หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[due]

มาแล้วคร้าบ




"เสก...?" ผมตัดสินใจดทรหาเสก...อีกใจหนึ่งผมก็อยากจะโทรหาชีนนะ...
แต่นั่นมันดูจะเป็นการเห็นแก่ตัวจนเกินไป...ผมตอบรับความรู้สึกมันไม่ได้...ผมก็ไม่ควรจะเหนี่ยวรั้งมันไว้
และอีกอย่างผมก็ไม่อยากทำผิดต่อไอ้โจ๊ก...เพราะมันเคยบอกว่า...ไม่ชอบให้ผมคุยกับคนอื่นที่ไม่ใช่มัน
ก็ตอนนี้กูอยากคุยกับมึง...แล้วมึงอยู่ไหนละ...ไอ้บ้า!!!!!!!
"ว่าไงจูน...จูน...จูน...เอ๊ย...ฟังอยู่รึเปล่า?..."
"เออๆ...ฟังอยู่...." เหม่อแีกแล้วเรา
"โทรมามีไรครับคุณเพื่อน?...."
"คืนนี้ตั้งวงกันดีกว่า...กูอยากเมา...ที่ไหนสะดวกวะมึง..."
"นึกครึ้มอะไรขึ้นมาถึงอยากดื่มวะมึง..กูเห็นทุกทีเอาแต่ห้ามพวกกูไม่ให้ดื่ม..."
"อกหักมั้ง...หึหึหึ...ประมาณดื่มเพื่อลืมมึง....มึงดื่มเป็นเพื่อนกูหน่อยนะ..."
"มึงรอแป๊บหนึ่งละกัน เดี๋ยวกูโทรถามพวกนี้ก่อน..."
"อืม..." ผมวางสายจากมัน
ผมเดินออกมาจากโรงเรียนเรื่อยๆ...
จนมาถึงที่..ที่แรกที่ผมกับมันได้คุยกันจริงจัง
เป็นที่แรก...ครั้งแรกที่ผมเผลอมองหน้ามันแบบเต็มๆ...และได้เห็นว่ามันดูดีแค่ไหน
เป็นที่แรกที่...ผมกับมันได้พูดกันจริงๆจังๆ
และเป็นที่แรก...ที่มันมีน้ำใจกับผม...ผมจำเรื่องราวของเราได้เยอะขนาดนี้เลยเหรอ
ผมนั่งกรูดลงกับพื้น...และพิงหลังกับกำแพงนั้น...จู่ๆมันก็หมดแรงเอาซะดื้อๆ...ผมกับมันจบแล้ววจริงๆเหรอ
จบโดยที่ยังหาจุดเริ่มไม่เจอเลย...

ผมนั่งรอสักครู่ เสกก็โทรมา
"ว่าไง?"
"หอเกตกับแพมสะดวก....เมาเสร็จแล้วก็อ้วกแล้วดื่มต่อ...แล้วอ้วกกันอีกรอบ...ก็นอนต่อที่นั่นได้เลย....กูโทรชวนไอ้ปาล์มแล้วก็เป้แล้วนะ..."
"ดี...กูจะได้มีคนอยู่ข้างๆเยอะๆ..กูจะได้ไม่เหงา....เพราะตอนนี้กูรู้สึกว่าตัวเองเหงาเอามากๆเลยวะ....แล้วเดี๋ยวเจอกัน..."
"โธ่...ไอ้จูนเอ๊ย..."
"สงสารกูเหรอ?...."
"ไม่ได้สงสาร...แค่ไม่อยากให้มึงเป็นแบบนี้..."
"กูเองก็ไม่ได้อยากเป็นอย่างนี้นิ...เอาเหอะ...แล้วเดี๋ยวไว้เจอกันนะ..."
"แล้วมึงรู้จักหอเกตกับแพมมันเหรอ?..."
"เออวะ...กูไม่รู้..."
"เป็นเอามากนะมึง...ว่าแต่ตอนนี้มึงอยู่ไหน...เดี๋ยวคนหล่อคนนี้จะไปรับ..." หึหึหึ
"กูอยู่หน้าโรงเรียน....กูเดินไปไหนไม่ไหวแล้ว...รีบมานะมึง...กูไม่อยากอยู่คนเดียว..."

ผมนั่งอยู่หน้าโรงเรียน
หวังนิดๆว่าจะได้เจอมัน...เผื่อเมื่อกี้มันจะแวบไปไหน
แต่ผมไม่เห้นแม้แต่เงาของมันครับ
มันคงไม่รอผมแล้ว....




อีกตอน....
ไว้ตอนเย็นๆหน่อยนะครับ

[N.T.❁]

ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้นะ TT

[win200]

รอตอนต่อปายครับ..

[Rafael]

ไม่อาวแบบนี้น้า
จูนจ๋า

[kp]

อย่าให้รอนานนะครับ
เหงาเหมือนกัน
 

[nine244]

ต้องรออีกแล้ว    แต่ยังไงก้อขอเปนกำลังใจให้คนเขียนนะครับ สู้ๆๆ

[due]

เสกขอแจม

ผมมาถึง...
เห็นจูนนั่งพิงกำแพงอยู่...หน้าตาของมันไม่สดใสเอาวะเลย
รักกันแล้ว...ทำไมต้องทรมานตัวเองกันด้วยวะ...ไม่เข้าใจพวกมันสองคนจริงๆ
ไอ้โจ๊กเองก็ใช่ว่า...มันจะมีความสุขเมื่อไรละ...เอ้อ...เพื่อนกูแต่ละคน...

ผมกับมันมาถึงหอเกตกับแพม....ก็เจอเพื่อนคนอื่นๆนั่งกันอยู่ก่อนแล้ว
ก็มีแต่สนิทกันทั้งนั้นแหละครับ
ไอ้ปาล์ม
เป้
เจ้าของหอ ก็เกตกับแพมนั่นแหละครับ
แต่ไอ้หน่อนี้มันมาได้ยังไง...ไอ้บอมครับ...มันนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อส่งยิ้มให้จูนอยู่

"เอ๊ยจูน...เบาๆหน่อยสิ...กลัวไม่เมารึไง...ยกเอาๆ..."
"ก็เราอยากเมานิเป้....เผื่อมันจะลืมอะไรได้บ้าง..." ดูมันครับ...
"มึงเมาให้แทบตาย...มึงก็ไม่มีทางลืมได้หรอก..." ผมเลยสวนออกไปดอกหนึ่ง...ทำไรไม่ห่วงตัวเองเลย
"มึงพูดอย่างนี้...มึงไม่ห่วงกูแล้วเหรอเสกเพื่อนรัก...ทำไมตอนนี้ทุกคนถึงไม่รักกูเลย...ทำไม?.." มันคงเริ่มเมาแล้วแหละครับ
"เราห่วงจูนนะ...แล้วจูนอยากลืมอะไรเหรอ?...." เลื้อยมาเนียนๆเลยนะมึงไอ้บอม
"ไม่มีอะไรน่าฟังหรอกบอม...เรื่องโง่ๆงี่เง่าๆ...ของคนโง่ๆงี่เง่าๆเท่านั้นเอง..." จูนเอ๊ย...กูจะช่วยมึงยังไงดี
เกต แพม ผม ไอ้ปาล์มนั่งมองตากันปริบๆ เพราะพวกเรารู้ว่าจูนเป็นอะไร?
แต่เรื่องบางเรื่อง...มันก็เป็นเรื่องของคนสองคน...
ถึงแม้พวกผมอยากจะช่วยพวกมันแค่ไหน....แต่ก็ทำได้แค่เอาใจช่วย

"เล่าให้เราฟังสิ...เผื่อนายพูดออกมาได้แล้วจะได้สบายใจขึ้น..." ไอ้บอมมันยังตื๊อไม่เลิก
"ฮึ...คนโง่ๆงี่เง่าๆคนหนึ่ง...กำลังจะเสียใครคนหนึ่งที่สำคัญมากๆไป...เพราะความงี่เง่าไงละ..."
"มึงพอได้แล้วไอ้บอม...จะอยากรู้ไปทำไม...รู้ไปมึงก็ทำไรไม่ได้...อย่าให้มันพูดไรอีกเลย..." ถ้าไอ้ปาล์มมันไม่ขัดขึ้นก่อน ผมก็กำลังจะพูดกับไอ้บอมแล้วเชียว...ไอ้บอมมันก็ยอมเงียบครับ...แต่มันยังจ้องจูนไใาวางตาเลย

จูนมันดื่มเอาๆ จนตอนนี้เริ่มโงนเงนแล้ว
"ฮึก...ฮึกๆๆๆ....ฮือๆๆๆ...." มันร้องไห้ครับ....ร้องไห้อย่างกะเด็กเลย...ตกใจกันทั้งวงเลยครับงานนี้
"จูน..." เป้กับแพมจะเข้าไปปลอบ แต่ผมห้ามไว้...เพราะมันจะได้รู้ว่า...ความเจ็บปวดมันเป้นอย่างไร...ถ้าไม่อยากปวดอย่างนี้ ต่อไปต้องทำยังไงต่อไป...
"ขอโทษ...ขอโทษได้ยินมั๊ย....ไหนว่าจะรอ...ฮึก..ฮึก...ไหนว่าจะเดินไปด้วยกัน...แล้วตอนนี้มึงอยู่ไหน...ทำไมปล่อยให้กูเดินคนเดียว...คนใจร้าย...ฮือๆๆๆ...." มันคงเมามากแล้วจริงๆแหละ...เพราะงั้นมันคงไม่กล้าพูดออกมาแบบนี้ต่อหน้าทุกคน

หัวมันเริ่มเอียงมาทางผม เอียงมาๆๆ...จนวางแหมะบนไหล่ผม
"เสก...กูคิดถึงโจ๊ก...กูอยากเห็นหน้ามัน...ฮึกๆๆๆ..." มันพูดเบาๆกับผม
"จูน...พรุ่งนี้ก็เช้าแล้วนะ...."
"แล้วพรุ่งนี้เช้า...จะมีโจ๊กข้างๆกูมั๊ย..."
"........." ผมไม่มีคำตอบให้มันหรอกครับ เพราะผมไม่ใช่ไอ้โจ๊ก

ผมเห็นเกตกับแพมเดินกันออกไปข้างนอก
แล้วซักครู่ก็เดินเข้ามา...
เป้นี่หลับไปแล้วครับ
เห็นไอ้ปาล์มบอกให้ขึ้นไปนอนบนห้อง แต่เป้ไม่ยอม มันเลยไปยกเอาหมอนผ้าห่ม มาให้นอนบนโซฟา...แล้วก็กลับมานั่งดื่มต่อกับพวกเรา...


"จูน...มึงเมาแล้วนะ....พอเหอะ..." ผมแย่งแก้วจากมือมัน
"กูไม่เมาหรอก...เพราะกูยังไม่ลืมมันเลย กูยังคิดถึงมันเลย..." มันพูดเสียงอ้อแอ้ๆ
"จูน...อย่าทำแบบนี้เลยนะ...มันไม่ไรดีขึ้นมาหรอก..."
"แพม...เราควรทำไงดี?..."
"จูน...พวกเราห่วงจูนกันทุกคนนะ...อย่าดื่มอีกเลย...นายดื่มมามากแล้วนะคืนนี้..."
"เกตห่วงเราเหรอ...ทุกคนห่วงเรา...แล้วมันละ...มันจะห่วงเรามั๊ย...มันยังจะห่วงเราอีกมั๊ย?...ฮึกๆๆ..."
"ห่วงสิ...โจ๊กมันรักมึง ห่วงมึงมากนะ..." อันนี้ผมพูดดังๆ อยากให้ไอ้บอมได้ยินด้วย จะได้เลิกมองเพื่อนผมอย่างนั้นซะที
ได้ผลครับ ตามันนี่แทบจะถลนออกจากเบ้า
"จริงเหรอ?...กูยังมีค่าพอให้มันห่วงอีกเหรอเสก..." เสียงมันเศร้ามาก
"โจ๊กมันรักมึงมากนะ..." ไอ้ปาล์มก้ช่วยอีกแรง
"เมื่อก่อนกูเชื่อ...แต่ตอนนี้กูไม่รู้...ไม่รู้จริงๆ.."
แล้วจู่ๆมันก็จะลุกขึ้น...แต่เพราะมันคงเมามากไปหน่อยเลยซวนเซจะล้ม...
แต่โชคดีที่ไอ้บอมมันรับไว้ทันซะก่อน...ไม่งั้นหัวฟาดพื้นแน่...
แต่โชคร้ายตรงที่...มันรับจูนไว้ทั้งตัว จนดูเหมือนว่ามันกำลังโอบกอดจูนอยู่นะสิ
แถมจมูกมันก็ซุกอยู๋แถวบริเวณคอข่าวๆของจูนซะด้วย
"จูน..." พวกผมอีกสี่คนเรียกชื่อจูน...แล้วส่งสายตากดดันไปที่ไอ้บอมประมาณว่า 'ปล่อยได้แล้วมึง'
มันจึงยอมเรียกชื่อจูนเบาๆ....แต่ก็ยังไม่ยอมผละออกอยู่ดี
"โจ๊ก...โจ๊ก..." ไอ้จูนเอ๊ย มึงจะมาเพ้ออะไรตอนนี้...แถมยังกอดไอ้บอมซะแน่นเลย



จะซวยกันเกินไปมั๊ย
ก็ไอ้โจ๊กยืนเด่นตระหง่านอยู่หน้าประตูนะสิ
แถมยังจ้องมาที่ไอ้บอมด้วย
สงสัยคงเป็นแพมกับเกตโทรไปแหง๋มๆ
มันเลยส่งยิ้มแหยะๆให้มันไปทีหนึ่ง ไอ้ปาล์มก็ด้วย

ไอ้โจ๊กส่งสายตาพิฆาตไปทางไอ้บอม ประมาณว่า...'มึงตายแน่...ถ้ามึงโดนตัวอ่อนของกูมากไปกว่านี้...'
ดีนะที่เมื่อกี้มันไม่เห็นจูนพิงไหล่ผม...ไม่งั้นมันอาจจะฆ่าผมด้วยก็ได้
น่ากลัววะ....เพ่อนกู

[naiin]

ช่างกล้านะมาทำให้ค้างแบบนี้ เดี๋ยวบอกโจ๊กจัดการซะหรอก

[Rafael]

อร๊าย บอมปล่อยจูนได้แล้ววว
เจ้าของตัวจริงเค้ามาแล้วเฟร่ย หึหึ


 

[DeJavu~ ★]

เตรียมตัวโทรเรียก

สุริยาหีบศพได้เลยบอม

มีหวังตายคาตีนโจ๊กแน่

ขืนยังไม่รีบปล่อยน้องอ่อน

[nopkar]

เจ้าของมารับแล้วนะครับ..คุยกันดีๆล่ะ

[Yunatsu]

บอมเอ๊ยยย วัดไหนดีจ๊ะ

แต่โจ๊ก

หายหัวไปไหนมาตอนเย็น  ดูดิ

จูนเปนแบบนี้เลย

รีบๆจัดการจูนให้หายเปนปกติเลยนะ

[win200]

โจ๊กจัดการเคลียร์ด่วนเลยนร๊า

[bolinkz]

โจ๊กรีบมาเอาไอ้พวกปรสิตออกเร็วเลย
ยืนมองอยู่นั่นแหละ
รีบเคลียร์เลยให้ไวๆๆ
"JOKE & JUNE IS REAL"
.
.
.
พี่ดิว ค้างงงง ง ง ง ง

[Bejae]

ค้างกว่านี้มีอีกมั้ย 

[kuankao]

 

[ღiสุดขอบiღ]

  โฮกกกกกกกกกกกกกกกก มาแบบนี้ฆ่ากันชัดๆเลย 

ตอนหน้าแล้วสินะ ตอนน้าจะหวีดหวานเหมือนเดิมแล้วชิมิ คริคริ

จูนเมาแบบนี้แล้วก็ดีเหมือนกัน จะได้เลิกปากแข็งซะที แบบนี้คงเข้าทางโจ๊กแหละ กร๊ากกกกกกกกกกกก

จินตนาการไปไกลแล้วเนี่ย~~

[PIZCHICK]

มาต่อเร็วๆๆๆน่ะครับ


สนุกดี หึง หึง 555+

[EunJin]

อ้าววว ค้างยิ่งกว่าเดิมซะอีกค่ะ
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

[ever-never]

แล้วเมื่อไรจะรักกันดีๆซะที  ลุ้นจะแย่ล่ะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ขอร้องว่าอย่าเข้าใจผิดอีกนะ ได้โปรด
ค้างอ่าาาา
 

[odakiri]

เเล้วโจ๊กทำไมไม่รอจูน
เห้นป่ะจูนเมาเลยเนี่ย
ละบอมเอ่ยจะรอดเรอะ
เหอะๆๆ  รอรอรอรอ

[Safina_safe]

 

รีบๆมาต่อน้าจ้ะ

[nemesis]

หนักเลย ค้างมากอ่าาา

[Safina_safe]

ถึงกลับเครียด ลุ้นๆๆๆอ่ะ

ดิว มาต่อเถอะนะ 

[SoN]

^^

[taroni]

โจ๊กมาแล้วแต่ค้างอะ

[dragonnine]

มาต่อเร็วๆ ด้วยนะครับ ค้างครับ ไรท์เตอร์

ม่ายอยากเครียดหนักไปกว่านี้ อยากให้เคลียร์กันเร็วๆ

[takara]

โฮะโฮะ โจ๊กมาแล้ววววววว 

[Monkizzz]

โจ๊กมาสักที
มาต่อไวๆน่ะครับอยากอ่านต่อ
มันค้างมาก