ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียนก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0---------------------------------------------------
สวัสดีครับ ฝากตัวด้วยนะครับ เพิ่งลงครั้งแรกครับ
Hopeful & Hopeless วรรณกรรมจำเป็น
1
เมื่อถึงจุดหนึ่งที่คนเรานั้นเมาถึงขีดสุด – ไม่เกี่ยงนะว่าเมาด้วยอะไร จะด้วยแอลกอฮอล์เป็นลิตร ๆ ที่กระดกเข้าปากไม่ยั้ง หรือจะด้วยเสียงเพลงของบริทนีย์ สเปียร์ที่ดังกระหึ่มอยู่ท่ามกลางคนนับร้อยนับพันในสถานที่แคบ ๆ จนเบียดเสียดแน่นแออัดจนแทบจะมีอะไรกันได้อยู่รอมร่อ หรือบางทีก็อาจจะเมาด้วยแสงไฟวูบวาบจัดจ้านบวกกับละอองแป้งที่ปลิวว่อน และก็คงมีไม่น้อยที่เมาไปตามสถานการณ์ความบ้า ๆ บอ ๆ ไร้สติของชายฉกรรจ์นับพันที่พร้อมกับหลุดโลกกลายร่างผิดเพี้ยนเป็นแม่เสือสาวลีลาเด็ดบนบาร์เหล้า ยิ่งถ้าเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเกย์ เหมารวมหมดไม่ว่าจะแมน จะสาว หรือจะแอ๊บ ใด ๆ ก็ตาม ขอเพียงแค่หลงใหลในเพศผู้ – เวลาเมาขนาดนี้ไม่มีใครต้องการสิ่งใดไปมากกว่าการสบตากับใครสักคน ปล่อยให้ฟีโรโมนทำงาน ก่อนจะลากไปได้กันให้สุดเหวี่ยงเมามันให้เหมือนไปเยือนอยู่ในปลายสุดของสายรุ้ง
บางครั้งค่าของความเมาวัดกันตรงนี้ ในเวลาตีเกือบจะตีสอง กวินไม่ได้สนใจสิ่งใดในบาร์เกย์แห่งนี้อีกแล้ว นอกจากสิ่งสารพันอันกล่าวไปก่อนหน้า ดื่มไปเหมือนฆ่าเวลา ข่มใจที่จะไม่สนใจชายฉกรรจ์หลายคู่ที่สปาร์คกันได้อย่างรวดเร็วแล้วก่ายกอดลูบไล้เขี่ยกันอย่างเพลินใจ บางคู่จูงมือหายกันไปในห้องน้ำ ไม่ก็เงามืดด้านนอก พยายามไม่สนใจ นั่งดื่มต่อไปอย่างสงบ แม้ว่าใจจริงจะนึกอิจฉาอยู่ไม่น้อย คนพวกนั้นหลุดพ้นจากภาวะไร้ค่าของคืนนี้แล้ว ในขณะที่กวินยังไม่
คิดแล้วอดสมเพชไม่ได้ ใครมาได้ยินคงตกใจและคงจะพากันรังเกียจ เผลอ ๆ อาจจะประณามที่เขาตัดสินความไร้ค่าหรือไม่ไร้ค่าของมนุษย์อย่างง่ายดายเพียงแค่เรื่องนี้ เรื่องที่ว่าคืนนี้จะหาคนมีอะไรด้วยได้หรือไม่แค่นั้นเอง ช่างน่ารังเกียจเสียจริง
รินเหล้าเพิ่ม รินลงไปเกือบค่อนแก้วถึงจะผสมโซดา จิบเข้าไปทีแทบจะบาดคอจนเป็นแผล มันช่างเข้มจนแสนจะกระเดือกได้ยากเย็น แต่เวลาเช่นนี้ กวินไม่สนใจสิ่งใดทั้งสิ้น เหมือนอย่างที่ไม่สนใจว่าใครจะมาต่อว่าหรือค่อนขอดความคิดอันแสนจะวิปริตผิดธรรมดา กวินรู้แก่ใจและภูมิใจเสียนักหนากับการที่ตัวเองไม่ใช่พวกมือถือสาก ปากถือศีล เอาเป็นว่าตอนนี้เมา และมากไปด้วยความรู้สึกอยาก ถ้าไม่สามารถหาใครสักคนได้ในคืนนี้ จะเท่ากับว่าไร้ค่า
ไร้ค่า
ดื่มเหล้าเข้มไปจนหมดแก้วอย่างรวดเร็ว ความเมาพุ่งทะยานไปอีกขั้น ในขณะที่ความคิดยังหมุนคว้างในหัว
..หนังสือหลายเล่มบอกว่า คนเราเกิดมาพร้อมกับคุณค่าของชีวิต ซ้ำซาก แต่ก็น่าฟัง เราเกิดมาอย่างมีค่า อยู่อย่างมีค่า และใช้ชีวิตให้หมดไปอย่างมีค่า ในโลกอันแสนจะสวยงามใบนี้ เราทั้งหลายแบ่งปันคุณค่ากันและกันในฐานะพี่น้อง แม้ว่าตกเย็น คุณอาจจะรู้สึกไร้ค่า แต่ภายในคืนเดียวกัน คุณก็อาจจะได้เจอใครสักคนที่จะเข้ามาทำให้เวลาของเรากลับมามีความหมาย... “หวัดดีครับ” เสียงเรียกแผ่วเบาดังอยู่ข้าง ๆ หลังจากนั้นกวินถึงได้รู้มีใครคนหนึ่งเข้ามาประชิดตัว “มาคนเดียวหรือครับ”
จะด้วยความมืด ความเมา หรือความวุ่นวายของทั้งภายนอกและภายในของจิตใจ กวินเห็นหน้าของชายหนุ่มผู้นี้ไม่ชัด แต่นั่นก็ไม่สำคัญหรอก มองเผิน ๆ เขามีรูปร่างที่ดูดี แต่งตัวไม่เลว และที่สำคัญ แววตาและน้ำเสียงคุกกรุ่นไปด้วยความหื่นกระหายในเรื่องอย่างว่าเช่นกัน แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่กวินจะยิ้มออก
“ชื่ออะไรครับ” เขาถาม
“พัทครับ” ตอบไปอัตโนมัติ เป็นชื่อปลอมที่เขาใช้บ่อย “คุณล่ะ”
“แมนครับ” เป็นชื่อปลอมที่ได้ยินบ่อยเช่นกัน
ไม่ได้พูดพร่ำอะไรกันมาก พูดตอบถามไถ่กันไปคำสองคำ โลกรอบข้างของกวินคล้ายกับจะเบ่งบานและเบิกบาน ในที่สุดคืนนี้ก็ไม่ไร้ค่านัก จังหวะหนึ่งที่คนรอบข้างเบียดเสียดเข้ามาจนทำให้ร่างสองร่างแนบชิดกัน แม้จะเป็นสถานการณ์ แต่ต่างฝ่ายต่างก็ฉวยโอกาสเอาไว้อย่างทันท่วงทีที่จะลุกลามกันและกัน ชายหนุ่มปริศนาที่กวินจำชื่อไม่ได้ ค่อย ๆ กระซิบลงที่หู
“เดี๋ยวไปต่อไหนครับ”
“ไม่แล้วครับ” กวินตอบด้วยน้ำเสียงและจริตที่ปั้นแต่งอย่างดี “คงกลับห้อง”
“หรือครับ”
“ไปด้วยกันไหมล่ะครับ”
ไม่มีคำตอบกลับมาแล้ว มีแต่รอยจูบที่บุกรุกเข้ามาอย่างทันทีทันใด รอยจูบนั้นมันยืดยาวและเร่าร้อนจนทำเอากวินถึงกับจำเหตุการณ์ต่อมาไม่ได้อีกเลย คล้ายกับวีดีโอที่กรอไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว รู้ตัวอีกทีก็คืออยู่ในห้องนอน แก้ผ้าออกหมด ถูกผลักลงบนเตียง แล้วร่างสูงใหญ่ที่เปลือยเปล่าของชายหนุ่มตรงหน้าก็ล้มตัวนอนลงทับ พร้อมกับรุกล้ำเข้าไปในทันทีทันใด ไม่ต้องเสียเวลาบรรเลงเพลงรักอะไรมากมายอีกแล้ว
ในที่สุดก็ผ่านคืนนี้ไปอย่างไม่ไร้ค่า
..หนังสือหลายเล่มบอกว่า คนเราเกิดมาพร้อมกับคุณค่าของชีวิต ซ้ำซาก แต่ก็น่าฟัง เราเกิดมาอย่างมีค่า อยู่อย่างมีค่า และใช้ชีวิตให้หมดไปอย่างมีค่า ในโลกอันแสนจะสวยงามใบนี้ เราทั้งหลายแบ่งปันคุณค่ากันและกันในฐานะพี่น้อง แม้ว่าตกเย็น คุณอาจจะรู้สึกไร้ค่า แต่ภายในคืนเดียวกัน คุณก็อาจจะได้เจอใครสักคนที่จะเข้ามาทำให้เวลาของเรากลับมามีความหมาย... ด้วยจังหวะจะโคนของความหื่นกระหายที่ดุเดือดและเร่าร้อน จึงใช้เวลาไม่นานเลยที่ภูเขาไฟแห่วความปรารถนาของทั้งคู่จะระเบิดออก เหมือนอย่างทุกครั้ง กวินสุขสมอย่างรุนแรงในขั้นสุดท้าย ก่อนจะทุกอย่างจะจางหายไปเหลือเพียงควันบาง ๆ
เมื่ออีกฝ่ายหมดแรงล้มตัวนอนลงข้าง ๆ กวินใช้เรี่ยวแรงสุดท้ายในการคว้าทิชชู่ข้าง ๆ ตัวมาเช็ดความสกปรกทั้งหลาย แม้เช็ดอย่างไรก็เช็ดออกไปได้ไม่หมดก็ตาม อีกฝ่ายพูดอะไรออกมาสองสามคำแต่กวินไม่ใส่ใจจะฟัง จากนั้นเขาก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่กวินก็หาได้ใส่ใจเขาอีกไม่ คว้ากางเกงในขึ้นมาสวม พยายามลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง แล้วหลับสนิทไปในที่สุดด้วยความเมา
...ในโลกอันสวยงาม คนเราเกิดมามีคุณค่า และแบ่งปันคุณค่าให้กันและกันเสมอ... มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่เชื่อ สำหรับกวินแล้ว คนเรามันก็ไร้ค่ากันทั้งปีทั้งชาติ !
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
