มาแล้วๆ
กีตาร์ตัวแม่ ตอนที่ 18
“ สนุกไหม ” พอดูหนังจบ พี่จัสถามเลยครับ
“ สนุกดี อาจารย์เสรีแสดงดี พี่ว่าใครตลกสุด ” ผมดูเรื่องพรางชมพูครับ ชอบหนังตลกๆ
“ พี่ว่าแกนั้นแหละตลกสุด ” ผมย่นคอ ไอพี่จัสมันเอามือมาบีบต้นคอผมเล่นอะ ยิ่งไม่ชอบให้ใครทำแบบนี้ ... เพราะไอต้ามันชอบทำ
“ ตลกยังไง ”
“ เวลาขำ ไม่เกรงใจชาวบ้านเลย ฮ่าๆ ... คนอยู่ใกล้ๆคงหัวเราะทั้งวันอะ ” ผมโมโหมันละ แม่ง ไรอะ ว่าผมเป็นตัวตลก
“ โอเคๆ ไม่ล้อๆ กลับไปเซ็นทรัลปะ กินข้าว ” เห็นแก่ที่เลี้ยงหนังนะ หุหุ
“ ที่นี่ก็มีร้านข้าว กินนี่ก็ได้ ” ผมบอก
“ นานๆได้เลี้ยงน้องทั้งที อย่าขัดใจได้ไหม ” พี่จัสขับรถพาผมกลับมาที่ห้างเดิม พาผมไปกินสุกี้ครับ
“ วันนี้สนุกไหม ” พี่จัสถาม ทำไมชอบถามจังเวลากินอร่อยๆเนี่ย
“ สนุกดี ” พี่จัสเงียบไป บอกว่าสนุกแล้วไง หรือไม่พอใจอะไรอะ
“ เป็นอะไรครับ ”
“ มาเที่ยวกันอีกไหม ” ผมพยักหน้า พี่จัสยิ้มกว้าง เอื้อมมือมาลูบหัวผมอีก ไอบ้านี่
“ เลิกกับมันจริงๆเหรอ ”
“ อะไรพี่ ”
“ เลิกกับไอต้าจริงๆเหรอ ” ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องถามถึงแต่มัน
“ มั้ง ” ไม่กล้าพูดครับ ไม่รู้ทำไม พี่จัสไม่ถามต่อแล้วครับ หลังจากกินกันเสร็จ พี่จัสขับรถมาส่งผมที่คอนโด ก่อนกลับพี่จัสพูดอะไรบางอย่างกับผม ทำให้ผมเริ่มสงสัยพี่จัส
“ วันไหนที่เลิกกับมัน บอกพี่นะ ” พี่เขาหมายถึงอะไร ผมไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองว่าพี่จัสชอบผม เพราะพี่เขาชอบผู้หญิง ที่สำคัญมีคนตั้งมากมาให้พี่เขาเลือก มันเป็นแบบนั้นไม่ได้อยู่แล้ว ใช่ไหมครับ
“ กี จะไปดูโดนัทเล่นละครไหม ” โดนัทถามผมที่โรงอาหาร ช่วงนี้ผมนัดมากินข้าวเที่ยงกันทุกวัน หลายสัปดาห์มานี้ ผมสนิทกับโดนัทมากๆ
“ เอ่อ กี ”
“ ครับ ”
“ กี ยังชอบ ... ยังชอบผู้ชายอยู่ไหม ” รู้สึกตั้งแต่นั่งคุยกันแล้วครับ โดนัทดูเกร็งๆ
“ ทำไมเหรอครับ ”
“ นัท ... คือ ... ชอบกีนะ ”
“ ... โดนัท ” ผมแปลกใจเล็กน้อย เพราะผมกับโดนัทไม่คุยกันแบบนี้เลย ผมจะทำตัวยังไงดีเนี่ย
