Chapter 22 เด็กหนุ่มแง้มบานประตูอย่างเบามือ พบเพียงหลังเล็กๆที่นั่งคุดคู้กอดเข่า ซุกหน้าลงกับเสื้อตัวหนาร้องไห้รำพึงรำพันออกมาไม่เป็นภาษา ไม่ต้องสงสัย ดวงตาเรียวใสแป๋วนั้น คงกำลังมีน้ำตาไหลเปรอะเปื้อนทั้งสองแก้มแน่ๆ แต่มันจะเป็นเพราะว่าพี่แค่เสียใจที่ต้องกลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้ง หรือว่าเป็นเพราะว่าเสียใจที่ไม่มีน้ำเชี่ยวคนนี้อยู่กับพี่อีกแล้วล่ะ ..พี่เคยรักน้ำบ้างมั้ยนะ
“น้ำเชี่ยว..พี่ขอโทษ ฮึกๆ.. พี่.. พี่.. รัก น้ำ ฮึกๆ.. รักน้ำเชี่ยว ฮือๆๆ ยกโทษให้พี่ด้วย”
แทบไม่เชื่อหูและลูกตาตัวเอง เสียงแหบเครือที่คนตัวเล็กพร่ำออกมาว่า รักน้ำเชี่ยว..
รักเรา.. เพิ่งได้ยินครั้งแรก..
“พี่ไม่ได้ทิ้งน้ำเชี่ยว พี่ไม่รู้จะทำยังไง ฮะ ฮือออ~”
ถ้ายังฝืนอดทน อดกลั้น ขังตัวเองอยู่ในห้องนี้อีกต่อไป มีหวังอกระเบิดแน่ เพราะ..
..หัวใจมันยอมแพ้ ยอมแล้ว สิ่งที่คนข้างนอกนั้นทำให้เราเจ็บจนเจียนตาย ได้มะลายหายไปหมดสิ้น.. หายไปหมด
ต่อให้รู้ว่าครั้งต่อไปพี่จะทิ้งน้ำเชี่ยวอีกสักร้อยครั้งพันครั้ง น้ำก็คงโกรธพี่ได้ไม่นานอยู่ดี แค่พี่ยอมรับว่ารักน้ำ แค่นั้นก็พอ
.
.
“
ฮึกๆ พี่ควรจะทำยังไง~ พี่รักน้ำเชี่ยว คิดถึงน้ำเชี่ยว
ฮือๆๆ~”
!@#!@$!!.. ในความมืด สองมือหนารวบเอาแผ่นหลังของพีมที่กำลังสั่นจากอาการสะอื้นเอาไว้ แล้วซุกหน้าลงกับบ่าลาด
“คะ..ใครน่ะ!!!.” วงแขนกว้างรวบเอาร่างของคนตรงหน้าเอาไว้ ปราศจากคำพูดใดๆ มีเพียงเสียงลมหายใจบางๆ
..
ฮะๆ ฮักๆ
ฮืออออออ ผะ
ผี” T_T..ผะ ผีหลอก หรือโจร ขโมยเหรอ อะไรเนี่!!? ฮือ.. เนื่องจากเป็นคนกลัวผีเป็นทุนเดิม มาอยู่ในห้องที่มืดสลัวที่ไม่ใช่ที่ของตัวเองแบบนี้ น้ำเชี่ยวก็น้ำเชี่ยวเหอะ เจอแบบนี้ก็ทำเอาพีมช็อคสติหลุดได้เหมือนกัน
“....” อา.. พี่พีมกลัวผีนี่นา หึหึ ทำเราเจ็บ มันน่าแกล้งนัก ..แต่ไม่เอาดีกว่า แค่นี้ก็น่าสงสารจะแย่แล้ว ดูสิตัวสั่นหนักกว่าเดิมอีก น้ำเชี่ยวคลายกอดออกแล้วค่อยๆพลิกร่างที่สั่นอยู่ให้หันมา ใบหน้าหวานๆก้มมิดปิดตาปี๋แต่ยังคงมีเสียงสะอื้นอยู่
“พี่พีม นี่น้ำเชี่ยวเอง..ทำไม? กลัวน้ำเชี่ยวเหรอ” น้ำเสียงทุ้มบอกผ่านไปเบาๆที่ข้างหู
“
ฮึกๆ น้ำเชี่ยว น้ำเชี่ยวจริงๆด้วย
โฮฮฮ~ ” ทั้งดีใจ ทั้งคลายใจหายจากอาการขวัญผวา พีมจึงปล่อยโฮออกมาอีกก๊อกใหญ่พร้อมกับกอดรัดเอาร่างสูงโปร่งตรงหน้าไว้แน่น
“น้ำเชี่ยวโกหกพี่ น้ำไม่ได้ไปไหนหรอก น้ำแอบอยู่ในห้องนี้ตั้งแต่แรกแล้ว..” สองแขนแกร่งกอดกระชับแน่นๆตอบคนตรงหน้า น้ำเชี่ยวใช้คางมนที่ซุกตรงบ่าไล้ไปมาแทนการปลอบประโลม น้ำใสๆจากนัยตาโตคู่หวานหยดซึมไปทั่วเสื้อยืดของอีกคน
“น้ำเชี่ยว..พี่รักน้ำนะ พี่ไม่ได้ทิ้งน้ำ เข้าใจมั้ย ตอนนั้นพี่ไม่รู้จะทำยังไง พี่ขอโทษ ขอโทษ” พีมผละออกจากอ้อมกอดของน้ำเชี่ยว ท่าทางรนราน สองมือกระชับที่ต้นแขนคนตรงหน้าดวงตาเรียวจ้องมองเข้าไปในแววตาฉ่ำก่อนจะเอ่ยประโยคสำคัญด้วยกลัวว่าถ้าไม่บอกออกไปตอนนี้ อาจจะไม่มีโอกาสที่อีกคนจะรับฟังเขาอีก น้ำเสียงแหบของพีมสั่นเครือ หยดน้ำซึมออกจากหางตาคู่เรียวอย่างไม่เก็บอาการ
“ถ้าน้ำเชี่ยวยังโกรธที่พี่ผลักน้ำ ทำให้น้ำเจ็บ ตบพี่อีก ตีพี่อีกก็ได้ ตีพี่สิ แล้วหายโกรธนะ นะ ตีพี่เลยน้ำเชี่ยว” พีมคว้าเอามือหนาของน้ำเชี่ยวมาตีบนใบหน้าของตน เพราะรู้ตัวดีว่าสิ่งที่ทำนำความเจ็บช้ำมาให้เด็กหนุ่มอย่างมาย และเขาก็ไม่รู้จะแก้ไขมันอย่างไร รนรานจนสั่นไปหมด ตอนนี้ทำได้แค่ขอโทษ อ้อนวอน ถ้าน้ำเชี่ยวจะหายโกรธจะตบจะตีเขาก็ไม่ว่า
“น้ำไม่เป็นไรแล้ว หายโกรธ ตั้งแต่พี่เดินเข้ามาแล้ว หยุดร้องซะนะ หืม.. น้ำเชี่ยวรักพี่เหมือนเดิมนะ” เด็กหนุ่มใช้สองมือประกบไปบนใบหน้าขาวๆ จ้องมองดวงตาที่ปูดโปนและแดงช้ำ น้ำตาอุ่นที่ไหลไม่หยุด ดูน่าสงสารจับใจ
“พี่รู้มั้ย.. ไม่เลย..ไม่เคยมีวันไหนเลย ที่น้ำจะหยุดรักพี่ได้ ซักนิดเดียวก็ไม่มี”
นิ้วเรียวไล่ปาดน้ำตาอุ่น ก่อนจะประทับจูบบนแก้มใสอย่างแผ่วเบา แล้วกระชับเอาร่างตรงหน้าเข้ามากอดแน่นๆไว้อีกครั้ง ความอบอุ่นแผ่ซ่านผ่านถึงกันจากกอดสัมผัสของทั้งคู่ ไม่มีคำพูดใดๆอีก มีแค่อ้อมกอดนิ่ง เนิ่นนาน กระทั่งน้ำตาเริ่มเหือดแห้ง จนรอยยิ้มเข้ามาแทนที่
..แค่นี้เป็นสุขแล้ว
.
