******************************
ตอนที่ 12..ความวุ่ยวายในใจ..( 3 )
................................
**********************************
.............................
..บรรยากาศในการเรียนวันที่ 2 ของไอ้เก่งดูๆก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยน
ไปมากนัก มันเองก็พยายามที่จะปรับตัว มันเงียบๆทั้งที่ปกติของมัน
ไม่ได้เป็นอย่างนี้เลย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน มันก็สนิทกับคนแปลกหน้า
ได้ไม่ยากมันต่างจากที่ผมเคยเห็นจริงๆ.....
หลายครั้งที่ผมเงยหน้าหันไปมองดูมันก็เห็นว่ามันกำลังจ้องผมอยู่.....
++ชาญนวุฒิ....++เสียงเรียกของครูทำให้ผมต้องหันไปมองมันเหมือนเพื่อน
คนอื่นกำลังทำอยู่
++ครับคุณครู..++เสียงมันตอบครูที่กำลังยืนจ้องมันที่หน้าห้องเรียน
++เธอมีอะไรหรือเปล่า...++
++เปล่าครับครู..++เสียงมันตอบเบาๆ
++เปล่า แต่ครูเห็นเธอนั่งเม่อตั้งแต่เมื่อวานแล้วน่ะ..++
++นี่จะเลิกเรียนอยู่แล้ว เธอก็ยังเป็น..++
++เปล่าจริงๆครับครู..++มันปฏิเสธอีกครั้ง
++เอาล่ะ เธอเพิ่งมาที่นี่อาจจะไม่ชินกับการเรียนการสอนที่นี่..++
++แต่เธอมีปัญหาอะไรก็ปรึกษาครูได้น่ะ..++ครูขยับแว่นจ้องมัน
แต่ก็ทำให้เพื่อนๆคนอื่นอดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่ได้
++สงสัย ชาญนวุติจะคิดถึงแฟนหรือเปล่าค่ะครู..++เพื่อนักเรียนหญิงแซว
แถมยังหัวเราะคิกคักกันในกลุ่ม...
...สีหน้าตอนนี้มันไม่รู้เป็นไง เพราะผมไม่ได้หันไปมองมันล่ะ
++ฮึ ฮึ ..++เสียงไอ้ตี้หัวเราะมัน
++หน้าจ๋อยเลยวิน ไอ้หยิงน่ะ..++
......................................................
...................
<<<<<ที่สนามบาสเย็นนั้น>>>>>
……………….
………
....ผมลงซ้อมได้ไม่เท่าไรก็ขอตัวพัก ก็แบบว่าไม่ได้อยาก
เก่งอยากดังไรเลย ขอเพียงแค่ครูมีคะแนนให้ก็โอล่ะ....
++น้ำคับพี่วิน...++น้องบีมยื่นน้ำมาให้ผมขวดนึง
++เหนื่อยแล้วเร่อะคับ..++มันก้มมาดูผมซับเหงื่อที่หน้า
..ทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้ กับความน่ารักของมัน
++ไม่อ่ะคับ...บีมก็เห็นว่าคนรอเล่นตั้งเยอะ...++เฮ้อ...ผมเลี่ยง
คำว่าขี้เกียจได้อย่างสวยงาม…คิกคิก
++บีมอยากเล่นมั่งจังอ่ะคับ...++มันทำหน้าอยากเล่นจัด
++อาทิตย์นี้บีมไปขอพ่อวัฒน์ซื้อลูกบาสดีกว่า..++มันพูดอย่างตื่นเต้น
...ผมลุกขึ้นเดินไปหยิบลูกบาสที่อยู่ไม่ไกลข้างสนาม...
++น้องบีมมานี่....++ผมตะโกนเรียก
++น้องบีมลองแย่งลูกบาสจากพี่วินดูซิคับ..เรามาเล่นด้วยกันน่ะ++
++โห ได้ซิคับ เมื่อก่อนบีมไม่อยากเล่นเลย แต่ตอนนี้ทำไมไม่รู้
อยากเล่นมากๆเลยง่ะ..++
..น้องบีมก็ตรงมาแย่ง ผมก็เลี้ยงลูกหลบซ้ายหลบขวา ตามเรื่อง
อยากลองเล่นกับมันดู....
++แย่งลูกให้ได้น่ะคับ ถ้าได้พี่จะพาไปเลี้ยง..++
++จริงง่ะ..++มันทำหน้าดีใจ
++งั้นบีมสู้ตายเลยครับ เพื่อติม บีมอยากกินอีกแล้วอ่ะ..++
มันพูดไปก้อเข้ามาแย่งไปด้วย...
++ซะงั้น เรื่องกินนี่ถนัด..++ผมว่ามัน
....................
........
++พี่เก่งเล่นด้วยคนได้มั้ยคาบ น้องบีม....++สายตามันจ้องอยู่ที่ผมอีกล่ะ
++บีมอยากเล่นมั่งอ่ะคับ...พี่วินเลยจะสอนให้++
น้องบีมเอามือชันเข่าทั้ง 2 ข้างหอบแฮ่กๆๆอย่างกับหมาน้อยน่ารักๆ
++พี่เก่งเล่นเก่งกว่าพี่วินอีกคับ...++มันยิ้มให้ผม
..แล้วเดินมาเอาลูกบาสที่มือผมไป
แต่มือมันที่จับลูกบอลกลายเป็นลูบมือผมเหมือนตั้งใจ....
++คิกคิกคิกคิก...++เสียงน้องบีมหัวเราะที่เห็นอย่างนั้น
++จะโกรธพี่ไปอีกนานแค่ไหนคับ...++
เสียงมันถามผม อย่างเสียใจ........
++พี่เก่งต้องทำยังไงเราถึงจะกลับมาดีกันเหมือนเดิมได้..++
++......................++ผมเงียบ
++พี่เก่งว่าพี่ทำทุกอย่างแล้วน่ะ..++
++ทำไมไม่ให้โอกาสพี่พูดบ้าง...++มันต่อว่าผม
++พี่ขอเวลาแค่ 10 นาทีได้มั้ย วินนน..++
.......................
.........
ผมหันหนีเพราะว่าถ้าขืนมองหน้ามันอย่างนี้ผมคงพูดอะไรไม่ออก
น้ำตาผมเหมือนจะไหลแต่ผมก็ต้องสะกดมันไว้ ไม่อยากให้น้ำตา
ฟ้องว่าผมรักมันไม่เคยเปลี่ยน......
++เก่ง..++ผมเรียกชื่อมันเสียงหนักแน่น
++เก่งทุกอย่างไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้วน่ะ...เก่งคิดผิดแล้วที่มานี่..++
++โกหก...++เสียงที่ปล่อยออกเผ่าเบาจากปากมันบ่งบอกได้
ถึงความในใจ
++มองหน้าเก่งซิวิน ถ้าวินไม่ได้โกหกเก่ง...วินก็รู้ว่าวินโกหก
ไม่เก่งมาแต่ไหนแต่ไร...++
...มันเดินมาจับผมให้หันหน้ามองมันแต่ผมก็ขัดขืนเอาไว้
เพราะน้ำตาผมพร้อมที่ไหลได้ตลอด....
++พี่ทำผิดจนวินให้อภัยให้พี่ไม่ได้เลยใช่มั้ย..++
++เมิง ไม่ ได้ ทำ อะ ไร ผิด..ไม่มีอะไรที่กูต้องอภัยให้..++
เสียงผมมันขาดๆหายๆ
++ทำไมพี่ไม่รู้ว่าใจวินคิดอะไร หันมามองตาพี่ซิ
แล้ววินจะรู้ว่าพี่รักวินแค่ไหน..++มันร้องขออีกครั้ง...
...................................
....................
++เมิงทำอะไรไอ้เก่ง...++ตี้เดินมาถาม
พร้อมกับจับที่บ่ามันไว้
...................
++เรื่องของกุ...เมิงอย่าเสือก..ไอ้สาด++มันตะคอกกลับ
................
++ไอ้เหรี้ย...กุพูดกับเมิงดีๆ++เท่านั้นไอ้ตี้ซัดหมัดขวาไปที่หน้าไอ้เก่ง
ทันที..1 หมัด
...ผมหันมาเห็นมันเซถลาลงกับพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ใจผมหล่นอยู่
ที่พื้นตกใจกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น.......
++อย่าตี้ อย่า...++ผมร้องห้ามเมื่อเห็นว่ามันกำลังตามไปซ้ำ
แล้วไปดึงมันแขนไอ้ตี้ไว้สุดแรง
++เมิงก็ดูดิ กูพูดดีๆกับมันแมร่งเสือกมาด่ากุ...ตะคอกใส่กู++
มันโวยวายใส่ผม
++กุหมั่นไส้เมิงตั้งแต่วันแรกแล้วไอ้ห่า..กวนตีนกุดีนัก ไอ้สัดดด++
มันว่าไอ้เก่งอย่างโมโหสุดๆในอารมณ์
++พี่วินพี่เก่ง..เลือดไหลที่จมูกแล้วคับ....++น้องบีมร้องอย่างตกใจ
....ผมหันไปดูเห็นมันเช็ดเลือดที่จมูกอยู่ น้องบีมไวกว่าที่ผมคิด..
++พี่เก่งเงยหน้าไว้คับแล้วค่อยนอนลง...++มันพลักเบาๆให้เก่งนอน....
++พี่วินบีมขอนะ ผ้าขนหนูเช็ดหน้าพี่วินน่ะ...++มันพูดแล้ววิ่งออกไป
....กลับมาอีกพร้อมผ้าชุบน้ำเย็นๆ...
...ตอนนี้เพื่อนก็เริ่มออกันมาดูว่าเกิดไรขึ้น..ส่วนตี้ก็มายืนข้างผม...
แล้วบอกให้คนอื่นถอยไปห่างหน่อย ไอ้เก่งจะได้หายใจได้สะดวก
และอากาศจะได้ถ่ายเทได้ดีด้วย....
++เช็ดให้พี่เก่งซิคับพี่วิน...++บีมยื่นผ้ามาให้ผม
++พี่เช็ดเองก็ได้คับน้องบีม ขอบใจมากนะคับ..++
มันพูดเหมือนจะร้องไห้....มันดึงผ้าไปจากมือน้องบีม
แต่ผมดึงกลับ.....
………..
……..
....นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจ้องมองใบหน้ามันเต็มๆ อีกครั้ง
หลังใจที่ผมได้เห็นเพียงแต่รูปที่ผมพกติดกระเป๋าไว้ติดตัวตลอด
ผมเช็ดซับเลือดที่ไหลออกที่จมูกตอนนี้เริ่มหยุดแล้ว
...... แต่กลับมีน้ำใสๆหลั่งมาจากตามันแทน
มันมองผมไม่ล่ะสายตา เหมือนอยากพูดอะไรออกมา
ผมเอาผ้าตรงที่ยังสะอาดอยู่เช็ดน้ำตาให้มันเบาๆ
ปกติถ้าใครทำมันอย่างนี้ มันเคยยอมใครที่ไหน มันมีแต่จะทำคนอื่น
เจ็บมากกว่าที่ใครๆจะทำให้มันเจ็บได้...
มันกับตี้รูปร่างก็พอกัน อีกอย่างมันท่าจะแรงกว่าไอ้ตี้
ด้วยซ้ำ...แต่คราวนี้มันกลับนิ่งเฉยได้ มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ
...................
.......
++เรื่องมันเป็นไงมาไงว่ะไอ้ตี้...++เล็กถาม
++เออ..กุผิดเองว่ะ กุอารมณ์ร้อนไปหน่อย..++ตี้คงรู้สึกเสียใจที่ไป
++อะไรกันว่ะ เพื่อนกันแท้..++เล็กพูดออกมาอย่างผิดหวัง
++ก็กูทำไปแล้วเมิงจะให้กูทำไงไอ้เล็ก..++
++บีมดูพี่เก่งน่ะ พี่จะไปซักผ้าก่อน...++
++คับ..++
....................
........
++วินนน..ตี้ขอโทษที่ใจร้อนไปหน่อย...++ตี้เดินมาคุยกับผม
ตรงที่ซักผ้า
++ตี้คงต้องไปขอโทษเก่ง...ไม่ใช่วิน ++ผมบอกเสียงเรียบเฉย
++วินจะโกรธตี้มั้ยล่ะ...++
++ทำไมตี้....คิดอย่างงั้น...++
++ตี้คงดูไม่ผิดใช่มั้ยว่าวินกับเก่งเป็นแฟนกัน...อีกอย่าง
เก่งก็มาจากโรงเรียนเก่าที่วินย้ายมาด้วย..เป็นเพราะว่าเก่ง
ใช่มั้ยวินถึงย้ายมาเรียนที่นี่++
++เปล่าหรอกตี้...++
++เราเป็นเพียงเพื่อนกัน เพื่อนเคยสนิทคนหนึ่งเท่านั้น..++
......ผมหันไปขยี้ผ้าต่อ...
++ตี้ก็ขอให้เป็นอย่างนั้นจริงๆ..เถอะ++
มันก้มหน้าพูดข้างๆผม...แต่ใจผมกำลังคิดถึงหน้าไอ้เก่ง กับซองสีน้ำตาล
ในเป้ผมว่ามันคืออะไร.........
....ผมเดินกลับไปอีกทีก็เห็นมันลุกขึ้นนั่งแล้ว เห็นน้องบีมนั่งจ้ออยู่ข้างๆ
มันแล้วมีไอ้เล็กอยู่ด้วย มีเล็กเป็นเพื่อนก็ดีแล้วล่ะ...จะได้มีคนดูแลมันอีกที
**เก่งไม่น่ามาที่นี่เลยรู้มั้ย**ผมบอกมันในใจ
**วินอยากให้เก่งเดินไปในทางที่มันควรจะเป็น ทางที่ถูก ทางที่เหมาะสม
สำหรับเก่ง เพื่ออนาคตที่ดีของเก่งเอง..**
......................................
............
**********************
***********
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
