ตอนที่ 24ผมว่าน้องอั้มมันคงไปบอกอะไรไอ้เอก มันถึงมีปฏิกิริยากับผมแบบนี้ ไอ้น้องแสรดดดดดดดดดดดด อุตส่าห์ไว้ใจ
แต่ก็ดี เพราะถึงมันไม่ชวน ผมก็คงเริ่มเองอยู่ดี ไอ้เอกพาผมเดินมาที่สวนหลังบ้าน พอเราเริ่มออกห่างจากบ้าน ผมก็ทนไม่ไหว "เอก กรูมีเรื่องจะพูดกับเมิง" อารมณ์ตอนนั้นมันเหมือนผมต้องพูดออกไป ไม่งั้นอกแตกตายแน่ๆ " เอก อย่าโกหกกรูนะ กรูไม่ชอบคนโกหก เราโตๆกันแล้ว มีอะไรก็บอกกันได้ตรงๆ ไม่ใช่เด็กๆที่จะมาน่าทำตาหวานใส่กัน"
เอก "อึม"
ผม "เอกคิดยังไงกับเรา แล้วเรื่องพี่หนุ่ย มันเป็นไงกันแน่"
ลุ้น เครียด กินเหล้า ม่ายช่ายยย อยากกินเหมือนกันนะ แต่กรูจะไปหามาจากไหน
เอก ".................................." เมิงจะเงียบทำไม ตอบๆมาดิ กรูอึดอัดดดดดดดดดดดด
แทบจะกลั้นใจฟังคำตอบของเมิงอยู่เนี่ย แล้วจู่ๆ ไอ้เอกมันก็มาจับมาผม "ต๋อง เชื่อใจเราดิ เราไม่ได้มีอะไรกับพี่หนุ่ยจริงๆ เรารู้สึกดีๆกับต๋องนะ ต๋องคือคนที่เราอยู่ใกล้ๆแล้วสบายใจที่สุด อยากอยู่ด้วยมากที่สุด"
เขียนปายยยยย เขินปายยยยยย
ผมได้ยินแค่นี้ก็พอแล้วคับ ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะไม่รู้ชัดๆว่า ผมกับมันเป็นอะไรกันแน่ แต่แค่ผมรู้ว่า ตอนนี้ ผมเป็นคนที่มันอยู่ด้วยในตอนนี้ มือที่ผมกำลังจับอยู่ในตอนนี้บอกผมอย่างงั้น ที่แล้วมามันจะเป็นอย่างไงผมไม่สนใจหรอก ผมรู้แค่ว่าตอนนี้ผมคือคนที่มันจับมืออยู่ (และเป็นคนที่จะได้นอนขนาบทั้งพี่ ทั้งน้อง คืนนี้เลย ขอแอบหื่นนิ๊ดนึง เหอ เหอ) เรื่องของผมกับเอกจะเป็นยังไงข้างหน้า ผมไม่รู้ ตอนนี้รู้แต่ว่า ผมสบายใจล่ะ ชวนไอ้เอกกลับบ้านดีกว่า ทำซึ้งกันก็ดีนะ แต่ยุงมันเยอะอ่ะ เริ่มกัดกรูขาลายล่ะ ตุ่มๆขึ้นเต็มเลย นึกขึ้นมาได้ คืนนี้ผมรีบนอนดีกว่า จะได้รีบตื่นเช้ามา 8 โมง มาดูน้องอั้ม "เคารพธงชาติ" หึ หึ
ก็มันเป็นเรื่องธรรมชาติของผู้ชายนิ นอนห้องเดียวกันด้วย ได้ "ตื่นตาตื่นใจ" แต่เช้าเลย
ของไอ้เอกเห็นบ่อยล่ะ ของน้องอั้มมันเร้าใจกว่าเยอะ
แต่ก่อนที่จะไปถึงตอนเช้า มีเรื่องเล็กน้อย มีฉากอัศจรรย์เกิดขึ้นเล็กๆ ในห้องน้ำ เด๋วจะหาว่า ไม่ชอบเขียนฉากแบบนี้ ก็ไม่มีอะไรหรอกคับ แค่ตอนที่ผมอาบน้ำอยู่ จู่ๆไอ้เอกมันก็มาเคาะประตู แล้วก็...............
..................................ส่งผ้าเช็ดตัวให้คับ (คิดอารายกันอยู่เนี่ย
) เพราะผมลืมเอามา เลยใช้ของไอ้เอกมันไปก่อนอ่ะคับ พอผมอาบเสร็จ กำลังเช็ดผมอยู่ เอกมันก็ตะโกนมาจากห้องน้ำอ่ะคับว่าให้เอาผ้าเช็ดตัวที่ผมใช้เมื่อกี้ให้หน่อย ใช้กรูจังเลยนะ แต่ตอนนี้ผมอยู่บ้านมันนี่หว่า คงต้องยอมๆมันหน่อย เอาไปให้ก็ได้ ทำไมมันอาบเสร็จเร็วจังวะ กรูเพิ่งออกมาแป๊ปเดียวเอง ผมไปเคาะประตู แทนที่ไอ้เอกมันจะหยิบแค่ผ้าเช็ดตัว มันดันคว้าแขนผมเข้าไปเลยอ่ะดิคับ
ผม “เฮ้ย ไอ้เอก เล่นเชี้ยอะไร เด๋วหกรูเปียกหมด”
เอก “เปียกก็อาบใหม่ดิ ไม่เห็นจะยากเลย” แสรดดดดด นี่ ก็กรูขี้เกียจอาบใหม่ไง แล้วเด๋วมันจะไม่ใช่แค่อาบน้ำอ่ะดิ กรูรู้นะ
ผม “ไม่เอา ไม่มีเสื้อเปลี่ยนเว้ย”
ผมพยายามออกจากห้องน้ำ เพราะไม่อยากเปียก แต่ไอ้เอกมันมาขวางที่ประตู ที่สำคัญ เอออออออออ ไม่มีติดตัวซักชิ้นเลย น้องของไอ้เอก (ที่ไม่ใช่ไอ้อั้มอ่ะ) มันชี้หน้าผมอยู่เลย น่ากลัวอ่ะ 5 5 5
ผม “เอก เมิงอย่าเล่น กรูไม่มีเสื้อเปลี่ยน เอามาตัวเดียว”
เอก “เมิงก็ถอดเสื้อดิ จะได้ไม่เปียก นะ นะ อาบให้หน่อยนะ เด๋วใส่ของกรูก็ได้”
ผม “เด๋วออกไปเรียกแม่เอกมาอาบให้แล้วกันนะ”
เอก “ไม่เอา อาบให้หน่อย”
ผม “เอก อย่าดิ เด๋วไอ้อั้มก็เข้ามาหรอก คืนนี้ไม่ได้นอนกัน 2 คนนะ”
เอก “เออ ลืมไป” มันเลยปล่อยผมให้ออกจากห้องน้ำ แต่พอผมเดินออกมา อ๊ากกกกกกกกกกซ์
ไอ้อั้มมันนั่งเล่นอยู่บนเตียงอ่ะ อายมันโคดๆ มันจะคิดไงเนี่ย เพราะผมเห็นมันมองผมแล้วยิ้มแปลกๆ
ผม “อาราย น้อง ไม่ต้องมายิ้มเลย เอาผ้าเช็ดตัวไปให้มันเฉยๆ อย่าคิดมาก” ทำตัวให้เป็นเรื่องปกติเข้าไว้ ไอ้ต๋อง อย่าให้ผิดสังเกต
อั้ม “แล้วพี่มาบอกผมทำไมอ่ะ ร้อนตัวอ่ะดิ ทำอะไรก็ไปทำต่อเหอะ พี่ สงสารพี่เอก 5 5 5” แสรดดดดดดดดดดดด แค่นี้กรูก็อายจะแย่อยู่แล้ว กวนดีนักนะ เด๋วก็เล่นซะเลยนิ อายมันอ่ะ ไม่รู้จะทำอะไรดี คุยกับมันก็ไม่กล้า ลงไปกินน้ำดีกว่า
****************************************************************************************
ตอนที่ 25ก็อย่างที่บอกแหละคับ คืนนั้นกว่าผมจะขึ้นมาที่ห้องไอ้เอก ก็เกือบชั่วโมงแน่ะ ต้องกะเวลารอให้ไอ้เอกมันอาบน้ำเสร็จก่อน แล้วค่อยขึ้นไป พอเข้าไปในห้อง เห็นไอ้เอกมันนั่งเป่าผมอยู่ ส่วนไอ้คุณน้องอั้มอยู่ในห้องน้ำ นี่มันไม่สงสัยเลยหรอ ว่าผมหายไปไหนมา สนใจกรูหน่อยดิ เฮ้ย
ผม "เอก เมื่อกี้เราตอนออกจากห้องน้ำ น้องอั้มมันเห็นด้วยอ่ะ"
เอก "ต๋อง ไปเรียกมันทำไม น้อง เรียกไอ้อั้มก็ได้ มันเห็นก็เห็นไปดิ แค่ออกมาจากห้องน้ำ ไม่ได้เห็นตอนนั้นซะหน่อย" พูดไม่อายปากเลยนะ ไอ้แสรดดดดดด
ผม "เฮ้ย เอก พูดดีๆ ตอนนั้นอ่ะตอนไหน แต่ไอ้อั้มมันพูดเหมือนมันรู้เลย ว่าเอกเป็นเกย์"
เอก "มันก็รู้ดิ ก็มันเป็นน้องเอกนิ
(ห๊า รู้ด้วยหรอออออ)ไม่ต้องไปใส่ใจมันมากหรอก ไอ้นี่มันกวนteen มันก็ล้อต๋องเล่นไปยังงั้นแหละ"
ผม "ไม่ใส่ใจได้ไงวะ เอาเหอะ รู้ก็รู้ไปดิ แต่มันกวน teen เหมือนพี่มันเลยว่ะ"
เอก "เหมือนโดนหลอกด่ายังไงไม่รู้ว่ะ"
ผม "ไม่ได้หลอกอ่ะ ด่าตรงๆ ต่อหน้าเลย 5 5 5
"
เอก "เออออ จำไว้ นอนกันเหอะ พรุ่งนี้เด๋วต๋องต้องขับรถอีกนะ" ใช่ดิ วันพรุ่งนี้ผมก็ต้องขับรถกลับกรุงเทพแล้ว เฮ้อ มาได้แป๊ปเดียวเอง ต้องกลับซะล่ะ โอ้ยยยย ขี้เกียจทำงาน
เอก " นอนเหอะ ปิดไฟเลยก็ได้ ไม่ต้องรอไอ้อั้มมันหรอก ไอ้นี่อ่ะ มันอาบน้ำนาน " มันพูดจบก็กระโดดขึ้นเตียงไปเลย เฮ้อ กรูต้องบริการอีกล่ะ เดินไปปิดไฟให้ แต่พอเดินกลับมาที่เตียง ไอ้เอกมันนอนชิดริมเตียงเลย เอาเท้าสะกิดเตือนความจำมันหน่อยดีกว่า
ผม "เฮ้ย เอกนอนกลางเลย เด๋วมีไอ้อั้มมานอนด้วย"
เอก "ไม่เอา นอนกลางมันอึดอัด ไม่ชอบ ให้ไอ้อั้มมันนอนที่พื้นไปดิ"
ผม "บ้าดิ อากาศมันเย็นเหมือนกันนะเว้ย ให้มันนอนพื้นได้ยังไงเล่า"
เอก "ให้มันนอนไหนก็นอนไปเหอะ มันไม่เรื่องมากหรอก"
ผม "ก็ได้วะ กรูนอนตรงกลางก็ได้ คืนนี้ละเมอกอดคนผิดไม่รู้ด้วย"
อั้ม "ไม่เป็นไร พี่ ผมไม่ถือ" แสรดดดดด
กรูตกใจหมด ออกมาจากห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เมิง ได้ยินกรูหื่นเลย ภาพพจน์ที่สร้างมา ไม่เหลือเลย
ผม "เฮ้ย อั้ม พี่พูดเล่นนะเว้ย นอนดีกว่า" รีบแก้ตัวก่อน
แล้วผมก็รีบขึ้นเตียง (มาคิดตอนนี้ เหมือนไปนอนรอมันเลยว่ะ
) ส่วนไอ้เอกของผมอ่ะหรอ นอนไปแล้ว มีกรนเล็กๆด้วย แต่รู้ว่ามันยังไม่หลับหรอก แอบฟังอยู่อ่ะดิ เรียนวิชาการแสดงหรอเมิง อิอิ
พอไอ้อั้มแต่งตัวเสร็จมันก็เข้ามานอนคับ แล้วแขนมันก็โอบมาทางผม อ๊ากกกกกกซ์
ตื่นเต้น............... แล้วมันก็หยิบผ้าห่มที่อยู่กับไอ้เอกไปห่มคับ แล้วก็นอนหันหลังไปเลย
ตอนนี้กลายเป็นว่า เอกนอนหันหลังให้ผม - ผมนอนหงายมองเพดาน - อั้มนอนหันหลังให้ผม (เชอะ กรู ใครๆก็ไม่รัก นอนก็ได้ว่ะ
)
คืนนั้นมีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่าไม่รู้ ผมหลับสนิทเลย รู้แต่ว่า ตื่นขึ้นมาเนี่ย ใช้ศัพท์อธิบายได้คำเดียวเลยคับ "นัว" กันน่าดู :laugh3:มิน่าล่ะกรูโคดอึดอัดเลย มือผมไปอยู่บนตัวไอ้อั้ม ขาอยู่ทางไอ้เอก ส่วนไอ้เอกก็นอนกอดผม มือไอ้อั้มมาอยู่บนตัวผม หุ หุ
(ถ้าถามว่ามันเคารพธงชาติกันรึเปล่า ขอตอบว่า ไม่บอกกกกกกกกก รู้แค่ว่า มีอารายแข็งๆ มาแทงที่ขา เหอ เหอ
)แต่ไม่มีอะไรนะคับ ตื่นมาก็เอาแขน-ขาพวกมันออกจากตัว แล้วก็ไปอาบน้ำ แล้วก็มาปลุกไอ้เอกคับ เก็บของแล้วก็ลาพ่อ-แม่ เพราะผมต้องขับมารับแม่ผมก่อนที่บ้านยายแล้วค่อยเข้ากรุงเทพ
ส่วนไอ้อั้มอ่ะหรอ พอผมออกมาจากห้องน้ำ มันก็หายไปไหนไม่รู้ ผมไม่ได้เจอมันเลย ไม่คิดว่า กว่าผมจะได้เจอมันอีกทีก็อีกหลายเดือน แถมเป็นตอนที่ผมไม่คิดว่าจะได้เจอมันด้วยซิ
**********************************************************************************************
ตอนที่ 26 หลังจากที่กลับมาจากบ้านยาย ผมรู้สึกว่าผมกับไอ้เอกใกล้ชิดกันมากขึ้น ถึงแม้ว่าบางครั้ง ผมจะอดไม่ได้ที่จะคิดเรื่องพี่หนุ่ยก็ตาม เราสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จนพวกไอ้หญิงมันแซวว่า ผมกับไอ้เอกเป็นแฝดสยาม (อิน-จัน ตัวติดกัน) เพราะผมกับมันเป็นพวกชอบดูหนัง ดูละครเวทีเหมือนกัน เพื่อนคนอื่นๆมันไม่ค่อยดูเท่าไหร่ เลยเข้าขา จับคู่กันดูตลอดตั้งแต่พี่ตู้กู้ชาติ ซึ่งมันชอบมากจนดูต่อสองรอบติด เฮ้อ ไม่รู้ว่ามันการเมืองขนาดนี้ ที่นั่งที่หอประชุมก็แคบโคด ขากรูก็ยาว ดูรอบแรกจบ พี่ตู้บอกว่า เด๋วมีอีกรอบ สะใจกว่านี้ เอกมันเลยบ้า ชวนดูต่อ แสรดดดดดดดดดดดดดด
วันนั้นจำได้ว่า ดูพี่ตู้กับมันไปเกือบ 6 ชั่วโมงกว่า บ้าพลังมาก ไอ้เอก
ตอนที่ไปดูละครเวที (west side story) ที่ศูนย์วัฒน์ฯก็เหมือนกัน มีให้ลุ้นตลอดซึ่งมันมาสายมากจนเกือบจะอดดู เพราะมันดันติดประชุม และเป็นรอบที่มีเสด็จฯ ที่นั่งของเราดันอยู่หลังที่ประทับพอดี ไอ้เอกมันก็มาได้เฉียดฉิวเวลาเสด็จฯมาก วิ่งไปนั่งปุ๊ป เสด็จฯมา ประตูปิด ละครเริ่มเลย เกือบอดดู บัตรยิ่งแพงๆอยู่ แต่ดูแล้วก็คุ้มคับ
ช่วงนี้ ผมบอกได้ว่า เป็นช่วงที่ผมมีความสุขที่สุด เพราะได้เจอกับคนที่ชอบ นิสัยคล้ายกัน สนใจในเรื่องคล้ายๆกัน ที่สำคัญ มันเข้ากับเพื่อนๆผมได้ดีมากกกๆ จนผมรู้สึกว่า มันนี่แหละ ใช่ชัวร์ๆ คนที่จะอยู่กับผมต่อไป พวกพี่ๆเพื่อนๆที่ทำงานผม รวมไปถึงพวกเพื่อนๆกลุ่มอื่นๆ เริ่มรู้แล้วว่า ถ้ามีผมต้องมีไอ้เอก ซึ่งทุกคนก็คงรู้แล้วโดยอัตโนมัติว่า ผมกับไอ้เอกเป็นเกย์ 5 5 5 ก็ไปด้วยกันซะขนาดนี้
แต่ที่น่ารักก็คือทุกคนก็ยังทำตัวเหมือนเดิม (อย่างน้อยก็ต่อหน้าผมแหละน่า)
ส่วนเรื่องนับคะแนนน่ะหรอคับ
ตอนนี้บอกตรงๆว่า ผมเลิกนับมันไปนานล่ะ เพราะขยันตีเมืองกันบ่อยเหลือเกิน หุ หุ (เกรงว่าถ้าเขียนหมดทุกครั้ง ความยาวของเรื่องนี้คงประมาณ 'เพชรพระอุมา' ไม่ก็ 'สามก๊ก' อ่ะคับ
) แล้วก็เรื่องใครจะรุก ใครจะรับ เราตั้งกฎกันว่า ใครนอนก่อนเป็นเมียคับ ม่ายช่ายยยยยยยยย ผมว่ามันก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ตอนนั้นอ่ะคับ ปล่อยมันล่ะ ไม่ใช่ว่าผมชอบที่โดนนะ มันก็ยังเจ็บอยู่ทุกครั้ง แต่เผื่อมันแล้วผมทนได้ เพราะรู้ว่า เวลาผมทำ มันก็เจ็บเหมือนกัน
ช่วงนั้นผมพยายามไม่รับไปงานต่างจังหวัด เพราะจะได้หาเวลาอยู่กับไอ้เอกให้ได้มากที่สุด เดือนไหนงานน้อยผ่อนคอนโดไม่ไหว ก็ยืมแม่ไปก่อน (ธนาคารส่วนบุคคลที่รัก
) หรือไม่ก็รับเฉพาะวันที่มันบอกว่าจะกลับบ้าน ซึ่งก็ต้องมีทุกเดือน เดือนละครั้ง สองครั้ง แต่หลังเลิกงานก็เจอกันเกือบทุกวัน ส่วนมากผมจะไปคลุกอยู่ที่ห้องมันมากกว่า ผมมีความสุขมากกจนผมก็ลืมเรื่องของพี่หนุ่ยไปซะสนิท จนเมื่อ.........
มีอยู่วันนึงที่ไอ้เอกไม่สบายมาก อาหารเป็นพิษ ทำให้มันตัวร้อนและอาเจียนตลอด ผมเลยลางานไปดูมันที่คอนโด
ผม "สวัสดีคับ"
ผมรับโทรศัพท์ของเอกเพราะตอนนั้นเอกมันเข้าห้องน้ำอยู่ แต่ที่ปลายสายมันก็เงียบคับ ผมคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่แน่ใจว่า โทรมาถูกห้องรึเปล่า เลยบอกไปว่าเป็นห้องเอก
ผม "คับ ฮัลโหล ฮัลโหลลลลล ใครพูดอ่ะ นี่ห้องเอกคับ"
"ขอสายเอกหน่อย เอกไปไหน แล้วนี่ใครพูดสายอยู่" ใครวะ พูดจาโคดวีนเลย
"เอกเข้าห้องน้ำอยู่คับ ไม่สบายอาหารเป็นพิษ คงอีกสักพัก เด๋วให้เค้าโทรกลับนะคับ"
"แล้วนี่ใครพูดอยู่ เป็นอะไรกับเอก" อ้าว พูดจา สุนัขไม่รับประทานซะแล้ว พูดกันดีๆก็ได้ จะซักประวัติกันถึงรุ่นปู่กรูเลยมั๊ย กรูจะเป็นอะไรกับเอก มันหนักหัวใครหรอไง
"ต๋องคับ เป็นเพื่อนเอกมัน"
"อ๋อ นี่พี่หนุ่ยนะ......"
แล้วก็
ไอ้เราก็อึ้ง อึ้ง อึ้ง ก็อึ้ง อึ้ง
************************************************************************************************
ตอนที่ 27ผมหน้าชาไปเลยคับ นี่อ่ะหรอ ผมกำลังคุยอยู่กับพี่หนุ่ย แฟนเก่าไอ้เอก :sad4:พี่หนุ่ยที่เป็นเจ้าของห้องที่เอกมันอยู่ตอนนี้ :dont2:พี่หนุ่ยที่เป็นอีกหลายๆพี่หนุ่ยที่ผมเคยได้ยิน
คนนี้น่ะหรอ
"เอกเค้าเป็นยังไงมั่ง" คนที่ปลายสายพูดแบบวีนๆเหมือนเดิม
ผม "เออออ อาหารเป็นพิษคับ"
"แล้วไปหาหมอรึยัง"
ผม "ไปแล้วคับ"
"บอกเอกให้โทรกลับหาพี่ด้วย" แล้วพี่เค้าก็วางสายไปเลย
ผมได้แต่อึ้งคับ มันตื้อไปหมด ไม่รู้ว่าจะเอายังไงดี
พี่หนุ่ยบอกให้ไอ้เอกโทรกลับ น้ำเสียงที่เค้าพูดตอนที่ผมรับสาย บอกได้เลยว่า แปลกใจและไม่พอใจ แต่เสียงนั้นมันเปลี่ยนเป็น เป็นห่วง พอรู้ว่าเอกมันไม่สบาย ผมจะบอกเอกดีมั๊ยว่าพี่หนุ่ยโทรมา ผมไม่อยากให้มันคุยกับเค้าเลย ให้ตายเหอะ นี่ผมกังวลอะไรอยู่วะ หรือว่าผมกลัวพี่หนุ่ย ไม่ดิ ผมไม่กลัวเค้าเท่าไหร่ ผมกลัวใจตัวเองมากกว่า กลัวว่าจะรู้สึกกับไอ้เอกไม่เหมือนเดิม กลัวว่าตัวเองจะทำตัวน่ารำคาญ ที่ต้องคอยระแวง รู้งี้ผมไม่รับโทรศัพท์ดีกว่า สับสนโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แล้วมันก็จริงคับ เพราะพอไอ้เอกออกมาจากห้องน้ำ ผมก็พยายามปรับน้ำเสียงให้มันเป็นปกติ
ผม “เอก มะกี้มีโทรศัพท์มานะ พอดีเห็ฯว่าเข้าห้องน้ำอยู่ เลยรับให้”
เอก “ใครโทรมาอ่ะ”
ผม “พี่หนุ่ย” แล้วผมก็นั่งทำอะไรของผมต่อ โดยที่ไม่หันกลับไปมองมันเลย แต่หูเนี่ย กระดิกได้เลย เงี่ยหูฟังปฏิกิริยามันสุดๆ ลุ้นว่ามันจะทำไง เหมือนกัยได้ยินเสียงมันออกไปโทรศัพท์ที่ระเบียงอ่ะคับ ใจมันหล่นลงไป 8 ชั้นเลย (พอดีคอนโดมันอยู่ชั้น 9 อ่ะ) กรูอยู่ตรงนี้กับเมิงนะ กรูเป็นคนรับโทรศัพท์ มาแก้ตัวกับกรูซักนิดก็ยังดี นี่อารายวะ ออกไปโทรคุยกันก่อน ปล่อยให้กรูนั่งคิดมากอยู่อย่างงี้อ่ะนะ
(สะสมพลังความโกรธ) เซ็งว่ะ กลับบ้านดีกว่า
พอผมคิดแล้วก็ลุกไปคว้ากระเป๋าเลยคับ เดินไปเปิดประตูแล้วกลับบ้านไปเลย ไม่ไหวอ่ะ
ทำไมต้องคิดเรื่องนี้มากมายขนาดนี้ด้วยวะ กรู เค้าอาจจะแค่โทรมาถามว่าเป็นไงมั่งตามประสาคนเคยรู้จักก็ได้ แต่มันเจ็บๆยังไงก็ไม่รู้คับ น้ำตามันปริ่มๆขึ้นมาเลย มันบ้านึกถึงเพลง “เข้าใจไปเอง” ลอยเข้ามาในหัวเลย
ไม่ยอมเสียอย่าง คงไม่เสียใจ
ยอมพูดรักออกไป ไม่คิดว่าจะมีปัญหา
ไม่เคยสนใจ ก็ใครจะรู้ได้
ใจคิดว่าเจอคนที่เข้าใจทุกอย่าง
เพราะอ่านใจไม่เป็น อาจจะไม่เห็น
อาจจะไม่รู้ เพราะมั่นใจตัวเองมาก
จนไม่เห็นว่าเป็นเช่นไร
อยากให้ทุกอย่าง
กลับไปที่เก่า กลับไปที่เรา
ยังเป็นเพียงแค่ใครคนหนึ่ง
เพราะเข้าใจไปเอง เข้าใจว่าเห็น
เข้าใจว่ารู้ เพราะไม่เคยมองดู
ไม่เคยจะรู้ว่าเธอไม่แคร์โอ้ เพลงเชี้ยอาไรเนี่ย เหมือนว่าแต่งมาเพื่อกรูโดยเฉพาะ เพิ่งเปิดมาก่อนมาหามันเนี่ยแหละ โดนสุดๆ อารมณ์ตอนนั้น เครียดๆ ปล่อยไอ้เอกมันทิ้งไว้ที่คอนโดด้วย โอ้ย ทำไงดีวะ
แต่ผมไม่อยากไปเจอหน้ามันตอนนี้อ่ะ ผมเลยโทรไปบอกให้ไอ้บอลเพื่อนมันให้ไปดูไอ้เอก ส่วนผมก็โทรไปหาไอ้นิว
ผม “นิว ว่างป่ะ ไปกินเหล้าเป็นเพื่อนกรูหน่อยดิ”
นิว “เฮ้ย เมิงมีอะไร ใจเย็นๆดิวะ”
ผม “เออ เด๋วกรูเล่าให้ฟัง เด๋วกรูไปรับเมิงที่บ้านนะ ไปแถวข้าวสารกัน ไม่อยากกินที่เก่าๆ เบื่อ เซ็ง”
นิว “เป็นมากนะเนี่ย เมิงอ่ะ ไปดิ จะมาที่บ้านกรูกี่โมง”
ผม “ไปเลย ขอ 15 นาทีถึง เด๋วเจอกัน”
จำได้ว่า ตอนนั้นผมโคดเครียดเลย ขอแค่ไปจากคอนโดมัน ไม่อยากเจอมัน นึกถึงใครไม่ออกก็ไอ่นิวเพื่อนตายนี่แหละ ไปกินให้หายเครียดดีกว่า รู้นะคับ ว่ากินไปเท่าไหร่มันก็แค่นั้น ถ้ายังไม่ได้คุยกับมัน แต่ไม่สน คืนนี้ ขอเมา เครียดๆ ผมไปรับไอ้นิวที่บ้าน ไอ้นี่มันก็ดีนะคับ ไม่ถามสักคำ คงกะให้ผมบอกเอง พอไปถึงร้าน ผมก็ซัดเอา ซัดเอา จนเหล้าหมดไปเกือบครึ่งขวดล่ะ ไอ้นิวคงทนไม่ไหว
นิว “เมิงเป็นอะไร ไอ้ต๋อง กรูไม่เห็นเมิงเป็นยังงี้มานานล่ะ เมิงทะเลาะอะไรกับเอกมันรึเปล่า”
ผม “ถ้าทะเลาะก็ดีอ่ะดิ นี่แ_’ง เงียบ ไปเลย ไม่สนใจกรูซักนิด ช่างมันมันไม่สนกรู กรูก็ม่ายยยสนมันเหมือนกัน” อารมณ์งอนน่ะเอง ขี้งอนจัง กรูเนี่ย
นิว “ เกิดอะไรขึ้นวะ พวกเมิงสองตัวเนี่ย ไม่เคยเห็นทะเลาะกันซะที”
ผม “ทะเลาะกันยังดีกว่า กรูยังรู้สึกว่ามันยังแคร์กรูมั่ง นี่กรูไม่รู้จริงๆเว้ย ว่ามันรู้สึกยังไงกับกรูกันแน่” ผมพูดมาถึงตอนนี้ น้ำมามันไหลออกมาเอง
กลั้นไม่อยู่แล้วเว้ย ขอระบายหน่อย ซวยหน่อยนะไอ้นิว “ก็เมิงรู้ใช่ม่ะ ว่าที่ไอ้เอกมันอยู่ตอนเนี๊ย มันเป็นคอนโดของพี่หนุ่ย แฟนเก่ามัน แล้วอย่างวันนี้ เค้าก็โทรมาหามัน กรูก็เสื_กไปรับสายเอง พอกรูบอกมันว่าเค้าโทรมา มันเดินออกไปโทรคุยที่ระเบียงเลย ไม่สนใจกรูซักนิด แล้วเมิงจะให้กรูคิดยังไง”
นิว “เฮ้ย ไอ้ต๋อง ใจเย็นๆดิ”
ผม “กรูไม่อยากเย็นว่ะ กรูว่ากรูใจเย็นมากๆแล้วนะ ที่มันยังอยู่ที่นั่น กรูพยายามเชื่อใจมันนะ”
นิว “มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ เมิงถามมันรึยัง ว่าพี่เค้าโทรมาทำไม”
ผม “เปล่า ช่างมันเหอะ เครียดๆ กินเหล้าต่อดีกว่า”
ตอนนั้นมือถือผมก็ดัง ไอ้เอกมันโทรมาน่ะเอง แต่ผมไม่อยากคุยกับมันอ่ะ ใครจะว่าผมงี่เง่าก็ช่าง ผมกดตัดสาย แล้วปิดเครื่องไปเลย ช่างมันแล้ว เมื่อกี้ไม่คุยกับกรู ทำไมตอนนี้จะกระแดะโทรมาคุย :fire:ไม่สนใจเว้ย กินเหล้าต่อดีกว่า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
