โทษทีคับ โพสช้าไปหน่อย วันนี้ยุ่งท๊างงงวันเลย เพิ่งว่างมานั่งหย่อยก้นเขียนเนี่ยแหละ
อาจจะสับสนได้เล็กน้อย เพราะรีบเขียนอ่ะคับ
***************************************************
ตอนที่ 16เราขับรถกลับมาถึงกรุงเทพในตอนเย็นๆ ผมกะว่าจะขับรถไปส่งเอกที่คอนโดมันก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน (ตอนมามันนั่งรถทัวร์มาคับ ทุ่มทุนสร้างจริงๆ พ่อพระเอกละคร
) แต่เอกมันบอกว่า ให้มาที่บ้านผมก่อนคับ เพราะมันอยากเอาของฝากให้แม่ผมก่อน แล้วค่อยกลับ – เอ้า อ้อนเข้าไป กะจะเข้าทางแม่กรูหรอไง ไม่ต้องแล้วม๊างงง คุณเอก ได้ใจผมไป :impress2:ตั้งแต่เห็นหน้ามันที่พัทยาแล้ว
พอถึงบ้านผม มันก็ลงไปเปิดประตูบ้านให้ผมเอารถเข้า แล้วก็หอบของที่มันซื้อมาฝากแม่ เดินหายเข้าบ้านไปเลย ไม่มีการรอผมเลย อารายว้า กรูยังไม่ได้อกจากรถเลย รอกันมั่งดิวะ
พอผมเดินเข้าบ้าน ก็ได้ยินเสียงแสล่นของมันมาจากในครัว “ไปพัทยามาซื้อของมาฝากคับ แม่” เฮ้ย แม่กรู เสนอหน้าจัง
แม่ “ไปกับต๋องมาหรอลูก เอกเนี่ยน่ารักนะ รู้จักซื้อของมาฝากผู้ใหญ่ แม่นะไม่เคยได้ของฝากจากต๋องมันเลย ขนาดมันไปต่างจังหวัดบ่อยนะ ไม่เคยมีของมาฝากแม่หรอก ขอบใจนะ เอก” – กรูว่าแล้ว กรูต้องโดน ช่วงนี้เห็นบ่นๆ
ผม “อารายแม่ อย่าเลย ก็บอกเองว่า ไม่เอา จะซื้อมาทำไมอ่ะ เปลือง”
ทุกทีเลย
แม่ “เค้าเรียกน้ำใจย่ะ ตัวเองซื้อมาฝาก ก็ไม่ต้องมาพูด” – เอ้า นี่ลูกเจ๊นะค๊าบบบ เบ่งออกมาเองไม่ใช่หรอ ไหงพูดงี้เนี่ย
ผม “เออ เออ เอกเนี่ย เพราะเมิงเลย กรูโดนเลย” ผมหันไปโบ้ยใส่ไอ้เอก มันก็ทำเป็นไม่สนใจ เดินขึ้นห้องผมไปหน้าตาเฉย เฮ้อ เมิงนี่นะ มาค้างบ้านกรูแค่ครั้งเดียว คล่องอย่างกับบ้านตัวเองเลยนะ :ฮึ่มม:
แม่ “ เอก เย็นนี้กินข้าวด้วยกันก่อนนะ ลูก กินเสร็จแล้วค่อยให้ต๋องไปส่ง” อ้าว ชวนแต่มันกินข้าว แล้วลูกเจ๊ล่ะค๊าบบบบ สนใจหน่อยดิ ยืนหัวโด่อยู่เนี่ย ไม่ชวนกินไม่เท่าไหร่ยังใช้งานต่ออีก ก็ให้มันกลับเองไปเดะ
เชอะ งอน งอน แม่ตัวเอง
ตอนกินข้าวเย็น แม่ผมก็บอกให้ผมขับรถไปบ้านที่ต่างจังหวัดให้หน่อย เพราะแม่อยากกลับไปหายายวันเสาร์หน้า ซึ่งผมว่างพอดีเลยรับปากไป ไอ้เอกลูกรักคุณนาย (เปลี่ยนให้เป็นลูกแม่ไป เด๋วกรูเป็นคนขับรถแทน) เค้าเลยขอติดรถกลับไปด้วย เพราะอาทิตย์นี้มันไม่ได้กลับต่างจังหวัดเหมือนกัน (ก็มันไปหาผมที่พัทยานี่) – ได้โอกาสเลยนะเมิง ไม่ต้องเสียค่ารถเนี่ย ทันทีเลยนะ
คืนนั้น หลังจากที่ผมไปส่งมันที่คอนโดแล้ว พอกลับมาถึงบ้าน มันรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ ตอนเห็นมันเดินขึ้นคอนโดของ พี่หนุ่ยเนี่ย (ไม่รู้จะเรียกยังไง พี่หรือไอ้ดี เอาเป็นพี่ล่ะกัน) ทั้งโล่งใจที่มันบอกผมตรงๆ ทั้งกังวลใจเรื่องมันยังอยู่ที่คอนโดพี่เค้าเหมือนเดิม กลัวใจมันเหมือนกัน ถึงแม้ว่ามันจะยืนยันก็เหอะ ว่า ไม่มีอะไรแล้ว แต่ก็อดห่วง (หรือหึงดี) ไม่ได้ กลุ้มโว้ยยยยย
โทรไปปรึกษาไอ้นิว เพื่อนร๊ากกกเรื่องไอ้เอกดีกว่า – ก็ตอนนี้ผมไม่ต้องปิดมันแล้วนี่ ว่าผมกับไอ้เอกคบกันแบบไหน
ผม “นิว กรูเครียดว่ะ พอรู้นะ โคดอึ้งเลย ไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลย ไอ้เอกมันเห็นหน้ากรูคงพอเดาออกอ่ะ มันเลยบอกว่า มันไม่ได้เจอพี่เค้าตั้งหลายเดือนแล้ว แต่กรูก็ยังอดห่วงไม่ได้ว่ะ”
นิว “เฮ้อ ไอ้ต๋องเอ๊ย ตอนไม่รู้ก็อยากรู้ไปถามคนโน้นคนนี้ทั่วไปหมด พอรู้ก็มานั่งเครียด เมิงเนี่ยน๊า หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ”
ผม “ก็มันอดไม่ได้นี่หว่า ก็รู้สึกแปลกๆเรื่องไอ้พี่หนุ่ยมาสักพักแล้วไง เพราะกรูไม่เคยเจอมันเลย กรูไปห้องเอกออกจะบ่อย เพื่อนร่วมห้องเชี้ยอะไร กรูเลยโทรไปถามไอ้บอลเอง ว่ามันเป็นใคร”
นิว “ก็รู้มาก่อนแล้วไม่ใช่หรอ เมิงยังจะอึ้งทำไมอีกอ่ะ”
ผม “ก็นะ กรูไม่รู้ว่ะ พอมันออกมาจากปากไอ้เอก มันยิ่งรู้สึกแบบ....... เฮ้อ อธิบายไม่ถูกว่ะ ไม่เข้าใจมันด้วยว่าทำไมมันถึงยังอยู่ที่นั่นต่อ ถ้าเป็นเมิงอ่ะ นิว เป็นเมิงจะอยู่ต่อเปล่า”
นิว “กรูไม่รู้ คนเรามันต่างกันนะเว้ย ต๋อง ไอ้เอกมันอาจจะมีความจำเป็นจริงๆก็ได้ มันเลยอยู่ต่อ อย่างน้อยก็ยังดีที่มันบอกเมิงตรงๆ เวลาเมิงถาม ไม่ได้โกหก”
ผม “ตอนนั้นกรูสารภาพเลยนะเว้ย ถ้ามันโกหกนะกรูคงรับไม่ได้ว่ะ เพราะโคดเกลียดคนโกหกเลย ยิ่งโกหกโง่ๆออกมา ยิ่งโกด”
นิว “เอาน่า เรื่องมันยังไม่ได้เกิดเลยนะ ไอ้ต๋อง เอกมันก็ไม่ได้โกหกอะไรเมิง คิดจะคบกันอ่ะ ถ้าเริ่มมา เมิงก็ระแวงมันแล้ว จะไปรอดหรอวะ ไว้ใจมันหน่อยดิ”
ผม “ขอบใจว่ะ กรูจะพยายาม” ถึงแม้ว่าสถานการณ์มันจะไม่น่าไว้วางใจเลยก็ตาม ผมคิดในใจ
ช่วงนี้ผมก็พยายามที่จะไม่คิดถึงเรื่องนี้นะครับ ดูเหมือนว่าเอกมันก็จะไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เพราะมันไม่ได้พูดถึงอีกเลย มันก็จริงของไอ้นิวมันนะครับ ยังไม่ทันจะมีเรื่องเลย ก็ระแวงกันแล้ว จะไปหาความสุขที่ได้เจอมันจากไหน ถ้าเราต้องมานั่งระแวงมันตลอดเวลา ผมจะพยายามทำใจให้ลืมคับ ลืมให้เร็วว่า.... เอกมันยังอาศัยอยู่ที่คอนโดของแฟนเก่า เฮ้อ ไม่น่ารู้เลย เรา แส่หาเรื่องเองชัดๆ
คืนวันศุกร์ ผมก็ไปดูหนังกับไอ้เอกตามเคย แต่คืนนี้มันคงต้องมาค้างที่บ้านผมอ่ะคับ เพราะตอนเช้าต้องออกแต่เช้า แม่ผมชอบออกจากบ้านตอนเช้าๆ ...... แต่เช้าๆของแม่เนี่ยคือประมาณ ตี 4 ครึ่งอ่ะคับ
ต้องลากสังขารตื่น แม่ชอบออกตอนนี้เพราะมันไม่ร้อน รถไม่เยอะ แถมได้ดูพระอาทิตย์ขึ้นระหว่างทางอีก (โรมแมนติกโคดๆ แม่กรู เพราะ she นอนต่อตอนอยู่บนรถ กรู ไอ้คนขับรถนี่แหละ นอนต่อไม่ได้
) บ้านยายผมก็ไม่ไกลจากกรุงเทพเท่าไหร่ ขับจริงๆก็แค่ 3 ชั่วโมงนิดๆเอง แต่มันออกเช้ามากไง ไอ้เอกมันก็เลยต้องมานอนบ้านผมตามระเบียบ โดยที่มันมาที่บ้านยายผมก่อน ผมส่งแม่เสร็จแล้วค่อยขับไปส่งมันที่บ้านมัน (เผลอๆ จะทำเนียนๆ นอนบ้านมันดีกว่า
นอนบ้านยายเบื่อจะตาย แล้วค่อยมารับแม่ขากลับ อิอิ
) แต่คืนนี้เรานอนกอดกันเฉยๆนะคับ เพราะผมต้องขับรถแต่เช้า ต้องนอนหลับให้เพียงพอ เด๋วหลับใน แต่ไอ้คนที่นอนข้างๆเนี่ย ยั่วใจเหลือเกิน
จะอดใจไหวมั๊ยเนี่ย กรู สวดมนต์ดีกว่า .......
นอนไปได้สักพัก ผมก็รู้สึกว่าเอกมันเริ่มปฏิบัติการอนาจารของมัน
ผม “เฮ้ย เอกเมิงอย่าหายใจรดกรูดิ นอนเฉยๆด้วย กอดอย่างเดียว มืออย่าขยับ เด๋วกรูขับรถไม่ไหว”
แต่ไอ้เอกมันคงจะเชื่อผมหรอกคับ มือมาเลย เลี้อยตามตัวมาเลย ดื้อชิบ
ไม่สนใจเว้ย แต่เจี๋ยวอ่ะ เฮ้ย สงบใจไว้ สวดมนต์ต่อดีกว่า...........
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
