เพิ่งเรียนกลับมาแวะมาลงให้อ่านก่อนนะครับ
แล้วไปนอนก่อนนะ ง่วง
อ่านให้สนุกนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 16 มึงเปลี่ยนไป หรือ อะไรเข้าสิง
“หรือมึงไม่ชอบเมียที่เป็นคำพูด มึงชอบภาคปฏิบัติ” มันผลักผมจนล้มลงไปกับพื้น
“ไอ้โชว์ทำอย่างงี้เนี้ยะนะ ที่เค้าเรียกว่าทำกับเมีย ใช้แต่ความรุนแรง” ผมเจ็บครับ เลยด่าไอ้กร่างไป
“เหอะๆ มึงมึงยอมรับแล้วหรอว่ามึงเป็นเมียกู” มันหัวเราะเบาๆ แล้วพูดเชิงคำถาม
“โชว์กูขอร้องเถอะว่ะ มึงเลิกทำอย่างนี้กับกูเหอะ” ผมพูดกับมันดีๆ
“แล้วมึงเคยพูดดีๆ กับกูบ้างมั๊ย” มันตวาดผม
“แล้วสิ่งที่มึงทำกับกูล่ะ มันดีงั้นหรอ กูพูดดีๆ กับคนที่พูดดีกับกู และก็คนที่กูอยากจะพูดด้วย” ผมพูดออกมาตามความรู้สึก อยากระบาย ไม่เคยบอกใคร
“แล้วทำไมมึงไม่บอกกู กูโทรไปก็ด่ากูว่ากู”
“ของอย่างงี้มันต้องบอกกันด้วยหรอว่ะ เวลามึงทำอะไรมึงเคยคิดบ้างมั้ย ว่าคนอื่นเค้าจะรู้สึกอย่างไง มึงมีความสุข แต่คนอื่นละ คนที่เค้าต้องมานั่งรับการกระทำของมึง เค้าจะเสียใจแค่ไหน โชว์มึงโตแล้วนะ มึงน่าจะคิดอะไรเองได้แล้ว” ผมพูดเป็นชุดอย่างที่รู้สึก มันมองหน้าผมอย่างโกรธๆ
“มึงรู้ได้ไงว่ากูมีความสุข แล้วมึงเป็นใคร มึงเป็นแม่กูหรอ พ่อแม่กูเค้ายังไม่เคยว่ากูขนาดนี้เลย” ก็คงจริงไม่งั้นมึงไม่มีนิสัยเอาแต่ใจตัวเองอย่างนี้หรอก
“โชว์มึงหัดรับความจริงบ้างดิว่ะ”
“ก็ความจริงที่มึงเป็นเมียกูไง” ผมพูดพร้อมคร่อมลงมาที่ตัวผม มันเอาปากมันประกบบดปากผมอย่างแรง ผมเจ็บปากไปหมด มันกัดปากผมด้วย สู้ไอ้โป้งไม่ได้เลย ความนุ่มนวลไม่เคยมี แหมอีบ้าเค้ากำลังจะข่มขืนมึง 555 ผมรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีถีบตัวมันจนกระเด็นออกไป
“ไอ้โชว์มึงอย่างนี้กับกู มึงอย่าหวังเลยว่ากูจะทำดีกับมึง และจำเอาไว้ว่ากูเกลียดมึง เกลียดมึงมากกว่าสิ่งที่กูเกลียดบนโลกใบนี้” ผมด่ามันด้วยความโมโห มันมองหน้าผม คงโกรธจัด
“หึยย” มันทำท่าฮึดฮัด ถอนหายใจ แล้วลุกเดินออกไปเลย ผมได้แต่นั่งสมเพชตัวเอง ทำไมๆ ชีวิตกูต้องมาเจออะไรอย่างนี้ กูมาอยู่ที่นี่ทำไม ผมคิดแค่นั้น ความรู้สึกอ่อนแอ่ของผมมันก็ไหลออกมาเป็นน้ำตา ไม่กูต้องไม่ร้องไห้เพราะไอ้บ้านั้น เฮออ ขอดราม่านิสนึง
“ตุลย์มากินข้าว” มันเรียกผม ผมก็เลยเดินไปนั่งโต๊ะกินข้าวที่มีแค่มันกับผม
“กินเสร็จจะได้กลับกรุงเทพ” ผมไม่พูดอะไร ไม่อยากพูดกับมัน
“มึงจะไม่ยอมพูดกับกูจริงๆใช่มั้ย” มันลุกจาเก้าอี้ฟังตรงข้าม แล้วจะเดินมาหาผม
“เออ กลับก็กลับดิ” ผมโผลงพูดออกมา ไม่ต้องเดินมานะมึง มันนั่งที่เดิม
“เอ๊ะ หรือจะค้างกันที่นี่สักคืนดี” ไอ้นี่หนิ กวนตรีนน
“ไม่เอากูจะกลับ พรุ่งนี้กูต้องไปเรียน”
“เออก็ได้ ตามใจ” ห๊ะ!! หูฝาดไปป่าววะ ตามใจกูหรอ แหมๆๆ โดนกูสั่งสอนไปนิดเดียวเองรู้งี้สั่งสอนไปนานแล้วไอ้น้องจะได้รู้ว่าไผเป็นไผ แล้วเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก ต่างคนต่างเงียบกินข้าวกันไป กินเสร็จมันก็พาผมกลับจริงๆ ออกจากสวนผึ้งประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ
“ตุลย์ มึงอย่าหนีหน้ากูได้มั้ยว่ะ”
“แล้วใครมันทำให้กูต้องหนีล่ะ”
“กูจะพยายามทำดีๆ กับมึงละกัน” โห มาแปลก สั่งสอนแค่นิดเดียวเอง ไงก็พยายามเข้าล่ะไอ้ฟรายยย กูจะหนีหน้ามึง จะทำไม
“เรื่องของมึง ส่วนกูจะยังไงมันก็เรื่องของกู” มันไม่พูดอะไรอีก เงียบไปตลอดทาง จนถึงกรุงเทพก็เกือบเที่ยงคืนครับ ผมไม่หลับครับ นั่งคิดอะไรมาเรื่อยเปื่อย
“จะให้กูไปส่งที่ไหน” มันถามผม ผมเลยบอกทางไปห้องไอ้โป้งครับ
“ส่งกูแค่นี้แหละ” มันไม่พูดอะไร ผมแปลกใจมาก มันไม่ถามอะไรผมเลย
“เอ่อๆ ตุลย์ฝันดีนะ” มันเปิดกระจกรีบพูด แล้วรีบปิดกระจก ขับรถออกไปเลย สงสัยผีป่าสวนผึ้งเข้าสิง ประสาท กูล่ะ งง กับมึงจริงๆ แล้วผมก็เดินขึ้นหอไอ้โป้งไป
ก็อกๆๆๆๆๆ
“โป้ง เปิดประตูให้กูหน่อย”
“ไปไหนมาว่ะ รู้ไหมว่าเป็นห่วง โทรไปก็ไม่รับ ส่งข้อความก็ไม่ตอบกลับ” ผมรีบหยิบมือถือขึ้นมาดู โอ้โห 57 สาย ข้อความอีกเพียบ มึงเป็นห่วงกูจริงๆ ไอ้โป้งกูเชื่อ
“อ่อ พอดีปิดเสียงมือถืออะ ไม่ได้ยินกูไม่เป็นไรหรอก แต่ขออาบน้ำก่อนนะ เหนื่อย ง่วงด้วย” สงสัยปิดตั้งแต่ในตอนที่มันโทรมาตอนกินข้าว ผมก็เข้าไปอาบน้ำ เตรียมเข้านอน
“โป้งพรุ่งนี้ มหาลัยมึงเปิดแล้วหนิ”
“อืม”
“เรียนกี่โมงอ่า”
“สิบเอ็ด”
“กูเรียนแปดโมงครึ่งเดี๋ยวกูไปเองก็ได้”
“ไม่ต้องเดี๋ยวกูไปส่งเอง ไม่เป็นไรหรอก”
“อืม งั้นตามใจมึงนะ”
“ขอกอดหน่อยนะ” แล้วมันก็กอดผมแล้วเราก็หลับกันไป ผมเริ่มรู้สึกคุ้นชินกับอ้อมกอดนี้แล้วครับ ตื่นเช้ามามันก็ไปส่งผมอย่างที่มันบอก
“ตอนเย็นให้มารับม่ะ” มันถามผมก่อนผมลงรถ
“ไม่รู้อ่ะ ไงเดี๋ยวโทรหานะ” ผมไม่รู้จริงๆครับ เพราะว่าตอนเย็นจะไปหาสมัครงานพาร์ทไทม์ทำแถวหน้ามอ ผมลงจากรถก็โทรไปหาไอ้ข้าวครับ เหลือเวลาก่อนขึ้นเรียนตั้งครึ่งชั่วโมง
“ข้าวมึงมายัง อยู่ไหนแล้ว”
“กูกำลังถึง รอก่อน”
“เออ งั้นกูรออยู่ใต้ ศร.3 นะ (ศูนย์เรียนรวม 3) มาเร็วๆด้วย ผมกดตัดสายแล้วโทรหาไอ้คิวครับ
“มึงอยู่ไหน”
“อยู่ข้างนอกกับไอ้พจน์”
“อ้าวแล้วพวกมึงไม่มาเรียนหรอว่ะ”
“ไปๆ แต่เข้าสายหน่อย ไม่ต้องรอขึ้นห้องไปเลยเช็คชื่อให้พวกกูด้วย แล้วเดี๋ยวกูไป” มันตัดสายไปเลยครับ สาสสยังไม่มีใครมาเลย นั่งรอสักพักไอ้ข้าวก็มาถึง
“ไงมึง มานั่งคนเดียว”
“ไง” ผมทักไป เหลือเวลาเกือบยี่สิบนาที เลยยังไม่ขึ้นเรียนนั่งคุยกันก่อน
“ไอ้ข้าวกูถามมึงจริงๆ มึงกับไอ้เป๋งมีอะไรกันหรือป่าว”
“ป่าวไม่มีไร” มันปฏิเสธพัลวัล
“แน่ใจ แต่ไอ้เจ๋งเล่าให้กูฟังแล้วนะ” ผมดกหกมันครับ เพื่อล้วงความลับครับ
“เฮ้ยย!! จริงดิ ไอ้เชี่ยเจ๋งแมร่ง” มันตกใจ แล้วสบถออกมา
“เอาไงจะเล่าม่ะ”
“เออๆๆ เล่าก็ได้” 555 มันหลงกลผมจนได้ แล้วมันก็เล่าให้ผมฟังว่าไอ้เจ๋งชอบโทรมาหามัน ชวนมันไปกินข้าว ชวนไปเที่ยว ก็อย่างวันนั้นแหละ
“สงสัยมันจะจีบมึงมั้ง” ผมบอกมันหลังจากวิเคราะห์รายละเอียดที่ได้ฟัง
“จวยเถอะ กูผู้ชาย”
“ผู้ชายแล้วไง มึงมันหน้ารักจะตาย นี้ถ้ามึงเป็นผู้หญิงนะกูจีบไปแล้ว” ผมพูดออกไปก็มันน่ารักจริง ตัวเล็ก ผิวขาวๆ ตาโตๆ น่ารักน่าเอ็นดู
“มึงก็เวอร์ไปไอ้ตุลย์ แล้วมึงกับไอ้พี่โชว์ไรนั้นอ่ะมีไรกัน”
“เหอะไม่มีไร แค่ไม่ชอบขี้หน้ามันเฉยๆ”
“จริงอ่ะ” มันถามย้ำผม
“แล้วกับโป้งอ่ะ เห็นสวีท”
“ไอ้โป้งอะนะเพื่อนกู” แต่มันไม่คิดกับกูแค่เพื่อนนี้ดิ
“อือ ตามใจมึงแต่อย่าให้กูรู้เองล่ะกัน” ไอ้นี่มีขู่กูด้วย”
“เอ่อ ไอ้ข้าวเย็นนี้ว่างป่าวไปเป็นเพื่อนกูสมัครงานร้านกาแฟหน้ามอหน่อยดิว่ะ วันนั้นเห็นติดประกาศรับสมัคร”
“อืมว่าง ไปได้ๆ แต่ตอนนี้ขึ้นเรียนดีกว่า สายไปห้านาทีแระ” จริงด้วย สงสัยนั่งคุยกันเพลิอนไปหน่อย ระหว่างเดิน ไอ้โชว์ก็โทรเข้ามา
“ว่าไง” ผมตอบสั้นๆๆ
“มาเรียนยัง”
“กำลังจะขึ้นเรียน แค่นี้นะ”
“เดี๋ยวก่อน เย็นนี้เลิกเรียนแล้วไปไหน”
“ไม่ว่าง แค่นี้นะจะเข้าห้องเรียน” ผมตัดสายไปเลยครับ มันก็ไม่ได้โทรหรือส่งข้อความมาอีก
“ตุลย์ ข้าว พวกนายอ่า เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วไปซุ้มด้วยนะเค้าจะเฉลยพี่รหัส” ไอ้หมูประธานรุ่นบอกหลังจากเข้ามาในห้องเรียน ผมก็พนักหน้าไป เรียนเสร็จก็เข้ามซุ้มครับ นี่กูลืมไปแล้วนะเนี่ยะว่าต้องมีพี่สาย เฉลยออกมา พี่ของผมเป็นผู้หญิงครับ ตัวเล็กๆ น่ารัก ชื่อพี่จุ๋ม พี่จุ๋มก็เอาของขวัญและหนังสือเรียนมาให้ผม ไอ้ข้าวก็ได้พี่สายผู้หญิงตัวเล็ก แต่ดำ ไอ้คิวได้พี่ผู้ชายหล่อเชียว ส่วนไอ้พจน์หน้าสงสารได้พี่ผู้หญิงแต่เป็นผู้หญิงนะย่ะ วิ่งไล่กอดไอ้พจน์ใหญ่ แล้วก็แยกย้ายครับ ไปหาอะไรกินที่บาร์ใหม่กันดีกว่า พวกผมก็ไปหาไรกินกัน
“กินไรมึงไอ้ข้าว หรือต้องให้คนมาป้อน” ผมแซวมัน แล้วกดโทรหาไอ้เจ๋ง
“อยู่ไหนว่ะ มาบาร์ใหม่ดิมีคนอยากให้ป้อนข้าว” ผมพูดให้ไอ้ข้าวได้ยิน ตอนนี้ไอ้พจน์กับไอ้คิวออกไปหาอะไรกินแล้ว
“ไอ้เชี่ยตุลย์ มึงทำเชี่ยไรเนี่ยะไปชวนมันมาทำไม” สักพักไอ้เจ๋งก็มา แต่เหมือนหาเรื่องใส่ตัว มันไม่ได้มาคนเดียวดิครับ แต่มันพาไอ้เชี่ยนั้นมาทำไม
****************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05 (อ่าน 1193258 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก