ทำไมลงไม่ค่อยติดกัน ห่างๆ ดันมาเจอตอนเศร้าตรงๆกันแบบนี้เนี่ย เหอะๆ ไม่ได้ตั้งใจน้า จริงๆ
กีตาร์ตัวแม่ ตอนที่ 17 / 3
“ เวลาสวมแหวนอะ ทำไมไม่ทำหน้าซึ้งๆหน่อยล่ะ ” ผมบอกโดนัท หลังจากที่โดนัทซ้อมการแสดงที่ชมรม โดนัทเขาอยู่หลายชมรมครับ ไม่รู้จะเป็นเด็กกิจกรรมไปไหน
“ ทำไม่เป็นอะ กีทำให้ดูหน่อยสิ ” ผมถอดแหวนที่โดนัทลองสวมเมื่อกี้ แล้วดึงมือซ้ายของโดนัทมาใกล้ “ นัทครับ เป็นแฟนเรานะ ” ผมทำตาซึ้งมองโดนัท
“ นี่พูดจริงหรือตามบท ”
“ ฮ่ะๆ ทำได้แต่ในบทนั้นแหละ แบบนี้อะ ”
หลังจากเดินไปส่งโดนัทที่ชมรมการแสดงแล้ว ผมก็เดินกลับมาที่คณะ ไม่รู้จะไปที่ไหนดี เพื่อนแต่ละคน พึ่งพาได้ทั้งนั้น รวมหัวกับไอบ้านั้น ทำเหมือนผมโง่นักนี่
“ ไอปลาทอง กลับคอนโดปะ ”
“ ... ” ชิ ไอลิงเผือกทมิฬ ไม่คุยกับมันหรอก เอาหนังสือมาอ่านดีกว่า
“ มึงจะโกรธอะไรกูนักหนา กูไปแย่งผัวมึงหรือไง ”
“ ไอสัด ” ดูมันพูดยั่วผม
“ วางแผนจะงอนมันอีกนานไหม ”
“ กูไม่ได้งอน ไม่ได้เป็นอะไรกัน ” ไอนุมันกระดกลิ้ม กึกๆ
“ ก็ดี มันจะได้พ้นเวรพ้นกรรม กูไปดีกว่า ”
“ มึงจะไปไหนห๊ะ ” มันจะไปหาไอบ้านั้นเหรอ
“ ไปฉี่ ” โว้ย มันตั้งใจกวนผม แต่ทำไมผมถึงคุยกับมันซะได้ล่ะ อุตส่าห์ทนไม่พูดตั้งหลายวัน ผมดูนาฬิกาเริ่มเย็นแล้วนี่หว่า ไปหาพี่คนนั้นดีไหมนะ นึกขึ้นได้ก็เดินจากคณะไปที่สนามใกล้ๆสนามฟุตบอล ผมมองหาพี่คนนั้น แต่ไม่เห็นพี่เขา ... ไหนว่ามาแล้วจะเจอทุกวันไง
พอเดินไปเดินมาไม่เจอ ผมก็กลับมานั่งตรงข้างๆต้นไม้ขนาดใหญ่ต้นเดิม แล้วมองไปที่สนาม
“ แค่กๆ ไปไหนมาตั้งหลายวัน ”
“ อ้าวพี่ ทำไม หน้าแห้งงั้นล่ะ ” พี่คนนั้นไอค่อกไอแค่กตามหลังผมมา
“ แกก็ไม่ดีเท่าไรหรอก เลิกกับแฟนหรือไง ” จมูกดีไม่แพ้ไอลิงเผือกเลยแฮะ พวกนี้เรียนวิชาดมกลิ่นจากไหนอ่า
“ น่าจะเลิกกันแล้วล่ะ ”
“ ตัวเองยังไม่รู้อีก ” พี่คนนั้นมานั่งลงข้างๆผม ยกขวดน้ำพลาสติกดื่ม
“ ป่วยเหรอครับ ” พี่เขาพยักหน้าหงึกๆ แต่ยังไม่พูดอะไร
“ พี่เรียนคณะอะไรเหรอครับ ”
“ ทำไมถึงอยากรู้ ”
