Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673  (อ่าน 4625501 ครั้ง)

mumumama55

  • บุคคลทั่วไป
 :z2: มาตอนนี้สงสารจักรแฮะ :เฮ้อ:

 :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ snowice

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 157
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
ยัยเจนนี่ = =* วอนโดนเชือดมากๆเลยนะ

แต่อย่างที่แบงค์บอกก็ถูกนะ ไปทำอะไรตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์

ยังไงเรื่องมันก็เกิดขึ้นไปแล้ว เรื่องที่จุมหนีไปถ้าจะว่ากันตามจริงแล้ว

มันเป็นเพราะวุฒิต่างหากที่ไม่เชื่อใจทั้งเพื่อนตัวเองทั้งคนที่ตัวเองรัก

ต่อให้ไม่มีเรื่องรูปของเจน ปัญหามันก็อาจจะเกิดขึ้นอยู่ดี

แต่ยังไงวุฒิก๋ควรจะรู้ว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นเรื่องที่คนอื่นสร้างขึ้น ให้ยิ่งรู้สึกผิด

เอาให้ช้ำใจตายกันไปเลยว่าที่ตัวเองทำน่ะมันเลวร้ายขนาดไหน  :m16:

ออฟไลน์ พี่วันเสาร์

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1381
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +282/-3
เกลียดนังเจนตบมานนนนนนนนน :beat: :beat:

@21

  • บุคคลทั่วไป
ไม่มีประโยชน์ที่จะบอกวุธ เจนผิดจริง แต่คนที่ผิดและควรสำนึกกับการกระทำของตัวเองที่สุดคือวุธ  บอกวุธแล้วได้อะไร ไปซ้อม นังเจนเหรอหรืออะไรยังไง หรือจะให้ลูกน้องข่มขืน
ที่ควรโกรธคือตัวเอง(วุธ)ไม่ใช่คนอื่น ต่อให้มีอีกสิบเจนร้อยเจนก็ไม่มีเรื่องร้าย ๆ เกิดขึ้น ถ้าวุธมันจะเชื่อใจจุม

ถ้าวุธยังเป็นแบบเดิม ไม่มีกรณีเจน ก็ต้องเกิดเรื่องอยู่ดี

มองว่าดีซะอีกเรื่องที่เกิดขึ้น จะได้เป็นบทเรียนสำหรับวุธให้วุธสำนึก แล้วปรับปรุงตัว

@21

  • บุคคลทั่วไป
ไม่มีประโยชน์ที่จะบอกวุธ เจนผิดจริง แต่คนที่ผิดและควรสำนึกกับการกระทำของตัวเองที่สุดคือวุธ  บอกวุธแล้วได้อะไร ไปซ้อม นังเจนเหรอหรืออะไรยังไง หรือจะให้ลูกน้องข่มขืน
ที่ควรโกรธคือตัวเอง(วุธ)ไม่ใช่คนอื่น ต่อให้มีอีกสิบเจนร้อยเจนก็ไม่มีเรื่องร้าย ๆ เกิดขึ้น ถ้าวุธมันจะเชื่อใจจุม

ถ้าวุธยังเป็นแบบเดิม ไม่มีกรณีเจน ก็ต้องเกิดเรื่องอยู่ดี

มองว่าดีซะอีกเรื่องที่เกิดขึ้น จะได้เป็นบทเรียนสำหรับวุธให้วุธสำนึก แล้วปรับปรุงตัว

ออฟไลน์ Ticha

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
เยี่ยม  o13
ตบมันเลย :beat:

ออฟไลน์ พระสนมฝ่ายซ้าย

  • ❤วั ง ว น ว า ย เ วิ่ น เ ว้ อ❤
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +283/-2
ถ้าเราเป็นชนะนะ จะโทรหาวุฒิทันทีเลย ฮึ่ยยยย แค้นเจนว้อยยย  :fire:
แล้วเรื่องจักรทำไงดีเนี่ย  :serius2:

ออฟไลน์ kungyung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-3
ตายสนิทชัวร์งานนี้ นังเจน

ออฟไลน์ j4c9y

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2820
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +178/-7
นังเจน

aimaim

  • บุคคลทั่วไป
เอาเลยสนับสนุนเต็มที่เรียกวุฒิมาเลย มันต้องได้รับโทษ อ่ะ คิดอีกที มันก็ได้รับอยู่นิโทษทัณฑ์นั่น ทำเพื่อให้แบงค์กลับมาหาตน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้กลับมา แถมแม้แต่เพื่อนก็ยังไม่ได้เป็น หึหึ ชนะอย่าไปเจ็บแค้นผู้หญิงไร้ค่าคนนี้เลยนะ เพราะเขาไม่มีค่าพอให้นายเจ็บแค้นไง  

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ rmlab

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1679
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-2
ไม่อยากจะคิดถ้าพี่วุฒิรู้จะเกิดอะไรขึ้น...

ออฟไลน์ MIkz_hotaru

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-4
บอกไปเลยชนะ เอาให้ตาย อินี่  :z6: โอ๊ย แค้นแทนจุมว้อยยยย
แต่เรื่องรักสามเศร้ายังไม่เคลียร์นะ เหมือนย่ำอยู่กับที่ เห้อ
สงสารจักรคนเดียว ณ จุดจุดนี้

ออฟไลน์ jimmyFG

  • Ich Liebe dich.
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +203/-4
    • @Facebook
โทรเลยมึงเสร็จแน่ไอเจน

 :m16:

ออฟไลน์ Dee^daY

  • ไม่เคย ทำให้ใครเดือดร้อน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +330/-6
จองล้างจองผลาญ..

ออฟไลน์ patchybelle

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 204
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
ความจริง เรื่องราวระหว่างจุมกับวุฒิก่อนหน้าที่รูปจะถูกส่งมา มันก็กำลังน่ารักเลยนะ วุฒิก็ดูแลจุมดี เหมือนทุกอย่างกำลังไปได้ดี สำหรับจุมเราว่ามันเหมือนฝันเลยนะนั่น

แต่พอวุฒิได้ดูรูป ในความคิดเรานะ ต่อให้รักกันมากแค่ไหนก็ตาม แต่ถ้าเห็นรูปแฟนตัวเองจูบกับคนอื่น แถมเรายังรู้ด้วยว่าคนอื่นที่ว่าคิดยังไงกับแฟนเรา ร้อยทั้งร้อย ไม่มีใครไม่โมโหหรอก อารมณ์ ณ ตอนนั้นคงอยากที่จะรับฟังคำอธิบาย โดยเฉพาะคนแบบวุฒิที่วีนแตกง่ายอยู่แล้ว ถือว่าจุมซวยมาก ๆ ณ ตอนนั้น แต่ก็เห็นใจนะ แถมจุมยังเลือกที่จะไม่บอกความจริงอีกว่าจูบกับแบงค์ทำไม เลยทำใหุ้ความคิดของวุฒิเตลิดไปไกลเกินกว่าที่จะเรียกกลับมาให้รู้สึกเหมือนเดิม

ก็ไม่แปลกที่ชนะจะโมโห เพราะจากสภาพจุมที่เห็นก็นะ ใครไม่สงสารก็แปลกอ่ะ เละซะขนาดนั้น แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ต่อให้เจนสำนึกผิดก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น

และถ้าเกิดวุฒิรู้ ไม่ว่าวุฒิจะทำอะไรก็ตาม มันก็คงไม่ทำให้จุมกลับมาหาวุฒิในตอนนี้หรอก คิดว่างั้นนะ แบงค์อาจจะพูดถูกที่ว่าบอกไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร เจนอาจจะได้รับบทลงโทษที่สาสมจากวุฒิแต่ก็ไม่เห็นว่าอะไรมันจะดีขึ้น

ส่วนเรื่องของชนะ ยังไงตอนนี้ปมมันก็มัดจนแน่นไปหมดแล้ว เวลาเผชิญหน้ากันสามคน แทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว แต่อย่างว่าแหละ เมื่อเลือกที่จะทำให้มันเป็นแบบนี้ ก็นะ ไม่มีใครไม่เจ็บปวดกับความสัมพันธ์แบบนี้หรอก  :serius2:

@21 ขอบคุณนะคะ สำหรับความคิดเห็นที่แย้งมา อย่างว่าแหละนะ คนเราคิดไม่เหมือนกันหรอก แต่เราก็ชอบแบงค์นะ ถึงไม่ค่อยชอบที่แบงค์มาเกยตื้นที่คอนโดของชนะ กลับไปนอนที่บ้าน เราเชื่อว่ายังไงก็หลับ เมาซะขนาดนั้น ขนานหลับในรถยังหลับเลย กลับไปนอนบนเตียงนุ่ม ๆ ยังไงก็หลับชัวร์ จริง ๆ แล้วว อยากให้แบงค์โสดมากกว่าที่อยากจะให้แบงค์ไปรักชนะอีก ยังไงก็ไว้ถกกันใหม่น้าาาา :bye2:

V_we

  • บุคคลทั่วไป
ในที่สุดความจริงก็เปิดเผย เจนจริงๆ ด้วย
 :z6:

taem2love

  • บุคคลทั่วไป
ต้องออกตัวก่อนว่าเม้นด้วยความรู้สึกของนักอ่านที่ชอบนิยายเรื่องนี้นะค่ะ อาจจะแรงไปบ้างเจ้ขอโทษ

เจ้ใช้เวลาอ่านอยู่หนึ่งคืนไม่หลับไม่นอนกันเลยที่เดียว

กับภาคแรกที่อ่านแล้วขอบอกว่ามันดราม่าได้ถึงใจ เจ็บปวดไปกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างมาก

มันรุนแรงทางด้านเนื้อหา อารมณ์ และเซกส์ที่ได้มาจากการขมขืน

เจ้แนะนำขึ้นเรทและคำเตือนนิดนึงจะได้เป็นการเตือนสตินักอ่าน ให้ใช้วิจารนญาณในการอ่าน

ความรุณแรงที่เกิดขึ้นจากวัยรุ่นคนหนึ่งที่พฤติกรรมป่าเถื่อน ชอบใช้และอารมณ์ได้อย่างชัดเจน

เป้นการสะท้อนปัญหาเรื่องวัยรุ่นในสังคมเสื่อมๆในปัจุบันได้ดีแบบถึงลูกถึงคนเลยที่เดียว

นายวุฒิอาจจะผ่านการเลี้ยงดูที่ผิดๆจากพ่อแม่จนกลายเป้นเด็กที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้

แต่ถ้าจะเอาเหตุผลบ้านแตกมา้อ้างเจ้ว่า ประเทศชาติคงมีคนชั่วๆแบบนี้เต็มบ้านไปหมดแล้ว

นายมันแกแค่หาข้อแก้ตัวให้ตัวเองเพื่อจะได้เลว ชั่ว ได้อย่างชอบธรรม ทั้งที่จริงแล้วมันก็เป้นการเห็นแก่ตัวของชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง

ส่วนน้องจุมก็เป็นเหมือนผ้าขาวที่สะอาดบริสุทธ์ แม้จะโดนทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจแต่ก็ยอมทน

แต่บางทีมันก็ยอมจะมากเกินไปไหม เคยคิดหรอเปล่าว่าแม่รักและดูแลเราอย่างดีมาตลอดเพื่อให้เรามาเป็นกระสอบทราย

ให้คนเลวๆแบบนั้นทำร้ายหรอ ถ้าเจ้เป้นคนที่รักน้องเจ้จะโคตรเสียใจมากที่เรายอมโดนทำร้ายแบบนั้น

บอกตามตรงว่าตอนสุดท้ายโคตรสะใจที่นายวุฒิต้องอยู่คนเดียวโดนเจ็บปวดเพราะเป็นสิ่งที่สมควรโดนที่สุด

เพราะนายรักแต่ตัวเองจนพร้อมที่จะทำลายคนรักได้ทุกเมื่อ แต่นักเขียนกลับให้ความหวังเหมือนน้องจะกลับมา

ซึ่งทำให้เราไม่กระจ่างเท่าไรนัก คงต้องอ่านต่อเพื่อจะได้รู้ความเป็นไป

โดยใจจริงอยากให้น้องหนี้ไปตลอดเพราะความเจ็บปวดเกินเยียวยาได้แล้วของน้องคงไม่พร้อมที่จะกลับไปได้อีกต่อไป

แต่ถึงอย่างไรเราก็อยากรู้ แต่พอมาได้อ่านภาคสอง มันแบบว่าออกทะเลไปไกลเลยที่เดียว

เจ้แปลกใจมากกับการที่น้องนะที่น่ารักของเจ้เป็นแบบนั้นไปยิ่งอ่านยิ่งเริ่มเบื่อกับการโลเลในอารมณ์ของแทน

มันก็ค่อยๆออกทะเลไปเรื่อยๆตั่งแต่เลิกชะนีมาให้เพื่อนเสียบ ถ้าผู้ชายที่เลิกกับแฟนเป็นแบบนี้ โลกนี้คงมีแต่เกย์นะค่ะ

แล้วยังมาทำร้ายขมขืนผู้ชายอีกเจ้ก็ยิ่งงงกับการกระทำตัวละครเข้าไปอีก ไม่ทราบว่าน้องต้องการสื่อเรื่องอะไรผ่านตัวละคร

แต่นะเป้นตัวละครอีกตัวที่นักเขียนได้นำเสนอความโลเลในใจ ความต้องการที่มากกว่าหนึ่ง และเห้นแก่ตัวได้แบบน่ารังเกียจ

การทำแบบนี้บอกตามตรงว่ามันเจ็บทั้งสามฝ่ายไม่มีใครได้ความสุขเลยนะค่ะ

แล้วกับการคั่นอารมณ์คิดถึงน้องจุมด้วยตอนพิเศษ ที่อยากบอกว่าเจ้ไม่อยากรู้แล้ว เจ้ว่าเจ้อิ่มมากกับความเลวที่น้องโดนสัตว์

ตัวหนึ่งกระทำ แต่นักเขียนก็มาข่นอารมณ์กันแบบนี้ เจ้ว่าหยิบมีดมาแทงกันเลยดีกว่านะ เพราะนักอ่านก็คงอยากรู้ความเป็นไปของน้อง

ในปัจจุบัน แต่มากระตุ้นกันแบบนี้เจ้อยากตายจริงๆ มันเลยมีความน่าเบื่อน่ารำคาญจากการดำเนินเรื่องของนะ

และการจิตตกจากตอนพิเศษเข้ามาแทนที่ความสนุกของเรื่อง จนเจ้ต้องทนอ่านเพื่อที่จะได้รู้ว่าเรื่องของจุมตัวละครที่เราเอาใจช่วย

นั้นจะเ็ป็นอย่างไร พอมาอ่านเจ้รู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องในแบบที่ต้องการแต่ก็ต้องอ่านเพราะ็ก็อยากรู้เรื่องราวของจุมต่อไป

เรื่ีองตอนปัจุบันของเจนก้เป็นไปตามคาดการไม่ขอแสดงความเ็ห็นอะไร แต่ขอตบนังเจนด้วยเปลือกทุเรียน :beat:

สุดท้ายอย่างที่เกริ่นตอนแรกเม้นเจ้อาจจะแรงส์ในบ้างประโยค อาจเป็นความเห็นที่แตกต่าง แต่ก็เม้นด้วยความรู้สึกจากใจจริงๆ

เพราะชอบถึงเม้นได้ขนาดนี้ เพราะชื่นชมจึงพยายามอ่านแล้วเ็ก็บรายละเอียดต่างๆไว้มากมาย

และสุดท้ายส่งมอบกำลังใจให้นักเขียนเสมอ รอความกระจ่างต่างๆอยู่เสมอ แก้ปมให้ได้ไวๆนะค่ะเดี๋ยวมันแน่นไปแล้วแก้ไม่อยากล่ะแย่เลย

ไม่งอนเจ้นะ มามะมากอดปลอมแน่นๆที(ไม่ได้ตบหัวแล้วลูบหลังน้าาาาาาาาา)....................

...................................................................................................

ออฟไลน์ Mitra

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 469
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-2
ยัยป้านี่ทำไมร้ายแบบนี้เนี้ย
ชนะบอกวุฒฺเลย
เอาให้เด็ดขาดไปเลย

รอตอนต่อไปนะ
เป็นกำลังใจจ้า
สู้ๆ นะจ้ะ

mimirin

  • บุคคลทั่วไป
ชนะอยากบอก....แต่แบงค์ไม่ให้บอก
ถ้าบอกไปนังเจนตายแน่  แบงค์คงสงสารอะนะ  เพราะยังไงเรื่องมันก็จบไปแล้ว  จุมโดนซ้อมไปแล้วนี่นา
ตกลงตอนนี้แบงค์กำลังรักใครอยู่ ชนะ หรือ จุม..

ออฟไลน์ sweetyYY

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 533
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-9
ช่ายยยยยยยย

เจนร้ายกาจจจ

มากมายซะน่าตบ  :beat:

อยากจะ พ่นไฟ  :m31:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






Ramika

  • บุคคลทั่วไป
ใครก็ได้ เอาเจนไปปล่อยป่าหน่อยเหอะ

ออฟไลน์ BlackClover

  • ◥≡Pe'un≡◤
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-3
เบื่อ ชนะอ่ะ

อยากให้จักรไปให้พ่้นชนะเร็วๆ แบบที่จุมทำกับวุฒิอ่ะ

อยากรู้เหมือนกันว่าชนะยังจะมีความสุขไหม ถ้าจักรยอมหลีกทางให้ ได้สมหวังกับแบงค์

supernene

  • บุคคลทั่วไป
กว่าจะอ่านทัน
ของเป็นแฟนคลับด้วยคนครับ

ออฟไลน์ vk_iupk

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 990
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +93/-2
พี่ชนะ  อย่าลืมสิ   พี่ก็ไม่ได้บอกพี่วุฒิว่าเจอน้องจุมนะ
 :a5: o22

ออฟไลน์ หัวเเม่มือ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 804
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-1
อากกกก อ่านตอนนี้ ชนะสุดๆๆ

runynam

  • บุคคลทั่วไป
:a5: :a5:นังเลววววววว ....คิดไว้แล้วเชียวว่าเจนต้องเป็นคนทำ :fire: :fire:โมโหมากเลยยย  ชนะครั้งนี้จะเข้าข้างโทรบอกพี่วุฒิไปซะ......เพราะน้องจุมน่าสงสารมากกกกกกก :monkeysad: :monkeysad: ก่อนหน้านี้ก็เห็นว่ารักกันดีนึกว่าจะไปได้สวย ปรากฏว่ามันเลวร้ายลงเพราะแก...นังชะนีแก่แดด :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6: น้องจุมผู้น่าสงสาร ไม่รู้ว่าปานชะนี้แล้วจะเป็นเยี่ยงไร..คิดถึงน้องเหลือแสน :sad12: :sad12:และอีกอย่างสงสารน้องจักร ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นอย่างไร คงน่าจะได้ยินที่แบงค์ ชนะ คุยกัน ทำไมมันสัปดนเยี่ยงนี้ :z3: :z3: :z3:....เฮ้ยยยยย น่าสงสารท่านทั้งหลาย 

ปล. :กอด1: :กอด1: :กอด1:เจ้าหญิงสามที ที่มาต่อตอนต่อไปแล้ว...จะเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไป ...มาลงไวไวนะค่ะ(คิดถึงน้องจุมสุดใจขาดดิ้น o9)
ปลล. น้องจักรผู้น่ารัก..พี่จะเป็นกำลังใจให้ ... o13 o13 อย่าเสียใจไป พี่เชียรเราอยู่(โฮๆๆๆๆๆๆๆๆ)

arm32505

  • บุคคลทั่วไป
หุหุ บอกไปเล๊ยยยยยยยยยยย

ออฟไลน์ Dorumi

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 644
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +52/-1
 :angry2: :angry2:
มันน่านักอีนี่ อีนังเจน เลวสุดๆ
ไปตายซะเลยนะ ทำไมทำกับจุมได้ถึงขนาดนี้นะ
ชนะเอาไปบอกวุฒิเลยมันจะได้โดนซะบ้าง
สมควรแล้วแหละที่แบงค์จะไม่เลือกมัน
ผู้หญิงแบบนี้เอาไปทำพันธุ์ไม่ได้หรอกเดี๋ยวความเลวมัน
เข้าไปกับสายเลือดของลูกด้วย โมโห โมโห

ปล.ต้องขอโทษบุคคลที่มีชื่อเจนด้วยนะจ๊ะ เราโมโหนังเจน
ในเรื่องนะจ๊ะ ไม่ใช่บุคคนที่มีเจนทุกคนนะ อิอิ

ออฟไลน์ ZfantanaZ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
ตูว่าแล้วว่าต้องเป็นยัยนี่  :fire: :fire:
ถ้าวุฒิรู้นะเมิงไม่รอดแน่ หึหึหึหึ
ย้อนมาแล้วสงสารจุม
หนอย อีนังชะนีแรด  :angry2:
สมน้ำหน้าที่แบงค์ไม่เลือกเอง เห็นแก่ตัววะ :m16:
บอกไปเลยชนะ สะใจดี
55 55+ :m31: :m31:

ออฟไลน์ meawlynx

  • =^^~
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +965/-339
บุพเพวายร้าย(สอง)
34.(แบงค์)

แบงค์

-----------------

“ ชนะ ชนะ อึ้ก” ผมซบหน้าลงบนไหล่ไอ้ชนะ ทั้งพยายามกลั้นเสียงสะอื้น
   จุม จุมเราอยู่ไหน รู้ไหมว่าพี่ทรมาน ทรมานมาก
“ แบงค์ มรึงคิดว่าถ้าจุมจะดีใจหรือไงวะ ที่มรึงร้องไห้เหมือนเผาเต่าแบบนี้ มรึงเข็มแข็งไม่ใช่หรือไง” ไอ้ชนะว่า มือมันเอาลูบหัวผม
   ผมไม่ได้เข็มแข็งอะไรเลย ผมเป็นคนอ่อนแอด้วยซ้ำ คนอ่อนแอที่ขี้ขลาดไม่กล้าแม้จะพูดคำว่ารัก
   ผมเฝ้าแต่ถามตัวเองว่า ทำไม! ทำไม! ผมภึงไม่ทำอะไรเลย
“ กรูไม่สน!” ผมบอก ทรมานเหมือนจะตายจริงๆ
   เป็นเพราะผม จุมจึงจ้องหนีไปแบบนี้ เป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของผม ที่ไม่อาจหักห้ามใจตัวเองได้
“ สนหน่อยเถอะ เพราะมรึงร้องไห้ใส่เสื้อกรู ไม่สั่งน้ำมูกด้วยล่ะจะได้ครบ” (ไอ้ชนะ)
“ .......................” ผมเงียบ นึกถึงจุม 3 เดือนที่จุมหายไป 3 เดือนที่ไม่รู้ว่าจุมอยู่ที่ไหน ไปอยู่กับใคร พวกผมไม่รู้ข่าวเลย
   ไม่เลยสักนิด คนคนหนึ่งหายไปเฉยๆ จะเป็นไปได้ยังไง
   ผมไม่อยากเชื่อ แต่ไม่อาจจะปฎิเสธความจริงไปได้
“ ....................” ผมหวังว่าจุมจะได้กินอิ่ม นอนหลับฝันดีที่ไหนสักที ไม่ต้องร้องไห้อีกแล้ว ผมหวัง
“ ...................แบงค์?” ไอ้ชนะว่าเพราะเห็นว่าผมเงียบไป
“ อืม”
“ ขอโทษนะเว้ยที่เมื่อกี้มรึง กรูพูดไม่ดี กรูแค่อยากให้มรึงยิ้มบ้าง อารมณ์ดีบ้าง” ไอ้ชนะว่า
“กรูเข้าใจ ว่ามรึงเป็นห่วงกรู” ผมบอกสายตามองออกไปนอกรถ รถยุโรปติดฟิมฟ์สีดำคันที่จอดข้างๆคือ รถที่ไอ้วุฒิ
“  มรึงรู้ไหมว่ากรูมั่นใจ ว่าเราจะเจอจุมในเร็วๆนี้แน่ พ่อแม่ไอ้วุฒิน่ะระดับไหนแล้ว หาคนคนเดียวที่รู้หน้ารู้ชื่อขนาดนี้ ขี้ปะตี๋ว ไม่แน่นะมรึง อีก 5 นาทีอาจจะมีโทรศัพท์บอกว่าเจอจุมแล้วก็ได้”
“ กรูหวังว่าจะเป็นอย่างงั้น” ผมบอก แต่ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร เพราะแค่คนคนเดียวเวลา 3 เดือนทำไมถึงหาไม่เจอ
“ คนเราก็อยู่ได้เพราะความหวังนี่แหละ..” ไอ้ชนะว่า ซึ่งผมรู้ซึ้งดี
   ผมหวังมาตลอด
   ผมหวังว่าจุมจะมองผมบ้าง หวังว่าวันหนึ่งจุมจะหันมารักผม หวังลมแล้งๆ คงเป็นความคิดชั่วๆที่จะแย่งเมียเพื่อน จุมถึงไม่เคยมองผมในแบบที่ผมอยากจะให้เป็นเลย
“ ..ชนะขอบใจมรึงที่อยู่ข้างๆกรู” ผมว่าเอาหน้าออกจากไหล่ไอ้ชนะ ไม่รู้ว่าน้ำตามันหยุดไหลตอนไหน
“ กรูเพื่อนมรึง ยังไงกรูก็ต้องอยู่กับมรึงอยู่แล้ว^^” ไอ้ชนะฉีกยิ้ม ผมแทบจะอมยิ้มกับมันทีเดียว
“ แล้วไอ้วุฒิล่ะ?”
“ ช่างหัวมัน ให้มันโดดเดี่ยวรับกรรมอย่างงั้นแหละ มันจะได้รู้ว่าสิ่งที่มันทำนั้นมันเลวววววววว” ไอ้ชนะว่าคาดเข็มขัดนิรภัย
   ผมขยับตัวเตรียมพร้อมเมื่อเห็นไอ้ชนะจับพวงมาลัยรถ
“ แต่ว่าก็ว่าเถอะ สงสารไอ้วุฒิมันเหมือนกัน” ไอ้ชนะว่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นถือพร้อมทั้งมองออกไปนอกรถโทรศัพท์หาไอ้วุฒิ ผมเบือนหน้าหนี ยอมรับว่าโกรธไอ้วุฒิพอๆกับโกรธตัวเอง
   ทั้งที่ไอ้วุฒิรักจุมแต่สิ่งที่มันกับจุมมากเกินไป คนที่โกรธเคืองกันยังไม่ทำขนาดนี้ ผมนึกถึงวันลอยกระทงเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นจุม
   ใบหน้าจุมเปื้อนน้ำตา…
   ผมรู้สึกหนาวขึ้นมาทันที จุมพี่สงสารเราเหลือเกิน จะทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาพี่ ไม่มาพึ่งพาพี่
“.................” ถ้าเราทนไม่ไหว พี่พร้อมจะช่วย แต่จุมต่างหากที่ยอม

   ยอมจนยอมไม่ไหวถึงต้องหนีไปแบบนี้

“ เออวุฒิ กลับกันเถอะ ไม่เจอจุมแล้ว ครั้งนี้ก็คว้าน้ำเหลวตามเคย” ไอ้ชนคุยโทรศัพท์กับไอ้แบงค์
   ยังไงไอ้วุฒิก็เพื่อนผม ผมหันหน้ากลับไปมองไอ้ชนะ ฟังว่าไอ้วุฒิมันจะเอาไง
“ ยังไม่กลับ มรึงจะอยู่ทำเหี้ยอะไร!? ถ้าจุมอยู่ที่นี่จริงๆหนีไปไกลแล้ว”
“..........” ( ผม)
“ เออ เรื่องของมรึงงั้นมรึงอยู่ไปคนเดียวเถอะ!!” ไอ้ชนะพูดแล้วแทบเอานิ้วกระแทกปุ่มตัดสาย
“...............” ผมไม่พูดอะไร แค่มอง
“ แม่ง! กรูอุตสาห์เป็นห่วงมาบอกว่า เรื่องของกรู! อย่างมรึงอย่าเจอจุมเลยไอ้หมีดำ  ถึงกรูเจอจุมก่อน กรูก็ไม่บอกมรึง!” ไอ้ชนะพูดกับโทรศัพท์แทนไอ้วุฒิ ด้วยอารมณ์โกรธ มันก็น่าโกรธครับ ไอ้วุฒิมันก็รู้ว่าไอ้ชนะเป็นห่วงมัน แต่ก็พูดไม่รักษาน้ำใจ ถึงแม้ว่าพวกผมจะรู้นิสัยมันดีก็ตาม
“ เอาไง?” ผมถาม
“ กลับดิ ปล่อยแม่งมันไว้นี่แหละ!”
“...................”
.
.

   เสียงไอ้ชนะอาบน้ำดังมาจากห้องน้ำ ผมนั่งอยู่บนพื้นเอาหลังพิงขอบเตียง ก่อนที่ดึงกระเป๋าเงินจากกระเป๋ากางเกงแล้วเปิดออกดูรูปจุม
   รูปเดิมที่แอบถ่ายตอนน้องเขาหลับที่คอนโดไอ้วุฒิ …
“ จุม” ใบหน้าสีซีด เปลือกตาบางกับขนตาที่เรียงกันเป็นแพ
   ผมเอามือลูบใบหน้าจุมในรูปแผ่วเบา
   เราไปอยู่ที่ไหนกัน ปลอดภัยดีใช่ไหม?...
“…………………….” ผมมองจุม(ในรูป) แล้วเหตุการณ์ในอดีตมันก็หมุนย้อนกลับมา วันที่จุมมีความสุขแม้จะน้อยนิด แต่รอยยิ้มจางๆของจุมบ่งบอกว่ามีความสุขอย่างแท้จริง แค่เพียงไอ้วุฒิทำอะไรให้เล็กๆน้อยๆให้ จุมก็มีความสุข ยิ้ม หัวเราะร่าเริงในความเจ็บปวดที่แม้แต่ผมก็รู้สึก ไอ้วุฒิทำให้จุมมีความสุขได้ก็ทำให้จุมตกนรกได้ไม่ต่างกัน
   น้ำตาผมพาลจะไหล เมื่อนึกถึง จุมที่กำลังตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว กับไอ้วุฒิที่เกรี้ยวกาจทำร้ายได้แม้แต่คนที่มันรัก
   จุม…………
…ความจริงแล้วน้ำตามันไหลอาบแก้มลงมาแล้ว ผมยอมรับความอ่อนแอของตัวเอง
“ เราต้องเจอจุมแน่”(เสียงไอ้ชนะ) ผมหันควับ ไอ้ชนะในชุดคลุมสีขาวอาบน้ำแล้วเรียบร้อย ยืนอยู่ข้างๆผม ไม่รู้มาตอนไหน
“…………….” คำพูดเดิมที่ไอ้ชนะบอกผม เป็นกำลังให้ผมมาตลอด ‘ต้องเจอจุม’
“ ดูมั้งดิ เผื่อกรูมีญาณเห็นรูปจุมแล้วรู้ว่าจุมอยู่ไหน” ไอ้ชนะที่ยืนอยู่ดึงกระเป๋าเงินจากมือผม
“ ชนะ!?”
“…………..” ไอ้ชนะเปิดประเป๋าเงินผม
“ ชนะเอามานี่!” ผมจะคว้ากระเป๋าเงินจากมือไอ้ชนะ แต่มันหลบได้ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้มันดู แต่เห็นว่ามือมันยังแห้งไม่สนิท และถ้ารูปจุมโดนน้ำจะเสียหายเอาได้
“ แค่นี้ทำหวง” ไอ้ชนะว่าส่ายหน้า เหมือนล้อเลียน แต่ผมไม่เล่นด้วย ถ้ารูปจุมโดนน้ำขึ้นมาจะทำไง
“ชนะขอเถอะ” ผมว่า
“ ขอดูแค่นี้ไม่ได้หรือไง?” ไอ้ชนะว่าเสียงเปลี่ยน
“ ได้แต่..”
“ มรึงหวงแม้กระทั่งกรู” ไอ้ชนะว่าโยนกระเป๋ากลับให้ ผมยื่นทั้ง 2 มือรับไว้
“ ไม่ได้หวง แต่เห็นว่ามือมรึงยังเปียกอยู่” ผมอธิบาย
“ มรึงกลัวว่ารูปจุมจะโดนน้ำว่ากันเถอะ”
“…………………..”(ผม)
“  ……………กรูเข้าใจ” ไอ้ชนะพูดเองเออเอง ผมรู้สึกผิดมาก ผมคิดแต่ว่ารูปจุมจะเปียกโดยลืมคิดถึงความรู้สึกไอ้ชนะไป
“ ชนะกรูขอโทษ”
“ ขะ ขอโทษทำไม มรึงไม่ได้ผิดอะไร” ไอ้ชนะว่าเดินผ่านผมไปยังตู้เสื้อผ้า ผมเดินตามไปรู้ว่าไอ้ชนะมันกำลังไม่พอใจผมอยู่
“ ……………..”
“ กรูมันก็แค่เพื่อนสนิทสมัยเด็กจะไปมีความหมายเท่าคนที่มรึงรักก็ไม่ใช่” ไอ้ชนะว่าเดินออกจากห้อง ทั้งที่ยังไม่ได้ใส่อะไรนอกจากเสื้อคลุมอาบน้ำ ผมเดินตาม
   ไอ้ชนะเดินไปกระแทกก้นนั่งโซฟา แล้วกดรีโมท เปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ โดยไม่ดูช่องไหนเลยด้วยซ้ำ แล้วแบบนี้ยังว่าไม่ได้โกระผมอีก ที่โกรธเพราะอยากให้ง้อ
“ ชนะ มรึงงอย่าพูดแบบนี้” ผมเรียกนั่งลงข้างๆ
“…………………...” ไอ้ชนะเงียบ จ้องจอโทรทัศน์ที่ตอนนี้เป็นเกมส์โชว์ต่างชาติ
“ เดี๋ยวตอนเย็น ไปกินข้าวกันนะกรูเลี้ยง”
“ กรูจะไปกินกับปราง และไม่ต้องเอาของกินมาล่อ” ไอ้ชนะบอก ไม่มองผมด้วย
“ เหรอ งั้นไม่เป็นไร” ผมว่า
“ ถ้ากรูจะไปกับมรึง มรึงจะเลี้ยงอะไร?” ถามไม่หันมาเช่นเดิม
“ มรึงอยากกินอะไร กรูก็จะพาไป”
“ ไปก็ได้” ไอ้ชนะว่า
“ ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ก็ได้ มรึงไปกับปรางเถอะ เดี๋ยวปรางจะน้อยใจ” ผมบอก เห็นว่าไอ้ชนะเริ่มจะกลับมาเป็นปกติแล้ว
“ กรูอยากกิน หอยทอด และอยากให้มรึงเลี้ยง” ไอ้ชนะหันมา นึกว่าอยากกินอะไรที่แพงๆแกล้งผมซ่ะอีก
“ งั้นพรุ่งนี้ กรูเลี้ยง” ผมบอก อยากให้ไอ้ชนะไปกับปรางมากกว่า ช่วงนี้ไอ้ชนะไปค่อยได้เจอปรางเท่าไร เพราะเรื่องจุม
“ กรูจะกินวันนี้!” (ขึ้นเสียง)
“ ก็ได้ ก็ได้” ผมว่าอ่อนใจ “ แล้วปรางล่ะ? พาไปด้วยกันดิ”
“ ไม่เป็นไร กรูจะบอกปรางเอง กรู2คนไม่มางอนกันเพราะเรื่องแค่นี้หรอก” ไอ้ชนะบอก
“…………………...”
“ มรึงต่างหาก อยากเลี้ยงกรูจริงป่ะ?”
“ จริงดิ ตอบแทนมรึงไงที่คอยปลอบกรู” ผมว่า
“ เพื่อนเขาไม่ตอบแทนกันด้วย หอยทอดหรอก”
“ แล้วอะไร?” ผมถาม
“ ตอบแทนด้วยร่างกายไง” ไอ้ชนะว่ายิ้มเจ้าเหล์ ก่อนที่ผลักผมลงกับโซฟา แล้วคร่อมตัวผมรวดเร็ว
“หึๆ วันนี้เป็นเมียพี่เถอะน้องแบงค์ หึๆ” ไอ้ชนะทำหน้าหื่นได้โรคจิตมาก
“ มรึงอย่าเล่นแบบนี้ดิ กรูขนลุก” ผมว่า  หัวเราะไอ้นี่มันช่างคิดจริงๆ
“ พี่ชนะไม่ได้ล้อเล่น น้องแบงค์ไม่ต้องกลัว พี่จะทำเบาๆ” ไอ้ชนะว่าเอาลิ้นเลียริมฝีปาก จนมันแผล็บ
   ชักน่ากลัวแฮะ
“ ชนะ”
“ อะไร?”
“ น้องชายมรึง นะ” ผมบอก ไอ้ชนะก้มลง
“ พี่ชายกรูทำไม เฮ้ย!!???” ไอ้ชนะเอามือปิดน้องชายที่มันโผล่มาห้อยชมโลก
“ แม่ง มรึงโรคจิต มองอยู่ได้ตั้งนาน ไม่บอกกรู!” ไอ้ชนะยืนขึ้นแล้วพูด ผมลุกขึ้นขำท่าทีไอ้ชนะ
“ กรูก็เพิ่งเห็น” ผมบอก ไม่ได้โกหก ก็เพิ่งสังเกตเหมือนกัน
“ โกหก”
“ ก็มรึงทำไมไม่ใส่กางเกงใน” ผมว่า
“ ก็กรูยังไม่ทันใส่” ไอ้ชนะว่า เดินเข้าไปในห้อง คงไปใส่กางเกงในนั่นแหละ และกลับออกมา ใส่ยีนต์ เสื้อยืดแล้วเรียบร้อย
“ มรึงเลิกยิ้มได้แล้วไอ้แบงค์” บอกผมหน้ามุ่ย
“ กรูไม่ยิ้ม มรึงก็บอกว่ายิ้มหน่อย กรูยิ้มก็บอกให้เลิก”
“ เล่นลิ้นนะมรึง”
“…………………...” ผมยิ้ม
   ขอบคุณไอ้ชนะที่อยู่กับผม ไม่รู้ว่าถ้าไม่มีไอ้ชนะอยู่กับผม ผมจะผ่านช่วงเวลาไปได้ไหม
“…………………...”
“ ยิ้มอะไร เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยว!!”
“ กรูเปล่า” ผมบอก
“ ยิ้ม เพราะเห็นไข่คนอื่น เขาเรียกว่า โรคจิต! เออ กรูดูของมรึงมั้งดีกว่า” ไอ้ชนะว่ายิ้มแสยะ ผมสะดุ้งโหยง รีบลุกขึ้นทันที
   ไอ้ชนะวิ่งมาหาผม อยู่คนละด้านโซฟาตัวยาว
“ ไอ้ชนะ! มรึงอย่าเล่นแบบนี้” ผมโยกจะไปซ้ายไอ้นะก็โยกซ้ายตามผม พอผมจะไปขวาก็ขวาตามผม
“ มรึงไม่รอด ไอ้แบงค์ กรูต้องขอดูไข่มรึงเป็นบุญตา”
“ ใช่ว่ามรึงไม่เคยเห็น” ผมบอก เพราะเวลารีบๆพวกผมก็อาบน้ำด้วยกันบ่อยๆ ( แล้วห้องน้ำข้างนอกก็เป็นไอ้วุฒิอาบ แต่ถ้ามี2 ก็อาบคนละห้อง)
“ ฮ่าๆ มรึงทำหน้ากลัวกรูวะแบงค์” ไอ้ชนะกระโจนใส่ผม แต่ผมเตรียมตัวไว้แล้ว เลยหลบทันอย่างหวุดหวิด แล้ววิ่ง
“ แบงค์ อย่าหนีดิวะ มาให้กรูดูไข่หน่อย 555”
“ มรึงมันบ้าไอ้ชนะ!” ผมวิ่งไปเข้าไปครัว
“ ไข่น้องแบงค์จะไปเป็นยังไงน่ะ หึๆ” ไอ้ชนะมันบ้าจริงๆครับ ผมว่า
   …แต่ผมก็ยิ้มได้เพราะมัน

****

   ตอนเที่ยงผมกับไอ้ชนะไม่ได้กินข้าว เพราะเอาแต่นอนอย่างเดียว พอตอนเย็นก็เลยหิว ไอ้ชนะบ่นมาในรถตลอดทางว่าหิว
   ร้านหอยทอดที่ผมกับไอ้ชนะมาเป็นร้านหอยทอดข้างถนน ที่คนเยอะมาก จนบ้างวันต้องยืนรอโต๊ะก็มี วันนี้ก็คนเยอะตามเคย ผมกับไอ้ชนะก็เลยยื่นรอโต๊ะ (สามารถซื้อกลับได้ แต่ก็ต้องรอกินเหมือนเดิม)
“ กรูหิว จนจะกินกระทะหอยทอดได้อยู่แล้ว แบงค์” ไอ้ชนะบ่น สายตาก็มองเข้าไปด้านในที่เป็นโต๊ะ ราว15 โต๊ะได้
“ มองแบบนั้นเดี๋ยวเขาก็อิ่มเพราะสงสารหรอก” ผมว่า ก็หน้าไอ้ชนะมันอ้อนวอนคนข้างที่กำลังกินจริงๆ
“ อย่างงั้นก็ดีสิ!  เฮ้ย! แบงค์นั่นลุกแล้วโว้ย!!” ไอ้ชนะว่าเดินจ้ำอ้าวเข้าไป ยังโต๊ะด้านในที่ผู้หญิง3 คนลุกขึ้นยืนแล้วกำลังเก็บข้าวของกันอยู่
   พอไอ้ชนะเดินเข้าไปฉีกยิ้ม พวกเธอก็มองอย่างงงๆปนตกใจเล็กน้อย ผมเดินตามเข้าไป สวนทางกับพวกเธอพอดี
“ ชนะ ให้เขาลุกก่อนก็ได้” ผมบอกนั่งลง เด็กเสริ์ฟเข้ามาเก็บถาด เก็บแก้วและเช็ดโต๊ะให้พวกผม
“ เด็กเมื่อกี้น่ารักวะ” ไอ้ชนะพูดไม่ได้ฟังผมเมื่อกี้เลย
“…………?………...” (ผม)
“ อ้าว ก็เด็กที่เช็ดโต๊ะเมื่อกี้ไง” ไอ้ชนะว่า หันไปมองเด็กเสริ์ฟคนเมื่อกี้ก่อนที่จะหันกลับมา
“ชนะมรึงมีปรางแล้วนะ” ผมเตือนสติ แต่คิดว่าคงไม่สำเร็จเหมือนทุกทีนั่นแหละ
“แล้วไง ปรางก็ส่วนปรางดิ แต่นี่อาหารว่าง” ไอ้ชนะว่า ผมส่ายหน้าระอา แต่แล้ว ผมก็เห็น
   จุม
   ผมยืนขึ้น
“ มีไรแบงค์?” ผมมองตามแผ่นหลังผอมที่ตรงข้ามถนน แค่คนที่คล้ายเท่านั้นเอง ผมก็คงเป็นอีกคนที่เห็นใครก็กลายเป็นจุมไปหมด
   จุมจะมาอยู่นี่ได้ยังไง?
“…………………...” จุมหนีพวกผมไปแล้ว หนีไปที่ไหนก็ไม่รู้ ตามหาเท่าไรก็ไม่เจอ
“ไรแบงค์?” ไอ้ชนะถามอีก ตอนนี้มันก็จับจ้องถนนอีกฝั่งเหมือนผม คนที่ผมเห็นเมื่อกี้เข้าร้านไปแล้ว
“ เปล่า” ผมส่ายหน้า
   ไม่ใช่แค่ไอ้วุฒิผมก็เป็น ที่ทึกทักคนอื่นเป็นจุม
“ เปล่าอะไร มรึงตกใจยังกะเห็นผี” ไอ้ชนะว่า
“ เมื่อกี้นึกว่า เป็นจุม” ผมบอกนั่งลง แต่ยังมองประตูร้านเบเกรี่เมื่อกี้ไม่วางตา
   หวัง ว่าจะเป็นจุมจริงๆ
“ เออ เห็นใครก็เป็นจุมไปหมดแหละมรึง ไอ้วุฒิอีกคน ต่อไปคงเห็นกรูเป็นจุม!” ไอ้ชนะพูดประชดผม
   ซึ่งก็คงจะจริง...
“ ชนะ มรึงว่า ตอนนี้จุม นอนหรือยัง?” ผมถามไอ้ชนะ( ตอนนี้ 2 ทุ่ม)
“ กรูไม่รู้ แต่กรูคิดว่าน้องเขาน่าจะอยู่ดีกว่าอยู่ไอ้วุฒิ หรือมรึงจะเถียง อย่างน้อยก็ไม่โดน...” ไอ้ชนะเงียบก่อนที่จะพูดจบ คงเพราะไม่อยากตอกย้ำสิ่งที่จุมต้องเจอ ...ผมก็ไม่อยากคิดแต่ภาพจุมก็คอยปรากฏในจิตใจผมตลอดเวลา
“ ..................”
   ถาดหอยทอดร้อนๆถูกวางลงบนโต๊ะ ควันบางเบาลอยขึ้นช้าๆ
“ น้องชื่อไรครับ?” ไอ้ชนะถามเด็กเสริ์ฟ ( สูงไม่น่าจะเกิน 170 ผิวสีแทน จมูกแหลมออกรั้น ริมฝีปากบาง นัยน์ตาเป็นประกาย)
“ เอ่อ  ยูครับ”( สีหน้าตกใจปนแปลกใจ)
“ เหรอครับยู พี่ชื่อ ชนะ..พี่”
“…………………...” ผมหันไปมองร้านเบเกรี่อีกครั้ง มีชายหญิงถือถุงออกมา
   จุม ไปอยู่ที่ไหน? พี่เป็นห่วง

“  I love you แปลว่าอะไรรู้ไหมครับ?” ( ไอ้ชนะ)
“ ไม่รู้ครับ”
   จุม!?
   ฝั่นตรงข้าม ที่เปิดประตูออกมาเป็นจุมจริงๆ ผมเห็นผมมั่นใจ ถึงแม้ว่าจะเป็นกลางคืน แต่ไฟก็สว่างจ้าจนเหมือนกลางวัน
“จุม!?” ผมลุกขึ้น แล้ววิ่งออกจากร้าน
“ อ้าวเอ้ย!? แบงค์” ( เสียงไอ้ชนะ)
“…………………...” ผมวิ่งไปริมฟุตบาท ก่อนจะยกมือขอทางจะข้ามถนนรถบางคันที่ยอมก็จอดให้คนที่ไม่ยอมก็บีบแตรไหล่เสียงดัง แต่ผมไม่สน!
“ แบงค์ อะไรของมรึง!?” ไอ้ชนะถาม หลังจากที่ตามผมมาทันขณะที่ผมกำลังจะข้ามถนนจากเกาะกลางถนนไปอีกฝั่ง
“…………………...” ผมไม่ได้ตอบ มองแต่จุม ที่ตอนนี้เดินไปไกลแล้ว ..และกำลังเลี้ยวเข้าไปในซอย
   ใจผมเต้นระทึก ขออย่าให้คาดจากจุมเลย
“ จุม!!” ผมตะโกน
   ไม่มีปฎิกิริยาตอบจากอีกฝ่าย ผมข้ามถนนสำเร็จแล้ววิ่งตามจุมเข้าไปในซอย
“...............” ก่อนที่จับไหล่จุม
   จุม ในที่สุดก็เจอ...
“ จุม” ผมจับไหล่จุมให้น้องเขาให้หันมา
“.................?!”
“ ไรพี่?” ไม่ใช่จุม…………………………
“  อะไรของมรึงแบงค์” ไอ้ชนะถาม มือผมร่วงลงหมดแรง ยอมรับจริงๆว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม คล้ายจุมมาก ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง หน้าตา
“…………………...”
“ ขอโทษครับ เพื่อนผมทักคนผิด ขอโทษด้วยครับ มันเมา” ไอ้ชนะว่า ก่อนที่เขาจะเดินไป
“…………………...”
“ ไม่ใช่จุมหรอกแบงค์” ไอ้ชนะบอก ผมมองหน้ามัน
   ไม่มีแรงเลยไม่มีแรงแม้จะเดิน
“ กลับเถอะ” ไอ้ชนะกุมมือผมไว้
“..........................” ผมปล่อยให้ไอ้ชนะเดินกุมมือกลับเงียบๆ
“ ......................” ขากลับรถกลับติดไปแดง ให้ผมกับไอ้ชนะเดินอย่างไม่ติดขัด ราวกับว่าเมื่อกี้เป็นการกลั่นแกล้งของฟ้า
“ ป่านนี้หอยทอดเย็นหมดแล้ว” ไอ้ชนะว่า
“ ชนะมรึงกินไปคนเดียวเถอะ กรูไม่หิว กรูจะกลับ” ผมบอก
“ กรูก็ไม่กินแล้ว อยากกลับเหมือนกันง่วง” ไอ้ชนะบอก ทั้งที่มันบ่นหิวมาตลอดทาง
   คงเป็นเพราะผมที่มันตอบแบบนี้
“ มรึงกินไปเถอะ กรูจะกลับบ้าน กรูไม่เป็ไร” ผมบอก
“ ไม่ต้องกลับบ้านวันนี้ไปนอนคอนโดเป็นเพื่อนกรู กรูกลัวผี” ไอ้ชนะว่าเหมือนสั่ง พร้อมกับบีบมือผมเบาๆ
“ ...................” ผมพยักหน้า เข้าใจว่ามันอยากอยู่กับผมไม่อยากให้ผมอยู่คนเดียว

   ผมก็ไม่อยากไปอยู่กับตัวเอง แล้วเอาแต่คิดเรื่องจุมว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ ลำบากหรือเปล่า? หัวใจจุมบอบซ้ำแค่ไหน
   จุมไปร้องไห้อยู่ไหน?
.
.
.
.
   ถึงห้องผมก็เข้าไปนอน โดยไม่คิดจะทำอะไร จิตใจมันเหนื่อยล้าเกินที่จะทำอะไรแล้ว...
“..................” ไอ้ชนะก็มานอนข้างๆผมโดยไม่พูดไม่จา
“ มรึงอย่ามาครองเตียงกรูคนเดียว กรูก็จะนอนเหมือนกัน” ไอ้ชนะบอก ผมรู้ว่าไอ้ชนะมันไม่อยากจะปล่อยไว้คนเดียว มันอยากจะให้กำลังผมว่าอย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนอย่างมันที่อยู่ข้างๆผม
“...................” ผมหันไปมองไอ้ชนะ
“..................อย่าจ้องกรูนาน เดี๋ยวกรูเกิดอารมณ์” ไอ้ชนะว่า ผมเข้าไปกอดไอ้ชนะ
“ ฮือๆ” ผมร้องไห้ไม่อาย
   เป็นเพราะผม เพราะผมจุมถึงได้หนีไป ผมไม่อาจจะปฎิเสธความจริงข้อนี้ไปได้ เพราะผมไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองได้ เรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้
“ ...........จุมหนีไป มรึงเสียใจ แต่กรูดีใจที่จุมไม่ต้องทนไอ้วุฒิทำร้าย มรึงไม่ลองคิดแบบกรู” ไอ้ชนะบอก แต่ผมว่ามันไม่ดีใจหรอก มันแค่ปลอบผมเท่านั้นเอง
“ กรูทำไม่ได้ ฮือๆ.......ชนะจุมอยู่ไหน?”
“........................”(ไอ้ชนะ)
“ จุมอยู่ไหน?”
“........................”(ไอ้ชนะ)
“ น้องเขาอยู่ไหน!?”ผมถามไอ้ชนะ เหมือนว่ามันต้องตอบผม มันต้องบอกผมว่าจุมอยู่ไหน?
“ กรูไม่รู้ มรึงเข้าใจไหมแบงค์ กรูไม่รู้!”
“ ทำไมมรึงไม่รู้ ฮือๆ”( เสียงเบามาก)
“ มรึงอย่าร้องดิวะ เพราะกรูอาจจะร้องตามมรึง” ไอ้ชนะว่ากอดผมเหมือนที่ผมกอดมัน
“ จุม พี่ขอโทษ ฮือๆ”
“........................”
   พี่ขอโทษ.........................

   ขอโทษที่รักจุม
   ขอโทษที่แอบจูบจุมตอนที่จุมหลับ
   ขอโทษที่แตะต้องจุมโดยไม่จำเป็น
   ขอโทษตอนที่มองจุม และคิดไม่ซื่อ
   ขอโทษที่ทำร้ายความเชื่อใจที่จุมมีต่อพี่
   ขอโทษที่หัวใจพี่มันไม่รักดี
   ขอโทษ ที่ตอนนี้พี่ก็ยังรักจุมอยู่............

“ นอนเถอะแบงค์ พรุ่งนี้พอตื่นมา เราอาจจะทราบข่าวดีเรื่องจุม”
“ ชนะกรูผิด”
“ มรึงไม่ผิด ถ้าหัวใจมันมีความผิดได้ ความรักมันก็ผิด แต่ความรักไม่เคยผิด เพราะงั้นมรึงไม่ผิด มรึงมีสิทธิ์ที่จะรักใครก็ได้”
แต่ไม่ใช่จุม ไม่ใช่เมียเพื่อน
“...................” ผมกอดไอ้ชนะแน่นกว่าเดิม
   อย่าให้ผมต้องอยู่คนเดียว ตอนนี้เลย..................อย่าปล่อยให้กรูอยู่คนเดียว



*   *   *   *

ลงบ่อยกว่าเดิมเน้อ


ปล.คำผิดขอบคุณท่านZakuPz


เหตุหมาย: เข้ามาแก้คำผิด   
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-12-2010 20:58:43 โดย meawlynx »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด