หัวข้อ: Running โดย aoikyosuke ภาคพิเศษ ตอน บ่น [01/05/12]

[nanalonely]

ตอน ไม่ได้เจ็บที่ขาแต่เจ็บที่ใจ





“อาซ้ง ช่วยพยุงอาตี๋หน่อยนา”

โห ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้เจ็บขนาดนั้น แบบว่าไงดี แบบว่า เดี๋ยวน้องแรงบันดาลใจจะเหนื่อย แล้วก็จะเป็นการเพิ่มภาระให้เปล่า ๆ ผมไม่ได้เจ็บขาขนาดนั้นครับ
รับรองได้จริงๆ อาม่า

“ม่าช่วยหิ้วกระเป๋าให้นา”

เอิ่ม ไม่เป็นไรครับอาม่า อันนี้ยิ่งไม่เป็นไร โคตรจะเกรงใจเลย อย่าให้เป็นภาระอาม่าเลยครับ แค่นี้ผมก็เกรงใจจะแย่แล้ว

“ม่าไม่ต้อง อั๊วหิ้วให้มันเอง เอามานี่”

น้ำใจงาม หน้าตาดีด้วย แต่เสียงดุ หน้าบึ้งไปนิ้ดดดดดด
แล้ววิธีการช่วยถือกระเป๋า ด้วยการกระชากกระเป๋าไปต่อหน้าต่อตาเหมือนกลัวว่าจะไม่ยอมให้ช่วยถือกระเป๋า ให้นี่อีก ประทับใจเหลือเกิน แบบว่าช่างมีน้ำใจอะไรขนาดนี้นะ
คงจะกลัวว่าจะเกรงใจสินะถึงได้มีน้ำใจให้ขนาดนี้

น้องแรงบันดาลใจคร้าบบบบ ช่างเป็นคนที่จิตใจดีอะไรเช่นนี้หนอ
สมแล้วที่มาเพื่อให้ได้เห็นหน้าทุกวัน แค่ได้เห็นในระยะร้อยหลา ก็สุขใจ แล้วนี่ยิ่งได้เห็นหน้าใกล้ๆ หน้าขาว ๆ ใส ๆ ที่ได้เห็นมันจะทำให้หัวใจจะละลาย
โอวววววววววว จะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว

อาตี๋ขาเดี้ยง ยังคงทำหน้าเอ๋อ

ปลาบปลื้มสุด ๆ และแม้จะพยายามไม่ทำให้ตาเยิ้ม หน้ายิ้ม
แต่เมื่อเงยหน้ามองคนหน้าบึ้งเสียงดุตัวสูงแล้วก็ยิ่งเคลิบเคลิ้ม
ดวงตาเหม่อลอยจิตใจล่องลอย ลอยละล่องเหมือนฟองสบู่ จนแทบจะเดินไม่ตรงทาง

ไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บเลยสักนิด อาการเจ็บหัวเข่าหายเป็นปลิดทิ้ง
แต่กลับเดินเป๋ไปเป๋มาเพราะแทบจะควบคุมสติไม่ได้ เพราะความตื่นเต้น
และหัวใจเต้นตึกตักจนแทบจะทะลุออกมาจากอก

“ลื้อชื่ออะไร”

โห นี่คือการชวนคุยหรือเปล่า
น้องแรงบันดาลใจถามได้ด้วยเหรอ เสียงนุ่มเนอะ ถึงจะฟังดูดุไปหน่อย
แต่ก็ให้อภัยได้ในทุกสิ่ง

“แรงบันดาลใจ”

ตอบออกไปแล้ว และก็เห็นว่าทั้งอาม่าและซ้ง ทำหน้าประหลาดใจกับคำตอบที่ได้รับ
และต้องถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ว่าสิ่งที่ได้ยินมันถูกต้อง

“คนห่าอะไรวะ ชื่อแรงบันดาลใจ”

