หัวข้อ: [Short fic] ช่องว่างของหัวใจ อัพ!! ตอนพิเศษ : วันหนึ่งของ1ปี [3/06/11]

[DeJavu~ ★]

ชอบมากๆๆเลยเรื่องเนี่ย

คุณหมอชาตอนแรกดูเย็นชาและน่าสงสาร แต่แอบฮา ตอนที่หมอชาร้องไห้เพราะกลัวโดนทิ้ง

คามิน เป็นพระเอกที่ดูซื่อตรงและจริงใจ

ชอบบุคลิกของตัวละครทั้งสองมากๆๆเลย

พี่ตาย (ขออนุญาติเรียกนะคร๊าบบบ) แต่งเก่งมากๆๆ

เรื่องน่าัรัก และ ดูสดใสดี

ขอบคุนมากๆๆเลยครับ ที่นำเรื่องราวน่าัรักและน่าประทับใจมาให้อ่านกัน

ขอบคุณพี่ต่ายมากๆๆครับ

แต่ถ้าให้ดีกว่านี้ มารีบแต่ น้องแมน และ คริส ได้แล้วพี่ต่าย

มักดองนานแล้วอ่า

มาไวไวนะ จุ๊บ จุ๊บ

[ไอ้หัวแห้ว]

น้องต่าย จำพี่ได้ไหม

พี่อ่านซ้ำเฉยๆ เลย ฮ่าๆๆ

น่ารักเหมือนเดิม พี่ว่าแล้วคุ้นๆ อิอิ

[patz]

เรื่องราวน่ารักดีครับ จะว่าไป คนอารมณ์ติสต์นี่ บางที(หรือหลายที)ก็เดาใจยากเหมือนกันเนาะ

[EunSung87]

น่ารักนะคะเรื่องนี้
คุงหมอกะคามิน
ขอบคุงสำหรับเรื่องดิดีน่ารักๆนะคะ

[Devil_Angle]

น่ารักจัง ชอบมากมาย ขอบคุณนะ

[กระต่ายชมจันทร์]

ชอบมากๆๆเลยเรื่องเนี่ย

คุณหมอชาตอนแรกดูเย็นชาและน่าสงสาร แต่แอบฮา ตอนที่หมอชาร้องไห้เพราะกลัวโดนทิ้ง

คามิน เป็นพระเอกที่ดูซื่อตรงและจริงใจ

ชอบบุคลิกของตัวละครทั้งสองมากๆๆเลย

พี่ตาย (ขออนุญาติเรียกนะคร๊าบบบ) แต่งเก่งมากๆๆ

เรื่องน่าัรัก และ ดูสดใสดี

ขอบคุนมากๆๆเลยครับ ที่นำเรื่องราวน่าัรักและน่าประทับใจมาให้อ่านกัน

ขอบคุณพี่ต่ายมากๆๆครับ

แต่ถ้าให้ดีกว่านี้ มารีบแต่ น้องแมน และ คริส ได้แล้วพี่ต่าย

มักดองนานแล้วอ่า

มาไวไวนะ จุ๊บ จุ๊บ

โอ๊ะโอ๋ ทวงข้ามเรื่องเลยทีเดียว 555+

คริสแมนบอกตามตรงว่าตอนนี้ตัน รอหน่อยนะคะ แหะ ๆ

ดีใจที่ชอบค่ะ เรื่องนี้ตอนแรกรู้สึกมันหดหู่ ๆ รู้สึกโทนสีเรื่องออกแนวส้ม ๆ นะ?

น้องต่าย จำพี่ได้ไหม

พี่อ่านซ้ำเฉยๆ เลย ฮ่าๆๆ

น่ารักเหมือนเดิม พี่ว่าแล้วคุ้นๆ อิอิ

55+ จำได้ค่ะ กลับมาอ่านซ้ำเหรอคะเนี่ย ขอบคุณนะคะ

เรื่องราวน่ารักดีครับ จะว่าไป คนอารมณ์ติสต์นี่ บางที(หรือหลายที)ก็เดาใจยากเหมือนกันเนาะ

น่าจะหลายทีค่ะ 555+ มีคนบอกว่าถ้าจับทางได้ก็จะเดาใจถูกแต่ต่ายว่ายังไงก็ยังยากจะเดาอยู่ดี~

น่ารักนะคะเรื่องนี้
คุงหมอกะคามิน
ขอบคุงสำหรับเรื่องดิดีน่ารักๆนะคะ

ขอบคุณที่อ่านแล้วเม้นต์เช่นกันนะคะ ดีใจที่ชอบค่ะ ^^

น่ารักจัง ชอบมากมาย ขอบคุณนะ

เช่นกันค่าๆ ขอบคุณที่ตามอ่านนะคะ ^^

+1ให้นักอ่านที่น่ารักค่ะ

[กระต่ายชมจันทร์]

ตอนพิเศษ : วันหนึ่งของ1ปี

   เสียงเพลงที่ตั้งปลุกในมือถือที่ดังฝ่าความเงียบของเช้ามืดปลุกในผมตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย อีกหนึ่งชั่วโมงจะหกโมง ที่นอกหน้าต่างได้ยินเสียงนกร้องแว่ว ๆ ผมพยายามขยี้ตาปลุกตนเองให้ตื่นแล้วลุกขึ้นช้า ๆ โดยพยายามให้คนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ผมเมื่อคืนหลับต่อไป

   ใช่ครับ คนข้าง ๆ ผมคือคามิน แต่ไม่ใช่ว่าเขายอมย้ายมาอยู่กับผมหรอกครับ ถึงจะคบกันมาหนึ่งปีแล้วแต่แฟนของผมก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน เขายังคงไม่ชอบให้ผมยุ่งวุ่นวายเรื่องของเขา ยังคงชอบวาดรูป แต่เปลี่ยนพนักงานเสิร์ฟร้านอาหารใกล้ ๆ โรงพยาบาลเป็นพนักงานในร้านสะดวกซื้อแทนเหตุผลเพราะเขากลัวว่าถ้ามีคนรู้ว่าพวกเราคบกันจะทำให้ผมโดนนินทา แต่สุดท้ายร้านสะดวกซื้อที่เขาไปสมัครก็นับว่ายังอยู่ใกล้โรงพยาบาลอยู่ดีเพียงแต่ห่างไปอีกซอยเท่านั้น

   อันที่จริงวันนี้จะเป็นวันครบรอบหนึ่งปีของพวกเราครับ ผมเลยคะยั้นคะยอขอให้คามินมาค้างกับผมด้วยเพราะอยากจะตื่นมาใส่บาตรด้วยกันตอนเช้า หลังจากที่ผมจัดการเตรียมของเสร็จก็ไปปลุกเขาขึ้นมา หลังอิดออดขอให้ผมจูบปลุกเขาก่อนเป็นเจ้าชายนิทราเขาก็ลุกขึ้นจากเตียงไปล้างหน้าแปรงฟันโดยไม่บ่นเรื่องที่ต้องตื่นเช้าสักคำ

อุณหภูมิหน้าหนาวและน้ำค้างตอนเช้าทำให้รู้สึกเย็นไม่น้อย พวกผมยืนกอดอกทั้งชุดนอนโดยมีเสื้อคลุมคลุมทับกันอยู่คนละตัวเท่านั้นเพราะคุยกันแล้วว่าหลังจากนี้จะกลับไปนอนต่อ ผมมีคนออกมายืนรอตักบาตรเช่นกันแต่ส่วนใหญ่จะเป็นผู้สูงอายุเสียมาก พวกท่านส่งยิ้มทักทายอย่างมีไมตรี พวกผมก็ยกมือไหว้ยิ้มตอบ เพราะของที่ผมเตรียมไว้ส่วนใหญ่เป็นอาหารแห้ง ของสดมีเพียงต้มเลือดหมูที่เคี่ยวน้ำแกงไว้ตั้งแต่เมื่อคืนเท่านั้นทำให้การตักบาตรวันครบรอบนี้เป็นไปอย่างรวดเร็ว พวกผมหันมายิ้มให้กันก่อนจะกลับเข้าไปในบ้าน

   “คามิน?” ผมยกมือแตะแขนที่โอบรอบตัวจากด้านหลังอัตโนมัติ เขาซบหน้าลงกับบ่าผมก่อนจะพูดเสียงอู้อี้ที่ทำให้ผมยิ้มออกว่า

   “หิว”

   “ถ้าจะกินข้าวก็ห้ามนอนต่อนะ มันไม่ดี” ถ้ากินแล้วนอนเลยจะไม่ดีต่อระบบย่อยอาหารครับ “ไม่อย่างนั้นกินนมสักแก้วพอเคลือบกระเพาะไหม?”

   แต่จริง ๆ ผมไม่ค่อยอยากให้กินอะไรเลยครับเพราะถ้าทานปุ๊บมันก็เหมือนเราไปสั่นกระดิ่งบอกกระเพาะว่าถึงเวลาอาหารแล้ว กระเพาะก็จะเริ่มปล่อยน้ำย่อยออกมา

   “ฮื้ม...อยากกอดหมอ”

   ผมรู้สึกหน้าร้อนผ่าว อีกอย่างนึงที่คามินยังคงเหมือนเดิมคือคิดอะไรก็พูดอย่างนั้นครับ

   “ก็กอดอยู่นี่ไง” ผมเฉไฉ

   คามินรัดวงแขนแน่นขึ้น เงยหน้ามาหอมแก้มผม “หมอก็รู้ว่าผมหมายถึงอะไร”

   “แต่..มันยังเช้าอยู่นะ” ถึงจะผ่านเรื่องแบบนี้กันมาแล้วแต่ผมก็ยังรู้สึกอายอยู่ดีครับ พวกผมยืนกอดกันอยู่ห้องรับแขกที่ยังปิดม่านอยู่แต่ด้วยความที่ข้างนอกยังสลัว ๆ อาจจะทำให้เห็นเงาของพวกผมในบ้านที่เปิดไฟก็ได้

   “ไม่อย่างนั้นเขาจะมีคำว่าล้างหน้าไก่ไว้ทำไมล่ะ? เมื่อคืนหมอติดผมไว้นะ” เมื่อคืนผมไม่ยอมให้คามินทำครับเพราะกลัวจะตื่นขึ้นมาไม่ไหว

   ผมดันแขนคามินออก หันไปสบตากัน “ไม่หิวแล้วเหรอ?”

   “ผมกินของหวานก่อนของคาวก็ได้” เขายิ้มเห็นฝัน ยกมือกลับมาคล้องเอวแล้วดึงผมเข้าไปจนเผลอยกแขนคล้องคอเขาอัตโนมัติ คามินชะโงกหน้ามาให้หน้าผากชนกัน “จูบรับอรุณหน่อยเร็ว”

   “ก็จูบไปแล้วนี่” ผมตอบเสียงเบา หลุบสายตาลงมองพื้น

   “นั้นจูบปลุกต่างหาก ถ้าหมอไม่ยอมจูบงั้นผมจูบเองนะ” ก่อนที่ผมจะได้คัดค้านอะไรริมฝีปากเย็นของคามินก็แนบลงมาเสียก่อน

   ผมเองก็อายุไม่ใช่น้อยแล้วจะให้เล่นตัวมากมายก็ใช่ที่จึงเอียงใบหน้าให้องศาเข้าที่ก่อนจะจูบตอบจนกระทั่งรู้สึกได้ว่าอุณหภูมิของพวกผมร้อนขึ้น

   “ไปที่เตียง” ผมเอ่ยขึ้น อย่างที่บอกไปครับว่าข้างนอกยังดูสลัวอยู่ ผมไม่อยากให้อะไรมันมากไปกว่านี้ ณ ที่ตรงนี้
   คามินหัวเราะ “รับบัญชาขอรับ”

   เขาไม่ได้อุ้มผมขึ้นแล้วพาไปที่เตียงหรอกครับ ตัวผมก็ไม่ใช่เล็ก ๆ จะไปทำท่าน่าอายแบบนั้นได้อย่างไงกัน เพียงแค่เดินจูงมือกันไปเท่านั้น

   “ถอดให้หน่อย” คามินยืนกางแขนส่งยิ้มมาให้ผมข้างเตียง ผมลงมือถอดเสื้อผ้าของเขาออกเหมือนเด็กเล็กเพียงแต่เด็ก ๆ ไม่ได้ทำให้ผมมีอารมณ์แบบคามินเท่านั้น เขายืนให้ผมชื่นชมร่างกายอย่างไม่คะเขินทั้งที่เขาเปลือยหมดแล้วแต่ผมยังมีเสื้อผ้าติดตัวครบทุกชิ้น

   เมื่อมองจนพอใจผมก็บอกให้คามินไปนั่งบนเตียงก่อนที่จะหันหลังลงมือถอดเสื้อผ้าด้วยตนเอง อุณหภูมิในห้องยังคงอุ่นจากองศาของแอร์ที่เปิดทิ้งไว้แต่ก็เพียงพอจะทำให้ผมขนลุกได้

   “ชา...” เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้ผมรู้ว่าคามินกำลังต้องการผม หลังจากวันแรกที่ผมขอให้เขาเรียกชื่อ คามินก็ยอมเรียกยามพวกเรากำลังรักกันเช่นนี้ แต่พอออกข้างนอกก็จะกลับไปเรียกผมว่าหมออีก

   นัยน์ตาขี้เล่นที่จับจ้องมาแฝงด้วยเสน่หาชัด คามินชันเข่าห้อยขาที่ขอบเตียง มือหนึ่งกำลังขยับอยู่ที่กึ่งกลางตัว อีกมือค้ำยันลำตัวให้อยู่ในลักษณะกึ่งนั่งกึ่งนอน

   ผมคลานขึ้นไปบนเตียง ชะโงกหน้าจูบที่ริมฝีปากบางก่อนจะไล่ลงมาเรื่อย ๆ อย่างเล้าโลมเพื่อให้บทรักครั้งนี้เป็นไปอย่างช้า ๆ ไม่รีบร้อน

   คามินครางอู้เมื่อผมทักทายคามินน้อยด้วยปากและมือ ผมเหลือบตาขึ้นมองใบหน้าที่หลับตาพริ้มหากขมวดคิ้วมุ่นตรงหน้าอย่างมีความสุขที่ทำให้เขามีอารมณ์ได้ ผมสังเกตสีหน้า แรงจับที่ศีรษะผมและเสียงคราง เมื่อเห็นว่าเขาน่าจะใกล้ถึงจุดหมายแล้วจึงเร่งมือขึ้น ไม่ช้าหลักฐานของอารมณ์ก็ทะลักทลายออกมา ผมลุกไปคายน้ำทิ้งในห้องน้ำ ถึงจะรักกันแต่บอกตามตรงว่าผมไม่ชอบรสชาติของน้ำรักนี่เลยครับ กับแฟนคนก่อน ๆ ผมก็ไม่กลืน

“ตาผมบ้าง” คามินดันตัวผมให้นอนลงบนเตียงก่อนที่จะเริ่มประพรมจูบไปทั่วอกผม นิ้วที่ถูกชโลมด้วยโลชั่นเย็นแตะที่ช่องทางด้านหัลงจนผมสะดุ้งเล็กน้อย เขากระซิบปลอบโยนผมเบา ๆ ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปรั้งใบหน้าเขามาจูบกันระหว่างที่นิ้วยาวของคามินพยายามเบิกทางเพื่อให้คามินน้อยได้เข้ามาสะดวก

ผมพรูลมหายใจออกช้า ๆ เมื่อสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วหลายเท่าค่อย ๆ แทรกเข้ามา

“อย่ารัดผมมากสิชา อูย...” ผมอยากจะโต้กลับแก้ต่างให้ตนเองแต่ก็รู้สึกจุกเกินกว่าจะตอบได้

สองฝ่ามือสากแต่อบอุ่นลูบไปทั่วตัวผมเพื่อช่วยให้ผมผ่อนคลายขึ้นอีก ไม่ช้าผมก็รองรับคามินน้อยเข้ามาได้ทั้งหมดก่อนที่ทุกอย่างจะดำเนินไป

หลังถึงจุดของอารมณ์คามินจะชอบนอนฟังแนบหูกับอกผมเสมอ เขาบอกว่าการได้ยินเสียงหัวใจเต้นกับผิวอุ่น ๆ ของผมทำให้เขารู้สึกดี

ผมยิ้มกับตนเองมองเขาที่กลายร่างเป็นเด็กโข่งอยู่บนอกเช่นเคย ผมสางนิ้วกับเส้นผมนิ่มที่เริ่มยาวขณะดื่มด่ำกับความเงียบในยามเช้า แสงอาทิตย์ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาโดยที่พวกผมไม่ได้สังเกต

ในที่สุดก็เช้าแล้ว...

“ขอบคุณนะคามิน” ขอบคุณที่รักกัน...

เขาหันหน้ามาจูบที่อกซ้ายของผมเบาก่อนจะเงยหน้าส่งยิ้มแบบที่ผมชอบมองมาก่อนจะเอ่ยบางอย่างแบบไม่มีเสียงแต่ผมก็รู้ดีว่าเขาพูดว่าอะไรเพราะสายตาที่มองมาและการกระทำที่ผ่านมาของเขาบอกผมอยู่แล้ว

‘รัก’

The end
--------------------------------------------

เผอิญกลับมาดูเรื่องนี้แล้วเห็นคอมเม้นต์ใหม่เลยเลยเกิดกำลังใจแต่งตอนพิเศษออกมาค่ะ ^^

ถึงแม้จะสองหน้าเศษ ๆ เพราะเกิดฮึดแต่งตอนจะตี 1 เลยจะแต่งยาวก็กลัวค้างแถมกลัวตัวต่ายเองจะไม่มีเวลามาต่อเพราะสุดสัปดาห์นี้คิวออกข้างนอกยาวเลยค่ะ 55+

หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ

[dahlia]

ตอนพิเศษ ของ คามินกับหมอชา กรี๊ดดด ดีใจจัง 

[กระต่ายชมจันทร์]

ตอนพิเศษ ของ คามินกับหมอชา กรี๊ดดด ดีใจจัง 

มีคนยังจำได้มาเม้นต์ดีใจเหมือนกันค่ะ 555+

กอดๆ

[gumrai3]

กริ๊ด เรื่องนี้น่ารักมากๆ ตอนๆเเรกบรรยากาศดุเสร้าเเต่เมื่อตกลงกันได้เเล้ว หงวานๆกำลังดี

หมอชากับคามิน

[ladymoon_yy]

 

[nco1236]

 น่าร๊ากกกกกกกกกกก อะ:z1:

[เฉาก๊วย]

ขอบคุณนะคะน้องต่าย   
เรื่องนี้ไม่หวานมาก แต่ก็เห็นภาพความสุขของทั้งคู่ที่เกิดจากการได้อยู่ร่วมกันค่ะ 

[Cacao]

เพิ่งจะเข้ามาอ่านหลายๆเรื่องของคุณคนเขียน สาบานว่าชอบมากกกกกกกกก ยิ้มไม่หุบ
เป็นคนชอบอ่านฟิค แฮบปี้เอนดิ้ง น่ารักกรุบกริบ เบาๆ ดราม่าเล็กๆ มีปมในชีวิตหน่อยๆ
อ่านแล้วพอให้ได้คิด ได้ร่าเริงพอเป็นกระสัย ขอบอกว่าฟิคคุณต่ายทำได้ทุกจุดดดด
ชอบมากกกกกกกกก คามิน เป็นพระเอกอิมเมจที่ ดิบ เถื่อน สด และน่ากินมาก !
ฮ่าๆๆ ตอนอ่านนี่ต้องขอเช็ดน้ำลายตัวเองไปพลางๆ เนื่องจากไม่ไหวในความร้อนแรง
ของพระเอกฟิคเราจริงๆ TT หมอชาเป้นคนที่น่าอิจฉาจริีงจริงงงงให้ดิ้นตาย
ยิ่งช็อตที่คามิน หึง โอ้วววววมายก๊อดดดดดดด !! ขอชั้นแบบนี้สักคนเถอะ TT
อยากจะลงไปตีอกชกพื้นจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆ สติเสียกันเลยทีเดียว

[20227ple]

มดจะขึ้นแล้ว อะไรจะหวานปานนี้

[azure™]

เป้นเรื่องที่น่ารักมากๆเลยครับ อ่านแล้วยิ้มตามทั้งเรื่องเลย

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆครับ ^^

[Rafael]

แอร๊ย คุณหมอนี่ก็น่ารักจริงจัง 555

[gumrai3]

หมอชากับคามิน น่ารักยังไงก้น่ารักเหมือนเดิม

[gupalz]

น่ารักดีค่ะเรื่องนี้

[gummin]

ขอบคุณค่ะ

[drasil]

น่ารักจัง

[moredee]

  ละไมในหัวใจ

[maru]

คินขี้หึงไม่ใช่เล่นนะนั่น

[Silver-Ray]

สำหรับเรา เรื่องนี้ให้ความรุ้สึก เทาอมชมพู อย่างที่คนเขียนบอกนะ
เพราะว่า ถึงจะรักกัน แต่ก็ยังเหมือนมีปมอยู่ในใจ อะไรประมาณนี้
แต่ว่า น่ารักมากนะ อิอิ อ่านแล้วอมยิ้ม ^^

[keem]

ขอบคุณมากนะครับ

[chiji]

ดูจะอึมครึมตอนแรก แต่สุดท้ายก็หวาน

[KKKwanGGG]

น่ารักมาก ๆๆๆๆๆ

[Mouse2U]

เรื่องนี้น่ารักอีกแล้วว~ ชอบตอนคามินร้องไห้เป็นเพื่อนคุณหมอจังค่ะ บรรยากาศดูอบอุ๊นอบอุ่น

[twinmonkey0311]

 

[arij-iris]

นายคามินขี้หึงกว่าที่คิดนะ

อยากรู้ประวัตินายคามินจังเลยอ่ะ