“ ไม่ถามก็ได้ ” กะจะไม่ให้ผู้รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองเลยหรือไง
“ เล่าเรื่องของคนที่เพิ่งเลิกกันให้ฟังทีสิ ” ท่าทางของพี่เขาน่าไว้ใจครับ เจอกันคุยกันจริงๆจังๆแค่ครั้งเดียว แต่รู้สึกว่าพี่เขาจริงใจยังไงไม่รู้
“ ผมรักมากเลย แต่จู่ๆเขาก็แอบไปมีคนอื่น ปกปิดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ”
“ พอรู้ก็ทำจะบ้างี้อะเหรอ ” อ้าว นึกว่าพวกเดียวกันซะอีก
“ มันมีอีกนะ ผมไปออกค่ายที่ ... ” ผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่ค่ายให้ฟัง
“ ฟังจากที่เล่า เหมือนเป็นผู้ชายเลย ” จึก ... สงสัยเล่าละเอียดไป
“ ทำไมเหรอ ” ผมคนนั้นเหลือบๆมามอง แล้วก็ส่งเสียงเฮ้อฮ้า แม่ง พวกเกลียดเกย์แน่ๆเลย กูไปก็ได้
“ เฮ้ย แค่ก ... ไปไหน ”
“ พูดไปก็ไม่เข้าใจผมหรอก ต่อไปผมไม่มาแถวนี้ละ ”
“ อ้าว พูดอะไรซักอย่างหรือยัง พูดเองเออเองหมดเลย ... แค่ก ”
“ คิดยังไงถึงชอบผู้ชาย มีอะไรดี ” ถามแบบนี้น่าไหมล่ะ
“ ตอนจะชอบมันมีมิเตอร์บอกที่ไหน ”
“ ฮ่า ๆ แค่ก ... โอ้ย ทำไมตลกงี้ ”
“ ตลกอะไร ” ไอพี่คนนี้อะไรของมัน หัวเราะไป ไอค่อกๆแค่กๆไป
“ งอนง่ายพอๆกะผู้หญิงเลย ฮ่ะๆ แค่กๆ ... ” พอละ กูไม่คุยละ
“ ไม่ล้อแล้วๆ นั่งก่อน ” ถ้าไม่เห็นว่าป่วยล่ะไปแล้ว (หรือปล่าวหว่า)
“ โกรธอะไรมากมายล่ะ ไม่เห็นมีอะไรน่าโกรธ ” เอาอีกละ ทำไมทุกคนที่ผมคุยด้วย จะพูดแบบนี้กันหมดทุกคน
“ มันนอกใจผมนะ ”
“ ไหนบอกว่าเลิกโกรธมันนานแล้ว ที่โกรธน่ะไม่เกี่ยวกับเรื่องเก่าๆหรอก ” พูดซะผมเถียงไม่ออก
“ หาเอานะว่าโกรธเรื่องอะไร แล้วก็หันหน้าคุยกัน ... แกหันหลังก็ได้ จะได้เข้ากันได้ แค่ก ไปละ ”
“ ... ” พอแปลประโยคสุดท้ายของมันได้ กะจะหันไปว่าซะหน่อย แต่พี่เขาเดินกลับไปที่หอแล้ว ทะลึ่งจริงๆ เออ สุดท้ายก็ไม่ได้ถามชื่ออีกละ ผมว่าจะกลับคอนโด มีโทรศัพท์เข้าพอดี
“ ดีครับพี่จัส ” หายไปนานมากๆพี่คนนี้
“ อยู่ไหนเนี่ย ไปกินข้าวกัน ” พี่จัสเสียงสดใสมาก อารมณ์ดีมาจากไหนอีก
“ ที่ไหนดีอะ โรงอาหารเก่ามะ ”
“ ข้างนอกดิ กินแต่พะโล้ น้ำใบเตยสามมื้อไม่เบื่อหรือไง ”
“ หืม รู้ได้ไงอะ แอบตามผมเหรอ ” ผมกินแบบนั้นจริงๆแหละครับ มันอร่อยนี่ ให้เยอะด้วย
“ เออ เอาดีๆ ที่ไหนดี ”
“ เซ็นทรัลได้ไหมอะ หิวไอติม ” เค้าจะพาไปกินข้าวนะ แต่หิวไอติม คึคึคึ
“ เจอหน้าร้านหนังสือ เดี๋ยวไปรับ ” ผมกดวางสายและเดินไปรอที่ร้านหนังสือของมหาวิทยาลัย
พี่จัสมารับผมไปที่ห้างที่ว่า แต่ยังไม่พาไปกินข้าวนะ เราเดินเล่นกันก่อน
“ ทำไมออกมาเที่ยวได้ แฟนไปไหนซะล่ะ ” ถามแบบนี้ไม่น่าเดินด้วยเลย ดีนะซื้อไอติมให้โคนนึง
“ เลิกกันแล้วมั้ง ”
“ มั้งนี่ เลิกเป็นบางเวลาหรือไง ”
“ ทำไมถามมากแบบนี้อะ คนยิ่งเบื่อๆอยู่ ” พี่จัสลูบหัวผมเล่น มีแต่มันเนี่ยชอบลูบหัวผม กว่าจะเซ็ทจนหล่อแบบนี้นานนะ
“ มาถามแต่ผม พี่นั้นแหละ แฟนไม่เตะเอาเหรอ ”
“ คบเล่นๆ ไม่พอใจก็เลิกไปสิ ” ฟังเค้าตอบดิ
“ ทำไมคบใครก็พูดง่ายๆ เฮ้อ สงสารแฟนพี่จริงๆ ”
“ เวลามาเที่ยวกัน ทำไมคนต้องถามเรื่องแฟนคนอื่น เคยสงสัยไหม ” เออ จริงแฮะ ไม่รู้คนอื่นเป็นไหม แต่คนที่ผมรู้จักหลายๆคนเป็นแบบนี้
“ ไม่รู้ดิ พี่ว่าเพราะอะไร ”
“ ขี้เกียจตอบ กินไอติมไปแล้ว หิวข้าวอีกปะ ” บทจะขี้เกียจก็ขี้เกียจ ผมยังอยากรู้อยู่เลย
“ ใจจะเลี้ยงแค่ไอติมหรือไง รู้งี้ไม่กินดีกว่า ” พี่จัสยิ้มให้ผม ผมว่าหลังๆพี่จัสดูมีเสน่ห์นะ ตั้งแต่กลับไปทำตัวลึกลับ ไม่ค่อยพูดค่อยจา ตั้งแต่เห็นหนังหน้ากันมา ผมว่าวันนี้พี่จัสดูหล่อที่สุดเลย ... คิดอะไรของผมอีกแล้ว
“ ทำไมไม่เป็นผู้หญิง ” อ้าว บ่นอะไรบ้าๆอีกละ
“ ดูหนังกันไหม เพิ่งเข้าใหม่ ไป ... กันนะ ” ไอที่ๆบอกเนี่ยไกลกว่าที่ผมอยู่อีก ไม่เข้าใจว่าจะไปทำไม
“ บ้า จะลำบากพี่ไปไหมอะ ” พี่จัส ขำออกมาเบาๆ แล้วมากุมมือผมไว้
“ คนที่ใช่ ยังไงก็ไม่มีคำว่าลำบากหรอก ”
“ … ” มึงพูดอะไรอะพี่ กูคิดลึกนา
“ จำจากบทพูดที่เรียนมาวันนี้ ไปเถอะๆ อย่าปากมาก ” เหอะๆ ผมก็อุตส่าห์คิดไปซะไหลเลย ... ใจผมเต้นแรงจังเลย เป็นอะไรไปนะ
หัวข้อ: คู่รัก นักกีฬา (กีตาร์ กะ กีตาร์) ส่งข่าว 09/09/2555 (อ่าน 368030 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก