ตื่นได้แล้วคร้าบๆ มาอ่านตอนต่อไปกันครับ
กีตาร์ตัวแม่ ตอนที่ 16
“ ทำไมวุ่นวายขนาดนี้เนี่ย ไปค่ายไม่ได้ไปชายหาด ” มึงก็บ่นไปไอลิงเผือก
“ เออน่า กูไม่เคยออกค่ายนี่หว่า แล้วทำไมมึงไม่ไปด้วย ” ผมถามมันกลับบ้าง
“ งานเยอะแล้ว เดี๋ยวติดตรวจงบอีก ไปให้สนุกสุขสันต์เถอะ ” ประโยคหลังนี่เหมือนมีอะไรแปลกๆ
“ ติดหนุ่มส่งดอกไม้อะดิ ระวังผัวจะฟันแข้ง ” ช่วงนี้เขามีเพื่อนรักอีกคน ชื่อมด คนที่ส่งดอกไม้ให้มันตอนแข่งฟุตซอลแพ้นั้นแหละครับ
“ ก็มีกับเขาล่ะวะ ” อึ๊กกก
“ ติดต่อผัวมึงบ้างล่ะ ” อีก อึ๊กกกกกกก
“ ไปหาสเลอปี้กินดีกว่า ” กรอดด มันตั้งใจล้อเลียนผมทุกประโยคเลย สเลอปี้ของชอบผม ปกติแล้ว ... เฮ้อ ไอบ้านั้นมันจะซื้อมาให้ประจำ ผมเข้าไปเก็บของที่ห้องเรื่อยๆ ไอนุมันลงไปไม่นานก็ขึ้นมา ผมนึกอยากกินขึ้นมาเหมือนกัน ... หืม ของใครวางไว้อีกแก้วล่ะ คงซื้อมาให้กูล่ะสิ ไอนุนี่เพื่อนดีจริงๆ
“ ขอบใจลิง ”
“ อะไร ” โห ทำดีไม่หวังผลตอบแทน สุดยอดๆ
“ นี่ไง กูกินหมดละ ” ผมชู สเลอปี้แก้วใหญ่ที่โดนดูดพรวดๆหมดอย่างรวดเร็ว ให้มันดู
“ ขอบใจผัวมึงเถอะ นั้นผัวมึงซื้อขึ้นมา ”
“ หา แค่ก ... มันอยู่ไหน ” ผมหันซ้ายหันขวาด้วยความตกใจ มันอยู่ที่นี่จริงๆเหรอ ... ไอลิงทมิฬนี่ก็ไม่ยอมพูด ผมเลยเดินไปเปิดห้องของไอนุ มันก็หัวเราะไล่หลังผม
“ มันอยู่ไหน ” ผมเดินไปบิดก้นของมัน
“ โอ้ย ... บอกแล้วๆ ทำไมต้องบีบก้นด้วยวะ ” หึหึ ไม่รู้ล่ะ บีบก้นนี่ก็ปราณีมากแล้ว
“ กูนัดเจอกันข้างล่าง มันเลยซื้อให้มึง แค่นั้นแหละ ” ผิดหวังนิดๆที่มันแอบไปเจอกัน
“ มึงคิดถึงกัน ก็เรียกมันกลับมาเถอะ ”
“ เสือก ไอลิง แบร่ๆ ” ผมแกล้งเล่นกับมันพักนึง ก็เข้าไปนอน
พลิกตัวก็แล้ว นอนหงาย นอนคว่ำ คลุมโปง ไม่ได้ผลเลย ผมนอนไม่หลับ โกรธไอบ้าที่ไม่ขึ้นมาที่นี่ แต่ผมเป็นคนไล่มันไปนี่นะ มันคงไม่ยอมกลับมาอยู่แล้ว
“ ฮึก ... ไอเชี่ย ฮึก มึงไม่อยู่ กูก็ยังเจ็บ ฮือออออ ” ผมหยิบหมอนของมันมาต่อยๆ ระบายความโกรธ ยิ่งทำกลับยิ่งไม่ช่วยอะไร ผมร้องไห้จนเสียดท้องอีกแล้ว เอาไงดีนะ ถ้าเรียกไอนุ มันต้องฉวยโอกาสเรียกไอบ้านั้นกลับมา ... ผมตัดสินใจเอายานอนหลับมากิน ... ผมง่วงแล้ว ... ความรู้สึกค่อยๆขาดหาย ... ต้ามึงอยู่กับกูนะ ...