.
คนตัวขาวๆนั่งเหยียดขาหลังพิงโซฟานุ่มริมฝีปากคว่ำคิ้วขมวดมุ่น สองแขนกอดหมอนรูปกบไว้แน่น ดวงตาคู่เรียวเหลือบมองตามอีกคนที่มัวสาละวนอยู่กับเครื่องทำกาแฟ
“ยังคิดมากกับข่าวนั่นอยู่เหรอ.. พี่ก็อ่านหมดแล้วหนิ น้ำบอกว่าสนิทกัน ไม่ได้บอกว่าเป็นแฟนกัน หรือบอกว่าชอบเค้าซักหน่อย ก็เราเป็นเพื่อนกันจริงๆ ส่วนขวัญจะให้สัมภาษณ์ยังไงน้ำจะไปรู้เค้าเหรอ น้ำไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านพี่ก็รู้” น้ำเชี่ยวพูดพลางวางแก้วกาแฟหอมกรุ่นลงตรงหน้าคนหน้าบึ้งที่นั่งหน้ายุ่งอยู่บนโซฟา
“เลิกทำหน้ามุ่ยได้แล้วน่า เดี๋ยวข่าวมันก็ซาไปเองแหละ น้ำโดนแบบนี้มาจนชินแระ ช่างมันเถอะ” เด็กหนุ่มคุกเข่าลงตรงหน้าคนหน้ามุ่ย เอื้อมมือบีบแก้มป่อง คลึงหัวแม่มือลงบนคิ้วที่ย่นติดกันให้คลายออก เรียกเอารอยยิ้มน่ารักของพีมออกมาได้
“พี่พีม.. คืนนี้ค้างที่นี่นะ” เสียงทุ้มและสายตาหวานฉ่ำที่ส่งมาดูมีเลศนัยแปลกๆ แต่พีมก็ไม่ได้ขัดอะไร เพราะเขาเองก็คิดถึงน้ำเชี่ยวมาตลอดทั้งอาทิตย์เหมือนกัน
.
.
ชายหนุ่มผิวขาวในชุดคลุมสีดำ ใบหน้าใสที่มีหยดน้ำเกาะ เส้นผมที่เปียกจนลีบติดศีรษะ เมื่อก้าวพ้นประตูห้องน้ำมา ทำเอาน้ำเชี่ยวอดที่จะละสายตาหนีไปไม่ได้..
สมแล้วที่ได้รับฉายาว่าเป็นซูเปอร์สตาร์สุดเซ็กซี่ อยากจะรู้จริงๆถ้าพวกแฟนคลับพวกนั้นได้มาเห็นสภาพแบบนี้ของพี่พีม คงแทบคลั่งไม่ต่างจากเขาตอนนี้ที่อยากจะลงไปดิ้นให้รู้แล้วรู้รอดไป
“มองอะไร ไม่เคยเห็นคนอาบน้ำเสร็จรึไง รึตัวเองไม่มี ถึงได้มองของคนอื่นน่ะ” แนะ ยังจะมากวนอีก เดี๋ยวเหอะ
“คนอาบน้ำน่ะ เคยเห็น แต่คนสวยที่อาบน้ำน่ะ เพิ่งเคยเห็น” ปากก็พูดไปแต่สายตายังคงจดจ้องไม่ลดล่ะ ดวงตาเรียวใส ปากอิ่มแดงระเรื่อ ใบหน้าหวาน ลำคอขาวเนียน ร่องอกแน่นๆ เซ็กซี่จริงๆ ไหนจะมือเรียวๆนิ้วยาวบนผ้าขนหนูผืนเล็กและเส้นผมที่เปียกนั่นอีก
สวยเหรอ..? แหวะๆ “
เน่.. อย่าใช้คำนั้นได้มั้ย ฟังแล้วมันทะแม่งๆยังไงไม่รู้” เบื่อจริงๆกับไอ้คำพวกนี้เนี่ย สวย หน้าหวาน ทำไมต้องมีคนพูดกับเราแบบนี้บ่อยๆ - -‘ ยี้!..
สวย ตรงไหน? หล่อ เท่ สมาร์ท ดูดี มีคลาสต่างหาก- -‘
“ก็จริงนี่นา พี่เป็นผู้ชายที่สวยแล้วก็น่ารักมากๆเลย รู้มั้ย.. ตัวก็เล็กกะทัดรัด น่าพกพาไปไหนต่อไหน น่าอุ้มขึ้นเตียงจะตาย ฮ่าๆๆ”
“หึ.. พูดอย่างกับตัวเองใหญ่โตมโหฬารมาจากไหน ก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอกว้า”
ไอ้บ้า! อุ้มขึ้นเตียงอะไร ชั้นต่างหากจะจับแกกดลงกับเตียงเว้ยยย
“นี่..พี่ชายคร้าบบบ ถ้าเป็นเมื่อหลายเดือนก่อนนะ น้ำไม่เถียงนะ แต่นี่พี่ลุกขึ้นดูดีๆดิค้าบบ น้ำสูงขึ้นตั้งเยอะนะ วัดจากเมื่อต้นปีก่อน เทียบกับตอนนี้ น้ำสูงขึ้นมาตั้งเกือบ 5เซนแล้ว ตอนนี้เนี่ยสูงกว่าพี่แล้วด้วย ดูสิ!”
“
เออๆ ขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว สูงแล้วไง ไม่ออกกำลัง ก็ยังตัวผอมเหมือนกุ้งอยู่ดีแหละ” ชิ ไอ้เด็กบ้า อายุตั้งเท่าไหร่แล้ว ทำไมมันยังสูงขึ้นได้อีกล่ะนั่น คิดจะมาทับถมเราเหรอ
ไม่สนเว้ยย ความสูงไม่มีปัญหาในแนวราบเข้าจั้ย!
“ฮ่าๆ พี่ไม่ต้องห่วงเลย เดี๋ยวนี้ไอ้ไมค์มันพาน้ำเข้ายิมทุกวัน สบายใจได้อีกไม่นาน น้ำจะเบ่งกล้าม จะยกพี่แทนเวทเลย หุหุ~”
เฮ้ย. ไอ้เด็กลามก ทำไมทำหน้าตาหื่นอย่างนั้น ไม่ต้องมายกชั้น จะยกทำไม ..
รึ รึว่า แกคิดจะมาแย่งชิงตำแหน่งในแนวราบของชั้น เฮ้ยยย ไม่โว้ยย แกยังเด็กอยู่
ไม่! ไม่! ชั้นยังไม่พร้อมจะรับ
ม่ายยยยย~ 
“หะ.. ทำไมต้องทำหน้างั้นด้วยอ่ะพี่ น้ำรู้นะ พี่คิดอะไรอยู่น่ะ พี่กลัวอะไรเหรอ..หืม? จะว่าไปประเทศเราก็เป็นประชาธิปไตยนี่เนอะ และน้ำเองก็เป็นคนที่รักความเป็นประชาธิปไตยมากๆด้วย แล้วพี่ล่ะ?”
“นะ..นายพูดอะไร มะ..หมายความว่าไง พี่ พี่ไม่เข้าใจ” นั่น..จริงๆด้วย ไอ้เด็กบ้า มันจะมาแย่งบทบาทของเราแล้ว
แง่งๆๆ.. แกร
แกร ทำเป็นแน่เหรอ ไอ้พวกเก็บอารมณ์ไม่ได้อย่างแก มันจะทำให้ครั้งแรกของชั้น ประตูหลังชั้นพังอ่ะดิ
ฮืออๆๆๆ~ 
“
เน่! เลิกทำหน้าเหมือนคนจะโดนประหารเลยนะ น้ำขี้เกียจรอแล้ว ถือซะว่าเป็นการลงโทษที่พี่ทำผิดแล้วกัน เมื่อกี้พี่ก็พูดหนิ ว่าจะให้น้ำทำอะไรก็ได้
ใช่มะ”“ตะ..แต่ว่า เราเคยตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่า จะให้โอกาสพี่เตรียมพร้อม ทำใจก่อนอย่างน้อย48ชั่วโมงอ่ะ
ล..แล้วนี่ นี่มันขี้โกงหนิ บอกปุ๊บจะเอาปั้บเลย ผิดสัญญานี่นา”
“
ผิดสัญญา! แหม~ ผิดสัญญาพูดมาได้หน้าตาเฉย แล้วที่ตัวเองผิดสัญญากับเค้า โกหกเค้านั่นล่ะ มันเทียบได้กับเรื่องนี้มั้ย
บอกไว้เลยนะ ต่อไปนี้น้ำจะไม่ตามใจพี่แบบเดิมอีกแล้ว หึ..ที่ผ่านมาน้ำยอมพี่ทุกอย่าง ยอมให้ทุกเรื่อง แล้วเป็นไง? สุดท้ายพี่ก็ได้ใจ จะทำอะไรกับน้ำก็ได้ แม้แต่โกหก พี่ยังโกหกน้ำได้หน้าตาเฉย
เหอะ! ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้ว!” เด็กหนุ่มปั้นหน้าขึงขัง ย่างสามขุมเข้าใส่คนตรงหน้าที่ถอยกรูจนหลังแทบชนกำแพง ..โฮะๆ แม่เจ้าโว้ยย อยากให้บรรดาแม่ยกพ่อยกนายพีม พีรานุ นี่มาเห็นจังเว้ยยย ซูเปอร์สตาร์สุดเท่ ตอนนี้ถูกคำขู่ของเขาซะงอหงอยไปแล้ว อะดู ดูดิ๊ ทำหน้ายังกะเด็ก กำลังจะโดนตีหน้าเสาธงงั้นแหละ
ฮ่าๆๆ คนอะไรหน้าตาน่าโดนข่มเหงตลอดเวลา อิอิ อิอิ
“เอานี่ มือถือพี่มันปี๊บๆน่ะ สงสัยมีคนเมสเซสมามั้ง ... อ่านเสร็จตามสามีไปที่เตียงนะจ๊ะ จุ๊บๆ”
“ไอ่..
ไอ้บ้า!! สามงสามีไรเล่า!!! เดี๋ยวก็อดหรอก ชิ!” ไอ้ปากหมานี่ ชั้นต่างหากที่เป็นสามี แค่นอนให้แกทำนิดๆหน่อยๆ คิดว่าจะชั้นจะไม่มีแรงลุกขึ้นมาจับแกกดเลยรึไง อย่าเผลอแล้วกัน
ไอ้เด็กแสบ หึ่ม! 
“หืม.. ดึกป่านนี้แล้วใครส่งอะไรมาอ่ะ..”
Happy Birth Day ครับ ”ที่รัก”
ขอให้มีความสุขทุกๆวันนะครับ
รักพี่มากนะ ชาตินี้จะไม่รักใครอีกแล้ว
>> จาก น้ำเชี่ยว และพอได้เปิดอ่านข้อความจากมือถือ ก็ทำเอาซูเปอร์สตาร์หนุ่มถึงกับตาโต ข้างในใจนั้นเต้นตึกเป็นลิงโลด ทั้งเขินและอายที่อยู่ๆเจ้าตัวแสบ ก็แอบไปทำอะไรไม่รู้ จะว่าหวานก็หวาน จะว่าเชยก็ใช่ใส่เขาอย่างนี้ได้ โดยที่ไม่ยอมให้กันไดตั้งตัวเลย ..และในทันใดเด็กหนุ่มก็รวบเอาแผ่นหลังเนียนเอาไว้แน่น สองแขนสวมกอดกระชับที่เอวคอด ซุกใบหน้าคมเข้มลงที่บ่าสวยอย่างแผ่วเบา แค่พีมเหลือมอง ดวงตาหวานฉ่ำก็ปิดสนิทเหลือเพียงรอยยิ้มละไมและลักยิ้มน่ารักของคนที่กำลังคลอเคลียอยู่ข้างแก้ม ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงความสุขจนแทบล้นทะลักออกมาอย่างไม่อาจปิดได้มิด ..วินาทีนั้นเขารู้ตัวแล้วว่า เขาช่างโชคดีจริงๆ
“ ข้อความเนี่ย ของจริงทุกคำนะครับ ..
ฟอดดด หอมจัง” พอเริ่มทำใจให้หายเขินได้ ก็แอบกระซิบเข้าที่ข้างหูของคนในอ้อมกอดแล้วขโมยหอมเอาฟอดใหญ่
“ ขนาดนั้นเลยเหรอ ” พีมหันมองใบหน้าหล่อๆของน้ำเชี่ยวที่ซบอยู่บนบ่าของตน คิ้วเข้มหนา กับดวงตากลมโตที่ส่องประกายวิบวับหวานหยาดเยิ้ม และรอยยิ้มน่ารักจนแก้มบุ๋ม
“อื้อ.. ตอนนี้ทั้งตัวทั้งหัวใจ ทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นของพี่หมดแล้ว ถ้าต่อไปพี่ทิ้งน้ำไปมีใครต่อใคร น้ำก็คง.. คงขึ้นคาน หรือไม่ก็หนีไปบวชเป็นพระเลยมั้ง พี่จะใจร้ายทำอย่างนั้นมั้ยล่ะ” ใจจริงอยากจะพูดว่า ถ้าพี่ทิ้งน้ำไป ก็คงทนอยู่ต่อไปไม่ได้อีก แต่มีหวังพูดไปแล้วจะต้องโดนด่าแหงๆว่าเป็นคนอ่อนแอ ไม่เอาดีกว่า
“จะไปไหนอ่ะ เดี๋ยวก่อนสิ” น้ำเชี่ยวยึดร่างเกือบเปลือยเอาไว้เมื่อพีมทำท่าว่าจะเดินผละออกไป
“หนาว จะไปหาเสื้อใส่” ริมฝีปากบางบุ้ยใบ้กลบเกลื่อนอาการเขินอายของตัวเองออกไป เจ้าบ้านี่ น่าจับไปเล่นลิเกจริงๆ พูดมาได้ทั้งหวานทั้งเลี่ยน ไม่อายปากตัวเองเลยรึไง ชิๆ
..พอได้ยินว่าเจ้าตัวจะไปใส่เสื้อ เด็กหนุ่มจึงรีบดึงเอาร่างดุ๊กดิ๊กเข้ามากอดไว้ให้แน่นเข้าไปอีก พร้อมกับมือหนาที่กระตุกปมเสื้อคลุมที่ถูกผูกไว้ออกอย่างรีบร้อน “จะใส่ทำไมอ่ะ เดี๋ยวก็ต้องถอดอยู่แล้ว หืม?” ปากก็พูดไป ปลายจมูกแหลมก็รุกไล่ทำงานอย่างอัตโนมัติ ทั่วทั้งซอกคอขาวเรื่อยไปจนถึงไรผมที่ยังชื้นหมาด น้ำเชี่ยวสูดเอากลิ่นหอมอ่อนๆของแชมพูเดียวกับของเขาเข้าเต็มรัก
“อา.. อะ ด..เดี๋ยว นี่จะเอาจริงเหรอ?”
“แล้วคิดว่าน้ำจะพูดเล่นรึไง? หืม..
ฟอดดด” ทั้งพูดทั้งจูบ สลับกับหอมไปตามแก้มเนียนใสอีกหลายฟอด ขณะที่มือไม้ก็ฟอนเฟ้นไปตามลำตัวขาวและสะโพกแน่น กระทั้งพลิกตัวอีกคนกลับมาเผชิญหน้า ถึงเพิ่งรู้ว่า แววตาสดใสมุ่งมั่นนั้น กลับกลายเป็นตระหนกตกตื่น ราวกับลูกกวางกำลังจะถูกส่งขึ้นเขียง
“นี่.. นะ..ไหนว่า จะ..อาบน้ำ” ไอ้บ้า..นอกจากจะไม่ให้เตรียมใจแล้ว ยังไม่ให้โอกาสเตรียมความพร้อมเลยรึนี่ จะรุกฆาตอย่างเดียวเลย ก้นชั้นก็มีแค่เนี๊ยะ มันเจ็บนะโว้ยๆๆๆๆ
“อืม..ไม่อยากอาบแล้ว วันนี้น้ำเชี่ยวไม่สกปรกซักหน่อยไม่ได้ออกไปไหนเลยด้วย อยากทำอย่างอื่นมากกว่าอ่ะ หืม..” ฮ่าๆๆๆ สงสัยจะกลัวจริงๆแฮะ ถอยกรูเลยเชียว ..ว่าแต่ว่า ทำไมต้องทำหน้าตาน่าสงสารงั้นด้วยเล่า
“อะๆ โอเคๆ ยอมแล้ว วันนี้ยอมให้หนึ่งวัน น้ำแกล้งพี่เล่นน่า น้ำจำที่สัญญาไว้ได้ ไว้คราวหน้าแล้วกัน.. หึๆ แต่มีข้อแม้นะ พี่ต้องพูดว่ารักน้ำเชี่ยวให้ฟังดังๆก่อน.. พูดสิ น้ำอยากฟัง เร็วๆ น้ำจะได้ไปอาบน้ำแระ” ฮิๆ ไอ้พี่หน้าหงิกเอ้ย ชอบทำให้ใจอ่อนทุกทีสิน่า ดูดิหน้ายุ่งๆ ตาหงอยๆ อย่างนี้ ใครจะไปทำลง เฮ้อ!!
“....” ไอ้เบื้อกเอ้ย จะมาไม้ไหนอีกล่ะ เดี๋ยวจะเอา เดี๋ยวก็ไม่เอา ..ว่าแต่ต้องถอนหายใจขนาดนั้นเลยเหรอ แค่ไม่ได้ก้นชั้นเนี่ย - -“
“พูดว่า พีมรักน้ำเชี่ยวครับสิ ” ชั่วเวลาเสี้ยวนาทีที่เด็กหนุ่มค่อยๆกระชับกุมไหล่ของพีมเอาไว้แล้ว เอ่ยถามถึงคำว่ารักจากปากของเขาด้วยดวงตาทอประกายอบอุ่น อ่อนโยน เพียงเท่านี้ กลับทำให้ทุกสิ่งที่อัดแน่นและฝังลึกอยู่ในอดีตอันเลวร้ายของพีมค่อยๆพังทลายลง
..ยิ่งพอได้คิดไปถึงเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมาระหว่างเขาและน้ำเชี่ยว ยิ่งเพิ่มความรู้สึกเต็มตื้นจนล้นอก แม้น้ำเชี่ยวจะเอาแต่ใจแต่ก็ไม่เคยขัดใจเขาเลยสักที บ่อยครั้งที่น้ำเชี่ยวทำให้เขายิ้มอย่างมีความสุข บ่อยครั้งที่เขามักทำให้น้ำเชี่ยวผิดหวังเสียใจ ..และ บ่อยครั้งกับสายตาแบบนี้
สายตา..ที่จ้องมองมาที่เขา อย่างมีความหวัง รอคอย รอมาตลอด กับคำพูดประโยคเดียว
...
..
.
.
.
***************
ไปต่อข้างล่างคับ
หัวข้อ: จังหวะรัก..จังหวะร็อค((My Sexy Darling))~จบseason1~ มาแจ้งข่าวจองFicหน้า56คับ (อ่าน 434974 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก