หัวข้อ: เมื่อแหงนมองจันทร์ ผมเห็น “ตะวัน” By TRomance "อัพเดทกล่อง+หนังสือตัวอย่าง P.81"

[dahlia]

สงสัยตอนหน้า เลือดกำลังจะขาดแคลนแล้ว      
ว่าแต่อิพี่ฉานรอบรู้จริงๆๆเลย 

[จันทร์ผา]

กรี๊ดดดดดดดดดด

มาทีค้างทีหนูไม่ยอมมมมมม

[❝CHŌN❞]

พี่ฉานทำไมรู้ดีจริงเนี่ย
พี่เมฆมาวันแรกก็โดนสะแล้ว   
เอาตอนหน้ามาด่วนจ้า อยากเสียเลือด 

[anterosz]

ขอดันดวงตะวันกะก้อนเมฆหน่อยนา จะตกไปหน้าสองแล้ว

ดวงตะวันรีบๆขึ้นมาน่ะ รออยู่คร้าบ

 

[+S+]

ตอนนี้เลือดออกจมูกเเล้วครับ
ตอนต่อไปคงออกหูออกตา (ออกเเนวน่ากลัวเล็กน้อย)
รอเมฆกับตะวันฉากต่อไปนะค๊าบบ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

คนเป็นเมีย.........    แล้วพี่ฉานรู้ได้ไง รึเคยเป็น (อุ๊ย ล้อเล่นนะเคอะ)

รอตอนหน้า มาต่อเร็วไวๆๆๆเน้ออออ 

[กว่าจะไร้เดียงสา]

นุ้งเซ คืนนี้จะเอาเลือดมาเสริฟรึเปล่า

[at_point]

  จัดให้หนักเลย ไรท์เตอร์  เตรียมสำลีแล้ว

[chocolate]

อึ๊บ อึ๊บ อึ๊บ อ๊าาา ซี๊ดดดด

[annestrong]

มาฝากตัวเป็นแฟนคลับคนใหม่คร้าบ เรื่องสนุกมาก ชอบๆ

[Solar cell]

มาต่อสักทีจิ เค้าคิดถึงพี่ฉานกะน้องเมฆจนจะทนไม่ไหวแย้ววววววววว

[anterosz]

 

[iranen]

ค้างมาก 
พี่จะมาสร้างความร้าวฉานหรือเปล่าหว้า 

[EunJin]

เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ น่ารักกันทั้งคู่จริงๆๆค่ะ
น้องเมฆก็แอบฮาได้ใจจริงๆๆๆ

[oaw_eang]

ตามอ่านทันแล้วสนุกดี

แต่กำลังคิดว่า อุปสรรคต่อไปจะใช่ น้องสาวของ เมฆ หรือเปล่าน้า?

เจ้สอง 

[anterosz]

ขอเข้ามาดันดวงตะวันกะก้อนเมฆซักนิดนึง ตกไปหน้าสองอีกแร๊ะ

 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

คิดถึงดวงตะวันกะก้อนเมฆจังจ๊ะ

[LalaBam]

อืม
โปรดอย่าเศร้า
เพราะเค้าไม่อยากเสียน้ำตา

[TONG]

แวบมาดูความคืบหน้าค่ะ เมื่อไรจะมานะตัวเอง

[Seiki]

ตอนที่ 25

ร่างผมโดนไอ้หมาบ้า มันอุ้มจนตัวลอย ทั้งๆที่น้ำและฟองสบู่ ยังเกาะพราวไปทั้งตัว

แถมยังหยดมาตลอดทาง ยังหวั่นใจว่าใครจะตามเช็ด (ว่ะ)

จนมาหยุดที่เก้าอี้ไม้ หน้าโต๊ะเครื่องแป้งนั่นแหละ

มันถึงวางผมลงได้ ไอ้ฉานมันกุลีกุจอ ไปหยิบผ้าขนหนู ก่อนจะมาซับๆ ตามตัวผมและตัวมันเอง

ด้วยผ้าเช็ดหน้าผืนเดียวกัน

“ ฉาน ควายที่บ้าน ยังไม่ได้เจอหนองน้ำเหรอ มึงจะรีบเพื่อ”

ไม่มีคำตอบอะไรออกจากปาก “อดีต เพื่อนสนิทผม” นอกจากแววตาตัดพ้อ พร้อมทั้งส่ายหน้าด้วยความเอือมระอา

ผมรู้ ว่ามันต้องการจะบอกว่า “พี่เมฆกวนตีนไม่ดูเวลา”

แต่ให้ ฟ้าเป็นพยานเถอะครับว่า พี่เมฆกำลังประหม่า และรู้ว่าหนทางข้างหน้าจะเกิดอะไร

“หนาวมั้ย” ไอ้คนตรงหน้า มันยังมีน้ำใจมาเป็นห่วง คนที่โดนผ้าขนหนูห่อตัว คลับคล้ายคับคลากับคำว่า”ดักแด้”

ทั้งๆ ที่ตัวมันเอง แก้ผ้าเดินโทง โทง ไปมา อยู่แท้ๆ

ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ

“จ้องหน้ากู ทำมะเขืออะไรอ่ะ” มันเล่นมายืนจ้องหน้าผม จ้องแล้วก็ไม่พูดอะไร แต่ก็ไม่ยอมขยับไปไหน


“อยากจูบมึงอะ”

“โอ้ย นี่ตอนรถตกหลุม มึงทำอะไรหล่นไปตอนนั้นป่ะ เชี่ย มีหน้ามาบอกว่าอยากจูบ  พอทีตอนนั้นละปล้ำกู”

พี่เมฆไม่ใช่คนที่คิดแค้นอะไรหรอกนะครับ แต่เรื่องนี้ มันฝังใจจริงๆ

“ก็นะ แล้วมันได้มั้ยเล่า จูบอ่ะ”

“แล้วกูเอาฝ่าตีน ยันหน้ามึงไว้รึไง” อยากจูบก็จูบดิวะ ที่ตอนมึงปล้ำ กูยังทำอะไรมึงไม่ได้เล้ย

ไอ้ห่าฉาน ไอ้กูปปรี ไอ้ ไอ้ ไอ้ ไอ้ .......คิดไม่ออกแล้วช่างแมร่ง
ถึงด่ามันได้ แต่ก็แค่ในใจทุกที โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย

“ เมฆ กูขอมากกว่าจูบด้วยได้ป่ะ เฮ้ยยยย มึงอย่าทำหน้างี้ดิ “

ผมทำหน้าแบบไหนอยู่เหรอครับ ก็คิดว่าไม่มีอะไร นอกจาก ช็อคจนตาค้างละมั้งนะ

มันพูด เหมือนขอกิน ขนมที่อยู่ในมือผมงั้นแหละ

แมร่ง ไร้ยางอายจริงๆ
“กูจะใส่ถุงยาง”

“ ไอ้ดร๊วกกกกกก มันใช่เรื่องนั้นเสียที่ไหนละเฮ้ย กูกลัวเจ็บอ่ะ” ประโยคสุดท้าย ผมพูดอ้อมแอ้ม ไม่สบตากับหมาบ้า

แถมยังเอาคางชิดอก เอาให้รู้กันไปเลยว่า กูกลัวตายแค่ไหน

อยากมั้ย มันก็อยาก

มันเหมือนกับการกินทุเรียนละมั้งครับ กว่าจะกินเนื้อที่หอมหวานข้างในได้

ทรมานแทบตายกับหนามแหลมคม

“กรู ก็ กลัวมึงเจ็บ” อ้าว ควาย แล้วผู้หญิงมากมายที่มึงเก็บได้ข้างทางหละ

มึงกลืนกินเข้าไปได้ยังไงวะไอ้หมาบ้า นี่ตกลงมึงสเตปเทฟ อย่างที่ใครๆ เค้าว่าจริงป่าววะ

ทำไมอยู่ต่อหน้ากูเนี่ย มันอ่อนเดียงสาจัง

แต่จูบกูแต่ละที เอาลิ้นมาพันแทบจะไม่ซ้ำท่า

เมื่อยลิ้นที่ต้องรุกตอบโต้จะแย่

“งั้นก็ใส่เสื้อผ้านอน เรียนตามตรง กูช่วยอะไรมากกว่านี้ไม่ได้อ่ะ “

“เฮ้ย ได้ไงอ่ะ บรรยากาศเป็นใจขนาดนี้ เมื่อกี้ในห้องน้ำ น้องมึงก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ผงกขึ้นทักทายมือกูแล้วด้วย”

“อ้าว ก็มึงไซร้คอกูบ้าง เม้มติ่งหูกูบ้าง ดูดคอกูอีก ล้วงนู่นควักนี่ น้องกูจะนอนนิ่งๆให้มึงลวนลามฟรีได้งัย มันก็ต้องยกหัวขึ้นขู่ดิวะ”

“เอางี้ๆ นะ ถ้ามึงเจ็บ กูจะหยุด ดีมั้ย “ แหม มันต่อรองยังกะไปกินข้าวเที่ยงยังงัยอย่างงั้นเลย

ถ้าไม่อยากกินข้าวหมกไก่ เราไปกินก๋วยเตี๋ยวกันดีมั้ย มึงว่าไง อะไรประมาณนั้น

แต่นี่มันไม่ใช่นะ มันไม่ใช่ เรากำลังจะ “ร่วมรัก” กำลังจะทำในสิ่งที่คนรักทั่วโลกเค้าทำกัน

ถึงมันจะเป็นเรื่องธรรมดา แต่ไม่ธรรมดาสำหรับคนไร้เดียงสาอย่างพี่เมฆนะเว้ย มึงลงมานอนให้กูเสียบมั้ยหละไอ้บ้า

“ เฮ้อ มึงจะทำอะไรก็ทำเหอะ แต่ถ้ากูเจ็บ กูเอามึงตายแน่ฉาน กูยังอยากเที่ยว อยากสนุก แต่กูก็อยากเป็นของมึงเหมือนกัน”


เฮ้ย แล้วนี่กูพูดอะไรออกไป


ผมได้แต่ยกมือขึ้นมาตบปากตัวเองซ้ำๆ แต่ไม่ได้จริงจังอะไรหรอก รักตัวเองเหมือนกัน ใครจะยอมเจ็บ

ผมเห็นไอ้คนตรงหน้า มันยิ้ม

นี่แหละครับ สิ่งที่ทำให้พี่เมฆ เลิกกลัวความเจ็บ

เพราะรางวัลคือรอยยิ้มจากมันนี่แหละ

ตลอดเวลาที่ผ่านมา มันทำอะไรให้ผมตั้งมากมาย แล้วทำไม พี่เมฆคนนี้จะตอบแทนมันบ้างไม่ได้

มันไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร กับอีแค่ ร่วมกัน “ทำรัก”
แต่




แต่








แต่





มันต้องเริ่มนะ


เพราะท่านเมฆ ยังไร้เดียงสา เรื่องอย่างว่าอยู่

ถ้าผมและไอ้ฉานเป็นแม่เหล็ก เราก็คงเป็นแม่เหล็กคนละขั้วกัน

เพราะทันที ที่เราใกล้กัน เหมือนมีแรงดึงดูด อย่างมหาศาล ให้เราต้องเข้าไปใกล้กันมากขึ้น

สัมผัสกันมากขึ้น ผมไม่รู้ว่า แรงของใคร แรงของมัน หรือของผม

ที่เหวี่ยงร่างเราทั้งคู่ มาอยู่บนเตียงเดียวกัน ทั้งๆที่ปากเรายังจูบกันอยู่

มือมันยังเกาะเกี่ยวที่เอวผม แต่เราก็มานอนกอดกันบนเตียงเรียบร้อยแล้ว

ลิ้นของไอ้ฉาน กวาดต้อนทุกอย่างบนตัวผม ก่อนจะหยุดดูดดุน ขมเม้ม ซ้ำๆ ที่ยอดอก

ผมต้องแอ่นรับสัมผัสนั้นมากขึ้น พร้อมส่งเสียงเร่งเร้าให้คนตรงหน้า ทำอะไรที่มันมากกว่านี้

ลึกซึ้งกว่านี้ ให้มันร้อนแรงเทียบเท่ากับความต้องการ ที่มันลุกกระพือเหมือนพายุโหมอย่างรวดเร็วแบบนี้

ไม่ว่ามันลากลิ้นไปตรงไหน ก็เรียกความเสียวซ่านให้ผมได้ทุกที่ หน้าท้อง ผมหดเกร็งจนมันเป็นลอน

ให้ไอ้ฉานลากลิ้นไปมาสนุกปาก แอ่งสะดือ ที่มันคอยแต่จะฉกลิ้นลงไปเลาะเล็ม จนผมต้องส่งเสียงน่าอายออกมาอย่างกลั้นไม่ได้.....จะมีอะไรที่สุขซ่านและทรมานไปพร้อมกันแบบนี้อีกไหม
ทุกความเคลื่อนไหวของไอ้ฉาน ทำให้ความร้อนในร่างกายผมลุกฮือขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

ในใจมันบอกว่าต้องการ ยังอยากได้ อยากให้มันมากกว่านี้

แต่สองขาผมกับคอยแต่จะถอยหนี แรงถีบของสองเท้า

ทำเอาผ้าปูที่นอนยับย่น ลิ้นร้อนของไอ้ฉาน ตวัดผ่านไปมาแถวส่วนอ่อนไหวต้องห้าม....

 มันโกรธ จนต้องลุกขึ้นชี้หน้าไอ้ตัวต้นเหตุ พร้อมปล่อยน้ำเหนียวใส ขู่ออกมาไม่ขาดสาย

ให้รู้กันไปเลยว่า ตอนนี้ พี่เมฆ โกรธแค่ไหน หากไอ้คนตรงหน้ามันยังไม่รีบทำอะไรให้พี่เมฆได้ปลดปล่อยในตอนนี้
ได้มีอันเห็นดีกันแน่

“ ฉาน สักทีเหอะ ฉาน กูทรมานจะแย่อยู่แล้ว อูยย อือ “ เมื่อกี้ สองขายังต่อต้าน ซะผ้าปูที่นอนแทบหลุด

แต่ตอนนี้ ปากได้ร้องขอในสิ่งที่น่าอายออกไปอีกแล้ว

ไม่มีคำเยาะเย้ยใดๆ จากคนตรงหน้า นอกจากทำตามคำขอ


ไอ้ฉานอ้าปากว้างจนครอบครองส่วนอ่อนไหวที่แข็งแกร่งตรงหน้าของผมเอาไว้ทั้งหมด
มันถอนปากเข้าออกช้าๆ แต่เป็นจังหวะ จนเอวผมเรื่มลอยละลิ่วรับจังหวะนั้นเช่นกัน

ผมส่งเสียงครางยาว เมื่อมันผละทางแห่งนั้นของผม มาอมสองลูกที่อยู่ถัดไป มันเดาะลิ้นย้ำๆ เบาๆ แต่หนักแน่น

เร่าร้อนแต่ไม่รุนแรง มือผมจิกบ่าไอ้ฉานไว้แน่น เกร็งทุกส่วนในร่างกาย

เหมือนไอ้ฉานมันจะรู้ ว่าผมใกล้จุดสุดท้ายของความสุขสม มันถึงได้ครอบครองตรงนั้นอีกครั้ง

ครั้งนี้มันทั้งดูด ทั้งเลีย สลับกันไปมาซ้ำๆ ก่อนจะดูดเน้นๆ เป็นจังหวะรัว

แล้ว......พายุก็กลืนหายเข้าไปในปากไอ้ฉาน

ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรมากมาย แต่ทำไมมันเหนื่อยถึงเพียงนี้

ตัวผมเรียบลื่นไปด้วยเหงื่อ ทั้งๆที่อุณหภูมิภายในห้อง เย็นเต็มที่

ไอ้ฉานแหงนหน้าเริ่ดขึ้น เหงื่อเกาะเป็นหยด ทั่วทั้งตัว ไหลลงมาตามหน้าลงมาถึงต้นคอ

วะ....น่ามองเป็นบ้า

ผมสุขแล้ว แต่ก็รู้ว่าไอ้คนตรงหน้ายังไม่ถึงฝั่งฝัน

ผมค่อยๆขยับตัวไปหามันอย่างช้าๆ ความประหม่าไม่เข้าใครออกใคร แต่จะมาเป็นช่วงเวลานี้ไม่ได้
“เราจะเดินไปด้วยกัน” เพราะฉะนั้น ในเมื่อคนตรงหน้ายังมีความต้องการ แล้วพี่เมฆคนนี้จะนิ่งเฉยอยู่ได้อย่างไร

ผมประคองท่อนเนื้อ ที่มหึมากว่าของผม (เล็กน้อย) ไม่รู้จะเริ่มจากไหนดี สัญชาตญาณบอกว่า

ก็คงต้องทำเหมือนตอนที่เราปลดปล่อยตัวเองนั่นแหละมั้ง

ไอ้ฉานก้มลงมอง พร้อมย่นคิ้วสงสัยน้อยๆ มันคงอยากรู้ว่า ผมจะทำอะไรกับมันละมั้ง


โฮะ โฮะ ไอ้หน้ากูปรี มึงเสร็จกุแน่คราวนี้ ......ผมก้มหน้าลงไปครอบครองท่อนเนื้อแท่งนั้น แทนการลูบคลำด้วยมือ

พยายามเม้มริมฝีปาก ไม่ให้โดนฟัน กลิ่นพิเศษ ที่ลอยเข้าจมูก กระตุ้นความอยากรู้อยากลองให้ผมต้องเร่งจังหวะมากขึ้น

คนตรงหน้าเริ่มส่งเสียงครางฮึมฮา ให้ผมรู้สึกหึกเหิม ไม่ใช่แค่การ เคลื่อนไหว เข้าออกด้วยริมฝีปากแต่เพียงอย่างเดียว

ผมเริ่มใช้ลิ้น เลาะเล็ม “ของส่วนตัวของผม” อย่างย่ามใจ ยิ่งคนตรงหน้า ส่งเสียงว่าทรมานเท่าไหร่ ผมยิ่งเร่งจังหวะมากขึ้นเท่านั้น


“ มะ มะ ไม่ไหวแล้วเมฆ ไปเรียนรู้มาจากไหนเนี่ย อูย” ปากไม่ว่างจะตอบออกไป กล้วยยังคาอยู่เต็มปาก

ไอ้แค่ร้องอู้อี้อยู่ในปาก ตอบมันไปในใจว่า “จากมึงนั่นแหละไอ้บ้า สเตปพวกนี้ กูลอกมาจากมึงทั้งนั้น
ไอ้ฉานมันดันหน้าผมออกมาจากท่อนเนื้อตรงหน้า ก่อนจะจับให้พี่เมฆหนอนหงาย

อุวะ......มันเอาหมอนมาร้องก้นจริงๆด้วย โอย

ผมต้องรีบเอาหมอนมาปิดหน้าบดบังความอาย เมื่อ ท่อนเนื้อที่คับปากผมเมื่อสักครู่นี้ บัดนี้ มันชี้หน้าผมตลอดเวลา อย่างอาฆาตแค้น

ไอ้ฉานมันเงียบไปสักอึดใจ ก็ก้มลงมา ครอบครองริมฝีปากผมใหม่ มันเริ่มไล้ลิ้นไปตามตัวผมอีกครั้ง

อารมรณ์คุกครุ่นเริ่มร้อน เมื่อมันลากลิ้นลงไปหา เมฆน้อย ที่ตอนนี้ คงจะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง

คราวนี้ มันเริ่มลงลิ้นไปไกล แถวๆส่วนอ่อนไหวมีหูรุด ไม่สามารถอธิบายได้ว่าเสียวแค่ไหน

แต่ที่รู้ ตอนนี้ หากก้นพี่เมฆมันลอยได้ และมันก็ร่อนไปร่อนมาตามจังหวะลิ้นร้อนนั่นแหละ

จนต้องรู้สึกสะดุ้งสุดตัวอีกครั้ง เมื่อไอ้ฉาน มันเริ่มส่งลิ้นเข้าไปสำรวจช่องทางด้านใน มันตวัดลิ้นไล้รอบๆๆปากทาง ก่อนแหย่เข้าแหย่ออก มือที่ลูบไล้ตามตัวผม เริ่มจับประคองเมฆน้อย เร่งจังหวะอีกครั้ง

ความเสียวมันพลุ่งพล่าน

ไอ้คนตรงหน้า มันลุกขึ้นคุงเข่า พร้อมบีบอะไรใส ๆ ออกมาจากหลอด ก่อนชโลมไปที่ท่อนเนื้อ

ที่ผมเพิ่งเห็นว่า มีปลอกใส่ตั้งแต่เมื่อไหร่(วะ) ไอ้ห่านี่ แมร่งเตรียมพร้อมล่วงหน้า
“ปล่อยตัวตามสบายนะ” มันบอกไว้ ก่อนจับแท่งใหญ่โตของมันมาจ่อปากทางด้านล่างของผม

ผมกระถดตัวหนีตามสัณชาตญาณการป้องกันตัว แต่ไอ้คนตรงหน้าก็ยังจับมาตามติด

ก่อนค่อยหมุนวนแท่งตรงหน้าเข้ามาด้านใน

“ โอ้ยยยยยยยยย พอก่อน ฉาน กูเจ็บอ่ะ” ผมสังเกตุว่าไอ้คนตรงหน้าเริ่มหน้าถอดสี แต่ความเจ็บที่แล่นริ้วขึ้นมา

มันต่อต้านทันทีที่แท่งนั้นเริ่มเคลื่อนที่เข้าด้านใน

มันเริ่มจูบปลอบใจผมอีกครั้ง พร้อมทั้งล่อหลอกด้วยความเสียวซ่านขั้นแม็ก เมื่อมือนั้นประคองส่วนอ่อนไหวของผม พร้อมเร่งจังหวะมือไปด้วย

“เอร้ยยยยยยยยย มันเข้ามาแล้ว โอยยย ฉาน มันจุก มันเสียด มันแสบอ่ะ”

ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคนตรงหน้า นอกจากใบหน้าที่แหงนเริด ขึ้น พร้อมผ่อนลมหายใจครั้งยิ่งใหญ่

“เมฆ มันแน่นแล้วเสียวมาก มึงอย่าเกร็ง สิ อูย”

รู้สึกได้เลยว่าไอ้คนตรงหน้าผม มันกำลังประคองอารมณ์ ไม่ให้ปลดปล่อยอย่างเต็มที่

ใบหน้าที่ใครๆต่างหลงใหลตอนนี้เหยเก ตาปิดจนหยี เหงื่อหยดไม่ต่างจากเม็ดฝน
ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้นกว่าตอนที่แท่งนั้นเข้ามาใหม่ๆ มาก เมื่อทุกอย่างเริ่มผ่อนคลาย

ไอ้คนตรงหน้า เริ่มขยับจังหวะร่างกายเข้าออกช้าๆ จนผมเลิกบ่นว่า “ช้าก่อน” นั่นแหละ

จังหวะถึงเริ่มเร็ว และแรงขึ้นเรื่อยๆ จากความรู้สึก อึดอัดกับสิ่งแปลกใหม่ที่เข้ามาในตอนแรก

กลายเป็นความรู้สึกหวาบหวามในใจ.....เริ่มแอ่นรับความรู้สึกใหม่ที่ไอ้ฉานมอบให้

ตอนนี้ ในมือของคนตรงหน้า ประคองส่วนอ่อนไหวของผม ให้ไปในจังหวะเดียวกันกับการขยับร่างกายเข้าออก

จากที่เราทั้งสอง แค่จ้องตากัน จนโผขึ้นมากอดกัน และมอบจูบเร่าร้อนให้แก่กัน

จนมันมาถึงที่สุดของอารมณ์

เสียงครางยาว......บ่งบอกปลายทางที่สุขสมนั้น

สุขสม และอ่อนหวาน.......เนิ่นนาน ที่เราทั้งคองยังประคองกอดกันอยู่อย่างนั้น

จนฉานน้อยเริ่มอ่อนแรงลง และหลุดออกมาเองนั่นแหละ ถึงจะผละออกจากกัน

หยาดหยดแห่งความสุขสม ต่างไหลออกมาเป็นพยานแห่งการ “ร่วมรัก” ในครั้งนี้

ผมล้มตัวลงไปนอนนิ่งๆ พร้อมกับไอ้ฉานที่ล้มลงมานอนลงมาข้างๆกัน

มันกอดผมไว้ .....เรากอดกัน

“ ฉาน” ผมมองหน้า จ้องตามัน

“หืม” เสียงตอบรับแค่เพียงในลำคอ แต่วงแขนกลับกอดรัดให้กระชับขึ้น

“มันเหนอะหนะอ่ะ เหนียวไปทั้งตัว” มันหลั่งน้ำแสดงความเป็นเจ้าของเข้ามาในตัวผม

“อาบน้ำมั้ย” ผมพยักหน้าให้มันอย่างว่าง่าย หนาวแค่ไหนกูสู้วะ

แล้วเราก็ได้อาบน้ำกันอีกครั้ง และเป็นอีกครั้งที่ผม ไม่ต้องทำอะไรเลย ในเมื่อไอ้คนตรงหน้า

มันกำกับทุกขั้นตอนด้วยมือของมัน ตามนิสัยผู้กำกับแห่งชาติของมันนั่นแหละ


เสียงหรีดหริ่งเรไร ร้องแข่งกับเสียงนก....พร้อมอากาสเย้นชื้น ที่ไม่คุ้นเคย

ปลกให้ผมต้องตื่นแต่เช้า ทั้งๆที่ได้นอนไปได้ไม่นาน.......

ไอ้ตัวต้นเหตุ ที่สูบพลังงานผมไป ตอนนี้หายไปไหนแล้วไม่รู้
ที่ ที่ เคยเป็นที่นอนของไอ้ฉาน เย็นเยียบ แสดงว่ามันคงตื่นได้สักพักแล้ว

ผมสะบัดหน้า สลัดความง่วง งุนออกจากตัวได้ ก็เข้าไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายอีกครั้ง

ก่อนที่จะไปเตรียมตัวกับสิ่งใหม่ๆ

ครอบครัวใหม่ พ่อใหม่ น้องใหม่


หวังว่าทริปนี้......คงมีแต่ความสุข


พระเจ้า ..... ใจร้ายกับผมมามากแล้ว....ประทานความสุขให้ผมบ้างเถอะนะ


ผมลงมาด้านล่างตัวบ้าน ความเงียบปกคลุมไปทั่วบริเวณ

มองนาฬิกา โบราณ ที่ตั้งวางตระหง่าน ตรงเสาไม้ต้นใหญ่ของบ้าน

11 โมง.....ใกล้เที่ยงแล้วนี่หว่า

เค้าคงออกไปเที่ยวแถวๆนี้ หรือคงไปรีสอร์ท ที่แม่บอกไว้เมื่อคืนละมั้ง

ไม่มีใครรอพี่เมฆสักคน แม้แต่ไอ้ตัว ที่มันดูดวิญญาณพี่เมฆไปจนหมด

ไอ้ห่าฉานมันเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักหนา เมื่อคืน มันฟัดผมไป 1 รอบบนเตียง

และอีก  1 รอบในห้องน้ำ

แต่มันก็ตื่นเช้า แล้วมันก็หายหัวไป

ท้องเริ่มร้องประท้วง ให้ผมต้องมองหาใครสักคน

เฮ้อ.....ท่านเมฆ มึงนอนตื่นตะวันสายโด่งขนาดนี้ ใครเค้าจะหิ้วท้องรอมึง

ในขณะที่ผมเดินไปรอบตัวบ้าน เพื่อหาใครสักคน แม่บ้านก็ได้ หรือใครก็ได้

บอกพี่เมฆที.......ว่าหาอะไรกินได้จากไหนบ้าง

ผมเดินวนไปมา จนมาทะลุ ส่วนที่คิดว่าสวนหลังบ้าน

มีเสียงพูดคุย สลับเสียงหัวเราะ แว่วมาจากส่วนนั้น

เสียงหนึ่งเป็นเสียงใสใสที่ผมไม่คุ้นเคย

น่าจะเป็นผู้หญิง วัยแรกรุ่น เผลอๆอาจจะเป็นวัยเดียวกับผม

แต่อีกเสียง เป็นเสียงที่ผมคุ้นเคยดีมากว่าครึ่งชีวิต

ไอ้ฉานกำลังคุยอยู่กับใครสักคน จากน้ำเสียงที่หยอกล้อกันบอกผมว่า

เหมือนเค้าสนิทกันมายาวนานมากแล้ว

ผมเดินตามหาต้นเสียง จนมาเจอลานกว้างตรงหน้า ที่มองออำกไปเจอทะเลสุดลูกหูลูกตา

ท้องฟ้าและท้องฟ้า กลืนกันอย่างน่ามอง

แต่มันไม่ได้ทำให้ ผมสนใจอะไรมากไปกว่า

ภาพของคนตรงหน้า ....ที่กำลังพูดคุยหยอกล้อต่อกัน

หัวใจผมกระตุกแรง ขาผมหยุดนิ่งสนิทอยู่กับที่ มันจะไม่เป็นอะไรเลย

ถ้า ผู้ชายที่ ค่อยๆ เกลี่ยผม ออกจากใบหน้าผู้หญิงคนนั้น สายตาที่เค้ามองกัน

มันไม่เหมือนที่เคยมองผม แต่มันก็มองเห็นว่า “อ่อนโยนไม่แพ้กัน”

ผู้ชายคนนั้น มันใช่คนเดียวกับคนที่นอนกอดและมอบความรักกับผมเมื่อคืน

มันใช่ดวงตะวันดวงนั้น

แต่ผู้หญิงคนนั้น คือใคร

[จันทร์ผา]

ผู้หญิงคนนั้น คือใคร

มาต่อด่วน อยากรู้ๆๆๆอะ

[กว่าจะไร้เดียงสา]

น้องเซมาแล้วว

เอาเลือดมาเสริฟแล้ว

 

แล้วก็ค้าง ตามเดิม

[pattybluet]

ซีนเรียกเลือดทำเราฮาได้ พี่เมฆนี่สุดยอดจริงๆ
ขำๆฮาๆมาอยู่ดีๆ ต้องมาขำค้างตอนเกือบจบนี่แหละค่ะ
ไรท์เตอร์บิ้วท์ซะเราใจกระตุกเลย ผู้หญิงคนนั้น น้องสาว?
  ค้างงงงงง รอตอนหน้านะคะ มาไวๆน๊า

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

จะมีอะไรกันทั้งที่ยังฮาได้ใจ  & 

มีอะไรได้.............   “ของส่วนตัวของผม”  พูดได้เต็มปากเต็มคำ


แต่มาจบได้คาใจมากๆ! ผู้หญิงคนนั้นคือใครๆๆๆๆ 

[chae]

อะไรก๊านนนนนนน
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร
มาทำให้พี่เมฆเสียใจแบบนี้ได้ไง

[anterosz]

น้องของเมฆชัวร์ง่ะ

เฮ้ออออ... เศร้า...

แต่ก็ยังเชื่อที่คนโพสกะคนแต่งบอกไว้อยู่ดีว่า เรื่องนี้ไม่มีเศร้า มีแต่สุข สนุกสนาน เฮฮา

รอตอนต่อไปคร้าบบบบ 

[Jesale]

อ่านตอนแรก หวานบวกฮา น่ารักกันจริง บรรยากาศความสุขกรุ่นเชียว
พอมาอ่านตอนท้าย  เอาแล้วไง.... งานเข้า ฉานแอบคุยกับใคร อธิบายให้พี่เมฆ ฟังด่วนๆ 

[at_point]

ค้างมากคับ เจ้ 
 รีบมาต่อด้วยเน้อ

[Flower night]

  ค้างง
ถึงตอนนี้จะ  :pighaun:ก็เถอะ ชอบ นี่อ่ะ“ของส่วนตัวของผม” หุหุ พี่เมฆ เต็มปากเต็มคำเลยนะเออ

แต่พอมาถึงตอนหลังๆ เริ่มเครียดดด หัวใจกระตุกตามเลยอ่ะ  ผู็ หญิงคนนั้นคือใคร?

น้องสาวเมฆหรือเปล่า แต่ที่ทำให้เครียดมากกว่าเดิมนี่ คงจะเป็น สายตาที่เค้ามองกัน

มันไม่เหมือนที่เคยมองผม แต่มันก็มองเห็นว่า “อ่อนโยนไม่แพ้กัน” เจ็บจี๊ดดดดๆ

พี่ฉานว่าไง อธิบายด่วน   อย่าให้ชะนีน้องนางมาเป็นปัญหา

[annestrong]

ค้างๆ มารีบผิดชอบด้วยนะ