-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
***************************************************************************************
ตอนที่ 1
ในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา ผมนึกคำตอบของคำถามคำถามนึง เกิดขึ้นในใจออกซะที ซึ่งจริงๆก็ถามตัวเองมานานแล้วว่า
"ทำไมเราต้องพบกัน และรักกัน"
นั่นดิเนอะ ทำไม :really2: มึนๆ งงๆ
ช่วงที่ผมพบกับเค้า เป็นอีกช่วงหนึ่งที่ผมจำได้แม่นเสมอ แม้จะไม่ได้ทุกรายละเอียด แต่ก็พอจะจำถึงความประทับใจนั้นได้ ผมพบกับเค้าวันแรก เป็นวันที่ผมเพิ่งได้รับเมลล์ จากฝ่ายบุคคล ว่าให้ไปสอบ TOEIC ในสัปดาห์หน้า เนื่องจากผมเพิ่งย้ายเข้ามาทำงานที่นี่ ได้ประมาณ 3 อาทิตย์
"โหย เซ็งว่ะ คิดดูดิ แม่งโตเป็นควายแล้วยังต้องไปนั่งสอบอีก" :sad2: ผมเริ่มโทรไปคร่ำครวญให้เพื่อนรักฟังในเย็นวันนั้น
"เอาน่าเมิง ก็มันเป็นกฎของที่นี่ไม่ใช่หรอ ก็สอบๆไปเหอะ ตังค์ค่าสอบก็ไม่เสีย"
"เออ กูรู้เว้ย นิว แต่ที่กูเซ็งอ่ะเพราะกูขอเอาคะแนน TOFEL กับ GRE ยื่นแทน กูจะได้ไม่ต้องไปสอบใหม่ เชี้ย ดันไม่เอา 2 ตัวนี้ยากกว่าตั้งเยอะ อุตส่าห์ได้คะแนนดี"
"เอาน่าเมิง อย่าเครียดดิ อย่างเมิงสอบ TOEIC ได้อยู่แล้ว ไม่ต้องอ่านหนังสือหรอก แล้วต้องผ่านเท่าไหร่"
"550"
"เชี้ย แค่นี้เอง เครียดทำไมว่ะ ไปกินเหล้าดีกว่า คืนนี้กูนัดกับหญิงไว้ที่ทองหล่อ Booze ร้านเดิม ไปด้วยดิ เจอกันสามทุ่ม"
"เออ ไปก็ได้ เบื่อๆ ใครไปมั่ง"
"ก็มีกู เมิง หญิง แล้วก็เพื่อนหญิงมัน เมิงจะให้ชวนใครไปอีกอ่ะ"
"ไม่รู้ว่ะ อยากชวนใครก็ชวนแล้วกัน อย่างกูจะมีใคร ฉายเดี่ยวประจำอยู่แล้ว แค่นี้นะ แล้วเจอกัน"
นึกในใจขำๆ ถ้ากูมีใครแล้วกูเอาไปจริงๆ แล้วพวกเมิงจะตกใจ 5 5 5 ทำไมอ่ะหรอคับ ก็กลุ่มนี้มันไม่รู้อ่ะ ว่าจริงๆแล้วผมเป็นเกย์ เพราะอยู่กลุ่มนี้มาตั้งแต่เรียนมหาลัย เวลาไปเที่ยว ผมก็ไปกับพวกมันทุกที่ ตั้งแต่คลีโอพัตรา มาถึงโพไซดอน ผมก็ไปกับพวกมันตลอด ซึ่งผมก็ไม่ได้จำใจทำอะไรนะ อย่างผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
อย่างมากสุดพวกมันก็แค่สงสัยว่าผมเป็นหรือเปล่า พวกมันไม่เคยถามตรงๆ ผมไม่เคยประกาศออกไปแบบโต้งๆ ก็เลยยังไม่สว่างจิตซะที อิอิ แต่ผมว่าถึงผมเป็นไง หรือเป็นอะไร ผมก็ทำตัวกับพวกมันเหมือนเดิมอยู่แล้ว ซึ่งผมก็แน่ใจว่า พวกมันก็คงเหมือนเดิมกับผมเหมือนกัน
-
:laugh5: เรื่องของป้อมเองเลยป่ะจ๊ะเนี่ย :kikkik:
-
ตอนที่ 2
สี่ทุ่มกว่าคืนวันศุกร์ แถวทองหล่อ ซึ่งคนที่เคยไปน่าจะเข้าใจนะ คับ ว่ากว่าจะถ่อไปถึงแล้วก็หาที่จอดเนี่ย มันนรกขนาดไหน พอผมไปถึงร้านประจำ ที่บรรดาสมาชิกจากมหาลัยเดียวกันมาพร้อมหน้ากันเกือบหมดแล้ว และก็มีเพื่อนที่ทำงานของหญิงอีก 4-5 คนที่ไม่คุ้นหน้า
"ไอ้ต๋อง มาช้านะ เร็วๆเลยตามให้ทัน" อิหญิงที่ดูสภาพแล้วน่าจะเริ่มได้ที่ "แก กินแก้วชั้นก็ได้ :o เร็วๆ"
"ไม่เป็นไรว่ะ หญิง เด๋วกูรอแก้วกูดีกว่า :try2:"
"ม่ายอาว เมิงมาช้า ต้องปรับ เร็วๆ กิน หมดแก้ว"
"เออ ก็ได้" :pigangry2: ผมหยิบแก้วของไอ้หญิงมากินแบบฝืนใจสุดๆ ก็ไอ้หญิงมันมีชื่อเล่น ว่า "หญิง ชาเขียว" น่ะสิคับ เพราะเหล้าของมันแต่ละแก้ว โอ้แม่เจ้า สาบานนะว่า นั่นไม่ใช่น้ำชา สีของน้ำในแก้วมันจะเหมือนสีของชาจีนที่ชงแก่ๆ แถมคุณเธอ ผสมน้ำเปล่าคับ :oak: เถื่อนดีจริงๆ
"น้าน น่ารักมาก แก หมดแก้วนะ เด๋วชั้นชงให้ใหม่ แกกินแก้วเดียวกับชั้นนี่แหละ"
"ไม่เป็นไรว่ะ :no2: หญิง กูรอได้ กูไม่รีบ" ผมรีบปฏิเสธหลังกระดกเหล้าในแก้วหญิงจนหมด กินไปบ่นไป โคดเข้มเลย สมเป็น “หญิง ชาเขียว” จริงๆ
"อ่ะ แก ต๋อง ระหว่างรอ อีกแก้ว :sad4: " แล้วไอ้หญิงก็หยิบแก้วมันมาชงเหล้าให้ผม แล้วหันไปหยิบแก้วของเพื่อนอีกคนมาชง เพื่อที่จะมาชนกับผม
"เอก ชั้นยืมแก้วแกก่อนนะ ขอชนกับไอ้ต๋องหน่อย เด๋วมันเหงา"
ในตอนนั้นเอง ผมเพิ่งสังเกตเห็นผู้ชายคนนึงในกลุ่ม ที่ผมไม่คุ้นหน้ามาก่อน ซึ่งตอนนั้นผมไม่รู้เลยว่า คนๆนี้จะเข้ามาในชีวิตของผมตั้งแต่วันนั้น... คืนวันศุกร์ธรรมดาศุกร์นึงของเดือน 6 ปี 2006
:loveu:
-
มารออ่านครับเรื่องใหม่ท่าทางน่าจะสนุก :monkeylove2:
-
:fox2: อ๊ะๆๆคนปัจจุบันนี้แน่ๆเยย ชิส์ๆ :kikkik:
-
ได้จ้าป้อมที่ร๊ากกกก ถึงบทอัศจรรย์มะไหร่ส่งต่อมาให้แน๋วว เด๋วแน๋วจิ้นเอง เอ๊ยๆๆ แต่งให้เยยดีก่า :haun4:
:yeb:
-
มาให้กำลังใจ พร้อมปูเสื่อรออ่านครับ :yeb:
-
อ่านะ แน๋ว รวดเร็วสมเป็นเจ๊ใหญ่ประจำเล้าจริงๆ
เอาเป็นว่า Inspired by true story แล้วกัน
เพิ่งหัดเขียนอ่ะ แต่บอกไว้ก่อนว่า เขียนบทอัศจรรย์ไม่เป็นนะเว้ย ตัดไปไฟหัวเตียงโลด ไปจิ้นเองเองนะ
แน๋วที่ร๊ากกกกกกกกก :kikkik:
*****************************************************************
ตอนที่ 3
"นิว ดูเมียเมิงหน่อยดิ กะจะมอมกูให้ตายเลยหรอ" ผมเริ่มบ่นกับไอ้นิว :angry2: "กูขับรถมาด้วย เด๋วขับกลับไม่ไหว"
"ม่ายเปนราย เด๋วหญิงให้นิวขับไปส่งต๋องก็ได้ เด๋วหญิงขับตามไป วันนี้ค้างบ้านนิวอยู่แล้ว บ้านใกล้กันนิ๊ดเดียว"
"อินู๋หญิง ไม่ต้องมาทำเก่งเลย เมิง เมาขนาดนี้ ไอ้นิวมันคงยอมให้แกขับรถมันหรอก รถที่แกเอาไปชนมายังบุบอยู่เลย ยังไม่ได้ซ่อมเลยไม่ใช่หรอ"
ระหว่างที่ผมทำสงครามน้ำลายกับหญิง เพื่อที่จะเลี่ยงไม่กินเหล้าจากแก้วมัน และพยายามรอแก้วใหม่อยู่ ความรู้สึกเหมือนมันมีสายตามองเราอยู่ เคยมั๊ยคับ เวลาไปไหน มันจะรู้สึกเหมือนมีคนจ้องเราอยู่ตลอดเวลา ประมาณนั้นแหละ :myeye: เข้าข้างตัวเองไปเปล่าวะเนี่ย
อิหญิงก็เริ่มโวย "แกรังเกียจแก้วชั้นล่ะซิ ได้แลกแก้วกัน อ่ะ หมดแก้ว" แล้วมันคว้าแก้วไปจากมือผม แล้วยื่นแก้วใบนั้นมาให้ " อ่ะ หมด เร็วๆ อย่าอ่อน" :try2: แสรดดดดด เมิงจะรีบไปไหน
ผมก็รับแก้วนั้นมา แล้วหันไปมองเจ้าของแก้วแบบเกรงใจสุดๆ กูไปกินจากแก้วเค้า เค้าจะรังเกียจเปล่าว่ะเนี่ย ไม่รู้จักกันด้วย อิหญิงสร้างเรื่องอีกล่ะ (แต่เรื่องแบบนี้ ชอบอ่ะ สร้างไปเหอะ :haun4:)
เอกก็ยิ้มให้ เข้าใจเป็นนัยๆว่า กินไปเหอะ ผมเลยไม่เกรงใจ ซัดไปจนหมดแก้ว แล้วก็หันไปถามนิว
"เฮ้ย แนะนำหน่อย กลุ่มนี้กูไม่รู้จัก" อิอิ มีแผน :kikkik:
"เออๆ นี่ทราย แป้ง บอล เพื่อนที่ทำงานหญิง นี่เอก :like6: เพื่อนบอลอีกที ไอ้นี่ต๋องคับ เพื่อนที่มหาลัย คณะเดียวกัน"
"ค๊าบ หวัดดีค๊าบ ต๋องคับ :monkeylaugh2: " ผมก็ทำตามมารยาท ทักทายไปตามประสาคนเพิ่งเจอกัน จำชื่อได้มั่ง ไม่ได้มั่ง คุยไปเรื่อย เพราะแก้วยังไม่มา เด๋วหญิงมันหาเรื่องชนแก้วอีก
"ขอบคุณคับ" ประโยคแรกที่ผมพูดกับเอก :-[ ตอนที่ส่งแก้วคืนให้ :interest:
"เฮ้ย ไม่ต้องคับก็ได้ ต๋อง เราน่าจะรุ่นเดียวกัน" นึกในใจ จริงหรอวะ เมิงรู้หรอว่ากูอายุเท่าไหร่ :laugh3: ดูเมิงยังละอ่อนอยู่เลย แล้วเรียกอิหญิงว่า “พี่” อีก
"เด๋วเราเมาก็เลิกพูด "คับ" แล้วล่ะ ขอสร้างภาพก่อน 5 5 5 เด๋วไม่ประทับใจ รอแป๊ปเดียว ขอชงแบบหญิงอีก 3 แก้ว สักครู่คับ สักครู่ เด๋วเราก็เมาแล้ว" ผมตอบกลับแบบทุกที :sad5: ตอบไปได้กรู ไม่คิดเลย เจอแบบนั้นมากกว่า 3 แก้วอีก หญิงเพื่อนlove จัดให้ :really2:
"เอก ผสมอะไรอ่ะ เด๋วเราชงให้"
"โซดา โค้ก คับ"
"อ้าว นายพูดคับเหมือนกันนี่หน่า ว่าแต่เรา :kikkik: เหอะ เหอะ"
"อ่านะ ก็มันชินนี่ พูดคับมาเลยต้องคับกลับ เราเป็นคนเรียบร้อยนะค๊าบ :-["
"อ่ะจ้า นี่คับ เหล้า" ผมยื่นแก้วให้เอก แล้วก็ชงเหล้าของตัวเอง
"เอก แกมายืนตรงนี้ ชั้นจะไปเต้นกะอีแป้ง อย่าเกะกะ" หญิงบอกให้เอกย้ายที่มายืนข้างๆผม เพราะมันจะไปเต้นรวมกลุ่มกับสาว ๆ ที่ทำงาน (ขอบคุณมาก รู้ใจจริงๆ มา จุ๊บที :kiss2: )ส่วนไอ้นิวก็คุยกับบอล ไม่สนใจกูเลย เมิงชวนกูมานะ แสรดดดดดด :pigangry2: สงสัยพวกมันเคยเจอกันมาก่อน เพราะเห็นคุยกันหนิดหนมดี
"มากันนานยังอ่ะคับ ดูหญิงมันหลุดไปแล้ว" ผมพยายามหาเรื่องคุย
"ก็ตั้งแต่สามทุ่มแล้วอ่ะ แต่พี่หญิงมาก่อนมั๊งคับเพราะต้องมาเอา sheet วิชา research กับพี่ที่ร้าน"
คือหญิงกับนิวเนี่ย เรียนป.โทอยู่ที่เดียวกันคับ (ป.ตรีก็ที่เดียวกัน หญิงเป็นรุ่นพี่อยู่ที่ Arts Eng ส่วนผมกับไอ้นิว เป็นเด็ก Comm. Arts พวกมันมาเป็นแฟนกันตอนเรียนโทนี่แหละ) รวมทั้งพี่หุ้นส่วนร้านนี้ด้วย เลยมาที่นี่กันบ่อยๆ เพราะยังไงก็ร้านรุ่นพี่ที่มหาลัย ถือว่ามาอุดหนุนคนมหาลัยเดียวกัน
"โห ถ้างั้นหญิงมันก็น่าจะได้ที่แล้วล่ะ"
"อะไรเนี่ย สองคนเนี๊ย รู้จักกันมาก่อนหรอ คุยกันอยู่ได้ ไม่สนคนอื่นเลยนะ" อิหญิงแซวเสียงดัง
"ก็คนอื่นไม่น่าสนใจนิ" (ตอบกลับไปยังงี้ เอกเมิงนะ เด๋วกูมีคิดนะ เอาจริงนะเว้ย มาเล่นกับคนอย่างกูเนี่ย เหอ เหอ :call: สาธุ สาธุ เสร็จกูแน่ :haun5:)
"เฮ้ย บ้าดิ ทำความรู้จักเฉยๆ ไม่มีอะไร ก็มันยืนใกล้สุดนี่หว่า จะให้กูคุยกับใครล่ะ เมิงก็หนีไปเต้น เชี้ยนิวก็ไปห้องน้ำ" ผมรีบแก้ตัว :-[ ทั้งๆที่ในใจก็แอบด่ามัน แสรดดดดดดด แม่งรู้ทันกู :fox2:
"แกก็มาเต้นกับชั้นสิ"
"ไม่ Gentleman don't dance :110011: เว้ย เคยดูป่ะ In & Out อ่ะ" (จริงๆแค่ไม่อยากเปลี่ยนที่อ่ะ :monkeylaugh2:)
"แต่แก dance นี่หว่า ชั้นรู้ แกยังไม่เมาอ่ะดิ มาชนอีก ชนอีก หมดแก้ว :try2:" คำประกาศิตในวงเหล้าออกมาจากปากไอ้หญิงอีกรอบ
"อ่ะ ชนก็ชน ชนแก้วคับ" ผมหันไปชนแก้วกับเอก รู้สึกเหมือนมันอมยิ้มอยู่ตอนเราชนแก้วกัน :angellaugh2: อ่ะงานนี้มีลุ้น กูว่ามันใช่นะ เหอ เหอ น่ากินด้วย ก็จะไม่ให้น่ากินได้ไงล่ะคับ เอกมันก็ดูน่ารักดี ตี๋ๆ ดูสมส่วน แต่เตี้ยกว่าผม (ผมสูง 185 เอกมันแค่ 178) มองผ่านๆเหมือนยังเรียนอยู่เลย แต่ผมดิ หน้าแลดูสูงวัยตั้งแต่ม.ปลายล่ะ ซึ่งหน้าไม่ค่อยเปลี่ยนจนปัจจุบัน :undecided: (และเป็นแบบนี้เรื่อยไปจนอายุ 50 เถอะ สาธุ :call:)
ดูยังไงความหวังมันดูรางๆยังไงก็ไม่รู้ ใช่เปล่าวะ ไม่แน่ใจ กูต้องสงวนท่าทีหน่อย พวกไอ้นิวมันก็ไม่รู้ว่าผมเป็น แถมเอกก็เพิ่งเจอกันได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง มันจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ถ้ารู้ว่าเราคิดว่า มันน่ารัก เลยได้แค่คุยเรื่องทั่วไป ชนแก้ว ชงเหล้า วนอยู่อย่างงี้จนเหล้าหมดไปขวดนึง
"เอาไง ต๋อง ต่ออีกขวดป่ะ กำลังได้ที่" บอลเริ่มเมาแล้วตีซี้ :really2:
"เออ เอา สั่งเลยดิ ให้ไว 5 5 5 เมาแว๊ววว เร็วเด๋วขาดตอน คนเยอะเด๋วได้ช้า" ผมตอบแบบเริ่มตีสนิท :really2: และมึนกว่ามัน
"จะไหวหรอ นี่ใครขับรถมามั่งอ่ะ" มีเสียงตะโกนถามจากสาวๆในโต๊ะ
"มีเรา บอล แล้วก็ไอ้ต๋อง" เสียงเหมือนไอ้นิวตอบกลับไปแบบเมาๆพอกัน :really2:
บอลหันไปบอกเอก “เรายางไหว เด๋วเราขับไปส่งพวกผู้หญิงเอง เอกเมิงกลับ taxi นะ”
เอก “เออ กูก็กะอยู่แล้วล่ะ ขับไหวแน่นะเมิง”
บอล “หวาย หวาย กูขาบบ หวายย ถ้าม่ายหวายเด๋วให้แป้งขับแทน”
“เสียอารมณ์อ่ะ เที่ยงคืนกว่าเอง กลับกันแล้วหรอ” ผมเริ่มบ่นตามประสาคนอยากอยู่ต่อ
นิว “หญิงมันไม่ไหวแล้วอ่ะ ยืนไม่อยู่แล้ว กูก็เริ่มมึนๆ เด๋วเจอด่านด้วย :untrust:” (เคยกลัวด้วยหรอ ปกติไม่เห็นสน)
“เออ เออ ห่วงกันจัง คู่นี้ อิจฉานะเว้ย :pigangry2: ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า เช็คบิลเลยก็ได้” พูดจบผมก็ชิ่งไปห้องน้ำทันที
พอเข้าไป ผมก็เกิดอาการ อาเจียรกำเริบ :oak: (อ้วกนั่นเอง) ต้องรักษาตัวเองอยู่เกือบ 10 นาที พอออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเอกยืนรออยู่ :o
“ทำไมนายเข้าไปนานจัง เรายืนรออยู่ตั้งนาน” แล้วเมิงจะรอกูทำไม รอเองนี่หว่า อย่าบ่นได้ป่ะ :untrust:
แต่ก็ต้อง “อ๋อ โทษที ไม่รู้ว่านายรออยู่นี่ จะให้เราแทรกทางให้อ่ะดิ 5 5 5” พูดแบบแก้เขินไปอย่างงั้นแหละ จริงๆก็ดีใจเหมือนกันที่มันยืนรอ :like2:
ผม “เข้าไปข้างในเหอะ เด๋วพวกมันหาว่า ชิ่งตอนจ่ายตังค์”
เอก “คิดได้แค่เนี๊ยหรอ อุตส่าห์มายืนรอ เด๋วค่อยคุยก็ได้” (แล้วจะให้คิดไงวะ เด๋วก็คิดเข้าข้างตัวเองหรอก :kikkik:)
ผม “แล้วที่มารอเนี่ย มีอะไรรึเปล่า”
เอก “ไม่มีอะไร เข้าไปข้างในกันเหอะ” แล้วมันก็เดินนำผมไปที่โต๊ะ (อ้าว อารายของมันวะ :confuse:)
พอถึงโต๊ะ อยู่ๆมันก็ก้มมากระซิบว่า “ บ้านนายไปทางไหนอ่ะ เราขอติดรถกลับด้วยนะ :pighaun:”
อิอิ มีลุ้นเว้ย :fox2: คืนนี้ เอาไงดี เล่นตัวดีมั๊ยว่ะกรู ลังเลอยู่สักพัก (ประมาณ 0.03 วิ)
“ไม่เป็นไร บ้านนายอยู่แถวไหนอ่ะ เด๋วไปส่งก็ได้” มันก็กระซิบบอกมา ว่าบ้านมันอยู่แถวไหน
ผม “เราผ่านไปแถวๆนั้นอยู่แล้ว ไม่เป็นไร บ้านเราก็อ้อมไปนิดเดียว”
เอก “หรอ ดีจัง บ้านใกล้กันด้วย” (อีกล่ะ ชอบพูดให้กูคิดจัง :haun5:)
แล้วพลพรรคก็ทยอยกันไปที่รถ แยกย้ายกันกลับบ้านบ้านใครบ้านมัน
แต่คืนนี้ผมจะไปจบที่บ้านใคร หุ หุ เด๋วบนรถก็รู้ อยู่กันสองต่อสองแล้วนิ :haun4:
อย่างที่บอกตั้งแต่แรก งานนี้มีลุ้น
แต่ที่ไหนได้ เรากะว่าเด๋วขับรถไปสักพักก็ชวนคุย แต่พอปิดประตูรถเท่านั้นแหละ เอกมันก็ .........
:like6: :like6: :like6: :like6: :like6: :like6: :like6: :like6: :like6:
-
ก้ออออรายอ่า อ้วกเหรอ หรือว่า........ :pighaun: เริ่มปฏิบัติการกันในรถ :haun4:
-
จิน จิ่น จิ้น จิ๊น จิ๋น
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
คว้าคอผมมาจูบบบ... ดูดดื่ม ดูดดื่ม :pighaun: :pighaun:
หรือ... มากกว่านั้น จิ้นนนนนน :haun4: :haun4: :haun4:
มาต่อให้ไว รออยู่ อิอิ :loveu:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
จิ้นๆๆๆ :haun4:
จิ้นมากๆ เหนื่อยง่ะ
:haun4: :laugh5: :laugh5:
-
มารอจิ้นด้วยคน
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
เอกมันก็....เดินลงไปแล้วปล่อยหั้ยอารมณ์ค้างอ่ะดิ.... :laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
จาทำอาไรกานต่อไป :serius2:
-
รออ่านนะงับ สนุกๆ
-
โหอย่างนี้ก็ :haun4: :haun4: :haun4:
ชอบ ชอบ :loveu: :loveu: :loveu:
-
:laugh5: :laugh5: :laugh5:
ขำคนเม้นต์ง่ะ คนแต่งเขายังไม่ทันจะอะไรเลย :laugh3:
คนเม้นต์คิดกันไปใหญ่แล้ว :laugh5: :laugh5:
เรื่องสนุกดี รีบมาต่อนะ เดี๋ยวจะจิ้นกันจนหมดแรงซะก่อน :fox2:
-
ผมมาจิ้นด้วยอีกคนคับ :monkeylike3: :monkeylike3: แหะๆเร็วกว่าคนเขียนไปหน่อยก็อย่าว่ากันนะคับ :myeye:
-
เอ้ยมีมาปล่อยให้อารมณ์ค้างได้ไงเนี่ยะ ใครจะเสร็จใครกันแน่หวา ชักไม่แน่ใจ
:haun4: :haun4: :haun4:
-
เอกก็มอบความมันส์ที่ผมไม่มีวันลืม 555 :laugh5:
-
โอ้แต่ละคนพาจิ้นไปไกล :impress2:
-
จะรีบจิ้นไปไหนไกล หุหุ :fox2:
กำลังจะต่อค๊าบบบบบบบ ใจเย็นๆ
ช่วงนี้งานเยอะมากกก :monkeycry4: เลยอ่ะ
**************************************************************
ตอนที่ 4
เอกมันก็.....หลับ :sleep3: ครับ :o (จะรีบจิ้นกันไปถึงไหนเนี่ย เพิ่งเจอกันไม่ถึง 4 ชั่วโมง ไม่เอา ไม่รีบ หุ หุ :fox2:)
แสรดดดดดด อารายว๊า กูยังไม่ไปไหนเลย เพิ่งสตาร์ตรถ หลับล่ะ :untrust: คนไรเนี่ย ลุ้นๆอยู่ :sad4:
หดหมดเลย เสีย 'รมณ์หมด :pigangry2: เลยจับมันนั่งดีๆ เอนเบาะลง แล้วก็คาดเบลท์ให้มัน แล้วก็ขับรถออกไป สักพักก็ยินเสียงกรนเบาๆ
ผมรู้แค่ละแวกบ้านมัน เลยขับไปแถวๆนั้น กะว่าพอใกล้ถึงแล้วค่อยปลุกมัน ถามว่าบ้านอยู่ไหน สาบานได้เลยว่า ตั้งแต่ได้ยินเสียงกรน (เซ็งจิตจริงๆ หมด'รมณ์เลย) เนี่ย ทั้งโกด ทั้งงง คนอารายว่ะ เพิ่งรู้จักกัน เกรงใจสักนิดดิ พ่อคู้น :angry2: อาศัยรถคนอื่นกลับบ้าน คนขับก็ง่วงเหมือนกันนะเว้ย ดันมากรนให้ฟัง แสรดดดด โกด กูก็อยากนอนเหมือนกันนะ แล้วนี่ต้องมาวนหาบ้านมันอีก ทำตัวคุณชายโคดๆ (อย่างงี้มันน่าจับปล้ำจริงๆ :haun1:)
เริ่มกลัวตัวเองง่วงเลยเปิดเพลงเสียงดัง :music: โย่ แปลงร่างเป็นเด็กฮิปฮอป โยกหัวตามจังหวะ อินมาก แหกปากร้องแบบไม่เกรงใจคนที่นอนอยู่เหมือนกัน แถมเวลาผมเมาๆเนี่ย เปิดเพลงมันๆนะ จะเกิดอาการขับรถเชี้ยเป็นพิเศษ ประมาณ เมิงขับช้า กูปาด เมิงปาด กูปาดกลับ เมิงขับเฉยๆ กูก็จะปาด :laugh3:
สำหรับคนขับเนี่ย มันก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่การขับเชี้ยๆแบบนี้ กับคนที่เมาคอพับคออ่อน อยู่ในที่นั่งข้างๆเนี่ย มันรุนแรงพอสมควรทีเดียว
ผมขับรถแหกปากร้องเพลงไป ก็ได้ยินเหมือนมีเสียงเคาะจังหวะ หันไปดูเอก หัวมันโยกไป-มา ตามจังหวะที่ผมเลี้ยว หัวมันก็โขกกับกระจกรถดัง "ปั๊ก"แรงมากจนผมตกใจ :o เลยเริ่มชลอความเร็ว แต่เอกก็หลับอยู่เหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมเลยเอาคอมันมาซบกับเบาะ จะไม่ไปโขกกับกระจกอีก
แต่สักพักหัวมันก้อไปโขกกระจกอีก ผมเลยเอื้อมไปปลดเบลท์ แล้วจับหัวเอกมาซบที่ตักตัวเอง :-[ สาบานให้ตายเหอะ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรจริงๆ แค่กลัวหัวมันไปโขกกระจกอีก :haun5: (กูไม่มีตังค์เปลี่ยนกระจกนะ ม่ายช่าย กลัวหัวเพื่อนแตกคับ ลืมไปต้องรักษา image หน่อย)
เอื้อมมือไปเปลี่ยนเพลงตอนรถติดอยู่ เป็นแผ่นที่ช้าลงหน่อย เพลงที่ดังขึ้นเอื่อยๆ ลอยเข้ามาในหูผม มันเป็นเพลงที่ผมไม่ได้ฟังมานานแล้ว เพิ่งบังเอิญหา cd ที่สาบสูญไปเจอ เลยเพิ่งหยิบติดรถมา เป็นอัลบั้มของ โหน่ง พิมพ์ลักษณ์ ครับ ออกมานานแล้ว Track 10 ชื่อเพลง S.O.S (Someone Special)
I Wanna Be That Someone Special In His Life
I Wanna Kiss Him Good Morning
And Hold Him At Night
I Wanna Know What He's Feeling
And Not Have To Ask
And When He Comes To Me
He Comes With No Guilt At lached
I Wanna Be That Someone Special Who Touches His Soul
I Wanna Understand His Moods
But Not Try To Control
I Wanna Open His Mind
To A Different Side
And He Speak To Me
He Know There's Nothing To Hide
I Wanna Be Inspired By His World
I Wanna Feel The Fascination Of Opinioned Conversations
I Don't Want A Love That's Polished And Perfected
I Just Want A Relationship That's Comfortably Realistic
But To Be That Someone Special Is Not Easy
He Has To Be That Certain Person
My One And Only Person
The Person That's Special To Me
นั่งร้องเพลงไป ลูบหัวมันไป โห โรแมนติกโคดๆ :-[ (จะบอกว่าที่ลูบหัวมัน เพราะจะดูว่าหัวมันมีแตกหรือหัวโนมั่งหรือเปล่า ก็มันเล่นเอาหัวไปโขกกระจกอย่างรุนแรง เลยต้องดูเป็นไงมั่ง จริงๆนะ ไม่ได้คิดไรเลยจริงๆ )
มือนึงจับที่พวงมาลัย มือนึงไม่มีที่วาง เลยต้องจับหัวมันเอาไว้ ดูผ่านๆก็คงเหมือนผมกอดมันนั่นแหละ :myeye:
แต่มันรู้สึกอย่างในเพลงเหมือนกันนะ แค่อยากมีคนพิเศษเข้าในชีวิตสักคน ความรู้สึกมันแบบผ่านเข้ามาในหัวเป็นวูบๆ ว่า คนนั้นมันอยู่มุมไหนบนโลกกันแน่ ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า บางที มันอาจจะอยู่ใกล้กว่าที่คิดก็ได้
:fox2:
-
อยากมีคนพิเศษ... :laugh3: :laugh3:
.............ก็เข้ามาแล้วไง.....พิเศษเลยมั้ยล่ะ... :laugh5: :laugh5:
-
อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ :110011: :เชิป2:
-
อยากมีคนพิเศษ . . . :haun6:
ก็คนนั้นไงล่ะ ที่นอนหลับบนตักอ่ะ
ปล้ำเลย จะได้มีคนพิเศษสมใจ :haun1:
รอจิ้นครับ :yeb:
-
55+ มาขำก่อนเลย ฮามาก ลุ้นด้วย
เพิ่งได้เข้ามาอ่านงับ รอตอนต่อปาย :haun1:
-
อดจิ้นเลยง่ะ
:fox2: :fox2: :fox2:
รออ่านนะค้าบบบบ
:yeb:
-
รออ่านอยู่เหมือนกัน มาต่อไวไวนะ :เชิป2: :เชิป2: :เชิป2:
-
ตอนที่ 5
ในที่สุด ผมก็ขับมาถึงแถวบ้านของเอกจนได้ ว๊า ถึงซะล่ะ อุตส่าห์ขับรถช้าๆ ตั้งแต่ตอนที่เอาหัวมันมาหนุนตักล่ะ :haun5: (ขอนิดนึง) เลยเขย่าตัวมัน เพื่อที่จะถามว่าบ้านอยู่ซอยไหน จะได้ไปส่งถูก (อย่างน้อยก็ได้รู้จักบ้านล่ะวะ)
เอก "จะเขย่าทำไม พอได้ล่ะ ตื่นตั้งนานล่ะ" :confuse: อ้าวแล้วนอนหนุนตักกูอยู่ได้ แอบมีใจเปล่าวะ ว้าววว :like6: จริงดิ งานนี้ เสร็จแน่ :fox2:
ผม "อ้าว แล้วเราจะรู้มั๊ยเนี่ย ว่าตื่นแล้ว ก็เห็นหลับจนหัวโขกกับกระจกยังไม่รู้สึกตัว เลยจับหนุนตัก กลัวกระจกแตกว่ะ ช่วงนี้ไม่มีตังค์เปลี่ยน 555" (ต้องรีบบอก เด๋วมันถามเรื่องเราจับมันหนุนตัก ที่บ้านเรียกว่า ร้อนตัว :try2:)
"นี่เป็นห่วงแค่นี้เองหรอเนี่ย มีน้อยใจนะเนี่ย :untrust:" เอกพูดทั้งๆที่ยังนอนหนุนตักผมอยู่
ผม "อ่ะนะ แล้วบ้านนายอยู่ซอยไหนอ่ะ จะได้ไปส่งถูก" :interest: เหอ เหอ
เอก "โห ไล่จัง (ไม่ได้ไล่น๊า จริงๆ) หอเราอยู่ซอยหน้า เข้าซอยไปเลี้ยวซ้าย ตรงไปสุดเลยแล้วจอด" ซึ่งในตอนที่มันพูด ก็นังหนุนตักกูเหมือนเดิม นี่เมิงจะเอาตักกูเป็นหมอนแล้วใช่ป่ะเนี่ย :myeye:
ผม "เออ แล้วที่จะหนุนอีกนานม่ะ เมื่อยอ่ะ" ฟอร์มโคดๆ :serius3:
เอก "ลุกก็ได้ หวงจังนะ จะเก็บไว้ให้ someone special รึไง" แล้วเอกก็ยกหัวมานั่งปกติ (เปล่านะ ก็แค่เล่นตัวนิ๊ดเดียว นอนต่อไปเหอะ :dont2: )
ผม "เฮ้ย นี่เมิงตื่นตั้งแต่ตอนนั้นแล้วหรอ :o " (อ้าวก็ได้ยินผมร้องเพลงแล้วอ่ะดิ :serius2: อายๆ :-[ ร้องไป ลูบหัวมันไปด้วย เลยกลบเกลื่อนเรียกเป็น เมิง แทน )
เอก "555 ร้องเพลงอินมากเลยนะคุณ อยากมีมากเลยหรอ ไอ้ someone special เนี่ย :myeye:" (ก็เมิงไงคับ ท่าน)
ผม "อ่ะนะ มันก็อยากอยู่แล้วดิ ก็บางที ไปไหนคนเดียวก็เบื่อๆเหมือนกัน" :impress: (ทำน่าสงสารสุดฤทธิ์)
เอก “งั้นไว้คราวหลัง ต๋องก็ไปกับเราก็ได้ เราก็ไปไหนคนเดียวเหมือนกัน จะได้ไปเป็นเพื่อนกัน เอาเบอร์มาดิ” :loveu: :like6: :monkeylove2: :angellaugh2: เอาแล้วเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย :laugh5:
ผม “ดี ดี เอาไปดิ 089-***-**** แล้วโทรมาล่ะกัน :-[ อ่ะ ถึงล่ะ”
เอก “อึ้ม ขอบใจนะ แล้วขับรถไหวเปล่าเนี่ย” ถ้ากูขับไม่ไหวจะให้ค้างที่ห้องด้วยหรอไง พูดงี้ เด๋วสวย
ผม “ไหวดิ บ้านเราใกล้ๆแค่นี้เอง ไปล่ะคับ ไว้คุยกัน” แต่อารมณ์ข้างในมันแบบ อารายวะ :monkeycry4: เฮ้ย ยื้อหน่อยดิ เล่นตัวแค่นิดเดียวเองนะ กะแค่พองาม ชวนอีกแค่คำเดียวก็ ... แล้ว
ผม “แล้วเดินขึ้นห้องไหวเปล่า :haun5: ” แม่ง กูชงเองก็ได้ ตกหลุดซะทีดิ เฮ้ย
เอก “ ไม่เป็นไร ไปล่ะ กลับดีๆ ถึงบ้าน โทรหาด้วยนะ” :pigangry2: อารายน๊า...... เมิงทำงี้ได้งายยยยยยยยย
ผม “เออ เออ แล้วเจอกัน ”
เซ็งเจงๆ อารายเนี่ย :untrust: พร้อมกับขับรถกลับบ้านอย่างเซ็งๆ นี่เมิงเอาไงเนี่ย หยอดกูตลอดคืนเลย แถมยังมีมาหนุนตักอีก (ถึงกูจะจับมันหนุนเองก็เหอะ ก็รู้สึกตัวแล้วยังไม่ลุก มันก็แปลกๆ นา) แล้วไม่สนกูเลยหรอ :pigangry2: โกด โกด
โห กูอุตส่าห์มาส่ง ตอนอยู่ด้วยกัน 2 คน กูจะคุยก็เจือกหลับ :angry2: (น่าด่าจริงๆ) ถึงคอนโดมันจะชวนเข้าห้องน้ำก็ไม่มี เฮ่อ เบื่อๆ ก็ยังดีวะ อย่างน้อยรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน แถมมันก็ยังเป็นห่วง เด๋วถึงบ้านค่อยโทรไปบอก แต่.... อ๊ากกกกก :o กูไม่มีเบอร์มันนี่หว่า แล้วกูจะโทรไปหาพระแสงของ้าวที่ไหนเนี่ย :dont2: เอาไงดีวะ กลับรถไปขอเบอร์มันดีมั๊ย น่าเกลียดไปมั๊ยวะ หรือจะโทรไปขอเบอร์กับอิหญิงดี ไม่ได้ เด๋วจะแปลกๆ ขอเบอร์ผู้ชาย :sad4: เอาไงดีวะ สับสน :serius2: ได้แต่ร้องไห้เป็นสายเลือด :pigcry3:
เอาวะ ช่างมันล่ะกัน อย่างน้อยๆ มันก็มีเบอร์เราน่า
ถ้าอย่างน้อยมันคิดเหมือนเรามั่ง มันก็คงโทรมาแหละ :call: สาธุ สาธุ ของบางอย่าง มันต้องรอจนได้ที่ ถึงจะเห็นค่า (มั๊ง) อย่ารีบร้อนเว้ย ต๋อง ถ้ามันใช่ มันก็ใช่ล่ะน่า :monkeycry4:
คิดปลอบใจตัวเองเสร็จ ว่าแล้วก็กลับบ้านนอนด้วยความสบายใจ
คืนนั้น รอ...................... ไม่โทรมา :3025:
วันเสาร์ รอ............................ก็ยังไม่โทรมา :3025: :3025:
วันอาทิตย์ รอ.....................................ทั้งวัน เงียบกริบ แห้วแน่กู เงียบไปขนาดนี้ ไม่มีการติดต่อมาเลยอ่ะ :sad2:
ช่างมัน อย่าฟุ้งซ่าน ไปทำงานต่อดีกว่า เพิ่งเข้ามาทำงานเอง งานก็เริ่มเข้ามาล่ะ เพราะงั้นอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆแหละ ถ้าเจอมันอีกที ก็ทำตัวปกติ เป็นเพื่อนของเพื่อนอีกคน ที่เคยไปกินเหล้าด้วย มันก็แค่นั้น
เหงาๆ อยู่คนเดียวอีกล่ะ ไม่เป็นไร อยู่มาได้ตั้งหลายปี แค่ไม่มีใครมันไม่ตายหรอก
**********************************************************************
เด๋วจะกลับมาต่อให้วันจันทร์นะคับ
ขอไปร่าเริงที่ภูเก็ตก่อน :110011: :เชิป2: :110011:
-
อิจฉาคนจะไปเที่ยว :pigangry2: แล้วเที่ยวเผื่อด้วยนะ :เชิป2: :เชิป2: :เชิป2:
-
รอ...ฉันรออย่างคนที่ฉันฝัน.... :dont2: :dont2:
ป.ล.....เที่ยวเผื่อด้วยนะพี่ป้อม.... :laugh5: :laugh5:
-
เที่ยวให้สนุกนะ :yeb:
-
เที่ยวให้สนุกนะค่ะ
แล้วจะรออ่านตอนต่อไปค่ะ
:impress:
-
:เศร้า1: เที่ยวให้หนุกนะป้อม เที่ยวเผื่อด้วย
ด้านได้อายอดนะป้อมโทรไปขอเบอร์เอกกะหญิงเยยจิ :โหลๆ:
-
รอคับรอ ลุ้นคับลุ้น :impress2: :impress2: :impress2:
-
เหงาๆ อยู่คนเดียวอีกล่ะ ไม่เป็นไร อยู่มาได้ตั้งหลายปี แค่ไม่มีใครมันไม่ตายหรอก...............
ความเป็นจริงที่สะเทือนใจ :impress:
-
ส่วนของผม เหงา ๆ อยู่คนเดียวอีกละ ไม่เป็นไร อยู่มาได้ตั้ง 7 ปี แค่ไม่มีใครไม่ตายหรอก :เฮ้อ:
-
ผมอยู่คนเดียวมาตั้งเเต่เกิด ซิกๆๆ :monkeycry4:
-
เที่ยวให้สนุกนะครับ :yeb:
. . . เนื้อคู่กันแล้ว ก็คงไม่แคล้วกันไปได้ . . . :impress3:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: อยากอยู่คนเดียวบ้าง :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ตอนที่ 6
เช้าวันจันทร์ วันธรรมดาๆ อีกวันที่ผมรู้สึกกลับมาเหมือนเดิม ตื่นเช้ามา ทำงาน กินๆๆๆ แต่แล้วก็มีโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
"เออ......จากฝ่ายบุคคลนะคะ วันสอบ TOEIC ของคุณ ........ กำหนดเป็นวันพฤหัสที่จะถึงนี้นะคะ รบกวนไปถึงสถานที่สอบ ก่อนเวลาประมาณ ครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างน้อยนะคะ"
"ครับ ครับ รับทราบแล้วครับ :เฮ้อ: "
จากนั้นก็โทรไปโอดครวญกับเพื่อนนิว "เฮ้ย วันพฤหัสนี้ กูต้องไปสอบแล้วว่ะ ขี้เกียจ ship เลยว่ะ"
นิว "โทรมาก็โอดครวญเลยนะ หัดถามกูมั่งดิว่า กูสบายดีรึเปล่า เออ กูสบายดีว่ะ อ้ายแสรดดดดด"
ผม " ไม่ต้องมากวน teen เลย ก็กูรู้อยู่แล้วว่าเมิงสบายดีไง เมียเมิงดูแลดีจะตาย"
นิว "เออใช่ พูดถึงหญิง เมิงจำบอลได้ป่ะ"
ผม "บอลไหนว่ะ จำไม่ได้ :confuse:"
นิว "เพื่อนที่ทำงานหญิงไง ที่วันศุกร์ไปกินเหล้าด้วยกันที่ booze อ่ะ เมาอ่ะดิ เมิง"
ผม "เมาดิ เมามากด้วย ก็ข้าวเย็นไม่ได้กินนี่หว่า อิหญิงมันก็แทบจะเอาเหล้ากรอกกูอีก ไม่เมายังไงไหวว่ะ เออ จำได้ล่ะ มีอะไรวะ"
นิว "วันนั้นเมิงไปส่งเพื่อนมันนิ ถึงบ้านกี่โมง ชื่ออะไรนะ"
ผม "ชื่อเอก :myeye: ทำไม จะจับผิดอะไรกูอีกอ่ะ"
นิว " เปล่า แค่อยากรู้ว่าวันนั้นไปทำรึเปล่า ฮึ ฮึ :fox2:"
ผม "ทำเชี้ยอะไร เมิงอย่ากวน teen บอกมาเลย เร็ว" (อ๊ากกก :o เอกมันบอกอะไรบอลมันรึเปล่าเนี่ย ร้อนตัวแล้ว :try2: ไม่น่าเลย กู)
นิว "แอ๋...........(ลากเสียงยาวววววว) เด๋วนี้มีอะไรไม่บอกเพื่อนนะ มีความลับ :fox2:" มันทำเสียงกรุ้มกริ่ม
ผม "แม่เมิงเป็นแพะหรอ แหมมมอยู่ได้ ความลับเชี้ยอะไรไม่มี๊ (เสียงเริ่มสูง)"
นิว "ไอ้แสรดดดด :13223: เล่นแม่ ถ้าไม่มีแล้วมันจะขอเบอร์มือถือเมิงทำไม"
ผม "ใครขอ ทำไมเป็นไอ้บอลอ่ะ :confuse:"
นิว "อ้าว แล้วเมิงนึกว่าใครขอ พูดแบบนี้ หึ หึ เมิงเล็งใครไว้"
ผม "ไม่มี๊ บ้าดิ :o (กูหลุดอีกล่ะ) ก็แค่งงๆไง ว่าทำไมเป็นไอ้บอล ก็ดูมันก็มีแฟนไม่ใช่หรอ ไอ้ผู้หญิงที่มาด้วยอ่ะ"
นิว "555 จำชื่อผู้หญิงไม่เคยได้เลยนะ เมิงอ่ะทุกทีเลย :laugh3: "
ผม "ก็ได้คุยกันมั๊ยอ่ะ ถ้าคุยกูก็จำได้ ก็พวกคุณเธอตอนนั้นเต้นลืมตาย :เหอะ1: อยู่กับหญิงนี่หว่า คุยกันไม่ถึง 3 คำ"
นิว "เค้าไม่คุยกับเมิง หรือว่าเมิงมัวแต่ไปคุยกับใคร อย่านะ กูเห็น :o "
ผม "ก็กูยืนติดกับเอกมันนี่ จะให้กูคุยกับใครล่ะ"
นิว "555 :laugh: ใครบอกหรอว่า เมิงคุยแต่กับไอ้เอก " (อ้าว แสรดดดดด :pigangry2: กวน teen ล่ะ เพื่อนกู)
ผม "กวนล่ะเมิง คิดไรเนี่ย" :try2: (เริ่มเสียวๆ มันรู้ไรเปล่าวะ)
นิว "ถ้าไม่มีอะไร แล้วเอกมันจะฝากให้ไอ้บอลขอเบอร์เมิงทำไม" (จิงดิ :loveu: น่าร๊ากกกกจริงๆเลย :give2:)
ผม "อย่ามั่ว ก็เอกมันมีเบอร์กูแล้วนิ :myeye: " (ในใจเขินโคดๆ)
นิว "แฮะ ไปแอบให้เบอร์กันตั้งแต่เมื่อไหร่"
ผม "แอบเชี้ยไรล่ะ ไม่ได้แอบเลย ก็มันบอกว่าจะได้โทรปรึกษาเรื่องงาน" (อ้างเรื่องงานไว้ก่อน ปลอดภัยสุด :yeb:)
นิว "เออๆ รีบแก้ตัวใหญ่เลยนะเมิง มันทำเบอร์เมิงหายมั๊ง"
ผม "อ้าวหรอ แล้วเมิงบอกไปเปล่าล่ะ" บอกเถอะ บอกเถอะ กูไม่หวงเบอร์ ให้ไปเลย :call: สาธุ บอกเบอร์บ้านไปด้วยก็ได้ (มิน่าล่ะ ไม่โทรมาเลย เข้าข้างตัวเองสุดๆ)
นิว "ไอ้หญิงให้ไปแล้วมั๊ง ไม่รู้เหมือนกันว่ะ" :angry2: แสรดดดดด ทำไมมาถามให้กูล่ะ ไอ่นิว ไม่รู้ใจเพื่อนเล๊ย เมิงนิ :pigangry2:
ผม "อ้าวทำไมอ่ะ มันทำงานที่เดียวกันไม่ใช่หรอ"
นิว "เปล่า เอกมันเพื่อนไอ้บอล ตามมาเที่ยว"
ผม "ฮึม เออใช่ เด๋วกูไปสอบวันพฤหัสนะ เสร็จแล้วไปกินข้าวกัน ที่สอบใกล้ออฟฟิศเมิงโคดๆ"
นิว "โห เมิง จะติดรถกูกลับบ้านอ่ะดิ"
ผม "น่ารักจริงๆ รู้ทันไปโม้ดดดดด :yeb: "
ตอนนั้นเอง โทรศัพท์ผมก็มีสายซ้อนเข้ามา ผมเลยวางสายจากนิว เพื่อที่จะมารับสาย จากเบอร์ที่ผมไม่คุ้น
ผม "สวัสดีคับ"
"หวัดดีคับ ขอสายต๋องคับ"
ผม "คับ ใครเนี่ย"
"เอกคับ จำได้เปล่า" อ๊ากกกกก :haun5:ในที่สุด ยอดชายในฝันของเราก็โทรมา ซะที :laugh3: เฮ้อ
ผม "จำได้ดิคับ แหม ไม่ได้แก่ขนาดนั้นน่า ว่าไงคับ สบายดีเปล่า" (ฟอร์มเฉยๆ สุดชีวิต จริงๆดีใจโคดๆ)
เอก "ก็เหงาๆ ไปเรื่อยๆคับ วันนี้ต๋องว่างเปล่า พอดีไปแถวๆที่ทำงานต๋อง เลยจะชวนกินข้าวเย็น :loveu: "
ผม "ว่างคับ :impress: " ถึงมีประชุมกูก็โดดวะ ไม่สนแล้ว งาน (ในใจเริ่ม จิ้นไปไกลอีกแว๊วววววว :pighaun:)
เอก "เลิกกี่โมงคับ เด๋วผมไปรับ"
ผม "5 โมงครึ่งคับ แต่ไม่ต้องมารับหรอก เกรงใจอ่ะ" (เล่นตัวนิ๊ดดดดดดนึง :kikkik:)
เอก "งั้นไปเจอกันที่เอ็มโพเรี่ยมก็ได้ เด๋วเราไปเดินเล่นรอแถวนั้นก่อน"
ผม "คับ เบอร์เอกเบอร์นี้ใช่ป่ะคับ จะได้เมมไว้ :interest:"
เอก "อ้าว ยังไม่มีเบอร์เราหรอ นึกว่ามีแล้วซะอีก" พูดมาได้ไง ไม่งั้นกูจะนั่งทรมานตอนวันเสาร์ - อาทิตย์ทำไม :monkeycry4: กูก็โทรไปหาแล้วดิ
ผม "จะมีได้ยังไงล่ะ ก็เจ้าของเบอร์ไม่ยอมให้ไว้นี่หน่า :fox2:" (ขอหยอดนิ๊ดนึง)
เอก "อ่ะ คับ เด๋วเจอกันนะ"
ความรู้สึกของผมในตอนนั้นมันแปลกๆยังไงบอกไม่ถูก ทั้งดีใจที่มันโทรมาชวน แล้วก็รู้เบอร์มันซะที ทั้งเสียวๆ เพราะไม่เคยจีบคนใกล้ตัวมาก่อน (เพื่อนของเพื่อน) ปกติจะแบบคนไม่รู้จักไปเลยมากกว่า ทั้งกลัวว่าถ้าชอบมันขึ้นมาจริงๆ มันจะเป็นยังไง เพราะเท่าที่ดู นิสัยไปกันได้แน่ๆ โอ๊ยยยยยย สับสน :serius2:
เอาวะ ลุย เผ่นหนีออกจากโต๊ะตั้งแต่ 5.15 (บอกแล้วงานกูไม่สน ตอนนี้ขอผู้ชายก่อน :interest: 555)
ขอให้เย็นนี้มีต่อเหอะ ชอบจริงๆนะเนี่ย คนเนี๊ยะ :call: สาธุ (ปากสวดมนต์ แต่ในใจจิ้นไปไกลแล้วววววว :haun4: :haun4:) 5 5 5
-
:laugh5: :laugh5: :laugh5:
สู้โว้ยย :kikkik: :kikkik:
-
ความรู้สึกของผมในตอนนั้นมันแปลกๆยังไงบอกไม่ถูก ทั้งดีใจที่มันโทรมาชวน แล้วก็รู้เบอร์มันซะที ทั้งเสียวๆ เพราะไม่เคยจีบคนใกล้ตัวมาก่อน (เพื่อนของเพื่อน) ปกติจะแบบคนไม่รู้จักไปเลยมากกว่า ทั้งกลัวว่าถ้าชอบมันขึ้นมาจริงๆ มันจะเป็นยังไง เพราะเท่าที่ดู นิสัยไปกันได้แน่ๆ โอ๊ยยยยยย สับสน
แค่รู้เบอร์นี่เสียวแล้วเหรอจ๊ะป้อม :kikkik:
-
เอาละ เบอร์ก็รู้แล้ว แถมนัดเจอกันอีก :laugh3: :laugh3:
ลุยเลย : 222222: : 222222: : 222222:
-
พี่กรูมันก็หม้อเหมือนกันนะเนี่ย.... :laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
ตอนที่ 7
พอผมมาถึงที่ Empo ตามเวลานัดตอน 5.35
(ไม่มีสายอยู่แล้ว งานนี้ ก็ชิ่งงานเร็วขนาดนั้น เพื่อผู้ชาย กูทำได้อยู่แล้ว :fox2:)
เอกก็โทรเข้ามาพอดี "เด๋วเอกรออยู่ที่ kino นะ ต๋องถึงไหนแล้วอ่ะ"
ผม "ถึงแล้ว กำลังลงรถไฟฟ้า เด๋วเราขึ้นไปหาแล้วกัน"
โห เป็นคนตรงเวลาโคดๆ (ถูกใจ...ใช่เลย :-[ ) เพราะผมเป็นพวกบ้า ชอบให้คะแนนในใจคับ
ถ้านัดแล้วมาตรงเวลาเนี่ย ได้ไปก่อนเลย 15 คะแนน แถมไปรอที่ kino สงสัยชอบอ่านหนังสือ เอาไปอีก 10 หุ หุ :yeb: ส่วนเรื่องหน้าตาเนี่ย มันได้ใจไปนานแล้ว 5 5
พอผมขึ้นถึง kino ก็เห็นเอกยืนอ่านหนังสืออยู่ :o อารายว๊าเนี่ย มันแต่งตัวดีโคดๆ หนุ่มออฟฟิตมากๆ คับ คุณเอก
เสื้อ - กางเกงเข้ารูป บูติคมากกกกก ท่าน
ส่วนผม :try2: ...... อย่าไปพูดถึงเลยดีกว่า ใส่เสื้อเหลืองของ Office (ก็จงรักภักดีไง วันจันทร์ :dad1: จริงๆแล้วโดนoffice ขอความร่วมมือมาให้ใส่น่ะ) กางเกงยีนส์ที่เน่าเล็กน้อย (แค่ไม่ได้ซักมา 3-4 เดือน อาการเริ่มมีกลิ่นเล็กน้อย :try2: 5 5 อายเหมือนกัน หวังว่ามันคงไม่ได้กลิ่น ไม่งั้นมีอ้วกกกกก :oak: ) รองเท้า Adidasเน่าๆ ที่มีแอบขาดเล็กน้อยเฮ้อ :เฮ้อ: มันจะมองผมยังไงล่ะเนี่ย แต่งตัวโคดโสโครกเลย กรู :sad2:
พอเอกเห็นผม ก็วางหนังสือแล้วเดินยิ้มเข้ามา (แสรดดดด เป็นคนที่ยิ้มแล้วโลกสดใสจริงๆ ใจละลายเลย :myeye:กู) แล้วก็ทักว่า "เราโทรไปกวนเวลาทำงานหรือเปล่าเนี่ย เห็นวันนั้นต๋องบอกว่า ยุ่งๆ" (จำรายละเอียดกูได้ด้วย น่ารักเจงๆ :จุ๊บๆ:)
ผม "เฮ้ย ไม่กวนหรอก วันนี้ไม่ค่อยได้ทำอะไรอยู่แล้ว (จริงๆ ประชุมไป 3 โปรเจค :oak: เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว แต่เพื่อคุณ ผมทนด้ายยยยยย) แล้วนายมาทำไรแถวนี้อ่ะ"
เอก "พอดีเรามาหาลูกค้าแถวนี้อ่ะ ประชุมเสร็จเลยโทรไปหา เพราะจำได้ว่าต๋องทำงานแถวๆนี้"
จำได้ด้วยเว้ย : 222222: ลัลลา : 222222: อิอิ :yeb:
แปลเข้าข้างตัวเองว่า มันสนใจกูเหมือนกันอ่ะดิ อ๊ากกกกกกกกซ์ :angellaugh2: เขิน :-[ คนอย่างเราก็พอมีดีเหมือนกันนะเนี่ย :myeye:
ผม "แล้วไม่โทรมาบอกก่อนอ่ะ วันนี้แต่งตัวโคดโทรมเลย กะจะกลับบ้านเลย ถมนัดที่ Empo อีก ตอนแรกเกือบไม่กล้าเข้าแนะ 555"
เอก "ไม่โทรมหรอกน่า แค่ดูสบายๆไปหน่อยแค่นั้นเอง 5 5 5 (หมายความว่าไงฟร่ะ) พอดีไอ้บอลมันเพิ่งโทรมาบอกเบอร์นิคับ ได้แล้วก็โทรเลย"
ผม "อ้าว ก็คืนนั้นเราก็ให้เบอร์ไปแล้วนิ ทำหายเหรอ"
เอก "อึม คงเมาแหละ นึกว่าเมมไว้แล้วแล้ว อาบน้ำเสร็จจะโทรไปหา ดันหาเบอร์ต๋องไม่เจอ หาตั้งนาน วันนี้เลยฝากให้บอลถามเบอร์ต๋องกับหญิงไม่งั้นคงไม่ได้เจอกันหรอก ก็ต๋องไม่คิดจะขอเบอร์เราไว้เลยนิ" (ก็กูจะกล้าขอมั๊ยเนี่ย เมิงเป็นเพื่อนของเพื่อนนิคับ ประเจิดประเจ้อ เด๋วพวกไอ้นิวก็รู้หมดดิ ว่าผมหื่น :haun1: กับเพื่อนของเพื่อนมัน )
ผมนึกในใจ มิน่าล่ะ ไม่โทรหากูเลย กะกินแห้วเต็มที่แล้วนะเนี่ย นึกว่าคืนนั้นมันแค่เมา มันเลยกวน teen หยอดเราเล่นๆ แล้วปล่อยให้น้องต๋อง(น้อย)หงอยใจ เลยมีแอบโมโหนิดๆว่า เมิงนะ ปล่อยกูให้นั่งฝันไปดิ ฝัน(เปียก)ค้างเลยแล้วยังดันทำเบอร์กูหายอีก :13223: น่าต่อยจริงๆ แต่ยังไงมันก็ยังพยายามหาเบอร์กูจนได้ คิดแล้วดูมันมีความพยายามดีจัง น่าให้รางวัล :give2:
ผม "อึม แล้วบอลมันไม่งงหรอ อยู่ๆก็มานายมาถามเบอร์เรา เนี่ย ดูดิ เราเลยโดนไอ้นิวแซวเลย มะกี้ก่อนนายโทรเข้ามาเป๊ปเดียวเอง"
เอก "บอลอ่ะหรอ มันไม่งงหรอก มันรู้อยู่แล้วว่าเอกเป็นเกย์ "
อ๊ากกกกกกว์ :pighaun: เอกมันประกาศตัวออกมาชัดๆเลยหรอ ว่ามันเป็นเกย์ ถึงตอนนี้ ผมเองแหละที่เริ่มงงกับคำตอบที่เอกตอบมา logic ในหัวเริ่มทำงาน (เป็นเด็กคิดมาก :really2:)
Hypothsis 1 เอกเป็นเกย์ -----> เอกขอเบอร์ผม ----->แปลว่าเอกอยากโทรหาผม -----> แปลว่าเอกคงสนใจผมมั๊ง :pighaun: (อิอิ เข้าข้างตัวเองอีกล่ะ) บอลมันเลยไม่แปลกใจที่เอกขอเบอร์ผม ...หรือ...
Hypothsis 2 เอกเป็นเกย์ -----> เอกขอเบอร์ผม -----เอกคงอยากโทรหาผม -----> เอกขอเบอร์เพื่อนบอลจนเป็นเรื่องปกติ :13223:-----> บอลมันเลยไม่แปลกใจที่เอกขอเบอร์ผม (อันนี้น่าคิดแฮะ แต่คิดแล้วปวดหัว)
แต่ทั้ง2อัน ก็สรุปได้ว่า เอกมันสนใจผมล่ะน่า วู้วววววววววว :like2: แค่นี้ก็พอแล้ว (ก็ยังคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ดี) :laugh5:
ผม "เออออออออออ คับ แล้วเราจะเอาไงกันต่อดี" แต่พอเห็นรอยยิ้ม(ที่แปลกๆ :fox2: แลดูมีเลศนัย :interest: )ของมันแล้วเลยต้องรีบพูดต่อ "เราหมายถึงจะกินข้าวเลยเปล่า หรือว่าเดินเล่นดูของก่อนอ่ะ ยังไม่ 6 โมงเลย" (หรือกูคิดมากไปเนี่ย มันยังไม่ทันจะบอกอะไรเลย กูร้อนตัวล่ะ)
เอก "แล้วแต่ต๋องเเล้วกัน"
ผม "เราตามใจเอกดีกว่า ก็นายชวนเรามานิ จะให้ไปไหนก็ไป ยังไงก็ได้" (ขออ่อยนิ๊ดนึง :-[ )
เอก "ดีใจจัง เรียกชื่อเอกด้วย เอางี้ เอกว่าเรากินข้าวก่อนแล้วไปดูหนังกันนะ เอกซื้อตั๋วไว้แล้ว"
(อ้าว ไหนบอกแล้วแต่กู แต่จัดโปรแกรมให้เสร็จเลย ซื้อตั๋วไว้แล้วด้วย ไม่ถามเลยหรอ ว่ากูดูเรื่องนั้นรึยัง)
ว่าแต่ว่า ผมไม่เคยเรียกมันด้วยชื่อเล่นมันเลยหรอ จำไม่ได้อ่ะ คือปกติต้องสนิทกันซักพักก่อนถึงเรียกชื่อเล่น แล้วพอสนิทไปเรื่อยๆ ก็เข้าระบบสูงสุดคืนสู่สามัญคับ เรียก เมิง-กู เหมือนเดิม :laugh3: มันสังเกตด้วยแฮะ
ผม "ไปดิ เอาไงก็เอา ดูหนังก็ดี ที่นี่ไม่ได้มาดูตั้งนานล่ะ"
ความรู้สึกที่อยากจะมีคนสักคน ที่จะมาอยู่ข้างๆกัน ในบางวันที่มันเหงาๆ ก็กลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง หรือว่าเอกมันจะเป็นคนๆนั้นนะ ถ้ามันเป็นคนๆนั้นก็คงดี เพราะจะว่าไป ผมเองก็รู้สึกดีๆกับมันมาก ซึ่งถ้าเป็นไปได้ อยากพัฒนาให้จนถึงที่สุด เท่าที่มันจะเป็นไปได้เหมือนกัน
เอกมันเป็นคนที่เวลาผมคุยด้วย รู้สึกสบายใจอ่ะคับ แล้วก็รู้สึกถูกชะตา ตั้งแต่ตอนแรกที่เจอเลย (ถึงแม้จะอยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูงชะนีที่ดาวดิ้นตามเสียงเพลง และ สุรายาเมาก็ตาม ผมก็ยังอยากรู้จักกับมันมากกว่าคนอื่นๆในคืนนั้น ขนาดไอ้บอล เพื่อนมัน หล่อดูดีกว่ามัน ผมก็เฉยๆ แค่ทักทาย คุยกัน ทำความรู้จักกันธรรมดา แต่ไม่รู้ทำไม กับไอ้เอกคนเนี๊ย มันช่าง ... :รักจัง11: อยากคุยไปหมดจริงๆ
จากวันที่รู้จักกับมัน จนมาถึงวันที่มันชวนมากินข้าววันแรก ความรู้สึกแปลกๆเกี่ยวกับมัน ก็เริ่มมากขึ้นทุกที (ใจเย็ยๆเว้ย ไอ้ต๋อง มีสมาธิเข้าไว้ :amen:)จะเรียกว่า "รัก" มันก็คงยังไม่ใช่ เพราะเพิ่งรู้จักกัน และผมก็ไม่ค่อยเชื่อในรักแรกพบซะด้วยซิ มันเป็นแบบแค่อยากทำความรู้จักกับคนๆนี้ อยากรู้ว่า เค้ารู้สึกอยากที่จะรู้จักกับเราเหมือนที่เรารู้สึกหรือเปล่า
แต่ไม่เป็นไร ราตรีนี้เพิ่งเริ่มต้น 5 5 5 :laugh5: ยังมีเวลาทำความรู้จักกันได้อีก ยิ่งในโรงหนัง มืดๆ แอร์เย็นๆ คงรู้จักกันดีขึ้นนะ หุหุ :haun4: ไอ้ต๋อง เมิงเนี่ยนะ ปากบอกว่าไม่คิด แต่อย่าให้มีโอกาสนะ เสร็จกูแน่ ไอ้เอก :pighaun: 5 5 5
ไม่รอดออกมาจากในโรงหนังแน่ เมิง ........เสาร์ - อาทิตย์ที่ผ่านมา ยิ่งหงุดหงิด งุ่นง่านอยู่
สู้เว้ย :ซูโม่: (จับปล้ำเลย อิอิ :fox2:)
-
หื่นโคตรๆ...... :haun4: :haun4:
......ว่าแต่ใครจะปล้ำใครต้องรอดูกัน.... :laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
:laugh5: :haun1:
-
เฮือก! เจ้าของเรื่องน่ากัวเจงๆ :จ้อบจัง1:
-
:laugh5: :laugh5: :laugh5:
สุดๆ อ่ะ ถ้าทำทุกอย่างตามที่คิดนะ :pighaun: :pighaun: :pighaun:
รอคับรอ :impress2: :impress2: :impress2:
-
เค้ามะใช่อย่างงั้นนะ :impress: ไม่ได้หื่นขนาดนั้นนะ
น่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ :เฮ้อ:
****************************************************************************
ตอนที่ 8
เย็นวันนั้น เรากินข้าวเย็นกันที่ Otoya เพราะขี้เกียจเดินหาร้านกิน เลยเลือกเอาที่ใกล้โรงหนังเอาไว้ก่อน เอกมันจะพยายามจะเลี้ยงผม แต่ผมห้ามเอาไว้
"จะมาเลี้ยงเราทำไมเนี่ย ค่าตั๋วหนังก็ออกให้แล้ว จริงๆค่าข้าวเย็นน่าจะให้เราจ่ายนะ ผลัดกันไง"
เอก "ก็เราเป็นคนชวนต๋องมา เอาไว้ครั้งหน้า ต๋องเลี้ยงหนังเราล่ะกัน" (พูดงี้ แปลว่ามีครั้งหน้าแน่นอน อิอิ :fox2: )
ผม "ได้เลย แต่ค่าข้าวต้องหารเท่านะ แฟร์ๆ ไม่ต้องคิดมาก"
เอก "ค๊าบบบ ยังไงก็ได้ค๊าบบบ"
ผม "น่ารักมากกก :give2: ให้ได้ยังงี้ดิ เด๋วก่อนดูหนัง ขอเราแวะซื้อกาแฟก่อนนะ"
คือ ผมเป็นพวกไม่ดูดบุหรี่หลังทานข้าวนะ (ซึ่งตอนนี้เลิกแล้ว :yeb: เพราะไอ้เอกมันเนี่ยแหละ เทศนาจนบรรลุถึงแก่นธรรม เป็นข้อดีอีกข้อที่ได้รู้จักกับมัน) แต่อย่างน้อยขอตามด้วยกาแฟเนี่ย perfect เลย เลยเดินไปซื้อ starbucks แถวๆนั้น
บังเอิญเจอพี่ที่คุ้นหน้ากัน เพราะพี่เค้าเคยมาอยู่ที่สาขาใกล้ๆบ้าน พูดง่ายๆว่าไปซื้อจนสนิทนั่นแหละ ประมาณเค้าจำหน้ากับกาแฟที่ชอบได้
"อ้าว น้องต๋อง มาเดินเล่นหรอค่ะ วันนี้เอาเหมือนเดิมเปล่า"
ผม "คับ มาดูหนังกับเพื่อนอ่ะคับ" (ตอบไปงั้นแหละ อยากให้เป็นมากกว่าเพื่อนเหมือนกัน :-[ )
"เพื่อนเอาอะไรด้วยรึเปล่าคะ หน้าคุ้นๆจัง :confuse: "
ผมเลยหันหน้าไปถามเอก "ไม่เอาอ่ะ เด๋วเอกไปนั่งรอก่อนนะ"
พอพูดเสร็จ มันก็เดินไปนั่งรอที่โต๊ะ แบบไม่สนใจผมเลย (อารายว่ะ เป็นเชี้ยอะไรเนี่ย :monkeysad: มะกี้ยังดีๆอยู่เลย)
พอผมได้กาแฟ เลยเดินไปหามัน "เฮ้ย เอกเป็นไรไป โกดอะไรเราเปล่า"
เอก "เปล่า ไม่มีอะไร ไปดูหนังกันเหอะ" แล้วมันก็เดินขึ้นบันไดเลื่อนไปเลย ปล่อยผมยืนงงๆอยู่ที่ร้านกาแฟนั่นแหละ :undecided: ก็ได้แต่เดินตามมันไปจนถึงหน้าโรง
ผม "เอกเป็นอะไรรึเปล่า มะกี้ยังไม่เห็นเป็นอะไรเลย โกดอะไรเรารึเปล่า หนังไม่ดูก็ได้นะ"
เอก "เปล่า ไม่เป็นอะไร พอดีหงุดหงิดนิดหน่อย ไปดูหนังกันเหอะ"
แล้วเราก็เดินเข้าโรงหนังกัน จำไม่ได้จริงๆคับ ว่าวันนั้นดูเรื่องอะไร แต่จำได้ว่า ที่นั่งที่เอกมันซื้อ ดูจะห่างไกลกับคนอื่นๆในโรงพอสมควร เหมือนดูด้วยกัน 2 คน :haun5: (ไม่ต้องเกรงใจสายตาคนข้างๆแล้ว เหอ เหอ ไม่ปล่อยให้รอดแน่ :interest: ไอ้เอกเอ๋ย ดันจองที่นั่งเหมือนจะเป็นใจอีก คิก คิก :kikkik: )
เอกมันเป็นคนเลือกเรื่องคับ ซึ่งทำคะแนนในใจผมอีกแล้ว :angellaugh2: เพราะปกติเวลาผมไปดูหนังกับใคร ผมจะเลือกคนไปดูด้วยเหมือนกัน ถ้าแบบเลือกดูแต่หนังแบบแสบสนิทฯเนี่ย ก็คงครั้งเดียวเลิกแน่ หรือไม่ก็พวกคุยตลอดเวลาก็เหมือนกัน โคดเกลียดเลย :ฮึ่มม:
แต่โชคดีคับที่เอกมันไม่เป็นแบบนั้น หนังที่มันเลือกดูก็โอเค แถมมันไม่ดูหนังเห่ยๆเท่าไหร่ ที่น่ารักเลย : 222222: คือเอกมันจะคุยเฉพาะตอนฉาย teaser คับ พอหนังเริ่มมันก็จะหยุด แล้วมาคุยอีกทีตอนจบ สรุปว่านิสัยการดูหนัง มันนิสัยเหมือนผม ผ่าน เอาไปอีก 20 คะแนนเต็มๆ
และก็ตั้งแต่วันนั้น เอกมันก็เป็นคนแรกที่ผมจะโทรหาเสมอ เวลาผมจะไปดูหนัง หรือเวลาที่หนังใหม่ๆเข้าโรง จนบางสัปดาห์เนี่ยผมกล้าพูดได้ว่า ดูครบทุกเรื่องจริงๆ เพราะเจอคนที่รู้ใจที่ชอบดูหนังเหมือนกัน :laugh3:
วันนั้น ในโรงหนังก็ไม่มีอะไรมากคับ แค่มีอาการพยายามโดนตัวนิดหน่อย :laugh3: ประมาณแค่เอาแขนวางในที่ๆคว้าง่ายๆ อิอิ หรือไม่ก็มีเอนหัวไปหาบ้าง (แต่ไม่ถึงขั้นซบนะ :myeye: ) มีแบบอ้าขาให้แนบชิดติดกันบ้าง แต่ก็ไม่ได้โดนนานนะพี่น้อง หุหุ :fox2: ทำให้กูดูหนังแทบไม่รู้เรื่อง แต่เอกมันก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ แถมตอนหลังๆเอกมันก็มีแบบเอามาโดนเองด้วย :pighaun: (ปรบมือข้างเดียว มันไม่ดังหรอก ไม่มันส์ด้วย 555 :laugh5: ใช่ม่ะ)
หลังหนังจบ ก็ต่างคนแยกย้ายกันกลับบ้าน แต่ก่อนนอนคืนนั้น ผมก็ได้ msg แรกจากเอกที่ผมยังจำได้จนทุกวันนี้
"ขอบคุณที่มาทำให้ โลกของผมวันนี้สดใสกว่าทุกวันที่ผ่านมา คิดถึงคุณเยอะ นอนหลับฝันดีคับ" :-[ โคดเขินเลย อายสนิท :myeye: มันคิดถึงเราด้วย
คืนนั้นเล่นเอายิ้มแก้มปริ อ่านไปหลายรอบ ก็ไม่ได้หลับฝันดีตามที่มันส่งมาหรอก นอนไม่หลับมากกว่า มัวแต่จิ้น :haun4: อิอิ
-
:จ้อบจัง1: อูยยยยย หวานซ๊า..... ว่าแต่ป้อมก้ออาการหนักเหมียนกานนา จิ้นเองได้ตลอดเวลา :fox2:
-
หวานกันจิงๆเลยนะ.....โอยยยยยยยยยยย...อิจฉา.... :จ้อบจัง1: :จ้อบจัง1:
-
ตอนที่ 9
จากวันนั้นที่ไปดูหนังด้วยกัน ผมกับเอกก็โทรคุยกันทุกคืน เราคุยกันทุกเรื่อง ส่วนมากจะเป็นเรื่องงานแล้วก็เรื่องหนัง คุยกันเป็นชั่วโมงๆ ตั้งแต่ 3 ทุ่มถึงตี 1 ประจำ (ทำอย่างกับเด็กวัยรุ่น เฮ้อ กู เป็นเอามาก :try2:) ไม่รู้ไปสรรหาเรื่องที่คุยมาจากไหนมากมาย แต่เหมือนเรื่องมันไหลออกมาเองแบบไม่ต้องพยายาม ทำให้ผมรู้เรื่องของเอกเพิ่มขึ้นอีกหลายเรื่อง เช่น มันอายุน้อยกว่าผม 2 ปี มันทำงานเป็น A.E.ตั้งแต่เรียนจบ และไม่เคยเปลี่ยนงานเลย แต่ตอนนี้มันอยากเปลี่ยนงานมากๆ มันเป็นเด็กต่างจังหวัด (เพชรบูรณ์) เพิ่งเข้ามาอยู่กรุงเทพตอนมหาลัย ฯลฯ
ซึ่งในหลายๆเรื่อง มันคล้ายผมมากๆ แต่ส่วนมากจะไม่นะเช่น เรื่องงาน ผมเรียนจบมา 7 ปี แต่ตอนนี้เปลี่ยนงานไปแล้ว 10 ที่ หรือ ผมมีบ้านที่ต่างจังหวัดเหมือนกัน แถมจังหวัดติดกับมันด้วย แต่ไม่ค่อยได้กลับ แต่เอกมันกลับบ้านบ่อยมาก เดือนละครั้งเป็นอย่างต่ำ (รักครอบครัวด้วย เอาไปอีก 10 คะแนน :give2: )
หลังจากวันนั้น ผมได้เจอเอกอีกทีวันพฤหัส ตอนที่ไปสอบ TOEIC พอผมออกมาจากห้องสอบ ลงมาข้างล่างก็เห็นมันยืนรอผมอยู่
เอก "ทำไมทำนานจังอ่ะ ทำไม่ได้หรอ"
ผม "บ้าดิ เสร็จตั้งนานแล้ว แต่ออกจากห้องสอบไม่ได้ เพราะเค้าให้ออกพร้อมกัน โคดอึดอัดเลย แม่งคนที่นั่งข้างๆเป็นแขกตัวโคดเหม็น เซ็งอ่ะ แปลไม่ค่อยออกเลย มึนหัว"
เอก "เอกว่า ต๋องอ้างอ่ะดิ เวลาคะแนนไม่ดีจะได้โทษว่า เหม็นแขก เลยคิดไม่ออก" (รู้ทันไปหมด คุณเอกเนี่ย)
ผมเดินคุยกับเอกเพลิน จนไปกินข้าวเย็นกันแถวๆนั้น แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน (ตามเคย) จนลืมไปว่า ผมนัดไอ้นิวไว้วันนั้น ตอนดึกๆ เพื่อนlove ของผมเริ่มอดไม่ได้โทรมาด่า :angry2:
"เชี้ยต๋อง (มันเรียกผมแบบนี้จนเหมือนชื่อเล่นผมไปแล้ว) เมิง วันนี้ไปไหนมา นัดกูแล้วเบี้ยวนะ ไอ้แสรดดดด :angry2: กูรออยู่ที่ office ตั้งนาน"
ผม "เฮ้ย โทษทีว่ะ ลืมไปเลยว่านัดจะติดรถเมิงกลับบ้าน เลยไปกินข้าวเย็นกับไอ้เอกมันอ่ะ"
นิว "เอกไหนว่ะ พี่เอกน่ะหรอ" (คือรู้จักหลายเอกอ่ะคับ เอกที่นิวพูดถึงคือ พี่เอกที่มหาลัย)
ผม"ไม่ใช่ เอกที่ไปกินเหล้าคืนนั้นไง ที่มาขอเบอร์กูอ่ะ"
นิว "แหมมมม เร็วจังนะ มีไปรับ ไปส่งด้วย"
ผม "ไปรับไปส่งอะไร ไม่มีเลย แค่ไปกินข้าวดูหนังกัน แล้วก็เพิ่งเจอกันวันนี้เนี่ย"
นิว "เฮ้ยไอ้ต๋อง กูถามจริงๆนะ สรุปเมิงเป็น...ใช่ม่ะเนี่ย :o แล้วนี่เมิงเป็นแฟนไอ้เอกรึเปล่า :-[ "
ผม "ทำไมคับ คุณนิว กูเป็นเกย์แล้วเป็นไง กูไม่ปล้ำเมิงหรอกน่า ถ้าอยากปล้ำเมิงอ่ะ เสร็จกูไปนานแล้ว ไปแดกเหล้ากับกูทีไร แม่งเมาหลับตลอด ตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว"
นิว "เปล่า กูแค่งงๆ ก็เห็นเมิงเคยไปเที่ยวผู้หญิงกับพวกกู เลยแค่แปลกใจ กูรู้ ว่าเมิงอ่ะเพื่อนกู ไม่ปล้ำกูหรอก เมิงจะเป็นยังไงมันเรื่องของเมิง กูไม่สนอยู่แล้ว กูคบเมิงเพราะเมิงเป็นเมิงอยู่แล้ว :จุ๊บๆ: (น่ารักมาก เพื่อนรัก)"
ผม "เออ ขอบใจว่ะ เพื่อน love"
นิว "แค่กูเป็นห่วงเมิงเท่านั้นแหละ แต่ถ้าเมิงมีความสุขก็ดี"
ผม "แสรดดด พูดซึ้งๆก็เป็นนะเนี่ย"
นิว "สงสัยคราวหน้า ไปกินเหล้ากับเมิง กูต้องเอาแป้งตรางูโรยไข่กันไว้ก่อนล่ะมั๊ง 555"
ผม "กูว่าแล้ว อย่างเมิงเนี่ย :angry2: พูดดีๆกับกูไม่เป็นหรอก คิดเลวๆนะเมิงอ่ะ แหม เวลาเมาหนัก เมิงแม่งชอบแก้ผ้าเหลือแต่กางเกงในประจำ :haun5: เห็นจนเบื่อละ เพื่อนก็เพื่อนเว้ย เล็กนิ๊ดเดียว ไม่ทันเสียวเลย :fox2: 555 อีกอย่างกูกลัวอีหญิงมันตบด้วยว่ะ"
นิว "เชี้ยนี่ เปลี่ยนเรื่องดีกว่า เข้าตัว แล้วสรุปว่าเมิงเป็นแฟนกับเอกมันหรอ"
ผม "ไม่รู้ดิ ก็คงดูๆกันอยู่มั๊ง ไม่รู้ดิ ไม่แน่ใจว่ะ มันไม่เคยบอกอะไรกู กูก็ไม่เคยตกลงกับมันว่าเราเป็นอะไรกัน :confuse: แค่คุยกันบ่อยๆ ส่ง msg หากันบ้าง ไปดูหนังด้วยกันก็แค่นั้น"
นิว "ก็ดูๆไปก่อนล่ะกันนะ"
ผม "ทำไมอ่ะ มีอะไรหรอ"
นิว "เปล่า แค่เป็นห่วงเมิงก็แค่นั้น"
ผม "เออ ขอบจายยย"
ผมกับไอ้เอกเริ่มไปไหนด้วยกันบ่อยขึ้น จนเพื่อนๆเริ่มจะไม่แปลกใจ ถ้าเห็นผมกับมันไปไหนมาไหนด้วยกัน
แต่เรื่องระหว่างผมกับมันก็ยังไม่มีความคืบหน้าอะไรเกิดขึ้นอยู่ดี นอกจากมีการจับมือเวลาดูหนังบ้าง บางครั้ง (แค่นั้นก็ดีใจจะแย่แล้ว ทำเหมือนเด็กม.ต้นเลยว่ะ) ทั้งๆที่โทรคุยกันทุกวัน : 222222: ส่ง msg เลี่ยนๆ เน่าๆ มาให้ทู๊กวัน : 222222: โทรมาปลุกผมทุกเช้าวันทำงาน : 222222: (จนกูติดเลย เวลาไอ้เอกไม่โทรมาปลุก จะขี้เกียจตื่น เหมือนขาดอะไรไป แ_'งทำกูเสียนิสัย) แต่มันก็ไม่เคยบอกผมซะที ว่ามันรู้สึกยังไงกันแน่ ขนาดห้องมัน ผมยังไม่เคยเข้าไปเลย จนผ่านมา2-3เดือน หลังจากที่ผมรู้จักกับมัน ผมก็ได้มีโอกาสเข้าห้องมันจนได้
คราวนี้แหละ ไม่ปล่อยให้รอดแน่ๆ หึ หึ :haun1:
-
หื่นได้ทุกตอนเลยพี่ตรู........ :laugh5: :laugh5:
-
รอจิ้นครับ :haun5:
ว่าแต่ตอนหน้าคงจะมีฉากแบบว่า . . . :haun1:
รออ่านครับ :yeb: :pighaun:
-
:kikkik: ตีหัวแย้วลากเข้าห้องเยย :รักจัง11:
-
หุหุ รอฉากในห้องด้วยคน :kikkik:
-
รอฉากขอบเตียงอยูนะ :จ้อบจัง1: :จ้อบจัง1: :จ้อบจัง1:
-
รอฉากสยิวกิ้วด้วยคน อิๆ :เหอะ1:
-
55+ :110011: มีแต่คนรอฉากอะ รอด้วยคน :haun4:
หุหุ อะเจ้ยย คุณเอกอยู่จังหวัดเดียวกานเยย
-
รออ่านฉากที่จะถึงเนี่ยแหละค่ะ
:haun4:
-
เฮ้ย ทำไมมีแต่คนรอฉากนี้อ่ะ :-[ เด๋วก็รู้หมดดิ
ตอนแรกกะจะให้ แน๋วสุด love ช่วยแต่งฉากนี้อ่ะ แต่มันจะไปรู้อะไร :laugh3: เรื่องบนเตียงของเรา :haun5:
เอาเป็นว่า วันนี้ตอนบ่ายๆ จะเอามาลงให้ล่ะกันคับ ตอนต่อไปมีแน่ๆ
:เฮ้อ: ความลับเปิดเผยหมด หุหุ :kikkik:
-
อ่านะ...ป้อมที่ร๊ากกกก ก้อเล่ามาจิ ถ้าม่ายเล่าแล้วจาแต่งให้ได้ไงล่ะจ๊ะ
:haun4:
นี่บ่ายฉองกว่าแย้ววว มาซะทีจิ ฉากอัศจรรย์อ่ะ
:serius2:
-
เหอเหอ :haun5: :haun5: :haun5:
จิ้น จิ้น ...................แล้วก็จิ้น .................... :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
โหย แน๋วจ๋า เรี่องอย่างงี้มันต้องเล่ากัน ฉอง ต่อ ฉอง นะ
อิอิ เข้าใจป่ะจ๊ะ ที่ร๊ากกกกกกกกกกกกก
***************************************************************
ตอนที่ 10
จำได้ว่า เช้าวันนั้น ไม่มีโทรศัพท์จากมันมาปลุกผมเหมือนเคย (ตื่นไปทำงานสายเลย :sad5: กู) เลยกะจะโทรไปแซวมันว่า ยังไม่ทันเป็นแฟนกันเลย สันดานออกล่ะ นิสัยเปลี่ยนไปนะ 555
แต่พอโทรไปมือถือมันก็ไม่รับสาย ผมลองโทรดูอีก 2-3 รอบก็เริ่มเอะใจ :confuse: เลยโทรไปที่ทำงานมัน ทางนั้นบอกว่า วันนี้มันไม่สบาย ลาป่วย วันนั้นเลยไม่สบายใจ เป็นห่วงมันเหมือนกัน เลยกะว่าจะไปดูมันที่คอนโดมันเย็นนี้ (หาโอกาส อิอิ จริงๆ ที่เป็นห่วง 40% อยากไปห้องมัน 60% ....... :fox2: พูดเล่นครับ เป็นห่วงมันจริงๆนะ) พอตอนบ่ายๆ ผมเลยขอแวบออกจากที่ทำงานตั้งแต่ 4 โมง แล้วก็ไปที่ห้องมัน (เรื่องเเว่บงานเนี่ย ถนัดคับ พี่น้อง)
พอไปถึงที่คอนโด ตอน 4 โมงครึ่ง เลยลองโทรไปหาก่อน เพราะจริงๆก็รู้แค่ว่าอยู่ห้องไหน แต่ถ้าขึ้นไปแล้วมันไม่รับสายก็ซวยไป ยืนเป็นหมาหงอยอยู่หน้าห้องแน่ๆ เอาวะ :เฮ้อ: เสี่ยง ลองโทรดู :call: ปรากฏว่า ครั้งนี้มันรับสายครับ เลยบอกมันว่า ตอนนี้อยู่ข้างล่าง เด๋วกำลังจะขึ้นไปหา
พอเห็นสภาพตอนมันเดินมาเปิดประตูให้เนี่ย โหไอ้เอก เมิงโทรมได้ใจมาก หัวฟูๆ ตาเบลอๆ แต่ที่สำคัญ มันใส่ เสื้อยืดกับ boxer แค่ตัวเดียว :o (ม่ายเอา :serius2: ไม่หื่น :pighaun: เตือนตัวเองไว้ ปล้ำคนป่วยมันบาป :interest: ระงับตัวเองหน่อยดิเว้ย ไอ้ต๋อง)
“เฮ้อ เอก สภาพดูไม่ได้เลยว่ะ ไปหาหมอยัง แล้วนี่กินไรยังเนี่ย ไอ้หนุ่ยอ่ะ มันไม่อยู่หรอ” ไอ้หนุ่ยคือเพื่อนร่วมห้องของเอกมันคับ ผมก็ไม่เคยเจอหรอก ได้ยินแต่เอกมันเล่าให้ฟัง
เอก “จะให้ตอบอันไหนก่อนเนี่ย ก็ไปหาหมอแล้ว มียากินแล้ว แล้วก็ยังไม่ได้กินเลยตั้งแต่เช้าล่ะ ไอ้หนุ่ยมันก็ไปทำงานดิ” - หุ หุ อยู่คนเดียวด้วย :fox2:
ผม “ก็กะว่าคงยังไม่ได้กินอะไร เลยซื้อข้าวต้มมาให้อ่ะ” - สร้างภาพว่าเป็นคนดีนิ๊ดนึง ก่อนแปลงร่างเป็นหมาป่าล่าสวาท 5 5 5 :kikkik: ต้องหลอกให้ตายใจ เฮ้ย ไม่ใช่ ต้องเป็นห่วงมันดิ
เอก “ดีเลยอ่ะ กำลังหิวเลย”
เราเดินเข้าไปในห้อง ผมเลยให้เอกมันไปรอที่โต๊ะ แล้วผมก็บริการเสริ์ฟ (ตัวเอก 555 :laugh5: ไม่ใช่ ) ข้าวต้มที่ซื้อมาจากแถวที่ทำงาน
ผม “อ่ะ กินซะ จะได้กินยา แล้วดีขึ้นมั่งยัง”
แล้วทำเนียนๆ แอบแต๊ะอั๋ง เอามือไปแตะหน้าผากมัน "ตัวก็ไม่ร้อนนิหว่า" แต่ :undecided: ไม่มีสัญญาณตอบรับจากบุคคลที่ท่านคุยด้วย เอกมันตอบมาคำเดียวจริงๆคับ “อึม” (อารายเนี่ย ไม่คุยกับกรูเลย ซัดแต่ของกิน คุยกับไอ้คนที่ซื้อมามั่งดิ นั่วหัวโด่อยู่ตรงข้ามเมิงเนี่ย :angry2:) ก็นั่งรอมันกินหมดน่ะแหละ กว่าจะเงยหน้าขึ้นมาคุยกันได้
เอก “อิ่มล่ะ อร่อยจัง เจ้าไหนเนี่ย สงสัยต้องให้ซื้อให้กินบ่อยๆละ” (แปลว่าให้กูมาบ่อยๆใช่ม่ะ : 222222:)
ผม “แล้วยาอยู่ไหนอ่ะ เด๋วไปเอามาให้”
เอก “ อยู่ตรงแถวๆหัวเตียงอ่ะ”
ผมเลยเดินไปหยิบยามาให้มัน แต่จู่ๆ เอกก็เข้ามากอดจากข้างหลัง :o แล้วมันก็เอาหัวมาพิงที่หลังผม แล้วมันก็ค้างอยู่ท่านั้นจนผมรู้สึกได้ถึงความร้อนจากตัวมัน (เพราะมันไม่สบายอยู่) แต่ไอ้ที่ผมร้อนเนี่ย เพราะอะไรบางอย่างหยุ่นๆที่อยู่ใต้ boxer มันมากกว่า อิอิ :-[ เขินว่ะ
เอก “วันนี้ต๋องอย่าเพิ่งรีบกลับนะ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน กว่าไอ้หนุ่ยจะกลับคง 2 ทุ่มแหละ”
ผม “ค๊าบบบ ก็กอดอยู่อย่างงี้นิ จะให้เราไปไหนล่ะ” - วางฟอร์มนิ๊ดนึง แอบหยอดหน่อยๆ เหอ เหอ :laugh3:
เอก “เอกรู้สึกดีๆกับต๋องนะ” (เออ กรูรู้แล้ว ไม่งั้นเมิงจะกอดกรูอย่างงี้หรอ จะเอาไงต่อ เร็วๆ)
ผม “อึม ต๋องก็เหมือนกัน” (เอาล่ะดิ ไอ้บางอย่างที่หยุ่นๆของไอ้เอกตอนแรก ตอนนี้มันแปลงร่างแล้วอ่ะดิ :serius2: )
แต่ที่ผมเริ่มหลอนๆ สรุปนี่ วันนี้กรูจะเสร็จเมิง หรือเมิงจะเสร็จกรูเนี่ย แต่ดูจากท่าที่มันมากอดแล้วเนี่ย ผมคงเป็นฝ่ายเสียหายแน่ๆ :serius2: เฮ้ย !!!!! กรูไม่เคยโดนนะเว้ย ไม่ไหวนะ :dont2: ของเมิงเท่าที่รู้สึกได้เนี่ย ก็ใหญ่ใช้ได้เลยนะ ขนาดมี Boxer มากั้นขวางทางรักอยู่นะ (อ๋อ ลืมไป มีกางเกงกรูอยู่ด้วยนี่หว่า 555 :kikkik: ) กลัวอ่ะ แต่ช่างมันไปก่อน เพราะถ้าโวยวายเด๋วอด เอาไว้ถึงตอนนั้นแล้วค่อยว่ากันดีกว่า อิอิ :laugh5:
จากนั้นไอ้เอกก็จับมือผมไปนั่งที่เตียงมัน (ตอนนี้ทำอะไรไม่เป็นแล้วคับ ตัวแข็งเลย :freeze: ตัวอย่างเดียวนะ อย่างอื่นยังไม่แข็ง 5 5 5 :yeb:) แล้วมันก็มานั่งข้างๆแล้วก็มองหน้าผม แต่ผมไม่ได้มองมันหรอก อายนะเว้ย เลยมองเพดานหาจิ้งจก ไม่ก็มองแต่ขาตัวเอง มันเลยเอื้อมมาจับมือผม “ต๋อง เป็นไร มองอะไรอยู่อยู่อ่ะคับ” แสรดดดดดดดด พูดกะกรูซะเพราะเลย ผมยังไม่ทันได้ตอบอะไรเลย มันก็เลยเอามือผมไปวางที่เอก (น้อย) ของมัน (ซึ่งตอนนี้มันไม่ค่อยน้อยเท่าไหร่แล้ว) :-[
เฮ้อ เขินไป เขียนไป ได้เวลาประชุมแล้ว เด๋วตอนเย็นมาต่อนะคับ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกส์ ป้อมที่ร๊ากกกกกกกกลับมาก่อนอย่าพึ่งไปประชุม
:angry2:
กลับมาต่อบทอัศจรรย์ให้จบก่อนนนนนนนนนนนนนนน
:dont2:
ค้าง....อ่ะ ค้าง.......อย่างแรง
:เฮ้อ:
-
แหะๆ เพิ่งตามทันอะครับบบ
แต่ว่ามาถึงฉากตัดเข้าโคมไฟหัวเตียงแล้ว้หรอเนี่ยยยย :kikkik:
ค้างคาครับๆ :pigangry2:
มาต่อไวๆ นะครับบ รออยู่ :yeb:
-
รายเนี่ยรมณ์ค้าง ชิ :pighaun:
-
ประชุมเสร็จแล้ว มาต่อด่วน :โหลๆ:
-
ปล่อยให้ค้างงงง :pighaun: :pighaun:
รออยู่ค๊าบบ มาต่อให้ไว ไปประชุมกันต่อถึงไหนเนี่ย :laugh3: :laugh3:
-
อ๊าก เอกน้อยขนาดไหนอ่ะ
แล้วจะห้ามใจอยู่หรือนี่
ว่าไปเอกก็ไวใช้ได้นะ ไม่ปล่อยให้พลาดเลย
อยู่ที่ว่าป้อมจะรับมุกหรือปล่าวเท่านั้น
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
:pighaun: :pighaun: ค้างอย่างแรงงงงงง ด่วนเลยอ่า ต่อด่วน :call:
-
จิ้น..... จิ้น..... จิ้น .... :pighaun: :pighaun: :pighaun:
ไม่ไหวล่ะ ขอเลือดด่วน !!! :โหลๆ: :โหลๆ: :โหลๆ:
-
ป่านนี้ยังประชุมไม่เสร็จเหรอ :เฮ้อ: นานจัง
:haun5:ต่อไวไวนะ จะจิ้นตาม :haun4:
-
ขอกราบขอโทษงามๆ สัก สามล้านครั้งครับ ผิดไปแล้วววววว :dont2:
เมื่อวานประชุมเสร็จ 6 โมงเย็น แต่เครียดจัด :เฮ้อ: เลยต้องออกไป entertain ซะหน่อย
ด้วยการไปดู The Queen เลยรีบชิ่งอ่ะคับ ปิดคอมทันทีที่ออกจากห้องประชุมอ่ะ
ไม่คิดว่าจะทำให้ทุกคน ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ขนาดนี้ :kikkik:
ขอ อำ-ภัย อย่างสุดซึ้ง จะรีบโพสต่อนะคับ
ว่าแต่อันหน้าคงต้องขออนุญาตเรย์อ่ะ ว่าจะให้ Hardcore ได้ขนาดไหน อิอิ :fox2: ผิดกฏของบอร์ดอ๊ะเปล่า
(แต่ถึงให้ก็ไม่กล้าเขียนหรอก)
***********************************************************************
PS. เออออออ เรื่องนี้ มันคือ ต๋องกับเอก นะคับ ม่ายช่ายผมกับไอ้xxx แค่เอาเรื่องของผมกับมันบางช่วงมาเขียนเท่านั้น
PSS. แน่นอนว่า บทอัศจรรย์ เนี่ย เรื่องของผมคงตัดเข้าไฟหัวเตียง (ไม่เปิดเผยล่ะกัน) แต่ของต๋องกับเอกเนี่ย เด๋วค่อยมาอ่านนะคับ อิอิ :yeb:
-
บทอัศจรรย์เหยอ :-[
อิอิ คือไรอะม่ายรู้เรื่องงงง :impress:
ต้องรีบมาอธิบายแล้วครับอย่างนี้อะ
แต่ว่านะ อย่าเพิ่งรีบตัดเข้าฉากโคมไฟหัวเตียงเร็วเกินไปละครับ :call:
ม่ายได้คิดไรนะ แค่อยากรู้บรรยากาศรอบๆ เฉยๆๆๆๆๆ :kikkik: :kikkik:
-
ด่วนๆๆ เอาแบบหื่นๆชอบ
:รักจัง11: :รักจัง11: :รักจัง11:
-
คับ มารอลุ้นคับ :haun4: :haun4: :haun4:
-
รอจิ้นอยู่.............. :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
............ต่อด่วน.....ตอนหน้าต้องมีบทอัศจรรย์นะ........ :haun4: :haun4: :haun4:
-
:interest: :interest: :interest: :interest:
-
:interest: ตั้งตารอครับ
จะเป็นคุณอะไรกับคุณอะไรก็ช่าง ไม่สนครับ จะรอจิ้นอย่างเดียว
ปล.อย่ามาทำให้อยากแล้วจากไปนะ :ฮึ่มม:
-
:110011: เต้นเชิปรอแล้ว.. :เชิป2:
-
หึหึ รอ...ร๊อ.....รอ :haun5:
-
ตอนที่ 10 (ต่อ)
แล้วมันก็ค่อยๆจูบผม จากค่อยๆจูบผมเบาๆในตอนแรก เอกมันก็เริ่มรุกผมหนักขึ้นเรื่อยๆ ด้วยการบดขยี้บี้ปาก (555 เป็นไงล่ะ สำนวน :laugh3: ) แล้วก็ค่อยๆโน้มตัวผมลงบนเตียงมัน แล้วมันก็เริ่มปฏิบัติการไซร้คอจนผมเริ่มเคลิ้ม (จริงๆก็เคลิ้มตั้งแต่มันเข้ามากอดแล้วล่ะ) โหย สุดๆเลยคับ พี่น้อง เพราะไอ้เอกมันไม่ได้โกนหนวดตอนเช้า แล้วหนวดมันก็ขึ้นมาแบบนิดๆ เวลามันไซร้เนี่ย สุดยอดดดดดดดดดดดดด ไม่นึกว่ามันจะไซร้เก่งขนาดนี้ เล่นเอาขนลุกเลย :sad5: ผมได้แต่นอนบิดไปมาอยู่บนเตียงของมัน
ผม “เฮ้ย เอก เมิงไม่สบายอยู่ไม่ใช่หรอ พอได้แล้ว” ผมเริ่มโวยวายเพราะไอ้เอกมันไซร้ต่ำลงเรื่อยๆ จากซอกคอเริ่มลามมาที่ตัวผม แล้วเอกมันก็มาหยุดอยู่ที่แถวๆสะดือของผม “ไม่สบายแล้วไงอ่ะ ก็ต้องออกกำลังกายให้เหงื่อมันออกดิ จะได้หายเร็วๆ :confuse: ” – เหตุผลเมิงเนี่ย ช่างสรรหาจริงๆ เถียงเกือบไม่ออก “แล้วอีกอย่างนะ ต๋องก็ให้ความร่วมมือดีอยู่แล้วนิ จะห้ามเอกทำไม ก็ดูมือต๋องดิ” แสรดดดดดดดดดดดด :o ไอ้มือไม่รักดี อายโคดๆ :myeye: ทำไมหรอคับ ก็ตั้งแต่ไอ้เอกมันจับมือผมไปวางไว้ที่เอก(ยักษ์)ของมันเนี่ย ไอ้มือของผมมันก็ไม่ยอมออกจากตรงนั้นของเอกเลย แถมยังเล่นทักทายเหมือนเจอเพื่อนใหม่อีก 555 เฮ้อ :เฮ้อ: มือกรู (ทำดีมากกกกกก 555 :laugh5: )
จากนั้น ช่างมันแล้ว ไม่อายมันแล้ว (เพราะความปราถนาดีจากเบื้องลึก อยากให้มันหายป่วย เลยต้องทำให้เหงื่อมันออกเยอะๆ :impress2:) งานนี้ตัว-ตัวคับ เสื้อผ้าไม่เกี่ยว มีแต่จะเกะกะ เด๋วจะขัดขวางการออกกำลังกายของไอ่เอกมัน กลัวมันจะไม่หาย เหอ เหอ :kikkik: พอเสื้อ + กางเกงเราทั้งคู่หลุดจากตัว เอกมันก็ดำเนินการขั้นต่อไปทันที โดยการซุกไปที่ K ของผม :-[ โอ๊ยยยยยย มันทำเก่งอ่ะ สุดๆเลยค๊าบบบบบบ ทำไงดี ถ้าเราทำแล้วสู้มันไม่ได้อ่ะ เสียหน้าอ่ะ ไม่ได้เว้ย สู้ตายคับงานนี้ ว่าแล้วก็จับมันพลิกตัวเพื่อให้มันรู้ฝีมือซะบ้าง ว่าเราเยี่ยมยุทธเพียงใด :laugh3: แล้วในที่สุด มันก็ครางออกมาก่อน “อ๊า....เสียวคับ ” หึ หึ ยกที่ 1 กรูชนะ :yeb: แต่ไอ้เอกมันไม่ยอมแพ้คับ จู่ๆก็พลิกตัวผม คงกะว่าจะเอา เอก(ยักษ์) เข้าเส้นชัยให้ได้ แต่ผมไม่ยอมหรอก ก็คนมันไม่เคยนี่หว่า กลัวอ่ะ :sad4:
ผม “เฮ้ย จะเอาจริงหรอ ไม่เคยอ่ะ ปกติต๋องเป็นคนทำอ่ะ” – เชี้ยเอกนิ ทันทีเลยนะ จะฟันดาบกับกรูหรอ ที่พูดเนี่ยความหวังสุดท้ายแล้วนะ อย่าทำกรูเลย แต่ยอมให้กรูทำแทนเหอะ :call:
เอก “นะ ต๋อง นะ” – ส่งเสียงออดอ้อนสุดชีวิต :impress: แต่ก็ไม่รอคำตอบเลยนะ แสรดดดดดดดดดดดด เอามือออกด่วนเลย ป้วนเปี้ยนแถวอธิปไตยกรูอยู่ได้
ผม “ไม่เอา กลัวเจ็บอ่ะ ถ้ามันเจ็บ แล้วกรูบอกให้พอก็เลิกนะ ” :เฮ้อ: เอาวะ ยอมล่ะ
เอก “เออ เออ” แสรดดดดด แล้วกรูจะคอยดู แต่รู้อยู่แล้ว ยังไงมันก็ไม่เลิกหรอก แต่ตอนนี้เหมือนเอกมันจะหน้ามืด รับปากหมดทุกอย่าง :haun1: ว่าแล้วผมเลยดำเนินแผนการต่อ กรูไม่ยอมเสียเอกราชคนเดียวหรอก
ผม “ถ้าต๋องยอมเอกนะ คราวหน้าเอกก็ต้องให้ต๋องทำนะ :fox2: ” – แล้วเมิงจะได้เห็น แค้นฝังหุ่น :ฮึ่มม: อิอิ
เอก “แต่เราไม่เคยรับนิ” – อ้าว พูดหมาๆ :angry2: กรูก็ไม่เคย
ผม “เราก็ไม่เคยเหมือนกัน ไม่รู้อ่ะ สัญญามาเลยด้วย ไม่งั้นก็ลุกไปเลย ใส่กางเกงไปเลย ”
เอก “เออ เออ ก็ได้” 5 5 5 มันหน้ามืดจริงๆเว้ย รับปากหมดทุกอย่างเลย “ไอ้เอกอย่าเพิ่ง ใส่ถุงก่อนเลย ” พอมันจัดการเรื่องอุปกรณ์แล้ว ผมก็ทำใจ เอาวะ :เฮ้อ: วันนี้โดนแน่ๆ เกิดมาไม่เคยเลย แล้วก็รู้สึกเย็นๆแถวนั้นแล้วมันก็จับขาผมขึ้นพาดบนบ่า จากนั้นก็ถึงเวลา เอกมันค่อยๆเอาk มันเข้ามา แต่มันเจ็บมากกกกกกกกกกกก :sad3: ทนไม่ไหว ตะโกนบอกเอกไปว่า “เอก เจ็บ พอก่อน ไม่ไหวอ่ะ :sad4:” แต่มันไม่ฟังกรูเลย สวนเข้ามาทั้งอย่างงั้น :freeze: “อ๊ากกกกกกซ์ :dont2: ” ความรู้สึกตอนนั้นมันทั้งจุก ทั้งแสบ ทั้งเจ็บไปหมด กะจะถีบมันออกแต่ขาก็ไม่มีแรง ไอ้เอกมันเลยก้มมาจูบ แต่ตอนนั้นมันแบบหมดอารมณ์เลยอ่ะ :serius2: (เมิง.....ไม่รอกรูพร้อมเลย กระแทกเข้ามาได้ เจ็บนาเว้ย :fire: คอยดูอย่าให้ถึงตากรูนะ จะเอาคืน) แต่พอมันทำไปได้สักพักก็เริ่มมีอาการวูบวาบแถวๆท้องน้อย เอกมันเห็นสีหน้าผมมั๊ง มันเลยเอามาช่วยผมไปด้วยพร้อมๆกัน
เอก “ต๋อง ไม่ไหวแล้ว” มันครางแล้วก็กระตุก แล้วเอกมันก็ฟุบลงมาบนตัวผม ผมก็ทมไม่ไหวเหมือนกัน ตามมันไปติดๆ เหงื่อท่วมเลย รีบดีนัก ไม่เปิดแอร์ แสรดดดดดดดดด เหนื่อยโคดๆเลย แล้วก็ไปอาบน้ำกัน แต่ผมแสบบบบบบมาก :dont2:(เชี้ยยยยยยย เล่นกรูเลือดออกเลย มิน่าเจ็บโคด ที่ไหนได้ มันชานี่เอง)
ผม “ เอก ดูเลย ผลงานเมิงอ่ะ เลือดกรูออกเลยนะ” เอกมันได้แต่หัวเราะ หึ หึ :kikkik: แบบสะใจ (ซาดิสต์หรอ เมิง) แต่ผมคงเอาคืนวันนี้ไม่ไหวแน่ๆ เพราะขาผมอ่อนไปหมด ไม่มีแรงเลย เซ็งเจงๆ ได้แต่ยกผลประโยชน์ให้จำเลย แต่คราวหน้าผมไม่ยอมแน่ วันพระไม่ได้มีหนเดียวเว้ย :haun5: ครั้งหน้า เสร็จกรูแน่ ไอ้เอก :interest:
พออาบน้ำเสร็จ เอกมันก็เดินเข้ามาหอม “ต๋อง น่ารักจัง”
ผม “ไม่ต้องเลย เนี่ย ยังเจ็บอยู่เลยนะ สวนเข้ามาได้ คนนะเว้ย”
เอก “โทษค๊าบบบบ ก็ต๋องน่ารักนิ”
ผม “ไม่รู้เว้ย ครั้งหน้าตาเราด้วย เอกสัญญาแล้ว เตรียมใจไว้เลย ให้เวลาทำใจ” (หน้าเจื่อนเลย เมิง 5 5 5 :laugh:ไม่รู้แหละ อย่างที่บอก ไม่เสียเอกราชฝ่ายเดียวหรอก งานนี้มันต้องล้างแค้น :interest: หึ หึ) เอกมันก็หัวเราะกลบเกลื่อน ผมเลยขอตัวกลับบ้าน เอกจะให้อยู่เป็นเพื่อนก่อน แต่ผมบอกมันว่าเหนื่อยอ่ะ จะกลับไปนอนเพราะวันพรุ่งนี้ยังต้องมาทำงานอีก แค่กรูซื้อข้าวต้มมาเยี่ยมคนป่วย โดนคนป่วยเล่นซะขาอ่อนเลยกรู :sad2: ชักสงสัยแล้วดิ มันป่วยจริงเปล่าวะเนี่ย เฮ้อ มันฟอร์มแหงเลย แรงเยอะชิบ...... :monkeycry4: เจ็บอ่ะ
คืนนั้นพอถึงบ้าน ก็มี msg เข้ามา “เอามือซ้ายมาวางไว้บนไหล่ขวา แล้วมือขวาวางไว้ด้านซ้าย เอกกอดต๋องอยู่นะคับ ขอบคุณมาก หายป่วยล่ะ วันนี้มีความสุขที่สุดเลย :myeye: ” แสรดดดดดด หลับฝันดีเลยอ่ะดิ ออกหมดตัวแล้วนิเมิง เออ เอาว่ะ อย่างน้อยทำให้เมิงมีความสุขได้ก็ดีใจแล้ว :give2:
แต่ครั้งหน้า ตากรู :haun4: :pighaun: :haun4:
-
:haun4: :laugh5: :laugh5:
-
:laugh5: และแล้วก้อ....เสียอธิปไตย :pighaun:
แต่แม๋...ป้อมอ่ะ เล่าซะรวบรัดตัดความเชียว รู้แระว่ามะถนัดบทอัศจรรย์จริงๆ :kikkik:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...........เสียอธิปไตยไปแล้ว..... :laugh5: :laugh5: :laugh5:
................แล้วก็คงจะเสียต่อไป........... :haun4: :haun4:
:
-
จะดูเเลคนไข้เเล้วไมโดนคนไข้เล่นซะเข่าอ่อนเลยอะ เหอๆๆ :kikkik:
-
อารายกาน แน๋วที่ร๊ากกกกก
ก็คนมันไม่เคยเขียนนี่หว่า จะให้อธิบายขนาดไหนกันเนี่ย ขนาดเท่าไหร่ ไซร้ตรงไหน ท่าไหนกี่นาทีเลยม่ะล่า :laugh3:
อธิบายฉากแบบนี้ไม่ค่อยเป็นอ่ะ แต่ถ้าภาคปฎิบัติเนี่ย อย่ามาหยามกันเลยนะ สู้ตายให้ท้าพิสูจน์ :yeb:
ละเมียดทุกรายละเอียดแน่นอน 555 :laugh5:
พูดเล่น จะแก้ไขในฉากข้างเตียงครั้งหน้าล่ะกัน เพราะครั้งหน้าเป็นผู้กำ เฮ้ย ผู้กระทำและควบคุมจังหวะอยู่ในมือ จะเขียนให้ละเอียดขึ้นล่ะกันนะจ๊า ครั้งนี้ ขออำ-ภัย จริงๆ ที่ปล่อยให้รอนาน แล้วมันไม่ค่อยละเอียดถึงใจ
สงสัยครั้งหน้า คงต้องให้แน๋วซ่อนแถวนั้น แล้วเอามาเขียนให้ดีกว่า จะได้อธิบายลีลาถูก เนอะ :laugh5: ไว้เรานัดกันก่อน จะรีบให้แน๋วไปซ่อน เอาตู้เสื้อผ้า หรือใต้เตียงดีจ๊ะ อิอิ :kikkik:
***************************
อ้ายแก๊บบบบบบบบบบ :ฮึ่มม: เด๋วพี่แกก็เจี๋ยนให้เลยนิ ไม่ต้องมาร่าเริงเลย
บอกแล้วไง ไม่ใช่เรื่องของกรู เข้าใจ๊ อิอิ :haun5:
-
จะรอบทอัศจรรย์ ที่ละเมียดละไมนะ :haun4: :haun4:
-
ชอบสำนวนคนเขียนนะ น่ารักดี ทำให้เรื่องน่าติดตาม :รักจัง11:
อีกอย่างนะคนเล้านี้หื่นมั่กๆๆ ฮ่า :pighaun: :pighaun: จิ้น ตาลอดเรื่องเลย
-
ถ้าเลือกได้จริงขอเปงในตู้แล้วกาน เพราะทั้งได้เหงและได้ยิน :kikkik:
ใต้เตียงริงไซค์ก้อจริงแต่ว่าแค่ได้ยินเสียงแต่มะเหงภาพ :haun4:
ขี้เกียจจิ้นเอง :haun5:
ปล. อ่ะเหรอ มะจ้ายเรื่องของป้อมเหรออออออออออออออออออออออออออออออออออ
อ่านมาตั้งนานมะบอกมะรู้นะเนี่ย :fox2:
-
นั่นดิ.....นึกว่าคนโพสเขียนเอง..... :laugh5: :laugh5:
...........โทษทีนะที่เข้าใจผิด..... :interest: :interest:
-
เพิ่งจารู้ก็คราวนี้แหละคับ :sad3: :sad3: ว่ากิจกรรมเข้าจังหวะช่วยให้หายไข้ได้ :haun4: :haun4: :haun4:
-
เริ่มงงแล้ว สรุปว่าไม่ใช่เรื่องของคุณป้อม แต่คุณป้อมเป็นคนเขียนใช่ปะ
หรือว่าทั้งไม่ใช่เรื่องของคุณป้อม และคุณป้อมไม่ใช่คนเขียน แต่เอามาโพสต์อีกที
งง ถามเอง งงเอง :laugh5: :laugh5:
ไม่ใช่อะไร จะได้จิ้น&เรียกร้องฉากสำมะคัญถูก :yeb:
-
:laugh5: :laugh5: :laugh5:
ในที่สุด :pighaun: :pighaun:
:pandalaugh:
-
อิอิอิอิอิอิอิอิ :kikkik:
บทอัศจรรย์มานเปนอย่างงี้นี่เองงง :haun5:
หึหึหึ และแล้วก็โดนทำประตูนำไปแล้วละ อิอิ :fox2:
แต่ว่ายังมีครั้งหน้านัดชำระแค้นอยู่เนอะ :interest:
แล้วจามารอดูบทอัศจรรย์ต่อไปนะ :yeb:
คริกๆๆๆ :kikkik: :kikkik:
เอ้อ เหมือนที่เขาว่าเลย เวลาแห่งความสุขมักจาผ่านไปเรวอะ ดูเดะ บทอัศจรรย์เลยมีนิเดวเอง :laugh3:
กร๊ากกๆๆๆๆๆ :pigha2: : 222222:
ว่าแล้วรีบวิ่งออกไปก่อนดีกว่า ฟิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
อ่านะ หายไปแป๊ปเดียว เพิ่งมาอ่าน
รู้สึกจะมีสมน้ำหน้าเราเยอะแฮะ :เฮ้อ: จะบอกว่า ตอนหน้าได้เวลาเอาคืนค๊าบบบบบบ :yeb:
แล้วก็ แทง-คิว eye_can_tell / Lucifer / shell / A GE ที่เข้ามาเม้นท์ไว้ล่าสุดนะค๊าบบบบบ
***********************************************************************
ปล. shell ไม่ต้องงงนะคับ เอาเป็นว่า เรื่องนี้เราเขียนเอง เป็นเรื่องของเราเองประมาณ 80 % ล่ะกัน
จะได้ตามจิ้นถูก 5 5 5 :laugh5:
ปลล. น้องถุงตุง กับ ป้าแน๋วที่ร๊ากกกก เนี่ย รู้สึกว่าอยากให้เป็นเรื่องของเราเหลือเกินนะ เออ ก็ได้ว่ะ เป็นประสบการณ์ของเราเอง :laugh3: กล้าหน้าด้านแล้วนะ :myeye:
ตอนหน้าเด๋วหาว่าเราเขียนบทอัศจรรย์ไม่เป็น เชอะ
เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา เลยต้องไปติววิชา ทบทวนเนื้อหาก่อนมาเขียนเลย :haun5:
กลัวบรรดาเซียน และ เกจิอาจารย์ ผู้เชี่ยวชาญ จะบอกว่า ไม่มันส์ เพราะสั้นไปอีก
(อย่าคิดมากกกกกก หมายถึงที่เขียนอ่ะ ม่ายช่ายอย่างอื่น :fox2:)
อ่านแล้วมาบอกด้วยนะ ว่าคราวนี้มี details พออ๊ะยัง หรือจะเอาอีกกกกกกกกก :kikkik:
-
......อย่ามาพร่ำบ่อย.... :laugh5: :laugh5:....
..............ต่อด่วน......อยากอ่านบทอัศจรรย์......... :haun4: :haun4: :haun4:
-
เด๋ววันนี้ลงให้ 2 ตอนรวดเลยล่ะกันคับ กลัวโดนกล่าวหา ว่าทำให้ค้างงงงงงง อีก :laugh5:
********************************************************
ตอนที่ 11
หลังจากที่ผมเสียเอกราชให้ไอ้เอกในวันนั้น ทำให้ตัวเรายิ่งติดกันมากขึ้น (แปลว่าสนิทกันมากขึ้น :like6: คิดอารายยยยกันอยู่เนี่ย) บางวันที่มันเลิกเร็ว มันจะมาหาผมที่ออฟฟิศ จนเพื่อนๆที่นี่คุ้นหน้ามัน รวมไปถึงหัวหน้าผมด้วย ส่วนใหญ่ที่มันมาก็ไม่ได้ทำอะไรมาก นอกจากมานั่งเล่น แล้วก็ช่วยทำ present บางครั้ง :pigwrite: ไม่ก็ชวนกันไปดูหนังต่อ ถ้าไม่ดูหนังก็ไปนั่งเล่นที่ห้องมันจนเกือบ 2 ทุ่ม แต่จนวันนี้ ผมก็ยังไม่เคยเจอ "ไอ้หนุ่ย" เพื่อนร่วมห้องมันซะที แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็ผมมาหาไอ้เอกมันนิ :give2:
แต่ ผมก็ยังไม่ได้แก้แค้นมันซะที ต้องหาโอกาสให้ได้ :interest: จนในที่สุด วันที่ผมล้างแค้นสำเร็จก็มาถึง :laugh3:
หลังจากวันที่ผมไปเยี่ยมไอ้เอกที่ห้อง 4-5 วัน (วันที่ผมเสียเอกราชนั่นแหละ :monkeycry4: ) วันที่ผมกู้กรุงโต้กลับ บุกตีเมืองสำเร็จก็มาถึง :fox2: (โทษที ช่วงนี้อินกับหนังอ่ะคับ คงรู้นะว่าเรื่องอะไร :yeb: ) จำได้ว่าคืนวันนั้นก็เหมือนวันศุกร์ทั่วๆไปอีกคืน ผมมีนัดไปเที่ยวแถวๆประชาชื่นกับเพื่อนสมัยมัธยม ซึ่งผมไม่ได้เจอพวกมันมาพักใหญ่ๆแล้ว ไอ้เอกมันก็ตามไปด้วยตามเคย ซึ่งผมก็แนะนำมันว่า เป็นเพื่อนที่ทำงานที่เดียวกัน แต่วันนั้นพวกเพื่อนๆผมมันคงสงสัยกันอ่ะคับ เลยพยายามมอมไอ้เอกกับผม คงกะว่าจะให้หลุดปากว่า ผมกับไอ้เอกเป็นอะไรกันแน่
แต่ระดับผมซะอย่าง :laugh5: เชอะ มอมกรูหรอ ยากว่ะเพื่อน กรูนะคอแข็งใช้ได้เหมือนกันนะ พวกมันคงลืมมั๊ง ว่ากรูน่ะ "ตงฟางปุกป่าย" บูรพาไม่แพ้นะเว้ย :laugh3: คุณเพื่อน ท้าชนแค่ไหน สู้ตาย ไอ้ต๋องซะอย่าง :yeb: แต่ไอ้คนที่นั่งข้างๆผมนี่ดิ ไปซะล่ะ คอพับเลยคับ พี่น้อง อ่อนจริงๆ :try2: เราก็นึกว่า ผ่าน "นู๋หญิง ชาเขียว" มาได้ วิชามันน่าจะเข้าขั้น แต่ผมลืมไปว่า คืนที่ไปเที่ยวกับอิหญิง - ก็คืนที่เจอกันนั่นแหละ :myeye: ผมเป็นคนชงเหล้าให้มันเอง ไม่ใช่อิหญิงซะหน่อย สงสัยต้องติววิชาอีกรอบละมั๊ง เอกเอ๋ย :haun5: คืนนี้ไปฝึกวิทยายุทธกันดีฝ่า เด๋วกรูติวให้ :interest: (เรื่องกินเหล้านะ ม่ายช่ายเรื่องนั้น เหอ เหอ :fox2: )
"ไอ้ต๋อง ถามจริงๆเหอะ มันเป็นแฟนเมิงหรอวะ" ไอ้โน๊ต เพื่อนผมกะหลอกถามผม แถมอีกคนก็รีบชงเหล้าทันทีที่ผมวางแก้ว บริการกรูไม่ขายสายเลยนะ พวกเมิง :ฮึ่มม: เด๋วชน เด๋วชน ให้กรูหายใจมั่งดิเว้ย อีกคนชงเหล้า อีกคนชงคำถาม ที่เหลือรอฟังคำตอบ ทำกันเป็นขบวนการเลยนะ ไอ้พวกนี้ :เฮ้อ:
ผม "ถามทำไมอ่ะ เป็นเพื่อนกัน ไม่มีอะไรจริงๆ" เฮอะ กรูยังไม่เมาเว้ย ไม่หลุดง่ายๆหรอก :kikkik:
โน๊ต "จริงอ่ะ แต่เมิงไม่เคยพาใครมานี่หว่า ทุกทีก็เห็นมาคนเดียว แหม เด๋วนี้เปลี่ยนไปชอบผู้ชายหรอ :try2: 555 กรูจะได้ไปฟ้องอิเหมียว ว่าเด๋วนี้ เมิงเปลี่ยนรสนิยม " คือ.... สมัยตอนเรียน ม.ปลาย ผมก็มีแฟนเป็นผู้หญิงคับ ซึ่งพวกเชี้ยพวกนี้มันก็รู้จัก แต่ตอนนี้เค้าไปย้ายไปอยู่อเมริกา คงไม่กลับมาแล้วมั๊ง เริ่มคันปากแล้วดิ พวกแสรดดดดด กรูไม่ได้เพิ่งมาเป็นเว้ย ตอนนั้นกรูก็เป็นเว้ย แต่กรูมันพวกแบบไหนก็ได้ไง ไม่เกี่ยง :laugh3:
ผม "เมิงวิ่งไปฟ้องเหมียวมันเลย พวกเมิงอ่ะ กรูเคยพามาตั้งหลายคนล่ะ ไอ้นิวมันก็เพื่อนที่มหาลัยกรู พวกเมิงก็เพิ่งรู้จัก กรูก็พามา แถมพวกเมิงยังสนิทกันจนนัดไปกินเหล้ากันเองแล้วลืมชวนกรูเลยนิ ไอ้นั่นมันก็เพื่อนกรูมาก่อนนะเว้ย" (นึกแล้วมันเศร้า :monkeysad: แม่งพามารู้จักกัน แล้วพวกมันซี้กันไปเลย ทิ้งเรา แต่ยังดีที่อ้างไอ้นิวได้ :laugh:)
โน๊ต "เออว่ะ" เฮ้อ :เฮ้อ: โล่งอก กรูพ้นข้อกล่าวหา "แต่ไอ้นิวมันไม่เมาแล้วซบไหล่เมิงเหมือนเอกนิ :o " อ้าว ไอ้เอก เมิงซบกรูอยู่หรอเนี่ย :sad4: หาเรื่องให้กรูอีกล่ะ นึกก่อนจะแก้ตัวว่าไงดี ขอใช้หมอง นั่งมาธิก่อน :amen: (เกิดทันกันเปล่า ประโยคเนี๊ย อิอิ :kikkik:)
ผม "ก็มันรู้จักกรูคนเดียวนิ จะให้มันไปซบใครล่ะ ให้มันไปซบเมิงเหรอไง เอาป่ะล่ะ :laugh:" เป็นไง เพื่อน เงียบปากไปได้ยังค๊าบบบบบ และแล้วก็ :yeb: สำเร็จ ทุกคนกินเหล้ากันต่อไป : 222222: ลั้ลลาต่อ
สรุปคืนนั้น ผมรอดตัวผ่านไปได้ด้วยดี แต่ก็กรึ่มๆใช้ได้เหมือนกัน :really2: พูดง่ายๆ เมาแล้วแหละ ง่วงสุดๆ (ไม่ดีนะค๊าบ อย่าเลียนแบบ) แต่ต้องขับรถไปส่งไอ้เอกที่คอนโดมันอีก เป็นภาระจริงๆเลย เมิงเนี่ย เมาแล้วลำบากกรูทู๊กที แต่ที่เซ็งเนี่ย เพราะบ้านผมเนี่ย ถึงก่อนคอนโดมันอ่ะ แล้วอารมณ์แบบ ง่วงๆ เมาๆ อยากนอนสุดๆ แต่ต้องขับรถผ่านบ้านตัวเองเนี่ย มันนรกชัดๆเลย :dont2: ง่วงก็ง่วง :onion_asleep: แถวบ้านมันด่านก็เยอะ เด๋วซวยโดนตำรวจจับอีก เลยเอื้อมมือสะกิดไอ้เอก
ผม "เอก คืนนี้นอนบ้านต๋องล่ะกัน ง่วงอ่ะ ขับรถไม่ไหว" สาบานเจงๆ ว่าตอนนั้นไม่ได้มีแผนใดๆในใจทั้งสิ้น :haun5:
เอกมันก็งัวเงียตอบมาว่า "เออ เออ นอนไหนก็นอน" :laugh3: สำเร็จ :yeb:
ผมเลยพาไอ้เอกไปนอนที่บ้านผม กะว่าพรุ่งนี้ค่อยไปส่งมันที่คอนโดล่ะกัน แต่กว่าจะแบกมันขึ้นห้องได้เนี่ย เล่นเอาหอบเหมือนกันนะเนี่ย ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ ถึงกรูจะควายแค่ไหนก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ พอถึงเตียงเท่านั้นแหละ งานนี้มีเหวี่ยงเลยคับ หนักชิ๊บบบ :pigha2:
ผม "เฮ้ย เอก ไปอาบน้ำก่อนเลยนะ ตัวเหม็นๆ แล้วมานอนเตียงกรูเนี่ย ไม่ค่อยชอบว่ะ ลุกไหวป่ะ"
ไอ้เอกมันได้แต่คราง "ฮือ ฮือ" อยู่บนเตียงผม คงลุกไม่ไหวจริงๆมั๊งเนี่ย ก็ซัดเหล้าไปซะขนาดนั้น ไม่ได้ดูตัวเองเลย ผมเลยกะว่า ผมจะไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมาปลุกมันไปอาบทีหลัง แต่พอผมออกมาจากห้องน้ำ เห็นสภาพมันแล้ว เอกมันคงลุกไปอาบน้ำไม่ไหวจริงๆ เลยสะกิดบอกมันว่า "เด๋วเราเช็ดตัวให้แล้วกันนะ เอก" :haun5:
แล้วผมเลยถอดเสื้อมันออก :haun1: เพื่อที่จะเช็ดตัวให้มัน โห ผิวมันเนียนดีเจงๆ :pighaun: ครั้งที่แล้วไม่ทันได้สังเกตอ่ะ มัวแต่เคลิ้มมมมมม 555 :laugh5:
เฮ้ยๆๆๆๆ อ้ายต๋อง คิดไรอยู่เนี่ย เอกมันเมาอยู่นะ ม่ายเอา จิตใต้สำนึกส่วนดีบอกผม
- เหอ เหอ เหอ เมาๆอยู่แบบนี้แหละดี เสร็จกรูแน่ :haun4: แก้แค้นมันเลย ไอ้ต๋อง จิตใต้สำนึกอีกฝ่ายค้านอยู่ในหัว
ไอ้เอก (เหยื่อ)ของผมก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย นอนหลับตาเหมือนยอมผมแต่โดยดี ผมก็ถอดเสื้อมันออก :-[ แล้วก็เอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตัวให้มัน ผมเริ่มเช็ดจากที่หน้า แล้วก็ไล่มาที่แขนทั้งสองข้าง แล้วถึงมาเช็ดที่หน้าอกของเอก ตอนที่ผมกำลังเช็ดให้มันอยู่ ไอ้เอกมันดันครางขึ้นมา "ฮึม ...." เหมือนพอใจเลยนะ เมิง :fox2:
จากที่ผมไม่คิด ไม่คิดเนี่ย พอได้ยินเสียงมันแล้วเนี่ย กรูเริ่มมีอารมณ์เหมือนกันนะ เฮ้ย - สงบใจไว้เว้ย ไอ้ต๋อง :amen:
ผมเริ่มถอดกางเกงสเลกของมันออก เพราะจะเช็ดขาให้มัน จะได้นอนสบายตัว (ไม่ได้คิดอารายจิง จิ๊ง หุ หุ :haun5: ) แ_่งใส่กางเกงพอดีตัวเหลือเกิน ถอดยากเจงๆ เอกมันนอนตัวเปล่าเหลือแต่กางเกงในสีขาวที่มันใส่มาตัวเดียว ผมก็ทำหน้าที่ของผม คือ เช็ดตัวให้มันต่อไป ในใจก็บอกตัวเองเรื่อยๆ ท่องเอาไว้ มันไม่ดี มันไม่ดี :amen: มองไปที่อื่นดิ ไอ้ต๋องเอ๋ย ตาเมิงน่ะ หันไปมองทีวีดีกว่า :serius2: อย่าไปมองตรงนั้นดิ ขาวๆ ตุงๆอ่ะ ทีวีเว้ย มองที่ทีวี แต่จู่ๆไอ้เอกมันก็ครางขึ้นมาอีกรอบอ่ะดิคับ แถมคราวนี้ มันบิดตัวไปมา แล้วยังครางอยู่ในคอเหมือนพอใจ :kikkik: (สบายตัวล่ะซิ เมิง) และโดยไม่ได้ตั้งใจ ผมก็เหลือบไปเห็น ว่ารูปร่างของกางเกงในไอ้เอก มันแปลงร่างได้อ่ะ :o จากที่ดูไม่ค่อยแข็งแรง เมาคอพับคออ่อน จู่ๆก็แปลงร่างเป็น ซุปเปอร์ไซย่า :fire: - เอออออ มันจะปล่อยแสงใส่กรูมั๊ยเนี่ย 555 :laugh:
เอกค๊าบบบบ อย่ายั่วดิ เมิงโกดอะไรกรู แค่ไม่ไปส่งที่คอนโดเนี่ย ถึงขั้นชี้หน้าด่าเลยหรอ :-[ อิอิ
ตอนนั้น สับสนเหมือนกัน เอาไงดีว่ะ หื่นดีมั๊ย :haun4:หรือว่าจะเป็นคนดี มีศีลธรรมประจำใจ :call:เหมือนที่กรูเคยท่องตอนวันเด็กปีที่ผ่านมาดี
ช่างมันแล้วเว้ย จิตใต้สำนึกด้านเลวมันตัดสินใจให้ :interest: ลุยเลยเว้ย ไอ้ต๋อง เคยๆมาแล้ว มันไม่ว่าอะไรหรอก :haun5:
ผมเลยเริ่มปฏิบัติการ "แค้นฝังหุ่น" ของผมทันที อิอิ
เอาล่ะนะ ........................ ลุย :ซูโม่:
-
อารายเนี่ยยยย น้องก๊อบแก๊บ ตอบเร็วจริง แล้วทำให้สงสัยเลยว่า อย่างอื่นเร็วรวดอย่างนี้อ่ะเปล่า :kikkik:
ตอนนี้ จัดให้ เขียนหลังจากไปซ้อมมา อ่ะ :laugh5:
*************************************************
ตอนที่ 12
ผมก็เริ่มเอามือล้วงไปจับที่ k ของเอก แล้วชักให้เบาๆ จากนั้นก็ก้มลงไปจูบที่ปากของเอก :-[ เหอ เหอ แล้วก็ค่อยไซร้ลงมาที่ซอกคอ หู ผมดูดเม้มไปที่หัวนมของเอก สลับกันไปมาทั้งสองข้าง โดยที่มือก็ยังทำหน้าที่แก้แค้นอยู่ในจุดที่เคยทำให้ผมถึงขั้นเลือดตกยางออก :ฮึ่มม: ผมไซร้ไปเรื่อยๆจนมาถึงสะดือ ผมเลยค่อยๆใช้ลิ้นไล่ลงมาเรื่อยๆ จนถึง k ของมัน
ตอนนี้เอกมันได้แต่ครางแล้วก็บิดตัวไปมา ประหนึ่งว่าเสียวสุดๆ - เป็นไง ไอ้เอก วิทยายุทธกรู :laugh3: แล้วมันก็ครางออกมา " ...... อย่าดิ เสียวอ่ะคับ" แต่ตอนที่ผมถอดกางเกงในมันเนี่ยดิ เอกมันดันยกก้นราวกับอยากให้ผมถอดง่ายๆ - อำนวยความสะดวกสุดฤทธิ์ :impress2: น่าร๊ากกกกจริงๆ ให้ความร่วมมือดีมากกกก แหม เบื่อเจงๆ พวกปากกับใจไม่ตรงกันเนี่ย :fox2:
ผมเอาปากค่อยๆครอบ k ของเอกที่ตั้งรอผมอยู่ ผมทั้งอม ทั้งรูด อยู่ประมาณเกือบ 5 นาที เอกมันคงเสียวมาก เลยเอามือมาจับหัวผม ให้ทำตามจังหวะที่มันต้องการ "อูย แรงๆเลยคับ ซี๊ดดดดดดส์ เสียวจังคับ ..."
สักพัก ไอ้เอกมันก็เกร็งตัว แล้วมันก็กระแทกเข้ามาในปากผม "อ๊าาาาซ์" แสรดดดดดด :sad5: ไม่เตือนกรูเลยนะ เชี้ยนิ ผมเลยรีบวิ่งไปบ้วนทิ้งในห้องน้ำ :oak: พอผมกลับมาที่เตียง เอกมันก็เคลิ้มๆ เหมือนจะหลับไปอีกรอบ - เลวล่ะ :ฮึ่มม: ท่าน เลวล่ะ เมิงสำเร็จวิชาตัวเบา แล้วจะหนีกลับไปเข้าฌาณต่อหรอ :angry2: ไม่มีทางหรอก เอกเอ๋ย กรูยังมิได้ป้อนกระบวนท่าถนัดของกรูเลย
ว่าแล้ว ผมก็เลยเอาหมอนมารองไว้ที่สะโพกของเอก แล้วก็จับขามันพาดบ่า แล้วก็เอา ky มาป้ายจุดยุทธศาสตร์ของเอก เพื่ออำนวยความสะดวกในการบุกตีเมืองของผม :kikkik: เอกมันเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้งแล้วพยายามเอาขามันลง "เอก ไม่ต้องเลยนะ สัญญากับกรูแล้วนะ ครั้งที่แล้วต๋องยอมให้เอกไปแล้ว คราวนี้ตาเอกยอมต๋องมั่ง" แล้วผมก็ไม่รอช้า ดันเอา k ของผมที่แต่งตัวเรียบร้อย (ถุงยางอ่ะ) และแข็งรออยู่แล้ว ดันเข้าประตูหลังของเอกทีละนิด เอกมันทำหน้าแบบ เจ็บมากกกกกกก :sad5: เออเข้าใจว่ะว่าโคดเจ็บ ก็กรูเพิ่งโดนของเมิงไปนิ เลยก้มลงไปจูบที่ปากเอก แล้วก็ไซร้หัวนมให้มัน เพื่อที่จะให้มันผ่อนคลายลงบ้าง
ในขณะที่ผมค่อยๆดันเข้าไปทีละนิด - เชอะ กรูมีชั้นเชิงเว้ย ไอ้เอก ละเมียดกว่าเยอะว่ะ :laugh3: ไม่กระแทกมารอบเดียว ให้เสียวโดนถีบเหมือนเมิงหรอก จนต๋อง (น้อย) ของผมมันเข้าไปจนหมด - อิอิ ต้องถ่อมตัวกันนิ๊ดนึงว่า น้อย :myeye: ของงี้ พูดมากเด๋วหาว่าเราโฆษณาชวนเชื่อ 55
ประตูหลังไอ้เอกมันตอด k ผม ตุ๊บๆ โหสุดยอดดดดดด :haun5:โคดรัดเลย เสียวมากกกกก คนไม่เคยโดนก็งี้แหละ เหอ เหอ :fox2: กรูได้เปิด บอ-ริ-สุด เมิงด้วย :haun5: ผมเลยค่อยๆขยับสะโพก จนพอเห็นว่าเอกมันเริ่มไม่เจ็บแล้ว (แต่กลายเป็นเจี๋ยวแทน :kikkik: รู้ได้จากการบิดตัวไปมา - น่าดูเอ็น เอ้ย เอ็นดูของมัน ) เลยเริ่มซอยถี่ k ของเอกจากที่สงบนิ่ง มันกลายมาเป็นประจันหน้าพร้อมประลองยุทธกับผมอีกครั้ง :o อยากประมือแลกกระบวนท่าอ่ะดิ :interest: ได้ กรูจัดให้ ผมเลยรูด k ของเอกไปด้วย ซอยไปด้วย เสียวสุดๆไปเลยคับ สักพักเอกมันก็ครางออกมา "โอ๊ะ เสียวอ่ะ ไม่ไหวแล้ว อ๊าาาาาาซ์" แล้วมันก็สำเร็จวิชาตัวเบาไปอีกรอบ :laugh3: ประตูมันก็ตอดผม ตุ๊บๆ ตามจังหวะที่มันกระตุก โคดดดดดดดด ๆๆๆๆๆ : 222222: สุดยอดดดดดดดด : 222222: ผมเลยเร่งเครื่องตามมันไปให้ทัน เรื่องอะไรจะให้มันสำเร็จยุทธคนเดียวล่ะ สักพัก ผมก็ตามมันทันจนได้ เฮ้อ :เฮ้อ: เหนื่อยอ่ะ
ผมเอา k แช่เอาไว้ในตัวเอกสักพัก แล้วค่อยๆเอาออกมา จากนั้นก็ชวนเอกไปอาบน้ำด้วยกัน (เป็นไง หายง่วงมั๊ยล่ะ ไอ้เอก จับมันมาอาบน้ำก่อนนอนจนได้ เหอ เหอ สำเร็จตามแผน :yeb: ) มันก็บ่นกับผมว่า เจ็บ เลือดออกด้วย (กรูก็ถึงเลือดเหมือนกันแหละน่า สรุปว่าเจ๊ากันไปล่ะกัน จะบ่นทามมายมากมายห๊า :laugh3: ไอ้เอก) ผมก็หัวเราะ หึ หึ :kikkik:(เลียนแบบเมิงไง) แล้วเราก็ไปที่เตียง นอนกอดกันแบบไม่ใส่อะไรเลยจนหลับไป
ผมง่วงมากจนลืมสังเกตไปว่า ตอนที่เอกมันงัวเงียแล้วก็ครางออกมา จริงๆแล้ว มันเรียกชื่อคนๆนึง แต่ตอนนั้นผมไม่ได้ใส่ใจ เพราะว่าหน้ามืด 555 เลยไม่ได้สังเกตว่า ชื่อที่ไอ้เอกมันเรียกออกมา ตอนผมเริ่มปฏิบัติการล้างแค้น มันไม่ใช่ชื่อผมนี่หว่า แต่เป็น "พี่หนุ่ย" .....
" พี่หนุ่ย อย่าดิ เสียวอ่ะคับ"
"อูย แรงๆเลยคับ ซี๊ดดดดดดส์ เสียวจังคับ พี่หนุ่ย "
:เฮ้อ: ทำไมตอนนั้นเราไม่ใส่ใจวะ :เฮ้อ:
-
.........บทอัศจรรย์ยังไม่ได้ใจเท่าที่ควรเลย..... :laugh5: :laugh5:
..................ทำได้แค่เนี้ย......เด๋ววันหลังน้องจาสอนเอง........... :laugh5: :laugh5:
ป.ล...ว่าแต่จะเข้าโหมดเศร้าแล้วหรอ.....มีไอ้พี่หนุ่ยมาด้วย.....นอนกับตรูแล้วเรียกชื่อคนอื่น...
................มรึง......... :ฮึ่มม: :ฮึ่มม:
-
ตอน 12.1 (แอบแถม)
ผมตื่นขึ้นมาอีกที เพราะรู้สึกแปลกๆ แถวๆ กระบี่ปราบมารของผม พอลืมตาก็เห็นเอกมันกำลังวุ่นวายกับกระบี่ - ต๋อง(น้อย)นั่นเอง ของผมอยู่ :kikkik: ง่วงเชียวนะเมิง ติดจายยยยยหรอไง :haun5:
ผม "เฮ้ย เอก ทำอารายยยยยแต่เช้า" - เฮ้อ ได้เสียวแต่เช้าเลย กรู : 222222: ร่าเริงรับอรุณ
เอก "ก็ล้างแค้นเมื่อคืนไง ต๋องอ่ะ มาลักหลับเรา"
ผมสะอึกเลย :o อารายยยน๊า ม่ายเอานะเว้ย มะคืนกรูไม่ได้ลักหลับเมิงน๊าาาา ก็เห็น ยินยอมโดยดีนี่หว่าออกอากาศเป็นพิธีกรร่วม ทำรายการ "ร่วมด้วยช่วยกัน" อยู่นี่หว่า อย่ามั่วดิ ไอ้เอก เมิ้งงงงงง ผมเริ่มใจสั่น เพราะเอกมันจับขาผมยกขึ้น :monkeycry4: แล้วเอาลิ้นมาตวัดที่อธิปไตยของผม แอ๊กกกกกกซ์ :oอ้ายเอก เมิงช่างกล้านะ โอ๊ย แสรดดดดดด เจี๋ยวจิงๆ สุดๆเลยอ่ะ :serius2:
แต่ในตอนที่เอกมันกำลังจะถล่มประตูเมืองของผมน่ะเอง "ก๊อก ก๊อก ต๋อง ตื่นรึยังลูก" ชิ๊บล่ะซิ :sad3: แม่มา - ซวยล่ะกรู เมื่อคืนกรูทำดังไปเปล่าวะ :try2: หรือไอ้เชี้ยเอกมันครางดังจนเเม่ได้ยิน ship หาย กรูตายแน่ :sad2:
งานนี้ เด้งจากเตียงแบบไม่สนใจไอ้เอกเลยคับ ถ้าคณะเปียงยางมาเห็นคงอยากได้ตัวกรูไปเป็นนักกายกรรม เพราะเด้งไปใส่กางเกงได้เร็วมาก นึกในใจอย่างเดียว ซวยล่ะกรู ซวยล่ะกรู :try2: เดินมาเปิดประตูพร้อมกับใส่เสื้อไปด้วย โชคดีนะ เมื่อคืนยังพอมีสติ ล็อคเอาไว้ ไม่งั้นเนี่ย ถ้าแม่เปิดมาเห็นตอนไอ้เอกกระทำการเมื่อเช้านะ :freeze: กรู..... ไม่อยากจะนึก :sad2:
"เด๋วค๊าบบบ มาแล้ว" ทำเวลามาก ตั้งแต่ได้ยินเสียงเคาะประตู จนเดินมาเปิดไม่ถึง 45 วิ พร้อมแสดงละคร ไอ้ต๋องเมิงเข้าโหมด - งัวเงีย +ง่วงนอนเพิ่งตื่น :onion_asleep: "มีอารายยยยอ่ะ แม่ ปลุกแต่เช้าเลย" พร้อมหาวโชว์ 1 ที เพื่อยืนยันว่า นี่กรูเพิ่งตื่นนะ ง๊วง ง่วง พร้อมกับยืนเอาตัวบังห้องสุดชีวิต
"เมื่อคืนกลับมากี่โมง" แม่พูด พร้อมกับเปิดประตู เข้ามาในห้องผม - อ๊ากกกกกซ์ ลืมไปเลย :o เชี้ยเอกอยู่ที่เตียงนี่หว่า :sad3:
แล้วผมก็สังเกตว่า แม่มองไปที่เตียงของผม ไม่นะ ม่ายยยยยยยย :dont2:
....................................................................
-
..........ราวังเหอะ :ฮึ่มม:........พาเด็กไปนอนแม่จะจับได้ซักวัน..... :laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
:o :o หม่อมแม่เปิดประตูแล้วมองไปที่เตียง :o :o เจอว่าที่ลูกสะใภ้หรือว่าที่ลูกเขยก็มะรู้นะคับ :pandalaugh: :pandalaugh:
-
เอิ้กๆๆๆๆ :laugh3:
คุนป้อมบรรยายมาเหมือนดูหนังเกี่ยวกะการกู้กรุงเยยเนอะ
ระวังกรุงแตกรอบสองนะครับคุนป้อม เด๋วจาหาว่ามะเตือน อิอิ :fox2: :fox2:
ดีม่ายดี โดนคุนแม่จับได้นี่ ตายหยั๋งเขียดแน่ แฮ่ :pigangry2:
: 222222: : 222222:
แต่เอ้ แรกๆ ก้อหนุกนะคุนป้อมขำดีเรื่องนี้ :yeb:
แต่อ่านไปอ่านมาไหงตอนท้ายไหงจากลายเปนเรื่องเศร้าอีกละเนี่ย :o
อย่าเปนอย่างนั้นเลยนะ :monkeysad:
[/b]
-
ว่าเเล้วเชียวมานเเปลกๆ เรื่องตาหนุ่ย
ที่เเท้ก้อ...
:เฮ้อ:
เเต่คราวนี้ป้อมบรรยายบทอัศจรรย์ได้เเบบว่า
เหมือ...นน ดูหนังเรื่องนั้นอยู่เลย เชื่อเเระว่ากะลังอิน
:pandalaugh:
ว่าเเต่เเม่จาว่างายมั่งน๊า.
:kikkik:
-
แงๆๆ จะเข้าโหมดเศร้าเเล้วหรอครับ :monkeycry4:
-
แมมางานนี้รอดจากการเสียเอกราชอีกรอบ :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
:haun4: :pighaun: :haun4: :haun1:
เอิ๊กๆ ถูกจ๊าย ถูกจาย บรรยายซะอัศจรรย์สมชื่อเลย
ง่า แต่มีแววจะเศร้าแล้วนี่สิ นึกถึงชื่อเรื่องแล้ว รู้สึกม่ายดีเลย :monkeysad2:
-
อย่าเพิ่งรีบเศร้านา เพิ่งต้นเรื่องเองมะช่ายเหรอ :เฮ้อ:
-
:o จะเศร้ามั้ยเนี่ย
ม่ะนะ ไม่อย่ากให้เศร้าอ่ะ :dont2:
-
เหอ เหอ ในที่สุดก็กู้กรุงกลับมาได้ :laugh3: :laugh3:
-
:monkeycry2:
แงๆๆ จะเข้าโหมดเศร้าเเล้วหรอครับ :เศร้า1:
-
จะเศร้าอีกแล้วซิเนี่ย :เฮ้อ:
ผลัดกันเสียกรุงไปมาเนอะ ว่าแต่แม่จะจับได้มั้ยน้อ :o
-
555+
พออ่านทุกรีพลายแล้ว เหมือนว่ากะลังเรียนประวัติศาสตร์สมัยกู้กรุงเยยอะ
ตอบมากานแบบนั้นหมดเยย
ปล. ถ้ามีเวลาก้อมาช่วยต่อด้วยน้า รอจนจาต้องไปอ่านหนังสือประวัติศาสตร์มั่งแล้วเนี่ย
เผื่อจามีความรู้ตอนที่คุนป้อมบรรยายบทกรุงแตกครั้งต่อไป 55555555+
:kikkik: :kikkik:
-
:laugh5: สงสัยอินไปหน่อยตอนเขียนแฮะ มีแต่คนบอก เหมือนเรียนประวัติศาสตร์ :really2:
ประกาศ :โหลๆ: เรื่องมันยังไม่เศร้าหรอกค๊าบบบบบ จริงๆนะ อีกนานนนนนนนนนนนนนนน
ปล. รู้สึกเขียนบทอัศจรรย์ไม่เป็นจริงๆว่ะ กรู :เฮ้อ: เป็นแต่ภาคปฏิบัติ :yeb:
***********************************************
ตอนที่ 13
หัวใจมันหล่นหายไปอยู่ส่วนไหนก็ไม่รู้คับ :sad3: มองตามแม่ไปเลยเห็นไอ้เอก (แกล้งทำเนียน) นอนหลับอยู่บนเตียง
ที่สำคัญ มีเสื้อใส่ด้วย แถมนอนหันหลังประตูให้อีก สรุปว่ามันอยู่คณะกายกรรมที่เดียวกันกับผมมั๊งคับ เร็วพอๆกัน แถมทำเนียนใส่เสื้อหลับอีกต่างหาก สุดยอดดดดด ไอ้เอก :give2: อย่างงี้เอารางวัลไปเลย เด๋วแม่ออกไปค่อยให้นะ
ผม "อ๋อ เพื่อนที่ทำงานง่ะ เมื่อคืนไปกินเหล้าด้วยกัน แล้วมันหลับ ปลุกก็ไม่ตื่น ไม่รู้จักบ้านมันเลยให้มันมานอนที่ห้อง"
แม่ "อึม" (สงสัยอะไรเปล่าวะเนี่ย แม่กรู)
ผม "แม่มีอะไรเปล่า มาปลุกแต่เช้าเลย ง่วงนะ" ทำโมโหกลบเกลื่อน
แม่ "เมื่อคืนเข้าบ้านแล้วทำไมไม่ล็อคประตู " :laugh3: แล้วไป แค่ไม่ล็อคประตู โถ่ตอนแรกนึกว่ากรูเสียงดังไป 5 5 5 :-[
ผม "อ้าวหรอ โทษที เมาไปหน่อยอ่ะ"
แม่ "ชั้นก็ว่างั้นแหละ เสื้อนี่ใส่แบบนี้ตั้งแต่เมื่อคืนเลยหรอ มันกลับหน้ากลับหลังนะ" :o อ๊ากกกกกกกซ์ แม่ค๊าบจริงๆมะใช่เมื่อคืนซะหน่อย มะกี้ต่างหาก
ผม "เอออ ใช่ เพิ่งเห็น สงสัยเมาจริงด้วย" กลบเกลื่อนต่อแบบเนียนๆ พร้อมหัวเราะเจื่อนๆ แบบไม่รู้เรื่อง :freeze:
พอแม่เดินไปเลยปิดประตู ล็อคแล้ว วิ่งกระโดดขึ้นเตียงไปเลย เอกมันก็หันมาพอดี เลยต้องไปลูบหัวชมเชยซะหน่อย ฐานกลบเกลื่อน รวดเร็วทันใจ อิอิ
ผม "เอก เมิงก็เร็วใช้ได้เลยนะเนี่ย หันมาอีกที ใส่เสื้อนอนบนเตียงเรียบร้อยแล้ว สุดยอดเลยอ่ะ น่ารักที่ซู้ดดด รู้ใจจริงๆ555"
เอก "อ่านะ ก็ตกใจเหมือนกันแหละ ใส่แต่เสื้อนะ ข้างล่างไม่มี"
ผม "จิงหรอ ไหนดูดิ 555" พูดไปก็แง้มผ้านวมเพื่อท้าพิสูจน์ :haun5: คือผมเป็นคนเชื่อคนยากอ่ะคับ อิอิ
เอก "ไม่ต้องเลย ต๋องก็รีบจนใส่เสื้อกลับด้านเหมือนกันล่ะน่า"
ผม " เออดิ เนี่ยแม่คงงง เพราะปกติไม่ค่อยพาเพื่อนมานอนบ้าน ที่เคยเข้ามาห้องเราเนี่ย มีแค่ 3 คนเอง นี่รวมเอกแล้วด้วยนะ"
เอก "หรอ ทำไมอ่ะ" ไม่ต้องมาทำหน้างง เรื่องจริงเว้ย ไอ้แสรดดดดดดดดดด
ผม "ไม่รู้ดิ ไม่ค่อยชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวายมั๊ง ห้องนี้มันเหมือนเป็นพื้นที่ส่วนตัวอ่ะ ยิ่งที่เคยมาค้างเนี่ย มีแค่ไอ้นิวกับเอกเอง อีกคนมาเอาแค่การ์ตูน ก็กลับ"
เอก "อ้าว ไอ้นิวเคยมาค้างด้วยหรอ" เสียงมีอารมณ์เหมือนโกดเล็กน้อย เพราะบ้านไอ้นิวมันใกล้บ้านผมมาก ไม่น่าจะมาค้างได้
ผม "เฮ้ย อย่าคิดมากดิ หึงหรอ :kikkik: 555 ไอ้นิวมันเคยค้างแค่ 2 ครั้งเอง เรื่องมันแสบๆทั้งนั้นแหละ บ้านมันก็แค่นี้เอง ถ้าไม่จำเป็นจริงๆมันก็ไม่ค้างบ้านเราหรอก"
ผมเลยเล่าให้เอกฟังถึงวีรกรรมของ พ่อยอดชาย นายนิวเพื่อนผม ทั้งๆที่ผมกับมันบ้านอยู่ใกล้กัน แต่มารู้เนี่ย ตอนจะขึ้นปี 4 กันอยู่แล้ว จากนั้นเลยไปไหนมาไหนคู่กันตลอด ครั้งแรกเลยที่นิวมาค้างบ้านผม เพราะทำ thesis กันทั้งคืนคับ ผมวิเคราะห์ข้อมูลวิจัย มันพิมพ์เลยยาวไปทั้งคืน หลับคาคอมคับ ส่วนครั้งที่ 2 เนี่ย เพราะมันเมาหนักคับ ฉลองเรียนจบ ปกติเวลากินเหล้าเนี่ย ผมไม่ค่อยขับรถไปเท่าไหร่ เลยอาศัยพี่แท็กซี่กลับบ้านกันประจำ คืนนั้นก็เหมือนกัน แต่ซัดเยอะไปหน่อยมั๊งคับ
ตอนแท็กซี่จอดส่งผมที่บ้าน นิวมันเลยอ้วกคับ :oak: แต่ที่หนักคือ แทนที่คุณท่านจะอ้วกข้างทางธรรมดา มันเจือกอ้วกไปที่หัวพี่แท็กซี่อ่ะ เละทั้งรถทั้งตัวเลยคับ :laugh: โคดสงสารพี่แท็กซี่ ต้องล้างรถ แถมอาบน้ำใหม่อีกเพราะโดนอ้วกใครก็ไม่รู้ เลยต้องหามไอ้นิวมันลงที่บ้าน ถ้าปล่อยไปมันคงโดน teen พี่แท็กซี่กระทืบอ่ะ
เอก "ไอ้เชี้ยนิวเนี่ยนะ 55555 เด๋วไปแซวมันดีกว่า" ตอนนี้เอกมันรู้จักนิว จนเริ่มสนิทกันแล้วอ่ะคับ เพราะไปกินเหล้าด้วยกันบ่อยๆ มันตามผมไปเองนะ ไม่ได้ลากมันไป
ผม "เฮ้ย อย่านะ มันส่งห้ามกรูบอกใคร เด๋วมันด่าเอา" (แต่ตอนนี้กรูโพสลงเว็ปเลย โทษนะ เพื่อนนิว :laugh5:)
เอก "เออ ไม่ล้อก็ได้ ว่าแต่ว่า เรามาต่อกันเหอะ นะต๋องนะ" มันทำเสียงอ้อน :-[
ผม "ไม่ต้องเลย มะกี้กรุหัวใจเกือบหยุดเต้น ยังไม่เข็ดอีกหรอ ไม่เอาแล้ว พาใครมานอนที่บ้านเนี่ย คิดดูดิ ถ้าแม่เปิดมาเห็น "ช๊อตเด็ด" บนเตียงเนี่ย กรูอดได้มรดกแน่ ถึงเป็นลูกคนเดียวก็เหอะ แม่กรูขนไปบริจาควัดหมดแน่ๆ"
แล้วเอกมันก็หัวเราะแบบสะใจอ่ะ มีเซ็งเล็กๆเหมือนกันนะ (ไม่ใช่กรูไม่อยากนะเอก แต่อารมณ์มันหดหมดแล้วอ่ะ - อารมณ์นะ ม่ายช่าย ...
ก่อนออกจากบ้าน ก็ให้มันสวัสดีแม่ผม แค่พาไปรู้จักอ่ะ - ไม่ใช่พามาแนะนำว่าเป็นลูกสะใภ้ เอ๊ะ หรือว่าเป็นลูกเขย หว่า เริ่มมึนๆ :really2: ทั้งเล่นมันและโดนมันเล่นไปคนละครั้ง สงสัยต้องเก็บสถิติแล้วมั๊ง ใครโดนเยอะกว่าเป็นเมีย 5 5 5 :haun5:
ผมปล่อยให้มันนั่งคุยกับแม่ไป ผมก็ไปหาอะไรมันให้กินในครัว มันก็ดูเหมือนจะคุยกับแม่ผมเฮฮาดี ผมไม่รู้หรอกว่า จริงๆแล้วเอกมันคุยอะไรกับแม่ผมมั่ง แต่รู้สึกว่า แม่ผมจะชอบมันนะ เพราะส่วนใหญ่กับพวกเพื่อนผม แม่จะเฉยๆอ่ะ แต่คราวนี้มีหัวเราะอ่ะ อยากรู้ว่ามันเม๊าท์อะไรกรูเปล่า เลยเข้าไปแจม สรุปว่า เป็นหัวข้อของคนภูธอเรี่ยนน่ะเอง (คนพื้นถิ่น เด็กต่างจังหวัดนั่นแหละแล้วแต่จะเรียก มาจากการปฏิสนธิกันของคำอ่ะ) ส่วนผมมันพวกในเมือง :yeb: (ไม่ใช่ อ. เมืองนะ อิอิ) มิน่าล่ะ เข้ากันดีเหลือเกิน เพราะไปๆมาๆ บ้านที่เพชรบูรณ์ของเอกมันอยู่ไม่ไกลบ้านแม่ผมเท่าไหร่ (ขับรถแค่ครึ่งชั่วโมงนิดหน่อย แต่ต้องเหยียบ 160 นะ 5 5 :kikkik: ) - จริงๆก็หลายสิบโลแหละ แถมที่ฮามากๆ คือ แม่ผมเคยไปแถวๆบ้านมันบ่อยๆ เผลอๆจะรู้จักแม่มันด้วยซ้ำ (โห รู้จักกันมาตั้งแต่รุ่นแม่ มาแต่งงานกันเลยดีกว่านะ เมิง เกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกันเลยดีม่ะ :kikkik: )
จากเหตุการณ์สุดหลอน :sad3: ในห้องผมวันนั้น ทำให้ผมตัดสินใจอะไรบางอย่าง ที่ผมยังตกใจตัวเองจนวันนี้ว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ทำไปได้ยังไงเนี่ย ตอนนั้นผมแค่อยากมีที่ๆสามารถอยู่กับเอกได้อย่างไม่มีใครมากวน ไม่ต้องมานั่งลุ้นว่าแม่ผมจะเปิดประตูมาเมื่อไหร่หรือมีที่นั่งคุยเล่นกันได้ทั้งวัน ตอนนั้นผมคิดแค่นั้นจริงๆ
พอผมก็ขับรถไปส่งเอกที่คอนโดมันเรียบร้อยแล้ว ผมเลยตัดสินใจที่จะแยกออกมาจากบ้าน มาอยู่เองอ่ะคับอ่ะคับ ใช่แล้น ผมซื้อคอนโดเป็นของผมเอง 2 วันหลังจากนั้น
-
..........ลงทุนซื้อเรือนหอเลยเว้ย........... :laugh5: :laugh5:
.................ราวังนะ...ซื้อก่อนแต่งอ่ะ..... :call: :call:
-
มีเเฟนงี้รักตายเลย555 :จ้อบจัง1:
-
กร๊ากมีเรือนหอแว้ว
ที่สำหรับเฉือด
:haun4: :haun4: :haun4:
-
โห นี่ลงทุนขนาดระดมเงินทุนมากว้านซื้อที่เปิดประลองศุกยุทธหัตถี (เอา "ช้าง" มาชนกัน) เลยเหรอออ :kikkik: :kikkik:
เอ้ย!!! :o ม่ายช่ายๆ หาที่อยู่กัน 2 ต่อ 2 ตะหาก
(เฮ้อ คิดไรไปเนี่ยเรา แหะๆๆๆ สงสัยอินกะเรื่องประวัติศาสตร์มากไปหน่อย)
แต่ก็ถือว่าครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดีนะครับ ม่ายโดนแม่จับด้าย : 222222:
แต่ว่านะเผื่อแม่จาเข้าใจจับแต่งกันเลยก้อด้ายนะครับ หุหุหุหุ (แซวเล่นน้า อย่าคิดมากละ) :laugh5:
เป็นกำลังใจหั้ยคนเขียนต่อไป สู้ๆๆๆๆ :yeb:
ปล. ตอนแรกอ่านดูเหมือนจาบอกว่ายังม่ายเศร้าตอนนี้ ==> ง้านสรุปแล้วมานก็เศร้าอีกช่ายมั้ยเนี่ย แต่เป็นตอนปลายๆๆๆๆ
ฮือๆๆๆ ร้องไห้รอก่อนละกัน หลังๆ จาได้ไม่เศร้ามาก แงงงงงงง :monkeycry4:
-
พื้นที่ทำกิจกรรมเข้าจังหวะส่วนตัวเนี่ยะ :o ซื้อเหมือนซื้อของชำเลยนะคับ :haun5: :haun5: :haun5: :haun5:
ว่าแล้วก็มารอลุ้นต่อไปว่าใครจาเปนสามีแล้วก็ใครจะเปนภรรยา :pandalaugh: :pandalaugh: :pandalaugh:
-
เอ้อ..ป้อมที่ร๊ากกกกทุ่มทุนสร้างอีกแระ :เฮ้อ:
-
อืม งานนี้ทุ่มสุดตัวจริง ๆ :laugh3: :laugh3:
-
:o ซื้อเรือนหอรอรักเลยเหรอ
กลัวจะไม่ได้ใช้จัง :เฮ้อ:
-
อิจฉาคนมีตังค์อ่ะ ชิส์ๆๆ :110011: :เชิป2:
-
ไม่ได้ทุ่มทุนขนาดนั้น กะจะซื้ออยู่แล้ว
ไม่ได้รวยขนาดนั้นหรอกคับ ทำงานลากเลือดเหมือนกัน หาตังค์ผ่อนอยู่เนี่ย
:monkeycry4: มีใครจะช่วยอนุเคราะห์มั๊ยอ่ะ
****************************************************
ตอนที่ 14
เรื่องผมซื้อคอนโดเนี่ย ฮือฮาในหมู่เพื่อนฝูงมากๆ เพราะไอ้คอนโดที่ผมซื้อเนี่ย มันไม่ห่างจากบ้านที่ผมอยู่ตอนนี้เท่าไหร่ ประมาณก็เดินเรื่อยๆ 10 นาทีก็ถึงอ่ะ ก็ผมชอบอยู่แถวนี้นี่หว่า สะดวกจะตาย แถมผมมันประเภทชอบอยู่ใกล้ๆบ้าน ทุกคนด่าหมดว่าจะซื้อคอนโดไปทำไม ไอ้นิวปากหมาขนาดไปประจานผมในวงเหล้าว่า ผมซื้อคอนโดเพราะจะทำเป็น รังรักส่วนตัว ดูมันพูดดิ :ฮึ่มม: แสรดดดดดดด เซ็ง จริงๆแล้วผมว่ามันถึงเวลามากกว่า เพราะรถก็เพิ่งจะผ่อนหมด สมควรเป็นหนี้ต่อไป เลยตัดสินใจซื้อ ไม่เกี่ยวกับไอ้เอกเลยจริงๆ แต่เพื่อนๆผมไม่มีใครเชื่อ สารภาพตรงนี้เลยว่า มันเป็นแค่แรงกระตุ้นให้ซื้อมากกว่า แต่ตั้งใจมานานแล้ว (แต่ทำไมไม่มีใครเชื่อเลยอ่ะ :impress:)
เอกมันก็ว่าผมเหมือนกันว่า ทำไมรีบตัดสินใจ ของมันไม่ใช่ ร้อย-สองร้อย แต่ก็เอาเหอะ ทุกคนเริ่มปลงๆกับสานดานของผมที่มักจะไม่คิดอะไรมากเวลาซื้อของอยู่แล้ว แม่ผมก็คงไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน แต่ตอนนี้คงต้องอยู่ที่บ้านไปก่อน เพราะคอนโดที่จะซื้อมันยังสร้างไม่เสร็จอ่ะ 555 เซ็งจิตเจงๆ
ผมกับไอ้เอกตอนนี้ก็ไม่ได้มีอะไรหวือหวาคับ ก็คนมันทำงานแล้วเลยไม่ค่อยได้ไปไหนกันบ่อย แล้วยิ่งช่วงนี้ ผมรับงานข้างนอกเอาไว้ด้วย เลยต้องไปต่างจังหวัดเกือบทุกเสาร์อาทิตย์ ทำให้เราเจอกันน้อยลงไปอีก :monkeysad: แต่ถึงยังไง ทุกเช้า มันก็จะโทรมาปลุกผมเหมือนเดิม คุยกันก่อนนอนเหมือนเดิมทุกวัน หลังเลิกงาน ผมก็ไปหามันที่คอนโดมันมั่ง มันแว่บมากินข้าวกลางวันด้วยกันมั่ง แค่ช่วงเสาร์-อาทิตย์ที่น่าจะอยู่ด้วยกัน ไม่ได้เจอกันเพราะผมออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ช่วงที่ผมว่าง มันก็กลับบ้านที่ต่างจังหวัด สวนกันไป-มาอย่างงี้เกือบเดือน - :เฮ้อ: ปลงล่ะ อย่างกับอยู่ด้วยกันมา 30 ปี จริงๆเจอกันแค่ 3 เดือนเอง :เฮ้อ:
จนวันที่ผมต้องไปกำกับงาน Event งานนึงที่พัทยาตอนเดือนตุลาคม 07 ที่ผ่านมา ตอนเย็นวันศุกร์หลังดูหนังเสร็จ ผมเลยบอกไอ้เอกไปว่า เสาร์นี่ไม่ว่างไปพัทยา
มันเลยบ่น “อะไรเนี่ย ทำไมช่วงนี้งานเยอะจังอ่ะ ไม่ได้หยุดเลยหรอ” (คิดถึงกรูอ่ะดิ)
ผม “ก็มันต้องหาเงินมาผ่อนคอนโดนี่หว่า เดือนนึงไม่ใช่น้อยๆนะเว้ย” :monkeysad:
เอก “ ก็หาเรื่องเองนี่ จะซื้อมันทำไมไอ้คอนโดเนี่ย บ้านก็มีแล้วยังจะมาซื้อคอนโดอีก แล้วถ้าซื้อใกล้ที่ทำงาน ยังพอรับได้นะ นี่ต๋องก็ซื้อใกล้บ้านอีกต่างหาก แล้วไปที่ไหนอ่ะ อาทิตย์นี้”
ผม “ไปพัทยาเอง จัดงานวันเสาร์บ่าย เสร็จเกือบ 4 ทุ่มอ่ะ ถ้าเหนื่อยมากก็ค้างต่อ แต่อาจจะขับกลับเลยถ้าบางคนเลี้ยงหนังวันอาทิตย์อ่ะ”
เอก “ หันไปทางอื่นเลย ไม่ว่างเหมือนกัน อาทิตย์นี้ไปต่างจังหวัดกลับไปหาแม่”
ผม “โห เสียดายอ่ะ อุตส่าห์จะกลับมาหา เซ็งเลย งั้นคืนนี้เราไปค้างนะ” :haun1:
เอก “อย่าดีกว่า เด๋ว 5 ทุ่มกว่าก็ต้องไปพัทยาแล้วไม่ใช่หรอ เด๋วก็โทรมแย่หรอก" ผมเลยไปส่งมันที่คอนโดแล้วก็ขับต่อไปที่พัทยาเลย จำได้ว่าผมไปกำกับงานที่โรงแรมรอยัลคลิฟ ซึ่งห่างจากตัวเมืองพอสมควร ผมทำงานเสร็จตอนเกือบสี่ทุ่ม ก็กะว่าจะกลับกันเลย เพราะขี้เกียจอยู่ ขับรถก็แค่ชั่วโมงนิดๆเอง พอๆกับช่วงรถโคดติดแล้วต้องขับเส้นสุขุมวิทนั่นเเหละ
พอเปิดโทรศัพท์ ก็มีข้อความเข้ามาเกือบสิบอัน :o (ปกติเวลากำกับงานจะไม่เปิดมือถืออ่ะคับ เด๋วสมาธิหลุด ต้องตั้งใจหน่อย งานนอกเนี่ย เงินดีกว่างานประจำอีก 555 :yeb:) จากไอ้เอกมันนั่นแหละคับทั้งนั้นเลย ให้โทรกลับด่วนมั่ง อยู่ที่ไหนมั่งล่ะ อารายยยของเมิ๊งเนี่ย ก็กลับบ้านนอกไปแล้วไม่ใช่หรอ จะอะไรกับกรูกันอีกเนี่ย
พอโทรกลับยังไม่ทันจะ "ว่างายยยย" เลย เอกมันโวยมาก่อนเลยคับ "ต๋อง อยู่ที่ไหน ทำไมปิดมือถือ ส่งข้อความไปตั้งนานแล้ว เพิ่งจะโทรกลับเนี่ยนะ อยู่กับใคร :angry2: " (เชี้ย เมิงเป็นผู้ปกครองกรูหรอ แม่กรูเองยังไม่ค่อยสนเลย ยิงคำถามรัวมาเป็นชุดเลย)
ผม "เฮ้ย ใจเย็นๆดิ ท่าน เพิ่งเสร็จงานค๊าบบบ ตอนรันงานต๋องปิดมือถือตลอดอยู่แล้วอ่ะ เนี่ยกำลังขับรถกลับกรุงเทพ"
เอก "ไม่ต้องไปไหนเลย เอกอยู่พัทยา กะจะมาเซอร์ไพร์ซะหน่อย อารายว่ะ หนีกลับบ้านเลยหรอ"
ผม "เฮ้ย จริงดิ" แสรดดดด น่ารักนะเนี่ย :impress2: ไอ้เอกเนี่ย มีทำเซอร์ไพร์ด้วย :give2: พระเอกละครมากกกกกเลยคุณ คราวหลังไม่ต้องก็ได้นะ นี่ถ้ากรูเปิดมือถือที่กรุงเทพฯเนี่ย จะทำยังไง กรูได้มีขับกลับมาพัทยาอีกรอบแน่ๆ คิดไรอยู่เนี่ย ดันทำเท่ห์แอบมาเซอร์ไพร์กะให้ตกใจ เฮอะ เกือบไปแล้วไหมล่ะเมิง
เอก "ตอนนี้อยู่โรงแรม....... นะ"
ผม "ค๊าบบบ เด๋วขับรถไปหานะ ถามจริงๆเหอะ มาตั้งแต่กี่โมงอ่ะ" :fox2:
เอก "บ่ายๆ มาเร็วๆด้วย เหงา นั่งอยู่คนเดียวมาทั้งวันล่ะ" - เกือบอยู่คนเดียวต่ออีกคืนแล้วมั๊ยล่ะ
ผม "เออ เด๋วถึงแล้วโทรหา กินไรเปล่า เด๋วแวะข้างทางให้"
เอก "กินต๋อง"
ผม " :pighaun: ไม่ต้องมากวนเลย อันนั้นข้างทางไม่มีขายเว้ย ของดีมีจำนวนจำกัดนะ ไม่ได้ขายทั่วไป ถามจริงๆ เอาไรเปล่า"
เอกมันหัวเราะใหญ่ "ก็บอกแล้วไง จะกินต๋อง" (แสรดดดดดดดดดดด กวนไม่เลิก :haun5: ท่าทางอารมณ์ดีแล้ว ค่อยยังชั่ว)
ผม "เฮ้ย คืนนี้ไม่ให้กินเว้ย เหนื่อยจะตาย เมื่อคืนไม่ได้นอนด้วย set up ทั้งคืนเลย"
เอก "เออๆ รู้แล้ว รีบมาถึงก่อนล่ะกัน"
ผมขับรถไปหามันตามโรงแรมที่บอกไว้ แต่หลงคับ โง่โคดๆเลย (ขอด่าตัวเอง) คือ ปกติขับรถในพัทยาเนี่ย ส่วนใหญ่จะเมาคับ ตอนสติดีๆไม่ค่อยตระเวนไปไหนเท่าไหร่ แต่ตอนเมาเนี่ย ร่อนไปทั่ว เพราะงั้นจำทางได้เฉพาะตอนเมาๆเท่านั้นคับ อิอิ (สร้างเรื่องไปเรื่อย จริงๆมันก็แค่หลงล่ะน่า จำทางไม่ได้ :really2:) สี่สิบนาทีผ่านไป ไอ้เอกคงใจร้อน (อยากกินกรูอ่ะดิ๊) โทรมาอีกรอบ "ต๋อง อยู่ไหนเนี่ย ทำไมไม่ถึงอีกอ่ะ" อย่ามาโวยได้มั๊ย ยิ่งหงุดหงิดอยู่ :angry2: เด๋วกรูก็วีนกลับหรอก ไม่เคยเจอใช่ม่ะ
ผม "หลงอยู่เว้ย โรงแรมไรเนี่ย หายากจัง" บ่น บ่น บ่น บ่น บ่นไปเรื่อยๆ จนไอ้เอกมันทนไม่ไหวต้องมารับ สำเร็จตามแผน :laugh3: 555 น่าร๊ากกกกจิงๆ ที่นี้รู้แหละ ว่าต้องทำไงให้ไอ้เอกตามใจ เหอ เหอ
พอไอ้เอกมาถึงที่นัด ก็พาผมกลับโรงแรม เออ กรูคงหาเจอหรอก :try2: เพราะทางเข้ามันเป็นตรอกเล็กๆคับ ผมนึกในใจ เชี้ยละ พากรูโรงแรมอะไรเนี่ย :sad5: จะนอนได้เปล่าวะ ม่านรูดหรอเปล่าเนี่ย บรรยากาศคล้ายๆเลย ไม่ไหวนะเว้ย
แต่พอเห็นตัวตึกกับห้องพักเนี่ย ขอกลับคำพูดเลยคับ มันไม่ใช่ม่านรูดคับ ตึกดูดีทีเดียว ล็อบบี้ดูไฮโซเลย แต่ที่สุดๆ ห้องพักคับห้องกว้างโคดๆ : 222222: ถามราคามัน จิงดิ ถูกจัง ห้องที่ผมนอน ไม่ดิ ใช้วางกระเป๋าเมื่อคืน เเพงกว่าเยอะแ_่งยัง เล็กกว่าที่นี่อีก มันบอกว่า ที่นี่มีห้องน้อยคนไม่ค่อยรู้จัก ไอ้เอกเนี่ย ช่างสรรหาดีจริงๆ เสียอย่างเดียว ห้องน้ำมันเปิดเผยไปหน่อย แบบเข้าไปเห็นรางๆ ถึงไม่ค่อยชัดเหอะ แต่เห็นแค่นี้ก็จิ้นได้ไกลแล้ว :pighaun:
ไอ้ตอนอาบน้ำมันก็คงสร้างอารมณ์อยู่หรอกคับ แต่ถ้าจะถ่ายเนี่ย (แบบรุ่น heavyweight นะ ไม่ใช่ light weight ) คงแย่ๆน่าดูเลย ถ้าดันไปมองเนี่ย :oak: สายตาเสื่อมสมรรถภาพแน่ๆ 555
พอเข้าห้องปุ๊บ ไอ้เอกก็คว้าผมไปจูบปั๊บ (หื่นโคดๆ เชื่อแล้วว่าหิวกรู อิอิ :kikkik:) ยังไม่ทันอะไรเลย ต้องขอเบรคก่อน ยืนจูบกับมันสักพัก เฮ้ยยยย เริ่มเป๋ไปที่เตียงล่ะ
ผม "เอก เอกใจเย็น ขออาบน้ำก่อนได้ป่ะ เหนียวตัวสุดๆ เหม็นอ่ะ นะ นะ ขอ 10 นาที นะ นะ" ผมต้องขืนตัวไว้ก่อน ไม่งั้นไอ้เอกลากถึงเตียงแล้วโดนโจรกรรมเอกราชแน่ๆ (ดูจากท่าทางมันแล้ว วันนี้ผมคงโดนอ่ะ ม่ายยยยยย :sad2:)
เอก "อาบเร็วๆด้วย ถ้าเกิน 10 นาทีจะเข้าไปอาบให้นะ"
ผม "จ้า ขอบใจที่บอกก่อน นะได้ล็อคประตู 555"
ผมเข้าไปอาบน้ำอยุ่นานเหมือนกัน เพราะวันนั้นเหนื่อยมากๆ ปวดขาไปหมด เลยเปิดน้ำร้อนไปนอนแช่ในอ่าง :sleep2:เพลินไปหน่อย แช่ไป นวดเท้าไป ลืมเลยคับว่าไอ้เอกมันรออยู่
แช่ไปครึ่งชั่วโมงพอให้หายเมื่อยคับ ออกมาจากห้องน้ำ หันไปดู นู๋หื่นบนเตียง (เป็นแฝดกับนู๋หิ่น) หลับไปแล้วอ่ะ :pigsleep2: โกดกรูแน่เลย นอนหันหลังให้ด้วย ซวยเลย เอาไงดีวะเนี่ย จะปลุกมันก็กลัว นอนไปเลยก็ดี เหนื่อยๆด้วย โชคดีจริงๆกรูเนี่ย งั้นคืนนี้ขอพักผ่อนก่อนล่ะกัน ตื่นเช้ามา จะได้สดใสมีแรงคึกคักปึ๋งปั๋ง :ซูโม่: เพราะคืนนี้หมดแรงจริงๆ เลยนอนกอดมันหลับฝันดีทั้งคืนเลย ไว้มาลุ้นตอนเช้าดีกว่า ว่าจะได้ออกกำลังกายรับอรุณหรือเปล่า
-
ออกกำลังกายตอนเช้าเค้าว่าสุขภาพดีนะคับ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
...........หาเรื่องหื่นได้ทุกตอนซิน่า..... :pighaun: :pighaun:
.......................ออกกำลังกายบ่อยๆก็ดีนะ...จะได้ผอม.......... :laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
หุหุหุ ...
ออกกำลังกายยามเช้า รับอรุณ :haun4:
-
ออกกำลังตอนเช้าสิครับดีเลือดลมมันสูบฉีดดี อิๆๆ :haun1:
-
ออกกำลังกายตอนเช้า สุขภาพจะได้แข็งแรงน้า :yeb:
-
:pighaun: ลุ้นกิจกรรมยามเช้าอีกแล้ว 55+
-
มารอฟังเหตุการณ์ การออกกำลังกายยามเช้า ล้างหน้าไก่ :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
...........หาเรื่องหื่นได้ทุกตอนซิน่า..... :pighaun: :pighaun:
.......................ออกกำลังกายบ่อยๆก็ดีนะ...จะได้ผอม.......... :laugh5: :laugh5: :laugh5:
น้องถุงตุงมาว่าที่ร๊ากกกพี่อ้วนได้ไง เค้าเรียกว่าตัวใหญ่ตะหาก :laugh5:
ออกกำลังกายยามเช้านี่ใช่กิจกรรมเข้าจังหวะป่าวจ๊ะ ป้อมจ๋า... :pighaun:
ตาเอกนี่ก้อหื่นใช้ได้นา :haun5:
-
เยี่ยมไปเลย :fox2:
-
บทอัศจรรย์จะเกิดขึ้นอีกแล้วช่ายมั้ยเนี่ย เอิ้กๆๆๆๆๆ :kikkik:
กำลังจะถึงอยู่แล้วเชียว หง่า
ม่ายเปนรายรอรายการออกกำลังยามเช้าก้อด้ายอะ
เพื่อสุขภาพ :laugh5: :laugh5:
-
ลงทุนตามมาถึงพัทยา อดทนเจงๆ
เวลาสำคัญนะครับ จะมีเงินไปทำไม ถ้าชีวิตรักไม่มีเวลาและความสุข
:เศร้า1:
-
อ้ายน้องถุงตุง มาว่าเราอย่างงี้ได้ไงเนี่ย เมิงงงงง :ฮึ่มม:
แน๋วสุดร๊ากกกกกกกกกกกก จัดการให้หน่อยนะจ๊ะ
เรย์ ขอบคุณมากสำหรับคำแนะนำดีๆคับ จะพยายามทำนะ
คนอื่นๆที่เข้ามาอ่าน แล เม้นท์ ขอบจายหลายๆเด้อออออ :โหลๆ:
ไปดูท่าออกกำลังกายตอนเช้ากันดีก่า
************************************************************************
ตอนที่ 15
ตอนเช้าพอผมลืมตาตื่นขึ้นมาพบกับ คนที่ทำให้ผมมองโลกเปลี่ยนไปยังหลับสนิทอยู่ข้างๆ :sleep2: ทำให้ผมนึกถึงคืนนั้นที่เราเจอกันครั้งแรก คืนที่มันนอนหนุนตักผมอยู่ ในขณะที่ผมก็ลูบผมของเอกเล่น ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะทำอย่างงั้นอีก
แต่ทำไมมันต้องนอนอ้าปาก เห็นรอยน้ำลายที่มุมปากด้วยเนี่ย จะโรแมนติกซะหน่อย อดเลยกรู :sad2: แต่ก็ยังลูบผมมันเล่นนะคับ พอเห็นมันขยับตัวเลยหยุด เพราะคิดว่ามันจะตื่น แต่ไม่ใช่คับ มันตด !!!!!!!! :sad5: โอ้ พระเจ้ายอด มันจอร์ชมาก แสรดดดด เอก อยากจะถีบมันตกเตียงจริงๆ หมดหล่อเลยนะเมิง นึกถึงตอนที่นัดเจอมันครั้งแรกหลังจากคืนนั้นแล้ว พ่อหนุ่มออฟฟิตสุดเท่ห์ที่กรูเห็นมันไปอยู่ไหนเนี่ย :dont2: เหลือแต่คนทีนอนอ้าปากน้ำลายไหล นอนไปตดไปอยู่ข้างๆตัวเนี่ย สรุปวันนั้นเมิงแปลงร่างใช่ป่ะ เอก
อันไหนเป็นตัวจริงของเมิงกันแน่ :confuse: แต่ผมจะบอกว่า ผมชอบไอ้คนที่นอนอยู่ข้างๆกันมากกว่านะ จริงใจเหลือเกิน แต่เหลือมาดหนุ่มออฟฟิตให้กรูชื่นใจนิ๊ดนึงนะ :call: จะน่ารักขึ้นอีกเยอะมากมาย
ผมก้มลงหอมมันที่หน้าผากแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป ผมเริ่มอาบน้ำไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
เอก "ต๋อง เปิดประตูหน่อยดิ ขออาบด้วย"
ผม "ไม่เอา รอแป็ปเดียว เด๋วเสร็จแล้ว" ผมนึกในใจ อะไรของมันเนี่ย กรูไม่เคยอาบน้ำกับคนอื่นเว้ย เฮ้ย หยุดเคาะได้แล้ว จะเคาะอะไรขนาดนั้นวะเนี่ย "เอออออ ยอมล่ะ รอแป๊ปนึง" ผมรีบหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันส่วนล่างเอาไว้ แล้วรีบไปเปิดประตูห้องน้ำ "เอก หยุดเคาะได้แล้ว รอเด๋วดิ เป็นวัยรุ่นหรอ ใจร้อนจัง"
พอเปิดออกไปก็เห็นพ่อยอดชายของผมยืนอยู่หน้าห้องน้ำ แต่ที่น่าจะเป็นปัญหา เพราะมันไม่ใส่อะไรเลยนี่ดิ :o
เอก "นี่อาบมาตั้งแต่เมื่อคืน ยังไม่เสร็จอีกหรอ นอนรอบนเตียงจนหลับไปเลย แล้วทำไมไม่ปลุก" บ้าแล้ว เมิงอ่ะ อาบตั้งแต่เมื่อคืน ตัวกรูก็เปื่อยพอดี ถ้าเมื่อคืนกรูปลุกเมิง กรูก็โดนดิ เรื่องอะไร :laugh3:
ผม "ก็เห็นว่าเอกหลับแล้ว เลยไม่ได้ปลุก เราก็เหนื่อยๆด้วยอ่ะ" อ้างให้ตัวเองดูมีศีลธรรมขึ้นทันที :kikkik:
เอก "มาเลย มาให้ทำโทษเลย" :-[ จะทามอารายกรูเนี่ย
ผม "จะทำอะไรเราอีกล่ะ เอก แล้วทำไมเดินมาไม่ใส่เสื้อผ้า ไม่อายมั่งหรอ"
เอก "ไม่อายก็อยู่ในห้องจะอายใคร ต๋องก็เคยเห็นนิ อาบน้ำดีกว่า" - แสรดดด ไม่ต้องพูดตรงๆขนาดนั้นก็ได้ วันนี้มันเป็นอะไรวะเนี่ย หื่นจัง ยังงี้ ชอบบบบบ :haun5:
ผมอาบเสร็จแล้วเลยเดินออกจากห้องน้ำ แต่เอกมันก็จับแขนเอาไว้ "ต๋อง อาบให้เอกหน่อยดิ" อารายของเมิงเนี่ย ของมันชี้หน้ากรูอีกล่ะ :laugh:
ผม "ไม่เอา ไม่เคยอาบน้ำให้ใครอ่ะ อาบไปคนเดียวเลย เอาไว้ต๋องไปรอที่เตียงดีกว่านะ" - ม่ได้ปฏิเสธนะ แต่ในนี้มันไม่ถนัดอ่ะ :laugh3:
เอก "ไม่เอา มานี่เลย" มันฉุดผมไปจูบ อีกมือก็แกะผ้าเช็ดตัวผมออก พอผ้าผมหลุดมันเอื้อมมือไปเปิดฝักบัว เราจูบกันอยู่ใต้สายน้ำที่อุ่นกำลังพอดี มือของเราก็ลูบไปทั่วตัว ว่าแล้วก็ตัดเข้าไฟหัวเตียงดีกว่า เหอ เหอ ..............................จะโดนดักตีหัวมั๊ยเนี่ย ............................จากนั้นเราก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกัน :kikkik:
เอาใหม่ อิ อิ ม่ายช่ายยยยยยย เด๋วคนอ่านโกด
Action...........................มือของเราก็ลูบไปทั่วตัว มือผมก็ลงต่ำไปที่ k ของเอกพร้อมกระตุกเบาๆ 2-3 ครั้ง แค่เบาๆ เอกมันก็คราง "อูววววววว์" นี่แค่มือนะ เมิง ถึงขั้นครางเลยหรอ 5555 ผมวางแผนไว้ในใจ :interest: เมิงอยากเล่นกรุใช่ม่ะ วันนี้กรูขอเล่นเมิงล่ะกัน :laugh3: ผมเลยค่อยๆเลื่อนริมฝีปากลงมาที่ซอกคอ มาที่หน้าอกมัน เม้มเล่นสักพักทั้งสองข้าง แล้วไล่ลงมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่เป้าหมายสำคัญ ไอ้เอกเอามือมาจับที่หัวผมเหมือนอยากจะเร่งให้ทำ แต่เรื่องอารายยยย กรุไม่ตามใจเมิงหรอก แทนที่ผมจะ ลุย ผมเริ่มที่รอบนอกก่อนที่จะเริ่มปฎิบัติการกับ k ของเอกที่รอผมอยู่ "ซี้ดดด" เอกครางออกมาอีกครั้ง แล้วก็มาถึงช่วงสำคัญ "ต๋อง โอยยย พอก่อนเหอะ" ไม่มีทาง ผมไม่ยอมตามใจมันจนเสียแผนหรอก ผมทำให้มันแรงขึ้นอีกนิด พร้อมกับแหงนหน้าขึ้นไปมองมัน เอกมันหลับตาพริ้ม เงยหน้าสูดปาก จน "โอ๊ะ ...โอว์..." เอกครางออกมาเป็นครั้งสุดท้าย เหอะ เหอะ สำเร็จ :laugh5:
ผมยืนขึ้นแล้วจับเอกมันหันหลังทันที พร้อมบีบเจลอาบน้ำเพื่อใช้เป็นตัวช่วย ก่อนที่จะใช้มันเป็นตัวนำร่อง ก่อนผมจะเอาเรือดำน้ำไปสำรวจทะเลลึกของไอ้เอก ผมจับเอกให้หันหน้ามาประจัญหน้ากันอีกครั้ง พร้อมยกขาข้างนึงของมันขึ้น เมื่อมันพร้อม ผมก็พร้อม "สาม-สี่" ม่ายยยย ช่ายยยย ..... ผมค่อยสอดเรือดำน้ำของผม เข้าสำรวจช่องแคบ ยิบรอนต้า ของเอก ไปอย่างช้าๆ โดยไม่ติดขัดมาก เพราะเจลอาบน้ำตัวช่วยที่แสนดีของผม เรายืนหันหน้ากอดกัน ผมเห็นหน้าของเอกชัดๆ แบบใกล้ๆก็ตอนนี้เอง ผมกอดเอวมันไว้ ส่วนเอกมันก็เกาะไหล่ผมเอาไว้แน่น เวลาเรามองตากัน ตอนที่ทำไปด้วยเนี่ย มันสุดยอดดดดไปเลยคับ :จ้อบจัง1: พอมันเข้าไปจนสุด เอกมันก็ครางออกมาแล้วก็หลับตา อ้าปาก ผมหมั่นไส้มันสุดๆ เลยจูบมันไปพร้อมทั้งเริ่มขยับตัว พอเรือดำน้ำผมเริ่มสำรวจช่องแคบ เอกมันคงเสียวมากเพราะมันกอดผมแน่นขึ้น พอผมเห็นหน้ามันแบบนั้น โคดดดปลื้มเลยคับ น่ารักอะไรขนาดนี้เนี่ย :haun4: ลืมไอ้คนที่นอนตด น้ำลายไหลเปื้อนหมอนเมื่อเช้าไปเลย ผมยิ่งเดินเครื่องเรือดำน้ำให้เร็วขึ้น เอกมันก็ยิ่งเอาหน้ามานัวเนียแถวๆ หน้าผมเนี่ย ใครเจออย่างงี้ก็ทนไม่ไหวคับ สักพักผมก็หลับตา ตัวเกร็ง เสียวแบบสุดๆ "โอ๊ะ ........... เอกไม่ไหวแล้วค๊าบบบบ" :pighaun: ผมปลดปล่อยอย่างเต็มที่ จากนั้นก็อาบน้ำให้มันตามสัญญา แล้วก็มานอนคุยกันบนเตียง 555 สมน้ำหน้า กะจะมาเล่นเรา โดนเราเล่นซะ :haun5: สรุปสกอร์ปัจจุบัน ผมนำ 2-1 วู้ สะจายยยยย :laugh:
เช้าวันนั้นเราคุยกันหลายเรื่อง เพราะไม่ได้นั่งคุยกันนานๆแบบนี้เกือบเดือนแล้ว เพราะส่วนใหญ่เราจะไปดูหนังกัน ถ้าคุยกันในโรงเด๋วจะโดนด่า
ผมถามมันหลายๆเรื่อง รวมทั้งเรื่อง พี่หนุ่ย ที่มันดันหลุดพูดชื่อออกมาตอนที่มันเมาแล้วค้างที่บ้าน ผมถามมันตรงๆว่า พี่หนุ่ยไม่ใช่แค่ ไอ้หนุ่ย เพื่อนร่วมห้องของมันใช่มั๊ย ซึ่งมันก็ทำหน้าตกใจเหมือนกันที่ผมถามมันเรื่องนี้ แต่ผมก็ได้ตกใจมากกว่ากับคำตอบที่ผมได้รับจากมัน เหมือนโดนฮุกซ้ายของเขาทรายเข้าที่ปลายคางยังไงยังงั้นเลย (เด็กรุ่นนี้จะ get มั๊ยเนี่ย) สรุปง่ายๆว่า ไอ้หนุ่ย มันคือ พี่หนุ่ย คับ เป็นแฟนเก่าของไอ้เอกมันคับ :sad2: แต่เลิกกันไปแล้วก่อนที่จะเจอกับผมคืนนั้นประมาณเดือนนึง แล้วห้องที่มันอยู่ตอนนี้ จริงๆก็เป็นห้องของพี่หนุ่ยคับ :o แต่เค้าทำงานเป็นวิศวะอยู่ที่ต่างจังหวัด นานๆจะเข้ากรุงเทพทีนึง เค้าเลยให้มันอยู่ที่นั่นอ่ะ มันก็เลยโอเคเพราะมันก็ขี้เกียจย้าย ที่นี่มันใกล้รถใต้ดิน มันไปทำงานสะดวก คอนโดอื่นมันก็ค่าเช่าแพง ที่นี่เสียแค่ค่าน้ำ-ค่าไฟ เวลาพี่เค้ามากรุงเทพ มันก็จะย้ายไปนอนกับเพื่อนมั่ง หาเรื่องไปต่างจังหวัดมั่ง ประมาณนั้น ซึ่งมันไม่ได้เจอ พี่หนุ่ยมา 4 เดือนกว่าแล้ว และพี่หนุ่ยก็รู้ว่า ช่วงนี้ มันชอบที่จะไปไหนมาไหนกับผม :เฮ้อ:
เอก "ต๋อง พูดอะไรบ้างสิ อย่าเงียบไปอย่างงี้ดิ โกดเอกหรอ" - โห แสรดดด ไม่เลยมั๊ง เมิงยังอยู่ที่ห้องแฟนเก่าเนี่ยนะ :ฮึ่มม:
ผม "เปล่าไม่ได้โกด เอาจริงนะ แค่เซ็งว่ะ ทำไมเอกไม่บอกต๋องสักคำอ่ะ แล้วเอกจะให้ต๋องคิดไง ไม่ไหวอ่ะ อย่างงี้" :monkeycry4:
เอก "แต่เอกเลิกกับเค้าไปแล้วนิ หน้าก็ไม่ได้เจอตั้งสี่เดือนแล้ว"
ผม "จะเจอเมื่อวาน หรือไม่ได้เจอมาสิบปีก็เหอะ หรือจะเลิกไปแล้วกี่ชาติก็เหอะ แต่เอกยังอยู่ที่ห้องเค้าเนี่ยนะ ทำได้ไงวะ" ผมเริ่มฉุนมากขึ้น :angry2: - อย่าให้กรูวีนนะ ไอ้เอก
เอก "เฮ้ย ไม่มีอะไรจริงๆ ถ้าต๋องไม่ชอบ เด๋วเอกหาที่อยู่ใหม่ก็ได้" เรื่องของเมิงดิ งอนอยู่เว้ย กรูจะพูดอะไรได้ มันชีวิตของเมิง เรื่องของเมิง อยากย้ายก็ย้าย พอมันเห็นผมไม่พูดอะไร มันเลยเข้ามากอด " เป็นไร ไม่เชื่อเอกหรอ เอกพูดจริงๆนะ"
ผม "ไม่มีอะไรจริงๆ แต่ต๋องขออะไรอย่างนึงนะ ขอนะว่าอย่าโกหก แต่ถ้าเอกพูดเล่นๆขำๆอ่ะ ไม่เป็นไร ต๋องโคดเกลียดเลย ยิ่งโกหกไม่เนียนนะ แ_่งพูดกันตรงๆดีกว่า :ฮึ่มม: โตๆกันแล้ว ไม่ใช่เด็กๆ มาง๊องแง๊งใส่กัน อย่านึกว่าเราโง่ รู้ไม่ทัน จับไม่ได้"
เอก "ค๊าบบบ ก็เด๋วเราย้ายไปอยู่กับต๋องไง ดีป่ะ รอคอนโดเสร็จ" - ใครชวนเมิง แต่ก็ชอบนะ :fox2:
ผม "ได้ แต่เมิงนอนอีกห้องนะ ไม่อยากนอนดมตด แหวะ คนไรวะ"
เอก "ใจร้ายอ่ะ พูดไรเนี่ย ไอ้ต๋องบ้า นี่ๆ" พร้อมๆกับเอกมันก็เอามือมาขยี้หัวผม
ผม "เฮ้ย ไม่ใช่หมานะ มาลูบหัวเล่นอยู่ได้"
เอก "ถ้าต๋องเป็นหมาก็ดีดิ เอกชอบหมาตัวใหญ่ ฟัดมันดี อิอิ" - เชี้ยนี่ พูดให้กรูคิดมากอีกล่ะ :-[
ผม "ถ้าเราเป็นหมาจริง กัดขาดคาปากตั้งแต่ตอนอยู่ในห้องน้ำแล้ว" :laugh3: ต้องเล่นโหมดโหด จะได้รู้ซะมั่ง ว่าไผเป็นไผ
แล้วเราก็หัวเราะออกมาพร้อมๆกัน ผมดีใจนะที่เอกมันกล้าบอกผมเรื่อง พี่หนุ่ย เพราะจริงๆแล้วผมรู้เรื่องนี้มาบ้างจากไอ้บอลเพื่อนของมันมาสักพักแล้ว ว่าเอกเคยมีแฟน แต่เลิกกันไปแล้ว แต่ตอนได้ยินจากปากของมันเนี่ย ก็อดโมโหไม่ได้อยู่ดี
จากนั้นเราก็ออกไปหาข้าวเช้ากิน แล้วก็ขับรถกลับกรุงเทพกัน ก่อนกลับมันขอแวะซื้อของฝาก บอกว่าจะซื้อฝากแม่ ผมเลยงง มันจะกลับต่างจังหวัดหรอ ไม่เห็นทันบอกเลย
ผม"อ้าว จะกลับบ้านเมื่อไหร่อ่ะ ระวังมันเสียนะ ถ้าจะเอาอันนี้ไปฝากแม่อ่ะ" ผมเตือนมัน
เอก"ไม่เสียหรอก เด๋วก็เจอแล้ว เอกไม่ได้ซื้อฝากแม่เอกซะหน่อย เอกซื้อฝากแม่ต๋องต่างหาก ก็ดูลูกเค้ากะจะไม่ซื้อไปฝากนิหน่า" - :give2: น่าร๊ากกก จริงๆเมิง ทำคะแนนเข้านะ แต่มันแอบด่ากรูเปล่าวะ
ผม "อ่ะนะ ถ้าให้ดีสมัครเป็นลูกชายอีกคนเลยดิ คุณนายแม่อ่ะ มรดกเยอะนะ 555"
เอก "ก็สมัครอยู่ไง แต่เป็นลูกเขยนะ รอแค่ตอนนี้ไม่รู้ว่าอีกคนจะยอมรึเปล่า"
เชี้ย พูดอะไรเนี่ย กลางตลาดเลยนะ เมิง อายว่ะ แสรดดดดดดดดดดด ลูกเขยอะไร กรูนำเมิงอยู่ 2-1 นะ เมิงน่ะ ลูกสะใภ้แม่กรูต่างหาก อิอิ :kikkik:
**********************************************************
เด๋วกลับมาลงต่อให้วันจันทร์นะคับ ตอนนี้ ขอไปเริงร่าท้าควัน ที่เชียงใหม่ก่อน
เฮ้อ :เฮ้อ: เซ็งเจงๆ ไปทั้งที คงมีแต่ควันให้แสบตา
-
อ่านแล้วเจ็บยอกในอกเล็ก....เพราะ..............งงงช่างมันเถอะ
เรื่องนี้สนุกดีครับ ชอบๆๆๆๆ
ปล. นับกันไปทำไมมีไอ้ประตูนั้นน่ะ ผลัดๆ กันไปก็สิ้นเรื่อง แปลกจังทำไมต้องไปยึดติดกะมันด้วยไอ้คำว่า ผัว-เมีย เนี้ย :kikkik:
-
อ่านแล้วเจ็บยอกในอกเล็ก....เพราะ..............งงงช่างมันเถอะ
เรื่องนี้สนุกดีครับ ชอบๆๆๆๆ
ปล. นับกันไปทำไมมีไอ้ประตูนั้นน่ะ ผลัดๆ กันไปก็สิ้นเรื่อง แปลกจังทำไมต้องไปยึดติดกะมันด้วยไอ้คำว่า ผัว-เมีย เนี้ย :kikkik:
:confuse: งงด้วยคน
น่านจิป้อม อย่ายึดติดที่ผลของประตูอย่างที่เจ๊บอก ผลัดๆกันซะก้อสิ้นเรื่อง :kikkik:
ทำงานให้หนุกหนานนะจ๊ะป้อม :yeb:
-
...........ตามมาดูคนผลัดๆกันอ่ะ..... :haun4: :haun4:
.....................คนมันไม่เคยนิจ้ะ...จะหั้ยผลัดๆกันมันก็คิดหนักนะ.... :laugh5: :laugh5:
-
แน๋วกับเฮียนุ (หรือเจ๊ดี) อย่าคิดมากดิ เรื่องประตูเนี่ย เรานับขำๆ ไม่ได้เอาจริงอะไรมากมายอยู่แล้ว
เพราะเอาจริงๆก็ขี้เกียจนับ เริ่มงงเหมือนกัน 5 5 5 :laugh5: มันบ่อยจนเบลอน่ะ หุหุ :kikkik:
ที่ไปเชียงใหม่เนี่ย เซ็งๆเหมือนกัน ไปแต่ได้เที่ยวแวบเดียว เด๋วกลับมาเอาของมาฝากกกกกกก
เอาละอ่อนเหนือดีม่ะ ที่ร๊ากกกก กระดูกอ่อนๆเน่ย เคี้ยวกรุบๆดีนะ :fox2:
-
:haun4: :haun4: คราวนี้เหมือนเรียนภูมิศาสตร์ 55+ :laugh5: มีช่องแคบ ทะเลลึก เรือดำน้ำ
-
ตามมานับประตูคับ จาเอาไปทำสถิติ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
คะแนน ณ นาทีนี้ ต๋องนำ 2-1 :โหลๆ:
-
เรื่องบนเตียงมักไม่เข้าใครออกใคร :laugh3:
-
:เฮ้อ: ไปเชียงใหม่มา เมาควัน กับ มัวแต่หาละอ่อนเหนือมาฝากป้าแน๋ว :laugh5:
เลยยังไม่ได้เขียนเพิ่มเลยค๊าบบบ :monkeycry4: เหนื่อยมากมาย
เด๋วคืนนี้กลับไปเขียนนะค๊าบบบบบบ แล้วจะเอามาลงพรุ่งนี้ตอนเช้าค๊าบบบบ
-
รอคับรอ :110011: :เชิป2: :110011: :เชิป2:
-
จิส์ทามเปงอาวชื่อเรามาอ้าง ไหนอ่ะมะเหงละอ่อนเหนือซักคน มัวแต่เมาท์อยู่อ่ะจิ เช๊อะ :angry2:
-
ดีเหมือนกันนะครับ ที่เอกบอกออกมา :yeb:
ดีกว่าคนที่ปิดบังไปหมด ดูเหมือนไม่ค่อยไว้ใจกันนะครับ
-
ระวังถ่านไฟเก่าคุนะ
:laugh3:
แช่งไว้ก่อน เพราะอิจฉาตาร้อนผ่าวๆ
:laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
โทษทีคับ โพสช้าไปหน่อย วันนี้ยุ่งท๊างงงวันเลย เพิ่งว่างมานั่งหย่อยก้นเขียนเนี่ยแหละ :monkeycry4:
อาจจะสับสนได้เล็กน้อย เพราะรีบเขียนอ่ะคับ
***************************************************
ตอนที่ 16
เราขับรถกลับมาถึงกรุงเทพในตอนเย็นๆ ผมกะว่าจะขับรถไปส่งเอกที่คอนโดมันก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน (ตอนมามันนั่งรถทัวร์มาคับ ทุ่มทุนสร้างจริงๆ พ่อพระเอกละคร :fox2:) แต่เอกมันบอกว่า ให้มาที่บ้านผมก่อนคับ เพราะมันอยากเอาของฝากให้แม่ผมก่อน แล้วค่อยกลับ – เอ้า อ้อนเข้าไป กะจะเข้าทางแม่กรูหรอไง ไม่ต้องแล้วม๊างงง คุณเอก ได้ใจผมไป :impress2:ตั้งแต่เห็นหน้ามันที่พัทยาแล้ว
พอถึงบ้านผม มันก็ลงไปเปิดประตูบ้านให้ผมเอารถเข้า แล้วก็หอบของที่มันซื้อมาฝากแม่ เดินหายเข้าบ้านไปเลย ไม่มีการรอผมเลย อารายว้า กรูยังไม่ได้อกจากรถเลย รอกันมั่งดิวะ :angry2: พอผมเดินเข้าบ้าน ก็ได้ยินเสียงแสล่นของมันมาจากในครัว “ไปพัทยามาซื้อของมาฝากคับ แม่” เฮ้ย แม่กรู เสนอหน้าจัง
แม่ “ไปกับต๋องมาหรอลูก เอกเนี่ยน่ารักนะ รู้จักซื้อของมาฝากผู้ใหญ่ แม่นะไม่เคยได้ของฝากจากต๋องมันเลย ขนาดมันไปต่างจังหวัดบ่อยนะ ไม่เคยมีของมาฝากแม่หรอก ขอบใจนะ เอก” – กรูว่าแล้ว กรูต้องโดน ช่วงนี้เห็นบ่นๆ :o
ผม “อารายแม่ อย่าเลย ก็บอกเองว่า ไม่เอา จะซื้อมาทำไมอ่ะ เปลือง” :เฮ้อ: ทุกทีเลย
แม่ “เค้าเรียกน้ำใจย่ะ ตัวเองซื้อมาฝาก ก็ไม่ต้องมาพูด” – เอ้า นี่ลูกเจ๊นะค๊าบบบ เบ่งออกมาเองไม่ใช่หรอ ไหงพูดงี้เนี่ย
ผม “เออ เออ เอกเนี่ย เพราะเมิงเลย กรูโดนเลย” ผมหันไปโบ้ยใส่ไอ้เอก มันก็ทำเป็นไม่สนใจ เดินขึ้นห้องผมไปหน้าตาเฉย เฮ้อ เมิงนี่นะ มาค้างบ้านกรูแค่ครั้งเดียว คล่องอย่างกับบ้านตัวเองเลยนะ :ฮึ่มม:
แม่ “ เอก เย็นนี้กินข้าวด้วยกันก่อนนะ ลูก กินเสร็จแล้วค่อยให้ต๋องไปส่ง” อ้าว ชวนแต่มันกินข้าว แล้วลูกเจ๊ล่ะค๊าบบบบ สนใจหน่อยดิ ยืนหัวโด่อยู่เนี่ย ไม่ชวนกินไม่เท่าไหร่ยังใช้งานต่ออีก ก็ให้มันกลับเองไปเดะ :monkeycry4: เชอะ งอน งอน แม่ตัวเอง
ตอนกินข้าวเย็น แม่ผมก็บอกให้ผมขับรถไปบ้านที่ต่างจังหวัดให้หน่อย เพราะแม่อยากกลับไปหายายวันเสาร์หน้า ซึ่งผมว่างพอดีเลยรับปากไป ไอ้เอกลูกรักคุณนาย (เปลี่ยนให้เป็นลูกแม่ไป เด๋วกรูเป็นคนขับรถแทน) เค้าเลยขอติดรถกลับไปด้วย เพราะอาทิตย์นี้มันไม่ได้กลับต่างจังหวัดเหมือนกัน (ก็มันไปหาผมที่พัทยานี่) – ได้โอกาสเลยนะเมิง ไม่ต้องเสียค่ารถเนี่ย ทันทีเลยนะ
คืนนั้น หลังจากที่ผมไปส่งมันที่คอนโดแล้ว พอกลับมาถึงบ้าน มันรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ ตอนเห็นมันเดินขึ้นคอนโดของ พี่หนุ่ยเนี่ย (ไม่รู้จะเรียกยังไง พี่หรือไอ้ดี เอาเป็นพี่ล่ะกัน) ทั้งโล่งใจที่มันบอกผมตรงๆ ทั้งกังวลใจเรื่องมันยังอยู่ที่คอนโดพี่เค้าเหมือนเดิม กลัวใจมันเหมือนกัน ถึงแม้ว่ามันจะยืนยันก็เหอะ ว่า ไม่มีอะไรแล้ว แต่ก็อดห่วง (หรือหึงดี) ไม่ได้ กลุ้มโว้ยยยยย :serius2: โทรไปปรึกษาไอ้นิว เพื่อนร๊ากกกเรื่องไอ้เอกดีกว่า – ก็ตอนนี้ผมไม่ต้องปิดมันแล้วนี่ ว่าผมกับไอ้เอกคบกันแบบไหน
ผม “นิว กรูเครียดว่ะ พอรู้นะ โคดอึ้งเลย ไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลย ไอ้เอกมันเห็นหน้ากรูคงพอเดาออกอ่ะ มันเลยบอกว่า มันไม่ได้เจอพี่เค้าตั้งหลายเดือนแล้ว แต่กรูก็ยังอดห่วงไม่ได้ว่ะ”
นิว “เฮ้อ ไอ้ต๋องเอ๊ย ตอนไม่รู้ก็อยากรู้ไปถามคนโน้นคนนี้ทั่วไปหมด พอรู้ก็มานั่งเครียด เมิงเนี่ยน๊า หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ”
ผม “ก็มันอดไม่ได้นี่หว่า ก็รู้สึกแปลกๆเรื่องไอ้พี่หนุ่ยมาสักพักแล้วไง เพราะกรูไม่เคยเจอมันเลย กรูไปห้องเอกออกจะบ่อย เพื่อนร่วมห้องเชี้ยอะไร กรูเลยโทรไปถามไอ้บอลเอง ว่ามันเป็นใคร”
นิว “ก็รู้มาก่อนแล้วไม่ใช่หรอ เมิงยังจะอึ้งทำไมอีกอ่ะ”
ผม “ก็นะ กรูไม่รู้ว่ะ พอมันออกมาจากปากไอ้เอก มันยิ่งรู้สึกแบบ....... เฮ้อ อธิบายไม่ถูกว่ะ ไม่เข้าใจมันด้วยว่าทำไมมันถึงยังอยู่ที่นั่นต่อ ถ้าเป็นเมิงอ่ะ นิว เป็นเมิงจะอยู่ต่อเปล่า”
นิว “กรูไม่รู้ คนเรามันต่างกันนะเว้ย ต๋อง ไอ้เอกมันอาจจะมีความจำเป็นจริงๆก็ได้ มันเลยอยู่ต่อ อย่างน้อยก็ยังดีที่มันบอกเมิงตรงๆ เวลาเมิงถาม ไม่ได้โกหก”
ผม “ตอนนั้นกรูสารภาพเลยนะเว้ย ถ้ามันโกหกนะกรูคงรับไม่ได้ว่ะ เพราะโคดเกลียดคนโกหกเลย ยิ่งโกหกโง่ๆออกมา ยิ่งโกด”
นิว “เอาน่า เรื่องมันยังไม่ได้เกิดเลยนะ ไอ้ต๋อง เอกมันก็ไม่ได้โกหกอะไรเมิง คิดจะคบกันอ่ะ ถ้าเริ่มมา เมิงก็ระแวงมันแล้ว จะไปรอดหรอวะ ไว้ใจมันหน่อยดิ”
ผม “ขอบใจว่ะ กรูจะพยายาม” ถึงแม้ว่าสถานการณ์มันจะไม่น่าไว้วางใจเลยก็ตาม ผมคิดในใจ :เฮ้อ:
ช่วงนี้ผมก็พยายามที่จะไม่คิดถึงเรื่องนี้นะครับ ดูเหมือนว่าเอกมันก็จะไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เพราะมันไม่ได้พูดถึงอีกเลย มันก็จริงของไอ้นิวมันนะครับ ยังไม่ทันจะมีเรื่องเลย ก็ระแวงกันแล้ว จะไปหาความสุขที่ได้เจอมันจากไหน ถ้าเราต้องมานั่งระแวงมันตลอดเวลา ผมจะพยายามทำใจให้ลืมคับ ลืมให้เร็วว่า.... เอกมันยังอาศัยอยู่ที่คอนโดของแฟนเก่า เฮ้อ ไม่น่ารู้เลย เรา แส่หาเรื่องเองชัดๆ :monkeysad2:
คืนวันศุกร์ ผมก็ไปดูหนังกับไอ้เอกตามเคย แต่คืนนี้มันคงต้องมาค้างที่บ้านผมอ่ะคับ เพราะตอนเช้าต้องออกแต่เช้า แม่ผมชอบออกจากบ้านตอนเช้าๆ ...... แต่เช้าๆของแม่เนี่ยคือประมาณ ตี 4 ครึ่งอ่ะคับ :sad2: ต้องลากสังขารตื่น แม่ชอบออกตอนนี้เพราะมันไม่ร้อน รถไม่เยอะ แถมได้ดูพระอาทิตย์ขึ้นระหว่างทางอีก (โรมแมนติกโคดๆ แม่กรู เพราะ she นอนต่อตอนอยู่บนรถ กรู ไอ้คนขับรถนี่แหละ นอนต่อไม่ได้ :sad4: ) บ้านยายผมก็ไม่ไกลจากกรุงเทพเท่าไหร่ ขับจริงๆก็แค่ 3 ชั่วโมงนิดๆเอง แต่มันออกเช้ามากไง ไอ้เอกมันก็เลยต้องมานอนบ้านผมตามระเบียบ โดยที่มันมาที่บ้านยายผมก่อน ผมส่งแม่เสร็จแล้วค่อยขับไปส่งมันที่บ้านมัน (เผลอๆ จะทำเนียนๆ นอนบ้านมันดีกว่า :haun5: นอนบ้านยายเบื่อจะตาย แล้วค่อยมารับแม่ขากลับ อิอิ :kikkik:) แต่คืนนี้เรานอนกอดกันเฉยๆนะคับ เพราะผมต้องขับรถแต่เช้า ต้องนอนหลับให้เพียงพอ เด๋วหลับใน แต่ไอ้คนที่นอนข้างๆเนี่ย ยั่วใจเหลือเกิน :haun1: จะอดใจไหวมั๊ยเนี่ย กรู สวดมนต์ดีกว่า ....... :call:
นอนไปได้สักพัก ผมก็รู้สึกว่าเอกมันเริ่มปฏิบัติการอนาจารของมัน
ผม “เฮ้ย เอกเมิงอย่าหายใจรดกรูดิ นอนเฉยๆด้วย กอดอย่างเดียว มืออย่าขยับ เด๋วกรูขับรถไม่ไหว”
แต่ไอ้เอกมันคงจะเชื่อผมหรอกคับ มือมาเลย เลี้อยตามตัวมาเลย ดื้อชิบ
ไม่สนใจเว้ย แต่เจี๋ยวอ่ะ เฮ้ย สงบใจไว้ สวดมนต์ต่อดีกว่า...........
:amen:
-
.............เป็นต้องมีบทอัศจรรย์ทุกตอนซิน่า..... :laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
แล้วสวดมนต์บทไหนดีละคับเนี่ยะ :laugh3: :laugh3: เอาเปน ยุบหนอ พองหนอ ยุบยุบ พองพองพองพอง ดีมะคับ :haun4: :laugh5: :haun4:
-
สวดมนต์ๆ ยุบหนอออ พองหนอออ อิๆๆๆ :interest:
-
ต๋องนี่หื่นเนาะ มีให้คนอ่านใจสั่นทุกตอน :haun1:
-
หุหุ อ่านทันอีกจนได้ หื่นเจง ๆ ทั้งคู่เรยย สุดยอดคร๊าบบบ :haun4: :haun4: :haun4:
รอตอนต่อไป ขอให้สวดมนต์ไม่สำเร็จ :laugh5:
-
สวดมนต์กันจนบรรลุถึงขั้นสุขสุดยอดแล้วม๊างงงงง
:haun4:
:haun4:
:haun4:
:haun4:
-
แรงดีกันทั้งคู่
:laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
สวดมนต์บทไหนเนี่ย ... :haun4:
หุหุหุ
-
มาโพสต่อล่ะค๊าบบบบ ขอบคุณทู๊กคนที่ผ่านมาอ่านนะ
************************************
ตอนที่ 17
ผมรำคาญมันสุดๆเลยเพราะมือมันไม่หยุดซะที ยิ่งง่วงๆอยู่ (ง่วงจริงๆนะคับ ไม่ใช่ง่วงเป็นเชี่ยนๆ อิอิ :fox2:) เลยตวาดมันไปแบบสุดเสียงไม่คิดเลยคับ "เฮ้ย :angry2: กรูบอกว่าไม่ก็ไม่ดิ ต้องให้เห่าให้ฟังหรอ ถึงจะฟังรู้เรื่อง" มือเอกมันหยุดกึกเลยคับ แล้วมันก็นอนหันหลังให้ผมทันที - ก็มันคงไม่เคยโดนแบบนี้มั๊ง :o นี่ผมด่ามันแรงไปหรอเนี่ย ซวยเลยกรู มันโกดเลย หันหลังให้ขนาดนี้สงสัยมันงอนผมแล้วมั๊ง ง้อมันหน่อยดีกว่า ผมเลยหันไปกอดมัน
ผม "เอก เอกค๊าบบบ ขอโทษนะ โกดหรอ เอก เอกกกกกกกกกกก หงิงงงงงงงงงง" - เสียงลูกหมาขี้อ้อน แล้วใช้ท่าไม้ตายเอาหัวไถหลังมันอย่างต่อเนื่อง เอกมันก็เงียบ...........................................
ผม "น๊าาาาาา เอกนะ ดีกันนะ ขอโทดดดดดด นะ นะ ก็พรุ่งนี้ต๋องต้องขับรถแต่เช้าอ่ะ เด๋วไม่มีแรง อย่าโกดดิ นะ นะ" เมิงอย่าเงียบดิ เอก เขย่าไหล่มันเบาๆ ก็หันหลังให้เหมือนเดิม เอาไงดีวะ ใจไม่ค่อยดีแล้วนะ :monkeysad:
ผม "เอก นะ ขอโทดนะ ยังโกดเราอีกหรอ งอนมากๆไม่น่ารักนะ" นี่ ผู้ชายอะไรวะ เล่นตัวชิบเป๋งเลย เริ่มรำคาญแล้วนะ แสรดดดดดดดด :13223:
ผม "เอก เอก กรูง้อครั้งสุดท้ายแล้วนะ จะให้ทำไงถึงนะหายโกดเนี่ย" ถ้ากรูไม่ผิด กรูไม่สนใจไปนานแล้วนะ ง้อรอบสุดท้ายแล้วนะเว้ย
ในที่สุด เอกก็หันมามองหน้าผม แล้วก็บอกว่า "ทำรัก"
ผม "ห๊าาาาา :o เมิงพูดอะไรนะ"
เอกมันหัวเราะแบบสะใจที่ได้แกล้งผมอ่ะคับ "5555 :laugh3: ก็บอกให้ทำรักไง ทำให้หน่อยดิ อารายกัน ต๋องง้อเราเเป๊ปเดียวเอง ง้อต่อหน่อยดิ กำลังงอนหนุกๆเลย" :ฮึ่มม: กวน teen เหลือเกิน
ผม "แสรดดด :fire: ขำมากใช่ป่ะ เมิงอ่ะ หัวเราะเข้าไป สะใจมากป่ะ แกล้งกรูได้เนี่ย"
เอก "จริงๆแกล้งตั้งแต่แรกแล้วแหละ รู้อยู่แล้วว่าขับรถ แต่ก็เผื่อฟลุกๆไง 555 :laugh5:"
เอากับมันดิคับ ไอ้เอกเนี่ยมันกวนใช้ได้เหมือนกันนะเนี่ย เผื่อฟลุก เฮอะ พูดมาได้ โชคดีนะที่ผมไม่ยอม อิอิ - หรือยอมดีวะ :haun5: กลับลำไม่ทันล่ะด้วย จะบอกมันให้ทำต่อก็ไม่ได้ สรุป นอนกอดกันต่อโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ตี 4 ครึ่ง นาฬิกาผมส่งเสียงดังอยู่ข้างหูแต่ผมหลับสนิทเลยคับ ไม่รู้เรื่องเลยว่าไอ้เอกมันตื่นก่อนจนอาบน้ำเสร็จ ผมรู้สึกตัวอีกที รู้สึกว่าเอกมันมาจูบแถวๆหูคับ วนๆแถวๆนั้นจนผมต้องตื่น "พอๆๆๆๆๆ ตื่นแล้วเว้ย" ขนลุกเว้ย แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ กระทำชำเราตัวเอง - หมายถึงอาบน้ำน่ะ :fox2: ประมาณตี 5 เราก็ลงไปข้างล่างกัน พอแม่เห็นผมเดินลงมาแค่แค่นั้นแหละ
แม่ "วันนี้ไม่ต้องให้แม่ไปปลุกด้วย มีลูกเอกมานอนด้วยก็ดี ต๋องมันจะได้ตื่นเช้าๆ" - อารายยย คุณนาย ตื่นเองทุกเช้าคับ ไม่เห็นเคยต้องให้ปลุกเลย อย่ามามั่ว มั่งจิง แม่กรู "เอกกินอะไรก่อนมั๊ย ลูก" - อ้าวแม่ ลูกตัวเองหัดถามมั่งดิ แถมเด๋วต้องแปลงร่างเป็นพนักงานขับรถ บริการท่านทั้งสองแต่เช้าอีกนะเนี่ย ไม่สนใจกรูเลย :sad4:
ผม "หิว แม่ หิว" ผมเริ่มเรียกร้องความสนใจ
แม่ "หิวก็ไปหากินเองสิ รู้อยู่แล้วว่ามีอะไรอยู่ไหน เอามาเผื่อเอกเค้าด้วย" อ้าาาาว เห่อเข้าไป เพื่อนลูกเนี่ยบริการจัง กรูกลายเป็นคนใช้ไปเลย
ผม "ไม่กินดีกว่า เด๋วง่วง จะไปยังอ่ะ" งอน เซ็ง เบื่อคนในครอบครัว :3024: น้ำตาจะปลิ้น
แล้วผมเดินล่วงหน้าไปที่รถ หันไปดู อ๊าาาาา :o ไอ้เอกกำลังช่วยแม่ถือกระเป๋า เด๋วกรูโดนเหน็บอีกแน่ๆ โทษฐานไม่ใส่ใจมารดาตัวเอง สร้างเรื่องให้กรูอีกล่ะนะ ไอ้เชี้ยเอก แต่ไม่เป็นไร ไม่สน ผมไม่ทำก็ให้ตัวแทนไปทำแล้วนี่หน่า ใช่ป่ะ อิอิ :yeb:
แม่ผมไปนั่งข้างหลังแล้วยังมาฝากเอก ให้ช่วยคุยเป็นเพื่อนผมเวลาขับ (โธ่แม่ เคยขับมากี่รอบ ไม่เคยมีมันมานั่งคุยก็ขับได้นี่)
ผมขับรถไปเรื่อยๆ เงียบกริบ มีแต่เพลงที่ผมเปิดเอาไว้ :music: แม่ดูดิ ไอ้คนที่แม่ฝากให้มาคุย คุยโคดเงียบเลย พอถึงแถวอยุธยา เอกมันก็เอื้อมมือมันมาวางที่ตักผม เฮ้ย อารมณ์ไหนของมันวะเนี่ย แม่กรูนั่งอยู่ข้างหลังนะเว้ย :try2: ผมเลยปัดมือมันออก มันก็โบ้ยให้หันไปดูข้างหลัง มองไปเห็นแม่กำลังหลับอยู่คับ แต่ก็ไม่กล้าอยู่ดี ก็ไม่รู้แม่จะตื่นมาเมื่อไหร่ ไม่เสี่ยงดีกว่า เอกมันก็เอามือมันมาวางที่ตักอีกรอบ พอผมจะเอาออก มันก็บอกว่า "อย่าเสียงดังดิ เด๋วแม่ก็ตื่นหรอก เกรงใจแม่มั่งดิ" อ้าว เป็นงั้นไป เซ็งจิงๆ อ้างแม่กรูเลยนะ แล้วมันก็ให้ผมจับมือมันมั่ง กรูขับรถอยู่นะ อันตรายชิบเลยขับรถมือเดียวเนี่ย แต่จับเป๊ปเดียวคับ ต้องขับรถต่อ แต่แค่เนี๊ย ผมก็ดีใจแล้วที่ผมมีมันอยู่เป็นเพื่อนตลอดทางที่ไปบ้านยาย
-
ตอนนี้มันสั้นๆอ่ะ เลยเอามาโพสต่อเลย เด๋วเย็นๆ จะมาต่ออีกตอนคับ
*************************************************
ตอนที่ 18
ผมขับมาถึงบ้านยายเกือบ 8 โมง เพราะวันนี้ขับรถเรียบร้อย ไม่แซง ไม่ขับเร็ว ไม่ปาดหน้าคนอื่น เพราะเด๋วแม่ตื่นมาเห็นว่ามือไอ้เอกอยู่ที่ไหนเนี่ย :try2: คงตกใจเหมือนกัน จะว่าไปชักอยากเห็นเหมือนกันนะเนี่ย ว่าแม่จะตกใจแค่ไหน อิอิ :kikkik:
ไอ้เอกมันทำตัวเนียนเสมือนเป็นหนึ่งในครอบครัวผมมากเลยคับ ทั้งช่วยแม่ขนของ ทั้งเดินหวัดดียายโดยที่ผมยังไม่ทันแนะนำ แถมยังแรดไปเล่นกับหมาผมอีก (ที่กรุงเทพไม่ได้เลี้ยงไว้ แต่ที่บ้านยายเนี่ย มีหมาตัวใหญ่หน้าคล้ายหมีอยู่สองตัวค๊าบบ ขอแนะนำ น้องหมี กับ น้องหมู :yeb: ) เอกพอรู้ชื่อหมาผม มันหัวเราะไม่หยุดเลยอ่ะ แถมนั่งเล่นกลิ้งเกลือกกับหมาผมบนพื้นเลย เอกเวลามันหัวเราะเนี่ย เสียงดัง เต็มที่เลยคับ หัวเราะจนตาหยี :like2: น่าร๊ากกกกกกก :give2: ได้ใจอีกล่ะ ดูแล้วโลกมันสดใสดี ผมชอบมันก็ตรงนี้แหละ ไม่มีฟอร์มดี ไม่ขี้เก๊ก น่ารำคาญ
ผมแนะนำมันให้ยายรู้จักว่า เป็นรุ่นน้องที่ทำงาน มันเจือกหันมาทำหน้างง ประมาณว่า มันเด็กกว่าหรอ เออใช่คับ เอก เมิงเด็กกว่าเว้ย 2 ปีแนะ เพิ่งทราบหรอท่าน (เพราะงั้นเมิงต้องทำตามกรู หัดเชื่อฟังผู้ใหญ่ซะมั่ง :haun4: เข้าใจ๊ อิอิ) แล้วก็พามันไปเดินเล่นในสวนผลไม้ของที่บ้าน แล้วค่อยวกจากสวนอ้อมมาที่โรงสีข้าวที่อยู่ในบริเวณใกล้ๆกัน (ของยายอ่ะ สนใจสั่งซื้อได้นะคับ ขอแอบโฆษณานิดนึง :kikkik: ) ไอ้เอกมันไม่เคยเห็นโรงสีใกล้ๆมาก่อนมั๊งคับ พอเข้าไปข้างใน มันวิ่งไปทั่วเหมือนเด็กเลย :3027: แล้วหายไปเลย หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
ผม "เอก ไปไหนวะ ออกกันเหอะ ฝุ่นเยอะอ่ะ เด๋วหายใจไม่ออก" ผมตามหาไอ้เด็กขี้เล่นที่ตอนนี้เหมือนมันจะเล่นซ่อนหากับผมอยู่ "ไอ้เอก อยู่ไหนวะ ออกมาได้แล้ว ขี้เกียจอาบน้ำ ในโรงสีละอองข้าวมันเยอะ เด๋วก็คันหรอก" ผมเดินหามันสักพัก เริ่มกังวลเหมือนกัน แต่หามันไม่เจออ่ะ เอาไงดีวะ ไม่รู้เอาไงเด๋วถามคนงานดีกว่า เพราะจริงๆแล้ว ในโรงสีมันอันตรายเหมือนกันคับเพราะมันมีสายพานเยอะแยะไปหมด ดีไม่ดีก็ทำให้เจ็บตัวได้เหมือนกันนะ (คนงานที่บ้านเคยแขนเกือบขาดแนะ :sad3:) เลยเดินกลับมาบ้าน กะจะถามพวกคนงาน เพราะผมก็เข้าไปข้างในไม่ค่อยบ่อยเหมือนกัน พอเดินมาถึง ผมก็เห็นคนๆนึงคับ :o ใช่แล้ว ไอ้หนึ่งคับ นั่งยิ้มกินข้าวเฉยเลย
เอก "ต๋องไปไหนมาอ่ะ หาไม่เจอ แม่ให้คนงานมาตามมากินข้าวตั้งนาน เราเลยเดินมาก่อน" อ้าว แสรดดดดนี่ ไม่บอกกรูเลย ให้ตามหาในโรงสีอยู่ได้ เจริญมาก ท่าน
พอกินข้าวเสร็จ ผมก็บอกแม่กับยายว่า จะไปส่งไอ้เอกที่บ้านมัน แล้วอาจจะค้างคืนนึง เพราะผมไม่เคยไปแถวนั้นเลย เคยไปแต่แถวเขาค้อกับน้ำหนาว แต่แถวบ้านมันไม่เคยคับ ถือโอกาสไปเที่ยวด้วย ได้รู้จักบ้านเอกด้วย จะได้รู้จักมันมากขึ้นด้วย ได้หลายต่อเลยกรุ เหอ เหอ แม่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ผมบอกไปแม่ไปว่า เด๋วพรุ่งนี้จะมารับแม่ตอนบ่ายๆ แล้วผมก็ชวนเอกขึ้นรถ เพื่อที่จะไปบ้านมันต่อ มันก็ไปเดินสวัสดีแม่กับยายผมแบบไม่ต้องบอก ไปลามาไหว้ซะด้วย น่าร๊ากกกขนาดนี้ :like6: อดใจไหวได้ไง ขนาดนังหมู กับน้องหมียังไปตีซี้ได้ง่ายๆเลย ได้ใจบ้านกรูไปทั้งบ้านล่ะ คุณเอก
พอขึ้นรถแล้ว ผมก็หันไปบอกมันว่า "เอก ก่อนไปบ้านเมิง เด๋วแวะไปที่นึงกับต๋องก่อนนะ"
เอก "เอาดิ ไปไหนก็ไป ว่าแต่บอกก่อนได้ป่ะ ว่าจะพาเอกไปไหน จับไปขายป่ะ"
ผม "ไปหาพ่อเรา" แล้วก็ขับรถออกไป
-
:110011: มาต่อซะหลายตอนเลย :เชิป2:
ไปหาพ่อต๋อง แถวไหนหว่า... หุหุ
-
...............พาลูกเขยไปไหว้แม่ยายแล้ว...ต่อไปก็พาไปกราบพ่อตาต่อดิ...... :110011: :เชิป2:
-
สรุปแล้วเอกหื่นกว่าต๋องหรือนี่ . . . ช่างไม่น่าเชื่อ :laugh3:
ว่าแต่รู้จักตั้งชื่อให้น้องหมาเนาะ :seng2ped:
-
แอบแว่บมาต่ออีกตอนคับเพิ่งออกจากห้องประชุม :เฮ้อ: เหนื่อยจัง
ตอนนี้ แบบแอบส่วนตัวนิ๊ดนึงอ่ะคับ เป็นอีกอารมณ์นึง เด๋วจะหาว่าเอาแต่หื่น :fox2:
*********************************************************
ตอนที่ 19
ผมเลี้ยวรถเข้ามาในวัด ที่อยู่ไม่ห่างจากบ้านยายของผมเท่าไหร่ เป็นวัดที่บ้านของผมอุปถัมภ์มานานตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษแล้วคับ พอขับเข้าไปก็เจอพระที่รู้จัก ผมแนะนำเอกให้ท่านรู้จักแล้วก็บอกท่านว่าผมมาหาพ่อ หลวงพี่ท่านเลยเดินนำไปที่โบสถ์ ริมน้ำหลังนึง ผมเลยเดินนำเอกไปที่นั่น ก็อย่างที่ผมบอกแหละคับ ผมพาเอกมาหาพ่อ ผมอยากแนะนำให้เอกได้รู้จักกับพ่อผม ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่รูปที่หน้าเก็บกระดูกของพ่อก็ตาม ใช่คับ พ่อผมเสียไปแล้ว นานมากแล้ว ผมจำหน้าพ่อไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะพ่อเสียตั้งแต่ผมยังอายุไม่ถึง 1 ขวบ ผมเลยไม่มีความทรงจำอะไรที่เกี่ยวกับพ่อเลย แต่วันนี้ไม่รู้ทำไมผมถึงอยากพาเอกมาไหว้พ่อ ผมพาเอกมานั่งที่หน้าพระพุทธรูปที่กระดูกพ่อผมอยู่ที่ฐานพระ เราสองคนกราบพระก่อน ผมถึงบอกพ่อเรื่องเอก
ผม "พ่อคับ ต๋องพาเพื่อนมาให้พ่อรู้จัก ชื่อเอกนะคับพ่อ" ผมพูดพลางเอามือแตะที่รูป เอกมันคงไม่รู้มาก่อนว่าพ่อผมเสียแล้ว (นี่เมิงรู้อะไรเรื่องกรุมั่งเนี่ย :13223:) เลยทำหน้าแปลกๆนิดหน่อย จากนั้นมันก็ไหว้ที่รุปพ่อผม แล้วบอกว่า "สวัสดีคับ พ่อ เอกคับ"
เราทั้งสองคนนั่งเงียบ ไม่มีคำพุดอะไรออกมา ไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงหายใจของเราทั้งสอง
ผม " เอก เมิงเป็นเพื่อนคนแรกที่กรูพามาไหว้พ่อกรูเลยนะ"
เอก "เราไม่เคยรู้เลยอ่ะว่าพ่อต๋องเสียแล้ว"
ผม "เสียนานแล้ว เสียตั้งแต่เรายังไม่ถงึขวบนึงเลย อีกหนึ่งอาทิตย์ครบพอดี เราเลยไม่รู้จักพ่อเลย แม่เลี้ยงเรามาคนเดียวตั้งแต่เด็กๆแล้ว โตขึ้นมาก็เห็นแต่แม่ ตา ยาย แล้วก็พวกญาติๆอ่ะ แต่ก็นะ ต๋องไม่ได้รู้สึกอะไรหรอกว่าขาดบางอย่างไป"
ตอนนี้เอกมันไม่พูดอะไรเลยคับ มันนั่งฟังผมพูดอย่างเงียบๆ
ผม "แต่ต๋องก็รู้สึกว่า ถ้าต๋องมีปัญหาอะไร จะบอกพ่อนะ มานั่งพูดให้เค้าฟังแบบนี้แหละ เค้าจะได้ยินเรารึเปล่าไม่รู้ แต่เราสบายใจที่ได้เล่าให้เค้าฟัง ตอนที่เรารู้ตัวว่าเราเป็นเกย์ เราก็มาบอกพ่อคนแรก และก็คนเดียวที่ได้รู้ด้วย คนที่สองก็ไอ้นิวตอนมันมาถามเรื่องเมิงนี่แหละ" ผมเริ่มน้ำตาคลอๆ
จู่ๆเอกมันก็เอามือจับมือผมเอาไว้
"ขอบใจนะ ต๋องที่พาเรามาหาพ่อ" ผมได้ยินแค่นี้ก็พอแล้วคับสำหรับวันนี้ ผมรู้สึกว่าตัดสินใจถูกที่พามันมาที่นี่ หวังว่าพ่อผมจะรู้สึกดีเหมือนกันนะ ที่ผมพาเอกมันมาหา
ผมรู้สึกว่า ผมอยากจะจำช่วงเวลานี้ไปตลอดชีวิตเลยคับ ช่วงเวลาที่มันนั่งกุมมือผม .... ต่อหน้ารูปพ่อผม
***************************
ตอนนี้ขอเขียนให้พ่อเต็มๆเลยนะคับ ขอโทษที่ช่วงนี้ไม่ได้ไปหาเลย ไม่ค่อยได้ไปทำบุญให้ด้วย แต่อยากให้รู้เอาไว้นะคับ ว่า รักและคิดถึง ถึงแม้ว่าจะจำไม่ได้ แต่พ่อก็เป็นพ่ออยู่ดี สัญญาคับว่าจะดูแลแม่ให้ดีที่สุด ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ต๋องซะอย่าง ทำได้อยู่แล้ว
ขอโทษคนอื่นๆด้วยที่อาจจะเซ็งเนื้อเรื่องตอนนี้ เพราะแอบใส่อารมณ์ส่วนตัวเยอะไปหน่อย ก็นึกถึงตอนนั้น เวลาเขียนนมันเลยอินจัด 555 ขอไปปรับโหมดเปลี่ยนเป็นเฮฮาตอนหน้านะคับ เรื่องของผมกับเอกอ่ะ มันยังอีกยาววว
-
..............หวังว่าเอกจะทำตัวดีหั้ยสมกับที่เป็นลูกเขยบ้านนี้นะ........
........................ดูดิ....พามากราบพ่อแล้ว...เห็นมะ... :impress3: :impress3:
-
มาให้กำลังใจ รออ่านต่อนะ :yeb:
-
ไม่เศร้าหรอกครับคุณต๋อง :give2: แต่ซึ้งมากๆเลย :impress3: หวังว่าเอกจะเปนคนที่ใช่นะครับ อุตส่าห์พาไปกราบคุณพ่อสามีแย้วววววว :fox2: :fox2: :fox2:
-
ตอนนี้ซึ้งดีค่ะ :yeb:
-
ตามมาลุ้นด้วยคนคับ :yeb: :yeb:
-
:myeye: :myeye: :myeye:
-
:เชิป2: เข้ามาทักทายก่อนคับ ยังไม่ได้อ่านเลยอ่ะป้อม ไว้ว่าง ๆ ก่อนนะ จะตามอ่านรวดเดียวจบเลย :เชิป2:
ตอนนี้คอมโดนไวรัสอ่ะ ยังไม่ล้างเครื่องเลย แต่ไงก้อจะตามอ่านแน่นอน สัญญาคร้าบบบ
ปล. มีคนตามอ่านเรื่องป้อมเยอะดีนะ สงสัยคงจะสนุก อิอิอิ
-
ซึ้งมากๆค่ะ
ตามมาให้กำลังใจค่ะ
:yeb:
-
ไม่เซ็งหรอกค่ะ ซึ้งมากกว่า :monkeysad2:
-
พาไปดุตัวกันแว้ว จะแต่งเมื่อไหร่บอกด้วยนะ
:โหลๆ:
-
:impress:
-
วันนี้ประชุมท๊างงงงวัน :เศร้า1: เลยยังไม่ได้โพสต่อ
ต่อเป็นตอนสั้นๆล่ะกันนะค๊าบบบบบบ :yeb:
***************************************************************
ตอนที่ 20
หลังจากที่เราสองคนนั่งอยู่ตรงนั้นอีกสักพัก ผมก็ชวนเอกลาพ่อเพราะต้องขับรถไปบ้านมันต่ออีก - เพราะผมยังต้องลุยต่อ
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ผมเพิ่งรู้คับว่า บ้านไอ้เอกเนี่ยมันอยู่หลังเขาคับ หลังภูเขาจริงๆนะ ไม่ได้อำ พอออกจากถนนใหญ่ ยังต้องขับรถต่อไปอีกสักพักใหญ่ๆแนะ แต่มันกไม่ใช่แบบถนนลูกรังกลางป่าขนาดนั้นนะ อย่าเข้าใจผิด แค่เป็นถนน อบต. แค่นั้นเอง
ผม "โห เอก แล้วถ้ากลับเองใครมารับอ่ะ" - :confuse: คือมันไม่มีทางมาเองได้อ่ะ ไกลโคดๆเลยคับ จากขนส่งอ่ะ
เอก "ก็ปกติให้เพื่อนมารับ แต่บางทีมันก็ไม่มาก็ให้พ่อขี่มอ'ไซค์มารับ" โห เพื่อนเมิงอึดโคดๆ ถ้าเป็นกรูนะ ฝันไปเหอะที่กรูจะไปรับเมิงอ่ะ เอกเอ๋ย ความรักเพื่อนกรูมีจำกัดว่ะ โทษที :laugh5:
พอผมขับรถมาจอดหน้าบ้านมัน ไอ้เอกมันก็พรวดลงจากรถผมทันที อ้าว แล้วกรูทำไงล่ะ :dont2: ไอ้แสรดดดด :angry2: จะให้จู่ๆเดินเข้าบ้านมันเลย คงไม่ไหวอ่ะ :sad4: วันหลังคงต้องด่ามันหน่อย ชอบทิ้งกรูเหลือเกินเวลากรูจอดรถเสร็จเนี่ย ขอแค่ 10 วิ เปิดแอร์ ถอดหน้ากากวิทยุ แล้วก็ล๊อครถเนี่ย ถ้ารอมันคงขาดใจ ทิ้งกรูหลายรอบล่ะ เอาไงดีวะ :serius2: เอกมันเข้าบ้านไปแล้วด้วย กระเป๋าเมิงยังอยู่ท้ายรถอยู่เลยนะ แปลว่า นอกจากกรูจะเป็นพนักงานขับรถแล้ว ต้องกลายเป็นพนักงานขนกระเป๋าด้วย เยี่ยมไปเลย :ฮึ่มม: แต่จะให้เดินขนกระเป๋าดุ่ยๆเข้าบ้านมันเลยเนี่ย มันแปลกๆนะ โทรหามันดีกว่าให้ออกมารับหน่อย ผมกำลังจะโทรหามัน ก็มีคนมาเคาะที่กระจก :o
"หวัดดีคับ พี่ต๋องเพื่อนพี่เอกใช่ป่ะคับ อั้มคับ พี่เอกใช้ให้มาช่วยขนกระเป๋า" พอผมหันไปมอง โห โคดดดดดดดน่ารักเลยคับ สงสัยเป็นน้องไอ้เอก :interest:
ผม "คับ น้องไอ้เอกมันหรอ กระเป๋ามันอยู่เบาะหลังน่ะคับ" ต้องสร้างภาพซะหน่อย หุ หุ น่ากินเหมือนกันวุ๊ย :fox2: อั้มมันดูเป็นเด็กๆหน่อยอ่ะคับ อายุน่าจะไม่ถึง 20 เลย (กระดูกกำลังกรุบกรอบเลย หุ หุ) หน้าก็คล้ายๆไอ้เอก แต่คล้ำกว่ามันนิดหน่อย แต่ที่สำคัญ มันมีลักยิ้มอ่ะ :pighaun: (ผมเป็นสมาชิกสมาคมคนแพ้ลักยิ้มคับ) น่ารักโคดดดด หาเรื่องคุยดีกว่า
ผม "โทษที เมื่อกี้พี่ไม่ได้ฟัง ชื่ออะไรนะคับ"
อั้ม "555 อั้มคับพี่ อะไรเนี่ย แก่กว่าผมไม่เท่าไหร่ ความจำเสื่อมแล้วหรอ" อ้าว เด็กเวร :try2: กรูเพิ่งนึกว่าเมิงน่ารักอยุ่ กวนซะล่ะ แก่ๆเนี่ยแหละ teen หนักนะ น้อง ลองม่ะ :ซูโม่:
ผม "อ่ะนะ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าน้องใคร กวนพอๆกันเลย แล้วไอ้เอก" ผมเอื้อมไปคว้ากระเป๋าตัวเอง แต่ไอ้อั้มมันคว้าทั้งกระเป๋าผม กระเป๋าพี่มันไปแล้ว
ผม "อั้ม ไม่เป็นไร เด๋วพี่ถือของพี่เองได้ ถือแค่ของไอ้เอกมันเหอะ มันหอบของมาเยอะ" เด๋วหาว่ากรูแก่ แบกของไม่ไหวอีก
อั้ม "ไม่เป็นไรหรอก พี่ ผมแรงเยอะ" อ่ะ โชว์พาวเข้าไป ก็ดี สบายไปเลยไม่ต้องถือเอง :yeb:
แล้วอั้มมันก็พาผมเข้าไปในบ้าน บ้านมันก็เหมือนบ้านต่างจังหวัดทั่วๆไป อั้มมันพาผมให้เอาของไปไว้ที่ห้องไอ้เอกที่ชั้น 2 ก่อน แล้วพาผมเดินลงมาหาพ่อกับแม่ ผมมองหาไอ้เพื่อนตัวดีของผม แต่ก็ไม่เจอ มันหายไปไหนวะเนี่ย ทิ้งกรูประจำ แล้วให้กรูเสล่อไปหวัดดีพ่อแม่เนี่ยนะ จะให้แนะนำตัวว่าอะไรล่ะ :try2: รุ่นพี่ที่ทำงาน รุ่นพี่ที่มหาลัย เพื่อนที่ทำงาน เชี้ย ยังไม่ได้เตี้ยมกันเลย หรือให้บอกว่าเป็น ...... ดี แต่นั่นดิ ผมกับไอ้เอกเป็นอะไรกันวะ มันไม่เคยขอคบกับผม ไม่เคยบอกรัก ผมก็เหมือนกัน ไม่เคยแม้แต่จะบอกใครว่ามันเป็นแฟน ขนาดไอ้นิวถาม ผมยังบอกว่าไม่รู้เหมือนกัน แค่รู้สึกดีๆที่ได้อยู่กับไอ้เอกมัน ก็แค่นั้น
:เฮ้อ: เฮ้อ คิดเรื่องกลุ้มๆอีกล่ะ เลิกคิด เลิกคิด ยังไม่เข็ดอีกหรอ ไอ้ต๋อง
-
ดูตัวแร้ววว ฝากเนื้อฝากตัวดีๆ ละ คิกคิก อยากไปงานแต่งแระ :laugh3: :laugh3:
รออ่านต่อจ้า :loveu:
-
น่าอิจฉาเจงๆเลยคับคุณต๋อง :kikkik: :kikkik: ได้อยู่ในวงคนน่ารัก :laugh5: แต่เปนพี่เขยที่ดีเค้ามะมองน้องเมียว่าน่ารักนะคับ :fox2: :fox2:
-
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หายโหมดดดดดดดดดเลย :really2:
เอ๋อกินเลย เพราะข่าวดีคือ ไม่ได้ save ไว้อ่ะ :dont2: แต่จะพยายามเอาให้คล้ายๆที่เขียนไว้ล่ะกันนะค๊าบบบ
จะได้โพสที่เขียนเอาไว้ต่อด้วย
สู้ สู้ แค่อดเที่ยวมานั่งเขียนซะ 2 วัน ไม่เป็นไร ไม่ตายหรอก ป๊อมเอ๋ย 5 5 5 :laugh3:
-
ตอนที่ 21
ผม "สวัสดีคับ พ่อ สวัสดีคับ แม่ ต๋องคับ" พ่อกับแม่มันก็น่ารักนะคับ ทักทายผมแบบเป็นกันเอง แถมยังให้น้องอั้มหาอะไรมาให้ผมกินอีก
แม่ "ต๋อง ลูก ไม่ต้องไปมองหาเอกหรอก โน้นแหละ อยู่หลังบ้านนั่นแหละ กลับมาทีไร ไปเล่นกับลูกเค้าก่อนมาหาแม่ทุกที อั้มพาพี่เค้าไปหาเอกมันหน่อย เล่นกับมะขามอยู่หลังบ้านแนะ"
อั้ม “พี่ต๋อง ไป พี่เอกมันคิดถึงลูก ไม่ได้เจอกันเกือบเดือนละ” ห๊า :o ลูกไอ้เอกหรอ อารายเนี่ย เมิง มีลูกไม่บอกกรู ผมเดินตามน้องอั้มไปแล้วก็ได้ยินเห็นภาพเดิมๆของเอกเหมือนกับตอนที่อยู่ที่บ้านยายผม มันที่นั่งคลุกฝุ่นหัวเราะเสียงดัง เพียงแต่ว่าที่มันเล่นอยู่ด้วย ไม่ใช่น้องหมู กับ น้องหมีของผม แต่เป็นหมาตัวใหญ่พอๆกัน อ้อ นี่คงเป็นลูกไอ้เอกมันอ่ะดิ อัลเซเชี่ยนซะด้วย น่าร๊ากกทั้งหมาทั้งคนเลย พอดีว่าเอกมันหันมาเจอผมกำลังเดินมากับน้องอั้ม
เอก “เฮ้ย ไอ้อั้ม พาพี่เค้าไปเก็บของเรียบร้อยแล้วหรอ” เมิง พูดมาได้หน้าตาเฉยเลยนะ
ผม “ค๊าบ คุณเอก น้องคุณนำผมเอาของไปเก็บที่ห้องเรียบร้อยแล้ว ไม่เหมือนคุณหรอก หายหัวไปเลย นึกว่าไปไหน ก็มาเล่นกับลูกนี่เอง”
เอก “น่ารักมะ ลูกเรา ชื่อมะขาม” อวดใหญ่เลยนะ เมิง แต่จะว่าไป น้องมะขามมันก็สวยจริงๆแหละ แถมดูขี้อ้อนสุดๆ มุดหว่างขามันไป-มา ว่าแล้ว เด๋วคืนนี้กรูมุดมั่ง หุ หุ เอาหัวซุกด้วยเป็นของแถม :haun1:
อั้ม “เออ เอก แม่บอกยังว่าคืนนี้อั้มไปนอนด้วยนะ ที่ห้องอั้มเพิ่งทาสีเสร็จ ไม่รู้ว่าจะมาอาทิตย์นี้”
เอก “แล้วจะนอนกันยังไง 3 คน เบียดกันตาย”
ผม “เฮ้ย ไม่เป็นไร เด๋วกรูขับรถกลับไปนอนบ้านยายก็ได้ แค่นี้เอง” เซ็งว่ะ อดนอนบ้านมันเลย
เอก “บ้าดิ ขับไป ขับกลับเนี่ยนะ วันนี้ก็ตื่นแต่เช้า ไม่ต้องไปหรอก นอนด้วยกันทั้งหมดนั่นแหละ”
ผม “ไม่ดีกว่าว่ะ เราเกรงใจ”
อั้ม “พี่ต๋องนอนที่นี่ดีกว่าคับ อย่าเพิ่งรีบกลับเลย อั้มตัวเล็กจะตาย กินที่นิดเดียว” เริ่มกังวลล่ะ อั้มมันแอบด่ากรูเปล่าวะ เพราะผมตัวใหญ่คล้ายควายอยู่ (สำนวนอิหญิง ชาเขียว)
เอก “นั่นดิ ถ้าต๋องกลับไปนอนบ้านยาย เด๋วแม่ต๋องด่าเราตายเลย ให้ลูกเค้าขับมาส่งแล้วก็ไล่กลับ” คนดีโคดๆเลยว่ะ เอก ซึ้งใจน้ำตาไหลพราก เมิงก็ให้กรูไปรับไปส่งบ่อยๆไม่ใช่หรอ
ผม “แล้วแต่ ยังไงก็ได้”
เอก “แล้วง่วงเปล่า ต๋อง เมื่อเช้าก็ตื่นแต่เช้า แถมขับรถไกลๆอีก น่าจะเพลียนะ ไปนอนพักเปล่า”
ผม “ก็ดีอ่ะ ง่วงๆเหมือนกัน” รู้ใจจริงๆ ที่ร๊ากกกกกกกกก ตาปรือๆ ง่วงสุดๆเลย
อั้ม “งั้น เด๋วอั้มพาไปนอนห้องพี่เอกนะ”
ผม “ไม่เป็นไร อั้ม เด๋วพี่เดินไปเองได้ ยังไม่แก่ขนาดจำห้องมันไม่ได้หรอกน่า” ขอฟ้องหน่อยเหอะ
อั้ม “พี่ต๋องอ่ะ ล้อเล่นแค่นี้เอง”
เอก “สองคนนนี้พูดไรกัน ไอ้อั้มมันบอกว่าต๋องแก่หรอ 5 5 5 ก็เรื่องจริงนี่หว่า” อ้าว แสรดดดดด พี่น้องคู่นี้ ปากยังงี้ระวังไม่มีชีวิตอยู่ถึงแก่หรอก
ผม “อ่ะ เข้ากันดีเหลือเกิน รู้แล้วว่าเป็นพี่น้องกัน งั้นกรูไปนอนก่อนนะ อีกสักชั่วโมงไปปลุกกรูด้วยนะ เอก”
ผมรีบเดินไปห้องไอ้เอก เพราะง่วงสุดๆ อยากนอนมากกกก โชคดีที่เมื่อคืนสวดมนต์สำเร็จ หุ หุ :fox2:ข่มใจไหว ไม่งั้นวันนี้ขับรถไม่ไหวแน่ๆ เพราะไอ้เอกมันไม่ได้บอกว่า ต้องขึ้นเขาด้วยซึ่งผมไม่ค่อยชอบไง มันจะเกร็งมากกว่าเวลาขับทางปกติ ยิ่งขับมาบ้านไอ้เอกเนี่ย ไม่คุ้นทางด้วย ยิ่งเกร็งใหญ่เลย ขอนอนก่อนดีกว่า โอ้ เตียงงง สวรรค์ของกรู ล้มตัวนอนเลยคับ แล้วปิดสวิตซ์ เข้าโหมดหลับสนิทไปเลย
ผมตื่นมาอีกที เพราะรู้สึกว่ามีคนมานอนข้างๆ ตกใจลืมตาขึ้นมา เฮ้อ ไอ้เอกนี่หว่า แต่.................. ไอ้เอกมันไม่มีลักยิ้มนี่หว่า หรือว่า........ไอ้อั้ม ใช่แล้วคับ พี่น้อง มันคือน้องชายที่น่ารักโคดๆ :-[ ของไอ้เอกนั่นเอง แต่ไอ่ที่ผมตกใจมากกว่า เพราะหน้าไอ้อั้มมันอยู่ใกล้หน้าผมแบบ แทบจะหายใจรดกันอยู่แล้ว ขันติ สมาธิ อุเบกขา :call: สงบสติอารมณ์หน่อยเว้ย ไอ้ต๋อง อย่าไปมองลักยิ้มมันดิมีอะไรอีกวะ มุธิตา กรุณา เมตตา เฮ้ย มีเมตตาในใจพอ มือไม่ต้อง อย่าไปลูบหัวมัน :interest: ไอ้ต๋อง อย่าหาเรื่องใส่ตัวดิ ..... อย่า..........................................................................
...
...
********************************************************************************************
ตอนที่ 22
ผมยังไม่ทันได้ทำอะไร พอดีได้ยินเสียงเปิดประตูหันไปดูก็เห็นไอ้เอกเดินเข้ามาพอดี โล่งอก ถ้ากรูทำนะ ซวยเลย ชักมือออกไม่ทันแน่ เกือบไปแล้ววววววว
เอก “กำลังจะเข้ามาปลุกพอดีเลย” เข้ามาขัดจังหวะอ่ะดิ
ผม “ฮึ่ม ตื่นพอดีเหมือนกัน ตกใจเลยอ่ะ ตื่นมาเห็นไอ้อั้นนอนข้างๆ นึกว่าเมิง เกือบกอดแล้วมั๊ยล่ะ” เค้าเรียกร้อนตัวเปล่า
เอก “แล้วได้กอดป่ะล่ะ 5 5 5” เมิงพูดเหมือนอนุญาตเลยนะ เด๋วกรูก็เอาจริงหรอก
ผม “บ้าดิ พูดเชี้ยไรเนี่ย แต่ตกใจเว้ย ไม่ได้จะกอด ถึงเป็นเมิง กรูก็ไม่กอดเว้ย”
เอก “จะคอยดูคืนนี้”
ผม “กล้าก็กอดดิ ได้ข่าวว่าคืนนี้มีไอ้อั้มนอนด้วยนะ กล้าเปล่าล่ะ จะได้ชวนร่วมด้วยเลย 5 5 5”
เอก “เออ ลืมไปเลย โห เซ็งอ่ะ”
ผม “บ้าดิ ถึงมันไม่นอนด้วยกรูก็ไม่ทำหรอก บ้าหรอ ห้องแม่เมิงอยู่ข้างๆ”
เอก “ทำไม กลัวครางดังหรือไง 5 5 5”
ผม “แสรดดดดด ใครครางกันแน่ พอเลิกพูดเรื่องนี้เหอะ ไอ้อั้มมันยังนอนอยู่ เด๋วกวนมันเปล่าๆ ไปข้างนอกกันดีกว่า” ผมชวนเอกเดินไปข้างนอก เพราะ ไม่รู้น้องอั้มมันหลับสนิทขนาดไหน ถ้ามันตื่นมาได้ยินนะ งานนี้มีฮา
พอผมลงมาข้างล่าง พอดีแม่เริ่มทำกับข้าว ผมเลยขออาสาเป็นลูกมือซะเลย โชว์ฝีมือซะหน่อย ไอ้เอกมันชอบหาว่าผมลูกคุณหนู (มองยังไง คุณหนูตรงไหนเนี่ย สกปรกจะตาย) เห็นผมยังงี้นะ ทำกับข้าว เข้าครัวเป็นนะคับ แต่ไม่ค่อยถนัดพวกแกงแค่นั้นเอง แต่ผัดๆ ทอดๆเนี่ย มาเลย เคยมีคนชมล่ะกันว่าอร่อย หุ หุ
ผม “แม่คับ มาผมช่วยดีกว่า”
แม่ “อย่าเลยลูก ลำบากเปล่าๆไปนั่งเฉยๆดีกว่า เด๋วแม่ทำเอง”
ผม “ไม่เป็นไรคับ แม่ เคยช่วยที่บ้านทำบ่อยๆ ให้เด็ดผัก หั่นหมู ได้หมดคับ แม่สั่งมาเลย”
แม่ “ไปล้างผักแล้วเด็ดมาให้แม่หน่อยแล้วกันนะลูก”
ผมช่วยแม่ทำอาหารเย็นอยู่ในครัว ส่วนไอ้เอกน่ะหรอคับ โน่น ไปหลังบ้านตามเคย ให้ลูกเลียหน้าอยู่มั๊ง สงสัยหมาในปากมันจะเป็นเพื่อนสนิทกับมะขามมั๊ง 5 5 5 :kikkik: ผมคุยกับแม่ของเอกไปเรื่อยๆ ทำกับข้าวไปด้วย คุยไปด้วยทำให้ได้รู้ข้อมูลของไอ้เอกเพิ่มขึ้นอีกเยอะ รวมทั้งของน้องอั้มด้วย เหอ เหอ (ขอนิดนึง ก็เด็กมันน่ารักนี่หน่า) :-[ จริงๆแล้วอั้มมันเป็นเด็กเรียนนะคับ ตอนนี้เรียนอยู่ปี 2 แล้ว ซึ่งเอกเป็นคนออกค่าเล่าเรียนให้ทั้งหมด เพราะมันไม่อยากให้พ่อ-แม่เหนื่อยมาก พอผมรู้ เล่นเอาอึ้งไปเหมือนกันนะคับ เพราะถ้าเทียบกับผม เอกมันก็อายุน้อยกว่า แต่มันมีความผิดชอบอ่ะ ช่วยที่บ้านส่งเสียน้อง แล้วผมอ่ะ เฮ้อ ทุกวันนี้ที่ผ่อนคอนโดอยู่ ยังให้แม่ช่วยอยู่ทุกเดือนเลย อายว่ะ :try2: มิน่าล่ะ มันโคดประหยัดเลย ผมชอบกินกาแฟ กิน Starbucks มันทุกวัน ไอ้เอกเห็นมันก็จะด่า ว่าผมไม่รู้จักใช้ตังค์ ทำให้ผมรำคาญมันเหมือนกัน เลยเลี่ยงๆไม่กินต่อหน้ามัน มิน่าล่ะตอนเจอกันแรกๆ มันถึงได้โมโหตอนผมกิน
แต่อีกหนึ่งข้อมูลที่เล่นเอาผมถึงกับอึ้ง เพราะแม่เอกมันถามถึงพี่หนุ่ย ว่าผมรู้จักรึเปล่า :o เพราะหมู่นี้ไม่ค่อยเห็นมาเยี่ยมเลย ไม่รู้เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่ได้เจอมาสองเดือนแล้ว แปลว่าพี่หนุ่ยเคยมาที่นี่ และก็มาบ่อยๆด้วย ขนาดแม่ถามถึงเนี่ยคงไม่ธรรมดา ผมไม่รู้จะตอบว่ายังไงดีคับ มันจุกๆไปหมด กลืนน้ำลายไม่ลง :sad2: เหมือนมันติดอยู่ที่คอ ค่อยๆตอบแม่ไปว่า "เห็นเอกมันบอกว่า พี่หนุ่ยเค้ายุ่งๆน่ะคับ แม่ ต๋องก็ไม่ทราบเหมือนกัน เพราะไม่ค่อยสนิทกับพี่หนุ่ยเท่าไหร่" กรูโกหกผู้ใหญ่จนได้
ยิ่งได้รู้อีกว่า มะขามลูกรักของไอ้เอก ที่ถึงกับทิ้งผมวิ่งลงมาเล่นกับมันก่อนเนี่ย พี่หนุ่ยเป็นคนซื้อให้เอกมันคับ :monkeycry4: เพราะเค้ารู้ว่ามันชอบหมามาก อารมณ์ตอนนั้นอยากฆ่าหมาเลยคับ :pigangry2:แต่แค่วูบเดียวนะ เพราะผมก็เป็นคนรักหมาเหมือนกัน แถมมะขามมันก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย จะไปโกรธมันทำไม ผมได้แต่ปลงในใจ โชคดีที่แม่เปลี่ยนเรื่องคุย
แม่ "ต๋องนี่ก็ทำกับข้าวเก่งเหมือนกันนะ"
ผม "ขอบคุณคับแม่ ต๋องทำเป็นตั้งแต่อยู่ม.1 แล้วล่ะคับ ต้องขอบคุณพี่เลี้ยงที่ไปมีแฟน"
แม่ "อ้าว ทำไมล่ะ เกี่ยวอะไรกัน"
ผม "ก็ตอนเด็กๆ ต๋องจะอยู่กับพี่เลี้ยงแค่สองคน ตอนเย็นเค้าก็จะแอบไปหาแฟนที่ทำงานก่อสร้างใกล้ๆ เลยล็อคต๋องเอาไว้ในบ้าน เราก็หิว ไม่มีอะไรกิน เลยต้องหาอะไรกินเอง กินมาม่าบ่อยๆ มันก็เบื่อ เลยต้องทำข้าวเย็นกินเอง กว่าแม่จะรู้เรื่อง ต๋องก็ทำกับข้าวเป็นแล้ว ต้องยกความดีให้พี่เลี้ยงที่แอบหนีไปหาแฟน ไม่งั้น ต๋องคงทำอะไรไม่เป็น"
แม่ "5 5 5 เลยกลายเป็นดีไป"
ผม "ใช่คับ" พอพูดเรื่องนี้จบ มันทำให้ผมย้อนมาคิดได้ว่า เรื่องทุกเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ว่ามันจะดีหรือไม่ดี มันขึ้นอยู่ที่
มุมมองในตอนนั้นมากกว่า ทุกๆเรื่อง มันมีทั้งสองด้านเสมอ แต่เราจะเลือกมองมันในมุมไหน เรื่องพี่เลี้ยง ผมเลือกที่จะมองเค้าในแง่ดี ทั้งๆที่จริงแล้ว มันเป็นเรื่องแย่มากๆ ที่เค้าทิ้งผมไว้คนเดียวถึงสองทุ่มกว่าทุกวัน
สำหรับเรื่องของเอกที่ผมเพิ่งได้รู้ ผมเลือกที่จะมองในแง่ดีคับ ผมไม่อยากเหนื่อยใจ ไปกับอดีตของเอก แล้วเอามานั่งกังวล ว่า พี่เค้าเป็นยังไง ดีกว่าผมหรือเปล่า หรือสนิทกับที่บ้านเอกมันแค่ไหน ผมเลือกที่จะไม่ใส่ใจคับ ผมก็เคยมีอดีต ทุกคนก็มีอดีตกันทุกคน แล้วอีกอย่าง ตอนนี้ก็เป็นผมที่นั่งทำกับข้าวอยู่กับแม่ของเอก ไม่ใช่พี่หนุ่ย
ตอนนั้น น้องอั้มมันก็วิ่งลงมาจากห้องนอน แล้วก็ชวนผมไปที่ตลาดด้วยกัน ผมหันไปมองแม่ ซึ่งแม่ก็บอกให้ไปกับอั้ม เพราะมาที่นี่ทั้งที ไม่อยากให้อยู่แต่ในครัว ผมเลยเดินไปหลังบ้าน กะว่าจะชวนไอ้เอกให้ไปด้วยกัน แต่ก็หามันไม่เจอ ช่างมัน พอมาถึงบ้านทิ้งกรูตลอดเลยนะ จำไว้ ผมเดินไปถึงรถผม กำลังจะเปิดประตู ก็ได้ยินน้องอั้มตะโกน "พี่ต๋อง จะเอารถไปไหนอ่ะ"
ผม "ก็ไปตลาดไม่ใช่หรอ พี่ก็จะมาเอารถไง"
อั้ม "โหย พี่ต๋อง ไปมอ'ไซค์ดีกว่า ขับรถไปก็ไม่มีที่จอด"
ผม "อ้าวหรอ แล้วพี่จะรู้มั๊ยเนี่ย 555" หัวเราะแก้เขิน ก็กรูไม่เคยมานี่หว่า แต่เด๋วก่อน...... ถ้างั้น กรูก็ต้องซ้อนท้ายมอ'ไซค์น้องอั้มไปตลาดอ่ะดิ หุ หุ กำไรชีวิตจริงๆ :haun5: ผมเดินไปซ้อนท้ายน้องอั้มที่รออยู่บนมอ'ไซค์เรียบร้อยแล้ว อ้ายยยยต๋อง นี่มันน้องไอ้เอกมันนะเว้ย แต่ผมกลัวตกนี่หว่ายิ่งไม่ค่อยได้ซ้อนอยู่ ต้องจับให้แน่นๆหน่อย ขอเกาะเอวน้องอั้มหน่อยล่ะกัน เหอ เหอ :haun5: เด็กอะไรวะ น่ารักจัง ผมเอามือไปเกาะเอวน้องอั้มเอาไว้
ผม "ขอเกาะหน่อยนะ อย่าซิ่งนะเว้ย เด๋วตก ยิ่งไม่ค่อยได้ขึ้นอยู่" อึม ผมก็เป็นคุณหนูอย่างที่เอกมันว่าจริงๆแหละ เริ่มรู้สึกล่ะ ไปไหนขับรถตลอด
อั้ม "ก็เกาะดิคับ ถ้ากลัวตกเกาะแน่นๆก็ได้นะคับ ปกติอั้มจะขี่เร็วหน่อยอ่ะ แต่วันนี้เด๋วขี่ช้าลงหน่อยก็ได้ กลัวคนแก่หัวใจวาย"
ผม "อ่ะนะ อารายยยย กรูไม่แก่เว้ย อั้ม ยังฟิตเปรี๊ยะเว้ย เค้าเรียกว่ากำลังได้ที่" เมิงขับเร็ว กรูไม่เป็นไรหรอก แต่ที่จะหัวใจวายก็เพราะเกาะเอวเมิงนี่แหละ อั้มเอ๋ย เด๋วกลั้นใจไม่ไหว ก็ลูบลงต่ำซะหรอก :interest:
อั้ม "อ่ะค๊าบ ฟิตรึเปล่า เด๋วถามพี่เอกก็รู้ 555" เฮ้ยยยยย :o เชี้ยแล้วมั๊ยล่ะ ไอ้อั้ม มันรู้อะไรรึเปล่าว่ะ เริ่มสงสัยซะล่ะ กรู
ผม "อะไร ไปถามอะไรไอ้เอกมันห๊า อั้ม" ต้องแย็บๆถามไปหน่อยดีกว่าว่ามันรู้อะไรมั่ง
อั้ม "เปล่า พี่ ไม่มีอะไร 555" อ้าว ชิบล่ะซิ พูดให้กรูคิดมากเลย
ผมนั่งซ้อนท้ายน้องอั้มไปเงียบๆ ไม่รู้จะคุยอะไรดีอ่ะ ก็มันเปิดประเด็นเหมือนมันรู้เรื่องผมกับไอ้เอกเลย คิดไปคิดมา เอ๊ะ ..... เมื่อกี้ที่ผมคุยกับแม่เอก แม่บอกว่าพี่หนุ่ยไม่ได้มาตั้งสองเดือน แต่ผมรู้จักกับไอ้เอกเนี่ย วันนี้ก็เกือบสี่เดือนแล้วนะ ..... มันแปลว่าอะไรวะ ผมไม่กล้าคิดเลย :monkeycry4:
**************************************************************************************************
ตอนที่ 23
ผมไปเดินเล่นที่ตลาดแบบไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ เพราะในใจมันคิดวุ่นวายแต่เรื่องเอกกับพี่หนุ่ย ผมคงเงียบไปจนน้องอั้มมันสังเกตได้มั๊งคับ มันเลยถามว่า ผมเป็นอะไร
อั้ม "พี่ต๋องเป็นไรเปล่า เงียบไปเลย ผมขี่เร็วไปหรอ"
ผม "เปล่าพี่ไม่ได้เป็นอะไร แค่คิดอะไรอยู่นิดหน่อยอ่ะคับ" ถามไอ้อั้มไปมันจะรู้อะไรรึเปล่า มันจะตอบคำถามที่มันคาใจผมอยุ่ได้บ้างรึเปล่า
อั้ม "แต่หน้าพี่ดูไม่ดีเลยอ่ะ เรากลับบ้านกันดีกว่า"
ผม "เฮ้ย กรูไม่เป็นไรจริงๆ ไม่แก่ขนาดนั้นหรอกน่า ไปซื้อของกันดีกว่า อุตส่าห์มาแล้ว ไหนว่าเจ้าถิ่นไม่ใช่หรอ พาไปลุยหน่อยดิ" ผมพยายามเปลี่ยนเรื่องไม่ให้น้องอั้มรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ผมเดินซื้อของกับอั้มสักพัก อั้มก็ชวนผมกลับบ้าน ผมอยากเจอหน้าไอ้เอกเร็วๆอยู่แล้ว อยากจะถามมันให้เคลียร์ ว่าสรุปแล้วผมเป็นอะไรกับมัน
น้องอั้มมันหันหน้ามายิ้มให้ ก่อนที่ผมจะซ้อนท้ายมันกลับบ้าน ตอนนี้ถึงน้องอั้มจะยิ้มโชว์ลักยิ้มที่น่ารักอีกสักกี่ที ผมก็เฉยๆอ่ะคับ มันไม่ได้น่ารักน้อยลงหรอกคับ แต่ผมกังวลใจเรื่องเอกมากกว่า เลยตัดสินใจคุยกับน้องอั้ม ตอนที่กำลังกลับบ้านกัน
ผม "อั้ม พี่ถามอะไรอย่างนึงดิ"
อั้ม "คับ พี่ต๋อง ถามเรื่องไรอ่ะ ถ้าเรื่องแฟน ผมยังไม่มีนะ 555" ถ้าตอนอารมณ์กรูปกติ กรูคงกรี้ดกร้าดว่ะ
ผม "อั้มรู้จักพี่หนุ่ยป่ะ" ผมกลั้นใจถามออกไป ทั้งๆที่กลัวคำตอบที่จะออกมา
อั้ม "....... ห๊า อะไรนะ พี่ ผมไม่ค่อยได้ยินเลยอ่ะ"
ผม "เปล่า ไม่มีอะไร" ผมขี้เกียจถามอีกรอบ ช่างมันดีกว่า เอาไว้รอถามไอ้เอกไปเลยดีกว่า
ผมอดใจรอจนมาถึงบ้านไอ้เอก พอมาถึงแม่ก็ชวนกินข้าวพอดี น้องอั้มเอาของที่ซื้อมาไปเก็บแล้วชวนผมไปที่โต๊ะกินข้าว แต่ตอนผมไปล้างมือ เหมือนว่าอั้มมันจะไปคุยกับไอ้เอกอยู่พักนึง ผมว่าตั้งแต่ผมมาบ้านไอ้เอกมันเนี่ย น้องอั้มมันดูแลผมมากกว่าไอ้เอกพี่มันซะอีก
ที่โต๊ะกินข้าว ผมไม่ได้คุยกับไอ้เอกมันเท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่จะคุยกับแม่และน้องอั้มมากกว่า พ่อเอกจะเงียบๆคับ ไม่ค่อยคุยอะไร แต่ก็ดูใจดีนะคับ สรุปว่าครอบครัวไอ้เอกเป็นครอบครัวที่น่ารักดีในสายตาผม แม่จะคอยถามตลอดว่าเติมข้าวมั๊ย ให้ลองชิมจานนั้น จานนี้ แถมประกาศด้วยว่า จานไหนผมมีส่วนร่วม จานไหนฝีมือผม
อั้ม "หวังว่าพรุ่งนี้คงไม่ท้องเสียกันยกบ้านนะ พี่ต๋อง" กวนอีกล่ะ ไอ้น้อง
แม่ "อั้ม ไปพูดอย่างงั้นได้ยังไง"
ผม "ไม่เป็นไรหรอกคับ แม่ น้องมันล้อเล่น"
อั้ม "อั้มไม่ได้ล้อเล่นนะ พี่ต๋อง พูดจริงๆ" อ้าว กวนteenกรุไม่เลิกแฮะ
ผม "เอาเหอะน่า รับรองไม่เสียหรอก"
ไอ้เอกมันไม่คุยกับผมสักคำ ปกติมันก็ไม่เป็นแบบนี้นี่หว่า ยิ่งมันเป็นแบบนี้ ผมยิ่งคิดมาก พอกินข้าวเสร็จ ไอ้เอกมันชวนผมไปเดินเล่น ก็ดี เพราะกรูก็มีเรื่องจะคุยกับเมิงเหมือนกัน เป็นไงเป็นกันวะ งานนี้ ก็มันอึดอัดนี่คับ ถามๆ ให้รู้เรื่องไปเลยดีกว่า ถ้ามันจะจบ มันจะได้รู้เรื่องกันไป :monkeycry4:
-
ตอนที่ 24
ผมว่าน้องอั้มมันคงไปบอกอะไรไอ้เอก มันถึงมีปฏิกิริยากับผมแบบนี้ ไอ้น้องแสรดดดดดดดดดดดด อุตส่าห์ไว้ใจ :angry2: แต่ก็ดี เพราะถึงมันไม่ชวน ผมก็คงเริ่มเองอยู่ดี ไอ้เอกพาผมเดินมาที่สวนหลังบ้าน พอเราเริ่มออกห่างจากบ้าน ผมก็ทนไม่ไหว "เอก กรูมีเรื่องจะพูดกับเมิง" อารมณ์ตอนนั้นมันเหมือนผมต้องพูดออกไป ไม่งั้นอกแตกตายแน่ๆ " เอก อย่าโกหกกรูนะ กรูไม่ชอบคนโกหก เราโตๆกันแล้ว มีอะไรก็บอกกันได้ตรงๆ ไม่ใช่เด็กๆที่จะมาน่าทำตาหวานใส่กัน"
เอก "อึม"
ผม "เอกคิดยังไงกับเรา แล้วเรื่องพี่หนุ่ย มันเป็นไงกันแน่" :try2: ลุ้น เครียด กินเหล้า ม่ายช่ายยย อยากกินเหมือนกันนะ แต่กรูจะไปหามาจากไหน
เอก ".................................." เมิงจะเงียบทำไม ตอบๆมาดิ กรูอึดอัดดดดดดดดดดดด :freeze: แทบจะกลั้นใจฟังคำตอบของเมิงอยู่เนี่ย แล้วจู่ๆ ไอ้เอกมันก็มาจับมาผม "ต๋อง เชื่อใจเราดิ เราไม่ได้มีอะไรกับพี่หนุ่ยจริงๆ เรารู้สึกดีๆกับต๋องนะ ต๋องคือคนที่เราอยู่ใกล้ๆแล้วสบายใจที่สุด อยากอยู่ด้วยมากที่สุด" :-[ เขียนปายยยยย เขินปายยยยยย
ผมได้ยินแค่นี้ก็พอแล้วคับ ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะไม่รู้ชัดๆว่า ผมกับมันเป็นอะไรกันแน่ แต่แค่ผมรู้ว่า ตอนนี้ ผมเป็นคนที่มันอยู่ด้วยในตอนนี้ มือที่ผมกำลังจับอยู่ในตอนนี้บอกผมอย่างงั้น ที่แล้วมามันจะเป็นอย่างไงผมไม่สนใจหรอก ผมรู้แค่ว่าตอนนี้ผมคือคนที่มันจับมืออยู่ (และเป็นคนที่จะได้นอนขนาบทั้งพี่ ทั้งน้อง คืนนี้เลย ขอแอบหื่นนิ๊ดนึง เหอ เหอ) เรื่องของผมกับเอกจะเป็นยังไงข้างหน้า ผมไม่รู้ ตอนนี้รู้แต่ว่า ผมสบายใจล่ะ ชวนไอ้เอกกลับบ้านดีกว่า ทำซึ้งกันก็ดีนะ แต่ยุงมันเยอะอ่ะ เริ่มกัดกรูขาลายล่ะ ตุ่มๆขึ้นเต็มเลย นึกขึ้นมาได้ คืนนี้ผมรีบนอนดีกว่า จะได้รีบตื่นเช้ามา 8 โมง มาดูน้องอั้ม "เคารพธงชาติ" หึ หึ :fox2: ก็มันเป็นเรื่องธรรมชาติของผู้ชายนิ นอนห้องเดียวกันด้วย ได้ "ตื่นตาตื่นใจ" แต่เช้าเลย :haun1: ของไอ้เอกเห็นบ่อยล่ะ ของน้องอั้มมันเร้าใจกว่าเยอะ
แต่ก่อนที่จะไปถึงตอนเช้า มีเรื่องเล็กน้อย มีฉากอัศจรรย์เกิดขึ้นเล็กๆ ในห้องน้ำ เด๋วจะหาว่า ไม่ชอบเขียนฉากแบบนี้ ก็ไม่มีอะไรหรอกคับ แค่ตอนที่ผมอาบน้ำอยู่ จู่ๆไอ้เอกมันก็มาเคาะประตู แล้วก็...............
..................................ส่งผ้าเช็ดตัวให้คับ (คิดอารายกันอยู่เนี่ย :laugh3:) เพราะผมลืมเอามา เลยใช้ของไอ้เอกมันไปก่อนอ่ะคับ พอผมอาบเสร็จ กำลังเช็ดผมอยู่ เอกมันก็ตะโกนมาจากห้องน้ำอ่ะคับว่าให้เอาผ้าเช็ดตัวที่ผมใช้เมื่อกี้ให้หน่อย ใช้กรูจังเลยนะ แต่ตอนนี้ผมอยู่บ้านมันนี่หว่า คงต้องยอมๆมันหน่อย เอาไปให้ก็ได้ ทำไมมันอาบเสร็จเร็วจังวะ กรูเพิ่งออกมาแป๊ปเดียวเอง ผมไปเคาะประตู แทนที่ไอ้เอกมันจะหยิบแค่ผ้าเช็ดตัว มันดันคว้าแขนผมเข้าไปเลยอ่ะดิคับ :confuse:
ผม “เฮ้ย ไอ้เอก เล่นเชี้ยอะไร เด๋วหกรูเปียกหมด”
เอก “เปียกก็อาบใหม่ดิ ไม่เห็นจะยากเลย” แสรดดดดด นี่ ก็กรูขี้เกียจอาบใหม่ไง แล้วเด๋วมันจะไม่ใช่แค่อาบน้ำอ่ะดิ กรูรู้นะ
ผม “ไม่เอา ไม่มีเสื้อเปลี่ยนเว้ย”
ผมพยายามออกจากห้องน้ำ เพราะไม่อยากเปียก แต่ไอ้เอกมันมาขวางที่ประตู ที่สำคัญ เอออออออออ ไม่มีติดตัวซักชิ้นเลย น้องของไอ้เอก (ที่ไม่ใช่ไอ้อั้มอ่ะ) มันชี้หน้าผมอยู่เลย น่ากลัวอ่ะ 5 5 5 :laugh5:
ผม “เอก เมิงอย่าเล่น กรูไม่มีเสื้อเปลี่ยน เอามาตัวเดียว”
เอก “เมิงก็ถอดเสื้อดิ จะได้ไม่เปียก นะ นะ อาบให้หน่อยนะ เด๋วใส่ของกรูก็ได้”
ผม “เด๋วออกไปเรียกแม่เอกมาอาบให้แล้วกันนะ”
เอก “ไม่เอา อาบให้หน่อย”
ผม “เอก อย่าดิ เด๋วไอ้อั้มก็เข้ามาหรอก คืนนี้ไม่ได้นอนกัน 2 คนนะ”
เอก “เออ ลืมไป” มันเลยปล่อยผมให้ออกจากห้องน้ำ แต่พอผมเดินออกมา อ๊ากกกกกกกกกกซ์ :o ไอ้อั้มมันนั่งเล่นอยู่บนเตียงอ่ะ อายมันโคดๆ มันจะคิดไงเนี่ย เพราะผมเห็นมันมองผมแล้วยิ้มแปลกๆ :kikkik:
ผม “อาราย น้อง ไม่ต้องมายิ้มเลย เอาผ้าเช็ดตัวไปให้มันเฉยๆ อย่าคิดมาก” ทำตัวให้เป็นเรื่องปกติเข้าไว้ ไอ้ต๋อง อย่าให้ผิดสังเกต :try2:
อั้ม “แล้วพี่มาบอกผมทำไมอ่ะ ร้อนตัวอ่ะดิ ทำอะไรก็ไปทำต่อเหอะ พี่ สงสารพี่เอก 5 5 5” แสรดดดดดดดดดดดด แค่นี้กรูก็อายจะแย่อยู่แล้ว กวนดีนักนะ เด๋วก็เล่นซะเลยนิ อายมันอ่ะ ไม่รู้จะทำอะไรดี คุยกับมันก็ไม่กล้า ลงไปกินน้ำดีกว่า
****************************************************************************************
ตอนที่ 25
ก็อย่างที่บอกแหละคับ คืนนั้นกว่าผมจะขึ้นมาที่ห้องไอ้เอก ก็เกือบชั่วโมงแน่ะ ต้องกะเวลารอให้ไอ้เอกมันอาบน้ำเสร็จก่อน แล้วค่อยขึ้นไป พอเข้าไปในห้อง เห็นไอ้เอกมันนั่งเป่าผมอยู่ ส่วนไอ้คุณน้องอั้มอยู่ในห้องน้ำ นี่มันไม่สงสัยเลยหรอ ว่าผมหายไปไหนมา สนใจกรูหน่อยดิ เฮ้ย :angry2:
ผม "เอก เมื่อกี้เราตอนออกจากห้องน้ำ น้องอั้มมันเห็นด้วยอ่ะ"
เอก "ต๋อง ไปเรียกมันทำไม น้อง เรียกไอ้อั้มก็ได้ มันเห็นก็เห็นไปดิ แค่ออกมาจากห้องน้ำ ไม่ได้เห็นตอนนั้นซะหน่อย" พูดไม่อายปากเลยนะ ไอ้แสรดดดดดด
ผม "เฮ้ย เอก พูดดีๆ ตอนนั้นอ่ะตอนไหน แต่ไอ้อั้มมันพูดเหมือนมันรู้เลย ว่าเอกเป็นเกย์"
เอก "มันก็รู้ดิ ก็มันเป็นน้องเอกนิ :o (ห๊า รู้ด้วยหรอออออ)ไม่ต้องไปใส่ใจมันมากหรอก ไอ้นี่มันกวนteen มันก็ล้อต๋องเล่นไปยังงั้นแหละ"
ผม "ไม่ใส่ใจได้ไงวะ เอาเหอะ รู้ก็รู้ไปดิ แต่มันกวน teen เหมือนพี่มันเลยว่ะ"
เอก "เหมือนโดนหลอกด่ายังไงไม่รู้ว่ะ"
ผม "ไม่ได้หลอกอ่ะ ด่าตรงๆ ต่อหน้าเลย 5 5 5 :laugh3:"
เอก "เออออ จำไว้ นอนกันเหอะ พรุ่งนี้เด๋วต๋องต้องขับรถอีกนะ" ใช่ดิ วันพรุ่งนี้ผมก็ต้องขับรถกลับกรุงเทพแล้ว เฮ้อ มาได้แป๊ปเดียวเอง ต้องกลับซะล่ะ โอ้ยยยย ขี้เกียจทำงาน :monkeysad:
เอก " นอนเหอะ ปิดไฟเลยก็ได้ ไม่ต้องรอไอ้อั้มมันหรอก ไอ้นี่อ่ะ มันอาบน้ำนาน " มันพูดจบก็กระโดดขึ้นเตียงไปเลย เฮ้อ กรูต้องบริการอีกล่ะ เดินไปปิดไฟให้ แต่พอเดินกลับมาที่เตียง ไอ้เอกมันนอนชิดริมเตียงเลย เอาเท้าสะกิดเตือนความจำมันหน่อยดีกว่า
ผม "เฮ้ย เอกนอนกลางเลย เด๋วมีไอ้อั้มมานอนด้วย"
เอก "ไม่เอา นอนกลางมันอึดอัด ไม่ชอบ ให้ไอ้อั้มมันนอนที่พื้นไปดิ"
ผม "บ้าดิ อากาศมันเย็นเหมือนกันนะเว้ย ให้มันนอนพื้นได้ยังไงเล่า"
เอก "ให้มันนอนไหนก็นอนไปเหอะ มันไม่เรื่องมากหรอก"
ผม "ก็ได้วะ กรูนอนตรงกลางก็ได้ คืนนี้ละเมอกอดคนผิดไม่รู้ด้วย"
อั้ม "ไม่เป็นไร พี่ ผมไม่ถือ" แสรดดดดด :o กรูตกใจหมด ออกมาจากห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เมิง ได้ยินกรูหื่นเลย ภาพพจน์ที่สร้างมา ไม่เหลือเลย
ผม "เฮ้ย อั้ม พี่พูดเล่นนะเว้ย นอนดีกว่า" รีบแก้ตัวก่อน :try2: แล้วผมก็รีบขึ้นเตียง (มาคิดตอนนี้ เหมือนไปนอนรอมันเลยว่ะ :-[) ส่วนไอ้เอกของผมอ่ะหรอ นอนไปแล้ว มีกรนเล็กๆด้วย แต่รู้ว่ามันยังไม่หลับหรอก แอบฟังอยู่อ่ะดิ เรียนวิชาการแสดงหรอเมิง อิอิ :kikkik: พอไอ้อั้มแต่งตัวเสร็จมันก็เข้ามานอนคับ แล้วแขนมันก็โอบมาทางผม อ๊ากกกกกกซ์ :o ตื่นเต้น............... แล้วมันก็หยิบผ้าห่มที่อยู่กับไอ้เอกไปห่มคับ แล้วก็นอนหันหลังไปเลย
ตอนนี้กลายเป็นว่า เอกนอนหันหลังให้ผม - ผมนอนหงายมองเพดาน - อั้มนอนหันหลังให้ผม (เชอะ กรู ใครๆก็ไม่รัก นอนก็ได้ว่ะ :sad2:)
คืนนั้นมีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่าไม่รู้ ผมหลับสนิทเลย รู้แต่ว่า ตื่นขึ้นมาเนี่ย ใช้ศัพท์อธิบายได้คำเดียวเลยคับ "นัว" กันน่าดู :laugh3:มิน่าล่ะกรูโคดอึดอัดเลย มือผมไปอยู่บนตัวไอ้อั้ม ขาอยู่ทางไอ้เอก ส่วนไอ้เอกก็นอนกอดผม มือไอ้อั้มมาอยู่บนตัวผม หุ หุ :fox2: (ถ้าถามว่ามันเคารพธงชาติกันรึเปล่า ขอตอบว่า ไม่บอกกกกกกกกก รู้แค่ว่า มีอารายแข็งๆ มาแทงที่ขา เหอ เหอ :haun5:)แต่ไม่มีอะไรนะคับ ตื่นมาก็เอาแขน-ขาพวกมันออกจากตัว แล้วก็ไปอาบน้ำ แล้วก็มาปลุกไอ้เอกคับ เก็บของแล้วก็ลาพ่อ-แม่ เพราะผมต้องขับมารับแม่ผมก่อนที่บ้านยายแล้วค่อยเข้ากรุงเทพ
ส่วนไอ้อั้มอ่ะหรอ พอผมออกมาจากห้องน้ำ มันก็หายไปไหนไม่รู้ ผมไม่ได้เจอมันเลย ไม่คิดว่า กว่าผมจะได้เจอมันอีกทีก็อีกหลายเดือน แถมเป็นตอนที่ผมไม่คิดว่าจะได้เจอมันด้วยซิ
**********************************************************************************************
ตอนที่ 26
หลังจากที่กลับมาจากบ้านยาย ผมรู้สึกว่าผมกับไอ้เอกใกล้ชิดกันมากขึ้น ถึงแม้ว่าบางครั้ง ผมจะอดไม่ได้ที่จะคิดเรื่องพี่หนุ่ยก็ตาม เราสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จนพวกไอ้หญิงมันแซวว่า ผมกับไอ้เอกเป็นแฝดสยาม (อิน-จัน ตัวติดกัน) เพราะผมกับมันเป็นพวกชอบดูหนัง ดูละครเวทีเหมือนกัน เพื่อนคนอื่นๆมันไม่ค่อยดูเท่าไหร่ เลยเข้าขา จับคู่กันดูตลอดตั้งแต่พี่ตู้กู้ชาติ ซึ่งมันชอบมากจนดูต่อสองรอบติด เฮ้อ ไม่รู้ว่ามันการเมืองขนาดนี้ ที่นั่งที่หอประชุมก็แคบโคด ขากรูก็ยาว ดูรอบแรกจบ พี่ตู้บอกว่า เด๋วมีอีกรอบ สะใจกว่านี้ เอกมันเลยบ้า ชวนดูต่อ แสรดดดดดดดดดดดดดด :dont2: วันนั้นจำได้ว่า ดูพี่ตู้กับมันไปเกือบ 6 ชั่วโมงกว่า บ้าพลังมาก ไอ้เอก
ตอนที่ไปดูละครเวที (west side story) ที่ศูนย์วัฒน์ฯก็เหมือนกัน มีให้ลุ้นตลอดซึ่งมันมาสายมากจนเกือบจะอดดู เพราะมันดันติดประชุม และเป็นรอบที่มีเสด็จฯ ที่นั่งของเราดันอยู่หลังที่ประทับพอดี ไอ้เอกมันก็มาได้เฉียดฉิวเวลาเสด็จฯมาก วิ่งไปนั่งปุ๊ป เสด็จฯมา ประตูปิด ละครเริ่มเลย เกือบอดดู บัตรยิ่งแพงๆอยู่ แต่ดูแล้วก็คุ้มคับ :teach:
ช่วงนี้ ผมบอกได้ว่า เป็นช่วงที่ผมมีความสุขที่สุด เพราะได้เจอกับคนที่ชอบ นิสัยคล้ายกัน สนใจในเรื่องคล้ายๆกัน ที่สำคัญ มันเข้ากับเพื่อนๆผมได้ดีมากกกๆ จนผมรู้สึกว่า มันนี่แหละ ใช่ชัวร์ๆ คนที่จะอยู่กับผมต่อไป พวกพี่ๆเพื่อนๆที่ทำงานผม รวมไปถึงพวกเพื่อนๆกลุ่มอื่นๆ เริ่มรู้แล้วว่า ถ้ามีผมต้องมีไอ้เอก ซึ่งทุกคนก็คงรู้แล้วโดยอัตโนมัติว่า ผมกับไอ้เอกเป็นเกย์ 5 5 5 ก็ไปด้วยกันซะขนาดนี้ :laugh3: แต่ที่น่ารักก็คือทุกคนก็ยังทำตัวเหมือนเดิม (อย่างน้อยก็ต่อหน้าผมแหละน่า)
ส่วนเรื่องนับคะแนนน่ะหรอคับ :-[ ตอนนี้บอกตรงๆว่า ผมเลิกนับมันไปนานล่ะ เพราะขยันตีเมืองกันบ่อยเหลือเกิน หุ หุ (เกรงว่าถ้าเขียนหมดทุกครั้ง ความยาวของเรื่องนี้คงประมาณ 'เพชรพระอุมา' ไม่ก็ 'สามก๊ก' อ่ะคับ :laugh3:) แล้วก็เรื่องใครจะรุก ใครจะรับ เราตั้งกฎกันว่า ใครนอนก่อนเป็นเมียคับ ม่ายช่ายยยยยยยยย ผมว่ามันก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ตอนนั้นอ่ะคับ ปล่อยมันล่ะ ไม่ใช่ว่าผมชอบที่โดนนะ มันก็ยังเจ็บอยู่ทุกครั้ง แต่เผื่อมันแล้วผมทนได้ เพราะรู้ว่า เวลาผมทำ มันก็เจ็บเหมือนกัน
ช่วงนั้นผมพยายามไม่รับไปงานต่างจังหวัด เพราะจะได้หาเวลาอยู่กับไอ้เอกให้ได้มากที่สุด เดือนไหนงานน้อยผ่อนคอนโดไม่ไหว ก็ยืมแม่ไปก่อน (ธนาคารส่วนบุคคลที่รัก :give2:) หรือไม่ก็รับเฉพาะวันที่มันบอกว่าจะกลับบ้าน ซึ่งก็ต้องมีทุกเดือน เดือนละครั้ง สองครั้ง แต่หลังเลิกงานก็เจอกันเกือบทุกวัน ส่วนมากผมจะไปคลุกอยู่ที่ห้องมันมากกว่า ผมมีความสุขมากกจนผมก็ลืมเรื่องของพี่หนุ่ยไปซะสนิท จนเมื่อ.........
มีอยู่วันนึงที่ไอ้เอกไม่สบายมาก อาหารเป็นพิษ ทำให้มันตัวร้อนและอาเจียนตลอด ผมเลยลางานไปดูมันที่คอนโด
ผม "สวัสดีคับ"
ผมรับโทรศัพท์ของเอกเพราะตอนนั้นเอกมันเข้าห้องน้ำอยู่ แต่ที่ปลายสายมันก็เงียบคับ ผมคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่แน่ใจว่า โทรมาถูกห้องรึเปล่า เลยบอกไปว่าเป็นห้องเอก
ผม "คับ ฮัลโหล ฮัลโหลลลลล ใครพูดอ่ะ นี่ห้องเอกคับ"
"ขอสายเอกหน่อย เอกไปไหน แล้วนี่ใครพูดสายอยู่" ใครวะ พูดจาโคดวีนเลย :angry2:
"เอกเข้าห้องน้ำอยู่คับ ไม่สบายอาหารเป็นพิษ คงอีกสักพัก เด๋วให้เค้าโทรกลับนะคับ"
"แล้วนี่ใครพูดอยู่ เป็นอะไรกับเอก" อ้าว พูดจา สุนัขไม่รับประทานซะแล้ว พูดกันดีๆก็ได้ จะซักประวัติกันถึงรุ่นปู่กรูเลยมั๊ย กรูจะเป็นอะไรกับเอก มันหนักหัวใครหรอไง
"ต๋องคับ เป็นเพื่อนเอกมัน"
"อ๋อ นี่พี่หนุ่ยนะ......"
:o :o :o :o :o แล้วก็ :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: ไอ้เราก็อึ้ง อึ้ง อึ้ง ก็อึ้ง อึ้ง
************************************************************************************************
ตอนที่ 27
ผมหน้าชาไปเลยคับ นี่อ่ะหรอ ผมกำลังคุยอยู่กับพี่หนุ่ย แฟนเก่าไอ้เอก :sad4:พี่หนุ่ยที่เป็นเจ้าของห้องที่เอกมันอยู่ตอนนี้ :dont2:พี่หนุ่ยที่เป็นอีกหลายๆพี่หนุ่ยที่ผมเคยได้ยิน :sad2: คนนี้น่ะหรอ
"เอกเค้าเป็นยังไงมั่ง" คนที่ปลายสายพูดแบบวีนๆเหมือนเดิม
ผม "เออออ อาหารเป็นพิษคับ"
"แล้วไปหาหมอรึยัง"
ผม "ไปแล้วคับ"
"บอกเอกให้โทรกลับหาพี่ด้วย" แล้วพี่เค้าก็วางสายไปเลย
ผมได้แต่อึ้งคับ มันตื้อไปหมด ไม่รู้ว่าจะเอายังไงดี :serius2: พี่หนุ่ยบอกให้ไอ้เอกโทรกลับ น้ำเสียงที่เค้าพูดตอนที่ผมรับสาย บอกได้เลยว่า แปลกใจและไม่พอใจ แต่เสียงนั้นมันเปลี่ยนเป็น เป็นห่วง พอรู้ว่าเอกมันไม่สบาย ผมจะบอกเอกดีมั๊ยว่าพี่หนุ่ยโทรมา ผมไม่อยากให้มันคุยกับเค้าเลย ให้ตายเหอะ นี่ผมกังวลอะไรอยู่วะ หรือว่าผมกลัวพี่หนุ่ย ไม่ดิ ผมไม่กลัวเค้าเท่าไหร่ ผมกลัวใจตัวเองมากกว่า กลัวว่าจะรู้สึกกับไอ้เอกไม่เหมือนเดิม กลัวว่าตัวเองจะทำตัวน่ารำคาญ ที่ต้องคอยระแวง รู้งี้ผมไม่รับโทรศัพท์ดีกว่า สับสนโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2: แล้วมันก็จริงคับ เพราะพอไอ้เอกออกมาจากห้องน้ำ ผมก็พยายามปรับน้ำเสียงให้มันเป็นปกติ
ผม “เอก มะกี้มีโทรศัพท์มานะ พอดีเห็ฯว่าเข้าห้องน้ำอยู่ เลยรับให้”
เอก “ใครโทรมาอ่ะ”
ผม “พี่หนุ่ย” แล้วผมก็นั่งทำอะไรของผมต่อ โดยที่ไม่หันกลับไปมองมันเลย แต่หูเนี่ย กระดิกได้เลย เงี่ยหูฟังปฏิกิริยามันสุดๆ ลุ้นว่ามันจะทำไง เหมือนกัยได้ยินเสียงมันออกไปโทรศัพท์ที่ระเบียงอ่ะคับ ใจมันหล่นลงไป 8 ชั้นเลย (พอดีคอนโดมันอยู่ชั้น 9 อ่ะ) กรูอยู่ตรงนี้กับเมิงนะ กรูเป็นคนรับโทรศัพท์ มาแก้ตัวกับกรูซักนิดก็ยังดี นี่อารายวะ ออกไปโทรคุยกันก่อน ปล่อยให้กรูนั่งคิดมากอยู่อย่างงี้อ่ะนะ :fire: (สะสมพลังความโกรธ) เซ็งว่ะ กลับบ้านดีกว่า
พอผมคิดแล้วก็ลุกไปคว้ากระเป๋าเลยคับ เดินไปเปิดประตูแล้วกลับบ้านไปเลย ไม่ไหวอ่ะ :sad2: ทำไมต้องคิดเรื่องนี้มากมายขนาดนี้ด้วยวะ กรู เค้าอาจจะแค่โทรมาถามว่าเป็นไงมั่งตามประสาคนเคยรู้จักก็ได้ แต่มันเจ็บๆยังไงก็ไม่รู้คับ น้ำตามันปริ่มๆขึ้นมาเลย มันบ้านึกถึงเพลง “เข้าใจไปเอง” ลอยเข้ามาในหัวเลย
ไม่ยอมเสียอย่าง คงไม่เสียใจ
ยอมพูดรักออกไป ไม่คิดว่าจะมีปัญหา
ไม่เคยสนใจ ก็ใครจะรู้ได้
ใจคิดว่าเจอคนที่เข้าใจทุกอย่าง
เพราะอ่านใจไม่เป็น อาจจะไม่เห็น
อาจจะไม่รู้ เพราะมั่นใจตัวเองมาก
จนไม่เห็นว่าเป็นเช่นไร
อยากให้ทุกอย่าง
กลับไปที่เก่า กลับไปที่เรา
ยังเป็นเพียงแค่ใครคนหนึ่ง
เพราะเข้าใจไปเอง เข้าใจว่าเห็น
เข้าใจว่ารู้ เพราะไม่เคยมองดู
ไม่เคยจะรู้ว่าเธอไม่แคร์
โอ้ เพลงเชี้ยอาไรเนี่ย เหมือนว่าแต่งมาเพื่อกรูโดยเฉพาะ เพิ่งเปิดมาก่อนมาหามันเนี่ยแหละ โดนสุดๆ อารมณ์ตอนนั้น เครียดๆ ปล่อยไอ้เอกมันทิ้งไว้ที่คอนโดด้วย โอ้ย ทำไงดีวะ :serius2: แต่ผมไม่อยากไปเจอหน้ามันตอนนี้อ่ะ ผมเลยโทรไปบอกให้ไอ้บอลเพื่อนมันให้ไปดูไอ้เอก ส่วนผมก็โทรไปหาไอ้นิว
ผม “นิว ว่างป่ะ ไปกินเหล้าเป็นเพื่อนกรูหน่อยดิ”
นิว “เฮ้ย เมิงมีอะไร ใจเย็นๆดิวะ”
ผม “เออ เด๋วกรูเล่าให้ฟัง เด๋วกรูไปรับเมิงที่บ้านนะ ไปแถวข้าวสารกัน ไม่อยากกินที่เก่าๆ เบื่อ เซ็ง”
นิว “เป็นมากนะเนี่ย เมิงอ่ะ ไปดิ จะมาที่บ้านกรูกี่โมง”
ผม “ไปเลย ขอ 15 นาทีถึง เด๋วเจอกัน”
จำได้ว่า ตอนนั้นผมโคดเครียดเลย ขอแค่ไปจากคอนโดมัน ไม่อยากเจอมัน นึกถึงใครไม่ออกก็ไอ่นิวเพื่อนตายนี่แหละ ไปกินให้หายเครียดดีกว่า รู้นะคับ ว่ากินไปเท่าไหร่มันก็แค่นั้น ถ้ายังไม่ได้คุยกับมัน แต่ไม่สน คืนนี้ ขอเมา เครียดๆ ผมไปรับไอ้นิวที่บ้าน ไอ้นี่มันก็ดีนะคับ ไม่ถามสักคำ คงกะให้ผมบอกเอง พอไปถึงร้าน ผมก็ซัดเอา ซัดเอา จนเหล้าหมดไปเกือบครึ่งขวดล่ะ ไอ้นิวคงทนไม่ไหว
นิว “เมิงเป็นอะไร ไอ้ต๋อง กรูไม่เห็นเมิงเป็นยังงี้มานานล่ะ เมิงทะเลาะอะไรกับเอกมันรึเปล่า”
ผม “ถ้าทะเลาะก็ดีอ่ะดิ นี่แ_’ง เงียบ ไปเลย ไม่สนใจกรูซักนิด ช่างมันมันไม่สนกรู กรูก็ม่ายยยสนมันเหมือนกัน” อารมณ์งอนน่ะเอง ขี้งอนจัง กรูเนี่ย :yeb:
นิว “ เกิดอะไรขึ้นวะ พวกเมิงสองตัวเนี่ย ไม่เคยเห็นทะเลาะกันซะที”
ผม “ทะเลาะกันยังดีกว่า กรูยังรู้สึกว่ามันยังแคร์กรูมั่ง นี่กรูไม่รู้จริงๆเว้ย ว่ามันรู้สึกยังไงกับกรูกันแน่” ผมพูดมาถึงตอนนี้ น้ำมามันไหลออกมาเอง :monkeycry4: กลั้นไม่อยู่แล้วเว้ย ขอระบายหน่อย ซวยหน่อยนะไอ้นิว “ก็เมิงรู้ใช่ม่ะ ว่าที่ไอ้เอกมันอยู่ตอนเนี๊ย มันเป็นคอนโดของพี่หนุ่ย แฟนเก่ามัน แล้วอย่างวันนี้ เค้าก็โทรมาหามัน กรูก็เสื_กไปรับสายเอง พอกรูบอกมันว่าเค้าโทรมา มันเดินออกไปโทรคุยที่ระเบียงเลย ไม่สนใจกรูซักนิด แล้วเมิงจะให้กรูคิดยังไง”
นิว “เฮ้ย ไอ้ต๋อง ใจเย็นๆดิ”
ผม “กรูไม่อยากเย็นว่ะ กรูว่ากรูใจเย็นมากๆแล้วนะ ที่มันยังอยู่ที่นั่น กรูพยายามเชื่อใจมันนะ”
นิว “มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ เมิงถามมันรึยัง ว่าพี่เค้าโทรมาทำไม”
ผม “เปล่า ช่างมันเหอะ เครียดๆ กินเหล้าต่อดีกว่า”
ตอนนั้นมือถือผมก็ดัง ไอ้เอกมันโทรมาน่ะเอง แต่ผมไม่อยากคุยกับมันอ่ะ ใครจะว่าผมงี่เง่าก็ช่าง ผมกดตัดสาย แล้วปิดเครื่องไปเลย ช่างมันแล้ว เมื่อกี้ไม่คุยกับกรู ทำไมตอนนี้จะกระแดะโทรมาคุย :fire:ไม่สนใจเว้ย กินเหล้าต่อดีกว่า
-
อ่ะ ตามของเก่าทันล่ะ ช่างว่องไวประหนึ่งกามนิตหนุ่มจริงๆ กรู :laugh3: (เด็กสมัยนี้จะรู้จักมั๊ยเนี่ย)
งานการไม่ทำ มานั่งเขียนนิยายตอนเก่าๆให้เสร็จ ถ้าโดนไล่ออกนะ รับเลี้ยงเลยด้วย :haun5: ใครก็ได้
ตอนต่อจะมาโพสใหม่เย็นๆนะคับ
-
................ของเก่าถึงตอน 28 แล้วน้อ.........
............................ต่อด่วนเน้อ....... :pandalaugh: :pandalaugh:
-
ตอนที่ 28
สักพัก โทรศัพท์ไอ้นิวก็ดัง มันบอกว่า หญิงโทรมา แล้วมันก็หนีไปคุยกันหน้าห้องน้ำ พอมันกลับมา ผมก็รู้สึกว่ามันแปลกๆ เลยหยิบโทรศัพท์มันมาดู ปรากฎว่าเป็นไอ้เอกโทรมาคับ :angry2: ไอ้เชี่ยนิวก็รู้เห็นเป็นใจนะเมิง ไม่รักเพื่อนเมิงเลย
นิว “ก็กรูอยากให้พวกเมิงคุยกันนิหว่า ทะเลาะกัน โกดกันแต่ไม่คุยกันอ่ะ แล้วเมื่อไหร่จะเข้าใจกันวะ” สาดดด ไปบวดตั้งแต่เมื่อไหร่วะ เพื่อนกรู
ผม “ไอ้นิว เมิงไม่ต้องมาพูด เมิงทะเลาะกับอิหญิงทีไร เมิงก็ปิดโทรศัพท์หนี หนีไปนวดด้วย เลวกว่ากรูอีก อย่าให้กรูแฉ แล้วให้กรูบอกว่า เมิงมากินเหล้ากับกรู กรูยังไม่เคยไปฟ้องหญิงมันเลยนะ ที่ตอนนี้กรูไม่คุย เพราะกรูไม่พร้อมจะคุยไง แสรดดดดดดดดด เมิงบอกมันไปป่ะ ว่า กรูอยู่ไหน”
นิว “บอกดิ ก็กะจะให้มันเคลียร์กับเมิงนิ ก็คนหวังดี” :o แมร่งงงงงงงงงงง แสนรู้อีกล่ะ
ผม “ขอบจายยยย เซ็งว่ะ เก็บตังค์เลยดีกว่า กรูเปลี่ยนร้านนะ”
นิว “เฮ้ย ไปไหน มันกำลังมาที่นี่นะ”มันพูดแล้วก็ทำเหมือนจะลุกตามผมมา
ผม “ไม่ต้องลุกเลย เมิง อยู่รอไอ้เอกมันเลยแล้วพามันกลับคอนโดไปด้วย เอกมันยังไม่สบายอยู่ ยังจะไปให้มันมาอีก สร้างเรื่องดีนักนะเมิง สมน้ำหน้า” พอพูดจบ ผมก็ชิ่งไปหาที่กินที่อื่นคับ ถึงผมจะโกดไอ้เอกขนาดไหน (หรือเรียกว่า งอน ก็ได้) แต่ผมก็ยังเป็นห่วงมันนะ ก็มันยังไม่สบายอยู่นี่หว่า แถมออกมาถ่อ จะแรดมาตามผมตอนกลางคืนแบบนี้อีก แต่ว่าจะให้ผมไปคุยกับมันเหมือนไม่มีเกิดขึ้นเลย อารมณ์ตอนนี้ผมคงทำไม่ได้อ่ะ ขอไปกินเหล้าให้จิตใจสงบก่อนดีกว่า :amen: แล้วค่อยมาคุยกับมัน
ผมเดินไปเรื่อยๆ เจอร้านที่ไม่ได้เข้ามานาน เลยเดินเข้าไป กะว่าซัดเบียร์สัก 2 ขวดแล้วค่อยกลับบ้าน พอเดินเข้าไปในร้าน บรรยากาศไม่เปลี่ยนเลยแฮะ ไม่ได้มาร้านนี้เกือบ 2 ปี เหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่ว่าโต๊ะพูล หรือแผงหนังสือที่ทำเลียนแบบห้องสมุด ผมเลือกที่จะไปยืนที่มุมเดิมที่ผมเคยไปประจำ แล้วก็สั่งเบียร์มาขวด กินคนเดียวมันเหงาโคดๆ :monkeysad:ไม่เคยเลยนะเนี่ยในชีวิตนี้ มากินเหล้าคนเดียวเนี่ย เป็นอะไรมากมั๊ยเนี่ย กรู
คนเริ่มทยอยเข้ามาที่ร้านเป็นกลุ่มๆ มากขึ้นเรื่อยๆ ผมก็สั่งเบียร์มากขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน ตอนแรกกะจะแค่ 2 ขวด แต่บัดnow บนโต๊ะเนี่ย ไปแล้ว 3 เพิ่งสั่งใหม่อีก 1 กินเรื่อยๆ เนียนๆ แล้วก็มีคนมาแชร์โต๊ะกับผมจนได้ ใช่ดิ ก็เรามาคนเดียวนี่หว่า คนอื่นๆเค้ามากันเป็นกลุ่ม เซ็งว่ะ กินต่อดีกว่าหมดขวดนี้ค่อยกลับ แต่ตอนนั้น ผมก็รู้สึกว่ามีคนมายืนข้างๆ พอหันไปมอง ก็น่ารักดีนี่หว่า :interest: มากัน 2 คนไม่ต่างกันเท่าไหร่ 5 5 5 แต่เพื่อนเค้าดูเหมือนจะรู้จักคนเยอะ เด๋วหายไปทักโต๊ะโน้นโต๊ะนี้ตลอด ปล่อยให้มันยืนอยู่คนเดียว มันก็คงเหงาๆ เลยหันมายิ้มให้เรา ส่วนผมก็เบียร์ตกถึงท้องไปแล้ว 3 ขวด + เหล้าที่กินกับไอ้นิวร้านที่แล้ว เลยมีมนุษยสัมพันธ์ดีเป็นพิเศษเลยยิ้มตอบกลับไป :impress2:
“หวัดดีคับ ต๋องคับ เพื่อนหายไปไหนอ่ะ” เริ่มก่อนเลยล่ะกัน กรู
“ไม่รู้เหมือนกันคับ มันชอบทำอย่างงี้แหละ ผมชื่อโจ๊กคับ แล้วต๋องมาคนเดียวหรอคับ”
“คับ มาคนเดียว” ใช่ ไม่ว่าเมื่อไหร่ กรูก็อยู่คนเดียว ฮือออออออออออออออ :sad4: เซ็ง ไอ้นิวบ้า ไอ้เพื่อนทรยศ เพราะเมิงเลย ไม่งั้นนั่งกินเหล้าสบายใจไปแล้ว
“ดีเลยคับ เพื่อนเรามันไม่ค่อยอยู่ที่โต๊ะ ปล่อยให้อยู่คนเดียวเหมือนกัน”
ผมกับโจ๊กก็คุยกันไปเรื่อยๆ จากตอนแรกกะว่าเบียร์อีกขวดเดียว รู้ตัวอีกที ผมไปนั่งเนียนๆกินเหล้าโต๊ะเดียวกันกับโจ๊กเรียบร้อยแล้ว โจ๊กมันก็น่ารักดีอ่ะคับ ตัวเล็กๆ ประมาณ 165 ได้มั๊งคับ (จริงๆ ก็คงไม่เล็กมาก แต่ผมเทียบกับตัวเองไง :laugh5: มันเลยดูตัวเล็ก) ผิวก็ขาวๆ ไม่ตี๋มาก แล้วที่สำคัญ มันมีลักยิ้มด้วยอ่ะ อ๊ากกกกกกกกซ์ :o ตอนแรกไม่ทันได้สังเกต สมาชิกสมาคมคนแพ้ลักยิ้มอย่างผมเลยยิ่งหวั่นไหวไปใหญ่ :-[ แต่พอคุยไปคุยมา ดันอายุมากกว่าผมอีก 5 5 5 :laugh3: แต่คงไม่เรียกพี่หรอก เรื่องอารายยยยยยย จนร้านเปิดเพลงช้า ไฟสว่าง เป็นสัญญาณที่รู้กันว่า กรูจะปิดแล้ว ไสหัวออกไปได้แล้วววว ผมเลยเดินออกมานอกร้านกับโจ๊ก โดยที่มีเพื่อนมันเดินเมาๆตามมา(โถ ช่างไม่มีบทบาทเลย ขนาดชื่อยังไม่มี 555 :laugh3:)
“ต๋องมีเบอร์ป่ะคับ โจ๊กโทรหาได้ป่ะ” มามุขไหนเนี่ย จะมาจีบกรูรึไง หึ หึ :fox2: แต่ตอนนั้นมันมึนๆ เลยไม่ได้คิดอะไร มีคนขอเบอร์ ก็ให้ไป จัดให้
“ได้ดิคับ 089-xxx-xxxx” โจ๊กมันก็กดโทรหาผมตอนนั้นเลย แต่ไม่ติด ลืมไป กรูปิดโทรศัพท์ไว้นี่หว่า พอเปิดเท่านั้นแหละ อ๊ากกกกกกซ์ :sad5: ไอ้เอกโทรมา 38 miscalls ช่างมัน ไว้พรุ่งนี้ค่อยโทรคุย
“โทษทีคับ มะกี้ปิดโทรศัพท์”
“ปิดโทรศัพท์หนีแฟนรึเปล่า 5 5 5” :o
“บ้าดิ เด๋วที่บ้านโทรตาม” แต่ในใจเนี่ย ........ มันมีอับดุลกระซิบอยู่ข้างหูรึไงวะ เด๋วกรูก็ขูดขอหวยซะหรอก เดาแม่นจริงๆ
“แล้วต๋องกลับบ้านยังไงอ่ะคับ” เออ ใช่ รถกรูจอดไหนวะเนี่ย มึนๆๆๆๆๆๆๆๆ :really2:
“ขับรถมาคับ แต่นึกก่อนเอาไปจอดที่ไหน”
“แล้วขับกลับไหวมั๊ยเนี่ย”
“ไหวดิ ขำๆ ขับรถแค่นี้เอง” เฮ้อ กรู ปากดีอีกล่ะ จะหารถเจออ๊ะเปล่าเนี่ย
“จะจีบกันอีกนานมั๊ยวะ กรูง่วง” เพื่อนโจ๊กมันตะโกนประจานพวกผมที่หน้าร้าน เชี้ยนี่รอแป๊ปนึงดิ แค่นี้ก็รอไม่ได้ :pigangry2:โจ๊กมันก็หน้าแดงๆ ไม่รู้มันอาย หรือ เมา มันก็วิ่งไปตบกบาลเพื่อนมันแล้วก็โบกมือให้ผม
“แล้วค่อยคุยกันนะคับ” ก็น่ารักดีนะ ไอ้โจ๊กเนี่ย :haun5:
เฮ้อ จบไปอีกคืน ผมมึนๆ เดินหารถอยู่อีกเกือบ 10 นาที กว่าจะลากตัวเองกลับบ้านได้ คงประมาณ ตี 3 โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นมาอีก แต่ตอนนั้นผมมึนมากกกกก เบลอๆรับโทรศัพท์ไป
“ใครอ่ะ พรุ่งนี้ค่อยโทรนะ ไม่ไหววววววววว่ะ ง่วงงงงงงงงงง เมาอยู่ ” แต่ดูเหมือนอีกคนไม่สนใจอ่ะคับ พูดอะไรของมันก็ไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่อง ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน ปล่อยให้มันพูดไปยังงั้นแหละ เด๋วมันเมื่อยก็วางสายไปเอง
กว่าผมจะรู้ว่า เมิ่อคืนคนที่ผมคุยด้วยเป็น ไอ้เอก ก็ 11 โมงแล้วคับ
-
ขอบคุณคับ มาอัพได้ไวมั่กๆ สมกับที่เว็บล่มไปหลายวัน :haun5: :haun5:
-
จะเศร้ามั้ยค่ะเนี่ย
จะได้เตรียมผ้าเช็ดน้ำตา
:monkeysad:
-
สู้ๆ ค้าบบบ
ช่วงนี้ร่วมใจกันกอบกู้เล้าคับ :loveu: :loveu:
-
หุหุ ตามมาอ่านทันจนได้ สนุกมากค๊าบพี่ป้อม
แหมๆต๋องเนี่ยขี้งอนจริงๆเน๊ะ
เอ้าเป็นกำลังใจให้พี่ป้อมมาอัพตอนใหม่ไวๆล่ะเด้อ
-
...........คนตัวใหญ่ก็ใจน้อยอย่างนี้แหละ.... :laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
มารออ่านต่อ :yeb:
-
เป็นบทเรียนราคาแพงทีเดียว
ขอแค่มีความสุขกับปัจจุบันก็พอแล้ว
มีอะไรก็ต้องคุยกันตอนอารมณ์ดีๆนะ
:yeb:
-
เหอๆ.. ท่าทางจะเมาหนักจริงๆ :fox2:
-
อืม น้อย อก น้อย ใจ
:serius2: :serius2:
มีหึงมีหวง ด้วย จาได้ กิ๊ก ใหม่ แทนมั้ย เนี่ย :give2: :give2:
-
แอ่ะ แล้วไหนบอกกิ๊กม่ายเยอะงายยยย :haun5:
-
พี่ป้อมนัดดามาต่อให้ด่วน :interest:
อย่างว่องเลย อย่าให้ค้างคา
อย่ามัวแต่เที่ยวดูหนังเพลินล่ะต่อให้ไวๆเลย
...........คนตัวใหญ่ก็ใจน้อยอย่างนี้แหละ.... >>เห็นด้วยกับถุงสุดาเลย :haun5: :laugh3:
-
มาอัพไกลจากพัทยา หุ หุ เป็นการเที่ยวที่เบื่อมากกกก บรรดาคุณเพื่อนๆเมาหลับไปแล้ว คุณกรูยังมานั่งโพสนิยาย :เฮ้อ:
เนื่องจากคุณนู๋แอมสั่งให้มาต่อด่วนวันพรุ่งนี้ แต่พรุ่งนี้กะว่า จะเริงร่า : 222222:กว่าจะกลับถึงกรุงเทพคงค่ำๆ
เพราะงั้นโพสตอนนี้ก็ได้มั๊ง คงเหมือนๆกัน ใช่มะ บอกแล้ว เราอ่ะน่ารักจะตาย สัญญาต้องเป็นสัญญา อิอิ :yeb:
เชิญคับ ตอนต่อไป
*******************************************************************************
ตอนที่ 29
ผมก็ยังลังเลใจเหมือนกันที่จะต้องโทรกลับไปหาไอ้เอก แต่ยังไงผมก็คงต้องคุยกับมันอยู่ดี เพราะงั้นจะคุยกันเมื่อไหร่ก็เหมือนกัน เอาวะ โทรก็โทร :เฮ้อ:
ผม “ฮัลโหล เอก ต๋องนะ”
เอก “.................” ทำไมมันเงียบวะ นี่กรูกดถูกเบอร์รึเปล่าเนี่ย :confuse:
ผม “เอก เอก ตื่นยัง”
เอก “ตื่นหรอ นอนรึยังดีกว่า เมื่อคืนต๋องไปไหนมา ทำไมปิดโทรศัพท์ แล้วทำไมต้องหนีด้วย :angry2:” โอ้ใส่กรูเป็นชุดเลย ท่าทางโกดนะเนี่ย น้ำเสียงน่ากลัวเลยเว้ย
ผม “หนีอะไร อย่ามามั่วนะ” ร้อนตัวเว้ย ร้อนตัว :try2:
เอก “ไม่หนีหรอ แล้วที่เอกตามไปที่ร้านก็เจอไอ้นิวนั่งอยู่ แล้วก็บอกว่า ต๋องไปต่ออีกร้านไม่รู้ที่ไหนเนี่ยนะ โทรไปหาตั้งหลายรอบ พอรับโทรศัพท์ ก็เมาจนคุยไม่รู้เรื่อง รู้มั๊ยว่าเป็นห่วง” แล้วใครสั่งให้เมิงไปล่ะค๊าบบบ กระแดะไปเองนี่หว่า
ผมรู้สึกว่าไอ้เอกมันโกดผมเหมือนกันนะ เพราะมันไม่เคยพูดกับผมด้วยน้ำเสียงอย่างงี้เลย แต่อารมณ์ตอนนั้นมันแบบ อยากประชดอ่ะ ประมาณแทนที่เมิงจะสำนึกว่าทำอะไรลงไป ดันมาว่าเราอีก โกดดดดดดดด ขอสักดอกเหอะ :ฮึ่มม: เรื่องประชดเนี่ย กรูถนัดนักแล “อ้าว สนใจด้วยหรอ กรูก็นึกว่าจะโทรศัพท์เพลินจนไม่สนใจอะไรแล้วนี่หว่า ขนากกรูเดินออกมาจากห้องยังไม่เห็นสนใจ เลยคิดว่าอยากคุยโทรศัพท์เป็นการส่วนตัว กรูเลยไม่อยากรบกวน เลยชวนไอ้นิวไปกินเหล้า ก็แค่นั้น”
เอก “ต๋องไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ ก็แค่พี่เค้าโทรมาถาม เพราะเค้ารู้ว่าเราไม่สบายก็แค่นั้นเอง”
ผม “กรูคงเชื่อหรอกเอก ตอนที่พี่เค้าคุยกับกรูเค้าไม่รู้ว่ะ ทำไมกรูรู้อ่ะหรอ ก็กรูเป็นคนบอกเค้าเองไง ว่าเมิงไม่สบาย ถ้าจะโกหกกันอ่ะ เตี๊ยมกันก่อนนิดนึงก็ดีนะ” :pigangry2: แก้ตัวมั่วๆ แม่_...... โกดๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอก “เค้าโทรมาทำไมเราจะไปรู้หรอ ก็เค้าคุยกับเอกแค่นั้นจริงๆนิ แล้วทำไมต๋องต้องโกดด้วย เอกบอกแล้วไม่ใช่หรอ ว่าเอกกับพี่หนุ่ยเลิกกันแล้ว” เห็นเขาที่หัวกรูหรอคับ ถึงพูดอะไรเหมือยกรูเป็นเด็กอนุบาลมาแบบนี้
ผม “เอาเหอะ เอกจะพูดยังไงก็ได้ เอกรู้ตัวดีอยู่แล้วแหละ ว่าจริงๆแล้วเรื่องมันเป็นยังไง แล้วเอกโกหกเรารึเปล่า” ซัดไปอีก 1 ดอก สะจายยยยยยยยยยยยย :laugh3:
เอก “ต๋อง ต๋องฟังเอกนะ เอกจะบอกอีกทีก็ได้ ว่ามันไม่มีอะไรจริงๆ ถ้าต๋องจะพยายามคิดว่ามันมี มันก็คงมีอยู่ดี ฟังเอกมั่งได้มั๊ย ต๋องชอบเป็นยังงี้ โวยวายไปก่อนทุกที” OK สรุปว่ากรูผิดอีก
ผม “เออ ..... กรูก็เป็นของกรูอย่างงี้แหละ”
เอก “นี่ต๋องอยู่บ้านใช่ม่ะ เด๋วเอกไปหานะ ไม่ต้องหนีออกไปไหนเลย” เมิงไม่ต้องบอกกรูก็ออกไม่ไหวอยู่แล้ว เมาค้างงงง :really2:เว้ย ลุกยังแทบไม่ไหวเลย คุยกับเมิงรู้เรื่องเนี่ย ก็เก่งแล้ว
ผม “จะมาก็มาดิ ใครไปห้ามไว้ล่ะ”
มันวางหูไปเลยคับ เด๋วมันคงมาถึง ผมก็อยากจะเคลียร์ให้มัน รู้เรื่องเหมือนกัน ผมคิดเรื่องพี่หนุ่ยมาก ตั้งแต่กลับจากบ้านมันที่เพชรบูรณ์มาตลอดจนไม่อยากคิดแล้ว เหนื่อยเป็นเหมือนกัน อยากให้มันรู้เรื่องไป มันจะดีจะเลวจะได้รู้ๆกันไปเลย :เฮ้อ: เกือบ 20 นาทีต่อมามันก็มาถึงหน้าบ้านผมคับ แต่ผมไม่รู้เรื่องหรอกคับ เพราะพอวางหูจากไอ้เอก ผมก็ฟุบนอนสลบต่อ ก็มันยังมึนๆอยู่นี่หว่า จนมารู้สึกตัว ก็ตอนพี่แม่บ้านมาเคาะประตูเรียก บอกว่า เอกมาหา พอผมเดินไปเปิดประตูแค่นั้นแหละ เอกมันผลักประตูเข้ามาเลยแล้วปิดประตูทันที กดล็อคอีกต่างหาก :o วันนี้กรูจะรอดไปจนถึงตอนเย็นมั๊ยเนี่ย เพิ่งรู้ว่าไอ้เอกมันน่ากลัวเหมือนกันแฮะ :sad4:
ไอ้เอกมันจับมือผมแล้วลากกลับมาที่เตียง นี่มันจะทำอะไรวะ แล้วมันก็หันหน้ามาคุยกับผม พร้อมกับกุมมือผมเอาไว้ “มานี่เลย เมื่อคืนเป็นอะไร จู่ๆเอกหันมา ต๋องก็หายไปแล้ว โทรไปหาก็ไม่ติด รู้มั๊ยว่าเป็นห่วง” ทำไมน้ำเสียงมันนิ่มวะ ตอนแรกนึกว่าจะได้ฉะ ปะทะคารมกันซะล่ะ ไหงมาแนวนี้วะเนี่ย ทำตัวไม่ถูกเลย :serius2:
ผม “ก็เห็นว่าคุยโทรศัพท์อยู่เลยไม่อยากรบกวน ก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรอ” จะมาหวานใส่กรูทำไมเนี่ย กรูโกดอยู่นะเนี่ย เฮ้อ แต่เห็นหน้ามันโกดไม่ลงเลยอ่ะ :-[ เพราะเหมือนมันยังซีดๆ เหมือนยังไม่ค่อยหายป่วยเลย
เอก “รบกวนอะไรล่ะ คิดมาก หึงเอกหรอ” เมิงไม่ต้องมายิ้มกวนๆอย่างงี้เลยนะ เด๋วกรูใจละลาย แล้วปล่อยมือกรูได้ละ ลืมไปแล้วหรอว่ากรูโกดเมิงอยู่ “หายโกดนะ นะ นี่เราดีใจนะเนี่ย ที่รู้ว่าต๋องหึงอ่ะ” แล้วมันก็ปล่อยมือผมจนได้ แต่แทนที่จะปล่อยเลย มันดันเอามือมาลูบหัวผม เหมือนลูกหมาซะงั้น
ผม “บ้าดิ ไม่ได้หึงเว้ย แล้วก็เราไม่ใช่หมานะ ลูบหัวอยู่ได้ พอได้แล้ว แล้วเป็นไงมั่ง ดีขึ้นยังอ่ะ”
เอก “จะดีขึ้นได้ไง ก็พยาบาลหนีไปกินเหล้านี่หน่า ต๋องหายโกดเอกแล้วนะ ต๋องอ่ะเป็นอย่างงี้ทุกทีเลย ฟังเราก่อนก็ไม่ได้ ขี้งอนจังตัวใหญ่ซะเปล่า” อ้าว หลอกด่ากรูซะงั้น เชี้ยนี่ :angry2: เด๋วมีโกดรอบสองเลย อุตส่าห์ไม่โวยแล้วนะ แสรดดดด
ผม “อารายยยย งอนอารายคับคุณ ไม่ได้งอนเว้ย” แค่น้อยใจ เข้าใจป่ะ มันไม่เหมือนกันนะ
เอก “โอ๋ โอ๋ พูดเล่นนะ ต๋องอ่ะ เอกเป็นห่วงนะ เมื่อคืนไม่ได้นอนทั้งคืนเลย โทรหาก็ตั้งหลายรอบ ง่วงนอนจัง ไปนอนกันเหอะ” มันพูดพร้อมกับฉุดผมไปที่เตียง :-[
ผม “อาราย อาราย เมิงจะนอนก็นอนไปดิ กรูเพิ่งตื่นเอง เด๋วแม่คงมาเรียกไปกินข้าวเที่ยงอ่ะ ไม่เอา ไม่นอนแล้ว ไม่ง่วง” ผมพูดพร้อมอิดออดเล็กน้อย เพราะจริงๆก็ไม่อยากนอนหรอก อยากทำอย่างอื่นมากกว่า :fox2: แต่เสียๆแม่อยู่เหมือนกัน คราวที่แล้วยังเสียวไม่หายเลย
เอก “ไม่หรอก แม่ไม่อยู่ ไปข้างนอก อยู่แต่พี่นก (พี่แม่บ้าน) นะ มานอนเป็นเพื่อนกันหน่อยดิ ไม่ต้องโวยเลยด้วยเมื่อคืนมีความผิดยังไม่ได้เคลียร์นะ ต๋อง” อ้าว สรุปเมื่อคืนกรูผิดหรอเนี่ย อย่ามั่วนะ โบ้ยความผิดนี่หว่า เมิงก็ผิดเหมือนกันแหละ โทษฐานไม่ใส่ใจ ผมกำลังจะตอบกลับไปแต่ก็ไม่สามารถคับ เพราะไอ้เอกมันเอกปากมาปิดปากผมซะสนิท ส่วนมือมันก็ล้วงเข้ามาในเสื้อยืดที่ผมใส่นอนเมื่อคืน พร้อมทั้งเอนตัวผมให้นอนราบไปที่เตียง นี่เมิงจะทามอารายเนี่ย ไหนมาจะนอนไงไอ้เอกกกกกกกก :haun4: ง้ออย่างงี้กรูชอบนะ เหอ เหอ.......... เมื่อคืนยิ่งค้างๆอยู่ (กับไอ้โจ๊กนะ 5 5 5) อย่าดิ........ เด๋วมีเสียวหรอก แต่เอกมันไม่ฟังอ่ะคับ ตั้งหน้าตั้งตาไซร้อย่างเดียว ผมคงได้แต่ปล่อยไหลแล้วล่ะ เลยตามเลยลบ่ะกัน เหอ เหอ :laugh5:
แล้วก็ตัดภาพไปที่ไฟหัวเตียง................................................... ตามระเบียบ :yeb:
แล้วการทะเลาะกันครั้งแรกกกกกกกกก (แบบรุนแรง)ของผมกับไอ้เอก ก็จบลง (ที่เตียง) ด้วยประการฉะนี้ แล.........
************************************************************************************************
ตอนต่อ ขอเป็นวันจันทร์นะค๊าบบบบบบบบบบบบบ จะกลับมาโพสให้ด่วนๆเลย :give2:
-
แม๊พี่เราน่ารักจริงๆ :give2:
น้องบอกให้ต่อก็มาต่อตามสัญญา :-[
แหมๆแรกๆก็โกรธก็งอนเชียว
สุดท้ายก็.......เสร็จเอกจนได้ :laugh3: :laugh5: :laugh3: :laugh5:
วางฟอร์มไว้ซะเยอะ ไหงหายเกลี้ยงไปซะอย่างนั้นนะ
เขาว่าคนตัวใหญ่มักขี้งอน ขี้น้อยใจ มันก็จริงๆนั่นแหละ :haun5: :haun5:
วันนี้เพิ่งจะเจอคนแก่ขี้น้อยใจมาด้วยแหละนะ ส่วนเมื่อวานก็เจอคนแก่งี่เง่ามาด้วย
ปล.กลับมาแล้วมาต่อให้ว่องเลยนะ วันจันทร์เป็นวันจันทร์นะไม่งั้นจะเจอไซโค มาโซ เมาหัวราน้ำ :laugh3:
-
หุหุ.. โดนลูกอ้อนเข้าไปแบบนี้ ไปไหนไม่รอด จบลงที่เตียง กร๊ากกก :laugh5:
ทะเลาะกานบ่อยๆนะอย่างเงี้ย 55+ :kikkik:
-
แบบนี้ต้องให้ทะเลาะบ่อยๆอ่ะป่าว
:kikkik:
-
เพิ่งเห็นว่าชื่อเรื่องเปลี่ยนไปแฮะ
ชื่อใหม่นี้ก็เข้าท่าดีเนอะ
ปล.กินเหล้าให้มันน้อยๆหน่อยนะพี่ ต้องขับรถด้วยเดี๋ยวก็โดนเป่าหรอก หึหึหึ
-
step นี้คุ้นๆ นะเนี่ย รักกัน โกรธกัน แล้วก็ .... :kikkik:
:laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
เพิ่ง จะ โกดกัน มะทันไร ก็ ใช้ ความรักมาประสานกันใหม่
เอกนี่ ก็ช่ายย่อยเลย นะ รู้ ใจ ต๋อง จริงๆ :fox2: :fox2: :fox2: :kikkik: :kikkik: :kikkik:
เอ่อ ดูเหมือนเอกเนี่ย แอบมีความลับ จริงๆ แน่เลย หุหุ
อีกคน ก็ ลับ อีกคน ก็ล้วง :serius2: :serius2: :serius2: :เชิป2: :110011:
-
ทุกอย่างเป็นไปตามทฤษฎีเจ้สองเขาเลยวุ้ย :kikkik:
-
ม่ายยยยยยยยย :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: ไม่เอาโคมไฟหัวเตียงอ่ะคับคุณต๋อง :angry2: :dont2: :angry2: แล้วก็รอต่อปายค้าบบบบ :impress: :impress: :impress:
-
มารอคับ :110011: :เชิป2: :110011: :เชิป2:
-
ก้อบอกแย้วว ถ้ามะถนัดฉากแบบนี้ให้ส่งมาเด๋วจัดให้ เล่นตัดฉากมาที่โคมไฟหัวเตียงแบบนี้เซงเยย :dont2:
-
:laugh3: :laugh3: :laugh3: :seng2ped: จิ้นไม่ออกเรย
-
5 5 5 ไฟหัวเตียงแหละ ดีแล้ว
เด๋วผิดกฎที่ตาเรย์ตั้งไว้น๊า อิอิ :kikkik: คราวนี้ผ่านล่ะกันคับ ขอเป็นครั้งหน้านะ
ที่ไม่มีบทอัศจรรย์เพราะใช้คอมเพื่อนโพสอ่ะ ไม่ได้เขียนเอาไว้ก่อน
เด๋วมันตื่นมา แล้วเห็นว่าเขียนบทนั้นอยู่ เด๋วไม่ได้นอน หุ หุ :myeye:
*****************************************************************************
ตอนที่ 30
กว่าผมจะลุกออกมาจากเตียงอีกที ก็บ่ายสามแล้ว ทั้งหิว ทั้งเมื่อยเลยแฮะ ไอ้บ้าเอกมันบ้าพลังมาจากไหนก็ไม่รู้ เล่นกรูซะแรงเลย จำไว้เลย คราวหน้ากรูคิดดอกเบี้ยให้บานไปเลย แสรดดดดดดด :haun5: ไอ้เอกมันหลับอยู่บนเตียง น่าจะสนิทน่าดู เพราะท่านเล่นมีเสียงกรนเบาๆ พร้อมทั้งนอนอ้าปากหวอ หมดหล่อเลย เมิง ใช่ดิ สบายตัวแล้วนี่ มันคงจะง่วงมากจริงๆ เพราะเห็นมันบอกว่า เมื่อคืนไม่ได้นอน เพราะโทรหาผมทั้งคืน มันก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย :give2: ถึงความลับมันจะเยอะก็เหอะ ผมคิดไปก็เอามือลูบผมมันไป "น่ารักให้ได้อย่างงี้ตลอดนะ เมิง" เฮ้อ :เฮ้อ:กรูล่ะกลัวใจเมิงจริงๆ กลัวว่าสักวันมันจะไม่มานอนให้ผมลูบหัวเล่นอย่างวันนี้อ่ะดิ คิดแล้วกลุ้ม
แต่จู่ๆ ผมก็มีความคิดเลวๆเกิดขึ้นอีกจนได้ ทำไมผมไม่แอบดูมือถือของไอ้เอกดูล่ะ :fox2: ถ้ามันยังติดต่อกับพี่เหนุ่ยอยู่ มันก็ต้องยังมีหลักฐานหลงเหลืออยู่ใช่ป่ะ เอกมันก็หลับอยู่ คงไม่รู้เรื่องอะไรหรอก แอบดูดีกว่าว่ามันติดต่อพี่หนุ่ยอยู่รึเปล่า หึ หึ ถ้ามันมีหลักฐานว่ามันยังติดต่อพี่เค้าอยู่เนี่ย กรูจะทำไงดีฟะ :serius2:
เอาวะ ลุย ....... เปิดดูเลยดีกว่า อย่าลังเลดิ ไอ้ต๋อง
ไม่มีแฮะ นอกจากที่มันโทรกลับหาเค้าเมื่อคืน ลองเปิดดูใน inbox ดีกว่า ก็ไม่มีอะไรอีก สรุปว่ากรูคิดมากไปอ่ะดิ เมื่อคืนกรูบ้าไปคนเดียวเลยหรอ คิดแล้วกรูดูโง่ๆจิงๆแฮะ แต่เด๋วก่อน ก่อนปิดขอซอกแซกครั้งสุดท้าย calendar มีนัดกับใครมั่งเปล่า หุ หุ ชักมันอ่ะ เฮ้ย :o พฤหัสหน้า วันเกิดพี่หนุ่ย ทะแม่งๆแฮะ นี่เมิงลืมลบจากปีที่แล้ว หรือว่าเมิงเพิ่งนัดเค้าเนี่ย อ้ายยยยยยเอก :ฮึ่มม: เอาไงดีวะ กรู ถ้าจะถามมันตรงๆ เด๋วมันรู้ว่าแอบดูโทรศัพท์มัน เอาน่า ไม่เป็นไร ยังมีเวลาคิดอีกตั้งเกือบอาทิตย์
อาทิตย์นั้นทั้งอาทิตย์เล่นเอาผมเครียดไปเลย ลุ้นคับว่าวันพฤหัส พ่อยอดชายของผมจะไปไหนรึเปล่า แล้วถ้ามันไปหาพี่หนุ่ยจิงๆ ผมจะยอมปล่อยไปง่ายๆหรอคับ เฮ้ย ถ้างั้นก็ไม่ใช่กรูแล้ว หึ หึ :laugh3: คือ ผมก็กะจะวัดใจมันเหมือนกันนะคับ เอาวะ เริ่มแผนชั่วร้ายได้......
กลางวันวันพฤหัส ผมโทรไปหามัน "เอกกกกกก วันนี้ The Village album เข้าวันแรกอ่ะ กรูอยากดูอ่ะ ไปดูกันนะ นะ" ซึ่งพอดีมันเป็นหนังที่ผมบ่นอยากดูมานาน แล้วมันเข้าพอดีคับ
เอก "วันนี้หรอ รอบกี่โมงอ่ะ ขอดูก่อนได้ป่ะ"
ผม "ไมอ่ะ ปกติก็ได้ทุกทีนี่หว่า วันนี้ทำไมไม่ได้อ่ะ ต้องไปไหนหรอ"
เอก "เปล่านี่ เด๋วโทรบอกอีกทีตอนบ่ายๆได้ป่ะ แค่นี้ก่อนนะ ขอทำงานก่อน"
ผมเริ่มหงุดหงิดล่ะ อะไรวะ ปกติก็ไปง่ายๆนี่หว่า วันนี้ไหงเล่นตัวงี้วะ มันแปลกๆไป หรือกรูคิดมากไปเองเนี่ย เด๋วก็รู้ หึ หึ ผมส่งข้อความไปบอกมัน "หนังรอบ 6 โมงเย็นนะค๊าบบบ แล้วเจอกัน" แล้วผมก็รอ......รอ.......รอ :undecided:
จน 5 โมงเย็น เอกก็โทรมาหาผม "ต๋อง ดูพรุ่งนี้ได้เปล่า พอดีเพิ่งรู้ว่าวันนี้มีประชุมอ่ะ" เอาล่ะ นี่ดิแปลกๆ ไอ้ประชุมเย็นที่ไม่เคยมีมาก่อน แล้วจู่ๆมีเนี่ย ถ้าเป็นบริษัทกรูเนี่ย ไม่แปลกเพราะมีบ่อยๆ แต่บริษัทมันเนี่ย 5 เดือนที่รู้จักมันมาไม่เคยนะ แล้วจู่ๆจะมามีตอนนี้เนี่ยนะ วันนี้เนี่ยนะ แหมมมมม มันช่างพอดีซะจริงๆ
ผม "ไม่เอาว่ะ เลิกประชุมกี่โมงอ่ะ รอบสองทุ่มกว่าก็ได ้ก็กรูอยากดูวันนี้อ่ะ เข้าวันแรกด้วย นะ นะ" :impress2: อ้อนสุดชีวิต
เอก "ไม่เอาอ่ะ เด๋วมันดึก กว่าจะเลิก พรุ่งนี้ต้องทำงานอีก" อารายทำอิดออด ปกติเคยเป็นที่ไหน เที่ยวกลางคืนวันธรรมดาบ่อยๆ ไม่เห็นเคยกลัว
ผม "เออ ไม่ดูก็ไม่ดู กรูไปดูคนเดียวก็ได้"
เอก "เฮ้ย ต๋อง อย่ายังงี้ดิ นะ ดูวันศุกร์นะ เด๋วเลี้ยงข้าวด้วย"
ผม "ไม่เอา กรูไม่กินข้าวเย็น ลดอยู่เว้ย"
เอก "นะ ไปดูวันศุกร์นะ"
ผม "งั้นวันนี้ซื้อของไปกินกันที่คอนโดเอกนะ"
เอก "อ้าวไหนว่าลดอยู่ไง อย่าเลยคืนนี้ไม่รู้จะเสร็จกี่โมงเลย" อ้าว ลืมไปเลยกรู เอาไงดีวะ :try2: ไม้ตายแล้วกัน เปลี่ยนเรื่องโลดดด
ผม "อะไรวะ นั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ไป เออ เออ แค่นี้นะ เมิงไม่ดูก็เรื่องของเมิง แต่กรูอยากดูนี่หว่า แล้วแต่ละกัน อยากทำอะไรที่ไหน กับใคร ก็เรื่องของเมิงล่ะกัน กรูไปดูคนเดียวก็ได้ แค่นี้นะ" แล้วผมก็วางหูใส่มันเลยคับ :angry2: ไม่รอคำตอบ ไม่รอคำแก้ตัวอะไรทั้งนั้น โกดว่ะ สงสัยมันคงไปวันเกิดพี่หนุ่ยเค้านั่นแหละ แล้วมาโกหกกรู กรูมันไม่สำคัญอะไรหรอก แมร่งงงงงง :sad2:เซ็งโว้ยยยยยยยยยยยยย
เย็นนั้นที่หน้าโรงหนังสยาม ประมาณเกือบหกโมงเย็น ผมยืนหน้าบึ้งซื้อตั๋วหนังอยู่ กรูดูคนเดียวก็ได้ ช่างมัน อยากไปไหนก็ไป กำลังจะเข้าโรง ไอ้เอกก็โทรมาคับ "ต๋อง อยู่ไหนเนี่ย"
ผม "หน้าโรงหนัง กำลังจะเข้าโรง แค่นี้นะ"
เอก "เฮ้ย เด๋วดิ นี่ไปจริงๆหรอ ดูคนเดียวเนี่ยนะ"
ผม "เออดิ จะให้มากับใครล่ะ"
เอก "แล้วคนเยอะเปล่า"
ผม "ไม่ค่อยมีอ่ะ แค่นี้นะ"
เอก "เด๋วโทรหานะ ไปประชุมก่อน"
ผม "เออ" เมิงจะไปประชุม หรือเมิงจะไปหาพี่หนุ่ยก็เอาเหอะ :monkeysad: ไม่ต้องมาบอกกรุหรอก ร้อนตัวชิบเลย ต้องรีบบอกว่าไปประชุม เชอะ
เย็นวันนั้นทำไมผมดูหนังไม่สนุกก็ไม่รู้ ทั้งๆที่มันเป็นหนังที่ดีนะคับ ปกติหนังแบบนี้ผมต้องอินสุดๆ เเบบน้ำตาซึมๆเลย เพราะมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพ่อ-ลูกที่ไม่เข้าใจกันมานาน เพราะความเห็นไม่ตรงกัน ผมมันเป็นคน sensitive กับเรื่องแบบนี้อยู่ด้วยดิ แต่ก็ดีเผื่อว่ามันเศร้าจะได้ร้องไห้ออกมาเลย ช่วงนี้ยิ่งอยากร้องอยู่ นึกแล้วก็ขำๆนะคับ เพราะถ้าเป็นเรื่องตัวเองผมจะไม่ค่อยร้อง แต่ถ้าดูหนังเนี่ย น้ำตาซึมได้ง่ายๆเลย
แล้วจู่ๆ ที่นั่งข้างๆผมก็มีคนมานั่ง "โทษนะคับ ตรงนี้ว่างรึเปล่าคับ" เชี้ยว่ะ มาย้ายที่ทำไมตอนกลางๆเรื่องเนี่ย น่ารำคาญโคดๆ แสรดดดด ใครวะ ไม่ใช่โรงหนังฉายเรื่องควบไทย จีน ฝรั่ง นะเมิง ผมหันไปมองหน้ากำลังจะด่า
ปรากฏว่าคนที่เดินมานั่งอยู่ข้างๆกลายเป็น .........................................................
-
มาต่อแล้วๆ เย่ๆๆๆ :เชิป2:
โหเอกร้ายไม่เบานะ บ้าพลังใช่ย่อยนะหนิ :fox2:
เอกเนี่ยเสียอย่างเดียวก็อีตอนหลับนี่ล่ะ ดีนะไม่ตดแถมให้อย่างคราวก่อน :laugh5:
ต๋องอ่ะขี้งอนจังแฮะ แบบนี้เอกต้องง้อด้วยวิธีนั้นบ่อยๆ คิกๆ :kikkik:
กลายเป็น.......ใครหว่า??? เอกรึว่าโจ๊ก :o
รออ่านตอนต่อไปนะคับ ขอบคุณ
-
.............อย่าบอกนะว่าตาเอกตามมาเนี่ย......... :110011: :เชิป2:
......................แน่จิงด่าเลยนะ........... :laugh5: :laugh5:
-
เอาใจช่วยให้เปนเอกนะคับ :yeb: :yeb: :yeb: :yeb:
-
:fox2: :fox2:
ลุ้นกันต่อปายยยย :110011: :เชิป2: :110011: :เชิป2:
จริงๆ ก็แอบหวังล่ะนะ :pandalaugh:
-
อ่านะ ปากกับใจตรงกันหน่อยนะจ๊ะป้อมมมมม :kikkik: ว่าแต่ครายว๊า...มานั่งข้างป้อม :call:
ปล. มะไปงานไหลด้วยกันจริงเย๋ออ จาไปเป็นสาวน้อยงานวาสลีนก้อมะบอกกันเน้อ :haun5:
-
แว่บมาขำกะรีบน
-
น่าจะเป็ตาเอกแน่เลย :laugh3:
-
ปล. มะไปงานไหลด้วยกันจริงเย๋ออ จาไปเป็นสาวน้อยงานวาสลีนก้อมะบอกกันเน้อ :haun5:
สาวน้อยวาสลีนอารายยยย :angry2: สมแน๋ว ไปช่วยงานเพื่อนคับ
พอดีเพื่อนรับกำกับงานวาสลีนที่พัทยา ช่วง 28-29 ไปช่วยกันเด๋วมันเลี้ยงเหล้า :yeb:
ไม่ได้เจอกลุ่มนี้นานแล้ววววววววววววว ขอไปมาววววววววววว ให้สะใจ
วันไหลหรอ........ ไม่ดีกว่า ไปบ่อยๆ เบื่อแย่
-
ใครหว่าที่มานั่งข้างๆ :สงกรานต์1:
-
ง่ะ...ค้าง... ใครม๊า ใครมา?
:110011: รอลุ้น :110011:
-
มาล่ะ แต่ขอเป็นตอนสั้นๆนะ เพราะเด๋วตอนหน้าจะไปลุยสิงคโปร์กัน หุ หุ :fox2: (มีแอบโฆษณา)
เลยขอไปเขียนยาวๆ ตอนหน้านะจ๊ะ
********************************************************
ตอนที่ 31
:o :o :o :o :o :o :o
นั่นมัน ไอ้เอก สุดที่ love ของผมนี่หว่า มาได้ไงวะเนี่ย :confuse: ไหนว่าประชุม ไม่มาไง แล้วไหงเพิ่งมาโผล่ตอนกลางเรื่องอย่างงี้ล่ะเนี่ย ไอ้เอกมันก็มานั่งข้างๆผมเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่ผมจะถามอะไร มันก็เอามือมากุมมือผมไว้
"เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าขี้น้อยใจเหมือนกัน" :angry2: เชี้ย ใครน้อยใจวะ
ผม "น้อยใจ เชี้ย...." ผมกำลังจะเถียงมันกลับ
เอก "ชู่ว์ อย่าเพิ่งคุยในโรงหนังดิ ดูหนังก่อนดีกว่า" ไอ้ผมจะทำไงได้อ่ะ เคยด่าคนอื่นไว้เยอะเรื่องคุยในโรง พอถึงทีผมเองก็ต้องเงียบปากไปดิ ไม่คุยก็ได้วะ แต่ผมล่ะงงโคดๆเลย ไอ้เอกมันมาได้ไงวะ แล้วมันรู้ได้ไงว่าผมนั่งตรงไหน กรูอุตส่าห์จะได้มีเรื่องงอนแล้วนะเนี่ย
แต่ก็ดีใจนะคับ ที่มันยังมา ทั้งๆที่หนังก็ผ่านไปตั้งครึ่งเรื่องแล้ว ดูก็คงไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก แต่มันก็ยังมา น่าร๊ากกจิงๆ เลย :give2: :give2:ขอแอบซบมัน ไม่อายล่ะ ขอทำตามใจหน่อย อิอิ :-[
พอหนังจบ ผมก็หันไปถามมันทันที “ไหนว่าประชุมไงอ่ะ นึกว่าไม่มาซะแล้ว”
เอก “ก็โทรคุยกับนิว นึกว่าชวนมันมาดูแทน มันไม่รู้เรื่อง พอเราประชุมเสร็จเลยรีบมาเลย เพราะรู้ว่าเด๋วโกดแน่ๆ”
“แล้วรู้ได้ไงว่านั่งไหน” :confuse:
เอก “ก็มีที่ประจำอยู่แล้วไม่ใช่หรอ เดาไม่เห็นยากเลย” เออ ใช่ คือผมเป็นพวกชอบมีที่ประจำไงคับ สำรวจมาแล้ว ที่ตรงนี้ work สุด (มีเกือบทุกโรงที่ดูบ่อยๆอ่ะ โรคจิตม่ะคับ :laugh3: ก็คนมันอยากดูที่ดีๆนี่หว่า ยกเว้นคนเยอะก็ดูแถวไหนก็ได้ แต่ถ้าคนน้อยๆเนี่ย ต้องแถวนี้เท่านั้น)
“อึม ขอบคุณนะที่มา แล้วตอนซื้อตั๋ว คนขายเค้าไม่งงหรอ”
เอก “ก็ไม่นิ แค่มีมองหน้านิดหน่อย 5 5 5 แล้วจะขอบคุณทำไม เราดิ ต้องขอโทษที่ให้ดูคนเดียวตั้งชั่วโมง” น่าร๊ากกกกกซะจิงๆ เอกของผม :give2: อ่ะ จุ๊บอีกรอบ พูดจาน่าให้รางวัล เหอ เหอ :haun1:
“อ่ะจ้า งั้นเด๋วเลี้ยงข้าวเย็นนะ”
เอก “อ้าว ไม่ลดความอ้วนแล้วหรอ อยู่ๆจะมาชวนกินข้าวเย็นซะงั้น” กรูขอถอนคำพูดที่เพิ่งชมไปเลย แสรดดดดดดดดดด :ฮึ่มม:
“ก็คนมันดีใจนี่หว่า ไม่กินก็ไม่ต้องกินดิ”
เอก “เฮ้ย กินดิ มีคนเลี้ยงทั้งที” ทันทีเลยนะ คุณเมิง
ผมกับไอ้เอกก็หาอะไรกินง่ายๆแถวๆนั้นแหละคับ แล้วก็แยกย้ายกลับบ้านตอนเกือบ 4 ทุ่ม
วันนั้นผมเลยสัญญากับตัวเองว่า กรูจะไม่เครียด ไม่คิดมาก เรื่องพี่หนุ่ยอีก ในเมื่อในวันนี้เอกมันอยู่กับผม ถึงแม้ว่า วันนี้ของปีที่แล้วมันจะไปอยู่ที่ไหน ผมไม่รู้ แต่วันนี้ของปีนี้ มันอยู่กับผม ผมก็น่าจะพอใจแล้วไม่ใช่หรอ
*********************************************************************************
:110011: :เชิป2: :110011:
ขอมาต่อพรุ่งนี้เลยนะคับ ต้องกลับไปทวนความจำก่อนว่า ผมไปไหนกับมันมามั่ง
-
ในที่สุด .... :give2: :give2: :give2:
แต่ว่าเพิ่งสี่ทุ่มเองนะ ปล่อยกลับไปจะดีเหรอ :haun5: :haun5:
:kikkik: :kikkik:
-
.............เอกก็น่ารักนะเนี่ย......... :110011: :เชิป2:
...................ได้ใจเราไปอีก 1.........แต่คงได้ใจคนแต่งไปทั้งดวงแล้วแหละ.... : 222222: : 222222:
-
สี่ทุ่มยังหัวค่ำเองปล่อยเอกไปได้งัย :kikkik:
-
ให้หมด ใจ ทุ่มสุดตัวเลยนะ เนี่ย
ตามมาดูด้วยเลย ไม่ธรรมดา ซะแล้ว เอกอ่ะนะ ทำคะแนนได้เยี่ยมมั่กๆ
ต๋องเลย จากน้อยใจ เป็น :-[ :-[ :give2: :give2: :give2:ใจอ่อน อ่อนใจ
-
ราตรียังเยาว์นัก :haun5: ทำไมแยกย้ายกันซะละคับ :laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
พี่ค๊าบบบบบบบบบบจะไปสิงคโปร์อย่าลืมต่อเยอะๆนะค๊าบบบบบบบ :โหลๆ:
ที่สำคัญของฝากด้วยอย่าลืมๆ :yeb:
เอกน่ารักจริงๆให้ตายดิ :give2:
แต่คนบางคนอ่ะสิขี้น้อยใจชะมัด หุหุ :haun5:
ต่อเยอะๆๆๆ เอาให้คุ้มเลยนะขอหรั่บ เดี๋ยวจะให้จุ๊บแน๋วเป็นรางวัล
กิ๊บกิ้วววววววววววววววววววววววว :fox2:
-
เอ๊ะ...ป้อมเค้าบอกว่าตอนหน้าจะไปลุยสิงคโปร์กัน มะช่ายเหรอจ๊ะแอม แสดงว่าไปมาแล้ว เรื่องมานผ่านมาแล้วนิ
มะได้บอกซะหน่อยว่ากำลังจาไป เราเข้าใจถูกป่าวเนี่ย?? :confuse:
ปล. แอมอาวตัวเองเปงรางวัลให้ป้อมดิ เรื่องรายมาโบ้ยให้เราล่ะ :laugh5:
-
เอกน่ารักดีครับ ต๋องก็อย่างอนเอกบ่อยนักละ รอตอนต่อไปครับลงยาวๆละ :give2:
-
มาครึ่งนึงก่อน วันนี้ประชุมทั้งวันเลยคับ เลยแต่งไม่เส็ดอ่ะ
เบื่อ ขี้เกียจทำงานแล้วววววววววว :seng2ped:
*****************************************************************
ตอนที่ 32
ในช่วงปลายเดือนพฤศจิกาปีที่แล้ว พอดีผมต้องโดนให้ไปประชุมงานที่สิงคโปร์เป็นเวลา 2 วันคับ ไอ้ผมก็อยากไปเที่ยวอยู่แล้ว ไม่ได้ไปต่างประเทศมาจะ 2 ปีล่ะ ถึงคราวนี้จะแค่สิงดโปร์ก็เหอะ เลยกะว่าจะอยู่ต่ออีกสักวัน สองวัน เริงร่าซะหน่อย เพราะเบื่อๆตัวเองอยู่ด้วย ได้มีโอกาสเปลี่ยนบรรยากาศซะมั่ง น่าจะโอเคขึ้น
ผมกะว่าจะชวนไอ้เอกมันไปด้วยเหมือนกัน เพราะที่ผ่านมา ไม่เคยไปค้างด้วยกันนานๆเลย เลยถือโอกาสไปชวนมันไปด้วย เพราะของผมยังไงบริษัทก็ออกให้อยู่แล้ว แค่อยู่ต่อไม่กี่คืน ออกเองคงไม่เท่าไหร่ ส่วนเองมันก็คงไม่น่ามีปัญหามั๊ง
“เอก ว่างคุยป่ะ”
เอก “อาราย ถึงเราไม่ว่างก็คุยได้คับ” ทำไมมันพูดเพราะจังวะ สงสัยอยู่ใกล้เจ้านาย อิอิ :kikkik:
“ไม่มีอะไร พอดีโดนไปประชุมที่สิงคโปร์ กะว่าจะอยู่ต่อ ไปด้วยกันป่ะ”
เอก “ห๊า อะไรเนี่ย เมื่อไหร่”
“ก็ปลายๆเดือน อีกตั้ง 2 อาทิตย์แนะ ไปเหอะ นะ นะ กรูประชุมเสร็จวันศุกร์ จะได้อยู่ต่อเสาร์-อาทิตย์ ไม่อยากเที่ยวคนเดียวอ่ะ” อ้อนสุดชีวิต :impress:
เอก “ไม่ดีกว่า ไม่ค่อยมีตังค์ เพิ่งจ่ายค่าเทอมไอ้อั้มไป” โหย เซ็งดิ :dont2: ไม่อยากเที่ยวคนเดียวนี่หว่า
“ไปเหอะ ไม่เท่าไหร่หรอก เด๋วออกให้ก่อนก็ได้ แพงแค่ค่าเครื่องแหละ ที่เหลือถ้าไม่ซื้อของก็ไม่เท่าไหร่” :impress:
เอก “ขอดูก่อนแล้วกัน”
เอาเหอะ มันไปก็ดีไป ไม่อยากไป ผมก็เริงร่าได้ เรื่องเที่ยวสบายอยู่แล้วกรูเที่ยวคนเดียวก็ได้ แต่ผมคงบ่นกับบรรดาเพื่อนฝูงรอบๆตัวมันมากเกินไปมั๊ง (เป็นการกดดันอีกทางนึง :laugh3:) มันเลยตอบตกลง โดยที่ ผมจะออกค่าเครื่องบินให้มันก่อน ส่วนมันออกค่าโรงแรมคืนที่เหลือ ค่ากินค่าอยู่ ค่าเที่ยว แชร์ๆกัน
พอวันที่ผมต้องเดินทางซึ่งเครื่องผมออกเช้ามาก เลยต้องให้ไอ้เอกไปส่งที่สนามบิน พร้อมกับนัดกันมาตอนที่มันตามมาเช้าวันเสาร์จะเจอกันยังไง เพราะเอกมันไม่เคยมาสิงคโปร์ ส่วนผม รอบนี้รอบที่ 3 แล้ว แต่เวลาเที่ยวมีไม่เยอะเท่าไหร่ แล้วที่เที่ยวตอนกลางวันผมก็ไม่ค่อยถนัด เพราะส่วนมากออกหากินกลางคืนคับ 5 5 5 :fox2:(ก็กลางวันมันทำงานนี่หว่า) ผมไปถึงที่นั่น ก็ไม่ได้ทำอะไรมากมายหรอคับ เอาประเป๋าไปโยนไว้ที่ห้อง แล้วก็ ประชุม ....ประชุม......ประชุม เบื่อเว้ยยยยยยยยย อยากให้ถึงวันเสาร์เร็วๆ จะได้เจอหน้าคุณเอกซะที คิดถึงจนจะลงแดงอยู่แล้ว :dont2:
แต่วันที่น่าเบื่อของผมก็จบลงตอบบ่ายแก่ๆของวันศุกร์คับ พรุ่งนี้แล้วซินะ แต่ผมลืมไปว่า คืนนี้กรูต้องนอนคนเดียว เซ็งอ่ะดิ ไม่เป็นไร แค่คืนเดียว เด๋วกรูออกไปหากิ๊กเก่าก็ได้ 5 5 5 ม่ายช่ายคับ แค่เพื่อนที่เจอ ตอนมาทำงานปีที่แล้ว คุยแล้วให้มันพาเที่ยว ซอกแซกเก่งมากกกก อ้ายแพท (หรือน้องเพศ) ที่ผมเคยเอามันไปเม้าท์กับเพื่อนๆ ผมโทรหาไอ้แพทว่า ว่างหรือเปล่า ให้มันพาผมไปเที่ยวหน่อย แต่มันไม่ว่างอ่ะ กว่าจะว่างต้องเกือบ 4 ทุ่ม ไปแล้ว โอ้ ทำไงดี คืนนี้กรูนอนก็ได้
ว่าแล้วเลยหาไปหาอะไรกินแถวโรงแรมแ ล้วก็ไปซื้อบัตรโชว์คับ Crazy Horse เห็นมาตั้งแต่ที่ airportล่ะ อยากดูโคดๆ เลยซื้อเผื่อไอ้เอกด้วย เพราะคาดว่า มันน่าจะชอบ แต่ โอ้ คนละ 87 เหรียญ :o คิดมากเลย กรู เอาวะ ช่างมัน ก็อยากดูนี่หว่า แล้วก็เลยไป shopping ให้เส็ดๆ ด้วย เพราะเด๋วไอ้เอกมา ซื้อของไม่ได้ ไอ้นี่ งก เด๋วโดนด่าหาว่าสิ้นเปลือง ลุย....รูดปรี้ด............รูดปรี้ด บัตรเครดิตกรู (จนปัจจุบันยังใช้หนี้ไม่หมดเลย 5 5 5 :monkeycry4:) แล้วก็แพลนเรื่องเที่ยวให้ไอ้เอกมันด้วย เพราะมันไม่เคยมา แต่ผมเคยแล้วไง แถมเกาะมันก็เล็กจึ๋งเดียว เที่ยว 2 วันก็หมด
กลับถึงโรงแรมตอน 3 ทุ่ม เหนื่อย ๆ สลบเลยคับ อดระเริงราตรีคนเดียวเลย
ตื่นเช้ามานั่งรถใต้ดินไปรับมันที่ Airport แต่ก็อดแกล้งคนไม่ได้ เลยไม่โผล่หัวไปให้เห็น กะว่าให้ใจหายเล่น เพราะผมไม่ได้บอกว่าอยู่โรงแรมอะไร แต่แกล้งได้แป๊ปเดียวมันก็หันมาเห็นอ่ะ เซ็งเลย ไม่หนุกเลย
“กะจะให้ตะลุยสิงดโปร์คนเดียวนะเนี่ย ไม่น่าหันมาเห็นไปเลย อยากรู้ว่าจะทำไง”
เอก “อ่านะ ใจเสียเหมือนกันนะเว้ย ยิ่งไม่เคยมาอยู่ เคยไปแค่ลาวเอง”
“เฮ้ย อันนั้นเรายังไม่เคยเลย กะจะไปหลายทีล่ะ แบกเป้ไปลุยๆ ชอบๆ คราวหน้าไปกัน พาเที่ยวด้วยล่ะ”
เอก “ได้เลย จะได้ชวนไอ้อั้มไปด้วย เห็นมันบ่นว่าอยากไปเหมือนกัน”
“ก็ดีดิ ไปกันเยอะๆ” (น้องอั้มไปด้วย หุ หุ ชอบบบบบบบบบบบบ)
เอก “แต่คงรอมันปิดเทอมก่อนอ่ะ”
เราคุยกันอีกหลายเรื่อง ไม่ค่อยสนใจคนรอบข้างเท่าไหร่ กว่าจะมาถึงโรงแรม แต่ผมไม่รอให้มันพักหรอกคับ ตระเวนเที่ยวดีกว่า เพราะพรุ่งนี้กลับ flight 11 โมงกว่า เด๋วไม่มีเวลาเที่ยว ลุยพามันไปดู merlion ก่อน แล้วก็ตระเวน china town คับ โปรแกรมซื้อของไม่ค่อยมี งานนี้ ถ่ายรูปอย่างเดียว อ้อ กินด้วย คิดอยู่ว่าจะไป Santosa ดีรึเปล่า แต่คุยกันแล้วไม่ไปดีกว่า เพราะเด๋วจะไม่ได้เดินดูเมือง คือผมชอบดูพวกตึกอะไรพวกนี้อ่ะคับ ที่สิงคโปร์ ตึกแบบ ชิโน-โปรตุกิส มันเยอะดี สวยด้วย เลยถ่ายรูปพวกตึกสวยๆ เกือบทั้งวัน จนเกือบ 2 ทุ่ม ผมเลยบอกมันเรื่อง โชว์ มันแทบจะกระโดดกอดผมตรงนั้นเลย :-[ กรูเขินคนอื่นนะเว้ย
เอก “เราอยากดูตั้งแต่เห็นที่สนามบินแล้ว ขอบใจนะ”
“เออ กรูก็กะว่า เมิงน่าจะชอบ แต่โชว์มันเริ่ม 4 ทุ่มนะ” ก็กรูรู้ใจเมิงน่า
เอก “เท่าไหร่อ่ะ”
“ไม่เป็นไรน่า ถือว่าขอโทษล่ะกัน เพราะช่วงหลังเราทำตัวน่ารำคาญ งี่เง่ามากๆเลย” ขอด่าตัวเองหน่อนนะ
เอก “อ่านะ ไม่ขนาดนั้นหรอก” อ้าวแปลว่าเมิงก็มีรำคาญเหมือนกันอ่ะดิ แสรดดดดดดดด
********************************************************************
เด๋วมาต่อคับ ลงเผื่อเอาไว้ก่อน
-
อ่านะเพื่อความร๊ากกกกก ป้อมทุ่มสุดตัว+ทุ่มสุดใจ :give2:
-
...............เพราะรักจึงทุ่มทุกอย่าง....แต่สิ่งที่ได้กลับมาก็แค่..... :impress3: :impress3:
-
:-[ :-[ กระโดดกอดกันเลยเหรอคับ :haun5: :haun5: อย่างนี้คงให้รางวัลกันหลังดูละครอ่ะดิคับ :haun4: :laugh5: :haun4:
-
หุหุ คู่นี้ดูท่าจะไปได้สวยนะ ชอบอะไรเหมือน ๆ กัน :yeb:
-
มารอครึ่งหลังจ้า ไวไวนะ :5555:
-
สิงคโปร์ จะเรียกว่าไป ฮันนี่มูน ได้ ปะเนี่ย พี่ป้อม
กระโดดกอดกันเลย โห ไม่มีปาปาราซซี่ ถ่ายมาให้ดูเนอะ อยากเห็นจังคับ
:give2: :yeb: :yeb:
-
:kikkik: :kikkik:
เที่ยวฉองต่อฉอง :kikkik: :kikkik:
-
ฮันนีมูนสานสัมพันให้เเน่นเเฟ้นยิ่งขึ้นอิๆๆ :haun4:
-
ทำไมเอกดีงี้อ่ะ รู้ใจไปหมด
:loveu: :loveu: :loveu:
ทุ่มสุดตัวเลย นี่ถ้าเป็นผมก็คงปล่อยให้งอนไปเยย
ไม่มีเหตุผลแบบนี้ได้ไง แต่อย่าว่านะ
ความรักทำให้คนตาบอด
:13223:
-
อ่านะ ถ้าตาต้องบอดเพราะความรักมานก้อเป็นสุขใจนี่นา คนส่วนใหญ่ถึงได้เลือกที่จะยอมตาบอดอ่ะ :เศร้า1:
มะรู้ว่าจาน่าสมเพชรึว่าน่าสงสานดี :call:
-
มาต่อล่ะคับ ก่อนที่จะไปกินข้าวกลางวัน ร้านปิดหมดเลย ทำไงดี กินที่ไหนดีล่ะเนี่ย
บ้านใครว่างมั่ง หุ หุ ขอฝากท้องเอาไว้หน่อยดิค๊าบบบบบ :impress:
*************************************************************************
ตอนที่ 32 b
เรามาถึง Clarke Quay กัน(อ่านว่า คล้าก คีย์นะคับ ไอ้เอกที่รักอ่าน คล๊าก คว......ย เล่นเอาผมอึ้งภาษามันไปพักนึง)ตอน 3 ทุ่มกว่าแล้วคับ แต่เดินหาที่แสดงเนี่ย อีกเกือบ 15 นาที หายากโคดๆ เป็นกระเหรี่ยงไทยภาคกลางกัน 2 คน หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เอาไงดีวะ :serius2: โทรไปหา Sistic มันก็ปิดแล้ว (ที่ขายตั๋วเหมือน thaiticket นั่นแหละ) เอาวะ ยังมีเวลาเหลือ หาเองก็ได้วะ รู้งี้กรูมาสำรวจก่อนดีกว่า อายเลย อุตส่าห์คุยว่า เชี่ยวชำนาญทางสุดๆ มาหลายรอบ เจือกหลงทางซะงั้น เซ็งเจงๆ :sad4:
"นี่มันอยู่แถวไหนวะเนี่ย"
เอก "เอาน่า หาไปเรื่อยๆ เด๋วก็เจอ นั่นไง ป้าย" สุดยอดดดดดดดดดดด เมื่อกี้กรูว่ากรูมองไปทางนั้นแล้วนี่หว่า ทำไมไม่เห็น สงสันผีบังตามั๊ง หรือมันสายตายาวหว่า แปลว่าไอ้เอกมันแก่แล้วนี่เอง 5 5 5 :laugh5: แต่พอเข้าไปถึง เฮ้ย นี่มัน......... บรรยากาศคล้ายๆอาบอบนวดบ้านเราเลย เริ่มคิด นี่มันใช่โชว์ที่จะมาดูเปล่าวะ หรือโชว์แบบพัทยาเนี่ย
พอดูดีๆ มันเป็นโชว์คับ แต่คนโชว์ทุกคน เปิด หน่มน้ม หมดเลย โอ้ พระเจ้ายอด....มันจอร์ชมาก - Crazy Horse Paris เนี่ย แล้วก็ถึงเวลาเข้าโรงละคร สองหนุ่มไทยได้นั่งใกล้เวทีเลยคับ ข้างในมันก็ไม่ใหญ่มาก แบบมีแค่ 100 กว่าที่นั่ง ประมาณ เวทีมีจึ๋งเดียวเอง คนที่มาดูทำไมมันดูเสี่ยนักวะ......พวดกรูดูเป็นเด็กอ่อนไปเลย และแล้วโชว์ก็เริ่ม งานนี้มีแต่นมคับ นม - นม - นม - นม และ นม สองหนุ่มไทยได้แต่นั่งตัวแข็ง ไม่มีการคุยใดๆเกิดขึ้น แต่โชว์มันสวยนะคับ ใช้พวกไฟมาประกอบ ไม่ให้มันอนาจาร แต่ออกมาสรุปว่า เราสองคน มองหน้ากัน แล้วเมานม เห็นนมจนเบลอเลย 5 5 5
เอารูปมาให้ดูว่าเป็นไง
(http://www.linternaute.com/sortir/sorties/spectacle/cabaret/crazy-horse/diaporama/images/7.jpg)
(http://www.linternaute.com/sortir/sorties/spectacle/cabaret/crazy-horse/diaporama/images/2.jpg)
โชว์เส็ดตอนเกือบเที่ยงคืน เอาไงดี ไปต่อไหนดีอ่ะ ไอ้เอกมันยิ่งมีแค่ราตรีเดียวอยู่ จะพามันไปไหนดีเนี่ย ต้องเอาให้คุ้มหน่อย จะ เที่ยวแถวนั้นก็แพงชิบ หมดตรูดแล้ว โทรหาคุณพื่อนคับ งานนี้ "แพท อยู่หนายยยยยย" คุณเพื่อนไปเริงราตรีที่ไหน กรูไปด้วย ได้ความว่า มันอยู่แถว China town คับ กระโดดขึ้น taxi ลุยต่อ ราตรีนี้ ไม่มีเลิกง่ายๆแน่นอนคับ Taxi พาเรามาถึงซอยแห่งนึงในย่าน China town ตามที่แพทบอก เฮ้ยมันเริ่มแปลกๆนะ ทำไมร้านนี้มีแต่ผู้ชายวะ แน่ๆเลย ไอ้แพทเด็กถิ่นพากรูมา กะจะให้ถึงสิงดโปร์แน่ๆ แต่ยาก :haun5: คืนนี้กรูอยากกลับเมืองไทยเว้ย :haun4:
ผมแนะนำไอ้แพทให้ไอ้เอกรู้จักกันเรียบร้อย มันก็พาเดินเข้าไปในร้านคับ แต่ตอนเดินๆอยู่ แพทมันก็กระซิบถามว่า ผมกับไอ้เอกเป็นอะไรกัน เอกเป็น boyfriend ผมรึเปล่า ผมเลยบอกว่า just friend แต่ผมว่ามันไม่เชื่อหรอกคับ ผีมันย่อมเห็นผี ถึงแม้ว่ามันจะเป็นผีกระหังกับแดรกคูล่าก็ตาม ไอ้แพทมันยิ้มแปลกๆให้ผมพร้อมกับบอกว่า ถ้าไอ้เอกไม่ใช่แฟนผม มันขอนะ แสรดดดดดดดด :ฮึ่มม: ความรักเพื่อนกรูมีจำกัดนะเว้ย เลยบอกมันว่า คนนี้ห้าม ของกรู (He’s mine เข้าใจป่ะ อย่าเตะ เด๋วตายไม่รู้ตัว) ไอ้แพทมันหัวเราะใหญ่เลยอ่ะ บอกว่า มันก็คิดไว้แล้ว มันล้อเล่น ส่วนไอ้คนที่ถูกพาดพิงน่ะหรอคับ เดินตามอยู่แบบไม่รู้ตัวเลย – ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย :kikkik:
ร้านที่แพทมันพามา เป็นเหมือนร้านทั่วๆไปอ่ะคับแต่จำชื่อร้านไม่ได้ มีเคาเตอร์บาร์อยู่กลางร้าน แต่มีนั่งน้อยมาก แถมมีหลืบให้นั่งจี๋จู๋ เอ๊ย จู๋จี๋กัน ตื่นเต้น ตื่นเต้น :try2: ที่เมืองไทยกรูยังไม่ค่อยได้เข้าเลย มาใจแตกที่นี่ซะล่ะ แพทชวนผมไปซื้อเหล้ากินกัน โอ้ แพงมากกกกก กัดฟันซื้อไป อย่าคิดมาก อย่าคิดเป็นเงินบาทดิ ไอ้ต๋อง น้ำตาตกใน กินเหล้าไปวันนี้กรูจะไม่ฉี่ ผมเริงร่าอยู่ในนั้นซักพัก จู่ๆ เอกก็ชวนกลับโรงแรมคับ ไม่รู้จะรีบไปไหนของมัน เหล้าแสนแพงยังไม่ทันหมดเลย
“เฮ้ย จะรีบไปไหนอ่ะ เหล้ายังไม่หมดเลย แป๊ปนึงดิ เกรงใจไอ้แพทมัน ไม่ได้เจอกันมาตั้งนานแล้วอ่ะ”
เอก “กลับกันเหอะ กรูอยากกลับแล้วอ่ะ”
“เป็นไรของเมิงเนี่ย ก็ได้ แต่ขอหมดแก้วนี้ก่อนนะ” ผมเริ่มต่อรอง ก็มันอยากอยู่ต่อนี่หว่า จะรีบกลับกันไปไหนล่ะเนี่ย กรูยังหนุกอยู่เลย แต่ผมเริ่มสังเกตว่า ไอ้เอกมันคงอึดอัดอ่ะคับ เพราะมันไม่เคยมาเที่ยวแบบนี้ (ผมก็เหมือนกัน) แถมผมยังคุยกับไอ้แพทตลอด มันคงจะเหงามั๊งคับ
ไม่ถึง 10 นาที “ต๋อง หมดยัง ไปเหอะ” เอกมันรบเร้าอีกรอบ ก็ได้ ไปก็ไป ผมเลยเดินออกมาเรียก taxi เพื่อที่จะกลับโรงแรม พอกระโดดขึ้น taxi ปุ๊ป มันก็โวยวายเลยบอกว่า มีคนเข้ามาจีบมัน แถมโดนจับก้นอีก มันหนีก็เดินตาม นี่ตั้งแต่ตอนไหนวะ ทำไมกรูไม่เห็นเลยเนี่ย สงสัยตอนผมไปซื้อเหล้ามั๊ง เพราะจากนั้นผมก็ยืนกับมันตลอด
“พูดก็ไม่รู้เรื่อง ตามอยู่ได้ สักพักมายืนข้างหลังเลย กรูเลยต้องชวนกลับ ไม่ไหวล่ะ” 5 5 5 มิน่าล่ะ ถึงอยากกลับโรงแรม
แต่พอเราถึงโรงแรม แทนที่ไอ้เอกมันจะนอน ก็เข้ามากอดผมทันทีที่ปิดประตู
“เฮ้ย อะไร ไม่เหนื่อยหรอ วันนี้เดินมาทั้งวันเลยนะ นึกว่าจะนอน นี่กะจะไม่นอนใช่ม่ะ”
เอก “ก็ไม่อยากนอนนิ ไปอาบน้ำกันเหอะ “
“ไม่เอา เมิงไปอาบก่อนเหอะ เด๋วขอเก็บของก่อน พรุ่งนี้ขี้เกียจจัดของ”
เอก “ไม่เอาอ่ะ อาบพร้อมกันนะ นะ” วันนี้มันเป็นอะไรของมันวะเนี่ย เมาเหล้า หรือเมาหน่ม-น้มตอนค่ำกันเนี่ย
ทำไมเอก(น้อย) มันคึกเชียว แทงกางเกงกรูอยู่เนี่ย สงสัยอยากออกมาอาละวาดที่สิงดโปร์ หุ หุ แปลงร่าง ออกมาถล่มตึก (ในบรรยากาศมาคุ) เฮ้อ พระเอกอย่างเราคงต้องไปกำราบซะหน่อยล่ะ เพื่อมวลมนุษยชาติ ผมยินดีที่จะใช้ตัวเข้าแลกคับ
ก่อนที่สัตว์ประหลาดตัวนี้มันจะอาละวาดไปมากกว่านี้ ผมเลยต้องจัดการให้มันสงบซะก่อน ด้วยการปิดปากมันซะ ก่อนที่มันจะพ่นไฟ (หุ หุ ตัวร้อนเชียว สงสัยใกล้จะระเบิด 5 5 5 อายว่ะ เขียนไป อายไป :-[) จากนั้นค่อยล่อให้มันเข้าถ้ำมืด............ ให้มันเพลิน จนหลับไปเพราะความเพลียก่อน (ต้องรอให้สัตว์ประหลาดตายใจ) ผมค่อยใช้ดาบอาญาสิทธิ์แทงมันไปที่กลางลำตัวไม่ยัง :laugh5:
และในที่สุด สัตว์ประหลาดที่น่ารักของผมก็นอนหลับหมดฤทธิ์ในอ้อมกอดผมจนถึงเช้า............................................ :yeb:
****************************************************************************
ข่าวล่าสุดบอกมาว่า Crzy Horse Paris ปิดตัวไปแล้ว เนื่องจากคนชมน้อย คนที่เครียดคงยังเมานมอยู่มั๊งคับ
โชคดีจัง ได้ดูก่อนมันปิดการแสดงด้วย
ปล. สุขสันต์วันสงกรานต์นะคับ ทุกคน
-
เห็นโชว์แล้ววว :really2: แสงสีเพียบบบ แต่ไงก้อเห็นอยู่ดี :kikkik:
มาคราวนี้เปลี่ยนฉากxxxจากหนังมาเปงการ์ตูนเลยแฮะ พากษ์และกำกับการแสดงโดยป้อม :laugh5:
-
ไม่อยากเมานมงะ เมาอย่างอื่นได้ป่ะ คิกๆ :kikkik:
-
ไปเที่ยวสิงคโปร์แต่ดันอยากกลับไทยซะงั้นคุณต๋อง :laugh5: :haun4: :laugh5:
-
อย่างงี้ก็ไม่ถึงสิงคโปร์อะดิ :kikkik:
รักจังประเทศไทย :pigha2:
-
:-[ ไปรักกันถึงสิงคโปร์เลยวุ้ย :pigha2:
-
แหมขนาดเดินเที่ยวมาทั้งวันแล้วยังไม่วาย...เลยนะ :kikkik:
เอกนี่บ้าพลังจริงๆนับถือเลย :haun4:
เข้าใจกล่อมสัตว์ประหลานเนอะพี่ป้อม
ปล.สงกรานต์ไม่ได้รดน้ำดำหัวพี่ป้อมเยย :สงกรานต์1: :สงกรานต์2:
-
หุหุ :kikkik: สงสัยสัตว์ประหลาดอารมณ์ค้างตั้งแต่อยู่ในร้าน :laugh5: :laugh5:
-
เฮ้ย อาราย รุ่นนี้ไม่มีเมาค้างงงงงงงง :yeb: มีแต่แกล้งเมาเองต่างหาก อิอิ
ยังไม่ได้เขียนต่อเลยอ่ะ สงกรานต์มัวแต่ไปร่าเริง วันนี้ไมเกรนกิน กา-บาล อีก
ถ้ายังไงจะพยายามมาลงให้เย็นนี้นะคับ ถ้าประชุมเสร็จเร็ว :เฮ้อ: อยากร้องไห้ งานท่วมเลย :monkeycry4:
-
...........ลงต่อด่วน.........อย่ามัวแต่เมาค้าง........ :laugh5: :laugh5:
-
มานั่งรออยู่แล้วคับ :impress: :impress: เมื่อไหร่จามาต่อซะทีล่ะคับ :call: :call:
-
มาล่ะค๊าบบบ ช้าไปหน่อย แต่ก็มานะ
******************************************************
ตอนที่ 33
กว่าเราจะถึงห้องไอ้เอกก็เกือบ 4 โมงเย็นล่ะคับ ขอตัดตอนที่กว่าจะตื่นแล้วรีบไปที่สนามบินแบบหัวบานๆ รีบๆ ขึ้นเครื่องก็หลับหัวชนกันจนถึงเมืองไทยนะคับ :pigsleep2: เนื่องจากสภาพทุเรศสายตาคนรอบข้างเกินไป 5 5 5 ถึงล่ะ ...ผมต้องมาที่ห้องมันก่อนเพราะไอ้เอกมันเอาของมันยัดลงกระเป๋าผมเกือบหมดคับ สบายๆรวมกันขนแค่กระเป๋าเดียว โดนบ่นไปเล็กน้อย เพราะมันไปเห็นของฝากที่แอบซื้อไป (อุตส่าห์ซุกข้างล่างกระเป๋าแล้วนะ :sad4:) เซ็งโคดๆ ผมอยากกลับบ้านเลย แต่ต้องมาแยกของก่อน แต่ผมเอารถไว้ที่คอนโดมันอยู่แล้วไงคับ เพราะให้มันขับรถผมไปส่งตอนทีสนามบินผมไปประชุมก่อน แล้วให้มาจอดทิ้งไว้ที่คอนโดมัน เพราะกะจะแวะก่อนอยู่แล้วเหอ เหอ หาเรื่องจิงๆ กรู เมื่อคืนยังไม่หน่ำใจ :haun1: กะมาต่อ 5 5 5
เราขึ้นมาถึงที่ห้อง เอกมันเปิดประตูเข้าไปก่อน ผมได้ยินเหมือนเสียงเพลงเปิดอยู่ แว่วๆเหมือนจะเป็นของมาลีวัลย์ ยังนึกขำๆในใจว่า ไอ้เอกมันเบลอจิงๆ ลืมปิดเพลงก่อนไปด้วย :laugh: กำลังจะด่ามัน มันก็รีบเดินไปปิด CD ที่เปิดทิ้งไว้ อ่ะ ขึ้นเพลงเดิมอีก คงตั้ง repeat เอาไว้ “นี่เมิงเบลอนี่หว่า เปิดทิ้งไว้เนี่ยนะ ตั้ง 2 วัน ข้างๆห้องคงด่าอ่ะ เปิดเพลงทั้งวันทั้งคืน เจือกตั้ง Repeat เอาไว้อีก ฟังกันเบื่อไปเลย 5 5 5 :laugh:”
เอก “กรูไม่ได้เปิดทิ้งไว้ แต่ เออ...................” มันเริ่มอึกอัก แล้วผมก็คิดได้ขึ้นมาว่า :o ห้องนี้มันยังมีคนที่ใช้ห้องอีกคนนี่หว่า พี่หนุ่ย แปลว่า พี่หนุ่มมาที่ห้องอาทิตย์ที่ผ่านมา แล้วนี่เค้ายังอยู่เปล่าวะเนี่ย :freeze: หรือกลับไปแล้ว ถ้ายังอยู่กรูจะทำหน้าไงเนี่ยเวลาเจอกัน หน้าหมู หน้าอ้วน หน้าสังขยา :sad5: (โป๊ก เครียดอยู่ยังเจือกทำเล่น ขอตบหัวตัวเอง 3 รอบ) “พี่หนุ่ยอยู่หรอ กรูจะได้กลับ”
เอก “เฮ้ย อย่าดิ เค้าไม่อยู่หรอก คงกลับออกไปแล้วอ่ะ แต่ลืมปิด CD มั๊ง” โหย เมิงคับ พูดจาเนี่ย เห็นใจไอ้ที่ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้นิ๊ดนึงก็ดีนะ กรูคนนะเว้ย ไม่ใช่วิญญาณ :monkeysad:
“กรูว่าเมิงย้ายออกดีกว่าว่ะ ไม่เครียดมั่งหรอ กรูว่ากดดันจะตาย”
เอก ”เมิงอึดอัดหรอ ต๋อง” แสรดดดดดดดดดดดด พูดมาได้ จะให้กรูสบายใจได้มั๊ยเนี่ย :angry2:
“กรูคงสบายใจหรอกนะ แต่ก็เอาเหอะ กรูเคารพการตัดสินใจของเมิงอ่ะ อยากย้ายก็ย้าย ไม่ก็เรื่องของเมิง”
เอก “อย่าพูดยังงี้ดิ เราก็ไม่สบายใจเหมือนกัน แต่คงต้องอีกสักพักอ่ะ เพราะต้องหาที่ใหม่ก่อน” หน้าเครียดเลย เมิง ดีมาก หัดทำให้กรูสบายใจมั่ง :laugh3: ผมรู้นะคับ ว่ามันเครียด เพราะย้ายทีก็ต้องใช้ตังค์เยอะ แล้วนี่มันเพิ่งไปร่าเริงกับผมที่สิงคโปร์ แล้วก็เพิ่งจ่ายค่าเทอมของไอ้อั้มไป หมดตรูดอยู่แหง่ๆ ก็น่าจะเครียดหรอก
“กรูเข้าใจน่า ก็ห้องของพี่เค้านี่หว่า เค้าก็เข้ามาอยู่เป็นเรื่องธรรมดา” เฮ้อ ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเว้ย สับสน ปวดหัว
เอก “.......................” และความเงียบ......ก็บังเกิดขึ้น :เฮ้อ:
“งั้นกรูกลับก่อนนะ ไหนกุญแจรถกรูอ่ะ” ผมถามถึงกุญแจรถที่มันขับมาจอดทิ้งไว้ “เด๋วกรูถึงบ้านแล้วค่อยโทรคุยกัน” คว้ากุญแจได้ก็เดินมึนๆออกจากห้องเหมือนไร้ชีวิตมาที่รถ แล้วก็เห็นว่า..................แสรดดดด :o รถกรูโดนกรีด อะรายกันหนักกันหนาเนี่ย ช่างแม่_ ล่ะ กรูอยากนอน ไม่อยากสนใจอะไรแล้ว แค่ด้านคนขับ นิดหน่อย แค่เซ็งๆนิดๆ :sad2:
ผมมานั่งนึกถึงเพลงที่ได้ยินบนห้อง นึกไปนึกมา มันเพลงเชี้ยไรวะ ขอมาลีวัลย์แต่ละเพลงก็นะ...เศร้าเคล้าน้ำตาทุกเพลง รู้แล้วกรูจะจิตตกมั๊ยเนี่ย แต่ก็นะ ความอยากรู้อยู่คู่กรูอยู่แล้ว โทรไปหาเพื่อนที่ฟังเพลงเยอะๆทันที ถามว่า ไอ้ที่ร้องอย่างงี้ ........ มันเป็นเพลงอะไร อยากรู้ มันเลยบอกกลับมาว่า
เพลง ที่รัก...... เนื้อเพลงเต็มๆมันเป็นงี้คับ
ที่รัก..... เรายังรักกันใช่ไหม และเธอยังไม่เคย เปลี่ยนผันไป ในหัวใจ ........เราต่างยังมีกัน
ที่รัก.......เธอไม่รักเขาใช่ไหม ผ่านมาเป็นแค่เพียง เธอเผลอใจ ไปชั่วคราว ที่สุดเราจะมารักกันใหม่
จะไม่ถือโกรธโทษเธอ กับสิ่งที่เธอเคยผิดพลั้งไป เพราะรู้ว่าเธอ ไม่รักเขาจริงสักเท่าไร
บอกกับฉันสิว่าไม่นาน จะกลับคืนมารักกันใหม่
เพราะว่าเรา.......ยังรักกันอยู่ใช่ไหม
พี่หนุ่ยเค้าคงเปิดทิ้งเอาไว้ ตั้งใจให้ไอ้เอกได้ฟังอ่ะคับ แต่ที่เค้าคิดไม่ถึงคือ ผมดันแสล่นได้ฟังด้วย สะเออะจริงๆ กรู ผมรู้สึกว่า “เขา”ในเพลงคงหมายถึงผม (เข้าข้างตัวเองไปเปล่าวะ) นี่ผมเหมือนตัวอิจฉาเลยวะ แล้วเค้าดูเป็นนางเอกมากๆ กรูไม่ได้แย่งใครนะเว้ย :beat: อารายกานนนนเนี่ย เพิ่งอารมณ์ดีจากสิงคโปร์ ถึงเมืองไทยกลับมาเครียดต่อล่ะ ชีวิตกรู จะมีความสุขเรื่องความรักสัก 2 อาทิตย์เนี่ย จะมีมั๊ย ยากจัง ต้องทำใจใช่มั๊ย กรู (http://pompparazzi.diaryclub.com/images/20061004_098eb4a5.gif)
สงสัยคงต้องแผ่เมตตาให้พี่หนุ่ยซะหน่อยดีกว่า เป็นมากมั๊ยเนี่ย ถ้าพี่เค้ามากรีดรถกรูตามที่คิดนะ เพราะก่อนไปไม่มีรอย
(http://www.diarythai.com/v2/Pompparazzi/images/20061018_8w6g5.gif)
-
อยู่ในสภาพกลืนม่ายเข้า คายม่ายออกป่ะเนี่ย :เฮ้อ:
ตกลงว่าฉ้านนนนอยู่ในฐานะอารายยยย ถ่านไฟเก่ามานยิ่งคุเร็วอยู่ด้วย :อกหัก:
สรุปแย้วช่ายพี่หนุ่ยป่ะที่กรีดรถป้อมอ่ะ?? :call:
-
:เฮ้อ: แล้วจะทำงัยต่อล่ะ :เฮ้อ:
-
อยู่ในสภาวะกดดันเจงๆ ทั้ง 3 คน มันน่ากะอักกะอ่วนใจเนอะ ย้ายออกมาเถอะจะได้หมดเรื่อง เฮ้อ :สงกรานต์2:
-
เหนื่ยจัง...กว่าจะอ่านเรื่องของพี่ป้อมทัน :yeb: :kikkik:
-
อืม อันนี้ พูดยากจังแฮะ ตกลง เอกกะพี่หนุ่ย ยังรักกันดีอยู่ หรือ เลิกกันแล้ว อ่ะ
คงต้องสืบต่อ แล้ว สิเนี่ย หุหุ
แล้ว ถ้า เค้ายังรักกันดีอยู่ แล้ว ต๋องมาทีหลัง ... :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
อูย... มะอยากคิด
เอา ใจช่วยนะ ครับ
-
ตกลงกันดีรึยังครับ ว่าคุณต๋องเปนแฟนตัวจริงหรือเปนแค่กิ๊กอ่ะคับ :serius2: :o :serius2: เอาใจช่วยแล้วกันครับ :give2: :give2:
ผมว่านะถ้าเปิดเพลงนี้แล้วคุณต๋องจำมะผิด ก็แปลว่าเลิกกันแล้วชัวร์ :laugh3: :laugh3: แต่คุณพี่แกอยากคืนดีกับคุณเอก :pigangry2: :dont2: :pigangry2: ตอนนี้ก็เปนคุณเอกแหละคับ ที่จะต้องตัดสินใจจริงๆจังๆซะทีเนอะ :angry2: :angry2:
-
หุหุ งานนี้อยู่ที่คนกลางอย่างเอกล่ะ ว่าจะยังไง :impress:
-
...............รักสามเศร้า.....ยังไงก็ต้องมีคนเจ็บ..... :impress3: :impress3:
-
เหอๆ.. ไหงมานเป็นแบบนี้ :เศร้า1:
อด..... แถมรถยังโดนกรีดอีก :เฮ้อ:
-
บางเรื่องก็ต้องใช้เวลาตัดสินใจ
ลองถอยออกมาอยู่เฉยๆ ให้เขาเป็นคนตัดสินใจบ้างสิ
อย่าตัดโอกาสตัวเองเลย
:yeb:
-
ใครบอกว่าพี่ป้อมเป็นนางร้าย
จริงๆแล้วเป็นนางเอกต่างหากล่ะ
ไอ้พี่หนุ่ยต่างหากที่มันต้องเป็น
เลวจริงมากรีดรถคนอื่น
ยังไม่เจอกันเลยก็ลอบกัดกันซะแล้ว :angry2:
นี่ต่อไปจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย :angry2:
รออ่านตอนต่อไป รีบๆมาลงนะพี่
ปล.ตอนนี้ไม่ใช่ตอนที่33รือพี่?
-
แอ่ะ แอมอย่าไปทักพี่ป้อมเค้าจิ เค้ายิ่งบอกอยู่ว่าม่ายแก่อ่ะ เค้าม่ายขี้หลงขี้ลืมหรอกก มุขอ่า..มานเปงมุข :laugh5:
ทามเปงม่ายเห็นไปซะ :kikkik:
-
อารายยยย มีเม้าท์................. ไม่เห็นมีเลย เนียน เนียน :kikkik: คนแก่ตาฟ้าฟางรึเปล่าค๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ : 222222: อิอิ
ป้าแน๋ว ยายแอม 5 5 5 แก้แล้วเฟ้ย ขอบจายยยยที่ทัก คนมันเบลอกันได้ :myeye:
*************************************************************************************
ตอนที่ 34
ที่รัก..... เรายังรักกันใช่ไหม และเธอยังไม่เคย เปลี่ยนผันไป ในหัวใจ ........เราต่างยังมีกัน
ที่รัก.......เธอไม่รักเขาใช่ไหม ผ่านมาเป็นแค่เพียง เธอเผลอใจ ไปชั่วคราว ที่สุดเราจะมารักกันใหม่
จะไม่ถือโกรธโทษเธอ กับสิ่งที่เธอเคยผิดพลั้งไป เพราะรู้ว่าเธอ ไม่รักเขาจริงสักเท่าไร
บอกกับฉันสิว่าไม่นาน จะกลับคืนมารักกันใหม่
เพราะว่าเรา.......ยังรักกันอยู่ใช่ไหม
กรูขอฟังชัดๆอีกรอบดิ ผมนั่งฟังเพลงนั้นอีกครั้งที่บ้าน ความหมายของเพลงมันชัดๆอยู่แล้ว ผมคงไม่ต้องบอกอะไร แต่ที่ผมยังไม่เข้าใจ ก็คือ นี่พี่เค้ายังรักไอ้เอกอยู่ หรือว่าเค้ายังไม่เลิกกันวะเนี่ย :serius2: ถ้าเป็นอย่างแรก ผมจะไม่สนใจ ช่างแม่_ เพราะ ความรักมันต้องทั้งสองฝ่ายอยู่แล้ว ถ้าคนนึงมีแต่อีกคนนึงหมดรักแล้ว อีกคนถึงพยายามขนาดไหนมันก็ไม่รอดหรอก แต่ผมกลัวว่ามันจะ..... โอ๊ย :serius2: ไม่เอา ไม่คิด เครียดๆ โทรหานิว เพื่อน love
นิว “เฮ้ย ของฝากกรูล่ะ” แสรดดดดดดดดด ไม่มีการถามถึงสารทุกข์สุขดิบ ของฝากอย่างเดียว เพื่อนกรู รักกรูดีมาก น่าให้รางวัลถีบแรงๆซะหนึ่งที
“ไม่มีเว้ย ตังค์หมดเลยไม่ได้ซื้อ” จริงๆก็มีอ่ะคับ แต่อยากแกล้ง โทษฐานที่รู้จักกัน 5 5 5 “เฮ้ย แป๊ปนึง ของฝากเดี๋ยวค่อยมาเอา กรูมีเรื่องปรึกษา”
นิว “ถ้าไม่มีเรื่อง ก็คงไม่โทรหากรูหรอก เข้าใจ เข้าใจ อ่ะมีไร ว่ามา”
“เปล่าหรอก ก็แค่ตอนกรูกลับมาถึงกรุงเทพแล้ว รถกรูโดนกรีดแค่นั้นเอง”
นิว “เฮ้ย ไปกวน teen ใครเค้ามา ไปโดนมาแถวไหนอ่ะ”
“จะที่ไหนล่ะ คอนโดไอ้เอกมันอ่ะดิ เฮ้ย กรูสงสัยว่าแฟนเก่ามันจะเป็นคนทำว่ะ”
นิว “บ้าดิ คิดมากไปเปล่า”
“ไม่รู้ดิ กรูอาจจะคิดมากไปเองนะเว้ย แต่กรูว่ามีสิทธิ์ว่ะ เพราะดูท่าแล้วเค้าไม่ค่อบปลื้มกรูเท่าไหร่”
นิว “คงจะปลื้มเมิงลงหรอก แล้วเมิงคิดว่าเค้าจะยังไงหรอ เดินเข้ามากอดเมิงงั้นอ่ะหรอ” :o ไม่เอานะเว้ยยยย
“เชี้ยนิ กรูพูดดีๆนะ กรูไม่ได้กะจะให้เค้าดีกับกรูหรอก ไม่ได้อยากรู้จักด้วย แต่ไอ้ที่กรูสงสัยเนี่ย ไม่ใช่มันไม่มีที่มานะเว้ย กรูตะหงิดๆมาหลายรอบล่ะ กรูว่าไอ้เอกยังไม่เลิกกับพี่เค้าว่ะ กรูเริ่มไม่แน่ใจล่ะที่มันบอกกรูว่า เลิกแล้วเนี่ย”
นิว “เฮ้ย ไม่เอาน่า ไอ้ต๋อง ทำไมคิดงั้นวะ”
“ไม่รู้ดิ กรูแค่รู้สึกว่ะ” ผมสับสนมากว่า จะเอายังไงต่อดี ถ้าเค้ายังไม่เลิกกันจริงๆ ผมจะเป็นคนเลวแย่งมันมารึเปล่า ผมรักมันขนาดนั้นเลยหรอ ถ้าถามตอนนั้นก็บอกได้เลยว่า รัก แต่ผมคงไม่แย่งมันมาเป็นของผมหรอก เพราะผมไม่อยากเป็นคนบาปมากไปกว่านี้ ตอนนี้ก็เลวจะแย่อยู่แล้ว แล้วถึงพี่เค้าจะกรีดรถผมจริง ผมก็คงได้แต่ทำใจและเข้าใจอ่ะคับ เพราะไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน :sad2:
ช่วงนั้นบุคคลที่ผมลืมมันไปนานแล้ว ก็เริ่มโทรเข้ามาคุยกับผมพอดี ........... ไอ้โจ๊กคับ (ยังจำกันได้อยู่เปล่า) ตอนนั้นผมยังไม่คิดอะไรกับมันเลยนะคับ นอกจากเป็นคนที่เคยเจอ มันก็โทรมาคุยบ่อยๆซึ่งมันก็น่ารักสม่ำเสมอ เพราะถึงมันเลิกงานดึกขนาดไหน ก็โทรมาตลอด มันเป็นพวก MC งานอีเวนท์อ่ะคับเลยเลิกงานดึก ไปต่างจังหวัดบ่อยด้วย ซึ่งมันก็คงชอบผมแหละ (หลงตัวเองเป็นบ้าเลย กรู :laugh3:) แต่ผมมีไอ้เอกอยู่แล้ว บอกมันไปแล้วด้วยว่า มีคนที่ดูๆกันอยู่ แต่มันก็ยังทำเหมือนเดิมคือ โทรหาผมเหมือนเดิม คุยเล่นเหมือนเดิม เฮ้อ :เฮ้อ: ก็ดูกันไปจะอึดได้ขนาดไหน
ส่วนไอ้เอก หลังจากที่ผมแยกกับมันที่คอนโด กว่ามันจะโทรหาผมอีกทีก็เกือบสามทุ่ม แต่ไม่ได้พูดเรื่องพี่หนุ่ยเลยสักคำ ผมก็อยากถามมันนะ แต่ก็ปากหนักคับ เด๋วถามก็ไม่บอก ถามไปก็เท่านั้นหงุดหงิดกันเปล่าๆ อีกอย่างช่วงนั้นเราจะคุยกันเรื่องงานมากกว่า เพราะที่ทำงานผมเพิ่งมีคนออก ตำแหน่งเลยว่างอยู่ ผมเลยแนะนำให้มันมาสมัคร เพราะเห็นมันเบื่อๆงานที่ทำอยู่พอดี ที่ทำงานผมก็รู้จักมันอยู่แล้ว และมันก็น่าจะทำงานนี้ได้ ช่วงนั้นวันทั้งวันผมไม่ค่อยได้คุยกับมันเรื่องอื่นๆเท่าไหร่ นอกจากเรื่องงาน เพราะถ้าทำพวก Resume กับ Application Letter หว่านหลายบริษัท ก็อยากให้ทำรอบเดียวไปเลย ทั้งไทยทั้งอังกฤษ อ่ะ มันทำไป เด๋วผมดูเรื่องภาษาให้ ตอนนั้นสารภาพโดยดีเลยคับ ว่า ลืมเรื่องพี่หนุ่ยไปเลย
ซึ่งในที่สุดมันก็ถูกเรียกมาสัมภาษณ์ที่ทำงานผมจนได้ (แต่ไม่ได้ฝากมันกับผู้ใหญ่ด้วยนะ ผมไม่นิยมเด็กเส้น)
****************************************************************************
เขียนมานานใกล้จะจบล่ะคับ ตามกันต่อไปน๊า :yeb:
แด่......................เล้า :seng2ped: จงเจริญ
-
อาไร ใกล้จบแล้วเหรอ ยืดๆหน่อยจิ (เหมือนละครช่อง7อ่ะ) แบบว่าได้รับความนิยมอ่ะ หุหุ :impress: :impress:
-
บางเรื่องก็ต้องใช้เวลาตัดสินใจ
ลองถอยออกมาอยู่เฉยๆ ให้เขาเป็นคนตัดสินใจบ้างสิ
อย่าตัดโอกาสตัวเองเลย
:yeb:
..............เห็นด้วยกะพี่เรย์จัง..........
..............อยู่เฉยๆ...อยู่กับตัวเองซักพัก...แล้วเตรียมพร้อมรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น..... :เศร้า1:
-
บางเรื่องก็ต้องใช้เวลาตัดสินใจ
ลองถอยออกมาอยู่เฉยๆ ให้เขาเป็นคนตัดสินใจบ้างสิ
อย่าตัดโอกาสตัวเองเลย
พี่เรย์ แนะนำดีตลอดในกระทู้เลยนะ ไม่รู้ ชีวิตจริง จะปรึกษาพี่เลย แล้วพี่เรย์จะตอบเหมือนในกระทู้ อ๊ะเปล่า
แต่ว่า สรุปได้แล้วเหรอ ว่า พี่หนุ่ย กรีดรถต๋อง อ่ะ งง อยู่เลย
ยังไงงานนี้ คงต้องสืบให้รู้แล้วรู้ แรด แล้วหล่ะ อิอิ
-
พี่เรย์ แนะนำดีตลอดในกระทู้เลยนะ ไม่รู้ ชีวิตจริง จะปรึกษาพี่เลย แล้วพี่เรย์จะตอบเหมือนในกระทู้ อ๊ะเปล่า
ก็เพราะเรย์เป็นผู้ใหญ่ที่ต้องคอยแนะนำน้องๆในเล้าไงคับ เป็นพ่อเล้าที่ดี ชิมิ ชิมิ :kikkik:
*******************************************
งานนี้คงไม่มีสืบต่อหรอกคับ ซู เพราะปล่อยให้เรื่องมันผ่านไปดีกว่า รู้ก็เครียดเปล่าๆ ใครจะทำ รถมันก็โดนกรีดไปแล้ว :monkeycry4: ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี นอกจากทำใจ จริงๆ ไม่ได้สรุปว่าเป็นพี่เค้า แต่อารมณ์กรูไม่สนใจ มากกว่าคับ
จึงเรียนมาเพื่อแซรบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :yeb:
-
ถ้าเอกได้งานที่เดียวกับต๋อง สงสัยจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกแน่ :เฮ้อ:
-
ทำไมไม่ชวนคุณเอกย้ายไปอยู่กับคุณต๋องซะเลยล่ะคับ :haun5: ง่ายดีไม่ต้องคิดมาก :laugh3: ส่วนรถโดนกรีดเหรอคับ แจ้งประกันเคลมแล้วกันคับ อโหสิกรรมไปเถอะคับไม่ว่าใครจะทำ :call: :call: รู้ก็เท่านั้น สืบไปเด๋วโมโหกันเปล่าๆ :pigangry2: :ฮึ่มม: :pigangry2:
-
:monkeycry4: อ่านตอนนี้แล้วหดหู่ไงไม่รู้ ใกล้จะจบแล้วอีก... :เฮ้อ:
ไปลองฟังเพลง ที่รัก มาล่ะ.. เศร้าจายเลย :monkeycry2:
-
อารายยยย มีเม้าท์................. ไม่เห็นมีเลย เนียน เนียน :kikkik: คนแก่ตาฟ้าฟางรึเปล่าค๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ : 222222: อิอิ
ป้าแน๋ว ยายแอม 5 5 5 แก้แล้วเฟ้ย ขอบจายยยยที่ทัก คนมันเบลอกันได้ :myeye:
*************************************************************************************
เนียนจริงๆพี่กรู-"- เป็นเองแต่ดันมาโบ้ยให้คนอื่น
แก่จนเบลอเหรอฮะทั่นพี่? :laugh3:
ถ้าแน๋วป้า เค้ายาย พี่ป้อมก็เป็นเทียดแล้วแหละ(แก่กว่าทวด) :laugh5: :laugh5:
ใกล้จะจบแล้วนิ ไวจังอ่ะ
อย่างที่เพื่อนเค้ามันสงสัยไว้เลยว่า เหมือนเอกมันจะมาหลอกๆไงไม่รู้
ถ้ายังไม่เลิกกับไอ้พี่หนุ่ยแล้วมาคบกันเนี่ยมันเสียความรู้สึกนะ มากๆด้วยแย่จริงๆ แย่แย่
จะรอติดตามตอนต่อไปเด้อ จะมีการปะทะกันระหว่างดาวพระศุกร์ต๋องกับมาหยารัศมีหนุ่ยป่าวเนี่ย :kikkik:
(ทำเนียนเป็นละครลังข่าวซะงั้น)
ปล.ไอ้เราก็นึกว่าพี่ป้อมจะชอบฟังหมอลำซิ่งซะอีกแน่ะ ผิดคาดแฮะ
-
เพลงเศร้ามากเลยอ่ะ
ไม่รู้จะสงสารใครดี พี่หนุ่ย - พี่ต๋อง :monkeysad2:
-
ใกล้จาจบแล้วเหรอออ ว๊า...ทะมายมะเล่าภาคสองต่อคนปัจจุบันเลยล่ะ :laugh3:
-
คนใหม่อารายยยยยย แน๋ว
จะให้เล่าเรื่อง "เราสอง" หรอจ๊ะ :kikkik: คนใหม่ไหนหรอ ไม่เห็นมีเลย
อยู่คนเดียวเปลี่ยวใจอยู่เนี่ย :เฮ้อ:
ปล. สปอยคนอ่านกรูหมดเลยนะ :13223: ไม่มีภาคสองค๊าบบบ แน่นอน
-
เอาเรื่องนี้ให้จบก่อนเถอะทั่นพี่ค่อยมาต่อภาคสอง
ตอน35อ่ะมาต่อเลยให้ว่อง รึกำลังเมารีเจนซี่อยู่ หืม?
หาแฟนใหม่ให้ได้ไวๆนะทั่นพี่ อย่ามัวแต่เหี่ยวแห้งคนเดียว
แล้วเอาเรื่องมาลงให้อ่านด้วยเด้อพี่เด้อ
จะรอ
-
ชีวิตจริงผมก็เอาตัวไม่รอดจิ
:kikkik:
คงไม่ใจกว้าง เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ได้แบบป้อมหรอก
ใครจะทำอะไร ไม่ราวี โธ่น่าฉงฉาน
:เศร้า1:
-
เอามาต่อแบบสั้นๆ ก่อน เด๋วค่อยมาเพิ่มทีหลัง เขียนต่อได้แค่นี้คับ
มันสะเทือนใจ :monkeysad: ไม่ใช่ กำลังเขียนอยู่คับ กลัวจะรอนานเลยเอามาโพสไว้ก่อน
********************************************************************
ตอนที่ 35
ตอนที่ไอ้เอกมันมานั่งรอสัมภาษณ์ที่ห้องประชุม นังปลา - กระซู่ (สัตว์2 นอและหายาก)ประจำออฟฟิตก็วิ่งมาแซวผมทันทีที่ผมพามันเข้าไปในห้องสัมภาษณ์
ปลา “พี่ค๊า ถ้าพี่เอกมาทำงานด้วยกัน พวกหนูจะทำไงล่ะ วันๆไม่ได้ทำงานแน่ๆ นั่งไล่มดทั้งวัน” อิแสรด ดดดดดดดดด : :angry2: กรูคงหวานหรอก ธรรมดาก็ไม่ค่อยหวานเท่าไหร่ ยิ่งถ้ามันได้งานที่นี่ มันต้องเป็นลูกน้องผมอีก คงหวานออกหรอก เจอกรูด่าจนทะเลาะกันแน่ คิดผิดเปล่าวะเนี่ย “หวานบ้านแกสิ กรูเครียดอยู่เนี่ย ถ้ามันได้จริงๆนะ ทะเลาะกันตาย กรูยิ่งดุๆอยู่เวลาทำงาน”
ปลา “ทะเลาะกัน กลับบ้านก็ไปทำการบ้านคืนดีกันบ่อยๆสิเคอะ อิอิ” อินี่ รู้มากนักนะ :kikkik: กรูรู้น่าว่าทำไง
“บ้าดิ อยู่คนละบ้านกันเว้ย ไม่ต้องมาแซวเลย แก งานเสร็จยัง อย่าให้ทวงนะ” ผมต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง ก่อนที่มันจะ สาระแนจัง ไปมากกว่านี้ เพราะมันเป็นพวก ไม่ไล่ไม่ไปคับ
ปลา “ไปก็ได้ ชิส์” ชิส์บ้าชิส์บอ อารายของแก๊
ผมรอมันแบบลุ้นๆตอนออกมาจากห้องสัมภาษณ์ มันก็บอกว่ามันตอบได้นะคับ น่าจะไม่มีปัญหา ผมก็เลยดีใจกับมันไปด้วย หวังว่าคงได้มาทำงานที่เดียวกันนะ :try2: (เฮ้อ เ :เฮ้อ: มิง ได้เห็นอีกอารมณ์กรูแน่ โหมดโหดเนี่ย เพื่อนๆมักจะไม่ได้เห็น เมิงโชคดีมาก คุณเอก เหอ เหอ) แล้วเราก็ไปกินข้าวกลางวันกัน อิปลาก็ตามไปด้วยคับ (เจ๋อจิงๆ)
ปลา “ก็หนูอยากไปด้วยนี่หน่า ตอนบ่ายพี่ต๋องมีประชุม กลัวไปกินกันสองคนแล้วหายไปนาน” อ้าววว อินี่ ล้อเข้าไป กรูเงียบดีกว่า เอกมันก็เงียบคับ คงรู้สึกว่า อิปลามันโวยวายจัง
ปลา “ป้าค๊า ขอพวงสวรรค์(พวงเครื่องปรุงอ่ะคับ)ด้วย จะปรุงต้มยำ ทำมาไม่อร่อยเลยอ่ะ” อ้าว อินี่ หาเรื่องให้กรูวิ่งหนีกระทะลอยแล้วมั๊ยล่ะ ช่างกล้า
“ปลา เมิงอ่ะ อย่า Hardcore ดิ เพื่อนกรูกลัว” ผมต้องเตือนมันมั่ง ไม่ให้มันบ้าเกินไป เด๋วจะห้าวเกินงาม
ปลา “โห พี่ หนูก็เป็นอย่างงี้แหละ ถ้าพี่เอกจะมาทำที่นี่ ต้องให้ชินเข้าไว้ เข้าใจ๊ จริงมะพี่เอก” อิปลามันพูดพลางตบไหล่เอก เสมือนหนึ่งรู้จักมาเป็นแรมปี
เอก “เออ เออ จะพยายามทำใจให้ชินนะ” น่าสงสารจิงๆ เอกเอ๋ย
ปลา “เด๋วก็ชินพี่ หนูเข้าง่ายอยู่แล้ว” มันพูดพร้อมทำตาหยาดเยิ้มอย่างน่ากลัว พูดจาได้สองแง่ดีมาก อิน้อง เด๋วเจอ teen กรูหรอก คนนี้หวงนะเว้ย :angry2: ตอนนั้นเอกมันคงกินข้าวไม่ลงเลยมั๊งคับ เพราะรู้สึกว่ามันอิ่มเร็วมากๆ :freeze: พอเรากินข้าวกลางวันเสร็จ เราก็แยกกัน ผมขึ้นไปทำงานต่อ ส่วนไอ้เอกมันกลับไปที่ทำงานมันเหมือนกัน เพราะลามาแค่ครึ่งวัน
ตอนที่ผมกำลังจะขึ้นตึกไปพร้อมนู๋ปลา ก็มีโทรศัพท์เข้ามาที่เครื่องของผม พอผมรับก็ตกใจจนแทบอยากจะวาง
“นั่นต๋องรึเปล่า นี่พี่หนุ่ยนะ พอมีเวลาว่างคุยกับพี่ได้มั๊ย” :freeze: :freeze: :freeze:
“หวัดดีคับ พี่ คุยได้คับ มีอะไรกับผมรึเปล่า” ผมทำใจดีสู้เสือตอบกลับไป แล้วให้นู๋ปลามันขึ้นตึกไปก่อน ส่วนผมคงต้องหาที่นั่งก่อน เพราะขามันเริ่มจะอ่อนๆยังไงก็ไม่รู้ ผมไม่ได้กลัวพี่เค้านะคับ เพียงแต่แค่ไม่อยากคุย หรือ ไม่แน่ใจว่าพี่แกจะมาไม้ไหนนั่นเอง
“พี่ถามตรงๆนะ ต๋องเป็นอะไรกับเอก” อ้าวเข้าประเด็นเร็วโคดๆ กรูยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย :o :o :o
“พี่หมายถึงอะไรอ่ะคับ ผมก็เป็นเพื่อนเอกมัน” ผมตอบเลี่ยงๆเอาไว้ เพราะไม่รู้เหมือนกันว่า ที่พี่เค้าโทรมามีจุดประสงค์อะไร
“พี่ถามว่า ต๋องเป็นแฟนเอกรึเปล่า” พี่หนุ่ยพูดเสียงแข็งๆใส่ผมในโทรศัพท์ “ว่าไง ต๋องเป็นแฟนกับเอกอยู่รึเปล่า”
................................
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
เฮ้อเเย่จังความรักเเบบพัวพันยุ่งยากเนี่ยแต่ก็นะเลิกกันเเล้วเเต่ยังอยู่ด้วยกันก็น่าสงสัยเเต่เเรกเเล้วล่ะ รออ่านต่อครับ :dont2:
-
..............จะตอบว่าไงเนี่ย.......... : 222222: : 222222:
........................จะได้เอาเป็นแบบอย่าง......... :laugh5: :laugh5:
-
จบตอนได้ค้างคามั่ก ๆ :serius2: :serius2:
-
คนใหม่อารายยยยยย แน๋ว
จะให้เล่าเรื่อง "เราสอง" หรอจ๊ะ :kikkik: คนใหม่ไหนหรอ ไม่เห็นมีเลย
อยู่คนเดียวเปลี่ยวใจอยู่เนี่ย :เฮ้อ:
ปล. สปอยคนอ่านกรูหมดเลยนะ :13223: ไม่มีภาคสองค๊าบบบ แน่นอน
เราสองอารายยยย มะมีหรอกเรื่องเราสองอ่ะ มีแต่เราสาม เราสี่อ่ะ :kikkik:
ชอบมาจบไว้แบบค้างๆคาซะจริงเลยป้อมอ่ะ :angry2:
-
:serius2: :serius2:
ค้างอ่า.. มะอยากจะคิดไปก่อนเล้ยยยย มาต่อไวๆน้อ
-
ตอบไปเลย ครับเป็นแฟนเอก :5555:
-
ตอนแรกอ่านเพลินๆ อยู่อะ
เจอประโยคพี่หนุ่ยถามมา
เครียดแทนเยย :monkeysad:
-
อารายเนี่ย :serius2: จบตอนได้ค้างคาสุดๆ
-
ความรักไม่มีถูกหรือผิด มีแต่ใช่หรือไม่ใช่ก็เท่านั้น
ถามใจตัวเองดีกว่า ว่ามันเป็นอย่างไร
:monkeycry4:
-
:fox2: :fox2: ทำไมไม่ตอบว่าเปนแฟนกับน้องของเอกล่ะครับ :haun4: :haun4:
-
โหยพี่ป้อมแค่เนี้ยเองอ่ะ? ค้างคาๆๆ
รีบๆมาต่อเน้อทั่นพี่
ไอ้พี่หนุ่ยมันต้องมาทวงเอกคืนแน่ๆเลย
อย่างที่เพื่อนมันว่าจริงๆ ว่ามันต้องมาทวงคืน
:angry2:
-
จะตอบ ตามตรง หรือ สตรอเบอรี่ดีน้า....
เครียดแทน กลัว ว่า เค้าจะมาทวงของๆเค้า คืนนี่สิ :เฮ้อ:
-
"เค้าหวง...เค้ามาทวงของเค้าคืน" :เฮ้อ:
เปงกามใจให้พี่ป้อม :เชิป2: :yeb: :110011:
-
ปวดตาเลยอ่ะ แต่ว่า...... อ่านทันชาวบ้านเค้าแล้วน๊า :เฮ้อ:
สู้ๆนะงับ ครอบครองเอกไว้ให้ได้นะงับ :yeb:
-
มาล่ะ โทษทีที่เขียนช้าไปหน่อยคับ ไม่ได้อยากให้รอนานนะ แต่ช่วงนี้งานมันเยอะจิงๆ
ไม่ได้ตั้งใจให้ค้างงงงงงง นานขนาดนี้หรอกคับ :impress:
***************************************************************************
ตอนที่ 35 (ต่อ)
“แล้วพี่ถามทำไมล่ะคับ” แปลว่า ถ้าใช่ !!! มันหนักหัวอารายคุณเมิงรึเปล่า “ผมเป็นเพื่อนมันคับ แค่ช่วงนี้สนิทกับมันหน่อย เพราะมันจะมาสมัครงานที่บริษัทผมแค่นั้นเอง” ผมอยากรู้ว่า พี่เค้าจะบอกว่าไงถ้าผมบอกเค้าไปแบบนี้อ่ะ
“แค่นั้นก็ดี เพราะพี่เป็นแฟนเอก” เฮือก :o เป็นแฟนเอกหรอ................................... ตัวแข็งเลย กรู :freeze: ประโยคที่ไม่อยากได้ยินและไม่เคยคิดว่าจะได้ยิน ผมก็ได้ยินจนได้
“อ๋อ คับ” สรุปว่าผมสติหลุด สมองไหล คิดอะไรไม่ออก :sad2: ฟังคร่าวๆรู้ว่า เอกมันยังคบอยู่กับพี่หนุ่ยอยู่ เพียงแต่ว่าช่วงหลังๆพี่หนุ่ยจะไม่ค่อยได้กลับมากรุงเทพ ส่วนไอ้เอกก็เริ่มหายๆ ประมาณเปลี่ยนไปอ่ะคับ เลยได้แต่โทรคุยกัน พี่เค้าเลยรู้มาว่า ไอ้เอกมันเจอผม แล้วช่วงนี้จะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ ยิ่งเพิ่งไปสิงคโปร์มาด้วยกันอีก พี่เค้าก็เลยโทรมาถามให้แน่ๆ ส่วนเบอร์ของผมพี่หนุ่ยมันเอามาจากเครื่องของไอ้เอกมัน ซึ่งเค้าก็ขอคุยด้วยดีๆ
ผมไม่อยากจะเชื่อพี่เค้า 100 % หรอกคับ เพราะยังไงผมขอถามไอ้เอกมันก่อน หลายๆครั้งที่ผมคิดไปเอง แล้วก็น้อยใจมันหรือโวยวายใส่มันไปก่อน ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้ผิดอะไรมากมาย คราวนี้ผมจะขอถามมันก่อนคับ ว่า จริงๆแล้วเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ ที่ผมเซ็งสุดๆเลย ก็คือ ทำไมเรื่องแบบนี้มันต้องเกิดกับผมด้วย ไอ้เอกมันหลอกผมหรอ มันเลวขนาดนั้นเลยหรอ เพราะผมเป็นคนที่ค่อนข้างมองคนออกเหมือนกัน แล้วผมดูมันก็ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ หรือว่าผมดูคนผิดวะ หรือพี่หนุ่ยมันโกหกผม เพื่อจะกันผมออกไปจากไอ้เอก แต่ที่ผมรู้แน่ๆก็คือ พี่หนุ่ยยังรักไอ้เอกอยู่แน่ๆคับ
ผมเดินไร้วิญญาณขึ้นมาถึงโต๊ะทำงาน หัวหน้าของผมก็เรียกเข้าไปคุยเรื่องเอกพอดีว่า เค้าให้ผมช่วยตัดสินใจเพราะผมน่าจะรู้จักมันดีแล้วอีกอย่างมันต้องมาทำงานกับผมด้วย พี่เค้าเลยขอความเห็นว่า ผมอยากได้มันเข้าทำงานรึเปล่า มันยากที่จะตอบ เพราะ ถ้าผมตอบว่าผมอยากรับมัน พี่เค้าก็คงรับ แต่ถ้าในอนาคต มันเกิดเรื่องที่ผมไม่อยากให้มันเกิด คือ ผมเลิกกับมัน แล้วเราสองคนจะทำงานร่วมกันได้ไงวะเนี่ย ถึงไม่เกิดเรื่องขึ้นก็เหอะ มันจะรับอารมณ์ผมเวลาทำงานไหวมั๊ย (เวลาทำงานจะเปลี่ยนเป็นโหมดเหี้ยมอ่ะคับ :fire:)
ผมเลยตอบไปว่า “แล้วแต่พี่แล้วกันคับ ผมไม่มีความเห็นอะไร แต่ก็ไม่แน่ใจว่ามันจะทำได้อย่างที่พี่อยากได้รึเปล่า เพราะมันไม่ได้เรียนมา field นี้โดยตรง” นี่ผมตัดโอกาสมันไปรึเปล่า ถ้ามันรู้มันจะโกดผมรึเปล่าก็ไม่รู้ ผมรู้แต่ว่า ถ้าผมกับมันเลิกกันจิงๆ อย่างน้อยผมก็สามารถหอบตัวเองมาบ้างาน ทำงานให้เยอะๆเข้าไว้เพื่อที่จะลืมมันได้ โดยที่ไม่มีหน้ามันมานั่งทำงานอยู่ใกล้ๆ
ผมไม่ได้พูดเรื่องงานกับไอ้เอกอีก ทั้งๆที่ไอ้เอกก็ถามผมว่า เมื่อไหร่จะรู้ผล ผมก็เฉยๆแต่ผมถามเรื่องพี่หนุ่ยกับไอ้เอกอีกครั้ง (แต่ไม่บอกมันว่าพี่หนุ่ยโทรมา) ขอให้มันยืนยันกับผมแบบชัดๆ อย่างน้อยก็ให้ผมได้สบายใจ และมั่นใจในตัวมันมากขึ้น แล้วก็ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้อีก
เอก “ไม่มีอะไรแล้วจิงๆ ต๋องจะให้เอกยืนยันอีกสักกี่รอบ เอกก็ยังตอบเหมือนเดิมนั่นแหละ ว่า เอกกับพี่หนุ่ยเลิกกันแล้ว ไม่มีอะไรกันแล้ว”
“แล้วที่พี่เค้ามาเปิดเพลงวันนั้นอ่ะ มันแปลว่าเค้ายังรักเมิงอยู่นะเว้ย” ผมหลุดเหตุการณ์วันนั้นออกไป จิงๆ ก็อยากถามมานานแล้วล่ะ แต่อย่างที่เคยบอก ปากมันหนัก
เอก “เค้าจะรู้สึกยังไงเอกไม่รู้หรอก ก็ช่วงนี้พี่เค้าก็ทำแปลกๆเหมือนกันนะ แบบโทรมาหา หรืออย่างที่เปิดเพลงทิ้งไว้แบบวันนั้นอะไรเงี้ย เอกก็งงอยู่เหมือนกันว่าพี่เค้าเป็นอะไร”
“เออ กรูเชื่อใจเมิงนะเอก อย่าโกหกกรูล่ะกัน ถ้ามีอะไรก็บอกกันตรงๆ อย่างที่เคยบอก โตๆกันแล้ว รับได้”
เอก “รู้น่า ว่ารับได้ หึ หึ” อ้าว ไอ้แสรดดดดดดด :angry2: เปลี่ยนเรื่องนี่หว่า พูดจาสุนัขไม่รับประทานเลย
“เฮ้ย ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง จิงๆนะเว้ย เอก กรูขอเมิงแค่นี้”
เอก “เออน่า ไม่ได้โกหกหรอก”
เฮ้อ :เฮ้อ: กรู นี่กรูจะได้หวานกับไอ้เอกวันวาเลนไทน์มั๊ยเนี่ย อีกแค่ไม่กี่วันเอง ผมจะได้มีวาเลนไทน์ดีๆเหมือนกับคนอื่นเค้าสักครั้งมั๊ยเนี่ย ถ้าผมยังอยู่กับไอ้เอกแบบนี้ มันก็คงดีเนอะ แต่เราคงไม่ไปกินอะไรโรแมนติกแบบริมน้ำ หรือว่าซื้อของขวัญแพงๆให้กันหรอก จิงๆแล้ว ผมขอแค่มันยังจับมือผมอยู่ในวันนั้นก็พอแล้ว :monkeysad:
-
เป็นกำลังใจให้นะ ขอให้มีความสุขดังหวัง :give2:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วก็ เฮ้อ :เฮ้อ: กำลังจะเศร้าแล้วหรอเนี้ย กลุ้มใจจัง
-
พูดอยากจริงๆ ต้องให้เวลาพิสูจน์ใจของเขาเอง
:monkeycry4:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: ใจก็คงอยากจะเชื่อที่คุณเอกพูดนะครับ :pigangry2: :pigangry2: แต่ไอ้คุณพี่หนุ่ยมันจะเอาไงกันแน่เนี่ยะ :ฮึ่มม: :ฮึ่มม: คุณต๋องน่าจะตามไปเจี๋ยนจะดีกว่ามั๊ยเนี่ยะ :13223: :13223:
-
................ทำไมคนเราชอบทำร้ายจิตใจคนที่เรารักด้วยการโกหกนะ...........
........................บอกหั้ยเชื่อใจ..........แต่สุดท้ายก็ถูกทำร้ายด้วยการเชื่อใจ......... :impress3:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ :yeb:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ใครโกหกใครหว่าเนี่ย :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: ตอนนี้เป็นอารัยที่เครียดมากอ่า..
อ่านเรื่องของคุณซัมมา ปรับอารมณ์ม่ายทันเลย
-
สู้ๆนะค้าบป๋ม
อย่าเครียดด มานมะดีต่อสุขภาพทางเพศงิงิ
ถ้าเปนเรานะบอกไปเลยตรงๆว่าพี่หนุ่ยโทรมาคุยด้วย แล้วบอกให้เค้ามานัดเคลียร์กันเลย
ว่าจาเอายางไง จะได้มะต้องคิดมากและคาราคาซังอยู่แบบนี้อ่ะ พร้อมรับได้เสมอ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เฮ้ย ถุง อินจังนะน้อง อิอิ มีอารายยยในใจอ๊ะเปล่า :kikkik:
คนอื่นๆ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคับ
**************************************************************
ตอนที่ 36
อีกแค่ 3 วันก็จะถึงวันวาเลนไทน์แล้ว พอดีวันนี้ผมต้องไปงานแต่งงานของเพื่อนที่มหาลัยคับ แต่งกับรุ่นพี่ ไม่ต้องหากันไกล เอามันกันในคณะเดียวกันนี่แหละ 5 5 5 :laugh5: ง่ายๆ ได้ใจความดี ไม่ไปไหนไกล ผมกะว่าจะชวนมันไปด้วยอ่ะคับ ไม่ใช่จะเอาไปเปิดตัวอะไรนะ แค่กะจะเมาเต็มที่อ่ะคับ เพราะวันจันทร์ลางานเตรียมไว้แล้ว นานๆจะได้เจอรุ่นพี่รุ่นน้องครบๆคณะอ่ะคับ แต่ไอ้เอกมันเล่นตัวอ่ะคับ ไม่ยอมไป ผมเลยไม่อยากสนใจมัน ช่างมันล่ะ กรูลุยเดี่ยวก็ได้ ไปคนเดียว (อีกล่ะ) เป็นประจำอยู่แล้ว
“โหย กรูกลัวกรูขับรถไม่ไหวอ่ะ ไม่มาด้วยกันก็มารับก็ได้ นะ นะ เอก นะ” ผมเล่นลูกอ้อนสุดชีวิต :impress: เพราะมั่นใจมากๆว่า เมาแน่ๆ แต่จะให้ไม่ขับรถไปก็ยังไงอยู่น่า งานแต่งงานนี่หว่า
เอก “เออ จะให้ไปรับกี่โมงอ่ะ” 5 5 5 โดนกรูอ้อนจนยอมจนได้ จริงๆแล้วมันงอนผมอ่ะคับ เพราะผมเป็นคนบอกมันเรื่องงานว่า มันไม่ได้งานที่เดียวกับผม มันงอนผมเลยอ่ะ หาว่าไม่ช่วย เฮ้อ :เฮ้อ: ถ้ามันรู้ว่า นอกจากไม่ช่วยแล้วผมยังเป็นคนทำให้มันไม่ได้งานอีกเนี่ย มันจะรู้สึกยังไง อย่างที่บอกไป ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่าที่พี่หนุ่ยพูด กับไอ้เอกพูด ใครจะพูดความจริงกับผม :serius2: ผมเลยได้แต่เฉยๆ รอดูไปเรื่อยๆอ่ะคับ เพราะยังไงมันก็ต้องมีคนโกหกอยู่แล้ว (ซึ่งผมอยากให้เป็นไอ้พี่หนุ่ย) ทุกอย่างมันจะรู้เอง เรื่องแบบนี้มันปิดได้ไม่มิดหรอก
“สี่ทุ่มกำลังดีเลย เออ แล้วคืนนี้กรูไปค้างห้องเมิงนะ พรุ่งนี้กรูไม่ทำงาน” :haun5:
เอก “เอาใหญ่เลยนะ แต่เอกต้องไปทำงานอ่ะดิ ต๋องมาค้างเด๋วก็ไม่ได้นอนอีก ไปทำงานไม่ไหวพอดี”
“เฮ้ย ใครบอกว่าจะทำอะไรด้วย นอนอย่างเดียวคับ ท่าน นอนหลับนะ ม่ายใช่ หลับนอน”
เอก “ก็ทำทั้งสองอย่างเลยดิ”
“พอล่ะเมิง พอเลย เด๋วกรูไปงานแต่งสาย อย่าลืมนะ มารับด้วย แค่นี้นะ” ผมรีบวางสายเพราะตอนนี้ไอ้นิวมันมารอผมที่หน้าบ้านแล้วคับ กะว่าจะขับรถตามๆกันไป จะได้มีเพื่อนในงาน เฮ้อ ยังแต่งตัวไม่เส็ดเลย กรู มัวแต่คุย
พอไปถึงงานประมาณ ทุ่มนิดๆ ก็อย่างที่คิดคับ มากันอย่างกับงานเลี้ยงรุ่น เจอทั้งรุ่นพี่รุ่นน้อง บรรดาคุณเพื่อนๆที่มากันเกือบยกคณะ (เริ่มสงสารเจ้าภาพ) บ่าว-สาวจะยังไงกรูไม่สน ขอชนแก้วอย่างเดียว เมาตั้งแต่ 2 ทุ่มครึ่งอ่ะคับ เริ่มเดินไม่ตรงล่ะคับไอ้นิวคงเริ่มเป็นห่วง เพราะผมกำลังโดนจับกรอกเหล้า จากรุ่นพี่ที่ร๊ากกยิ่งอยู่ “เฮ้ย พี่ ใจเย็นๆ ไอ้ต๋องมันขับรถมา เด๋วขากลับไม่รอด”
“เฮ้ยยยย ไม่เปนรายยยย เด๋วกรูให้ไอ้เอกมารับ โทรไปบอกมานนนแล้วววววว” :really2:
“ใครว่ะ เอก รุ่นไหนอ่ะ กรูไม่เห็นรู้จัก” รุ่นพี่คนนึงที่กำลังจับผมกรอกเหล้าพูดขึ้นมา ซึ่งตอนนั้นผมอารมณ์เมาอย่างหนัก พูดอะไรคงไม่คิดแล้ว “อ๋อไอ้เอกน่ะหรอ พี่ มันเป็น....”
“มันเป็นเพื่อนผมคับ พี่ พอดีบ้านไอ้ต๋องมันอยู่ใกล้ๆกัน คงให้มารับอ่ะคับ เพราะมันเที่ยวอยู่ที่เซ็นทรัลเวิล์ดตรงนี้เอง” ไอ้นิวมันแทรกขึ้นมาทันเวลาพอดี
“กรูก็นึกว่าแฟนมันซะอีก 5 5 5 ชื่อเอกด้วย อย่างแมนเลยว่ะ มีคนมารับแล้วนี่หว่า ไอ้ต๋อง หมดแก้ววววววววววว” ไอ้รุ่นพี่ Here นี่ ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ
“ขอบใจว่ะ นิว” ผมแอบบอกกับไอ้นิวมันเบาๆ เกือบไปแล้วมั๊ยกรู เมาไม่รู้เรื่องเลย “โทรเรียกไอ้เอกให้หน่อยดิ กรูเริ่มรั่วแล้วว่ะ กรูเริ่มไม่ไหวแล้ว”
อีกประมาณ 30 นาที ผมก็เห็นพ่อยอดชายของผมเดินเข้ามาในงานเนียนๆ เหมือนรู้จักเจ้าภาพเลยนะเมิง ไอ้นิวมันเลยเดินไปเรียกไอ้เอกมา พอมันเห็นสภาพของผมเท่านั้น ดูเหมือนมันจะโกดเลยอ่ะคับ แทบจะลากผมออกจากงานแต่งเลย พอถึงที่จอดรถมันก็โวยเลยคับ “ทำไมเมาขนาดนี้ล่ะ นี่มางานแต่งงานไม่ใช่หรอ ถ้าไม่มาเนี่ยจะกลับบ้านยังไง” :angry2:
“ก็รู้ว่ายังไงก็มานี่ค๊าบบบบบบบบ เลยมาววววมากไปหน่อย”
“แล้วกุญแจรถอยู่ไหน เอามาดิ จะได้กลับ”
“ม่ายยยยรุ หาเอาเองดิ” ผมเมาแล้วงี่เง่าอย่างงี้เองคับ แต่ก็ต้องรีบควักกุญแจให้มันหลังได้ยินมันบอกว่า “เล่นดีนัก เด๋วก็ล้วงควักให้ครางมันตรงนี้เลยนี่ รอได้ป่ะ เด๋วคืนนี้ได้เล่นหลายรอบแน่ :-[ ” เอออออ พรุ่งนี้ทำงานไม่ใช่หรอ ท่าน พูดจาน่ากลัวมากๆ
เรากลับมาถึงคอนโดนมันในอีก 20 นาทีต่อมา ไอ้ผมก็เมาซะจนเดินเองไม่ไหว โดนไอ้เอกพยุงขึ้นห้องไปตามระเบียบ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผมเมา หรือ อยากให้มันพยุงกันแน่ เหอ เหอ :haun1:
*********************************************************************
ที่เหลือตามต่อพรุ่งนี้นะคับ
-
...............ใกล้ถึง valentine แล้ว...........
.........................จะสุขหรือจะเศร้าเนี่ย............. :เฮ้อ:
-
ตามอ่าน อยากรู้ว่าวาเลนไทน์จะมีอะไร :myeye:
-
เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ดีฟ่า
: 222222:
-
เออเน๊อะ ป้อมมาวแล้วเริ่มรั่ว :laugh3:
-
รออ่านต่อครับ :yeb:
-
รอตอนต่อไป จะมีอารายเกิดขึ้น.. :เชิป2:
-
อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแหละนะ
รอตามอ่านต่อไปแล้วกัน
เป็นกำลังใจให้นะพี่
รอลุ้นอยู่ว่ามันจะลงเอยยังไง
สู้ๆคับ :yeb:
-
เอ จามีไรต่อจากนี้อ่ะ ชักอยากจะรู้ไวไว ซะแร้วสิ
:yeb: :yeb: :yeb: :yeb: :kikkik: :kikkik: :kikkik:
-
อิอิ
เมาซะขนาดนี้แล้วจาเอาแรงไรไปสู้เอกละครับท่านนน
อิอิ :fox2:
และแล้วเรื่องราวต่อไปจาเริ่มตัดฉากจากไฟหัวเตียง
แล้วก้อค่อยๆ ซูม ค่อยๆ ซูม.. :pighaun:
เอ้ ซุมไปที่ไหนดีน้า คริๆๆๆๆๆ :kikkik:
-
อิอิ
เมาซะขนาดนี้แล้วจาเอาแรงไรไปสู้เอกละครับท่านนน
อิอิ :fox2:
และแล้วเรื่องราวต่อไปจาเริ่มตัดฉากจากไฟหัวเตียง
แล้วก้อค่อยๆ ซูม ค่อยๆ ซูม.. :pighaun:
เอ้ ซุมไปที่ไหนดีน้า คริๆๆๆๆๆ :kikkik:
นั่นดิ ยังไม่รู้เลยคับ ว่าจะซูมไปที่ไหนดี เพราะเมา
เอาเป็นว่าไม่ซูมล่ะกัน ตัดทิ้งเลย เด๋วกองเซ็นเซอร์ว่าเอา
ตอนนี้ ขอรณรงค์ Website สีขาว :kikkik: ดีม่ะคับ
แค่แวะมาบอกว่า อีกประมาณ 5 - 6 ตอนก็จะจบแล้วคับ
จะพยายามเอาให้จบในอาทิตย์หน้านะคับ
เลยจะมาถามว่า จะเอาแบบหายไปเขียนแล้วมาโพสรวดเดียวจบ หรือ เขียนไปโพสไปดีอ่ะ
สมาชิก :seng2ped:ที่รัก ว่ามา
:110011: :เชิป2: :110011:
-
ใกล้จบแล้วเหรอเนี่ย :เฮ้อ:
มาโหวตว่า.. เขียนไปโพสไปดีก่าจ้า ดีกว่าหายไปเลย จะได้ลุ้นไปเรื่อยๆ ไหนๆก็ใกล้จะจบแล้ว
สู้ๆ :yeb:
-
ตามอ่านทันแว้วววว :laugh5:
สนุกจัง ป้อมเขียนตลกดี ฮาแตก
แต่กลัวเรื่องจาจบเศร้าอะดิเนี่ย
แต่เศร้าไม่เศร้ายังไง รออ่านต่อตอนหน้าคร๊าบบบ
ไม่เอาแบบตัดไปโคมไฟหน้าหัวเตียงนะ เอาแบบซูมๆๆ 555
มาโหวตว่าให้โพสไปอ่านไปจ้า หนุกดี รออ่านต่อน้า :yeb:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: ใกล้จบซะแล้ว :give2: :give2: เอาเปนว่าผมโหวตให้เขียนไปโพสต์ไปดีก่าครับ :โหลๆ: :โหลๆ:
-
ขอแบบเขียนไปโพสต์ไปดีกว่าค่ะ
จะได้อ่านบ่อย ๆ ตามลุ้นเป็นขั้นเป็นตอนดี :kikkik:
-
หนับหนุนแบบเขียนไปโพสไปอีกเสียงคร้าบบบ
จาได้ลุ้นไปเรื่อยๆ อะ
ว่าแล้ว ไปหาเลนซูมมาเพิ่มดีก่า
เดวม่ายเหน
เอิ้กๆๆๆ :kikkik:
ปล. อย่าเศร้ามากนะ ฮือๆๆ :monkeysad:
-
ยกมือหนับหนุน ด้วยคน เขียนไปโพสไปดีก่า ลุ้นไปเรื่อย ๆ :yeb:
มาโครมเดียว เด๋วทำใจไม่ได้ เพราะมันคงจะเศร้า :เฮ้อ:
-
ค่อยๆเขียนค่อยๆโพสไปสิจ๊ะที่ร๊ากกกกกก จาได้อารมณ์กว่ากันเยอะเลยยย :yeb:
-
เห็นด้วยกะรีข้างบน : 222222:
แต่ตอนจบขอแบบแฮบปี้ได้ปะจบเศร้าแล้วใจไม่ดี :เศร้า1:
-
.............มาลงซักที....เล่นตัวเหลือเกิน.... :laugh5: :laugh5:
.............ก็ลงแบบที่เคยลงแหละ....ไม่ต้องมาแบบรวดเดียวหรอก.....น้องทำใจมะทัน.... :110011: :เชิป2:
-
สารภาพว่ายังไม่ได้เขียนเพิ่มเลยอ่ะ o1
พรุ่งนี้จะพยายามให้เสร็จล่ะกันคับ เฮ้อ :เฮ้อ: ทำใจลำบาก
แต่ตอนจบเราว่า มันก็ Happy Ending นะ :laugh5:
-
o7 o7 ดีใจจังคับที่รู้ว่าตอนจบเปนแบบ Happy Ending o3 o3 แต่ถ้าจบไม่สวยนี่เด๋วมีประท้วงกันทั้งบอร์ดแน่เลย :laugh5: :laugh5:
-
อยากบอกว่าตามอ่านมาตลอดอ่ะค้าบ...
สนับสนุนด้วยคนค้าบ เขียนไปโพสไปดีกว่าค้าบ.....
-
ยังไงก็รออ่านครับ เป็นกำลังใจให้ :yeb:
-
เข้ามาลงคะแนน [อย่างต่อเนื่อง] :44443:
มาลงต่อเถอะครับ ที่บอร์ดหั้ยอภัยแล้ว ...
เอ๊ะ ยังไงเนี่ย
เอาเปนว่า มากางร่มรออ่านอยู่นะคร้าบบบบบ :yeb:
-
เขียนไปโพสไปดีกว่าครับ o1
-
มาล่ะคับ หลังจากที่หายไปนาน กลัวโดนรุมประชาทัณฑ์ แถมมีคนให้อภัยแล้ว :yeb:
ขอโทษทีคับ ช่วงนี้ยุ่งๆ แล้วเรื่องมันก็ใกล้จบแล้ว เลยเฉยๆ เรื่อยๆไปหน่อย
o1 โทดค๊าบบบบบบบบบ ตอนต่อจะมาเร็วๆ ถ้าสามารถนะค๊าบบบ ก็ให้เขียนไปโพสไปนี่หว่า
*************************************************************************
ตอนที่ 37
จริงๆแล้วผมก็เริ่มดีขึ้นแล้วอ่ะคับ แต่ยังมึนๆอยู่ ไอ้เอกมันพยุงผมขึ้นไปบนห้อง พอถึงเตียงผมเลยหอมแก้มมันเล่น :haun1: แต่มันเล่นตัวอ่ะคับ ไม่ยอมให้หอม หาว่าผมเหม็นเหล้าอีก
เอก “ต๋อง ไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะ ไหวมั๊ยเนี่ย หรือจะให้เราเช็ดตัวให้”
“ไหวๆๆๆๆๆดิ แค่นี้เอง แต่ไม่อยากอาบตอนนี้อ่ะ นะ เอกนะ ขอหอมทีนึงก่อน” นี่กรูเมานะเนี่ย ถึงอ้อนเมิงอ่ะ ปกติไม่มีอย่างงี้หรอก ไม่คว้าโอกาสอันน้อยนิดไว้หรอค๊าบบบ คุณเอก o3
เอก “ ไม่ต้องมาหอมเลย เหม็นเหล้า กลิ่นหึ่งเลยรู้ตัวป่ะเนี่ย”
“ไม่หอมก็ได้ แต่ขอทำอย่างอื่นนะ” เอกเอ๋ย คืนนี้ไม่รอดแน่ :interest: กรูยิ่งเมาเหล้าแล้วรั่วๆด้วย ว่าแล้วผมก็มีแรงฮึดเลยคับ โน้มตัวมันลงมากระซิบที่ข้างหู “เอกค๊าบบบ อาบน้ำให้หน่อยดิ ต๋องอาบเองม่ายยหวายยยย” แล้วก็อ้อนสุดชีวิตตามเดิม "นะ นะ นะ น๊า อาบให้หน่อยจิ"
เอก “อ่ะ ก็ได้ ไป” หุ หุ เข้าทางกรูเลย เส็ดล่ะเมิง :haun5:
มันพยุงผมเข้ามานั่งในห้องน้ำ แล้วเปิดฝักบัวเอาน้ำฉีดเลยคับ แสรดดดด กรูจะโรแมนติกซะหน่อย เสียเรื่องหมดเลย แถมไม่เปิดน้ำอุ่นให้อีก หนาวนะเว้ย :monkeycry4:
เอก “อ่ะ อาบให้แล้ว” แล้วมันก็หัวเราะชอบใจใหญ่ เป็นบ้าไปแล้วหรอ เมิง คนนะเว้ย ทำเหมือนตอนที่ผมอาบน้ำให้ น้องหมี กับ น้องหมู (ใครจำได้บ้าง ว่าชื่อนี้ท่านได้แต่ใดมา) เลย
“พอๆเลย เอก อย่างงี้กรูอาบเองก็ได้” แสรดดดดดดด :angry2:
เอก “ก็อาบเองตั้งแต่แรกก็จบล่ะ” เออ ถ้ากรูรู้ว่า เมิงจะอาบให้กรูอย่างงี้ กรูก็ขออาบเองล่ะ
“จะอาบน้ำล่ะ ออกไปดิ” ผมบอกไอ้ที่รักที่มันยืนมองตาแป๋วอยู่
เอก “ก็อาบไปดิ ไม่อยากออกอ่ะ” o3
“ไม่เอา บ้าหรอ โรคจิตหรอ ท่าน มายืนดูคนอาบน้ำอ่ะ”
เอก “แล้วจะอายทำไมเล่า ของต๋องน่ะ เอกเห็นมาหมดแล้ว”ไอ้บ้า ไอ้เอกบ้ากาม :-[
“เออ อยากดูก็ดูไป ดูได้อย่างเดียวนะเว้ย ห้ามทำอย่างอื่น” บอกแล้ว เมาแล้วกรูรั่ว หน้าด้านมากกกกกกกกอยู่แล้ว อยากดู เมิงดูไปเลย
ผมก็อาบน้ำตามปกติของผม แต่มันก็จะมีเซๆอยู่บ้าง ไอ้เอกมันก็ชอบหัวเราะ คนมันโรคจิตก็งี้แหละ คนเมานะเว้ย จะให้ยืนตรงๆได้ไงล่ะ หัวเราะมากๆ เด๋วกรูก็ยืนบนปลายเท้า เต้นบัลเล่ย์ให้เมิงดูซะหรอก : 222222: กว่าจะอาบน้ำเส็ด เล่นเอาผมหงุดหงิดมันไปหลายรอบเหมือนกัน หัวเราะคนเมาอยู่ได้ แสรดดดดดดดดดดด โกด โกด
พอผมออกมาจากห้องน้ำ เอกมันก็ตามมาเช็ดผมให้อ่ะคับ หายโกดมันไปเลย หวานกันอยู่ดีๆ ก็มีโทรศัพท์เข้ามาคับ ผมเลยรีบไปรับ แล้วออกไปคุยที่ระเบียงทันที เอกมันก็มองตามแบบงงๆ แต่ผมใสนใจมันหรอคับเพราะเบอร์ที่โชว์อยู่ที่หน้าจอ มันคือเบอร์ของพี่หนุ่ย คนที่ผมไม่ค่อยอยากคุยมากที่สุดตอนนี้อ่ะคับ :เฮ้อ:
*************************************************************************
ขอต่อแบบสั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความเหมือนของตาเรย์ล่ะกัน อิอิ :kikkik:
-
แอ่ะ ค้าง แล้วพี่หนุ่ยโทรมาว่าไงมั่งอ่ะ :dont2:
ขอต่อแบบสั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความเหมือนของตาเรย์ล่ะกัน :kikkik:
อ่อออออ พึ่งรู้นะว่าเรย์สั้น ง่ายๆ o3
-
..........มาลงสั้นๆอีกและ..... :เฮ้อ:
..........แล้วไอ้ที่สั้นๆเนี่ย...สรุปของพี่เรย์หรือของคนโพส........ :laugh5: :laugh5:
-
มาโบ้ยกันเฉยๆ
เด่วมีแฉ
:laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
มาโบ้ยกันเฉยๆ
เด่วมีแฉ
:laugh5: :laugh5: :laugh5:
แฉไรอ่ะ แฉเยย ต่อมอยากรู้เริ่มทำงานแระ :laugh5:
-
โห ค้างไว้ตอนเข้าด้ายเข้าเข็มอีกละ :o
-
นั่นดิ เรย์ แฉไรวะ กรูยังงงเลย
กระผมมีเรื่องอะไรให้แฉคับ ท่าน........ หรือว่าเรื่องคืนนั้น :o 5 5 5
ควรพูดแต่เรื่องสร้างสรรค์นะค๊าบบบ เพื่อน
เรื่องไรไม่ดีก็เก็บเอาไว้ในใจ โอเชป๊ะ :fox2:
เจอกันเมื่อชาติต้องการ :yeb:
-
...........มีการติดสินบนกันด้วย......... :laugh5: :laugh5:
..........แฉไรกันหยอ.......... o3 o3.........เรื่องเมื่อคืนด้วย........ : 222222:
-
คืนนั้น..คืนไหนอ่ะ มีคืนไหนที่เราตกข่าวอีกเหรอออ ม่ายจริงๆๆๆๆ o9 ป้อมอ่ะเค้ามะยอมนะ
-
เง้อ ปล่อยให้เราค้าง :dont2:
พี่หนุ่ย จะทำอาไรอีกน๊า..... :serius2: :serius2:
-
:pigangry2: :pigangry2: แล้วคุณพี่หนุ่ยจะโทรมาทำไมดึกๆดื่นๆอะคับ :o :o หรือว่าแอบตามคุณเอกตั้งแต่ไปรับคุณต๋องกลับมาที่คอนโด :pigangry2: :pigangry2: อย่างนี้ก็เคลียร์กันเลยดิคับ :laugh5: :laugh5:
-
ค้างงงงงงงงงงมากกกกกก :dont2: หนุ่ยโทรมาทำไม :serius2:
-
:serius2: พี่หนุ่ยโทรมาทำไมเนี่ย.. เค้ากะลังจะมีฟามสุขกานเลย :laugh5:
-
อยากรู้ด้วยเหมือนกันอะ
พี่หนุ่ยจาว่าไงน้า
แต่ว่าเรื่องแฉข้างบนๆ ก้อน่าสนนะ อิอิ :yeb:
-
มาอยากรู้ด้วยคน ยังไม่พ้นวัย... o3
นะ นะ บอกหน่อยนะเรย์ :dont2:
อ้อ ชอบเรื่องนี้มั่กๆ คับ... อ่านแล้วเป็นอีแอบไม่ยอมเม้นต์ตลอดมา... สาภาพบาปแล้ว ลดโทษให้กึ่งหนึ่งนะคับ :impress:
-
ไอ้พี่หนุ่ยนี่มันมารจริงๆเลยนะ
บอกตรงๆเลยว่ามันเหมือนพวกสโตกเกอร์จริงๆให้ตายเถอะ :angry2:
มันคอยเฝ้ามองคนอื่นเขาอยู่ไงกัน o12
ถึงได้ล่วงรู้ว่าคนอื่นเขาทำไรอยู่แล้วค่อยมาขัด แง่งๆๆ
ว่างเมื่อไรก็ค่อยมาต่อก็ได้ทั่นพี่ แล้วจะรอตามอ่านต่อไปเน๊ะ
ป็นกำลังใจให้ทั่นพี่ฮับ o13
-
ต่อสั้นมากๆคับท่าน เป็นความผิดพี่เรย์ช่ายม้ายยย :angry2:
-
อ้ากกกกก
เพิ่งตามมาอ่านทัน :o10:
ค้างอย่างแรงเลยยยย ต่อด่วนๆๆๆๆ o9
-
โทษทีค๊าบบบ ช่วงนี้มีมรสุมเรื่องงานรุมเร้า o1
ตามอ่านกันต่อไปน๊าค๊าบบบ เรื่องนี้ใกล้จะจบล่ะ :o9:
(ดีใจที่เขียนจนจบได้ 1 เรื่อง ถือเป็นเรื่องแรกในชีวิตเลย :laugh3:)
ถ้ายังมีคนอยากอ่านเรื่องประมาณนี้ต่อ จะได้วาง plot เรื่องต่อไปเลย (กล้าจิงๆกรู จะมีคนอยากอ่านเปล่ายังไม่รู้เลย)
**********************************************************************
ตอนที่ 38
“หวัดดีครับ พี่มีอะไรอีกกับผมอีกล่ะ” ผมเริ่มรำคาญที่พี่หนุ่ยเค้ามาวุ่นวายไม่เลิก o12 เค้าจะเลิกกันไปรึยังผมไม่รู้หรอก ก็ไอ้เอกมันบอกผมว่า เลิกไปแล้ว ผมเลือกที่จะเชื่อใจมันคับ เพราะผมบอกมันตั้งแต่ต้นแล้ว ว่าให้บอกผมตรงๆ โตๆกันแล้ว อย่าโกหก เพราะงั้นผมจะเข้มแข็งคับ
“นี่ ให้เงินเอกไปเท่าไหร่ล่ะ เอกถึงไม่ยอมเลิกกับเธอซะที” พี่หนุ่ยวีนใส่ผมเต็มที่ คาดว่าคงมีอาการกรึมแอลกอฮอล์มาด้วยเหมือนกัน ถึงกล้าพูดขนาดนี้
“พี่ พูดดีๆนะ ให้งงให้เงินอะไร อย่ามามั่วกันนะ พี่” ผมเริ่มโวยกลับ “แล้วก็อย่ามาโทรหาผมเรื่อยๆด้วย เราไม่ได้รู้จักกันนะคับ โทรมาอยู่ได้ เราไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ทราบ”
“นี่ แก” พี่หนุ่ยเริ่มตอกกลับ
แต่ผมขอสวนก่อน “พูดดีๆนะพี่ คนมีมารยาทเค้าพูดกัน ผมไม่ขึ้นแกกับพี่ซักครั้งเลยนะ ถ้าพี่เล่นงี้ จะมีเรื่องก็ได้นะ” ที่ผมโกดอ่ะ ไม่ใช่อะไรหรอกคับ เค้าจะโกหกอะไรก็แล้วแต่ แต่ว่ามาบอกว่าผมให้ตังค์ไอ้เอกเนี่ยนะ เอาสมองส่วนไหนคิดว่ะเนี่ย เล็บเท้านิ้วก้อยกรูยังคิดมีสติกว่าที่พูดออกมาเลย
“ไม่รู้อะไรอย่ามาพูดดีกว่า เอกเป็นของชั้นนะ แกจะมาแย่งไปง่ายๆได้ยังไง”
“ผมไปแย่งพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ ผมกับไอ้เอกจะเป็นอะไรกัน แล้วเกี่ยวอะไรกับพี่อ่ะ เออ ใช่ ถ้าผมกับไอ้เอกจะเป็นแฟนกัน มันหนักกบาลคุณพี่หรอคับ พี่เลิกกับมันไปแล้ว ยังจะโทรมาก่อกวนอยู่ได้ เลิกซะทีเหอะ” ผมเริ่มแรงตะโกนใส่โทรศัพท์เลย :angry2: อารมณ์เมาๆด้วย ลุบแล้วกรู เห็นไอ้เอกนั่งมองอยู่ แต่ไม่สนใจ คืนนี้มีเคลียร์ กรูรำคาญ โทรมาอยู่ได้ งี่เง่าล่ะ คนไรว่ะ ไม่มีมารยาท
“ชั้นจะให้แกรู้ไว้เลยนะ เอกมันเด็กชั้น ชั้นส่งมันมาตั้งแต่มันอยู่มหาลัยแล้ว o22 ตอนนี้ก็ยังให้เงินมันอยู่ทุกเดือน คอนโดก็ให้อยู่ แล้วนี่หรอที่หมายความว่าชั้นเลิกกับมันแล้ว แกน่ะ ไม่รู้อะไรเลยซะอย่างมากกว่า”
“เฮ้ย อะไรวะ พูดจา ห_มาไม่แ_ดก แล้วนะเนี่ย” ผมเริ่มโวยวาย แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าที่เค้าพูดมาจะจริงรึเปล่า หรือแค่อยากจะ Discredit ไอ้เอกมัน โห เนี่ยหรอ คนที่เคยรักกัน เลิกกันแล้วก็มาพูดจาว่าร้ายกัน คนอะไรว่ะ ทำนิสัยโคดเด็กเลย อยู่อนุบาลหรอคับ ท่าน ทำตัวงี่เง่ามากๆ
“ชั้นไม่อยากให้แกโง่อยู่อย่างงี้ก็แค่นั้น ชั้นน่ะ ให้ตังค์มันอยู่ทุกเดือน ที่มันไปไหนมาไหนกับแก ก็เงินชั้นทั้งนั้นแหละ &@$#%&*%^$##$@$^&^&&%$#$๔๕฿๔๖๗๔๕฿๕๗๕๘(%^&(%&*%&#$%^#%^#%^$&^%(^)&()*)_*)_ 89-*_(&()&()&)^*(^(^&%^$#@#$%@^&**(&%#@#@@$%^^^” เค้าพูดอะไรอีกหลายอย่างที่ผมจำไม่ได้ เพราะตอนนั้นหูอื้อ ไม่อยากได้ยินอะไรทั้งสิ้น และผมก็ตัดสินใจกดวางสายแล้วก็ปิดเครื่อง
ผมเดินเข้าไปในห้องอีกครั้ง เห็นไอ้เอกมันนั่งเล่นอยู่ที่เตียง พอได้ยินเสียงปิดประตูที่ระเบียงมันเลยมาถามโดยไม่ได้มองมาที่ผมเลยว่า “ใครโทรมาหรอ ต๋อง รีบออกไปรับซะขนาดนั้น”
“…………………………….”
ผมไม่รู้ว่าจะตอบมันว่าอะไรดีจริงๆครับ ผมคงเงียบนานจนมันผิดสังเกตมั๊งคับ มันเลยหันหน้ากลับมามองผม
พอมันเห็นหน้าผม มันก็ลุกมาหา แล้วก็เอื้อมมือจะมาจับมือผม แต่ผมก็ยังยืนนิ่งๆอยู่ โดยที่ไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับที่มันถามมา “ต๋อง เป็นไรไป เกิดอะไรขึ้น ใครโทรมา มีปัญหาอะไรรึเปล่า” ดูน้ำเสียงมันเป็นห่วงผมจริงๆ มันคงเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยจะดีของผมมั๊งคับ ก็จะให้มันดีได้ยังไงล่ะ เพราะตอนนี้ผมเองก็ไม่รู้แล้ว ว่าจะให้เชื่อใคร หรือมองไอ้เอกมันยังไง มันจะโกหกผมต่อรึเปล่า หรือมันไม่เคยโกหกผมเลย แล้วผมก็เพิ่งได้ฟังคำโกหกคำโตจากพี่หนุ่ยมา ผมไม่รู้จะพูดยังไง ทำหน้ายังไง หรือ แค่จะทำอะไรต่อไป ผมยังไม่รู้เลย จนมันถามย้ำอีกครั้ง
“เอก พี่หนุ่ยโทรมาหากรู แล้วเค้าก็บอกอะไรบางอย่างกับกรู” ผมมองไปที่ไอ้เอก “กรูอยากรู้ว่าที่พี่เค้าพูดกับกรู มันจริงรึเปล่า” ผมจะพยายามพูดให้เสียงผมนิ่งที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ จากนั้นผมก็เล่าให้ไอ้เอกฟังว่า พี่เค้าบอกอะไรกับผมบ้าง ทั้งเรื่องของเค้ากับมัน เรื่องที่เค้าส่งให้มันเรียนจนจบปริญญา เรื่องที่เค้ายังให้เงินมันอยู่ทุกๆเดือน เรื่องที่ให้ผมออกไปจากชีวิตมันซะที ฯลฯ
ผมมองไปที่เอก ซึ่งตอนนี้มันนั่งฟังอยู่ที่เตียงแบบเงียบๆ ผมอยากรู้จริงๆว่า มันจะรู้สึกยังไงบ้างที่มันได้ยินจากปากผม ว่าพี่หนุ่ยพูดถึงมันว่ายังไงบ้าง “กรูบอกเมิงทุกครั้งว่า กรูขออย่างเดียวว่าอย่าโกหกกรู กรูไม่รู้หรอกที่แล้วมา เมิงจะโกหกกรูอยู่รึเปล่า แต่ครั้งนี้นะ เอก กรูขอ บอกความจริงกับกรูนะ ว่า ที่พี่หนุ่ยมันพูดมาทั้งหมด มันเรื่องจริงรึเปล่า”
ระหว่างทีผมรอฟังคำตอบจากมัน ช่วงนั้นผมรู้สึกว่าช่วงเวลานั้นมันนานซะจนไม่อยากจะรู้อะไรแล้ว ผมแทบจะไม่หายใจเลยในระหว่างที่รอฟังคำตอบ ตำตอบที่ผมขอไอ้เอกบอกความจริงกับผม และในที่สุด เอกก็ตอบออกมาจากปากของมันเองว่า
.............................................................................................
.......................................................................................
...............................................................................
....................................................................
..........................................................
...............................................
....................................
เอก “ใช่ ทุกอย่างที่พี่หนุ่ยพูดกับต๋อง มันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด กรูขอโทษ”
***************************************************************************
ตอนนี้ไม่อยากเขียนเลยจิงๆ ให้ตายดิ :sad2:
-
โอ๊ยยย เศร้าอ่ะ สงสารต๋องจัง T T เอก ทำไมนายทำอย่างนี้ T T
...........................
...........................
เฮ้อ .... อยากฟังเหตุผล มาต่อเร็วๆนะค๊าบ อิอิ
-
ต๋องได้ยินคงจะ :freeze: :freeze: แต่ยังไงก็อยากฟังเหตุผลของเอกดูน้า :teach:
-
o2 o2 เหมือนโดนหมัดขวาเข้าเต็มๆเลยครับ o22 o22 เปนกำลังใจให้คุณต๋องแล้วกันนะครับผม :impress: :impress:
-
:เฮ้อ: ความจริงเปงสิ่งไม่ตาย แต่คนที่ฟังอาจหัวใจวายตายเอาง่ายๆ สู้ต่อไปทาเคชิ o13
-
โอยยยยยยย ปวดใจ อ่ะ เจอคำตอบนี้ :serius2: :serius2: :serius2: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :dont2: :sad4: :sad4: :o7: o7 :o12: :o7: :o7: o7
ทำไมต้องมาหลอกกันด้วยอ่ะ แล้ว ที่ผ่านมานี่คืออารายอ่ะ
งงเหมือนกันนะ เอกเองก็คงต้องรู้ว่า วันนึงความจริงก็ต้องเปิดเผยอ่ะ
คราวนี้ ก็ คงต้องเคลียร์ กันซะแล้ว :sad4:
-
o22 o22 o22
อึ้ง.. ตากระตุกเลย...
-
อั่กกกก :undecided: o22 :freeze: :sad3:
ทำไมเอกเป็นคนหยั่งงี้เนี่ยย :sad4: :sad4:
-
:o อึ้งนะนี่ อึ้งมากเลย o22
ไมเอกมันเป็นคนแบบนี้ :sad2:
ชิชะ มันน่าทืบซะจริงๆ o12 :angry2:
รีบมาต่อนะทั่นพี่กำลังรอลุ้นอยู่ สู้ๆ o13
ปล.ลงชื่อรออ่านเรื่องต่อไปเด้อทั่นพี่
-
:เฮ้อ: ยังงัยก็ลองฟังเอกอธิบายดูก่อนที่จาตัดสินใจนะ อย่าใช้อารมณ์ เอาใจช่วย
-
:impress: :impress: มาเปนกำลังจายให้คุณต๋องอีกรอบครับผม :impress: :impress:
o6 o6 แต่เศร้ายังไงก็ต้องรับฟังเหตุผลของอีกฝ่ายชะมะคับ :try2: :try2: แล้วค่อยเชือด o18 o18
-
ทำไมต้องโกหกกันด้วยน้า
รู้สึกม่ายค่อยดีเลยอะ - -" :sad2:
-
แง เรื่องมันเศร้า แล้วความจิงก็เปิดเผย :sad2: เป็นกำลังใจให้ต๋องนะ :sad4:
-
เจ้ปวดใจไปกะต๋องด้วยจริงๆ :sad2:
-
บอกความจริงไปแล้วเป็นอย่างไร
คนเราถึงไม่ชอบความจริง
ยากจะหาหนทางออก
o7
-
อยากฟังเหตุผลครับ o7
-
..........แค่ความรักอย่างเดียวมันอยู่กันไม่ได้......... :o12:
....................นี่แหละชีวิตจริง.......... o7
-
อยากรู้เหตุผลของเอกเหมือนกันอ่ะคับ.. :o7:
o14
-
ทำไมเอกถึงทำแบบนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :angry2:
-
พึ่งมาอ่านเรื่องนี้ ตามทันแล้ว
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ
หลังๆมันเริ่มมีแต่เรื่องเศร้าๆอะ (อินจัดมากๆ)
แอบผิดหวังในตัวเอกนิดหน่อยเหมือนกันนะเนี่ย
คิดว่าตอนหน้าคงได้รู้เหตุผลของเอกนะคะ^^
-
:impress: :impress: ส่งกำลังใจให้คุณต๋องเหมือนเคยครับ แล้วมาต่อไวๆนะครับ :laugh: :laugh:
-
มาลงต่อให้ก่อนครับ เพราะอาจจะหายไปสักพัก เพราะงานเยอะมาก
เด๋วจะหาว่าทำให้ค้างกันเปล่าๆ ขอบคุณทุกคนที่อ่านแวะเรื่องของผมนะคับ o1
*********************************************************************
ตอนที่ 39
ในวินาทีนั้น ผมอยากที่จะหยุดหายใจไปเลย ในหัวมันนึกอะไรไม่ออกทั้งนั้น ที่เมาๆอยู่หายเกลี้ยงเลยครับ นี่ไอ้เอกมันบอกว่า พี่หนุ่ยพูดจริงหรอ แปลว่าที่ผ่านมามันโกหกมาโดยตลอดเลยหรอครับ ที่ผ่านมา มันเห็นผมเป็นตัวอะไรกันแน่
“ต๋อง ต๋องฟังเอกก่อนนะ เอกขอโทษ เอกไม่ได้อยากทำอย่างงี้นะ เอกจริงใจกับต๋องนะ” ไอ้เอกมันพูดพลางมองหน้าผม แต่ผมไม่เห็นมันหรอก เพราะตอนนี้ในตาของผมมันมีน้ำใสๆอยู่เต็มเบ้าตาไปหมด
ตอนนั้น จำได้ว่า ผมรู้อย่างเดียวว่า ผมจะไม่ให้มันเห็นน้ำตาผม ผมไม่ค่อยได้ร้องไห้ให้ใครเห็นเท่าไหร่ คนที่เห็นผมร้องไห้เนี่ย แปลว่า ผมเชื่อใจและให้ความสำคัญกับคนๆนั้นมากๆจริงๆ และตอนนี้ ไอ้เอกไม่สมควรที่จะเห็นผมร้องไห้ หมัดของผมกำแน่น เหมือนจะเป็นการทำร้ายตัวเอง ที่หลงโง่อยู่ได้ อยากต่อยตัวเองให้เลือดกลบปากไปเลยเพราะอย่างน้อย กรูก็โง่เอง กรูก็สมควรโดน
ผมมองมันอย่างที่มนุษย์คนนึงจะเหยียดหยามมนุษย์อีกคนได้อย่างที่สุด เพราะผมถือว่า คนเราเกิดมามีมือเท้าเท่ากัน ถ้ารู้จักคำว่าพอ ก็ไม่ควรเอาตัวเข้าไปขายซะขนาดนั้น ไอ้เอกมันคิดยังไง ถึงต้องขนาดเอาตัวเข้าไปแลกกับเงิน ผมรู้สึกถึงขั้นรังเกียจของๆมัน ที่เคยเข้ามาอยู่ในตัวผม ล่วงล้ำเข้ามาในส่วนที่ผมไม่เคยที่จะให้ใครได้มันมาก่อน ยิ่งคิด ผมก็ยิ่งขยะแขยงตัวเองเข้าไปทุกที
น้ำในตามันคลอซะจนเริ่มเอ่อ ทำให้ผมต้องหันหน้าหนีออกจากมัน กรูต้องไปจากที่นี่ กรูไม่อยากเห็นหน้ามันอีกแล้ว นั่นคือสิ่งที่ผมคิดในตอนนั้น ผมเดินไปหยิบของๆผม (เสื้อผ้าที่กองพับไว้ก่อนไปอาบน้ำ) แล้วเดินไปที่ประตู โดยที่ไม่เอ่ยปากพูดกับมันอีกแม้แต่คำเดียว
“ต๋อง เราขอโทษ” ไอ้เอกมันลุกขึ้นมาขวางทางผม พร้อมกับกำลังจะมากอด
แต่ผมพูดขึ้นมาก่อน “หลีกไป กรูไม่อยากยุ่งกับเมิง ขยะแขยง” มันดูช๊อคๆไป หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่ผมพูด ผมอยากจะทำร้ายมันให้เหมือนที่มันทำกับผมครับ เหมือนกับที่มันทำร้ายจิตใจผม อย่างน้อย ก็พูดให้มันรู้สึกแย่ที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
“เมิงถอยไปเลยนะ” ผมตวาดใส่มัน หน้ามันดูอึ้งๆไปเลย หลังจากที่ได้ยินผมพูด หน้าของไอ้เอกซีดซะจนผมเริ่มรู้สึกสงสาร แต่ตอนนั้นผมโกรธและเจ็บมากกว่าทำให้ผมลืมคิดถึงความรู้สึกของมัน หลังจากที่ได้ยิน ว่ามันก็คงรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่หรอก ที่มันโกหกผม
ผมเห็นมันยืนเหมือนว่ามันหมดความพยายามที่จะห้ามผมอีกต่อไป ผมเลยเดินไปที่ประตูห้อง และในตอนที่ผมเดินผ่านมันไป ผมก็ได้ยินมันพูดกับผมเบาๆ ว่า “เอกขอโทษนะ แต่จำไว้อย่างนะ ว่า เอกรักต๋องนะ”
พอได้ยินคำนั้น ที่ผมไม่เคยได้ยินจากมันมาก่อน ผมก็หมดความอดทนที่จะกลั้นน้ำตาอีกแล้ว ผมเลยหันกลับไปบอกมันเลยทั้งๆน้ำตา “เมิงรักกรูแล้วเมิงทำอย่างงี้กับกรูเนี่ยนะ นี่เมิงรักกรูแล้วใช่มั๊ย ความรักของเมิงเป็นอย่างงี้ใช่มั๊ย” พอพูดเสร็จ ผมก็เดินออกไปจากห้องนั้นทันที โดยที่ในใจผมคิดว่า ผมจะไม่มีวันหันหลังกลับไปมองมันอีกเป็นอันขาด
ผมเอาร่างที่ลอยๆเหมือนไร้วิญญาณขึ้นแท็กซี่ กลับบ้าน พอถึงบ้านผมก็เก็บกระเป๋าทันที โชคดีที่ผมลาหยุดงานเอาไว้แล้ว ไม่งั้นผมคงเป็นศพเดินได้ไปทำงานแน่ๆ ผมยอมรับเลยครับ ว่า ผมอยากจะหนีไปที่อื่นก่อน ผมอยากจะพักหัวที่มันต้องรับฟังอะไรที่ไม่อยากได้ยิน อยากไปย่อยความคิด ความรู้สึกทั้งหมดที่ผมกับมันเคยทำร่วมกัน แล้วเอาทิ้งแ_ม่งไปให้หมด ทิ้งทะเลให้หมดไปเลยยิ่งดี
อีก ชั่วโมงต่อมา ผมก็มายืนอยู่ที่โรงแรมที่ผมกับมันเคยมานอนค้างที่พัทยา ดูเหมือนมันเพิ่งผ่านมาไม่กี่เดือนเอง ที่มันเพิ่งเซอร์ไพร์ผมด้วยการนั่งรถตามมา ผมเช็คอินแล้วเดินลงมาที่ชายหาด นั่งมองทะเล มองคลื่นไป ผมไม่เห็นอะไรหรอกคับ เพราะมันมืดๆแล้ว ตอนนั้นก็ตี 3 กว่าๆแล้ว ได้ยินแค่เสียงที่คลื่นซัดเข้าชายฝั่ง
จู่ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว ความรู้สึกทั้งหมดเริ่มถาโถมเข้ามาในหัว
* กรูมันโง่ โดนหลอกมาตั้งนาน รู้จักมันมา 8 เดือน ก็เท่านั้นแหละ
* กรูโง่ถึงขนาดพามันไปให้รู้จักแม่เลยหรอ ให้มันไปนอนที่บ้าน เข้าไปในห้องของผม ผมไว้ใจมันขนาดนั้น
* คอนโดที่ซื้อไว้ ที่อาคาร A ชั้น 8 จากนี้คงไม่มีคนไปอยู่ด้วยแล้วสินะ ยังสร้างไม่เสร็จเลย สงสารตัวเองจิงๆ
* พ่อคับ ต๋องโง่มากมั๊ย ให้คนเค้ามาหลอกอยู่ได้ ต๋องคิดถึงพ่อจัง
* ตลอดมามันเคยจิงใจกับกรูมั่งมั๊ยเนี่ย หรือว่ามันแค่หลอกกรูเล่นๆไปวันๆ
* โชคดีนะ ที่มันไม่มาทำงานที่เดียวกัน ไม่งั้นตอนนี้คงมองหน้ากันไม่ติด และผมคงเป็นฝ่ายลาออกเอง
* แม่คับ ต๋องเหนื่อยจังเลยคับ แม่
* นี่กรูพาคนอย่างมันไปไหว้พ่อ พ่อคับ ผมขอโทษ
* ทำไม ไม่มีใครรักเราเลยวะ ชีวิตนี้
* กรูเกิดมาเป็นแบบนี้ก็แย่แล้ว แล้วนี่ยังโง่อีก กรูมันคนดักดานจริงๆ
* ในที่สุด วาเลนไทน์ของกรูกับมันก็มาไม่ถึงจนได้ นี่กรูจะหวานในวันวาเลนไทน์กับคนที่รักมากๆ มันไม่มีเลยหรอก
* กรูกับไอ้เอกมันคงไม่มีกันอีกแล้วใช่ม๊ย
ผมคิดไปก็นอนร้องไห้ไป นอนไปให้คลื่นมันซัดมาโดนที่ปลายเท้าเรื่อยๆ..............................................................
บินไปเดียวดาย กลางสายลมแปรปรวน
เพียงทะเลครวญ ฟังคล้ายเป็นเพลงเศร้า
ค่ำคืนนี้ ฉันเพลีย ฉันเหนื่อย ฉันหนาว .......................... และเหงาเหลือเกิน
ไม่เคยมีใคร มีรักแท้จริงใจ
จะมองทางใด ดูเคว้งคว้างว่างเปล่า
ฝ่าลมฝนลำพัง มากี่ร้อนหนาว......................................... จนล้าสิ้นแรง
*ไม่อยากเห็นภาพใด แม้แต่ท้องฟ้า
อยากจะพักดวงตา ลงชั่วกาล
จะไปซุกตัวนอนซ่อน กายในเงาจันทร์
จะหลับฝัน ไม่ขอตื่นขึ้นมา
**คงจะมีเพียง ลมหายใจรวยริน
เอนกายบนดิน ยอมรับความแพ้พ่าย
ปีกของฉันมันหนัก บินต่อไม่ไหว........................................................ จะขอพักกายชั่วกาล
********************************************************************
เฮ้อ ขอไม่ลง icon อะไรเลยนะคับ ตอนนี้ มันไม่มีตัวไหนที่แสดงอารมณ์ตอนนี้ได้เลย
เฮ้อ :เฮ้อ: เขียนไป นึกถึงไป ...................... เศร้าไป
นึกว่าตัวเองจะ OK แล้วนะเนี่ย แย่จัง เข้มแข็งหน่อยดิ
-
o7 มานผ่านมาแล้ว เป็นอดีต ทำปัจจุบันให้ดีดีกว่า :yeb:
-
อย่างว่าเนาะ เรื่องแบบนี้ถ้าไม่เกิดกับตัวเองก็คงไม่รู้ . . .
เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ :yeb:
-
เศร้าจังเลย อ่ะ T T แต่อย่างน้อยมันก็ผ่านไปแล้ว สู้ๆนะคับ
เป็นกำลังใจให้เสมอ ^^ o15
-
ทำไมเอกมันป็นคนเยี่ยงนี้ฟะ o12
มันน่า....นักเชียว :angry2:
เป็นกำลังใจให้ทั่นพี่เมือนเดิมนะฮับ สู้ๆๆ :teach:
เม้นต์มากไม่ได้เดี๋ยวออกอาการอยากทืบไอเอกแก้แค้นแทนคืน
-
มาเป็นกำลังใจให้นะ อะไรที่มันผ่านมาแล้วถือเป็นบทเรียนนะ :teach:
-
รู้สึกแย่จังเลยอะครับ ตอนนี้
มานเหมือนมืดไปหมดเลยนะครับ
เวลาที่เรารู้สึกตัวว่าโง่ โดนเขาหลอกเนี่ย
แต่ว่า... บางอย่างก็อาจจะไม่เป็นเหมือนที่เราคิดทั้งหมดก็ได้นะครับ
เรื่องที่ผ่านแล้ว ก็ปล่อยให้มันผ่านไป สู้ต่อไปดีกว่านะครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ อย่างน้อยก็ร้องให้ไปด้วยคน ฮือๆๆๆๆ :sad2:
-
บินไปเดียวดาย กลางสายลมแปรปรวน
เพียงทะเลครวญ ฟังคล้ายเป็นเพลงเศร้า
ค่ำคืนนี้ ฉันเพลีย ฉันเหนื่อย ฉันหนาว .......................... และเหงาเหลือเกิน
ไม่เคยมีใคร มีรักแท้จริงใจ
จะมองทางใด ดูเคว้งคว้างว่างเปล่า
ฝ่าลมฝนลำพัง มากี่ร้อนหนาว......................................... จนล้าสิ้นแรง
*ไม่อยากเห็นภาพใด แม้แต่ท้องฟ้า
อยากจะพักดวงตา ลงชั่วกาล
จะไปซุกตัวนอนซ่อน กายในเงาจันทร์
จะหลับฝัน ไม่ขอตื่นขึ้นมา
**คงจะมีเพียง ลมหายใจรวยริน
เอนกายบนดิน ยอมรับความแพ้พ่าย
ปีกของฉันมันหนัก บินต่อไม่ไหว........................................................ จะขอพักกายชั่วกาล
.............การโดนทำร้ายจากคนที่เรารักและไว้ใจ......และคิดจะใช้ชีวิตร่วมกัน.........
.............มันแทบจะทำให้เราไร้ซึ่งแรงกายและแรงใจ......ที่จะก้าวย่างต่อไป.....บนถนนที่ไร้ซึ่งปลายทาง.... :undecided:
ป.ล.......ใช้เพลงเดียวกันปลอบใจตัวเองเลย........ o7 :o12:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
และแล้ว ก็เข้า สู่ การยอมรับความจริงที่ต้องเผชิญ สิ่งเหล่านี้ เป็นเรื่องที่วันนึงต้องเกิดอย่างแน่นอน
เอ แต่ทามมายหนอ เอกน่าจะรู้อยู่แก่ใจมากที่สุดนี่นา คราวนี้ เอกจะเป็นไง เนี่ย วันนี้ มันมาเร็ว กว่า ที่คิดนี่นา ไม่ทันได้เตรียมตัวเลย
บทเรียนราคาแพงแสนแพง ความรัก มันมักจะมากับความทุกข์ ถ้ามันไม่สมหวังดังที่เราต้องการ
พออ่านแล้ว ก็นะ ทำใจเลยอ่ะ จะคบใครสงสัย ต้องสืบกัน เรียนรู้กันนานหน่อย ถ้าไม่ดีอย่างที่ใจต้องการ ก็ อย่าฝืนให้มันเจ็บ ดีกว่า เรา
เฮ้อ
-
อ่านแล้วรู้สึกแย่ไปด้วยจังเลย :sad2:
เรื่องมันผ่านมาแล้วทำใจให้ได้ละกันนะคะ
ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตที่จะทำให้เราได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นนะ
ความรักมันก็ต้องมีอุปสรรคมากมายอย่างนี้แหละ ไม่งั้นเราจะเจอรักที่แท้จริงเหรอ จริงป่ะคะ
สู้ๆนะ ซู่เอาใจช่วยค่ะ
-
แหงะ :undecided:
เศร้าอ่า :sad2:
เอาใจช่วยนะงับ เป็นกำลังใจให้ o7
-
เอกไม่บอกเหตุผลซักนิดเลยเหรอ :sad2: :sad2:
-
o20
เอ่อ...ไม่รู้จะว่าไง
ดีนะ ที่ไม่ได้ทำงานที่เดียวกัน ไม่งั้นคงไม่รู้จะทำงานยังไงแหงๆ
เฮ้อ...
ไม่น่าหลอกกันแบบนี้เลย
แต่ก็น่าจะมีเหตุผลดีๆ สักข้อสิ...
:sad2:
-
เปงกามลางใจให้พี่นะคับ :teach:
-
o22 o22 เอ่อ... อึ้งยิ่งกว่าตอนที่แล้วอีก..
เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ :yeb:
-
คนเราเกิดมาไม่เหมือนกัน
บางครั้งภาวะ เหตุการณ์บังคับทำไป
:sad2:
ผมถือเสมอว่า คนทุกคนเกิดมามีใครอยากได้ชื่อว่าเป็นคนเลว
ขึ้นกับสภาพแวดล้อม สังคมที่เขาเติบโตมา
บางครั้งในหมู่โจรก็มองเห็นเรื่องตีกันเป็นเรื่องปกติ
ต่างจากคนภายนอกมอง
:o7:
คำๆหนึ่งที่ต้องคิดกันให้ดี
ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เอกรักต๋อง นะจำไว้
:o12: :o12: :o12:
อย่าไปเสียใจเรื่องที่ต้องเกิดขึ้น
แต่จดจำสิ่งดีๆไว้
อย่างน้อย ชีวิตนี้ก็เคยมีรักสักครั้งหนึ่ง
o7
-
เศร้าจิงอ่ะ เป็นกำลังใจให้ต๋องนะ แต่ก็อยากให้ฟังคำอธิบายของเอกก่อน เขาอาจมีเหตุผลบางอย่างที่เราไม่รู้ก็ได้ :impress:
-
“หลีกไป กรูไม่อยากยุ่งกับเมิง ขยะแขยง” o2
แรงนะนั้นที่พูดไป นี้หรอคือคำพูดที่หล่อนจะมอบให้กับคนคนหนึ่ง ที่หล่อนบอกชั้นว่า หล่อนรักมันสุดหัวใจ
เจ้ว่าคิดใหม่ทำใหม่ดีกว่าไหมเคอะคุณน้องขา :laugh3:
-
....... :o7:
เศร้าๆอ่ะ... :sad4:
สู้ต่อไปคับ.. o7
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคับ.. o14
-
:impress: :impress: เอากำลังใจมาให้คุณต๋องนะครับ :impress: :impress:
-
ขอบคุณทุกคนๆนะค๊าบบบ ที่เข้ามาอ่าน แล้วก็ให้กำลังใจ
โดยเฉพาะข้อคิดจาก เฮียเรย์ ป้าแน๋ว และ เจ้สอง (บรรดาทวดๆของเล้า) ช่างศักดิ์สิทธิ์ดีนักแล :laugh:
นี่มันเยี่ยมไปเลย จ๊อด o13 ไม่นึกว่าจะมีคนตามอ่านและให้กำลังใจได้มากขนาดนี้ ขอคารวะขอบคุณทุกท่านเลยคับ o1
ขอเวลาไปเขียนต่อล่ะคับ มาแอบปั่นกระทู้เล่นๆ เหอ เหอ ม่ายช่าย กำลังเขียนตอนต่ออยู่เลย
ว่าไปก็ตอนนี้ผมก็โอเคแล้วนะคับ ไม่ได้โกดอะไรเอกมันด้วย อย่าไปว่ามันเลย
อย่างที่เคยบอก เรื่องนี้ happy Ending อยู่แล้ว :o9:
-
งั้นจะรออ่านตอน happy Ending นะคับ
-
อ่ะจ้ะ happy Ending :o9:
-
รออ่านhappy endingอยู่นะคะ
-
จบแบบ Happy Ending ช๊อบ ชอบ :impress2:
-
ขอบคุณทุกคนๆนะค๊าบบบ ที่เข้ามาอ่าน แล้วก็ให้กำลังใจ
โดยเฉพาะข้อคิดจาก เฮียเรย์ ป้าแน๋ว และ เจ้สอง (บรรดาทวดๆของเล้า) ช่างศักดิ์สิทธิ์ดีนักแล :laugh:
^
^
^
:o
:angry2: ปากเสีย ชิส์ งอนแล้วนะยะหล่อน :sad4:
-
รออย่างใจจดใจจ่องับ :impress:
-
รออ่านอยู่นะงับ o13
-
เป็นกำลังใจให้คุณต๋องนะครับ
เข้าใจว่าตอนนั้นคงเสียความรู้สึกมากๆ
แต่ผมเชื่อว่ายังไงเอกก็รักคุณต๋องจริง (เอกอาจจะไม่ได้รักพี่หนุ่ย แต่ที่อยู่ด้วยเพราะอะไรคงรู้กันอยู่)
แล้วคุณต๋องก็รักเอกใช่มั๊ยครับ
ผมว่าแค่นี้แหล่ะที่สำคัญ
หวังว่าผมจะไม่โดนรุมประชาทัณฑ์
:sad4:
-
ได้ยินคำว่า Happy Ending ก็สบายใจค่ะ :give2: ไม่ชอบที่จบแบบเศร้าเลย มันทรมานใจอ่ะ :impress:
-
เอก..คงมีความจำเป็นมากๆๆๆๆ ถึงต้องทำแบบนั้น...
เราก็คิดว่า..เอกรัก.ต๋อง...
-
มาล่ะครับ โทษทีค๊าบบบ o1 หายหัวนานไปหน่อย
มัวแต่อ่านของคนอื่น จนของตัวเองไม่ได้เขียนเพิ่มเลย ผิดไปแล้วครับ
************************************************************
ตอนที่ 40
กว่าผมจะกลับไปที่ห้องพักก็เกือบตี 5 น้ำตาผมมันแห้งไปแล้ว ผมร้องไห้จนมันรู้สึกปวดในตา เหมือนกับมามีคนมาบีบที่เบ้าตาอยู่ตลอดเวลา ใช่ครับ อย่างที่บอก น้ำตาผมมันแห้งไปหมดแล้ว มันไม่มีเหลือเอาไว้ให้เศร้าใจอีกแล้ว วันนี้ผมจะเข้มแข็ง ผมจะต้องเดินต่อไป และที่สำคัญ ผมต้องอยู่ต่อไปได้โดยที่ไม่มีไอ้เอกอีกต่อไป
ผมล้มตัวลงบนเตียง แต่มันก็ไม่หลับนะครับ นอนลืมตามันอยู่อย่างนั้นจนเกือบถึงเวลา Check Out ตอน 11 โมงแล้วก็ขับรถกลับบ้าน ผมตัดสินใจแล้วว่า ผมจะต้องลิมไอ้เอกให้ได้ ผมต้องตัดใจจากมัน ถึงแม้ว่ามันจะทำได้ยากขนาดไหนก็ตาม ผมจะไม่รับรู้เรื่องของมัน ไม่ว่ามันจะไปไหน ทำอะไรอยู่กับใคร มันไม่ใช่เรื่องของผมอีกต่อไป ผมแค่จะไม่สนใจเรื่องของมันอีก
พอถึงบ้าน ผมตรงไปที่คอมพิวเตอร์และเริ่มลบทุกอย่างที่เกี่ยวกับมันทิ้ง ทั้ง e mail/ MSN/ Hi5 รูปต่างๆที่เคยถ่ายกับมัน หรือรูปที่มันถ่ายให้ผมที่สิงคโปร์ ผมลบทิ้งไปหมดทุกอย่าง เพราะรูปที่ไม่มีมันอยู่ด้วย ก็แปลว่า มันยืนอยู่อีกด้านนึงของกล้องนั่นแหละ ผมขี้เกียจมานั่งจำว่า รูปนี้ใครเป็นคนถ่าย ลบๆมันไปให้หมดนั่นแหละ สบายใจดี ไอ้ผมมันก็ไม่ใช่คนความจำดีอะไรมากมาย สักวันผมก็คงจะลืมมันเองแหละ เพราะในแต่ละวัน มีหลายเรื่องที่ต้องคิดต้องจำพออยู่แล้ว
ผมนอนอยู่ในห้องทั้งวัน :sad2: จนแม่กลับมาจากที่ทำงาน พอแม่เห็นผมรู้ได้เลยว่า แม่เป็นห่วงผมมากแค่ไหน ถึงเค้าจะไม่บอกออกมา แต่ที่เค้าแสดงออกมาให้ผมเห็น มันก็ชัดอยู่แล้วครับว่า เค้าเป็นห่วงผมขนาดไหน แล้วผมจะยอมทำบาปให้แม่ไม่สบายใจอยู่อย่างงี้หรอ แค่ผมเป็นแบบนี้ ผมก็ทำบาปกับแม่มากแล้ว ผมไม่อยากทำให้แม่ไม่สบายใจอีก ผมจะทำตัวให้เหมือนเดิมครับ ไม่ว่ามันจะเจ็บสักแค่ไหน ก็ต้องทำให้ได้ o7
อีก 1 วันก็จะถึงวันวาเลนไทน์ที่ตอนแรก ผมกะจะไปกินข้าวกับมัน ซึ่งคงไม่มีอีกแล้วครับ ไม่ว่าจะปีนี้หรือปีไหน ผมก็คงไม่ได้มีวันวาเลนไทน์กับไอ้เอกอีกต่อไป มันก็แค่วันๆนึงใน 1 อาทิตย์ มันก็แค่นั้น แต่ผมจะรอดมั๊ยเนี่ย เพราะคนรอบข้างดูจะให้ความสำคัญกับวันนี้เหลือเกิน โชคดีที่ผมลางาน แล้วพอกลับไปงานคงกองท่วมหัว จนไม่มีเวลามานั่งคิดว่าวันนี้คือวันอะไร เย็นนี้จะไปที่ไหน ก็แค่ตื่น มาทำงาน กินข้าว แล้วก็กลับบ้านนอนเหมือนทุกๆวัน
หลับให้สนิทนะ ไอ้ต๋อง ตื่นมาแล้วก็มีชีวิตอยู่ต่อไป
..................................................................
14 กุมภาพันธ์ 2550 วันวาเลนไทน์
ก็เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ เมื่อคืนผมซัดยานอนหลับไป 2 เม็ด เพื่อที่จะหลับได้ลง ถึงแม้ว่าตามันยังปวดๆอยู่ คงเป็นเพราะร้องไห้มากไป แต่ผมพยายามที่จะไม่ให้ใครรู้ว่าผมผิดปกติอะไร ผมหัวเราะไปกับมุขตลกที่จู่ๆมันก็ไม่ขำของน้องที่ทำงาน ผมเฮฮาเวลามีคนมาส่งดอกไม้ให้เพื่อนๆ มีคนแซวเหมือนกันว่า เมื่อไหร่ของผมจะมา ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆ – ของกรูคงมาหรอก ใครมันจะมาให้วะ กรูไม่เหลือใครแล้วนะ :o11:
แต่ ..... มันก็ไม่ได้แย่อย่างที่ผมคิดซะทีเดียว เพราะเย็นวันนั้น ไอ้โจ๊ก (จำกันได้เปล่า) โทรมาพอดี ผมเลยชวนมันไปกินข้าว เพราะถึงยังไง ก็ดีกว่ากินข้าวคนเดียวแหละน่า เสียงของไอ้โจ๊กในตอนนั้น มันดูดีใจมากๆ จนผมคิดถึงคำที่เคยได้ยิน “รักคนที่เขา รักเราดีกว่า” ใ
ช่ครับ ไอ้โจ๊กมันชอบผมมันแสดงออกอย่างชัดเจนว่า มันชอบผม ทั้งๆที่ผมเฉยๆกับมัน มาตลอด
ผมไปรับมันที่บ้านไปกินข้าว ... ร้านที่ผมจองเอาไว้ กะว่าจะไปกินกับคนๆนั้น ช่างมันดิคับ ผมต้องมีชีวิตอยู่กับปัจจุบันต่อไป นี่ผมใช้ความรักของมันมาปลอบใจรึเปล่า ผมไม่ทันได้คิด มันเหมือนกับหลอกใช้ไอ้โจ๊กมันเหมือนกัน แต่วันนั้น มันขอผมเป็น”แฟน” ซึ่งผมก็ตอบตกลง คำว่า “แฟน” ที่ผมเคยอยากใช้กับคนๆนั้นแบบเต็มปาก ตอนนี้ ผมตกลงที่จะเป็น “แฟน” กับอีกคนนึง
ผมผิดรึเปล่าที่ตอบรับมันง่ายๆแบบนี้ ผมไม่รู้หรอกคับ ไม่รู้จริงๆ
คืนนั้น เราไปกินข้าวกัน จากนั้นผมก็ขับรถไปแถวปากคลอง เพราะดอกไม้ถูกดี (ตอนนั้นช่วงเลหลังเลย จากเช้าๆเป็นพัน เหลือแค่ 500 กว่าๆ :laugh3:) ไอ้โจ๊กมันดีใจจนยิ้มหน้าบานเลย ตอนที่ผมยื่นดอกไม้ให้
โจ๊ก “ขอบคุณนะ ตัวใหญ่ เราไม่เคยได้ดอกไม้วันวาเลนไทน์เลย”
“ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง”
โจ๊ก “ตัวใหญ่ น่ารักจัง ขอบคุณนะ” แล้วมันก็หอมแก้มผมเลยครับ ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย นี่สรุปว่า ผมกลายเป็น “ตัวใหญ่” ของมัน แล้วมันก็เป็น “ตัวเล็ก” ของผมไปแล้วหรอ ทำไมมันเร็วอย่างงี้วะ :try2: ทีกรูกับ คนนั้น กว่าจะได้จับมือกัน รอไป 3 อาทิตย์ นี่แค่ 3 ชั่วโมงเองนะ แต่ก็ช่างเหอะ มันชอบกรูนี่หว่า ดีแล้วที่กรูยังมีคนอยู่ด้วยวันวาเลนไทน์ ใครก็ช่าง ขอแค่กรูไม่เหงาก็พอ
ตอนนั้นผมคิดได้แค่นั้นจริงๆ
ส่วนคนๆนั้น มันไม่มีการติดต่อมาเลย แม้แต่ส่งข้อความ ก็ดีครับ ผมจะได้ลืมมันได้จริงๆซะที
วันนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะเขียนชื่อมัน
ลาก่อนนะ .... เอก
-
การที่เรารับใครสักคนมาในชีวิต เพื่อที่ต้องการลืมใครสักคน
แล้ววันนึงเข้าได้มารู้ความจริงมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดมากนะครับ
กับคำหนึ่งคำ คำนี้ คำว่า "ตัวแทน" สงสารโจ๊กจัง ถ้าเกิดได้รู้ความจริงจะทำยังไงเนี้ย
:sad4:
ไม่อยากจะคิดเลยอะ เฮ้อออ
มาให้กำลังใจ คนเขียนด้วยครับ T T
-
การลืมใครซักคนไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ง่ายๆอย่างที่กดDeleteแล้วมันจะหายไป
การหาใครมาแทนใครซักคนก็ไม่ใช่ว่าจะทำให้เราลืมคนนั้นได้
แต่กลับจะทำร้ายทั้งเราทั้งทุกๆคนด้วยนะคะ
คอยเป็นกำลังใจให้พี่นะคะ
-
ถ้าลืมกันได้ง่ายๆ มันก็ดีซิค่ะ
เฮ้อ... เข้าใจความรู้สึกเลยอ่ะ
อยากลืม กลับจำ
-
อา... มันช่างสับสนและวุ่นวาย :impress:
นี่แหละน้า คนอกหักมักจะอารมณ์อ่อนไหว หวั่นไหวง่ายๆ
มันอาจจะเป็นแค่อารมณ์วูบหนึ่งที่เหงา.. ไม่มีใครและต้องการใครซักคน ก็เลยปล่อยให้ใครอีกคนเข้ามาในชีวิต :o11:
แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ย :undecided:
-
ชักสงสารโจ๊กนิด ๆ แล้วซี :impress:
-
เศร้า :sad2:
-
เด๋วนะป้อม ป้อมบอกว่าลบรูปทิ้งไปหมดแล้วว แล้ววันนั้นป้อมให้แน๋วดูรูปใครอ่ะ :confuse: หลอกกันป่าวเนี่ย :o11:
:o12:
-
ภาษาไรอ่ะป้อมแน๋วอ่านไม่ออก o2
-
แล้ววันหนึ่งเมื่อนายเจ็บอีกครั้ง นายก็จะคิดถึงคนๆนั้น คนที่เขารักเรา
:o7: :o7: :o7:
-
จำไว้เลยป้อมม ชิส์ :sad2:
ปล. จาไม่เห็นชื่อแน๋วในทู้นี้อีกต่อไป o12
-
รักคนที่เค้ารักเราเหรอ อืม............................. ยากจัง
-
:o7: :o7: ถ้าเราทำใจให้รักคนที่เค้ารักเราได้ โลกนี้ก็คงไม่มีคำว่าเสียใจหรอกครับ :teach: :teach:
-
เป็นกำลังใจให้คุณป้อมครับ
:bye2:
-
การลืมใครสักคน อาจจะมีทางเป็นไปได้อยูอะครับ
แต่การที่จะลืม คนที่เรารัก
แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยจริงๆ
เพราะสุดท้ายเราก็จะยังคงมีเรื่องของเขาผ่านเข้ามา
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปขนาดไหน :sad2:
-
อารายกานเนี่ย แน๋ว
จะมางอนอารายกรูวะ ขอเหตุผลของการงอนหน่อยได้ป่ะ :confuse: งงอ่ะ
ก็รูปที่ให้ดูคืนนั้น มันเป็นรูปของไอ้โจ๊กนี่หว่า เราจะไปขุดรูปไอ้เอกมาจากไหนล่ะ
ถ้าที่ร๊ากกกกกกกกกกอยากดู ก็ไม่ทราบว่าจะไปหามาจากไหนล่ะคับ
ลบไปหมดแล้วจริงๆ เพราะไม่คิดจะเก็บไว้ ให้ใจตัวเองช้ำเล่น :sad2:
ขอโทษนะ o1
-
.........เพียงได้ยิน......เสียงลมพัดผ่านไป
.........มันช่างคล้าย.......เสียงเธอ นั้นยังเรียกฉัน
.........ยังคงชัด และชัดเจน ......ดั่งเป็นแค่วันวาน
.........ทั้งที่มันก็แสนนาน .........นานพอที่จะลืม
.........ยังต้องคอย..........เฝ้ามองที่ประตู
.........ทั้งที่รู้ ว่าเธอนั้นไม่กลับมา
..........เพียงลมพัด กิ่งไม้ไกว.........จนใบไหวไปมา
..........ยังต้องคอย กวาดสายตา ........เพราะคิด ว่าอาจเป็นเธอ
..........มันจะนานเท่าไร .........ไม่เปลี่ยนไปเลย
..........ใจมันยังไม่เคย ........ลืมเธอ แม้เพียงสักวัน
..........ยังมองหา อยากพบเธอ ........แค่ได้เจอ ภาพเธอนั้น
....................................................................................น้ำตามันเริ่มไหล ไม่รู้ตัว ..... :o12:
..........อ่านแล้วนึกถึงเพลงนี้เลย........กับวัน valentine ที่น้ำตาไหลอย่างมากมาย.... :laugh: :laugh: :laugh:
-
o17 o17 o17 o17
เพิ่งจะตามมาอ่าน อ่าคราบบบบบ
ยังไม่จบเลย
แต่ จะพยายาม ขยัยอ่าน นาคราบบบบบบบ
:impress: :impress: :impress:
-
:sad5: :sad5: :sad5:
sad อย่างแรง
-
รักคนที่เขารักเราดีกว่าคับ...
ถึงแม้มันจะยากไปนิดส์... o7
เป็นกำลังให้เสมอนะค้าบ... o14
-
อยู่กับปัจจุบันดีที่สุด....
ขอให้มีความสุขนะ...
-
ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
สู้ต่อไป
o13
-
กะอีแค่ผู้ชาย เสียใจไรมากมายวะน้อง
เชื่อเจ้ เศร้าแค่สามวันพอแล้วก็รีบลุกขึ้นมาแต่งสวยหาเหยื่อรายใหม่ต่อไป
ผู้ชายมีมากมายเกลื่อนถนน ว่ามะ? :impress2:
-
ม่ายจริงคับเจ้สอง
:o12:
-
กะอีแค่ผู้ชาย เสียใจไรมากมายวะน้อง
เชื่อเจ้ เศร้าแค่สามวันพอแล้วก็รีบลุกขึ้นมาแต่งสวยหาเหยื่อรายใหม่ต่อไป
ผู้ชายมีมากมายเกลื่อนถนน ว่ามะ? :impress2:
ถูกต้อง เจ๊ o13
ไปเจ๊ ไปหาเหยื่อกัน :o9: คืนนี้เลยดีกว่า 5 5 5 :laugh3:
ขอแอบนอกเรื่องนิดนึงนะค๊าบบบบบ
งานเยอะมาก ยังมะได้เขียนต่อเลย พรุ่งนี้จะพยายามเขียนให้เส็ดค๊าบบบบ o1
-
กะอีแค่ผู้ชาย เสียใจไรมากมายวะน้อง
เชื่อเจ้ เศร้าแค่สามวันพอแล้วก็รีบลุกขึ้นมาแต่งสวยหาเหยื่อรายใหม่ต่อไป
ผู้ชายมีมากมายเกลื่อนถนน ว่ามะ? :impress2:
ถูกต้อง เจ๊ o13
ไปเจ๊ ไปหาเหยื่อกัน :o9: คืนนี้เลยดีกว่า 5 5 5 :laugh3:
ขอแอบนอกเรื่องนิดนึงนะค๊าบบบบบ
งานเยอะมาก ยังมะได้เขียนต่อเลย พรุ่งนี้จะพยายามเขียนให้เส็ดค๊าบบบบ o1
ผมตามไปแอบสังเกตการณ์ด้วยได้มั๊ยครับ :haun5: :haun5: แต่แต่งสวยมะเปนง่ะ o12 o12
-
กลายเป็นตัวใหญ่กับตัวเล็กไปซะงั้น
น่ารักเชียวนะพี่ป้อม :o9:
พี่ป้อมจะแต่งสวยไปหาเหยื่อรายใหม่กะเจ้สองจริงอ่ะ :o
ตามลุ้นกันต่อไป ลงไวๆนะทั่นพี่รออ่านอยู่คับ o18
-
:try2:
-
เรย์เป็นไร ทำเหงื่อตก
ร้อนตัวอ่ะดิ :laugh:
-
เรย์เป็นไร ทำเหงื่อตก
ร้อนตัวอ่ะดิ :laugh:
กำลังนึกภาพ ป้อมแต่งสาว สงสัยจะฮ๊อต
:laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
ไอ้เวน ไอ้เลววววว ไอ้บ้าเรย์ o12
ใครจาแต่งสาววะ :angry2: ไม่มีเว้ยยยยยยย
แค่ออกไปล่าเหยื่อเฉยๆ :o9:
-
เรย์เป็นไร ทำเหงื่อตก
ร้อนตัวอ่ะดิ :laugh:
กำลังนึกภาพ ป้อมแต่งสาว สงสัยจะฮ๊อต
:laugh5: :laugh5: :laugh5:
.............ไม่อยากจาคิดเลย.......... :laugh: :laugh: :laugh:
..............สงสัยคงต้องไปล้างตาด้วยน้ำมนต์แล้วล่ะ......... o22 o22
-
กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไอ้พวกไม่มีหัวใจ กล้าดียังไงว่ามาน้องสาวอิชั้นเคอะ
น้องสาวอิชั้นนะผิวออกจะเนียน ผ่อง ลออ ขนาดนั้น พวกหล่อนสู้ไม่ได้แน่นอน อิอิ
ปล. คุณน้องเคอะมีคนนัดเจ้ไปแรดวันที่ 30 เดือนนี้นะเคอะ เอ้า! ตุ๊ดส์น้อยหอยสังข์คนไหนอยากไปกรุณา PM มาสำรองที่นั้งได้เลยนะเคอะ ได้ข่าวว่าอาจจะไปแรดแถวๆ หลังสวนฯนะคร้า :laugh3:
-
o8 30เดือนนี้มันวันพุธมะช่ายเหรอครับเจ๊สอง หลังสวนไม่เงียบเหรอครับ :confuse: :confuse:
-
มาแว๊ววววววววววว หลังจากเอ้อระเหยอยู่นาน :undecided:
วันนี้เขียนต่อจนได้ 5 5 5 :laugh3: ภูมิใจนะเนี่ย แอบเขียนตอนสัมมนา :o9:
ว่าแล้วก็ ............. ไปอ่านกันเลยนะค๊าบบบบ
***********************************************************
ตอนที่ 41
หลังจากผ่านวันวาเลนไทน์มาได้ 2 วันแล้ว ชีวิตผมก็ไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยน มีคนโทรมาปลุกทุกเช้าเหมือนเดิม มีคนโทรคุยก่อนนอนเหมือนเดิม เพียงแต่คนเท่านั้นที่เปลี่ยนไป แล้วทำไมใจของผมมันดูหวิวๆ แห้งๆ แปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้ 2 วันที่ผ่านมาผมไม่ได้ร้องไห้ให้เค้าอีกเลย อาจจะเป็นเพราะว่างานยุ่งพอสมควร แล้วก็ไอ้โจ๊กมันโทรมาคุยเล่นบ่อยๆมั๊งคับ เลยรู้สึกไม่เหงาเท่าไหร่ :undecided:
โจ๊กมันก็ดีนะครับ มันพยายามชวนผมกินข้าวเย็น ดูหนัง แต่เสียอย่างเดียว บ้านมันไกลไปหน่อย เลยรู้สึกขี้เกียจ ความพยายามไปหาไอ้โจ๊กของผม ค่อนข้างมีจำกัดอ่ะคับ ไกลจะตาย ผมเลยขี้เกียจไปหามันบ่อยๆ
คืนวันศุกร์ ผมนัดไอ้นิวออกมากินเหล้าตามปกติ แต่วันนี้บอกมันว่า ผมมีเรื่องจะคุยด้วย ไม่ต้องเอาอิหญิงมาด้วย เด๋วคุยไม่รู้เรื่อง เพราะกลัวจะต้องซัดเหล้าอย่างเดียว แล้วคืนนี้ผมไม่อยากเป็นแบบนั้นซักเท่าไหร่ กว่าไอ้นิวจะมาถึง ผมก็นั่งรอไปเกือบครึ่งชั่วโมงตามสูตร พอมันมาถึงผมก็ขี้เกียจอ้อมค้อมล่ะ บอกมันไปเลยล่ะกันจะได้รู้เรื่องกันไปเลย
“ เฮ้ย นิว กรูเลิกกับไอ้เอกแล้วนะ” ผมพูดกับมันทันทีที่มันมาถึงโต๊ะ
นิว “ :o อะไรของเมิงเนี่ย ไป ออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่า คุยในนี้ไม่ค่อยได้ยิน”
ผมเล่าให้ไอ้นิวฟังทุกอย่าง ตั้งแต่ เรื่องที่บ้านมัน มาจนถึงโทรศัพท์ที่พี่หนุ่ยเค้าโทรมาหาผม ทั้งตอนที่อยู่ที่ทำงาน และอยู่ในห้องมัน ไม่สิ ห้องพี่หนุ่ย
“ทำไมเมิงไม่บอกกรูวะ” ไอ้นิวเริ่มโวย “มันทำอย่างงี้กับเพื่อนกรูได้ไง” แล้วมันก็ควักโทรศัพท์ออกมาโทรเลย
“เมิงจะโทรหาใคร”
“ก็ไอ้เอกไง จะใครอีกล่ะ”
“นิว ฟังกรูนะ ช่างมันเหอะ จริงๆนะเว้ย กรูไม่เป็นไรแล้ว ที่กรูบอกเมิงเรื่องมันเพราะเมิงเป็นเพื่อนกรู กรูอยากให้เมิงเข้าใจกรู แต่ไม่ต้องไปพูดต่อ เพราะเรื่องนี้พูดไปมันจะเสีย บอกไอ้หญิงแค่ว่า เลิกกันก็พอ ถ้าที่ทำงานมันรู้ กรูก็ยิ่งรู้สึกไม่ดีเข้าไปอีก แค่นี้ก็แย่จะตายอยู่แล้ว อีกอย่างจะได้ไม่ต้องพูดถึงมันอีก เพราะกรูอยากจะลืมมัน กรูอยากให้เมิงช่วยกรูหน่อยก็แค่นั้น ไม่ต้องพูดถึงมันอีก ไม่ต้องไปยุ่งกับมันด้วย ได้ป่ะ”
“แล้วตัวเมิงเองอ่ะ เป็นไงมั่ง” ไอ้นิวมันพูดพลางเอาแขนมาโอบไหล่ผม ส่วนมืออีกข้างมันก็มาจับมือผมเอาไว้ “กรูรู้นะ เมิงอ่ะ ชอบทำตัวว่าไม่มีอะไร แต่เด๋วก็กลับไปเศร้าเองทุกที”
“กรูหรอ ก็แค่เหงาๆแหละ เศร้าด้วย หลายๆอย่างว่ะ แต่ที่แบบแย่ๆอ่ะนะ เพราะมันรู้สึกเหมือนถูกหลอกไง นิว กรูโง่เชื่อมันมาได้ตั้งนานแล้วกลายว่ามันเป็นเด็กขาย มันมีคนเลี้ยงอยู่แล้ว แล้วมันมายุ่งอะไรกับกรูอีกเนี่ย กรูรู้สึกไม่ค่อยดีที่แม่กรูก็รู้จักมัน ยายกรูก็รู้จักมัน หมากรู 2 ตัวยังชอบมันเลย กรูเอามันเข้ามาในชีวิตของกรูแล้วไง นิว” ผมเริ่มค่อยๆระบายให้เพื่อนฟัง
“แล้วที่กรูไม่เข้าใจเลย คือ มันพูดมาตลอดว่า มันไม่มีอะไรกับพี่เอกแล้ว แล้วมันก็รู้สึกดีๆกับกรูมากๆ มันไม่เคยเจอใครที่เข้ากับมันได้ขนาดนี้เหมือนกรู แล้วดูที่มันทำดิ แปลว่ามันโกหกกรูมาตลอดเลย” ผมเริ่มหยุดไม่อยู่ ทั้งน้ำตา ทั้งสิ่งที่ผมเก็บเอาไว้มาตลอด 2-3 วันทีผ่านมา
“กรูเป็นอะไรของมันวะ นิว มันถึงมาทำกับกรูได้แบบนี้………..” พอผมพูดถึงตอนนี้ก็สะอื้นจนพูดต่อไม่ได้แล้ว เพราะผมเริ่มหยุดร้องไห้ไม่ได้ น้ำตามันไม่รู้มาจากไหนมากมาย อย่างที่ผมเคยบอกแหละ ผมไม่ค่อยร้องไห้ให้ใครเห็นเท่าไหร่
ครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกๆที่ไอ้นิวเห็นผมเป็นแบบนี้ ผมนั่งร้องไห้ แบบไม่อายมันเลยครับ............
ที่ริมฟุตบาท ตรงข้ามร้าน “ราตรีสโมสร” ที่ RCA ถ้ามีคนเดินผ่านไปในคืนวันศุกร์หลังวาเลนไทน์ ก็จะเห็นผู้ชาย 2 คนนั่งอยู่ตรงนั้นเกือบชั่วโมง .........
คนนึงนั่งร้องไห้แบบไม่อายใคร ทั้งนั้น เหมือนหมาข้างถนนที่ไม่สนว่าใครจะมองมันยังไง
ส่วนอีกคน นั่งปลอบใจ โอบและกุมมือหมาตัวนั้นอย่างเข้าใจโดยที่ไม่พูดอะไรทั้งนั้น
มือของผมที่ถูกมันบีบอยู่ รู้ได้ว่า มันเข้าใจผม และพร้อมที่จะอยู่เป็นเพื่อนตลอดเวลาที่ เท่าที่ผมต้องการ
น้ำตาที่ผมคิดว่ามันหมดไปแล้ว มันไหลออกมาเรื่อยๆ เมื่อรู้ว่า ใครไม่สนใจกรูก็ช่าง กรูยังมีเพื่อนที่เข้าใจ.........
จากนั้นเราก็เข้าไปในร้าน โชคดีที่รู้จักหุ้นส่วนของร้านนะเนี่ย ถ้าเป็นผมปล่อยโต๊ะไปแล้ว เล่นหายกันไปเกือบชั่วโมง แล้วเราก็เข้าไปซัดเหล้ากันแบบลืมหูลืมตาเลยคับ ไปกัน 2 คน 2 ขวด ขอดื่มเพื่อลืมเธอจิงๆ 5 5 5 เมากลิ้งกลับบ้าน
เพลงที่เล่นวันนั้นก็เอาซะ ได้ใจจิงๆ เหมือนไม่ได้นัดหมาย ขนมาเล่น กะเอาให้ตายกันไปเลย
ทั้ง “ใจนักเลง” “รักเก่าๆ” “ยื้อ”
แต่ที่เล่นเอาผมตายไปเลย แบบ ร้องไห้กลางร้านอีกรอบ “แด่คนเคยรัก” ครับ
แด่คนที่ฉันเคยรัก แด่คนที่เคยซื่อตรง
ที่พาชีวิต ฉันพลัด ชั้นหลง ไม่มีชิ้นดี
เธอทำให้ฉันหัวเราะ เธอทำให้ฉันร้องไห้
เธอทำชีวิตที่มีความหมาย ฉันตายทั้งเป็น
ฉันมันไม่ดีตรงไหน โง่เกินไปหรือเปล่า
แผลที่เธอทำ มันลึก มันร้าว มันเข้าไปฝังใจ
ฉันมันไม่ดีตรงไหน จะบ้า จะตาย เพราะเธอ
หัวใจยังจำยังคิดเสมอถึงเธอคนทำ
เธอทำให้ฉันหัวเราะ เธอทำให้ฉันร้องไห้
แต่คงเป็นคนสุดท้ายที่ฉัน จะยอมให้ทำ.........
"เอาล่ะน่า ไอ้ต๋อง ร้องเข้าไป และก็พอได้แล้วที่จะเสียน้ำตาให้คนอย่างมัน ขอให้เป็นวันสุดท้ายละกัน กรูรู้ว่า เพื่อนกรูเข้มแข็งพอ จะไปเสียดายอะไรมากมายกับคนที่เมิงเจอมาไม่ถึงปี รวมที่เจอกันอยู่ด้วยกันจริงๆ แบบ นับชั่วโมงยังไม่ถึงเดือนนึงด้วยซ้ำ จะไปเศร้าอะไรมากมาย ปล่อยมันไปเหอะ คนอย่างงี้ ใครไม่รักเมิงก็ช่างมัน เมิงยังมีแม่ มีกรู ที่รักเมิงนะ"
จากประโยคที่ไอ้นิวพูดกับผมในวันนั้น......................และคืนนั้นเป็นคืนสุดท้าย ที่ผมจะร้องไห้ให้มันครับ
ผมให้สัญญากับตัวเอง ผมต้องทำให้ได้ดิ
-
ร้องไห้ให้พอ แล้วก็ลืมมันไป o7
-
ยังดีนะที่มีที่ให้กลับมาพักใจ
ครอบครัวและเพื่อนคอยอยู่เคียงข้าง วันที่เราทุกข์เสมอ
:o12:
-
โชคดีแล้วล่ะ ที่ยังมีเพื่อนดีๆ เข้าใจเรา อยู่ข้าง ๆ คอยปลอบใจเรา o13
คนไม่ดียังงั้นตัดออกไปจากชีวิตได้ก็ดีแล้วล่ะ เนอะ o7
-
..........อ่านไปอ่านมา.......คล้ายเรื่องตัวเองไงไม่รู้........ :laugh: :laugh:
..........และที่ร้องไห้.....ก็ไม่ได้ร้องไห้หั้ยคนนั้น......... :o7: :o7:
.........แต่ร้องไห้กับความโง่ของตัวเอง......ที่โดนหลอกมาตลอดว่า.."รักกัน"......... o7 :o12:
-
อย่างน้องคุณต๋องก็ยังมีนิวอยู่เนอะ
o7
-
ตอนที่ 42
1 เดือนแล้วที่ผมไม่ได้ข่าวหรือกลับไปติดต่อกับเค้าคนนั้นอีกเลย ในช่วงแรกผมก็แค่เหงาๆ แต่คงเพราะมันเคยมีคนมาคุยด้วย แถมยังเป็นคนที่เรารู้สึกดีด้วย ชอบอะไรเหมือนๆกันอีกต่างหากมั๊งคับ เลยยิ่ง OK เข้าไปใหญ่ ตอนนี้ไม่มีมันแล้ว เลยหวิวๆ เหงาๆมั๊งคับ :undecided:
ส่วนไอ้โจ๊ก “ตัวเล็ก” ของผมน่ะหรอ ก็เจอกันสัปดาห์ละครั้ง สองครั้งอ่ะคับ แล้วแต่มันหรือผมจะว่างรึเปล่า เพราะผมก็เริ่มยุ่งๆกับงานโปรเจคใหม่ที่เพิ่งได้รับมา มันก็รับงานเป็น MC ประจำของ Booth เครือข่ายโทรศัพท์ เลยต้องทำงานแทบทุกวัน จะเจอกันก็เย็นๆ หรือไม่ก็เสาร์-อาทิตย์โน้น ซึ่งตอนเย็นๆ ผมก็ไปเจอไม่ไหว บ้านมันก็ไกลอ่ะ ถ้าจะกลับบ้านแล้วขับรถไปหามัน ขอนอนอยู่บ้านดีกว่า เหนื่อยอ่ะ o6
ก็อย่างว่าแหละคับ ผมไม่ได้รู้สึกดีๆกับมันตั้งแต่แรก ผมเริ่มรู้สึกผิดต่อมันแค่นั้นเอง ที่ผมใช้มันแทนคนๆนั้น เพียงเพื่อไม่ไห้ผมเหงาแค่นั้นเอง “รักคนที่เขารักเรา” บางที คำๆนี้ มันอาจจะใช้ไม่ได้ก็ได้สำหรับผม เพราะตอนที่ผมยังโทรคุยกับมันอยู่ ความรู้สึกมันก็ไม่ใช่ “แฟน” สำหรับผมอยู่ดี แต่ที่ผมไม่อยากบอกปัดมัน เพราะกลัวว่าจะทำร้ายความรู้สึกมันมากกว่านี้อ่ะคับ อย่างน้อยๆ มันก็เป็นคนที่รู้สึกดีกับผม
1 เดือนที่ผ่านมา ทำไมผมรู้สึกเข้ากับโจ๊กไม่ได้เลยก็ไม่รู้ ทั้งเรื่องที่คุยกันเวลาโทรศัพท์ หรือ แม้แต่หนังที่ดู ผมรู้สึกว่าทำไมมันต่างกันงี้วะ ผมกับไอ้โจ๊กมันนะครับ ไม่ใช่มันกับคนนั้น ทั้งๆที่ตอนก่อนหน้าจะมาตกลงเป็น “แฟน” กัน ก็คุยได้เรื่อยๆ ไม่เห็นมีปัญหาอะไร แต่พอผมกลายมาเป็น “ตัวใหญ่” ของมัน ไม่รู้ทำไม อะไรอะไรมันก็ไม่เหมือนเดิม :serius2:
พอถึงวันเกิดผม ก็ อยู่กับเพื่อนๆตามเคย ........ ไม่มีอะไรพิเศษกับใคร ไอ้โจ๊กมันก็อยากมาด้วยนะครับ แต่ทำไมผมไม่อยากพามันมาก็ไม่รู้ มันไม่เหมือนตอนคนนั้น ผมไม่กล้ามาไอ้โจ๊กมันมาให้เพื่อนผมรู้จักเลย เอาจิงๆก็กลัวว่าจะเป็นเหมือนคนนั้นอีกแหละ ขี้เกียจมานั่งตอบคำถาม เวลาเลิกกัน ขำดีนะครับ เพราะผมไม่รู้เลยว่า ทำไมผมคิดว่า ผมกับไอ้โจ๊กไปกันไม่รอดแน่นอน ก็เราไม่มีใจให้เค้าเลยนี่หว่า เฮ้อ เซ็ง :o11:รู้สึกตัวเองเลวจิงๆ
หลังวันเกิดผมแค่วันเดียว ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากคนที่ผมไม่เคยคิดว่าจะโทรมาหา และก็ไม่เข้าใจด้วยว่ามันโทรมาทำไม
“ฮัลโหล หวัดดีคับ”
“พี่ต๋องรึเปล่าคับ”
“ใช่ ใครอ่ะ” :confuse: :confuse:
“อั้มคับพี่ จำได้เปล่า :o น้องพี่เอกอ่ะ หวังว่าคงไม่แก่จนลืมผมนะ ” ความทรงจำเก่าๆระหว่างผมกับคนนั้น ย้อนกลับมาอีกครั้ง
“เออ จำได้ดิ กวนteen ขนาดนี้มีอยู่ไม่กี่คนหรอก ว่าไง โทรมา มีอะไรรึเปล่า”
“เย็นนี้พี่ต๋องว่างป่ะคับ เด๋วไปหาได้ป่ะ พอดีมีอะไรจะปรึกษาหน่อยอ่ะ พี่” เอาไงดีวะ :serius2: จะว่างดีมั๊ยเนี่ย ผมไม่ได้โกดอะไรตัวน้องนี่หว่า ที่ไม่อยากยุ่งอ่ะ ตัวพี่ เพราะงั้นไปเจอก็คงไม่เป็นไรมั๊ง แต่มาคิดอีกที มันจะยิ่งทำให้ผมตัดใจจากเค้าได้ยากขึ้นรึเปล่า เพราะเวลาไปเจอไอ้อั้มมัน ผมจะไม่คิดถึงพี่ของมันหรอ :o7: เป็นไปไม่ได้ ผมดีขึ้นเยอะแล้วนะ จะไปตอกย้ำให้ตัวเองช้ำใจเล่นอีกรึเปล่า
“ว่าไงอ่ะพี่ อย่าเงียบไปดิ”
“เออ ก็ได้ ที่ไหนกี่โมงว่ามาดิ” ผมไม่รู้ว่าคนนั้นมันบอกไอ้อั้มหรือยัง ว่า เรื่องของผมกับมันจบไปแล้ว เฮ้อ จะบอกมันว่าไงดีวะกรู กลัวว่ามันจะไม่มาคนเดียวอ่ะดิ เอาไงดีวะ แต่ช่างมันเหอะ เจอก็เจอ เจอแล้วไง ใจของผมมันก็น่าจะแข็งพอแล้วมั๊ง
ไอ้อั้มมันก็นัดเวลากับร้านที่จะไปเจออ่ะคับ วันนั้นเล่นเอาทำงานไม่รู้เรื่องเลย เพราะอยากรู้ว่ามันจะมาปรึกษาเรื่องอะไร หน้ามันยิ่งคล้ายๆกันอยู่ เครียดเลยกรู กลัวว่าจะไปนึกถึงพี่มันอีก แต่ก็ช่างเหอะ มันคนละคนกันนี่หว่า อย่าไปคิดอะไรมาก
เย็นวันนั้นพอผมไปถึง ก็เห็นไอ้อั้มมันนั่งรอผมอยู่แล้ว ระแวงเหมือนกันเลยขอมองไปรอบๆก่อนว่า คนนั้นมันมาด้วยรึเปล่า
“พี่ต๋อง มองไร หาใครอยู่เปล่า”
“เปล่าเว้ย อ่ะ มีไรว่ามา” ผมแปลกใจเหมือนกันนะคับ ที่มันไม่พูดถึงพี่มันสักคำเลย
“พี่ต๋อง ผมรู้เรื่องพี่สองคนแล้วนะ”
“........” ห๊า เมิงรู้แล้ว แล้วเรียกกรูมาทำไมเนี่ย
“ที่ไอ้เอกมันทำแบบนั้นกับพี่อ่ะ ผมรู้นะว่ามันผิด เป็นใครก็ทนไม่ได้หรอก แต่ไอ้เอกมันรักพี่จริงๆ นะ”
แล้วมันก็เล่าให้ผมฟังเรื่อง ไอ้เอก กับ พี่หนุ่ย .......
รวมไปถึงตั้งแต่วันที่ผมเลือกที่จะเดินออกมา ไอ้เอกมันเป็นไงบ้าง ..............
****************************************************************
เฮ้อ ดีใจจัง ตอนหน้าก็จบล่ะค๊าบบบ
ขอบคุณที่ตามอ่านกันนะคับ o14
-
จะจบแย้ว..เหยองับ... :impress:
เป็นกำลังใจให้เสมอนะค้าบ... o14
-
..........โกหก.......เพื่อหั้ยเราได้รักกัน........
..........แล้วเมื่อความจริงถูกเปิด........
..........ไม่ว่ายังไง.........มันก็ไม่มีทางเหมือนเดิม......แม้จะรักแค่ไหนก็ตาม........ o7 :o12:
-
แหม๋กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม มาตัดตอนไปก่อนซะงั้น :interest: ค้างคาอีกแล้วววววว :dont2:
-
คนใกล้ตัวย่อมล่วงรู้จิตใจดีที่สุด
เพียงแต่เรารอให้อะไรๆมันพิสูจน์ตัวเอง
ความจริงย่อมเป็นความจริง
o16
-
ยังไงก็อยากให้เอกกับต๋องมารักกันเหมือนเดิม
ยกโทษให้เค้าเถอะคับ
o7
-
จบได้ค้างคามาก รีบมาต่อด่วนเลย o11 o11
ไม่อยากบอกว่ายังเชียร์เอกอยู่นะ o15
-
มารออ่านตอนจบนะค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
ลงไปขำท้องขดท้องแข็ง
ต๋องจะเชื่อเพื่อนๆดีป่าวหนอ
:pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
กาลเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ได้นะคะ
(จบค้างมากๆเลยอะค่ะ)
-
ขำอะไร ...ลุงเรย์ o12
รู้ตอนจบอยู่แล้ว.......นี่หว่า แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :o11:
ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เย็นนี้จะมาโพสต่อนะค๊าบบบบบบบ :laugh3:
-
เห็นปุ๊บรีบเข้ามาเลย นึกว่าจะมาต่อตอนจบ :sad2: เฮ้อ ค้างคาต่อปาย :o10: แต่ยังไงก้อยังรอ :onion_asleep:
-
รอดูเหมือนกันว่าจะจบเยี่ยงไร :try2:
-
:o7: นี่มันเย็นจนชืดแล้วอะคุณป้อม
ยังไม่มาต่อเลยอ่า
แต่ก็ต้องรอ ร๊อ รอ :sad3:
-
มารอตอนจบเมื่อไหร่จะมา...
-
ในเมื่อมันเป็นเรื่องจริงอย่างนี้แล้ว คำอธิบายใดๆ ก็ คงจะไม่ช่วยหรอก นะ เราว่า
ทุกสิ่งที่ทำ ก็ ต้องได้รับผลลัพธ์ ตามมา คราว นี้ ส่งน้องมาช่วยพูด อืม คงต้องให้ ต๋องเลือกต่อ
ว่า จะยอมเจ็บเพื่อรักเก่า หรือ ไปหารักใหม่ ดี
แต่ ที่ดูแล้ว รักเก่า ก็ยังค้างคา รักใหม่ ก็ ฆ่าเวลา สงสัยคงต้อง รอเวลาพบรักใหม่ซะละ มั้ง
แต่เสียดายความรู้สึกดีๆ จังเลย คน ที่สามารถเข้ากับเราได้ แทบทุกเรื่องนี่หายากมากๆๆๆๆๆๆๆ
หาใหม่ ก็ไม่รู้จะได้ อย่างนี้รึ่เปล่า ฝืนทน รีเทอร์น ก็ ใช่เรื่อง รับ ไม่ได้อยู่ดี :amen: :amen: :amen: :amen:
เอาใจช่วย พี่ป้อม นะ ครับ ตัดสินใจ ดีๆ จะได้ เสียใจน้อยที่สุด เพราะ ชีวิตที่เลือกที่จะมีรัก ต้อง เตรียมรับ ความเสียใจอยู่แล้วไม่มากก็น้อย
-
มารอนะคับผม :teach:
รักเก่า ก็ยังค้างคา รักใหม่ ก็ ฆ่าเวลา สงสัยคงต้อง รอเวลาพบรักใหม่ซะละ มั้ง
แต่เสียดายความรู้สึกดีๆ จังเลย คน ที่สามารถเข้ากับเราได้ แทบทุกเรื่องนี่หายากมากๆๆๆๆๆๆๆ
หาใหม่ ก็ไม่รู้จะได้ อย่างนี้รึ่เปล่า ฝืนทน รีเทอร์น ก็ ใช่เรื่อง รับ ไม่ได้อยู่ดี :amen: :amen: :amen: :amen:
เอาใจช่วย พี่ป้อม นะ ครับ ตัดสินใจ ดีๆ จะได้ เสียใจน้อยที่สุด เพราะ ชีวิตที่เลือกที่จะมีรัก ต้อง เตรียมรับ ความเสียใจอยู่แล้วไม่มากก็น้อย
สั้นๆ แต่โดนใจจังคับคุณ sak
-
จบจนได้............ ขอบคุณคับ o1
******************************************************
ตอนที่ 43
จากคำที่อั้มพูดออกมา สรุปคร่าวๆได้ว่า เอกอยากจะเลิกกับพี่หนุ่ยตั้งแต่เริ่มรู้จักกับผม ตอนแรกมันก็ไม่คิดว่า ผมกับมันจะเข้ากันได้ดีขนาดนี้ มันชอบผมจริงๆ ชอบมากๆตามที่ไอ้อั้มบอก แต่กับพี่หนุ่ย ไอ้เอกมันเกรงใจเค้ามากๆ เพราะเค้าเป็นคนส่งเสียมันเรียน ตั้งแต่มันอยู่ปี 3 จนจบ แล้วตอนนี้ก็ยังส่งเสียมันทุกเดือน แล้วมันก็เอาตังค์ตรงนี้แหละ ให้พ่อแม่เป็นค่าเล่าเรียนของไอ้อั้ม มันเจอกับพี่หนุ่ยตอนมันเรียนอยู่ปี 2 (ก็หลายปีแล้วนะ คบกันนานโคดๆ)
ตอนไอ้อั้มรู้ตอนแรกๆ มันก็โกดพี่มันเหมือนกัน แต่ไอ้เอกก็บอกให้มันคิดถึงพ่อกับแม่ มันอยากให้พ่อกับแม่สบายซะที มันเก็บตังค์มาตลอด กินอยู่อย่างประหยัด เก็บเงินทั้งที่เป็นเงินเดือนมัน ทั้งเงินที่พี่หนุ่ยให้ เอาเป็นค่าเล่าเรียนไอ้อั้มหมด
"พี่ต๋อง อย่าโกดไอ้เอกมันเลยนะ เอกมันเป็นคนดี ที่มันยังทำอยู่แบบนี้เพราะผมเอง มันอยากเลิกกับพี่หนุ่ย แต่พี่หนุ่ยก็ไม่ยอม มันอยากหางานใหม่ เงินเดือนจะได้เยอะกว่านี้ จะได้เอามาจ่ายค่าเทอมให้ผมได้" ไอ้อั้มพยายามอธิบายถึงความจำเป็นที่ไอ้เอกทำอย่างงั้น
"อั้ม พี่ขอบคุณนะที่อั้มมาบอกพี่เรื่องไอ้เอก รวมไปถึงเหตุผลที่มันทำว่าเพราะอะไร เอกมันเป็นคนดี พี่ไม่เถียง พี่รู้และก็เชื่อด้วยว่ามันเป็นคนดี ดีมากๆคนนึง แต่ที่มันโกหกพี่ มันทำจริงๆ ที่พี่ทนไม่ได้ก็ตรงนี้แหละ อั้มรู้ใช่ป่ะ ว่าพี่กับไอ้เอกคบกันยังไง"
"รู้ดิพี่ เอกมันบอกตั้งแต่ที่พี่ไปบ้านแล้ว ว่ามันจะเลิกกับพี่หนุ่ย เพราะมันจะมาคบกับพี่"
"รู้ก็ดีแล้ว จะได้คุยง่ายๆหน่อย" ผมตอบกลับไป "พี่รู้จักกับไอ้เอกผ่านเพื่อน จนเริ่มสนิทกัน เริ่มไปไหนด้วยกัน พี่บอกมันตลอดว่า พี่ขออย่างเดียว คือ อย่าโกหก แต่นี่ก็เท่ากับว่า ไอ้เอกมันโกหกพี่ตั้งแต่แรกที่รู้จักกับพี่มาเลยนะ พี่ไม่ชอบที่พอพี่มารู้ทีหลัง มันเหมือนพี่เป็นควายน่ะ พี่รู้สึกว่าพี่ดูโง่มากๆที่โดนหลอกมาตลอด"
"แล้วถ้ามันไม่หลอกพี่ตั้งแต่แรกพี่จะยอมคบกับมันหรอ" ไอ้อั้มสวนกลับมา "ถ้ามันบอกว่า มันมีพี่หนุ่ยเลี้ยงอยู่ พี่จะยอมคุยกับมันตั้งแต่แรกหรอ มันก็รู้ตัวดีนะพี่ ว่าชีวิตมันแย่กว่าพี่เยอะ แต่มันชอบพี่ไง มันเลยโกหกพี่ตั้งแต่แรก แล้วพยายามจะแก้ปัญหาก่อนที่พี่จะรู้ แต่เรื่องมันก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่แหละ"
ผมอึ้งไปเลยคับ มันก็จริงอย่างที่ไอ้อั้มว่า ถ้ามันบอกผมตั้งแต่แรก มันคงจะจบไปตั้งแต่คืนแรกที่เจอกันแล้วแหละ ผมก็คงแค่นั่งหัวเราะหลังจากไปกินเหล้ามา ว่าเจอคนน่ารักด้วยเว้ย เป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที โคดน่ากินเลย แต่เสียดายมันดันมีแฟนแล้ว เซ็งว่ะ แล้วผมก็คงล้มตัวลงนอน โดนที่ไม่ใส่ใจมันอีก แต่พอมันโกหกผม ทำให้ผมกับมันก็มีเวลาที่เรียนรู้ว่า ในโลกใบนี้ มีคนที่ชอบอะไรเหมือนๆกันกับเรา ผมได้มีช่วงเวลาดีๆกับมันอยู่ตั้ง 8 เดือน ก่อนที่มันจะจบลง
"แต่ยังไงมันก็โกหกพี่อยู่ดีแหละ อั้ม นั่นแหละประเด็น" ผมเถียงกลับไปข้างๆคูๆ
"พี่ต๋อง พี่ไม่ให้โอกาสมันหน่อยหรอพี่ ตั้งแต่วันที่พี่เลิกกับมัน มันหงอยไปเลยนะพี่ ที่มันไม่โทรไปหาพี่ เพราะมันก็รู้ตัวว่ามันผิด มันคงไม่กล้าสู้หน้าพี่ มันเครียดเหมือนกันที่มันโกหกพี่อ่ะ มันลางานกลับไปอยู่บ้านเกือบอาทิตย์ วันๆไม่คุยกับใคร กินแต่เหล้า แล้วพอมันเมา มันก็ร้องไห้ขอโทษพี่ ผมเห็นก็สงสารมันเหมือนกัน"
ผมไม่นึกว่าไอ้เอกจะเป็นขนาดนี้ "แล้วตอนนี้มันเป็นไงมั่งอ่ะ อั้ม" จะว่าไป พอผมฟังผมก็เป็นห่วงมันมากๆเหมือนกัน คนมันเคยรู้สึกดีๆให้กัน ไม่สิ ไม่ใช่เคย ถึงตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกดีๆกับมันอยู่
"มันก็ดีขึ้นแล้วแหละ พี่ แต่มันคุยน้อยลงเยอะ"
ผมถอนหายใจโล่งอก "มันดีขึ้นก็ดีแล้ว" จริงๆผมก็ไม่ได้โกดอะไรมันแล้วนะคับ ลืมๆอะไรไปเยอะแล้วด้วยซ้ำ เพราะมาคิดดูจริงๆ ในช่วง 8 เดือนที่ผมรู้จักกับมัน มันทำให้ผมทั้งอมยิ้ม หัวเราะ ปลื้มจนเก็บไปนอนฝันดี :give2:มากกว่าที่มันทำให้ผมเครียด แล้วก็เจ็บช้ำน้ำใจจนร้องไห้ :sad2: ปริมาณอย่างแรกมันมากกว่ากันเยอะ เทียบกันแล้ว 90:10 เลยก็ได้ พูดง่ายๆ มันทำให้ผมมีความสุขมากกว่า แล้วในตอนนี้ ตอนที่ผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว ผมเลือกที่จะจำสิ่งดีๆที่มันทำให้ผมในทุกๆวันที่รู้จักกับมันมา 8 เดือน มากกว่าที่มันโกหกผมแล้วทำให้ผมร้องไห้เป็นบ้าในวันสุดท้ายเพียงวันเดียว
"เออ ใช่พี่ต๋อง ไอ้เอกมันฝากของขวัญวันเกิดมาให้ด้วยพี่ Happy Birthday นะคับ" ไอ้อั้มพูดแล้วก็ยื่นของขวัญของเอกมาให้ "ตอนแรกมันจะฝากกับเพื่อนพี่ไป แต่มันก็ไม่กล้ามั๊ง พอดีผมลงมากรุงเทพ มันเลยฝากมา บอกให้เอามาให้พี่"
ผมลังเลหยิบของขวัญที่ไอ้อั้มมันยื่นมาให้ ผมจะแกะเลยตอนนี้ดี หรือจะรอไปแกะที่บ้านดีล่ะเนี่ย ผมกลัวว่าถ้าแกะเลย มันจะทำให้ผมคิดถึงมันอีก ผมกลัวตัวเองจะร้องไห้ ผมไม่อยากจะอ่อนแอเหมือนเมื่อเดือนที่แล้วอีก แต่ถ้าผมไม่แกะ มันก็จะดูว่าผมไม่ใส่ใจกับของขวัญชิ้นนั้นเลย ซึ่งมันไม่ใช่
"แกะเลยดิ พี่ อยากรู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน" ไอ้อั้มเชียร์
เอาวะ แกะก็แกะ จริงๆกรูก็อยากรู้เหมือนกันแหละน่า ว่าเอกมันจะซื้ออะไรให้
พอฉีกกระดาษห่อออก ผมก็เห็นหนังสือเล่มนึงคับ เป็นหนังสือที่รวบรวม Quote ต่างๆที่เกี่ยวกับความรัก
"อะไรเนี่ย หนังสือหรอ ไม่ลุ้นเลยไอ้เอกเนี่ย" ไอ้อั้มบ่นแทนผม
"นึกว่าจะเป็นอะไรล่ะ"
"ไม่รู้ดิพี่ นึกว่ามันจะโรแมนติกกว่านี้มั้ง"
"ไม่หรอก เนี่ยดีแล้ว" ผมมองที่หนังสือที่มันให้
ไอ้อั้ม เมิงเนี่ยช่างไม่รู้อะไรเลยจิงๆว่ะ เนี่ยเป็นของขวัญที่ดีที่สุดเลย ไอ้เอกมันเข้าใจผมจริงๆ มากกว่าใครๆด้วย ปีนี้ผมได้ของขวัญหลายชิ้นนะคับ ทั้งเสื้อ ทั้งน้ำหอม ทั้งปลอกหมอน หรือแม้แต่ถุงยาง 365 กล่อง ที่คุณนิว เพื่อนทะเล้นๆของผม มันซื้อให้ บอกจะใด้เอาไปใช้ทุกวัน แต่หนังสือเล่มนี้ต่างหาก ที่ผมชอบมากที่สุด
ผมเป็นคนชอบอ่าน Quote ของคนอื่นๆอยู่แล้วคับ คนที่รู้ว่าผมชอบก็จะมีไม่กี่คน ไอ้เอกเป็นหนึ่งในนั้น ของที่มันให้เนี่ย บอกให้ผมรู้ว่า มันรู้จักและเข้าใจผมจริงๆ
"ฝากขอบคุณมันด้วยนะ อั้ม แล้วก็ฝากบอกมันด้วยว่า พี่ไม่ได้โกดอะไรมันแล้ว ขอให้มันโชคดีล่ะกัน"
"พี่ก็โทรไปบอกมันเองดิ"
"ไม่อ่ะ พี่ลบเบอร์ ลบเมลล์มันทิ้งไปหมดแล้ว"
"พี่โกดมันขนาดนั้นเลยหรอ"
"อึม ตอนนั้นนะ ยอมรับว่าโกดว่ะ เกลียดเลยด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เฉยๆแล้ว จำแต่สิ่งดีๆดีกว่า อย่างน้อยพี่ก็เคยรักมัน"
"เคยหรอพี่ ตอนนี้พี่ต๋องไม่ได้รักมันแล้วหรอ"
"ไม่รู้เหมือนกันว่ะ อั้ม พี่ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่รู้สึกกับมันยังไงกันแน่ เอาเป็นว่ายังรู้สึกดีๆด้วยแล้วกัน"
"งั้นพี่ก็กลับไปหามันใหม่ดิ ผมว่าคราวนี้มันคงไม่โกหกพี่แล้วล่ะ มันคงจะเลิกกับพี่หนุ่ยจริงๆแน่ มันรักพี่จะตาย ผมเชียร์พี่นะ"
"เฮ้อ" :เฮ้อ: ผมได้แต่ถอนหายใจ เพราะผมไม่รู้จะพูดยังไงให้ไอ้อั้มมันเข้าใจดี ผมไม่อยากโดนไอ้เอกหลอกอีก ความรู้สึกมันระแวงไปแล้วไงคับ ถึงผมกลับไปคบกับไอ้เอกอีกครั้ง รู้สึกดีๆกับมันเหมือนเดิม พยายามลืมเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ ความรู้สึกระแวงมันก็ยังคงอยู่ ผมคงไม่ไว้ใจมัน ระแวงมันตลอด แล้วมันจะไปหาความสุขจากไหน ถ้าต้องอยู่ด้วยกันแบบระแวงกัน คอยจับผิดกันตลอด
ผมรู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับไอ้เอกครั้งเดียวก็พอแล้ว สู้เราเลิกกันไป แต่ยังมีความทรงจำดีๆเหลือให้กันมากมาย ดีกว่ากลับมาคบกัน แล้วทำลายความรู้สึกไปจนหมด ไม่มีเหลือ
"เอาเป็นว่าถ้ามันอยากติดต่อพี่ ให้มันติดต่อเองดีกว่า อั้ม พี่คงไม่ติดต่อมันก่อนหรอก"
"ก็แล้วแต่พี่ล่ะกัน แล้วผมจะบอกมันให้แล้วกันนะพี่"
............................................................................................
...............................................................................
................................................................
......................................................
.......................................
............................
.................
...........
ไอ้อั้มจากไป เหลือแต่ผมที่นั่งอยู่ที่เดิม พร้อมกับหนังสือเล่มนั้น ของขวัญที่มันซื้อให้ผม ผมสังเกตว่า มันถูกคั่นไว้ด้วยที่ขั้นหนังสือ ผมไม่รู้หรอกว่า มันแค่ถูกเสียบเอาไว้เฉยๆ หรือว่ามีความหมายอะไรพิเศษ แต่ผมก็เปิดไปอ่านหน้าที่ถูกคั้นไว้ครับ
ที่หน้านั้น มีข้อความที่ถูกไฮไลท์ด้วยปากกา สีเขียวสะท้อนแสงบางๆ เน้นข้อความเพื่อตอกย้ำว่า สำคัญกว่าข้อความที่เหลือโดยรอบ
What "love" is I don't know if it's not the response of our deepest natures to one another.
เอก.......ขอบคุณนะ ที่ให้ข้อแบบนี้มา ให้กรูรู้สึกว่าเป็นคนพิเศษของเมิงอีกครั้ง
เอกมันไม่รู้หรอกว่า ในหนังสือเล่มที่มันให้ผมมา นอกจากคำที่มันไฮไลท์เอาไว้ มันมีอีกประโยคที่ผมชอบมากๆ อีกหนึ่งประโยคอยู่ในหน้าถัดไป
The way to love anything is to realize that it might be lost
(คำที่ผมใช้ใน Msn และ Signature ของผมในเล้า)
ผมไม่เหลือคำพูดอะไรให้มันทั้งนั้นคับ เพราะผมเลือกที่จะไม่สานความสัมพันธ์กับมันต่อ ผมเลือกที่จะก้าวต่อไปกับความรักครั้งใหม่ที่เข้ามา ผมเลือกที่จะเรียนรู้รูปแบบของความรักจากเรื่องของผมกับเอก
ผมเลือกที่จะเขียนเรื่องนี้เก็บไว้ เป็นความทรงจำดีๆระหว่างผมกับมัน
และ ผมก็เลือกที่จะจบเรื่องนี้ ... ในตอนนี้
ผมไม่รู้หรอก ว่าวันข้างหน้าเรื่องราวระหว่างผมกับไอ้โจ๊กจะเป็นอย่างไร เราจะไปกันรอดมั๊ย
หรือเอกมันจะโทรมาหาผมรึเปล่า แล้วผมจะคุยกับมันยังไง ผมไม่รู้อะไรเลยคับ
ผมเชื่อว่า คนเราเกิดมาเพื่อเรียนรู้ครับ เรียนรู้ที่จะรัก เรียนรู้ที่จะเจ็บ เรียนรู้ที่จะจำ และเรียนรู้ที่จะไม่ทำ หากสิ่งนั้นทำให้เราเจ็บ
ผมรู้แค่ว่า ตอนนี้ ผมได้เรียนรู้เรื่องของความรัก จากสิ่งที่มันทำให้กับผม ทำให้มุมมองความรักของผมเปลี่ยนไป
ผมได้เรียนรู้ว่า ไม่ว่าผมจะเป็นอย่างไร มีเพศไหน ผมยังมีเพื่อนแท้คอยอยุ่เคียงข้างผมเสมอ
ผมได้เรียนรู้ว่า เวลาที่ผมล้ม ผมมีคนที่เข้ามาทั้งพยุง ทั้งปลอบ ทั้งด่าให้ตาสว่างมากมาย แต่สรุปสุดท้ายเหมือนกันคือ ทุกคนรักผม
ผมได้เรียนรู้ว่า ชีวิตคนเรามีหลายมุมหลายด้านให้มอง ผมโกด เกลียดเอก เพราะผมมองมันจากมุมของผมแค่มุมเดียว แต่เอกในสายตาไอ้อั้ม มันคือฮีโร่ที่ยอมเสียตัวเองให้น้องเรียนจบ และพ่อแม่ได้สบาย
ผมได้เรียนรู้ว่า ผมได้มีเพื่อนเพิ่มขึ้นอีกมากมายในเล้า จากเรื่องที่ผมเขียนขึ้นมาจากความทรงจำของผมกับเอก เรื่องนี้ และถ้าผมตั้งใจจริง ผมก็พอเขียนได้ล่ะน่า อิอิ สนุกไม่สนุกไม่รู้ แต่กรูภูมิใจที่เขียนได้จนจบ
และนั่นคือคำตอบทั้งหมด เป็นที่มาของชื่อเรื่องคับ "เหตุผลที่เราพบกัน"
ขอบคุณนะ เอก ขอบคุณนายมากๆจริงๆ ขอบคุณที่เรามาพบกัน........................
จบ
*********************************************************************
ขอบคุณทุกๆคนที่ตามอ่านมาโดยตลอดนะคับ o1 มือใหม่ อาจจะมาโพสช้าไปหน่อย เรื่องน่าเบื่อไปนิด
ก็ให้อภัยกันด้วยนะค๊าบบบบบบบ o14 แฮะ แฮะ
กำลังเขียน Epilogue หรือ ตอนส่งท้ายของเรื่องนี้อยู่ เย็นๆคงมาโพสอีกทีคับ
-
มาคนแรกได้มั้ย อิอิ
คุนป้อมเขียนดีแล้วอะ
สิ่งที่ออกมาจากความรู้สึก ย่อมส่งผ่านความรู้สึกออกมาได้มาก
ถึงแม้จะเป็นแค่ตัวอักษร แต่ก็รู้สึกได้
รับรู้อารมณ์ได้
ยังไงก็ขอให้พบเจอสิ่งดีๆ ต่อไปนะคร้าบบบบบ
-
ขอบคุณนะครับ ที่มาเล่าประสบการณ์ดีๆให้พวกผมได้อ่าน
ยังไงก็อวยพรให้ อนาคตต่อไปเจอแต่สิ่งดีๆในชีวิตนะคับ
-
.........ขอบคุณที่ทำหั้ยเราต้องพบกัน........
..........แม้ว่าวันนึงเราจะต้องจากกันก็ตาม........ o7 :o12:
-
Epilogue : บทส่งท้าย
วันที่ 10 เมษายน ที่ผ่านมา ก็เหมือนวันธรรมดาอีกวัน ที่ผมตื่นเช้าไปทำงาน ไอ้โจ๊กก็ยังทำหน้าที่เดิมๆของมัน คือ โทรมาปลุกผมทุกเช้า "ตัวใหญ่ ตื่นไปทำงานได้แล้ววว สายแล้ว" ประโยคเดิมๆที่มันพูดกับผมแบบไม่เบื่อทุกเช้า
"เออ ตื่นแล้ว ตื่นแล้ว" o9 ง่วงโคดๆ ไม่อยากตื่นเลย
"แล้วอย่าลืมกินข้าวนะ ตัวใหญ่ จะได้มีแรงทำงาน" - สั่งกรูจัง
"ไม่เอาอ่ะ เด๋วอ้วน ไม่ได้เป็นกรรมกรนะ ต้องใช้แรงขนาดนั้น"
"กินไปเหอะ อ้วนก็ไม่เห็นเป็นไรเลย น่ารักดี" บ้าดิ น้ำหนักขึ้นมาตั้งเยอะ ผมคงต้องเริ่มลดน้ำหนักได้แล้ว ผมไม่กินข้าวเช้าหรอก แต่ก็รับปากไอ้โจ๊กมันไปงั้นๆแหละ รำคาญ ขี้เกียจทะเลาะ
"เออๆๆ เด๋วกิน เราไปอาบน้ำก่อนนะ ตัวเล็ก เด๋วค่อยคุยกัน บาย"
"ค๊าบบ ตัวใหญ่"
อย่างที่บอกแหละคับ ไอ้โจ๊กมันโทรปลุกผมทุกเช้า เป็นอย่างงี้ไม่เคยเปลี่ยน เกือบ 2 เดือนแล้วที่ผมตกลงจะเป็น"ตัวใหญ่"ของมัน ถ้าถามความรู้สึกของผม ผมก็ยังไม่ได"้รัก"มันอยู่ดี แต่ไม่เป็นไรหรอกน่า คงมีซักวันที่ผมบอก "รัก" มันได้เต็มปาก ให้มันออกมาจากความรู้สึกจิงๆดีกว่า พูดออกมาแบบสักแต่ว่าพูด
ผมมาทำงานเหมือนทุกวัน เปิดคอม เช็คเมลล์ สั่งงานลูกน้อง แล้วก็เข้าเล้าไปเขียนเรื่องของผมต่อ
ตอนแรกผมกะจะเขียนเรื่องนี้ เพื่อจะประนามไอ้เอกมันซะหน่อย เขียนไปเขียนมา ก็อดนึกถึงเรื่องดีๆของผมกับมันไม่ได้ :-[ เลยกลายเป็นบันทึกความทรงจำของผมไปซะงั้น ชื่อที่ผมเลือกมาตั้งแทนชื่อตัวละครจริงๆ ก็คือคนที่มีความหมายกับผมทั้งนั้น ชื่อทุกชื่อสมมุติขึ้นมาทั้งนั้นยกเว้นชื่อหมาคับ ผมยิ้มไปก็เขียนเรื่องต่อไป :o9:
ตอนนั้น จู่ๆก็มีคนเข้ามาแอดผมใน Msn ใครวะ ผมนึกในใจ คนในเล้าหรอ ไม่น่าใช่ เพราะผมไม่ได้โชว์เมลล์นี่หว่า แต่ก็ accept ไปก่อน เผื่อว่าจะเป็นเพื่อนๆผม
ไม่นานคนๆนั้นก็ส่งข้อความเข้ามาทัก
"วันนี้ไปวัดมา"
"หรอคับ ใครอ่ะ" เมิงไปวัดแล้วจะมาบอกกรูทำไม ใครวะเนี่ย
"วันนี้ไปวัดมา เอาบุญมาฝาก" คนนั้นพิมพ์ประโยคเดิมตอบกลับมา
"ใครเนี่ย แกล้งกันเปล่า" ใครกวน teen กรูอีกวะ
"อยากให้ไปวัดด้วยกันจัง"
ใครวะ ชักแปลกๆล่ะ ผมเลยมานั่งนึกดูอีกที ว่า มันนี้มันเป็นวันอะไร มีความสำคัญอะไรรึเปล่า มันก็ไม่มีนี่หว่า แต่เอ๊ะ..... แน่ๆ คนนั้นแน่ๆ ผมยิ้มพร้อมพิมพ์ตอบกลับไป
"ไปวัดมาก็ดีแล้ว ทำบุญวันเกิดดีออก Happy Birthday นะ"
"รู้แล้วหรอ ว่าใคร"
"แหงดิ ก็วันนี้วันเกิดใครล่ะ"
"จำได้ด้วย ขอบคุณคับ"
"สบายดีป่ะคับ"
"ก็เรื่อยๆ วันนี้ลางานไปทำบุญกับไอ้อั้มมา"
"ก็ดีแล้ว"
"พี่ป๊อม ประชุมที่ชั้น 5 ด้วยค่า โทรมาตามแล้ววว" เสียงรุ่นน้องที่ทำงานโทรบอกผม "เล่นแต่เอ็มอยู่นั่นแหละ เด๋วก็ฟ้องเลย"
"เออๆ รู้แล้ว ไปเดี๋ยวนี้แหละ ไม่ต้องเร่ง" ผมตอบกลับไปเซ็งๆแบบหัวเสีย พร้อมกับพิมพ์ข้อความตอบไป
"เอก (ขอใช้ชื่อนี้ต่อล่ะกันนะ อิอิ) เด๋วเราไปประชุมก่อนนะ โดนตามตัวล่ะ เด๋วค่อยคุยกัน"
"ค๊าบบ ไว้ค่อยคุยกัน บาย"
"บายค๊าบ Happy Birthday นะ"
"จ้า"
แล้วผมก็หอบเอกสารการประชุม แล้วก็รีบวิ่งขึ้นไปห้องประชุมเหมือนทุกๆวัน ในระหว่างทาง ผมรู้สึกชื่นใจว่า อย่างน้อยมันก็ยังนึกถึงผมอยู่ ในอนาคตจะเป็นยังไง อย่าที่ผมเคยบอก ผมไม่รู้หรอก ระหว่างผมกับไอ้ตัวเล็กจะเป็นไง หรือเรื่องของผมกับไอ้เอกจะเป็นไงต่อไป แต่ผมก็ดีใจที่ได้รู้จักกับมันทั้งคู่ ชีวิตผมยังต้องเดินต่อไป ยังไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะเป็นไง ยังไงก็ สู้เว้ยยย ผมยิ้มให้กับตัวเองก่อนที่จะเปิดประตูห้องประชุมแล้วใช้ชีวิตของผมต่อไป........
ตั้งแต่ครั้งที่เราจากกันแสนไกล เหตุและผลมากมาย ไม่เคยสำคัญ เท่ากับความรู้สึก ที่ใจของฉันนั้นเก็บให้เธอ
แต่ละครั้งที่เราผ่านมาพบกัน อาจบังเอิญได้ยินข่าวคราวของเธอ นั่นคือความรู้สึก ที่ดี ที่ฉันคอยอยู่เสมอ
ขอบฟ้าที่เรานั่งมองคราวนั้นยังมีความหมาย ต้นไม้ลำธาร ยิ่งมอง ยิ่งคิดถึงเธอมากมาย ชีวิตที่มันขาดเธอ วันนี้ยังเดินต่อไป แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ
หยิบเอาภาพที่เรากอดคอด้วยกัน ได้แต่ยิ้มกับมันด้วยความชื่นใจ และก็ยังเสียดายกับการสูญเสียเธออยู่เรื่อยมา
ได้ยินเสียงบทเพลงที่เธอชอบฟัง และทุกครั้งก็ยังแอบมีน้ำตา ยิ่งเวลารู้สึกไม่มีไม่เหลือใครอยู่ตรงนี้
ขอบฟ้าที่เรานั่งมองคราวนั้นยังมีความหมาย ต้นไม้ลำธาร ยิ่งมอง ยิ่งคิดถึงเธอมากมาย ชีวิตที่มันขาดเธอ วันนี้ยังเดินต่อไป แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ
และคงคิดถึงเธอ........ ตลอดไป
[wma=300,50]http://001.uploadblaster.com/file_hosting/b999e45340a34ae19904877a5f1a0a9f.mp3[/wma]
-
ทำร้ายจิตใจกันแสนสาหัส
ถ้าทำใจได้เมื่อไหร่ ก็ลองเรียนรู้กันและกันดุนะ
เราสามารถใช้เวลาพิสูจน์ความจริงใจของเขา
และที่สำคัญ พิสูจน์หัวใจนายเองด้วย
o11
-
.........และคงคิดถึงเธอ........ ตลอดไป.........
.............เราก็คงทำได้แค่นี้แหละ...... :impress: :impress:
-
เฮ้อ..................
จบไปแล้ว อีกเรื่องหนึ่ง นิยายดีๆ :impress2:
-
ก็พอรู้ว่าเธอเคยรักเขา แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ไปมีคนใหม่
จากกันโดยไม่ร่ำลา เมื่อเขาทิ้งเธอไป ก็ทำให้เธอช้ำใจเหลือเกิน
แต่วันนี้เมื่อเธอมารักฉัน เธอมีฉันไว้คอยพึ่งพิงและยึดเหนี่ยว
ปากเธอบอกว่ารักกัน ว่ารักเดียวใจเดียว แต่ฉันรู้ดีว่ามันไม่จริง
เธออยู่กับฉันแค่ให้ฉันมาแทนเขา เธออยู่กับฉันเพราะเธอเองไม่เหลือใคร
แต่ความจริงแล้ว เธอเพียงต้องการแค่คนคอยปลอบใจ เธอยังลืมเขาไม่ได้เลย
ถ้าจะรักได้โปรดจงรักฉัน อย่าให้ฉันต้องเป็นเพียงเงาใครบางคน
อยากให้มองด้วยหัวใจว่าฉันมีตัวตน อย่ามองฉันเป็นตัวแทนของใคร
เธออยู่กับฉันแค่ให้ฉันมาแทนเขา เธออยู่กับฉันเพราะเธอเองไม่เหลือใคร
แต่ความจริงแล้ว เธอเพียงต้องการแค่คนคอยปลอบใจ เธอยังลืมเขาไม่ได้เลย
ถ้าจะรักได้โปรดจงรักฉัน อย่าให้ฉันต้องเป็นเพียงเงาใครบางคน
อยากให้มองด้วยหัวใจว่าฉันมีตัวตน อย่ามองฉันเป็นตัวแทนของใคร
อยากให้มองด้วยหัวใจว่าฉันมีตัวตน ให้เหมือนที่ฉันรักเธอทั้งใจ
มาบอกแค่นี้แหละครับ มุมมองของตัวเล็ก
-
ต่างคนต่างมีมุมมองของตนเอง :sad2:
เลือกที่จะคิดและตัดสินใจคนละแบบ :sad4:
ไม่มีใครบอกได้ว่า สิ่งที่คิดหรือตัดสินใจไปแล้ว ถูกหรือผิด
แต่สิ่งที่เกิดขึ้น เราจะได้รับผลจากการตัดสินใจนั้นแบบเต็ม ๆ :sad4:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ o15 ขอบคุณมากค่ะ o1
-
-------ขอบคุณ จากใจ ครับ--------------
-
ชีวิตที่มันขาดเธอ วันนี้ยังเดินต่อไป แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ....
อยากจะบอกว่า ฟังเพลงนี้ทีไร น้ำตาไหลทุกทีเลยอ่ะ
ปล. แค่เพียงเธอนั้นจะกล้าเปิด เปิดตา และเปิดหู และเปิดใจ มองโลกในมุมมองด้านใหม่ ไม่ว่าจะร้ายหรือจะดี...
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องๆดีๆๆๆๆๆๆๆๆ
เราประทับใจเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆ..
ขอบคุณอีกครั้ง...
-
:impress: :impress: ไม่อยากพูดเลย แต่คงต้องเอ่ยเตือนนิดนะครับ เวลาที่เราเหงา เศร้า แล้วก็อกหักเสียใจนะครับคุณต๋อง ไม่น่าหาคนมาทดแทนในช่วงนั้นเลย เพราะเมื่อไหร่ที่เราเข้มแข็งขึ้น ยืนได้ด้วยตัวเองแล้วแต่เรายังทำใจให้รักคนที่มาเปนตัวแทนไม่ได้ มันก็จะเปนอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอ่ะครับ จะให้รักตัวแทนเพิ่มก็ลำบาก จะให้เลิกก็สงสารในความดีของเค้า o2 o2 ยังไงผมก็ให้กำลังใจแล้วกันนะครับ o13 o13
-
เหนด้วยกะคุน AGE ว่าไม่มีใครสามารถมาแทนที่ใครได้
โดยเฉพาะคนที่รัก กะคนที่ดี แน่นอนที่สุดย่อมไม่เหมือนกัน
แต่ก็เชื่อว่าแต่ละคนย่อมมีเหตุผลที่ต่างกัน สถานการณ์ที่ต่างกัน
ที่จะตัดสินใจอะไรลงไป
ที่ทำได้คือเอาใจช่วย และเป็นกำลังใจ กับทุกการตัดสินใจของคุนป้อม
เพราะถ้านั่นคือสิ่งที่คุนป้อมเลือก และอยากทำ
คิดว่านั่นคือสิ่งที่ดีแล้ว
หวังว่าคุนป้อมคงจามีความสุขต่อไปปปป คร้าบบบบ :yeb:
-
o1 ขอบคุณทุกๆคนสำหรับคำเตือนดีๆที่มีให้นะครับ
o14 กำลังใจมาขนาดนี้ ร๊ากกกตายเลย อิอิ
สำหรับในตอนนี้ เอาเป็นว่า ทั้งเรื่องของโจ๊ก กับ เอก ทุกอย่างสรุปลงเอยด้วยดีละกันครับ
*************************************************************************
ส่วนผม ตอนนี้มีความสุขกับชีวิตแน่นอนค๊าบบบบบบบบบบบ :o9:
-
จบไปอีกหนึ่งเรื่อง ไม่น่าเชื่อว่าเขียนเป็นเรื่องแรกเนอะ เพราะสำนวนการเขียนหรือการเล่าเรื่องดีอ่ะ บรรยายความรู้สึกได้ดี ทำให้เข้าใจตัวละคร
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ o13 ขออวยพรให้มีความสุขกับชีวิตปัจจุบันที่คุณเลือกเอง :give2:
-
จบเเล้วนะครับ จะว่าจบดีก็ไม่ใช่จบร้ายก็ไม่เชิง แต่ก็เเล้วแต่ใจของแต่ละคนไม่ว่ากันหากคิดว่าการตัดสินใจนี้ถูกต้องเเล้วเเละจะไม่เสียใจภายหลัง ยังไงก็ขอให้พบเเต่เรื่องดีๆหลังจากนี้ก็เเล้วกันนะครับ :bye2:
-
น่าเสียดายเนอะ แต่ก็นะพี่เลือกแล้วนี่นาว่าจะให้เป็นยังไงต่อไป
เก็บเค้าเอาไว้ในความทรงจำที่ดีๆแล้วกัน เชื่อเถอะว่าสักวันพี่จะได้เจอคนที่ "ใช่" สำหรับพี่แน่นอน
ขอบคุณทั่นพี่ที่เอาเรื่องและประสบการณ์มาให้ได้อ่านนะ ขอบคุณค๊าบบบ o1 o1
ปล.เอาเรื่องมาให้อ่านอีกเด้อ จะรอค๊าบบบบ เป็นกำลังใจให้ทั่นพี่เด้อ
-
อย่านี้แหละเค้าถึงว่าคนที่คิดจะรักก็ต้องเตรียมใจที่จะเจ็บไว้ด้วย
ให้เอาเรื่องคุณเอกเป็นประสบการณ์ในรักครั้งต่อๆไปนะคะ
แล้วก็เวลาจะสามารถพิสูจน์ใจคนได้ค่ะ
-
พอดีเมื่อวาน อ่านในหนังสือเล่นที่ไอ้เอกให้มาเพิ่มครับ
เจอประโยคนึง ชอบมากๆ เลยอยากเอามา Share ให้คนอื่นๆด้วย
You know when you love someone when you want them to be happy even if their happiness means that you're not part of it.
"คุณรู้ว่า คุณรักเค้าก็ต่อเมื่อคุณต้องการให้เค้ามีความสุข แม้ว่าความสุขนั้นจะหมายความถึงการที่คุณไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของมัน "
:like6: โคดดดดดดดด ชอบบบบบเลย
อีกอัน
To love is nothing. To be loved is something. To love and be loved is everything!!
"การได้รักเป็นเรื่องขี้ผง การถูกรักเป็น "บางอย่าง" ทีเดียว ส่วนการได้รักและการถูกรักเป็น"ทุกอย่าง"
พอล่ะ :o9: ชอบๆ
-
ชีวิตเจอแต่เรื่องขี้ผง
:o12: :o12: :o12:
-
o7 o7 o7
-
Thank you for sharing your valuable memory with us here. It was very impressive.
Wish you have a happy life krub.
-
o2 o2 o2 o2 o2 o2 o2
มึนอย่างหนัก
ก็เล่นอ่านมันรวดเดียวจบเลยอ่ะ
สุดท้ายเรื่องนี้ก็จบอย่าง Happy Ending จริงๆ ด้วยสินะ
:undecided: :undecided: :undecided:
-
To love is nothing. To be loved is something. To love and be loved is everything!!
ชอบประโยคนี้นะคับ หุๆๆ อ่านทีเดียวรวด มึนเล็กน้อย เดี๋ยวต้องไปปั่นฟิสิกส์ต่อ
You know when you love someone when you want them to be happy even if their happiness means that you're not part of it.
ขอบคุณนะคับสำหรับประโยคนี้ เพราะว่า มันเป็นตัวช่วยให้ผมรู้ว่าจริงๆแล้วผมรักใคร หรือผมแค่ชอบใคร
ขอเป็นกำลังใจให้นะครับสำหรับความรักของพี่ o13
-
จบได้สวยงามมากครับ . . . :impress3:
เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอบคุณมากครับ o1
-
อ่านรวดเดียวจบเลย.. อิอิ
ไม่ต้องรอนาน.. ไม่ต้องรอลุ้น..
ชอบๆ คนเขียนเขียนได้ดีทีเดียวแหละ
แอบอดคิดอย่างน้องอั้มไม่ได้ว่า..
ถ้าไม่โกหกแล้วคนเขียนกับเอกจะได้คบกันล่ะหรือ
มันคงจะเจ็บปวดนะ.. ถ้าจะต้องจากกัน ทั้งๆ ที่ยังรักกันอยู่..
แต่ก็อย่างว่าล่ะนะ.. เหตุผลของใครก็เหตุผลของคนนั้น
ความคิด การตัดสินใจ ของแต่ละคนก็ย่อมต่างกัน..
ยังไงก็ขออวยพรให้ทั้งคนเขียนและคนอื่นๆ ในเรื่อง
โชคดีในเรื่องความรักแล้วกันนะ..
:teach:
-
ในที่สุดก็อ่านจนจบซะที
อ่านแล้วแอบจี๊ดเลยอ่ะคับ
ไม่นึกว่าเรื่องจะลงเอยแบบนี้
แต่ไงก็ขอบคุณนะคับ
สนุกมากเลย o15
-
ไม่ได้แอบมาป่วนกระทู้นะครับ แค่มาขอความเห็นว่า พอดีตอนนี้กำลังเขียนเรื่องใหม่อยู่(ใกล้เส็ดล่ะ)
ตั้งใจว่าจะลงต่อจากเรื่องบอยที่กำลังลงอยู่ครับ
แต่จะตั้งเป็นกระทู้ใหม่ดี หรือ ต่อจากกระทู้อันนี้ดี (แบบเจ๊สอง)
เพื่อนๆว่าไงอ่ะ :o9:
-
ไม่ได้แอบมาป่วนกระทู้นะครับ แค่มาขอความเห็นว่า พอดีตอนนี้กำลังเขียนเรื่องใหม่อยู่(ใกล้เส็ดล่ะ)
ตั้งใจว่าจะลงต่อจากเรื่องบอยที่กำลังลงอยู่ครับ
แต่จะตั้งเป็นกระทู้ใหม่ดี หรือ ต่อจากกระทู้อันนี้ดี (แบบเจ๊สอง)
เพื่อนๆว่าไงอ่ะ :o9:
เรื่องบอยมะได้อ่านอ่ะครับ แหะๆ :m5:
แต่มาออกความเห็นว่า ถ้าเป็นเรื่องใหม่เลย
ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตัวละครใดในกระทู้เดิม
จิงโจ้ว่า ตั้งเป็นกระทู้ใหม่เลยดีกว่าคับผม
:m13:
-
เอากระทู้ใหม่ดีกว่าทั่นพี่
เรื่องใหม่มันก็ต้องเริ่มกระทู้ใหม่อย่างที่พี่โจ้ว่านั่นแหละ
เรื่องใหม่มันก็ต้องเริ่มต้นนับ1ใหม่สิ
-
:teach:เห็นด้วยกับรีข้างบนคร้าบบบบบ o15
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:........................ใจร้ายเน๊อะไม่มาต่อเลย :m15: :m15:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:........................ใจร้ายเน๊อะไม่มาต่อเลย :m15: :m15:
คุณ Slmzaa จ๋า เรื่องนี้ผมเขียนจบแล้วอ่ะคับ คงไม่ต่ออะไรแล้ว
เพราะตอนนี้ ผมกับไอ้เอกก็ยังคุยกันอยู่บ้างครับ แต่นานๆครั้ง เพราะงานทั้งผมกับมันก็ค่อนข้างยุ่ง
ส่วน "ตัวเล็ก" ผมไม่ได้ติดต่อเค้ามาสักพักใหญ่ๆแล้วล่ะคับ
เรื่องที่จะเขียนต่อ เอาไว้รออ่านกันนะคับ แต่คงอีกสักพัก เพราะยังเขียนได้ไม่กี่ตอนเอง
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค๊าบบบ :m5:
-
เป็นกำลังใจให้ทั่นพี่ค๊าบบบบ
นับถอยลังรออ่านเรื่องใหม่ของทั่นพี่ :m4:
-
รออ่านเรื่องใหม่เหมือนกันค่ะ
อย่าให้ FC รอนานนะค่ะ
-
:-[ :o8:นึกว่ามีต่ออีกเฮ้อเราก้อ....................นะรออ่านตอนไหม่นะครับเปนกามลังใจไห้
-
รออ่านตอนใหม่ค่ะ แต่ขอเป็นกระทู้ใหม่ดีกว่านะคะ
-
รอเรื่องใหม่ แต่ยังไงก็ชอบเรื่องนี้นะคับ :m1:
-
:m1: ...เมื่อเริ่มอ่านเรื่องนี้เรามีความสุขมาก ชอบ ๆ ไม่คิดว่าจะจบแบบนี้ เศร้าจัง ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจคะ :m3:
-
:m2: :m2: จบไปแล้วววว
ตอนแรกๆก็ตามอ่านตลอดเลย ช่วงหลังยุ่งๆอ่า แต่ตอนนี้ได้ตามอ่านจนจบแล้ว
ชอบมากมาย เข้าใจชีวิตเลยว่าบางทีคนเราต้องเลือก และทางที่เลือกไม่จำเป็นต้องคู่กันเสมอไป
ความรักก็ยังคงเป็นสิ่งที่งดงามในตัวมันเอง เพียงแต่เราจะรับรู้ถึงมันได้ในรูปแบบไหน :undecided:
ปล.เรื่องใหม่ตั้งกระทู้ใหม่เลยดีกว่าจ้า :m4:
มีเรื่องใหม่ๆให้อ่านอีกแล้ว แต่เรื่องเก่าๆก็ยังตามอ่านไม่จบเลย :เฮ้อ:
-
ตอนพิเศษ
“ต๋องๆ วันนี้ว่างป่ะ ไปดู Poltergay เป็นเพื่อนหน่อยดิ ไม่กล้าไปดูคนเดียว” เสียงโวยวายที่ส่งผ่านมาทางโทรศัพท์ดังขึ้นทันทีที่ผมรับสาย นานเท่าไหร่แล้วนะที่ผมไม่ได้ยินเสียงนี้
“เอาดิ วันไหนอ่ะ”
“วันนี้ได้ป่ะ วันนี้ผมเลิกเร็ว เนี่ย งานเส็ดล่ะ” (เอื๊ อีนี่นิ เมิงเส็ดกูไม่เส็ดนี่หว่า ทำเป็นจำไม่ได้ ว่าต้องเส็ดพร้อมกันดิ ถึงจะ Perfect :o8: )
“คุณเลิกเร็ว แต่ผมมีประชุมนิ กว่าจะเลิกคงดึกอ่ะ น่าจะเกือบทุ่มนึงอ่ะ” ผมตอบกลับไป
“ดูรอบ 2 ทุ่มครึ่งก็ได้ นะ นะ ดูเป็นเพื่อนกันหน่อยเหอะ นะ นะ ต๋อง นะ เราอยากดูอ่ะ :m13: ไม่ได้ดูด้วยกันนานแล้วนะ” ทุกทีสิน่า ผมล่ะขัดมันไม่ได้จริงๆ เวลาเจอลูกตื้อกับเสียงอ้อนๆจาก พ่อยอดชายของผมคนนี้
“เออ ไปก็ได้ แต่เลี้ยงกูด้วยนะ” (ดี กรูจะให้เลี้ยงให้เข็ดเลย ชวนดูหนังดีนัก ชิส์)
แต่เอาเข้าจริงๆผมก็ไม่ให้มันเลี้ยงผมหรอกคับ ก็ช่วยๆกันออกมากกว่าเพราะยิ่งมารู้ว่าตอนนี้เค้าย้ายออกมาจากคอนโดของพี่หนุ่ยแล้ว ยิ่งมีค่าใช้จ่ายเยอะขึ้นมากว่าเดิมอีกเป็นเกือบเท่าตัว
ใช่ครับ คนที่ผมจะไปดูหนังด้วยคืนนี้ เป็นคนเดียวกับที่พวกคุณๆอ่านเรื่องของเค้ามาก่อนหน้านี้ คนที่ทำผมร้องไห้จะเป็นจะตาย พ่อยอดชายนายเอกนั่นแหละครับ หลังจากที่มันคุยกับผมผ่านทาง MSN มาได้สักระยะ (ก็เกือบเดือนเหมือนกัน) มันก็เริ่มโทรมาคุยเล่นบ้าง ชวนผมไปดูหนังบ้าง (ซึ่งผมยังไม่เคยไปดูหนังกับมันอีกเลย หลังจากเกิดเรื่องตอนนั้น) อย่างที่ผมเคยบอกแหละครับ คนมันชอบอะไรเหมือนๆกันอ่ะ มันหายากโคดๆ ถึงไม่ได้เป็นแฟนกัน เป็นเพื่อนกันก็ยังดี
ข่าวล่าสุดของมันตอนนี้คือ มันย้ายที่ทำงานจากแถวรัชดาไปอยู่ไกลถึงแถวแจ้งวัฒนะ ได้ขึ้นทั้งเงินเดือนและตำแหน่ง รวมทั้งย้ายออกมาจากคอนโดพี่หนุ่ยเรียบร้อยแล้ว หลังจากที่เกิดเรื่องระหว่างมันกับผม (เหมือนเลิกกับกรูแล้วชีวิตมันดีขึ้นยังไงยังงั้น นี่มานหมายความว่าไงฟ่ะ โกด โกด สรุป กูถ่วงความเจริญมันนี่เอง o7 ช่างเป็นเรื่องที่น่าถูมิใจจริงๆ)
เอก “งั้นเด๋วเจอกันที่ลิโด้นะ”
ผม “เออ ตามนั้น เด๋วเจอกัน”
2 ทุ่มที่หน้าโรงลิโด้ สยามสแควร์ ผมกำลังเดินขึ้นไปที่หน้าโรงก็หันไปเห็นคนๆเดิมที่ยืนอยู่ที่เก่าที่เราชอบนัดเจอกันเวลาไปดูหนัง
ผม “เฮ้ย เอก เหม่อไรวะ” ผมตะโกนใส่หูมันให้มันตกใจเล่น :laugh:
เอก “แสรดดดด ตกใจหมด เด๋วสาวแตกขึ้นมาจะทำไง” โหย กูล่ะอยากเห็นสภาพสาวแตกของเมิงจริงๆ คงหลอนน่าดู “แล้วไปไหนมา ทำไมมาช้าจังอ่ะ” บ่นอีก ทำไมถึงเป็นผู้ชายที่ขี้บ่นอย่างนี้วะเนี่ย
“ต๋องล่ะอยากเห็นเอกสาวแตกจริงๆ จะน่ากลัวขนาดไหนเนี่ย 5 5 5” นึกสภาพผู้ชายที่สูง 170 กว่าๆ หน้าตี๋ๆ อย่างมัน ทำสาวแตกเนี่ย :m20: เครียดขึ้นมาเลยนะเนี่ย นึกสภาพไม่ออกจริงๆ “ไป ไปดูหนังกันเหอะ ซื้อตั๋วไว้แล้วใช่ป่ะ”
คืนนั้น Poltergay ไม่ได้สนุกอย่างที่คิด หนังออกจะหลับๆนิดๆด้วยซ้ำ แต่เนื่องจากเป็นหนังเรื่องแรกที่เรามาดูด้วยกันหลังจากที่ เออออออ ...... เกิดเรื่องอ่ะครับ เลยจำได้มากเป็นพิเศษ สมัยตอนเขียนเรื่องนี้ใหม่ๆ เวลาที่ผมตื่นเต้น เขียนบรรยายไปคนที่อ่านชอบหาว่าผมหื่น :m10: ซึ่งจริงๆ ผมไม่ได้หื่นนะครับ ออกจะเป็นคนดี (ที่ไม่มีใครรัก) ด้วยซ้ำ :m23: อย่างครั้งนี้ก็เหมือนกัน อารมณ์มันเหมือนไปดูหนังกับมันครั้งแรกที่ เอ็มโพเรี่ยมเลย แอบตื่นเต้นไปหมด โดนขามันนิดก็ โอยยยยย หัวใจจะวาย ทั้งๆที่ มากกว่าขาก็เคยเห็นมาหมดแล้ว ไม่ใช่แค่เห็นด้วย ทั้งกอด จูบ ลูบ คลำ ทำมาหมดแล้วววว o16 (แฮ่ะ คิดอารายยยอ่ะ ก็มือไงคับ แค่มือ) แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะใจสั่น ไม่รู้ทำไม :m29:
ไม่รู้บอกไปรึยังว่าผมเลิกกับไอ้โจ๊กไปแล้ว หลังจากที่คบมันมาประมาณเกือบ 4 เดือน ไม่รู้ดิครับ คนมันไม่ได้ “รัก” เท่าไงได้ ถึงเค้าจะรักเราเท่าไหร่ก็เหอะ แล้วผมจะโดนตาเรย์ด่าว่า “แล้วสักวันเมิงจะรู้สึก” ก็ตาม ผมก็เลิกกับโจ๊กไปแล้ว ผมยังรู้สึกผิดกับ ไอ้ตัวเล็ก ของผมจนถึงทุกวันนี้นะครับ ว่าตอนนั้นที่ผมตกลงคบกับมัน เป็นช่วงที่ผมเห็นแก่ตัวที่สุด เป็นช่วงที่ผมแค่ต้องการใครสักคนที่คุยด้วย ที่มาอยู่ข้างๆ แล้วมันเข้ามาในจังหวะนั้นพอดี ขอโทษไว้ตรงนี้เลยนะครับ โจ๊ก o1
ถึงตอนนี้ผมจะไม่มีใครแล้ว แต่ผมก็ยังไม่คิดจะไป return กับเอกมันนะครับ ไม่รู้ดิ เป็นเพื่อนกันน่าจะดีกว่า แต่ผมจะทำใจได้นานมั๊ยน๊า กลัวใจตัวเองอยู่เหมือนกันว่าจะกลับไปหามัน แต่ไม่รู้ดิครับ ดูๆกันไปก่อน แต่คงไม่ เอ๊ะ หรือว่าจะทำดี :m28:
เอก “ศุกร์นี้ไปไหนป่ะ”
เอกชวนผมไปเที่ยว แต่ก็เหมือนกับทุกศุกร์แหละครับ ผมมักจะมีนัดไปร่าเริงกับเพื่อนๆ (ทั้งในเล้าและนอกเล้า) เลยไม่ว่างซะที อีกอย่างผมกลัวตัวเองเวลาเมาด้วย ขืนไอ้เอกมันไปด้วยมีหวัง ...... ไม่ผมก็มันแหละ มีเสียประตูกันแน่ ผมมันประเภทเมาแล้วไม่คิดมากอยู่ ดีกรีความหื่นเพิ่มขึ้นจากปกติ 34 % อีกต่างหาก เพราะงั้นผมเลยพยายามเลี่ยงไม่ไปกับมัน
ผม “ไม่ว่างอ่ะ นัดเพื่อนไว้แล้ว”
เอก “เพื่อนในเล้าอีกอ่ะดิ”
ผม “เออ ทำไมหรอ”
เอก “เปล่า เห็นช่วงนี้ไปกับเพื่อนในเล้าบ่อยๆ” ทำเป็นงอน เมิงงอนไปเหอะ กรูไม่สนหรอก ไม่ใช่แฟนกันนี่หว่า
ผม “ก็ไม่ค่อยบ่อยหรอ มันชวนก็ไป” ผมหมายถึง ... (คุณก็รู้ว่าใคร อ้าวววว !!! เป็น แฮรี่ ไปซะแล้ว อิอิ)
เอก “สนิทกันดีจังนะ”
ผม “เอาไว้วันหลังค่อยไปกับเมิงล่ะกัน”
ผมห่างหายกับการไปเที่ยวกับกลุ่มไอ้หญิงมาสักพักแล้วอ่ะครับ เพราะเวลามันไปกันทีก็มีไอ้บอล ไอ้เอกก็ต้องไปด้วยเกือบทุกครั้งซึ่งก่อนหน้านี้ ผมไม่สบายใจที่จะเจอกับมัน เลยขอ fade ตัวเองออกมาดีกว่า อีกอย่างไอ้นิว เพื่อนloveของผมมันก็ไปทำงานอยู่ที่สิงคโปร์เป็นที่เรียบร้อย ผมเลยค่อยๆหายจากการไปเที่ยวกับกลุ่มนี้โดยปริยาย
พูดถึงในเล้า ไอ้เอกมันได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ด้วยเหมือนกันครับ ใครก็ไม่รู้บอกมัน ตอนแรกที่ผมรู้ก็ตกใจเหมือนกัน :m30:อายด้วยเพราะถึงเรื่องนี้ผมจะเปลี่ยนชื่อตัวละครไปหมดก็ตาม แต่เรื่องหลักๆที่เราไปทำด้วยกัน มันก็เดาออกว่าคนที่ผมใช้ชื่อว่า “เอก” จริงๆแล้วก็คือ ตัวมันเองเล่นเอาผมหลอนจนขอเป็นชื่อ User name จาก Pompparazzi เป็น ~ScAreD:SAcreD~ เลยทีเดียว (เพราะ Pompparazzi เป็นชื่อที่ผมมักจะใช้ในเวปทั่วๆไป ซึ่งไอ้เอกมันก็รู้ ) มันอ่านจนจบก็เมลล์มาหาผมพร้อมทั้ง “ขอโทษ” อีกครั้งที่ทำให้ผมเสียใจ มันไม่รู้ว่าผมเป็นมากขนาดนั้น เล่นเอามันไม่สบายใจหลังจากอ่านจบเลยทีเดียว ซึ่งผมบอกมันไปว่า ไม่เป็นไร เรื่องมันแล้วไปแล้ว เราเหลือแต่สิ่งดีๆเก็บไว้ให้กันดีกว่า ทุกๆความทรงจำดีๆที่ผมกับมันทำด้วยกันย (ถึงจะไม่มีรูป เพราะผมลบไปหมดแล้ว แต่มันยังอยู่ในใจผม รวมไปถึงตัวมันเองด้วย :m1:)
ก่อนที่เราจะแยกกัน ต่างคนต่างกลับบ้านในวันนั้น
เอก “ ต๋อง ขอบใจนะที่มาดูหนังเป็นเพื่อนเรา”
ผม “ไม่เป็นไร ดีออก เรื่องนี้คงไม่มาดูคนเดียวอยู่แล้ว เอกชวนมาดูเลยมีเพื่อนดูด้วย”
เอก “ถ้ากูเป็นผีแบบในเรื่องนะ เซ็งเลย”
ผม “อ้าว ทำไมล่ะ เมิงจะรีบตายไปไหน”
เอก “เปล่า ไม่ได้รีบ ก็ตอนแรกกะว่า ถ้ากูตายกูจะได้ตามหลอกเมิง แต่ถ้าตายแล้วต้องอยู่กับที่แบบนี้ คงเซ็งอ่ะ”
ผม “อ้าว ไอ้เวร ดันจะมาตามกูอีก ไม่เอาอ่ะ เมิงไม่ต้องรีบตายหรอก อยู่เป็นเพื่อนกูไปนานๆแบบนี้ก่อน”
เอก “แค่เพื่อนหรอ”
ผม “อึม แค่เพื่อนดีกว่า เอก กูรักเมิงนะ จริงๆ แต่ก็อยากที่เมิงเข้าไปอ่านแหละ กูกลัวว่าถึงเราจะกลับมาคบกัน มันก็คงไม่เหมือนเดิม มันอาจจะจบลงด้วยความรู้สึกที่แย่กว่านี้ก็ได้นะ”
เอกมันเงียบไปพักใหญ่ จนทำให้ผมเริ่มรู้สึกว่า มันคงคิดว่า ผมกับมันคงจะกลับไปเหมือนเดิมได้เพราะผมยอมมาดูหนังกับมันเหมือนอย่างเมื่อก่อนแล้ว
ผม “เอก ฟังต๋องนะ ถึงเราไม่ได้เป็นแฟนกัน เราก็เป็นเพื่อนกันก็ได้นิ เอกมีงานใหม่ มีบ้านใหม่แล้ว เอกเป็นคนใหม่แล้วนะ ถึงเราจะกลับมาคบกัน เชื่อเหอะ เด๋วก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆอีก ต๋องเป็นคนแบบนี้ มันแก้ไม่หายหรอก” สันดานผมยิ่งชอบขุดเรื่องเก่าๆอยู่ด้วยเวลาที่ทะเลาะกัน พยายามเลิกแล้ว แต่มันก็หลุดทู๊กทีเลยอ่ะครับ แหะ แหะ :m23:
ผม “เชื่อกูเหอะ หน้าอย่างเมิงอ่ะ มีคนรอต่อคิวเป็นแฟนอีกเพียบ” ผมพยายามให้บรรยากาศมันสนุกเข้าไว้ดีกว่า เด๋วมันกลับไปเครียดอีก
ผม “เอาไว้เด๋วถ้ากูกับเมิง 40 แล้วยังไม่มีคนเอาทั้งคู่ ค่อยว่ากันใหม่ ดีม่ะ 5 5 5”
แล้วเราทั้งคู่ก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้านไป
======================================================
ที่ผมเขียนตอนพิเศษตอนนี้ขึ้นมา เพราะมีคน mail เข้ามาถามว่า แล้วผมยังได้เจอไอ้เอกอยู่มั๊ย หรือเอกเป็นอย่างไรบ้าง ตอนนี้คง OK ขึ้นแล้วนะครับ เขียนให้แล้วนะครับ คิดอยู่นานเหมือนกันว่าจะเขียนต่อ-ไม่ต่อดีเพราะผมจบเรื่องเก่าแบบที่ผมอยากให้จบแล้ว แต่ก็นะ ถ้าอยากรู้ก็เอาสักนิดนึง จัดให้ แต่ประกาศเอาไว้เลยนะครับว่า ไม่มีต่อแล้วนะ คราวนี้จบจริงๆแล้วนะครับ ตามนั้น เข้าใจตรงกัน รับทราบบบบบ :a2:
เอาไว้ไปอ่านเรื่องใหม่ ที่ผมยังไม่ได้เขียนต่อเลยล่ะกันนะค๊าบบบบบบ :a9: (ภูมิใจหรอ เมิง ขี้เกียจเขียนเนี่ย :m16:)
เจอกันใหม่เมื่อชาติต้องการ หรือไม่ก็ตอนผม 40 แล้ว อาจจะมีเหตุผลที่ผมกับเอกจะต้องมาเจอกันอีกก็ได้ ใครจะรู้ล่ะครับ
-
ขอพูดตรงๆเลยนะทั่นพี่
รู้สึกเสียดายอ่ะ อยากให้ทั่นพี่กับเอกกลับมารกกันเหมือนเดิม
เพราะดูจากท่าทางของเอกแล้ว
เอกเขายังรกทั่นพี่เหมือนเดิมนะ แล้วเค้าก็เชื่อว่าทั่นพี่ก็รักเอกเหมือนเดิม
ตอนนี้มันอาจจะยังไม่ถึงเวลาก็ได้นะ ต่อไปก็ไม่แน่หรอก อะไรๆมันก็เปลี่ยนแปลงกันได้
ลองเปิดใจดูสิ อย่าสร้างกำแพงและทิฐิลองลืมเรื่องร้ายๆแล้วมานึกถึงเรื่องดีๆที่ผ่านมาระหว่างทั่นพี่กับเขาดู
คนแบบเอกที่สามารถจูลเข้ากะทั่นพี่ได้แบบนี้มันหายากนา เวลาจะเป็นครื่องพิสูจน์เองแหละ
กว่าทั่นพี่จะ40 เห่อๆ :a6:
PSC - อยากเห็นผู้ชายสูง185ออกสาวจริง จริ๊ง คิกๆ :laugh:กั่กๆๆๆๆๆ
-
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องราวเพิ่มเติม เหมือนกับบทส่งท้าย :a2: :a2:
ดีใจที่ได้เพื่อนเพิ่มขึ้นอีกคน :a1: :a1: :a1:
-
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
ดีใจได้อ่านต่อพิเศษ (ปกติมันจะมาแนวหื่นส่งท้ายนี่หว่า ป้อมกลับไม่มี ว้า :a3:)
ดีใจด้วยนะ ได้เพื่อนรู้ใจกลับมาแล้ว
ปกติคนเลิกกัน มันทำใจให้กลับไปทำอะไรๆ ให้เหมือนเดิมอย่างเก่ายากนะ เข้าหน้ากันไม่ติด
แต่ป้อมทำได้ ก็ดีใจด้วย
ยังไง ก็ให้เวลา ความรู้สึก เป็นตัวช่วยตัดสินแล้วกัน ว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป
ขอให้เจอคนนั้นเร็วๆ นะจ๊ะ (หรืออาจจะเจอแล้วก็ไม่รู้) อิอิ
สู้ต่อไป ทั่นป้อม :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:
-
ถึงไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว
แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกันได้
ยังไงเสียรักกันไว้ก็ดีกว่าเกลียดกันแหละ
:m1: :m1: :m1:
-
:m9: มีตอนพิเศษด้วย
อ่านตอนพิเศษแล้วรู้สึกว่ามันเคลียร์ดีอะ แบบไม่มีอะไรติดค้างกับเรื่องนี้แล้ว o14
:a10:
-
:give2:
:give2:
:give2:
ผมว่าเวลาจะเยียวยาทุกสิ่งครับ
สู้ต่อปายครับ
[attachment deleted by admin]
-
ตามมาอ่านตอนพิเศษของพี่ ป๊อม(ที่เน้นที่ชื่อกลัวเจอเทพพิทักษ์อะ :a5:)
-
แม้สายน้ำจะไม่ไหลทวน แต่ปลาก็ว่ายทวนน้ำนะ .... มันเกี่ยวกันรึป่าวหว่า :m23: :m23:
-
ขอบคุณครับ :m4: :m4: :m4: :m4:
-
..............สายน้ำไม่มีวันไหลกลับ........ :undecided: :undecided:
-
ขอให้ได้ครองรักกันตอน40ครับหุๆ o13
-
พออ่านตอนพิเศษแล้วก็แอบเชียร์อยู่ลึกๆ นะ ว่าอยากให้กลับมารักกันอีก :m4: แต่ถ้าไม่เป็นอย่างนั้น ก็ขอให้ทั้งต๋องและเอกเก็บมิตรภาพและคำว่าเพื่อน ไว้ให้ดีที่สุดละกันเนอะ :m23:
-
อยากให้เวลาเป็นใจช่วยให้เฮียกับเอกได้มาอยู่คู่กันอีกครั้งนึงเร็วๆ จัง
:m15:
===============================================
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37
38 39 40
กลับมารักกันไม่ใช่ซิ รักกันอยู่แล้วนี่ใช่มั๊ยครับ
กลับมาคบกัน เอาใจใส่กันเหมือนเดิม
:m1:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
ไม่มีรัก return จริงๆ ด้วย
แต่...ก้ดีแล้วที่ทั้งคุณเอกและคุณต๋อง ยังคงเป้นเพื่อนและมีความรู้สึกดีๆ ให้กันอยู่
P.S. รอคุณต๋องกะคุณเอกอายุ 40 เผื่อมีลุ้น
-
ความรักที่มาจากสมองและหัวใจ
มันแยกกันยากเนอะ
:m26: :m26: :m26:
-
โอ้ยยย ตามอ่านมาได้ครึ่งนึงแล้วววววว o2
สนุกดีคับ ประสบการณ์ชืวิตของคุณป้อมสนุกดีนะ :m4: ทำงานใน Organizer ด้วย ยังมีตำแหน่งว่างป่าวคับ อิอิ :impress:
-
จบแล้ววววววว o13
ดีจังเลยคนับเรื่องนี้ แม้จะ"ยัง"ไม่ได้คู่กัน แต่ก็ยังรักกัน ..... อย่างน้อยเราก็เคยได้ใช้เวลาดีๆร่วมกันมาเนอะ :oo1: อิอิ
พยายามเข้านะครับสู้ๆๆๆ ก็รู้นะครับว่าเจ็บแล้วมันต้องจำ :o7: แต่ในฐานะผู้อ่าน ต่างก็คงอดหวังไม่ได้ที่จะให้พระเอกนายเอกในเรื่องราวที่อ่าน ได้รักและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขสืบไป Happy Everafter ...... :give2: :m1:
ขอบคุณมากครับผม .... o1 o1
-
สนุกดีคับ ประสบการณ์ชืวิตของคุณป้อมสนุกดีนะ :m4: ทำงานใน Organizer ด้วย ยังมีตำแหน่งว่างป่าวคับ อิอิ :impress:
เคยทำเป็น Event Producer ใน Organizer ครับ
อยากทำหรอ เหนื่อยลากเลือดเลยนะ ขนาดๆอึดๆควายๆของเรายังม่ายหวายเลย o7
ขอบคุณที่ติดตามครับ o1
-
มาอ่านตอนพิเศษ
อวยพรให้มิตรภาพระหว่างเพื่อนค่ะ แล้วรอลุ้นตอนคุณป้อม อายุ 40 อีกทีนะคะ :m18:
-
สนุกดีคับ ประสบการณ์ชืวิตของคุณป้อมสนุกดีนะ :m4: ทำงานใน Organizer ด้วย ยังมีตำแหน่งว่างป่าวคับ อิอิ :impress:
เคยทำเป็น Event Producer ใน Organizer ครับ
อยากทำหรอ เหนื่อยลากเลือดเลยนะ ขนาดๆอึดๆควายๆของเรายังม่ายหวายเลย o7
ขอบคุณที่ติดตามครับ o1
เคยเป็น AE ใน Organizer ครับ o17 รู้ดีเลยว่า Producer (รวมถึงคนอื่นๆใน Organizer) ต้องเหนื่อยยังไง :m23: :try2: เหอะ เหอะ เหอะ ..... พอดีตอนนี้กำลังหางานอยู่หน่ะคับ :m7:
-
สนุกดีคับ ประสบการณ์ชืวิตของคุณป้อมสนุกดีนะ :m4: ทำงานใน Organizer ด้วย ยังมีตำแหน่งว่างป่าวคับ อิอิ :impress:
เคยทำเป็น Event Producer ใน Organizer ครับ
อยากทำหรอ เหนื่อยลากเลือดเลยนะ ขนาดๆอึดๆควายๆของเรายังม่ายหวายเลย o7
ขอบคุณที่ติดตามครับ o1
เคยเป็น AE ใน Organizer ครับ o17 รู้ดีเลยว่า Producer (รวมถึงคนอื่นๆใน Organizer) ต้องเหนื่อยยังไง :m23: :try2: เหอะ เหอะ เหอะ ..... พอดีตอนนี้กำลังหางานอยู่หน่ะคับ :m7:
:m23: อยากหางานใหม่เหมือนกันอ่ะคับ อิอิ
พอดีตอนนี้ผมเปลี่ยนสายงานเรียบร้อยแล้ว ไม่งั้นคงไม่มีเวลาเขียนเรื่องหรอก อิอิ ไม่ได้ทำเกี่ยวกับ Event แล้ว แต่ยังรับกำกับงานอยู่บ้างเป็น job เฉพาะลูกค้าที่รู้จักกันอ่ะ (แต่ถ้ามีก็ส่งมานะคับ :m21: ตอนนี้กำลังยากจน)
ยินดีที่มีคนสายงานเดียวกันเข้ามาอ่านด้วย เขินจัง :o8:
-
:m23: อยากหางานใหม่เหมือนกันอ่ะคับ อิอิ
พอดีตอนนี้ผมเปลี่ยนสายงานเรียบร้อยแล้ว ไม่งั้นคงไม่มีเวลาเขียนเรื่องหรอก อิอิ ไม่ได้ทำเกี่ยวกับ Event แล้ว แต่ยังรับกำกับงานอยู่บ้างเป็น job เฉพาะลูกค้าที่รู้จักกันอ่ะ (แต่ถ้ามีก็ส่งมานะคับ :m21: ตอนนี้กำลังยากจน)
ยินดีที่มีคนสายงานเดียวกันเข้ามาอ่านด้วย เขินจัง :o8:
อิอิ จะเขินทำไมคับ :m12: ว่าแต่ ผมอ่านไปก็ลองจิ้นหน้าป๊อมซัง เป็นหน้าพี่ producer ที่ office เก่า ... :a5: 555 ขำขำ ดีคับ :m20:
ตอนนี้ผมก็ยังรับงาน freelance อยู่แหละเป็น jobๆ ไปเช่นกัน ทั้งด้าน Organizer ทั้งด้านอื่นๆ แต่ก็หางานประจำทำแหละ อยากได้งานประจำอ่ะ :เฮ้อ:
แล้วงานใหม่สนุกป่ะคับ? เผื่อให้ผมไปทำด้วย อิอิ o17
-
ดีใจด้วยนะครับ..ที่ได้กลับมาเจอหน้า(เอก)กันอีก..
เท่าที่อ่านดูก็คิดว่า..ความรู้สึกของคุณป้อม(ใช่ป่ะ)ยังไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลย..
จะมีก็แต่สถานะที่เปลี่ยนจากแฟนเป็นเพื่อน..
น้อยคู่นะครับที่จะทำได้อย่างคุณน่ะ..นับถือๆ
ก็ขออวยพรให้คุณทั้งคู่ไม่มีใครสน..จนมาเจอกันตอน40อีก..555 :laugh: :laugh: :laugh:
-
แฮะ แฮะ
แอบแว่บมาบอกว่า งานนี้อาจจะมีภาค 2 ครับ เพราะตอนเย็นที่ผ่านมานี่เอง คุยกับไอ้เอกเกี่ยวกับหนังที่ไปดูด้วยกันมา
เรื่อง Eternal Summer มันเกี่ยวกับการเปิดเผยความในใจน่ะครับ
ไอ้เอกเลยว่าผมมา ว่า ถ้าผมเอาแต่กลัว ผมก็คงไม่มีวันมีความสุขหรอกในเรื่องความรัก เพราะถ้าผมไม่ลืมเรื่องเก่าๆ ผมก็จะจมที่เดิมตลอด
มันขอพิสูจน์ตัวเองกับผมอีกครั้ง ขอให้เชื่อใจมัน
:o8:
"ถุยน้ำลายขึ้นฟ้า มันเลยหล่นกลับมาใส่ตัวเอง" แปลว่า ผมอาจจะ return กับไอ้เอกมันอ่ะครับ
ถึงอาจจะไม่เหมือนเดิมในความรู้สึก และมันอาจจะใช้เวลามากหน่อยในการกลับมาเชื่อใจมันอีกครั้ง แต่จะพยายามครับ
:m21: ก็อยาก Happy Ending อย่างคู่อื่นๆมั่ง o7 หวังว่าจะสำเร็จ
:a2: สู้เว้ย
-
แฮะ แฮะ
แอบแว่บมาบอกว่า งานนี้อาจจะมีภาค 2 ครับ เพราะตอนเย็นที่ผ่านมานี่เอง คุยกับไอ้เอกเกี่ยวกับหนังที่ไปดูด้วยกันมา
เรื่อง Eternal Summer มันเกี่ยวกับการเปิดเผยความในใจน่ะครับ
ไอ้เอกเลยว่าผมมา ว่า ถ้าผมเอาแต่กลัว ผมก็คงไม่มีวันมีความสุขหรอกในเรื่องความรัก เพราะถ้าผมไม่ลืมเรื่องเก่าๆ ผมก็จะจมที่เดิมตลอด
มันขอพิสูจน์ตัวเองกับผมอีกครั้ง ขอให้เชื่อใจมัน
:o8:
"ถุยน้ำลายขึ้นฟ้า มันเลยหล่นกลับมาใส่ตัวเอง" แปลว่า ผมอาจจะ return กับไอ้เอกมันอ่ะครับ
ถึงอาจจะไม่เหมือนเดิมในความรู้สึก และมันอาจจะใช้เวลามากหน่อยในการกลับมาเชื่อใจมันอีกครั้ง แต่จะพยายามครับ
:m21: ก็อยาก Happy Ending อย่างคู่อื่นๆมั่ง o7 หวังว่าจะสำเร็จ
:a2: สู้เว้ย
กรี๊ซซซซซซ หนังมันดีจิงๆด้วย ว่าจะไปดูเนี่ย :m11:
กรี๊ซซซซซซ ยินดีด้วยๆๆๆๆ กะเฮียนะ ดีจังเลยอ่ะ ..... :m3: ขอให้รักจงบังเกิด ....อ๊ะ ไม่ใช่ๆ จอให้รักที่เคยบังเกิดแล้ว จงเติมโตงอกงามสักทีนะคร้าบ :a2:
-
อือ มาเชียร์ป๊อมด้วยคน ให้รีเทิร์นกะเอก :m18:
จะได้มีความสุข ลืมเรื่องเก่า ๆ ซะให้หมด เริ่มต้นกันใหม่ดีกว่า เนอะ
-
ว้าว!ดีใจด้วยคับจะได้รีเทินมารักกันอีกครั้งขอให้รักกันนานๆละกันนะครับ :m4:
-
เด็กใหม่คับ
ชอบเรื่องนี้จางเลย
:m2: :m11:
ขอบคุณค้าบที่เล่าให้ฟัง
เล่าเหรอเขียนสิ
อิอิ
-
ว่าแล้ววว
ชั้นได้กลิ่นทะแม่ง ๆ
ตั้งแต่ตอนที่พากันไปดูหนังเรื่องบ้านผีสิงคราก่อนโน้น
สงสัยผีเกย์ในเรื่องนั้นอยู่เบื้องหลังของการทำให้ตามป้อมเปลี่ยนใจ.....
-
ถามตัวเองว่าเรามีความสุขไหมถ้ามีเขาอยู่
แล้วจะต้องการอะไรอีก
รีบใช้เวลาที่เหลือให้มีความสุข
:m1: :m1: :m1:
อย่าไปทุ่มเทจนหมดเท่านั้นเอง
คนเรามันพลาดกันได้ มีใครอยากได้ชื่อว่าเป็นคนเลว ในสายตาคนอื่น
ถ้าเขาพร้อมจะปรับปรุงตัว เราควรให้กำลังใจเขาเสียด้วยซ้ำ
เหมือนกับว่าลองคิดว่าเราเป็นเขาเราจะทำอย่างไรต่อไป
แล้วที่เราทำอยู่หล่ะ ดีกว่าที่เขาทำแล้วหรือ
:m22: :m22: :m22:
-
แล้วที่เราทำอยู่หล่ะ ดีกว่าที่เขาทำแล้วหรือ
:m22: :m22: :m22:
ชมหรือด่า...คะ..คุณเรย์
-
กลับมาอ่านอีกรอบ ยังคงชอบเหมียนเดิม แล้วจะไปอ่านภาคสองตัวนะคับ เป้นกะลังใจให้ครับ
-
เอ่อ...พี่คะ ดีใจจนนึกไรไม่ออก ตอนแรกกะจะบอกให้พี่กลับมาเล่าเมื่อพี่อายุครบ 40 แต่ไม่ต้องแล้วล่ะ ......เอาเป็นว่า นับจากวันนี้ ใช้ใจ และเวลาพิสูจน์สิ่งที่เรากำลังไขว่คว้าอยู่นะคะ
สู้ๆๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ :m4:
-
:m17: ผมคนนึงนะคับที่ไม่เคยมีความรักเลยซักครั้งในชีวิต
แต่ผมอยากเป็นกำลังใจให้คุณต๋องกับคุณเอกนะคับ
ผมว่าโลกมันคงจะสวยงามขึ้นถ้าคุณสองรักกันนะ
มีความรักเป็นทุนเดิมอยู่แล้วต่าวคนยังมีความรักต่อกัน ขอให้กลับมารักกันไวไวนะคับ
..............
ส่วนผมหวังว่าซักวันคงความรักมันจะเดินเข้ามาหาผมบ้าง เป็นกำลังใจให้นะคับ รออ่านภาค 2 ด้วย อิอิ
:เฮ้อ:
-
เพิ่งอ่านจนจบวันนี้เอง ประทับใจมากเลย
ขอเป็นกำลังใจให้คุณต๋องนะ ไม่ว่าต่อไปจะเป็นยังไง
ก็เชื่อว่าคุณต๋องเข้มแข็ง และรับมือได้อยู่แล้ว o13
เรื่องสมัยก่อนของคุณเอกก็แก้ไขไรไม่ได้แล้ว
แต่ใครมั่งจะไม่เคยทำไรผิดมาสมัยยังไม่มีวุฒิภาวะพอ
อย่าไปเอามาใส่ใจอีกเลยเนาะ บั่นทอนจิตใจเราปล่าวๆ
ปกติตามอ่านเรื่องไรกะเค้าไม่ทันซักที
กว่าจะได้อ่าน เค้าก็ลงกันจนจบเรื่องแล้วเกือบทู๊กที
พอเห็นว่าจะได้อ่านภาค2ต่อ ก็ :m18: ขอทันสถานการณ์กะเค้ามั่งเหอะ
รอ จ้า รอ รอ รอ :impress:
-
เข้ามาอ่านรวดเดียวจบ(ภายใน2วัน) :m21:อย่างนี้ถือว่างวดเดียวปะหว่า ชอบอ่ะเพราะอย่างน้อยต่างฝ่ายต่างก็ยังหลงเหลือความรู้สึกดีๆไว้ให้กันอยู่ :impress:แต่กรณีเพื่อนของเรากะคนแถวๆนี้บางคนอ่ะ เรากัวจังเลยกัวว่าถ้าเลิกกันไปความรู้สึกดีๆอาจจะไม่เหลือให้กันเลยเหมือนคู่ป้อมก็ได้ :o11:
-
ขอบคุณครับ
-
อ่านรวดเดียวจบ ชอบจัง
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่
จากคนอายุ40
-
การให้ที่สูงสุด คือ
การให้อภัย...
:m15:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านอ่ะจ้า :m13:
พี่ป้อมเขียนเรื่องดี ไม่น่าเชื่อว่าพี่เพิ่งเขียนเรื่องแรก
หุหุ...มาช้าดีกว่าไม่มา......
ยังไงขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นแฟนคลับเรื่องนี้อีกคนน้า o1
ป.ล. ชอบความคิดเรื่องการที่ไม่ผูกใจเจ็บ ดีมากเลย นับถือๆ
-
:impress: :impress: :impress:
ยังอ่านมะทันเพื่อนๆๆครับผม
ชอบมากเลยอะ ชอบที่สุด
เป็นกำลังใจให้ครับผม พรุ้งนี้กลับมาอ่านใหม่ครับ
คืนนี้ง่วงมากๆๆครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
กว่าจะอ่านจบ
:m1:รออ่านภาค2อยู่นะครับ
-
โห ตกใจเลย ยังมีคนอ่านเรื่องนี้อยู่
ขอบคุณทุกๆคนมากนะครับ เรื่องนี้ผมเขียนเป็นเรื่องแรก ก็จะปีนึงแล้วสินะ
สำหรับภาค 2 ผมเขียนเอาไว้แล้วนะครับ
ชื่อ [Diary] ประวัติศาสตร์มีไว้ให้ซ้ำรอบ .... จริงหรอ (เป็นเรื่องของผมกะไอ้เอก)
แล้วก็ภาค 0 หุหุ Prequel ก่อนที่ผมจะมาเจอไอ้เอก
ชื่อ เส้นบางๆที่กั้นระหว่างเราครับ
ถ้าขยันกว่านี้จะมาทำ Link อีกทีนะครับ
ขอบคุณสำหรับการติดตาม +1 ให้ทุกคนเลย
-
น่าเสียดายคับท่านนึกว่าจะกลับมารักกันแต่ก็อย่างว่าแก้วที่มันร้าวมันไม่สามารถทำให้เหมือนเดิมได้ :m15:
-
เพิ่งอ่านจบค้าบบบบบบ :o8: :o8: ประทับใจเรื่องนี้จริงๆ เลยย
ตอนแรกในใจลึกๆ ก้อยากจะให้พี่ป้อมกะพี่เอกกลับมารักกันอีกครั้งง :oni2:
แล้วพอเห็นข้อความของพี่ป้อมว่าจะมีรีเทิร์นก้ดีใจคอดๆ :o8:
แต่โดนคนข้างบนสปอยไปแย้ววว ใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยย :o12: :sad2: :sad2: :sad2: :o12: (ถ้ามิใช่ก้ขออภัยด้วยงับบ)
เด๋วจะตามไปพิสุจน์ในภาค 2 ก่อนแล้วค่อยอ่าภาค 0 ทีหลังงง :a1:
-
แวะเข้ามาแสดงตัว..... :m23:
พอดีเราเพิ่งมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้แหละ...:m29:
แต่ยังไม่จบเลย.... :m13:
ไว้อ่านจบแล้วจะมาเม้นอีกที.... :m1:
-
พึ่งอ่านจบรวดเดียวเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะฮะ ^^
-
อ่านจบแระ สนุกมากนะ
:pig4:
-
ได้เห้นเเง่มุมของความรักเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:เฮ้อ: ผ่านมาเป็นปี เพิ่งได้เข้ามาอ่าน.. :เฮ้อ:
สามารถเขียนเรื่องราวได้น่าติดตาม...ตลอด แต่บอกไว้เลยว่าเนื้อหาเรื่องราวแนวๆ นี้ สามารถทำให้ผมนอนไม่หลับได้ง่าย ๆ ไม่ใช่เรื่องของเราซ่ะหน่อย ดันคิดไปซ่ะไกล :sad2:
คนเรามีเหตุผลที่ต่างกันไปอ่ะเน่อะ ตัวเค้าก็มีเหตุผลของเค้า เราก็มีเหตุผลของเรา (แต่ถ้าเข้าใจในเหตุผลของกันและกันมันก็ดีไป)
ความจริงแล้วชอบน่ะ คนที่เป็นพี่เอกน่ะ ..............วุ๊ยกลุ้ม
ปล.ตอนนี้เวลา ตีสาม ยี่สิบห้า ....ตุมาทำอะไรอยู่ว่ะ ไม่หลับไม่นอน o7
-
มีต่อภาค 2 ด้วย
:laugh:
มีลุ่นๆๆๆ
:m12:
-
อ่านจบแล้วฮับบ ก้อเศร้าอ่ะนะ ที่ไม่จบอย่างที่คิด แต่ความรักมันก้อมีหลายแบบอ่ะเนอะ แค่เรามีความสุขก้อพอแล้ว
สู้ๆๆๆๆ เป็นกำลังใจให้ฮับบ o13
-
:m1: อ่านจบแล้ว ชอบอะคับ ชอบทั้งเรื่องที่เขียน
แล้วก็ชอบคนเขียนด้วยคับ :oni2:
-
555 ไอ้น้องบ้า
:o8:
-
ขอบคุณค่ะ
^^
-
รู้สึกเสียดายอ่ะ อยากให้ทั่นพี่กับเอกกลับมารกกันเหมือนเดิม
เพราะดูจากท่าทางของเอกแล้ว
เอกเขายังรกทั่นพี่เหมือนเดิมนะ แล้วเค้าก็เชื่อว่าทั่นพี่ก็รักเอกเหมือนเดิม
ตอนนี้มันอาจจะยังไม่ถึงเวลาก็ได้นะ ต่อไปก็ไม่แน่หรอก อะไรๆมันก็เปลี่ยนแปลงกันได้
ลองเปิดใจดูสิ อย่าสร้างกำแพงและทิฐิลองลืมเรื่องร้ายๆแล้วมานึกถึงเรื่องดีๆที่ผ่านมาระหว่างทั่นพี่กับเขาดู
คนแบบเอกที่สามารถจูลเข้ากะทั่นพี่ได้แบบนี้มันหายากนา เวลาจะเป็นครื่องพิสูจน์เองแหละ
กว่าทั่นพี่จะ40 เห่อๆ
-
แวะเข้ามาจิ้มไว้... ว่าอ่านแล้ว 555
ยังแอบเชียร์ในใจอยู่ลึกๆ แต่เดี๋ยวตามไปอ่านภาคต่อก่อนดีกว่า
ค่อยเมนท์ีอีกที เผื่อมีไรเปลี่ยนแปลง
ขอบคุณนะคะที่เขียนให้่อ่านกัน สนุกดีค่ะ :impress2:
-
เพิ่งได้อ่านเมื่อเรื่องจบไปเป็นชาติ 55+
แต่ถือคติ อ่านแล้วชอบ ต้องเม้นท์!!
เพราะงั้นก้อเลยขอเม้นท์หน่อยละกัน
อ่านเรื่องนี้แล้วอินมากๆ (แม้จะยังมะเคยชอบใครรักใครจนแก่หนังเหี่ยวปานนี้แล้ว55+)
จริงๆก้ออยากให้กลับมาคบกันเหมือนกะชาวเล้าหลายๆคนเชียร์
แต่ก้อเห็นด้วยกับที่คุณป้อม(หรือป๊อมหว่า)เคยว่าไว้ว่าถ้ากลับมาคบกันอีก ก้ออาจจะต้องอยู่กับความหวาดระแวง ทะเลาะกัน และอาจเกลียดกันไปเลยก้อได้ เพราะถึงอิชั้นจะมิเคยรักใคร แต่ก้อพอรู้ว่าความรู้สึกเมื่อมันเสียไปแล้วมันไม่มีทางกลับคืนมาได้ โอเค แม้จะกลับมารู้สึกดีๆต่อกัน คบกันรักกันแฮปปี้ดี๊ด๊าแต่ยังไงมันก้อคงไม่เหมือนเดิมทั้งหมด ซึ่งคงต้องขึ้นอยู่กับเราว่าเราจะรับมันได้แค่ไหนแล้วล่ะ ถ้าอิชั้นเองโดนอย่างนี้ อิชั้นคงต้องการเวลาคิดนานนนนนนเลยล่ะว่าเราจะรับมันได้ป่ะ ถ้าต้องอยู่กับมันเห็นหน้ากันทุกวันเราจะไม่ต้องคอยนึกถึงเรื่องเดิมๆนั่นเป็นระยะจนไม่มีความสุขมั๊ย เพราะถ้ายังไม่แน่ใจว่าจะทำได้ก้อคงไม่อยากเสี่ยงเหมือนกัน(แต่ไม่ใช่ว่าจะกลัวเจ็บจนไม่ยอมเปิดใจเลยนะ เราแค่ต้องการใคร่ครวญไตร่ตรองให้รอบคอบก่อนก้อเท่านั้น เพราะถ้ากลับมาคบกันง่ายๆแล้วมารู้ทีหลังว่ายังไงเรื่องนั้นก้อยังหลอนเป็นจูออนในชีวิตรักเรา มันจะไม่ใช่แค่เราที่จะทุกข์ มันเองก้อต้องทุกข์ด้วยเหมือนกัน ดังนั้น การใช้เวลาดูกันไปเรื่อยๆอย่างมีสติมันน่าจะดีกับทั้ง2ฝ่ายมากกว่าในความคิดของอิชั้น แล้วอีกอย่าง อิชั้นเชื่อว่า ถ้ามันลองเป็นคู่กันแล้ว ก้อคงไม่แคล้วกันร้อก ไม่วันใดก้อวันหนึ่งคงได้กลับมารักกัน แต่ถ้าไม่ใช่ก้อคงต้องปล่อยมันเป็นไปตามทางของมัน) 55+ แต่อย่างว่าความคิดคนเรามันย่อมแตกต่างกัน หรือเปลี่ยนแปลงไปได้ตามเวลาหรือสถานการณ์ได้เช่นกัน เพราะงั้น อิชั้นคงได้แต่อวยพรให้คุณป้อม(หรือป๊อม)โชคดี มีความสุขไม่ว่าจะตัดสินใจอย่างไรก้อเหอะ ขอให้ได้อยู่เคียงคู่กับคนที่คุณรักและเค้าก้อรักคุณ(ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นเอกหรือไม่ก้อตาม)นะคะ
สุดท้ายนี้ ขอบคุณที่อุตส่าห์ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆให้ชาวเล้าได้อ่าน :pig4: :pig4: :กอด1:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆ เลยครับ...นั่งอ่านรวดเดียวจบ เหอๆ
ผมชอบประโยคที่ว่า
"The way to love anything is to realize that i might be lost" ..
โดนจริงๆ ครับ
ขอบคุณมากๆ นะครับ สำหรับ การแบ่งปันความทรงจำ
ปล. comment แรกที่ผมเขียนเลยนะเนี่ย...แหะๆ
-
เปิดมา ตกใจเลย มีคนขุดเรื่องนี้มาอ่านด้วย
ขอบคุณนะครับที่ชอบกัน หวังว่าเรื่องนี้คงทำให้บางคนมีความสุขก็ชื่นใจล่ะคับ
คนเขียน
ปล. มาประเดิมเม้นต์ให้ ขอเจาะไข่หน่อยนะคับ
-
จะเป็นอะไรไหมถ้าจะขุดมาเหมือนกัน
ชอบมาครับเรื่องนี้...
อยากมีค.รักแบบนี้บ้างเหะๆ
-
ขอบคุณที่ยังอุตส่าห์ขุดขึ้นมาครับ
อย่ามีเล๊ยความรักแบบผมอ่ะ ออกจะเศร้าเคล้าน้ำตา
-
ยังไม่ได้อ่านแต่มาเม้นให้ก่อนนะครับ แล้วจะตามอ่านน้า :impress2:
-
พึ่งเข้ามาอ่าน
คุณทั้งคุ่น่ารักมาก
ถึงจะยังกลับมาไม่เหมือนเดิม
แต่ขอให้กลับมารัก และพยายามเชื่อใจกันอีกครั้งนะ
"ความรักคือการให้อภัย"
"ชีวิตคนเรามันสั้นนะ ยังไม่รุ้เลยว่าจะตายวันไหน ขอให้กอบโกยความสุขกันไว้มากๆๆ นะ" :bye2:
-
ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องราวดี ๆ แบบนี้
ขอบคุณนะค่ะที่มาแบ่งปันให้ได้อ่านและชอบประโยคที่ว่า
You know when you love someone when you want them to be happy even if their happiness means that you're not part of it.
ขอบคุณที่ทำให้ได้เข้าใจและคิดอะไรได้หลาย ๆ อย่าง ขอบคุณค่ะ :L2:
-
ขอบคุนนะค๊าฟฟ
เอาใจช่วย
-
ชอบคุณคะสำหรับเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันกัน
เศร้าจัง
แต่ก็นะเฮ้อออ
พูดไม่ออก พิมพ์ไม่ถูกเลยคะ
เอาเป็นว่าสู้ๆต่อไป ว่าแต่ โจ๊กเป็นไงบ้างคะ :bye2:
-
ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆคับ ตอนนี้ Happy ดีมากมายคับ
ล่าสุดเท่าที่รู้ว่า โจ๊กมันมีแฟนแล้วครับ คบกันมาจะปีนึงแล้วมั๊งครับ
คงสบายใจกับเรื่องของโจ๊กนะคับ
-
อ่านจบแล้ว ก็ได้ เเง่มุม ของชีวิตมาอีกเเบบ นะครับ ขอบคุณมากเลยครับ
อยากมีใครสักคน :L3:
:o12:
-
สนุกอ่ะ แม้จะจบลงแบบที่ไม่อยากให้เป็น
แต่ก็นะ ควมรักย่อมมีเหตุผลในตัวของมัน :3123:
-
เข้าไปอ่านเรื่องที่ก่อนจะมารู้จักกับเอก....
เลยอยากรู้ว่าเรื่องนี้เป็นยังไง เลยตามมาอ่าน ...
ถึงเวลาจะผ่านไปเกือบหรือจะ 2 ปี ...
ขอให้มีความสุขกับปัจจุบันน่ะ ...... ตามมาเป็นกำลังใจ ...
จะไปสรรหาเรื่องของต๋อง (ป้อม) เรื่องต่อไปน่ะ ...
-
ขอบคุณครับ
รักกันแล้ว ก็รักกันต่อไปนะคับ อิอิ
-
นั่งอ่านมา 3 ชั่วโมงกว่า
จบจนด้ายยยย
ขอบคุณที่ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ แบบนี้ให้กันฟังครับ พี่ป้อม
เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
เพิ่งได้อ่านครับ
จบไปนานมากแระ อิอิอิ
กะว่าจะเม้นซะหน่อย
ดันมีภาค2 ขออ่านภาค2ก่อนแล้วกัน
แต่ตอนนี้ ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
-
ขอบคุณที่ขยันขุดขึ้นมานะคับ อิอิ
ทำไมช่วงนี้มีคนกลับมาอ่านล่ะเนี่ย นึกว่าอยู่หน้าสุดท้ายซะแล้น
รักคนอ่านทุกคนคับ แล ขอบคุณอีกครั้งที่แวะมาอ่านเรื่องของผมนะคร๊าบบบบ
ปล. เรื่องรักปัจจุบัน ไม่เศร้านะคับ หวานกำลังดี ขึ้นปีืที่สามล่ะ
หรือว่าเราจะเขียนเรื่องใหม่ดี จะได้ Happy Ending กะเค้าซักเรื่อง 555
เรื่อง"มนต์รักข้าวมันไก่" นายต๋องกะนายมาร์ค
-
หากผมรู้ว่าเรื่องนี้จบเศร้าคงไม่ได้เข้ามาอ่าน อ้า...อย่าพึ่งโกธรครับ :sad4:
ผมเป็นคนทำใจไม่ได้กับเรื่องเศร้า ถึงแม้ตัวเองจะทำคนอื่นเจ็บยังไงก็ตาม :jul3:
ขณะที่ผมอ่านเรื่องนี้ ก็ได้เรื่องทะเลาะกับแฟน เพราะไปทำเสียงหงุดหงิดใส่เขา ฮ่าๆๆ
มันทำให้ผมหันกลับมามองตัวเองว่า ในเมื่อผมไม่ชอบเรื่องๆเศร้า ก็ไม่ควรจะให้คนอื่นเศร้า
ผมดีใจน่ะครับที่ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ตามฉบับของมัน ใจจริงผมอยากให้คุณป้อม(ใช่เปล่าหว่า)
ได้รักกับพี่เอกอีกครั้ง แต่หากตอนนี้คุณป้อม(ขอเรียกอีกสักครั้ง อิอิ) มีคนที่รักอยู่แล้วก็รักเขาให้มากๆและเจอแต่สิ่งที่ดีๆน่ะครับ
ขอบคุณมากๆครับที่มาแชร์ประสบการณ์ให้อ่าน ผมจะไม่ลืมครับ จะไม่ลืมเลย
ตอนแรกว่าจะไม่ร้องไห้ แต่ไม่รู้เป็นเชี้ยยยไรเนี่ย น้ำตามันไหลอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:
เพลงนี้ไม่รู้ชอบเปล่า..อิอิ
http://www.youtube.com/v/vTv279yLfdA&hl=en_US&fs=1&autoplay=1
-
ขอบคุณที่ขยันขุดขึ้นมานะคับ อิอิ
ทำไมช่วงนี้มีคนกลับมาอ่านล่ะเนี่ย นึกว่าอยู่หน้าสุดท้ายซะแล้น
รักคนอ่านทุกคนคับ แล ขอบคุณอีกครั้งที่แวะมาอ่านเรื่องของผมนะคร๊าบบบบ
ปล. เรื่องรักปัจจุบัน ไม่เศร้านะคับ หวานกำลังดี ขึ้นปีืที่สามล่ะ
หรือว่าเราจะเขียนเรื่องใหม่ดี จะได้ Happy Ending กะเค้าซักเรื่อง 555
เรื่อง"มนต์รักข้าวมันไก่" นายต๋องกะนายมาร์ค
^
^
เอาครับ เล่าเลยครับ
หนับหนุนเต็มที่ เด๋วผมจะทำตัวเป็นพ่อยกให้เอง
รับรองครับ ดัน..ดัน และดัน จนตัวโก่งงงงง หุหุ
ผมเคยอ่านแล้วนะเรื่องนี้ แต่นานละ เลยจำไม่ได้ว่าเคยอ่านแล้ว
แต่พอมาถึงกลางๆเรื่อง(รึเปล่า) ที่จับได้ว่า.........นั่นแหละครับ ถึงจะนึกขึ้นได้/ความจำปลาทองมั้ยครับ ฮี่ฮี่
ก็เลยไปตามอ่านอีก หมดทุกเรื่องของคุณป้อม(หรือป๋อมหว่า) :o8: ความจำสั้นอีกละตรู
สรุปเลยแล้วกันว่า ชอบบบบบบบบ ชอบมากกกกกครับ
ขอบคุณน่ะครับ :pig4: ทุกเรื่องเลย
แล้วจะรออ่านเรื่อง มนต์รักข้าวมันไก่ --- ลงให้มันจริงเห๊อะ คุณป้อมป๋อม
ป้อล่อ....ขอบคุณ เกียรติเกย์ ที่ลงเพลงเพราะๆให้ฟัง ผม load ลงเครื่องแล้วด้วยละ :pig4:
-
เขียนดีจริงๆ ครับ
สั้นแล้วก็กระชับดี
จริงๆ แล้ววันนี้คิดว่าอยากจะเข้ามาหาอะไรซักเรื่องในเล้าอ่าน
อ่านเล่นๆ แก้เซ็ง
ปรากฎว่าได้เรื่องยาวซะจนได้
เด๋วพรุ่งนี้ตามไปอ่านภาคสองแน่ๆ ครับ
-
ขออนุญาต เซฟเกบไว้ แล้วจะมาตามอ่านและเมนท์ให้นะครับ
ขอบคุณครับ
-
อ่านตอนแรกก้อเิ่มมีลุ้นแล้วง่ะ ถ้าอ่านต่อต้องมีอาการเสียตัวแน่ๆเลยนิ
จิ้นไว้ล่วงหน้าก่อน555555 :impress2:
-
คุณต๋อง
ไม่รุ้ว่าผมได้มาอ่านช้าไปหรือเปล่า .....ผมก็เป็นอีกคนหนึ่ง ที่มีประสบการณ์คล้ายกัน เล่นซะอ่านคืนเดียวจบเลย
ดีใจมากๆๆครับที่ได้กับมาคบกันอีก......จะเป็นกำลังใจให้ครับ ในทุกเรื่องที่คุนเขียนเลย
อชิ-----ซูชิ
:n1: :sad11:
-
มาเป็นแฟนอีกเรื่อง
ยังไม่ได้อ่าน
แล้วจะมีเมนต์ให้อีกที
-
มาแจ้งข่าวสำหรับคนที่เคยนิยายผม และได้เคยรู้จัก "เอก" จากเรื่องนี้ หรือ "หนึ่ง" ในชีวิตจริงๆ
เมื่อคืนหนึ่งรถคว่ำเสียชีวิต ผมเพิ่งทราบข่าวเมื่อเช้านี้
เรื่องระหว่างผมกับหนึ่งก็คงไม่มีอะไร นอกเหนือจากสิ่งที่เกิดขึ้นมันคือ กรรม
ขออโหสิกรรมให้หนึ่งเค้าไว้ด้วยแล้วกันครับ
-
ขอแสดงความเสียใจกับการจากไปอย่างไม่มีวันกลับด้วยคนนะคะ
ถึงจะไม่เคยกระทำกรรใต่อกันทางกายและวาจา แต่ก็อาจจะเกิดจากความคิดได้
ดังนั้นยินดีอย่างยิ่งที่จะอโหสิกรรมให้
-
RIP ครับ เอก
ขออโหสิด้วย ถ้ามีการล่วงเกินกันทางความคิด
ขอให้สู่สุขคติ..ครับ หนึ่ง
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
พออ่านจบ..นอนไม่หลับเลย
อธิบายความรู้สึกไม่ถูก ผมว่า"เอก" เป็นคนน่าสงสารนะ
อ่านเม้นต์ล่าสุดของ "ต๋อง" แล้ว...อึ้ง
ทำไมชีวิตคนเรามันถึงได้เปราะบางขนาดนี้ ...
-
ขุดๆกระทู้ พึ่งได้อ่าน ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันนะคะ
RIP คุณเอกด้วยอีกคนค่ะ
-
RIP....นะคะ...คุณหนึ่ง (เอก)........
เพิ่งเข้าอ่านคะ อ่านแล้วเศร้าอะ ได้เลยว่าชีวิตคนเรา มันสั้นนัก ( หมายถึง ณ ปัจจุบัน)
ขอบคุณนะคะคุณป้อม (ต๋อง) ที่นำมาเล่าให้กันฟัง...
-
ขอบคุณครับที่อุตส่าห์นำประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟัง
มาต่อภาคสองเร็วๆเน้อ
-
ช่วงนีเบื่อๆเลยขุดๆหาแนวเรื่องเล่ามาอ่าน ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันประสบการณ์และเรื่องราวดีๆคับ ^u^
-
อยากจะบอกว่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!¡!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เรื่องนี้ได้กันเพราะหนัง 55555. ไปอ่านภาค2ต่อล่ะค้าบ
-
ภาค2หายไปไหน อ่า :ling1: :hao7: :katai1: แง้ๆ อยากอ่าน ทำไหมมันหายอ่าคับ
หรือว่าเลิกกันแล้ว เลยลบภาค2ทิ้งไป ไม่จริงๆๆๆๆ
-
ขอบคุณมากมายเลยพี่ต๋องที่เอาเรื่องเล่าดีๆ..มาเล่าสู้กันฟัง ผมเป็นคนลาวนะครับ ..ดีใจที่พวกพี่อยากไปเที่ยวลาว..
ถ้าไปเที่ยวติดต่อผมได้นะครับพี่ต๋องสุดหล่อ ชอบเรื่องเล่าพี่มากเพราะนี้มันเป็นชีวิตจริง... ถึงผมจะพื้งเข้ามาอ่านเรื่องเล่าพี่ช้าแต่นี้ปี2016 แล้วจะสิ้นปีก้าวเข้าสู่ปี 2017 แล้วพวกพี่ยังสะบายดีมั้ยคับ ? บวกเป็ดเลยนะคับพี่ต๋องสุดหล่อ :mew1: :mew1: :mew1:
-
อินมาก แง
-
:o12: