แนนจ๋า คิดถึงแนน
อ่านแรกๆ เจ็บปวดจัง ซ้งพูดจาทำร้ายจิตใจจัง...
หลายตอนที่อ่านๆ ไปก็มีแอบคิด โหย..เจอพูดแบบนี้ใส่ถ้าเป็นเราคงมีโดดชกกันแล้วละ...
หูย....เมินขนาดนี้ คงต้องตัดใจสถานเดียว อ่านไปเจ็บแทน..
อ่านไปอ่านมา โอ้วว ซ้งน่าสงสารง่ะ
นุ่นก็น่าสงสารด้วย รักคนซึนร่างสุดยอดขนาดนี้ ต้องมีความช่างสังเกต เข้าอกเข้าใจระดับเทพเลยทีเดียว..
อย่างว่า ซ้งกับนุ่น เค้าเกิดมาเพื่อคู่กัน ต่างต้องรอ เพื่อจะได้มาเจอกัน มาพบเจอเรื่องราวมากมาย..
กว่าจะได้รัก ได้เข้าใจ ลุ้นตามน้ำตาไหลเป็นระยะ เอ่อ..บางตอนก็ไม่ใช่น้ำตาแต่เป็นน้ำลาย เอ้ย...ไม่ใช่
อ่านงานของคุณเท็นทุกครั้งมันอิ่ม อิ่มน้ำตา อิ่มความทุกข์ อิ่มความสุข อิ่มอารมณ์ ความรู้สึก..
ถึงจะหายหัวไปนาน แต่ก็กลับมาที่นี้ทุกครั้ง..
กลับมาแล้วดีใจมาก ได้ตามอ่านงานของคุณเท็นอีก ขอบคุณแนนมากๆ เลย
ปล.ขอบคุณรีบนด้วยนะคะ ถ้าคุณไม่เม้นต์ตอบมา ก็ไม่รู้ว่าจะหาทู้นี้เจอเมื่อไหร่