หัวข้อ: ((<เก่ง กะ วิน,It's Gonna Be Me>))

[Winer]

……………………………………………................
<<<<<ตอนที่ 19...ความรับผิดชอบ>>>>>
********************************
…………………
..........................
...........เช้าวันจันทร์..........


ผมเดินออกมาจากบ้านก็เห็นรถของตี้รออยู่ไม่ห่างจากบ้านผมเท่าไร  ทำไมมันไม่จอดหน้าบ้านน่ะ.
++พี่ตี้อ่ะคับ...พี่วิน..+++น้องบีมหันหน้ามาบอกผม
++คับพี่เห็นล่ะ...++
...ตี้เดินตรงมาหาผมกับน้องบีม.......
++ไม่เจอตั้ง 2 วันคิดถึงจังเลยว่ะ..++
++คิดถึงใคร..++ผมหยอกมัน
++คิดถึงเมิงง่ะ  ถามได้ไปไหนไม่ยอมบอกมั่ง..น้อยใจจริงๆ..++มันบ่น
++ก็บีมบอกแล้วไงอ่ะคับว่าพี่วินไปบ้านพี่เก่ง...++
..ว่าล่ะมันต้องรายงานไอ้ตี้ไปล่ะ...
++ไปธุระเรื่องของมันอ่ะน่ะ...++ผมพยามยามไม่พูดตรงๆ
++ขึ้นรถเถอะ...++มันชวน แต่สายตามองเข้าไปในบ้านเหมือนจะหาใคร
++อะไรเล่อ..++ผมถาม
++เปล่า...++มันตอบสั้นๆก่อนเดินขึ้นรถแล้วขับพาพวกผมออกไป.............
....ใจผมเริ่มคิดว่าผมจะทำอย่างไรกับเรื่องตี้ดีน่ะ
หากว่าผมบอกมันตรงๆมันจะรู้สึกอย่างไร  แต่หากมองอีกแง่
มุมนึง  ความรักของผมกะไอ้เก่ง  มันจะยืนยาวไปได้แค่ไหน
อาจจะเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบของผมกับมันตอนนี้ก็ได้
................................
.........
...ความรักยากที่จะอธิบายให้เป็นคำพูดได้จริงๆ..........
ผมกะไอ้เก่งเราก็ยังเด็กกันทั้งคู่  อนาคตเรายังมีอีกมาก
เส้นทางที่เราเดินคงต้องผ่านคนมากมาย  ในเส้นทางนั้นคงมีใคร
ซักคนทำให้มันเปลี่ยนไปก็ได้  ผมคงไม่ใช่คนสุดท้ายที่มันจะรัก
ผมคงไม่สามารถที่จะยื้อให้มันอยู่กับผมได้ตลอดไป...
...........................
..........
ตี้จอดรถให้ผมลงกะน้องบีม  ก่อนที่มันจะเอารถไปจอด
..................
++ไปเที่ยวบ้านเก่ามาไม่เห็นเล่าให้ฟังมั่งเลยว่าสนุกม่ะ..++
..ตี้เดินมาถึงก็ถามอีกรอบ..
++สนุกดิ๊  สุดยอดเลยล่ะ..++มันเป็นเสียงไอ้เก่งที่ตอบ  ไม่รู้ว่ามันเดินมาหาผมตอนไหน
++ช่ะม่ะวิน...++มันหันมาถามหาพวก
ก่อนที่จะเดินมากอดคอผมอีกที....
++ดีคับพี่เก่ง...++น้องบีมทักมัน
++พี่เก่งก็มาเช้าเหมือนกันนาวันนี้...++
++คับก็กะมารอพี่วิน..แต่ก็ช้าไปนิด++มันยักคิ้วให้ตี้อย่างยิ้มเยาะ...
..ผมปัดมือมันออกเบาๆ  ก่อนจะบอก
++เก่ง  อย่าทำนิสัยเสียอย่างนี้  วินไม่ชอบ.เรียนห้องเดียวกันก็คบกันไว้เป็นเพื่อนซิ..++
++ก็แล้วแต่ใครมันจาคบกะกุม่ะ...++มันหันหน้าไปทางไอ้ตี้
++ขึ้นห้องกันเถอะนะ...จะได้เอาของไปเก็บ...++ผมตัดบทก่อนเดินนำหน้าไป ....
++งั้น บีมไปที่ห้องก่อนนะคับ  เจอกันตอนที่เที่ยงนะคับพี่เก่ง
พี่ตี้  อย่าทะเลาะกันนะคับรักกันไว้ๆ...++มันบอกอย่างทะเล้นๆ
ก่อนวิ่งไปที่ตึกมันเรียนอยู่......
.......................
.............
...พอถึงห้องไอ้เก่งมันก็รีบมานั่งโต๊ะที่ข้างผมนั่งทันที......
++เฮ้ย  เมิงนั่งที่ผิดป่ะนี่..++ไอ้ตี้ถาม
++ไม่ผิด  ก็กุอยากนั่งตรงนี้..เมิงจะทำไมกุไอ้ตี้++ไอ้เก่งตอบแบบยียวนกวนตรีนของมัน
++สงสัยจะได้แดรกแกงเลือดแต่เช้าเลยว่ะ..++ไอ้ตี้สอดขึ้นมั่ง
..ก่อนที่มันจะกระชากคอเสื้อไอ้เก่งไป  และกำหมัดรอ....
++ตี้......อย่า++ผมห้ามมันไว้กลัวไอ้คนนั่งข้างๆจะซัดมันซะหมอบ
ผมรู้จักความบ้ามันดี  มันมีความกลัวที่ไหน ยังคงทำหน้าท้าไอ้ตี้ได้ตลอดเวลา
++เก่งไปนั่งที่เดิมได้ล่ะ   ป่ะ..++ผมมองตาดุใส่มัน
++คาบบบ ผม..++มันหันมายิ้มให้ผมอย่างไม่สะท๊กสะท้านก่อนจะลุกขึ้น ผลักไอ้ตี้ที่ดึงคอเสื้อมันไว้เบาๆ
++ตรีนนน..จริงๆไอ้นี่..++ไอ้ตี้ด่า
++เมิงรู้จักกุน้อยไปไอ้ตี้...เด่ะเมิงได้เจอของจริง  ไอ้สัสส++มันก็ยังหันมาต่อปากต่อคำไม่จบ
++เก่งเงียบเถอะน่า..++ผมตวาดใส่มัน...มันชักจะแสดงกิริยาถ่อยออกมาทุกที......
...ตี้ทำท่าจะเดินไปหามัน  ผมเลยดึงแขนมันไว้  พอดีกับเพื่อนๆ
เริ่มทยอยกันเข้ามาในห้องกันแล้วตี้เลยหยุด   ส่วนมันนั่งยิ้มเยาะ
หน้าทะเล้นอย่างที่มันชอบทำ  แต่สีหน้าไอ้ตี้บอกว่ากำลัง
โมโหอย่างเห็นได้ชัด
......................
..........
++เฮ้ยย  เก่งเย็นนี้ลงบาสนะโว้ย...++เล็กเดินเข้ามาพอดี
++ไม่มีปัญหาเพื่อน...++ไอ้เก่งตอบแต่สายตาจ้องอยู่ที่ผม
++ตี้เมิงด้วย...เย็นกุนัดพวกรุ่นพี่ม.6 มาลองแข่งกันดู..++ไอ้เล็กมองซ้ายมองขวาสลับกันเพราะว่าสีหน้ามัน
ทั้งคู่บอกแล้วว่าเข้ากันไม่ได้..
++ไงก็ได้อยู่แล้วเมิง...++ตี้ตอบแล้วนั่งลงข้างผมต่อ.....ผมเอามือตบที่ต้นขามันเบาๆ...
++เลิกแล้วเจอกันที่สนามเลยน่ะโว้ยย...วันนี้อย่าลืม..++ไอ้เล็กสั่งก่อนไปนั่งลงข้างไอ้เก่ง.....
..ตี้หันมามองผมเหมือนสงสัยอะไรบางอย่างแต่ว่ามันก็ไม่ถาม
..............................
.......จนพักเที่ยง...พวกเราก็ทยอยกันออกจากห้อง....
ไปถึงโรงอาหารไอ้เก่งก็ถามผมว่าจะกินอะไรมันจะไปซื้อเองให้ผมไปนั่งรอได้เลยกับน้องบีม....
++วันนี้พี่เก่งใจดีจัง...บีมเลยสบายเลยไม่ต้องไปเข้าแถวรอ..++น้องบีมพูดอย่างลันล๊า.กับความสบายที่มันได้รับ....
++เมื่อคืนทำไมพี่เก่งไม่นอนที่บ้านเราน๊า...++น้องบีมทำเสียงสงสัยตามประสาเด็ก(สอดรู้อยากเห็น)ของมัน
++ทำไมไม่ถามพี่ชายเราดูล่ะ..++ผมยกให้เป็นพี่เป็นน้องกันอีกรอบ
++ก็ถามพี่วินง่ะเผื่อพี่วินรู้..++
++ทำมายพี่จะต้องรู้อ่ะคับ...++
++ก็พี่เก่งกับพี่วินเป็นแฟนกันอ่ะ..++มันพูดเบาๆน่ะ ว่าแล้วมันก็ยกไอ้เก่งให้เป็นของผมมั่ง..ผมส่ายหัวไปมา
++พี่ไปซื้อน้ำก่อนน่ะ...++ผมตัดบทไปเลย  ว่าแล้วมันจะต้องย้อน.....
.......................
..........ผมเดินกลับมาอาหารก็พร้อมทุกอย่างล่ะแต่..........
++เก่งค่ะ  ขอบีกับเพื่อนนั่งด้วยคนซิค่ะหาที่นั่งย๊าก ยาก..++
สาวสองนางนั่งลงตรงหน้าไอ้เก่งโดยที่มันยังไม่ตอบ
++ตามสบายครับ  ยินดีครับ...++นั่นคือเสียงที่มันตอบ
.....ผมวางขวดน้ำให้น้องบีม  ยกไปให้มันแทนล่ะกัน 
ไม่อยากขัดคอ  น้องบีมมันก็มองหน้าผมเฉย 
คงอยากให้ผมเอาไปให้เอง..............
++น้องบีมมมมม...++ผมขู่มันพร้อมกับมองที่ขวดน้ำแล้วโบ๊ยปากไปที่ไอ้เก่ง.....
++คาบบบบ  บีมผิดอีกตามเคย...++มันบ่นพร้อมกับหยิบขวดน้ำอย่างเซงๆไปวางข้างๆไอ้เก่ง...
++ขอบใจคาบน้องบีม...++
++เก่งกินข้าวมันไก่ทอดเหร่อค่ะ เหมือนบีเลย..++เธอหัวเราะเสียงร่วน
++พี่วินต่างหากล่ะที่สั่งข้าวมันไก่ทอด..++น้องบีมมันแย้งเสียงดัง
บีมองหน้าน้องบีม คงทำให้เธอหัวหกคะเมนลงพื้นได้ไม่น้อย....
++เก่งก็อยากกินเลยซื้อ...++มันพูดแบบไม่หันมาดูผมเลย
...........................
....ผมได้แต่ยิ้ม  จนไอ้ตี้มองจ้องหน้า  ไอ้เล็กมันก็เพิ่งมาถึงวางจนลง........
++อะ แฮ้มม...ข้าวมื้อนี้ท่าจะหวีดหวานว่ะ...++ดูมันแซวเล่นเอาทุกคนต้องจ้องหน้ามัน....
++แฮ่ๆๆๆ  กุพูดอะไรผิดป่ะคับ...++มันทำท่าเขินๆ
++พี่เล็กแซวอะไรไม่รู้  บีก็เขินเป็นเหมือนกันน่ะ..++
++วินวันนี้ลงบาสกันน่ะ..++ตี้ กับเล็กชวนพร้อมกัน
++เก่งลงบาสช่ะมั้ยค่ะวันนี้...++บีถามและนั่งจ้องหน้าเหมือนอยากกินมันก็ไม่ปาน
++คับ  ไปเชียร์หน่อยนะคับ..++มันเหลือบตามามองผม
++อ๊ายยย...จริงเร่อะค่ะ...บีมจะพาเพื่อนไปเชียร์ค่ะ..++
++บีนึกว่าเก่งจะไม่ชวนซะแร่ะ...++บีหน้าบานแต่แอบงอนนิดๆ
++บีมอยากเล่นมั่งอ่ะ  บีมให้พ่อซื้อลูกบาสมาแร่ะ..++มันรายงานอีกล่ะ แถมหันไปคุยกับไอ้เก่ง
++ใครชวนนนน..++ผมพูดกระแทกเสียงใส่ อยากแกล้งมัน
.....มันหน้างอ.....
......นั่งเงียบกริบ......
......ไม่พูดไม่จาล่ะ....ผมเห็นมันเงียบนานผิดปกติผมเลยหันไปดู  มันลุกขึ้นเดินหนีผม.....
++น้องบีมมมมมม...++ผมเรียกมันไล่หลัง
...แต่มันกลับวิ่งหนี..และวิ่งออกจากโรงอาหารไปเลย
++เวรแร่ะ  พ่อเมิงงอนแล้วว่ะวิน...++ไอ้ตี้ว่าเสียงดัง
...ผมรีบวางช้อนและตามออกมัน...อะไรว่ะปกติผมก็แกล้งมันประจำมาคราวนี้ทำไมมันขี้น้อยใจจัง.....
..................
.......มันวิ่งไปไหนของมันไวจิงๆว่ะ  ผมพูดกับตัวเอง....
เมื่อกี้ก็เห็นอยู่ว่ามันวิ่งมาทางนี้.......
++เจอยังว่ะวิน...++ตี้ที่วิ่งตามผมมาอีกคน
++ไม่ว่ะ...ไวจริงๆ  ไม่รู้ไปหลบตรงไหน..++ผมพูดอย่างกังวลใจ
++เจอม่ะวิน...++ไอ้เก่งวิ่งมาถามผมอีกคน
++ยังเลยเก่ง...วินไม่น่าปากเสียเลย  ไม่คิดว่ามันจะน้อยใจ...++สีหน้าผมคงแย่มากๆ
...เก่งดึงผมไปกอดไว้..แต่คนที่ยืนตะลึงตอนนี้คือตี้ที่ผมเห็นมันยืนจ้องผมกับไอ้เก่งอยู่.......
...ผมพลักไอ้เก่งเบาๆ....
++อายทำไม...++มันพูดยิ้มใส่ผม...
++ที่นี่โรงเรียนนะ...++ผมบอกมัน
++เพื่อนกอดเพื่อนไม่ได้งัย..++ดูมันพูด
.......................
++.....พี่ๆ  หาบีมหรือเปล่าคับ..++เสียงเด็กผู้ชายคนนึงร้องขึ้น
++ช่ายคับ.++
++ผมเห็นบีมวิ่งไปทางสนามบาสอ่ะคับ...++น้องชี้นิ้วให้
++ขอบใจมากน้อง..++ไอ้เก่งพูดแล้วมันก็วิ่งนำหน้าไปเลย
........................
.........
++น้องบีมคาบบบ  น้องบีมม...++ไอ้เก่งตะโกนเรียกทันทีที่มาถึง
++น้องบีมอยู่ไหนอ่ะคับ....พี่ขอโทษ..++ผมตะโกนออกไป
++เจอแล้ววินนอยู่นี่..++เก่งมันเรียกผม
...ผมวิ่งไปถึงเห็นมันซุกตัวอยู่ตรงมุมกล่องไม้ต่างๆ เสียงที่ร้องให้กระซิกๆ
ของมันทำให้ผมเข่าอ่อน  เพราะว่ามันไม่เคยเป็นอย่างนี้ปกติผมว่าอะไร
มันจะ..หัวเราะเล่นสุกสนานมากกว่า
++น้องบีมมม..++ผมคุกเข่าลงกะพื้นแล้วกอดมัน
++พี่ขอโทษนะครับ  พี่วินไม่ได้ตั้งใจ...++
++บีม บีม เกลียดพี่วิน  พะ พี่ วินใจร้ายกับบีมมม..++มันพลักผมออก
เบาๆ  เสียงร้องไห้ร่ะล่ำร่ะลักเล่นเอาผมเจ็บจี๊ดที่หัวใจ
++พี่ขอโทษนะ  ต่อไปพี่ไม่ว่าน้องบีมแล้วคาบ..++น้ำตาผมเริ่มซึมออก
เพราะว่ามันยังร้องไม่หยุด
++พี่วินไม่เคยรักบีมเลย บีมรู้.....ทุกวันนี้พี่วินรำคาญบีม ตะ ตลอด..++
++ฮือ ๆๆ ฮือ ๆๆ ฮือๆๆ..++มันปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง
++ไม่จริงคาบ  พี่วินรักน้องบีมที่สุดเลย...++น้ำตาไหลเอ่อล้นขอบตาลงมาผมกอดมันไว้อย่างแน่นอีกครั้ง
++ทำไมน้องบีมคิดว่าพี่รักอ่ะคับ..++ผมลูบหลังมันเบาๆ
++ฮือๆๆ  ก็พี่วินไปบ้านพี่เก่งแต่ไม่ยอมให้บีมไปด้วยรู้มั้ยบีมน้อยใจแค่ไหน..ฮือๆๆๆ..++คำตอบมันทำเอาผมยิ้มที่มุมปาก
++เอาไว้คราวหน้าไปบ้านพี่แล้ว  พี่จะให้บีมไปด้วยนะครับ..++เก่งพูดปลอบมัน
++แล้วพี่เก่งจะพาเที่ยวให้ทั่วแถวบ้านพี่เลยนะคับ..++
+ที่ผ่านมาพี่เก่งไปธุระกันไม่ได้ไปไหนเลยจริงๆคับ..++
++จิงอ่ะ...++มันหยุดร้องล่ะทำท่าลังเล
++จิงซิคับพี่เก่งโกหกไม่เป็นน่ะ..++ไอ้เก่งมันกอดทั้งน้องบีมและผมเอาไว้ที่อ้อมกอดมัน
++ดีใจจังคับ.....บีมอยากไปไวๆ...++มันเริ่มที่จะยิ้มออก
++ยิ้มได้แล้วซิน่ะ..++ผมว่ามันพร้อมกับขยี้หัว
++เป็นง่ะพ่อโอ๋เก่งม่ะ  ลูกหยุดร้องล่ะ..++เก่งหันมายิ้มกะผมแต่น้องบีมทำหน้างงๆ ไม่หาย....ผมเลยหัวเราะ
เก่งมันก็ลูบหัวน้องบีมมั่ง..........
++น้องบีมรู้ม่า  ว่าพี่วินรักบีมแค่ไหน...++มันหันมามองผม
....น้องบีมส่ายหัวไปมา....
++พี่วินเค้ารักน้องบีม  มากกว่ารักพี่เก่งอีกนา..++
++ตอนอยู่ที่โน่นพี่วินบ่นคิดถึงน้องบีมตลอดเลยอ่ะคับ..++
++55555...++น้องบีมหัวเราะ ยิ้มอย่างพอใจ
.............................
..............
.....หันไปอีกทีเห็นตี้กำลังเดินออกไป  เก่งมันก็ยิ้มเพราะว่ามันจะอยู่ฝั่งที่มองเห็นตี้พอดีแต่ผมหันหลังให้มัน....
++ตี้....++ผมเรียกแต่มันไม่หันกลับ
....ผมเดินตามตี้ไป.....
++ตี้...++ผมเรียกมันอีกครั้ง
....มันหยุดก้าวขาเดิน....
++เป็นอย่างที่กุคิดช่ายม่ะวิน...++มันพูดโดยที่ไม่หันมามองหน้าผม....
++ตี้  กุก็ลำบากใจที่จะพูดเหมือนกัน  เพราะกุก็พูดไม่ถูกว่ามันคืออะไร  แต่เก่งคือคนที่กุรัก  รักมานานแล้ว...++
++กุเข้าใจเมิงวิน  เมิงไม่ต้องพูดอะไร...++
มันพูดแค่นั้นก่อนที่มันจะเดินจากไป........
....หลังจากที่เข้ามาเรียนผมก็ไม่เจอไอ้ตี้  ไม่รู้ว่ามันไปไหน
ตอนเลิกเรียนผมรีบวิ่งไปดูที่ลานจอดรถก็ไม่มีรถมัน...
มันคงกลับไปแล้วแม้แต่มือถือมันก็ปิดอีก.........
......ผมรู้สึกกังวลอย่างไรไม่รู้  ไม่รู้ว่าตัวเองจะผิดมั้ย....
......ผมนั่งดูพวกเพื่อนเล่นบาสอย่างเซ็งๆไม่มีอารมณ์ที่จะทำอะไร
.....เสียงกรี๊ดดดๆๆ  ของสาวๆมาเชียร์พวกมันผมก็ไม่สนใจอยากทำไรก็ทำไปเลย...
++ท่าทางจะกังวลมากเลยน่ะ..++เสียงไอ้เก่งทักผมเหมือนไม่พอใจ...ขณะที่มันมานั่งพัก...
++น้ำค่ะเก่ง  ผ้าเย็นด้วย...++บียืนส่งยิ้มให้มัน
++ขอบใจนะบี  แต่ไม่ต้องดีกว่า...++สีหน้าไม่สบอารมณ์คงทำให้บีใจเสียบ้าง....

++เพราะว่ามันเป็นเพื่อนง่ะถึงห่วง..++ผมตอบ
++พี่ไม่ชอบ..++มันต่อว่าผม
++เก่งวินอยากให้ตี้กับเก่งเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันรู้ม่ะ..++
++ไม่รู้ดิ..++มันตอบสั้นตัดปัญหา
....ผมเลยตัดสินใจส่งข้อความให้มันแทน........
...เก่งก็มานั่งดูว่าผมพิมพ์อะไรส่งให้มันมั่ง....
...ส่วนน้องบีมก็ไปเล่นกับเล็กอยู่......
...............................................
..........................
<<<<<<DDDDDDDDDD>>>>>>>>
******************************

[Winer]

**********************************
........................................................
<<<<ตอนที่ 19 ..ความรับผิดชอบ(ต่อ)..>>>>
**********************************


.........................
....................
.นี่ก็เวลา 3ทุ่มกว่าแล้วตี้ก็ยังไม่เปิดมือถืออีก
++ยังเป็นห่วงมันอยู่อีกง่ะ  ไม่ยอมนอน...++เก่งมันว่าผม
++พี่ตี้ไปไหนอ่ะคับ  พี่วินบ้านก็ยังม่ะอยู่กับอ่ะคับ..++น้องบีมถาม......
++ไม่รู้ดิ  พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน..++
++ห่วงแมร่งเข้าไป...++
++ห่วงยิ่งกว่ากุอี๊ก...++มันบ่นไม่เลิก
++เก่ง  วินขอได้มั้ยเลิกบ่นซักทีน่า...++
++คิดว่าพี่อยากบ่นไง  เห็นแฟนตัวเองมานั่งคิดถึง
ห่วงใยคนอื่นอย่างนี้  พี่คงมีความสุขมากซิน่ะ..++มันกระแทกเสียงใส่ผม...
++วินเคยพูดงะว่าวินรักไอ้ตี้เห๊อะ..++ผมชักโมโหที่มันใส่อารมณ์กับผม...
++ไม่จำเป็นต้องพูดหรอกน่า  เรื่องแบบนี้เค้าดูที่การกระทำ...++
++เก่ง  วินขอร้องล่ะ  วินเหนื่อยมากๆเลยนะวันนี้...++ผมไม่ทะเลาะกับมันล่ะ    รู้สึกล้าจริงๆ
++กินน้ำส้มเย็นๆนะคับจะรู้สึกดีขึ้น...++น้องบีมรีบวิ่งออกจากห้องไป
กลับมาอีกทีพร้อมกับน้ำส้มเย็นเจี๊ยบ...


++ล้อพี่ป่ะนี่...เทให้พี่ด้วยดิ..++ผมอดหยอกมันไม่ได้
...หลังจากที่กินน้ำส้มที่น้องบีมเทให้เสจผมเอนตัวลงกับที่นอน ส่วนไอ้เก่งมันก็หันไปจ้องทีวีแบบเงียบๆ....
++เด่ะ บีมจะโทรไปที่บ้านพี่ตี้อีกทีน่ะคาบ...++
++ไม่ต้องแล้วคับ  จะรบกวนที่บ้านเค้าเปล่าๆ...++
++บีมจะช่วยอะไรพี่วินได้มั่งน๊า..++มันพูดได้น่าเอ็นดุ..ผมยิ้มให้น้องบีมอย่างรักใคร่....
++ไม่ต้องหรอกครับ  พี่วินม่ะได้เป็นอะไร  ไปดูคนโน่นดีกว่าแต่ถ้าง่วงก็นอนเถอะ..++ผมบอกมัน
++พี่เก่งง่ะ...++มันเรียกไอ้เก่งพร้อมกับลุกไปลากแขนมันมา
++พี่เก่งนอนเถอะ...++มันเดินไปข้างหน้าไอ้เก่งหลังจากที่ลากไม่ไหว
++อันแน๊ะ  พี่เก่งร้องไห้ดั๊ว...++มันเอานิ้วจิ้มไปที่แก้มไอ้เก่ง
...ผมรู้สึกสงสัยที่ได้ยินอย่างนั้นเลยลุกไปดู....
มันไม่ได้ร้องไห้หรอกแค่นั่งเงียบ..งอน..ผมอยู่....
++นอนเถอะ..++ผมลากแขนมันมั่ง
...ติ๊ดดดด  ติ๊ดดด ....
...น้องบีมรีบวิ่งไปหยิบโทรศัพท์...
++อาลโหลลลล หลายโหล พออ่ะยางง..++มันพูดเล่นจนไอ้เก่งขำ
++.................++
++พี่วิน...อยู่อ่ะคับ  พี่เล็ก...++น้องบีมยื่นโทรศัพท์ให้ผม
++ดีเล็ก..โทรมาซะดึกเลย++
++เล็กจะโทรมาบอกเรื่องตี้...++ได้ยินชื่อก็เล่นเอาผมหูผึ่ง
++วินไม่ต้องเป็นห่วงมันนะ  มันอยู่กะเล็ก  เมานิดหน่อยเอ่อะ  คงไม่หน่อย  สภาพตอนนี้คงเรียกลุงตี๋ขี้เมาดีกว่าม้าง..++
เล็กบรรยายอย่างขำๆ
++แล้วอยู่ที่ไหนกัน...++
++มันไม่ให้บอกวินนน..เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้น่ะเจอกันส่วนมันไม่แน่ใจว่ะว่าจะไปโรงเรียนได้ม่ะ  เอาไว้ไปเยี่ยมมันที่บ้านดีกว่าถ้ามันไม่ไปอ่ะน่ะ..++
++วินไม่ต้องห่วงนะ  เชื่อเล็กดิ..++
++บอกตี้ด้วยล่ะกันว่าวินเป็นห่วง  ดูแลตัวเองด้วย..++
++ด่ายๆๆ  จะบอกให้ แค่นี้น่ะ..++เล็กตัดสายทิ้งไป

...ผมได้รู้ว่ามันอยูที่ไหนกับใคร  ผมก็สบายใจล่ะ....
...แต่สายตาคนที่นอนรอบนเตียงทั้ง 2 คนเหมือนคำตอบ...
++มันอยู่กะไอ้เล็กเร่อะ..++เก่งถาม
..ผมพยักหน้าแทนคำตอบ...
++ดีล่ะพี่เล็กคงดูแลพี่ตี้ได้..++น้องบีมพูด
++นอนเถอะ ...++ผมเดินไปปิดไฟทุกดวงลง
..........................
.........
++เก่งรู้เรื่องที่อาวัฒน์จะพาไปดูงาน ศุกร์นี้ยัง..++
++รู้ล่ะ  พ่อบอก..++มันดูอารมณ์ดีขึ้น
++เตรียมตัวไว้ล่ะกาน...++ผมบอกอย่างเป็นห่วง
...น้องบีมไปไปนอนก่ายไอ้เก่ง......
++ให้บีมป่ะด้วยนะบีมอยากไป..นะคาบพี่เก่งรูปหล่อ++ดูมันอ้อนอย่างสุดชีวิตจริงๆ
++คับผม...++ไอ้เก่งมันกอดน้องบีม
++กอดแฟนไม่ได้ก็กอดน้องมันแทนล่ะกัน...++มันว่าเสียดสีผม
++บีมเคยไปร้านที่นี่ยัง..++ผมถาม
++เคยไปคับ  พ่อเคยพาไปกินข้าวหลายครั้งแล้ว...++
............................
..................................
............
...หลังจากที่เลิกเรียนเล็กก็พาพวกผมไปบ้านไอ้ตี้...
มันไม่มาโรงเรียนอย่างที่เล็กบอกจริงๆ 
++วิน  ไม่ต้องคิดมากหรอก..++
++ใหม่ๆมันก็อย่างนี้แหละ  เดี๋ยวมันก็หาย..++
++คนเรามันอกหักอ่ะน่ะ  เวลาผ่านไปเดี๋ยวคงดีขึ้น..++
++อกหักเป็นยังไงอ่ะครับ...++น้องบีมถาม
++อกหักเล่ออ  มานก้ออออ...++เล็กกำลังอธิบายอย่างครุ่นคิดหาคำมาบอก
++ก็เหมือนเวลาที่น้องบีมอยากได้ของเล่น  แต่พ่อวัฒน์ไม่ซื้อให้งัยคาบ...++เก่งตอบสวนมา
...ผมหัวเราะกับคำพูดมัน  ช่างเปรียบเทียบดีน่ะ...
++อืมมม ช่างคิดได้น่ะ..++
...มันขยับมาหอมแก้มผมแล้วกอดคอ......
++เฮ้ยยย  เก่งเมิงจะหวานไปถึงไหนว่ะ  กุอิจฉานะโว้ย..++เล็กแซวผมกะมัน...น้องบีมหันมาดู
++แฟนกุน่ารักนี่หว่า...++มันยักคิ้วให้ผม
....ผมหยิกที่ต้นขามัน  เมิงจะมาหวานอะไรตอนนี้กุอายนะ..
++เมื่อคืนพี่เก่งกะพี่วินยังเถียงกันอยู่เลย  เมื่อเช้าก็ยางงอแงใส่กัน  ตอนนี้รักกันอีกล่ะ...++
++บีมไม่เข้าใจเลยว่าคนโตเค้าคิดอะไรกันน่ะ..++มันคง
++เรานี่ช่างคิดน่ะ..++เล็กหันไปยิ้มให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ
++นี่แหละเค้าเรียกว่าความรักล่ะคาบน้องบีม..++ไอ้เก่งมันตอบให้อีกอย่างมั่นใจ
................................
................
...หลังจากมาถึงบ้านของตี้เล็กก็จอดรถแล้วโทรหามันอีกที...
ก่อนจะมีคนมาเปิดประตูให้........
++โหหห  นี่บ้านของพี่ตี้เล่อะคับ...++น้องบีมถาม
อย่าว่าแต่น้องบีมเลยผมเองก็ยังอึ้ง....เพราะว่าบ้านที่เพิ่งเหมือนสร้างเสจสวยมากและหลังใหญ่ด้วย  ไม่แปลกที่
มันจะขับรถเก๋งไปโรงเรียน......
++.เชิญค่า  คุณตี้บอกว่าให้น้องที่วินขึ้นไปหาที่ห้องนะค่ะเดี๋ยวพี่พาไป...++
++ขอผมไปด้วย...++ไอ้เก่งพูดดังๆ
++ไม่มีไรหรอกเก่งไม่ต้องเป็นห่วง  กุรับรองได้..++
++ตี้มันคงมีอะไรอยากคุยกันวิน 2 คน ..++เล็กอธิบาย
++...เก่งรออยู่นี่แหละ  ไม่มีอะไร..++ผมบอกให้มันสบายใจ
...มันชักสีหน้านิดนึงก่อนจะนั่งลง....
++เดี๋ยวพี่ไปส่งน้องก่อนแล้วจะเอาของว่างมาให้ทานเล่นนะค่ะ..++
............................
..........
..ผมเดินตามพี่เค้าขึ้นชั้น 2  พี่เค้าประตูแล้วพลักบอกให้ผมเดินเข้าไป
ผมเดินเข้าห้องที่ใหญ่กว่าห้องนอนผม 2 เท่า ของใช้ดูมีราคาไปหมด
เสียงน้ำที่ไหลจากฝักบัวทำให้ผมรู้ว่ามันคงอาบน้ำอยู่
ผมนั่งลงที่โซฟานุ่มๆให้ห้องมัน ..............
.....เสียงประตูห้องน้ำเปิดทำให้ผมต้องหันไปมองและลุกขึ้น...
..ผ้าเช็ดตัวที่พันกายอย่างหมิ่นเหม่ของมันทำรู้สึกอดที่จะสั่นไหวไม่ได้....
++ดีขึ้นยาง..++เพราะว่าไม่รู้ทักอะไรตอนนี้
.....มันหันมามองผมก่อนที่จะเดินตรงมา.....
++เป็นห่วงกุเร่อะ..++
++อืม ช่าย..++
++แต่ตี้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่ามั้ยจะได้ลงไปคุยกันข้างล่าง..++
++เมิงกลัวกุปล้ำเมิงง่ะ..++ไอ้ตี้มันว่า
++ไม่ใช่อย่างนั้น..++แต่ผมกลัวใจตัวเองมากกว่า
++เมิงรู้ใช่มั้ยว่ากุรักเมิง  วิน..++มันเดินมากอดผม
..ผมไม่กล้าตอบ...เพราะผมมันรวบมากอดทั้งตัวล่ะ...ผมเงยมองมันหน้าเราแทบจะชนกันอยู่แล้ว
++ขอกุจูบเมิงทีเถอะว่ะวิน รับรองกุจะไม่ทำให้เมิงลำบากใจ...++
...ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรมันก็เอาริมฝีปากมันสัมผัสที่ปากผมจากเบาๆจนเริ่มหนักหน่วงขึ้นจนมันเริ่มสอดลิ้นเข้ามาผมพยายามพลักอกมันออก
++โทษว่ะวิน...++มันพูดไม่รู้ตั้งใจหรือเปล่า
++ไม่เป็นไร..++ผมก้มหน้าตอบ....จูบมันเล่นเอา
ใจหวิวเหมือนกัน...ผมเอาหลังมือปาดตรงริมฝีปาก...
++เปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะแล้วเราไปคุยกันข้างล่าง...++ผมบอกมันแล้วเดินไปดึงประตู...
++เมิงกลัวใจตัวเองใช่ม่ะวิน..เมิงชอบกุ กุรู้..++ไอ้ตี้พุดแล้วหัวเราะ...
....ผมเดินออกจากห้องมาโดยที่ไม่พุดอะไรอีก.จนมาถึงห้องรับแขก.........
++พี่ตี้อ่ะคับ...++น้องบีมถาม
++เดี๋ยวลงมา...++ผมตอบแต่มองหน้าไอ้เก่ง
++เมื่อคืนนี้มันเมาซะ เล็กเซงเลยพูดไม่รู้เรื่องเลยว่ะ..++เล็กพูดติดตลก
++ตอนนี้ดูปกติดีแล้วนี่..++ผมหัวเราะเบาๆ
.....................
.........
++พี่ตี้ลงมาแล้ว...++น้องบีมวิ่งไปรับ
++โทดทีว่ะที่ทำให้เป็นห่วง..++ตี้มานั่งข้างเล็ก
++กินข้าวมากันยังว่ะ...++ตี้ถาม
++ยางคับบีมหิวข้าวล่ะ...++
++ขนมที่วางบนโต๊ะยังไม่พออีกเร่อะคับน้องบีม..++เล็กว่า
++ขนมก็ขนม ข้าวก็ข้าวอ่ะคับ..++
++พ่อกับแม่ตี้ไม่อยู่เล่อะ..++ผมถาม
++กลับ4- 5 ทุ่มแน่ะเวลาปกติของท่าน..++
++กุสั่งให้พี่เค้าทำอาหารไว้รอล่ะไปกินกันเถอะ
เดี๋ยวน้องบีมจะเป็นโรคกระเพาะ ...++มันหันไปแซวน้องบีม
++คืนนี้จะไปกินเหล้าอีกมั้ยว่ะ..++มันไปเหย่กับไอ้เล็กแล้วหัวเราะกัน...
++เมิงคนเดียวล่ะม้างที่ซด  เมื่อคืนกุนั่งดูเมิงมากกว่า...++เล็กตอบมัน
++ป่ะกันเถอะ...++ตี้ลุกขึ้นเดินนำไปที่ห้องกินข้าว
ที่อยู่อีกฟากนึงของบ้าน
.................................................
.........................
..อาหารแม้จะน่ากินแต่บรรยากาศสำหรับผมแล้วมันอึมครึมไง
ไม่รู้  ตั้งแต่ตี้ลงมาเก่งไม่พูดอะไรซักคำ  ผมพยามยามชวนคุยมันก็ไม่พูด  แม้แต่อาหารมันก็ยังไม่อยากตักใส่ปากเลยส่วนตี้ก็ทำเหมือนไม่มีเก่งอยู่ด้วย.....




...ก่อนกลับผมดึงตี้ไปคุยห่างๆ  แต่ว่าก็ยังอยู่ในสายตามัน...
++ตี้อย่าทำอย่างนี้เลยน่ะ  วินลำบากใจ  วินอยากให้เก่งกับตี้เป็นเพื่อนกัน...++ผมอ้อนวอนมัน
++มันอยากเป็นเพื่อนกะตี้ม่ะ  ตี้ยังไม่เห็นมันเอ่ยพูดซักคำตั้งแต่เจอมัน...++
++เรื่องนั้นวินจะคุยกับเก่งเอง...++
++วินไม่ชอบอะไรแบบนี้...เราอยู่ห้องเดียวกันเรียนด้วยกัน  ทำงานกลุ่มก็ต้องทำด้วยกัน...++
++วิน  ตี้ไม่เท่าไรหรอก  ไปคุยกับมันโน่นมันจ้องมายังไม่วางตาเลย  มันจะลดองศาในตัวมันลงได้มั่งม่ะ..++
................................
………
........กลับมาถึงบ้านมันก็ยังไม่พูดจาอะไรกับผม......
++เก่ง  เก่งเป็นอะไรไม่พูดซักคำหา...++ผมนั่งลงข้างๆแล้วกอดมันอย่างรักใคร่และหวงแหน
++วินน  รักเก่งนะ  รักเก่งคนเดียวจริงๆ  แล้วรักมานานแล้วด้วย...++ผมซบที่ไหล่มัน
...มันค่อยๆกอดผมตอบหันมาจูบที่แก้มผม....
++จริงๆน่ะ  แล้วไอ้ตี้ล่ะ...++มันเริ่มยิ้มออก
++ก็วินบอกล่ะงัยว่าเป็นเพื่อน  วินให้ตี้ได้แค่เพื่อนที่ผ่านมาตี้ก็ดีกับวินมากๆ วินจึงอยากเป็นเพื่อนกับตี้
และก็อยากให้เก่งเป็นเพื่อนกับเค้าด้วย..++
++วินไม่ได้รักมันแน่น่ะ  ก็มัน  มันรวยซะขนาดนั้นแถมหน้าตามันก็ใช่ขี้ๆเมื่อไร...++
++กลัวเรื่องนี้เองเร่อะ..++ผมแกล้งหอมแก้มมันมั่ง
++กลัวดิ  เก่งตอนนี้เป็นคนไม่มีอะไรอะไรด้วย..++
++โหคิดซะไปไกลเกินแล้ว...++
++ใครจะไม่คิดล่ะ  คนอย่างพี่ พ่อก็ไม่รัก  แม่อยู่ไกลพี่เหมือนตัวคนเดียวเลยน่ะ...++มันพูดยิ้มๆอ้อนๆ
++โอ  น่าสงสารจูบทีดิ...++ผมพูด
...แต่กลับเป็นมันมากกว่าที่พลักผมลงบนเตียง...
++วินนอย่าพุดอย่างนี้รู้มั้ย  ได้ยินแล้วของขึ้นเลยว่ะ...++มันหัวเราะ
++ดูดิ..++มันจับมือผมไปขยี้ตรงเป้ามัน...
++เด่ะน้องบีมก็มา  ..++ผมดุมัน
++แป้บเดียวน่าน่ะ ทำไวๆ...++
++งั้นก็ไปที่ห้องน้ำ..++ผมบอก
...มันรีบถอดเสื้อผ้าออกย่างรวดเร็ววิ่งโทงๆไปที่ห้องน้ำ
++เข้ามาดิ..++มันเรียกผมขณะที่ผมตามเก็บเสื้อผ้ามันอยู่
++เด๋วเด่...++
++ไม่ต้องเก็บ   เสจก่อนค่อยเก็บ...++มันอ้อนวอนล่ะ
...ผมเลยต้องตามใจมันมั่ง  จริงๆผมตามใจตัวเองมากกว่า..55ก็มันน่ารักขนาดนนี้...นี่นา..
.................................................
...................
.....เย็นวันศุกร์  อาวัฒ์มารับที่โรงเรียน  แล้วพาพวกเราไปที่
ร้านอาหารดั่งกล่าว  เท่าที่ทราบเจ้าของร้านชื่อเพ็ญ  น้าเพ็ญเป็นเคย
แฟนกับอาวัฒน์ตอนที่ยังหนุ่มสาว  แต่สุดท้ายต่างคนก็ต่างแยกย้าย
กันไปมีครอบครัว  แต่สิ่งที่ยังคงอยู่คือความเป็นเพื่อนที่มีให้กันมา
จนถึงทุกวันนี้........
....ผมอดคิดไม่ได้ว่าอนาคตแม้ว่าผมไม่มีไอ้เก่งอยู่ข้างกาย
แต่เราจะยังมีความเป็นเพื่อนเหลือให้กันอยู่มั้ย....มันหล่อ
เก่ง  ทะลึ่ง ทะเล้น  น่ารัก สำหรับผม  ใครๆที่อยู่ใกล้มันคงอด
ที่จะหลงรักมันไม่ได้.......
..................
......ผม  เก่ง น้องบีม ต่างยกมือไว้ น้าเพ็ญกันอย่างตื่นเต้น
แม้ว่าจะไม่ได้มาทำงานที่นี่แต่ก็อดตื่นเต้นมันไม่ได้....
++สวัสดีจ๊ะ  นีเร่อะเก่ง...++น้าเพ็ญมองไปที่มัน
++หนุ่มหล่อเลยน่ะนี่  มีแฟนยัง...++น้าเพ็ญคงแกล้งมัน
++คับผม  มีแฟนแล้วคับ...++มันมองมาที่ผม
++โหหเด็กยุคนี้ไวจริงๆ...++
++อยากทำงานแน่น่ะ..++น้าเพ็ญถามย้ำ
...ไอ้เก่งพยักหน้ารับ
++คาบ  ผมอยากทำงานจริงๆคับ..++
++เหนื่อยน่ะ...++
++ผมยินดีครับผม...++
++ดีมากเลยจ๊ะ ตัวแค่นี้คิดกันได้ล่ะ  แล้วเราล่ะ..++น้าเพ็ญหันมาถามผมมั่ง...
++โอ๊ะ  รายนั้นคงมาทำไม่ได้หรอก  พ่อกับแม่เค้าจะไล่ให้ไปเรียนพิเศษแล้วล่ะเพ็ญ..++อาวัฒน์
...ไอ้เก่งก็หันมามองหน้าผม....
++บีมอยากทำอะคับ  จริงๆน๊า..++มันทำหน้าจริงจังใส่อาวัฒน์
++เฮ้ออ  น้องบีมกินข้าวที่บ้านแล้วล้างจานให้สะอาดก่อนเถอะน่ะพ่อว่า..++ทุกคนพากันหัวเราะกันใหญ่
...แต่น้องบีมหลบไปทุบหลังพ่อตัวเอง..ได้อย่างน่าตี
++ดูดิ....เป็นเด็กไม่รู้จักโตอย่างงี้นี่จะทำงาน  พ่อล่ะเหนื่อย...++
++ก็พ่อว่าบีม....ทามมายอ่ะคับ..++
++น้องบีมน่ารักได้ตลอดเลยนะวัฒน์  รอให้น้องบีมโตกว่านี้น่ะน้าจะไปตามมาทำงานเอง...++น้าเพ็ญพูดอย่างอารมร์ดี


........ผมมองเข้าไปในร้านอาหารก็มีคนมาใช้บริการเรื่อยๆ
ร้านอาหารก็ดูดีมีเพลงให้ฟัง  รวมทั้งมีทีวีจอยักษ์ให้ดูด้วย
......มันจะเริ่มทำงานพรุ่งนี้แล้ว  ต่อไปมันจะเป็นอย่างไงบ้างน่ะ
ผมก็อดห่วงไม่ได้.....
..........................................................
<<<<<ZZZZZZZZZ>>>>>
***********************************

[Winer]

*******************************
<<<<ตอนที่19 ความรับผิดชอบ(ต่อ)>>>>
...................................................
*******************************


....................................
.....เรื่องราวของเก่งกับตี้ดูดีขึ้น  ผมเองก็รู้สึกสบายใจ
หลังจากที่มันเองยอมที่อ่อนให้ตี้บ้าง  ไม่ค่อยต่อปากต่อคำ
ไม่แสดงกริยาเถื่อนๆให้ผมได้เห็นเวลาที่มันเจอตี้เหมือนก่อน..
........................
.......เวลาเริ่มผ่านไปอย่างรวดเร็ว  เกินกว่าที่ผมต้องการ
เพราะผมต้องการให้มันหมุนอย่างช้าๆ เก็บทุกความรู้สึก
ทุกรายละเอียดของเรื่องราวความรักระหว่างมันกับผมเอาไว้ทุกนาที.....
.......................
........
++นั่งยิ้มอะไรคับ เบเบ่ะ..บ้าป่ะเนี๊ยะ++มันถามผมขณะที่มัน
เตรียมเก็บของใส่เป้มัน พลอยดึงเป้ของผมมาเก็บให้ด้วย…
++กุเก็บเองได้..++ผมบอกมัน
++พี่จะทำให้.++มันบอกเบาๆ
++จะไปทำงานแล้วเร่อะเก่ง...++เล็กถาม  เมื่อเห็นว่ามันกำลังเก็บเป้เตรียมกลับล่ะ
++เอ่อว่ะ  วันนี้กุต้องไปส่งวินไปเรียนก่อนด้วย.++มันหันไปคุยกับเล็ก
++ขี่รถดีๆล่ะเมิง...++
++ขอบใจ  กุไม่ประมาทหรอก.++มันยิ้มให้เล็ก
++กุไปส่งไอ้วินให้ก็ได้เก่ง...++ไอ้ตี้บอก
++ขอบใจตี้  แต่เราจะไปกะเก่งดีกว่า..++ผมพูดให้มันสบายใจ
++ก็มันไปคนละทางนี่หว่า  ไอ้เก่ง  เมิงจะลำบากทำไม
ทำงานเมิงก็เหนื่อยอยู่แล้วยังต้องคอยรับคอยส่งไอ้วินอีก..++ตี้พูด  ผมคิดว่ามันห่วงเก่งมากกว่า
++ไม่เป็นไร  กุไหว ไอ้ตี้  ไม่ต้องห่วงกุร๊อก...++เก่งก็ตอบแบบเกรงใจ
++เด๋ว กุก็ไปลงเรียนกับมันมั่ง  กุก็อยากเรียนเหมือนกันว่ะ..++ตี้บอกมันพูดขำๆมากกว่า
++จริงๆเก่งไม่ต้องส่งวินก็ได้  วินขึ้นรถเมล์ไปเองสะดวกกว่า..++
++คิดมากน่า..++ไอ้เก่งมันดุ..ก่อนเดินลากแขนผมออกมาจากห้อง........
++ไปไม่บอกเลยนะเมิงไอ้เก่ง..++เล็กตะโกนไล่หลัง
++กุต้องไปส่งลูกกลับบ้านก่อนว่ะ..++เก่งมันหัวเราะที่พูดถึงน้องบีม.....
..................................
..............
....ผมกะเก่งเดินไปส่งน้องบีมขึ้นรถเมล์เมื่อ
ไม่ได้กลับพร้อมมัน  เพราะผมก็ห่วงมันเสมอ........
++ขอบีมไปกะพี่วินม่ะได้หรือคับ..++
++คอยไหวเล่อ 3 ชมน่ะ.++ผมก้มมาคุยกับมัน
++ไหวคาบบ  บีมคอยได้..++
...ผมหัวเราะมันอย่างเอ็นดูก่อนจะพูดว่า
++การรอคอย   มันไม่สนุกอย่างที่น้องบีมคิดหรอกคับ รู้ม่ะ  มันน่าเบื่อสุดๆเลยล่ะ...++
++น้องบีมไปรอพี่เก่งกับพี่วินที่บ้านดีกว่าน่ะ..++ไอ้เก่งมันบอก
++ที่บ้านยังมีหนัง  มีเกมส์ มีเพลงให้ฟัง.นะคับ..++
++แต่บีมไม่มีใครเล่นด้วยนี่นา..++มันทำหน้าน่าสงสาร
++ตอนนี้พี่เก่งก็มีงานต้องทำ  พี่ก็ต้องมีเรียนอีกหน่อยพี่ว่า  พ่อวัฒน์ก็ต้องส่งน้องบีมไปเรียน
เหมือนพี่เช่นกันแต่คงให้น้องบีมพร้อมกว่านี้..++
...มันเดินขึ้นรถเมล์อย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก  ผมยกมือโบกให้มัน
มันก็ยกมือตอบ..แต่สีหน้ายังดูงอแงไม่หาย
++ลูกคนเดียวก็เลี้ยงยากจังแฮะ..++เก่งบ่นขำๆ
ผมก็พลอยยิ้มตามมัน
.................................
...............
......
.....ได้เวลาเลิกเรียนพิเศษ  ผมกำลังเดินออกจากห้อง
หยิบโทรศัพท์จะโทหาไอ้เก่ง  แต่ว่าก็ลืมไปว่าเป็นเวลาทำงาน
ของมันอยู่  สายตาก็เหลือบไปเห็น....เห็นตี้มานั่งรออยู่ล่ะ
ผมรู้สึกแปลกใจนิดนึงเพราะว่าตั้งแต่ที่ผมมาเรียนที่นี่
มันก็ไม่เคยมารับผมที่นี่เลย....
++ตี้...++ผมทักมัน
...มันหันมายิ้มให้...ก่อนเดินมาหาผม
++มาได้ไงอ่ะ...++ผมสงสัย
++กุเบื่อๆไม่รู้จะไปไหนเลยขับรถเล่นๆ  เลยแวะมารับเมิงด้วย...++รอยยิ้มของมันทำให้ผมนึกถึงความห่วงใย
++ขอบใจน่ะ....วินกลับเองได้...++
++กุว่าง...++มันตอบอย่างเซงๆ
++ต้องไปหาไอ้เก่งอีกใช่ม่ะ..++
++อืมม..++ผมพยักหน้า
++กลับบ้านเลยไม่ได้เร่อะ  มันก็ขี่รถกลับเองได้..++
++.........................++
++ไอ้นี่มันมีดีกว่ากุตรงไหนว่ะ..++มันถามผม
++มันคงยากที่วินจะอธิบายให้ตี้เข้าใจมันคงเป็นเรื่องโชคชะตาม้าง++
++ทำไมคนนั้นไม่เป็นกุว่ะวิน..กุสู้ไอ้เก่งไม่ได้ตรงไหน..++
++ความรักเป็นเรื่องของความรู้สึก  ความเข้าใจไม่ใช่การแข่งขันตี้..++ผมลองอธิบายให้มันฟัง
...มันจ้องหน้าผมก่อนที่ดึงเป้ไปถือแล้วเอาใส่รถ...
++ขอเวลาคุยกับเมิงหน่อยได้ม่ะวิน..++
++อืมม...ได้ดิ..++ก่อนจะเดินขึ้นอย่างวาดหวังให้มันเข้าใจผมบ้าง
...................................
..............
....ตี้ขับรถมาจอดไม่ไกลจากที่บ้านผมอยู่เท่าไร...
++ตอนนี้เก่งคงเลิกงานล่ะ. วินโทรหาเก่งก่อนน่ะ..++ผมบอกมัน....แต่โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นมาก่อน...
++ว่าไงเก่ง..++
++อยู่ไหนล่ะ..++เสียงบอกว่าหงุดหงิดนิดๆ..
++เกือบถึงบ้านล่ะ..++ผมหัวเราะ
++แล้วทำไมไม่โทบอก..คนกะลังเดินหาอยู่หงุดหงิดรู้มั้ยที่ไม่เจอ++
++กะลังจะโทบอกง่ะ..โทดทีนะที่โทช้า.++ผมพยายามพูดเบาๆ
++ไปง่ะ..++
++นั่งรถเมล์กลับ...++ผมไม่อยากให้มันสบายใจ
++เด่ะเจอกันที่บ้านน่ะ.จะรอ.++ผมบอก
++ด่ายๆ...++ก่อนที่มันจะวางสาย
....ผมมองไปที่ตี้กำลังมองผมอยู่
............................
++เมิงรู้ใช่มั้ยว่ากุรักเมิง...วิน...++
++อย่าใช้คำว่ารักได้ม่ะตี้..++ผมรู้สึกผิดยังไงไม่รู้ไม่อยากให้มันรักผมมากว่าเพื่อน  ผมไม่อยาก
เห็นมันเสียใจ
...................
.........
++.ตอนที่เจอเมิงครั้งแรกในห้องเรียนกุบอกตัวเองเลยว่าเมิงใช่เลยน่ะโว้ย  กุอยากรู้จักเมิงทันที
..ยิ่งรู้จักเมิงกุก็ยิ่งชอบ.ยิ่งอยากรักเมิง.++
..มันพูดโดยที่ไม่มองหน้าผม.....
++ตอนที่ไอ้เก่งยังไม่มากุนึกว่าเมิงยังไม่มีใครเวลาที่อยู่กับเมิงกุมีความสุขโคตรๆเลยว่ะ...++
มันหันมาจับมือ.....
++กุรักเมิงนะวิน  กุรักเมิงจริงๆ..++
++แต่กุรู้สึกทรมานว่ะ   มันเจ็บจริงๆที่ทุกครั้งที่หันไปเห็นแต่ไอ้เก่งอยู่ข้างเมิง  ทำไมคนๆนั้นไม่ใช่กุว่ะ..++
++ตี้เราก็ยังเป็นเพื่อนอยู่น่ะ..++
++กุไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับเมิง..++สีหน้ามันเศร้าจนผมไม่อยากมอง
++เมิงรู้สึกยังไงกะกุ..เมิงรักกุบ้างม่ะ++มันถามผม
...ผมไม่กล้าตอบคำถามมันเพราะไม่อยากให้มันไม่สบายใจ
++ยังไงตี้ก็เป็นเพื่อนที่ดีของวินน่ะ..++
++กุคงเป็นได้แค่นี้ช่ะมั้ย..++มันขยับมากอดผม..
++ตี้  พอเถอะ..++ผมปรามมัน
++วินขอให้ให้ตี้คิดกับวินแค่เพื่อนได้ม่ะ..++
++กุยังห้ามใจตัวเองไม่ได้เลยเมิงทั้งที่รู้ว่ามันเจ็บ...++
++จะให้ทำไง  วินไม่อยากเห็นตี้เสียใจ...++ผมอดไม่ได้ที่ดึงมันมากอด......
.....นานเลยที่เราต่างคนต่างเงียบไปเพราะว่าผมเองก็ไม่รู้
จะพูดจะบอกมันอย่างไร  เพราะหากว่ามันรักผม  ผมก็คง
ไปห้ามความรู้สึกของมันไม่ได้.......
…………………
……..
........ผมเดินเข้าบ้านหลังที่ตี้จอดรถหันไปบอกลา
กับมันคำ 2 คำก่อนเดินเข้าบ้าน
พอเข้าไปก็เจอแม่นั่งดู ทีวี  ทุกครั้งแม่จะมานั่งรอ
จนกว่าผมหรือเก่งจะกลับ....แม่ถึงจะขึ้นไปบนบ้าน...
++กลับมาแล้วคาบ++
++มาไงล่ะลูก...++
++พอดีตี้ไปรับบอกว่ามีธุระจะคุยด้วยเลยมากับเค้า..++
++โทบอกพ่อตัวดียัง...++
++โทล่ะคาบคับ..++
++น้องบีมนอนยังคับแม่..++
++มาตั้งแต่ 1ทุ่มล่ะ..มาถึงก็บ่นใหญ่..++
++บอกว่าไปขอพ่อวัฒน์เรียนพิเศษกับพี่วินพ่อวัฒน์ก็ยังไม่ให้ไป..++
++แม่ก็อดขำไม่ได้...แต่คงหลับล่ะน้องบีมกินง่ายนอนง่าย++แม่หัวเราะมัน
++เสียงรถมาแล้วนี่  เก่งคงมาล่ะลูก..++
...ผมรีบวิ่งไปที่หน้าบ้านเพื่อไปรับมัน...
++เป็นไงบ้าง..++พอมันจอดรถผมก็เข้าไปนวดไหล่ให้มัน
....มันคว้าผมไปกอด  แถมจูบผมอีก...
++เก่งไม่เอา  อย่าทำอย่างนี้วินอายแม่อ่ะ...++
++แม่ไม่ว่าหรอก...++มันจูบซ้ำที่แก้มอีกข้าง
....พอหันไปในบ้านก็เห็นแม่มองอยู่...มันเลยปล่อย..
เราเลยพากันเดินเข้าไปข้างใน....
++เป็นไงบ้างเก่งทำงานได้หลายอาทิตย์แล้วนี่ลูก..++
++สบายมากคับแม่...++
++ขึ้นไปอาบน้ำกันได้แล้วล่ะลูก++
++คับแม่..++
..เก่งดึงมือให้เดินตามมันขึ้นไปข้างบน....
..........................
……………………..
...ตอนนี้แม่ให้มันเอารถมาใช้ล่ะ  เพื่อความสะดวกในการไปเรียน  รวมทั้งทำงานด้วย    มันขับมอไซเก่งกว่าผม
แม่เลยให้มันเอามาขับ  จริงผมก็ขับได้แต่แม่บอกว่าแม่มั่นใจกว่าถ้าให้ไอ้เก่งขับ....ซะงั้นแม่ผมดูท่าจะ
ปลื้มลูกเขยมากๆกว่าลูกตัวเองอีก เซงแต่ผมว่าผมเห็นอนาคตมานล่ะ เห็นอยูไวๆเลยล่ะ...55555  ก็มาไซรับจ้างปากซอยบ้านผมง่ะ...คิกคิก  แค่คิดผมก็แอบขำคนเดียวได้.......
..........................
...................................
...........................
....ผมเปิดประตูเข้าไปอย่างช้าๆ  เห็นน้องบีมนอนแล้ว
ผมจะทำอะไรก็ต้องเบาไปหมดไม่อยากให้มันตื่น
โชคดีอย่างน้องบีมมันเป็นคนขี้เซา.....
....ผมยืนมองน้องบีมนอนบนเตียงอย่างเอนดู 
มันน่ารักจริงๆเลยเด็กคนนี้.....
++วินนนน...++มันเรียกผมเลยหันไปหา
แต่กลับได้จังหวะที่ให้มันประกบปากผม
 ถอยไปหน่อยเดียวก็ติดกำแพงมันจูบปากผม
อย่างดูดดื่ม  ก่อนที่ถอนริมฝีปากออกมา
++ฮ๊า...++ผมรีบปล่อยลมหายใจออกทันทีเพราะว่ารู้สึกหายใจไม่ทัน
++อยากจูบให้หายคิดถึงอ่ะ..ทั้งวันล่ะ++มันพูดข้างๆหูผม
+ตุ๊บ..++เสียงต่อยที่ท้องมันเบาๆ
++คิดว่าเจ็บเร่อะแค่นี้..++มันว่า
++จะยั่วพี่เร่อะคาบบบ..++
++เจ็บๆยิ่งชอบ...++ดูมันพูดสายตาก็เยิ้มป่นอ้อนวอน
......................
++ท๊ามรายกานอ่ะ...++เสียงน้องบีมตะโกนใส่ผมกับไอ้เก่งแล้วลุกขึ้นมานั่งดู
ผมพลักไอ้เก่งออกทันควัน....ก่อนจะหันไปบอก
++เปล่าๆๆๆ...ไม่มีอะไร++
++อะไรไม่รู้ติดแก้มพี่วินพี่เก่งเลยเช็ดออกให้คับ..++
++55555...โกหกอีกแล้ว ..++น้องบีมว่าและหัวเราะไม่หยุด...ไอ้เก่งเลยโดดไปปล้ำมันบนเตียงเล่น...
++น้องบีมเห็นอะไรอ่ะคับ..++เก่งถาม
++555  บีมเห็นพี่เก่งจูบปากพี่วิน..555+++
++แล้วก็เห็นพี่วินกอดพี่เก่งด้วย..++
...เวรแร่ะผมคิดในใจ  ไม่น่าเลยไอ้เก่งเมิง  น้องบีม
เห็นจนได้  เห็นมันนอนนิ่งๆนึกว่ามันหลับแล้ว...
ที่ไหนได้สงสัยมันคงแกล้ง..............
...................................
..................
......ผมซุกตัวใต้ผ้าห่มตามน้องบีมและขยับผ้าห่มให้มัน...
เก่งมันก็ทำมั่ง  มันยกมือบ๊ายๆ ให้ผมก่อนหลับตาลง.....
....รู้สึกว่าชีวิตตัวเองมีความสุขจัง  นี่แหละหนาความรัก
มิน่าทุกคนถึงได้เรียกร้องหามัน  ความรักทำให้คนเราเป็น
ไปได้ทุกอย่างเลยน่ะนี่....
.....ขณะที่ผมกำลังหลับตา ก็มีจมูกมากดลงแก้มที่ผมอีก
++อะไร..++ผมลืมถาม
++ขอนอนข้างๆวินนะ..จะได้กอดวินด้วย..++
++ที่ว่างตั้งเยอะ..++ผมดุ
++นอนชิดๆกันนี่แหละอบอุ่น...++มันอ้อน
ว่าล่ะมันก็แทรกตัวมานอนติดกับผมใต้ผ้าห่ม
++นอนเฉยๆห้ามทามไรน่ะ..++ผมเอ็ดมันเบาๆ
++ห้ามได้ที่ไหนเรื่องอย่างนี้..++มันรวบตัวผมไปกอดติดมัน
....แต่มันก็นอนนิ่งไปเฉยๆจริงๆ  มันคงเหนื่อย...ไม่นานก็ได้ยินเสียง
ลมหายใจที่สม่ำเสมอของมันบ่งบอกได้ว่าหลับไปแล้ว
.............................
............
.......................................
.............
<<<<<<<<< 3 เดือนผ่านไป>>>>>>>>
..............................
..........
..3 เดือนหลังจากที่เก่งไปทำงานที่ร้านอาหารนั้นได้......
พ่อก็บอกว่ามีเรื่องจะเซอไพร์ไอ้เก่ง.......แต่พ่อไม่ยอมบอก…
ผมกับน้องบีมยืนรอพ่อกับแม่ที่หน้าโรงเรียนตามที่พ่อสั่งไว้
++รถพ่อมาล่ะ..++ผมบอกน้องบีม
เราเลยพากันวิ่งแข่งกันไปรถพ่อ.......
++ดีๆลูกเดี๋ยวหัวจะได้ฟาดพิ้นกันพอดีเลย..++พ่อดุใส่
..แต่พวกเรายิ้มร่า  ถ้าแม่มาด้วยอย่างนี้ต้องมีอะไรพิเศษ
อีกแน่เลยผมคิดในใจ.....
++เก่งออกไปนานยังลูก..++แม่ถาม
++ป่านี้คงจะถึงที่เก่งทำงานล่ะครับแม่..++
++มีอะไรกันเล่อครับทำไมไม่บอกผมมั่ง...++
++เด๋วก็รู้ลูกอีกอึดใจไม่นานอย่างที่ต้องรอคอยน่ะ..++
++พ่อกับแม่ทำให้ผมตื่นเต้น  อยากรู้มากกว่าเดิมอีกอ่ะ..++
...แม่กับพ่อหัวเราะ...
++มีของกินม่ะคับ  งานนี้..++เสียงน้องบีมเรียกร้องหาของกิน
++มีซิจ๊ะ..++แม่ตอบ
++5555..ดีจังบีมชอบ..+++
++ซะงั้น  ถามหาแต่เรื่องกิน..++ผมว่า
++ก็มันอร่อยอ่ะ.. .........++น้องบีมขึ้นเสียง
++ขนาดยังไม่ได้กินยังจะว่าอร่อยอีก.............++
++ม่ะรู้อ่ะ  อะไรกินได้มันต้องอร่อย..++มันพูดงอนๆ
++บรเพ็ด  งัยกินได้...++ผมพูดขำๆทั้งที่ไม่เคยกินเลย
+เอี๋ยะ  ม่ายอาวววว...ขม..++มันทำหน้าใส่อารมณ์
++พอแล้วลูก ..++พ่อกับแม่หัวเราะ
++เด่ะเราจะไปกินข้าวที่ร้านอาหารที่พี่เก่งทำงานอยู่งัยลูก..++
++ห๋า.....++ผมกับน้องบีมพูดพร้อมกัน
++จริงเร่อะคับแม่...++ผมพูดอย่างดีใจ
ก็ตั้งแต่มันมาทำงานที่นั่นว่าไป  พวกเราก็ไม่เคยไปกินอาหาร
ร้านนี่เลยนี่หนา......
++ยิ้มไม่หุบ...++น้องบีมแซวผม
++ก็ดีใจง่ะ..++ผมตอบ
++ไม่ได้มีแค่เราน่ะลูก...++ผมทำหน้าสงสัย.....
++มีคายไปกับเราอีกอ่ะคับ...++น้องบีมถาม
++เด๋วได้เจอแน่จ๊ะ...++
++พ่อกับแม่จะทำให้ผมตื่นเต้นไปถึงไหน....++ผมบ่นกับตัวเอง
...............................
..............
....สักพักก็มีรถมาจอดข้างๆรถพ่อในที่จอดรถของร้านอาหาร...
พอผมเห็นรถผมก็จำได้เลยว่าเป็นรถของพ่อภู.....
++นั่นรถของพ่อภูนี่คับแม่...++ผมชี้ให้แม่ดู
++นั่นแหละพ่อกับแม่เค้าจะมาดูลูกเค้าทำงาน..++พ่อบอก
++จิงง่ะพ่อ..++
++ลงกันเถอะน่ะลูก...++
...............................
.............
++สวัสดีคับพ่อภู  แม่แก้ว...++ผมรีบยกมือสวัสดีทักทายท่าน
ทั้ง 2 ตัวแสบมันตามผม.......แต่มันก็ไปยืนจ้องอีกต่างหาก
++มองไรลูก  น้องบีม  ..++แม่ผมดุมันเพราะผู้ใหญ่คงคิดว่าเป็น
การเสียมารยาท
++คุณพ่อก็เท่ห์  คุณแม่ก็สวย  มิน่าพี่เก่งถึงได้หล่อจัง...++มันพูดอย่างรื่นหู
++โหห ยอผู้ใหญ่เป็นแต่เด็กเลยน่ะเรา...++พ่อภูจับมันขยี้หัว
++เข้าไปข้างในกันเถอะ  ใครบางคนคงรออยู่..++พ่อผมพูด
++เก่งจะทำหน้างัยนา..++แม่ผมพูด
..ก่อนที่จะเดินกันตามเข้าไปไหนร้าน.....
..เนื่องจากร้านเนื้อที่ค่อนใหญ่พอสมควร  พอเข้าไปผมก็ยังไม่เห็น
ไอ้เก่งมานไปไหนหว่า....ผมคิดในใจ...
....พ่อเลือกที่นั่งด้านนอกร้านใต้ร่มไม้ร่มรื่น  ก่อนที่จะเรียก
เด็กเสิร์ฟมา.....
++สวัสดีค่ะ ยินต้อนรับค่ะ รับอะไรดีค่ะ...++สาวเสริฟมาถึงก็
รีบทักทายตามแบฉบับที่ว่างไว้…
++หนูๆ.......++แม่ผมเรียก
++เก่งอยู่มั้ยจ๊ะ...++
++อยู่ค่ะกำลังเข้าไปในครัว...++
++เรียกเก่งมารับออเดอร์น้าหน่อยได้ม่ะ...++แม่แก้วบอก
++ได้ค่ะ...++เธอเดินจากไป
...หลังจากนนั้นไม่นาน  เก่งเดินออกมาหา
ผมยิ้มให้มันอย่างดีใจและตื่นเต้นแทน...
++พี่เก่ง คาบบบทางนี้...++น้องบีมวิ่งไปลากมันมา
++ดูซิว่าใครมาเอ่ย...++น้องบีมบอกมัน
..........................
.++พ่อ  แม่...++ผมอ่านที่มันพูดจากริมฝีปากมัน
มันยืนตะลึงไปเลย......
++มัวแต่งงอยู่นั่นแหละ  ไม่คิดจะสวัสดีพ่อกับแม่หรือไงลูก..++
...แม่ผมทัก..ก่อนที่แม่แก้วจะเดินไปหามัน
++เก่งลูกแม่เป็นไงมั่ง  เหนื่อยมั้ยลูก..++ตอนนี้แม่แก้ว
จับมากอดอย่างคิดถึงแล้ว
++ผมสบาย ย ดี คาบแม่..++เก่งมันก็ยืนน้ำตาซึมแต่สายตามมันมองมาที่พ่อนั่งอยู่
++ไม่คิดจะทักพ่อมั่งไงลูก..++พ่อภูร้องทักมัน
++คับพ่อ  สวัสดีคับพ่อ++  มันเดินไปหาพ่อพร้อมกับ
ยกมือไว้ที่อกท่าน..พ่อภูก็ลูบหัวมันไปมา
++เหนื่อยมั้ยลูก...++พ่อภูถาม
++ผมสบายดีคับ ...++มันตอบ
++มาให้พ่อกอดหน่อยซิลูก..++พ่อภูเรียกมันมาใกล้ๆ
...มันกอดและก็ซบที่อกพ่อ...
++ผมขอโทษคับพ่อ...++มันเอ่ยคำพูดออกมา
++เรื่องอะไรลูก..++
++เรื่องที่ผมทำให้พ่อไม่สบายใจทุกเรื่อง++
++ไม่มีแล้วลูก  ไม่มี  ลูกพ่อเก่งขนาดนี้พ่อจะโกรธลูกได้ไง..++ผมแอบน้ำตาซึม  แล้วก็แอบเอากล้องถ่ายวีดีโอไว้ให้มันดูโดยที่ท่านคงไม่ได้สังเกต....คงมีแต่น้องบีมมองเห็น......
++วินไม่บอกผมซักคำเลยนะคับว่าพ่อกับแม่จะมา...++มันโทดผม
++วินก็เพิ่งรู้ตอนที่อยู่ที่ลานจอดนี่แล้ว..++แม่ผมบอก
.....ผมแอบเช็ดน้ำตาก่อนยิ้มให้มัน  มันเป็นภาพที่ผมคงไม่ลืมวันนี้...
................................
++ว่าแต่พ่อกับแม่จะกินอะไรคับวันนี้  ผมบริการเต็มที่น่ะ..++
++งั้นบีมขอสั่ง  ติม 1 ถ้วยนะพี่เก่ง..++
++ซะงั้น...++ผมบอกเก่งก็หัวเราะ.
++สวัสดีค่ะ คุณภู คุณแก้ว..++น้าเพ็ญเรียกท่านทั้ง2
++พ่อคับ แม่คับ นี่น้าเพ็ญเจ้าของร้านครับ..++
....พ่อกับแม่ก็ยกมือไหว้น้าเพ็ญเหมือนกัน....
++แวะมาเยี่ยมลูกชายเร่อะค่ะ..++
++คับ / ค่ะ..++พ่อภูกับแม่แก้วตอบ
++แวะมาชิมอาหารที่นี่ด้วยค่ะว่าเป็นไงบ้าง..++แม่ผมบอก
++งั้นสั่งตามสบายเลยนะค่ะ...++
++เก่งดูแลเต็มที่น่ะจ๊ะ..++
++คับผม..++มันเดินมาอยู่ข้างผม
....ผมหันมองหน้ามันสะกิดยิกๆ...แม่แก้วหันมาดูผมเลย
ทำนิ่งๆ
++เหนื่อยมั้ยวินต้องคอยดูลิงทะโมนของแม่อ่ะ..++
++โถ  แม่คับเก่งโตแล้วน่ะ...++มันหัวเราะ
++ผมซิคับต้องดูแลวิน รวมทั้งพ่อกับแม่ด้วย..++มันตั้งใจพูด
.........................................
..................................................
<<<<<<<<<<5555>>>>>>>>
******************************

[Winer]

*******************************
...................................................
<<<<<ตอนที่ 20..This Is Love>>>>>
*******************************
................................
.............
++แม่คับเย็นนี้จะทำไรบ้างอ่ะคับ...++
++อยากกินอะไรล่ะลูก..++
++เก่งอยากกินน้ำพริกกะปิกะปลาทูคับ..++
++บีมอยากกก...++มันกำลังพูดได้แค่นั้น
++เปลือกทุเรียน...++ผมตอบแทนมัน...
++555555...++เสียงพวกเราสามคนหัวเราะกันแต่มันหน้างอ
...เก่งเดินไปกอดมัน.....
++โอ๋ๆ  พี่วินใจร้ายจังน่ะ  ชอบใส่ความน้องบีม..++
++แต่พี่ว่า  พี่วินอ่ะพูดผิดตรงไหนหว่า...++
++พี่เก่งอ๊า....++มันร้องเสียงดังและคว้าแขนไอ้เก่งไปกัดทันที
++อย่าน้องบีม  พี่เจ็บอ่ะคับบบบ  โอ้ยยย..++ไอ้เก่งร้องโอดคราญ
++เลิกเล่นกันได้แล้วจ๊ะ....++
++อยากกินอะไรอ่ะน่ะ  ก็ต้องไปจ่ายตลาดเองเลย..++
++แม่จะรอทำให้น่ะ...++
..................
...
++วันนี้พ่อจะกลับบ้านม่ะคับแม่..++
++พ่อวัฒน์ด้วย...++
++อยากรู้ก็โทไปหาพ่อซิ...++
++อาทิตย์นี้โทไปหาพ่อกี่ครั้งล่ะ..++แม่ถามผม
...ผมยกนิ้วชี้ให้แม่ให้แม่ดู.....
++แค่กดเบอร์โทหาพ่อนี่ยากจังนะวิน...++
...ผมได้แต่ยิ้มแหย่ๆกับแม่
++เดี๋ยวไปตลาดกลับมา  มาโทหาพ่อด้วยน่ะแม่จะรอฟังว่าพ่อจะมาม่ะ..++
++พ่อวัฒน์ล่ะคับ...++น้องบีมถาม
++ก็มารอฟังพร้อมกันไงล่ะลูก..++แม่ยิ้มให้มัน
++คับป้า...++น้องบีมบอก
.........................
.....................
....หลังจากที่ลิสรายการของที่ต้องซื้อให้แม่มาทำ
กับข้าวเสร็จพวกเรา 3 คนก็พากันไปที่ตลาด......
…………….
++ปิดเทอมแล้วดีจังน่ะ.สบายมากๆ.++น้องบีมว่า
++จริงด้วยผมบอก....++
++เห็นวินคุยกับแม่ว่าจะโทไปหาพ่อแล้วพี่ก้อคิดถึงบ้านขึ้นมาตะหงิดๆ...++มันระบายความรู้สึก
++เก่งก็กลับไปเยี่ยมท่านซิ...++
++กำลังคิดอยู่..++มันขยับคิ้วชนกัน
++บีมไปด้วยนะคาบ...++มันอีกล่ะ
++ดูก่อน..++ไอ้เก่งบอก..
++ไปเถอะ  วินว่าดีน่ะ...เก่งไม่ได้กลับบ้านนานล่ะเผื่อทางเข้าบ้านจะตัดเข้าใหม่++ผมขำ
++วินไปด้วยม่ะ....++
++เห็นแม่บอกว่าให้วินทำอะไรไม่รู้ช่วงปิดเทอมอ่ะ..++ถ้าไงเก่งก็ไปคนเดียวก็ได้...ผมแกล้งกลบเกลื่อน
++เร่อะ..++มันทำหน้าเศร้าลง
++ไปแล้วเก่งอาจไม่อยากจะกลับมาก็ได้..++ผมแซว..
......................
..........
...อาหารเย็นที่พวกเราช่วยกันทำเย็นนี้ผมว่าต้องอร่อยน่าดู
นานๆทีที่ผมอยากช่วยแม่ทำกับข้าว  แต่เวลาช่วยแม่ทีไร
ก็นึกหัวอกของแม่ว่า  การทำกับข้าวที่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
น่ะกว่าจะได้แต่ล่ะอย่าง...ไหนต้องไปจ่ายตลาด
เอาของมาล้างมาหั่น  แล้วมาปรุง  จัดโต๊ะ 
ตามด้วยเก็บถ้วย จานไปล้าง.....
++แม่เหนื่อยมั้ยคับ  ที่ต้องดูแลผมกับพ่อ...++ผมถามแม่อย่างอยากรู้ความรู้สึก
++เหนื่อยซิจ๊ะ  แต่เป็นการเหนื่อยที่มีสุข  เพราะว่าเราได้ดูแลคนที่เรารัก....++แม่บอกผมอย่างจริงใจ
++แม่เคยท้อบ้างม่ะคับ....++
++ไม่หรอกลูก  ....++
++วินก็ควรหัดทำกับข้าวไว้เยอะน่ะ...++เก่งบอก
++ไม่อ่ะ  ...++ผมขอไม่เอาดีกว่า
++งั้น  สงสัยผมต้องกินข้าวกะน้ำปลาล่ะคับแม่...++
มันหันไปอ้อนแม่ผม....
....แม่ก็ยิ้มกับมัน.....
……………..
.......................
...อาหารถูกนำมาตั้งที่โต๊ะอาหารโดยน้องบีมกะไอ้เก่ง
ที่ยกไปก็แอบหยิบกินไปจนแม่ต้องคอยห้าม  เพราะว่า
กลัวจานจะร่วงลงพื้นซะก่อน........
++กินนะคับ...++น้องบีมพูดเสียงดังแล้วหันไปมองแม่ผม
++ไม่มีใครห้ามนี่นา..++ผมแอบว่าเบาๆมันหันมามอง
++แม่คับ  เก่งว่าจะกลับบ้านซักอาทิตย์...++เก่งหันถามแม่
..ได้ยินแค่มันบอกว่าจะกลับบ้าน  ผมก็รู้สึกใจหายขึ้นมาทัน
++ก็ดีนะจ๊ะแม่ว่า...คิดจะถามเก่งอยู่เรื่องนี้....++
++แล้วบอกที่ทำงานเค้าหรือยังล่ะ..++
++ผมบอกแม่ไว้ก่อนคับเดี๋ยววันจันทร์  ผมไปทำงานจะขอน้าเพ็ญอีกที...++
...ผมก้มหน้าก้มตากินข้าวโดยไม่พุดอะไรซักคำ......
++วินจะไปด้วยหรือเปล่าลูก...++
++.................++ผมไม่ได้ยิน
++วินนนนน...++แม่เรียกผมอีกครั้ง
++อ่ะ คะคับ...แม่เรียกผมหรือคับ...++
++ใจลอยไปถึงไหนล่ะลูก...++
++คับแม่มีอะไรหรือเปล่า...++
++แม่ถามว่า   วินจะไปกะเก่งด้วยม่ะ...++
++ไม่คับวินมีงานต้องทำ....++
++ผมไปคนเดียวคับแม่...++มันตอบแม่อย่างฉาดฉาน
++พี่วินม่ะไป  บีมก็ไปด้วยไม่ได้..++มันทำหน้าเสียดาย
++บีมก็ไปกะพี่เก่งดิ..++ผมบอก
++ม่ายดีกว่าคับ  บีมกลัวพี่เก่งเอาบีมไปทิ้ง..++
++โถ  น่าสงสารจัง...++แม่หัวเราะ
.............................
.............
.......................
++พรุ่งนี้พี่ต้องกลับบ้านแล้วนา..++เก่งมากระซิบที่หูและกอดผมบนที่นอน
 ++ก็กลับไปดิ๊...++ผมทำเป็นไม่สนใจ
++ไม่สนจิงอ่ะ...++มันต่อว่า
++...............++ผมไม่ตอบ
++รู้นะว่าวินต้องคิดถึงพี่  ถ้าพี่ไม่อยู่..++
++ทำเป็นรู้ดี...++ผมหัวเราะ
++กุจะไปเที่ยวกับตี้ เล็ก...++
++ตามใจอยากไปไหนกับมันก็ไป...++
++งั้นพี่ไปโน่นจะเที่ยวให้สนุกเลย...++
++อยู่ที่นี่ไม่ค่อยได้เที่ยว...++
++ใครเค้าห้าม...++ผมดุมัน
++อยากไปก็ไม่มีใครเค้าว่าอะไรหรอกถ้าเก่งอยากทำอะไรก็คงไม่มีใครเค้าว่า...++
++ตกลงนี่จะหวงพี่บ้างม่ะนี่...++มันก้มหน้ามองพื้น
++ทำทุกอย่างทุกวันนี้ก้อเพราะวินทั้งนั้นรู้ม่ะ..++
++เก่ง  เก่งมีอิสระนะอยากทำอะไรเก่งก็ทำได้วินไม่เคยห้าม  วินอยากให้เก่งมีความสุข...++
นั่นคือความรู้ที่ผมอยากบอก  ไม่มีใครผูกหรือมัด
มันเอาไว้   แต่ใจผมกลับบอกว่า  ผมไม่มีวันที่จะให้
มันรักใครมากกว่าผม  แต่ก็ทำได้เพียงแค่คิด...
.................................
..........
*************************
........เป้ใบเล็กๆที่วางบนที่นอน  มีเสื้อผ้าของมันไม่กี่ชิ้นที่ผม
เก็บให้ ใส่มันลงไป  มันทำให้ผมรู้สึกกังวลและสับสนในหัวใจ  ....
..เมื่อนึกถึงว่ามันต้องกลับบ้านทำไมผมใจหายจัง  ใจมันหวิว
อย่างบอกไม่ถูก....ผมค่อยก้มหน้าลงที่อ่างล้างหน้าพร้อมกับวัก
น้ำมาล้างหน้าเหมือนอยากให้ตัวเองรู้สึกสบายใจขึ้น.....
++วินนนน..++เสียงเรียกพร้อมกับเคาะประตู
++วินนคับ  ทำอะไรอยู่..เข้าไปนานแล้วน่ะ++เสียงเก่งเรียกผม
ทำให้ผมค่อยๆเปิดประตูแล้วเดินออกมานั่งดูทีวีข้างๆน้องบีม...
....มันเดินมาตามผมแล้วนั่งคุกเข่าตรงหน้าผม...
++อ่ะ  ผ้าเช็ดหน้า...ล้างหน้าอะไรไม่เช็ดหน้าเลย..++
..มันยิ้มเหมือนรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่.......
..ผมจะหยิบผ้าแต่มันกลับเอาผ้ามาซับที่หน้าผมแทน..
++โกรธพี่ป่ะนี่...++มันถามยิ้มๆ
++เปล่า...++ไม่รู้จะบอกอะไรได้มากกว่านี้
++แต่สีหน้ามันฟ้องว่าใช่...++
++พี่เก่งไม่กลับบ้านก็ได้....++มันก้มมากอดที่เอวผม
++วินอยากให้เก่งกลับ...++ปากผมบอก แต่ใจผมบอกว่า
ไม่อยากที่จะห่างมันเลย ทำไมมันต้องค้านกันตลอด......
++กลับไปแล้ว  เก่งจะรีบกลับมาน่ะ..++มันพยายามทำให้ผมยิ้ม
++ เกี่ยวก้อยกันน่ะ...++มันว่า
..มันเอานิ้วก้อยมาเกี่ยว  แล้วซบลงที่เอวผม..อีกครั้ง
++เก่งรักวินน่ะ..เหมือนที่วินเคยบอกรักเก่งงัย++
++พี่เก่งกลับบ้านกี่วันอ่ะคับ..++น้องบีมมันก็หันมากอดไอ้เก่งมั่ง
++บีมคงคิดถึงพี่เก่งน่าดูเลย...++
++ฮือๆ  ฮือๆๆ...++มันแกล้งร้อง
..เก่งดีดหูมันเบาๆ...
++กลับมาไวๆน่ะคับ....++น้องบีมอ้อนมัน
...ก่อนที่จะเดินลงมาหาแม่ที่รออยู่เพื่อจะไปส่งมันที่ขนส่ง...
...........................



......รถที่เลื่อนออกไปเหมือนหัวใจผมได้หลุดลอยไปด้วย
ผมเป็นอะไรนี่  แค่มันกลับบ้านเท่านั้นเอง..แต่ผมกลัวอะไร
ผมยืนโบกมือส่งยิ้มแห้งให้มันจนรถหายวับไปจากสายตา
 อีกราวๆ 5 ชม.มันก็คงถึงบ้านแล้ว......
....กลับมาไวๆนะเก่ง วินจะรอ...ผมบอกมันในใจ.....
............................
...............
.....เมื่อความเหงามาเยือนผมอีกครั้ง  แต่ว่ายังดีที่มีลิง
อีกคนที่คอยส่งเสียง  เล่นซุกซนข้างผมอยู่ตลอด
ปิดเทอมมันก็ไม่ไปไหน  มาเล่นอยู่แต่ที่บ้านผม
พี่ต้นบอกว่าให้เฝ้าบ้านเพราะไม่มีใครอยู่  มันก็ต้องลากผมไปอยู่ด้วย
งั้นมันก็ไม่กลับ  แต่บางครั้งไม่รู้จะไปไหนก็มาเล่นที่บ้าน
น้องบีมนี่แหละเพราะว่าที่บริเวณบ้านจะกว้างกว่าที่บ้านผม...

.......เวลาที่บ้านผมไม่มีมันอยู่รู้สึกว่ามันเหงาขึ้นเยอะเลย
++พี่เก่งไปล่ะเหงาจังเลยน่ะพี่วิน..++
...น้องบีมเดาะลูกบาสเล่นแก้เซงกับผมที่หลังบ้านมัน....
++อ่ะ  ทามมัยวันนี้มาเล่นที่นี่ได้น่ะที่...++
++ก็เป็นหลังบ้านบีมนี่หน่า...++น่านมันเถียงพี่ต้น
++เก่งล่ะวิน...++พี่ต้นถาม
++กลับบ้านคับพี่..++
++เร่อะ มิน่าดูเหงาๆกันน่อ...++
++พี่ต้นเรียน.....มหาลัยแล้วสนุกม่ะ..++
++ก็ดี  แต่ก้อจะต่างจากมัธยมหน่อย...++
++ในความคิดพี่อ่ะน่ะ...++
++ทำม่ะเบื่อมัธยมล่ะจะเรียนมหาลัยแทนล่ะ...++พี่แซว
++เปล่าก็หาข้อมูลง่ะ  เผื่อจะเข้าคณะเดียวกะพี่งัย...++
++อย่างวินก็คงเรียนตามที่ลุงกับป้าต้องการมากกว่าม้าง..++
++จิงดั้ว  ลุงกับป้าให้พี่วินเรียนอะไรคับ...++
++เปล่าเลยท่านยังไม่ได้บอก...++
++อ่ะแล้วเก่งกลับบ้านไปกี่วันล่ะนี่...++พี่ต้นถาม
++ 3 วัน++ ...ผมตอบ
++ 4 วัน  นะบีมว่า...++มันนับนิ้วตัวเอง
++ไปหาเก่งกันม่ะ...++พี่ต้นพูดเล่นๆ
++จริงอ่ะ...++น้องบีมว่า
++เอาจิงเร่อะพี่...++ผมย้ำ
++เปล่าพี่พูดเล่น...++พี่ต้นหัวเราะ
++พี่ต้นไปหาพี่เก่งเถอะน่ะ  บีมอยากไปเที่ยวบ้านพี่เก่งอ่ะ...++
....พี่ต้นหันมามองผม...ผมก็ได้แต่ยิ้มให้...
++แสดงว่าวินตกลงช่ะม่ะ  ยิ้มอย่างนี้..++พี่ต้นแซว
++งั้นเราจะไปแกล้งเก่งกัน  แต่คงต้องไปพรุ่งนี้นะ...++พี่ต้นบอก
++เอารถแม่ไปก็ได้..++ผมบอก
++ถ้าป้าไม่ให้อะคับ..++น้องบีมบอก
++ถ้าป้าไม่ให้ยืมรถไอ้อ๊อฟก็ได้..++พี่ต้นเปิดทางเลือกให้อีกที่
++งั้นวันนี้วินจะไปขอแม่น่ะ...++
..พี่ต้นพยักหน้า.....
..........................
...........
.......................
.....แม่มายืนส่งผมที่หน้าบ้านอย่างเป็นห่วง...
แต่ผมกลับรู้สึกดีใจที่จะได้เจอหน้ามันอีกครั้ง  เหมือนดั่ง
หัวใจได้โบยบินสู่ฟากฟ้าอย่างอิสระ
++ไม่โทบอกพี่เก่งก่อนเร่อะคับพี่วิน...++
++ไม่คับ  ไม่กี่ ชั่วโมงคงได้เจอล่ะ..++ผมพูดอย่างใจสุขเต็มเปี่ยม
++พี่ต้นขับรถดีๆน่ะ  วินของีบก่อน...++ผมบอก
++ทำไมอย่างนนั้นล่ะคับ  แทนที่จะเป็นเพื่อนคุยกับพี่...++
++น้องบีมไงอ่ะคับ...++
++เฮ้ออ  น้องบีมเร่อะ  อีก 5 นาทีก็คงหลับ  เจอแอร์ในรถเย็นๆเข้าไป...++
++55555....++น้องบีมหัวเราะให้พี่ต้น
................................
.................
......พวกเรามาถึงบ้านไอ้เก่งตอน 10  กว่าๆ   เพราะออกจากบ้าน
แต่เช้าไม่อยากเจอแดดร้อนๆ    ผมบอกให้พี่ต้นจอดรถ
ที่หน้าบ้าน  มองเข้าไปในบ้านก็เห็นแม่กำลังเดินดูต้นไม้ดอกไม้อยู่....
...ผมรีบพาพี่ต้นกับน้องบีมไปสวัสดีท่านทันที...
++สวัสดีคับแม่...++ผมทักแม่
++สวัสดีคาบบบ...++พี่ต้น/น้องบีม ยกมือไหว้ท่าน
..แม่มองผมอย่างตกใจก่อนที่จะยกมือมารับไหว้พวกเรา
++เก่งอยู่มั้ยคับแม่...++ผมถามอย่างเร่งเอาคำตอบกับคนที่ผมคิดถึงทุกลมหายใจ
++อยู่.....แต่..++ได้ยินแค่คำว่าอยู่ผมก็ดีใจเป็นลิงโลดไม่รอฟังอะไรอีกล่ะ....
++วินไปหาเก่งก่อนนะครับแม่เดี๋ยวมาคุยด้วย...++
++พี่ต้นคุยกับแม่ก่อนน่ะ...++ผมฝากพี่ต้นกับแม่ทั้งวิ่งเข้าไปในบ้าน
++บีมไปด้วยค้าบบบ  พี่วิน...++เสียงน้องบีมวิ่งตามผมมา
++วินนน เดี๋ยวก่อนลูก...++นั่นคือเสียงแม่ที่ทักผม
อีกครั้งที่ผมได้ยินอย่างเบาๆหวิว
.......................
.........
++ก๊อก  ก๊อก ก๊อก....++เสียงผมเคาะประตูอย่างตื่นเต้นพร้อมที่จะเซอร์ไพรมันกับน้องบีม
ผมกับน้องบีมหัวเราะกันคิกคักพยายามเอามือมาปิดปากไว้
ไม่ให้เสียงมันเล็ดลอดออกมา..กลัวมันได้ยิน...
...พักนึงก็ไม่มีใครมาเปิด...น้องบีมเลยเงื้อมือไปเคาะ
++ก๊อก ก๊อก ก๊อก.....++ประตูถูกเปิดก่อนที่น้องบีมจะเคาะลงอีกครั้ง
....มันโผล่หน้ามาเปิดประตูมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียว...
ผมเพ้าดูยุ่งเหยิง
++แม่..มีอะ....++เสียงมันทักคงคิดว่าแม่มาเคาะเรียก
มันจ้องหน้าผมอย่างตกใจและตะลึง  ผมคิดว่ามันคงดีใจที่ได้เจอผม   ผมรีบโดดกอดคอมันอย่างดีใจ
เพราะผมก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน....
++พี่เก่งคาบบบ...++น้องบีมก็พลอยมากอดมันมั่งอย่างดีใจ
..ผมจูบมันที่แก้มอย่างคิดถึง
++คิดถึงเก่งจัง...++ผมพูดเหมือนไม่ได้เจอมัน
นานแสนนาน  ทั้งที่ ไม่ได้เจอกันเพียง 4 วัน
++วินมาได้ไง...++มันทักผมหน้าซีดๆ เหมือนไม่ดีใจเจอผม
................................
++ใครมาค่ะเก่ง...++เสียงผู้หญิงคุ้นๆกำลังเดินออกมาจาก
ห้องน้ำพร้อมกับผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเหมือนกัน.....
..แค่มองแว้ปเดียวผมก็จำเธอได้...
++ฝนนนนน...++ผมพูดชื่อเธอเบาๆกับตัวเอง
++วิน...++เธอทักผมเสียงดัง
++สบายดีเร่อะ...++เธอยิ้มเหมือนเธอเป็นผู้ชนะ...
++เก่งงง...++ผมทักได้แค่นั้น  ก่อนที่จะพลักมันออกไป
++พี่เก่ง  ใครอ่ะ...++น้องบีมถาม
.............................
...........
...ผมยืนตะลึงตาเบิกโพลงพักนึงเพราะงงกับสิ่งที่เป็นอยู่.....
หลายวันที่มันไม่โทรหาผมเลย  ทั้งที่ผมเฝ้ารอมันตลอด
นี่คงเป็นเหตุที่ชัดเจนสำหรับผมแล้วล่ะ.....
++ขะ ขะ ขอโทษน่ะที่มารบกวน...++ผมแทบจะพูดคำนี้แทบไม่ออก
..ก่อนที่จะดึงมือน้องบีมออกมา แล้วยิ้มให้มันอย่าง
ปรารถนาดี......คงทำอะไรได้ไม่มากไปกว่านี้และ
เมื่อเค้าทั้ง 2 เหมาะกันยิ่งกว่าอะไร    ผมต่างหากที่ควรไป......
++ ป ป่ะกันเถอะน้องบีม...++เสียงผมสั่นไปหมด
ไม่รู้ว่าสติอยู่ที่ไหน  ตอนนี้คิดได้แค่นี้  ความเจ็บปวด
ทุกข์ ทรมาน วิ่งเข้าชนหัวใจผมอย่างจัง....
ผมรีบดึงมือน้องบีมม และเดินออกจากตรงนั้น...
++วินนน...++เสียงมันทักผมเบาๆ...แต่เห็นฝนดึงมันไว้
++โชคดีนะเก่ง...++ผมกัดฟันพูดคำนี้....
พยายามกลั้นน้ำตาที่มันกำลังหาทางไหลออก
...ผมยังยิ้มให้มันไม่หุบ  แต่ทำไมที่แก้มผมเหมือนมีอะไร
เปียกๆ  ผมเอื้อมมือมาเช็ดดู...ห็นว่าเป็นน้ำใสๆ...
++ไอ้พี่เก่ง  ไอ้คนเลว  ทำให้พี่วินร้องไห้  อย่าให้บีมเจอที่
บ้านนะ  รับรองศพไม่สวยแน่...++น้องบีมตะโกนโวยวายกับมัน...
...ผมลงมาเห็นแม่กับพี่ต้นยืนมองอยู่....
++เกิดอะไรขึ้น...++พี่ต้นทักผมอย่างตกใจเมื่อเห็นผมเช็ดน้ำตาทิ้ง
++พี่เก่งมีผู้หญิงอยู่ในห้องด้วยคับพี่ต้น..พี่ต้นไปเตะมันเลยคาบบีมเกลียดไอ้พี่เก่ง  ไอ้คนชั่ว..++
..น้องบีมพูดอย่างโมโห...และออกอาการ
++แม่อยากบอกวินแต่ว่าแม่พูดไม่ออก...++แม่รวบตัวผมไปกอด
++วินไม่เป็นไรครับแม่วินดีใจมากกว่าที่เก่งกับฝนเป็นแฟนกัน...++
++วินกลับก่อนนะคับแม่...++ผมยกมือไหว้ลาท่านก่อนที่จะรีบเดิน
ออกจากบ้านหลังนี้...โดยไม่ฟังแม่พูดอะไรต่อ
...พี่ต้นเดินมากอดเพื่อปลอบผมอย่างห่วงใย
++ไม่เป็นไรแน่น่ะวิน...++
....................................
.........
.....พี่ต้นขับรถออกไปอย่างเงียบๆ  โดยไม่พูอะไรซักคำ
แม้ไม่มีเสียงสะอื้นใดๆแต่น้ำตาผมก็ไหลไม่หยุด
เหมือนมันไม่หมดซักที่....
++พี่วินอย่าร้องไห้น่ะ...++น้องบีมปลอบ
++ถึงพี่เก่งไม่รักวินแล้ว  แต่พี่วินยังมีบีมน่ะ  บีมรักพี่ที่สุดด...++
...ผมมองมันทั้งน้ำตาคว้าตัวน้องบีมมากอด
++ตัวแค่นี้ก็รู้จักปลอบคนอื่นล่ะ...++ผมพูด....น้ำตามันก็ยิ่งไหล
++วินทำใจให้สบายน่ะอย่าคิดมาก...++พี่ต้นพูด
ผมพยักหน้า....
++จะกลับบ้านหรือไปไหนต่อม่ะ..++
++แวะไปหาโอหน่อยนะพี่ผมคิดถึงมัน...++
++โอที่บ้านอยู่ใกล้ๆบ้านเก่าเราอ่ะน่ะ...++พี่ต้นถาม
++ช่ายคับพี่...++ผมตอบพลางเอามือเช็ดน้ำตาไป...บีมเช็ดให้คับ  น้องบีมเอากระดาษทิชชู่  มาเช็ดที่ตาผม
++พี่ไม่เป็นไรหรอกน้องบีม  เรื่องเล็กๆ...++ผมหลอกเด็กอย่างน้องบีมทั้งที่สีหน้ามันฟ้อง
........................
.........
.......จากกันไม่กี่วันมันก็เป็นของคนอื่น  นี่ล่ะมั้งความรัก
แต่มันกับฝนก็เป็นแฟนกันมาก่อน....

