หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673

[nonae]

เจ้าหญิงทำให้เราน้ำตาซึมอีกแล้ววว รักจุมฟ้า

[jimmyFG]

อ่านแล้วสงสารจุม

เกลียดไอพี่วุฒิ

ชาตินี้อย่าได้เจอจุมเลย

[knightofbabylon]

พูดไม่ออกไปไม่เป็น..
รู้แค่ทุกตัวละครในเรื่องเจ็บปวดกันทั่วทุกคนในรูปแบบของตัวเองไม่เว้นกระทั่งนังอสรพิษพันปีตัวนั้นก็เหมือนกัน

อยากจะพ่นไฟเนื่องด้วยร้องไห้ไม่ออก อ่านแล้วจุกกึ้ก 

 :กอด1:เจ้าหญิง

[yuuki]

อ่านแล้ว สงสารทั้งจุม สงสารทั้งพี่วุฒิเลยง่ะ 

พี่วุฒิรักจุม รู้สึกว่ารักมาก หึงหวงมาก และพยายามทำทุกอย่างให้จุมอยู่ด้วย แต่...ลืมไปว่าจุมก็มีความรู้สึกไม่ต่างจากพี่วุฒิ

ส่วนจุมก็มัวแต่กลัวพี่วุฒิ ไม่พูด เก็บเงียบ ดีกับทุกคนรอบข้าง ไม่อยากให้ใครเป็นห่วงตัวเองมากเกินไป

ตัวละครสองตัวนี้ น่าสงสารมาก ทั้งที่รักกันแท้ ๆ แต่กลับสื่อไปไม่ถึงกันซะที 




"จุมอิ่มพี่ก็อิ่ม" ทั้งที่เป็นห่วงกันขนาดนี้

[ve_nus]

เฮ่อ สงสารน้องจุม

[jobisuka]

ยิ่งอ่าน ยิ่งสงสารจุม เหมือนต้องการให้รู้สึกว่า วุฒิเลวร้ายเอามาก ๆ อะ

แต่บางที่ การแสดงออกของจุมเอง ก็ทำให้อารมณ์เสียได้เหมือนกัน

บางที่พูดครั้งเดียวไม่ทำตาม ต้องให้พูดย้ำสองสามรอบ ก็สมควรโดนพี่วุฒิเหวี่ยงอยู่

ประโยคที่ว่า  ผมอยากอยู่กับพี่ แต่ผมก็กลัว..กลัวที่พี่ไม่เชื่อใจผม กลัวตอนที่พี่โกรธผม กลัวตอนที่พี่โมโห ซึ่งผมรู้ว่าเป็นเพราะผม แต่หลายต่อหลายครั้งผมไม่รู้ว่าสาเหตุคืออะไร ผมเลยไม่รู้ว่าต้องทำยังไงพี่ถึงจะพอใจ เพราะผมทำอะไรก็ดูผิดไปหมด อยากให้มีเครื่องหมาย " " จังเลย อยากให้จุมพูดออกไป ไม่ใช่คิดอยู่คนเดียว

สู้ต่อไป จุมจุม

[Dorumi]

อ่านแล้วก็ละเหี่ยใจอีกแล้ว
เข้าใจความรู้สึกวุฒิตอนนั้นนะ
แต่ทำไมไม่เคยคิดเชื่อใจคนรักบ้าง คิดแต่ว่าตัวเองเจ็บ
แล้วจุมล่ะเจ็บทนกับวุฒิมาตั้งเท่าไหร่ก็ยังรักเสมอ
สมน้ำหน้าวุฒิแล้วแหละที่จุมหนีไปให้ทรมานจนตายได้ยิ่งดี

[none_ny]

ต้องออกตัวก่อนว่าเม้นด้วยความรู้สึกของนักอ่านที่ชอบนิยายเรื่องนี้นะค่ะ อาจจะแรงไปบ้างเจ้ขอโทษ

เจ้ใช้เวลาอ่านอยู่หนึ่งคืนไม่หลับไม่นอนกันเลยที่เดียว

กับภาคแรกที่อ่านแล้วขอบอกว่ามันดราม่าได้ถึงใจ เจ็บปวดไปกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างมาก

มันรุนแรงทางด้านเนื้อหา อารมณ์ และเซกส์ที่ได้มาจากการขมขืน

เจ้แนะนำขึ้นเรทและคำเตือนนิดนึงจะได้เป็นการเตือนสตินักอ่าน ให้ใช้วิจารนญาณในการอ่าน

ความรุณแรงที่เกิดขึ้นจากวัยรุ่นคนหนึ่งที่พฤติกรรมป่าเถื่อน ชอบใช้และอารมณ์ได้อย่างชัดเจน

เป้นการสะท้อนปัญหาเรื่องวัยรุ่นในสังคมเสื่อมๆในปัจุบันได้ดีแบบถึงลูกถึงคนเลยที่เดียว

นายวุฒิอาจจะผ่านการเลี้ยงดูที่ผิดๆจากพ่อแม่จนกลายเป้นเด็กที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้

แต่ถ้าจะเอาเหตุผลบ้านแตกมา้อ้างเจ้ว่า ประเทศชาติคงมีคนชั่วๆแบบนี้เต็มบ้านไปหมดแล้ว

นายมันแกแค่หาข้อแก้ตัวให้ตัวเองเพื่อจะได้เลว ชั่ว ได้อย่างชอบธรรม ทั้งที่จริงแล้วมันก็เป้นการเห็นแก่ตัวของชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง

ส่วนน้องจุมก็เป็นเหมือนผ้าขาวที่สะอาดบริสุทธ์ แม้จะโดนทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจแต่ก็ยอมทน

แต่บางทีมันก็ยอมจะมากเกินไปไหม เคยคิดหรอเปล่าว่าแม่รักและดูแลเราอย่างดีมาตลอดเพื่อให้เรามาเป็นกระสอบทราย

ให้คนเลวๆแบบนั้นทำร้ายหรอ ถ้าเจ้เป้นคนที่รักน้องเจ้จะโคตรเสียใจมากที่เรายอมโดนทำร้ายแบบนั้น

บอกตามตรงว่าตอนสุดท้ายโคตรสะใจที่นายวุฒิต้องอยู่คนเดียวโดนเจ็บปวดเพราะเป็นสิ่งที่สมควรโดนที่สุด

เพราะนายรักแต่ตัวเองจนพร้อมที่จะทำลายคนรักได้ทุกเมื่อ แต่นักเขียนกลับให้ความหวังเหมือนน้องจะกลับมา

ซึ่งทำให้เราไม่กระจ่างเท่าไรนัก คงต้องอ่านต่อเพื่อจะได้รู้ความเป็นไป

โดยใจจริงอยากให้น้องหนี้ไปตลอดเพราะความเจ็บปวดเกินเยียวยาได้แล้วของน้องคงไม่พร้อมที่จะกลับไปได้อีกต่อไป

แต่ถึงอย่างไรเราก็อยากรู้ แต่พอมาได้อ่านภาคสอง มันแบบว่าออกทะเลไปไกลเลยที่เดียว

เจ้แปลกใจมากกับการที่น้องนะที่น่ารักของเจ้เป็นแบบนั้นไปยิ่งอ่านยิ่งเริ่มเบื่อกับการโลเลในอารมณ์ของแทน

มันก็ค่อยๆออกทะเลไปเรื่อยๆตั่งแต่เลิกชะนีมาให้เพื่อนเสียบ ถ้าผู้ชายที่เลิกกับแฟนเป็นแบบนี้ โลกนี้คงมีแต่เกย์นะค่ะ

แล้วยังมาทำร้ายขมขืนผู้ชายอีกเจ้ก็ยิ่งงงกับการกระทำตัวละครเข้าไปอีก ไม่ทราบว่าน้องต้องการสื่อเรื่องอะไรผ่านตัวละคร

แต่นะเป้นตัวละครอีกตัวที่นักเขียนได้นำเสนอความโลเลในใจ ความต้องการที่มากกว่าหนึ่ง และเห้นแก่ตัวได้แบบน่ารังเกียจ

การทำแบบนี้บอกตามตรงว่ามันเจ็บทั้งสามฝ่ายไม่มีใครได้ความสุขเลยนะค่ะ

แล้วกับการคั่นอารมณ์คิดถึงน้องจุมด้วยตอนพิเศษ ที่อยากบอกว่าเจ้ไม่อยากรู้แล้ว เจ้ว่าเจ้อิ่มมากกับความเลวที่น้องโดนสัตว์

ตัวหนึ่งกระทำ แต่นักเขียนก็มาข่นอารมณ์กันแบบนี้ เจ้ว่าหยิบมีดมาแทงกันเลยดีกว่านะ เพราะนักอ่านก็คงอยากรู้ความเป็นไปของน้อง

ในปัจจุบัน แต่มากระตุ้นกันแบบนี้เจ้อยากตายจริงๆ มันเลยมีความน่าเบื่อน่ารำคาญจากการดำเนินเรื่องของนะ

และการจิตตกจากตอนพิเศษเข้ามาแทนที่ความสนุกของเรื่อง จนเจ้ต้องทนอ่านเพื่อที่จะได้รู้ว่าเรื่องของจุมตัวละครที่เราเอาใจช่วย

นั้นจะเ็ป็นอย่างไร พอมาอ่านเจ้รู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องในแบบที่ต้องการแต่ก็ต้องอ่านเพราะ็ก็อยากรู้เรื่องราวของจุมต่อไป

เรื่ีองตอนปัจุบันของเจนก้เป็นไปตามคาดการไม่ขอแสดงความเ็ห็นอะไร แต่ขอตบนังเจนด้วยเปลือกทุเรียน

สุดท้ายอย่างที่เกริ่นตอนแรกเม้นเจ้อาจจะแรงส์ในบ้างประโยค อาจเป็นความเห็นที่แตกต่าง แต่ก็เม้นด้วยความรู้สึกจากใจจริงๆ

เพราะชอบถึงเม้นได้ขนาดนี้ เพราะชื่นชมจึงพยายามอ่านแล้วเ็ก็บรายละเอียดต่างๆไว้มากมาย

และสุดท้ายส่งมอบกำลังใจให้นักเขียนเสมอ รอความกระจ่างต่างๆอยู่เสมอ แก้ปมให้ได้ไวๆนะค่ะเดี๋ยวมันแน่นไปแล้วแก้ไม่อยากล่ะแย่เลย

ไม่งอนเจ้นะ มามะมากอดปลอมแน่นๆที(ไม่ได้ตบหัวแล้วลูบหลังน้าาาาาาาาา)....................

...................................................................................................

เขาให้คะแนนถูกใจกันตรงไหน เอาใจไปสิบดวงเลย แทนใจเราหมดเลย (แต่ไม่กล้าเขียน ^^'') ยิ่งอ่าน ความรู้สึกยิ่งดำมืดดิ่งลงเหว นอยด์ไปทั้งวัน เลยพักไป แวะเข้ามารอจุม ก้อเจอแต่ฉากจุมทุกข์ทรมาน เลยรอให้ขึ้นจบ แล้วค่อยอ่านทีเดียวดีกว่า -__-''

ปล.แต่เราชอบภาคแรกมากเลยนะ มารออ่านทุกวันเลย ยังไงก้อเป็นกำลังใจให้คนเขียนหาทางกลับเข้าฝั่งเร็ว ๆ นะคะ ^^

[minmin96]

 :monkeysad:คิดถึงจุมที่สุด!!!

[ru_ka]

  อ่านแล้วก็เกลียดอิพี่วุฒิจริงๆ

สงสารน้ิองจุมจัง

อิพี่วุฒิมันก็จ้องหาเรื่องได้ตลอดเวลาจริงๆ 

[ToffeE_PrincE]

ฮืออ

รอวันที่ทั้งสองกลับมารักกันอีกครั้ง

 

[rmlab]

พี่หมีดำ ไม่มีเหตุผลเลย

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :m15:ขอให้ผ่านเรื่องราวร้ายๆไปได้นะครับ

[aimaim]

อย่าให้จุมกลับมาหาวุฒิเลยนะ ไม่มีอะไรรับประกันว่าวุฒิจะไม่ทำร้ายจุมอีก ถึงแม้จุมจะหนีหายไปได้ตั้งสองปีก็ตาม ไม่มีอะไรรับประกันจริงๆ จุมน่าสงสารเกนไปแล้ว

[JayCin]

สวัสดีค่ะ ต้องขอโทษด้วยที่มาเม้นท์เอาหน้าเกือบ 500 ถึงแม้ว่าอ่านมาระยะหนึ่ง ขออนุญาติเรียกน้องว่า เจ้าหญิง นะค่ะ

ติดตามเรื่องนี้มาระยะหนึ่งค่ะ ขอบอกว่าชื่อเรื่องเหมาะกับตัวเอกชื่อวุฒิมากค่ะ พระเอกเรื่องนี้วายร้ายสมชื่อจริงๆ อิอิ ชอบ (ว้าว มะได้ชอบความรุนแรง เพียงแต่เชื่อว่านี่คือเราน่าจะหาชีวิตหนึ่งที่ใกล้เคียงในสังคมจริงๆทุกวันนี้) อ่านแล้วสงสารวุฒิที่แสดงออกในสิ่งที่ตัวเองเชื่อว่ามันคือความรัก ในรูปแบบเฉพาะตนจริงๆ ความรักมันมีหลายนิยาม แล้วแต่ความเชื่อของแต่ละคน เราก็มนุษย์คนหนึ่ง ไม่ผิดที่อ่านแล้ว บางครั้ง (เอ..หรือว่าหลายครั้ง) อดที่จะเชียร์ให้จุมเปลี่ยนใจรักกะนายแบงค์ให้หมดทุกข์หมุดโศกซะที แต่ถ้าเป็นงั้น นิยายเรื่องนี้ มันจะชื่อขึ้นต้นด้วย บุพเพ..ได้อย่างนั้นหรือ ฮิฮิ เลยรอเจ้าหญิงว่าจะนำเรื่องต่ออย่างไร ให้เป็นการสั่งสอนวุฒิ (ซึ่งเหมือนว่ายังไม่ได้บรรยายให้รู้สึกว่าวุฒิสำนึกผิดอย่างมากมายเลยนะ) เพราะเหมือนวุฒิยังรอการกลับมาของจุมเพื่อการสั่งสอน (เข้าใจผิด ก็ขอโทษด้วยค่ะ) แต่ก็ไม่แน่ พอวุฒิเจอจุมจริงๆ อาจพลิกเป็นพระเอกผู้สำนึกผิด ยอมจุมทุกอย่าง (55 เชื่ออย่างนี้จริงหรือ) หรือ โหดมากกว่าเดิม 555 ไม่อยากคิดให้เป็นประเด็นหลังเลย เอ...หรือว่า แบบหลัง จะได้สะใจ (คนอ่านคนนี้ 555)
ส่วนชนะ ก็เป็นอีกตัวละคร ที่แสดงให้เห็นความโลเลอย่างแรง ความเห็นแก่ตัวที่อยากได้ความรัก จากคนที่ตัวเองรัก ถึงแม้จะเป็นการมาจากการบังคับให้รักก็ตาม ไม่น่าเชื่อว่าสถานการณ์อย่างนี้ แบงค์จะโอนเอียงเข้าหาชนะ นี่ล่ะหนอที่เขาเรียกว่า รักแท้แพ้ระยะทางและแพ้ความพยายาม(เติมเอง) แบงค์คงโหยหาในความรัก ในเมื่อรักที่มีต่อจุม ไม่มีทางสมหวัง คนอ่านคนนี้เชื่อเป็นการส่วนตัว ว่า ถ้าได้รักกับคนที่เรารักเขาแต่เขาไม่รักเรา กับ ถ้าได้รักกับคนที่รักเรา แต่เราไม่ได้รักเขา ถึงแม้แต่ละแบบ จะสุขทุกข์ต่างกัน แต่ขอเลือกอย่างหลังค่ะ ไม่อยากให้ใจหดหู่ โศกเศร้า ผิดหวังอยู่ตลอดเวลา มันทำใจยากกว่า (ย้ำ...ความคิดเห็นส่วนตัวค่ะ แต่เอ...เหมือนไม่เกี่ยวกันเท่าไรเนอะ..ช่างมันเถอะ)

เจ้าหญิงคงไม่โกรธนะที่ไม่ได้มาเม้นท์ให้ทุกตอนที่อัพ เพราะเป็นคนเม้นท์ไม่เก่ง เวลามาอ่านแล้วเห็นคนเม้นท์ โอ..แม่เจ้า คนเม้นท์ช่างมีความสามารถซะนี่กระไร ทำไมหนอเราเม้นท์ไม่ได้อย่างนี้ หรือ โอ..นี่แหละคำพูดที่อยากเขียน แต่ เขาเขียนไปแล้วอ่ะ ดังนั้นขอโทษเป็นล้านๆครั้งล่วงหน้านะคร๊าบบบ อิอิ แต่จะแวะมาเม้นท์อีกทีตอนจะสวัสดีปีใหม่ล่ะกัน 555

[new45]

Quote from: BʊẑẐỹ@TἀӛṀ® on 20 December, 2010, 03:24:27 PM
ต้องออกตัวก่อนว่าเม้นด้วยความรู้สึกของนักอ่านที่ชอบนิยายเรื่องนี้นะค่ะ อาจจะแรงไปบ้างเจ้ขอโทษ
เจ้ใช้เวลาอ่านอยู่หนึ่งคืนไม่หลับไม่นอนกันเลยที่เดียว
กับภาคแรกที่อ่านแล้วขอบอกว่ามันดราม่าได้ถึงใจ เจ็บปวดไปกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างมาก
มันรุนแรงทางด้านเนื้อหา อารมณ์ และเซกส์ที่ได้มาจากการขมขืน
เจ้แนะนำขึ้นเรทและคำเตือนนิดนึงจะได้เป็นการเตือนสตินักอ่าน ให้ใช้วิจารนญาณในการอ่าน
ความรุณแรงที่เกิดขึ้นจากวัยรุ่นคนหนึ่งที่พฤติกรรมป่าเถื่อน ชอบใช้และอารมณ์ได้อย่างชัดเจน
เป้นการสะท้อนปัญหาเรื่องวัยรุ่นในสังคมเสื่อมๆในปัจุบันได้ดีแบบถึงลูกถึงคนเลยที่เดียว
นายวุฒิอาจจะผ่านการเลี้ยงดูที่ผิดๆจากพ่อแม่จนกลายเป้นเด็กที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้
แต่ถ้าจะเอาเหตุผลบ้านแตกมา้อ้างเจ้ว่า ประเทศชาติคงมีคนชั่วๆแบบนี้เต็มบ้านไปหมดแล้ว
นายมันแกแค่หาข้อแก้ตัวให้ตัวเองเพื่อจะได้เลว ชั่ว ได้อย่างชอบธรรม ทั้งที่จริงแล้วมันก็เป้นการเห็นแก่ตัวของชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง
ส่วนน้องจุมก็เป็นเหมือนผ้าขาวที่สะอาดบริสุทธ์ แม้จะโดนทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจแต่ก็ยอมทน
แต่บางทีมันก็ยอมจะมากเกินไปไหม เคยคิดหรอเปล่าว่าแม่รักและดูแลเราอย่างดีมาตลอดเพื่อให้เรามาเป็นกระสอบทราย
ให้คนเลวๆแบบนั้นทำร้ายหรอ ถ้าเจ้เป้นคนที่รักน้องเจ้จะโคตรเสียใจมากที่เรายอมโดนทำร้ายแบบนั้น
บอกตามตรงว่าตอนสุดท้ายโคตรสะใจที่นายวุฒิต้องอยู่คนเดียวโดนเจ็บปวดเพราะเป็นสิ่งที่สมควรโดนที่สุด
เพราะนายรักแต่ตัวเองจนพร้อมที่จะทำลายคนรักได้ทุกเมื่อ แต่นักเขียนกลับให้ความหวังเหมือนน้องจะกลับมา
ซึ่งทำให้เราไม่กระจ่างเท่าไรนัก คงต้องอ่านต่อเพื่อจะได้รู้ความเป็นไป
โดยใจจริงอยากให้น้องหนี้ไปตลอดเพราะความเจ็บปวดเกินเยียวยาได้แล้วของน้องคงไม่พร้อมที่จะกลับไปได้อีกต่อไป
แต่ถึงอย่างไรเราก็อยากรู้ แต่พอมาได้อ่านภาคสอง มันแบบว่าออกทะเลไปไกลเลยที่เดียว
เจ้แปลกใจมากกับการที่น้องนะที่น่ารักของเจ้เป็นแบบนั้นไปยิ่งอ่านยิ่งเริ่มเบื่อกับการโลเลในอารมณ์ของแทน
มันก็ค่อยๆออกทะเลไปเรื่อยๆตั่งแต่เลิกชะนีมาให้เพื่อนเสียบ ถ้าผู้ชายที่เลิกกับแฟนเป็นแบบนี้ โลกนี้คงมีแต่เกย์นะค่ะ
แล้วยังมาทำร้ายขมขืนผู้ชายอีกเจ้ก็ยิ่งงงกับการกระทำตัวละครเข้าไปอีก ไม่ทราบว่าน้องต้องการสื่อเรื่องอะไรผ่านตัวละคร
แต่นะเป้นตัวละครอีกตัวที่นักเขียนได้นำเสนอความโลเลในใจ ความต้องการที่มากกว่าหนึ่ง และเห้นแก่ตัวได้แบบน่ารังเกียจ
การทำแบบนี้บอกตามตรงว่ามันเจ็บทั้งสามฝ่ายไม่มีใครได้ความสุขเลยนะค่ะ
แล้วกับการคั่นอารมณ์คิดถึงน้องจุมด้วยตอนพิเศษ ที่อยากบอกว่าเจ้ไม่อยากรู้แล้ว เจ้ว่าเจ้อิ่มมากกับความเลวที่น้องโดนสัตว์
ตัวหนึ่งกระทำ แต่นักเขียนก็มาข่นอารมณ์กันแบบนี้ เจ้ว่าหยิบมีดมาแทงกันเลยดีกว่านะ เพราะนักอ่านก็คงอยากรู้ความเป็นไปของน้อง
ในปัจจุบัน แต่มากระตุ้นกันแบบนี้เจ้อยากตายจริงๆ มันเลยมีความน่าเบื่อน่ารำคาญจากการดำเนินเรื่องของนะ
และการจิตตกจากตอนพิเศษเข้ามาแทนที่ความสนุกของเรื่อง จนเจ้ต้องทนอ่านเพื่อที่จะได้รู้ว่าเรื่องของจุมตัวละครที่เราเอาใจช่วย
นั้นจะเ็ป็นอย่างไร พอมาอ่านเจ้รู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องในแบบที่ต้องการแต่ก็ต้องอ่านเพราะ็ก็อยากรู้เรื่องราวของจุมต่อไป
เรื่ีองตอนปัจุบันของเจนก้เป็นไปตามคาดการไม่ขอแสดงความเ็ห็นอะไร แต่ขอตบนังเจนด้วยเปลือกทุเรียน beat
สุดท้ายอย่างที่เกริ่นตอนแรกเม้นเจ้อาจจะแรงส์ในบ้างประโยค อาจเป็นความเห็นที่แตกต่าง แต่ก็เม้นด้วยความรู้สึกจากใจจริงๆ
เพราะชอบถึงเม้นได้ขนาดนี้ เพราะชื่นชมจึงพยายามอ่านแล้วเ็ก็บรายละเอียดต่างๆไว้มากมาย
และสุดท้ายส่งมอบกำลังใจให้นักเขียนเสมอ รอความกระจ่างต่างๆอยู่เสมอ แก้ปมให้ได้ไวๆนะค่ะเดี๋ยวมันแน่นไปแล้วแก้ไม่อยากล่ะแย่เลย
ไม่งอนเจ้นะ มามะมากอดปลอมแน่นๆที(ไม่ได้ตบหัวแล้วลูบหลังน้าาาาาาาาา


คิดเหมือนกันเลย

[Mize]

เรื่องของจุม ไม่ว่าจะอ่านกี่ที ก็รู้สึกเจ็บปวดไปด้วยทุกครั้งเลย

พี่วุฒิ ใจร้ายที่สุด ใจร้ายมากเกินไปแล้ว T_T

จุมสู้ ๆ รักจุมที่สุดเลย

[aimaim]

  500 หน้าแล้ว~~~~

[Ramika]

500 หน้า ฉลองปีใหม่

[ToffeE_PrincE]

สุดยอด ทะลุถึง500

 

 

[EoBen]

เรื่องนี้มันเศร้า ตั้งแต่ภาคแรกบันภาคนี้ 

วุติเอ๋ยยย

[iforgive]

 
500 หน้าแล้ววววว

[Monkzaa]

จะรอคุณพี่จุม สงสาร มันคงทรมานมากเลยกับความรู้สึกที่ถูกสร้างขึ้นนั้น... มันไม่ใช่เรา
สงสารพี่แบงค์ จะชอบใครก็ก้าวช้ากว่าคนอื่นเสมอ
ผิดไหมที่จะรักใครพร้อมๆกัน ลองถามตัวเองดูสิ คุณมีเพื่อนทีล่ะคน หรือหลายคนในเวลาที่ไล่เลี่ยกัน

 

[jobisuka]

เอาด้วยๆ หน้า 500   

[yo_onho wink wink]

เมื่อไหร่ เมื่อไหร่กัน ที่พี่วุฒิจะเลิกเปนคนแบบนี้
อ่านกี่ทีก้อสงสารจุม
เฮ้ออ happy new year ล่วงหน้าคร่า

[เหมียนฉิว]

คิดถึงจุมมากมาย เฮ้อ....ไม่รู้ป่านี้ไปอยู่ที่ไหนแล้ว
รู้มั้ย คนอ่านคิดถึง

[knightofbabylon]

500หน้าแล้วนะ


 

[V]

 

เจ็บจีีดถึงใจเลยอ่ะ

เฮ้อออออ

[JAROEN]

500




เจ็บสุดๆ ขั้วหัวใจแทบขาด ฮือ ฮือ ฮือ

[sakuracity]

ขอโทษนะครับผู้แต่ง แต่ผมขอติชมนิดหน่อย

ผมว่าคนเขียนโรคจิตแน่เลยอะ ไม่ก็ซาดิสม์อะไรซักอย่าง

ทำเหมือนกับว่าเอาตัวละคร (จุม) ของตัวเอง แทนด้วยคนที่ตัวเองเกลียดมากๆ แล้วก็แต่งแบบว่าให้ตัวละครนี้มีแต่เรื่องร้ายๆเข้ามาในชีวิตตลอด ดูแบบว่าแต่งให้จุมโดนทำร้ายร่างกายมากเท่าไหร่ยิ่งสะใจตัวเองอะ ไม่ทราบว่าเวลาแต่งตอนจุมเนี่ย แต่งไปยิ้มไปปล่าวครับ???? .......(ล้อเล่นนะครับ อย่าคิดมาก)

คนอ่านคิดถึงจุมกันอยู่ตลอด แต่เวลาคนเขียนเอาตอนมาจุมมาลง ก็มีแต่เรื่องราวเดิมๆซ้ำๆย้ำๆให้รู้ว่าจุมโดนทำร้ายอย่างงั้นอย่างงี้ ได้แต่เป็นฝ่ายว่ายอม

ก็เข้าใจนะ ว่าต้องการให้เรื่องมันแปลกแหวกแนวไม่เหมือนใคร แต่มันแหวกไปปะ? แหวกมาก!!

คิดเอาเองแล้วกันนะครับ ว่าที่ผมกล่าวมานี้ อาจะเป็นคำชมสำหรับคุณก็ได้ ยังไงก็ต้องขอบคุณที่สละเวลามาลงให้ได้อ่านกัน

ขอบคุณครับ ^^