ได้ยินเสียงบ่นงึมงำพึมพำของน้องแรงบันดาลใจหน้าหงิกแล้วแทบอยากเดินไป ซบหน้าลงที่ไหล่แล้วโน้มหน้าน้องแรงบันดาลใจมาจุ๊บแก้มสองสามที

เป็นคำสบถที่เร้าหัวใจซะเหลือเกิน สุดยอดไปเลย ไม่ใช่ผมหรอกครับ
คุณต่างหากที่ชื่อแรงบันดาลใจ ของพ้มมมมมมมมมมม

“อาซ้ง พูดม่ายเพราะเลยนา อย่าเรียกตี๋ว่ามัน ข้าวจายม้ายยยยยย ดูเซ่ ตี๋ตกใจหมดเลย ไม่ต้องกลัวนา ม่าเอ็ดให้แล้ว ใจเย็น ๆ นาอาตี๋”

หา

เปล่า ไม่ได้กลัว ไม่ได้ตกใจเลย กำลังเพ้อฝันอยู่ครับ จริงๆ นะอาม่า
ต่อให้จิกหัวด่า ก็ไม่ว่าสักคำหรอก เพราะน้องแรงบันดาลใจน่ารัก จึงให้อภัยได้

“ตกลงมันชื่อไรกันแน่ แรงบันดาลใจเหรอ ชื่อแรงไม่มีซะมากกว่า”

ซ้งผู้ปากคอเราะร้าย เบะหน้าด้วยความเซ็ง แล้วก็หันหน้าไปมองทางอื่น
เพราะไม่ชอบหน้าคนที่ทำเป็นสำออย ยิ่งเห็นหน้างง ๆ เอ๋อ ๆ มึน ๆของไอ้ตี๋นี่แล้วยิ่งอยากจะขย้ำให้ตาย
อย่างลื้อริจะมายุ่งกะอาม่าอั๊ว เร็วไปพันปีโว้ยยยย

อย่าให้เผลอนะ

เจอกันแน่ อย่านึกว่าจะรอด ระวังตัวเองไว้ให้ดีเถอะ

“ผมชื่อ นุชา ไม่ใช่ แรงบันดาลใจครับโทษที” หัวเราะแหะ ๆ สองทีแล้วก็เกาหัวไปมาไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่ยิ้มเก้อ ๆ แล้วก็เดินกระเผลกขาตามน้องแรงบันดาลใจไปขึ้นรถ
โดยมีอาม่าช่วยพยุงให้เดินตาม

อย่าเดินเร็วมากสิจ๊ะ น้องแรงบันดาลใจ ผมตามไม่ทันเลยครับ จริงๆ นะ

“อานุชา ชื่อเพราะลี ๆ น้า เดินม่ายหวายม่าช่วยนะ”

เพราะครับ เพราะมาก ๆ แต่อาจจะเพราะได้ไม่เท่ากับชื่อซ้งนะครับอาม่า

“นุชา หรือว่าหน้าจะชากันแน่”

ได้ยินเสียงพูดลอยมาตามลม แล้วก็เห็นว่าอาม่าฟาดหลังมือเข้าใส่ที่แขนของน้องแรงบันดาลใจอย่างแรงหนึ่ง ครั้ง จนน้องแรงบันดาลใจร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บ

“ม่าตีซ้งทำไม ก็ซ้งได้ยินว่ามันชื่อหน้าชาจริง ๆ นี่”

น้องแรงบันดาลใจแค่ฟังผิด อาม่าอย่าไปตีเลยนะครับ ผมสงสารจนน้ำตาจะไหลอยู่แล้ว
ทำไมอาม่าต้องตีน้องแรงบันดาลใจด้วย มาตีผมแทนเถอะครับ อย่าทำร้ายน้องแรงบันดาลใจเลย

“อาซ้งนา ทำไมถึงล่ายชอบว่าอาตี๋นัก ไม่เห็นเหรอว่าอีเจ็บขา ยังจะว่าอีอยู่ล่ายปาว ๆ ม่าไม่ได้สอนให้ซ้งเป็นคนพูดจาไม่ดีแบบนี้นา”

อย่าไปว่าน้องแรงบันดาลใจเลยครับอาม่า
น้องแรงบันดาลใจแค่ไม่ชอบหน้าผมแค่นั้นเองครับอาม่า ก็เลยไม่อยากพูดด้วยดี ๆ
ผมชินแล้วล่ะครับ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยๆ

ถึงผมจะชอบหน้าของน้องแรงบันดาลใจแต่ไม่ได้แปลว่าน้องแรงบันดาลใจจะต้อง ชอบผมกลับนี่ครับ

ถึงจะอยากให้ชอบแต่ไม่ว่ามองยังไง ก็รู้และเดาได้ว่า..........บางทีน้องแรงบันดาลใจคงเข้าขั้นเกลียดขี้หน้าผม เลยล่ะ อันนี้ผมโดนทำให้รู้สึกแบบนั้นบ่อยๆ ครับ ก็เลยเข้าใจได้ไม่ยากเท่าไหร่ ก็จะบอกว่ายังไงดี ใช้คำว่าชินคงจะถูกต้องที่สุดล่ะครับ เหอ เหอ เหอ….

จากหน้ายิ้ม ๆ ตาเยิ้ม ๆ กลายเป็นหน้าเศร้าแบบกะทันหัน เดินตามแล้วก็หัวเราะปลอบใจตัวเอง

เรื่องปกติ แอบชอบแอบมีใจให้ใครทีไร ก็โดนเกลียดซะทุกที
ก็ไปแสดงสีหน้าท่าทางให้เขารู้สึกหมั่นไส้และน่าโมโหซะขนาดนี้ เป็นใครเขาจะไปยอมรับได้ ก็สมควรโดนเกลียดอยู่หรอก

“อาม่าครับ ขอบคุณนะครับ คุณซ้งครับ ขอบคุณมาก ๆ ครับ”

ก้มหน้าก้มตายกมือไหว้ อาม่า ซ่อนสายตาเศร้า ๆ เอาไว้ แล้วก็เงยหน้าขึ้นยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำทุกอย่างให้เหมือนไม่รู้สึกอะไร

แต่ตอนนี้หัวใจพอง ๆ กำลังเหี่ยวแห้งลงอย่างช้า ๆ

“ผมคงต้องพักยาวเลย คงไม่ได้มาเจออาม่าพักใหญ่เลยล่ะครับ แย่จังเลยเนอะ”

ที่จริงแปลว่า

พักยาว ๆ แหละดี เพราะว่ายิ่งนานวันไป จะยิ่งสร้างความลำบากใจให้กับน้องแรงบันดาลใจเพิ่มมากขึ้น

เดี๋ยวจะยิ่งเกลียดไปมากกว่านี้ ทำไมจะไม่รู้ ทำไมจะไม่รับรู้ ถึงท่าทีที่แสดงออกมา
แต่แค่ไม่อยากเสียใจมาก ๆ เลยแกล้งกลบเกลื่อนด้วยการไปมองที่สิ่งอื่นทดแทนก็เท่านั้น

“คุณซ้งครับ รบกวนหน่อยนะครับ ไปส่งผมหน่อยนะ ถือซะว่าทำบุญกับคนขาเจ็บที่กลับบ้านลำบากนะครับ”

ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม

ยิ้มระรื่น

แต่นัยน์ตาเศร้า ๆ หมองๆ ก็ไปกระทบสายตาของซ้งเข้าอย่างจัง

“ไม่ได้คิดเรื่องทำบุญ แค่อาม่าวานให้เป็นส่ง ก็ไปส่งแค่นั้น ไม่ได้คิดอะไร”

เป็นคำตอบที่กระแทกหัวใจให้อาตี๋ขาเจ็บแทบน้ำตาร่วงเพราะอาการเจ็บร้าว ลึก ๆ ข้างในที่เสียดแทงขึ้นมาอย่างรุนแรง

แต่ถึงแม้จะรู้สึกเจ็บปวดขนาดนั้น แต่ก็ยังปลื้มใจที่ได้พูดคุยด้วยแบบไม่คาดฝัน ได้เดินข้าง ๆ แบบไม่อยากจะเชื่อ แถมยังมีโอกาสได้นั่งรถไปคันเดียวกับน้องแรงบนดาลใจอีกด้วย แค่นี้ก็ไกลเกินไปแบบไม่น่าเชื่อแล้ว

เวลานี้กำลังตื่นเต้น หัวใจเต้นระทึกเสียงดังมาก ดังมากซะจนต้องรีบยกมือขึ้นแตะที่หน้าอกตัวเองเอาไว้
เพราะกลัวว่าเสียงหัวใจจะดังจนรบกวนหรือทำให้คนที่เดินนำหน้าต้องรำคาญ ใจ

อาตี๋ขาเจ็บเดินกระเผลกขา และทำหน้าระรื่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนจะเอ่ยบอกออกมาด้วยน้ำเสียงเนิบ นาบเซื่องซึมแล้วก็รีบก้มหน้าก้มตาเดินตามอย่างช้า ๆ

“ยังไงผมก็ขอบคุณมาก ๆ ครับคุณซ้ง ขอบคุณมากจริงๆ”



TBC...



อ่านบ้างเม้นท์บ้างนะค่ะ อย่ามัวแต่อยู่ในมุมมืิดกัน เดี๋ยวจะออสโมซิสแสงสีดำ จนตัวดำกันหมด ออกมารับแสงสว่างกันบ้างนะค่ะ

[anajulia]

แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อาตี๋อ้ะ อย่าถอดใจนะ
น้องแรงบันดาลใจเค้าไม่รู้นี่นาว่าจุดประสงค์ของอาตี๋อยู่ที่อี มิใช่ที่อาม่ากิม

เอาไงดีหว่า..อ่านไปก็เศร้า แต่พอเศร้าไปเศร้ามาก็ขันซะงั้น โธ่ตรูหนอตรู

[โมโม่ที่รัก]

อย่าพึ่งเศร้าดิ เขาเข้าใจผิดอยู่นะ
สู้ๆดิ
 

[cipher]

อาตี๋อย่าเพิ่งท้อนะ
ยังไงก็ยังมีอาม่าเป็นกำลังใจอยู่

[kunkai]

กลัวดำ
ออกมาเชียร์อาตี๋

[Oo๐FosfoggY๐oO]

ง่ะ ตี๋จ๋าอย่าเพิ่งท้อสิ

[fOnfOn :D]

อาตี๋ ลื้ออย่าเพิ่งถอดใจซิ


สู้ๆๆๆๆๆ   น้องบันดาลใจแค่เข้าใจผิดเองอ่ะ

[mira]

สวัสดีวันสงกรานต์ค่ะ คุณแนน คุณเท็น มีความสุขมาก ๆ นะคะ สุขภาพแข็งแรงค่ะ

[ClioNe]

สงสารอาตี๋..
น้องแรงบันดาลใจ ..ใจร้าย..

[j4c9y]

อาตี๋ชาน่ารักกกก

[ordkrub]

นุชา สู้ไม่สู้  สู้สู้
เฮ้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Junrai_Hyper™]

โอ้ยยยยย เศร้าแต่เริ่มเรื่องเลยเหรอคร้าบพี่น้อง

[KM]

จ๊ากกก เศร้า

[shine]

รู้สึกจะมีพลิกล๊อคสลับที่ระหว่างน้องแรงบันดาลใจ  กับอาตี๋ขาเดี้ยง 

แต่อาตี๋อย่าเพิ่งถอดใจอาม่าหนุนเต็มที่ สู้สู้

[SPSJ]

น้องแรงบันดาลใจ

น่ารักค่ะ

ทนหน่อยนะอาตี๋

[Miyabi]

อาตี๋สู้สู้ 
อย่างน้อย ก็ได้คุยกับน้องแรงบันดาลใจแล้วนะ

[Phing]

อาตี๋ อย่าพึ่งถอดใจน๊า
สู้ต่อไป

[Tumz]

อาตี๋นี่ชอบคิดอะไรไปเอง จริงๆ น่าสงสาร

อย่าเพิ่งน้อยใจ สู้ๆ หน่อยนะ 

[Na_RimKLonG]

โอ้วว
อาตี๋ ของอาม่าาา   

[nanalonely]

ตอน ยิ้มเหงา ๆ เศร้าพองาม ๆ





“แล้วไป ทางไหนต่อ”

หา

ทางไหน อ๋อออออออออ ทางไหน หมายถึงบ้านผมเหรอ อ๋อไปทางนั้นไง ทางนั้น

“เลี้ยวซ้ายเลยครับคุณซ้ง”

บอกทางไปเรื่อย และมีแอบลองมองมือของน้องแรงบันดาลใจในระยะชิดใกล้
โหหหหหหหหหห มือ

นี่หรือมือของน้องแรงบันดาลใจ ได้เห็นชัด ๆ ก็วันนี้แหละ

และนั่นแขน และนี่ขา และมองเลยขึ้นไปก็เห็นหน้าได้เลยและนั่น.......เอ่อออออออ

แหะ แหะ โทษทีครับ มองเพลินไปหน่อย ตาดุเนอะ ไม่ต้องทำตาดุขนาดนั้นก็ด้ายยย
กลัวนะเนี่ย

“ยังเด็กอยู่ อนาคตยังอีกไกล อย่ามาคิดอะไรตื้น ๆ ด้วยการหลอกคนแก่ หวังสบาย”

อ่อ ครับ

“เข้าใจมั้ย อั๊วก็ว่าตี๋น่ะ น่าจะหาอะไรทำอย่างอื่นมากกว่ามาวิ่งในสนามแบบนี้ อยู่บ้านเลี้ยงหมาเลี้ยงแมวอะไรไปก็ได้ ถ้าไม่จำเป็นอย่ามาอีกเลยยิ่งดี”

อ่อ ครับ อันนี้ก็เข้าใจอีกเช่นกันครับ

“ปล่อยให้อาม่าอั๊วอยู่กับเพื่อน ๆ ไป มันคงจะแปลกที่มีคนต่างวัยมาอยู่ในกลุ่ม ดูอย่างอั๊วสิขนาดวิ่ง ยังต้องไปวิ่งไกล ๆ เลย บางทีอาม่าอั๊วเขาก็คงไม่ได้อยากให้ตี๋มายุ่งวุ่นวายด้วยนักหรอก ตี๋ว่างั้นมั้ย”

อ่า ก็ว่าไงก็ว่าตามกัน

“คำตอบล่ะ”

โห มีทวงด้วย เออเนอะ เข้าใจคิด เข้าใจหว่านล้อม แล้วก็เข้าใจที่จะมัดมือชกกันง่าย ๆ เลย เข้าใจทำร้ายจิตใจเนอะ

“ไม่กล้ามาหรอกครับ คุณซ้งเล่นดักทางไว้หมดแบบนี้ แปลง่าย ๆ เลยคือว่าอย่ามาอีกผมจะกล้ามาเหรอ”

ตอบได้น่าต่อยปากมากไอ้ตี๋
แล้วไอ้หน้ายิ้ม ๆ ซื่อ ๆ เวลาตอบนี่มันยังไง อยากลองของว่างั้น

แล้วซ้งก็เลยเหยียบเบรกแบบรุนแรง จนคนขาเจ็บที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หัวทิ่ม และร้องออกมาด้วยความเจ็บ ยกมือแตะที่หน้าผากตัวเองและหันไปมองคนที่ตั้งใจเบรกรถแบบกะทันหันเหมือนกับ อยากจะถามว่าที่ทำแบบนี้ต้องการอะไร

“เป็ดตัดหน้า กลัวชน”

ตรงไหน เป็ดที่ว่ามันมีที่ไหน ไม่เห็นมี ไหนเป็ดที่ว่า แบบนี้มันแกล้งกันชัด ๆ

“อ๋อ ไม่ต้องมองหาหรอก เป็ดไม่มี แค่ข้ออ้างเบรกรถน่ะ”

น้องแรงบันดาลใจนี่ เป็นแรงบันดาลใจที่แรงมากกกกกกกกก มากจนแบบว่า

“พูดซะตรงแบบนั้น ผมจะไปว่าอะไรได้”

ก็ไม่ต้องว่า ไม่ต้องพูด ไม่ต้องแสดงความคิดเห็น นั่งเฉย ๆ ไปเลย หุบปากแล้วอยู่เงียบๆ ไปแหละดีที่สุดแล้ว

“จะสำคัญอะไร อีกอย่างตี๋ก็ไม่ได้ตั้งใจมาวิ่งนี่ ตั้งใจมาทำอะไรตั้งแต่แรก”

เป็นคำถามที่จะถามไปทำไมล่ะ
อยากรู้เหรอ ตอนแรกไม่ได้กะจะมาวิ่งทุกวัน แต่ที่มาเพราะมันใกล้บ้าน แค่มานั่งชมสวน แต่ใครไม่รู้ดันทำหน้าบึ้ง แล้วก็วิ่งลิ่วไม่มองใคร

วิ่งโคตรไวเลย

ตอนแรกไม่ได้กะจะมอง แต่มันบังเอิญเห็นทุกวัน อยู่ดี ๆ จากที่เห็นทุกวันกลายเป็นมานั่งรอทุกวัน ผ่านไปไม่นานกลายเป็นต้องหาอย่างอื่นทำมากกว่ามานั่งมอง เดี๋ยวจะกลายเป็นคนว่างงานจนเกินไป ก็เลยต้องจำใจวิ่งบ้าง เพื่อไม่ให้เป็นการจงใจนั่งมองมากเกิน จะให้ตอบตามตรงทั้งหมดเลยมั้ยล่ะ

“ก็ตั้งใจมานั่งมองคุณซ้ง เห็นคุณซ้ง วิ่งเร็วมากเลยประทับใจมาก”

อ่อ อย่างนั้นเองเหรอ วอนตายนะไอ้ตี๋ ตอบแบบนี้ท้าทาย อยากตายนักใช่มั้ย

“นอกจากเป็ดตัดหน้าแล้ว ลื้ออยากให้หมา หรือแมว หรือนกพิราบ หรืออะไรตัดหน้ารถอีกมั้ย เดี๋ยวอั๊วจะได้จัดการให้เดี๋ยวนี้เลย”

บอกไปจริงๆ ก็ไม่เชื่อ แล้วจะถามทำไมวะ น้องแรงบันดาลใจนี่เรื่องมากเหมือนกันนะ

“ไม่ต้องล่ะครับ ผมลงข้างหน้าเลยแล้วกัน เดี๋ยวผมตัดหน้าเองแล้วคุณซ้งจะเบรคหรือจะไม่เบรคก็ตามใจ”

ช่างต่อปากต่อคำนักนะไอ้ตี๋ แบบนี้ท่าจะได้คุยกันอีกยาวเลย

“สรุปง่าย ๆเลย ยังไงก็ยังจะไปวิ่งอยู่ ถึงอั๊วจะเตือนลื้อก็ไม่เชื่อ ใช่มั้ย”

ก็คงใช่มั้ง

ที่จริงแปลว่า ถ้าน้องแรงบันดาลใจไม่ไปวิ่ง ผมก็อาจจะไม่ไป แปลตามนั้นน่าจะง่ายกว่า อีกอย่างนะ ผมไม่ได้อายุน้อยกว่าน้องแรงบันดาลใจนะ แต่หน้ามันหลอกคนมาเยอะแล้ว บอกไปก็ไม่ค่อยมีใครเชื่อ นี่คงจะเข้าใจผิดอีกคนแล้วล่ะสิ จะให้ยื่นบัตรประชนให้ดูก็คงจะแปลก อยากเข้าใจแบบนั้นก็ไม่ว่ากัน

“ครับ ใช่ ตามที่คุณซ้งบอกนั่นแหละ”

ไอ้ตี๋ ลื้อนี่มันร้ายไม่ใช่เล่น คิดจะประกาศสงครามกับอั๊วว่างั้น ใช่มั้ย
ไม้นวมไม่ชอบ ชอบให้เล่นไม้แข็ง ก็ได้นะ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

“ก็ดี พรุ่งนี้ก็เตรียมตัวเจอกันได้เลย”

แหม่ มันก็แน่อยู่แล้วล่ะ ไม่เจอน้องแรงบันดาลใจผมก็ขาดใจตายสิครับ
ออกจะคิดถึง และใฝ่ฝันหาซะขนาดนี้ ขืนไม่เจอล่ะก็ ผมจะกินจะนอน จะอยู่ยังไงล่ะ
เศร้าแย่เลย

“งั้นส่งผมแค่นี้แหละครับ ถึงบ้านผมพอดีเลย ขอบคุณมาก ๆ ครับคุณซ้ง คุณซ้งใจดีมากครับ ผมประทับใจคุณซ้งอีกแล้ว”

อั๊วก็ประทับใจลื้อมากเหมือนกันตี๋

ไม่นึกว่าลื้อจะกล้าพูดจาแบบนี้ เห็นหน้าใส ๆ ซื่อ ๆ นึกว่าจะจัดการไม่ยาก เพราะไม่น่าจะมีพิษสงอะไร แต่สงสัยจะคิดผิดไปหน่อย แต่นั่นก็คงไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร

“เข้าบ้านดี ๆ นะตี๋ อั๊วเป็นห่วงความปลอดภัยของลื้อมาก ระวังตัวไว้บ้างก็ดี”

ส่งถึงหน้าบ้านอย่างปลอดภัยและยังมีกะใจช่วยหยิบกระเป๋าส่งให้อีกต่าง หาก
ใครจะมีน้ำใจไมตรีให้มากมายขนาดน้องแรงบันดาลใจนี่ไม่มีอีกแล้ว

ไม่เสียแรงที่แอบรักแอบหลง แอบประทับใจอยู่เงียบ ๆ

แต่คงต้องเก็บเงียบแบบเงียบงันเลยล่ะ เพราะสงสัยว่า.....ขืนบอกความรู้สึกจริงๆ ออกไปจากใจคงจะไม่ดีเท่าไหร่ เล่นแสดงออกซะชัดเจนว่าเกลียด ว่าไม่ชอบหน้ากันซะขนาดนี้

แต่มันก็ไม่เกี่ยวกับผมหรอกนะน้องแรงบันดาลใจ เพราะว่าไม่ได้คาดหวังให้น้องแรงบันดาลใจมาชอบผมตั้งแต่แรกแล้วนี่ ถ้าจะไม่ชอบแล้วเปลี่ยนเป็นเกลียด ก็ไม่เห็นจะน่าแปลกใจอะไร ช่วยไม่ได้นี่ ก็น้องแรงบันดาลใจไม่ชอบผมเอง จะให้ไปบังคับให้ชอบก็คงไม่ได้

“คุณซ้งก็ขับรถดี ๆนะครับ กลับบ้านดี ๆ ล่ะ ผมเป็นห่วงมากเหมือนกัน”

อั๊วกลับบ้านดี ๆ แน่ล่ะ ลื้อไม่ต้องมาห่วงหรอก แล้วก็ไม่ต้องทำเป็นตีหน้าซื่อ แล้วก็ยิ้มหวานเชื่อมซะขนาดนั้นก็ได้

อั๊วไม่หลงเชื่อหน้าซื่อ ๆ ของลื้อง่าย ๆหรอก เก็บไว้หลอกคนอื่นเหอะคงง่ายกว่า

ซ้งขับรถจากไปแล้ว

ส่วนอาตี๋ขาเดี้ยง กำลังสะพายกระเป่าและเดินกระเผลกขาเข้าบ้าน
รอยยิ้มยังเจือจางอยู่ที่ใบหน้า เมื่อนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง

ใบหน้าของคน ๆ หนึ่งที่เพิ่งได้พบเจอและพูดจากันแบบไม่คาดฝันยังปรากฎชัดอยู่ในหัว

แต่สิ่งที่ทำได้ก็แค่ยิ้ม

อมยิ้ม

และเดินกระเผลกขาเข้าบ้าน นิ่วหน้าด้วยความเจ็บ แต่ก็ยังยิ้มต่อไปได้ไม่เลิก
ยิ้มให้กับความเศร้า ยิ้มให้กับความรู้สึกเจ็บร้าวในใจลึก ๆ ที่เริ่มปะทุและกำลังค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นอย่างช้า ๆ

รำพึงรำพันออกมาคนเดียว และยังคงหยุดรอยยิ้มหมอง ๆ ของตัวเองไม่ได้

“โดนเกลียดซะแล้วเหรอว๊า แบบนี้ก็แย่ล่ะสิ แย่จริงๆ ด้วย ถ้าจะโดนเกลียดมันก็ช่วยไม่ได้จริง ๆ นั่นแหละวะ”





TBC...



อ่านบ้างเม้นท์บ้างนะค่ะ อย่ามัวแต่อยู่ในมุมมืิดกัน เดี๋ยวจะออสโมซิสแสงสีดำ จนตัวดำกันหมด ออกมารับแสงสว่างกันบ้างนะค่ะ

[ClioNe]

สงสารอาตี๋..
น้องแรงบันดาลใจอ่ะ ปากร้ายแถมยังทำอาตี๋เจ็บตัวด้วย..
เค้าพูดตรง ๆ ก็หาว่ากวน..

แต่ ก็ชอบเรื่องนี้มากกก   

[namngern]

สงสารอาตี๋ 

[cipher]

น้องแรงบันดาลใจใจร้ายจัง
อาตี๋พูดตรง ๆ ก็ว่าเค้ากวน
สู้ต่อไปนะอาตี๋

[j4c9y]

เห้อ

นั่งอ่าน อมยิ้มแบบเศร้าๆ

[Tumz]

  อาตี๋ สรุป เสียใจ หรือดีใจเนี่ย

ถ้าจะสับสน มึนๆ เหมือนเรา 


ขอบคุณครับ

[โมโม่ที่รัก]

น่าสนุกขึ้นนะเนี่ย
 

[ordkrub]

นี่มันรักในสนามรบหรือเปล่าหว่า

[Oo๐FosfoggY๐oO]

อาตี๋ กระซิกๆ มามะเค้า :กอด1:ปลอบ

อาซ้ง จะเข้าใจผิดไปดาวเหนือเลยมั้ยยยยย

[fOnfOn :D]

อาตี๋ ลื้ออย่าท้อน้า

แต่ว่าตอนนี้ไม่เศร้าเท่าตอนที่แล้ว

ไม่รู้เพราะว่าได้อ่านความคิดของอาซ้งด้วยรึเปล่า แบบว่าทำไมมันถึงได้ต่างกันสุดขั้วแบบนั้น

[Junrai_Hyper™]

ตี๋อย่าเศร้านะครับ

สู้ๆ