... กี นายนอนได้ไหม เรานอนไม่หลับเลย
“ ตกลงมึงจะเอางั้นแน่นะ ” ผมโทรคุยกับนุ หลังจากที่แยกกันที่ร้าน 7-11
“ คิดว่ามีทางไหน ให้กูคืนดีกันล่ะ ”
“ ลึกๆ มันรักมึงมากนะไอต้า ”
“ จะย้ำทำไมเล่า กูรู้สึกผิดมากแล้ว ตอนนี้ก็เหลือมึงคนเดียวที่ยอมคุยกับกู พี่ๆแทบไม่มองหน้า ทำอย่างกับไม่เคยทำผิดกัน ” ตอนนี้ผมเหมือนกลายเป็นคนติดยา ที่ไม่มีใครให้โอกาส ทั้งที่ผมไม่ได้ตั้งใจทำเรื่องนั้น
“ พี่บอลบอกว่าจะไป จริงๆกูก็อยากไปนะเว้ย แต่หน้าตาของคณะ เข้าใจกูนะ ”
“ มึงช่วยกูขนาดนี้กูไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว ... สัดเอ้ย กูจะร้องไห้อีกแล้ว ” ช่วงนี้ ผมอ่อนแอมาก ทุกครั้งที่อาบน้ำ ผมไม่อยากมองตัวเองในกระจกเลย ผมสมเพศตัวเองจริงๆ
“ อย่าร้องเลย ไว้กูจะโทรหานะ ” ผมวางสายจากไอนุ หยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาดู ภาพที่ผมถ่ายร่วมกันตอนมัธยม กีเป็นลีดเดอร์ ผมเป็นนักกีฬา วันของเรา ...
“ เอา มีดโกน ครีม ไปโกนหนวด ทาครีม ก่อนจะไปเสริมหล่อหน่อย ” ไอเซฟไปซื้อของมาให้ผม จริงๆไม่ได้สั่งมีดโกนอะไรนี่หรอกครับ
“ เซฟ กูเลวมากไหมวะ ” มันมานั่งข้างๆผม
“ ให้อัดเทป เปิดฟังดีไหมครับ ... มึงถามกูทุกวันตั้งแต่มาอยู่แล้วเนี่ย ”
“ อ้าวเหรอ ”
“ มึงมีอะไรต้องทำอีกมาก เลิกเพ้อได้แล้ว นอนเยอะๆ ... มึงนอนก่อนเลย เดี๋ยวกูมา ” มันคงจะไปหาแฟนมันครับ พอมันพ้นประตูไป ผมหยิบยานอนหลับมากิน
“ กี คืนนี้ขอฝันถึงนะ ... ” …
“ กี ทำไมมาเร็วจัง ” ผมยิ้มกว้างให้จูน เมื่อคืนผมนอนหลับสบายมากๆ ตื่นตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง ไม่รู้จะทำอะไรเลยกวนไอนุเล่น อิอิ
“ มีเรียนกันกี่คาบอะ ” ผมถามเพื่อนๆซึ่งมารอเรียนคาบแรกกัน
“ สองคาบ กีล่ะ ”
“ คาบเดียว งั้นเสร็จแล้วไปนั่งรอที่ชมรมนะ ” ผมมามหาวิทยาลัยตั้งแต่หกโมงครึ่ง เอากระเป๋าเดินทางไปฝากที่ชมรม แล้วเดินมาดักรอเพื่อนๆครับ เรียนคาบแรกจบผมก็ขอตัวมารอที่ชมรม ส่วนลิงเผือกเก่งดีนักลงเพิ่มอีกวิชา เลยต้องเรียนถึงสามคาบ
