หัวข้อ: ((<เก่ง กะ วิน,It's Gonna Be Me>))

[rero]

อ่านตอนนี้ รู้สึกกลัวตามวินกะเก่งไปด้วย
ตอนบอกว่าเก่งโดนพ่อเตะ ...เรารู้สึกว่าเศร้าตามไปด้วย
เห็นใจทั้งพ่อและวินกับเก่ง...เขียนได้ดีขึ้น...ละเอียดขึ้นนะ
ชอบตอนนี้...ที่สุด...

เป็นกำลังใจให้น๊า

[LingNERD*]

เห้อโล่ง รอตอนต่อไป

[speedboy]

มา+1ให้อีกที

อย่างน้อยเก่งกับวินก็พยายามที่จะสู้และพยายามผ่านอะไรด้วยกันแล้วละคร้าบ

ปัญหามีไว้ให้แก้ไข  พยายามแก้ให้สำเร็จนะคร้าบ เฮ้อ.. อินจัดเว้ยเรา  อิอิ

 

[faNg]

อ๊า ยยยยยยยยยยยยยยยย

ขอบคุณ คุณพ่อมาก มาก ก ก กก

ซึ้ งง ง ง งง 

สู้ๆน้า วิน กะ เก่ง

ขอบคุณน่ะข๊ะ รอตอนต่อไปค๊า

[DexTunG]

+1 ให้เช่นกันนะครับ


อ่านได้จุใจเลย   แล้วรอตอนต่อไปครับ











 

[OitJi]

+1   เช่นกัน(*-*   ใกล้แล้วซินะ

[aotkung]

อ่านแล้วอินจิงๆอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปครับ

[tombaza]

เก่งน่าสงสารๆ

[Solar cell]

 

[rero]

ย่องเข้ามาดูและมารออ่านตอนต่อไปจ้า

[J๐ly]

 


มาต่อได้แล้วววววววววว


 

[ZomZaa^^]

ดีใจจังที่พ่อเข้าใจ

 

[faNg]

รอมาต่ออยุ่น่ะค๊า

[Khainoi]

รอเก่ง วิน  และน้องบูมสุดน่ารัก 

[Winer]

*************************************
(ตอนที่ 15  ความเข้าใจ , ใครซักคน 3 )
................................
*************************************

....................................
.......................
ตอนนี้ ไอ้เก่ง ผม พ่อและแม่  กำลังนั่งหน้าเครียดกันอยู่ห้องรับแขก หลังจากเพิ่งผ่านเรื่องดุเดือด
ที่ทำให้ผมใจหายใจคว่ำกลัวจะเจอฝ่าเท้าอรหันต์ของพ่อ  แต่ก็ต้องขอบคุณสุดที่รักของผมที่มัน
ปกป้องเต็มที่  แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกเลยที่มันทำอย่างนี้  นี่คงเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมลืมมันไม่ได้

“เก่งทำแบบนี้  มันไม่ถูกและไม่ดีด้วยนะลูก...”แม่บ่น
“ผมรู้คับ..”มันก้มหน้ารับผิด
“แต่ยังทำ..”พ่อพูดขึ้นบ้าง
“ผมไม่มีทางเลือกแล้วครับ”
“โตจนไม่รู้จะพูดอะไรอยู่แล้วน่ะ  เอาแต่ใจ ” ผมซ้ำเติมมันอีกคน แต่ต้องเจอสายตาที่มองผมละห้อย
“คิดอย่างดีที่สุดแล้ว”มันพูดเบาๆ
“อย่าเถียงกันลูก  ตอนนี้มีเพียงหาทางแก้ไข”
“พ่อพอจะมีวิธีให้เก่งคืนดีกับพ่อภูมั้ย..”
“คงต้องกลับไปหา  ไปขอโทษท่านซะ..และคงต้องใช้เวลาด้วย”
“แต่ผมไม่กลับน่ะคับ..”
“เก่ง  เราผิด  เราก็ต้องยอมรับผิดนะลูก  แล้วหาทางแก้ไขไม่ใช่รับผิดแต่ไม่คิดแก้..”
“พ่อแม่  ก็ยังไงเป็นพ่อกับแม่เสมอ  ท่านคงไม่โกรธเราตลอดไปหรอก...”
“แต่ผมอยากเรียนที่นี่คับ...”
“พ่อไม่ได้บอกว่าต้องย้ายกลับไป  เพราะเรื่องมันเดินมาถึงขนาดนี้แล้ว..”
“ความหมายพ่อคือ  ให้ไปเยี่ยมท่านเวลาที่เราว่าง  อย่างเสาร์อาทิตย์ยังงี้.”
“แต่ผม.........”มันหันมาจ้องหน้าผม
“ถ้าจะให้พ่อกับแม่ช่วยก็ต้องฟัง”ผมกำชับมัน
“ครับบ  แต่ผมไม่กลับไปเรียนที่นั่นแน่  ยกเว้นวินจะไปด้วย”
“พูดง่ายน่ะนี่”ผมอดด่าไม่ได้
“พ่อพูดได้เต็มปากเลยน่ะ  ว่าพ่อไม่ชอบที่เก่งทำแบบนี้มากๆเลย  ความรักมันก็ยังเด็กเกินไปจะให้พ่อพูดไงยังดีล่ะ”
พ่อทำหน้าไม่สมอารมณ์ออกมาอย่างชัดเจน
“อย่างพ่อกับแม่  กว่าจะจริงจังกับเรื่องความรักก็เข้ามหาลัยกันหมดแล้วรู้มั้ย  อีกอย่างรักในวัยเรียนพูดตรงๆน่ะมันก็เหมือนฟองสบู่ เวลาที่โดนแสง ดูสวยงามแล้วก็แตก ในเพียงเวลาไม่นาน มันไม่ใช่รักที่ยังยืน”
“แม่พูดถูกน่ะเก่ง”ผมช่วยย้ำคำพูดของแม่
“จริงๆตอนนี้มันไม่สายที่จะกลับไป”ผมพูดเบาๆเพื่อดูใจมัน
“ม๊ายยยยยย  ผมไม่กลับ  ยังไงก็ไม่กลับน่ะ”มันออกอาการอาละวาดต่อหน้าพ่อกับแม่
จนพ่อต้องขยับไปกอดมันไว้
“ไม่กลับก็ไม่กลับ  พ่อไม่บังคับหรอกเก่ง”
“เก่งก็เหมือนลูกของพ่อกับแม่อีกคนน่ะ  รักกัน เป็นเพื่อนกัน ดูแลกันอ ย่างนี้ก็ดีเหมือนน่ะ”
“อยู่ที่นี่ก็ทำตัวให้มันดีๆหน่อย”ผมลองข่มมันดู
“ที่ทำอยู่ตอนนี้ยังไม่ดีอีกเร่อะไง  นิ่งและอดทนมากที่สุดแล้วรู้มั้ย”มันดุผม
แต่ผมยักไหล่ให้  ทำไมมึงจะต่อยกับพ่อหรือไงถ้าเมิงไม่อดทน
“เอาเนื้อๆหน่อยลูกเลิกเล่นกันได้แล้ว”พ่อหัวเราะ
“ตอนนี้เก่งจะเอาไงลูก”พ่อถามน้ำเสียงจิงจัง
“นอกจากเรียน  ผมอยากหางานทำด้วยครับ..”
“เอางั้นเหรอ”พ่อ
“จะดีเหรอลูก”แม่พูดเหมือนไม่เชื่อ
“เก่ง.....”ผมไม่คิดว่ามันจะพูดอย่างนี้

“ตอนนี้อย่างที่รู้ๆ  พ่อก็ไม่ได้มาส่งเสียอีกแล้ว  แม่เป็นคนเดียวที่เข้าใจผม  ยอมผมทุกอย่าง
ผมจึงอยากแบ่งเบาภาระให้กับแม่  รวมทั้งผมก็อยากที่จะสอนตัวเองให้ รู้จักหาเงิน  จะได้ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่อยากได้อะไรก็เอ่ยแต่ปาก ขอเงินจากพ่อกับแม่ตลอด.”
“คิดดี..”พ่อชมมัน
“พ่อคงดีใจมากกว่าถ้าผมจะรู้จักทำงาน  เพิ่งตัวเองได้มั่งดีกว่าที่ผมจะแบมือแต่ขอเงิน..อย่างเดียว.”
“ถึงแม่จะส่งคนเดียวก็ไม่ใช่ปัญหานี่นา  บ้านเราก็เป็นมีเงิน  ไม่น่าต้องทำงานให้ลำบากเลย  เก่งจะได้มีเวลาในการเรียนมากขึ้น”
“คนอื่นเค้าลำบากกว่าผมยังทำได้เลย..”
“แล้วมันไม่เสียการเรียนเหรอ”แม่ถาม
“ผมจะให้เรื่องเรียนเป็นหลักคับ..”
“เอาจริงหรือลูก..แต่ถ้าทำได้ก็ดี”
“พ่อ  ช่วยหางานให้ผมทำได้มั้ย...”มันมองพ่อผมอย่างอ้อนวอน
“งั้นพ่อจะลองปรึกษาอาวัฒน์ดูน่ะ.”
“จริงนะครับพ่อ...”มันทำท่าดีใจจนผมอดยิ้มไม่ได้
“งั้นที่นี่มันหาไม่ยากหรอก  แต่เก่งยังเด็กอายุยังไม่ถึง 18  คงต้องหาคนรู้จักให้เค้ามาช่วยอีกที  อาวัฒน์เป็นคนพื้นที่ไม่น่าจะยาก”
“ทำงานมันเหนื่อยนะมากๆน่ะ  มันไม่สนุกอย่างที่เราคิดเลย”
“ผมทำได้ครับ  ผมจะอดทน”
“ท่าจะเอาจริง  จริงด้วย”แม่ชื่นชมมัน
“ดีกว่าวินอีก  ยังคิดอะไรไม่เป็นเลย” พ่อโวยใส่
“อ้าวพ่อ  ทำพูดงี้ล่ะ”ผมรู้สึกน้อยใจที่พ่อว่า
“ก็เมื่อก่อนพ่อเคยเห็นแต่เก่ง ทำตัวเกเร  มีแต่เรื่อง  บางครั้งถึงกับเลือดตกยางออก  พ่อเขาชอบมาบ่นให้พ่อฟังประจำ  เพราะไม่รู้จะแก้ยังไง  มันซ่าเกินกว่าจะคุมได้  แต่พอได้ยินเก่งพูดแบบนี้มันให้พ่อดีใจน่ะซิ”
ผมกับแม่หันมายิ้มให้กันส่วนมันน่ะเหรอหน้าบาน  แถมยักคิ้วให้ผมเหมือนจะเยาะเย้ยอีกต่าง
“ผมก็จะรอดูเหมือนกันว่าจะทำได้กี่น้ำ”
“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะวิน”แม่ดุผม
“แม่ครับ  อย่าดุวินเลยน่ะ  ผมยอมแล้ว”มันหัวเราะ
แต่แม่ซิยิ้มออกหน้าออกตาอย่างเห็นได้ชัด
“แม่ก็จะคอยดูเหมือนกันว่าเก่งจะดูแลวินไปได้แค่ไหน”
“แม่  ให้เก่งดูแลตัวเองได้ก่อนเถอะ”
“ถ้าพ่อกับแม่ยกให้ผม  ผมจะดูแลวินตลอดไปเลยล่ะครับ”มันทำหน้าเจ้าเล่ห์
“เห็นมั้ยแม่  ผมว่าแล้วเข้าทางมันอีกตามเคย  มันรอให้แม่พูดอยู่”
“แม่ครับ  วินพูดไม่เพราะกับผมอีกแล้ว”
ผมลุกขึ้นตั้งใจจะเคาะหัวมันซักที  พูดอะไรไม่อายพ่อกับแม่เลย  ทนไม่ไหวแล้ว
แต่มันก็จับแขนผมไว้...
“หยุด หยุด ลูก”พ่อดึงผมออกมาให้ห่างจากไอ้เก่ง
“จะตีกันอีกล่ะ แล้วอย่างนี้จะอยู่ด้วยกันได้เหรอ”
“ตกลงพ่อจะยกวินให้ผมแล้วใช่มั้ย”
“เห็นมั้ยพ่อ  มันหยุดที่ไหน”ผมเศร้า  พ่อส่ายหัว  แต่แม่กลับหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“ผมพูดเล่นนะครับ  ไม่อยากให้พ่อเครียด”ดูมันเล่นกับพ่อก็เป็น
“เอาเป็นว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องอนาคต  พ่อไม่พูดดีกว่า  แต่พ่อจะรอดู”
“แต่ตอนนี้ยังไงพ่อก็คงไม่มีลูกสะใภ้แล้ว  คงได้ลูกเขยอย่างเดียวน่ะพ่อ”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ไอ้เก่งมันขำ
“แม่ก็เอากับเค้าด้วยเหรอนี่”  พ่อทำหน้าเซ็งที่เห็นแม่พูดอย่างนี้
.....................................................
..............
...............................
“ยังไม่จบน่ะลูก..”พ่อพูดต่อ
“เสาร์นี้...พ่อว่าจะพาเก่งไปเยี่ยมพ่อแม่ด้วย..”ผมเห็นมันทำท่าลังเล  ก่อนพยักหน้ารับ
“ตกลงน่ะ  อย่างน้อยก็ไปคุยกันให้มันดีขึ้นกว่านี้...”
“ท่านก็คงไม่อะไรมากหรอก  ตั้งแต่มาโทรไปหาพ่อมั่งหรือเปล่า”
“เก่งรู้มั้ยแม่  ยังนอนร้องไห้คิดถึงเก่งอยู่เลย  หัวอกพ่อแม่มันก็อย่างนี้แหละ...”
“เหมือนพ่อไง  ถ้าวินหายไปอย่างนี้พ่ออยู่เป็นสุขไม่ได้หรอก...”
...ผมหันไปมองหน้าพ่ออย่างไม่สบายใจ....
“คับพ่อ  แต่เก่งไม่กลับไปเรียนที่นั่นน่ะคับ...”
“ไม่เป็นไร  ท่านคงคิดมั่งล่ะ  ว่าถ้าลูกจบ มัธยมกันแล้วก็ต้องเรียนต่อ  แล้วมหาลัยแถวบ้านเรา
ก็ไม่มี  มีเพียงมหาลัยครูอย่างเดียว  ยังไงก็ต้องออกมาจากบ้านอยู่ดี  พ่อจะช่วยพูดให้ล่ะกัน...”
“ขอบคุณครับพ่อ”
...มันเข้ามาก้มกราบที่เท้าของพ่อทันที  แค่เห็นน้ำตาผมก็ไหล....ไหลเพราะดีใจที่เห็นมันมีรอยยิ้ม...
ไม่คิดว่าคนที่ดูแข็งๆ กระด้างกระเดือกบางเวลาทะเล้นทะลึ่ง ดูไร้สาระอย่างมัน  จะก้มกราบพ่อได้
“เก่งไม่ต้องคิดมากน่ะ”  พ่อลูบหัวมัน
“เอารถมาใช้หรือเปล่านี่”
“ยังครับ  แม่บอกว่าจะส่งมาทีหลัง”
“งั้นก็ตามใจ  แต่อยู่ที่นี่  พ่อกับแม่จะอุ่นใจกว่าน่ะ”
“ไม่เป็นครับ”  มันหันมามองหน้าผม
“ผมดูแลตัวเองได้ครับ”
........
“วันนี้แค่นี้ก่อนล่ะกัน”
“ไปกินข้าวกันเดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะกัน”
“ก็ดีเหมือนพ่อก็หิว”
“แต่ผมไม่หิวครับแม่”
“ไม่หิวก็ต้องกิน”แม่บังคับ
“ครับแม่”
.............................
...............
เสียงโทรศัพท์บ้านที่ดังขึ้นทำให้ผมต้องเดินไปรับ  เพราะความที่ไม่อยากกินข้าวเลย
“สวัสดีครับ”
“กูเอง......”ไอ้ตี้ตอบมา
“มีอะไรหรือเปล่า”ผมได้ยินเสียงแทรกเข้ามาในสายดั่งลั่น
“เปล่า  วันนี้กูกับเมิงไม่ค่อยได้คุยกันเลยกูคิดถึงก็เลยโทรมา”
“แล้วอยู่ไหน  ทำไมเสียงเพลงมันดังลั่น”
“กูมากินเหล้ากับเพื่อน”
“อีกแล้วเหรอไอ้ตี้”ผมตะคอกใส่มันจนต้องหันไปมองดูว่ามีใครดูผมอยู่เปล่า
“กูเครียด  มึงจะให้กูทำยัง  จะไปหาเมิงก็บอกว่ามึงก็บอกว่ามีธุระกับไอ้เก่ง”
“มึงรักมันใช่ไหม”
ไอ้เก่งตอนนี้มันเองก็ไม่กินข้าวแล้ว  มันวางช้อนซ่อมแล้วมองมาที่ผม
“เอาไว้ค่อยคุยน่ะตี้  ตอนนี้ไม่สะดวกจะคุย” ผมพูดเบาๆ
“กลับบ้านเถอะน่ะตี้  วันนี้กูก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว  ยังไงกูจะโทรไปหาถ้ามันสะดวก”
“แล้วเป็นอะไรไม่โทรเข้ามือถือ”
“ก็กูอยากรู้ว่าเมิงอยู่บ้านจริงหรือเปล่า”
“จับผิดกู”
“คิดแบบนั้นก็ได้”
“กลับบ้านน่ะเดี๋ยวไปโรงเรียนสายอีก”
“ก็ได้ กูอยู่อีกซักชั่วโมงแล้วกลับ”
.......................
.........
“ใครโทรมา”แม่ถาม
“ตี้คับ”  ผมก้มหน้าทำเป็นกินอาหารแบบไม่อยากจะตอบอะไรอีก
“ท่าทางตี้ จะเที่ยวเก่ง”
“ไม่รู้ซิครับแม่  คงมีบ้าง”
“แม่เป็นห่วงน่ะ  แล้วพ่อกับแม่เค้าไม่ดูแลบ้างเหรอ”
“พ่อแม่เลี้ยงมาแบบนี้อ่ะคับแม่  ลูกอยากได้อะไรเค้าก็ให้ทุกอย่างเพราะไม่มีเวลาดูแล”
“ตี้เลยทำอย่างนี้”
“จริงๆตี้ก็เป็นคนที่คบได้น่ะครับแม่  ตั้งแต่รู้จักมานอกจากเรื่องเที่ยวแล้ว  นิสัยอย่างอื่นมันก็ OK.”
ผมมองหน้าไอ้เก่งที่ตอนนี้กำลังตักข้าวเข้าปากอย่างช้า ๆ อาจทำเป็นไม่สนใจแต่คงนิ่งฟังอยู่
“พ่อไม่ว่าหรอกน่ะ  เพราะพ่อคิดว่า  วินคิดเป็น  ทำเป็นแล้ว  แต่ถ้าอะไรที่มันไม่เหมาะกับเราก็อย่าไปยุ่งน่ะ”
ผมพยักรับทั้งที่ไม่รู้ว่าพ่อหมายถึงอะไร
“ผมอิ่มแล้ว  พ่อคับแม่คับ”  ไอ้เก่งมันบอก
“ผมขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนได้มั้ย  ผมเหนื่อย”  มันพูดต่อ
“เอาซิ”  พ่อตอบ
มันลุกขึ้นแล้วมองมาที่ผมเหมือนจะพูดอะไรแต่ไม่ยอมพูดออกมา
ผมเองก็ตามแล้วยิ้มให้มัน......






<<<<<<<RRRRR>>>>>>
......................................

[Winer]

*************************
มาต่อให้แล้ว  ขอบคุณที่ยังติดตามอ่านกัน

ขอให้มีความสุขน่ะน่ะ  พรุ่งนี้ถ้าทันจะลงให้ตอนเย็นอีกที

จะลงสลับกับอีกเรื่องไปมาล่ะกัน

ขอเปลี่ยนชื่อเรื่องนิดๆ  คิดว่าลงตัวที่สุดล่ะชื่อนี้
 
 
**************************

[DexTunG]

 :เฮ้อ:เข้าใจไปแล้วหนึ่ง  แต่เรื่องราวจะวุ่นวาอีกหรือป่าวนะ






 

[Winer]

***************************
<<<ตอนที่ 16..Baby confess..>>>
***************************
............................
.........
ผมยื่นแก้วนมสดที่แม่บอกให้เอามาให้มัน  พร้อมกับกินเป็นตัวอย่างให้ดู
“รับดิ”ผมยื่นให้แต่มันยังไม่ยอมรับเอาแต่จ้องหน้า
“เป็นอะไรมากหรือเปล่านี่”ผมพูดอยู่คนเดียวพร้อมกับเอาแก้วที่กินนมหมดวางไว้บนโต๊ะ
“อยากกินเหล้ามากกว่า”  มันพูดทีก็ทำให้ผมเลือดขึ้นหน้า
“กลัวอนาคตจะไม่ได้เป็นขี้เมาหรือไง”
“เป็นก็ดีจะได้ลืมเรื่องเครียดๆ”
“แล้วใครบอกให้ทำอย่างนี้ล่ะ”
“ยังไม่รู้อีกหรือไง  ว่ากำลังพูดถึงอะไร”
“แล้วอะไร  ”
“พี่ไม่ได้เครียดเรื่องพ่อกับแม่  แต่เครียดที่เห็น  เห็น แฟนตัวเองมีกั๊กแล้ว  นี่มายังไม่ทันเท่าไรเลยน่ะนี่”
“อ๋อ  เข้าใจล่ะ  ”ผมหัวเราะดั่งลั่น
“กินนม  จะกินไม่กิน”
“กินก็ได้”  มันทำปากงุบงิบ  แล้วรับแก้วนมไป
“เป็นห่วงรู้มั้ย”
“ให้มันจริงเถอะ  กลัวแต่เจอใหม่แล้วจะลืมเก่า”มันเอานิ้วเคาะแก้วเล่น
“ไม่มีอะไรเก่า  หรือใหม่ทั้งนั้นล่ะน่า”ผมไม่อยากให้มันคิด  ก่อนที่เห็นมันมองชำเลืองมา
“ทำแบบนี้ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง”  ผมอยากรู้ความรู้สึกมันจริงๆ
“กูผิดเองแหละ  ทำอะไรไม่เคยคิด  กูมันมันสมองหมาปัญหาควายนี่หว่า”มันขึ้นเสียง
“ไม่ได้ชวนทะเลาะน่ะ  อย่างที่บอกว่าห่วง”
“ห่วงแบบไหน  หรือว่าที่ผ่านมากูคิดอยู่คนเดียว”
“งั้นก็ไปอาบน้ำ”

........................
...........
“อาบน้ำก่อนเถอะ...” ผมเอ่ยปากไล่อีกทีเพราะสีหน้ามันดูเพลียๆ
“อาบด้วยกันดิ๊...”มันยิ้มอย่างมีนัยๆเมื่อพูดถึงเรื่องนี้
“ไม่อาวว...”ผมตอบอายๆใช่ว่าจะไม่เคยอาบน้ำด้วยกันน่ะแต่ตอนนั้นผมกับมันยังไม่เผยความรู้สึกซึ่งกันและกัน
ให้รับรู้  ตอนนี้ถ้าอาบน้ำด้วยกัน  ผมคงทนไม่ไหวแน่ เอาเป็นว่าวันนี้ผมไม่พร้อมล่ะกาน
“แต่พี่จะอาว  ตอนนี้ดั้ว..”มันเดินยิ้มยั่วมาหาผมที่เตียงอย่างช้าๆ

ผมเลยลุกขึ้นดันตัวมันเข้าห้องน้ำแต่  มันขัดขืน
“หอมแก้มก่อนดิ...”มันบอกเหมือนเด็กๆและเอานิ้วจิ้มที่แก้มตัวเอง
“ยังมีอารมณ์เล่นอีก”ผมทำท่าโมโหขู่มันไว้
“งั้นพี่ไม่อาบน้ำ  จะนอนอย่างนี้แหละ..”
“ก็ได้...”จริงๆผมก็อยากที่จะจูบแก้มใสๆของมันอยู่แล้ว
..ผมเลยโน้มตัวไปจูบที่แก้มมันทีนึง...มันยิ้มแก้มปริเอามือลูบที่แก้มเบาๆ ......
“อีกข้าง ดิ...”มันพูดแล้วยื่นแก้มด้านขวามา
**ดูมันทำ  มันจะให้ผมรักมันไปถึงไหน**ผมคิดในใจแล้วก็ยิ้ม
..............
......
....
“พลั๊กกก”
“บีมมาแล้ววววววววว..”พร้อมกับประตูที่เปิด เสียงวิ่งโดดลงเตียง
“มาตั้งแต่ตอนที่พี่วินกับพี่เก่ง โดนพ่อดุ...5555”  มันรายงานตัวพร้อมเหตุการณ์ที่มันเจอโดยอัตโนมัติ แล้วหัวเราะคงมีความสุขที่เห็นผมโดนพ่อด่ากัน
.ผมกำลังจะก้มไปจูบแก้มมันอีก  แต่ก็ต้องใจหายวาบบบบ....ผงะออกจากไอ้เก่งทันที....
“แต่แม่พิมพ์ขอให้บีมกลับไปก่อน  เพราะกำลังมีเรื่องต้องคุยกัน  บีมเลยเดินกลับไปบ้านอีกที  เหนื่อยเหมือนกัน
นะนี่รู้มั้ยคาบบบ  ผู้ใหญ่ทะเลาะกันทำไมต้องให้เด็กกลับบ้านน่ะไม่เข้าใจ.”มันทำหน้าใสซื่อได้อีกตามเคย
มันหันมามองผมกับไอ้เก่งแล้วก็ขำ
“ป๊าบบบบบ..”  เสียงผมตีขามันทีนึงเพื่อกลบเกลื่อนสิ่งที่กำลังทำ  หวังว่ามันคงไม่สังเกตุเห็นเมื่อกี้
“โอ๊ย  เจ็บน่ะ  ตีทำไม”มันเอามือมาลูบเบาๆ
“ทามรายกัน...”มันหันมาถามสายตาจ้องเขม็ง
“น้องบีมอย่าวิ่งแล้วโดดลงเตียงได้มั้ย  ซักวันเตียงจะได้พังพอดี..”ผมโมเมว่ามัน  ก็คนกะลังอายขอด่าน้องบีมเพื่อแก้ตัวล่ะกัน
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง...บีมเห็นนะว่าพี่วินทำรายพี่เก่งอ่ะ...” อ้าว เวรแร่ะมันเห็นด้วยผมคอตกเลย  แถมไม่สนใจคำด่าซักกะติ๊ด
“บีมเห็นไรคาบบ..”ไอ้เก่งมันถาม
“55555  บีมเห็น...”น้องบีมกำลังตอบ
“อย่างนี้ช่ายมั้ยคาบ..”พูดจบมันก้มมาจูบแก้มผมแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ
ผมงงนิดนึงก่อนจะวิ่งไปเคาะประตูห้องน้ำ
“ออกมาเจอดีแน่ไอ้เก่ง..”แต่จะทำไรมันล่ะคับ เขินจะแย่อยู่ล่ะ
“อ่ะ  ทีวินจูบแก้มพี่  พี่ยังไม่ว่าซักคำเลย 555” มันตะโกนร้องออกมาจากห้องน้ำ
โธ่เวร  มันย้อนจนผมพูดไม่ออกเลย
“ไอ้ ไอ้” ผมเรียกอยู่ได้แค่นั้น
“ไอ้อะไรครับ”
“หรือจะพูดว่าไอ้เก่งกูรักมึง” มันทำเสียงอารมณ์ดี  พร้อมกับเสียงน้ำที่กำลังไหล
 “คิกคิกคิกคิกคิกคิก...”น้องบีมหัวเราะชอบใจเอามือทุบเตียง
“ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง.”
“พี่เก่ง  เยี่ยมมากเลยอ่ะ....555.”มันขำชักดิ้นชักงออยู่บนเตียง  ส่วนคนที่อยู่ในห้องน้ำก็เริ่มร้องเพลงอะไรไม่รู้
.......
“ขำไรตัวแสบ..”ผมว่ามันแต่โมโหคนที่ร้องเพลงอยู่ในห้องน้ำอย่างอารมณ์ดีมากกว่า ................

“..And I swear ,If you come back

Here's my life Baby, till the end of time

(Come back to me ,Come back to me
Here's my life)

And I swear ,I'll keep you right By my side

'Cause baby You're the one I want ..”
*****************************
นั่นคือเพลงที่มันร้อง........
If You Come Back ของ Blue
**************************

“พี่วินอ่ะ  รักพี่เก่งอ่ะดิ๊..”มันเน้นเสียง
“ใครจะไปรัก...คนบ้ายังเงี้ยะ...”ผมตอบแบบเสียงเมินเฉย
“โกหกเห็นๆเลยอ่ะคับ..”มันขำไม่จบไอ้เด็กคนนี้
“น้องบีมมมมมม...”ผมข่มเสียงใส่
 “บีมพูดความจริงง่ะ...”
“ความจริงไร...”
“ก็พี่เก่งบอกบีมก่อนนี้แล้วว่าเค้ารักพี่วิน..”
“พี่เก่งบอกบีมด้วยว่า  ให้บีมดูแลแฟนเค้าให้ดีๆตอนนั้นพี่วินกำลังงอนเค้าอยู่..”
“น้องบีมมม....” ผมเซ็งกับความแก่แดดของมันจริง  บางครั้งมันก็ตลกดีแต่บางครั้งมันก็เกินไป
และไอ้ที่พยายามดุนี่เคยกลัวซักนิดม่ะนี่
“แถมพี่เก่งหล่อ  กว่าพี่ตี้อีกอ่ะ....”
“แต่พี่ว่าพี่ตี้หล่อกว่าอีกนะคับ..”ผมยิ้มหัวเราะเยาะมัน
“ผมจะบอกพี่เก่ง...”น่ะมันขู่ผมเสียงแข็ง
“ขี่รถไปฟ้องเลยยยย.รีบๆไปเลยน่ะโน่นไม่ยืนคอยหน้าประตู”ผมขำ
“ม่ายต้องท้า  พี่เก่งออกมาบีมบอกแน่ แต่ไม่ยืนเฝ้าหน้าประตูหรอก” มันส่ายนิ้วชี้ไปมา  ข่มขู่ผมไปในตัว
“เออๆ  พี่จะได้รู้ไว้  ต่อไปมีอะไรจะไม่พูดให้ฟังล่ะ”
.....................
.......
“เก่ง  เสร็จแล้วตามวินไปข้างล่างหน่อยนะ..” ผมชวนมันลงไปข้างล่าง  เพราะว่าน้องบีมอยู่ในนี้เลยไม่อยากคุย
“มาช่วยพี่หน่อยดิคาบ  ยางงไม่เส็จเลยอ่ะ....”
“ถ้าวินช่วยคงเสร็จตอนนี่แน่คับ.ซี๊ดดดด อ่ะ โอ้วววว ๆ.”มันทำเสียงซะเซ็กซี่ สั่นระรัววว..
“ยังจะทะลึ่งอีก..น้องบีมก็อยู่น่ะ.”
“มี อา ราย...คับผม”ผมล่ะส่ายหัวกับการทำเสียงของมัน  ช่างกวนประสาทดีจริงๆ
“บอกว่าให้ตามไปก็ ไปเถอะน่า..”
“คับผม  พี่เก่งอาบน้ำแล้วจะรีบตามไปคาบ เบเบ๋..”
“ไปไหน  บีมไปด้วย...”น่านมันต้องแจมทุกเรื่อง
“ไม่ต้อง  อยู่นี่แหละ  พี่วินมีเรื่องส่วนตัวจะคุยกับพี่เก่ง  แล้วก็ห้ามไปทำตัวสอดรู้สอดเห็นด้วย
ไม่งั้นพี่วินโกรธแน่...”ผมทำตาขวางใส่มัน
“คาบบ  ไม่ไปก็ได้  ดูหนังดีกว่า..เบื่อคนใจร้ายเซ็งคนใจดำ ..”มันบ่น