“ ไปซ้อมละครแล้วนะ ไปแล้วๆ ” โดนัทวิ่งพรวดไปครับ ผมยิ้มจนแก้มแทบปริ นานแล้วสินะ ที่ผมไม่ได้ยินอะไรแบบนี้ นานแล้วที่ผมต้องไม่เหมือนคนอื่น แต่นี้ ผมจะไม่เป็นแบบนั้นอีก
“ ว่าไงนะกี จะคบกับโดนัทเหรอ ” ผมเล่าให้จูนฟังเป็นคนแรก
“ แหม ทำเป็นตกใจ ... เสียดายเค้าอะดิ ”
“ กี มันไม่ตลกแล้วล่ะ ” ยัยนี่ มาทำเสียงดังกับผม
“ ก็ไม่ได้ตลก จะคบกันจริงๆ ว่าจะบอกวันที่เค้าแสดงละครนะ ”
“ กีตาร์ แกจะทำให้เค้ารู้สึกแย่กว่านี้ไม่ได้ ชั้นหมายถึงโดนัทน่ะ ” มาใส่อารมณ์อะไรกับผมอีกล่ะ
“ แย่อะไร คนจะเป็นแฟนกัน มีอะไรแย่ ”
“ แกไม่ใช่แบบนั้นอะกี แก ... ”
“ เพราะชอบผู้ชายใช่ไหม ... ฮึก เค้าจะเป็นปกติเหมือนคนอื่นไม่ได้หรือไง ฮึก ” โว้ย ทำไมกูต้องร้องไห้ด้วยวะ แม่ม ต่อหน้าผู้หญิงเลย
“ ไม่ได้ว่าแบบนั้นนะกี แต่ทำแบบนี้มันคือการประชดนะ ”
“ ฮึก ... ไม่ !! ไม่ได้ประชด ฮึก ”
“ ผู้หญิงจะพึ่งพาได้ไหม เฮ้อ ... ไม่ร้องแล้วนะๆ ขอโทษแล้วกัน ” ยัยบ้าจูนตบหัวแล้วลูบหลัง จูนกอดผมจนหยุดร้อง ผมไม่อยากคุยกับยัยนี่แล้วอะ
“ แกคิดให้ดีๆนะ ว่าทำแบบนี้ มันคุ้มหรือปล่าว จูนไม่พูดอีกแล้ว ” ยัยบ้าจูนไปแล้ว แต่คำพูดของจูน ทำให้ผมได้คิดเหมือนกัน เวลานี้ผมสับสน เริ่มหมดหนทาง ผมไม่อยากยอมรับตัวเองเลย ผมควรทำยังไงดี
ผมเดินกลับไปที่คอนโด ปรากฏว่าไอนุ ไอซอง ไอพล กับไอเบส นั่งจุ่มหัวกันอยู่
“ ไปทำอะไรมา กลับช้าจัง ” ไอซองถาม ผมเดินโซเซมานั่งที่เก้าอี้
“ จะไปมีอะไรนอกจากแทงลูกลงหลุม ” ไอพลพูดขึ้น
“ ไม่ก็เรียกหา ครวญหาความเป็นชาย ... เอาคืนมา ” ไอพลพูดอีกคน
“ ฮ่าๆ ” พวกมันนั่งหัวเราะกันไม่หยุด
“ ฮึก ... ฮืออออ ไอพวกบ้า ฮือ ” ผมนั่งร้องไห้โฮอยู่ตรงนั้น ผมหมดแรงแล้ว ผมสู้กับเรื่องแบบนี้ไม่ไหวจริงๆ
“ เฮ้ย เป็นไรวะกี ” คงเป็นเสียงไอซอง
“ เลิกล้อเลยนะพวกมึงอะ มีโจทย์อะไรก็ทำ ไปๆๆ … กีมึงเป็นอะไร ” ไอนุเดินเข้ามาปลอบ ผมกอดมันร้องไห้ ผมไม่อายแล้ว มันเจ็บระบมไปหมด ผมพยายามดิ้นหนีจากสิ่งที่ติดอยู่กับผมมานาน แต่ยิ่งสลัดมันมากเท่าไร เหมือนกับยิ่งรู้ว่า นี่คือตัวตนของผม
“ พวกกูขอโทษเว้ย ล้อเล่นๆน่ะ ขอโทษจริงๆนะเว้ย ” ไอพลไอปากหมาของกลุ่มเข้ามากอดขอโทษ
“ มึงมีอะไรจะบอกพวกกู ก็บอกได้นะเว้ย เลิกปิดตัวเองเถอะ ” ไอซองเข้ามาปลอบผม
“ ไอนุ ... ฮึก กูเหนื่อย ... กูไม่อยากสู้แล้ว ”
“ มึงอยากเจอไอต้า ... ”
“ ไม่ ... ฮึก กูไม่อยากเจอมัน ฮืออ ”
“ แล้วจะเอายังไง มึงจะมาเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ มึงต้องเรียน ต้องเตรียมสอบ ” ไอนุยังคุยกับผมอยู่ ส่วนคนอื่นๆก็นั่งมอง ผมเห็นแววตาที่เป็นห่วง แล้วรู้สึกไม่ดีที่เคยทำไม่ดีกับพวกมัน
“ กูก็ไม่รู้ ”
“ วันนี้กูอยู่กับมันด้วยนะ กูกลัวมันฆ่าตัวตาย ” ไอพลปากไม่ดีคงเส้นคงคาว่ะ
“ ยังไงก็ไม่ทิ้งมันหรอก เพื่อนกันนี่ ” ไอซอง กูรักมึงขึ้นมาละ ไอเบสด้วย รักพวกมึงทุกคนจัง
ตลอดทั้งคืน ผมคิดถึง เรื่องเก่าๆ ตอนนี้ในหัวของผมไม่ได้นึกถึงใครนอกจากไอต้า ผมไม่ปฏิเสธอีกแล้วว่าผมรักมันเหลือเกิน มันเป็นคนที่ทำให้ผมรัก เราสร้างความรักมาด้วยกัน
คำพูด ที่มันใช้พูดเสียดแทงใจผม ตอนที่เจอกันในห้องน้ำ เวียนเข้ามาในหัวทีละคำๆ
ภาพ ที่ผมร่วมรักกับมัน ทำให้ผมคิดถึงมันมากกว่าเดิม
ความทรงจำและความประทับใจ ที่มันมอบให้ ไม่เคยหายไปจากใจของผมเลย
แล้วทำไม เราต้องมาเจอเหตุการณ์ และวันที่เลวร้ายแบบนี้ด้วย ทำไม ...
ผมตื่นเช้ามานั่งกินข้าวต้มที่ไอนุไปซื้อมาให้ ไอสามคนนั้นตื่นมาแย่งกันดูการ์ตูน ทำตัวเป็นเด็กเลยนะพวกมึงอะ ... ใครมาเคาะประตูแต่เช้า ไอนุเดินไปเปิดประตูห้อง ก่อนจะยืนนิ่ง
“ ไอนุ ใครมาวะ ” ยืนนิ่งเป็นลิงเฝ้าประตูอยู่ได้
“ ต้นสน ข้าวปุ้น มึงมาได้ไงวะ ” ต้นสนกับข้าวปุ้นเดินเข้ามาพร้อมๆกัน
“ มึงมาทำไมกันแต่เช้า นอนไม่หลับหรือไง ” ผมแซวมันเลยครับ
“ เออ นอนไม่หลับ มึงทะเลาะกับผัว ทำไมไม่บอกพวกกูบ้าง ไม่เห็นกูเป็นเพื่อนหรือไง ” ไอต้นสนตอบผม ไอนี่เถื่อนจริงๆ
“ มากันทำไมวะ ” ไอนุถาม
“ ต้ามันขอร้องให้มาคุยกับกี ” ข้าวปุ้นพูด ... ทำไมมันต้องดึงเพื่อนสองคนนี้เข้ามาด้วย
หัวข้อ: คู่รัก นักกีฬา (กีตาร์ กะ กีตาร์) ส่งข่าว 09/09/2555 (อ่าน 368037 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก