หัวข้อ: OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! [by Silence_Serin] บทส่งท้าย Update 30.09.54

[jedi2543]

เดาแล้วว่าพี่กันย์ทำแบบนี้แน่ๆ ส่วนอีเป้เนี่ย นางร้ายละครหลังข่าวชัดๆ โง่ได้อีก

[Sornpattra]

ชะ ชะ ช๊าาาาาาาา
ไม่ตอ้งออกตัวแทน อิกันย์เร้ยยยยยยยยยยย
มันน่ะร้ายลึกล้ำ เลว 3ผี น่ะปวดกบาลอยู่แต่ก็เอาใจช่วย วิทย์กะเมฆ
หมั่นไส้ อิกันย์ (ลำเอียงมั้ย...............)
จะให้วิทย์ ตายมั้ย ตอนหลังอ่ะ อย่าเลยนะ ฉงฉานนนนนน
แต่กันย์น่ะ ไม่มีใจให้พี่วิทย์เลยเรอะ นอกจากเกลียด แสนเกลียด เดาไม่ถูกแล้วนะเนี่ย

[พี่วันเสาร์]

ไม่ชอบพี่กันย์เลยใช้ความรักของเมฆกับพี่วิทย์มาทำร้ายกัน
สำหรับเป้ร้ายได้ไม่เท่าพี่กันย์หรอก
พี่โตเนม

[Smirnoff]

  ปวดกะบาลกะสามผีจิงๆ  เฮ้อออออ  ก้อถูกของพี่กันละนะ  เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะความระแวงจิงๆนั่นแหละ
อดื่นชมไม่ได้  พี่กันแม่ม ฉลาดไปปะ 5555
อิเป้ใกล้ถึงจุดจบ 555  แอบสะกิดใจคำพูดเป้นิสนุงตรงที่ว่าพี่กันสนใจวิทย์อยุ่ป่าววะ  5555

[ordkrub]

โว้วววว เมื่อไหร่ไอ้พวกป๋าๆมันจะถูกเด็ดไปซะทีนะ

[none_ny]

พี่โตกับเนมหายยยย 

ปล. เชียร์วิทย์ กับ พี่กันย์ หุหุหุ 

[nutgen]

ไอเป้จะถูกกำจัดแล้วชิมิ หุหุ

[YunNie]

มาแล้วตอนที่ 10  *กรี๊ดดดดด*  

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า....พี่กันย์เหนือชั้นมากค่ะ  
อาจเพราะโดยส่วนตัวชอบคาแรคเตอร์ของพี่กันย์อยู่แล้วล่ะมั้ง เลยถูกใจจริงๆ ค่ะ  

สำหรับสามพีเนี่ย...เราสนุกกับการได้ไล่ตามพล็อตของไรเตอร์มากๆ เลยค่ะ
ขอชื่นชมสุดใจเลยว่า....มันส์มากกกกกกกกกกกกกกกก   (โรคจิตป่ะเนี่ยตรู ? เหอๆ)
ก็จะรอติดตามดูต่อไปนะคะ ว่า "สามเรา" จะดำเนินไปเช่นไรจนสุดทาง
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เสมอค่า  

ชอบความคิดพี่กันย์ที่มีต่อเป้ด้วย......ร้ายกาจอีกแล้วผู้ชายคนนี้ (หรือไอ้เป้มันอ่อนเองด้วยล่ะมั้ง  )

แต่สำหรับคู่ "โต-เนม" เนี่ย รักหมดใจเลยนะคะ ภาวนาให้แคล้วคลาดเสมอค่ะ  

จะรอคอยตอนที่ 11 อย่างสงบค่ะ    สู้ๆ นะคะ

[nok_aree]

เฮ้อ....สงสารเมฆอ่ะ
สงสารมาตั้งแต่ภาคแรกล่ะ

วิทย์ก็น่าสงสารนะที่รักพี่กันย์

เฮ้อ....... กลุ้มกับสามคนนี้จริง 

[→Yakuza★]

สงสารวิทย์อะ หาคู่ให้ใหม่เลยได้ไหม เบื่อไอ่กันย์ เบื่อไอ่เมฆแล้ว แต่ละคน เซ็งงะ 

[cotone]

คนแบบพี่กันนี่แหละคาแรกเตอร์ในฝัน!

แอบผิดหวังหน่อยแฮะ ตอนแรกนึกว่าเป้จะร้ายกว่านี้ซะอีก

รอตอนต่อไปค่า

ปล.ขอพิจารณางบก่อนนะคะ 

[drasil]

สามผีจะลงเอยยังไงน้อ

[ment12835]

ชอบๆ มันส์มากเลยคับ ขอให้อย่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกเลย 

[monster_narak]

กริ้ดกร้าดดด อิพี่กันย์ นี่เอ็งทำไม่โหดร้ายง

[sukie_moo]

อิพี่กันย์ทำเป็นเกลียดวิทย์นะ  ระวังจะตกหลุมรักวิทย์เข้าซักวัน
หน้าวิทย์แว่บมาในความคิดบ่อยๆแล้วนะเนี่ย 555

[both^^]

อ่านไปก็เครียดกับปัญหาแต่ละคน
เฮ่ออ คนที่เห็นชีวิตคนอื่นเป็นของเล่นไม่ไหวอ่ะ
ส่วนสามพีนั่นคงได้แตกกันไปสักวัน

[kun]

เอาล่ะซิงานนี้ 3 ผี มานจะแตกหักเลยหรือป่าวเนี่ย

ลุ้นๆๆๆ

[ja ne]

ไอ้เป้ ระเริงชาย 5555+

[BIRD]

เอาจริงๆ ผมอยากให้พี่กันย์เป็นพระเอกชะมัดเลยยยย ชอบคุณหมอมากๆ

[PrincePP]

สวัสดีครับ
ติดตามอ่านมาทั้งวันจนจบ
สนุกมากครับ
เสียดายที่สั่งจองหนังสือไม่ทัน
รีเมื่อไหร่แจ้งด้วยน๊าคร๊าบบบบ
ขอบคุณครับ

[JipPy]

กรี้ดดดดดดดดดด มาต่อแล้ววววว ว ว ว

[LifeTime]

 
สงสารพี่โต สงสารพี่วิทย์
อยากรู้จังพี่กันต์จะรักพี่วิทย์บ้างไม๊ 

[donjai11]

รอนานแล้วคราบ

[JAROEN]

นาน นาน นาน นาน นาน นาน นาน นาน นาน นาน นาน เกินไปแล้ว

[Pumpkin]

คิดถึงจังเลย คิดถึงพี่กันย์    คิดถึงพี่วิทย์    คิดถึงพี่โต    คิดถึงน้องเนม    คิดถึงหนูเมฆ    คิดถึงผู้พัน    คิดถึงป๋า    คิดถึงคุณป้าคนเขียน(เอิ๊ก!)


คราวนี้หายไปนานจังเลยนะตัวเอง มาแจ้งข่าวบ้างก็ดีนะตัวเอง

[Serin]

Imprison 11 : Are you Ready ?
 
      เริ่มจะทนไม่ไหว...

มีใครไหมที่ชอบเป็นคนโง่ มีใครไหมที่ชอบเป็นคนไม่รู้อะไรเลย?

มีเหรอ? คนแบบนั้น

ถึงโง่แล้วอาจจะสบายตัว สบายใจ ไม่มีเรื่องเดือดร้อน แต่ว่าการไม่รุ้อะไรเลยทั้งที่คนรอบตัวเรามีท่าทางผิดปกติกันไปทั้งฝูงนั้น ยังจะมาทำหน้ายิ้มแล้วบอกให้ตัวเอง"รอ" อยุ่ได้รึไง?

   ผมมองแผ่นหลังพี่โตด้วยสายตาขุ่นมัว ไม่ใช่ว่าผมอยากทำตัวพูดไม่รู้เรื่อง แต่ผมก็อดทนรอมาหลายวันแล้ว รอให้พร้อมพอที่จะบอกผม แต่ทุกอย่างก็ไม่มีคืบหน้า

ไม่มีคำพูดที่กล่าวถึง"ความเปลี่ยนแปลง"ในนี้ออกมาจากปากพี่โต

ทั้งสีหน้ากังวลที่เผลอ แสดงออกมาในยามที่เผลอตัว หรือการสนิทสนมกันอย่างผิดปกติของคนที่ผมไม่คิดว่าจะมาอยู่ใกล้กันโดยไม่ฆ่ากันตายได้ อย่างพี่โตกับไอ้เป้

....และยังพี่กันย์กับพี่วิทย์

 รายหลังเป็นการสนิทสนมกันที่แฝงความขนลุกเหลือประมาณเอาไว้ ดูน่าสนใจกว่า แต่โอเค ยอมรับก็ได้ว่าสำหรับผม ไอ้พี่โตที่สนิทสนมกับไอ้เป้ น่าสนใจกว่าเยอะ

ในกรณีนี้ ที่ผมพยายามหุบปากเงียบ ทำเป็นเข้าอกเข้าใจ ไม่สอบถามอะไรให้ปวดหัว

แต่ว่ามันนานไปรึเปล่า? หรือตั้งใจว่าจะไม่อ้าปากบอกกันตั้งแต่แรก

ไม่อยากเป็นคนงี่เง่าที่ร้องแย้วๆโวยวายให้พี่โตบอกนั่นบอกนี่เหมือนคนเรื่องมาก แต่ก็ไม่อยากจะนั่งทื่อมองคนนั้นคนนนี้เขาทำเรื่องลับล่อๆกันโดยที่ตัวเองมีหน้าที่นั่งโง่มองชาวบ้านตาปริบๆ

...ชักไม่พอใจจนอยากก่อม๊อบขับไล่ขึ้นอีกสักม๊อบอยู่รอมร่อ  

ยิ่งหลังจากที่นั่งพิเคราะห์ถึงเรื่องราวที่ผมได้ฟังออกมาจากปากไอ้เป้กับใครสักคนผ่านทางประตูห้องพยาบาลเมื่อสี่ห้าวันที่แล้ว..

เรื่องนี้นี่มัน...

    ผมหรุบตาลงมองเศษหญ้าบนพื้นที่ตัวเองนั่งอยู่พลางออกแรงถอนมันเบาๆ..แต่ด้วยอารมณ์เคืองที่พุ่งปรี๊ดไอ้เนมเลยถอนออกมาแรงนิด แล้วเขวี้ยงออกแรงอีกหน่อย

...โชะ ถูกหัวไอ้เมฆ ดี....ดี จะได้ลากคอมันมาคุยด้วย

     " มึง...มีอะไรกับหัวกูรึเปล่า? "ว่าไม่ทันขาดคำเมฆก็เดินออกจากจากแปลงผักกลางแดดร้อนจ้า ขณะที่ผมคนว่างงานผู้ได้รับอภิสิทธิพิเศษนั่งสบายอารมณ์อยู่ใต้ต้นมะม่วง ดูเหล่านักโทษผู้ใช้แรงงานพากันดึงผักกาดที่ปลูกไว้มามัดแล้วนำใส่ตระกร้า

     " นิดหน่อย "ผมตอบพลางยักไหล่แล้วตบพื้นหญ้าข้างตัวเบาๆเป็นเชิงชวนให้มันมานั่งด้วย เมฆมองหน้าผมแล้วพ่นลมหายใจแรงๆกับสีหน้าท่าทางที่บอกว่าอารมณ์ไม่คงที่ของผม มันเหลือบมองพรรคพวกที่กำลังตากแดดอยู่นิดหน่อย พอคนทางนั้นพยักหน้าใส่มันสองหงึก เจ้าตัวก็เลยนั่งลงข้างๆผมอย่างรวดเร็ว

     " มีไร...ทำหน้าเหมือนติดสัด พี่โตไม่ยอมเอา " ผมมองหน้าไอ้เมฆ เห็นหน้าตาน่ารักๆของมันแล้วนึกอยากจะคว้าหญ้าในมือยัดปากนัก คำพูดคำจานี่ไม่ได้มาแนวเดียวกับหน้าตามันเลย

     " ดีกว่ามึงแล้วกัน พี่วิทย์ไม่สนใจ หนีไปสนิทกับชู้ " หึ ผมยักไหล่ใส่มัน ด้วยอารมณ์พาลเต็มที่เยี่ยงตัวร้ายในหนังผสมผสานกับจินตนาการแบบคิดไปเองถึงการสนิทสนมที่กำลังดำเนินไปอย่างชวนคิดว่าจะฆ่ากันเมื่อไหร่ของพี่กันย์กับพี่วิทย์  แต่ทว่าคำพูดนั้นกลับทำให้ไอ้เมฆนิ่งไปด้วยสีหน้าที่หมองลงอย่างเห็นได้ชัด

  ผมเลิกคิ้ว มองหน้ามัน

เรื่องรักสามสี่เศร้าของมันกับพี่กันย์และพี่วิทย์ยังไม่จบเหรอ? ก็ดูเหมือนตกลงอะไรกันได้ เห็นอยู่กันสงบสุขดีนี่ มีปัญหาอะไรกัน?

  ...แต่ช่างเถอะ รู้ไปก็เท่านั้น ช่วยมันไม่ได้ สนใจเรื่องตัวเองดีกว่า

      ." ดูทำหน้าเข้า โว้ยยย ที่นี่มีแต่คนชอบทำตัวแปลกรึไง " ผมถลึงตาใส่ไอ้เมฆด้วยอารมณ์ขุ่นเต็มที่ไม่มียั้ง ช่วงนี้เกลียดจริงๆไอ้พวกคนที่ชอบทำตัวมีความลับ ทำหน้าตาเศร้าสร้อยยังกับว่าตัวเองแบกทุกข์ไว้ทั้งโลก ถุย ทำมาดราม่า ทุกข์นักหนาแล้วทำไมไม่บอกเก็บไว้คนเดียวทำไม่ เก็บแล้วจะได้ทองสักแท่งเหรอ?

         " มึงนั่นล่ะ ไอ้เนม เชี่ยนี่ทำตัวหาเรื่องชาวบ้าน ระรานนะมึงน่ะ "ว่าแล้วไอ้เมฆก็ยกมือตบกบาลผมเสียฉาดใหญ่ ถลึงตาใส่ผมอย่างรำคาญ " จะเป็นเจ้ใหญ่รึไง แผลงฤทธิ์แทนไอ้พี่โตเหรอ? รึว่าติดมา? "

        " อย่าพูดถึง แม่ง หงุดหงิดอยู่นี่ "ผมบ่นงึมงัม แต่ก็เริ่มผ่อนอารมณ์หงุดหงิดลงมาบ้าง เพราะถ้าอย่างเมฆมันทักแบบนี้ แสดงว่าผมคงเกรียนมากไปแล้วจริงๆ

         " อ้อ....เรื่องพี่โตมีชู้ " ผมทำหบ้าบูดใส่มัน ชะ ไอ้นี่ ยังวกมาเรื่องนี้ไม่เลิก

         " ไม่พูด คุยเรื่องอื่น "ผมเลี่ยงไปอย่างไม่อยากจะเอาเรื่องบ้าบอมาเป็นประเด็น ไม่ใช่สมาคมแม่บ้านในเรือนจำเหมือนพี่ทินมันว่าน่ะเฮ้ย...เออ พูดถึงพี่ทิน..

          " เห็นพี่ทินรึเปล่า ช่วงนี้?"

          " หือ? " เมฆเลิกคิ้ว มองหน้าผม เจ้าตัวกวาดสายตาไปมองรอบๆแปลงเกษตรที่มีนักโทษประมาณยี่สิบคนกำลังขมักเขม้นกับการเก็บผัก บ้างก็มัดผักใส่ตระกร้าหวายอยู่ " ไม่เห็น "

 ก็เพราะมองแล้วไม่เจอถึงได้ถามไง โว๊ะ

        " แน่ล่ะสิ...เพราะไม่เจอที่นี่ถึงถามไง " ผมมองหน้ามัน เมฆทำหน้าคิดสักพัก ก่อนจะขำออกมาเบาๆ

         " เออ ที่ได้ข่าวว่าพี่ทินมีผัวนี่ท่าจะจริง "

          " หา? "ผมอึ้ง อ้าปากค้างกับคำพูดของมัน สมองไพล่ไปนึกถึงพี่ทิน กล้ามล่ำ? ตัวคล้ำ? หน้ากวนตีน? .....และ มีผัว

เฮ้ย......เฮ้ยยยยยย  มันไม่แรงไปสำหรับคนที่เพิ่งรู้แบบผมเรอะไงนเนี่ย หา????

        " ก็เล่นย้ายไปอยู่กลุ่มของพวกแดนสิบแล้วนี่ หรือมึงไม่รู้ "

         "..........." ผมพยักหน้ารับหงึก เออ กูไม่รู้

        " มึงนี่น้า.....อยู่ใกล้พี่โตซะเปล่า " เมฆถอนหายใจพลางส่ายหัว แต่คำพูดของมันกลับจุดความไม่พอใจให้พุ่งพรวดขึ้นอย่างรวดเร็ว ทั้งที่เพิ่งดับไปได้เมื่อกี้แท้ๆ

       ".............."

       "....หรือกำลังหงุดหงิดเรื่องนี้? "เมฆเห็นสีหน้าผมบึ้งไปถนัดใจ มันเลยออกปากถาม ไม่ต้องให้ผมพยักหน้ายืนยันเจ้าตัวก็คงรู้ได้ เพราะแค่ถลึงตารับวูบเดียว มันก็เข้าอกเข้าใจลึกซึ้งแล้ว

       " เหรอ นึกว่าหงุดหงิดเรื่องพี่โตสนิทกับไอ้เป้....นั่นน่ะ " เมฆเลิกคิ้ว พลางหยักเพยิดไปทางพี่โตที่เดินเข้ามาทางนี้โดยมีไอ้เป้เดินอยู่ข้าง ภาพที่เห็นทำให้ผมขมวดคิ้ว

       "...เรื่องอื่นสำคัญกว่า " ไอ้เนมบอกสั้นๆ ผมถอนหายใจพรูแล้วกอดอกแน่น เอนตัวพึงโคนต้นมะม่วงพยายามสงบอารมณ์เคืองที่แล่นริ้วๆ

       " เรื่องไหน? "เมฆเลิกคิ้ว ออกปากถามกลับ ผมเหลือบมองหน้ามันนิดหน่อย สมองกำลังคิดสะระตะว่าจะบอกดีไหมเพราะถึงมันเป็นกลุ่มเดียวกันก็ใช่ว่าจะไร้พิษสงเป็นคนไม่อันตรายเท่าไหร่ แต่ว่า...สุดท้ายแล้วความอัดอั้นก็มีอิทธิพลเหนือกว่า เพราะอีกอย่าง มันก็เป็นคนเดียว คนเดียวในนี้จริงๆที่ผมคุยด้วยแล้วไม่รุ้สึกเหมือนถูกข่ม ก็ดูที่เหลือสิ แต่ละท่านออกจะบึ้กล่ำมากประสบการณ์ขนาดนั้น..

        " ช่วงนี้ได้ยินข่าว...เรื่องที่ไอ้เป้มันจะทำ อะไร...อะไร รึเปล่า ? "ผมเลิกคิ้ว ออกปากเกริ่นประเด็น ทดสอบเสียหน่อยว่ามันรู้สถานการณ์อะไร ไปถึงไหน

        " หือ?....เรื่องอะไรๆ ที่ไอ้เป้มันทำ " เมฆทวนคำ ก่อนเจ้าตัวจะตวัดสายตาไปมมองไอ้เป้ที่เดินเข้าไปรวมกลุ่มกับพวกที่กำลังทำงานอยู่กลางแดดจ้า " มีเยอะแยะ"

        " ไม่ใช่เรื่องมั่วของมันสิ "ผมว่า รึสึกว่าไอ้หมอนี่ชักท่ามาก ลีลาพอตัว

         "....เรื่องที่มันชอบวิ่งวุ่น รู้จักคนโน้นคนนี้ แหย่ชาวบ้านไปเรื่อย ....เหรอ? " เมฆมองหน้าผม เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งด้วยสีหน้าสนอกสนใจ

        ".งั้นมั้ง " ผมยักไหล่ รับคำ " ก็คิดว่าไงล่ะ มันแปลกนี่...จะว่าหาเส้นสายเหรอก็..."

       " อืม...." เมฆหรี่ตาลงช้าๆ สีหน้าครุ่นคิด " ถ้าหมายถึงวิ่งหาเส้นให้ตัวเองล่ะก็ กูก็คิดว่าแปลกอยู่หรอก มันก็เรื่องปกตินะสำหรับพวกที่เข้าใหม่และถูกขาใหญ่หมั่นไส้เอาขนาดนั้น แต่ก็อย่างวที่มึงว่า...มันออกจะเกินไปหน่อย แล้วแต่ละคนที่มันไปพันก็...ตัวเป้งทั้งนั้น "

       " ตัวเป้ง? "ผมเลิกคิ้ว มองหน้าคนพูด

       " ก็ว่าไงล่ะ ....อย่างไอ้เข้ม แดนสิบ...มันเคยเป็นมือปืนโดนจับยัดคุกมาเกือบสิบปีแล้ว...รึอย่างไอ้แทน แดนเรานี่....มันเคยปล้นรถขนเงิน ฆ่าตำรวจตายสอง ได้ข่าวว่ามันเชี่ยวมากเรื่องวางแผนหรือเรื่องทางหนีทีไล่ ที่โดนจับน่ะ เพราะมีสายของตำรวจแฝงตัวไปน่ะ ไม่งั้นก็คง..."

        "......" ฟังรายชื่อแต่ละคนที่ไอ้เป้มันไปพัวพันนี่ก็ไม่ธรรมดาจริงๆ

        " แล้วยัง....อาจารย์ธีระที่สอนมึงอีก " หา? รายชื่อนี้นี่ทำผมงงๆจริงๆ อาจารย์ธีระ คนสอนไวโอลิน...คนสอนดนตรีในเรือนจำเนี่ยนะ?

        " แต่ถ้าคิดในแง่ว่ามันอยากได้แบ๊คที่แกร่งที่สุด ......." ผมเปรยออกมา

       " รึมีแบ๊คเป็นป๋าจะไม่ใหญ่พอ " เมฆมันว่า เอ๋? เรื่องนี้เมฆมันรู้เหรอ?

        " มึงรู้ได้ไง " ผมหันขวับ มองหน้ามันอย่างตกใจปนทึ่งไม่น้อย เพราะเรื่องไอ้เป้เป็นลูกน้องของป๋า ที่ถุกส่งมา ไม่น่าจะมีใครรู้นอกจากพี่โตกับพี่กันย์และคนที่บังเอิญไปรู้จากคนเขาคุยกันแบบผม แล้วนี่...

       " ...อะไรกัน พี่โตเองไม่ใช่เหรอพูด ใครก็เดาออก ยิ่งท่าทีพี่โตฮึ่มใส่ไอ้เป้ยิ่งแล้วใหญ่.."  อ้อ จริงสินะ ลืมไปเลย กับคำเปรยของพี่โต ที่ตอบโต้เรื่องไอ้เป้หยามเรื่องพี่แกขึ้นสนิม อะไรนั่น... "  แต่ก็นะ...ไอ้เป้มันเลยกร่างไง ที่พี่โตบอกก็ดีอย่างคือพวกเราเริ่มระแวงมัน แต่ก็นั่นล่ะ นี่ไงเหตุผลที่ไม่มีใครกล้าทำอะไรมัน ...แล้วมันก็เสือกกร่างไม่สนซะด้วย นี่มันโง่หรือบ้าว่ะ "

       "..........." ผมไม่กล้าฟันธงทั้งสองอย่างนั่นล่ะ

        "แล้วพี่กันย์ยังนิ่ง ไม่ห้าม ไม่พูดอะไรอีก " เมฆบ่นออกมาเบาๆพาดพิงไปถึงบุคคลที่สมควรจะเป็นคนห้าม ....นี่มันอะไรกันเนี่ย?

       "....กูรู้สึกเหมือน...มันกำลังสร้างเครืองข่ายอะไรแปลกๆ..ไม่รู้สิ แถมไม่มีใครห้ามมันซะด้วย "ผมบ่นความรู้วสึกตัวเองออกมา เท่าทีรู้มาฟังมา พฤติกรรมไอ้เป้นี่เข้าข่ายหาพวกพ้องเพื่อทำอะไรบางอย่างชัดๆ ยังกับทำ MLM สร้างเครือข้ายหาดาวน์ไลน์แล้วตัวเองอยู่ยอดสูงสุดของพีระมิด คอยรับผลประโยชน์?

       " อือ.....ไม่รู้สิ ไอ้พวกเราก็คิดได้แค่นี้ ไอ้ประเภท"ขาใหญ่"ที่ไปรับคำสั่งโดยตรงรึว่ารู้เรื่องทั้งหมดล่ะมั้ง...จะบอกได้ " เเมฆมันปรายตามามทางด้านข้างของผม พลางเบะปากเอ่ยคำพูดประชดประชัน  และนั่นทำให้ผมพอจะนึกรู้ว่า ไอ้เงาดำๆที่อยู่ข้างตัวน่ะมันคือใคร

        "...แต่เสือกหุบปากเงียบเป็นหอยกาบนี่สิ ไม่รู้อมอะไรอยู่ "ผมหันไปมองด้านข้าง มองเห็นขากางเกงสีน้ำตาลเข้มกับหน้าขาล่ำๆแล้วชักอยากจะเอื้อมมือไปดึงขนหน้าเเข็งออกมาสังเวยความหงุดหงิดสักเส้นสองเส้นซะจริง

         " หึหึหึ...อมไรไม่รู้ว่ะ รู้แต่ตอนนี้แม่งทำหน้ายังกะอมขี้ ...กูไปดีกว่า " เมฆมันหัวเราะขำแล้วเดินหนีบาทาของพี่โตไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่ตัวต้นเรื่องนั่งลงใกล้ๆผม ไอ้เนมปรายตามอง ยิ้มให้หน้าตาบูดๆนั่นหวานๆ

         "...คุยกับไอ้เป้เสร็จแล้วเหรอครับพี่? " ผมไม่ได้ประชด อย่ามาทำหน้าไม่เชื่อ

           ".........." พี่โตที่เริ่มจะยิ้มตอบยิ้มหวานๆของผมหุบความรื่นเริงที่แสดงออกมาทันควัน เมื่อรู้ว่ายิ้มนั้นคือการแดกดันแบบนิ่มๆ

          "...พี่ทินไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่? " ผมไม่สนหน้าตาบึ้งๆนั่น เพราะแน่นอนว่าผมไม่ได้เป็นคนผิด และรู้ด้วยว่ากับนิสัยของพี่โตแล้ว คนมีชนักติดหลังแบบนี้ ต้องตามใจผมทุกอย่างไม่กล้าด่ากล้าเถียง รับรองหงอยเป็นหมาน้อยแน่

          "...หา? ....อ้อ....เป็นเดือนแล้วมั้ง ฮ่าๆๆๆ...." นั่น ว่าแล้วไม่มีผิด พี่โตมันทำหน้าอึ้งนิดๆกับคำถามที่ไม่บ่งบอกถึงความสนใจในเรื่องที่คุยค้างกันกับเมฆเมื่อครู่ หรือเรื่องคำพูดประชดของตัวเองสักนิดของผม ขาใหญ่ของแดนสิบสองทำหน้างงวูบแล้วตอบพลางเริ่มหัวเราะ ด้วยสีหน้า...ตอแหลลงตับ
....ดูยังไงก็โกหกและไม่จริงใจ

            " ไม่เห็นรู้ "ผมทำหน้าเมื่อยใส่ตาลุงงี่เง่าข้างๆตัว ชักจะหงุดหงิดกับการทำตัวมึนๆของพี่แกขึ้นเรื่อยๆ เรื่องโกหกน่ะพี่โตก็เนียนอยู่หรอก เพียงแต่ไม่สำเร็จกับคนรู้แกว และยิ่งกับคนสนิท...ไม่สิ คนรู้จักมานานพอดูแบบผมยิ่งแล้วใหญ่ แต่พี่ท่านทำตัวแบบใครทำหน้าสงสัยหรือถามอะไรทำนองนี้ก็จะทำหน้าดุหน้าเหี้ยมใส่เป็นการตอบแทนและโหดกลบเกลื่อนไปในตัวก็เท่านั้น แน่นอนว่าในยามนี้พี่โตไม่ได้ใช้กับผม....หรือจะทำ...

            "...อ้อ โทษที ไม่ได้บอก พอดีช่วงนี้ยุ่งๆ "นั่น ...วกเข้าหาเรื่องให้ตัวเองอีกประโยค " มันขอย้ายตัวเองไปอยู่กลุ่มพวกแดนสิบตั้งสองสามอาทิตย์แล้วมั้ง นานๆไปกูเลยเลือน.."

             " ใคร? "ผมยังทำหน้าเนียนไม่รู้ต่อไปเรื่อยๆ และประโยคคำพูดของตัวเองก็ชักจะห้วน สั้น ลงไปเรื่อยๆเช่นกัน

            " ใครอะไร?" พี่โตเลิกคิ้ว ทำหน้างง

             "ใครที่พี่ทินไปชอบน่ะ แล้วพี่ทินไปทำงานอะไรตรงไหนซะล่ะ"

             "...ไอ้คิน แดนสิบ พวกมันทำอยู่แถวๆป่าช้ามั้ง จะเจอก็เจอได้ .. ยังไงมันก็นอนที่เดียวกับเราอยู่นี่ " พี่โตเลิกคิ้ว ท่าทางเริ่มจะสังเกตความมึนตึงที่ผมแสดงออก ฝ่ามือคู่นั้นเลยเลื้อยมาคว้าเอวหมับ...แต่ขอโทษ อากาศไม่ใช่เย็น แถมตอนนี้อารมณ์ไม่คงที่ พลาดอย่างแรง ขอบอก

               "...ปล่อย จะไปแล้ว " ผมถอนใจเฮือก ลุกพรวดขึ้นพร้อมทั้งดึงมือจอมเลื้อยของพี่โตออกด้วยความเซ็งในอารมณ์

               " ไปไหน? "พี่โตขมวดคิ้ว น้ำเสียงถามเริ่มเข้มขึ้นทันควัน...เสียงแต่ว่ามันใช้ไม่ถูกที่ถูกทางและถูกอารมณ์ผมอย่างแรง...เป็นที่สุด

               "...ไป ป่าช้า " ผมตอบสั้นๆ แล้วเริ่มก้าวเท้าออกไปจากที่ร่มใต้ต้นมะม่วงทันควัน พี่โตทำมาพูดว่าพี่ทินอยู่แถวป่าช้า หวังใช้นิสัยกลัวผีของผมให้เป้นประโยชน์ล่ะสิ เหอะ กลัวน่ะจริง แต่อารมณ์นี้ล่ะไม่ว่าที่ไหนก็ไปหมดล่ะ!

  ตราบใดที่พี่โตยังทำตัวอมพะนำอมนั่นอมนี่อยู่อย่างนี้ล่ะก็ อย่าหวังเถอะว่าจะได้คุยกันดีๆ ไม่ต้องมาหาข้ออ้างว่าเรื่องใหญ่อย่างนั้น เรื่องอันตรายอยย่างนี้ ฟังไม่ขึ้น !

ผมไม่ใช่เด็กแล้ว ผมโตแล้ว ถึงในสายตาคนอื่นจะคิดว่าไอ้เนมยังเป็นเด็กง่อยอยู่ในอ้อมแขนพี่โต ทำได้แค่ถูกปกป้อง ไม่อาจจะทำอะไรได้ แต่ความจริงมันไม่ใช่แบบนั้น เพราะการได้อยู่ข้างๆขาใหญ่ที่ทำตัวแบบนี้นั่นล่ะ ถึงทำให้ผม"รู้"อะไรมากกว่าที่คิด

รู้ว่ามือพี่โตเปื้อนเลือดมากแค่ไหน

 รู้ว่า"สันดาน"คนมันเป็นเช่นไร

 ถึงจะไม่"เชี่ยว"มากมายขนาดท่านทั้งหลายผู้มีประสบการณ์มานานปี แต่ผมก็ไม่ใช่เด็กอมมืออย่างวันนั้นอีกแล้ว

เพราะอย่างนั้นอย่ามาทำปิด อย่ามาทำเหมือนว่าผมเป็นเด็กอีก!

โดยเฉพาะพี่โต คนที่อยู่ใกล้ผมมากที่สุด กลับมาทำตัวแบบนี้ นี่ล่ะมันน่าผิดหวังมากที่สุด!

 ตราบใดที่คิดว่าผมเด็ก ตราบใดที่คิดจะไม่พูดคุยกัน ก็อย่าคุยกันดีๆเลย

ไม่บอกก็ได้ ผมจะหาเอง ไอ้เรื่องที่พี่กำลัง"ปิด"ไว้น่ะ !

      ...........

   แต่เอาเข้าจริงที่ๆผมจะไปก็ไม่ใช่ป่าช้าหรอก

    ใครจะอยากไปล่ะครับ เหอะๆ ป่าช้าที่อยู่ใกล้แปลงผักกับห้องน้ำ แทบจะอยู่หลังสุดของเรือนจะโน่นน่ะ แถมถัดไปอีกนิด พ้นรั้วลวดหนามขึ้นสนิมห้าหกชั้นไปแล้ว ก็จะเป็นสถานที่สำหรับ"ยิงเป้า" ปลิดชีวิตพวกนักโทษประหาร  เมื่อไม่ถึงสิบปีมานี้ ยังมีเสียงปืนดังขึ้นทุกสามสี่วันครั้งอยู่เลย พอยิงเสร็จแล้วก็จะเอาศพไปชันสูตรก็ขนย้ายผ่านทางนี้ล่ะครับ มีแค่เตียงเข็นกับผ้าขาวปิดหน้าเข็นผ่านแดนสิบสองไปซะเฉยๆ  แถมพวกที่ไม่มีญาติมารับก็ฝังตรงป่าช้านี่ซะอีก

      ดีนะครับที่ตอนผมเข้ามาเขายกเลิกโทษประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าไปแล้วเปลี่ยนเป็นฉีดยาพิษเข้าเส้นแทน ไม่งั้นมีหวังได้นอนสะดุ้งขนลุกกันแทบทุกบ่าย แถมยังมีคนเล่าว่าตอนกลางคืนจะได้ยินเสียงปืนดังหรือไม่ก็เสียงลากโซ่อยู่แถวๆนั้นด้วย แล้วอีแบบนี้ใครอยากจะไปครับ บรรยากาศวังเวงจะตาย  ห้องน้ำที่นั่นก็แทบจะเป็นห้องน้ำร้าง ไม่มีใครกล้าไปเข้า(แต่ได้ข่าวว่าฮิตสำหรับนักโทษที่จากลากใครไปยำตีน หรือสำหรับฆ่าตัวตายแถวนั้น) ไอ้กลุ่มไหนที่จับพลัดจับผลูซวยได้ทำงานที่นั่นล่ะก็ต้องรีบเเจ้นทำงานอย่างไวตั้งแต่หัววันเชียว ไม่งั้นหลังห้าโมง มีขนหัวตั้งกันเป็นแถบๆ

      ที่ๆผมจะไปตอนนี้ก็คือสถานที่ซึ่งตัวผมคุ้นเคยดีนั่นล่ะครับ

เพราะผมสะกิดใจ กับคำพูดของเมฆ...ที่ว่าไอ้เป้มันไป"สนใจ"อาจารย์ธีระกับเขาด้วย

 อาจารย์ธีระมีอะไรที่น่าสน?

     ผมไม่ปฎิเสธหรอกว่าคนแบบอาจารย์ธีระ สำหรับผู้ชายในคุกแล้ว จัดเป็นประเภทผู้ชายดีเยี่ยมคนนึง แน่นอนว่าต่อให้นับเรื่องแกแอบค้ายาด้วยแล้วก็ใช่ แต่ว่า..ถ้าสำหรับนักโทษคนหนึ่งที่อยากจะได้ใครมาคุ้มครองจากตีนขาใหญ่แล้วล่ะก็ ผมเกรงว่ามันจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนัก

   เพราะอะไรหรือ? ก็เพราะอาจารย์ธีระแกไม่ใช่ผู้มีอิทธิพลอะไรนักหนา แถม...ถึงสนใจจะกิ๊กกับอาจารย์แกไป ยังพาลจะโดนผู้คุมเขม่น เพราะจะให้เรือนจะเห็นว่าผู้สอนที่มีสิทธิ์เข้าออกเรือนจำสนิทสนมกับนักโทษ"เกินไป" ในทางชู้สาวก็ใช่ที่

   อาจารย์ธีระไม่ใช่ผู้มีอิทธิพล ไม่ใช่นักโทษ ไม่ใช่คนที่สามารถจะคุ้มหัวได้ ต่อให้ทำได้ตอนกลางวัน แต่ตอนกลางคืนล่ะ? ตอนที่อาจารย์ธีระแกออกไปจากเรือนจำล่ะ ...

   ยังไงช้อยส์นี้ก็ดูจะไม่ใช่ทางเลือกของไอ้เป้สักนิด..

แถมยังดูจะเป็นการรนหาที่เสียด้วยซ้ำ..

        แล้วทำไมถึงได้เข้ามาสนิทสนม?

    ...หรือเกี่ยวกับเรื่องที่มันพล่ามว่าจะ"ออกไป" อะไรนั่น...

ผมเม้มปากแน่น สมองไพล่คิดไปถึงเมื่อสามสี่วันก่อน กับถ้อยคำที่ผมกับพี่โตได้ยินจากปากของไอ้เป้...

             "...แค่บอกเรื่องที่นายมึงสั่งให้ทำ แค่นี้มันยากเกินไปเหรอ...? ถ้าบอกแล้วเราจะได้ออกไปด้วยกันนะ  "    
  
มันกำลังหาพรรคพวก?

  อดคิดไม่ได้ว่าไอ้เป้มันมีอะไรมากกว่าที่เห็นคนที่ดูเหลาะแหละ อวดฉลาด ทำเก่งเกินตัวอย่างมันน่ะเหรอจะถูกสั่งมาโค่นพี่โตจริงๆ

ทำแบบนั้นพี่กันย์ยังจะมีโอกาสถูกจูงใจมากกว่ามัน และโอกาสทำสำเร็จมากกว่ามันเสียอีก

    อีกทั้งเรื่องที่มันพูดนั่น...จะออกไป

ไม่รู้มันเอาเรื่องอะไรไปขายให้เจ้านักโทษคนนั้นฟัง เรื่องจะออกไปจากคุก? ออกไปจากเรือนจำ จะทำได้ยังไง

ความฝันที่มันเอาไปหลอกคนพวกนี้ช่างงี่เง่าเต็มที

   แต่ที่น่าแปลกกว่าคือยังมีคนเชื่ออยู่นี่สิ

     ผมไม่โง่พอจะไม่รู้ ว่าในเรือนจำนี้ ไม่ได้มีนายอย่างป๋าแค่คนเดียว ในนี้ก็มีพวกคนข้างบนที่วันๆไม่มีอะไรทำ เอาแต่นั่งเล่นกับชีวิตของคนอื่นแก้เบื่ออย่างที่ผมเคยเจอ ..มีมากมายหลายคน

  คนพวกนี้มีลูกน้องเป็นของตนเอง มีพรรคพวก มีเส้นสาย มีหนทางในการแสดงอำนาจ แสดงความยิ่งใหญ่ของตนเองแม้ถูกกักขังในเรือนจำก็ตาม

  และลูกน้องที่มีหน้าทำที่ตามเพื่อแลกกับความสะดวกสบายต่างๆก็มีหน้าที่ต้องห้ำหั่นกันเองเพื่อชิงความเป็นใหญ่ คนที่ไม่เลือกพรรคพวกนั้นไม่มีหรอก มีแต่ไม่ยอมเลือกจนต้องถูก"บังคับ"ให้เลือกในที่สุดเท่านั้น

 ในแดนสิบสองนั้น ก็ไม่ได้มีแต่พรรคพวกพี่โตเพียงพวกเดียว ยังมีกลุ่มอื่นอยู่ด้วยเช่นกัน อย่างเมื่อสามปีก่อนที่ผมมาถึง ก็มีกลุ่มของพี่กันย์ที่ขับเคี่ยวสูสีกับพี่โตอยู่ จนกระทั่งตอนนี้ที่รวมกลุ่มกันแล้ว พี่โตกลายเป็นขาใหญ่ในแดนนี้ก็จริง แต่ทว่า คนในนี้ก็ใช่จะเป็นลูกน้องพี่โตทั้งหมด ในแดนสิบสองก็ยังมีคนกลุ่มอื่น คนของเจ้านายพวกอื่นๆอยู่ด้วยเช่นกัน เพียงแต่คนเหล่านี้ทำได้เพียงยอมรับอำนาจของพรรคพวกที่เเข็งแกร่งกว่า และพยายามไม่ไป"ขัดขา"รนหาที่หาเรื่องเดือนร้อนใส่ตัวเท่านั้น

  ...เจ้าหมอนั่น ที่คุยกับไอ้เป้ก็ไม่ใช่พรรคพวกของพี่โต

ผมจำได้แม่น เพราะพี่โตไม่ได้มีท่าทีรู้จักมักจีเจ้าของเสียงนี้เลย และพวกมันก็ไม่ได้เอ่ยอะไรที่จะเป็นการเชื่อมโยงว่าพี่โตเป็นลูกพี่สักนิด

 อีกทั้งเป้มันยังถามถึงเรื่องที่นายของนักโทษคนนั้นสั่งมาให้ทำ ถ้าเป็น"ป๋า"ซึ่งเป็นนายของมันเอง มันจะออกปากถามไปอีกทำไม?

 หรือมันกำลังหาข่าวของกลุ่มอื่น เพื่อเอาไปให้ป๋า?

  ผมค่อนข้างเอนเอียงกับข้อสันนิฐานนี้มากกว่า เพราะหากมันต้องการสืบข่าวของกลุ่มอื่นไปให้ป๋า  ไอ้เป้จะทำตัวปีนเกลียวกับพี่โต จนถูกชังน้ำหน้าก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะมันสามารถเอาเรื่องที่พี่โตเกลียดและไม่ชอบหน้ามันไปอ้างได้ กับกลุ่มหรือคนนอกกลุ่มที่มันพยายามไปสืบหาข่าวมา

 ตอนแรกผมคิดแบบนั้น

แต่ทว่าที่ไอ้เป้กับพี่โตหันมาพูดคุยกันเหมือนคนไม่เคยเคือง....นั่นมัน หมายความว่ายังไง?

   มันน่าจะรู้ว่าทำแบบนั้นเท่ากับการทำตัวน่าสงสัยในสายตาคนอื่นและทำให้มันเสียโอกาสในการได้ข่าวที่ต้องการ หรือแม้กระทั่งเสียความไว้วางใจไป..
และที่สำคัญ....ป๋ากำลังอยากรู้"ข่าว"อะไรจากกลุ่มอื่นๆ..

    " มีอะไรเหรอ? ตอนนี้จะปิดโรงฝึกแล้วนะ " ผมชะงักกับเสียงทัก พบว่าตัวเองเดินเหม่อจนมาถึงโรงฝึกงาน ผมมองเห็นอาจารย์ธีระกำลังนั่งเช็คข้าวของ เช็คเครื่องดนตรีและทำความสะอาดมันก่อนตัวเองจะออกไป มองนาฬิกาตรงหน้าห้อง พบว่าเข็มนาฬิกาใกล้จะเเตะเลขสาม ซึ่งเป็นเวลาปิดโรงฝึกแห่งนี้

      "อ้อ....ผม...ว่าไวโอลินวันนี้เสียงแปลกๆ อยากแวะมาดูอีกที " ไอ้เนมแถไปเรื่อยพลางหัวเราะแหะๆ เพราะสมองดันตื้อพลันคิดไม่ออกเสียดื้อๆว่าจะพูดอะไรกับอาจารย์ธีระดี ปากบอกว่าจะมาเพื่ออยากรู้ว่าอาจารย์ธีระแกมี"อะไร"ที่ทำให้ไอ้เป้สนใจ แต่ว่าเอาเข้าจริง ก็พบว่าตัวเองไม่ได้มีความเชี่ยวชาญอะไรในการล้วงเอาข่าวสารความลับจากชาวบ้านมากขนาดนั้น...

....อีกทั้งการเปิดประเด็นดื้อๆก็ดูจะไม่ใช่เรื่องฉลาดด้วย เพราะสามสี่ปีที่ฝึกด้วยกันมา ผมยอมรับว่าคนอย่างอาจารย์ธีระนั้น "เล่นยาก"พอสมควร
แน่นอน..ถ้าไม่แน่จริง ก็อย่าหวังจะเป็นหนึ่งในเครือข่ายของป๋าได้..

     " อ้อ...งั้นเหรอ ว่าอยู่เหมือนกัน เพราะคนที่เล่นต่อจากเราก็ว่าเสียงมันแปลกๆ " อาจารย์ธีระว่า พลางหยิบเอากระเป๋าไวโอลินมาวางไว้บนโต๊ะ มือก็กวักเรียกผมยิกๆ

      " อือ...จริงด้วยครับ " ผมยิ้มให้คนพูดพลางทรุดตัวนั่งบนโก้าอี้ใกล้ๆ มือก็แกะเปิดเอาไวโอลินที่ผมตู่ว่าเสียงมันเพี้ยนๆมาลองปรับ

          เสียงเอี้ยดอ้าดของไวโอลินดังขึ้นแหวกคงวามเงียบเมื่อผมไม่มีอะไรจะคุยกับอาจารย์ท่านนี้มากนัก บอกตามตรงก็ได้ ว่านอกจากการถามไถ่กันตอนเล่นไวโอลินแล้ว นอกนั้นอาจารย์ธีระออกจะเข้าหายากไปสักนิด และยิ่งการส่งของที่ผมเคยทำกับคนๆนี้ด้วยแล้ว มันทิ้งร่องรอยความหวั่นระแวงไว้ในใจมากพอดู

      Rrrrrrrrrrrrrrrrrr

    เสียงเรียกเข้าดังขึ้นเป็นเพลง มาจากโทรศัพท์ของอาจารย์ธีระ รายนั้นก็กดมารับพลางลุกออกไปคุยด้านนอกด้วยท่าทีเคร่งเครียดพอตัว ผมที่ปรับสายไวโอลินเสร็จแล้วก้มหน้าก้มตาเก็บมันไว้ในกล่องบุกำมะหยี่ เหลือบตามองดูท่านอาจารย์คนนี้นิดๆ...

      " มีอะไรถามรึเปล่า?" อุ๊ย เหมือนจะมองมากไป อาจารย์ธีระวางสายแล้วหันมามองหน้าผมขวับ จนไอ้เนมสะดุ้ง ผมยิ้มเหยให้ หยิบไวโอลินที่เก็บเรียบร้อยแล้วไปวางประจำที่ของมันด้วยสีหน้าครุ่นคิด

...จะถามดีไหม?

      "...เอ่อ.....เวลาเข้าออกนี่...เขาตรวจกระเป๋า ตรวจอะไรบ้างมั้ยครับ? " ผมมองหน้าอาจารย์ธีระ ออกปากถาม

         คนฟังคำถามชะงัก หันมามองหน้า ใบหน้าขาวตี๋ที่ออกแนวดูดีนั้นฉายแววครุ่นคิดเพียงชั่วครู่ ก่อนจะกอดอกแล้วยิ้มบางๆ

      "...ทำไมถึงอยากรู้ขึ้นมาล่ะ? " ความรู้สึกนี้ไม่ต่างกับการเดินไปติดกับดักเองสักนิด เพราะสีหน้าของอาจารย์ธีระนั้น แม้จะยิ้มออกมาทว่าดวงตาก็ฉายแววเคร่งเครียด และรอยยิ้มที่เผยออกมานั้นก็ช่างไม่น่าไว้วางใจเอาเสียเลย...

.........................................................................TBC.

[Serin]

 สวัสดีค่ะ
ไม่ได้อัพนานเท่าไหร่แล้วเนี่ย /โดนขวดปาหัว
 แหะๆไม่มีอะไรจะแก้ตัวค่ะ ช่วงนี้สมองตันๆพิกล แถมมีเรื่องมากมายเสียด้วย ที่สำคัญที่สุด คือใกล้สอบแล้วค่ะ หึหึหึ ไฟนอลแฟนตาซีจะเริ่มอีกแล้วววววววววววว
  อีกอย่างของสารภาพว่าไม่ค่อยมีอารมณ์เขียนแบดกายเท่าไหร่ รู้สึกสมองตันๆพิกล คิดเรื่องหนักหัวไม่ค่อยออก อีกทั้งครึ่งหลังไม่ค่อยมีอะไรให้ออกประเด็นเลยด้วย เขียนออกไปจากกรอบไม่ค่อยได้ เพราะวางโครงเรื่องไว้แล้ว เค้าเป็นคนไม่ชอบอยู่ในกรอบอ๊าาาาา  /หลบตรีน
   ช่วงนี้เลยไปอัพเรื่องโน้น เรื่องไม่ค่อยหนักหัวเราท่าไหร่ (แต่ได้ข่าวว่าบู้เลือดสาด) มาคืนนี้แหละ อารมณ์มาคุมันมาแล้ว (5555+) นึกอยากเขียนขึ้นมาทันใด
ส่วนตอนนี้..ฮึมมมม เนมมันเกรียนเนอะ 555+ เกรียนอ่ะ รู้สึกว่าแกแหม กร่างนักน่ะ เป็นเมียขาใหญ่นี่กร่างจริงๆพ่อคุณ  อารมณ์ประมาณภรรยาเซ็งสามีไม่กลับบ้าน+ทำตัวน่าสงสัย เลยหงุดหงิดใส่ขาวบ้านไปเรื่อย
ตอนนี้มีเรื่องให้คิดเยอะหน่อย ทั้งเรื่องการจับคู่Cuppleแบบกะทันหันของพี่โตกับเปh แถมกด้วยกันย์กะวิทย์ ที่ได้ข่าวว่าตอนที่แล้วพวกมันเพิ่งวิวาทกันไปแหมบๆ เหอๆ
อีกทั้งข่าวใหญ่ พี่ทินมี..ซะมีไปซะแล้ว...555+ เรื่องนี้ไม่ได้เพิ่งมา มีตั้งแต่ครึ่งที่แล้ว ตอนพี่โตฝัน(ตอนพิเศษ)แอบแผล่มออกมา แต่ไม่มีคนสังเกต เพราะงั้นก็ช๊อคกันปายยยย
เป้กำลังทำ MLM 55555555+ (ตัดเรื่องมุกก่อม๊อบทิ้งปายยยฮ่าๆ)
 ตอนนี้รู้สึกเหมือนอยู่กลางวงล้อมแฮะ รอบๆมีหนามแหลมๆอยุ่ ทำเอาเสียวหลังวาบๆ ว่ามันจะโผล่มาตอนไหน  

ปล. นิยายหมดแล้วนะค่ะ ใครที่อยากได้ สั่งที่เว็บนี้ค่ะ คลิ๊ก
ถ้ามันขึ้นของหมดอยู่ไม่ต้องตกใจ ส่งเมล์จองไปได้เลยค่ะ จะไม่มีเมล์ตอบกลับ จนกว่าของจะมานะค่ะ ตอนนี้กำลังรอให้คนซื้อที่สั่งจองไว้ล๊อตแรกๆจ่ายเงินอยู่ แล้วจะรีปริ้นอีกรอบค่ะ ถ้าสั่งมาเยอะเท่าไหร่ก็จะรีปริ้นประมาณนั้น เผื่อไว้ไม่เกิน 5 ชุด ฉะนั้นคนที่คิดจะรอให้ของมาในเว็บแล้วค่อยสั่งอาจจะต้องรอนานค่ะ ทางที่ดีจองไว้เลยดีกว่าเนอะ เรื่องเงินค่าหนังสือ ทางร้านมีเวลาให้โอนค่ะ เพราะงั้นไม่ต้องห่วง

ปล2. ตอบคำถาม ว่าทำไม นิยายเรื่องนี้ กับเรื่องStone rose line ถึงอัพแต่ละทีไม่เหมือนกัน ไม่ได้ลำเอียงนะค่ะ ยังไงเราก็รักน้องเนมมากกว่า(คาวี่เอาปืนจ่อหัว) เอ่อ...รักเท่ากันค่ะ คือปุ้ยชอบความเท่าเทียมค่ะ แต่เท่าเทียมในแบบที่ เรืองไหนอัพยาวมา เราก็อัพยาวไป เรื่องไหนพอดีๆ เราก็แบบนั้นต่อไป สม่ำเสมอในความยาวแต่ละตอนไงฮุ ที่สำคัญเรื่องนี้มันซีเรียสอ่ะค่ะ(ยอมรับแล้วหลังจากซึนคิดว่ามันสดใสอยู่นาน)ตอนนึงถ้าออกมามากๆนี่มีสิทธิเส้นเลือดสมองแตกเอาง่ายๆ ส่วนเรื่องน้องคาวี่ มันไม่ค่อยซีเรียสเท่าไหร่ ต่อยาวได้สบายๆ ว่างๆก็มานั่งเขียน ผิดกับเรื่องน้องเนม ที่เวลาเขียน ต้องนั่งเขียนทั้งตอนให้จบเลยค่ะ ไม่ได้เขียนๆหยุดๆถ้าเขียนไปตอนเย็น แล้วมาต่อตอนกลางคืนอีกทีอารมณ์มันไม่ต่อเนื่องค่ะเรื่องนี้ต้องเขียนเป็นตอนนึงให้จบแลย ไม่เขียนแบบเก็บไว้เป็นขยัก ส่วนใหญ่ปุ้ยจะใช้วิธีเขียนตอนเย็นหรือกลางคืนนี้ แล้วเก็บไว้ตรวจตัวสะกดอีกวันนึงอ่านทวนแก้นิดหน่อยแล้วค่อยอัพน่ะค่ะ

[kokikung]

สับสนและงง

อยากบอกว่างงลืมโลกไปแล้ว

ไอ้พี่โตสนิทกะไอ้เป้ได้ไงนิ

มันแปลกๆๆเนมก็หึงไปสิงานนี้

[REFICUL]

แง้ว~  ไม่ได้อ่านฟิคมา 4 เดือน มาเจออีกที จบภาคแรกสะแล้ว 
ทำมาย ทำไม ไม่ให้กันย์คู่กับวิทย์  อยากให้คู่กันอ่ะ 
ให้เมฆไปคู่กับคนใหม่ 

พึ่งจะอ่านจบภาคแรก เลยยังไม่รู้ว่าคนใหม่เป็นอย่างไง หมุนดูผ่านๆ 
ภาคสองขอเป็นกันย์ วิทย์ นะ 

[dea]

กรี้ดดดดด คู่กันย์-วิทย์ กำลังจะกลับมา (ใช่มั๊ย ?)

นานๆเข้า อิหนูเนมของเราเริ่ม เปรี้ยว ฮ่าๆ

พี่โต นี่ยังไง  ไปสนิทกับมันทำมายยย ขอให้เป็นแผนรึอะไรซักอย่างล่ะกัน 

ปล.อ่านตอนนี้จบ อยากเห็นหน้าซะมีพี่ทิน อ่ะ ตอนหน้า ให้เฮียแกออกหน่อยนะ อยากเห็นจริงๆ