เอามาต่อแบบสั้นๆ ก่อน เด๋วค่อยมาเพิ่มทีหลัง เขียนต่อได้แค่นี้คับ
มันสะเทือนใจ
ไม่ใช่ กำลังเขียนอยู่คับ กลัวจะรอนานเลยเอามาโพสไว้ก่อน
********************************************************************
ตอนที่ 35ตอนที่ไอ้เอกมันมานั่งรอสัมภาษณ์ที่ห้องประชุม นังปลา - กระซู่ (สัตว์2 นอและหายาก)ประจำออฟฟิตก็วิ่งมาแซวผมทันทีที่ผมพามันเข้าไปในห้องสัมภาษณ์
ปลา “พี่ค๊า ถ้าพี่เอกมาทำงานด้วยกัน พวกหนูจะทำไงล่ะ วันๆไม่ได้ทำงานแน่ๆ นั่งไล่มดทั้งวัน” อิแสรด ดดดดดดดดด :
กรูคงหวานหรอก ธรรมดาก็ไม่ค่อยหวานเท่าไหร่ ยิ่งถ้ามันได้งานที่นี่ มันต้องเป็นลูกน้องผมอีก คงหวานออกหรอก เจอกรูด่าจนทะเลาะกันแน่ คิดผิดเปล่าวะเนี่ย “หวานบ้านแกสิ กรูเครียดอยู่เนี่ย ถ้ามันได้จริงๆนะ ทะเลาะกันตาย กรูยิ่งดุๆอยู่เวลาทำงาน”
ปลา “ทะเลาะกัน กลับบ้านก็ไปทำการบ้านคืนดีกันบ่อยๆสิเคอะ อิอิ” อินี่ รู้มากนักนะ
กรูรู้น่าว่าทำไง
“บ้าดิ อยู่คนละบ้านกันเว้ย ไม่ต้องมาแซวเลย แก งานเสร็จยัง อย่าให้ทวงนะ” ผมต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง ก่อนที่มันจะ สาระแนจัง ไปมากกว่านี้ เพราะมันเป็นพวก ไม่ไล่ไม่ไปคับ
ปลา “ไปก็ได้ ชิส์” ชิส์บ้าชิส์บอ อารายของแก๊
ผมรอมันแบบลุ้นๆตอนออกมาจากห้องสัมภาษณ์ มันก็บอกว่ามันตอบได้นะคับ น่าจะไม่มีปัญหา ผมก็เลยดีใจกับมันไปด้วย หวังว่าคงได้มาทำงานที่เดียวกันนะ
(เฮ้อ เ
มิง ได้เห็นอีกอารมณ์กรูแน่ โหมดโหดเนี่ย เพื่อนๆมักจะไม่ได้เห็น เมิงโชคดีมาก คุณเอก เหอ เหอ) แล้วเราก็ไปกินข้าวกลางวันกัน อิปลาก็ตามไปด้วยคับ (เจ๋อจิงๆ)
ปลา “ก็หนูอยากไปด้วยนี่หน่า ตอนบ่ายพี่ต๋องมีประชุม กลัวไปกินกันสองคนแล้วหายไปนาน” อ้าววว อินี่ ล้อเข้าไป กรูเงียบดีกว่า เอกมันก็เงียบคับ คงรู้สึกว่า อิปลามันโวยวายจัง
ปลา “ป้าค๊า ขอพวงสวรรค์(พวงเครื่องปรุงอ่ะคับ)ด้วย จะปรุงต้มยำ ทำมาไม่อร่อยเลยอ่ะ” อ้าว อินี่ หาเรื่องให้กรูวิ่งหนีกระทะลอยแล้วมั๊ยล่ะ ช่างกล้า
“ปลา เมิงอ่ะ อย่า Hardcore ดิ เพื่อนกรูกลัว” ผมต้องเตือนมันมั่ง ไม่ให้มันบ้าเกินไป เด๋วจะห้าวเกินงาม
ปลา “โห พี่ หนูก็เป็นอย่างงี้แหละ ถ้าพี่เอกจะมาทำที่นี่ ต้องให้ชินเข้าไว้ เข้าใจ๊ จริงมะพี่เอก” อิปลามันพูดพลางตบไหล่เอก เสมือนหนึ่งรู้จักมาเป็นแรมปี
เอก “เออ เออ จะพยายามทำใจให้ชินนะ” น่าสงสารจิงๆ เอกเอ๋ย
ปลา “เด๋วก็ชินพี่ หนูเข้าง่ายอยู่แล้ว” มันพูดพร้อมทำตาหยาดเยิ้มอย่างน่ากลัว พูดจาได้สองแง่ดีมาก อิน้อง เด๋วเจอ teen กรูหรอก คนนี้หวงนะเว้ย
ตอนนั้นเอกมันคงกินข้าวไม่ลงเลยมั๊งคับ เพราะรู้สึกว่ามันอิ่มเร็วมากๆ
พอเรากินข้าวกลางวันเสร็จ เราก็แยกกัน ผมขึ้นไปทำงานต่อ ส่วนไอ้เอกมันกลับไปที่ทำงานมันเหมือนกัน เพราะลามาแค่ครึ่งวัน
ตอนที่ผมกำลังจะขึ้นตึกไปพร้อมนู๋ปลา ก็มีโทรศัพท์เข้ามาที่เครื่องของผม พอผมรับก็ตกใจจนแทบอยากจะวาง
“นั่นต๋องรึเปล่า นี่พี่หนุ่ยนะ พอมีเวลาว่างคุยกับพี่ได้มั๊ย”
“หวัดดีคับ พี่ คุยได้คับ มีอะไรกับผมรึเปล่า” ผมทำใจดีสู้เสือตอบกลับไป แล้วให้นู๋ปลามันขึ้นตึกไปก่อน ส่วนผมคงต้องหาที่นั่งก่อน เพราะขามันเริ่มจะอ่อนๆยังไงก็ไม่รู้ ผมไม่ได้กลัวพี่เค้านะคับ เพียงแต่แค่ไม่อยากคุย หรือ ไม่แน่ใจว่าพี่แกจะมาไม้ไหนนั่นเอง
“พี่ถามตรงๆนะ ต๋องเป็นอะไรกับเอก” อ้าวเข้าประเด็นเร็วโคดๆ กรูยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย
“พี่หมายถึงอะไรอ่ะคับ ผมก็เป็นเพื่อนเอกมัน” ผมตอบเลี่ยงๆเอาไว้ เพราะไม่รู้เหมือนกันว่า ที่พี่เค้าโทรมามีจุดประสงค์อะไร
“พี่ถามว่า ต๋องเป็นแฟนเอกรึเปล่า” พี่หนุ่ยพูดเสียงแข็งๆใส่ผมในโทรศัพท์ “ว่าไง ต๋องเป็นแฟนกับเอกอยู่รึเปล่า”
................................
โปรดติดตามตอนต่อไป
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
