต่ผมก็เอากุญแจติดตัวมาตลอด ผมเดินขึ้นบันไดมาอย่างหดหู่ ทำไมโป้งไม่โทรหาเราเลย ทำไมไม่ห่วงกันเลย ผมค่อยๆหยิบมือถือขึ้นมา ไม่มีมิสคอล ไม่มีข้อความ หมายความว่าไงโป้ง กูหายไปคืนนึงมึงไม่ห่วงกูเลยหรอ ผมเสียใจเหมือนทุกอย่างมันจุกอยู่ที่อก ผมค่อยๆ ไขกุญแจเข้าห้องตัวเองช้าๆ สภาพห้องของผมเป็นเหมือนเดิม แต่มีแผ่นกระดาษสอดเข้ามาในห้องผมเต็มไปหมด แผ่นกระดาษมีแต่คำว่าขอโทษ หลายสิบแผ่น แต่ลายมือเดียว คือลายมือของมันไอ้โชว์ ผมก็ก้มลงเก็บแล้ววางมันไว้ ผมมองไปที่ของขวัญของมันที่ยังวางอยู่ที่เดิม ผมเดินไปหยิบมันมา แล้วตัดสินใจแกะมันออก มันเป็นโฟโต้บุ๊คครับ ซึ้งในนั้นมีรูปผม ที่มันแอบถ่าย มากมายพร้อมคำบรรยายใต้ภาพ ว่าที่ไหน ยังไง มันเยอะและหนามาก ผมไม่เคยมีรูปตัวเองเยอะขนาดนี้ ผมเปิดดูไปเรื่อยๆ อ่านคำบรรยายไป มันก็เขียนคำบรรยายน่ารัก แต่แฝงด้วยความหวังและความเศร้า ผมเปิดไปจนหน้าสุดท้าย ก็เป็นรูปของมัน แล้วมีข้อความเขียนว่า “กูขอโทษ ในเรื่องต่างๆที่ผ่านมา สิ่งที่กูทำกูรู้ว่ามันผิดมาก กูเสียใจ กูขอโทษ อภัยให้กูนะ กูรักมึง รักมาก แม้ว่ามึงจะไม่เคยรักกูเลย กูจะรอนะ” ผมร้องไห้เลยครับ โชว์กูสงสารมึง แต่กูยังรักมึงไม่ได้ ขอเวลากูด้วยเหมือนกัน ถ้ามึงกับกูคู่กันจริงๆ มันคงเป็นแบบนั้น แต่ถ้าไม่ใช่ ก็คงไม่ใช่
เสียงโทรศัพท์เข้ามาครับ
“ว่าไง” ผมรับสาย โป้งมันโทรมา
“นี่ขวัญนะ ช่วยมารับโป้งที่ห้องเราหน่อยสิ เมื่อคืนเมาเลยสนุกกันไปหน่อย” ผมถึงกับค้างเลยครับ ที่มึงไม่โทรหากูมึงไปสนุกกับนังขวัญนี่ใช่ไหม
“เราไม่ว่างอะ ฝากมาส่งที่ห้องด้วยนะ” ผมทรุดลงนั่งร้องไห้กับพื้น นี้หรอคนที่ผมรัก แล้วบอกว่ารักผมคนเดียว ผมออกจากห้องพร้อมโบกแท็กซี่ไปที่หอมัน มันไม่ได้อยู่ที่ห้องจริงๆ ผมเก็บของทุกอย่างที่เป็นของผมใส่กระเป๋า โป้งกูรักมึงนะ ผมถอดแหวนที่นิ้ววางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ผมเปิดประตูเดินออกจากห้องไป ลงมาด้านล่างผมก็เห็นโป้งเดินมาพอดี มันก็เห็นผม มันรีบเดินตรงมาหาผม
“ตุลย์ มึงจะไปไหน” มันเอามือมาแย่งกระเป๋าที่ผมถืออยู่
“กลับห้อง” ผมยื้อกระเป๋าผมไว้
“ทำไม” ยังมีหน้ามาถามอีก
“ทำไมหรอ มึงถามตัวมึงเหอะว่ามึงทำอะไร” มันหน้าถอดสี ผมเดินผ่านมันไป
“เดี๋ยวตุลย์ กูขอโทษที่ไม่ได้โทรบอกว่าจะไม่ไปรับ และไม่กลับห้อง” แค่นี้หรอ มึงทำแค่นี้หรอ
“อืม ยกโทษให้” แต่ผมก็เดินออกไปเลย มันเดินตามมาดึงข้อมือผม
“ตุลย์เป็นไร อยู่นี่แหละ”
“ปล่อยมือกู กูจะกลับห้อง” ผมไม่ได้หันไปมองหน้ามัน
“กูไปส่ง”
“กูกลับเองได้” มันค่อยๆปล่อยมือผม ผมรู้ว่ามันก็รู้ว่ามันไปทำอะไรมา ผมเดินมาโบกรถแท็กซี่ พอขึ้นรถแท็กซี่มาได้ ผมถึงกับร้องไห้เลยครับ ทำไมผู้ชายอย่างผมต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย ชีวิตผมเป็นผู้ชายมาตั้งแต่เกิดแต่ทำไมผมต้องมาร้องไห้ มาเสียน้ำตาให้กับผู้ชายด้วยกันเองด้วย ผมวางกระเป๋าลงบนเตียง แล้วนั่งลง สมองผมไม่อยากคิดอะไรแล้วครับ ผมค่อยๆนอนลง แล้วหลับตาลงด้วยเปลือกตาอันร้อนและเรื่อไปด้วยน้ำตา ผมตื่นเช้าเพื่อไปมหาวิทยาลัย ผมพยายามไม่คิดอะไร ปล่อยทุกอย่างไม่ให้มารบกวนสมาธิในการเรียนของผม นี่ก็ใกล้จะสอบแล้ว กิจกรรมรับน้องก็ผ่านไปแล้ว
“ตุลย์ๆๆๆๆ”
“เฮ้ย ไอ้ตุลย์”
“ห๊ะ อะไรว่ะ” ผมสะดุ้ง ไอ้พจน์เรียกซะดัง
“เป็นเชี่ยไรมึงเนี้ยะ กูเรียกตั้งนาน”
“เปล่า คิดไรเพลินๆ”
“ไม่แดกข้าวหรอมึง กูซื้อข้าวแล้ว มึงไปซื้อดิ เดี๋ยวกูเฝ้าของเอง” ผมไม่รู้สึกหิวเลยครับ แต่ผมก็ลุกไป ไม่อยากให้พวกมันถามไร ขี้เกียจตอบ ผมก็เดินไปซื้อน้ำ และผลไม้ครับ
“ป้าครับ เอาสับปะรด ถุงหนึ่งครับ” ผมยังไม่ทันสั่งก็มีเสียงคนสั่งก่อนผม เสียงคุ้นๆ ใช่แล้วครับ ไอ้โชว์ แต่มันก็แค่ยิ้มให้ผม ไม่ได้พูดคุยอะไรกับผม ป้าก็ยื่นถุงสับปะรดมาให้มัน มันก็มายื่นให้ผม แล้วมันก็เดินไปเลย อะไรของมึงเนี้ยะ ผมยืนงง แล้วก็เดินกลับไปที่โต๊ะของผม
“อ้าวไม่กินข้าวหรอมึง” ไอ้เจ๋งถามผม ไอ้เชี่ยนี้ก็ไม่กลับคณะมันไปสักที ติดอยู่แต่กับไอ้ข้าวเนี้ยะ
“ไม่หิวว่ะ” ผมก็นั่งกินสับปะรดไป ไม่ได้คุยอะไร ได้แต่ขำขำพวกมัน มันถามก็ตอบ
“ตุลย์ มึงไม่สบสบายป่าววะ หน้ามึงไม่ดีเลย” ไอ้ข้าวถามผม
“กูสบายดีไม่เป็นไร”
“แล้ววันนี้ไอ้โป้งมารับป่าวว่ะ” ไอ้เจ๋งถาม สัสสพูดถึงมันทำไมเนี้ยะ ผมไม่รู้มันจะโทรหาผมบ้างรึป่าวเพราะผมปิดเครื่อง ไม่ได้พกโทรศัพท์เลย
“ไม่อ่ะ เดี๋ยวกูกลับเอง”
“มึงไม่เป็นไรแน่นะเว้ย มีไรบอกพวกกูได้พวกกูเป็นห่วง”
“ไม่เป็นไรจริงๆ เอองั้นเดี๋ยวกูกลับก่อนดีกว่า จะไปอ่านหนังสือ”
“เออ อ่านเยอะๆๆ แล้วมาติวให้พวกกูด้วยนะมึง” กูคงมีสมาธิอ่านหนังสือเนอะมึง
“เออ กูไปแระ” ผมก็กลับหอ นานแล้วที่ผมไม่ได้นั่งรถเมล์กลับหอเอง ผมมาถึงหอก็เจอไอ้โป้งนั่งรออยู่ใต้ตึก
“ตุลย์กูขอโทษ ฟังกูก่อน” มันลุกขึ้น แล้วรีบมาขวางผมก่อนผมจะเดินขึ้นตึก
“มึงมีไรแก่ตัวมึงพูดมา”
“กูไม่มีอะไรจะแก้ตัว กูพลาดเองกูขอโทษ กูเมา” มึงทำจริงๆด้วยไอ้โป้ง
“อืม มึงพลาด มึงพูดได้แค่นี้หรอ”
“กูขอโทษ มึงไม่รักกูแล้วหรอ”
“รักสิโป้ง มึงไปรับผิดชอบเค้าเหอะ กูอยู่ได้โป้ง”
“ตุลย์มึงสวมแหวนไว้เหมือนเดิมนะ”
“ของๆมึง มึงเก็บไว้เหอะ เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะโป้ง”
“ไม่ตุลย์ กูรักมึง” มันกอดผมร้องไห้ ตอนนี้คนเริ่มมองแล้วครับ ผมค่อยดันตัวมันออก
“มันกลับไปก่อนเหอะ แล้วไว้ค่อยคุยกันนะ ยังไงกูไม่ลืมมึงหรอก มึงจะเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุดนะ”
ผมรีบวิ่งขึ้นห้องมาเลยครับ ไม่ฟังแม้กระทั้งเสียงเรียกของมัน ถึงหน้าห้องผมก็เห็นถุงยาแขวนอยู่ผมก็หยิบแล้วเปิดห้องเข้าไป เข้าห้องผมก็ต้องร้องไห้ออกมา ผมเสียใจมากที่พูดแบบนั้นกับมันออกไป แต่ผมไม่อยากให้มันเกิดปัญหาตามมาทีหลัง ผมเลือกกลับมาเดินในเส้นทางของผมดีกว่า ผมเปิดถุงออกมา ข้างในมีโน้ตเขียนไว้
“ได้ข่าวไม่ค่อยสบาย กินยาด้วยละ” จะใครละครับ ถ้าไม่ใช่ไอ้โชว์
อยู่ห้องคนเดียวไม่อยากคิดมากหาหนังดูดีกว่า ผมเลือกดูหนังตลกดีกว่าคลายเครียด ผมเปิดถาดดิสออก แผ่นซีดีแผ่นนั้น แผ่นที่มันเอามาให้กลับผม ผมปิดมันเข้าไปแล้วเปิดดูอีกครั้ง เสียงเพลงดังขึ้น ผมดูจบก็ต้องร้องไห้อีกรอบ โชว์อย่างน้อยมึงก็ไม่โกหกกูแหละว่ะ ถึงมึงจะเลวก็เหอะ ผมเช็ดน้ำตาแล้วเปิดหนักตลกดูคลายเครียด แล้วก็ผ่านวันอันเลวร้ายไปอีกหนึ่งวัน ชีวิตก็ผ่านไปเรื่อยๆครับ ไอ้โป้งก็พยายามมาง้อผม การสอบก็เป็นๆไปอย่างดี
………………………………..
“เฮ้ย ไอ้ตุลย์ทางนี้” วันนี้พวกผมนัดไปเดินช็อปที่สวนจตุจักรกัน แล้วไปถ่ายรูปที่สวนรถไปด้วย พวกผมจะทำหนังสั้นส่งประกวดกันครับ
“เออ สัสส แต่งตัวหล่อไปไหน” ไอ้คิวว่าผม
“หล่อไม่เท่ากูอย่ามาทำว่ากู” ผมดีขึ้นมากเลยครับ ไม่ต้องคิดไร มีเพื่อนๆๆ ที่ทำให้ผมดีขึ้น
“เออ รอก่อน แป็บนะ พี่กายกะพี่โชว์ไปด้วยอ่ะ” ไอ้เจ๋งบอก ใครชวนเนี้ยะ สักพักพี่กายกับไอ้โชว์ก็มา แล้วเราก็ไปเดินช็อปปิ้งกัน เหอะๆเหล่าชายหนุ่มห้าหกคนเดินช็อปปิ้ง ผมก็เลยแยกกันเดิน แน่อยู่แล้วไอ้ข้าก็เดินไปกับไอ้เจ๋งแล้ว ไอ้คิวมันก็ไปกับไอ้พจน์แล้ว ผมรู้สึกแปลกๆๆอ่ะ ทำไมเพื่อนๆถึงทิ้งผมเนี้ยะ
“เอองั้นเดี๋ยวตุลย์ไปกับไอ้โชว์นะ พี่นัดแฟนพี่ไว้” แล้วไอ้พี่กายก็เดินไปเลย เหลือผมกับไอ้โชว์สองคน
“เอาไง ถ้าไม่อยากเดินกับกูก็ไม่เป็นไร” ไอ้โชว์บอก แล้วมันก็เดินไป ผมไม่อยากเดินคนเดียวอ่า เด็กชายบ้านนอกให้เดินช็อปปิ้ง กูไม่เคยมาเว้ยเดี๋ยวหลง
“รอด้วยดิ” ผมเดินตามมันไป มันก็เดินซื้อไปเรื่อย สัสส มึงรวยหนิ กูมันจน
“หิวน้ำป่าว” มันถามผม
“รอแป็บ” ผมยังไม่ทันได้ตอบเลย มันก็เดินไปซื้อน้ำมาให้ผม ผมก็รับมางง
******************************************************************
To be continued
-
เย้ๆๆ มาต่อแล้ว
ว่าแล้วนายโป้ง
นายต้องเป็นอย่างงี้
โชว์โอกาสของนายแล้ว
สู้ๆๆ
-
อ่า มาต่อซะที^^
เชียร์โชว์จ้า สู้ๆน๊า
ตุลย์ใจอ่อนเร็วๆนะ > <'
มาต่ออีกนะ จะรออ่านจ้า
-
พยายามเข้าโชว์เอ้ย แล้วก็ใจเย็นๆ "น้ำร้อนปลาเป็นน้ำเย็นปลาตายนะโชว์"
(เชียร์โชว์ซะนอกหน้าเลยเรา)
-
กลับมาเริ่มนับ 1 ใหม่ก็ดีค่ะ
-
ย๊ากกกกกกกกกกกกก :m31:
โชว์............มาแล้ว............สู้ๆ
-
ยังคงเชียร์ พี่โชว์ เหมือนเดิม
-
โป้งนายมันไม่เคยพอ
พี่โชว์ไม่เคยที่จะโกหกเลย
สู้ๆๆๆๆ
ใจอ่อนเร็วๆเถอะ
เรารู้ว่าตุลย์ก้อรู้สึกดี
-
อืม แบบนี้โชว์คงเป็นพระเอกแน่ๆ
-
เริ่มนับ 1 ใหม่กับโชว์เถอะ สงสาร โชว์ละ
-
เพิ่งมาสมัครเป็นสมาชิก
และอ่านเรรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
ยังอ่านไม่ถึงตอนปัจจุบันเลยครับ
แต่ขอบอกว่าชอบ สนุกมาก
เป็นกำลังใจให้ครับ
แล้วจะรีบอ่านให้ทันนะครับ :call:
-
ตุลย์เริ่มมองโชว์ในแง่ดีบ้างแล้ว
-
:m31: ค้างงงงงง เอามาลงต่อไวไว ปั่นให้ไฟแลบไปเยย 555
เขียนได้ดีครับ ชอบ สมกับที่รอคอยมานานแสนนาน ยังไงอย่าหายไปอีกน๊า :m15:
-
โธ่...ไอ้โป้งอุตสาห์ว่าจะให้ไอ้พี่โชว์มันตัดใจแล้วนะแต่แกก้อทำตัวเองแท้ๆเว้ย ชอบใจว่ะ
-
ยังไงพระเอกก็คือพระเอก จะเอาพระรองมาเป็นพระเอก ไม่ได๊ไม่ได้ เหอๆ สู้เค้า โชว์เอ้ย
-
ตรูว่าแล้ววววววว โป้งเป็นอย่างที่คิดจริง ๆ ตุลไม่ต้องกลับไปหามันเลยนะ
เซ็งชิบ... แล้วมาโทษเหล้า เจ็บที่สุดก็ตอนที่นังชะนีโทร.มานี่แหละ
-
:m31: ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
หลบไป!
พระเอกกำลังกลับมา ! :laugh:
-
นายโป้งทำตัวเองแท้
เป็นเราก้อไม่กลับไปคบหรอก
นายโชว์ดีกว่า
รักจริงจากใจ
อิอิ
-
เพิ่งมาสมัครเป็นสมาชิก
และอ่านเรรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
ยังอ่านไม่ถึงตอนปัจจุบันเลยครับ
แต่ขอบอกว่าชอบ สนุกมาก
เป็นกำลังใจให้ครับ
แล้วจะรีบอ่านให้ทันนะครับ :call:
ขอบคุณครับ
ติดตามต่อไปนะครับ
อิอิ
-
มาต่อแล้วครับ
อิอิ
ขอบคุณที่ยังติดตามกันนะครับ
แม้ผมจะหายไประยะหนึ่ง
ผมจะพยายามเอามาลงให้บ่อยๆนะครับ
ช่วงนี้เป็นช่วงวุ่นวายของชีวิตผมมาก
ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์หน้า ผมก็ไม่อยู่ไปทริป
ไงก็ติชมได้นะครับ
ไปอ่านดีกว่า พล่ามเยอะแระ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 40 ชีวิตโสด
“รอด้วยดิ” ผมเดินตามมันไป มันก็เดินซื้อไปเรื่อย สัสส มึงรวยหนิ กูมันจน
“หิวน้ำป่าว” มันถามผม
“รอแป็บ” ผมยังไม่ทันได้ตอบเลย มันก็เดินไปซื้อน้ำมาให้ผม ผมก็รับมางง ๆ
“หิวข้าวยัง” มันหันมาถามผม
“ยังไม่หิวอ่ะ รอไปกินพร้อมเพื่อนๆดีกว่า” ผมยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ครับ
“อยากได้อะไรละจะพาไปซื้อ” มึงจะพากูไปว่างั้น นี้ผมก็ยังไม่ได้อะไรเลย
“อยากได้กางเกงยีนกับรองเท้าผ้าใบสักคู่อ่ะ” ผมก็บอกไปว่าผมอยากได้อะไร มันจะได้พาไปโซนนั้น
“งั้นตามมา” มันก็เดินนำหน้าผมไป ผมก็เดินตามต้อยๆ ใครอยากเดินกับมึงว่ะ ถ้ากูไม่กลัวหลงกูไม่เดินกับมึงหรอก สาสส หน้านิ่งทั้งวัน ไอ้กร่างเอ้ย
“น้องครับๆ เสื้อคู่รักไหมครับ” เสียงพ่อค้าเรียกไอ้โชว์เพื่อขายของ
“แฟนน่ารักนะครับ” พ่อค้าบอกไอ้โชว์ พร้อมหันมามองผม มันก็หันมองตามมา ผมก็งง สิครับ
“อ่อ ไม่ใช่แฟนครับ น้องชายนะครับ” มันก็ตอบไป มึงคงเลิกชอบกูแล้วจริงๆ โชว์ ถ้ามึงตัดใจได้กูก็ยินดีด้วย
“เสื้อคู่พี่น้องก็มีนะครับ ลองเข้ามาดูก่อนได้ครับ” พ่อค้ายังตื้อไม่เลิก
“เอามั้ย” มันหันมาถามผม
“ไม่เอาอ่ะ” ผมก็ตอบไป ใครจะไปอยากใส่เหมือน ชิ
“ไม่เป็นไรครับ” มันก็ปฏิเสธพ่อค้าไป แล้วก็เดินนำผมไป ผมก็ต้องเดินตามเหมือนเดิม
ผมก็ได้กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบ และอะไรติดไม้ติดมือมาอีกนิดหน่อย แล้วก็นัดรวมพลครับ แต่ละคนก็หิ้วของมาคนละถุงสองถุง
“นี่อิ้ง แฟนพี่” พี่กายแนะนำสาวสวยที่ยืนข้างๆ ให้พวกเรารู้จัก พี่กายนี่ตาถึงจริงๆ สวยชิบ
“สวัสดีครับ” พวกผมก็ยกมือไหว้กันไป
“เฮ้ย!! ไม่ต้องอิ้งเค้าก็รุ่นเดียวกับพวกมึงแหละ” นั้นหน้าแตกเป็นแถวๆ ก็แนะนำตัวกันไป แล้วตกลงไปหาอะไรกินก่อน ไปสวนรถไป ไปถ่ายรูปกันครับ ก็อีหรอบเดิมแหละครับ ผมก็จำต้องปั่นจักรยานกับไอ้โชว์มัน ผมรู้สึกว่าพวกเพื่อนๆ ผมมันพยายามให้ผมคู่กับไอ้โชว์ตลอดเวลา
“ขึ้นมาดิ หรือจะเดิน” มันให้ผมขึ้นซ้อนจักรยานมัน สัสส ถ้ากูปั่นจักรยานเป็น กูไม่ซ้อนมึงหรอก กูปั่นของกูเองคนเดียวแล้ว ผมก็ขึ้นซ้อนท้ายมันไป แล้วไอ้พวกนั้นมันไปไหนกันแล้วเนี้ยะ
“มันไปไหนกันแล้วอ่ะ” ผมถามคนปั่น
“ไม่รู้สิ” อ้าวแล้วกูจะเจอเพื่อนกูมั้ยเนี้ยะ ผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อมันก็ปั่นไปเรื่อยๆ อะครับ
เสียงโทรศัพท์เข้ามาครับ เบอร์ใครไม่รู้ครับ
“สวัสดีครับ”
“ตุลย์อย่าเพิ่งวางนะ โป้งเอง” ช่วงหลังผมไม่รับโทรศัพท์โป้งเลย เพราะผมอยากให้โป้งตัดใจจากผม
“อืม ว่าไงโป้ง”
“เย็นนี้เดี๋ยวกูไปรับมึงนะ ไปกินข้าวกัน” มันชวนผมไปกินข้าวเย็น ผมก็ลังเลสักนิด
“อืม” ผมตอบตกลงไป
“จริงหรอ งั้นเดี๋ยวหกโมงกูไปรับนะ ขอบใจนะ” เสียงไอ้โป้งดีใจมาก
“อืม” ผมไม่รู้จะพูดอะไร แล้วมันก็วางสายไป ไปกินข้าวกับเพื่อน ก็ไม่แปลกนิ
“เฮ้ย โน้นไง พวกไอ้ข้าว” ผมชี้ไปที่พวกนั้น แล้วบอกไอ้โชว์
“เออ เห็นแล้วก็กำลังไปนี้ไง” มันตอบเสียงแข็ง อารมณ์เสียไรของมึงเนี้ยะ ผมก็ไม่ได้พูดอะไร
“ถ่านไฟเก่าครุกลุ่นเลยนะ” ไอ้คิวจองปากหมาตลอด
“สัสส ไรมึง” มึงก็ด่ามันไป
“เออ มึงว่ามุมนี้สวยป่าว มาถ่ายดิ” ไอ้ข้าวถาม เราก็ถ่ายกันไปหลายรูปอยู่ ภาพออกมาสวยเชียวเพราะแสงสวย แดดร่ม ลมตก
“เฮ้ย ตุลย์ถ่ายรูปคู่กับเพื่อนพี่หน่อยดิ” พี่กายเรียกผมครับ
“เอ่อๆ..” ผมกระอึกกระอัก
“มาเร็วๆๆ” ไอ้เชี่ยโชว์ก็ยืนเฉย ผมก็เดินไปยืนข้างๆมัน
“เฮ้ย ยืนชิดๆกันหน่อยดิว่ะ” นี้แทบจะเป็นภาพแรกที่ผมถ่ายคู่กับมัน
“1 2 3 แชะๆๆ” ถ่ายไปประมาณ สามสี่ภาพครับ ยืนหน้านิ่งตลอด ญาติเสียรึไงว่ะ แล้วเราก็กลับกัน ก็เช่นเดิมแหละครับ ผมก็โดนยัดเยียดให้กลับกับไอ้โชว์ เหตุเพราะบ้านไกลกัน
“สนุกมั้ย” มันถามผม ตอนนี้อยู่ในรถมันสองคน
“ก็ดี” ผมก็ตอบไปแค่นั้น
“ส่งกูปากซอยก็ได้” ผมบอกมันเมื่อใกล้จะถึงแล้ว มันจะได้เลยเข้าบ้านมันเลย มันไม่พูดอะไรแต่เลี้ยวเข้าซอยไปเลย
“ขอบใจนะ” ผมไม่ลืมขอบคุณมันที่มาส่ง ผมเปิดประตูลง
“เดี๋ยวตุลย์นี่ของมึง” มันยื่นถุงมาให้ผมถุงหนึ่ง ผมก็รับมาอย่างงๆ ผมมองถุงในมือ กูซื้อมาหรอวะแล้วมันก็ขับรถไปเลย ผมก็ขึ้นห้องมาก็เปิดดู
“เฮ้ย เสื้อกูไม่ได้ซื้อนี่หว่า” เป็นเสื้อยืดสีเขียวอ่อนคับ มีข้อความเขียนว่ะ “น้องรักพี่” ผมเหวอเลยครับ ผมยัดมันลงถุงไปเหมือนเดิม
เสียงโทรศัพท์ก็ดังเข้ามา
“อืม”
“กูจะไปถึงแล้วนะ เสร็จรึยัง” เออว่ะลืมไปว่าต้องไปกินข้าวกับไอ้โป้ง
“อืม เดี๋ยวลงไป” ผมคงต้องลงไปแล้วแหละ ไม่ต้องอาบน้ำใหม่หรอก อิอิ ล้างหน้านิดนึง ฉีดน้ำหอมอีกนิดแล้วลงไปเลย มันจอดรออยู่แล้ว
“ผอมลงรึป่าว เรียนเป็นไง” ผมขึ้นรถมามันก็ถามผม
“ก็ดีอ่ะ แล้วมึงกับขวัญละ” ผมถามมันไป ที่จริงไม่ได้อยากถามหรอกครับ แต่อยากรู้ อิอิ
“ถามทำไม กูกับขวัญไม่ได้เป็นไรกัน” มันทำเสียงหงุดหงิด
“นั้นมันเรื่องของมึง แล้วมึงจะพากูไปกินไรล่ะ มึงชวนมึงเลี้ยงนะเว้ย” ผมพยายามพูดให้ดูเหมือนเดิม เหมือนตอนเราเป็นเพื่อนกัน ไม่อยากให้มันคิดมาก
“มึงอยากกินไรอ่า”
“ไม่รู้ดิ มึงชวนกูทำไมมึงไม่วางแผนมาว่ะ”
“อืม เดี๋ยวพาไป” มันก็สรุปแล้วขับรถพาผมไป เป็นร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยา ร้านสวยดีครับ ซึ่งมันจองไว้เพราะเข้าไปมันก็บอกชื่อ พนักงานก็พาเรามานั่งที่นั่งติดริมแม่น้ำเลย แล้วอาหารก็ถูกจัดไว้แล้ว แหมไม่ได้เตรียมเลยนะมึง
“เฮ้ย มันไปแพงไปหรอว่ะ” ผมบอกมัน เพราะคิดว่ามันต้องแพงแน่ๆ
“สำหรับมึงไม่มีคำว่าแพงหรอก กูทำเพื่อมึงนะ” มันมองหน้าผม จะจ้องไปถึงไหนเนี้ยะ
“เออ เรื่องของมึง” ผมรีบๆๆ จบประโยคมัน
“ตุลย์ กูยังรักมึงนะ” อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมา
“กูก็รักมึง แต่แบบเพื่อนนะ” ผมก็พูดกับมันไปตรงๆ
“ทำไม เรากลับมาคบกันไม่ได้หรอ” มันพูดเสียงเศร้า
“เราเป็นเพื่อนที่รักกันเหมือนเดิมนะดีแล้ว เราจะได้คบกันไปนานๆไง”
“มึงชอบไอ้โชว์หรอ” จู่ๆมันก็พูดขึ้น
“ป่าว กูไม่ได้ชอบใครทั้งนั้น โป้งกูยังรักมึงนะ คำว่าเพื่อนสำหรับเรามันจะยังยืนตลอดไป มึงไม่ต้องห่วงนะ”
“กูยังทำใจไม่ได้ว่ะตุลย์ กูยังรักมึงแบบเดิม กูอย่างให้มึงมาอยู่ข้างกูเหมือนเดิม”
“กูก็อยู่ข้างๆ มึงนี่ไง มึงมีไรมึงก็บอกกูได้”
“กูขอโอกาสไม่ได้หรอ”
“โป้งถ้ามึงยังไม่เลิกตื้อกูนะ กูจะกลับเดี๋ยวนี้แหละ”
“ก็ได้ๆ เพื่อนก็เพื่อน แต่มึงอย่าทิ้งกูนะ และไม่ว่ายังไงกูก็ยังรักมึงแบบเดิม จำไว้นะตุลย์” สาสสส อะไรของมึงเนี้ยะ ไม่ใช่ว่ากูไม่รักมึงนะ แต่กูว่าระหว่างกูกับมึงมันเกิดเพื่อเป็นเพื่อนกันว่ะ
“เออ ขอกูกินก่อนเหอะหิว”
“อืมๆ กินเลยๆๆ กินนี้ด้วย ของโปรดมึงเลย” มันตักอาหารมาใส่จานให้ผม ผมก็กินกันไปจนอิ่มอ่ะครับ แล้วมันก็พาผมขับรถเล่นครับ มันบอกอยากอยู่กับผมนานๆ
“ไปนอนห้องกูมั้ย” มันถามผม สายตาก็ยังมองไปข้าวหน้า
“ไปดิ” ผมแกล้วตอบเล่นๆ
“จริงดิ” เสียงดีใจสุดๆอ่ะ ฝันไปเหอะ
“กูล้อเล่น แหมดีใจจังนะมึง”
“ป่าว แค่ว่าจะแวะซื้อของเซเว่นสักหน่อย”
“ไอ้สัสสทะลึ่ง” ผมรู้จุดประสงค์มัน ผมกับมันเริ่มผ่อนคลาย และเริ่มเป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่ผมรู้ว่าภายในใจของมันไม่ได้เป็นอย่างที่ผมได้รับหรอก
“555 กูก็ล้อเล่นเหมือนกัน” เราก็คุยกันไปเรื่อยแล้วมันก็มาส่งผมที่หอ จบชีวิตโสดของผมไปอีกวัน
***************************************************
ติดตามตอนต่อไป
-
ตุลอย่าใจอ่อนกับโป้งเลยนะ สงสารโชว์อ่ะ
-
เห็นใจโชว์บ้างนะตุลย์
-
น่ารักอ่ะ
-
ง่ะ อย่า หลง ไป เดิน ทาง เติม อีก ละ ตุลย์
มา โชว์ เชียร์ โชว์
-
เข้ามายอมรับผิด ไม่ได้เม้นมา3ตอนเลยอ่ะ อ่านเรื่องนี้ในมือถือเลยออกอาการขี้เกียจพิมพ์
พี่โชว์สู้ๆนะพี่ อย่ายอมแพ้นะ ซักวันตุลย์จะเห็นความรักที่พี่มีให้อย่างแท้จริง :กอด1:
ตุลย์อย่าไปใจอ่อนกับไอ้โป้งมันนะ เดี๋ยวก็ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจอีก :sad11:
ไอ้โป้ง แกกลับไปหาเมียแกซะเถอะ ชริส์ :angry2:
เชียร์พี่โชว์สุดใจ เด้อค่ะเด้ออออออออออ :L2:
-
และแล้วไอ้โป้งมันก็แค่นั้นไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าคนอื่นๆ ปากก็บอกว่ารักแต่การกระทำของมันละไม่ได้ดีไปกว่าของคนอื่นๆ
-
นี่คงจะเป็นโอกาสให้ตุลย์ได้รู้จักโชว์มากขึ้นมั้ยเนี่ย
-
:z1: ใกล้แย้วๆ สู้ๆนะโชว์ ง๊วบๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
แหม...แอบไปซื้อตอนไหนเนี่ย
ของตุลย์ น้องรักพี่(โชว์)
ของโชว์ก็ต้อง พี่รักน้อง(ตุลย์)
ถูกป่ะ :o8:
-
เหอะสงสารทุกคนเลยค้าบ
โป้งมันก็นะอาจเจอมารยาขวัญเข้าตกกะไดเสียวๆแบบเมาๆ เห้อเหล้าเป็นเหตุแท้ๆ
โชว์ก็รักตุลย์คนเดียวแต่การแสดงออกแต่ล่ะอย่าง เห้อๆ แต่สัญญานโชว์ดีขึ้นนะซักวันตุลย์มันต้องหันมาชอบโชว์ชัว เชียๆ
-
เฮ้ออออ ตามทันซะที อ่านเสร็จเมื่อคืนตอนตี 5 และ อิอิ :o12:
มาต่อเร็วๆ น่ะครับผม รออ่านอยู่..... :z13:
งานนี้มีสิทธ์เปลี่ยนตัวพระเอกท้ายเรื่อง อิอิ เดาๆ
โชว์....นับถือ นี่แหละครับที่เค้าว่ากันว่า "ผิดเพราะรัก"
โป้ง...ทำตัวเอง แต่ก็น่ะ มารยา ญ ร้อยเล่มเกวียน...งานนี้ต้อง :beat:
-
สมการรอคอยครับ รออ่านมานานหลายวัน
ขอให้ผลสอบ ออกมาได้ดังใจนะครับ
-
โชว์สู้ ๆ นะ
เชียร์โชว์ ๆๆ
มาต่อด้วยนะ
-
อิอิ มีกุ๊กกิ๊ก
รู้หน่าว่าตุลย์ก็เริ่มชอบโชว์แล้ว
ระหว่างตุลย์กับโป้ง
เป็นเพื่อนกันก็น่ารักดีแล้ว
ทุกอย่างลงตัว
โชว์ ตุลย์
-
ตามอ่านจนทันแล้วค้าบบบ
ตาแฉะเลยเมื่อคืน
สนุกมากเลยครับ
พี่โชว์ตอนแรกก็เลวอ่า
ตอนนี้น่ารักโคตร
โป้งตอนแรกดีมาก
ตอนสุดท้ายเลว
เชียร์พี่โชว์ สุดยอดพระเอกของเรา
สู้ๆๆๆ
-
พี่โชว์แอบโรแมนติกอ่ะ
อิอิ
น่ารักโคตร
โป้งแกไปอยู่กับขวัญเหอะ
-
โชว์ โชว์ โชว์ มีเชียร์ๆ :laugh:
-
เข้ามายอมรับผิด ไม่ได้เม้นมา3ตอนเลยอ่ะ อ่านเรื่องนี้ในมือถือเลยออกอาการขี้เกียจพิมพ์
พี่โชว์สู้ๆนะพี่ อย่ายอมแพ้นะ ซักวันตุลย์จะเห็นความรักที่พี่มีให้อย่างแท้จริง :กอด1:
ตุลย์อย่าไปใจอ่อนกับไอ้โป้งมันนะ เดี๋ยวก็ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจอีก :sad11:
ไอ้โป้ง แกกลับไปหาเมียแกซะเถอะ ชริส์ :angry2:
เชียร์พี่โชว์สุดใจ เด้อค่ะเด้ออออออออออ :L2:
เม้นย้อนหลังเลย
อิอิ
555
-
ตอนนี้มันต้องใช้ความสามารถกันหน่อยแหล่ะทั้งอิพี่โชว์ กับ โป้งเนี่ยใครจะเอาใจชนะใจตุลย์ได้
-
เห็นหัวกระทู้เปลี่ยนแล้วเลยเข้ามาชม ^__^
-
มาลงแล้วคับๆๆ
ขอบคุณสมาชิกใหม่ๆที่เข้ามาอ่านครับ
วันนี้สั้นนิดนึงครับ
ผมต้องวิเคราะห์งานวิจัยอ่าครับ
สอบเสร็จงานตรึมเลยครับ
ไปอ่านดีกว่า
ไปโลด
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 41 ไม่เคยดีในสายตาเธอ
“ไอ้สัสสทะลึ่ง” ผมรู้จุดประสงค์มัน ผมกับมันเริ่มผ่อนคลาย และเริ่มเป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่ผมรู้ว่าภายในใจของมันไม่ได้เป็นอย่างที่ผมได้รับหรอก
“555 กูก็ล้อเล่นเหมือนกัน” เราก็คุยกันไปเรื่อยแล้วมันก็มาส่งผมที่หอ จบชีวิตโสดของผมไปอีกวัน อีกไม่นานผมคงได้เพื่อนรักคนเดิมของผมกลับมา โป้งสักวันมึงคงต้องตัดใจจากกูได้แหละ ผมอาบน้ำชำระล้างกายแล้วปล่อยให้ความคิดของผมไหลไปกับสายน้ำ
…………………………………………
“ไอ้เชี่ยตุลย์ มึงจะมาเรียนมั้ยเนี้ยะ” ผมรับสายโทรศัพท์ปลายทางอย่างงัวเงีย
“เฮ้ย!! เออๆๆ เดี๋ยวกูไป สายนิดนึงนะ” ผมเหลือบมองนาฬิกา ตายแล้วกู จะได้เวลาเรียนแล้ว ผมนอนเพลินไปหน่อยนะครับ รีบคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำอย่างด่วนเลยครับ แต่งตัวเรียบร้อยแล้วรีบลงไปเลยครับ
ปิ๊นๆๆๆๆ
“ขึ้นรถมาดิ” เสียงคนในรถลดกระจกแล้วตะโกนออกมา จะใครละครับไอ้โชว์ดิครับ มาทันเวลาเร่งด่วนกูพอดี
“เออๆ ขอบใจ” ผลเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่ง
“ตื่นสายหรอ” มันถามผม
“เออดิ เร็วๆหน่อยได้ป่ะ กูรีบ”
“เออ ก็รีบอยู่นี่ไง เรียนตึกไหนเดี๋ยวไปส่งให้ก่อน”
“ตึกคณะ” ผมบอกจุดหมายปลายทางของผมไป
“คร้าบบคุณชาย” อย่าเรียกงี้กับกูได้ป่ะ มันเหมือนเคยชินไงก็ไม่รู้
“เฮ้ยๆๆ เบาๆๆ ดิว่ะ” มันขับรถเร็ว แล้วเลี้ยวแบบเร็วเลยครับ
“ก็รีบไม่ใช่หรือไง”
“ไอ้รีบอะรีบ แต่กูไม่อยากตายก่อนวัยอันควรเว้ย” ผมก็กลัวเป็นนะครับ
“อืม ปลอดภัยๆๆ” แล้วมันก็มาส่งผมลงหน้าคณะ
“ตุลย์” มันเรียกผมก่อนปิดประตู
“อะไรกูรีบ”
“วันนี้น่ารักนะ” มันบอกผมยิ้มๆ
“เออๆๆ” อะไรของมึงเนี้ยะ ผมรีบปิดประตูแล้ว รีบวิ่งเข้าห้องเรียนเลยครับ เข้าไปอาจารย์ก็กำลังเช็คชื่ออยู่
“สาสส มาช้านะมึง ตื่นสายหรอมึง” ไอ้พจน์ถามก่อนเลย
“เออดิ”
“ดึกหรอมึง”
“อะไรดึก” ผมตอบแบบ งงๆ
“ก็มึงกับพี่โชว์ไง ถ่านไฟเก่าเพิ่งจุดติดไม่ใช่หรอ” เหอะๆๆๆ คิดได้เนอะมึง
“ไอ้เชี่ย กูกับมันไม่ได้เป็นอะกันเว้ย เมื่อวานมันไปส่งกูก็แยกย้าย” ผมตอบไปตามความเป็นจริง
“หรอ” ทุกคนพูดพร้อมกัน อย่างไม่เชื่อผม
อาจารย์เรียกชื่อผม
“มาครับ” แล้วก็เพื่อนๆคนอื่นๆๆ
“ไอ้ตุลย์เอามือถือมาดูรูปหน่อยดิ ที่มึงถ่ายเล่นๆอ่า” ไอ้ข้าวขอดูรูปในมือถือผม
“เออๆ” ผมก็หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า เฮ้ย อยู่ไหนว่ะ เฮ้ยไม่มีว่ะ
“หาไรว่ะ” ไอ้คิวถาม
“โทรศัพท์กูอะดิไม่รู้หายไปไหน” ผมหาไงก็หาไม่เจอครับ
“เอานี้โทรศัพท์กู โทรเข้าดิ” ไอ้พจน์ยื่นโทรศัพท์มันมาให้เพื่อให้โทรเข้าเครื่องผมครับ ผมก็กดเบอร์ผมโทรออก
“ฮัลโหลครับ” เสียงปลายสายตอบกลับมา
“เออะ เอ่อครับ คือโทรศัพท์ผมอะครับ อยู่กับคุณใช่ไหมครับ” ผมถามผู้ชายปลายสายคนนั้นไป
“ครับ ผมเก็บได้นะครับ จะให้ผมเอาไปให้ที่ไหนครับ” ปลายสายถามผม
“อ่อครับ ผมเรียนเสร็จบ่ายสองอ่ะครับ ผมอยู่ที่มหาวิทลัย..ครับ จะสะดวกให้ผมไปรับที่ไหนครับ” ผมบอกรายละเอียดไป
“อ่อไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวบ่ายสองผมเอาไปให้ที่มหาวิทยาลัยเอง”
“เอางั้นหรอครับ” ผมถามเพื่อความแน่ใจ
“แล้วผมไปถึงผมจะโทรเข้าไปเบอร์นี้นะครับ” ปลายสายบอกผม แล้วตัดสายไป
“ว่าไงว่ะ” ไอ้พจน์ถามผม เมื่อผมเข้ามานั่งในห้องเรียนอีกครั้ง
“เดี๋ยวเขาเอามาให้”
“ใครว่ะ”
“ก็คนที่เจอโทรศัพท์กูไง”
“อ่อ กี่โมงว่ะ”
“เลิกเรียนแหละ” แล้วผมก็นั่งเรียบกันต่อไป ก็จวนเลิกเรียนแล้วครับ
“อ่ะไอ้เชี่ยตุลย์ ของมึงอ่ะ”
“ครับ คือผมมาถึงแล้วนะครับ รออยู่หน้าคณะนะครับ”
“แล้วคุณรู้ได้ไงว่าผมเรียนคณะอะไร” ผมถามอย่างสงสัย
“คือเมื่อกี้เพื่อนคุณบอกอะครับ เร็วๆนะครับผมจอดรออยู่” เขาเร่งผม
“ครับ จะลงไปเดี๋ยวนี้แหละครับ” ผมวางสาย
“ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”
“มึงลงไปก่อนเดี๋ยวกูตามไป กูปวดขี้”
“ไอ้ข้าว”
“ กูก็ปวด” เออ สาสส ปวดกันหมดกูลงไปก่อนก็ได้
“เออไปคนเดียวก็ได้ แล้วกูรอที่ซุ้มนะ” ผมก็รีบลงมาเลย ก็เจอรถคันนึงจอดรออยู่หน้าคณะ ผมเดินไปเคาะกระจก เขาเลื่อนลงมานิดนึง
“ขึ้นมาก่อนดิ รถข้างหลังติดแล้ว” เขาเร่งผม ผมมองไปรถก็เริ่มติดแล้วจริงๆ ผมเลยเปิดประตูขึ้นไป
“จะกินไรfu” อ้าวไหวถามงี้อ่ะ เจ้าของรถใส่แว่นดำ สวมหมวกถามผมไม่ได้มองมา
“อ่อ ผมมาเอาโทรศัพท์อย่างเดียวอะครับ” ตอนนี้เขาขับรถเกือบออกนอกมอแล้วครับ
“ผมจะพาไปทานข้าวก่อนครับ” เขาบอกผม
“คุณครับ ผมไม่สะดวกขอโทรศัพท์ผมด้วยครับ แล้วจอดให้ผมลงด้วยครับเพื่อนผมรออยู่” ผมเริ่มโมโหแล้วครับ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ” อ้าวไอ้เชี่ยนี้
“นี่คุณจะเอายังไงกับผม” โมโหครับ อารมณ์เสีย
“เลิกแกล้งแล้วก็ได้ ไปกินข้าวกันนะ” เจ้าของรถถอดแว่น ถอดหมวก ชัดเลยครับ ไอ้สัสสโชว์
“สนุกมั้ย” ผมว่ามันเสียงแข็งโมโหมากอารมณ์นี้ครับ
“เอาโทรศัพท์กูมาแล้วจอดให้กูลงตรงนี้ด้วย”
“เฮ้ย กูขอโทษ”
“มึงสนุกมากใช่ไหมไอ้โชว์ กูไม่สนุกกับมึงนะ”
“กูขอโทษ กูทำอะไรมันไม่เคยดีในสายตามึงอยู่แล้วแหละ” มันพูดน้ำเสียงเศร้าๆ แล้วมันก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ผม
“จะให้ไปส่งที่ไหนล่ะ” มันถามผม
“ส่งที่ห้องก็ได้กูปวดหัว” ผมโทรไปบอกเพื่อนว่าผมกลับห้องแล้ว
“เป็นไร กินยายัง” มันยังถามเสียงนิ่งๆ
“เออ เดี๋ยวหากินเองแหละ” แล้วมันก็มาส่งผมที่ห้อง
“ขอบใจที่มาส่ง” แล้วผมก็ขึ้นมาบนห้อง ผมพูดกับมันแรงไปมั้ยว่ะ ผมมานั่งคิดๆ ไม่หรอกมั้งเสือกมาแกล้งกูเอง ช่วยไม่ได้
************************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
เห็นหัวกระทู้เปลี่ยนแล้วเลยเข้ามาชม ^__^
เชิญชม
-
เฮ้ออออ ตามทันซะที อ่านเสร็จเมื่อคืนตอนตี 5 และ อิอิ :o12:
มาต่อเร็วๆ น่ะครับผม รออ่านอยู่..... :z13:
งานนี้มีสิทธ์เปลี่ยนตัวพระเอกท้ายเรื่อง อิอิ เดาๆ
โชว์....นับถือ นี่แหละครับที่เค้าว่ากันว่า "ผิดเพราะรัก"
โป้ง...ทำตัวเอง แต่ก็น่ะ มารยา ญ ร้อยเล่มเกวียน...งานนี้ต้อง :beat:
น่าสงสารอ่า
เช้าเลย
งั้นเราแถม
ยาหยอดตาให้ขวดนึงครับ
555
-
ตามอ่านจนทันแล้วค้าบบบ
ตาแฉะเลยเมื่อคืน
สนุกมากเลยครับ
พี่โชว์ตอนแรกก็เลวอ่า
ตอนนี้น่ารักโคตร
โป้งตอนแรกดีมาก
ตอนสุดท้ายเลว
เชียร์พี่โชว์ สุดยอดพระเอกของเรา
สู้ๆๆๆ
ยินดีด้วย
ตามทันสักที
อิอิ
ติดตามไปเรื่อยๆนะครับ
ขอบคุณคร้าบบบ
-
เปนไปได้ อยากไห้ตกลง ว่า
เก๊บไว้ทั้งสองคน คิคิ ฮ่าๆๆ+
-
เปนไปได้ อยากไห้ตกลง ว่า
เก๊บไว้ทั้งสองคน คิคิ ฮ่าๆๆ+
พูดจาหน้าเกลียด
จริงๆๆฏ็อยากเก็บไว้
แต่มันจะดูเลวเกินไปอ่า
อิอิ
-
พี่โชว์เล่นอะไรเนี้ยะ
พี่ตุลย์ก็ไม่ใจอ่อนสักที
สู้ๆๆๆ
อย่ายอมแพ้นะพี่โชว์
-
ง่า.........
สั้นได้ใจจิงๆ อิอิ
-
จะผิดมากไหมถ้าจะเก็บเธอไว้ทั้งสองคน :z1:
ใจก็เชียร์โชว์
แต่อีกใจก็เสียดายโป้ง :เฮ้อ:
:z3:เครียดมากกกกกกกกกกกก
:L2:
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
ขอให้ได้ A ทุกวิชานะค่ะ :3123:
-
เชียร์โชว์ค่ะ ออกนอกหน้ามาก ๆ
-
สงสารโชว์แระน้าาา :m15:
-
3P ไปเลยดีป่ะ 555
เสียดายโป้ง + สงสารโชว์
:-[ :-[
-
สงสารโชว์เเล้วน่ะ
-
ให้กำลังใจพี่โชว์
-
เย้ๆๆๆ คนที่หนึ่งพันพอดีเลย
สนุกมากเลย
พี่โชว์ได้ใจ
และผมเชื่อว่าโป้งก็ไม่ได้เลวอย่างที่คิดหรอก
ก้อต้องดูกันต่อไป
-
เฮ้ออออ ตามทันซะที อ่านเสร็จเมื่อคืนตอนตี 5 และ อิอิ :o12:
มาต่อเร็วๆ น่ะครับผม รออ่านอยู่..... :z13:
งานนี้มีสิทธ์เปลี่ยนตัวพระเอกท้ายเรื่อง อิอิ เดาๆ
โชว์....นับถือ นี่แหละครับที่เค้าว่ากันว่า "ผิดเพราะรัก"
โป้ง...ทำตัวเอง แต่ก็น่ะ มารยา ญ ร้อยเล่มเกวียน...งานนี้ต้อง :beat:
น่าสงสารอ่า
เช้าเลย
งั้นเราแถม
ยาหยอดตาให้ขวดนึงครับ
555
เปลี่ยนจากยาหยอดตาเป็นแว่นกันแดดดีกว่าครับ... โบ๋เบ๋..เลยอิอิ.. :haun4:
ยิ่งอ่าน...ยิ่งสงสารโชว์อ่ะ...นี่แหละครับอารมณ์คนนอกสายตา อิอิ.. :m15:
สรุป...เชียร์โชว์คร๊าบบบบ :mc4:
-
:monkeysad:สงสารโชว์
ตุลย์ใจร้ายพูดไม่รักษาน้ำใจกันเลย
-
:เฮ้อ:ไม่รู้ว่าจะสมหวังกับเขาบ้างหรือเปล่าโชว์เอ๋ย
-
สงสารพี่โชว์อ่ะ ตุลย์มองพี่เค้าในแง่ดีบ้างได้มั๊ยเนี่ย :เฮ้อ:
-
ตุลย์กลับไปหาโป้งเหอะ
:กอด1:
:haun4: เราขอโชว์ แอร๊ยๆๆๆ :mc4: :mc4:
-
ไอ้โชว์ถึงจะเชี่ย แต่มันน่ารักกว่าโป้งเยอะเลย
-
ทำมั้ย ทำมัยน้องตุลย์แค่เนี้ยก้อจำเสียงพี่โชว์ไม่ได้เลยเหร่อ
-
ใจอ่อนซะทีสิ ตุลย์ TT'
สงสารโชว์
อ่านทีไรน้ำตาจะไหล T^T
มาต่ออีกนะ จะรออ่านจ้า
-
โป้งนายพลาดแล้วล่ะ เฮ้ออออออออ สงสารนายเหมือนกันนะ แต่ว่า......
หมดโอกาสของนายแล้ว....
ส่วนยัยชะนีนางนั้นถ้าโป้งยังไปคบกับมันก็นะ โง่เต็มทนละ 55
ชีเจตนาโืทรไปเพื่อตั้งใจจะทำให้โป้งกะตุลย์เลิกกัน เพื่อเย้ยตุลย์
แต่ก็ต้องรับผลการกระทำของตัวเอง เหอะ ๆ เพราะตัวเองทำตัวเอง
ส่วนตุลย์รีบ ๆ ใจอ่อนกับโชว์สักทีเถอะ
สงสารโชว์ มัวแต่เล่นตัว ระวังเสียคนที่รักนายไปนะ เวลาไม่เคยคอยใคร
-
อืมมม.....ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป พี่โชว์ได้ง้อจนแก่... :z2:
-
อ้าว....ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าสงสารไอ้พี่โชว์มากขึ้นกว่าเดิมซะงั้น ฮ่าๆๆ
นายตุลล์เนี้ยก็ใจแข็งซะเหลืิกเกิน ฮ่าๆๆๆ
-
สงสารพี่โชว์แล้วอ่า
ฮือๆๆๆ
-
ตุลย์นายจะใจร้ายไปไหน
ถ้าพี่โชว์เค้าหมดรักขึ้นมาล่ะ
-
เฮ้ออออ ตามทันซะที อ่านเสร็จเมื่อคืนตอนตี 5 และ อิอิ :o12:
มาต่อเร็วๆ น่ะครับผม รออ่านอยู่..... :z13:
งานนี้มีสิทธ์เปลี่ยนตัวพระเอกท้ายเรื่อง อิอิ เดาๆ
โชว์....นับถือ นี่แหละครับที่เค้าว่ากันว่า "ผิดเพราะรัก"
โป้ง...ทำตัวเอง แต่ก็น่ะ มารยา ญ ร้อยเล่มเกวียน...งานนี้ต้อง :beat:
น่าสงสารอ่า
เช้าเลย
งั้นเราแถม
ยาหยอดตาให้ขวดนึงครับ
555
เปลี่ยนจากยาหยอดตาเป็นแว่นกันแดดดีกว่าครับ... โบ๋เบ๋..เลยอิอิ.. :haun4:
ยิ่งอ่าน...ยิ่งสงสารโชว์อ่ะ...นี่แหละครับอารมณ์คนนอกสายตา อิอิ.. :m15:
สรุป...เชียร์โชว์คร๊าบบบบ :mc4:
555
รับไปเลยแว่นตา
พร้อมครับปรับสภาพขอบตา
อิอิ
-
ตุลย์กลับไปหาโป้งเหอะ
:กอด1:
:haun4: เราขอโชว์ แอร๊ยๆๆๆ :mc4: :mc4:
เอาไปเลยครับ
55
-
o22
-
มาต่ออีกตอน
พอดีตอนเย็นว่าจะมาต่อ
แต่ไม่รู้ทำไมกลับมาแล้วหลับไปเลย
อิอิ ตื่นอีกทีก็ ห้าทุ่มกว่าแล้ว
ทำอะไรอีก เพิ่งได้มานั่งพิมพ์
เดี๋ยวต้องนั่งทำงานวิจัยอีกถึงเช้า
พรุ่งนี้เรียนแปดโมงครับ
อิอิ
สงสารผมมั้ย 555
อ่อ ขอแจ้งก่อนนะครับ
ผมคงจะไม่ได้มาลง 12-16 วันแม่ แล้วผมต้องไปทริปรับน้องที่ หัวหินครับ
แล้วจะเที่ยวเผื่อนะครับ
พล่ามยาวอีกแระ ไปอ่านดีกว่า
เดี๋ยวโดนตีหัว อิอิ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 42 ทำให้กูเห็นสิ
“เป็นไร กินยายัง” มันยังถามเสียงนิ่งๆ
“เออ เดี๋ยวหากินเองแหละ” แล้วมันก็มาส่งผมที่ห้อง
“ขอบใจที่มาส่ง” แล้วผมก็ขึ้นมาบนห้อง ผมพูดกับมันแรงไปมั้ยว่ะ ผมมานั่งคิดๆ ไม่หรอกมั้งเสือกมาแกล้งกูเอง ช่วยไม่ได้ เฮออ เล่นไรไม่รู้เรื่อง ผมก็อาบน้ำทำอะไรของผมไปเรื่อยแหละครับ จนประมาณหนึ่งทุ่ม รู้สึกหิวๆ ลงไปหาไรกินข้างล่างดีกว่า
ก๊อกๆๆๆๆ ใครมาว่ะ ผมก็ไปเปิดประตูครับ
“ขอเข้าไปหน่อยดิ” ไอ้โชว์ครับ ผมก็เปิดให้มันเข้ามา
“ขอโทษนะ เรื่องเมื่อบ่าย” ผมขอโทษผม ผมก็นิ่งๆๆ
“เออๆๆ ช่างมันเหอะ” ผมรับส่งๆๆ
“ไม่สบายกินยายัง” มันถามผมอย่างเป็นห่วง
“ยังอ่ะ ข้าวยังไม่ได้กิน เดี๋ยวไปกินข้างล่าง” ผมบอกมันไป
“งั้นไปกินข้าวกัน” มันที่ได้ทีชวนผมเลยครับ
“เรื่องของมึง เดี๋ยวกูไปกินเอง” แล้วผมก็หยิบกระเป๋าตังส์แล้วเดินนำมา มันก็เดินตามมา
“เฮ้ย!!! มึงล็อกห้องยัง” ผมถามมันอย่างตกใจ
“ล็อกให้แล้ว” สาสเอ้ย
“เชี่ยแล้วไง กูไม่ได้หยิบกุญแจออกมา” แล้วกูจะเข้าห้องไงเนี้ยะ
“อ้าว แล้วทำไงละ” มันถามผม
“เอาไงดีว่ะ” ผมก็ไม่รู้จะทำไงอะครับ
“เอางี้เดี๋ยวกูเรียกคนมาทำให้ ตอนนี้ไปกินข้าวก่อน” มันก็โทรบอกให้คนมาทำให้ครับ แล้วดันผมให้เดินลงไป ผมก็เดินลงมาที่ร้านป้าพิศ
“กินไร” มันถามผม
“สุกี้แห้ง”
“ป้าพิศครับ เอาสุกี้แห้งสองครับ” มันก็สั่งป้าพิศให้ผม
“ไม่มีปัญญาคิดเองหรอ” ผมด่ามัน ทำไมต้องกินเหมือนกูด้วยว่ะ
“ก็ชอบกินอ่ะ ทำไม มีปัญหาหรอ” มันว่าผมกลับ
“เรื่องของมึง” ขี้เกียจเถียงด้วยยิ่งหิวๆอยู่
“ชอบกินเหมือนกันหรอ” มันถามผม
“ป่าวกูก็กินไปงั้นๆแหละ” จะให้บอกว่าชอบเหมือนมึงรึไง
“ตุลย์ มึงกับโป้งเป็นไง” กำลังกินน้ำอยู่แถบสำลัก ถามทำไมว่ะ
“ก็ดี” ผมตอบไป ไม่อยากบอกว่าเลิกแล้ว
“อ้าวยังคบกันอยู่หรอ นึกว่าเลิกกันแล้ว” อ้าวมึงรู้อะไรมาเนี้ยะ
“ใครบอกมึง”
“กูรู้ละกัน ไม่มีเรื่องอะไรของมึงที่กูไม่รู้หรอก” สาส มึงตามกูตลอดหรอว่ะ เอ๊ะหรือว่ามีสายสืบ
“เออ เลิกกันแล้ว มีปัญหาอะไรมั้ย” ผมไม่ได้อยากเป็นอะไรหรอกครับ
“ไม่มีอะไร” มันพูดยิ้มๆ มีเลศนัย
“มาแล้วจ้า สุกี้แห้งสอง” ป้าพิศเอามาเสิร์ฟพอดี ก็ต่างคนต่างกินกันไป ไม่อยากพูดอะไร
“อะกินเยอะผอมตายห่า” มันตักเนื้อหมูของมันมาให้ผม ผมก็ตักคืนให้มันไป
“เรื่องของกู ผอมแล้วไงว่ะ”
“ไม่มีไรน่ารักดี” เพ้อเจ้อว่ะมึง
“จวย” ผมทำปากด่าแต่ไม่ได้ออกเสียง
“ตุลย์ กูจีบมึงนะ” อ้าวไอ้เชี่ยนี้ตรงไปมั้ย ผมชะงักเลยครับ กูจะตอบไงดีเนี้ยะ
“ไหนบอกว่ามึงจะเลิกยุ่งกับกูแล้วไง” ผมจำได้ว่ามันเคยพูด
“กูทำไม่ได้อ่ะ กูลองแล้ว จะให้กูทำเฉยๆตอนเจอมึง กูทำไม่ได้ มึงก็รู้ว่ากูคิดยังไงกับมึง” แฮะๆๆ ทำไมกูจะไม่รู้
“เออ กูรู้ มึงแน่ใจหรอ”
“ยิ่งกว่าแน่ใจอีก”
“แต่กูไม่พร้อมว่ะ ทำให้กูเห็นดิ กูเบื่อพวกดีแต่พูด” ผมยังเข็ดกับรักรูปแบบนี้อยู่ครับ ยังทำใจไม่ได้
“อืม กูจะทำ” มันพูดยิ้มกว้างเลย
“กินไปเลยมึง ไม่ต้องชวนคุยนะ กูหิว” ผมว่ามันชอบพูดตอนคนกิน
“มีคนมาทำประตูให้กูยังอ่ะ” ผมถามเมื่อกินกันเสร็จ
“โทรบอกให้แล้ว เดี๋ยวเขามาและทำเสร็จจะโทรมาบอก”
“อือๆๆ”
“อะนี้ยา” มันยืนยามาให้ผม
“ทำไม กูไม่ได้เป็นไร”
“กินๆ ไปเหอะน่า” แล้วมันก็ยัดยาใส่มือผม ผมก็กินไป
“ไปนั่งรอที่บ้านกูมั้ย” มันชวนผม
“ไม่เอาอะ เดี๋ยวกูรอม้าหินอ่อนหน้าตึกก็ได้ เร่งช่างให้กูด้วยนะ กูง่วง” สัสสได้โอกาสเลยนะมึง ชวนเข้าบ้าน
“เดี๋ยวกูนั่งรอเป็นเพื่อน” ก็ดี กูไม่ชอบนั่งคนเดียว อิอิ
“ไม่ได้บอกให้นั่งเป็นเพื่อนสักหน่อย” เหอะๆๆ
“เออน่า อย่าพูดมาก” ไอ้สัสสนี่ ชอบว่ากู
“ป้าครับ นี่ครับ” มันก็จ่ายเงินให้ป้าพิศ รวมทั้งจ่ายให้ผม
“อ่ะ” ผมยื่นเงินให้มัน
“ไม่เป็นไรเก็บไปเหอะ ผมเลี้ยงเองครับ” ก็ดีกินฟรี กินอิ่ม ผมก็นั่งรอไปเรื่อย เริ่มนานแล้วครับ ยุ่งก็กัด
“เสร็จยังว่ะ อีแค่เปิดประตู” ผมชักโมโห
“เออเสร็จแล้ว” อ้าวมึงรู้ได้ไง ยังไม่มีใครโทรมาเลย
“ป่ะขึ้นไปส่ง” มันก็เดินตามผมมา มาถึงประตูห้องก็เปิดได้ครับ
“เข้าไปนั่งเล่นแป็บนึงได้ป่ะ”
“ไม่เอา กูง่วงนอนแล้ว” ผมไม่ให้มันเข้า แต่มันเข้ามาเรียบร้อยแล้วครับ แล้วจัดการปิดปะตูเรียบร้อย
“เฮ้ยย กูจะนอน กูง่วง” ผมไล่มันครับ
“ก็นอนไปดิ” กวนส้นตีนสัสส
“จะเอาไงกับกูเนี้ยะ”
“ชอบมั้ย” มันเดินไปหยิบโฟโต้บุ๊คที่วางอยู่บนโต๊ะของผม
“ก็ดี” แต่ผมชอบนะ ทำไงได้มีแต่รูปคนหล่อ 555
“เดี๋ยวทำให้อีกนะ”
“เรื่องของมึง”
“ตุลย์ อีกนานมั้ยที่มึงจะรักกูได้บ้าง” ถามอีกแระ
“กูไม่รู้ มันก็แล้วแต่มึงอ่ะ กูขอเวลาหน่อยละกัน” ผมก็ไม่ได้อยากปิดกั้นตัวเองอะไรมาก มึงก็เป็นคนดีคนหนึ่ง แต่เวลามันจะเป็นตัวบอกเองว่าใช่หรือไม่ใช่
“อย่านานนะ คนรอมันท้อ” แหวะ
“ท้อก็ไม่ต้องรอ”
“รอครับ รอได้เสมอ รอมานานแระ” น้ำเน่า
“เออๆๆ ตามสบายเลยมึง แต่ตอนนี้มึงกลับไปได้แระ กูง่วงนอนมาก”
“นอนด้วยได้ป่ะ”
“เอาดิ” ล้อเล่นๆๆครับ
“ปะงั้นนอนกัน”
“ลามปาม กลับบ้านมึงไปเลย”
“เออๆๆ ไปก็ได้ว่ะ ฝันดีนะ แล้วเจอกันในฝันนะ”
“เออไปได้แล้วเว้ยยจะนอน” เริ่มหงุดหงิดแล้วครับ แล้วมันก็ไปได้สักที
“เฮอออออออ” ผมถอนหายใจ แล้วล้มตัวลงนอน
เสียงโทรศัพท์มือดังขึ้นมา
“โอ้ยย อะไรว่ะคนจะนอน” ผมลุกขึ้นมารับโทรศัพท์ ใครว่ะเบอร์แปลกๆ
“ฮัลโหลสวัสดีครับ” ผมกดรับสาย
“สวัสดีค่ะ” ผู้หญิงใครว่ะ
“เราขวัญเองนะ” อ้าวอีขวัญ จะโทรมาเยาะเย้ยอะไรกูอีล่ะ
“อืมขวัญเองหรอ มีอะไรรึป่าว” ผมถาม ต้องมีอะไรแน่ๆ ไม่งั้นไม่โทรหากูหรอก
“คือๆ เรื่องโป้งอ่ะ” มันพูดตะกุกตะกัก
“อืมมีอะไรละ โป้งทำไม” ผมถามไปเสียงเรียบๆๆ
***************************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
:L1:
-
:z13: จิ้มเข้าไป จ่อกันเห็นๆ
:z3: จะไม่มาลงวันที่ 12 - 13 ก็หวังว่าคงได้อ่านต่ออีกตอนน่ะครับ ไม่งั้นมันค้างงงงงเติ่งอ่ะ :m15:
กลิ่นชักจะตุๆ หง่ะ สงสัย เจ็บอีกรอบอ่ะโชว์.... :sad4:
รีบมาต่อไวๆ น่ะครับ ส่งแว่นมาด้วย บวมหมดแร่ะคร๊าบบบบ... :really2:
-
:z13: จิ้มเข้าไป จ่อกันเห็นๆ
:z3: จะไม่มาลงวันที่ 12 - 13 ก็หวังว่าคงได้อ่านต่ออีกตอนน่ะครับ ไม่งั้นมันค้างงงงงเติ่งอ่ะ :m15:
กลิ่นชักจะตุๆ หง่ะ สงสัย เจ็บอีกรอบอ่ะโชว์.... :sad4:
รีบมาต่อไวๆ น่ะครับ ส่งแว่นมาด้วย บวมหมดแร่ะคร๊าบบบบ... :really2:
นอนดึกเนอะ
555
รอลุ้นๆๆๆ อิอิ
-
ไม่ดึกหรอกครับ...ที่นี่เพิ่งจะตี 2 เองครับ... :a2:
อ่านข้ามทวีปเลยน่ะเนี่ย... :m1:
-
:m16: มาคาไว้อีกแล้ว ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m31:
-
ไอ้โป้งมาทำไม โอ้งอีกแล้วหรอวะ :เฮ้อ:
ตุลไม่ต้องแล้วนะ สงสารไอ้โชว์จะตายแล้วเนี่ย :monkeysad:
-
โชว์ สู้ๆ เอาใจช่วยเสมอ
-
ฮ่วยยย อย่านะเว้ยยย
ตุลจะทำอะไรก็สงสารโชว์มั่งนะ
-
โป้ง ทำไมอะไรอี๊กกกกกกก !
กลิ่นตุๆ ท่าทางจะงานเข้าอีกแล้ว
เห้อ ๆ
จะทำอะไรคิดถึงโชว์บ้างนะตุลย์
สงสารโชว์มากมาย TT'
-
เอาโชว์ดีกว่า โป้งไม่รู้จะมาไม้ไหนอีก -*-
-
}}} อะไรยังไงเอ่ย {{{
??????????????????
-
โป้งประสบอุบัติเหตุอะไรเเน่เลย
-
อย่าบอกน่ะว่ายัยขวัญมันท้องกับโป้งน่ะ ไม่อยาดจะคิดเลยถ้ามันเป็นเรื่องจริง
-
โป้งเปนไรอีก
เเล้วอิยัยขวัญนี่ยังไม่เลิกตามตื้ออีกช่ายไหม๊ ?
-
โอ้ยย ตามทันแล้ว
:pig4: :pig4:
-
คือโป้ง........................ทำขวัญท้อง!!!
ฮ่าๆๆๆ
-
ไม่ดึกหรอกครับ...ที่นี่เพิ่งจะตี 2 เองครับ... :a2:
อ่านข้ามทวีปเลยน่ะเนี่ย... :m1:
OHO
ข้ามทวีปเลยหรอครับ
อิอิ
ขอบคุณมากครับ
-
โอกาสมาแร้ววว อย่าให้พลาดด เหอเหอ
-
อ่า ค้างคาๆ
-
อิขวัญโทรมาทำหอยดองอะไร ตบ ๆๆ
ตุลย์ก็พูดดี ๆ หน่อย กะโชว์อะ หลาย ๆ คำพูดโคตรน่าเสียใจเลย
-
ทิ้งระเบิด!!!
มีคนบางคนทิ้งระเบิดฉลองวันแม่
ตัดอย่างงี้ได้ยังงายยยยยย
-
ไม่ดึกหรอกครับ...ที่นี่เพิ่งจะตี 2 เองครับ... :a2:
อ่านข้ามทวีปเลยน่ะเนี่ย... :m1:
OHO
ข้ามทวีปเลยหรอครับ
อิอิ
ขอบคุณมากครับ
:เฮ้อ: เหอะๆๆๆๆๆ รอ เข้ามาลุ้น อิอิ
มาต่อน่ะครับ :impress2: :z3: :z13:
-
หง่ะ....ค้างอ่ะ ช่วยสอยหน่อยแร้วววววววววววววววววววววววว :jul1:
-
*0* พี่ตุลย์แมร่ง งงงง ค้างตลอดดด
เด่วซักวันจะไปดักตีหัวที่ซุ้มสังมาเลย ชอบทำค้างนัก 555555 (ล้อเล่นๆพี่) อิอิ
-
โป้งทำไมหรอ???
อยากรู้
โชว์เริ่มมีลุ้นแร้วๆๆ
ฮ่าๆๆๆ
รอติดตามนะคร๊าฟ
-
ไม่ชอบเลยผู้หญิงคนเนี้ย โถ่...โป้งของผมตกไปเป็นของคนอื่นซะแระ
-
:m15: ร้องเพลงรอ อิอิ
-
ขวัญจะพูดเรื่องโป้งหรือเปล่า
ไม่นะเขาเชียร์โชว์อยู่
-
Phichchii อย่างงี้มีตบ มาจ่อจ่อ แล้วหยุด อารมณ์เสีย
-
อิขวัญมาทีไร จบตอนทุกที
-
ค้างค่ะ ค้าง
-
หนุกสุดยอด แต่สงสารโชว์ มากมาย Y-Y เชียร์มาแต่เริ่ม ไม่คิดว่าเป็นงี้ รักชายโฉดเว้ยยยย
ไม่ชอบโป้งเลย ห้าๆๆ ไรท์เตอร์มากอัพอีกน้า แถมบวก คิคิ
-
:m15: หายไปไหนเนี่ย...รออยู่น้าาาาา :call: :z13:
-
ขอสอบก่อนนะ
อาทิตย์นี้สอบรามทั้งอาทิตย์เลย
เดียวขาดสอบอีก
อิอิ
จะได้จบไวไว
เหนื่อยโคตร
รอนะครับ
-
ให้กำลังใจในการสอบครับ สู้ๆ แวะมาทักทายได้ก็ดีนะ อิอิ ทักทายก่อนอ่านหนังสือ o18
-
ไรเตอร์ลงสอบซ่อมใช่มั้ยค่ะ เป็นกำลังใจให้เด้อ o13 (...ลุกลิงเรียนรามเหมือนกันแต่สอบซ่อมไม่ได้ลง) รามเรียนอะไรค่ะ??
สอบเสร็จแล้วมาลงต่อไวไวนะ เค้าแอบเชียร์โชว์อยู่อ่ะ ..แต่ถ้าโชว์จะอกหักจริงๆส่งมาทางนี้ก็ได้นะ ลูกลิงว่าง หุหุ :m25:
-
ซะงั้นจะไปหัวหินแต่ทิ้งระเบิดไว้ซะคนเรา :z3:
-
:fire: ขอให้โชคดีในการสอบน่ะครับ :call:
-
:m15: สงสารโช แฮะ แต่ก็สู้ๆเน้อ
-
:L2: เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
ลองอ่านแล้วน่าติดตามจังค่ะ
ขออ่านต่อก่อนนะคะ แล้วจะมาเม้นท์ใหม่
:L1:
-
ข้อสอบรามมึนโคตร
555
@ลูกลิง เรียนสื่อสารจ้า
ไปหัวหินเหนื่อยโคตร ไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยว 55 แต่ก็สนุกดี
ได้รู้อะไรหลายๆอย่าง
ขอบคุณทุกกำลังใจ
สอบได้แน่ๆๆ
แต่ตอนนี้ไปอ่านหนังสือก่อนดีกว่า
อิอิ
-
เชียร์โชว์ค่ะ ออกนอกหน้ามาก ๆ
ใช่ค่ะ พี่แก้วเหมือนกัน เชียร์โชว์ นายโป้งมันก็คงรักตุลย์นะ แต่ดูมันมีลับลมคมในอย่างไรไม่รู้อ่ะ
-
นี่เรื่องจริงรึเปล่าครับเนี่ย
ถ้าเรื่องจริงชีวิตผมก็คล้ายๆไอ้โชว์เลยอ่ะครับ
เพียงแต่ผมทำพลาดกว่านั้นอ่ะ
ยังง้อไม่ได้เลย เค้าไม่ยอมคุยด้วยเลย
ไม่ยอมเจอด้วย เฮ้อ
-
- - ขอคอมเม้นต์นิสสสสสสสสสสสหนึ่งน่ะ
เรื่องนี้อ่ะอ่านแล้วผมรู้สึกนับถือโชว์ อ่ะน่ะ คนไรเลวๆๆๆๆแรก กลับความรักที่เค้าต้องการจากตุลย์ กลับมาดีๆๆเอาทีหลัง
แล้วโป้ง เนี้ยทำไมทำตัวแย่หว่า สงสาร ตุลย์เหมือนกันน่ะที่แรกๆๆเลยที่โดนข่ม อ่ะ สงสารว่ะสามารถที่จะผ่านมาได้
ไปมาไปมา ตุลย์คงลงรอยกะโชว์มั้งเนี้ย
ความรักมันไม่เข้าใครออกใครจริงๆน่ะ
................................
แล้วจะเป็นไปได้เหร๋อที่ผู้ชายแท้ๆๆจะมีโอกาสมาเป็นเกย์ได้ เมื่อโดยผู้ชายเองเอา?
ขอให้ตุลย์ ค้นหาความรักที่แท้จริงให้เจอน่ะ และถามตัวเองเสมอว่าจิตใจเรามันหวั่นไหวเกินไปรึป่าว
รักตุลย์ ผู้ชายเทพนิยาย ของผม
-
วันนี้สอบเสร็จไปอีก
สองวิชา
ใครว่าข้อสอบรามง่ายว่ะ ป่วยมาก
เหลื่ออีกสองวิชา
อิอิ
จะเก็บให้หมดเลย
อิอิ
ไปอ่านหนังสือก่อนนะ
รอผมนิดนึงนะครับ
-
ก็ยากน่ะพี่ผมเรียน 6ปีแระยังไม่จบเล้ยยยยยยย
ทำแต่งาน
-
ทำงานไปเรียนไป 8 ปียังกลัวไม่จบเลยเนี่ย วิชาที่คิดว่าง่าย โอมายก้อดดดดดดดดดดด :z3:
ตอนเรียนปี 1 จะเชื่อมะ ว่าผมไม่ผ่านเลยสักตัว F หมด 555+ ทำงานอ่านนิดหน่อย :call:
-
:m15: หลวมตัวเข้ามาแล้วนี่ ก็คงต้องรอต่อไป อิอิ
-
^ ^
มาต่อไวๆๆน่ะผมอ่ะจะเริ่มเป็งเหมือนนายแหละ
-
ก็แค่เข้ามา :z13: เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m15:ยังไม่มาต่ออีกเหรอ :sad11:
-
โอ๊ยตามมาจากเว็บโน้นมาเนี่ย มาลงต่อน่ะครับ
-
เข้ามารอตอนต่อไปครับ
ชอบครับ ขอบคุณมากครับ
-
ขอโทษที่หายไปหลายวัน
อาทิตย์ที่ผ่านมายุ่งจริงๆๆ
เหนื่อยมาก
สอบเสร็จแล้วครับ
งานวิจัยอีก
เยอะแยะปวดหัว
ไปอ่านดีกว่า
อิอิ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 43 กูขอโทษ
“เราขวัญเองนะ” อ้าวอีขวัญ จะโทรมาเยาะเย้ยอะไรกูอีล่ะ
“อืมขวัญเองหรอ มีอะไรรึป่าว” ผมถาม ต้องมีอะไรแน่ๆ ไม่งั้นไม่โทรหากูหรอก
“คือๆ เรื่องโป้งอ่ะ” มันพูดตะกุกตะกัก
“อืมมีอะไรละ โป้งทำไม” ผมถามไปเสียงเรียบๆๆ
“คือว่า ขวัญกับโป้งเราไม่ได้มีอะไรกัน ขวัญเลวเอง ขวัญรักโป้งขวัญอยากให้โป้งเป็นของขวัญ” ผมพูดไม่ออกครับ ได้แต่ฟังขวัญพูด
“ตุลย์ๆๆ ยังฟังขวัญอยู่มั้ย” ขวัญเรียกสติผมกลับมา
“อืม”
“ขวัญขอโทษ แต่ขวัญรักโป้ง ตุลย์แต่โป้งไม่ได้รักขวัญเลย ขวัญไม่น่าทำแบบนี้เลย” ขวัญพร่ำขอโทษผม
“ขอโอกาสขวัญนะ” ตกลงมึงจะเอาไงกันเนี้ยะ ต้องการอะไรจากกู
“เรากับโป้งไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว เราเป็นเพื่อนกัน” ผมพูดไปตามความจริง
“จริงนะตุลย์ ขวัญขอบใจตุลย์มากนะ”
“อืม” แล้วขวัญก็วางสายไป ผมนั่งคิด นั่งทบทวนอะไรสักพัก โป้งไม่เคยโกหกเราเลย โป้งรักเรามาก แต่จะให้กลับไปคงไม่ได้แล้วละ ขอโทษด้วยนะโป้ง เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป เพราะกูไม่อยากเสียมึงไป กูรักมึงมากนะโป้ง คำว่าเพื่อนจะทำให้กูกับมึงอยู่ด้วยกันจนตายจากกัน กูรักมึงโป้ง รักมาก และกูพร้อมที่จะตายแทนมึงได้ รักมึง โป้งเพื่อนรัก
*************************************************
ก๊อกๆๆๆ
ใครมาเคาะวะ โอ้ยคนยิ่งรีบอยู่ จะเคาะอะไรนักหนา
“มาทำไมว่ะ” ไอ้เชี่ยโชว์นั้นเองครับ
“มารับไปมหา’ลัย” เหอะรู้ได้ไงกูเรียนเช้า
“เออๆ รอแป็บ แต่งตัวยังไม่เสร็จ” ไปก็ไป ขี้เกียจนั่งรถเมล์ อิอิ สบายกว่านั่งรถเมล์ฟรีอีก (ไอ้งกเอ้ยย)
“ครับ อย่าให้รอนานนักล่ะ”
“เงียบๆ ไปเลยมึง รำคาญ” ชอบเพ้อเจ้อ
“พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันมั้ย” มันถามผมบนรถ พรุ่งนี้วันเสาร์ครับ
“ไปไหน ขี้เกียจ”
“ไปน้ำตกนครนายกกัน”
“ชวนเพื่อนได้ป่ะ” ไม่อยากไปแค่สองคนไม่สนุกอ่ะ ต้องไปกันเยอะๆ
“ได้ดิ”
“อืม งั้นเดี๋ยวชวนเพื่อนก่อนละกันเดี๋ยวบอก”
“อืม ถ้าเพื่อนไม่ไปมึงก็ไม่ไปอะดิ”
“ก็เออดิ”
“คนไรว่ะใจร้ายชะมัด”
“แล้วไงว่ะ”
“ไม่แล้วไง” สาส เพ้อเจ้อตลอด
“เฮ้ย จอดนี้แหละ ไปเรียนและ บาย” มันจอดให้ผม
“รักนะ” มันพูดก่อนผมลง
“เหอะๆๆ ตามสบาย” ผมก็ลงไปเลย ไอ้เชี่ยกร่างคนเดิมไปไหนว่ะ หงอยเหมือนหมา ผมก็ลงไปเรียนแล้วก็ชวนเพื่อนๆๆ แต่ไม่มีใครไปได้สักคน ทำไมไม่ว่างกันเลยว่ะ กูอยากเที่ยวน้ำตก เพื่อนแมร่งใจร้าย เสียใจ
เสียงโทรศัพท์เข้า
“รออยู่หลังซุ้ม จอดรออยู่อ่ะ” โชว์ครับ
“ใครใช้ให้รอ” ผมตอลกลับแต่ก็เดินไปหามันด้วย ประหยัดค่ารถ อิอิ ราชรถมาเกย
“มันเป็นหน้าที่ผมครับ”
“ไม่ได้จ้างสักหน่อย” ผมจบผมก็วางสายแล้วเปิดประตูรถขึ้นไปนั่ง
“เพื่อนไปป่าวน้ำตกอ่ะ” มันถามผมคำถามแรก
“ไม่มีใครว่างเลยอ่ะ”
“มึงก็คงไม่ไป” มันพูดเสียงเศร้า
“อือ ไม่ไป” ผมตอบไป ไปสองคนไปทำไม แล้วไปกับมึงด้วย
“เฮออ งั้นไปกินข้าวก่อนกลับล่ะกัน” มันถอนหายใจ
“ตุลย์ ไปเที่ยวกับกูไปได้ป่ะ” มันถามนั่งกันข้าวกันอยู่ อยากไปนะแต่กลัวไม่สนุก
“ทำไมอ่ะ”
“กูอยากไปเที่ยวกับมึงสองคนบ้าง”
“หรอ”
“ไปกับกูนะ”
“เออ ก็ได้” ไปก็ไปว่ะ ไม่ได้เสียหายไรหนิ
“จริงหรอ”
“งั้นไม่ไปแระ”
“โหไปนั้นแหละดีแล้ว” มันยิ้มอย่างดีใจ
“เลิกคุยเหอะ กินๆเลยไป” กินข้าวดีกว่า แล้วมันก็มาส่งผมที่ห้อง บอกให้ส่งแค่ข้างล่างก็เสือกเดินตามขึ้นมา
“มึงจะตามมาทำไมเนี้ยะ”
“ก็มาส่งไง”
“เออ ส่งแล้วก็กลับไปได้แล้ว”
“พรุ่งนี้ 9 โมงมารับน่ะ”
“เออน่า ไปได้แล้ว”
“ครับ ฝันดีครับ”
แล้วมันก็เดินกลับไป ผมเข้าห้อง แล้วทำอะไรเรียบร้อยก็นอนลงบนเตียง มีอะไรหลายอย่างให้ผมคิด โชว์ดีกับกูมาก ถามว่าผมหวั่นไหวมั้ย ก็มีบ้าง แต่ถามว่าผมรักหรือชอบมันมั้ยผมว่ายัง แค่รู้สึกดีที่มีคนมาทำดีด้วย อีกอย่างผมยังรักโป้งอยู่ ผมไม่รู้ว่าผมไม่รู้ว่าผมเปิดใจให้โชว์จริงไปแล้วหรือยัง ผมเลยตัดสินใจที่จะไปเที่ยวกับมัน อีกใจผมก็ยังอยากเป็นผู้ชายอย่างที่ผู้ชายจริงๆควรจะเป็น ผมไม่ได้อยากมีชีวิตอย่างนี้อย่างที่เคยเป็น เวลาคงจะช่วยผมได้ เวลาจะเป็นตัวตัดสินอะไรหลายๆอย่าง เฮออ ไม่คิดแหละหลับดีกว่า ฝันดีนะทุกคน อิอิ
“ทำไมพึ่งเปิดอ่ะ เคาะตั้งนาน” เสียงแรกเมื่อผมเปิดประตูห้อง
“แล้วจะทำไม” คนขี้อยู่โว้ยยย
“ไปกันได้ยังครับ” พูดเพราะไรของมึงเนี้ยะ
“ก็ไปดิ แล้วไม่ต้องมาครับกับกู กระดากหู” เป็นคนเดิมดีกว่าไอ้สาสส
“เออ ไปดิ รอนานแล้ว” น่าน เอากูเลยนะ เดี๋ยวเถอะมึง แล้วผมกับมันก็มาเที่ยวน้ำตกกันที่นครนายก บรรยากาศดีมากครับ ผมไม่ได้มาเที่ยวน้ำตกนานมาก
“ชอบมั้ย” มันถามผมเมื่อปูเสื่อนั่งกันแล้ว
“อืม ก็ดีอ่ะ”
“ไปเล่นน้ำกันมั้ย” มันชวน
“ไปดิ อยากเล่นน้ำ” น้ำอยู่ข้างหน้าอยากจะกระโดดลงไปแล้ว
“ยึยย น้ำเย็ยชนอ่า” ผมหันไปบอกมัน
“ค่อยๆ ลงไปดิ” ผมบอกพร้อมจับมือผม
“น้ำเย็นชะมัด” เราก็เล่นไปเรื่อยครับ
“ว่ายไปตรงโน่นกัน” ผมชวนมัน
“ไม่เอาอ่ะ เล่นตรงนี้แหละ” มันปฏิเสธผม
“ก็กูอยากไป ไปเป็นเพื่อนหน่อย”
“ไม่เอา”
“ทำไม”
“มึงอย่าหัวเราะกูนะ กูว่ายน้ำไม่เป็น”
“อ้าวไอ้เชี่ย โตเป็นควาย บ้านก็มีให้ว่าย แต่ว่ายไม่เป็น” ผมอดขำไม่ได้
“ไม่ไปก้ได้ว่ะ” ผมหัวเสียนิดๆ แกล้งมันดีกว่า ผมว่ายไปตรงที่ลึกๆ แต่พอยืนได้
“โชว์มานี้หน่อย” มันส่ายหน้า แบบกลัวๆๆ
“ไม่ลึก กูยังยืนได้เลย” ผมก็ค่อยๆเดินมา
“มีไรอ่ะ”
“มึงชอบกูจริงป่ะ” ผมถามมัน
“จริงดิ มากด้วย” ผมตอบจริงจัง
“ว่ายน้ำไปหากูที่โขดหินตรงนู้นดิ กูจะรอที่นั้น” แล้วผมก็ว่ายไปที่โขดหิน ไม่ได้หันไปมองมันจนผมมาถึงโขดหินมันก็ไม่อยู่ที่เดิมแล้ว แล้วผมก็มองไม่เห็นมัน
“ช่วยด้วยคนจมน้ำ” ผมได้ยินเสียงแว่วๆ เพราะเสียงน้ำตกก็ดังมาก ผมรีบหันไปตรงนั้น แล้วว่ายน้ำไปที่เดิม แต่ผมไม่เจอมัน ผมมองไปบนฝั่ง มีคนมุงอยู่เต็มผมรีบว่ายขึ้นไป ไอ้โชว์จริงๆด้วยครับ มันนอนนิ่งอยู่
“โชว์ๆๆ” ผมเข้าไปหามัน
“มึงยังไม่ตายใช่ไหม กูขอโทษ”
“คุณครับ เอาขึ้นรถพยาบาลก่อนครับ” มีคนดึงตัวผมไว้ ผมเริ่มร้องไห้แล้วครับ ผมขึ้นรถพยาบาลมากับมัน
“ไอ้โชว์ กูขอโทษ มึงฟื้นมาสิ” ผมเขย่าตัวมัน แล้วก็มาถึงโรงพยาบาลผมรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน อย่างกระวนกระวาย ผมไม่รู้จะโทรหาใคร โทรศัพท์ก็ไม่ได้ติดตัวมา นั่งก็แล้ว ยืนก็แล้ว เดินวนไปวนมา สักพักพยาบาลก็ออกมา
“ญาติคุณโชติพรตค่ะ” ผมรีบเดินเข้าไปหา
“เป็นไงบ้างครับ”
“ปลอดภัยแล้วค่ะ แต่คงต้องพักฟื้นที่โรงพยาบาลรอดูอาการก่อน เพราะคนไข้ขาดอากาศหายใจไปชั่วขณะ” ผมโล่งอก จัดการอะไรเรียบร้อยก็ไปหามันที่ห้องพัก มันยังนอนอยู่ยังไม่ฟื้น
“โชว์ กูขอโทษ กูไม่น่าเล่นกับมึงแบบนั้นเลย กูเชื่อแล้วว่ามึงชอบกูจริงๆ มึงฟื้นมาเลยนะ” ผมว่ามันอยู่ข้างเตียง
********************************************************
ติดตามตอนต่อไป
-
โอ๊ยตามมาจากเว็บโน้นมาเนี่ย มาลงต่อน่ะครับ
โอโห ตามมาเลย
อิอิ
ลงที่โน้นไม่ได้แล้วอ่า อิอิ
ขอบคุณนะครับ
-
นายตุลย์
เล่นอะไรเนี้ยะ
สงสารโชว์อ่า
-
มาต่อแล้ววว
อิอิ
พี่โชว์จมน้ำ
พี่ตุลย์ แกล้งกันได้
-
รอบนี้ิสั้นไปน่ะ แต่ไม่เป็นไร มาลงให้หายคิดถึง มาลวต่อไวไวน่ะครับ
-
สงสารโป้งอ่ะ
โดนอีชะนีขวัญสวมเขา
เลวสร้างความร้าวฉาน
-
โชว์จมน้ำ !!~
โห่ ตุลย์ใจร้าย
สงสารโชว์ TT'
-
ทดสอบอะไรแบบนี้ อย่าเล่นกับความรู้สึกของคนสิ
-
ใจร้ายน่าดูเลยว่ะ รักเขาก็ไม่รัก มาถามแล้วก็ลองใจเขาดูทั้งๆที่รู้ว่าเขาว่ายน้ำไม่เป็น โชว์ก็ใจเด็ดน่าดูเพราะรักเหรอถึงได้ทำแบบนี้เอาชีวิตเข้าเสี่ยงเลยนะนั้น
-
ตุลย์เล่นแรงไปนะ ถ้าไม่รักโชว์ก็ไม่เห็นจะต้องทดสอบ โดยให้ชีวิตเป็นเดิมพันแบบนี้นี่ ชักเหม็นหน้าตุลย์แล้วอ่ะ
โชว์ความรักทำให้นายมืดบอดจริงๆอ่ะ ถ้าเผื่อนายเป็นไรมากกว่านี้ หรืออาจถึงตายได้ จะเป็นไง ชั้นคงสงสารแม่นายน่าดู
-
ตุลล์เล่นแรงไปแล้วอ่ะ พี่โชว์เค้ารักจริงจังนะ
มาเล่นกับความรู้สึกคนแบบนี้ถ้าพี่โชว์เป็นไรไปนะ
คนที่จะเสียใจก็คือตุลล์นั่นแหละ :m16:
พี่โชว์ก็นะ เพื่อแสดงให้เค้าเห็นว่ารัก ก็ยอมว่ายน้ำไปหาเค้าทั้งที่ตัวเองว่ายไม่เป็น
เฮ้ออออ อานุภาพความรัก
กอดพี่โชว์ 1 ที :กอด1:
กอดไรท์เตอร์ 1 ที :กอด1:
-
ตุลย์ต้องรับผิดชอบบ
ทำร้ายจิตใจโชว์ไม่พอ
ต้องทำร้ายร่างกายอีก
ยอมเปนเมียโชวืสะดีดี
-
555 จะได้กันก็ตอนอยู่ดูใจนี่แหละ
-
เออดี ถือว่าเป็นการพิสูจน์อีกอย่างให้ตุลย์เห็นหล่ะกันนะ ^^
-
ตุลย์อ่ะ เล่นไม่รู้เรื่อง
ตลอดอ่ะ
-
ตุลย์รับกรรมเต็มๆๆ
ใจร้ายดีนัก
555
-
ตุลย์เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง
เกิดโชว์ตายขึ้นมาจริงๆๆ
คนที่มาร้องไห้เสียใจก้อ
จะเป็นตุลย์เอง
อย่าทำเป็นเลือกนักเลย
คนรักดีๆ พร้อมที่จะเสียสละตนเอง
และอยู่เคียงข้างอย่างโชว์ไม่ได้
หาตามสี่แยกไฟแดงได้ง่ายๆนะ
แถมลาดพราวยันพระราม8ยังไม่มีเลย
คนโง่มักเลือกคนที่เขาไม่รักเรา
ส่วนคนฉลาดนั้นนะ
เขามักจะเลือกคนที่เขารักเรา
ทำเป็นเลือก!!! ไงตุลย์
ก้อคิดเอาเองว่าจะเป็นคนโง่!!!!!!!!!!!!!!
หรือเป็นคนฉลาด
ถ้าอย่างผมคนเลือกเป็นคนฉลาดหรือโง่ก้อไม่รู้
เพราะชีวิตยังไม่มีคนดีๆเเบบนี้พร้อมเสียสละ
พร้อมทุ้มทุกอย่างเพื่อเรา ยังหาไม่ได้เลยสักคน
หรือเรียกอีกอย่างหนี่งว่า ไม่มีใครเอา
ชีวิตจะมีคนดีๆแบบโชว์บ้างไม่เนี่ย
อยากให้ช่วย มา จีบๆๆฉันที มาจีบฉันที ฉันรอเธอนานแล้ว
อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมาเลยนะคราบบบบบบ
แค่อินไปนิดหนึ่ง
-
ตุลย์ใจร้ายว่ะ บังอาจมาทำพี่โชว์ของฉัน ชิส์ :z6:
...นิสัยไม่ดีเลยตุลย์ตอนนี้ รู้นะว่่าอยากล้อเล่น แต่แบบนี้แรงเกินอ่ะ ขอถีบอีกทีนะ :z6:แบบว่าอินจัด
รอตอนต่อไปนะไรเตอร์มาเร็วๆ อย่าให้นานมันค้าง :L2:
-
ตุลย์อ่ะ เล่นไม่รู้เรื่อง
ตลอดอ่ะ
เข้ามาเม้นอ่ะแล้วจะลงป่ะเนี่ย
-
โชคดีที่ไม่เป็นไร
-
เล่นแรงเนอะ
เอากันซะเกือบตาย
แร๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
สงสารโชว์จัง ทำเพราะรัก แต่เกือบเอาชีวิตม่ายรอด
-
ตุลย์เล่นแรงไปไหม
สงสารโชว์
-
รู้สึกว่าตุลย์เล่นแรงไปหน่อยนะ เหอๆ
-
ไม่ใช่ทุกคนนะที่ว่ายน้ำเป็น แล้วก็อย่าใจร้ายกับโชว์มากนักนะตุลย์
-
:beat: :beat: :beat:
ให้อิตุลย์
-
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 44 เป็นแฟนกับกูดิ กูพิสูจน์ให้มึงเห็นแล้วนะ
“ปลอดภัยแล้วค่ะ แต่คงต้องพักฟื้นที่โรงพยาบาลรอดูอาการก่อน เพราะคนไข้ขาดอากาศหายใจไปชั่วขณะ” ผมโล่งอก จัดการอะไรเรียบร้อยก็ไปหามันที่ห้องพัก มันยังนอนอยู่ยังไม่ฟื้น
“โชว์ กูขอโทษ กูไม่น่าเล่นกับมึงแบบนั้นเลย กูเชื่อแล้วว่ามึงชอบกูจริงๆ มึงฟื้นมาเลยนะ” ผมว่ามันอยู่ข้างเตียง แล้วผมก็เพลียหลับไป
“ตุลย์ๆๆ มานอนไรตรงนี้” ผมคอยๆลืมตา เพราะมีคนปลุกผม
“โชว์ๆ กูขอโทษมึงไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม” ผมรีบพูดไปหมดเมื่อมันฟื้นขึ้นมา มันไม่เป็นอะไรแล้ว
“ไม่เป็นไร คนอย่างกูไม่เป็นไรง่ายไหรอก ในเมื่อกูยังไม่ได้ใจของมึง” ไม่ดูสถานการณ์เลยนะมึง
“หิวมั้ย กูยังไม่ได้บอกที่บ้านมึงนะจะให้โทรบอกมั้ย”
“ไม่ต้องโทรบอกหรอก เอาน้ำให้กินหน่อยดิ” มันพูดยิ้มๆ ผมก็รินน้ำให้มันกิน
“เดี๋ยวกูตามพยาบาลก่อนนะ” ผมเดินไปเรียกพยาบาลเพื่อบอกว่าคนไข้ฟื้นแล้ว พยาบาลก็มาตรวจแล้วบอกรอคุณหมอมาตรวจพรุ่งนี้เช้า ผมก็ต้องนอนเฝ้ามันคืนนี้ เสื้อผ้าอะไรก็ไม่มี ชุดเปียกก็ไม่ได้เปลี่ยน เพราะทุกอย่างอยู่ที่น้ำตกหมด แต่ตอนนี้ผมก็ตัวแห้งไปเรียบร้อยแล้วแหละครับ
“ตุลย์ถ้ากูตายไปจริงๆล่ะ” อยู่มันก็ถามขึ้น
“มึงอย่าพูดอย่างนั้นสิ กูคงรู้สึกผิดจนไม่อาจให้อภัยตัวเองได้” ผมตอบไปจากใจจริง ผมคงไม่ให้อภัยตัวเองจริง
“อืม”
“กูขอโทษจริงๆนะ กูเชื่อแล้ว ว่ามึงชอบกู”
“อืม มึงเห็นแล้วใช่ไหมว่ากูชอบมึงแค่ไหน เมื่อไหร่มึงจะชอบกู” มันถามผม ผมก็ได้แต่พยักหน้า
“มึงหิวยังเดี๋ยวกูไปหาอะไรให้กิน” ผมเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถาม
“ไม่ต้องหรอกกูยังไม่หิว”
“แล้วรถ แล้วก็ของที่น้ำตกอะ” ผมถามมัน
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ไอ้กายมาจัดการให้”
“อ่อ อืมๆ แต่เอะมึงโทรบอกพี่กายตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมก็อยู่กับมันตลอดเวลา มันชักสีหน้าเล็กน้อย
“เอาะๆออ ก็คนขี้เซานอนไม่ยอมตื่นไงเล่า” มันรีบตอบกลับมา อ่อมันโทรตอนนั้นนี้เอง
“ก็คนมันง่วงนี่หว่า” ผมตอบไปเขิลๆ อิอิ หลับไปตอนไหนว่ะกูตัวก็ชื้นๆ
“หิวว่ะ” ผมก็บ่นของผมไปเรื่อย
“ไปหาไรกินดิ จะให้คนป่วยบริการรึไงครับ” ผมพูดกัดผมนิด
“แฮะๆๆ ไม่มีตังส์” ผมยิ้มแห้งๆ ก็ไม่มีไรติดตัวมาเลยนี่หว่า
“อ้าว ทำไงดีอ่ะ เอางี้เดี๋ยวเค้าก็เอาข้าวเย็นมาให้แล้วแหละเดี๋ยวกินด้วยกัน”
“จะให้กูแย่งคนป่วยกินหรอ”
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเราก็ต้องอยู่กินด้วยกันอยู่แล้ว” ผมถึงกับกระอักระอวน พูดได้ไงว่ะนั้น
“เพ้อเจ้อตลอดอะมึง เอางั้นก็ได้ว่ะ ดีกว่าอดตาย” ก็คนมันหิวจริงๆนี่หว่า จะให้ทำไงอ่ะ ไม่ช้านานโรงพยาบาลก็เอาข้าวมาเสิร์ฟ
“อะมึงกินก่อนละกัน จะได้กินยา” ผมยกถาดไปให้มัน
“เฮ้ยมากินด้วยกันเลย ป้อนกูด้วยกูป่วย” น่านมีงี้ด้วย เพราะมึงป่วยได้กูยอม
“อ้าปาก” ผมป้อนข้าวมัน
“อร่อยจัง มึงกินบ้างดิ” ผมก็ตักกินของผมเอง ไม่เห็นอร่อยเลยจืดจะตาย แต่ก็กินกันไปจนหมดแหละครับ กินไปกินมาก็อร่อยดี คงเป็นเพราะหิวด้วยละมั้ง
“ตุลย์ หมดสนุกเลยเนอะ อุตส่าห์มาเที่ยวด้วยกัน” มันพูดขึ้น ตอนนี้ผมนอนอยู่ที่โซฟา
“กูผิดเองแหละ กูไม่หน้าเล่นไรบ้าๆเลย กูขอโทษ” ยังไงผมก็ยังรู้สึกผิด
“กูยังไม่ได้ว่าอะไรมึงเลย แล้วกูก็ไม่ได้โกรธมึงด้วย แต่อย่าเล่นแบบนั้นอีกนะ กูยังอยากมีชีวิตอยู่กับมึงอีกนานๆ” ขนาดนั้นเลยหรอ
“อืม ไม่เล่นแล้ว กูขอโทษอีกทีละกัน มึงอยากให้กูไถ่โทษยังไงบอกกูมาเลย” นี่กูลงทุนเลยนะเนี้ยะ
“เป็นแฟนกับกูดิ กูพิสูจน์ให้มึงเห็นแล้วนะ” ผมอึ้งกับข้อเสนอของมัน ไม่คิดว่ามันจะให้ผมไถ่โทษแบบนี้
“มึงจะบ้าหรอ ไม่มากไปหน่อยหรอ”
“ไม่มากไปหรอกสำหรับชีวิตกูหรอก ถ้ากูตายไปจะทำไง” เอาแล้วไง มึงจะต้อนกูให้จนมุมใช่ไหม
“เออะๆ กูขอโทษ แต่ไม่มีข้อเสนออื่นหรอ” ผมกระอึกกระอัก
“สำหรับชีวิตกู สิ่งที่ตอบแทนได้คือมึงเท่านั้น” จริงจังไปแล้ว กูรู้สึกผิดนะเนี้ยะ เป็นไงเป็นกันว่ะ
“เออ กูเป็นแฟนมึง” เอางี้ไปก่อนละกัน
“เฮ้ย!! จริงดิ มึงเป็นแฟนกูแล้วนะ ห้ามกลับคำนะ” เสียงมันดีใจมาก
“เออๆๆ ยังไงกูก็เคยเป็นแฟนมึงไปครั้งหนึ่งแล้วแหละ” ผมก็ตอบไปส่งๆ
“ไม่ ตอนนี้กับตอนนั้นมันไม่เหมือนกัน กูรู้ทุกอย่างว่ามึงหลอกกู แต่กูก็ทนเพราะกูอยากอยู่ข้างๆมึง แต่วันนี้กูอยากให้มึงอยู่ข้างกูอย่างเต็มใจ” มึงรู้ กูไม่อยากหลอกมึงเลย แต่กูจำเป็น
“กูจะพยายามชอบมึงให้ได้ เพราะมึงก็ดีกับกูมาก สักวันกูคงจะทำได้” ผมคิดว่ามันก็ชอบผมมาก ไม่เสียหายถ้าผมจะชอบมัน ถ้ามันไม่ใช่จริงๆสักวัน มันก็ไปเองแหละ
“ขอบใจนะ ขอกอดทีดิ” มันอ้อนผมยิ้มๆ
“เอาใหญ่เลยนะ แต่อะทำบุญทำทานละกัน” ผมก็เดินไปให้มันกอด แต่ไม่ได้กอดมันกลับ
“อืมยังเหมือนเดิมเลย กูคิดถึงคนในอ้อมกอดนี้มากมึงรู้ไหม กูอยากกอด อยากจูบ อยากอยู่ข้างมึงมึงรู้มั้ย” มันค่อยๆคลายกอดออก แล้วจ้องตาผม
“มึงคงทรมานมากเลยนะ” ผมชักเห็นใจมัน มันเหมือนอยู่ใกล้ๆ แต่ทำอะไรไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรกับมันไปบ้าง แต่ผมรู้แค่ว่าผมทำอะไรกับมัน มันมาจากความเกลียดล้วนๆ กูขอโทษ วันนี้กูให้โอกาสมึงละกัน
“มากๆๆ มันเจ็บ มันปวด แล้วยิ่งเวลามึงไปอยู่กับคนอื่น โดยที่ไม่เคยหันมามองกู กูทรมานมาก” น่าสงสารเนอะ อิอิ ได้ทีเรียกร้องใหญ่เลยนะมึง
“อืม มึงเลิกพูดได้แล้ว กูจะอ้วก ไม่ต้องรื้อฟื้นด้วย” ผมตัดบทเลย เดี๋ยวมันจะพล่ามไปใหญ่
“กูง่วงนอน ขอนอนก่อนนะ” ผมบอกมัน
“อืม ฝันดีนะตุลย์” มันบอกผม ผมนอนหันหลังให้มัน คิดอะไรนิดหน่อยแล้วก็ผล็อยหลับไป รู้สึกตัวอีกทีก็ได้ยินคนคุยกัน
“เป็นไงบ้างมึง ไปทำอีท่าไหนล่ะ” เสียงพี่กายครับ
“ก็ไม่ไงหรอก พิสูจน์รักแท้”
“สัสส ตายไปคุ้มมั้ยมึง” ผมยังไม่กล้าตื่นครับ
“กูไม่ตายหรอกหน่า น้ำมันไม่ได้ลึกซะหน่อย” อ้าวไอ้เชี่ยนี่ หลอกกูหรอว่ะ
“แล้วทำไมมึงจม”
“กูก็จะว่ายไปหามัน แต่กูว่ายน้ำไม่เป็นไง” อ่อเป็นงั้นนั้นเอง ตกลงมึงหลอกกูรึป่าวเนี้ยะ
“เออๆๆ ช่างมึงเหอะ เรื่องเงินกูจัดการแล้วนะ แล้วรถมึงอ่ะกูให้คนเอาไปไว้บ้านมึงแล้ว แล้วมึงกลับกับกู”
“เออๆ ขอบใจ”
“แล้วนี้น้องเค้ายังไม่ตื่นอีกหรอ”
“ยังอ่ะ นอนอยู่นั้นอ่ะ ไม่ต้องปลุกหรอก” ผมได้ยินยังงั้น เลยค่อยๆขยับแล้วลุกขึ้น
“อ้าวตื่นแล้วหรอ” พี่กายทัก
“หวัดดีครับพี่กาย”
“อืม กินข้าวสิพี่ซื้อมาให้อ่ะ แล้วเดี๋ยวตอนบ่ายๆ ค่อยกลับ”
“ครับ” ผมลุกไปเข้าห้องน้ำล้างหน้ารู้สึกตัวอุ่นๆ เหมือนมีไข้ ออกมาก็มีคนเทกับข้าวไว้แล้ว
“มากินสิตุลย์ กินพร้อมไอ้โชว์มันเลย”
“เดี๋ยวกินทีหลังก็ได้ครับพี่”
“แหมๆ มากินเหอะไม่ต้องอาย ได้ข่าวดีกันแล้ว กลับมาเป็นแฟนกันแล้วหนิ” ผมมองหน้าไอ้ตุลยื มันก็ยิ้มๆ
“ก็ได้ครับ” ผมก็ต้องไปกินข้าวพร้อมมัน
“อร่อยป่ะ ได้ข่าวเมื่อวานอดกัน ไอ้โชว์มึงเลี้ยงน้องไงให้อดวะ”
“อร่อยดีครับ”
“ไอ้เชี่ยกูก็ไม่ตังส์ติดตัวกันมาเลย เลิกบ่นเหอะมึง กูจะแดกข้าว” เออถูก แซวอยู่นั้นแหละ
“เออๆ กูมันคนนอก ทำไรก็ผิดไปหมดแหละ” พี่กายพูดงอนๆ แต่ดูก็รู้ว่าแกล้ง
“คนนอกอะไรละพี่ พี่เพื่อนมันนะครับ” ผมทำปากไปทางไอ้โชว์ แล้วพวกเราก็จัดการอะไรกันไป แล้วตอนบ่ายก็กลับกรุงเทพ
“ส่งผมที่หอนะครับ” ผมบอกพี่กาย
“ทำไมไม่ไปบ้านไอ้โชว์ละ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมอยากกลับห้องมากกว่า”
“เออน่าไอ้กาย เค้าบอกให้ส่งหอก็หอดิว่ะ จะถามไรหนักหนา” ถูกชอบถามไรมากมาย แล้วก็มาถึงหอผม ผมก็ลงแต่เอะ ไอ้โชว์จะลงตามมาทำไมเนี้ยะ
“ลงมาไมเนี้ยะ”
“อ้าวก็มาอยู่กับแฟนดิ”
“อืม เรื่องของมึง” ผมไม่ได้ต่อว่าอะไร มันก็เดินตามเข้ามาที่ห้อง
“ขออาบน้ำก่อนนะ” ผมบอกมัน แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ รู้สึกมึนหัวนิดๆ เป็นไข้แน่เลย สักพักผมก็ออกมาจากห้องน้ำ มันก็เข้าไปอาบ ผมหายากิน เปลือกตาหนักๆ เลยหลับไป
“ตุลย์ๆ ทำไมตัวร้อนอย่างงี้ละ” เรียกไอ้โชว์เรียกผมครับ สักพักผมก็รู้สึกเย็นที่หน้า แล้วก็หน้าผาก
“ตุลย์ลุกขึ้นมากินข้าวก่อนเร็วจะได้กินยา” ไม่นาน มันก็มาเรียกผมอีกรอบ ผมค่อยๆลืมเปลือกตาอันหนักอึ้งขึ้นมา
“อ่ะ กินซะ ให้ป้าจิตรทำมาให้” มันป้อนข้าวต้มใส่ปากผม ผมกลืนมันลงคออย่างลำบาก เพราะเจ็บคอมาก กินไปสองสามคำ
“พอแล้ว อิ่มแล้ว” ผมบอกมัน
“กินไปนิดเดียงเองนะ” มันพยายามป้อนผมอีก แต่ผมไม่อยากกินแล้วมันก็ไม่ได้บังคับผม
“อะนี้ยากินก่อนนะ” มันก็เอายาใส่ปากผม แล้วป้อนน้ำตาม
“พรุ่งนี้ไปเรียนรึป่าว” มันถามผม
“ไม่รู้สิ ถ้าค่อยยังชั่วคงไป”
“งั้นนอนไปก่อนนะ แล้วเดี๋ยวจะปลุกมากินยาอีก”
“อืมๆ” ผมก็หลับไปอีกครั้ง ดีจังมีคนมาดูแล ผมรู้สึกตัวอีกครั้ง รู้สึกสบายตัวแล้วครับ เฮ้ย ทำไมเบาๆตัวว่ะ ผมค่อยลืมตาขึ้นมา
“ไอ้โชว์ มึงทำอะไรของมึงเนี้ยะ มึงแก้ผ้ากูทำไม” ผมรีบเอาผ้ามาคลุมตัว อายมากครับ
“ก็เช็ดตัวไง อะไรนักหนาเห็นมาหมดแล้ว ก็อีแค่นั้นอ่ะ” ไอ้สัสส เอ้ย กูก็อายเป็นนะ แล้วอีกอย่างตอนนั้นกูไม่ได้แก้ผ้าให้มึงดูสักหน่อย
“มึงเอาเสื้อผ้ากูมาก่อน เร็วดิ” ผมรีบให้มันเอาเสื้อผ้ามาให้
“เช็ดให้เสร็จก่อนดิ” ไอ้บ้าเอ้ย
“โอ้ยไม่เอาแล้ว เอามาเร็วๆ”
“อายหรอ”
“เออ”
“ก็แค่นั้น” แล้วมันก็ยื่นเสื้อผ้าให้ผม
“ออกไปก่อนดิ”
“เอางั้นหรอ”
“เออ” ไปสักทีเหอะ กูจะบ้าตาย
“เสร็จยัง” มันตะโกนเข้ามา
“เออๆ เสร็จแล้ว” แล้วมันก็เปิดประตูเข้ามา
“รอแป็บนะ เดี๋ยวไปเอาข้าวก่อน ตกลงไปเรียนป่าวเนี้ยะ ไม่ต้องไปหรอก พักก่อนวันนึง” แล้วมันก็เดินออกไป อะไรของมึงเนี้ยะ ถามเองตอบเองสรุปเองตลอด ไม่เคยฟังอะไรก่อนเลยนะมึง
**************************************************
TO BE CONTINUED
-
หุหุ หนังไทยดีจัง^^
พระเอกทำทุกอย่างเพื่อนายเอก อิอิ
>//< อยากให้ถึงSoc day soc night เร็วๆจังพี่ตุลย์
เลื่อนไปไม่มีกำหนด
-
:beat: :beat: :beat:
ให้อิตุลย์
โอ้ย ใจร้าย
หน้าชาเลย
-
โอ้ว...โชว์จะได้รับรู้ความรู้สึกจากตุลย์ก็ตอนนี้แหละ ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณคร๊าบไรเตอร์ ไปไงมั้งครับ สอบได้ป่าวคับ ^^!
ได้สอบมากกว่าครับ อิอิ
-
เย้ ย้ แล้วเขาสองคนก็เป็นแฟนกันซะที
-
เย้ อ่านตั้งกะตอนแรกเลยนะเนี่ย ปวดตานิดๆแฮะ จ้องนานไปหน่อย 555 แต่...ยิ่งอ่านยิ่งตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเชียร์ใครดี น่าจะให้โชว์จับตุลย์กดอีกซักทีนะไรท์เตอร์ จะได้ตัดสินใจได้ว่าจะเชียร์โชว์หรือโป้ง 5555555
ขอบคุณครับ
ที่ตัดสินใจเข้ามาอ่าน
ครับ
-
yes!
-
rep แรกคะตามอ่านทันแล้วคะ
สงสารโชว์คะ ตุลย์เล่นแบบนี้ซักวันจะเสียใจแล้วจะหาว่าไม่เตือน ชิ...
:pig4: writer คะ
ขอ rep
ต่อไปเรื่อยๆนะ
ชอบอ่ะ อิอิ
-
อ่า ในที่สุด ก็เป็นแฟนกันจนได้ หวังว่าคงจะรักโชว์ได้หมดใจในเร็ววันนะคับ ตุลย์
-
จะเห็นใจกัน
ก้ยามป่วยยามไข้นี่หล่ะ
เเต่อยากไห้ตุลย์
เจอผีลักหลับ 55
-
คิดถึงจังครับ มาลงไวไวน่ะครับ อยากอ่านอีก :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
อบอุ่นจัง (น้ำเน่าได้อีกตรู 555)
-
เป็นแฟนกันแล้วฮิ้ววววววว :o8:
-
:กอด1: :กอด1:
-
เป็นโอกาสทองแล้วที่จะได้พิสูจน์ให้ตุลย์เชื่อในรักแท้
-
กลับมาเป็นแฟนกันอีกรอบ :n1:
-
วิดวิ้วววว :haun4:
รวบตึงเลย โชว์ จัดหนักๆ ออิอิ
:mc4:
-
ได้เป็นแฟนจริงๆ แล้ว โชว์เต็มที่เลยนะ o13 คุณตุลย์อย่าใจแข็งล่ะครับ
-
โชว์น่ารัก กำลังไปได้ด้วยเลย
รอวันตุลย์รักโชว์ คงอีกไม่นานนะ
-
เชียร์โชว์ ๆๆๆๆๆๆ
ตุลย์ก็อย่าใจร้ายกับโชว์อีกล่ะกัน
ดูดิเค้ารักของเค้ามาตลอด ขนาดตุลย์ไปมีคนอื่นเค้าก็ยังรักอ๊ะ
-
ลงเอยกันสักที อิอิ o18
-
จมน้ำแล้วได้เป็นแฟนอีกครั้งก็คุ้มนะเนี่ย
จากนี้ไป ตอนที่โชว์ขอ... :oo1: ....หวังว่าตุลย์คงจะเต็มใจซักทีนะอยากเห็น (หื่นวะ reader)
:pig4: writer คะ
คิดไรกันเนี้ยะ
-
ปวดหัวกับการเรียน
ปวดหัวกับการงาน
ปวดหัวกับอะไรดีว่ะ
555
-
ตุลย์
อีกไม่นานคงใจอ่อน
อิอิ
-
พี่โชว์
แผนสูง
ดูก้อรู้
ว่าแกล้งจมน้ำ
แต่ก็ได้ผลแหะ
อิอิ
-
ขอประมือให้กับความกล้า
อิอิ
ตุลย์
เป็นแฟนกันแล้วว
-
ขอให้รักกัน
จริงๆ
จังๆๆ
สักที
สมหวังๆๆๆ
-
สมรสสมรักกันสักทีคู่นี้ หุหุหุ :o8: :o8:
-
กล้าเสี่ยงจริงวุ๊ย หมั่นไส้555
-
ตุลย์แมร่งโครตเล่นตัวเลย
ไม่รู้จะเล่นตัวไปถึงไหน
สงสัยค่าตัวจะเเพงมั้ง
รีบร๊ากโชว์ไวๆดิ
โชว์อุสาต์ทำขนาดนี้แล้ว
โป้งก้อแค่พระรองที่ได้ :oo1:นายเอก
ก้อแค่เนี่ย ต้องรบให้กับพระเอกตัวจริง
อย่างโชว์
-
รักกันจิงๆๆเลยนะ
-
เพิ่งตื่นนอนมาลงครับ
วันนี้เรียนเหนื่อยมากเลย
ไม่แน่ใจว่าพรุ่งนี้จะได้ลงป่าว
เหมือนจะมีนัด
อิอิ
ไงก็จะมาลงเรื่อยๆ นะครับ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาตลอด
ไปอ่านดีกว่า
ขอให้สนุกนะครับ
5
4
3
2
1
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 45 แฟนใครน่ารัก
“เสร็จยัง” มันตะโกนเข้ามา
“เออๆ เสร็จแล้ว” แล้วมันก็เปิดประตูเข้ามา
“รอแป็บนะ เดี๋ยวไปเอาข้าวก่อน ตกลงไปเรียนป่าวเนี้ยะ ไม่ต้องไปหรอก พักก่อนวันนึง” แล้วมันก็เดินออกไป อะไรของมึงเนี้ยะ ถามเองตอบเองสรุปเองตลอด ไม่เคยฟังอะไรก่อนเลยนะมึง
“มาแล้วๆ กำลังร้อนๆเลย มะกูป้อน” ไม่นานมันก็กลับมา
“ไม่เอากูกินเองได้” ทำไมต้องป้อนด้วย
“อย่าดื้อได้ป่ะ บอกว่าป้อนก็ป้อนดิ” มันทำท่าจริงจัง
“ก็ได้ว่ะ ทำไมต้องดุด้วย” ชอบทำท่าหน้ากลัว แล้วกูเป็นอะไรต้องกลัวมึงเนี้ยะ
“วันนั้นไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าใช่ไหม ปอดชื้นป่าวเนี้ยะ ไปหาหมอดีกว่า”
“โอ้ย ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก” ชอบทำเป็นเรื่องใหญ่
“ตามใจ เดี๋ยวกูดูแลเองก็ได้ แฟนกูทั้งคน ไม่ต้องห่วงหรอก” มันพูดยิ้มๆ
“แล้วเมื่อไหร่จะป้อน”
“อ้าปาก” มันเป็นโจ๊กครับ ใส่ขิงด้วยไม่ชอบเลย
“อร่อยมั้ย”
“กูเกลียดขิง อย่าตักมาดิ”
“ครับคุณแฟน” แล้วมันก็ป้อนผมจนหมด พร้อมทั้งยา
“จะนอนอีกป่ะ” มันถาม
“โอ้ย นอนทั้งวันแล้ว ไม่นอนแล้ว”
“แล้วจะทำอะไรละ เล่นผีผ้าห่มกันมั้ย” มันทำหน้าหื่นๆ
“ทะลึงแล้วมึง ไม่เอาไม่เล่น” เพราะตอนนี้มันกำลังใกล้ผมเข้ามาแล้ว
“ไม่เล่นก็ไม่เล่นว่ะ”
“โชว์ หยิบโน๊ตบุ๊คให้หน่อยดิ จะทำงาน”
“งานไรอ่า”
“พิมพ์งานนิดหน่อยอ่า”
“ให้ช่วยมั้ย”
“ได้เดี๋ยวกูบอกมึงพิมพ์นะ”
“ครับคุณแฟน” อีกแระ
“โอ้ยไม่ต้องย้ำมากก็ได้”
“ก็แฟนกูมันน่ารักนี่หว่า”
“มันแน่อยู่แล้ว กูมันหล่อขั้นเทพ” ไม่เคยกระดากปากตัวเองเลยครับ 555
“จริงด้วย น่ารักที่สุด”
“เอะกูบอกว่าหล่อ ไม่ใช่น่ารัก” ใช้คำว่าน่ารักมันดูแปลกๆ
“ครับ หล่อมากๆๆๆๆๆ เลย”
“ดีมาก”
“อะเปิดแล้วให้พิมพ์อะไร” แล้วผมก็บอกๆ ให้มันพิมพ์ พิมพ์เร็วกว่ากูอีก แป็บเดีบยวมันก็พิมพ์เสร็จ
“เสร็จแระ ไหนเอามาดูดิ” ผมก็เอามาตรวจดู พิมพ์ไม่ผิดซักคำ เป็นผมนะแก้แล้วแก้อีก ก็เลื่อนไปเรื่อยๆ จนหน้าสุดท้าย
“กูรักมึงนะตุลย์ รักกว่าชีวิตกูเองอีก” นี้คือข้อความหน้าสุดท้าย ผมก็ทำหน้าเฉยๆ แต่ข้างในเป็นไงไม่บอก อิอิ
“เฮ้ย มึงพิมพ์เกินอ่ะ ไม่ได้สั่งอันนี้เลย ลบนะ” ผมแกล้งมันแต่กดเซฟไปแล้วครับ มันก็ทำหน้าจ๋อย
“ช่างมันเหอะ กูพิมพ์เล่นๆ ไม่มีไรหรอก” ดูก็รู้ว่ามึงงอน แล้วกูง้อใครเป็นที่ไหนล่ะ
“หายงอนเหอะ กูเชื่อที่มึงพิมพ์” ผมก็เอามันตรงๆ นี่แหละครับ มันยังนิ่งครับ
“เฮ้ยกูง้อใครไม่เป็นนะเว้ย” ยังนิ่ง
“โชว์” ผมเรียกมันแล้วหอมแก้มมันไปทีนึง ไม่หายก็เรื่องของมึงแระ กูทุ่มสุดตัวแล้ว
“ตุลย์” มันเรียกผมยิ้ม แต่ผมก็ยังทำหน้าเฉย
“อือ” มันประกบปากผมเลยครับ มันสอดลิ้นเข้ามาในปากผม ผมดันไหลมันเบาๆ สักพักมันก็ปล่อยผม
“กูรักมึงนะ” ทำตาซึ้งเลยนะมึง
“เออ กูรู้แล้ว” อายโว้ย ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า ผมลุกไปข้าวของน้ำเลยครับ
“ตุลย์ มึงโกรธกูหรอ” มันเรียกผมอยู่หน้าห้องน้ำ
“ป่าว กูปวดขี้จบป่ะ” ผมไม่รู้จะตอบอะไร แต่ไม่ได้โกรธ ผมไม่รู้ว่ารู้สึกดีกับมันตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ผมแสดงออกได้แค่นั้น ไม่รู้ทำไม
“อืม อย่านานนะคิดถึง”
“เออ กูไม่ตายในห้องน้ำหรอกหน่า” ทำอย่างกะว่าจะๆไม่ออกไปงั้นแหละ สักพักผมก็ออกมามันก็นอนอยู่ที่เตียง หลับด้วย สงสัยเหนื่อย เมื่อคืนมันดูแลผมทั้งคืน ไม่รู้ได้นอนรึป่าว ไอโชว์เอ้ย นอนเหมือนเด็กน้อยเลย ผมเข้าไปนั่งข้างๆ แล้วเอามือลูบผมมัน กูเพิ่งสังเกตหน้ามึงใกล้ๆ หน้าใสสาสส
“เฮ้ยย!!” มันดึงผมลงไปอยู่ในอ้อมกอด
“แอบแต๊ะอั๋งกูหรอ ทำไมไม่ขอดีๆ” จะมากอดกูทำไมเนี้ยะ
“สำคัญตัวผิดไปรึป่าว แล้วมากอดไม่เนี้ยะ กูเป็นไข้เดี๋ยวมึงก็ติดไข้หรอก”
“เป็นห่วงกูหรอ” มันถามยิ้มๆ
“ป่าว ขี้เกียจดูแล”
“งั้นหรอ แสดงว่ากูไม่สบายมึงจะดูแลกูหรอ” โอ้ยมึงจะตอนกูไปถึงไหน กูหาทางออกไม่ได้แล้ว
“งั้นตามใจมึง จะทำไรก็เรื่องของมึง”
“จริงหรอ งั้นเรามา” สัสสไม่หน้าเปิดทางให้มึงเลย
“พอเลย นอนเฉยๆ ไปเลย” ให้กอดก็บุญแล้วมึง แล้วผมก็หลับไปอีกครั้ง ในอ้อมกอดมันนั้นแหละ
***********************************************
“ได้ข่าวรีเทิร์นหรอว่ะ” มาถึงมหาลัยก็โดนไอ้พวกเพื่อนแซวเลยครับ
“เออ”
“อีท่าไหนว่ะ” ไอ้เชี่ยคิวกวนตีนตลอด
“มังจะเอาท่าไหนละ”
“โอ้โหหลายท่าหรอว่ะ”
“ป่าว กูถามว่าจะให้ถีบมึงท่าไหนดี” สัสส ทะลึ่งตลอด
“ตุลย์ มึงโทรหาโป้งยัง มันบอกโทรหามึงไม่ติดเลย” ไอ้เจ๋งครับ นั่งจู๋จี๋กับไอ้ข้าวตั้งนานเพิ่งบอกกู
“ยังอ่ะ มือถือไม่ได้ใช้เลย” มือถือผมปิดวางทิ้งไว้ เพิ่งหยิบมาใช้เนี้ยะ ไม่ได้ดูมิสคอลด้วย
“เออ โทรหามันด้วย มันบอกมีไรจะคุยด้วย” คุยไรว่ะ
“เออ เดี๋ยวโทร ว่าแต่มึงกับไอ้ข้าวเหอะ เมื่อไหร่จะมีหลานให้กูว่ะ” ขอกัดนิดนึงพอเป็นกระสัย
“ก็ไอ้ข้าวอะมันให้ใส่ถุงเลยไม่ท้อง” ไอ้เจ๋งไม่มีอายนะมึง รู้แต่ไอ้ข้าวแดงไปยันหูแล้ว แล้วกระตุกมือปรามไอ้เจ๋ง
“สาสส มึงเมียมึงอายจนจะซุกแผนดินแล้ว” สรุปมึงเป็นผัวเมียกันแล้วจริงๆ ชอบอาย ชอบปฏิเสธตลอด
“มึงๆ ไปเที่ยวกันป่ะ คืนนี้” ไอ้พจน์ครับสร้างสรรค์ตลอด
“ไปดิ” ไอ้นี้ลูกคู่
“ที่ไหนอ่ะ” ไอ้เจ๋งถาม
“ที่เดิม ฉลองคู่รักรีเทิร์น ชวนแฟนมึงด้วยนะตุลย์” อะไรพวกมึงเนี้ยะ ไปก็ไปว่ะ เบื่อๆ พอดี
“เฮ้ย โทรชวยเลย” ไอ้คิวเร่ง กูรู้มึงคิดอะไร หาเจ้ามือดิสาส ผมก็เลยโทรหามัน
“ว่าไงที่รัก” เอาซะหวานเชียว
“เออ กูกับเพื่อนกูจะไปเที่ยวกันคืนนี้ เลยโทรมาชวนมึง จะไปไหม”
“ถ้าไม่ไปมึงจะไปไหม”
“ไปดิ ไปกับเพื่อนกู”
“งั้นกูไป ต้องไปเฝ้าแฟน ยิ่งน่ารักๆ อยู่” แค่นั้นแหละ
“อืแล้วเจอกัน”
“อืมเดี๋ยวไปรับนะ”
“อืมๆ” แล้วมันก็วางไป เราก็นัดกันเสร็จสรรพ
ตอนนี้สามทุ่มแล้วครับ พวกไอ้คิวไปรอที่ร้านแล้ว
“มึงมาถึงยังว่ะ”
“เออ เพิ่งลงทางด่วนจะถึงแล้ว” ตอนนี้ผมนั่งรถมากับไอ้โชว์ พวกมันรออยู่ที่โน้นแล้ว
“เออ รีบมานะ เปิดรอแล้ว” งั้นให้ว่องเลยอิอิ
“เนื่องในโอกาสไรกันเนี้ยะ” ไอ้โชว์ถามผม
“ไม่รู้พวกมัน อยากเที่ยวมั้ง”
“อืม ขอบใจนะ ที่ยังชวน” อารมณ์ไหนเนี้ยะ
“ป่าว พวกนั้นให้ชวน” ก็อยากชวนด้วยแหละ
“อืม หรอ” เริ่มพูดน้อยอีกแระ เข้าขั้นโคม่าตลอด
“เออ อยากให้มาด้วยแหละ” ขี้งอนว่ะ ผู้ชายบ้าไรว่ะ
“จริงหรอ ดีมาก อย่างนี้ต้องสมนาคุณ” อะไรว่ะ สมนาคุณของมึง สักพักก็มาถึง
“เฮ้ย อยู่ตรงไหนว่ะ กูถึงแล้ว” ผมโทรหาไอ้คิว
“เออ เดี๋ยวกูมารอข้างหน้า เดินเข้ามาเลย” ผมเดินเข้ามามันรอผมอยู่แล้ว สนุกแน่คืนนี้
“มาช้านะพี่ มัวทำไรกันอยู่ ถ่านไฟเก่าก็งี้แหละ” ไอ้เจ๋งปากหมา ผมก็เริ่มดริ้งไปเรื่อยแล้วครับ สักพักเริ่มมึนๆ แล้วครับ ผมนะหรอ ไม่เกินห้าแก้ว มึนแล้ว ปวดฉี่ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า ผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำไม่ได้ชวนใครครับ เห็นสนุกกันอยู่ ผมก็ทำธุระเสร็จเรียบร้อย จะกลับโต๊ะ
“โป้ง” ผมเจอกับโป้งหน้าห้องน้ำ
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์กู”
“กูไม่ได้พกเลย”
“หรอ ขอคุยไรด้วยหน่อยสิ”
“มีไรละ” ผมนั่งลงหน้าห้องน้ำ
“เพราะไอ้โชว์ใช่ไหมมึงถึง กลับมาคบกูไม่ได้ มึงรักมันใช่ไหม”
“ไม่ใช่อย่างงั้นโป้ง กูเคยบอกมึงไปแล้ว ว่าเป็นเพื่อนกันดีแล้ว”
“กูไม่เชื่อ กูรักมึงทำไมกูจะไม่รู้ ว่ามึงรักมัน”
“โป้งมึงเมาแล้วนะ อย่าเพิ่งคุยกันดีกว่า” ผมลุกขึ้นจะเดินไป มันดึงมือผมไว้
“ตุลย์กูรักมึง กลับมาหากูนะ” โป้งมึงอย่าทำให้กูลำบากใจได้ไหม
“โป้งไว้เราค่อยคุยกันได้ไหม”
“ไม่” มันดึงผมเข้าไปประกบปาก ไอ้สัส หน้าห้องน้ำ ดีนะคนไม่ค่อยมี ผมผลักมันออก
“โป้ง” ผมมอง มันตาเรื่อไปด้วยน้ำตา
“กูขอโทษ”
“มึงไม่ผิดหรอกโป้ง กูผิดเอง กูทำร้ายมึง ขอโทษนะ” ผมจะเดินออกไป มันดึงผมเข้าไปกอด ผมกอดมันกลับ เพื่อนคนนี้จะอยู่ข้างๆมึง
“ไอ้โชว์” ผมค่อยๆ ดันโป้งออก
“โป้งไว้ค่อยคุยกันนะ” อืม แล้วผมก็เดินออกมา ไอ้โชว์ก็เดินตามมา ผมไม่รู้ว่าโป้งจะเป็นยังไง ผมกลับมาที่โต๊ะยกแก้งเหล้าใครไม่รู้กระดกจนหมด
“พี่จัดการแล้วนะ เดี๋ยวพี่กลับก่อน” ไอ้โชว์หันไปบอกไอ้คิว แล้วฉุดมือผมออกมาจากร้าน
“โอ้ย!! เจ็ยนะเว้ย” มันโยนผมเข้าไปในรถ
“ทำไม มึงรักมันมากหรอ ถึงต้องไปกอดกันถึงขนาดนั้น มึงหลอกอะไรกูอีกละ”
“มันไม่ใช่อย่างนั้น”
“ไม่ใช่เชี่ยอะไร กอดกันแน่นขนาดนั้น มึงใจร้ายมากนะตุลย์” เสียงมันโมโห และน่ากลัวมาก ผมเลือกที่จะเงียบไม่พูดอะไรแล้ว
“เงียบ คงจริงใช่ไหม มึงนี้มันโกหกได้ตลอดเวลาเลยนะ กูเจ็บมึงเข้าใจไหม” เสียงมันดังมาก มันยังไม่ได้ขับรถออกมา สักพักมันถึงขับรถออกมา ขับเร็วชะมัด กูกลัวโว้ย
*******************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
ตุลย์แมร่งโครตเล่นตัวเลย
ไม่รู้จะเล่นตัวไปถึงไหน
สงสัยค่าตัวจะเเพงมั้ง
รีบร๊ากโชว์ไวๆดิ
โชว์อุสาต์ทำขนาดนี้แล้ว
โป้งก้อแค่พระรองที่ได้ :oo1:นายเอก
ก้อแค่เนี่ย ต้องรบให้กับพระเอกตัวจริง
อย่างโชว์
ค่าตัวแพงมากกกกก
อิอิ
-
เอาล่ะสิ งานเข้าแล้วตุลย์
-
:m15:มีเรื่องได้ตลอดสิคู่นี้ เอ๊ะ หรือว่าเป็นคู่กรรม อิอิ :เฮ้อ:
-
งานเข้าเเล้วตุลย์เอ้ย
หวังว่า โชว์คงไม่พาไป
ขังที่เกาะร้าง นะ 555
ทรมาร ผูกติดกับขือ เเล้วใช้เเซ้ฟาดด 55
-
สงสารโชว์ว่ะรักเขาข้างเดียว เจ็บ
-
:haun4: โดนแน่นังตุล
:z1: จัดไปเลยอย่าได้เบา
-
ความคิดโหดๆ กันทั้งนั้นเลยอ่า
ไม่สงสารตุลย์บ้างหรอ
ฮือๆๆๆ
-
เฮ้อ จัดประชุมไตรภาคีแล้วตุล เคลียร์ซะ
-
ขมขื่นเลยคะ อิอิอิ :z1: :z1: :z1:
-
เคลียร์กันดีๆ นะ :n1:
เชื่อว่าตุลย์ม่ายได้รักโป้งแล้วจริงๆ
สงสารโชว์ แต่เชื่อว่าโชว์คงต้องเชื่อใจ ตุลย์ บ้างแหละ
-
อะไร ยังไง รีบๆ กลับมาคืนดีกันนะทั้งคู่
-
ชีวิตวุ่นวายดีเนอะ :z3: :z3: :z3:
ยังไงก็ปรับความเข้าใจกันน่ะครับ
แล้วมาลงต่อไวไวเลยน่ะครับ
-
:เฮ้อ:งานเข้ามั้ยล่ะงานเนี้ย ตอนแรกเราเชียร์ไอ้โชว์น่ะ พอมาตอนนี้มันทำใจลำบากจังเลยขอเป็น3Pได้เปล่าเนี้ยเอาเป็นว่า อย่าให้ตุลย์เลือกเลย โป้งก้อโอ โชว์ก้อดี :z3: :z3:
-
ชีวิตวุ่นวายดีเนอะ :z3: :z3: :z3:
ยังไงก็ปรับความเข้าใจกันน่ะครับ
แล้วมาลงต่อไวไวเลยน่ะครับ
-
กำลังไปได้สวยแท้ ๆ เกิดการเ้ข้าใจผิดกันอีกแระ
โชว์ก็ใจเย็นนะ ไปรุนแรงกับเค้า
ความพยายามที่ผ่านมาก็พังหมด
-
เซ็งเรียนเหนื่อย งานเยอะ ปวดหัว วิจัยๆ
-
อย่าบอกนะว่าเวลาพี่โชว์โมโหมากๆ แล้วหื่นซาดิส เอิ้กส์ๆ
นายตุลย์โดนแน่งานนี้ !!!
-
สงสัยงานนี้ตุลย์คงโดนจัด :oo1: หนัก แน่ ๆ
แต่อยากให้โดนโชว์จัดหนักมานานแล้ว
ข้อหาเล่นตัวมากนัก คนเค้ารักออกอย่างนี้ อิอิ
รอตอนต่อไปอย่างลุ้นระทึกคับ
-
อีกและ เซงอ่ะ จะมาม่า ไปไหน
-
ทะเลาะกันอีกแล้ว
จะเป็นยังไงต่อเนี๊ยะ
ลุ้นๆๆๆ
-
เห็นใจ+เข้าใจโชว์นะ ตุลย์แหละต้องใจเย็นและรีบเคลียร์เลย รู้ว่าตุลย์ไม้ได้ตั้งใจจะกอดกับโป้ง
แต่ตุลย์ก็ต้องเข้าใจโชว์นะ ไปเห็นภาพแบบนั้นตำตา ใครจะไม่โกรธ ใครมันจะไม่หึง
-
เข้าใจผิดซะแร้ว ตุลย์ง้อๆๆ
-
เลือกโชว์ รักจริง รักเดียว ไม่วอกแวก
-
โธ่เอ้ยยยยย กะลังหวานกันเลยอ่ะ โป้งตัวมารตลอดอ่ะ
-
กำลังจะเข้าที่เข้าทางแล้วเชียว..เฮ้อ..ทะเลาะกันอีกจนได้ :z10:
-
:กอด1: :กอด1: :z2: :z2:
-
โหด
มันส์
ฮา
ตบๆๆ
จูบ
:fire:
-
เป็นเรื่องแล้วไง
ปั๊ด
ติโถ่
-
โหยยย
อย่าเพิ่งโมโหดิ
เคลียร์
ด่วน
-
คึดฮอดหลาย
มาลงด่วน
อิอิ
-
มาไวๆนะ :o8:
-
C ฉากนี้มี ตบ จูบ และอิอิอิ แน่ๆเลย
จะตกน้ำอีกรอบใหมหน๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
TO BE CONTINUED
-
โห จะเล่นตัวไปถึงไหนเนี่ย
อยากรู้จริงว่าไรเตอร์หาค่าตัว
เท่าไรเนี่ยถึงได้เล่นตัวเกือบทุก
ตอนเนี่ย
รีบๆมาง้อโชว์ด่วนเลย
ก่อนที่จะโดน :oo1: :oo1:
-
ต้องขออภัยอย่างสูงมานะที่นี้
ผิดพลาดทางเทคนิคบางประการ
กล่าวคือ
กระผมกลับบ้านราชบุรีครับ
แล้วผมไม่ได้นำโน๊ตบุ๊คมา
ซึ่งในโน๊ตบุ๊กมีไฟล์เรื่องที่ผมพิมพ์ไปอยู่
ฉะนั้นกระผมจึงไม่สามารถลงเรื่องได้
ขอโทษอย่างสูง
แล้วยังไงวันจันทร์ผมกลับไป
ตอนมืดๆ ผมจะลงให้นะครับ
รอผมนิดนึงนะครับ
ผมก็คิดถึงบ้านเป็นนะครับ
อิอิ
อ่อ อย่าลืมดูเรื่องหนังเรื่อง
สิ่งเล็กที่เรียกว่ารักนะครับ
โลเคชั่นบ้านผมครับ ราชบุรี อิอิ
โปรโมตนิดนึง
แล้ววันจันทร์ตอนเย็นมาลงครับ
ขอโทษๆๆๆๆ
บ๊าย บาย
:pig4: :pig4:
-
เคๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ครับไปดูมาแว้ว
บ่อน้ำตาแตกครับพี่น้อง กลั้นไม่อยู่จริงๆๆๆ
กะกวน มึนโฮ
-
ว้าวววว.. อ่านๆๆแล้วคุ้นๆๆสถานที่เลยฮํบบ..
บาร์ใหม่... ซอยคุณหญิงเนี้ย.... ฮาๆๆๆๆ....
-
หวาๆ เป็นเรื่องเลย ค่อยๆคุยกันน้า
-
มาไวไวน่ะครับ มีคนมากมายรออยู่ครับ
-
ให้อภัยครับผม รอได้อยู่แล้ววววว
-
ขอโทษที่ให้รอ
งานผมเยอะมาก
เวลาไม่มีเลยครับ
เหนื่อยมากมาย
ขอโทษ ณ ที่นี้ อีกครา
ไปอ่านดีกว่า
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 46 วันพิเศษ
“ไม่ใช่เชี่ยอะไร กอดกันแน่นขนาดนั้น มึงใจร้ายมากนะตุลย์” เสียงมันโมโห และน่ากลัวมาก ผมเลือกที่จะเงียบไม่พูดอะไรแล้ว
“เงียบ คงจริงใช่ไหม มึงนี้มันโกหกได้ตลอดเวลาเลยนะ กูเจ็บมึงเข้าใจไหม” เสียงมันดังมาก มันยังไม่ได้ขับรถออกมา สักพักมันถึงขับรถออกมา ขับเร็วชะมัด กูกลัวโว้ย ผมและมันเงียบกันมาตลอดทาง
“ลง” มันจอดรถแล้วลงมาฉุดมือผม ผมยังไม่ลงมันก็อุ้มผมลอยเลยครับ
“ปล่อย” ผมบอกมันไปเสียงเรียบ มันยังคงอุ้มผมไปยังบันได้ สี่ชั้น แล้วมันก็วางผมลง
“เปิดประตู” จะทำเสียงโหดทำไมว่ะ กูไม่กลัวมึงหรอก สาส ผมก็เปิดประตู มันก็เดินตามเข้ามาแล้วปิดประตูเสียงดังมาก ผมไม่ได้หันไปมอง ตอนนี้แม้แต่สวิตไฟผมก็ไม่ยอมเอื้อมมือไปเปิด แล้วมันก็เดินเลยผมไปเปิดไป แล้วหันมาจ้องหน้าผม อย่างโหดอ่า ไอ้กร่างคนเดิมมันมาอีกแล้ว
“ทำไม มึงรักมันมากใช่ไหม มึงไม่เคยแคร์กูเลยใช่ไหม กูนี่มันโง่จริงๆ ให้มึงหลอกแล้วหลอกอีก” ผมยังเงียบ มันผลักผมลงไปบนเตียง
“เงียบ แสดงว่าใช่ละสิ นี่กูรักคนแบบมึงได้ไง กูโง่ไปกับคนโกหกแบบมึงได้ไงตุลย์” อารมณ์เริ่มเดือดแล้วครับ ทำไมต้องดูถูกกูด้วย
“ไอ้เชี่ยโชว์ มึงเคยคิดจะฟังกูก่อนบ้างไหม มึงมันก็ไม่เคยฟังอะไรเหมือนกันแหละ” ผมโมโหแล้วเหมือนกัน
“มึงต้องจะให้กูฟังอะไร ภาพมันฟ้องขนาดนั้น มึงเห็นกูโง่ใช่ไหม” มึงไม่ฟังอะไรจริงๆเลยโชว์
“เออ มึงจะเลิกโง่ถ้ามึงยอมฟังกูบ้าง”
“ฮึๆๆ” มันขำในลำคอ หน้ามันตอนนี้โหดมากครับ
“โชว์มึงฟังกูนะ ใช่ก็จริงกูรักโป้ง แต่กูกับมันเป็นแค่เพื่อนกัน ทำไมกูจะกอดกันไม่ได้ แล้วอีกอย่างตอนนี้กูเป็นแฟนกับมึง ทำไมมึงไม่เชื่อใจกูบ้าง มึงด่ากูมึงว่ากูอะไรกูไม่ว่า แต่กูไม่ได้โกหกมึง กูอยู่ในฐานะไหนกูรู้ตัวกูดี” มันนิ่งไปสักพัก
“กูเชื่อใจมึง แต่มึงอย่าทำร้ายหัวใจกูอีกเลยนะ” มันกอดผมแล้วพูดกับผมในอ้อมกอด ผมเลยตบหลังมันเบาๆ แท้จริงแล้วคนอย่างมึงมันก็ไม่ต่างอะไรจากเด็ก เอาแล้วไง มันเริ่มขบที่หูผมแล้วไล้ลงมาที่คอ ผมดันมันออก แต่มันรัดแน่นมาก
“ไอ้โชว์ปล่อยกู” มันยังไม่เลิกครับ มันไซร้ที่ซอกคอผม
“ไอ้เชี่ยโชว์” ผมผลักมันแรงจนมันกระเด็นออกไป
“ทำไม” มันทำหน้าสงสัย
“แล้วทำไมละ” ผมถามมันกลับ
“มึงไม่รักกูหรอ”
“แล้วกูเคยบอกหรอ” หน้ามันสลดลงอย่างเห็นไดชัด มันก้มหน้าลงต่ำ ผมรับรู้ว่ามันกำลังร้องไห้
“โชว์ กูไม่อยากมีแฟนขี้แงว่ะ”ผมพูดแล้วนั่งมองมัน มันค่อยๆ เช็ดน้ำตาแล้วเงยหน้าขึ้นมา มันไม่พูดแต่กลับนอนลงบนเตียง แล้วหันหน้าเข้ากำแพง เฮอ กูต้องทำยังไงกับมึงว่ะเนี้ยะ
“โชว์ถ้ามึงเป็นยังงี้กูว่ามึงกลับไปก่อนดีกว่าว่ะ” ผมเบื่อแล้วเหมือนกันทำตัวไร้เหตุผล
“เออ กูมันงี้เง่า กูมันไม่เคยดีในสายตามึงเลยไอ้ตุลย์ มึงฟังนะกูรักมึง” แล้วมันก็ลุกจากเตียงแล้วออกไปจากห้องผมเลย อารมณ์ของมึงว่ะเนี้ยะ กูไม่เคยเดาอารมณ์มึงถูกจริงๆ โชว์มึงเป็นคงยังไงกันแน่ว่ะ เฮอ นอนดีกว่า
เสียงโทรศัพท์เข้ามา ใครโทรเข้ามาตอนนี้ว่ะ เซ็งอารมณ์ว่ะ
“อืม โป้ง” โป้งโทรมาครับ
“ตุลย์คบกับโชว์หรอ” อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดว่ะ
“อืม”
“กูว่าไม่มีผิด นี้คงเป็นเหตุผลที่มึงไม่ยอมกลับมาคบกับกู” ป่าวสักหน่อย
“ไม่ใช่อย่างนั้น”
“อย่างไง มันเป็นเกมเหมือนที่ตุลย์เคยเล่นหรอ” สาสส กูไม่ไม่ทางกลับไปเล่นเกมบ้าๆนั้นอีกแล้ว
“ไม่ใช่อย่างนั้น เอาเป็นว่ากูคบกับมัน ไม่ได้เพราะเกมอะไร แล้วการที่กูไม่กลับไปคบกับมึงไม่ได้มีเหตุผลมาจากมัน แล้วมึงกับกูเป็นเพื่อนกันอะดีแล้ว มึงเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุดเลยนะเว้ย” ไม่ใช่กูไม่รักมึงสักหน่อย
“ตุลย์ถึงยังไงกูก็ยังจะรอมึงนะเว้ย กูรักมึงรักแบบมากกว่าเพื่อน รักแบบที่เราเคยรักกัน” มันพูดด้วยเสียงเจือความหวัง แล้วสายมันก็ตัดไป โอ้ยชีวิตกูอะไรเนี้ยะ กูมีเชี่ยอะไรกับเพศเดียวกันนักหนาว่ะเนี้ยะ สรุปกูต้องเป็นเกย์ใช่ไหม วันนี้ผมเหนื่อยมาก เที่ยวก็ไม่สนุกมีแต่เรื่อง ผมหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีด้วยเสียงนาฬิกาปลุก ผมก็ทำกิจวัตรของตนเองตามปกติ แต่ต่างตรงที่วันนี้ไม่มีคนมาเคาะประตูเรียก ไม่มีคนมาเร่งให้แต่งตัวเร็ว ไม่มีคนพาไปกินข้าว ไม่มีคนขับรถไปส่งที่คณะ มันรู้สึกขาดอะไรไป เฮอ กูต้องง้อมึงใช่ไหมเนี้ยะ ไอ้โชว์ เลิกเรียนผมก็โทรหามัน มันก็ไม่รับสาย โทรอยู่หลายสาย ผมจึงตัดสินใจโทรหาพี่กาย พี่กายก็บอกว่ามันไม่ได้มาเรียน แล้วมันอยู่ไหนเนี้ยะ ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ผมก็เลยนั่งรถเมล์กลับห้อง จะไปหามันที่บ้านดีไหมว่ะ เอาก็เอาว่ะ ไปหามันที่บ้านละกัน ผมก็เดินอ้อมไปทางหน้าบ้าน ก็ไกลอยู่ครับ แต่ไม่อยากปีนเข้าบ้านใคร เลยอ้อมเอาดีกว่า
“อ้าว น้องตุลย์มาหาน้องโชว์หรอค่ะ” พี่แม่บ้านทักผม
“ครับ” ตอนนี้ผมไม่เห็นพ่อแม่มัน สงสัยไม่อยู่บ้าน แต่ผมเห็นรถมันจอดอยู่แสดงว่ามันต้องอยู่บ้าน
“อยู่บนห้องอะค่ะ จะให้ไปตามไหมค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ ช่วยพาผมไปหน่อยครับ” ผมเลยให้พี่แม่บ้านนำไป ผมรู้นะครับว่าห้องไหนแต่ไม่อยากทำตัวเกินไป ให้พี่แม่บ้านพาไปดีกว่า ผมเคาะประตูห้องมัน ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ไม่มีใครมาเปิด ผมเลยบิดลูกบิดก็ไม่ได้ล็อกเลยเปิดเข้าไป ภายในห้องมืดสนิท ผ้าม่านถูกปิดสนิท ผมค่อยๆ คลำหาสวิตซ์ไฟ แล้วเปิดไฟขึ้น ผมค่อยเดินไปหามันที่นอนอยู่บนเตียง มันยังคงหลับอยู่เปลือกตาของมันช้ำๆ รู้ถึงการผ่านร้องไห้มาพอสมควร ไอ้โชว์ภายนอกมึงเป็นคนที่ดูเข้มแข็ง แต่ทำไมกูมักเห็นมุมที่มึงอ่อนแอด้วย
“โชว์ๆ” ผมเรียกแล้วเขย่าตัวมันเบาๆ
“อืม” มันค่อยๆ ลืมตาแล้วปรับกับแสงสักพัก
“โชว์กูเอง”
“ตุลย์ มึงมาหากูหรอ” มันโผเข้ากอดผม ไอ้โชว์สำหรับผมมันเหมือนเด็กที่ขาดความอบอุ่นคนหนึ่งเลยครับ ผมก็กอดมันกลับ กูไม่รู้ว่ากูคิดกับมึงยังไง แต่วันนี้ที่กูไม่เจอมึง ไม่เห็นมึง กูรู้สึกคิดถึง กูชอบมึงใช่ไหมโชว์
“แล้วทำไมมึงไม่ไปเรียน” ผมถามมัน
“ขี้เกียจอ่ะ” มันตอบหน้าด้านๆ
“นี้เหตุผลของมึงหรอ มึงรู้ไหมว่ากูเป็นห่วงมึงแค่ไหน โทรหาก็ไม่รับ ทำไมถึงไม่ยอมรับโทรศัพท์” ผมบ่นออกมาอย่างเสียไม่ได้ มันค่อยๆยิ้มขึ้น
“มึงเป็นห่วงกูหรอ” มันถามอย่างยิ้มหน้าบานเลยครับ
“ใครบอก” ผมพูดหรอ อิอิ
“มึงพูด” มันพูดยิ้มๆ
“ป่าวสักหน่อย”
“คร้าบ เอาเป็นว่ารู้แล้วกัน คือโทรศัพท์เปิดสั่นไว้ ไม่รู้สึกอะไรเลย หลับอ่ะ”
“นี้มึงนอนหรอ จะบ่ายสามอยู่แล้ว ไม่หิวรึไง”
“เห็นมั้ยเป็นห่วงกูจริงๆด้วย” กูแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอว่ะ
“เพ้อเจ้อ ลุกได้แล้ว แล้วไปหาไรกินด้วย กูกลับแระ”
“เฮ้ย อย่าเพิ่งไปดิ ยังไม่หายคิดถึงเลย”
“จะกลับแล้ว แค่จะมาดูว่าตายรึยัง”
“โหดว่ะ นี้กูมีแฟนหรือมีแม่ว่ะเนี้ยะ” กล้าพูด
“กูเป็นไงก็เรื่องของกู รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็เลิก”
“โอ๋ๆๆ อย่างอนเลยนะ รอนี้แหละแป็บนึง แล้วเดี๋ยวไปกินข้าวกัน”
“อืม โชว์ไม่มีใครอยู่บ้านหรอว่ะ” มันลุกขึ้น คงจะไปอาบน้ำ
“ไม่รู้สิ เข้ามาไม่เจอใครหรอ” บ้านนี้เค้ารู้อะไรกันบ้างป่าวว่ะ
“ไม่อ่ะ”
“คงไม่อยู่มั้ง คืนนี้มึงก็นอนค้างที่นี้เป็นเพื่อนกูนะ” ได้ทีเลยนะมึง
“ไม่เอา มึงไปนอนห้องกูดีกว่า” อ้าวกูพูดอะไรของกูเนี้ยะ
“จริงดิ เอางั้นก็ได้ แต่ว่าต้องเตรียมถุงยางไปกี่อันอ่ะ” เชี่ยเอ้ยมึงคิดอะไรเนี้ยะ
“ไอ้สัส ทะลึ่ง ไม่ต้องเลยไม่ต้องไปแระ”
“กูล้อเล่น เดียวคืนนี้ไปนอนด้วยนะ” แล้วมันก็วิ่งเข้าห้องน้ำไป ผมก็เลยว่างๆ เลยเดินสำรวจห้องมัน ภาพในอดีตมันสะท้อนเข้า ที่นี่ที่ที่มันเคยทำเลวๆ ไว้กับเรา ผมไม่เคยคิดจะกลับมาเหยียบที่นี้อีก แต่วันนี้ผมกลับมายืนอยู่ที่นี่ มานั่งบนเตียงนี้อีกครั้ง ผมเดินไปดูที่โต๊ะทำงานของมัน ก็รื้อเล่นไปทั่ว ดูไปดูมาก็ไปเจอกับแฟ้มภาพ เช่นเคยมันมีแต่ภาพผม ที่ผ่านมาไม่นานนี้ก็มี มีแอบถ่ายผมตลอดเวลา ทำไมผมไม่รู้ตัว เปิดไปเรื่อยๆ มันก็เป็นไดอารี่สั้นๆ
“วันนี้ตุลย์ใจร้ายมาก ตุลย์ไม่เคยเห็นค่าและความสำคัญของเราเลย เค้าคงเกลียดเรามากความรักที่เราให้เค้าต่อให้มีมากขนาดไหน ก็คงไม่อาจลดทอนความเกลียดชังของเขาได้ ทำไมเราต้องทำแค่ไหน เราต้องทำมากขนาดไหน เขาถึงจะเห็นค่าของเรา กูจะรักมึงให้มากนะตุลย์” เป็นข้อความบางส่วน สักพักมันก็ออกมาจากห้องน้ำ ผมก็เก็บมันไว้ที่เดิม แล้วกลับไปนั่งบนเตียง
“ทำไรหรอ”
“ป่าวไม่ได้ทำไร” มันก็ไม่ได้สนใจ มันก็เดินมาหาผม
“เช็ดหัวให้หน่อยสิ” มันยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กมาให้ผม
“เช็ดเองไม่ได้หรอ” แต่มันนั่งลงที่พื้นระหว่างขาผมแล้ว ผมก็เช็ดให้มันไปครับ
“เบาๆดิ เดี๋ยวคอหักตายพอดีหรอก” นี่กูก็เบาแล้วนะ
“หักก็หักไปดิ ตายห่าไปเลย” เช็ดพอหมาดๆ มันก็บอกให้พอแล้วมันก็ไปแต่งตัวของมันต่อ โอ้ยมึงจะทาอะไรนักหนาว่ะ เยอะแยะไปหมด มันแต่งตัวนานพอสมควร
“จะกินไรอ่ะ” มันหันมาถามผม
“กินอะไรก็ได้”
“กินชาบูชิป่ะ” มันถามผม
“ตามใจมึงดิ” มึงอยากกินไรก็เรื่องของมึงเลย
“งั้นตามนี้ละกัน” แล้วมันกับผมก็มากินชาบูชิกัน กินกันจนแทบจะอ้วก เอาให้คุ้มครับ บุพเฟ่ทั้งที อิอิ
“ตุลย์ดูหนังกัน”
“ตามใจมึงดิ” แล้วมันกับผมก็ไปดูหนังกัน หนังเชี่ยไรก็ไม่รู้ยิงกันบรรลัย แต่มันก็นั่งจับมือผมตลอด
“เป็นไงสนุกป่ะ” มันถามผม หลังออกจากโรง
“ไม่รู้เรื่องอ่ะ กูหลับ” ผมตอบตามจริง แอบหลับไปงีบนึง อิอิ
“โหไรว่ะ ไม่หนุกเลยดิ มันจะตาย” เออ มึงมันอยู่คนเดียว
“โชว์ ทำไมมึงชอบแอบถ่ายรูปกู” ผมถามเพราะสงสัยมานาน
“กูชอบเวลามึงเป็นธรรมชาติ มึงดูน่ารัก ดูไม่มีพิษไม่มีภัย และที่สำคัญกูชอบมึงจบป่ะ” อืมเหตุนี้เองหรอ
“โรคจิต” ผมด่ามันไป
“ไปทำไรกันต่อดีอ่ะ”
“กลับเหอะ ง่วง” ผมบอกมัน
“ก็ดี จะได้ไปนอนกอดที่รักให้สบายไปเลย” เออจริงด้วย ลืมไปว่ามันมานอนด้วย
“เพ้อเจ้ออีกแล้วนะมึงอ่ะ”
************************************************
To Be ContiNued
-
ว้าวๆๆๆ กลับหอแล้ว กลับไปทำไรกันอ่ะ
ติดตามนะคร๊าฟ
ชอบๆๆๆๆ
-
ตุลย์เริ่มมีใจให้พี่โชว์แล้วซินะ :m1: :m1:
-
:z1: :z1:
-
:o8: ไป กลับๆๆ วู้วๆๆๆ
-
หุหุหุ จะกลับไปทำอะไรกันจ๊าาาา โชว์ก็ตื้อต่อไปสิ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกเคยได้ยินปะ 555
-
รักกัน รักกัน
แอบมีใจให้เขาแล้วช่ายม่ายล่ะ
เห็นใจโชว์ แอบน้อยใจคนที่รัก
-
รักมั่นคงจริง ๆ เลยโชว์ ตุลยก็นะ พูดดี ๆ กับโชว์บ้างก็ได้นะ สงสารอ่ะ
-
นั่น....เริ่มไปได้สวย ^^!
-
หวานซะเปลี่ยนลุคไปเลยนะนายโชว์
:-[
-
แข็งนอก อ่อนในน่ะโชว์ เอ้ มันอะไรเนี้ย ฮิ ฮิ ฮิ
-
เข้าใจกันซะที
-
โอ้ย! หนุกหนาน ลงไวไวน่ะครับอยากรู้ว่ากลับหอไปกี่ยกครับ555555555555555
-
คืนดีกันแล้ว ตุลย์ก็รีบเผยใจเร็ว ๆ ล่ะ อย่าให้โชว์รอนาน
-
โชว์นี่เวลาอ่อนแอก็แทบจะเหมือนเด็กจริงๆแหล่ะ...
ตุลย์นี่นับวันจะดุขึ้นนะ อิอิ
-
งอแงเป็นเด็กเลย คุณโชว์ :m20:
-
ดีกันไว้นะ ทั้งสองคน
-
ว้าว..โชว์จะน่ารักไปถึงไหนกันเนี่ย
ตุลย์คงรู้ซึ้งแล้วนะว่าโชว์รักตุลย์มากขนาดไหน
ตุลย์น่าจะรู้ใจตัวเองได้แล้ว แล้วก็มั่นใจว่าตัวเองก็รักโชว์เช่นกันไวไวเลย
จะได้ช่วยกันปรุงรักให้หวานและมั่นคงตลอดไปไง
-
:L1:เริ่มมีใจให้กันแระ
-
ซึ้งโชว์สุด ๆ :) ๆ
ตุลย์เริ่มชอบโชว์ขึ้นมาแล้วใช่ม๊า ...?
แห้ะ ๆดีดี :D ติดตามต่อไปค้า :]]]]
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ สนุกมากมาย อ่านรวดเดียวตั้งแต่บ่ายครับ ขอเป็นแฟนคลับด้วยคนครับ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ สนุกมากมาย อ่านรวดเดียวตั้งแต่บ่ายครับ ขอเป็นแฟนคลับด้วยคนครับ
ยินดีตอนรับครับ
ขอบคุณครับ
-
โห กว่าจะรักกันได้นะ
ปล่อยให้คนอ่านหัวเสียอยู่นั้นแหละ
ตุลย์ก้อรักษาโชว์ดีๆนะ
ความรักที่โชว์มีให้กับตุลย์
มันมีค่ามากกว่ารักอีก
-
ตุลย์
ยอมรับใจตัวเองสักที
รู้ทั้งรู้ว่ารักเค้า..
-
รักกันนานๆนะ
อย่ามีอุปสรรคอีกเลย
-
น่ารักอ่ะ
นายโชว์น่ารักมาก
-
ตุลย์ก็รักโชว์เหมือนกัน
แค่นี้พูดไม่ได้รึไง
-
อยากไห้โชว์กลับมาเปนคนเดิมจัง
ขัดขืน ก้ ข่มขื่น 5555555555
-
:impress2:หวานกันนานๆ ล่ะคู่นี้เอิ๊กๆๆๆ ขอบคุณนะครับ รออ่านตอนต่อไป
-
เดี๋ยวสักพักจะมาลงให้นะ
อิอิ
เมื่อคืนว่าจะลง
แต่เพื่อนโทรมาชวนไปเที่ยว
อิอิ
-
ได้ครับ จะรออ่าน เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :haun4:
-
มาต่อให้แล้วนะ
งานๆๆๆ
ผมต้องปวดหัวกับคำนี้อีกนานมั้ย
สอบก็จะสอบ
เฮออ
ขอบ่นนิดนึง
อิอิ
ไปอ่านดีกว่า
โลดด
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 47 อ้อมกอดที่อบอุ่น
“ไปทำไรกันต่อดีอ่ะ”
“กลับเหอะ ง่วง” ผมบอกมัน
“ก็ดี จะได้ไปนอนกอดที่รักให้สบายไปเลย” เออจริงด้วย ลืมไปว่ามันมานอนด้วย
“เพ้อเจ้ออีกแล้วนะมึงอ่ะ” มันดูแลและตามใจผมตลอดเวลา
“ปะ กลับบ้านเรากัน” มันจับมือผมแล้วเดินไป
“บ้านไหน” ผมรั้งมันไว้
“ก็ห้องของมึงไง” อ่อแล้วไป ผมค่อยๆ ดึงมือของผมกลับแต่มันจับแน่นไม่ยอมปล่อย ผมก็เลยตามเลย สักพักผมสังเกตคนเริ่มมอง ผมก็เริ่มอายแล้วครับ
“โชว์ ปล่อยมือกูเหอะคนมองอ่ะ” ผมบอกมัน
“ทำไมอายหรอ เราเป็นแฟนกันหนิ” มันตอบหน้าด้านๆ หน้ามึงทำด้วยอะไรว่ะ ผู้ชายสองคนเดินจูงมือกันเป็นกูกูก็มองว่ะ
“เออกูอาย ปล่อยได้ยัง” มันก็ปล่อยมือผม แต่สักพักมันกลับเอาแขนมากอดคอผม
“โชว์มึงเล่นเชี่ยไรเนี้ยะ สนุกมากมั้ย” ผมเริ่มโมโห
“โกรธหรอ” มันหันมาถามผม แล้วเอาแขนออกจากคอผม
“ป่าว ไม่ได้โกรธ แค่ไม่ชอบ” ผมไม่ได้โกรธอะไรมันจริงๆครับ
“อืม กูขอโทษนะ” มันขอโทษผม
“อืม” แล้วมันกับผมก็มาถึงห้องสักที
“ไปอาบน้ำก่อนเลยมึงอ่ะ” ผมบอกไอโชว์ มันมีเสื้อผ้าของใช้ของมันในห้องผมอยู่บางส่วน เพราะมันเคยมานอนเฝ้าผมตอนผมไม่สบาย
“อาบพร้อมกันมั้ย” มันหันมาทำหน้าทะลึ่งกับผม
“ไม่เอา อาบเร็วๆเลย กูจะได้อาบมั้ง”
“ก็ได้ เดี๋ยวค่อยมานอนกอดก็ได้” แล้วมันก็เข้าห้องน้ำไป เฮอ จะให้มันนอนตรงไหนดี เตียงผมเตียงเดี่ยวเล็กจะตาย นอนสองคนก็เบียดกันตาย เอาไงดีว่ะ ให้มันนอนบนเตียงแล้วเรานอนข้างล่างเองละกัน สักพักมันก็ออกมาจากห้องน้ำ ด้วยสภาพผ้าขนหนูจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่ มึงทำไมหุ่นงี้ว่ะกูมองตัวเองแล้วอายเลยว่ะ ผอมก็ผอม แต่มึงนี้ซิกแพคสวยชะมัด โอ้ยอิจฉาโว้ย
“แอบมองหรอ” เสียงมันปลุกผมจากสายตาที่จ้องมันอยู่
“ป่าว ใครอยากมอง รีบแต่งตัวเลยไป” สัสเอ้ย เสือกเห็นอีก
“นั้นแหน่ เค้าเห็นนะเธอ”
“เออ เรื่องของมึง” ผมรีบหยิบผ้าขนหนูจะเข้าห้องน้ำ แต่ตอนสวนกับมันมันเสือกดึงมือผมไว้
“อืมอยากดูก็ให้ดู ดูสิ ดูใกล้ๆเลย หรือไม่พอจะดูทั้งตัวเลยก็ได้นะ” มันทำท่าจะกระตุกผ้าขนหนู
“ไม่เอาพอเลยมึงกูจะอาบน้ำแล้ว ไม่เล่นแล้ว”
“ถูหลังให้เอามั้ย” มันยังเล่นไม่เลิก
“วันนี้กูจะได้อาบมั้ยน้ำ” ผมทำหน้าจริงจัง มันเลยปล่อยมือผมก็เลยได้เข้าห้องน้ำ เลยอะไรนักหนาก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าสมองมึงพัฒนาเต็มที่รึยัง ผมอาบน้ำสักพักก็แต่งตัวออกมาเลย พอดีหยิบเข้าไปไม่อยากโชว์หุ่นก้างๆ อิอิ อายมัน
“มานอนเร็วที่รัก” มันนอนอยู่บนเตียงแล้วตบเบาๆ
“ไม่เป็นไรมึงนอนไปเหอะ เดี๋ยวกูนอนข้างล่าง” ผมหยิบผ้ามาปูข้างล่าง
“เฮ้ย ไม่เอาไม่ได้ มึงเจ้าของห้องจะนอนข้างล่างได้ไง มานอนบนเตียงด้วยกันเลย” มันตบที่เตียงเบาๆ
“ไม่เป็นไรมึงนอนไปเถอะ”ผมปูผ้าข้างๆเตียง
“ถ้ามึงไม่อยากนอนกับกูกูนอนข้างล่างเองก็ได้”
“โชว์มึงเลิกเอาแต่ใจตัวเองได้ป่าวว่ะ” ผมชักโมโห
“เออกูมันเอาแต่ใจ”มันลุกขึ้นมาแล้วอุ้มผมลอยเลยครับ
“เฮ้ยย ปล่อย” มันวางผมลงบนเตียงแล้วนอนกอดผมไว้ไม่ให้ลุกไปไหน
“นอนด้วยกันนี้แหละ เรื่องมากจริงๆ กูไม่ปล้ำมึงหรอกน่า” มันกอดผมแน่น
“เออ อยากทำไรทำไปเลยมึงอ่ะ” ผมเลยนอนเฉยๆ ขี้เกียจเถียง นอนดีกว่า
“ให้ทำจริงหรอ” มันเริ่มซุกมาที่ซอกคอผม
“โชว์ กวนตีนแล้วนะมึง” มันก็หยุด
“ตุลย์ขอได้ป่ะ” ผมรู้ความหมายของมันครับ เพราะตอนนี้ผมรู้สึกมีอะไรมาตำที่ก้นผม
“ไม่เอา สัสส แล้วเอาออกไปจากก้นกูสักที” มันเริ่มถูไปมา แล้วไซร้มาที่ซอกคอผม
“ไอ้โชะ” ผมโดนปิดปากก่อนที่จะด่ามัน มันสอดลิ้นเข้ามาในปากผม ผมดันมันออก โอ้ยคนอะไรจูบเก่งชะมัด ทำเอาผมเคลิ้มเลยครับ ผมเผลอแลกลิ้นไปกับมัน มันเอามือลูบไปทั่วตัวผม สักพักมันก็ปล่อยปากผมเป็นอิสระ แล้วไซร้ไปที่ซอกคอ ใบหูผม มันถลกเสื้อผมขึ้น แล้วใช้ปลายลิ้นเล่นกับยอดอกของผม
“ซีดดด” ผมรู้สึกเสียวมากครับ แล้วก็รู้สึกดีด้วย
“ชอบมั้ย” มันถามผม
“อืม” ผมตอบได้แค่นั้นมันก็ค่อยเลื่อนต่ำลงไป แล้วดึงขอบกางเกงผม
“เดี๋ยว” ผมจับมือมันไว้
“มีอะไร” มันถามอย่าง งงๆ
“กูยังไม่พร้อม พอเถอะ” มันทำหน้างงอย่างเห็นได้ชัด
“ทำไมละ”
“ให้กูแน่ใจตัวกูเองมากกว่านี้ดีกว่า” ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อมันคืออะไร
“ต้องรออีกถึงเมื่อไหร่” มันถามผม แล้วกลับมานอนกอดผมเหมือนเดิม
“ไม่รู้สิ”
“นานมั้ย”
“ไม่รู้สิ”
“งั้นกูขอนอนกอดมึงนะ” โอ้โหพึงคิดได้เนอะ ว่าจะขอ
“โชว์มึงแน่ใจว่าชอบกูจริงหรอ”
“กูรู้แค่เพียงว่าคนที่กูจะนอนกอดด้วยทุกคืนก็คือมึง” ขนาดนั้นเชียว
“แล้วใครเค้าให้กอดล่ะ”
“ไม่รู้สิจะกอดอ่ะ” มันกระชับกอดผมแน่นขึ้น
“โอ้ยกูหายใจไม่ออก” มันกอดแน่นมากครับ แล้วมันก็ค่อยๆคลายออก
“ให้กูช่วยหายใจมั้ยละ” ไม่พูดพร่ำทำเพลงมันก็ประกบปากผมอีกครั้ง แค่แป็บเดียวแต่ผมรู้สึกดี
“พอเหอะ นอนได้แล้ว” ผมบอกให้มันเลิกเล่น แต่รสจูบเมื่อกี้ยังติดปากผมอยู่
“ฝันดีนะครับ” มันบอกผม
“อืม” แล้วมันก็นอนกอดผมไปจนเช้า
“โชว์ๆๆ ตื่น กูเจ็บน้องมึงทิ่มกูแต่เช้าเลย” คือมันไม่ได้ใส่กางเกงในครับ
“เวลาของมันนี้หว่า ทำเหมือนมึงไม่แข็ง” มือมันมาจากไหนไม่รู้ล่วงเข้ามาจับของผมในกางเกงเลย ผมตกใจตาโตเลยครับ
“เฮ้ย!! ไอ้เชี่ย” มันไม่ยอมปล่อย แต่กลับเล่นของผม มันรูดขึ้นรูดลง เล่นที่หัว จนผมเสียวไปหมด
“ชะ โช ปะ ปล่อย เหอะ” ผมพูดตะกุก ตะกัก มันไม่ปล่อยแต่กลับเร่งจังหวะเร็วขึ้น
“ซีดด” ผมสียวมากครับ เสียวจนต้องกระเด้งก้นขึ้น
“ชะ โช” ผมจะบอกให้มันหยุด แต่มันกลับเร่งๆ เร็ว จนผมไม่ไหมแล้วครับ
“อ่า” น้ำของผมถูกปลดปล่อยออกมา เลอะกางเกงไปหมด ออกเยอะมากครับ เพราะผมไม่ได้เอาออกนานมาก
“เล่นไรของมึงเนี้ยะ เลอะหมดเลย” ผมพูดกับมัน
“แล้วชอบมั้ยละ” ผมไม่ตอบ แต่ลุกจะไปล้างในห้องน้ำ
“ตุลย์ จะไปไหน จะสบายตัวคนเดียวได้ไง” มันพูดพร้อมชี้ไปที่เป้าของมัน ที่ตอนนี้มันโด่แทบจะทะลุบ็อกเซอร์
“ใครใช้ให้มึงทำให้กูละ”
“มึงไม่สงสารกูบ้างหรอ”
“แล้วจะให้กูทำยังไง”
“ทำให้กูดิ” เอาก็เอาว่ะ ไม่อยากเอาเปรียบใคร
“เออ ก็ได้ว่ะ” มันรีบถอดบ็อกเซอร์ออก ทันใดนั้น ของมันก็ดีดผงาญออกมา ก็ใหญ่นะ แต่เล็กกว่ากูนิดนึง อิอิ แอบเข้าข้างตัวเอง ตัวใหญ่ซะเปล่า
“เอาดิ ไม่ไหวแล้ว” ผมค่อยๆ เอามือไปจับของมัน ผมก็เขินเป็นนะ ถึงจะเคยมีอะไรกับผู้ชายมาแล้ว แม้แต่กับมันก็เหอะ แต่ตอนนั้นมันไม่ได้มีสถานการณ์แบบนี้ ผมรูดขึ้นรูดลงเบาๆก่อน แล้วค่อยเร่งขึ้น
“ซีดด อู้วว” มันร้องออกมา
“ตุลย์ ใช้ปากให้หน่อยดิ” มันบอกผม มากไปมั้นมึง
“ได้คืบจะเอาศอกหรอมึง เดี๋ยวไม่ทำให้เลย” ผมหยุดชักไปแป็บนึง
“ก็ได้ ต่อเหอะ” ผมเร่งให้เร็วกว่าเดิม แล้วสักพักมันก็ถึงที่สุด เลอะเต็มมือผมไปหมด
“เชี่ย เยอะแยะอะไรนักหนาว่ะ” ผมบ่นเบาๆ
“มันอั้นมาตั้งแต่เมื่อคืนอ่ะ” สาสส เสือกได้ยินอีก
“เฮ้ยยย สายแล้ว ไปเรียน” ผมหันไปเห็นนาฬิกา
“เฮ้ยย!!” ผมต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อมันอุ้มผมตัวลอยเข้าห้องน้ำแล้วล็อก
“เล่นไรเนี้ยะ” ผมด่ามันเมื่อมันวางผมลง
“รีบอาบน้ำเหอะ สายแล้ว” เออจริงด้วย ผมถอดเสื้อผ้า ไม่ได้ดูแล้วว่าไอ้โชว์ทำไร ลืมอายเลยครับ อาบน้ำอย่างว่องไวอะครับ มันก็เอาสบู่มาถูให้ผม
“ไม่เป็นไรเอามานี้ เดี๋ยวถูเอง”
“ไม่ต้องหันหลัง เร็วดิเดี๋ยวสาย” ผมเลยปล่อยเลยตามเลย สักพักเราก็อาบน้ำกันเสร็จ ไม่รู้ว่าความอายของผมหายไปตอนไหน ผมรีบแต่งตัวอย่างเร็วครับ
“ตุลย์ เพิ่งแปดโมงเอง” คือผมมีเรียนเก้าโมงครึ่งครับ
“อะไรนะ” ผมถามเพื่อความแน่ใจ
“นาฬิกาตายอ่า” มันชี้ไปที่นาฬิกาที่หัวเตียง ผมถอนหายใจอย่างโมโห เชี่ยไรว่ะ อุตส่าห์รีบ แล้วกูก็ทำเชี่ยไรไปว่ะเมื่อกี้
“เชี่ยไรว่ะเนี้ยะ กูก็รีบ”
“เวลามึงรีบน่ารักดีนะ” ก็ใช้สิ มึงถูกูทั้งตัว เห็นกูทั้งตัว ผมพูดไม่ออกครับ เพราะผมอาย
“ไม่เป็นไรแต่งตัวเหอะ ไปกินข้าวกัน” มันบอกผม ผมก็เลยแต่งตัว ไม่ได้รีบเหมือนเมื่อกี้
“กินไรดี”
“เจ้อ้วน” อยากกินข้าวมันไก่ครับ
“อืมไปดิ” แล้วมันกับผมไปกัน
“โชว์ทำไมมึงถึงชอบผู้ชายอ่ะ มึงเป็นเกย์หรอ” ผมถามมัน ตอนนี้รถติดไปแดง
“คงงั้นมั้ง กูไม่อยากมีลูก เพราะถ้ามีลูกแล้วกูกลัวให้ความรักเค้าไม่ได้เต็มที่” ผมว่ามันคงถูกเลี้ยงมาด้วยเงิน ไม่ได้รับความอบอุ่นแน่เลย
“แล้วมึงเคยมีแฟนเป็นผู้ชายมาก่อนป่ะ”
“อืมก็เคยนะ ตอนม.ปลายอ่ะ”
“เป็นไงน่ารักป่าว”
“น่ารัก แต่น้อยกว่ามึง”
“แล้วทำไมถึงเลิกกันอ่ะ”
“ก็พอขึ้นมหาลัย เราติดกันคนละที่ ก็เลยห่างกัน”
“อืม” สักพัก ก็มาถึงร้าน ก็นั่งกินไปจนสมอยาก อิ่มมากเลยครับ
“เหลือเวลาตั้งเกือบชั่วโมง ไปทำไรดีอ่ะ” มันถามผม
“ไม่รู้ดิ อยากไปไหนก็เรื่องของมึง” ตามใจมันบ้างครับ
“ป่ะ งั้นไป” มันจับมือผมอีกแล้วครับ
****************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
ได้ครับ จะรออ่าน เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :haun4:
อ่านครับๆๆ อิอิ
-
:z13:ิ555++ สั้นไปไหมอ่ะ แต่ก็ขอบคุณน่ะครับ ว่าแต่ 2 คนนั้นเค้าไปไหนกันอ่ะ 555++
ปล. หวังว่า เรื่องนี้คงไม่มีเพลงถ่านไฟเก่าของพี่เบิร์ดมาเกี่ยวน่ะครับ o13
-
อยากไห้โชว์กลับมาเปนคนเดิมจัง
ขัดขืน ก้ ข่มขื่น 5555555555
ซาดิสจัง
555
-
อยากไห้โชว์กลับมาเปนคนเดิมจัง
ขัดขืน ก้ ข่มขื่น 5555555555
ซาดิสจัง
555
เห็นด้วย 1 เสียง อิอิ o22
-
อยากไห้โชว์กลับมาเปนคนเดิมจัง
ขัดขืน ก้ ข่มขื่น 5555555555
ซาดิสจัง
555
เห็นด้วย 1 เสียง อิอิ o22
มีแต่คนโหดร้าย
ไม่สงสารตุลย์บ้างหรอ
ฮือๆๆๆ
-
ไปไหนกันอ่ะ ขอไปด้วยดิ เค้าอยากไปด้วยอ่ะ รับรองว่าเค้าจะไม่กวน เค้าจะแอบดูเฉยๆ :laugh:
มาต่ออีกไวไวนะคะ เป็นกำลังให้ไรเตอร์ สู้ๆค่ะ :pig4:
ไม่ให้ไป
อิอิ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
-
สรุป โชว์เป็นพระเอกใช่ป่ะ???
คือ หลายเรื่องได้แต่รอลุ้นพระเอก มันเหนื่อยอ่ะ
แบบเชียร์อีกคน อีกคนได้เป็นพระเอกตลอด สรุปเชียร์ผิดคน ถ้าโชว์เป็นพระเอกแน่ชัดจะได้ ไม่ต้องเชียร์ให้เหนื่อย
เวลาไปอ่านใหม่แต่แรก เพราะนานๆเข้าบอร์ดเลยไม่ค่อยต่อเนื่อง สงสัยรออ่านตอนเดียวจบ T^T
-
ฮึๆ ไปไหนกันต่อหว่า หรือว่าไปต่อจากเมื่อเช้าาา
-
ฮ่าๆๆๆ เสดโชว์คร๊าาา
-
:impress2: :impress2:
-
โช เคยมีมาก่อนแล้ว ในอนาคตมันจะกลับมาเจอกันอีกไหมน๊าาา :z1: จิ้นๆๆ
-
โช เคยมีมาก่อนแล้ว ในอนาคตมันจะกลับมาเจอกันอีกไหมน๊าาา :z1: จิ้นๆๆ
ถ้ามันมาอีกแล้วจะดราม่าล่ะก็ ยกให้โป้งไปซะ จิ้นกว่า อิ อิ
-
คิดถึงน่ะครับ หวานกันมากไปและ อิจฉาน่ะ มาลงไวไวน่ะครับ อยากอ่านอีกอ่ะ
-
เหอๆๆ โชว์นี่ก็หื่นดีเหมือนกันนะ
-
จะอะไร ยังไง ก็เชียร์โชว์ เช่นเดิม
-
แสดงว่าไอ้โชว์มันต้องมันไรลึกซึ้งกับแฟนคนเก่ามันแน่ ที่เลิกกันแบบไม่ได้มีอะไรทะเลาะกันแบบนี้มันก้อยังมีเยื่อใยต่อกันน่ะซิ ถ้าโชว์ได้มาเจอกับแฟนเก่ามันล่ะแล้วมันจะทำยังงัยเนี้ย
-
หวานอ่าแต่สั้นไปนิดหนึ่ง
แต่ว่าแฟนเก่าโชว์นะเป็นใคร
ไม่ใช่ว่าจะเจอกันกับตุลย์นะ
ไม่งั้นมีเฮแน่
-
หวังว่าแฟนเก่าโชว์คงไม่ มาเป็นตัวสร้างปัญหาให้กับตุลย์นะ
กำลังจะไปได้สวยเลย
-
^
^
นั่นสิ เหมือนจะแพลม ๆ ออกมาแล้ว
แต่ยังไงโชว์ก็รักตุลย์อ่านะ คงไม่หันไปซดน้ำพริกถ้วยเก่าหรอก
-
ตาโชว์
หื่นได้อีก
เอาซะตุลย์เคลิ้มเชียว
อิอิ
ไม่นานคงท้อง
555
-
ตอนนี้น่ารักอ่ะ นานๆจะไดหวานๆกันที
แค่คนเก่าของพี่โชว์ อย่ากลับมานะ ไม่ยอมอ่ะ
-
ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ กำลังดีขึ้นแล้วนะเนี่ย
-
วันนี้จะมาไหมอ่ะครับ อยากอ่านมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
หว๊านๆ
เเล้วนี้ทำไมตุลย์ยังไม่เกิดอารมณ์เเบบเดิมอีกหรอ
เเต่ก่อนเหนสุดๆๆ อิอิ
อารัยสุดๆว๊า 55
-
เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า....อิอิ
ตามทันแล้ว
แม้ว่าตุลย์จะรักโป้งก็เถอะ
แต่ทำไมเราไม่ค่อยชอบโป้งเลย
ดูจะเอาแต่ได้เกินไป...พอยอมรับว่ารักกันเอะอะ..ก็ลากขึ้นเตียงลูกเดียว
น้องตุลย์ก็นะ หวงตัวบ้างอะไรบ้างก็ได้มั้งลูก....
ถึงแม้โชว์จะใช้กำลังบังคับหนูมาก็เถอะนะตุลย์
แต่ดูเหมือนว่าอย่างน้อย โชว์ก็ไม่ได้เอาแต่ได้
แม้ตัวจะโตอายุอานามก็คิดได้แล้ว
แต่ความที่เป็นเด็กขาดความอบอุ่นเลยทำให้ไม่รู้ว่าจะ
ต้องแสดงออกยังไงให้คนรัก...การกระทำเลยเป็นคนเอาแต่ใจ
-
สงสัยวันนี้ท่าจะมาไม่ปกติ :jul3: :z13:
-
o18 ตื่นเช้ามานั่งรออ่านต่อ
-
เฮียโชว์น่ารักอ่า
-
จะพาไปไหนน้า
พี่โชว์
พี่ตุลย์
รักกันๆ
-
วันนี้จะมาต่อมั้ยอ่า
ลุ้นๆๆๆ
-
ติดตามต่อไปอยากรู้จังต่อไปจะทำไง
โชว์เจอแฟนเก่าไหม
แต่อาจจะดีก้อได้ทำให้ตุลย์เข้าใจตัวเองว่ารักโชว์ไง :กอด1:
-
^
^
^
จิ้มเจาะไข่ด้าบบน
แวะมาอ่านขอรับ
ตามทันแล้ว รอตอนต่อไปขอรับ :z2:
-
ตุลย์ก็เริ่มใจอ่อนขึ้นมากแล้วเน้อ..สู้ต่อไปนะโชว์ o13
-
:m15:วันนี้ก็ยังไม่มา สงสัยต้องส่งยาสตรีเบนโลให้ Writer อิอิ :o12:
-
:L1:เริ่มยอมรับบ้างแล้วเหรอ
-
เก็บงานก่อนนะ แป็บนึง
อิอิ
-
อ่านแล้วสะใจครับ รอลุ้นว่าอย่าให้มีมารผจญนะครับ
-
จะรอนะคับ
มาเปิดดูทุกวัน
ไงก็จะรอ :t3:
-
โชว์น่ารักอะ
-
ขอโทษที่ให้รออีกครั้ง
ช่วงนี้ขาขึ้นงานเข้าจัง
รายงานนะครับ
อิอิ
ปั่นด่วนอะครับ
จะสอบอีก
หนังสือหนังหาก็ไม่ได้อ่าน
ไปอ่านก่อนละกันนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 48 ทำบุญร่วมกัน
“อืม” สักพัก ก็มาถึงร้าน ก็นั่งกินไปจนสมอยาก อิ่มมากเลยครับ
“เหลือเวลาตั้งเกือบชั่วโมง ไปทำไรดีอ่ะ” มันถามผม
“ไม่รู้ดิ อยากไปไหนก็เรื่องของมึง” ตามใจมันบ้างครับ
“ป่ะ งั้นไป” มันจับมือผมอีกแล้วครับ มันลุกขึ้น
“ไปไหนอ่า เดี๋ยวมาเรียนไม่ทัน” กลัวไม่ทันเข้าเรียนครับ
“ไปเถอะน่า ไหนบอกไปไหนก็เรื่องของกูไง มาเรียนทันเชื่อสิ”
“อืม ก็ได้” แล้วมันก็ขับรถไปเรื่อยๆ แล้วมันก็เลี้ยวเข้าวัด
“มาทำไรเนี้ยะ”
“ถามโง่ๆ มาวัดให้มาทำไรล่ะ” มันด่าผมว่าโง่ครับ
“มึงด่ากูหรอ”
“ป่าว คืออยากมาทำบุญร่วมกับมึงอ่า” เป็นเอามาก
“หรอ บอกดีๆก็ได้ ทำเป็นปิดบัง”
“ไม่เอากลัวบอกแล้วมึงไม่มา มึงเข้าวัดไม่ได้นิ” เอ๊ะยังไง สัสส มึงด่ากูนิ
“เอาอีกแล้วนะ มึงด่ากูอีกแล้วนะ เป็นเชี่ยไรเนี้ยะ” โมโหครับไม่ชอบให้ใครมาด่า แต่ชอบด่าคนอื่น อิอิ
“ขอโทษ เห็นหน้าเครียด ป่ะไปทำบุญกันดีกว่า อย่าทำหน้ามุ่ยอยู่เลย” มันจอดรถ แล้วบอกผม ชิใครจะทำบุญกับมึง ยังเคืองไม่หายเลย
“ลงมาเถอะครับ” มันมาเปิดประตูฝังผม ผมเงียบไม่ลง
“ขอโทษนะ ไม่ว่าแล้ว มึงอะ แค่แกล้งเฉยๆ อย่างอนไปหน่อยเลย ทำตัวเป็นเด็กไปได้” นี่มึงว่ากูอีกแล้วนะ ผมลงจากรถ
“มึงว่ากูอีกแล้วนะ”
“ตุลย์ มึงฟังบ้างได้มั้ยว่ะ ว่าอะไรเรื่องจริง อะไรเรื่องเล่น มีเหตุผลบ้าง ไปทำบุญได้แล้ว” มันจูงมือผมไปเลย ไอ้โชว์มึงอารมณ์ไหนเนี้ยะ
“กูพามึงมาทำเรื่องดีๆ แต่มึงก็อะไรก็ไม่รู้” มันยังบ่นไม่เลิก สรุปนี่กูผิด
“ปล่อย” ผมบอกให้มันปล่อยมือผม มันปล่อยแล้วเดินไปเลย อ้าว ไหงงั้นอ่ะ มึงเป็นไรเนี้ยะ มันเดินไม่หันมามองผมอีก
“โชว์ รอกูด้วยดิ” เออดูผิดก็ได้ว่ะ
“เป็นไร” ผมเดินทันมัน แล้วถาม
“กูแค่อยากมาทำบุญกับคนที่กูรัก แต่ทำไมมึงต้องทำตัวหงุดหงิดอะไรก็ไม่รู้ กูอยากให้มึงมีความสุข แต่มึงก็ทำเหมือนเป็นทุกข์ ทำไมกูทำไม่ดีตรงไหน” มันพูดออกมา โหกูเป็นขนาดนั้นเลยหรอว่ะ
“อะ กูขอโทษ ไปทำบุญกันเหอะ” ผมง้อมันครับ แล้วจูงมือมันไป มันก็เดินตาม
“คราวหลังอย่าทำหน้าแบบนั้นอีกนะ ไม่ชอบเลย” หน้าแบบไหนว่ะ
“อืม แล้วมึงก็อย่าทำหน้าแบบนั้นด้วย น่ากลัวชะมัด” เวลามันโมโห หน้ามันหน้ากลัวมากครับ
“กลัวหรอ จะได้ทำทุกวัน” สาสส
“ใครกลัว ไม่เคยกลัวมึงหรอก”
“หรอ”
“เออ เลิกเถียงเหอะ รีบทำจะได้ไปเรียน” ผมเร่งมัน เราไปถวายสังฆทาน แล้วก็ปล่อยปลาครับ อิ่มบุญดี ตั้งแต่อยู่กรุงเทพไม่ค่อยได้ทำบุญเลย
“เป็นไง มีความสุขมั้ย” มันหันมาถามผมเมื่อขึ้นรถ
“อืม”
“กูอยากให้มึงมีความสุขทุกวัน กูจะพยายามให้มึงได้มีความสุขทุกวันนะ” มันบอกผมยิ้มๆ
“จริงหรอ ทำได้หรอมึงอ่ะ ทุกข์สิไม่ว่า” ใครที่ไหนจะมีความสุขได้ทุกวันว่ะ กูไม่ใช่นักบวชนะเว้ย
“ไม่รู้ แค่มึงอยู่กับกูทุกวันเดี๋ยวมึงก็รู้เองแหละ” โหกล้าพูด ใครจะไปอยู่กับมึงทุกวัน
“เพ้อเจ้อ”
“ดูเอาเอง เลิกเรียนมารับที่เดิมนะ” ทุกวันนี้เลิกเรียนมันจะมารับผมครับ มันคงเป็นชีวิตประจำวันของผมไปแล้ว หนีมันไม่พ้นแล้วครับ ผมก็ลงไปเรียนปกติ
“สัสสตุลย์เดี๋ยวนี้หน้าตาผ่องใสนะมึง ตั้งแต่คบเฮียโชว์เนี้ยะ” คำทักแรกจากไอ้คิวเมื่อผมเข้าห้องเรียน ยังเหลือเวลาอีกตั้ง 10 นาที ไอ้พวกนี้มาเร็วตลอดแหละครับ ผมนี่สายตลอด
“เชี่ย เบาๆดิ มึงกลัวเค้าไม่รู้หรอว่ากูคบใคร” ผมว่ามันไปเบาๆ ไม่อยากให้ใครรู้จริงๆครับ ว่าผมคบผู้ชาย ห็ผมเป็นผู้ชายนิครับ
“เออ แล้วนี่ทำไมมาเร็ว เฮียโชว์หมดแรงหรอ ถึงมาเร็ว” พวกมึงเมื่อไหร่จะเลิกแซวกูสักที
“จวย เลิกแซวกูสักที ไอ้อ้าวแล้วมึงเป็นไรนั่งเงียบ หน้าบูดเนี้ยะ” ผมหันไปถามไอ้ข้าวที่เงียบตั้งแต่ผมเข้ามาแล้ว
“ดราม่าอ่ะ” ไอ้พจน์บอก
“กับไอ้เจ๋งหรอ” ผมถามกลับ
“อืม” ไอ้พจน์กับไอ้คิวพยักหน้า ตอนนี้ไอ้ข้าวก็ยังซึมๆ ไม่ได้หันมาพูดกับผม
“ไอ้ข้าวมันทำอะไรมึง” ผมถามมัน มันยังนิ่งไม่ตอบ สักพักผมเริ่มเห็นดวงตามันระเรื่อด้วยน้ำตา
“เฮ้ย มึงเป็นไร มึงบอกกูดิ ไหนมึงบอกมีไรจะบอกกูไง” พูดไปแค่นั้นน้ำตามันก็ไหลออกมาเลย มันสวมเข้ากอดผม
“มันไม่รักกูแล้ว” มันพูดไปร้องไห้ไป
“มีอะไรทำไม บอกกูมาให้หมด” ไม่ได้แล้วครับ อาจารย์เข้ามาพอดี ผมเลยลากมันออกมาในห้องน้ำ ไอ้คิวกับไอ้พจน์จะตามมาแต่ผมส่งสายตาเป็นเชิงว่ากูจัดการเอง
“ไหนมีไรบอกกูมา มันทำอะไรมึง” ผมถามตอนนี้มีแค่มันกับผมในห้องน้ำ ห้องน้ำชั้นนี้ไม่ค่อยมีคน
“ก็ไอ้เจ๋งมัน ไม่โทรหากู มันบอกกูเอาแต่ใจ แล้วตอนนี้สามวันแล้วที่ไม่ได้ติดต่อกัน มันทิ้งกูแล้วใช่ไหม” อีท่าไหนล่ะเนี้ยะ
“ยังไง”
“กูผิดเองแหละ กูมันเอาแต่ใจ มันก็เลยทิ้งกู สมควรแล้วแหละ” มันพูดน้ำตายังไหลออกมาเรื่อยๆ
“มึงรักมันมากใช่ไหม” มันนิ่งไปสักพัก แล้วพยักหน้าตอบรับ
“ทำไมมึงถึงรักมัน” ผมถาม
“กูไม่รู้ แต่ตลอดเวลากูรู้ว่ามันจีบกู มันดูแลกูตลอด ถึงแม้ว่ามันจะกวนตีนก็เหอะ แต่มันก็ไม่เคยทิ้งกู แต่พอมันทำไม่ดีกับกู มันหายไปกูคิดถึงมันตุลย์ กูคิดถึงมัน แต่นี้มันคงโกรธมากจริงๆ มีนคงทิ้งกูแล้วแหละ” มันร้องไห้ไม่หยุด
“แล้วมึงไปทำอะไรให้มันโกรธ” ผมถามอยากรู้ว่าไอ้ข้าวทำอะไร
“กูคุยกับคนอื่น เค้าขอเบอร์กูแล้วโทรมาหากู แต่กูคุยกันแบบเพื่อนคนหนึ่ง แต่กูไม่ได้บอกมัน กูผิดใช่ไหม” คงผิดมั้ง
“มันคงโกรธที่มึงปิดบังมันนั้นแหละ แล้วนี่จะเอายังไง”
“กูไม่รู้ มันไม่รับโทรศัพท์กู ไปหาที่ห้องก็ไม่อยู่ มึงจะให้กูทำยังไงตุลย์ จะให้กูทำยังไง”
“เอางี้มึงเลิกร้องไห้ก่อนได้ป่ะ เดี๋ยวใครมาหาว่ากูรังแกมึง” ไอ้ข้าวมันดูอ่อนแอมากครับ ร้องไห้ตลอด
“เอางี้เดี๋ยวกูคุยให้”
“จริงหรอ”
“เออดิ เพื่อนมีปัญหามึงจะให้ปล่อยได้ไง แล้วอีกอย่างเพื่อนกูทั้งคู่ด้วย”
“ขอบคุณนะตุลย์ กูรักมึงว่ะ”
“สาสส ไม่เอาเดี๋ยวไอ้เจ๋งมันหึง” ผมแหย่มันเล่น มันขำออกมา เวลามึงหัวเราะ ดูดีกว่าเมื่อกี้เยอะเลยว่ะ
“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ......” ผมโทรหาไอ้เจ๋งครับ นี้กูโดดเรียนเพราะพวกมึงเลยนะเนี้ยะ เอาไงดีว่ะ อ่อโทรหาไอ้โชว์ละกัน มันอยู่วิศวะเหมือนกัน
“โชว์ เจอไอ้เจ๋งป่ะ” ผมถามเมื่อมันรับสาย
“นี่นั่งหน้าเป็นหมาไม่ได้กินข้าวอยู่เนี้ยะ” โชคดีของกูแท้ๆ อยู่กับไอ้โชว์พอดี
“ขอคุยกับมันหน่อยดิ” สักพักมันก็รับ ได้ยินแว่วๆว่ามันจะไม่รับ
“ไอ้เจ๋งเดี๋ยวนี้ไม่เจอหน้า หายไปไหน” ผมถามไปเล่นๆก่อนยังไม่เข้าเรื่อง เดี๋ยวจะเครียด ฟังดูมีหลักการ
“กูไม่ค่อยว่างอ่ะ”
“หรอ แล้วมึงปิดโทรศัพท์ทำไม”
“กูไม่ได้เอามา”
“มึงมาเจอกูหน่อยป่ะ”
“ตอนนี้หรอ”
“เออ คนละครึ่งทาง ศร.1 นะ ไม่มาเลิกคบอ่ะ” ผมยื่นคำขาด ผมตัดสายไป ดูสิมันจะมามั้ย
“ป่ะข้าว ไปเจอมันกัน” ผมส่งข้อความไปบอกไอ้คิวว่า เดี๋ยวเรียบร้อยแล้วกลับมาเล่าให้ฟัง เดี๋ยวกูโทรหา ผมมารอมันที่นัดหมาย มันยื่นรออยู่แล้ว แล้วพอมันเห็นผมเดินมากับไอ้ข้าวมันก็หันหลังจะเดินหนี ไอ้นี้มันต้องคิดจะทำอะไรอยู่แน่เลย
“เดี๋ยวไอ้เจ๋ง จะไหน” ผมเรียกมันไว้ทัน
“เอ่อๆๆ มึงมีไรรีบว่ามาเลยดีกว่า” มันตะกุกตะกักไม่มองหน้าผมกับไอ้ข้าว ผมลากมันมาคุยกันที่ลับตาคน
“มึงมีปัญหาอะไรกันทำไมไม่คุยกัน มึงรู้มั้ยไอ้ข้าวมันเสียใจแค่ไหน” มันหันมามองหน้าผม
“มึงรู้ได้ไงว่ากูไม่เสียใจ มันโกหกปิดบังกูคุยกับคนอื่น ทั้งที่กูทำดีกับมันมาก มึงรู้มั้ยมันไม่เคยแม้จะบอกรักกู ทั้งที่กูรักมันมาก” มันพรั่งพรูออกมา ไอ้ข้าวมันก็หน้าสลด
“ไอ้เจ๋งกูรักมึง” มันโผเข้ากอดไอ้เจ๋ง ตอนนี้ไอ้ข้าวร้องไห้ไปด้วย ไอ้เจ๋งก็กอดกกลับ สัส แค่นี้ก็จบ มึงไม่ยอมพูดกันเอง หนีกันอยู่นั้นแหละ ไอ้แค่คำว่ารักไม่ยอมบอกกัน
“หมดธุระกูแล้วนะ กูไปนะ” ผมบอกมันสองคน
“เดี๋ยว ไอ้ข้าวกูขอบใจนะ ที่ทำให้มันบอกรักกูได้” ไอ้เจ๋งพูด
“กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย ความรู้สึกที่แท้จริงของพวกมึงต่างหากที่ทำให้มันดีขึ้น ไอ้ข้าวมึงรู้สึกอะไรก็พูดไปนะ อย่าเก็บเอาไว้ แล้วมันจะเกิดปัญหาแบบนี้อีก”
“กูไรเรียนนะ”
“อ้าวกูก็เรียนเหมือนกัน ไปด้วย” ไอ้ข้าวบอก
“ก็ไปดิ”
“งั้นเดี๋ยวกูเดินไปส่ง” ไอ้เจ๋งบอก
“เชี่ยไร มึงก็ไปเรียนดิ จะตามทำไม เดี๋ยวเลิกเรียนก็เจอกันแล้ว ส่วนไอ้ข้าวเดินไปกับกูไม่เป็นไรหรอก” ผมด่ามัน แหม พอมันบอกรักนะ ก็ตามเลย แล้วไอ้สามวันที่ไม่ติดต่อมึงต้องการพิสูจน์รักแน่เลย กูเชื่อมึงเลย
“อืม งั้นกูไปเรียนก่อนนะ ฝากไอ้ข้าวด้วย อ่อ เฮียโชว์ฝากบอกว่า คิดถึง ตอนเย็นเจอกัน” สาสส
“เออ แล้วไงเจอกัน”
“ไปนะข้าว เย็นนี้เก็บแต้มย้อนหลังนะ” ไอ้เชี่ยนี้ทะลึ่งไม่เลิก ไอ้ข้าวก็เขินตามระเบียบ แล้วก็แยกย้ายกันไปครับ จบเรื่องครับ แค่มีอะไรเจอกัน คุยกัน มันก็จบแระ แฮปปี้เอ็นดิ้ง กลับมาพวกไอ้คิว ไอ้พจน์มันก็ถาม ผมก็เล่าให้มันฟัง มัน พวกมันก็แซวไอ้ข้าวไปตามระเบียบ ตอนเย็นไอ้เจ๋งก็มารับไอ้ข้าวไปทำกันก็ไม่รู้ ไอ้พจน์ก็ไปกับไอ้คิวเหมือนเดิม ส่วนผมก็รอไอ้โชว์ครับ
“รอนานมั้ย ได้ข่าวไปเป็นกามเทพสื่อรักหรอ” มันแซวผมครับ ไอ้เจ๋งเล่าชัวร์
“กูไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”
“แล้วเมื่อไหร่กามเทพจะแผลงศรให้รักเราสุขสมบ้างล่ะ” เพ้อเจ้อตลอด
“โชว์ มึงมีความสุขมั้ยที่อยู่กับกู ทั้งที่กูไม่เคยบอกแม้กระทั้งชอบมึง” ผมถามมัน
“มีความสุขสิ แค่กูได้อยู่กับมึงทุกวัน ตราบใดที่มึงไม่ได้ไล่กู หรือบอกว่าเกลียดกูเหมือนเมื่อก่อน” มันพูดยิ้มๆ
“หรอ แสดงว่าถ้ากูบอกว่าเกลียดมึงก็จะเลิกยุ่งกับกูงั้นสิ” ผมแกล้งมันเล่น
“คงงั้น”
“อืม งั้นก็ยุ่งต่อไปเพราะตอนนี้กูยังไม่เกลียดมึง แต่เมื่อก่อนเกลียดมาก” ผมพูดเล่น แต่ตอนนี้หน้ามันดูสลดๆ
“อืม ไม่เป็นไร แค่ตอนนี้มึงไม่เกลียดกูก็พอ” มันชะลอรถแล้วจอดข้างทาง
“จอดทำไม” มันค่อยๆ โน้มตัวมาแล้วจูบลงไปที่หน้าผากผม
“กูรักมึงนะ” มันบอกกับผม ผมรับรู้ถึงความรักที่มันมีให้ผม
“อือ รู้แล้ว ไปเหอะ” เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง ตลอดอะมึงไอ้โชว์
“กลับห้องเลยป่ะ” มันถามผม
“หิวอ่ะ พาไปหาไรกินหน่อยดิ”
“กินอะไรดีอ่ะ อยากกินไรเดี๋ยวพาไป”
“แล้วแต่มึงเลย คิดไม่ออก” ผมไปกินข้าวที่ห้างๆหนึ่ง ก็นั่งกินกันไปเรื่อย สักพักผมเหลือบไปเห็นโป้งกับขวัญเดินเข้ามาในร้านที่ผมกำลังนั่งกินพอดี อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ เมื่อมันเข้ามาสายตาผมกับมันประสานกัน ผมก็ยิ้มให้มัน
“มากินข้าวหรอ” ผมถามมัน ตอนนี้ขวัญทำหน้าเหมือนอารมณ์เสีย ไม่ต่างจากไอ้ตัวใหญ่ที่นั่งตรงข้ามผม ที่ทำหน้ารู้เลยว่าไม่พอใจ
“เป็นไงขวัญ สมหวังแล้วสินะ” ผมพูดกัดเล็กๆกับขวัญ
“อ่อ เรากับขวัญเพื่อนกันอ่ะ ไม่ได้เป็นไรกัน” ไอ้โป้งบอก ขวัญหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัด
“ตุลย์ งั้นเดี๋ยวเราไปหาไรกินก่อนนะ หิวอ่ะ ไปเหอะโป้ง” ขวัญทำทาคล้องแขนโป้ง
“ไม่กินด้วยกันหรอ ชอบกินข้าวกับเราไม่ใช่หรอ เดี๋ยวนี้ไม่กินด้วยกันเลยนะ” มันคงรู้ความหมายที่ผมส่งไป
“ไม่อ่ะเรามากับโป้ง” เออ มึงจะเอาก็เอาไป กูให้มึงแล้ว แต่เค้าจะเอามึงป่าวไม่รู้ ไอ้โป้งก็ทำหน้าสลดๆอยู่ตลอดเวลา แล้วสองคนนั้น ก็เลือกนั่งฝั่งตรงข้ามกับผม ขวัญจัดการเองเรียบร้อย
“โป้งขวัญอยากกินนี้อ่ะ ตักให้ขวัญหน่อยดิ” โอ้ย มืออ่อนตักอะไรเองไม่เป็น ผู้หญิงคคนนี้ใครได้ไปเป็นเมียนะ ผมว่าอายยันลูก
“อืม ตุลย์กินเยอะๆ” อ้าวไอ้เชี่ยโชว์ จะไปแข่งกับเค้าทำไม อยู่ดีๆ มันก็ตักกับข้าวใส่จานผม แล้วมันก็หันไปยักคิ้วให้ไอ้โป้ง ไอ้โป้งหน้าเสียเลยครับ มันลุกมาหาผม
“ตุลย์ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ป่ะ” ขวัญก็จะลุกตามมา แต่โป้งห้ามไว้
“อย่าเลยโป้งนี้แฟนกู” ไอ้โชว์รีบบอก
“ไม่เป็นไรหรอกโชว์ กูเพื่อนกัน” ผมบอกมัน คุยๆ ดีกว่า จะได้ไม่ต้องมานั่งลำบากใจ แต่กูว่ากูคุยกับมึงไปเยอะแล้วเหมือนกันนะโป้ง
“แต่กูไม่ให้ พี่ครับเก็บเงินด้วยครับ” มันวางเงินบนโต๊ะ แล้วลากผมออกมาเลย
“อ่อ ส่วนมึงถ้าข้องใจตรงไหน เจอกูตัวต่อตัวที่ลานจอดรถ” ไอ้กร่างมาแล้วครับ ผมพยายามดึงมือมันไว้ แต่มันก็ลากผมมา แต่ที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น คือตอนนี้ไอ้โป้งเดินตามมา ผมหันไปบอกมันว่าไม่ต้องตามมา พอมาถึงลานจอดรถมันก็ดันผมเข้ารถ แล้วหันไปประจันหน้ากับไอ้โป้ง ได้ไงละครับ ผมรีบลงรถไปห้ามมัน
“ไอ้สัส มึงจะยุ่งอะไรกับแฟนกู” ไอ้โชว์มันด่าไอ้โป้งครับ
“ผลั๊ก” ไอ้โป้งชกเต็มๆที่หน้าไอ้โชว์
“สัสสมึงพูดหมาๆ ยังงี้ได้ไง” ไอ้โป้งด่า มีหรอคนอย่างไอ้โชว์จะยอม ตอนนี้ฟัดกันแล้วครับ เอาไงดีว่ะ
“กูบอกให้หยุด” ผมห้ามมันก็ไม่หยุดครับ
“มึงสองคนจะทำอะไรก็ทำไปเลย กูกลับเองแล้ว” ผมบอกแล้วเดินไปเลย ไม่ได้หันกลับไปอีก ผมกลับมาที่ห้องด้วยความเหนื่อย ทำไมทุกคนต้องมาเดือดร้อนด้วยตัวกูด้วยว่ะ ทำไมต้องมีแต่ปัญหา
ก๊อกๆๆ ไม่ใครก็ใครในสองคนนั้นที่มาเคาะประตู ผมนิ่งไม่ยอมเปิด สักพักก็มีกระดาษสอดมาใต้ประตูชัดเจนเลยครับไอ้โชว์
“เปิดประตู อย่าให้โมโห” นี่มึงขู่กูหรอ จ้างให้กูก็ไม่เปิด
“งั้นกูจะพังเข้าไปนะ แล้วมึงจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” มันส่งเข้ามาอีกแผ่น
*************************
To Be Con Tinued
-
อือ!!..ไหงมาตัดจบกันแบบนี้หล่ะ.. ให้ตายซิโรบิ้น
โชว์ลุยโลด กระทืบไอ้โป้งให้ตายไปเลย
-
อ้าว แล้วตกลงว่าเกิดไรขึ้นหล่ะเนี่ยยยยย
ตุลย์เอ้ยยย ไปเป็นพ่อสื่อให้เค้า แต่ตัวเองยังเอาไม่รอด :เฮ้อ:
สงสารพี่โชว์ เชียร์พี่โชว์เสมอจ้า
-
กรำเวร.ทำท่าจะดี แต่สถานการณ์ไหงมันดูท่าจะเลวร้ายลงอย่างนี้ล่ะเนี่ย :z10:
-
ผู้ชายมันไม่เอายังหน้าดานหน้าทนตื้อมันอยู่ได้น้อออ
-
โอ้ย ตุลย์ จะเล่นตัวไปไหนเนี่ย
โชว์อุสาต์ทำขนาดนี้ยังไม่รีบรักอีก
หรอ ต้องรอให้โชว์มันตายใช่มั้ย
ถึงจะบอก มั่วปากแข็งอยู่นั้นเเหละ
เริ่มเซงแล้วนะเนี่ย แล้วโป้งมามั้ย
เนี่ย เดี่ยวได้เกิดศึกชิงนายอีกหรอก
-
อ้าว แล้วตกลงว่าเกิดไรขึ้นหล่ะเนี่ยยยยย
ตุลย์เอ้ยยย ไปเป็นพ่อสื่อให้เค้า แต่ตัวเองยังเอาไม่รอด :เฮ้อ:
สงสารพี่โชว์ เชียร์พี่โชว์เสมอจ้า
ููู^^^
^^
^
เห็นด้วยค่ะ
โชว์มันน่าสงสารอ่ะ มันก็รักของมัน ถึงมันจะใจร้อนเอาแต่ใจ แต่เวลามันอ้อนมันก็น่ารักสุดๆ
ตุลย์เอ้ย~~ เห็นใจมันเหอะ เปิดประตูให้มันเข้ามาดีๆนะ
-
โชว์โหดตลอดอ่า
ตุลย์ก็หนีตลอดอ่ะ
เมื่อไหร่จะได้สมหวังสักที
:pighaun: :pighaun:
-
ตอนนี้อารมณ์ยังค้างอยู่เลย
จะเกิดไรขึ้นเนี้ยอยากรู้จังรีบมาลงนะคับ
จะรอนะครับ :o12:
-
เปิดประตูเร็วๆๆๆ
เฮียโชว์โมโหแล้ว
-
โชว์ปรอทแตก
ทะเลาะกันตลอดคู่นี้
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
ไอ้กร่าง...คืนร่างแล้ว...จะทำไรตุลย์บ้างน้า...อิอิ
-
จะเกิดไรขึ้นอ่ะ
สงสัยโดนหนักแน่ๆๆๆ
-
:z1: เล่นให้ลุกไม่ไหวเป็นไข้เลยละกัน โชจ๋า :z1: :z1:
-
เอ้า!! ดีแตกแล้วเหรอคุณโชว์ขา อุตส่าห์ทำตัวน่ารักมาได้ตั้งหลายตอนนา
-
ตอนแรกเราเชีรย์ไอ้โชว์นะตอนนี้ก้อเชีรย์ แต่เริ่มสงสารไอ้โป้งง่ะทำงัยดีเนี้ย เฮ้ย
-
พึ่งมาอ่าน ฮ่าๆ โลเคชั่นแสนคุ้นเคย
อ่านแล้วรู้สึกดี แบบที่นี่รู้้จักเว้ย ประมาณนี้
รอตอนต่อไปนะ
-
ตุลย์เก่งแต่เรื่องของคนอื่น โชว์ใจร้อนอีกแล้ว
โป้งก็เล่นไม่เลิก เฮ้อ......
-
วันอาทิตย์จิตแจ่มใส
จะลงเรื่องดีมั้ยน้า
อิอิ
-
ดีๆๆๆๆๆ
ลงเลยๆๆๆ
มาลวไวไวนะครับบบ
:pig4: :pig4:
-
วันนี้พอมีเวลา
เอามาลงให้ก่อน
เพราะจะไปลุยงานต่อ
งานไม่รู้จะเยอะไปไหน
ถ้ามีเวลาจะพยายามเอามาลงให้นะครับ
อิอิ
วันนี้ไปอ่านกันดีกว่า
อ่านโลด
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 49 รู้สึกดี อยากอยู่ด้วย คิดถึง แบบนี้เรียกว่าชอบรึป่าว
ก๊อกๆๆ ไม่ใครก็ใครในสองคนนั้นที่มาเคาะประตู ผมนิ่งไม่ยอมเปิด สักพักก็มีกระดาษสอดมาใต้ประตูชัดเจนเลยครับไอ้โชว์
“เปิดประตู อย่าให้โมโห” นี่มึงขู่กูหรอ จ้างให้กูก็ไม่เปิด
“งั้นกูจะพังเข้าไปนะ แล้วมึงจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” มันส่งเข้ามาอีกแผ่น โอ้ยเปิดก็เปิดว่ะ กูไม่ได้กลัวมึงหรอกนะ กูกลัวประตูพังต่างหาก ผมเปิดประตู มันก็เดินเข้ามาอย่างช้าๆ หน้าจะโหดไปไหน
“หนีมาทำไม” มันถามเสียงแข็ง
“ก็มึงไม่ยอมฟังกู”
“แล้วมึงฟังกูหรอ กูบอกไม่ให้คุย ก็คือไม่ให้คุย ทำไมไม่เคยฟังกู” จะเสียงดังทำไม อยู่กันแค่นี้
“แล้วมึงทำไมต้องใช้กำลัง โป้งมันก็เพื่อนกูนะ ทำไมกูจะคุยด้วยไม่ได้ แล้วมึงไปทำมันทำไม” ผมก็แคร์เพื่อนผมเหมือนกัน
“ใช่เพื่อนมึง และมันก็คือผัวเก่ามึง คนที่มึงควรจะเป็นห่วงคือผัวใหม่คนนี้ ไม่ใช่มัน กูเจ็บแทนที่จะห่วงกู” พูดแค่นั้นมันก็ผลักผมล้มไปบนเตียง แล้วขึ้นคร่อมทับตัวผมไว้
“ไอ้เชี่ยโชว์ มึงจะทำอะไร ปล่อยกู”
“ก็ทำหน้าที่ผัวให้สมบูรณ์ไง” พูดแค่นั้นมันก็ประกบปากผม มันพยายามแหย่ลิ้นเข้ามาแต่ผมปิดปากไว้สนิท มันไซร้ไปที่ซอกคอ แล้วถอดเสื้อนิสิตผมออก ผมพยายามขัดขืนแต่สู้แรงไม่ไหว
“โชว์ มึงปล่อยกูสิ” ผมพูดเสียงเครือ ผมเริ่มน้ำตาไหล ภาพในอดีตเข้ามาในหัวผม ความรุนแรง ความเจ็บปวดที่ผมเคยได้รับในอดีต ทำให้น้ำตาของผมไหลออกมา เอาเลยมึงจะทำอะไรก็ทำ สักพักมันเห็นผมนิ่งมันก็หยุด แล้วจ้องมาที่หน้าผมที่น้ำตาระเรื่อ
“ตุลย์กูขอโทษ” มันพูดอย่างผิดๆ
“เอาเลยกูเป็นของมึงแล้วมึงจะทำอะไรก็ทำเลย มึงไม่เคยแคร์แล้วนิ ว่ากูจะยินยิมไหม” ผมพรั่งพรูออกมา
“กูขอโทษ กูแค่โมโห” มันพูดพร้อมกอดผม แล้วเอาปลายนิ้วปาดน้ำตาผม
“กูบอกให้มึงทำไง” ไหนๆ ตัวกูก็ไม่มีค่าอยู่แล้ว
“ไม่กูไม่ทำแล้วถ้ามึงไม่ยอม”
“ได้ ในเมื่อมึงไม่ทำกูทำเอง” ผมจับมันนอนแล้วคร่อมมันไว้ แล้วประกบไปที่ปากมัน เราสองคนแลกลิ้นกัน เป็นหนึ่ง ผมค่อยๆ ปล่อยปากเป็นอิสระ
“ตุลย์พอเหอะ มึงอย่าฝืนใจตัวเองเลย เอาเป็นว่ากูขอโทษ ที่กูโมโหทำร้ายเพื่อนมึง กูขอโทษที่ทำให้มึงเจ็บตัว กูขอโทษ มึงให้อภัยกูนะ กูไม่อยากให้มึงเกลียดกู” มันพูดแล้วกอดผมไว้
“ทำไม ในเมื่อกูจะทำ มึงก็ไม่ให้ทำ”
“มันไม่ได้มาจากอารมณ์รัก อารมณ์ต้องการ มันคืออารมณ์อยากประชด กูรอได้ตุลย์” มันบอกผม ไม่ยอมคลายอ้อมกอดออก
“อืม รอหรอ มึงจะรออีกนานมั้ย”
“มึงจะใจร้ายอีกนานมั้ยล่ะ”
“โชว์” ผมจ้องตามัน แล้วโน้มคอมันลงมาประกบปากผม เรียวลิ้นข้องเราเกี่ยวรัด รสจูบอันหวานฉ่ำ ของผมและมัน ไม่นานผมก็ปล่อยปากมันเป็นอิสระ
“กูรักมึงนะตุลย์ กูจะรอ นานแค่ไหนกูก็จะรอ ทำไงได้กูรักมึงไปแล้วนิ” มันพูดออกมา
“อืม โชว์กูรู้สึกดีเวลาอยู่กับมึง กูอยากอยู่กับมึงตลอด เวลามึงไม่อยู่กูคิดถึงมึง แบบนี้กูชอบมึงรึยัง” ผมถามมัน
“แล้วชอบยังล่ะ” มันย้อนถามผม
“ชอบมั้ง” ผมตอบเบาๆ
“อะไรนะ” มันถามผม แบบจะให้ผมพูดอีกครั้ง
“ไม่เอาแล้ว ไปอาบน้ำดีกว่า” ผมจะลุกแต่มันก็กอดผมแล้วนอนลงแบบเดิม
“เมื่อกี้พูดว่าไงบอกมาก่อน” มันคะยั้นคะยอให้ผมพูด
“ไม่เอา” ผมเริ่มหน้าแดงแล้วครับ รู้สึกได้เพราะมันร้อนๆ
“ทำไม เขินหรอ”
“ป่าว”
“บอกมาดิ อยากได้ยิน” บอกก็ได้ว่ะ
“เออๆ กูชอบมึง ได้ยินยัง กูชอบมึง” ผมพูดเสียงดังกรอกหูมัน
“โอ้ย ได้ยินแล้ว หูพังหมดแล้วมั้งเนี้ยะ” ยังจะบ่นอีก ก็อยากได้ยินเองไม่ใช่หรอ
“ป่ะงั้นไปอาบน้ำกัน” มันลุกขึ้น แล้วยื่นมือมาให้ผม
“ไม่เอา อาบคนเดียว ต่างคนต่างอาบเลย”
“อายอะไร เมื่อเช้ากูยังถูสบู่ที่ตูดให้มึงอยู่เลย หรือจะเอาเช้ากว่านั้น” มันพูดถึงเรื่องเมื่อเช้า ผมก็อายดิครับ
“ไม่ต้องหยุดพูดเลย”
“หรือจะต้องรื้อฟื้นก่อนดีมั้ง” ผมพูดพร้อมดึงกางเกงผม
“เฮ้ย ไม่เอาไม่เล่นแล้ว” ผมพยายามรักษากางเกงของตัวเองไว้
“จะไปอาบน้ำได้ยัง” มันหยุดเล่นแล้วถามผม
“อาบก็ได้”
“พร้อมกันนะ” มันยื่นข้อเสนอ
“จะดีหรอ”
“ดีสิ จะได้ถูหลังให้” มันบอกผม ทำหน้าหื่นๆ
“มึงจะทำหน้าอย่างนั้นทำไมเนี้ยะ กูสยอง อาบก็อาบว่ะ คนบ้าไรอาบคนเดียวไม่ได้” ผมบ่นๆ ไปงั้นแหละครับ ผมกับมันก็เข้ามาในห้องน้ำ มันแก้ผ้าหมดแล้ว แต่ผมยังไม่กล้าถอดปราการด่านสุดท้าย
“ไม่ถอดได้ป่ะ” มันยืนแก้ผ้าถามผม อายว่ะ ถึงจะเคยอาบหรออะไรกับโป้งก็เหอะ แต่นี้มันไอ้โชว์
“ไม่ได้ ถอดเลย เร็วจะได้อาบไม่เนี้ยะ” ถอดก็ถอดว่ะ ผมก็ถอดออก แต่เอามือมาปิดไว้แทน
“ถ้าอายก็หันหลัง นั่งลงจะสระผมให้” มันเอาเกาอี้ตัวเล็กมาให้ผมนั่ง แล้วเอาฝักบัวมารดผมให้ผมเปียก แล้วจัดการสระผมให้ผม สบายหัวดีเหมือนกัน
“ตุลย์ มึงฝันจะเป็นอะไรว่ะ” มันถามผม มือก็เกาหัวให้ผม
“กูหรอ กูฝันอยากมีชีวิตที่มีความสุข ก็อยากให้แม่กูสบาย และอยู่ข้างๆกูไปนานๆ และก็มีคนอยู่ข้างกูในบั้นปลายชีวิต กูไม่อยากโดดเดี่ยวเหมือนแม่กู” ผมบอก พอพ่อจากแม่ไปก็มีแต่ผม ที่อยู่ข้างแม่มาตลอด นี่ผมมาเรียนกรุงเทพ แม่ก็ต้องอยู่คนเดียว
“แล้วมึงละโชว์”
“ชีวิตกูหรอมีพร้อม แต่สิ่งที่กูขาดคือความรัก กูอยากอยู่เคียงข้างมึงในบั้นปลายชีวิต เพราะมึงคือรักของกู” โอเคซึ้ง เอาซะกูถอนตัวไม่ขึ้นเลย
“งั้นหรอ” มันค่อยล้างฟองจากหัวผม แล้วลงครีมนวด มันสระผมให้ผมจนเสร็จ ผมก็สระให้มัน
“หันหน้ามา จะฟอกสบู่” มันบอกเพราะมันฟอกด้านหลังให้ผมเสร็จแล้ว
“เดี๋ยวฟอกเองก็ได้” มึงฟอกข้างหลังกูก็สยิวจะตายอยู่แล้ว นี้มันข้างหน้า
“หันมา” มันจับผมให้หันหน้ามาเผชิญกับมัน ไอ้สัส โชว์ทำไมมังกรมึงผงาญขนาดนั้น
“ทะลึ่ง” ผมว่ามัน
“ทำไงได้ มึงมันเซ็กซี่นี่หว่า” มันค่อยถูสบู่ให้ผม อย่างเบามือ มันเน้นที่หัวนมของผม ก็เสียวสิครับ หัวนมของผมเริ่มชูชันขึ้น ในขณะที่เบื้องล่างของผม ก็ค่อยๆขยายตัวด้วยเช่นกัน
“แหมว่าแต่กู มึงก็ใช่เล่น” มันแกล้งผม แล้วเอาของมันมาชนของผม สยิวชะมัด
**************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
มาเม้นเป็นคนแรกเลยนะเนี่ย
รีบพิมพ์มากเลยเดี่ยวมีคนมาแย่ง
หวานแล้วอ่าเมื่อไรตุลย์จะรีบ
สมยอมโชว์สักที รอดูหลายตอน
แล้วเนี่ย รีบสมยอมซักสีอยากอ่าน
-
มาเม้นเป็นคนแรกเลยนะเนี่ย
รีบพิมพ์มากเลยเดี่ยวมีคนมาแย่ง
หวานแล้วอ่าเมื่อไรตุลย์จะรีบ
สมยอมโชว์สักที รอดูหลายตอน
แล้วเนี่ย รีบสมยอมซักสีอยากอ่าน
555
รวดเร็วทันใจ
อิอิ
Thankz จร้า
-
ขอบคุณที่มาอัพนะคะ
แต่อย่างนี้ เรียกค้างได้ไหมเนี่ย T^T
-
:impress2:ชอบเอาอีกๆ ดีกันนานๆ เน้อคู่นี้ อิอิ :impress2: :haun4: :z13:
-
เอ่อ...ทำไมตัดแต่ละตอนได้ขัดใจเจ้จริง :z3:
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะตัวเธอ...
:z10:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
โห บอกชอบแล้ว
ไฟเขียวโชว์ แล่นโลด
ทำอะไรแบบไม่ต้องง้อแล้ว
อิอิ
-
เฮียโชว์หื่นนนน
ไปๆ มาๆ ก็สงสารโป้ง
ไม่ได้ทำไรผิดแท้ๆๆ
แต่นะ คนเราไม่ใช่มันคงไม่ใช่
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
หนุกมากมายครับ
-
ตอนหน้าเตรียมผ้าไว้รอ ... ฮี่ ฮี่ ฮี่ :haun4:
-
ตอนหน้าเตรียมผ้าไว้รอ ... ฮี่ ฮี่ ฮี่ :haun4:
^
^
เตรียมไว้รอด้วยอีกคน
อิอิ
-
มาต่อไวไวนะครับ
พรีสสสสสสสสสส
-
อิอิ....มาอีกตอนแล้ว..
โชว์ใจเย็นบ้างไรบ้างก็ดีนะ..
รอลุ้นตุลย์กับโชว์ต่อไป o13
-
อะโธ่...พลาดไปอย่างน่าเสียดายนะนายโชว์ ไม่น่าหึงแรงเล้ย อดเลยเห็นปะ 5555
-
หื่นทั้งคู่นั่นแหละ อิอิ o18
-
:z1: :z1: :z1:ตอนหน้าต้องมีอะไร :oo1: :-[
หวานปนหื่น :haun4: :laugh:
-
:impress2: ชอบเรื่ิองนี้จังเลยอะ น่ารักมากมาย
-
ชอบๆๆๆ
ลีลาการเขียนแปลกมากๆ
ฮิฮิ ตัวตุลย์นี่ประชด(ในใจ)เก่งเนอะ ตอบรับทุกประโยคจริงๆ
ถ้าเขียนภาคกลับ เขียนเป็นภาคของโชว์บ้าง
ในใจโชว์คงไม่ต่างกันมาก
"กุบอกให้เปิด" สาสสเอ้ยให้กุขู่ตลอด
"ไม่เปิด" อ้าวไอ่นี่ มึงจะเอาไงกะกุ ผมก็เลยเขียนโน้ตหย่อยใต้ประตูเหมือนครั้งก่อนว่าถ้าไม่เปิดจะพังเข้าไป แล้วมันก็เปิดให้ผมจริงๆ ยังใช้ได้นะแผนเนี้ย
ฮ่าๆๆๆ
-
ชอบๆๆๆ
ลีลาการเขียนแปลกมากๆ
ฮิฮิ ตัวตุลย์นี่ประชด(ในใจ)เก่งเนอะ ตอบรับทุกประโยคจริงๆ
ถ้าเขียนภาคกลับ เขียนเป็นภาคของโชว์บ้าง
ในใจโชว์คงไม่ต่างกันมาก
"กุบอกให้เปิด" สาสสเอ้ยให้กุขู่ตลอด
"ไม่เปิด" อ้าวไอ่นี่ มึงจะเอาไงกะกุ ผมก็เลยเขียนโน้ตหย่อยใต้ประตูเหมือนครั้งก่อนว่าถ้าไม่เปิดจะพังเข้าไป แล้วมันก็เปิดให้ผมจริงๆ ยังใช้ได้นะแผนเนี้ย
ฮ่าๆๆๆ
^
^
เจาะไข่ อิอิ
โอ้โห้ เสนอให้เสร็จสรรพ
ก็น่าสนใจดีครับ
อิอิ
ขอบคุณอีกที
-
บรึ๋ย....ลุ้นกันต่อไป เอิ้กส์ๆ
รอมานานแสนนาน ชอบกันได้เสียที ฮ่าๆๆๆ
ปล.ตอนต่อไปจะสยิวกิ๊วขนาดไหนน๊าาาา
-
เริ่มต้นความรักอันแท้จริงแล้วสิน่ะ คับ
เฮ้อกว่าจะได้น่ะ แต่ชอบคู่ข้าว กะไอ้เจ๋ง อ่ะ ดุดีๆน่ารัก
(กว่า ตุลย์ กะ โชว์ อีกน่ะ ) อิอิอิ
-
:เฮ้อ:เหนื่อยแทนไอ้โชว์ว่ะ
-
เป็นไงต่อนิ อยากรู้
รอติดตาม
ฮ่าๆๆๆ
-
รอด้วยคนจ้า :o8:
-
ขอดันตัวเองหนึ่งที
อิอิ
ไม่ค่อยว่าง
รอหน่อยนะ
อิอิ
ถ้าว่างจะลงให้นะ
อิอิ
Sorry
-
มาปูเสื่อรอครับ เอิ๊กๆๆๆๆๆ :call:
-
เห็นไหมตุลย์โชว์มันก็น่ารักเป็น :sad4:
-
มาช่วยดันอีกคน
อิอิ
มาลงไวไวนะ
รอๆๆ
อิอิ
-
มาแล้วคร้าบบบ
ท่านผู้อ่านทุกท่านที่รอคอย
อยากได้ Reply เยอะๆ จัง
อิอิ
ถ้าผมไม่ได้มาต่อ มาช่วยดันด้วยนะ อิอิ (Please)
ช่วงนี้ช่วงเก็บงาน
อ่านหนังสือสอบ
อาจจะมาลงช้าหน่อยนะ
อย่าโกรธกันนะ
อิอิ พร่ามมาก
ไปอ่านดีกว่า
โลด
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 50 รักร้อนในห้องน้ำ
“ทะลึ่ง” ผมว่ามัน
“ทำไงได้ มึงมันเซ็กซี่นี่หว่า” มันค่อยถูสบู่ให้ผม อย่างเบามือ มันเน้นที่หัวนมของผม ก็เสียวสิครับ หัวนมของผมเริ่มชูชันขึ้น ในขณะที่เบื้องล่างของผม ก็ค่อยๆขยายตัวด้วยเช่นกัน
“แหมว่าแต่กู มึงก็ใช่เล่น” มันแกล้งผม แล้วเอาของมันมาชนของผม สยิวชะมัด
“โชว์ ไม่เล่น” ผมบอกมัน ไม่อยากให้มันเลยเถิด
“ใครบอกกูเล่น” มันเอาปากมันมาประกบปากผม ผมค่อยเปิดปากรับลิ้นของมันที่พยายามสอดใสเข้ามา มือมันลูบไลไปทั่วร่างกายผม ร่างกายผมร้อนผ่าว
“ฮือ” ผทร้องในลำคอ เมื่อมันขยำที่ก้นผม จะขยำทำไมเนี้ยะ เจ็บโว้ย
“ฮือๆๆ” ผมร้องในลำคอ ตาลุกวาว เมื่อมันสอดนิ้วเข้ามาในร่างกายผม ผมพยายามผลักมันออก แต่มันกับกดหัวผมไว้ไม่ให้หลุดจากปากมัน นิ้วของมันสอดเข้ามาในร่างกายผม ผมรู้สึกเจ็บแปล็บๆ ผมพยายามส่ายหน้า
“อ่า” ผมรีบหายใจเอาอากาศเข้าไป เมื่อมันปล่อยปากผมเป็นอิสระ
“โชว์ กูเจ็บ พอเหอะนะ กูยังไม่พร้อม” ผมบอกมัน ผมยังไม่พร้อมจริงๆ ครับ ถึงผมจะเคยมีอะไรกับมัน หรือกับใคร แต่ผมอยากมันใจตัวผมจริงๆ ว่าผมชอบมัน
“ทำไม ขนาดนี้แล้วนะ” มันชักนิ้วออกจากด้านหลังผม แล้วหันหลังให้ผม งอนชัวร์ ทำไงเนี้ยะ ขี้งอนชะมัด
“โชว์ ไหนบอกมึงจะรอกูไง” ผมจำได้ว่ามันจะรอผมพร้อม
“อืม” มันค่อยๆ หันมา อีกครั้ง
“นะ ขอเวลากู อีนิด นิดเดียวจริง เดือนนึงอ่ะ” ผมระบุเวลาเสร็จสรรพ
“แต่เราสองคน เอ่อๆ เอาไงดีอ่ะ” มันชี้ไปที่ไอ้นั้นของผมและมัน ที่มันยังชูชัน แข็งกร้าวอยู่ ผมก็เขินสิครับ
“ตุลย์ ใช้ปากให้กูหน่อยสิ” เหอะๆๆ ไอ้โชว์ อะไรของมึงเนี้ยะ
“จะดีหรอ” ผมตอบแค่นั้นมันก็ก้อมลงไป แล้วใช้ปากให้ผม
“โชว์ ซีดด” ไม่ทันจะห้าม ผมก็ต้องร้องออกมาด้วยความเสียวซะแล้ว มันใช้ปากเก่งมาก
“ซีดดด” ผมร้องด้วยความเสียว มันเร่งจังหวะเร็วขึ้นๆ
“โชว์ ก็ไม่ไหวแล้ว” ผมบอกแล้วพยายามดันหัวมันออก แต่มันไม่ออก จนผมต้องปล่อยมันออกมาด้วย ความเสียวซ่าน
“อ่า” มันกลืนกินลูกน้อยของผมจนหมด
“โชว์ มึงจะกินไปทำไมเนี้ยะ” ผมบอกมัน
“อะไรที่เป็นของมึง กูแดกหมดแหละ” หน้าด้านว่ะ อร่อยรึไงว่ะ
“ขี้กูแดกมั้ย” ผมบอกมัน
“เหอะๆๆ ไม่เอาดีกว่า ไว้ส่วนทางมันกลับเข้าไปดีกว่า” ไอ้เชี่ยมึงก็เล่นได้เนอะ
“ลามกมากนะมึง”
“ตุลย์ ทำให้กูบ้างดิ” และแล้วเวลาของผมก็มาถึง ผมรู้ตัวตั้งแต่มันทำให้ผมแล้ว ว่ายังไงมันต้องไม่ยอมถ้าผมไม่ยอมทำให้มัน ใครใช้ให้มึงเสือกทำให้กูว่ะ
“โชว์ ชักเองไม่ได้หรอ กูชักให้กูได้” ผมแกล้งๆ ลองเชิงดู
“มึงรังเกียจกูหรอ” สัสส งอนอีกแระ ไอ้ขี้งอนเอ้ย ไม่ได้น่ารักเลย ตัวก็โตเหมือนควาย
“อะๆ” ผมก้มแล้ว จัดการทำให้มัน โดยที่มันยังไม่ทันตั้งตัว
“ซีดด ตุลย์” มันร้องด้วยความเสียง แล้วเรียกชื่อผมไปด้วย
“จะเสร็จแล้วบอกกูนะ”
“ซีดด อืม” มันตอบอย่างเสียวๆ ผมเร่งความเร็วมากขึ้น
“ซีดด อ่า” เต็มๆ ปากผมเลยครับ ลูกน้อยของมัน ผมจำต้องกลืนมันลงคอไปส่วนหนึ่ง แล้วรีบบ้านปากทิ้ง
“ไอ้สัสส กูบอกจะเสร็จให้บอก ปล่อยมาได้ คาวชะมัด” รสชาติไม่น่าพิสมัยเลย กินไปได้ไงว่ะ
“ไม่รู้ ทีกูยังกินของมึงได้เลย รังเกียจกูว่างั้น” มึงอย่างอนอีกนะ กูไม่รู้จะง้อมึงยังไงแล้ว
“ป่าว ไม่รู้สิกูไม่ชอบอ่ะไม่เห็นอร่อยเลย” ผมตอบไปตามความเป็นจริง
“มึงอยากให้อร่อยม่ะ มึงชอบรสชาติอะไร เดี๋ยวกูกินทุกวันเลย” ไอ้สัส คิดได้
“อะไรของมึงเนี้ยะ เรื่องแบบนี้มึงตลอดเลยนะ”
“จริงๆ นะ เค้าบอกว่าอยากให้มันออกมารสชาติแบบไหนให้กินรสนั้นเยอะๆ” เออ ไอ้สัสส เจ้าพ่อหลักการ ทฤษฎีเยอะนะมึง แต่ไม่ต้องมาปฏิบัติกับกู
“สัสส กูไม่ชอบแดกจบป่ะ รีบอาบน้ำไป นานแระ” เข้ามาห้องน้ำเป็นชั่วโมง
“เอาอีกยกป่ะ”
“สัสส ทะลึ่ง” ผมด่ามันไป สักพักเราสองคนก็อาบน้ำเสร็จ มันก็เช็ดหัวให้ผม ผมก็เช็ดหัวให้มันกว่าจะได้เข้านอน มันก็นอนกอดผมเหมือนเดิม คราวนี้ไม่ลืมตั้งนาฬิกาปลุก
“ตุลย์ กูรักมึงนะ” มันบอกผมในอ้อมกอด
“อืม” แล้วผมกับมันก็นอนหลับไป เฮออ ชีวิตผม ต้องอยู่กับมันไปอีกนานเท่าไหร่น่ะ
……………………………………………………….
ชีวิตของผมกับมันก็ราบรื่นไปได้ด้วยดี มีทะเลาะกันบ้าง ไอ้โชว์มันก็ดูแลผมเป็นอย่างดี กวนตีนของมันไปเรื่อยครับ
“โชว์ อาทิตย์นี้กูไปเข้าค่ายนะ” ผมบอกมัน ตอนนี้มันมาสิงสถิต อยู่ที่ห้องผมครับทุวันเลยครับ มากินมานอนที่นี้ จนมันลืมบ้านของมันไปแล้วมั้ง
“กี่วัน ไปกับใคร ที่ไหน” มันถามผมอย่างละเอียด
“ไปสามวัน ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ กับพวกไอ้ข้าว ไปที่สระบุรีอ่ะ เป็นค่ายพัฒนา” ผมก็ตอบมันไปอย่างละเอียด
“ไปด้วยได้ป่ะ” มันถามผม
“ไม่ได้ เค้าให้แค่ปีหนึ่งไป เอาหน่าสามวันเอง”
“ก็ได้ คิดถึงแย่เลย” มึงนี้นะ อยู่ด้วยกันทุกวันไม่เบื่อหรอว่ะ คือผมกับเพื่อนของผมจะไปออกค่ายพัฒนาที่จังหวัดสระบุรี เป็นค่ายรวมตัวของชมรมพัฒนา สามมหาวิทยาลัยใหญ่ เพื่อพัฒนาและแลกเปลี่ยนประสบการณ์ อยากไปเที่ยวครับ และอยากไปเจอเพื่อนใหม่ๆ ด้วย อีกอย่างได้ชั่วโมงกิจกรรมตั้งเยอะ อิอิ
“คิดถึงก็โทรหาดิ คุยโทรศัพท์เอาก็ได้” ยุคนี้สมัยนี้แล้ว คิดถึงก็โทรศัพท์ดิว่ะ เสล่อ
“แล้วสามวันนี้จะนอนกอดใครล่ะ” อ้อนจังนะมึง
“อะนี้กอดไปก่อน” ผมหยิบหมอนข้างให้มัน
“ไม่ไปไม่ได้หรอ” มันต่อรองครับ
“ไม่ได้ อย่าเรื่องมากได้ป่ะ ไอ้ข้าว ไอ้พจน์ ไอ้คิว ไอ้เจ๋งก็ไป กลัวไรฟร่ะ” ผมบอกไปเพื่อให้มันมั่นใจ
“อ้าวไอ้เจ๋งไปด้วยหรอ”
“อืม โอเคงั้นหายห่วง อ่อ ห้ามไปจีบคนอื่น หรือใครมาจีบก็บอกไปว่าแฟนดุเข้าใจไหม” โห นี้กูมีแฟน หรือเลี้ยงหมาว่ะมีดุด้วย ผมไม่ได้บอกครับว่ามีมออื่นไปด้วย
“เออน่า ไม่มีหรอก”
“นะ งั้นคืนนี้ขอมัดจำไว้ก่อนละกันนะ”
*******************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
มันอาจจะสั้นไปหน่อยนะครับ
ผมไม่ค่อยมีเวลาอ่ะครับ
เล็กๆน้อยๆๆ
พอกรุบกริบ
อิอิ
-
เริ่ส ปลดปล่อยในห้องน้ำสุดริด อิอิ ^ ^~
-
เอิ้กส์ๆ เร้าร้อนจริงๆเลยครับ ฮ่าๆๆๆ
-
:haun4:เสร็จแน่ๆตุลย์เอ้ย
มาลุ้น มาลุ้นกัน :z2:
-
มออื่นไปด้วย ก็ต้องเจอโป้งแน่ๆ แล้วงานต้องเข้าตุลย์ชัวร์ เหอะๆอย่าดราม่านะไรท์เตอร์
. อย่าเพิ่งเดาไป สิสิ จะดราม่าได้ไงเค้ามีความสุขกันอยู่. 555
-
เอิ้กส์ๆ เร้าร้อนจริงๆเลยครับ ฮ่าๆๆๆ
แค่นี้เร่าร้อนแล้วหรอ. อิอิ
-
มีมออื่นไปด้วย มีมออื่นไปด้วย มีมออื่นไปด้วย ด้วย ด้วย ด้วย
เริ่มตะหนก ไม่อยากกินมาม่าแล้ว สงสารโชว์
-
มีมออื่นไปด้วย มีมออื่นไปด้วย มีมออื่นไปด้วย ด้วย ด้วย ด้วย
เริ่มตะหนก ไม่อยากกินมาม่าแล้ว สงสารโชว์
แล้วจะกินอะไรอ่า กินไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน
-
“แล้วสามนี้จะนอนกอดใครล่ะ” อ้อนจังนะมึง
“อะนี้กอดไปก่อน” ผมหยิบหมอยข้างให้มัน
555 เอิ๊ก เอิ๊ก ตุลย์จ๋า ถึงให้ไปทั้งหมดเนี่ย จะพอให้โชว์กอดป่ะคะ
อ่ะ โชว์ สามวันนี้ไม่ได้กอดตุลย์ ก็ยังดีที่ตุลย์ให้โชว์กอด "หม....ข้าง" แทนตุลย์อ่ะ คริ คริ คริ
-
ตุลย์ก้อ ทำตัวน่ารักๆ กับโชว์เยอะๆ หน่อยเด้...
-
อย่าดราม่ามากนะ โชว์มันน่าสงสาร :call:
...มัดจำที่ว่านั่นคืออะไรหนอ อยากรู้อ่ะ มาต่อด่วนๆนะไรเตอร์
-
แล้วรีบมาต่อตอนต่อไปนะจ๊ะ
:กอด1:
-
นั่งเรียนเบื่อ สาสสสส
-
รออ่านตอนมัดจำ
-
อิอิ
อีกไม่นานเกินรอ
NC NC NC
คิคิ
-
เค้ามัดจำกันเท่าไหร่ น้อออออ
-
เข้าค่ายนี้จะมีตัวละครใหม่เพิ่มมาให้ปวดใจหรือว่าคนเก่าอ่ะ
แต่เราว่าสามวันที่จากกันตุลย์ต้องคิดถึงโชว์มากแน่ๆ
อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ
ส่วนตอนที่แล้วนึกว่าจะ ฉึกๆ กันซะอีก หุหุหุหุ
-
สนุกมากมายยยย
รอต่อไปนะครับ
ชอบเฮียโชว์
-
รอตอนต่อไปครับ สนุกมากน่ะครับ
-
:-[ว่าแต่ไอ้เจ้า "หมอยข้าง" นี่มันเป็นไงเหรอ คริๆ อ่ะล้อเล่น :-[
-
:-[ว่าแต่ไอ้เจ้า "หมอยข้าง" นี่มันเป็นไงเหรอ คริๆ อ่ะล้อเล่น :-[
^
^
แก้แล้วครับรีบพิมพ์ไปหน่อยครับ
อิอิ
-
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อิ อิ
-
สนุกมากครับ
โชว์คงจะรักตุลย์มาก
ตุลย์ก็รักโชว์ให้มากๆนะ
-
ให้รีดเดอร์ได้มีความสุขกับฉากหวานๆอีกซักพัก
อย่าพึีงดราม่าเลย กำลังอินกับน่ารักๆแบบนี้
อีกอย่างสงสารตุลย์ ดราม่าทีไรเจ็บตัวทุกที
-
สนุกมากครับ
โชว์คงจะรักตุลย์มาก
ตุลย์ก็รักโชว์ให้มากๆนะ
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
เริ่มเข้าใจกันแล้ว ดีใจด้วยนะโชว์
-
คืบหน้าแล้ว ตุลย์พร้อมเมื่อไหร่ จัดการให้หายอยากเลยนะโชว์ 5555555 เล่นตัวนัก อิอิอิ
-
ถ้าโชว์แอบตามไปแล้วรู้ว่ามี ม.อื่นไปด้วย อะไรมันจะเกิดขึ้นเนี่ย..อิอิ
-
หื่น!!!!!!!!!!!
-
=ชื่อตอนถุกใจจริง
รักร้อนในห้องน้ำ อิอิ
เฮ้อ ต้องรออีกตั้ง 4 วันกว่าจะได้มาอ่าน เพราะต้องไป ทริปของคณะ
ไปอยุธยา เดี่ยวซื้อของมาฝากน่ะ ตุลย์ โชว์
-
หนุกหนานดีครับรออยู่น่ะคราบ อยากอ่าสัก 5 ตอนรวดเลยครับ 5555555555555555
-
รออยู่นะครับ จะเข้ามาลงต่อไหมวันนี้ อิอิ :z13: :z13: :เฮ้อ:
-
มัดจำ
อิอิ
งานเข้า ต้องมีรัยที่ค่ายแน่ๆ
-
:เฮ้อ: รอ แล้วก็ รอ อิอิ :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: รอ แล้วก็ รอ อิอิ :เฮ้อ:
^
^
มารอทุกวันเลย
ขอบคุณมากจริงๆนะครับ
ช่วงนี้ชีวิตไม่ค่อยว่างจริงๆ
ต้องขอโทษที่ให้รอนะ
ขอโทษและขอบคุณอีกครั้ง
.....Phichchii.......
-
:เฮ้อ: รอ แล้วก็ รอ อิอิ :เฮ้อ:
^
^
มารอทุกวันเลย
ขอบคุณมากจริงๆนะครับ
ช่วงนี้ชีวิตไม่ค่อยว่างจริงๆ
ต้องขอโทษที่ให้รอนะ
ขอโทษและขอบคุณอีกครั้ง
.....Phichchii.......
:m15:ขอโทษทำไมครับ ไม่ต้อง เต็มใจรอเอิ๊กๆๆๆ ชีวิตต่างแดนก็เป็นอย่างนี้แหละครับ ติดนิยาย ดีกว่าติดเหล้า ติดเที่ยว 555++ ตอนนี้เลิกงานปุ๊บก็ต่อเน็ต เข้ามาอ่านนิยายเวปนี้ตลอด ยังไงก็ขอบคุณเช่นกันครับสำหรับเรื่องดีๆ ที่ทำให้คลายเหงาบ้าง เริ่มจะดราม่าแล้ว 555 :m15:
-
:serius2:รอ..................จนจะบ้าตายล่ะเมื่อไรจะมาลงอ่ะคับ :pighaun:
ดูดิตอจนเลือดไหลออกจมูกล่ะ ออิอิอิอิอิอิอ
-
:เฮ้อ: รอ แล้วก็ รอ อิอิ :เฮ้อ:
^
^
มารอทุกวันเลย
ขอบคุณมากจริงๆนะครับ
ช่วงนี้ชีวิตไม่ค่อยว่างจริงๆ
ต้องขอโทษที่ให้รอนะ
ขอโทษและขอบคุณอีกครั้ง
.....Phichchii.......
:m15:ขอโทษทำไมครับ ไม่ต้อง เต็มใจรอเอิ๊กๆๆๆ ชีวิตต่างแดนก็เป็นอย่างนี้แหละครับ ติดนิยาย ดีกว่าติดเหล้า ติดเที่ยว 555++ ตอนนี้เลิกงานปุ๊บก็ต่อเน็ต เข้ามาอ่านนิยายเวปนี้ตลอด ยังไงก็ขอบคุณเช่นกันครับสำหรับเรื่องดีๆ ที่ทำให้คลายเหงาบ้าง เริ่มจะดราม่าแล้ว 555 :m15:
^
^
เป็นกำลังใจให้นะครับ
สู้ๆๆๆ
อิอิ
-
:เฮ้อ: รอ แล้วก็ รอ อิอิ :เฮ้อ:
^
^
มารอทุกวันเลย
ขอบคุณมากจริงๆนะครับ
ช่วงนี้ชีวิตไม่ค่อยว่างจริงๆ
ต้องขอโทษที่ให้รอนะ
ขอโทษและขอบคุณอีกครั้ง
.....Phichchii.......
:m15:ขอโทษทำไมครับ ไม่ต้อง เต็มใจรอเอิ๊กๆๆๆ ชีวิตต่างแดนก็เป็นอย่างนี้แหละครับ ติดนิยาย ดีกว่าติดเหล้า ติดเที่ยว 555++ ตอนนี้เลิกงานปุ๊บก็ต่อเน็ต เข้ามาอ่านนิยายเวปนี้ตลอด ยังไงก็ขอบคุณเช่นกันครับสำหรับเรื่องดีๆ ที่ทำให้คลายเหงาบ้าง เริ่มจะดราม่าแล้ว 555 :m15:
^
^
เป็นกำลังใจให้นะครับ
สู้ๆๆๆ
อิอิ
:m20: เปลี่ยนเป็นมาลงต่อ 5 ตอนรวดดีกว่ามั้งครับ เอิ๊กๆๆๆๆ :m20:
-
มาต่อให้อีกนิด
ก่อนที่ชีวิตผมจะลาไปอ่านหนังสือ
สอบ
อิอิ
ขอพักแป็บนึงนะ ไม่นานๆๆ
รอนะ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 51 เพื่อนใหม่
“อืม โอเคงั้นหายห่วง อ่อ ห้ามไปจีบคนอื่น หรือใครมาจีบก็บอกไปว่าแฟนดุเข้าใจไหม” โห นี้กูมีแฟน หรือเลี้ยงหมาว่ะมีดุด้วย ผมไม่ได้บอกครับว่ามีมออื่นไปด้วย
“เออน่า ไม่มีหรอก”
“นะ งั้นคืนนี้ขอมัดจำไว้ก่อนละกันนะ” มันพูดแล้วคร่อมทับผมไว้
“เฮ้ยย!! มัดจำอะไรว่ะ” ผมร้องตกใจ
“ยังจะถามอีกหรอ” มันก้มลงมาจะจูบปากผม
“นั้นแน่ อย่าเพิ่งสิพ่อหนุ่ม” ผมเอามือกั้นเอาไว้ก่อน
“ทำไมละ” มันถามทำหน้าสงสัย
“ง่วง นอนได้ป่ะ เหนื่อยมากเลยอ่ะ” คนมันง่วงนี้หว่า
“โห อะไรอ่ะ ช่วยหน่อยไม่ได้หรอ” มันเอาเป้าของมันที่ตอนนี้แข็งแทบจะทะลุกางเกง ถูที่หน้าขาผม
“ทะลึ่ง ไปห้องน้ำเลยไป จะนอนแล้ว”
“เอางั้นหรอ ไม่ช่วยจริงๆหรอ” มันถามย้ำอีกครั้ง
“อืม ตามนั้น” ผมตอบเหนื่อยๆ พร้อมหลับตา มันคงเห็นผมง่วงจริงๆ มันก็เลย ล้มตัวลงมานอนกอดผม ไอ้โชว์มึงแดกเชี่ยไรว่ะ ตื่นตัวได้ตลอดเวลา ผมนอนหลับไปในอ้อมกอดมันเหมือนกับทุกคืน
……………………………………………………………………………
“ไม่ไปไม่ได้หรอ” มันพูดกับผมตอนที่ผมกำลังเก็บกระเป๋า
“โชว์ กูว่ากูกับมึงคุยกันเรื่องนี้มากพอแล้วนะ” ผมตกลงกับมันหลายรอบแล้วครับ
“อืม มึงไปอาบน้ำเหอะ เดี๋ยวเก็บของให้” มันพูดเสียงเรียบๆ สาส กูไปเข้าค่าย ไม่ได้ไปตาย
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูเก็บเอง ถ้ามึงง่วงไปนอนก่อนก็ได้” ผมลอกมันตอนนี้ก็ดึกแล้วครับ ผมนี้ผมต้องไปแล้ว ไป 10 โมงเช้า
“เดี๋ยว พรุ่งนี้ไปส่งนะ”
“มึงเรียนเก้าโมง มึงต้องไปเรียนก่อนอยู่แล้ว เดี๋ยวกูนั่งแท็กซี่ไปเองก็ได้”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเข้าเรียนสายหน่อยก็ได้” จ้าพ่อคนเก่ง เกียรตินิยมรอมึงอยู่แล้วนิ กูเข้าเรียนทุกวันตรงเวลา เกรดออกมายังน้อยนิดเลย เฮออ คนเรารอยหยักในสมองมันไม่เท่ากันจริงๆ
“เอางั้นหรอ”
“อืม คิดถึงแน่เลย” โอ้ย ถ้ากูหายไปเป็นเดือนมึงไม่ตายห่าหรอว่ะ
“โทรหาละกัน”
“ไปหมู่บ้านไหนอ่า”
“ไม่บอก กูว่าถ้าบอกมึงต้องตามไปแน่เลย” ผมพอจะรู้ว่ามันเป็นคนยังไง
“โห ไม่ตามไปหรอก”
“ไม่บอก” ผมก็นั่งเก็บของต่อไป ผมก็เห็นมันเงียบๆ ไป กูว่ามันต้องงอน เชื่อเหอะ
“โชว์” ผมเรียกมัน มันก็เงียบ มีสองทางคือมันหลับกับมันงอน แต่ผมว่าอย่างหลังมากกว่า
“ไอ้โชว์ ถ้ามึงยังขี้งอนแบบนี้นะ กูว่าไม่นานกูคงต้องเบื่อมึงแน่เลย” ผมเป็นคนคิดไงก็พูดแบบนั้นครับ
“โหไรอ่ะ ไม่ง้อหน่อยหรอ” ยังจะมีต่อรองอีกนะมึง
“ไอ้โชว์ มึงเป็นไรชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ แล้วก็ชอบทำงอน มึงโตยังเนี้ยะ”
“โหแรงว่ะ ว่าซะเสียเลย เสียใจนะเนี้ยะ” อย่างอนอีกนะ กูจะถีบให้
“หรอ เอาเป็นว่าสามวันนี้เป็นการพิสูจน์ว่ามึงคิดถึงกูมากแค่ไหนละกัน”
“แล้วมึงจะคิดถึงกูไหมล่ะ”
“ไม่รู้ ก็จะดูนี่แหละ” กูอาจจะคิดถึงมึงตั้งแต่ขึ้นรถไปแล้วก็ได้
“อืม” ผมเก็บของเสร็จพอดี ก็เลยไปอาบน้ำ ออกมาก็เห็นไอ้โชว์นอนหลับไปแระ ตอนมันหลับก็ดูน่ารักดีครับ จมูกโด่งรับกับใบหน้า ปากสีชมพู หล่อดีว่ะ อ้าวนี่กูจะนั่งชมมึงทำไมเนี้ยะ ผมค่อยแทรกตัวขึ้นไปนอนบนเตียง มันรู้สึกตัว ขยับเอาแขนกอดผมเอาไว้
“ฝันดีนะ” ผมกระซิบบอกมัน
“อืม เหมือนกัน” ผมหลับไปในอ้อมกอดมันเช่นทุกคืน
“ตุลย์ ตื่นได้แล้ว” ไอ้โชว์เขย่าอ้อมแขนปลุกผม ในตอนเช้า ซึ่งวันนี้ผมต้องเดินทางไปค่ายแล้วครับ
“อืม กี่โมงแล้วอ่ะ” ปกติผมไม่ใช่คนขี้เซาหรอกครับ แต่วันนี้ผมไม่อยากลุกเลยครับ
“แปดโมงแล้ว”
“อีแป็บนึงไม่ได้หรอ”
“ไม่ได้ลุกเร็วไปอาบน้ำ ถ้าไม่ลุกไม่ให้ไปแล้วนะ จะนอนกอดอยู่งี้อะไม่ให้ไปไหนแล้ว” โหขนาดนั้นเลยหรอว่ะ ลุกก็ได้ว่ะ
“อืมๆๆ ลุกแล้วๆๆ” ผมลุกขึ้นแล้วไปอาบน้ำ
“อาบด้วยได้ป่ะ” มันถามผม
“ไม่เอา เดี๋ยวจะสายไปกว่าเดิม” เพราะทุกครั้งที่ผมอาบน้ำไม่มีครั้งไหนเลยที่มันไม่มีความต้องการ คนเชี่ยไรก็ไม่รู้หื่นชะมัด ผมกับมันแต่งตัวเสร็จมันก็ไปส่งผมพร้อมกับไปเรียน
“แล้วเจอกันนะ”
“ไม่อยากให้ไปแล้วอ่ะ” มันทำหน้าเศร้าๆ
“เอาหน่า สามวันเอง ไปแล้วนะ มึงรีบไปเรียนได้แล้ว” ผมโบกมือบายๆ ให้มัน มันก็โบกมือให้ผม แล้วออกรถไป ผมมองรถมันจนลับสายตา ผมก็ยืนรอเพื่อนๆผม ไม่นานก็มากันครบ แล้วรถก็ออกจากมหาวิทยาลัยมุ่งหน้าสู่จังหวัดสระบุรี
“สวัสดีครับน้องๆ ทุกคน ค่ายที่พวกเราจะไปนี้คือค่ายที่เกิดจากความร่วมมือของชมรมพัฒนาชนบท ของสามมหาวิทยาลัย เพื่อออกชนบทเพื่อพัฒนา ครั้งนี้เราจะไปกันที่จังหวัดสระบุรี ไปพัฒนาชุมชนและโรงเรียน ให้ชนบทที่ทุรกันดาร” พี่ๆค่ายพูดด้านหน้ารถ เมื่อรถออกมา เพื่อชี้แจงวัตถุประสงค์และหน้าที่ของแต่ละคน ซึ่งหน้าที่ของพวกผมคือซ่อมแซมสนามเด็กเล่น ซึ่งต้องช่วยกันทั้งสามมหาวิทยาลัย ซึ่งมหาวิทยาลัยของผมกลุ่มผมรับหน้าที่ตรงนี้มา
“อิอิ อีกสองมหาลัยขอให้ได้สาวสวยๆ” ไอ้คิวพูด เรานั่งเบาะหลังยาวกันครับ
“สาสส มึงก็น่ะค่ายแบบนี้ สาวๆสวยมันจะมีสักกี่คน เค้าไม่มากันหรอก” ไอ้พจน์บอก
“เออว่ะ เซงเลย กลับทันมั้ยว่ะ เฮออ เบื่อพวกมีแฟนโว้ย” มันหันไปทางไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋งที่ตอนนี้ไอ้ข้าวหลับซบไหล่ของไอ้เจ๋งอยู่
“55 มึงอิจฉากูว่างั้น” ไอ้เจ๋งพูดขำๆ
“ใครอิจฉามึง อย่างไอ้ข้าวหรอ ไม่ใช่สเปกกุหรอก อย่างกูต้องขาวๆ อวบๆ และที่สำคัญกูชอบผู้หญิงโว้ย” ไอ้คิวว่า
“เออ เรื่องของมึง แต่ไม่ลองไม่รู้นะเว้ย” ไอ้เจ๋งพูดทิ้งท้าย แล้วมันก็ทำท่าหลับไป ผมนั่งฟังมันเถียงกันไปไม่ได้พูดอะไร
“ไอ้ตุลย์ ทำไมเฮียโชว์ให้มึงมาว่ะ” ไอ้พจน์ถามผม
“สัส มันไม่ได้เป็นพ่อกูนิ ถึงจะห้ามกูได้”
“หรอ ตุลย์มึงรักเค้าชอบเค้าจริงป่าววะ ถ้ามึงไม่ชอบเค้ามึงอย่าเล่นกับความรู้สึกเค้าเลย” ไอ้พจน์ทำเอาผมอึ้ง อะไรทำให้มึงคิดแบบนั้นว่ะ ตอนนี้ทุกคนรอฟังคำคอบจากผม ไม่เว้นแม้แต่ไอ้ข้าวที่สนใจขึ้นมาทันที
“เอาเป็นว่ากูไม่ได้หลอกใคร กูมีความสุขดี ทำไมมึงถามงี้ทำไมว่ะ” ผมอยากรู้เหตุผลที่มันถามผม
“ก็กูเห็นมึงไม่แคร์เค้าเลย ทั้งคำพูด การกระทำ”
“มึงไม่รู้อะไรมากไปกว่ากูหรอก กูอยู่กับมันทุกวัน” มันไม่เคยเห็นอีกมุมที่ผมอยู่กับมันมันไม่รู้อะไรหรอก
“เออๆ ถ้ามึงมีความสุข พี่เค้ามีความสุขก็ดีไป” มันพูดยิ้มๆ ไอ้พวกนี้มันต้องมีอะไรปิดบังผมแน่เลย ไม่นานก็มาถึงที่หมาย ครบทั้งสามมหาวิทยาลัย จัดแจ้งงาน แบ่งกลุ่มทำงาน
“หวัดดีเราตุลย์ จากมหาวิทยาลัย...” เราทุกคนแนะนำตัว แต่ผมไปสะดุดกับผู้ชายตัวเล็กที่มาจากอีกมหาวิทยาลัยนึง ตอนแรกผมนึกว่าเค้าเป็นทอม แต่เค้าพูดครับ หน้าตาสวยมาก ผมยังแอบคิดชอบๆเลยครับ
“เราชื่อมิกซ์” หนุ่มร่างบางคนนั้นแนะนำตัว พวกเราทำความรู้จักกันสักพักก็ลงมือทำงาน เพราะพวกเรามีเวลาแค่สามวัน กับการพัฒนารอบชุมชน พวกเราก็ทำงานกันจนตะวันตกเย็นแหละครับ ก็เหนื่อยดี แต่สนุกตรงที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่เยอะแยะเลย กลุ่มของเราที่ทำงานก็มีพวกผม แล้วก็ มิกซ์ บอส เนม พอส จากมหาลัย.... ออม กร นิก ตู่ จาก มหาลัย.. รวมเป็นสิบสามคน เราซ่อมแซมสนามเด็กเล่นได้ไป 40 เปอร์เซ็นได้แล้ว เหลืออีกนิดหน่อยแล้วก็ทาสี
“มานั่งทำอะไรคนเดียวละ” ผมเดินมาที่ริมแม่น้ำ ตอนนี้มิกซ์นั่งอยู่คนเดียว พวกเพื่อนผมนะหรอ สังสรรค์กับชาวบ้านอยู่โน้นครับ
“นั่งดูดาว คิดอะไรเรื่อยเปื่อยอ่ะ” มิกซ์ตอบผมมา
“ขอนั่งด้วยได้ป่ะ”
“ได้สิ” มิกซ์หันมายิ้มให้ผม
“เชื่อป่ะตอนแรกเรานึกว่านายเป็นผู้หญิง” ผมเริ่มสนทนา ไม่อยากให้บรรยากาศมันเงียบเกินไป
“อืม มีแต่คนคิดว่าเราเป็นผู้หญิง คิดว่าเราอ่อนแอ ทำอะไรไม่เคยได้ เราเลยมาค่ายนี้แหละ” นี้กูล้อปมด้อยมึงรึป่าววะเนี้ยะ
“น่ารักดีออก” ผมชมมิกซ์ไป
“หรอ แล้วตุลย์มีแฟนยังอ่ะ” มิกซ์ตอบยิ้มๆ แล้วถามผม ถามเร็วไปไหม
“อืม”
“มีแล้วว่างั้น”
“อืม”
“หว่า เสียดายอ่ะ หล่ออย่างตุลย์อยากได้เป็นแฟนจัง” เอาแล้วๆ นี่จู่โจมเร็วไปไหม แล้วก็ทำให้ผมรู้ว่ามิกซ์ชอบผู้ชาย
“เหอะๆๆ น่ารักอย่างมิกซ์ก็คงมีแล้วสิท่า” ผมถามกลับ
“เราเคยมีนะ แต่ตั้งแต่เราห่างจากเค้าเราก็ไม่เคยคบกับใครจริงจังเลย”
“ทำไมละ”
“เรากลัวการจากลา เรากลัวว่าวันนึงจะหมดรัก มันเศร้ามากเลยนะ” ความรักมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอว่ะ
“อืม มันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นหรอกนะ เราว่ามันขึ้นอยู่กับแกจะลองเปิดใจอีกครั้งรึป่าวต่างหาก”
“งั้นตุลย์เป็นแฟนกับเรามั้ยละ” โห แรงอ่ะ นี้ถ้าเป็นผู้หญิงคงไม่มีผู้ชายที่ไหนเอาทำพันธุ์แล้วมั้งเนี้ยะ
“เราล้อเล่น” เค้าพูด เพราะคงเห็นว่าผมเงียบไป
************************************************
To Becontinued
-
เฮ้ย!!..ตัดฉึบเอาดื้อๆเลย
-
นะออกตัวแรง แต่ว่าจะแซงทางโค้ง ได้รึป่าวน้า
-
เลิกไปแล้วๆๆๆ
คงจะไม่ใช่แฟนเก่าโชว์นะ
ขอให้ที่คิดผิดทีเถอะ
-
สนุกดีน่ะ แต่หวังว่าคงไม่เกิดเรื่องในค่ายน่ะ สงสารคนที่รอคอยอยู่อ่ะครับ
มาต่อไวไวน่ะครับ
-
มาต่อเดี๋ยวนี้เลยนะ
-
เฮ้อออ เมื่อก่อนสงสารตุลย์ มากลาง ๆ เรื่องเริ่มไม่สงสารละ ตอนนี้สงสารโชว์
-
มิกซ์คือเเฟนเก่าโชว์มั้ยนะ
-
ทำไมมันตัดไปง่ายๆแบบนี้ล่ะ มันค้างนะนี่ :a5:
ทำไมเราถึงคิดว่ามิกซ์เป็นแฟนเก่าโชว์นะ มันต้องมีอะไรซักอย่าง...ดราม่าอีกแหงๆ
..มาต่ออีกไวไวนะ จะรอ :pig4:
-
Drama ไหมน้า แต่ก็อาจทำให้ตุลย์รู้ใจตัวเองก็ได้
-
หุหุ สงสัยได้มีเรื่องยุ่งๆอีกแหงๆๆๆ
-
ตุลย์เจอรุกเเล้ววววววววววววววววววววววววววว 555
-
หนุ่มหน้าสวยออกตัวแรงจัง ตุลย์ถ้าโดนจีบจริงๆจังๆ จะว่ายังไงน้อ
-
นายมิกซ์
ออกตัวแรงโคตร
พูดได้คำเดียว
แรงงงงงส์
-
ชอบค้างตลอดอ่า
เฮอออ
มาต่อไวไวนะครับ
-
ตุลย์จ๋า
อย่าเคลิ้มไปละ
เดี๋ยวเป็นเรื่องใหญ่
-
เพื่อนใหม่คนนี้
ต้องมีอะไรแน่เลย
ลุ้นๆๆ
-
:เฮ้อ:อ่านไปอ่านมา รู้สึกเหมือนๆ กับที่เพื่อนๆ ตุลย์ถามอ่ะ เล่นกับความรู้สึกโชว์อ่ะเปล่า ปล. ดูท่าทางปัญหาใหม่เพิ่มเข้ามาอีกแล้ว เฮ้อออออออออออ FC ไอ้โชว์ เอิ๊กกกกก โชคดีกับการสอบน่ะครับ ขยันๆ อ่านหนังสือ หลังจากนั้นจะได้มีเวลามาลงต่อให้จบ อิอิ... :เฮ้อ:
-
ตัวละครใหม่ เหอๆ มันต้องมีปัญหาอะไรต่อไปแน่ๆ เชื่อสิ
( รึเดาผิดหว่า ฮ่าๆ มั่วๆไปก่อน เผื่อถูก )
-
แฟนเก่าโชว์ชัวร์เลย
หวังว่ามิกซ์คงไม่ทำ
ให้โชวกับตุลย์ต้อง
แยกกันนะ
-
เหยยยย จะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
มิกซ์เป็นอะไรกับโชว์หรือเปล่า???
ลุ้นต่อไป
-
เพิ่งเข้ามาอ่าคับ
วันนึกจนมาถึงตอนล่าสุด
แบบว่าชอบตอนแรกๆ มาก
ชอบความรุนแรง อิอิ
เราโรคจิต
รอต่อไปนะคับ
จะมีถ่นไฟเก่าไหมคับ
อย่ามีปัญหาอะไรอีกเลย
-
:m31: มาต่อเดี๋ยวนี้น๊ะ!!!
-
เพื่อนคนนี้คงเป็นแฟนเก่าโชว์ได้กลิ่นมาม่ามาแต่ไกล
โชว์เอาดี ๆ นะเว้ย ต้องหนักแน่นอย่าหวั่นไหว
-
เปิดตัวละครใหม่ อย่าให้มีปัญหานะ
ไม่ได้อ่านแป๊ปเดียวมาสามตอน อยากบอกว่าเริ่มชอบโชว์มากขึ้นเรื่อยๆนะ
-
แค่เนี๊ยะ...สั้นไปป่าวเนี่ย
:a5:
-
:bye2: :bye2: มาไวๆ นะคร้าบบบบบ ^O^
-
:เฮ้อ:เข้ามารอตามระเบียบ อิอิ :เฮ้อ:
-
รอจน :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: แล้วครับอบากอ่านมาก
-
จ๊ากกกกกกกกก...ค้างได้ใจเลย T^T
-
ขอเสื่อหนึ่งผืนกะหมอนหนึ่งใบน่ะครับ...
-
อยู่ในช่วงเคลียร์งานและพรีเซนต์งาน ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเลย นอนตี 3 ตี 4 ตลอด ขอโทษที่ให้รอกันนะคร้าบบ
-
อยู่ในช่วงเคลียร์งานและพรีเซนต์งาน ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเลย นอนตี 3 ตี 4 ตลอด ขอโทษที่ให้รอกันนะคร้าบบ
สู้ๆ น่ะครับ.... :L2:
-
:L2: :L2:
-
ไม่ใช่แฟนเก่าโชว์หรอกน่ะ ใช่ไหม ?
5555
-
เครีย์ทางเด็ก มหาลัย มิกซ์จะเป็นใคร? และต่อไป จะมีอิทธิผลต่อชีวิตคู่รักคู่นี้หรือไม่?
โปรดติดตาม โห่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จะรีบเคลียร์งานมาลงให้นะ
ไม่ไหวๆๆๆ
-
มาต่อเร็วๆนะจ้ะ :call:
-
รีบๆ เคลียร์งานแล้วมาต่อไวๆ น่ะครับขอฉากหวานๆ หน่อยไม่ค่อยมีหวานเลยโชว์กับตุลย์น่ะ
-
งะ
มันมาแรงจิงๆๆๆ
โชเจอคู่ปรับตัวใหม่ละ
:fire: :z6:
-
ยังคงรักอยู่ใช่ใหม กูกับมึง >>>>
-
ได้เพื่อนใหม่แล้ว ลืมเพื่อนเก่าอย่างพวกเราเลยน่ะ
หายไปนานแล้วเนี่ย อยากอ่านมากๆๆ
-
:z13:ยังไม่มาอีกเหรอครับ มาเถ๊อะ รออยู่น่ะครับ อิอิ :z13:
-
:call: :call: :call:
:pig4: :L1: :3123: :L2:
-
พอมีเวลาว่างเลยเอามาลงให้ครับ
ขอโทษที่ให้รอ
ช่วงนี้ช่วงสอบของผมจริงๆ
ผมสอบสองทีครับ
การอ่านหนังสือมันจะทวีคูณมากยิ่งขึ้น
ขอเวลาผมนะครับ
ผมอยากเรียนจบตามเกณฑ์ครับ
อยากจบพร้อมเพื่อน
เพราะคะแนนกลางภาค หน้าเศร้ามาก
อิอิ
ไปอ่านดีกว่า
โล๊ดดดด
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 52 อย่าทิ้งกูนะ
“งั้นตุลย์เป็นแฟนกับเรามั้ยละ” โห แรงอ่ะ นี้ถ้าเป็นผู้หญิงคงไม่มีผู้ชายที่ไหนเอาทำพันธุ์แล้วมั้งเนี้ยะ
“เราล้อเล่น” เค้าพูด เพราะคงเห็นว่าผมเงียบไป
“เหอะๆ เอาดิเป็นแฟนกัน” “จริงหรอ” เค้าพูดเสียงแบบไม่เชื่อ
“เราล้อเล่นอ่า” ผมเฉยแล้วหัวเราะออกมา มิกซ์ก็หัวเราะด้วย ดีจังเลยครับการได้เจอ ได้คุยกับเพื่อนใหม่ๆ ถึงมิกซ์เค้าจะดูแปลกๆก็เหอะ
“มานั่งเล่นอะไรกันสองคนเนี้ยะ” เสียผู้ชายอีกคนดังมาจากด้านหลัง ผมหันไปมองจำได้ว่าชื่อ พอส เป็นเพื่อนในกลุ่มของมิกซ์
“แล้วเกี่ยวไรกับมึงไอ้พอส” ไอ้มิกซ์หันไปว่าเพื่อนมัน
“โห มีเพื่อนใหม่ลืมเพื่อนเก่าอย่างกูเลยนะมึง” เออพวกมึงก็ดูสนิทกันดีนะ
“อืม นี้ตุลย์ใช่ป่ะ เพื่อนแกถามหาอยู่อ่ะ”
“อืม พวกมันอยู่ไหนล่ะ” ผมถามพอส
“อ่อ อยู่ในวงโน้นแหละ” ผมตัดสินใจไม่ไปหาพวกมัน ผมว่าเข้าไปต้องเมาชัวร์ ไม่ชอบกินเหล้าอ่ะครับ
“อืม”
“อ้าวแล้วตุลย์ไม่ไปหาเพื่อนหรอ” มิกซ์ถาม
“ไม่ไปอ่ะ เรียกไปกินชัวร์ ไม่อยากกินอ่ะ แล้วพอสไม่ไปกินกับเค้าหรอ ผมถามพอส
“ไม่อ่ะ กินมานิดหน่อยแล้วแหละ แต่ไม่อยากกินแล้ว เห็นพวกมึงสองคนนั่งคุยกันเลยจะมานั่งด้วย คุยเรื่องไรกันอยู่ว่ะ” อ่อนี้มึงจะให้กูใช้กูมึงกับมึงใช้ไหม
“เรื่องทั่วไปแหละ ไม่มีไรเลย”
“อ่อคือเราจีบตุลย์อยู่อ่ะ” ผมหันไปมองหน้ามัน มิกซ์จ๋า ช่วยปิดบังบ้างก็ได้
“แหมๆๆ มิกซ์ อยากมีแฟนแล้วหรอ” ผมมองหน้าพวกมันสองคนอย่างสงสัย
“อ่อ พอดีเรื่องนี้มีพอสคนเดียวที่รู้อ่ะ เพราะพอสก็เป็น” มันคงเห็นผมทำหน้างง แล้วเรื่องที่มันบอกก็คงเรื่องเป็นเกย์นั้นเอง
“อืม”
“แล้วมึงอ่ะ” ไอ้พอสหันมาถามผม ผมทำเชิงว่าถามกูหรอ มันก็พยักหน้า สรุปกูเป็นเกย์ป่าวว่ะ กูมีแฟนเป็นผู้ชายอ่ะ
“ไม่รู้สิ กูพึ่งเคยมีแฟน แล้วแฟนกูก็เสือกเป็นผู้ชาย กูเป็นป่าวล่ะ” มันสองคนก็หันหน้าไปมองกันแล้วก็ขำครับ อ้าวแล้วกูพูดไรผิดไปว่ะเนี้ยะ
“เป็น” มันสองคนหันมาพูดพร้อมกัน นี้สรุปกูเป็นเกย์หรอ นี่ผมต้องยอมรับชะตากรรมนี้แล้วใช่ไหม
“แล้วแฟนมึงเป็นไง เป็นใคร ยังไงหรอ” พอสรีบซักผม
“เฮ้ย พอส มึงไปถามตุลย์แบบนั้นจะดีหรอว่ะ” มิกซ์หันไปว่าพอส แล้วหันมามองผมเชิงขอโทษแทนพอส
“ไม่เป็นไรหรอก เค้าก็เป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยแหละ เรียนอยู่คนละคณะ แต่รายละเอียดไม่ขอเล่าได้ป่ะ” เพราะมันยาว และกระทบกระเทือนจิตใจพอสมควรครับ
“หว่า ไอ้มิกซ์มึงแดกแห้วตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มต้นเลยหรอว่ะ” ไอ้พอสแซว ผมก็นั่งคุยกับพอสและมิกซ์ไปจนดึกแหละครับ ได้รู้อะไรหลายๆอย่าง ว่าพอสกับมิกซ์เคยเป็นแฟนกัน แต่ตอนนี้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ทำให้ผมนึกถึงโป้งอยากให้มันคิดได้เหมือนพอสกับมิกซ์ แล้วผมก็แยกย้ายกันไปนอน ที่นอนก็เป็นห้องเรียนของโรงเรียนนั้นแหละครับ นอนกันหลายๆคน ผมเข้ามาพวกเพื่อนผมมันยังไม่เข้ามากันสักคน ก็เห็นมีบางคนที่นอนหลับไปแล้ว พอสกับมิกซ์ก็ไปนอนส่วนของเค้า ผมนอนลงก็นึกได้ว่า ไม่ได้โทรหาไอ้โชว์มันเลย วันทั้งวันไม่ได้พกมือถือเลยครับ ผมรีบหยิบมือถืออกมาดู ก็เห็นสายไม่ได้รับร้อยกว่าสายครับ มันโทรได้ไงว่ะเนี้ยะ ผมรีบโทรกลับไป ไม่ถึงสองวิมันก็รับ
“ทำไมไม่รับสาย” คำถามแรกอย่างเย็นยะเยือก หนาวเลยครับ ไม่เคยกลัว อากาศมันหนาวต่างหากล่ะ
“คือกูทำงานไงเลยไม่ได้พกมือถือ มันลำบาก” เหตุดีที่สุดแล้วครับ
“ทำงานเวลานี้นี่นะ”
“ก็เออดิ เดี๋ยวทำไม่เสร็จ”
“ข้อร้องพูดความจริง” มันพูดเสียงเรียบๆ ผมไม่ค่อยชอบเสียงแบบนี้ของมันเลย ถึงจะในมือถือก็เหอะ
“ไปนั่งคุยกับพวกเพื่อนๆมา ไม่ได้เอามือถือไป เพิ่งกลับมานอนเนี้ยะ” ผมตอบไปตามจริง
“แล้วทำไมต้องโกหก”
“ขอโทษ ไม่อยากให้ไม่สบายใจ”
“แล้วเพื่อนที่ไหน พวกไหน” โอ้ยจะซักอะไรกันนักหนาเนี้ยะ
“ก็เพื่อนที่ค่ายนี่แหละโชว์ จะถามอะไรนักหนาเนี้ยะ” ผมเริ่มรำคาญ เพราะเริ่มง่วงครับ
“ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยล่ะ”
“ง่วงแล้วโชว์ไว้ค่อยคุยกันเหอะ” ผมตัดบท
“ค่ายอยู่แถวไหน เดี๋ยวไปรับ”
“โชว์มึงอย่าเรื่องมากได้ป่ะ เรื่องแค่นี้มึงจะทำให้มันใหญ่อีกแล้วนะ”
“อยู่แถวไหน” มันถามย้ำเสียงเรียบเช่นเดิม
“ไม่บอกโว้ย แค่นี้นะ” ผมตัดสายแล้วปิดเครื่องไปเลยครับ โชว์มึงเป็นอะไรมากป่าวเนี้ยะ เป็นเชี่ยไรนักหนาว่ะ ไม่เข้าใจมันจริงๆ ผมปวดเศยรกับมันนิดหน่อยก็หลับไป
“ไอ้ตุลย์ๆ” เสียงคนมาปลุกผม ไอ้เจ๋งครับ ผมงัวเงียขึ้นมา ในห้องยังคงมืดอยู่
“อะไร กี่โมงกี่ยามมาปลุกกูเนี้ยะ”
“ตี สี่” มันตอบผม
“มีเชี่ยไร กูจะนอน” ผมถามงัวเงีย ปวดหัวครับ
“เฮียโชว์มา” ผมตื่นเลยครับ
“มึงล้อกูเล่นใช่ไหม”
“อยู่ข้างนอกอ่ะ” ผมเดินตามไอ้เจ๋งมันออกไป ก็เจอไอ้โชว์นั่งหันหนังอยู่จริงๆครับ ผมค่อยๆเดินเขาไป
“เคลียร์กันเองนะ” ไอ้เจ๋งกระซิบบอกผม แล้วเดินกลับไป
“มาทำไมเนี้ยะ” ผมบอกมัน มันก็หันมา
“กลับ” มันพูดสั้นๆ
“โชว์เลิกเพ้อเจ้อเหอะ แล้วอย่าทำตัวขวางโลก กูเริ่มเบื่อแล้วนะ” ผมเบื่อเวลามันทำตัวไม่มีเหตุผล เอาแต่ใจของมันมากครับ
“ที่กูเป็นห่วงมึง กูมาหามึงนี่กูเพ้อเจ้อ กูทำตัวขวางโลกใช่ไหม” มันพูดเสียงเข้ม และดัง
“โชว์” ผมเรียกชื่อ ผมรู้สึกผิดเหมือนกันที่ฟังฟังมัน
“กูขับรถมาหามึง ทั้งทีเวลานี้กูควรจะนอน กูเป็นห่วงมึงอยากคุยกับมึงมึงก็ปิดเครื่องหนี นี่ใช่ไหมคือสามวันที่มึงบอกว่ามันจะเป็นการพิสูจน์ นี่ใช่ไหมที่มึงต้องการตุลย์” มันพูดตัดพ้อกับผม ล้วมันก็เดินหันหลังให้ผมไปที่รถ
“โชว์” ผมเรียกมันแล้ววิ่งตามมันไป แล้วคว้ามือมันไว้
“มึงกลับไปเหอะ กลับไปทำค่ายของมึง กลับเป็นอยู่กับเพื่อนๆของมึง กูผิดเองที่เป็นห่วงและคิดถึงคนที่เค้าไม่เคยเห็นใจกูเลย สมควรแล้วที่กูจะได้รับแบบนี้” ผมพูดไม่มองหน้าผม แล้วเปิดประตูรถ ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูฟังตรงข้ามแล้วเข้าไปนั่ง ตอนนี้ในรถเงียบ ไม่มีใครพูด แล้วมันก็ไม่ได้ออกรถไปไหน
“โชว์กูคิดถึงมึง” ผมพูดเสียงเบาๆ มันเงียบไม่ตอบสนองอะไร
“โชว์กูคิดถึงมึงได้ยินไหม กูขอโทษ มึงอย่าเงียบสิ มึงจะด่าจะว่าอะไรกูก็ได้แต่อย่าเงียบเลยนะ” ผมพูดน้ำตาเริ่มไหล เพราะโชว์ไม่พูดอะไรเลย
“กูจะกลับแล้ว มึงจะลงไปได้ยัง” และแล้วมันก็พูด แต่คำพูดนั้นทำให้ตัวผมเย็นและชาตั้งแต่หัวยันปลายเท้า หมายความว่าไง ทำไมวันนี้มึงเย็นชากับกูแบบนี้โชว์
“โชว์ ทำไมมึงพูดแบบนี้ กูไม่ลงกูจะกลับไปกับมึงด้วย” ผมบอกมันไม่ยอมลงไปไหนทั้งนั้น
“งั้นกูลงเอง” มันพูดแล้วเปิดประตูรถลงไป ไอ้โชว์มึงเป็นอะไรของมึงเนี้ยะ กูไม่อยากง้อแล้วนะ
“โชว์ รอกูก่อน” ผมเปิดประตูตามมันลงไป แล้ววิ่งไปคว้าแขนมันไว้ มันก็หันมามองผมสายตาคาดเดาได้ยาก ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่
“ทำไม” ผมถามมัน
“กูหมดหวังแล้วละตุลย์ กูมันบ้า เหมือนเล่นเกมอยู่คนเดียว สักวันมันก็แพ้ เหมือนที่ตอนนี้กูแพ้แล้ว คนชนะคือมึงตุลย์ รักเค้าฝ่ายเดียวมันเจ็บนะตุลย์ มึงไม่เคยเจอมึงไม่รู้หรอก” มันพูดสายตาเจ็บปวด
“แต่ถ้ามึงไปกูก็คงเจ็บปวด” ผมพูดจากใจจริง วันนี้ผมขาดมันไม่ได้ ไม่รู้ทำไม มันมองผมอย่างสงสัย แล้วหันหน้ามาหาผมแบบเต็มตัว
“โชว์ อย่าทิ้งกูไปนะ”
*********************************************
To Becontinued
-
กรี๊ดกร๊าดดดดดดดดดดด,,เฮียโชว์สู้ๆๆ เอาให้สำนึกไปเลย o13
แอบสะใจเล็กน้อยถึงปานกลาง :laugh:
-
กรี๊ดดด........ :-[
ผมอยู่วิดวะปีหนึ่ง มหาลัยเดียวกับในเรื่องเนี่ยแหละคับ o13
อยากให้หนังสือเรียนมีแรงดึงดูดเหมือนเรื่องนี้จังเลยครับ อิอิ
-
กรี๊ดดด........ :-[
ผมอยู่วิดวะปีหนึ่ง มหาลัยเดียวกับในเรื่องเนี่ยแหละคับ o13
อยากให้หนังสือเรียนมีแรงดึงดูดเหมือนเรื่องนี้จังเลยครับ อิอิ
^
^
เจาะใข่
ตอนรับๆๆ
-
ขอบคุณครับที่มาต่อให้ สั้นไปนิดแต่ก็ดีกว่าไม่มาต่อ เหอะๆๆๆ เป็นไงละตุลย์ โดนนนนนน...
-
รักเค้าแล้วใช่มั๊ยหล่ะตุลย์ :L1:
โชว์ไม่ง้อบ้างเล่นตัวบ้างกะดีนะ :L2:
-
จะเล่นตัวไปไหน
หนักหนาวะตุลย์
ชักหงุดหงิดแหละ
เปลี่ยนนายเอกใหม่เหอะ
ไรเตอร์ นายเอกห่าไรวะ
เล่นตัวโครต ไม่รู้ว่า
ค่าตัวเท่าไร
ส่วนโชว์
ก้อเล่นตัวบางก้อดีนะ
รักเค้าฝ่ายเดียวมันเจ็บ
ถ้างั้นก้อเลิกรัก
ไปเหอะ
ไปหาเมียใหม่ดีกว่า
-
...เหวี่ยงใส่กันสุดริด....
ระวัง!!! ความรักมันจะหกหมดน้า
-
ค้าง สะงั้น จะอินส้ากหน่อย :mc4:
-
หึหึ...พูดออกมาเองแล้วขนาดนี้ โชว์คงมีกำลังใจบ้างแล้วแหล่ะ..
ปล. แต่โชว์บางทีก็เอาแต่ใจจริงๆนะ :m26:
-
:o12: เหมือนอะไรมันคาๆ 555 แกล้งเค๊าาาาา :o12:
ยังไงแวะมาทักทายบ่อยๆก็ดีนะครับ ไม่อยากให้หายไปเท่าไร *0* ขอให้สอบผ่านครับ สู้ๆ
-
เหตุผลของโชว์น่าเห็นใจรอมาตั้งนานบอกรักก็แล้วเอาใจก็แล้วถึงเคยเลวมาก่อนก็เหอะ แล้วตุลย์คิดว่าคนๆนี้สมควรที่จะมีโอกาสดีๆสักครั้งนึงมั้ยในชีวิต แล้วหันกลับไปมองเขาบ้างในบ้างครั้ง ไม่รักก็อย่าให้ความหวังทั้งที่คนๆนี้เขาหวังว่าตุลย์จะให้โอกาสเขาบ้าง พยายามเอาใจทำดีมาตลอดเพราะคำว่ารัก
-
รู้ใจตัวเองซักทีนะจ๊ะตุลย์
:mc4:
-
ตุลย์งานเข้าซะแล้ว
-
โห !กำลังอินเลย
ตัดกันอย่างนี้
เกิดอาการ ค้าง! - -*
-
กรี๊ดดด........ :-[
ผมอยู่วิดวะปีหนึ่ง มหาลัยเดียวกับในเรื่องเนี่ยแหละคับ o13
อยากให้หนังสือเรียนมีแรงดึงดูดเหมือนเรื่องนี้จังเลยครับ อิอิ
หนูจ๋า อ่านรีหนูแล้วอดยิ้มไม่ได้ มันนึกถึงตัวเองสมัยเรียนน่ะ ป้าเคยเป็นแบบหนูนี่แหละ
ติดการ์ตูน ติดนิยายมากกว่าหนังสือเรียน ผลคะแนนออกมา เกือบโดนบิดามารดาลงโทษสถานหนัก
(เพราะใช้เวลาอ่านหนังสือเรียน 1ส่วน อีก3ส่วนอ่านหนังสืออื่นๆ)
หนูต้องใจแข็งและแบ่งเวลาให้ลงตัวนะจ๊ะ ตอนแรกมันทำยากมากกกกก แต่พอเราใจแข็งแบ่งเวลาได้ลงตัว อะไรๆมันก็ดีขึ้นจ้ะ
แต่สมัยเรียนป้าไม่ค่อยเที่ยวนะ เลยมีเวลาอ่านเยอะทั้งหนังสือเรียน และหนังสืออื่นๆ(โดยเฉพาะหนังสืออื่นๆ คริ คริ)
แต่ว่าโชว์อ่ะรักล้นอกเลยนะเนี่ย ตามตุลย์ถึงที่เลย ตุลย์อ่ะน่าจะมีใจโทรหาโชว์บ้างวันละสามเวลา เวลาละซัก 5นาทีก็ยังดีเนาะ
รึไม่ก็ก่อนนอนทุกคืน ให้มันดูว่ารักกัน ห่วงกัน แคร์กันมั่ง ฮึ..ถ้าโชว์หายไปจริงๆแล้วตุลย์จะรู้สึก
-
กรี๊ดดดด...ตอนนี้ทุกอย่างเริ่มจะเป้็ไปด้วยดี
อย่าพัึ่มีดราม่าเล้ยยย...สาธุ
-
นี้สิ
โชว์
ต้องเเบบนี้ ฮ่าๆๆ
เด่วไง ตอนหน้าคงสวีทกันเเล้วนะ
-
ทันแล้ว แต่ข้ามช่วงที่ ตุลย์ยังไม่รักโชว์อะ เค้าชอบโชว์ อย่าว่ากันนะ ชอบผะชายแบบนี้ :laugh:
-
มาต่อเร็วๆน๊ติดตามยุ
แล้วนี่ใช่คนเดียวกับที่
ลงไว้ในgayterdayป่ะ
ตรงนั้นยังไม่ถึงไหนเลย o22
-
สงสารโชว์มากๆเลย กว่า 50 ตอน ตุลย์ไม่เคยบอกรักโชว์จริงๆจังๆด้วยซ้ำ
คราวนี้ท่าทางโชว์คงจะสมหวังบ้างแล้วแหละ :bye2: :bye2:
-
สม !
ตุลย์มันเอาแต่ใจให้โดนซะบ้าง คำพูดแต่ละคำที่พ่นออกมาไม่เคยจะคิดเลยว่าจะทำให้คนฟังเสียใจแค่ไหน หลายครั้งหลายหนแล้ว
เพราะโชว์ยอมมาตลอดเลยยิ่งได้ใจ ต้องแบบนี้ล่ะ ต้องให้โดนซะบ้าง
-
มาต่อเร็วๆน๊ติดตามยุ
แล้วนี่ใช่คนเดียวกับที่
ลงไว้ในgayterdayป่ะ
ตรงนั้นยังไม่ถึงไหนเลย o22
^
^
ใช่ครับ
ไม่ได้ไปโพสต์ต่อเลย
เพราะไม่เห็นมีใครอ่านเลย
แต่เดวคงไปลงแหละครับ
อิอิ
ขอบคุณที่ติดตามครับ
-
เลิกเล่นตัวได้แล้วตุลย์จ๋า ชักเบื่อเธอนิดๆแหละ อะ!มะช่ายยย 55.
ตั้งใจสอบนะไรท์เตอร์ เค้าก็จะสอบแล้ว เริ่มวันจันทร์นี้ละ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนจากอ่านหนังสือ มาเล่นเน็ตก่อน เพราะมัน...ไม่ไหวแว๊ววววว
-
พี่โชว์
ใจแช็งบ้างก้อดีนะ
ดัดๆๆๆ
:beat: :beat:
-
สู้ๆๆๆ
ตั้งใจอ่านหนังสือสอบนะครับ
รอได้ครับ
:pig4: :pig4:
-
เฮียโชว์น่าสงสาร
-
ฮือๆๆๆ ฉากนี้โครตสะเทือนอารมณ์
อยากให้ทั้งสองรักกันมากๆ นะ
-
รักกันไว้เถิดเราเกิดร่วมแดนไทย
เข้าใจกันนะ
-
ชอบเรื่องนี้มากเรยอ่าคุนPhichchii
รีบมาต่อเร็วๆน๊
เป็นกำลังจัยหั้ยอ่ะ
สู้ๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
ขอให้พี่Phichchiiได้ A เยอะๆนะครับ :call:
แล้วรีบมาต่อไวๆนะครับ
-
ขอบคุณทุกกำลังใจ
แล้วจะรีบมาต่อให้นะ
-
จะรออ่านนะครับ แต่ฉากต่อไปขอเป็นสวีทวี๊ดวิ้ว ม้างได้ป่ะครับ พอเป็นยากษัย ก็ยังดีอิอิ.... :กอด1:
-
อ่านรวดเดียว ตาแฉะกันเลยทีเดียว
สนุกดีค่ะอ่านไปลุ้นไป
ตอนแรกไม่ชอบโชว์อย่างรุนแรง
แอบเชียร์โป้ง ดีใจตอนที่คบกับโป้ง พอคบกันไปมาเริ่มรู้สึกไม่่ืค่อยโดนใจเท่าไหร่
ยิ่งมีขวัญเข้ามาวุ่นวายด้วย
หลังๆเริ่มสงสารพี่โชว์ เพราะพี่แกรักจริงอะไรจริง แต่คงจะแสดงออกไม่เป็น
เลยออกมาแนวรุนแรงปานกลางถึงมากที่สุด5555
แต่เชื่อว่าถ้าได้เป้นแฟนกับพี่โชว์จริง ตุลย์จะไม่ต้องกังวลว่าพี่โชว์จะไปวอกแวกกับใคร
ยังไงก็ขอให้รักกันนานๆนะคะ
-
โอ้โห...เฮียโชว์
สุดยอดเลย....มันเป็นแผนแน่ๆ!!!
-
o22 ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ในที่สุดก้อเริ่มบอกความรู้สึกให้เห็นกันแล้วอ่ะ
-
ไรเนี้ยทำมัยไอ้คุณโชว์มันตัดใจได้ง่ายๆว่ะไม่เข้าใจเลยนิ หรือว่ามันจะเป็นแผน
-
ถ้ามันยังเอาแต่ใจของตนเป็นใหญ่ทั้งสองฝ่ายอย่างนี้ เรื่องจบยากแน่ๆ
-
:mc4:สอบเสร็จเมื่อไรครับ จะได้ฉลอง อิอิ :mc4:
-
:mc4:สอบเสร็จเมื่อไรครับ จะได้ฉลอง อิอิ :mc4:
^
^
วันที่ 6 ตุลา ครับ เหนื่อยโฮกกก
ปวดหัวมากกก
อิอิ
แต่อาจมาลงให้เรื่อยๆครับ
ถ้าว่าง
อิอิ
-
ยังไงก็เอาเรื่องเรียนไว้ก่อนก็ได้ครับ (ถึงแม้ใจจริงอยากอ่านใจจะขาดอิอิ) สู้ๆ นะครับ เอาใจช่วยในเรื่องสอบ แต่ก็แวะมาลงเรื่อยๆ แล้วกันนะครับ :L2:
-
อือ ก็รู้ว่ารักฝ่ายเดียวแล้วเจ็บ ก็น่าจะไปหารักที่ทั้งเราและเขาต่างก็รักนะ งี้ต้องกินปลาเยอะๆๆเนะ
-
o22 ค้างอะ
มาต่อไวๆน้า
เฮียโชว์ อย่าทิ้งตุลย์น้า
แค่แกล้งให้รักให้หลงเฮียก้อพอแล้ว
ทำได้ไหมว้า 555
-
ทำไมช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายแบบนี้ ทั้งงาน ทั้งอ่านหนังสือ ทั้งสอบ แล้วนี่น้าชายยังมาเสียอีก ทำไมชีวิตกูเป็นแบบนี้ ระบาย รอหน่อยนะครับ
-
อ่านทันแล้ว
ชอบมากๆๆๆๆ
ปล สู้ๆนะไรท์เตอร์
เดี๋ยวมันก็ดีเอง :L2:
-
ทำไมช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายแบบนี้ ทั้งงาน ทั้งอ่านหนังสือ ทั้งสอบ แล้วนี่น้าชายยังมาเสียอีก ทำไมชีวิตกูเป็นแบบนี้ ระบาย รอหน่อยนะครับ
^
^
^
ยังไงก้ออย่าเครียดล่ะ
อย่าหักโหมหั้ยมากนัก
เดี๋ยวจาไม่สบาย
เป็นห่วงคุนPhichchiiเกิ๊น
สู้ๆเนอะ
ยิ้มรับกับทุกๆวัน
ที่มีสิ่งร้ายๆเข้ามา
ป่ะเด๋วมันก้อผ่านไป
ใช่ว่าจะมีแต่สิ่งร้ายๆซะเมื่อไหร่
จิงไหม?
เป็นกำลังจัยหั้ยน๊ๆ
:laugh: :laugh:
-
อืมมมมมมม.........
สนุก!!+ดราม่า!!
หวังว่าตอนหน้าจะหวาน
-
โอยยยย ลุ้นจนปวดตับ รักแล้วทำไมไม่คุยกันดี ๆ ฟระ
พูดดีได้แป๊บเดียว เห่าใส่กันซะแล้ว แล้วมันจะรักกันได้ยืนยาวม๊ายยยย
-
เสียใจด้วยน่ะครับเรื่องน้า สู้ๆ ครับผม...
-
เหนื่อยมากไป-กลับ กรุงเทพ-ราชบุรี หนังสือก็ไม่ได้อ่าน ไม่มีที่ระบายขอระบายในนี้ละกัน เฮอออ ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ
-
ปัญหาทุกปัญหา มีไว้ใหแก้ ไม่ได้มีไว้ให้กลุ้มครับ ทุกปัญหาที่มันเข้ามาหาเราในวันนี้ มันจะทำให้เรากลายเป็นคนแกร่ง และมีคุณภาพในภายภาคหน้าครับ....สู้ๆ ครับ :fire:
-
สู้ๆ นะคะ
-
เดี๋ยวพรุ่งนี้เอามาลงให้นะครับ วันนี้พิมพ์ไปแล้วครึงนึงแต่ไม่ไหวแล้วเหนื่อยมาก ง่วง แล้วไว้มาลงนะครับ รอด้วยนะ
-
ขอบคุณล่วงหน้าครับผมสำหรับตอนใหม่...สู้ๆ o13
-
ทำไงดีล่ะทีนี้หน่ะ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: ยังไม่มาอีกหรอครับ :z3: :z3: :z3: :z3:
-
เสาร์นี้สอบแล้วครับ
เป็นวิชาที่ยากมาก
เป็นวิชาที่ว่าเกี่ยวกับมนุษย์
เนื้อหาเยอะ อ่านจนปวดหัวไปหมด
วันนี้ว่างๆ เลยมาพิมพ์ต่อจากเมื่อวานมาลงให้
ตอนนี้หวังว่าคงจะพอใจกันแล้วนะ
อิอิ
ไปอ่านกันดีกว่านะ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 53 ตามหัวใจ เพราะกูรักมึง
“กูหมดหวังแล้วละตุลย์ กูมันบ้า เหมือนเล่นเกมอยู่คนเดียว สักวันมันก็แพ้ เหมือนที่ตอนนี้กูแพ้แล้ว คนชนะคือมึงตุลย์ รักเค้าฝ่ายเดียวมันเจ็บนะตุลย์ มึงไม่เคยเจอมึงไม่รู้หรอก” มันพูดสายตาเจ็บปวด
“แต่ถ้ามึงไปกูก็คงเจ็บปวด” ผมพูดจากใจจริง วันนี้ผมขาดมันไม่ได้ ไม่รู้ทำไม มันมองผมอย่างสงสัย แล้วหันหน้ามาหาผมแบบเต็มตัว
“โชว์ อย่าทิ้งกูไปนะ” ผมสวมเข้ากอดมัน น้ำตาผมเริ่มไหน มันค่อยๆ ดันผมออก
“มึงจะรั้งกูไว้ทำไมในเมื่อมึงไม่ได้รักกูเลย กูเหนื่อยแล้วตุลย์ กูยอมแพ้” มันค่อยๆเบือนหน้าไม่มองหน้าผม ผมเอามือจับหน้ามันแล้วประกบปากจูบปากมัน ผมพยายามสอดลิ้นเข้าไป แต้มันไม่ยอมแล้วผลักผมออก
“โชว์” น้ำตาผมไหลมากขึ้น มันคงทิ้งผมแล้วจริงๆ มันเดินหันหลังกลับไปที่รถ แล้วขับรถออกไปเลย ไม่มีมีแรงตามแล้ว ร่างกายผมหมดแรง ทรุดลงตรงนั้น ผมนั่งร้องไห้ ผมเสียมันไปแล้ว ทำไมโชว์ไหนบอกว่ามึงรักกูไง
“ตุลย์ มานั่งทำไรตรงนี้” ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของเสียง
“เฮ้ยๆ ตุลย์ มึงร้องไห้ทำไมว่ะ” พอสถามผมอย่างเป็นห่วง ตอนนี้คงไกลสว่างแล้วครับ ถึงได้เริ่มมีคนออกมาเดิน ต่างจังหวัดก็งี้แหละครับตื่นกันเช้า ผมเหงา ผมหนาว
“ไม่เป็นไร” ผมค่อยๆ ปาดน้ำตาออก ทำไมผมต้องอ่อนแอด้วย
“ตุลย์ กูไม่รู้วามึงเป็นอะไรหรอกนะ แต่มึงอย่าร้องเลย ไปล้างหน้าล้างตาเหอะ วันนี้ไม่ต้องทำงานก็ได้พวกกูทำต่อเอง” มันบอกให้ผมล้างหน้าแล้วไปพักครับ ผมก็ล้างหน้า ตาบวมครับ ผมก็หายากินไว้ก่อนเพราะตากน้ำค้างทั้งคืน ผมเดินกลับเข้ามาในห้องเพื่อนๆ ของผมยังคงไม่ตื่นกัน ผมค่อยๆล้มตัวลงนอน แล้วหยิบมือถือมาเปิดเครื่องแล้วโทรหาโชว์ มันไม่รับสายผมเลย โชว์กูขอร้องอย่าทำแบบนี้กับกูสิ รับสายกูเหอะนะ มึงไม่เคยเป็นแบนี้ ทุกครั้งคุยกันแป็บเดียวก้เข้าใจกันแล้วนิ ผมโทรไปจนหมดแรงที่จะโทร ผมท้อผมเลยส่งข้อความไป
“กลับมาหากู กูขอโอกาสสักครั้งให้กูได้บอกอะไรกับมึง ให้กูได้แก้ตัว กูขอร้องเหอะโชว์” ผมส่งข้อความออกไป ผมมองไปทางทางเพื่อนๆ ผมที่ยังคงหลับอยู่ ด้วยความง่วงหรือฤทธิ์เหล้าผมไม่รู้ ผมเห็นไอ้เจ๋งนอนกอดไอ้ข้าว ทำให้ผมนึกถึงทุกวันที่มีไอ้โชว์เคยกอดผมเอาไว้ มันอบอุ่น มันปลอดภัย แต่ทำไมวันนี้ผมเหงา ผมหนาว ผมไม่มีใครมากอดผม ผมจะเสียมันไปแล้วใช่ไหม
“เป็นไง เฮียอ่ะ” ไอ้เจ๋งลืมตาขึ้นมาแล้วถามผม
“กลับไปแล้ว” ผมตอบเศร้าๆ พี่มึงทิ้งกูไปแล้วไอ้เชี่ยเจ๋ง กูมันเชี่ยพี่มึงเค้าไม่เอากูแล้ว
“อ้าว ไหงงั้นอ่ะ” เพื่อนผมทุกคนก็ค่อยๆ ตื่นแล้วลุกขึ้นมาหาผม เอาสิครับ เพื่อนล้อมแบบนี้ น้ำตาผมไหลเลยครับ
“ตุลย์มึงเป็นไร” ทุกคนถามผม ผมโผเข้ากอดไอ้ข้าวครับ เพราะมันใกล้ผมมากที่สุด มันก็กอดผมแล้วตบผมเบาๆที่หลังเชิงปลอบ ทุกคนให้กำลังใจผม ผมรู้สึกดีที่วันนี้ผมมีเพื่อน
“ไอ้โชว์ มันทิ้งกูไปแล้ว” ผมพูดในขณะที่น้ำตาก็ยังไหลไม่หยุด และจากที่ผมเครียด ผมเหนื่อย และจากฤทธิ์ยาทำให้ผมหลับไป ผมตื่นขึ้นมามึนหัวนิดๆ ก็เลยไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วออกไปช่วยงานต่อ
“อ้าวตุลย์ มึงไปพักก็ได้ไม่ต้องมาช่วยหรอก” ไอ้พจน์บอกผม
“ไม่เป็นไร กูมาค่ายนะ ไม่ได้มาเที่ยว” ผมก็ช่วยงานตามเดิมแหละครับ ก็แบบเดิมทำงานเสร็จก็เข้าวง วันนี้ผมเลยแจมด้วย เมาๆให้มันลืมไปสักพัก ก็เมาแหละครับ หลับสบายเลย การเข้าค่ายครั้งนี้ผมได้เพื่อนใหม่ก็จริง ได้รู้จัก ไอ้มิกซ์ ไอ้พอส ที่เป็นเพื่อนที่ดีอีกสองคน รู้ว่าเพื่อนๆ อยู่ข้างๆผมตลอด แต่ผมขาดสิ่งหนึ่งที่สำคัญกับผมอีกอย่างไปคนที่ผมรัก ใช่แล้วครับผมรักไอ้โชว์ผมรู้แล้ว สองวันที่เหลือในค่ายทำให้ผมรู้ ทำให้ผมเข้าใจว่าผมขาดมันไม่ได้ ผมรักมันนั้นเอง ผมกลับมาจากค่ายด้วยความเหนื่อย แต่ผมกลับรีบข้ามไปที่บ้านไอ้โชว์ ผมรีบถามแม่บ้านว่าไอ้โชว์อยู่ไหน แต่แม่บ้านบอกยังไม่กลับมา ผมจึงขอนั่งรอที่ห้องรับแขก นานพอสมควร ผมก็เห็นมันเดินเซกลับมาใช่แล้วครับมันเมา
“โชว์” มันเห็นผมมันก็ชะงัก แล้วเดินเลี่ยงผมเดินขึ้นบันไดไป ทำไมว่ะจะมองหน้ากูสักนิดไม่ได้ใช่ไหม ผมรีบตามมันขึ้นไป มันรีบเข้าห้องแล้วลงกลอน
“โชว์เปิดประตูให้กูหน่อย” ผมเรียกอยู่นาน
“โชว์กูขอเวลาฟังกูสักนิด”
“มึงกลับไปเหอะ ให้กูจะได้ลืมมึงสักที”
“แต่มึงเปิดประตู กูขอเวลาครั้งสุดท้ายของกูก็ได้ โชว์กูขอร้อง” ผมได้ยินเสียงปลดล็อก ผมเลยเปิดเข้าไป
“มีอะไร” มันพูดคำสั้นห้วนๆ เสียงดัง ผมเงียบแล้วกลัวกับสายตาแล้วก็ท่าทางของมัน มันเดินเข้ามาใกล้ผม ผมถอยหนี มันผลักผมลงบนเตียง
“มีอะไรก็พูดมาดิ บอกมาสิว่ามึงเกลียดกู มึงอยากให้กูไปจากชีวิตมึง” มันเห็นผมเงียบ ผมรู้สึกอารมณ์ของมันมีมากขึ้น มันขึ้นมาคร่อมทับผมแล้ว ไซร้ไปทั่วตัวผม มันฉีกเสื้อผม ผมไม่ได้ปัดป้องอะไร มันเห็นผมไม่ทำอะไรมันก็นิ่ง
“ทำไม” มันถามผม
“โชว์ กูรักมึง” ผมตัดสินใจพูดมันออกไป ผมรับรู้ว่าน้ำตามันไหลออกมา มันรวบตัวผมขึ้นมากอด
“มึงพูดอีกทีสิ มึงว่าไงนะ”
“กูรักมึง” ผมพูดในอ้อมกอดมันที่รัดแน่น
“ปล่อยก่อนหายใจไม่ออก” ผมบอกมัน
“มึงรู้ไหมกูรอคำนี้จากปากมึงมานานแค่ไหน วันนี้กูได้ยินแล้ว” มันร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย ทำให้ผมกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้เช่นกัน ผมกอดมันอีกครั้ง
“กูก็รักมึงนะ กูจะไม่มีวันทิ้งมึง” ไอ้โชว์พูดกับผม
“อืม กูก็รักมึง” วันนี้ผมพูดได้เต็มปากว่าผมรักมัน ผมแน่ใจตัวเองแล้ว มันก้มลงมาประกบปากผมอีกครั้ง มันสอดลิ้นเข้ามาในปากผม ผมก็ตอบรับด้วยความเต็มใจ เป็นจูบแรกที่ผมตั้งใจ และเต็มใจจูบมันด้วยความรัก มันค่อยๆไซร้ไปที่ซอกคอผม แล้วขบเลียที่หูผมเบาๆ
“ซีดด โชว์” ผมครางเรียกชื่อมันออกมาด้วยความเสียว มือมันล้วงเข้ามาใต้เสื้อแล้วเล่นกับยอดอกผมจนมันชูชันขึ้นมา มันถอดเสื้อผมออก แล้วไซร้ลงมาใช้ปลายลิ้นเล่นกับหัวนมผม มันไล้ลงไปเลยๆ ไม่ลืมเล่นแม้แต่สะดือผม ผมเสียวมากเลยครับ มันจับที่ขอบกางเกงผม แล้วเงยหน้าขึ้นมาถามผม
“ตุลย์ ขอนะ” มันถามผมหน้าตาอ้อนวอน อารมณ์ของผมตอนนี้หรอ ยอมตั้งแต่ผมคิดเดินมาบอกรักมันแล้ว
“อืม เบาๆนะ” ผมบอกเขินๆ มันค่อยดึงกางเกงผมออก ดึงทีเดียวพร้อมกางเกงในเลยครับ ซึ่งของผมมันมีอารมณ์ตั้งนานแล้วละครับ
“เดี๋ยวดิ” ผมรีบเอามือปิดตุลย์น้อยเอาไว้
“ทำไมอ่ะ” มันทำหน้าอ้อนๆ
“ปิดไฟก่อนได้ป่ะ”
“โห นึกว่าอะไร อายหรอ” มันดินไปปิดไฟพร้อมถอดเสื้อผ้าของมันออกไม่ให้เสียเปรียบผม มันก้มลงมาจูบปากผมอีกครั้ง มือก็เล่นกับของๆผม ผมเสียวมากจนน้ำของผมมันออกมาเลยครับ มันไซร้ไปทั่วร่างกายผมอีกครั้ง มันครอบปากลงบนของๆผม
“ซีดดดด” ผมร้องด้วยความเสียว จนผมต้องยกก้นขึ้น มันเล่นอยู่นาน
“โชว์” มันเงยหน้าขึ้นมา ผมก้มปากลงไปประกบกับมัน แล้วขึ้นไปคร่อมมันแทนแล้วทำทุกอย่างเหมือนที่มันทำให้ผม
“ซีดด ตุลย์กูรักมึงมากนะ กูขอนะ” มันดันผมให้ลงไปนอนแล้วก้มมาประกบปากผม แล้วใช่นิ้วเปิดทางของผม จากหนึ่ง เป็นสองและสามตามลำดับ
“มึงรักกูไหม” มันถามผม
“อืม” มันค่อยๆสอดไอ้นั้นของมันเข้ามาในตัวผม
“โอ้ย อย่าเพิ่ง” ผมรู้สึกเจ็บนิดๆ มันก็แช่ไว้ แล้วก้มลงมาจูบผมอีกครั้ง แล้วค่อยๆสอดเข้าไปจนมาสุด แล้วค้างไว้แป็บนึงแล้วค่อยๆเอาเข้าออก จากช้าค่อยๆเร็วขึ้น
“ซีดดด”
“โอ้วว” เสียงผมกับมันร้องออกมาด้วยความเสียว มันจับของผมชักไปด้วย
“ซีดด ตุลย์ โชว์ไม่ไหวแล้ว”
“อืมเหมือนกัน”
“พร้อมกันนะ” มันบอกผมแล้วเร่งเร็วขึ้น
“ซีดด ไม่ไหวแล้ว”
“อ่า” ผมกับมันเสร็จผมกัน เราสองคนหอบด้วยความเหนื่อย มันล้มตัวลงมากอดผม
“ตุลย์กูรักมึงนะ” มันบอกที่ข้างหูผม
“อืมกูก็รักมึง” ผมบอกมันกับไป มันนอนกอดผมไปสักพัก
“โชว์ไปอาบน้ำก่อนไป กูจะได้อาบ” ผมบอกมัน
“ไม่เอา อาบด้วยกันดิ”
“ไม่เอา งั้นกูไปอาบก่อนละกัน” ผมบอกมันมันกอดผมแน่นไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยดิ”
“ไม่ ตอบคำถามกูก่อน”
“อะไรถามมาดิ”
“มึงรักกูตอนไหน”
********************************************************
To Be Continuted
-
อ๊ายยยยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดก็รักกันสักที
เฮอออออ
แต่ตอนนี้สยิวได้อีก อิอิ
-
คุ้มค่ากับการรอคอย
....ระยะห่าง....ความรัก.....
ถ้ามันแปรผันตรงก็ดีไป
แต่ถ้ามันแปรผกผันละ ... จะเกิดอะไรขึ้น
-
o13..โชว์..ถึงจะนานหน่อยแต่อย่างน้อยก็ได้ยินคำว่ารักจริงๆจากปากตุลย์ :o8:
แอบอยากให้ตุลย์ทรมานมากกว่านี้ซักหน่อย.. :z3:แต่ไม่เป็นไรแบบนี้แหละดีแล้วจะไม่ได้ปวดตับนานๆ
เพราะแค่เรื่องตุลย์กับโป้งทำเอาลุ้นจนเหนื่อย o18
:กอด1:เฮียโชว์แน่นๆ
-
เต็มๆเลยค่ะ รักกันซะที อิอิ ^ ^~
-
โฮยยยยย
รอ มา นานนล่ะ
คำว่า "รัก" จากปากตุลย์
ซึ่งๆๆ น้ำตาไหลเลย :monkeysad: :monkeysad:
-
กว่าจะ"รัก"กันได้นะ
ทำคนอ่านลุ้นระทึกไปด้วย
-
แฮปปี้กันเเล้วคู่นี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:-[ :-[ :haun4:
-
ม่ายอ่ะ....เรื่องมันยังไม่จบ ชิมิ ชิมิ
-
:เฮ้อ:เห้อออออออ เหนื่อยใจกว่าจะรักกันได้คู่นี้ รักกันดีๆ ล่ะตุลย์น่ะ เกือบเสียไปแล้วเห็นไหมอิอิ.... :เฮ้อ:
-
:L1:
-
เฮ้อออ กว่าจะรักกันได้ ลุ้นจนปวดตับ
-
รักกันแล้ว กว่าจะรู้สึกเต็มๆ ว่ารัก ก็เกือบจะเสียมันไปซะแล้ว
ยินดีด้วยนะคับบบบ
-
เกือบแล้วเชียว...บทพี่โชว์จะงอน น้อยใจก็เป็นซะ..หุหุ
-
รักกัน รักกัน
อยากรู้เหมือนกันว่าตุลย์เริ่มรักโชว์ตั้งแต่เมื่อไหร่?
รอตอนต่อไปค่ะ
:กอด1:
-
สมกับที่รอคอย สนุกมาก รักกันสักทีน่ะ
-
ทำไมช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายแบบนี้ ทั้งงาน ทั้งอ่านหนังสือ ทั้งสอบ แล้วนี่น้าชายยังมาเสียอีก ทำไมชีวิตกูเป็นแบบนี้ ระบาย รอหน่อยนะครับ
คิดบวก ๆ เข้าไว้จ้าคุณไรเตอร์ ถือว่าพระเจ้าทดสอบความสามารถ ความเข้มแข็ง ความแข็งแกร่งของเรา
เรื่องน้าชาย ถือซะว่า เค้าไปสบายแล้ว ไม่ต้องมาสู้รบปรบมือกับอะไรเหมือนเราๆ
เศร้าใจได้ เสียใจได้ ในเรื่องของความสูญเสีย ขอแต่อย่าเสียกำลังใจจ้ะ
ถ้าแม้นเราผ่านช่วงนี้ไปได้ด้วยดี นั่นคือความรู้สึกภาคภูมิใจในตัวของเราเอง
แล้วเจ้าความรู้สึกนี้ ไม่มีขายตามท้องตลาดนะเออ
ป้าเอาใจช่วยจ้ะ สู้ สู้ สู้โว้ย
และแล้ว ตุลย์ก็ยอมเปิดปากบอกรักโชว์ซะที คนปากแข็งแบบตุลย์นี่ ต้องให้โชว์ใช้ปากประกบปากบ่อยๆ จะได้ปากอ่อน 555
-
รอรอรอรอรอรอ
-
เย้ๆๆๆ
ในที่สุดก้อมาต่อซะที
เป็นกำลังจัยหั้ยคุนไรเตอร์น๊
สู้ๆ
-
ตุลย์รับรักโชว์ซะที :mc4:
-
อ่านเท่าไรก็ไม่รู้จักอิ่ม เอิ๊กๆๆๆ เพิ่งอ่านจบไปตอนประมาณตี 4 ไม่ไหว มาปูเสื่อรอตอนต่อไปอิอิ.... :z13:
-
เอิ่ม...เพิ่งมาตามอ่าน
ตอนนี้อ่านถึงตอนที่17แระ
อยากบอกว่าอ่านแล้วความรู้สึกนี้เลย :เฮ้อ:
ทำไมไม่คุยกันดีๆ อย่างนี้มันยิ่งสะสมความเกลียดอ่ะ
เฮ้อ อ่านแล้วปวดตับ แต่ติดตามต่อไป
-
เย้ !แฮปปี้แล้ว ๆๆ.
-
:o8: ตอบไปเล้ย รักตอนไหนไม่รู้รู้แต่ว่ารัก :-[
:3123: :L2: :L1:
-
อร๊ายยยย ตุลย์บอกรักพี่โชว์แล้ว ขอให้แฮปปี้แบบนี้ตลดไปนะ
อย่ามีเรื่องร้ายๆหรือเรื่องเข้าใจผิดเข้ามาอีกน๊า o18
-
o22 กะลังหวานได้ทีเลยอะ
ตัดเร็วจัง
ค้างซะงั้น
:o12:
-
รอมานานแสนนานกว่าจะได้ยินคำว่ารัก
ตอนนี้ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย :กอด1:
มาต่ออีกนะจะรอคับ
ออ ขอให้สอบผ่านนะคับ :call:สาธุๆ
-
เป็นไงละ
มั่วแต่เล่นตัว
เกือบเสีย
คนดีๆอย่างโชว์
ไปมั้ยละ
ในที่สุดก้อรักกันสักที
หลังจากที่ลุ้นมานาน
-
อะจึ๋ยยย.... NC กระจายยย
ในที่สุดก็ตามหัวใจตัวเองซะทีนะตุลย์
เฮ้ออ...ลุ้นกันจนตัวโก่ง หวังว่าคงไม่มีอะไรมาขัดขวางความรักแล้วนะ
-
วู้ๆๆๆๆ ในที่สุดก็บอกรักโชว์แล้ว
มาพร้อม NC เสียด้วย
-
ดีใจแทนโชว์อ่ะ :o8:
...แอบหมั่นไส้ตุลย์นิดๆ แต่ก็นะ ดีใจที่รักกันแล้ว
คงไม่มีอะไรดราม่ามากกว่านี้อีกแล้วนะ สงสารโชว์
:กอด1:โชว์
-
รักกันๆ >< แต่ก้คิดถึงโป้งนะพี่
*0* พุ่งนี้สอบวิชาสังมา ยากมากอะ 120ข้อแหนะ
-
:L2:
รักกันๆ
ยินดีกับทั้งคู่ รักกันนานๆนะ
:-[
-
อ่านทันจนได้ :เฮ้อ:
ยินดีด้วยน๊า รักกันๆ :mc4:
เอ่อ...อยากอ่านคู่ของ เจ๋ง+ข้าว จัง ขอคู่นี้มั้งจิ :o8:
-
ตุลย์รักโชว์จริงๆแล้วโว้ย ดีใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตุลย์รักโชว์จริงๆแล้วโว้ย ดีใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจครับ
สู้ๆๆ
แล้วก้อรอด้วย อิอิ
-
รักกันแล้วโว้ยยย
โอ้โห้ ลุ้นจนเมื่อยเลย
NC หวาบหวิว อิอิ
-
......vv
-
:o12:ยังไม่มาต่ออีกหีอ
เค้ารออยู่น้า :call:
-
ติดสอบคร้าบบบบ รอนะครับ
-
555 ตามมาทันแล้วครับ เริ่มอ่านมาอาทิตย์กว่าๆ เข้าใจว่าเนื้อเรื่องเกิดขึ้นใน ม. ที่มี 522 เป็นสารถี พานิสิตไป อนุสาวรีย์ฯ (แอบโฆษณาสายตัวเองนิดนึ่ง) ส่วนที่พักของต้นเรื่องน่าจะอยู่ที่แฟลต ตร. สน.ทุ่ง... ที่อยู่ติดทางรถไฟ อย่างไร เจ้าของเรื่องช่วยไขข้อข้องใจด้วยครับ อิอิอิ เผอิญ ผมเป็นพวกอ่านแล้วนึกภาพตามอ่ะครับ ถ้าใช่อย่างที่ว่าจริง ผมจะได้อ่านไป นึกภาพไป ซึ่งมันจะทำให้ผมได้อรรถรสในการติดตามเรื่องนี้มากขึ้นครับ
เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนน่ะครับ รักษาสุขภาพล่ะ เดี่ยวจะป่วยบ่อยแบบนายเอกซ่ะ 555
-
ข้อสอบไม่ไหวแล้ว ปวดหัวโว้ย เขียนไรไปว่ะเนี้ยะ
@Thep503 รถเมล์ใช่ แต่แฟลตไม่ใช่ เพราะรถเมล์สายนั้นไม่ได้ผ่าน
555
-
ตั้งใจสอบ แล้วมาต่อเร็วๆ นะครับ อย่าหายไปนาน... :laugh:
-
ค้างมาก
555+
ยังไงก็มาอัพไวๆๆนะ
-
คร้าบบบ จะรีบสอบ
แล้วรีบมาลงนะครับ
อย่าเพิ่งหนีกันไปไหนนะ
รอหน่อยๆๆ
-
ฮ่าๆๆๆ กว่าจะเข้าใจเนาะ
เหนื่อยเลย
มาต่อเร็วๆๆนะคร๊าฟ
-
ตามมาอ่านจนทันแล้ว ฮิ ฮิ สนุกและน่ารักมากค่ะ รอลุ้นอยู่แต่ต้นว่าใครกันจะได้ตุลย์ไป
แล้วมาต่ออีกนะคะค้างคามั๊กๆ
-
มาลงต่อได้แล้วค๊าบบบบบบ
อดใจไม่ไหวแล้วววววววววววววว
-
สอบคร้าบบ
-
สอบเสร็จแล้ว
อย่าลืมมาต่อนะคะ
-
สอบเสร็จแล้ว
อย่าลืมมาต่อนะคะ
ได้เลยคร้าบบ
-
ขอให้ได้คะแนนดีๆ
เกรดออกมาสวยๆตามใจต้องการครับ
-
ขอให้สอบได้คะแนนดีๆๆๆน้าาา สอบไรอ่า แกทแพท ป่าว หุหุ + +
-
:3123:เข้ามาดูลาดเลา อิอิ เสร็จยังอ่ะ.... :3123:
-
รีบๆ มาต่อนะคับ
:monkeysad:
สอบเสร็จ ละลงเลยน๊า รอไม่ไหวแล้วววว :m31:
-
waiting
-
มาเถอะนะคร้าบบบบบบบบบบ รอนานจัง :o12: :o12:
-
จะเสร็จแล้วครับ ตัวสุดท้ายแล้ว รีบๆๆๆๆๆ
-
:a5:
มาแต่หัว
ตัวอยู่ไหน
:serius2:จะอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แงงงงง
อย่ารังแกกานจิ มีหัวจิงๆๆด้วย
ตัวหายอ่า :z3:
-
เห็นชื่อตอนแล้วเครียดดดดดดดดดดดด
จิตตกเลย อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
-
waiting..............
-
สอบเสร็จแล้วครับ
แต่ก็ยังคงไม่ว่างอยู่ดี
เพราะติดค่าย 2 ค่ายแหนะ
แต่ไงก็จะมาลงให้นะครับ
อิอิ
ขอโทษให้รอนาน
ขอบคุณที่ยังรอกัน
ไปอ่านดีกว่า
อิอิ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 54 เมื่อรักเก่าหวนกลับมา
“ไม่เอา งั้นกูไปอาบก่อนละกัน” ผมบอกมันมันกอดผมแน่นไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยดิ”
“ไม่ ตอบคำถามกูก่อน”
“อะไรถามมาดิ”
“มึงรักกูตอนไหน” มันถามไม่ยอมปล่อยตัวผม เออ กูรักมึงตอนไหนว่ะ
“ไม่รู้” ผมตอบไปห้วนๆ
“ทำไมไม่รู้” มันถามเสียงแข็ง แล้วกอดแน่นกว่าเดิม
“รู้แต่ว่ารักไปแล้วเว้ย จบป่ะ” ผมตอบ เขิลว่ะ รักมันตอนไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าขาดมึงไม่ได้
“หรอ รักจริงป่ะ” มันถามผม ที่ข้างหู สยิวครับ
“อืม” ผมตอบในลำคอ
“งั้นไปอาบน้ำกัน”
“เฮ้ยย!!” ผมร้องตกใจ เพราะมันอุ้มผมเข้าห้องน้ำมาแล้ว
“อาบน้ำด้วยกันนะ” มันวางผมลง
“ออกไปเลย ตอบคำถามก็ตอบแล้วนะ”
“อือ” มันประกบปากผม แล้วเสียงครางก็ดังไปทั่วห้องน้ำ ตามเกมรักของผมและมัน ไอ้เชี่ยเอาซะกูอ่วมเลย นี้แค่เริ่มรักนะเนี่ยะ ต่อไปกูจะเป็นยังไงเนี้ยะ
.................................................................................................
“สวัสดีครับ” ผมรับโทรศัพท์เบอร์แปลก
“ขอสายตุลย์ครับ” ผู้ชายด้วย ใครว่ะ
“อืม พูดอยู่ครับ”
“อ่อนี้กูเองพอส”
“อ่อ พอสว่าไง” พอสเพื่อนที่ค่ายครับ แลกเบอร์กันไว้
“คือกูกับมิกซ์มาแถวมอมึงอ่ะ มาหาไรแดกกันชวนพวกเพื่อนมึงมาด้วย ตอนเย็นนะ”
“มึงจะแดกอะไร”
“อะไรที่มันแดกแล้วเมาล่ะ” มึงจะชวนกูแดกเหล้าว่างั้น
“มึงมากันแค่สองคนหรอ”
“เออดิ นึกขึ้นได้เลยโทรหามึง มาสานความสัมพันธ์กันต่อ ไอ้มิกซ์ชอบบ่นถึงมึง” อะไรของมึงเนี้ยะ
“กวนตีน เออเย็นๆกูโทรหา เดี๋ยวกูโทรชวนเพื่อนก่อน” ผมบอกมัน
“เออ เจอกัน” แล้วมันก็วางสายไป ผมก็นัดเพื่อน ไอ้พจน์กับไอ้คิวไม่ว่างเหลือก็แต่ไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋งที่ว่างเสมอ ก็นัดกับมันเรียบร้อย นั่งร้านแถวหน้ามอนี้แหละขี้เกียจไปไกล จะได้เมาเต็มที่ ปัญหาก็อยู่ที่ไอ้โชว์แหละครับต้องลากมันไปด้วยชัวร์
“โชว์ คือว่าเย็นนี้จะออกไปกินกับเพื่อนอ่ะ” ผมบอกอย่างประหม่า ตอนมันกลับเข้ามาในห้อง คือมันไปเอาข้าวที่บ้านมันมาครับ
“ไปไหนกับใคร เพื่อนที่ไหน ไปกินอะไร” โอ้โหเป็นชุด กูจะตอบอันไหนก่อนดีเนี้ยะ
“เพื่อนที่ค่าย ไปกินแถวมอนี่แหละ”
“ผู้หญิง ผู้ชาย”
“ผู้ชาย แล้วก็พวกไอ้เจ๋งด้วย” ผมแจ้งเสร็จสรรพ สัส กูขอแม่กูยังไม่ต้องรายงานละเอียดขนาดนี้เลย
“ไม่ให้ไป” อ้าวไอ้เชี่ย
“ทำไมอ่ะ”
“ก็ไม่ให้ไป จบป่ะ” มันตอบกวนตีนนั่งกินข้าวไม่ชวนผม ไม่มองผม
“กูจะไป”
“ก็ลองดู”
“แต่กูนัดกันแล้ว มึงจะให้กูทำไง”
“ก็โทรไปบอกเลิกดิ อยากเที่ยวมากรึไง”
“เออดิ ไอ้เที่ยวอ่ะไม่อยากหรอก แต่กูแคร์ความรู้สึกเพื่อน”
“แล้วแคร์กูบ้างป่ะ” เริ่มงอแงอีกแระ
“มันคนละประเด็นไอ้โชว์ เอาแต่ใจกูไม่ไปก็ได้ว่ะ อยู่แมร่งนี้แหละไม่ต้องไปไหน” ผมโมโหมาก ไม่อยากต่อเถียงกับมันอีก
“ตุลย์ มึงเคยพูดดีดีกับกูไหมว่ะ แค่คำว่าพี่มึงยังไม่เคยเรียกกูเลย” มันพูดเหมือนตั้งใจให้ผมง้อ ผมเงียบไม่พูด
“มึงจะไปไหนก็ไปเหอะกูไม่ห้ามแระ” มันพูดเสียงอ่อนๆ นี้มึงงอนกูใช่ม่ะ
“โชว์เอางี้ มึงก็ไปกับกูก็สิ้นเรื่อง”
“เอางั้นหรอ ไหนเรียกพี่โชว์ดิ” ผีเข้ามึงหรอว่ะเนี้ยะ
“เหอะๆๆ ไม่เอาอ่ะ กระดากปาก”
“แค่นี้มึงทำให้กูไม่ได้หรอว่ะ” เอาอีกแระทำเสียงแบบนี้อีกแระ
“พี่โชว์ พอใจยัง” ผมเรียกมันไป
“เอาดีดีสิ น้องตุลย์” มันเล่นกลับมา
“พี่โชว์ครับ เย็นนี้ไปเป็นเพื่อนผมนะ” โอ้ยย กระดากปากเรียกไปได้ไงเนี้ยะ ไม่ชินเอาเสียเลย
“ได้สิครับ น้องตุลย์ มากินข้าวเร็วเดี๋ยวพี่ป้อน” มันยังเล่นไม่เลิก ผมก็บ้าเล่นไปกับมัน ไปนั่งให้มันป้อนข้าว สรุปเย็นนี้เราก็ไปด้วยกัน แล้วกูกับมึงจะทะเลาะกันเพื่อให้ได้อะไรเนี้ยะ กูกับมึงต้องทะเลาะกันทุกวันเลยใช่ไหมเนี้ยะ เป็นปกตินิสัยไปแระ เฮอออ
“เออ กำลังออกไป” ผมรับสายไอ้เจ๋งครับ มันบอกว่าทุกคนรอมึงคนเดียว
“เร็วๆ นะกูต่อให้มึงแล้ว” สัสส ดูถูกกู
“มึงมากับเฮียหรอ”
“เออ ไปกับพี่มึงแหละ”
“เออ พี่กูแต่ผัวมึงอ่ะนะ” ไอ้เชี่ยนี้มึงกลัวคนเค้าไม่รู้รึไง
“สัสส เดี๋ยวกูถึง” ก็ตัดสายกันไป สักพักผมก็ไปถึงที่ร้าน ก็นั่งกันครับ ผม ไอ้โชว์ ไอ้ข้าว ไอ้เจ๋ง อ้พอส และมิกซ์
“นี้ พอสกับมิกซ์ เพื่อนที่ค่าย และนี่โชว์พี่กู” ผมแนะนำให้ทั้งสามรู้จักกัน ไอ้มิกซ์ยกมือไหว้ แต่ผมสังเกตไอ้พอสไม่ไหว้ แล้วสองคนก็ทำท่าเหมือนเคยรู้จักกัน
“สบายดีไหม” ไอ้โชว์ถามพอส กูว่าแระต้องรู้จักกัน
“อืมสบายดี โชว์อ่ะ”
“เราก็สบายดี” สัส ที่งี้แมร่งเสือกพูดเพราะ
“รู้จักกันหรอ” ผมถามไอ้โชว์
“อืม จบมาจากโรงเรียนเดียวกันอ่ะ” ไอ้โชว์บอก แต่เอ๊ะ ไอ้พอสมันปีเดียวกับกูนี่หว่า
“คือกูซิ่วไปปีนึงอ่ะ” มันคงเห็นพวกผมทำหน้า งง
“สัสส งี้ก็ต้องพี่พอสสิว่ะ” ไอ้เจ๋งกวนตีน
“ไม่ต้องเลยมึง เรียกเหมือนเดิมอ่ะดีแล้ว” ไอ้พอสรีบบอก
“พี่โชว์ กับตุลย์เป็นแฟนกันหรอ” มิกซ์ถามผม ผมก็พยักหน้า ผมสังเกตหน้าพอสแปลกๆ
“แล้วนี้มิกซ์กับพอสเป็นแฟนกันหรอ” ไอ้โชว์ถาม
“ป่าวพี่ ไอ้พอสนี้นะผมไม่เอาหรอก” ไอ้มิกซ์บอก ผมสังเกตเห็นไอ้พอสเงียบๆ ไม่ค่อยพูดอะไรเหมือนที่เป็น ได้แต่ยิ้มๆ
“นี่ถ้าตุลย์ไม่มีแฟนผมจีบไปแระ” ไอ้เชี่ยนี้มึงจะตรงไปไหนว่ะ
“อย่าเลยน้องคนนี้พี่ห่วง” มันเอามือมาโอบผม
“แล้วทำไมพอสถึงซิ่วอ่ะ” ไอ้โชว์ถาม
“คือ ตอนปีหนึ่งเราเรียนไม่รู้เรื่องอ่ะ มีไรให้คิดเยอะ เลยไม่เรียนไปปีนึง” ดีจังเนอะ ไม่อยากเรียนก็ไม่เรียน
“อย่างพอสนี่นะ เรียนไม่รู้เรื่อง เรียนเก่งจะตาย” ตอนนี้มันคุยกันอยู่สองคนครับ ไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋งก็อะไรก็ไม่รู้ ผมจึงต้องไปคุยกะมิกซ์ แต่ก็ยังแอบฟังไอ้โชว์กับพอสคุยกัน
“ไม่รู้สิ เรายังไม่พร้อมจะเรียน” มีคนอย่างงี้ด้วยรึว่ะ
“เพราะเรารึป่าวพอส ทำไมถึงไม่ติดต่อมาเลย” บทสนทนาของสองคนเริ่มซีเรียสแล้วครับ สรุปมันเรื่องอะไรกัน แล้วนี่โลกมันไม่กลมไปหน่อยหรอว่ะ เสือกรู้จักกัน
“อืม เพราะโชว์นั้นแหละ เราลืมโชว์ไม่ได้” ตกลงสองคนนี้เป็นไรกัน ตอนนี้ทั้งโต๊ะเงียบ แล้วหันไปสนใจสองคนนั้น
“ตุลย์ เดี๋ยวกูมานะ พอสออกไปคุยกับเราข้างนอกหน่อย” ผมก็พยักหน้า สองคนนี้คงมีอะไรต้องคุยกัน
“เฮ้ย มีไรกันว่ะ” ไอ้เจ๋งถาม
“กูก็ไม่รู้ มิกซ์พอจะรู้มั้ย” ผมหันไปถามมิกซ์
“ไม่รู้ดิ ก็คงเป็นเพื่อนกันมั้ง” เพื่อนหรอ ทำไมต้องลืมกันด้วย ผมเริ่มสงสัย
“มิกซ์ ตอนคบกับพอสมันเคยเล่าเรื่องแฟนเก่ามันให้ฟังไหม” ไอ้ข้าวถาม
“ไม่อ่ะ รู้แต่ว่าเป็นผู้ชายคบกันตั้งแต่ม.ปลาย” ขออย่าให้เรื่องทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ผมคิดเลย
“สัสส กูว่าไอ้พอสกับพี่โชว์ต้องเคยเป็นแฟนกันแน่เลย” ไอ้เจ๋งออกความคิดเห็นตรงกับความคิดของผม ไอ้ข้าวรีบห้ามแล้วมองหน้าผมอย่างเจือนๆ ผมก็ยิ้มๆ
“แล้วถ้าเป็นอย่างงั้นจริงๆ อ่ะตุลย์” มิกซ์ถามผม ใช่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ กูจะทำยังไง
“ไม่รู้ว่ะ รู้แต่ว่าตอนนี้โชว์เป็นแฟนกู” ผมคิดว่าทั้งคู่คงไม่ทำให้ผมเสียใจ เพราะถ้าเป็นอย่างงั้นผมคงรับไม่ได้ คนหนึ่งคือเพื่อน ซึ่งก็เป็นแฟนเก่าของแฟนเรา ผมไม่อยากคิดอะไรแล้ว กระดกเหล้าเข้าปากอย่างเดียวครับ จะเหลือหรอครับ เมาดิครับ แบบว่าไม่รู้ตัวเลย รู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว สงสัยไอ้โชว์แบกผมกลับมา แต่ที่บ้านมันนะ แต่ประเด็นคือ กูนอนอยู่บนเตียงมันคนเดียว แล้วมันไปไหน ผมก็ลุกหนักๆหัวเหมือนกันครับ เข้าไปล้างหน้า แล้วลงไปข้างล่าง
“อ้าว ตุลย์ตื่นแล้วหรอ เมื่อคืนเมามากเลยนะ” มิกซ์ทักผมครับ ตอนนี้ทั้งสามคนนั่งกินข้าวเช้ากันอยู่
“นิดหน่อยอ่ะ” นี้ขนาดนิดหน่อยของกูนะ
“ตุลย์ มานั่งนี้มากินข้าว” ไอ้โชว์เรียกผม ผมก็ไปนั่งข้างๆ มัน
“เออตุลย์ เรื่องเมื่อคืน” เหมือนพอสจะพูดอะไร
“เอาแบบนี้คือพอสกับโชว์เค้าเคยเป็นแฟนกัน แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว” มิกซ์รีบเล่า
“สบายใจได้นะตุลย์ กูไม่ได้คิดอะไรแล้ว กับโชว์เราก็กลับมาเป็นเพื่อนกัน”
“อืม ไม่หรอก” ในขณะที่คนอื่นเค้าอธิบาย ไอ้โชว์มึงจะไม่พูดไม่ช่วยอธิบายสักคำใช่ไหม มันน่าน้อยใจชะมัด
“เอ่อพอสมิกซ์ เดี๋ยวกินเสร็จแล้วไปส่ง” ที่นี้อะเสือกพูด
“ไม่เป็นไรเรากลับเองได้” พอสรีบบอก
“ได้ไงล่ะ เออ บอกว่าไปส่งก็ไปส่งดิ ตุลย์ไปอาบน้ำไป” มันไล่ผมไปอาบน้ำ
“มึงไปส่งเหอะ กูไม่ไป ขี้เกียจออกไปข้างนอก เดี๋ยวกลับห้องก่อน” ผมลุกจะเดินกลับห้องครับ
“ไหนบอกว่าไม่เป็นไรไง” โชว์ดึงมือผมแล้วถาม
“ไม่เป็นไรก็คือไม่เป็นไรไง แล้วไม่ไปก็คือไม่ไป ไม่เข้าใจรึไง” ไม่รู้อารมณ์ผมมันเป็นอะไร เค้าเรียกหึงรึป่าว
“งั้นเดี๋ยวกลับมาแล้วไปหาที่ห้องนะ” มันปล่อยมือ นี้มึงไม่คิดจะง้อกูหรอ ผมก็เลยเดินกลับห้องมาด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น ใจนึงก็คิดไปว่าไม่มีอะไรหรอกเพื่อนกัน อีกใจนึงก็คิดว่าเค้าเคยเป็นแฟนกันนะอยู่ใกล้กันมันจะไม่หวั่นไหวหรอ โอ้ยเบื่อโว้ยไม่อยากคิดไรแล้ว เซ็งโว้ยย อาบน้ำดีกว่า นี้มันบ่ายโมงแล้วนะ ไปส่งกันถึงไหนว่ะ โอ้ยไม่ลงไม่รอแมร่งแล้ว ไปหาไรกินดีกว่า
“โป้ง เลี้ยงข้าวหน่อยดิ” ผมโทรหาโป้งหลังจากที่วันนั้น ไม่ได้คุยกันอีกเลย
“คิดอะไรเนี้ยะ ทะเลาะกับมันรึป่าวถึงโทรมาได้” มันคงประหลาดใจเลยถามผมแบบนี้
“ป่าว ทำไมกูอยากจะเจอเพื่อน ให้เพื่อนเลี้ยงข้าวบ้างไม่ได้หรือไง”
“ป่าวๆๆ ได้ๆๆ อยู่ห้องใช่ป่ะ เดี๋ยวไปรับ” แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง ไม่ถึงสิบห้านาทีมันก็มารับผมครับ
“เร็วจังว่ะ” ผมถามมันเมื่อขึ้นรถมันมา
“ก็ซิ่งมาไง” ผมหันไปมองหน้ามัน
“อินเลิฟอะดิ หน้าตาดูผองใสแระ” ก่อนหน้านี้หน้ายตามันซีดเซียวมาก แต่วันนี้ดูดี แถมดีกว่าเดิมด้วย
“ป่าวซะหน่อย” มันพูดยิ้มๆ
“กับขวัญเป็นไง”
“ก็ดี เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม”
“จริงอ่ะ ไม่ใช่ขวัญแล้วอินเลิฟกับใครหว่า” ผมแซวมัน แต่แอบซะใจอีขวัญเล็กน้อย มึงก็เป็นได้แค่เพื่อนละว่ะ สัสสเอ้ย สะใจโว้ยยย
“ป่าว ไม่มีเว้ย”
“แล้วทำไมต้องหน้าแดง เขินหรอ”
“ไม่มีจริงๆ รอมึงคนเดียว” ผมเงียบเลยครับ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ มึงยังตัดใจจากกูไม่ได้หรอว่ะ
“กูขอโทษ กูล้อเล่น” มันคงเห็นผมเงียบ คงคิดว่าผมจะโกรธ
“สรุปตอนนี้มึงคบกับใครอยู่” ผมถามมันจริงจัง
“เด็กมหาลัยมึงนั้นแหละ คือช่วงแรกที่กูเลิกกับมึง กูไปแอบดูมึงทุกวัน จนได้เจอกับมันนี้แหละ” โอ้โห พรหมลิขิตแท้ๆ
“ฉะนั้นวันนี้มึงต้องเลี้ยงข้าวกูเลย เพราะกูมึงถึงได้แฟนใหม่” ผมพูดขำๆๆ มันคงตัดใจจากผมได้แล้วแหละ
***************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
ขอบคุณจ้า
จิ้มซะเลย
-
สงสารตุลย์ละ
-
นะ ไม่รู้จะว่าไงดี
-
เอาไงต่อหล่ะทีนี้
ตกลงจะเอาไงพี่โชว์? ตุลย์เสียใจอยู่นะ :เฮ้อ:
-
อย่านะโชว์กับตุลย์อ่ะ อย่าทะเลาะกันอีกนะ
พึ่งจะหวานกันแป๊บๆเอง น้องตุลยาก็อย่าคิดมากนะ
-
เอาแล้วไง > <"
-
ได้อ่านอย่างเพลิดเพลิน
ลุ้นๆ กับรักเก่าๆ ที่กำลังกลับมา
เอาใจช่วย คร้าบบบบบ
+ 1 ให้ด้วย
เผื่อจะไปช่วยคะแนนสอบให้ได้ A
เอิ๊ก เอิ๊ก
:pig4: :pig4:
-
ยังไงๆ
-
มาต่อ ด่วนๆๆๆนะคะ
-
หรือว่า..จริงๆแล้ว
เรื่องนี้ โป้งจะเป็นพระเอกหว่า
ชักสงสัย หุหุ
:pig4:ขอบคุณครับ
-
มันคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง เค้าก็บอกแล้วนี่ว่าตอนนี้เลิกแล้ว..อืมม แต่ไม่แน่แฮะ เพราะเห็นพอสว่ายังลืมโชว์ไม่ได้
-
แล้วไงต่ออ่ะ ?
-
เพิ่งหวานกันได้ตอนเดียวเอง โชว์ทำให้ตุลนอยด์อีกแระ
แต่ว่าอยากเห็นด็กของโป้งอ่ะ ใครหว่า
-
ตกลงตรูทำผิดหรือเปล่า ที่เชียร์พี่โชว์ให้ตุลย์เนี่ยะ
เซ็งจิตจริง ๆ เบื่อพวกถ่านไฟเก่าที่มีเชื้อว่ะ
ทำท่าจะปะทุอยู่เรื่อยเชียว เซรงงงงงงง
-
:o12:
เศร้าแทนตุลย์
-
ไปกินข้าวกับโป้ง
กลับมาส่งที่หอ โชว์รออยู่
แล้วเจอกัน
ทะเลาะกัน
แล้วก้ออาจจะงอลกันไปพักใหญ่
แน่ๆๆ
5555
มาต่อเร็วๆๆๆน่าา :call: :call:
-
หวานกันแปปเดียวเองน้าาาาา
อย่าสิ อย่าเพิงทะเลาะกัน
:monkeysad: :monkeysad:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยไม่รู้จะเม้นอ่ะไร กัวมาม่า
-
กำลังดีๆ
แฟนเก่าก็โผล่มาซะงั้น
-
ตอนแรกนึกว่ามิกซ์ เป็นพอซซะงั้น
แลงานจะเข้าตุลย์นะ
เฮียโชว์ต้องมาเจออยู่กับโป้ง ตุลย์ไปเจออยู่กับพอซ
...งานเข้า
-
มึงจะสะเออะไปส่งเเฟนเก่าทำป้าไรวะไอ้โชว์
เลิกเเล้วหาใหม่เอาให้ดีกว่าไอ้เชี้ยสอนคนก่อนเลยตุลย์
-
ตอนแรกนึกว่าเป็นมิกซ์เหมือนกัน
ตุลย์งอนซะแล้ว นี่ถ้าโชว์มาจํะเอ๋ ตอนตุลย์อยู่กะโปง้ ระเบิดลงแน่
-
เฮือกกกก +++ มาต่อเร็วๆๆอักน้าาาา แทบคลั่ง T T
-
หวานแป้บ เดียว ก้อกลับมาขมอีกแล้ว
ยังไงกันเนี่ยคู่นี้ ปรับความเข้าใจกันเร็วๆนะ
ขอบคุณครับไรท์เตอร์
-
เพิ่งจะเข้าใจกันยังไม่ทันข้ามวันดีเลย งานเข้าอีกแล้ว โชว์อย่าทำให้เราผิดหวังนะเชียรมาตลอด
ไม่ว่าโป้งจะดียังไงดชว์จะดูแย่แค่ไหนช่วงแรกแต่ก็เชียรโชว์มาตลอดอย่าทำให้ต้องผิดหวังนะ
ดีใจกับโป้งด้วยแฟนแล้ว ถ้า writer ใจดีก็เอาเรื่องโป้งมาเขียนหน่อยนะคะ (แอบหวัง)
:pig4: writer คะ
-
:เฮ้อ: เพิ่งจะโล่งอกตอนที่แล้วเองอ่ะ
ตอนนี้พาเครียดอีกแล้ว แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไรท์เตอร์ ใจร้ายยยยยยยยยยยยยย
ไม่อยากกินมาม่าแล้วอ่า อิ่มจนจุกแล้ว
ขอของหวานแทนเหอะนะ อยากเพิ่มน้ำตาลมากกว่าอ่ะ
-
อะนะ ค้างอะ
โชว์มาเห็นได้โกรธแน่เลยอะ
แต่ว่านะ ไม่มีไรเห็นไปส่งกันนานจัง
เป็นใครก้อต้องคคิดมากแหละ :z3:
-
อย่าคิดมากไปเลยตุลย์
ยังไงโชว์ก็รักตุลย์คนเดียวอยู่แล้ว
:o8:
-
อาเฮีย ขาดตอนเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยย มาต่อไวๆๆๆๆๆๆๆๆ รักเก่าเริ่มก่อตัวรึกะไรเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
เรื่องแฟนเก่าอ่ะ เป็นปัญหาโรคแตกจิงๆ :เฮ้อ:
ตุลย์จ๋า อย่าร้องไห้นะ :sad4:
-
โป้งคบกับใครอยู่เนี้ย
55+
อยากรู้
-
:serius2:โอ๊ยใครอ่ะเเฟนใหม่โป้ง คงไม่ใช่เพื่อนพี่โชว์ล่ะมั่ง
แต่แฟนเก่าเข้ามาแบบนี้มีหวังทะเลาะกันแน่โดยเฉพาะโป้งตัวสำคัญเลยเพราะโชว์ข้หึง
ส่วนพอสกะโชว์เราว่าไม่มีไรในกอไผ่ :call:
-
อะไรเนี่ย ยังไงเฮียโชว์ก็ห้ามนอกใจตุลย์เด็ดขาดนะ
-
จะรอดมั้ยเนี้ยะ ลุ้นๆๆๆ
-
รอรอรอรอ โชว์น่ะโชว์ T T
-
กว่าจะรักกันได้
แต่อุปสรรคก็ยังไม่จบสิ้น
อย่าประชดกันมากดิ
รักกันๆ :3123:
-
โชว์แกอย่าทำให้ถ่านไฟเก่ามันคุนะเฟ้ย :angry2:
สงสารตุลย์ ยังไงตอนนี้โชว์เป็นแฟนตุลย์รักตุลย์ อย่าคิดมาก
ส่วนโป้งคบกะใครอยู่หว่า :really2:
-
เพราะว่าเธอ และเขา ถ่านไฟเก่าคนนั้น งานเข้าทั้งคู่คอยดูดิ่ คนนึงเอาแต่ใจ อีกคนก็ใช่ย่อย... :sad11:
-
เรื่องแฟนเก่าอ่ะ เป็นปัญหาโรคแตกจิงๆ
ตุลย์จ๋า อย่าร้องไห้นะ
แล้วโชว์อย่านอกใจตุลย์ละ
เดี่ยวงานนี้มีเฮ
-
:serius2:เฮียโซว์ใจร้าย
-
ใจเย็นๆๆๆ
อย่ามีปัญหากันอีกเลยนะ
-
เพิ่งมาอ่าน สนุกนะครับ มาต่อเร็วๆนะครับ
เชียร์พี่โชว์นะ
อ่านเรื่องนี้แล้วร้องไห้หลายครั้งอะ อินดิ เหมือนชีวิตจริงมากๆ :n1:
-
เพิ่งมาอ่าน สนุกนะครับ มาต่อเร็วๆนะครับ
เชียร์พี่โชว์นะ
อ่านเรื่องนี้แล้วร้องไห้หลายครั้งอะ อินดิ เหมือนชีวิตจริงมากๆ :n1:
ขอบคุณครับ
เดี๋ยวมาลงให้ครับ
-
หวาน นาน นานนนนน หน่อย ค๊าบบ
คริคริ
อิพี่โชว์ เดี๋ยวเหอะๆๆ
สู้ๆ ครับ ไรท์
-
อยากอ่านอีก 55
-
โห...ตัดฉับเลย
ว่าแต่ตุลย์หึงโชว์ปะละ ฮ่าๆ ถึงได้แสดงอาการแบบนั้นออกมา เอิ้กส์ๆ
-
ดึกๆๆๆ
มาลงให้นะครับ
ปั่นอยู่
555
-
จารออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
แม้จะต้องอ่านหนังสือ สอบ แพท 2 พรุ่งนี้ก็ตามมมมมมมมมมมมม
5555555555555555555555555555555555555555+ T T
-
รอครับรอ
:pig4: :L1: :3123: :L2:
-
มาแล้วครับ
สดๆๆ ร้อนๆๆ จากแป้นพิมพ์
อ่อ วันนี้วันที่ 10/10/10
วันดี ขอให้ทุกคนมีความสุขนะครับ
ขอให้สนุกกับการอ่าน
แล้วเดี๋ยวปั่นมาลงใหม่
ถ้าช้าก็ขออภัยนะครับ
ไปอ่านดีกว่า
อิอิ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 55 รักมากแยกยาก
“สรุปตอนนี้มึงคบกับใครอยู่” ผมถามมันจริงจัง
“เด็กมหาลัยมึงนั้นแหละ คือช่วงแรกที่กูเลิกกับมึง กูไปแอบดูมึงทุกวัน จนได้เจอกับมันนี้แหละ” โอ้โห พรหมลิขิตแท้ๆ
“ฉะนั้นวันนี้มึงต้องเลี้ยงข้าวกูเลย เพราะกูมึงถึงได้แฟนใหม่” ผมพูดขำๆๆ มันคงตัดใจจากผมได้แล้วแหละ
“ยังไงกูก็ต้องเลี้ยงมึงอยู่แล้วแหละ เพื่อนรักกูนิ” กูดีใจที่มึงเรียกกูว่าเพื่อนได้
“อืม กูจะกินไม่เกรงใจเลย”
“อืมตุลย์ มึงไม่ได้ทะเลาะอะไรกับไอ้โชว์มาใช่ไหม ไม่งั้นมันไม่ปล่อยมึงมาหากูหรอก”
“ไม่มีไรหรอกหน่า กูคิดถึงมึงไม่ได้หรอ” อย่าพูดถึงมันเลย มันไปไหนต่อไหนแล้ว พูดถึงมันแล้วเซ็งว่ะ
“เออ เรื่องของมึง มีไรก็บอกกูละกัน” มันก็พาผมไปกินชาบูชิครับ เอาซะอิ่มเลย ไอ้เชี่ยโชว์สงสัยยังไม่กลับ ไม่คิดจะโทรมาเลย เชี่ยเอ้ยย
“จะกลับเลยป่ะ” โป้งถามมผม
“ยังไม่อยากกลับเลย แล้วนี่ออกมาแฟนโป้งไม่ว่าหรอ” ผมเกรงใจเหมือนกัน มันมีแฟนใหม่แล้วนี่หว่า
“แฟนเรา เค้ากลับบ้าน”
“อ่อ”
“คือเสาร์ อาทิตย์ แม่เค้าจะมารับกลับบ้านอ่ะ”
“แล้วจันทร์ ถึงศุกร์อ่า” ผมก็ถามไปงั้นแหละครับ
“อยู่ห้องกับกู” แหวะ สวีท
“หว้า ต่อไปนี้คงไปนอนห้องมึงไม่ได้แล้วสิ”
“ได้สิ เพื่อนคนนี้ได้เสมอ กูรักมึงนะเว้ย” ทำซึ้งอีกแระ
“เออ กูก็รักมึงเหมือนกัน”
“ว่าแต่ ไอ้เชี่ยนั้นจะปล่อยมึงมาหรอ กูกลัวโดนต่อยว่ะ หมัดหนักชะมัด” ผมกับมันก็ไปเดินชีอปปิ้งกันนิดหน่อย แล้วมันก็มาส่งผมที่ห้อง
“ไว้เจอกันนะโป้ง” ผมบอกลามัน
“ตุลย์ จะผิดไหมถ้ากูจะบอกว่ากูรักมึง กูลืมมึงไม่ได้” ผมก็อึ้งสิครับ
“เป็นเพื่อนกันนะดีแล้ว กูเชื่อว่าแฟนมึงจะต้องทำให้มึงลืมกูได้ รักกันนานๆนะ” แล้วผมก็เปิด แล้วเดินลงไปเลย ไม่ลืมหันไปยิ้มให้มัน โป้งกูขอให้มึงลืมกูได้นะ ผมเดินขึ้นห้อง เปิดห้องมาก็ว่างเปล่า ไอ้โชว์มึงไปไหน ทำไมจะโทรบอกกันไม่ได้หรอ สัสโอ้ยย แล้วทำไมกูไม่โทรตามว่ะ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ทำไมไม่รับสายว่ะ เออเรื่องของมึงเหอะ จะไปตายที่ไหนก็เรื่องของมึง ผมอาบน้ำนอน พลิกไปพลิกมายังไงก็นอนไม่หลับ มองจอโทรศัพท์ก็แล้ว ไอ้เชี่ยโชว์มึงไปไหนเนี้ยะ
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ
ใครมาเคาะห้องตอนนี้ ตีสองแล้วนะเว้ย ไอ้เชี่ยโชว์แน่เลย กูจะด่าให้แมร่งกลับบ้านไม่ทันเลย
“ตุลย์กูรักมึง” ประโยคแรกที่ผมเปิดประตู มันสวมเข้ากอดผม
“ไอ้เชี่ยเป็นไรเนี้ยะ แล้วนี้ไปทำไรมากลิ่นเหล้าหึงเลย” มันเมาครับ แล้วก็รู้สึกจะหลับแล้วครับ กูต้องลากมึงเข้าห้องใช่ม่ะ หรือจะปล่อยแมร่งนอนตรงนี้ แล้วคำด่าที่กูเตรียมไว้ล่ะ
“ไอ้โชว์ ไปอาบน้ำก่อน เหม็น” ผมปลุกมัน ตอนนี้ลากมันมาที่เตียงได้สำเร็จ
“อือ” มันได้แต่ส่งเสียงในลำคอแต่ไม่ขยับ
“ลำบากกูอีแล้วใช่ไหมเนี้ยะ” ผมก็เลยเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้มัน
“ตุลย์” มันเรียกชื่อผม ละเมออะไรอีก
“กูรักมึงคนเดียวนะ ไม่ว่าใครจะมาก่อนจะมาหลังก็แทนมึงไม่ได้” เอ๊ะยังไง นี้มึงรักกู แล้วไอ้มาก่อนมาหลังมันเกี่ยวอะไร อืมหายเมากูจะเล่นให้หนักเลย ผมปิดไปแล้วแทรกตัวลงไปนอนข้างมัน มันกอดผมเอาไว้
“ตุลย์”
“หึ”
“อื้ออ” มันประกบปากผมเลยครับ แล้วลูบไล้ไปทั่วตัวผม แล้วภาพก็ตัดมาที่ตอนเช้าของอีกวัน
“ตุลย์ โกรธกูหรอ” มันเห็นผมไม่พูดกับมัน
“คือเมื่อคืนกูไปเจอเพื่อนเก่ามา ก็เลยกินกันนิดหน่อย”
“แล้วทำไมไม่โทรมาบอก”
“มือถือลืมเอาไปจากบ้าน”
“หรอ”
“กูขอโทษ ยกโทษให้กูนะ จะให้กูทำไรก็ได้”
“เป็นเมียกูได้ป่ะล่ะ” ผมก็แกล้งมันไปแหละครับ แต่ถ้าได้ก็ดี มันทำหน้าเจื่อนๆ
“เอาจริงหรอ”
“มึงเห็นกูเป็นเพื่อนเล่นหรอ” ทำหน้าจริงจังนิดนึง 555
“สำหรับคนที่กูรักมากที่สุด กูยอม” มันพูดทำหน้าเศร้าๆๆ
“เคยโดนยังละมึง”
“ไม่อ่ะ ไม่คิดจะลองด้วย”
“แต่ยอมกูนี่นะ”
“ก็บอกแล้วเพื่อคนที่กูรักกูทำให้ได้หมดแหละ”
“โอเค ถอดกางเกงแล้วหันหลังมา” มันก็ทำตามผมจริงๆ ครับ ผมก็ขำดิครับ
“เบาๆๆ นะ” มันพูดเสียงสั่นๆ ผมแกล้งเอานิ้วแหย่ๆ
“โอ้ยๆๆ เบาๆๆ ดิ”
“พอแล้วล่ะ กูหายโกรธแล้ว กูล้อเล่น แต่กูก็ได้รู้ว่ามึงรักกูจริง อย่านอกใจกูนะ”
“ล้อกูเล่นหรอ” มันทำหน้าจริงจัง
“ได้ๆๆ มึงโดน” จะโดนอะไรละครับก็โดนอย่างที่ผมจะทำกับมันไงครับ เอาซะอ่วมเลย ไม่น่าไปแกล้งมันเลย
………………………………………………….
“ตุลย์” มันกอดผมจากด้านหลัง
“อย่าเพิ่งยุ่งดิ อ่านหนังสืออยู่” พรุ่งนี้ผมสอบตัวสุดท้ายแล้วครับ จะได้ปิดเทอมสักที จะได้กลับบ้านไปช่วยแม่
“ปิดเทอมไปอยู่บ้านด้วยได้ป่ะ” มันถามผมไม่เลิกกอด
“ไม่เอา มึงก็อยู่บ้านมึงดิ” อยู่บ้านด้วยกันมีหวัง แม่สงสัยชัวร์
“ทำไมอ่ะ”
“เอาหน่าโชว์ ค่อยไปเที่ยวหาก็ได้”
“ก็ได้ พรุ่งนี้สอบเสร็จไปเที่ยวกัน จองโต๊ะไว้แล้ว ชวนเพื่อนมึงด้วย” มันคลายกอดแล้วบอกผม
“ไม่ไปไม่ได้หรอ ไม่ได้พักเลยนะ”
“ไม่ได้ นี้เพื่อมึงเลยนะคลายเครียด”
“ก็ได้” ผมก็จัดการโทรบอกเพื่อน
“อ่อ พอสกับมิกซ์ไปด้วยนะ” สรุปมึงก็ติดต่อกันเอง สาสส เพื่อนกูนะนั้น
“อืม ตามสบาย แต่ตอนนี้กูขออ่านหนังสือก่อนอย่ากวนละกัน” ผมบอกมันต้องการสมาธิ ชอบมาเลื้อยอยู่นั้นแหละ ผมก็อ่านหนังสือไปเรื่อยครับ เสร็จอีกทีก็เห็นไอ้โชว์นอนหลับไปแระ สงสัยง่วงจัด ไอ้เชี่ยนี้มันหล่อจริงๆ ไม่หน้าชอบผู้ชายเลยเสียดายทรัพยากร แปลกคน รุ่งขึ้นการสอบก็เป็นไปได้ด้วยดีครับ
“เฮ้ย แต่งตัวเสร็จยังจะเข้าไปรับ” ผมโทรหาไอ้ข้าว ตอนนี้กำลังจะไปรับมัน
“เออ รออยู่ปากซอย”
“เออ” ไปถึงมันก็ยืรรออยู่หน้าซอยแล้วครับ
“หวัดดีเฮียโชว์ วันนี้เลี้ยงนะ” ไอ้เจ๋งครับ ตลกแดกกับพี่มัน
“เออ กูชวนกูต้องเลี้ยงดิวะ”
“ใครไปบ้างพี่”
“ก็พวกมึง พอส มิกซ์ แล้วก็ไอ้กายแหละ”
“อ้าวไอ้พอส มึงชวนหรอตุลย์”
“ป๊าวว” ผมบอกเสียงสูง
“กูชวนเองแหละ เพื่อนกูจะทำไม” มันเน้นคำว่าเพื่อน
“งั้นกูชวนโป้งดีกว่า เพื่อนกูเหมือนกัน” เอากับกูสิ เล่นกับใครไม่เล่น
“ไม่ต้องเลยนะมึง กูบอกว่าเพื่อนก็เพื่อนสิ”
“อ้าวโป้งก็เพื่อนกู มึงเข้าใจอะไรผิดป่าว เพื่อรักด้วย” สงครามประสาทเริ่มขึ้น บรรยากาศในรถเงียบ
“ไอ้ตุลย์ มึงก็อย่าไปชวนพี่เค้าทะเลาะดิว่ะ” ไอ้ข้าวพูดขึ้นมา
“อ้าวนี่กูชวนทะเลาะว่างั้น”
“เออ” สองคนผัวเมียประสานเสียง จริงหรอว่ะ เออ กูยอมก็ได้ว่ะ
“เออๆ ไม่ชวนแล้ว พูดไปงั้นแหละ” ผมหันไปบอกไอ้โชว์ ไปถึงร้านพวกไอ้พจน์ ไอ้คิว พี่กายก็รออยู่แล้ว แต่พอสกับมิกซ์ยังไม่ได้มา พวกเราก็เข้าไปข้างในกันก่อน ก็นั่งกันไปสักพักแหละครับ
“อืม พอสมาแระเดี๋ยวออกไปรับก่อน” ไอ้โชว์มากระซิบบอกผม สัสส ทำไมต้องออกไปรับด้วยว่ะ
“เดี๋ยวกูไปรับเอง มึงอยู่นี้แหละ” ผมกระซิบตอบกลับไป แล้วผมก็เดินออกมาเลย
“อ้าว มาไงอ่า” ผมถามพอส
“อ่อ ขับรถมาอ่ะ”
“อ่อ”
“ตุลย์วันนี้น่ารักจัง” มิกซ์ชมผมครับ
“มิกซ์ก็น่ารักเหมือนกัน เข้าไปข้างในดีกว่า” เราก็เข้ามาข้างใน คนเริ่มเยอะแล้วครับ กินไปกินมาก็เริ่มได้ที่แล้วครับ ก็โยกกันไปตามบจังหวาะเพลง
“ตุลย์ไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อยดิ” พอสชวนผมครับ เหมือนมีไรจะพูดกับผม เราไปนั่งกันที่ด้านนอก
“บุหรี่มั้ย” มันส่งบุหรี่ให้ผม
“ไม่อ่ะ”
“มึงรักกับโชว์มานานยัง” มันเริ่มถามผม
“มันตอบไม่ได้นะว่านานรึป่าว เพราะเรื่องมันยาวมาก” ตอบไม่ได้ครับ กว่าจะรักกันได้นี้เหนื่อยจริงๆ
“รักโชว์มากมั้ย” นี้กูเล่นเกมโชว์ป่าวเนี้ยะ
“คิดถึงตลอดเวลา แบบนี้มากรึป่าว” ก็ตอบไปตามความรู้สึกแหละครับ
“อืม แล้วถ้าวันนึงโชว์ไม่รักมึงแล้วล่ะ”
“คงไม่มีทาง มันรักกูมาก”
“ตุลย์กูขอพูดตรงๆ กูรักโชว์ รักมาก รักมาก่อนมึง” อึ้งสิครับ แรงมาก บาดลึกเลยครับ
*********************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
จารออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
แม้จะต้องอ่านหนังสือ สอบ แพท 2 พรุ่งนี้ก็ตามมมมมมมมมมมมม
5555555555555555555555555555555555555555+ T T
ขอบคุณครับ
สอบได้นะครับบ
สู้ๆๆ
-
เอาแล้วไหมละพอส แม่ม ขอไรไม่ขอ ดั้นจะมาขอของสำคัญของตุลย์นะนั่น...
-
เหอๆ มาก่อนแล้วไงอะ รักมากแล้วไง? ตอนนี้เจ้าตัวเค้ารักหรือเปล่าล่ะ ทำเหมือนจะมาเรีียกร้องอะไรยังไงเอาป่านนี้? =="
ขอบคุณนะคะคุณคนแต่ง แต่อย่าปล่อยให้ค้างนานน้าาา :serius2:
-
ไรเตอร์คับ
ค้างอย่างแรงอ่า
ใช่ มาก่อนแล้วไงแล้วโชว์
เขาเอาแก่หรือป่าว
-
พอสคะ
คิดอะไรอยู่
โชว์เค้าไม่ได้รักพอสแล้วนะคะ
อย่ามาทำให้คู่เขาร้าวฉานสิจ๊ะ
-
:a5: ไหงตัดจบค้างงี้อ่ะคะ
พอสแกอย่ามายุ่งสิฟ่ะ ของเก่าก็ส่วนของเก่า :m31:
โชว์กับตุลย์รักกันอยู่ดีๆ มาก่อนก็ใช่ว่าเค้าจะรักแกนะเฟ้ย
-
พอส
เพื่ออารัย ?????????????????????????????
ติดตามตอนหน้าอย่างไกล้ชิด
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก
ตัดจบกันแบบนี้ คือเครียดเลย
อกจะแตก555+
สงสัยจะมีดราม่า เอ๊ะ รึมันก็ดราม่าอยู่
-
เฮ้ยยย....ศึกแย่งโชว์กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
ฮ่าๆๆ อย่าให้เป็นอยากที่คิดละกัน (คิดแล้วก็ยังฮาไม่หาย) :laugh3:
ปล. วันนี้วันดี 10/10/2010 เวลา 10.10 น. ก็หารัยทำเพื่อโชคลาภ ฮ่าๆๆ (เกี่ยวมั้ย - -! )
-
รอรอรอ
วันจันทร์ สอบ ระหว่างประเทศ
แต่คืนพรุ่งนี้ก้อจะยังมานั่งรอ o18 o18
สุดยอดมั้ย คนรออ่ะ
ที่นี้ ไรท์เตอร์ ก้อมาต่อเร็วๆๆน่าคับ
เปงกะลังใจให้น่าาา o13 o13
-
เหอ เหอ
พอสพูดแบบนี้ จุกแทนตุลย์กันเลยทีเดียว :m16:
งานนี้เชียร์ตุลย์ค่ะ
:pig4: มาต่อแบบด่วนๆนะ
-
กะแล้ว ไอ้พอส
ตุลล์อย่ายอมนะ
พี่โชว์นึกถึงความลำบากที่กว่าจะได้ตุลล์มาเยอะๆนะครับ
-
:L1:
-
:pighaun:จะทำไงล่ะตุลย์โดนแบบนี้อ่ะยอมไม
แต่จะว่าไปแล้วเค้าก้อไม่ได้บอกเลิกกันไปอ่ะห่างๆๆกันไปเท่านั้นไงๆๆมันก้อมีบ้างอ่ะที่คิดถึงกัน
ไงก้อจะเชียร์ตุลย์นะเป็นเราด่ากลับไปแล้วอ่ะไม่ยอมหลอก
เดือนนี้ก้อตุลาแล้วนี้ช่วงวันเกิดของนายเอกของเราวันไหนล่ะคับหรือว่าเป็นช่วงวันเกิดของไรเตอร์ด้วยคับ
อิอิอิอิอิอิอิอิ
-
อ้าวหนูพอส
มาพูดแบบนี้เดี๋ยวเจ้จับโบกเลย
:m16:
-
สาสสสสสสสสสสสสส
บังอาจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เอากันแบบนี้เลยหรอ
-
แหม นังพอส ตบสิบที
ส่วนโชว์ อย่าคลุมเครือ ชัดเจนไปเลย ว่ารักตุลย์คนเดียว แล้วก็อย่าไปทำดีให้ความหวังเึ้ค้า แสดงว่าเมื่อคืนโชว์ไปรำลึกความหลังกะนังพอสมาสิ มันน่านัก
-
พอสมันน่า :beat: :z6:
เข้ามาแล้วจะมาทำให้คู่รักเค้าร้าวกัน
เดี๋ยวปัด :z4: :pigangry2: :fcuk:
-
ง่า ไรเตอร์คับ
เจอแบบนี้ ก็เจ็บอะดิ ยังไงก็สู้ ๆ ๆๆ ๆ อยากตอบแทนตุลย์มากเลยว่า ถ้าโชว์ไม่รักเราแล้วโชว์มาทำแบบนี้กับเราทำไม ??? :m31:
-
พอส !พูดงี้
เครียดเลยนะ !
ค้างงงงง : มาต่ออย่างเร่งด่วน ...
-
ค้าง มาก รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ
ไม่รู้จะเชียร์ใครดีอ่า แต่ไม่ชอบที่โชว์ทำเช่นนี้มาก T T
ทำร้ายจิตใจ ตุลย์ จริง ๆ ๆ
เฮ้ออ ลุ้นมากไปอีกล่ะ ^^
-
พอสเนี่ย อย่างแรง
แต่ตุลย์อย่าได้ยอมแพ้นะ
เป็นแฟนเก่าแล้วที่เลิกกันก็คงมีเหตุผลอ่ะนะ
-
พอสจะกลับมาทำไมอีกอ่ะ ตุลย์ใจเย็นๆล่ะ
-
12 ตุลาคม my BD
-
พอส...ขอร้อง ไม่อยากเห็นครอบครัวเค้าร้าวฉาน เหอๆๆเรื่องมาอีกแว๊ว
-
ขอโทษ...
ซ่งติง เหอะ
ไอ่พอส
ไอ่โชว์
ขออย่างเดียว..
อย่ามาทำสำนึกผิด
กับคำพูดแก้ตัว
"ขอโทษ"
"กูเมา"
"กูไม่ได้ตั้งใจ"
กับตุลย์ หลังจากที่มึงไปทำอะไร เหี้ยๆกันมา
มึงสองตัว จะไปคลุกขี้ควายยยยกันที่ไหนก็ไป
ไม่อยากฟังโว้ยยยยยยยยยย :z6:
:กอด1:ตุลย์ อย่าไปยกโทษให้มัน รักตัวเอง เหอะ
:L2: HBD มีความสุขน่ะครับ Phich
-
โห
รัยอ่ะ กว่าจะรักกันก็ลำบากแล้ว
ยังจะมีอุปสรรคอีกหรอ
ชีวิตมันช่างเศร้าจริงๆ
-
ว๊ากกกกกกกก
พอส
ทำไมแรงแบบนี้
ตุลย์อย่าไปยอมนะ
-
อร้ายยยย
ค้างๆๆๆๆ
มาต่อไวไวนะ
อิอิ
-
อ้าว..ไอ้คุณโชว์ไหนบอกว่า พอลมันเป็นเพื่อนไม่ใช่เหร่องัยมันบอกอย่างงั้นกับตุลย์ได้ล่ะ มันชักจะยังงัย ยังงัยอยู่น่ะ
-
ความรักไม่มีก่อนมีหลังค่ะ
-
อ้าว เวงงงง.....แล้วไง
เหอๆๆ อย่าไปยอม
ตุลย์ เจื๋อน แม่ม เลย
5555
-
ค้างงงงงงงง
ตบเลยม่ะตุลย์? 555 :beat:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
อยากจะบร้า พอสทำเพื่ออะไร
ถ้ารักโชว์จริงทำไมทิ้งเวลาเนิ่นนานเป็นปี
เพิ่งนึกออกรึไงว่ารักหลังจากผ่านไปเป็นปีๆ
อยากจะ :z6: พอสจริงๆๆ
เอาพอสไปเก็บไกลๆหน่อย(มิกซ์ด้วยก็ได้กลัวจะมีปัญหาเพิ่ม)
-
พอส
แกอย่ามาแรง
ของเก่า เค้าไม่เอามารีไซเคิลหรอก
ตุลย์ สู้ๆๆ
-
ปัญหาเยอะมากอ่ะ
-
เห้ยยยยย อย่าไปยอมนะตุลย์ แม่งมาก่อนแล้วไงว่ะ จัดการเลย :beat:
ตอนนี้ขอเข้าข้างตุลย์นะ เพราะพี่โชว์เป็นต้นเหตุของเรื่อง รีบเคลียร์เลยพี่
-
:-[มาต่อเร็วนะคับไงก้อสุขสันวันเกิดล่วงหน้านะคับคุณไรเตอร์อิอิอิอิอิอิอิอิ
จะรออ่านนะคับ :L2:
-
o22 o22 o22 o22 :a5: :a5: :a5: :a5:
-
อะไรวะเนี่ย...จะมาขอคืนว่างั้น
ตุลย์อย่ายอม :m16:
-
:serius2: :serius2: :angry2: :angry2:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
อ่าวพอสทำไมงี้ละ ตุลย์หนักแน่นนะทุกอย่างอยู่ที่โชว์ พอสต้องการโชว์ไม่ต้องการทุกอย่างจบ
:pig4: writer คะ
-
รีบๆ มาต่อนะคับ
ติดตาม ๆ ๆ ๆ ๆ
-
^^
-
เดี๋ยวมาลงนะครับ
ปั่นอยู่แป็บนึง
รอนิดนึงนะครับ
อิอิ
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
อ่ะ รอๆๆๆๆๆ
-
มาแล้วครับ
สดๆๆ ร้อนๆๆๆๆ
วันนี้เหนื่อยมากเลย
ช่วยแม่
แต่ไงก็ลงให้แล้วนะครับ
ขอบคุณทุกกำลังใจ
ขอบคุณทุก Re นะครับ
พรุ่งนี้ วันเกิดผมนะครับ
มาอวยพรด้วยนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 56 กูจะได้รู้ไงว่ามึงรักกูมากแค่ไหน
“รักโชว์มากมั้ย” นี้กูเล่นเกมโชว์ป่าวเนี้ยะ
“คิดถึงตลอดเวลา แบบนี้มากรึป่าว” ก็ตอบไปตามความรู้สึกแหละครับ
“อืม แล้วถ้าวันนึงโชว์ไม่รักมึงแล้วล่ะ”
“คงไม่มีทาง มันรักกูมาก”
“ตุลย์กูขอพูดตรงๆ กูรักโชว์ รักมาก รักมาก่อนมึง” อึ้งสิครับ แรงมาก บาดลึกเลยครับ
“แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วย แล้วสรุปนี้มึงต้องการอะไร”
“เลิกยุ่งกับโชว์ซะ” โอ้โห ไอ้พอสกูไม่น่ารู้จักมึงเลยว่ะ
“สัสส มึงพูดงี้ หมามากเลยรู้ป่ะ มึงก็รู้ว่ากูรักมันมากแค่ไหน ทำไม” ผมพูดไม่ออกครับ จะผิดไหนถ้าผมจะลุกไปตะมันหน้ามัน
“ใจเย็นดิ”
“มึงจะให้กูใจเย็นหรอ”
“เออ โอเคมึงรักมันมาก มึงต้องรักกันนานๆ รู้ป่าว อย่าทะเลาะกันเพียงเพราะกู หรือใคร เพราะมันก็รักมึงมาก เข้าใจกันมากๆนะ” เสร็จแล้วมันก็ลุกไป อ้าวนี้มันอะไรกัน ผม งงไปหมด สักพักไอ้โชว์ก็เดินมา ทุกอย่าก็กระจ่างครับ
“นี้มึงเล่นอะไรไอ้โชว์”
“กูจะได้รู้ไงว่ามึงรักกูมากแค่ไหน”
“ตลกมากมั้ย”
“ขอโทษ แต่มันทำให้กูรู้ว่ามึงรักกูมาก แล้วกูก็จะรักมึงให้มากเช่นกัน ส่วนเรื่องพอสมึงคงเข้าใจนะว่ากูกับมันไม่ได้มีอะไรกันแล้ว”
“อืม คราวหลังไม่เล่นแล้วนะ มึงรู้ไหมตอนมันพูดว่าให้กูเลิกยุ่งกับมึง กูเจ็บแค่ไหน”
“ขอโทษครับ เข้าไปข้างในกันดีกว่า เอ๊ะหรือว่าไปห้องน้ำดี” มันทำหน้าทะลึ่ง
“อุบาทว์ ไปข้างในเหอะ เดี๋ยวเพื่อนสงสัย” แล้วก็เข้าไปมันกันข้างในต่อครับ คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ผมมีความสุข กับเพื่อนๆ กับคนที่ผมรัก
.............................................................................................
“โชว์ เดี๋ยวไปส่งท่ารถหน่อยดิ” วันนี้ผมจะกลับบ้านครับ
“จะกลับเลยหรอ เดี๋ยวไปส่งบ้าน”
“ไม่เป็นไร เหนื่อยเปล่าๆ”
“แล้วเค้าจะปล่อยให้ที่รักลำบากได้ไงเล่า”
“ลำบากอะไร เดี๋ยวบ้านกูนั่งรถแป็บเดียวก็ถึง ใกล้นิดเดียว” ผมบอก บ้านผมไม่ใช่บ้านนอกนะครับ
“เออหน่า อย่าเรื่องมากบอกว่าจะไปส่งก็ไปส่งดิ จะต้องอะไรนักหนา” เอาอีกแระ ทำเสียวแบบนี้อีกแระ
“ทำไมต้องหงุดหงิดด้วย” ทะเลาะกันวันละนิดจิตแจ่มใส
“ก็ต้องให้พูดเยอะทำไม”
“แล้วไงละ ก็บอกกลับเองได้ๆ”
“พอเหอะ เลิกเถียงสักที เดี๋ยวไปส่ง โอเคจบป่ะ”
“เออ ตามใจมึง เบื่อเถียงกับมึง ยังไงก็ไม่ชนะ คนไรก็ไม่รู้ อยากทำอะไรก็ทำไปคุณชาย” ไอ้กร่างเอ้ย นิสัยนี้ไม่เลิกจริงๆ นี่ขนาดกับกูนะ
“จะไปกี่โมงเนี้ยะ”
“เดี๋ยวอาบน้ำก่อน”
“ทำอย่างอื่นก่อนได้ป่าว” ไอ้สัสนี้ หงุดหงิดหน่อยจับกดๆ จะอารมณ์เยอะไปไหนว่ะ
“ไม่ต้องเลย กูไปอาบน้ำแล้ว” ผมหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำเลยครับ กลัวสิครับ มันตัวใหญ่กว่า ผลักนิดเดียวผมก็ล้มบนเตียงแล้วครับ 555 (เวอร์ไปป่าวเนี้ยะ เอ๊ะหรือกูยอม) อายน้ำเสร็จก็ออกเดินทางครับ
“เช็ดหัวให้หน่อยดิ” ผมยื่นผ้าขนหนูให้มัน แล้วนั่งลง
“ไปค้างด้วยได้ป่ะ”
“ไม่ได้” ที่จริงก็อยากให้ไปค้าด้วยสักคืน สองคืน แต่ขอเล่นตัวนิดนึง (เล่นตัวมากเดี๋ยวโดนหมั่นไส้อีก 555)
“อย่าใจร้ายดิ กูคิดถึงมึงนะเว้ย คนเคยอยู่ด้วยกันทุกวัน” แหมปากหวาน (เอามาชิมสิ อิอิ)
“ก็ได้ แต่แค่คืนเดียวนะ”
“โอเคครับ น้องตุลย์” อะไรเนี้ยะ พูดจา
“อย่าพูดงี้ได้ปะ ฟังไม่เข้าหูสักเท่าไหร่”
“คนไรว่ะ พูดเพราะๆด้วยไม่เอา” เอาอีกแระ หาเรื่องอีกแระ (เอ๊ะรึกูว่ะที่ชอบหาเรื่อง)
“ก็มันไม่ชิน เหมือนคนอื่นพูดด้วย”
“อ่อ มึงชินแบบนี้ว่างั้น”
“เออ กูชิน พอแระ มึงไปอาบน้ำไป เหม็นว่ะ”
“เหม็นแล้วมึงอมทำไม” มึงหมายถึงไรเนี้ยะ
“ไอ้สัสทะลึ่ง กูไม่ได้หมายถึงไอ้นั้นของมึง ไปเลยไป” ผมไล่มันไปอาบน้ำ คนเชี่ยไรทะลึ่งได้ตลอดเวลา กูคบกับมึงได้ไงว่ะเนี้ยะ ได้เวลาออกเดินทางแล้วครับ
“แวะทำบุญก่อนมั้ย” มันชวนผม
“ก็ดีที่ไหนอ่า”
“พระปฐมเจดีย์” อ่อทางผ่าน
“เอาดิ อยากทำบุญ” อยู่กรุงเทพไม่ค่อยได้ทำบุญเลย
“อยากทำบุญกับกูอะดิ”
“เลิกกวนตีนได้ป่ะโชว์”
“ขอโทษคร้าบบบ” นี่กูกับมึงจะต้องกัดกันวันละนิดใช่ไหมเนี้ยะ กูดีเจ็บดี 55 (นี่กูซาดิสหรือป่าวเนี้ยะ) มุ่งหน้าไปทำบุญครับ ก็สบายใจกันไปครับ ตอนนี้ก็บ่ายๆแล้วครับ หิวแล้วด้วย
“โชว์ หิวอ่ะ”
“ไปดิ ไปหาอะไรกินกัน”
“โชว์กูถามหน่อยเถอะ มึงทำไมต้องเลี้ยงกูว่ะ” ผมพยายามช่วยออกเงินค่าข้าวตลอดแต่มันไม่เอา
“กูบอกแล้วไงแฟนคนเดียวกูเลี้ยงได้” กูซึ้ง
“มึงไม่คิดว่ากูหลอกกินมึงหรอ”
“แล้วหลอกป่ะล่ะ”
“หลอก”
“หรอ หลอกให้รัก หลอกให้หลง หลอกอะไรหลอกไปเลย อย่าหลอกหัวใจตัวเองละกัน” ไอ้เชี่ย อารมณ์กวี พ่อมึงเป็นยอดกวีป่าวเนี้ยะ
“เออ ไม่หลอกหรอก กูรักมึงจริงๆ”
“เออ เหมือนกัน” แล้วก็ไปหาข้าวกินกันครับ ก่อนจะกลับบ้าน มาถึงบ้านก็บ่ายสามแล้วครับ แม่กำลังเก็บร้านเลย
“แม่หวัดดี”
“สวัสดีครับ” ไอ้โชว์ไหว้แม่ผม
“อ้าวตุลย์ ทำไมมาไม่บอกแม่ล่ะ”
“เซอร์ไพร์ไงแม่ คิดถึงแม่จัง” ผมกอดแม่ แล้วหอมไปสองฟอดใหญ่
“จ้า กินอะไรมากันรึยัง”
“เรียบร้อยแล้วครับแม่”
“แม่ครับ นี่ของฝาก” ไอ้โชว์ยื่นถุงผลไม้ กับข้าวหลามให้แม่ แวะซื้อมาตอนทำบุญแหละครับ
“ขอบใจจ๊ะ คราวหลังไม่ต้องลำบากนะลูก” แม่บอกอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจ”
“แม่ไปพักเถอะครับเดี๋ยวผมเก็บร้านให้เอง”
“ไม่เป็นไรลูก เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” ผมก็เลยช่วยแม่เก็บร้านครับ
“แม่เดี๋ยววันนี้ตุลย์ไปซื้อกับข้าวเอง เดี๋ยวจะโชว์ฝีมือถูกแม่ค้าด้วย”
“จ้า อะนี้เงิน”
“ไม่เป็นไรครับแม่ ผมมารบกวน” ไอ้โชว์รีบบอก
“เอาไปเถอะลูก มาเที่ยวบ้านแม่ทั้งที มาอยู่กี่วันล่ะ” แม่ถาม ยื่นเงินให้ผม
“อยู่จนถึงเปิดเทอมได้ไหมครับแม่” ผมมองหน้าไอ้โชว์เลยครับ มันก็มองผมแบบกวนตีน
“ได้สิ ตุลย์จะได้มีเพื่อนด้วย” แม่ไปไฟเขียวให้มันทำไม แล้วผมกับมันก็ไปซื้อกับข้าวกัน ไม่ได้ซื้อกับข้าวเองมาตั้งนาน
“มึงใครจะให้มึงอยู่นานขนาดนั้น” ผมพูดกับมันตอนอยู่บนรถกันสองคน
“ไม่รู้กูขอแม่มึงแล้ว” มึงเข้าทางแม่หรอว่ะ
“เรื่องของมึง แต่กูไม่ให้นอนห้องกูหรอก”
“ตุลย์มึงอย่าใจร้ายกับกูดิ นี่กูทำทุกอย่างเพื่อมึงเลยนะ กูอยากอยู่กับมึงทุกวัน อยากตื่นขึ้นมาเจอหน้ามึง อยากนอนกอดมึง” โอ้โห เป็นชุด
“ไม่เบื่อหรอ”
“ไม่เลยสักนิด”
“งั้นก็ตามใจ อย่าบ่นมากด้วย เพราะบ้านกูไม่ได้สบายเหมือนบ้านมึง ไม่ได้มีแอร์”
“อยู่ได้ดิ แค่มีมึงก็พอ”
“พอเหอะ กูจะอ้วก เดี๋ยวมึงจอดตรงนั้นนะ” มาถึงตลาดนัดแล้วครับ ก็ช็อปกันไปครับ
“อยากกินไร เดี๋ยวกูทำให้”
“น้ำพริก ปลาทู ชะอมไข่ทอด” อาหารบ้านมาก
“อืม โอเค” สักพักก็ได้ของครบครับ ก็กลับกัน
“ตุลย์จะทำเองใช่ไหมลูก แม่หุงข้าวไว้แล้วนะ จัดการเลย” แม่บอกผม ผมก็จัดการทำกับข้าวโดยมีไอ้โชวืเป็นลูกมือ (ไม่รู้ลูกมือหรือตัวยุ่งก็ไม่รู้ ทำไรไม่เป็นเลย แค่หันผักยังยากสำหรับมันเลย)
“โชว์ มึงเอาผักไปล้างไป แล้วเด็ดชะอมด้วย” ผมก็สอนมันเด็ด ดีนะที่สอนอะไรง่าย กว่าจะทำเสร็จก็ใช่เวลาพอสมควร
“แม่ครับกินข้าวครับ” ไอ้โชว์เรียกแม่ผม ตั้งโต๊ะเสร็จพอดี
“น่ากินทั้งนั้นเลย” ไอ้โชว์ตักข้าวให้แม่ผม แล้วก็ผม
“ตุลย์ อยู่ที่นู้นเป็นไงบ้าง” แม่ถามไอ้โชว์
“ก็ดีครับ เป็นคนดี ช่วยเพื่อน” ดีมาก ผมยิ้มๆ
“อืม ไงก็ฝากดูแลตุลย์มันด้วยละกัน มันเด็กต่างจังหวัดไม่ค่อยรู้อะไร กลัวไปโดนใครหลอกเอา” แม่นี่ลูกแม่เป็นผู้ชายนะ
“อย่างตุลย์หรอครับแม่ไม่โดนหลอกหรอกครับ กลัวจะไปหลอกคนอื่นมากกว่า” ไอ้เชี่ยนี่แรง บทสนทนาบนโต๊ะก็เป็นไปอย่างสนุก แล้วแม่ก็ขอตัวไปพักผ่อน เพราะแม่ต้องตื่นเช้า
“โชว์ล้างจานเป็นป่ะ” ผมกะจะใช้มันครับ
“ของหมูๆว่ะ ใครๆก็ทำเป็น”
“เออ งั้นมึงทำ” ผมก็ปล่อยให้มันล้างจานไป ผมก็ไปเช็ดโต๊ะ
“เพล้งงงง” กูว่าแล้วไง จานแตกครับ
“มึงล้างจานไงเนี้ยะ”
“ก็มันลื่นอ่ะ”
“ล้างไม่เป็นก็บอก มาทำฟอร์ม ไปเช็ดโต๊ะเลยเดี๋ยวกูล้างจานเอง” ผมไล่มันไปเช็ดโต๊ะแล้วเก็บเศษจาน
“โอ้ย”
“โชว์ เป็นไรมากป่าว” มันยกเท้าขึ้นมาดู ผมลมแทบจับเลยครับ เลือดครับ เศษจานบาดเท้ามันครับ แต่ไม่ลึกเท่าไหร่
“ไม่เป็นไร ไกลหัวใจ”
“มานี่เดี๋ยวทำแผลให้” ผมเอาเก้าอี้มาให้มันนั่งแล้ว ไปเอากล่องยามา
“ตุลย์ ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูทำเอง”
“ไม่เป็นไร เอาเท้ามา” ผมก็จัดการทำแผลให้มัน
“กูขอโทษ” มันขอโทษผม
“ขอโทษทำไม”
“เรื่องง่ายๆ แค่นี้กูก็ทำไม่ได้” มันมองหน้าผม
“ไม่เป็นไร กูไม่ได้ว่าอะไรมึงซะหน่อย แล้วแผลอย่าโดนน้ำละ เดี๋ยวหายช้า แล้วไงถ้าเป็นไรมากค่อยไปหาหมอ”
“ขอบใจนะ”
“ไปรอบนห้องก่อนไป เดี๋ยวทำอะไรเสร็จแล้วเดี๋ยวตามขึ้นไป”
“ไม่เป็นไรนั่งรอตรงนี้แหละ ขึ้นพร้อมกัน แล้วอาบน้ำให้ด้วย” ได้ทีเลยนะมึง
***********************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
คนแรกของรอบนี้
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอๆๆๆๆ มาต่อเร็วๆๆน่ะคับ :impress2: :impress2:
-
HBD นะคะขอให้มีความสุขมากๆ ในทุกๆวันค่ะ
ปล. พอสขอโทษที ที่เข้าใจตะเองผิด....ฮา
-
HBD :L2:
อ่านค้างจากตอนที่แล้วเลย
มาต่อแล้ว เย้ๆ
พอส ทำเอาเกือบเกลียดละนะ
เพ่โชว์ก็เล่นอะไรไม่รู้ ตุลย์(กะคนอ่าน)ใจหายหมด
แต่ตอนท้ายๆ น่ารักกันจัง ทำแผลให้ด้วย :o8:
ตอนหน้าหวานๆ เนอะๆๆ
-
^
^
^
^
^
จิ้ให้ทะลุถึงตุลย์
กำลังตั้งท่าจะด่าพอสเต็มที่ (หรือว่าด่าไปแล้ว) ..แต่ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว หุหุ
โชว์ขี้อ้อนจริงๆเลย
HBDนะคะ มีความสุข ลั้ลลาค่ะ
:L2:
-
:o8:
โล้งคิดว่า จะมีคนแย่งกันอีกเฮ้อ
-
:-[ อ๊ายยยย น่ารัก รักกันนานๆ นะค่ะ
นึกว่าพอสจะมาแย่งไปซะแล้ว โล่ง! :เฮ้อ:
HBD ไรเตอร์นะค่ะ มีความสุขมากๆ :L2:
-
อ่า.ที่แท้ก็แผนอิพี่โชว์นี่เอง
ดีนะที่ตุลย์ไม่ก้านคอพอสไปก่อน อิอิ
ปล. Happy Birthday นะคะ
-
^^
-
:HBD2: :กอด1: :กอด1:
-
นึกว่าจะโดนถ่านไฟเก่า
ครอกตายซะเเล้ว ที่แท้ก้อเป็นแผนนี้เอง
-
:mc4:Happy Birthday ล่วงหน้าละกันนะครับ ยังไงก็มาต่อฉากหวานๆ ของตุลย์ กะ โชว์เร็วๆ นะครับรออ่านอยู่... :mc4:
-
(http://i593.photobucket.com/albums/tt12/zazzystar/makemany-happy_birthday_03.jpg)
-
ยังไม่ทันจะวันเกิดผมเลยครับ
12 ตุลา ครับ
แต่ไงก็ขอบคุณนะครับ
-
เกือบ HBD กับคนอื่นเค้าแล้วนะเนี้ย ฮ่าๆๆ
คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป้นแผนโชว์ (อุตส่าห์จิ้นไปซะไกล)
สงสัยงานนี้แม่ตุลย์จะรู้เรื่องระหว่างโชว์กับตุลย์ปะเนี้ย ฮ่าๆ
-
โหเล่นแผนนี้เลยหรอ
ตุลย์น่าจะแกล้งโชว์น่ะ
แกล้งโกรธ 555
-
พรุ่งนี้ไม่อยู่ ขอ HBD ล่วงหน้าครับ
May the best of your past be the worst of your future.
-
:L1:
-
ลองใจกันแบบนี้ ไม่ค่อยชอบเลย เฮ้ออ
อย่าเล่นกับความรู้สึกของคนสิ
-
“อยู่ได้ดิ แค่มีมึงก็พอ”
^
อูยยยย อ่านแล้วใจละลายตามตุลย์ไปติดๆ อิอิ
:3123:อย่ามีอะไรทำให้ตุลย์+โชว์ หวั่นไหวง่ายๆ เน๊าะ
:จุ๊บๆ: จุ๊บๆๆๆ..วันนี้เอาจุ๊บไปก่อน เด๋วพรุ่งนี้จะเข้ามา HBD อีกที
-
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ล่วงหน้าครับ
พี่โชว์น่ารักจริงๆ
-
โล่งอกไปอีกหนึ่งเรื่อง :เฮ้อ:
happy happy birthday Writer ด้วยน่ะครับบบบบบบ
-
อ่านึกว่าพอสจะแรงที่แท้ก้แผนโชว์นี่เองดีนะไม่ด่าไปก่อน :jul3:
สองคนนี้หน้ารักขึ้นทุกวันเลยอ่านไปยิ้มไปมีความสุขไปกับเค้าด้วย
:pig4: writer คะ
-
โธ่ !นึกว่าจะมีศึกแย่งชิงกันอีกซะแล้ว - -
-
แหม...ตอนแรกตกใจนึกว่างานจะเข้าอีกแล้ว
สุดท้ายเป็นการลองใจของนายโชว์เค้า
โล่ง... :เฮ้อ:
-
ขอบคุณทุกคนนะครับ
-
:impress2: o13
-
เอ่อ...ข้าน้อยสำนึกผิดค่ะ ว่าพอสไปสะเยอะเลย แหะๆ :o11:
ดีแล้วที่เป็นแบบนี้จะได้ไม่มีปัญหาอะไร
รอให้คู่นี้หวานๆๆอ่ะ
-
อืม...แผนลับลวงใจ
เข้าใจคิดนะเฮียโชว์
-
็ฺHBD ล่วงหน้า น้าาา
I wish you so happiest in the world ^^
-
อืม
รักกันซะที
รักกันนานๆๆนะ
-
น่ารักอ่ะ
ทำแผลให้ด้วย
ตุลย์นี่อ่อนโยนจังเลย
นึกว่ากัดเป็นอย่างเดียว
-
เริ่มหวานเเล้ว อิอิ
ตอนที่เเล้วเล่นเอาคิดว่าดราม่าเเล้วสิ
-
อ๊ายยย
รักกันหวานๆๆนะ
-
รักหวานชื่นน
HBD ล่วงหน้านะครับ
-
today
is
My
Birthday
-
happy happy birthday อีกรอบค่ะ
-
ฝากเนื้อฝากตัวกะแม่ยายเต็มที่ :z1:
-
happy happy birthday อีกรอบค่ะ
^
^
ขอบคุณมากครับ
มีความสุขนะครับ
-
HBD คุณพี่ ตุลย์ (ขอเรียกพี่ตุลย์น่ะ)
12 ตุลาคม ^^
มาเปิดแต่เช้าเพื่อจะรออ่านต่อไปน้า
I wish you succes and happieness(เขียนถูกป่าวอ่า = ="")
-
สวัสดี ขอวันนี้ มีความสุข ให้ไร้ทุกข์ สนุกสม วันเกิดนี้
เรื่องทุกข์ร้อน อย่าได้ บังเกิดมี ให้ชีวี มีความสุข ทุกค่ำคืน
แต่งนิยาย สนุกๆ มาให้อ่าน พี่โชว์กร่าง ผมชอบ พี่เค้าหื่น (อิอิ)
เชียร์น้องตุลล์ เฝ้ารอ อยู่ทุกคืน หน้าตาตื่น เมื่อเข้ามา อ่านต่อเอย
พอแล้ว ได้แค่นี้อะ ไงก็สุขสันต์วันเกิดนะครับ
-
Happy Brithday ครับผม ขอให้สุขสมหวังทุกประการนะครับ
ขอให้แฟนรักและรักแฟนไปนานนนนนน
-
วันนี้ที่สิบสองเดือนตุลา ได้เวียนมาบรรจบครบอีกหน
ขอพรพระพรเทพจงช่วยดล อำนวยผลสิ่งดีให้สุขใจกาย
Happy Brithday ค่ะ
-
HBD คุณพี่ ตุลย์ (ขอเรียกพี่ตุลย์น่ะ)
12 ตุลาคม ^^
มาเปิดแต่เช้าเพื่อจะรออ่านต่อไปน้า
I wish you succes and happieness(เขียนถูกป่าวอ่า = ="")
ขอบคุณมากๆๆ
เลยนะครับ
-
สวัสดี ขอวันนี้ มีความสุข ให้ไร้ทุกข์ สนุกสม วันเกิดนี้
เรื่องทุกข์ร้อน อย่าได้ บังเกิดมี ให้ชีวี มีความสุข ทุกค่ำคืน
แต่งนิยาย สนุกๆ มาให้อ่าน พี่โชว์กร่าง ผมชอบ พี่เค้าหื่น (อิอิ)
เชียร์น้องตุลล์ เฝ้ารอ อยู่ทุกคืน หน้าตาตื่น เมื่อเข้ามา อ่านต่อเอย
พอแล้ว ได้แค่นี้อะ ไงก็สุขสันต์วันเกิดนะครับ
ขอบคุณมากๆๆเลยนะครับ
กลอนเพราะมาก
ขอบคุณจริงๆๆ
-
Happy Brithday ครับผม ขอให้สุขสมหวังทุกประการนะครับ
ขอให้แฟนรักและรักแฟนไปนานนนนนน
ขอบคุณมากๆนะครับ
มีความสุขเช่นกันครับ
-
วันนี้ที่สิบสองเดือนตุลา ได้เวียนมาบรรจบครบอีกหน
ขอพรพระพรเทพจงช่วยดล อำนวยผลสิ่งดีให้สุขใจกาย
Happy Brithday ค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำอวยพร
ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะ
มีความสุขเช่นกันนะครับ
-
โทษที...
มีความสุขมากๆๆ
นะครับ
Happy Birthday นะครับ
-
มีความสุขมากๆๆ
นะครับ
HBD
-
HBD นะคับ ขอให้มีความสุขมากๆๆ get A ทุกตัวนะคับ
- เนื้อเรื่องสนุกมากๆๆเลยอ่าคับ อ่านแล้วอินดีคับ ชอบๆๆๆ เดี๋ยวจะไปแอบย่องไป ศร.3 สืบดูสิว่าชีวิตจริงจะหวานแบบในเรื่องหรือป่าว 555
-
HBD
มีความสุขมากมายนะครับ
สมหวังๆๆ
รักๆๆ :L1: :pig2:
-
HBD writer :a13:
-
ขอมีความสุขนะครับในวันเกิด
รีบมาต่อนะคับจะรอคับ
-
โทษที...
มีความสุขมากๆๆ
นะครับ
Happy Birthday นะครับ
ขอบคุณมากครับ
มีความสุขมากๆๆเช่นกัน
-
มีความสุขมากๆๆ
นะครับ
HBD
ขอบคุณมากครับ
มีความสุขมากๆๆเช่นกัน
-
HBD นะคับ ขอให้มีความสุขมากๆๆ get A ทุกตัวนะคับ
- เนื้อเรื่องสนุกมากๆๆเลยอ่าคับ อ่านแล้วอินดีคับ ชอบๆๆๆ เดี๋ยวจะไปแอบย่องไป ศร.3 สืบดูสิว่าชีวิตจริงจะหวานแบบในเรื่องหรือป่าว 555
ขอบคุณมากครับ
มีความสุขมากๆๆเช่นกัน
ไปดูได้เลย 555
-
HBD
มีความสุขมากมายนะครับ
สมหวังๆๆ
รักๆๆ :L1: :pig2:
ขอบคุณมากครับ
มีความสุขมากๆๆเช่นกัน
-
HBD writer :a13:
ครับ
ขอบคุณครับ
-
ขอมีความสุขนะครับในวันเกิด
รีบมาต่อนะคับจะรอคับ
ขอบคุณมากครับ
มีความสุขมากๆๆเช่นกัน
จะรีบมาลงให้นะครับ
-
เป็นแผนหรอกหรือนี้
-
สุขสันต์วันเกิดนะครับ :กอด1: :กอด1: :กอด1: กอด 3 ทีเลย :haun4:
-
ว๊า สุขสันต์วันเกิดพี่ตุลย์ คับบบบบบบบบบบบ
ขอให้มาต่อบ่อยๆๆ
รักกันมากๆๆนานๆๆ กัดกันบ้าง พอจิตแจ่มใส
มีความสุข สุขภาพแข็งแรง
แก่กี่ปีไม่รู้รู้ แต่จะรอติดตามน่ะ
-
เข้ามาสุขสันต์วันเกิดด้วยคน มีความสุขมากๆนะค่ะ น้องตุลย์ ให้สมหวังทุกสิ่ง ได้เกรดงามๆนะค่ะ
-
(http://www.thaifilm.com/imgUpload/reply1297701_24.gif)
-
สุขสันต์วันเกิดนะครับ :กอด1: :กอด1: :กอด1: กอด 3 ทีเลย :haun4:
ขอบคุณมากนะครับ
อบอุ่นดีจัง
-
ว๊า สุขสันต์วันเกิดพี่ตุลย์ คับบบบบบบบบบบบ
ขอให้มาต่อบ่อยๆๆ
รักกันมากๆๆนานๆๆ กัดกันบ้าง พอจิตแจ่มใส
มีความสุข สุขภาพแข็งแรง
แก่กี่ปีไม่รู้รู้ แต่จะรอติดตามน่ะ
ขอบคุณครับ
21 แล้วครับ
มีความสุขมากๆ เช่นกันนะครับ
-
เข้ามาสุขสันต์วันเกิดด้วยคน มีความสุขมากๆนะค่ะ น้องตุลย์ ให้สมหวังทุกสิ่ง ได้เกรดงามๆนะค่ะ
ขอบคุณมากครับ
มีความสุขมากๆเช่นกัน
-
(http://www.thaifilm.com/imgUpload/reply1297701_24.gif)
ขอบคุณสำหรับเค้กนะครับ
มีความสุขมากๆเช่นกันครับ
-
สุขสันต์วันเกิด
มีความสุขมากๆ
-
ขอบคุณทุกคำอวยพรนะครับ
ขอบคุณที่ติดตาม
ขอบคุณทุกกำลังใจ
ขอให้คำอวยพรกลับคืนสู่ท่านเช่นกัน
วันนี้เอามาลงให้ตอนนึงนะ
อาจจะสั้นไปหน่อย
เพราะวันนี้ไม่ว่างเลย
ไปอ่านเลยนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 57 การกระทำสำคัญกว่าสัญญา
“ไม่เป็นไร กูไม่ได้ว่าอะไรมึงซะหน่อย แล้วแผลอย่าโดนน้ำละ เดี๋ยวหายช้า แล้วไงถ้าเป็นไรมากค่อยไปหาหมอ”
“ขอบใจนะ”
“ไปรอบนห้องก่อนไป เดี๋ยวทำอะไรเสร็จแล้วเดี๋ยวตามขึ้นไป”
“ไม่เป็นไรนั่งรอตรงนี้แหละ ขึ้นพร้อมกัน แล้วอาบน้ำให้ด้วย” ได้ทีเลยนะมึง
“อาบเองเหอะ”
“จะอาบเองได้ไง เดี๋ยวแผลโดนน้ำ”
“เออ ๆ อาบให้ก็ได้ว่ะ” ทำไงได้ละครับ ก็คงต้องอาบให้มัน
“ตุลย์ กูรักมึงนะ” มันพูดเสียงดัง
“เบาๆ ดิว่ะ เดี๋ยวแม่ได้ยิน”
“ได้ยินก็ดีดิจะได้สู่ขอเลย ดีมั้ย” มันพูดยิ้มกวนๆ น่ารักชะมัด
“ไม่ดีอ่ะ ใครอยากแต่งงานกับมึง” ผมก็พูดไปเล่นๆ
“ใช่สิกูมันผู้ชายหนิ มึงไม่คิดจะจริงจังอะไรกะกูอยู่แล้ว” แต่มันน้อยใจจริง โชว์กูอยากให้ใครๆ ได้มามองเห็นมุมนี้ของมึงจัง จากไอ้กร่างที่เคยเห็น ไม่ต่างอะไรจากเด็กน้อย ที่ขี้อ้อนและขี้น้อยใจ เฮออ (สรุปมึงเต็มป่าวว่ะ 55 กูได้คนบ้าเป็นแฟนโว้ยยยย)
“โชว์ ซีเรียสหรอมึง” ผมก็ยังพูดเล่นๆ ไป ไม่อยากให้มันคิดมาก
“ตุลย์ มึงจะทิ้งกูไหม อนาคตมึงจะไปแต่งงานกับผู้หญิงใช่ไหม” โอ้ย เครียดเข้าไปใหญ่
“ไอ้โชว์ มึงฟัง มึงเป็นคนทำให้กูต้องมามีชีวิตแบบนี้ มีแฟนเป็นผู้ชายแบบนี้ แล้วก็ทำให้กูรักแบบนี้ กูจะทิ้งมึงได้อย่างไร เลิกคิดมากเหอะ หน้าแก่นะมึง” ผมคงรักมันไปอย่างนี้แหละครับ ไม่รู้จะทิ้งมันไปได้ไง เสือกรักผู้ชายแถมเป็นเมียมันอีกต่างหาก พูดแล้วเซ็ง ชีวิตชายชาตรีของกูย่อยยับเพราะความรักพิเรนๆของมึง
“กูสัญญากูจะดูแลมึงให้ดีที่สุด” มันพูดเสียงหนักแน่น
“กูไม่ชอบคำสัญญาว่ะ แค่มึงทำให้ได้อย่างที่พูดละกัน” การกระทำย่อมสำคัญกว่าคำสัญญาครับ ผมคิดอย่างนี้จริงๆ
“เออ งั้นจะเสร็จได้ยัง จะได้ไปกระทำกัน” ก็กลายเป็นคนทะลึ่งคนเดิม วันๆไม่คิดเรื่องอื่น
“ เออ จะเสร็จแล้ว เดี๋ยววันนี้จะไปนอนกับแม่” ผมแกล้งมัน
“ได้ไงล่ะ”
“ได้สิแม่กู กูคิดถึงแม่กูกูจะไปนอนกอดแม่กู”
“งั้นกูไปนอนกอดด้วย”
“ไม่ต้องเลย นอนคนเดียวในห้องกูไปเลยยกให้”
“ตุลย์มึงจะทิ้งกูหรอ” มันทำหน้าเศร้า เสียงอ้อนๆ
“แค่จะไปนอนกับแม่นี่นะ”
“เออ จะไปนอนไหนก็ไป” มันลุกจะเดินหนี ผมคว้ามือมันไว้ เสียหลักล้มลงทั้งคู่เลยครับ ตอนนี้มันทับตัวผมอยู่ สองตาประสานกัน (คิดภาพในละครไทยตามนะครับ ตอนพระเอกกับนางเอกล้มทับกัน 55)
“เจ็บมั้ย” มันถามผม
“ไม่อ่ะ แต่หนักมากกว่า” ก็มันทับตัวผมอยู่นี่ครับ
“อุ๊บ” มันประกบปากผม เราสองคนจูบกัน สักพักผมก็ดันมันออก นึกขึ้นได้ว่าอยู่ในครัว มันก็ลุกแล้วดึงมือผมขึ้นมา
“เจ็บแผลป่าว”
“ไม่อ่า เจ็บใจที่เธอจะไปนอนกับคนอื่น” ไอ้โชว์มึงบ้าไปแล้ว
“คนอื่นที่ไหน แม่กูนะ”
“เอางี้ตัดปัญหา เพราะเถียงกันไปกันมาก็ไม่มีใครยอมใครหรอก” มันพูดขึ้น
“ยังไง” ผมสงสัยว่ามันจะเอายังไง
“ให้แม่มึงนอนไป แล้วมึงก็มานอนกับกูที่ห้อง ให้กูได้กอดมึงเหมือนทุกคืน แค่นี้จบปัญหาป่ะ”
“เออ จบ เฮ้ย มึงจะบ้าหรอมันยุติธรรมตรงไหนว่ะ”
“เออเลิกพูดได้แล้ว ล้างเร็วๆ ง่วงนอนแล้ว อยากอาบน้ำด้วย ทำไรช้าตลอด” เอ๊ะมีบ่น เดี๋ยวกูตีหัวด้วยจาน
“เงียบปากแล้วอยู่เฉยๆ ไปป่ะ รำคาญ” ชักยั้วครับ มาเร่ง สาสส
“เมียจ๋า ผัวขอโทษ”
“ใครเมียมึง”
“หรือมึงจะให้พิสูจน์ในครัว” มันทำท่าลุกจะมาหาผม
“อย่าๆ ไม่เล่นแล้ว เลิกเล่นได้แล้ว เสร็จแล้ว”
“ป่ะ ขึ้นห้องกัน ไปทำอะไรประสาผัวเมีย”
“โชว์กูเกลียดคำว่าเมียจากปากของมึงว่ะ” มันทำให้ผมนึกย้อนถึงวันที่มันยัดเยียดคำว่าเมียให้กับผม
“ตุลย์ กูขอโทษ” มันพูดเสียงสำนึกผิด มันคงรู้ว่าผมคิดยังไง
“ไม่เป็นไร”
“ต่อไปจะไม่เรียกแล้วนะครับ ขอโทษ” มันพูดพร้อมจับมือผม จูงขึ้นข้างบน
“ขอบคุณนะ” ผมพูดออกไป ไม่รู้หรอกครับว่าขอบคุณเรื่องอะไร แต่มันอยากพูด อยากพูดกับคนๆ นี้ ตอนนี้
“ตุลย์ รักมึง” มันแอบจุ๊บแก้งผมไปทีนึง เขิลๆๆๆ (ทำเป็นเขิน มากกว่าจุ๊บก็ทำมาแล้ว 55)
“รักเหมือนกัน จะอาบน้ำเลยป่ะ”
“อาบให้ด้วยนะ”
“อาบอย่างเดียวนะ”
“อืม สัญญา”
“กูบอกแล้ว การกระทำสำคัญกว่าสัญญา”
“อืม ไว้คอยมาทำกันในห้อง ห้องน้ำบ้านมึงเล็กจะตาย ไม่ถนัดด้วย แถมต้องระวังแผลเปียกอีกต่างหาก” ก็นิสัยทะลึงเหมือนเดิม กูก็หลงดีใจ (แค่ก็ดีบนเตียงสบายดี อิอิ)
“ป่ะ” อยู่ดีดีมันก็แก้ผ้าต่อหน้าผม แบบเปลือยเลยอะครับ
“มึงอายเป็นป่าวว่ะ”
“กับมึงกูจำเป็นต้องอายด้วยหรอ”
“ไม่อายกูก็อายผีบ้านผีเรือนกูบ้าง”
“เฮ้ย มีผีด้วยหรอ” มันรีบวิ่งมาเกาะผม คือมันกลัวผีมากครับ
“มีดิ”
“งั้นมึงอยู่กับกูตลอดเลย”
“ได้ แต่ช่วยเขยิบไอ้นั้นมึงออกไปจากตูดกูก่อน” เพราะไอ้นั้นมันจิ้มตูดผมอยู่ นี้ขนาดมึงกลัวผีนะ
“อิอิ ป่ะไปอาบน้ำกัน” มันขำๆ แล้วหยิบผ้าขนหนูมาพันเอว ผมก็ไปอาบน้ำให้มันครับ อ้อนนู้นอ้อนนี้ ขนาดแค่เป็นแผลเล็กๆที่เท้านะ ถ้าแผลใหญ่กูจะเป็นไงเนี้ยะ เดี๋ยวถูตรงนั้น เดี๋ยวล้างตรงนี้ โอ้ยเอาเป็นว่าสะอาดทุกซอกทุกมุมอ่ะ สรุปเท้าเจ็บ หรอแขนขาดว่ะ
“อ่ะเสร็จแล้ว ออกไปรอกูก่อน กูจะอาบของกู”
“ไม่เอา มึงก็อาบไปดิกูรอ”
“สัส กูจะได้รีบๆ จะได้ไม่ต้องมาระวังน้ำกระเด็นโดนแผลมึง”
“ไม่เอา กลัวผี”
“ผีเผอที่ไหนเล่า กูอยู่มาจะยี่สิบปี ไม่เจอสักตัว”
“อาบไปเถอหน่า รอนี่แหละ”
“เออ ตามใจมึง” ผมก็อาบไป ต้องมาคอยระวังน้ำโดนแผลมันอีก วุ่นวายจริงๆ ไอ้เด็กโข่ง นี้กูมีแฟนหรือกูมีลูกน้อยว่ะ แป็บเดียวก็เสร็จ ผมขี้เกียจอาบน้ำ เพราะมันจ้องเหลือเกิน มันเขิลๆ อิอิ
“เสร็จละ” ก็มาแต่งตัวที่ห้องครับ
“ตุลย์ไม่ต้องใส่หรอกขี้เกียจถอด นอนเลยดีกว่า” มันเดินไปลงกลอน พร้อมปิดไฟแล้ว ผลักผมลงบนที่นอนแล้วคร่อมผมไว้
“โชว์เล่นไรของมึงเนี้ยะ”
“ไม่ได้เล่น ตุลย์กูรักมึงนะ” มันประกบปากผม มือก็ลูบคล้ำผมไปทั้งตัว มันบี้ที่หัวนมผมให้มันชูชันขึ้นมา ไม่ต่างอะไรกับเบื้องล่างของผมและมันที่เสียดสีกันอย่างร้อนผ่าว ลิ้นสองลิ้นสอดประสานกันเกลียวกลม เป็นหนึ่งเดียว (อยากใช้ภาษาสละสลวยบ้าง 55)
“ตุลย์มึงรักกูแค่ไหน” ปากผมเป็นอิสระจากปลายลิ้นที่มันพันธนาการ
“มากทั้งตัว มึงจะทำอะไรกับกูก็เชิญ” คำพูดอันเชื้อเชิญออกจากปากผม เหมือนยิ่งจุดเชื้อไฟอันร้อนรุ่มให้ทั้งผมและมัน
“งั้นกูจะกินมึงทั้งตัว” ปลายลิ้นอันเร้าร้อนลากผ่านที่ซอกคอผม ยอดอก เล็กไล้ไปทั่งร่างกายผม ร่างกายผมตอบสนองได้เป็นอย่างดี มือใหญ่ลูบเบื้องล่างของผม ความสุขพร้อมความเสียวพลุ่งพล่านไปทั่วตัวผม ปากหนาบรรจงครอบลงบนเล็กๆที่พองขยายรับเต็มที่ ปลายลิ้นฉกไปในรูแห่งความเสียว นิ้วน้อยบรรจงสอดเข้าไปจากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสาม จากความเจ็บเป็นความเสียวเข้ามาแทนที่
“โชว์ ไม่ไหวแล้ว เอาเข้ามาสักทีเหอะ” เหมือนราดน้ำมันไปในกองไฟ แก่นกายอันร้อนผ่าวถูกสอดเข้ามาในร่างกายผม
“ซีดดด” เสียงเล็กรอดออกมาด้วยความเสียวสาน สองเสียงสอดประสานเป็นหนึ่งเดียว เพลงรักดำเนินไปในคำคืนอันแสนสุข
“โชว์กูไม่ไหวแล้ว”
“พร้อมกันนะ” ของเหลวขุ่นไหลพุ่งในร่างกายผม พร้อมกับของผมที่เปะไปทั่วหน้าท้องผมและมัน
“อ่า รักมึงนะ” มันก้มกระซิบที่หูผม
“รักมึงเหมือนกัน” ผมตอบไปจากจิตใต้สำนึก (เป็นไงภาษาพอใช้ได้ม่ะ 555) สรุปผมก็ต้องไปอาบน้ำอีกรอบ
“มึงไม่ต้องเดี๋ยวกูเอาผ้ามาเช็ดให้ ลำบาก” ขี้เกียจระวังแผลเปียกน้ำครับ ผมก็ออกไปอาบน้ำ แล้วเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดให้มัน
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไร”
“รักมากนะรู้ป่าว” มันบอก
“ไม่รู้”
“เมื่อกี้ยังไม่พอหรอ”
“รู้ครับพี่โชว์”
“ดีมากอยากให้เรียกแบบนี้ทุกวันจัง”
“ฝัน” ผมโยนกางเกงไปให้มันใส่แล้วผมก็ใส่เสื้อผ้า กว่าจะได้นอน เกือบตีหนึ่ง มันก็นอนกอดผมเหมือนทุกคืน
“ตื่นแล้วหรอลูก” ผมลงมาช่วยแม่ตั้งร้าน ไม่ได้ปลุกไอ้โชว์หรอกครับ ให้มันนอนไปเหอะ
“แม่พระมายังอ่ะ ตุลย์อยากใสบาตร” ผมถามแม่ รู้สึกอยากทำบุญกับแม่
“ยังเลย ตักข้าวสิ เดี๋ยวแม่ตักแกงให้” ผมก็เอาขันมาตักข้าว
“แม่ทำบุญด้วยกันนะ”
“อืมจ๊ะ” เช้าวันนั้นผมก็ทำบุญ แล้วก็ช่วยแม่ตั้งร้านครับ นานแล้วที่ผมไม่ได้ตื่นเช้ามาช่วยแม่แบบนี้ มีความสุขจัง รักแม่มากนะครับ
“อ้าวโชว์ ตื่นแล้วหรอลูก” แม่ผมทัก มันเดินหน้ามุ้ยมาหาผม
“ทำไมไม่ปลุกอ่ะ”
“ก็เห็นนอนสบาย เลยไม่อยากปลุก หิวยัง” ผมถามมันแล้วมองที่แผลมัน
“เฮ้ย!! โชว์ แผลมึง” ผมร้องออกมาอย่างตกใจ
“โชว์ ไปโดนอะไรมาลูก” แม่ผมก็ตกใจ
*********************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
สุขสันต์วันเกิด
มีความสุขมากๆ
ขอบคุณครับ
มีความสุขมากๆ เช่นกันครับ
-
แผลโชว์เป็นไรไปอ่ะ ? ?
-
HBD คราบบบ มีความสุขมากกๆๆนะคับ :3123: :3123: :3123:
-
HED8 คราบบบบบบบไรเตอร์ :HBD1:
เกิดวันเดียวกับป๊าผมเลยอ่ะ
มีความสุขมากๆๆน่ะคับ
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคับ
:L1: :3123: :L2:
-
อ่านตอนนี้..น้ำตาลหก
รักกันๆๆๆๆๆๆ ตุลย์+โชว์
:L2:มีความสุขมากๆครับ HBD :L2:
-
:b: มาทันมั๊ยเนี่ยะ
-
HBD ไรเตอร์มากมายครับ ขอให้มีความสุขกับชีวิตคู่และ ขอให้แต่งเรื่องนี้ยาวไปๆ เรื่อยๆ นานๆ
ฮ่าๆๆ
ปล.ว่าแต่เผลอโชว์ เป็นอะไรน้อออว
-
โชว์เป็นไรหนะๆๆๆว้าย
ได้ข่าวว่าขาเจ็บอ้อนซะ
เเต่เเบบว่าเรื่องหื่นนี่ได้ตลอดนะค่ะ
รักกันนานๆๆนะอย่ามีไรมาวุ่นวายอีกเลย
-
อยากเห็นตุลย์ กดโชว์บ้างอ่ะส์
แอบจิตไปป่ะ อิอิ
-
ตอนนี้สนุกมากครับ 555++ Happy Birthday อีกรอบแล้วกันนะครับ Writer มีความสุขเยอะๆ ประสบความสำเร็จในทุกๆ ด้าน แล้วก็ที่สำคัญ มาต่อตอนต่อไปเร็วๆ นะคร๊าบบบบบบบบบบบบ :L2:
-
แฮปปี้เบิร์ทเดย์นะคะไรเตอร์มีความสุขมากๆนะคะ :L2: :L1:
:b:
ตอนนี้หวานกันจังน๊า ว่าแต่เกิดไรขึ้นกับแผลอ่ะ อยากรู้แล้ว มาต่อแร๊วววววววววววววววว
-
:L2: :L2: +1
-
พี่โชว์สุดหื่น แผลเป็นไรอะ
เป็งห่วงนะ
เดี๋ยวตุลล์จะมาตบมั้ยเนี่ย อิอิ
-
เข้ามา HBD :L1:ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ
-
Happy Birth Day writer นะคะ :กอด1: มีความสุขมาก ๆ คิดเงินได้เงินคิดแฟนได้แฟน ถ้าคิด 2 อย่างพร้อมกันได้ทั้งเงินได้ทั้งแฟน :L2:
แผลโชว์เป็นไรอะหรือว่าเป็นเพราะกิจกรรมที่ทำกันเมื่อคืน :z1:
:pig4: writer คะ
-
HBD ย้อนหลังนะจ๊ะไรท์เตอร์(หรือเรียกน้องตุลย์ดี เพราะเราแก่กว่า555+)
ขอให้มีความสุข สมหวังในสิ่งที่ตั้งความหวังไว้นะ
สุขภาพสมบูรณ์แข็งแรงนะจ๊ะ
ตอนนี้หวานแล้ว แต่โลภขอหวานกว่านี้อีกนร้า อิอิ
-
HBD'ย้อนหลังจ้ะ
มีความสุขมากๆนะค่ะ
มาต่อเร็วๆนะจ๊ะ ^^
-
:try2: แผลโชว์มันเป็นอะไร น่าสงสัย
แต่ตอนนี้หวานจริงๆ :-[
-
HBD
น๊คุน Phichchii
อวยพรย้อนหลังคงไม่ว่ากันน๊คัฟ
^^
-
^^
-
สุขสันต์วันเกิด นะคะ ^ ^~
-
ฺBelated Happy Birthday ครับ
-
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดจากทุกท่าน
ขอบให้ทุกคนมีความสุขมากๆเช่นกันนะครับ
รักคนอ่านทุกคน
Phichchii
-
ว่าแต่วันนี้มาลงต่อไหมคร๊าบบบบเอิ๊กๆๆๆ
-
HBD ย้อนหลังนะคับ ไรเตอร์
ผมช่างเป็นรีดเตอร์ ที่ไม่ได้เรื่องเล๊ยยยยย แต่ผมก็ รักและติดตามเรื่องนี้นะ
อยากส่งของขวัญ :: คำว่ารัก ไปให้ ตัวเท่าบ้าน นายกเลยยย :L1: :L1: :L1: :L1:
-
Happy Birthday To UUUUUUUU
มีฟามสุขมากๆๆนะจ้ะ :กอด1:
เผื่อแพร่มาถึงคนอ่านด้วยน้าจ้า
:HBD5:
-
Happy birthday!!!!!!
ย้อนหลังนะครับ
ไรเตอร์
วันเกิดก้อขอให้มีความสุข
สุขภาพเเข็งแรง
อออีกอย่างหนึ่งพรข้อนี้ขาดไม่ได้เลยคือ
อย่าลืมอัพนิยายเยอะนะครับ
รออ่านทุกวันเลย
-
^^ รายหร๋อ
-
เย้ อ่านทันและ
-
ขี้งอลมากโชว์
-
:sad11: waiting you na Tul Tul Show Show
and P'Phichchii
-
โชว์เนี่ยหื่นได้ทุกสถานการณ์จริง ๆ 555
น่ารักดีค่ะ
-
o22 แผลทำไมอีกอะ
-
เฮ้ย ไหนว่าแผลเล็กๆ เป็นอะไรอีกเนี่ยโชว์
-
มีความสุขมากๆนะคร๊าบ ย้อนหลัง ย้อนหลังไม่ว่ากันน่ะ
-
รอคับท่าน
-
ชอบ โชว์ จัง อย่าเพิ่งเลิกกันน๊าๆๆๆๆ
เป้นกำลังใจหัย
และรออ่านยุน๊าคับ
-
เป็นไรอ่ะโชว์
ตุลย์ดูแลด่วน
:กอด1:
-
รออ่านอยู่นะคับรีบมาต่อเร็วๆนะคับจะรอ
-
เมื่อไหร จามาต่ออ่า รออ่านอ่าคราฟฟ พี่ ^^
-
เมื่อไหร่จะมาต่อครับ
รออยู่น่ะ
-
ค้างอย่างแรง
-
Happy Birthday ย้อนหลัง (หลายวันเลย) นะจ๊ะง..ขอให้มีความสุขมากๆๆ คิดสิ่งใดสมปรารถนา สุขภาพแข็งแรงน๊า..
เพิ่งกลับมาหลังจากหายศรีษะไปทำงานนอกสถานที่ตั้งแต่วันอังคารบ่าย...ได้อ่านอีกตอนแล้ว ดีใจ..
โชว์ตอนนี้เริ่มดูว่าติดตุลย์มากขึ้นเนอะ รอลุ้นคู่นี้ต่อไป อิอิ
-
:z2: แม่มิสงสัยเลยเหรอ โชว์ ออกจะอ้อนลูกเค้าขนาดนั้น :z2:
ตุลย์ดูจะรักโชว์มากขึ้นนะจ๊ะ รักกันนานๆนะ
:pig4: :pig4:
-
ถ้าแม่รู้จะเป็นไงเนี่ย
-
นานไปแล้วนะ writer คอยอยู่นะครับ
-
หายไปไหนคร้าบบบบ
-
การกระทำสำคัญกว่าสัญญา
สงสัยโชว์ต้องกระทำบ่อยๆ ซะแล้ว แต่ปัญหาตุลย์ไม่ค่อยยอมให้กระทำนี่ดิ 555555
-
อ่ะน่ะ มีใครไปดู Legend of the Guardians : The Owls of Ga'Hoole มาhttp://photos-e.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc4/hs774.snc4/67473_168610509817007_100000041772651_591685_6731320_s.jpg ผมไปดูมาแล้วอ่ะiMAX 3D สนุกมากๆทั้งภาพเสียง สวยมากอ่ะแต่มัน ซับไทยน่ะ อ่านเกือบไม่ทัน
-
เราต้องรักเค้าโดยที่ เค้า เองก็รู้เนี้ย แต่เค้าก็ไม่สามารถรักเราได้ ทำไมมันทรมานจังเนอะว่าใหม T_T แต่เราก็มีความสุขที่เราจะหาเวลาไปหาเค้าให้ได้ แม้รู้ว่าเค้าไม่มีวันรักเราก็ตาม ใครเป็นอย่างผมมั้งอ่ะทรมานใจว่ะ เฮ้อ
-
รีบมาต่อนะฮับ :กอด1:
-
ไร้วี่แวว
-
รอนานแล้วนะคับ
หายไปเลยง่ะ
แล้วสรุปโป้งเป็นแฟนใครอ่ะอยากรุ้จิงๆๆเลย
-
ศ
-
คือไรคับ ศ เนี้ยช่วยบอกทีคับ
-
เงียบหายไปกับสายน้ำ
-
แวะมาทักทายค่า
รออ่านนะจ้ะ ไีรท์เตอร์จ๋า
-
o13
-
รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอออออออออออออออออ
ไปไหนนะ writer
-
คือไรคับ ศ เนี้ยช่วยบอกทีคับ
ศ เศร้า โศก คับ
-
ดูๆๆไป โชว์นี้เดกชัดๆๆ 55
-
ก็อกๆ แวะมาเยี่ยมค่ะ
ไรท์เตอร์จ๋า มาต่อด้วยนะคะ
-
10 วันแล้วอ่า
เมื่อ ไหร่ จะ มา ต่อ อ่ะคับ
ฮืฮื :m15: :m15:
-
ขอโทษทุกคนก่อนนะครับที่ไม่ได้มาบอกล่วงหน้า
เนื่องด้วยผมไปออกค่ายมาครับ
เพิ่งกลับมาถึงสดๆร้อน
ยังไงผมจะรีบมาลงให้นะครับ
ขอโทษอย่างสูง
Phichchii
-
รับทราบค่า
มาต่อไวไวน้า
-
:oo1:
-
แวะมาทักทาย อ่านทันแล้ว ไงก้อมาต่อด้วยนะคับ สู้ๆๆๆ
-
5
-
4
-
หืมมมม พี่ อ๊ากกก แทบ คลั่ง T T
-
3
-
อ่อยยยย รอ รอ 2 กับ 1 แล้วก็ รอ อ่าน ^^
-
2
-
1
-
ต่อให้ครบเลย ฮ่าๆๆ
อ๊ากกกกกกกกกกก อยากอ่านแล้วค่า รีบๆ มานะคะ
-
:jul1:รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :เฮ้อ:
รีบมาต่อนะครับจะรอต่อไป :-[
-
2
-
อ้ากกกกกกกก
1 สักทีซิ
-
1
-
0
-
ไปค่ายมาครับ
ขอโทษที่ไม่ได้เข้ามาบอกก่อน
ไปเข้าค่ายสนุกมากครับ
ยังไงก็ขอโทษอีกทีนะคัรบ
ตอนนี้ไม่ยาวครับ
ยังไงผมจะมาลงให้อีกนะ
ไปอ่านก่อนนะ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 58 ที่แห่งความทรงจำ
“อ้าวโชว์ ตื่นแล้วหรอลูก” แม่ผมทัก มันเดินหน้ามุ้ยมาหาผม
“ทำไมไม่ปลุกอ่ะ”
“ก็เห็นนอนสบาย เลยไม่อยากปลุก หิวยัง” ผมถามมันแล้วมองที่แผลมัน
“เฮ้ย!! โชว์ แผลมึง” ผมร้องออกมาอย่างตกใจ
“โชว์ ไปโดนอะไรมาลูก” แม่ผมก็ตกใจ เท้ามันบวมเป่ง มีเลือดซึมๆ ออกมา
“ไม่เป็นไรหรอกครับแม่ เมื่อคืนโดนแก้วบาด ไม่เจ็บหรอกตุลย์” มันยังทำปากเก่งเหมือนเดิม
“ตุลย์ทำไมไม่พาโชว์ไปหาหมอล่ะ” แม่ดุผม
“โชว์ไปหาหมอกันเถอะ” ผมเลยชวนมันไปหาหมอ เพื่อไปให้ดูแผล
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวมึงล้างแผลให้กูพอ” เก่งนะมึงไอ้กร่าง อย่ามาทำสำออยกับกูละกัน
“ไปเหอะ ขับรถไหวใช่ป่ะ” มันคงยังพอขับได้เพราะมันเป็นแผลเท้าซ้าย
“อืมไปก็ได้” กว่าจะไปได้นะมึง
“แม่เดี๋ยวตุลย์พาโชว์ไปหาหมอก่อนนะ”
“อืมจ๊ะ ขับรถดีดีนะลูก”
“ครับแม่” โชว์บอกแม่ผม
“ใครทำแผลให้ก็ไม่รู้” มันว่าผมหลังจากขับรถออกมา
“นี่มึงกำลังจะว่ากูใช่ไหม”
“ป่าว อย่าร้อนตัวดิ”
“แล้วมึงพูดทำไมว่าใครทำแผลให้ก็ไม่รู้”
“อยากพูด”
“สัสส” ผมชักโมโหครับ ขี้เกียจเถียงเลยนั่งเงียบมาตลอดทางจนถึง
“ลงดิ” มันบอกเพราะผมนิ่ง
“ลงไปเหอะ เดี๋ยวรอตรงนี้แหละ”
“จะลงไม่ลง มึงเป็นคนทำให้กูเป็นแบบนี้นะ” จี๊ดสิครับ โมโหมากครับ เปิดประตูลงแล้วปิดเสียงดัง แล้วเดินนำเข้าไปในคลินิก ไม่รอคนเจ็บหรอกครับ ขอให้แมร่งโดนตัดขา
“ตุลย์” มันเรียกผมแต่ผมไม่สนใจ ผมเดินจะออกไปหาอะไรกิน ขี้เกียจอยู่กับมัน
“โอ้ย” เสียงมันร้องผมเลยหันไปดู แล้วรีบวิ่งไปประคองมัน เพราะมันไปสะดุดขาเก้าอี้ปูนที่หน้าคลินิก
“โชว์ เป็นไร จะตามมาทำไม ไปหาหมอเลย”
“ก็มึงจะหนีกูไปไหนละ พากูมาแล้วจะทิ้งกูนี่นะ” มันทำเสียงเศร้า เจือความเจ็บที่แผล เห็นน้ำตามันซึมๆ เล็กน้อย คงเจ็บแผล
“งั้นเข้าไป เดี๋ยวกูอยู่เป็นเพื่อน” รู้สึกผิดเล็กๆ ทำให้มันเจ็บอีกรอบ เข้าไปหมอก็บอกว่าแผลอักเสบ ก็ให้ยามาแล้ว สั่งว่าอย่าเดินมาก แล้วก็อย่าให้แผลโดนน้ำ
“ตุลย์เค้าเดินไม่ได้อ่ะ” อ้อนครับ มันอ้อน ตัวโตเป็นควายชอบทำตัวเด็ก
“เค้าไม่ได้บอกไม่ให้เดิน เค้าบอกอย่าเดินมาก”
“ตุลย์เค้าเจ็บอ่ะ”
“แล้วไงล่ะ กูช่วยอะไรได้ แล้วนี้จะขับรถไหวป่ะ” มาร้องเจ็บๆๆ อยู่นั้นแหละ
“อืม ก็พอได้อ่ะ”
“ป่ะงั้นกลับบ้าน กูจะไปช่วยแม่ขายของ” แล้วผมกับมันก็กลับบ้านครับ
“ตุลย์พาโชว์ไปในบ้านไป เดี๋ยวร้านแม่ดูเองพี่เค้าก็ช่วย” แม่ให้ผมพาโชว์ไปในบ้าน
“อืม เดี๋ยวตุลย์ออกมาช่วยนะ”
“ไม่เป็นไร ดูแลโชว์เหอะ เค้ามาบ้านเรา”
“อืมแม่” ผมจำต้องทำตามคำสั่งแม่ ไอ้กร่างก็ยิ้มสิครับ ทำสำออย ต้องประคองมันเข้าบ้าน
“โชว์ กูว่ามันจะมากไปแล้วนะ แผลแค่นี้ทำเหมือนจะตาย” ผมพูดกับมันตอนนี้นั่งบนโซฟา อ้อนมากๆ ก็ไม่ไหวครับ
“ก็กูเจ็บมึงจะให้กูทำไง มึงไม่เต็มใจก็อย่าทำ กูอยู่คนเดียวได้” สัสเอ้ย กูผิด กูทำไรผิดไปหมด
“เออ มึงอยากทำไรก็ทำไป กูไปแระ” เบื่อที่จะง้อ เซ็งโว้ย ออกไปช่วยแม่ดีกว่า ผมรู้ว่ามันเป็นคนอารมณ์ร้อน ใครพูดอะไรไม่เข้าหูไม่ได้ ส่วนผมก็ร้อนเหมือนกัน ควรต่างคนต่างอยู่สักพักมันจะดีขึ้นเอง
“อ้าวตุลย์ แล้วนี้กินข้าวกันยัง” แม่ถาม
“ยังเลยแม่ ออกมากินนี้ไง”
“อ้าวแล้วโชว์ล่ะ”
“ไม่รู้มัน”
“อ่ะงั้นเดี๋ยวเอาข้าวไปให้เพื่อนนะลูก จะได้กินยา” แม่ผมพึ่งหนีมันมา เฮออ ผมก็ต้องเอาข้าวไปให้มัน
“อ่ะข้าวกินซะจะได้กินยา แม่ให้เอามาให้” ผมย้ำว่าผมไม่ได้เป็นคนเอามาให้เอง ผมวางไว้แล้วเดินออกไป
“เดี๋ยว” ผมหันกลับไปมองมัน
“ตุลย์ กูขอโทษ ที่เอาแต่ใจไปหน่อย อยู่กับกูเถอะนะ” อ้าวง้อเป็นด้วยหรอ ขอเล่นตัวดีกว่า อิอิ
“ไม่อ่ะจะไปช่วยแม่” ผมหันหลังอีกครั้ง คราวนี้มันมาสวมกอดด้านหลังแล้งครับ ทำให้ผมสามารถก้าวเดินไปได้
“โชว์ปล่อยก่อน อยู่ก็ได้ เดี๋ยวแม่มาเห็น” มันก็ปล่อย ผมจึงหันไปหามัน
“นะอยู่เป็นเพื่อนกูนะ”
“อืม อย่าใส่อารมณ์อีกนะ ไม่ชอบว่ะ”
“ขอโทษ” จบเรื่อง ทะเลาะวันละนิดจิตแจ่มใส
“อืม ขอโทษเหมือนกัน เดี๋ยวออกไปเอาข้าวมากินด้วย รอแป็บ” มันก็ปล่อยให้ผมไปเอาข้าวมากินกับมัน
“อร่อยม่ะ”
“อร่อยมากเลยอ่า ทุกอย่างอร่อยถ้ามื้อนั้นมีมึงนั่งกินด้วย” จะอ้วก
“กินเสร็จแล้วกินยาด้วย เจ็บมากป่าว” ผมถามอย่างเป็นห่วง
“ค่อยยังชั่วแล้วแหละ” กินเสร็จผมก็เอาจานไปล้าง แล้วก็นั่งดูทีวีเป็นเพื่อนมัน มันนอนหนุนตักผม
“ไอ้หัวโตหนักชะมัด” ผมแกล้งแซวมัน
“หัวไหนที่โตละ” มึงจะทะลึ่งใช่ไหม
“หัวที่มึงหนุนกูอยู่เนี้ยะ”
“พอดีคนมันฉลาดอะสมองเลยใหญ่” จ้าพ่อคนเก่ง ผมก็นั่งลูบหัวมันไป ไล้ผมที่นิ้วและพลิ้วสวย ไม่นานมันก็หลับไป เป็นเพราะง่วง หรือฤทธิ์ยาไม่ทราบ ผมเอาหมอนให้มันหนุนแทน เพราะผมเมื่อย โชว์กูรักมึงไปได้ไงว่ะ มึงมันคนเอาแต่ใจ มึงมันเป็นคนอารมณ์ร้อน มึงเคยทำร้ายกู แล้วทำไมทำไมกูถึงต้องรักมึงด้วย มึงมันเลว มาทำให้กูรักคนเลวๆอย่างมึง
...
“ตื่นได้แล้ว ไหนบอกวันนี้จะให้พาเที่ยวไง” ผมปลุกมันหลังจากที่ปล่อยให้มันนอนยาว ตอนนี้แปดโมงกว่าแล้วครับ เมื่อคืนมันบอกให้ผมพาไปเที่ยว ผมก็ตกลง แต่นี่มันยังดันไม่ตื่น
“อืมอีกนิดนึงได้ป่ะ”
“โชว์ มึงตัวร้อน” ผมสัผัสที่หน้าผากมัน มันไม่สบายครับ
“ไม่ต้องไปเที่ยวแล้ว ไว้วันหลังค่อยไป วันนี้มึงนอนพักผ่อนไปก่อน” ผมบอกมันอย่างเป็นห่วงอยากให้มันพักผ่อนเยอะๆ
“ไม่เป็นไรกูไหว มึงรอกูแป็บกูอาบน้ำแต่งตัวแป็บเดียว”
“ไม่ต้องไปแล้ววันอื่นดีกว่า มึงยังไม่ได้กลับไม่ใช่หรอ”
“ตุลย์คือกูต้องกลับพรุ่งนี้แล้วอ่ะ” ใจผมนี้แป้วเลยครับ
“ไหนบอกมึงจะอยู่ยาวไง”
“กูต้องไปช่วยงานที่บ้าน เค้าโทรตาม”
“งั้นหรอ ก็ได้ เดี๋ยวกูรอ แล้วเดี๋ยวพามึงไปเที่ยว” ผมต้องตามใจมัน เพราะพรุ่งนี้มันต้องกลับแล้ว คิดแล้วใจหาย
“เสร็จแระไปเหอะ จะพาไปเที่ยวไหน” มันถาม อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย
“ไหวแน่นะมึง กูยังไม่รู้เลยว่ากูจะพามึงไปไหน”
“ไหวดิ สบายมาก แค่มีมึงก็พอโอเคงั้นเดี๋ยวกูพาไปเอง” อ้าวไหนบอกให้กูพาเที่ยวไงว่ะ
“ไปไหนอ่า”
“ไปไหนเดี๋ยวก็รู้เองแหละ”
“อืม จะกินข้าวร้านแม่หรือจะออกไปหากินข้างนอก” ผมถามมัน
“กินไปเลยก็ได้ขี้เกียจแวะ เดี๋ยวช้าไม่ได้เที่ยว” ผมกับมันก็กินข้าวกันไปเรียบร้อย
“แม่เดี๋ยวตุลย์มานะ” ผมลาแม่เรียบร้อย
“ขับรถดีดีกันล่ะลูก”
“แม่มึงใจดีเนอะ” มันบอกผม ตอนนี้เราขับรถออกมาได้สักพัก ทางที่มันไปคือทางออกมานอกเมือง แต่ผมก็ยังไม่รู้ว่ามันจะพาผมไปที่ไหน
“แม่กูเค้าก็เป็นงี้แหละ”
“ไม่เหมือนแม่กู คิดถึงกูก็ต่อเมื่อจะมีงานให้กูทำนั้นแหละ” มันพูดเสียงเนื่อยๆ
“ไม่หรอกน่า แม่มึงเค้าก็รักมึงเหมือนกันแหละ ไม่งั้นมึงไม่มีมาถึงทุกวันนี้หรอก” ผมให้กำลังใจมันไป มันก็เงียบแล้วขับรถต่อไป
“ไปไหนอ่า” ผมชักสงสัยว่ามันจะพาผมไปไหน
“อืม เดี๋ยวถึงก็รู้ ไม่พาไปฆ่าหรอกน่า”
“อืม งั้นนอนนะ ง่วงอ่ะ เมื่อเช้าตื่นแต่เช้า”
“อืมนอนไปเลย เดี๋ยวถึงแล้วปลุก” มันบอกผม พร้อมเอามือมาขยี้หัวผม กูไม่ใช่หมานะเว้ย แล้วผมก็ลงสู่หวงนิทรา
“ตุลย์ ตื่นๆๆ ถึงแล้ว” มันเขย่าปลุกผม
“อืม” ผมค่อยๆ ลืมตา แล้วผมก็ต้องผวา ภาพในความทรงจำย้อนมาอีกครั้ง ความทรงจำอันโหดร้าย ที่มันทำกับผม ที่นี้บ้านที่มันเคยพาผมมา แล้วทำในสิ่งที่เลวร้ายกับผม ผมนิ่งเงียบ
“ตุลย์ เป็นไร ลงรถสิ” ผมยังนิ่งเงียบ ภาพความเจ็บปวดพรั่งพรู เข้ามาในความคิดผม น้ำตาผมเออล้นออกมา ปริ่มที่ขอบตา
“ตุลย์มึงเป็นไร มึงร้องไห้ทำไม” มันเรียกสติผมกลับมาอีกครั้ง ผมรีบปาดน้ำตาแล้วเปิดประตูลงจากรถ
“มึงพากูมาที่นี่ทำไม” ผมถามมันอย่างสงสัย พยายามไม่นึกถึงภาพวันวาน
“กูอยากอยู่กับมึงที่นี้ ที่ที่มีเราแค่สองคน”
“แต่ทำไมต้องเป็นที่นี่ด้วย” ผมถามมัน ทำไมภาพเก่าๆ เข้ามาตอกย้ำในความคิดผมอยู่เรื่อย เคยมั้ยกับการที่เราฝั่งใจกับที่ที่นึก จนไม่อยากกลับมา มันน่ากลัวขนาดไหน
“เพราะมันคือบ้านของเรา มันคือบ้านของมึงกับกูไงตุลย์” แล้วมันก็ชี้ไปที่ป้ายหน้าบ้านป้ายเขียนว่า
“บ้านตุลากรณ์” มันคือชื่อของผม
“โชว์ ขอบคุณ” น้ำตาผมไหล แล้วโผเข้ากอดมัน ไม่มีภาพวันวานอันเลวร้ายอีกแล้ว มีแต่ภาพวันนี้วันที่ผมกับมันมีความสุขด้วยกัน
“ตุลย์ กูรักมึงนะ”
“กูก็รักมึง”
“ต่อไปนี้เราจะอยู่ด้วยกันนะ” มันพูดแล้วหอมที่หน้าผากผมอย่างอบอุ่น
“โชว์ กูขอบคุณมึงมากนะ”
“ป่ะเข้าบ้านของเรากัน” มันจูงมือผมเข้าบ้าน บ้านที่ความคิดผมเปลี่ยนไป จากบ้านที่จะไม่มีเหยียบอีก กลายเป็นบ้านที่ผมอยู่กับมันแล้วจะมีความสุข
“คืนนี้ค้างที่นี่นะ”
“ไม่ได้บอกแม่อ่า”
“บอกให้แล้ว ส่วนเสื้อผ้าก็เอามาให้แล้วอยู่ท้ายรถ” เสร็จสรรพเชียวนะ
“จอมวางแผนนะมึง แล้วเดี๋ยวไงกูโทรบอกแม่อีกที”
“คืนนี้ก็ขึ้นบ้านใหม่ไง”
“ทะลึ่ง”
“หมายถึงปาร์ตี้ที่มีแต่เราสองคนไง ใครกันแน่ที่คิดทะลึ่ง” มันพูดยิ้มๆๆ
“เออ ให้มันจริงเหอะ อย่ามาสะกิดกูละกัน”
“คร้าบ ไม่จริงหรอก อิอิ จะสะกิดทั้งคืนเลย” มันยิ้มอ้อนๆๆ
“ฝันไปเหอะ”
“หิวยัง กูให้ป้าแม่บ้านเค้าเตรียมอาหารไว้ให้แล้ว” มาในป่าขนาดนี้ยังมีแม่บ้านอีกหรอว่ะ
“หิวแล้ว ว่าแต่มีแม่บ้านด้วยเหรอว่ะ” นี้มันบ่ายโมงกว่าแล้วนะ
“ก็ชาวบ้านแถวนี้แหละ เค้ามาคอยดูแลบ้านให้ จ้างเค้านะ นี้ก็โทรมาบอกเค้าให้เตรียมอาหารไว้ให้” เป็นคนรวยมันก็ดีงี้อะนะ มีคนทำให้ทุกอย่าง
“ป่ะไปกินข้าว จะได้ไปเที่ยวน้ำตกกัน” มันจะพาผมไปน้ำตกครับ ไม่ได้ไปเที่ยวนาน นี้ใครเป็นคนราชบุรีกันแน่เนี้ยะ กูต้องพามึงเที่ยวไม่ใช่หรอ
“อยากเล่นน้ำตกอ่า” ผมบอกมัน
“อืม ไปกินข้าวก่อน เดี๋ยวพาไป” เราก็กินข้าวกันครับ ก็อร่อยดี อาหารบ้านๆ
“ตุลย์ รู้ทางป่ะ” มันถามผม
“ไม่อ่า ไม่ได้มานานมากแล้ว” ผมบอกมัน
“เดี๋ยวถามๆ ไปละกัน”
“อ้าวนี่มึงไม่รู้ทางหรอ”
“เออดิ”
“แล้วมึงขับมาแล้วตั้งไกลนี่นะ ถ้าหลงจะทำไง”
“ไม่หลงหรอกน่า เดี๋ยวถามทางเค้าเอา” ยังปากเก่งอยู่ ผมเริ่มนั่งไม่ติด
“แล้วจะเก่งพามาทำไมเนี้ยะ อยู่บ้านอะดีแล้ว” ผมเริ่มเซ็งครับ หมดสนุกแล้ว เพราะรู้ว่ากำลังหลงทาง
“กลัวหรอ มีกูมึงกลัวอะไร แล้วที่กูพามาเนี้ยะ หมาตัวไหนบอกอยากเล่นน้ำตก”
“มึงว่ากูเป็นหมาหรอ” ฉุนครับ
“ตุลย์อย่าอารมณ์เสียได้ไหม ยังไงกูก็พามึงไปได้แน่นอน” พักนี้มันมันใจเย็นกว่าผม ทำให้เราทะเลาะกันน้อยลง แล้วมันก็พาผมมาถึงน้ำตกจนได้ ด้วยความยากลำบาก
“บอกแล้วว่าลำบากไงกูก็ทำเพื่อคนที่กูรักได้” ทำซึ้งอีกแระ
“อืม ขอบคุณนะ ขอโทษที่อารมณ์ร้อนใส่ด้วย” ผมรู้สึกผิดนิดๆๆ
“ช่างมัน ไปเล่นน้ำกัน” ผมกับมันก็เล่นน้ำกันอย่างสนุก น้ำใสเย็นดีครับ
“กลับเหอะเย็นแล้ว” ผมบอกมัน ไม่อยากให้มืดครับเพราะไม่ชำนาญทาง
“จำทางได้ป่าวเนี้ยะ ได้ดิมาถึงขนาดนี้แล้ว” มันพูดอย่างมันใจ
“อืม งั้นป่ะ”
“ได้เลย จะรีบไปขึ้นเมียใหม่ เฮ้ย บ้านใหม่”
******************************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
“เฮ้ย!! ตุลย์ แผลมึง” ผมร้องออกมาอย่างตกใจ ---- จริงๆแล้วมันต้องเป็น "โชว์" ป่าว
ทำไมตุลย์เปลี่ยนความคิดไวจัง ตอนแรกเกลียดบ้านหลังนั้น แล้วพอมารู้ว่าเป็นบ้านตัวเอง กลับดีใจซะงั้น
แต่ก็ดีแล้วแหละ ที่รักกันดี
:pig4: ไรเตอร์ที่มาต่อให้นะคะ
-
ติดตามตอนต่อไป :z2: :z2: :z2:
-
รอ ติดตามตอนต่อไป ^________________________________^
-
ขอบคุณจ้า
คงไม่หลงทางหรอกเนอะ ยิ่งป่วยๆ อยู่อ่ะ เป็นห่วง T^T
-
o18มารอต่อไปปปปปปปปปปปปปปป o13
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
“ได้เลย จะรีบไปขึ้นเมียใหม่ เฮ้ย บ้านใหม่”
เมียใหม่ที่ไหน เมียเก่าแต่ครั้งใหม่มากกว่า ฮิฮิฮิ
-
“เฮ้ย!! ตุลย์ แผลมึง” ผมร้องออกมาอย่างตกใจ ---- จริงๆแล้วมันต้องเป็น "โชว์" ป่าว
ทำไมตุลย์เปลี่ยนความคิดไวจัง ตอนแรกเกลียดบ้านหลังนั้น แล้วพอมารู้ว่าเป็นบ้านตัวเอง กลับดีใจซะงั้น
แต่ก็ดีแล้วแหละ ที่รักกันดี
:pig4: ไรเตอร์ที่มาต่อให้นะคะ
ขอบคุณครับ
แก้แล้วนะ
-
ติดตามตอนต่อไป :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
ที่แห่งนี้ยังมีความรักอยู่...
อบอุ่นๆๆๆ
อิอิ
....
-
ไปค่ายมาหรอกหรอ นึกว่าหายไปไหน อิอิ
รอฉากขึ้นบ้านใหม่นะ ครับ
-
ที่แท้โชว์ก็มีเซอร์ไพร์สนี่เอง หุุหุ
น่าอิจฉาตุลย์ โชว์น่ารักกกกกกก
ทะเลาะกันวันละนิดจิตแจ่มใสจริง ๆ คู่นี้
-
รอๆๆๆๆ
รักันกลมเกลียว
เสียวแทนตอนต่อไป
55
-
ความรักชื่นมื่น
สุขสันต์ๆๆๆ
-
เริ่มหวานขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว อิ อิ
-
คู่นี้....มีตอนไหนไม่ทะเลาะกันบ้างเนี้ยยยยย เอิ๊กๆๆๆๆๆๆ รักกันๆ นะ ปล. คิดว่าจะไม่มาลงต่อให้แล้วนะครับ Writer ขอบคุณนะครับ... :L1:
-
:impress2: ลืมเจ็บแผลไปเลยนะโชว์ มีความสุขอะดิ :impress2:
รอตอนขึ้นเมียใหม่ เอ๊ย บ้านใหม่ :z1:
:pig4: :pig4:
-
ยังรักกันดุเดือดจริงๆคู่นี้ อิอิ
-
ว้าวววววววววว
WooWwww
Loveๆๆๆ
-
น่ารักขึ้นเยอะ :กอด1:
-
อยู่ในช่วงเครียด
กับการลงทะเบียน
ไม่มีอะไรให้ลงแล้วคร้าบบบ
เซ็งกับระบบการลงทะเบียนห่วยๆๆๆ
รีบพิมพ์เรื่องอยู่เดี๋ยวมาลงให้ครับ
-
:haun4:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นานแค่ไหนก็จะรอคับ
-
มาฉลองขึ้นเมียใหม่ด้วยคน
อิอิ
-
หวานกันอีกแล้ว โชว์น่ารักมากมาย
อยากให้ตุลย์พูดหวานๆกับโชว์มั่งอ่ะ คงจะหวานยิ่งขึ้นไปอีก
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย คิดไปไกล
รอตอนต่อไปจร้า
-
มีความสุข มีความสุขอิอิ
-
:L1:
-
น่ารักอ่ะ...บรรยากาศอบอุ่น :-[
:pig4: + :กอด1: ให้ตุลจ้า
-
บทจะหวานกัน ก็หวานกัน จนน่าอิจฉาเลยนะ
-
555+ โชว์ทำเซอร์ไพรส์ ตุลย์หรอเนี้ย
แอบหวานนิดถึงปานกลาง
อิจฉาตุลย์โว้ยยย
-
5
-
เข้ามารอกะเขาด้วย 555++
-
ตอนนี้หว๊านหวาน :-[ มีเซอร์ไพรส์ด้วยอ่ะ
รอตอนต่อไปจ้า :call:
-
=]
-
เฮ้ย...หมอห้ามไม่ให้แผลโดนน้ำ
แต่เนี่ยลงเล่นน้ำตกเลย
ไม่กลัวแผลเน่าหรือจ๊ะ
:teach:
-
เหมือนกัน ระบบมหาลัยผมเพิ่งเปิดได้ รอบสอง เฮ้อ พลาดไปเรียนตั้งอาทิตยืหนึ่ง แดก D แน่กูเทอมนี้
-
คิคิ เมียไหม่ อิอิ
-
ชอบโชว์อ่ะ
ดีจัง
จะได้ขึ้นเมียใหม่แล้ว
น่ารักดีครับ
เพิ่งได้อ่าน
แต่แป๊บเดียวกะทันและ
:L1: :L1:
-
4
-
นับช้า อ่า T T
-
l
-
รอๆๆๆ
น่ารักดีอ่ะ
รักกันนาลๆๆๆๆ
-
3
-
ลุ้นๆๆๆ ดันๆๆๆ
เมื่อไหร่จะถึง 0 เสียที
-
2
-
:call: :call:
-
โอ้ยยยยยย มา ฆ่ากันเลย พี่ ๆ ๆ T T
T T
T T
T T
-
:z2: :z2: :z2:
-
เค้ารออยู่น้าาาาาาา
-
จงมาๆๆๆ
-
k
-
อยู่กันแบบลิ้นกับฟันดีจัง มีทะเลาะกันบ้างแล้วก็ง้อกันไป
แบบนี้เค้าว่าลูกจะดก แต่คู่นี้คงละไว้ อิ.อิ.
:pig4: writer คะ
-
อ่านไปร้องไห้ไป
อารัยจะซึ้งขนาดนี้
หรือว่าเราอินมากไป
5555+ :sad4: :laugh: :laugh:
-
1
-
ใกล้แล้วสินะ
ไรท์เตอร์จ๋า มาไวไวนะจ้ะ
-
เข้ามารอตุลย์กะพี่โชว์ อิอิ
(me/จุดธูป)
-
หื้มมม มา มา มา
-
0
ขอโทษที่เดี๋ยวนี้ลงช้า
เพิ่งเปิดเทอมครับ
แล้วโชคร้ายที่หออินเตอร์เน็ตเสีย
ใช้ไม่ได้เลยลงไม่ได้
วันนี้มานอนหอเพื่อนเลยได้ลง
ขอโทษจริงๆ นะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 59 คนที่รัก
“ช่างมัน ไปเล่นน้ำกัน” ผมกับมันก็เล่นน้ำกันอย่างสนุก น้ำใสเย็นดีครับ
“กลับเหอะเย็นแล้ว” ผมบอกมัน ไม่อยากให้มืดครับเพราะไม่ชำนาญทาง
“จำทางได้ป่าวเนี้ยะ ได้ดิมาถึงขนาดนี้แล้ว” มันพูดอย่างมันใจ
“อืม งั้นป่ะ”
“ได้เลย จะรีบไปขึ้นเมียใหม่ เฮ้ย บ้านใหม่” ความทะลึ่งไม่เคยลดลง ไอ้คนนี้
“ตุลย์ถ้าชีวิตมึงไม่ได้เอามึงจะตายป่าวว่ะ”
“ไม่ตายหรอก เพราะกูจะเอามึงไปจนวันตาย” พูดเสร็จมันก็ขำ กูก็ขอให้มึงเอากูไปจนตายอย่างที่มึงพูดละกัน โชว์มึงอย่าทิ้งกูนะ
“ฝันไปเหอะ” ผมพูดแล้วหัวเราะ วิ่งหนีไปรอที่รถเลยครับ ระหว่างทางกลับก็ไม่ได้มีอุปสรรคอะไรครับ หลงนิดๆ ทะเลาะหน่อยๆ แต่ก็ถึงบ้านได้ด้วยดี เฮอเมื่อยไปหมด เล่นน้ำ นานๆได้เล่นที เพลียมาก ง่วงมากอยากนอน เราสองคนจอดรถหน้าบ้านแต่ยังไม่ลง
“มึงดูตายายสองคนในดวงจันทร์ดิ เค้าอยู่กันมานานแล้วนะ” มันชี้ให้ผมดูดวงจันทร์เต็มดวงเบื้องหน้า ผมก็มอง
“กูกับมึงจะอยู่แบบนั้น จนเราแก่ตายไปด้วยกัน กูสัญญา มึงจะอยู่กับกูมั้ย” มันพูด น้ำตาผมจะไหล (ซาบซึ้ง ปริ่มๆ)
“โชว์ เราทำวันนี้ของเราให้ดีดีกว่า อนาคตยังมาไม่ถึง แล้วมึงก็ไม่ต้องสัญญาด้วย มึงทำก็พอ แค่วันนี้มึงมีความสุขที่อยู่กับกูก็พอ” ผมพูดไปตามความจริง ผมไม่อยากให้ใครมาสัญญาอะไรกับผม อยากให้ทำให้เห็นมากกว่า
“กูจะพูดคำนี้ พูดยังไงกูก็ไม่เบื่อ กูรักมึง ตุลย์” มันเอื้อมมือมาจับมือผมแล้วบีบมันไว้อย่างอบอุ่น
“กูก็รักมึง” ผมก็สามารถพูดคำนี้ได้อย่างเต็มปาก
“ขอบคุณนะ มึงรู้มั้ยกูรู้สึกผิดขนาดไหนที่ทำไม่ดีกับมึง กูขอโทษที่กูเคยทำอะไรเลวๆกับมึง ต่อจากนี้กูจะดีกับมึงให้มากๆ” มันบีบมือผมแน่น ผมรับรู้ถึงความรู้สึกมัน
“ขอบคุณมึงเหมือนกันนะ” ผมบีบมือมันกลับ
“จ๊อกๆๆๆๆ” เสียงท้องมันร้องคำ เราสองคนฮาเลยครับ เสียงดังมาก
“หิวมากหรอมึง มัวทำซึ้งอยู่นั้นแหละ” ผมแซวมัน
“ป่ะ ให้พี่เค้าทำกับข้าวไว้ให้แล้ว” เราลงจากรถแล้วเดินจับมือกันเข้าบ้าน อาหารเต็มโต๊ะเสร็จสรรพ น่ากินทั้งนั้น สีสัน จานก็สวย มันบอกสั่งมาจากรีสอร์ทใกล้ๆ
“เชิญนั่งครับที่รัก” มันเลื่อนเก้าอีให้ผม เหมือนในหนังเลยครับ ผมกำลังดินเนอร์กับเจ้าชายใช่ไหม (เพ้อฝันตลอด 555) มันนั่งลงตรงข้ามผม พร้อมจุดเทียนบนโต๊ะ เพราะก่อนมันมานั่งได้หรี่ไฟลงแล้ว นี่ใช้ไหมที่เรียกว่าดินเนอร์ใต้แสงเทียน ไหวเลิศรสถูกรินใส่แก้ว พร้อมอาหารรสอร่อย แก้วแล้วแก้วเหล้า จะไงล่ะครับ ก็เมาดิครับ เมาพับไปเลย
“ตุลย์ๆๆ” ไอ้โชว์เรียกผม ผมรู้ตัวนะ แต่ทำไรไม่ได้หนักไปหมด โลกหมุนๆๆ
“ไปนอนในห้อง” ผมลุกไม่ไหวจะไปได้ไง สักพักตัวลอยครับ ไอ้โชว์แหละครับที่อุ้ม สบายเลยครับ
“ตุลย์ๆๆ ตื่นมาก่อนดิ มาสนุกกัน” กูไม่ไหวแล้ว ง่วงมาก
“อืม” ผมร้องในลำคอ แล้วซุกตัวเข้าผ้าห่ม
“ได้งั้นกูจะสนุกคนเดียว อย่าร้องเสียวแล้วกัน” หมายความว่าไงว่ะ แต่มึงจะทำไรก็เรื่องของมึง กูนอนแระ ฝันดี ผมรู้สึกตัวเบาๆ แล้วรู้สึกเสียวๆ ชัดเลยไอ้นี้ประทุษร้ายร่างกายผมที่หลับอยู่ มันลักหลับผม เออ ยากทำอะไรก็ทำไป กูนอนสบายพอ 55 ทั้งมันทั้งผมก็เสร็จสมอารมณ์หมายกันไปนั้นแหละครับ
“โชว์ๆ ตื่นได้แล้วกลับเหอะ” ผมปลุกมันหลังจากผมตื่นได้สักพัก ตื่นมาปวดหัว ปวดตัวชะมัด
“อืมๆ ตื่นแล้วๆ” มันลุกขึ้นมาอย่างงัวเงีย ผมกับมันก็กลับบ้านตอนบ่ายๆ มันมาส่งผมแล้วมันก็จะกลับกรุงเทพเลย
“ตุลย์กูกลับก่อนนะ แล้วไงเดี๋ยวกูมารับนะ โทรหาด้วย” มันบอกผม
“อืม โทรหา” ผมรู้สึกใจหวิวเล็กๆ
“สวัสดีครับแม่ ผมกลับแล้วครับ แล้วไงเดี๋ยวผมจะมาอีกนะครับ” มันลาแม่ผม
“จ้า มาได้ตลอดแหละ แม่ต้อนรับเพื่อนลูกทุกคน” แม่นี่ก็ใจดีตลอดอ่ะ
“ไปแระตุลย์”
“อืม บาย” แล้วมันก็กลับกรุงเทพไป ผมได้อยู่กับแม่สองคน แม่ยังเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนให้ผมได้เสมอ ผมรักแม่นะครับ
...
“ตุลย์มึงอยู่บ้านป่าวว่ะ” ไอ้อ๊อดเพื่อนรักโทรหาผม
“อยู่บ้านเนี้ยะมึงทำไม”
“คืนนี้ปาร์ตี้ที่บ้านไอ้เก้า กูให้ไอ้โป้งแวะรับมึงแล้ว มาด้วยนะเว้ย”
“เออ กำลังเหงาเลย”
“แล้วไงมึงโทรหาไอ้โป้งมันอีกทีนะ”
“เออ แล้วเจอกัน จัดหนักนะ” ผมวางสายแล้วโทรหาคนที่จะมารับผม
“โป้งมึงจะมารับกูกี่โมง”
“เย็นๆ อ่าตอนนี้กูอยู่กรุงเทพ เดี๋ยวแวะรับเลย”
“เออ แล้วไงโทรหากูด้วย” ผมก็บอกแม่เรียบร้อย ว่าคืนนี้จะไปนอนบ้านเพื่อน ผมคิดว่ายังไงคืนนี้คงยาวแน่ ดีเหมือนกันกำลังเหงาๆ ด้วย โทรบอกไอ้โชว์ด้วยดีกว่า
“อืม ว่าไงที่รัก” เสียงปลายสายรับอย่างหวานแหวว
“ครับ โชว์เดี๋ยววันนี้กูไปนอนบ้านเพื่อนนะ มีสังสรรค์กันนิดหน่อย”
“บ้านใคร” มันถามเสียงเข้มขึ้น ต่างจากตอนรับสายลิบลับ
“บ้านไอ้เก้าอ่ะ ในเมือง” ผมบอกมันไป
“แล้วทำไมต้องค้างด้วย” เอาแล้วไงเริ่มงี่เง่าแล้วไง ไม่น่าโทรบอกเลยกู
“ก็กินกัน มึงจะให้กลับยังไงว่ะ” สัสต่างคนก็คงต่างเมา ไม่มีใครมาส่งกูหรอก แม่กูยังไม่เห็นว่าอะไรเลย
“แล้วมึงไปยังไง” เอาแล้วไง ถ้าบอกไอ้โป้งมีหวังระเบิดลงชัวร์
“ไอ้เก้ามารับอ่ะ”
“แล้วทำไมไม่ให้มันมาส่ง” จะถามเชี่ยอะไรนักหนาว่ะ
“โชว์เอางี้นะกูโตแล้วกูดูแลตัวเองได้ ที่กูโทรมาบอกเพราะกูแคร์มึงแต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของกู มึงคงเข้าใจกูนะว่ากูก็มีเพื่อนของกู” ผมพูดให้ดูดีที่สุด ไม่อยากให้ทะเลาะกันแค่เรื่องเล็กๆอีก
“งั้นไม่เป็นไรเลิกกี่โมงเดี๋ยวกูไปรับ” ไม่จบใช่มั้ย
“โชว์ กูนึกว่ามึงจะเป็นคนที่เข้าใจกูมากที่สุด แต่ทำไมกูรู้สึกว่ามึงไม่เข้าใจอะไรกูเลย” ผมเริ่มใช้ไม้ตาย มันนิ่งเงียบไปสักพัก
“กูขอโทษ ขอให้สนุกนะ” แล้วสายก็ตัดไป ผมต่อสายกลับไปอีกครั้ง มันก็รับสายทันที
“โชว์มึงไม่เป็นอะไรใช่ไหม มึงเข้าใจกูนะ” ผมก็เป็นห่วงความรู้สึกมันเหมือนกัน
“ไม่เป็นไร กูขอโทษกูจะเข้าใจและตามใจมึงให้มากขึ้นนะ อย่ากินเยอะนะดูแลตัวเองด้วย”
“อืม ขอบคุณนะ กูรักมึงนะ” ผมพูดได้แค่นั้นจริงๆ
“กูก็รักมึง” แล้วผมก็วางสายกันไป สายไอ้โป้งก็เข้ามาพอดี
“ตุลย์ๆ กูใกล้ถึงแล้วนะ” มันโทรบอกผม
“จะไปเลยหรอ นี้มันเพิ่งกี่โมงเอง” ผมมองนาฬิกา เข็มสั้นชี้เลขสาม เข็มยาวชี้เลขสี่ แดดยังไม่ล่มเลยด้วยซ้ำ
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวไปนั่งเล่นที่บ้านมึงก่อนก็ได้ ไปเยี่ยมแม่มึงด้วย”
“เอางั้นก็ได้” วางสายไป สักพักไอ้โป้งมันก็มาถึงบ้านผม ก็ทักทายแม่ผมกันเรียบร้อยมันก็เข้ามาหาผมที่นอนอยู่ในบ้าน
“หวัดดี ไอ้ขี้เกียจ” คำทักทายของเพื่อนคนที่ผมรักที่สุด
“แค่เข้ามาพักไม่ได้ขี้เกียจสักหน่อย” ผมลุกขึ้นแล้วรีบแก้ตัว
“อ้าวหรอ” แล้วมันก็หัวเราะออกมา
“โป้งมึงผอมลงรึป่าว” ผมสังเกตเห็นว่าร่างกายมันผอมลงกว่าเดิม
“ไม่หรอกกูก็เท่านี้แหละ” มันบอกผมยิ้มๆ
“แหม แฟนมึงนี้ใช้ไม่ได้เลย เลี้ยงยังไงให้เพื่อนกูผอมแบบนี้” ผมแซวๆ เรื่องแฟนมันไป ผมสังเกตเห็นมันยิ้มเฟื่อนๆ ดวงตาดูเศร้าๆ ผมเลยเงียบไม่อยากซักไซ้อะไร
“กูบอกแล้วว่ากูก็เท่าเดิมนี่แหละ” มันบอกแล้วขำๆ
“แล้วนี้กินไรมายัง” ผมไม่ลืมถามมัน
“หิวมากเลยตุลย์ เลี้ยงข้าวหน่อยดิ” มันทำมือลูบท้องไปมา
“ได้อยู่แล้วสำหรับมึงได้เสมอ รอแป๊บเดี๋ยวไปเอาข้าวให้นะ” ผมบอกมันแล้วจะเดินออกไป
“ตุลย์” ผมหันหน้ากลับมา
“ขอโทษนะ และขอบคุณด้วย” ผมทำหน้าสงสัย แบบว่าเรื่องอะไร
“สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา” มันคงรู้ว่าผมสงสัยอะไร
“อืมเหมือนกันนะ” ผมเดินออกมา ในหัวคิดว่าสองคำนั้นมันคงต้องมีอะไรมากกว่านั้น เนื่องด้วยแววตาที่เศร้า คำพูดที่ดูจริงจัง โป้งวันนี้กูไม่อยากถามอะไรมึง ไม่อยากทำให้กูหรือมึงต้องลำบากใจ อยู่อย่างนี้ไปก่อนนะ
“อ่ะ กินข้าวก่อน” ผมยื่นจานข้าวพูนๆ ให้มัน มันก็รับไปกิน
“ฝีมือแม่มึง กูกินกี่ครั้งก็ยังอร่อย ไม่ต้องถามเลยว่ามึงโตมาได้ไง” มันพูดขำๆ
“เป็นไง กับแฟนมึงโอเคป่ะ” ผมถามเพราะอยากรู้ว่ามันเป็นยังไง
“ก็โอเคอ่ะ” มันยิ้มเจื่อนๆ
“มีไรป่าวว่ะ” ผมถามเพราะเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของมัน
“ไม่มีไร กูไม่เป็นไรสักหน่อย ว่าแต่มึงเหอะ ไอ้โชว์มันดูแลมึงดีมั้ย” มันรีบถามผมกลับ
“ก็ดีอ่ะ” มันหน้านิ่งๆ
“ก็ดีแล้ว มันรักมึงแล้วมึงก็รักมัน” โป้งถ้ามึงไม่อยากพูดประโยคนี้อย่าพูดดีกว่า กูรู้สึกถึงความรู้สึกมึง
“โป้ง” ผมพูดได้แค่นั้น ไม่มีอะไรจะพูดต่อ
“ป่ะ ไปกันยัง ไอ้พวกนั้นรอแล้วมั้ง” มันรีบพูดขึ้น
“อืม ไปเหอะ” ผมไปยังบ้านไอ้เก้า ผมว่าคืนนี้คงอีกยาวไกล ครบทีมเลยครับ ไอ้อ๊อด ไอ้เก้า ทราย จอย ไอ้ไนส์ อีริท ไอ้โป้ง และผม เพื่อนที่ไม่ได้กลับมาสังสรรค์กันนานพอสมควร วันนี้มาครบ คงได้สนุกแน่
“มาแล้วผัวกู มานั่งนี้เลยตุลย์” อีริทซี่ทำมือตบที่นั่งข้างๆ มัน ผมก็เดินไปนั่ง ตอนนี้ด้านขวาเป็นริทซี่ ด้านซ้ายเป็นไอ้โป้ง
“สัสส เพิ่งปิดเทอมหรอว่ะ” ไอ้อ๊อดถามผม
“สัสส ปิดได้อาทิตย์นึงแระ กูไม่รู้หนิว่าพวกมึงกลับมาแล้ว” เพื่อนผมแต่ละคนก็เรียนกันคนล่ะที่ครับ ช่างไม่สามัคคีกันซะเลย ก็มันอนาคตของแต่ละคนนี่เนอะ
“กูกลับมาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วแระ” สาวจอยรีบบอก
“พอๆ พวกมึง นี้ถ้ากูไม่นัดพวกมึงจะได้เจอกันไหมเนี้ยะ สัสส ทำอย่างโทรศัพท์พวกมึงไม่มีกันเลยนะ เอาเป็นว่าวันนี้ไหนๆ พวกเรา แปดสหายก็กลับมารวมตัวกันแล้ว วันนี้เต็มที่โว้ย เอาชนแก้ว” นี่แหละหน่าคำว่าเพื่อน ไม่ว่ามึงจะจากกันไปนานขนาดไหน คำว่าเพื่อนก็ไม่สามารถออกจากกันได้ กลับมาเจอกัน ก็ยังให้กันได้เหมือนเดิม ขอบคุณพวกมึงทุกคนนะเว้ย กูรักพวกมึง
“เก้า มึงกับ ทราย นี้ก็คบกันนานเนอะ สี่ปีแล้วนะ” ไอ้โป้งแซว
“แหมก็คนเค้ารักกัน อิจฉากูหรอ แล้วมึงล่ะไม่เห็นเอาแฟนมาโชว์เพื่อนบ้างเลย” ไอ้เก้าตอบ
“แหวะ กูกับตุลย์รักกันไม่เห็นต้องโชว์หวานกันขนาดนั้นเลย” อีริทมันทำท่ากอดแขนผม แล้วป้อนขนมใส่ปากผม ผมก็กินๆ ไป มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เราเป็นเพื่อนกันแล้วครับ ผมชินกับอากับกริยาของมันแล้วครับ
“กูจะอ้วก กูถามจริงเหอะ ไอ้ตุลย์มันเคยบอกหรอว่าเป็นผัวมึง” จอยรีบด่าอีริท
“แหมอีปลวก คนอย่างตุลย์ไม่จำเป็นต้องบอก กูก็รับรู้ว่ามันรักกูขนาดไหน ใช่ไหมตุลย์” มันหันมาถามผม ผมก็ได้แต่พยักหน้า
“เห็นมั้ยอีจอย ว่าตุลย์รักกูขนาดไหน” ก็สนุกกันไปครับ คู่นี้กัดกันตลอด
“เอ่อตุลย์ แล้วเพื่อนคนนั้นอ่า” ไอ้ไนส์ถามผม
“คนไหน”
“คนที่มาตามมึงวันนั้นอ่า”
“คนที่หล่อๆ เหมือนเทพบุตรอ่า” อีริทรีบเสริม ซึ่งผมพอจะรู้แล้วว่าใคร ไอ้โป้งก็ทำหน้า งง
“อ่อ มันก็อยู่กรุงเทพดิ”
“ชื่ออะไรนะ” ไอ้อ๊อดถาม
“ชื่อโชว์ กูจำได้” อีริทรีบตอบ มึงกลัวใครแย่งตอบมึงว่ะ ตอนนี้สายตาผมกับไอ้โป้งประสานกัน สายตามันที่ตอนนี้ดูไม่สนุกเอาเสียเลย โป้งมึงเป็นไรบอกกูได้มั้ย เพียงครู่เดียวมันกันหันหน้ากลับไป คืนนั้นก็เมากันไปครับ ผมไม่รู้ตัวอะไรอีกเลย เวลาผมเมานี้จะรู้สึกตัวอีกทีตอนเช้าเช่นเดิม
“อืม” เสียงผมร้องในลำคอ พร้อมกระชับอ้อมกอดของคนที่ผมรักเอาไว้ให้แน่นขึ้น ผมความอบอุ่นเพิ่มมากขึ้น ไม่อยากให้อ้อมกอดนี้หลุดไปไหน เพียงไม่กี่นาทีผมเริ่มได้สติ เมื่อคืนผมไม่ได้อยู่กับโชว์ แล้วใครกอดผม
“โป้ง” ผมลืมตาแล้วลุกขึ้น คนที่นอนข้างผมลุกตาม เสื้อผมล่ะ ทำไมมีแค่บ๊อกเซอร์
“มีไรรึป่าว” โป้งถามยังงัวเงีย
“มึงทำเชี่ยไรกู” ผมโกรธมาก เมื่อเห็นสภาพผมกับมันซึ่งไม่ต่างกัน
“เดี๋ยวก่อนนะ กูไม่ได้ทำไรมึงเลย มึงเมาแล้วอ้วกเลอะไปหมด กูเลยเอาเสื้อผ้ามึงไปซักแล้วเช็ดตัวให้ มึงคิดว่ากูทำไรมึง” หน้าแตกดิครับ ร้องซะลั่น ผมมองไปรอบห้อง นี้ห้องมันครับ ห้องที่ตอนม.ปลายผมมานอนบ่อยๆ
“ไม่มีอะไร”
“งั้นกูนอนต่อนะ มึงก็นอนต่อด้วย นี้เพิ่งหกโมงเอง” มันโอบตัวผมลงไปกอดอีกครั้ง ผมไม่ได้ว่าอะไร เพราะผมจำได้ว่าตอนม.ปลายมันก็เคยกอดผม กูยังเป็นคนเดิม เป็นตุลย์คนเดิมที่เป็นเพื่อนมึงนะโป้ง ผมนอนหลับไปต่อในอ้อมกอดของมันคนที่ผมรักมาก คนที่เคยเป็นทั้งเพื่อน พี่ ที่ปรึกษาและคนรัก
.......................................................................................
“หวัดดีครับป้าหมู” ผมสวัสดีแม่ไอ้โป้ง
“หวัดดีจ๊ะ กินข้าวก่อนมาลูก” แม่ไอ้โป้งกำลังตั้งโต๊ะ คงจะเป็นอาหารเที่ยงแหละครับ เพราะเวลานี้คงไม่ใช่ข้าวเช้า
“อ้าวหวัดดีพี่ตุลย์ มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ยะ” ไอ้ป่าน น้องไอ้โป้งทักผม
“มาตั้งแต่เมื่อคืนอ่า พี่พามาเองมันเมา” ไอ้โป้งตอบน้องมันแทนผม ผมก็ยิ้มๆ
“อ้าวๆ เด็กๆ มากินข้าวเร็ว” แม่ไอ้ตุลย์เรียก
“ผมไม่เด็กแล้วนะแม่” ไอ้โป้งรีบบอก
“จร้า ไม่เด็กก็ไม่เด็ก” บ้านี้ทำไมอบอุ่นดีจัง
“แล้วพ่ออ่ะ”
“พ่อออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้วพี่โป้ง” ถึงว่าไม่เห็นพ่อมัน
“พี่ตุลย์ เย็นนี้อยู่กินข้าวกันอีกนะ ไอ้วินกะไอ้เต้ยมันจะมายนอนที่บ้าน ไอ้วินบอกอยากเจอพี่ตุลย์อ่ะ” ผมก็ยิ้มๆ ยังไม่ได้ให้คำตอบ
“อืม ค้างนี้อีกคืนนะตุลย์” ไอ้โป้งรีบบอก
“ต้องรีบกลับไปช่วยแม่อ่ะ ไม่ได้บอกแม่ไว้” ผมบอกมัน
“ถ้ายังไงเดี๋ยวป้าโทรบอกให้ก็ได้” ป้าหมูบอก ผมก็ได้แต่ยิ้ม พยักหน้ารับ ผู้ใหญ่ออกตัวให้แล้วผมจะขัดได้ไงล่ะทีนี้ ก็คงต้องค้างที่นี้อื่นคืนแหละครับ
“ครับ”
“พี่ตุลย์มีไรจะเล่ามากมาย เดี๋ยวเอาไว้สองคนนะ เพราะเป็นความลับ” ไอ้ป่านมันบอกผม
“มีความลับไรว่ะไอ้ป่าน พี่รู้ด้วยไม่ได้หรอ” ไอ้โป้งว่า
“ไม่ได้ เรื่องของสองคน คนอื่นไม่เกี่ยว” มันพูดขำๆ
“อย่าให้รู้นะเว้ย” พี่น้องคู่นี้รักกันดีเนอะ เห็นแบบนี้มาตั้งนานแระ อิจฉา อยากมีน้องให้เอ็นดูบ้างจัง
“ความลับไม่มีทางรั่วหรอก”
“นี้เถียงกันอยู่นั้นแหละ กินข้าวได้แล้ว” ป้าหมูเอ็ด ทั้งคู่เลยหยุดกินข้าวต่อ
……………………………………………………
“หวัดดีครับพี่ตุลย์ พี่โป้ง” ไอ้น้องวิน น้องเต้ย สวัสดีผม
“หวัดดี ไงโตขึ้นเร็วจัง” ไอ้น้องวินหน้าใส และสูงขึ้นมาก ไอ้น้องเต้ยก็เช่นกัน เป็นดเด็กนี้มันก็ดูน่ารักยังงี้แหละเนอะ
“แหมพี่ก็น่ารักขึ้นนะครับ” ไอ้น้องวินแซวผม
**********************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
:pig4: :L1:
-
แล้วคืนนี้จะเปนยังไงต่อน๊า
แค่อยากรู้ความลับมากกว่า :z1:
-
โอยยยย กลัวพี่โชว์ของขึ้นอีกจังว่ะ เฮ้อ
-
โชกะตุลย์รักกันดีดีนะ
อย่าพึ่งมาม่าจริงๆ กลัววว
-
ไรท์เตอร์เตรียมต้มมาม่าอีกรึป่าวอ่ะ
ยังไม่อยากกินนะ ขอเหอะ เจอมาม่ามาหลายเรื่องมากมาย
รับไม่ไหวอ่ะ ช่วงนี้ กลัวใจจริงๆ
-
โชว์มันยิ่งขี้หึง เกิดรู้ว่าตุลย์มาค้างบ้านโป้งตั้งสองคืน
จะไม่ทะเลาะกันอีกรึ แล้วน้องป่านมันดูมีลับลมคมในอะไรน้า
-
เตรียมตัวมาม่ากันจนท้องอืดอีกแล้วมั้งเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
เปลี่ยนจากมาม่า
เป็นโจ๊กสักถ้วยมั้ยครับ
555
-
เปลี่ยนจากมาม่า
เป็นโจ๊กสักถ้วยมั้ยครับ
555
โจ๊กแน่ๆนะคะ
-
เดี๋ยวต้องมีซัมติงอะไรซักอย่างกับโชว์แหงๆ
สู้ๆนะตุลย์ :L2:
-
คู่กัดกันจริง....อย่าให้ไอ้กร่างรู้แร่ะกันเป็นศพ...เฮ้ยเป็นเรื่อง...
-
รอตอนต่อไป
-
ให้กำลังใจนะครับ น่ารักจังเลย
เพ้อตามไปแล้ว
-
:a5: :a5: :a5:
-
ทิ้งท้ายแบบนี้เหมือนจะมีงานเข้า อิอิ
-
รู้สึกแปลก ๆ เหมือนจะมีงานใหญ่ในไม่ช้า
จัดงานได้แต่อย่าจัดหนัก และจัดใหญ่มากนะ
:pig4: writer คะ
-
หวั่นใจยังไงก็ไม่รู้
-
โชว์..รู้นี่บ้านแตก !
-
โชว์ โชว์ มา ฆ่า ตุลย์ ที เอิ๊กซ์ ๆ ล้อเล่้น T T
-
ครั้งนี้มาเยอะเชียว
-
โชว์รู้เนี่ย ไม่อยากนึกภาพ
หาเรื่องแล้วไหมล่ะตุลย์
-
ยังไงเนี่ย
เหมือนจะมีเค้าลางอะไรบางอย่าง
:try2:
-
แปลกๆๆ ลางร้ายเริ่มมา
-
น้องวิน นี้จะเล่นพี่หรอครับ ฮ่าๆ
-
จะมีเรื่องม่ายดีเกิดขึ้นอีกมั้ยเนี่ย
มาต่อไวไว นะคร้าบบบบบบบบบ
-
แรงงงงงงงงงงส์
โป้ง เป็นไรหน่อ
-
อย่ามีอะไรเกิดขึ้นอีกเลยนะ
กำลังหวานๆ
อิอิ
-
สงบ
สว่าง
กระจ่าง
55
-
ลุ้นๆๆๆ
รอๆๆๆ
มาๆๆๆ
-
ทักทายผู้อ่าน
อิอิ
ปั่นๆๆๆ
-
ปั่นแล้วมาต่อเร็วๆนะครับ
-
งานจะเข้าอีกมั้ย?
รอลุ้นต่อไป
อิอิ
-
รอ รอ :z2:
-
:z2: :z2:
ในที่สุดก็ตามมาทัน
ขอบคุณครับ
-
:m16: โป้งนี่อะไรทะแม่งๆ แฮะ น้องวินก็อีกคน!!
กลัวงานเข้าตุลย์จริงๆ เลย ถ้าโชว์รู้ไม่ตายเหรอนี่ :เฮ้อ:
-
5
-
ยังไม่มาต่ออีกหรอคับ
-
4
-
3
-
2
-
1
-
0
ตอนนี้สั้นนิดนึง
เปิดเทอมมางานเข้าเลยครับ
ไม่รู้จะรีบไปไหน
เฮอออ
เหนื่อยใจครับ
ไปอ่านกันนะครับ
ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่
ยังไงทักทายกันได้นะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 60 น้องชายคนใหม่
“หวัดดีครับพี่ตุลย์ พี่โป้ง” ไอ้น้องวิน น้องเต้ย สวัสดีผม
“หวัดดี ไงโตขึ้นเร็วจัง” ไอ้น้องวินหน้าใส และสูงขึ้นมาก ไอ้น้องเต้ยก็เช่นกัน เป็นเด็กนี้มันก็ดูน่ารักยังงี้แหละเนอะ
“แหมพี่ก็น่ารักขึ้นนะครับ” ไอ้น้องวินแซวผม
“เหอะๆๆ” ผมก็ได้แต่ขำในลำคอ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความลับ ที่ไอ้ป่านมันจะบอกคือเรื่องอะไร
“พี่ตุลย์มานี้แป็บดิ” ไอ้ป่านเรียกผม ผมก็ลุกไป ไอ้โป้งทำท่าจะลุกตาม
“พี่โป้งนั่งอยู่นี้แหละ” ผมก็เดินไปกับมัน มันพาผมเข้ามาในห้องของมันครับ
“มีอะไรว่ามาป่าน ทำตัวลับลมคมใน” ผมเร่งมัน อยากรู้ในสิ่งที่มันบอก
“พี่ตุลย์ผมรู้ว่าพี่เป็นเกย์” ผมเอียงคอสงสัย
“พี่ไม่ต้องรู้หรอกว่าผมรู้ได้ไง ผมจะบอกว่าไอ้วินมันชอบพี่” ผมก็อึ้งสิครับ ไม่ทันตั้งตัวเลยครับ
“จะบ้าหรือป่าน พี่ไม่ได้เป็น”
“ไม่ต้องพูดอะไรพี่ พี่คุยกะมันดีกว่า” มันตัดบทผม แล้วเดินเปิดประตูออกไป แล้วไอ้วินก็เข้ามาในห้อง ตอนนี้ผมอยู่กับไอ้น้องวินสองคน ผมกับมันนิ่งไปสักพัก
“พี่ตุลย์ครับ ผมไม่รู้ทำไม เวลาผมเห็นพี่ ตั้งแต่ที่ครั้งนั้นและอีกหลายครั้งผมชอบพี่ครับ พี่ตุลย์” แล้วมันก็พูดออกมา
“เอ่อ วิน พี่ไม่ได้เป็นเกย์” ผมพูดไปก่อน น้องมันจะได้ตัดใจ
“พี่ตุลย์โกหกผมไม่ได้หรอก ผมรู้ว่าพี่ต้องมีอะไรกับพี่โป้งแน่ ผมไม่รู้นะ ผมชอบพี่ เข้าใจมั้ยครับ” ผมยิ่งอึ้งไปใหญ่ ทำไมน้องเค้ารู้
“วินพี่ขอโทษ พี่คิดกับวินแบบน้องชายนะ” ผมพูดเสียงเรียบ
“พี่ตุลย์ ให้โอกาสผมนะ ให้ผมได้พิสูจน์ว่าผมรักพี่จริงๆ นะครับ” มันจับมือผมไว้ ผมไม่ได้ว่าอะไร
“วินครับ มันเป็นไปไม่ได้ พี่มีแฟนแล้ว วินเข้าใจพี่นะ” ผมจำต้องพูดความจริงออกมา ไม่อยากให้มันเกินเลยไปกว่านี้
“ทำไมละครับ ผมไม่ดีตรงไหน ผมรอพี่มานานแล้ว ผมแอบดูพี่ วันนี้ผมพร้อมบอกแล้ว ทำไมครับ” ผมสังเกตเห็นขอบตาน้องวินมีน้ำตาปริ่มๆ แต่เหมือนวินพยายามกลั้นไว้
“วินฟังพี่นะ พี่เห็นเราเป็นน้องคนนึง พี่มีแฟนแล้ว จะให้พี่เลิกกับคนที่พี่รักมีคบกับวินหรอ มันจะง่ายขนาดนั้นเลยหรอวิน พี่รู้ว่ามันตัดใจยาก แต่พี่เชื่อว่าสักวันวินจะทำได้ ตัดใจจากพี่นะ” ผมไม่อยากให้น้องหวังอะไรจากผม
“มันยากมากเลยนะครับ แต่ผมจะพยายาม” แล้วมันก็มาสวมกอดผม ผมไม่ได้ว่าอะไร ผมรู้สึกถึงน้ำที่เปียกที่ไหล่ผม ใช้แล้วครับน้องวินมันร้องไห้ ผมค่อยดันมันออกแล้วเอามือไปเช็ดน้ำตาให้มัน
“พี่ขอโทษนะ วินยังเด็กยังมีโอกาสเจอคนที่ดีอีกเยอะนะ พี่เชื่อว่าน้องของพี่คนนี้ทำได้นะ” ผมจับมือทั้งสองข้างน้องเอาไว้
“ครับพี่ ผมรักพี่นะครับ” มันบอกรักผมอีกครั้ง
“อืม พี่ก็รักวินนะไอ้น้องชาย มีอะไรปรึกษาพี่ได้” ผมเอ็นดูมันเหมือนน้องชายคนหนึ่ง ผมกับมันออกมาจากห้องไอ้ป่าน อย่างปกติที่สุด
“ป่านดูแลวินด้วยนะ” ผมรู้ว่ายังไง เพื่อนกันมันต้องรู้เรื่องอยู่แล้ว
“ครับพี่ตุลย์” เฮออ ชีวิตกูมันต้องเป็นเกย์ให้ได้เลยใช่ไหม กูไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นเกย์โว้ย
....................................................................................
“ตุลย์มึงความลับอะไรกับพวกไอ้ป่านว่ะ” ไอ้โป้งถามผม ตอนนี้ผมกำลังจะนอนครับ
“อ้าว ถ้าบอกเค้าจะเรียกว่าความลับหรอว่ะ” ใครจะบอก
“เอ่อ บอกหน่อยดิ กูอยากรู้” มันเล่าหรือผม
“ไม่ได้ จริงๆโป้ง” ผมทำเสียงจริงจัง
“เออ ไม่บอกก็ไม่บอก” มันทำท่างอน แล้วนอนหันหลังให้ผม ผมเดินไปปิดไฟแล้วกลับมานอน
“โป้ง หลับแล้วหรอ” มันไม่ตอบคงหลับแล้วแหละ ผมเลยปล่อยไป สักพักมันก็มากอดผม ผมก็ให้มันกอดแหละครับ
“ตุลย์กูคิดถึงมึง”
“อืมกูก็คิดถึงมึง” มันไม่ได้พูดอะไรต่อ ผมกับมันก็หลับกันไปแหละครับ ผมตื่นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ผมดัง
“ตื่นรึยังที่รัก” ไอ้โชว์ครับ โทรมาปลุกผมแต่เช้าเลย
“ยังเลยอ่า” ผมคุยโทรศัพท์กับแฟน ในอ้อมกอดของผู้ชายอีกคน นี้ผมกำลังทำอะไรอยู่
“อื่ม ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวโชว์ไปทำงานแล้วนะ” โทรมาเพื่อบอกว่าจะไปทำงาน ไอ้นี้นะ
“โชว์ กินข้าวเช้าด้วยนะ” มันไม่ค่อยได้กินข้าวเช้า เพราะมันไม่ค่อยตื่น อิอิ
“อืมๆ ตุลย์ด้วยนะ แล้วยังไง โชว์จะรีบไปหานะ”
“อืม ถ้ามาก็โทรบอกด้วยนะ ไม่ชอบเซอร์ไพร์”
“ไม่บอก”
“ตามใจ ไปทำงานได้แล้วเดี๋ยวสาย”
“ครับ รักนะ”
“รักเหมือนกัน” แล้วมันก็วางสายไป
“โชว์หรอ” ไอ้โป้งถามผม ยังไม่คลายอ้อมกอด
“อืม”
“รักกันดีเนอะ” ผมก็นิ่งไม่ได้ตอบอะไร นอนต่อไปอีกสักพัก กำลังสบาย
“พี่โ ป้ง พี่ตุลย์ ตื่นได้แล้ว” เสียงเรียกของไอ้ป่านปลุกผมอีกครั้ง ผมลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู
“ลงไปกินข้าวเช้ากันครับ” คนหน้าห้องไม่ใช่ไอ้ป่านครับ แต่เป็นไอ้วิน ที่ตอนนี้ดูยิ้มแย้ม บอกแล้วว่ายังเด็กตัดใจง่ายจะตาย
“เดี๋ยวพี่ขออาบน้ำก่อนนะ แล้วเดี๋ยวจะตามลงไป”
“ให้ผมช่วยอาบป่ะ จะได้เร็วๆ” เอาแล้วไงไอ้น้องวิน
“ไม่เอาเว้ย เดี๋ยวแกจะตกใจ” ผมพูดขำขำ
“โห จะขนาดไหนเชียว ตกใจเพราะหาไม่เจอรึป่าวพี่” แรงอ่ะ น้องวินพูดงี้เดี๋ยวลากเข้าห้องน้ำไปให้ดูเองเลย
“เหอะๆๆ เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่ตามลงไป แป๊บเดียว” ผมบอกแล้วจะปิดประตู แต่มันเอามือดันไว้ก่อน ผมมองมันอย่างสงสัย
“พี่ตุลย์ รู้ตัวมั้ยพี่ตุลย์ไม่ว่าเวลาไหนก็น่ารักที่สุดเลยนะครับ” มันพูดแค่นั้นมันก็ปิดประตูให้ผมเลย ผมยืน งง สักพักก็กลับไปปลุกไอ้โป้ง แล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ แล้วก็ลงมากินข้าวเช้ากัน ไอ้วินก็หยอดไม่เลิกครับ มันก็น่ารักดีครับผมไม่เคยมีน้องชายด้วย ทำให้ผมอยากมีน้องชายเข้าไปใหญ่ วิน เป็นน้องพี่ก็แล้วกันนะ อิอิ ตอนบ่ายๆ ไอ้โป้งก็มาส่งผมครับ
“ตุลย์ กลับกรุงเทพเมื่อไหร่ กลับพร้อมกูมั้ย” มันถามตอนใกล้จะถึงบ้าน
“ยังไม่รู้เลย ไว้ไงเดี๋ยวโทรบอกล่ะกัน”
“ไม่เป็นไร ไอ้โชว์มารับใช่ไหมละ” มันพูดเสียงเรียบ แววตาดูเศร้า
“อืม น่าจะ” ผมไม่ได้อยากจะโกหกอะไร
“อืม” แล้วจากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีกจนถึงบ้าน มันส่งผมแค่นั้นแล้วมันก็กลับไป
“สวัสดีครับ” ผมรับโทรศัพท์เบอร์แปลก
“หวัดดีครับพี่ตุลย์ วินเองนะ” ไอ้น้องวินครับ นี้ยังจากกันมาไม่ถึงครึ่งวัน
“อืม ว่าไงวิน”
“ไม่มีไรคิดถึงพี่ตุลย์ไม่ได้หรอ”
“ได้สิไอ้น้องชาย”
“น้องชายก็น้องชาย” มันพูดเสียงนอยด์ๆๆ
“อืม วินเป็นน้องชายพี่ละกัน พี่ไม่เคยมีน้อง”
“ครับ” มันตอบเสียงเศร้า
“วินเดี๋ยวพี่ไปช่วยแม่ก่อนนะ แล้วไว้คุยกันนะ” ผมสลับสายไปอีสายที่ซ้อนเข้ามา
“หวัดดีโชว์”
“ดี ทำไรอยู่หรอ”
“อ่อ ช่วยแม่อ่า นี่ว่างหรอ”
“อืม พักอ่า เหนื่อยมากเลย เดี๋ยวอาทิตย์หน้าไปรับกลับนะ คิดถึงมากอ่า นอนกอดหมอนข้างไม่เหมือนกอดมึงเลย” ช่างกล้าพูด ขนลุกว่ะ 55
“พักหรืออู้งานว่ะ”
“พักดิ คิดถึงใครบางคนเลยโทรหา”
“ใครหรอ”
“ไม่รู้ หมาตัวไหนพูดสายอยู่”
“เลิกพูดงั้น แค่นี้นะ” แกล้งงอนครับ
“ขอโทษครับ หมาตัวนี้ล้อเล่นครับ”
“ไอ้ปัญญาอ่อน”
“ว่าใคร เดี๋ยวได้เจ็บตัว”
“ไอ้กร่างเอ้ย” มันไม่เคยรู้เลยครับ จนถึงทุกวันนี้ว่าผมเรียกมันว่าไอ้กร่าง
“ใครกร่าง อะไร”
“ไม่มีไร แค่นี้แหละ จะช่วยแม่ แล้วไว้โทรมาใหม่นะ”
“ครับ” แล้วก็วางสายไปครับ
..............................................................................
“ตุลย์ ลูกตื่นได้แล้ว โชว์มาลูก บอกว่ามารับกลับกรุงเทพ” แม่มาปลุกผม ผมนอนกลางวันอยู่ที่หน้าทีวีครับ ผมลุกเลยครับ บอกว่าให้โทรบอกก่อน ไหงงั้นว่ะ
“ทำไมไม่โทรบอก”
“ไม่รู้ อยากมาก็มา ไปเก็บของไป กลับกรุงเทพกัน”
“โห ยังไม่อยากกลับเลย อีกตั้งเกือบอาทิตย์ถึงเปิดเทอม”
“ไม่ลงทะเบียนรึไง”
“ให้ให้ข้าวลงให้อ่า ไม่รู้เรื่อง”
“ซะงั้นอ่า”
“งั้นโชว์ค้างที่นี้พรุ่งนี้ค่อยกลับนะ”
“เอางั้นก็ได้ ไงก็ได้นอนกอดเหมือนกัน อิอิ คืนนี้สนุกแน่” มันทำหน้าเจ้าเลห์ แล้วโน้มลงมาใกล้ผม แล้วเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขัดจังหวะ หน้าจอแสดงชี่อน้องวิน ผมยังไม่รับ
“รับดิ ใครอ่าน้องวิน”
“เพื่อนของน้องเพื่อนอ่า” ผมตอบตามความจริง แต่ไม่ทั้งหมด ถ้าทั้งหมดมีหวังตายแน่อ่ะ หยิบโทรศัพท์มารับ ไม่ให้พิรุธ
“หวัดครับน้องวิน” ผมตอบรับปลายสาย
“ทำไมรับช้าจังอ่าพี่ตุลย์” พักนี้ไอ้น้องวินโทรหาผมแทบจะทุกวัน วันละหลายรอบ มันก็คุยสนุกดีครับ แต่ผมไม่ได้คิดอะไรจริงๆนะครับ
“ครับ ว่าแต่มีไรหรอ” ผมหาคำถามที่ทำให้ไอ้กร่างข้างๆ ไม่สงสัย
“โหพี่ตุลย์ ฟังดูห่างเหิน ผมก็โทรมาคุยกะพี่ทุกวัน ต้องมีอะไรด้วยหรอ”
“อืมเนอะ” ผมพยายามพูดให้น้อยที่สุด
“พี่ตุลย์เป็นอะไรรึป่าวครับ” มันคงเห็นผมไม่ค่อยพูดอะไร
“ป่าวครับ งั้นแค่นี้ก่อนนะวิน พี่มีธุระ” แล้วผมก็กดตัดสายไป
“น้องโทรมาทำไมหรอ”
“ถามอะไรนิดหน่อยอ่า” มันก็ไม่ได้สงสัยอะไร ตอนนี้ผมนอนหนุนตักมันครับ แล้วหลับไปอีกครั้ง เดี๋ยวนี้ไม่รู้เป็นไร ง่วงตลอด
“ตุลย์ ลุกก่อนดิ แล้วอธิบายมาว่านี้คืออะไร”
***************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
โอยยยยยยยยยย
ตุลย์อ่ะ อย่าทำงี้ดิ
งานเข้าตลอดดดดดดดดด
-
ลุกมาอธิบายมาว่านี้คืออะไร
Eน้องวินส้รางเรื่องแน่เลย
-
งานเข้าอีกแร้ววว
จะเป็นยังไงต่อนะ
-
โอ๊ยยย อิน้องวินหรือโป้งเนี่ย หาเรื่องมาให้
ระแวงไว้ก่อนเพราะช่วงนี้ตุลย์เริ่มงานเข้า
-
โอยยยยยยยย!!!งานเข้า
อะไรอีกนะ :m15: :m15:
-
งานเข้า
หรือว่าโป้งเเอบทิ้งรอยเอาไว้
-
เข้ามารอตอนใหม่ :z2: :z2:
-
ตุลย์เป็นมนุษย์ที่มีความสามารถในการดึงดูดเพศเดียวกันได้ดีจริงๆ :laugh:
หวังว่าจะไม่ดราม่า เพราะแลเรื่องมันหวานๆแล้วนะ อย่าให้เศร้าอีกเลย :call:
-
เอาเข้าไป ชอบค้างให้สงสัยแบบนี้เนอะ writer เดี๋ยวลากไปข่มขืนเอาแบบโชว์เลย เหอๆ
-
ไหนบอกจะเปลี่ยนเป็นโจ๊กไง
แล้วนี่อารายทิ้งท้ายไว้อย่างนี้มันไม่โจ๊กนา :serius2:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก งานกำลังจะเข้าอีกแล้วสินะ เหอๆ
ตุลย์เอ้ยปฏิเสธบ้างก็ได้ อย่าคิดว่าเราไม่คิดอะไร แล้วคนอื่นเขาจะไม่คิดเหมือนเราดิ
อย่างโป้งอ่ะ รู้ว่าตอนนี้คิดแค่เพื่อนรัก แล้วให้มานอนกอดอย่างนั้น
มันจะตัดใจได้มั้ยเนี่ย หวงเนื้อหวงตัวบ้างมีแฟนอยู่แล้วนะ
ไอ้น้องวินอีก ปล่อยมันหยอดตลอด มันก็คิดว่ามีหวังอ่ะดิ
ไม่อยากจะบอกนะว่าถ้างานเข้าตุลย์จริงๆ จะไม่สงสารตุลย์หรอก
ทำตัวเองทั้งนั้น
-
“ตุลย์ ลุกก่อนดิ แล้วอธิบายมาว่านี้คืออะไร”
writer กลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะอะไรอะทำให้อยากแล้วจากไปอีกละ กลับมา........
:pig4: writer คะ
-
ตุลย์..คนรักกัน ไม่มีอะไรจะสำคัญไปกว่าความจริงใจต่อกัน ไม่ปิดบัง ไม่โกหกกันนะ
นึกถึงใจเราดิ ถ้าเรารู้ว่าคนรักเราทำอะไร มีอะไรปิดๆบังๆเรา ไม่เล่า ไม่พูดความจริงกะเรา
แล้วเราไปรู้ทีหลัง เราจะเสียความรู้สึกไหม พูดความจริง เล่าความจริงให้โชว์มันรู้ไปเลยดีกว่า
ก็เราไม่คิดอะไรกับน้องมันนี่ คนรักกันต้องแชร์ทุกอย่างร่วมกัน นะตุลย์
-
โหหหห อธิบายไรอ่า
ทิ้งไว้ให้สงสันตลอดเลยอ่า
สงสัยงานจะเข้า 555 :m16: :m16:
-
งานเข้า ชัวร์
-
แป่ว สงครามจะมาอีกระลอกเพราะ น้องวิน นี้กระมัง
-
ตุลย์งานเข้า......
-
โห ค้างงงงง !
อะไรยังไง
มีเรื่องอีกแล้ววววว TT'
-
อ๊ายยยยยยย
อย่าว่านะ
ไอ้น้องวินส่งข้อความมา
อิอิ o13 o13 o13
-
อะไรเนี่ยะ งานเข้าอีกแล้ว นู๋ตุลล์ :m16:
-
งานเข้าอีกแล้วนุตุลย๋
-
ไม่นะ
ลางบอกเหตุมาละ
-
ย๊ากกก ไอ้น้องวินมันส่งข้อความแปลกมาให้ตุลย์แน่เลย
หรือว่า....เกิดอะไรขึ้นกับโชว์!!
-
เอาแล้วงัยๆๆๆๆ
งาน เข้าๆๆ
555+++
จะซวยไหมเนี่ยยย อิอิๆๆๆ
-
ตามอ่านอยู่ แต่ยังไม่ทัน เหอๆ
สนุกม๊ากกกกกกกก เรื่องน่ารักดี
ประเด็นอยู่ที่ อยู่มเดียวกัน คณะก็ใกล้กันด้วย :z2:
-
ดราม่าชัดๆๆ
-
ลางร้ายเริ่มคลืบคลานเข้ามา
โชว์ใจเย็นๆๆนะ
-
เหอออออมีตอนไหนงานไม่เข้าบ้างครับอิอิอิเคลียร์ด่วน...
-
สงสัยลางร้ายกำลังคืบคลานเข้ามาแล้วนะตุลย์ :fire:
-
o18งานเข้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โชว์ลงโทษเยอะๆ o13
-
ค้าง อ่า า า
-
จะเป็นไงต่อนะ
ลุ้นซะหืดขึ้นคอ
-
:impress2: ทำตัวให้น่าสงสารไว้ก่อนนะตุลย์
-
โชว์น่ารัก ชอบๆๆฮ่า
มาต่อเร็วๆๆนะครับ
-
รออยู่นะคร๊าบบบบบบบบบบบ :impress2:
:call: :call: :call: :call:
-
^_^ งานเข้าอย่างจังงงงงงงงงง
แต่เชื่อว่าตุลย์หาข้ออ้างได้แน่...อิอิอิอิอิอิอิอิอิ ขอให้ตอนต่อไปไม่เลวร้ายอย่างที่คิดเถอะ :call: :call: :call:
-
หึหึ..ท่าว่างานจะเข้า...
อย่างโชว์เนี่ยบอกความจริงแล้วค่อยๆอธิบายจะดีกว่ามารู้ทีหลังดีกว่ามั้ยเพราะเดี๋ยวอารมณืจะชึ้นแล้วไม่ฟังไรเลย
-
ใจเย็นๆๆกันนะ
คนรักกัน
-
รอ
-
มาได้แล้วครับ
-
คิดถึง นอ้งโชว์จัง มาต่อได้แล้วครับ
-
งานเข้า
-
มารอๆๆๆ
มาต่อเร็วๆนะครับ
เพื่อนๆๆ ช่วยกันดันหน่อยเผื่อ
writter จะเห็นใจเรา
อิอิ
-
องค์ลงท่านโชว์แน่ ๆ เตรียมแก้ตัวดี ๆละกันตุลย์เอ๋ยยยยย
ถ้าโชว์เป็นไฟ ตุยล์ก็เป็นน้ำ ใจเย็นกะโชว์ อย่าต่างเป็นไฟ โหโมใส่อารมณ์ต่อกัน
ไม่ดีนะ เดี๋ยวยิ่งเข้าใจกันผิด
-
นั่นไง วิญญาณไอ้กร่างเข้าสิงแน่ๆงานนี้ :z3:
-
อะไรกัน มองโชว์แง่ร้ายอีกแล้ว
ถ้าโกรธจริงมันไม่ถามหรอก ลงไม้ลงมืออย่างเดียว
อีกอย่างคำว่า " อธิบาย" อาจเป็นอะไรที่ดีก็ได้น่ะ
ช่างเช่น มี ของขวัญเซอไพรส์ คิดบวกไว้ครับอิอิ
-
มาได้แล้วนะคร๊าฟ
รออยู่
:call: :call:
-
อีกนิดนะคนไทย
-
คนฝรั่งเซ็ง
-
- -
งานเข้าอีกแล้วๆ
-
ขยันจิง จิง ดูเด่ะงานเข้าเลย
:laugh: :laugh: :laugh:
-
เอาแล้วไง
-
รอรอรอรอ
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
ขอโทษที่เดี๋ยวนี้ผมลงเรื่องช้านะครับ
แต่งานรัดตัวผมจริงๆๆ
แต่ยังไงก็ขอขอบคุณที่ยังรอกันนะครับ
เทอมนี้เรียน 22 หน่วยกิต เหนื่อยมากครับ
ผมจะพยายามมาลงให้นะครับ
ขอโทษอีกครั้งนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 61 รักสามเศร้า เราพี่น้อง
“ป่าวครับ งั้นแค่นี้ก่อนนะวิน พี่มีธุระ” แล้วผมก็กดตัดสายไป
“น้องโทรมาทำไมหรอ”
“ถามอะไรนิดหน่อยอ่า” มันก็ไม่ได้สงสัยอะไร ตอนนี้ผมนอนหนุนตักมันครับ แล้วหลับไปอีกครั้ง เดี๋ยวนี้ไม่รู้เป็นไร ง่วงตลอด
“ตุลย์ ลุกก่อนดิ แล้วอธิบายมาว่านี้คืออะไร” ผมลืมตาขึ้นมามองหน้ามันอย่างงงๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“มีไรอ่ะ” ผมลุกขึ้น ถามมันอย่าง งงๆ
“นี้มันอะไร” มันโชว์ภาพถ่ายที่ผมถ่ายคู่กับน้องวินกอดคอกันอย่างใกล้ชิด เป็นภาพที่น้องวินเอามือถือผมไปถ่าย เราเคยไปเที่ยวกันสองคนครับ ผมคิดกับวินแค่พี่น้องจริงๆนะครับ ไม่ได้คิดเป็นอื่นไกล
“อ่อ น้องวินไง” ผมตอบไปไม่ได้คิดว่ามันเสียหาย
“แล้วนี้อะไร” มันโชว์ข้อความอันแสนหวานที่น้องวินมักส่งมาให้ผมทุกวัน บอกผมว่าฝันดีแทบทุกคืน ใช่แล้วครับผมไม่ได้ลงทิ้งเลย เพราะผมคิดว่ามันไม่ได้มีอะไร ผมบริสุทธิ์ใจจริงๆนะ
“ก็ไม่มีอะไรหนิ วินมันแค่น้องชายกูจริงๆ” มันยังไม่มีสีหน้าที่จะเชื่อในคำพูดผม แววตาของมันดูสับสน
“น้องชายบ้าบออะไร ทำไมต้องถ่ายรูปคู่ใกล้ชิดกันขนาดนี้ ส่งข้อความหวานๆหากันขนาดนั้น แล้วไหนจะโทรคุยกันอีกหลายครั้ง แบบนี้หรอที่เค้าเรียกว่าน้องชายไอ้ตุลย์” ไอ้โชว์ถามผม น้ำเสียงส่งสัยปนโมโห นี่ตอนผมหลับมันคงเอาโทรศัพท์ผมไปดูหมดแล้วสินะ
“ทำไมต้องยุ่งกับโทรศัพท์กูด้วย” ผมถามมันบ้าง
“ถ้ากูไม่เอามาดู กูคงไม่ต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ ตุลย์กูยังรักมึงได้ไม่มากพอใช่ไหม” น้ำเสียงเจือแววตาที่เศร้าลง ทำไมมึงถึงไม่เชื่อกูโชว์
“โชว์มึงฟังกูก่อนสิว่ะ” ผมถามเสียงเรียบ อยากอธิบายให้มันเข้าใจว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่มันคิด
“มึงจะให้กูฟังอะไร ในเมื่อสิ่งที่กูเห็นมันบอกได้ชัดขนาดนั้น” มันยังมีท่าทีที่โกรธ ไม่มองหน้าผม จะให้ผมทำยังไงครับ ผมพยายามใจเย็น
“โชว์ กูไม่ได้คิดอะไรกับน้องวินจริงๆ นะ”
“ตุลย์ กูขอตัวกลับก่อนนะ” มันลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ผมคว้าแขนมันไว้ มันไม่เคยเป็นแบบนี้ มันมีแต่จะด่า จะว่า จะทำร้ายผม มันจะไม่เดินหนีปัญหาง่ายๆ แบบนี้
“โชว์ มึงเชื่อกูสิ โชว์มึงอย่าไปเลยนะ มึงจะด่า จะว่าอะไรกูก็ได้ อย่าไปเลยนะ” ผมไม่รู้ว่าทำไม แต่ผมไม่อยากให้มันเดินหันหลังจากผมไป น้ำตาผมเริ่มไหลอย่างห้ามไม่ได้
“ปล่อยกู เหอะตุลย์” มันเสียงแข็งไม่ยอมหันหน้ามาหาผม
“โชว์” ผมค่อยๆ ปล่อยแขนมันออก โชว์ค่อยๆเดินออกไป
“โชว์กูรักมึง กูไม่เคยรักใครนอกจากมึง” ผมพูดออกไป ผมไม่เคยพูดกับมันแบบนี้ก่อน มันหยุดเดินแล้วค่อยๆ หันมาหาผม
“ขอบใจนะ” มันหันหลังกลับแล้วเดินต่อไป โชว์กูอยากให้มึงรับรู้ความรู้สรึกของกูตอนนี้ว่ากูเสียใจขนาดไหน กูปล่อยมึงไปไม่ได้ โชว์ไม่เคยเป็นแบบนี้ ทำไมๆ ผมได้แต่ตั้งคำถามในใจ ผมหยิบมือถือแล้วโทรหามัน มันรับสายแต่ไม่ยอมพูดอะไร
“ขอไปนั่งรถเล่นด้วยได้ไหม” มันไม่ได้ตอบอะไร แต่มันยังคงนั่งในรถไม่ได้ออกไปไหน ผมเดินไปเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งข้างๆมัน มันไม่พูดอะไร แล้วค่อยๆขับรถออกไป เราสองคนเงียบกันนานพอสมควร
“โชว์” ผมเรียกมัน แต่มันยังนิ่งขับรถต่อไป
“มึงรักกูไหม” มันนิ่งไม่สนใจผม ผมพยายามใจเย็นเท่าที่จะทำได้
“ทำไมมึงไม่ยอมพูด ทำไมมึงจะไม่ให้อภัยกูหรอ” มันนิ่งเงียบ ผมกำลังพูดกับลมใช่ไหม อารมณ์ของผมค่อยๆ มากขึ้น น้ำตาเอ่อเต็มหน่วยตา
“ไอ้โชว์มึงจะไม่พูดกับกูใช่ไหม นี้คนที่พร่ำเพ้อบอกว่ารักกู กูคือคนสำคัญ นี้เหรอสิ่งที่กูควรจะได้รับ ความไม่เชื่อใจจากคนที่กูรักมากที่สุดนี้ใช่ไหมคือสิ่งที่มึงต้องการ กูขอโทษแต่ช่วยจอดรถข้างหน้ากูจะลง” อารมณ์ของผมสับสนไปหมด น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ไม่อยู่ไหลอาบเต็มสองแก้ม มันหยุดรถข้างทางตามที่ผมสั่ง หมายความว่ามันต้องเป็นอย่างนี้ใช่ไหม
“ขอบใจ” ผมค่อยๆ เปิดประตูรถ แล้วลงไปช้าๆ น้ำตาผมไหลไม่หยุด ทำไมความรักที่ผมมีให้มัน มันไม่มากพอที่จะทำให้มันเชื่อใจผมใช่ไหม ขาของผมก้าวไม่ออก เรี่ยวแรงจะเดินแทบไม่มี ไอ้โชว์ยังไม่ยอมออกรถไปไหน ผมเดินไปข้างหน้ามันก็ขับตามผม ผมเดินไปเปิดประตูรถอีกครั้ง
“มึงต้องการอะไรกันแน่ มึงกำลังเล่นอะไรไอ้โชว์” ผมถามอย่างสับสนและโมโห มันยังนิ่งไม่พูดอะไร
“ไอ้สัส” ผมปิดประตูอย่างแรง ไม่มีอะไรจะพูดกับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว ความโกรธ ความรัก ถูกแปรความรู้สึกเอ่อล้นเต็มดวงตาไปหมด ผมมาเดินอะไรข้างถนนแบบนี้ นี้คือสิ่งที่ผมควรจะได้รับใช่ไหม
“ปล่อยกู” มือหนึ่งมาฉุดผมเอาไว้ ก่อนที่รถคันหนึ่งจะชนผม ผมเดินเหม่อขนาดไม่ได้มองรถเลยหรอ ทำไมมาดึงเอาไว้ทำไม ไม่ปล่อยให้กูตายเลยล่ะ ไม่รักกูแล้วไม่ใช่หรอ มันไม่ปล่อยแต่ลากผมไปขึ้นรถ แล้วปิดประตู ผมอ่อนแรงจนไม่มีแรงที่จะเปิดประตูหนีไปไหน
“พาไปหาไอ้วิน” นี่เป็นคำสั่งใช่ไหม ได้กูจะทำทุกอย่างที่มึงต้องการ ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว
“จะทำอะไรน้องเค้า” ผมถาม คราบน้ำตายังเต็มหน้า แม้จะหยุดไหลแล้วก็ตาม
“ทำไม มึงกลัวกูทำอะไรชู้มึงหรอ” มันพูดในสิ่งที่ผมไม่คิดว่ามันจะพูดกับผม
“โชว์” ผมสะอึกกับสิ่งที่มันพูด
“จะบอกทางได้ยัง” ผมจำต้องบอกทางไป ตอนนี้ผมกับมันจอดรถอยู่หน้าบ้านน้องวิน ผมโทรหาน้องวินให้ออกมาหน้าบ้าน เพราะไม่อยากให้มันเข้าไป
“วิน ขึ้นรถก่อนสิ” ผมบอกน้องวิน น้องวินยิ้มแย้ม แล้วเปิดประตูรถขึ้นมา
“วินนี้พี่โชว์แฟนพี่” รอยยิ้มบนใบหน้าเมื่อกี้หุบลง แล้วสงบลงอย่างเห็นได้ชัด
“จีบแฟนพี่หรอ” ไอ้โชว์ขับรถออกไป แล้วถามเสียงเยือกเย็น ผมได้ยินแล้วเสียวสันหลังวาบ
“เปล่าครับ” ไอ้น้องวินตอบหน้าเสีย
“จริงหรอ”
“ครับ พี่จะพาผมไปไหนครับ” มันถามหน้าตาตื่น
“เงียบปากไปเหอะ ไม่ได้ถามไม่ต้องเสือกตอบ” ไอ้โชว์สบถ
“โชว์ ทำไมมึงต้องทำถึงขนาดนี้ มึงคุยกับน้องดีดีสิ วินพี่ขอโทษแทนด้วยนะ” ผมหันไปขอโทษ วินยิ้มรับเจือนๆ สีหน้าบอกบุญไม่รับ
“มึงก็เหมือนกันเงียบปากไป ไหนๆ มึงก็อยากมีชู้อยู่แล้วหนิ” ทำไม มึงไม่เข้าใจอะไรเลยไอ้โชว์ ผมกับน้องวินนั่งเงียบมาตลอดทาง มันพาผมมาที่บ้านสวนผึ้งครับ บ้านของมันที่มันบอกเป็นของผม มันพาผมและน้องวินมาที่นี้ทำไม
“ลง” ผมกับน้องวินค่อยๆ เปิดประตูลง
“นี่ไงล่ะ บ้านของกูกับแฟนกู มึงดูบ้านที่กูรักกัน มึงเห็นไหมกูรักมันมากแค่ไหน” น้องวินทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“โชว์ ทำไมมึงถึงต้องทำขนาดนี้” มันทำสีหน้าโกรธจัดจับมือทั้งผมและน้องวินลากเข้าไปไหนบ้าน สำหรับผมไม่เป็นไรหรอก และผมเป็นห่วงความรู้สึกของน้องวิน มันเปิดประตูห้องแล้วโยนผมไปบนเตียงนอน
“โอ้ย” ผมร้องออกมา แล้วมันก็เอากุญแจมือมาล็อกข้อมือน้องวินแล้วล็อกติดไว้กับโต๊ะใกล้กับเตียงนอน ไอ้น้องวินขัดขืนแต่คงสู้แรงไอ้โชว์ไม่ไหว น้ำตาน้องวินไหลออกมา ผมสงสารน้องวิน วินพี่ขอโทษ ที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้
“ไอ้เชี่ยโชว์ มึงปล่อยน้องวินเดี๋ยวนี้นะ มันจะมากไปแล้ว กูบอกแล้วไงว่าไม่มีอะไร” ผมโมโหเกินกว่าจะห้ามอารมณ์ไหว ไม่เข้าใจทำไมต้องทำถึงขนาดนี้
“ฮึๆๆ” มันหัวเราะในลำคอ
“มึงดูละกันว่ากูกับเมียกูรักกันมากขนาดไหน” มันพูดแล้วคร่อมทับลงมาบนตัวผม แล้วประกบปากจูบผม มันจะทำแบบนี้ทำไม ไอ้โชว์มันเกินที่ผมจะรับได้ มันบดปากผมอย่างรุนแรงจนผมเจ็บปากไปหมด มือมันลูบไล้ไปทั่วร่างกายผม ผมพยายามขัดขืน แต่ร่างกายของคนที่ผมรัก คนที่ผมเคยชินกับมันมันอยู่ตรงหน้า ถึงว่าครั้งนี้จะต่างจากทุกครั้ง ที่สำคัญยังมีน้องวินที่นั่งมองผมอยู่
“มองให้ชัด อย่าเสือกหันหน้าหนี ว่านี้เมียกูอย่าเสือกมายุ่ง” มันจูบไซร้ไปทั่วร่างกายผม มือใหญ่บีบเป้าผมอย่างรุนแรง แทนที่ผมจะเจ็บปวด แต่กลับสร้างอารมณ์ให้ผมได้เป็นอย่างดี ร่างกายท่อนบนชองผมเปลือยเปล่า ไอ้โชว์ขบลงที่หัวนมผมอย่างรุนแรง
“อึก อือ” ผมร้องออกมา
“ชะโชว์ พอเหอะ อือ” ผมร้องห้ามให้อยากให้เป็นแบบนี้ ถึงแม้ว่าผมจะต้องการก็เหอะ
“ร่างกายมึงต้องการกูขนาดนี้ มึงยังจะปฏิเสธอีกหรอตุลย์” ผมหันไปหาไอ้น้องวิน อย่างขอโทษ น้องวินสีหน้ายังดีหวาดกลัว
“โชว์ กูรักมึง พอเหอะนะ กูคิดกับวินแค่น้องชาย กูไม่เคยมีน้องกูก็แค่เอ็นดูน้องแค่นั้น”
“เรื่องนั้นกูพอจะรู้ แต่ไอ้น้องมันคงไม่ได้คิดกับมึงแค่พี่หรอก วันเนี้ยะแหละมันจะได้เลิกยุ่งกับมึงสักที” มันก้อมลงซุกไซร้ร่างกายผมอีกครั้ง
“พอเหอะครับ พอได้แล้ว” ไอ้น้องวินพูดขึ้น ผมแล้วไอ้โชว์หยุด หันไปมอง
“ผมยอมรับว่า ชอบพี่ตุลย์ แต่พี่ตุลย์ไม่เคยคิดแบบนั้นเลย พี่ตุลย์เป็นพี่ชายที่ดี ผมขอบคุณมากครับ ถ้าผมเข้ามาแล้วทำให้พี่ทั้งสองคนมีปัญหากัน ผมขอโทษครับ พี่โชว์ยกโทษให้พี่ตุลย์เถอะครับ ผมจะเลิกยุ่งกับพี่ตุลย์อีกต่อไปครับ สบายใจได้ครับ”
“จะเป็นไปได้ไง วินไหนบอกเราจะเป็นพี่น้องกันไง” ผมรักน้องชายคนนี้ไปแล้วครับ น้องชายที่แม้จะไม่ใช่สายเลือด แต่ผมก็เอ็นและรักมันมาก ไอ้โชว์ลุกขึ้นจากตัวผม แล้วนั่งหย่อนขาลง ผมรีบลุกขึ้น แล้วสวมเสื้อ
“กูเข้าใจแล้ว” มันพูดขึ้นแล้วโยนกุญแจให้ผม แล้วมันก็เดินออกไปนอกห้อง ผมไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้ ผู้ชายคนที่ผมรักคิดอะไรอยู่กันแน่ ผมรีบไขกุญแจมืออกให้น้องวิน
“วินพี่ขอโทษ” ผมร้องไห้ออกมา
“พี่ตุลย์อย่าร้องไห้นะครับ วินผิดเองที่เข้ามายุ่งกับพี่ วินขอโทษ วินรู้แล้วว่าพี่โชว์เค้ารักพี่มากขนาดไหน” ไอ้น้องวินเอามือมาเช็ดน้ำตาให้ผม ผมนี้ขี้แงจริงๆ
“อืม พี่รักวินนะ วินเป็นน้องชายคนเดียวของพี่” แม้ระยะเวลาที่มันมาเป็นน้องชายผมจะไม่ได้ยาวนาน แต่การที่ผมได้คุยกับมันทุกวัน ไปเที่ยวกัน สนุกด้วยกัน ทำให้ไม่ยากที่ผมจะรู้จักมันมากขึ้น ด้วยความเป็นคนเอาใจใสของน้องวินทำให้ผมเอ็นดูมันมากขึ้น จนผมสัญญากับมันว่าจะเป็นพี่ชายที่แสนดี ถึงผมจะรู้ว่ามันคิดกับผมเกินกว่าพี่ แต่มันก็สัญญาจะเป็นน้องที่ดีของผม
“ขอบคุณนะครับพี่ตุลย์” ผมกับน้องวินเดินออกไปข้างนอก ผมเห็นไอ้โชว์นั่งหน้าบ้านอย่างเหม่อลอย
“พี่ตุลย์ไปปรับความเข้าใจกันเถอะครับ” น้องวินดันหลังผมเบาๆ ผมค่อยๆ เดินไปด้านหลังของมัน แล้วค่อยๆ กอดมันจากด้านหลัง มันก็นิ่ง
“กูขอโทษ ที่ไม่ได้บอกมึงตั้งแต่แรก ไม่งั้นปัญหานี้คงไม่เกิด กูขอโทษกูรักมึงนะ” มันเอามือมากุมมือผมที่ แล้วค่อยๆ แกะแล้วหันกลับมา
“ขอโทษ” น้ำตาของคนตรงหน้าไหลออกมา ไอ้โชว์มันร้องไห้ครับ
“โชว์ มึงร้องไห้ทำไม” น้ำตาผมเอ่ออีกครั้ง ผมเห็นคนที่ผมรักร้องไห้ไม่ได้
“กูมันเลว กูไม่เชื่อใจมึง กูมันใช้ไม่ได้เลยใช่ไหม” มันพูดแล้วจับมือผมมากุมไว้
“ไม่เป็นไร ต่อจากนี้ไปกูขอให้มึงเชื่อใจกู กูรักมึงนะ”
“กูก็รักมึง”
“ขอไรอย่างได้ป่ะ ไปขอโทษน้องวิน” มันชักสีหน้าเล็กน้อย แล้วเดินไปหาน้องวินที่นั่งอยู่ที่โต๊ะในบ้าน ผมเดินตามไป
“ขอโทษ” ไอ้น้องวิน ลุกขึ้นอย่างงงๆ
“ไม่เป็นไรครับ ผมต้องขอโทษพี่โชว์ด้วย มายุ่งกับแฟนพี่”
“รู้ตัวก็ดี”
“โชว์” ผมเรียกชื่อ ปรามมัน มันก็หงอยๆ
“งั้นกลับเดี๋ยวไปส่งที่บ้าน” มันบอกน้องวิน
“ครับ ขอบคุณครับ” ไอ้โชว์เดินนำพวกผมไปที่รถ
“พี่โชว์ ครับเป็นพี่ชายของผมอีกคนได้ไหมครับ” อยู่ๆ ไอ้น้องวินก็พูดขึ้นทำลายความเงียบ ผมตกใจที่น้องวินกล้าพูดออกมา ไอ้โชว์ยังนิ่งเงียบ
*********************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
รีบๆ มาลงต่อไวๆ นะ
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
วินน่ารักอ่ะ ไม่อยากให้วินเสียใจ
แบบว่า โชว์ก็นะ หึงเพราะรักมาก
หวังว่าคงจะเชื่อใจตุลย์มากกว่านี้
มาต่อไวๆนะค๊า :-[ :-[
-
:sad4: :sad4:
อ๊าาาา
-
อิพี่โชว์หึงโหดและหื่นมากก
-
ง่ะ ลง ซ้ำ ทำ ไม คับ
ลง ตอน ต่อ ไป เลย ดิ 555
คิดถึงๆๆ มา ลง เร็วๆๆๆ น่าาาา :m15: :m15:
-
:pig4: :pig4:
-
มันซ้ำกันอะป่าวอะ เหมือนกันเลย
-
น้องวินน่่ารักจริง ๆ เลย :man1: :man1:
-
โชว์ โหด ป่น หื่น
อ๊ากกกกกกกกกกก
-
:เฮ้อ: :z2: :z2:
-
โชว์แรงอ่ะ
วินเกือบได้ดูหนังสดแระ
-
โอ๊ย!สงสารวินอ้ะ
เกือบแล้วนะ !เกือบแล้ววว !
-
หง่ะ....ดีน่ะไม่โกรธกันข้ามตอนเอิ๊กๆๆๆ
-
เออ...อิน้องวินมันก็กล้าวุ้ย o13
-
สงสารวินอะ :เฮ้อ:
:call: :call: :call:
-
โกดน่ากลัวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
บรึ๋ยยย....เกือบได้แสดงสดแล้วมั้ยล่ะตุลย์ 555
แบบนี้ ตื่นเต้นดีไปอีกแบบ
-
:เฮ้อ:ดีนะที่เข้าใจกันได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
แหม ชอบโชว์สมชือเลยนะ
แต่จะทำไรให้เด็กมันดูอะ สงสารวินมากมายเลยอะ
:beat:
-
เข้าใจกันแล้วก็เข้าใจจริงๆนะ อย่าให้มีปัญหากันอีกล่ะ
-
ตอนต่อไปวันไหนอ่ะครับ รออยู่นะ หวังว่าโชว์คงตอบรับความต้องการของวินนะ
-
สงสารโชว์อ่ะ :monkeysad:
-
มาไว ไปไวจังครับ
แต่สนุกดี สงสารน้องวินหรอ เหอ ๆผมว่าก็ดีแล้วโดนซะบ้าง
นี้ถ้าน้องโชว์โกรธขึ้นมาจริงน่ะ จะตามไปยิงไอ้วินถึงบ้านเลย 55
-
หึงหน้ากลัวเลยนะเนี่ย แต่นะก็เข้าใจกันดีแล้วอย่างเป็นบ่อย ๆ นะคนอ่านจะหัวใจวาย อิอิ..
:pig4: คะ
-
:เฮ้อ: นึกว่าโชว์จะมาแบบเดิม
ดีแล้วที่น้องวินดันพูดขึ้นมาก่อน
ตอนต่อไปจะเป็นไงบ้างเนี่ย
-
ลุ้นซะแทบตาย ถ้าโชว์ทำอะไรตุลย์ต่อหน้าน้องวินจริงๆ นี่ใช้ไม่ได้เลย :beat:
แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดี....โล่งงงง :z2:
-
:sad4: :sad4: :sad4: ร้องไห้ตาม :sad4: :sad4: :sad4:
-
:z2: ชอบแบบนี้แหละโชว์ ชัดเจนเปลี่ยน :z2:
:pig4: :pig4:
-
:call: :call: :call:
-
โชว์นะโชว์ ถ้าคราวนี้มีไรเกิดขึ้น
แกทำตัวเองแท้ๆ :เฮ้อ:
ดีนะที่ยับยั้งได้ น้องวินน่าสงสารนะ โอ๋ๆๆ 555
-
หึงโหดอีกละ อารมณ์อ่อนหวานน่ะไม่มีมั่งเลยเหรอ ไม่ไหวๆๆ
-
อกอีแป้นจะแตกว่ะเม็ง สุดดดด
-
ขอ :z6: ไอโชว์
สักยก
โหดตลอด
-
โอ๊ย ตกใจอ่ะ นึกว่าโชว์จะล็อคน้องวินกับตุลย์ติดกัน เหมือนชั่วฟ้าดินสลายที่พะโป้ทำกะส่างหม่องกะยุพดี รอดไปนะเนี่ยตุลย์ โชว์หึงโหด :pighaun:
-
น้องวินกล้าพูดมากมาย
ดีนะน้องวินไม่บอกว่า
"พี่โชวเป็นแฟนผมได้ไหมครับ" :oo1: -*-
เอามาลงต่อไวๆๆนะครับ
อ่านแล้วติดงอมแงมเลยอิอิ
ขอบคุณมากๆๆสำหรับเรื่องดีๆๆนะครับ
-
น้องวินนี้ตัวแร๊งส์ เลยน่ัะเนี่ย
ดีน่ะไม่บอก "พี่โชว์เป็นผัวผมได้ไหม"
-
:impress2:รออ่านนะคับ
-
3P เลยม่ะ
อิอิ
แรงได้อีก
-
เข้ามารอด้วยคน
รอๆๆๆๆ นะครับ
-
น้องวิน
มาทีหลังแต่แรงงงง
-
เข้ามารออย่างมีความหวัง..
-
เจ้าวิน นี่สงสัยขาดความอบอุ่น
มีพี่สาว แล้วยังอยากได้พี่ชายอีก
:oni2: :oni2: :oni2:
-
:call: :call:
-
เห็นช่วงนี้โชว์มันเอาอกเอาใจตุลย์จนเกือบลืม
โชว์มัน โหด เถื่อน อย่างแรง กร๊ากกกกกกก สะจาย
ยังดีที่ดีกันแล้ว ค่อยชื่นใจหน่อย
ดีกันนานๆนะเออ หายใจไม่คล่องเลย กลัวมาม่า 555+
-
ขออภัยคอมเจ๊ง....
รออีกนิดนะครับบบ
-
น่ารักอ่ะ
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
มารอคราฟฟฟฟ
-
พี่ตุลย์ วันอาทิตไปงานมก.-มศว ปะฅับ
-
พี่ตุลย์ วันอาทิตไปงานมก.-มศว ปะฅับ
no จ๊ะ ไม่เกี่ยวข้อง
-
:call: :call: :call:
-
ถ้าไม่ไป ก้อัพเรื่องด้วยนะครับ
แฟนคลับ รออยุ่ 5555
-
:angry2: มาต่อไวๆน่ะคับ ใจจะขาดแล้วคับ
-
รอกันต่อไป
-
มาต่อไวๆนะ
-
และแล้วก็ผ่านไปด้วยดี
555
-
:really2:มารอนานแล้วนะคับ :t3:
มาต่อเร็วหน่อยนะคับ อยากรู้ว่าโชว์จะตอบว่าไงอ่ะคับ :L3:
-
:sad11: :L3:
-
งานที่คณะก้น่าจะหมดแล้วนะครับ ==
มาต่อไวๆจิ
-
คิดถึงแล้วคร๊าบบบบบอยากรู้น้องวินเป็นงัย
:call: :call: :call:
-
ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามนะครับ
ขอโทษด้วยที่ยังไม่ได้มาต่อ
อาทิตย์ลงให้นะครับ
-
นานจนจะจำไม่ได้แล้วอ่ะ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
:monkeysad: :monkeysad:
โชว์ ตุลย์
เมื่อไหร่จะมาสะที :sad4:
คิดถึงไรเตอร์ :กอด1: :กอด1:
-
วันอาทิตย์จะได้อ่านแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ
นับวันรอเลยนะเนี่ย มาๆๆ :กอด1: ให้กำลังใจนร๊า
-
:mc4:หวัดดีค้าบบบบบ :mc4:
ผมติดตามเรื่องนี้มาจาก บอด เกย์คุงตุงทุกวัน
ชอบมากๆงับ เค้าไม่ค่อยมาลง ผมเลย เซิท หาเองเลย อิอิ
กว่าจะเจอ ผมอ่านถึงปัจจุบันล่ะงับ :impress2:
มาต่อไวๆนะงับ
-
อ่อ นาย
อยุ่ จว. เดียวกันรุยอิอิ เมืองโอ่งงง :pig2:
รุ่นเดียวกันด้วยล่ะมั่งนี่ เราจบ เทคนิคน่ะ ปวส
ช่วงนี้อากาส เปลี่ยนแปลงบ่อย จังเมืองโอ่ง เนี่ยเด๊วหนาว เด๊วร้อน :fire:
งัยก็ติดตามนะงับ เปงกำลังใจ คับ o13 :bye2:
-
เดี๋ยวมา
แล้วพบกัน
...
-
ขอโทษนะ
ไม่มีอะไรจะแก้ตัว
แค่งานมันเยอะจริงๆๆ
ไงก็ขอบคุณสำหรับคนที่ติดตาม
เป็นกำลังใจให้ลงต่อไป
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 62 คนที่รัก คนที่แคร์ คนที่เป็นทุกๆ อย่าง
“ไม่เป็นไรครับ ผมต้องขอโทษพี่โชว์ด้วย มายุ่งกับแฟนพี่”
“รู้ตัวก็ดี”
“โชว์” ผมเรียกชื่อ ปรามมัน มันก็หงอยๆ
“งั้นกลับเดี๋ยวไปส่งที่บ้าน” มันบอกน้องวิน
“ครับ ขอบคุณครับ” ไอ้โชว์เดินนำพวกผมไปที่รถ
“พี่โชว์ ครับเป็นพี่ชายของผมอีกคนได้ไหมครับ” อยู่ๆ ไอ้น้องวินก็พูดขึ้นทำลายความเงียบ ผมตกใจที่น้องวินกล้าพูดออกมา ไอ้โชว์ยังนิ่งเงียบ
“เป็นเมียอีกคนมั้ยล่ะ” แล้วพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์
“ไอ้โชว์” ผมเรียกชื่อแล้วส่งสายตาปรามๆ
“ทำไม หึงหรอ ไม่ดีหรือไงให้เป็นเมียอีกคน จะได้เป็นทั้งพี่ทั้งน้องเลยไง” ผมสังเกตเห็นหน้าไอ้น้องวินมีสีแดง
“เปล่าใครหึง ก็เอาสิ สำหรับน้องชายคนนี้กูให้ได้หมดแหละ” ผมพูดเสียงเรียบ สีหน้าหงุดหงิดเมื่อคำตอบไม่ตรงกับใจ
“พี่ตุลย์อย่าพูดแบบนี้สิครับ” ไอ้น้องวินพูดขึ้น
“ทำไมล่ะวิน น่ารักดีออก สามคน แบ่งกันใช้” ผมส่งสายตาให้น้องวิน เชิงขอความร่วมมือ น้องวินพยักหน้าเข้าใจ
“ก็ได้ครับผมเป็นเมียพี่โชว์อีกคนนึงก็ได้ครับ” ไอ้น้องวินสวมรับบทบาทได้เป็นอย่างดี
“ตามนั้นนะโชว์” ผมบอกมันน้ำเสียงจริงจัง แล้วหันไปยิ้มกับน้องวินที่นั่งเบาะหลัง น้องวินก็ยิ้มกลับ
“เอ่อๆ เอาจริงๆ หรอ” มันทำน้ำเสียงติดๆ ขัดๆ ดูท่าทางลังเล แหมจะไม่ให้ลังเลได้ไง ไอ้น้องวินมันก็น่ารักเหมือนกัน เผลอๆน่ารักกว่าผมอีก แต่ผมคงไม่ยอมหรอกครับ
“อืมเอาดิ” ใจจริงอยากจะพูดออกไปว่า มึงลองเอาดูสิ?
“พี่โชว์ พี่ตุลย์น่ารักดีเนอะ ใจง่ายดี ผมชอบ” สรุปนี้มึงกับลังชมหรือด่าไอ้โชว์ว่ะ น้องวิน
“ใครใจง่ายไม่ทราบ” ไอ้โชว์ทำเสียงโมโห
“อย่าว่าเมียสิครับ ไม่ดีเลยนะพี่โชว์” เอ่อ น้องวินจะสมบทบาทเกินไปแล้วมั้ง
“ใครเป็นผัวมึงเนี้ยะ กูมีเมียคนเดียว”
“อ้าว ไม่เอาผมแล้วหรอ”
“ไม่เอา กูรักตุลย์แค่คนเดียว” ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ แต่น้องวินหัวเราะออกมา ทำให้ผมหัวเราไปด้วย
“นี่แกล้งกันเล่นใช้ไหม”
“ก็ใช่อะสิ ลองมึงตอบว่า เอาดูสิ กูเอามึงตายแน่” ผมแกล้งทำเสียงเหี้ยม
“มึงไม่มีทางได้เอากูหรอก เพราะกูจะเป็นฝ่ายเอามึงคนเดียวไปตลอด” นี้มึงพูดเหมือนไม่มีน้องวินในรถอะครับ ผมก็เขินดิครับ เพราะไอ้น้องวินมันก็ฟังผมคุยกันอยู่
“คอยดูละกัน” ผมตอบไปแบบนั้นแหละครับ
“ผมรู้พี่โชว์รักพี่ตุลย์มาก ไม่มีทางตอบตกลงหรอก แล้วผมก็รู้ว่าพี่ตุลย์ก็รักพี่โชว์มากด้วยเหมือนกัน รักกันนานๆ นะพี่” ใช่ผมรักโชว์มาก แล้วผมก็รู้ว่าโชว์ก็รักผมมากเช่นกัน
“ขอบใจนะ พี่ก็รักวินนะ ตั้งใจเรียนล่ะ จะได้สอบเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ”
“ครับ ผมจะตามพี่ตุลย์ พี่โชว์ไปนะครับ”
“โอเค กูจำใจเป็นพี่มึงอีกคนก็ได้ นี้กูเห็นแกไอ้ตุลย์นะ” ไอ้โชว์โพลงขึ้น
“โหถึงขนาดจำใจเลยหรอพี่โชว์”
“เออดิ”
“ครับได้ สักวันผมจะทำให้พี่โชว์เอ็นดูผมอย่างที่พี่ตุลย์เอ็นดูผมให้ได้” ไอ้น้องวินพูดเสียงมุ่งมั่น
“เออๆ เอาเถอะ” ไอ้โชว์บอกตัดบท
“โชว์กูหิวข้าวว่ะ แล้วมึงจะขับรถมาไกลๆเพื่ออะไรเนี้ยะ” ผมรู้สึกหิวขึ้นมา
“ก็เพื่อการเนี้ยะแหละ มันจะไม่ได้ริ่มาจีบแฟนคนอื่นอีก” ไอ้น้องวินน่าเจื่อนๆ
“พอเหอะ แวะกินข้าวก่อน เลี้ยงข้าวน้องด้วยนะมึง”
“น้องมึงอยากเลี้ยงก็เลี้ยงเองดิ” เราแวะกันที่ร้านอาหารข้างทางแถวนั้น ผมจำได้เคยมากินกับเพื่อนอร่อยดี คนเยอะมาก สั่งอาหารเต็มโต๊ะเลยครับ หิวมาก
“กินเต็มที่เลยนะวิน เดี๋ยวพี่โชว์เค้าจ่ายเอง” ผมเสมองไปทางไอ้โชว์ยิ้ม มันก็ทำเฉยๆ กินไม่สนใจอะไร
“อะนี่ กินเยอะๆ” ผมตักไก่ให้ไอ้น้องวิน
“ขอบคุณครับ” ไอ้โชว์เสมองมาทางผม ผมรู้ครับว่ามันต้องการให้ผมตักให้มันบ้าง ผมก็เลยตักให้วมัน มันก็ตักให้ผม วันนั้นก็กินกันอิ่มเลยครับ
“เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้านนะ”
“ครับ” ผมจึงพาน้องวินมาส่งที่บ้าน
“อย่าทะเลาะกันบ่อยนะครับ เดี๋ยวพี่ตุลย์หมดรักไม่รู้ด้วย” แล้วมันก็เปิดประตูรถลงไปเลย แล้วทำมือบายๆ ส่งมา ไอ้โชว์ก็ออกรถไปครับ
“กวนตีน” ไอ้โชว์บ่นเบาๆ แต่ผมได้ยิน
“ว่าอะไรนะ”
“เปล่า ไม่มีอะไร” แหมๆ ได้ยินชัดๆ ว่าว่าน้องวิน กวนตีน
“จริงหรอ”
“อืม” ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ
“แล้วไป นึกว่า ว่าน้องวินกวนตีนซะอีก” ไอ้โชว์ ก็ทำหน้านิ่งไม่รู้เรื่อง กลับมาถึงบ้านผมก็เย็นแล้วครับ แม่กำลังเก็บร้านอยู่ ผมจึงไปช่วยแม่ ไอ้โชว์ก็ช่วย
“ตุลย์ พาโชว์ไปพักในบ้านเถอะลูก” แม่พูดเสียงดูเหนื่อยๆ
“แม่ไม่สบายรึเปล่า ไปพักก่อนเหอะ” ผมถามแม่อย่างเป็นห่วง
ไม่เป็นไรหรอกลูก เหนื่อยนิดหน่อย”
“อีกนิดเดียวนะแม่ ตุลย์จะรีบเรียนจบหางานทำ แล้วกลับมาดูแลแม่นะ แม่รอตุลย์นะ” ผมบอกแม่ แม่ยิ้มแล้วเอามือลูบหัวผม
“จ๊ะ แม่รอ แม่จะอยู่กับตุลย์ไปอีกนาน” ผมก็ยิ้มแล้วกอดแม่
“แม่ตุลย์กลับกรุงเทพพรุ่งนี้นะ” ผมบอกแม่ ตอนนี้เราสามคนนั่งกินอาหารเย็น อยู่ที่โต๊ะ
“อืม นี้กลับพร้อมโชว์เลยหรอ”
“ครับ” ไอ้โชว์ตอบแทนผม
“โชว์ งั้นเดี๋ยวก่อนนอนไปหาแม่ในห้องก่อนนะ”
“มีอะไรหรอแม่”
“แม่คิดถึงบ้างไม่ได้รรึไง”
“อ่อ แบบนี้เอง” ผมยิ้มให้แม่
“โชว์ นอนก่อนก็ได้นะ” ผมพูดก่อนจะไปหาแม่
“รอได้”
“โชว์ มึงจะว่าอะไรกูมั้ย ถ้ากูจะขอนอนกะแม่คืนนี้” ผมบอกไป คืนนี้ผมอยากนอนกับแม่ อยากกอดแม่ ไม่รู้ทำไม
“อืม เอาสิ” ทำไมง่ายจังว่ะ
“ขอบคุณนะที่เข้าใจ” ผมจับมือมันเอาไว้ มันก็บีบมือผม อุ่นจากมือที่สื่ออะไรหลายๆ อย่างมาถึงผม
“โชว์ งั้นมึงนอนก่อนเหอะ เดี๋ยวกูให้มึงหลับก่อนเดี๋ยวค่อยไป” ผมบอกกับมัน
“ไม่เป็นไรกูนอนคนเดียวได้ มึงไปเหอะ เหมือนแม่มึงมีอะไรจะคุยกะมึงนะ มึงยังมีแม่ให้นอนกอดนะ” มันพูดน้ำเสียงเรียบ แต่แฝงแววตาดูเศร้า
“โชว์”
“ไม่เป็นไร ไปเหอะ” มันจับมือผมแล้วบอกผม
“โอเค งั้นฝันดีนะ มีไรไปเรียกได้ที่ห้องแม่นะ”
“อืม ฝันดี” ผมก้มลงให้หอมแก้มมันหนึ่งที่ แต่มันกลับประกบปากผม อย่างแผ่วเบา แค่แป๊บเดียวแต่ผมรับรู้สึกความรักและความอบอุ่นที่มอบมาให้
“ไปได้แล้ว เดี๋ยวแม่รอ ถ้าช้าจะจับกดไม่ให้ไปไหนเลย” ผมรีบเลยครับ
“ไปแระๆๆ ฝันดี” ผมรีบวิ่งออกมาเลยครับ ไม่คิดไม่ฝันว่าชีวิตของผมจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ มีความสุขกับแฟนที่เป็นผู้ชาย มันเป็นโชคดีของผมแล้วใช่ไหม โชว์ขอบคุณนะที่อยู่ข้างกู ขอบคุณที่ให้อะไรกูหลายๆ อย่าง กูรักมึง ผมเปิดประตูห้องนอน พร้อมกับร้อยยิ้มของผู้เป็นแม่รอผมอยู่ แม่ที่ดูแลผมมาตั้งแต่เด็ก แม่ที่เป็นผู้เข้มแข็ง เป็นทุกอย่างของผม
“มีไรแม่” ผมลงไปนอนหนุนตักแม่
“โตแล้วนะตุลย์ ทำไรเป็นเด็กๆ”
“ตุลย์ก็เป็นเด็กสำหรับแม่ตลอดนั้นแหละ”
“อืม ว่าแต่โชว์ละลูก”
“นอนแล้วแหละ วันนี้ตุลย์จะมานอนกับแม่” ผมบอกแม่ ยังไม่ยอมลุกจากตักแม่
“ไม่เป็นไรหรอก ไปนอนกับโชว์เหอะลูก แม่คุยแป๊บเดียว” แม่มีไรจะคุยนะ
“มีอะไรละแม่ พูดมาได้เลย” ผมมองหน้าตั้งใจจะฟังในสิ่งที่แม่จะพูด
“แม่รักตุลย์ ตุลย์จะเป็นอะไรแม่ไม่ว่าหรอก” ผมถึงกับอึ้ง แม่รู้ ผมทำอะไรไม่ถูกเลย ได้แต่มองหน้าแม่นิ่ง
“แม่ตุลย์ขอโทษ” ผมตัดสินใจพูดออกไป
“ตุลย์ไม่ผิดหรอก สิ่งที่ลูกเลือก สิ่งที่ลูกเป็นแล้วมีความสุขแม่ก็ไม่ว่าอะไร ลูกแม่มีความสุข แม่ก็มีความสุข” แม่พูดพร้อม เอามือลูบหัวผม อย่างที่เคยทำ
“แม่ ตุลย์ขอโทษ” ผมไม่รู้จะพุดอะไร ได้แต่จับมือแม่ไว้
“เขารักลูกของแม่มากมั้ย” ผมรู้ว่าแม่หมายถึงโชว์
“ตุลย์ไม่รู้ แต่ตุลย์รักเขามากอะแม่ แม่อย่าโกรธตุลย์นะ ที่ตุลย์ไม่ได้เป็นอย่างที่แม่หวัง ตุลย์ขอโทษ” น้ำตาของผมเริ่มไหลออกมา แต่แม่รีบเอามือมาเช็ดออกให้ผม
“แค่ตุลย์เป็นคนดี แม่ก็ดีใจแล้ว”
“ขอบคุณนะแม่ งั้นคืนนี้ตุลย์ขอนอนด้วยนะ”
“อืม ได้สิ มาแม่จะกล่อมให้เหมือนตอนเด็ก” คืนนั้นผมก็นอนกับแม่แหละครับ ตื่นเช้ามากลับเป้นอีกคนมานอนกอด
“มานอนนี้ได้ไง” มองจ้องอีกคนที่นอนกอดผมจ้องผมอยุ่
“ก็แม่มึงฝากให้กูดูแลมึงแล้วนะ” มันพูดยิ้มๆ แม่คงพูดอะไรกับมันแล้วแน่เลย
“หรอ กูดูแลตัวเองได้”
“ไม่กูจะดูแลมึงเองนะตุลย์ กูรักมึงนะ” มันโน้มใกล้เข้ามา ผมรีบเอามือปิดปากมันแล้วดันออก
“ห้องแม่นะ ฟันก็ยังไม่ได้แปรง” มันเอาลิ้นออกมาเลียมือผม เลยต้องเอามืออก
“ล็อคห้องแล้ว” มันยิ้มกรุ้มกริ่ม หน้าหื่นได้อีก
“ไม่เอาโชว์ ไม่เล่น”
“นอนเฉยๆ เดี๋ยว เอาเอง” เชี่ยเอ้ย
“ทะลึ่ง” ผมพูดด่ามัน แต่ก้ไม่ได้ขัดขืน มันประกบปากผม
“อืม” ลิ้นของผมและมันเกี่ยวกระหวัดกันจนเหมือนเป็นอวัยวะชิ้นเดียวกัน
“อือ” เสียงผมครางในลำคอ มือของผมและมันลูบไล้ไปทั่วร่างกายของกันและกัน มือใหญ่ค่อยๆลวงเข้ามาสัมผัสกับส่วนกลางลำตัว ที่ตื่นตัวรอรับสัมผัสอย่างเต็มที่
“ซีดดด อ่า” ผมครางออกมาด้วยความเสียว รับรู้ถึงของเหลวใสที่ออกมาจากปลายส่วนกลาง เป็นอาทิตย์กว่าทีผมไม่ได้รับสัมผัสเช่นนี้ ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว
“อ่า” มันผละปากออก ผมรีบหายใจเข้าไป ลิ้นอันชำนาญโลมไล้ไปทั่วซอกคอ ใบหู และจุดกระสันทำให้ผมต้องคร่างออกมาด้วยความเสียว
“ซีดดด อ่า” ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีอะไรที่มีความสุขไปกว่าผมได้อยู่กับมันอีกแล้ว นิ้วใหญ่ลูบไล้ไปทั่วปลายทางรับสัมผัส แล้วค่อยๆสอดเข้าไป ร่างกายของผมชินและรับสัมผัสกับผู้ชายคนนี้ได้เป็นอย่างดี จากหนึ่งเป็น สอง เป็นสามตามลำดับ ปลายนิ้วสัมผัสกับผนังด้านใน นำความเสียวซ่านผลุ้งพล่านไปทั่วร่างกายผม
“อืม โชว์เอาเข้ามาเหอะ ไม่ไหวแล้ว” ผมเรียกร้องร่างกายของโชว์ให้เข้ามาในร่างกายผม
“น่ารักจริงๆเลย รู้ไหมตุลย์ทำหน้าแบบนี้น่ารักขนาดไหน จนโชว์อดใจไม่ไหวแล้ว”
“อืม โชว์อย่าแกล้งดิ ไม่ไหวแล้ว ขอร้องเหอะ” ผมเรียกร้องร่างกายของอีกฝ่ายอย่างลืมอาย
“ครับ” มันค่อยๆ สอดสิ่งที่ผมต้องการเข้ามาในร่างกายผม
“อ่า อืม” ผมร้องออกมาด้วยความรู้สึกดี แก่นกายค่อยๆ สอดเข้าออกช้าๆ
“ซีดดดดด”
“อืมมมม”
“โชว์ กูไม่ไหวแล้วอ่า” ผมบอกมันเสียงกระเซ่า มันเร่งจังหวะมากขึ้น
“อืมมม ไม่ไหวแล้ว”
“ซีดดด อ่า” แก่นกายของโชว์กระตุกอยู่ในร่างกายผม พร้อมกับของผมที่พวยพุ่งออกมาโดยที่ไม่ได้แตะแม้แต่น้อย
“กูรักมึงนะ” มันก้มลงมากระซิบที่ข้างกูผม
“กูก็รักมึงนะ ขอบคุณนะ”
*****************************************
To Be Continued
-
เหอเหอ เหมือนคู่แต่งงานใหม่เลยเนอะ.....สำลักความสุขกันแต่เช้า :o8:
-
เฮ้ย..อิคู่เนี่ยะ กลับมาที่ห้องตัวเองก่อนก็ไม่ได้
ที่ห้องแม่ก็ยัง....กันได้นะ
-
แทนที่จะกลับไปห้องตัวเองก่อน แหม๋ ไวไฟจริงๆเลย ห้องแม่ก็ไม่เว้นอ่ะ
-
นึกว่าจะไปเอาที่ห้อง
ดันที่นอนแม่ซะ
กล้าจิงๆ
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
:haun4: :oo1:
-
:-[ ห้องแม่ซะงั้นนะจ๊ะตัว :impress2:
:pig4: :pig4:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :haun4: :haun4: :haun4:
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
ที่ห้องเเม่ก้อไม่เว้นกันอีกนะ
กลับมาคราวนี้หวานมากมายเลยอ่า
-
หวานเกิน ผ้าปูที่นอนแม่เปื้อนป่าวเนียครับ ฮ่าๆๆๆ
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
ผ้ปูเตียงแม่เปื้อน
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
ผ้ปูเตียงแม่เปื้อน
555++เห็นด้วยอย่างแรง
ผ่านด่านคุณแม่แล้ว :m4:
-
:oo1: คาห้องแม่เลยนะเนี่ย
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
เหมือนเรือนหอไงไม่รู้ เนอะ ฮ่าๆ
-
:m25: รีบเก็บเตียงให้แม่ด่วน!!!
ไอ้คู่นี้นิ มันได้ทุกที่เว้ยเห้ย
โชว์น่ารักมากเลยตอนนี้
ตุลย์ก็น่ารัก อย่าน้อยใจนะ(โอ๋ๆๆ)
-
เข้าหอสินะ
ดีจังที่คุณแม่รับรู้้แล้วยอมรับได้
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
เรื่องนี้บอกตรงๆครับสุดยอดเลย
-
เอาห้องแม่ส่งตัวเลยเหรอเนี่ยใจร้อนจังเลยนะ :haun4:
แม่ตุลย์ก็หน้ารักซะไม่มี
:pig4: คะ
-
กลับมาครั้งนี้
ยังแรงเหมือนเดิม
อิอิ
-
แรงงงงงงงงงงงงงงงงงงส์
รักได้ทุกสถานการณ์
-
สมการรอคอยจริงๆๆๆ
รอตอนต่อไป
รักกันมั่นคง
-
สนุกจังเลย
รักกันๆๆๆ
-
น่ารักกันจริงๆเลย
-
:กอด1:รอตอนต่อไปอยู่นะครับ เร็วๆหน่อย :sad11:
-
ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน
ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน
ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
><
-
สมกับการรอคอย
-
ชอบอ่ะเรื่องนี้
มารอด้วยคน
-
แม่ของตุลย์อนุมัติแล้ว
โชว์ก็มาขอจิงๆจังๆซักทีสิ ^^!
-
ผมไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะจบลงเมื่อใดนะครับ :กอด1: แต่สิ่งที่ผมรู้คือผมจะรอติดตามเรื่องต่อไปของคุณ Phichchii ครับ
[/color] :3123:
-
นั่นไง เป็นหยั่งงี้นี่เอง กะลังเล่นมิวสิค "รักไม่ต้องการเวลา" เอิ๊กส์ :haun4:
-
อิอิอิอิอิอิอิอิ จายจะวาย :-[ :-[ :-[
-
อดใจรอนิดนะครับ อยู่ในช่วงเคร่งเครียดกับการอ่านหนังสือสอบครับ
-
รอต่อไปจ่ะ ขอให้สอบผ่านหมดนะคะ
-
เอาที่นอนออกไปตาก ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ไปซักให้แม่ด้วยนะตุลย์ + โชว์ สงสัยคงจะเปื้อนแล้วล่ะ 5555++
รออ่านตอนต่อไปครับผม ขอบคุณมากมายครับ... :o8:
-
อ้าว คนเขียนอ่านหนังสือสอบเหรอ ไม่เครียดๆ สู้ๆ
-
คุณแม่ค๊าฟ ผมเป็นเกย์ค๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
ขอให้สอบผ่านนะครับ :call: จะได้มาต่อเร็วๆรออ่านอยู่ครับ :impress3:อิอิ
-
สู้ๆๆ คะแนนเก็บผมห่วยมากอ่ะ เทอมนี้ออกแล้ว สองตัว โชคAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA คับท่าน
-
สู้ๆๆ ชอบเรื่องนี้คับ
-
:L2: คนเป็นแม่ย่อมรักลูกในสิ่งที่ลูกมีความสุขอยู่แล้ว
ดีใจด้วยนะคะ แต่นั่นห้องแม่นะนั่น!! ไอ้คุณโชว์นี่หื่นไม่ดูที่เลย
ขอให้สอบผ่านนะคะ ช่วงนี้คนอ่านก็มีสอบเหมือนกัน เครียดต่อละ :เฮ้อ:
-
เข้ามารอ ร๊อ รอ
ตั้งใจสอบนะจ๊ะ :z2:
-
:z13: :z13: :z13:
มาจิ้มๆๆๆ คราฟ รออ่านอยู่น่ะคราฟ
-
ว๊าวววว ตามอ่านจนจบ อิอิ ตามมาจากอีกเว็ปนึงครับ อ่านแล้วชอบมากๆ เพราะ สถานที่ทุกอย่าง เป็นที่ๆ คุ้นเคยครับ ผมเรียน คณะเดียวกับพี่ตุล อิอิ เป็นเรื่องจริงรึป่าวครับเนี่ย อ่านแล้วอิน อยากทราบอ่าครับพี่ อ่านไปเจอชื่อพี่เป้ สโมฯ ด้วย ห้าๆๆ ตอนแรกอ่านก็ไม่ได้คิดไรมาก พอเจอ บาร์ใหม่ LH-3 ก็เริ่มคุ้นครับ :o8: :-[ :impress2: ชอบครับผม น่าติดตามครับ เป็นกำลังใจให้นะครับพี่ ผมโต้ตีห้ามาสองวัน จบเลย อิอิ ยังเหลือสอบอีกตัวนึงครับ พี่ก็สู้ๆๆ นะครับ เชีร์ยพี่โชว์ ครับตอนแรก แต่พี่โป้งก็รักอ่า อิอิ แต่พี่โชว์มีช่วงนึงที่เค้าไม่ดี แต่ก็แอบเชีร์ยนะครับ กลัวพี่ตุลไม่สนใจอยู่ นิดหน่อย อิอิ รอครับ ได้เวลาอ่านหนังสือเช่นกันครับ รู้สึกว่า ช่วงเวลาของผมกับพี่จะเหมือนๆ กัน ห้าๆๆๆ อยู่คณะเดียวกัน พี่อยู่ ภาค ปวศ รึเปล่าครับ
-
ชอบเรื่องนี้มากมายอ่า ให้ค๊าป :L2: :L2: :L2:
-
:t3:
-
สอบตัวสุดท้ายวันที่ 30 คับ รอหน่อยนะ
สำหรับวันนี้สุขสันต์วันคริสต์มาสอีฟนะครับ
-
เย่..ในที่สุดก็อ่านทันน !
ตอนเเรกๆอ่านไปก็หมั่นไส้โชว์นะ เเต่ตอนนี้ไม่เเละ ><' 555
ปล. 30 เลยหรอ -0-' เเต่ก้นะ ไม่เป็นไร รอได้ ฮ่าฮ่า
สู้ๆ โชคดีกับการสอบฮะ (:
:L2:
-
สอบตัวสุดท้ายวันที่ 30 คับ รอหน่อยนะ
สำหรับวันนี้สุขสันต์วันคริสต์มาสอีฟนะครับ
Merry X mas เช่นกันครับ^^
ผมสอบตัวสุดท้าย พรุ่งนี้แล้ว 555 ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย^^
-
มารอตอนต่อไป
-
นานๆๆๆโพส :n1: :n1:
-
จิ้มครับจิ้ม ต่อไวๆอ่าผมชอบเรื่องนี้เหมือนกาน หนาวๆมาแอ่วเหนือกันครับพี่น้องโย่ว o13 :pig2:
-
ฮัลโหลๆๆ
-
สอบตัวสุดท้ายวันที่ 30 คับ รอหน่อยนะ
สำหรับวันนี้สุขสันต์วันคริสต์มาสอีฟนะครับ
I can't believe that a very good man like Pong will end up like this.
Why don't you think of the day you and Tong were together, lots of love huh?
It's all not Pong's fault!!!! If I were you I'll choose Pong. :serius2: :serius2: :serius2:
It's not almost done, is it? If this story end, what will I be excited for every day???
hUhhhhhhhhh
-
ขอโทษ ด้วยครับ อิอิ มาต่อเร็วๆ นะครับ รออยู่ ครับ อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
แม่แอบรู้ได้ยังไงละเนี๊ยะ ??
-
:really2:ดีใจด้วยนะแม่รู้แล้ว จะได้ทำได้อย่างเปิดเผย น่าอิจฉานะคับ ผมติดตามตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนล่าสุดใช้เวลาอ่านวันเดียว รีบมาลงตอนล่าสุดเร็วๆๆนะครับรออยู่ เป็นกำลังใจให้
-
มาต่อเร็วเน้อออออออออออ กำลังมันส์เลยครับ สู้สู้ๆ :call: :call: :call:
-
มาต่อซักที่นะ รอนานแล้ว :z3: จะข้ามปีแล้วครับ :3125:
-
เพื่อนๆครับ
ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆนะครับ
ผมคงต้องลงให้หลังปีใหม่นะ
อย่ีาโกรธผมนะ
พอดีผมกลับบ้าน แล้วไม่ได้เอาไฟล์ต้นฉบับมา
เลยต่อเรื่องไม่ได้
อย่าว่ากันนะ
รออีกนิดนะๆๆๆ
อีกอย่าง สวัสดีปีใหม่ด้วยนะ
เที่ยวให้สนุกกันนะครับ
-
:sad4: :sad4: :sad4: ง่าาาาา แต่ไม่เป็นไรครับ รอได้ๆ
เที่ยวปีใหม่ให้สนุกนะครับ เดินทางปลอดภัยครับ กลับมาอัพเร็วๆนะครับ รออ่านเต็มที่แล้วววว :really2: :really2:
-
สวัสดีปีใหม่ครับ! จะรอนะคร้าบ
-
ขอบคุณที่เข้าใจครับ
-
รอออ่านเหมือนกันครับ
-
เอาว่ะ ดีกว่าไม่ได้อ่าน ถึงจะช้าหน่อย แต่ยังไงก้อขอบคุณไรเตอร์จากใจจิง :pig4: ถ้าไม่มีนายล่ะก้อ คงอดอ่านแน่ๆๆๆๆ เอ้อ อีกอย่าง สุขสันต์วันปีใหม่นะคร๊าบบ เดินทาง เที่ยวให้ปลอดภัย HAPPY NEW YEAR 2011
-
ไม่เป็นไรครับ คุณพี่ ยังไงก็รออยู่นะครับ มาต่อไวๆ นะครับ เดินทางปลอดภัยด้วยนะครับ
-
Happy New Year 2011 นะคะมีความสุขมาก ๆ ตลอดปีตลอดไปคะ
-
Happy New Year จ้า
ขอให้มีความสุข อย่าจน อย่าเจ็บจ้า :L2:
-
สวัสดีปีใหม่ 2011
ขอให้สุขสมหวัง
สุขขี สุขขัง สุขคารัง สุขคารู
คิดดี ได้ดี ได้อย่างที่คิดนะ
-
ขอขอบคุณทุกคำอวยพรนะครับ
ขอพรนั้นคืนสู่ท่านนะครับ
-
Happy New Year 2011:3123:
ย้อนหลังคงไม่ว่ากันนะครับ Khun Phichchii
ว่างแล้วช่วยลงต่อด้วยนะครับ รอนานมากแล้ว :m16:
-
คิดถึงโป้งจัง
-
เค้าตามมาจากอิกเปเรยนะเน่ย ชอบมากเลย อยากเขียนเรื่องได้ดีแบบนี้ จัง สุโค่ย อิอิ :-[
-
สวัสดีปีใหม่อีกรอบนะครับ
ขอให้สุขสมหวังกันทั้งปีนะครับ
เริ่มต้นปีด้วยงานมากมาย
ยังไงขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามอยู่นะครับ
ถึงแม้ว่าพักหลังจะนานๆลงที
ขอโทษ แล้วขอบคุณจริงๆนะครับ
จะเป็นกำลังใจให้ลงเรื่องต่อไป
ขอบคุณครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 63 ทำไมถึงไม่ลืม
“กูรักมึงนะ” มันก้มลงมากระซิบที่ข้างกูผม
“กูก็รักมึงนะ ขอบคุณนะ” ความรู้สึกที่ถ่ายทอดลงมาให้ผม
“เอาออกไปดิ” มันยังคงค้างคาเอาไว้อยู่
“ต่ออีกรอบละกัน”
“นี้มันห้องแม่นะ พอได้แล้ว แค่นี้ก็เกินไปแล้ว” มันไม่ฟังแต่ขยับเข้าออกอีกครั้ง
“อือ พะพอเหอะ” เสียงตะกุกตะกัก ที่พูดไม่ปกติร้องห้ามออกจากปากผม
“อีกรอบนะ” เสียงออดอ้อน พร้อมร่างกายที่ขยับเข้าออกจากร่างกายผม นำให้อารมณ์ของผมพุ่งพล่านอีกรอบ
“อือออ อ่า” ผมร้องออกมาด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูงอีกครั้ง กิจกรรมรักดำเนินไปตามทางของมัน จนเสร็จสิ้นกันไป เสร็จผมก็เอาผ้าปูที่นอนแม่ไปซักพร้อมปูให้ใหม่ บอกแม่ว่าอยากให้แม่นอนที่นอนใหม่สบายๆ
“แม่ตุลย์กลับแล้วนะ เดี๋ยวมาใหม่” ผมเดินไปลาแม่ มองมองหน้าผมกับไอ้โชว์สลับกันแล้วยิ้มๆ
“กลับแล้วนะครับแม่” ไอ้โชว์ หันไปลาแม่ผม
“จ้า ขับรถดีดีละลูก ไงฝากดูแลตุลย์ด้วย ตัวคนเดียว” มีอะไรแฝงป่าวเนี่ยะแม่
“ครับ เต็มใจครับ ตะดูแลอย่างดีเลยครับ” ไอ้นี้ก็เล่นไปกับแม่
“แม่ตุลย์ไปแล้วนะ” ผมเข้าไปกอดแม่แล้วหอมแก้มไปสองฟอดใหญ่
“เห็นไหมแม่มึงฝากมึงไว้กับกูแล้ว” ตอนนี้อยู่บนรถกันสองคน
“เหอะๆๆ กูดูแลตัวเองได้ไม่ต้องมาดูแลกูหรอก”
“หรอ” มันพูดเสียงสูง
“อือ”
“ได้ไงเล่า มึงเป็นแฟนกูนะ”
“แล้วไง กูโตแล้ว” ผมยังเถียงไม่เลิก ไม่รู้สิทำไมชอบเถียงกับมัน เพราะยังไงผมก็ต้องชนะ
“จ้า พ่อคนเก่ง ดูแลตัวเองดีดีล่ะ” เห็นไหมมันก็ต้องยอมแพ้ผม
“เอ่อ พวกไอ้เจ๋งบอกยัง ว่าพรุ่งนี้นัดปาร์ตี้” ไอ้โชว์พูดขึ้น
“ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ที่ไหน ใครไปบ้าง”
“มันบอกไม่อยากไปร้านให้ไปที่หอของข้าว”
“ใครไปบ้างอ่ะ ห้องก็ไม่ได้ใหญ่อึดอัดตายห่า”
“มันบอกดาดฟ้าหอมันบรรยากาศดี” อืมดีจริงๆครับ ผมเคยไปนั่งคุยเล่นกับไอ้ข้าวบ่อยๆ
“อืม ก็ดี ใครมาบ้างอ่ะ”
“ก็พวกเดิมแหละ ไอ้คิว ไอ้พจน์ ไอ้พอสกับมิกซ์ มาด้วยมั้ง ไม่รู้ไอ้กายจะมาป่าว”
“โอโหครบทีมเลย เนื่องในโอกาสอะไรเนี้ยะ”
“โอกาสอยากแดกมั้ง” สักพักผมกับมันก็มาถึงหอ แต่มันมาส่งมันก็รีบไป มันบอกต้องไปเอาของให้แม่ อะไรว่ะ มาถึงก็ทิ้งกันเลยมันบอกจะกลับมาดึกๆ นี่เพิ่งสิบเอ็ดโมงเอง ผมเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นแล้วก็เห็นมิสคอลขึ้นหลายสาย หลายวันนี้ผมไม่ได้แตะโทรศัพท์เลยครับ เบอร์โทรศัพท์ที่ไม่คุ้นตา แล้วก็มีข้อความฝากเอาไว้ครับ ผมจึงเปิดขึ้นอ่าน
“ถ้ายังไงช่วยโทรกลับด้วยนะครับ” อ้าวเป็นผู้ชายด้วย ใครว่ะ” ผมจึงโทรกลับไปเบอร์นั้นทันดี
“สวัสดีครับ ตุลย์ครับ” ผมรีบบอกเมื่อปลายสายรับ
“อ่อครับ ผมซันครับ” ปลายสายรีบแนะนำตัว
“เอ่อ มีอะไรกลับผมรึป่าวครับ” ผมรีบถามเหตุผล
“คือผมอยากคุยกับคุณครับ ออกมาคุยกันได้มั้ยครับ” เอะแปลกๆ จะมาไม้ไหนเนี้ยะ
“เรื่องอะไรครับ สำคัญรึป่าว คุยโทรศัพท์ไม่ได้หรอ” ผมต่อรอง
“คือผมอยากคุยกับคุณตรงๆมากกว่าครับ”
“ที่ไหน” ผมถามไป
“ร้าน...หน้ามหา’ลัยครับ ตอนนี้ได้มั้ยครับ” ผมพอจะรู้จักครับ เป็นร้านกาแฟตรงข้ามกับมอ
“โอเค แล้วเจอกัน” ผมเห็นว่ามันเป็นที่ที่ไม่น่าจะมีอะไรเลยตอบตกลงไป แล้วคงใช้เวลาไม่นาน
“ครับ ขอบคุณครับ” ผมก็ออกไปตามนัดหมายทันดี ไปถึงก็ไม่มีใครเลยสั่งกาแฟรอ สักสิบนาทีก็มีเด็กหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามา ท่าทางยังเรียนมอปลายอยู่ดูจากทรงผม ดวงตากลมโต คิ้วเข้ม ผิวขาว หน้าตาน่ารัก ความสูงที่พอพอกับผม พูดได้ว่าดูดีเลยทีเดียว เด็กคนนั้นเดินตรงมาถามผม
“พี่ตุลย์รึป่าวครับ ผมซันครับ” อ่อนี้เองหรอเจ้าของปลายสายที่คุยกับผม แล้วนัดผมมาที่นี่ ซันเดินไปสั่งน้ำแล้วลงมานั่งตรงข้ามผม
“เรียนอยู่ไหนเนี่ยะ” ผมยังไม่อย่กเครียด เพราะเห็นน้องดูหน้าตาเครียดๆเลยชวนคุยก่อน
“อ่อ โรงเรียน... อยู่มอหกแล้วครับ” เป็นโรงเรียนสาธิตในมหา’ลัยนี่แหละครับ
“อ่อ แล้วไงมีไรจะคุย” ผมถามเรื่องที่อีกฝ่ายนัดออกมา
“อ่อครับ เรื่องพี่โป้งอ่ะครับ”
“โป้ง” ผมทำเสียงสูง สงสัยอยู่ลึกลึก ทำไมเด็กคนนี้เกี่ยวข้องกับไอ้โป้ง
“คือผมเป็นแฟนพี่โป้งอะครับ” ประโยคถัดมาทำให้ผมกระจ่าง ในปัญหาที่ผมสงสัยอยู่
“ครับ ผมเห็นพี่โป้งมารอแถวมหา’ลัยบ่อยๆ ตอนแรกผมก็ไม่รู้ว่ามารอใคร นานเข้าผมก็เลยเข้าไปทักพี่เค้าทำให้ผมได้รู้จัก แล้วเลยบอกชอบพี่เค้าไป” น้องซันเริ่มเล่าที่มาที่ไปเพราะคงเห็นว่าผมสงสัย น้องคนนี้นี่เอง ที่โป้งเคยบอก
“ผมกับพี่โป้งเริ่มคบกัน ผมรักพี่เค้ามาก เค้าก็คงรักผม แต่ผมไม่รู้ทำไมเหมือนมีเส้นบางๆ หรืออะไรบางอย่างที่ทำให้รู้สึกว่าพี่โป้งยังไม่ได้รักผมจริงๆ พี่โป้งยังลืมใครคนนึงไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าใคร”
“อ้าว แล้วทำไมถึงมาปรึกษาพี่” ผมถามอย่างสงสัย
“ก็พี่โป้งเคยบอกว่ามีเพื่อนสนิทอยู่ที่มหา’ลัยนี้ชื่อพี่ตุลย์ ผมก็เลยไปหาเบอร์มา”
“อ่อ เป็นงี้นี่เอง” ผมพูดพยายามไม่ให้น้องเครียด
“พี่ตุลย์พอจะรู้ไหมครับ ว่าคนๆนั้น คนที่พีโป้งยังไม่ลืมคือใคร” ไอ้น้องซันถามตรงประเด็น แล้วจะเป็นการเข้าข้างตังเองไปไหมถ้าผมจะบอกว่าคนคนนั้น คนที่ไอ้โป้งยังไม่ลืมคือผม
“เอ่อๆ” ผมไม่รู้จะตอบยังไง
“รู้รึเปล่าครับ แล้วพี่จะช่วยผมได้รึป่าวครับ ผมรักพี่เค้ามาก แล้วอยากจะใช้ความรักของผมลืมๆคนๆนั้นให้ได้” น้ำเสียงแล้วแววตาอันมุ่งมันของน้องซันทำให้ผมเห็นถึงความตั้งใจ
“อืม จะเอาไงล่ะ พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แล้วนี้โป้งล่ะ”
“พี่โป้งอยู่ที่ห้องผม ผมบอกว่าจะออกมาซื้อของ คือผมอยู่หอแถวนี้ครับ”
“งั้นหรอ พี่ว่าซันรีบกลับก่อนเถอะ ออกมานานแล้วนะเดี๋ยวโป้งเป็นห่วง”
“ไม่หรอกครับ พี่โป้งเค้าไม่ได้เป็นห่วงผมขนาดนั้นหรอก ผมยังไม่รู้เลยว่าเค้ารักผมจริงรึป่าว ผมอยู่ในฐานะอะไรยังไม่รู้เลย” ผมเห็นน้องซันน้ำตาคลอๆ แต่ก็ไม่ได้ร้องออกมา
“ซันใจเย็นก่อนนะ เดี๋ยวพี่ช่วยซันเอง” ผมบอกไปเพื่อปลอบน้องก่อนทั้งที่ไม่รู้ว่าจะช่วยน้องยังไง ไอ้โป้ง ทำไมนะ ทำไมมีคนที่น่ารักเค้ารักมึงขนาดนี้ ทำไมมึงไม่รักเค้า ทำไมมึงเลือกที่จะไม่ลืม ผมแยกกับน้องซันแค่นั้น แล้วรับปากว่าจะช่วยน้องซัน จะบ่ายโมงแล้วเลยรู้สึกหิว เลยหาอะไรกินแถวนั้นก่อน ผมเลยได้โอกาสโทรหาไอ้โป้ง
“หวัดดีนายโป้ง เป็นไง” ผมทักทายปลายสาย
“ไงมีไร คิดถึงล่ะสิ”
“อยู่ไหน” ผมแกล้งถาม ทั้งที่รู้อยู่แล้ว
“อ่อ อยู่หอเพื่อนแถวมอตุลย์แหละ” โป้งไม่ได้โกหกอะไร แต่บอกว่าอยู่หอเพื่อน
“อยู่แถวมอเหมือนกันนั่งกินข้าวคนเดียวออกมาหาหน่อยสิ” ผมพูดออกไป
“จริงดิ อยู่ตรงไหนจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ” ผมไม่รู้ว่าน้องซันจะอยู่ข้างๆ หรือได้ยินรึป่าว
“พูดเล่นไม่เป็นไรหรอก จะกลับแล้ว”
“ไหงงั้นอ่ะ”
“หน่า จะไปหาเพื่อนต่อ ไว้เจอกัน” ผมวางสายไปโดยไม่ได้ฟังคำตอบของอีกฝ่าย ผมก็นั่งกินข้าวต่อแล้วคิดว่าจะเข้าไปหาไอ้ข้าวหรือกลับห้องเลย คิดไปคิดมากลับห้องไปนอนดีกว่า ผมกลับห้องมาร้อนๆเลยอาบน้ำแล้วก็งีบหลับไป ตื่นมาก็เย็นแล้ว ฟ้าเริ่มมืดแล้ว แต่ยังไม่อยากลุกจากที่นอนขี้เกียจ
“ก๊อกๆๆๆๆ” คงกลับมาแล้วแหละ ผมเลยรีบไปเปิดประตู
“โป้ง” ผมตกใจ แล้วเอ่ยชื่อคนที่อยู่หน้าประตู
“มะมีอะไร”
“มาหาไม่ได้รึไง”
“อ่อ ได้ๆๆ” ยอมรับว่าตกใจ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“ขอเข้าไปหน่อยดิ” ผมหลีกทางให้มันเดินเข้าไป
“มาอยู่ด้วยกันแล้วหรอ”
“อืม” ผมตอบไป เพราะรู้ว่าคำถามหมายถึงอะไร
“รักกันดีนะ” ผมไม่รู้ว่าโป้งต้องการอะไร
“ก็เรื่อยๆ แล้วโป้งอ่ะ ยังไม่พาแฟนมาให้ดูเลย ไหนบอกว่าอยู่มอเดียวกะเรา”
“เอาะอ่อ ไว้เดี๋ยวคงได้เจอ” โป้งนั่งลงบนเก้าอี้ ผมนั่งคุยกับโป้งสักพัก
“กลับก่อนดีกว่าเดี๋ยวแฟนตุลย์มาเจอ” ผมก็ได้แต่ภาวนาอย่าได้เจอเลย ผมเดินไปส่งโป้งหน้าห้อง โป้งกลับไปแค่แป็บเดียวไอ้โชวืก็กลับมา โชคดีเป็นบ้า
“มันมาทำไม” คำถามแรกที่มันถามผมหลังจากเข้าห้อง
“ใคร” ไม่บอกก็รู้ว่ามันคงสวนทางกัน ซวยชิบเป๋งเลย
“อย่าทำเป็นไม่รู้ไม่เป็นเลย ทำไม มาทำไม”
“ก็เพื่อนกัน มาหากันไม่ได่หรอว่ะ”
“ไม่จำเป็นต้องมาถึงห้องหนิ”
“โชว์อย่าหาเรื่องดิ บอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีดิ” ผมยังใจเย็น
“ทำไม เผลอแป็บเดียวไม่ได้เลยใช่ไหม”
“นี่จะฟังกันได้ไหม ถ้าไม่มีเหตุผลก็กลับไปก่อนไป” ผมไล่ให้มันไปสงบสติอารมณ์ แล้วเดินเข้าห้องนอนแล้วล๊อคทันที
“ตุลย์เปิดประตู” มันทุบประตูห้องนอน
“ทำไมต้องใช้อารมณ์”
“เปิดประตู แล้วมาคุยให้รู้เรื่อง ทำไม เมื่อกี้ทำอะไรกันล่ะ บอกแล้วใช่ไหมอย่ายุ่งกับมันอีก”
“ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ช่วยกลับไปก่อนเลย ไม่อยากคุยด้วย”
“เฮ้ยย กูบอกให้เปิดไงว่ะ” อารมณ์ของมันคงเพิ่มากขึ้น มันโว้ยวายเสียงดัง
“กลับไป” ผมพยายามใจเย็นแล้วตอบกลับไป ไม่อยากให้ใช้อารมณ์ร้อนคุยกัน ผมรู้ว่ามันอารมณ์ร้อนแค่ไหน เลยพยายามใจเย็นให้มากที่สุด เพราะผมก็เป็นคนหนึ่งที่ใจร้อน
“มึงทำยังงี้กับกูใช่ไหมตุลย์”
“โชว์ขอร้องช่วยใจเย็นแล้วฟังกันก่อน”
“แล้วมึงจะเปิดไหม กูนับหนึ่งถึงสาม หนึ่ง” ผมเปิดประตูออกไปเผชิญหน้ากับมัน
“มึงจะเอาไง มึงไม่ไปกูไปเองก็ได้ เพราะถ้าคุยตอนนี้มึงก็ไม่ฟัง กูบอกให้มึงไปสงบอารมณ์ก่อนทำไมไม่ฟังกูบ้างทำไม” ผมชักจะโมโหเหมือนกัน ความอดทนผมก็มีขีดจำกัด
*************************************
To Be Continued
-
อยากจะบอกว่า....
หายไปนานจนเกือบลืม นั่งนึกเหตุการณ์ก่อนหน้า กับ บุคคลต่างๆอยู่ตั้งนาน
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
:o12:สมกะการอคอย
แต่มาคราวนี้ โชว์ตัวแฟนโป้งซะงั้น
รอต่อรอต่อ
-
เปิดตัวแฟนโป้งแล้ว สงสารน้องซัน :sad11:
-
:serius2: :serius2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
:เฮ้อ: มันเหมือนตุลย์ไม่เด็ดขาดอ่ะ
ปากบอกไม่รักแต่ยอมให้กอดถึงเนื้อถึงตัว
โป้งมันก็คิดว่ายังหวังได้อยู่ เลยไม่พยายามตัดใจ
เว้นระยะห่างกับโป้งสักนิดดีมั้ยตุลย์
-
ทุกทีเลยโชว์
-
ห่างกันซักพัก .....ห่างกันสักพัก...ถ้าเธอนั้นรักคนอื่นมากกว่า... ห่างๆๆ เหินๆๆก้อดีนะตุลย์ใครคนนั้นจะได้ตัดใจ โชว์ก้ออย่าอารมณ์ร้อน จงใช้อารมณ์ผสมรัก :z1: อิๆๆๆๆๆๆๆๆ มาต่อเร็วๆๆนะคร๊าบๆๆๆๆๆๆ ได้อ่านนิดหนึ่งก้อชื่นใจ o18
-
โชว์ใจร้อนอ่ะ
-
แหงะ ๆ โชว์ ก็ฟังคุลย์บ้างเส้ ๆ.
-
ค้างงงงงงงงงงงงงง
-
รอหนอ่ยนะครับ
วันนี้ไปทำบุญ 9 วัดมา
อิ่มบุญมากเลย
-
ไอ้กร่างเอ้ยยย ไม่ฟังใครเลย เดี๋ยวให้ตุลย์จับกดซะเลยนี่...
-
อนุโมทนาบุญด้วยครับ แต่ค้างอะ นานมากกกก
-
ใจเย็นๆเฮียโชว์ ><' 55
-
อ้ากกกกกกกกกกก ขอด่วน
ช่วยมาต่อด่วน อย่าทำแบบนี้
-
:เฮ้อ: อิโชว์นิสัยเดิม ไม่ฟังตุลย์บ้างวะ
เค้าไม่ได้ทำไรกันซะหน่อย ไอ้นี่หึงจนหน้ามืดละ :m31:
-
ง่า ค้างอีกแล้ว แต่ถ้ามันจะเข้าอีท่าเดิม ก็พี่จุลคงจะโดนข่มขืนอีก อิอิ
ตอนสอบไม่น่าเร่งอ่านเลย พอถึงตอนนี้ผมไม่มีไรจะอ่าน อิอิ รอพี่ตุล กับ พี่โชว์ นะครับ
วันนี้เปิดเรียนแล้วทุกคนสู้ๆๆ นะครับ อิอิ จะเข้าคณะ อยากเจอพี่ตุล อิอิ
-
ว๊าวๆๆ ต่อๆๆ
รอๆๆนะคร๊าฟผม
-
ขอบคุณมากครับที่มาต่อเกือบลืมต่อที่ผ่านๆมาครับ
ยังงัยก็ยังชอบโชว์+ตุลย์ อยู่ดีนะครับ
รอตอนต่อไปอยู่นะครับ :pig4:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยุ หนุกกกกกกกกกกก
-
เมื่อไหร่จะเชื่อใจกันซะที
หะนายกร่าง
-
:jul3: :jul3:
โด่ๆๆๆๆ ไรอ่ะ
สั้นมากกกก ไม่สะใจวัยรุ่นเร๊ยยย :laugh: :laugh:
มากต่อเร็วๆๆน่า :monkeysad: :monkeysad:
-
ทะเลาะกันอีกแล้วเน้อ..... :z10:
-
มาสั้นจังอ่ะ
กำลังหนุกพออดี
รอตั้งนาน :seng2ped:
-
ต่อ ครั้งละมากๆได้มั้ยอ่ะ แต่ก็ขอบคุณนะครับ รักนะ จุ๊บุจุบุ :( ):
-
555555+
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาต่อแล้วๆๆ
ขอบคุนครับ แต่ค้างงงงงง ฮ่าๆๆ
มาต่อไวๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ :z2: :z2: :z2:
-
คนเค้าขี้หึงเน้อ ก็รู้นินา ตัวเองก็เข้าใจโชว์หน่อย
โชว์ก็อย่ามากไป เด๋วจะกลายเป็นระแวง+ไม่ไว้ใจนะ
-
อ้าว....ตัดฉับซะงั้น มาต่อไวๆเลยคับ
-
ลิ้นกับฟันนี่เหมาะกับคู่นี้มากกก......
:pig4: คะ
-
สวัสดีปีใหม่ครับ
ขาดตอนอ่ะ มาต่อไวไวนะครับ
-
นานเหมือนกันนะเรื่องนี้ตามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
ค้าง...
-
:pig4:ก่อนอื่นต้องกล่าวคำว่า ขอบคุณไรเตอร์อย่างมากๆเลย
ที่เนิยายดีๆมาเล่าให้ได้อ่านกันอย่างสนุก ยอมรับว่าเรื่องรนี้คลุมเครือ
ตั้งแต่การเริ่มต้นและเริ่มาการะจ่างมากขึ้น ใจภาวนาทุกครั้งขอให้โชว์เป็นคนที่ตุลย์รัก
แต่ก็แอบสงสารโป้งเหมือนกัน ทำไงได้ละครับ ความรักมันไม่เหมือนกัน
สุดท้ายคนที่เคียงข้างโชว์และตุลย์ต้องมีความเข้มแข็งมากกว่านี้
นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า"ให้รักเดียใจเดียว"ครับและเราต้องซื่อสัตย์ต่อคนที่เรารักด้วย
ถึงแม้ว่าบางครั้งอาจจะเป็นเพราะว่าโชว์ขาดความอบอุ่นเลยต้องเรียกร้องความสนใจจากตุลย์
แต่เข้าใจว่ามันคงมีเหตุผลมากกว่านี้ เรื่องนี้กว่าจะจบคงอีกนาน เพราะว่ามีตัวละคร
เข้ามาเพิ่มขึ้นเรื่อยและเรื่องราวของโชว์ยังไม่กระจ่างเท่าไหร่ อยากให้เปลี่ยน
เป็นตัวละครเป็นโชว์บ้างที่เล่าความรู้สึกนี้ คาดว่าน่าจะสนุกมากขึ้นและเข้มข้นเรื่อยๆ
ขอบคุณครับ ขอให้เมีความสุขมากๆนะครับไรเตอร์ :L1:
-
ไรเต้อ ฮับ! มาต่อเถอะฮับ นะฮับ อย่าเงียบไปดิ
-
เพิ่งสมัครเข้ามาน่ะคับ...ขอบอกว่าติดเรื่องนี้มากกก จินตนาการณ์ไปไกลเลย
อ่านแล้วอินสุดๆ ผมว่า 90% เหมือนเรื่องจิงมากกว่าแต่งนะ (แต่ถ้าเป็นเรื่องแต่ง คนแต่งก็เก่งมากๆ)
มาต่อไวๆนะคับ....แล้วอีกนานมั้ยกว่าจะจบ
ยังไงมาต่อให้จบไวๆนะคับ เป็นกำลังใจให้ (และขอให้จบดีๆนะ อย่าเศร้าล่ะ) เพราะที่อ่านๆมาก็อินจนน้ำตาคลอแระ..อิอิ
:m15:
สุดยอดจิง ๆ
-
:z3: ค้างงงงง.....
:pig4: :pig4:
-
:call: :call: :call:
-
พรุ่งนี้เจอกัน....
:)
-
พรุ่งนี้นะครับจะรอครับ
ก่อนอื่นผมขอขอบคุณอย่างเป็นทางการนะครับ สำหรับเรื่องนี้ อิน มากเลย
เพราะการเล่าเรื่องของตัวละคร (เพียงคนเดียว)ทำให้เข้าใจง่ายขึ้น (ไม่ต้องเปลี่ยนความรู้สึก)
และที่สำคัญคือรายละเอียดที่ใส่ลงมานั้น ละเอียดมาก (ชอบทุกตอน)
แต่ตอนที่63เหมือนยังไม่จบตอนเลย (มันค้างนะ) ตอนต่อๆไป ขอให้จบเป็นตอนๆนะครับ (ขอบคุณ)
ที่สำคัญอย่าหายไปนานนัก เพราะจะจำตอนที่ผ่านๆมาไม่ได้ครับ
:3123:
-
รอครับพี่ ผมก็อารมเดียวกับ รีบนเลย ครับ
-
5
-
4
-
โชว์รักมากก็หวงมากอ่ะเนาะ ทำไงได้ :o8:
เราเข้าใจโป้งนะ คนบางคนก็เอาออกไปจากหัวใจยาก
:sad4:
-
เรื่องน่าสนใจมากเลยคับ
อ่านติด จนไม่ได้อ่านหนังสือสอบ อิอิ
แต่...ไม่เข้าใจอ่า ทำไมช้าจัง :z3:
-
ตุลย์เข้าไปยุ่งเรื่องความรักของโป้ง เป็นการเอาห่วงมาผูกคอ
โชว์ก็จะหึงวุ่นวาย เรื่องยิ่งยุ่งยากเข้าไปใหญ่
ติงนิดนึง คือว่าตอนแรกตุลย์จะไปทำงานพิเศษ แล้วนัดสัมภาษณ์
ปรากฏว่าเกิดเรื่องวุ่นๆ แล้วสุดท้ายตุลย์ทำงานที่ร้านกาแฟอยู่
หรือเปล่า แล้วอีกนิดหนึ่งก็ตรงเขียนผิด ระวังตรงนี้อีกนิดก็จะ
เยี่ยมมากเลยล่ะ อาจเพราะพึ่งอ่านตั้งแต่ต้นเลยยังจำรายละเอียด
ปลีกย่อยตรงนี้ได้ อย่าคิดมากแล้วกันเนอะ
-
2
1
-
ตุลย์เข้าไปยุ่งเรื่องความรักของโป้ง เป็นการเอาห่วงมาผูกคอ
โชว์ก็จะหึงวุ่นวาย เรื่องยิ่งยุ่งยากเข้าไปใหญ่
ติงนิดนึง คือว่าตอนแรกตุลย์จะไปทำงานพิเศษ แล้วนัดสัมภาษณ์
ปรากฏว่าเกิดเรื่องวุ่นๆ แล้วสุดท้ายตุลย์ทำงานที่ร้านกาแฟอยู่
หรือเปล่า แล้วอีกนิดหนึ่งก็ตรงเขียนผิด ระวังตรงนี้อีกนิดก็จะ
เยี่ยมมากเลยล่ะ อาจเพราะพึ่งอ่านตั้งแต่ต้นเลยยังจำรายละเอียด
ปลีกย่อยตรงนี้ได้ อย่าคิดมากแล้วกันเนอะ
อ่อ ตุลย์ไม่ได้ทำงานแล้วครับ เพราะมีหลายๆ เรื่องเข้ามา
ส่วนเรื่องคำผิดต้องขอโทษด้วยจริงๆนะครับ จะพยายามตรวจทานให้มากกว่านี้ เพราะแค่นี้ก็ไม่มีเวลาแล้วครับ อย่าว่าแต่พิมพ์เรื่องเลย
ขอโทษด้วยจริงๆครับ จะนำไปปรับปรุง
-
สวัสดีครับ สวัสดีวันเด็กแห่งชาติ
คำขวัญวันเด็กในปีนี้คือ
รอบคอบ รู้จิต มีจิตสาธารณะ อิอิ
ขออินนิดนึง ขอให้เด็กๆ ทุกคนมีความสุขนะครับ
แล้วก็ขอให้ผู้อ่านทุกท่านมีความสุขด้วยเช่นกันนะครับ
ไปอ่านกันดีกว่า
หากมีคำถามอะไรถามได้นะครับ
ถ้าตอบได้จะตอบนะครับ
ขอให้อ่านให้สนุกนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 64 เรื่องลับ (รัก) ในวงเหล้า
“มึงทำยังงี้กับกูใช่ไหมตุลย์”
“โชว์ขอร้องช่วยใจเย็นแล้วฟังกันก่อน”
“แล้วมึงจะเปิดไหม กูนับหนึ่งถึงสาม หนึ่ง” ผมเปิดประตูออกไปเผชิญหน้ากับมัน
“มึงจะเอาไง มึงไม่ไปกูไปเองก็ได้ เพราะถ้าคุยตอนนี้มึงก็ไม่ฟัง กูบอกให้มึงไปสงบอารมณ์ก่อนทำไมไม่ฟังกูบ้างทำไม” ผมชักจะโมโหเหมือนกัน ความอดทนผมก็มีขีดจำกัด แล้วเดินส่วนออกไปเลย ผมวิ่งลงมาข้างล่างมานั่งข้างล่างตึก ทำไมไอ้นิสัยขี้ใจร้อนไม่ฟังใครมันไม่หายไปสักทีว่ะ สักพักมันก็มีคนมานั่งข้างๆ จะเป็นใครได้นอกจากไอ้โชว์ละครับ ผมเงียบไม่ได้พูดอะไร
“มันมาทำไม” มันพูดออกมาเสียงเรียบ
“มาหาเฉยๆ” ผมตอบไปตามความจริง
“ทำไมต้องมาหาถึงห้องด้วย แล้วนี่คงมาหากันบ่อยสินะ” มันพูดเสียงเรียบ แต่น้ำเสียงแฝงด้วยความดูหมิ่น
“รู้ได้ไง” ผมแกล้งอำมันเล่น เห็นมันดูจริงจังไม่อยากให้เครียด
“ตุลย์” มันพูดเสียงดัง ผมเงียบ
“ทำไม” มันพูดเสียงนิ่งๆ ก้มหน้า แล้วไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก ใช่แล้วครับมันร้องไห้ นิสัยนิ่งๆไม่พุดอะไรแบบนี้ มีอย่างเดียวคือมันกำลังร้องไห้ ผู้ชายเชี่ยไรว่ะ
“โชว์” หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ พูดง่ายๆ คือมันไม่พูดอะไรเลยครับ สรุปนี้ผมจะต้องง้อมันหรอ
“เอาอย่างงี้นะกูจะอธิบายให้ฟัง มันก็เพิ่งเคยมา มันบอกแค่แวะมาหากู เพราะไม่ค่อยได้เจอกัน มึงก็รู้ว่ากูกับมันเป็นเพื่อนที่สนิทกันมานานขนาดไหน อ่อ แล้วอีกอย่างมันจะมาหากูบ่อยได้ยังไงในเมื่อกูแทบจะอยู่กับมึงตลอด” ผมอธิบายให้มันฟังช้าๆ แต่มันก็ยังเงียบไม่ตอบ ไม่พูดหรือมีปฏิกิริยาใดๆ
“งั้นกูว่าวันนี้มึงกลับบ้านไป แล้วไปคิดทบทวนดีดีว่าความรักที่มึงมีให้กูแล้วกูมีให้มึงมันจะทำให้เราเชื่อใจกันได้รึป่าว” ผมลุกขึ้นแล้วจะเดินกลับห้อง
“ตุลย์” มันรั้งแขนผมแล้วเรียกผมไว้ ผมค่อยๆหันมา น้ำตาลูกผู้ชายที่ยังหลงเหลือให้เห็นบนดวกตาของผู้ชายที่ผมรัก มันค่อยๆ ยืนขึ้นมายืนตรงหน้าผม
“ชะ...อืมม” ปากผมถูกประกบจากอีกฝ่าย ผมตกใจเพราะตรงนี้ไม่ใช่ที่ที่ควรจะทำอะไรอย่างนี้ ผมรีบผลักฝ่ายตรงข้ามออกก่อนที่จะเลยเถิด ดีที่ตรงนั้นไม่มีใครอยู่
“ทำไรเนี้ยะ” ผมรีบร้องประท้วง
“กูเชื่อมึง กูขอโทษที่ไม่เชื่อมึงตั้งแต่แรก กูรักมึงให้อภัยกูนะ” โอ้ยยย กูละมึนทำไมผู้ชายคนนี้ถึงอารมณ์แปรปวนอย่างนี้ แต่ก็ดีเบื่อ ขี้เกียจทะเลาะ
“อืม แต่คราวหลังถ้ายังอารมณ์ร้อนแบบนี้ ไม่เอาแล้วด้วย” ผมแกล้งพูดเสียงงอนๆ
“อย่าโกรธนะ ป่ะเดี๋ยวพาไปกินข้าว”
“เอาของกินมาล่อหรอ” โธ่คิดว่าแค่ของกิน จะทำให้คนอย่างกูยอมหรอว่ะ คิดได้แค่นี้หรอว่ะ
“หรือจะไม่เอา”
“เอา” อิอิ ก็มันหิวนี่หน่า ไว้เดี๋ยวค่อยงอนทีหลัง
“กินไร”
“อาหารเวียดนาม” อยากกินแหนมเนืองอ่ะ
“ร้านเดิมใช่ป่ะ”
“อือ อร่อยดี” เป็นร้านที่มันเคยพาผมไปกิน ไม่ไกลจากมหา’ลัยมาก อร่อยดีครับ มาพาผมไปกินสองครั้งแล้วครับ
“งั้นไป เอาให้อิ่มเลยนะ” มันจูงมือผม แล้วเปิดประตูที่นั่งด้านคนขับให้ แล้วมันก็ไปขึ้นฝั่งคนขับ
“ถ้าไม่รักไม่ยอมหรอกนะ”
“อ่อหรอ” ก็เถียงกันเล่นๆในรถนิดหน่อย วันนั้นก็กินกันอิ่มก็กลับมาหวานกันที่ห้องแหละครับ อิอิ
“จะไปด้วยกันม่ะ” มันถามตอนตื่นเช้าขึ้นมา เพราะวันนี้มันต้องออกไปช่วยที่บ้านทำงานอีกครั้ง
“ไม่อ่ะ อยู่ห้องนี่แหละ”
“อยู่ได้นะ”
“ได้ดิ เอ่อว่าแต่ไอ้พวกนั้นนัดกี่โมง แล้วเอาไงจะมารับหรือให้ไปเอง” จำได้ว่าวันนี้มีนัดฉลองที่หอไอ้ข้าว
“อ่อ เดี๋ยวเข้ามารับ ประมาณทุ่มนึงมั้ง แต่เดี๋ยวยังไงจะรีบกลับมาก่อนนะ” มันบอกผม
“อืม ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว ส่วนกูจะนอนต่อ” ผมดันมันให้ไปอาบน้ำ แต่มันดันกลับกอดผมแน่นขึ้น เห็นแววตาก็รู้แล้วว่าทำไม
“ไม่เอาลุกไปอาบน้ำเลย กูเมื่อยอยากนอนพัก”
“แหมๆๆ เมื่อคืนแค่เบาๆนะ อีกหน่อยหน่า”
“ไอ้โชว์ ลุกไปเลยถ้าไม่ลุกจะถีบตกเตียงเดี๋ยวนี่แหละ”
“โหๆๆ อะไรว่ะ แค่นี้ก็ต้องดุ นิดนึงไม่ได้หรอ”
“ไม่” แล้วผมก็หันหลังให้เลย” มันก็คงจำใจลุกไปอาบน้ำแหละครับ สักพักมันก็มาลาแล้วก็ออกไป ผมก็นอนของผมตามประสาคนไม่มีอะไรทำ แต่ก็มาตื่นตอนได้ยินเสียงโทรศัพท์นี่แหละครับ
“สวัสดีครับ” ผมไม่ทันได้ดูว่าเบอร์ใคร ก็กดรับสายทั้งที่ยังนอนแบบนั้นแหละครับ
“แหมพี่ตุลย์พูดเพราะเชียว สิบเอ็ดโมงแล้วยังไม่ตื่นอีกหรอเนี่ยะ” ไอ้น้องวินครับ เสียงใสๆ แบบนี้ผมจำได้เลย
“อืม ว่าไงมีไรถึงได้โทรหาพี่เนี้ยะ”
“พี่ตุลย์กลับกรุงเทพไปแล้วหรอ”
“อืมกลับมาเมื่อวานนี้เอง”
“ทำไมไม่เห็นบอกวินเลย เนี้ยะวินมาหาพี่ที่บ้านแม่พี่บอกว่าพี่กลับไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” โหมาหาถึงบ้านเลย
“อ้าว พี่ขอโทษมันปุบปับอ่ะ พี่โชว์มารับ”
“อืม ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมกินข้าวร้านแม่พี่เดี๋ยวก็กลับแล้วครับ”
“อืมๆ ไม่ต้องจ่ายตังส์นะพี่เลี้ยง เดี๋ยวพี่บอกแม่ให้”
“อ่อ ไม่เป็นไรครับ เอาไว้เดี๋ยวพี่ค่อยเลี้ยงผมต่อหน้าดีกว่า”
“เอางั้นหรอ แล้วไงก็กลับบ้านดีดีล่ะ มาไงล่ะ”
“ขับรถมาครับ”
“ขับรถดีดี แล้วนี้เปิดเทอมแล้วอ่านหนังสือได้แล้วตั้งใจเรียนด้วย จะมอหกแล้ว”
“คร้าบบคุณพี่ ตื่นได้แล้วอย่าขี้เกียจ”
“อืม”
“แล้วเจอกันนะครับ” แล้วก็วางสายกันไป ดีใจที่มีน้องชายที่ให้เป็นห่วง และเป็นห่วงผม ผมอยากมีน้องชายมานานแระ ตอนเด็กผมเหงามากเพราะผมเป็นลูกคนเดียว แถมอยู่กับแม่แค่สองคน พอมีน้องวินทำให้ผมรู้สึกอยากดูแล อยากเอาใจใส่น้องคนนี้มากๆ ถึงแม้จะไม่ใช่น้องในไส้ก็เหอะ พอวางสายผมก็ลุกไปอาบน้ำแล้วก็จัดห้องเล็กน้อย แล้วลงไปหาข้าวกินข้างล่างตึก ขึ้นห้องมาก็ไม่มีอะไรทำ ก็นั่งรอ นั่งดูทีวีไปแหละครับ สี่โมงกว่าๆ ไอ้โชว์ก็กลับมา
“กินไรมายัง” ผมถามมัน
“อืมกินมาแระ” มันตอบหน้าเหนื่อยๆ แล้วนอนลงบนตักผม สงสัยมันคงเหนื่อยจริงๆ เพราะมันหลับไปแล้ว ผมก็ลูบหัวมันแล้วปล่อยให้มันหลับไปบนตักผมนี้แหละครับ แค่หลับก็ดูไร้พิษสง ทำไมเวลาตื่นขึ้นมาชอบกวนตีน ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง ชอบโวยวาย ทำไมนะ ผมได้แต่นั่งคิด แล้วทำไมนะผมถึงได้ชอบมัน มันตื่นมาประมาณหกโมงแหละครับ แต่ไม่ได้ตื่นมาบนตักผมเพราะผมเมื่อยเลยเอาหมอนมารองแทน
“ตื่นแล้วหรอ”
“อืม ไปอาบน้ำไป” มันไล่ผม
“อาบแล้ว มึงไปอาบดิ เดี๋ยวจะได้ออกไป” มันใกล้เวลานัดด้วยแล้วครับ
“ไม่อาบแล้ว เดี๋ยวก็ไปงี้แหละ แต่เดี๋ยวขอไปกินข้าวก่อนละกัน”
“รอนี้แหละ เดี๋ยวไปซื้อมาให้” ผมลุกไปซื้อข้าวข้างล่างมาให้มัน สักพักก็เอาขึ้นมาให้มัน มันก็หน้าตาแจ่มใสแล้วครับ ล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยแล้วมั้ง
“อืม กินซะ”
“แหม เอาใจต้องการไรป่าวเนี้ยะ” มันพูดแซวผมแล้วรับข้าวไปกิน
“ป่าว เห็นเหนื่อยๆ” ไม่ได้ต้องการอะไรจริงๆนะครับ
“อืมทำตัวดีจริงๆ ศรีภรรยาของเรา”
“หึหึ” ผมได้แต่หัวเราะในลำคอ กินเสร็จผมกับมันก็ออดจากห้องประมาณทุ่มนิดๆ ไปถึงไปพวกนั้นก็อยู่กันครบทีมครับ ไอ้คิว ไอ้พจน์ ไอ้ข้าว ไอ้เจ๋ง
“มาแล้วเว้ย คู่รักแห่งปี หวัดครับพี่โชว์” ไอ้คิวทักพวกผมแล้วทุกคนก็หันมาไหว้ไอ้โชว์กัน
“ไงหายไปเลย ปิดเทอมมัวแต่ไปกกกันอยู่ไม่เห็นหน้ากันเลยนะทั้งคู่” ไอ้เจ๋งหันมาแซวผม
“แหมๆ ไอ้เจ๋งได้ข่าวปิดเทอมไม่ยอมกลับบ้าน มัวแต่ไปเที่ยวอยู่เชียงใหม่ เป็นไงว่ะพ่อตาดุป่าววะ” ผมก็แซวมันกลับ ไอ้ข้าวสิครับได้แต่เงียบ อายๆ
“แล้วไงสรุปมีแค่นี้หรอ”
“อ่อ เดี๋ยวไอ้พอสกับไอ้มิกซ์มา เอ่อพี่เฮีย พี่กายมาป่ะ” ไอ้คิวถามไอ้โชว์
“ไม่รู้ดิ อยู่กะเมียมันมั้ง เห็นง้อๆกันอยู่”
“เอ้าๆ อย่ามัวแต่สอบถามกัน นั่งๆ ฉลองๆ ก่อนเปิดเทอมเว้ย” แล้วมันก็จัดแจงชงให้ตามสั่งครับ ไอ้เจ๋งนี้ทำหน้าที่เจ้าบ้านได้ดีเลยทีเดียว ได้ข่าวจะย้ายหอมาอยู่กับไอ้ข้าวแระ
“ไงไปเที่ยวเชียงใหม่สนุกป่ะว่ะ” ผมถามไอ้เจ๋ง ไอ้ข้าวก็เขิลๆ อยู่ข้างๆไอ้เจ๋งนั้นแหละ
“ก็ดีอะ อากาศเย็นดี เหมาะกับการผสมพันธุ์” สำลักสิครับไอ้ข้าว เกือบพุ่งกันเลยทีเดียว ไอ้เจ๋งเป็นคนที่สุดโต่งมาก พูดอะไรไม่คิดว่าคนข้างๆมันจะอายเลย ผมละสงสารไอ้ข้าวจริงๆ ทุกคนในวงก็พากันขำ
“แล้วไงเฮีย กาสที่ราชบุรีดีรึป่าว” ไอ้เจ๋งคงจะเล่นผมเหมือนกัน เพราะมันถามคนที่จะให้คำตอบพอฟัดพอเหวี่ยงกับมัน
“ก็ดีอยู่แล้วมึงก็รู้ สัส แหมไม่กลับบ้านแป็บเดียวลืมแล้วหรอว่ะ” ผมเลยชิงตอบก่อน สะใจดี ถ้าให้ไอ้โชว์ตอบมีหวังผมได้พุ่งเหมือนไอ้ข้าวแน่
“ว่าแต่มึงเหอะไอ้คิว ไอ้พจน์ ปิดเทอมไปไหนมาว่ะ”
“กูช่วยงานที่บ้านว่ะ เก็บเงิน” ไอ้พจน์ตอบ แหมๆ จะเก็บเงินไว้เลี้ยงใครว่ะ แค่นี้ยังไม่รวยอีกหรอว่ะ
“กูไปเที่ยวออสเตรเลียกับที่บ้านมาว่ะ ก็สนุกดี” ไอ้คิวตอบ
“แหมอีกคนก็ขยันหาเงิน อีกคนก็ขยันเที่ยวไกล เมื่อไหร่จะได้กันว่ะ” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร ไอ้เจ๋งนั้นแหละครับ วันนี้มันจะกัดให้ได้ทุกคนเลยใช่ไหม ไอ้พจนื กับ ไอ้คิวเป็นอีกคู่หนึ่งที่พวกเราชอบแซวให้มันได้กัน แต่ผมรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ เพราะมันสองคนเป็นผู้ชายแท้ๆ กันทั้งคู่ เพราะต่างคนก็ต่างมีสาวๆ เป็นของตัวเอง
“ไอ้สัสเจ๋ง ไม่ต้องเอาพวกกูไปเป็นพวกเดียวกับมึงหรอก กูไม่อยากปวดหัว” ไอ้คิวตอกไอ้เจ๋งกลับไป
“เฮ้ย เดี๋ยวกูลงไปรับไอ้พอสกับไอ้มิกซ์ก่อน” ไอ้ข้าว วางสายโทรศัพท์แล้วพูดขึ้น เดี๋ยวพี่ไปด้วย จะไปเอาของที่รถ ผมก็มองมันเลยครับ มันก็ยิ้มๆ ให้ผม ผมก็ไม่อยากคิดมากอะไรหรอกครับ เลยไม่ได้ว่าอะไร
“ไอ้ตุลย์ ไม่กลัวถ่านไฟเก่าลุกหรอว่ะ” ไอ้สัสคิวปากหมา กูยิ่งไม่อยากคิดมากอยู่
“ไอ้เชี่ยคิว เดี๋ยวบ้านเค้าแตกหรอก มึงนี่นะ” ไอ้พจน์ว่า คงไม่มีอะไรหรอก เชื่อใจๆ ผมท่องไว้ในใจ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรไอ้คิว ก็นั่งกินต่อไป
“มาแล้วๆ สัสส แดกกันตลอดเลยนะพวกมึง” ไอ้พอสครับ พักหลังๆ กินกันบ่อยเลยสนิทกันมากขึ้น มันก็มานั่งข้างผมพร้อมไอ้มิกซ์ ที่น่ารักขึ้นเยอะ กับทรงผมทรงใหม่ ผิวขาวริมฝีปากชมพู ตาโต ที่ดูยังไงก็น่ารัก ผมยังสู้ไม่ได้เลย โอ้ยยเสียดายเว้ยย เฮ้ยย ไม่ใช่ ไม่ได้คิดอะไรรักโชว์คนเดียว อิอิ
“เป็นไงตุลย์ สบายดีป่าวปิดเทอมไปเที่ยวไหนมาเนี่ยะ” มิกซ์ที่นั่งข้างผมถาม
“ก็อยู่บ้านอ่ะ มิกซ์อ่ะ” ตอนนี้ข้างซ้ายผม เป็นมิกซ์ ข้างขวาเป็นไอ้โชว์ครับ
“ก็อยู่บ้านอ่ะ ไม่ได้ไปไหนเหมือนกัน” มิกซ์ตอบยิ้มๆ พวกเรากินไปสักพักก็เริ่มมึนๆ กันแระ ไอ้เจ๋งก็พูดขึ้น
“เฮ้ยๆ พวกมึงมาเล่นเกมชูสออแดร์กันดีกว่า”
“ยังไงว่ะ” ไอ้พอสถาม
“กติกามีอยู่ว่าถ้าหมุนปากขวดไปตกที่ใคร จะเลือกได้สองอย่างคือจะทำหรือจะตอบคำถาม คำตอบสำคัญต้องเป็นความจริง แล้วจบในวงนี้ทำนั้นโอเค๊” พอพูดจบ ไอ้เจ๋งก็เริ่มหมุนขวด ขวดไปตกที่ไอ้คิวครับ
“ไอ้คิวมึงจะเลือกทำหรือตอบคำถาม”
“กูเลือกทำ”
“ทำไรดีเฮีย” ไอ้เจ๋งหันมาถามความเห็นกับไอ้โชว์
“เอางี้ละกันคนแรกเบาๆ เพียวครึ่งแก้ว” วันนี้เรากินเหล้ากันครับ แล้วที่ไอ้โชว์ลงไปเอามาเมื่อกี้ก็คือเหล้าจากในรถ
“โหสบายๆ” ว่าแล้วไอ้คิวก็กระดกที่เดียวหมดครึ่งแก้ว เห็นแล้วร้อนแทน ถ้าเป็นผมพุ่งไปแล้ว ดีนะที่เป็นไอ้คิว
“ดี กูจะบอกนะว่าอย่าคิดว่าจะเบาๆ แบบนี้ทุกคน” ไอ้เจ๋งขู่ ไอ้เจ๋งลงมือหมุนขวดอีกครั้ง คราวนี้ไปตกที่ไอ้มิกซ์ครับ
“เอาไงมึง ทำหรือตอบ”
“ขอตอบละกัน”
“งั้นกูขอบถามเบาๆ มึงเคยมีไรกับใครรึยังว่ะ” ไอ้มิกซ์ทำหน้าลังเล แล้วเลิกลัก ผมแอบเห็นมันหันไปมองไอ้โชว์
“อืม”
“อืมของมึงคือไรว่ะ”
“เออ เคย”
“กับใครว่ะ” ไอ้คิวรีบถาม
“ไอ้สัส คำถามเดียวไง”
“เออ เก็บไว้ต่อไปก็ได้ว่ะ” ไอ้เจ๋งหมุนขวดรอบต่อไป คราวนี้ไป ตกที่ไอ้พจน์
“เลือก”
“กูขอ....เอ่อ ทำละกัน”
“กูบอกแล้วไม่เบา เพียวแก้วนึงเว้ย” ไอ้เจ๋งรีบพูด ไอ้พจน์ก็เป็นคนแข็งคนหนึ่ง แต่ตอนนี้ก็เริ่มมึนแล้วและมันอะ แต่ผมไม่คอยได้กินไง ประเภทยุงวางไข่ครับ อิอิ เดียวเมาเร็วหมดสนุก
“โห ไม่โหดไปหรอว่ะ” ไอ้พจน์ทำทีอิดอ่อด
“ไม่ต้องเลยมึง กินๆ ไปเลยมึง” มันก็จำใจกินไป ทีละครึ่ง จนหมดถึงกับมึนครับ พวกมึงนี้กล้ากินได้ไงว่ะ
“รอบต่อไปเลยนะ” ไอ้เจ๋งหมุนอีกรอบ คราวนี้ตกที่ตัวมันเ อง
“กูเลือกถาม”
“มึงกับไอ้ข้าวมีอะไรกันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ กี่รอบว่ะ” ไอ้คิวรีบถาม ถามกันขนาดนี้เลยหรอว่ะ กลัวจะโดนจริงๆ ถ้าเลือกทำโดนกินขนาดนั้นคงไม่ไหว ถ้าตอบคำถาม แต่ละคำถามก็เสี่ยงเหลือเกิน
“อ่อ นึงว่าอะไร ก็ก่อนที่จะมาแดกกับพวกมึงนี่แหละ แค่รอบเดียวมันไม่ยอมกลัวไม่ทัน” มันตอบอย่างหน้าด้านๆ ไม่อาย ผิดกับไอ้ข้าวที่ไม่รู้ว่าหน้าแดงเพราะเหล้าหรืออะไร รู้แค่ว่าแดงมาก มันหมุนรอบต่อไปคราวนี้ ไปตกที่ไอ้คิวอีกครั้ง
“เอาแล้วไงโดนแล้วมึง เอาไง”
“กูเลือกทำ” มันคงคิดจะได้กินอย่างเต็มที่ เพราะเตรียมตัวล้างคอ
“จูบปากไอ้พจน์” ไอ้โชว์บอกสิ่งที่ต้องทำ
“เฮ้ยๆ ไม่เอาดิพี่ทำไมต้องเป็นผมด้วยอ่ะเฮีย” ไอ้พจน์ยรีบค้าน
“มึงจะทำไม่ทำ” ไอ้พจน์หลับตาปี๋ ปิดปากแน่น หันไปทางไอ้คิว
“เร็วดิไอ้คิว” ไอ้คิวค่อยๆ ทำใจ ค่อยๆเคลื่อนหน้าเข้าหาไอ้พจน์
“ถ้ากูไม่บอกให้พออย่าเอาออกนะ” ไอ้โชว์ออกคำสั่งอีกครั้ง พร้อมกับปากไอ้คิวไปประกบโดนกับไอ้พจน์ มันสองคนค้างกันสักพัก เพราะไอ้โชว์แกล้ง แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ทุกคนในวงพากันแซว พากันขำไปตามๆกัน ไอ้เจ๋งหมุนขวดอีกครั้ง สิ่งที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นก็เกิดกับผม มันมาตกที่ผมครับ
“จะเอาไงไอ้โชว์” ผมเลือกไม่ได้ หันไปหาไอ้โชว์
“เร็วดิ หรือจะให้เลือกให้ว่ะ”
“เอ่อ..คือ กูเลือก”
**********************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
โหหห ค้างอย่างแรง
พี่ตุลย๋์จะเลือกอะไรเนี้ยะ
ลุ้นๆๆๆๆ
-
:serius2: :serius2:
เล่นอะไรกันเนี้ยะ
ทำกันไปได้นะ
-
สุขสันต์วันเด็กคร้าบบบ
สนุก
ลุ้นมากๆๆๆๆ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงง
มาต่อด่วนเลย
-
5555+
ถ้าไม่ค้างเรื่องก็ไม่น่าติดตามดิครับ
อิอิ
-
2
1
อุตส่าห์ช่วยนับ
แล้ว 3 หายไปไหนล่ะ
-
เรื่องน่าสนใจมากเลยคับ
อ่านติด จนไม่ได้อ่านหนังสือสอบ อิอิ
แต่...ไม่เข้าใจอ่า ทำไมช้าจัง :z3:
แนะนำให้อ่านหนังสือสอบก่อนดีกว่า
เรื่องของผมไม่หายไปไหนหรอกครับ
แต่เกรดอะ ไม่อ่านจะหายได้นะครับ
555+
-
ค้างเจรงๆด้วย :o12: :o12:
เลือกอะไรเนี่ยะ ลุ้นๆๆๆๆ
-
เลือกอะไร ค้างงงงงงงงงอ่ะ
ดีใจด้วยนะ ตุลย์กับโชว์ดีกันแล้ว
ขอบคุณไรท์เตอร์ค่ะ :pig4:
-
ค้างงงงงง :z3:
ตอนต่อไปจะเป็นยังไงเนี่ย ?
:กอด1:
-
จะค้างกี่คืนดีละครับ
คนผู้อ่าน
555+
-
จะค้างกี่คืนดีละครับ
คนผู้อ่าน
555+
ขอเดี๋ยวนี้เลยครับ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
หืม..ทำได้นะ ตัดฉับเลย
-
จะค้างกี่คืนดีละครับ
คนผู้อ่าน
555+
ขอเดี๋ยวนี้เลยครับ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
เอาหน่า
ขอเวลาเคียร์งานผมหน่อยนะคร้าบบ
-
ตุลย์....เอ๋อออ....เลือก....ตอบคำถาม.. คำถาม ได้กับพี่โชว์มากี่ท่า.... ตุลย์ตอบ...เยอะว่ากูจำม่ายได้แระ........ ลุ้นคับลุ้นๆๆๆมาต่อเร็วน่าๆๆๆ วันนี้เป็นวันเด็ก อย่าทรมานเด็กๆตาดำๆอย่างพวกเราอีกเลยเลยนะครั๊าบบบไรเตอร์ :m15: :m15: :sad4: Please........รักคนเขียนจัง....
-
ขอบคุณครับ รออยู่นะครับ :mc4:
-
o22 สงสารพจน์กับคิว โดนแกล้งซะงั้น
ว่าแต่ตุลย์จะให้โชว์เลือกหรือว่าตัวเองเลือกอ่ะ
มันค้างนะเนี่ย :m31:
-
:z3:
-
ขอขอบคูณนะครับที่มาลงให้อ่านตามที่บอกไว้
และขอให้ ผู้แต่มีความสุขกับการลงเรื่อง ในแต่ละตอนแบบ ค้างๆ คาๆ ต่อไปนะครับ
ผมคงไม่รออ่านเหมือนที่ผ่านมาครับ
ขออ่านเรื่องที่ลงแบบ ไม่ ค้างๆ คาๆ และ ไม่รอนานเกินไปนะครับ
-
โห ตุลย์ใจร้ายอ่ะ ตัดฉับงี้ได้ง๊ายยยยยยย
ไม่ยอม ค้างงงงงงงสุดใจ
แต่ดีแล้วที่ดีกันได้
เอ่อ...แล้วคนที่มิกมีไรด้วยเนี่ย
โชว์รึปล่าวอ่ะ เห็นมองโชว์หรือจะพอสอ่ะ
แอร๊ยยยยยยต่อมเสือกทำงานไม่หยุด
-
:t3:
-
:z2: รอลุ้นคำตอบเน้อ :z2:
:pig4: :pig4:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ขอขอบคูณนะครับที่มาลงให้อ่านตามที่บอกไว้
และขอให้ ผู้แต่มีความสุขกับการลงเรื่อง ในแต่ละตอนแบบ ค้างๆ คาๆ ต่อไปนะครับ
ผมคงไม่รออ่านเหมือนที่ผ่านมาครับ
ขออ่านเรื่องที่ลงแบบ ไม่ ค้างๆ คาๆ และ ไม่รอนานเกินไปนะครับ
ขอบคุณอีกครั้งแล้วกันนะครับ
ขอบคุณที่ติดตามกันมา
ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่เลือกและตัดสินใจนะครับ
ขอบคุณอีกครั้งจากใจจริงนะครับ..
-
เลือก ???
ค้างๆๆ
รอๆๆนะคร๊าฟ ไรท์เตอร์
-
ค้างจริงด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แง๊ แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
:a5: :a5:
ค้าง
-
จะรอนะคนดี
จะรอพี่ Phichii คนเดียว
เรึ่องคนอึ่นไม่ขอเกี่ยว
อ่านเรึ่องเดียวก็พอใจ
ขอแค่ให้ไว อย่าให้รอนาน
แค่แว๊บผ่านมาอัพบ้าง
ก็เพียงพอ......
-
เลือกดีๆนะตุลย์ :)
-
จะรอนะคนดี
จะรอพี่ Phichii คนเดียว
เรึ่องคนอึ่นไม่ขอเกี่ยว
อ่านเรึ่องเดียวก็พอใจ
ขอแค่ให้ไว อย่าให้รอนาน
แค่แว๊บผ่านมาอัพบ้าง
ก็เพียงพอ......
ขอบคุณมากนะครับ
จะลงให้เรื่อยๆนะครับ
ขอบคุณอีกครั้งจากใจจริง
-
เลือก เลือกอะไร
มาต่อไวๆเลยคร๊าบบ อย่าปล่อยให้ยุงวางไข่ 555+
-
แล้วพบกัน
-
ตัดกานอย่างงี้เลยหรอ
ใจร้ายยยยยยย ที่สุดเยย
มาต่อไวๆๆ น่ะค่า
-
ค้างงงงงงง o22
แบบว่าอยากรู้ตุลย์จะเลือกอะไร
-
อยากรู้ตุลย์จะเลือกอะไร
ค้างมากมาย
-
คนบางคนเมื่อเข้ามาอ่านก็ทำให้เรารู้สึกน่อย.....ได้เหมือนกันนะครับ
ผมว่านะคนที่แต่งนิยายได้สักเรื่องมันไม่ใช้เรื่องง่ายเลย....การที่จะนานบ้างใวบ้างมันก็เป็นเรื่องธรรมดานะครับผมว่าแล้วอีกอย่างนิยายที่แต่งก็ไม่ใช้ว่าแต่งแล้วขายตามร้านหนังสือดังๆเมื่อไรกัน.....เรากับต้องขอบคุณเขาสะอีกที่มีเรื่องมาให้เราอ่านว่ามะ.....555เราน่อยแทนพี่เขามากไปมัยนี้..ยังไงก็เป็นกำใจให้นะครับผมติดตามมาตลอกแต่ไม่ได้เมมสักที
-
เห็นด้วยกับข้างบนครับ
-
:m16: ติดแล้วนะเรื่องนี้มาอัพไวเลย อิอิ
-
เลือกอะไรก็โดนทั้งนั้น :z1:
แต่อยากให้เลือกตอบอะอยากรู้ความลับ o18
:pig4: คะ มาต่อเร็ว ๆ นะคะรอความลับของตุลย์อยู่คะ
-
รอลุ้นนนนน o13
-
ค้างสุดๆค่ะคุณพี่!
-
เง้อ ค้างงง ง
เลือกไรอ่า
-
ขอบคุณทุกคนที่ยังรอกันนะ
แล้วต้องขอโทษที่ต้องให้รอนาน
ยังไงก็แล้วแต่ ทุกกำลังใจจะทำให้ลงเรื่องนี้ต่อไปนะครับ
ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร ผมไม่รู้จักพวกคุณด้วยซ้ำ
แต่พวกคุณ ให้กำลังใจผม ติดตามผมงานผม
ผมขอบคุณจากใจจริงนะครับ
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมงานเยอะมาก กลับถึงห้องไม่เคยต่ำกว่าสี่ห้าทุ่ม กว่าจะได้นอน
งานก็ยังไม่ได้เคลียร์ ไม่ได้พูดให้สงสารนะครับ แต่อยากให้เข้าใจและทราบเหตุผลว่าทำไม ผมถึงลงช้า
รักคุณผู้อ่านทุกคนนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 65 ไม่เคยลืม แต่มันไม่เหมือนเดิม
“จะเอาไงไอ้โชว์” ผมเลือกไม่ได้ หันไปหาไอ้โชว์
“เร็วดิ หรือจะให้เลือกให้ว่ะ”
“เอ่อ..คือ กูเลือก”
“ทำ” ไอ้โชว์รีบตอบแทนผม
“อะไรอะเฮีย ไม่ใช่เฮียนะ ไอ้ตุลย์มันโดน” ไอ้เจ๋งรีบโวยวาย
“แล้วจะทำไมมึงมีปัญหาไรว่ามา” ไอ้โชว์ ทำกร่าง
“อะ ก็ได้ จะทำไรอ่ะ”
“จูบกู” ไอ้โชว์บอก
“เฮ้ยย จะบ้ารึไง” ผมตกใจครับ ตอนนั้นผมไม่ได้เมาอะไรมากมายด้วย
“ทำไม ทำไม่ได้รึไง” ไอ้โชว์พูด ขำขำ
“นี่กูไม่มีสิทธิ์เลือกแล้วใช่ไหม” ผมถามอย่างยอมรับโชคชะตา ไอ้โชว์รีบเอาหน้ายื่นมาหาผม
“เอาก็เอาว่ะ”
“แหมไอ้สัสส ทำเหมือนมึงไม่เคยจูบกันเนอะ มากกว่านี้ก็เคยทำมาแล้วไม่ใช่หรอ” ไอ้คิวรีบแซว เขิลดิครับ ไม่ได้หน้าด้านเหมือนไอ้ตัวที่กำลังยื่นหน้ามาหาผมเนี้ยะ อีกอย่างผมยังไม่เคยจูบใครต่อหน้าใครเลย โดยเฉพาะผู้ชายด้วยกัน
“เอายัง รอนานแล้วนะ” ไอ้โชว์เร่ง ผมกลั้นใจ กลั้นความอายแล้วประกบปากผมไปที่ปากมัน
“อือ อือ” ผมร้องท้วงในลำคอ เพราะมันดันหัวผมไม่ให้ผละออก แล้วพยายามสอดลิ้นเข้ามา ลิ้นของมันไล้ไปตามไรฟันผม จนเผลอเปิดปากออก ลิ้นของมันก็เข้ามาอยากเย้ากับลิ้นของผม
“อืม” ผมร้องออกมาอย่างรู้สึกดี จนลืมไปเลยว่ามีคนจ้องมองผมอยู่ สักพักมันก็ปล่อยปากผมเป็นอิสระ ทำให้ผมพบกับโลกแห่งความจริง คือทุกคนในวงตอนนี้อ้าปากค้างกันไปตามๆกัน
“เอา เป็นไรกัน ต่อดิว่ะ” ไอ้โชว์บอก
“ไม่เล่นแล้วได้ป่ะ” ผมท้วง
“ไม่ได้ ทุกคนในที่นี้ต้องเล่น” ไอ้เจ๋งเริ่มหมุนขวดอีกครั้ง
“โหไรว่ะ” ปากขวดหยุดหันไปทางไอ้พอส
“เอาไง”
“กูเลือกตอบละกัน”
“ทำไมมึงถึงเลิกกับพี่โชว์” ไอ้สัส มิกซ์มึงนี้เข้าใจคิดคำถามเนอะ ผมสะดุ้งเลย
“เอ่อๆ” มันหันไปมองหน้าไอ้โชว์
“ทำไมนะหรอ กูไม่รู้ กูไม่เคยบอกเลิกกันเลยด้วยซ้ำ แค่มันห่างๆกันไปเฉยๆ ยอมรับนะตอนแรกทำใจไม่ได้ คิดถึงจนไม่รู้จะทำยังไง” เริ่มดราม่าแระ
“แต่ทำไงได้ โชว์ไม่ติดต่อมาหา กูก็ไม่กล้าติดต่อไปอีก เพราะโชว์บอกว่าเรียนหนัก กูก็เลย” ไอ้พอสเริ่มก้มหน้า
“พอแระๆ เดี๋ยวจะไปกันใหญ่เลิกเล่นดีกว่า” ไอ้เจ๋งรีบบอก หารู้ไม่ตอนนี้เหมือนวางระเบิดไว้กลางวง ไอ้พอสก็ไม่พูดอะไรต่อ ไอ้โชว์ก็นั่งนิ่ง ส่วนไอ้มิกซ์นี้ซิเหมือนจะมีอะไรจะพูดแต่ก็ไม่ยอมพูดออกมา พวกเราก็นั่งกินกันไปสักพัก ตอนนี้ทุกคนในวงเมากันได้ที่เลยละครับ
“พอส” ไอ้มิกซ์เรียกไอ้พอส
“ฮึ”
“ตอนนี้มึงยังรักพี่โชว์อยู่ไหม” ตอนนี้ไอ้โชว์ ไม่อยู่ครับไปห้องน้ำ
“ไม่หรอก มันนานแล้ว อีกอย่างโชว์มันก็มีแฟนใหม่แล้ว ใช่ไหมตุลย์” มันหันมาทางผม ท่าทางจะเมาจริงๆ
“อะ อือ”
“แล้วมึงคิดจะมีใครอีกรึป่าว”
“มีดิ ถามทำไมว่ะ”
“ขอให้คนคนนั้นเป็นกูได้ป่าววะ” นี่สองคนกำลังสารภาพรักกันรึป่าวนะ
“มึงว่าไงนะ”
“อ่อ ป่ะป่าว กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” แล้วไอ้มิกซ์ก็เดินออกไป ไอ้พอสก็เดินตาม
“มีไรกันว่ะ” ไอ้โชว์ถามหลังจากกลับมาจากเข้าห้องน้ำ
“พลาดแล้วเฮีย” ไอ้เจ๋งรีบบอก
“พลาดไรว่ะ”
“ก็ฉากรักไง พราะเอกนางเอกเค้าสารภาพรักกัน” ไอ้โชว์เหมือนจะเข้าใจ เพราะไม่ได้ถามอะไรต่อ
“กลับยัง” มันหันมาถามผม
“ขับรถไหวหรอ” เพราะมันก็กินไปไม่น้อย
“ไหวดิ แค่นี้เอง”
“งั้นกลับก็ได้ เฮ้ยกูกลับแล้วนะเว้ย วันจันทร์เจอกัน” ผมหันไปบอกเพื่อนๆ ของผม ไอ้พอสกับไอ้มิกซ์ก็เดินกลับมาแล้วเช่นกัน
“พวกมึงกูกลับแล้วนะ” ไอ้พอสบอกอย่างสีหน้าไม่สู้ดี
“มีไรรึป่าวว่ะ”
“ไม่มีไร เดี๋ยวกลับแล้วนะโชว์” มันหันมาไอ้โชว์
“กลับไงล่ะ”
“เดี๋ยวกลับแท็กซี่” ตั้งแต่กลับมาเห็นมิกซ์ไม่ยอมพูดอะไรเลย
“เอ่อ เดี๋ยวลงไปพร้อมกันเลย จะกลับเหมือนกัน”
“โหไรว่ะ กลับกันหมดแระ” ไอ้เจ๋งพูดแบบเซ็งๆ แต่ตอนนี้ไอ้ข้าวสลบไปแล้ว
“ไอ้คิวไอ้พจน์เอาไง กลับเลยป่าว”
“กูนอนนี่แหละ ขอนอนห้องมึงนะไอ้ข้าว” ไอ้พจน์บอก
“อืมๆๆ” ไอ้ข้าวตอบงึมงำ แล้วพวกผมทั้งสี่ก็เดินลงมา
“ไหวป่าวให้ไปส่งไหม” ไอ้โชว์ถามไอ้พอส ตั้งแต่กลับเข้ามาไอ้มิกซ์ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย
“ไม่เป็นไรเดี่ยวกลับเอง” ไอ้พอสบอก
“เอางั้นหรอ”
“กลับดีดีละ” ไอ้โชว์หันไปบอกไอ้พอส
“อืม”
“บายมิกซืแล้วเจอกันนะ” ผมหันไปบอกมิกซ์
“อืม บายตุลย์ แล้วเจอกัน” มิกซ์ตอบยิ้มๆ แล้วก็แยกย้ายกันไป
“โชว์ แล้วมึงละลืมพอสได้รึยัง” ผมถาม ตอนนี้เราอยู่บนรถ ยังไม่ได้ออกรถ
“ถามทำไม”
“แค่อยากรู้”
“ถ้าถามว่าลืมได้ยัง ตอบได้เลยว่ายัง”
“ว่าไงนะ” ผมถามกลับอย่างโมโห ไม่รู้ แบบนี้เรียกว่าหึงรึป่าวนะ
“เดี๋ยวฟังก่อนดิ อย่าเพิ่งโมโห หึงมากจนไม่ฟังเลยนะมึงอ่ะ”
“ใครหึง บ้า อะว่าไงต่อ” ผมรีบเร่งให้มันอธิบายต่อ
“คือกูมันลืมมันไม่ได้หรอก มันเป็นคนหนึ่งที่กูรักมาก” ผมเริ่มยิ้มไม่ออกแล้วครับ เพราะน้ำเสียงของมันนั้นจริงจัง
“จนกูมาเจอมึง ยอมรับตอนแรกกูลังเลใจ แต่สุดท้ายกูก็เลือกมึง อย่างงี้แหละอะไรที่ได้มายากมักสำคัญกว่าเสมอ ที่กูบอกว่าลืมมันไม่ได้ก็จริง ตอนนี้ก็ไม่ลืม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือความรู้สึกต่างหาก ความรู้สึกของคำว่ารักที่แสดงออกแตกต่างไปจากเดิม จากเป็นคนที่เรารักแบบคนรัก กลายเป็นตอนนี้ก็เป็นเพื่อนคนหนึ่งที่กูรักเหมือนกัน” มันอธิบายน้ำเสียงจริงจัง
“มึงไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอว่ะตุลย์” ผมพูดโพลงออกไป มันสีหน้าดูตกใจ
“ทำไม กูเห็นแก่ตัวตรงไหน” มันถามกลับมาอย่างสงสัย
“ความรู้สึกกูกับโป้งมันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากความรู้สึกมึงที่มีให้พอสหรอก” ผมตอบไป ผมคิดอย่างนั้นจริง ผมรู้สึกน้อยใจนะ ผมยอม ผมเข้าใจมันทุกอย่าง แต่ทำไม มันไม่เคยเข้าใจอะไรผมเลย คิดแล้วก็รู้สึกสะเทือนใจ
“ตุลย์ มึงคิดอย่างนั้นหรอ” มันถามผม
“มันจริงป่าวล่ะ” มันนิ่งไปสักพัก
“งั้นเอางี้ กูยอมให้มึงติดต่อกับมันได้ แต่ต้องบอกให้กูรู้ จะไปไหน หรือมันมาหาก็บอกกูก่อน โอเคไหม” เหอะๆๆ นี่มึงยอมกูใช่ไหม ตีกรอบล้อมกูทุกด้าน
“เออช่างมันเหอะ กูไม่ได้อยากให้มันมีปัญหา ยังไงก็แล้วแต่แค่มึงมีกูคนเดียวก็พอ” ผมตอบแล้วแอบหวานๆไป
“อยู่แล้ว กูจะมีมนึงรักมึงแค่คนเดียว มึงก็ต้องทำเหมือนกูนะ”
“อืม” ผมยิ้มๆ แล้วไอ้โชว์ก็ออกรถตรงกลับหอ ไม่นานก็ถึงหอ เพราะไม่ได้ไกลจากกันเลยสักนิด
“โชว์มึงว่าไอ้พอสกับไอ้มิกซ์จะเป็นไงว่ะ” ผมถาม ตอนนี้เราสองคนอาบน้ำเตรียมตัวนอนกันแล้ว
“ทำไมหรอ”
“ก็ตอนมึงไม่อยู่ ไอ้มิกซ์มันบอกชอบไอ้พอส แล้วมันก็ออกไปคุยกันกลับมาก็เป็นแบบนั้นอ่ะ” ผมเล่าเรื่องคร่าวให้ให้ไอ้โชว์ฟัง นึกว่ารู้เรื่องแล้วซะอีก
“ไม่รู้สิอันนั้นมันเรื่องของเค้า มาทำเรื่องของเราดีกว่า” มันกอดผมแน่น
“ไม่อ่ะ...อืม” ยังไม่ทันได้ปฏิเสธก็โดนปิดปากซะแล้ว แล้วกิจกรรมรักก็ดำเนินต่อไปตามยถากรรมที่ผมได้รับอยู่เป็นนิจ ไม่เคยขาดสาย
.............................................................................
“โชว์ตื่นได้แล้ว วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะ” ผมปลุกมันก็แล้ว เขย่ามันก็แล้ว ทำไมปลุกยากปลุกเย็นขนาดนี้นะ นี้ผมก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วนะ
“อือ” มันร้องออกมาในลำคอ แต่ไม่ขยับตัวไปไหน ทำไมขี้เซาอย่างนี้นะ
“งั้นอยากนอนๆไปเลยนะ ไปคนเดียวก็ได้ว่ะ” ขี้เกียจรอ กว่าจะอาบน้ำ ทำอะไรอีก น่าเบื่อ ผมไม่ได้งอนนะ อิอิ เช้าวันแรกของการเปิดเทอมผมก็ต้องนั่งรถเมล์ไปมอคนเดียว ก็ดี ไม่ได้นั่งรถเมล์นานแระ
“ไอ้ข้าว อยู่ไหนออกมายัง หิวข้าวมาอยู่เป็นเพื่อนหน่อยดิ” ผมมามอเร็วกว่า เลยโทรหาไอ้ข้าว
“เออกำลังออกจากหอ รอไอ้ตัวอืดเนี้ยะ”
“นี้มึงย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้วหรือว่ะ” ผมถามไปเพราะเห็นมันอยู่ด้วยกันตลอด
“ป่าว มันไม่ยอมไปอ่ะ ไล่แล้วนะ”
“เออ มาเร็วนะ รออยู่บาร์ใหม่ กินข้าวรอนะ”
“เออๆ กินไปเลย จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ ไอ้เจ๋วเร็วดิว่ะ” ได้ยินเสียงมันเร่งไอ้เจ๋งแล้ววางสายไป รอไม่นานไอ้สองตัวมันก็มาปลรากฎ
“เฮ้ยไอ้ตุลย์ ไหงวันนี้มาคนเดียวว่ะ”
“ไอ้เชี่ยโชว์ไม่ยอมตื่น ขี้เกียจปลุกรำคาญ”
“ไงเลยหนีออกมาคนเดียวว่างั้น”
“ป่าว แค่มาเรียนคนเดียวไม่เห็นแปลกอะไรเลย” ผมตอบพร้อมกินข้าวที่อยู่ตรงหน้าไปเรื่อยๆ
“ข้าวเดี๋ยวไปซื้อข้าวมาให้นะ นั่งอยู่เป็นเพื่อนไอ้ตุลย์นี่แหละ” ไอ้เจ๋งลูกไปกินข้าว
“ข้าวมึงรักมันป่าววะ” ผมถามตอนนี้มีแค่ผมกับมัน
“อืม” มันตอบแค่นี้หน้ามันก็แดงแระ สัส จะเขิลไปไหนเนี้ยะ
“แล้วมึงได้รับความรักจากมันพอป่ะ”
“เกินไปด้วยซ้ำ”
“น่าอิจฉาเนอะ”
“ทำไมหรอ พี่โชว์เค้าทำไมหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอก” ทำไมยังไม่มานะ หรือจะนอนไม่ยอมตื่นเนี้ยะ
“มาแล้ว อ่ะผัดผักรวม”มันยืนข้าวแกงที่มีแต่ผักให้ไอ้ข้าว ไอ้ข้าวทำหน้าเอียนๆ
“กินให้หมดด้วย”
“ทำไมมีแต่ผักอ่ะ เยอะด้วย” ไอ้ข้าวเริ่มต่อรอง เห็นคู่นี้ถึงมันจะกัดกันแต่มันก็น่ารักดีอ่ะ อิจฉา
“กินไปหรือจะให้ป้อน”
“โอ้ยเลิกหวานกันสักทีเหอะ”
“ทำไมอิจฉาหรอมึง ถ้ามึงอยากหวานนู้น มาแระ” ผมมองไปทางที่ไอ้เจ๋งมอง เป็นไอ้โชว์ครับ ตื่นได้แล้วหรอมึง แมร่งคอยดูจะไม่พูดด้วยเลย
***********************************************
ติดตามตอนต่อไป
-
ที่ลงซ้ำกันสองรอบเนี่ย ประชดรึเปล่าครับ
555+
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
อ๊ากกก
สงสัยงานนี้มีงอลกันเเน่เลยเฮียโชว์กับน้องตุลย์
ส่วนคู่มิ๊กซ์กับพอส อยากรู้อะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:z3:
-
ต๊ายตอนแรกดีใจนึกว่าได้อ่าน 2 ที่ไหนได้มันซ้ำนี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
555
มันผิดพลาดทางเทคนิค
อิอิ
-
มาต่อแล้วอิอิ....ทำมัน จขกท เขียนนิยายเก่งจัง
-
ขอบคุณคับผม :z2:
-
มาต่อแล้ว
ตุลย์จะไม่พูดด้วยจริงหรอ
555
น่ารักดี
-
:z1: ตุลระวังโดนจ๊วบกลางโรงอาหารนะ อิอิ
-
ตอนที่โชว์กะพอสคบกัน พอสเป็นเคะอ่อ?
เอ้ะ ยังไงๆ 55
-
ตุลย์งอนเป็นด้วยหน้ารักอะ :impress2:
:pig4: คะ
-
:mc4: ชอบมากมายขอบคุณครับ :L1:
-
โอย ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมช่วงเดียว มาให้อ่านซะหนำใจเลยครับ ขอให้รักกันแบบน่ารักอย่างนี้ตลอดไปนะครับ
-
เฮ้ออ มาอีกแล้วคู่นึง เอิ้กๆ
เฮียโชว์จะมาทำไรน๋ออออ น่าลุ้น
-
โชว์เอ้ยตุลย์งอนแล้วนั่น
แล้วโชว์จะรู้มั้ยว่าโดนงอน
-
โชว์กับตุลย์นี่...ดีกันได่ไม่เกินว้น งอนกันอีกแระ
-
ดีกันไม่เกินวันงอลกันอีกแหละ
-
ไหนตุลย์บอกไม่งอนโชว์ไง :m20:
นี่ไม่ทันไรงอนซะละ โชว์จะรู้ป่าวเนี่ย
ขี้เซาเองละนะ โดนงอนจนได้
-
ทะเลาะกันตลอดอะคู่นี้ ><' 555
*อยากรู้เรื่อง พอสกับ มิกซ์ง่ะ :กอด1:
-
แอบปลื้มไอ่โชว์
อยากได้
ขอได้มั้ยอ่ะ..ตุลย์
กรั่ก..กรั่ก
-
อืมมม อยากได้ อยากโดน อิอิอิ
-
อิอิ
อิจฉาอ่ะ
ชีวิตนี้จะมีแบบนี้ไหมอ่ะ
-
ตามอ่านทั้งคืนเลยค่ะ ใกล้น็อคแล๊ะ ขอติดคอมเมนท์ไว้ก่อนละกัน :a12:
-
ตามอ่านทั้งคืนเลยค่ะ ใกล้น็อคแล๊ะ ขอติดคอมเมนท์ไว้ก่อนละกัน :a12:
ใกล้น็อคนี่คือจะอ่านทัน หรือน็อคเพราะอดหลับอดนอนอ่านครับ อิอิ :bye2:
-
รู้สึกว่าซื่อตอนไม่เห็นเข้ากะในตอนเท่าไหร่
-
มันหละทีนนี้
เฮียมาแล้ว :call:
-
รออ่านต่อ
-
ตามอ่านทั้งคืนเลยค่ะ ใกล้น็อคแล๊ะ ขอติดคอมเมนท์ไว้ก่อนละกัน :a12:
ใกล้น็อคนี่คือจะอ่านทัน หรือน็อคเพราะอดหลับอดนอนอ่านครับ อิอิ :bye2:
มาแล๊ะ อิอิ ^^ "ใกล้น็อค" ที่ว่านี่คือทั้งสองอย่างนั่นแหละค่ะ อ่านตามทันหมดแล้ว และใกล้จะสลบเพราะอดหลับอดนอนนั่นแหละเคอะ ฮ่าๆ
บอกไม่ถูกกับเรื่องนี้นะ แต่บอกได้เลยว่าสนุกมาก และรู้สึกไม่เหมือนใครดี o13
แบบว่าส่วนใหญ่นะถึงพล็อตจะมาแบบนี้แต่คงไม่ออกมาแนวนี้แหงๆ
เรื่องนี้ไอว่าสนุกชวนติดตามเป็นอย่างยิ่งเลยล่ะ
เกลียดนังขวัญมากเลยอ่ะ รู้สึกสมน้ำหน้ามันจริงๆที่มันไม่ได้โป้งไป ไอว่าโป้งมันต้องเกลียดขวัญไปด้วยแล้วแหงๆ โฮะๆๆๆ
อยากบอกว่าตอนแรกเกลียดโชว์มาก แต่เห็นแก่ที่ยอมทนโง่ไม่รู้ไม่เห็นอะไรดื้อแพ่งจะเอาแต่คบต่อ ทำตัวดีขึ้นและก็ดูรักมั่นจริงๆ ไอก็เลยใจอ่อนเหมือนกัน
อืม..ไอไม่รู้สึกเลยว่าตุลย์เป็นคนหลายใจ คนเขียนเขียนสื่อออกมาดีมากเลยค่ะ ถ้าเขียนสื่อตุลย์ออกมาไม่ดีพอ คงได้มองเป็นนายเอกที่แรดเหลือเกิน แบบนั้นคงน่าหมั่นไส้พาลเอาไม่อยากอ่านมากกว่า
เฮ้อ~ สงสารโป้งอ่ะ ไอว่ายังไงโป้งก็ยังรักตุลย์อยู่ ถ้าโป้งไม่พลาดเสียท่านังขวัญ ก็คงไม่มีวันนี้แหงๆ
แต่แอบไม่เข้าใจตุลย์นิดนึงนะ ถ้ารักมาก... และรู้ๆอยู่ว่านังนั่นล่อลวงโป้ง แล้วทำไมถึงยังปล่อยโป้งไป ถ้าบอกว่าให้ไปรับผิดชอบนังนั่น มันก็ไม่ได้ท้องนิ แล้วยังไม่ให้โอกาสโป้งเลยสักนิด ไอว่าโป้งต้องคิดอยู่ตลอดแหงๆ เรื่องนี้ตุลย์ก็เกินไปจริงๆ ไอคิดว่าตุลย์รักโป้งนะ แต่ไม่มากพอมากกว่า เฮ้อออออ~~ ช่างน่าสงสารจริงๆ
ก็ประมาณนี้แหละที่ไอคิด รออ่านต่ออยู่นะจ๊ะ :bye2:
-
:o8:น่ารักมากมายเลยอะครับ ขอบคุณนะที่มาต่อให้อ่านอีกครับ :3123:
-
ตามอ่านทั้งคืนเลยค่ะ ใกล้น็อคแล๊ะ ขอติดคอมเมนท์ไว้ก่อนละกัน :a12:
ใกล้น็อคนี่คือจะอ่านทัน หรือน็อคเพราะอดหลับอดนอนอ่านครับ อิอิ :bye2:
มาแล๊ะ อิอิ ^^ "ใกล้น็อค" ที่ว่านี่คือทั้งสองอย่างนั่นแหละค่ะ อ่านตามทันหมดแล้ว และใกล้จะสลบเพราะอดหลับอดนอนนั่นแหละเคอะ ฮ่าๆ
บอกไม่ถูกกับเรื่องนี้นะ แต่บอกได้เลยว่าสนุกมาก และรู้สึกไม่เหมือนใครดี o13
แบบว่าส่วนใหญ่นะถึงพล็อตจะมาแบบนี้แต่คงไม่ออกมาแนวนี้แหงๆ
เรื่องนี้ไอว่าสนุกชวนติดตามเป็นอย่างยิ่งเลยล่ะ
เกลียดนังขวัญมากเลยอ่ะ รู้สึกสมน้ำหน้ามันจริงๆที่มันไม่ได้โป้งไป ไอว่าโป้งมันต้องเกลียดขวัญไปด้วยแล้วแหงๆ โฮะๆๆๆ
อยากบอกว่าตอนแรกเกลียดโชว์มาก แต่เห็นแก่ที่ยอมทนโง่ไม่รู้ไม่เห็นอะไรดื้อแพ่งจะเอาแต่คบต่อ ทำตัวดีขึ้นและก็ดูรักมั่นจริงๆ ไอก็เลยใจอ่อนเหมือนกัน
อืม..ไอไม่รู้สึกเลยว่าตุลย์เป็นคนหลายใจ คนเขียนเขียนสื่อออกมาดีมากเลยค่ะ ถ้าเขียนสื่อตุลย์ออกมาไม่ดีพอ คงได้มองเป็นนายเอกที่แรดเหลือเกิน แบบนั้นคงน่าหมั่นไส้พาลเอาไม่อยากอ่านมากกว่า
เฮ้อ~ สงสารโป้งอ่ะ ไอว่ายังไงโป้งก็ยังรักตุลย์อยู่ ถ้าโป้งไม่พลาดเสียท่านังขวัญ ก็คงไม่มีวันนี้แหงๆ
แต่แอบไม่เข้าใจตุลย์นิดนึงนะ ถ้ารักมาก... และรู้ๆอยู่ว่านังนั่นล่อลวงโป้ง แล้วทำไมถึงยังปล่อยโป้งไป ถ้าบอกว่าให้ไปรับผิดชอบนังนั่น มันก็ไม่ได้ท้องนิ แล้วยังไม่ให้โอกาสโป้งเลยสักนิด ไอว่าโป้งต้องคิดอยู่ตลอดแหงๆ เรื่องนี้ตุลย์ก็เกินไปจริงๆ ไอคิดว่าตุลย์รักโป้งนะ แต่ไม่มากพอมากกว่า เฮ้อออออ~~ ช่างน่าสงสารจริงๆ
ก็ประมาณนี้แหละที่ไอคิด รออ่านต่ออยู่นะจ๊ะ :bye2:
ผมคิดเหมือนไอมาก เลย เรื่องนี้แปลกกับคนอื่นนะครับคือเป็นเรื่องที่อ่านแล้วเราจะชินจนดูไม่เหมือนเรื่องแต่งทำให้รู้สึกดีเวลาอ่าน ตอนหลังๆอ่านจะ ดอป ไปนิดหนึ่ง (คือมันจะเหมือนเรื่องแต่งไปนิด) ทีแรกๆก่อนอ่านจนถึงตอนล่าสุดแอบคิดไปว่าขวัญคือ คนที่โชว์แอบส่งมาทำให้โป้งห่างกับตุลย์ 555+ แต่ยังไง ก็รักทั้งโชว์และโป้ง อิอิ(เอ๋ เราเป็นคนโลเลแบบตุลย์หรอไม่นะๆๆๆๆๆๆๆ*-*) สู้ๆๆ มาต่อไวๆๆ
-
ตามๆๆนะครับ
-
โชว์ขี้เกียจแต้
-
สงสารโป้งอะครับ
ทามมายยยยยย
โป้งเศร้ามากเลย
โป้งผิดอะไร
คิดถึงพี่ Phichchi
-
:z3: ทำไมหายเงียบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ให้รออย่างไร้วี่แวว
-
งานยุ่ง
-
เมื่อไรจะมาต่อน่า.......รอๆๆๆครับ
-
รอ :z3: รอ :z3: รอ o22
-
นับถอยหลังรอก็ได้
5
-
จะรอตอนต่อไปจ้า
-
งั้นผมนับ 4 รอเลยแล้วกัน
รอไม่ไหวแล้วคับ
จะลงแดงอยู่แล้ว
:m15: :monkeysad:
-
นับ 3.....ต้วยคนครับ
-
งั้นนับ 2 ดีก่า ยิ่งอ่านยิ่งชอบ จะรอนะๆๆๆมาต่อเร็ว ขอบคุณมากมายที่มาเขียนเรื่องให้ได้อ่าน กำลังอินเลยฮะ
-
มาต่อซักทีเถอะครับ ไม่ไหวแล้ว จะลงแดง
-
ต่อเด้อ
-
รอด้วย เปงกะลังใจให้นะคับ :pig4:
-
ตอนนี้งานรุมเร้า
จนทำไรไม่ได้เลยครับ
เหนื่อยมากๆๆ
ขอโทาด้วยนะครับบ
-
:z13: ยังไงก็รอจ้า
แต่อย่านานนะ คิดถึง
-
ยังไงเราก็ต้องอดทน
ของดีก็อย่างงั้แหละ 555+
ถ้ามาต่อไวมันก็จบไวดิคร๊าฟฟฟ
-
ขำตุลย์ งอนเค้าซะละ 55555
-
นานจริง
-
อยากไปงานอ่ะ แต่อยู่อีสาน มีิทติ้งเล้าเป็ดครั้งที่ 1 และลงชื่อไปปาร์ตี้ เบา เบา
งงานอาจารย์สั่งเยอะเลย ไม่มีเวลาขึ้นไปเลยอ่ะ เก็บภาพบรรยากาศมาลงให้ดูด้วยน่ะคัับ
-
ตุลย์เรียนคณะไรหว่า ยากป่าว ตั้งใจให้จบเด้อ
-
รอคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :impress3:
-
อ่านตามมาทันแล้ว เย้ ๆๆ ว่าแต่จะได้อ่านต่อมั๊ยคับเนี่ย เหอ ๆ สนุกด้วยอ่ะ ชอบ ๆ ^^
-
จะสอบแล้วนะคับ
:call:
รีบมาต่อดิ
เด๋วถึงช่วงสอบ ก็ไม่มีเวลาว่างอีกนะคับ
-
คนโพสค้าง
คนอ่านอารมณ์ก็ค้าง ตาม
-
:z3: มารออีกคนจ้า
-
รอล้อรอ...........คับบบบ
-
อยู่ในช่วงวุ่นวายของชีวิต
-
อ่านได้ครึ่งนึงล่ะ สามสิบฝ่าๆ แต่ไม่ไหวแล้วว :jul1: ต้องไปนอนก่อนนน
สู้ๆนะก๊าบบ o13
-
และแล้วก็ตัดใจไปนอนไม่ลง ใกล้จะตามทันแล้วนะ หกสิบฝ่าๆล่ะ :z2: :z2:
แต่คงต้องไปนอนจริงๆละ
:bye2:
-
:pighaun: ยังไม่มาต่ออีกหรอเนี่ยยยย
-
ขอให้ ผ่านพ้นช่วงยุ่งยากในชีวิตไปได้ไวๆนะ เอาใจช่วย ยังมีแฟนคลับคนนี้อยู่ข้างๆและคอยอ่านอยู่นะ
-
:call: :call: :call:
-
:m31: :m31: ค้างๆๆๆๆๆๆๆ
รอมาต่อๆๆๆ :call: :call:
-
เอาน่า เขาอาจจะไม่ว่างจริงๆก็ได้
แต่ว่ามันนานแล้วนะคับ
:z3:
เร่งมือหน่อยคับ
-
จขกท..คงไม่ยุ่งๆอยู่และครับ...แต่ไงก็รอครับ
แต่ว่าถ้ามาต่อ..ขอยาวๆหน่อยก็ดีนะครับ.
-
อยากอ่านจบก่อนปิดเทอมคับ
ปิดเทอมต้องฝึกงาน
ไม่ได้อ่านแน่เลย
-
แวะมารอ
หลังวันตรุษจีนคับ
:call:
ต่อดิๆ สุดหล่อ
-
รอฉันรอเธออยู่ อยากอ่านต่อคราบบบบ ยอมรับว่ามันส์มากกๆๆครับ อยากออ่านต่อแล้ว
-
คุณ totlloooll รอเหมือนกันเลย.....มีเพื่อนติดนิยายเรื่องนี้เหมือนเราด้วย...55555
รอนะครับ.....พี่.. :m15:
-
ตอนนี้
เว้นช่วงนานมาก
ไม่ต่อสักทีเลย
กำลังอินๆ
-
@ อุดรธานี fild work
-
ยังไงก็จะรอ และเป็นกำลังใจให้คับ :impress2:
-
ยังรออยู่นร๊า :impress3:
-
รีบๆมาต่อนะ อ่านจบไปสองรอบแล้ว กำลังสนุกเลย :impress2:
-
มาเม้นท์ก่อนแระกัน
อ่านยังไม่ถึงครึ่งเลย
อิจฉาตุลย์จัง
แต่เขาว่าตุลย์ต้องเด็ดขาดนะ
จะเป็นใครก็ให้มันชัดเจน
แล้วยอมรับกับการตัดสินใจของเรา
O.K.ป่ะล่ะ
:t3: :t3: :t3:
-
ไงก้อจะรออ่านนะคราฟฟฟ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
อยากบอกว่าชอบโชว์มากกกกกกกกกกก
สนุกมากๆๆๆๆเลยยย
รอๆๆๆๆนะค่ะ
o13
-
รออยู่น๊าาาา จะอ่านรอบสามแล้ว ชอบโชว์อ่ะ จะหาได้จากไหนเนี่ย :-[
-
โอ้ย!!!!
ตามทันซะที
ทีนี้ก็มาลงชื่ิรอด้วยคนครับ
รู้สึกว่าน้องตุลย์เสน่ห์แรงจริงๆ
แต่ไงก็ขอให้รักกันนานๆ
แม่อุตสาห์ฝากฝังไว้แล้ว
:n1: :n1: :n1:
-
คิดถึงๆๆๆๆ เมื่อไหร่จะมาง่าาาา :call: :call:
-
รออยุ่นะคับ...หายไปนานจัง :sad11:
-
อาทิตนี้ได้อ่านแน่ครับ รอคอมผมซ่อมเสร็จก่อนนะครับ
ขอบคุณที่ยังรอ เป็นกำลังใจในช่วงย่ำแย่ของชีวิตได้ดีจริงๆ
ขอบคุณทุกคนจริงๆ ที่ยังทำให้ผมอยากลงเรื่องต่อ
ผมเคยคิดที่จะไม่ลงต่อ หรือ ไม่ก็ตัดจบเลย เพราะผมไม่ค่อยมีเวลา
เรียนหนัก กิจกรรมเยอะ แต่พอได้มาอ่านความเห็นของเพื่อนๆ ทำให้
ผมมีกำลังใจมากขึ้น จะไม่ทำให้ผิดหวัง และไม่ทำให้เรื่องเป็นเรื่องดองเค็ม
รักกันนานๆ นะครับ อยู่เป็นเพื่อน เป็นครอบครัวเดียวกันก่อน
~ขอบคุณครับ~
-
คำถามชิงรางวัล
คุณอยากเป็นใคร ในเรื่อง โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
พร้อมเหตุผล คำตอบใคร ถูกใจผม
รับของรางวัลไปเลย
มาตอบกันเยอะๆนะครับ
-
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
สู้ๆ :ped149:
ทุกๆคนยังรอพี่อยู่เสมอนะค่ะ
และ
ขอบคุณๆๆๆ ที่ไม่คิดจะตัดจบหรือไม่มาลงต่อ :impress:
ไม่งั้นคนรออ่านคงเสียใจแย่เลยยยย :sad4:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ่านรวดเดียวเลย โอย สุข เศร้า เคล้าน้ำตา มีมันทุกรส มารออ่านตอนต่อไปด้วยคน
-
อย่าเป็นเฮียโชว์ครับ แต่ถ้าผมเป็นเฮียโชว์จริงๆ ผมคงไม่ทำอะไรร้าย ๆ แบบนั้นกะพี่ตุลย์หรอก >:3
ผมไม่ใช้แนวโหด 5555 แต่เฮียโชว์มีข้อดีตรง รักใครรักจริง ชอบตรงนี้หละครับ ^^
-
อยากร้องไห้
งานที่เราพิมพ์มาทั้งหมด
โดนไวรัสกินหายหมดเลย
ผมต้องทำไง
ผมต้องพิมพ์ใหม่ทั้งหมดหรอ
งานจะต้องส่งแล้ว
งานชิ้นอื่นอีก
ร้องไห้ไม่ออกเลยครับ
ทำไมชีวิตมันเฮงซวยอย่างนี้ก็ไม่รู้
....
-
ผมเป็นคนที่ไม่อ่านหนังสือเลยคับ เกลียดการอ่านมาก
และไม่เคยอ่านอะไรได้นานเลยคับ แม้แต่หนังสือเรียน (ไม่รู้เรียนจบมาได้ไงเหมือนกัน)
ผมได้อ่านเรื่งนี้โดยบังเอิน มันทำให้หยุดอ่านไมได้เลยคับ
ตัวละครต่างๆเหมือนมีชีวิต ลอยอยู่ในหัวผมเต็มไปหมด
ขอบคุณมากนะคับ ขอบคุณจริงๆจากใจคับ ขอเป็นกำลังให้อีกคนนะคับ
-
อยากร้องไห้
งานที่เราพิมพ์มาทั้งหมด
โดนไวรัสกินหายหมดเลย
ผมต้องทำไง
ผมต้องพิมพ์ใหม่ทั้งหมดหรอ
งานจะต้องส่งแล้ว
งานชิ้นอื่นอีก
ร้องไห้ไม่ออกเลยครับ
ทำไมชีวิตมันเฮงซวยอย่างนี้ก็ไม่รู้
....
recovery files กลับมาซิจ๊ะ ไวรัสชื่ออะไรล่ะ ถ้ารู้ชื่ออาจจะหาทางกู้ไฟล์ได้นะ
ขอให้โชคดี
-
คุณ Phichchii
ผมเป็นคนหนึ่งที่เผอินได้อ่านบทความของคุณ
แต่พอได้อ่านแล้ว ก็รู้สึกดีและอินมากๆๆๆๆๆ :m15: :m15: :m15: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ถึงกับอ่านไม่ได้หลับได้นอน :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ทุกตอนสนุกมาก
จะเป็นกำลังใจให้ และจะรอตลอดไป :pig4: :pig4: :pig4:
-
ก่อนอื่นมันต้องรู้ก่อนว่าไวรัสตัวไหนกินไฟล์แล้วค่อยหาทางแก้จ้า
ส่วนคำถาม ขอบอกว่าอยากเป็นข้าว
เมย์ชอบข้าวโดยการส่วนตัวอ่ะ เมย์ว่าข้าวน่ารัก เป็นคนขี้อายแต่มีเหตุผล
รักเพื่อน เข้าใจเพื่อน ให้ความสำคัญกับทุกคนรอบตัว สรุปแล้วเมย์ชอบนิสัยข้าวอ่ะ
แล้วเจ๋งก็รักข้าวมากด้วย แอบอยากมีคนรักแบบเจ๋ง 555+
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณมากครัฟ
ชอบมาก ทำไงดี
เป็นกำลังใจให้ รอต่อไป :o8: :o8:
มาต่อไม่ต่อ แต่ผมก็แวะมาทุกวัน :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
แล้วแต่ไวท์เตอร์นะครัฟ เพราะผมเข้าใจ คนไม่ว่างเนอะ
-
อยากร้องไห้
งานที่เราพิมพ์มาทั้งหมด
โดนไวรัสกินหายหมดเลย
ผมต้องทำไง
ผมต้องพิมพ์ใหม่ทั้งหมดหรอ
งานจะต้องส่งแล้ว
งานชิ้นอื่นอีก
ร้องไห้ไม่ออกเลยครับ
ทำไมชีวิตมันเฮงซวยอย่างนี้ก็ไม่รู้
....
ใจเย็นๆเน้อ.....
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
ทุกปัญหา มีทางออกเสมอ
รีดเดอร์เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เสมอ
WIN >>> \O/ เย้ๆๆๆ
-
คำถามนี้ตอบไม่ยากคับ
สำหรับผมนะคับ ก็ต้องอยากป็นโชว์อยู่แล้ว
เพราะว่าบ้านก็รวย หน้าตาก็ดี
และที่สำคัญ
มีแฟนที่น่ารัก อย่างตุลย์ ด้วย
-
คำถามนี้ตอบไม่ยากคับ
สำหรับผมนะคับ ก็ต้องอยากป็นโชว์อยู่แล้ว
เพราะว่าบ้านก็รวย หน้าตาก็ดี
และที่สำคัญ
มีแฟนที่น่ารัก อย่างตุลย์ ด้วย
ด้วยเหตุผลนี้ ผลมเลยอยากเป็นตุลย์ขึ้นมาทันทีเลยครับ อิอิ
-
^
^
^
:z13: น้อง 2 รีบนก่อน น่ารักดีคิดกันได้
สำหรับคำถามชอบน้องข้าวเหมือนกันคะดูหน้ารักดี ถึงจะมีบทออกมาน้อย แต่ก็ชอบนะ
จริง ๆ อยากให้ผู้แต่ง แต่งเรื่องน้องข้าวออกมาแบบเต็มเรื่องคะ (แอบหวัง :impress3:)
:pig4: คะ
-
รออยู่นะคับ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำสำหรับการแก้ไวรัสนะครับ
เกินแก้แล้วครับ
มันหายหมดแล้วจริงๆ
รวมทั้งเรื่องที่ผมพิมพ์ค้างไว้ด้วย
ผมจะรีบพิมใหม่นะครับ
อ่อ สำหรับคำตอบ ยังได้อยู่นะครับ ตอบแล้วตอบอีกได้นะครับ
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกกำลังใจที่มอบให้กันเสมอ
ผมไม่รู้ว่าพวกคุณคือใคร แต่จากนี้ไปคุณคือคนในครอบครัวของผม
มีอะไรบอก ถามผมได้นะ
เต็มใจเสมอครับ
-
อยากเป็น ตุลย์ อ่ะ เพราะ ผมชอบโชว์
ไม่ใช่โชว์แบบนั้นนะ แต่เป็นไอ้โชว์กร่างอ่ะ :laugh: :laugh:
แต่ชอบโชว์จริงๆนะ :impress2:
-
:3123:
-
มาโค่ อยากเป็นตุล เพื่อที่จะเลือกโป้ง ผิดเหรอ? ไม่ผิด
เหตุผลอีกร้อยแปด แต่คงไม่ได้ของรางวัลชัวร์เพราะไม่ได้อยู่ ประเทศไทย อ่านเป็น เขียนออก แต่มะไช่คนไทย
รอคอย
-
มาร์โค่
ตุลย์
เขียนผิด คงผิดอีกหลายอัน เพราะกำลังหัดเขียนภาษาไทยอยู่ แล้วไม่เข้าใจหลายคำอยู่ เช่น "หล่อได้โล่" ได้โล่ มันคืออะไรเหรอ?
ใครจะใจดี พีเอ็มมาก็ได้
-
อยากเป็นตุลย์ เพราะหลงรักโชว์อ่ะ ชอบตรงที่โชว์เป็นคนจริงใจ รักจริง ถึงแม้จะนานเท่าไหร่ก็รอเสมอ (ทั้งๆที่ตอนนั้นก็รู้ว่าตุลย์แกล้งรัก) ยอมทุกอย่างเพื่อพิสูจน์รักแท้ ถึงแม้จะด้วยชีวิตตนเอง (ตอนที่ไปเที่ยวน้ำตกแล้วต้องว่ายน้ำไปหาตุลย์) และไม่คิดจะทำร้ายคนที่รัก (แอบลบคลิปที่ถ่ายไว้ โดยที่ตุลย์มารู้ความจริงทีหลัง เพราะไม่ต้องการทำร้ายจิตใจแม่ของตุลย์นั่นเอง) บรา บรา บรา... คนแบบนี้ถ้ามีตัวตนจริง ผมรักตายเลย :z1:
เป็นกำลังใจให้คุณ Phichchii นะครับ สู้ๆครับ o13
-
อยากเป็นตุล ชีวิตนี้ไม่เคยมีความรัก ไม่มีแฟน ถ้ามีคนอย่างโชวนี่คงเป็นคนเดียวที่ให้ไปทั้งใจ :กอด1:
-
"ผมอยากเป็นซันคับ ผมชอบโป้งมากคับ โป้งเป็นสุภาพบุรุษมีเหตุผลมีความรักที่ยิ่งใหญ่
ถ้าผมเป็นซัน ผมจะทำให้โป้งลืมตุลย์ให้ได้คับ"
ขอบคุณนะคับที่แต่งเรื่องดีๆมาให้ได้อ่าน
มันให้ผมได้หันกลับมามองขอดีของความรักอีกครั้ง
เป็นกำลังใจให้คับ สู้ๆคับ
-
ผมอยากเป็นตุลย์อ่ะ มีคนเอาใจ ปกป้อง ดูแล :-[ ทำอะไรหลายๆอย่างให้ แม้ว่าตุลย์จะดื้อ แต่ก้อรักโชว์อยู่มากมาย ปกติแล้วผมก้อเปงคนปากร้ายนิดๆๆๆคล้ายๆๆตุลย์อ่ะ ส่วนตัวจึงอยากจะเป็นตุลย์ ถ้าได้แฟนเหมือนโชวร๊ากกกกกกกกกกตายเลย.... :impress2:
-
อ่านมาราธอนทั้งวันในที่สุดก็ทันจนได้ มึนไปเลย เหอๆ
สนุกมากค่ะ แต่จะสอบวันอาทิตย์ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย!! :angry2: :angry2:
งอนคนแต่ง เขียนดีเกินไปทำให้เราติด ชริส์! :a14:
ปล. ขอบคุณสำหรับคำถามค่ะ ขอเลือกเป็นพอสค่ะ เพราะเคยได้ตุลย์ :laugh:แถมกำลังจะได้มิกซ์อีก(เปลี่ยนขั้วไปเลย) :laugh:
-
มาร์โค่
ตุลย์
เขียนผิด คงผิดอีกหลายอัน เพราะกำลังหัดเขียนภาษาไทยอยู่ แล้วไม่เข้าใจหลายคำอยู่ เช่น "หล่อได้โล่" ได้โล่ มันคืออะไรเหรอ?
ใครจะใจดี พีเอ็มมาก็ได้
คุณมาโค่ครับ ขอบคุณสำหรับการติดตาม
ภาษาของคุณดีมากเลย สำหรับ คำว่า
"หล่อได้โล่"
คือ หล่อมาก หล่อจนได้รางวัล ประมาณนั้นนะครับ
-
ผมจะรีบพิมพ์แล้วเอามาลงให้นะครับ
สำหรับคำถามยังตอบได้อยู่
ส่วนหากผมถูกใจคำตอบ จะพีเอ็มไปหานะครับ
รางวัลมีให้จริงๆ ตามความชอบของคำตอบนะครับ
5555
-
ผมเลือกที่จะเป็น โป้งครับ
มีความสุขที่ได้เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข และ มีความสุขกับการได้แต่เสียโอกาส
มีโอกาสได้รัก มีโอกาสได้ครอบครองแต่สุดท้ายกลับพลาดทำสิ่งที่ไม่ควรทำ
สุขใจบ้างแอบทุกข์บ้าง ถึงเเม้ว่าเขาไม่เลือกเรา แต่ก็ทำให้เรารู้ว่า เราก็รักเป็น
-
:oni1: มาหรือยังจ๊
คิดถึงนะ :-[
-
ตุล ครับ อิอิ
สู้ๆๆ นะครับ พี่ :L1:
-
เล่นเกมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ของผมคงอยากเป็น ตุลครัฟ
เพราะมีแฟนอย่างพี่โชว์ คงเป็นไรที่มีความสุข
:-[ :-[
-
เป็นโชว์ดีกว่า
จะได้คู่กับคนข้างบน
-
:o8: :o8: :o8:
คิดว่าเป็นตุลย์ดีกว่าครับ
เพราะมีคนที่รักเราเข้ามาตั้งสองคน(แอบอิจฉานิดหนึ่ง)
สรุปเป็นตุลย์ดีกว่าฟันธง :oo1:
-
เป็นโชว์ดีกว่า
จะได้คู่กับคนข้างบน
555555555555555
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
เป็นไงไป ก็ดีครัฟ
-
:o8: :o8: :o8:
คิดว่าเป็นตุลย์ดีกว่าครับ
เพราะมีคนที่รักเราเข้ามาตั้งสองคน(แอบอิจฉานิดหนึ่ง)
สรุปเป็นตุลย์ดีกว่าฟันธง :oo1:
ถ้าด้วยเหตุผลนี้ ผมก็อยากเป็นผมนี่แหละ เพราะมีแฟนตั้ง 5 คน มากกว่าตุลย์ตั้ง 3
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: ล้อเล่นๆ
แต่ให้เอาคนในบทละคร ก็ตามตุลย์เหมือนเดิม เพราะใครๆก็อยากมีชีวิตที่มีความสุข
ผมว่าถ้าผมเป็นตุลย์ฏ็คงมีความสุขมาก
-
ทักทายได้คอมมาแล้ว
เดี๋ยวลงให้นะคร้าบบบ
ไม่เกินพรุ่งนี้คร้าบบบ
-
o18
-
วาเลนไทน์นี้
อย่าลืมบอกรักคนท่ีคุณรักนะ
ไม่ใช่แค่แฟนนะครับ
ทุกคนท่ีรักเลย
อย่างเช่นตอนนี้ผมกำลังบอกรักพวกคุณทุกคน
รัก รัก รัก รัก รัก
-
รัก ไรเตอร์ ที่สุดเลย :L1:
อยาก :กอด1:
-
บอกรักไรเตอร์ได้ป่ะคร๊าบๆๆๆๆๆๆๆ :oo1:
-
บอกรักไรเตอร์ได้ป่ะคร๊าบๆๆๆๆๆๆๆ :oo1:
ได้ครับบบ
แต่ภาพประกอบไม่ไหว
555
-
วาเลนไทน์นี้
อย่าลืมบอกรักคนท่ีคุณรักนะ
ไม่ใช่แค่แฟนนะครับ
ทุกคนท่ีรักเลย
อย่างเช่นตอนนี้ผมกำลังบอกรักพวกคุณทุกคน
รัก รัก รัก รัก รัก
ส่งความรักกลับคืนให้ไรเตอร์เช่นกัน...รักกัน...รักกัน
-
:L2: love writer มากๆครับ
-
Phichchii ครับ! คือผมอยากจะสาระภาพกับคุณ
ผมคิดเรืองนี้มานานแล้ว
วันนี้สมควรจะบอกคุณซะที
คือ...
ผม
รัก...
นิยาย คุณคับ
-
เป็นกำลังใจให้น่ะครับ
สู้ๆ
-
HAPPY VALENTINE'S DAY แห่งชาติ เสียตัวกันมากจริงๆๆ
-
จะดีใจดีไหมหนอ ไม่เสียตัวเนี่ย :เฮ้อ:
-
:m32:แอบย่องมาดูตอนดึกๆ มาอ๊ะยังอ่า
ปล. รักคนเขียนเช่นกันค่ะ ม่ววบบบ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
มาเป็นกำลังใจให้อีกทีคับ
แล้วก็ยังยืนยันคำตอยอีกที
คือ อยากเป็นโชว์คับ
-
แวะเข้ามาให้กำลังใจ writter นะคั๊บ^^
ส่วนเรื่องอยากเป็นใครในเรื่องนี้ ผมว่านะ อยากเป็นตุลย์ดีกว่า ^^
เพราะชอบนิสัยอ่า ^^
-
วันนี้แวะเข้ามาตอบคำถามๆ เ้น้อ ฮ่าๆ
เราอยากเป็นโป้ง
ถ้าเราเป็นโป้งนะเราจะรั้งตุลย์เอาไว้ให้ได้เลย
ไม่ปล่อยให้โชว์คาบไปกินหรอก อิอิ
แต่จะคาบไปกินก่อนโชว์ คิคิ
สุขสันต์วัน VALENTINE ย้อนหลังนะครับ
รักนิยากเรื่อง+ไรเตอร์
-
แวะเข้ามา....happy valentine .....ไรเตอร์ ครับ.....รัก ไรเตอร์ ที่สุดเลยครับ....ไรเตอร์ มีแฟนหรือยังครับ.......ไม่มีของ....จอง ได้มัย...........
-
:z13: :z13: :z13:
คิดถึงจัง :เฮ้อ:
ไมไม่มาต่อให้สักที :z3: :z3: :z3:
-
ไรท์เตอร์ คับ
เห็นบอกว่าจะต่อ แล้วหายเงียบไปไหนแล้วเนี๊ย
รออยู่นะคับ
เป็นกำลังใจให้ ไรเตอร์สุดหล่อคับ
-
เมื่อไหร่จะมาลงครับ รอมานานมากเลย ไงก็รีบๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ :L2:
-
แล้วเจอกัน...
-
:seng2pedดีขอโทษทุกคนจากใจจริง
กับการรอคอย รอติดตาม รออ่าน
ผมขอโทษนะครับ ที่ทำให้รอนาน อย่างที่บอกช่วงนี้เป็นช่วงวุ่นวายในชีวิต
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่วิ่งเข้ามา แล้วผมต้องรับมันไว้ มันหนักเหมือนกัน
แต่ยังไงก็ขอบคุณนะครับ สำหรับการติดตาม และรอคอย
รักทุกคนนะครับ
อ่อ สำหรับคำตอบ ผมก็รอที่ถูกใจอยู่นะครับ คือผมเป็นคนตรงๆ คิดไง ชอบใคร ตอบมาตรงๆเลยนะครับ อย่าอ้อมค้อม 555
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 66 ก็ผมรักคุณไงครับ
“ทำไมมีแต่ผักอ่ะ เยอะด้วย” ไอ้ข้าวเริ่มต่อรอง เห็นคู่นี้ถึงมันจะกัดกันแต่มันก็น่ารักดีอ่ะ อิจฉา
“กินไปหรือจะให้ป้อน”
“โอ้ยเลิกหวานกันสักทีเหอะ”
“ทำไมอิจฉาหรอมึง ถ้ามึงอยากหวานนู้น มาแระ” ผมมองไปทางที่ไอ้เจ๋งมอง เป็นไอ้โชว์ครับ ตื่นได้แล้วหรอมึง แมร่งคอยดูจะไม่พูดด้วยเลย มันเดินยิ้มแฉ่งเดินตรงมาหาพวกผม แล้วนั่งลงข้างๆผม
“เฮียไปทำไรมัน หน้าบึ้งแต่เช้าแระ” ไอ้เจ๋งถาม
“ออกมาก่อนทำไม” มันไม่ได้ตอบไอ้เจ๋ง แต่หันมาถามผม ผมนั่งนิ่งไม่สนใจ กินข้าวที่เหลือในจานต่อไป
“เดี๋ยวมาไปซื้อข้าวก่อน อย่าไปไหนละ” มันบอก แล้วเดินไปซื้อข้าว
“ทำไมไม่คุยกันดีดีล่ะ” ไอ้ข้าวบอก
“ดูมันดิ รู้เรื่องเชี่ยไร ทำไม่รู้เรื่องอะไร”
“ไงก็คุยกันดีดีละกันล่ะ” ไอ้ข้าวบอก สักพักมันก็กลับมาพร้อมข้าวกับน้ำ ผมกินเสร็จพอดี จะลุกเอาจานไปเก็บ
“จะไปไหน” มันถามแล้วดันผมให้นั่งกลับลงไปที่เดิม ผมก็นั่งลงนิ่งไม่ได้พูดอะไรต่อ ไอ้ข้ากับไอ้เจ๋งคงเห็น มันสองคนเลยลุกเอาจานไปเก็บ แล้วบอกจะไปซื้อของแป็บนึง เหลือผมอยู่สองคนแล้วครับ
“เป็นอะไร”
“ป่าว”
“ก็เห็นๆ กันอยู่ ขอโทษละกันที่ไม่ตื่น แต่เดี๋ยวก็จะตื่นแล้ว รอแป็บนึงก็ไม่ได้” มันพูดในสิ่งที่ มันคงรู้ว่าผมงอนมันเรื่องอะไร
“จะไปเรียนแระ”
“หายโกรธเถอะนะๆๆ เค้าขอโทษ” มันทำเสียงง้อออดอ้อน ซึ่งไม่ค่อยได้เห็นทำไหร่นัก
“อุบาทว์” ผมด่าออกไป ไม่ได้จริงจังอะไร
“ด่าเค้าทำไม หายงอนแล้วใช่ป่ะ”
“สำคัญตัวผิดไปแล้ว ใครเค้าไปโกรธไปงอนคุณ” ผมสนุกที่ได้แกล้งมัน จริงๆ ไม่ได้โกรธอะไรมากหรอกครับ
“ตุลย์ คร้าบจะให้เค้าทำยังไงล่ะ ถึงจะยอมหายโกรธ”
“จะไปเรียนแล้ว ไอ้ข้าวมาพอดี” ไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋งก็กลับมาพอดี ผมก็ลุกขึ้นเลยครับ
“ข้าว เจ๋ง ไปเรียนก่อนเถอะ เดี๋ยวไปส่งตุลย์เอง”
“เรื่องไรละ” ผมรีบตอบกลับ
“จะไปคุยดีดี หรือจะให้ป่าวประกาศตรงนี้ว่ามึงเป็นไรกับกู” อะไรว่ะ เมื่อกี้ยังพูดเพราะๆ อยู่เลย โหไม่มันเลย ความอดทนต่ำจริงนะมึง ผมจำต้องเดินตามมันไปที่รถ แล้วก็ขึ้นไปนั่งอยู่บนรถทั้งคู่
“จะหายงอนได้ยัง จะให้ทำไงว่ะ”
“โอ้ยรำคาญ น่าเบื่อโว้ย” ผมสบถออกไป
“เป็นเชี่ยไร แค่กูตื่นสาย มึงจะโกรธอะไรนักหนาว่ะ ทำตัวอย่างกับผู้หญิง” ผมชะงัก และอึ้งกับสิ่งที่มันพูด ผมยอมรับว่าเสียใจและโกรธมาก
“ใครๆ ทำให้กูเป็นแบบนี้ มึงไม่ใช่หรอ หากกูไม่มาเจออะไรแบบนี้ กูคงมีชีวิตที่ปกติสุขไปแล้ว ขอโทษที่กูวุ่นวายเกินไป ขอโทษที่กูขี้งอน ขอโทษทีเอาแต่ใจตัวเอง” ผมพยายามกลั้นความเสียใจ ไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ผมนั่งนิ่งไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น
“ตุลย์กูขอโทษ” มันพูดเสียงเรียบ
“แล้วไง ทำไม กูเป็นห่วงมึง กูรักมึง กูทำทุกอย่างเพื่องมึง แต่ทำไม” ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
“ตุลย์” มันเรียกชื่อแล้วจับมือผมไว้
“กูไปเรียนก่อนนะ” ผมสะบัดมือมันออก แล้วเปิดประตูจะลงจากรถ
“เดี๋ยว” ผมหยุดฟัง
“แล้วเลิกเรียนจะมารับนะ” ผมก็ปิดประตูแล้วเดินไปเรียน ผมเดินมาถึงห้อง ไอ้คิว ไอ้ข้าว ไอ้พจน์ ก็หันมาหาผม ไอ้เจ๋งคงไปเรียนแล้ว
“เป็นไงบ้างตุลย์” ไอ้ข้าวถาม คงเห็นสีหน้าผมไม่ดีขึ้น
“ไม่มีไรหรอก” ผมตอบยิ้มๆ มันก็ไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไรผมอีก ผมก็ไม่เป็นอันนั่งเรียนหรอกครับ นั่งคิดไปเรียน ที่จริงผมก็ผิด ที่งอนไม่เข้าเรื่อง รู้ว่ามันขี้โมโหก็ไปแกล้งมัน แต่ผมไม่ชอบที่มันพูดเลย ทำไมต้องพูดแบบนั้น โอ้ยคิดมากปวดหัวโว้ย
“เออ กูขอตัวกลับก่อนนะเว้ย” ผมหันไปบอกพวกนั้น หลังจากเลิกเรียน
“เออ ดีดีละมึง อย่าคิดมาก คุยกันดีดี” ไอ้คิวเข้ามาตบไหล่ผมแล้วพูด
“คุยกันดีดีนะตุลย์” ไอ้ข้าวบอก ผมปวดหัวรีบนั่งรถแท็กซี่กลับมาที่ห้อง กินยาแล้วนอนเลย ไม่ได้ป่วยอะไรหรอกครับ แค่ปวดหัวนิดหน่อย กินยาก็หลับไปเลยครับ ตื่นมาก็มืดแล้ว สองทุ่มได้ ผมเดินออกไปนอกห้อง เห็นไอ้โชว์นอนหลับอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ ผมมองดูมันอยู่สักพัก มันคงรู้สึกตัว ลืมตาขึ้นมา แล้วมายืนหน้าผม
“บอกว่าจะไปรับไง” มันถามเสียงเรียบ
“ปวดหัวเลยกลับมาก่อน”
“เป็นไรมากป่าว กินยายัง หิวมั้ย” มันถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ไม่เป็นไร นอนพักแล้ว ดีขึ้นแล้ว”
“กูขอโทษ”
“กูไม่ชอบ กูเหมือนผู้หญิงหรอ” ผมตอบเสียงประชด
“กูขอโทษ กูแค่อารมณ์ร้อนเลยพูดอะไรไม่คิด กูชอบที่มึงเป็นแบบนี้ เป็นห่วงกู รักกู กูมีความสุข กูขอโทษนะตุลย์” มันพูดพร้อมจับมือผมไว้
“อืม อย่าพูดอีกนะ” ผมไม่รู้จะโกรธ จะทะเลาะกันไปอีกเพื่ออะไร
“ไปหาไรกินกัน” มันพูดดูยิ้มแย้มแล้วจับมือผม
“ขอไปล้างหน้าก่อนได้ป่ะ”
“ไม่ต้องล้างก็น่ารักจนอดใจไม่ได้แล้ว หรือจะกินอย่างอื่นก่อนไปกินข้าวดี กินตับม่ะ” เชี่ยทะลึงไม่เคยเปลี่ยนแปลง
“สัส ปล่อยเลย จะไปล้างหน้า หิวโว้ย” ผมเดินไปเข้าห้องน้ำครับ
“หิวตับหรอ” มันพูดไล่หลัง
“กูไม่ชอบกินตับโว้ย กินแล้วจะอ้วก” ผมพูดไปตามความจริง ล้างหน้าล้างตาเสร็จมันก็พาผมมากินข้าว
“กินเต็มที่เลยนะ เค้าเลี้ยงเอง” มันบอกผม พร้อมสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ
“เลิกพูดงี้เหอะ เดี๋ยวกูกินไม่ลง”
“คนอะไรพูดเพราะๆ ด้วยก็ไม่ชอบ”
“ไอ้ชอบอะมันชอบ แต่มันไม่ใช่กับมึง มันไม่เข้ากันหรอก” ก็จริงอ่ะ ปากอย่างไอ้โชว์ พูดเพราะมันแปลกๆ หรือกูชินว่ะ ชอบให้มันด่า มันพูดหยาบๆ
“หรอครับคุณตุลย์ ไม่ชอบให้ผมพูดเพราะหรอครับ” มันเลยแกล้งผมใหญ่เลยครับ
“ครับคุณเชี่ยโชว์ จะพูดเพราะทำจวยอะไรหรอครับ”
“ก็ผมรักคุณไงครับ” มันพูดสีหน้าจริงจัง พร้อมเอาดอกกุหลาบที่เค้าประดับโต๊ะยื่ยให้ผมหนึ่งดอก ผมก็เขิลดิครับ ก็ยิ้มๆ แล้วรับดอกไม้มา
“แล้วคุณรักผมไหม”
“เอ่อออ” ยังไม่ทันจะตอบพนักงานก็มาเสิร์ฟอาหารพอดี
“กินๆๆๆๆ” ผมเร่งมัน หิวครับ อาหารมาถึงผมก็ตักกินเลยครับ มันก็ตักให้ผม
“ยังไม่ตอบเลย”
“รักเหมือนกันคร้าบบบ”
“อะไรไม่จริงใจเลย” มันต่อว่ากลับมา
“การกระทำยังไม่พออีกหรอ ยังแสดงออกไม่พอใช่ไหม” ผมถามมันกลับ
“ครับๆๆ รู้แล้วครับว่ารักจริง”
“กินนี้ไปเลยไป” ผมตักกับข้าวให้มัน
“ขอบคุณครับ”
“โอเค จะเลิกพูดแบบนี้ได้ยังเนี้ยะ ปวดหู” ผมพูดขำขำ มันพูดเพราะๆ ก็น่ารักไปอีกแบบครับ
“เออเลิกแล้วๆ พอใจไม๊”
“งี้สิถึงเรียกว่านายโชว์” มันก็ยิ้มๆ กินเสร็จก็กลับห้องกันครับ
“ไปอาบน้ำเลย รีบนอนเดี๋ยวปลุกก็ไม่ยอมตื่นอีก” ผมบอกมันตอนนี้มันกอดผมจากด้านหลัง
“โห อาบพร้อมกันดิ”
“ไม่เอาอึดอัด ห้องน้ำไม่ได้ใหญ่โตอะไร” ผมบอกพร้องแกะมือตุ๊กแกมันออกจากเอว
“วันนี้อิ่มเลยเนอะ”
“อืม มากอ่ะ” ผมตอบมัน
“กลับเลยมั้ย” มันหันมาถามผม
“ยังไม่อยากกลับเลย พาไปขับรถเล่นหน่อยได้มั้ย”
“ไปสิ” มันพาผมขับรถเล่นแถวชานเมือง ก็ขับไปเรื่อยๆแหละครับ
“ตุลย์ มึงคิดว่ากูจะเป็นคนสุดท้ายของมึงมั้ย” อยู่ๆ มันก็ถามผมขึ้นมา
“เอ่ออ ไม่รู้สิ” ผมตอบไป เพราะยังไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
“สำหรับกูนะ มึงคือคนที่กูอยากอยู่ด้วยไปจนตาย”
“โชว์ มึงอย่าพูดอย่างงี้เลย เราไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้ามันจะเป็นอย่างไร ถึงวันนั้นเราอาจจะไม่ได้เป็นอย่างวันนี้ก็ได้”
“ตุลย์ มึงก็อย่างพูดอย่างนั้นเหมือนกัน เพราะกูรักมึง รักมาก”
“อืม ให้อนาคตเป็นตัวตัดสินแล้วกัน วันนี้เราทำให้ดีที่สุดก็พอ” ผมบอกมัน
“อืม กูจะไม่มีวันทิ้งมึงตุลย์” มันพูดพร้อมกับเอามือมากุมมือผมไว้ ผมรับรู้ได้ถึงใจที่มันส่งมาให้ผม
“อืม กูจะรอดู” ผมบีบมือมันตอบกลับไป
************************************
“โชว์ มึงอยู่ไหน” ผมโทรศัพท์หามัน วันนี้มันมาส่งผมที่มหา’ลัย แล้วมันก็หายไปเลย
“อ่อ มาช่วยงานที่บ้านอ่ะ วันนี้คงไม่ได้กลับนะ กลับเองได้ไหมตุลย์”
“งั้นหรอ ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูกลับเอง”
“อืม อย่าลืมกินข้าวนะ”
“อืม มึงด้วย” แล้วก็วางสายกันไป ผมเลยกลับพร้อมไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋ง ว่าจะไปขึ้นมอเตอร์ไซด์หน้ามอ
“อืมเดี๋ยวกูกลับพร้อมมึงนะข้าว”
“มีไรป่าว แล้วเฮียไม่มารับหรอ”
“อ่อ มันมีธุระอ่ะ เดี๋ยวกลับเอง” แล้วพวกเราก็นั่งรถไอ้คิวซึ่งมาส่งที่หน้ามอครับ
“ไปกินข้าวกันป่าว” ไอ้เจ๋งถาม หลังจากลงจากรถมาแล้ว
“ตุลย์ไปกินข้าวก่อนนะกูหิว” ไอ้ข้าวบอก พร้อมทำท่าเอามือกุมท้อง
“อือๆ ไปกินกินไรที่ไหนอ่า”
“ไปกินสเต๊กดีกว่าอยากกิน” ไอ้เจ๋งบอก แล้วออกเดิน ไม่ฟังความเห็นใคร แต่ผมกินอะไรก็ได้ครับ ผมเดินผ่านร้านกาแฟ ทำให้ผมนึกเรื่องหนึ่งที่ผมลืมไป เรื่องน้องซันที่ผมบอกว่าจะช่วย เอาไว้กินข้าวเสร็จค่อยโทรหาน้องละกัน
“เออ แล้วเฮียไปไหนว่ะ” ไอ้เจ๋งถาม
“ไปทำงานที่บ้านอ่า”
“เฮ้ย หรือไปติดสาวที่ไหนว่ะ” ไอ้ข้าวรีบตีแขนไอ้เจ๋งเชิงปรามเลยครับ แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรมัน เพราะปากแมร่งก็เป็นงี้แหละ
“ไม่รู้สิ” ผมตอบได้แค่นั้น สักพักมันก็ส่งข้อความมา
“กินข้าวยัง อย่าลืมกินนะ” ผมเลยพิมพ์ตอบกลับไป
“กำลังกิน มึงก็อย่าลืมกินละ ตั้งใจทำงานนะ”
“ยิ้มเชี่ยไรว่ะ บ้า” ไอ้เจ๋งว่าผม
“เรื่องของกู สัสส”
“แล้วนี้มึงจะไปไหนต่อ” ไอ้เจ๋งถาม
“เดี๋ยวกู ซื้อของนิดหน่อย แล้งก็กลับอ่ะ”
“เออๆๆ” แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับ ผมเลยโทรหาน้องซัน
“หวัดดี นี่พี่เองนะ”
“ครับพี่ตุลย์”
“เป็นไงบ้าง ดีขึ้นไหม”
“ครับ” น้องซันตอบเสียงไม่สู้ดี
“อยู่ไหนเนี้ยะ”
“ห้องครับ”
“ออกมาเจอพี่ไหม”
“ที่ไหนครับ”
“ร้านเดิม”
“ครับ ออกไปแล้วครับ” ผมเข้าไปนั่งรอ สักพักน้องซันก็มา ยังอยู่ในชุดนักเรียนอยู่เลย เห็นแล้วคิดถึงชีวิตสมัยมอปลาย
“สวัสดีครับ พี่ตุลย์”
“หวัดดี สั่งอะไรก่อนสิเดี๋ยวพี่จ่ายเอง” น้องซันก็เดินไปสั่งแล้วลงมานั่งฝั่งตรงข้ามผม
“เป็นไงบ้าง กับโป้งเป็นไง”
“ก็เรื่อยๆครับ เหมือนเดิม”
“หรอ พี่ถามจริงๆ ซันมีความสุขมั้ย กับการคบกับโป้ง”
“มีความสุขสิครับ สำหรับพี่โป้งคือคนที่ผมรักมาก แค่ผมได้อยู่กับพี่เค้าผมก็มีความสุขแล้ว” น้องซันตอบมาด้วยเสียงเรียบๆ แต่แฝงด้วยอารมณ์เศร้า
“พี่ไม่รู้นะ ตอนที่ซันกับโป้งอยู่ด้วยกันเป็นอย่างไร แต่พี่เชื่อว่าความรักของซัน ต้องทำให้มันลืมเรื่องเก่าๆ ได้ ซัลต้องรักมันให้มากๆ นะ”
“ครับ ผมสัญญา”
“อืม พี่เป็นกำลังใจให้เสมอนะ มีอะไรใหช่วยบอกพี่ได้เลยนะ พี่เต็มใจช่วย ถือว่าพี่เป็นพี่ชายอีกคนละกัน”
“ของคุณพี่ตุลย์มากเลยนะครับ ผมจะรักพี่โป้ง แล้วทำให้พี่โป้งลืมเรื่องเก่าๆ ให้ได้”
“พี่เชื่อว่าซันทำได้” ผมเอามือน้องซันมากุมให้กำลังใจ
“แล้วนี่กินข้าวยัง”
“ยังเลยครับ พี่โป้งบอกว่าเดี๋ยวจะมารับไปกิน แต่ยังไม่มาเลย” นั่งคุยกันไปสักพัก ไอ้โป้งก็โทรมาหาน้องซัน ผมเลยจ่ายเงินแล้วเดินออกมาส่งน้องซันที่ปากซอย
“ส่งแค่นี้พอครับ เดี๋ยวผมรอพี่โป้งตรงนี้แหละ” ไม่ทันขาดคำ รถไอ้โป้งเลี้ยวเข้ามาพอดี
“ตุลย์” มันเปิดกระจกแล้วรีบเรียกผมที่กำลังจะเดินกลับ ผมเลยจำต้องเดินกลับมา
“อืมว่าไง” มันมองผมกับน้องซันสลับกัน ประมาณว่ารู้จักกันหรอ
“เอ่ออๆ คือเป็นรุ่นน้องของเพื่อนอ่า” ผมจำต้องโกหกไป ไม่อยากให้น้องซันไม่สบายใจ
“อืมๆ ใช่ครับ” น้องซันรีบพยักหน้าเห็นด้วย
“ขึ้นรถมาก่อนเร็ว รถติด” ไอ้น้องซันก็เปิดประตูขึ้นไป
“มึงด้วยตุลย์” มันบอกผมที่ยังไม่ขึ้นรถ
“คือกูจะกลับแล้ว”
“ขึ้นมาก่อนเร็ว” ผมก็เลยต้องขึ้นไป
“แล้วนี่ไปไหนกันมา”
“ก็เจอน้องเค้าที่ปากซอยนี่แหละ จำได้เลยทัก” ผมกลายเป็นคนขี้โกหกไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ยะ
“แล้วนี่จะไปไหน เดี๋ยวกูต้องกลับแล้ว” ตอนนี้ผมนั่งหลังครับ แล้วน้องซันนั่งข้างคนขับ
“ไปกินข้าวด้วยกันก่อนสิ”
“เอ่อ กูกินมาแล้ว”
“ทำไมตุลย์ แค่นี้ต้องปฏิเสธทุกอย่าง ไม่อยากอยู่กับกูขนาดนั้นเลยหรอว่ะ” มันพูดเสียงประชดประชัน
“ไม่ใช่อย่างนั้น แต่กูไม่ว่างจริงๆ” จะว่าไปผมก็คงหนีการเผชิญระหว่างเราสามคนมากกว่า น้องซันก็นั่งเงียบไม่พูดอะไร
“ตุลย์”
“หึ” มันเงียบไปสักพัก
“กูรักมึงนะ” ผมอึ้งไปสักพัก
“เออ กูก็รักมึง เป็นเพื่อนกันไม่รักกันได้ไงว่ะ” ผมรีบตอบแก้ไขสถานการณ์ไป ในขณะที่รถจอดติดไฟแดงพอดี
“เออ งั้นเดี๋ยวกูกลับเลยละกันนะ พี่กลับก่อนนะซัน”
“ครับ ขอบคุณครับพี่ตุลย์” ผมรีบเปิดประตูลงมาโดยที่ไม่ได้ฟังคำทักท้วงของไอ้โป้ง ทำไมมึงต้องเลือกที่จะพูดคำนั้นออกมาด้วยว่ะ มึงไม่คิดว่าคนที่นั่งข้างๆ มึงจะเสียใจหรอว่ะ
“กลับห้องยัง” ผมรับสายปลายสาย
“กลับแล้วๆ แต่คืนนี้ไม่กลับจริงหรอ”
“คงงั้น ทำไมนอนไม่หลับรึไงไม่มีใครนอนกอดเนี้ยะ”
“เหอะๆๆ กูนอนคนเดียวได้เว้ย ต่อให้มึงไม่อยู่สักสองอาทิตย์ก็เหอะ”
“ปากดี”
“ไม่ได้ดีแต่ปากละกัน”
“เออๆ อันนั้นรู้ แล้วไงเดี๋ยวโทรหานะ ทำงานแป็บ”
“อืมๆๆ” ผมกลับเข้าห้องมา อาบน้ำทำอะไรนิดหน่อย แล้วก็จะเข้านอน ในใจก็รู้สึกเหงาๆนิดหน่อย แต่ก็พยายามขมตาให้หลับ
*******************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
:mc4: ในที่สุดก็มาต่อให้ซักที
ผมชอบเรื่องนี้มากเลย o13 พึ่ง
ได้มาเป็นแฟนคลับเรื่องสนุกมากครับ
อ่านแล้วก็ได้คิดตาม ว่าถ้าเปนเรา
จะทำยังไง ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นขึ้นมา
-
ว้าววว...สิ้นสุดการรอคอย
มาตอนนี้ เหมือนงานจะเข้าตุลย์อีกแล้ว ??
-
เหอะ ๆ :sad11:
เหมือนงานจะเข้าตุลย์แล้วดิคับ แบบนี้
เตรียมข้อแก้ตัวดีๆ แล้วกัน
ส่วนเรื่องคำถามยังคงยืนยันครับ
คือ อยากเป็นโชว์
:-[ :-[ :-[ :-[
เออ.....ไรท์เตอร์ ครับ
ไอ้ กินตับ นี่ คืออะไรหรอคับ
ช่วยไขให้กระจ่างด้วย 555+
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
สู้ต่อไป ชีวิตยังยาวไกล
-
อิอิ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
ตุลย์งานจะงอกหรือเป่านิ
-
เกือบงานเข้าแล้วตุลย์เอ่ย ตุลย์น่าจะลองกินตับดูจะได้ลิ้มรสตับ ตับๆๆๆๆๆอร่อย อย่าบอกใครเชียว :m20:
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ขอบุณค๊าบบบบบบบ :pig4: :pig4: :pig4:
จะเเป็นกำลังใจให้เสมอนะคับ :bye2:
-
ดีใจที่มาต่อๆๆๆ รอมาหลายวันแล้ว ไม่ใช่เกือบเดือนแล้วหรอ :z1: :z1:
-
โป้งแม่มมม แรง สงสารน้องซัน :m16:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆ เลยติดตามาตลอดเลย
มาต่ออีกนะ ^3^
-
เหอะ ๆ :sad11:
เหมือนงานจะเข้าตุลย์แล้วดิคับ แบบนี้
เตรียมข้อแก้ตัวดีๆ แล้วกัน
ส่วนเรื่องคำถามยังคงยืนยันครับ
คือ อยากเป็นโชว์
:-[ :-[ :-[ :-[
เออ.....ไรท์เตอร์ ครับ
ไอ้ กินตับ นี่ คืออะไรหรอคับ
ช่วยไขให้กระจ่างด้วย 555+
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ลองไปฟังเพลง กินตับ ของเท่ง เถิดเทิงนะ
ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ
-
^
^
^
^
เย้!!
ดีใจจังมาต่อแล้วว :m1:
ชอบบบบบบบบบบบบบๆๆๆๆมากกกก
สงสารน้องซันอ่ะ :sad4:
แต่ชอบโชว์มากๆๆๆ พูดเพราะแล้วน่ารักได้อีกก
อ๊ากกกกกก
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เฮ้อออออ ในที่สุดก็ได้อ่านจนถึงตอนปัจจุบันสักที เล่นเอาไม่ได้นอนกันเลยทีเดียว อิอิ
ช่วงแรกๆที่อ่านนี่ตอนที่กำลังมีปัญหากันอยู่ทั้งสามคน ขอบอกว่าสงสารพี่โชว์มากก
เนื่องจากรู้ดีกันอยุ่แล้วว่าพี่โชว์เป็นพวกขาดความอดอุ่น มันก็เลยเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น เข้าใจพี่โชว์มากๆ
ซึ่งก็อ่านไปแล้วก็รู้อีกว่า พี่โชว์มันพระเอกของเรื่องแน่ๆ (คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอีกแล้วใช่มั้ย ถ้ามี :z3:)
ก็สงสารพี่โชว์มากยิ่งนัก เพราะว่ามันต้องปวดใจมากที่ตุลย์ทำแบบนั้น และเลือกแบบนั้น
(ตอนที่ตุลย์คบกับโป้ง คนอ่านคนนี้ ปวดใจจนเครียดมาก หาที่ปรึกษากันเลยทีเดียว เนื่องจากเมื่อคืนเริ่มอ่านเรื่องนี้ แล้วอยุ่ดีๆก็เข้าเล้าไม่ได้ซะงั้นเมือ่คืนเครียดมากเพราะมันค้างแบบยังไม่ได้คบกับพี่โชว์ โคม่ามาก)
ส่วนตุลย์ถ้าไม่อ่านให้ดีๆแล้วคิดให้รอบคอบ อาจจะมองเป็นพุชายที่แรดมาก และหลายใจประมาณนั้น
แต่จิงๆแล้วตุลย์มันเป้นคนรักเดียวใจเดียว ถ้ามันรักใครก็รักคนนั้นจิงๆ
แต่ที่หงุดหงิดมาก คือมันชอบแคร์คนอื่นมากกกกกกกกถึงมากที่สุด โดยเฉพาะโป้ง ไม่ขาดฉับๆกันสักที อารมณ์เสียมากคะ มันเลยมีเรื่องทะเลาะกันบ่อยๆกับพี่โชว์
แต่เรื่องทะเลาะนี่พี่โชว์มันก็หัวรุนแรง เอะอะอะไรก็จับกดๆ โรคจิตเลยละอิพี่โชว์ นี่ดีนะที่ยังเชียร์มันอยุ่ ไม่งั้นขอสาปแช่งมาก บ้าพลังสุดๆ
เฮ้อออออ วันนี้ได้อ่านถึงตอนนี้แล้ว โล่งใจขึ้นมานิดนึง
แต่ !!!!!!!!!!!!!!!! มันต้องเกิดเรื่องอีกแน่ๆเลยในตอนต่อไป ขอทำใจรออ่านต่อไปคะ (โป้งยังไม่รามือ :serius2:)
เป็นกำลังใจให้คนเขียนคะ มาต่อเร็วๆเน้อ เค้ารออยุ่อิอิ :pig4:
ปล.ถ้าเม้นตรงไหนแล้วทำให้คนแต่งและคนอ่านคนอื่นๆไม่พอใจ ต้องขออภัยไว้ด้วยนะคะ รักกันๆ :กอด1:
-
:serius2: o13
-
เง้อ สงสารน้องซันเหมือนกันนะเนี่ย
โป้งก็ใจร้ายจัง ต่อหน้าต่อตา
โชว์น่ารักจัง พูดเพราะ แต่แฟนไม่ชอบซะงั้นอ่ะ555
อยู่ด้วยไปจนวันตาย
ซึ้ง :monkeysad:
-
:jul1:สมกลับการรอคอยที่แสนนาน
:o12:มาต่ออีกนะคราฟ
จะรอต่อไป :impress2: เออแล้วจะประกาศผลมะไดคราฟเกมส์ที่เล่นกานคราฟ
-
มาแล้ว ชอบเรื่องนี้ แต่งงตรงนี้นิดนึง คนเขียน เขียนผิดป่ะ
“ตุลย์ มึงคิดว่ากูจะเป็นคนสุดท้ายของกูมั้ย”
เห็นแล้วคิดถึงชีวิตสมันมอปลาย
---> สมัย
น้องวินก็เดินไปสั่งแล้วลงมานั่งฝั่งตรงข้ามผม
---> น้องซันรึเปล่า
รออ่านต่อ ชอบๆๆๆ :L1:
-
มาแล้ว ชอบเรื่องนี้ แต่งงตรงนี้นิดนึง คนเขียน เขียนผิดป่ะ
“ตุลย์ มึงคิดว่ากูจะเป็นคนสุดท้ายของกูมั้ย”
เห็นแล้วคิดถึงชีวิตสมันมอปลาย
---> สมัย
น้องวินก็เดินไปสั่งแล้วลงมานั่งฝั่งตรงข้ามผม
---> น้องซันรึเปล่า
รออ่านต่อ ชอบๆๆๆ :L1:
ขอบคุณสำหรับพิสูจน์อักษรนะครับ
แก้ให้แล้วครับ
-
ตุลย์งานเข้าอีกแล้ว
-
:pig4: คุ้มค่าแก่การรอคอย เป็นกำลังใจให้ Writer คับ :pig4:
-
โห โป้งหักหน้าน้องซันมาก ตอนนี้ซันคงเกตแล้วล่ะ ว่าเค้าคนนั้นของโปง้คือใคร
เอาใจช่่วยคู่ตุยล์โชว์ต่อไป
-
เห้ออออ ถ้าผมเป็นซัน คงเหวออ่ะ ถ้าได้ยินคำนั้น - -"
พี่โป้งก็นะ กล้าดี
ปล. ปีหน้า พี่ตุลย์คงไม่ค่อยได้มาอัพบ่อยๆซินะครับ สโมชุดใหม่หนิ
ปล2. ผมก็อยู่ในสโมนะ คอยช่วยงานต่างๆนานา
..... ???? ....
-
เย้ๆ มาซะที สมกับการรอคอย o13
-
ตัดใจเถอะโป้ง
สงสารน้องซันบ้าง
:n1:
-
โป้งแรงว่ะ สงสารน้องซัน ไอ้เราก็เป็นคนรักเด็กซะด้วยสิ(15-18ปีนะ) :laugh:
-
โป้งเอ้ย แกไม่คิดจะเดินหน้าเหรอวะคะ
บอกตรงๆ รับกับฉากนี้ไม่ได้อย่างแรง
ถ้ารักตุลย์ทุกลมหายใจเข้าออก แล้วไปมีคนอื่นทำไมวะ
ในเมื่อเลือกที่จะคบกับซันแล้วก็ต้องเอาใจใส่เค้าด้วยดิ
สักแต่ว่าจะเอาอย่างเดียวได้ที่ไหน
แถมบอกรักคนอื่นต่อหน้าอีกต่างหาก
แล้วจากคำพูดที่พูดออกมาก่อนหน้านี้ต่อให้ซันไม่สนใจยังไง ก็ต้องรู้ว่าหมายความว่าไง
ตอนแรกก็สงสารโป้งบ้างเป็นกำลังใจให้เจอคนที่ดีๆ
แต่ตอนนี้ขอบอกว่าเกลียดแกว่ะโป้ง ขอให้ซันทิ้งแกทีเหอะ
เป็นเรา เราไม่ทนอ่ะ บอกรักคนอื่นต่อหน้าทั้งที่เราเป็นแฟนนั่งหัวโด่อยู่เนี่ย :fire:
-
โป้งนายนี่มันยังไง สงสารน้องซันบ้างดิ
เดี๋ยวนะวันใดวันนึ่งน้องเค้าทำใจได้แล้วเดินจากแกไปนะ
ฉันจะไม่สงสารเลยจะสมน้ำหน้าด้วยนิสัยเสียดีนัก :m16:
:pig4: คะ
-
อาทิตย์หน้าจะได้ไปอบรมที่ม........เราว่าน่าจะเป็นที่ม.นี้นะที่เราจะได้ไปอบรม
เพราะมีบาร์ใหม่อ่ะ แต่ก้อไม่แน่ใจมากนัก อิอิอิอิอิอิ
มาต่อเร็วๆๆๆๆนะคราฟชอบมากมาย
-
สงสารซัน :sad4:
-
สงสารซัน :sad4:
ถ้าตุลย์ไม่แก้คงจะเปนเรื่องใหญ่กว่านี้น่ะ เราว่า :o12: :o12:
-
ผมเดาตอนจบ โชว์ต้องย้ายไปต่างประเทศหรือที่ไหนหรือป่าว :m15: :m15:
-
มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ต่อเร็วๆนะครับ รอๆๆๆ
-
โหสุดยอดมากคับ ไรเต้อ
ผมอ่านๆแบบตอนแรกไมไม่ด้สนใจไรมากอ่ะเพราะช่วงสอบด้วย
อ่านไปมาติดงอมเลยคับตามทันภายใน2วัน
มาต่อไวๆนะค๊าบ
ขอบคุณมากคับ :D o18
-
:เฮ้อ: กูรักมึง..... ตุลย์..วุ่นวายเนอะ
-
นึกว่า โชว์จะมาเจอซะแล้ว
-
ไรเตอร์คงอยู่ช่วงสอบอะช่วงนี้ เพราะผมเองก็เหมือนกัน ยุ่งจริง อ เสือกสั่งงานส่งตอนสอบอีก ไม่ไหว ไงก็ สู้ๆนะครับไรเตอร์ และทุกๆคนที่อยู่ในสถานการณ์เดี่ยวกัน :a5:
-
ไรเตอร์คงอยู่ช่วงสอบอะช่วงนี้ เพราะผมเองก็เหมือนกัน ยุ่งจริง อ เสือกสั่งงานส่งตอนสอบอีก ไม่ไหว ไงก็ สู้ๆนะครับไรเตอร์ และทุกๆคนที่อยู่ในสถานการณ์เดี่ยวกัน :a5:
โหดอ่ะนี้เรียนไหนคับเนี่ย
ไมมีสั่งงานด้วยโหดร้ายมากๆ
-
ดีคร๊าบพี่ตุลย์...
หนุกมากเรยอ่ะ เปิดมาเจอเมื่อคืน อ่านจบเลย
หนังสือไม่ได้อ่านเลย แหะๆ
สู้ๆนะคร๊าบ o13
เป็นกำลังใจให้คร๊าบ...
-
T^T Writer หายไปนานมากเลยคิดถึง
5 5 5
อยาก่านต่อแย้ววววว :serius2:
-
บรรยากาศอึมครึมยังไงไม่ร้อ่ะ แงไม่เอา มาม่านะ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
feedback ด่วนเด้อ
-
ตงลง เรื่องนี้เรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง
:call: :call: :call: :call: :call: :call::call: :call: :call: :call: :call:
-
ไรเตอร์คงอยู่ช่วงสอบอะช่วงนี้ เพราะผมเองก็เหมือนกัน ยุ่งจริง อ เสือกสั่งงานส่งตอนสอบอีก ไม่ไหว ไงก็ สู้ๆนะครับไรเตอร์ และทุกๆคนที่อยู่ในสถานการณ์เดี่ยวกัน :a5:
โหดอ่ะนี้เรียนไหนคับเนี่ย
ไมมีสั่งงานด้วยโหดร้ายมากๆ
สามวิชาครับ อยากบ้าตาย ตัวหนึ่งเป็นโปรเจค รอพรีเซนหลังไฟนอลที่ต่อเรื่องมาตั้งแต่กลางๆเทอม นี่ดีที่เทอมนี้ผมลงเรียนไม่มาก เลยค่อยยังชัว แต่เพื่อนผมบ้างคนนี่ :m31: ผมเรียนอยู่ที่ ภูเก็ตครับ อิอิ มีอยู่สองมหาลัย
-
คิดถึงไรเตอร์สุดหล่อ
เลยแวะมาให้กำลังใจ
ต่อวันไหนโทรมาบอกด้วยนะ
-
คิดถึงไรเตอร์สุดหล่อ
เลยแวะมาให้กำลังใจ
ต่อวันไหนโทรมาบอกด้วยนะ
เอาเบอร์มาดิ 5555
-
^
^
^
^
^
แอบมาจิ้มไรเต้อ
5 5 5 :z13:
-
หายไปนาน ไรท์เตอร์งานคงยุ่งจริงๆ นะนี่ แถมยังเครื่องคอมเจ้งอีก ยังไงรักษาสุขภาพด้วยนะครับ
รอติดตามตอนต่อไปนะครับบบบบ
-
น่าสงสารน้องซันอ่ะ
โป้งนี่ไม่รู้ถึงความรู้สึกซันบ้างเลย
-
โป้ง นายแรงอะ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
คิดถึงไรเตอร์สุดหล่อ
เลยแวะมาให้กำลังใจ
ต่อวันไหนโทรมาบอกด้วยนะ
เอาเบอร์มาดิ 5555
อิอิ
-
มาต่อเร็วๆๆ นะคับ มารอทุกวันเลย
-
มารอต่อคับๆๆ :serius2: :serius2:
-
อ่านรวดเดียวเลยครับ แทบจะตาเหลือก
หนุกมากมาย
-
อยากดูรักมันใหญ่มาก แต่ดันแฟนเสือกไม่ว่าง เซ็ง
-
o13 เย้ ๆ มาต่อเร็ว ๆ นะคราฟฟฟ แอบติดตามผมงานอยู่ หุหุ :กอด1:
-
รู้สึกว่า มาแต่ละตอนก็ไม่เยอะ อะไร
แต่เป็นกำลังใจครัฟ :mc4: :mc4:
:L1: :L1: :L1: :L1:
-
แวะมากดดัน
ต่อได้แล้วคับ
ไม่ต่อ ไม่รักนะ
ไรเตอร์ สุดหล่อ
-
:call: ไรเตอร์มาต่อเร็ว ๆ นะคราฟฟ
คิดเถิง
อยากรู้ตอนจบเร็ว ๆ
จบมะไหร่ปิดซอยเลี้ยงเลยโนะ
(ปล.ไรเตอร์จ่าย 555) :laugh:
-
มาลงได้แล้วววววววววว
-
มาลงได้แล้ว ครับอยากอ่าน มากเลย
แล้วอย่าเพิ่งให้จบนา อยากอ่านไปอีกนานๆๆๆๆๆ เลย
-
มาลงได้แล้ว ครับอยากอ่าน มากเลย
แล้วอย่าเพิ่งให้จบนา อยากอ่านไปอีกนานๆๆๆๆๆ เลย
o18
-
มาลงได้แล้ว ครับอยากอ่าน มากเลย
แล้วอย่าเพิ่งให้จบนา อยากอ่านไปอีกนานๆๆๆๆๆ เลย
o18
-
ถ้าถามว่า อยากเป็นคนไหนผมตอมไม่ได้หรอกครับ เพราะ คนแต่ละคนไม่ใช่ว่าจะดีไปหมดทุกอย่าง แล้วยากด้วยการที่เราจะเป็นใครซักคน แล้วแต่ละคนก็มีข้อดีข้อเสียที่เรายังไม่รู้ทั้งหมด แต่ถ้าคนที่ผมชอบมากที่สุดในเรื่องนี้ คือ "แม่ของตุลย์"เพราะผมคิดว่า เธอเป็นผู้หญิงที่ใจกว้าง น่ารัก และเป็นแม่ที่ทุกคนอยากจะมี ใจกว้างในที่นี้คือ สามารถที่จะยอมรับในสิ่งที่ลูกตัวเองเป็นโดยไม่เคยที่จะต่อว่าอะไรเลย น้อยครั้งที่แม่คนนี้จะมีคำถามหรือข้อสงสัยเกี่ยวกับลูกตัวเอง ผมคิดว่าเธอคือผู้หญิงที่เชื่อในลูกตัวเอง ลูกที่เลี้ยงมา ว่าเขาจะไม่ทำอะไรในทางที่ผิด จึงไม่มีคำถามอะไรมากมาย ไม่ว่าเพื่อนคนไหนมาก็ต้อนรับเป็นอย่างดีนี่ละความใจกว้าง ผมว่าผมรักและชอบที่สุดคือแม่ตุลย์นี่ละมีโอกาศซักครั้งก็อยากจะไปฝากตัวเป็นลูกอีกซักคนครับ
-
ช่าย ชอบแม่ตุลย์ มากเลย
แต่ถ้าพ่อตุลย์ยังอยู่ ตุลย์
อาจโดนเตะ สลบ แล้ว
:really2:
-
รออยู่นะครับ ขอบคุณครับ
สอบเสร็จรึยังครับ
-
ว่าไงคับ
ถูกหวยป่าว ไรเตอร์
ถูกก็มาเลี้ยง Reader เลย
555+
-
หายไปเลย สงสัยจะไม่ว่างจริงๆๆ เรื่อง ดีๆๆคนรอเยอะเน้อ
-
ถ้าถามว่า อยากเป็นคนไหนผมตอมไม่ได้หรอกครับ เพราะ คนแต่ละคนไม่ใช่ว่าจะดีไปหมดทุกอย่าง แล้วยากด้วยการที่เราจะเป็นใครซักคน แล้วแต่ละคนก็มีข้อดีข้อเสียที่เรายังไม่รู้ทั้งหมด แต่ถ้าคนที่ผมชอบมากที่สุดในเรื่องนี้ คือ "แม่ของตุลย์"เพราะผมคิดว่า เธอเป็นผู้หญิงที่ใจกว้าง น่ารัก และเป็นแม่ที่ทุกคนอยากจะมี ใจกว้างในที่นี้คือ สามารถที่จะยอมรับในสิ่งที่ลูกตัวเองเป็นโดยไม่เคยที่จะต่อว่าอะไรเลย น้อยครั้งที่แม่คนนี้จะมีคำถามหรือข้อสงสัยเกี่ยวกับลูกตัวเอง ผมคิดว่าเธอคือผู้หญิงที่เชื่อในลูกตัวเอง ลูกที่เลี้ยงมา ว่าเขาจะไม่ทำอะไรในทางที่ผิด จึงไม่มีคำถามอะไรมากมาย ไม่ว่าเพื่อนคนไหนมาก็ต้อนรับเป็นอย่างดีนี่ละความใจกว้าง ผมว่าผมรักและชอบที่สุดคือแม่ตุลย์นี่ละมีโอกาศซักครั้งก็อยากจะไปฝากตัวเป็นลูกอีกซักคนครับ
ผมชอบอันนี้อ่ะ เอารางวัลไปเลยละกัน
ปล. PM ท่ีอยู่มานะครับ ไม่ใช่ของใหญ่โตอะไรแต่อยากให้ครับ
-
ว่าไงคับ
ถูกหวยป่าว ไรเตอร์
ถูกก็มาเลี้ยง Reader เลย
555+
หวยหรอ
ไม่เคยซื้อเอง ฝากแม่ซื้อ
แต่งวดนี้ไม่เข้าวินเลย 555
หายไปเลย สงสัยจะไม่ว่างจริงๆๆ เรื่อง ดีๆๆคนรอเยอะเน้อ
ขอบคุณท่ีรอนะครับ
ช่วงนี้สอบครับ
ปวดหัวมากมาย
-
อ่านเยอะๆนะครับค่อยมาลงก็ได้ สู้ๆๆๆๆ
:L3:
-
อยากอ่านต่อแล้วคับ :sad4: :sad4:
-
จะต่อวันไหนคับๆๆๆๆ :serius2: :serius2:
-
ต่อเถอะครับ ผมขอร้อง ไม่ได้อ่านนานคิดถึงตุลย์กะพี่โชว์ :m15: :m15: :m15:
-
อบเสร็จวันอังคาร
-
อะ ได้รางวัลจริงเหรอ อิอิอิอิ ที่อยู่อะครับ จดนะทุกคน555+เผื่อจะมาปาระเบิดหน้าบ้าน
แล้วมาต่อเรื่องไวๆๆนะครับ ชอบครับ
-
อบเสร็จวันอังคาร
อะ ได้รางวัลจริงเหรอ อิอิอิอิ ที่อยู่อะครับ จดนะทุกคน555+เผื่อจะมาปาระเบิดหน้าบ้าน
แล้วมาต่อเรื่องไวๆๆนะครับ ชอบครับ
-
ไม่ต้องลบหรอกครับ จดไว้เรียบร้อยแระ
555555
:mc4:
-
เอามาปาเลยบริษัทที่ทำงานอะ 555+ ปาไปก็โดนเจ้าของบริษัทดิ อิอิอิ
-
เอามาปาเลยบริษัทที่ทำงานอะ 555+ ปาไปก็โดนเจ้าของบริษัทดิ อิอิอิ
ใครท่ีจดไว้ เอาไปปาได้เลยนะ
555
-
ใครจะมาโทรมาบอกนะจะไดปูพรมแดงรอ อิอิอิอิ
-
เข้ามารออย่างใจจดใจจ่อ
-
ใครจะมาโทรมาบอกนะจะไดปูพรมแดงรอ อิอิอิอิ
ท้ิงเบอร์ไว้ด้วยสิ อิอิ
-
ทิ้งไว้แล้วจะเอาไปตีหวยหรือเปล่า 5555+ งวดที่แล้วพี่เราถูกเต็มๆ แต่เราถูกกินเต็มๆๆ555+
-
:seng2ped:
-
มาต่อเร็วๆนะครับ ขอให้การสอบผ่านฉลุย
-
ทิ้งไว้แล้วจะเอาไปตีหวยหรือเปล่า 5555+ งวดที่แล้วพี่เราถูกเต็มๆ แต่เราถูกกินเต็มๆๆ555+
555
ถ้าคิดว่าถูกก้อทิ้งไว้
จะได้แบ่งปันกัน อิอิ
กระจายรายได้
-
เค้าบอกช่วงนี้
ให้งดโพสต์นิยาย
555
(สอบ)
-
ต่อเร็วๆนะๆๆ
ตามทันแล้ว
เมื่อคืนนอนอ่านถึงตี 3 แน๊ะ :monkeysad: :sad11:
ขอบใจจร้า
-
สอบดสร็จไวๆๆนะครับ รอ อ่านอยู่คุณ
-
ไรต์เตอร์ตั้งใจสอบน้าๆๆ จร้าาา
แล้วมาต่อเร็วๆน้า เป็นกำลังใจให้เป็นนิยายเรื่องแรกที่อ่านแล้วประทับใจมากๆเลยจร้า
:L2: :L2:
รออ่านอยู่นะจ๊ะ
^^ :serius2: :serius2:
แล้วก็อยากถามไรเตอร์ว่ารูปโปรไฟล์ไรเตอร์ใช่ไรเตอร์ป่าวอ่า หล่อมากๆ
-
ไรต์เตอร์ตั้งใจสอบน้าๆๆ จร้าาา
แล้วมาต่อเร็วๆน้า เป็นกำลังใจให้เป็นนิยายเรื่องแรกที่อ่านแล้วประทับใจมากๆเลยจร้า
:L2: :L2:
รออ่านอยู่นะจ๊ะ
^^ :serius2: :serius2:
แล้วก็อยากถามไรเตอร์ว่ารูปโปรไฟล์ไรเตอร์ใช่ไรเตอร์ป่าวอ่า หล่อมากๆ
เป็นปลื้มมากๆๆๆๆ
ปล.ไม่ช่ายยยยยรูปผมมมม
-
ต่อเร็วๆนะๆๆ
ตามทันแล้ว
เมื่อคืนนอนอ่านถึงตี 3 แน๊ะ :monkeysad: :sad11:
ขอบใจจร้า
พักผ่อนเยอะๆนะคร้าบบบบ
-
สอบดสร็จไวๆๆนะครับ รอ อ่านอยู่คุณ
ผมจะรีบส่งของขวัญให้นะครับ
ทำอยู่ๆๆๆ
ไม่เกินอาทิตย์หน้านะครับบบ
-
ไม่ได้เร่งเรื่องของขวัญครับ เมื่อไรก็ได้ครับผม ยังไงก็ดีใจที่ได้และขอบคุณอย่างมากนะครับ แล้วสอบเป็นยังไงบ้างครับ พยายามเข้าสู้ๆๆนะครับผม ขอให้ทำข้อสอบได้เยอะๆๆนะครับผม ยังไงสอบเสร็จแล้วมาต่อเรื่องด้วยนะครับ รออ่านอยู่
-
สู้ๆนา ไรเตอร์ ผมสอบเสร็จเกือบวัปดาห์แล้ว แต่กลังจากนั้นก็มีโปรจเจคต้องเครลียต่อ เหนื่อยกว่าสอบอีก :o12: และแล้วมันก็จบไปด้วยดีในวันนี้ โล่ง
-
รีบมาต่อเร็ว ๆ นะคราฟ ยังคงนั่งตั้งตารอ :L3:
ยังไงก็เปงกำลังใจให้นร๊าก๊าบบบ :impress3:
-
ไม่ได้เร่งเรื่องของขวัญครับ เมื่อไรก็ได้ครับผม ยังไงก็ดีใจที่ได้และขอบคุณอย่างมากนะครับ แล้วสอบเป็นยังไงบ้างครับ พยายามเข้าสู้ๆๆนะครับผม ขอให้ทำข้อสอบได้เยอะๆๆนะครับผม ยังไงสอบเสร็จแล้วมาต่อเรื่องด้วยนะครับ รออ่านอยู่
คร้าบบบบจะสอบเสร็จแล้วคร้าบบบ
จะรีบลงให้คร้าบบบบบบ
-
โอ้ววว!!! เรื่องนี้ทำให้ผมติดอีกแล้ว ^^
เรื่องแรก ใครเคยอ่านบ้างป่าวครับ "มึงเป็นอะไรกับกูวะไอ้บ้า"
และ "โทษที...ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว" ผมก็จะติดตามกันต่อไป ^^
ตอนแรก เข้าข้าง โป้งจริงๆง่ะ (http://upic.me/i/sw/a9452023-3.gif)
แต่ตอนหลัง แม่เจ้า โชว์นี่แหละของจริง อะไรจริง (http://upic.me/i/on/a859381212.gif)
ขอบคุณครับพี่มีเรื่องดีๆ ให้อ่านตอนปิดเทอม ^^ (http://upic.me/i/o4/a9735800-62.gif)
อ่านถึงตอน 40 กว่าละครับ จะตามให้ทัน สู้!!!
(http://i1125.photobucket.com/albums/l600/shinobiya/anig.gif)
-
โอ้ววว!!! เรื่องนี้ทำให้ผมติดอีกแล้ว ^^
เรื่องแรก ใครเคยอ่านบ้างป่าวครับ "มึงเป็นอะไรกับกูวะไอ้บ้า"
และ "โทษที...ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว" ผมก็จะติดตามกันต่อไป ^^
ตอนแรก เข้าข้าง โป้งจริงๆง่ะ (http://upic.me/i/sw/a9452023-3.gif)
แต่ตอนหลัง แม่เจ้า โชว์นี่แหละของจริง อะไรจริง (http://upic.me/i/on/a859381212.gif)
ขอบคุณครับพี่มีเรื่องดีๆ ให้อ่านตอนปิดเทอม ^^ (http://upic.me/i/o4/a9735800-62.gif)
อ่านถึงตอน 40 กว่าละครับ จะตามให้ทัน สู้!!!
(http://i1125.photobucket.com/albums/l600/shinobiya/anig.gif)
ผมไม่ได้เขียนเร่ือง "มึงเป็นอะไรกับกูว่ะไอ้บ้า"
แต่ผมก็เคยอ่านครับสนุกดีครับ
ขอบคุณท่ีชอบ ขอบคุณท่ีติดตาม
-
สวัสดีครับ ไรเตอร์ สุดหล่อ ตอนนี้ผมอ่านมาถึงตอนล่าสุดแล้วครับ ใช้เวลาอ่านมาสามวัน เรื่องนี้สนุกมาก ๆ เลยครับ รอมาต่อน๊ะครับ รีบ ๆ สอบ ล่ะ
ขอบคุณครับ ที่นำเรื่อง ดี ๆ มาให้อ่าน
-
เย้ๆๆ
ผมสอบเสร็จแล้วนะครับ
เด๋วกลับไปลุ้นอ่านต่อที่บ้าน
ยังไงก็สู้ๆ นะไรเตอร์
ผมขอกลับไปนอนพักผ่อนที่บ้านก่อน
Zzzz...
-
อีกนิดนะคนไทย
-
โอ้ววว!!! เรื่องนี้ทำให้ผมติดอีกแล้ว ^^
เรื่องแรก ใครเคยอ่านบ้างป่าวครับ "มึงเป็นอะไรกับกูวะไอ้บ้า"
ผมอ่านอยู่ครับ น่ารักทั้งคู่ครับ
เรื่องนี้ก็สนุกครับ ติดตามต่อๆไป
-
เดี๋ยวนี้มีกิจวัตรประจำวันใหม่เพิ่มครับ คือเข้ามาเช็คที่บอร์ดทุกวัน ว่าโพสเรื่องเพิ่มหรือยังครับ คิดถึงเรื่องที่อ่าน คิดถึงคนโพสครับ ว่าเมื่อไรหนอ เมื่อไรหนอ จะสอบเสร็จแล้วมาโพส อิอิอิอิสู้ๆๆครับเรื่องสอบมาก่อนนะครับสู้ๆๆ เรารอได้นะเป็นกำลังใจให้
-
ในที่สุดผมก็อ่านทันซะที ^^ (http://upic.me/i/mh/a9427520-22.gif) กว่าจะถึง
ถ้าถามว่าอยากเป็นใคร อืม... ขอเป็นตัวของตัวเองดีกว่า ^^ มันหวานเกินในบางที (http://upic.me/i/63/a942752032.gif) แต่ก็น่ารักดี
อ่านมา รักซ้อน ซ่อนเงื่อน รักเก่าเริ่มเข้ามา เฮ้อ (http://upic.me/i/yy/a9445081-53.gif) (รูปอาจแรงไปหน่อย)
ใครที่มายุ่งกับความรักของคนอื่นมันต้องโดนอย่างนี้ (http://upic.me/i/8x/a9747927-12.gif) อุ้ย!! อินไปหน่อย
ไงติดตามต่อไปครับ ^^ สู้ๆ
ขอบคุณครับ(http://upic.me/i/o4/a9735800-62.gif)
-
ผมพึ่งคิดได้ มาหานักแสดงนำในเรื่องนี้กันป่ะครับ ว่าจะหาใครมาแสดง อิอิ
คิดกันขำๆ (http://upic.me/i/x4/a9445081-56.gif)
-
เดี๋ยวนี้มีกิจวัตรประจำวันใหม่เพิ่มครับ คือเข้ามาเช็คที่บอร์ดทุกวัน ว่าโพสเรื่องเพิ่มหรือยังครับ คิดถึงเรื่องที่อ่าน คิดถึงคนโพสครับ ว่าเมื่อไรหนอ เมื่อไรหนอ จะสอบเสร็จแล้วมาโพส อิอิอิอิสู้ๆๆครับเรื่องสอบมาก่อนนะครับสู้ๆๆ เรารอได้นะเป็นกำลังใจให้
โหเป็นกิจวัตรกันเลยทีเดียว
ยังไงก็ขอบคุณนะคร้าบบบ
รักนะค่ะ 55
-
ในที่สุดผมก็อ่านทันซะที ^^ (http://upic.me/i/mh/a9427520-22.gif) กว่าจะถึง
ถ้าถามว่าอยากเป็นใคร อืม... ขอเป็นตัวของตัวเองดีกว่า ^^ มันหวานเกินในบางที (http://upic.me/i/63/a942752032.gif) แต่ก็น่ารักดี
อ่านมา รักซ้อน ซ่อนเงื่อน รักเก่าเริ่มเข้ามา เฮ้อ (http://upic.me/i/yy/a9445081-53.gif) (รูปอาจแรงไปหน่อย)
ใครที่มายุ่งกับความรักของคนอื่นมันต้องโดนอย่างนี้ (http://upic.me/i/8x/a9747927-12.gif) อุ้ย!! อินไปหน่อย
ไงติดตามต่อไปครับ ^^ สู้ๆ
ขอบคุณครับ(http://upic.me/i/o4/a9735800-62.gif)
ภาพประกอบเยอะมากกกก
55
ชอบๆๆๆ
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
เฝ้าแต่รอๆๆๆๆๆๆ
มาต่อได้แล้วคร้าบบบบ
-
คิดถึงพี่โชว์
น้องตุลย์
ไรเตอร์จ๋า อย่าปล่อยให้คิดถึงนานนะ
-
มาต่อเร็วๆๆนะคร้า
รออยู่ๆๆๆ
รักนะๆๆๆ
-
สอบเสร็จแล้วคร้าบบบบบบบ
เร่งพิมพ์แล้วคร้าบบบบบบ
จะรีบลงคร้าบบบบบ
-
เพิ่งอ่านเรื่องนี้เมื่อคืน ติดเลยครับ >.<
อ่าน ๆ ไปอ่านมารู้สึกว่ามิกซ์กับพี่โชว์จะมีอะไรกันหรือเปล่าครับ O_O
หลังจากที่ไปส่งพอสกับมิกซ์แล้วกลับมาสภาพที่เมาแล้วบอกตุลย์ว่า “กูรักมึงคนเดียวนะ ไม่ว่าใครจะมาก่อนจะมาหลังก็แทนมึงไม่ได้” มาหลัง!!??
แล้วตอนที่เล่นเกมชูสออแดร์ ตอนที่มิกซ์โดนให้ตอบคำถาม ที่ถามว่าเคยมีอะไรกับใครรึยัง ทำไมต้องมองพี่โชว์ด้วย
หรือสองคนนี้จะมีอะไรจริง ๆ ม่าย~~~~~~
ถ้าเป็นแฟนผมมันไปลักลอบได้เสียกับคนอื่น ต้องโดนตอนอย่างเดียวครับ o18
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นักเขียนครับ ที่สอบไปก็ขอให้ได้คะแนนเยอะ ๆ นะครับ ทำไม่ได้ก็ขอให้มั่วถูกครับ :call:
-
เข้ามาอ่าน จนทันตอนล่าสุด ติดเลยเรื่องนี้ ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ นะครับ จะเร็วจะช้ายังไง ก็เป็นกำลังใจให้ ครับ :pig4:
-
รอเธอมาตั้งนานข้างเดียว อิอิอิอิอิอิ ยังรอนะคุณ
-
เหมือนโรคจิต ต้องเข้ามาเช๊ค ทุกครึ่งชั่วโมง (เวอร์ป่ะนั่น) อย่าตอนต่อไปมาหรือยัง ^^
(http://upic.me/i/gz/a942752051.gif) เมื่อไรจะมา
สู้ๆครับผม ^^
-
เข้ามาวิ่งเล่นรอ :oni1:
-
พึ่งมาอ่านรอบที่สอง ได้มีตอนเพิ่มอีกดีใจจังรีบมาต่อนะตุลย์ :haun4:
-
ดีครับ คนน่ารัก ยังรออ่านอยู่นะครับ ยังเดาไม่ออกว่าเรื่องทั้งหมดจะไปลงตัวที่ไหนจะเจออุปสักอะไรอีก
คงไม่น้ำเน่าอย่างชีวิตจริงๆๆผมหรอก 5555+
-
สงสัยพี่คนแต่งไปกินเลี้ยง กับ พี่โชว์ พี่กาย พี่เจ๋ง พี่ข้าว ....หลังสอบเสร็จละมั้ง (http://upic.me/i/mp/a9615310-62.gif)
ไงอย่าดึกมากล่ะครับ คนอ่านทั้งหลายเป็นห่วง (http://upic.me/i/tv/a9615310-40.gif)
-
สงสัยพี่คนแต่งไปกินเลี้ยง กับ พี่โชว์ พี่กาย พี่เจ๋ง พี่ข้าว ....หลังสอบเสร็จละมั้ง (http://upic.me/i/mp/a9615310-62.gif)
ไงอย่าดึกมากล่ะครับ คนอ่านทั้งหลายเป็นห่วง (http://upic.me/i/tv/a9615310-40.gif)
รู้เหมือนมาอยู่ด้วยเลย
-
ดีครับ คนน่ารัก ยังรออ่านอยู่นะครับ ยังเดาไม่ออกว่าเรื่องทั้งหมดจะไปลงตัวที่ไหนจะเจออุปสักอะไรอีก
คงไม่น้ำเน่าอย่างชีวิตจริงๆๆผมหรอก 5555+
เรื่องผมอาจจะน้ำเน่ากว่าก้อได้นะครับบบ
-
สอบเสร็จแล้วว
รีบพิมพ์ลงให้ก่อนครับ
ตอนสั้นๆ
แล้วจะรีบปั้นให้อ่านอีกนะ
ขอโทษที่ช่วงหลังนานๆ ครั้งลงที ไม่ขยันเหมือนแต่ก่อน
อ่อ และก็ขอกล่าวต้อนรับ เพื่อนๆ ทุกคนที่เพิ่งเข้ามาอ่านด้วยนะครับ ขอบคุณที่ติดตาม
และก็ต้องขอบคุณเพื่อนๆ ที่ยังติดตามอยู่
ขอบคุณจริงๆ ครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 67 ขอโทษ
“กลับห้องยัง” ผมรับสายปลายสาย
“กลับแล้วๆ แต่คืนนี้ไม่กลับจริงหรอ”
“คงงั้น ทำไมนอนไม่หลับรึไงไม่มีใครนอนกอดเนี้ยะ”
“เหอะๆๆ กูนอนคนเดียวได้เว้ย ต่อให้มึงไม่อยู่สักสองอาทิตย์ก็เหอะ”
“ปากดี”
“ไม่ได้ดีแต่ปากละกัน”
“เออๆ อันนั้นรู้ แล้วไงเดี๋ยวโทรหานะ ทำงานแป็บ”
“อืมๆๆ” ผมกลับเข้าห้องมา อาบน้ำทำอะไรนิดหน่อย แล้วก็จะเข้านอน ในใจก็รู้สึกเหงาๆนิดหน่อย แต่ก็พยายามข่มตาให้หลับ คืนนี้เป็นไม่กี่คืนที่ผมต้องนอนหลับคนเดียว
กริ๊งๆๆๆๆ
“อืมๆๆ” ผมสะดุ้งตื่นรับโทรศัพท์ ปลายสาย
“พี่ตุลย์รึป่าวครับ” เสียงน้องซัน
“อ่อครับ มีอะไรรึป่าวซัน”
“เอ่อๆ พี่ตุลย์ผมขอถามอะไรได้ไหมครับ” น้องซันทำเสียงกล้าๆ กลัวๆ
“อืมถามมาสิ ถ้าพี่ตอบได้นะ”
“พี่กับพี่โป้งเป็นอะไรกันครับ” อืมถามตรงๆ แสดงว่าน้องต้องสงสัยแล้วแน่เลย
“เป็นเพื่อนไงซัน”
“พี่ตุลย์เลิกโกหกผมเถอะครับ” น้องซันพูดเสียงเหมือนจะร้องไห้
“ทำไมๆ ซันเป็นอะไรรึป่าว”
“พี่ตุลย์ออกมาหาผมได้ไหมครับ” ผมหันมองนาฬิกา เวลาเกือบสี่ทุ่มแล้วเหลืออีกประมาณ 10 นาที
“ได้ไหมครับ” น้องซันพูดย้ำ น้ำเสียงไม่สู้ดี
“แต่มันดึกแล้วนะซัน”
“ครับงั้นไม่เป็นไรครับ ผมไม่รบกวนแล้วครับ” น้องซันพูดเชิงตัดพ้อ แล้วจะวางสาย
“เอ่อๆ ก็ได้ๆ เดี๋ยวพี่ไปหานะปากซอยนะ”
“ครับ ผมจะรอครับ” ผมจำต้องลุกจากเตียงแต่งตัวให้สุภาพนิดนึงแล้วเรียกแท็กซี่ไปหาน้องซัน ไปถึงน้องซันก็ยืนรออยู่แล้ว
“หวัดดีครับพี่ตุลย์” น้องซันไหวผม
“สีหน้าไม่ดีเลยนะเป็นอะไรรึป่าว” ผมเป็นหวงน้องซันครับ ไม่อยากให้คิดมาก แล้วน้องซันก็พาผมไปที่หอน้องเค้า ห้องกว้างดีครับ
“ทำไมพี่ตุลย์ต้องโกหกผมด้วยครับ” ทันทีที่เราสองคนอยู่ในห้องน้องซันก็ถามขึ้น เอาแล้วไง ถามตรงๆแบบนี้จะทำไงดีเนี้ยะ
“ก็ตอนนี้พี่เป็นเพื่อนกับโป้งจริงๆ” ผมตอบไปตามจริง
“คนที่พี่โป้งยังไม่ลืมคือพี่ใช่ไหม” โอ้ยจะถามไรตรงขนาดนี้ วู้ดดี้เกิดมาคุยรึป่าวเนี้ยะ
“ซันฟังพี่นะ พี่ยอมรับว่าพี่เคยเป็นแฟนกับโป้งจริงๆ โป้งเป็นคนดีมาก แล้วเราก็รักกันมาก แต่ตอนนี้ไม่ใช่เราเป็นแค่เพื่อนกัน พี่ให้มันได้แค่นั้น พี่ไม่รู้มันลืมหรือยังไม่ลืมพี่ แต่สำหรับพี่มันคือเพื่อนที่ดี ซันไม่ต้องกังวลว่าพี่จะกลับไปรักโป้งหรอกนะ พี่ขอโทษที่ไม่ได้บอกซันตั้งแต่แรก” ผมก็พูดได้เท่าที่ผมพูดได้
“ แต่พี่โป้งไม่เคยลืมพี่เลย จะให้ผมทำยังไง” น้ำตาน้องซันคลอๆ พยายามกลั้นไว้แต่คงกลั้นไม่อยู่
“ซัน” ผมเข้าไปกอดน้องซัน ไม่ชอบเห็นใครร้องไห้ แล้วก็ไม่อยากให้น้องร้องไห้ด้วย
“อย่าร้องไห้สิ ซันเราเป็นผู้ชายนะ” ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงก็ได้แต่ปลอบน้อง รู้สึกถึงน้ำตาที่ซึมผ่านเสื้อบนไหล่ ทำไมนะ เด็กก็ยังคงเป็นเด็ก
“พี่เชื่อว่าโป้งมันก็รักซัน ไม่งั้นมันคงไม่อยู่กับซันอย่างนี้หรอก เข้มแข็งไว้นะ ถ้าซันรักโป้งมันจริง ซันต้องผ่านมันไปให้ได้” ผมคลายอ้อมกอดออก น้องซันค่อยๆเช็ดน้ำตา
“ครับ ผมจะเข้มแข็งแล้วอดทน”
“พี่จะเอาใจช่วย เป็นกำลังใจให้ ระหว่างนี้พี่จะไม่พยายามติดต่อมัน มันจะได้ลืมเรื่องเก่าๆ”
“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้ครับ พี่ตุลย์ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย พี่ตุลย์ทำปกติเถอะครับ”
“ไม่เป็นไร อะไรที่ทำให้ซันสบายใจพี่จะทำ”
“ครับ ขอบคุณครับ”
“พี่กลับก่อนนะ”
“ครับ เดี๋ยวผมเดินไปส่ง”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่กลับเอง” ผมนั่งแท็กซี่กลับมา ทำไมนะโป้งน้องเค้ารักมึงขนาดนี้ เลิกยึดติดสักทีเหอะ ผมได้แต่คิด ขณะนั่งรถ กว่าจะถึงห้องก็ง่วงมากแระ พอเห็นเตียงก็แทบจะล้มลงไปเลย
กริ๊งงๆๆๆๆๆ ใครโทรมาอีกเนี้ยะ
“ฮัลโหล” ผมรับทั้งๆที่หลับตา
“ไปไหน ทำไมไม่รับโทรศัพท์” เสียงปลายสายเย็นชา ฟังแล้วดูน่าขนลุก ผมตื่นเลยครับ
“หลับแล้ว ไม่ได้ยิน” ผมรีบแก้ตัว
“หูตึงขนาดเป็นร้อยสายยังไม่รู้อีกหรอ” มันยังคงเสียงน่ากลัว ดังมากกก
“พอดีปิดเสียงไว้อ่า” โอ้ยยย น่ากลัวชะมัด ซวยแน่งานนี้
“หลับแล้วจริงอะหรอ” มันถามย้ำเสียงเข้ม
“อืมหลับได้สักพักแล้วพอดีเหนื่อยๆ”
“คนหลับเค้าไม่ได้อยู่บนเตียงหรอ” พูดได้แค่นั้น เงาของไอ้โชว์ก็เดินเข้ามาในห้อง ผมตกใจหน้าซีดเลยครับ ไหนว่าไม่กลับไงวะ
“คราวนี้จะเลิกโกหกได้ยัง ทำไมยังไม่เลิกนิสัยโกหกสักที” มันตวาดผม ด้วยความมืดทำให้ผมมองเห็นหน้ามันไม่ชัด แต่พอรับรู้ได้ว่าโกรธมาก
“ขอโทษ” ผมได้แต่พูดขอโทษ เพราะผมโกหกจริงๆ
“ไปไหนมา” คำถามที่ดังกระแทกหน้าผม
“ไปแถวมอมาอ่า”
“ไปหาใคร”
“พวกไอ้ข้าว” จะให้กูบอกว่าไงว่ะ แฟนใหม่ของแฟนเก่าหรอ
“ตอแหล” มันด่าผมพร้อมบีบไหล่ผม
“โอ้ย เจ็บ”
“แค่นี้เจ็บหรอ”
“เออ ฟังก่อนดิว่ะ”
“จะโกหกอะไรอีก กูเป็นห่วงแค่ไหนที่กลับมาแล้วมึงไม่อยู่ โทรหาโทรศัพท์ก็อยู่บนเตียง” มันยังคงเสียงแข็ง ไม่มีท่าทีจะอ่อนลงเลย
“กูขอโทษ มึงใจเย็นก่อนนะ” ผมอยากให้มันใจเย็นกว่านี้ จะได้พูดกันให้รู้เรื่อง
“ไหนมึงไปไหนมา บอกกูดิ แล้วอย่าโกหกนะ ขอร้องเหอะ” มันบ่อยผมแล้วหันไปเปิดไป พอไปเปิดก็รู้ว่ามันคงโกรธมาก
“กูไปหาน้องซันมา” ผมบอกตามความจริง มันก็ทำหน้า งง
“ใครว่ะ”
“แฟนไอ้โป้ง” พอผมพูดชื่อโป้กงเท่านั้นแหละ เหมือนเติมเชื้อเพลิงให้ปะทุ
“อะไรนะ มึงบอกไปหาใครนะ มึงนี้นะ กูเผลอ กูไม่อยู่นิดเดียว มึงไปรู้จักกันได้บยังไง คงแอบเจอกันหลายครั้งแล้วสิ” มันพูดว่าผม
“ป่าว น้องเค้ามาปรึกษานิดหน่อย” ผมพยายามอธิบายให้มันเข้าใจ
“แม่พระเนอะมึงอ่า ทำไมมันไม่มีคนอื่นให้ปรึกษา หรือมึงอยากกลับไปหามันนักไอ้โป้งอ่า”
“ป่าว กูแค่ให้คำปรึกษาน้องนิดหน่อย กูไม่ได้คิดอะไร แล้วอีกอย่างไอ้โป้งก็ไม่รู้เรื่องด้วย”
“อยากทำอะไรก็ตามใจ ไม่เคยบอกอยู่แล้วหนิ” มันตัดพ้อแล้วเดินออกไปจากห้องผม ผมรีบคว้าเอวมันมากอดไว้
“โชว์ กูขอโทษ อย่าโกรธกูนะ” ผมกอดมันแน่นขึ้น
“ปล่อย ขอกูคิดอะไรคนเดียวสักพัก ขอกูอยู่กับตัวเองมาก ทุกวันนี้กูอยู่กับมึงเยอะไป จนกูไม่เหลือความเป็นตัวกูเอง ให้กูได้อยู่กับตัวเองสักพักนะ” มันพูดเสียงเหนื่อยๆ แล้วแกะมือผมที่เอวมันออก
“มึงบอกกูมึงจะให้กูทำไง มึงอย่าทิ้งกูนะ” ผมเริ่มคุมสติตัวเองไม่อยู่แล้วครับ น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย มึงด่ากูเสียยังดีกว่ามึงเดินหนีกูแบบนี้
“ขอร้องตุลย์ ปล่อย”
“ไม่ ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น” ผมเริ่มเสียงดัง มันเงียบแล้วยืนนิ่ง
“เรื่องแค่นี้ทำให้มึงเดินหนีกูเลยหรอว่ะ” ผมถามเสียงแข็ง
“มันหลายครั้งแล้วตุลย์”
“แล้วที่มึงบอกจะไม่ทิ้งกู ไม่ว่าจะมีอะไรจะคุยกันดีดี มึงจะสัญญากับกูทำไม มึงต้องการแบบนี้ใช่ไหม ต้องการหันหลังแล้วเดินหนีกูไปใช่ไหม” ผมยังร้องไห้ แต่ไม่ได้กอดรั้งมันไว้แล้ว มันนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
“ไปสิมึงไปเลย หากมึงตัดสินใจดีแล้วมึงก็ไปเลย กูจะยอมเจ็บเอง” ผมพูดไปในใจก็รู้สึกหวั่นๆ กลัวว่ามันจะไปจริงๆ มันหันหน้ากลับมา
“มึงเคยคิดจะเชื่อใจกูบ้างไหม มึงคิดจะจับผิดกูอย่างเดียว กูรู้ว่ามึงรักกู แต่กูก็ต้องมีพื้นที่ส่วนตัวกูบ้าง กูเป็นแฟนมึง หรือเป็นสัตว์เลี้ยง ถ้ามึงคิดว่ากูเป็นสัตว์เลี้ยงมึงไม่เอาโซ่มาล่ามกูไว้เลยละ กูยอมแพ้แล้ว กูแพ้มึงแล้ว มึงจะทำอะไรก็เชิญ” ผมพูดเสียงสั่น เข่าอ่อนแทบทรุดลงไปกองกับพื้นแต่ก็แข็งใจไว้ ทำไมคนที่คิดว่าจะเชื่อใจเราที่สุดกลับไม่ใช่ มันยืนจ้องผมไม่ยอมพูดอะไร
“มึงเงียบทำไม จะเอาไงก็บอ......อือออ” ปากผมโดนปิดก่อนที่จะได้พูดจบ ผมพยายามผลักมันออกแต่สู้แรกไม่ไหว จูบที่หนักหน่วงแถบจะเอาเรี่ยวแรงที่ผมเหลืออยู่น้อยนิดไปจนหมด ผมจำต้องยืนให้มันประคองไว้อย่างนั้น แล้วสักพักมันก็ปล่อยร่างผม แล้วจูบเช็ดน้ำตาให้ผม เหมือนทุกอย่างมันพลิกผันไปหมด เมื่อกี้ยังแข็งกร้าวอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึง คิดได้แค่นั้นก็ถูกอุ้มลอยไปที่เตียงแล้วครับ
“เฮ้ยยยย จะทำไรว่ะ” ผมร้องอย่างตกใจ เพราะมันคร่อมทับผมไว้ คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ตอนนี้
“ขอโทษที่ใจร้อน แต่ขอได้รึป่าวอย่าโกหกกันอีก” มันพูดกับผมแล้ว มันไม่เดินไปจากผมแล้ว
“แล้วทำไมไม่ฟังกันบ้าง”
“ฟังก็ได้ แต่ตอนนี้มึงฟังกูก่อนละกัน เป็นสัตว์เลี้ยงที่เชื่องบนเตียงก่อนนะ” มันพูดพร้องไซร้ลงมาที่ซอกคอของผม
“ตบหัวแล้วลูบหลังนี่หว่า” ผมว่ามัน
“จะไม่ลูบแค่หลัง จะทำเอาให้ไปมหาลัยไม่ไหวเลย” มันพูดพร้อมจู่โจมผมอย่างรวดเร็ด
“อืม” ตอนนี้เราทั้งคู่อยู่ในสภาพไร้อาภรณ์ห่อหุ้ม
“ชะโชว์...อึอืออ” ยอดอกผมโดนความอ่อนไหวในปากของโชว์ล้อเล่นอย่างสนุกปาก
“คราวหลังจะโกหกอีกมั้ย” มันถามพร้อมกำช่วงล่างของผมรูดขึ้นลง หยาดน้ำใสที่เอ่อล้นชุ่มไปหมด
“มะไม่ โกหกอึ อืม แล้ว” ผมตอบแทบตะไม่เป็นภาษา
“ดีมาก” ลิ้นอุ่นไล้โลมเลียมาถึงช่วงท้อง ความเสียวกระสันทำให้ผมต้องยกหลังขึ้นโดยอัตโนมัติ
“อื๊อ อืม ซีดดด” เสียงความปรารถนาที่ไม่อาจกักกั้นเอาไว้ได้ออกจากปากผมไม่ขาดสาย เมื่อปากของคนที่ผมรักครอบของของที่ผมรักแทบทั้งอัน ปลายลิ้นไล้วนที่ปลายยอด
“ซีดดดด อ่า” ของเหลวภายในแทบจะอดกลั้นไว้ไม่ไหว
“ชะโชว์ มะมะไหวแล้ว...อ่า” ผมไม่อาจอดกลั้น เอาไว้ได้ สายธารแห่งกามอารมณ์ฉีดพ้นออกมาแทบหมดตัว โชว์รับมันเอาไว้อย่างไม่รังเกียจ ลิ้นสว่านไร้วนไปถึงปากทางเข้า
“ซีดดด โชว์อย่า” ผมร้องห้าม แต่เหมือนกับเป็นการเติมเชื้อราคะของไอ้โชว์ให้ปะทุขึ้นเรื่อยๆ
“จะทำให้มีความสุขจนลืมไปเลยว่าการโกหกคืออะไร” ผมพูดแบบนั้น ทำให้ผมแทบเอาหมอนมาปิดหน้า
“ไอ้บ้า อึอือ” ลิ้นชกช่วงชิงส่วนอ่อนนุ่มทำให้เสียวซ่านไปทั้งตัว ความกระสันก่อตัวอีกครั้งถึงจะปลดปล่อยออกไปมากแล้วก็ตาม นิ้วมือที่สอดเข้าไปสัมผัสกับผนังภายในเรียกไฟราคะของผมให้ลุกโชนได้เป็นอย่างดี
“ซีดดดด ชะโชว์” ลิ้นเปียกที่ยังจูบพรมโลมเลียไปทั่วร่างผม ลากขึ้นมาพร้องประกบปากผมอีกครั้ง ในขณะที่เบื้องร่างก็ยังคงควานจุดกระสันของผม
“อือออืมมม” ตอนนี้ร่างกายผมกลืนกินนิ้วของผู้ชายที่คร่อมผมอยู่ถึงสามนิ้ว การดึงเข้าดึงออกเป็นเหมือนการกลั้นแกล้งผม ให้เรียกร้องหาความสุขที่รอจะได้รับ วันนี้เป็นวันที่มันทำให้ผมมีความสุขมาก เรียกความปรารถนาราคะจากตัวผมได้อย่างเต็มเปี่ยม
“อยากได้ยัง” มันเอามือผมไปจับของมันที่พร้อมรบเต็มที่ ในขณะที่เบื้องล่างของยังคงเล้าโลมจุดกระสันให้เสียวอย่างไม่ขาดช่วง
“อือออ” มันเอามือออก แล้วเอาความเป็นชายของมันถูไปมาที่ช่องทางที่พร้องรับมันเข้าไปอย่างเต็มที่ เหมือนจงใจแกล้งผม
“โชว์เอาเข้ามาดิ” ผมเร่งมัน
“ช่างไม่โรแมนติกเอาซะเลย ขอร้องเพราะๆ สิ” พูดพลางเอามือมาเขี่ยยอดอกผมเล่น เรียกอารมณ์ผมให้พลุ้งพล่านแทบจะทนไม่ไหว
“พี่โชว์ครับ ช่วยผมด้วยครับ ทำให้ผมมีความสุขที” ผมยอมรับว่าต้องการมาก ชั่วโมงนี้ให้ทำอะไรก็ทำ
“ดีมาก เป็นเด็กดี” ความเป็นชายที่ผมรอรับสอดผ่านเข้าไปอย่างกลืนกระหาย
“อืม อ่า..” ไอ้โชว์ร้องออกมาด้วยเสียงกระเส่า
“รัดดีจังเลยที่รัก” มันพูดพร้อมเอาเข้ามาจนสุด
“พร้อมที่จะสนุกรึยัง” มันถามผม ขณะที่ค้างมันเอาไว้
“อืม พร้อมแล้ววว” มันค่อยๆ ขยับเข้าออก จากช้าๆ แล้วเร็วขึ้นตามแรงปรารถนา
“อืออ อ่า” เสียงกระเส่าเหนื่อยหอบระคนกันไป
“อย่าโกหกอีกนะ ไม่ชอบ”
“อะอืมมม”
“ซีดดดด ไม่ไหวแล้ว” ไอ้โชว์ร้องออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหว
“โอ่วววว อืม” รู้สึกถึงของเหลวที่พุ่งอยู่ในร่างกายผม ร่างกายผมก็ไม่สามารถทานทนได้เช่นกันปลดปล่อยออกมาอีกระลอก
“รักนะ”
“อืม รัก” คำบอกรักของเราสองคนถูกแลกเปลี่ยนผ่านจูบอันเร้าร้อนอีกครั้ง
“เอาออกได้แล้ว” ผมบอกมันเพราะมันยังไม่ยอกถอนกายออกจากผม
“บอกแล้วไงจะเอาให้ไปมอไม่ไหวเลย”
“เฮ้ย ไอ้บ้าไม่เอาพอแล้ว” ผมผลักตัวมันที่ขยับช่วงล่างอีกครั้ง
“นี้คือการลงโทษ คนทำผิดอยู่เฉยๆ แล้วปฏิบัติตามเป็นพอ”
“โห อะไรอ่ะ อืออ อึ” ช่วงล่างขยับเกมรักขึ้นอีกครั้ง ความปรารถนาของเราปะทุขึ้นอีกครั้ง และดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง กว่าผมจะได้นอนก็เกือบเช้า นับว่าเป็นการลงโทษที่มาราธอนมากที่สุดที่ผมเคยเจอ สรุปก็ลุกไปมหา’ลัยไม่ไหวตามคำบอกของไอ้โชว์ ผมพยายามลุกขึ้นจะไปเข้าห้องน้ำ
“โอ้ย” แปลบไปทั้งตัวเลยครับ หนักจริงๆ ไอ้โชวืเอาซะผมหมดสติคาบทรักกันเลยทีเดียว เสียงร้องของผมทำให้ผู้ก่อการร้ายที่กอดผมอยู่ตื่นขึ้น
“ตื่นแล้วหรอ” มันถามผม
“อยากอาบน้ำอ่า เหนียวตัวมาก” ผมบอกมัน แต่ลุกไม่ไหวก็เลยจำต้องนอนเหมือนเดิม ไอ้โชว์ลุกขึ้นหายไปสักพัก แล้วกลับมาพร้อมกะละมังพร้อมผ้าขนหนู พร้อมเลิกผ้าห่มที่ที่คลุมตัวผมออก
“จะทำไร” ผมยื้อผ้าเอาไว้
“ก็จะเช็ดตัวให้ไง สกปรกหมดแล้ว”
“อยากอาบน้ำมากกว่าอ่า” รู้สึกร่างกายสกปรกมาก
“อย่าดื้อสิตุลย์” ผมจำต้องให้มันเช็ดตัวให้
“เล่นแรงนะมึง” ผมบ่นในขณะที่มันเช็ดตัวให้
“เอาอีกป่ะละ”
“ไม่เอา กูไม่ไหวแล้ว” ผมทำหน้าขยาด
“อืมๆๆ นอนพักต่อๆ เดี๋ยวไปซื้อข้าวมาให้” มันเช็ดตัวเสร็จ ทาแป้ง แต่งตัวให้ผม เรียบร้อย
“อยากกินอะไร” มันถามผม
“มึงจำได้ไหมที่มึงเจอกูครั้งแรกอ่ะกูกินอะไร” มันไม่ตอบแต่เดินออกไปเลย
************************************************
To be continued
-
:sad4:
มาต่อแล้วววว
ตอนนี้เสียวดีพิลึก
:impress2: :-[
-
อร๊ายยยยยยยยยยย
มาแล้วๆๆๆๆๆๆ
เดี๋ยวไปอ่านก่อน
-
ตอนนี้สยิวมากกกก
อิอิ
อยากอ่านๆๆๆ ต่อ
โชว์จะจำได้ไหมน้า
-
รักไรเตอร์ที่สุดในโลกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
วิ้ววววว!!! มาต่อแล้ว
ตุลย์นี่ โกหกได้อีก(http://upic.me/i/gd/a942752011.gif) บอกตรงๆก็สิ้นเรื่อง ^^
พี่โชว์ ก็ร้อนได้ใจ (http://picpost.postjung.com/data/132/132946-29-4922.gif)
รออ่านต่อไปครับผม ไปนอนละครับผม ZzZzZz... (http://upic.me/i/0e/a9717234-22.gif)
-
วิ้ววววว!!! มาต่อแล้ว
ตุลย์นี่ โกหกได้อีก(http://upic.me/i/gd/a942752011.gif) บอกตรงๆก็สิ้นเรื่อง ^^
พี่โชว์ ก็ร้อนได้ใจ (http://picpost.postjung.com/data/132/132946-29-4922.gif)
รออ่านต่อไปครับผม ไปนอนละครับผม ZzZzZz... (http://upic.me/i/0e/a9717234-22.gif)
ภาพประกอบยังคงได้ใจ
-
โชว์จำได้ป่าวหว่า :call:
-
มนต์รักสุกี้แห้ง :กอด1:
+1 ให้น้องตุลย์(น้องป่าวหว่า)
-
มนต์รักสุกี้แห้ง :กอด1:
+1 ให้น้องตุลย์(น้องป่าวหว่า)
พี่อายุเท่าไหร่ละ 5555
-
เพิ่ง 22 นะ ใสๆแบ๊วๆ :laugh:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: รอตั้งนานแน่ะ
-
เพิ่ง 22 นะ ใสๆแบ๊วๆ :laugh:
งั้นผมก็เป็นน้องแหละคร้าบบบบ
-
ถ้ามีเรื่องกันนิดหน่อย แล้วบทสรุปเป็นแบบนี้ คนอ่านชอบบบบ... :haun4: (หื่นได้อีกปะวะเรา)
:pig4: คะ
-
บทสรุปเป็นแบบนี้ตลอดก็คงดี อิอิ
โชว์จะจำได้ไหมเนี่ย
ถ้าให้เดาคงจำไม่ได้ แล้วงอลกันป่าวหว่า
ต้องติดตาม
-
โชว์ ฝากซื้อโจ๊กด้วยนะ เอาพิเศษนะคับ
-
ตอนนี้ผมอ่านมากลางเรื่องแล้วครับ ตอนมี พี่พอส มาแล้ว อ่านมาถึงตอนนี้รู้สึกว่า ตุลย์ กะ โชว์ เนี่ย งอนกันบ่อยมากๆเลย บางเรื่องก็ไม่มีเหตุผลที่เพียงพอ รู้สึกว่าสองคนนี้ เค้าไม่มีความไว้เนื้อเชื่อใจกันเลยครับ ทั้งๆที่เป็นแฟนกันไปแล้ว โดยรวมผมชอบตอนเริ่มเรื่องมากๆครับ เหมือนดูจำเลยรัก กับ สวรรค์เบี่ยง เว่อร์ชั่นเกย์ยังไงไม่รู้อิอิ ผมชอบการเขียนของผู้แต่งมากๆครับ ดูน่าติดตาม แต่เลิฟซีนนี่เยอะไปปะ haha เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งต่อไปครับ :jul3: :jul3: :jul3: :fire: :fire: :m31: :m31: :m16: :man1:
-
ทะเลาะกันทุกวันเลยนะ :z1: เหอๆ
จะได้ให้โชว์ทำโทษหนัีกๆ เเบบนี้อีก กร๊ากกกกกก :m25:
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
วิ้ววววว!!! มาต่อแล้ว
ตุลย์นี่ โกหกได้อีก(http://upic.me/i/gd/a942752011.gif) บอกตรงๆก็สิ้นเรื่อง ^^
พี่โชว์ ก็ร้อนได้ใจ (http://picpost.postjung.com/data/132/132946-29-4922.gif)
รออ่านต่อไปครับผม ไปนอนละครับผม ZzZzZz... (http://upic.me/i/0e/a9717234-22.gif)
ภาพประกอบยังคงได้ใจ
จะจัดเต็มให้ตร๊อดตลอดเลย ^^(http://upic.me/i/y3/a9615310-25.gif)
-
มาต่ออีกรอบ พี่ก็แทยลืมเรื่องตอนที่แล้ว555+ สมองปลาทองแบบนี้ละ แต่ตอนนี้อะนะอ่านละมีความสุขอยู่ในใจตลอดเนอะ ที่เห็นคนสองคนที่รักกัน งอลกันไม่เข้าใจกัน แต่สุดท้ายก็เข้าใจกันได้เห่อๆๆ รู้ไหมเวลาพี่โกรธกับแฟนมากแค่ไหน พอเง้อกันเสร็จมีอะไรกันเสร็จก็หายโกรธดีกันเหมือนเดิม เขาถึงบอกว่า เซ็กเป็นส่วนหนึ่งหรืออีกปัจจัยหนึ่งในการใช้ชีวิตคู่นะ
-
:n1:ตัวละครในเรื่องนี้หลายๆตัวพี่ก็รู้สึกถึงอารมย์ที่สื่อออกมาแต่ละตัวได้ ขออนุญาติวิจาร์ณคนแรก ตุลย์ นายตุลย์เกิดมาในครบครัวที่มีแม่ที่ดี ถือได้ว่าเป็นครอบครัวที่ขาด แต่ก็ไม่ได้ถือว่าขาดเพราะแม่คนนี้เธอมีความสุขที่สามารถแบ่งปันให้ลูกได้อย่างมากมาย จนคนชื่อตุลย์นี้ไม่ขาดในเรื่องความรักจากครอบครัวเลย แต่ นิสัยตุลย์ ยังค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง ลืมที่จะเอาใจเขามาใส่ใจเราในบางครั้ง บางที่คนเราไม่ต้องคิดให้อะไรมากหรอก ว่าจะทำยังไงให้แฟนรักแฟนดีใจ ขอแค่เอาใจเขามาใส่ใจเรา ลองถามว่าถ้าเป็นเรา เราจะคิดยังไง ทำยังไง เราน่าจะรู้จักนิสัยแฟนเราดีนะ คงจะเข้าใจความรู้สึกเขาได้ไม่ยาก เปิดใจให้กว้าง คุยด้วยเหตุผลเหนืออารมย์ นี่ละสิ่งที่ตุลย์ยังขาด แต่ตุลย์นายก็เป็นคนดีที่เรายังปลื้มอยู่นั่นละ อ่านไปบางที่ก็หนักใจรู้สึกเจ็บตาม ยิ้มได้ และหัวเราะได้ เรื่องดี ชีวิตดี สู้ๆๆรักษาไว้นานๆๆนะครับ
-
สนุกจัง :angellaugh2:
กทม ฝนไม่ตก :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
ราชบุรี ฝนฟ้าคะนองกระจายเป็นหย่อมๆ
-
^^^
^^
^
^
^
^
ขอบคุณครับ จรุ๊ฟๆ
-
อิอิ สะใจ
-
มาต่ออีกรอบ พี่ก็แทยลืมเรื่องตอนที่แล้ว555+ สมองปลาทองแบบนี้ละ แต่ตอนนี้อะนะอ่านละมีความสุขอยู่ในใจตลอดเนอะ ที่เห็นคนสองคนที่รักกัน งอลกันไม่เข้าใจกัน แต่สุดท้ายก็เข้าใจกันได้เห่อๆๆ รู้ไหมเวลาพี่โกรธกับแฟนมากแค่ไหน พอเง้อกันเสร็จมีอะไรกันเสร็จก็หายโกรธดีกันเหมือนเดิม เขาถึงบอกว่า เซ็กเป็นส่วนหนึ่งหรืออีกปัจจัยหนึ่งในการใช้ชีวิตคู่นะ
อย่าเพิ่งลืมกันสิคร้าบบบบ
-
ตอนนี้ผมอ่านมากลางเรื่องแล้วครับ ตอนมี พี่พอส มาแล้ว อ่านมาถึงตอนนี้รู้สึกว่า ตุลย์ กะ โชว์ เนี่ย งอนกันบ่อยมากๆเลย บางเรื่องก็ไม่มีเหตุผลที่เพียงพอ รู้สึกว่าสองคนนี้ เค้าไม่มีความไว้เนื้อเชื่อใจกันเลยครับ ทั้งๆที่เป็นแฟนกันไปแล้ว โดยรวมผมชอบตอนเริ่มเรื่องมากๆครับ เหมือนดูจำเลยรัก กับ สวรรค์เบี่ยง เว่อร์ชั่นเกย์ยังไงไม่รู้อิอิ ผมชอบการเขียนของผู้แต่งมากๆครับ ดูน่าติดตาม แต่เลิฟซีนนี่เยอะไปปะ haha เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งต่อไปครับ :jul3: :jul3: :jul3: :fire: :fire: :m31: :m31: :m16: :man1:
เยอะไปจริงหรอครับ
พยายามตัดออกแล้วน้า
18+
-
:n1:ตัวละครในเรื่องนี้หลายๆตัวพี่ก็รู้สึกถึงอารมย์ที่สื่อออกมาแต่ละตัวได้ ขออนุญาติวิจาร์ณคนแรก ตุลย์ นายตุลย์เกิดมาในครบครัวที่มีแม่ที่ดี ถือได้ว่าเป็นครอบครัวที่ขาด แต่ก็ไม่ได้ถือว่าขาดเพราะแม่คนนี้เธอมีความสุขที่สามารถแบ่งปันให้ลูกได้อย่างมากมาย จนคนชื่อตุลย์นี้ไม่ขาดในเรื่องความรักจากครอบครัวเลย แต่ นิสัยตุลย์ ยังค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง ลืมที่จะเอาใจเขามาใส่ใจเราในบางครั้ง บางที่คนเราไม่ต้องคิดให้อะไรมากหรอก ว่าจะทำยังไงให้แฟนรักแฟนดีใจ ขอแค่เอาใจเขามาใส่ใจเรา ลองถามว่าถ้าเป็นเรา เราจะคิดยังไง ทำยังไง เราน่าจะรู้จักนิสัยแฟนเราดีนะ คงจะเข้าใจความรู้สึกเขาได้ไม่ยาก เปิดใจให้กว้าง คุยด้วยเหตุผลเหนืออารมย์ นี่ละสิ่งที่ตุลย์ยังขาด แต่ตุลย์นายก็เป็นคนดีที่เรายังปลื้มอยู่นั่นละ อ่านไปบางที่ก็หนักใจรู้สึกเจ็บตาม ยิ้มได้ และหัวเราะได้ เรื่องดี ชีวิตดี สู้ๆๆรักษาไว้นานๆๆนะครับ
จัดเต็มเลยนะพี่
555
ขอบคุณนะครับบบ
-
ดีคับ พี่ ผมเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านนิยายซักเเท่าไร
แต่พอได้อ่าน เรื่องนี้ ครั้งแรก ที่อีกเว็ปนึง ก็รู้สึกชอบ
แล้วรอนานมาก เมื่อไรจะมาต่อ พอรู้ว่าย้ายเว็ปก็รีบตามมาอ่านเลย
ชอบ ! !
อยากอ่านแล้ว รอไม่ไหว ?
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
ดีคับ พี่ ผมเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านนิยายซักเเท่าไร
แต่พอได้อ่าน เรื่องนี้ ครั้งแรก ที่อีกเว็ปนึง ก็รู้สึกชอบ
แล้วรอนานมาก เมื่อไรจะมาต่อ พอรู้ว่าย้ายเว็ปก็รีบตามมาอ่านเลย
ชอบ ! !
อยากอ่านแล้ว รอไม่ไหว ?
:z3: :z3: :z3: :z3:
ขอบคุณมากๆๆเลย
ที่จริงเราลงที่นี้ที่แรก ที่เดียว แต่เอาไปลงเว็ปอื่นแล้วฝากลิ้งไว้ไง
ขอบคุณที่ยังตามมานะ
-
ราชบุรี ฝนฟ้าคะนองกระจายเป็นหย่อมๆ
(http://upic.me/i/xg/a9717234-14.gif)วิ้ววว ที่แท้ตุลย์ในเรื่อง ก็คือพี่ผู้แต่งนั่นเอง อิอิ แต่ชีวิตจริงเหมือนในนิยายหรือป่าวครับเหนี่ย สู้ๆครับ อย่างอลกับพี่โชว์บ่อยล่ะ
เอ้ย!! นั่นมันในเรื่องอิอิ ใสๆ แบ็วๆ นะครับ
(http://upload.siamza.com/file_upload/modify/050311/1492772.gif)
อย่ามัวแต่รีบแต่งละครับ กินข้าวด้วยนะครับผม 55+(http://upic.me/i/li/a9717234-29.gif)
ติดตามกันต่อไป !!!
-
:กอด1:
555+
ไรเต้อมาปลดปล่อย
ด้วยการต่อด้วยตอนที่
เพิ่มระดับราคะมากเลยทีเดว :pig4:
-
ติดตามอ่านมาหลายวันครับ เพิ่งตามทัน ชอบมากๆ
จากเครียดๆอ่านหนังสือ พอเข้ามาอ่านก็รู้สึกดีหายเครียดไป (กลายเป็นเงี่_น แทน อ่ะล้อเล่น)
ขอบคุณผู้เขียนมาก จากใจ... o13
-
พี่ตุลย์ คือ ผู้แต่งจริงๆเหรอครับ 0.0
โอ้ว สุดยอดจริงๆ :-[
มาอัพต่อไว้ๆ นะครับ รออ่านและเป็นกำลังใจให้ครับ :กอด1:
-
:-[ เป็นการลงโทษที่เสียว มันส์ มากๆ เลยคับ :impress2:
o13 เป็นกำลังใจให้นะคับ K.Phichchii o13
-
:กอด1:
555+
ไรเต้อมาปลดปล่อย
ด้วยการต่อด้วยตอนที่
เพิ่มระดับราคะมากเลยทีเดว :pig4:
ขนาดนั้นเชียวหรอคร้าบบ
-
ติดตามอ่านมาหลายวันครับ เพิ่งตามทัน ชอบมากๆ
จากเครียดๆอ่านหนังสือ พอเข้ามาอ่านก็รู้สึกดีหายเครียดไป (กลายเป็นเงี่_น แทน อ่ะล้อเล่น)
ขอบคุณผู้เขียนมาก จากใจ... o13
(กลายเป็นเงี่_น แทน อ่ะล้อเล่น)
จงเติมคำในช่องว่างให้สมบูรณ์ (10 คะแนน)
555
-
เพิ่ง 22 นะ ใสๆแบ๊วๆ :laugh:
บวกให้กลับแล้วคร้าบบบบบ อิอิ
-
:o8: :o8:
-
เข้าใจกันก็ดีแล้ว โล่งอก อ่านคู่นี้แล้วมันแบบว่า...เอิ่ม
กลัวงานจะเข้าตลอดเวลา ไงก็ไม่รู้ 555+
-
เข้าใจกันก็ดีแล้ว โล่งอก อ่านคู่นี้แล้วมันแบบว่า...เอิ่ม
กลัวงานจะเข้าตลอดเวลา ไงก็ไม่รู้ 555+
ต้องขยันออกงานนะครับ
จะส่งการ์ดเชิญไปเรื่อย ๆ
555
-
ค่อยๆ ลงนะ ช่วงนี้พักผ่อนน้อย
มีอะไรให้คิดให้ทำเยอะ
ปิดเทอมคนอื่นเค้าว่างแต่ผมไม่ค่อยได้ว่างเลย
เซงมากกก
ขอบคุณที่ติดตามกันนะ
สำหรับเรื่อง คำถามที่ให้ตอบมี คนได้รางวัลแล้ว แต่ยังไม่ได้ส่งให้เลย
อิอิ
ไม่ว่างจริงๆ รอนิดนึงนะ ก
ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 68 การมาเยือนของ
“ไม่เอา กูไม่ไหวแล้ว” ผมทำหน้าขยาด
“อืมๆๆ นอนพักต่อๆ เดี๋ยวไปซื้อข้าวมาให้” มันเช็ดตัวเสร็จ ทาแป้ง แต่งตัวให้ผม เรียบร้อย
“อยากกินอะไร” มันถามผม
“มึงจำได้ไหมที่มึงเจอกูครั้งแรกอ่ะกูกินอะไร” มันไม่ตอบแต่เดินออกไปเลย สักพักมันก็กลับมา
“อ่ะกินได้แล้ว” มันยืนจานสุกี้แห้งมาให้ผม แล้วของมันจานนึง
“มึงจำได้”
“ได้สิ ก็มึงเลี้ยงกูเองจำไม่ได้หรอ” มันบอกทำให้ผมนึกถึงวันนั้นได้ มันโมเมให้ผมจ่ายให้
“กูไม่ได้อยากเลี้ยงสักหน่อย คนปากหมาแบบมึงอะใครจะอยากเลี้ยง”
“ปากดีเหมือนเคยนะ” เรื่องเก่าๆ เมื่อคิดถึงมันก็นึกขำไม่ได้
“วันนั้นทำไมมึงไม่จ่ายเองว่ะ บ้านก็มีตังส์”
“คนเราก็อยากกินของฟรีด้วยกันทั้งนั้นแหละวะ”
“หรอออ นิสัยคนเนอะ ไม่รู้จักกันแท้ๆ” ผมลากเสียงยาว
“จำของต่างๆที่มึงให้กูได้ป่ะ กูยังเก็บไว้เลยนะ ไม่รู้ทำไมตอนนั้นแสนเกลียด แต่ก็ยังเก็บไว้” ผมบอกมัน
“หรอ กูว่ามึงหลงรักกูตั้งแต่แรกพบแล้วแหละ” มันแซวผม
“เกลียดตั้งแต่แรกพบสิไม่ว่า” เราสองกินไปก็นึกถึงเรื่องเก่าๆ ไปทำให้หัวเราะกันไป
“ขอบคุณที่ทำให้มีวันนี้นะ” ไอ้โชว์บอกผม มันดึงมือผมไปหอม
“ขอบคุณนะที่ยังจำได้” ผมตอบกลับไป สรุปวันนั้นผมก็ได้แต่นอนอยู่ในห้อง โดยมีไอ้โชว์อยู่ด้วยไม่ไกลห่าง มีความสุขครับ
..................................................................................................
“สวัสดีว่าไงน้องวิน” ผมรับสายน้องชายผม บ่ายๆ ที่ห้อง
“พี่ตุลย์ผมจะไปเรียนพิเศษกรุงเทพ เสาร์อาทิตย์นี้อ่า ผมนอนห้องพี่ได้ป่ะ” มันแจ้งเหตุผลที่โทรมาในครั้งนี้
“มากับใครอ่า ป่านหรอ” ผมถามมัน แต่ถ้าป่านมาต้องไปนอนกับไอ้โป้งดิด
“ป่าวครับ คนเดียว”
“งั้นหรอ ได้ๆๆๆ มาตอนไหนละ” ผมถามน้องอย่างเป็นห่วง
“ผมไปตอนศุกร์เย็นๆ ครับ”
“โอเคเดี๋ยวพี่ไปรับที่ท่ารถนะ โทรมาละถ้ามาถึง”
“ครับ ขอบคุณครับ เอ่อ แล้วพี่โชว์ไม่ว่าหรอ” น้ำเสียงดูเกรงใจของน้องวิน ทำให้ผมรู้สึกยิ่งเอ็นดู
“ไม่ว่าหรอกน้า เดี๋ยวพี่พูดให้” หวังว่ามันคงจะใจกว้างนะ
“ครับ ขอบคุณพี่ตุลย์มากๆ เลยนะครับ รักพี่คนนี้ที่สุดเลย”
“จ้าๆๆ พี่ก็รักเหมือนกัน” แล้วก็วางสายกันไป
“อะไร รักอะไร รักใคร” ผมไม่รู้ว่าไอ้โชว์มายืน และฟังผมนานแค่ไหน
“ป่าว เอ่อ ศุกร์ เสาร์นี้ น้องวินจะมานอนห้องกูนะ” ผมบอกไปตามจริง
“อะไร ทำไมต้องมานอนด้วย ที่อื่นไม่มีหรอ” มันพูดเสียงเรียบ
“เอ่อน่า กูรับปากน้องเค้าไปแล้ว อย่าหึงไม่เข้าเรื่องเลย” ผมแซวมัน ไม่ชอบให้มันทำหน้ายุ่ง
“อะไร ใครหึง ป่าวซะหน่อย” มันพูดบ่ายเบี่ยง
“แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย แน่ๆ เขิลหรอ น่ารักนะเนี้ยะ” ผมแซวมันไม่เลิก หน้ามันแดงครับมันเลยหันหนี แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเลย น่ารักไปอีกแบบครับ
“เฮ้ยยย อายจนต้องเข้าห้องน้ำเลยหรอว่ะ” ผมพูดไล่หลังมัน
“ปวดขี้โว้ย จะเข้ามาดมมั้ย”
“ตามสบายเหอะมึง ขอให้ขี้คล่อง” ผมบอกมันหันไปอ่านการ์ตูนต่อ ความจริงไอ้โชว์มันไม่ใช่คนใจร้ายอะไรหรอกครับมันก็แค่กร่างๆ ปากดีไปแค่นั้นเองแหละครับ แต่จริงๆ แล้วไม่มีอะไร
“ปะกินข้าวกัน” มันชวนผมหลังออกมาจากห้องน้ำ
“ไปกินที่ไหนอ่า” ผมถามมันเพราะขี้เกียจครับ
“เออน่า เดี๋ยวค่อยคิด” มันบอกผมแล้วดันผมให้เดินออกจากห้องไป ชอบทำอะไรไม่วางแผน
“เอ้าตกลงจะไปกินไรเนี้ย” ผมถามมันเพราะไม่รู้ว่ามันจะขับรถพาผมไปที่ไหน
“ไปเยาวราชกันไหม” มันถามความเห็นผม
“ไม่เอาอ่ะขี้เกียจเดิน” ผมตอบไปตามจริง ไม่อยากเดินครับ ความจริงอยากกินร้านป้าพิศมากกว่า
“งั้นอยากกินไรจะพาไป” ตามใจกูอีกแระ ผมคิดๆสักพักนึงก็บอกมันไป
“หมูกระทะ”
“ฮะ อะไรนะ หมูกระทะนี่นะ คิดอะไรไม่ออกแล้วหรอ”
“ตกลงจะเอายังไง” ผมถามไปในเมื่อถามว่ากูอยากกินอะไร
“ครับๆๆๆ หมูกระทะก็หมูกระทะ” มันขับรถพาผมไปร้าหมูกระทะแถวปิ่นเกล้า ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมมันต้องขับมาไกลขนาดนี้ด้วย
“มาทำไมตั้งไกล แถวมอก็มี” ผมถาม เพราะจิกกัดกันมานิดหน่อยในรถแล้ว
“ทำไมอ่า อยากกินไกลๆ บ้างอ่ะ จะเอาอะไรอีก จะกินหมูกระทะก็พามากินแล้ว” มันบ่นๆ
“เอ่อๆๆ กินก็กิน” กว่าผมกับมกันจะอัญเชิญสังขารตัวเองเข้ามาในร้านได้ ก็ยืนเถียงกันอยู่ตั้งนาน
“นั่งรอนี่แหละเดี๋ยวไปตักให้” มันบอกผม
“ไม่เอา จะไปดูว่ามีอะไรน่ากิน”
“เออๆ ตามใจ” มันบอกอย่างเซ็งๆ ผมเอาแต่ใจไปมากป่าววะ เพราะมันเดินนำผมไปโดยไม่สนใจ
“โหเยอะขนาดนี้จะกินหมดไหมเนี้ยะ” มันบ่นผม ที่ผมตักมาเยอะเกิน
“ก็มันอยากกินนี่หน่า ช่วยหน่อยน้า” ผมอ้อนมัน ไม่อยากให้มันทำหน้าเป็นตูดแบบนี้
“ไม่ช่วยหรอก ให้เค้าปรับเลย” มันกัดผม นี้มึงยังไม่เลิกใช่ไหม
“เอ่อกูกินเองก็ได้ว่ะ” ผมก็ตั้งหน้าตั้งตากิน ไม่คุยกับมัน กินมันเงียบๆ คนเดียวนี้แหละ
“เอ้ากินน้ำก่อน เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอก” มันยืนแก้วน้ำมาให้ผม ผมก็รับๆ มาดื่มแล้วหันมากินต่อ ยังกับชิงแชมป์โลก แต่กินไปกินมาเริ่มอืด เริ่มไม่ไหว นี้มันครึ่งทางเองนะ ผมมองอาหารที่เหลืออย่างละห้อย ไอ้โชว์ก็ย่างกินของมันเรื่อยๆ ไม่สะทกสะท้านอะไร
“โชว์ ช่วยหน่อยดิ” ผมจำต้องหันไปขอความช่วยเหลือจากมัน ทำหน้าสงสารๆ เผื่อมันจะเห็นใจ แต่มับนก็ทำเป็นไม่สนใจ
“ไม่ช่วยจริงหรอ น่ะๆๆๆๆๆ ช่วยหน่อยนะ” ผมรีบย่างๆ แล้วคีบให้มัน
“โชว์ กูขอโทษ” ผมจำต้องพูดคำนี้ออกไป เพราะผมสำเนียกตัวเองว่าผิด ทั้งที่เค้าตามใจเราแท้ๆ แต่ดันเรื่องมาก
“ขอโทษทำไม คนอย่างมึงเคยผิดด้วยหรอ” มันพูดกวนตีน แล้วกินอาหารที่ผมย่างให้ ผมก็ย่างให้ บริการมันเต็มที่ เพื่อให้มันหายงอล
“ยิ้มหน่อยดิ” ผมบอกมัน แต่มันยังทำหน้านิ่ งกินไปเรื่อยๆ ไม่สนใจ เอาก็เอาว่ะ ผมเปลี่ยนฝังไปนั่งข้างมัน คนในร้านก็มองนิดหน่อย คงสงสัย เก้าอี้มีเยอะแยะ แต่ดันไปนั่งตัดกัน มันก็เขยิบให้นั่ง
“อ่ะ กินๆ ช่วยเค้าหน่อยนะ” ผมเอาตะเกียบคีบแล้วป้อนมัน มันก็อ้าปากกินเคี้ยวอย่างสบายใจ มันก็ช่วยผมกินจนหมดแหละครับ อิ่มโคตรๆ ไม่น่าตักมาเยอะเลย
“ยังไม่หายงอลอีกหรอ” ผมถามมัน เพราะมันยังไม่ยอมพูดกับผมเลย นี้ก็อยู่บนรถแล้ว
“พี่โชว์ครับ คุยกับผมนะครับ” ไม่รู้จะง้ออย่างไงแล้ว อ่อนให้สุดๆ เลยละกัน ยังเงียบยังเล่นตัวไม่เลิก
“พี่โชว์โกรธน้องตุลย์เลยนะ น้องตุลย์ขอโทษ” ผมพูดๆไป กระดากตัวเองเหลือเกิน
“แล้วทำไมถึงไม่ค่อยฟังกันบ้างเลย” พูดแล้วๆ แต่ทำไมต้องว่าด้วยก็ไม่รู้
“ขอโทษๆๆๆๆ จะเชื่อฟังทุกอย่างเลย”
“จริงหรอ เชื่อแน่นะ” มันพูดยิ้ม มันต้องแกล้งอะไรผมแน่เลย
“อืม เชื่อครับ” ผมจำต้องยอมเพื่อจะได้หายงอลสักที
“งั้นอย่างแรกเลย พูดเพราะแบบนี้ตลอดเลยนะ” คำสั่งเริ่มมาแล้วไง
“ครับ”
“เรียกพี่โชว์ด้วย เป็นรุ่นน้องแท้” มันยังออกคำสั่งไม่เลิก
“ครับพี่โชว์” ในใจก็ได้แต่สบถ กวนตีน อย่าให้ถึงทีกูบ้างเหอะ
“ดีมากไอ้น้อง” ฮึย หมั่นไส้ว่ะ สักพักก็กลับมาถึงห้องครับ ยังอิ่มไม่หายเลย
“นี่ตุลย์ มาสระผมให้พี่หน่อย เพราะเราเลยทำให้พี่ต้องหัวเหม็น” โอ้ยยจะบ้าตาย สรุปกูต้องพูดแบบนี้ใช่ไหมเนี้ยะ ผมก็ต้องทำตามที่มันสั่งแหละคร้าบบบ ทุกอย่าง อยากไปรับปากมันเอง แต่ไม่บอกหรอกว่ามันสั่งอะไรผมบ้าง ความลับครับ อิอิ
.........................................................................................
“สวัสดีครับพี่ตุลย์ อยู่ตรงไหนครับผมมาถึงแล้ว” น้องวินโทรศัพท์หาผม
“รอที่ท่ารถนะ เดี๋ยวพี่เข้าไปรับ” ผมมากลับไอ้โชว์ครับ มารับน้องวิน
“วินทางนี้” ผมเปิดกระจกรถแล้วเรียก เพราะจอดนานไม่ได้ ป้ายรถเมล์ รถตู้วุ่นไปหมด
“หวัดดีครับพี่ตุลย์ หวัดดีครับพี่โชว์” มาถึงก็สวัสดีพวกผม
“กินไรมายัง นี้เลิกเรียนก็มาเลยสินะ” ผมถามน้อง เพราะยังคงใส่ชุดนักเรียนอยู่
“ยังไม่ได้กินไรเลยพี่ตุลย์ เลิกเรียนก็รีบมาเลย”
“แล้วทำไมมาคนเดียวอ่ะ เพื่อนไม่เรียนด้วยหรอ”
“ไม่อ่ะ มันบอกว่าเรียนแถวนั้นก็ได้”
“อ้าว แล้ววินไม่เรียนกะเพื่อนอ่า”
“ผมอยากมาเปิดหูเปิดตาบ้าง อีกอย่างจะได้มาเจอพี่ตุลย์ด้วยไงครับ” น้องวินพูดร่าเริง ผิดกับไอ้คนขับที่หน้าเป็นตูด
“ให้มันน้อยๆ หน่อยเหอะ” ไอ้โชว์พูดปรามน้อง
“โถ่ พี่โชว์ทำเป็นหวงไปได้ พี่ตุลย์เค้าพี่ผมนะ”
“ถึงเป็นพี่ก็เหอะ ยังไงมึงก็เคยคิดที่จะจีบแฟนกู ไว้ใจไม่ได้หรอก”
“คิดได้เนอะพี่” มองคนนี้จะญาติดีกันได้ไหมเนี้ยะ
“แล้วนี้ไม่มีที่ซุกหัวนอนที่อื่นรึไง” ไอ้โชว์ถาม
“อยากอยู่กับพี่ตุลย์ ไม่ได้รึไงคร้าบบบ คุณพี่โชว์สุดหล่อ” ปากหวานจริงๆ ไอ้น้องวินเนี้ยะ แต่ก็กวนตีนใช่เล่น
“แล้วไงจะมานอนนานแค่ไหน”
“ก็ทุกอาทิตย์จนจบคอร์สแหละครับ” อ้าวเป็นงั้นไป ตอนแรกบอกอาทิตย์เดียวไงว่ะ
“ชักเยอะไปแล้วนะมึงอ่า ใครเค้าอนุญาต”
“พี่ตุลย์ไง ห้องพี่ตุลย์ไม่ใช่ห้องพี่ ใช่ไหมพี่ตุลย์” มันหันมาถามความเห็นจากผม
“อืม” ผมก็ได้แต่มองหน้าไอ้โชว์แล้วยิ้มเจื่อนๆ ไปให้ งานเข้าแล้วไงกู
“พี่โชว์ผมหิวข้าว”
“แดกตีนกูไหม”
“โชว์ พูดดีดีกับน้องไม่ได้หรอว่ะ” ผมรีบปราม
“กวนตีน” มันยังว่าไอ้วินไม่เลิก ผมก็พามันมากินข้าวแถวมอแหละครับ
“อิ่มมั้ย สั่งอีกได้นะ” ผมถามน้องวิน
“จ่ายเองนะ” ไอ้โชว์กัดน้องไม่เลิก เฮอออ ผมได้แต่ถอนใจ ศึกนี้ยังอีกยาวไกล
“เออ เดี๋ยวกูจ่ายเอง มึงนี่นะจะว่าน้องมันไปถึงไหน” ผมหันไปว่าไอ้โชว์
“เออ ถือหางกันเข้าไป น้องรักมึงนิ อย่าให้เกินนี้นะมึง ตาย” มันทำสีหน้าข่มขู่
“โห ถึงขั้นตายเลยหรอพี่โชว์ โหดว่ะ”
“เออ กูก็จะฆ่ามึงให้ตายไปด้วย” มันทำท่าจริงจัง มีหรือไอ้น้องวินจะไม่กลัว เพราะมันเคยเกือบจะโดนมาแล้ว
“พูดเชี้ยะไรกันก็ไม่รู้ เพ้อเจ้อแล้วมึงอะ” ผมว่าไป แล้วก็มาถึงเวลาในห้องของเรา สามคนแล้วครับ
“ไปอาบก่อนไปวิน” ผมไล่น้องวินไปอาบน้ำ
“มึงไปนอนห้องกูมั้ย ให้วินมันนอนนี้แหละ” มันพูดขณะที่ผมปูที่นอนให้นอนวินข้างเตียง
“จะบ้าไง น้องอุตส่าห์มานอนด้วยจะหนีไปได้ไง” โตซะปล่าวคิดอะไรไม่เข้าท่าเลย สักพักไอ้น้องวินก็ออกมาจากห้องน้ำ
“พี่ตุลย์ครับ ผมนอนข้างนอกก็ได้ครับ” ไอ้น้องวินรีบบอกเพราะเห็นผมปูที่นอนให้เรียบร้อย
“ ไม่เป็นไร ข้างนอกมันร้อน นอนด้วยกันนี้แหละ” ผมรีบบอกน้องวิน
“อึดอัดจะตาย” ไอ้โชว์พูดขึ้น
“ไปอาบน้ำเลยมึง อยู่เงียบๆ ด้วย” ผมไล่มันไปอาบน้ำ
“ไปก็ได้ว่ะ อย่าทำไรกันนะมึง ไม่งั้นตาย” ผมชี้หน้าผมสองคน
“ไอ้สัสส แค่สิบนาที กูทำไรกันไม่ได้หรอก” ผมบอกมัน มันรับหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปเลย
“ทำก็ได้นะพี่ ผมเร็ว” ไอ้น้องวินพูด เมื่อเห็นไอ้โชวืเข้าห้องน้ำไปแล้ว
“ทะลึ่ง”
“แฮะๆๆ พี่โชว์นี้โหดชะมัด ขี้หึงมากๆๆๆ” น้องวินหัวเราะเขิลๆ
“อืม แล้วพรุ่งนี้ไปยังไง กี่โมง”
“อ่อ ผมนั่งรถเมล์ ไปลง BTS แล้วค่อยต่อไปครับ” ไอ้น้องวินคงศึกษาเส้นทางมาอย่างดี
“ไปตอนไหนปลุกพี่ละกัน เดี๋ยวไปส่งไปรถเมล์”
“ไปประมาณ 9 โมงครับ ผมไม่รบกวนหรอกครับ ไปเองได้” ไอ้น้องวินนี้ขี้เกรงใจจริงๆ
“เอาเหอะๆ หน่าปลุกด้วยละกัน จะทิ้งได้งั้น”
“เอางั้นก็ได้ครับ”
“คุยเชี้ยะอะไรกัน” แป็บเดียวจริงๆ มันออกแระ
“จู๋จี๋กันนิดหน่อยพี่” ไอ้น้องวินกวนตีน
“หรอ เดี๋ยวกูก็จับตัดจู๋ซะหรอก” ไอ้โชว์พูดพร้อมทำหน้าโหด
“หวา ไม่เอาหรอกพี่ ขอให้ผมไว้ใช้ก่อนดีกว่าครับ” ไอ้น้องวินทำท่าตกใจ
“ไปอาบน้ำก่อนนะ” ผมก็ขอตัวไปอาบน้ำบ้างปล่อยไว้สองคนจะเป็นไงเนี้ยะ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
*******************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
:z13: :z13:
คนแรก อะคริ อะคริ
-
:z13: :z13:
คนแรก อะคริ อะคริ
ดีใจป่ะล่ะ
-
มากกกกกกกกกกกกกกก :laugh: :laugh:
-
มากกกกกกกกกกกกกกก :laugh: :laugh:
ดีใจด้วยๆๆๆๆๆ เย้ๆๆๆๆๆ
-
มาดึกมากกกก กะให้คนอ่านไม่ต้องหลับต้องนอนเลยใช่มั้ย
-
มาดึกมากกกก กะให้คนอ่านไม่ต้องหลับต้องนอนเลยใช่มั้ย
นอนครับนอน
อ่านก่อนนอนนะครับ ฝันดี
-
ว้าววววววววววว
ไม่อยากคิดต่อเลย
-
ว้าววววววววววว
ไม่อยากคิดต่อเลย
ทำไมถึงไม่อยากคิดละคร้าบบบ อิอิ
-
ชอบน้องวินอ่ะ มีคู่ป่ะ?
-
จะมีปัญหามั้ยคะ
-
หวังว่าจะไม่เลือดตกยางออก
-
บ๊ะ ! !
ปล่อยให้อยู่กันสองคน
น้องวินไม่เป็นอันตรายแย่หรอ ?
ห้าๆๆ
:really2: :really2: :really2:
-
อยากมีแฟนที่มีนิสัยแบบพี่โชว์จัง :-[
คงจะมีอะไรให้ตื่นเต้นได้ทุกวัน.......... ชอบๆๆๆๆๆ:z6: :z6: :z6:
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ถ้ามีคู่มาให้วินสักหน่อยคงดีนะคะ
โชว์ก็จะได้สบายใจ คนอ่านก็จะได้จิ่นต่อไปไง :z1:
:pig4: คะ
-
อุ้ย!!(http://upic.me/i/8v/a9615310-36.gif) ตายละ ปล่อยไว้ไม่ดีนะครับ ต้องแยกกันอยู่(http://upic.me/i/2k/7731-r-1275897224202.gif) ขังเดี่ยวไปเลย อิอิ
ทำอย่างนี้พี่โชว์จะทนได้เหรอครับ T_T(http://picpost.postjung.com/data/132/132249-23-4080.gif)
เดี๋ยวก็เกิดกระแสไฟฟ้าลัดวงจรหรอก 55+(http://picpost.postjung.com/data/132/132249-36-5013.gif) ไม่อยากจะคิด เหอะๆ
-
ช่วงนี้พี่ พิชชี่ มาบ่อย
มีความสุขจัง
(ไม่แน่ใจว่าไรเตอร์ชื่อ พิชชี่เปล่า หลือว่า ตุล)
แต่ขอบคุณมากเลยนะ
-
อ่าน ๆ ไปอยากมีแฟนเป็นแบบโชว์ซะจริง ๆ เลย
-
เข้าใจกันก็ดีแล้ว โล่งอก อ่านคู่นี้แล้วมันแบบว่า...เอิ่ม
กลัวงานจะเข้าตลอดเวลา ไงก็ไม่รู้ 555+
ต้องขยันออกงานนะครับ
จะส่งการ์ดเชิญไปเรื่อย ๆ
555
ง่า...แปลว่ายังหายใจไม่โล่งสิเนี่ย
อ่านไประแวงไป กลัวการ์ดเชิญ อิอิ
*****ดิท*****
อ่านตอนนี้แล้วน้องวินน่ารักขึ้นมาก
หวังว่าคงเห็นตุลย์เป็นพี่ชายจริงๆ นะ(เดี๋ยวงานเข้า)
หาคู่ให้น้องวินสักคนก็ดีนะจ๊ะ
แบบว่าน้องน่ารักเลยอยากให้น้องรับ(สะงั้น)เหอๆ
เมย์จิ้นน้องเป็นฝ่ายรับแล้วเรียบร้อย 555+
-
สนุกมากคับ คนที่เอามาลงน่ารักมากคับ :L3:
เอาเรื่องที่นุกนุกแบบนี้มาให้กันอ่าน
โชว์เนี่ย อารมณ์ร้อนเกินไปจิงๆคับ
ฝากบอกโชว์ด้วยว่า ใจเย็นบ้างก้อดีคับ
สงสารดุลย์ :o12: ฮ่าฮ่า :laugh:
➸Ⓑ Ⓞ Ⓜ»ⓩ ™
-
วุ่นวายแน่ๆหลังจากนี้
เพราะโชว์มีคู่กัดแล้ว 555+
-
สงสารน้องวิน !
จะโดนพี่โชว์จับตัดจู๋ :laugh: :laugh:
-
พี่โชว์โหดได้อีกอ่ะครับ o22
แอบกลัวนะเนี้ย 5 55
-
เหอะๆๆๆๆๆๆๆๆ ศึกนี้ยังอีกยาวไกล จริงๆๆๆ
น้องวิน มา โชว์ ได้เวลายักษืเข้าสิงห์
-
:oo1: :oo1: :oo1:
-
รอนาน เหมือนจะขาดใจ ตาย ! !
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
(http://upic.me/i/os/a86958346.gif)รอนานแล้วนะ Y_Y
แต่ก็รอต่อไปครับ เข้าใจ (http://upic.me/i/01/a8691531-18.gif)
สู้ๆครับผม ^^
-
น้องวินอยู่กับโชว์จะเกิดไรขึ้น
-
ไปค่ายนะครับ 12-15
-
ง่า ไปเข้าค่ายที่ญี่ปุ่นดิ ตอนนี้เข้าฟรี ไปไหม 555+ ไปให้ซึนามิพัดเล่น
-
น้องวินกับโชว์นี่....555+
ไม่ใช่มาแอบรักกันทีหลังนะ
ป.ล. ไปค่ายให้สนุกนะครับ
-
รออ่านอยู่คับ
รีบๆหน่อยนะคับ
เด๋วมีงอน 55
-
เข้าค่ายบ่อยๆๆเนอะเรียนที่ไหน น่าไปเรียนด้วย กิจกรรมเยอะดี ชอบๆเห่อๆๆๆ
-
คุนwritterผมอยากรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่าครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้และคำตอบน่ะครับ
-
ขอบพระคุนที่มาต่อนะครับๆๆๆ 5555
-
:oni2: :oni2: :oni2:
เข้าค่ายอย่าอย่าหลงเที่ยวจนเพลินเลยนะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ม่ายยยยยยยย(http://upic.me/i/gz/a942752051.gif) ผมต้องลงแดงแน่ๆเลย T_T
อ่านแล้วช๊อคเลย(http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9445081/A9445081-11.gif)
ไงก็เข้าค่ายให้สนุกล่ะครับผม ^^ (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9445081/A9445081-2.gif)แล้วเจอกัน เมื่อเอามาลงครับ
-
โปรดติดตามตอนต่อไป
ง่ะ ไหนๆๆๆ
เมื่อไหร่ จะ มาอ่ะ รอนานนนนนน แล้ว อ่ะ 555 :laugh: :laugh:
-
อ่า เรื่องนี้หนุกดีครับมีหลากหลายอารมดี ทำให้รู้ถึงคำว่ารักได้ดีจริงๆครับ
ไงรีบมาต่อไวๆนะครับ
จะติดตามและเป็นกำลังใจให้ครับ :3123: :3123: :3123:
-
ยิ่งอ่านยิ่งเคลิ้ม ถ้าได้เหมือนพี่ตุลย์สักคนคงดี จะได้ตื่นเต้นอยู่ทุกวินาที :oo1: :oo1: ว่าแต่โชว์หึงได้แม้กระทั่งน้องแฟนตัวเองเนอะ :-[ :-[ กลับจากค่ายแล้วรีบมาต่อนะคร๊าบไรเตอร์ :call: :call: :call:
-
ค่าย ง่วงจัง
-
มาต่อเร็วๆน่ะครับ 555++
-
พี่โชว์โหดว่ะ๕๕
วินน่ารักๆๆ
-
รู้สึกตอนนี้โชว์ดูเป็นคนใจเย็นนะเนี่ย (ปกติจะกร่างกว่านี้) *-*
มาต่อไว ๆ นะครับ ขอให้สนุกกับค่ายนะครับ
-
ชอบพี่โชว์กับพี่ตุลมากๆเลยครับ น่ารักดี ต่างคนต่างขี้งอน ต่างใจร้อนทั้งคู่ แต่ก็รักกันได้ ^^
...ตอนนี้ติดตามอ่านจนถึงปัจจุบันแล้วครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ไม่ได้คอมเมนต์ให้ เพราะเพิ่งเริ่มอ่านวันจันทร์ที่แล้วเอง คือมันค้างอะครับ เลยต้องรีบหาตอนต่อไปๆ เลยไม่ได้เม้นให้เลย
ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่นำเรื่องต่างๆมาเล่าให้ฟังมันทำให้มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยครับ จากเดิมที่ท้อๆ เบื่อๆกับตัวเอง ตอนนี้สนุกขึ้นมามากๆเลยละครับ ยังไงก็รีบๆกลับมาจากค่ายนะครับ มาลงให้ได้อ่านต่อกันเรื่อยๆนะครับ
-
yepppppp มาต่อไวๆนะค้าบบบพี่ตุลย์
ค่ายไหนหว่า ของภาคพี่หรอ ??
"“ไม่เอาอ่ะขี้เกียจเดิน” ผมตอบไปตามจริง ไม่อยากเดินครับ ความจริงอยากกินร้านป้าพิศมากกว่า"
ป้าพิศในเรื่องนี่ที่อยู่แถวๆซุ้มภูมิปะครับ 55555 แซวเล่นค้าบบบ
-
:impress2: อยู่กันแบบสามคนผัวเมีย สนุกแน่งานนี้ :impress2:
-
:L3:รอคนกลับมาจากค่ายมาลงต่อ :z13:จิ้มๆๆๆๆจงมาลงเรื่องต่อๆๆ
-
น้องวินเละแน่งานนี้ 55555
-
ลุ้นๆๆๆๆ
-
ให้ฉันรอ แล้วได้อะไร ให้ฉันรอ ฉันได้อะไร ให้ทนรอ เค้ามากไปไหม
แล้วชีวิตฉันที่เหลือให้ทำไง เธอเคยจะนึกถึงฉันบ้างไหม…คนที่รอ...อ่านนิยาย อิอิ ดราม่าเ้ล็กน้อย
มาเร็วๆนะครับ (http://picpost.postjung.com/data/132/132249-63-4947.gif)เต้นรอต่อไป(http://picpost.postjung.com/data/132/132249-54-8071.gif)
-
คิดถึงทุกคน
-
คิดถึงด้วย :กอด1:
เมื่อไหร่จะมาต่อล่ะ :angry2:
-
วันนี้พี่ตุลกัลบมาแล้วใช่ไม๊ครับ เหนื่อยมากป่าว? ^^
พักผ่อนบ้างนะครับ แล้วค่อยมาลงก็ได้
รักษาสุขภาพตัวเองด้วยนะ... :o8:
-
ีคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่นอนไม่หลับ
เพราะคิดถึงเรื่องนี้มากครับ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ
:กอด1: :กอด1:
-
อุ้ย!!(http://upic.me/i/8v/a9615310-36.gif) ตายละ ปล่อยไว้ไม่ดีนะครับ ต้องแยกกันอยู่(http://upic.me/i/2k/7731-r-1275897224202.gif) ขังเดี่ยวไปเลย อิอิ
ทำอย่างนี้พี่โชว์จะทนได้เหรอครับ T_T(http://picpost.postjung.com/data/132/132249-23-4080.gif)
เดี๋ยวก็เกิดกระแสไฟฟ้าลัดวงจรหรอก 55+(http://picpost.postjung.com/data/132/132249-36-5013.gif) ไม่อยากจะคิด เหอะๆ
รูปเจ๋งมากครับ เอามาจากไหนบ้างครับ เนี่ย ?? ^^
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ผมเด็กใหม่ อ่านจนตาบวมเลย คร้าบบป๋ม >///<
-
ขอบคุณครับที่ชม สำหรับรูป อิอิ (http://picpost.postjung.com/data/132/132249-32-2929.gif)
ถามว่าเอามาจากไหนก็
-http://picpost.postjung.com/132249.html
-http://picpost.postjung.com/132946.html
แบ่งปันกันไปครับ ^^
พี่โชน เอ้ย!! พี่โชว์ คิดถึงจัง ^^ พี่ผู้แต่งชื่อไรง่ะ จะได้เรียกถูกครับ พักสักนิส แล้วเอามาลงก็ได้นะครับ (http://picpost.postjung.com/data/132/132249-21-8677.gif)
-
อุ้ย!!(http://upic.me/i/8v/a9615310-36.gif) ตายละ ปล่อยไว้ไม่ดีนะครับ ต้องแยกกันอยู่(http://upic.me/i/2k/7731-r-1275897224202.gif) ขังเดี่ยวไปเลย อิอิ
ทำอย่างนี้พี่โชว์จะทนได้เหรอครับ T_T(http://picpost.postjung.com/data/132/132249-23-4080.gif)
เดี๋ยวก็เกิดกระแสไฟฟ้าลัดวงจรหรอก 55+(http://picpost.postjung.com/data/132/132249-36-5013.gif) ไม่อยากจะคิด เหอะๆ
รูปเจ๋งมากครับ เอามาจากไหนบ้างครับ เนี่ย ?? ^^
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ผมเด็กใหม่ อ่านจนตาบวมเลย คร้าบบป๋ม >///<
ยินดีต้อนรับเสมอครับ
-
ยังรออ่านอยู่น่ะครับ
-
และแล้วก็เกิดรัก 3 เส้า
แต่มันแปลกตรงที่
นางเอก เอ้ย พระเอกรู้ว่าเค้าจะเลือกใคร
-
ขอบคุณครับที่ชม สำหรับรูป อิอิ (http://picpost.postjung.com/data/132/132249-32-2929.gif)
ถามว่าเอามาจากไหนก็
-http://picpost.postjung.com/132249.html
-http://picpost.postjung.com/132946.html
แบ่งปันกันไปครับ ^^
พี่โชน เอ้ย!! พี่โชว์ คิดถึงจัง ^^ พี่ผู้แต่งชื่อไรง่ะ จะได้เรียกถูกครับ พักสักนิส แล้วเอามาลงก็ได้นะครับ (http://picpost.postjung.com/data/132/132249-21-8677.gif)
แล้วพี่รู้ป่าวครับ ว่ามันมาจากเรื่องไหนบ้าง อ่อ อยากดู ^^ ถ้ารู้ช่วยบอกหน่อยนะครับ o13
-
ขอบคุณครับที่ชม สำหรับรูป อิอิ (http://picpost.postjung.com/data/132/132249-32-2929.gif)
ถามว่าเอามาจากไหนก็
-http://picpost.postjung.com/132249.html
-http://picpost.postjung.com/132946.html
แบ่งปันกันไปครับ ^^
พี่โชน เอ้ย!! พี่โชว์ คิดถึงจัง ^^ พี่ผู้แต่งชื่อไรง่ะ จะได้เรียกถูกครับ พักสักนิส แล้วเอามาลงก็ได้นะครับ (http://picpost.postjung.com/data/132/132249-21-8677.gif)
แล้วพี่รู้ป่าวครับ ว่ามันมาจากเรื่องไหนบ้าง อ่อ อยากดู ^^ ถ้ารู้ช่วยบอกหน่อยนะครับ o13
ก็มี ไทรโศก กับ ระบำดวงดาวครับ ^^ แต่ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ครับ รู้สึกว่าผมจะเด็กว่า อิิอิ อายุเท่าไรครับจะได้เรียกถูก
-
ขอบคุณครับที่ชม สำหรับรูป อิอิ (http://picpost.postjung.com/data/132/132249-32-2929.gif)
ถามว่าเอามาจากไหนก็
-http://picpost.postjung.com/132249.html
-http://picpost.postjung.com/132946.html
แบ่งปันกันไปครับ ^^
พี่โชน เอ้ย!! พี่โชว์ คิดถึงจัง ^^ พี่ผู้แต่งชื่อไรง่ะ จะได้เรียกถูกครับ พักสักนิส แล้วเอามาลงก็ได้นะครับ (http://picpost.postjung.com/data/132/132249-21-8677.gif)
แล้วพี่รู้ป่าวครับ ว่ามันมาจากเรื่องไหนบ้าง อ่อ อยากดู ^^ ถ้ารู้ช่วยบอกหน่อยนะครับ o13
ก็มี ไทรโศก กับ ระบำดวงดาวครับ ^^ แต่ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ครับ รู้สึกว่าผมจะเด็กว่า อิิอิ อายุเท่าไรครับจะได้เรียกถูก
ผมก้ออายุ 15 คร้าบบผม ยินดีที่ได้รู้จักคร้าบบ :bye2: o13
-
@youguylove
เรียกพี่ถูกละ 55+ อายุเท่าไร??ไม่บอกหรอก ^^ (http://picpost.postjung.com/data/132/132249-59-2132.gif)
-
ผมก้อ15 เท่ากันเลยคับ :oo1:
-
อายุ15กันเองหรอครับทำไมเด็กจัง
ปล.ผม16เอง 5555
-
:z13:จิ้มๆๆๆๆคุณน้อง เข้าค่ายเหนื่อยไหมครับ ไงถ้าหายเหนื่อยละมาต่อดวยนะครับผม จะรอ
-
เชียงใหม่ฝนตกหลายวันแล้ว
อากาศที่อื่นเปนไงมั้งคับ
ยังไงรักษาสุขภาพด้วยนะคับทุกคน
:z2:
-
:z13:รออยู่น่ะครับบบบบ
-
@youguylove
เรียกพี่ถูกละ 55+ อายุเท่าไร??ไม่บอกหรอก ^^ (http://picpost.postjung.com/data/132/132249-59-2132.gif)
555 ผมว่าแล้ววว เมื่อไหร่พี่กร่างจะมาน๊อ :impress2:
-
พะเยาหนาวมาก!!!! (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-90.gif) หนาวจริงๆ
รอพี่กร่าง กะพี่ ตุลย์ ต่อไป พี่คนแต่งลาพักร้อนแหง๋ หุๆ แซวกันหน่อย (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-0.gif)
-
ขออภัยมา ณ ท่ี่นี้ด้วยนะครับ
วันท่ี 17 18 ผมสอบรามครับ
ขอโทษจริงๆ
ขอบคุณท่ีมาทักทายกันเร่ือยๆ นะครับ
ช่วงนี้อากาศเปล่ียนแปลงบ่อย
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
แล้วผมจะรีบมาลงนะครับ
-
พะเยาหนาวมาก!!!! (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-90.gif) หนาวจริงๆ
รอพี่กร่าง กะพี่ ตุลย์ ต่อไป พี่คนแต่งลาพักร้อนแหง๋ หุๆ แซวกันหน่อย (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-0.gif)
ฝนตกไหมครับ
-
ขออภัยมา ณ ท่ี่นี้ด้วยนะครับ
วันท่ี 17 18 ผมสอบรามครับ
ขอโทษจริงๆ
ขอบคุณท่ีมาทักทายกันเร่ือยๆ นะครับ
ช่วงนี้อากาศเปล่ียนแปลงบ่อย
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
แล้วผมจะรีบมาลงนะครับ
ยังไงก็ตั้งใจสอบนะครับสู้ๆ
ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
ไงก็จะเป็นกำลังใจรออ่านต่อครับ
สู้ๆ
-
มาใหม่ครับ
กว่าจะตามทัน ผมอ่านจากเว็บอื่น
และก้อตอมาเว็บนี้
68 ตอน ผมอ่าน 3 วัน กว่าจะจบ
ไม่เป็นอันเรียนเลย
รออยู่นะครับ
แฟนครับพี่ครับ.....
-
รอได้ค่ะ ตั้งใจสอบนะ
ได้ข่าวว่าเราก็สอบพรุ่งนี้ ทำไมไม่ไปอ่านหนังสือ ว๊ากกก
-
ขอให้โชคดีน่ะครับ
-
ปล่อยโชว์ไว้กับน้องวินจะไหวเหรอนั่น กลัวตีกันตายก่อน :m20:
ขอให้สอบผ่านนะคะ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้
-
มาใหม่ครับ
กว่าจะตามทัน ผมอ่านจากเว็บอื่น
และก้อตอมาเว็บนี้
68 ตอน ผมอ่าน 3 วัน กว่าจะจบ
ไม่เป็นอันเรียนเลย
รออยู่นะครับ
แฟนครับพี่ครับ.....
ยินดีต่้อนรับมาเป็นครอบครัวเราเสมอครับ
ไม่ว่าจะตามมาจากไหน
ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะครับ
ขอบคุณสำหรับการติดตามครับ
-
ฝนตก อากาศหนาว รถติด วุ่นวาย โอ้ยเซ็ง จะไปสอบทันไหมเน่ี้ยะ
-
พะเยาหนาวมาก!!!! (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-90.gif) หนาวจริงๆ
รอพี่กร่าง กะพี่ ตุลย์ ต่อไป พี่คนแต่งลาพักร้อนแหง๋ หุๆ แซวกันหน่อย (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-0.gif)
ฝนตกไหมครับ
ไม่ตกยังไงล่ะครับ ตกทั้งวันทั้งคืน ตกซะฉ่ำเชียว ^^ (http://upic.me/i/g1/a9615310-49.gif)
ตอนนี้เริ่มสับสน ตกลงหน้าหนาวหรือจะเข้าหน้าร้อนกันแน่ รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับทุกคน
พี่คนแต่ง สู้ๆกับการสอบนะครับผม ดื่มวีต้าแล้วไปนอนพักหน่อยนะครับ ^^ (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-13.gif)
-
^
^
คร้าบบบบบบ
-
@youguylove
เรียกพี่ถูกละ 55+ อายุเท่าไร??ไม่บอกหรอก ^^ (http://picpost.postjung.com/data/132/132249-59-2132.gif)
กายครับ จากเรื่อง นศ.ทนพ. เอาแต่ใจกะนายจอมหื่นครับ ^^ :z1:
รูปมันเอาลงไงเนี่ย :angry2: :fire:
-
:a5:ตั้งใจสอบเข้านะครับผม
-
ขออภัยมา ณ ท่ี่นี้ด้วยนะครับ
วันท่ี 17 18 ผมสอบรามครับ
ขอโทษจริงๆ
ขอบคุณท่ีมาทักทายกันเร่ือยๆ นะครับ
ช่วงนี้อากาศเปล่ียนแปลงบ่อย
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
แล้วผมจะรีบมาลงนะครับ
ครับ โชคดีในการสอบนะค้าบบ ^^
-
สู้ๆๆๆพี่ ตั้งใจสอบมากกๆ
ขอให้ได้เต็ม ข้อสอบเขียนช่ายป่าวว
เขียนให้เต็มนะพี่
o13 o13 o13
-
สู้ๆๆๆพี่ ตั้งใจสอบมากกๆ
ขอให้ได้เต็ม ข้อสอบเขียนช่ายป่าวว
เขียนให้เต็มนะพี่
o13 o13 o13
เป็นเลือกตอบครับบบ
ไม่เต็มหรอกคร้าบบบบบ
-
ยังรอยุนะจร๊ :z2: :z2: :z2:
-
@youguylove
เรียกพี่ถูกละ 55+ อายุเท่าไร??ไม่บอกหรอก ^^ (http://picpost.postjung.com/data/132/132249-59-2132.gif)
กายครับ จากเรื่อง นศ.ทนพ. เอาแต่ใจกะนายจอมหื่นครับ ^^ :z1:
รูปมันเอาลงไงเนี่ย :angry2: :fire:
กดตรงแถบเครื่องมือตรงแถวๆบน Emoticon ของบอร์ด ที่ชื่อว่า Insert Image แล้วนำ url ของรูปภาพมาใส่ระหว่างกลางโค็ดที่ตอนเรากด Insert Image ครับผม
แค่นี้ ฉ่ำเลย (http://picpost.postjung.com/data/132/132946-2-8669.gif)
-
สู้ๆๆๆพี่ ตั้งใจสอบมากกๆ
ขอให้ได้เต็ม ข้อสอบเขียนช่ายป่าวว
เขียนให้เต็มนะพี่
o13 o13 o13
เป็นเลือกตอบครับบบ
ไม่เต็มหรอกคร้าบบบบบ
งั้นลุยเต็มที่ มั่วให้สุดๆ
555+
ล้อเล่นคร๊าบ สู้ๆๆๆ
เด๋วผมนั่งเชียร์ที่บ้าน
-
:z3:รอต่อไป ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
สู้ๆนะคร๊าบพี่ไรเตอร์ ขอให้โชคเอนะคร๊าบๆๆๆๆ เป็นกำลังใจให้ตั้งใจสอบ ไม่ต้องห่วงทางนี้นะคร๊าบ ยังไงก็จะรอพี่ไรเตอร์เสมอ
-
ผมเชื่อว่าพี่ต้องทำได้
อย่างน้อยพี่ก็ต้องกากบาทครบทุกข้อ
พี่คงไว้เว้นข้อทีที่ทำไม่ได้หรอก
ใช่ป่ะ
-
:angry2: ไม่ลงไม่เลิงมันละ รูปอ่ะ อะไรก้อไม่รุ ลงยาก ชิบ! เห้ออออออ :z3: :serius2: :o12:
-
พะเยาหนาวมาก!!!! (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-90.gif) หนาวจริงๆ
รอพี่กร่าง กะพี่ ตุลย์ ต่อไป พี่คนแต่งลาพักร้อนแหง๋ หุๆ แซวกันหน่อย (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-0.gif)
ฝนตกไหมครับ
ไม่ตกยังไงล่ะครับ ตกทั้งวันทั้งคืน ตกซะฉ่ำเชียว ^^ (http://upic.me/i/g1/a9615310-49.gif)
ตอนนี้เริ่มสับสน ตกลงหน้าหนาวหรือจะเข้าหน้าร้อนกันแน่ รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับทุกคน
พี่คนแต่ง สู้ๆกับการสอบนะครับผม ดื่มวีต้าแล้วไปนอนพักหน่อยนะครับ ^^ (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-13.gif)
งงกับอากาศที่เปลี่ยนแปลงบ่อยๆ แต่ไม่ค่อยเหมือนใจผมที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ......แอ่นเลาะ ห้าๆๆขำๆครับ
ว่าแต่ของเขาดีจริงๆ เอารูปภาพมาซะให้เห็นเลย ฮ่าๆๆๆ
-
รออ่านอยู่เช่นกันครับ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ทั้งคนเขียน คนอ่านก็ดูแลตัวเองกันด้วยน่ะครับ :call:
-
ขอมาเป็นแฟนคลับอีกคนได้ไหมเนี๊ยะ
-
ขอมาเป็นแฟนคลับอีกคนได้ไหมเนี๊ยะ
ได้เสมอครับ
-
:angry2: ไม่ลงไม่เลิงมันละ รูปอ่ะ อะไรก้อไม่รุ ลงยาก ชิบ! เห้ออออออ :z3: :serius2: :o12:
โถ่ๆละอ่อนน้อย (http://upic.me/i/y2/a9445081-16.gif) ไม่เป็นไรนะครับ ดูภาพของผมทีลงก็ได้ ^^ จะจัดให้ฉ่ำเลย (http://upic.me/i/xg/a9717234-14.gif)
-
รออ่านอยู่น่ะครับ ร้อนและยังหนาวไม่จับใจเลย555
-
อีกนิดนคนไทย
-
รอตอนต่อไป.... คร้าบบบบบ
-
วันเวลาไม่เคยคอยใคร
แต่ผมคอยพี่อยู่นะ >,,<
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
แวะเวียนมาหาด้วยความคิดถึง มาแอบส่องดู
ไงฝันดีทุกคนนะครับ แต่ผมนอนไม่หลับตื่นเต้นจะได้ไปฝึกงานวันนี้ละ :z2: :z10: :z3: :z13:
-
แวะเวียนมาหาด้วยความคิดถึง มาแอบส่องดู
ไงฝันดีทุกคนนะครับ แต่ผมนอนไม่หลับตื่นเต้นจะได้ไปฝึกงานวันนี้ละ :z2: :z10: :z3: :z13:
สู้ๆ ละกันคับ ^^
o18 o18 o18
-
สู้ๆ ละกันคับ ^^
o18 o18 o18
Thank you so much ^^
-
รออออออ อีกกี่วันถึงจะมาต่ออ่ะ อยากอ่านใจจะขาดดดดดด :z3: :z3: :z3: :z3:
-
หนุกมากเลยคับ ไม่อยากรอแล้วน้า :sad4:
รีบๆนะค้าบบ ไรเตอร์ กำลังใจเอาจากผมไปได้เลยค้าบบ :really2:
-
แบบว่าคิดถึง เลยเข้ามาดู รักทุกคนครับ :impress2: :impress2: :impress2:
-
นานแร้วววนะคับ ไม่เหนขยันเหมือนเมื่อก่อนเรยยย :seng2ped:
-
ีรอ...ฉันรอหนึ่งคนที่ฉันฝันรอทั้งที่ไหวหวั่น ทั้งที่เค้าไม่กลับมา (หรือป่าว) สู้ๆนะครับ
ดื่มยาสมุนไพรหน่อยป่ะครับจะได้มีแรง(http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-14.gif) หึๆ (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-15.gif)
อากาศมันร้อนกรุณาใส่เสื้อกันแดดด้วยนะครับ เดี๋ยวดำ ^^ ร้อน!!!
-
แวะอากำลังใจ มาฝาก
-
ติดตามผลงานมาตั้งแต่เว็บ CWN จนมาเจอที่นี่ ดีใจมากครับ รอติดตามตอนต่อไปนะครับ
-
อีกนานไหม ?
:serius2: :serius2: :serius2:
-
งานเยอะมากก ขยับตัวแทบไม่ได้ เรียนซัมเมอร์ด้วย ยังไงรอหน่อยนะ เร่งให้อยู่ครับ
-
ติดตามผลงานมาตั้งแต่เว็บ CWN จนมาเจอที่นี่ ดีใจมากครับ รอติดตามตอนต่อไปนะครับ
ขอบคุณสำหรับการติดตาม
-
ฝนตก มารออ่านต่อ
-
รอแล้วรออีกเมื่อไรจะได้อ่าน เฮ้ออออ
-
น่าจะจับคู่ไอ้น้องวินบ้างนะเนี่ย :laugh:
-
แผ่นดินไหว >,,<
กลัวตาย ก่อนได้อ่านจบจัง
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
ขอโทษครับ
-
รอจนแผ่นดินไหวแล้ว คับ ==* เฮ้อ :z10: :z10:
-
ขอโทษครับ
ไม่เป็นไรครับ
-
รอจนแก่ละผมมมม :seng2ped: :seng2ped:
-
มะไหร่จะมาต่ออ่าครับ รอ รอ นะครับ ขอบคุณครับ
-
ดันๆๆๆ
-
คนรอมันท้อ
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
:z13: จิ้มๆ มานั่งรอ มาต่อเร็วๆน้า :call: :call: :call:
-
อัพเถอะคร๊าฟ เพ่!!!!!!!!!!!!!! !
:z3: :z3:
-
อัพเถอะคร๊าฟ เพ่!!!!!!!!!!!!!! !
:z3: :z3:
ใช่ๆ นานละนะ
-
นานมากกกกกกกก
-
ใช่ๆ นานหลายเติบ !
:o12: :o12: :o12:
-
รักพี่ไรเตอร์ น้า :o8:
แต่ให้คอยนานแบบนี้ผมก็ไม่ไหวอ่ะจิ :sad4:
รีบมาไวๆนะคร้าบบบบบ
:z13: :z13: :z13:
-
เมื่อไหร่จะอัพ เค้าเข้ามาส่องทุกวันเลยนะ รอ รอ รอ ร๊อออ รอออ :o12: :oo1: :m15: :sad4:
-
ง่า
รอนานแล้วนร๊
รีบมาต่อทีสิ
:serius2: :sad4:
อยากไห้ชีวิตจริงเปงเหมือนในนิยายง่ะแต่ทำไมไม่เหงมีเลยมักจะเจอแต่คนหลอกลวงอะทำไม๊ :sad4: :o12:
-
ง่า
รอนานแล้วนร๊
รีบมาต่อทีสิ
:serius2: :sad4:
อยากไห้ชีวิตจริงเปงเหมือนในนิยายง่ะแต่ทำไมไม่เหงมีเลยมักจะเจอแต่คนหลอกลวงอะทำไม๊ :sad4: :o12:
ใช่ๆ เห็นด้วยอย่างแรง
:call: :call: :call:
-
มาต่อไวๆๆเด้อ หนาวบักคัก
-
สนุกมากๆเลยคับๆ
ตามอ่านมากจากเว็บอื่นในตอนที่ 6
ใช้เวลาอ่าน3วัน
กว่าจะได้สมัครก็แทบคลั่ง อิอิ (สมัครยากมาก)
จะติดตามตอนต่อไปนะครับ
น่ารักมากๆๆ :really2:
-
ง่า
ยังไม่มาต่ออิกหร๋อไรเตอร์
คิดถึงพี่โชว์อ่าเชียร์พี่โชว์นะเนี่ยมาต่อๆๆๆๆๆๆ
อย่ามาทำไห้ค้างสิจร๊ :monkeysad: :sad11: :m15:ไม่งั้นจะผูกคอตายไต้คนถั่วงอกละนร๊ :m15:
-
:sad4:เศร้า ลืมกันไปซะแล้ว มาต่อซะที รอรอรอ :z3:ชีวิตต้องรอคอย ยังไงมาต่อไวๆๆนะ สู้ๆๆๆๆๆ
-
:z13: รอแล้วรออีก
-
นานเวอร์....... :z6: :z6:
-
ให้รอนานอย่างนี้ต้องมีไรเด็ดๆแน่เลย อิอิ
:z2: :z2: :z1: :z1:
-
ให้รอนานอย่างนี้ต้องมีไรเด็ดๆแน่เลย อิอิ
:z2: :z2: :z1: :z1:
หวงว่างั้นนะครับบบ
-
รออยู่นร๊าตุลย์ :o12:
-
รอนานๆ แบบนี้เหมือนครั้งที่แล้วเลย
รอไป รอ มาแล้วก็มาบอกว่า ย้ายบอร์ดแล้ว
เหอะๆ จะย้ายหนีอีกไหมนิ ?
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
รอนานๆ แบบนี้เหมือนครั้งที่แล้วเลย
รอไป รอ มาแล้วก็มาบอกว่า ย้ายบอร์ดแล้ว
เหอะๆ จะย้ายหนีอีกไหมนิ ?
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
เหอะๆ ไงก้อได้ขอให้ต่อเหอะ
-
ตามมาจากเวปอื่น อ่านแล้วสนุกมากๆ
มาต่อเหอะน๊า ๆ ๆ :sad4: :sad4: :sad4:
:o12:
-
รอนานๆ แบบนี้เหมือนครั้งที่แล้วเลย
รอไป รอ มาแล้วก็มาบอกว่า ย้ายบอร์ดแล้ว
เหอะๆ จะย้ายหนีอีกไหมนิ ?
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
เหอะๆ ไงก้อได้ขอให้ต่อเหอะ
รอครับ รอ
-
รอนานๆ แบบนี้เหมือนครั้งที่แล้วเลย
รอไป รอ มาแล้วก็มาบอกว่า ย้ายบอร์ดแล้ว
เหอะๆ จะย้ายหนีอีกไหมนิ ?
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
เหอะๆ ไงก้อได้ขอให้ต่อเหอะ
รอครับ รอ
รอเสมอแหละู ^^
o13 o13 o13
-
ไปซะนานเลยอ่ะ :o12: :o12:
-
มาอัพซะทีดิพี่ตุลย์ T__T งายสโมสรก็ใช่ว่าเยอะนะ เคลียร์จนจะหมดอยู่ละ มาต่อด้วยนะค้าบบบ
-
ความเงียบแทนคำตอบ !!
:serius2: :serius2: :serius2:
-
เมื่อไหร่ เค้าจะเห็นใจคนรออย่างพวกเราบ้างน่า.... :sad4: ได้โปรดเถอะอยากอ่านแล้วครับ จะลงแดงตายอยู่แล้วววว :z3:
-
เข้ามาดูทุกวันเลยอะ :z3: ไม่มาซักทีครับ :เฮ้อ:
-
เมื่อไหร่ เค้าจะเห็นใจคนรออย่างพวกเราบ้างน่า.... :sad4: ได้โปรดเถอะอยากอ่านแล้วครับ จะลงแดงตายอยู่แล้วววว :z3:
เห็นด้วยอย่างแรง ?
o13 o13 o13 o13
-
เมื่อไหร่ เค้าจะเห็นใจคนรออย่างพวกเราบ้างน่า.... :sad4: ได้โปรดเถอะอยากอ่านแล้วครับ จะลงแดงตายอยู่แล้วววว :z3:
เห็นด้วยอย่างแรง ?
o13 o13 o13 o13
เหนด้วยอีกคนนน o13 o13 o13
-
เมื่อไหร่ เค้าจะเห็นใจคนรออย่างพวกเราบ้างน่า.... :sad4: ได้โปรดเถอะอยากอ่านแล้วครับ จะลงแดงตายอยู่แล้วววว :z3:
เห็นด้วยอย่างแรง ?
o13 o13 o13 o13
เหนด้วยอีกคนนน o13 o13 o13
:call: :call: :call:
-
จะครบ 1 เดือนแล้วนะครับ คนรอจะลงแดงตายอยุ่แล้วนะครับ ได้โปรดเถอะ มีเท่าไหร่ก็ขอเท่านั้น นะครับคุณ Phichchii :monkeysad:
-
รอคราฟฟฟฟฟฟ
-
ผมจะเข้ามาดูทุกวัน ผมรักนิยายคุณนะครับ อ่านแล้วสนุก อยากอ่านต่อให้จบ :sad11:
-
:z13: จิ้มๆ อยากอ่านต่อง่ะ :m15:
-
ผมจะเข้ามาดูทุกวัน ผมรักนิยายคุณนะครับ อ่านแล้วสนุก อยากอ่านต่อให้จบ :sad11:
ยังไม่มาเลยอะ เศร้า รอ.รอ.รอ......
-
รอต่อไปคับ
:oo1:
-
รอต่อไปคับ
:oo1:
:jul1: :jul1: :jul1:
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
รอยุคับ
-
ไรท์เตอร์คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ลงต่อสักทีนะครับบบบบบบบบ
คุณทำให้ผมอินจัดดด จนคลั่งงง มากกกกกกกกกกกกก
ขอร้องแหล่ะครับบ สงสารคนรอออเถอะครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :monkeysad:
-
ไรเตอร์เราไปเที่ยว..สงกรานต์ แน่เลย...ล่วงหน้า
-
ไรเตอร์เราไปเที่ยว..สงกรานต์ แน่เลย...ล่วงหน้า
คงดูเดอะสตาร์อยู่มั่ง
-
ไรเตอร์หายไปไหนน้ออออออ o9 o9 o9
-
ผมท้อ แล้วววว
อยากร้องไห้ :o12:
รอร้อรอ
-
จินตนาการเองจนจะจบเรื่องแล้วล่ะไรเตอร์คับ
ยังไงก้อมาต่อนะคับ จะได้รู้ว่าจริงๆแล้วเป็นยังไง ไม่อยากจินตนาการเอาเองนะ
รอจนขาดใจ (ล้อเล่น)
:เฮ้อ:
-
ผมเข้ามาดูทุกวันเลยครับ มาดูวันละหลายหลายรอบ ผมเคยส่งเมลไปตามไรเตอร์เค้าก็ไม่มีวี้แววตอบกลับมาเลย
แต่วันนี้เค้าก็เข้ามาในเว็บนะครับ (Last Active: 09 April, 2011, 10:19:09 PM) แต่ทำไมไม่มาอับให้ ไม่มาตอบเลย
ผมทำทุกวิถีทางแล้วครับเริ่มจะหมดหวังแล้ว ผมอยากอ่านนิยายของคุณมากกกกกกกกกกก
รักนิยายคุณ นะครับบบบบบ
:z3:
-
เห็นด้วยกับ รีบน ครับบบบ !!!
ผมก็เคยยส่งข้อความไป
แต่ไม่มีวี่แวว ว่าเค้าจะมาอับให้เลย
ผมรักคุณนะครับไรทเตอร์ รักนิยายคุณ รักทุกอย่างง
รอนานนนมากกแล้วว สงสารเถอะนะครับ บบ
-
ชอบๆๆๆๆๆๆ ชอบเรื่องนี้มากมาย o13
ที่ชอบมาที่สุดคือพี่โชว์ ไม่รู้เป็นไงชอบคนแบบเนี้ย
ถ้ามีคนแบบนี้มาชอบผมรักตายเลยครับ :impress2:
และตามความเห็นผมนะผมว่าคนที่ไม่ค่อยมีเหตุผลคือพี่ตุลนะ
อีกอย่างทำไมพวกคุณงอนกันบ่อยจังเลย บางทีก้ไร้สาระมากไปนะผมว่า
แล้วก็ที่สังเกตุนะครับ
เริ่มเรื่องช่วงแรกๆจะเป้นประมาณว่า ตัวเอกไม่สบายบ่อยมาก(ถ้าใครไม่เชื่อกลับไปอ่านดูสิ)
ทุกวันเขาจะปวดหัวและไม่สบาย
พอมาช่วงหลังก็จะเป็นว่าร้องไห้ น้ำตาซึมบ่อยมาก
เอะอะก็ร้องไห้ นิดหน่อยก็น้ำตาซึม ผมว่าอะไรจะอ่อนไหวขนาดนั้น
แต่รวม ๆ แล้วสนุกมากเลยครับ ชอบมากๆ เข้ามาดูทุกวันเลย
ที่พิมพ์มาทั้งหมดติเพื่อก่อนะครับบ ถ้าไปกระทบใจใครเข้าก็ขออภัยเป็นอย่างสูงครับ
-
ชอบๆๆๆๆๆๆ ชอบเรื่องนี้มากมาย o13
ที่ชอบมาที่สุดคือพี่โชว์ ไม่รู้เป็นไงชอบคนแบบเนี้ย
ถ้ามีคนแบบนี้มาชอบผมรักตายเลยครับ :impress2:
และตามความเห็นผมนะผมว่าคนที่ไม่ค่อยมีเหตุผลคือพี่ตุลนะ
อีกอย่างทำไมพวกคุณงอนกันบ่อยจังเลย บางทีก้ไร้สาระมากไปนะผมว่า
แล้วก็ที่สังเกตุนะครับ
เริ่มเรื่องช่วงแรกๆจะเป้นประมาณว่า ตัวเอกไม่สบายบ่อยมาก(ถ้าใครไม่เชื่อกลับไปอ่านดูสิ)
ทุกวันเขาจะปวดหัวและไม่สบาย
พอมาช่วงหลังก็จะเป็นว่าร้องไห้ น้ำตาซึมบ่อยมาก
เอะอะก็ร้องไห้ นิดหน่อยก็น้ำตาซึม ผมว่าอะไรจะอ่อนไหวขนาดนั้น
แต่รวม ๆ แล้วสนุกมากเลยครับ ชอบมากๆ เข้ามาดูทุกวันเลย
ที่พิมพ์มาทั้งหมดติเพื่อก่อนะครับบ ถ้าไปกระทบใจใครเข้าก็ขออภัยเป็นอย่างสูงครับ
เห็นด้วยคับ
พี่ตุลย์ เค้าสุขภาพไม่ดีมั้ง
:really2: :really2: :really2: :really2:
-
:เฮ้อ: อย่างน้อยน่าจะเข้ามาอัพให้คนที่ไม่เที่ยวสงกรานต์อย่างผม ได้อ่านแก้เซ็งได้บ้าง
ใจจะขาดแล้วคับ ชอบมาก ชอบม๊ากมากเลยอะนิยายคุณอะ มาอัพเถอะคับ :m15: :m15:
พลีสสสสสสส!!!!!!!!!!!!!!
-
tobetter ......เขาใกล้จะลงแดงแล้ว.....555555
-
:call: :call: จุดธูปก็แล้ว ยังไม่ต่ออีก
อย่างนี้ต้องบุกถึงห้อง
:oo1:
-
สุขสันต์วันสงกรานต์
แด่writerและนักอ่านทุกคน
:mc4:
-
สุขสันต์วันสงกรานต์
แด่writerและนักอ่านทุกคน
:mc4:
เช่นกันคับ
:-[ :-[ :-[
-
แวะเอาคว่ามคิดถึงมาส่งคับ
-
lสาดไป
-
นานแล้วน่ะครับ :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
โห จะหมดสงกรานต์แล้วนะครับ ยังไม่มาอีกใจร้ายเกินไปละนะครับ (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-63-9324.gif)(http://picpost.postjung.com/data/138/138448-67-2502.gif)
ปล่อยให้เพ้อฝัน แล้วมาตัดตอนกัน(http://image.free.in.th/z/iu/f279f5b8faca2f0f1ee05ef42c7ba173.gif) แต่ถึงยังไง ผมก็นะรอนะครับ ไปละ T_T(http://picpost.postjung.com/data/138/138448-5-5202.gif)
-
นานเพียงใด ผมก็จะรอ
o13 o13 o13 o13
-
หมดสงกรานต์แล้ว มาต่อเถอะ
Pleaseeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee+
:serius2:
-
ไรเตอร์ จะเอายังไงก้อบอกมาดิคับ จะมาต่อรึไม่ก้อทำซักอย่างดิคับ อย่าปล่อยให้ค้างดิ อ่านตอนเก่าซ้ำไปซ้ำมาเปนสิบรอบแล้ว :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
-
ใช่ครับ รอนานมากแล้วนะครับ ผมสะหมักไม่รู้กี่รอบเพื่อจะได้ เห็นใจคนที่ติดตามด้วยนะครับ พยายามสะหมักมาเป็นเดือนแล้วกว่าจะได้ อยากบอกไรเตอนะครับเรายังไม่ลื่มไรเตอนะครับ (เรื่องของไรเตอนี้แหระทำให้ผมรู้จักเวปนี้ ขอบคุฌไรเตอมาก) สุ้ๆๆๆนะครับ สะหมักได้แล้ว
-
ปล่อยให้คนรักต้องรอนาน
อย่างนี้ต้องทำโทษ
:oo1: :oo1: :oo1:
จัดไป 3 ดอก
อิอิ
-
กราบแทบเท้าขอโทษผู้รอ ผู้ติดตามทุกท่าน ผมจะรีบมาต่อให้นะครับ
งานเยอะจริงๆๆๆๆ
-
จิ้ม จิ้ม
ทำให้รอนาน :z13: :z13:
-
0_o ยังบ่มาอีกเน๊าะ
-
ทำงานต่อให้เสร็จไวๆ
แล้วจัดหนักมาเลยนะครับ (ให้สมกับที่รอคอยมานานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน แสนนาน)
o22
-
เมื่อไร จะมาจัดหนักคับ
เตรียมตัวอ่านนานแล้วนะ
-
(http://picpost.postjung.com/data/138/138448-58-5212.gif) มาตอบแล้ว!!!! แต่ก็ ยังไม่ได้อ่านอยู่ดี(http://picpost.postjung.com/data/138/138448-67-2502.gif)
อีกไม่กี่อาทิตย์ จะเข้าสู่รั้วมหาลัยแล้วนะครับ ไม่รู้จะว่างวันไหนมาอ่าน T_T ตื่นเต้น กลัว หลายๆอย่าง ^^ ในรั้วมหาลัย 55+ (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-53-1093.gif) แต่ก็จะหาเวลามาอ่านให้ได้ ถ้าพี่เอามาลง ^^
ตั้งใจทำงานนะครับ แล้วมาต่อ ตอนต่อไปด้วย ไปละ (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-5-5202.gif)
-
ดีก๊าบบบบบ
ผมชอบ Story ของคุณมากๆๆ เลยก๊าบบบบบบบบบบ อิอิ
มาต่อไวๆๆ นะก๊าบบบบบ
อยากอ่านแล้ว อ่า อิอิ
ีรอออๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยู่นะะะะะะะ
เทคแคร์ ครับ
:impress2:
-
มา เร็วๆๆ
นะคร๊าบบบบบบบบบบ
o13
-
ขอโทษทุกคนอีกครั้งที่ให้รอนาน
ไม่มีอะไรจะแก้ตัว
ขอพูดแค่คำเดียวว่า “ ขอโทษครับ”
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 69 คู่กัด
“คุยเชี้ยะอะไรกัน” แป็บเดียวจริงๆ มันออกแระ
“จู๋จี๋กันนิดหน่อยพี่” ไอ้น้องวินกวนตีน
“หรอ เดี๋ยวกูก็จับตัดจู๋ซะหรอก” ไอ้โชว์พูดพร้อมทำหน้าโหด
“หวา ไม่เอาหรอกพี่ ขอให้ผมไว้ใช้ก่อนดีกว่าครับ” ไอ้น้องวินทำท่าตกใจ
“ไปอาบน้ำก่อนนะ” ผมก็ขอตัวไปอาบน้ำบ้างปล่อยไว้สองคนจะเป็นไงเนี้ยะ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ผมเลยหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ รีบอาบให้เร็วที่สุดกลัวสองคนข้างนอกทำอะไรกัน
“โอ้ยย” ผมได้ยินเสียงไอ้น้องวินร้องเลย รีบเอาผ้าเช็ดตัวมาพันตัวแล้วรีบออกไปดู
“เฮ้ย ไอ้โชว์ทำไรน้องอ่ะ” ผมร้องอย่างตกใจ เพราะต้อนนี้นัวเลยครับ ไอ้โชว์แกล้งน้อง คงกำลังถอดกางเกงน้องวิน
“พี่ตุลย์ช่วยด้วย พี่โชว์จะปล้ำผมแล้ว” ผมก็ได้แต่ขำสักพักก็ไปจับแยก
“ปล่อยไว้ไม่ได้เลยนะมึง จะแกล้งน้องทำไมว่ะ”
“ก็แมร่งชอบกวนตีน”
“เฮอออ” ผมได้แต่ถอนหายใจ ยังอาบน้ำไม่เสร็จเลย
“ถ้ามึงยังแกล้งน้องอีกนะ กูจะไม่คุยกับมึง” ผมบอกมันก่อนกลับเข้าไปอาบน้ำอีกครั้ง ออกมามันก็นั่งกันอยู่คนละมุมไม่ได้พูดกัน คืนนั้นกว่าจะได้นอนเหนื่อยเลย กัดกันไม่เลิก นอนอัดกันในห้องนั้นแหละครับ ผมตื่นมาก็ตอนที่นาฬิกาน้องวินปลุกแหละครับ แต่น้องวินไม่ได้ปลุกผม คงเห็นเพราะไอ้โชว์นอนกอดผมอยู่มั้ง ผมก็นอนต่อกะว่าพอน้องมันทำอะไรเสร็จค่อยออกไปส่ง
“วินพี่ออกไปส่ง” ผมบอกน้องวิน น้องวินเตรียมตัวเสร็จแล้ว
“ไม่เป็นไรพี่ตุลย์เดี๋ยววินออกไปเอง นอนต่อเถอะ”
“ป่ะพี่ไปส่งไม่ต้องเกรงใจ” ผมเดินไปส่งน้องวินที่ป้ายรถเมล์ ปล่อยให้ไอ้หมีควายนอนอยู่นี่แหละ กลับเข้าห้องมามันยังนอนไม่รู้เรื่องเลย ผมเลยอาบน้ำ ขี้เกียจนอนต่อแล้ว
“ไอ้หมาโชว์ เมื่อไหร่จะตื่น” ผมเอาหมอนข้างฟาดมัน มันก็นอนเฉยไม่ยอมลุก สิบโมงกว่าแล้ว ท้องก็เริ่มหิวแล้วด้วย
“อืออ” มันร้องออกมาแค่นี้ ไม่ยอมตื่น
“โอ้ย ไม่ตื่นก็เรื่องของมึง กูไปหาข้าวกินแล้ว” ผมกำลังเดินออกไปแล่มันดึงมือผม ผมจึงผมไปทับมันทั้งตัวเลย
“เล่นอะไรของมึงเนี้ยะ” ผมพูดตอนนี้ทับอยู่บนตัวมัน
“จะไปไหนเล่า เมื่อคืนน้องอยู่ไม่สะดวกเลย” ผมรับรู้ถึงภายใต้ร่างกายที่ดันผมอยู่ ไม่ต้องบอกก็รู้มันหมายความว่ายังไง
“ไม่เอา ลุกไปอาบน้ำเลย” ผมบอกพร้อมดันหน้าที่กำลังจะเข้ามาจูบผม แต่มันยังดันทุรังครับ
“โชว์ไม่เอา ไม่เล่น ลุกได้แล้ว” ผมดันมัน
“ไม่ได้เล่นเอาจริง ไม่ไหวแล้ว” มันบอกผมหน้าจริงจัง
“โชว์ ไม่เอา แล้วลุกได้แล้ว” ผมพูดเสียงเข้ม
“โหรัยว่ะ เพราะไว้วินแท้ๆเลย ขัดเวลาส่วนตัวชะมัด” มันพูดเสียงไม่สบอารมณ์
“ไม่ต้องไปโทษน้องเลย เลิกทำตัวเป็นพวกบ้ากามแล้วลุกไปอาบน้ำเลย หิวข้าวโว้ย” ผมบอกมันแล้วลุกออกจากตัวมัน มันไม่ได้รังไว้ แต่ลุกตามแล้วเข้าห้องน้ำไปเลย ไม่บอกก็รู้ว่างอน เฮอออ
“เออมึง ว่าไง” ไอ้เจ๋งครับมันโทรมา
“เฮ้ยมึงไปกินข้าวกัน ไอ้ข้าวให้ชวน” มันโทรมาชวนกินข้าวครับ
“ที่ไหนว่ะ”
“กูว่าแถวมอแหละ แล้วเดี๋ยวไปเที่ยวต่อกัน” มันบอก ออกความเห็น
“เออ เดี๋ยวกูไปหาที่หอ” ผมบอกมัน สักพักไอโชว์มันก็ออกมา แต่มันทำไม่สนใจผม
“โชว์” มันเงียบ
“โชว์มึงมีเหตุผลหน่อยดิว่ะ น้องมันก็แค่มาขอพักด้วย มึงอย่าใจแคบดิว่ะ”
“กูป่าวซะหน่อย” มันพูดน่าตาเฉย
“กูรู้ กูไม่คิดอะไรเลยนะเว้ย กูคิดกับมันแค่น้อง มึงก็รู้”
“แต่มันไม่ได้คิดกับมึงแค่พี่นิ” มันพูดงอนๆ
“โชว์ครับ กูรักมึงจบป่ะ” ผมพูดที่ข้างหูมัน
“จบครับ” มันพูดยิ้มๆ
“ไอ้ข้าวโทรมาชวนกินข้าว” ผมบอกมัน เมื่อกี้ตอนมันเข้าห้องน้ำไอ้ข้าวโทรมาครับ
“อืม ไปดิ” เราขับรถมาหามันที่หอ
“เฮ้ยยย ไงมึง” ตอนนี้เราก็หาข้าวกินกันแถวหน้ามอแหละครับ มีผม โชว์ ข้าว เจ๋ง สี่คนครับ
“อะไรละมึง แหมกินข้าวสองคนไม่เป็นหรอว่ะ” ผมแซวมันสองคน
“อ้าวไอ้เชี่ยนี่ กูชวนมึงไม่ได้รึไง หรืออยากจู๋จี๋กันสองคน” มันตอบผม
“เออๆ ไปเหอะ” พวกเราสี่คนก็หาอะไรกินแถวหน้ามอนั้นแหละครับ ตอนบ่ายก็ไปเดินชอปปิ้งที่จตุจักร
“ความคิดเชี่ยไรของมึงเนี้ยะ ร้อนชิบเป๋ง” หลังจากที่ขอความเห็นระหว่างกินข้าว ไอ้ข้าวก็เสนอให้มาที่นี่
“อ้าว ทำไมมึงไม่ออกความเห็นละ” ไอ้ข้าวเถียง
“เออ พอเหอะๆ มาถึงที่แล้ว เจ๋งมึงก็เลิกบ่นเหอะ กูก็ร้อน” ไอ้โชว์ปรามไว้ เราสี่คนก็เดินชอปปิ้งกันไปเรื่อยแหละครับ
“ตุลย์” มีคนเรียกผมจากด้านหลัง หันไปก็เป็นไอ้โป้งกับน้องซันครับ
“หวัดดีครับพี่ตุลย์” ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ แต่ไอ้โชว์นี่สิทำหน้าไม่รับแขก
“เออ นี่พี่โชว์”
“เป็นแฟนตุลย์” ผมได้แค่แนะนำชื่อมันก็สวนขึ้นมา
“ครับๆๆ สวัสดีครับ”
“ตุลย์นี่น้องซันที่เล่าให้ฟัง เอ่อ นี้พี่เจ๋ง กับ พี่ข้าว” ผมแนะนำต่อ
“ครับ สวัสดีครับ”
“อ่อ พวกมึงนี่น้องซัน นี้โป้ง” ก็ทักทายกันไปครับ แต่ไอ้โชว์นี่สิเจอคู่ปรับเก่า ทำหน้าอยากกับพร้อมมีเรื่องตลอดเวลา ผมก็ได้แต่ดึงมือมันให้ใจร่มๆ
“แล้วนี่ได้ไรบ้างเนี้ยะ” ผมถามสองคน
“อ่อ เพิ่งมาถึงอะ ยังไม่ได้อะไรเลย” ไอ้โป้งตอบเสียงเรียบ
“ไปได้แล้วตุลย์” ไอ้โชว์เร่งผม แล้วดึงมือผมเดินต่อ
“โป้งแล้วไงค่อยเจอกันนะ” ผมหันไปบอกมัน
“ไปก่อนนะซัน” ผมหันไปบอก ไอ้โชว์ก็ได้แต่พยักหน้า โดยที่น้องซันเอามือมาจับมือโป้งไว้
“ทำไมต้องเดี๋ยวค่อยเจอกันด้วย จะแอบไปเจอกันหรอ” มันถามผมหลังจากเดินมาสักระยะ ตอนนี้ผมแยกเดินกับพวกไอ้เจ๋ง ข้าวด้วย
“ป่าว พูดไปงั้นแหละ” ผมตอบไปที ขี้เกียจเถียง
“อย่าให้รู้นะว่าแอบไปเจอกัน มึงตายแน่” มันทำเสียงขู่ เราก็เดินไปซื้อของมาเยอะอยู่โดยเฉพาะเสื้อผ้า
“พอยังเนี้ยะ” ไอ้โชว์ถาม เพราะของที่มันหิ้วเต็มมือแล้ว
“พอแล้วๆ เดี๋ยวไปเจอไอ้ข้าวทางเข้า”
“อืม” เราสี่คนก็มาเจอกันที่หมาย แดดร่มลมตกพอดี
“ไปขี่จักรยานสวนรถไฟกัน” ไอ้ข้าวชวน ยิ้มกว้าง
“โอ้ย ขี้เกียจปั่นโว้ย” ไอ้เจ๋งรีบค้าน
“ไอ้เชี่ย ตุลย์ ไปกับกูนะ” มันด่าไอ้เจ๋ง พร้อมหันมาถามผม ผมก็หันไปหาความเห็นจากไอ้โชว์ มันก็พยักหน้าตกลง
“ไปก็ไป” ไอ้เจ๋งพูด
“อากาศดีจัง” ผมพูดขณะ ซ้อนท้ายไอ้โชว์ที่กำลังปั่นจักรยานให้ผมซ้อนอยู่
“อืม หนักว่ะ” ผมรู้ว่ามันแกล้งพูด
“สัสส อย่าบ่นปั่นไปเลยมึง” ผมเลยประเคนมือทุบหลังมันไปหลายที
...
“วินกินข้าวมายัง” ผมถามหลังจากเลยไปรับวินที่เรียนพิเศษมา หลังจากแยกย้ายกับไอ้ข้าวและไอ้เจ๋ง ตอนแรกไอ้โชว์ไม่ยอมมารับผมก็บังคับมันมาจนได้
“กินตั้งแต่เที่ยงแล้วครับ” น้องวินบอก
“แต่นี้มันเย็นแล้วนะ” ผมบอก
“โอ้ยย มึงก็บอกดิว่ะว่ายังไม่ได้แดก จะอะไรนักหนา” ไอ้โชว์โวยวาย
“พี่ตุลย์ดูดิ พี่โชว์ชอบว่าผมอ่า” ไอ้น้องวินฟ้องผม
“โชว์มึงก็พูดดีๆ กับน้องมันหน่อยดิว่ะ”
“เออ ถือหางกันเข้าไป มึงคลานกันมาจริงๆรึป่าวก็ไม่ใช่ รักกันจริ๊งงง” มันพูดบ่น
“พี่โชว์ครับอย่าว่าพี่ตุลย์เลยครับ ถ้าจะว่าอะไรก็ว่าผม ผมไม่อยากให้พี่สองทะเลาะกัน แต่ถ้าหากว่าพี่โชว์ไม่ชอบผม ผมจะไม่มานอนที่ห้องพี่ตุลย์แล้วก็ได้ครับ” ไอ้น้องวินพูดเสียงเหมือนน้อยใจ
“เออๆๆ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นแหละ อยู่ด้วยกันนี่แหละ ทำหน้ายังงั้นเดี๋ยวกูแมร่งเอาเป็นเมียอีกคนหรอก” ไอ้โชว์พูดออกมา ทำให้น้องวินหน้าแดงนั่งเงียบไปเลย ส่วนผมนะหรออย่าต้องให้พูด
“คิดเชี่ยไรของมึง ถ้ามึงทำยังงั้นมึงตายแน่” ผมพูดขู่ มันก็เงียบไป สักพักมันก็พามากินข้าว
“จะกินไร” มันหันไปถามน้องวิน แหมทำไมถามคนเดียวว่ะ ได้แต่คิดในใจ
“เอ่อๆ อะไรก็ได้ครับ”
“แล้วไอ้อะไรก็ได้มันมีในเมนูมั้ย” มันถามกวนๆ ไอ้น้องวินก้มๆ มองเมนูในมือ
“โอเค เดี๋ยวสั่งเอง” ผมจัดการสั่งอาหาร ให้รู้แล้วรู้รอดไป เพราะถ้ารอคงไม่ได้กินกันพอดี
“กินเยอะๆ นะจะได้โตไวไว” มันตักกับข้าวให้น้องวิน ผมก็มองมันแบบว่า เอ่อมึงเล่นงี้ใช่ไหม
“โอ้ยย พอแล้วพี่ ไปดูแลแฟนพี่โน้น ไม่ต้องดูแลผมหรอก” ไอ้น้องวินบอก เพราะคงเห็นสีหน้าไม่พอใจของผม
“ได้ไง น้องเมียทั้งคนพี่ต้องดูแลสิ” แหมทำไมพึ่งจะมาดูแลเอาตอนนี้ว่ะ เมื่อก่อนตีกันจะตาย
“ไม่เป็นไรค้าบ คุณพี่เขย ผมดูแลตัวเองได้” เฮออ คู่นี้ดีได้แป็บเดียวจริงๆ กัดกันอีกแล้ว
“เออ ทำดีด้วยไม่ชอบนะมึง เด็ดเวรเอ้ยเดี๋ยวเถอะมึงอย่าเผลอนะ”
“เผลอแล้วจะทำอะไรผมหรอคร้าบบคุณพี่เขย”
“เออ หน่า”
“โอ้ยกินๆๆๆ เลิกเถียงกันสักที” ผมตัดบทของทั้งคู่
“พี่ตุลย์ เดี๋ยวพรุ่งนี้ วินเรียนเสร็จแล้วกลับเลยนะ”
“อ้าวทำไมล่ะ”
“ก็วันจันทร์วินมีเรียน”
“อ่ออืมๆๆ”
“ให้พี่ไปส่งไหมน้อง” ไอ้โชว์ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมาถาม
“ผมกลับเองน่าจะปลอดภัยกว่านะ”
“โธ อุตส่าห์ใจดีจะไปส่ง”
“อืมให้พี่โชว์ไปส่งนั้นแหละ พี่จะได้ไปหาแม่ด้วย” ผมบอก
“เอางั้นหรอพี่ตุลย์ ก็ได้นะวินจะได้ไม่เสียค่ารถ” น้องวินพูดขำๆ
“โอ้ย ไอ้ขี้งกเอ้ย ไปส่งก็ได้แต่จ่ายค่ารถด้วยนะ”
“โหหน้าเลือด” ไอ้น้องวินลุกแล้วดึงผ้าเช็ดตัวที่พันเอวไอ้โชว์อยู่ผืนเดียวจนหลุด โป๊เลยครับ แล้วน้องวินมันก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปเลย
“โอ้ยไอ้เด็กเวร อยากเจอดีรึไงว่ะ หรืออยากโดน” ไอ้โชว์ด่าตามหลัง
“เอ่อๆ มึงแต่งตัวเหอะ อุจาดตา” ผมบอกมัน
“หรอๆ ทำเป็นพูดแต่เวลาเอามันเข้าไปในตัวมึงก็ร้องเอาอีกตลอดแหละ” มันพูดพร้อมเอาไอ้นั้นมาล่อตรงหน้าผม
“โอ้ยยยยยยยยยยย” มันร้อง เพราะผมเอามือบีบขย้ำพวงของมันเลยครับ
“ปล่อยโว้ยยย” ผมเลยปล่อยมือ
“อย่าทะลึ่งอีกนะมึง”
“ครับๆๆ คุณก็อย่าร้องต้องการมันละกันนะครับ” มันพูดพร้อมหยิบเสื้อผ้ามาใส่ สักพักไอ้น้องวินก็ออกมา
“เสร็จแล้วคร้าบบ พี่ตุลย์ไปอาบได้แล้ว” ผมไม่รู้ตอนนี้ไอ้โชว์หายไปไหน
“เฮ้ยยย” ไอ้น้องวินร้องลัน เพราะตอนนี้ผ้าขนหนูที่มันใส่ได้หลุดออกไปแล้ว เต็มตาผมเลยครับไอ้น้องวินน้อย ก็ไอ้โชว์ดิครับมันมาจากทางด้านหลัง
“เอาผ้าคืนมา” ไอ้น้องวินหน้าแดง เอามือกุมเป้าไว้
“ไม่น้อยนะเราอ่ะ เห็นตัวแค่นี้” ไอ้โชว์ยังแกล้งไม่เลิก แต่ก็จริงอย่างไอ้โชว์ว่า ไม่น้อยจริงๆ ผมคิดทะลึ่งในใจ
“เออ เล่นงี้ใช่ไหม” น้องวินเลยรีบหยิบเอากางเกงมาสวมไว้ก่อน คงอายหน้าแดงไม่เลิก
“ใครเล่นก่อนละ” ไอ้โชว์ว่ากลับ น้องวินเลยเงียบไป ผมก็เลยไปอาบน้ำ คงไม่มีอะไรแล้วละ ออกมาก็เห็นสองคนนั่งเล่นวินนิ่งกันคงจะแข่งกัน
“แพ้แน่” ไอ้น้องวินบอก
“มึงดิแพ้ ได้อายแน่มึง” ไอ้โชว์พูด
“พนันอะไรกันเนี้ยะสองคนนี้” ผมถาม
“เดี๋ยวก็รู้ คอยดูละกัน” ไอ้โชว์บอก มันก็แข่งกันไป ผมก็เลยเอาหนังสือมาอ่านจึงผล็อยหลับไป มาสะดุ้งก็เพราะได้ยินเสียงเพลง
“เฮ้ยทำไรกันเนี้ยะ” ไอ้น้องวินที่กำลังเต้นไปตามจังหวะเพลง
“ก็มันแพ้ไง ก็เลยต้องทำโทษ”
“แล้วทำอะไรเนี้ยะ” ผมถามเพราะสงสัย ตอนนี้ไอ้น้องวินหันหลัง
“ระบำปลื้องผ้า”
“ฮะ!!! เอาจริงหรอว่ะ” มันตบมือเชียร์
“ถอดได้แล้ว” ไอ้โชว์เร่ง
“เอาจริงหรอพี่ อ่ะพี่ตุลย์” น้องวินหันมาถามคงตกใจเพราะเห็นผมตื่นขึ้นมานั่งดู
“พอเหอะ เลิกแกล้งน้องได้แล้ว” ผมบอกไอ้โชว์
“ไม่ได้ มันเป็นคนพูดเองว่าใครแพ้ต้องระบำเปลื้องผ้า” ไอ้น้องวินหน้าสลด เพราะตกหลุมตัวเอง เลยต้องทำตามยถากรรม
“เอ้าถอดได้แล้ว” น้องวินค่อยๆ ถอดเสื้อออก แล้วโยกไปตามเพลงอย่างเขิลๆ
“ว้าววววว น่ารักจังเลย ตัวแดงหมดแล้ว” ไอ้โชว์แซวน้อง
“ถอดข้างล่างได้แล้ว” ไอ้โชว์เร่ง
“อ่ะ”
**********************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
^
^
^
จิ้มมมๆๆ
คิดถึงพี่มากกกกก
กอดดด :กอด1:
โชว์แอบคิดไรกับน้องวินป่ะเนี่ย 55
o13
-
คิดถึงพี่โชว์กะน้องตุลย์มากๆ
ปล.พี่โชว์โรคจิตป่ะเนี่ย หรือคิดไรกะน้องวินมันอ่ะ
o13 o13 :laugh: :laugh: :laugh: o13 o13
-
กอดดดคร้าบบบบบบบบบบ
-
ฮั่นนแน่โชว์ คิดอะไรกับวินหรือป่าว :-[
-
อ่ะ อ่ะ
มาแย้วว
o13
-
ขำตุลย์อ่ะ ประคบประหงมมันดีนัก เจอโชว์บ้างไม่หึงไม่ได้แล้วอ่ะ
ว่าแต่...โชว์เป็นใครหรอ???
กร๊ากกกกกก ล้อเล่น น้องไม่มานานอ่ะ พี่งอน!!
-
อ่านตอนเเรกก็ชอบเลย :pig4:แล้วจะติดตามนะ
-
มาต่อเร็วๆๆนะจ้า
-
หายไปนานจนเกือบลืมแล้ว ว่าแต่โชว์มันคิดอะไรกะน้องเปล่า น่าสงสัย o18
-
นั่นซิคิดอะไรกับน้องเขาหรือเปล่า น่าสงสัย :m16:
-
dกอด .... :impress2:
โชว์ คิดอะไรกับน้องวินป่าว....
-
ก๊ากกกก ตลกอ่า :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
ชอบๆๆๆ มาต่อไวๆๆๆ
โชว์ กะ น้องวิน เริ่มคุยกันแล้ว น่ารักดีเนอะ
กวนๆๆ ดี
มาต่อไวๆๆ นะคับ
รอติดตาม ชอบๆๆๆๆๆๆๆ อยากกด like สัก ล้าน ครั้ง คริ คริ
-
โชว์มันหมาหยอกไก่หรือเปล่าหว่า?
จะเล่นน้องจริงๆเหรอ
-
โชว์คิดไรกับน้องป่าวเนี่ย
:oo1:
-
แอบกลัว โชว์จะเล่นน้องจริงดิ
-
วี๊ดดดดดดดดดดดดดด บุ่ม !!!! โห ตั้งนมนาน กว่าจะได้อ่านต่อ ^^ ดีใจจนซึ้งเลย(http://upmany.com/57HW.gif)
ว่าแต่เอะ!!! (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-55-3410.gif) ชักมีกลิ่นไม่ดี พี่โชว์ คิดไรป่ะนั่น...
อย่างนี้ต้องจับแยก!!! (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-24.gif) ก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้นมากกว่านี้ ^^
ให้รางวัลกันซักหน่อยนะครับ (http://upic.me/i/w6/107670-pic-30.gif) มาต่อเร็วๆนะครับผม
-
เย้ๆๆได้อ่านแล้ว^^
-
อะจ๊ากกกกกกกก
น่ารักอ่ะ คิดถึงไรเตอร์มากกกกกกกกกกกกกกก ขอกอดด้วยคน 55+
สนุกจริงอะไรจริง
คุ้มแก่การรอคอยจริงๆ
-
โชว์ต้องมีเมียอีกคนแน่เลยอ่ะ
-
เหมือนจะ 3P แน่ๆเลยยยยยยย
-
ตอนน่าต้องมี 3P แน่ๆเลย ครับ ^^
น่าเหมือนกันจริงๆ แฮะ
55 55
มาอัพต่อไวๆนะคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :pighaun:
-
:กอด1: คนแต่งคะที่กลับมาต่อแล้ว
แต่ทำไมโชว์เป็นแบบนี้หละ อย่าบอกว่าจะหวั่นไหวนะ
:pig4: คะ
-
อ้าว มาแล้วหายไปนานเลย มารออ่านต่อ :L1:
-
:monkeysad:
จะร้องไห้แร้วเนี่ย
พลี๊สสส
ลง ไวไวหน่อย อยากอ่านนๆ
I want to read ur ni yaii.
-
โห่ฮิโห่ฮิโห่ฮิโห่โฮย.....ฮี้ว!!!! :z2: :z2: :z2: :mc4: :mc4: :mc4:
ต้องมีการโห่รับขวัญไรเตอร์กันซะหน่อย :call: :call: :call:
หลังจากที่หายเยบไปนานนนนนนนนนนนนนนนนน :t3: :t3: :t3:
ส่วนโชว์ มันคงไม่ได้คิดไรกับน้องมั๊ง :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
คงแค่หมั่นไส้แล้วกะแกล้งเอาฮาเฉยๆ :laugh: :pigha2: :m20: :laugh: :pigha2: :m20:
ก็โชว์มันรักตุลย์จะตายอ่ะ :L1: :L2: :3123: :L1: :L2: :3123:
ไงก็มาต่อเร็วๆนะคับ :กอด1:
-
อย่านะโชว์ ถ้าไม่อยากเสียตุลย์ไปหน่ะ
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
:L3:
อิจฉาพี่ตุลย์วุ๊ย
-
ตุลย์จะยอมหรอถ้าโชว์มีเมียอีกคน
-
อ่านทรหดมากอ่านตั้งแต่สิบโมงเช้ายันตีหนึ่งเรื่องนี้มันน่าติดตามากมายมันลุ้นตลอด(คงคิดว่าคนอ่านนี้ไม่มีไรทำหรอไงอิอิอิ อู้บ้างไรบ้าง)สนุกมากค่ะ
เปงกะลังใจให้คนเขียนต่อไปนะคะ :กอด1:
-
พี่โชว์ไม่น่าไว้ใจหงะ
o22 o22
-
โชว์คิดไรกับน้องหว่า
-
อ่านทันจนได้ แต่เวียนหัวจริงๆ เฮ้อ.
-
ไม่เป็นไรหรอกจ้า ถึงจะนานๆมาที แต่มาคราวนี้ ขำก๊ากเลย
555+++ระบำเปลื้องผ้า คิดกันได้น้อ น้องวิน นายโชว์
-
หายไปไหน นานมากครับ แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณนะคับ
-
เย มาได้เสียที แต่ก็ขอบคุณมากนะครับไรเตอ :mc4:
-
บางสิ่งที่เราให้เค้าไม่ได้ แต่ คนอื่นกลับให้ได้ นั่นมันเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด สำหรับคนที่รักกัน...(http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9445081/A9445081-3.gif)
น้องวิน มีความน่ารักสดใสอย่างนี้ระวังพี่โชว์จะเผลอใจให้นะ T_T ถ้าเป็นอย่างนั้น แย่แน่ หึๆ (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9445081/A9445081-2.gif)
-
โชว์กับวินนี่แปลกนะ เหมือนมีอะไรยังไง หุหุ
-
เวร แระ โชว์ น้องเมีย นะโว้ย
-
หวัดดี writer ผมชอบเรื่องของคุณมากๆๆๆๆๆ เลยครับ o13
มันทำให้ผมรู้สึกว่า มันมีความเป็น "ตุลย์" ในตัวผมเลยครับ
หลายๆอย่างในตัว "ตุลย์" เหมือนกับผมมากๆ เพราะผมอยู่ราชบุรี
ผมไม่ชอบพูดคำว่า รัก แต่ในใจอ่ะ รักโคตรๆ (แต่พักนี้ ตุลย์ พูดคำว่ารักบ่อยจัง เหอะๆ)
และผมก็รักไอ้โชว์ของผมมากๆ
เพียงแต่วันนี้ไม่มีไอ้โชว์ :m15: มาอยู่ข้างๆ และผมก็ไม่ได้เรียนจบจากมหาลัยเดียวกับตุลย์
ตอนจบของเรื่องนี้ จะเป็นอย่างไร ไม่รู้ แต่ผมไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นแบบชีวิตผม
จะติดตามตอนต่อไปนะคร๊าบ ^_^
-
แล้วยังไงจะรีบมาต่อให้นะครับ เหนื่อย เพลียมาก
-
โชว์อย่าแม้แต่จะคิดนะ
-
หวัดดี writer ผมชอบเรื่องของคุณมากๆๆๆๆๆ เลยครับ o13
มันทำให้ผมรู้สึกว่า มันมีความเป็น "ตุลย์" ในตัวผมเลยครับ
หลายๆอย่างในตัว "ตุลย์" เหมือนกับผมมากๆ เพราะผมอยู่ราชบุรี
ผมไม่ชอบพูดคำว่า รัก แต่ในใจอ่ะ รักโคตรๆ (แต่พักนี้ ตุลย์ พูดคำว่ารักบ่อยจัง เหอะๆ)
และผมก็รักไอ้โชว์ของผมมากๆ
เพียงแต่วันนี้ไม่มีไอ้โชว์ :m15: มาอยู่ข้างๆ และผมก็ไม่ได้เรียนจบจากมหาลัยเดียวกับตุลย์
ตอนจบของเรื่องนี้ จะเป็นอย่างไร ไม่รู้ แต่ผมไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นแบบชีวิตผม
จะติดตามตอนต่อไปนะคร๊าบ ^_^
ดินแดนพระราชา
สวัสดีชาวเมืองโอ่ง
อิอิ
ขอบคุณครับ
ชีวิตคนผมไม่รู้หรอกครับจุดจบจะเป็นยังไง
ทุกอย่างเป็นเรื่องของอนาคต
-
โชว์อย่าแม้แต่จะคิดนะ
ขอคิดนิดนะ
อิอิ
-
เวร แระ โชว์ น้องเมีย นะโว้ย
คนกันเองทั้งน้านนนน อิอิ
-
โชว์กับวินนี่แปลกนะ เหมือนมีอะไรยังไง หุหุ
อะไรยังไงอิอิ
-
บางสิ่งที่เราให้เค้าไม่ได้ แต่ คนอื่นกลับให้ได้ นั่นมันเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด สำหรับคนที่รักกัน...(http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9445081/A9445081-3.gif)
น้องวิน มีความน่ารักสดใสอย่างนี้ระวังพี่โชว์จะเผลอใจให้นะ T_T ถ้าเป็นอย่างนั้น แย่แน่ หึๆ (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9445081/A9445081-2.gif)
หึหึ อิอิ ระวังเผลอใจ
เย มาได้เสียที แต่ก็ขอบคุณมากนะครับไรเตอ :mc4:
ครับขอโทษทีให้รอเช่นกัน
หายไปไหน นานมากครับ แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณนะคับ
ขอบคุณที่รอนะครับ
ไม่เป็นไรหรอกจ้า ถึงจะนานๆมาที แต่มาคราวนี้ ขำก๊ากเลย
555+++ระบำเปลื้องผ้า คิดกันได้น้อ น้องวิน นายโชว์
ขำขนาดนั้นเลยหรอ อิอิ
อ่านทันจนได้ แต่เวียนหัวจริงๆ เฮ้อ.
อย่าหักโหมสิครับ
โชว์คิดไรกับน้องหว่า
คิดยังไงดีละ 555+
พี่โชว์ไม่น่าไว้ใจหงะ
o22 o22
แล้วใครจะไว้ใจดีล่ะ อิอิ
-
^
^
^
นึกว่ามาต่อออออออออ 5555
ทักทายยยๆๆๆค่าา
-
อ่านทรหดมากอ่านตั้งแต่สิบโมงเช้ายันตีหนึ่งเรื่องนี้มันน่าติดตามากมายมันลุ้นตลอด(คงคิดว่าคนอ่านนี้ไม่มีไรทำหรอไงอิอิอิ อู้บ้างไรบ้าง)สนุกมากค่ะ
เปงกะลังใจให้คนเขียนต่อไปนะคะ :กอด1:
คร้าบบ ขอบคุณมากๆเลยนะครับ อย่าหักโหมดิครับ
ตุลย์จะยอมหรอถ้าโชว์มีเมียอีกคน
อันนี้ก็ต้องลุ้นนะครับ
:L3:
อิจฉาพี่ตุลย์วุ๊ย
อิจฉาเนอะ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
ThankZ คร้าบบ
อย่านะโชว์ ถ้าไม่อยากเสียตุลย์ไปหน่ะ
ความรักห้ามกันไม่ได้
โห่ฮิโห่ฮิโห่ฮิโห่โฮย.....ฮี้ว!!!! :z2: :z2: :z2: :mc4: :mc4: :mc4:
ต้องมีการโห่รับขวัญไรเตอร์กันซะหน่อย :call: :call: :call:
หลังจากที่หายเยบไปนานนนนนนนนนนนนนนนนน :t3: :t3: :t3:
ส่วนโชว์ มันคงไม่ได้คิดไรกับน้องมั๊ง :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
คงแค่หมั่นไส้แล้วกะแกล้งเอาฮาเฉยๆ :laugh: :pigha2: :m20: :laugh: :pigha2: :m20:
ก็โชว์มันรักตุลย์จะตายอ่ะ :L1: :L2: :3123: :L1: :L2: :3123:
ไงก็มาต่อเร็วๆนะคับ :กอด1:
รับอย่างกะมาสู่ขอ อิอิล
หิ้วววววววววววววว
มีไม่มีต้องลุ้นครับ
:monkeysad:
จะร้องไห้แร้วเนี่ย
พลี๊สสส
ลง ไวไวหน่อย อยากอ่านนๆ
I want to read ur ni yaii.
ซับน้ำตาให้นะครับ อย่าร้องนะครับ
อ้าว มาแล้วหายไปนานเลย มารออ่านต่อ :L1:
รอแป็บนะครับ
-
^
^
^
จิ้มมมๆๆ
จิ้มกันเลยหรอ คิดรึป่าวน้าาาาาาาาา
คิดถึงพี่โชว์กะน้องตุลย์มากๆ
ปล.พี่โชว์โรคจิตป่ะเนี่ย หรือคิดไรกะน้องวินมันอ่ะ
o13 o13 :laugh: :laugh: :laugh: o13 o13
คิดถึงพี่มากกกกก
กอดดด :กอด1:
โชว์แอบคิดไรกับน้องวินป่ะเนี่ย 55
o13
รอลุ้นๆๆๆๆ
กอดดดคร้าบบบบบบบบบบ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฮั่นนแน่โชว์ คิดอะไรกับวินหรือป่าว :-[
คิดสิ อิอิ
อ่ะ อ่ะ
มาแย้วว
o13
มาแล้วววววววววววว
ขำตุลย์อ่ะ ประคบประหงมมันดีนัก เจอโชว์บ้างไม่หึงไม่ได้แล้วอ่ะ
ว่าแต่...โชว์เป็นใครหรอ???
กร๊ากกกกกก ล้อเล่น น้องไม่มานานอ่ะ พี่งอน!!
อย่าแกล้งกันสิ อย่าลืมน้าาาาาาาาา
อ่านตอนเเรกก็ชอบเลย :pig4:แล้วจะติดตามนะ
ติดตามนะครับ ขอบคุณครับ
มาต่อเร็วๆๆนะจ้า
คร้าบบบ จะพยายามสุดกำลัง
หายไปนานจนเกือบลืมแล้ว ว่าแต่โชว์มันคิดอะไรกะน้องเปล่า น่าสงสัย o18
นั่นซิคิดอะไรกับน้องเขาหรือเปล่า น่าสงสัย :m16:
คิดดีรึป่าวน้าาา รึไม่คิดดี
dกอด .... :impress2:
โชว์ คิดอะไรกับน้องวินป่าว....
กอด
ก๊ากกกก ตลกอ่า :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
ชอบๆๆๆ มาต่อไวๆๆๆ
โชว์ กะ น้องวิน เริ่มคุยกันแล้ว น่ารักดีเนอะ
กวนๆๆ ดี
มาต่อไวๆๆ นะคับ
รอติดตาม ชอบๆๆๆๆๆๆๆ อยากกด like สัก ล้าน ครั้ง คริ คริ
กดเลย อิอิ
ขอบคุณคร้าบบบบบบ
โชว์มันหมาหยอกไก่หรือเปล่าหว่า?
จะเล่นน้องจริงๆเหรอ
ไม่ใช่หมาไม่ใช่ไก่หรอก เก้ง กวางต่างหาก อิอิ
โชว์คิดไรกับน้องป่าวเนี่ย
:oo1:
คิดตลอดแหละ
แอบกลัว โชว์จะเล่นน้องจริงดิ
กลัวไว้ดีกว่าแก้ เฮ้ยย อะไรยังไง ลุ้นๆๆ ด้วย อิอิ
-
วี๊ดดดดดดดดดดดดดด บุ่ม !!!! โห ตั้งนมนาน กว่าจะได้อ่านต่อ ^^ ดีใจจนซึ้งเลย(http://upmany.com/57HW.gif)
ว่าแต่เอะ!!! (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-55-3410.gif) ชักมีกลิ่นไม่ดี พี่โชว์ คิดไรป่ะนั่น...
อย่างนี้ต้องจับแยก!!! (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/07/A9427520/A9427520-24.gif) ก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้นมากกว่านี้ ^^
ให้รางวัลกันซักหน่อยนะครับ (http://upic.me/i/w6/107670-pic-30.gif) มาต่อเร็วๆนะครับผม
เลิศเวอร์
ซึ้งจริงๆๆ กับภาพประกอบ
เย้ๆๆได้อ่านแล้ว^^
เย้ๆๆๆๆๆๆ
อะจ๊ากกกกกกกก
น่ารักอ่ะ คิดถึงไรเตอร์มากกกกกกกกกกกกกกก ขอกอดด้วยคน 55+
สนุกจริงอะไรจริง
คุ้มแก่การรอคอยจริงๆ
กอดดดดดดดดดดดดด คร้าบบบบ
โชว์ต้องมีเมียอีกคนแน่เลยอ่ะ
เหมือนจะ 3P แน่ๆเลยยยยยยย
ตอนน่าต้องมี 3P แน่ๆเลย ครับ ^^
น่าเหมือนกันจริงๆ แฮะ
55 55
มาอัพต่อไวๆนะคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :pighaun:
แอ๊ะ หรือจะมี 3P น้า
หรือจะมีดี
:กอด1: คนแต่งคะที่กลับมาต่อแล้ว
แต่ทำไมโชว์เป็นแบบนี้หละ อย่าบอกว่าจะหวั่นไหวนะ
:pig4: คะ
กลับมาแล้วคร้าบบบ
-
กลับมาแล้วเหรอ~~~~~~ (ทักทายแบบญี่ปุ่น ฮุๆ)
ตอนต่อไปจะมาเลยมั้ยจ๊ะ จะได้รอ
รอระบำเปลื้องผ้าอยู่น้า
+1 อุตส่าห็ขยันตอบเม้นท์^^
-
กลับมาแล้วเหรอ~~~~~~ (ทักทายแบบญี่ปุ่น ฮุๆ)
ตอนต่อไปจะมาเลยมั้ยจ๊ะ จะได้รอ
รอระบำเปลื้องผ้าอยู่น้า
+1 อุตส่าห็ขยันตอบเม้นท์^^
พรุ่งนี้ได้ป่าวคร้าบบบบบบบบบบบบ
น่ะๆๆๆๆๆๆ
-
^
^
^
นึกว่ามาต่อออออออออ 5555
ทักทายยยๆๆๆค่าา
ทักทายๆๆๆ
สวัสดีคร้าบบบ
-
writer กะน้องคนบ้านเดียวกันเลย
อยู่แถวไหนเนี่ยะ
จะแว่บไปหา ขอคำปรึกษาหน่อย
5555 ^^ :impress2:
-
กลับมาแล้วเหรอ~~~~~~ (ทักทายแบบญี่ปุ่น ฮุๆ)
ตอนต่อไปจะมาเลยมั้ยจ๊ะ จะได้รอ
รอระบำเปลื้องผ้าอยู่น้า
+1 อุตส่าห็ขยันตอบเม้นท์^^
พรุ่งนี้ได้ป่าวคร้าบบบบบบบบบบบบ
น่ะๆๆๆๆๆๆ
พรุ่งนี้จริงนะะะะะะะะ
จะมารออ่านนน
-
พรุ่งนี้ได้แน่นอนใช่มะครับ(http://picpost.postjung.com/data/138/138448-45-9582.gif)
ถ้าพรุ่งนี้ไม่ได้อ่าน ก็มารับศพก็แล้วกัน!!! (http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A10426044/A10426044-50.gif) (อ้างอิงคำพูดมาจาก เรยา )
-
ลงไว้หลายๆๆตอนเลย ครับ ผมลุ้นอ่านตอนต่อไปจนอกจะแตกอยู่แล้ว ลงเยอะๆๆเลยนะตรับ ได้โปรด :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
สมัครได้ซักทีเนื่อยแทบแย่ แต่อ่านไปอ่านมาสนุกน่าลุ้นมาก
ขอใจหลายๆ ที่นำเรื่องดีๆมาให้ได้ชม :sad4:
-
ไรเตอร์บอกว่าจะเอามาลงวันนี้ o13 o13 o13
งั้นผมมารอตั้งแต่ตี2เลยแล้วกันคับ :z2:
ตื่นเต้นจังๆๆๆๆจะได้อ่านแล้ว :man1:
หวังว่าไรเตอร์คงไม่เอามาลงตอนเที่ยงคืนของวันนี้ใช่มั๊ยคับ :a5:
ไม่งั้นผมอึน o22แน่เลย
รอนะคับไม่ได้อ่านไม่นอน!!! :z10:
-
นี่ก็ ตี 2.38 น. แล้วก็ยังรออ่านอยู่นะครับ o18
-
เข้ามาแอบดู^^
ไล่ทุกคนไปนอน ดึกแล้ว อดหลับอดนอนทำไมกัน ป่านนี้คนเขียนหลับไปสามตื่นแล้ว
ี่ไปนอนก่อนน้า เดี๋ยวตื่นมาอ่าน ฝันดีทุกคน
-
วันนี้จะมาลงแน่นะ........จะรอนะครับ รักๆ จังเลยครับ
-
อยากอ่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :serius2:
-
มารออ่านเช่นกันนะครับ^^ จิ้ม ๆ :z13: :z13:
เอ๊ะ!!! คู่กัดนี้เค้าจะกัดกันยังงัยน๊าาา.....อิอิ :z10:
-
กว่าจะอ่านจบตั้งแต่ตอน1ถึงตอน69
ใช้เวลาไปหลายวันเลยทีเดียว 555
ได้อ่านเรื่องนี้จากบอร์ดเว็บเกย์เตอร์เดย์อ่ะค่ะ
แล้วก็เห็นลิงค์ให้มาอ่านต่อในไทยบอยเลิฟ
บอกได้คำเดียวว่าชอบมากกกกกกกกกก :haun4:
ฟิคเรื่องนี้ทำเอาเราไม่ยอมทำการทำงาน
มาเป็นอาทิตย์ กลับไปบ้านก็ัยังนั่งอ่านต่อ
เชียร์พี่โชว์มาตั้งแต่ตอนแรกแล้วค่ะ
แล้วก็คิดว่าพี่โชว์ผู้แสนหื่นนี่แหละคือ "พระเอก"
ตอนนี้กำลังรอตอน70อย่างใจจดใจจ่อนะคะ
หวังว่าไรเตอร์จะมาต่อในเร็ววันนี้
ยังไงก็จะรอค่ะ :3123:
-
มาแล้วๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณที่รอ
แล้วติดตามเรื่องมาตลอดนะครับ
ขอบคุณอีกครั้งจากใจจริง
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 70 ระบำเปลื้องผ้า
“เอ้าถอดได้แล้ว” น้องวินค่อยๆ ถอดเสื้อออก แล้วโยกไปตามเพลงอย่างเขิลๆ
“ว้าววววว น่ารักจังเลย ตัวแดงหมดแล้ว” ไอ้โชว์แซวน้อง
“ถอดข้างล่างได้แล้ว” ไอ้โชว์เร่ง
“อ่ะ” ไอ้น้องวินคงเขิล
“เร็วดิ อายไรว่ะผู้ชายเหมือนกันทั้งนั้น” ไอ้โชว์ยังกดดันไม่เลิก น้องวินค่อยๆ ถอดกางเกงออก พร้อมเต้นไปตามจังหวะเพลง
“เฮ้ยยย!! พอได้แล้วเล่นไรเนี้ยะ” ผมปิดเพลง น้องวินก็หยุด
“โหไรอ่าตุลย์ ก็มันแพ้อ่า” ไอ้โชว์ยังงอแง
“พอแล้วแค่นี้น้องมันก็อาบจะแย่แล้ว ยังไม่พออีกหรอไง” ผมบอกมัน ไอ้น้องวินพยักหน้าเห็นด้วย
“โหหมดสนุกเลย ตุลย์ เอางี้ถ้างั้นมึงไปเต้นแทนเลย” ไอ้โชว์หันมาบอกผม
“สาสส ฝันไปเหอะมึง” ผมตอบไปอย่างทันควัน
“เค้าไม่อยากฝันอ่า เค้าอยากให้เป็นความจริง นะๆๆๆ” มันอ้อนผม
“ทะลึ่ง น้องมันก็อยู่กูไม่เล่นกะมึงด้วยหรอก”
“งั้นพรุ่งนี้มันกลับแล้วมึงเต้นให้กูดูนะ” มันต่อรอง
“โหไรอ่าพี่ ผมก็อยากดูนะ” ไอ้น้องวินรีบบอก ผมทำสายตาอาฆาตใส่มัน
“หุบปากไปเลยวิน ไม่งั้นได้เต้นต่อแน่” ไอ้น้องวินเลยเงียบ
“วินพรุ่งนี้เรียนเสร็จ โทรหาพี่นะ จะได้ไปรับ” ผมบอกน้องวิน
“ครับ” คืนนั้นกว่าจะได้นอนก็ดึกกันเลยทีเดียว ไอ้โชว์งอแงไม่เลิก
.................................................................................................
“อืม วินอยู่ไหนแล้ว” ผมถามปลายสาย
“อยู่ที่เรียนครับ จะเลิกแล้ว”
“อืมพี่จะถึงแล้ว เดี๋ยวพี่โทรหาอีกทีนะ”
“โชว์มึงเป็นเชี่ยไรเนี้ยะ เงียบไม่ยอมพูดจา” มันเงียบตั้งแต่ขับรถออกมาแล้ว
“ป่าว” ต้องมีไรแหงๆ
“จะพูดไม่พูด” ผมพูดเสียงแข็ง
“อยากดูระบำเปลื้องผ้า” โหสาสสเรื่องตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่จบอีกใช่ไหมเนี้ยะ
“โอ้ย จะอะไรกันหนักหนา ทำไมต้องอยากดูขนาดนั้นด้วย”
“ก็เค้าอยากอ่า”
“เออ ถ้าอยากดูมากด้วยกูเต้นให้ดูก็ได้” ผมพลั้งหลุดปากพูดไป
“จริงดิ” ผมจำต้องจำยอม เดี๋ยวค่อยหาทางหนีเอา
“เออน่า”
“ดีมากเลยที่รักของผม” มันเอามือมาบีบแก้มผม
“ไอ้ลามก ไอ้หื่น ไอ้บ้ากาม ไอ้เซ็กจัด ขอให้เป็นหมัน” ผมด่ามัน
“ยอมรับคร้าบบ เป็นหมันก็ไม่กลัวหรอกเพราะยังไงแฟนผมก็มีลูกไม่ได้”
“เหอะๆๆ เดี๋ยวจับตอนแมร่งเลย” ผมทำหน้าข่มขู่ สักพักก็มาถึง
“เอ่อ วินพี่มาถึงแล้วรอข้างล่างน่ะ”
“ครับๆ ลงไปเดี๋ยวนี้แหละครับ เอ่อพี่ตุลย์ผ่านปิ่นเกล้าป่ะ” น้องวินถาม
“อืมทำไมอ่า”
“คือเพื่อนผมมันจะติดรถไปด้วย”
“ได้ๆๆ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ครับๆ” ไอ้น้องวินพูดแล้วตัดสายไป สักพักก็ลงมา พร้อมกับเด็กผู้ชายอีกคนคงเป็นเพื่อนน้องวิน ผิวขาว สูงกว่าน้องวินนิดหน่อย อย่างกะนายแบบ นี้หล่อเด็กมอปลาย แต่ขอบอกว่าหล่อโคตร เฮ้ยย!!!นี้กูคิดไรเนี้ยะ
“หวัดดีครับ พี่ตุลย์ พี่โชว์ นี่รามเพื่อนผมครับ” โอ้โหพระรามรึป่าวเนี้ยะ แผลงศรเลย เอาตรงกลางหัวใจพี่เลยนะ ผมคงเพ้อไปแล้ว
“สวัสดีครับ พี่โชว์ พี่ตุลย์” ผมก็คงต้องแวะไปส่งน้องรามก่อน
“เอ่อ มาแค่อาทิตย์แรกก็มีเพื่อนเลยนะเรา” ผมแซวน้องวิน
“แหมพี่จะให้ผมอยู่คนเดียวรึไง”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”
“โถ เพื่อนที่ไหนล่ะตุลย์แฟนมันต่างหาก”
“เฮ้ย!!!!!!!” ไอ้น้องสองคนร้องมาพร้อมกัน
“ไม่ใช่นะพี่” ไอ้น้องวินรีบค้าน
“ไม่ใช่เชี่ยไร เดินกระหนุงกระหนิงกันมาสองคน”
“พี่โชว์บอกไม่ใช่ก็ไม่ใช่ดิ เนอะราม” ไอ้รามก็แมร่งทำไมนั่งเงียบก็ไม่รู้
“เถียงไปก็เท่านั้น ก็พี่แกยัดเยียดขนาดนี้ นิ่งๆไว้ดีกว่า” ไอ้รามบอก
“โชว์มึงก็นะไปแกล้งน้องทำไมเนี้ยะ” ผมว่ามัน ไอ้น้องรามก็นั่งไม่สนใจ
“เอ่อรามให้พี่ส่งตรงไหนอ่า” ผมถามน้องราม
“ส่งที่เซ็นทรัลครับ” ไอ้น้องรามนี่พูดน้อยจริงๆ
“เอ่อแล้ววินอ่า อาทิตย์หน้ามาอีกป่ะ” ผมถามวิน
“มาดิพี่ แต่ไม่รู้พี่โชว์เค้าจะให้ผมนอนด้วยรึป่าว” ไอ้น้องวินทำเสียงเศร้า
“นอนบ้านกูป่าวล่ะ” ไอ้น้องรามพูดขึ้นมา
“ไม่เป็นไรก็มานอนก็พี่นี่แหละ ห้องพี่โชว์มันจะว่าอะไรได้” ผมพูด
“อืม นอนๆได้ แต่มาทำเรื่องที่ค้างเมื่อคืนต่อให้จบด้วย” ไอ้น้องวินเขิลหน้าแดงเลยครับ
“ขอบคุณครับพี่ เอ่อวินเดี๋ยวกูโทรหา” ไอ้น้องรามพูดก่อนลงจากรถไป
“เพื่อนวินนี่แปลกๆ เนอะ” ผมพูด
“โอ้ยผมก็ไม่ค่อยรู้จักไรมันหรอก เพิ่งเจอกันได้สองวัน แต่มันไม่ค่อยพูดอ่า มันนั่งข้างผมเลยชวนมันคุย” ไอ้น้องวินร่าย
“ชวนคุยรึจีบว่ะ” ไอ้โชว์แทรกขึ้นมา
“อะโด่พี่โชว์ ผมจีบพี่ตุลย์ไม่ดีกว่าหรอ” ไอ้วินหาเรื่องแล้วมึง
“สัสส มึงยังไม่เข็ดอีกรึไง นี่มึงอยู่บนรถกูนะ” ไอ้โชว์พูดเสียงเข้ม
“โห แค่ล้อเล่น อย่าโกรธไปน่า ผมคิดกับพี่ตุลย์แค่พี่คร้าบบ” ไอ้น้องวินรีบแก้ตัว
“เอ่อ อย่าให้มีนะมึง กูไม่เอามึงไว้แน่”
“คร้าบบบบบบบบ”
“วินจะให้พี่เลยไปส่งหรือแวะบ้านพี่ก่อน” ผมถาม
“เอ่อ เอาไงก็ได้ครับ”
“งั้นไปไหว้แม่พี่ก่อนนะ” ผมสรุปให้
“งั้นก็ได้ครับ”
“สวัสดีแม่”
“อ้าวว ทำไมมาไม่บอกกันก่อนล่ะลูก” แม่พูดเสียงตื่นเต้น
“เซอไพร์”
“สวัสดีครับแม่” ไอ้โชว์ น้องวินสวัสดีแม่ผม
“หวัดดีลูก อ้าวแล้ววินทำไมมากับตุลย์ได้ล่ะ” แม่ถามสงสัย
“อ่อก็วินมันไปเรียนพิเศษกรุงเทพ แล้วพักกับตุลย์ วันนี้ก็เลยมาส่งมัน เลยมาหาแม่ด้วยไง” ผมตอบ
“แหม นี่ไม่ได้ตั้งใจมาหาแม่เลยใช่ไหม” แม่พูดเสียงน้อยใจ
“ตั้งใจสิแม่” ผมว่า
“ผมบังคับมาต่างหาก นี้ไม่บังคับไม่มานะเนี้ยะ” ไอ้โชว์พูดบอกแม่
“เงียบปากไป ตั้งใจมาหาแม่จริงๆ นะแม่” ผมดุแล้วหันมาพูดกับแม่ต่อ
“กินไรกันมายังลูก”
“ยัง ว่าจะมารับแม่ไปกินข้าวข้างนอก” ผมพูดไม่ได้ปรึกษาใคร
“กินที่บ้านเราก็ได้”
“โถ่แม่ แม่ไม่ได้หุงข้าวเผื่อสักหน่อย ไม่พอหรอก สองคนนี้นะกินอย่างกะอะไร”
“โห พี่ตุลย์ วินกินน้อยจะตาย นู้น พี่โชว์เลย กินจุ” ไอ้น้องวิน โบ้ยให้ไอ้โชว์
“โอ้ยย” ไอ้โชว์ประเคนฝ่ามือตบกะโหลกไปหนึ่งที ผมก็ได้แต่ขำๆ แล้วผมก็พาแม่ไปกินข้าวที่ร้านอาหาร ไอ้น้องวินก็ไปด้วย
“แม่กินเยอะๆ นะ แม่ผอมลงนะ” ผมตักกับข้าวให้แม่
“ผอมที่ไหนก็เท่าเดิม อ้วนขึ้นมากกว่า” แม่ว่า
“แม่เหงามั้ยตุลย์ ไม่อยู่ ตุลย์คิดถึงแม่นะ” ผมพูดพร้อมกอดแม่
“อืมไม่หรอก ที่ร้านก็มีคนมาคุยด้วยทุกวัน ตุลย์ตั้งใจเรียนเถอะลูก”
“โห ตุลย์หรอแม่โดดเรียนประจำ” ไอ้โชว์พูดขึ้นมา
“หรอโชว์ แม่ฝากด้วย ถ้าโดดฝากโชว์จัดการได้เลย” แม่พูดขำๆ
“โถแม่ทำไมพูดงั้นอ่า ไอ้โชว์ดิตัวโดด ตุลย์ไม่เคยขาดเรียนเลย” ผมรีบแก้ตัว ไม่ใช่สิพูดความจริง
“จ้า แม่เชื่อ”
“รู้อยู่แล้ว ก็แม่เป็นแม่ตุลย์หนิ แม่ก็ต้องเชื่อตุลย์” ผมพูดอ้อนแม่
“อืม แล้ววินไปเรียนไรลูกถึงกรุงเทพ” แม่หันไปถามน้องวิน
“อ่อ เรียนพิเศษครับ ไปติวทุกเสาร์ อาทิตย์”
“ขยันเนอะ” แม่ชม
“ต้องขยันสิครับ เดี๋ยวผมจะสอบเข้ามหาลัยเดียวกับพี่ตุลย์ ต้องฟิตนิดนึงครับ” ไอ้น้องวินพูด
“โอ้ย จะได้หร๊อ” ไอ้โชว์พูด
“ผมจะเข้าคณะเดียวกับพี่ให้ได้ ไม่เชื่อคอยดู แล้วเจอกันนะพี่โชว์” ไอ้น้องวินพูด
“ไม่รับโว้ยยย ไม่ให้เรียน” ไอ้โชว์ตอบกลับกวนๆ
“โห มหา’ลัย พี่รึไง”
“เรื่องของมึง” ไอ้โชว์คงขี้เกียจเถียง กินเสร็จก็เลยไปส่งวิน แล้วก็แม่
“แม่ตุลย์กลับก่อนนะ” ผมลาแม่
“จ้า ยังไงตั้งใจเรียนนะลูก”
“ลากลับนะครับแม่” ไอ้โชว์ลาแม่
“อืมลูก ฝากดูแลตุลย์มันด้วยนะ ลูกคนเดียวเป็นไรไปเสียใจแย่” แม่ฝากผมกับไอ้โชว์
“ครับผมจะรักตุลย์ ให้ได้เท่ากับแม่รัก หากตุลย์เป็นไรไปผมก็ต้องเสียใจเช่นกัน ผมจะดูแลตุลย์ให้เป็นอย่างดีเลยครับ” ไอ้โชว์ถวานสัตย์ปฏิญาณกับแม่ ผมก็ได้แต่ยืนนิ่งไม่รู้จะพูดอะไร
“ไปแล้วนะแม่ คราวหน้าจะมาอยู่ด้วยนานๆ เลย” ผมเข้าไปกอดแม่ แล้วก็เดินทางกลับกรุงเทพ
“ตุลย์” อยู่ๆ มันก็เรียกผม
“อย่าลืมที่สัญญานะ”
“สัญญาอะไรว่ะ” ผมนึกขึ้นได้ แต่นึกว่ามันจะลืมไปแล้ว
“อย่าทำเป็นลืมดิ ระบำๆๆ” มันพูดขำขำ
“เฮ้ยย!! กูพูดเล่น ไม่เอา กูทำไมได้หรอก อายเป็นนะเว้ย” ผมพูดไปตามจริง
“คนไม่รักษาสัญญา” มันพูดแค่นั้นก็เงียบไป ผมก็ไม่ได้พูดอะไรอีก นึกว่ามันไช้สมาธิขับรถ แต่มาถึงห้องก็ไม่ยอมพูด อาบน้ำเสร็จจะเข้านอนก็ไม่พูด อย่างงี้งอนแหงๆ
“โชว์” ผมเรียกมัน มันก็นอนหันหลังให้ผม
“เฮ้ยย ง่วงหรอ” ผมยังพูดต่อไป มันก็เงียบ นึกถึงคำพูดว่าคนไม่รักษาสัญญา เลยคงต้องง้อมันให้ได้
“โชว์คร้าบ” เงียบ เอาก็เอาว่ะ ผมหันไปเปิดเพลง แล้วขึ้นไปยืนคร่อมมัน แล้วเต้นไปตามจังหวะเพลง
นิ่ง
ผมค่อยๆ ถอดเสื้อออก มันค่อยๆ แอบหันมามอง ผมก็ได้ใจส่ายให้เลยครับ
เฉย
ผมเลยค่อยๆ ถอดเสื้อแล้วโยนหน้าใส่มัน มันก็เลยหันมามอง ผมค่อยๆรั้งขอบบ๊อกเซอร์ลง แต่ยังไม่ถอดให้มันรู้สึกหมิ่นเหมจะถอดแหล่ไม่ถอดแหลพอเห็นเล็กน้อย
ทำไม่สนใจ
จังหวะเพลงค่อยๆ ร้อนแรงขึ้นเรื่อย มันมองแต่ยังตีหน้านิ่ง ผมค่อยถึงเนื้อถึงตัวมัน ลูบคล้ำตัวมัน
ยังทำนิ่ง
ยังนิ่งใช่ม่ะ ผมถอดเลยครับ แล้วปากางเกงใส่หน้ามัน ไม่เหลืออะไรบนร่างกายแล้วครับ พูดได้ว่าเปลือยจริงๆ ไม่อายมันแล้ว แล้วเต้นสุดพลังยั่วแล้วอ่อยเต็มที่ ลักจำจากโคโยตี้ที่เคยเห็นมาบ้าง ไม่มีอะไรที่อายไปกว่านี้อีกแล้ว
“เฮ้ยยย!!!” ผมถูกมันดึง
“คิดจะยั่วกันหรอ” มันกระซิบที่ข้างหูผม
“อือ ก็..” ผมไม่รู้จะตอบอะไร คงอายมาก
“รู้ไหมว่าทำอย่างงี้ จะเกิดอะไรขึ้น” มันกระซิบ แล้วเอาลากลิ้นหยอกล้อใบหู
“อืม อือ มะไม่รู้ อะไรเล่า ก็อยากให้ทำไม่ใช่รึไง”
“อืม แต่อย่าไปทำแบบนี้กับใครรู้ไหม หวงรู้ไหม ร่างกายนี้เป็นของกู อย่าให้ใครได้เห็น ได้สัมผัสนอกจากกูรู้ไหม” มันพูดเสียงเบา แต่ฝงด้วยน้ำเสียงข่มขู่
“จะให้ใครเห็นได้ละ ก็อยู่ด้วยกันตลอด
“แล้วถ้าไม่อยู่ละ”
“ไม่มีใครเห็นหรอกน่า”
“อือ อืมม อึ อือ” ปากของผมโดนปิดลงด้วยอีกปากหนึ่ง ลิ้นสองลิ้นเกี่ยวกระหวัดด้วยความรู้สึกที่ถาโถมทั้งสองฝ่าย
“อืม อ่า” ผมหายใจเข้าเต็มปอดหลังจากจูบอันยาวนาน
“โชว์ ไม่ไหวแล้วอ่า” ด้วยอารมณ์ตอนนี้ ผมกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว
“อึ อืมมม” ยอดอกของผมถูกหยอกเย้าด้วยปลายลิ้นของโชว์
**************************************************
TBC
-
มาแล้วววววววววววววววววว :a2:
ชอบโชว์อ่ะะะะะะะะะะะ
วินกับราม
สองคนนี้ๆๆๆ
ตอนจบแบบว่า :jul1:
o13 o13 o13
-
ว้านึกว่าจะเป็นน้องวินซ่ะอีก :-[ :-[ :-[
-
หวัดดี writer ผมชอบเรื่องของคุณมากๆๆๆๆๆ เลยครับ o13
มันทำให้ผมรู้สึกว่า มันมีความเป็น "ตุลย์" ในตัวผมเลยครับ
หลายๆอย่างในตัว "ตุลย์" เหมือนกับผมมากๆ เพราะผมอยู่ราชบุรี
ผมไม่ชอบพูดคำว่า รัก แต่ในใจอ่ะ รักโคตรๆ (แต่พักนี้ ตุลย์ พูดคำว่ารักบ่อยจัง เหอะๆ)
และผมก็รักไอ้โชว์ของผมมากๆ
เพียงแต่วันนี้ไม่มีไอ้โชว์ :m15: มาอยู่ข้างๆ และผมก็ไม่ได้เรียนจบจากมหาลัยเดียวกับตุลย์
ตอนจบของเรื่องนี้ จะเป็นอย่างไร ไม่รู้ แต่ผมไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นแบบชีวิตผม
จะติดตามตอนต่อไปนะคร๊าบ ^_^
ทำไมน่าสงสารจังครับ ฮือๆๆ
-
จิ้มคนเขียนด้วนคน
^
^
^
อ่านได้ยังไม่ถึงไหนเลยอ่ะ เพิ่งมาอ่าน นั่งอ่านวันเดียวอ่านถึงตอน 20 กว่า ๆ แล้ว
คนเขียนเก่งจริง ๆ ชอบพี่โชว์อ่ะ
มาเห็นอัพตอนใหม่ ชื่อตอนแบบว่า ....ก็เลยมาอ่านก่อน
จบได้เก่งมากพี่...ค้างนะ 5555+
-
ว้าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
So sexy กริ้วววววววววววววววววววววววววววว
:haun4:
-
:impress2: :oo1:
-
โห ทำไปได้ นี่ตุลย์โยตี้เปล่าเนี่ย หยองๆ o22
-
แค่นี้ก้เลือดทะลักแล้ว
ว่าแต่ ตุลย์นี่ เซ็กส์เสื่อม เอ้ยๆ เซ็กส์ซี่เหมือนกันนะเนี่ย
-
โอ้ววววววววว นี่ไม่เชื่อเลยนะว่าพี่ตุลย์ จะมีประสบการณ์ทางด้านการเต้นได้ขนาดนี้ บอกไม่เคยไม่เชื่อนะเหนี่ย... Oops!!!
สงสัยมันจะเป็นอุบัติเหตุทางกาย (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-78-3427.gif)
คนอย่างพี่โชว์ ก็ต้องเจอแบบพี่ตุลย์นี่แหละ หึๆ (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-73-8536.gif)
แต่เอะ!!!! (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-68-5245.gif) น้องราม พี่รู้นะว่าหนูคิดไร อิอิ
ดีมากที่เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิดไว้ตอนแรก 55+ ตัวละครแต่ละตัว หน้าตาเลิศเลอมาก!!! จะมีในชีวิตจริงบ้างป่ะ เฮ้อ...
ไปนอนรอตอนต่อไปดีกว่า ^^ (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-32-8772.gif) ไปละครับผม (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-5-5202.gif)
-
น้องรามและวิน เอ่อ แลน่าจะมีอีกคู่แล้วใช่มะ...
ว๊ายยยย ระบำเปลื้องผ้า ...อยากดูจังo^o คงหยิวกิ๊วน่าดู อิๆ
-
แล้วก็จัดหนักกันไป คิคิ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
วินรามมี something แน่นอน
-
แอบสงสัย น้องรามนี่น่าจะมีบทต่อไปใช่มะ
-
อ่านถึงตอนที่สิบกว่าๆค่ะ พระเอกแบบว่า เลว
เอาแต่ใจ บังคับ ขู่เข็น ขืนใจ สารพัด
เดี๋ยวถ้าตามทันแล้วจะมาเม้นใหม่อีกทีนะคะ ^^
-
มีคู่ใหม่ แน่ ๆ เรย
-
ไหงม่ายจบตอนอ่ะ รอลุ้นอยู่นะเนี๊ยะ :serius2:
-
น้องราม เป็น ตัวหลอก ของ writer หรือป่าวคับ o18
ประเด็นอยู่ที่น้องวินจะยังไงกับบักโชว์นี่แหละ อันตรายที่สุด
เดี๋ยวผมจะกลับไปบ้าน ไปแอบดูไอ้น้องวินก่อน ว่ามันคิดอะไรอยู่ :laugh:
-
ตุลย์ไม่น่ามาห้ามเลยอ่ะ อยากเห็น(อ่าน)น้องวิน เต้นต่อ :pighaun: :haun4: :jul1: :oo1:
มาขัดจังหวะซะได้ :m31: :fire: :angry2: :serius2: :beat:
ขอบคุณ writer สำหรับตอนน่ารักๆนะคับ :pig4:
-
ต้องจำ ระบำเปลื้องผ้าไปใช้บ้างแระ อิอิ
-
ก่อนอื่นต้อง :pighaun: ระบำเปลื้องผ้าของน้องตุลย์
พี่อยากเห็น อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
แต่อย่างว่าพี่โชว์เขาหวง เขาจะเก็บไว้ดูคนเดียว
แหม แล้วทำมานิ่งนะ น้องยั่วซะขนาดนั้น
สุดท้ายทนไม่ไหว จับกดอยู่ดี อิอิ
น้องรามจะมาเป็นแฟนน้องวินหรอ
รอลุ้นคู่นี้แล้วกัน ตอนนี้ไ่ม่มีเจ๋งกับข้าวอ่ะ
แอบคิดถึง :-[
รอแชปหน้านะคะไรเตอร์เป็นกำลังใจให้ สู้ๆๆ
-
ขอสมัครเป็นแฟนคลับน้องราม อร๊ายยยย อยากกินเด็ก อยากกินเด็ก
-
ผมไม่อยู่นะครับ ต้องไปค่ายแล้ว
แล้วจะรีบกลับมาลงให้นะครับ
รักทุกคนครับ
-
writer ม่ายอยู่อีกแระ คงจาคิดถึง writer น่าดู :กอด1:
-
มาแล้วววววววววววววววววว :a2:
ชอบโชว์อ่ะะะะะะะะะะะ
วินกับราม
สองคนนี้ๆๆๆ
ตอนจบแบบว่า :jul1:
o13 o13 o13
อิอิ ยังไม่มีอะไรสักหน่อยว้านึกว่าจะเป็นน้องวินซ่ะอีก :-[ :-[ :-[
ทำไมละครับ
หวัดดี writer ผมชอบเรื่องของคุณมากๆๆๆๆๆ เลยครับ o13
มันทำให้ผมรู้สึกว่า มันมีความเป็น "ตุลย์" ในตัวผมเลยครับ
หลายๆอย่างในตัว "ตุลย์" เหมือนกับผมมากๆ เพราะผมอยู่ราชบุรี
ผมไม่ชอบพูดคำว่า รัก แต่ในใจอ่ะ รักโคตรๆ (แต่พักนี้ ตุลย์ พูดคำว่ารักบ่อยจัง เหอะๆ)
และผมก็รักไอ้โชว์ของผมมากๆ
เพียงแต่วันนี้ไม่มีไอ้โชว์ :m15: มาอยู่ข้างๆ และผมก็ไม่ได้เรียนจบจากมหาลัยเดียวกับตุลย์
ตอนจบของเรื่องนี้ จะเป็นอย่างไร ไม่รู้ แต่ผมไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นแบบชีวิตผม
จะติดตามตอนต่อไปนะคร๊าบ ^_^
ทำไมน่าสงสารจังครับ ฮือๆๆ
สู้ๆๆนะครับ
ว้าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
So sexy กริ้วววววววววววววววววววววววววววว
:haun4:
มากมั้ยครับ
:impress2: :oo1:
เอ่อ แบบว่า...
โห ทำไปได้ นี่ตุลย์โยตี้เปล่าเนี่ย หยองๆ o22
ว่าจะไปทำงานนี้แระ
คงได้เงินมากน่าดู
อิอิ
แค่นี้ก้เลือดทะลักแล้ว
ว่าแต่ ตุลย์นี่ เซ็กส์เสื่อม เอ้ยๆ เซ็กส์ซี่เหมือนกันนะเนี่ย
ช่างแซวนะ
ระวังเลือดหมดตัวนะคร้าบบบ
โอ้ววววววววว นี่ไม่เชื่อเลยนะว่าพี่ตุลย์ จะมีประสบการณ์ทางด้านการเต้นได้ขนาดนี้ บอกไม่เคยไม่เชื่อนะเหนี่ย... Oops!!!
สงสัยมันจะเป็นอุบัติเหตุทางกาย (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-78-3427.gif)
คนอย่างพี่โชว์ ก็ต้องเจอแบบพี่ตุลย์นี่แหละ หึๆ (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-73-8536.gif)
แต่เอะ!!!! (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-68-5245.gif) น้องราม พี่รู้นะว่าหนูคิดไร อิอิ
ดีมากที่เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิดไว้ตอนแรก 55+ ตัวละครแต่ละตัว หน้าตาเลิศเลอมาก!!! จะมีในชีวิตจริงบ้างป่ะ เฮ้อ...
ไปนอนรอตอนต่อไปดีกว่า ^^ (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-32-8772.gif) ไปละครับผม (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-5-5202.gif)
ในที่นี้หน้าตาดีของผมอาจจะไม่ใช่ของคุณก็ได้นะครับ
คนทุกคนสายตาไม่เท่ากันหรอกครับ
อย่างว่าแหละครับ การเขียนมันจะสื่ออกมาแบบไหนก็ได้
แต่ในความเป็นจริงมันอาจจะไม่สามารถอธิบายได้ด้วยภาษาเขียนก็ได้นะครับ
อิอิ
น้องรามและวิน เอ่อ แลน่าจะมีอีกคู่แล้วใช่มะ...
ว๊ายยยย ระบำเปลื้องผ้า ...อยากดูจังo^o คงหยิวกิ๊วน่าดู อิๆ
ต้่องรอลุ้นนะครับ
ไม่ให้ดูคร้าบบ
อ่านถึงตอนที่สิบกว่าๆค่ะ พระเอกแบบว่า เลว
เอาแต่ใจ บังคับ ขู่เข็น ขืนใจ สารพัด
เดี๋ยวถ้าตามทันแล้วจะมาเม้นใหม่อีกทีนะคะ ^^
ตั้งใจอ่านนะครับ
ขอบคุณด้วยนะครับ
อ่านไปจะรู้เอง
มีคู่ใหม่ แน่ ๆ เรย
รอลุ้นนะครับ
-
ไหงม่ายจบตอนอ่ะ รอลุ้นอยู่นะเนี๊ยะ :serius2:
ลุ้นๆๆๆๆ
น้องราม เป็น ตัวหลอก ของ writer หรือป่าวคับ o18
ประเด็นอยู่ที่น้องวินจะยังไงกับบักโชว์นี่แหละ อันตรายที่สุด
เดี๋ยวผมจะกลับไปบ้าน ไปแอบดูไอ้น้องวินก่อน ว่ามันคิดอะไรอยู่ :laugh:
ฝากแอบดูด้วยนะคร้าบบ
อิอิ
ตุลย์ไม่น่ามาห้ามเลยอ่ะ อยากเห็น(อ่าน)น้องวิน เต้นต่อ :pighaun: :haun4: :jul1: :oo1:
มาขัดจังหวะซะได้ :m31: :fire: :angry2: :serius2: :beat:
ขอบคุณ writer สำหรับตอนน่ารักๆนะคับ :pig4:
โหๆๆๆๆ ห้ามไว้ดีแล้ว
เดี๋ยวเลยเถิดจะเป็นเรื่องใหญ่
ต้องจำ ระบำเปลื้องผ้าไปใช้บ้างแระ อิอิ
จำแล้วเอาไปใช้ด้วยนะครับ
ก่อนอื่นต้อง :pighaun: ระบำเปลื้องผ้าของน้องตุลย์
พี่อยากเห็น อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
แต่อย่างว่าพี่โชว์เขาหวง เขาจะเก็บไว้ดูคนเดียว
แหม แล้วทำมานิ่งนะ น้องยั่วซะขนาดนั้น
สุดท้ายทนไม่ไหว จับกดอยู่ดี อิอิ
น้องรามจะมาเป็นแฟนน้องวินหรอ
รอลุ้นคู่นี้แล้วกัน ตอนนี้ไ่ม่มีเจ๋งกับข้าวอ่ะ
แอบคิดถึง :-[
รอแชปหน้านะคะไรเตอร์เป็นกำลังใจให้ สู้ๆๆ
เริ่มเยอะเนอะ
อิอิ
รอลุ้นหน่อยนะ อาจจะมีเซอร์ไพร์
ขอสมัครเป็นแฟนคลับน้องราม อร๊ายยยย อยากกินเด็ก อยากกินเด็ก
แหมๆๆๆ เด็กเลยหรอ
ยังไงอย่าลืมป้ายไฟนะครับ
writer ม่ายอยู่อีกแระ คงจาคิดถึง writer น่าดู :กอด1:
คิดถึงเหมือนกันนะ
-
เหมือนโดนห้ามเลือดกลางคันเลยอะ :z3:
:pig4: คะ
-
กำลังได้ฟิว :man1:
กะว่าจะได้เลือดมาใส่ลาบซักหน่อย :jul1:
แต่ดันโดนตัดตอน :seng2ped:
ความรู้สึกมันเหมือนหนังรักอินเดียที่กำลังร้องเพลงเต้นๆอยู่แล้วสะดุดก้อนหินล้ม o22
รมณ์เสียสุดๆกะว่าจะส่องคน :oo1: ซะหน่อย
ปล คู่ของเจ๋งกับข้าวหายไปเลย สงสัยป่านนี้ข้าวคนงามคลอดลูกแฝดแล้วละมั๊ง :impress3:
ปล2 ขอซูฮกให้กับระบำเปลื่องผ้าของตุลย์ กุอยากเป็นอ้ายโชว์โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
-
แป่วววว ไรเตอร์ไม่อยู่อีกล่ะ
รอกันไป..
:bye2:
-
อารมณ์ค้าง..... จัดไปสามดอก :oo1: :oo1: :oo1:
-
รีบกลับมาไวๆนะครับ
อย่าแกล้งให้รอนานนะครับ เดี๋ยว FC. จะรุมประชาทัณ ^^
(http://dc196.4shared.com/img/EIRRFprY/Cachorro-Escroto.gif)
เฮ้อ......(http://image.free.in.th/z/iu/f279f5b8faca2f0f1ee05ef42c7ba173.gif) ต้องรอพี่ผู้แต่งอีกละ ถึงยังไงผมก็รอครับ ^^
-
เริ่ด มีคู่ จูเนียร์ มาให้ใจแกว่วเล่นอีกแล้ว น้องวิน กับ น้องราม อร๊ายยยยยยยยยยย ท่าทางน่ากินอยู่นะน้องรามเนี่ย ฮึฮึ :o8:
-
thank you Writer ไปอีกแล้วเหรอครับ อยาไปนานนะครับ กลับมาแล้วรีบลงให้เลยนะครับ คิดถึงไรเตอที่สุดเลย :n1:
-
:o8: :o8: :o8:
-
กำลังมันเยย
มาต่อไวๆๆ นะครับ
รอๆๆๆๆๆ อยู่
:call:
-
ค้างอยากเลยครับ T^T
-
ชอบโชว์มาก ๆ เลยอ่ะ
ไรท์เตอร์รีบมาต่อเร็ว ๆ นะ
:call: :call:
-
คิกคิก :z1:
:m25: :m25: :m25:
-
พึ่งได้มาเม้นครั้งแรก...สนุกมากๆ แต่ตอนล่าสุด เหมือนจะมีอะไรในก่อไผ่ o18น่ะคับเนีย
-
มีหลายคู่แล้วนะเนี๊ย เรื่องนี้
-
เพิ่งอ่านจบทั้ง 70 ตอน สนุกๆมากเลยครับ
ขอบคุณมากสำหรับนิยายเรื่องนี้นะครับ
/รอตอนต่อไปอยู่เน้อ^_^
-
มีแววว่าจะมีอีกคู่
-
:m20: :m20:
ย้ากกกก มาทำให้ค้างงงง แร้วจากไป
แต่ว่าตุลย์ช่างกล้าาาาาา อ้ากกก ตุลย์น่ารักมากเรยคร่าาาาา
-
ตในที่สุดระบำที่อยากดูก็ได้ดูสมใจแถมยังได้ชิมคนเต้นระบำด้วย กร๊ากกก...
ปล. วิร-ราม รึปล่าวเน้อ ??
-
โอยยย 2วันเต็มๆทันแล้ว
ช่วงแรกช่างสร้างความเจ็บปวดให้เราไม่น้อย น้ำตาไหลก็หลายรอบ
(กรูจะอินอะไรนักหนาเนี่ย)
คนเราเกิดมามีชีวิตเดียว มีโอกาศได้รักและรับความรัก ก็คุ้มแล้ว
.
.
เก็บของย้ายหอ ไม่เสร็จสักทีเพราะหยุดอ่านไม่ได้เลย เฮ้อ :เฮ้อ:
-
เชียร์ วินกับราม รามกับวิน
-
เชียร์ ราม-วิน
*ใครคิดชื่อรามเนี่ย ชื่อเหมือนผมเลย
-
กลับมาแล้ววววว
ดำเลย
ปวดเมื่อยไปทั้งตัว
อ่อนล้า
555+
ต้องการกำลังใจด่วน
-
สู้ๆ น่ะคับ อ่านแล้วอินมากเลย คับ :fire:
-
กลับมาแล้ววววว
ดำเลย
ปวดเมื่อยไปทั้งตัว
อ่อนล้า
555+
ต้องการกำลังใจด่วน
Fighting writer
ur ni yaii so gd gd gd ^^
-
เป็นค่ายที่โหดมหันต์
พรุ่งนี้ผมสอบแล้ว
อวยพรด้วยนะ
เร่งปั่นให้นะครับ
อ่านๆๆ
ขอโทษที่ให้รอ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 71 เรื่องเศร้าข้าวกับเจ๋ง
“อืม อ่า” ผมหายใจเข้าเต็มปอดหลังจากจูบอันยาวนาน
“โชว์ ไม่ไหวแล้วอ่า” ด้วยอารมณ์ตอนนี้ ผมกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว
“อึ อืมมม” ยอดอกของผมถูกหยอกเย้าด้วยปลายลิ้นของโชว์
“เดี๋ยวผมจะตอบสนองระบำเปลื้องผ้า ให้ถึงใจตุลย์เลยนะครับ”
“อึ อือ อืม ซีดดด”
“อ่ะ อืม ไม่ไหวแล้ว”
“อืม โอ้วววว” เราทั้งสองคนเสร็จด้วยความปรารถนา
……………………………………………………………………………….
“ไงตุลย์นั่งยิ้มคนเดียว บ้าป่าวเนี้ยะ” ข้าวทักผมในห้องเรียน วันนี้ผมมาเรียนแต่เช้า มาคนแรกของกลุ่มเลยครับ
“ป่าว ไม่มีไร แล้วไงวันนี้มาคนเดียวละ” ผมถามเพราะปกติ ถ้าเห็นข้าวก็ต้องมีไอ้เจ๋ง
“ทำไม มาคนเดียวไม่ได้รึไง” มันตอบทำหน้าเศร้า ทะเลาะกันแน่เลย
“ข้าวเป็นไรรึป่าว เล่าให้เราฟังได้นะ” ผมถามมันอย่างเป็นห่วง
“ตุลย์ อึก” มันกอดผมแล้วปล่อยโฮเลยครับ มันร้องไห้ ทำไมนะ ผมดันมันออกเพราะคนหันมามอง แล้วรีบดึงมือพามันออกไปนอกห้อง ไปที่ที่ไม่ค่อยมีคน
“ข้าวเป็นไร ไอ้เจ๋งมันทำอะไร บอกมาเดี๋ยวเราจัดการให้”
“ตุลย์ เราผิดด้วยหรอที่เราเป็นแบบนี้ เราผิดใช่ไหมที่เราเป็นแบบนี้ ฮือๆๆๆ” มันร้องไห้ไม่หยุด ร้องอย่างกับเด็ก
“เอางี้ เงียบก่อนแล้วค่อยๆ เล่าให้เราฟังนะ” ผมพยายามทำให้มันหยุดร้องไห้
“เราเลิกกับเจ๋งแล้ว”
“มันบอกเลิกข้าวหรอ ทำไม”
“ป่าว เราบอกเลิกมันเอง มันบอกว่าเราไม่เข้าใจมัน เราไม่ดูแลมัน เราไม่ดีเองแหละตุลย์ มันดูแลเรามาตลอด แต่เราไม่เคยใส่ใจมันเลย เราทำตัวปกติเหมือนเดิม แต่มันทำตัวดูแลเอาใจใส่เรามากขึ้น เราไม่คู่ควรกับมันหรอก”
“คิดดีแล้วหรอข้าว เรื่องแค่นี้เลิกกันเลยหรอ” ผมคิดว่าคงแค่ทะเลาะกัน ไม่ถึงกับเลิกหรอก
“เราคิดดีแล้วแหละ ชีวิตเรามันเดินทางผิดมาพอแล้ว เราควรจะไปทางที่ถูกสักที” มันพูดพร้อมรอยน้ำตาที่ยังหลงเหลือ
“ถ้าข้าวแน่ใจ เราก็ขอให้ข้าวเข้มแข็งแล้วผ่านมันไปให้ได้ และจำไว้เราคนนี้จะอยู่ข้างๆ ข้าวนะ มีไรบอกเรา”
“อืม ขอบใจนะตุลย์” มันบอกยิ้มๆ
“ไม่เป็นไร ไปเรียนกันเถอะ” แล้วผมกับมันก็พากันกลับมาที่ห้องเรียน
“ไปทำมาว่ะไอ้ข้าว ตาแดงเชียว ร้องไห้หรอ” ไอ้คิวถาม คงเห็นคราบน้ำตาที่ยังหลงเหลือของไอ้ข้าว
“อืมเป็นไรหรอข้าว” ไอ้พจน์ก็คงเห็นเช่นกัน
“ไม่มีไรหรอก แค่เลิกกับไอ้เจ๋งแล้ว” ไอ้ข้าวพูดยิ้มๆ ทำท่าเข้มแข็ง แต่ผมรู้ในใจมันอ่อนแอแค่ไหน
“ฮะ!!! อะไรนะ” ไอ้คิวกับไอ้พจน์พูดขึ้นพร้อมกัน
“อะไรว่ะรักกันขนาดนั้น กูไม่เชื่อหรอกว่ามึงจะเลิกกันจริงไอ้ข้าว” ไอ้คิวพูด ความจริงผมก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน
“ข้าวมึงเป็นไรเนี้ยะ มันทำไรมึง” ไอ้พจน์ถาม
“คือพวกมึงอย่าถามมากดิว่ะ คนยิ่งพยายามทำใจอยู่” ผมรีบขัด
“กูบอกเลิกมันเองแหละ กูเบื่อจบป่ะ” ไอ้ข้าวพูดออกมา
“สาสส เบื่อพูดมาได้ อย่าให้กูเห็นเดินด้วยกันนะมึง กูจะเตะให้” ไอ้คิวพูด
“เออๆๆ ถ้ามึงเห็นกูเลี้ยงข้าวมึงเลย”
“ได้ หนึ่งสัปดาห์ถ้ามึงยังโสดอยู่กูจะเลี้ยงข้าวมึงเหมือนกัน ไอ้ตุลย์ ไอ้พจน์เอาด้วยป่าววะ” ตายแระกลายเป็นเรื่องพนันไปแระ
“เออกูเอาด้วย” ไอ้พจน์บอก
“เหอะๆๆ กูไม่เอาด้วยหรอก กูมีคนเลี้ยงกูแล้ว”
“แหมไอ้สาสส กูจะคอยดูคู่มึงจะไปได้สักกี่น้ำ” ไอ้พจน์ว่า
“แต่กูว่าทีละหลายๆ น้ำเลยว่ะ” ไอ้คิวสมทบ ขำกันทั้งหมดเลยครับ เฮออ อย่างน้อยก็ทำให้ไอ้ข้าวหยุดคิดเรื่องเศร้าๆ
“รู้ได้ไง มึงเคยลองรึไง เอามั้ยเดี๋ยวกูบอกเค้าให้” ผมบอกแต่จริงๆ แล้วใครจะให้ อิอิ
“เอาดิมึงกล้าให้กูก็กล้าลอง ว่าแต่มึงเหอะ หวงอย่างกะงูจงอาง จะกล้าให้กูหร๊อ” มันกลับตอบมาอย่างหน้าตาเฉย เอาไงดีว่ะ
“พวกมึงอาจารย์มาแล้ว” เสียงระฆังช่วยชีวิต จากไอ้พจน์มาพอดี เฮอออ
“มึงกินข้าวไหนดีว่ะ” ไอ้พจน์ถาม
“ไปกินบาร์วิศวะป่าวข้าว” ไอ้คิว คนกำลังทำใจ เชี่ยจริงๆเลย
“ไปดิ กินที่ไหนก็ได้ทั้งนั้นแหละที่มีพวกมึง” ไอ้ข้าวก็ตอบยิ้มๆ
“เอองั้นไปเลย” พวกเราก็มานั่งกินข้าวที่บาร์วิศวะกันครับ ผมเลยโทรหาไอ้โชว์ แบบว่าขอคิดถึงนิดนึง อิอิ
“หวัดดีพี่โชว์”
“แหมไอ้ตุลย์ กูถึงว่าไม่มีคัดค้าน” ไอ้คิวว่า
“ก็คนเค้ารักกันหนิเนอะ” ไอ้โชว์พูดพร้อมนั่งลงข้างผมแล้วโอบไหล่ผม
“อย่าดิ” ผมรีบแกะมือมันออก อายครับ คนเยอะแยะ
“รักกันจริ๊งงงงงง” ไอ้คิวแซวผม แต่ผมสังเกตเห็นไอ้ข้าวหน้าเศร้า
“อ้าวว ข้าวไอ้เจ๋งไม่มาด้วยหรอ” ไอ้โชว์เอ้ย ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเค้าเลย ข้าวก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ
“เอ่อๆ โชว์” ผมรีบพูดจะบอกไอ้โชว์
“ไม่เป็นไรหรอกตุลย์” ข้าวรีบบอก
“มีอะไรกันหรอ”
“คือผมกับเจ๋งเลิกกันแล้วครับ” ไอ้ข้าวบอก
“เฮ้ยย!! จริงดิถึงว่าเมื่อเช้าไอ้เจ๋งหน้าอย่างกะตูด ไม่พูดไม่จา พูดกันดีดี ปรับความเข้าใจกันรึยัง”
“เอ่อ ยังเลยครับ ผมกับมันยังไม่ได้เจอกันเลย”
“พี่ว่านะคุยกันก่อนมั้ยว่าจะเอาดยังไง อย่าเพิ่งบอกว่าเลิกกันเลย คิดดีดีนะว่าสองคนเคยทำอะไรกันมาบ้างกว่าจะมีวันนี้” โหไอ้โชว์พูดดีดีกับเค้าก็เป็นด้วย
“อืมจริงด้วย ยังไม่ได้คุยกันเลย ทำไมไม่ลองคุยกันก่อนล่ะ” ผมเห็นด้วยกับไอ้โชว์
“เฮ้ย!! พูดถึงก็เดินมาโน้นแระ” ไอ้คิวพูด ผมเลยหันไปมอง ไอ้ข้าวนั่งก้มหน้าไม่พูดไม่จาเลยครับ
“ไอ้เจ๋งมานี้ดิ” ไอ้โชว์เรียกไอ้เจ๋งมาแล้วครับ เอาไงละทีนี้
“หวัดดีเฮีย” แล้วมันก็ชะงักเมื่อเห็นพวกผม รวมถึงไอ้ข้าวที่นั่งก้มหน้าอยู่ เกิดภาวะเงียบกันไปสักพัก
“นั่งลงก่อนดิ” ไอ้โชว์บอก
“เอ่อ ไม่เป็นไรเฮียผมกำลังจะไปห้องสมุดอ่า” ไอ้เจ๋งรีบพูด แล้วเดินไปเลย ให้มันไปอย่างนี้สิ ทั้งคู่เลย
“เฮอออ” พวกแทบจะถอนหายใจมาพร้อมๆ กันแทบทั้งโต๊ะ ไอ้ข้าวยังคงเงียบ
“ข้าวคิดดีดีละกัน เรื่องความรักเป็นเรื่องของคนสองคน” ไอ้โชว์พูด
“ข้าวพวกกูยังอยู่ข้างมึงนะเว้ย” ไอ้พจน์พูด ทุกคนต่างก็เป็นกำลังใจให้ไอ้ข้าว ไม่คงไม่แย่ไปอย่างที่คิดหรอกครับ
“ขอบคุณนะครับพี่โชว์ ขอบใจพวกมึงทุกคนด้วยนะ” ไอ้ข้าวพูดยิ้มๆ
“ข้าวเย็นนี้ไปเศร้ากันดีกว่า” ไอ้คิวออกความเห็น เรื่องแบบนี้ต้องเศร้ากันสักหน่อย
“อืมเอาดิ ไปกันทุกคนเลยนะ ไปให้หายเศร้ากันไปเลย”
...
“เอ้า ชนนน” เรื่องเศร้าวันนี้สำหรับไอ้ข้าวครับ
“ขอบคุณพวกมึงด้วยนะเว้ยที่อยู่ข้างๆ เรา” มันพูดพร้อมกระดกหมดแก้ว แก้วแล้วแก้วเล่า วันนี้ไอ้โชว์ไม่ได้มาด้วย มันบอกอยากให้เพื่อนๆ ได้คุยกันมากกว่า
“หายเศร้าๆๆ นะมึงวันนี้เต็มที่”
“เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น เพื่อทางเดินที่ถูกต้อง ไอ้เชี่ยเจ๋งไปตายที่ไหนก็ไป เอ้าชนนน” ไอ้ข้าวพูด สงสัยจะเมาพูดซะลั่นร้านเลยดีนะเพลงมันดัง
“ไอ้ข้าวไหวนะมึง” ไอ้คิวพูด
“แหมกลัวไรมีพวกมึงอยู่ หรือพวกมึงจะทิ้งกู” เมาแล้วแหละพูดแบบเนี้ยะ
“ตุลย์มึงอยากให้มันคืนดีกันป่าววะ” ไอ้คิวกระซิบถามผม
“อืม อยากดิ พูดจริงๆ กูไม่ชอบไอ้ข้าวเป็นแบบนี้เลยว่ะ”
“มึงโทรตามไอ้เจ๋งมาดิ” ไอ้คิวบอก ผมเลยเดินออกไปโทรหาไปเจ๋ง แต่มันบอกจะไม่มา กว่าผมจะคะยั้นคะยอให้มันมาก็นานอ่า กลับมาไอ้ข้าวก็ยังกระดกไม่เลิก เฮออ นานๆที่จะเห็นมันแบบนี้ สักพักไอ้เจ๋งก็มาครับ
“เออ มึงมาแล้วก็ดี อยู่ข้างในอ่าเมาเป็นเมาแล้ว” ผมบอกมัน
“ตุลย์ มึงยังไม่รู้หรอว่ากูกับมันเลิกกันแล้ว แล้วมึงจะให้กูมาทำไม กูเลิกกันแล้วเข้าใจมั้ย” ไอ้เจ๋งพูด ผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้เหมือนกัน
“เจ๋งมึงกับมันกว่าจะมีวันนี้ได้ผ่านอะไรกันมาบ้างมึงจำไม่ได้เลยหรอ เอางี้มึงรออยู่ตรงนี้นะเดี๋ยวกูมา” ผมบอกมันแล้วเดินกลับเข้าไปในร้านไปลากตัวไอ้ข้าวออกมา
“อ่ะมึงคุยกันเลย คุยกันให้รู้เรื่อง” ผมบอกมันสองคน
“ตุลย์พาเราออกมา เพราะอยากให้เราเจอกับมันเนี้ยะนะ ตุลย์ไม่เข้าใจหรอว่าเราเลิกกันแล้ว” ไอ้ข้าวพูดพร้อมจะเดินกลับเข้าไปในร้าน
“ตุลย์กูฝากดูแลมันด้วยละกัน กูว่ากูกับมันห่างๆกันสักพักดีกว่า” ไอ้เจ๋งพูดพร้อมเดินจากไปปล่อยให้ผมยืนอยู่กับไอ้ข้าวที่เริ่มสะอื้น ร้องไห้
“ฮือๆๆ เห็นมั้ยตุลย์ ตุลย์เห็นแล้วใช่ไหม ว่ามันไม่รักเราแล้ว แล้วตุลย์ยังจะทำยังงี้อีกทำไม” ไอ้ข้าวพูดไปร้องไห้ไป
“เอ่อข้าว เราขอโทษ เราแค่อยากให้ข้าวคืนดีกัน”
“ฮือๆๆ มันเป็นไปไม่ได้แล้ว”
“เอางี้หยุดร้องไห้ก่อนนะ แล้วเข้าไปข้างในกัน” ผมก็พามันเข้ามาข้างใน มันก็กระดกใหญ่เลยครับ ไอ้คิวกับไอ้พจน์ก็หันหน้ามาเชิงถาม ผมก้ได้แต่ส่ายหน้า
“เฮ้ย ข้าวพอได้แล้ว เดี๋ยวก็เมาตายหรอก” ไอ้พจน์ห้ามไอ้ข้าวที่กระดกไม่เลิก
“ไม่กูจะกินๆๆๆ ให้ลืมๆๆ ชีวิตกูก็มีแค่นี้แหละ กูไม่มีค่าอะไรหรอก” ไอ้ข้าวทั้งกระดกทั้งร้องไห้ เฮออ ให้มันได้อย่างนี้สิ
ติดๆๆ ข้อความเข้า
“จะกลับยังจะไปรับ” ผมเลยออกไปนอกร้าน โทรกลับหาเจ้าของข้อความ
“เอ่อ โชว์ไอ้ข้าวเมามากเลยอ่า ต้องดูแลมัน มันยังไม่ยอมกลับด้วยทำไงดีมาช่วยหน่อยดิ” ผมบอกไอ้โชว์
“เอ่อ เอางี้เดี๋ยวรีบไปนะรอก่อน”
“อืมๆ มาถึงแล้วเดินเข้ามาโต๊ะในสุดนะ” ผมวางสายไป
“ฝันดีนะครับ พี่ชายที่รักของผม” ข้อความจากน้องชายผมเอง ที่ส่งมาให้ผมทุกคืน ผมก็ตอบกลับไปทุกคืนเช่นกัน
“โชว์ทางนี้” ผมโบกมือให้มัน
“ดูดิ ดูไม่ได้เลย” ผมบอกให้ดูไอ้ข้าวที่สลบไปแล้ว
“เดี๋ยวกูพาไปส่งเอง” ไอ้โชว์เข้าไปประคองไอ้ข้าวมาครับ แล้วพวกเราก็แยกย้ายกัน
“อือ กูไม่ไปปล่อยกู” ไอ้ข้าวพูดไม่ลืมตา ไอ้โชว์วางไอ้ข้าวไปที่เบาะรถ ผมก็ขึ้นตามไป
“เอ่อเดี๋ยวเอาไปส่งหอไอ้เจ๋งละกัน ” มันบอกผม
“แล้วมันจะยอมหรอ เมื่อกี้มันก็มาแล้วมัยังกลับไปเลย”
“เดี๋ยวก็รู้ ถ้าไม่ยอมเดี๋ยวได้เห็นดีกัน” ไอ้โชว์ขับรถมาส่งไอ้ข้าวที่หอไอ้เจ๋ง แล้วโทรหาไอ้เจ๋งให้ลงมา
“มันมาแล้ว” ผมบอกมัน เห็นมันหน้าเวียดลงมา
“สัส ไอ้เชี่ยเจ๋งกูเอาของมาคืน ดูแลเลยมึง” ไอ้โชว์พูดพร้อมแบกไอ้ข้าวลงมาส่งให้ไอ้เจ๋ง
“อ้าว แล้วพี่ทำไมไม่ไปส่งมันที่หอล่ะ” ไอ้เจ๋งพูดแต่ก็ยังประคองไอ้ข้าวไม่ให้ล้ม
“กูไปล่ะ ดูแลกันเองละกัน” พูดแค่นั้นไอ้โชว์ก็เรียกผมให้ขึ้นรถ
“เฮ้ยยเฮียยยไหงงี้อ่า” เสียงมันไล่ตามหลังแต่ไอ้โชว์ไม่ได้สนใจแล้ว
“มันจะเป็นไงกันเนี้ยะ” ผมว่า
“คนอย่างไอ้เจ๋งมันคงไม่ทิ้งไอ้ข้าวไว้ตรงนั้นหรอก ดูสายตายมันก็รู้ว่ามันเป็นห่วงไอ้ข้าวขนาดไหน” อืมผมก็เห็นแบบนั้น ไอ้ปากแข็งเอ้ยย
**********************************************************
TBC.
-
เจ๋งดูแลข้าวมันด้วย หายเมาแล้วคงปรับความเข้าใจกันได้นะ
โชว์มันทำดีนะตุลย์
-
กลับมาแล้วเหรอครับ ^^ ไงก็หายปวดเมื่อยเร็วๆนะครับ จะได้มีแรงปั่น มาให้อ่าน (http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A10496094/A10496094-3.gif) พรุ่งนี้ก็ขอให้สอบผ่านฉลุยเลยนะครับผม
กลับเข้าสู่เนื้อเรื่อง ^^
โถๆๆๆ น่าสงสารจัง เหมือนน้ำที่เต็มแก้ว เมื่อเติมลงไปก็มีล้นออก...
ถ้าหากในเมื่อภายในใจทั้งคู่ยังมีเื่ยื่อใยต่อกันอยู่่ มันต้องเข้าใจกันได้ั เฮ้อ (http://image.free.in.th/z/iu/f279f5b8faca2f0f1ee05ef42c7ba173.gif) นี่แหละความรัก
การบอกเลิกครั้งนี้มันเหมือนตบหน้ากลางสี่แยก T_T (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-7-9757.gif)
ไปละครับ รอตอนต่อไป (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-5-5202.gif)
-
กลับมาแล้วเหรอครับ ^^ ไงก็หายปวดเมื่อยเร็วๆนะครับ จะได้มีแรงปั่น มาให้อ่าน (http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A10496094/A10496094-3.gif) พรุ่งนี้ก็ขอให้สอบผ่านฉลุยเลยนะครับผม
กลับเข้าสู่เนื้อเรื่อง ^^
โถๆๆๆ น่าสงสารจัง เหมือนน้ำที่เต็มแก้ว เมื่อเติมลงไปก็มีล้นออก...
ถ้าหากในเมื่อภายในใจทั้งคู่ยังมีเื่ยื่อใยต่อกันอยู่่ มันต้องเข้าใจกันได้ั เฮ้อ (http://image.free.in.th/z/iu/f279f5b8faca2f0f1ee05ef42c7ba173.gif) นี่แหละความรัก
การบอกเลิกครั้งนี้มันเหมือนตบหน้ากลางสี่แยก T_T (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-7-9757.gif)
ไปละครับ รอตอนต่อไป (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-5-5202.gif)
ชอบๆรีนี้ ฮากระจุยคับ
สู้ๆนะ ข้าว เจ๋ง
-
ค้างๆ มาต่อด่วน
-
รักกัน รักกัน :กอด1:
...กัน ...กัน (ตอนหน้านะ) :oo1:
จะรอออ....ฮิๆๆ :haun4:
-
อ้าว ไหงงั้น เลิกกันอย่างเร็ว ง่ะ!
คงไม่อยากปรับตัวสินะข้าว ส่วนเจ๋งคงไปพูดอะไรให้ข้าวรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่คู่รักที่ดีได้แหงๆ รีบๆปรับความเข้าใจนะตัวเอ๊งงงง
-
ชอบๆกำลังสนุกเลย.....มาต่อๆ
-
ไอ้พี่โชว์ พักนี้ดูเป็นผู้ใหญ่ที่มีวุฒิภาวะมากๆ เข้าสู่โหมดอิ่มตัวของความรัก
ว่าแต่น่าตบกระบาลไอ้คุณเจ๋งจิงๆ รักแท้ดูแลไม่ได้...
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
สงสารข้าวจัง
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเหมือนคู่ ข้าว-เจ๋ง มีปัญหาอะไรซักอย่างที่ปรึกษาเพื่อนไม่ได้ถึงไม่ยอมพูดออกมา
ได้แต่แอบหวังว่าคงไม่ใช่พ่อแม่รู้แล้วบังคับเลิกหรอกนะ :call:
-
อยากอ่านความรู้สึกข้าวกับเจ๋งจัง
:pig4: คะ
-
อยากอ่านความรู้สึกข้าวกับเจ๋งจัง
:pig4: คะ
เห็นด้วย อย่างแรง !!
:really2: :really2: :really2:
-
อยากรู้ต้นเหตุของเรื่องราวว่าใครมันงี่เง่ากว่ากัน
-
ทำไมเจ๋งกับข้าวเป็นแบบนี้อ่ะ
ยังรักกันอยู่ดีๆแล้วเลิกกันทำไม
ตอนนี้รู้ึสึกว่าพี่โชว์แมนโคตร
ตอนหน้าหวังว่าเจ๋งกับข้าวจะปรับความเข้าใจกันแล้วนะ
รอตอนใหม่นะคะ :pig4:
-
เย้ๆๆ มาแล้ว ดีใจจัง
ตอนแรกก็ลืมไปเลยว่าข้าวเจ๋งเป็นไรกัน
แต่มาแล้วก็ดี ลุ้นดี แต่อย่าให้เลิกลากันจริงๆเลยนะครับ สงสาร
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
นั่น เมาหนักขนาดนี้ พูดกันธรรมดา คงเคลียร์ กันไม่รู้เรื่อง แบบนี้ เจ๋ง คงต้อง ใช้ ภาษากาย เคลียร์ กับข้าว แล้ว หล่ะ หึหึ :o8:
-
จะเคลียกันรู่เรื่องเหรอครับ?
เมาขนาดนั้น คงต้องรอให้ถึงเช้าแล้วมั้ง
พี่โชว์ก็เป็นคนดีจริงๆ เผด็จการสุดๆ 5 55
-
เพิ่งอ่านทัน หมดไปหลายวันอยู่ อิอิ
ชอบเรื่องของไรท์เตอร์มากคับ
แถมไรท์เตอร์เทคแคร์สุดๆ ตอบทุกคอมเมนท์เลย
จะเอาใจช่วยนะคับ
อย่างนี้ต้องกดไลค์สักล้านครั้ง :laugh:
ปล. ชอบพี่โชว์มากๆ อยากให้มีรุ่นพี่มาดูแลอย่างนี้ในชีวิตจิงๆจังเลย จะมีไหมเนี่ย :o12:
แต่ก้แอบสงสารโป้งอยู่เหมือนกัน พลาดครั้งเดียวเลยต้องเสียคนที่รักไปเลย :sad4:
แต่ก้เอาใจช่วยกับรักครั้งใหม่นะคับ
-
เรื่องของข้าวกับ เจ๋ง เป็นมาไงอะทำไมจึงทะเลาะกันอะ :pig4:
-
คนอยู่ใกล้กันมันต้องทะเลาะกันบ้างแหละคับ
ยังไงก็เอาใจช่วยนะข้าว
-
เอะ!!! (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-68-5245.gif) คนเมาอย่างนั้น จะไปเคลียอะไรได้ล่ะนั่น
นอกจาก.....จะเป็นอุบัติเหตุทางกาย (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-78-3427.gif) Oops!!
ขอแนะนำ อย่าเถียงกันเร็วๆล่ะครับ เพราะมันฟังไม่รู้เรื่องหรอก (http://pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A10426044/A10426044-46.gif)
แล้วมาดูกันว่า (http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A10431167/A10431167-9.gif) เหตุการณ์จะเป็นยังไงต่อ ^^
ไปละครับ (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-5-5202.gif)
-
จะเป็นยังไงต่อหนา ขอบคุณไรเตอมากๆๆ รักและคิดถึงนะครับ :L1:
-
มาปูเสื่อรออ่านตอนต่อไป 555+
-
ขอให้ทำข้อสอบได้นะครับ สอบเส็ดรีบมาต่อนะครับ
-
สอบเสร็จเมื่อไหร่กลับมาต่อด้วยนะครับ :impress2:
-
คิดถึงจัง
พี่โป้งหายไปเลย
55+
-
ไรท์เตอร์รีบมาต่อให้หน่อยนะครับ
กำลังสนุกอ่า
-
:sad2: :sad2: :sad2:
อารัยของนายเนียเจ๋งง
ง้อเซ่
-
ตามทันชะที
รีบมาต่อนะค่ะ
-
เฮ้ออออ!! อย่าอะไรก็เลิกสิ
-
รอให้มาต่ออยู่นะครับ
จะเคลียร์กันได้รึเปล่านะ
ก็อย่างว่าแหละ
เพราะรักมากเลยทำให้ใส่ใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ
บ้างคนอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ
แต่เรื่งของความรักไม่มีคำว่าไร้สาระ
-
:serius2: :serius2:
ว้าาาาาาา ค้างเลย
อย่าอ่านต่อครับบบ
งัยก้อสู้ๆๆ นะคับ
มาเขียนให้อ่านไวๆนะ
จะรอบคับ
ขอบคุณครับ
-
ไม่ไหวจะเคลียร์
-
แล้วมันตีกันเรื่องไรหว่า
-
ง่ะ :a5:
ดีกันน๊า :L2:
เปนกะลังใจให้นะ
-
สอบเส็ดแล้ว มาต่อไวไว นะครับ
-
ขอให้โชคดีในกาสอบ แล้วมาต่อไวไวน่ะครับ
-
ไรเตอร์ตั้งใจสอบล่ะ :fire: รีดเดอร์ยังรอเสมอ :mc4:
-
สู้ ๆ
o13 o13 o13
-
ฮือๆๆๆๆ อยากอ่านต่อแล้ว อ่ะคับ พอดี เจอแล้วก็อ่านไล่มาเรื่อยๆๆๆ ชอบมากแล้วก็ ติดมากๆ เลย อ่านจน ตีสองตีสาม
เราเชียร์โชว์มาตั้งแต่แรก เราชอบอ่ะ ถึงจะโหด ดิบๆ แต่รักจิง ชอบๆๆๆ โชว์เปนคนที่เทคแคร์แฟนได้ดีมากๆ เลย
แบบว่าอยากจะเปนตุลย์เองเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
ไรท์เตอร์มาลงเรวๆ นะคับบ
สู้ๆ แล้วตอนนี้ ไรท์เตอร์ขึ้นปีไหนแล้วอ่าาา แต่เราเข้าใจว่าตอนนี้ไนท์เตอร์สอบอยุ่ เพราะน้องเราก็สอบ อยู่หอไม่ได้กลับมาบ้าน สองอาทิตย์แล้วว สู่ๆๆ
-
ง่ะ อ่านรวดเดียวแต่แรกเลยนะครับเนี่ย
ค้างมาก สนุกดีครับ
แต่คิดอยู่ว่าจะจบลงไหมเนี่ย นึกตอนจบไม่ออกเลยง่ะ
-
รีบมาต่อนะครัฟ คิดถึง
-
ขอบคุณมาก ๆ เลยครับ ทั้งที่งานก็เยอะ ยังมาอัพอิก :D รักนะครับ ท่านรองนายก ^^
-
รีบมาต่อน่ะครับ
-
รีบมาต่อเร็วๆ นะคับ
คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ตามอ่านจนทัน
อยากจะรู้ว่ามีคู่ของวินกับรามมั้ยค่ะ
อยากอ่าน
พี่โชว์โคตรเเมน
:call: :call:
-
เชียร์ให้ข้าวกับเจ๋งงง กลับมาคืนดีกันเร็วๆนะ
เค้าไม่ชอบเลยที่ข้าวเศร้า :o12: :o12:
-
สอบเสร็จรึยังครับนี่ ?
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
สงสารข้าวอ๊ะ :o12: :o12: :o12:
มีอารัยค่อยพูดค่อยจากันดี ๆ มะได้หราเจ๋ง :monkeysad: :monkeysad:
มาต่อเร็ว ๆ น๊า จะบร้าอยู่แว๊ว :serius2: :serius2: :call:
-
อ่านรวดเดียวจนมาถึงตอนนี้เลย
ตื่นเช้ามาตาแดงเลยอ่า
หนุกมากค่ะ
มาต่อไวๆนะคร๊ o13
-
ไม่มาสะที
รอจนแห้งมดแล้วววววว :angry2: :angry2:
-
ง่า ไม่มาสักที อีกไม่กี่วัน ผมก็ต้องไปเป็น เฟรชชี่แล้ว คงไม่ค่อยมีเวลามาอ่านแล้ว ง่ะ T_T (http://upmany.com/57HW.gif)
แต่ยังไง ผมก็ต้องมาอ่านให้จบจนได้ ^^ สู้ต่อไปนะครับ ขอกำลังใจให้เฟรชชี่ คนนี้หน่อยครับ ^^
ยิ้มสู้!!!! (http://img.bongbank.net/id/200sw079923.gif)
ไปละครับ (http://sv6.postjung.com/picpost/data/138/138448-5-5202.gif)
-
จะเปิดเทอมแล้วคับ
ขี้เกียจจัง :seng2ped:
-
ผมยังรอคุณอยู่นะครับ
นิยายของคุณสนุกดี
ผมจะแวะเข้ามาเรื่อยๆนะ
PS. ผมก็กำลังจะเป็นเฟรชชี่นะ
คุณoklovemakครับ ผมชอบคอมเม้นคุณจัง o13
:bye2:
-
แวะมาบอกว่าคิดถึง อีกที
:call: :call: :z3: :call: :call:
มาต่อเถอะคับ ไม่ไหวแล้ว
คิด...ถึงงงงงง.....ๆๆๆ
-
คุณ Phichchii มาต่อ เถอะ รอนาน มากกก รอไม่ไหวแล้ว รอจนไม่ไปอ่านเรื่องอื่นเลยยยย รอ อยุ่ น๊าสสส คร๊าฟฟฟฟฟฟฟ :impress2: :impress2: :impress2:
-
ผมยังรอคุณอยู่นะครับ
นิยายของคุณสนุกดี
ผมจะแวะเข้ามาเรื่อยๆนะ
PS. ผมก็กำลังจะเป็นเฟรชชี่นะ
คุณoklovemakครับ ผมชอบคอมเม้นคุณจัง o13
:bye2:
ว้าว!!! (http://upic.me/i/f1/eusa5.gif) เฟรชชี่ ^^ 55+ อีก 2 - 3 วันผมก็เข้าค่ายละครับ T_T
ตอนรับน้องคงได้ทำอะไรที่ไม่ได้ทำแหง เต้นตับๆ กันไป ^^ (http://image.ohozaa.com/i/79a/untitled.gif)
ตอนนี้เริ่มกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น 55+ แต่ไม่เป็นไร ยังมีเรื่อง โทษที...ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว เป็นแรงผลักดันให้ผมต้องมาอ่านต่อ 55+(http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A10536275/A10536275-17.gif)
ไปละครับ ^^ (http://sv6.postjung.com/picpost/data/138/138448-5-5202.gif)
-
คิดถึง writer แล้วน๊า :กอด1:
คิดถึงโชว์ คิดถึงๆๆๆๆๆๆ หายไปเลยอ่ะ :z3:
-
:jul1:รอนะครับ
-
ผมจะเป็นเฟรชชี่สิ้นเดือนนี้แหละครับ
เป็นกำลังใจให้คุณ oklovemak หวังว่าคุณคงจะได้เต้นท่ากินตับจริงๆนะ :m20: :jul3:
ตอนนี้ผมชักหวั่นๆเหมือนกัน
ไหนจะพี่ระหัสอีก ไม่รู้ว่าจะโหดรึเปล่า
PS.คอมเม้นคุณยังเจ๋งเหมือนเดิมเลยนะ :laugh:
ผมยังรออ่านนิยายเรื่องนี้เสมอนะครับ ^^"
-
พอตุลย์ว่างมาอัพ เรากลับไม่ว่างอ่าน :o12:
แปะไว้ก่อนนะ กลัวลืม เดี๋ยวกลับมาอ่านจ้า
***ดิท***
ข้าวกับเจ๋ง เกิดอะไรขึ้น
รออ่านอยู่นะว่าปัญหามันเกิดจากอะไร
อยากรู้มากมาย
-
waiting comming ..
-
คอนอลอ คอยนานแล้วววววววววววววววววว รอมานานยังหาไม่เจอ ตอนที่ 72 อยู่หนายยย ฮ่าๆๆ :really2:
-
:call: ตุลย์ครับมาไวๆนะครับ ผมรออ่านอยู่นะคับ จะลงแดงแล๊ว.....คับ :laugh:
-
:n1: สนุกดี
-
ไหงไม่มาต่ออ่ะ คิดถึ๊ง คิดถึง :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ไรเตอร์จ๋า หายไปหน๊ายยยยย :serius2: :serius2:
-
กลับมาแล้วเหรอครับ ^^ ไงก็หายปวดเมื่อยเร็วๆนะครับ จะได้มีแรงปั่น มาให้อ่าน (http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A10496094/A10496094-3.gif) พรุ่งนี้ก็ขอให้สอบผ่านฉลุยเลยนะครับผม
กลับเข้าสู่เนื้อเรื่อง ^^
โถๆๆๆ น่าสงสารจัง เหมือนน้ำที่เต็มแก้ว เมื่อเติมลงไปก็มีล้นออก...
ถ้าหากในเมื่อภายในใจทั้งคู่ยังมีเื่ยื่อใยต่อกันอยู่่ มันต้องเข้าใจกันได้ั เฮ้อ (http://image.free.in.th/z/iu/f279f5b8faca2f0f1ee05ef42c7ba173.gif) นี่แหละความรัก
การบอกเลิกครั้งนี้มันเหมือนตบหน้ากลางสี่แยก T_T (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-7-9757.gif)
ไปละครับ รอตอนต่อไป (http://picpost.postjung.com/data/138/138448-5-5202.gif)
ชอบเหมือนกัน ฮ่าาาามาก โดยเฉพาะคุณเด่น
โอ๊ยยยย สงสารข้าวจัง เจ๋งอย่าเย็นชาได้ไหมเนี่ย ง้อหน่อยจิ งุงิงุงิ
-
รออ่านอยู่เรื่อยๆครับ...
-
ต่อ ไป เรื่อยๆๆๆ
-
:z2:เฮ้อในที่สุดก็ตามทันจนได้ :เฮ้อ:
อ่านแต่ละตอนพระเอกนายเอกเรื่องนี้เข้าชอบกินต้มยำกันหรือไงน้า :m16:ถ้าเป็นนำใสจะไม่ว่าเลย :impress2:
น้ำแข็งใสใส่น้ำหวานอ่ะกินกันบ้างอะไรบ้างก็ดีนะ ตอนไหนชื่อตอนหวาน ๆ อิชั้นรีบอ่านแทบไม่ทัน
แต่ตอนไหนชื่อตอนชวนปวดตับนี่อิชั้นต้องนั่งทำใจสักพัก :serius2:
ข้าวกับเจ๋งอ่ะไม่อยากให้เลิกกันเลยอ่า อิชั้นสงสารข้าวเจ้าค้ะ :sad4:
แอบเชียร์คู่วินกับราม :laugh: :laugh: :laugh:หวังว่าจะสมหวังนะเจ้าค้ะ :z2:
ส่วนโป้งกับน้องซันนี่ลุ้นกันไป น้องซันเอาในโป้งไปให้ได้นะ o18
-
คิดถึงมากมาย
-
ตุลย์จ๋า เค้าอยากรู้เรื่องข้าวต่อแล้วง่ะ :sad4:
-
คิดถึงเมื่อไรจะได้อ่านต่อ
-
:laugh: 2 คนนี้รถคงยางแตกระหว่างการกับหอละ มั้ง นาน จัง จะรอนะ ครับ
:impress2:มาต่ออีก เยอะๆเลยก็ได้ครับ :z13:
:o12: :กอด1: :o12: :กอด1: :o12: :กอด1: :o12: :o12: :o12: :o12:
รักพี่ข้าวที่สุดครับ รักพี่ตุลย์ด้วย :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:จะลงแดงแล้วอะคับ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
มาต่อซักทีเถอะครับ...รอจนจะขาดใจตายอยู่แล้ว :z3:
เป็นกำลังใจให้เขียนต่อนะครับ
:กอด1:
-
หายไปนานแล้วนะ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:มาต่อเถอะคับจะลงแดงแล้ว :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ใจจะขาดแล้วน่ะ :m16:
-
มาต่อๆ ชอบมากๆ
-
คนรอมันท้อ,,, นานมากกก !! รีบๆ มาต่อเหอะค๊าฟ จะไม่ไหวละ :z3:
-
สงสัย ลืมพวกผมแล้วล่ะมั้ง ครัฟ :o12: :o12: :o12: :o12: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :o12:
-
:sad4: มาต่อเร็วๆๆ น่ะ อยากอ่านมากๆๆๆ แล้วคร้าบบบบ :sad4:
-
เอาใจช่วยครับ สู้ๆๆๆๆ
-
แว๊บมาให้รู้ว่าคิดถึง :z2:
-
นั่งอ่านสองวัน ไม่เป็นอันทำงานเลยครับ ทั้งทั้งที่เยอะมากๆ
ติดมากๆอ่า ขอบคุณที่เอามาลงนะครับ ชอบมากๆ
อย่าหายไปนานนะครับ คิดถึงจะแย่ T_T
:L2: :L2:
-
คิดถึงงงงงงงงงง :sad11: :sad11:
-
อ่านทันซะที ตาบวมฉึ่งเลย
จะรอนะคับ
-
ทำไมหายไปนานจังคับ
-
หายไปนานเลยน่ะครับ
-
แล้วผมจะกลับมา เมื่อทุกอย่างลงตัวครับ
อีกแป็บเดียวเท่านั้นนะครับ
ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ
มันมีหลายสิ่งที่มันเข้ามาในชีวิตผมตอนนี้
ขอโทษจากใจจริงครับ
-
แล้วผมจะกลับมา เมื่อทุกอย่างลงตัวครับ
อีกแป็บเดียวเท่านั้นนะครับ
ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ
มันมีหลายสิ่งที่มันเข้ามาในชีวิตผมตอนนี้
ขอโทษจากใจจริงครับ
เย็ๆๆ เป้นกำลังใจให้ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะครับตุลย์ :)
-
รีบๆมาต่อนะครับ ^__^
-
ใจเย็นน่ะครับ เด๋วทุกเรื่องก็ผ่านไปได้ด้วยดีครับ
-
มาต่าไวๆนะคับ :sad4: :sad4:
ขอให้โชคดีนะคับ :call: :call:
-
มาต่อไวๆนะคับจะรออ่าน :sad11: :sad11:
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะคับ :call: :call:
-
ขอบคุณทุกกำลังใจ ขอบคุณทุกคน ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกัน ขอบคุณจากใจจริง
Phichchii
-
มีแต่คิดถึงๆ ^^
-
คิดถึงตุลย์จัง และเป็นกำลังใจให้น๊ะคร๊าบตุลย์
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เมื่อจะมาต่ออะค๊าบ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
รอมานานมาแล้วนะค๊าบ :z3: :z3: :z3:
-
สู้ๆ นะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้จ้า :L2:
-
เป็นกำลังใจให้น่ะครับ
-
คิดถึงท่านรองนายก :D
-
สู้ๆคับแล้วมาต่อไวๆนะคับ :sad4: :sad4:
-
:z13:
-
มาให้กำลังใจครับ รออ่านครับ
-
ชอบอ่ะ มาต่อเร็วนะ ติดเลยเรื่องนี้ :z3: :z3: :z3:
-
กำลังจะกลับมา
-
o22
อ่านถึงตอนเรื่องเศร้า ข้าวกะเจ๋ง แล้ว สนุกมากคั๊บ :')
-
มาต่อไว ๆ นะคั๊บ
ติดตามมานาน
:monkeysad:
ชอบมาก > <" o13
-
เย้ๆๆ
-
แวะเอากำลังใจมามอบให้ครับ
-
เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆๆๆ มาเร็วๆนะรออยู่ จุฟฟฟฟฟ :z2: :z3: :z3: :z3:
-
รออยู่เสมอจ้า :bye2:
-
อ่า...รอนานแล้วนิ งุงิ งุงิ
-
นับก่อนกี่วัน กี่เดือน เเล้วน้ะๆๆ หายไปนานมาก
มาเมื่อไรขอเเบบ ยาวๆเลยน้าา พรีสสสส (เเต่ไม่ต้องถึงกับตอนจบน๊า)
:pig4: :pig4:
-
ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยยคนนะครับบบ พอดีไปค้นหาในกูลเกิ้ล แล้วไปเจอโพสต์ที่อีกเว็บนึง แล้วบอกว่าให้ตามมาที่เว็บนี้ ขอบอกว่าแต่งเรื่องได้น่ารักมากกกก หรือ ว่ามาจากเรื่องจริงอ่ะครับบบ ยังไงก้อขอเป็นกำลังให้ มาต่อเร็วๆๆๆๆ นะครับบ ตอนนี้โรงเรียนปิด ไม่มีไรทำ เหงาอย่างแรง เพื่อน ๆ ก้อกลับไปเยี่ยมบ้านหมด
-
กลับมาแล้ว แต่พบก็ความว่างปล่าว (http://upic.me/i/3j/a94002962.gif)..... เสียใจนะเหนี่ย อุตส่าหนีไปรับน้องซะหนักหน่วง กะว่าจะมาอ่านให้หายเหนื่อย
แต่ไม่เป็นไรครับ รอได้ ^^ (http://upic.me/i/01/a8691531-18.gif)ถ้ามีปัญหาอะไร ก็ขอให้มันผ่านไปด้วยดีนะครับ ^^ สู้ๆ
อย่าลืม FC ทั้งหลายที่ปั้นหน้าปั้นตา รออยู่ด้วยนะครับ เดี๋ยวพากันงอลไปหมด (http://upic.me/i/9z/a9717234-16.gif)
สู้ๆครับผม ^^
(http://upic.me/i/pi/a8691531-43.gif)(http://sv6.postjung.com/picpost/data/138/138448-5-5202.gif)
-
ผมรอมาจะ 2 เดือนแล้ว :haun4: :sad4: เข้ามาดูทุกวันเลย อยากอ่านตอนที่ 72 มาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เลยครับ ขอให้มาเขียนต่อไว ๆๆๆๆๆๆๆๆ นะครับ :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:impress3:
-
รออ ๆๆๆ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:รอรอรอ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รีบๆ ลงน่ะคับบ
รออยู่
-
รีบๆ ลงน่ะคับบ
รออยู่ :o12:
-
รอ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :เฮ้อ:
-
มารอเหมือนกันคับ :z3: :z3:
-
รอนานมากแล้ว แล้วก็จะรอต่อไป :m15: :monkeysad: :sad11:
-
รอข้าวต่อไป :o12:
-
รอแล้วรออีก รอรอรอรอรอรอ เมื่อไหร่จะมาต่อครับคนรอท้อแล้วน่ะครับ
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
อย่าหายไปนานนะคัฟฟฟ
-
:monkeysad:
รอ รอ รอ รอ รอ ... รอต่อไป !!!
มาต่อเร็ว ๆ นะค้าบ
-
it s the first once that i read in laoped... krup pom.... really really like it.... :L2:
-
:z3: ผมเข้ามาอ่ายทุกวันเลย แล้วเมื่อไรจะมากต่ออะคับ รอรอรอน่นแล้วอะคับ(http://:sad12:[url][/url]):z3:
-
เป็นกำลังใจให้นะค้ะ มาไวๆน่ะ
:call:
-
คราวนี้หายไปนานเลยนะครับ ไรเตอร์
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ
อย่าให้รู้ว่ามีผู้อ่านที่น่ารักๆๆ รออ่านอยู่นะครับ
-
คิดถึงไรเตอร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาเร็วๆๆๆๆนะครับ
ผมจะรออออออ
-
ตอนแรกๆ ชอบตุลย์นะ หลังๆชักไม่ชอบ แกล้งโชว์มากไปอ่ะ ดีไม่จมน้ำตาย
โชว์ก็ใช่ว่าจะดี ไม่ควรทำอย่างนั้นกับตุลย์ แต่หลังๆก็ดีขึ้น
ส่วนโป้ง ไม่ค่อยชอบ แต่ไม่ได้เกลียด ตอนแรกๆก็พอทน แต่หลังจากที่ไปเสียท่าให้ขวัญก็ไม่ไหวนะ
ไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้น แต่จากที่กล่าวถึงเหมือนเมาแล้วทำหรือเปล่า? ถ้าเป้นอย่างนั้น ไม่ไหวอ่ะ ทำให้คนที่รักตัวเองเป็นห่วง มันคือรักจริงแล้วหรอ?
ขวัญก็แรงไปนิดส์ แต่ก็ชอบตรงที่พูดตรงๆที่หลัง แต่ตอนแรก แหลซะ
รับกรรมกันต่อไป
แหะๆ อินจัด :p
-
ตามอ่านทันแล้ว :)
อยากอ่านต่อว่าเกิดไรขึ้น
ขอให้วินคิดเป็นพี่น้องกับตุลย์จริงๆสักที
-
:monkeysad: มาต่อไวๆสิกะลังค้างอยู่เลยนะ
:call: :call: :กอด1:(กอดทีเป็นกะลังใจ)
-
:L3: :serius2:รอมานานมากนับวันนับคืนรอหลายเดือนแล้วที่ไม่ได้มาต่อต่อไวๆๆๆๆๆๆนะเข้ามาดูทุกวันเลย
เป็นกำลังใจด้วย
-
กลับมาเขียนต่อเร็วๆนะคะ คนอ่านรออยู่ เนี้ย!!!! หนูอ่านจนทันแล้วนะ กลับมาไวๆ นะเจ้าคะ :z3: :z2: :z10: :pig4:
-
เมื่อไหร่จะมาต่อสักที รอนานแล้ว ยังมีคนรออ่านอีกมากมายนะครับ :pig4: :pig4: :pig4: :L1:
-
หายไปเลย
-
:sad4: :o12: :m15:ไหนสัญญาว่าจะกลับมาเร็วๆๆนี้รอเช้ารอเย็นยังไม่เห็นเลยผ่านนานมากแล้วคนอ่านจะเป็นบ้าตายอยุ่แล้วT-T
-
:laugh:ปายจะมาทุกวันเลยเป็นกำลังใจให้จะได้มาต่อเร็วอยากอ่านมากมาก
-
คิดถึงนะจ๊ะ :กอด1:
-
เมื่อไรจะมาต่อละคับนี้ รอจนเปงสายบัวละคับ
-
:laugh: :serius2:วันนี้คิดถึงทั้งวันเลยเมื่อไรจะมาต่อเราก้คิดว่าจะมาเร็วๆๆงานคงมากเป็กำลังใจให้ :seng2ped:
-
:o8: :pigha2:คิดถึงเลยมาหาต่อเร็วหน่อยนะยากอ่าจะตายอยู่แล้ว
-
คิดถึงมากๆเลยนะ
สุ่มทำไรอยู่คับ ไรเตอร์
รู้ไหมว่ายังมีผู้อ่านที่น่ารักๆ รอคุณอยู่นะครับ
-
นักเขียน หาย!!!!!
อ้ากกกกกกกกกก
-
:angry2: :z6:หาตัวนักเขียนหายไปนานแล้วคนอ่านจะตายคิดถึงมากจนตายขอร้องให้เขียนเถิดครับๆๆๆๆ :man1:
-
:fire: :angry2:มาต่อได้แล้วครับๆๆๆ
-
ผมพึ่งเข้ามาอ่าน ตามแทบไม่ทัน(เยอะมาก) ตอนนี้ติดครับไม่เป็นอันเรียนแล้วว นักเขียนค๊าาฟ มาต่อได้แล้วนะ คนอ่านรอจะตายอยู่แล้ว
นายตุลย์ ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยดิ ^^
-
ตุลย์คับ เมื่อไหร่จะมาต่อเนี๊ยะ สงสัยผมต้องไปตามถึงราชบุรีแล้วหล่ะ เฮ้ออออออออ
-
รออยู่นะ :seng2ped:
-
เมื่อไหร่จะมาต่อเนี้ย
-
วันนี้แวะเข้ามาดูยังเหมือนเดิมอยู่เลย :laugh: สงสัยต้องให้โชไปตามตัวผู้เขียนมาล่ะ :angry2:
-
ผมอ่านมานานแล้วคับ ชอบมากเลย มาต่อเร็วๆนะครับผมจะคอยติดตามเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะครับ^^ :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
อยากให้มาต่อสนุกดีครับ อยากได้แฟนแบบนี้มาก ชอบๆๆแต่จีบใครไม่เป็น
-
:jul1:กลับมาตามหาหัวใจ
-
คิดถึงโชว์กับตุลย์ มาให้หายคิดถึงหน่อยสิ...<3
-
กลับมาเถอะคับ นะนะ
-
รออยู่นะครับ ตอนนี้ก็อ่านรอบสอง รอ อยู่ ชอบมาก ๆ เลย รักมาก ๆ ด้วย คิดถึงจริง ๆ นะ
จะนานแค่ไหนก็จะรอต่อไปครับ เป็นกำลังใจให้ Writer นะค้าบ ^^
-
มาเถอะ ทุกคนให้อถัยแล้ว
-
รออยู่จ้า
-
:z3:ด้วยรักและรอคอย :m31: :o12:
-
แวะเอากำลังใจมาฝาก
-
แวะมาให้กำลังใจจ้า :กอด1:
-
รออ่านอยู่นะ :call:มาไว ๆนะ
-
ฮือ ๆ ๆ ๆ T T ทุครั้งผมเข้าด้วยความหวังที่จะได้อ่านตอนใหม่ รออยู่นะครับบบบบบบบ
-
ยังรอนะครับ
-
ผมก็ยังรออยู่นะครับ รออยู่เสมอๆๆ
-
ยังรอเสมอน่ะครับ.....
-
รอออออออออออ
-
ผมมาอ่านเจออะผมชอบมากมายอ่านทั้งวันทั้งคืนเลยคับ เมื่อรัยจะมาต่ออีกละคับผมรอจนทนจะไม่ไหวแล้วติดมากมายเลยคับ o18 :call: :call: :call: :call: :bye2: :bye2:
-
พี่คับผมจะยังได้อ่านต่อจนจบอะป่าวคับ ผมชอบพี่โชว์อะคับกวนๆๆน่ารักดี :impress2: :L1: :L2:
พี่ตุลย์ยังงัยก้อมาเล่าต่อนะคับ ตอนนี้ผมดิตมากๆๆเลยคับจนจะไม่เป็นอันทำอารายแล้วละคับรอค่อยแต่ให้พี่ตุลย์มาเล่าให้ฟังเลยคับ :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :3123: :3123: :3123: :pig2: :pig2: :3125: :3125: :3125:
-
รอนานแล้วนะ
เมื่อไหร่จะมาต่อ :call:
-
ตัวละครในเรื่องมีจริงรึเปล่าครับ หรือเป็นแค่เรื่องที่แต่งขึ้นมาโดยอ้างสถานที่ สมสมุติสถานการณ์เฉยๆครับ
หรือว่าเป็นเรื่องจริง
ผมอินท์เกินไปเปล่าเนี่ย
ถ้าเป็นเรื่องจริง ตัวละครมีจริง ผมจะตามไปดูเลย 5555+++
-
Come Back
-
กลับมาแล้ว
ขอโทษด้วย
ลงตอนสั้นๆ ให้ก่อนนะ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนพิเศษ ข้าว+เจ๋ง ขอโทษ
ผมชื่อเจ๋ง ครับผมเป็นเพื่อนห้องเดียวและจบมาจากโรงเรียนเดียวกับไอ้ตุลย์มาตั้งแต่ ม.ปลาย ครับ แต่ผมกับ
มันอยู่คนละกลุ่มกันครับ ผมก็เพิ่งรู้ว่าผมกับมันสอบติดที่มหาวิทยาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ ถ้าไม่ได้เจอกัน
โดยบังเอิญก็คงไม่รู้หรอก จากนั้นผมกับมันก็เลยสนิทกัน แต่ที่สำคัญเพื่อนมันคนนึงน่ารักมาก พบชอบ
เพื่อนมันตั้งแต่แรกเห็น เชื่อในรักแรกพบกันมั้ยล่ะ 55 อืม ผมชอบผู้ชายนะครับ ไม่ผิดใช่ไหมละ เพื่อนของ
มันน่ารักมากครับ ผิวขาวน่าตาอย่างกับเด็กผู้หญิง สเป็กเลยครับพูดได้เลยว่าโดนใจ ผมเลยต้องสนิทกับกลุ่ม
มันไปโดยปริยาย 55 ตอนแรกก็กะแค่เป็นสะพานแหละครับ 55 แต่เรื่องมันไม่แค่นั้นสิ เพราะไอ้ตุลย์มันดัน
มาเป็นศัตรูพี่ที่คณะผมซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับพี่รหัสผม ซึ่งตอนนี้ก็กลายเป็นหวานใจกันไปแล้ว หวานจนไม่
มีใครเกินคู่นี้จริง ตอนแรกก็ไม่เชื่อเพราะไอ้ตุลย์มันไม่เคยมีรสนิยมแบบผม ตอนม.ปลายยังเห็นตามจีบ
ผู้หญิงอยู่เลย ทำให้ผมกับกลุ่มมันเจอกันบ่อยขึ้น ผมก็ตามสไตล์ตามเพื่อนมันไปเรื่อยๆ แหละครับ มันก็ไม่
เล่นด้วย มันชื่อไอ้ข้าวครับ เป็นหนุ่มน้อยชาวเหนือ สุดดวงใจผมเลยอ่า ผมก็ตามจีบจนรวบหัวรวบหางได้มา
จนได้แหละครับ แต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันรักผมจริงหรือป่าว เพราะเมื่อไม่นานนี้มันเพิ่งบอกเลิกผมไปเอง ผมไม่รู้
ว่าเพราะอะไร ผมเสียใจมากเพราะผมรักมันมากจริงๆ ผมพยายามง้อแล้วนะ แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ผมกับมัน
เลยขออยู่ห่างกันสักพัก ผมพยายามไม่ไปเจอมัน ไม่โทรหามัน เผื่ออะไรจะดีขึ้นให้มันใจเย็นๆ แล้วค่อยเข้า
ไปง้อมันใหม่ แต่วันนี้มันดันออกไปเมากับพวกเพื่อนมัน ไอ้ตุลย์ก็โทรบอกให้ผมไปดูมันหน่อยมันเมาไม่
ไหวแล้ว ผมจะไม่ไปมันก็คะยั้นคะยอผม ผมก็เลยออกไป ไปดูมันหน่อยก็ดี
“เออ มึงมาแล้วก็ดี อยู่ข้างในอ่าเมาเป็นหมาแล้ว” มาถึงไอ้ตุลย์ก็บอกผม
“ตุลย์ มึงยังไม่รู้หรอว่ากูกับมันเลิกกันแล้ว แล้วมึงจะให้กูมาทำไม กูเลิกกันแล้วเข้าใจมั้ย” ผมก็บอกมันไป ผมก็รู้ว่ามันก็คงรู้แล้ว
“เจ๋งมึงกับมันกว่าจะมีวันนี้ได้ผ่านอะไรกันมาบ้างมึงจำไม่ได้เลยหรอ เอางี้มึงรออยู่ตรงนี้นะเดี๋ยวกูมา” กูรู้ทำไมกูจะไม่รู้ว่ากูกับมันผ่านอะไรกันมาบ้าง มันพูดแล้วมันก็หายเข้าไปในร้านสักพัก แล้วกลับมาพร้อมกับไอ้คนที่มันพึ่งหักอกผม คนที่ทำให้ผมเสียใจที่สุด คนที่ทำให้ผมไม่มีวันลืม และคิดว่าลืมไม่ได้แน่นอน
“อ่ะมึงคุยกันเลย คุยกันให้รู้เรื่อง” ไอ้ตุลย์บอกพร้อมดันไอ้ข้าวให้มายืนหน้าผม หน้ามันแดงมาก ดูก็รู้ว่ามันเมามาก มันกินเก่งกับเค้าที่ไหน
“ตุลย์พาเราออกมา เพราะอยากให้เราเจอกับมันเนี้ยะนะ ตุลย์ไม่เข้าใจหรอว่าเราเลิกกันแล้ว” ไอ้ข้าวพูดพร้อมจะเดินกลับเข้าไปในร้าน มันไม่สนใจผมแล้วจริงๆ ผมได้แต่คิดอยู่ในใจ ไม่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา ผมต้องเข้มแข็งเพื่อมัน ผมได้แต่มองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจ
“ตุลย์กูฝากดูแลมันด้วยละกัน กูว่ากูกับมันห่างๆกันสักพักดีกว่า” ผมพูดพร้อมเดินจากไปปล่อยให้ผมยืนอยู่กับไอ้ข้าวที่เริ่มสะอื้น ร้องไห้ ส่วนตัวผมน้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่สามารถกั้นไว้ได้อีก ผมเสียใจจริงๆ ผมต้องทำยังไง ผมไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย ผมขับรถกลับมาที่หอ ซึ่งตอนนี้ไม่มีมันอยู่ด้วยแล้ว ระยะหลังมันจะมาอยู่ห้องผม มาใช้ชีวิตอยู่ที่นี้ แต่ตอนนี้ไม่มีมันแล้ว ข้าวมึงกลับมาเถอะนะ กูขอร้อง
“RRRRRRRRRRRRRR” เสียงโทรศัพท์เข้ามาครับ ขึ้นเบอร์เป็นเฮียโชว์
“หวัดดีครับเฮีย มีไรครับโทรมาดึกดื่น” ผมรับสายเฮียโชว์ พี่ชายที่น่ารักของผม ตอนนี้เฮียกายติดหญิงไม่ค่อยได้เลี้ยงข้าวผม ก็เฮียโชว์นี้แหละครับที่ค่อยเลี้ยงข้าวผม
“เออ ลงจากหอมารับของของมึงด้วย”
“ของอะไรครับ”
“ก็ของของมึงเนี้ยะ ไม่ไหวมันเมาเป็นมาเนี้ยะ ลงมาเดี๋ยวนี้อย่าให้ต้องขึ้นไปตาม” โหทำเสียงเข้ม ก็ต้องลงดิครับ ลงมาก็เห็นสภาพไอ้ข้าวที่ตอนนี้ยืนด้วยขาตัวเองไม่ไหวแล้วครับ
“สัส ไอ้เชี่ยเจ๋งกูเอาของมาคืน ดูแลเลยมึง” เฮียโชว์พูดพร้อมส่งไอ้ข้าวมาให้ผม ผมก็ต้องประคองไว้ครับ ไม่งั้นล้มแน่
“อ้าว แล้วพี่ทำไมไม่ไปส่งมันที่หอล่ะ”
“กูไปล่ะ ดูแลกันเองละกัน” เฮียโชว์พูดแค่นั้นแล้วเรียกไอ้ตุลย์ขึ้นรถออกไปเลย
“เฮ้ยยเฮียยยไหงงี้อ่า” ผมตะโกนไล่หลัง ยัง งงๆ อยู่ ผมก็ได้แต่ประคองให้มันล้ม มันไร้สติจริงๆ
“ข้าวๆๆๆ” ผมพยายามปลุกมัน มันก็งึมงำ
“อือ ถึงแล้วหรอตุลย์ ตุลย์อยู่เป็นเพื่อนกูก่อนนะ มึงอย่าทิ้งกูนะ กูไม่เหลือใครแล้ว” มันพูดไม่ได้ลืมตา
“เดินไหวไหม”
“อือ” ผมพยายามประคองมันเดิน แต่คงไปไม่รอดแน่ ผมเลยอุ้มมันเลย เดินไปกดลิฟต์ คนที่สวนออกมาก็มองแปลกๆ ก็มีที่ไหนผู้ชายอุ้มผู้ชาย ไอ้คนที่ผมอุ้มก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย กูเจ็บรู้ไหม มึงรู้บ้างไหมไอ้ข้าว ผมวางมันลงบนเตียง แต่ยังไม่ทันวางก็
“อ๊ววกกกกกก” เต็มๆ เลยครับทั้งผมและมัน อวกเต็มๆ
“ข้าว ลุกก่อน ไปล้างตัวก่อน” มันไม่รู้เรื่องอะไรเลยครับ ผมเลยอุ้มมันเข้าไปในห้องน้ำ ไม่รอให้มันค้านอะไรหรอกครับ จับมันถอดเสื้อผ้าออกหมด ไม่เหลืออะไรเลยครับ ผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้ เพราะผมไม่เคยให้มันกินเยอะขนาดนี้ ผมก็จัดการอาบน้ำให้มัน
“อือ หนาว” เสียงมันพึมพำ มึงมันหนาวกาย แต่กูหนาวใจรู้ไม่ถ้าไม่มีมึงอยู่ข้างกูเหมือนเดิมรู้ไหมไอ้ข้าว ผมจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันแล้วอุ้มมันกลับไปนอนห่มผ้าให้มันเรียบร้อย แล้วกลับมาจัดการอาบน้ำตัวเอง เสร็จแล้วผมก็กลับมานั่งบนเตียง ผมนั่งมองหน้ามันตอนนอน หน้าที่นอนข้างผม อยู่เคียงข้างผมมาตลอด ผมอยากอยู่กับคนคนนี้ตลอดไปจัง ผมล้มตัวลงนอนกอดมันเหมือนทุกครั้งที่เรานอนด้วยกัน ผมไม่รู้ว่าหากถ้ามันตื่นมาจะเกิดอะไรขึ้น ผมขอแค่คืนนี้ให้ผมได้กอดมัน ให้มันได้อยู่ในอ้อมแขนผมไปทั้งคืน
“เฮ้ยยย” เสียงที่ทำให้รู้ว่าคนที่ผมนอนกอดทั้งคืนตื่นแล้ว
“ฮึๆ” ผมได้แต่หัวเราะในลำคอ
“กูมาอยู่กับมึงได้ไงเนี้ยะ แล้วมึงมากอดกูทำไม มึงทำไรกูเนี้ยะ” มันถามไม่หยุด
“คุณครับ ช่วยดูด้วยนะครับว่าไม่มีอะไร อ่อ แล้วเสียผ้าอ่าคุณเมาอวกใส่ผมนะครับ ผมก็แค่จัดการอาบน้ำแล้วเปลี่ยนให้ แล้วคุณจะโวยวายเพื่ออะไรครับ” มันนิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะพูดขึ้น
“ขอบใจ” แล้วมันก็ลุกออกไปเข้าห้องน้ำ ทำไมถึงเป็นคนปากแข็งขนาดนี้นะ ดูก็รู้ว่ายังรักผมอยู่ แต่เอาเถอะไม่ว่าไงขอดูมันอยู่ห่างๆ ก่อนละกัน เพราะหากดันทุรังไปกลัวจะไปยิ่งกว่า ให้มีความรู้สึกดีดีไว้บ้าง
“งั้นกลับก่อนนะ ขอโทษทีทำให้ลำบาก” มันพูดตอนออกมาจากห้องน้ำ
“ให้ไปส่งมั้ย” ผมถามมันอย่างเป็นห่วง มันยังดูแฮงค์ๆ อยู่เลย
“ไม่เป็นไรแค่นี้เอง กลับเองได้” มันหันมันพูดยิ้มๆ
“หรอ อืม กลับดีดีละ” ผมพูดแล้วยิ้มให้มัน
“เอ่อเจ๋ง” มันหันกลับมาพูดขณะ มือยังคงจับลูกบิด
“ทำไมอยากให้ไปส่งหรอ หรือว่าอยากอยู่ที่นี้” ผมแกล้งกวนมันไป เผื่อจะมีอะไรดีขึ้น
“ป่าว งั้นกลับก่อนนะ” มันเปิดประตูออกไป มันไปจากผมแล้วจริงๆ ข้าวกูรักมึง จะว่าแต่ข้าวปากแข็งก็ไม่ได้หรอก ผมก็ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนปากแข็ง คงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วแหละ
“ตุลย์ ช่วยไรกูอย่างดิ” ผมโทรหาไอ้ตุลย์เพื่อนผม และก็เพื่อนซี้ไอ้ข้าว
“อะไร เรื่องไร ตกลงเมื่อคืนเป็นไง” มันถามผม
“มีอะไรที่ไหนเล่า ออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว ใจแข็งชะมัด”
“เออ แล้วไงจะให้กูช่วยอะไร” มันถามผม
“คือกูอยากขอโทษมันอ่า ถ้ากูนัดมันออกมาคงไม่ออกมามึงช่วยนัดให้กูหน่อยดิ” ผมบอกมันไป
“เออได้ แล้วเอาที่ไหน ยังไง บอกรายละเอียดมา” มันถามผม
“กูอยากได้ที่เงียบๆ เย็นนี้ก็ได้”
“ได้ๆ เดี๋ยวไงกูบอกมันให้ แล้วเดี๋ยวไงกูโทรบอกมึงอีกทีนะ” วันนั้นไอ้ตุลย์มันก็โทรนัดให้ไอ้ข้าวออกมาเจอผมที่ร้านอาหารเงียบๆ ที่หนึ่ง บรรยากาศเงียบสงบดี ผมไปถึงก็เห็นมันนั่งรออยู่แล้ว พอมันเห็นผมมันก็ทำท่าจะลุกหนี
“เดี๋ยวข้าว อย่าพึ่งไปไหน กูมีอะไรจะพูดด้วย”
“แต่ไอ้ตุลย์มันนัดกูไว้ สงสัยกูมาผิดร้าน” มันพูด พร้อมตั้งท่าจะลุกอย่างเดียว ผมดึงมือมันให้มันนั่งลงที่เดิม
“ข้าว กูเองแหละบอกให้ไอ้ตุลย์นัดมึงมาเจอกูที่นี่” ไอ้ข้าวตั้งท่าโกรธขึ้นมา
“มึงจะโกรธกูก็ไม่เป็นไร แต่กูแค่อยากจะขอโทษมึง ที่บางครั้งกูงี้เง่าเกินไป ขอโทษในหลายๆ สิ่งที่กูทำไม่ดีกับมึง” ผมพูดพร้อมกุมมือมันเอาไว้ มันก็นิ่งไม่ได้ว่าอะไร
“ข้าว กูขอโทษ กูรักมึงคนเดียว กูทิ้งมึงไม่ได้” ผมพูดพร้อมกับสวมแหวนให้มันที่นิ้วนางข้างซ้าย เป็นแหวนแทนใจ
“กูสัญญาว่าจะดูแลมึงให้ดีที่สุด” ผมสังเกตเห็นมันน้ำตาคลอ สุดท้ายมันก็ปล่อยโฮออกมา
“เจ๋ง กูขอโทษ กูก็รักมึง” มันพูดไปร้องไห้ไป มันทำให้เรารู้ว่าเราสองคนรักกันด้วยหัวใจจริงๆ
“อืม ดีกันนะ” ผมยื่นนิ้วก้อยขอคืนดีแบบเด็กๆ มันก็ยืนนิ้วก้อยมาเกี่ยวกับนิ้วของผม
“สัญญาแล้วห้ามกลับคำนะ” ไอ้ข้าวพูด
“อืม สัญญา” นี้คือคืนพิเศษของเราทั้งสองอีกคืนหนึ่ง
“มานี้เลยมาให้ลงโทษเดี๋ยวนี้ ข้อหาปากแข็ง” ผมไล่จับมัน จนตอนนี้อยู่ในสภาพผมค่อมทับมันอยู่บนเตียง
“ไม่ได้ปากแข็งสักหน่อย” มันยังไม่ยอมรับ
“ไหนดูสิ ว่าแข็งไม่แข็ง” ผมประกบปากผมลงไปที่ปากมันครับ
“อือ อืม” มันก็ได้แต่ร้องในลำคอ แค่นั้นและครับ ไอ้ข้าวก็หนีผมไปไหนไม่รอดแล้วแหละครับ ไม่งั้นมันไม่รักผมหัวปักหัวปัมขนาดนี้หรอกครับ
“เออ ขอบใจนะตุลย์” ผมพูดกับมันตอนเจอกัน
“ไม่เป็นไรหรอกรักกันดีดีดิ มึงสองคนเพื่อนกูทั้งคู่นะ ไอ้เจ๋งทำไรก็นึกถึงใจไอ้ข้าวด้วย มันขี้น้อยใจ ส่วนไอ้ข้าว มีไรก็พูดอย่าปากแข็งให้มาก” ตุลย์เทศนาผมทั้งสองคน
“เออ คุณแม่” ไอ้ข้าวว่าไอ้ตุลย์
“ฮะ มึงว่าไงนะ กูเป็นแม่มึงตั้งแต่เมื่อไหร่ กูไม่ได้มีนมให้มึงดูดซะหน่อย” ไอ้ตุลย์ไล่เตะมัน
“ขอโทษคร้าบบ คุณแม่” สองคนนี้มันก็เป็นเพื่อนสนิทกันได้เร็วจริงๆ ขอบคุณมึงอีกครั้งนะตุลย์ ที่มึงยังช่วยกู นี่แหละความรัก หากคนเราไม่ยอมพูดกัน มันก็มักจะเกิดปัญหา พูดกันเหอะทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
*****************************************
ตอนต่อไปสักครู่
-
น่าร๊ากเอ่อะ ^_^
-
โฮ้....ซึ้งๆๆๆๆ
ตอนขอโทษ โคตรซึ้งเลยอ่ะ
-
กลับมาแล้ว คิดถึงพี่โชว์กะตุลย์มากมาย
ในที่สุดข้าวกะเจ๋งเข้าใจกัน
มาถึงก็หวานกันแล้ว คริคริ ดีกันแล้ว
o13
-
:mc4: คนเขียนมาต่อแล้ว
-
เย้ ในที่สุดก็มาต่อ คิดถึงพี่โชว์กับน้องตุลย์
ขอบคุณคนแต่งคร้าบบบ :call:
-
ดีจังเลยคับมาต่ออีกนะคับผมรออ่านทุกวันเลยคับ :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: o18 o18 o18 o18 o18 :call: :call:
-
:impress3: :impress3: :impress3:
-
ปากแข็งแต่ใจอ่อนก็ ok นะ :z1:
:pig4: คะ
-
ปั่นงาน ปั่นเรื่อง ปั่นเรียน ปั่นป่วน
-
ขอร้องล๊ คร๊าฟฟฟ ลง ตอน ต่อไปหน่อยเถอะคร๊าฟ อยากรู้ว่าเป็นยังไงต่ออ่า
ผมเพ่งเริ่มอ่าน แต่อ่านทันแล้ว!!! เพราะเมื่อวานอ่านทั้งคืนเลยไม่ได้หลับได้นอน
พี่เขียนดีมากจริงๆๆ คร๊าฟฟ แต่มีคำผิดอยู่บ้างอ่า แต่ไม่เปงไร ขอแค่อ่านเข้าใจเปงพอ
ขอร้อง ลง ตอน ต่อ ไป เร็วๆๆๆ หน่อย นะ คร๊ฟฟ จายจาขาดแล้ว......................... :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
เมื่อไร จา ลง อ่ะครับ ............ ลงแดงตายพอดี :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
กลับมา ต่อแล้ว คิดถึงคนเขียนจัง หายไปนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
โย่ ในที่สุดก็ได้อ่านต่อ ขอบคุณครับคิดถึงจิง ๆ
-
:bye2: :bye2:ดีใจจังที่กลับมาต่อสนุกมากสมกับการรอคอย :L2:
-
จะมาต่อเมื่อไรอ่ะ รออยู่น่ะ
-
ปิดซอยเลี้ยงกัยเถอะ คนแต่งกลับมาแล้ววววววววว :mc4:
ขอบคุณค่ะ ^^
-
ดีใจจัง กลับมาแล้ว
รอตอนต่อไป :กอด1:
-
กลับมาแล้ว คนแต่งกลับมาแล้ว :mc4: :mc4: :mc4:
-
ขอโทษที่ต้องให้รอ
ขอบคุณที่ยังเฝ้ารอ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 72 ชีวิตที่ดำเนินต่อไป
“อ้าว แล้วพี่ทำไมไม่ไปส่งมันที่หอล่ะ” ไอ้เจ๋งพูดแต่ก็ยังประคองไอ้ข้าวไม่ให้ล้ม
“กูไปล่ะ ดูแลกันเองละกัน” พูดแค่นั้นไอ้โชว์ก็เรียกผมให้ขึ้นรถ
“เฮ้ยยเฮียยยไหงงี้อ่า” เสียงมันไล่ตามหลังแต่ไอ้โชว์ไม่ได้สนใจแล้ว
“มันจะเป็นไงกันเนี้ยะ” ผมว่า
“คนอย่างไอ้เจ๋งมันคงไม่ทิ้งไอ้ข้าวไว้ตรงนั้นหรอก ดูสายตายมันก็รู้ว่ามันเป็นห่วงไอ้ข้าวขนาดไหน” อืม ผมก็เห็นแบบนั้น ไอ้ปากแข็งเอ้ยย
“หรอ”
“ปล่อยพวกนั้นให้จัดการเองเหอะ เรามาจัดการเรื่องของเรากันดีกว่า” มันพูดทำสีหน้าเคลิบเคลิ้ม ไอ้บ้าเอ้ย ไอ้หื่น
………………………………………………………………………..
ชีวิตของคนเราล้วนมีสิ่งต่างๆ เข้ามาในชีวิตมากมาย ผมโตขึ้นอีกปี และความรักของผมกับไอ้โชว์กร่างจอมป่วนก็ยังดำเนินต่อไป หลายครั้งที่เราทะเลาะกัน หลายเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในความรักของผม
“เร็วลุกขึ้นเต้นเร็ว” เสียงกลองดัง บรรยากาศสนุกสนานของเทศการรับน้อง ผมยังจำภาพวันวานที่พึ่งผ่านพ้นไป ผมถูกรุ่นพี่สั่งให้เต้นครับ อ่อลืมไป ผมปลอมตัวมาเป็นเด็กปีหนึ่งอีกครั้งครับ วันนี้เป็นวันรับน้องที่ภาคครับ ผมก็ลุกขึ้นเต้นตามที่พี่ข้าวบอก ก็ไอ้ข้าวเพื่อนผมแหละครับ มันแกล้งผม
“ดีดี ส่ายอีก เต้นแรงอีกน้อง” ไอ้ข้าวเดี๋ยวเหอะมึง แกล้งกูดีนักนะ
“เอ่อ นายชื่อไรอ่า” ไอ้คนข้างๆ ถามผม เป็นผู้ชาย หน้าก็ดูดีอ่า แต่แฟนผมหล่อกว่า กรี๊ดดดด!! 55 พี่โชว์ขาๆๆ
“ออ เราหรอชื่อกันอ่า นายอ่า” ผมตอบชื่อปลอมออกไป
“เราชื่อ นาย มาจากโรงเรียนไรอ่า” ถามอีก ตกลงชื่อไรกันแน่
“โรงเรียน...... ตกลงนายชื่อไรนะ” ผมตอบชื่อโรงเรียนของผมไป
“ชื่อนาย” อ่อ ชื่อนายนี่เอง เอาซะ งง
“อืม เป็นไงเพื่อนกี่คนแล้ว” ผมถามมัน
“ก็คุยกะนายคนแรกนี่แหละ” มันตอบผม
“อ่ะ น้องกัน กับ น้อง นาย ออกมาเล่นให้เพื่อนดูก่อนสิ” เอาอีกแล้วครับไอ้เพื่อนชั่ว มันเรียกออกให้ไปเต้นแมงมุมครับ คงรู้กันแล้วใช่ไหมว่ามันน่าเกลียดขนาดไหน
“ซวยแล้วไง” ผมกับนายมองหน้ากัน แต่ก็จำต้องออกไปครับ จำต้องทำตามที่พวกพี่ๆ เค้าสั่งแหละครับ
“......ขยุ้มๆๆๆๆๆๆ” อายชะมัด ท่าเต้นก็อุบาทว์สิ้นดี
“ดีมาก” หลังงานเจอกันไอ้พวกเพื่อนเวร ผมก็มีเพื่อนเพิ่มอีกสอง สามคน ตอนนี้ที่นั่งกินข้าวกันอยู่ก็มี นาย คนที่ทักผมตอนแรก แล้วก็เล่นแมงมุมกับผม เอก เด็กผู้ชายใส่แว่นน่าตาธรรมดาคนหนึ่ง ออกแนวเด็กเรียนด้วยซ้ำ ตาล คนนี้เป็นผู้หญิงครับก็จัดได้ว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่น่ารัก และก็มวล เด็กผู้ชายต่างจังหวัดคนหนึ่งจัดว่าหล่อแบบบ้านๆ
“เออ พวกแกทำไมเลือกเรียนที่นี้ว่ะ” ผมถาม ลองหาข้อมูลนิดนึง
“ก็มันติดอ่าก็ต้องเรียน” ไอ้มวลพูด สำเนียงเหน่อๆ นิดหน่อย มันบอกว่าบ้านมันอยู่กาญจนบุรี บ้านใกล้เรือนเคียงกันนี้เอง แต่ทำไมกูไม่เหน่อว่ะ รึว่ากูเหน่อว่ะ
“เออ ก็มันติดเหมือนกัน” ไอ้นายสมทบ ตอนนี้เราเริ่มที่จะพูดคุยกันมากขึ้น สนิทพอที่จะพูดกูมึงได้ ตาลก็ไม่ใช่ผู้หญิงจ๊ะจ๋า ก็ลุยๆ เลยเข้ากับพวกผมได้ เฮอ เสียดาย ได้เพื่อนใหม่แค่แป็บเดียว จะต้องกลายเป็นพี่แระ
“เอ้า แจวๆ มาแจวจ้ำจึกน้ำนิ่งไหลลึกนึกถึงคนแจว แจวเรือจะไปซื้อหมอนขอคนเป็นหนอนลุกขึ้นมาแจว” เสียงสัญญาณของการเฉลยตัวดังขึ้นแล้ว หลายคนเฉลยแล้ว ก็แกล้งกันต่างๆ นานาที่มาหลอก แต่ผมยังนั่งเฉย กะว่ารอบสุดท้าย
“เอ้า รอบสุดท้ายแล้ว ใครเป็นหนอนลุกขึ้นมาเหอะ หนังหน้าไม่ได้แล้วนะ ลุกมาๆ เอ้าเอ้า แจวๆ มาแจวจ้ำจึกน้ำนิ่งไหลลึกนึกถึงคนแจว แจวเรือไปถึงวัดดอนขอคนเป็นหนอนลุกขึ้นมาแจว” ผมจำต้องลุกขึ้นมาแจวเลยครับ ไอ้นาย ตาล มวล เอก มองหน้ากันแบบว่าตกลงพวกกูโดนไอ้กันหลอกเหรอเนี้ยะ
“สรุปน้องกันชื่อไรครับ” ไอ้ดาว เพื่อนปีเดียวกับผมถาม
“เออ ชื่อตุลย์อยู่ปี 2 ครับ” ผมบอกความจริงออกไป
“อ้าว ใครโดนพี่ตุลย์หลอกบ้างออกมาข้างนอกสิ” ไอ้แก๊งผมมันก็ลุกมาเลยครับ 4 คน สายตาอาฆาต เคียดแค้น เฮ้ยย!! ไม่ถึงขนาดนั้น
“เอ้าน้องรู้สึกยังไง” ไอ้ดาวถามน้องตาล
“โห พี่ตุลย์หน้าเด็กมากอ่า ด่าไปก็เยอะ ขอโทษนะพี่ เสียดายนึกว่าจะได้มีเพื่อนหน้าตาดีๆ” น้องตาลขอโทษขอโพยใหญ่ สรุปก็โดนแก๊งนั้นปะแป้งจนขาวไปทั้งตัว จะกลับห้องยังไงเนี้ยะ ขาวขนาดนี้
“พี่ตุลย์ สวัสดีครับ ค่ะ” แล้ววันนั้นน้องๆ ก็ล่ำลากันไป บางคนมาบ่นเสียดาย บางคนบ่นว่าหลอกกันได้ เฮออ นี้แหละชีวิต ปีที่แล้วกูก็โดนหลอก แต่น้องๆ ก็น่ารักดีครับ
RRRRRRRRRRRRRRRRRR
“ว่าไง ไอ้ตัวแสบ” ผมทักปลายสาย
“สวัสดีพี่ตุลย์ มาเลี้ยงข้าวตอนรับน้องหน่อยดิ” เสียงไอ้วินดังมาจากปลายสาย สรุปแล้วมันก็สอบติดขณะเดียวกับไอ้โชว์ตามที่มันตั้งใจจนได้ ผมรู้ว่ามันพยายามมากจริงๆ เพราะมันมาเรียนพิเศษทุกอาทิตย์เลยจริงๆ แต่หลังๆ มันเริ่มไม่ได้มาพักกับผม สืบเรื่องก็คือมันไปพักที่บ้านไอ้ราม เพื่อนที่เรียนพิเศษด้วยกันกับมันนั้นเอง
“โอ้ยย ตอนนี้เหรอ ตัวขาวหมดเลยเนี้ย เดี๋ยวกลับหอไปอาบน้ำก่อน”
“ได้ๆ พี่ เดี๋ยวไงโทรหาผมนะ คิดถึงมากๆๆ” โอ้โหจะให้กูเลี้ยงข้าวพูดซะเพราะเชียว ผมรู้ว่าไอ้โชว์มารอรับผมอยู่แล้ว แต่สภาพนี้จะก้าวขึ้นรถมันได้ไงเนี้ยะ
“โห ทำไมขนาดนี้เนี้ยะ” ไอ้โชว์บอกเมื่อเห็นผม มันเป็นรักรถมากครับ สะอาดทุกซอกทุกมุม ผมเลยไม่กล้าขึ้นหลอกครับ
“ก็โดนน้องแกล้งอ่า ใส่ไม่ยั้งเลย”
“บอกแล้วว่าอย่าเป็นไม่เชื่อ เอ่อไอ้น้องชายมึงติดคณะกูจริงๆด้วย แต่มากกว่านั้นมันแพ็คคู่กันมาด้วยเว้ย”
“ใคร แพ็กคู่ใคร” ผมถามอย่างสงสัย
“อ้าว ก็คู่ขาตอนเรียนพิเศษไง ไอ้รามอ่า และที่สำคัญไอ้รามเนี้ยะรู้สึกจะเป็นตัวเต็งเฟรชชี่คณะกูด้วยนะ” ก็แหงแหละหล่อซะขนาดนั้น
“อ้าวหรอ สรุปน้องกูยังไงว่ะเนี้ยะ เดี๋ยวถามเลย เพราะเดี๋ยวต้องออกมาเลี้ยงข้าวมันอีก”
“หรอ ทำไมต้องเลี้ยง”
“ก็รับน้องหน่อย ว่าจะพาไปกินฟูจิ”
“อะไร ไอ้วินพาไปกินข้าวแกงก็พอแล้ว” ไอ้โชว์นี้คู่กัดไอ้น้องวินตลอด
“ไอ้บ้า น้องอุตส่าห์ตั้งใจจนสอบติด ที่จริงมึงต้องเลี้ยงด้วย มึงไปสบประมาทน้องอ่า”
“ใช่เรื่อง น้องใคร ใครก็เลี้ยงดิ”
“อ้าวน้องคณะมึงนะ” มึงไม่เลี้ยงยังไงกูก็เลี้ยงของกูได้ ว่าแต่มึงเลี้ยงกูดิ 55
“แต่ว่าสภาพมึงตอนนี้” มันมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกรอบ
“เอ่อ โชว์เดี๋ยวกูกลับเองก็ได้ นั่งรถเมล์ดีกว่า เดี๋ยวเลอะรถมึง” ผมพูดอย่างเกรงใจ เพราะรู้ว่ามันรักความสะอาดรถมันมาก
“ได้ไงเล่า ขึ้นเหอะ มึงคิดว่ารถสำคัญกว่ามึงหรอ” โอ้โห จากใจจริงป่ะเนี้ยะโคตรซึ้งเลย
“เอางั้นหรอ” ผมถาม
“แต่เดี๋ยว รอแป็บ” มันเดินไปท้ายรถ แล้วก็หยิบหนังสือพิมพ์ออกมา แล้วปูที่เบาะ สรุปมึงก็ห่วงความสะอาดรถมากกว่ากู
“มานี้เดี๋ยวปูเอง ไม่เลอะหรอกรถมึงอ่า” ผมดึงกระดาษหนังสือพิมพ์ปูเอง มันก็ขึ้นไปฝั่งคนขับ
“เป็นไร” มันถามผม
“ป่าว” ผมก็ตอบไป เคืองมันนิดหน่อย
“กูรู้น่ะ ขอโทษ จะได้ไม่ต้องเสียค่าล้างรถไง แล้วมึงจะได้ไม่ต้องกลับเองด้วย” มันอธิบายด้วยเหตุผล
“อือ รู้แล้ว” ผมก็เข้าใจมันครับ งอนไปก็เท่านั้น โตแล้ว อิอิ
“มาดีกันๆๆๆๆ” มันยืนนิ้วก้อยมาเกี่ยวนิ้วก้อยผม ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ ฟอร์มจัดนิดหน่อย 55
ผมมาถึงก็อาบน้ำ แต่งตัวใหม่ ขอบอกว่าเสื้อผ้าสภาพแย่มาก แต่ไม่ทิ้งครับแช่ทิ้งไว้ก่อน แล้วก็โทรไปนัดไอ้น้องวิน มันบอกว่ารอหน้ามอครับ มันอยู่หอแถวหน้ามอนั้นแหละครับ
“ไง ไม่ไปใช่ป่ะ” ผมถามไอ้โชว์ที่นอนอยู่บนเตียง
“ไปดิ เลี้ยงน้องโชว์ด้วยได้ป่ะ” มันจับมือผมไปแล้วเอาคางมาถู อ้อนเหมือนตัวอะไรน้า
“โห น่ารักเนอะ น้องโชว์จะให้พี่ตุลย์เลี้ยงหรอ”
“อืม เลี้ยงป่ะ”
“น้องโชว์ดิต้องเลี้ยงพี่ พี่จนอ่า เป็นแฟนคนจนต้องทนหน่อยน้อง พี่นี้ไม่มีเงินทอง มารองรับความลำบาก” ผมก็ร้องเพลงให้มันไป
“ซะงั้น อ่า งั้นเดี๋ยวน้องเลี้ยงแฟนคนนี้เองก็ได้” มันพูด
“จริงอ่า พูดแล้วไม่คืนคำนะ” ตลอดที่ผมอยู่กับมันมา ผมไม่เคยคิดจะเกาะมันกินเลย ผมพยายามจะหารกันเสมอ ผมไม่อยากได้ชื่อว่าเกาะผู้ชายกิน แต่ครั้งนี้ขอเหอะ 555
“อืม แต่น้องมึง มึงก็เลี้ยงเองนะ” มันยังไม่วาย
“เออๆ กูเลี้ยงน้องกูเอง” ผมก็มารับมันที่นัดหมายแหละครับ แต่ไหงมันมาสองคนว่ะ
“หวัดดีพี่ตุลย์ พี่โชว์” ไอ้วิน ทักทายผมและไอ้โชว์
“สวัสดีครับ” ไอ้น้องรามสวัสดีตาม มันมากับไอ้รามครับ ไม่ได้เจอตั้งนาน หล่อขึ้นมากๆๆ เปลี่ยนใจทันไหมเนี้ยะ ไม่เอาแล้วหน้าอย่างไอ้โชว์เนี้ยะ เบื่อ 55 ล้อเล่นคร้าบบ
“อ้าว สวัสดีไหงมาด้วยกันละ” ผมถาม
“อ่อ อยู่หอเดียวกันครับ”
“นั้นไง กูว่าแล้ว” ไอ้โชว์โพลงขึ้น
“อะไร พี่โชว์” ไอ้น้องวินพูดกลับมา
“ป๊าวววว” ไอ้โชว์ตอบเสียงสูง วันนั้นก็ไปกินฟูจิที่เซ็นทรัลครับ
“สรุปไงเนี้ยะ สองคนเนี้ยะ” ไอ้โชว์ยังไม่เลิก
“ไม่มีไรนิ” ไอ้วินตอบ
“ไงราม ไม่มีไรจริงหรอ” ผมถามไอ้น้องราม
“พี่ตุลย์ก็เอาอีกคนหรอเนี้ยะ” ไอ้วินพูด
“พี่คิดไปแล้ว ผมจะทำไรได้ล่ะ” ไอ้น้องรามตอบกลับมา
“ไอ้รามมึงก็นะ นิสัยปฏิเสธใครไม่เป็นยังไม่เลิกอีกนะ” ไอ้วินว่า
“เออ คืบหน้าไงก็บอกละกัน” ผมพูดให้ไอ้วิน
“แล้วนี้ตามมาเรียนที่เดียวกันเลยนะ” ไอ้โชว์ยังแซว
“อ้าว ก็คนมันมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน” ไอ้วินว่า
“เออ รับน้องโดนหนักแน่มึง อยากมาอยู่คณะกูเอง” ไอ้โชว์คาดโทษ
“โห อย่าแกล้งผมเลยนะ ขอร้องเหอะ” ไอ้วินทำท่าร้องขอความเป็นธรรม ทำตาปริบๆ
“เออ เดียวก็รู้ ว่าแต่ราม ได้ยินมาว่าเค้าจะเอามึงเป็นเฟรชชี่คณะอ่า”
“หรอครับ ไม่เห็นรู้เลย แต่ถ้าทำได้ก็จะทำครับ” มันบอก มันก็คงมั่นใจในหนังหน้ามันเหมือนกันแหละ
“เออ ช่วยได้ก็ช่วยไปเหอะ งานคณะอ่า” ไอ้โชว์ว่า
“โหไรพี่ ผมหล่อกว่าอีก” ไอ้น้องวินว่า
“โอ้ย ช่างกล้าพูดเนอะมึงอ่า หน้างี้นี้นะหล่อ” ไอ้โชว์กัดไอ้วิน กัดกันได้ตลอดเลยคู่นี้ ก็กินกันไปสุดท้ายไอ้โชว์ก็จ่ายหมดแหละครับ น้องคณะกับเมียมันมันบอกเลี้ยงได้ จ้าพอคุณบุญทุ่ม สุดท้ายก็แยกย้ายกันไปครับ
“มึงว่าไม่คู่นี้ ซัมติงชัวร์” ไอ้โชว์ว่า
“มันอาจไม่เป็นอะไรอย่างที่มึงคิดก็ได้” ผมว่ากลับไป
“หรอ คอยดูละกัน”
************************************************
To Be Continued
-
:mc4: คนเขียนมาต่อแล้ว
-
เย้ๆๆ กลับมาแล้วๆๆ
-
ดีใจจังเลย ไรเตอร์กลับมาแล้ว
คิดว่าลืมกันไปแล้วซะอีก
-
ตอนที่ 73 เป็นไงอ่ะ อยากรู้มากมาย รีบมาลง ตอน ต่อไปเร็วๆๆ น๊คร๊าฟฟ ขอร้อง คิดถึง โชว์ มากมาย :monkeysad: :monkeysad:
-
มีคู่ใหม่มาให้ลุ้นอีกคู่แล้ว :z1:
:pig4: คะ
-
สงกะสัย วิน กะ ราม ได้เปงแฟนกันแน่เลย... คริๆๆๆ :z1: :z1: :z1:
คุนพี่นักเขียน รีบลงตอนต่อไปหน่อยน๊ จะลงแดงตายแล๊วววว :haun4: :haun4: :haun4:
-
ลุ้นคู่วินกะรามด้วยคน :กอด1:
-
กลับมาแล้วเหรอจ๊ะ...หายไปนานเลย คิดถึง ๆ :L2:
-
อ่านไป ยิ้มไป
ซึ้งจัง เจ๋ง ข้าว
-
มาเเล้ว ดีใจๆๆ
:pig4: :pig4:
-
ดีใจจังได้อ่านอีกตอนแระชอบโชวอ่ะเสียน้ำตาเพราะโชวมากมายเลยล่ะ
เพราะงั้นขออย่าให้เจอเรื่องเศร้าอีกเลย
-
:mc4:เย้...................................
มาแล้ว.... คิดถึงมาก......................
............................................................
กกกกกกก.......
รักคนแต่งมากมาย......
Love you. Love you...:*
-
คิดถึงมากมายในที่สุดก็มาจนได้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ว๊ากกกกกกกก ไม่อยากจเชื่อออ ในที่สุดก็กลับมาแล้ว ขอบคุณมาก ๆ นะคร้าบบบ
><
-
รอลุ้นๆ คู่วินกะราม คริคริ
-
ขอบคุณที่ยังรักและติดตาม
ขอโทษที่ห่างหายไปนาน
มีเหตุผลยากจะอธิบาย
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 73 เอาแล้วไง
“มึงว่าไม่คู่นี้ ซัมติงชัวร์” ไอ้โชว์ว่า
“มันอาจไม่เป็นอะไรอย่างที่มึงคิดก็ได้” ผมว่ากลับไป
“หรอ คอยดูละกัน”
…………………………………………………………..
“พี่ข้าว พี่คิว พี่พจน์ พี่ตุลย์ สวัสดีครับ ค่ะ” เสียงทักทายจากน้องๆ รู้สึกว่าตัวเองยังอยู่ปี 1 อยู่เลย แต่ไม่ใช่ซะแล้ววันนี้มีคนเรียกเราว่าพี่แล้ว
“พี่ตุลย์ ขอลายเซ็นหน่อยคะ” น้องผู้หญิงคนหนึ่งมาขอลายเซ็น แล้วก็อีกหลายๆ คน ช่วงนี้เป็นช่วงที่น้องๆ จะมาล่าลายเซ็นรุ่นพี่กัน บ้างก็ถูกให้ทำอะไรต่างๆ นานา ให้อายก่อนได้ลายเซ็นบ้าง ให้ทะเลาะกับต้นไม้ เต้นกลางคณะ สารพัดสิ่งที่จะทำให้น้องๆ อายได้ แต่ก็ต้องทำ เพราะนี้มันคือธรรมเนียมรับน้องที่สนุกไปอีกรูปแบบหนึ่ง ผมหรอ ไม่ค่อยได้ทำอะไรน้องหรอก ผมใจดีจะตาย มากสุดก็แค่กระโดดตบ ปั่นจิ้งหรีด วิ่งรอบเสา วิดพื้น ลุกนั่ง แต่นั้นก็เพื่อสุขภาพของพวกน้องๆ ใจดีป่ะล่ะ
“โหพี่ตุลย์ เหนื่อยเลยกว่าจะได้ลายเซ็นพี่เนี้ยะ” ไอ้น้องมวลสำเนียงเหน่อใส่ผม พร้อมกับหอบแหกหลักจากวิ่งขึ้นลงบันไดไป 3 รอบ เห็นมั้ยน้องได้ออกกำลังกายด้วย
“เอาหน่า เพื่อสุขภาพกาย จะได้แข็งแรง ฟิตๆไง” ผมก็เซ็นลายเซ็นให้น้องไป รู้สึกชีวิตช่วงนี้เหมือนเป็นดารายังไงก็ไม่รู้ อิอิ ในใจก็คิดว่า เอาให้หนัก ปีที่แล้วกูโดนมาแล้ว 55 ออกแนวแค้นสะสม
“ขอบคุณครับ” พูดได้ว่าโดนรายล้อมเหมือนดาราดังเลยทีเดียว
“เออ พวกมึงอ่า อยู่กลุ่มเดียวกับกูนะ แต่เค้าเอากลุ่มละ 8 คนว่ะ ตอนนี้มีแค่ 4 คนเอง” ไอ้คิวมันกำลังจัดการเรื่องกลุ่มอยู่ เพราะอาจารย์ให้แบ่งกลุ่ม
“เฮ้ยกลุ่มกูขาด 4 คนใครว่างบ้าง” ไอ้คิวหาคนร่วมกลุ่ม
“เคเค ครบแล้ว ได้ กลุ่มไอ้หมูมาอีก 4 คน” สรุปก็ได้ครบกลุ่มครับ ช่วงเปิดเทอมงานเข้าเยอะชะมัด แต่ไม่เป็นไรหรอกไม่รีบ 55
“มึงคืนนี้โดนกันหน่อยมั้ย” ไอ้พจน์เอื้อนเอ่ยวาจาออกมา หลังเลิกเรียน
“สัส มึงเอาแล้วหรอเพิ่งจะเปิดเทอม” ผมถ้วง
“อ้าวไอ้นี้ ก็เปิดเทอมก็ต้องฉลองดิว่ะ ปิดเทอมตั้งนาน” มันยังว่า โดยมีไอ้คิวเห็นดีด้วย
“ข้าวมึงว่าไง” ผมหันไปถามไอ้ข้าว
“แล้วแต่มึงนะ แต่กูขอนั่งชิวนะ กูไม่ชอบเสียงดัง” โอโห้นี้แล้วแต่กูแสดงความคิดเห็นเสร็จสรรพ
“งั้นตกลงนะมึง ร้านเดิม เอ่อไอ้ข้าวชวนไอ้เจ๋งไปด้วยก็ได้ ส่วนมึงไอ้ตุลย์ ไม่ต้องชวนก็คงตามมาอยู่ดี” ไอ้คิวว่า
“เออ อย่าเพิ่งว่าไป เดี๋ยวปีนหน้าต่างหนีเที่ยวเลย ” ผมพูดแค่นั้นก็พากันฮากระจาย
“หนีเที่ยวอะไร” นั้นไงยังไม่ทันขาดคำ มันมาแล้วไง
“ป๊าวว มีมีอะไร ไม่ได้เที่ยว” ผมยังแกล้งโกหกไป
“อ่อ เฮียก็เย็นนี้กะว่าไปฉลองนิดหน่อย ไปด้วยกันนะ” ไอ้พจน์ปากมากบอกไปแล้ว
“ไหนบอกว่าไม่มีอะไรไง เดี๋ยวเหอะเดี่ยวจะโดนไม่ใช่น้อย ไม่เข็ดใช่ไหม” โห วิญญาณไอ้กร่างเข้าสิงอีกแล้ว
“ก็แกล้งเล่นนิดเดียวเอง อย่าโกรธดิ” ผมว่ามัน
“โอเค ตกลง เฮียไปนะ แล้วของมึงอ่ะไอ้ข้าวว่าไง” ไอ้คิวหันไปถาม
“เดี๋ยวมันมาก็ถามเองดิ” มันหันมาว่า สักพักไอ้เจ๋งมันก็ตามมา
“ไอ้เชี่ยตุลย์ เอาลูกมึงไปเลย มันตามกูมาเนี้ยะ มันบอกจะมาหามึง” ไอ้น้องวินครับ มันตามไอ้เจ๋งมา
“ อ้าววิน ไม่มีเรียนรึไง” ผมหันไปถามน้องวิน แต่แปลกวันนี้ฉายเดี่ยวไม่มีพระรามมาเคียงคู่
“อ่อ เพิ่งเลิกเรียนอ่ะพี่ แต่พอรู้ว่าพี่เจ๋งจะมาหาพี่ตุลย์ ก็เลยมาด้วย” ไอ้น้องวินกับไอ้ข้าว ไอ้เจ๋ง เคยเจอกันแล้ว พอรู้จักกันบ้าง
“อืมแล้วรามอ่า”
“นั้นแน่ถามถึงเพื่อนผม คิดไรป่ะเนี้ยะ” มันแซวผมเลย
“โอ้ยย กูถามเพราะปกติเห็นว่าอยู่ด้วยกัน ไม่ถามแล้ว”
“อ่อ มันไปห้องสมุดครับ แต่ผมขี้เกียจเลยชิ่งมาเนี้ยะแหละ”
“อืม เอ่อวิน นี้พี่คิว พี่พจน์ พจน์ คิว นี้วิน น้องกู” ผมแนะนำให้รู้จักกัน
“สวัสดีครับ” ไอ้น้องวินก็ไหว้ไปตามประเพณี
“อ้าวว กูไม่ยักกะรู้ว่ามึงมีน้องด้วย ไม่เห็นหน้าเหมือวนกันเลย” ไอ้คิวถามอย่างสงสัย
“อ่อ มันก็เป็นได้แค่น้องแหละ ก็ตอนแรกอ่ะ จะแอ้มเมียกู เจอกูจัดซะเลยเป็นแค่น้องแหละ” ไอ้โชว์พูดขึ้นมา
“มึง ก็พูดไปนั้น” ผมว่าไอ้โชว์
“หรือว่ามันไม่จริง” มันก็จริงอ่า ไอ้น้องวินก็ไม่ได้เถียง
“โห ไอ้ตุลย์เสน่ห์แรงนะมึง เนื้อหอมตลอด” ไอ้พจน์ว่า
“สาสส กูปลื้มตายแหละ มีแต่ตัวผู้ทั้งนั้น”
“วิน มามาชอบพี่ป่าว พี่มีรถขับ มีโทรศัพท์ถ่ายรูปได้นะ” ไอ้พจน์ครับแซวน้อง
“โอ้ยไอ้พจน์ มึงอ่าไม่ทันแล้ว เค้ามีใหม่แล้ว ดีกรีเฟรชชี่คณะกูเลยระเว้ย” ไอ้โชว์พูด
“โอ้ย คุณพี่โชว์ที่เคารพรัก ต้องบอกกี่ครั้งว่าไม่ใช่อย่างนั้นครับ” ไอ้น้องวินพูด
“เออเดี๋ยวกูรู้” ไอ้โชว์พูดแค่นั้น สรุปปาร์ตี้คืนนี้ ไอ้วินก็ไปด้วยแถมลากน้องรามสุดหล่อมาด้วย 8 คนครับทั้งหมด 4:4 คณะละ 4 คนพอดี
“โชว์ เดี๋ยวนี้ทำไมไม่ค่อยเห็นพี่กายเลยอ่า” ผมถามมัน ตอนนี้เพิ่งเริ่มกันเองครับ
“อ่อ มันติดสาวอ่า กูยังไม่ค่อยเจอมันเลย”
“หรอ พี่กายนะ ติดสาวจนลืมเพื่อนไปเลย” ก็กินกันไปสนุกสนานเฮฮา ตามประสาเพื่อนแหละครับ แต่ไม่นานก็เห็นความเปลี่ยนแปลง ไอ้น้องวิน เริ่มหนักแล้วครับ หน้าแดง ตัวแดง เริ่มพูดมากแล้วด้วย สรุปว่าเมาครับ งานนี้ไอ้ข้าวเสียแชมป์เสียแล้ว
“วิน เมาป่าวเนี้ยะ” ไอ้เจ๋งถาม
“ใครมาวววว ม่ายยมาววสักหน่อยยย กินนปายยนิดเดยวววเอง” ไม่เมาแต่ยานเชียว เพลงก็เบาๆ แต่โยกซะ 555
“เออๆ ไม่เมาก็ไม่เมา ไอ้รามดูเพื่อนมึงด้วย” ไอ้เจ๋งบอก
“โผผมมมโตแล้ว ดูแลตัวเองได้” ไอ้วินมันไม่ยอม ไอ้รามก็ได้แต่ส่ายหัว ออกแนวระอา ไม่รู้นี้อาจจะเป็นครั้งแรกที่มันเมาด้วยกัน ปกติก็มาเรียนแต่พิเศษ
“รามพี่ฝากด้วยนะ” ผมหันไปฝากอีกคน ไอ้รามมันก็พยักหน้ารับ พูดคำเดียวว่าคืนนี้จัดหนัก ไม่เมาไม่เลิก ไอ้ข้าวก็เริ่มไปแล้วครับ อย่าว่าแต่มันเลยผมก็จะไม่ไหวอยู่แล้ว
“ทามมมมายยพี่ตุลย์น่ารักกกจัง แก้มแดงงงจังเลย” ไอ้น้องวินครับ กูก็เริ่มเมาแล้วครับ แต่ทำไมมึงต้องมาชมกูด้วยครับ
“ไอ้วิน อย่าลามปามของมึงนั่งอยู่ข้างๆ มึงนู้น” ไอ้โชว์บอก แล้วบอกไปว่าของมึงอ่ะไอ้รามนู้น แล้วโอบไหล่ผมเอาไว้
“แหม หวงจริงๆ เลยนะเฮีย”
“ก็ต้องหวงดิ กว่าจะได้มาลำบากชิบ” มันก็พูดไป ก็จริงอ่า กว่าผมและมันจะได้รักกันมันยากลำบากจริงๆ
“ผมมมมมมมมมกับไอ้รามมมอะเหรออพี่ ได้กันก็เหี้ยแล้ว ไอ้รามมันผู้ชายทั้งแท่ง” ไอ้วินพูด เมามากแล้วนะนั้น
“เคยได้แล้วหรอถึงรู้ว่าแมนทั้งแท่ง” ไอ้คิวจอมแซว
“เฮ้ยย!! พูดบ้าๆ ดิพี่” ไอ้วินปฏิเสธทันควัน แต่ไอ้รามนี่ดิ จะเข้าคอนเซปนิ่ง ไม่ตอบโต้ไปถึงไหน
“จริงป่าวราม” ไอ้พจน์ถาม
“ก็ตามแต่พวกพี่จะคิดอ่ะครับ” กูว่าแล้วคำตอบไอ้รามต้องเป็นอย่างนี้ คนเชี้ยไรปฏิเสธใครไม่เป็น สรุปคืนนั้นไอ้น้องวินก็ตายตั้งแต่ที่ร้าน ต้องให้ไอ้น้องรามหามขึ้นรถเลยที่เดียว ส่วนไอ้ข้าวพอไหวมันเริ่มรู้ลิมิตตัวเอง ไอ้ข้าวไอ้เจ๋งกลับรถไอ้คิว ส่วนไอ้น้องวินกับรามกลับรถไอ้โชว์
“วินไหวป่าวเนี้ยะ” ผมถามน้องวิน
“อือ” มันก็ร้องแต่ในคอ
“รามฝากดูแลมันด้วยนะ สงสัยไม่ค่อยได้กิน” ผมฝากน้องราม แต่ต้องยอมรับว่าน้องรามคอแข็งจริงๆ ผมยังสู้ไม่ได้เลย
“ครับ ไม่เป็นไร ครับหอเดียวกัน” ไอ้น้องรามว่า
“อืม งั้นฝากด้วย” ไอ้รามก็หอบสังขารไอ้น้องวินลงจากรถไป เฮอออ น้องกู
“สาสส เมางี้ระวังเหอะ เดียวก็โดนปล้ำหรอก” ไอ้โชว์ว่าออกมาลอย หลังออกรถมา
“อย่าเอานิสัยตัวเองมาตัดสินได้ป่ะ น้องรามเค้าอาจจะไม่เป็นเหมือนมึงก็ได้ มึงอ่ะมันเป็นพวกชอบฉวยโอกาส” ผมพูดไปพลางให้นึกถึงวันที่ผมตื่นขึ้นมาพร้อมความทรงจำที่แสนเจ็บปวด
“ขอโทษ ยังไม่ลืมหรอ”
“ป่าว ช่างมันเหอะ” ผมไม่อยากรื้อฟื้นอะไรอีก
“วันนี้นอนบ้านกูนะ” มันบอก
“ตามใจ” เป็นเรื่องปกติที่ผมไปนอนบ้านมัน แล้วมันก็มานอนห้องผม กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
.....................................................................................
“โอ้ยย สัสปวดหัวยังแฮงก์ไม่หายเลยอ่า” ผมบ่นเมื่อเจอหน้าพวกมันมาเรียนตอนเช้า พวกผมต่อให้เมาแค่ไหนก็ต้องไม่ให้กระทบกับเรื่องเรียน ดูเป็นเด็กเรียนยังไงก็ไม่รู้
“เออ เหมือนกันเลยอ่า กินเยอะอ่า” ไอ้ข้าวบ่นอีกคน
“ก็พวกมึงสองคนมันอ่อนอ่า” ไอ้คิวว่า
“เออ สาส พวกกูมันอ่อน ใครมันจะไปแดกเหล้าแทนนมตั้งแต่ยังแบเบาะเหมือนมึงละ” ผมว่ามัน
“มึงก็พูดเกินไป ไม่ขนาดนั้นหรอก” ถ่อมตัวอีกนะมึง เรื่องเชี่ยๆ เนี้ยะ
“เออเรื่องของมึง”
“หวัดดีตุลย์ เอ้ยยพี่ตุลย์” ไอ้น้องนาย เพื่อนแค่หนึ่งวันของผมทัก
“หวัดดีพี่ๆ” ตามด้วยน้อง มวล เอก และก็ตาล สรุปพวกมันอยู่กลุ่มเดียวกันแล้วหรือนี้
“หวัดดีๆ เป็นไงเรียนยากป่ะ จารย์โหดนะจะบอกให้” ผมก็ทักทายไป
“ก็มึนๆ อ่าพี่ ยังไม่เข้าที่มั้ง” ไอ้น้องเอกว่า
“ยังไงก็ตั้งใจเรียนละกัน” ผมก็บอกน้องไป หลังจากเลิกเรียน ผมกับเพื่อนๆ ก็กะว่าจะไปเดินซื้อของกันครับ ไปดูเสื้อผ้าด้วย แปลกไหมครับผู้ชาย 4 คนตัวควายๆ ไปเดินช็อปปิ้งที่สยาม
“อ้าว สวัสดีพี่ตุลย์” นั้นไงแจ๊คพ๊อต
“ดี น้องซัน มาคนเดียวหรอ” ผมเห็นไอ้น้องซันครับ เดินอยู่คนเดียว ตอนนี้น้องใส่ชุดนักศึกษาแล้ว ดูโตขึ้นเยอะเลย
“อ่อ มานัดเพื่อนไว้ อ่าครับ” ผมบอกให้เพื่อนๆ มันเดินไปก่อน
“อืม เป็นไงบ้าง โอ้โหเรียนมหา’ลัยแล้วหนิ เก่งด้วย” ผมมองไทด์ ก็รู้ครับว่ามหา’ลัยน้อง อยู่ใกล้นี้เองครับ เลยทำให้นึกถึงไอ้สองตัวนั้นขึ้นมา ไอ้มิกซ์กับไอ้พอส ไม่รู้มันเป็นไงบ้างไม่ได้เจอซะนาน
“ไม่หรอกครับ ก็สบายดี” น้องตอบกลับมา
“อืม เอ่อ แล้วกับโป้งอ่า” ผมรวบรวมความกล้าถามไป
“อ๋อ พี่โป้งอ่ะหรอครับ ก็ดีขึ้นมากแล้วครับ เอาเป็นว่าอย่าว่าอะไรผมเลยนะ เค้าคงลืมพี่ได้แล้วแหละครับ” ไอ้น้องซันพูดดูเกรงใจ
“จะว่าไรล่ะ ก็ดีแล้ว ฝากดูแลมันด้วย แล้วถ้ามันทำไรซันบอกพี่เดี๋ยวพี่จัดการให้”
“จัดการยังไง” เสียงคุ้นๆ ดังมาจากข้างหลัง
“เฮ้ยย!! โป้ง”
********************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
:mc4: มาต่อแล้ว ขอบคุณมากๆน้า o13
-
คุนพี่นักเขียน คร๊าฟ ลง ที นึง หลายๆๆตอนหน่อยดิ ผมยังอ่านไม่ซะจัยเลย :-[ :-[
สรุป ราม กะ วิน เนี๊ยะ ชังยังไงๆๆ อยู่ น่ะ บ๊วบๆๆ กัน แน่เลย คริๆๆ :z1: :z1: :z1:
-
ตุลย์ จ๋า นานๆเจอกันที ยังไม่ทันหายคิดถึงเลย อ่ะ
-
อยากอ่านรามกะวิน โป้งกะซันอ่ะ พลีสได้โปรด
-
มาทำให้อยากแล้วก็จากไป :กอด1:
-
พี่นักเขียน ครับ ได้โปรด ลง หลายๆๆ ตอนนะคร๊าฟฟ คิดถึงโชว์ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ว้าวๆๆๆๆๆๆๆ คิดถึงทุกๆตัวละครเลยค่ะ
โป้งก็มาด้วย จะรอตอนต่อไปนะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
เอาแล้วไง คริคริ งานนี้ ถ่านไฟเก่าจะยังมีเชื้อไฟอยู่มั้ยหนอ
:impress2:
-
มาต่อแล้วๆๆ ๆย
อ๊ายย ย คิดถึงโป้ง
-
ต่อไปต้องมี โป้งเจอกับพี่โชว์แน่ๆ 555 5+
อัพคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ฟ
-
คนเขียนมาแล้วววว ดีใจจัง กำลังสนุกเลยครับ
-
พี่นักเขียนคับ ทั้งหมดมีกี่ตอนครับ :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ขอบคุณมากกคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ จุฟฟๆๆๆ
-
หนุกมากกกกกกกกกกก...ท่าจะไม่จบง่ายๆนะเนี่ย งัยก้อจะติดตามนะ
o13 :m20: :-[
-
จะลงในวันเวลาไหนบ้าง พี่ตุลย์
จะรออ่านๆๆ
วิน-ราม ชัวๆๆ :call: :call:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเมื่อวาน อ่านรวดเดียวจบจนแบตไอแพดเกลี้ยงเลย
ลุ้นมากๆว่าเฮียโชว์จะได้รับแจกแห้วอ่ะป่าว ตอนนี้มาลุ้นคู่รุ่นเล็ก วิน-รามต่อไป
ปล.สงสารน้องซันอ่ะ :monkeysad:
-
มีให้ลุ้มหลายคู่เลยนะ
เรื่องนี้
-
รออ่าน เรื่องราวตอนต่อไป ว่าจะลงเอยอย่างไร :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
ลุ้นอ่ะลุ้นๆ ต่อเร็วๆนะ
:call: :mc4:
-
รอ รอ รอ รอ รอ มาต่อ
-
คิดว่าจะไม่ได้อ่านซะแล้ว เป็นกำลังใจให้ คงเหนื่อย :man1:
-
จะมาต่อให้เมื่อไหร่ล่ะนิี
คนอ่านจัยจะขาดยุแร้วววววววววววว
ู^___________________________^
:serius2:
-
รออ่านๆๆๆ สนุกครับ ไม่ค่อยได้โพส แต่ก็ยังติดตามอยู่น่ะครับ
-
ขอบคุณจริงๆ ที่มาต่อครับ
-
:haun4: รอๆๆๆๆๆ ชอบ โชว์ แต่ลุ้นว่ามันจะไป รักใคร หรือ นอกใจ ตุลย์ ป่าว กลัวมันจะไปชอบ น้องราม หรือ วิน
-
กดไลค์เลย มาที ได้ใจมาก
ยังไม่อ่าน แต่แป๊ะไว้ก่อน :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ตุลย์โชว์
วินราม
ข้าวเจ๋ง
เถอะ ๆ นะ ๆๆๆ :pig4: :L1:
-
ขอบคุณมากมายคับที่มาต่อ...จะรอตอนต่อไปนะครับผม
-
หวานจัด มดขึ้นเลย
แต่ว่าชวงนี้ฝนตก น้ำคงท่วมมดไปหมดแล้ว
-
อยากให้ ราม แอบชอบตุลย์ โชว์ จะได้ หวง ชอบอ่านเวลาโชว์ บ้าเพราะหวงตุลย์ แต่กลัวๆๆๆ ว่า โชว์ จะมีชู้ อนาคต
-
:-[ ว้าว กลับมาแล้ว ขอบคุณนะคะที่กลับมาต่อ o13
-
หุยยย คิดถึงนักเขียนที่สุดเลยอ่ะ
อยากจะบอกว่า นึกถึงตอนรับน้อง "แจวๆๆ น้ำนิ่งไหลลึกนึกถึงคนแจว" ไอ้ตัวหนอนก็เต้นใหญ่เลย เหอะๆๆๆๆ
เฮ้ออออ คิดถึงโชว์(ในชีวิตจริง)จังเลย
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆ
ไรเตอร์
กลับมาแล้ว
นักว่าจะไม่จบซะแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะครับสู้ๆ
-
ขอโทษที่ให้รอนะ
ช่วงใกล้สอบงานเยอะ
เคลียร์งาน
พอกหางเอาไว้เยอะ 555
ไปอ่านกันนะ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 74 เลิกกันเถอะ
“อ๋อ พี่โป้งอ่ะหรอครับ ก็ดีขึ้นมากแล้วครับ เอาเป็นว่าอย่าว่าอะไรผมเลยนะ เค้าคงลืมพี่ได้แล้วแหละครับ” ไอ้น้องซันพูดดูเกรงใจ
“จะว่าไรล่ะ ก็ดีแล้ว ฝากดูแลมันด้วย แล้วถ้ามันทำไรซันบอกพี่เดี๋ยวพี่จัดการให้”
“จัดการยังไง” เสียงคุ้นๆ ดังมาจากข้างหลัง
“เฮ้ยย!! โป้ง” ไอ้โป้ง ระยะหลังมานี้ไม่ค่อยได้เจอมันเลย มันดูสดใสขึ้นเยอะ ปกติเลยดีกว่า
“ยังไงจะจัดการยังไง” มันยังถาม
“ไม่รู้ คงไม่ได้จัดการ เพราะมึงคงไม่กล้าทำไรน้องซันหรอก น้องเค้าโคตรรักมึงเลยนะเว้ย” ผมว่าไปนั้น
“หรอออ รู้จริงนะ” มันถามแล้วยืนหน้ามาหาผม
“เออ รู้แล้วกัน เห็นมึงมีความสุขแบบนี้กูก็สบายใจว่ะ” ผมบอกมัน
“อืม ขอบใจที่ทำให้กูคิดได้ และรักคนที่เค้ารักกู ขอบใจนะเพื่อน”
“ไม่เป็นไร มึงมีความสุขกูก็มีความสุข”
“อืม แล้วมาคนเดียวหรอ”
“ป่าวๆ มากับเพื่อนๆ อ่า ให้มันเดินไปก่อน พอดีเจอกับน้องซันก่อน”
“อ่อ กับมันยังดีใช่ไหม” ผมรู้ว่ามันหมายถึงผมกับไอ้โชว์
“อืม ก็ดีอ่า เหมือนเดิม เอ่ออ โป้ง งั้นกูไปก่อนนะ เพื่อนโทรตามแล้ว” ผมตัดบทเพราะไอ้ข้าวโทรตามแล้ว
“อืมๆ แล้วเจอกันนะ” แล้วเราก็แยกย้ายกัน ผมก็ไปเจอไอ้พวกนั้นตามนัด หาอะไรกินตามประสาเพื่อนๆ ไม่ได้ทำอะไรด้วยกันแค่สี่คนมานาน เพราะต่างคนมักพ่วงแฟนตลอด 555
“กินเยอะๆ เลยไอ้ข้าว ไอ้เชี่ยเจ๋งเลี้ยงไม่ดีเลย เพื่อนกูผอมชิบ” ไอ้พจน์ว่าให้ไอ้เจ๋ง ป่านนี้มันคงจามแล้ว นินทาขนาดนี้ 55
“เออ กูกินเองได้ ไม่ต้องให้มันเลี้ยงกูหรอก” ไอ้ข้าวว่า ก็สนุกสนานกันไป จากนั้นก็ไปเดินช้อปปิ้งกันอีกนิดหน่อย ขอบคุณและดีใจที่ได้พวกมึงมาเป็นเพื่อนกูนะ รักพวกมึง
………………………………………………………………..
“ตุลย์ บอกมาว่านี่หมายความว่ายังไง” มันปาภาพผมกับผู้ชายคนหนึ่ง กินข้าว เดินห้างกันสองต่อสอง ใส่ผม ถ้าผมจำไม่ผิด ถ้าจำไม่ผิดคนคนนั้นคือน้องรหัสผมตอนผมพาไปเลี้ยง น้องดราฟนั้นเอง น้องดราฟเป็นเด็กน่ารัก แต่ตัวสูงใหญ่กว่าผม หน้าตาก็ถือได้ว่าเป็นเด็กหน้าตาดีคนหนึ่ง ออกแนวเถื่อนๆ ดิบๆ 555 พูดได้ว่าเดินกับผมแล้วเหมือนผมเป็นน้องชายมันยังไงยังงั้น
“อ่อ พาน้องรหัสไปเลี้ยงอ่า” ผมตอบไปตามจริง แล้วขำในความหึงไม่เข้าเรื่องของไอ้โชว์ แต่มันยังมีสีหน้าที่ดูโกรธไม่จาง
“หรอ น้องรหัสหรอ ออเซาะขนาดนั้นใช่น้องรหัสหรอ” มันพูดจาประชดประชัน
“แล้วมึงไปเอาภาพพวกนี้มาจากไหน กูบอกว่าน้องก็น้องดิว่ะ” ผมพยายามใจเย็นและอธิบายให้ฟัง
“เอามาจากไหนก็เรื่องของกู กูรู้แค่ว่าทุกครั้งที่มึงทำอะไรมึงจะบอกกู มึงไม่เคยปิดบังกู แต่ในภาพมึงไม่เคยบอกกู ถ้ากูไม่เห็นเองกูก็คงไม่รู้หรอกตุลย์” มันพูดหน้าตาโกรธมาก มันไม่ฟังที่ผมพยายามอธิบายเลย
“โอ้ยยย ทำไมมึงไม่เชื่อว่ะ ว่าดราฟมันคือน้องรหัสกู โทรไปถามเพื่อนๆ กูก็ได้” ผมก็อธิบายตามความจริง
“เอ่อน้องรหัสก็น้องรหัส มึงจะไปนอนกัน กินกัน หรือทำอะไรกัน ลับหลังกูก็เรื่องของมึง” มันพูดแล้วเดินหันหลังให้ผมจะเดินออกไป ผมคว้ามือมันเอาไว้
“อย่าหันหลังให้กู ถ้ามึงยังเข้าใจผิด คุยกันก่อน”
“มึงจะให้กูคุยเชี่ยอะไรอีก สัสสมึงก็เป็นงี้แหละตุลย์ มึงมีกูคนเดียวไม่ได้หรอก” ผมชักจะโกรธในความไม่เข้าใจอะไรแบบนี้ของมันแล้ว แล้วไม่รู้เมื่อไหร่ที่มือผมตบไปบนหน้ามัน พร้อมกับน้ำตาที่มันเอ่อล้นขอบตาออกมา
“เหอะๆ เออกูมันเชี่ย กูมันเลว ถ้างั้นก็ไม่ต้องมายุ่งกับกู เลิกกันไปเลย” คำพูดที่ผ่านความโกรธ ไม่ได้ผ่านกระบวนการคิดออกจากปากผมไป
“มึงต้องการให้เป็นงั้นมานานแล้วแหละ เพื่อที่มึงจะได้ไปอยู่กับมันไง” โอ้ยย กูจะบ้าตาย ไม่เข้าใจเชี่ยอะไรเลย
“โชว์ ฟังกูดีดีนะ กูจะเชี่ย กูจะเลวยังไง กูก็มีมึงคนเดียว ไม่เคยคิดนอกใจ มึงจะคิดไงก็เรื่องของมึง” ผมเดินหันหลังให้มันบ้าง เบื่อและท้อในความไม่เข้าใจอะไรของมันแบบนี้ ไร้เหตุผลชะมัด มันเงียบไม่พูดอะไร
“เลิกกันเหอะ” ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้ผมพูดมันออกไป จิตนำสึก หรือส่วนไหนของสมองสั่งให้ผมพูดออกไป ทุกสิ่งทุกอย่าง ความไร้เหตุผลของไอ้โชว์ที่มันสะสมมาเรื่อยๆ อยู่ในใจ มันไมพูดอะไร แต่เดินออกไปจากห้องผมเลย น้ำตาของผมไหลอาบแก้ม ภาพความสุขของผมกับมันลอยเข้ามาในหัวผม ผมยังจำได้ดี แต่วันนี้ทำไมถึงเป็นแบบนี้ มันคงมาถึงทางตันแล้วสินะ นี้ใช่ไหมที่คนเราที่เค้าว่าจะเลิกกันก็แค่ช่วงเวลานิดเดียวเท่านั้น ผมหยิบแผ่นซีดีที่ทำให้ผมเริ่มมีความรู้สึกดีดีให้กับผู้ชายคนนี้
“เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ” เพลงและภาพความทรงจำสะท้อนดวงตาผม มันจบแล้วใช่ไหม วันนี้ผมทำลายมันใช่ไหม
“ตุลย์กูขอโทษกับสิ่งต่างๆ ที่กูได้ทำกับมึงไว้ กูรู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ดี กูมันเห็นแก่ตัว กูก็ไม่รู้ว่าทำไมกูถึงต้องทำเรื่องเลวๆกับมึง กูรู้แค่ว่ากูต้องการมึง กูอยากได้มึงมาเป็นของกูคนเดียว กูไม่รู้หรอกนะว่าสิ่งที่กูทำมันจะทำให้มึงเจ็บปวดขนาดไหน แต่กูเจ็บปวดมากกว่า เพราะสิ่งที่กูได้รับจากมึงมีแต่ความเกลียดชัง จะต้องให้กูทำอย่างไรมึงถึงจะรักกูบ้าง กูทนแค่ไหนที่ต้องคอยฟังคำเกลียดชังจากปากคนที่กูรัก ตุลย์กูขอโทษ ขอโอกาสให้กูได้รัก และขอเพียงแค่ความรักสักนิดมอบคืนกลับมา ตุลย์กูรักมึง” ถ้อยคำในซีดีที่ผมเปิดไหลเวียนเข้าหูผม ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ผมทนไม่ได้ ผมทิ้งมันไม่ได้ พูดได้แค่นั้นผมก็รีบวิ่งไปหามันเลยครับ
“โชว์ๆๆๆ มึงอยู่ไหน ป้าจิตโชว์อยู่ไหน” ผมพูดไปร้องไห้ไป ป้าจิตก็ทำหน้า งง
“เอ่อ คุณโชว์ออกไปเมื่อกี้อะค่ะ” ป้าจิตตอบ
“ไปไหนป้า โชว์ไปไหน บอกผมหน่อย” ป้าไม่รู้ มาถึงก็ขับรถออกไปเลย ท่าทางเร่งรีบ ผมรีบโทรศัพท์หามัน แต่มันก็มันไม่รับ สักพักมันก็ปิดเครื่องไป โชว์มึงหนีกูทำไม มันถึงคราวที่กูจะต้องวิ่งตามมึงแล้วใช่ไหม มึงกลับมาหากูได้ไหม ผมโทรหาตามเพื่อนๆ ของมันก็ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน โชว์มึงอยู่ที่ไหน ผมเข่าอ่อน ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไปดี นี้มันเรื่องเลวร้ายเลยใช่ไหม ผมไม่น่าพูดคำว่าเลิกออกไปเลย ไม่น่าเลย ผมผิดเองที่พูดโดยไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกของมัน โชว์กลับมาเถอะนะ กูขอร้อง กูขอโทษ กูรักมึง กรรมตามทันผมแล้ว ภาพวันที่ผมผลักไสไล่ส่ง ด่าทอมัน หนีมันย้อนเข้ามาในหัวผม กว่าจะมีกันและกันได้ แต่วันนี้มันหนีผมไปแล้ว
“ฮัลโหล โชว์ๆ อยู่ .........” มันรับสายผมเพราะผมเอาเบอร์บ้านมันโทรไป แต่พอมันได้ยินเสียงผมมันก็ตัดสายไป มันหนีผมไปแล้วจริงๆ
...................................................................................
เกือบอาทิตย์ที่ผมไม่ได้เจอ ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้พูดจา กับมัน ผมจะทำยังไงดี มันหนีผมไปอยู่ที่ไหน ไม่ยอมมาเรียน
“พี่กาย บอกผมเหอะนะ โชว์อยู่ไหน” ผมพยายามเอาคำตอบจากพี่กาย ผมรู้ว่าพี่กายต้องรู้
“พี่ไม่รู้ พี่ก็ติดต่อมันไม่ได้” พี่กายตอบกลับมาแต่ผมรู้ว่ายังไงพี่กายก็ต้องรู้ว่าไอ้โชว์อยู่ไหนแน่นอน
“ได้ในเมื่อพี่ไม่บอกผม พี่อยากให้ผมตายทั้งเป็นก็เรื่องของพี่ ผมจะตามหามันเอง ต่อให้เป็นตายยังไงผมก็จะไป” ผมบอกแล้วเดินจากมา
“เดี๋ยว โชว์มันกำลังจะไปเรียนเมืองนอก พี่รู้แค่นี้” พี่กายพูดออกมา
“อะไรนะ ทำไม ทำไมต้องหนีกันขนาดนี้ด้วย” ผมถึงกับเข่าอ่อน ร่างกายเหมือนไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว มันจะหนีผมไปแล้วจริงๆ
“ตอนนี้มันอยู่ไหน มันอยู่ไหน ฮือๆๆๆ” ผมร้องไห้พร้อมเขย่าพี่กายเอาคำตอบ สติผมดับวูบไป
“ตุลย์ๆๆ เป็นไงบ้าง” ผมตื่นขึ้นมา พร้อมกับเพื่อนๆ ที่อยู่กับผม ตอนนี้รู้สึกว่าเป็นห้องใครสักคนในเพื่อนผมนี้แหละครับ
“พี่ตุลย์ เป็นไงบ้างครับ” น้องวินครับ ผมโผเข้ากอดนิ้งวิน
“วิน โชว์มันทิ้งพี่ไปแล้ว ฮือๆๆ” ผมร้องไห้กอดน้องชายผมเอาไว้ น้องวินก็ลูบหลังปลอบประโลมผม ผมต้องหามันให้เจอให้ได้
“สวัสดีครับ คุณป้า” ผมไปหามันที่บ้านอีกครั้ง
“อ้าว สวัสดีลูก พี่โชว์ไม่อยู่ลูก” แม่ไอ้โชว์พอจะรู้ว่าผมกับไอ้โชว์เป็นอะไรกัน เพราะผมก็เทียวไปเทียวมาที่บ้านมันบ่อย
“อืมครับ โชว์จะไปเมืองนอกหรอครับ” ผมถามไป
“แม่ไม่เห็นรู้เลย นี่ก็บอกแม่ว่าไปค่าย อาทิตย์หนึ่งแล้ว แล้วตุลย์ไม่ได้ไปด้วยหรอลูก” แม่ไอ้โชว์พูดท่าทางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ครับ ขอบคุณครับ” ไอ้บ้านี่หนีไปไหนว่ะ สาสส มันไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ โอ้ยยจะไปหามันที่ไหน มึงไปอยู่ไหนเนี้ยะ
“พี่ตุลย์ เป็นไงบ้างครับ เจอไหม” น้องวินถามผม
“ไม่เจอพี่จะทำไงดีว่ะเนี้ยะ” ไอ้น้องรามก็อยู่กับน้องวินได้ตลอดจริงๆ
“พี่ตุลย์ เคยไปไหนกับเค้าบ่อยๆ ไหมครับ ที่ๆ ไปด้วยกันบ่อยๆ อ่าครับ” ไอ้น้องวินถาม
“ใช่ โชว์ต้องอยู่ที่นั้นแน่ๆ ใช่ ขอบใจมากนะวิน” ผมรู้แล้วว่ามันอยู่ที่ไหน
“เดี๋ยวๆ พี่โชว์จะไปไหน ไปยังไง” ไอ้น้องวินถาม
“ที่นั้นไง สวนผึ้ง” ผมบอกที่หมายไป ไอ้น้องวินเคยไปที่นั้นแล้วครับ
“แล้วพี่โชว์จะไปยังไงครับ” ไอ้น้องวินถาม ผมก็ไม่รู้จะไปยังไงเหมือนกัน
“เอ่อ พี่ครับเดี๋ยวผมไปส่งก็ได้นะครับ” ไอ้น้องรามพูดขึ้น
“เอ่ออ”
“เอาเถอะหน่าพี่ตุลย์ พี่โชว์รอพี่อยู่ที่นั้นแน่นอน” ไอ้น้องวินจูงมือผมไปขึ้นรถน้องรามเลย
“เดี๋ยววินหนังหน้าเถอะ พี่นั่งหลังเอง ยังไงขอบใจด้วยนะ” ผมบอก เพราะเกรงใจน้องๆ
“ไปเลยรามเดี๋ยวกูบอกทางเอง” ไอ้น้องวินสั่งน้องราม ไอ้น้องรามก็ทำหน้าที่เป็นสารถีที่ดี
“วิน รามพี่ขอบใจมากนะที่อยู่ข้างพี่ และคอยช่วยพี่” ผมไม่อยากรบกวนเพื่อน ผมพยายามตามหามันเงียบๆ แต่น้องวินก็คอยถามไถ่และอยู่ข้างผมตลอด
“ไม่เป็นไรครับ สำหรับพี่ชายคนนี้ผมทำให้ได้ทุกอย่างเลยละครับ ผมรักพี่ตุลย์มากนะครับ พี่ตุลย์เป็นพี่ที่ผมรักมากที่สุดเลยรู้มั้ย” ผมรู้สึกขอบใจน้องวิน และรู้สึกมีความสุขมากที่อย่างน้อยก็มีคนอยู่ข้างผมเวลาที่ผมมีความทุกข์ใจ
“พี่ก็รักวินนะ ขอบใจที่อยู่ข้างพี่ ขอบใจจริงๆ”
“ครับ ขอให้เจอพี่โชว์นะ และหวังว่าพี่กับพี่โชว์จะเข้าใจกัน”
“พี่ก็หวังให้เป็นเช่นนั้น” เรานั่งรถมาถึงจุดหมายเวลาสามชั่วโมงกว่า
“นั้นไงๆ รถพี่โชว์ พี่โชว์อยู่ที่นี้จริงๆ ด้วยพี่ตุลย์” ไอ้น้องวินบอก
“วิน ราม พี่ขอบใจมากนะ พี่ขอโทษกลับไปก่อนนะ” ผมบอกมัน ไม่อยากให้มันมาเห็นเราสองคนทะเลาะกัน
“ผมรอพี่ก็ได้หนิครับ” ไอ้น้องวินบอก
“เอาเถอะหน่า ทำตามที่พี่บอก เดี๋ยวพี่จัดการเอง”
“เอางั้นหรอครับ งั้น พี่ตุลย์ดูแลตัวเองด้วยนะครับ มีอะไรโทรหาผม ผมรออยู่ที่บ้านละกัน” มันบอกผม ว่ามันจะไปรอผมที่บ้าน บ้านมันในเมืองแหละครับ รถน้องวินคอยๆ ลับตาไป ผมก็ค่อยๆ ก้าวเข้าไปในบ้าน โชว์กูมาหามึงแล้ว
“โชว์ๆๆ มึงอยู่ที่นี่ใช่ไหม โชว์ได้ยินกูมั้ย” ผมเรียกและเดินตามหามัน จนไปถึงหลังบ้าน
“เฮ้ยย!! โชว์” สภาพคากองขวดเหล้าเลยครับ ไม่รู้ทำไมมันต้องเหมือนในละครก็ไม่รู้ ที่เลิกกับแฟนต้องเมา ต้องกินเหล้าทำไมผมไม่เข้าใจ กินแล้วช่วยอะไรได้
“โชว์ๆๆ ลุกๆๆ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้” มันค่อยๆ ลืมตาแล้วลุกขึ้นมา พอเห็นผมมันก็ถอยแล้วสะบัดตัวออกจากผม
“มึงมาที่นี้ทำไม มึงยังไม่พอใจใช่ไหม ทำไม ทำไม” มันพูดแล้วหันไปอีกทางไม่มองหน้าผม ผมรู้สึกว่ามันเมามาก กินเหล้าคละคลุ้ง กองขวดเหล้าเต็มพื้นอีกหลายใบ
“โชว์ กูขอโทษ กูรักมึงนะ”
“รักหรอๆ รักแล้วบอกเลิกกันง่ายๆ ขนาดนั้นเลยหรอ คำว่ารักของกูมันคงเป็นเรื่องเล่นๆ ของมึงสินะ ใช่สิกูทำมึงไว้เยอะ กูมันเลวตั้งแต่ต้น สมแล้วแหละที่กูเป็นแบบนี้ มึงกลับไปเหอะ กลับไปใช่ชีวิตปกติที่มึงควรจะเป็นเถอะ อย่ามาทุกข์ทรมานใจกับกูเลย” มันพูดไม่ยอมมองผมตั้งแต่ผมเข้ามา มันคงหมดรักผมแล้วจริงๆ
“โชว์ทำไมมึงพูดอย่างงี้อ่ะ มึงพูดแบบนี้มึงไม่รักกูแล้วใช่ไหม” ผมพูดผมเสียใจในสิ่งที่ได้ยินมาก
“กูบอกให้กลับไป”
“ไม่ จนกว่ามึงจะยอมคุยกับกูดีดี”
“กู บอก ให้ กลับ ไป” มันพูดเน้นคำ น้ำเสียงดูโกรธ
“ไม่ กูบอกว่าไม่ไง”
“เอางั้นใช่ไหม มึงจะหาว่ากูใจร้ายไม่ได้นะ”
**********************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตาม
ขอบคุณจากใจจริง
-
แปะๆไว้ก่อน ขอไปอ่านก่อนนะคับ
-
ไอบ้าโชว์ ใจร้ายยยที่สุดเลย
-
:angry2:เข้าใจผิดกันอีกแล้ว
:serius2:ไม่ยอมมาต่อไว ๆเลยนะ :m16:
-
โชว์น่าจะเชื่อใจตุลย์หน่อยนะ
ส่วนตุลย์น่าจะแคร์ความรู้สึกของโชว์บ้าง
ไม่ใช่ว่าจะบอกเลิกโชว์อย่างเดียว
ไม่ว่ายังไง เอาใจเชียร์ทั้งคู่ให้รักกันเหมือนเดิม
-
ได้อ่านแล้ว คิดถึงๆๆ โชว์ 5++ ขอบคุณมากคับ :haun4:
-
ตุลย์จะโดนอารายอีกเนี่ย เฮ้อๆ
o18
-
ต่อด่วนครับ!! !
โชว์ จะไปเมืองนอกจริงป่าวเนี้ย หรือหนี้รัก ตุลย์
-
แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ค้าง
-
คำเดียวสั้นๆๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
ค้าง
-
เกิดอะไรขึ้น ผีห่าซาตานที่ไหน เข้าสิงโชว์อีกแล้วเนี่ย
-
จะเป็นยังไงต่อเนี้ยะ
-
ผมเข้าใจความรู้สึกของตุลย์นะ อารมณ์นั้น ผมก็เคยเป็น คำว่าเลิกกัน มันพูดได้ง่ายมากๆ แต่ความรู้สึกมันไม่ใช่อย่างนั้นจริงหรอกคับ
เพราะผมก็นิสัยเหมือนตุลย์นี่แหละ เหอะๆ ปากเปราะ T^T
ส่วนโชว์ ก็น่าสงสารนะ แต่อย่าใจอ่อนกับเรื่องแบบนี้สิ นิสัยอย่างโชว์ ไม่มีวันเดินหนีความรักไม่ใช่หรอ ไม่ใช่มาเชื่อแค่ภาพๆเดียว
เฮ้อออออ จะอินไปไหนเนี๊ยะเรา -_-"
-
:serius2: ค้างมากๆเลยครับคุณคนเขียน
-
ทำไมไม่ฟังก่อนอะโชว์ เอะอะก็หึงๆๆๆ
คนรักกันต้องเชื่อใจกันสิ
ตุลย์ก็ปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเลย
หลุดคำว่าเลิกออกมา ยังไงก็ค่อยๆคุยกันนะ
กว่าจะรักกันได้มันยากมากกกกกกกก
-
โชว์ใจร้ายที่สุด
-
รอ.... :t3:
-
พี่โชว์ จัดการ พี่ตุลย์ ใครบอกให้พูดอย่างนั้น :m31: คนรักกัน :angry2:ห้ามพูดถึงแม้ มันจะเบื่อ :serius2:ไม่มี ความอดทน ก็ห้าม พูด !!
จัดการเลย feat. แรงๆๆไปเลย หมั่นเขี้ยว :z10: :oo1: :jul1:
-
รออ่านด่วน ค้างนอนไม่หลับเลย :z3: :z10: :z13: :z13: :fire:
-
สงสารตุลย์จังเลยก็ในเมื่อไม่เหลือความไว้ใจ
ก็ปล่อยไปเถอะยอมเจ็บดีกว่าจะมาทุกข์ตลอด
แต่ถ้าปรับความเข้าใจกันได้ก็ถือเป็นเรื่องดีที่สุดนะครับ
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนผ่านเรื่องนี้ไปได้ด้วยดีแร่ะกัน
-
ทำไมเป็นงี้อ่ะ
อ่านไปก็เหมือนคนบ้า จ๊ากกกกกกก นั่งลุ้นอยู่คนเดียว
มาต่อไวๆนะครับ รออยู่ ๆ
-
......
ใจร้ายมากอ่ะ
เสียใจมาก
ก็เข้าใจอีตาโชว์อยู่หรอกนะที่รู้สึกแบบนั้น
แต่ทำไมต้องจมอยู่กับอดีต ทั้งๆที่ถ้าจะก้าวต่อไปก็มีคนเคียงข้าง
TT_____TT
-
ค้างเติ่ง
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง...............................
-
จะร้ายอีกแล้วหรือโชว์
เจ็บกายอาจเป็นตุลย์ แต่เจ็บใจนะแกแน่นอน โชว์
-
:a5:ค้าง o22 ทำไมไม่ฟังที่ตุลย์พูดบ้างนะที่โชว์ ตุลย์รักพี่คนเดียวเหอะ :angry2:
รอตอนต่อไปเจ้าค้ะ o13
-
เฮ้อเหนื่อยใจกับคู่นี้จริงๆ :เฮ้อ:
ขอบคุณครับที่มาต่อ เป็นกำลังใจให้คร้าบบบ
-
พี่โชว์ จัดการ พี่ตุลย์ ใครบอกให้พูดอย่างนั้น :m31: คนรักกัน :angry2:ห้ามพูดถึงแม้ มันจะเบื่อ :serius2:ไม่มี ความอดทน ก็ห้าม พูด !!
จัดการเลย feat. แรงๆๆไปเลย หมั่นเขี้ยว :z10: :oo1: :jul1:
ช่ายจัดหนักไปเลย
-
คำพู ดคำนี้ ผมเข้าใจครับ
เพราะว่ามันทำให้ผมเสียใจ มาจนถึงทุกวันนี้
ดีนะ ที่ตุลย์ ยังไปง้อเร็ว ยังไงคนรักกันก้คงไม่ใจร้าายขนาดนั้นหรอกครับ
-
เดี๋ยวนะขอตั้งสติก่อน ทำไมอยู่ดี ๆ มาทะเลาะกันรุนแรงแบบนี้ละ
กว่าจะรัก เข้าใจกันคนอ่านลุ้นแทบเป็นเหน็บ โอ้ไม่นะ :sad4:
:pig4: คะ
-
เฮ้ยๆๆ เกิดไรขึ้นเนี๊ยค้าง :z3: :z3:
-
ค้าง :z3: :z3: :z3:
ต้องเกิดอะไรๆที่รุนเเรง ณ สถานที่เดิม อีกเเน่ๆๆๆ ฮิฮิ
(เหมือนจะซาดิส555)
-
เย้ๆๆๆๆ ตุล มาต่อแล้ววววว แต่ อ่านได้ไม่กี่ตอนเอง เข้าใจคราฟฟว่างานเยอะ แล้วจะสอบด้วย
เราก็จะสอบเหมือนกัน สู้ๆๆ คราฟฟ get AAA
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: แน่ๆๆ
-
มายัง ไอ้โชว์ กำลังเมา .... อยากให้ตุลย์ หนีไปแล้ว ถ้าโชว์มันไม่รับง้อ :fire:
-
:fire:ค้างๆๆๆๆอะ
มาต่อไวๆนะคับอย่าหายไปนานอีกละคัป :sad4:
-
สงสารทั้งโชว์และตุลย์ ค้างคาจะเป็นไงต่อน่ะ :oo1:
-
ยังรออยู่ เปิดอ่านทุกวันมาไวๆ ขอบคุณครับ ขอร้อง :m20: :impress2: :impress2:
-
คิดถึง โชว์ ว่ะ คนบ้ารัก :z3:
-
ต่อเร็วเลยครับ
อารมณ์กำลังค้างๆๆๆ
-
:monkeysad:ค้างทำไหมต่ออยากอ่านเสียอารมณ์ :fire:
-
ค้าง เลยคับ
-
ค้างสุดๆอ่า :z3:
-
สงสัยตอนต่อไปคงจะ....
มีลุ้นๆ โชว์โหดดด มากครับ
-
ฮะ ฮ่า รอนะ
-
ค้างอ่ะ กลับมาต่อเหอะ :m15:
-
มายังรออยู่ ใจจะขาดแล้ว :m15: :pigha2:
-
รีบๆกลับมานะคร้าบบ
-
รอ โชว์ ทุก วันเลย 55+++ :z13:
-
มายางงงงงงง กำลังอินนะ :monkeysad:
-
ทำไมชอบทำให้ค้างอ่า
:m16:
-
:angry2: :m20:มาต่อให้เดี่ยวนี้
-
กลับมาเถอะคับ รอจน :m25: :m25:
-
ค้างสุดๆ กลับมาต่อเถอะครับ
-
พี่ตุลย์ ครับ มาต่อทีเถอะ ครับ จะรออ่านนิยาย ก่อนไปอ่านหนังสือสอบนะ เนี้ย... ถ้านิยายมาก็อ่านนิยาย ก่อนไป อ่านหนัง สือ แต่ถ้ายังไม่ ก็ไปอ่านหนังสือเช่นกัน ครับ รอ อยู่ครับผม :z13: :m16: :m31: :m15:..........เฮีย จัดหนักไป :oo1: 55555555+ :seng2ped:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
ดีใจจังครับ มาต่อแล้ว
มาต่อตอนต่อไปไวๆ นะครับ อิอิอิ
รอติดตามอยู่น่ะ ครับบบบบบ
:call: :call: :call: :call: :call:
-
กาซิกๆๆๆๆๆๆๆ เมื่อไรจะมาต่อ
ค้าง อย่าง เเร้ง :z13:
-
ค้างอะ.......ต่อๆๆๆ อารมค้างเลย
-
ค้าง ได้ใจเลยเพื่อน เป็นกำลังใจให้ ชอบมากๆๆ คับ เต็ม 10 เลย A+++ 69_69
-
:o12: ชอบเรื่องนี้มากๆๆเลยอะ เอาใจไปหมดเลยคนแต่ง----> เชียร์พี่โชว์นะครับ
-
มาต่อเร็วๆนะค้าบ
-
ม่ายจี๊งงงงงงงง มันค้างมากถึงช่วงที่ชอบซะด้วย ขอแบบโหด สาดิสถ์ ล่าม ขัง ทุบ กระทืบ แล้วข่มขืนเลยนะ
โอ้วววววววววว+++ 10+ 10+ 10+
-
ให้เป็นเพลงประกอบเรื่องนี้T^T รักไม่ใช่ทุกอย่าง(วง ออกัส)
"ว่ารักไม่ใช่ทุกอย่าง เสมอ
รักมันไม่ใช่เธอ ฉันหรือว่าใคร
รักไม่ใช่ความสุข ในบางครั้ง
รักไม่ใช่ความหวัง วันที่ฉันเเละเธอต้องจากไป
รักไม่เคยพาเราไปไกล
ยังคงรั้งยังดึงเราไว้ อยู่อย่างนั้น " :sad4: :sad4: :sad4:
-
รีบกลับมานะคร้าบบ ทั้งเว็บรออ่านอยู่เรื่องเดียว
-
จ๊าก!! ค้าง!!
-
อยากให้เกิด เหตูการณ์ เหมือนเดิม แต่รุนแรง ด้วยอารมโมโห ของโชว์ ตลย์ เจ็บมาก ทั้งต้วและใจ จน เป็นลม สลบ แล้วให้ โชว์ รู้สึกผิดมากๆๆๆ
-
ช่วงนี้สอบหรือเปล่าาาคับบบ
-
ความหวานกำลังจะกลายเป็นขม หรือนี่
-
รออ่านต่อชอบมาก ชอบพี่โป้งมาก เ้พราะัเหมือนชีวิตเราจัง
รักเขามาก ละก็มีเวลาครอบครองเขาไม่นาน แต่สุดท้ายก็เลิกฃา
แต่ยังแอบมองเขาอยู่ :n1:
-
:z3:เมื่อไหร่จะมาต่อสักทีผม รอจะแห้งตายอยู่แล้ว :monkeysad: :sad11: :m15: ขอบคุกณมากครับ
-
กำลังสนุกเลยคับ....มาต่อเร็วๆๆนะคับ
-
:a5: :a5:
-
:m15: :m15: ค้างนะคับอยากอ่านต่อแล้วคับ :impress2:
-
มารอค่ะ
-
น้องใหม่คับ ใช้เวลา 3 วันกว่าจะอ่านถึงตรงนี้ได้
สนุกมากเลยคับ จะรออ่านคับ อารมณ์ค้างมากๆ 55+ o13
-
o13 o13 เย้อ่านทันแล้ว รอมาต่อค้างมากๆ o22 o22
แล้วตุลไม่ทำงานพิเศษแล้วเหรอ
มาต่อเร็วๆนา :bye2: :bye2:
-
start หน้าแรกก็....อืม โชว์โหหหหดอะ
-
อยากให้มาต่อสักที
ค้างมาก ๆ
-
:m31: ค้างมากมาย
-
ค้างๆๆๆๆๆๆ
ยังไงก้อจะรออ่านอีกนะคับ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
เย้ๆๆ ในที่สุด ก้ อ่านทันแล้ว วันเดียว เอง อ่ะ รีบมาต่อนะคัฟ จะรอ รอ เทอ หันมา 555+
-
รอ อยู่คับ
-
ค้างงงอ่าาาา :z3:
-
:z3: :z3: :z3: รออ่านยุนะคับ (ตอนนี้ยากอ่านต่อมากๆๆแล้ว รีบมาต่อนครับ) :z13: :z13:
-
:serius2: โอ๊ยยยยยย คุณนักเขียนทำให้ค้างอีกแล้วอ่ะ ~ :z3:
รีบมาต่อเร็วๆ นะคะ ลุ้นๆ มากเลยนะเนี่ย
ปล... จะหายไปนานแค่ไหนก็ยังรออยู่นะ :กอด1:
-
กลับมาเดี๋ยวนี้
-
ปิดเทอมแล้ว
มาต่อให้เลยนะครับ
-
จะไปตามที่บ้านตุลย์เเล้วนะ
ค้าง :z6:
-
ค้างงงงงงงงงงงง ช่วยมาลงให้ทีเถอะ
-
คงเมาด้วยกันแน่ อิอิ
-
อย่าหายไปอย่างนี้เพราะฉันรู้สึกไม่ดี :sad4:
-
กลับมาต่ใด้แล้วนะ :fire: :m31: :m16: :3125: :angry2: :serius2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงด้วย ><
-
มารอจร้า
-
ใครรู้เบาะแสว่าบ้านนักเขียนอยู่หนใด กรุณาแจ้งด่วน รางวัลนำจับ2หมื่นกีบ ข้าพเจ้าและพักพวกจะตามไปจับมาข่มขู่ให้อัพนิยาย
-
รออยู่นะ ! ! :o8:
-
รออยู่น้าาาา คิดถึงมั๊กๆ :z2:
-
ทำงานช่วยน้ำท่วมครับ ผมจะรีบนะครับ
รออีกนิดไม่นานเกินรอ
ขอโทษที่ทิ้งไปนะครับ
แต่ผมขอเวลานิดนะครับ
-
อ่านจนครบแล้ว เย้เย้ ใช้วลา 1 วันเต็มๆ อ่านแรกๆๆ ชอบ โป้ง รักมันคงดี แต่หลังๆ ชอบ เจ๋ง เป็นคนตรงๆ และ ข้าวก็ ปากแข็ง ส่วนที่ชอบที่ คือไอ้คุณโชว์กร่าง หื่นได้ตลอด แสนงอน น่าเต๊ะ มันชอบน้อยใจแต่ก็ชอบมัน นะ 555
คุณ ผู้เขียน คร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
อย่าทิ้งกันไปนาน นะครับ เดี๋ยวผมลงแดง ตายพอดี :m15:
-
จะรอน่ะครับคุณผู้เขียน //กระพริบตาให้หนึ่งที 555
-
คร้าบบบบบบรอคร้าบบบ
-
วันนี้ไปช่วยขนกระสอบทรายมาเหนื่อยมาก ง่วง ฝันดีทุกคน...
ผมจะรีบกลับมานะ..
-
วันนี้ไปช่วยขนกระสอบทรายมาเหนื่อยมาก ง่วง ฝันดีทุกคน...
ผมจะรีบกลับมานะ..
ฝันดีคับบบ
-
รีบกลับมาต่อนะครับ
ไงพวกเราก็จะรอ และเป็นกำลังใตจให้เสมอครับ
-
เป็นกำลังใจให้น้าๆๆ ช่วยเหลือเขาก่อนก็ได้คับ สู้ๆ ^^ o13 o13
-
เอาใจช่วยครับ ยังไงเราก้จะอ่านไปเรื่อยๆคับ
-
รอ....รอ....ค้าบ :z2:
เป็นกำลังใจให้สู้ๆค้าบ
-
สนุกค่ะ สู้ๆนะคะ เปนกำลังจัย :mc4:
-
อีกนิดนะคนไทย
-
รอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอ น่ะครับ
-
รอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอ............
-
รอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอ ด้วยคน
-
อึ๊บบๆๆๆ
-
รอ นะคะ :กอด1: :L2:
-
รอ รอ รออออออออออออออออออ :z3: :z3:
-
:mc4:รีบรีบมาต่อนะคับจะรอ :mc4:
-
--* เข้ามารอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอ อีกละลอก
จากน้ำท่วมบ้านจนไม่ท่วมแล้ว
-
ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ศูนย์พักพิงชั่วคราวที่มหาวิทยาลัยอยู่ครับ....ไม่ได้กลับหอเลย ส่งแรงใจมาช่วยผู้ประสบภัยกันด้วยนะ ไม่น้อยใจหรอกอ่านเรื่องอื่นไปก่อนก็ได้ หรือจะไม่รอผมแล้วก็ไม่ว่าไรหรอกครับ ขอบคุณที่ติดตามกันนะครับ
-
เอาจัยช่วยคับ สู้ๆๆนะ :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
สู้ๆครับ
-
ยังไงก็รอได้เสมอครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้เหตุการณ์ร้าย ๆ มันผ่านฟ้นไปเร็ว ๆ ด้วยเถอะ สู้ ๆ ครับ ^^
-
สู้ๆน่ะครับ
-
ยังรออยู่ทุกวันครับ สู้ๆนะ
-
รอ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สู้ๆ คับ :impress2:
-
รอด้วยคน คร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ฟ
-
ขอแค่รู้ว่าคนเขียนยังอยู่ก็โอเคแล้วคร้าบ
สู้ ๆ น่ะคร้าบเป็นกำลังใจให้
-
โอ้โห คนดีอย่างนี้ต้องสนับสนุน
สู้ๆนะครับ
อย่างที่ว่า แรงน้ำแค่ไหน ก็สู้แรงน้ำใจคนไทยไม่ได้
รออย่างใจจริงครับ
-
สู้ๆนะคับ ช่วยคนที่เดือดร้อนก่อนดีกว่า รอได้ๆ
-
:n1: :n1: :n1:
รอนะครับ
รอต่อไป
:sad4: :sad4: :sad4:
-
คนจะว่าผมเกรียนไหมเนี่ย
โพสต์แล้วโพสต์อีก แต่ถ้าทำให้เจ้าของนิยายมาต่อ จะโพสต์อีกซ้ำครั้ง
-
รออออออออออออออออออออออคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
รอด้วยคนครับ
-
o13 o13สู้ๆๆคร๊าฟฟฟฟฟฟฟ
เปนกำลังใจไห้...........
ปล.ยังไงก็จะรอนะคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟ :n1: :n1: :n1:
-
สนุกมากเลย
นั่งอ่านรวดเดียวจบ74ตอน 2วันไม่ได้หลับไม่ได้นอน
55555555
เป็นกำลังใจให้ไรเตอรฺคับ ;)
-
รอคนแต่งมาต่้อนะ~
:monkeysad:
-
รอ ร๊อ รอ
โชว์&ตุลย์ :jul3:
-
:impress2: เป้นกำลังใจสู้ๆนะคับ :o8:
-
:mc4: รอจนจะลงแดงแล้วเนี่ยยย รอรอรรอรอ
-
:call: รอนะโชว์............
-
:o12: :o12: :o12: o22 o22 o22 :a5: :a5: :a5:
รอนะครับผม ค้างมากครับ เป็นห่วงอ่ะ
-
Comeback……
ขอเป็นกำลังใจให้ผู้ประสบภัยทุกคน (ร่วมทั้งตัวข้าพเจ้าด้วย 55)
อย่าลืมออกไปช่วยเมืองไทยของเรานะครับ
ตอนนี้มหาวิทยาลัยข้าพเจ้าเป็นทะเลสาบไปแล้ว 555
ผมว่างผมจะลงให้นะครับ ไปช่วยตักทรายก่อนนะ ฟิ้ว.....................
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 75 โทษทัณฑ์
“โชว์ทำไมมึงพูดอย่างงี้อ่ะ มึงพูดแบบนี้มึงไม่รักกูแล้วใช่ไหม” ผมพูดผมเสียใจในสิ่งที่ได้ยินมาก
“กูบอกให้กลับไป”
“ไม่ จนกว่ามึงจะยอมคุยกับกูดีดี”
“กู บอก ให้ กลับ ไป” มันพูดเน้นคำ น้ำเสียงดูโกรธ
“ไม่ กูบอกว่าไม่ไง”
“เอางั้นใช่ไหม มึงจะหาว่ากูใจร้ายไม่ได้นะ”
“เอาเลยมึงจะทำอะไรก็เชิญ ถ้ามันทำให้กูรู้ว่ากูยังมีตัวตนสำหรับมึง” ผมพร้อมที่จะยอมรับในทุกๆ สิ่ง มันกระชากแขนผมเข้าไปในห้อง ผมเจ็บแต่ผมจะทน มันโยนผมลงบนเตียง ยอมรับว่ามันรุนแรงมาก
“เอาสิ ตามที่มึงต้องการ ยังไงกูก็ผิดอยู่แล้ว” ผมจ้องตามันไม่ลดละ มันกระชากเสื้อผม จนขาดทีเดียว ผมรับรู้อารมณ์โกรธของมันได้อย่างเต็มที่ มันกระชากกางเกงผมออกพร้อมกับชั้นใน ตอนนี้ผมไม่เหลืออะไรแล้วบนร่างกาย
“มึงต้องการแบบนี้เองนะตุลย์ กูจะบอกให้ว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง” ความเจ็บปวดรวดร้าวพุ่งสู่ร่างกายผม เมื่อสิ่งนั้นของมันก้าวล้ำเข้ามาในร่างกายผมอย่างไม่ปราณี เจ็บปวดร่างกายจนแทบจะฉีก น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย กูขอโทษโชว์กูขอโทษ ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว ต่อให้เจ็บปวดแค่ไหนก็ก็ต้องทน
“ฮือ ฮุก” ความจุก ความปวด ปะปนกันจนไม่ได้รับรู้ถึงความสุขอย่างที่เคยเป็น
“เจ็บไหม ทรมานไหม” มันถาม ขณะที่ความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาในร่างกายผมอย่างไม่หยุดหย่อน
“แค่ไหนกูก็จะทน โชว์ ขอแค่มึงกลับมา” ผมพูดพร้อมกับน้ำตา
“อือ กลับไปซะ” มันพูดพร้อมถอนกายออกจากผม เมื่อเสร็จกิจ แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างไม่แยแสผมอีกเลยสภาพผมตอนนี้เมื่อพวกขายบริการ ที่พอเสร็จก็เดินจากกันคนละทาง ผมได้แต่นอนกอดหมอนกับน้ำตา แล้วมองย้อนถึงภาพวันวานที่แสนมีความสุขด้วยกัน สิ่งที่ผมทำกับมันสนองผมคืนแล้วใช่ไหม ภาพวันที่มันเรียกร้องขอความรักจากผม แต่ผมปฏิเสธอย่างไม่ใยดี ตอนนี้ผมรู้แล้วความเจ็บปวดของมันตอนนั้นเป็นอย่างไร ผมรับเอาไว้หมดแล้ว มันต้องจบอย่างนี้จริงๆ ใช่ไหม ผมค้นหาเสื้อเท่าที่พอจะมีในตู้มาใส่ ซึ่งพอมีเสื้อผ้าผมอยู่บ้าง เพราะมาพักที่นี้บ่อย แล้วลากร่างกายอันเจ็บปวดเพื่อออกไปหามัน
“โชว์ มึงอยู่ไหน” ผมร้องเรียกตะโกนทั่วบ้าน ก็ไม่มีวี่แววของเจ้าของชื่อตอบกลับ นี้ใช่ไหมคือสิ่งที่ผมควรจะได้รับ คือการโดนทิ้งจากคนรัก เหมือนที่ผมเคยทำกับโป้ง กับมัน ผมรู้ซึ้งแล้วแหละ ผมได้แต่เดินไปตามทางอย่างไม่รู้จุดหมาย สติหลุดขาดจากร่างกาย เดินไปตามทางเรื่อยๆ ข้างทางมีแต่ป่า แล้วหุบเขา สวนผึ้งที่เคยอบอวลไปด้วยความสุขผมกับมัน ตอนนี้เป็นแค่ทางเดินผ่านของซากศพอันไร้ค่า ที่เดินไปอย่างไม่มีจุดหมาย ผมไม่รู้ผมเดินมาไกลแค่ไหน ผมไม่รู้แม้กระทั้งว่าผมเดินอยู่ที่ไหนด้วยซ้ำ
เอี๊ยดดด!!
“ขึ้นรถ” ผมเปิดประตูรถสีดำมันวาวของมันขึ้นไปนั่งข้างคนขับ น้ำตาผมไหลเป็นทาง อย่างน้อยมึงก็ไม่ทิ้งกูให้โดดเดี่ยว
“ขอบคุณ ที่ไม่ทิ้งกัน” มันนิ่งมองไปข้างหน้าไม่แม้แต่จะหันมามองผม ตลอดทางกลับกรุงเทพ มันมาจอดส่งผมที่หน้าหอ
“ไม่ลงมาด้วยกันก่อนหรอ” มันไม่พูดอะไรกับผมเลย ผมพยายามพูด พยายามถาม พยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว ผมอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม โชว์กูขอร้องแหละ อย่าเป็นอย่างนี้เลยนะ ผมเดินลงจากรถแล้วมันก็ขับรถออกไปเลย ผมก็ได้แต่รอให้ผ่านช่วงเวลาอันเลวร้ายนี้ไป ขอให้ให้มันผ่านๆ ไปอย่างเร็วด้วยเหอะ ผมข่มตาให้นอนหลับไม่ได้เลยสักนิด
......................................................................................
“ตุลย์ สีหน้าไม่ดีเลยนะ มึงไหวป่าววะ” ไอ้พจน์ถาม หลังจากเลิกเรียน
“ใช่ไหวป่าวตุลย์ ไปกินข้าวกันก่อนป่ะ” ไอ้ข้าวออกปากชวน
“กูไม่เป็นไร ขอบใจพวกมึงมาก” ผมตอบเสียงเรียบ
“ไอ้เชี่ยตุลย์ มึงจะล่องลอยอยู่อย่างนี้เพื่อไร ทำไมมึงไม่ไปง้อเค้าว่ะ หรือมึงทำไม่เป็น” ไอ้คิวว่า
“เอ่อใช่” ไอ้พจน์คู่หูเห็นพ้องด้วย ผมก็คิดว่ามันก็ถูกของพวกมันในเมื่ออยู่เฉยๆ ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา
“ก็ถูกของมึง งั้นกูจะไปง้อเค้า” พวกมันก้อทำหน้างงๆ ที่ผมเปลี่ยนสีหน้าจากหน้ามือเป็นหลังมือ
“ดีเดี๋ยวพวกกูช่วยเอง ไม่ต้องห่วงๆ”
“แต่ตอนนี้หิวว่ะ เอ่อตุลย์พี่โชว์ก็อยู่ที่นั้นนะ กับพวกไอ้เจ๋ง เริ่มเลยดิ” ไอ้ข้าวว่า เริ่มเลยใช่ไหม ได้ แต่เอาไงดีว่ะ ไม่เคยได้ง้อใครด้วย แต่ทำไงได้นี่คือสิ่งที่ผมต้องทำ
“ข้าว มากันทุกคนเลย เอ่อตุลย์เฮียนั่งอยู่ตรงนู้นแหนะ เฝ้าโต๊ะอยู่” พวกผมเจอไอ้เจ๋งยืนซื้อข้าวอยู่
“อ่อ อืม” ผมก็เห็นมันนั่งอยู่คนเดียว ยังไม่ได้กินข้าวด้วย ซื้อไปให้ละกัน ง้อๆๆ ท่องเอาไว้ ผมเดินออกมาไปซื้อข้าวให้มัน แล้วเดินไปที่โต๊ะ ตอนนี้ก็ยังไม่มีมีใครมา
“ซื้อมาให้” ผมวางแล้วนั่งฝังตรงข้ามมัน มันก็มองหน้าผมงง ว่ามาได้ไง ไอ้พวกนั้นมันก็ยังไม่มาสักทีไหนบอกจะช่วยไงว่ะ
“เฝ้าโต๊ะละกัน เดี๋ยวไปซื้อข้าวแป็บ” เจ็บแปล็บเลยครับ
“ก็ซื้อมาให้แล้วนี่ไง โชว์ขอร้องแหละ อย่างน้อยก็กินข้าวที่กูซื้อมาให้หน่อย กูไม่รู้ความสัมพันธ์มึงกับกูตอนนี้จะเป็นยัง แต่ขอนะ อย่าทิ้งความรู้สึกดีดีที่เคยมีให้กันไป” มันไม่หันมามองแล้วเดินลุกออกจากโต๊ะไปเลย นี้มันไม่ใจร้ายไปหน่อยใช่ไหม นี้ใช่ไหมที่กูเคยทำกับมึง กูต้องชดใช้แล้วสินะ ได้งั้นกูก็จะทำเหมือนที่มึงทำกับกู แล้วเราจะได้เห็นดีกันไอ้โชว์ (โชว์กร่างปะทะตุลย์ตื้อ ใครจะแน่กว่ากัน) สักพักไอ้พวกนั้นก็มา
“ไปไหนละ”
“ไปซื้อข้าว แมร่งกวนตีนกูก็ซื้อมาให้แล้ว ไม่แลของกูเลยสักนิด”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูกินเอง เสียดายของ” ไอ้เจ๋งพูดพร้อมหยิบจานข้าวที่ผมซื้อให้ไอ้โชว์มันไป
“ตามใจมึงเหอะ เหลือไว้ก็ต้องให้หมาแดกอยู่ดี”
“สัสส เจ๋งแมร่งแย่งข้าวหมาแดก” ไอ้พจน์พูด ก็หัวเรากันไปครับ
“เอ่อ เจ๋ง เดี๋ยวกูกลับคณะก่อนนะ” ไอ้โชว์เดินกลับมาพร้อมข้าวกล่อง
“อ้าวทำไมรีบละเฮีย”
“เออ มีเรียนชดเชยว่ะ เพื่อนโทรตามกูลืม” โกหกไม่เนียนเลย ได้เดี๋ยวเจอกู
“งั้นไปด้วยจะไปหาเพื่อนที่คณะมึงพอดี” ผมลุกขิ้นยืน ตามมัน มันเดินนำออกไปก่อนแล้ว ผมเดินไปจับมือมัน มันก็สะบัดออก ผมก็จับใหม่แน่นกว่าเดิม มันก็แกะออก แถมทำหน้าโหดใส่ผมอีก ได้ไอ้กร่างเอางี้ใช่ไหม
“โชว์คืนนี้มานอนห้องกูมั้ย” ผมถาม
“ไม่อ่ะ บ้านกูมี”
“อ่อ งั้นกูไปนอนบ้านมึงนะ โอเคตามนี้” ผมพูดตัดบท แล้ววิ่งหนีมันเลยกลับมาที่โต๊ะ เพื่อนๆ ก็ยังอยู่
“ไหงกลับมาว่ะ” ผมไม่ตอบแต่ยิ้มๆ
“สัสส ลับลมคมใน ระวังเหอะจะยิ้มไม่ออก” ไอ้เจ๋งว่า
“สัสเจ๋ง มึงก็อย่าปากหมาให้มากเลยมึง ดูแลของตัวเองให้ดีเหอะ” ไอ้พจน์ว่า
“เอ่องั้นเดี๋ยวกูกลับก่อนนะ” ผมบอกพวกมัน จะรีบไปเตรียมตัว
“อ้าวไหงรีบกลับนักว่ะ ตะวันยังตรงหัวอยู่เลย” ไอ้คิวว่า
“กูมีธุระนิดหน่อยนะ”
“ไงก็สู้ๆ นะตุลย์” ไอ้ข้าวให้กำลังใจผม
“อืม ขอบใจพวกมึงทุกคนด้วยนะ” แค่มีพวกมึงอยู่ข้างๆ กูกูก็มีกำลังใจมากขึ้นแล้วแหละ ผมรีบตรงไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตตรงข้ามมหาวิทยาลัย กะว่าจะซื้อของแล้วก็ทำอาหารอร่อยๆ ให้มันกินสักหน่อย ผมช็อปปิ้งได้สักพัก ได้ขนมที่มันชอบกิน วันนี้จะทำสปาเก็ตตี้ครีมซอสเห็ดที่มันชอบ ผมรีบหอบข้าวของทั้งหมดไปที่บ้านมัน ผมจัดการขอใช้ครัวทำกับข้าว ผมเข้าออกบ้านมันจนคนในบ้านชินแล้ว เพราะผมก็เคยมาทำกับข้าว เคยมาช่วยแม่มันทำกับข้าวด้วย
“อืมน้องตุลย์ไม่ต้องทำเผื่อคุณนายกับคุณท่านนะค่ะ วันนี้ท่านมีงานเลี้ยงข้างนอกบ้าน” ป้าจิตบอกผม
“ครับ งั้นผมทำไว้เผื่อให้ป้ากับคนอื่นๆ ในบ้านด้วยละกัน”
“จ้า ไม่ต้องทำเยอะนะเพราะป้าก็กินไม่ค่อยเป็นหรอก”
“ครับ ขอบคุณนะครับป้า อ่อ ป้าถ้าโชว์กลับมาไม่ต้องบอกนะว่าผมมาที่นี่ แล้วทำกับข้าวให้มัน”
“ค่ะ ตามสบายนะค่ะ” แล้วป้าจิตก็ปล่อยให้ผมละเลงอาหารของผมไป อร่อยไม่อร่อยไม่รู้ แต่มึงติดใจแน่เพราะกูใส่ยาเสน่ห์ลงไป 555 ล้อเล่น เป็นเสน่ห์ปลายจวักจากคุณแม่ล้วนๆ
“น้องตุลย์ น้องโชว์มาแล้วค่ะ”
“งั้นฝากป้าไปจัดโต๊ะเลย” ป้าจิต ยกอาหารฝีมือผมไปให้มัน ผมก็ได้แต่แอบมอง ไม่รู้ว่าคุยกันว่าไง แต่มันก็กิน ผมรู้ว่าตอนนี้มันรู้สึกโดดเดี่ยวแค่ไหน กับการที่ต้องมานั่งกินข้าวคนเดียว
“อร่อนดีนะป้าจิต ซื้อมาจากไหนหรอ” มันกินหมดมันก็ถามป้าจิต
“กูทำเองแหละ อร่อยใช่ไหมล่ะ กินซะเกลี้ยงเลย” มันทำหน้าเหมือนเสียฟอร์ม
“ก็งั้นๆ อ่ะ แค่กูหิวเท่านั้นเอง” ตามฟอร์มๆ ไอ้กร่างขี้แอ็กเอ้ย
“หรอ หิวก็กินอีกสิยังมีเหลืออีกเยอะนะ”
“ไม่อ่ะ ป้าจิตงั้นเดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ” แล้วมันก็ลุกเดินขึ้นห้องไป มีหรอที่ผมจะไม่ตาม ตามจิตเลยครับ ตามติดชีวิตที่หายไป (ชื่อรายการใหม่ของผม 555)
“ตามมาทำไม กลับไปเลยไป” มันหันมาไล่ผม
“เรื่อง บอกแล้วไงว่าจะมานอนด้วย” จังหวะนี้หน้าด้านเท่านั้นที่ครองโลก อิอิ
“ใครอนุญาตไม่ทราบ ห้องใครห้องมันโว้ย” ก็เถียงไปตลอดทางเดิน จนเดินเข้ามาถึงห้องมัน โดยที่มันยังไม่ทันได้ไล่
“อาบน้ำด้วยสิ” ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงยั่วยวน
“ไม่” มันพูดเสียงแข็งคำเดียว ผมก็ตกใจแต่ก็ต้องทน เพื่อวันของเรา สู้โว้ยๆ
“งั้นมึงอาบเถอะ กูอาบแล้วแหละ” ผมโกหกไปไม่เนียนเลยสักนิด เพราตอนนี้ยังใส่ชุดนิสิตอยู่เลย ทำไงได้เค้าไม่ให้อาบด้วยหนิ มันหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
อีกนานไหม เมื่อไหร่นะ ที่ผมกับมันจะได้กลับมามีความสุขในห้องนี้ ห้องแห่งความทรงจำ ทั้งความเจ็บปวด ความทุกข์ ความสุข ยังคละคลุ้งวนเวียนอยู่ภายในห้องนี้ คิดแล้วน้ำน้ำก็ไหลอยู่ข้างใน โชว์กูขอโทษละกัน ที่ผ่านมามึงคงเจ็บปวดเพราะกูมามาก กูขอโทษจากใจจริง แล้วก็หวังว่าวันของเราจะย้อนกลับคืนมา
“มานี้สิ เดียวเช็ดผมให้” ผมนั่งบนเตียงรอมันมาหาอย่างที่เคยเป็น แต่ตอนนี้มันเห็นผมเป็นเพียงอากาศธาตุที่ไม่มีตัวตนสำหรับมัน ไม่มอง ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ มีบ้างเล็กน้อยเท่านั้น นี้กูทำผิดมากขนาดนั้นเลยหรอว่ะ นี้คือโทษทัณฑ์ของกูใช่ไหม ผมได้แต่มองมันทำอะไรต่อมิอะไรของมัน เหมือนวิญญาณที่มันไม่เห็นผมแต่ผมเห็นมัน มันล้มตัวลงนอนบนเตียงไม่คิดแม้แต่จะมองผม โชว์มีกร่างแบบเดิม ด่ากู ทำร้ายกูยังดีเสียกว่า อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่ากูยังยืนอยู่บนพื้นที่ชีวิตของมึง กูไม่ชอบแบบนี้เลย กูพยายามเข้มแข็ง พยายามยิ้มให้มึง ทั้งๆที่ในใจกูเจ็บปวดแค่ไหน กูรู้ซึ้งถึงความรู้สึกมึงแล้ว กูรู้ซึ้งแล้ว กูขอโทษ
“นอนด้วยนะ” ผมล้มตัวนอนข้างๆ มัน มันหันหลังให้ผมไปอีกทาง นี้ใช่ไหม ต่อให้อยู่ใกล้แค่คืบก็เหมือนยิ่งไกลไปเสียทุกที เฮออ จะทำไงดีว่ะเนี้ยะ สู้ต่อไปตุลย์จอมตื้อ เราถือคตินี้แล้วหนิ เพื่อนำคืนไอ้กร่างของเราคืนมา กอดแมร่งเลย มันก็นอนนิ่งครับ มันหลับหรือมันชอบว่ะเนี้ยะ อิอิ
****************************************************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
จิ้มๆคนแต่ง
มาแล้วนะคราบ
รอพี่คนหล่อตั้งนาน ^^
:-[ :-[ :-[ :-[
-
คนแรกกับตอนใหม่ ^^
:z2: :z2: :z2:
-
อีกตอนกำลังจะตามมา เร่งๆๆ น้ำล้นก้นแล้ว 555+
-
คนแรกกับตอนใหม่ ^^
:z2: :z2: :z2:
ู^
^
คนแรกเลย
คน รอ เค้ารอจนหายไปกันหมดแล้วมั้งครับ
555
-
หายไปนาน คิดถึงจังเลยคับ เมือ่ไหร่จะคืนดีกันน้อออ เฮ้อออ
-
หายไปนาน คิดถึงจังเลยคับ เมือ่ไหร่จะคืนดีกันน้อออ เฮ้อออ
คิดถึงเหมือนกันนะ ^^
-
เห็นเรื่องคนอื่นได้รางวัล แล้วอยากได้มั้ง 555 (ออกแนวอิจฉา)
สงสัยเราต้องขยันเหมือนคนอื่น
เรื่องหน้าเจอกันแน่ 555
-
ตื๊อเข้าไว้ตุลย์ สู้ๆ
-
หายไปนานมาก คิดถึงมากจริงๆ :z2:
มาตอนใหม่เล่นเอาน้ำตาไหลอีกแล้ว
:o12:
จะนั่งรอตอนใหม่นะคะ o13
-
เย้ ๆ ๆ ๆมาต่อแล้ว
รอนานจนใจเสีย นึกว่าจะไม่มาต่อซะและ
ว้า โชว์งอลลลลล ตุลย์จะง้อไหวมั้ยเนี่ย น่า ๆ ผลัดกัน ๆ
หวังว่าจะดีกันเร็ว ๆ นี้น้า เป็นกะลังใจให้
เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วย สู้ ๆ นะคะ (บ้านเราก็ท่วมเหมือนกัน หึหึ ตอนนี้ก็อาศัยนอนที่ทำงาน อาบน้ำบ้านเพื่อน น่าสงสารตัวเองTT)
-
ทำไมเรารู้สึกสงสารตุลย์จังเลย
ตอนที่มันมารักเราเราก็ไม่ได้เชื้อเชิญน่ะ
แต่ทำไมมันไม่ยอมรับเหตุผลเราเลย
เดียวก็เลิกจริงซ่ะแล้วคุณโชว์จะรู้สึก(ดี)
:z10: :z10: :z10:
-
กลับมาแล้ววววววววววววววว ว อย่าหายไปอีกนะครับ :-[
น่าสงสารน้องตุลย์ :sad4:
พี่โชว์ใจร้าย คิดอะไรอยู่ :serius2:
-
อย่าหายไปอีกเลยนะค้าบคนแต่งคนอ่านใจจะขาด :sad4:
รออ่านต่อค้าบแกอย่าท่ามากนักนะโชว์55+ระวังตุลย์ไม่ง้อ :laugh:
-
:fire:...จี๊ดเลย
มาต่ออีกนะ อย่าไห้รอนาน
:z13: ต่อทีละ2-3 ตอนไม่ได้เหรอ มันค้างงงงงงอ่าาาา
:L3: ไวๆนะพีี่
.................................................................................
..................................................................................
ไมโชว์เล่นตัวอย่างนี้วะ----ไม่รักตุลย์แล้วหรือออออ :m15: :mc4:
:sad4: :impress2: :o12:
-
อดทนกับความเหงาบ้างนะตุลย์ เดี๋ยวก็ชิน^^"
-
มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆ :o12: :o12:
ดีใจมากๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
เอาใจช่วยคับตุลย์ สู้ๆ คับ
-
อีกตอนก่อน
ที่พรุ่งนี้ผมจะไปลุยศูนย์ที่เพชรบุรีต่อ
จะพยายามหาเวลาว่างมาลงให้นะ
สู้ต่อไป ชาวไทยทุกคน
อีกไม่กี่ตอนจะจบแล้วครับ
........................
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 76 ขอบคุณที่ยังรักกัน
“พี่ตุลย์อยูไหนเนี้ยะ วินถึงแล้ว” วันนี้ผมนัดน้องวินออกมาบอกจะพามันมากินข้าว ก่อนหน้านี้มันพยายามให้ผมเล่าเรื่องราวให้ฟังว่าเป็นไง เลยตัดสินใจพามันมากินซะเลย นัดเจอที่เมเจอร์ครับกะว่าจะดูหนังด้วย ขอคลายเครียดสักวัน
“ใกล้แล้ว อีกป้ายนึง” ผมตอบปลายสายบนรถเมล์ รถติดได้อีก
“อย่าช้านะ วินหิวมากๆ”
“อืม อีกแป๊บนึงเดินเล่นไปก่อนนะ”
...........................................................
“หวัดดีครับพี่ตุลย์” ผมรับไหว้วิน อ้าวไอ้น้องรามก็มาด้วยแฮะ
“อืม รอนานไหม”
“พี่ตุลย์ไม่ต้องเลี้ยงมันหรอกนะ มันตามมาเอง อีกอย่างมันรวยกว่าเราอีก” ไอ้น้องวินรีบบอก ผมยังไม่ทันได้ถามอะไรเลย
“ไม่เป็นไร นานๆที น้องพี่นะเว้ย เพื่อนวินก็น้องพี่แหละ” ผมบอกไป ไม่ได้สำเนียกเลยว่าตัวเองจนกว่ามันเยอะ 55 แต่เอาหน่ามันเป็นธรรมเนียมที่พี้ต้องเลี้ยงน้อง
“กินไรอ่ะ” ผมถามมัน
“แล้วแต่พี่ตุลย์เลย มีงบเท่าไหร่เลี้ยงเท่านั้นเลย”
“เอางั้นหรอ งั้นออกไปกินส้มตำข้างทางกัน” ผมแหย่มันเล่น
“งั้นหรอ ก็ได้ครับ” อ้าวไอ้นี้เชื่อไรง่ายจริงวุ้ย เด็กน้อยของพี่
“พี่ล้อเล่น กินซิสเลอร์ นี้แหละ วินเชื่อคนง่ายไปนะ” ผมเดินนำมันเข้าไป
“ป่าว วินไม่ได้เป็นคนเชื่อคนง่ายซะหน่อย วินแค่เชื่อพี่” ซาบซึ้งน้ำตาแทบไหล ผมร่ำไห้ด้วยความสุขที่เปี่ยมล้น เวอร์ไปๆๆๆ 55
“อืม รามดูมันได้ อย่าให้มันไปเชื่อใครง่ายๆ เดี๋ยวโดนหลอกเอา” ผมหันไปคุยกับไอ้ราม
“โอ้ยยพี่ตุลย์ ไอ้เชี่ยเนี้ยะตัวหลอกวินเลย วินตามมันไม่เคยทัน” ไอ้น้องวินรีบโวยวาย
“เยอะไปๆ” ไอ้น้องรามหันมาพูด น้องคนนี้ตั้งแต่รู้จักมันมา ไม่เคยเห็นมันพูดไรแบบจริงจริงจังเลย ไม่ใช่ไร้สาระนะ หมายความว่ามันพูดน้อยจนเข้าถึงยากมาก น้อยที่จะเห็นมันพูด
“น้อยไปต่างหาก” ผมก็สั่งอาหารกินกันไปแหละครับ ก็พูดคุยกันตามประสาพี่น้อง
“แล้วกับพี่โชว์เป็นไง” ไอ้น้องวินเริ่มถาม
“ก็ยังไม่ดีขึ้นอ่ะ แต่ก้พยายามอยู่”
“พี่ตุลย์มีอะไรรีบบอกวินนะ เผื่อวินช่วยได้”
“ช่วยตัวเองให้ได้ก่อนเหอะ” ไอ้น้องรามนี้ก็มีมุมกวนตีนเหมือนกันนะเนี้ยะ
“ไม่เอาขี้เกียจ ให้มึงช่วยดีกว่า” เอ๊ะยังไงสองคนนี้ ผมก็พึ่งเห็นรอยยิ้มบางๆ ของไอ้น้องรามก็วันนี้แหละ
“อืม พี่ยังไหว ยังไงแกตั้งใจเรียนเหอะเทอมแรกทำเกรดดีดี”
“ครับ วินเก่งอยู่แล้ว” ไอ้นี้ไม่ได้มีความถ่อมตัวเลย
“ใช่มันเก่งพี่ตุลย์ มันยังสอนรามเลย” วันนี้ทำให้ผมได้คุยกับรามแล้วรามก็เริ่มคุยกับผมมากขึ้น
“คนเก่ง ถ้าไม่ขยัน ก็ตายได้เหมือนกัน อย่าทะนงตัวไป”
“ครับๆๆ พี่ชายวินจะขยันๆๆ นะ”
“อืม เกรดดีมีรางวัล”
“จริงอ่ะ แค่ดีหรอ แล้วถ้าได้เอล่ะ” มันกวนตีนครับ
“เอ๊ะไอ้นี่หนิ กวนหรอไม่ต้องเอาแล้วรางวัล” ผมแกล้งมันเล่น
“โหพี่ตุลย์อ่ะ แค่แกล้งเล่นเอง เทอมนี้จะทำเกรดสูงๆ รอรับรางวัลเลยครับ”
“ทำให้ได้อย่างที่พูดเหอะ”
“คร้าบบ พูดงี้ไปซื้อของขวัญมาเลยดีกว่า” จะน่ารักไปไหนน้องคนนี้
“ไปดูหนังกันป่ะ”
“เอาดิพี่เลี้ยงนะ”
“เคเค เลี้ยงอยู่แล้ว” วันนี้หมดตูดชัวร์ 555 คิดในใจพอ
“รามดูด้วยกันนะ” ผมหันไปชวนน้องราม
“อ่อ ได้ครับ กะว่าจะดูกับไอ้วินมันอยู่แล้ว วันนี้หนังใหม่เข้า” หนังใหม่ด้วยไง ราคาเต็ม จนๆๆๆ 555
“อืม งั้นไปซื้อตั๋วกันเหอะ” ซื้อตั๋วแล้วก็ต้องรออีกประมาณครึ่งชั่วโมงถึงจะถึงรอบ
“ตุลย์” ผมหันหลังไปตามเสียงเรียก
“อ้าวโป้ง”
“หวัดดีครับพี่ตุลย์” ไอ้น้องซันสวัสดีผม น้องมันโตขึ้นเยอะแล้วครับ ดูจากสภาพการคือคงรักกันดี เพราะแววตาไอ้โป้งเห็นผมมันก็ไม่ได้หม่นหมองอะไรแล้ว ดีแล้วมึงมีความสุขกูก็ดีใจแล้วโป้ง
“ดีซัน โตขึ้นเยอะเลยนะเนี้ยะไม่เจอเสียนาน” ผมก็แนะนำให้สองฝ่ายรู้จักกันไป
“เป็นไงสบายดีสิมึง เดี๋ยวนี้หวานนะ แล้วนี่มาทำไร” ผมแซวโป้ง
“คงหวานสู้มึงไม่ได้หรอก” ผน้าผมเจื่นอเลยครับ แต่มันก็คงไม่ทันได้มอง
“มาดูหนังหรอ” ผมถามมัน
“อืม อีกครึ่งชั่วโมงนะ” สรุปมาดูหนังเรื่องเดียวกัน ผมบอกแล้วโลกเรามันกลมและเล็กนิดเดียว จากนั้นก็เข้าโรงกันตามระเบียบ โรงหนังนะ 55 หนังสนุกมากครับ
“สนุกมากเลยเนอะ พี่ตุลย์ไปไหนต่ออ่ะ” น้องวินถามหลังออกมาจากโรงหนัง
“ไม่รู้สิ กลับแหละ”
“ตุลย์ไปกินข้าวกันก่อนป่ะ ไปด้วยกันหมดนี่แหละ” ไอ้โป้งหันมาชวนทุกคน
“เอางั้นหรอ วินว่าไง”
“แล้วแต่พี่ตุลย์ วินยังไงก็ได้ ส่วนไอ้รามก็คงตามผม”
“ถามกูแล้วหรอ” ไอ้รามแย้ง
“แล้วมึงจะไปไหม”
“มึงไปไหนกูก็ไปนั้นแหละ” ไอ้รามว่า
“แล้วมึงจะแย้งทำหอกไรว่ะ” ไอ้น้องวินว่าไอ้ราม คู่นี้ก็กัดกันตลอด สุดท้ายพวกเราก็ไปกินข้าวเย็นด้วยกัน ก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย ไอ้โป้งกับน้องซันดูมีความสุขดี ผมก็สบายใจ ตอนนี้ก็คงเหลือแต่เรื่องของผม ที่ต้องลุ้นกันต่อไป
....................................................................................
“อ่ะ ซื้อขนมมาฝาก” ผมไปหามันที่บ้านเอาขนมไปให้
“ซื้อมาทำไม เอากลับไปเถอะ” มึงไม่มีทางใจแข็งตลอดไปหรอกโชว์
“งั้นอยากกินเมื่อไหร่ก็เอามากินนะ ฝากป้าจิตไว้นะ” ผมบอก
“วันนี้นะไปดูหนังมาด้วยแหละ หนังสนุกมาก...” ผมเล่าว่าวันนี้ผมไปทำอะไรมาบ้าง ถึงแม้ว่ามันจะไม่สนใจก็เหอะ แต่ยังไงก็เข้าหูมันอยู่ดี
“โชว์พรุ่งนี้เราไปเที่ยวกันไหม”
“อย่าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ไหม” มันย้อนตอบกลับมา
“ใช่สิ ทำไมถึงเหมือนเดิมไม่ได้ล่ะ” ผมย้อนถาม อยากรู้ว่ามันจะตอบยังไง
“คนเรา บางครั้งเจ็บก็ต้องทน เจ็บแล้วต้องจำ แต่บางครั้งถ้ามันสาหัสเกินไป ก็ทนไม่ไหวนะ ตายเสียยังดีกว่า” นี่คือเหตุผลใช่ไหม
“แล้วถ้ากูรักษาให้มันจะเจ็บน้อยลงไหม โชว์กูรักมึงมากนะ มึงไม่รักกูแล้วใช่ไหม” ผมถามจ้องหน้ามันรอคำตอบ
“รัก” มันตอบแต่ไม่ได้มองหน้าผม
“อืม ขอบคุณที่ยังรักกัน” ผมพูดแค่นี้ก็เดินออกมา ขอแค่ได้รู้ว่ามันยังรักผมก็พอ ผมขอแค่นี้อย่างน้อยก็ทำให้ผมมีกำลังใจที่จะทำให้วันของเรากลับมาเหมือนเดิม
……………………………………………………………………….
“ไอ้ตุลย์ เป็นไงบ้างว่ะ” ไอ้พจน์ถาม
“ก็สู้ต่อไป” พวกมันถามและเป็นกำลังใจให้ผมตลอดเวลา จนตอนนี้ผมไม่ค่อยเครียดแล้ว ผมไปหามันที่บ้านทุกวัน ไปทำกับข้าว ซื้อขนมไปฝาก ไปนอนด้วยบ้าง มันก็ไม่ว่าอะไร เริ่มพูดกับผมมากขึ้น สักวันมันก็ใจอ่อนเองแหละ ผมตื้อเก่ง 555
“ดีแล้วๆ วันนี้ไปฉลองกันมั้ย คลายเครียด” ไอ้คิวชวน
“ไปไหนกันอ่ะ ไปด้วยดิ” ไอ้น้องวินตัวแสบครับ
“ย้ำราตรี ไปด้วยกันดิ สนุกๆ สังสรรค์เบาๆ” ไอ้คิวได้โอกาสเลยชวนน้องวินเลย เพราะมันคิดว่าถ้าวินไปผมก็ต้องไป
“ไปครับๆๆ เดี๋ยวชวนไอ้รามก่อน” มันรีบกดโทรศัพท์ โดยไม่ได้รอถามผมเลย ไปก็ไปว่ะ
“เออ ไปก็ไป ขอแบบชิวๆนะ ไม่จัดหนัก” ผมตอบพวกมัน
“เออ ให้ชวนเฮียด้วยป่าวว่ะ” มันถามผมว่าให้ชวนไอ้โชว์ป่าว
“ตามใจพวกมึงดิ กูไม่อะไรอยู่แล้ว แต่ถ้ามันไปก็ดีอ่ะ”
.***************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
ขอบคุณที่ยังรอนะ
-
เย้ๆๆ มาต่อแล้ว
สู้ๆนะตุลย์ อีกไม่นานโชว์ก็ใจอ่อน เรียกพี่โชว์สิตุลย์ รับรอง หายงอนชัวร์
-
เย้ๆๆ มาต่อแล้ว
สู้ๆนะตุลย์ อีกไม่นานโชว์ก็ใจอ่อน เรียกพี่โชว์สิตุลย์ รับรอง หายงอนชัวร์
จริงหรอ เดี๋ยวจะลองเรียกดู 55
-
ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก สู้ๆ คับตุลย์ o13
-
:sad4: มาแล้ว ฮาฮ่า ยังไม่ได้อ่านเลย มาเม้นให้ก่อน ขอบคุนคับ รักที่สุดเลยเรื่องนี้ :impress2: รออ่านเรื่องนี้เรื่องเดียว ฝันดีนะคับ :bye2: เหนื่อยมั้ยให้ช่วยนวดป่าว :oo1: เป็นกำลังให้พี่และผู้ประสบภัยน้ำท่วมทุกคน :o12:
-
กินเหล้า เมา แล้วก็เข้าสูตรซินะ ฮิฮิๆๆๆ
XP
-
กินเหล้า เมา แล้วก็เข้าสูตรซินะ ฮิฮิๆๆๆ
XP
^
^
รอๆๆ อ่านๆๆ 555
-
หลังจากไม่ได้อ่านนานแอบลืมว่าโชว์ โกรธไรตุลย์
ขอให้ง้อสำำเร็จนะตุลย์
-
อย่าไปไหนอีกนะคนแต่ง :m5: คิดถึงมากเลย :m17:
พี่ตุลย์ก็สมควรโดนแบบนี้เหมือนกันนะทำกับพี่โชว์ไว้เยอะเลย :m16:
หลังจากเมาแล้วอย่าลืมจัดหนักนะพี่โชว์ :m26:
-
สู้ ๆ นะ ตุลย์ และ นักเขียน
-
ตุลย์สู้ ๆ
:pig4: คะ
-
เอ่อ ตอนนี้เริ่มจำเรื่องไม่ได้แล้ว
คือใครช่วยบอกหน่อยครับ ว่า โชว์โกรธตุล ทำไม......?????
-
ขอบคุณนะคร๊าฟฟฟ
มาต่อบ่อย ๆ นะครับ แบบว่า เรื่องนี้ชอบมาก เข้ามาเช็คทุกวันเลยว่ามาต่อหรือยัง เช็ค จนลืมไปแล้วว่า โชว์โกรธตุล เรื่องอะไร.....
-
ตุลย์สู้ๆน่ะ โชว์ก็ใจแข็งเกินไป
-
ตุลย์สู้ ๆ
หวังว่าพี่โชว์จะไปด้วยนะ
แต่ ไปแล้วไปดีกัน ไม่ใช่ไปตีกันนะ 5555+
-
รออ่านเรื่องนี้นานมาก ๆๆ
แต่ดีใจที่กลับมา :really2:
-
รอให้โชว์หายโกรธ ตุลย์
พี่โชว์อย่าใจแข็งมากๆ ตุลย์ออกจะน่ารักขึ้น ขนาดนี้
สู้ๆครับ
-
เย้ๆๆๆกลับมาแร้นนน :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
โชว์ อ่ะ เมื่อไหร่ ไอ้โปรฯ งอนเมียเนี่ยจะหมดซะหึ เดี๋ยวก็ให้ตุลย์เปลี่ยนสามี เอ้ย เปลี่ยนค่ายหรอก o18
-
พรุ่งนี้นะ ^^
-
เย้ๆๆๆๆ
มาต่อแล้ววว
ขอบคุณค่ะ
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :pig4: :pig4: :pig4:
.0.............ขอบคุณครับ ที่มาเพิ่มไห้..... :กอด1: :a5:
..... :n1: แต่อยากบอกว่า คนที่ไม่ได้เป็นสมาชิก มาอ่านในเว็ปเพจ นี้จะไม่สามารถอ่านเนื่อเรื่อง
หรือหาอ่านบางตอนได้......ต้องสมัครสมาชิกก่อนนะคร้าบบบบ(สมัครGmail ก่อนนะครับ) hotmail/หรือตระกลูเมลอื่นๆ จะไม่สามารถสมัครได้คร้าบบบ...ขอบคุณครับ :-[ :call:หหห :z13: :z13: :z13:
-
โทษที..ทำไงได้ก็ผมชอบอ่านเรื่องนี้ไปแล้ว :กอด1: :กอด1:
-
ช่วงนี้มาทุกวันเลย
ดีจัง ^^
:n1:
-
มาต่อแล้วดีใจจังรอนานมากจนลืมอ่ะว่าเค้าทะเลาะกันแล้วเลิกกันเพราะเรื่องอะไร
-
อยากรู้ว่าจะจบอย่างไร นางเอกจะได้เสียวจากพี่โชว์อีกหรือเปล่า ลุ้นตัวโก่งเลยครับ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดก็มาต่าซักที ขอบคุณมากครับที่มาต่อนิยายให้อ่าน :sad4:
-
:z1: :impress3:สู้ต่อไปนะเป็นกำลังใจให้มาต่อเร็วๆนะคิดถึงอย่าจบนะ :angry2:
-
o13 อ่านแล้วๆ ตื้อๆต่อไป ตุลย์เอ๋ย เดียวก้อยอม เอ๊ะ!! หรือไม่ยอม ยอมซิ โอ๊ย! ทรมานจิงๆ :serius2:
:-[สู้ๆนะคับเป็นกำลังใจให้ :impress2:
ขอถามอีกนิดนึง ใกล้จะจบแล้วหรอคับ ถ้าใกล้จะจบแล้วอยากบอกว่า "เสียใจ" :sad4: อย่าพึ่งจบเลย :o12:
-
ขอบคุณที่ยังรอนะ
รอเสมอครับ
-
จะจบแล้วหรอ เสียดายอ่ะ
อยากอ่านต่อไปเรื่อย ๆ น่ารักดี
-
:bye2: ฝันดีคับบ๋ม :bye2:
-
อยากให้มีเว็ปเพจ ที่เฟสบุกจัง
-
อยากให้มีเว็ปเพจ ที่เฟสบุกจัง
น่าสนแฮะ
-
งอนพอหอมปากหอมคอก็พอแล้วมั้งโชว์ อย่าให้กลายเป็นว่ามีทิฐิต่อกันเลย
เพราะเจ้าทิฐิตัวนี้ มันทำให้คนเสียใจและเสียดายมานักต่อนักแล้วนะครับโชว์
-
เรื่องเน่คงไม่จบแบเวรี่แซดน้าาาาไม่เอาาา :o12:
-
คือแฟนผมชอบมาก(รวมทั้งตัวผมเองด้วย)เรื่องนี้ ขอบคุณ คุณPhichchii นะครับ
ใช้ผมเช็คทุกวันว่า อัพหรือยัง
อ้อ แล้วก็อีกอย่างแฟนผมฝากถามว่าเรื่องนี้จะทำเป็นเล่มไหมครับ คือเค้าอยากจะซื้อเก็บไว้ เค้าบอกว่าเค้าชอบมาก.....
-
:mc4: :mc4:เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาต่อแล้ววววววว
ยังรอเหมือนเดิมนะครับ
ยังไม่อยากไห้จบเลยยยยย :o12: :o12: :o12:
-
คือแฟนผมชอบมาก(รวมทั้งตัวผมเองด้วย)เรื่องนี้ ขอบคุณ คุณPhichchii นะครับ
ใช้ผมเช็คทุกวันว่า อัพหรือยัง
อ้อ แล้วก็อีกอย่างแฟนผมฝากถามว่าเรื่องนี้จะทำเป็นเล่มไหมครับ คือเค้าอยากจะซื้อเก็บไว้ เค้าบอกว่าเค้าชอบมาก.....
เป็นเล่มคงยากไปอ่ะครับ เพราะภาษาสำนวนมันเป็นภาษาพูดเสียเป็นส่วนใหญ่
คงไม่เหมาะกับการรวมเล่มสักเท่าไหร่
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามนะ
ปล.หากเรื่องจบแ้ล้ว PM เมลมานะ จะส่งต้นฉบับให้เลย 555+
-
มาแล้ว
ยังคงเป็นกำลังใจให้ผู้ประสบภัยนะครับ
จะพยายามมาลงนะครับ
ไปอ่านโลดดด
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 77 ชีวิตจริงมักอิงนิยาย
“เออ ไปก็ไป ขอแบบชิวๆนะ ไม่จัดหนัก” ผมตอบพวกมัน
“เออ ให้ชวนเฮียด้วยป่าวว่ะ” มันถามผมว่าให้ชวนไอ้โชว์ป่าว
“ตามใจพวกมึงดิ กูไม่อะไรอยู่แล้ว แต่ถ้ามันไปก็ดีอ่ะ” คงจะดีถ้ามีมันไปด้วย
“อืมๆ เคเค ร้านเดิมน่ะ”
.......................................................................
“อ้าวหวัดดีเฮียทำไมมาช้าแท้” ตอนนี้ผมเริ่มมึนแล้วครับ เพราะว่าดื่มหนักไปหน่อย 55
“เหมือนเดิมใช่ไหมเฮีย” ไอ้เจ๋งถาม
“อืม จัดมา”
“พี่ฝากเอามันกลับด้วยนะขี้เกียจย้อนไปส่ง” ไอ้เจ๋งบอกแล้วหันมาทางผมที่นั่งเอนไปซ้ายที ขวาที
“เดี๋ยวผมไปส่งก็ได้ครับ” ไอ้น้องวินรีบว่า เลยโดนไอ้คิวตบหัวให้
“โห เจ็บนะพี่” ไอ้น้องวินลูบหัวปรกๆ
“เออๆ เดี๋ยวกูไปส่งเอง” ใจดีแฮะ ไปส่งด้วย แฟนใครว่ะน่ารักแท้
“เอ้า มาครบแล้วชนๆๆๆๆ” ก็ชนไปกับเค้าครับย้อมรับว่าเมาจริง เพราะรู้สึกว่าที่ผ่านมาผมเครียดมาก ผมเหนื่อย เฮออออ เมาโว้ยยยยยยยยย
“พี่ตุลย์ๆๆ ไหวป่าว” ผมรู้สึกว่ามีคนมาเขย่าตัวผม อ๋อ ไอ้น้องรามนี่เอง แล้วมาปลุกกูทำไมแล้วไอ้วินละ มองไปรอบๆ โถไอ้เด็กน้อยนึกว่าแน่ที่แท้ก็เมาหลับ ริจะชนกับรุ่นใหญ่
“อืม กลับแล้วหรอ”
“ครับเคลียร์บิลแล้ว” อ่อ
“ไอ้ตุลย์มึงเดินไหวป่าวเนี้ยะ พี่โชว์ไงผมฝากด้วยนะ” ไอ้พจน์ว่า
“เคเค พวกมึงกลับเหอะขับรถดีดี” พร้อมกับแรงที่เข้ามาพยุงตัวผม ไอ้โชว์นั้นเองครับ ผมฝันไปรึป่าว เอะ หรือผมเมา 55
“ไหว้ไหมเนี้ยะ พอเดินเองได้ไหม” มันถาม
“อืม” ผมพยุงตัวเองลุกขึ้นโดยมีมันประคองจนไปนั่งบนรถมันนั้นแหละ
“ขอบคุณนะครับพี่โชว์” ผมรู้แล้วว่าผมเมาร้อยเปอร์เซ็นต์ พูดไรเนี้ยะ มันก็เงียบไม่ได้พูดไร แต่ถ้าผมไม่ได้เมาเกินไปผมแอบเห็นมันยิ้ม
“จอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมรีบบอกให้มันจอดข้างทาง ไม่ไหวครับจะอ้วก ทำให้มันเบรกกระทันหันเลยครับ
“อ้วก” ผมรีบเปิดประตูลงมาอ้วกเลยครับ ไม่ไหวๆ สักพักก็มีมือมาลูบหลังให้ผม สัมผัสที่อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
“เอาน้ำล้างปากก่อน ไหวมั๊ยเนี้ยะ “ ผมรับน้ำมาบ้วนปาก แล้วลุกขึ้น จังหวะนั้นทำให้ผมเซจะล้มแต่ก็มีวงแขนอันอบอุ่นมารับผมเอาไว้ เจ้าชายใช่ไหม....
“โอเคนะ” มันพยุงผมกลับไปนั่งที่เดิม พออ้วกออกไปทำให้สติผมฟื้นขึ้นมานิดหน่อย แล้วทำให้รู้ว่าตอนนี้ผมนั่งอยู่บนรถมัน นี่เมาขนาดนี่เลยหรอเนี้ยะ
“โชว์” ผมเรียกชื่อมัน
“ฮึ” มันขานรับในลำคอ
“เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม” ถามเอาตรงๆ เลย ไม่อยากอ้อมค้อม ถ้าไม่ได้จะได้เลิกตื้อสักที
“ไม่อ่ะ” คำตอบนี้ทำให้ผมหายเมาในพริบตา ความรักเราคงจบแล้วจริงๆ ขอบคุณ น้ำตาผมเริ่มไหล ผมพยายามสั่งให้มันหยุดไหลแล้ว แต่มันดันดื้อด้านไหลออกมาซะงั้น ทำไมๆๆๆ
“โอเค ขอบใจ งั้นช่วยชิดซ้ายจอดข้างหน้าให้ด้วย” ผมบอกมัน ผมไม่อาจทนนั่งต่อไปอีกแล้ว แต่มันก็ไม่ยอมจอด
“เดี๋ยวไปส่ง” มันตอบเสียงเรียบ จนผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่
“กูบอกให้จอด ไม่ได้ยินรึไง” ผมขึ้นเสียงดัง มันยังคงขับต่อไปไม่ฟังผม
“ไอ้เชี่ยโชว์ ไอ้สัตว์ ทำไม กูทำผิดเชี่ยอะไรนักหนา กูฆ่าพ่อมึงหรอมึงถึงให้อภัยกูไม่ได้ มึงรู้มั๊ยกูเหนื่อยกูเจ็บแค่ไหน กูทรมานมากแค่ไหนมึงรู้บ้างไหม ไหนมึงบอกกูรักกูมากไงทำไมมึงทำกับกูอย่างนี้” น้ำตาผมไหลออกมาเป็นสายไม่หยุด มันจบแล้วจริงๆ ไม่เหลืออะไรแล้ว ทุกอย่างพังหมดแล้ว
“พอใจรึยัง มึงพอใจแล้วใช่ไหมที่กูเป็นแบบนี้ มึงพอใจแล้วใช่ไหมที่เห็นกูทรมานแบบนี้ กูรู้แล้วๆ ว่ามันเป็นยังไง กับความรักที่พยามยามเข้าหา แต่มันยิ่งหนี กูรู้แล้วกูเข้าใจแล้ว กูเจียนตายแล้ว จอดกูบอกให้จอดไอ้สัส กูบอกให้จอดไง” ผมพยายามแย่งพวกมาลัย รถเซไปมาเสียการทรงตัว
โครมม!!!!! มันจบแล้วจริงๆ ความรักของผม โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว กูถอนตัวไม่ได้แล้วโชว์
“ตุลย์ๆๆๆๆๆ มึงอย่าเป็นไรนะกูขอโทษๆๆๆ กูรักมึงๆๆ กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ ตุลย์ๆๆๆ” จริงหรอ กลับมาเป็นเหมือนเดิมจริงๆ นะ ผมยิ้มดีใจในขณะที่ภาพนั้นเลือนรางหายไป มันคงเป็นความฝันสินะ กูก็รักมึงโชว์
............................................(โชว์)...............................................................
“ตุลย์ๆๆๆๆๆ มึงอย่าเป็นไรนะกูขอโทษๆๆๆ กูรักมึงๆๆ กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ ตุลย์ๆๆๆ” ผมร่ำไห้กอดคนที่ผมรักเอาไว้ เป็นเพราะผมที่มีทิฐิมากเกินไปเอง ตุลย์อย่าเป็นอะไรนะยังไงมึงต้องตื่นมาอยู่กับกูนะ กูรักมึง ผมเห็นรอยยิ้มของคนที่ผมรัก รอยยิ้มที่ดูมีความสุข ทำไมคนที่เป็นอะไรถึงไม่เป็นผมทำไมถึงต้องเป็นมึงห๊ะตุลย์ ทำไมๆ กูขอโทษ
“พี่โชว์ พี่ตุลย์เป็นไงบ้าง” ไอ้น้องวิน และเพื่อนๆ ไอ้ตุลย์รีบมา ผมยังไม่กล้าโทรบอกแม่มันกลัวว่าแม่มันอยู่คนเดียวรู้แล้วจะเป็นอะไร
“อยู่ข้างในอ่ะ เข้าไปตั้งนานแล้วมีรู้เป็นไรมากป่าว”
“แล้วพี่เป็นอะไร พี่ขับรถยังไง ทำไมพี่ตุลย์เป็นแบบนี้ พี่ทำพี่ตุลย์เจ็บใจยังไม่พอ ยังทำพี่ตุลย์เจ็บกายอีกหรอ” ไอ้น้องวินร้องไห้แล้วมาทุบผม
“วิน อย่าไปโทษพี่เค้าสิ มันเป็นอุบัติเหตุ ไม่มีใครรู้ว่ามันจะเกิด” ไอ้น้องรามว่า เพื่อนมันแต่ละคนก็ดูเป็นห่วงมันมาก ขอโทษทุกคนด้วยที่ทำให้เป็นแบบนี้ ผมได้แต่นิ่งผมเสียใจจริงๆ
“เป็นยังไงบ้างครับหมอ” ผมถามคุณหมอหลังคุณหมออกมาจากห้อง (ให้จินตนาการเหมือนในละครไทย ที่คนรอจะกระวนกระวาย พอคุณหมออกมาจะกระวีกระวาดเข้าไปหาแล้วถามว่าคนไข้เป็นยังไงบ้าง”
“อ๋อ ปลอดภัยแล้วครับ ไม่เป็นอะไรมาก แต่ต้องรอดูอาการอีกสักระยะ” คำตอบของคุณหมอทำให้ผมใจชื้นขึ้นมา อย่างน้อยมึงก็ไม่ได้ทิ้งกูไปจริงๆ ตุลย์
“ครับ ขอบคุณมากนะครับคุณหมอ” คืนนั้นผมก็นอนเฝ้ามันจนถึงเช้าแหละครับ
“ตุลย์ๆๆ” ผมตื่นขึ้นจากแรงขยับของมือที่ผมจับไว้ ผมดีใจมาก
“อืม” เจ้าของชื่อค่อยลืมตาขึ้น ตุลย์มึงไม่เป็นไร กูจะอยู่ข้างๆ มึงเอง
“ตุลย์ เป็นไงบ้าง ตุลย์ได้ยินไหม กูอยู่นี้” ผมเรียกให้เจ้าของชื่อ ผมดีใจมาก
“ใครหรอ” ใครหรอ หมายความว่าไง
“โชว์ไง โชว์ที่ตุลย์ แล้วโชว์ก็รักตุลย์ด้วย” ผมกระวีกระวาด อธิบาย
“ไม่เห็นรู้เรื่องเลย เรารักกันหรอ แต่ว่าผมเป็นผู้ชายนะ” เฮ้ย!! เป็นไปไม่ได้ ตุลย์ต้องจำได้
“หมอครับๆ คนไข้ฟื้นแล้วครับ” ผมรีบกดสวิตซ์เรียกหมอ สักพักหมอก็มา (นี่มันนิยายชัดๆ ที่หลังประสบอุบัติเหตุ ต้องความจำเสื่อม 55 )
“คนไข้มีอาการกระทบกระเทือนทางสมอง อาจศูนย์เสียความทรงจำบางส่วน คงต้องรอดูอาการสักระยะนะครับ” ไม่จริงๆ ใช่ไหม ต้องไม่เป็นแบบนี้ ต้องไม่ใช่แบบนี้ ของแบบนี้มีในชีวิตจริงด้วยหรอ
“ไม่จริงใช่ไหมตุลย์ มึงจำกูได้ใช่ไหม” เจ้าของชื่อทำสีหน้างุนงง แล้วส่ายหน้า ทำไมๆ มึงลืมกูแล้วใช่ไหม
“ผมจำอะไรไม่ได้เลยครับ” สักพักไอ้น้องวินกับเพื่อนๆ มันก็มา
“พี่โชว์ ตำรวจให้พี่ไปสอบปากคำที่โรงพัก”
“อืม” ผมยอมรับว่าผมเสียใจมาก ผมไม่อยากทำอะไรเลย อยากให้ตุลย์กลับมาเหมือนเดิม
“พี่ตุลย์ เป็นไงบ้าง” พอพวกเพื่อนๆ มันทักมันก็ทำหน้างุนงงอีกครั้ง
“พี่โชว์ พี่ตุลย์เป็นไร” ไอ้น้องวินถาม
“ความจำเสื่อม”
“เฮ้ยย! พี่ไม่ใช่ละครนะ จริงอ่ะ” ไอ้น้องวินถามผม
“อืม” ผมพยักหน้าตอบ
“พี่ตุลย์ ๆ จำผมได้ไหม”
“ไอ้ตุลย์พวกกูเพื่อนมึงไง” แต่ละคนพยายามถาม ไอ้ตุลย์ได้แต่ส่ายหน้า มันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามันเป็นใคร นี่ผมทำอะไรลงไปเนี้ยะ
“พี่โชว์ กลับไปอาบน้ำแล้วจัดการเรื่องคดีความให้เรียบร้อยก่อนเถอะครับ” ไอ้น้องวินว่า
“ใช่เฮีย เดี๋ยวพวกผมอยู่กับมันเอง” ไอ้คิวเสริม
“โอเคๆ ตุลย์ ยังไงกูก็จะอยู่ข้างมึง แล้วจะทำให้มึงจำกูให้ได้” ผมพูดกับไอ้ตุลย์
“ฝากด้วยนะ จะรีบกลับมา” แล้วผมก็ออกมาจัดการเรื่องคดีความ แล้วจะไปรับแม่ไอ้ตุลย์มาด้วย อย่างน้อยมันต้องจำแม่มันได้ และคงเป็นกำลังใจที่ดีที่สุดของมัน
*****************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป...
-
เป็นไปได้งายยยยตุลย์ความจำเสื่อม :z3:
แกล้งโชว์ป่าวเนี่ย
-
เป็นไปได้งายยยยตุลย์ความจำเสื่อม :z3:
แกล้งโชว์ป่าวเนี่ย
ลุ้นๆๆๆๆ
-
พี่ตุลย์แกล้งอะไรเฮียโชว์รึเปล่าพี่ o18
เดี๋ยวก็โดนโทษประหารหรอกพี่ :angry2:
-
:sad4:ไม่รู้จะสงสารใคร
-
ต้องจูบปากเลย 555+
ลุ้นๆๆๆ :z3: :z3:
-
ต้องจูบปากเลย 555+
ลุ้นๆๆๆ :z3: :z3:
น่าคิด 555
-
=.= คงจะไม่จริงมั้ง??
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน อ่านรวดเดียว สองวันตามทันละ
ตุลแกล้งแน่แน่
เปนกำลังใจให้น้าาา มาต่อไวไว (:
-
แกล้งป่ะเนี่ย ???
-
คือแฟนผมชอบมาก(รวมทั้งตัวผมเองด้วย)เรื่องนี้ ขอบคุณ คุณPhichchii นะครับ
ใช้ผมเช็คทุกวันว่า อัพหรือยัง
อ้อ แล้วก็อีกอย่างแฟนผมฝากถามว่าเรื่องนี้จะทำเป็นเล่มไหมครับ คือเค้าอยากจะซื้อเก็บไว้ เค้าบอกว่าเค้าชอบมาก.....
เหมือนกันเลยครับ ถึงแม้จะไม่มีแฟนบอกให้มาเช็ค (แอบอิจฉานะเนี๊ย) ^^
แต่ก็เข้ามาดูทุกวันเลย เพราะติดตามมาตั้งแต่ตอนแรก
ถ้าจบคงเสียดายครับ (จบไม่แฮปปี้ได้มีการงอนเกิดขึ้นแน่ ฮ่าๆๆ)
สู้ๆนะครับ
-
มาแย้ว ๆ :sad11: รอ มา นาน
-
เหมือนกันเลยครับ ถึงแม้จะไม่มีแฟนบอกให้มาเช็ค (แอบอิจฉานะเนี๊ย) ^^
แต่ก็เข้ามาดูทุกวันเลย เพราะติดตามมาตั้งแต่ตอนแรก
ถ้าจบคงเสียดายครับ (จบไม่แฮปปี้ได้มีการงอนเกิดขึ้นแน่ ฮ่าๆๆ)
สู้ๆนะครับ
ขอบคุณครับ
อย่างอนะๆๆๆๆ 555
-
ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะครับ
ความรักเป็นสิ่งที่มีค่ามาก
อย่าเอามาล้อเล่นน๊าห์
-
เอางั้ยเลยเหรอ ตุลญืความจำเสื่อม
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ก
พี่โชว์ต้องทำให้ตุลย์ความจำกลับมาได้
[ตอนนี้คุ้นๆ เหมือนในละครบางเรื่อง]
-
อ๊ากกกกก ไม่อย่าจะคิด ไม่อยากจะเชื่อ มันเป็นไปไม่ใด้ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
เอางั้ยเลยเหรอ ตุลญืความจำเสื่อม
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ก
พี่โชว์ต้องทำให้ตุลย์ความจำกลับมาได้
[ตอนนี้คุ้นๆ เหมือนในละครบางเรื่อง]
เพราะละครก็คือเรื่องจริงนั้นเอง 55555
-
ผมอยากรู้ว่าทำไมนิยายเรื่องนี้ถึงไม่ใด้รางวัลเหมือนกะเรื่องอื่นอ่ะ ผมชอยเรื่องนี้ที่สุดแล้วจิงจิง อยากให้รวมเล่มจิงๆจะใด้มีเก็บไว้ซักเล่ม
-
อ้าว....งานเข้าหนักกว่าเดิมแหละคู่นี้น่ะ คนอ่านรู้สึก :sad11:แหละ
:เฮ้อ: แล้วเมื่อไรจะได้อยู่กันดีๆมีความสุขความเข้าใจกันซะทีน้อ
ขอให้ความจำเสื่อมแค่ชั่วคราวนะตุลย์
-
ผมอยากรู้ว่าทำไมนิยายเรื่องนี้ถึงไม่ใด้รางวัลเหมือนกะเรื่องอื่นอ่ะ ผมชอยเรื่องนี้ที่สุดแล้วจิงจิง อยากให้รวมเล่มจิงๆจะใด้มีเก็บไว้ซักเล่ม
คงขยันไม่พอมั้ง
เรื่องรวมเล่มผมบอกแล้วว่าไม่น่าเป็นไปได้
ด้วยภาษาและอะไรหลายๆ อย่างด้วย
คงต้องปรับกันเยอะอ่ะ
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามนะครับ
-
เอาแล้วค๊าบบบ อิงนิยายมากๆ คริคริ
หวังว่าตุลย์ความจำจะคืนมาในเร็ววันนะคับ
-
สงสารตุลย์ โชว์ก็ใจแข็งไปเลยทำให้เกิดเรื่องเลย นี่สองคนพอกันนะ
อย่างตุลย์คราวก่ิอนก็ทำให้โชว์เกือบจมน้ำตาย
แล้วคราวนี้ก็อีก เป็นโชว์ที่ใจแข็ง(ทั้งที่รักเค้าอยู่มาก) เลยทำให้เกิดเรื่องมากมาย
-
o22 ม่ายจริง
ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ กะลังจะดีแล้วเชียว :เฮ้อ:
-
อ่านไป อยากจะร้องไห้ไป
แนะนำให้เพื่อนอ่าน เพื่อนยังติดใจเลย
...เรื่องที่รวมเล็บ ยังไงก็จะรอนะครับ
แล้วเรื่องเฟสบุกหละ เมื่อไรจะสร้างครับ
-
อ่านไป อยากจะร้องไห้ไป
แนะนำให้เพื่อนอ่าน เพื่อนยังติดใจเลย
...เรื่องที่รวมเล็บ ยังไงก็จะรอนะครับ
แล้วเรื่องเฟสบุกหละ เมื่อไรจะสร้างครับ
ขอบคุณครับ
ถ้าทำเพจเฟชบุคจะดีจริงรึ 55
-
ดีใจจังเลยคับ.....แบบว่าติดตามมาจนไม่รู้ว่านานเท่าไรแล้ว รอทุกวัน และ ก็ขอบคุณมากๆนะครับ ไม่รู้เป็นไงคับคิดถึงมากกกกก.....
แล้วว่างๆมาต่ออีกนะครับ
รักคับ
-
http://www.facebook.com/ByPhichchii
เพจเรื่องนี้ มีคนแนะนำให้ทำก็เลยลองทำดู
เข้าไปคุยกันได้นะ
-
http://www.facebook.com/ByPhichchii >> มีคนแนะนำให้ทำเลยลองทำดู
มาแล้วจ้า เห็นเดากันไปต่างๆ นานา
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 78 ความรัก มิตรภาพ ความทรงจำ
“ตุลย์ๆๆ” ผมค่อยๆ รู้สึกตัว พร้อมกับเสียงข้างเตียงที่เรียกชื่อผม ผมค่อยลืมตาสแล้วมองไปรอบห้องว่าอยู่ที่ไหน
“อืม” ผมตอบคนเรียกชื่อผม
“ตุลย์ เป็นไงบ้าง ตุลย์ได้ยินไหม กูอยู่นี้” คนคนนี้เป็นใคร ทำไมผมไม่รู้จัก แล้วเค้ามาอยู่ตรงนี้ได้ไง
“ใครหรอ” ผมตอบเพราะผมไม่รู้ว่าเค้าเป็นใครจริงๆ
“โชว์ไง โชว์ที่ตุลย์ แล้วโชว์ก็รักตุลย์ด้วย” เขาพยายามอธิบาย ผมพยายามนึกก็นึกไม่ออก
“ไม่เห็นรู้เรื่องเลย เรารักกันหรอ แต่ว่าผมเป็นผู้ชายนะ” ผมตอบไป ผมจะชอบกับผู้ชายได้ไง เป็นไปไม่ได้
“หมอครับๆ คนไข้ฟื้นแล้วครับ” เขารีบกดสวิตซ์เรียกหมอเข้ามา
“คนไข้มีอาการกระทบกระเทือนทางสมอง อาจศูนย์เสียความทรงจำบางส่วน คงต้องรอดูอาการสักระยะนะครับ” จริงหรอ นี้ผมความจำเสื่อมหรอ ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมผมจำอะไรไม่ได้เลย
“ไม่จริงใช่ไหมตุลย์ มึงจำกูได้ใช่ไหม” ณ เวลานี้ผมงง ไปหมด ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ผมจำอะไรไม่ได้เลยครับ” ผมจำอะไรไม่ได้จริงๆ สักพักก็มีใครก็ไม่รู้มาเต็มห้องไปหมด ผมไม่รู้ว่าใครเป็นใครเลย ผมจำอะไรไม่ได้เลย
“พี่โชว์ ตำรวจให้พี่ไปสอบปากคำที่โรงพัก” มีน้องคนหนึ่ง เดินมาบอกคนนี้ชื่อ โชว์นี่เอง
“พี่ตุลย์ เป็นไงบ้าง” แล้วน้องคนนั้นก็หันมาถามผม ผมก็จำไม่ได้ งง ไปหมด
“พี่โชว์ พี่ตุลย์เป็นไร” น้องคนนั้นเลยหันไปถามไปคนชื่อโชว์
“ความจำเสื่อม”
“เฮ้ยย! พี่ไม่ใช่ละครนะ จริงอ่ะ” น้องคนนั้นทำท่าตกใจ
“พี่ตุลย์ ๆ จำผมได้ไหม” น้องคนนั้นมาถามผมอีกครั้ง จำไม่ได้อ่ะ
“ไอ้ตุลย์พวกกูเพื่อนมึงไง” แต่ละคนพยายามถาม ผม แต่ผมไม่รู้จริงๆ สรุปผมความจำเสื่อมหรอ
“พี่โชว์ กลับไปอาบน้ำแล้วจัดการเรื่องคดีความให้เรียบร้อยก่อนเถอะครับ” ไอ้น้องชื่อวินว่า
“ใช่เฮีย เดี๋ยวพวกผมอยู่กับมันเอง” เพื่อนอีกคนเสริม
“โอเคๆ ตุลย์ ยังไงกูก็จะอยู่ข้างมึง แล้วจะทำให้มึงจำกูให้ได้” คนชื่อโชว์มาจับมือ พร้อมพูดกับผม
“ฝากด้วยนะ จะรีบกลับมา” แล้วเขาคนนั้นก็เดินออกไป ผมสัมผัสได้ถึงความสัมพันธ์อะไรบางอย่างระหว่างผมกับมันผมจะต้องจำให้ได้
“เฮ้ย มึงจำพวกกูไม่ได้จริงๆ หรอ มึงแกล้วป่าวเนี้ยะ” ใครสักคนนึงพูดกับผม
“เราจำไม่ได้จริง ไม่ได้แกล้งจริงๆนะ” ผมส่ายหน้าแล้วปฏิเสธ
“มึงมองหน้าพวกกูแล้วพยายามนึกสิ” ผมจ้องหน้าพวกมันพยายามนึก พยายามคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก
“เอางี้เรางงไปหมดแล้ว เราจำอะไรไม่ได้ ช่วยแนะนำตัวทีละคนละกัน จะพยายามจำ” ใช่ผมต้องพยายามจดจำเรื่องราวต่างๆให้ได้
“ได้พวกกูจะช่วยให้มึงจำได้เอง ยังไงมึงก็ลืมพวกกูไม่ได้หรอก” อืมผมจะพยายามจำพวกคุณ และความทรงจำที่ขาดหายไปให้ได้
“กูเจ๋ง เราข้าว กูพจน์ กูคิว ผมวินครับ รามครับ” ผมพยายามนึกคิดและจดจำทุกคนให้ได้ แต่ผมคุ้น คนชื่อเจ๋งมาก ถามไปถามจำได้แล้ว เป็นเพื่อนคนละกลุ่มตอนมอปลายนั้นเอง ไม่คิดเลยว่าตอนนี้จะสนิทกันเหมือนที่พวกมันเล่ากันมา ทุกคนพยายามเล่าเรื่องราวต่างๆ ทุกสิ่งทุกอย่างที่พอจะเล่าได้ รวมทั้งเอารูปต่างๆ ในมือถือมาให้ดู ทำให้ผมเชื่อว่ามันคือเพื่อนผมจริง คงสนิทมากด้วย อย่างน้อยเรื่องทุกอย่างที่มันเล่าก็คือความทรงจำที่หายไปผมจดจำทุกอย่างที่ พวกเพื่อนๆ เล่าให้ฟังแล้วพยายามทบทวนทุกสิ่งอย่าง แต่วันนี้มันคงมากไปทำให้ผมเริ่มที่จะรับไม่ไหว
“เราว่าพอก่อนนะ เริ่มเยอะแล้วจำไม่ได้” เหมือนผมเริ่มทำความรู้จักกับทุกคนอีกครั้ง ในขณะที่ทุกคนรู้จักผมดีกว่าผมเสียอีก เฮออ เหนื่อย จะพยายามละกัน
“โอเค จะพยายามมาเล่าทุกวัน กูเชื่อเดี๋ยวแป๊บเดียวก็จำได้ มึงใช่คนโง่เสียเมื่อไหร่” คิวว่า ทุกคนก็เฝ้าผมอยู่จนบ่ายๆ แหละครับ พี่โชว์ก็กลับมา พวกนั้นบอกว่าพี่โชว์เป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยแต่อยู่กันคนละคณะ แล้วก็เป็นคนรักของผมด้วย ผมจะพยายามจำให้ได้ ตอนนี้ทำได้แค่เชื่อในทุกสิ่งที่พวกนั้นเล่าก็พอ
“อ้าวมาแล้วหรอพี่ เป็นไงบ้าง อ้าวสวัสดีครับ” เพื่อนๆ ทักพี่โชว์แล้ว หันไปไหว้ผู้หญิงแก่ๆ ที่เดินมาด้วย เอ๊ะ! ใครนะคุ้นๆ
“แม่ มาได้ไงเนี้ยะ” ผมทักทายแม่อย่างดีใจ แม่เดินเข้ามาหาแล้วกอดผม
“ตุลย์เป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนรึป่าว”
“นิดหน่อยแม่ ยังหล่ออยู่ๆ สาวๆ ยังมองอยู่แน่แม่” ผมกอดแม่แน่น
“หรอ ดีแล้วแม่ทำกับข้าวมาให้กิน เดี๋ยวพวกเพื่อนๆ ก็กินด้วยกันเลยนะ แม่ทำมาเผื่อทุกคนเลย” แม่ยังเป็นผู้หญิงที่ใจดีเหมือนเดิม
“ขอบคุณครับๆๆๆๆๆ” ทุกคนกล่าวขอบคุณ
“แล้วแม่มาไงเนี้ยะ” ผมถามแม่
“ก็โชว์เขา ไปรับแม่มานะ” เป็นงี้นี่เอง หายไปทั้งวันไปรับแม่หรือเนี้ยะ ใจดีแฮะ
“ขอบคุณนะครับ พี่โชว์” แล้วผมก็เห็นบางคนยิ้ม บางคนแอบขำ แต่คงไม่มีอะไรมั้ง แล้วเราทุกคนก็กินข้าวฝีมือแม่ผมกันพร้อมหน้าเลยครับ แม่ทำมาเยอะมาก สงสัยรู้ว่าคนอยู่เยอะ
“กินเยอะๆ ผอมไปแล้ว” พี่โชว์ตักกับข้าวให้ผม
“ขอบคุณครับ”
“อร่อยมากเลยครับ” ทุกคนต่างชมอาหารฝีมือแม่ ก็แหงอยู่แล้วแม่ครัวอันดับหนึ่งของหมู่บ้าน ไม่ได้คุยนะ 55 วันนี้ทำให้ผมรู้ว่ามีหลายคนที่เป็นห่วงผม หลายคนที่รักผม ทั้งที่ผมจำอะไรไม่ได้ แต่ผมรู้สึกมีความสึก ในห้วงของความทรงจำบางๆ ที่เพื่อนๆ พวกนี้เติมลงไปให้ ความจำจ๋ากลับมาเถอะนะ คืนนั้นแม่ก็นอนเฝ้าผม รวมถึงพี่โชว์ส่วนคนอื่นกลับไปก่อน เพราะมันจะเต็มห้องเกินไป ร่างกายผมไม่ค่อยมีแผลหรือเจ็บอะไรมากหรอก ก็มีแต่แผลที่หัวนี้แหละ ที่ปวดตึบๆ ตลอดเวลา พรุ่งนี้ค่อยพยายามนึกใหม่นะ วันนี้สมองล้าแล้วขอพักผ่อนก่อน ผมรู้สึกง่วงสงสัยเพราะฤทธิ์ยา รุ่งเช้าพวกนั้นก็มาครับครบทีมเหมือนเดิม แต่แต่งชุดนิสิตมากัน คงมีเรียน
“เออ ตุลย์กูลาเรียนให้มึงหมดแล้วนะ หายแล้วค่อยไปเรียน รู้ไหมเนี้ยะมึงเรียนอะไร” พจน์ว่า
“ขอบใจๆๆ แล้วนี่ไม่มีเรียนกันหรอ” เพราะเห็นพวกมันแต่งชุดนิสิต
“มีดิ เรียนบ่ายว่ะ”
“เดี๋ยวกูเรียน 11 โมง” เจ๋งว่า
“วินกับรามก็เรียน 11 โมงเหมือนพี่เจ๋งอ่ะ” ทุกคนบอกเวลาเรียนของตัวเอง ส่วนพี่โชว์ตื่นมาเช็ดตัวให้ผม บอกว่าเช็ดเองได้ก็ไม่ยอม แล้วข้าวอีกบอกว่ากินเองได้จะป้อน สรุปก็ทำให้หมด สรุปผมปัญญาอ่อนหรือความจำเสื่อมเนี้ยะ
“โอเค งั้นพี่ฝากตุลย์สักพักนะ เดี๋ยวพี่ไปส่งแม่แล้วไปจัดการธุระนิดหน่อย แล้วจะรีบกลับมาให้ทันก่อนพวกแกไปเรียนนะ” พี่โชว์หันมาบอกพวกนี้
“ตุลย์หายไวไวนะลูก เดี๋ยวแม่มาเยี่ยมใหม่นะ แม่ไปดูบ้านก่อนเมื่อวานรีบออกมาลืมล็อคบ้านป่าวไม่รู้ เออ โชว์ก็ส่งแม่แค่ท่ารถพอแม่กลับเองได้นะ”
“ครับ ตุลย์สบายดีแล้วแม่ พรุ่งนี้ตุลย์อาจจะไปหาแม่แทนก็ได้นะ”
“จ้า ให้จริงเถอะ ไงฝากตุลย์ด้วยนะเด็กๆ”
“ครับ สวัสดีครับแม่ แล้วไว้ไปเที่ยวหาไปชิมฝีมือแม่อีกนะครับ”
“กลับดีดีนะแม่ พีโชว์ผมฝากแม่ด้วยนะ” ผมหันไปบอกแม่แล้วบอกพี่โชว์ เฮอ พี่โชว์นี่ใจดีจังแฮะ
“สบายดีขึ้นรึงยังพี่ตุลย์” น้องวินถาม
“ก็ดีขึ้นแล้วแหละ”
“จำอะไรได้บ้างยัง”
“ก็จำได้เท่าที่เล่าเมื่อวานแหละ พยายามนึกแล้ว
“เอางี้กูมีวิธี เพื่อนกูสอนมา” คิวเสนอขึ้นมา
“ยังไงว่ะ” พจน์ถาม
“สะกดจิต คืนความจำ”
“ใช้ได้หรอมึง ใครบอกมึง มึงดูละครมากไปป่าวเนี้ยะ” ในเมื่อเพื่อนๆ พยายามหาทางช่วยผม ผมก็ต้องพยายามจำให้ได้ วันนี้พวกมันมีอะไรเอามาหมดแหละครับ ทั้งสิ่งของ รูปภาพ เป็นคลิปวีดีโอบ้างก็มี เพื่อมาช่วยกระตุ้นความจำผม ไอ้วิธีสะกดจิตผมนึกว่ามันพูดเล่นมันทำจริงครับ แต่ก็ไม่ได้ผล ผมรู้สึกสัมผัสได้แค่บางความรู้สึก นั้นคือมิตรภาพ ความรัก ที่พวกเรามีให้กัน ผมรักพวกมันแม้จะจำอะไรไม่ได้ ขอบใจพวกมึงทุกคนมากนะเว้ย ตอนบ่ายพี่โชว์ก็กลับมา แล้วพวกนั้นก็ไปเรียนกันหมด ห้องเลยเงียบมีแค่ผมกับพี่โชว์
“กินข้าวเที่ยง แล้วกินยาแล้วใช่ไหม” พี่โชว์ถามแล้วนั่งลงข้างเตียง
“อืม เรียบร้อยแล้วครับ เอ่อ ผมกับพี่เป็นแฟนกันจริงๆ หรอครับ” ผมตัดสินใจถามออกไป
“อืม ใช่เรารักกันมากด้วย” พี่โชว์ตอบแล้วกุมมือผมไว้ เราหรอ แสดงว่าผมก็ต้องรักพี่เขามาก แต่ทำไมผมจำอะไรไม่ได้เลย
“ผมเป็นเกย์หรอครับ” ผมถามไปอีก
“อันนี้พี่ไม่รู้ พี่รู้แค่เราเป็นแฟนกัน แล้วรักกันมาก” ก็ตอบมาสิว่าใช่ไม่งั้นผมจะชอบผู้ชายได้ไง
“หิวมั๊ย มีส้มในตู้เย็นเดี๋ยวปลอกให้กิน” พี่โชว์ถามผม
“ไม่ครับ พึ่งกินข้าวอิ่มๆ”
“อืม งั้นนอนพักนะ” ผมรับรู้ถึงความรัก และความเป็นห่วงจากพี่เขา พี่เขาเป็นห่วงผมมาก แล้วก็คงรักผมมากเช่นกัน
**************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป >> ฝากเพจด้วย http://www.facebook.com/ByPhichchii
-
:-[ชอบเรื่องนี้ที่สุดอะ...เข้าเล้ามาก็อ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก...
รักตุลย์กับโชว์ที่สุด...
รักคนแต่งด้วย อิ อิ...
ไปกดlike ที่เพจเรียบร้อยแล้ว...อิ อิ...
ชอบจิงๆ....
-
มาจิ้มๆๆๆ ไว้ก่อน
-
อ่านแล้ว กดlikeที่เฟจแล้ว
น่ารักจัง แต่มันคือความจริงหรือนี่??
น่ากลัวอ่ะ จำอะไรไม่ได้
ทรมานสุดๆ หายไวๆนะ
-
ฉันความจำเสื่อม ไม่เคยจำเรื่องวันที่เรานั้นไม่เข้าใจ
ไม่เคยจะคิดว่าเราสองคนนั้นต้องแยกกันไป เข้ากันไม่ได้
มีแต่ความทรงจำสุดท้ายก็คือฉัน
มันรักเธอเพียงคนเดียว ...
ขอมอบเพลงนี้ให้ พี่โชว์ และ พี่ตุลย์ :L2: :L2:
มาต่อไวๆนะค้าบบ
-
จำได้เร็วๆนะตุลย์ :bye2:
-
:z3: :z3: :z3: ไม่อยากไห้เป็นแบบนี้เลย
ตอนแรกสงสาร ตุลย์ แต่ตอนนี้ สงสาร โชว์ มากกว่าแระ
เห้อ....ชีวิตคู่.... :seng2ped: :seng2ped: :L3:
:m15: :m15: :m15: :m15:ฆฆ
-
:laugh: เมื่อคืนนอนอ่านตี 1 กว่าๆ จำพี่โชว์ให้ได้เร็วๆนะพี่ตุลย์
เดียวผมช่วยโปรโมทเฟสให้นะคับ ถูกใจกันเยอะ พี่เค้าจะได้มีกำลังใจแต่งต่อนะคับ :a5:
อยากได้เรื่องนี้เก็บไว้จังเลย สู้ๆนะคับ :กอด1:
-
พี่โชว์ดีกับตุลย์เป็นพิเศษเลยนะครับเนี้ยๆ
ผมว่าท่าอยากให้ความทรงจำคืนก็ไม่ยากครับ
จับหัวตุลย์โขกกับอะไรซักอย่าง
รับรองตุลย์ความจำกลับมาแน่ๆเลยครับ
[ดูจากละครมา มันต้องได้รับการกระทบกระเทือนอีกรอบๆ] 555555555555 5+
-
เป็นกำลังใจให้ตลอด ขอบคุณจริงๆๆๆๆ ยังรอเสมอ..... :impress2: :impress2: :impress2:
-
ถ้าตุลย์หายแล้ว ก็อยากให้ตุลย์กับโชว์ รักกัน ดูแลกัน เข้าใจกัน
พูดจากันดีๆแบบตอนป่วยนี่แหละ
-
พี่โชว์ดีกับตุลย์เป็นพิเศษเลยนะครับเนี้ยๆ
ผมว่าท่าอยากให้ความทรงจำคืนก็ไม่ยากครับ
จับหัวตุลย์โขกกับอะไรซักอย่าง
รับรองตุลย์ความจำกลับมาแน่ๆเลยครับ
[ดูจากละครมา มันต้องได้รับการกระทบกระเทือนอีกรอบๆ] 555555555555 5+
ดูจะเป็นความคิดที่ดีและน่าสนใจแฮะ
เพื่อความจำจะกลับคืนมา
-
จับกดเลยเฮียโชว์
รับรองหัวใสปิ๊ง
เหมือนกินซุปไก่เลย o18 o18 o18 o18 o18 o18
-
จับกดเลยเฮียโชว์
รับรองหัวใสปิ๊ง
เหมือนกินซุปไก่เลย o18 o18 o18 o18 o18 o18
ไม่โหดไปใช่ป่ะ
-
ไม่โหดเลยคนอ่านชอบ หึหึ :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
ทำความดีเยอะเยอะพี่โชว์ เด๋วตุลย์ก้อจำได้ เนาะเนาะ ^^
-
ความรักของสองคนนี้ไมมันเป็นแบบนี้น้อ
-
ไม่โหดเลยคนอ่านชอบ หึหึ :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
จริงดิ 555ทำความดีเยอะเยอะพี่โชว์ เด๋วตุลย์ก้อจำได้ เนาะเนาะ ^^
ใช่ๆๆ หวังให้เป็นเช่นนั้น
ความรักของสองคนนี้ไมมันเป็นแบบนี้น้อ
ทำไมเนอะ ^^
-
PM ไปบอก e-mail แล้วนะครับ ขอบคุณล่วงหน้านะครับ
Like แฟนเพจ เรียบร้อยแล้วครับ
-
ดีใจจังเลยคับ! ...... ที่วันนี้ก็มาต่อให้เราอ่านด้วย ดีใจมากๆๆๆ นึกว่าวันนี้คงจะไม่อะไร ขอบคุณครับ.......ถ้ามีแฟนแบบนี้จะรักตายเลย จริงๆๆ
แล้วมาต่ออีกนะครับ.....คิดถึงคับ
-
คืนนี้จะมีต่อไหมครับ ปูเสื่อ รอ นะเนี่ย....
-
PM ไปบอก e-mail แล้วนะครับ ขอบคุณล่วงหน้านะครับ
Like แฟนเพจ เรียบร้อยแล้วครับ
แล้วไงก็ทวงอีกทีนะครับดีใจจังเลยคับ! ...... ที่วันนี้ก็มาต่อให้เราอ่านด้วย ดีใจมากๆๆๆ นึกว่าวันนี้คงจะไม่อะไร ขอบคุณครับ.......ถ้ามีแฟนแบบนี้จะรักตายเลย จริงๆๆ
แล้วมาต่ออีกนะครับ.....คิดถึงคับ
ขอบคุณเช่นกันครับ
คืนนี้จะมีต่อไหมครับ ปูเสื่อ รอ นะเนี่ย....
ไม่แน่ใจ อิอิ
-
รอ รอ รอ
(http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ5Fg1zFIDpmUx3-r6X2KDah9bL70lZ9i9Ap5ncYr-aeGCUuU7D2w)
-
รอ รอ รอ
(http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ5Fg1zFIDpmUx3-r6X2KDah9bL70lZ9i9Ap5ncYr-aeGCUuU7D2w)
รอลอยกระทงหรอ 55
ปีนี้ลอยหน้าบ้านแน่เลย 55
-
อ่าา ไม่ได้เข้าเล้าหลายวัน ตุลย์ความจำเสื่อมซะแล้วอ่ะ
แต่ก็ดีไปอีกแบบนะ ชอบที่ตุลย์ เรียกโชว์ ว่าพี่ มันดูน่ารักดี
-
รอตอนต่อไปอยู่น๊า แง่งๆ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
อ่าา ไม่ได้เข้าเล้าหลายวัน ตุลย์ความจำเสื่อมซะแล้วอ่ะ
แต่ก็ดีไปอีกแบบนะ ชอบที่ตุลย์ เรียกโชว์ ว่าพี่ มันดูน่ารักดี
ชอบเหมือนกัน 555รอตอนต่อไปอยู่น๊า แง่งๆ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
อีกนิดนะคนไทย ^^
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ มาต่อเร็วๆๆ นะ :o8: :o8: :o8: :o8:
-
ความจำเสื่อม เหมือน ละคร ญาญ่า + ณเดชณ์ เลย :impress3: อะอะอะ
-
ความจำเสื่อม เหมือน ละคร ญาญ่า + ณเดชณ์ เลย :impress3: อะอะอะ
แต่ไม่เหมือนนางฟ้านะ 55
-
วันนี้จะลงต่อไหมน่า :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
อย่าลืมไปแก้ไขกฏด้วยนะคะมันลงไว้ไม่ครบ เจ็ดข้อ
คนอื่นเขาแก้ไขกันหมดแล้่ว เด๋วกระทู้โดนล๊อค คราวนี้ล๊อคยาวเลยนะ
เจ้สอง
-
วันนี้จะลงต่อไหมน่า :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
จะรีบนะๆๆๆๆๆ ^^อย่าลืมไปแก้ไขกฏด้วยนะคะมันลงไว้ไม่ครบ เจ็ดข้อ
คนอื่นเขาแก้ไขกันหมดแล้่ว เด๋วกระทู้โดนล๊อค คราวนี้ล๊อคยาวเลยนะ
เจ้สอง
จริงหรอครับ ขอบคุณครับ
-
ตอนนี้ถึงตาพี่โชว์สู้ๆ บ้างแล้วนะคับ
ตุลย์หายไวๆ นะคับ
-
ตอนนี้ถึงตาพี่โชว์สู้ๆ บ้างแล้วนะคับ
ตุลย์หายไวๆ นะคับ
สู้ๆๆๆๆ ^^
-
สงสารจังเลยอะ ความจำเสียมนี่อะ :monkeysad: :monkeysad:
-
รอลอยกระทงหรอ 55
ปีนี้ลอยหน้าบ้านแน่เลย 55
คงจะเป็นอย่างงั้นคับ555 สงสารเหมือนกัน ลอยกระทงที ได้ทั่วจังหวัดก็เลยว่าได้ เพราะมีแต่น้ำ ไม่รู้กระทงใครเป็นกระทงใคร :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
สวัสดีตอนเที่ยงเด้อคับ!! ทานข้าวด้วยนะคับ เดียวไม่มีแรงมาอัพตอนใหม่ให้พวกเราอ่าน
-
รออยู่นะคับนายตุลย์จำได้สักทีเถอะสงสารพี่โชว์
แต่พี่โชว์ก็สู้ๆๆๆนะ
-
เนื้อเรื่องเหมือนใกล้จบแล้ว
รู้สึกใจหาย แปลกๆ
-
รอสักครู่............
-
สวัสดีตอนเที่ยงเด้อคับ!! ทานข้าวด้วยนะคับ เดียวไม่มีแรงมาอัพตอนใหม่ให้พวกเราอ่าน
ครับ ขอบคุณมากนะครับ
-
หายงอนแล้วเหรอโชว์ ต้องให้เจ็บตัวก่อนว่างั้น ไม่งั้นจะไม่มีเหตุผลที่จะให้อภัยกัน
-
หายงอนแล้วเหรอโชว์ ต้องให้เจ็บตัวก่อนว่างั้น ไม่งั้นจะไม่มีเหตุผลที่จะให้อภัยกัน
ใช่ พวกซาดิส..
-
o13 เรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านและอ่านจนทันวันนี้แหละ
ตอนแรกยังสับสนว่าใครเป็นพระเอกกันแน่ แต่ในใจก็แอบเชียร์โชว์มาตลอด 555
แต่ตอนหลังๆนี่โชว์ขี้งอนหนักไปหน่อย พอตุลย์ความจำเสื่อมถึงหายงี่เง่า แอบโกรธ :m31:
ขอให้ตุลย์ความจำกลับมาโดยเร็ว
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ
-
รอสักครู่............
ตอนใหม่กำลังมาหรือนี่
รอ รอ รอ รอ ค้าบๆๆๆ
-
o13 เรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านและอ่านจนทันวันนี้แหละ
ตอนแรกยังสับสนว่าใครเป็นพระเอกกันแน่ แต่ในใจก็แอบเชียร์โชว์มาตลอด 555
แต่ตอนหลังๆนี่โชว์ขี้งอนหนักไปหน่อย พอตุลย์ความจำเสื่อมถึงหายงี่เง่า แอบโกรธ :m31:
ขอให้ตุลย์ความจำกลับมาโดยเร็ว
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ ^^
-
รอคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
รอครับผม
-
มารอด้วยคนครับ
-
http://www.facebook.com/ByPhichchii >> มีคนแนะนำให้ทำเลยลองทำดู
ถึงกระแสน้ำท่วมท้นไม่หวาดหวั่น
แต่กำลังใจนั้นไม่เคยหาย
ให้ผู้อ่านได้อ่านเพื่อผ่อนคลาย
โทษทีนะทำไงได้ผมรักคุณไปแล้ว.... 555 ดันทุรังจนจบได้
อ่านต่อๆ กระแสแฟนเพจตอบรับดีมาก ขอบคุณที่กด LIKE และติดตามนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 79 เสี้ยวความทรงจำ
“หิวมั๊ย มีส้มในตู้เย็นเดี๋ยวปลอกให้กิน” พี่โชว์ถามผม
“ไม่ครับ พึ่งกินข้าวอิ่มๆ”
“อืม งั้นนอนพักนะ” ผมรับรู้ถึงความรัก และความเป็นห่วงจากพี่เขา พี่เขาเป็นห่วงผมมาก แล้วก็คงรักผมมากเช่นกัน ทุกคนรอผมนะผมจะรีบจำเรื่องราวต่างๆ ให้ได้
...................................................................
“บ่ายนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วครับ แล้วก็มาพบหมอตามใบตรวจร่างกายนะครับ ส่วนเรื่องความจำให้ญาติพยายามเล่าเรื่องราว เพื่อกระตุ้นความทรงจำ แต่อย่าพยายามมากจนเกินไปเพราะอาจทำให้เกิดอาการเครียดได้ ค่อยๆ จำนะครับ” ผมหมอบอกหลังตรวจร่างกายครั้งสุดท้ายให้เสร็จเรียบร้อย
“ครับ ขอบคุณมากๆ นะครับคุณหมอ” ตอนนี้มีเพียงพี่โชว์ที่คอยมารับผม เพราะเพื่อนๆ ผมติดเรียนกันหมด ผมโทรบอกแม่แล้วว่าไม่ต้องเป็นห่วง ไม่อยากให้แม่นั่งรถมาเหนื่อยนะครับ
“พี่จัดการเรื่องค่าใช้จ่ายให้เรียบร้อยแล้วนะ แล้วต่อจากนี้ไปพี่จะดูแลเราเอง” พี่โชว์พูดพร้อมกุมมือผมเอาไว้ ผมรับรู้ได้ถึงความเป็นห่วงจากใจจริง
“ครับ ขอบคุณมากครับ ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ เดี๋ยวผมคืนให้” ผมรู้สึกเกรงใจที่ต้องให้ใครมาออกค่าใช้จ่ายให้ อีกอย่างผมก็ป่วยเอง ไม่ใช่พี่เค้า
“ไม่เป็นไรพี่เต็มใจ อีกอย่างเพราะพี่ตุลย์เลยเป็นแบบนี้ เพราะพี่เอง ตุลย์ไม่ต้องห่วงนะ พี่จะดูแลตุลย์เอง”
“ครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ แต่ผมคงดูแลตัวเองได้นะครับ” ผมกล่าวขอบคุณจากใจจริง และรู้สึกเกรงใจพี่เค้า
“อย่าดื้อ ดิพี่บอกจะดูแลเอง ห้ามเถียงเลย” พี่โชว์ทำท่าเหมือนดุๆ
“เอางั้นหรอครับ งั้นก็ได้ครับ” ก็คงต้องยอมไปก่อน เราจำอะไรไม่ได้หนิ
“ป่ะ งั้นเรากลับบ้านเรากันดีกว่า” พี่โชว์บอกหลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย
“ไปส่งผมที่ห้องนะครับ” ผมไม่เข้าใจหรอกว่าไอ้บ้านเรามันหมายถึงบ้านไหน
“อืม แวะกินข้าวก่อนมั๊ย” พี่โชว์หลังจากที่มาถึงรถพี่โชว์ ผมรู้สึกคุ้นๆ รถคันนี้มาก เฮ้ย!! นี่มันรถที่จะชนผมตอนที่ผมเข้ากรุงเทพมาใหม่หนิ ผมจำได้แค่นี้ แล้วก็นึกอะไรอีกไม่ออก พยายามนึกแล้วรู้สึกปวดหัว
“ตุลย์เป็นไรรึป่าว” พี่โชว์หันมาถามผม
“ปะ ป่าวครับ ถ้าพี่โชว์หิวก็แวะกินก่อนได้นะครับ”
“ได้งั้นก็ไปข้าวร้านป้าพิศใต้แฟลตละกัน” อ่อร้านใต้ตึกนั้นเองไม่ได้กินนาน
“ป้าครับๆ ขอสุกี้แห้งสองจานครับ” มาถึงไอ้พี่โชว์ก็สั่ง ไม่ได้ถามผมเลย หรือว่าเขาจะกินสองจานนะ
“เอ่อ กินสองจานเลยหรอ” ผมถาม
“ป่าวสั่งให้ตุลย์”
“เฮ้ย! พี่ผมไม่หิวนะ” ผมรู้สึกว่าเพิ่งกินข้าวเช้าไป
“ไม่ได้ ยังไงก็ต้องกินจะได้กินยา” อะไรว่ะดุกูอีกแระ เป็นพ่อกูรึไง ชิ
“ก็ได้ กินก็กิน แต่รู้ได้ไงว่าผมชอบสุกี้แห้ง”
“คนรักกันก็ต้องรู้สิครับ” แหวะทีนี้มาหวาน ตามอารมณืไม่ถูกจริงๆ
“มาแล้วจ้า สุกี้แห้งสองที่ เดี๋ยวนี้สนิทกันเนอะน้องโชว์กับน้องตุลย์เนี้ยะ เมื่อก่อนยังทะเลาะกันอยู่เลย” ภาพบางส่วนของความทรงจำแล่นเข้าในสมอง ใช่แล้วไอ้กร่าง ที่มันที่ต่อยผมนี่เอง ผมถึงว่าคุ้นๆ
“เป็นไรตุลย์” ผมยังไม่เข้าใจว่าทำไมตอนนี้มันถึงมาดีกับผม แล้วยังมาเป็นแฟนกับผมด้วย เป็นไปไม่ได้โกหกแน่ๆ
“ป่าว กินเหอะ หิวไม่ใช่หรอ” ผมก็ก้มลงกินของผม แล้วพยายามนึกจับต้นชนปลายไม่ถูกจริงๆ ปวดหัวโว้ยย
“อ่ะ กินยาหลังอาหารด้วย”
“ขอบคุณครับ” ผมรับยามาแล้วกิน แล้วเราก็ขึ้นห้องกันมา
“เออ ส่งแค่นี้แหละครับ”
“เฮ้ย ได้ไงนี้ห้องเราสองคนนะเว้ย” ได้ไง ผมจำได้ว่าผมอยู่คนเดียวนะ
“ไม่ใช่ผมอยู่คนเดียว บ้านพี่อยู่ฝั่งนู้นไม่ใช่หรอ” ไอ้กร่างมันหายไปไหน ทำไมมันพูดกับผมดีจัง
“บ้า พี่อยู่กับตุลย์มาตั้งนานแล้ว ไม่เชื่อลองเข้าไปดิ” ผมเดินเข้ามาในห้อง แล้วจำต้องให้มันเข้าห้องมาด้วย จริงด้วยครับ ผมไม่ได้อยู่คนเดียว ข้าวของเครื่องใช้ที่ไม่ได้มีแค่ของผม
“พี่อยู่กับผมจริงอ่ะ”
“จริงสิ” โอ้ยย ผมต้องเชื่อใช่ไหมเนี้ยะ คิดแล้วปวดหัวโว้ยย
“หรือว่าพี่แกล้งทำดีกับผม ผมจำได้ว่าพี่เคยไม่ชอบขี้หน้าผม” พี่โชว์ทำหน้านึกอะไรบ้างอย่าง แล้วอยู่ดีดีก็ยิ้มๆ
“เรื่องมันนานมาแล้วแหละ ขอให้ตุลย์จำแค่ว่าตอนนี้พี่รักตุลย์ แล้วตุลย์ก็รักพี่ก็พอ เราสองคนรักกัน เข้าใจ๊”
“แล้วพี่จะให้ผมเชื่อได้ไง ในเมื่อผมจำอะไรไม่ได้เลย” ผมถาม
“ขอแค่ตุลย์เชื่อพี่ พี่สาบานว่าพี่ไม่ได้หลอก พี่รักและจริงใจกับตุลย์จริงๆ” พี่โชว์พูดถ่ายทอดความรู้สึกพร้อมกุมมือผมไว้ สายตาที่ส่งมานั้นไม่ได้โกหกและเต็มไปด้วยความจริงใจจริงๆ ผมจะเชื่อก็ได้ครับ
“ครับ ผมจะพยายามจำให้ได้นะครับ” พอกินยาก็ทำให้ผมรู้สึกง่วงๆ
“งั้นผมขอนอนพักหน่อยนะ” ผมเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วล้มตัวลงนอน ยังไม่ทันได้คล้อยหลับก็รู้สึกถึงแรงความอบอุ่นที่กอดผมอยู่
“อืม เฮ้ยย พี่ทำไรอะ” ผมพยายามฝืน แต่แรงกอดก็มากจนผมผลักไม่ออก ผมรู้สึกแปลกๆ แต่คุณเคย ผู้ชายกอดกันด้วยหรอ
“ขอพี่กอดหน่อยนะ พี่ขอโทษที่ทำให้ตุลย์เป็นแบบนี้” น้ำเสียงพี่โชว์ฟังดูเศร้าๆ เอาว่ะ กอดก็กอด ผมรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นของอ้อมกอดในเสี้ยวหนึ่งของความทรงจำ แต่ผมจำไม่ได้
“พี่นอนกอดผมบ่อยมั๊ย” ผมถามเพราะสงสัย
“บ่อยสิ เรานอนกอดกันทุกวันเลยแหละ บางครั้งก็มากกว่ากอดด้วย”
“เฮ้ย!! พี่ทำไรอ่ะ” ผมร้องตกใจ เมื่อรับรู้ถึงสัมผัสที่ป่วนเปี้ยนอยู่หน้าขา
“โอ้ย!!” ผมกับถีบพี่โชว์ลงไปกองกับพื้นข้างเตียง
“พี่โชว์ผมขอโทษ เจ็บมากป่าว” ผมรีบลุกขึ้นไปดูพี่โชว์ แต่พอลุกเขาก็ดึงผมจนล้มลงไปทับตัวพี่เขาอีก ตอนนี้ออกแนวนอนทับกัน
“เฮ้ย อุ๊บ” บ้าผมโดนผู้ชายจูบ ไม่จริงๆๆๆๆๆๆ บ้าไปแล้ว ผมผลักพี่โชว์แล้วรีบลุกขึ้นเตียงเลย
“เล่นบ้าไรเนี้ยะ”
“ขอโทษ ของมันเคยหน่ะ อย่าคิกมากนะ”
“พี่ตุลย์ จำอะไรไม่ได้นะ พี่ทำงี้จะให้ตุลย์ทำใจรับได้หรอ ผมเป็นผู้ชายนะ ผมสับสนผมจำอะไรไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าผมเคยจูบ เคยกอดหรือแม้แต่จะมีอะไรกับพี่ก็เหอะ ผมจำไม่ได้ พี่เข้าใจตุลย์ไหม เข้าใจไหม” ผมรู้สึกอึดอัด โมโหตัวเองที่จำอะไรไม่ได้ ผมปล่อยให้น้ำตาผมไหลออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มันอึดมากที่คนอื่นพยายามเหมือนเดิมกับเรา แต่เรากลับจำอะไรไม่ได้
“ตุลย์ๆ อย่าร้องไห้นะ พี่ขอโทษๆ พี่จะไม่ทำอีกแล้ว ตุลย์นอนพักผ่อนนะ” พี่โชว์ใช้มือของเขาปาดน้ำตาให้ผม แล้วให้ผมนอน
“อืม ผมขอโทษที่จำอะไรไม่ได้ พี่จะนอนกอดผมก็ได้นะ”
“ตุลย์” พี่โชว์เรียกชื่อผม ผมไม่รู้ว่าพี่เขาคิดยังไง หรือรู้สึกอึดอัดอะไรรึป่าว แต่ผมจะพยายามจำให้ได้ละกัน
..............................................................
“พี่โชว์ตื่น” ผมปลุกคนในอ้อมกอดของผม ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลนี่ก็สองวันแล้ว พี่เขาอยู่ดูแลผมตลอด หาข้าว จัดยาให้ผม แล้วก็นอนกอดผมตลอดด้วยเช่นกัน มันก็เป็นความรู้สึกดีดีนะ ที่ผมได้รับจากพี่เขา
“อืม” ขี้เซาแฮะ ร้องในลำคอแต่ไม่ยอมขยับ
“พี่โชว์ วันนี้ผมต้องไปเรียนครับพี่”
“อ่อๆ จริงสิ” พี่โชวืรีบสะดุ้งลุกขึ้นตื่น
“งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ”
“อาบพร้อมกันเลย”
“พี่โชว์” ผมส่งสายตาอาฆาต พร้อมน้ำเสียงเฉียบคม
“ครับๆ ตุลย์อาบก่อนเลย เดี๋ยวพี่อาบทีหลัง”
“อืม งั้นผมไปอาบก่อนนะครับ”
“โอเคครับ”
จุ๊บ อยู่ดีดีพี่โชว์หอมแก้มผม
“ไอ้พี่โชว์”
“แฮะๆๆ ขอโทษครับ พยายามแล้ว แต่มันน่ารักจนอดใจไม่ไหว” ผมรีบหยิบผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำเลยครับ
...........................................................
“ไอ้ตุลย์ มาแล้วหายดีแล้วใช่ไหม” พี่โชว์มาส่งผมหาเพื่อน พากินข้าวกินยา แล้วสั่งเสียเรียบร้อยก่อนไปเรียน ตกลงผมมีผู้ปกครองคนใหม่ใช่ไหมเนี้ยะ
“อืม แต่ก็จำไม่ได้อยู่ดี”
“เออน่า เดี๋ยวก็จำได้”
“ใช่พวกกูนี้แหละจะทำให้มึงจำได้เอง” ไอ้คิวพูด
“ทำไงอ่ะ” ไอ้พจน์ถาม
“ก็เขาบอกว่า ถ้าอยากให้ความจำกลับมา ต้องตีหัวให้กระทบกระเทือนอีกครั้ง หรือไม่ก็ช๊อตด้วยไฟฟ้า”
“โอ้ย อะไรของมึงเนี้ยะ คราวก่อนก็สะกดจิต สร้างสรรค์มั๊ยเนี้ยะ” ไอ้พจน์ว่า
“ยังไงก็ต้องลองก่อนนะเว้ย” ไอ้คิวยังยืนกราน
“เราว่าไม่ได้อ่า เกิดคราวนี้ตุลย์ตายไปจะว่ายังไง” ใช่ข้าวพูดถูก กูยอมความจำเสื่อมดีกว่า
“เฮ้ยยๆๆ แต่ตอนนี้ขึ้นเรียนก่อน สายแล้ว”
**********************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
มาจิ้มไว้ก่อน อ่านก่อนนะครับ
-
มาซะ.........................สั้นเชียว o22
แต่ก็ยังดีกว่าไม่มาเนอะครับๆ o18
ผมว่าวิธีเอาไฟฟ้าช็อตน่าสนใจมากเลย 555 5+
แต่ผมว่าเอาหินทุบหัวตุลย์เลยนี้จะดีมากเลยครับ :laugh:
-
ไม่มีมาม่าอีกแล้วใช่ป่ะ ระแวงอ่ะ หลายรอบแล้วงัย
-
เย้ๆ กลับบ้านแล้ว รอดูต่อไป
-
อบอุ่นมากๆ
-
พี่โชว์น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :L2: :กอด1: :กอด1:
-
ขนาดน้ำท่วม ยังคิดถึงผู้อ่าน มาอัพ ให้ทุกวัน ซึ้งใจจิง ๆ ครับ ขอบคุณนะครับ
ไม่ผิดหวังที่รอคอย
-
ถ้าตุลย์จำพี่โชว์ไม่ได้เฮ้อๆ แล้วจะเป็นยังไงเนี่ย คริคริ ไม่อยากจะคิด แอบสงสารพี่โชว์
-
เป็นตอนที่หวานมาก....อยากมีความรักกะเขาบ้างจัง...เหอ. ดีใจมากเลยที่เข้ามาดูทุกวันแล้วก็ได้อ่านทุกวันเนี้ยะ แล้วก็เป็นกำลังใจให้พี่นักเขียนนะครับ
คิดถึงครับ
-
ขอบคุณทุกคนนะครับ สำหรับคอมเม้นทุกคอมเม้น
-
ขอบคุนมากสำหรับเรื่องนี้.....
ชอบมากครับ o13 o13
ยังไงก็ยังไม่อยากไห้จบเลยยยย :seng2ped:
-
ขอบคุนมากสำหรับเรื่องนี้.....
ชอบมากครับ o13 o13
ยังไงก็ยังไม่อยากไห้จบเลยยยย :seng2ped:
ขอบคุณมากด้วยเ่ช่นกัน
เอาหน่าเรื่องราวต้องมีวันจบบ้างแหละ
แต่ผมผูกเรื่องไว้หลายคู่
อาจมีตอนพิเศษ
หรือภาคต่อก็ได้นะ 555
-
เยี่ยม o13 o13ต้องมีตอนพิเศษและภาคสองด้วย เนอะๆๆๆ :pig4:
-
เยี่ยม o13 o13ต้องมีตอนพิเศษและภาคสองด้วย เนอะๆๆๆ :pig4:
รับไว้พิจารณาเป็นกรณีพิเศษ 555
-
เราจะเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆๆ แล้วก็หัดนอนเร็วๆๆบ้างนะผู้แต่ง :pig4:
-
เราจะเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆๆ แล้วก็หัดนอนเร็วๆๆบ้างนะผู้แต่ง :pig4:
ขอบคุณครับ ^^
:D
-
อย่างนี้สิครับ กำลังใจในช่วงน้ำท่วม
ขอบคุณมากนะครับ
-
อย่างนี้สิครับ กำลังใจในช่วงน้ำท่วม
ขอบคุณมากนะครับ
ขอบคุณเช่นกันนะ ^^
-
แล้วจะจบยังไงเนี่ย
แต่ขอให้จบแบบ
happyก็พอ :a5:
-
สนุกมากเรยคับ รอตอนต่อไปนะ :m13: :m13:
-
แล้วจะจบยังไงเนี่ย
แต่ขอให้จบแบบ
happyก็พอ :a5:
555 ใกล้ละละ
สนุกมากเรยคับ รอตอนต่อไปนะ :m13: :m13:
ขอบคุณมากครับ
-
ฮ่าๆๆ คิวเอ้ยย สารพัดวิธีคืนความทรงจำ มีแต่โหดๆทั้งน้านน
-
555+วิธีเตือนความจำแต่ล่ะอย่าง :laugh:
-
พาไปเมาเลยเฮียโชว์ o18
จับกดสัก6ยกหัวใสแน่นอน :z1:
แต่พอพูดเพราะกันทั้งคู่แล้วดูอบอุ่นมากๆเลยล่ะ :m13:
จะรีบจบไปไหน จะรีบจบไปไหน ยาวไปนิดหนึ่ง ยาวไปนิดหนึ่ง :m5: :m5: :m5: :m5:
-
555+วิธีเตือนความจำแต่ล่ะอย่าง :laugh:
55 โหดมาก
พาไปเมาเลยเฮียโชว์ o18
จับกดสัก6ยกหัวใสแน่นอน :z1:
แต่พอพูดเพราะกันทั้งคู่แล้วดูอบอุ่นมากๆเลยล่ะ :m13:
จะรีบจบไปไหน จะรีบจบไปไหน ยาวไปนิดหนึ่ง ยาวไปนิดหนึ่ง :m5: :m5: :m5: :m5:
ตุลย์อะไม่เป็นไรหรอก
แต่เฮียโชว์ไม่รู้จะไหวป่าว 6 เลยนะ
555
-
ลองจัดหนักเลยครับเฮียโชว์
อย่างน้อยตุลย์ก็จะได้รู็ตัว ว่าเป็นเกย์ 555+
-
:z3: ผมชอบเรื่องนี้มากครับ อยากรุ้ ว่า เปงเรื่องแต่งหรือ จริง อะคร๊าบบ ผมติดตามตลอด ในช่วงไหนหายไป ผมนอนไม่หลับ สนุกนะ ครับ ^ ^ :กอด1: แล้วทำไม ล่าสุดนี้ ไม่มีโป้งเรย ง๊ส์ เผื่อจะจำโป้งได้ อิอิ !!
-
จิ้มรีบน ************** ถ้าจำโป้งได้ ก็จำได้ว่าเป็นคนรัก ละสิ
ใช่ป่าว
ไม่เอาาาๆๆๆๆๆๆๆน๊าาาา :z13: :z13: สงสารเฮียย จิ้ม จิ้ม ๆๆ
-
หุ ๆ เวลาตุลย์ความจำเสื่อมก็ดีนะ ดูน่ารักไปอีกแบบ อิอิ พี่โชว์ก็ดูแลดีซ๊าาา น่าร้ากกกก ^^
-
ลองจัดหนักเลยครับเฮียโชว์
อย่างน้อยตุลย์ก็จะได้รู็ตัว ว่าเป็นเกย์ 555+
น่าลองนะ 55
-
มาเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมนะคุน Fighting!!!! :pig4:
-
มาเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมนะคุน Fighting!!!! :pig4:
Thanks a lot นะคุณ ^^
:P
-
http://www.facebook.com/ByPhichchii >> มีคนแนะนำให้ทำเลยลองทำดู
กำลังใจที่ได้รับนั้นมีค่า
แม้ไม่มีราคาล้ำความหมาย
ขอขอบคุณทุกคนไม่เสื่อมคลาย
ไม่เหือดหายมลายลับจากหนีไป
โทษทีมาได้ถึงแปดสิบตอน
ไม่ขอวอนอะไรให้มากหลาย
ขอเพียงแค่อยู่ด้วยกันไม่กลับกลาย
เพราะเรื่องนี้อยู่ได้ด้วยทุกคน.............(ช่างกล้าพยายาม)
ขอบคุณทุกคนอีกครั้งที่ติดตาม ทั้งที่นี่และกำลังใจทุกกำลังใจในเพจ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 80 มิตรภาพไม่ต้องอาศัยความทรงจำ
“โอ้ย อะไรของมึงเนี้ยะ คราวก่อนก็สะกดจิต สร้างสรรค์มั๊ยเนี้ยะ” ไอ้พจน์ว่า
“ยังไงก็ต้องลองก่อนนะเว้ย” ไอ้คิวยังยืนกราน
“เราว่าไม่ได้อ่า เกิดคราวนี้ตุลย์ตายไปจะว่ายังไง” ใช่ข้าวพูดถูก กูยอมความจำเสื่อมดีกว่า
“เฮ้ยยๆๆ แต่ตอนนี้ขึ้นเรียนก่อน สายแล้ว” ข้าวบอก พวกเราเลยรีบวิ่งไปเข้าเรียนเลยครับ ดีนะยังไม่เช็คชื่อ ผมก็เรียนรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง บ้างอย่างก็คุ้นๆ บางอย่างก็ไม่คุ้น แต่เอาเป็นว่าคงเอาตัวรอดได้แหละครับ วันนี้ทั้งวันพวกเพื่อนๆ ก็พาผมไปตรงโน้น ตรงนี้พร้อมเล่าเรื่องราวที่เกี่ยวกับผมประกอบไปด้วย
“เอางี้กูมีอีกวิธี ไม่เจ็บตัวเชื่อกู” ไอ้คิวเสนอแต่ก็ยังไม่ยอมเฉลยว่าอะไร
“อะไร อีกล่ะ”
“เออน่า ตามกูมาพอ” พวกเราก็ตามมันไปแหละครับ พอมาถึงพวกเราต่างก็ร้องอ๋อเลยครับ
“มันจะช่วยได้จริงหรอว่ะ” ไอ้พจน์ถาม
“โอ้ยมึง ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ดิ ไม่งั้นคนเข้าไม่มาบนหรอก” ที่ยืนตระหง่านตรงหน้าคืออนุสาวรีย์ผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยนั้นเอง ซึ่งเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของนิสิตมหาวิทยาลัยแห่งนี้
“เอาก็เอาว่ะ” ผมบอกมัน
“เอางี้ เราทุกคนมาบนให้ไอ้ตุลย์หายความจำเสื่อม แล้วจะได้มาช่วยกันแก้บน”
“บนอะไรดีอ่า” ไอ้ข้าวถาม
“วิ่งรอบมหา’ลัย 30 รอบ โอเคป่าว” ไอ้คิวบอก
“โห เหนื่อยนะมึง” ยังไม่ทันบนไอ้พจน์ก็บ่นแล้ว
“สัส ถือว่าช่วยไอ้ตุลย์” ไอ้คิวว่าพลางตบหัวไอ้พจน์
“โอ้ย!! มือหรือตีนเนี่ยะหนักชิบ” ไอ้พจน์ลูบหัวปรกๆ
“จะลองดูอีกทีมั๊ย” ไอ้คิวตั้งท่า
“พอเหอะ รีบๆ เหอะ” ไอ้ข้าวว่า สรุปเราก็บนว่าจะวิ่งรอบมหา’ลัย
“พวกมึง ไปดูหนังกัน หนังเข้าใหม่กูอยากดูมาก” ไอ้พจน์เสนอ
“หนัง X อะหรอ ไปดูบ้านกูก็ได้แผ่นใหม่เต็มเลย” ไอ้คิวกวนตีน
“คว.... กูหมายถึงหนังโรง ไอ้ควาย” ไอ้คิวนี่ชอบให้โดนด่านะ
“อ้าวหรอ พวกมึงว่าไง” ไอ้คิวหันมาถามผมกับไอ้ข้าว
“ไงก็ได้ ตามใจพวกแกอ่า” ผมกับไอ้ข้าวว่า สรุปว่าเราก็เลยไปดูหนังกัน ไม่มีเรียนบ่ายครับ เลยไปหาข้าวกินเลย
“อยู่ไหน กินข้าว กินยายัง” พี่โชว์โทรมาถามครับ
“มาดูหนังที่เมเจอร์ครับ กำลังจะหาข้าวกิน” ผมตอบปลายสาย
“ไปกับใคร ไปไหนทำไมไม่โทรมาบอก แล้วตอนนี้อยู่ตรงไหนจะไปหา” ทำไมต้องทำเสียงโมโหด้วยเนี้ยะพูดดีดีก็ได้ เป็นพ่อกูป่าวเนี้ยะ พ่อกูก็เสียไปแล้วนี่หว่า
“มากับเพื่อนๆ ครับ แล้วทำไมพี่ต้องโมดหตุลย์ด้วยเนี้ยะ ตุลย์ทำไรผิด”
“ป่าวครับ พี่ขอโทษ ตุลย์อยู่ไหนพี่จะไปหา” พี่โชว์เสียงเย็นขึ้น
“พี่ไม่ต้องมาก็ได้ ยังไงเดี๋ยวตุลย์ก็เข้าโรงหนังเดี๋ยวพี่มาก็ไม่เจอตุลย์อยู่ดีอ่า” ผมบอกเพราะอีกประมาณไม่ถึงชั่วโมงก็จะถึงเวลาเข้าโรงแล้ว
“อ้าวงั้นหรอ งั้นหาข้าวกินแล้วกินยาให้ครบด้วยนะ แล้วอีกอย่างดูหนังเสร็จโทรหาพี่นะเดี๋ยวพี่ไปรับ” ครับคุณพ่อ
“เอ่อ เดี๋ยวตุลย์กลับเองก็ได้นะครับ”
“ไม่ได้ โทรมาด้วย พี่ไปเรียนก่อนนะ” พี่โชว์ออกประโยคคำสั่ง เสียงโคตรน่ากลัวอ่า กูไปเป็นแฟนกับคนแบบนี้ได้ไงเนี้ยะ แฟนกูต้องขาว หมวย สวย อึ๋มดิว่ะ ไหงเป็นงี้เนี้ยะ
“ครับ ก็ได้ครับ” ผมกับเพื่อนก็หาอะไรง่ายๆ กินแหละครับ เอาที่สะดวก กินเสร็จก็กินยาที่พี่โชว์จัดมาให้ผมแล้วเป็นชุด ใส่ตลับแยกมื้อมาเรียบร้อย
“ตุลย์จำได้ยัง” ไอ้คิวถาม
“เพิ่งบนเองนะ จะจำได้แล้วหรอ” ไอ้ข้าวว่า ผมก็ส่ายหน้าเช่นกัน
“กูบอกแล้วไม่เวิร์ค” ไอ้พจน์รีบว่า
“โอ้ย รอดูก่อนดิว่ะ เออ มึงได้ลองรื้อฟื้นความจำกับเฮียยังว่ะ” ไอ้คิวว่า แล้วหันมาถามผมต่อ
“อะไรหรอ”
“ก็เรื่องอย่างว่า บนเตียงอ่า” มันพูดพร้อมทำท่าเอามือประกบกัน
“เฮ้ยย!! บ้าดิ” ผมตอบเขิลๆ ยอมรับว่าอาย
“จริงมึงลองดูดิ กูว่าวิธีนี้ก็เวิร์คนะ เพราะตอนมึงความจำยังไม่เสื่อม มึงก็มีอะไรกับพี่เค้าเกือบทุกวันอยู่แล้วหนิ” เอ่อ แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูมีอะไรกันทุกวัน
“แล้วมึงรู้ได้ไง” ไอ้พจน์ถามไอ้คิว
“โถมึงยังต้องถามหรอ ระดับเฮียโชว์จะปล่อยให้พลาดหรอ” พี่โชว์ขนาดนั้นเลยหรอว่ะ ผมนึกภาพตามแล้วขนลุก จริงหรอว่ะกูโดนพี่เขาแบบนั้นๆ ทุกวันเลยหรอว่ะ
“เออว่ะ จริงด้วย กูเห็นด้วยกับวิธีนี้ตุลย์” ไอ้พจน์ดันเห็นด้วยอีก ผมจะทำไงเนี้ยะ
“เอ่อ จริงหรอ” ผมตอบแบบตอนนี้จิตใจไม่รู้ไปไหน ลอยไปไกลแล้วมั้ง
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ช่วยชีวิตผม เฮอออ
“พี่ตุลย์อยู่ไหน” ใครว่ะ เสียงคุ้นๆ
“ใครอ่ะ” ผมเลยถามไป
“อ่อ วินเองครับ พี่ตุลย์อยู่ไหนอ่า วินคิดถึง” อ่อน้องวินที่น่ารักๆ นั้นเอง ทำไมว่ะ ถ้าผมเป็นเกย์จริงๆ ทำไมผมไม่เลือกน้องเขามาเป็นแฟนผมว่ะ ออกจะน่ารักกว่าพี่โชว์ตั้งเยอะ
“อ่อ พี่มาดูหนังกับเพื่อนๆ นะ จะเข้าโรงแล้ว”
“โห ไม่ยอมชวนวินเลยอ่า เสียใจอ่า” น้องวินทำเสียงเศร้า
“โอ๋ๆ คราวหน้าเดี๋ยวพี่จะชวนมาเลย พี่มาดูกับวินอีกรอบก็ได้” ผมปลอบน้องไป
“ครับ พี่ตุลย์ต้องเลี้ยงวินนะ” ไรว่ะเปลี่ยนอารมณ์เร็วชิบเป๋งเลย
“อืมได้สิ งั้นตอนนี้พี่ขอเข้าไปดูหนังก่อนนะ” ผมบอกเพราะจะได้เวลาเข้าโรงแล้ว
“ครับๆๆ แล้วไงเดี๋ยววินโทรหานะ” แล้วน้องวินก็วางสายไป ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับน้องวินเป็นยังไงนะ
“อ่ะตุลย์ กูรู้มึงชอบรสชีส” รู้ด้วยแฮะ ผมดีใจที่ทุกคนจำเรื่องราวของผมได้ ใส่ใจผม ถึงแม่ว่าผมจะลืมเรื่องราวของทุกคนก็เหอะ
“ขอบใจ เท่าไหร่” ผมถามไอ้พจน์
“ไม่เป็นไรๆ ซื้อให้” พจน์ว่า
“ขอบใจนะ แต่เอาไปเหอะ” ผมเอาเงินให้มันไปร้อยนึง มันไม่รับก็ยัดใส่มือมันนั้นแหละ
“โอเคงั้นกูก็ไม่จ่ายนะ โอเคเลี้ยงต้องเลี้ยงทุกคนนะเคป่าว” ไอ้คิวว่า
“ไม่ต้องมาทำแดกฟรีเลยมึงอ่า เอามาเลย” ไอ้พจน์ว่า
“โหไรว่ะ เลี้ยงไม่ได้หรอว่ะ ติดไว้ก่อนนะ” แล้วไอ้คิวก็เดินนำหน้าไปเลย ไอ้พจน์ไล่ด่าตามหลังก็ไม่ทันหรอก
.......................................................................
“สนุกดีนะ” ผมบอกพวกมัน
“อืม โคตรมันอ่า” เราดูหนังเสร็จก็เดินออกมาช็อปปิ้งหน้าเมเจอร์ แล้วก็กะว่าจะเลยไปหาอะไรกินแถวๆตลาด เดินไปเรื่อยๆ ผมโชคดี ดีใจที่ได้มาเป็นเพื่อนกับพวกมัน พวกมันทำเหมือนผมไม่ได้ความจำเสื่อม ร่วมทั้งบางครั้งผมลืมตัวไปด้วยซ้ำว่าความจำเสื่อม เพราะมันอบอุ่นจริงๆ มิตรภาพมันไม่ต้องพึ่งความทรงจำที่ขาดหายไปจริงๆ
“ตุลย์มึงดูนี่ดิ ตัวไหนดูดีกว่ากันว่ะ” ไอ้พจน์หยิบเสื้อสองตัวมาเทียบให้ผมดู
“เออ เราว่าตัวซ้ายมือนะ สวยดี”
“หรอ โอเคงั้นเอาตัวนี้แหละครับ” พจน์ยืนเสื้อพร้อมจ่ายตังส์ให้แม่ค้า พวกเราก็เดินซื้อของไปตามทางแหละครับ ได้ของติดไม้ติดมือกันมาคนละอย่างสองอย่าง ผมซื้อพวงมาลัยมาไหว้พระด้วย
“ข้าววันนี้ไม่เห็นสามีมึงเลยว่ะ” เฮ้ยย!! ไอ้ข้าวก็เป็นเกย์หรอว่ะ แล้วใครว่ะที่เป็นสามีมันอย่างที่ไอ้คิวว่า หรือมันแกล้งเล่น
“ไม่รู้ เดี๋ยวแมร่งก็โทรมาเองแหละ” อ้าวเรื่องจริงด้วยแฮะ ใครว่ะแฟนมัน
“นี่ไงโทรมาแล้ว ตายยากชิบเป๋ง” แล้วไอ้ข้าวก็รับโทรศัพท์สักแป็บแหละครับ
“เจ๊อ้วน เดี๋ยวมันมาเจอที่นั้น” ไอ้ข้าวว่า
“โหนี้มึงตกลงกันเนี้ยะถามพวกกูมั้ยเนี้ยะ” ไอ้คิวว่า
“เออ ตามใจไงเดี๋ยวไปคนเดียวก็ได้”
“โถๆ อย่าน้อยใจไปน้องข้าว พี่ไม่ใช่แฟนน้องนะ ไอ้ใช้มุกนี้กับไอ้เจ๋งนู้น” อ้าวนี้แฟนข่าวคือไอ้เจ๋งหรอเนี้ยะ เป็นไปได้ไง
“อย่าเถียงกัน ไปก็ไป” ไอ้พจน์ขัดขึ้นมา เราก็เดินไปคุยไปเรื่อยๆ แหละครับ จนมาถึงร้านแหละครับ ก็เจอเจ๋งรออยู่แล้ว
“ดีตุลย์ ไงจำกูได้ยัง” ไอ้เจ๋งทักผม
“ได้ดิ ตอนมอปลายมึงอยู่ห้องเดียวกับกู” พอจำได้ครับ
“กูหมายถึงตอนนี้” ผมก็ได้แต่ส่ายหน้า แล้วพวกผมก็จัดแจงสั่งอาหารกันมาเต็มโต๊ะแหละครับ ผู้ชายควายๆ กี่ตัวละ กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มหรอก
กริ๊งงงงงงงงๆๆๆ ใครโทรมาเนี้ยะกำลังกินข้าว “พี่โชว์” ตายห่า
“ครับ” ผมรับสายปลายสาย
“อยู่ไหน” เสียงห้วนแท้เล่า
“ร้านเจ้อ้วน” แล้วสายก็ตัดไปเลย มันจะฆ่าผมไหมเนี้ยะ
“เป็นไรมึง” ไอ้เจ๋งถาม หลังจากเห็นผมหน้าจ๋อยๆ หลังจากวางโทรศัพท์
“ปะ ป่าว ไม่มีไร กินเหอะ” ผมกินไปก็ใจเต้นตุ่มๆ ต่อมๆ ไม่อยู่กับเนี้ยะกับตัว ผมไม่รู้ทำไม แต่ผมรู้สึกกลัวพี่โชว์ยังไงก็ไม่รู้ มันกลัวจากจิตใต้สำนึก
************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
สงสัยต้อง...กับพี่โชว์ถึงจะจำได้ :o8: :o8: :o8: :o8:
-
สงสัยต้อง...กับพี่โชว์ถึงจะจำได้ :o8: :o8: :o8: :o8:
เนอะ 555
-
เนอะ 555
นั้นสินะ 555 :-[ :-[ :-[
-
คิดว่าตอนหน้าคงโดนลงโทษแล้วเหละ 0.^
-
คิดว่าตอนหน้าคงโดนลงโทษแล้วเหละ 0.^
ว้าวววว 555
-
สงสัยคราวนี้ตุลย์อาจโดนจัดหนักแฮะ หุ หุ หุ
-
ถึงขั้นกลัวจากจิตใต้สำนึกอะ
555 XD
-
เผด็จศึกเลยพี่โชว์ จำได้ชัวร์ 555
-
ตอนหน้าสนุกแน่ :haun4: :haun4: :haun4:
-
ลงโทษไปเลย....จะได้จำได้ โหดไปป่าวเนี้ยะเรา...ยังไงก็ ขอบคุณมากนะคับพี่นักเขียน....เออแล้วผมอยารู้ชื่พี่อะ ชื่ออะไร? phich เหรอครับ?
อะอยากเรียกสั้นๆนะครับ... แล้วบ้านพี่น้ำถ้วมป่าว คับ? ยังไงก็คิดถึงนะครับ
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ o13
-
โชว์มาโหด จัดหนักไปเลยนะ 3 รอบอย่างต่ำ
-
ตอนหน้า โชว์ต้องระลึกความทรงจำกับตุลหน่อยล๊ วิธีนี้น่าจะได้ผล อิอิ
-
โชว์กดเลยจะได้จำได้ :z1:
-
สงสัยคราวนี้ตุลย์อาจโดนจัดหนักแฮะ หุ หุ หุ
สงสัยๆๆ
ถึงขั้นกลัวจากจิตใต้สำนึกอะ
555 XD
กลัวจัดไง แบบฝังลึก 555เผด็จศึกเลยพี่โชว์ จำได้ชัวร์ 555
555 น่าสนแฮะตอนหน้าสนุกแน่ :haun4: :haun4: :haun4:
หวังเป็นเช่นนั้นนะลงโทษไปเลย....จะได้จำได้ โหดไปป่าวเนี้ยะเรา...ยังไงก็ ขอบคุณมากนะคับพี่นักเขียน....เออแล้วผมอยารู้ชื่พี่อะ ชื่ออะไร? phich เหรอครับ?
อะอยากเรียกสั้นๆนะครับ... แล้วบ้านพี่น้ำถ้วมป่าว คับ? ยังไงก็คิดถึงนะครับ
อ่อชื่อหรอ อยากรู้จริงๆหรอ จริงดิ ชื่อ เอิร์ธ ครับ บ้านที่ กทม. เป็นบาดาลครับ หอก็ไปด้วย รวมถึงมหาวิทยาลัย
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ o13
ขอบคุณมากครับ ^^
โชว์มาโหด จัดหนักไปเลยนะ 3 รอบอย่างต่ำ
กลัวเฮียโชว์ไม่ไหว แกแล้ว 55ตอนหน้า โชว์ต้องระลึกความทรงจำกับตุลหน่อยล๊ วิธีนี้น่าจะได้ผล อิอิ
เนอะโชว์กดเลยจะได้จำได้ :z1:
ลุ้นๆๆๆ
-
เอาใจช่วยให้ตุลย์กับโชว์ กลับมาหวานเหมือนเดิมอีกครั้ง
-
ชอบตอนความจำเสื่อมจัง เพราะตุลย์กับโชว์พูดกันเพราะอ่ะ
ความจำกลับคืนแล้วก็ขอให้พูดกันเพราะๆอย่างนี้ไปตลอดเด้อ
เอ...ชักจะเห็นด้วยแล้วซีนะ กับวิธีให้โชว์ทำ :oo1:แบบเนียะ
เพื่อให้ความจำตุลย์กลับมาอ่ะ คิดว่าน่าจะได้ผลนา
-
เฮียโชว์......
จัดหนักจัดเต็มเลย :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
เฮียโชว์จัดเต็มเลยน่ะ คืนนี้ ถ้ายังความจำเสื่อมอยู่ก็ไม่ต้องเลิก 555+ (โรคจิตไปล่ะ) :z3: :z3: :haun4:
-
เอาใจช่วยให้ตุลย์กับโชว์ กลับมาหวานเหมือนเดิมอีกครั้ง
เอาใจช่วยเหมือนกัน 55ชอบตอนความจำเสื่อมจัง เพราะตุลย์กับโชว์พูดกันเพราะอ่ะ
ความจำกลับคืนแล้วก็ขอให้พูดกันเพราะๆอย่างนี้ไปตลอดเด้อ
เอ...ชักจะเห็นด้วยแล้วซีนะ กับวิธีให้โชว์ทำ :oo1:แบบเนียะ
เพื่อให้ความจำตุลย์กลับมาอ่ะ คิดว่าน่าจะได้ผลนา
เนอะ น่ารักอ่า ได้ผลจริงหรอ
เฮียโชว์......
จัดหนักจัดเต็มเลย :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
เฮียโชว์ไม่ไหวหรอก แป็บเดียวก็เหนื่อยแล้ว 55
เฮียโชว์จัดเต็มเลยน่ะ คืนนี้ ถ้ายังความจำเสื่อมอยู่ก็ไม่ต้องเลิก 555+ (โรคจิตไปล่ะ) :z3: :z3: :haun4:
เอ่อ ก็ออกแนวจิตนิดๆ นะ 555
-
ขึ้นด้วยบทกลอนอย่างนี้
สงสัยมีความสุข ฮ่าๆๆ
-
ตาโชว์กร่าง
จัดหนัก ไปเลย รับรอง จำได้ ชัวร์ 555
3PCS x 2 Box รับรอง จำได้ แม่นๆ 555
-
ผมว่านะ ตอนต่อไปต้อง :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: แน่นอน อิอิ
-
ช่าย จัดหนักไปเลย
-
:z10: :z10:
คงได้จับแล้วมัดลอยกับกระทง แน่ๆๆงานนี้ คุณพี่ o22 o22 o22 o22
-
ไม่ได้มาอ่านหลายวัน....เกือบไม่ทันละเนี้ย!!!
-
ต่อไปจะมีการรือฟื้นความมรงจะระหว่างเฮียโชว์ กับ น้องตุลย์ รึป่าวครับ
ตอนต่อไปเฮียโชว์คงจัดเต็ม 555 5
-
อีกนิดนะคนไทย ^^
-
ตายแน่ๆ ตุลย์เอ๊ย!! เสร็จโชว์แน่เลย ฮาฮ่า กระแทก กระแทกจนความจำกลับมาเลย 555+ รุงแรงไปป่าวเนี่ยเรา :z3: ฝันดีนะคับ เป็นกำลังใจให้นะคับ :bye2:
-
ต้องลองให้พี่โชว์ซั่มดู คริคริ อาจได้ผลนะ ^3^
-
อีกนิดนะคนไทย ^^
มารอ ตอน81 แล้วค่า ยังค้างจาก80 นอนไม่หลับนิ :really2:
-
http://www.facebook.com/ByPhichchii <<<ช่วยๆกดไลน์หน่อยนะคับ จะครบ 100 คนแล้ว พี่เค้าจะได้มีกำลังใจแต่งต่อนะคับ สู้ๆ :กอด1:
-
มาให้กำลังเหมือนเดิมนะคุน อย่านอนดึกๆๆบ่อยล่ะ สู้ๆๆนะคับ จะรออ่านนะ :pig4:
-
จัดหนักไปเลยโชว์
แต่ก็ถนอมน้องหน่อยนะ ตุลย์เพิ่งเคยโดนครั้งแรก(ตอนความจำเสื่อม)
-
อ๊ากกกกกกก ติดพัน อยากอ่านต่อ มะไรตุลย์จะจำพี่โชว์ได้สักทีน๊าาาาา ><
-
ขอบคุนนะคับสำหรับ story ที่สุนกและน่าติดตามแบบนี้นะคับ
แต่ว่า story เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยาวที่สุดเท่าที่เคยอานมาเลยนะคับ
แต่ก้อมาต่อไวๆๆเลยนะคับ
จะคอยตามเลื่อยๆๆเลยนะคับ
-
ขนาดความจำเสื่อมก็ยังกลัวพี่โชว์ :o12:
อย่าดุตุลย์เลยนะ o22
ว่าแต่วิธีแนะนำของเพื่อนๆเนี่ย จะลองให้พี่โชว์ทดลองดูจริงมั้ยนะ 555 :o8:
-
เอาหัวฝาด เเล้ว จับกด ซะ
:z1: :laugh: :laugh:
-
เรามาให้กำลังเหมือนทุกๆๆวันนะคุน สู้ๆๆ จะรออ่านตอนต่อๆๆไปนะ Fighting!!!! :pig4:
-
http://www.facebook.com/ByPhichchii >> มีคนแนะนำให้ทำเลยลองทำดู
วันเพ็ญ เดือนสิบสอง น้ำก็นอง เต็มตลิ่ง
เราทั้งหลาย ชายหญิง สนุกกันจริง วันลอยกระทง
ลอย ลอยกระทง . ลอย ลอยกระทง ลอยกระทง กันแล้ว
ขอเชิญน้องแก้ว ออกมารำวง
รำวง วันลอยกระทง รำวง วันลอยกระทง
บุญ จะส่ง ให้เรา สุขใจ
บุญ จะส่ง ให้เรา สุขใจ
สุขสันต์วันลอยกระทง ๒๕๕๔ นะครับ ขอให้ทุกคนมีความสุข ขอให้ประเทศไทยและชาวไทยทุกคนผ่านพ้นวิกฤติน้ำท่วมนี้ไปอย่างรวดเร็ว
ลอยกระทง..ลอยทุกข์..ให้หมดโศก
ให้หมดโรค..ภัยใด..ให้ห่างเหิน
สิ่งใดผิด..ที่เรา..ทำล่วงเกิน
อย่าเผชิญ..ละเว้นโทษ..ขออภัย
ร่วมสืบสานประเพณีไทย............
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 81 ทบทวนความทรงจำ
“อยู่ไหน” เสียงห้วนแท้เล่า
“ร้านเจ้อ้วน” แล้วสายก็ตัดไปเลย มันจะฆ่าผมไหมเนี้ยะ
“เป็นไรมึง” ไอ้เจ๋งถาม หลังจากเห็นผมหน้าจ๋อยๆ หลังจากวางโทรศัพท์
“ปะ ป่าว ไม่มีไร กินเหอะ” ผมกินไปก็ใจเต้นตุ่มๆ ต่อมๆ ไม่อยู่กับเนี้ยะกับตัว ผมไม่รู้ทำไม แต่ผมรู้สึกกลัวพี่โชว์ยังไงก็ไม่รู้ มันกลัวจากจิตใต้สำนึก สักพักก็พี่โชว์ก็มา
“หวัดดีเฮียมาได้ไงเนี้ยะ” พวกเพื่อนๆ ผมก็ทักกันไป ผมใจเต้นแรงมากไม่กล้าสบหน้ายังไงไม่รู้ เหมือนเด็กทำความผิดยังไงก็ไม่รู้ ไอ้พวกนั้นก็หลบให้พี่โชว์มานั่งข้างผม รู้สึกถึงรังสีอำมหิตยังไงก็ไม่รู้
“กินข้าว จะได้กินยา” เสียงโคตรโหดอ่า เพื่อนๆ คงเห็นบรรยากาศมาคุ จึงรีบหาเรื่องอื่นคุย
“เมื่อกี๊มึงฟังรู้เรื่องด้วยหรอว่ะ” ไอ้พจน์ถามไอ้คิว พอที่พนักงานร้านนี้ส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ ตอนแรกผมก้ฟังไม่รู้เรื่องเหมือนกัน
“รู้ดิ แถวบ้านกูเยอะ” ไอ้คิวว่า
“สัส ฟังเขานะกูต้องแปลไทยเป็น ไทย มึงเป็นล่ามละกัน” ไอ้พจน์ว่า ก็ฮาดีครับ ฟังพวกมันคุยกัน ทำให้ลืมเรื่องเครียดข้างๆ ตัวได้หน่อย จะว่าก็ว่าเหอะอย่าเงียบดิพี่โชว์ ผมลืมโทรอ่ะ ขอโทษ ไม่น่ารับปากเลยเราเลยผิดเต็มๆ
“ยาละ” พี่โชว์ถามเสียงเรียบ ผมหยิบกล่องยาออกมาจากกระเป๋า เค้าก็หยิบไปจากมือผมเลย
“อ่ะ” พี่โชว์ยื่นยาหลังอาหารมาให้ ผมก็รับมากิน แล้วดื่มน้ำตาม
“หายไวไวนะมึง อยากให้ไอ้ตุลย์กลับมาซ่าเหมือเดิม” ไอ้เจ๋งว่า
“เออ จะรีบจำให้ได้ละกัน” ผมบอกพวกมันไป
“เออ งั้นพี่กับตุลย์ขอตัวกลับก่อนนะ” พี่โชว์พูดแทรกขึ้น
“แต่พี่โชว์ยังไม่ได้สั่งไรกินเลยนะ” ไอ้ข้าวว่า
“ไม่เป็นไร พี่อิ่มแล้วแหละ” พี่โชว์พูดแล้วฉุดมือผมให้ลุกขึ้นพร้อมกลับ อารมณ์ไหนของเขาว่ะเนี้ยะ
“เออ งั้นกลับก่อนนะเว้ย พรุ่งนี้เจอกัน” ผมบอกลาเพื่อนๆ
“เออ เจอกันเว้ย หวัดดีครับเฮีย อย่าทำไรเพื่อนผมละเพื่อนผมความจำมันไม่ดี” ไอ้พจน์ว่า ยังจะมีอารมณ์แซวอีกนะ จะเกิดอะไรกับกูกูยังไม่รู้เลย ไอ้พี่โชว์ก็หน้านิ่งได้อีก ไม่รู้คิดไรอยู่
“บาย” แล้วมันจูงมือลากผมออกมาเลย ผมพยายามแกะออกเพราะผู้ชายเดินจับมือกัน คนก็มองกันหมดอ่า อายครับ
“ตุลย์เดินเองได้” ไอ้พี่โชว์ไม่พูดแล้วก็ไม่ปล่อยมือด้วยซ้ำ โอ้ยเรื่องของมึงละกัน อยากจับอยากจูงก็ตามใจ อย่าให้กูหมดความอดทนนะ กูจะฆ่าแมร่งเลย (กล้าก็บ้าแล้ว คนที่ตายอาจจะเป็นผมมากกว่าตอนนี้ เฮออ) พี่โชว์เปิดประตูแล้วดันให้ผมขึ้นรถ แล้วเขาก็เดินอ้อมไปขึ้นฟังคนขับ ก็เงียบจนจะถึงห้องแหละครับ วันนี้ลืมเอาปากมารึไง
“พี่โชว์ พี่อยากจะพูดอะไรพูดมาเลยดีกว่า” ผมพูดออกมาก่อน ตอนนี้พี่โชว์กำลังจอดรถ แต่ก็ยังเงียบอยู่
“ขึ้นห้อง” คำพูดแรกตั้งแต่ขึ้นรถมาหลุดออกจากปากคนที่เงียบมาตลอดทาง ผมเดินตามพี่เขาขึ้นห้อง ไม่รู้ทำไมผมต้องเชื่อฟังเขาขนาดนี้ก็ไม่รู้
“พี่โชว์ตุลย์ขอ....” คำขอโทษผมถูกกีกั้นด้วยริมฝีปากของพี่โชว์ที่บดขยี้มาที่ริมฝีปากผมทันทีที่ปิดประตูห้องยังไม่สนิทเลยด้วยซ้ำ ผมแค่รู้สึกผิดที่ให้พี่เขารอแล้วจะเอ่ยขอโทษ
“อือ อื้ม” ผมพยายามขัดขืน แต่ต้านทานแรงพี่โชว์ไม่ไหว ความรู้สึกงงงวย แล้วสบสนเข้ามาในหัวผม แต่แล้วก็หายลับความสุข ของไรลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดเข้ากับลิ้นของผม ใช่ผมเคยได้รับความรู้สึกแบบนี้จากที่ไหนสักแห่ง ความสุขที่ลิ้นของพี่โชว์ควานไปทั่วช่องปากของผม จนผมลืมหายใจไปชั่วขณะ ร่างกายผมอ่อนแรงจนแทบจะทรุดลงไป
“เฮือกกก” ผมรีบสูดหายใจเข้าปอดหลังจากที่ปากเป็นอิสระ ขาผมก็ทรุดจนเกือบจะลงไปกองกับพื้นแต่พี่โชว์ประคองผมไว้ ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออก ถามว่าสับสนไหม ตอบได้เลยว่ามาก แต่มันก็มีความสุขด้วย ตกลงนี่ผมเป็นเกย์จริงๆ หรอเนี้ยะ
“พี่ทำงี้ทำไม” พอได้สติผมก็ถามพี่โชว์
“ก็รักไง ตุลย์กูอึดอัดนะเว้ยที่มึงจำกูไม่ได้” พี่โชว์พูดขึ้น
“แล้วพี่คิดว่าตุลย์มีความสุขหรอ ไม่อึดอัดหรอ ที่ต้องมาอยู่กับพี่ทั้งที่เป็นอะไรกันก็ไม่รู้ พี่เป็นใครตุลย์ยังไม่รู้จักเลย” ผมพูดออกไปรู้สึกอึดอัดเหมือนกัน
“โถเว้ย มึงรู้ไหมว่ามึงเป็นของกูทั้งตัว ทั้งหัวใจ มึงจำได้ไหม” พี่โชว์พูดออกแนวโมโห
“ไม่รู้ ผมจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละ เลิกทำกับผมเหมือนเด็กสักที” ผมเดินเข้าไปในห้อง ไม่อยากทะเลาะกับพี่เขา
“กูเป็นหวงมึงนี่ผิดมากใช่ไหม” เขาเริ่มขึ้นเสียงกับผมแล้ว
“ผมเบื่อ” ไม่รู้อะไรทำให้ผมพูดคำนั้นออกไป
“เออได้ งั้นเดี๋ยวกูรื้อฟื้นความจำให้เอง ย้ำให้ชัดไปเลยว่ามึงเป็นของกูทั้งตัวและใจ” ว่าพลางพี่โชว์ก็ผลักผมลงไปบนเตียง แล้วคล่อมทับตัวผมอย่างรวดเร็ว
“พะพี่ ทำอะ..” ริมฝีปากถูกบดขยี้ จนรู้สึกเจ็บไปหมด ผมพยายามไม่ให้ลิ้นพี่โชว์ลวงล้ำเข้ามา
“อ่า” ผมจำต้องอาปาก เพราะตกใจที่ตอนนี้มือพี่โชว์ลวงเข้าไปในกางเกงผม ทำไมผมสู้แรงพี่เขาไม่ได้เลย ผมเป็นผู้ชายเหมือนกันนะ พี่โชว์ไล้ลิ้นไปตามใบหูลำคอ
“พี่ปล่อยผม ไม่เอา ผมขอโทษ” ผมเรียกร้องอิสรภาพภายใต้ร่างกายอันกำยำของพี่เขา
“ตุลย์เป็นของพี่เข้าใจไว้ด้วย” พูดแค่นั้นกางเกงพร้อมกางเกงในผมก็ลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า ในขณะที่กระดุมทุกเม็ดหลุดออก เผยให้เห็นร่างกายทุกส่วนของผม ลิ้นพี่โชว์ไล้ไปตามหัวนมผม ความรู้สึกกระสันแปลกๆ เข้ามาแทน ผมพยายามขัดขืนผลักดันออก
“อ่ะ พี่ ปะ ปล่อย ผมนะ” ผมพูดเสียงปนหอบหายใจ
“แต่ตรงนี้ตุลย์ก็ไม่ได้ปฏิเสธพี่หนิ” มือใหญ่กอบกุมของผมเอาไว้ ใช่แล้วครับผมมีอารมณ์ ทำไมถึงเป็นแบบนี้
“ผมขอร้องพี่” ผมวอนขออีกครั้ง
“ถึงขนาดนี้ เยิมขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องขอพี่ก็จะช่วย” พูดจบพี่โชว์ก็ใช้ปลายลิ้นเลียไปที่ที่ส่วยปลาย
“เฮ้ย! พี่ อ่า” ผมรู้สึกตกใจ แต่ก็เสียวซ่านไปทั้งตัว พี่โชว์ค่อยครอบปากลงไปที่ส่วนนั้น แล้วละเมียดละไม ในทุกๆส่วน ผมเสียวซ่านจนหลังแทบไม่ติดพื้น นี่ผมเป็นอะไร ผมกำลังจะมีอะไรกับผู้ชายนะ นี่เรื่องจริงใช่ไหม
“ซีดด อ่า” ผมร้องออกมาอย่างห้ามปรามตัวเองไม่ไหว ผมปล่อยอารมณ์ไปกับจังหวะปากและปลายลิ้นของพี่โชว์
“พี่ชะ อือ โชว์ ผมไม่ไหวแล้ว” ไมพยายามผลักหัวพี่โชว์ออก แต่ก็ไม่เป็นผม พี่โชว์กับเร่งเร็วขึ้น ความเสียวระคนความสับสน อารมณ์ตอนนี้ไม่ใช่ผมใช่ไหม ผมเป็นใคร
“อ่า” ความสุขที่พวยพุ่งออกมาอย่างไม่ลดละ โดยมีพี่โชว์ใช้ปากโอบอุ้มทุกหยาดหยดนั้นไว้
“พี่ผมขอโทษ” ผมเอ่ยปากขอโทษพี่เขาไป
“ไม่เป็นไรพี่เต็มใจ”
“พอเถอะนะผมขอร้อง” ผมขอร้องพี่เขา ไม่อยากให้มากกว่านี้ พูดตามตรงผมสับสนไปหมด
“ตุลย์จะมีความสุขคนเดียวแล้วทิ้งพี่หรอ” พูดแค่นั้นปากผมก็โดนประกบอีกครั้ง กลิ่นคาวยังคงคละคลุ้งในปากพี่โชว์
“อือ” ผมพยายามขัดขึ้นอีกรอบก็ไม่เป็นผม พี่โชว์บีบอะไรสักอย่างใส่มือแล้วป้ายไปที่ด้านหลังของผม ผมรู้สึกเย็นแล้วร้อนวูบวาบในคราวเดียวกัน
“อือ พะพี่” นิ้วพี่โชว์สอดผ่านร่างกายผมไปตามความลื่นของเจล
“พี่รักตุลย์นะ” พี่โชว์กระซิบบอกรักผมที่ข้างหู ผมรู้สึกร่างกายลอยแล้วเบาหวิว
“ครับ” ผมเผลอตอบรับความอ่อนโยนพี่ตุลย์ไป
“อือ โอ้ย” ความอึดอัดระคนความเจ็บปวดมาที่ช่องทางด้านหลัง นี่พี่โชว์จะเอากูจริงๆหรอว่ะเนี้ยะ พี่เขาเป็นเกย์หรอว่ะ
“พี่ขอโทษ ตุลย์อย่าเกร็งสิ” พี่โชว์ขอโทษผม แล้วใช่มือช่วยส่วนหน้าผมจนมันมีพลังขึ้นมาอีกครั้ง
“พี่ผมว่าพอเหอะ ผมไม่ไหวอ่ะ”
“ตุลย์เรามีอะไรกันจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วนะ ทุกครั้งเราก็มีความสุขด้วยกัน” เรามีความสุขร่วมกันหรอ
“ครับ” ผมไม่รู้จะพูดอะไร ขัดขืนก็ไม่ได้ คงต้องยอมแหละครับในเมื่อทั้งเพื่อนก็ยืนยันว่าผมมีอะไรกับพี่เขา แล้วเจ้าตัวของพึ่งบอกผมแล้วก็ทำอยู่ตอนนี้ ในเมื่อผมจำอะไรไม่ได้ ผมก็จะทำทุกอย่างให้เป็นปกติอย่างที่ชีวิตผมเคยเป็น
“ตุลย์อย่าเกร็งนะ พี่จะเข้าแล้วนะ” เฮ้ยผมรีบมองไปตรงนั้นพี่โชว์
“มันเข้าไปได้จริงหรอพี่” ผมรู้สึกกลัว ใช่เล็กซะที่ไหน แล้วต้องใส่ไปตรงนั้นจริงๆหรอเนี้ยะ
“อืม ตุลย์อย่าเกร็งนะ” พี่โชว์ค่อยสอดเข้ามา
“อ่ะ เจ็บพี่เอาออกเหอะ ผมไม่ไหว” ผมรู้สึกน้ำตาเล็ด เพราะมันเจ็บ
“อย่าเกร็งสิ ที่เจ็บเพราะตอนนี้ตุลย์เกร็งอยู่รู้มั้ย” เกร็งไม่เกร็งเป็นไงว่ะ พี่โชว์ใช่มืออีกมือกอบกุมด้านหน้าของผมไว้แล้วรูดขึ้นรูดลง ปากพี่โชว์ลงมาประกบผมอีกครั้ง
“อือ อืม” ผมรู้สึกว่าผมอาจจะมีความสุขกับพี่เขาจริงๆ ก็ได้ พี่โชว์เอาเข้ามาจนสุดแล้วค่อยขยับเข้าออก นี้ผมกำลังมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันจริงๆ หรอเนี้ยะ
“อืม อ่า” ผมร้องออกมาอย่างห้ามตัวเองอีกไม่ได้แล้ว มันเกินภาวะร่างกายควบคุมตัวเองได้
“ซีด อืม ตุลย์น่ารักมากรู้มั้ย” โอ้ยยังจะชมอีก แค่นี้กูยังอายไม่พออีกใช่มั้ย
“อือ อืม ตุลย์” พี่โชว์เรียกชื่อผมไม่ขาดปาก
“อือ อืม” ผมมีความสุขครับ
“ตุลย์พี่จะไม่ไหวแล้ว” พี่โชว์เร่งจังหวะ พร้อมกับเร่งจังหวะนั้นการช่วยผม
“อือ ตุลยืก้ไม่ไหวแล้วพี่”
“อืม”
“อ่า” ผมรู้สึกถึงของเหลวงอุ่นในท้อง จะท้องไหมเนี้ยะ เราสองคนถึงที่หมายพร้อมกัน ตัวผมเลอะและเหนียวไปหมด
“เอาออกตุลย์จะไปอาบน้ำ” ผมบอกคนที่นอนหอบอยู่บนตัวผม แต่ไม่ยอมถอนตัวออกไปสักที
“อีกรอบนะ”
“เฮ้ยย! พี่ตุลย์ไม่ไหวแล้ว” มีเหรอพี่โชว์จะยอม ก็เสร็จอีกรอบ ไปในห้องน้ำอีกรอบ ผมนี่เดินไม่ไหวเลยครับ ต้องให้พี่โชว์อุ้มมานอนที่เตียง ปวดเมื่อยไปทั้งตัวโดยเฉพาะจุดนั้น คนไรทำไม่ให้พักเลย
“ตุลย์กินยากันไว้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเรียนไม่ไหว” พี่โชว์เอายามาให้ผม
“เพราะใครละ” ผมย้อนแล้วรับยามากิน
“แล้วชอบมั๊ยละ” ยังจะถามอีกกูโดนบังคับนะครับ
“ไม่ชอบ ไม่ให้ทำอีกแล้วด้วย” ผมส่งแก้วน้ำคืนให้แล้วล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนล้า
“โหอะไรอ่า พี่ขอโทษนะๆๆๆ คราวหน้าจะออมมือกว่านี้นะ” ออมมือกล้าพูดเนอะ
“ไม่มีคราวหน้าหรอก” คืนนั้นพี่เขาก็นอนกอดผมทั้งคนจนผมหลับไปในอ้อมกอดพี่เขาแหละครับ
******************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
โดนพี่โชว์จนได้...555+ :o8: :o8: :o8:
-
เรียบร้อยโรงเรียนโชว์55+ :laugh:
-
5555 โชว์รำลึกความหลังกับตุลจิง ๆ ด้วย แต่ ตุลก็ยังจำไม่ได้อยู่ดี ????
ขอบคุณนะครับ
มีความสุขในวันลอยกระทงนะครับ ความทุกข์ ทั้งหมดให้ลอยไปกับน้ำท่วมครั้งนี้นะครับ ต่อไปนี้ก็ขอให้มีแต่ความสุข สมหวัง นะครับ
-
ในที่สุด พี่โชว์ก็ได้ทำ "ภาระกิจฟิชโช่" ได้สำเร็จ :m25:
รอตอนต่อไปนะครับ o13 o13
-
อืมมม โดนทบทวนความจำถึงขั้นนี้แล้วยังจำไม่ได้ คงต้องทำบ่อย ๆ แล้วล่ะ จะได้จำได้เร็ว ๆ นะ ฮี่ ฮี่ ฮี่
-
ฉาก NC เป็นฉากที่เขียนยากมากที่สุดเลย
-
ไม่ว่าจะมีอะไรมาขวางกั้นพี่โชว์เราก็สามารถ :haun4:
:pig4: คะ
-
ตื่นมาจะจำได้เลยไหมน้า คริคริ
-
ตื่นมาขอให้จำได้นะตุลย์
-
หุ ๆ จำไม่ได้แต่ร่างกายมันก็ตอบสนองไปเองอ่ะเนาะ เพราะมันเป็นจิตใต้สำนึกที่ยอมรับพี่โชว์ขนาดนี้ ตุลย์เอ๋ย คงจะได้ความจำกลับมาในเร็ววันนี้ อิอิ
-
สำเร็จ เสร็จซักที o13
-
คงจะจำได้ล่ะน่ะ 5555
-
พอจะจำได้อะไรขึ้นมาได้บ้างไหมคับ อิอิ
รีบมาต่อไวไวนะคร้าบบบบ ^^
-
คงต้องพื้นด้วยวิธีนี้บ่อยๆแล้วละ
-
เดี๋ยวนี้อัพบ่อยมาก ๆดีใจจังอย่าหายไปนาน ๆอีกนะ
-
อาร๊ายยยยยยยยย อิจฉาอ่ะ :jul1:
รำลึกความหลัง :z1:
-
เป็นไงล่ะพี่ตุลย์โดนพี่โชว์จับกดอ่ะ o18
เห็นไหมจำได้ลางๆแล้วว่าเคยมีความสุขร่วมกัน :impress2:
รอตอนต่อไปอยู่นะ o13 :bye2:
-
พี่ตุลย์โดนฉีดยากระตุ้นความทรงจำจากพี่โชว์แล้ว 55555 :oo1:
ทนไว้ๆ จะได้หายความจำเสื่อมไวๆ (แอบสะใจเล็กน้อยถึงปานกลาง)
ยังไงก็มาต่ออีกน้าา ชอบมากกก^____^ o13 o13
-
เสร็จโจรซะแล้ว
-
ทำเสร็จ ตุลย์จำอะไรขึ้นมาได้บ้างมั้ย??? ?
ตอนนี้มาเพื่อ NC อย่างเดี๋ยวเลยนะครับเนี้ยๆ
-
ฉาก NC เป็นฉากที่เขียนยากมากที่สุดเลย
แหม ถึงยากยังไง ก็ต้องเขียนนะคะ เรตติ้งดีวันดีคืนขนาดนี้เนี่ยะ คงต้องมีบริการพิเศษจากพี่โชว์แด่ผู้อ่านที่รักทุกคนละมั้ง ฮอตจริงๆผู้ชายคนนี้ :-[
-
แหม ถึงยากยังไง ก็ต้องเขียนนะคะ เรตติ้งดีวันดีคืนขนาดนี้เนี่ยะ คงต้องมีบริการพิเศษจากพี่โชว์แด่ผู้อ่านที่รักทุกคนละมั้ง ฮอตจริงๆผู้ชายคนนี้ :-[
555 จะพยายามครับ
-
ตอนนี้ ถือ เป็น ของขวัญ :mc4: วันลอย กระทง อะอะอะ
-
ตอนนี้ ถือ เป็น ของขวัญ :mc4: วันลอย กระทง อะอะอะ
ครับ
-
ขอบคุณมากๆเลยครับ ที่ทำให้ความเบื่อมันละลายหายไป กลายเป็นอารมณ์ติดนิยายแทน o13 o13 o13 o13
-
ขอบคุณมากๆเลยครับ ที่ทำให้ความเบื่อมันละลายหายไป กลายเป็นอารมณ์ติดนิยายแทน o13 o13 o13 o13
ขอบคุณเหมือนกันครับ
-
ขอบคุนนะคับ
เขียนต่อเลื่อยๆ
จะรอติดตาม ^^
-
ขอบคุนนะคับ
เขียนต่อเลื่อยๆ
จะรอติดตาม ^^
ขอบคุณมากๆ ครับ ^^
-
ทักทายคับบ กำลังออนไลน์พอดี^^
-
เพิ่งได้มาอ่าน อ่านแบบรวดเดียวจบเลยทั้งวันอ่าฮะ
แล้วมาต่ออีกนะครับ สนุกๆ เป็นกำลังใจให้นะครับ
(ฝากเนื้อฝากตัว อีกคนนะครับบบบบ ^^)
-
โดนจนได้นะตุลย์ ว่าแล้วเชียว คนหื่นๆอย่างโชว์ ลุยได้ทุกสถานการณ์ ฮ่าๆๆ
-
ทักทายคับบ กำลังออนไลน์พอดี^^
ครับ ทักทาย ^^เพิ่งได้มาอ่าน อ่านแบบรวดเดียวจบเลยทั้งวันอ่าฮะ
แล้วมาต่ออีกนะครับ สนุกๆ เป็นกำลังใจให้นะครับ
(ฝากเนื้อฝากตัว อีกคนนะครับบบบบ ^^)
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยเช่นกัน
โดนจนได้นะตุลย์ ว่าแล้วเชียว คนหื่นๆอย่างโชว์ ลุยได้ทุกสถานการณ์ ฮ่าๆๆ
โชว์หื่น
-
http://www.facebook.com/ByPhichchii >> มีคนแนะนำให้ทำเลยลองทำดู
เพื่อนๆ เปิดเทอมกันรึยัง (สำหรับวัยเรียน อิอิ)
ส่วนผมคงอีกนานเลย ตอนนี้ก็กลับมาพักบ้านแล้ว ขอกลับบ้านบ้าง
อากาศเริ่มหนาวแล้วนะดูแลสุขภาพด้วยนะ
ส่วนใครที่เผชิญปัญหาน้ำท่วมก็ขอให้อย่าท้อ เป็นกำลังใจให้
ดูแลรักษาสุขภาพด้วยเพราะโรคภัยที่มากับน้ำมันเยอะ
สุดท้ายที่ขอบคุณเสมอคือขอบคุณที่ติดตามนะครับ ขอบคุณครับ
“...ขาของเราจะแข็งแรงขึ้นเสมอ
ทุกครั้งที่ผ่านเรื่องร้ายๆ ไปได้
หัวใจของเราจะแข็งแกร่งขึ้นเสมอ
ทุกครั้งที่ลุกขึ้นใหม่และไม่ยอมแพ้
ชัยชนะนั้นมักเป็นของคนที่กล้ายอมรับว่าตัวเองแพ้
และไม่ยอมแพ้ กล้าลุกขึ้นใหม่อีกครั้ง...”
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 82 ก็มึงเป็นคนที่กูรักไง
“ไม่ชอบ ไม่ให้ทำอีกแล้วด้วย” ผมส่งแก้วน้ำคืนให้แล้วล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนล้า
“โหอะไรอ่า พี่ขอโทษนะๆๆๆ คราวหน้าจะออมมือกว่านี้นะ” ออมมือกล้าพูดเนอะ
“ไม่มีคราวหน้าหรอก” คืนนั้นพี่เขาก็นอนกอดผมทั้งคนจนผมหลับไปในอ้อมกอดพี่เขาแหละครับ
………………………………………………………………….
“เชี่ยตุลย์โดนแล้วหรอมึงเป็นไงบ้างว่ะ” เช้ามาถึงมอก็เจอคำถามนี้จากไอ้คิวเลยครับ
“อะไร โดนเดินอะไร งงเว้ย” ผมทำไขสือ มันจะรู้ได้ไงว่ะ
“สาสสอย่ามาทำไก๋ หลักฐานทนโท่” มันชี้ไปที่ลอย ตรงประมาณกระดุมเม็ดแรก ซวยแล้วไงกระดุมเสือกหลุดได้จังหวะไปไหม ผมรีบติดกระดุมคืนเลยครับ
“ป่าว ไม่ใช่” ผมตอบ ไม่รู้ตอนนี้สีหน้าผมเป็นไง
“ไม่ใช่แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย” ไอ้พจน์ถาม
“เฮ้ย ป่าว” นี้หน้าผมแดงหรอเนี้ยะ”
“เป็นไงจำอะไรได้บ้างป่าววะ” ไอ้คิวถาม
“ไม่ได้อ่ะ แค่รู้สึกว่ามันมีสายสัมพันธ์บางอย่างระหว่างกูกับพี่โชว์” ผมตอบไป ผมรู้สึกได้จริงๆ แต่ยังจำอะไรไม่ได้
“นั้นไง ไหนมึงบอกว่าไม่มีไร” อ้าวนี้ผมโดนหลอกถามหรือนี้
“ถ้าเป็นไอ้ตุลย์คนเดิมมันไม่โดนหลอกถามง่ายๆ แบบนี้หรอก” โอ้ยย กูอยากเป็นไอ้ตุลย์คนเดิมโว้ย ผมเถียงไม่ได้ก็ต้องยอมจำนน ต่อทั้งหลักฐาน และคำให้การแหละครับ
“เออ เราถามหน่อยดิ ความจำตุลย์หายไปตั้งแต่ช่วงไหนอ่า” ข้าวถาม ผมก็ลองนึกๆ ดู
“เอ่อ ตอนไหนว่ะ เอาเป็นว่าจำพวกมึงหรือจำใครที่มหา’ลัย ไม่ได้ คงช่วงขึ้นมหา’ลัยใหม่ๆ มั้ง” พูดแค่นี้ทำให้ผมนึกถึงเพื่อนคนนึงได้ ใช่แล้วไอ้โป้งเพื่อนรัก มันหายไปไหนเนี้ยะ
“ค่อยๆ จำนะมึง มันไม่ได้หายไปเยอะหรอก นิดเดียวเอง” ไอ้พจน์ว่า มันก็จริงอ่า แต่สองปีที่ผมลืมไปนั้นมันคงมีอะไรมากมายคนหลายคนที่ผมลืมมันไป
“อืม กูจะพยายาม” ผมโดนพวกมันว่าพูดเพราะเกินไป ดูไม่เป็นตุลย์ มันอยากให้ผมพูดกับมันแบบเดิม ผมก็พูดครับ แรกก็ไม่ชิน ไปๆ มาๆ ก็ชินครับ พวกมันก็คอยติวให้ผม คอยรื้อความจำให้กับสารพัดวิธี เอาเป็นว่าผมจำได้ว่าพวกนี้แหละคือเพื่อนของผม
......................................................................................
“โป้ง เป็นไงบ้าง สบายดีมั๊ย” ผมกรอกเสียงทักทายปลายสาย
“อืมสบายดี มีอะไรป่าว ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรหา” โป้งตอบกลับ
“โหยคิดถึงอะดิ อยากเจอมึงมาก” ผมพูดเพราะผมคิดถึงมันจริงๆ ผมไม่เจอกับมันนานแค่ไหนจำไม่ได้ แต่คิดถึงโคตรอ่า
“อ่ะ จริงดิมามุกไหนเนี้ยะ” โป้งว่า ผมก็พูดกับมันปกติแปลกตรงไหนว่ะ
“ไม่มุกคิดถึงจริงๆ นี้เลิกเรียนยังเนี้ยะ”
“เลิกแล้ว เอางี้มึงอยู่ไหนเดี๋ยวกูไปรับมึง ไปกินข้าวกัน”
“เออ ก็ดีมีเรื่องอยากถามมากมาย”
“อืม” สักพักมันก็มารับผม
“สวัสดีครับพี่ตุลย์”
“เอ่อ สวัสดี” ผมรับไหว้น้องคนหนึ่งที่นั่งรถมาด้วย
“เออซัน เดี๋ยวพี่ไปส่งหอก่อนนะ พี่ขอธุระกับตุลย์หน่อย แล้วไงเดี๋ยวพี่มาหา” ชื่อซันนี่เอง แต่ว่าเป็นไรกับไอ้โป้งว่ะ
“อ่อได้ครับ”
“เฮ้ย ไปด้วยกันก็ได้หนิ” ผมถ้วงขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมมีรายงานต้องรีบทำด้วยครับ” ไอ้น้องที่ชื่อซันว่า แล้วไอ้โป้งก้ไปส่งน้องซันที่หอ
“โป้งกูมีอะไรจะบอก” ผมพูดขึ้นหลังจากน้องซันลงไปแล้ว
“หิวใช่ไหม ได้เดี๋ยววันนี้ป๋าเลี้ยงเอง”
“ป่าว กูจะบอกว่ากูความจำเสื่อม” ผมบอกเรื่องที่ต้องบอกกับมันไป
“เฮ้ย!! พูดเป็นเล่น นี้จะอำอะไรกูป่าวเนี้ยะ” ไอ้โป้งขำ ไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด
“กูพูดจริงๆ” ผมย้ำคำทำจริงจัง
“ตุลย์ถ้ามึงความจำเสื่อมไหงมึงจำกูได้ว่ะ” มันยังพูดทำนองไม่เชื่อ
“ก็มึงเป็นคนที่กูรักไง” ใช่มึงเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุด
“ตุลย์” มันพูดแล้วเงียบไปแป็บนึง
“กูเชื่อมึงแล้ว แต่คนที่มึงรักไม่ใช่กู แต่..” มันเงียบไป
“แต่อะไร”
“โชว์” ไง
“มึงคิดเชี่ยไรเนี้ยะ กูหมายถึงเพื่อนเว้ย มึงกับกูเป็นเพื่อนรักกันนะเว้ย”
“อ่อ เออใช่ แล้ววันนี้เพื่อนจะกินอะไรละ”
“แล้วแต่ป๋าเลย”
“ตุลย์ มึงความจำเสื่อมจริงๆ หรอว่ะ” ไอ้โป้งถามอีกครั้ง ตอนนั่งกินข้าว
“จริงดิ เอ่อ เมื่อกี้ที่ไปส่งอ่ะใครว่ะ” ผมเลบถามกลับ สงสัยอยู่
“อ่อ ซันอ่ะหรอ แฟนกูเอง”
“เฮ้ยย!! มึงเป็นเกย์หรอว่ะ” ผมตกใจ ไม่คิดว่ามันจะเป็นเพราะมันก็แมนนะ
“อืม มึงลืมจริงๆด้วย” มันตอบเสียงเรียบ
“ก็กูบอกว่ากูจำอะไรไม่ได้ มึงเข้าใจกูด้วยดิ”
“อืม แล้วทำไมถึงความจำเสื่อม” มันถามผม
“อุบัติเหตุนิดหน่อยอ่า”
“สาสส เสื่อมขนาดนี้ไม่นิดแล้วมั้ง อย่างอื่นเสื่อมด้วยมั้ยเนี้ยะ” มันไม่วายแซวผม
“สาสส ยังดีจะลองป่ะล่ะ จัดสักดอก” ผมเลยเล่นกลับ
“โอ้ยมากกว่าลองก็เคยมาแล้ว” เอ่อ หมายความว่าไงว่ะ
“มากอะไรมึง” พูดอะไรหลายอย่างที่ผมชักจะสงสัยแระ
“ป่าวไม่มีไร จำไม่ได้ก็ดีแล้ว”
“ไม่เอา บอกมา ช่วยกูรื้อฟื้นความจำหน่อย” ผมอ้อนมัน อยากรู้เรื่องราวที่หายไปจากมันบ้าง
“ตุลย์เรื่องบ้างเรื่องควรจดจำ แต่เรื่องบางเรื่องก็ไม่จำได้จะดีกว่า คนบางคนพยายามจะลืมแทบตายยังทำไม่ได้ แล้วมึงจะยังอยากรู้อีกหรอ แล้วมึงคิดว่าถ้ามึงรู้มึงจะจำได้หรอ” มันพูดเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง มันสอนอะไรผมเนี้ยะ
“สรุปจะบอกไม่บอก” ผมถามมัน
“อย่ารู้เลย เรียนรู้ที่จะอยู่กับปัจจุบันน่ะดีที่สุดแล้ว” ทำไมว่ะ
“อดีตมันไม่น่าจดจำขนาดนั้นเลยหรอว่ะ” ผมถาม
“ไอ้จดจำอ่ะมันก็น่าจดจำอยู่หรอก แต่ตุลย์กูแค่อยากมึงอยู่กับปัจจุบันของมึงให้มันมีความสุขมากๆ จำเอาไว้ว่ามึงกับกูคือเพื่อนที่รักกันมากท่สุดพอ”
“โอเค ไม่บอกก็ไม่เป็นไร แต่คืนนี้ไปนอนด้วยนะ” อยากนอนคุยกับมันเหมือนแต่ก่อนที่มันมานอนบ้านผมบ่อยๆ
“จะบ้าหรอ เดี๋ยวพ่อมึงก็มาหักคอกูตายหรอก” มันรีบปฏิเสธ
“บ้าพ่อกูตายไปแล้วนะ มึงความจำเสื่อมป่าวเนี้ยะ”
“ไม่ใช่กูหมายถึงแฟนมึง” อ่อนึกว่าพ่อจริงๆ
“มึงรู้” ผมถาม
“โชว์ไง”
“มันโหดขนาดนั้นเลยหรอว่ะ อ่อแล้วมึงรู้มั๊ยกูไปเป็นแฟนกับมันได้ไง มึงก็รู้ว่ากูชอบผู้หญิง” ผมเลยถือโอกาสถามมัน
“ไอ้โหดมันก็โหดอ่า ส่วนเรื่องเป็นแฟนกันมันก็ต้องเกิดจากความรักของสองคนดิว่ะ รักข้างเดียวจะเป็นแฟนกันได้ไง” เออไอ้นี้พูดถูก ขนาดเพื่อนกูยังคอนเฟิร์มว่าดหดเลยหรอเนี้ยะ
“โห เพื่อนกันมันจะว่าเหรอว่ะ กูกับมึงเพื่อนกันนะเว้ย” ผมต่อรองอีก
“เอาเถอะน่า กูก็ต้องไปนอนกับแฟนกูดิว่ะ มึงก็ไปนอนกับแฟนมึงนู้น” โหไรว่ะ ว่าจะหาไรสนุกทำเหมือนตอนมอปลายสักหน่อย อดเลย
“เออ ไอ้คนไม่รักเพื่อน”
“มึงรู้ได้ไงกูไม่รักมึง กูอะรักมึงตลอดเว้ย ไม่เคยที่จะไม่รักตุลย์”
“โหคร้าบๆๆ รักก็รักไอ้เพื่อนยาก เลี้ยงด้วยนะป๋า” ผมก็นั่งกินแล้วคุนกันไปตามประสาเพื่อนแหละครับ ขอบคุณพระเจ้าที่ยังเหลือความทรงจำไว้ให้ผมบ้าง
“มึงรีบกลับเหอะ เดี๋ยวก็มาตามหรอก” ไอ้โป้งว่า
“เอ่อ เดี๋ยวกูโทรบอกเค้าก่อน” ผมหยิบโทรศัพท์จะกดโทรออกบอกมัน
“เฮ้ยอย่าโทรเลย เดี๋ยวกุไปส่งมึงเลยละกัน ป่ะกลับเหอะ” มันบอก
“มึงเป็นไรรีบร้อนเนี้ยะ” ผมถามมัน ดูรีบร้อนชอบกล
“เออน่า ไว้คราวหน้าเจออีก กูมีธุระมึงจะได้ไม่ต้องมีปัญหาด้วย” อะไรว่ะแค่มากินข้าวกับเพื่อนจะมีปัญหาเลยหรอว่ะ แล้วมันก็มาส่งผมที่ห้องครับ พี่โชว์ยังไม่กลับมา ผมก็เก็บกวาดห้องไปเรื่อยแหละครับ
“ครับ” ผมรับโทรศัพท์
“อยู่ไหน กินข้าวกินยายัง เลิกเรียนทำไมไม่โทรหา” เป็นชุดเลย
“เอาคำถามไหนก่อนดี”
“ค่อยๆ ตอบมาทีละคำถาม”
“ครับ ตอนนี้อยู่ห้อง กินข้าวกินยาเรียบร้อยแล้ว” ผมตอบไปตามที่ถามมา
“อ้าวบอกให้เลิกเรียนโทรมาไง แล้วนี้กลับไปยังไง ทำไมไม่บอกก่อน”
“คือเพื่อนมารับไปกินข้าวน่ะ เลยเลยมาส่งเลย ไม่ทันได้บอก”
“เพื่อนไหน”
**************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
ได้มาอ่านเป็นคนแรกเลยใช่มั้ยเนี่ย...อิอิ
-
"เพื่อนไหน" ตายแน่ ตุลย์!!!! :serius2: :serius2: :serius2: เข้ามารออ่าน ทั้งวันเลยนะเนี่ย >< Like++++ :-[ :-[
-
งานงอกอีกแล้ว ตุลย์ จะโดนจัดชุดใหญ่อีกมั๊ยเนี่ยะ
-
ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตุลย์น้อยเอ๋ยยยย ฟ้าเหลืองอีกวันแน่
ไม่รอด ไม่รอด ฟันธง ^ ^
-
ได้มาอ่านเป็นคนแรกเลยใช่มั้ยเนี่ย...อิอิ
น่าจะใช่ ^^ บวกเป็ดไปเลย 555"เพื่อนไหน" ตายแน่ ตุลย์!!!! :serius2: :serius2: :serius2: เข้ามารออ่าน ทั้งวันเลยนะเนี่ย >< Like++++ :-[ :-[
ขอบคุณครับ ^^งานงอกอีกแล้ว ตุลย์ จะโดนจัดชุดใหญ่อีกมั๊ยเนี่ยะ
555 โดนแน่เลยห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตุลย์น้อยเอ๋ยยยย ฟ้าเหลืองอีกวันแน่
ไม่รอด ไม่รอด ฟันธง ^ ^
ฟ้าเหลืองเลยหรอ 555
-
ระวังไว้เลยแกตุลย์ :laugh:55+
-
งานเข้าชัวร์
-
ตุลย์เอ่ย งานนี้ไม่รอดแน่
ดันไปกับโจทก์เก่าพี่โชว์แบบนั้นอีก
มีแต่ตายกับตายคาอกพี่โชว์ 55 5+
-
โชว์มีเหตุผลหน่อยนะ
อย่าเอาแต่อารมณ์เกิน
ไป มากไปก็น่าเบื่อเหมือน
กันนะ :o12:
-
งานเข้าแล้วน้องตุลย์ พี่โชว์คงจัดให้ชุดใหญ่ เรียกความจำกลับคืนมาแน่ๆครับ
-
" เรื่องบ้างเรื่องควรจดจำ แต่เรื่องบางเรื่องก็ไม่จำได้จะดีกว่า คนบางคนพยายามจะลืมแทบตายยังทำไม่ได้ แล้วมึงจะยังอยากรู้อีกหรอ " ชอบประโยคนี้มากกกกกกกกกก :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
" เพื่อนไหน " เสร็จแน่ตุลย์ :z13:
ขอบคุณคนแต่งคร้าบบบ เข้ามาปูสื่อรอทุกวันเลย :t3:
-
55+ เพื่อนไหน
ตุลย์อย่าบอกนะ
-
คืนนี้ตุลย์เจ็บตัวอีกละมั้ง
-
งานงอกแล้งไง
-
พาไปบ้าที่สวนผึ้งสิ ตุลย์อาจจะจำได้นะโชว์ :impress2: :impress2:
:กอด1: :z1: :oo1:
-
ง่ะ แค่นี้อ่ะนะ
ค้างเลย ตบเข่าตังฉาด (เจ็บเลย แดงด้วย ฮืฮื)
-
"แค่รู้สึกว่ามันมีสายสัมพันธ์บางอย่างระหว่างกูกับพี่โชว์" จากประโยคนี้ สงสัยต้องมีการจัดต่อ เพื่อนที่จะให้สายสัมพันธ์ยาวนานยิ้งขึ้น อิอิ :haun4: :haun4:
-
มีแววว่าโชว์จะวีนแตกอีกนะเนี่ย
-
อาจมีการกระทบกระเทือนกับส่วนหลังจนความจำกลับมา ว่ะ ฮ่าๆๆ :laugh: :laugh:
:call: :call:
-
โป้งเป็นคนดีนะเนี่ยะ o13 o13 o13 ไม่ฉวยโอกาส แต่ก็นะ พี่โชว์คงระเบิดลงอีกแหละ :m16: :m16: :m31: :m31:
-
โป้งเป็นเพื่อนที่ดีจิงๆ
โชว์ก็ยังหึงได้ใจเหมือนเดิม คริคริ
-
โห ผมไม่ได้เข้ามาอ่านเรื้องนนี้ ตั้ง 2 วันมาชะยาวเลย ขอบคุณมากๆนะคับพี่ สนุกมากกกกก แล้วก็ขอโทดนะคับพอดีเข้ามาแล้วไม่เห็นเลยไม่ได้อ่าน อย่าโกรธกันนะคับ เออแล้วพี่ก็มาต่อให้อ่านอีกด้วยนะ มันกำลังสนุกมากๆๆ.....
คิดถึง และ ก็ขอบคุณมาก จากใจ :3123: :pig4: :n1:
มาต่อไวๆนะคับ เขียนยาวไปป่าวเนี้ยะ ?
-
ไอ้โหดมาแล้ว จัดหนักเลยเพ่โชว์
5555
โป้งน่ารักจัง แอบเชียร์เบาๆ(เบาสุดๆ) :laugh:
ตุลย์จะจำได้เมื่อไหร่หนอ :เฮ้อ:
-
สงสัยคุณพี่โชว์นี่มีโอกาส วีน และ เหวี่ยงแน่ๆๆเลยเนี่ย ตายแน่เลยตุลย์ พี่แกยิ่งโหดๆๆอยู่ด้วย :serius2: :serius2: :serius2:
-
ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยนะครับ ^^
-
จำได้รึยังอ่ะตุลย์
โดนพี่โชว์จัดให้ชุดใหญ่เลยนิ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ลุ้นๆๆๆ ให้จำได้เร็วๆ นะครับ อึดอัดแทน :z2:
-
งานจะเข้าอีกรอบมั้ยเนี่ย
-
ขอบคุนนะคับ
ลงต่อเลื่อยๆเลยนะคับ
จะเป็นกำลังใจให้ตลอดเลยนะคับ
อิอิอิ^^
-
กว่าจะอ่านตามทันสุดยอดเลยครับ ในช่วงเลาที่โหดร้ายที่สุดกลับมีความสุขที่สุด. ขอบคุณครับนิยายสนุกมากเลย
-
งานเข้าซะแล้ว
-
แม้ว่าวิธีฟื้นความทรงจำจะไม่ได้ผล
แต่เราสนับสนุนให้พี่โชว์พยายามรื้อฟื้นกับตุลย์บ่อยๆนะ 5555 :o8:
-
งานเข้าแล้วตุลย์จ๋า o22
-
ยังไม่มา :z6:
ไปเรียนดีกว่า .........
-
ตายแน่ๆ :z3: ไม่เหลือ ว่าแต่อะไรไม่เหลือหว่า?? ฮาฮ่า สู้ๆนะคับ :z13: เป็นกำลังใจให้คนแต่ o13
-
ปูเสื่อ รอ ตอนต่อไปอยู่นะครับ กำลังสนุกเลย อยากรู้ว่าตุลย์จะนึกออกตอนไหน 555
-
ความจำก็ยังมะกลับมาเนาะ หุ ๆ แต่ก็ดูน่าจะดีมั๊งที่เป็นแบบนี้ เหอ ๆ
-
โอ้ยยยยย ตอนที่แล้วอ่ะจะจัดหนักไปไหนครับท่านโชว์ เหนื่อยแทนตุลย์เลยอ่ะ ฮ่าาาาาาาา
-
ตุลย์งานงอกแล้ว :z3:
-
:pig4:ถึงน้ำจะท่วมแต่ยังคงตามมาให้กำลังใจน้องตุลย์และน้องโชว์เสมอ
เอาใจช่วยอให้ความทรงจำนั้นคืนกลับมานะครับ :L1:
-
แอบมานอยด์คนเขียนเบาเบา
-
ก่อนอื่นก็สวัสดี นักเขียน หน่อย ผมบังเอิญผ่านมาอ่านนะครับ โดยปกติ จะชอบอ่านอยู่แล้ว แต่ช่วงนี้งานเยอะ
แต่ก็ขอบอกว่า อ่านแล้วติดเลย ตอนนี้ ตามทันหละ อ้อ แอบก๊อปใส่ word ไปอ่านที่อื่นด้วย ติดขนาดหนัก
เลย มาเม้นเป็นกำลังใจให้ แล้ว จะติดตามผลงานนะ ไงก็ขอเป็นเพื่อนสักคนหละกัน อ้อเป็นแฟนคลับด้วย
ชอบมากเรื่องนี้ โดนใจ กด LIke เลยนะ อย่าลืมมา ต่อไวๆนะ รอครับ ........
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
รอและรักคนเขียนตลอดไป :กอด1:
-
คนเขียนหนีเที่ยวค่า ขอฟ้อง :o12: :o12: :o12: :o12: กลับมา ทวงของฝากกันนะคะ ขอเป็นพี่โชว์ผูกโบว์ละกัน :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
:z13: รอครับ
-
ไปดันมาจากหน้าสองนะเนี่ย!
-
LOVE เรื่องนี้ที่สุด
-
จะรีบกลับมานะ ^^
-
:serius2: :serius2:
กว่าจะตามอ่านทัน ด้วยความที่ผมไม่ได้เข้ามานาน มาไกลกันขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย
ผมต้องเริ่มอ่านตั้งแต่แรกใหม่เลยนะ เพราะฉะนั้นรีบเอาตอนใหม่มาเร็วๆ เครื่องกำลังติดเลย
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ผมอ่านนิยายมาพอสมควร เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องนะคับที่ชอบมากๆ
ให้กำลังใจไรเตอร์นะคับ จะติดตามไปตลอดเลยคับ ^^
-
:serius2: :serius2:
กว่าจะตามอ่านทัน ด้วยความที่ผมไม่ได้เข้ามานาน มาไกลกันขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย
ผมต้องเริ่มอ่านตั้งแต่แรกใหม่เลยนะ เพราะฉะนั้นรีบเอาตอนใหม่มาเร็วๆ เครื่องกำลังติดเลย
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
ผมอ่านนิยายมาพอสมควร เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องนะคับที่ชอบมากๆ
ให้กำลังใจไรเตอร์นะคับ จะติดตามไปตลอดเลยคับ ^^
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ ^^
-
อย่ารุนแรงกับตุลย์นะโชว์
-
งานจะเข้าตุลย์ปะเนี่ย
-
รีบๆมาต่อนะ
-
จะกลับบ้านวันศุกร์นะครับ รอหน่อยนะครับ
-
อ่านแล้วสนุกมากเลยคร้าบ รีบมาต่อเร็ว ๆ นะครับ รออยู่น้าาาาาาา :กอด1: :oo1: :-[ :-[
-
เห้อ...อยากให้เรื่องของตุลย์ เป็นชีวิตจริงของเราจัง...เห้ออออ :impress2:
-
จะกลับบ้านวันศุกร์นะครับ รอหน่อยนะครับ
อ่ะเครคะ จะโดปยาระงับประสาทรอเลย ลงแดงมาหลายคืนแระ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
มาต่อเร็วๆๆๆ นะ รออยู่เสมอ :pig4: :pig4: :pig4:
-
แอบคิดถึงโป้ง 55555
-
เอาแล้วไง
เพื่อนโป้ง
โชว์ก็โกดอีก
-
รอนะครับ ยังก็ยัง คอยนะ อย่านานนะครับ คิดถึงอ่ะ
-
ก็มึงเป็นคนที่กูรักไง ฟังเเล้ว อร๊ายยย เขิน 555 5 o18
:pig4: ชอบเรื่องนี้มากมายยยค่า
-
คิดถึงมากเลย รีบมานะคับ :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานจังครับ เมื่อไหร่จะมาต่อเสียทีครับ จินตนาการจนปวดหัวหมดแล้วครับ สงสารหน่อยดิ :fire:
-
เพิ่งกลับมาครับ
ลงให้ตอนนึงก่อนนะ
เหนื่อยและเพลียมาก
ถือว่าเป็นของฝากเบาๆ ไปก่อนนะครับ
"ผู้ชนะ" คือ ผู้ที่ผ่าน "ความพ่ายแพ้"
"ผู้แพ้" คือ ผู้ที่ผ่าน "ความผิดหวัง"
"ผู้สำเร็จ" คือ ผู้ที่ "ลุกสู้อย่างมีพลัง"
"ผู้ผิดหวัง" คือ ผู้ที่รู้ว่า "ชีวิต ไม่ได้มีแค่ด้านเดียว"
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 83 งอน
“ครับ ตอนนี้อยู่ห้อง กินข้าวกินยาเรียบร้อยแล้ว” ผมตอบไปตามที่ถามมา
“อ้าวบอกให้เลิกเรียนโทรมาไง แล้วนี้กลับไปยังไง ทำไมไม่บอกก่อน”
“คือเพื่อนมารับไปกินข้าวน่ะ เลยเลยมาส่งเลย ไม่ทันได้บอก”
“เพื่อนไหน” ทำไมต้องทำเสียงเหี้ยมอีกแล้วเนี้ยะ
“โป้งอ่ะ รู้จักป่าว” ผมไม่รู้ว่าพี่เขารู้จักโป้งรึป่าว
“อืม โอเค กำลังกลับเดี๋ยวเจอกัน” พูดแค่นั้นก็วางสายไป อะไรของเขาว่ะ
“โป้งขอถามอะไรอย่างดิ เวลาพี่โชว์เขาได้ยินชื่อมึงเขาต้อง ทำเสียงโมโหด้วยว่ะ ผมสงสัยเลยโทรไปถามโป้ง
“เฮ้ยย!! มึงคุยกับเขาดีดีนะเว้ย อย่าใช้อารมณ์” มันบอกผม
“ก็กูถามมึงเนี้ยะ ว่าทำไมได้ยินชื่อมึงต้องโมโหไง กูจะได้รับมือถูก”
“คือเขาไม่ค่อยชอบหน้ากูเท่าไหร่อ่า”
“อะไรแค่นั้นหรอ”
“เออ มึงคุยกับเขาดีดี อย่าใช้อารมณ์ ใช้เหตุผลนะ แล้วมีปัญหาไรก็โทรหากูได้นะ”
“โอเค ขอบใจมากเว้ยเพื่อน” อะไรว่ะแค่ไม่ชอบขี้หน้าแค่นั้นหรอว่ะ สักพักคุณพี่โชว์ก็กลับมา ทำหน้าโหดอีกแระคราวนี้อะไรอีกละ
“ไปกับโป้งมาหรอ ไปทำไรมาบ้าง” มาถึงก็ถามเลยครับ
“ก็แค่ไปกินข้าว เสร็จแล้วมันก็มาส่งเนี้ยะ” ผมตอบไปตามความจริง
“สนุกมั๊ย” ทำเสียงโหด กลัวตายแหละ ชิ (แน่จริงพูดให้เขาได้ยินสิ 55)
“ก็สนุกดี ไม่รู้ว่าไม่ได้เจอเพื่อนคนนี้นานแค่ไหนแล้ว อ่อ พี่โชว์รู้จักโป้งด้วยหรอ” ผมถาม
“รู้จักสิ รู้จักดีด้วย”
“แล้วมันทำอะไรให้พี่หรอ รู้สึกว่าพี่ไม่ชอบมันนะ” พี่โชว์ทำสีหน้าแปลกใจ
“เปล่าๆ กินข้าวแล้วกินยารึยัง” ไหงหน้ามือเป็นหลังมือเนี้ยะ ตบหัวแล้วลูบหลังรึป่าว
“กินแล้ว พี่กินข้าวมารึยัง” ผมเลยถามพี่เขาบ้าง
“ยังเลย หิวมาก ป่ะไปกินข้าวที่บ้านพี่เป็นเพื่อนหน่อยดิ” นี่อ้อนใช่ไหมเนี้ยะ
“ไม่เอา ขี้เกียจจะอาบน้ำนอนแล้ว” ขอแกล้งหน่อยนะ
“ทำไม ที่ไปกินข้าวกับคนอื่นไปได้” โหมดโหดอีกแล้ว
“พี่อย่าเพิ่งโกรธดิ ตุลย์ล้อเล่นอ่ะ” ผมพูดแล้วจับมือพี่เขา
“พี่ไม่หิวแล้ว” งอนหรอว่ะ ทำไงว่ะเนี้ยะ
“พี่โชว์ ป่ะไปกินข้าวกัน” นิ่งครับๆ น่ารักตายแหละ ตัวโตเป็นควายมานั่งงอนเนี้ยะ
“ตุลย์ง้อแล้วนะ อย่าหาว่าไม่ง้อ” ผมนั่งลงข้างพี่โชว์
“เฮ้ยย!! อุ๊บ” ผมจับถูกพลิกแล้วค่อมอย่างรวดเร็ว พร้อมโดนฉกริมฝีปากอย่างไม่ทันตั้งตัว
“กินตุลย์แทนได้ไหม” พี่โชว์หลังจากปล่อยปากผมให้เป็นอิสระ
“ไม่เอา จะไปกินข้าวมั้ย ไม่งั้น”
“ไม่งั้นอะไร” รีบถาม
“ไม่มีไร รีบไปกินเหอะ” ยังนิ่งแล้วจ้องผมอย่างจะกลืนกิน
“โครกกก” เสียงท้องร้องครับ ผมเลยฮาเลยครับ
“ป่ะ ไปกินข้าว” สรุปก็ต้องเบรกเกมแล้วไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่โชว์ที่บ้านเขาครับ แต่ผมนั่งเป็นเพื่อนเฉยๆ อิ่มแล้ว
“ขึ้นไปบนห้องก่อนป่ะ พี่จะอาบน้ำ”
“เดี๋ยวตุลย์รอข้างล่างก็ได้ พี่ขึ้นไปเหอะ”
“ขึ้นไปด้วยกัน ไปนั่งรอข้างบน” พร้อมจับมือผมให้ลุกขึ้น
“ก็ได้ครับ” ผมจึงเดินตามพี่โชว์ขึ้นห้องไป ทำไมผมรู้สึกไม่อยากขึ้นมาที่นี่จัง รู้สึกอึดอัด รู้สึกห้องคับแคบไม่น่าอยู่ มันเป็นความรู้สึกแปลก
“เป็นไร ทำไมทำหน้างั้น” นี่หน้าผมแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอ
“ป่าว ไม่มีไรครับ” ผมตอบไป
“อาบน้ำกันป่ะ” พี่โชว์ชวนผม
“พี่ก็อาบสิ ตุลย์อาบแล้ว” ผมอาบตั้งแต่กลับมาแล้วครับ
“ตุลย์รักพี่มั๊ย” ไหงถามงี้ละ กูจะตอบไงดีละ กูจำไรไม่ได้นะโว้ย ถ้าตอบไม่ดีเขาจะว่าอะไรเล่ามั้ยว่ะ โอ้ยยากกว่าสอบเข้ามหาวิทยาลัยอีกนะเนี้ยะ (ขนาดนั้นเชียว 55)
“เอ่อ ผมรู้สึกดีกับพี่โชว์มากครับ” ผมตอบได้แค่นี้ ผมไม่รู้ว่าผมรักพี่โชว์หรือป่าว
“แต่พี่รักตุลย์ พี่รักตุลย์มาตั้งแต่แรก กว่าจะได้ตุลย์มาเป็นของพี่มันสาหัสมาก แต่วันนี้ตุลย์จะหลุดมือไปก็เพราะตัวพี่เอง พี่ขอโทษนะตุลย์” พี่โชว์ระบายความรู้สึกออกมา แล้วกุมมือผมไว้
“พี่ไม่ต้องขอโทษตุลย์หรอก ตุลย์ต่างหากที่เป็นฝ่ายลืม ตุลย์ว่าการลืมถามกลางความจำของคนอื่นมันเป็นอะไรที่สาหัสมากกว่านะ ตุลย์ยังอยู่ตรงนี้ไม่ได้หนีพี่โชว์ไปสักหน่อย”
“แต่พี่กลัว” พี่โชว์บีบมือผมแน่น
“แล้วพี่คิดว่าตุลย์ไม่กลัวหรอ ถ้าทุกคนทิ้งตุลย์ ตุลย์จะเหลือใครในเมื่อตุลย์จำอะไรไม่ได้” ผมรู้สึกกลัวอยู่ลึกๆ
“ตุลย์ไม่ต้องกลัว พี่ไม่มีวันทิ้งตุลย์ พี่สัญญา พี่จะอยู่ข้างตุลย์ตลอดไป” พี่โชว์พูดพร้อมกำชับมือผมแน่น เป็นความรู้สึกอบอุ่น และดีมากๆ
“ขอบคุณครับ” พี่โชว์กอดผมไว้แน่น ผู้รู้สึกขอบคุณจากใจจริง ผมกอดพี่เขาตอบ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งผมนะ ผมรักพี่ ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรแต่ผมอบอุ่นเมื่ออยู่กับผู้ชายคนนี้ ไม่ว่าจะฐานะอะไรก็ตาม
“ไปอาบน้ำเถอะครับ” ผมบอกพี่โชว์
“อาบด้วยกันมั้ย” พี่โชว์พยายามกอดแล้วเข้ามาจูบผม
“ถ้าพี่ไม่ไปอาบน้ำตุลย์จะกลับห้องแล้วนะ” ผมดันพี่โชว์ออก
“ครับๆๆๆ”
“อืมไปอาบเลยเหม็นมาก” ผมทำจมูกแบบว่าเหม็น
“จริงดิ” พี่โชว์ทำดมตัวเอง
“อืม”
“โอเค งั้นรอแป็บนะเปิดคอมเล่นไปก็ได้” พี่โชว์แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ผมก็เดินดูไปทั่วห้อง รู้สึกคุ้นๆ และอึดอัดยังไงชอบกล ผมเปิดคอมพี่โชว์เล่น เพราะอาบน้ำนานเกิน ผู้ชายไรเนี้ยะ นี้ขนาดอาบคนเดียวนะ อย่าว่าแต่สองคนเลย ผมก็เปิดดูไปเรื่อยอะครับ
..ตุลย์... ผมเห็นโฟลเดอร์ชื่อของผมเอง ผมจึงเปิดเข้าไปดู เฮ้ย!! นี้มันรูปกูทั้งนั้นเลยนี้ มีแทบทุกอิริยาบถ ไม่เว้นแม้แต่ รูปเปลือย เชี่ยไรเนี้ยะ โรคจิตป่าวเนี้ยะ ทำไมมีรูปผมแบบนี้ด้วย รูปธรรมดาผมไม่ว่าหรอก แต่นี้มันเข้าข่ายโรคจิตชัดๆ
“ดูอะไรอ่า” ผมรีบปิดหน้าจอ เพราะพี่โชว์ออกมาจากห้องน้ำ ไม่ได้ยังไงต้องถามให้รู้เรื่อง
“พี่โชว์ ถ่ายรูปพวกนี้ไว้ทำไมอ่า” ผมพูดเสียงเรียบ เย็นไว้ๆๆ
“ไหนรูปอะไร” ผมเปิดหน้าต่างขึ้นมาให้ดูนิดเดียวแล้วก็รีบปิด บางทีก็อายตัวเอง
“เอ่อ ก็ น่ารักดี” พี่โชว์ตอบตะกุก ตะกัก
“น่ารักบ้าอะไรละ พี่เป็นโรคจิตป่าวเนี้ยะ” ผมเริ่มโมโห เป็นใครก็โมโหถ้าเจอรูปเปลื่อยของตัวเองในคอมของคนอื่น
“เฮ้ยไม่ได้โรคจิต อีกอย่างรูปเมียตัวเองนะ ไม่ใช่รูปคนอื่น” พี่โชว์ตอบกวนตีน ผมไม่รู้แต่รู้สึกว่ากวนตีน โมโหสิครับ ผมเปิดแล้วจัดการลบทั้งโฟลเดอร์เลย
“เฮ้ย!! ลบหมดเลยหรอ เสียดายนะ” ยังจะไม่รู้สึก
“อยากถ่ายอยากเก็บรูปใครก็เก็บไป แต่ต้องไม่ใช่รูปผม แล้วก็ไม่ใช่รูปแบบนั้นด้วย” ผมรับไม่ได้จริงๆ แล้วผมก็ลุก แล้วเดินออกมาจากห้องเลย
“ตุลย์ รอพี่ก่อน ตุลย์ฟังพี่ก่อน” ผมไม่ฟังแล้ว รีบวิ่งกลับห้องครับ ไอ้พี่โชว์คงตามมาไม่ได้หรอก เพราะมันมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว ไม่เข้าใจเลยจริงๆ กูไปเป็นแฟนไอ้โรคจิตนี่ได้ไง เข้าห้องมาก็ปิดประตูล๊อคห้องเลยครับ ทำเอาเหนื่อย ในหัวรู้สึกสับสนไปหมด ทำไมพี่เขาดูไม่รู้สึกอะไรเลย เซ็งโว้ยย ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงมีอาการแบบนี้ เรียกว่างอนหรอ หรืออะไร ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเลย
ก๊อกๆๆๆๆ
“ตุลย์ เปิดประตูให้พี่หน่อย ตุลย์” ไม่เปิดเว้ย เคาะไปเหอะ
“ตุลย์ ออกมาคุยกันก่อน เปิดประตูให้พี่หน่อย” พี่โชว์ยังเคาะไม่เลิก สักพักก็มีกระดาษสอดเข้ามาใต้ประตู ผมก็เดินไปหยิบขึ้นมาดู (ช่างมีเวลา ไปหากระดาษปากกานะ พยายาม)
“เปิดประตูให้พี่หน่อย ที่รัก” ผมอ่านข้อความในกระดาษ
“กลับบ้านไปไป๊ ไอ้โรคจิต” ผมเขียนแล้วสอดกลับไป
“โรคจิต แต่รักเดียว รักจริง แล้วก็รักตุลย์คนเดียวนะ” ประโยคนี้ทำให้อมยิ้มนิดๆ แต่ใครจะเปิดให้ ไอ้บ้าเอ้ย
“ไม่รักแล้ว กลับไปเลย” ผมเขียนกลับไป
“ไม่รักแล้ว แสดงว่ายังรัก ตุลย์ก็รักพี่พี่รู้” ยังเขียนกลับมา
“โหย ช่างกล้า ถ้าไปเป็นหมอดูก็เจ๊งงี้อ่า กลับไปเหอะ” เริ่มสนุก เขียนกันไปเขียนกันมา เหมือนมีภาพบางอย่างคล้ายๆ แบบนี้ปรากฏขึ้นในห้วงความทรงจำ เดจาวูหรอ หรือว่าเคยมีความทรงจำแบบนี้จริงๆ คิดไปก็ยิ่งปวดหัว
“พี่ขอโทษ เปิดประตูให้พี่เถอะ” ผมไม่สนุกแล้ว ผมเลยเปิดประตูให้พี่เขา
“ขอบใจนะ” ผมเปิดประตูแล้วเดินหันหลังให้ กะจะไปหยิบยามากิน รู้สึกปวดหัว
“ตุลย์ พี่ขอโทษ โกรธพี่หรอ” ยังจะถาม ผมไม่พูด แล้วหยิบยามากิน
“ตุลย์เป็นอะไรอ่ะ” พี่โชว์รีบรินน้ำแล้วยื่นมาให้ ผมก็รับมาดื่มตามยาลงไป ผมเดินเข้าไปในห้องแล้วล้มตัวลงนอน ไม่ได้หันไปมองพี่เขาเลย นี้เป็นกริยาของผมจริงหรอนี้ ผมอธิบายตัวเองไม่ได้เหมือนกัน มันเหมือนเคยชินไปแล้ว
“ตุลย์จะไม่คุยกับพี่จริงๆ หรอ พี่ขอโทษนะ” พี่โชว์นั่งลงบนเตียง ผมรู้สึกได้ถึงเตียงยุบ ผมก็ได้แต่นอนนิ่ง นอนไม่หลับหรอกครับ ในหัวตีกันไปหมด
“พี่โชว์ วางมือมาที่ไหล่ผม” ผมไม่รู้ทำไมน้ำตาผมมันก็เอ่อออกมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ อาการนี้คืออะไรกันแน่ ผมเป็นแบบนี้จริงหรือ
“ตุลย์ อย่าร้องไห้ พี่ขอโทษ พี่ผิดไปแล้ว จะให้พี่ทำไงก็ได้ ถ้าตุลย์จะหายโกรธพี่” เห็นได้ไงเนี้ยะว่ากูร้องไห้ ผมรีบเอามือเช็ดน้ำตา พี่โชว์ลงมานอนกอดผม
“ลงไปนอนข้างล่าง” ผมพูดเสียงเรียบ แล้วเอามือพี่โชว์ที่กอดอยู่ออก แต่เขาไม่ยอม
“ตุลย์ไปนอนเองก็ได้” ผมลุกขึ้น แล้วไปหยิบฟูกมาปูข้างล่าง
“ตุลย์” พี่โชว์จับมือห้ามผมไว้
“เดี๋ยวพี่นอนเองก็ได้” คนอะไรบ้านตัวเองก็มี ผมก็เลยขึ้นไปนอนบนเตียงเหมือนเดิม
“ปิดไฟด้วย” ผมบอก แล้วนอนหันหลังให้พี่เขา พี่โชว์ทำหน้าเศร้าๆ ไอ้โรคจิตเอ้ยย ผมคิดในใจ กูถือไพ่เหนือกว่า พร้อมหัวเราะอย่างชัยชนะ 5555 (บ้าไปแล้ว)
“ตุลย์” พี่โชว์เรียกชื่อผมในความมืด
“อืม” ผมตอบเพราะใจเย็นขึ้นมากแล้ว
“พี่ขอโทษ” ขอโทษอีกแล้ว
“แล้วเก็บรูปแบบนั้นไว้ทำไม” ผมเลยถาม
“ก็บางทีตุลย์งอนพี่ พี่ก็ต้องไปพึ่งรูปพวกนี้แหละ” โอ้ยยยโรคจิตจริงๆ ด้วย
“ไอ้โรคจิต” ผมพูดไป พูดมาได้ หมายความว่าดูรูปกูแล้ว อึ้ยย!! ไม่อยากจะคิด
“จิตใจคิดถึงตุลย์ตลอดเวลา” โอ้ยยจะอ้วก
“เพ้อเจ้อ นอนไปเลย” ผมว่า
“ขึ้นไปนอนด้วยได้ป่าว”
“ไม่” ผมตอบเสียงเข้ม
“แล้วตุลย์งอนพี่แบบนี้ แล้วรูปก็โดนลบไปหมด พี่จะทำยังไงละทีนี้” โอ้ยยยังไม่สำนึกอีก
“ยังคิดได้แค่นี้ใช่ไหม กลับบ้านไปเลยไป”
“โห ไม่เอาพี่ขอโทษ”
“งั้นก็เงียบแล้วนอนไปเลย” ไม่รู้ผมคิดอะไรทั้งคืนนอนแทบไม่หลับเลย กว่าจะหลับก็ไม่รู้ตอนไหน ช่างมันพรุ่งนี้วันเสาร์ ตื่นสายได้
“อืม” รู้สึกตัวเหมือนมีใครมานอนกอด
“เฮ้ยย!! พี่โชว์ขึ้นมาได้ไง”
“พี่หนาว นอนเถอะยังเช้ามืดอยู่เลย”
“ลงไปเลย” ผมแกะมือพี่โชว์ออก แล้วผลักพี่โชว์
“โห ลงก็ได้ เสียใจว่ะ” ยังจะบ่น คนยิ่งนอนไม่พออยู่ยังจะมาก่อกวนอีก
“เสียใจแล้วทำทำไม”
**************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
จัดหนักเลยพี่โชว์ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ว้าวๆๆๆ :z1: :z1:
ดีจังเลยคิดถูกที่ยังไม่นอนเลยได้อ่าน Story หนุกๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
5555 ตุลย์ถือไพ่เหนือกว่าจิงๆ
-
ว้าวๆๆๆ :z1: :z1:
ดีจังเลยคิดถูกที่ยังไม่นอนเลยได้อ่าน Story หนุกๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เช่นกันคับ
-
เหตุการณ์มันเหมื่อนกะว่า เริ่มเป็นแฟนกันใหม่ๆเลยเนาะ :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ควรจะสงสารใครดี คงต้องเป็นตุลย์เนาะ ตุลย์คงรู้สึกไม่มั่นใจเพราะจำอะไรไม่ได้
-
ความทรงจำน้องตุลย์ค่อย ๆ กลับมาแล้ว
-
:n1: :n1: :n1:มาต่อเร็ว ๆนะ จะรอนะครับ ขอบคุณมาก ๆๆๆๆๆ
-
พี่ตุลย์ใจร้ายว่ะ :m15:
ทำงี้กับเฮียโขว์ได้ไงเนี่ย :serius2:
รอตอนต่อไป o13
-
น่าจะดีใจนะตุลย์ที่แฟนมีรูปตัวเองอ่ะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ
งอนมากไประวังโดนอีกรอบน้า (ว่าแต่โดนไรหว่า อิอิ)
-
โชว์จัดฟนักจัดเต็มเลย
-
เป็นใครก็กลัวมีรูป
แบบนั้นอยู่ในคอม
คนอื่น ถึงแม้จะเป็น
แฟนกันก็เถอะ :haun4:
-
งอนอย่างนี้ต้องปล้ำ 55+
-
ตอนนี้ แอบน่ารักทั้งคู่ คริคริ
-
อ้าวรูปก็โดนลบไปแล้ว
พี่โชว์ เจองานหนักเลยทีนี้
เหมือนน้องตุลย์ น่ารักมากไปแล้ว หึหึ
-
แล้วเจอกัน ^^
-
สมน้ำหน้าโชว์ ไม่รู้จักเก็บรูปไว้ให้มิดชิดดีนัก ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณนะครับที่มาต่อ
-
เมื่อไหร่ตุลย์จะจำได้ซะทีน้า
-
โห กำลังมันส์เลย ครับ นานๆมาต่อน่าจะแถมให้อีกนิดก็ยังดี (ค่อยหายใจทั่วท้องหน่อย) :sad4:
-
คิดถึงอีกแล้วววววววววววว :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
มาต่อเร็วๆนะค้าบบบบบบบบ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
อยากบอก สมน้ำหน้าตาพี่โชว์ :m20:
-
อ่านแล้วยิ้ม :m20:
-
แล้วเจอกัน ^^
แอร๊ยยยยยยยย :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ น่ารักมากค่าทั้งคู่ เหมือนคู่้ผัวตัวเมียเรย แอบเขิลแทนนะเนี่ยะ :o8: ของี้อีกเยอะๆเรยค่า :laugh: :laugh: o13
-
น่ารักมากๆคู่นี้ หายไวๆน่ะตุลย์ ^_^ :กอด1:
-
พี่โชว์หื่น :z1: :z1:
รอตอนต่อไปนะคับ o13
-
น่ารักอ่ะ
ชอบๆๆๆๆ o13 o13 o13 o13
-
อ้ากไปอ่านในfb ของเจ้าของกระทู้ ว่าจะจบแค่ตอน 65 เอง o22
ผมไม่ยอมอ่ะอยากให้มีอีกเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักคนเขียนและคนอ่านครับ อิอิอิอิิอิอิอิอิิ
-
พิมพ์ผิดครับแค่ถึงตอนที่85ครับ ขอโทษทีครับ
-
อ้ากไปอ่านในfb ของเจ้าของกระทู้ ว่าจะจบแค่ตอน 65 เอง o22
ผมไม่ยอมอ่ะอยากให้มีอีกเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักคนเขียนและคนอ่านครับ อิอิอิอิิอิอิอิอิิ
พิมพ์ผิดครับแค่ถึงตอนที่85ครับ ขอโทษทีครับ
ผมแค่ถามเฉยๆ ต่างหาก ยังไม่ได้บอกจะจบสักหน่อย อิอิ
-
มาลงให้ก่อนอีกตอนนะครับ
ช่วงนี้ขาขึ้นงานเข้า ไม่ค่อยว่างเลย
จะพยายามลงให้นะครับ
ขอบคุณครับ
“...เราต้องมองความล้มเหลวเป็นเรื่องธรรมดา
เหมือนกับที่คนต้องหายใจ เพราะว่าบนโลกใบนี้
ไม่มีใครไม่เคยล้ม เจ็บ เศร้า สูญเสียเลย หัวใจหลัก
อยู่ที่ว่าเราจะจมดิ่งไปกับมัน หรือว่าจะเติบโตไปพร้อมๆ กัน......”
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 84 ช้างเท้าหน้า
“พี่หนาว นอนเถอะยังเช้ามืดอยู่เลย”
“ลงไปเลย” ผมแกะมือพี่โชว์ออก แล้วผลักพี่โชว์
“โห ลงก็ได้ เสียใจว่ะ” ยังจะบ่น คนยิ่งนอนไม่พออยู่ยังจะมาก่อกวนอีก
“เสียใจแล้วทำทำไม” พี่โชว์ลงไปนอนที่เดิม พี่เขาคงหนาวจริงๆ เพราะไม่มีผ้าห่ม ผมเลยลุกขึ้นไปหยิบผ้าห่มในตู้มาห่มให้พี่เขา
“เฮ้ย!!” พี่โชว์ฉุดผมล้มลงไปทับเขา
“โอ้ย!!” ผมเลยถวายหมัดไปที่หน้าเลยครับ ตกใจครับ
“สมน้ำหน้า” ผมลุกขึ้นแล้ว กลับขึ้นมานอนบนเตียง ทำไมเงียบไป
“เฮ้ย!!” ผมตกใจ เพราะผมเห็นพี่โชว์กุมบริเวณที่ผมต่อยไป ปากแตกเลยครับ หมัดผมแรงขนาดนั้นเชียวหรอ ผมเลยลงไปดู โอ้ยยนี่เวลานอนกูนะ วุ่นวายจริงโว้ย
“ทำไมต้องรุนแรงด้วยเนี้ยะ” มีน้ำตาคลอ สงสัยเจ็บจริง ผมจึงต้องลูกไปหยิบยามาทาให้
“โอ้ย เบาๆ ดิ” สรุปนี้กูต้องตื่นใช่ไหมเนี้ยะ ผมเลยแกล้งหนักมือ
“อยากทะลึ่งทำไมละ เป็นโรคจิตยังไม่พออีกหรอ” ผมว่าให้
“โห ทำไมชอบว่าเค้าอ่า” ทำเสียงออดอ้อน น่ารักตายละ
“ทำตัวเอง ชิ อ่ะเสร็จแล้ว ตุลย์ไม่นอนแล้ว พี่ไปนอนบนเตียงไป” ผมบอก คงนอนไม่หลับแล้วแหละตื่นซะขนาดนี้ มองนาฬิกาเพิ่ง หกโมงครึ่ง
“ไม่เอามานอนด้วยกันเร็ว” พี่โชว์ ตบที่ว่างบนเตียง
“อยากเจ็บตัวอีกรึไง”
“เจ็บตัวอะไม่เท่าไหร่ แต่เจ็บใจที่ตุลย์ไม่รัก นี้สาหัสนัก” สำบัดสำนวน
“แหวะ ไปอาบน้ำแล้ว” ผมหยิบผ้าขนหนูแล้วเข้าห้องน้ำไปเลย คนไรโคตรโรคจิตอ่า เป็นแฟนแมร่งได้ไงว่ะ
..................................................................
“โหยย เฮียหน้าไปโดนไรมาอ่า” ไอ้เจ๋งทัก หลังจากนัดสังสรรค์กันนิดหน่อย หมูกระทะนะ 55 ตอนนี้ก็มีกลุ่มเพื่อนผม แล้วก็น้องวิน น้องราม
“เออ โดนไรมาพี่”
“ถามตุลย์ดิ” นั้นดิ โบ้ยมาให้กูซะงั้น ไอ้พวกนั้นจึงหันมาถามผม
“เดินชนประตูนะ” ผมก็เลยตอบไป
“โหเฮีย ไหงซุ่มซ่ามแท้ละ” ไอ้เจ๋งว่า
“ป่าว ประตูมันมาชนเองต่างหาก” ซะงั้น แถไปได้คนอะไร
“โหพี่ ว่าไปนั้น” ผมรู้ว่าพวกมันก็พอรู้ เลยหันมายิ้มๆ กับผม
“เออ กินเหอะ” ไปต่อไม่ถูก เลยทำเปลี่ยนเรื่อง ไอ้โรคจิตเอ้ยย กินเผ็ดไม่ได้แน่
“อ่ะ พี่โชว์” ผมคีบหมู จิ้มน้ำจิ้มพริกเผ็ดฝีมือผมเอง ตายแน่ พี่เขาก็อ้าปากรอป้อนอยู่แล้ว
“อ้ำ” ยังไม่รู้สึกๆ
“อร่อยมั้ย” ผมถาม
“อู้ยย โหเผ็ด แสบๆๆ น้ำๆๆมา” นั้นไง โดนเข้าให้ สมน้ำหน้า คราวหน้าอย่ามาเยอะกับตุลย์ 55 (หัวเราะอย่างภาคภูมิใจ อยู่ในใจ) ทุกคนในโต๊ะก็ขำเลยครับ
“แกล้งพี่หรอ” พอกินน้ำเสร็จก็หันมาถาม
“ป่าว เห็นไม่ค่อยกินอ่า” ผมตอบยิ้มๆ สะใจว่ะ
“เดี๋ยวจะโดน” มีคาดโทษ ใครเขากลัวกันละ 555
“พี่ตุลย์ ก็กินเยอะๆ นะครับ ผอมแล้ว อ่ะนี้ปลา จะได้ความจำดีดี” ไอ้น้องวินคีบปลามาให้ผม
“หยุดเลย แฟนกูกูดูแลได้” ไอ้พี่โชว์ครับ ยังเก่ง
“แล้วทำไมครับ ผมดูแลพี่ผมไม่ได้รึไง พี่ผมเหมือนกันนะ” ไอ้น้องวินก็ไม่ยอม
“มึงมีแม่คนเดียวกันรึไง ใช่ซะเมื่อไหร่” พี่โชว์ไม่ยอม
“ใช่ แม่พี่ตุลย์ก็คือแม่ผม ฉะนั้นผมจะเป็นห่วง จะดูแลพี่ผมมันผิดตรงไหน” น้องวินไม่ยอม
“พอเหอะวิน” ไอ้น้องรามปราม
“ใช่พอเหอะ เดี๋ยวหมดอร่อย” ไอ้พจน์ว่า ก็สังสรรค์กันเบาๆ แบบไร้แอลกอฮอล์ครับ
“อิ่ม กินติมกัน” ข้าวชวนผม
“เดี๋ยวพี่ไปเอาให้” พี่โชว์ว่า
“เดี๋ยววินไปเอาให้” ไอ้น้องวินรีบแย้ง
“เดี๋ยวกูไปเอาเอง” ผมเลยบอกอย่างงั้น เดี๋ยวเถียงกันอีก ปวดหัว ผมเลยลุกขึ้นไปกับข้าวสองคน
“ฝีมือตุลย์หรอ แผลพี่โชว์อ่า” ข้าวถาม
“อืม ข้าวเรากับพี่โชว์รักกันจริงหรอว่ะ” ผมเลยถาม
“จริงสิ พี่เขารักตุลย์มาก แล้วตุลย์ก็รักพี่เขามากด้วย พอจำอะไรได้บ้างไหม”
“ไม่รู้อ่า แต่บางครั้งก็จับความรู้สึกระหว่างกันได้ แต่ก็ยังจำอะไรไม่ได้อยู่ดี”
“ค่อยๆ พยายามเข้าละ อีกอย่างอย่าทิ้งพี่เขา เพราะพี่เขารักและหวังดีกับตุลย์มากๆ เลยแหละ”
“อืม เราจะพยายาม” ผมก็ตักไปเผื่อพี่เขาและน้องวินด้วยแหละครับ ต้องเท่าเทียมเดียวตีกันอีก ผมไม่รู้ว่าทำไมสองคนนี้ถึงตีกันตลอด
“อ่ะ” ผมวางให้ พี่โชว์และวินคนละถ้วย ส่วนของผมข้าวถือมาให้ เพราะมันกับไอ้เจ๋งคงกินถ้วยเดียวกัน
“ขอบคุณครับพี่” น้องวินขอบคุณผม
“ให้พี่หรอ”พี่โชว์ถามยิ้มๆ แล้วก็หยิบไปกิน
“เฮ้ยยๆ ไปตักเองดิ พี่ตุลย์ตักมาให้กูนะ” ไอ้น้องรามมันแย่งน้องวินกินครับ
“โห อย่าหวงดิ”
“ไม่ได้ถ้วยนี้กูหวง กูรักของกู” ไอ้น้องวินว่า
“มึงไม่รักกูบ้างหรอ” ไอ้น้องรามถาม
“เออ รักดิมึงเพื่อนกูนะเว้ย เอางี้เดี๋ยวกูไปตักให้ใหม่” น้องวินว่า
“ไม่ต้อง กูไม่อยากกินแล้ว” ไอ้น้องวินว่า เห็นหน้าจ๋อยๆ นิดหน่อย ถ้าผมไม่รู้ว่ามันเป็นเพื่อนกัน ผมต้องว่าเป็นแฟนกันแน่เลย แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับครับ อิ่มแทบอวก
“ขอบใจนะ” พี่โชว์พูดขึ้นบนรถ
“เรื่อง” ผมถาม งงๆ
“ไอติมนะ อร่อยมาก” อ่อ เรื่องนี้เอง
“นึกว่าเรื่องอะไร ไม่ได้หนักหนาอะไรสักหน่อย” ผมว่า
“เฮ้ยย!!” โดนขโมยหอมแก้มครับ
“ค่าตอบแทนน่ะ” ตอบหน้าตาเฉย
“โอ้ย ค่าตอบแทนแบบนี้ไม่อยากได้อ่า”
“น้อยไปหรอ เดี๋ยวถึงห้องก่อนเดี๋ยวให้ค่าตอบแทนสูงๆ เลย” พูดไม่พอยังทำหน้าแบบโรคจิต ลามกอีก
“ไม่ต้องการ อ่อ บ้านก็มีกลับไปนอนบ้านไป๊” ผมไล่
“โห ตุลย์อย่าใจร้ายกับพี่ดิ พี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่นะ” ทำเสียงออดอ้อน ขออภัย แต่ผมว่ามันดูไม่เห็นจะน่ารักเลย น่าเกลียดจะตาย ผู้ชายตัวควายๆ มาทำแบบนี้
“ไอ้โรคจิต” ผมว่าให้ มาถึงพี่เขาก็ไม่กลับบ้าน บอกจะนอนกับผม อ้อนอยู่นั้นแหละผมเลยยอม แต่บอกว่าให้นอนข้างล่างแทน
“ใจร้าย” ว่าผมอีกแล้ว
“โรคจิต” ผมว่าบ้าง
“ใจดำ” ว่าผม
“ลามก” ผมว่ากลับ
“รัก” อ้าวไหงเปลี่ยนอารมณ์ ผมจะไปไงต่ออ่า แต่คนอย่างผมไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก ไอ้สงครามประสาทเนี้ยะ
“เกลียด” ผมตอบกลับไป
“จริงหรอ” ถามงี้ เอาไงดีว่ะ ไม่ได้เกลียดจริงๆ นี่หน่า
“มั้ง” ผมเลยตอบไป
“พี่ยอม” พี่โชว์ทำหน้าเศร้า คอตก แล้วจะเดินออกจากห้องไป เฮ้ยไหงยอมแพ้ง่ายๆ งี้อ่า
“พี่โชว์ ไปไหน” ผมถาม
“ก็ตุลย์ไล่พี่อ่า”
“ไปจริงหรอ” ผมถาม
“ก็ตุลย์ไม่อยากให้พี่อยู่พี่ก็จะไม่อยู่ ตุลย์เกลียดพี่พี่จะทำอะไรได้” ทำเสียงเศร้าแท้ละ
“นอนนี้ก็ได้” อ้าวกูพูดอะไรออกไปเนี้ยะ
“ตุลย์เกลียดพี่ พี่ก็ได้นอนแค่ข้างล่างอยู่ดี” ยังทำเสียงเศร้า
“อ่ะ นอนข้างบนก็ได้”
“หมายถึงนอนข้างบนด้วยกันหรอ”
“อืม” เฮ้ยย!! นี้กูพูดอะไรเนี้ยะ ทำไมกูยอมอะไรง่ายๆ อย่างนี้เนี้ยะ
“จริงดิ ตกลง” นั้นไง หน้ายิ้มเลยครับ ทำไมหน้ามือเป็นหลังมือเนี้ยะ พูดไปแล้วด้วยสิ แล้วพี่เขาก็เดินกลับมา หน้าบานเลย เจ็บใจโว้ยย
“ผมไปอาบน้ำก่อนนะ เหม็นหัว อ่อ อย่าแม้แต่จะคิดอาบด้วยกัน อีกอย่างได้คืบอย่าเอาศอก เข้าใจ” ผมรีบหยิบผ้าขนหนูแล้วเข้าห้องน้ำไป พี่โชว์ก็ได้แต่นิ่ง ที่นี่ห้องผมผมใหญ่ 555 ผมออกมาพี่เขาก็ไปอาบต่อ เฮออ เหนื่อย เมื่อไหร่กูจะจำได้ว่ะเนี้ยะ เบื่อโว้ยย
“จะนอนยังครับ” พูดเพราะจัง
“ยังไม่ง่วงเลยอ่า”
“หาไรทำกันดีม่ะ” นั้นไง
“หยุดคิดไปเลย พี่จะทำอะไรก็ทำ ตุลย์ขออ่านหนังสือดีกว่า จะสอบแล้ว ตุลย์ลืม” ผมว่า แล้วไปนั่งที่โต๊ะ
“โหไรอ่า นอนกันนะ”
“พี่โชว์ ถ้าง่วงก็นอนไปก่อนเลย ตุลย์ขออ่านหนังสือก่อน อ่อ อย่าก่อกวนด้วย ขอร้อง” ผมว่าให้ จะอะไรก้แล้วแต่ ถ้าผมเป็นแฟนพี่จริงผมก็ต้องเป็นช้างเท้าหน้า ให้มันรู้ซะบ้างว่าไผเป็นไผ ผมก็นั่งอ่านหนังสือไปแหละครับ หันมาอีกทีพี่โชว์ก็หลับไปแล้ว คนอะไรนอนยังหรอ อิจฉาหน้าเขาว่ะ ทำไมไม่หล่อแบบนี้บ้างว่ะ (แต่ในใจแอบคิด กูหล่อกว่า 55) ผมค่อยๆ หย่อนตัวลงไปนอนข้างๆ พี่เขา
“อือ” พี่โชว์เอื้อมมือมากอดผมเอาไว้ จะแกะก็แกะไม่ออก มีแต่แน่นมากกว่าเดิม นี้คนหรืองูเหลือมเนี้ยะ
“อืม” เอ้ากอดก็กอด เดี๋ยวไม่ได้นอน แต่อย่าให้มากกว่ากอดนะ ตาย
**********************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
“มึงไม่รักกูบ้างหรอ” ไอ้น้องรามถาม
อิอิ วินกับราม เอาแล้วไงเล่า ฮ่าๆๆๆ
-
:L1: :L1:
-
ยังรอตอนต่อไปนะค่ะ o13
-
ตุล จะทำได้ไหมครับ
หรือต้องรื้อฟื้น หลาย ๆ รอบ คริคริ
-
พี่โชว์น่ารักขึ้น (เยอะ) เลยนะครับ
ต่างจากตอนตุลย์ยังความจำดีๆ ลิบลับเลย :z2:
วินกับราม คู่นี้น่าลุ้นมากๆ
รอความคืบน่าของคู่นี้ต่อไป
รอให้ตุลย์จำพี่โชว์ได้ด้วย :z13:
-
เมื่อไหร่ตุลย์จะจำได้อ่ะ :z3: :z3:
รอตอนต่อไปนะคับ
-
:impress2: อยู่ๆ ก็นึกครึ้มอกครึ้มใจ....
อยากอ่านของโป้งบ้างจังเลยค่ะ ไปยังไงมายังไงกันบ้างคู่นี้... อิอิ
:monkeysad: คุณนักเขียนใจดี สนองนี๊ดกันบ้างนะคะ :-[
-
ตั้งแต่ตุลย์ความจำเสื่อม
เพิ่งได้เห็นด้านกะล่อนของโชว์ก็คราวนี้แหละ
หวานกันจัง อ่านไปยิ้มไป
-
ยิ้มทั้ง เรื่องเลย เห้อๆๆ น่ารักๆๆ ผมรอ นะครับ เป็นกำลังใจให้นะ :really2:
-
วินใจร้าย
สงสารราม
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
เอาแล้วไง...
ไอ้น้องราม สารภาพรักซะขนาดนี้
ไอ้น้องวินจะไม่รับรักซะหน่อยหรออ :laugh: :laugh:
-
เมื่อไหร่จะจำได้เนี่ย
-
อยากให้ตุลย์ความจำกลับมาเร็วๆ สงสารโจ้อ่ะ โดนตุลย์ข่มเหงอยู่นั่นล่ะ หึหึ
-
เชื่อฟังเมียมาก ๆ
ล่ะโชว์ :really2:
-
สำลักความน่ารักของคู่นี้จริงๆ
-
พี่โชว์งอนเหมือนเด็กเลยอ่าาา ชอบๆๆๆ :impress2: :impress2: :impress2:
-
:z1: :-[ :-[ :3123:
-
รอตอนต่อไปนะ
-
น้องราม สู้ๆ :really2: :really2: คืนนี้จะมาต่อไหมน้า
-
:กอด1:
-
นี่ขนาดจำไม่ได้ยังขนาดนี้ เอ๊ะหรือพี่โชว์แกยอม
-
น่าร้ากกกกกกอ่ะ
รามจัดวินไปเลยสิ 5555
-
ถ้าจะให้ดีกว่านี้เจ๊ว่าเป็นควาญช้างไปเลยค่ะลูก
-
กอดแล้วทำไรต่ออ่าาา :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :z1: :z1:
-
ขอแนะนำไห้โชว์ พาตุลไปที่บ้าน สวนผึ้ง บางทีอาจจะจำได้ :call: :call: :call:
-
ตอนไหนจาจำได้หว่า :o12:
-
ชอบอ่ะ ชอบมากเลย
คนแต่งชื่อพี่ตุลย์หรอเนี้ย
รักคนแต่งมากอ่ะ รักจริงอะไรจริงนะเนี้ย
ตอนแรกนะ ตุลย์รักกะโป้ง กะจะไม่อ่านต่อแล้วเนี้ย
เค้าชอบพี่โชว์อ่ะ แต่ตอนนี้สมหวังและ แต่ว่ามันจะ...กันบ่อยไปป่ะ
ระวังจะเป็นริสชี่ นะตุลย์อิอิ
-
รามกับวิน รักกันเถอะ :m15: :m15: :m15:
-
:z3: :z3: :z3:ไม่นะ อย่าพึ้งจบตอนหน้า ผมยังทำจัยไม่ใด้ :o12: :o12:
-
รอร๊อรออออออออออออออออออออ
ีรอ :jul1: :jul1:
-
เรื่องนี้ผมชอบมาก ไง ก็ จะ รอ ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของเรื่อง นะครับ
-
เรื่องนี้ผมชอบมาก ไง ก็ จะ รอ ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของเรื่อง นะครับ
ชอบอ่ะ ชอบมากเลย
คนแต่งชื่อพี่ตุลย์หรอเนี้ย
รักคนแต่งมากอ่ะ รักจริงอะไรจริงนะเนี้ย
ตอนแรกนะ ตุลย์รักกะโป้ง กะจะไม่อ่านต่อแล้วเนี้ย
เค้าชอบพี่โชว์อ่ะ แต่ตอนนี้สมหวังและ แต่ว่ามันจะ...กันบ่อยไปป่ะ
ระวังจะเป็นริสชี่ นะตุลย์อิอิ
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ ขอบคุณที่ชอบที่ติดตาม ^^
-
ครับมาต่อให้แล้วครับ
ความจริงตามความตั้งใจตอนนี้คือตอนจบ
แต่ผมทนแรงต้านทานของท่านผู้อ่านไม่ได้จริงๆ
ผมเลยขยายเรื่องไปให้อีกนิดนึงนะครับ
ยังไงก็อย่าเบื่อกันไปก่อนนะครับ
อยู่ด้วยกันก่อนนะ
ขอบคุณครับ
บางคน อยู่เพื่อ "รัก" ..
บางคน อยู่เพื่อ "รอ" ..
บางคน อยู่เพื่อ "ลา" ..
แต่ จะมีซักกี่คน .. ที่อยู่ "เพื่อเรา"
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 85 สัญญา
“อือ” พี่โชว์เอื้อมมือมากอดผมเอาไว้ จะแกะก็แกะไม่ออก มีแต่แน่นมากกว่าเดิม นี้คนหรืองูเหลือมเนี้ยะ
“อืม” เอ้ากอดก็กอด เดี๋ยวไม่ได้นอน แต่อย่าให้มากกว่ากอดนะ ตาย
“ตุลย์” ยังไม่นอนอีก
“อืม ครับ”
“พี่ขอโทษ” พี่โชว์พูดเสียงเรียบ อารมณ์ไหนเนี้ยะ
“ครับ”
“ตุลย์ ยกโทษให้พี่ได้ไหม” น้ำเสียงของพี่โชว์ฟังดูอ่อนโยน ผมเคยได้ยินเสียงแบบนี้จากที่ไหนนะ
“ครับ” ผมตอบไป ที่จริงก็ไม่ได้โกรธพี่เขาหรอก แค่รับไม่ค่อยได้แค่นั้น
“ทุกเรื่องเลยรึป่าว” มีหลายเรื่องรึไง
“ครับ ตุลย์ไม่ได้โกรธพี่โชว์หรอก ตุลย์แค่ไม่ชอบ” ผมบอกให้
“พี่ขอโทษ” พี่โชว์ขอโทษผมอีกครั้ง
“ครับ” พี่โชว์กระชับอ้อมกอด ผมเอาไว้แน่น ผมเอามือกุมพี่โชว์ไว้ อบอุ่นเหลือเกิน นี้หรออ้อมกอดของคนที่รักผม
“ตุลย์รู้ไหมการเห็นคนที่เรารัก และคนที่รักเรา ลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับเราสองคนไปโดยสิ้นเชิงมันเจ็บปวดมากเลยรู้มั้ย ทุกวันๆที่พี่อยู่กับคนที่พี่รักที่เขาจำเราไม่ได้ มันเป็นความรู้สึกที่ไม่รู้จะเทียบกับอะไร” พี่โชว์พูดแล้วหยุดไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดต่อด้วยเสียงเครือ พี่โชว์ร้องไห้หรอ พี่เขาร้องไห้ให้ผมหรอ พี่เขารักผมมากขนาดนี้เลยหรอ มีคนบอกว่าสิ่งที่บ่งบอกความจริงใจของคนที่เรารักได้ดีที่สุด คือ น้ำตา ที่ออกมาจากความรู้สึกที่แท้จริง น้ำตาที่แสดงถึงความจริงใจ นี่ใช่ไหม พี่เขาจริงใจกับผมจริงๆใช่ไหม
“พี่ขอโทษ ในทุกสิ่งที่พี่ทำกับตุลย์ พี่ทำให้ตุลย์ต้องเป็นแบบนี้ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพราะตัวพี่เอง ถ้าพี่ไม่ทำให้ตุลย์เจ็บ ตุลย์ก็คงไม่เป็นแบบนี้ แล้วเราก็คงไม่ต้องมาเป็นแบบนี้ พี่ขอโทษ” พี่โชว์ซบมาที่ไหล่ผม แล้วกอดผมไว้แน่น มันเป็นความอบอุ่นที่ได้รับที่ผมไม่สามารถอธิบายได้
“พี่โชว์ไม่ต้องขอโทษหรอก คนเรามันฝืนชะตาตัวเองไม่ได้หรอก ชีวิตเราอะจะเป็นจะตายเวลาไหน เมื่อไหร่เรายังไม่รู้เลย ฉะนั้นตุลย์ว่ามันคงเป็นชะตากรรมของตุลย์แหละที่ทำให้ตุลย์ต้องเป็นแบบนี้ ตุลย์ต้องขอบคุณพี่ ถึงแม้ว่าตุลย์จะลืมทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างเรา แต่พี่ก็ไม่ทิ้งตุลย์ ตุลย์คิดว่า วันนี้ก็ไม่เสียใจ เพราะตุลย์มีแม่ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ดีกับตุลย์มาก ตุลย์ดีใจ แล้วก็ไม่รู้สึกเสียดายความทรงจำที่เสียไป สักวันตุลย์ก็ต้องจำได้ แต่หากจำไม่ได้ตุลย์จะเลือกใช้ชีวิต ปัจจุบันของตุลย์ให้ดีที่สุด ตุลย์อยากให้พี่โชว์เลิกโทษตัวเอง ถึงแม้ตอนนี้ตุลย์จะรู้เพียงแค่สถานะเราสองคนเป็นแฟนกัน ตุลย์ก็จะยอมรับในสิ่งนั้นว่าพี่คือคนที่ตุลย์รัก และพี่ก็รักตุลย์ ตุลย์จะพยายามทำให้รักของเราเป็นเหมือนเดิมให้ได้ครับ ตุลย์สัญญา”
“พี่ขอบคุณนะตุลย์ พี่รักตุลย์มาก ขอบคุณๆๆๆๆ” พี่โชว์พูดย้ำๆด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พร้อมกอดผมไว้แน่น ทำไมผู้ชายคนนี้ต้องร้องไห้ให้เรา ทำไมผู้ชายคนนี้รักเรามากขนาดนี้ ขอบคุณครับพี่โชว์ ขอบคุณจากใจจริง ผมจะพยายามจำแล้วกลับไปรักพี่เหมือนเดิมนะครับ ผมสัญญา.......ขอเพียงแค่อ้อมกอดนี้รอผมอยู่...
.................................................................................................
บรรยากาศคึกคักยามเย็น ดูอึกทึก แสงไฟสีเหลืองทองกระทบผิวน้ำดูสวยงาม ตึกร้านบ้านเรือนเก่าแก่ บรรดาแม่ค้าพายเรือออกมาขายของ ดูแล้วเป็นบรรยากาศที่สวยงาม และอบอุ่นมาก
“ขึ้นเรือชมหิ่งห้อยไม่ครับ คนละ 60 บาทเองครับ” เสียงพ่อค้าเรียกนักท่องเที่ยว ที่เดินผ่านไปผ่านมา
“ดูหิ่งห้อยมั้ย” ผู้ชายร่างสูง สุดหล่อจะใครล่ะครับ แฟนผมเองครับ 55 (สำนวนแบบนี้พอจะเป็นนักเขียนได้ม่ะ อิอิ)
“ไม่เอาอ่า ตุลย์เมาเรือ” ผมตอบพี่โชว์ไป ใช่แล้วครับตอนนี้เรามาเที่ยวกันที่ตลาดน้ำอัมพวากัน พี่โชว์ชวนผมมาเที่ยวครับ ตอนแรกบอกจะพากลับบ้าน แต่เขาพาเลยมานี้ก่อน บอกมาหาอะไรกิน
“โห ก็พี่อยากดูอ่า ตุลย์ดูเป็นเพื่อนพี่หน่อยดิ” พี่โชว์อ้อนผม
“ก็ตุลย์ ไม่ชอบนั่งเรืออ่า ตุลย์กลัวหนิ” ผมว่า ผมชอบเมาเรือครับ ไอ้ไหว้น้ำอ่าไหว้เป็น แต่นั่งแล้วมันเวียนหัว
“ครับ ไม่เป็นไร” พี่ตุลย์ตอบเสียงเรียบ อยากดูจริงๆ หรอเนี้ยะ
“พี่โชว์นั่งรอตุลย์อยู่นี้แป็บนะ ตุลย์ขอเข้าห้องน้ำแป็บนึง” ผมว่า ปวดฉี่มาก
“โอเค เดี๋ยวพี่นั่งรอตรงนี้นะ อย่าไปนานนะพี่เป็นห่วง”
“ครับ 5 นาที” ผมเลยรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ
“อ่ะ อีก 5 นาทีลงเรือได้” ผมยื่นตั๋วให้ พี่โชว์สองใบ พี่โชว์มองหน้าผมอึ้งๆ
“เอ้า เอาไปดิ” ผมว่า
“ขอบคุณครับ ทำไมอ่ะตุลย์กลัวไม่ใช่หรอ”
“ก็ถ้าตุลย์ ไม่ลงพี่โชว์ก็ไม่ได้ลง แล้วถ้าตุลย์ลงพี่โชว์ก็จะได้ลง พี่โชว์ก็จะมีความสุข แล้วถ้าพี่โชว์มีความสุขตุลย์ก็ดีใจ” ผมว่า แล้วเราก้ได้ลงเรือไปชมหิ้งห้อยกัน เรือค่อยๆ พายไปในที่ที่มืดขึ้นเรื่อยๆ บรรยากาศมืดและเงียบสงัด
“นั้นไง” พี่โชว์ชี้ให้ผมดูบนต้นไม้ ที่เต็มไปด้วยแสงไฟจากหิ่งห้อย สวยมากๆ เลยครับ
“สวยดีนะ”
“อืม บอกแล้วว่าสวย เห็นมั้ยตัดสินใจไม่ผิดเลย ขอบใจนะตุลย์” พี่โชว์ว่า
“ครับ สวยมาก เห็นพี่โชว์ดีใจตุลย์ก็ดีใจแล้ว” ถึงแม่ผมจะยังจำอะไรไม่ได้ แต่ผมคิดว่าการที่เราทำอะไรให้คนที่รักเรานั้นมีความสุข มันเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากนอกจากคนคนนั้นจะมีความสุขแล้ว เราเองก็มีความสุขไปด้วย
“สวยไม่เท่าตุลย์หรอก” พี่โชว์กระซิบบอกผมที่ข้างหู พอดีไม่ได้มาแค่เราสองคน มีคนอื่นด้วย พี่เขาคงเกรงใจ
“บ้าดิ ตุลย์หล่อดิ ผู้ชายต้องหล่อดิพี่” ผมว่าให้ กลับไปแล้วหยิกไปเบาๆ
“โอ้ย โหดอ่า” พี่โชว์ว่า บรรยากาศอบอุ่นแล้วโรแมนติกมากครับ ลมเย็นประทะร่างกาย แสงสวยจากหิ่งห้อย กระแสน้ำวน เราสองคนจับมือกัน ดื่มดำบรรยากาศนี้ให้ได้มากที่สุด
“หิวมั้ย” พี่โชว์ถามหลังจากขึ้นมาจากเรือ
“ไม่อ่า” ก็เพราะว่าเดินซื้อไรกินไปตลอดทาง
“หรอ อืม”
“พี่โชว์หิวหรอ อืม ป่ะหาไรกินกัน” ผมว่าให้ ดูหน้าก็รู้ว่าหิว เราก็นั่งหาไรกินริมน้ำแหละครับ อิ่มกันเลยทีเดียว ซื้อของกันนิดหน่อย แล้วจึงขับรถกลับบ้านผมครับ
“หวัดดีแม่” ผมหวัดดีแม่
“มาได้ไงเนี้ยะ ทำไมไม่โทรบอกก่อนเนี้ยะ” แม่ว่า
“เปลืองค่าโทรเปล่าๆ ปลายทางก็เหมือนกันอยู่ดี” ผมว่า
“สวัสดีครับแม่ นี้ของฝากครับ ก่อนมาแวะอัมพวากันมา” พี่โชว์ไหว้แม่ แล้วยื่นของฝากให้
“ไหว้พระจ๊ะ ป่ะเข้าบ้านก่อน กินไรมารึยังเนี้ยะ มาซะมืดเลย” แม่ถาม
“เรียบร้อยกันมาแล้วครับ แม่กินข้าวยัง” พี่โชว์ถามกลับ
“เรียบร้อยตั้งแต่เย็นแล้วจ๊ะ เกือบเข้านอนแล้วเชียว ดีนะยังไม่นอน งกแม่กระทั้งค่าโทรศัพท์ ลูกใครเนี้ยะ” มีกัด แม่นี้ก็นะ
“กะมาเซอร์ไพรส์ไงแม่”
“จ้าๆๆ อาบน้ำอาบท่า นอนกันนะ ตามสบายเลยนะโชว์ ตุลย์ดูแลพี่เขาด้วย แม่ขอตัวก่อน” ไม่บอกแล้วกลับเข้าห้องนอนไป
“พี่โชว์ ดูสนิทกับแม่ตุลย์เนอะ” ผมว่า
“อืมจะไม่สนิทได้ไงเล่า เป็นลูกเขยบ้านนี้นะ ต้องสนิทกับแม่ยายดิ” พี่โชว์พูด
“เฮ้ยย!! แม่รู้หรอ” ผมถาม เพราะผมไม่รู้ว่าแม่รู้รึยัง
“อืม รู้สิ ผมรักจริงนะ สู่ขอเรียบร้อย แม่ไม่เรียกสินสอดสักบาท” แม่ผมรู้เรื่องราวระหว่างสองคนแล้วจริงๆ หรอ แม่ไม่เสียใจใช่ไหม ผมเป็นห่วงแม่จัง
“โหได้ไงอ่า ตุลย์ไม่ใช่ของฟรีที่แม่จะยกให้ใครง่ายๆ นะ โดยเฉพาะพี่ อืม แล้วแม่เค้ารู้เรื่องของเราจริงหรอ” ผมชักเป็นกังวล
“อืม จริงสิ ตุลย์ไม่ต้องกังวล แม่ตุลย์เข้าใจแล้ว แล้วพี่ก็สัญญากับแม่ตุลย์แล้วว่าพี่จะดูแลตุลย์เป็นอย่างดี แม่ตุลย์เข้าใจความรักของเรานะ” พี่โชว์ว่า ทำให้ผมสบายใจขึ้นครับ
“ครับ ว่าแต่แม่ไม่คิดค่าสินสอดจริงอ่า ได้ไงอ่า งั้นตุลย์คิดนะ” ผมพูดขำๆ
“อ่า เท่าไหร่ดีละ” พี่โชว์ถาม อืม ค่าตัวผมน่าจะเท่าไหร่หน่า หล่อขนาดนี้
“ให้เท่าไหร่ละ” ผมย้อนถาม
“พี่มีเท่าไหร่พี่ให้หมดเลย ต่อให้เป็นร้อยล้าน พันล้าน หรือแม้แต่พี่ไม่เหลืออะไร หัวใจพี่ก็ยังเป็นของตุลย์ แค่นี้พอมั้ย” โหลงทุนจัง ดีใจนะนี้มีแฟนรวย 555 ตอนนี้ผมยอมรับแล้วละครับว่าผมกับพี่โชว์เป็นแฟนกันจริงๆ ไม่ใช่เพียงแค่คนอื่นยืนยัน ผมว่าความรู้สึกในเศษเสี้ยวนึงมันก็บอกผมเช่นนั้น
“โห จริงดิ ตุลย์จะกลายเป็นมหาเศรษฐีเลยอ่าดิ” ผมว่าให้ ก็แกล้งเล่นแหละครับ ผมคงไม่ไปเอาสมบัติของพี่เขาจริงๆ หรอก อยู่แบบปัจจุบันก็มีความสุขแล้ว
“คงงั้น เราจะสร้างฐานะไปด้วยกันจนแก่จนเฒ่าเลยละ ดีมั้ย แต่ตอนนี้พี่มีอะไรจะให้ก่อนเอามั้ย” ยังไม่ทันถามหรือพูดอะไร ตัวผมก็ถูกยกลอยเลยครับ พี่โชว์อุ้มผมครับ
“เฮ้ย! วางลงพี่ ตุลย์เดินเองได้” พี่โชว์อุ้มผมมาที่ห้องแล้ววางลงบนเตียง.....แล้วเรื่องราวบนเตียงก็ดำเนินไปตามทำนองท้องเรื่อง อย่างที่ควรจะเป็น (CENS0R) 555
................................................................................................
“ตุลย์รักพี่มั๊ย” พี่โชว์ ถามขึ้น ก่อนออกไปเรียน เป็นคำถามที่ช่วงนี้พี่ชอบถามผมบ่อยมาก
“ถามบ่อยจัง” ผมว่า
“แต่ตุลย์ก็ไม่เคยตอบว่ารัก ทั้งที่เมื่อก่อนตุลย์จะบอกว่ารักพี่เสมอ” พี่โชว์พูดเสียงเศร้า
“เอ่อ พี่โชว์ครับตุลย์ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่ทำให้ตุลย์นะครับ ทั้งที่ตุลย์จำไม่ได้ หรือจำได้จนถึงตอนนี้ ตุลย์ขอบคุณจากใจจริง พี่โชว์ใส่ใจและดูแลตุลย์เป็นอย่างดี ตุลย์รู้สึกชอบและรู้สึกดีกลับพี่มาก”
“ตุลย์พี่ขอแค่คำตอบ ว่า “รัก” หรือ “ไม่รัก” แค่นั้น” พี่ตุลย์หยุดคำพูดผม
“เอ่อ อยากรู้หรอ” ผมยังเฉไฉ
“อืม อยากรู้มากว่าตุลย์รักพี่บ้างไหม” พี่โชว์ แล้วกระชับมือผมเอาไว้ แล้วจ้องรอฟังคำตอบ รู้ได้เลยว่าพี่เขาอยากรู้แค่ไหน
“เอ่อ ขอเวลาตุลย์หน่อยได้ไหมครับ” ผมตอบไม่ได้ว่ารักรึป่าว แต่สามารถปฏิเสธคำตอบว่าไม่รักได้ ผมชอบพี่โชว์มากๆ มันรักรึเปล่านะ
“พี่จะรอนะ ขอแค่ตุลย์อย่าทิ้งพี่ไปก่อน พี่จะรอ อย่าให้พี่รอนาน พี่อยากให้เรารักกันเหมือนเดิม” พี่โชว์ว่า กระชับมือผมแน่นขึ้น ระบายความอบอุ่นสู่มือผม
“ครับ ตุลย์จะพยายาม อย่าทิ้งตุลย์ไปเหมือนกันนะ” ผมว่า เพราะคนที่อยู่ข้างผมมาตลอด คอยดูแล หาข้าว หายา ใส่ใจผมตั้งแต่ผมความจำเสื่อม ก็คือพี่โชว์คนนี้ ถึงแม้จะชอบดุ ชอบโมโหใส่ ใจร้าย ลามก โรคจิต บ้าเถื่อน มือไว ใจเร็ว (เยอะนะ 55) แต่มันก็คือความรู้สึกดีดีที่ผมได้จากพี่เขา ผมความจำเสื่อมมาจะได้สองเดือนแล้ว มีบ้างที่ผมคุ้นๆ ว่าผมเคยทำ ว่าเคยเป็น เคยรู้สึกแบบนี้ ผมว่าอีกไม่นานทุกอย่างก็คงจะสวยงามแล้วกลับมาเป็นของผมเหมือนเดิม ผมเชื่อว่าต้องเป็นเช่นนั้น
“ครับ รักนะครับ” พี่โชว์พูดกับผม เป็นคำพูดที่ผมรู้สึกดีมาก
“ขอบคุณครับ” ขอบคุณที่รักคนอย่างผม
“ป่ะ ไปเรียนได้แล้ว เดี๋ยวสาย” พี่บอก นั่งคุยกันตั้งนาน เพราะวันนี้ดันตื่นกันเร็ว
“คร้าบบบบ พ่อ” ผมแกล้งเล่น
“เรียกผัวแทนได้ป่าว” นั้นไง
“ไอ้โรคจิต” ผมด่าให้
“คร้าบบ เมีย” หึยย ขนลุก อย่าพูดแบบนี้อีกนะ ขอร้อง
“ตุลย์ กูมีวิธีมานำเสนอ” ไอ้คิวเพื่อนรักครับ มานำเสนอวิธีคืนความจำอีกแล้ว
“อะไรของมึงอีก คราวนี้จะได้ผลป่าว” ไอ้พจน์ว่า
“กูรู้จักหมอคนนึง กูว่าเขาหน้าจะช่วยได้” ไอ้คิวว่า
“จริง หรอเขาเก่งมากเลยหรอ” ข้าวถาม
“เออ หมออะไรว่ะ หมอประสาทหรอ” ไอ้พจน์ก็ถาม
“ป่าว หมอทรงอ่า” เอ่อ กูไม่ได้ผีเข้าครับคุณเพื่อน
“โอ้ย!! อะไรของมึงเนี้ยะ” ไอ้คิวโดนไอ้พจน์ ตบหัวเข้าให้
“ไอ้ตุลย์มันความจำเสื่อมไม่ใช่ผีเข้า” ไอ้พจน์ว่า
“อ้าว ก็ไปปรึกษาเพื่อนเขาช่วยได้ หาทางสะเดาะเคราะห์บางทีอาจจะช่วยได้” ไอ้นี้แต่ละวิธี เริ่มเข้าใกล้ไสยศาสตร์ไปทุกที
“จะไหวเหรอคิว” ไอ้ข้าวว่า
“เออนั้นดิ จะได้หรอว่ะ”
“มึง ของแบบนี้ลบหลู่ไม่ได้นะเว้ย บางครั้งการเยียวยาด้วยแพทย์อย่างเดียวอาจไม่ได้ผลก็ได้นะ ลองดูคงไม่เสียหาย” ไอ้คิวยังคงอธิบาย ผมควรจะทำไงดีเนี้ยะ แต่ละวิธีที่สรรหามา น่าลองทั้งนั้น
“ว่าไงตุลย์” ไอ้พจน์ถามผม
“เอ่อ เอางั้นหรอ” ผมหันไปถามไอ้คิว
“เออ จริงดิ ลองดูกูพอรู้จัก เขาน่าจะช่วยมึงได้”
“อืม ลองดูก็ได้” สุดท้ายผมก็เชื่อเพื่อน
***************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
“พี่มีเท่าไหร่พี่ให้หมดเลย ต่อให้เป็นร้อยล้าน พันล้าน หรือแม้แต่พี่ไม่เหลืออะไร หัวใจพี่ก็ยังเป็นของตุลย์ แค่นี้พอมั้ย”
คำพูดแค่เนี้ยมีค่าที่สุดแล้ว :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
555555 5
คิวถึงขั้นต้องพึ่งไศยะศาสตร์แล้ว
XD
-
ก๊ากกกก หาหมอเข้าทรงเลยเหรอ นับถือคิวสุดอ่ะ
ขอบคุณมากๆนะครับ สนุกมากๆเลย
-
โอยยยยย หวานหยดย้อย คู่นี้ได้อีกจิงๆ :กอด1: จะว่าไปอยากให้ตุลย์อยู่กับปัจจุบันดีกว่านะ ความทรงจำบางทีก็ไม่จำเป็นนัก ถ้าตอนนี้รักเค้า ก็ถามใจตัวเอง แล้วบอกไปเลยดีกว่า มัวแต่พะวงเรื่องที่ลืมไปแล้วก็เท่านั้น ในเมื่อคนที่รักก็อยู่ด้วยทุกวัน มีความสุขจะตายไป :n1:
-
พี่โชว์หวานอ่ะ :impress2:
ลุ้นว่าจะจำได้มั๊ย... :impress:
-
:laugh:ตุลย์เอยแล้วจะใด้ผลมั้ยละนั้น :z3:
-
ความจำจะกลับมาไหมเนี่ย
-
พี่โชว์หวานมากๆ o13
-
อยู่แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว o13
-
จำไม่ได้ก็คงอึดอัดที่เหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลย
แต่บางครั้งบางทีการจำไม่ได้ก็ดีเหมือนกัน
อะไรที่เจ็บปวดก็ไม่อยู่ในความทรงจำแล้ว
แต่ไม่ว่าอย่างไรชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป
จำได้ไม่ได้ก็ช่างหัวมัน ทำวันนี้ให้ดีเถอะ
-
พี่โชว์น่ะ หมู่นี้น่ารัก หวานขึ้นทุกวั้นทุกวันเนาะตุลย์ ส่วนหื่นน่ะสม่ำเสมอ
อ้ะ..ลองพึ่งไสยศาตร์ดูทีรึ ผลจะออกมาอย่างไร
-
“ก็ถ้าตุลย์ ไม่ลงพี่โชว์ก็ไม่ได้ลง แล้วถ้าตุลย์ลงพี่โชว์ก็จะได้ลง พี่โชว์ก็จะมีความสุข แล้วถ้าพี่โชว์มีความสุขตุลย์ก็ดีใจ”
ชอบประโยคนี้จัง
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
เริ่มหันมาเพิ่งไสยศาสตร์
คิวนี้ ช่างสรรหาวิธี ทำให้ความจำของตุลย์คืนมา
แต่รู้สึกที่ผ่านมาจะใช้ไม่ได้ซักวิธีเลยนี้สิครับ :serius2:
คราวนี้หมอผี เอ่ย!! ! หมอไสยศาสตร์จะช่วยตุลย์ของเรายังไงล่ะเนี้ย?
เศกหนังควายเข้าท้อง (เกี่ยว?) :z6:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:ตอนนี้ ชอบบบบ มาก ยาวดี...ขอบคุณนะ ที่มาต่อ ยังไงก้อยากรู้ตอนจบอยู่ดี :oo1: :oo1: :oo1:
-
ขอให้รักยั่งยืนไปนานๆนะคะตุลย์ พี่โชว์
ถึงจะเกลียดพระเองมาค่อนเรื่องก็เถอะ
ถึงจะจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ
เพราะแค่มีกันทุกวันก็เป็นการสร้างความทรงจำดีๆแล้วล่ะ ^___________^
-
อุ พี่โชว์มีดราม่า ดีจังเข้าใจกันแล้ว
-
อยากมีคนดูแลบ้างจัง แม้ความจำไม่เสื่อมก็ตาม
-
จำได้เร็วๆนะหนูตุลย์ :bye2:
-
:z3: :z3: :z3:ทำไม .......... ไม่เอาฉากNC มา :o12: :o12:อยากอ่านอ่าาาาา :sad4: :sad4:
-
อา....
อยากได้แฟนแบบพี่โชว์อ่ะ รักจริงจังมาก
หล่อ รวย แต่โหดไม่เอานะ หาได้จากไหนอ่า
และที่สำคัญที่สุดรัก ไรเตอร์นะ จุ๊บๆๆๆๆๆ
-
ดันๆ
-
พี่โชว์ทำซึ้ง :monkeysad: ปนหื่นอ่ะ :z1:
:m20: :m20: :m20:
-
มาต่อมาต่อๆๆ เร๊วววววววววววววววววว เร็ว เส้
อยากอ่านนคร่า า ฮุฮุ :กอด1: :L2:
-
คนแต่งค้าบบบบ อย่าลืมทานข้าวด้วยนะ ทานข้าวให้ตรงเวลาด้วย เด๋วจะปวดท้องอีก ดูแลสุขภาพมั่งล่ะ แล้วเด๋วจะรออ่านตอนต่อๆๆไปนะ สู้ๆๆ :pig4:
-
อิจฉาๆๆๆๆ ตุลย์จิงๆที่มีคนรักแบบนี้
-
น่าจะมีคนแบบพี่โชว์จริงๆเน๊าะ >//<
-
ยังรอตอนต่อไปอยู่นะคะ :z3:
เฮียโชว์น่ารักมากอ่ะ :impress2: :impress2:
-
อร๊ายยย อยากได้แบบพี่โชว์สักคน ขอยืมพี่โชว์ไปควงสักวันได้เปล่าตุลย์ คริคริ :-[ :o8:
ป.ล. น้องคิวขา ขอยาเสน่ห์เพื่อเค้าโตยนะ เขาจะเอาไปดีดใส่เหยื่อ o.O!!!
-
น่ารักอ่า
-
:z1: :z1: :z1: :L1: :L1:
-
มาต่อเร็วๆหน่อยครับ.....อารมค้างครับบบบ
-
มาต่อเร็วๆหน่อยครับ.....อารมค้างครับบบบ
เห็นด้วยอย่างแรงฮิ พี่โชว์เวอร์ชันน่ารักนี่ติดตาตรึงใจมิรู้ลืมจิงๆ มาต่อด่วนๆเลยค่า :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
มาต่อเร็วๆๆนะค๊าฟ
คิดถึงตุลย์โชว์ :z3: :z3: :z3:
ผมเคยอ่านมาแล้วรอบนึงแต่ตอนนั้น ยังไม่จบมั้งแล้วก้อเปลี่ยนไปอ่านเรื่องอื่นอ่า
พอดีลืมไปเลย มาเจออีกครั้งกว่าจะหาได้ว่าอ่านถึงไหนก้อเหนื่อยอยู่
เปงกำลังใจให้นะค๊าฟ ขอให้แต่งนิยายดีๆมาให้ผมอ่านเยอะๆๆนะค๊าฟ
-
อย่าหายไปอย่างนี้ เพราะชั้นรู้สึกไม่ดี กลับมาต่อเถอะคร๊าฟฟฟฟ
-
โอ้ว...กลับมาอ่านต่ออีกครั้งหลังจากส่งโน๊ตบุ๊คไปเครมมตั้งนาน (ดีที่ยังเซฟหน้าเอาไว้)
คิดถึงกันบ้างมั้ยน้อผู้แต่ง ^^!
-
:haun4: ^_______________________^
-
อยากอ่านภาค2แล้ว ง่าาาา
-
ยังรอ ยังรัก ยังคิดถึง
เหมือนเดิม :3123: :L2:
-
แล้วความจำตุลย์จะกลับมามั้ย
-
:z3: :z3: :z3:จะจำได้แล้ววหรอเนี้ยยยยยย
-
รอนานจังงงงง :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
คอยจนท้อแล้ว ไว้เจอกันใหม่เมื่อชาติต้องการ บายครับ
-
คอยจนท้อแล้ว ไว้เจอกันใหม่เมื่อชาติต้องการ บายครับ
ขอบคุณมากๆครับ อย่างน้อยก็ยังเคยคอย ^^
-
ขอบคุณที่ทุกคนติดตามเรื่องนี้มาตลอด
1 ปี 7 เดือน กับอีก 24 วัน
ผมมีความสุขที่ได้แบ่งปันเรื่องราวที่ผมสร้างขึ้น
ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาตลอด ผมจะจดจำทุกคำติชม ที่ล้วนแต่เป็นความทรงจำดีดี
ที่ทำให้เรื่องนี้ดำเนินมาถึงทุกวันนี้
หากไม่มีพวกคุณ เรื่องนี้คงไม่ถึงวันนี้
ทำให้ผมอยากสร้างผลงานดีดี เรื่อยมา
ขอโทษที่บางครั้งทิ้งให้รอนาน ขอโทษที่บางครั้งหนีหาย
ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นบทเรียนให้ผมได้เขียนผลงานเรื่องนี้ขึ้นมาได้
อยากให้ทุกคนเก็บเรื่องนี้ไว้ในความทรงจำบางส่วนบ้างนะ
ขอบคุณ
.....Phichchii…….
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 86 โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
“ว่าไงตุลย์” ไอ้พจน์ถามผม
“เอ่อ เอางั้นหรอ” ผมหันไปถามไอ้คิว
“เออ จริงดิ ลองดูกูพอรู้จัก เขาน่าจะช่วยมึงได้”
“อืม ลองดูก็ได้” สุดท้ายผมก็เชื่อเพื่อน
“เฮ้ย มึงจะดีเหรอว่ะ บรรยากาศยังไงชอบกล” พจน์ว่า ตอนนี้เราอยู่หน้าสำนักเจ้าทรง ที่ไอ้คิวพามา
“เออดีจริง แม่กูเคยมาให้สืบว่าพ่อกูมีเมียน้อยรึเปล่า” ไอ้คิวว่า
“แล้วมีจริงป่าววะ”
“ไม่มี แม่กูคิดไปเอง แต่มึงเชื่อกูสิ ว่าเค้าช่วยเราได้ อีกอย่างกูโทรมาจองคิวแล้ว” ไอ้คิวย้ำ
“โห ต้องมีคิวเลยหรอว่ะ”
“เออดิ ต้องจอง ไม่งั้นไม่ได้หรอก ลูกศิษย์ ลูกหาเยอะจะตาย”
“อืม งั้นรีบเข้าไปเหอะ” ผมว่า
“อืม” พวกเราพากันเข้ามา บรรยากาศน่าขนลุกมาก แท่นพิธีที่มีเครื่องรางมากมาย กับหญิงวัยกลางคนสวมชุดขาว จริงอย่างที่ไอ้คิวว่าคนเยอะมาก แต่ละคนคงจะมีปัญหาแตกต่างกันไป ผมนั่งรอ นั่งฟังคนอื่นปรึกษา แก้ปัญหาไปเรื่อย จนเมื่อถึงคิวผม
“มึง เข้ามา มึงมีบางสิ่งที่หายไป มึงต้องการได้มันกลับมาใช่ไหม” แม่หมอว่า ผมยังไม่ได้ได้พูดอะไรกันเลย
“ครับ ความทรงจำเพื่อนผมมันหายไป” ไอ้คิวรีบพูด
“เอานี้ไป วางไว้ใต้หมอน” แม่หมอ ยื่นเครื่องรางมาให้ผม ผมรับเอาไว้
“ครับ มันจะช่วยได้จริงหรอครับ” ผมว่า
“ได้สิ เจ้าจะค่อยๆ จำได้ทีละนิดเอง อ่อ อย่าลืมหมั่นทำบุญด้วย” มันจะง่ายขนาดนั้นเลยหรอว่ะ
“ครับ” แล้วพวกเราก็ลากลับ
“เฮ้ยย มันจะได้ผลแน่หรอว่ะ กะอีแค่ของนี้ไปวางใต้หมอน” ไอ้พจน์ว่า
“ไม่เชื่อ มึงก็อย่าลบหลู่ ต้องลองดิว่ะ”
“อืมกูจะลองดูละกัน มันก็ไม่ได้เสียหายอะไร” ผมว่า
“งั้นเลยไปทำบุญกันเลยดีม่ะ” ข้าวเอ่ยปากชวน
“อืม ก็ดี พวกมึงว่าไง” ผมหันไปถาม ไอ้พจน์กับไอ้คิว
“ไปสิ เพื่อจะช่วยมึงได้” พวกมันเห็นพ้องต้องกัน
“ขอบใจพวกมึงมากนะเว้ย ที่พยายามหาทางช่วยกูทุกทาง ขอบใจมากนะเพื่อน” ผมบอกพวกมัน
“ไม่เป็นไรหรอกมึง ถ้ามีวิธีไหนช่วยมึงได้กูก็จะทำ มึงเป็นเพื่อนที่พวกกูรักนะเว้ย” ฟังแล้วน้ำตาจะไหล ขอบใจกูก็รักพวกมึงเหมือนกัน
“ขอบใจนะ กูจะรีบจำพวกมึงให้ได้”
“เออ จำไม่ได้ก็ไม่เป็น เริ่มใหม่ก็ยังไม่สาย ยังไงพวกกูก็ไม่ทิ้งมึงหรอก” ไอ้คิวว่า เฮอ โชคดีที่มีเพื่อนดีดี อย่างพวกมึง แล้วพวกเราก็ไปทำบุญ ถวายสังฆทานกัน
“มึงได้อะไร” ไอ้พจน์ถาม
“เบอร์ 14 ก็ดีอ่า เขาบอกว่าจะได้ของที่อยากได้” คงจะดีถ้านั้นคือความทรงจำของผม
“อืม ของกูไม่ดีเท่าไหร่” แล้วพวกเราก็ไปหาไรกินกัน ก่อนแยกย้ายกันกลับ
“เอ่อ พวกมึง กูรักพวกมึงนะเว้ย ขอบคุณที่อยู่ข้างๆ กูมาตลอด ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกู แม้วันนี้กูจะจำอะไรไม่ได้ แต่กูเชื่อว่ากูรักพวกมึงได้จากใจจริง กูมีความสุขมากๆ ที่ได้มีเพื่อนอย่างพวกมึง กูสัญญาว่าจะไม่ทิ้งพวกมึง” ผมบอกพวกมัน เป็นความในใจที่ผมอยากบอกกับพวกมันจริงๆ
“กูก็สัญญา”
“กูด้วย” พวกเราสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน ขอบคุณที่ผมมีเพื่อนดีดีอย่างพวกมันจริงๆ
............................................................................
“ตุลย์ถึงห้องแล้วนะพี่โชว์” ผมโทรบอกพี่โชว์ หลังมาถึงห้อง ไม่รู้เดี๋ยวนี้มีอะไรขอโทรบอกไว้ก่อน เดี๋ยวพี่เค้าโกรธ ผมก็เอาเครื่องรางไว้ใต้หมอนครับ เผื่อมันจะช่วยได้จริงๆ
“อืม เดี๋ยวพี่รีบกลับนะ” ปลายสายว่า เฮออ เล่นคอมดีกว่า ตั้งแต่ความจำเสื่อมยังไม่ได้เปิดคอมเลย เผื่อมีอะไรให้เราจำได้ ผมก็เปิดดูไปเรื่อย ทำไมคอมผมมีรูปผม กับพี่โชว์เยอะจัง ภาพความสุขระหว่างผมกับพี่เขา ภาพรอยยิ้มความสุขของพี่โชว์กับผม ตอบความรักของเราได้เป็นอย่างดี
“ไอ้กร่าง” ผมอ่านคำบรรยายภาพ ชื่อนี้คุ้นๆ นะ แต่นี่มันรูปพี่โชว์นี่หน่า
“อ่ะ” ผมรู้สึกว่ามีแผ่นซีดีค้างอยู่ในเครื่อง ผมจึงเปิดดู
“ผมรักคุณ” วีดีโอเริ่มเล่น รูปภาพผมในอิริยาบถต่างๆ ประกอบไปพร้อมเพลง มากกว่ารัก
คนเคยเหงา เคยรู้สึกเหว่ว้า
เคยมองหาความรักนั้นมันอยู่ที่ใด
โลกใบใหญ่เหลือเกิน
มีผู้คนอยู่มากมาย
แต่หัวใจมันกลับเหงาขึ้นทุกที
แต่เมื่อฉันได้พบกับเธอ
สิ่งที่เธอให้ฉันไม่รู้มันคืออะไร
โลกใบใหญ่ใบเดิม
กลับไม่เคยต้องเหงาใจ
แค่ฉันนั้นยังมีเธออยู่ตรงนี้
เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
หากว่าเธอนั้นคือความรัก
ก็เป็นรักที่ดีจนไม่มีคำบรรยาย
ฉันโชคดีเหลือเกินที่มีเธอเดินข้างกาย
ชีวิตนั้นได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย
เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
จากนี้ทุกลมหายใจ...ฉันคือเธอ...
“ตุลย์กูขอโทษกับสิ่งต่างๆ ที่กูได้ทำกับมึงไว้ กูรู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ดี กูมันเห็นแก่ตัว กูก็ไม่รู้ว่าทำไมกูถึงต้องทำ
เรื่องเลวๆกับมึง กูรู้แค่ว่ากูต้องการมึง กูอยากได้มึงมาเป็นของกูคนเดียว กูไม่รู้หรอกนะว่าสิ่งที่กูทำมันจะ
ทำให้มึงเจ็บปวดขนาดไหน แต่กูเจ็บปวดมากกว่า เพราะสิ่งที่กูได้รับจากมึงมีแต่ความเกลียดชัง จะต้องให้กู
ทำอย่างไรมึงถึงจะรักกูบ้าง กูทนแค่ไหนที่ต้องคอยฟังคำเกลียดชังจากปากคนที่กูรัก ตุลย์กูขอโทษ ขอ
โอกาสให้กูได้รัก และขอเพียงแค่ความรักสักนิดมอบคืนกลับมา ตุลย์กูรักมึง”
พี่โชว์พูดหลังเพลงจบ มันทำให้ผมรู้ว่าพี่เขารักผมมาก พี่โชว์ตุลย์ก็รักพี่ ถึงแม้ว่าผมจะจำอะไรไม่ได้ แต่ผมคิดว่า ความทรงจำผมจะค่อยๆ กลับคืนมา ไอ้กร่างของตุลย์ อย่างน้อยผมก็พอจำได้ว่ากว่าเราจะได้รักกันมันยากหนักหนาเอาการเลยทีเดียว
“ผมรักพี่นะพี่โชว์ ไอ้กร่างของตุลย์” ผมสามารถพูดคำนี้ได้เต็มปากสักที
.................................................................
บ้านอันแสนอบอุ่น บรรยากาศแสนดี ใช่ผมเคยมาที่นี้ บ้านนี้เป็นบ้านของผมกับพี่เขา บ้านที่มีความทรงจำต่างๆเกิดขึ้นมากมาย
“นี้ไงบ้านของเรา” พี่ตุลย์พูด
“อืม ผมจำได้ครับ ขอบคุณนะครับที่พาผมมา” ผมว่า
“ตุลย์ พี่รักตุลย์นะ” พี่โชว์บอกผม ผมก็ยิ้มอย่างมีความสุข
“ตุลย์ก็รักพี่นะ พี่กร่าง” ผมพูดบอกพี่โชว์บ้าง
“เฮ้ยย!! จำได้ไงว่าเคยเรียกพี่ว่ายังงี้” พี่โชว์ดูตกใจ
“มันคงฝังใจมั้ง” ผมว่าให้
“บอกมาจำไรได้แล้วมั้งเนี้ยะ นี้จำได้มานานยังเนี้ยะ เนียนหลอกพี่หรอ” พี่โชว์รีบถามผม
“บ้า จำได้ที่ไหนเล่า” ผมตอบ ตอนนี้เราสองคนยืนจับมือกันอยู่หน้าบ้าน บรรยากาศอบอุ่นระหว่างเราสองคนยังคงเหลืออยู่ในความทรงจำที่นี่
“โกหก แล้วที่บอกรักพี่นี่จริงป่าว ไม่โกหกนะ” พี่โชว์ถามพร้อมกำชับมือผมแน่น
“จะโกหกทำไม ในเมื่อพี่รักตุลย์มากขนาดนี้” ผมว่า เพราะผมรู้ว่าพี่เขารักผมจริงๆ
“รู้มั๊ยว่าพี่รักตุลย์มากแค่ไหน” พี่โชว์ว่า
“ไม่รู้ ไม่ได้อยากรู้สักหน่อย”
“ไม่อยากรู้ก็จะบอก” พี่โชว์เข้ามากอดผมจากด้านหลัง
“พี่รักตุลย์มากที่สุดในโลก ไม่มีอะไรที่พี่รักไปมากกว่าตุลย์อีกแล้ว” พี่โชว์กระซิบที่ข้างหูผม ผมมีความสุขเหลือเกิน
“ตุลย์ก็รักพี่มากครับ พี่กร่าง ทำไงได้ละ ก็ตุลย์รักพี่ไปแล้วหนิ” ผมไม่รู้ว่าความทรงจำที่ขาดหายไปนั้น มันจะสุขหรือทุกข์ขนาดไหน ผมรู้แค่ว่าวันนี้ผมมีความสุข ผมมีเพื่อนที่แสนดี มีน้องๆที่น่ารัก รวมถึงที่ยืนกอดผมอยู่นี้ ผมรักเขามากเหลือเกิน ขอบคุณนะพี่โชว์ที่ไม่ทิ้งตุลย์ โทษที..ทำไงได้ตุลย์รักพี่ไปแล้ว.....
.............จบบริบูรณ์....................................................
**********************************************************************
แล้วเจอกัน.....กับ...โทษที..ทำไงได้ก็มึงคือคนที่ใช่
-
จบแล้วหรอ ??
-
จบแล้วหรอ ??
ครับ ทุกอย่างย่อมมีเวลาของมัน
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะครับ
-
จบแล้ว....
ไม่มีอะไรนอกจากคำ ว่าขอบคุณคนเขียนค่ะ
-
ไม่เอา อยากอ่านต่อ T^T อยาก มีแฟนเหมือน ไอร่ กร่าง จัง :z3:
-
ไม่เอา อยากอ่านต่อ T^T อยากมีแฟน แบบ ไอร่กร่าง จัง :z3:
-
จบแล้ว....
ไม่มีอะไรนอกจากคำ ว่าขอบคุณคนเขียนค่ะ
ขอบคุณคนอ่านเช่นกันครับ ขอบคุณจากใจจริงไม่เอา อยากอ่านต่อ T^T อยาก มีแฟนเหมือน ไอร่ กร่าง จัง :z3:
ผมไม่หายไปไหนหรอกครับ ก็ยังเขียนเรื่อยๆ ครับ
ปล. ขอให้ได้แฟนดีดีนะครับ
-
รอติดตาม เรื่องต่อไปนะจ๊ะ o13
-
รอติดตาม เรื่องต่อไปนะจ๊ะ o13
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ
-
เป็นเรื่องที่ติดตามกันมานานเลย
มีหายๆ ให้ลุ้นกันบ้าง
สุดท้ายก็จบลงได้ (แอบค้างนิดๆ)
ขอบคุณที่ไม่ทิ้งคนอ่านครับ
-
เป็นเรื่องที่ติดตามกันมานานเลย
มีหายๆ ให้ลุ้นกันบ้าง
สุดท้ายก็จบลงได้ (แอบค้างนิดๆ)
ขอบคุณที่ไม่ทิ้งคนอ่านครับ
ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะครับ
ขอโทษทีหายไปบ้าง
ขอบคุณที่คนอ่านก็ไม่ทิ้งเรา
ขอบคุณครับ
-
จบได้ดีนะ ไม่จำเป็นต้องไขว่คว้าหาความทรงจำอะไรหรอก อยู่กับปัจจุบันนี่แหละ
ทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุขนี่แหละ ไม่ว่าอดีตจะเป็นยังงัยก็ไม่สำคัญเท่ากับปัจจุบันและอนาคตหรอก
-
จบได้ดีนะ ไม่จำเป็นต้องไขว่คว้าหาความทรงจำอะไรหรอก อยู่กับปัจจุบันนี่แหละ
ทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุขนี่แหละ ไม่ว่าอดีตจะเป็นยังงัยก็ไม่สำคัญเท่ากับปัจจุบันและอนาคตหรอก
ขอบคุณนะครับ ^^
-
ขอบคุณที่มอบความสุขให้ค่ะ :L2:
รออ่านเรื่องใหม่ด้วยคนค่ะ :impress2:
-
จบแล้วววววว
ชอบตอนจบมากๆ
รออ่านเรื่องต่อไปนะคะ
-
จบแล้วจริงๆเหรอครับ
โห รักทรหดจริงๆ คู่นี้ :sad4:
-
ว้าาาาาาาาาาาาาา จบซะแล้ว :sad11: :sad11:
จะรอติดตามผลงานของคนเขียนต่อไปนะครับ :กอด1:
-
ขอบคุณที่มอบความสุขให้ค่ะ :L2:
รออ่านเรื่องใหม่ด้วยคนค่ะ :impress2:
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้ มีความสุขเช่นกันจบแล้วววววว
ชอบตอนจบมากๆ
รออ่านเรื่องต่อไปนะคะ
ขอบคุณมากๆ นะครับ
จบแล้วจริงๆเหรอครับ
โห รักทรหดจริงๆ คู่นี้ :sad4:
ครับ ขอบคุณครับๆๆ
-
ว้าาาาาาาาาาาาาา จบซะแล้ว :sad11: :sad11:
จะรอติดตามผลงานของคนเขียนต่อไปนะครับ :กอด1:
ขอบคุณครับ
ฝากผลงานด้วยนะครับ
-
+ตอนจบเรียกน้ำตาข้าพเจ้าได้ด้วย :impress:
+เรื่องนี้สนุกมากๆ Thank คนเขียนนะคะ
+ :L2: :pig4: :pig4:
+++มีภาค 2 ด้วยใช่ม้ายยยยยยยยยยย จะรอร๊อออออ ...
-
+ตอนจบเรียกน้ำตาข้าพเจ้าได้ด้วย :impress:
+เรื่องนี้สนุกมากๆ Thank คนเขียนนะคะ
+ :L2: :pig4: :pig4:
+++มีภาค 2 ด้วยใช่ม้ายยยยยยยยยยย จะรอร๊อออออ ...
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ
ขอโทษที่ทำให้เสียน้ำตา
ฝากติดตามผลงานด้วยนะครับ
-
เรื่องนี้เป็นนิยายที่อ่านแล้วแรกๆ ไม่ค่อยชอบ...อ่านไปได้ 6-7 ตอน ก็ปิด เนื่องจากไม่ชอบตุลย์ เพราะรู้สึกว่าตุลย์ใจร้ายกับพี่โชว์มากๆ
เลยลองพยายามค่อยๆ อ่านใหม่ อยู่สองสามครั้งจนมาถึงตอนที่ได้เป็นแฟนกัน หลังจากนั้นก็แอบตามอ่านมาเรื่อยๆ...จนในที่สุดก็จบซะแล้ว
นับถือพี่โชว์จริงๆ รักทั้งๆที่เค้าเกลียด..แต่ก็ยังรักต่อไป จนสุดท้ายก็ได้รักกันจริงๆ :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนครับ o13
-
จบแบบนี้ก็ดีนะ ให้ตุลย์พยายามไปเรีื่อยๆ พยายามจำพีโชว์จำทุกอยา่งที่เคยทำร่วมกัน ถ้าจะไม่ได้ก็สร้างใหม่ สร้างทางเดินที่เดินร่วมกันใหม่อีกครั้ง สร้างจากของที่มีแกนอยู่แล้วมันไม่อยากกว่าตอนเริ่ม ตั้งเสาเข็มหรอก
-
เรื่องนี้เป็นนิยายที่อ่านแล้วแรกๆ ไม่ค่อยชอบ...อ่านไปได้ 6-7 ตอน ก็ปิด เนื่องจากไม่ชอบตุลย์ เพราะรู้สึกว่าตุลย์ใจร้ายกับพี่โชว์มากๆ
เลยลองพยายามค่อยๆ อ่านใหม่ อยู่สองสามครั้งจนมาถึงตอนที่ได้เป็นแฟนกัน หลังจากนั้นก็แอบตามอ่านมาเรื่อยๆ...จนในที่สุดก็จบซะแล้ว
นับถือพี่โชว์จริงๆ รักทั้งๆที่เค้าเกลียด..แต่ก็ยังรักต่อไป จนสุดท้ายก็ได้รักกันจริงๆ :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนครับ o13
โห ขอบคุณมากๆเลยครับ ขอบคุณในความพยายาม ขอบคุณที่ติดตามจนจบ ขอบคุณครับจบแบบนี้ก็ดีนะ ให้ตุลย์พยายามไปเรีื่อยๆ พยายามจำพีโชว์จำทุกอยา่งที่เคยทำร่วมกัน ถ้าจะไม่ได้ก็สร้างใหม่ สร้างทางเดินที่เดินร่วมกันใหม่อีกครั้ง สร้างจากของที่มีแกนอยู่แล้วมันไม่อยากกว่าตอนเริ่ม ตั้งเสาเข็มหรอก
ขอบคุึณมากๆ เลยนะครับ
-
จบแล้ว :bye2:
ชอบมากเลยครับเรื่องนี้ขอบคุณจริงๆครับ
จะรออ่านเรื่องใหม่นะครับเป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ o13
-
แฮปปี้กันทั้งสองฝ่าย เอิ้กส์ๆ รออ่านภาคต่อ 555+
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่เขียนมาให้ได้อ่านครับผู้เขียน ขอบคุณคร๊าบบบ (โดยผู้อ่าน)
-
ขอบคุณมากคับที่แต่งเรื่องดีดีแบบนี้ให้อ่าน ขอบคุณจากใจคับ
จะรออ่านเรื่องต่อไปเรื่อยๆและเป็นกำลังใจเงียบตลอดไปคับ :mc4: :mc4:
-
จะรออ่านเรื่องต่อไปน่ะคับ ขอบคุนมากที่นำสิ่งดีๆมาให้อ่าน
อยากให้คนอย่างพี่โชว์มีจริงจัง ^^
-
จบแล้ว :bye2:
ชอบมากเลยครับเรื่องนี้ขอบคุณจริงๆครับ
จะรออ่านเรื่องใหม่นะครับเป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ o13
ขอบคุณเช่นกันนะครับ
ฝากติดตามด้วยนะครับแฮปปี้กันทั้งสองฝ่าย เอิ้กส์ๆ รออ่านภาคต่อ 555+
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่เขียนมาให้ได้อ่านครับผู้เขียน ขอบคุณคร๊าบบบ (โดยผู้อ่าน)
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ ที่ติดตาม
ฝากผลงานด้วยนะครับ
ขอบคุณมากคับที่แต่งเรื่องดีดีแบบนี้ให้อ่าน ขอบคุณจากใจคับ
จะรออ่านเรื่องต่อไปเรื่อยๆและเป็นกำลังใจเงียบตลอดไปคับ :mc4: :mc4:
ขอบคุณจากใจจริงเช่นกันนะครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ฝากผลงานด้วยนะครับ
จะรออ่านเรื่องต่อไปน่ะคับ ขอบคุนมากที่นำสิ่งดีๆมาให้อ่าน
อยากให้คนอย่างพี่โชว์มีจริงจัง ^^
ขอบคุณมากๆนะครับ
ฝากผลงานด้วยนะครับ
ปล. ขอให้เจอคนที่คุณรักและรักคุณนะครับ
-
o13 ขอบคุณคร้าบบที่เขียนเรื่องสนุก น่ารักยังงี้มาให้อ่าน ถ้าเขียนเรื่องไหนอีกช่วยบอกด้วยน๊ะคร้าบ จะติดตาม
-
เฮ้ย !!!~! จบจิงดิ๊ ?
:m15: :m15:
แล้วเจอกันเรื่องใหม่ ผมจะตามไปนะ
:sad11: :sad11:
-
ขอบคุณมากนะคะ
สำหรับเรื่องราวดีๆที่เขียนมาให้ได้อ่านกัน o1
ไม่เคยโทษที่นักเขียนหายไปนานๆ :teach:
ขอให้พี่นักเขียนรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
จะรอเรื่องต่อไปนะคะ :oni1:
-
:pig4: ขอบคุณมากๆครับสำหรับเรื่องดีๆจะติดตามผลงานต่อไปครับ
น่าจะขึ้นหัวไว้ว่าจบแล้วนะจะได้ย้ายไปห้องนิยายจบ
-
อ๊ากกกก เข้ามาอีกตอน จบแล้ว
ไม่ยอมมม ขอตอนพิเศษโตยเน้อ ^ ^
ขอบคุณมากค่ะที่แต่งนิยายดีๆ มาให้ได้อ่านกัน
ติดตามเรื่องต่อไปนะค่ะ ^ ^ :3123: :L2:
-
o13 ขอบคุณคร้าบบที่เขียนเรื่องสนุก น่ารักยังงี้มาให้อ่าน ถ้าเขียนเรื่องไหนอีกช่วยบอกด้วยน๊ะคร้าบ จะติดตาม
ขอบคุณที่ติดตาม
ฝากผลงานด้วยนะครับ
เฮ้ย !!!~! จบจิงดิ๊ ?
:m15: :m15:
แล้วเจอกันเรื่องใหม่ ผมจะตามไปนะ
:sad11: :sad11:
จบแล้วครับบบ
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ
ฝากผลงานด้วยนะครับ
ขอบคุณมากนะคะ
สำหรับเรื่องราวดีๆที่เขียนมาให้ได้อ่านกัน o1
ไม่เคยโทษที่นักเขียนหายไปนานๆ :teach:
ขอให้พี่นักเขียนรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
จะรอเรื่องต่อไปนะคะ :oni1:
ขอบคุณมากๆ นะครับที่ติดตาม
ฝากผลงานด้วยนะครับ
รักษาสุขภาพเช่นกันนะครับ
:pig4: ขอบคุณมากๆครับสำหรับเรื่องดีๆจะติดตามผลงานต่อไปครับ
น่าจะขึ้นหัวไว้ว่าจบแล้วนะจะได้ย้ายไปห้องนิยายจบ
ครับ ขอบคุณมากครับ
เดี๋ยวขึ้นหัวให้นะครับ
อ๊ากกกก เข้ามาอีกตอน จบแล้ว
ไม่ยอมมม ขอตอนพิเศษโตยเน้อ ^ ^
ขอบคุณมากค่ะที่แต่งนิยายดีๆ มาให้ได้อ่านกัน
ติดตามเรื่องต่อไปนะค่ะ ^ ^ :3123: :L2:
ขอบคุณมากนะครับ
ครับ จะพยายามลงตอนพิเศษให้นะครับ
ฝากผลงานด้วยนะครับ
-
อ่านมาถึงตอนจบแล้วจัยหาย แว๊ปปป เลยอ่ะ แต่ขอบอกว่าเรื่องนี้เค้า o13 o13 มากจิงๆ รอภาคสองอยู่น้าคร๊าฟฟฟ สู้ๆๆ
-
อ๊าก จบแล้ว เหมือนลอยอยู่บนอากาศ แล้วตกลงมาซะงั้น เห้ออออ มีความสุขมาก ๆสำหรับเรื่องนี้ เหมาะสมกับการรอคอยมานานแสนนาน
อ้อ ยังไงขอต้นฉบับตามสัญญาด้วยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ
-
จบไปแล้วด้วยความประทับใจ ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ อีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้คนอ่านอย่างเรา ๆ มีความสุขครับ
รอติดตามเรื่องต่อไปอยู่นะ
-
ว๊ากกกก จบแล้ว
พี่กร่างกะน้องตุลย์ น่ารักๆๆๆ
:กอด1:
อยากให้มาต่ออีกเรื่อยๆจัง
-
อ่านมาถึงตอนจบแล้วจัยหาย แว๊ปปป เลยอ่ะ แต่ขอบอกว่าเรื่องนี้เค้า o13 o13 มากจิงๆ รอภาคสองอยู่น้าคร๊าฟฟฟ สู้ๆๆ
ขอบคุณมากครับ
ใจหายเหมือนกัน
ยังไงก็ติดตามต่อไปนะครับอ๊าก จบแล้ว เหมือนลอยอยู่บนอากาศ แล้วตกลงมาซะงั้น เห้ออออ มีความสุขมาก ๆสำหรับเรื่องนี้ เหมาะสมกับการรอคอยมานานแสนนาน
อ้อ ยังไงขอต้นฉบับตามสัญญาด้วยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ
ขอบคุณมากๆครับ
ส่วนต้นฉบับขอรวมก่อนนะครับ ไฟล์กระจายหลายเครื่องเหลือเกิน บ้างก็อยู่ในเมล รอหน่อยนะครับ
จบไปแล้วด้วยความประทับใจ ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ อีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้คนอ่านอย่างเรา ๆ มีความสุขครับ
รอติดตามเรื่องต่อไปอยู่นะ
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ
ฝากผลงานด้วยนะครับ
ว๊ากกกก จบแล้ว
พี่กร่างกะน้องตุลย์ น่ารักๆๆๆ
:กอด1:
อยากให้มาต่ออีกเรื่อยๆจัง
ขอบคุณมากๆครับ ยังไงจะพยายามลงตอนพิเศษให้นะครับ
-
ขอบคุณนะครับที่มาแต่งนิยายให้อ่าน ขอบคุณมากจริงๆ :pig4:
แต่ในใจก็ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ ต่อไปหวังว่าจะมีตอนพิเศษมาให้อ่านบ้างนะครับ :bye2: o13
-
ขอบคุณนะครับที่มาแต่งนิยายให้อ่าน ขอบคุณมากจริงๆ :pig4:
แต่ในใจก็ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ ต่อไปหวังว่าจะมีตอนพิเศษมาให้อ่านบ้างนะครับ :bye2: o13
ขอบคุณที่ติดตามเช่นกันครับ
แล้วจะพยายามลงตอนพิเศษให้ครับ
-
มาแล้วๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh: จบน่ารักดีค่า แต่เหมือนตัดทอนจบไปหน่อยเนอะ :serius2: :serius2: :serius2:เหมือนขาดๆหายๆ แต่ก็นะ รักพี่โชว์มากมายอยู่ดี อิอิ :z1: :z1: :z1:
จะรอภาคต่อไปแน่นอนค่า ไม่รู้ว่าเป็นคู่ไหน พอจะใบ้ๆได้บ้างป่ะ :call: :call: แต่ก็อย่าลืม ติดตามข่าวคราวคู่พี่โชว์น้องตุลย์ให้ด้วยนะคะ รอเก็บตกซากน้ำตาลอยู่ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :กอด1:
-
มาแล้วๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh: จบน่ารักดีค่า แต่เหมือนตัดทอนจบไปหน่อยเนอะ :serius2: :serius2: :serius2:เหมือนขาดๆหายๆ แต่ก็นะ รักพี่โชว์มากมายอยู่ดี อิอิ :z1: :z1: :z1:
จะรอภาคต่อไปแน่นอนค่า ไม่รู้ว่าเป็นคู่ไหน พอจะใบ้ๆได้บ้างป่ะ :call: :call: แต่ก็อย่าลืม ติดตามข่าวคราวคู่พี่โชว์น้องตุลย์ให้ด้วยนะคะ รอเก็บตกซากน้ำตาลอยู่ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :กอด1:
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ
แล้วจะเก็บมาฝากเรื่อยๆ ครับ
-
ว้า จบซะแล้ว แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราเนอะ
แต่จะรออ่านตอนพิเศษนะจ๊ะ มาเป็นครั้งคราวเมื่อมีอารมณ์เีขียนก็ได้ อิอิ
ในทึ่สุดก็ลงเอยกันอย่างมีีความสุขซะทีนะ ตุลย์กับพี่โชว์
กว่าจะมีวันนี้กันได้ ผ่านอะไรกันมาเยอะเลย
จากนี้ไปก็้รักกันนานๆๆ ประคับประคองความรักตราบนานเท่านาน(ยังกะอวยพรแต่งงาน กร๊าก)
ขอบคุณสำหรับผู้เขียนด้วยค่ะ
+1
-
ขอบคุณมากๆเลยครับ ที่เอาเรื่องดีๆมาให้อ่าน ผมติดตามเรื่องนี้ตั้งแต่เขียนวันแรก จนวันนี้ก็มาถึงตอนจบ ขอบคุณมากจริงๆ จะรอนิยายเรื่องอื่นๆอีกนะครับ
-
จบแบบเศร้าปนซึ้ง :sad4: :sad4:
ขอบคุณครับ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ว้า จบซะแล้ว แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราเนอะ
แต่จะรออ่านตอนพิเศษนะจ๊ะ มาเป็นครั้งคราวเมื่อมีอารมณ์เีขียนก็ได้ อิอิ
ในทึ่สุดก็ลงเอยกันอย่างมีีความสุขซะทีนะ ตุลย์กับพี่โชว์
กว่าจะมีวันนี้กันได้ ผ่านอะไรกันมาเยอะเลย
จากนี้ไปก็้รักกันนานๆๆ ประคับประคองความรักตราบนานเท่านาน(ยังกะอวยพรแต่งงาน กร๊าก)
ขอบคุณสำหรับผู้เขียนด้วยค่ะ
+1
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ
จะพยายามมาลงตอนพิเศษให้นะครับ
ฝากผลงานด้วยนะครับขอบคุณมากๆเลยครับ ที่เอาเรื่องดีๆมาให้อ่าน ผมติดตามเรื่องนี้ตั้งแต่เขียนวันแรก จนวันนี้ก็มาถึงตอนจบ ขอบคุณมากจริงๆ จะรอนิยายเรื่องอื่นๆอีกนะครับ
โห ขอบคุณมากจริงๆ ครับ ติดตามมานานเลย
ฝากผลงานด้วยนะครับ
-
จบแล้ว นานมากเลย จะตามอ่านเรื่องต่อไปนะครับ ^^
-
จบแบบเศร้าปนซึ้ง :sad4: :sad4:
ขอบคุณครับ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
ขอบคุณมากๆ เช่นกันนะครับ
จบแล้ว นานมากเลย จะตามอ่านเรื่องต่อไปนะครับ ^^
ครับนานมากๆๆ ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามมานะครับ
-
ขอบคุณมากนะคะที่แต่งเรื่องราวที่ดีๆ มาให้ได้อ่านกัน
ประทับใจกับเรื่องราวที่ได้อ่านนะคะ อดีตที่ผ่านไป
ถ้าหากเราจำมันไม่ได้ก็คงไม่เป็นไร เพราะที่เป็นอยู่
ในปัจจุบันสำคัญกว่า การเห็นคุณค่าของคนที่เรารักและรักเรา
เป็นสิ่งที่ดีที่สุดจริงๆ :กอด1:
ยังไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ
แต่ก็จริงที่ทุกอย่างย่อมมีเวลาของมัน ขอบคุณอีกครั้งคะ
และก็จะติดตามอ่านเรื่องต่อไป เป็นกำลังใจให้นะคะ :L1:
-
ไปเมนท์บนหน้าเฟซมาคะ แต่ข้อความมันหายมาหลายครั้งแล้ว พี่คนเขียนลบทิ้งป่ะคะเนี่ยะ แอบน้อยใจ :a5: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ขอบคุณมากนะคะที่แต่งเรื่องราวที่ดีๆ มาให้ได้อ่านกัน
ประทับใจกับเรื่องราวที่ได้อ่านนะคะ อดีตที่ผ่านไป
ถ้าหากเราจำมันไม่ได้ก็คงไม่เป็นไร เพราะที่เป็นอยู่
ในปัจจุบันสำคัญกว่า การเห็นคุณค่าของคนที่เรารักและรักเรา
เป็นสิ่งที่ดีที่สุดจริงๆ :กอด1:
ยังไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ
แต่ก็จริงที่ทุกอย่างย่อมมีเวลาของมัน ขอบคุณอีกครั้งคะ
และก็จะติดตามอ่านเรื่องต่อไป เป็นกำลังใจให้นะคะ :L1:
ครับขอบคุณมากๆ เลยนะครับ
ขอบคุณจากใจจริงไปเมนท์บนหน้าเฟซมาคะ แต่ข้อความมันหายมาหลายครั้งแล้ว พี่คนเขียนลบทิ้งป่ะคะเนี่ยะ แอบน้อยใจ :a5: :sad4: :sad4: :sad4:
ไำม่ได้ลบเลยครับ ทุกข้อความยังอยู่ดี แต่บางครั้งมันก็ไม่เห็นข้อความของคนอื่นที่มาโพสต์ แต่ยังอยู่ครบทุกอันแน่ครับ ขอบคุณมากๆนะครับ
-
:pig4: :pig4: ขอบคุนค้าบบ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่นำมาแบ่งปัน
รอเรื่องใหม่อยู่นะจ๊ะ
-
:pig4: :pig4: ขอบคุนค้าบบ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่นำมาแบ่งปัน
รอเรื่องใหม่อยู่นะจ๊ะ
ขอบคุณมากๆ เช่นกันนะครับ
สำหรับเรื่องใหม่รอนิดนะครับ
-
ผมเริ่มอ่านหนังสือเพราะนิยายเรื่องนี้คับ เหมือนช่วยเปิดโลกแห่งการอ่านให้ผมเลย ขอบคุณนะคับที่แต่งนิยายที่สนุกขนาดนี้และทำให้ผมได้ค้นพบโลกของการอ่าน ขอบคุณจากใจคับ
-
ผมเริ่มอ่านหนังสือเพราะนิยายเรื่องนี้คับ เหมือนช่วยเปิดโลกแห่งการอ่านให้ผมเลย ขอบคุณนะคับที่แต่งนิยายที่สนุกขนาดนี้และทำให้ผมได้ค้นพบโลกของการอ่าน ขอบคุณจากใจคับ
ขอบคุณมากๆๆเลยครับ ขอบคุณจากใจเช่นกัน แรงบรรดาลใจมีได้ทุกที่ ผมก็เริ่มเขียนก็เพราะอ่านนี้แหละครับ
-
อย่าลืมลงตอนพิเศษด้วยนะครับ
อ่านแล้วซึ้งปนเศร้าเล็กน้อย 555
แต่ก็ขอบคุณครับที่สร้างสรรค์ผลงานชิ้นนี้ให้พวกผมได้อ่านกัน ขอบคุณครับ
-
อย่าลืมลงตอนพิเศษด้วยนะครับ
อ่านแล้วซึ้งปนเศร้าเล็กน้อย 555
แต่ก็ขอบคุณครับที่สร้างสรรค์ผลงานชิ้นนี้ให้พวกผมได้อ่านกัน ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับที่ติดตาม
จะพยายามมาลงตอนพิเศษนะครับ
-
เรื่องนี้ทำเราเสียน้ำตาไปเยอะมากเพราะสงสารโชว์
แต่ในที่สุดก็จบลงด้วยดี
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆจะรอติดตามเรื่องใหม่นะ
-
"รู้สึกใจหาย ยังไงก็ไม่รู้ ติดตามอ่านมานาน
เหมือนมันไวมากๆ ยังจำได้เลยว่าตอนแรกๆ พี่โชว์โหดมากๆ
มาถึงตอนนี้ปีกว่าแล้วเหรอคับนี่ ใจหายจริงๆ
ต้องขอบคุณนักเขียนมากๆ ที่เขียนเรื่องดีๆ มาให้ได้อ่านกัน
คงคิดถึงพี่โชว์กะน้องตุลย์ไปอีกนาน"
ปล.ยังไงจะติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ ต่อไปนะคับ
:3123: :3123: :3123:
-
จบซะแล้ว..สนุกมากเลยจร้า แต่งเก่งจริงๆ o13 o13
:pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้ทำเราเสียน้ำตาไปเยอะมากเพราะสงสารโชว์
แต่ในที่สุดก็จบลงด้วยดี
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆจะรอติดตามเรื่องใหม่นะ
"รู้สึกใจหาย ยังไงก็ไม่รู้ ติดตามอ่านมานาน
เหมือนมันไวมากๆ ยังจำได้เลยว่าตอนแรกๆ พี่โชว์โหดมากๆ
มาถึงตอนนี้ปีกว่าแล้วเหรอคับนี่ ใจหายจริงๆ
ต้องขอบคุณนักเขียนมากๆ ที่เขียนเรื่องดีๆ มาให้ได้อ่านกัน
คงคิดถึงพี่โชว์กะน้องตุลย์ไปอีกนาน"
ปล.ยังไงจะติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ ต่อไปนะคับ
:3123: :3123: :3123:
จบซะแล้ว..สนุกมากเลยจร้า แต่งเก่งจริงๆ o13 o13
:pig4: :pig4:
ขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะครับ ที่ติดตามกันมาตลอด
ถึงแม้ว่าระยะเวลามันจะนานมากขนาดนี้
ขอโทษทีบางครั้งหายไปนานๆ
ขอบคุณที่ยังรอ
ยังไงก็ฝากผลงานด้วยนะครับ
-
ขอบคุณมากๆๆนะครับ........ขอบคุณจากใจจริงเลยครับ
ไม่รู้ว่าจะเรีมจากตรงไหนดี.....พอเห็นที่พี่เขียนว่า(จบ)เนี้ยะแปลกใจอยู่เหมือนกัน จากที่ผมที่ติดตามมาตลอด แบบว่านานมากกกก และก็ชอบเรื้องนี้จริงๆ ครั้งแรกที่ได้อ่าน มันว่างลงไม่ได้จริงๆ....คิดถึงตอนที่ได้เรี่มอ่านใหม่ เอาผมนี้กินไม่ได้นอนไม่ลับเลยครับ คิดถึงแต่เรื้องนี้เรื้องเดียวจริง ในตอนนั้น
และก็ ส่วนตัวเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านอะไรแบบนี้ชะด้วย แบบว่าตั้งข้อกังขามาก แต่พอได้อ่านแล้ว รู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่ คิดไม่ถึง และ ก็เดียวนี้ก็เปลียนแล้วครับ เป็นคิดถึงมากๆๆๆๆ
เอาเป็นถ้าไม่เข้ามาดูแล้ว มันอยู่ไม่ได้...........
ขอบคุณนะครับสำหรับสิ่งดีๆที่มีให้กัน มา ตั้ง 1ปี 7 เดือน กว่าๆ ทั้งที่รอแล้ว รออีก แต่ก็ยังรอ
ขอบคุณในสิ่งที่ให้กำลังใจใน รัก แบบที่หายากมากในสังคมแบบนี้ สิ่งที่ในโลกนนี้มันจะมีอยู่จริงๆไหมใน โลกนี้ ให้ได้มีความหวัง และ รอความหวังนั้นให้เป็นจริง..........
ขอบคุณ ในความรู้สึกที่ส่งผ่านมาให้เอาคนอ่านเคลีมเลยครับ จะอธิบายยังไงดี แบบว่า อยู่ดีๆก็คิดถึง นึกว่าเราอยู่ในเรื้องนั้นจริงๆๆ...
และก็สุดท้าย ที่จะ ขอบคุณ ขอบคุณ และ ขอบคุณ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้ผมได้เข้ามาในเว็ปนี้ และ ก็ได้สิ่งดีๆที่ได้มา มากมายเลย
หวังว่าพี่จะมีเรื้องใหม่ที่สนุกๆให้เราได้อ่านอีกนะครับ เอาแบบว่า เจ่ง ที่สุดเลยนะครับ..... แบบพอดเรื้อง ตัวเอกของเราอายุ20ปายๆ น่าจะดีครับ น่าติดตามดี ผมยังไม่แก่นะครับ เพิ่ง 21 เองแต่ชอบแบบนี้นะครับ
เป็นกำลังใจครับ............... :n1: :L1: :pig4: :n1:
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
o13 o13 o13
-
ยาวไปไหมเนี้ยะ.........ไม่เคยเขียนขอบคุณใครยาวขหนาดนี้เลย.....ฮ่าๆๆๆ สนุกครับ
-
ขอบคุนคนแต่งนะคับ ที่แต่งเรื่องดีๆๆมาให้เราอ่าน ขอบคุนนะค้าบบบบ เปนกำลังให้ผู้แต่งเสมอนะ :pig4:
-
ตุลากรณ์ :กอด1:
ขอบคุณมาก
ผมติดตามเรื่องนี้เรื่องเดียว
และก็ไม่ได้อ่านเรื่องอื่นเลย
อ่านเรื่องนี้เรื่องเดียว
สมัครเล้าเป็ด
เพราะอยาก ขอบคุณนักเขียน น่ะ
ซึ้งใจ
-
จบซะล่ะ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยานที่ทำให้เราเข้ามารู้จักกับเล้าเป็ด
นิยานเรื่องนี้เป็นนิยายที่เราชอบมากเรื่องหนึ่ง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
จะรอติดตามเรื่องอื่นๆนะค่ะ
-
:L2: :3123: :pig4:
-
ขอบคุณมากๆๆนะครับ........ขอบคุณจากใจจริงเลยครับ
ไม่รู้ว่าจะเรีมจากตรงไหนดี.....พอเห็นที่พี่เขียนว่า(จบ)เนี้ยะแปลกใจอยู่เหมือนกัน จากที่ผมที่ติดตามมาตลอด แบบว่านานมากกกก และก็ชอบเรื้องนี้จริงๆ ครั้งแรกที่ได้อ่าน มันว่างลงไม่ได้จริงๆ....คิดถึงตอนที่ได้เรี่มอ่านใหม่ เอาผมนี้กินไม่ได้นอนไม่ลับเลยครับ คิดถึงแต่เรื้องนี้เรื้องเดียวจริง ในตอนนั้น
และก็ ส่วนตัวเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านอะไรแบบนี้ชะด้วย แบบว่าตั้งข้อกังขามาก แต่พอได้อ่านแล้ว รู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่ คิดไม่ถึง และ ก็เดียวนี้ก็เปลียนแล้วครับ เป็นคิดถึงมากๆๆๆๆ
เอาเป็นถ้าไม่เข้ามาดูแล้ว มันอยู่ไม่ได้...........
ขอบคุณนะครับสำหรับสิ่งดีๆที่มีให้กัน มา ตั้ง 1ปี 7 เดือน กว่าๆ ทั้งที่รอแล้ว รออีก แต่ก็ยังรอ
ขอบคุณในสิ่งที่ให้กำลังใจใน รัก แบบที่หายากมากในสังคมแบบนี้ สิ่งที่ในโลกนนี้มันจะมีอยู่จริงๆไหมใน โลกนี้ ให้ได้มีความหวัง และ รอความหวังนั้นให้เป็นจริง..........
ขอบคุณ ในความรู้สึกที่ส่งผ่านมาให้เอาคนอ่านเคลีมเลยครับ จะอธิบายยังไงดี แบบว่า อยู่ดีๆก็คิดถึง นึกว่าเราอยู่ในเรื้องนั้นจริงๆๆ...
และก็สุดท้าย ที่จะ ขอบคุณ ขอบคุณ และ ขอบคุณ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้ผมได้เข้ามาในเว็ปนี้ และ ก็ได้สิ่งดีๆที่ได้มา มากมายเลย
หวังว่าพี่จะมีเรื้องใหม่ที่สนุกๆให้เราได้อ่านอีกนะครับ เอาแบบว่า เจ่ง ที่สุดเลยนะครับ..... แบบพอดเรื้อง ตัวเอกของเราอายุ20ปายๆ น่าจะดีครับ น่าติดตามดี ผมยังไม่แก่นะครับ เพิ่ง 21 เองแต่ชอบแบบนี้นะครับ
เป็นกำลังใจครับ............... :n1: :L1: :pig4: :n1:
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
o13 o13 o13
ขอบคุนคนแต่งนะคับ ที่แต่งเรื่องดีๆๆมาให้เราอ่าน ขอบคุนนะค้าบบบบ เปนกำลังให้ผู้แต่งเสมอนะ :pig4:
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณจากใจจริงนะครับ
ขอบคุณที่ติดตามมาตลอด
ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกันไปก่อน ถึงแม้ว่าระยะเวลามันจะยาวนาน
และห่างหายไปบ้าง
ขอบคุณที่สร้างแรงบันดาลใจ
ผมเป็นคนนึงที่ได้แรงบันดาลใจจากการอ่าน
ทำให้ผมได้สร้างสรรค์เรื่องราวนี้ขึ้นมาได้
อย่างไรก็ตามขาดไม่ได้เลยคือผู้อ่านที่คอยเป็นกำลังใจให้เสมอมา
หลายครั้งโดนPM มาต่อว่า ว่าถ้าจะค้าง หรือให้รอขนาดนี้
ไปอ่านเรื่องอื่นดีกว่า
ผมก็น้อมรับครับ เพราะถือว่านั้นเป็นกำลังและแรงผลักดันให้ผมได้เดินต่อไป
อย่างน้อยเค้าก็ยังเคยติดตามผลงานของเรา
ขอบคุณอีกครั้ง ขอบคุณจากใจจริงที่ไม่ทิ้งกัน
..Phichchii...
-
ขอบคุนคนแต่งนะคับ ที่แต่งเรื่องดีๆๆมาให้เราอ่าน ขอบคุนนะค้าบบบบ เปนกำลังให้ผู้แต่งเสมอนะ :pig4:
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ
ตุลากรณ์ :กอด1:
ขอบคุณมาก
ผมติดตามเรื่องนี้เรื่องเดียว
และก็ไม่ได้อ่านเรื่องอื่นเลย
อ่านเรื่องนี้เรื่องเดียว
สมัครเล้าเป็ด
เพราะอยาก ขอบคุณนักเขียน น่ะ
ซึ้งใจ
ขอบคุณมาก ๆ
ขอบคุณจากใจจริง
หลายคนเสียน้ำตาเพราะผลงานของผม
แต่วันนี้ผมเสียน้ำตาเพราะกำลังใจ
ของพวกคุณ
ขอบคุณจริงๆครับ
จบซะล่ะ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยานที่ทำให้เราเข้ามารู้จักกับเล้าเป็ด
นิยานเรื่องนี้เป็นนิยายที่เราชอบมากเรื่องหนึ่ง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
จะรอติดตามเรื่องอื่นๆนะค่ะ
ขอบคุณที่ติดตาม
ขอบคุณที่นำพามาเจอเรื่องราวดีดี
ขอบคุณมากๆ ครับ
:L2: :3123: :pig4:
ขอบคุณมากครับ
-
:L1:
รัดไรเตอร์คร้า
ชอบมากเรื่องนี้ดูเป็นธรรมชาติ ที่ไม่ว่า นายเอกจะต้องสวยน่ารัก ตัวเล็กเหมือนผู้หญิง
-
:L1:
รัดไรเตอร์คร้า
ชอบมากเรื่องนี้ดูเป็นธรรมชาติ ที่ไม่ว่า นายเอกจะต้องสวยน่ารัก ตัวเล็กเหมือนผู้หญิง
ขอบคุณครับบ ^^
-
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
ขอบคุณค่ะ :L2:
ขอบคุณครับ
-
ประทับใจเรื่องนี้มากครับ
จะรอติดตามตอนพิเศษนะครับ ^^
-
แล้วจะมีภาคต่อป่าวคับ
ถ้ามีก้อบอกด้วยนะคับ
หรือถ้ามีเรื่องอื่นก้อบอกนะคับ
จะได้ตามอ่านนะคับ
-
:monkeysad: จบแล้วสินะ อารมณ์ยังค้างอยู่หน่อยๆ แต่ก็สนุกดีค่ะ สุขปนเศร้าเคล้าน้ำตา ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
ประทับใจเรื่องนี้มากครับ
จะรอติดตามตอนพิเศษนะครับ ^^
ขอบคุณมากครับ
จะพยายามลงตอนพิเศษให้นะครับ
แล้วจะมีภาคต่อป่าวคับ
ถ้ามีก้อบอกด้วยนะคับ
หรือถ้ามีเรื่องอื่นก้อบอกนะคับ
จะได้ตามอ่านนะคับ
ขอบคุณมากครับ แล้วจะรีบแจ้งให้ทราบเลยครับ
:monkeysad: จบแล้วสินะ อารมณ์ยังค้างอยู่หน่อยๆ แต่ก็สนุกดีค่ะ สุขปนเศร้าเคล้าน้ำตา ขอบคุณนะคะ :pig4:
ขอบคุณมากๆ เช่นกันนะครับ
-
แล้วจะมีเรื่องใหมไหมครับ.........อยากติดตามผลงานอีกครับ ?
-
แล้วจะมีเรื่องใหมไหมครับ.........อยากติดตามผลงานอีกครับ ?
ขอบคุณครับ
แล้วเจอกันครับ
-
มาแล้วครับ ตอนพิเศษ สั้นๆ
ที่ดูเป็นเรื่องค้างคาใจกันอยู่
หลายคนเริ่มแรกเชียร์ให้โป้งเป็นพระเอก
แต่สุดท้ายก็เป็นได้แค่เพื่อนรักของตุลย์เท่านั้น
ตอนนี้เรามาดูว่าโป้งคิดอย่างไรบ้าง
ยังไงก็ขอบคุณทุกกำลังใจเลยนะครับ
ที่แวะเวียนนำมาฝากไม่ขาดสาย
ทั้งหน้าเก่า หน้าใหม่ หรือหน้าเก่ามาเล่าใหม่
ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะครั้ง
ยังไงก็จะสร้างผลงานดีดีมาให้ได้ติดตามกันนะครับ
หากยังมีคนให้กำลังใจอยู่แบบนี้
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง)
ชีวิตของคนเรามันมีทั้งขึ้นทั้งลงแหละครับ ไม่มีใครหลอกที่จะสมบูรณ์แบบเสมอไป ชีวิตผมเคยสุขที่สุดเพราะมีความรัก และก็ทุกข์ที่สุดกับเรื่องความรักเช่นกัน ผมชื่อโป้ง หรือนายดนัยพัทธิ์ พุทธิธรรมาภรณ์ครับ ความรักของผมเกิดขึ้นเมื่อผมไปแอบชอบเพื่อนคนหนึ่ง ที่สำคัญเพื่อนคนนั้นเป็นผู้ชายด้วยครับ ผมยอมรับว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกันมาก รักกันมาก แต่แท้จริงแล้วผมอยากได้มันเป็นคนรักจริงๆมากกว่า
“สัญญานะเว้ย ว่ามึงกับกูจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป” ผมจำได้ว่ามันเคยพูดกับผมเมื่อวันปัจฉิมนิเทศตอนจบม.ปลาย ผมรู้สึกดี แต่ก็รู้สึกเสียใจไปด้วยเช่นกัน เพราะผมไม่ได้แค่อยากเป็นเพื่อนกับมันไปตลอด ตอนเรียนผมมักจะอยู่ข้างมันตลอด ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์เราก็ผ่านมันมาด้วยกันแล้ว เราอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลา มันมานอนบ้านผม ผมไปนอนบ้างมัน ถึงแม้ว่ามันจะไกลกันแต่เราก็ยังมาอยู่ด้วยกัน เหตุผลเพราะเราเป็นเพื่อนรักกัน เรามักจะนอนคุยปัญหา ปรึกษาเรื่องราวต่างๆ ซึ่งผมรู้ดีว่านิสัยมันเป็นยังไง ใช่ครับเพื่อนคนนี้ชื่อตุลย์ หรือนายตุลากรณ์ เสน่ห์สนธิ เพื่อนร่วมชั้นเรียนของผมมาตั้งแต่ม.สี่ มันเป็นคนที่เรียนเก่งกว่าผมมาก มันช่วยผมทุกอย่าง เรื่องติว เรื่องการบ้าน ยกเว้นเรื่องเดียวคือเรื่องความรัก เพราะผมก็ไม่เคยเห็นมันมีแฟนเลยตั้งแต่คบกันมา ผมก็มีคบๆ บ้างตามประสาวัยรุ่น แต่ใจของผมรออยู่คนเดียวคือนายตุลย์คนนี้นี่เอง
“เฮ้ย มึงกูเอ็นติด ม.....ว่ะ” มันบอกผมหลังจากประกาศผลแอดมิดชั่น
“ดีใจด้วย กูรู้ว่ามึงเก่งอยู่แล้ว มึงต้องทำได้” ผมตอบมันไป
“แล้วมึงละติดไหน”
“ไม่ติด” แหงอยู่แล้วหัวขี้เลื่อยอย่างผมจะติดได้ไง
“ไม่เป็นไรนะมึง ยังไงมึงก็มีที่เรียนแน่” มันบอกผม มันมักจะให้กำลังใจผมเสมอ ผมรู้ว่ามันให้กำลังใจใครไม่เก่ง แต่ผมสัมผัสความห่วงใยของมันได้
“อืม พ่อกูก็ให้เรียนบริหารเอกชนนะ กูว่าจะเลือกอยู่ใกล้ๆมึง” ผมว่า เพราะผมไม่อยากห่างจากมันเลย ผมเลยเลือกเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนที่อยู่ใกล้ๆ กับมหาวิทยาลัยของมันในคณะบริหารธุรกิจ เราจะได้ไม่ห่างกันมาก ผมไปนอนหอมัน มันมานอนหอผม กินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ชีวิตของผมเปลี่ยนไปเมื่อเราต่างรู้สึกดีต่อกัน ผมสารภาพรักต่อมัน ผมพยายามทำทุกอย่างให้มันรักผมสุดท้ายมันก็เป็นจริงจนได้
“โป้ง กูรักมึง” วันที่ฝันผมเป็นจริง วันที่มันบอกรักผมไม่ใช่ในฐานะเพื่อน ผมมีความสุขที่สุดในชีวิต ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ความรักของผมกับมันอยู่บนพื้นฐานของความเข้าใจ และมันจะราบรื่นและปลอดภัยถ้าหากไม่มีมารผจญอย่างไอ้โชว์ มันทำให้ความรักผมกับตุลย์สั่นคลอน แต่ผมก็พยายามเข้าใจและประคับประคองให้ถึงที่สุด ผมรู้ว่ามันก็รักผมมากและผมก็รักมันมากเช่นกัน แต่ทำไมถึงได้มีแต่ปัญหาเข้ามาให้เราพบเจอมากมายในชีวิตคู่ของผมกับมัน ไม่ว่าจะเรื่องไอ้โชว์ เรื่องขวัญ ผมไม่เคยคิดอะไรกับขวัญเลย ถึงแม้ว่าผมจะรู้อยู่แก่ใจว่าขวัญชอบผม พยายามทำให้ผมรักเธอ หรือแม้กระทั้งทำให้ตุลย์เข้าใจผิดต่างๆ นานา แต่รู้ไหมผมไม่เคยคิดจะนอกใจตุลย์เลยสักครั้ง ไม่แม้แต่จะคิด เพราะผมคิดว่าการแอบชอบมานานจนได้รักกันนั้นมันยากเย็นแค่ไหน สุดท้ายเราก็กลับมาเป็นแค่เพื่อนสนิท เพื่อนที่รักกันมากที่สุด
“เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะโป้ง” รู้มั๊ยว่ามันเจ็บขนาดไหน ผมต้องรับกรรมในเรื่องที่ผมไม่ได้ก่อ ทำไม ทำไมชีวิตผมต้องเป็นแบบนี้ รู้มั๊ยว่าผมต้องทำใจนานขนาดไหน ผมทำใจไม่ได้กับเรื่องนี้ เพราะผมรักมันมาก รักมากที่สุด แต่ทำไมเขาถึงให้อภัยผมไม่ได้ เพราะไอ้โชว์ใช่ไหม เพราะตุลย์รักมันไปแล้วใช่ไหม ผมร้องไห้เสียใจแทบตาย ยอมรับเลยว่าชีวิตช่วงนั้นผมย้ำแย่มาก ผมรู้ว่าขวัญรักผม แต่นี้มันก็ไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง ทำให้ความรักระหว่างผมกับตุลย์ต้องจบลง ยังไงผมก็ไปรักขวัญอย่างที่ตุลย์บอกไม่ได้ ถึงง้อแค่ไหนเราก็เป็นได้แค่เพื่อนเหมือนเดิม เหตุผลหรอ ก็เพราะว่าตุลย์รักไอ้โชว์ไปแล้วไง ไอ้โชว์ที่ตุลย์บอกเกลียดมันที่สุด ทำไมมันมีอะไรดีกว่าผม แล้วผมไม่ดีตรงไหน ชีวิตของผมถึงจุดที่ตกต่ำที่สุด ผมเที่ยวกลางคืน ผมพยายามหาทางที่จะลืมความรักของเราให้ได้ เพื่อจะได้กลับมาเป็นเพื่อนและมีความรู้สึกดีๆ กันเหมือนเดิมแต่รู้มั๊ยมันเป็นอะไรที่ยากที่สุดเท่าที่ผมเคยทำมา
“ชื่ออะไรหรอ” ผมถามเด็กนักเรียนมอปลายคนนึง เป็นนักเรียนโรงเรียนสาธิตในมหาวิทยาลัยตุลย์นั้นแหละ เพราะผมจะมาแอบดูตุลย์ทุกวัน ผมบอกว่าจะไปส่งเพราะผมเห็นเขารออะไรสักอย่าง อย่างน้อยผมจะพยายามลองเปิดใจสักหน่อย เผื่อมันจะช่วยให้ลืมตุลย์ได้จริงๆ ผมจะพยายามเริ่มต้นใหม่อีกครั้งให้ได้
“ชื่อ ซันครับ” ผมพยายามทำดีกับซัน รักซันให้ได้ จนผมรู้สึกว่าน้องเค้าเริ่มรักผมแล้ว แต่ผมก็ยังลืมตุลย์ไม่ได้สักที ผมพยายามรักซัน ทำทุกอย่างให้เหมือนคนรักกัน ทำให้เรามีความสุขด้วยกัน แต่หารู้มั๊ยมันทำให้ผมเจ็บปวดมากขึ้น
“พี่โป้งยังลืมเขาไม่ได้ใช่ไหม” น้องซันมักถามผม ผมจะพยายามลืมแล้วรักซันให้เหมือนรักตุลย์ให้ได้ หลายครั้งที่ผมมักชวนตุลย์ไปกินข้าวในฐานะเพื่อน ผมรู้สึกมีความสุขและเจ็บปวดไปพร้อมกัน ที่ให้ตุลย์ยิ้ม หัวเราะ แล้วทำเหมือนเดิมกับผม แต่ในใจผมอยากให้เรากลับมารักกันมากกว่า ตุลย์เหมือนเดิมกับผมมาก เป็นเพื่อนที่ดีและรักผมเสมอ จนผมโทษตัวเองเสมอว่า ทำไมผมถึงทำกับตุลย์เหมือนเดิมไม่ได้ ชีวิตที่ต้องใส่หน้ากากความเป็นเพื่อนเข้าหา แท้ที่จริงแล้วใจยังคงรักเขาอยู่ มันเจ็บและทรมานมากแค่ไหน หลายครั้งที่ผมเจอตุลย์กับไอ้โชว์ เดินจับมือกัน มันทำให้ผมเจ็บปวดมาก น้องซันก็พยายามทำดีกับผม รักผม อยู่ข้างๆ ผมเสมอ ซันไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผม แท้จริงเริ่มต้นผมไม่เคยคิดจะจริงจังอะไรกับซันเลย ผมแค่จะยืมมาเป็นตัวช่วยให้ลืมตุลย์ให้ง่ายขึ้นเท่านั้น น้องซันพยายามมาจับมือผม เพื่อให้รู้ว่ายังยืนอยู่ข้าง
“พี่โป้งลืมเขาเหอะครับ ซันจะอยู่ข้างๆ พี่โป้งเอง ซันสัญญา” น้องซันบอกกับผม และไม่ใช่แค่พูดเท่านั้น น้องซันทำจริงมาตลอด มันพอทำให้ผมลืมได้บ้าง ให้ผมยิ้มจริงใจแบบเพื่อนกับตุลย์ได้บ้าง ให้ผมเจ็บน้อยลงเมื่อเห็นตุลย์กับไอ้โชว์ได้บ้าง เพราะในเมื่อผมมองไปข้างๆ ยังเห็นน้องซันยืนอยู่
“ซันพี่จะรักซัน ให้ได้มากกว่าที่พี่รักตุลย์นะ” ผมพูดกับซัน เพราะซันก็รู้ว่าผมยังรักและคิดถึงตุลย์ตลอด
“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องมากมายอะไร ไม่ต้องเอาผมไปเทียบกับใคร ขอให้มองผมเป็นผม มองว่าผมรักพี่ แล้วพี่ก็รักผมในแบบที่พี่รัก ให้ผมได้ยืนข้างๆ พี่ไปตลอดนะครับ”
“ขอบคุณนะซัน พี่รักซันนะ สักวันพี่จะต้องลืมตุลย์ให้ได้อย่างสนิทใจ แล้วเริ่มต้นรักครั้งใหม่กับซัน อย่างสุดหัวใจ รักนะครับคนดีของพี่”
“ครับ ซันก็รักพี่ สัญญาครับ ว่าจะไม่มีวันทิ้งพี่ไปไหน รักนะครับที่รักของซัน”
**********************************************************************
-
ตอนพิเศษ ^ _ ^
ขอบคุณนะ
:bye2:
-
สงสารโป้งนะจริงๆ ไม่น่าเลยยย
-
ตอนพิเศษ ^ _ ^
ขอบคุณนะ
:bye2:
ขอบคุณครับสงสารโป้งนะจริงๆ ไม่น่าเลยยย
อืมน่าสงสาร แต่ยังไงโป้งก็มีคนที่โป้งรักแหละ
-
จะผิดไหม ถ้าจะบอกว่าตั้งแต่เริ่มอ่านมา เรามีตัวต้นแบบของพี่โชว์กับโป้งอยู่ในใจมาตลอด เป็นใครสักคนที่เจอได้ไม่นาน แต่ก็รู้สึกว่าเวลาอ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงหน้าสองคนนี้ทุกที ได้อรรถรสจิงๆ รู้สึกเสียมารยาทแต่ก็นะ 555+ o18 o18 o18
โป้งน่าสงสารนะคะ แต่ก็นะ คิดว่าตุลย์ไม่ได้รักแบบคนรักมาตั้งแต่แรกอ่ะคะ เหมือนลองให้โอกาสตัวเอง พอเกิดเรื่องก็ตัดใจง่าย กับพี่โชว์น่าจะเป็นความผูกพันและแอบเห็นใจในความจริงใจ สุดท้ายก็รักเค้า :laugh: :laugh: คิคิ น่าจะประมาณนี้ ไม่รู้วิเคราะห์ถูกป่าว แต่อินเรื่องนี้มากจิงๆ :o8: :o8: กลัวว่าจะไปแอบชอบตัวต้นแบบพี่โชว์เข้าจิงๆคงแย่เนอะ :-[
-
จะผิดไหม ถ้าจะบอกว่าตั้งแต่เริ่มอ่านมา เรามีตัวต้นแบบของพี่โชว์กับโป้งอยู่ในใจมาตลอด เป็นใครสักคนที่เจอได้ไม่นาน แต่ก็รู้สึกว่าเวลาอ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงหน้าสองคนนี้ทุกที ได้อรรถรสจิงๆ รู้สึกเสียมารยาทแต่ก็นะ 555+ o18 o18 o18
โป้งน่าสงสารนะคะ แต่ก็นะ คิดว่าตุลย์ไม่ได้รักแบบคนรักมาตั้งแต่แรกอ่ะคะ เหมือนลองให้โอกาสตัวเอง พอเกิดเรื่องก็ตัดใจง่าย กับพี่โชว์น่าจะเป็นความผูกพันและแอบเห็นใจในความจริงใจ สุดท้ายก็รักเค้า :laugh: :laugh: คิคิ น่าจะประมาณนี้ ไม่รู้วิเคราะห์ถูกป่าว แต่อินเรื่องนี้มากจิงๆ :o8: :o8: กลัวว่าจะไปแอบชอบตัวต้นแบบพี่โชว์เข้าจิงๆคงแย่เนอะ :-[
ครับ ขอบคุณมากๆ เลย
ไม่เป็นไรครับ เต็มใจใคร หากตัวละครของผมไปตรงกับคนต้นแบบของคุณ
หากทำให้คุณอ่านอย่างมีความสุข ก็ดีใจด้วยครับ
ส่วนเรื่องราว หลายคนหลายความคิด ตีความแตกต่างกันไปครับ
ตามอรรถรถส่วนตัว
ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะครับ
-
เรื่องนี้คิดว่า โป้งน่าสงสารสุด + ซวยโคตรๆ อ่ะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะตุลย์รักพี่โชว์ไปแล้ว :dont2:
แต่ก็ยังดีที่มีน้องซันคอยอยู่ข้างๆ :impress2:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับ o13
-
เรื่องนี้คิดว่า โป้งน่าสงสารสุด + ซวยโคตรๆ อ่ะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะตุลย์รักพี่โชว์ไปแล้ว :dont2:
แต่ก็ยังดีที่มีน้องซันคอยอยู่ข้างๆ :impress2:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับ o13
ขอบคุณมากๆ นะครับ ที่ติดตาม
-
ง่าา สงสารโป้งอ่าา
แต่ท้ายสุด โป้งก็เจอคนดีๆอย่างน้องซัน ขอบคุณนะครับที่แต่งตอนพิเศษมาให้อ่าน
-
เกินคำบรรยายจริง ๆ กับนิยายเรื่องนี้
ชอบมากครับ ไว้จะติดตามผลงานอีกน่ะครับ
-
ง่าา สงสารโป้งอ่าา
แต่ท้ายสุด โป้งก็เจอคนดีๆอย่างน้องซัน ขอบคุณนะครับที่แต่งตอนพิเศษมาให้อ่าน
ขอบคุณนะครับเกินคำบรรยายจริง ๆ กับนิยายเรื่องนี้
ชอบมากครับ ไว้จะติดตามผลงานอีกน่ะครับ
ขอบคุณครับ ยังไงฝากด้วยนะครับ
-
รออย่างเดียว รอให้โป้งรักซันอย่างสุดหัวใจ
อดีตแก้ไขไม่ได้เรามองแต่สิ่งที่มันควรจำเถอะ เชื่อว่าซันจะทำให้โป้งดีขึ้นเอง
จาก FC เรื่องนี้ อ๊ายย
-
ขอบคุณครับอ่านแล้วยังอิ่มเหมือนเดิมแม้มีมาม่าอืดเล็กๆ
-
โป้ง ๆ ๆ ๆ
นายทำได้ดีแล้ว
-
:monkeysad: :monkeysad:
สงสารโป้งอะ TT'
-
โป้ง เราขอบอกนายว่า "ก้าวไปให้สุด แล้วหยุดที่คำว่าพอ" o13 o13 o13
-
ขอบคุณสำหรับความสุขที่มอบให้ครับ
หวังใจว่าจะไม่ลืมกัน และผลิตงานใหม่ๆมาฝากกันนะครับ
-
ขอบคุณครับ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
รออย่างเดียว รอให้โป้งรักซันอย่างสุดหัวใจ
อดีตแก้ไขไม่ได้เรามองแต่สิ่งที่มันควรจำเถอะ เชื่อว่าซันจะทำให้โป้งดีขึ้นเอง
จาก FC เรื่องนี้ อ๊ายย
ขอบคุณครับ ความรักมักจะมีเหตุผลในตัวมันเองเสมอขอบคุณครับอ่านแล้วยังอิ่มเหมือนเดิมแม้มีมาม่าอืดเล็กๆ
:monkeysad: :monkeysad:
สงสารโป้งอะ TT'
โป้ง เราขอบอกนายว่า "ก้าวไปให้สุด แล้วหยุดที่คำว่าพอ" o13 o13 o13
ขอบคุณครับ สำหรับโป้งมีสิ่งที่ดีที่สุดรอเขาอยู่แล้ว
เพียงแค่ขอเวลาให้มันผ่านไปเท่านั้นเอง
ทุกอย่างจะดีขึ้น
ขอบคุณสำหรับความสุขที่มอบให้ครับ
หวังใจว่าจะไม่ลืมกัน และผลิตงานใหม่ๆมาฝากกันนะครับ
ขอบคุณครับ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
ขอบคุณมากๆ เช่นกันนะครับ
ฝากผลงานด้วยนะครับ
-
โป้งก็โคตรน่าสงสารนะ
แต่ทำไงได้คนไม่รักเรา
ทำยังไงเค้าก็ไม่รักเรา :เฮ้อ:
-
อ๊ะ..เข้ามาวันนี้มาเจอตอนพิเศษ"ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง" ดีจัง
อ่านจบตอน ขอ :กอด1:คนเขียนที อิ อิ จำได้ว่ามะเคยทำแบบนี้กะคนเขียนคนนี้เลยเน้อ :o8:
วันนี้ขอ..นิ้ดดดนึงงง..ล่ะกัน ในฐานะที่คนเขียนใจดี มีตอนพิเศษออกมา
เป็นนธรรมดาโลกเนอะ คนรักคนแรกของเรา อาจไม่ใช่คนที่ต้องอยู่ด้วยกันก็ได้
ถึงเราจะมีคนรักคนใหม่ แต่เขาก็ยังอยู่ในใจเสมอ (ดิฉันคิดแบบนั้นนะ รึมีใครลืมรักครั้งแรกได้)
ถ้าเรารู้จักที่จะจัดที่จัดทางจัดบริหารหัวใจเรา
รักเก่าก็ไม่สามารถทำให้รักใหม่ของเราเสียใจได้หรอกนะโป้ง
-
โป้งก็โคตรน่าสงสารนะ
แต่ทำไงได้คนไม่รักเรา
ทำยังไงเค้าก็ไม่รักเรา :เฮ้อ:
ใช่คนไม่ได้รักยังไงก็ไม่รัก
อ๊ะ..เข้ามาวันนี้มาเจอตอนพิเศษ"ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง" ดีจัง
อ่านจบตอน ขอ :กอด1:คนเขียนที อิ อิ จำได้ว่ามะเคยทำแบบนี้กะคนเขียนคนนี้เลยเน้อ :o8:
วันนี้ขอ..นิ้ดดดนึงงง..ล่ะกัน ในฐานะที่คนเขียนใจดี มีตอนพิเศษออกมา
เป็นนธรรมดาโลกเนอะ คนรักคนแรกของเรา อาจไม่ใช่คนที่ต้องอยู่ด้วยกันก็ได้
ถึงเราจะมีคนรักคนใหม่ แต่เขาก็ยังอยู่ในใจเสมอ (ดิฉันคิดแบบนั้นนะ รึมีใครลืมรักครั้งแรกได้)
ถ้าเรารู้จักที่จะจัดที่จัดทางจัดบริหารหัวใจเรา
รักเก่าก็ไม่สามารถทำให้รักใหม่ของเราเสียใจได้หรอกนะโป้ง
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ
มุมมองความรักแต่ละคนมักจะแตกต่างกันออกไป
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้โป้งด้วยนะครับ
-
ตอนพิเศษเศร้า :monkeysad: :monkeysad:
แต่จบแบบแฮปปี้แอนดิ้ง o13 ซันเป็นคนดีอ่ะ :กอด1:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
โป้ง ๆๆ ทำเราน้ำตาซึมอ่ะ ชอบน้องซันจัง ^^
-
ตอนพิเศษ (40 เพิ่มลูกชิ้น)
เหมือนมันจะเศร้า :m15:
แต่มันก็มีความสุข :กอด1:
เหมือนมันจะเจ็บปวด :sad4:
แต่ก็รู้สึกอบอุ่นอ่ะ :a5:
ขอบคุณนะคะที่เอาความรู้สึกของพี่โป้งมาแบ่งปัน :pig4: :pig4:
อากาสเปลี่ยนแปลงบ่อยรักษาสุขภาพด้วยนะคะ :L2:
-
จบแล้วอะ ตามอ่านเรื่องนี้มานานมากกกกก
จบแบบมีความสุข Happy .... กว่าตุลย์กับโชว์จะได้รักกันขนาดนี้ มันใช้เวลามากจริงๆๆ
แต่ตอนจะจบ ตุลย์ดันความจำเสื่อม ทำให้ ไม่ได้จดจำสิ่งดีๆ ที่เคยรักกันมามากเทาไหร่
แต่ก็พยายามจะทำให้เหมือนเดิมทุกอย่าง
รักโชว์ รักตุลย์ รักทุกคน
และรักคนเขียน ครับ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะครับ ผมติดตามมาตลอด มันทำให้ผมยิ้มได้ หัวเราะได้
เขิลแทนก็ยังได้ และสุดท้ายก็หัวเราะได้ แม้นจะจบไปแล้ว แต่ถึงยังไงนิยายเรื่องนี้ก็จะอยู่ในใจผมเสมอนะครับ ^^ :sad11:
-
ความรักมันไม่มีผิดหรือถูก มีแค่รักกับไม่รักเท่านั้น
-
อ่า...จบแบบไม่ได้คาดหมายเลยอ่าา แต่ก้อ มีความสุขดีคับ :bye2:
-
โป้งยังน่าสงสารเหมือนเดิม T^T
ขอบคุณสําหรับตอนพิเศษนะครับ
-
พูดไรไม่ออก......
:sad4: :sad4: :o12:
-
ชอบเรื่องนี้มาก ตามอ่านทุกครั้งที่เข้าบอร์ด อ่านตั้งแต่เริ่มลงเรื่องใหม่ ๆ จนจบ :L2:...ขอบคุณจริง ๆ...
-
o13จบซะแล้ว :bye2: :bye2:
-
ว๊าาาาาา จบซะแล้ววววว!!!!!!!
ไม่อยากไห้จบเลยย :z3: :z3:
ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
และสัญญาว่าจะติดตามเรื่องต่อไป :n1: :n1:
:bye2: :bye2:
-
ยังดีนะที่ซันเข้าใจ
-
+1 ให้กับตอนพิเศษ
คนอ่านชอบนะ ที่โป้งยังรักตุลย์มากๆๆๆ ฮ่าๆๆ แม้โป้งจะเจ็บปวด แต่ก็คือแสดงให้เห็นว่า
โป้งน่ะ รักตุลย์และรักมากจริงๆ และลืมไม่ลง
บางทีโชคชะตาก็เล่นตลกเนอะโป้ง อุตส่าห์ได้เ้ค้ามาทั้งที สุดท้ายก็หลุดมือไปจนได้
ให้กำลังคู่รัก โชว์ ตุลย์ ตลอดไป
-
ขอบคุณมากนะครับ
เป้นเรื่องที่ติดมากๆพอๆกับเซ็งเป็ดเลย
ยังไงก็อย่าลืมเขียนตอนพิเศษให้อ่านให้หายคิดถึงบ้างนะครับ
ปล กำลังจะอ่านอีกรอบตอนที่ตุลย์เป้นแฟนกับโป้งง
-
จบแล้วววววววว
อยากเอาไปบอกบ้าง โทษที...ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้วนิน่า
-
จบแล้ว แต่ไม่น่าจบแบบหนังฝรั่งเลย ให้คนอ่านไปจิ้นเอาเอง แต่ก็ขอบใจครับ
-
ขอบคุณทุกคนมากๆ แม้เรื่องจะจบ แต่กำลังใจไม่เคยจบเลยจริงๆ ขอบคุณจากใจจริงครับ
-
:m1: หวาน....ทั้งตอนจบและตอนพิเศษ
o1 o1 o1 ต้องขอโทษคุณนักเขียนจากใจจริง ที่แอบเข้ามาอ่านแต่ไม่ได้คอมเม้น (:z6: ยอมให้ถีบ)
พอดีว่าเพิ่งจะตัดสินใจสมัครสมาชิกได้เมื่อไม่นานมานี้....
:กอด1: รักเรื่องนี้นะคะ สนุกมากเลย.... บรรยากาศหลายๆ อย่าง
อยากบอกว่าเป็นนิยาย boy love เรื่องแรกที่อ่าน (ปกติิอ่านแต่แฟนฟิค ของพวกศิลปิน)
แล้วก็ทำให้รัก และเริ่มอ่านนิยายแนวนี้มาเรื่อยๆ ขอบคุณมากๆ อีกครั้งนะคะ ที่ช่วยแบ่งปันเรื่องราวดีๆ แบบนี้
จะรอติดตามผลงานต่อไปค่ะ :bye2:
-
:m1: หวาน....ทั้งตอนจบและตอนพิเศษ
o1 o1 o1 ต้องขอโทษคุณนักเขียนจากใจจริง ที่แอบเข้ามาอ่านแต่ไม่ได้คอมเม้น (:z6: ยอมให้ถีบ)
พอดีว่าเพิ่งจะตัดสินใจสมัครสมาชิกได้เมื่อไม่นานมานี้....
:กอด1: รักเรื่องนี้นะคะ สนุกมากเลย.... บรรยากาศหลายๆ อย่าง
อยากบอกว่าเป็นนิยาย boy love เรื่องแรกที่อ่าน (ปกติิอ่านแต่แฟนฟิค ของพวกศิลปิน)
แล้วก็ทำให้รัก และเริ่มอ่านนิยายแนวนี้มาเรื่อยๆ ขอบคุณมากๆ อีกครั้งนะคะ ที่ช่วยแบ่งปันเรื่องราวดีๆ แบบนี้
จะรอติดตามผลงานต่อไปค่ะ :bye2:
ขอบคุณมากๆ ขอบคุณที่ติดตามนะครับ
-
จบแล้วอะ เสียใจนิดๆ จะรอเรื่องใหม่นะคับ รักตลอดไปคับ เป็นเรื่องแรกที่ตั้งใจอ่านโครตๆแล้วติดตามแบบถี่ยิบทั้งในเว็บ และ Facebook เป็นกำลังใจให้นะคับ :bye2:
-
จบแล้วอะ เสียใจนิดๆ จะรอเรื่องใหม่นะคับ รักตลอดไปคับ เป็นเรื่องแรกที่ตั้งใจอ่านโครตๆแล้วติดตามแบบถี่ยิบทั้งในเว็บ และ Facebook เป็นกำลังใจให้นะคับ :bye2:
ขอบคุณสุดซึ้ง ขอบคุณจากใจจริง
-
ได้อ่านตอนพิเศษแล้ว ทำให้อยากกลับไปอ่านตั้งแต่ตอนแรกใหม่เลยครับ
เรื่องใหม่ สู้ ๆ ครับ ยังไงจะติดตามครับ ^^
-
ได้อ่านตอนพิเศษแล้ว ทำให้อยากกลับไปอ่านตั้งแต่ตอนแรกใหม่เลยครับ
เรื่องใหม่ สู้ ๆ ครับ ยังไงจะติดตามครับ ^^
ขอบคุณมาก ๆ เลยนะครับ
-
หนุกๆๆๆๆ
-
จบแล้วหรอ??
นึกว่าจะอ่านตามทัน ทันจริงๆด้วย
ทันตอนจบ!! :a5:
:L2: :3123: รักคนเขียนจัง :กอด1: :กอด1:
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
หนุกๆๆๆๆ
ขอบคุณนะครับ ^^
จบแล้วหรอ??
นึกว่าจะอ่านตามทัน ทันจริงๆด้วย
ทันตอนจบ!! :a5:
:L2: :3123: รักคนเขียนจัง :กอด1: :กอด1:
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
ขอบคุณมากๆ และรักคนอ่านเช่นกันครับ
-
สวัสดีปีใหม่คะ :L2:
-
สวัสดีปีใหม่ ครับ ขอให้มีความสุขตลอดปี 2555 และตลอดไปนะคร๊าฟฟฟ
-
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๕
-
ไรเนี่ยจบซะแล้ว >,,<
ไม่อยากให้จบ เลย
>> ชีวิตโป้ง น่าสงสาร เหมือนเราเลย
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
สงสารโป้ง แต่โป้งก็เจอคนดีๆอย่างซันแล้วเนอะ
ขอบคุณมากๆนะคะ ที่เขียนเรื่องนี้ให้อ่าน สนุกมากๆ ^^
-
ขอบคุณทุกครั้ง ที่ติดตามผลงานของผมมาตลอด ขอบคุณครับ
-
จิ้มๆๆๆๆ จะมีเรื่องใหม่มารึเปล่าอ่ะครับ
-
สนุก
-
ชอบมากเลย
-
อีกนิดนะคนไทย
-
น้องยอดเยี่ยมที่สุดเลย เทพโคตรอ่ะ ^^+ พี่ชอบ
:sad11:
:L1:
o13 o13 o13 o13 o13o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
คุณนักเขียน....จะรวมเล่มรึป่าวครับ?? พอดีติดตามมาปีกว่าแล้วชอมมากอยากเก็บไว้อ่ะครับ!! o13 o13 o13
-
ติดตามมาตั้งแต่ เว็ปหนึ่งที่มันถูกปิดไป พยายามค้นห้าคำว่า ตุล-โป้ง ในกูเกิ้ล แล้วก็มาเจอที่นี่ ไม่รุ้จะดีใจหรือเสียใจที่จบ
:กอด1: :กอด1:
-
คุณนักเขียน....จะรวมเล่มรึป่าวครับ?? พอดีติดตามมาปีกว่าแล้วชอมมากอยากเก็บไว้อ่ะครับ!! o13 o13 o13
น้องยอดเยี่ยมที่สุดเลย เทพโคตรอ่ะ ^^+ พี่ชอบ
:sad11:
:L1:
o13 o13 o13 o13 o13o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ
คุณนักเขียน....จะรวมเล่มรึป่าวครับ?? พอดีติดตามมาปีกว่าแล้วชอมมากอยากเก็บไว้อ่ะครับ!! o13 o13 o13
ภาษาเรื่องนี้ไม่น่าจะเหมาะกับการรวมเล่มหรอกครับ ยังไงเดวรวมไฟล์ส่งให้ก็ได้ครับ
ติดตามมาตั้งแต่ เว็ปหนึ่งที่มันถูกปิดไป พยายามค้นห้าคำว่า ตุล-โป้ง ในกูเกิ้ล แล้วก็มาเจอที่นี่ ไม่รุ้จะดีใจหรือเสียใจที่จบ
:กอด1: :กอด1:
ใช่ครับ ตอนแรกผมลงสองเว็บ ที่ cwn แต่โดนปิดไปแล้ว ขอบคุณมากๆ นะครับที่ตามอ่าน
-
เรื่องนี้ทำให้ต้องสมัครสมาชิกเพื่อเข้ามาเม้นเลยนะ เนี่ย
เคยอ่านตอนที่อยู่ในเว็ป cwn แต่มันถูกปิดไปแล้ว
ตอนนั้นอยู่ ปวช.1 ตอนนี้อยู่มหาลัย ปี 1 ดีใจใจ ๆ ที่เจอเรื่อง ขอบคุณมาก :L3:
-
เรื่องนี้ทำให้ต้องสมัครสมาชิกเพื่อเข้ามาเม้นเลยนะ เนี่ย
เคยอ่านตอนที่อยู่ในเว็ป cwn แต่มันถูกปิดไปแล้ว
ตอนนั้นอยู่ ปวช.1 ตอนนี้อยู่มหาลัย ปี 1 ดีใจใจ ๆ ที่เจอเรื่อง ขอบคุณมาก :L3:
ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ
-
อ่านแล้วนึกถึงตอนเรียนที่นั่นเลย ทั้ง ศร.3 บาร์ใหม่ ฯลฯ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ อ่านตั้ง 3 วัน กว่าจะจบ เป็นกำลังใจให้นะครับ
:pig4: :pig4:
-
จบง่ายไปหน่อยแฮะ เหอ ๆ
-
อ่านจนจบหนึ่งวันพอดี เป็นอีกเรื่องที่สนุกมากค่ะ เปลี่ยนจากเกลียดมาเป็นรักได้ เป็นรักที่ดีกันไม่นานตีกันบ่อยดี
จำโชว์แม่นก้อตรงใจร้อน เอะอะจับกด เซนซิทีฟ(ไม่ค่อยเจอพระเอกร้องไห้เวลาทะเลาะกัน)
แต่ดีใจที่ตุลย์โชว์จบแฮปปี้ในที่สุด ลืมกันไปแต่ความรักยังอยู่ สุดท้ายรักกันนะ
ปล โป้งเป็นคนดีแต่เสียดายไม่ใช่คนที่ใช่ ไปรักกับน้องซันดีแล้ว (ไม่อยากให้อกหักอยู่คนเดียว)
-
ตกลงว่า นามมันเป็นปะคับ 5555 ทำไมน้องวินม่ะได้ 55 :o8:
-
รักตุลย์ รักโชว์ ที่สุด T^T อยากเจอคนที่รักเราแบบนี้บ้าง :o12:
-
สบายดี ผมเป็นคนลาวครับ ชอบเรื่องนี้มากกก อ่านทั้งวันทั้งคืนเลย ปวดหัวมากแต่อยากอ่านให้จบ ชอบๆๆๆครับ ขอบคุณมากครับ จะติดตามผลงานครับ สู้ๆๆ
-
สบายดี ผมเป็นคนลาวครับ ชอบเรื่องนี้มากกก อ่านทั้งวันทั้งคืนเลย ปวดหัวมากแต่อยากอ่านให้จบ ชอบๆๆๆครับ ขอบคุณมากครับ จะติดตามผลงานครับ สู้ๆๆ
ดีใจจังแฮะ มีคนต่างประเทศด้วย ^^
-
ถึงแม้เรื่องจะจบไปแล้ว
ก็ขอบคุณมากๆ เลยนะครับที่ติดตามกันอยู่
ขอบคุณจากใจจริง
รักคนอ่าน
-
เพ่โป้ง น่าสงสาร T_T
รักกับน้องซันดีดีนะ อย่าทำเขาเสียใจ
-
เพิ่งได้อ่านจนจบครับ อยากบอกว่าดีใจที่ตุลย์ไม่ได้ความจำคืนมา เพราะจะทำให้ตุลย์รักโชว์ได้มากกว่าที่เคยรัก รอผลงานดีๆ ต่อไปนะครับ
-
อ่านจบเเล้วดีใจมากกกกกก
เรื่องนี้ดีมากๆเลยค่ะ อ่านเเล้วอินมาก
สงสารตุลย์มากกกก
ขอบคุณค่ะ สำหรับนิยายดีๆ
รอเรื่องตอไปนะคะ :pig4:
-
เพิ่งจะเข้ามาอ่านเว๊ปนี้แล้วก็อ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ผมว่าเป็นเรื่องที่น่ารักนะคับ คนเขียนก็เก่ง ทำให้คนอ่านคอยติดตาม
อ่านแล้วก็คิดถึงมหาลัย จบมาหลายปีละ ไม่เคยกลับไปเลย ไม่รู้ตอนนี้มีไรเปลี่ยนไปบ้าง ยังไงก็เป็นกำลังใจให้แต่งเรื่องใหม่ๆอีกนะคับ
-
เห็นเรื่องนี้ในเว็บไหนซักที่จำไม่ได้แล้ว แต่เค้าลงไม่จบอ่ะครับ เลยลองหาในgoogleแล้วเจอเว็บนี้ ตอนแรกตกใจเบาๆกับ124หน้า O_O ผมจะอ่านจบมั๊ยเนี่ย Y^Y ส่วนตัวชอบอ่านหนังสือมากกว่าน่ะครับถ้าในเว็บจะอ่านแต่เรื่องสั้นๆ มีเรื่อง ติวรักฯของคุณบีบอยเรื่องเดียวที่ผมอ่านในเว็บจนจบเรื่อง คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่สองครับที่ผมจะพยายามอ่านให้จบ แต่คงต้องใช้เวลาหน่อย T^T เชียให้รวมเล่มนะครับ ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แวะมาเม้นให้กำลังใจกับนักแต่ที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านกันครับ ^^
-
ขอบคุณมากๆๆ ครับ ที่ทำให้มีความสุข เป็นเรื่องที่ต้องอ่านและ ตุลย์ กะโชว ก็อยู่ในความทรงจำ รักโชวคับ รักแบบแมนๆๆ เป็นกำลังใจให้และดูแลสุขภาพคับ
-
จบซะแล้ว ทุกอย่างลงตัวดีนะค่ะ แฮปปี้กันถ้วนหน้า พี่โชว์กะตุลย์ขอให้รักมั่นคงยืนยาวตลอดไปนะคะ
-
:sad4: ขอบคุณมากนะครับสำหรับเรื่องดีๆ ติดตามอ่านเรื่องนี้มากนานมาก
และหยุดอ่านไปหลายเดือนอยู่ เพิ่งจะได้อ่านต่อและจบเรื่องก็วันนี้(ซึ้งมากมายอ่ะ)
ขอเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนนะครับ เขียนเรื่องดีออกมาให้ผู้อ่านได้ติดตามอีก จะรอคราบบบ :impress2:
-
ชอบมากมายคราฟฟ แต่งได้น่ารักดีคราฟๆๆๆ ขอบคุลนะครับไว้จะรอติดตามผลงานชิ้นต่ไปนะคราฟๆๆๆ :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :call: :call: :call:
-
ชอบมากกกกกก เลยครับ
อ่าน 2 คืน จบ
หุหุ :3123:
-
o13 o13 ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆๆนะคัฟ :bye2: :bye2: :m15: :m15: :sad11:
-
เพิ่งได้อ่านครับ สนุกมาก
ไม่ค่อยมีเวลา เลยต้องอ่านหลายวันหน่อย
จะรออ่านภาคต่อไปนะครับ
จะใช่ภาคต่อของ วิน-ราม รึเปล่านะ ลุ้นคู่นี้อยู่เหมือนกัน :o8:
ขอบคุณมากครับ
-
ขอบคุณมากๆนะคะ ที่เขียนเรื่องนี้ให้อ่าน สนุกมากๆ
-
จบแล้วหรอคับ ติดตามเรื่องนี้มานานมาก คับ :o12: ยังไงก็ขอให้มีความสุขกันทุก ๆคู่นะคับ. :m15: :bye2:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
o13 o13 o13 o13
จบแล้ว แฮปปี้ เอนดิ้งด้วย
:-[ :-[
-
โดยรวมชอบ ถึงแม้จะไม่ชอบโชว์สักเท่าไร
แต่ก็ยังชอบทุกคนที่อยู่ในเรื่องนี้
ขอให้ความรักอยู่ในใจของทุกฅน
ความรักอยู่เป็นนิรันดร์
:bye2: :bye2: :bye2:
-
เช็ดๆ น้ำตาไหล o7
สนุกมากเลยครับ
อยากอ่านเรื่อง วินกับราม จังครับ
รอติดตามผลงานต่อไปนะครับ :m4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:bye2:
-
เอิ๊ก ~ :really2: ในที่สุดก็อ่านจบ
ตอนแรกก่อนอ่านยังคิดว่าเยอะมากกกกก กับ125หน้า 80กว่าตอน :เฮ้อ:
แต่อ่านไปแล้วก็สนุกดี เข้าใจเลยว่าทำไมชอบมีคนบอกว่าถ้าไม่เคยทะเลาะกันคู่นั้นอยู่กันไม่ยาว
ตอนแรกๆที่อ่านเชียร์โป้งนะ เทคแคร์ดีมากกกก :กอด1: แต่หลังดูห่างๆไป
เลยมาเชียร์โชว์แทน เพราะพระเอกที่แท้จริงต้องมีคุณสมบัติ "เลว" ติดตัว :laugh:
หลังจากที่ตุลความจำเสื่อมพูดเพาะมากกก น่ารักไปอีกแบบ o18 o18
ปล.ในเรื่องชอบพจกับคิวมากที่สุดเลย :-[ :-[ อยากให้มีตอนพิเศษคู่นี้บ้าง
ปล.2 อ่านตอนพิเศษโป้งแล้วน้องซันคนดีเวอร์
ติดตามและให้กำลังใจต่อไป :pig4:
-
หนุกมากๆๆๆๆ
-
ชอบมากเลยครับ ขอบคุณwriterครับ
น่าจะทำเป็นละครเลย
เอาคู่นี้เล่นเลยครับ ตุลน์กับโชว์
(http://img546.imageshack.us/img546/5498/imagenrhp.jpg)
พอได้ไหม
-
อยากจะร้องไห้ แล้วก็ร้องออกมาจนได้ ผมเสียใจอ่ะ ที่ผมไม่ได้ติดตามตั้งแต่ก่อนน้ำท่วม ผมก็ไม่ค่อยได้เล่นเน็ตเท่าไหร่
พอวันเมื่อวานนึกขึ้นได้ ก็เลยเปิดเข้ามาดู ลืมรหัสผ่านอีก ต้อง re password ใหม่ เข้ามาก็ใจหายเลย...จบแล้ว
ผมเคยบอกไว้ว่า ชีวิตผม มีอะไรที่คล้ายๆกับตุลย์ แต่ต่างกันที่...ไอ้โชว์ของผมมันไม่อยู่แล้ว T_T
เพราะความอดทนของผมและของมันมีไม่พอ เราไปกันไม่รอด แต่ก็ยังคิดถึงมันเสมออ่า
แต่ตอนนี้ วิญญาณไอ้โชว์เริ่มเข้าสิงผมแระ ผมเริ่มโหด ฮ่าๆๆๆ
....ส่วนโป้ง ผมสงสารโป้งที่สุดเลย ทำไม คนรักเดียวใจเดียว ต้องถูกทำร้ายด้วยน๊ะ ไม่เข้าใจ แต่ก็ดีใจกับโป้งที่ได้เจอน้องซัน
เฮ้ออออ ร้องไห้เลย ตอนจบ จบได้โรแมนติกมากๆๆๆๆ บ้านของเรา ที่ของเรา รักของเรา สวนผึ้ง...เลยบ้านผมไปนิดเดียวเอง
ขอบคุณนักเขียนนะคับ ที่ทำให้ผมรู้ว่า อุปสรรคพิสูจน์รักแท้ ผมศรัทธาในความรักของพี่โชว์มากๆ
ขอบคุณจิงๆนะคับนักเขียน คุณ...เป็นที่หนึ่งในใจผมเลยครับ ^^
-
ขุดๆ :m7:
-
+1 สำหรับ กำลังใจ และคำขอบคุณ ที่แต่งนิยายมาให้เราอ่าน
:pig4: :pig4:
จบแบบนี้ก็ดีนะ บางครั้ง การที่เราลืมความทรงจำที่ไม่ดี ในชีวิตไปได้ มันก็ดีนะ ( ควาททรงจำที่พี่โชว์ เลว ใส่ ตุลย์ :angry2:)
มาเติมความทรงจำที่ดีๆ กันใหม่ดีกว่า :กอด1: :L1:
กอดกันวันละครั้ง ค่อยๆ รัก กันเบาๆ :impress2:
-
ขอบคุณนะคะ
ชอบเรื่องนี้ค่ะ รักโชว์ รักตุลย์
เรื่องนี้งอนกันเก่งจังนะคะ อิอิ
อ่านแล้วก็อยากกินสุกี้แห้ง ^^
-
ตุลอยู่เกษตรศาสตร์แน่เลยอ่ะ ใช่ป่ะนะ o22
-
เอ้า นึกว่าเรื่องจริง
-
ขอบคุณมากนะครับ สำหรับนิยายดีๆแบบนี้ ชอบมากๆกับการเดินเรื่องเเละการใช้ภาษา
สนุกทุกบรรทัดเลยครับ เยี่ยมจริงๆ ชื่นชมครับ
เเล้วเจอกัน ภาค2 อิอิ
-
น่ารักดีคราฟ....อ่านแล้วคิด เถิง... :really2:
[attachment deleted by admin]
-
\อ่านจบแล้วครับ มาเจิมให้กระทู้นี้เรื่องแรกเลยครับ
-
อีกนิดนะคนไทย...
-
อ่านกี่ทีก็ไม่เบื่ออ่ะเรื่องนี้ ^^
-
ชอบมากเลยคับ ยิ่งอ่านยิ่งสนุก และลุ้นมากเลยคับ ถ้าเอามาทำเป็นหนัง คงต้องเป็นซีรีย์เรื่องยาวแน่เลย และคงเป็นหนังมหากาพแห่งปีแน่ อิอิ ยังงัยถ้าผู้สร้างคนไหนเข้ามาอ่าน ก็ช่วยพิจารณาเอาไปสร้างเป็นหนังด้วยนะคับ(เดียวผมไปบอก พจณ์ อานนท์ ให้คับ) จะพยายามอ่านให้ทั้นนะคับ บ้างตอนถึุงกับน้ำตาจะไหลเลยคับ ฮือๆ แต่ดูมีรสชาติดี อยู่กันไปคงไม่เบื่อแน่ ตอนนี้ผมอ่านถึงตอนที่ 66 แล้วคับ จะอ่านต่อให้จบเร็วๆ นี้ค้บ สู้ๆ คับ o13
-
สนุกมากค่ะ
-
อ่านจบแล้วคับ สนุกมากเลยคับ
ขอบคุณผู้เขียนมากเลยนะคับ ที่เอาเรื่องดีๆ แบบนี้มาให้อ่าน
ทำให้เราหันกลับไปคิดถึงเรื่องในอดีต ว่ามีคนที่รักและเป็นห่วงเราแค่ไหน
แล้วผมจะติดตามผมงานของผู้เขียนเรื่องอื่นๆ อีกนะคับ ขอบคุณจากใจจริงๆ คับปม
ปล. อยากให้เรื่องนี้เอาไปร่วมเล่นเป็นหนังสือ และเอาไปสร้างเป็นหนัง คงจะเป็นหนังที่มีคนดูมากแห่งปีแน่คับ :impress2:
-
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33325.msg2008267;topicseen#msg2008267
เรื่องใหม่ลงแล้วนะครับ
-
อ่านจบแล้วคับ สนุกมากเลยคับ
ขอบคุณผู้เขียนมากเลยนะคับ ที่เอาเรื่องดีๆ แบบนี้มาให้อ่าน
ทำให้เราหันกลับไปคิดถึงเรื่องในอดีต ว่ามีคนที่รักและเป็นห่วงเราแค่ไหน
แล้วผมจะติดตามผมงานของผู้เขียนเรื่องอื่นๆ อีกนะคับ ขอบคุณจากใจจริงๆ คับปม
ปล. อยากให้เรื่องนี้เอาไปร่วมเล่นเป็นหนังสือ และเอาไปสร้างเป็นหนัง คงจะเป็นหนังที่มีคนดูมากแห่งปีแน่คับ :impress2:
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ ทำเป็นหนังเมื่อไหร่ ผมจะไปอุดหนุน
จะไปดูความน่ารักของตุลย์ และความห้าวเป้งของโชว์
-
ชอบมากกกกกกกกกก ครับ ขอบคุณครับ !!! (สั้นง่ายและได้ใจความ อิอิ ) :bye2: :bye2:
-
อ่านจบรอบที่ 2
ฮือ ๆๆ ซึ้ง น้ำตาไหลพราก :sad4: :sad4:
-
โอ๊ะ อ่านจบ (เมื่อนานมาแล้ว ?) วิ้ว
อีพี่โชว์แรกๆแกจะเยอะไปและ :beat:
โป้ง (ชื่อนี้ได้ยินบ่อยในเล้ามาก - -.) เรายังโสดและซิงมาก :z1:
นอกเรื่องไปและ เรื่องซึ้งมาก สรุปความจำไม่กลับมาช๊ะ ?
ไม่เป็นไรแค่ตอนนี้มีความสุขก็พอและ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ 1 เรื่องจ๊ะผู้แต่ง :L2:
-
ขอบคุณมากครับ อ่านสองวันจบ ติดจริงๆ ทัชมากๆ ซึ้งครับ
-
เนี้อเรื่องสนุกมาก อ่านแล้วไม่เบื่อเลย
ร้องไห้ตามด้วยคะ สงสารทั้งคู่ ไม่เข้าใจกันเสียที
โป้งก็เป็นคนดีมาก ขอให้รักน้องซันมากๆ นะ
เชียรรามกับวิน อิอิ
-
สนุกมากเลยครับ
ขอบคุณครับ
-
ชอบมากเลยนิยายเรื่องนี้สนุกดีชอบคับ
-
ขอบคุณสำหรับการติดตามอย่างเรื่อยๆ
-
เพิ่ง ได้มาอ่าน เรื่องนี้ใช้เวลา ตั้งปีกว่า กว่าจะจบเลยเหรอเนี่ยะ สุดยอดดดด o13
อ่านรวดเดียว คืนเดียวจบเลยครับ สนุกมากเลยครับ :กอด1:
ติดที่ว่า บางครั้ง ดูเบลอๆ สลับชื่อคนพูด กับคำที่พูดบ้างบางครั้งครับ :z13: ที่เหลือ คำพูด อารมณ์ การสลับบทบาท การลำดับต่างๆ เยี่ยมสุดๆ ครับ :-[
-
จะบอกว่าเรื่องนี้ตามมาหลายเวปมาก ตอนที่เวปเก่าปิดไป เสียใจมาก จนลองไปพิมพ์ในกูเกิ้ลว่า ตุลย์-โป้ง แล้วมาเจอเวปนี้ดีใจสุดขีด ดีใจที่ตุลย์ได้กับโชว์ เชียร์ตั้งแต่แรกๆแล้ว 555 เมื่อไหร่จะมีโหวตทำหนังสืออ
-
อ่านเรื่องนี้สมัย ม. 4 กลับมาอ่านอีกที ตอนนี่ม. 6 สามปีที่ผ่านมา ไม่เคยลืมเลย พี่โชว์กร่าง พี่ตุล :monkeysad: :m15: :sad11: :impress3: :L3:
-
อ่านถึงตอนจบแล้วเรื่องนี้สนุกมากเลยครับรู้สึกยังไม่อยากให้จบยังไงไม่รู้ดูยังมีอะไรค้างคา555(พ่อแม่พี่โชว์บทน้อยอะน้อยกว่าคนใช้อีก5555)ยังไงผมก็ขอขอบคุณที่นำเรื่องนี้มาลงให้ได้อ่านกันนะครับและจะขอติดตามเรื่องต่อๆไปด้วยนะครับ^^
-
:L1: ชอบมากๆค่ะ สนุกจริงๆ :กอด1:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากกกกกกกกกกกกกกก
ซึ้งมากกกกกกกกกแล้วก็อินมากกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณคุณนักเขียนที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านนะครับ
-
ขอบคุณ ผู้แต่งมากๆๆๆๆๆๆๆ คับ แล้วมาแบ่งปันความรู้สึก ดี ๆ ให้กันอีกนะคับ
-
หนุกจังคนแต่ง o13
-
แม่มพี่กร่างมันเอาแต่ใจ เหมือนเด็กขาดความอบอุ่นเลยเนอะ :เฮ้อ:
-
ขอบคุณมากครับ สำหรับเรื่องราวดีๆ o13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณครับทุกคน
-
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ทำให้ผมรู้จักเล้าเป็ด ชอบมากเลยครับบบบบ o18
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
สนุกมากเลยครับ :katai2-1:
-
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ทำให้ผมรู้จักเล้าเป็ด ชอบมากเลยครับบบบบ o18
ขอบคุณมากๆ นะครับ
-
ขอบคุณทุกคนที่ตามมาอ่าน ข่าวดีอาจมีการตีพิมพ์นะครับ
-
ยินดีด้วยนะคับที่จะตีพิมพ์
อ่านจบตั้งแต่ปีที่แล้ว รู้สึกรักเรื่องนี้มากๆ อยากฝากนักเขียนด้วยนะครับ ต่อเรื่อง "โทษที...ทำไงได้ก็นายคือคนที่ใช่"
ตามอ่านตั้งแต่แรก ทุกวันนี้ก็รอให้มาต่ออีกน๊ะครับ
...เป็นแฟนคลับไปซะแล้ว ฮ่าๆๆๆ
-
คถ เรื่องนี้ที่สุด เป็นนิยายเรื่องแรกที่เข้ามาอ่านในเล้าเลย :monkeysad:
-
คิดถึงจังเลย เรื่องแรกที่อ่านในเวปนี้ของผมเหมือนกันนะคราฟฟฟ
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก อ่านแล้วติดเลย แต่อ่านจบนานแล้วแต่พึ่งได้สมัคร คิดถึงพี่ตุลย์ กับเฮียโชว์มว๊าก :hao3: :hao3:
-
รักมากกกกกนิยายเรื่องนี้มันมีหลายอารมณ์มากกก
อ่านมาหลายรอบมากกกก ผ่านมาหลายๆปี ชอบยังไงก้อยังชอบอย่างงั้น รักยังไงก้อรักอย่างนั้น
ขอบคุณมากที่เขียนนิยายเรื่องดีดีเเบบนี้มาให้อ่าน
ขอสารภาพว่าอ่านไปหลายรอบเเต่มาเม้นท์ให้ไม่ได้เพราะว่าตอนนั้นยังไม่ได้คิดจะสมัครสมาชิก ก้อ.. ขอโต้ดเน้ออออ
....
.
.
สุดท้ายเเล้วก้อรักมากกกก เลยเรื่องนี้คู่นี้
ขอบคุณจากใจจริง ที่มีนิยายน่าประทับใจมาให้อ่านเเบบนี้
.
-
:hao5:รู้สึกสงสารโป้งที่สุด และเกลียดพี่โชว์ที่สุด จนอ่านจบก็ยังทำใจให้รักพี่โชว์ ไม่ได้
-
:o8: :o8: :o8: :o8: ผ่านไป2ปี เรื่องนี้ยังอยู้ในหัวสมองเลย จบเร็วอ่ะ อิอิ :mew1:
-
ซึ้งอ่ะ สงสารโป้ง แต่ก็ดีใจที่โป้งได้เจอรักครั้งใหม่กับน้องซัน ไม่ใช่ยัยขวัญ 555+ สุดท้ายยัยขวัญก็ไม่ได้อะไรเลย สะจายยย 555+ ดีแล้วล่ะ ที่ตุลย์ลืมอดีตไปซะ ไม่ต้องจำได้หรอก จะได้เริ่มต้นใหม่ทั้งกับโชว์แล้วก็โป้งด้วย กับโชว์จะได้รักกันได้สนิทใจไม่มีความทรงจำเลวร้ายฝังใจอีก กับโป้งก็จะได้กลับมาเป็นเพื่อนรักกันได้สนิทใจด้วย
คู่ข้าวเจ๋ง ก็น่ารัก แอบคาใจคู่ รามวิน อิอิ
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ และเป็นกำลังใจให้นะคะ จะตามไปอ่านเรื่องต่อไปด้วยค่ะ
-
:katai2-1:
แมะไว้ก่อน
-
เอ่อตุลย์ ตกลงแกล้งเป็นแฟนกับโชว์เพราะโดนแบล็คเมล์แต่ก็ต้องยอมมีอะไรกับโชว์เพราะโดนบังคับในขณะเดี๋ยวกันก็มีอะไรกับโป้งเพราะรักโป้ง เท่ากับตุลย์มีอะไรกับคน2คนถึงจะคนละเหตุผลก็เอถะเหรอ เอิ่ม เคลียร์กันทีละเรื่องแล้วค่อยคิดเรื่องเอากันดีกว่ามั้ยกับโชว์น่ะตัดการให้เด็ดขาดแล้วค่อยเอากับโป้งก็ได้ ไม่รู้สึกตะขิดตะขวางใจบ้างเลยเหรอ เห็นอิอิชอบตลอดอะ ขออภัยพ่อยกแม่ยกตุลย์ล่วงหน้าเลย :เฮ้อ:
-
นายเอกไม่สบายทั้งเรื่องแถมเปิดเรียนไม่เท่าไหร่ขาดเรียนไปหลายวันละ :เฮ้อ:
-
คนที่น่าเบื่อคือตุลย์นะเราว่า :seng2ped: :เฮ้อ:
-
คิดถึงเรื่องนี้จัง
-
กว่าจะ รัก กว่าจะสมหวัง
มีคนที่ผิดหวัง
โอ๊ะ
สุข เศร้า ซึ้ง ครบเลย เรื่องนี้
ปล.ยังก็ โป้ง ก็คือพระเอกที่เราเชียร์นะ อิอิ ยังดีที่มีน้องซันดามใจ
-
ต้องขอบคุณผู้เขียนที่ตั้งใจเขียน้รื่ิงน่ารักน่าประทับใจมาให้ได้อ่านลุ้นทั้งรัก หมั่นเกลียดโกรธรักชอบดีใจปนไปหมด ประทับใจมาก อ่านซ้ำก็ได้หลากรสเหมือนเดิม ขอบคุรผู้เขียนซึ่งคงจบและกลายเป็นคนทำงานไปแล้ว คงได้มีโอกาสได้อ่านผลงานอีกนะครับ ขอบคุณที่ให้ความรู้สึกดีๆๆที่ได้อ่าน
-
ไม่รู้ทำไมรู้สึกว่าเรื่องนี้มันอมตะมาก
เหมือนยาวนาน
อยากบอกว่าเรื่องนี้ยังอ่านไม่จบเลย
-
สนุกมากค่ะ ก่าจะรักกันได้เลือดตาแทบกระเด็น
-
อ่านจบแล้ว ให้ความรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงไม่ใช่นิยาย
เพราะคนเขียนใช้ภาษาที่เรียบๆอ่านง่ายเหมือนมาเล่าเรื่องชีวิตตัวเองมากกว่า
แต่ชอบค่ะ ถึงบางตอนจะดราม่าเกิน กว่าพี่โชว์กับน้องตุลย์จะรักกันได้ ลุ้นซะเหนื่อย 5555
-
สนุกมากเลย :pig4:
-
ขอบคุณนะคะ :L2:
-
ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
สนุก อ่านแล้วเสพติด อ่านต่อเนื่องตั้งแต่ต้นจนจบเลย
ขอบคุณที่มีครบทุกบทบาท จะเป็นกำลังใจและติดตามต่อไป***** :mew1: :mew1: :mew1:
:L1: :L1: :L1: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คิดถึงเรื่องนี้จัง หลายปีแล้ว นั่งนึกตั้งนาน
มีรูปเล่มมั้ยครับอยากได้จัง :3123: :L2:
-
11 ปีแล้วนิยายเรื่องนี้