......................
....
...เสียงโทรศัพท์ดัง..........
“พี่วินโฟน  พี่เก่งดังอ่ะคับ...”
“ก็ไปบอกพี่ชายเราเองดิ..”น่าผมยกให้มันเป็นพี่น้องกันไปล่ะ อยากเข้าขาคู่ขี้กันดีนัก....
“ที่ร้ากกก  คับ รับโทรศัพท์ให้พี่เก่งหน่อย ไอ้โตมันโทรมา....”ผมส่ายหัวกับเสียงที่มันเรียก
จะเรียกธรรมดาๆก็ไม่ได้
“อ่ะ..รับดิ..”น้องบีมยื่นมาให้แล้วก็ขำ  เด็กคนนี้มันจะเส้นตื้นไปถึงไหนว่ะ  อะไรๆมันก็ขำไปหมด...
“ฮาโหล...6 โหล 10 โหล..ว่าไงว่ะไอ้โต.” ผมเล่นมุขกับมัน...
“เฮ้ยไอ้วิน...เมิงอยู่กับไอ้เก่งเร่อะแล้วมันไปไหนว่ะ...”
“อาบน้ำอยู่.....”ผมบอกตามจริงไม่ได้คิดอะไร
“เหี๊ยะแร่ะ  นี่เมิงเสร็จไอ้เก่งแล้วเหรอนี่  กุว่าแล้ว แมร่งเก่งฉิบหายสัด ง้อไม่กี่วันเมิงก็เสร็จมันล่ะ..555”
มันขำกลิ้งคงคิดว่าผมกับไอ้เก่งเพิ่งมีอะไรกันแน่เพราะผมบอกว่ามันอาบน้ำอยู่
“เฮ้ยยว่าแต่  กี่ทีว่ะ...”มันไม่เว้นช่องให้ผมได้พูดซักนิ๊ด
หันไปอีกทีน้องบีมก็จ้องอยู่มองอยู่.....ผมเลยเดินเลี่ยงเอาโทรศัพท์มาคุยห่างมัน....
“ไม่เท่าไรว่ะ  3 ที เอง..”
“เอ้ยจริงง่ะ  ไอ้เก่งมันขนาดนั้นเลยเร่อะเมิง...”
“กูจะโกหกเมิงทำไร..”
“ไอ้สัดเอ้ยย  มันหื่นมาจากไหนว่ะ..”มันด่าไอ้เก่ง
“เมิงเป็นไงมั่ง...เจ็บมั้ยว่ะ..”มันย้อนมาที่ผม
“แล้วลีลามันดีม่ะว่ะ...กุถามหน่อย..”
“พอไหวว่ะ..555..ถ้าเมิงอยากรู้ขนาดนั้นเมิงก็เอากับมันดิ”
ผมอดขำตัวเองไม่ได้ที่รับมุขมันเป็นเรื่องเป็นราว...
................................
..................
“คุยอะไรกัน...”ไอ้เก่งมาดึงโทรศัพท์ออกมาจากหูผม  ทำหน้าสงสัย
“เมิงคุยอะไรกับไอ้วินว่ะ  หัวเราะกันคิกคัก...ไอ้สาดด..”นั่นคือคำทักทายของมันกับเพื่อนตามปกติ..
“ไอ้เก่ง  มึงนี่เลวจริงๆเลยไอ้เหรี้ย...”
“อะไรว่ะ  อยู่ๆเมิงก็ด่ากุ...”
“น่านนนน...นะเมิงทำเป็นไม่รู้เรื่องไอ้ห่า...”
“เอ๊า   ตกลงเมิงคุยเรื่องอะไรกับไอ้วิน  อย่าให้กูด่านะเมิงโว้ย”
“ไอ้สาดด  เมิงไม่ต้องมาแกล้งไม่รู้ไม่ชี้เลย..”
“มึงอย่าลีลาไอ้โต  กูชักโมโหเมิงล่ะน่ะ..”ไอ้เก่งเริ่มโวยวาย
“ไอ้วินมันบอกกูแล้ว  ว่าเมิงล่อไป 3 ที ตัวลอยแล้วซิเมิงอ่ะ..”เสียงไอ้โตหัวเราะดังออกส่วนไอ้เก่งมันหันมาจ้องหน้าผม..
“อืมมม  เรื่องนี้เองเร่อะที่พวกเมิงหัวเราะกันคิกคัก...”ส่วนผมก็อมยิ้มอยู่ข้างมัน...
..........................
..........
“เมิงก็เชื่อมันน่ะไอ้เหรี้ย  เมิงโดนมันอ่ำแล้วไอ้โต..”
“อ่ะ จริงง่ะ  ก็มันพูดเป็นเรื่องเป็นราวกับกู”
“ม฿งโดนมันหลอกแล้ว...ไอ้เวร..”
..................
“กูจะทำอะไรได้ว่ะ  แมร่งหาจังหวะไม่ได้เลย  พ่อกับแม่ก็อยู่  แถมเจ้าตัวแสบคอยประกบตลอด  โอกาสยังหาไม่ได้เลยเมิงเอ้ย...”มันหันมามองผมกับน้องบีมพูดเสียงกระซิบกระซาบกับไอ้โต  ส่วนน้องบีมมันก็ดูหนังทำเป็นไม่สน...
..แต่หูมันไม่รู้จะกระดิกฟังหรือเปล่า  เด็กคนนี้ไว้ใจได้ที่ไหน
“น่าสงสารเมิงน่ะไอ้สาด  กูอยากถีบซักทีดิ...เสี่ยนน่าดูซิมึง”
“เออว่ะ..”ดูมันหน้าด้านตอบจริงๆแล้วหันมายิ้มตาหวานใส่ผม
....................
.............
“ไปไหน...”ไอ้เก่งตะโกนถามเมื่อเห็นผมไปเปิดประตู
“ไปรอข้างล่าง...”
“เออๆ เด๋วตามไป...”ก่อนมันหันไปคุยกับไอ้โตต่อ
......................
........ผมเดินลงข้างล่าง  เจอเพียงแม่เดินจัดของอยู่ ส่วนพ่อไม่เห็น..
“พ่อล่ะคับแม่...”
“ขึ้นห้องแล้ว  แต่คงยังไม่หลับหรอก...”
“มีอะไรหรือเปล่า...”
“เปล่าคับแม่...วินเป็นลูกที่แย่มากหรือเปล่าคับ..”
“ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะลูก...”
“ก็วินทำให้พ่อเสียใจอ่ะคับ...”
........................
........
“วินพ่อกับแม่  มีลูกคนเดียวนะ.เวลาผ่านไปพ่อก็คงลืมเอง..”
“วินก็ต้องเป็นเด็กดี  เรียนให้เก่งๆ  ทำสิ่งดีให้พ่อภูมิใจซิลูก.”แม่ยิ้มอย่างปลอบโยน....
“ส่วนแม่ ไม่ต้องคิดอะไรเลยลูก...แม่รักวินที่สุดเลยล่ะ.”
แม่กอดผมไว้  สายตาผมเหลือบไปเห็นพ่อยืนมองที่ราวระเบียงบันไดข้างบน.......
............................
..........
“วินไปคุยข้างนอกนะคับแม่..”ผมบอกแม่
" คุยกันดีๆล่ะลูก อย่าทะเลาะกันล่ะ"
" คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ  แค่เรื่องส่วนตัว"
" อย่าไปบังเก่งมากล่ะกัน"
"คับแม่"
ไม่นานไอ้เก่งก็เดินลงตามออกมา...ผมมองไปที่แม่กับพ่อที่สายตาท่านยังคอยดูอยู่...

................................
............
<<<<<<<<<<QQQQ>>>>>>>>>>

[DexTunG]

แวะมา+1 ให้คับ วันนี้ได้อ่าน 2 ตอนเลย


ยังต้องเคลียร์อะไรกันอีกหรอ


หรืออยากรู้เรื่องของเก่ง อีก 


ยังมีอีกหลายเรื่องใช่ปะ ที่วินจะถามเก่ง







 

[ZomZaa^^]

+1ให้ฮับ

น่ารักเหมือนเดิม

จะลงเอยด้วยดีมั้ยฮับ

เอาใจช่วยอยู่นะ

 

[Winer]

************************************
<<<ตอนที่ 16 ..Baby Confess  2 >>>
***********************************
.........................
...............
“ฝะ  ฝนเป็นไงมั่ง  ยังติดต่อกันอยู่หรือเปล่า...”ผมยิงคำถามที่ค้างใจที่สุดใส่มัน...
สายตามองที่ใบหน้ามันไม่วางตา  เพราะผมอยากรู้ว่า มันจะตอบอย่างไร  ถ้าผมถามถึงคนๆนี้
มันเองก็จ้องมองมาที่หน้าผมเหมือนไม่อยากตอบ  สีหน้าที่เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด  มันค่อยๆก้มหน้าลงมองที่โต๊ะ  แบมือทั้ง2 วางลงบนพื้นโต๊ะ  อย่างครุ่นคิดเหมือนกำลังนึกถึงเหตุการ์ที่ผ่านมา.............
..............
........
“ถ้ามันไม่สะดวกใจก็ไม่ต้องเล่าตอนนี้ก็ได้น่ะ..”ผมพูดอย่างจิงใจ  เพราะว่าบางทีมันอาจไม่พร้อมที่จะบอกผม   หรือไม่แน่ใจตัวเองเหมือนว่า ยังอยากรู้เรื่องของฝนหรือเปล่า
“เมื่อก่อนก็คิดว่าฝนคือคนที่ใช่  ตอนที่เก่งคบกับฝน  มันเกิดจากมาจากที่ความรู้สึกวุ่นวาย  มันเกิดขึ้นในใจ
เก่งคิดว่าตัวเองกำลังมีใจให้วิน  ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน มันมีความรู้สึกอย่างนั้นได้ไง  หรือคงเป็นเพราะว่าเราเป็นเพื่อนกันมานาน  ก็พยายามที่จะหาคำตอบให้ตัวเอง  จึงลองคบกับฝนอย่างจริงใจดู”
ผมตั้งสมาธินิ่งฟังสิ่งที่มันพูดออกมา 
“ตอนที่เก่งไปกินเหล้าเมาอยู่ที่บ้านไอ้โตได้หลายวันแล้ว ฝนไปนั่งร้องไห้โวยวาย  ว่าทำไมเก่งถึงทำนิสัยเสียอย่างนี้ ฝนไม่เคยเห็น มันเกิดอะไรขึ้น.”
“ฝนก็ระแคะระคายมาบ้างเรื่องเก่งกับวิน  เพราะดูๆมันสนิทเกินเพื่อน  แต่ฝนไม่กล้าถาม
 เพราะกลัวคำตอบที่จะได้ยิน..”
“แต่วันนั้นฝนอึดอัดมานานจึงตัดสินใจถาม..”
“เก่งทำตัวอย่างนี้เพราะว่าวินใช่มั้ย..”เก่งไม่กล้าที่จะสบตาฝนเลยเพราะรู้ว่าตัวเองทำได้ผิดกับเธอ
“ใช่..”เก่งตอบสั้นๆ  แต่ความหมายมันคลุมทุกอย่าง  ทั้งที่กลัวว่าฝนจะเสียใจแต่ไม่รู้จะทำอย่างไรตอนนั้นมันสุดแล้ว  อีกอย่างเก่งก็อยากที่จะบอกฝนสำหรับเรื่องในใจเกี่ยวกับวินให้รู้ด้วย
“แล้วเก่งก็ไม่ได้คิดแค่เพื่อนกับวินใช่หรือเปล่า.”
เก่งพยักหน้ารับแทนคำตอบ
“แล้วฝนล่ะ  ฝนเป็นอะไรสำหรับเก่ง  บอกมาซิฝนไม่เข้าใจ  บอกมาซิ”
“ฝนทำอะไรผิด  นี่คือสิ่งที่ฝนได้รับใช่มั้ย”
...แค่นั้นฝนก็ปล่อยโฮออกมา  เก่งเข้าไปกอดฝน เธอก็ทุบอกเก่งหลายครั้ง  แต่ก็รู้ว่ามันคงเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวด  ที่ฝนกำลังได้รับ พี่ได้แต่พูดขอโทษๆ กับฝนซ้ำไปซ้ำมาเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรได้ดีกว่านี้
ฝนก็กอดเก่งไว้แล้วก็ร้องไห้ไปว่าทำไมเก่งถึงทำอย่างนี้ ทำไมเก่งถึงเป็นคนแบบนี้..เก่งฆ่าฝนเลยดีกว่าถ้าเก่ง
จะทำอย่างนี้กับฝน...ฝนขอให้เก่งเลิกกับวินได้มั้ย..
.......................
..........
“เก่งไม่รู้จะทำยังไงได้แต่กอดฝนไว้ อดน้ำตาซึมไม่ได้.”
“ฝนรักเก่งมากแค่ไหนรู้มั้ย  ฝนให้เก่งได้ทุกอย่าง  ไม่มีเก่งแล้วฝนจะอยู่อย่างไร  ฝนทำใจไม่ได้จริงๆ.”น้ำเสียง
ที่บอกถึงความเจ็บปวดทำให้เก่ง รู้สึกว่าตัวเองเหรี้ยจริงๆ
.................
“เก่งขอโทษฝน  ความผูกพันธ์ของเก่งกับวิน มันมากมายเกินกว่าที่ฝนจะเข้าใจ..”
“ขอโทษเหรอ  เวลาที่ผ่านมา  เก่งพูดได้เพียงคำว่าขอโทษๆ  ฝนไม่อยากฟัง”
“เก่งเคยลังเล  ต่อต้านกับความรู้สึกแปลกๆกับวินแบบนี้มาตลอด   แต่วันที่ไม่มีวินอยู่แล้ว จึงเข้าใจอย่างแท้
จริงเลยว่า  ใจเก่งอยู่กับวินหมดแล้ว”
“เก่งรักวินทั้งที่วินก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน  อย่างนี้ก็แสดงว่าเก่งก็เป็นเกย์ใช่มั้ย”
“ไม่รู้..........”เก่งไม่อยากอธิบายเรื่องนี้กับฝน   แล้วแต่เธอจะเข้าใจล่ะกัน
“ถ้ารู้แต่แรกว่าเก่งเป็นอย่างนี้  อย่าเจอกันเลยดีกว่า”เธอยังคงโวยวายไม่เลิก
“ฝนเป็นเพียงสิ่งที่เก่งอยากลองใช่มั้ย” น้ำตาที่อาบแก้มยังไหลหนองไม่หยุด
“มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะฝน”

วันนั้นโดนฝนตบที่หน้าตั้ง 2 ที รู้สึกเจ็บเหมือนกันแต่คงเพราะว่าฤทธิ์เหล้าม้างเลยกัดฟันทน ไอ้โตมันก็อยู่ด้วย
มันเลยเข้ามาห้ามไว้....
เก่งเลยให้ไอ้โตไปส่งฝนที่บ้าน  เก่งรู้ว่ามันเป็นอะไรที่เลวมากๆ  เหมือนเป็นการหลอก  ทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่ง
โดยที่เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย  เก่งเสียใจจริงๆ......
............
......
...น้ำเสียงที่เล่าอย่างหดหู่ของมันทำให้ผมพูดอะไรไม่ออกอยากถามเรื่องที่มันไปมีอะไรกับฝน  ว่าจริงหรือเปล่า
แต่ก็ไม่กล้า  อยากขอบคุณที่มันทำอย่างนั้น  แต่กลับคิดถึงหน้าฝน  หากว่าผมเป็นเธอ ผมก็คงไม่ต่างจากที่เธอรู้สึก......
ภาพที่ของฝนกับมัน 2 คนก็วิ่งผุดขึ้นในสมองของผม....
.................
เมิงเป็นคน 2 ร่างได้มั้ยเก่ง  ใจนึงให้ผม  อีกใจนึงผมยกให้ฝนล่ะกัน....ผมคิดในใจอย่างเศร้าๆ
....ผมเอื้อมมือไปจับมือมันไว้   มันเงยหน้ามองผม น้ำตาที่คลอๆอยู่ที่เบ้าทำให้ผมไม่รู้จะพูดอะไร.
ผมเอานิ้วไปเกลี่ยน้ำตาให้มัน  แต่มันกลับจับมือผมไว้....
“วิน  วินรักเก่งบ้างมั้ย...”มันจะถามทำไมว่ะนี่
“คำถามเด็กๆ..”ผมว่ามัน
...มันยิ้มเหมือนได้กำลังใจ
“วินเคยบอกว่ารักพี่มั่งมั้ยล่ะ  เก่งไม่เคยได้ยินเลยน่ะ”
...มันเอามือผมไปแนบไว้ที่แก้มซ้ายมัน...
“ใครเค้าจะไปรักคนเถื่อน อย่างเนี๊ยะ.”
“น่ะว่าแล้ว    คิดจะตอบดีๆบ้างม่ะ”
“บอกหน่อยนะครับพี่อยากได้ยิน..”มันอ้อน
“ไม่รู้  อยากรู้ก็ไปถามต้นไม้หลังบ้านโน่น.”
“โห...ซะงั้น...มันคงจะได้คำตอบล่ะน่ะ”มันหัวเราะ
“จะเล่นตัวไปถึงไหนว่ะนี่..”น่านความถ่อยวิ่งมาสิงมันล่ะ
...ผมขำกับท่าทางหงุดหงิดของมัน
“แกล้งคนอื่นเนี๊ยะถนัด....แล้วก็มาว่าแต่พี่อ่ะ.”
“บอกหน่อยน่าอยากได้ยินจริง”
.........................
...........

“ขึ้นไปนอนได้แล้วลูก..”เสียงพ่อที่เรียกอยู่หน้าประตูทำให้เก่งรีบปล่อยมือผม
“ดึกแล้วมีไรค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็ได้.”
“คับ.”
“คับพ่อ..”นี่คือเสียงมันตอบ
.เก่งกับผมเดินเข้าบ้านตามที่พ่อบอก  พ่อไม่ยอมไปไหนยังคงยืนเฝ้าที่หน้าประตูเหมือนจะจับผิดหรือเปล่านี่.....
“รักกันชอบกันก็อย่าไปทำอะไรที่ไม่ดีไม่เหมาะนะลูก”
...เสียงทักของพ่อเล่นเอาผมสะดุ้ง  ไม่คิดว่าพ่อจะพูดยิ่งทำให้ผมอายเข้าไปอีก...
“คริคริคริคริคริคริ...”เสียงหัวเราะของแม่ดังขึ้น
“พ่อ  ทำอย่างกะบ้านเรามีลูกสาว..”
ผมหันไปเห็นยืนพ่อเกาหัวก่อนจะพูดว่า...
“แล้วจะให้พูดยังไงหว่า  พ่อพูดไม่ถูกอ่ะแม่..”
...แม่ก็ส่ายหัวเหมือนกัน...ผมเลยเดินหนีขึ้นบนไปดีกว่า....
“พ่อคับแม่คับ....เก่งจองแล้วนะคับคนนี่เนี๊ยะ.”มันยังหันไปบอกพ่อกับแม่อีก....
แต่ผมไม่กล้าที่จะหันกลับมาดูสีหน้าพ่อกับแม่เลยว่าเป็นอย่างไร..
...................
.........
....................................
.............................................

“ดูถึงไหนแล้วคับ..เนี๊ยะ.”มาอีกทีน้องบีมก็ยังจ้องกาตูนนารุโตะไม่เลิก.....
“มันสสสมากกกเลยอ่ะพี่วินมาม่ะมาดู”มันชวน
“พี่อาบน้ำก่อนล่ะกัน...แล้วก็ปิดทีวีนอนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะคับน้องบีม.”ผมเห็นมันดึกล่ะ
เด๋วมันไม่มีสมาธิเรียน
“พี่นอนแล้วน่ะ”ไอ้เก่งเอนตัวลงกับที่นอนแล้วยิ้มๆ
ผมหันไปยิ้ม  กูรู้น่ะว่ามึงกำลังคิดอะไรไอ้เก่ง   โชคดีหรือโชคร้ายว่ะนี่ที่น้องบีมมานอนด้วย...
“อาบเร็วๆน่ะ”
 “ไม่ต้องมาเร่ง  ง่วงก็นอนไปก่อนเลย”
“ไม่ได้ง่วง  แต่อยากนอนคุยด้วยมากกว่า”
ขี้เกียจตอบมันเลยเดินเข้าห้องน้ำดีกว่า  แต่ก็หันไปดูน้องบีมที่กำลังจ้องทีวีโดยไม่สนใจผมกับไอ้เก่งเลย  อย่างนี้ดี
ผมยกเท้าให้ในความกวนของมัน...
“น่านๆ  ดูทำ  เดี๋ยวจับพาดบ่าซะเลยนี่”ผมขวัญออกหูทันที
“ไอ้  ไอ้..............” จะหันไปด่าน้องบีมก็หันมาดูเมื่อได้ยินเสียงผมดังลั่น
แต่มันไม่มีสลดซักนิด
“อย่างนี้มันต้องสั่งสอนว่ามั้ยคับน้องบีม”  มันเรียกน้องชายมันเป็นพวก
“สอนอะไร  บีมโตแล้ว”น้องบีมตอบนิ่งๆ  ทำเอาไอ้เก่งไปไม่เป็นเลย
“เวรของกู  พวกไม่รับมุข”มันทำหน้าเซ็ง  แต่ผมขำกลิ้ง
น้องบีมก็หันไปสนใจแต่การ์ตูนมันต่ออย่างไม่ใยดีกับเรื่องที่ไอ้เก่งกำลังพูด

...............
........
...พอผมออกมาน้องบีมมันก็ยังไม่ปิดทีวีอีก....ส่วนอีกคนก็นอนยั่ว  อยู่บนเตียง( ยั่วประสาทผมง่ะ)  ก็ทำหน้ายียวนกวนบาทาอย่างได้อารมณ์.....
“ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง..”มันตบที่นอนเรียกให้ผมนอน
“น้องบีมคับปิดไฟ ปิดทีวีได้ล่ะคับ..”มันบอกน้องบีม
“คาบ....พี่เก่ง..”มันรีบทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว  เชื่อฟังกันดีจริงๆ...ผมจ้องหน้าน้องบีม
“ทีพี่บอกนี่......ไม่คิดขยับเลยน่ะ..”ผมอดที่จะดุมันไม่ได้
“ก็บีมกลัวพี่เก่งอ่ะ..”มันว่าแล้วทิ้งตัวลงนอน
“ซะงั้น..”ผมบ่น
“วินนอนตรงไหนคาบ.”มันถามเล่นเอาซะสยิวเลย
“น้องบีมนอนตรงกลาง.”ผมสั่ง
“โหห  ไรว่ะเสียอารมณ์ “มันชักสีหน้าไม่ได้ดั่งใจใส่ผม
“วินนอนตรงกลาง  พี่เก่งนอนตรงนี้นะคับ.”
“ไม่เอาน้องบีมนอนดิ้นเด๋วตกเตียง..”ผมให้เหตุผลอย่างรู้ทันความคิดมัน...
“เซ็งว่ะ  น้องบีมอ่ะ  ไปนอนที่พื้นได้ม่ะคับ.”มันหันไปอ้อนน้องบีมแทน
“ม่ายอาว  นอนกับพื้นบีมนอนไม่หลับ.”น้องบีมงอแงมันเอื้อมมือมาจับมือผม...
“ จะใจร้ายกับพี่ไปถึงไหนว่ะ.”
“น้อยใจแล้วน่ะ.” มันพูดเสียงออดอ้อนปนงอน
“น้องบีม ถีบพี่เก่ง ตกเตียงไปเลยป่ะ.”ผมชักรำคาญพูดไม่รู้เรื่อง
............
“วินอ่ะ..”มันตะคอกเสียงใส
“จะทำอะไรไม่เห็นง่ะ  น้องบีมนอนอยู่.”
“ทำอะไร  พี่เก่งจะขอแค่นอนกอดเฉยๆไมได้งาย..หา.”
“เชื่อตายล่ะ”ผมเถียงมัน
“เลิกเถียงกันได้แล้ว  บีมกลับไปนอนที่บ้านก็ได้.”น้องบีมโวยวายขึ้นมั่ง  ผมเลยกอดมันมันไว้
“ไม่เอาคับ  ไม่เถียงกันแล้ว  นอนน่ะคับนอน.”
“เก่งนอนได้ล่ะ  ดึกแล้ว.”
..มันขยับตัวหันหลังให้ผมกับน้องบีมทันที...
...ผมดึงผ้ามาห่มให้มันก็ปัดออก  ไม่พูดอะไรอีก
“เก่งอย่าทำอย่างนี้  เราโตๆกันแล้วนาพูดให้มันรู้เรื่องมั่ง”
...มัน.....นิ่ง...เงียบ....
..ผมเลยเดินไปข้างที่มันนอน  ไฟที่สาดอยู่ที่หัวเตียงทำให้เห็นน้ำคลอๆอยู่ที่ตา..
“บ้าป่ะเนี๊ยะ.” ผมกระซิบเบาๆที่หูมันแล้วก็ก้มไปจูบที่แก้มค้างไว้พักมันค่อยๆยิ้มออก..
“ขอบใจ.”แล้วมันก็หลับตาลง ผมลูบผมของมันที่หน้าผากเบาๆ
ก่อนเดินกลับมาตรงที่นอน  แล้วเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียง
.................
........
....เวลาที่เมิงงอแงเด็กๆยังต้องยอมแพ้...กลบความเถื่อนความถ่อยที่คนนอกเคยเห็นหมด
ผมขอให้มันทำแค่กับผมคนเดียวได้มั้ย  ไม่อยากเห็น   ไม่อยากรู้ว่ามันทำกับคนอื่น..

...เก่ง  มึงรู้มั้ยถ้าไม่มีน้องบีมอยู่  วินก็คงทนไม่ไหวเหมือนกัน  แต่หากทำอะไรไปต่อหน้าน้องบีมมาก
มันก็ไม่ถูกอีกนั่นแหละ  ผมข่มตาให้หลับเพราะว่าความง่วงไม่ได้มาเยือนเลยมีเพียงความรัก  ความห่วงใย
กับคนรอบข้างผมเท่านั้นที่เล่นอยู่ในหัว.....
....................
............


ตอนเช้าผมตื่นขึ้นมากลับเป็นผมนอนอยู่ตรงกลางไอ้เก่งมันมานอนแทรกกอดผม  หน้ามันก็ซบอยู่ที่ไหล่
ผมเหมือนที่เราเคยนอนด้วยกันเมื่อก่อน..
น้องบีม ก็นอนกินที่ไปครึ่งเตียงล่ะ...........
...................................................
<<<<<<<LLLLL>>>>>>>
**********************************

[Winer]

************************************
<<<<ตอนที่..17....What Is Love Babe>>>>
------------------------------------------
************************************
......................
...........

อย่างที่บอกว่า  ว่าเสาร์นี้พ่อจะเก่งมามาหาพ่อกับแม่ของมัน   พ่อขับรถออกมาจากตั้งแต่ตี 5   เพราะอยากให้ไปถึงไวๆ และจะได้แวะดูบ้านเก่าพวกเราด้วย....
..ผมนั่งจับมือมันไปตลอดทาง  เพราะว่าเห็นสีหน้ามันไม่ดีนัก มันบอกว่ายังจำเหตุการณ์วันนั้นได้และคงไม่ลืม....

<<<..เก่งเล่าให้ฟังว่า...>>>
วันนั้นพ่อตามมันที่บ้านไอ้โต  แม่ก็ไปด้วยเพราะเป็นอาทิตย์แล้วที่มันไม่กลับมาบ้าน
.......................
“เก่งกลับบ้านน่ะลูก..”แม่มาเรียกมันขณะที่มันเองไม่สร่างดี...
“เก่งไม่กลับ  ถ้าจะกลับ...แม่ต้องให้ผมไปหาวิน..”มันตอบ
“เมิงเป็นเหรี้ยไร  ต้องไปหามัน..กุชักจะทนไม่ไหว กับพฤติกรรมของเมิงแล้วน่ะไอ้เก่ง.”เสียงพ่อด่า
อย่างโมโห  เพราะตั้งแต่มันทำอย่างนี้พ่อโกรธมันอย่างไม่คิดจะคุยดีๆกับมันอีกแล้ว
“พ่อพูดกับลูกดีๆ.”แม่วอนพ่อ
“พูดดีๆ แล้วมันฟังมั้ยยย  ห๋า..”
“ดูมันซิ  เลวกว่าเดิมอีกแม่..”
“พ่อใจเย็นซิ  พ่อก็รู้ว่าเก่งมันดื้อขนาดไหน.”
“ก็เพราะรู้ซิมันถึงคุยไม่ได้ง่ะ..”
“มันต้องใช้ตีนคุยกับมันไอ้ลูกคนนี้..”
“พ่อจะเตะผมก็เตะเลย  ผมไม่กลัวหรอก..”
“ปกติพ่อก็ใช้แต่กำลังกับผมอยู่แล้วนิ..” มันท้าพ่อเสียง..
..........................
“เพี๊ยยยยะ...”เสียงฝ่ามือของแม่ฟาดไปที่หน้ามัน
“แม่ไม่เคยสอนให้เก่งเป็นเด็กก้าวร้าวอย่างนี้น่ะ..”
“ลูกที่ไหนจะเถียงจะมาท้าพ่ออย่างนี้.”...แม่ก็ด่าไปร้องไห้ไป...
“ผมพูดความจริง  เวลาที่ผมทำผิดพ่อเคยใช้เหตุผลกับผมมั้ยล่ะ.”มันพูดตะโกนใส่
“เมิงท้ากุใช่มั้ย...ไอ้ลูกเวร”พ่อกัดฟันพูด...ตะคอกใส่มัน
“เออกุมันเลว ใครมันจะดีเหมือนเมิง...”เสียงพ่อด่าอย่างโมโห
“กูเลี้ยงเมิงมา  ทำไมกุจะไม่มีสิทธิ์ทำ  แล้วแต่ล่ะอย่าง ที่เมิงทำดีๆทั้งนั้น  ไปตีกับนักเรียนคนอื่นจนเลือดอาบ
อย่างนี้พ่อแม่เค้าจะคิดยังไง  กินเหล้าเมายาอย่างงี้  ครานี้อีกเมิงจะวอนหาตีนอีกแล้วใช่มั้ย..เมิงรักไอ้วินมากใช่มั้ย
เมิงไปอยู่กับมันเลยแล้วไม่ต้องมาให้กุเห็นหน้าอีก..” พูดไม่ทันจบพ่อก็ใช้เท้ายันมันล้มแล้วเตะไม่รู้กี่ทีมันจำไม่ได้
 มันรู้แต่ว่ามันเจ็บ ปวดระบมไปหมด  ไม่รู้ท่าไหนแขนข้างซ้ายก็เคล็ดอีก จนแม่ต้องเข้ามาขวางไว้
“พอแล้วพ่อ...พออออ...”แม่พยายามดึงพ่ออก
..ตอนนั้นมันพูดอะไรไม่ออกมันจุกไปหมด...
..........................
.......
             <<<<<<>>>>>>>
....พ่อจอดรถที่หน้าบ้านเก่าเราของเรา  สภาพไม่ได้เปลี่ยนเลย  ผมเดินสำรวจไปรอบๆบ้านส่วนพ่อกับแม่เข้าไปในบ้าน ส่วนเก่งเห็นมันเดินคุยโทรศัพท์ตามผมอยู่ไม่ห่าง..........
“ไอ้โต ไอ้วี มันคอยเก่งอยู่ที่บ้านแล้ว.”มันบอกผมหลังจากที่วางสายลง
“โอล่ะ..”ผมถาม
มันยิ้มก่อนจะตอบ.....
“ไอ้โอก็อยู่ด้วย  ก็โทรหามันแล้วนี่เมื่อวานน่ะ..”
“ก็เห็นโทรก็ถามดูก่อน...ไม่อยู่จะได้โทรหา..”
“รักมันจัง  ไอ้โอน่ะ..”
“จะให้รักมั้ยล่ะ..”ผมถามมันขำๆ
“ก็ลองดูซิ   ได้เจอแน่  ไอ้โออ่ะ”
...ผมส่ายหัว  แต่จริงๆผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับโอมากกว่าเพื่อน หรอกแต่กับตี้ดิก็มีคิดบ้าง....คิกคิก
.....................
.....
“โทรหาแม่แก้วยัง...”ผมถาม
“ตั้งแต่เมื่อวานเย็นล่ะ..”
“พ่อล่ะ..”
“ยังไม่กล้าว่ะ.”มันส่ายหัว
.............
“ไปกันเถอะลูกไม่มีอะไรแล้ว.”
“พ่อจะขายที่นี่จริงเร่อะคับ.
“จริงซิลูก...ยังไงเราก็ไม่ได้มาอยู่ล่ะเนี๊ยะ.”
“เสียดายจังเลยคับพ่อ..”เก่งพูดขึ้น
“ป่ะไปกันได้แล้ว  ขืนออกไปช้ากว่านี้พ่อก็คงจะไม่ขาย..”..พ่อพูดให้ขำๆแก้เซ็งซะงั้น...
...............
.......
พ่อจอดรถที่หน้าบ้านของไอ้เก่ง   แม่แก้วออกมารับรวมทั้งไอ้โต ไอ้วี  และโอมันก็อยู่ครบ....
ผมยกมือไหว้แม่แก้วก่อนจะหันไปกอดโอ.....
“ดีวิน...”โอทักผม
“ดีโอ...คิดถึงจังว่ะ..”
“เหมือนกัน  ไงมั่ง  ท่าจะหล่อกว่าเดิมนะนี่.” ผมพูดกับมันพยายามสำรวจมันไปทั่วตัว......
“กุตื่นเต้นกว่าเมิงอีกมั้ง  มารอเมิงแต่เช้ากัน..”
“ท่าทางจะมีความสุขดีน่ะ..”มันหันไปดูไอ้เก่งที่ยืนอยู่ข้างหลังผม....
“เฮ้ย  กุกอดมั่งดิ สาดด.”ไอ้โตจับผมแยกออกจากโอแล้วหัวเราะ...
..ผมเลยหันมากอดมันแทน....
“คิดถึงเมิงจังว่ะ  ไอ้วิน...”
“ขอบใจโตนะที่ดูแลเก่งตอนที่วินไม่อยู่..”
“โอ้ยย  ไม่เป็นไรร๊อก  กุก็ใช้ตีนเขี่ยๆตอนดูแลมันแมร่งเมาหมายังเรียกพี่เก่งเลย..”ไอ้วี กับโอหัวเราะ
“ปล่อยไอ้วิน  ได้แล้วไอ้สาดด  กอดนานเกินไปล่ะ.”
“ไรว่ะ...หวงแม้กระทั่งกับเพื่อนกับฝูง..”ไอ้วีว่า
“กุยังไม่ได้กอดเลยนะเว้ย..”ไอ้วีพูดต่อ
“นี่ๆ เมิงอ่ะมากอดกุแทนล่ะกัน..”
....พูดจบมันก็กอดทั้งไอ้วีกับไอ้โต....ผมเลยถอยไปคุยโอแทน  มันเข้าไปกอดโออีกที....ผมดีใจที่ได้เห็นเพราะว่าผมอยากให้มันเป็นเพื่อนกัน.....
“กินเหล้าป่ะว่ะคืนนี้...”โตมันแซวเล่น
“ไม่ว่ะ  แฟนกุม่ะให้กิน..”มันหันมายิ้มให้ผม  แต่ผมไปห้ามตอนไหนหว่า.....
“ไรว่ะไอ้นี่  ตั้งแต่หนีตามไอ้วินไปนี่เป็นคนดีเลยนะเมิง..”วีกัดฟันพูดใส่...
...มันหัวเราะตัวมันเอง
“สาด   เมิงทำอย่างกะกุชั่วโดยสันดาน..กุแค่เลวเป็นครั้งเป็นคราว...”มันชมตัวเอง
“ถุยยย...ใครๆก็เอาเมิงไม่อยู่  แต่กับไอ้วินเมิงกล้าม่ะ..”
“ทำม่ะกุไม่กล้า  ลับหลังกุทำตลอดดด..5555.”.....ผมเลยทุบหลังมันไปที....
“พูดเล่นอะคับ..”
“ไอ้เหรี้ยเก่งเอ้ยยย...”ไอ้วีด่าพร้อมกับหัวเราะตาม
“ดูมันคุยกะไอ้วินดิ  เสียงออดอ้อนกวนตีนจริงๆ.”
“เรื่องของกุไอ้เวร  คุยกับแฟนกุต้องพูดเพราะๆ.”
“ไม่งั้นจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี..”
“โถ.ไอ้เลว  กุอยากจะถีบเมิงจริงๆเลยว่ะมันไส้ฉิบหาย  สัสสส..”ไอ้โตทำท่าจะยกเท้าใส่
มันเลยหลบมาอยู่ข้างหลังผมแทน  ตามด้วยหัวเราะ
“สัสส  หลบหลังไอ้วินเลยน่ะ..”
“กุรู้เมิงไม่กล้าทำอะไรมันนี่หว่า...”ไอ้เก่งตอบ
“บ่งว่าเมิง เกลีย มัว เลยว่ะ..”ไอ้วีพูดได้กวนใจ
“ไอ้บ้า...ใครเค้าจะไปเอามัน..”ผมตอบเขินๆ
“ลองไม่เอาดูดิ  ได้เสียวแน่..”มันกระซิบที่หูผม
...กระทุ้งศอกไปข้างหลังเบาๆ  ถ้าแรงมากกลัวมันเจ็บ....
“อิจฉาเว้ยย....แมร่งอี๋อ๋อกันจริงๆ..”ไอ้วีว่าโอก็ได้แต่ยืนยิ้มไม่ค่อยพูด
“เป็นใบ้ป่ะโอ.”ผมถามมัน
“ก็ไอ้ 2 คนมันแย่งพูดอยู่นี่หว่า”

.................
....
“เข้าบ้านได้แล้วเด็กๆ  .”เสียงแม่ผมเรียก  พวกเราเลยเดินตามกันเข้าไป......
.........................
............
“แม่ล่ะคับพ่อ”ผมถามเพราะไม่เห็น
“ไปคุยกับพ่อภูด้านใน.”แม่แก้วตอบ
“เก่งแม่จัดห้องให้เรียบร้อยแล้วน่ะคืนนี้ค้างที่นี่คืนนึงนะลูก”แม่แก้วพูดอย่างห่วงใย
“ต้องค้างด้วยเร่อะคับแม่..”เก่งพูดทำท่าตกใจ 
ผมเองก็ไม่รู้นะว่าต้องค้าง  เพราะไม่เห็นพ่อกับแม่บอก
“จ๊ะ..แม่คุยกันเมื่อกี้เนี้ยะ  ไหนๆก็มาแล้วค้างซักคืนก็ดี..”
“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..”เสียงของไอ้โต ไอ้วี และโอร้องพร้อมกันขึ้น
.ไอ้เก่งหันมายิ้มให้ผม....แต่ผมยังไม่ได้นึกถึงอะไรเลย
.ซักพักพ่อของผมกับพ่อภูก็เดินออกมาจากทางด้านหลัง.....
พ่อยิ้มให้พวกเรา  แต่สีหน้าพ่อภูรอยยิ้มแห้งเหือดหายไป.....ผมสะกิดไอ้เก่ง
มันเลยเดินไปหาพ่อที่ยืนอยู่ยังเดินมาไม่ถึงที่โซฟา.....
..........................
......
....มันคุกเข่าก้มลงพื้นแล้วก็กราบพ่อลงที่เท้า...
..ผมน้ำตาซึมตั้งแต่มันทำล่ะ หันมาดูไอ้โตน้ำมันคลอเหมือนผม
“ผม ขอ กราบขอโทษพ่อนะครับ  กับสิ่งที่ผมเคยล่วงเกินพ่อ  ผมทำเพราะว่าอารมณ์ชั่ววูบของผม.”มันจับเท้าพ่อภูไว้  แล้วซบหน้าลงกับเท้าพ่ออย่างยอมรับผิดกับสิ่งที่มันทำ
.....ผมซบหน้าที่ไหล่ของโอ  น้ำตาผมร่วงแหมะๆๆ  ซึ่งตอนนี้ทุกคนเงียบกริบ  มีแต่คนนั่งน้ำตาซึมยิ่งแม่แก้วเอามือปาดน้ำตาตลอด....
“เมิงจะมาขอโทษกุทำไม  พ่อเลวอย่างกูไม่ควรมีลูกดีอย่างเมิงหรอก..”
“พ่อออออ...”เสียงแม่แก้วร้อง  คงอึ้ง....
“ภู......”เสียงพ่อผมร้องตาม
“ผม ผิด ไป แล้ว ครับ พ่อ...”
“ขอให้พ่อ....ยกโทษให้ผมด้วย  นะครับ..”นหันไปกอดขาพ่อภูแทน
“พ่ออ..อย่าใจแข็งกับลูกนักเลย..”
“ใครล่ะที่รู้ว่าลูกจะมามีงานเข้าก็ไม่ไปทำ  รีบไปซื้อของมา..มาเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวาน.จะปากแข็งไปถึงไหน.”
...แม่พูดด้วยน้ำตา.....
“ฮือๆๆๆๆๆ...เก่งผิดไปแล้ว  เก่งจะไม่ทำอีกแล้วคับพ่อ.”
...ผมเดินไปหาพ่อภูด้วยน้ำตา  ก้มลงกราบพ่อที่เท้าข้างๆไอ้เก่ง...
“วินขอโทษแทนเก่งอีกคนน่ะคับพ่อภู..”
“วินจะให้เก่ง  กลับมาอยู่ที่นี่น่ะคับ..”
“ไม่นะ...”มันตะวาดใส่ผมทันที
“เงียบๆเก่ง...ทำให้พ่อกับแม่เสียใจมันเป็นบาปมากรู้มั้ย.”ผมด่ามัน....
“วินไม่อยู่  เก่งก็ไม่อยู่..”มันพูดเบาๆ
“พ่อ   ให้อภัยเก่งเถอะครับ..”ผมขอร้องท่าน
“ภู....จะใจร้ายกับลูกไปถึงไหนว่ะ  แค่นี้เก่งมันก็รู้ผิดชอบชั่วดีแล้ว   ตอนนั้นมันอาจจะอารมณ์รุนแรงไปหน่อย  มันสำนึกแล้ว  ภูก็ยกโทษให้ลูกเถอะสงสารเด็กมัน....สงสารคนที่นั่งๆกันอยู่นี่มั่งเถอะ  น้ำตามันไหลเป็น
ทางกันหมดแล้ว”เสียงพ่อผมตะโกนมา
.....................
........
“ลุกขึ้น.....ทั้ง2คนนั่นแหละ..”พ่อภูพูดน้ำเสียงเรียบเฉย
“พ่อให้อภัยก็ได้...”
“แต่พ่อไม่ให้ง่ายๆหรอก..”
“อะไรของพ่อเนี๊ยะ.”แม่แก้วว่า
“อยากเก่งดีนัก  ก็ให้อยู่ที่โน่นให้รอดล่ะกัน..”
“พ่อเค้าไม่ว่าแล้วลูก....เรื่องเงินไม่ต้องเป็นห่วง..”
“แม่จัดการให้น่ะคับ...”แม่แก้วยิ้มให้กำลังใจมัน
.....เก่งมันกราบลงที่อกพ่ออีกครั้งก่อนจะเดินมาไหว้แม่แก้วอีกที...แล้วมานั่งลงข้างผม.....
.....พ่อภูนั่งลงข้างๆแม่แก้ว  แต่สายตาไม่มองไอ้เก่งเลย  แต่แม่แก้วกลับอมยิ้มที่เห็นพ่อภูทำอย่างนั้น
ส่วนพ่อผมก็ไม่พูดอะไรมาก.....
“ตั้งใจเรียนให้ดีล่ะกันลูกอยู่ที่นั่น..”
“ถ้าว่างแม่จะไปหา..”เสียงแม่แก้วพูดต่อ
“เก่งจะหางานทำที่นั่นคับแม่..”
“อะไรลูกไม่ใช่เรื่องเลยน่ะ...อยากได้อะไรแม่จะหาให้”
“ผมอยากแบ่งเบาภาระของแม่อ่ะคับ.”มันอ้อนแม่แต่สายตาจ้องไปที่พ่อภู....
“เรียนก็ไม่ได้เรื่อง  ยังจะทำงานอีก  จะไปได้ซักกี่น้ำ..”
..พ่อภูพูดลอยๆว่ามัน
“ผมถือว่าพ่อให้กำลังใจคับ..ขอบคุณคับ”เก่งมันตอบยิ้มๆ
“ไม่เอานะลูก  แม่อยากให้ลูกตั้งใจเรียนอย่างเดียว..”แม่แก้วโวยวายกับมัน....
“เข้าใจคิดนะล”พ่อผมชมมันแล้วหัวเราะที่มันคิดว่าพ่อภู ชมมันแทนที่จะคิดว่าท่านดูถูก
“แม่ไม่ต้องห่วงน่ะ ผมจะไม่ให้เสียการเรียนคับ..”
“ถ้าเสียการเรียนเมื่อไรผมจะเลิกทำคับแม่...”เก่งบอกให้แม่แก้วสบายใจ
“อ่ะเอาไงก็เอา  เหนื่อยก็บอกแม่น่ะลูก..”
“ให้มันทำจริงเถอะ  มันจะได้รู้ว่าเงินไม่ได้หามาง่ายๆ.”
“จะชมลูกไปถึงไหนค่ะพ่อ..”แม่แก้วทำหน้าบึ้งตึงใส่
...แต่เก่งกลับยิ้มให้ทั้งพ่อและแม่  ผมเองสบายใจไปด้วย  พ่อกับแม่ผมเลยอมยิ้มไปกับมัน.....
..........................
.............
--------------------------------------------