<<<<<<ก่อนที่เก่งจะกลับบ้านเพียง 2 วัน>>>>>>>
............................................
++วินนน  ฝนเองน่ะ...++นั่นคือเสียงที่ฝนทักผม  ไม่รู้ว่าเธอไปเอาเบอร์ผมมาจากไหน
++เก่งเป็นของฝน  ฝนจะมาเอาเก่งคืน...++
++ฝน  เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า...++ผมทักเธอ
++วินรู้ม่ะ  ตอนที่เก่งกลับบ้านครานั้น  เก่งหายไปกับฝนหลายชั่วโมง  แล้วเก่งบอกวินว่ายังไง...++
++วินไม่ใส่ใจหรอกว่าเก่งจะไปไหน...++
++ฝนว่าแล้วว่าเก่งคงไม่ได้บอก..หรือวินไม่กล้าคิด++
++ฝนกับเก่งก็ไปรื้อฟื้นความหลังกันไง  คงไม่ต้องให้อธิบายน่ะ++..แล้วเธอก็ตัดสายทิ้งไป....


 


            <<<<<<<<<>>>>>>>>>>

.........แต่ผมไม่ได้ถามไม่บอกมัน  เพราะผมก็ไม่เชื่อด้วยตอนนั้น
ไม่อยากใส่ใจคำพูดของฝน.....คิดว่าคงพูดไปอย่างนั้นเอง  เพราะผม
เข้าใจความรู้สึกของเธอดีว่า  ตอนที่เสียเก่งไปครานั้นหัวใจเธอ
คงเจ็บปวดมากๆ   ผมถึงไม่มาบ้านมันตอนแรก  ผมอยากปล่อย
ให้มันมาคนเดียว  เผื่อบางทีจะรู้ความจริง......ตอนนี้ผมรู้แล้ว
ทั้งที่พยายามทำใจยอมรับแต่ผมกลับ  รับมันไม่ไหว....
...ผมควรจะร้องไห้ให้มันม่ะ  เมื่อรู้สึกว่ากำลังโดนหลอก
แล้วสิ่งที่ผ่านมาคืออะไรกันน....
...............................
..........
++เฮ้ยยยย  วินมาได้ไง...++เสียงโอทักผมอย่างดีใจก่อนที่จะวิ่งมากอด
++คิดถึงจังเลยว่ะ...++มันรัดผมซะแน่น
++ทำไมตาแดงๆว่ะ...++
......ผมได้แต่ยิ้มให้มัน..กลัวน้ำตาจะไหลอีกรอบ
++สงสัยเมื่อคืนไม่ได้นอน...++ผมตอบ
++สวัสดีพี่ต้น  น้องบีมด้วย...++มันหันไปทัก
++ไงมั้งโอ  ไม่เจอนานมากเลยน่ะ...++พี่ต้นว่า
++สบายดีคับพี่  ปิดเทอมกำลังว่าจะไปหาวินอยู่...++
++ดีจัง  งั้นไปด้วยกันซิคับ...++น้องบีมชวน
++วินว่าไง...++
++สบายอยู่แล้ว...++ผมตอบ
++ว่าแต่วินไปหาเก่งมายัง..++
...ผมตอบไม่ถูกได้แต่พยักหน้าแทน...
++เห็นโตบอกอยู่น่ะว่ามันกลับมาบ้านแต่โอยังไม่เจอมันเลย....++โอหัวเราะร่า
++แล้วมันอยู่ไหน...++ผมหันหน้ามองพี่ต้น
++อยู่ที่บ้านแหละ...++
++ทามไมมันไม่มาด้วย..++โอถามอย่างสงสัย
++มันคงไม่มาแล้วล่ะโอ...++ผมตอบมันอย่างหวาดกลัว
++ทามมัยวิน....++ผมเบือนหน้าหนีไม่อยากตอบ
คำถามนั้นๆ
++วินบอกโอมามันเกิดอะไรขึ้น...++
++พี่วินขึ้นไปหาพี่เก่งที่ห้องเจอพี่เก่งกับพี่ฝนอยู่
ด้วยกันคับพี่โอ..++น้องบีมตอบแทนผมหมด
++ไอ้เลวเอ้ยยย...++โอพูดออกมา
++โอจะไปหามัน...++
++ไปทำมาย ..++ผมถาม
++อยากเห็นหน้าคนที่บอกรักเมิงนักหนาไง..++
++พอเถอะโอ  วินจะให้มันจบแค่นี้..++
...................................
.............
++วินนน  วินจะฟังพี่บ้างมั้ยถ้าพี่จะบอกอะไรบ้าง...++พี่ต้นถาม
...ผมก็ได้แต่มองหน้าพี่ต้น...เพื่อรอฟัง...
++เก่งมันเป็นผู้ชาย  เก่งมันก็เป็นคนหน้าตาดีอ่ะน่ะพูดกัน
ตรงๆไปเลย  พี่ว่าคงมีคนมาชอบมันเยอะ  มันคงหนีไม่พ้น
เรื่องแบบนี้หรอกแล้วผู้ชายมันก็ห่างเรื่องพวกนี้ไม่ได้ด่วย
 หากวินจะรักใครซักคนจะให้เค้ามีอะไรกับเรา
แค่คนเดียวพี่ว่ามันยากนะ...ลองคิดให้ดีนะวิน
ทุกอย่างมี 2 ด้านเสมอ  ยิ่งความรักแล้ว  มันสามารถ
ที่จะสุขกับทุกข์ได้ในเวลาเดียวกันได้เลย.....++
...............................
.............
<<<<<<<<<<…>>>>>>>>>
**************************
 

[Winer]

*********************************
 
เหนื่อยจริงๆ   เนื่องจากบอร์ดเดิม  จะแบนคำพูดไม่เพราะ หรือหยาบคาย  เลยต้องแปลงจากคำเดิมให้มันใกล้เคียง
คำเดิมเพื่อให้ผ่านการเซนเซอร์  ที่สำคัญที่เห็นประโยคไม่ค่อยต่อเนื่อง  ก็เพราะมีการจำกัดคำในการลงด้วย  คือจะเขียนยาวๆเขาก็จะทำให้คำมันซ้ำแล้ววิ่งมาอีกบรรทัด

พรุ่งนี้จะมาลงให้จบน่ะ...วันนี้ไม่ไหวล่ะ  ง่วงแล้วเหนื่อยด้วย  บ๊ายๆน่ะ
.***********************************..

[OitJi]

ไปค่ายพึ่งกลับมา ได้อ่านต่อแบบรวดพรวดพราด สนุกมากๆๆๆๆแต่ ...... เศร้าจัง



แถมแอบเคืองเก่งด้วยแหละทำกันงี้ เชียร์ตี้ตอนนี้ทันไหมอ่ะ     

[Winer]

***********************************
..........................................................
<<<<ตอนที่ 20..This Is Love  ต่อ >>>>>>
***********************************


..........................................
..................
++แม่คับ  วินนะคับ...++ผมโทไปหาแม่
ผมไม่อยากโทหาแม่เลย  เพราะเวลาที่ผมมีความทุกข์ทีไร   ได้ยินเสียงแม่แล้วผมจะร้องไห้ทุกที
เสียงแม่ที่บ่งบอกถึงความรัก  ความอบอุ่น ความห่วงใยผมอย่างแท้จริง..
++เป็นไงลูกเจอเก่งยัง..++แม่ผมทักอย่างดีใจ
++เจอล่ะคับ..++ผมพยายามหัวเราะเพื่อกลบเกลื่อนความเศร้าในใจ
++เก่งเป็นไงมั่ง...สบายดีมั้ยจ๊ะ..++
++คาบแม่  เก่งสบายดีคับ...++ผมเหวียงแขนที่ถือมือลง
เพื่อไม่ให้แม่ได้ยินเสียงร้องไห้ก่อนที่จะกัดฟันพูดกับแม่อีกครั้ง
++วะ วิน ขอ อยู่เที่ยวต่ออีก 2 วันนะคับแม่...++
++จ๊ะ  จะไหนกัน...++
++ตอนนี้ยังไม่รู้อ่ะคับแม่..วินจะบอกแม่อีกทีน่ะ..++
++แค่นี้นะคับ...++ผมรีบบอกลาแม่เพื่อกลบเกลื่อนความทุกข์ที่เกิดขึ้นในใจมากมาย
++เที่ยวให้สนุกนะลูก  ดูแลตัวเองด้วย .++แม่เตือน
++อย่าเที่ยวเพลินจนลืมกลับบ้านล่ะ...++แม่หัวเราะอย่างมีความสุข
++คะ คาบแม่...คาบบแม่...++เสียงผมเบาหวิวก่อนที่จะวางสายจากท่าน.......
...................................
...ไม่อยากให้แม่รู้ตอนนี้ว่าเกิดอะไรขึ้น  กลัวแม่เป็นทุกข์
มากกว่าผมอีก  หากรู้แม่คงสั่งให้พี่ต้นกลับบ้านตอนนี้แน่
ผมปิดโทรศัพท์ลง  เพราะไม่อยากที่จะรับรู้เรื่องใดๆอีก.....
................
**..นี่ใช่มั้ยความรักที่ผมเรียกร้องหา  นี่เร่อะความรักที่
ที่ผมอยากได้จากมันมาตลอดเวลา  ตอนนี้มันกำลังจะฆ่า
ผมให้ตายทั้งเป็นแล้ว.....ผมซบหน้าลงที่หัวเข่า  ปล่อยให้
น้ำตาไหลออกมาโดยที่ผมจะไม่กลั้นมันไว้แล้ว....**
**....แต่อีกใจนึงของผม.. เก่งเมิงเป็นไงบ้าง
 กุยังรอเมิงอยู่น่ะทำไมเมิงไม่โทหากุเลย 
ตั้งแต่ที่กุเจอช่วงเช้านี่จะเย็นแล้วทำไมเมิง
ไม่โทหากุซักที  กุคงไม่เคยมีความสำคัญกับเมิง
เลยใช่มั้ยไอ้เก่ง  กุอยากฆ่าเมิงให้ตายไปต่อหน้าจริงๆ...
  กุเกลียดเมิง  กุไม่เคยเกลียดใครเท่าเมิงมาก่อนในชิวิต....
...ทำไมเมิงต้องโกหก  หลอกหลวงกุด้วยว่ะไอ้เก่ง
 เพื่ออะไร  ทำไม  หากกุย้อนเวลากลับไปได้ 
กุขอเลือกที่จะไม่เจอเมิง  ไปตลอดชีวิตจะดีกว่า..
.เพราะรักของเมิงทำให้กูทรมานจนกุไม่อยากมีชิวิต
อยู่บนโลกใบนี้แล้ว  เมิงรู้มั้ย**
.........................................
....................
++วินถ้า  มันอึดอัดนักก็อย่าเก็บมันไว้เลย...++โอบอก
พร้อมเดินมานั่งใกล้ผมโอบตัวไว้เหมือนทุกครั้ง
ที่ผมเสียใจ  มันไม่ลืมที่จะเป็นเพื่อนที่ดีของผมเสมอ
++ฮือๆ ฮือๆๆๆ..++ผมซบที่ไหล่โอปลดปล่อยน้ำตาที่มันค้างอยู่
++พี่วินอย่าร้องไห้นะคับ  บีมจะร้องตาม...++
น้องบีมมาซบที่ไหล่และกอดอีกคน
++ถ้าน้องบีมเจอมัน..น้องบีมจะไม่ปล่อยมันไว้แน่คนโกหก
อย่างนั้น..บีมเกลียดไอ้พี่เก่งแล้ว...ไอ้คนใจร้าย  บีมอยากเตะ
มันอย่างนี้  อย่างงี้....++มันพูดพร้อมกับวิ่งไปเตะต่อไม้เล็กๆที่อยู่ไม่ห่างออก.......
++โอ๊ยยยยย.....เจ็บอ่ะคับ...บีมเจ็บ++มันร้อง.ทำหน้าบูดเบี้ยว แล้วลากขาเดินกะเพลกมาหาผมกะโอ...
++555..++โออดขำมันไม่ได้
.....................
...ผมอดยิ้มกับความฮาของมันไม่ได้  ไอ้เด็กคนนี้
คนกำลังร้องไห้มันก็ทำให้ผมหัวเราะออกมาแทนจนได้
++หน๋าย.....พี่ดูขาซิโดนตรงไหน...++ผมเอามือไปลูบเบาๆข้างขวาที่มันบอกว่าเจ็บ......
หันไปข้างหลังก็เห็นพี่ต้นกัดฟัน  กลั้นใจหัวเราะ น้องตัวเองไว้สุดชีวิต…
............
++ขำอาราย...เจ็บน๊ะ  บีมเจ็บอ่ะคับพี่วิน..++มันดุพี่ชายมันเสียงดัง  แต่มาอ้อนผมแทน....
++น้องบีม  อยู่ตลกคณะไหนคับนี่  แม้แต่พี่วินนั่งร้องไห้
อยู่เมื่อกี้ยังหันมาขำแทน...55555++พี่ต้นปล่อยก๊ากกกออกมา
....ผมเห็นขามีรอยแดงนิดๆ  จึงเอามือไปลูบดู.......
++เพี้ยงงงงงง....++ผมเป่าไปที่ขามัน
++เด่ะก็หายแร่ะ...++ผมยิ้มให้มัน
++อ๊ะ...พี่วินไม่ร้องไห้แล้ว...ดีใจจัง..++มันร้องออกมาดีใจ
..................................
................
ผมนั่งเอาปลายเท้าเตะตีน้ำไปมา  นั่งดูโอกับน้องบีม
เล่นน้ำกันอย่างสนุกในอารมณ์...เสียงหัวเราะของพวกเค้า
มันช่วยกลบเกลื่อนเรื่องเศร้าๆไปได้มั่ง
พวกเรามาเช่าเรือนแพที่นี่นอน  มันไม่ไกลจากบ้านเก่า
ผมเท่าไรแต่ว่าถ้าอยู่ที่นี่ผมรู้สึกสบายใจกว่าอยู่ที่บ้านโอ...
………..
……..
++ไม่ลงไปเล่นกับเค้าเร่อะวิน...++พี่ต้นนั่งลงข้างผม
++เล่นซิ.....น้ำจะทำให้เราสบายใจขึ้นน่ะ...++พี่ต้นบอก
++เหมือนที่เค้าว่า  ใช้วารีบำบัดไง คับ...++พี่ต้นพยักหน้าดูเป็นวิชาการจริงๆ...
พี่ต้นถอดเสื้อโดดลงน้ำดังตู้มมมม...ไปอีกคน
.....น้องบีมว่ายมาดึงขาผมลงน้ำมั่ง...
++ลงมาดิพี่วิน  หนุกน่ะ...++มันพ่นน้ำออกจากปากใส่ผม
++ฮ่าๆๆๆๆ...++ผมหัวเราะถอดเสื้อเหลือแต่เกงขาสั้นตัวเดียวลงน้ำมั่ง
แล้วโดดลงน้ำตามมันไป  เล่นน้ำอย่างสนุกสนาน
นานแล้วที่พวกเราไม่ได้เจอบรรยากาศอย่างนี้กัน
....พวกเราว่ายน้ำกันไปมาเล่นกันเพลิน..
จนเหนื่อย หอบ เลยมานอนแผ่บนแพนั่น......
..............................
..............
....ผมเงยหน้ามองท้องฟ้าสีครามสดใสมีเมฆลอยอยู่
อย่างประปราย  เหมือนมันแกล้งผมหรือเปล่า...
...........
..แต่ถ้าผมมองว่ามันให้กำลังใจผมล่ะ  ผมก็จะยิ้มได้
แต่ถ้าผมคิดว่ามันแกล้ง  ก็คงเศร้าเหมือนที่จิตใจผมเป็น
...........
ผมหันหน้ามาทางขวา  หน้าผมเกือบชนกับหน้าโอ
มันกำลังนอนมองผมอยู่....
...ผมค่อยๆยิ้มให้มัน.....
++คิดอะไรอยู่เร่อะ....++มันถามผม
++คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย...++ผมตอบสั้นๆ
++มองโลกให้มันแง่ดีล่ะกาน...++ก่อนที่มันจะหันกลับ
++เมื่อไรเราจะจบ ม .6กันซักทีน๊า...++อยู่ๆมันก็บ่นขึ้นมา
++ทามไม...++ผมถาม
++เราจะได้ไปเรียนด้วยกันซักทีไงวิน...++เสียงมันเคร่งขรึม
++จิงซิน่ะ...++ผมเกือบลืมสัญญาที่เคยให้มัน
++โอ  ย้ายไปก็ได้นิ๊...++ผมแกล้งพูดเล่นๆ
++แม่โอคงไม่ให้ไปหรอก  โอเคยคุยแล้ว...++
++จริงเร่อะ...++ผมลุกขึ้นมานั่งมองมัน
++จริงๆ  ตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าวินจะไปล่ะ...++มันตอบโดยไม่มองหน้าผม
++โออ...++ผมเรียกชื่อมันเบาๆ 
ทำให้มันหันกลับมามองผมอีกครั้ง....
.........................
.............
++บีมเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วคับ...พี่วิน พี่โอ ไปเปลี่ยนได้ล่ะ..++
++เปลี่ยนเส็จจะได้ออกไปหาไรกินกัน  พี่ต้นหิวล่ะ...++
++บีมด้วยครับมันยกมือ...++
++ป่ะโอ...++ผมชวนมัน
++วินก็หิวเหมือนกัน..++
..................................
....................
.......บรรยายกาศที่นี่ตอนค่ำอากาศเริ่มเย็นๆอย่างได้ชัด
ผมเดินกอดอกเดินตามพี่ต้นกับน้องบีม  ที่กำลังเดินซื้อ
อาหารเพื่อกินกันค่ำนี้....
++หนาวเร่อะวิน..++โอถาม  เพราะมันรู้ว่าผมมักหนาวกว่าคน
อื่นถ้าอากาศเย็นๆอย่างนี้  มันเดินมากอดคอผม...
++ดีขึ้นยัง...++มันถามแล้วยิ้มให้
...แต่ผมมองหน้า...
++มองหน้าทำไมยังกะไม่เคยทำ...เมื่อก่อน...++มันบ่นออกมา
++อืมม  ขอบใจนะโอ...++ผมยิ้มให้มันอย่างซึ้งใจ
++ช่วงเช้า...หมอกลงแล้วน่ะวิน  นอนต้องใส่เสื้อให้อุ่นๆ...++
++พี่วินหนาวเร่อะคาบ...++น้องบีมหันมาถาม
++นิดหน่อยคับ...++
++ล่ะก็ไม่บอก...++มันเดินมากอดเอวผม
ส่งความอบอุ่นจากร่างอีกร่างนึงสู่ตัวผม...
++ขอบคุณนะคาบน้องบีม..++ผมล้อมัน
ผมบอกมันก่อนจะบีบแก้มใสๆของมันเล่น
++ตกลงจะได้ของกินม่ะนี่...++พี่ต้นแซว
++มัวแต่เดินกอดกันอยู่นั่นแหละ...++
พี่ต้นหัวเราะผม....โอเลยปล่อยและเดินไปหาพี่ต้น
..น้องบีมก็ก็หัวเราะต่อมั้ง
++กินที่นี่กันดีมั้ย...++โอถามทุกคน  หลังจากที่เห็นขายอาหารตามสั่งเล็กๆแต่น่านั่ง
.........................
......
..........................................
++พรุ่งนี้เราจะไปไหนกันดีล่ะวิน...++พี่ต้นถาม
...แต่ผมยังนึกอะไรไม่ออกเลย.หันมามองโอ...
++ไปเที่ยวน้ำตกกันไง...ที่..................++โอบอกผมก็เพิ่งนึกขึ้นได้....
++เออ น่าไปน่ะ   พ่อเคยพาวินไปบ่อยๆ++
++บีมอยากเล่นน้ำตกจังอ่ะคับ  ไม่อยากเล่นที่แพล่ะ..++
++เบื่อง่ายๆจริงน่ะ  แต่เวลาเล่นถ้าไม่เรียกก้อไม่ขึ้น...++
....พี่ต้นว่าจนต้องแอบขำกัน..........
.......................
.........
..................................
......................
.........................
 หลังจากที่พี่ต้นจอดรถลงที่หน้าบ้าน ผมก็เดินไปเปิดประตู
เห็นรถพ่อจอดอยู่...พ่อกลับมาเมื่อไร..ผมเห็นพ่อเดินออกมา.....
..พ่อยืนยิ้มอ้าเขินอยู่ที่หน้าประตู..ผมวิ่งไปซบพ่อทันที....
++ดีคับพ่อ.....++ผมกอดรัดพ่ออย่างคิดถึง...
++เป็นไงบ้างลูกสนุกม่ะ...++พ่อลูบหัวผมแล้วหันไป
มองที่โอกับน้องบีมที่กำลังเดินมา
++สวัสดีคับพ่อ..++เสียงโอทัก
++สวัสดีคับลุง...++เสียงพี่ต้นกับน้องบีมทักตาม
++โอมาด้วยเล่อลูก  เข้าบ้านๆ  กันม่ะเหนื่อยๆกัน...
แม่ไปเอาน้ำเย็นมาให้กินล่ะ....++
++พ่อมาด้วยหรือเปล่าคับลุง...++น้องบีมถาม
++มาคับ...++
++ทำมายเมื่อกี้บีมมองไปในบ้านม่ะมีใครอยู่อ่ะคับ...++
มันทำหน้าสงสัยมายืนจ้องหน้าพ่อ
++พ่อคงไปทำธุระม้างคับน้องบีม...++พี่ต้นบอก
++ต้นไปหาพ่อก่อนนะคับลุง...++
++อยู่ก่อนกินขนมกันก่อนก็ได้ซิต้น  ป้าทำไว้ให้...++
++อ้าวโอมาด้วยด้วยเร่อะลูก..++ แม่ผมทักโอ
หลังจากที่กำลังเดินออกมาจากครัว
++คับ….โออยากมาอยู่กับวินคับแม่...++
++ปิดเทอมหลายอาทิตย์ไม่รู้จะไปไหนอ่ะคับ..++
++เหงามากๆ  วินไม่อยู่..++มันบ่นให้แม่ฟัง...
..แม่หันมองซ้ายมองขวาและมองไปรอบบ้าน.....
++เก่งล่ะลูก...++แม่หันมาถามหามัน
++เอ่ออ....++ผมไม่รู้จะตอบอย่างไร
++พี่เก่งคงไม่มาแล้วอ่ะคับ...++น้องบีมกำลังตอบ
++น้องบีมมมม...+++พี่ต้นรีบเอามือมาปิดปากมัน
++ทำไม....มีอะไรกัน..++แม่ทำหน้าสงสัย
++ป่ะ เปล่าคับ  บีมล้อเล่น...++มันหัวเราะและขบนิ้วพี่ต้นเบาๆ.....
............................
............
++แม่คับวินรู้สึกง่วง  ขอวินขึ้นนอนซักแป้ปนะคับ...++
++ผมด้วยคับ...++โอบอก
++อ่ะ  อย่างนี้ขนมแม่ก็ขายไม่ออกอ่ะดิ..++
++เอาไว้ตอนเย็นล่ะกัน..++ผมบ่ายเบี่ยง
++งั้นต้นกับน้องบีมกลับบ้านไปพักก่อนน่ะคับ  ถ้าไงเย็นๆจะแวะมา..++พี่ต้นลาพ่อกับแม่
++จ๊ะ...++
++ไปเถอะบีมไปหาพ่อกัน..++
++บีมไปล่ะคับพี่วิน  ไปหาพ่อวัฒน์ก่อน  ตอนเย็นบีม
จะรีบมากินข้าวกับลุงและป้าน่ะคาบบ..++มันอ้อนแม่ผม
.......................
...........
..............................
...ผมกับโอเผลอหลับลงไปอย่างอ่อนแรงจากการเดินทาง
ที่ใช้เวลาพอสมควรหลังจากที่เราไปเล่นน้ำตกกันมาด้วย....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++



..............................
++วินนน  มาเล่นดิ๊..++
จริงๆผมไม่ชอบเล่นน้ำเท่าไร  แต่มันเป็นคนที่ชอบน้ำมาก.....
....ผมค่อยเดินลงแล้วว่ายไปหามัน  มันก็ว่ายหนีผมไป
++เก่งไปไหน  รอวินด้วยยย..++ผมตะโกนเรียกหา..
.เพื่อว่ายไปหา….มันก็ว่ายหนีทิ้งห่างออก
++ตามกุมาดิ๊  กุอยู่ทางนี้  วินน...++มันเรียกผมอีกทีก่อนที่จะตามมัน.....
++เก่งระวังข้างหน้ามันสุดทางแล้ว  อย่าว่ายไป..++
ผมตะโกนสุดเสียงเพื่อบอกมันเพื่อให้มันระวัง
และว่ายกลับมาหาผม เพราะข้างหน้ามันจะเป็น
ทางที่น้ำจะตกสู่แอ่งที่อยู่ข้างล่าง...ลงไปลึกมาก....
ก่อนที่ผมจะว่ายไปหามันเต็มแรง  เท่าที่ผมมีอยู่
เพราะกลัวว่ามันจะสู้กระแสน้ำที่ไหล
อย่างเชี่ยวกรากไม่ไหว  และเพื่อไปช่วยมันกลับมา
++ตามมาดิ๊วินนนน...++มันยังคงเรียกผมให้ตามไป
++อออออย่า ป๊ายยยยยยย....ไอ้เก่งงงงงงงงงง..++ผมร้อง
สุดๆ แถมน้ำตาที่ไหลออกมาป่นกับสายน้ำรอบกาย...
กลัวมันจะว่ายจนตกลงไป.....
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
………………..
................


...ผมสะดุ้งเฮือกลุกจากที่นอนขึ้นมาด้วยความกลัว
เสียงหัวใจเต้นแรง ถี่ๆ..เหมือนมันเกิดขึ้นจิงๆ
..รู้สึกว่ามีเหงื่อไหลซึมออกมาจากตัวเอง.......
........ผมฝันไปเร่อะนี่..ผมเอามือลูบแขนตัวเองไปมาๆ
ก่อนจะลุกออกจากเตียง  ที่ตอนนี้โอยังหลับสนิทอยู่
คงเพลียเหมือนกัน.....
...........................
ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำวักน้ำมาลูบหน้าเพื่อคลายความ
ร้อนออก  ก่อนจะนั่งลงบนขอบอ่าง กวาดสายตาไป
ไปรอบๆห้องน้ำก็เห็นมีของใชัที่เป็นของมันมากมาย
ผมรีบเก็บทุกอย่างออกมาแล้วใส่ถุงไว้   แม้แต่เสื้อผ้าของมัน
ผมก็รื้อออกมาจากตู้เสื้อผ้า ใส่กระเป๋าเก็บรอให้มันมาเอาคืน
ผมเดินค้นไปรอบๆห้องเผื่อมีอะไรที่ค้างอีก
ไม่อยากเห็นอะไรที่เป็นของมันหลงเหลืออยู่อีก
 มันจะทำให้ผม  แสลงใจเปล่าๆ.......
……………..
.............................
.....ผมดึงลิ้นชักออกมาแล้วรื้อของในนั้น  พลันสายตาผมก็
สะดุดกับซองสีน้ำตาลที่มันเคยให้น้องบีมเอามาให้
ผมตอนนั้นผมจับมันด้วยมือสั่นๆเหมือนเพิ่งได้รับมา
 ทั้งที่มันผ่านหลายเดือนแล้ว  แต่ตอนนั้นที่ไม่ดู
 เพราะว่ามันมาอยู่ข้างกายผมแล้ว  จนลืมที่จะดูไปเลย....
....ผมแกะซองนั้นออกมาดูเห็นเป็น แผ่นซีดี บ่นแผ่น
เขียนไว้ว่า.....(  ..พี่เก่ง..รัก..วินคาบ.).....
ผมแทบจะขว้างมันทิ้งออกไปตรงระเบียงหลังบ้าน
ผมเกลียดคำนี้ที่สุด  เพราะคำๆนี้มันทำให้ผมเจ็บปวด
และทรมานอยู่อย่างนี้.......
.......ผมเปิดเครื่องคอมฯพร้อมกับใส่แผ่นลงไป......
ผมกับใส่หูฟัง  ไม่อยากให้เสียงไปปลุกโอที่กำลังนอนอยู่อย่างมีความสุข....
..แม้ผมจะเกลียดมันแล้ว  แต่ผมก็อยากรู้ว่าในแผ่นนั้นมันมีอะไร..........
....ทันทีที่แผ่นมันถูกเปิดมาออกกลับเป็นเสียงเพลง…
......................
แค่เสียงร้องที่เริ่มดังขึ้นมาเท่านั้นก็ทำ ให้ผมปล่อย
โฮออกมาเพราะผมรู้ซึ้งถึงความหมายทุกคำพูดในเนื้อเพลงนี้...
เพลงที่ผมเคยให้มันฟัง  เป็นเพลงที่ผมบอกว่าผมชอบ
อยากให้ใครบางคนได้ฟังแล้วรู้สึกเหมือนผม……
(..I Swear ของ All 4 One..)
..............................
I swear by the moon and the stars in the sky
and I swear like the shadow that's by your side

I see the questions in your eyes
I know what's weighing on your mind
You can be sure I know my part
Cause I stand beside you through the years
You'll only cry those happy tears
And though I make mistakes
I'll never break your heart

Chorus
And I swear by the moon
And the stars in the sky I'll be there
I swear like the shadow that's by your side
I'll be there
For better or worse
Till death do us part
I'll love you with every beat of my heart
And I swear

I'll give you every thing I can
I'll build your dreams with these two hands
We'll hang some memories on the wall
And when (and when) just the two of us are there
You won't have to ask if I still care
Cause as the time turns the page
My love won't age at all

And I swear (I swear) by the moon
And the stars in the sky I'll be there (I'll be there)
I swear (and I swear) like the shadow
 that's by your side
I'll be there (I'll be there)

For better or worse
Till death do us part
I'll love you with every beat of my heart
And I swear

And I swear (I swear) by the moon
And the stars in the sky I'll be there (I'll be there)
I swear (and I swear) like the shadow
that's by your side
I'll be there (I'll be there)

For better or worse (better or worse)
Till death do us part I'll love you
With every single beat of my heart
I swear I swear I swear
……………….
........................******.....................
..................................................................
....แม้เพลงจะจบไปแล้วแต่น้ำตาผมกลับไม่หยุดไหล
หัวใจผมยิ่งเรียกร้องหามันยิ่งกว่าเดิมมม....
..ตัดมาเป็นภาพมันนั่งอยู่บนที่นอน...
..มันยิ้มให้กับกล้อง  พร้อมกับเอามือปาดน้ำตาทิ้ง...
……….
++ดีคับวิน  อยากรู้จังว่าวินฟังเพลงนี้แล้ววินจะรู้สึกเหมือนพี่หรือเปล่า...++
++ฮืออ ๆๆ ฮือออๆ ..++เสียงมันร้องไห้ออกมาเบาๆพร้อมกับเอามือเช็ดน้ำตาออกเรื่อยๆ
...ผมเองนั่งดูน้ำตาผมก็ไหลพราก  ผมไม่อยากเห็นมัน
ร้องให้  ผมไม่อยากเห็นมันเสียใจ....ไม่อยากให้มันมีความทุกข์เลยซักนิด....
++วินเห็นนี่มั้ยคับ...++มันชี้ใส่เสื้อที่มันใส่อยู่
++เสื้อตัวนี้วินซื้อให้พี่เป็นของขวัญวันเกิดปีที่แล้ว..
พี่ไม่เคยเอามาใส่เลย  รู้ม่ะทำไม  เพราะวินเคยบอกว่า
วินชอบเวลาที่พี่ใส่เสื้อสีขาว  เลยซื้อเสื้อสีขาวให้
...พี่ชอบมันมากเลยล่ะ  ไม่กล้าใส่กลัวมันเก่าไง...++มันยิ้มได้แล้ว
....ผมยกมือซับน้ำตาที่ไหลออกมาหยดแล้วหยดเล่าทิ้ง
++วินจำน้องหมีพูได้ม่ะ.....++มันคว้าตุ๊กกตาที่อยู่ข้างหลัง
มาให้ผมดู...อันนี้เมื่อปี 50 ไง พี่ตั้งไว้ที่หัวเตียงตลอดเลยน่ะ++
++ส่วนนี่เป็น VCD ที่วินให้พี่ก่อนปีหน้านั้น.....
วินบอกว่าชุดนี้วินเลือกเพลงเอง  เพื่อมาเป็นวันเกิดของพี่
โดยเฉพาะนี่  เห็นม่ะ หน้าปก VCD มีรูปคนหล่ออยู่ด้วยน่ะ++
มันยิ้มให้กล้อง  ก่อนจะยกแผ่นมาเทียบกับหน้ามัน...
คนในรูปคือ....มันเอง...
................................................
..................
++พี่รู้ว่าวินโกรธพี่เรื่อง   ของฝน...++
++และวินคงรู้เรื่องที่พี่มีอะไรกับฝนแล้ว...++
++วันนั้นพี่เมาจริงๆ  ทุกอย่างมันเป็นไปตามอารมณ์
ของความเมา....พี่รู้ว่ามันไม่ใช่คำแก้ตัว...++สีหน้ามันเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด.....
++วิน  โอสงสารไอ้เก่งว่ะ..++โอไม่รู้ว่ามันตื่นแต่เมื่อไรมันทรุดเข่านั่งลงข้างผมและพลอยร้องไห้ตามผม..
………….
++เรากลับมาคืนดีกันได้ม่ะ....++
++พี่เสียใจที่ทำให้วินร้องไห้  เจ็บปวด  เพราะว่าพี่เป็นต้นเหตุ
พี่รู้ว่าพี่มันเลว  เป็นคนไม่เอาไหน  ไม่ได้เรื่องซักอย่างแต่พี่ก็รักวิน  รักจากใจพี่นี่แหละ ..++
มันเอามือตบที่หน้าอกมัน 2-3 ที
++พี่จะรอ  รอจนกว่าวินจะให้อภัยพี่น่ะคับ...++มันก้มเพื่อเช็ดน้ำตา
............................................
.......................****...................
++โอไม่คิดว่าจะได้ดู VCD นี้ ของมันนะวิน..++โอพูดทั้งน้ำตา……
++จากที่โอเคยรู้สึกเกลียดมัน  พอดูอันนี้โอรู้สึกว่า  มันพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว  มันมีความรักให้วินจริงๆ...++
++วินก็เหมือนกันโอ  วินไม่เสียใจแล้วถ้ามันจะมีคนอื่น
...แค่ครั้งหนึ่งมันเคยรักวินถึงขนาดนี้  วินก็ดีใจแล้ว...
วินไม่โกรธ  ไม่เกลียด ตอนนี้วินมีแต่ความปรารถนา
ให้มันมีความสุข  กับใครก็ได้ที่ทำให้มันมีความสุข
วินจะยินดีและดีใจกับมันนะโอ…++ผมยิ้มให้โอทั้งน้ำตา
++วินนนน...++โอเรียกผมแล้วร้องไห้
++วินจะไม่ร้องไห้แล้วโอ  ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่วินจะร้องไห้เพราะมัน...++
…………………….
...........................
++วิน  โอ  ตื่นยังลูก  เปิดประตูให้พ่อหน่อยคับ...++
เสียงพ่อเรียกทำให้ผมกับโอรีบเช็ดน้ำตาทิ้งเพื่อกลบเกลื่อนหลักฐานที่เกิดขึ้น...
++วินนน  ตาวินแดงมากเลย...++โอทักผม  แต่ผมก็ต้องไปเปิดประตูให้พ่อ....
++ก๊อกๆ ๆ ++  เสียงอีกทีพ่อคงเห็นว่านานแล้ว
++มาแล้วคับพ่อ..++ผมวิ่งไปเปิดประตูทันที
..........................
............................................
<<<<<<<.BBBBBBB>>>>>>>

[Winer]

.......................................................
<<<< ..ตอนที่ 20  This  Is Love ต่อ..>>>
*********************************


..........................................
....................
....พอผมเปิดประตูออกมา  ผมรู้สึกตกใจนิดนึง....คนที่ยืนอยู่ข้างหลังพ่อ....ก็คือตี้...ทำไมอยู่ๆมันมาได้ไง…
++ดีวินเป็นไงมั่งว่ะ...++ตี้ถาม
++ก็ดี   สบายดีหรือเปล่า..++ผมถามมันกลับ
++ขอบคุณคับพ่อ...++ตี้หันไปบอกพ่อผม
++ทำไมตาแดงจังล่ะลูก..++พ่อทักผม
++จริงด้วย  ร้องไห้มาป่ะนี่..++มันแซว...พ่อทำหน้าสงสัยใส่ผม
++ก็วินเพิ่งตื่นอ่ะพ่อ...++ผมโกหก...
++จิงอ่ะ...++พ่อยังสงสัยไม่หาย
เอาหน้ามือมาลูบที่ใบหน้าผม....ท่าทางจะไม่สบายน่ะนี่....
++ไม่เป็นไรจริงๆคาบบพ่อ..++ผมอ้อนล่ะ
..พ่อหัวเราะ
++พ่อจะมาบอกว่า..เย็นนี้  อาวัฒน์ชวนไปกินข้าวที่ร้านน้าเพ็ญ  เด๋วหกโมงจะออกไปกันล่ะ..++
++คับพ่อ....++ผมตอบรับทั้งที่รู้ว่าที่นั่นเป็นที่ทำงานของมัน  แต่ป่านนี้มันคงไม่อยู่หรอก
++พ่อคับกินข้าวเสร็จแล้ว  ตี้ขอพาวินไปเที่ยวนะครับ..++ตี้บอกพ่อแถมหันมายักคิ้วให้..
...พ่อหันมามองหน้าผม...
..ผมพยักหน้าให้พ่อ...เพราะว่าจะได้พาโอไปเที่ยวด้วย
++พ่อห้ามก็คงไปมั้ง  ยิ้มขนาดนนี้...++พ่อก็ช่างว่าผม
++งั้นพ่อลงไปล่ะ....++พ่อหัวเราะ
..พ่อหันเดินกลับลงไป...
++เข้าไปในห้องได้ม่ะ...++
++เข้ามาดิ...++ผมเรียกมัน
++นี่โอเพื่อนที่โรงเรียนเก่าเราตี้...++ผมแนะนำ
++ดี ที่รู้จักโอ..++มันทักโอที่กำลังนั่งอยู่ที่คอมฯ
++ตี้มีธุระอะไรกับวินหรือเปล่า...++
++กับเมิงไม่มีธุระกุก็อยากมาหา...++มันยิ้มให้
++นั่นกะเป๋าอะไร...++มันแหวกดูเพราะว่าอยู่ใกล้ตัวมัน
++อ๋อเปล่า...++
++นี่มันเสื้อผ้าไอ้เก่งนี่...++ตี้ทัก...มันยังจำได้
++จะไปไหนกัน...++มันทัก
++แล้วไอ้เก่งล่ะ...++มันถามหาอีก
...โอหันมามองหน้าผมคงอยากรู้ว่าผมจะตอบมันอย่างไร....
++โอลงไปหาพ่อกับแม่ก่อนนะวิน..++ก่อนที่มันจะเดินลงไปโดยที่ไม่หันมาดูอีก
.............................
..........
.....ทันทีที่ประตูปิด  ตี้ก็ดึงตัวผมไปกอด..และจูบผมอีกที
++ร้องไห้จนตาปูดตาบวม  แต่ก็ยังโกหกว่าตัวเองเพิ่งตื่นนอนอีก...++
....ผมพยายามพลักมันออกแต่มันกอดผมไว้แน่นผมจึงเบี่ยงหน้าหนี...
++ปล่อยกุดิ๊ไอ้ตี้  ไม่งั้นกุชกเมิงจริงๆด้วย..++ผมบอกมันอย่างอายๆ
...มันค่อยๆปล่อยตัวผมและหัวเราะในลำคอ...
++ขำอะไร...++ผมถามอย่างอดโมโหไม่ได้
++ขำคนโกหกอ่ะดิ...พูดมาได้ว่าเพิ่งตื่น..++
++กุพูดความจริงโว้ยย..++ผมชักโมโหที่มันขำไม่หยุด
++วิน   เมิงนี่นาชอบทำให้กุรักเมิงจริงๆ..++
..มันขยับมากอดผมอีก...
++ไอ้บ้า  กุไปทำตอนไหน..++อยู่ๆมันก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาได้
++เมิงไม่ต้องโกหกกุหรอกวิน..++มันพูดอย่างมีเลสนัย
++เรื่องอะไร..แล้วก็ปล่อยกุด้วย++ผมพยายามดิ้น
++กุกอดเมิงเบาๆเองวิน  ถ้าเมิงดิ้นจริงๆเมิงก็หลุดได้..++ดูดิมันพูดเหมือนเยาะผม
...หน้าแตกเลย  จิงอย่างที่มันพูด....
..ผมเอามือทุบที่อกมันเบาๆอย่างเขินๆ
++ทำไมเมิงไม่บอกกุแต่แรกว่ะ..++
++อายหน้าแดงเลยเมิง...++
++เวลาเมิงอายนี่น่ารักว่ะวิน...++
..ก่อนที่มันจะก้มมาจูบผมอย่างเต็มเหนี่ยว...
++ไอ้เก่งคงทำให้เมิงเจ็บมากซีวิน...++เสียงที่หนักดูจิงจังทำให้ผมถึงผมผงะกับคำพุดมัน  จนสีหน้าเริ่มเปลี่ยน
++บ้าดิ  เมิงพูดเรื่องอะไรไอ้ตี้..++ผมพยายามหลบหน้ามัน
...............................
++เมิงอย่าโกหกกุเลยวิน  กุรู้ทุกอย่างแล้ว...++
++ตี้....++ผมพูดอะไรไม่ออก
++น้องบีมบอกกุหมดแล้วเรื่องไอ้เก่งมีใคร..++
++ไอ้ตัวแสบ...++ผมอุทานออกมา
++อย่าไปว่าน้องบีมเลย  น้องบีมมันเป็นห่วงวินมากรู้มั้ย..++
++เหมือนที่กุเป็นอยู่ตอนนี้ไงวิน...++
++เมิงรู้มั้ยแค่รู้ว่าเมิงร้องไห้กุก็รู้สึกกังวลใจ..++
++ขอให้กุ....แทนที่ไอ้เก่งได้ม่ะ...++มันจ้องผมอย่างต้องการคำตอบ
++กุไม่อยากทำให้เมิงเสียใจว่ะตี้...++ผมตอบมันเบาๆ
++ถึงกุจะร้องไห้เพราะเก่ง  แต่กุรักมัน...++
++ที่สำคัญก็ยังไม่คิดถึงเรื่องนี้อีก ตี้...++
ผมถอยออกจากมัน  ก่อนไปนั่งลงที่โต๊ะคอมฯ
++นั่นอะไร...++มันถามที่เห็นแผ่นนั้น
++เพราะอันนี้เร่อะ...++มันกำลังหยิบดูแต่ผมดึงออกจากมือมัน
++กุขอโทษว่ะตี้  ที่กุให้เมิงดูไม่ได้...++
++จริงซิน่ะ...กุไม่เป็นคนกุมันก็แค่เพื่อน...++
++ตี้  คือวินไม่อยากคึดถึงเรื่องรักเท่าไรไม่ใช่ว่าวินเจ็บแล้วเลิกคิด  แต่มันเป็นเพราะวิน
คิดว่ายังมีเวลาอีกมากที่จะคิดเรื่องนี้...++
++ที่เมิงพูดกูถูกวิน..++
++คนต่อไปถ้าเมิงคิดขอเป็นกุได้ม่ะ..++
สีหน้ามันจิงจังจนผมกลัว...........
++ตี้เมิงก็เหมือนไอ้เก่ง  ที่กุอยากให้เมิงเจอใครๆที่เมิงรักจริงและมีครอบครัวที่สมบูรณ์  กุพูดจริงๆ..++
++เมิงคิดอะไรอยู่วิน...++
++ทำไม..++
++ทำไมเมิงต้องคิดเผื่อคนอื่นเสมอว่ะ...++
++ก็เพราะพวกเราเป็นเพื่อนกันไงตี้...++
..มันหันหน้าหนีผม...
++ใจกุอิสระ  กุคิดเองได้วิน...++
++ที่เมิงพูดอย่างนี้เพราะว่าเมิงรักกุไม่ได้...++เสียงมันบ่นอย่างน้อยใจ....
++กุอาบน้ำก่อนน่ะเด่ะใกล้จะหกโมงแล้ว...++ผมบอกมันก่อนที่มันจะเดินไปนอนลงกับโซฟา........
...ผมรู้แต่ว่าผมไม่อยากให้มันมีความหวัง  ไม่อยาก
ให้มันเป็นทุกข์  เรายังมีเวลาที่จะคุยกันอีกนาน
คงให้เราศึกษากันไปก่อนสำหรับเรื่องนี้...แม้ว่าในใจลึกๆ
ผมเองก็ยอมรับว่าคิดกับมันมากกว่าเพื่อน...แต่เมื่อนึกถึง
ไอ้เก่งแล้วทุกอย่างมันก็ตกไป......
......................................................
..........................
<<<<<<<<ที่ร้านอาหาร.>>>>>>>>
.....................................
++มากินข้าวที่นี่แล้วคิดถึงลูกเก่งน่ะพ่อ...++
..แม่ผมพูดก่อนที่ทุกคนจะนั่งลงกัน.....ตอนนี้ยังไม่มีคนเท่าไร....
++จริงด้วยกลับบ้านไปเป็นอาทิตย์ไม่รู้เป็นไงมั่ง..++พ่อผมต่อ
...ผม โอ และตี้ มองหน้ากันเลิ่กลั่ก...แต่ไม่กล้าพูดอะไร
..แม่มองซ้ายขวาก่อนที่จะนั่งลง  เหมือนมองหามัน
..แต่ผมซิแค่คิดว่าที่เคยเป็นที่ทำงานมัน  และผมเองก็เคย
มานั่งรอมันเลิกงาน  ยิ่งทำให้จิตใจผมปั่นป่วน
++พี่เก่งคงไม่กลับมาแล้วอ่ะคับ...++น้องบีมพูดเสียงดังฟังชัดเล่นเอาผมซ็อก
..แม่กับพ่อจ้องสายตามาที่ผม......มันจะถามแต่ผมก็หลบสายตาท่าน
++ทำไมล่ะคับน้องบีม..++พ่อผมถาม
..ผมจ้องหน้าน้องบีมเชิงบอกว่าอย่าพูด  ไม่งั้นโดนแน่...แต่มันสนใจที่ไหน...
++พี่เก่งอ่ะคับ  พี่วินไปหา...++มันหันมามองผม
++พูดมาลูกไม่ต้องกลัวพี่วิน..++พ่อพูดเหมือนเค้นหาความจริง
++พี่เก่งอ่ะคับ  พี่เก่งอยู่กับพี่ฝน  อยู่ในห้องเดียวกัน  พี่วินไปเจอ
ตอนที่เค้ากะลังอาบน้ำกัน...++มันมองหน้าผมอย่างหวาดๆ
................................
.....ผมทำอะไรไม่ถูกเลยรีบเดินออกจากตรงนั้นก่อนอยากจะร้องไห้จริงๆกับคำพูดน้องบีมมัน....
++ไปไหนวิน  มานี่ก่อนลูก..++แม่เรียกผม
...ผมหันมายิ้มก่อนที่จะบอกว่าไปห้องน้ำแป้ปครับพ่อ...ก่อนที่จะวิ่งไป....
ผมเปิดประตูห้องน้ำได้ก็อดที่น้ำตาจะคลอๆไม่ได้...
โมโหน้องบีมจริงๆ  เด็กหนาเด็กพูดอะไรไม่คิดมั่ง
ก็เข้าใจว่ามันห่วง  แต่ผมก็ยังไม่อยากให้พ่อกับแม่รู้
ว่ามันเกิดอะไรขึ้นและมันก็ไม่ผิดที่มันทำอย่างนั้น
.....................
++ป๊อกๆ ป๊อกๆ...++เสียงเคาะประตูที่ห้องน้ำที่ผมเข้า
++มีคนอยู่...++ผมตะโกนบอก
++ป๊อกๆ ป๊อก...++
++ก็บอกแล้วไงว่ามีคนอยู่..ใครว่ะ..++ผมโวยวายออกไป
++กุเอง..++เสียงแปลกๆ  แต่ผมก็คิดว่า..
++ไอ้ตี้เร่อะ...เมิงจะเคาะทำเหรี้ยะไรว่ะ..++ผมด่า
++ป๊อก ๆๆ..++เสียงเคาะป่นเสียงหัวเราะล็อดลอดออกมา
++ไอ้บ้าตี้...เมิงจะเคาะทำส้นอะไรว่ะ..++ด้วยความรำคาญ
..ผมถอดกลอนกระชากประตูดึงเข้า.....
แต่กลับเป็นตัวผมที่โดนผลักเข้าไปในห้องน้ำแทน...
ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นหน้าคนที่...ผลักผมเข้าไปพร้อมกับ
โอบรัดผมจนแน่น......
..................................
.............
++ไอ้เก่งง...++ผมเรียกชื่อมันอย่างตกใจ
++พี่ไม่อยู่แค่ไม่กี่วันเรียกแต่ชื่อชู้จนติดปากเลยเมิง..++
...ผมรีบดิ้น สะบัดตัวมันเพื่อให้ตัวเองหลุดจากอ้อมกอดมัน
...แต่แมร่งแรงเยอะเหลือกเกิน  ผมสู้แรงมันไม่ไหว
 มันไซร้ที่ซอกคอผมและพยายาม
ที่จะจูบปากผม...ผมเอาแขนทุบมันไม่ถนัดเลย
ก็มันเล่นรวบกอดทั้งแขนผมซะแน่น......
.................................
..............
++ปล่อยกุไอ้เก่งงง...++ผมเหนื่อย   ดิ้นไม่ไหวเลยหยุดนิ่งเมิงทำอะไรก็ตามสบาย...ผมคิด
++พี่ล้อเล่นวิน  พี่ล้อเล่น..++มันจูบปลอบผมทั่วใบหน้าตามด้วยเช็ดน้ำตาที่ไหลให้ผม....
++เมิงไปจากชิวิตกุเถอะ  เก่ง  กุขอร้อง...++ผมวิงวอนมัน
แค่เห็นหน้ามันใจผมมันก็อ่อนยวบไปหมดแล้ว......
++พี่จะไม่ไปไหนทั้งนั้นวิน  ยกเว้นวินจะไม่รักพี่แล้ว...++
มันร้องไห้กระซิกๆเอาหัวผมซบไว้ที่บ่ามัน....
++เมิงยังจะมาพูดอีก...++
++พี่รู้ว่าวินโกรธพี่เรื่องอะไร  พี่รู้ๆ  พี่ขอโทษ..++
++วินเข้าใจพี่ผิดนะคับ...++เสียงมันอยากให้ผมเชื่อ
++เมิงไม่ต้องมาขอโทษกุ ไอ้เก่ง  เมิงไม่ได้ทำอะไรผิด..++
++ปล่อยกุได้แล้ว..++ผมตะคอกใส่มันเสียงดัง
++พี่ไม่ปล่อยถ้าวินไม่ฟังพี่...++
...ผมกระทืบที่เท้ามันอย่างจังไป 2 ที...
++โอ้ยยย  เล่นไรว่ะนี่เจ็บน่ะ..++มันปล่อยผมเป็นจังหวะ
ที่ผมออกจากห้องน้ำได้แต่..มาเจอน้องบีม....
++พี่วินเข้าห้องน้ำนานบีมมาตาม...++มันกะลังพูดแต่สายตามองไปที่ข้างหลัง
................................
++ไอ้พี่เก่ง...++มันร้องเสียงดังก่อนจะวิ่งไปหา
ซัดหมัดไปที่ท้องไอ้เก่งอย่างจัง...
++โอ้ยยยยย  น้องบีม  พี่เจ็บคับ..++มันทรุดตัวลงกับพื้น
..น้องบีมยกขาเตะซ้ำที่ตัวมันอย่างจัง...อีกที
ตามด้วยกระทืบเบาๆที่ขา....
++ไอ้คนเลว  ทำให้พี่วินร้องไห้ทั้งวัน
บีมเกลียดไอ้พี่เก่ง...++  มันเตะเบาๆอีก
++น้องบีมอย่าทำอย่างนั้น..++ผมร้องห้ามมัน
ก่อนที่จะดึงมันออกมา...
++น้องบีมอย่าทำอย่างนี้ไม่ดีน่ะคับ..++แถมดุต่อแต่
..สะใจผมเหมือนกัน...
++วินคับ  พี่ลุกไม่ไหวอ่ะคับ..++มันทำหน้าอ้อน
++เจ็บมากๆเลยคับ..++
..เห็นล่ะก็น่าสงสารอยู่....
++ไม่ต้องไปสนใจพี่วิน..กลับกันเถอะ..++น้องบีมสั่ง
++อะไรกันว่ะ  ใจร้ายทั้งพี่ทั้งน้องเลยโว้ย..++มันเอามือกุมท้อง
สีหน้าบ่งบอกว่ามันเจ็บ...น้องบีมรีบดึงมือผมกลับ
แต่ผมลังเล....หันมาดูมันที่ตอนนี้ยังไม่ลุกจากพื้น
แถมเสื้อผ้ามันก็เลอะดินด้วย..เห็นแล้วสงสาร..
...................
...ผมเลยเดินไปประคองมันลุกขึ้น...
++ว่าแล้วพี่วินต้องใจอ่อน...++น้องบีมส่ายหัว
..ไอ้เก่งมันยิ้มให้ผม..
++ไอ้เก่งยอมให้วินรังแกได้คนเดียว  แต่ตอนนี้สงสัยจะมีน้องมันอีกคน  ขืนทำสงสัยพี่มันจะเอาตายแน่..++
..มันหมายถึงมันไม่กล้าทำร้ายน้องบีม
++ลองทำดิ...++ผมท้า
++ไม่กล้าหรอกคับ  กลัวแล้วที่ร้าก...++มันกระซิบที่หูผม
.............................
................
++เก่งเป็นอะไรมั้ย...++มีพนักงานผู้ชายคนนึงวิ่งมาดู
++ไม่เป็นครับพี่  ผมสบายดี...++มันบอก
++แน่น่ะ...++
++คับพี่ผมไม่เป็นไร...++
...ผมให้มันนั่งลงแถวๆนั้น.......
...น้องบีมก็เดินมาปัดเศษดินออกจากตัวมัน  ดูมันเองก็ห่วงไอ้เก่งไม่น้อย......
++น้องบีม บอกพ่อกับแม่เลยด้วยว่าให้กินข้าวไปก่อนน่ะ..++
++ไม่ต้องก็ได้วิน  ป่านนี้ อาวัฒน์คงบอกไปแล้ว..++
++ทำไม..++ผมทำหน้าสงสัยอาวัฒน์รู้ได้ไง
++ไม่ต้องสงสัยหรอกวิน  พี่ขอให้อาวัฒน์พาทุกคนมากินข้าวที่นี่เอง...++มันมองหน้าผม
++วันนี้เก่งไม่ทำงานเร่อะ...++
++ไม่คับพี่ไก่  วันนี้ผมขอน้าเพ็ญหยุดแล้วครับ...++
++เมื่อวานเห็นซึมอีก  ชวนไปเที่ยวก็ไม่ไป....++
++เมื่อวานเก่งมาทำงานด้วยเร่อะพี่...++ผมถามพี่ผู้ชายคนนั้น
++เก่งมาทำงานได้ตั้ง 2 วันแล้วคับน้อง  ก็เห็นว่าจะกลับบ้าน
อาทิตย์นึง  แต่ทำไมกลับมาเร็วก็ไม่รู้  แถมบางทีพี่เห็นมันแอบ
นั่งร้องไห้คนเดียวด้วย...555++พี่เค้าพูดตลกๆ
...มันหันมามองผมแต่ไม่พูดอะไร...
++พี่เก่งเจ็บตรงไหนมั่งอ่ะคับ...++น้องบีมมันถาม
...เก่งก็เอามือลูบที่ท้อง...
++เตะพี่ตรงไหนมั่งอ่ะคับ  พี่ก็เจ็บตรงนั้นอ่ะดิ..++
มันอ้อนบอกน้องบีมแต่สายตามองมาที่ผม...
++พี่ไปทำงานก่อนน่ะเก่ง...++พี่เค้าบอกลา  ก่อนจะเดินไปที่หลังร้าน
....สายตาผมจ้องมันพร้อมกับคำถามที่เริ่มเกิดขึ้นมากมาย
++พี่เก่งกลับมาเมื่อไรอ่ะคับ..++น้องบีมถามมือก็คอยบีบเนื้อตัวให้มัน
++กลับมาตั้งแต่มีเรื่องวันนั้น  ไปตามหาซะทั่วก็ไม่เจอโทรหาก็ไม่ติด  พี่เลยกลับมารอที่นี  ไม่กล้ารอที่บ้าน...++
พูดถึงตอนนี้มันไม่กล้าสบตาผม...
++พี่ฝนล่ะคับ....++นั่นน้องบีมคำถามที่ผมอยากรู้
++มันจบแล้วล่ะวิน  มันจบแล้วจริงๆ..++มันหันมาบอกผม
++ไม่ต้องมาบอก เมิงจะทำอะไรก็เรื่องของเมิง..++
++หึงพี่อ่ะดิ๊...++มันหัวเราะ  ดูมันพูดซิ  ..ผมตีหลังมันดังป้าบบบบ...
++โอ้ยยยย  ไรกันว่ะโหดทั้งพี่ทั้งน้องเลยวุ๊ย..++มันชักสีหน้า...
..เอามือลูบหลัง...แต่ไม่ถึงแถมทำหน้าหงิกงอ
..ผมหันหลังเดินกลับมาที่โต๊ะพ่ออยู่  ส่วนน้องบีมก็เดินมากับมัน........
++ไงวินเจอเก่งยังลูก...++อาวัฒน์ทักผมยิ้มๆ
++เจอแต่คนบ้า  นั่นไงคับเดินมาล่ะ..++
พ่อกับแม่หัวเราะที่ได้ยินผมตอบอย่างนั้น....
..ผมนั่งลงข้างๆตี้กับโอ.....
.......................................
..............
++สงสัยจะโดนหนักว่ะ...++โอขำมัน
++ฝีมิอกับฝีเท้าน้องมันเอง..++ผมบอกขำๆ
++เฮ้ย...ไอ้เก่ง++โอร้องทัก
++เพิ่งรู้นะโว้ยว่านอกจากวินแล้ว  ยังมีน้องบีมอีกคนเร่อะ
ที่เมิงยอมเจ็บตัวฟรีๆได้...++
++ไอ้ห่าเมิงก็แซวไม่ดูแลยนะเมิง  ขืนกุทำน้อง พี่มัน
ก็เล่นกุตาย...ไม่ต้องเกิดพอดี..++มันทำหน้าไม่สบอารมณ์
...แต่ไอ้โอ  ตี้ก็ขำมันกลิ้ง..ต่างเดินไปดูมัน
++น้องบีมทำไรพี่เก่งมั่งคับนี่...++โอแซว
++ยังไม่จบอีก...เวรของกุ...++เก่งว่า  แล้วทำคอตก
++บีมก็ต่อยที่ท้องพี่เก่งจนจุก  แล้วก็เตะที่ลำตัวพี่เก่ง
อีกที..แล้วก็ตื๊บๆลงไปยังงี้ๆ....555++มันหัวเราะมองหน้าไอ้เก่งเบาๆ
++สนุกกันเข้าไป..++พ่อผมดุ  แล้วเดินไปดูมัน
++เป็นอะไรมากป่ะนี่ ...++ พ่อถาม..
++เล่นอะไรกันอย่างนี้เหอะ...++แม่ผมที่นั่งเงียบอยู่นานส่งเสียงดังขึ้น....
++เกิดไปโดนอะไรพิกงพิการขึ้นมาจะทำไงล่ะนี่..++
แม่ผมโวยวายเพราะห่วงไอ้เก่ง....
++แม่ก็  เรื่องเด็กๆน่า  ตอนพ่อยังเด็กก็เป็น...++พ่อผมเถียง
++แม่คับผมไม่เป็นไรจริงๆแค่เจ็บๆคันๆนิดๆ...++ก่อนที่มัน
จะไปกระซิบบอกอะไรแม่ก็ไม่รู้.....
...จนทำให้แม่ผมยิ้มออกมาได้....
++เสื้อผ้าเลอะหมดเลยลูก...++แม่ผมปัดอีกที
ดูแม่ห่วงมันมากกว่าผมอีก  มันทำให้ผมร้องไห้น่ะแม่
ผมฟ้องและโวยวายในใจ.......
......................................
............
...ไอ้ตี้ลากแขนให้มันลุกเดินตามออกไป...แต่ดูท่ามันจะขัดขืน.....
++เมิงมานี่เลยไอ้เก่ง...++ตี้ยังดึงมือมันอยู่..
++เมิงไม่ต้องลากกุหรอกไอ้ตี้  กุเดินเองได้...++มันลุกเดินตามไอ้ตี้ไป........
++ไปไหนลูก...++แม่ผมเรียกมันกลัวจะมีปัญหา
...น้องบีมวิ่งมากระซิบที่หูผม.....
++ท่าทางพ่อจะได้กินทีนอ่ะคับ...++มันหมายถึงไอ้เก่ง
แล้วก้อหัวเราะคิกคิกคิก....
.ผมรีบเดินตามไป  โดยมีน้องบีมวิ่งตาม...
++น้องบีมอยากดูมวย  ท่าจะทั้งมัน..ทั้งเผือกง่ะ.++
มันก็เล่นไม่จบคนจะฆ่ากันตายล่ะ
++น้องบีมมมมม..++ผมหันมาดุมัน...
++บีมล้อเล่นอ่ะคับ...++
++บีมเป็นห่วงพี่ตี้อ่ะคับ...++.
.................................
.............
++เมิงมีอะไรไอ้ตี้...++เก่งเดินตามไปจนสนามเด็กเล่น
เล็กๆที่ทางร้านจัดไว้ให้ลูกค้ามีลูกไว้เล่น  โชคดีที่ตอนนี้
คนยังไม่ค่อยมี.....
++กุไม่ทำอะไรเมิงหรอกไอ้เก่ง...++ไอ้ตี้ว่าแล้วหัวเราะ
++ถ้ากุทำเมิงแล้วไอ้วินรักกุได้น่ะ กุจะทำ....++
ดูไอ้นี่ก็กวนไม่ใช่เล่น
++เมิงจะเอายังไงว่ามาไอ้ตี้  เรียกกุมาเสือกบอกไม่มีอะไร..++
ดูท่ามันคงอดทนน่าดูน่ะ ผมดูจากสีหน้าไอ้เกง....
++กุขอไอ้วินเถอะว่ะเก่ง..++มันพูด
++ตีนเถอะเมิง  ไอ้สัสส..++มันถลาเข้าไปหาไอ้ตี้ทันที
..ส่วนไอ้ตี้มันก็ไม่ถอยยืนนิ่งที่เดิม....
++เพราะไอ้วินขอไว้นะเมิง  ไม่งั้นเมิงเจอแน่..++
++กุรู้เมิงไม่กล้าทำกุต่อหน้าไอ้วินหรอก  เมิงกลัวมันโกรธ..++
..ไอ้ตี้ยิ้มเย๊าะไอ้เก่ง....
++ไอ้สัส ฝันไปเถอะไอ้ตี้.....++มันเริ่มเงื้อมือจะเล็งไปที่ไอ้ตี้ล่ะ..
++อย่าเก่ง...++ผมไปดึงตี้ออก...
++พี่ก็ขู่มันไปงั้นล่ะ...++ไอ้เก่งว่า
++แต่ถ้าวินไม่อยู่อ่ะ  ไม่แน่..++มันมองไอ้ตี้ตาขวาง
++พี่เก่งคับ  ไปกินข้าวเถอะบีมหิว...++
++วินก็ไปกันเถอะ++  ตี้บอก.....
...ผมไปคว้ามือไอ้เก่งกับไอ้ตี้มาประกบกัน....
++เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันน่ะ..น่ะ  ..น่ะ..++ผมอ้อนทั้งคู่
พักนึงตี้ก็เริ่มจับมือไอ้เก่ง  จนไอ้เก่งก็กำมือมันไว้มั่ง
++กอดคอกันด้วยซิคาบบบ...พ่อเก่ง...++น้องบีมมันล้อ
++เวรแร่ะกุ   มีลูกล่ะ...++ไอ้เก่งเริ่มหัวเราะกับคำที่มันเคย
เรียกน้องบีมว่าลูกไว้  ไม่คิดว่าน้องบีมจะมาย้อนเล่นตอนนี้
เล่นเอาผมก็อดขำตามไม่ได้.....
.....มันปล่อยมือไอ้ตี้  และเอื้อมไปกอดคอมันแทน....
++ขอโทษว่ะไอ้ตี้...++มันพูดน้ำเสียงจริงใจ
++กุก็เหมือนกัน  กุอยากลองใจเมิงดูว่าเมิง
ยังรักไอ้วินอยู่มั้ย..++
++ตี้เมิงไม่ต้องคิดมาก  ยังไงกุก็รักเมิง..++
ไอ้เก่งหันควับมามองหน้าผม........
++ก็เราเป็นเพื่อนกันง่ะ....++ผมขำ
++คนที่วินรักที่สุดอยู่นี่...++ผมดึงน้องบีมมาหอมแก้มแดงๆ
.....ไอ้เก่งจ้องน้องบีม   น้องบีมก็จ้องหน้ามัน....
++น้องบีมมมมมม...++มันตะคอกเสียงดุใส่น้องบีม
++อย่ามีชีวิตอยู่เลย  พี่จะฆ่าน้องบีมมมแล้ว..++
มันวิ่งตามน้องบีมที่วิ่งจู๊ดดด ไปก่อนหน้ามันไม่กี่ก้าว....
.....ผมหันมายิ้มให้ตี้.......
++เพราะว่ามันน่ารักอย่างนี้ใช่มั้ย  วินถึงรักมัน...++
..ผมได้แต่พยักหน้า.....ก่อนที่จะหันไปมองไอ้เก่งจับตัว
น้องบีมได้มันก็กอดแล้วจี้เอวให้น้องบีมหัวเราะ
อย่างเอาเป็นเอาตาย........ใกล้ๆกับที่พ่อแม่นั่งกันอยู่......
...........................................
..............................................................


<<<<<<< ขอต่ออีกตอนน่ะ>>>>>>>
***************************************

[Black Angel]

ขอบคุณครับ สนุกมาก ๆ ครับ

จะต่ออีกกี่ตอนก็ได้ครับ อิอิ 

[Winer]

....................................................
<<<<ตอนที่ 20 This Is Love..Last>>>
*******************************

 

...............................................
....................
++อาวัฒน์คับ  เก่งขอบคุณอาวัฒน์มากๆนะคับสำหรับเรื่องวันนี้....++มันยกมือไหว้อาวัฒน์อย่างซึ้งใจ......
++ไม่เป็นไร.....เลี้ยงข้าวอามื้อนี้ก็พอ...++อาวัฒน์หัวเราะ
++โหหหห  พ่ออ่ะใจร้ายกับพี่เก่งจังคับ...++
++พี่เก่งไม่มีตังง่ะ...++น้องบีมอ้อนพ่อแทนเก่ง
.....ผมได้แต่ยิ้ม  มันเขินไงไม่รู้ที่ผู้ใหญ่ต้องมารับรู้เรื่องพวกเรา
.......................................
..............................
++พ่อคับแม่คับ  วันนี้ผมขอพาวินไปเที่ยวกัน 2 คนซักวันนะคาบ...++
++ไม่ได้......++น้องบีมตอบแทนดังลั่น   แล้วหันมองพ่อกับแม่ผม
++อุ่ยยยยยยยยย..++มันสะดุ้งนิดๆที่พ่อจ้องมันอยู่
++ตอบแทนลุงกะป้าอ่ะคับ..++ทำเอาพ่อกับแม่ขำขี้แตกขี้แตน
++ไปด้วยง่ะ  อยากไป...++มันบอกไอ้เก่ง
++อืม..ทุกงานซะงั้น...++ผมบ่นเบาๆ   แต่กลับทำให้อาวัฒน์กลั้นเสียงหัวเราะไว้
++เราก็ให้พี่เค้าอยู่กัน 2 คนมั่งดิ๊..++อาวัฒน์พูดแล้วก็มองหน้าพ่อกับแม่ผม...........
....แต่ผมเองก้อคิดว่า  คงมีเรื่องที่ผมยังอยากรู้และอยากบอกมันอีกเสมอเช่น......
...................................
.....................
....หลังจากยืนส่งพ่อกับแม่เส็จ  ผมก็นั่งมอไซไปกับมัน  น้องบีมซิ...ทำหน้างอจะไม่ยอมกลับกับอาวัฒน์ จนต้องโดนดุ...ส่วนโอผมฝากตี้พาไปเที่ยวหน่อย  ตี้เองก็ยินดีที่จะพามันไป...ขอโทษทีโอ...ที่กุทำอย่างนี้  ขอเวลาส่วนตัวจริงๆให้กุได้คุยกับเก่ง2คนมั่งเถอะ  แล้วพรุ่งนี้ผมจะอยู่กับพวกเมิงทั้งวัน.....ผมคิดในใจ
...................................
..................
.....มันพาผมมานั่งอยู่ที่ริมแม่น้ำ  ไกลออกมาจากที่ร้าน
อาหารพอสมควร   ทั้งที่ผมเองมาอยู่ที่นี่ก่อนมันก็ยังไม่เคยมาเลย
ที่นี่ก็ยังมีคนมาเที่ยวยามค่ำคืนเหมือนกันเพราะอากาศค่อนข้างดีแต่.......
++หนาวม่ะ...++มันหันมาดูผม
++นิดหน่อย...++
++รอแป้บน่ะ...อย่าไปไหนน่ะ++วิ่งรีบเดินไปไหนไม่รู้ผมเองก็ไม่ได้มองตาม.............
..................................
++พี่ไปเอาเสื้อกันหนาวมาให้  ลืมไปว่าวิน...........++มันพูดแค่นั้นก่อนยื่นเสื้อให้ผม.....
++ใส่ดิ๊  เอามาให้ใส่ไม่ได้ให้เก็บ...++มันดุผม  ที่วางเสื้อไว้ที่ตัก
++ไม่ใส่เสื้อพี่กอดนะโว้ยยย...++มันเล่นมุก...ผมเลยไม่อยากขัดใจมัน.......
....เรานั่งดูภาพคนที่เดินไปมา  รวมทั้งดูสีสันของแม่น้ำแห่งนี้ในยามคืนค่ำอย่างเงียบๆ.....
..มันขยับมานั่งติดกับผม....แต่ผมไม่หันไปมอง
++คิดถึงบ้านเราจังน่ะ...++มันลอยๆออกมาเพราะว่าผมไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา.....
++เงียบอย่างนี้คิดอะไรอยู่วิน...++...มันก้มเอาปากมาแตะที่ไหล่ผมเบาๆ......
++คิดถึงตอนที่เราเล่นเคยเล่นน้ำกันตอนเป็นเด็กน่ะ..++มันหัวเราะฮึฮึๆ  ในลำคอ....
++นึกว่าพี่จะพาคนใบ้มาเที่ยวด้วยล่ะ  เห็นนั่งเงียบตั้งแต่มา...++
++เก่งเคยคิดบ้างมั้ยว่าทำไมจู่ๆ  พวกเราถึงได้รู้จักกัน...++
++ไม่อ่ะ  คิดแล้วปวดหัว...++
++แต่วินคิด....++มันฟังผมอย่างตั้ง
++คิดอะไร....++
++เยอะแยะไปหมด....++
............................................



...เสียงโทรศัพท์มันดัง...ผมเลยหันไปมอง.......
...........................
...ทันทีที่มันกดรับนั้น.....
++ฝนเร่อะคาบ...++มันพูดทักเสียงดังอย่างดีใจและก็เหมือนตั้งใจที่จะให้ผมได้ยินเพราะมันหัน
มามองผมแว้ปนึง...
....ผมรีบลุกเดินหนี  แค่ได้ยินชื่อผมก็ใจเสียทันที....
อีกอย่างถ้ามันจะคุยอะไรกัน..ผมก็ไม่ยากรับรู้......
++จะไปไหนวิน....++มันร้องทักผม
...แต่ผมเดินลิ่วไม่สนใจคำพูดมัน...
++ไม่ต้องมาสนใจกุ...++ผมบอกมันแค่นั้นก่อนที่จะเดินออกมาไม่หยุด
++จะไปไหน....หา...++มันตวาดใส่ผมแล้ววิ่งดึงแขนให้ผมหยุด….
++ฝนจะคุยด้วย  งอนไม่รู้เรื่อง..++มันดุผม
++กุไม่คุย  เพราะกุไม่มีอะไรพูดจะไอ้เก่ง  เมิงอยากคุยอะไรก็คุยไปเลยกุจะกลับ....++ผมโวยวาย
ทั้งที่ผมพยายามบอกตัวเองว่าจะไม่โวยวายใส่มันกับเรื่องแบบนี้
พอเอาเข้าจริงๆใจมันกลับเดือดเกินร้อยองศาไปแล้ว....
++แต่เมิงต้องคุย  ไม่งั้นเมิงก็จะเป็นแต่ยังเงี๊ยะ...++ตามันขวางใส่
...ผมพลักมันออกไป....
++เก่งเราเป็นแค่เพื่อนกันน่ะ  ไม่จำเป็นต้องมีอะไรหรอก..++
ผมพูดกับมันดีๆ และปลอบใจตัวเองด้วย....
++พี่รู้น่ะว่าวินยังโกรธอยู่  แล้ววินก็ต้องฟังฝนพูดด้วยเก่งไม่อยากให้วินคิดมาก....++
++ไม่จำเป็น...++ผมตอบ
++จำเป็น....เร๊วววซิ..++มันตะคอกใส่จนผมกลัวๆ
...ผมเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์จากมันมา.....
...............................
......................
++พูดซิ...++มันมายืนกอดคอเพื่อจะฟัง
++ดีฝน...++ผมทักเธอเพราะว่าโดนมันบังคับ
ทั้งที่ไม่อยากจะได้ยินเสียงเธอเลยซักนิด....
++ดีจ๊ะวิน...เป็นไงมั่ง...++เธอทักผมอย่างไม่เคยมีอะไรระหว่างเรา 2 คน......
++ฝนมีอะไร...++ผมรีบเข้าเรื่องถ้าไม่มีอะไรผมจะได้เลิกคุย......
++วินฝนอยากบอกเรื่องวันนั้นที่วินเจอ...++
ผมหันไปมองหน้ามัน...เสือกยิ้มให้ผม  ก็โทรศัพท์มันเปิดเสียงไว้ด้วย......
++เก่งบอกกับฝนว่าจะกลับบ้าน  เพราะยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันอยู่  ก็ยังคงติดต่อกัน...
.คือเหตุการณ์วันนั้น..เราไปเที่ยวกัน มีโตกับวีก็ไปด้วย
...พวกเราออกไปเที่ยวกันดึกล่ะเลยกลับเกือบจนเกือบสว่าง  ฝนเองก็เมามาก อ้วกไปตั้งหลายที
แล้วก็เหนื่อยด่วย   เก่งจะไปส่งที่บ้านให้แต่ฝนไม่ไหวเลยขอนอนที่บ้านเก่งถึงเตียงฝนก็
เมาหลับไม่รู้เรื่องแล้ว....ฝนนอนในห้องเก่งจริงแต่พอฝนตื่นขึ้นมาก็เห็นเก่งไปนอนที่โซฟา..
..ฝนยอมรับน่ะว่าฝนยังรักเก่งไม่เคยเปลี่ยน  เพราะเก่งเป็นรักแรกของฝน...++ถึงตรงนี้เสียงเธอเศร้าลง
อย่างชัดเจน.....
++วินจำได้ม่ะ  ที่โรงเรียนเรามีคนมาชอบเก่งหลายคนแม้แต่เพื่อนของฝนเองก็มี   แต่เก่งเคยสนใจใครที่ไหน..++
..ผมหันไปมองหน้ามัน......
++วันนั้นที่ฝนเมามาก  เพราะฝนอยากให้เราคืนดีกันแต่เก่งบอกว่า  เค้ารักวิน  และเค้าคงรักฝนมากกว่า
เพื่อนไม่ได้..เพราะวินดีกับเค้าทุกเรื่องไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็แล้วแต่..++
++เก่งบอกว่า  เคยทำให้วินเสียใจมาเยอะล่ะ  ต่อไปไม่อยากทำให้วินร้องไห้อีก...++  แค่นี้ฝนก็รู้แล้วว่า
เก่งเหลือเพียงความเป็นเพิ่อนให้กับฝน…..
++ฝนทำใจได้แล้วล่ะ....อะไรก็ตามที่ฝนทำไม่ดีกับวินฝนขอโทษจริง.ๆ++

 *************************************
++อีกอย่างตอนที่วินไปเรียก......ฝนกำลังอาบน้ำอยู่ แต่ได้ยินเสียงเรียกเคาะ....จึงตะโกนบอกให้เก่งมาเปิด++
...........................
++ส่วนพี่ไปโทรศัพท์กับไอ้โต..อยู่ที่ระเบียง...++มันกระซิบที่หูผม
++ก็ตั้งใจว่าอาบน้ำเสร็จ  จะให้เก่งไปส่งที่บ้านไง  ฝนก็ไม่คิดว่าเก่ง  เค้าจะเปลี่ยนผ้าเช็ดตัวเพื่อจะรอที่อาบน้ำแล้ว...++

++มันได้จังหวะง่ะ...++มันทำท่าล้อเลียนแล้วหัวเราะ
..ผมเตะขามันไปที  คนกำลังตั้งใจฟังอยู่...
++โอ้ยยย....ดุว่ะ...++มันตะโกนใส่โทรศัพท์
………….
++ตอนนั้นฝนเองก็สับสนไม่รู้จะทำยังไง  ทั้งตกใจ เสียใจทั้งดีใจได้เจอวิน...เก่งจะตามวินไปแต่เค้ามีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียว..ฝนเลยดึงไว้...++
++เดี๋ยวกะเจี้ยวพี่โผล่ง่ะ..อาย..++มันพูดเล่นอยู่นั่นแหละ..จนผมต้องทำตาขวางใส่มัน
++เก่งเอง..บอกว่าวินมาเจออย่างนี้...คุยอะไรกันไปตอนนี้วินก็คงไม่ฟังแน่..เก่งนั่งเครียดเลยล่ะหลังจากที่ไปส่งฝน
ที่บ้านเก่งก็บอกว่าจะไปตามหาวิน...++
++ฝนขอโทษนะที่เป็นต้นเหตุทำให้วินเข้าใจเก่งผิด..ฝนอยากให้วินรักดูแลเก่งมากๆ  เค้าแคร์วินที่สุด
นั่นแหละ   ว่าทำไมเค้าถึงตามวินมาเรียนที่นั่น....++
++วันไหนถ้าวินดูแลเก่งไม่ดี  ฝนจะขอคืนจากวินล่ะกัน..++เสียงเธอหัวเราะทีเล่นทีจริง......
++ฝนนน...++
++อ้อลืม...เห็นเก่งเล่าให้ฟังว่า  วินมีแฟนใหม่ที่นั่นเร่อะ..++
++ใคร..++ผมสงสัย
++ก็ตี้ไง...++ฝนตอบ
++เก่งเอารูปตี้มาถามฝนว่า  ระหว่างเค้ากับตี้ใครหล่อกว่ากัน..++
++ฝนบอกว่าตี้หล่อกว่าเค้าอีก..รู้ม่ะเก่งเป็นไง..5555++
++เก่งอ่ะ..บ้าไปเลยล่ะ...++ฝนพูดต่อใหญ่
++ทั้งด่า  ทั้งโมโหใส่ฝน  เพราะเก่งบอกว่าวินชอบตี้..++
++ฝนนน...++ผมเองก็รู้สึกแปลกใจได้แต่เรียกชื่อเธอ

++วินน...ฝนเองก็สวยเลือกได้น่ะ  วินไม่ต้องห่วงฝนหรอกฝนก็มีคนมาขายขนมจีบหลายคน เพียงแต่ยังไม่มีอะไรมากอยากดูให้ดีกว่านี้...++
++ขอบใจนะฝน..++ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
++คุยมั่งดิ..++เก่งบอก....แล้วดึงโทรศัพท์ไป....
..................................
*****************************
....................
++พอใจยัง...++เก่งหันมายักคิ้ว
และถามผมหลังจากที่วางสายไป
++ทำไมจะต้องพอใจ...++ผมว่ามัน…
++งอน  ยังๆ  งอนไม่เลิก...++มันดุใส่ผม
..แล้วดึงมือผมให้เดินตามมันไป....
++จะไปไหน...++ผมถาม
++กลับห้อง...++
++ไม่ไปจะเดินเที่ยวก่อน..++
++ไม่ต้องเดินล่ะ....อารมณ์เสีย...++มันโวยวาย
++อะไรว่ะ...++ผมตอบแต่ก็ต้องเดินตามมันไป...
..........................
...........
.....มันพาผมไปที่หอมันผมก็คิดได้เลยว่า  เวรแร่ะคงหนีไม่พ้นแน่  มันยิ่งเจ้าเหล่อยู่ไอ้เก่งนี่........
++นอนลง...++พอประตูปิดมันก็สั่งผมซะ
....ผมก็ยืนลังเลก่อนทำตามอย่างที่มันพูด........
....มันก็มานอนลงข้างผม.....แล้วกอดผม
......................................
++ยังโกรธพี่อยู่อีกม่ะนี่....++มันจูบที่แก้มผมแล้วล้วงมือเข้าไปในเสื้อ....ลูบไล้ไปมาที่ท้องผม.....
++แล้วทำไมต้องลูบด้วยล่ะ...++ผมดุมัน
++โอกาสอย่างนี้หายากอ่ะ..ตั้งแต่เรามีอะไรกันครั้งแรกวินลองนับดูดิว่าเรามีอะไรกันจริงๆกี่ครั้งเอง..วินก็
ไม่ค่อยสนใจพี่เท่าไร.++มันทำเสียงน่าสงสารป่นอ้อนขอบวกกระซิบกระซาบเล่นเอาผมเสียวไส้
...ผมขัดขืนพยายามพลักมันออก  เพราะมันเอาขามาก่ายลำตัวผมล่ะ....
++อ๋อ  ขอดีๆไม่ชอบใช่มั้ย...++มันดุผมแล้วหัวเราะ
..แล้วพลิกมานอนทับตัวผม...
++ไม่ยอมปล้ำเอาก็ได้ว่ะ....++พูดจบปั้บมันก็ลงมาไซร้ที่คอผมเลย....
..............................
.............
**ติ๊ดดด ๆ ติ๊ดดดดด ๆ**
++ใครว่ะ...++มันพูดอย่างโมโหก่อนที่จะทำต่อ
++ไม่ต้องรับ...++มันบอก
++ที่บ้านโทรมา  เผื่อแม่มีอะไร..++ก็มันเป็นเสียงเรียกที่บ้านที่ผมตั้งไว้จริงๆอ่ะ
...มันถอยไปถอดเสื้อผ้า.ออก...ผมก็มองดู เห็นเบบี๋มันชูร่าก็อดยิ้มม่ะได้....
++คับแม่  ว่าไงคับ...++กดรับปั้บผมก็รีบพูดทันทีเพราะว่ามันดังนานล่ะ.........
++พี่วินอยู่ไหนอ่ะคับ...++เสียงน้องบีมทักขึ้นเล่นเอาผมเสียเส้นไปนิดดดดดด
++เออ....++วุ๊ยยจะตอบมันไงดีว่ะ
++น้องบีมมีอะไรหรือเปล่า..++
.....................
++น้องบีมเองเร่อะ...++ไอ้เก่งมันถามเบาๆ
++พี่จะกลับบ้านกี่ทุ่มอ่ะคับ...++เสียงมันอ้อนไงไม่รู้ไอ้เก่งมันดึงโทรศัพท์ไปคุยอีกแร่ะ  ไอ้นี่ไม่มีเลย
มารยาทผู้ดีเนี๊ยะ....
++ทามมายอ่ะคับ...++มันล้อเสียงที่น้องบีมชอบพูด
++บีมกัวผีอ่ะคาบบบ บีมนอนไม่หลับ...++
มันทำเสียงออดอ้อนน่าสงสารจริงๆไอ้เด็กคนนี้....
++เวรกรรม...ลูกกุกลัวผีไม่กล้านอนคนเดียว..++มันหัวเราะ
++แล้วพี่โอล่ะคาบ...++
++พี่โอยังไม่กลับมาเลยคาบ...++
++พี่กะพี่วินคงกลับพรุ่งนี้อ่ะคับ...++ไอ้เก่งมันตอบยิ้มๆ
++ไม่เอา  อ่ะคับบีมไม่กล้านอนคนเดียว.กัว.++น้องบีมร้อง
++แต่คืนนี้พ่อจะเอาอ่ะคับ...++มันเล่นทะลึ่งกับน้องบีมล่ะ
....ผมยกแขนทุบที่อกมันดังตุ๊บบบ...เอานิ้วเขี่ยๆที่หัวนมมัน
ก็มันเขินสุดดๆๆพูดไปได้ไงกับน้องบีม.....
++เดี๋ยวน้องบีมเล่นเนทรอ....ไปก่อนน่ะ  พี่เก่งจะโทรตามพี่โอให้..แค่นี้นะคับ..เบเบ่ะ..++มันรีบตัดสายทิ้ง
++เจี้ยวหด...หมดเลยกุ..++มันบ่นแล้วก้มดูน้องมัน
เล่นเอาผมขำกลิ้ง...ก่อนที่มันจะให้ผมกดเบอร์หาให้โอ....
..................................
...................
++โอเมิงอยู่ไหนว่ะ...++โอมันคงอึ้งไปเลยมั้งที่เจอมันแหกปากตะโกนใส่ขนาดนั้น
++ทำไมว่ะ..++โอตอบมา
++ลูกกุนอนไม่หลับ  กลัวผีเมิงรีบกลับเด๋วนี้เลยน่ะเมิง++ดูมันสั่งเค้าไปทั่ว..
++อ้าววเวร...แล้วพวกเมิงล่ะ..++โอเถียง
++กุกะลังสอบอยู่โว้ย ไอ้สัสส...++นั่นมันขอร้องเค้า....ยังไปด่าแถมอีก นิสัยดี จริงๆ..
++สอบเหรี้ยอะไรว่ะ..++โอถามคงงงกับมุกที่มันยิง..
++ไอ้เหรี้ยแค่นี้เมิงก็งงอีก  สอบและสวนโว้ยยย...เข้าใจม่ะ..++มันเริ่มตะโกนใส่...
++อ้าวววว...ไอ้เวรเก่ง  ใครจะไปรู้เรื่องกับเมิงว่ะ    เมิงจะล่อกันก็บอกมาเถอะไอ้สัสสส ไม่ต้องเล่นมุก...กุงง.
.กุไม่ใช่ไอ้วินน่ะที่ตามเมิงทัน...++
++เอ่อน่า...เมิงไม่ต้องพูดมากกลับเด๋วนี้เลยน่ะ ลูกกุรออยู่..++เสียงมันเริ่มอ่อนลง
++เอ่อไอ้เวร  ขัดความสุขกุตลอดเลยน่ะเมิง..++โอด่า
++ขอบใจว่ะ...โทรไปบอกมันด้วยล่ะ++มันตัดสายทิ้ง
.......................
++ไอ้เหรี้ยโอเนี๊ยะ คุยกับเมิงทีไร.เจี้ยวกุแมร่ง...หดได้ตลอด..++มันบ่นงืมงำกะตัวเอง....
++นี่ก็อีกคนขำอะไรนักหนานี่...++
++มันหด   หรือว่า  มันเล็กว่ะเก่ง..++ผมปล่อยก๊ากกกออกมาเล่นเอามันหน้าเสียเลย......
++ใหญ่กว่านี้เมื่อไรจะร้องไม่ออกนะเมิง...++
++เห็นมันหด...แล้วอารมณ์ดีง่ะ...++ดูมันพาลไปใหญ่ล่ะ
..ก่อนที่มันหันไปปิดมือถือทั้งของผมกับของมันลงทั้ง 2 เครื่อง....
++นี่แหละกุจะได้มีความสุขซะที...555++
++ไอ้บ้า....++ผมว่ามันเบาๆ
++ก็พี่บ้างี้ไง...วินถึงได้รักพี่...++มันทำเป็นรู้ดี
++จริงหรือเปล่า...++ไม่พูดเปล่ามันยังมาลูบไล้เล้าโลมตามตัวผมอีก............
++ยังคุยกันไม่จบเลย...++ผมว่ามัน
++ไม่คงไม่คุยแล้วตอนนี้  ไม่มีอารมณ์..........จะแย่อยู่แร่ะ..++
++เวร...++ผมบอก
...ก่อนที่มันจะขยับมาจูบที่ปากผมอย่างหิวโหยย...
..ผมเอามือไปลูบที่น้องมันก็เริ่มเบ่งขยายขึ้นล่ะ..........
………………….


..................................
........ตื่นเช้ามา โหหห นี่มัน 10 โมงเช้ากว่าแล้วนี่นา  ส่วนมันยังไม่ตื่นเลย.......
++เก่งตื่นได้แล้ว 10 โมงกว่าแล้วเมิง..++ผมเขย่ารั่วๆที่ตัวมัน
++10 กว่าแล้วเร่อะ...++มันทำท่าลุกลี้ลุกลน
++ป่านนี้พ่อกับแม่คงมาถึงล่ะ..++มันดีดตัวลุกขึ้นวิ่งเข้าห้องน้ำ
++อะไรเก่ง...++ผมสงสัย
++ก็พ่อกับแม่จะมาหาเราที่บ้านวินวันนี้อ่ะ...++
++ป่านนี้คงมาถึงแล้วล่ะ....++
++อ้าวว...++ผมร้องได้แค่นั้น
++มัวแต่..งง  มาอาบน้ำเรวเดี๋ยวท่านจะรอนาน...++มันเรียกผม
++งงอีกล่ะ  ก็มาอาบด้วยกันนี่แหละ...ทำเป็นไม่เคย..++
.++เอ่อๆ...++ผมก็งงๆและเดินเข้าไปอาบกับมัน
..ก่อนจะรีบมาใส่เสื้อผ้ากลับบ้านกันเพราะเปิดมือถือขึ้นมาเจอแต่...เมส...ที่กำลังตามตัวผมกับมันอยู่.......
.....เก่งบอกว่าพ่อกับแม่จะมาคุยเรื่องพวกเรา 2 คนกันแต่เป็นเรื่องดี  และท่านก็จะมาเที่ยวกันหลายวันอยู่ ...
ผมว่าก็ดีน่ะ  จะได้ฝากโอกลับบ้านพร้อมท่านด้วย....
++เก่งโตขึ้นเก่งอยากเป็นอะไร....++ผมถามก่อนที่จะก้มไปกอดเอวและซบที่หลังมัน
++พ่อกับแม่เป็นพ่อค้า  เก่งก็จะเป็นนักธุรกิจไง...++มันตอบและหัวเราะ
++วินล่ะอยากเป็นอะไร....อย่าบอกน่ะว่าอยากเป็นวิศกรอย่างพ่ออ่ะ...++
..มันตอบแทนผม  ไปล่ะ
++ก็ไม่แน่หรอก ทำอะไรก็ได้ที่วินดูแลพ่อกับแม่ได้ด้วย..++
++อ่ะ  แล้วพี่ล่ะ...++
++ไม่รู้ไม่สน...++ผมตอบขำๆ
++ทำไมพูดอย่างนี้อ่ะคับ...++มันว่า ก่อนที่จะกอดมันไว้แน่นและจูบที่ซอกคอมันด้านหลัง....
อย่างรักใครและหวงแหนที่สุด
**เก่ง...วินอยากให้เก่งรู้ว่า  ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไง  เก่งจะรักใคร    หรือเก่งจะเป็นของใคร 
วินขอแค่ให้ได้รักเก่งก็พอแล้ว...ทุกสิ่งทุกอย่าง ที่วินได้รับจากเก่งทุกวันนี้มันมากเกินกว่า
ที่วินหวังเอาไว้อีก.**
..ผมจูบมันที่ท้ายทอย   ล้วงเข้าไปในเสื้อแล้วก็กอดเอวมันไว้จนถึงบ้าน  เมื่อมองเข้าไปก็เจอสายตาจำนวนหลายคู่ที่กำลังมองมาที่ผมทั้งคู่  น้องบีมกำลังวิ่งร่าเข้ามาหาผม  เหมือนดีใจ
"พี่เก่ง  พี่วิน  ทำไมมาช้าจัง  พ่อกับแม่มารอแต่เช้าแล้ว  กำลังจะไปเที่ยวทะเลกันคับ  พี่วี  พี่โต  ก็มาด้วย"
มันรีบมาดึงมือผมทั้งคนให้เดินเข้าไปในบ้าน...
…………………
***********************
    <<<จบบริบูรณ์>>>

***********************
 
     See You Next Time Babe
***************************

[Winer]

*****************************************************
จบแล้ว...ดีใจจังจบซักที..เพื่อนๆคงภาวนาว่าจบทีซะเถอะ  อ่านแล้วเครียด...5555

ตอนหลังไม่ได้ปรับอะไรเลย มีเพียงนิดๆหน่อยเลยลงให้หมดทีเดียว....

เรื่องนี้ว่าจะเขียนภาค 2 ต่อ  แต่ก็ไม่รู้ว่าที่นี่จะเป็นอย่างไร  ถ้ามีเสียงตอบรับดีก็อาจจะลง

ภาค 2 ที่นี่ด้วย  แต่ว่ายังไม่ได้เริ่มเขียนอะไรเลยน่ะ..555

ขอบคุณเพื่อนๆที่ทนอ่านกันจนจบน่ะครับ  แม้ว่าจะภาษาแปลกบ้างก็อยากนำเสนออะไรที่เป็นตัวเอง

ขอบคุณคำติชม  หรือคำด่าที่มีให้กัน  ผมไม่เคยถือโกรธใคร  เพราะเป็นคนที่ไม่นำสิ่งเครียดๆมาใส่หัว

ชอบเป็นคนที่หัวเราะ  ขำเล่นสนุกสนานกับเพื่อนได้ตลอดมากกว่า  หากเรื่องนี้ได้ลงที่นี่อีกจะปรับ รายละเอียดเพิ่มขึ้นกว่านี้

เพราะฉบับเก่ามันเยอะจัดแก้ไม่ไหว  ไม่เก่งเรื่องคอมด้วย  ใช้อย่างเดียว....

พร่ำมากแล้วไปดีกว่า...
*********************************************
 

[Khainoi]

เรื่องนี้เปนเรื่องที่ดีนะผมว่า อ่านแล้วก็เห็นภาพตามดี
ภาค 2 ต่อเลยคับ อยากรู้ว่าจาเปนไงด้วย 
แบบเรื่องตอนเข้ามหาวิทยาลัยรึเปล่า โตขึ้นเจอคนเยอะขึ้นจามีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง
จารักกันมากขึ้นขนาดไหน  อยากรู้เหมือนกันแฮะ 

[Schizophrenia]

จบแล้วเหรอ
เสียดายจัง

ยังไงก็ขอขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ นะ
เป็นกำลังใจให้ :-)

[August_lovers]

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้นะค๊าบ ^^
ชอบมากมายเรย รอภาค2อยู่เน้อ~

[OitJi]

และแล้วก็อ่านจนจบ (TT แต่รุ้สึกเหมือนตัดๆไปนะ แต่ก็สนุกดี 


ส่วนภาคต่อจะมีก็ดีไม่มีก็ไม่ว่ากัน ถ้ามีก็จะติดตามต่อไป  แต่ถ้าคิดว่ามันจบบริบูรณ์


ในแบบของมันแล้วก็ไม่ควรต่อนะคับ ให้มันจบไว้อย่างสวยงามและลงตัวดีกว่า^U^ 

[Winer]

ลืมบอก 1 ข้อ  ว่าฉาก Love Love ไม่ถนัดที่จะเขียนเท่าไร
ดังนั้นขอหลบที่จะเขียนดีกว่า..555  ขออภัยจริงๆ...


 

[faNg]

อ๊า ยยยยยยยยยยยยยย

ทีระกะตกกะใจหมดเลยข๊ะ

เห้ออออ รอดดดดดดดด

ขอบคุณน่ะข๊ะ มีความสุขที่ได้อ่านตั้งแต่ต้นจนจบเลบข๊ะ  (มีเสียน้ำตาด้วย)

จะรอภาค 2 น่ะข๊ะ 

[scouser]

เฮ้อออออ!!!!!!!
เพิ่งหายใจได้ทั่วท้อง
ลุ้นจนระบบการหายใจปั่นป่วนไปหมด

ขอบคุณน๊าาาาาาาา

[rero]

เข้ามาขอบคุณและติดตามภาค ต่อไป

เรื่องนี้น่าติดตามทีเดียว อ่านแล้วเห็นภาพได้

ถ้าเรื่องนี้เป็นการเริ่มต้น...ถือว่าผ่านนะ

มีอะไรติดขัดก็ค่อย ๆ แก้กันไป  อีกหน่อยก็เจ๋งแล้วจ้า

โดยส่วนตัวชอบ น้องบีมที่สุดมีสีสัน อ่านแล้วอมยิ้ม
ในการเขียนตัวตนของน้องบีมน่ารักมากกก
ขอบคุณน๊า

[ZomZaa^^]

สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกเลยคับ

รอภาค 2 ด้วยคน

สมหวังกันซะทีนะฮับ   ดีใจด้วยนะ

 

[DexTunG]

 



 

[Winer]

****************************
ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันจนจบครับ  ภาค 2
รอหน่อยน่ะครับ

+DexTunG
+chakung
+rero
+scouser
+faNg
+OitJi
+August_lovers
+Schizophrenia
+Khainoi

กด+ให้ทุกคนที่ให้กำลังใจในการเขียนเรื่องนี้
.............................

[EunSung87]

มารอภาคสองด้วยคนคร่า

ภาคนี้วินน่าสงสารจัง

ส่วนเก่งน่าเตะมากมาย

โฮะๆ

[OitJi]

รออ่านอยู่นะ ไม่ค่อยได้เข้ามาที่นี่เลย ไม่มีเวลา 

[PEENAT1972]

  ชอบมาก ขอบคุณมากนะคราบ

[tummy22]

สุดยอดจริงๆ   ขอบคุณครับผม........................

[zemicolon]

พึ่งอ่านแบบรวดเดียวจบ สนุกมากเลยคับ

 

[seaz]

น่ารักจังครับ

อ่านตั้งนานกว่าจะจบ

[Dkmine]

น่าร้ากกจัง

อ่านจบแล้วค้าบบ

เป็นเรื่องที่ชอบมาก ๆ เลยย

แต่ถ้ามีภาค 2 กลัวจะไม่ Happy Ending อ่ะภาคนี้ยังลุ้นเกือบตายย

แต่ถ้ามีภาค 2 ก้อดี แต่ขอให้ เก่ง กะ วิน คู่กันน้าาา

เป็นกำลังใจให้ writer เสมออ .. ขอบคุณค้าบบ

[mixmix]

อ่านรวดเดียวจบเลย สนุกดีค่า

แต่ขอสารภาพเลยว่า ชอบตี้กับวินมากมาย

อ่านไปก็เชียร์ตี้ไป อยากให้เป็นพระเอกคู่กับวินอ่า

ภาค 2 เปลี่ยนพระเอกได้มั้ย เอาตี้คู่กับวินดีกว่าน๊า 55555555555

รีบหนีออกจากกระทู้ก่อนดีกว่า กลัวคนเขียนฆ่าเอา คึคึ