*****************************
ตอนที่ 11...Baby Come Back…
………………
*****************************
...........................
............
<<<<<อาทิตย์ที่ 3 ของการเปิดเทอม>>>>>
จากวันเป็นอาทิตย์ จนผ่านไป 2 วีคแล้วที่ผมได้เข้ามาเรียนที่นี่
ผมรู้สึกเริ่มรักมีความผูกพันธ์กับที่ใหม่ ความทันสมัย ความยิ่งใหญ่
ของที่นี่ก็ช่วยทำให้หัวใจดวงน้อยๆของผมดูมีชีวิตชีวาขึ้นไม่ยาก
นี่แหละน่ะที่เค้า การปรับตัวหรือเปล่า ไม่รู้ซิ
......ตี้....เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดเพราะมันแสดงตัวอย่างออกหน้า
ว่ามันชอบ หัวใจผมก็สั่นคลอนบ้าง ก็เพราะมันเองก็มีสิ่งที่ผมชอบเช่นกัน
....เล็ก...เป็นนักกิจกรรมตัวยง ที่มีงานให้ทำตลอดแต่การเรียนก็ถือว่าดีมากทีเดียว
แม้จะดูนิ่งๆ เอาแต่ยิ้มมากกว่าแต่ก็ทำให้ชีวิตมันเองไม่ค่อยว่าง อย่างที่น้องบีมบอก
ว่ามันเป็นขวัญใจของสาวๆที่นี่เช่นกัน
.................
..........
.....
..ฟ้าที่ดูครึ้มเหมือนฝนจะมากับลมพัดเย็นๆทำให้ผม
รู้สึกขนลุกทีเดียว ผมเอามือลูบแขนตัวเองไปมาก่อนจะมองดูฟ้าอีกครั้ง....
“วันนี้เหมือนฝนจาตกเลยอ่ะคับพี่วิน..”
น้องบีมส่งเสียงเบาๆ
“พี่ก็ว่าอย่างนั้น คงต้องรีบแล้วล่ะเผื่อฝนมันจะตกก่อนเราถึงโรงเรียนกัน”
“คับ”น้องบีมตอบสั้นๆก่อนจะทำท่าเหมือนจะวิ่งนำ
ผมรีบสาวเท้าเดินตามเพื่อไปรอขึ้นรถเมล์กับมัน
อากาศ มันอบอ้าวตั้งแต่เมื่อคืนล่ะแต่ไม่ตก....สงสัยกำลังรอโอกาศอยู่
...พอลงจากรถเมล์ได้ก็เห็นเล็กยืนรออยู่....มันโบกมือให้แล้วเดินมาหา
ขณะที่ฝนก็เริ่มปรอยลงมาเบาๆ....
“นึกว่าจะมาไม่ได้ กำลังจะโทรหาอยู่ มาไม่ได้จะเอารถ
ไปรับ..”มันพูดอย่างหวังดี
..ผมมองหน้า มันก็ยิ้ม ดูๆจะเป็นคนขี้อายอยู่ในตัว
เวลามันพูดอะไรนี่จะยิ้มก่อนไว้ตลอด ต่างกับไอ้ตี้ ที่โผงผาง
นิสัยไม่ต่างจากไอ้เก่งเลย
++แล้วทำไมไม่เอารถไปรับอ่ะคับ..++
++น้องบีมมมมมม.....++ผมหันมาดุ
++คาบ...บีมผิดอีกแล้ว..++มันตีหน้าเศร้าได้อย่างน่ารัก
ใครจะโกรธมันได้ล่ะ.....
++วันนี้เอาร่มมาหรือเปล่า..++เล็กถาม
++เปล่าคิดไม่ทันด้วยซ้ำ...++
++ถ้าจะใช้บอกเล็กน่ะ มีอยู่ที่รถ...++
...อะไรกันนี่พวกนี้ทำไมมันเป็นคนมีกะตังกันจังว่ะ แต่ล่ะคน
มีรถขับกันตั้งแต่ยังเรียนเลยเร่อะ ผมนึกในใจ......
……………
……….
“วินไปส่งน้องบีมที่ห้องก่อนน่ะ”ผมอยากเดินไปส่งมันที่ห้องบ้าง
“ไปกันเถอะ ฝนเริ่มลงหนักล่ะ”น้องบีมเตือน
“เจอกันที่ห้องน่ะเล็ก”ผมโบกมือให้ก่อนจะเดินตามน้องบีมไปที่ตึก
ที่มันเรียนอยู่อีกด้านของตึกที่ผมเรียน
“เออว่ะ”พูดจบมันเองก็วิ่งไปคนล่ะทาง
....ผมเอามือปัดเม็ดฝนตามเสื้อน้องบีมออกเมื่อถึงหน้าห้องมัน
“ขอบคุณคับ”น้องบีมยิ้ม
“พี่วินน่ารักจัง มิน่าล่ะพี่เล็กถึงตามซะล่ะ”
“คนเราเป็นเพื่อนกันก็ต้องช่วยเหลือเผื่อแผ่กัน”
“ผมก็รู้จักพี่เล็กน่ะ”มันอวดผม
“แล้วจะทำไมพี่เค้าล่ะ”
“ถ้าพี่วินอยากรู้จักพี่เล็ก บีมจะบอก”มันยิ้มตาหยี
“ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของพี่หรอกน่า ตั้งใจเรียนดีกว่า
จะได้ไม่ต้องถามการบ้านกับพี่บ่อยๆ”ผมดุเล่น
“บีมไม่กลัวพี่วินดุหรอก”
“ทำไม”ผมว่ามัน
“ก็บีมรู้ ว่าพี่วินรักบีมง่ะ”มันตอบเข้าข้างตัวเองก่อนจะวิ่งเข้าห้อง
ไปหาเพื่อนแล้วทำหน้าทะเล้นใส่ผม
“เจอกันตอนเที่ยงนะคาบบบบบ”มันหัวเราะ
…………..
……….
……….
อีกไม่นานเสียงออดคงดังได้เวลาเข้าแถวแล้วแต่ฝนกลับตกพร่ำ
อย่างไม่ลืมหูลืมตาลงมา........
...ผมมองไปข้างๆก็เห็นตี้ยิ้มให้ ส่วนเล็กไม่รู้ว่ามันไปไหนของมัน
หลังจากที่มายืนรอรับกับน้องบีมที่หน้าทางเข้า....
แต่อย่างว่าคนอย่างเล็กคงมีงานต้องทำมากกว่าคนอื่นแน่
วันก่อนผมยังเห็นมันหอบเอกสารมากมาย ท่าทางคงจะเป็น
ขวัญใจของที่นี่แน่ๆ.......
....เวลาฝนตกอากาศเย็นอย่างนี้ ทำให้ผมอดคิดถึงไอ้เก่งไม่ได้
มันรู้ว่าผมขี้หนาว มันจะกอดหรือเอาเสื้อให้ผมใส่แล้วแต่โอกาส
...ตอนนี้มันจะเป็นอย่างไรบ้างน่ะ หรือมันกับฝนคงจะลงเอยกัน
ด้วยดีแล้วก็ได้ นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ต้องการรับรู้ข่าวคราวของมัน
เพียงเพราะต้องการตัดมันออกจากชีวิตผมให้ได้
...ยังดีที่ผมย้ายมาที่นี่ หากว่ายังคงอยู่ใกล้เหมือนเมื่อก่อนผมเอง
ก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเลย นี่แหละม้างความรัก ยิ่งรักก็ยิ่งทุกข์
ทรมานไม่จบสิ้น
………..
…......
“วิน เมื่อคืนกูไปดื่มมา”ตี้ยักคิ้วให้ผมอย่างกะมันภูมิใจที่ได้เป็นขี้เหล้า
“เจริญล่ะเมิง”ผมว่า
“ก็กูเบื่อนี่หว่า”
“เบื่อก็หาอะไรที่มีสาระทำมากกว่านั้นก็ได้”ผมสอนมัน
“งั้นกูไปค้างบ้านเมิง”
“มันเกี่ยวกันตรงไหน”
“ที่บ้านเมิงมีแม่ มีน้องบีม มีเมิง แต่ที่บ้านกูมีกูคนเดียวนี่หว่า”
“พ่อกับแม่ล่ะ”
“ไปหาเงินให้กูใช้”
“ตอบดีๆอย่ากวน”ผมดุ
“พ่อกับแม่กู งานเค้าเยอะไม่มีเวลามาสนใจกูหรอก”มันพูดเหมือนน้อยใจ
มากกว่า
“กูอยากมีใครซักคนเข้าใจกูว่ะ”
“เมิงนี่ก็แปลกพ่อกับแม่ทำงานเหนื่อยลำบากตรากตรำเพื่อเอาเงิน
มาให้เมิงใช้ก็ยังว่าท่านอีก”
“ก็กูเครียดนี่หว่า”
“เครียดอะไร หน้าอย่างเมิงนี่น่ะเครียด”ก็ดูๆมันเองก็มีความสุข
กับชีวิตดีนี่.....
“เลิกว่ากูได้แล้ว”มันพูดตัดบททิ้ง
............................
.................
ฝนทำท่าจะแรงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผมต้องเอามือมากอดอกตัวเองไว้
เผื่อจะคลายความสั่นเทาลงไปได้บ้าง
++หนาวเร่อะวิน...++ตี้ขยับมานั่งติดกับผมแล้วเอามือกอดคอตัวแนบชิด
ผมไว้ไออุ่นจากตัวมันไหลตรงสู่ร่างกายผมทันที
++อืมหนาวว่ะ กูเป็นคนขี้หนาว...++ผมบอกมัน
พร้อมกับเอามือมาเป่ามันจะช่วยให้อุ่นขึ้น
++ท่าทางจะตกทั้งวันแน่วันนี้...++ผมบ่น
++ไปกะกู...วิน..++ตี้ลุกขึ้นดึงมือ
มันคว้ามือผมได้มันก็ลากผมออกจากห้อง....
“ไปไหนตี้..”
“เถอะน่าเดี๋ยวเมิงจะหายหนาว..”ผมเดินตามมันไปอย่างว่าง่าย
..มันพาผมเดินมาถึงห้องน้ำแล้วดึงผมเข้าไปด้วย....
…………………
++อะไรของเมิงว่ะไอ้ตี้ เมิงพากูเข้าห้องน้ำกับเมิงทามมาย..++
ผมโวยวายใส่ หรือว่าผมความรู้สึกช้าเอง ปล่อยให้มันลาก
เข้ามาถึงในนี้ได้ไง....
...มันพลักผมเข้ามุมด้านใน ตามด้วยล็อกกลอนประตู
“พูดมากน่า กูจะช่วยให้เมิงหายหนาวไวๆไง”
...มันยิ้มพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อมันออก ทีล่ะเม็ดๆ
....สายตาหื่นบอกได้อย่างชัดเจน จนผมต้องถอยหลังติดกำแพง
++เหรี้ยแร่ะ.++ตายแน่กุ คราวนี้ผมคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไร..
++ไอ้เหรี้ยตี้ เมิงจะทำอะไร...++ผมพยายามพลักมันออก
จากหน้าประตูที่มันยืนขวางไว้..แต่ไม่ได้ผล
………………
**ไอ้ตี้ถ้าเมิงจะทำอะไรกู ขอร้องว่ะอย่าทำที่นี่เลย ขอกู
มองหาที่ดีๆกว่านี้ซักหน่อยเถอะว่ะ**ผมคิดในใจ คริคริ
.......................
“เมิงอย่าโวยวายได้มั้ย .เงียบๆน่าเดี๋ยวดีเอง...น้องเอ้ยยย”
“เดี๋ยวเมิงจะชอบและขอบใจกูไม่รู้ลืม”
แถมยิ้มเจ้าเล่ห์กับการเอาลิ้นเลียริมฝีปากไปมาอีกต่างหาก
“ไอ้สาดดดด”ผมด่ามันออกไป เพราะสมองบอกแล้วว่า
การกระทำอย่างนี้มันจงใจจะทำอะไร
มันเอามือขวากดอกผมไว้แนบชิดกับผนังห้องน้ำอีกครั้ง
“ใจเย็นน่าไอ้ห่า เมิงไม่ต้องกลัว ไม่เจ็บหรอกน่า กูรับรอง”มันพูดต่อ
เสียงที่ฟังดูหื่นๆของมัน ทำเอาผมใจแป้วววเหลือเท่าหัวแม่โป้งทันที
พูดไปมันก็ถอดเสื้อแขนสั้นข้างในที่มันใส่อีกตัวออก
หน้าตามันหยี่ยวนกวนบาทาอย่างได้อารมณ์จริงๆ
พอมันถอดเสื้อทั้งนอกและในหมดก็เผยให้เห็นผิวที่ขาวเนียนของมัน
มีขนใต้สะดือหน่อยๆ ไหลลงหายไปในกางเกง หัวนมแมร่งก็สีชาเขียว
โอ้ยยเล่นเอาผมใจสั่น เลือดกำเดากูจะพุ่ง ใจเต้นโครมคราม
ยิ่งกว่าโดนจับไปประหารซะอีก...นี่เมิงจะยั่วกุใช่มั้ยนี่ไอ้ตี้
ผมคิดในใจ ตอนนี้ผมยืนตะลึงแทนแล้ว
“ไม่เคยเห็นเร่อะไงจ้องของกูอยู่ได้ สงสัยจะชอบ เดี๋ยวกูจัดให้..”
มันทักขึ้นมา ทำให้ผมเสียเส้นไปเลยได้แต่หน้า เหว่อ
มันขยับมาหาผมช้าๆ สายตามันบอกว่าผมไม่รอดแน่
ก่อนมันก็พูดขึ้นว่า...........
……..
…….
“อ่ะใส่ซะ ใส่เสื้ออีกตัวมันจะได้หนาวน้อยลง..”
มันยื่นเสื้อที่มันใส่แล้วมาให้ผม...
“เมิงคิดว่ากุจะทำไรเมิงไอ้วิน..”มันมองผมด้วยสายตา
ตลกๆจนผมบอกไม่ถูก
“เมิงนี่คิดลึกจิงๆเลยว่ะ..”มันยิ้มแบบกำชัยชนะอยู่ในมือ
ที่เห็นผมเป็นบ้าเป็นหลังเมื่อกี้
...เมื่อมันเห็นผมลังเลที่จะรับมาใส่....
“กูเพิ่งใส่ไม่ถึงชั่วโมงเลยน่ะโว้ย รับรองสะอาด ที่บ้านกู
ซักอย่างดี เห็นม่ะกลิ่นน้ำยาปรับผ้ายังอยู่เลย แถมกุฉีดสเปรย์
ไปหน่อยนึงด้วย หอมม่ะ..”มันยิ้มเจ้าเล่ใส่ผม
…….
………………
………..
...เออก็จริงของมันหอมอย่างนี้ไม่รู้มีกลิ่นตัวมันด้วยหรือเปล่า
ผมก็โรคจิตตาม ดมๆเสื้อมันฟุตฟิตๆ อย่างแหยงๆ..แต่(แอบชอบ)
...ว๊ากก.......ตกลงล่ะกุเป็น(โรคจิต)ม่ะนี่
โอ้ยยยไอ้วินชักจะไหวหวั่น สั่น องค์จะลงแล้วนี่...ผมคิด..
++เร็วๆเดี๋ยวเข้าห้องเรียนสายอีก..ฝนแมร่งคงตกทั้งวัน..++
มันเร่งผมใส่เสื้อไวๆ
..ผมเลยรีบเปลี่ยน มีเพียงเสื้อกล้ามสีขาวบางๆติดตัว
ได้เสื้อมันอีกทีคงอุ่นน่าดูล่ะ....
ผมเปลี่ยนเสร็จ...ไอ้ตี้มันก็ฉวยโอกาสรวบผมไปกอดทันที
“วินเอ้ยยย....เมิงนี่น่ะ น่าจริงจริง..”มันออกอาการหื่นอีกแล้ว
ผมก็ชกมันที่ท้องไม่เบาไม่แรงไป 1 ที แล้ววิ่งออกจากน้องน้ำ
++แมร่งเอ้ย ไอ้เหรี้ยวิน เล่นกุซะแล้ว..++มันด่าผมตามหลัง
แต่ผมไม่สนวิ่งอย่างเดียวจนมาถึงห้องเรียน...อดขำมันไม่ได้
.................
......
เมื่อทุกคนมาพร้อมกันแล้ว...ครูก็เข้ามาในห้อง
ไอ้ตี้มันยังทำหน้าแค้นๆผม...ผมก็เลยได้แต่ขำๆมัน มอง
ไปรอบห้องก็เห็นเล็กมองมาอยู่ ผมเลยหุบยิ้มพักนึงก่อน
ที่จะยิ้มให้มันอีกที แต่สีหน้ามันไม่ตอบรับผม....
.................
.....
++นักเรียนทุกคนฟังครูน่ะค่ะ...++
++วันนี้เราจะมีเพื่อนหลงมาเพิ่ม 1 คน..น่ะค่ะ..++ครูพูดติดตลก
++แต่วันตอนนี้...อาจติดฝน...เลยยังมาไม่ได้เดี๋ยวรอเพื่อนก่อนน่ะ..++
ครูยกนาฬิกามาดูแล้วมองไปด้านนอกที่ประตู
++เพื่อนหญิงหรือชายครับครู..++ไม่รู้ใครถาม
++ผู้ชายค่ะ...++ครูตอบ
++กรี๊ดดดดดดดดดดด...++เสียงลิงข่างบ่างชะนีร้อง
อย่างโหยหวน ชวนให้รู้ว่าอยากได้สามียิ่งนัก
++โธ่เอ้ย....นึกว่าเป็นหญิง..++เสียงนักเรียนชายบ่นอื้ออึง
++หล่อมั้ยคร่ะครูขา...++เสียงนักเรียนหญิงผู้กล้า ถามอย่างระริกระรี้
++หล่อมั้งดูจากรูปแล้ว..++
++อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย...++เสียง ไอ้ชายแต่ไม่แน่ว่าใจสาว
หรือเปล่าร้องขึ้นจนกลบเสียง ชะนีบ่าง ค่าง ทั้งหลายเงียบสนิท
++หนุ๋ จอง ค่ะ เอ้ยยยคับ...++ไอ้นี่เล่นมุขทีเอาฮากันทั้งซอย
เลยน่ะเมิง...ผมก็ยังอดขำกับท่าทางที่มันทำไม่ได้
++หายหนาวม่ะ..++ไอ้ตี้เอาไหล่มันมาชิดไหล่ผม
++ดีขึ้นล่ะ....ขอบใจ...++
++เลี้ยงไอติมกุดั้ว...++ตี้บอก
++ทำไมต้องเป็นไอติมว่ะ.++
++ยังไงตัวแสบมันก็ต้องไปด้วยอยู่แล้ว..++มันหัวเราะ
อย่างรู้ทัน...ว่ายังไงน้องบีมต้องไปด้วย...
......ก็ตอนนี้หน้าที่ผมอีกอย่างก็คือดูแลน้องบีมไปในตัว......
++งั้นกุเลี้ยงเมิง เมิงเลี้ยงน้องบีม..โอม่ะ...++ผมทำหน้าเจ้าเล่ห์
++โหเมิงน่ะ ฉลาดไม่เลิกว่ะ...แต่ไงก็ได้อยู่แระสำหรับเมิง..++
มันมากระซิบที่หูผม...
++ว่าแต่เสื้อกุหอมม่ะ...++มันถามไม่หยุด
“ทีหลังเมิงให้สะอาดกว่านี้นะโว้ยยย”ผมตอบอายกลบความเป็นจริง
...ผมตอบไม่ถูกเลยอ่ะ มันถามอย่างนี้อายหน้าแดงเลย.....
จนต้องก้มหลบหน้ามัน
ใครจะกล้าบอกล่ะว่าผมชอบกลิ่นเสื้อมัน กับสเปรย์ที่มันใช้
แค่นี้ผมก็รู้สึกแย่ล่ะ ไอ้ตี้เอ้ยย....
......................................
......................
..............................................
...................
“สวัสดีคับคุณครู”
“ครูคับ...ผมเป็นเด็กนักเรียนที่ย้ายมาใหม่คับ...”
เสียงแว่วออกมาจากด้านนอก
“อ่ะ.ทำไมเธอมาชุดนี้และสภาพอย่างนี้ล่ะ..”
ครูเดินไปที่หน้าประตู
“คือฝนมันตกหนัก ผมเลยจะขอเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนที่นี่คับ”
“ผมเพิ่งย้ายมาอะไรๆเลยยังไม่พร้อม ร่มก็ไม่มีเลยรอให้ฝน
ซาก่อนค่อยมาครับ..”
“อ่ะ งั้นเธอก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องน้ำของครูก็ได้ครูอนุญาต..”
เพื่อนๆหญิงและฉิงทั้งหลายเดินไปออที่หน้าประตู
“ไรกันว่ะ พวกนี้แค่ได้ยินบอกว่าหล่อก็ไปออกันเลยน่ะ...”
“ทีอยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปี ไม่เห็นมีชมกันซักนิด”
นักเรียนชายคนหนึ่งแซวขึ้น
“หล่อดีอ่า....”สาวน้อยอีกคนทำท่าปลื้ม
“โดนน อ่ะ หล่อมากกกก...”พวกเธอเริ่มพร่ำอีกแล้ว
“กลับไปนั่งที่ได้แล้วทุกคน.”ครูตะวาดพวกหล่อนทั้งหลาย
“สงสัยรัศมีกุจะโดนกลบว่ะ.ไอ้วิน.”ไอ้ตี้บอกแล้วก็หัวเราะ
..ผมก็อดหัวเราะตามมันไม่ได้.......
………………………..
..................................
...
*******************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