[Winer]

*****************
ลงอีกตอน  ใกล้จะจบล่ะ

.........
*****************

[DexTunG]

 

[faNg]

โหย ยยย

ชอบ บบบบ

ดีใจจัง สถานการณ์ ดีขึ้นเห้นๆ

คริคริ

รอตอนต่อไปน่ะข๊ะ 

[Winer]

---------------------------------------------
<<<ตอนที่ 17..What Is Love Babe ต่อ>>>
---------------------------------------------
........................
............
++ไปไหนกันดีว่ะเย็นนี้....++โอถาม
++คงไม่ได้ไปไหนหรอกว่ะ...++เก่งบอก
++ก็พ่อกับแม่บอกว่าจะพาไปกินข้าวเย็นที่แพริมน้ำกัน...++
++ส่วนตอนเที่ยงก็กินนี่แหละ...++
........................
..........
++จะไปไหนกัน  ก็กินข้าวเที่ยงก่อนน่ะลูก..++แม่แก้วหันไปบอก
++แม่....ให้เก่งช่วยม่ะคับ...++
++ไม่ต้อง  โอ โต วี  มาช่วยแม่เตรียมก่อนเรามาแล้ว...++
...เก่งหันไปมองเพื่อนอย่างประหลาดใจ....
++มองอย่างกะกุเป็นคนไร้ประโยชน์เลยนะเมิง...++ไอ้โตว่า..มันเลยหันไปตบบ่าไอ้โตเบาๆ
.++ซึ้งเร่อะเมิงอ่ะ...++ไอ้วีบอก
++ไปห้องก่อนเถอะว่ะ....ไปคุยกันที่ห้องดีกว่า...++
.........................
...............
....
...เก่งเดินนำหน้าไปพาเพื่อนขึ้นไปที่ห้องมัน.......
++ทำไมไม่ขึ้นมาล่ะ..++เก่งลง เดินมาดึงมือผมขึ้นไปมันมองหน้าผม......
++ว่าจะอยู่ช่วยแม่อ่ะ..++
++โอขออยู่นี่กับวินน่ะ...++โอพูดขึ้น
++ตามใจ...นานเด๋วจะลงมาตามล่ะกัน...++มันหันไปมองหน้าโอ
....ผมพยักหน้าให้ก่อนมันจะพากันเดินขึ้นไปบนห้อง......
ผมหันมายิ้มให้โอก่อนเดินไปหาแม่ที่ครัว.....แต่ก็เปลี่ยนทิศ   จริงๆผมไม่ชอบทำเรื่องทำกับข้าวเลยคับ
แต่ไม่อยากอยู่กับไอ้เก่งตลอดปล่อยให้มันได้อยู่กับคนอื่นมั่ง......
.........................
..........
...ผมเดินไปบริเวณหลังบ้าน  เพราะว่าตอนนี้ที่ห้องรับแขก
มีพ่อกับพ่อภูนั่งคุยกันอยู่  ปล่อยให้ผู้ใหญ่เค้าคุยกันให้สบายดีกว่า...
++เป็นไงมั่งเรียนที่นั่น...++โอถามหลังจากที่ขยับมานั่งติดผม
++ก็ดี...++ผมหันมามองมัน
++วินไปไม่กี่เดือน  แต่รู้สึกเหมือนเป็นปีเลยน่ะ..++มันนั่งเม่อมองไปบนฟ้า.....
++โอล่ะ  สบายดีน่ะ...++
++ก็ดีเช่นกัน  ได้ไอ้โตกับไอ้วีมาสนิทด้วย..ก็พอหายเหงาไปได้มั่ง..เพราะพวกมันก็ขาดไอ้เก่งไปเหมือนกัน....++
++ตัวป่วนล่ะมั้งงง...++ผมขำ
++ใครๆก็บ่นคิดถึงมันทั้งแหละวิน  โอจะบอกให้...++
++จริงซิน่ะ....++ผมหันไปจ้องหน้าโอ
++เจอฝนมั่งหรือเปล่า...++
++อืมมมม...++โอพยักหน้า
++เป็นไงมั่งล่ะ..++
++บอกไม่ถูก  เหมือนฝนยังทำใจไม่ได้เลย..หน้าตาเธอไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อนเลย...++
.ผมรู้เสียใจที่ได้ยินอย่างนั้น
++น้องบีมไม่มาด้วยเร่อะ...++
++จะมาอยู่แต่พ่อกับแม่ไม่ให้มา  เพราะว่ามาธุระไม่ได้มาเที่ยว  มันเลยงอนไปหน่อย...พ่อกับแม่เลยบอกจะซื้อของไปฝาก แค่นั้นมันก็ลืมแล้วว....++ผมหัวเราะและก็สุขใจทุกครั้งที่นึกถึงหน้า
น้องบีม....เพราะว่ามีมันผมถึงได้หายเหงาไปเยอะ  อย่างตอนนี้
ไม่มีมันอยู่ด้วย  ผมรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป...
...............................
..........
++ใครคือตี้...++อยู่ๆมันก็พูดถึงไอ้ตี้ขึ้นมา
++ทำไมเหรอ  โอ...++ผมรู้สึกสงสัยขึ้นมา
++เปล่า  แค่อยากรู้...เผื่อเจอซักวัน...++
++ตี้ก็เป็นเพื่อนที่ดีมากๆคนนึง  นิสัยคล้ายๆเก่งเลยล่ะ..++
++มิน่า  วินถึงชอบมัน...++
++อะไรอ่ะโอ...++ผมไม่เข้าใจที่มันพูด
++ก็  เห็นรู้จักกันไม่เท่าไรก็ป้อนไอติมกันล่ะ..++
++โอรู้จักวินมาตั้งนาน  ยังไม่....วินยังไม่เคยป้อนไอติมมั่งเลย..++
++เฮ้ยย  น้อยใจเรื่องนี้เร่อะว่ะ...++
++ซื้อมาเด่ะซักโหล  จะป้อนให้พุงแตกไปเลย...++ผมแกล้งแซวมันทำให้มันหัวเราะขึ้นได้....
โอ  กำลังคิดอะไรอยู่นะ  หรือว่ามันชอบผม  ไม่จริงง่ะผมสะบัดหัวไปมา 2-3 ที...เพื่อให้ตัวเองเลิกคิด...
++วินจำที่เราเคยคุยกันได้ม่ะ...++
++เรื่องอะไร...++
++ก็ที่บอกว่า  ถ้าเราจบมัธยมล่ะเราจะไปต่อมหาลัยที่เดียวกันอ่ะ...++
++จำได้ดิ  ไม่ลืมร๊อก..++ผมยิ้มให้มัน
++สัญญาน่ะ  ..++มันเกี่ยวก้อยกับผม...
++สัญญา ...++ผมรับปากมัน
......................





...........ค่ำคืนนั้นที่แพริมน้ำ...........
พวกเราก็มากินข้าวกันอย่างที่พ่อกับแม่ได้บอกไว้...
อาหารหลากหลายอย่างถูกทยอยมาส่งเรื่อยๆตามที่ได้สั่งกันไว้......
..แต่ผมไม่สั่งอะไรเลย  เพราะว่าวันนี้ทั้งวันเราก็กินกันทั้งวันตลอดอยู่แล้ว...
..ผมตักอาหารที่พอจะรู้ว่าว่าพ่อกับแม่ชอบให้ท่าน...
++พอแล้วลูก   มันจะล้นจานอยู่ล่ะ...++
++ตักให้แต่พ่อ  กินมั่งป่ะนี่  ไม่เห็นตักใส่ปากซักคำ..++พ่อพูดจบก็หัวเราะกับแม่
++อยากให้พ่อกินเยอะๆจะได้แข็งแรงไงครับ...++ผมอ้อนพ่อยิ้มก่อนหันไปมองหน้าพ่อภู
...เก่งมันเห็นผมทำ  มันก็ทำตามมั่ง   มันตักอาหารให้พ่อภูมันก็มองหน้าไปด้วย...
++กินเยอะๆนะพ่อ พ่อจะได้แข็งแรง...++มันยิ้มให้พ่อภูแม้ไม่มีสํญญานตอบกลับ
...แต่ก็ตักอาหารใส่ปากหลังจากที่มันตักให้ไม่นาน    มันหันมาตักให้ผมมั่ง....
++กินเยอะๆ ผอมจะแย่อยู่แร่ะ..++มันว่าผม
ก่อนที่มันจะไปตักให้คนอื่นต่อ.....
....................
.......
ขณะที่พวกเรากินอาหารกันได้พักใหญ่ๆแล้ว.....
...โอก็สะกิดที่เอวผมยิกๆ  ทำให้ผมต้องหันไปดูใครบางคนที่กำลังเดินมาที่โต๊ะผมนั่งอยู่.....
++ฝนนน...++ผมเอ่ยชื่อเธอเบาๆในลำคอ
..แต่สายตาเธอที่มองผมเปลี่ยนไป....
++สวัสดีค่าคุณพ่อคุณแม่..++เธอยกมือไหว้พ่อภูกับแม่แก้ว  ตามด้วยพ่อกับแม่ผม.....
++สวัสดีเก่ง โต วี โอ...++แต่เธอไม่เอ่ยผม
++สวัสดีฝนนน...++ผมตัดสินใจที่จะทักเธอแทน แต่เธอกลับไม่ตอบอะไร...
++เก่งกลับมา   ทำไมไม่บอกฝนมั่ง...++เสียงที่เปล่งออกมาอ้อนไอ้เก่ง  ทำให้ผมรู้สึกกังวล
++ฝน  มาได้ไงจ๊ะนี่...++แม่แก้วถาม
++เพื่อนฝนทำงานที่นี่อ่ะค่ะแม่  เค้าจำเก่งได้เลยโทรบอกฝนเลยมา....++
ไอ้เก่งหันหน้ามามองผม...แต่ผมกลับไม่สบตามัน...
++กินข้าวด้วยกันซิลูก...++พ่อผมทักเธอ
++ฝนกินมาแล้วค่า...ฝนมาแค่อยากเจอเก่ง  มีเรื่องอยากคุยด้วย..++ท่าทางที่อึดอัดของมันทำให้ผม
ทำเป็นไม่รับรู้เรื่องที่กำลังเกิด
...โอเอามือมาวางที่บนตักผม  เหมือนเป็นการบอกว่าให้ใจเย็นๆ.........
..ผมทำเป็นกินข้าวแทน  แบบไม่สนใจ..
++ฝนมีอะไรจะคุยกับเก่งเร่อะ   คุยตรงนี้ก็ได้....++ไอ้เก่งมันตอบอย่างลังเล......
++ฝนจะคุยเรื่องส่วนตัว...++เธอใช้น้ำเสียงข่มไอ้เก่ง   ก่อนที่จะเดินมาลากแขนมันไป.......
..ผมไม่ได้มองตามภาพนั้น  แต่กลับเป็นพ่อกับแม่ที่หันไปดู
โอกลับหันมาดูที่ผม.........
...เสียงที่กินอาหารอย่างสนุกสนานเมื่อกี้กลายเป็นเสียงเงียบกริบแทน.....
++สงสัยอาหารจะไม่อาหร่อยล่ะมั้ง  ถึงได้เงียบกันจัง...++ผมพูดเพื่อทำลายความเงียบนั้นเบาๆ....
....เสียงหัวเราะเริ่มดังมาจากแม่ผมเอง...
++โตว่าเรากินอาหารกันต่อดีกว่าอ่ะคับ...กำลังอร่อยเลย..++พูดจบมันก็หัวเราะ...
++หนูฝนจะพาเก่งไปไหนอ่ะ  ทำไมต้องนั่งมอไซออกไปข้างนอกด้วย...++แม่แก้วพูดออกมาเหมือนเป็นห่วง
ไอ้เก่ง...
++คงไม่มีอะไรม้าง...++พ่อภูตอบ   
..พักใหญ่ๆเก่งก็ยังไม่มา....
++โอจะเข้าห้องน้ำ  วินไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ..++โอชวน
ผมเดินออกจากตรงนั้นเหมือนมันรู้ใจผม
..ผมเดินตามโออกมาแต่ไม่เข้าห้องน้ำอย่างที่คิด....
...เราเดินอ้อมมาอีกด้านของร้านอาหารน้ำ....
++คงไม่มีอะไรม้าง  วิน...++มันปลุกผมจากความเงียบ
ของหัวใจ...
++ทำไมมึงต้องคิดว่ากูเสียใจด้วย...++ผมถามมันทั้งที่ใจตัวเองเป็นอย่างนั้น
++สายตามึงมันฟ้องน่ะ  แม้แต่พ่อกับแม่ก็เห็น...++
มันบอกผมอย่างเชี่ยวชาญ...
++มันจะไปไหนกับใครก็เรื่องของมัน  เราไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อยโอ...++
++กูอยากให้มันเลือกผู้หญิงซักคนที่มันรักมากกว่า  ใครซักคนที่มันคิดว่าคือคนที่ใช่สำหรับมัน..++
++แล้วมึงก็ร้องไห้เสียใจ  อย่างที่ผ่านมา...++
++คงไม่แล้วล่ะ..++ผมหลอกตัวเอง
............................
............
++ติ๊ดด  ติ๊ดด....++
...ผมรีบคว้าโทรศัพท์มารับ   เพราะว่าเป็นเสียงของสายมัน
++กินข้าวอิ่มยัง...++
++อืมมม..++ผมตอบสั้นๆ
++ไม่ต้องรอ บอกพ่อกับแม่ด้วยให้กลับก่อนได้เลย...++
...แล้วมันก็ตัดสายทิ้งไป.....
...................
..........
..ผมกับโอเดินมาถึงโต๊ะแล้วก็บอกพ่อกับแม่ว่า.....
++เก่งบอกว่าให้กลับก่อนได้เลยไม่ต้องเค้าคับ..++
..สายตามผมมองไปที่แม่แก้ว....
++เก่งไม่บอกเหรอว่าไปไหนอ่ะลูก..++
++เปล่า  พูดเส็จเค้าก็วางสายไปเลย..++
++ชักจะเหลวไหล..อีกแล้วน่ะนี่..++แม่แก้วว่า
..ก่อนจะยกหูโทรศัพท์โทรหามัน...
++ปิดมือถืออีก..++เสียงแม่แก้วบ่น
++งั้นพวกเราก็กลับกันก่อนเถอะนะ...++เสียงพ่อผมพูดขึ้น....
++ก็ดี..++พ่อภูตอบ
...ทุกคนเลยทะยอยลุกกันแต่ผมเป็นคนสุดท้ายที่ลุกขึ้น...
++ไปนอนกับโอที่บ้านโตกันนะ..++
++ได้ดิ...เดี๋ยววินไปบอกพ่อกับแม่ก่อนน่ะ..++
++วิน  ไม่มีอะไรอะไรหรอก...++ไอ้โตมันปลอบผม
++หัดเชื่อใจมันบ้างดิ๊...++
++ถึงมันจะไม่ได้เรื่องกับหลายอย่าง  แต่มันก็เป็นคนที่เชื่อถือได้น่ะ...++ไอ้วีว่า
..โอก็ตบที่บ่าผม....
++ช่างมันเต๊อะ...++ผมล้อชื่อเพลง
++มันจะไปทำอะไรก็เรื่องของมัน  ไม่เกี่ยวกะกุ..++
++กุไปบอกพ่อกับแม่ก่อนน่ะ..++ผมพยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกเหล่านั้น
...........................
.....
++พ่อคับแม่คับ  ผมไปนอนบ้านโตนะคับ..++
ผมเดินมาถึงรถที่พ่อจอดรออยู่....
++วินฟังพ่อนะคับ  ถ้าลูกจะรักใครซักคนลูกต้องเป็น
คนที่เข้มแข็ง  เพราะถ้าลูกบอบบาง  ความรักจะย้อนมาทำร้าย
ลูก  ทำให้ลูกเจ็บปวดได้  เพราะความรักมีสองด้าน
คือสุขกับทุกข์  อยู่ที่ว่าลูกจะเลือกให้เป็นอย่างไหน..
++คับพ่อ...++ผมยิ้มรับแล้วกลั้นน้ำตาไม่ให้พ่อเห็น
.............
++ไปได้แล้วลูกเพื่อนๆรอกันอยู่..++แม่ผมเตือน
...........................
.............




<<<     ที่บ้านโต    >>>
++อาบน้ำเร็วๆเลยนะเว้ยจะได้มานอนคุยกัน...++ผมเร่งพวกนั้นให้อาบกันไวๆ  เพราะว่าผมก็รู้สึกง่วงล่ะ
..........
.....
ไฟถูกผมปิดรอพวกมันกันหมดล่ะ......
++เฮ้ยยย...กุว่าต่อไปกุจะตั้งเรียนกว่านี้แล้วว่ะ...++วีพูด
++มัยว่ะ...++ผมถาม
++กุอยากไปเรียนมหาลัยที่เดียวกันกะพวกเมิงไง...++
++กุก็ว่า...พวกเมิงไม่อยู่นี่พวกกุก็หงอยไปเลยว่ะ.++ไอ้โตบ่น
++กุอยากเก่ง  อย่างไอ้โอมั่งจังว่ะ  ไปสอบที่ไหนมันคงได้หมด
ไม่เหมือนกุ 2 คน สงสัยต้องเสี่ยงเซียมซีเอา..++มันพูดติดตลก
++คนเก่งก็อยู่ข้างๆพวกเมิง  เมิงก็ให้มันสอนให้ดิ๊...++ผมบอก
++สอนแล้ว  แต่ไม่สนใจเอง...++โอบอก
++กุหัวขี้เลื่อยนี่หว่า...++ไอ้วีว่า.....
...................
......




++ก๊อกๆ ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ.++เสียงเคาะประตูอย่างรัวและถี่มาก
..ผมเลยเดินไปเปิดเพราะว่าผมอยู่ตรงที่สะดวกที่สุด
++ครายยว่ะมาเคาะ..++ไอ้โตมันทำเสียงรำคาญ
++จะครายย  เคาะไม่เหมือนชาวบ้านอย่างนี้...++ไอ้วีบอก
...พอประตูเปิดมันก็โผล่หน้าเข้ามา........
......................
++พี่เก่งมารับกลับบ้านคาบบบ...++มันอ้อนผม
++กุจะนอนที่นี่...++ผมบอกมันเสียงแข็ง
++กลับบ้านเราดีกว่า  มีอะไรไปคุยกันที่บ้านนะคับ...++
++ไอ้เหรี้ยไปไหนมา..++ไอ้โตเดินเข้ามาทักมัน
++นี่เมิงไปแดกเบียร์มาเร่อะ  ไอ้สัสสส..++โตด่าต่อ
++นิดหน่อยว่ะ..++มันตอบแต่สายตามันเยิ้มๆ
++เข้ามาก่อนดิ...++โตเรียกจะดึงมันเข้ามา
++ไม่ว่ะดึกแล้วกุมารับแฟนกุกลับบ้าน...++
...ผมหันหน้าจ้องมันทันที.....มันเข้ากอดผม....
++กลับบ้านเรานะคับคนดี   มีอะไรเรากลับไปคุยกันที่บ้านนะคาบ....++มันทำหน้าเศร้า
++ไม่มีอะไรจริงๆเมื่อกี้...++มันพูดต่อ
.....................
++กุไม่ได้อยากรู้ว่าเมิงไปทำอะไรกับใครที่ไหนมา
เมิงจะไปไหนเรื่องของเมิง  กุไม่สน...++ผมพูดตะคอกใส่
ทั้งที่ตัวเองรู้สึกเจ็บมากมาย...ก็มันหายไปกับฝนเกือบ 3 ชม.
ใจผมคิดฟุ้งซ่านไปหมดแล้ว
++แล้วเมิงจำไว้ด้วยเก่ง...ว่าเมิงกับกุ  ไม่เคยเป็นอะไรกัน...++ผมหันหลังพูดกับมัน
++ใจเย็นๆซิว่ะวิน..++ไอ้โอลุกมาห้ามผมอีกคน  เมื่อเห็นผมโวยวายใส่มัน
++เมิงอยากให้กูทำต่อหน้า...พวกมันมั้ยล่ะว่าจะได้รู้ว่ากุกับเมิงอะไรกันหรือเปล่า..++มันตะคอกเสียงใส่ผมกลับ
ผมเดินหนีเข้ามาในห้อง....น้ำตามันกลั้นไม่ไหวล่ะ
++เฮ้ยยย...ใจเย็นกันหน่อยดิ๊ว่ะ...++
++วิน   เมิงฟังมันหน่อยดิ๊...++
++ไอ้เหรี้ยเก่ง  เมิงก็คุยกับวินดีๆซิ..++ไอ้วีด่ามัน
++เมิงหายไปนานขนาดนั้นแถมกลับมากลิ่นเบียร์ยังหึ่งขนาดนนี้...กุก็อดคิดไม่ได้หรอกว่า..++
ไอ้โอไปยืนกั้นมันไว้ระหว่างผม....
++กุบอกแล้ว  ว่ากุไม่ได้ไปทำอะไร....++
++กลับบ้านเดี่ยวเนี้ยะน่ะ...++มันตวาดใส่ผม
++เมิงกลับไปเถอะเมิงเมาแล้ว...++ผมพูดเสียงเย็นลงกับมัน
++เมิงไม่กลับกุก็ไม่กลับ...++มันยืนยันเสียงแข็ง
..............................
..............
++ไอ้โต   คืนนี้กูขอห้องเมิงล่ะกัน...++เสียงมันข่มใส่ทุกคน
++เอ้ยจะดีเร่อะ  ไอ้สาดเมิงงง  กูว่าคุยกันให้มันรู้เรื่องดีกว่าว่ะวิน++
ไอ้โตพูดอย่างเป็นห่วง....ผมกลัวมันลำบากใจ
เลยเก็บเสื่อผ้าไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำก่อนเดินออกมาจากห้อง.......
++เจอกันพรุ่งนนี้นะโต วี โอ..++ผมบอกลาพวกมัน
++เออ  เป็นผัวเมียก่อนก็ใช้เหตุผลมั่งนะเว้ย  อย่าใช้แต่แรง...++ไอ้วีมันแซวได้ตลอด...
++เออ  แฟนกุ  กุไม่กล้าทำอะไรหรอก  แต่ปากเมิงไม่แน่..++
ไอ้เก่งมันย้อนกลับ  พวกมันเลยขำกันใหญ่..
++สัสสส...++มันด่าทิ้งท้ายล่ะหัวเราะก่อนเดินตามผมลงมา
................


ผมรีบเดินลงมาและออกจากบ้านไอ้โตเลย  ไม่รอมัน
++รอพี่ด้วย..++มันขับรถมาดักหน้าผมแล้วจอดไว้
++มานั่งรถซิคับ...++มันลุกมาดึงมือผมไปนั่งข้างหน้ามัน
++งอนเก่งจริงๆแฟนกู..++มันว่าผม
++ปล่อยกู..++ผมว่ามัน
++ปล่อยก็โง่ดิ...++มันหัวเราะ
++ดื้ออย่างนี้แหละชอบ...++มันก้มมาจูบที่แก้มอย่างแรง
++เพิ่งอาบน้ำเสร็จเหรอ  แก้มหอมดีกำลังใช้ได้    นั่งดีๆเดี๋ยวตก...++มันว่าผมที่เห็นขยับหนีมัน
......................
++มีไรถึงบ้านแล้วเราค่อยคุยกัน...ไม่ฟังพี่เลย   อย่างนี้เราจะอยู่ด้วยกันอย่างไร  เชื่อใจพี่เก่งบ้างซิครับ..++
++...........................++ผมนั่ง.......ไม่อยากพูดอะไรแล้ว
…………………………..
.........................................
**************************************

[Winer]

******************************

ตอนนี้ไม่ได้แก้อะไรเลย   ลงดีกว่า
เหลืออีก 3 ตอนก็จะจบแล้ว..555..
เจอกันใหม่

******************************

[Black Angel]

ขอบคุณครับ อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยอ่ะ

รออ่านตอนต่อไปครับ

[DexTunG]

อยากอ่านต่ออะ อ่านตอนต่อไปได้ดีจังเลย

เพราะต้องเดินทางอีกแล้ว  หลายวันกว่าจะได้กลับมาอ่าน

เรื่องราวกำลังเข้มข้นเลย






 

[Winer]

****************************
<<<ตอนที่ 18 ..ค่ำคืนแห่ง 2 เรา..>>>
--------------------------------------
****************************


................
++อย่างอนมากรู้มั้ย..++มันก้มมาจูบผมอีกทีเบาๆ
++ใครไปงอนกับมึง...++ผมกัดฟันพูดกับมัน
++ใครไม่รู้ดิ     ทำอยู่ตอนนี้...++
++ไปไหนกับใครก็ไม่ได้  โธ่เว้ยยย  แฟนกูจะหึงไปถึงไหนว่ะ..+มันพูดไปก็ขำไป
รถที่เคลื่อนช้าๆอย่างกับเต่าไม่ทันใจผมเอาเสียเลย
++ขี่ให้มันเร็วกว่านี้ได้ม่ะ..++
++อะไรน่ะคาบ..++มันเอียงหูมาฟังข้างขวาผม
++กูบอกให้ขี่เร็วๆกว่านี้ได้มั้ย  .++ผมตะโกนใส่มัน
++ไม่ได้ยินอ่ะคับ...++มันก้มมาจูบที่ไหล่ผมอีกแล้วก็หัวเราะ
++หูตึงก็ไม่บอก..++ผมตะโกนใส่อีกรอบ
++เลิกจูบกูได้แล้ว กุรำคาญ...++ผมด่ามันอีก
.........มันปล่อยมือข้างซ้ายมากอดเอวผมให้ขยับมาที่ตัวมันอีกที...
++อะไรนะคับบ...พี่ยังไม่ได้ยิน...++ไอ้เวร  ผมด่ามันในใจ
++แกล้งกุใช่ม่ะเนี๊ยะ...++เสียงมันหัวเราะเยาะผม
++คุยกับแฟน พูดให้เพราะๆหน่อยซิคับ..++มันลีลาจะมาไม้ไหนนี่
++ไม่พูด  ก็ไม่ทำอ่ะคับ...++
++.....................++ผมเล่นบทเงียบ
++เงียบทำไมอ่ะคับ..++
++เหม็นเบียร์...++ผมบอก
++ยังไม่ได้จูบปากเลยน่ะนี่   รู้ได้ไง++มันขำ
++ลองดูหน่อยม่ะ..++มันยั่วผม
++ใครจะไปลามกเหมือนเมิง..++ผมตอบอายๆ
++ชอบอ่ะดิ๊..++มันย้ำเสียงใส่
...........................
.....................
++ม่ะกุขับเอง.. แมร่งขี่อย่างกะพลังคลื่นเต่า++ผมบอกอย่าง
เสียอารมณ์กลัวการขี่ของมันตอนนี้จัง  อีกครึ่งชั่วโมงมันจะถึงม่ะนี่
++พูดดีๆ...++มันย้ำผม
++ขอกุขับเองนะ....++ผมพูดเสียงนิ่มขึ้น
++พูดใหม่คับ...++มันย้ำต่อ
++พี่เก่งคาบ...ขอวินขับเองนะคับ..++ผมพูดประชดมันเสียงดัง
++พอใจยังคับ..++
++5555..++มันหัวเราะอย่างสะใจ
++อย่างนี้แหละคับที่อยากได้ยิน...++มันปล่อยมือจากแฮนให้ผมจับแทน...
ส่วนมันก็หันมากอดตัวผม  แถมกอดซะแน่นเลยมันเอาคางมาซบที่ไหล่ผม......
++วินรู้มั้ยตัววินหอมจัง...++พูดจบมันก็จูบที่คอผม
..กุคิดผิดหรือถูกว่ะนี่ที่ขี่รถเองอย่างนี่  ผมถามตัวเองในใจ  ก็มันทำให้มันลวนลามผมได้ง่ายขึ้นอีก....
++อย่าไอ้เก่ง  ไม่งั้นกุจะจอดรถเด๋วนี้แหละ..++ผมบอกมัน
เมื่อเห็นว่ามันกำลังเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อผม
++กอดเฉยๆ  ม่ะได้ทำรายคาบผม...++
++กุ  สยิวโว้ยยยยย...กอดเฉยๆแล้วเมิงลูบทำมายย ห๋า..++
++ชอบอ่ะเด่ะ..เบเบ๋..++มันทำเสียงร้าวใจแล้วหัวเราะ
++เด๋วจะชอบกว่านี้เมื่อถึงบ้าน...++
++ไอ้บ้า...++
++ด่าไปเถอะ เด๋วจะหมดแรงด่าแน่ไม่มีใครขวางได้หรอกคืนนี้  น้องบีมก็ไม่อยู่    มีเราแค่ 2 คนแล้ว  คิดเร่อะว่าพี่เก่งปล่อยโอกาสนี้ รอมานานแล้ว  ทรมานจะตาย.วินรู้ม่ะใจจะขาดอยู่ล่ะ++
มันเล่นกระซิบประชิดติดหูเล่นเอาผมเสียววู้บบบบเลย  ..มันกอดผมแน่นขึ้นอีก.....
............................
........
...พอนึกถึงเรื่องที่มันพูดเมื่อกี้เล่นเอาผมหายใจไม่ทั่วท้อง  ชักร้อนๆ
หนาวๆแล้วซิ  สงสัยคืนนี้จะไม่รอดหว่า....ทำไงดีล่ะ  คิดดิ คิดดิ๊ วินน..
...ผมนึกหาทางออก..ไม่ใช่จะไม่อยากมีนะ  แต่พอเอาจริงๆขึ้นมาชักใจฝ่อขึ้นมาเห็นๆ
++วินนคาบบบ...ปล่อยมือข้างซ้ายดิคาบ++มันพูดเสียงสั่นระรัวว
++จับนี่ดิคับ...++มันพูดต่อ
...มันจับมือข้างซ้ายผมออกมาจากแฮนล้วเอาไปซุกที่หว่างขามัน
.++ไอ้เก่งไอ้บ้า  ไอ้ลาม๊กกก...++ผมทั้งด่า ทั้งอายยย เต็มมมือ
...ไม่ให้ด่าได้ไงก็สิ่งที่ผมสัมผัสม่ะกี้  เล่นเอาผมทั้งตกใจ ชักกลัวแล้วดิ...มันเล่นควักออกมานอกกางเกงเอาเสื้อปิดไว้......มันกลับหัวเราะชอบใจที่แกล้งผมได้
++ชอบอ่ะดิ  แต่ทำเป็นด่า..++มันหัวเราะดังกว่าเก่า
...ผมว่าผมคงขับรถไม่ถึงบ้านแน่  อยากจะเลี้ยวเข้ามุมมืด
มุมใดมุมนึง....คริคริคิรคริ  จับไอ้เก่งปาดคอทิ้งซะเลย...
...............................
...........
..แต่ว่า  มันก็รู้สึกดีฉิบหายเลยว่ะ  อีก แว้ปคงถึง
ถึงบ้านมันล่ะ....คิดๆ คิด ทำยังไง
++เก็บน้องเข้าในกางเกงด้วยน่ะ..++
++ทำอะไรไม่อายคนอื่นเค้ามั่ง..++ผมด่ามันแบบอายๆ
เล่นอะไรไม่รู้เล่นเอาผมใจสั่นหวิวไปหมด
++มีแค่วินน่าที่เห็น เอ้ยจับดิ  เด่ะต่อไปคงได้เห็น..++มันขำ
...ฝันไปเถอะผมนึกในใจ  ผมจะแกล้งมันให้หัวเสียเลย..
.............................
..............
...ผมชักลังเลที่ไม่อยากเดินเข้าห้องมันล่ะ......
++มาดิ๊....ยืนขวางหน้าประตูทำไม...++มันดึงมือผมเมื่อเห็นว่าผมไม่อยากเข้าไป
++กลัวพี่ขนาดนนั้นเลยเร่อะ..++มันยิ้มเยาะผม
++ไปอาบน้ำป่ะ...++ผมไล่มันเพราะว่ายังคิดไรไม่ออก
++ใจร้อนขนาดนั้นเลยเร่อะ..++
++...............++ผมเงียบ  ก่อนจะถามมัน
++ไปไหนมา....++ผมนั่งลงที่ปลายตียง
..มันขยับมานั่งติดกับผมแล้วเอามือมากอดที่เอว
++คิดว่าพี่ไปไหนมาล่ะ...++มันหัวเราะ
++ให้ตอบ...ไม่ได้ให้ย้อน...++ผมด่ามัน
++โหหห  หึงพี่อ่ะดิ...++มันหัวเราะอย่างย่ามใจ
++ไปคุยกับฝนนิดหน่อยเรื่องทั่วๆไป  ถามทุกข์สุขธรรมดา
เก่งรู้สึกผิดไงที่ทำกับไม่ดีไว้เลยต้องไปกับเค้า  แล้วก็ไปส่งที่บ้าน
พอดีเจอเพื่อนเก่าๆมันนั่งกินเหล้ากันอยู่ที่ร้านขายของชำลย
มาจากบ้านฝนมาหน่อยมันเลยเรียกแวะนั่งคุยดื่มกับพวกมันหน่อย
 กินแต่เบียร์มากกว่า...++
++ไม่คิดคืนดีกับฝนเร่อะ..++
++ไม่อ่ะคับ  เด่ะเค้าคงมีแฟนใหม่..++
++พูดปัดความรับผิดชอบง่ายน่ะ...++
++จะให้รับผิดชอบมั้ยล่ะ..กลัวแต่วินจะร้องไห้มากกว่า..++
++เห็นแก่ตัว...++ผมดุมัน
....มันรวบตัวผมลงที่นอนมองผมตาหวานหยาดเยิ้ม
จมูกมันเกือบชนจมูกผมล่ะ....
....อุ๊ยยย....เล่นเอาใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะเลยล่ะ
++พร้อมยางงงงง....++มันถามผมสายตาที่ออดอ้อนที่สุด
ที่ผมเคยเห็นเลยล่ะมั่งนี่
++เออ  ขอ วินเข้าห้องน้ำแป้บน่ะ..++ผมบอก
++ด่ายๆ  ให้โอกาสสุดท้าย...++มันพูดอย่างกะผม
จะโดนรับโทษประหาร  นั่นคือสิ่งที่ผมจะขอได้เป็นสิ่งสุดท้าย
.........................
............
....ผมรีบเดินเข้าห้องน้ำตอนนี้ไม่มีที่ไหนที่จะแกล้งมันได้
นอกจากที่นี่ล่ะ....ผมนั่งอยู่ในห้องน้ำผมก็แอบขำไป.....
.........ผ่านไป 10 นาที.........
++ที่ร้ากกกก..ทำรายในห้องนานจังจ๊ะ..++น่าน  มันเรียกซะ
หวานหยด
++.......................++ผมไม่ตอบเล่นบทเงียบ
++ที่ร้ากกก คาบบบบบบ...++มันเรียกอีก
++.......................++ผมเล่นซ่อนแอบกะมันต่อ
++วินนน..คาบบบ  ออกมาได้แล้ว...++
.++..........++อีกรอดิ
++ป้างงง..++เสียงถีบประตูห้องน้ำเล่นเอาผมสะดุ้งโหย่ง
++ถีบประตูทำไม๊...++ผมด่ามันไป
++นึกว่าเป็นอะไรในห้องน้ำดิ  เล่นเงียบกริบขนาดนี้...++
++อย่าเล่นอย่างนี้นะวิน  กุใจเสียหมด..++มันทั้งอ้อนและด่าไปในตัว
++ทำอะไรอยู่ล่ะออกมาซะทีดิ..++ตอนนี้มันชักเริ่มสั่งผมล่ะ
++ปวดท้องสงสัยอาหารเป็นพิษง่ะ..++ผมทำเสียงให้เชื่อ
++อย่ามาโกหกพี่เก่งนะโว้ยยย..รู้ทัน..++
..ไอ้ห่าเอ้ยมันเสือกไม่เชื่ออีก...เวรแร่ะ
++จะออกดีๆหรือจะให้พังประตูเข้าไป ห๋า..++มันขู่อีกล่ะ
++กุปวดท้องจริงๆ...++ผมอ้อนมัน...
++ปวดจริงก็ออกมา  จะไปเอายามาให้กิน..++มันเคาะที่ประตูอีก
++เออๆ  เด๊ะออกไปขออีกแป้บน่ะ..++น้ำเสียงผมนึกถึงคำว่า
ไม่รอดแน่เลยกุคืนนี้....
++เรวๆๆๆ...++มันเร่ง 
........มันจา........อะไรนักหนาของมันว่ะผมด่ามันในใจ....
.....................
..........
....ผมค่อยๆเปิดประตูออกมา.......
มันยืนรอเลยแถมตอนนี้มีแค่บ๊อกเซอตัวเดียวเองอีกต่างหาก
++กุขอเข้าห้องน้ำอีกทีล่ะกานน่ะเก่ง..++ผมบอกมันอย่างเจี๋ยมเจี้ยม
....................
..มันรีบดึงผมออกจากห้องน้ำพอได้ก็เหวี่ยงผมไปที่เตียงเลย...
..มันรีบมาตะครุบผมไว้บนเตียง.....
++เล่นตัวดีนักน่ะ  ชักโมโหล่ะ สงสัยจะชอบแบบซาดิสมั้งนี่..เด่ะพี่จัดให้.++มันพูดยิ้ม
++เก่ง    อย่าทำรายวินเลยน่ะ..++ผมอ้อนมันอย่างกลัวๆเผื่อมันได้ผล
++ไม่ทำไรหรอกน่านอนกอดเฉยๆ...++มันทำหน้าเจ้าเล่ห์...เชื่อตายล่ะเมิงให้ท่ากุซะขนาดนี้...
..ผมค่อยๆดึงผ้าห่มมาห่มตัวมันก็มานอนกอดมั๊บทันที....
มันแทรกตัวเข้ามาในผ้าห่มแล้ว....
++นอนเถอะดึกล่ะ...++แอบงุ๊บงิ๊บต่อ
.........................
...........
++ขนาดนี้แล้ววินนอนหลับได้อีกเล่อคาบ..++
++น้องเก่งมันนอนไม่หลับแล้วอ่ะ...ยังไงมันก็ไม่ยอมนอนด่วย++
มันกระซิบที่หูก่อนจะเริ่มไซ้ที่ซอกคอเบาๆ  มันขึ้นคร่อมบนตัวผม....
++วินเป็นของพี่นะคาบ  .++มันพูดเสียงสั่นระรั่ว
++เด๊ะ เด๋วววว..++ผมร้องออกมา
++อะไรอีกล่ะ..++มันชักหงุดหงิด
++คือวินนนน...++ผมกำลังจะพูดก็หมดโอกาสเปล่งเสียงออกมาแล้ว
..เมื่อมันสอดลิ้นมาในปากผมควานหาอะไรเหมือนตายอดตาย
เล่นเอาผมใจกระเจิงหมดสติล่ะ  มันลูบไล้ตัวผมจับเสื้อถอด
ออกโยนกองทิ้งไว้ข้างเตียง......
....ผมพลักมันออกแล้วไปคร่อมบนตัวมันแทน..
++ทำรายน่ะ...++สีหน้ามันตกใจนิดนึง
++พี่ไม่ต้อง...น้องเอง..++ผมบอกมันก่อนจะก้มไปจูบปากแดงๆของมันต่อ
++เฮ้ยย  เอาจริงเร่อะวิน..++มันเอายันหน้าผมไว้
++เพื่อนเล่นไง...++ผมปัดมือมันออก
++ทำเป็นเล่อคับ..++มันช่างถาม คิดว่าผมไร้เดียงสาม้างงง
........ผมปัดมือมันออก...........

ก่อนจะประกบปากมันไว้อีกทีก่อนจะไซ้ลงที่ซอกคอขาวๆ
ไล้ลงมาที่นมข้างซ้าย  ใช้ลิ้นวนเวียนไปมา  สลับกับด้านขวา
บางครั้งผมขบมันเบาๆ
++วินนน เสียวอ่ะ..++มันร้องออกมาแกมขำ
..ผมหันไปจ้องหน้ามันแล้วยิ้ม  ดูหน้ามันตอนนี้ดิเซ็กซี่ฉิบหาย
ผมอยากกินมันลงไปทั้งตัวเลยล่ะ  ไม่อยากให้ใครได้เห็น
..มันคว้ามือผมไปจับน้องมันที่ตอนนี่ไม่รู้ว่ามันถอดเกง
ออกตั้งแต่เมื่อไร....
++ชอบม่ะ..++มันถามอย่างได้อารมณ์
...ผมพยักหน้าแทนคำตอบ  ก่อนที่จะเอามือไล้ขนใต้สะดือเล่น
และเอาปากไปเลียวนที่สะดือมัน  แค่ขนที่เรียงไล้ใต้สะดือ
ก็เล่นเอาผมอารมณ์ร้อนรุ่มไปหมด.......เมิงจะเซ็กซี่ไปถึงไหน
ว่ะไอ้เก่ง.
++ทะทำ  ให้  พี่เถอะ  วินน ไม่ไหวล่ะว่ะ ใจจะขาด..++
เสียงที่สั่นระรั่วของมันทำให้ผมต้องคว้าน้องมันเอาไว้ในปาก...
............................
........
....มันเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียง....ดับวูบลงทันที
++อยากทำไรก็ทำน่ะ  พี่ให้วันหนึ่ง...++มันพูดเสียงขาดๆหายๆ
++ต่อ ไป พี่ จะทำเอง.อ่ะ..++มันว่า

<<.การบรรยายก็ดับตามไฟเช่นกันเพราะว่ามองไม่เห็นแร่ะ>>


...........................
.......
++เก่งๆ ผมปลุกมัน...++เพราะว่านี่มัน 8 โมงกว่าแล้ว
++อา...รายคาบง่วงอ่ะ..++
++ดูนี่มันกี่โมงล่ะ...++
++แล้วมันกี่โมงแล้วอ่ะคับ..++มันพูดอย่างสะลืมสะลือ
++8 โมงจะครึ่งล่ะ...++ผมโวยวายใส่มัน
++ม่ายเป็นไรน่านอนต่อเถอะ  พ่อกับแม่เค้ารู้น่าน่ะ...++
ดูมัน
...ผมไม่รอมันล่ะ ลุกขึ้นมาอาบน้ำเผื่อพ่อกับแม่จะรอกินข้าว...
ออกมามันก็ยังหลับตาอยู่อีก  อดคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้
ไอ้เก่งเอ้ย  เมิงนี่น่ารักจริงๆ  ผมรักมันเหลือเกินอดไม่ได้ที่
จะนั่งจ้องหน้าใสๆ น่ารักๆ ของมัน  ก่อนจะก้มไปจูบแก้มมันอีก
++จูบแก้มพี่ทำมาย..++มันว่า   ผมอดที่จะอมยิ้มไม่ได้
++จะลักหลับพี่เร่อะ  ยางงไม่หลับซักหนอย..++มันจ้อ
++ถามทามไมไม่ตอบ...++มันลืมตาขึ้นมองอย่างไม่เต็มตา
แล้วตามด้วยบิดขี้เกียจ...
++ได้พี่แล้วอย่าทิ้งพี่น่ะ  ไม่งั้นเป็นเรื่องแน่..++มันดึงผมไปจูบแก้ม
++พูดผิดป่ะนี่  กูเสียน่ะ..++ผมอดว่าคำพูดมันไม่ได้  พูดแต่ล่ะอย่างเข้าข้างตัวเองทั้งนั้น
++ใครบอกพี่เสียน้ำไปตั้งเยอะ..++พูดจบมันก็หัวเราะ
แต่ผมอ่ะอายพูดไม่ถูก..ชกไปที่อกมันซะไปทีนึง
++เวลาวินอายนี่น่ารักดีน่ะ  เอาอีกซักทีดีม่ะ...++มันว่า
++พอแล้วจะง่วนไปถึงไหนเนี่ยะ..++ผมว่ามัน.
++ก็มันอยากนี่หว่า..++มันมารวบตัวผมไปกอดทั้งที่ตอนนี้ตัวมันยังไม่มีเสื้อผ้าเลย
++อาบน้ำได้แล้ว  พ่อกับแม่รออยู่..++
++วินคาบดูนี่ดิ...++มันเรียกให้ผมหันดูก่อนที่มันจะเปิดผ้าห่มออกมาให้ดูน้องชายที่กำลังตื่น..
...ผมพลักมันลงที่นอนก่อนจะวิ่งออกจากห้อง...
++ทำเองล่ะกัน  วินไม่เอาแล้ว..++ผมแกล้งมันได้อีกครั้งล่ะสบายใจ
++ใจร้ายจังว่ะ...++มันว่าไล่หลัง
..เมื่อคืนไม่รู้ว่ากี่ครั้ง  มันไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไปกันนักหนา
....สงสัยมันจะ........จัด  คริคริคริ  ชอบง่ะ...ผมคิดในใจ
ตกลงแล้วผมโรคจิตกว่ามันล่ะกัน...555..คิกคิกคิก
............................................................................
<<<<<<<<มีตอนเดียวนะ>>>>>>>>
***************************************