“ โทษ ... ค่ะ ” ผมเดินเล่นที่ชมรม ก่อนจะมานั่งเปิดหนังสืออ่าน ก็มีสาวมาทักผมครับ
“ ครับ ” โอ้ ... ทำไมเหมือนกันอย่างงี้ล่ะ
“ ออกค่ายหรือปล่าว ” การคุยยิ่งใช่
“ ครับ ออกด้วยครับ ” เสียการคาบคุมไปชั่วขณะ
“ เราชื่อโดนัท จะเรียนโดหรือนัทก็ได้นะ ” แอร๊กก ยิ้มสวย
“ ผมชื่อกีตาร์ครับ เรียกกีก็ได้ครับ ” ทำไมกูพูดเพราะจัง เหอะๆ ที่บอกว่าเหมือน ว่าใช่ คือคล้ายแฟนเก่าคนที่หลอกผมสมัยอยู่สมัธยม หลายคนหรือน้อยคนอาจจะจำได้ หุหุ
“ โดนัทเรียนคณะอะไรครับ ” ต่อมหื่นทำงานหนักแน่งานนี้
“ มนุษย์ กีตาร์คณะอะไรเหรอ ” โดนัทเปิดกระเป๋าเอากระดาษมาตัดๆ มีภาพมีเศษกระดาษเต็มไปหมด
“ บริหาร โดนัททำอะไรน่ะ ”
“ นัทจะพับนกกับดาวใส่โหล แล้วติดนี่ เป็นของขวัญให้คณะกรรมการนักเรียนของโรงเรียนนั้น นัทชอบพับ ” โห พับเข้าไปได้ไงจะเต็มโหลแล้ว
“ พับเป็นไหม ช่วยนัทหน่อยสิ ” นัทรวบผมที่ยาวสลวยไว้ข้างหลัง แต่ผมของนัทยาวมาก
“ เอ่อ กีรวบให้ไหม ” นัทไม่ตอบเพราะคาบที่คาดผมอยู่ แต่พยักหน้าแล้วก็หันหลังให้ ผมค่อยๆรวบผมของนัทช้าๆ นานมาแล้วที่ผมต้องทำแบบนี้ให้เขาทุกวัน ผมมักจะลูบต้นขอของเขาเบาๆ อืมม
“ กีลวนลามสาวว่ะ ” โดนเตะตกสวรรค์เลยกู ใครมาขัดจังหวะรูปหล่อวะ
“ รวบผมให้เขาเว้ย ... พี่จัส แฮ่ๆ โทษครับ ” ผมรีบรวบผมให้นัทแล้วขอที่คาดผมมาคาดไว้ให้
“ แหมๆ เอาซะ ... หืมมม เฟรชชี่เกิลคณะมนุษย์ไม่ใช่เหรอ โดนัทปะ ” อะไรนะ
“ ไม่ใช่ค่ะ หนูแค่ได้เข้าประกวด ไม่สวยพอค่ะ ” มีสวยกว่านี้ด้วยเหรอ อาฮุๆ
“ อ่ออ ” พี่จัสพยักหน้าหงึกๆ แล้วหันมายิ้มล้อเลียนผม
“ มาทำไม ”
“ โห พี่รหัสมึงนะ ” เหรอ ลืมแล้วล่ะ หายหัวไปนานเองนี่
“ คร้าบ แล้วมาทำไมเหรอครับ ”
“ มาลาดตระเวน ” หืม ลาดตระเวนอะไร
“ กี แกไปรถคันไหน ” มันมีรถออกไปสองคันครับ รวมแล้วร้อยกว่าคน
“ นัทไปคันไหนเหรอ ” ผมหันไปถามโดนัท
“ หาเรื่องจริงๆ ” พี่จัสสบถเบาๆ แต่ผมไม่ต่อความด้วยหรอกครับ แฮ่ๆ ต่อหน้าโดนัทขอเรียบร้อยดีกว่า ตัวเขาคงจะงงน่ะครับ ว่าผมสองคนเหมือนมีความลับกัน
“ คันไหนก็ได้อะ ”
“ คันไหนก็ได้พี่ ”
“ กูได้ยินแล้ว หาเรื่องๆ ” พี่จัสลุกพรวดออกไปไม่บอกไม่ลา พี่กูแต่ละคนนี่นะ
ผมนั่งคุยกับโดนัทจนลืมเวลา เขาน่ารักจริงๆ สวย น่ารัก ไม่มีจริตผู้ดีอะไรมาก พี่ๆเพื่อนๆเดินผ่านก็ทักทาย แนะนำผมให้พวกเขารู้จัก เขาสอนพับนกกับดาวด้วย ผมรู้สึกอยากอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา
“ ดีจ้ากี ... ใครอะ ” จูนมาแล้วครับ เพื่อนๆก็ตามหลังกันมา ... ทำไมส่งสายตาปะทะกันเปรี๊ยะๆงั้นล่ะ
“ ใครอ่ากี ” โดนัทยังมองตาปริบๆ จ้องหน้าจูนไม่เลิก
“ นี่จูนเพื่อนในคณะของกี แล้วก็นี่โดนัทสาวมนุษย์ ”
“ ดีจ้ะ พับอะไรกันน่ะน่าสนุก ” จูนแทบจะกระโดดขวางกลางผมกับโดนัท ผมหันไปมองเพื่อนๆที่เพิ่งเดินมาถึง พวกนั้นกลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่
“ ว้าย บ่ายหนึ่งแล้วนะ กีจ๋ากินข้าวหรือยัง ” โห ทำไมเล่นแบบนี้ล่ะ โดนัทอึ้งกินไปเลย
“ ยังๆ นั่งพับนกกับนัทอยู่ นัท ... ”
“ งั้นไปเลย ไปๆ เบส ลูกซอง พล กินข้าวๆ ” จูนลุกพรวดเหมือนไอพี่จัสเด๊ะ โดนัทงงจนมองผมกับจูนสลับไปมาๆ ผมต้องกันตัวเองไว้ก่อนครับ
“ โดนัทไปกินข้าวกินกับ ... เพื่อน ... เพื่อน ของกีปะ ” ผมเน้นคำว่าเพื่อนสองครั้ง ไอพวกลูกล้อแม่งไม่ช่วยกูเลย เอาแต่ขำอะไอบ้า โดนัทยิ้มๆ
“ ไปกินกันเถอะ นัทซื้อหมูปิ้งมากินแล้ว กะว่าจะพับนกไปเรื่อยๆ ”
“ งั้นเดี๋ยวกีมา ... โอ้ย ดึงทำไมอ่า ” ผมโดนจูนฉุดกระชากออกมานอกชมรม
“ ทำอะไรน่ะ ” โดยซักเลย ผมผิดอะไรเนี่ย
“ ก็นั่งเล่นกับเพื่อนใหม่ ”
“ ที่บ้านกูเรียกคบชู้ว่ะซอง ” ไอพลปากดีนะมึง เดี๋ยวมีเรื่องๆ
“ ไม่คืนดีกันแน่ใช่ไหม กับต้าน่ะ ” จูนเล่นซะผมเงียบเลย
“ งั้นจูนขอแล้วกัน หล่อๆล่ำๆแบบนี้ชอบ ” จูนเดินเปิดไปแล้ว อะไรของเธอเนี่ย
“ แฟนไม่หึงตายเหรอ พูดแบบนี้ ” ผมพูดกับไอพล
“ มันเลิกกันเป็นเดือนแล้ว ไปๆ กินข้าว ฉลองแฟนใหม่ไอจูน หุหุ ”
“ หุหุ เตี่ยมึงอะ ” อดด่าไม่ได้ครับ พวกเพื่อนนิสัยเสียนี่
เย็นวันเดียวกัน ผมแกล้งทำเสียเวลาเพราะอยากให้เพื่อนๆมันขึ้นคนละคัน อุอุ คงเดาออกนะว่าผมอยากขึ้นคันเดียวกับใคร
“ กี ทำไมไม่ขึ้นไปกับเพื่อนล่ะ ” โดนัทเดินมาหาผม ท่าทางงงๆ
“ มันออกไปแล้วอะ คงต้องขึ้นคันเดียวกับนัท ” นัทเอียงคอ ยังจ้องหน้าผมเหมือนเดิม
“ แต่กระเป๋า ของกีอยู่บนรถคันนั้นนะ ” ถึงคิวผมงงบ้างสิทีนี้ ไอเพื่อนพวกนี้ แล้วมันเอากระเป๋าตังผมไปด้วยอะ กะไม่ให้กูข้าวกินน้ำเลยใช่ไหม ถ้ามันคิดจะทำแบบนั้น ขอบอกว่า ... มึงคิดถูกแล้ว ไม่ว่าจะแวะปั๊มหรือร้านเล็กร้านน้อย ผมได้แต่นั่งมองตาปริบๆ
“ กีหิวน้ำไหม ” ผมจ้องหน้าโดนัท ส่งสัญญาณขอร้องอย่างจริงใจ
“ อิอิ เดี๋ยวซื้อมาให้นะ ”
“ นัท เอ่อ ... กียืมตังสามบาทดิ ”
“ จะซื้อลูกอมเหรอ ” ผมก้มหน้าชี้ไปที่ ... ห้องน้ำ โดนัทขำใส่ผมจริงใจมากๆ แต่ก็ให้เงินผมนะครับ ผมเริ่มโมโหไอพวกเพื่อนแล้ว ตังจะฉี่ยังไม่มีเลย
“ ไฮ กีตาร์ ฮ่าๆๆๆ ” ไอพลโบกมือให้ผมที่หน้าห้องน้ำ มันจับกลุ่มกับไอซอง ไอเบส หัวเราะผมหลังจุดเก็บเงิน
“ เดี๋ยวมึงเจอ พวกเลว ” ผมวางเงินสามบาทไม่ขาดไม่เกิน ก่อนจะเดินไปตบหัวรายตัว ไอพวกนั้นคงงงว่าผมเอามาจากไหน
“ พกเงินไว้เยี่ยวเหรอวะ ” ดูมัน ฮึ่มม
“ พอแล้ว เลิกแกล้งกูเถอะ อย่างน้อยขอกระเป๋าตัง ”
“ มึงต้องมานั่งกับพวกกู ” ไอเบส ปกติมันค่อนข้างไม่พูด ทำไมออกตัวจัง สนุกสิแกล้งคนอั้นฉี่ได้
“ คันนั้นคนแน่นจะตาย มึงไม่ดูเหรอ ”
“ แน่นอะไร แถวหลังว่างเยอะแยะ ” เหรอนายพล หึหึ อยากให้นั่งด้วย ได้สิ ผมรีบกลับไปหาโดนัท ชวนเขามานั่งอีกคัน ซึ่งหลายๆคนก็ทำครับ ย้ายไปย้ายมา ... พอผมขึ้นรถมาพร้อมกับโดนัท ยัยจูนหุบยิ้มแทบไม่ทัน
“ เอา กระเป๋าตัง กระเป๋าเดินทางอยู่ข้างล่าง ตัวใครตัวมันนะ ” เฮ้ย ทำไมฉุนเฉียวขนาดนั้นล่ะ ผมกะจะแกล้งเล่นๆเองนะ แต่ไม่เป็นไร ไว้ง้อทีหลังได้ เอาใจโดนัทก่อนดีกว่า
เดิมทีแจ้งไว้ว่าจะเดินทางประมาณสามชั่วโมงจึงจะถึง สุดท้ายใช้เวลาร่วมสี่ชั่วโมง แต่ก็นะ
จะเอาอะไรมาก มาค่ายคงไม่เหมือนค่ายลูกเสือมั้ง
พอมาถึง ผมอยากจะกลับเลยครับ โหย มันชนบทดีนี่เอง โรงเรียนมีตึกสองหลัง สนามดิน โอยๆ จะรอดไหมวะกู เอาน่าๆ สู้ๆ คนอื่นทำได้เราก็ต้องลองดู
“ น้องๆมารวมกันที่หน้าเสาธงก่อนนะครับ ” เวลาตอนนี้ก็สองทุ่มเศษๆ ถ้าไม่รวมเสียงคุยของพวกเรา ก็ถือว่าเงียบสงบทีเดียว อากาศไม่ได้ร้อนอดอ้าวเหมือนที่ผมกลัว รู้สึกเย็นสบายดี
“ เรามาที่นี่รวมทั้งสิ้นหกสิบหนึ่งคน ชายยี่สิบเจ็ด หญิงสามสิบสี่ พี่ๆแยกน้องเป็นกลุ่มๆเราจะเริ่มทำกิจกรรมพรุ่งนี้เช้า มีเต็นท์ห้าหลัง เต็นท์นอนสาม เต็นท์พยาบาลประชาสัมพันธ์มีรุ่นพี่และอาจารย์ประจำอยู่ และเต็นท์สำรอง พรุ่งนี้เสียงนกหวีดดังตีห้า แยกย้ายกันได้ครับ ” จริงๆพี่หน้าโหดปีสี่เล่าอีกหลายอย่าง แต่ผมไม่ค่อยฟังอะ จำแค่ห้องน้ำอยู่ในอาคาร แบ่งกันใช้
“ พรุ่งนี้เจอกันนะกี ” โดนัทแบกกระเป๋าสองใบมาหาผมก่อนแยกกัน
“ ครับ ” อยากจูบลาจัง ฮุๆ คนอะไรน่ารัก ...
“ หน้าไม่อาย ” แง้ว ยัยจูนแทรกเข้ามา ก่อนจะเดินตามหลังโดนัทไป ขออย่าให้ยัยนี่แรงมากนะ ถ้าเอาเรื่องผมไปเล่าให้โดนัทฟัง ฝันสลายแน่ๆ
“ ปะเหอะ หาที่ซุกหัวนอน ” ไอพลกอดคอกึ่งลากผมไปที่เต็นท์
ทีแรกผมคิดว่าต้องเบียดกันนอนแน่ๆ ปรากฏว่าเต็นท์ใหญ่มากครับ นอนยี่สิบกว่าคนนี่สบายๆ ผม
ได้นั่งคุยกับพี่หลายๆคน ได้คำตอบว่าตอนลงทะเบียนมีเกือบเก้าสิบคน ถึงเวลาห่วงสอบกันหมดไม่ยอมมา
“ แต่พี่ดีใจนะที่ได้เห็นหนุ่มบริหารมาหลายคน ขอบใจมากๆนะ ” ถ้าเอาความจริงเลยคือ ผมไม่อยากอยู่กรุงเทพฯ อยากทำแบบนี้ เฮ้อ ... เพื่อประชดใครบางคนแค่นั้นเอง แต่พอฟังคำนี้แล้วผมเกิดแรงฮึด ผมเริ่มมีใจ
จะอยู่ที่นี่แล้ว
“ เฮ้ยๆ ถ้าจะนอนไปฝั่งนู้นได้นะ พี่ๆขอเวลาทำใจไม่นาน ” ดูท่าจะนานนะครับ สีน้ำชาเต็มขวดอะ แถวบ้านผมเรียกเหล้า เหอะๆ เพื่อนๆพวกนี้ไม่สนใจหรอกครับ เราพากันไปล้างตัว ยังไม่อาบน้ำเพราะชุดเตรียมมาน้อย อาบวันละครั้งน่าจะพอดี อันนี้พี่ๆบอกมา
พอกลับมา พวกรุ่นพี่รุ่นใหญ่หายไปแล้ว เหลือสิบกว่าคน พวกนี้บอกว่าพี่ๆกลัวจะรบกวน เลยไปที่เต็นท์สำรองหมด เพื่อนที่รักทั้งหลายไม่พูดไม่จาเลย พอถึงที่นอนนอนกองกันทันที ผมคว้าไฟฉายเดินไปที่เต็นท์สำรอง แฮะๆ
“ หนุ่มบริหารนี่หว่า จะร่วมวงเหรอ ” เต็นท์นี้ดูจะแน่นกว่าเต็นท์นอนอีก
“ ผมนอนยากอะพี่ ขอแก้วนึงได้ไหม ” หวังว่าจะไม่รั่วไล่ตบหัวรุ่นพี่นะ ไม่ได้กินนานมากแล้วด้วย
“ หลายๆแก้วดิน้อง ” เดี๋ยวก็ไม่ตื่น เหอะๆ
“ ผมคออ่อนครับ ไม่ไหวจริงๆ ” พี่ๆที่นั่งไม่ได้มีแค่ผู้ชายครับ แต่มันคงไม่แปลกสำหรับชาวค่ายที่ออกกันประจำ
“ คออ่อนไม่ใช่โรคร้ายน้อง มันไม่ชิน อย่ากินให้เมา ถ้าจะเมาก็เลิกเลย ครั้งต่อๆไปแล้วจะกินได้เรื่อยๆ ” พี่ที่สวมเสื้อสีเข้มบอกมา
“ สอนเด็กดีนะมึง ” ดูท่าคงจะคณะเดียวกันครับ ดูสนิทกันดี พอหมดแก้วได้ไม่นาน ผมเริ่มมึน บอกแล้วว่าแก้วแรกก็เกินพอ
“ กลับไหวมั้ยล่ะนั้น ” ผมพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะขอบคุณพี่ๆแล้วเดินออกมา ระหว่างทางที่กลับ ผมส่องไฟฉายกวาดไปเรื่อยๆ
“ หืม ” ผมเห็นคนถือกระเป๋าครับ ... มีสองคน ไม่สิหลายคนเลย ... มึงเมานะกี มึงเมาๆ
“ โว้ยยย ” จู่ๆก็มีคนมาแตะหลัง โชคดีโว้ยไม่ดัง ไม่งั้นตื่นกันหมดแน่ เหอะๆ
“ จะไปทางนั้นทำไม ” พี่คนที่แนะนำเรื่องกินอึดนั้นเอง โหย หัวใจจะวาย
“ ผมเห็นคนตั้งหลายคน โน้น อุ๊บ ... ”
“ เข้าป่าเข้าดอยห้ามทัก พอๆ เมาก็ไปนอน แล้วไม่ต้องออกมาอีกนะ เดี๋ยวก็เช้าแล้ว ” พี่เขาพาผมมาส่งที่เต็นท์ แล้วเดินกลับไปทันที
ผมหอบหมอนไปขอนอนแทรกไอซองกับไอพล แฮะๆๆๆ มันกลัวอะครับ พี่ไม่น่าเล่าให้ฟังเลย ดีนะที่ผมมึนแล้ว อาการง่วงนอนตามมาเร็วมาก เฮ้อ สบายตัว
“ อื้ออ ” ผมรู้สึกตัว ความรู้สึกของผมเหมือนมีคนมาลูบหัว ผมพยายามลืมตา รอบๆมืดไปหมด แสงที่จะผ่านเข้ามาแทบไม่มี ผมค่อยๆเอามือไปจับ เขาคนนั้นกุมมือผมไว้ เวลานั้นผมเหมือนถูกไฟช็อต …
“ ต ... ต้า ”
-------------------------------------------------------------------
คิดอีกที ต่อยาวๆคนอ่านก็เบื่อแย่เลย ตัดแบ่งสามตอนดีกว่าครับ เนอะๆ
แต่ถ้าเที่ยงๆแวบมาดู คนอ่านเยอะ จะต่ออีกพาร์ทนึง
เนอะๆ ไปซื้อข้าวต้มดีกว่า หิวแล้ว
หัวข้อ: คู่รัก นักกีฬา (กีตาร์ กะ กีตาร์) ส่งข่าว 09/09/2555 (อ่าน 368034 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก