"ถ้าสมมติเราทำเหมือนแฟนของเราเป็นตัวประหลาดไม่อยากเปิดเผยให้ใคร"
"เอ่ยไม่ใช่สิ" ไอ้ปาล์มแก้ "ก็เข้าใจว่าไม่อยากให้ใครรู้อะไรมากมาย แต่แฟนก็คือแฟน แบบอุ๊บอิบเอาไว้ มันเหมือนเป็นการทำร้ายเขาทางอ้อม"
"ใช่" พี่เซนต์ต่อ " ถ้าเราทำกับแฟนเราอย่างงั้น ซักวันเขาก็ต้องเสียใจ แล้วอาจจะคิดไปเองว่าเราไม่มีดีอะไร เขาถึงอายที่จะคบกับเรา"
"เพื่อนพี่มันก็เคยเกือบเลิกกันเพราะเรื่องนี่มาแล้ว ไอ้คนนึงก็ยินยอมเปิดใจทุกอย่าง ใครเข้ามาก็บอกหมดว่ามีแฟนแล้ว เป็นใคร ส่วนอีกคน
ใครถามก็ไม่ยอมบอกว่ามีแฟนเป็นใคร บางทีก็ตอบว่าไม่มีด้วยซ้ำ จนสุดท้ายคนที่ยอมเปิดใจก็มานั่งร้องไห้จิตตกอยู่"
"อ๋อ พี่เอนั้นใช่ปะ"
"ใช่ๆ คนนั้นแหละ สุดท้ายแฟนก็มาขอโทษ เขาก็คบกันได้ดี"
"อืมมม...ซ้ำซ้อนดีเหมือนกันนะเนี่ย" ผมบอก
"ความรักมันต้องเข้าใจซึ่งกันและกันไง เข้าใจปะ มีอะไรก็อย่าอุบเอาไว้ อย่างพี่กับปาล์มเนี่ย ตั้งแต่ที่คบกันใหม่ๆแล้ว พี่มีไรก็บอกตลอด"
"แต่ก็มีบางเรื่องที่ไม่ได้บอก" ไอ้ปาล์มเสริมๆ
"แหะๆ ก็ตอนนั้นก็คิดไปเองว่าถ้าเขาไม่รู้ เขาคงจะสบายใจ แต่สุดท้ายความลับก็ไม่มีในโลก ปาล์มก็รู้ แล้วมันก็เลยกลายเป็นเรื่องใหญ่
ทะเลาะกันแทบแย่ แต่พี่ก็ยอมเค้านั้นแหละ เพราะพี่ก็ผิด ที่แบกความไม่สบายใจไว้คนเดียว คนอยู่ด้วยกันยังไงเขาก็จะรู้จะดูออก
เลยกลายเป็นว่าปาล์มมันไม่สบายใจหนักกว่าพี่อีกนั้นแหละ"
"ดี ดี ดี จำไว้นะ" ไอ้ปาล์มกำชับพี่เซนต์
"แน่นอนครับ"
"ปาล์ม" ผมเรียก
"ไร"
"พนักงานมันจะม่อพี่เซนต์"
"เออ ปล่อยมันมองไป ยังไม่สึกง่ายหรอก รุ่นนี่ยังมีชีวิตอยู่อีกนาน แต่ถ้ามันมากกว่ามองละไม่แน่"
จะว่าไป
ที่ผ่านมา
น้องแพนก็ไม่เคยยอมรับเราว่าเป็นแฟนเลย
เราก็เอาแต่คิดว่าเขาคงไม่ยอมพูดออกมาละมั้ง
จนปล่อยให้ล่วงเลยมาตั้งหลายเดือน โดยคิดแต่จะดูที่การกระทำก็เท่านั้นเอง
. . . . .
. . . .
. . .
. .
.
Chapter Twenty - One[PannnTErr...~]
ไม่ใช่ว่าไม่คิด
ไม่ใช่ว่าไม่สน
ไม่ใช่ว่าไม่ใส่ใจ
แต่แค่ไม่รู้จะทำยังไง
ก็เท่านั้นเอง . . . . . . . . . . .
เพียงแค่ยังไม่กล้า
เพียงแค่ยังไม่พร้อม
เพียงแค่ยังไม่อยากลอง
แค่จะขอ . . . . . .
ให้ได้หัวใจจริงๆ
ไม่ได้คิดจะนอกใจ
ไม่ได้คิดจะมองใคร
ไม่ได้คิดจะเลิกไป
ก็แค่เพียง . . . . .
ยังไม่อยากพร้อม
แม้บางทีคิดไปไกล
แม้บางทีเผลอไปไกล
แม้บางทีก็คิดในใจ
ว่าเธอจะรัก . . . . .
กันจริงรึเปล่า ?
แต่ก็เพียงคิดไป
แต่ก็เพียงคิดไกล
แต่ก็ยังกังวลอยู่ในใจ
ว่าเธอจะรัก . . . . .
กันจริงรึเปล่า ?
สุดท้ายก็เหนื่อยใจ
สุดท้ายก็คิดเอา
สุดท้ายก็ไม่ถามเอา
ว่าเธอจะรัก . . . . .
กันจริงรึเปล่า ?
แล้วไงหล่ะ . . . . . . .
สุดท้ายก็มานั่งคิดเอาเองนี่นะ ?
ทำไมไม่หัดถามละ
' ก็ไม่กล้าถามนี่นา ใครจะกล้า '
แล้วอย่างงี้เราจะรู้มั๊ย
ถ้าเราทำอย่างงี้ยิ่งคิดมากรู้มั๊ย
เรายังต้องการความมั่นใจอะไรอีก
' ก็ไม่รู้ แค่ยัง . . . ไม่แน่ใจ '
ไม่แน่ใจอะไร ?
มีอะไรให้ไม่แน่ใจอีก
ในเมื่อ 'เขา' ทำถึงขนาดนั้นแล้ว
'ก็ไม่รู้ แค่ไม่แน่ใจ บอกอะไรไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่ามันคืออะไร"
กังวลหรอ ?
คิดมากหรอ ?
กลัวคำตอบหรอ ?
' . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . '
ใครซักคน
ที่ได้รัก
ได้ทำให้ถึงขนาดนั้น
โดยที่มันไม่ใช่หน้าที่
ไม่ใช่ธุระ
ไม่ใช่งาน
แต่เป็นหัวใจ
ที่ต้องใจ . . .
จะทำ และมอบให้คนที่ ' เขา ' รัก โดยไม่คิดที่จะขอสิ่งตอบแทน
แม้แต่อย่างเดียว
แค่คนๆนี้ แค่นี้น่ะหรอที่นายไม่แน่ใจ ?
' มันก็ใช่ แต่มันก็ไม่ใช่ . . . . . . '
คงไม่ใคร . . . . .
ที่จะทำให้ ' เขา ' คนนั้นรู้สึกดีๆได้
นอกจากนายนะ
นาย - กล้า - พอ - รึ - เปล่า[Chocco!! ~ ????]
รักฉันบ้างหรือเปล่า. . . ? - อุ๋ม วฤตดา ภิรมย์ภักดี ผมฟังที่ปาล์มกับพี่เซนต์พูดมา มันก็ทำให้ผมได้คิด
ใช่ .... ถูกต้องผมต้องการความมั่นใจ
อย่าหลบตาฉันเลย อยากให้มองกันใหม่
อย่าทำเป็นไม่เข้าใจ ไม่รู้ ไม่รับฟัง
ช่วยตอบคำถามสักคำที่ค้างมาตั้งแต่วันนั้นสักทีผมไม่อยากจะเหมือนตัวที่เก็บเอาไว้
เก็บไว้ เหมือนคนไม่มีตัวตน. . .
แค่ดูเหมือนรัก. . . . . .
บางเวลา
รักฉันบ้างหรือเปล่า คิดอย่างไรก็ขอให้ตอบ
ขออย่างเดียว อย่าบอกให้รอ ขอร้องเธอ
รักฉันบ้างหรือเปล่า จะตอบอย่างไรก็ยอมจะฟัง
อย่าให้ฉันต้องถูกเธอเหนี่ยวรั้ง ด้วยการรอ ก็แค่บางที ก็อยากได้ยินซักครั้ง
เรามันก็มีความรู้สึก
เพียงแค่ว่า . . . . . . . .
พูดอะไรบ้างสิ ลองฟังเสียงของใจ
พูดอะไรมาก็ได้ ให้ฉันได้รับฟัง
มันอาจทำร้ายจิตใจ หรือทำให้ทุกอย่างดูสดใส กว่านี้ ความรู้สึกของผม
ทุกครั้ง . . . . . .
ผมเลือก ที่จะทำให้คนที่ผมรัก
เป็นกังวลกับมันน้อยที่สุด
รักฉันบ้างหรือเปล่า คิดอย่างไรก็ขอให้ตอบ
ขออย่างเดียว อย่าบอกให้รอ ขอร้องเธอ
รักฉันบ้างหรือเปล่า จะตอบอย่างไรก็ยอมจะฟัง
อย่าให้ฉันต้องถูกเธอเหนี่ยวรั้ง ด้วยการรอ รักฉันบ้างหรือเปล่า ?
อยากให้บอกนะ . . .
ไม่อยากที่จะรอ
เพียงเพราะว่ามันเป็นการรอที่ทรมาน
ทุกครั้ง การรอ แทบไม่มีใครมีความสุข
ความสุขของการรอ
คือ . . .
การนึกถึงผลของวันที่เรา
อดทนรอ . . . ได้สำเร็จ
และเมื่อถึงวันนั้น นั้นคงเป็นวันแห่งความสุข
ที่ใครหลายๆคน รอ !! . . . . . .
แต่เมื่อในเวลารอ
ทุกอย่าง . . . .
ย่อมไม่สวยงามเสมอไป
เราอาจจะต้องพบกับอุปสรรค
เพื่อผ่านพ้น คำว่ารอ . . .
ก้าวไปให้ถึง จุดสุดของคำว่า ' รอ '
การรอ มันคือการยิ้ม ปนความเศร้า สำหรับใครหลายๆคน
เศร้า เพราะต้องจาก
สุข เพราะเวลาที่จะได้เจอ
ผม . . .
ก็อยากจะเจอ
กับคำว่ารัก
จากปาก
หรือ
จากลายมือ
แต่ที่แน่ๆ
รักฉันบ้างหรือเปล่า คิดอย่างไรก็ขอให้ตอบ
ขออย่างเดียว อย่าบอกให้รอ ขอร้องเธอ
รักฉันบ้างหรือเปล่า จะตอบอย่างไรก็ยอมจะฟัง
อย่าให้ฉันต้องถูกเธอเหนี่ยวรั้ง ด้วยการรอ ผมอยากได้ที่มัน
ออกมา
จากหัวใจ
ของคนที่ผมรัก . . . . . . . .
ด้วยการรอผมยินดีรอ
ในระหว่างที่รอ
ผมก็ . . . จะพยายาม
ทำทุกวัน
ให้เป็นวันที่ความสุขที่สุดของเค้า
มันดีใช่มั๊ย ?
แต่ถ้าในวันนั้น
วันที่สิ้นสุดจากรอ
คำตอบของมัน
ไม่ใช่คำพูดที่เป็นความสุขสำหรับผมละ ?
และนี่ มันทำให้ผมต้องถามตัวเอง
ถ้าคำตอบเป็น ' ไม่ ' ผมจะทำยังไง
ในเมื่อผมหวังให้คำตอบมันเป็น ' ใช่ '
ผมได้ถามตัว
ถามย้ำ
ถามซ้ำ
ถามเพื่อความมั่นใจ
หัวใจของผม มันก็ได้ถามผมออกมาว่า . . . .
นาย - กล้า - พอ - รึ - เปล่า. . . . .
. . . .
. . .
. .
.
จะเล่าเรื่องวันจันทร์ หลังจากที่เรียนให้ฟังเน้อ !!!
ก็อย่างที่ผมเล่าไป เรื่องที่ไปกินเนื้อย่างกับเพื่อนๆในวันศุกร์
แล้วผมก็โดนเพื่อนๆ.... อย่างที่ทุกคนได้อ่านนั้นแหละ
ในวันจันทร์
ผมก็โดนเพื่อนรัก หลักเหลียมโหดอย่างไอ้นัด
ในคาบที่ 2 ตอนเช้า ช่วงเวลา 9.20 - 10.10
ระหว่างเรียนวิชาสังคม
ผมกับไอ้นัดก็ได้คุยกันเล่นไปเรื่อยๆก่อน
(ส่วนใหญ่ แอบด่าคนที่รู้จักให้มันฟัง)
ซักพักไอ้นัดก็วกมาเข้าเรื่องเมื่อวันศุกร์
เราเลยได้นั่งหัวเราะกันสองคนหน่อยๆ
แต่มันมีเพื่อนอีกคนนึง
ที่เพื่อนๆแอนตี้กันเยอะ ร่วมถึงผมกับไอ้นัด
แต่
เรานิ่งไว้ไง ๕๕๕
มันก็ได้ฟัง แต่มันก็จับใจความไม่ได้ว่าเรื่องเมื่อวันศุกร์คือเรื่องอะไร
ก็เลยรอดไป ๕๕๕
พอหลังจากนั้นคาบเช้าทั้งเช้าก็ไม่มีไร
นอกใจที่ผมนั่งเล่นเอ็ม กับพี่โน่ ๕๕๕
โดยมีเน็ตบุ๊คสุดรักของผม เป็นตัวปฏิบัติการ
และผมก็ตั้งใจเรียนนะ
แต่เผอิญว่า วิชาที่ 4 การงานเนี่ย
อาจารย์เขาตั้งใจสอนไปหน่อย
มีเวลา 50 นาที แต่ได้เรียนจริงๆไม่ถึง 10 นาที
อะไรประมาณนี่
แล้วก็โทษว่าเด็กชอบพานอกเรื่อง
แล้วอีกอย่างปาล์มก็ไม่ค่อยถูกกับอาจารย์แกด้วย
แกชอบหาว่าปาล์มไม่ตั้งใจเรียน ชอบเล่นมือถือ (สมัยแต่ก่อน จนยันปัจจุบัน)
แต่ความจริงคือ ปาล์มไม่ได้ทำไรเลย
แกให้จดไรก็จด แกให้เขียนไรก็เขียน
ให้วาดไรก็วาด แต่ .....
กูก็ยังโดนด่าอยู่ดี
ก็เลยไม่มีประโยชน์เท่าไหร่
หลังจากคุยเอ็มกับไอ้พี่โน่อย่างเมามันส์ (นิดๆ) [ใช่ปะพี่โน่ ลืมละคุยเรื่องกันมั้ง]
ก็ถึงเวลาเลิกคาบ ไปกินข้าวเที่ยงพอดี
ด้วยความที่ว่า ร่ำลากับพี่โน่อยู่
เลยไปแดรกข้าวไม่ทันไอ้นัด มันเดินลงไปก่อนแล้ว
เราก็เลยขี้เกียจตามหา
เจอไอ้กลอน ก็สนิทอยู่ มันยังไม่ไป ก็ติดสอยห้อยตามไปกับมัน
พอไปถึงโรงอาหาร คนเริ่มเยอะแล้ว
แล้วไอ้ปาล์มเริ่มส่องร้านหาอาหารกิน
สุดท้าย . . .
ไม่รู้จะกินไร
เดินไปซื้อน้ำเปล่าขวดนึงแล้วแวะไปหาเพื่อนชื่อบอส
คนนี้สนิทใจมาก ชอบแกล้งมันเล่นๆ ขำๆ แถมปีนี้มันจะเป็นหรีดอีก
หน้าตามันดีนะ ๕๕
บ้านมันก็รวย ใครสนติดต่อ
เอ่ย ไม่ใช่ ไม่ได้จะมาขายเพื่อน ๕๕
พอปาล์มทักมันเป็นกระสัยแล้ว ก็เดินออกตรงกลางโรงอาหาร
เดินผ่าน เตย กะ มิ้นท์
เออ สำหรับเตย คนที่ชอบ แต่มิ้นท์เพื่อนสนิทผู้หญิงที่จะตีกันแทบตายทุกครั้ง ฮิฮิ
เตยมันก็เหมือนไม่ค่อยอยากจะคุยด้วยแล้วละตั้งแต่เปิดเทอมมา คุยกันนับคำได้ (พิมพ์ไปน้ำตาซึมหน่อยๆ)
แต่ก็นะ ความจริงถึงมาคุยก็ไม่มีไรจะคุยด้วยอยู่แล้วอะ ก็เลยชั่งเขาเถอะ ยังไงก็ตัดใจได้แล้วหนิ (มันจะจริงรึเปล่าละ ?)
ส่วนไอ้มิ้นท์ นี่ถึงตีกันแทบตายยังไงก็สนิทกันอยู่ดี
อะนะ
หลายอย่างมันใช้ปาล์มทำ
ปาล์มก็ทำให้ แต่ไม่ใช่พวกงานนะ จะเป็นพวกซื้อของ จัดการมือถือมัน อะไรประมาณนี่
ก็ปาล์มเป็นคนนิสัยชอบบริการคนอื่นด้วยอยู่แล้ว ก็เลยยินดี
แล้วช่วงปิดเทอมก็ไปดูมันซ้อมหรีดนี่แหละ ๕๕
พอผ่านโรงอาหารก็ไปร้านเจ๊ . . . ขายของประจำโรงเรียน
ก็เข้าไปซื้อขนมปังซอร์ฟเค้กของฟาร์มเฮ้าท์มา
ไม่อร่อยอะ เลี่ยน
ไปนั่งกับไอ้เชน ไอ้เต้ ไอ้ณัฐ (คนละนัดนะ)
ไอ้เชนเนี่ยมันจะขาวๆ ใส่แว่น น่ารักอยู่ แล้วปาล์มก็สนิท ๕๕๕
ไอ้เต้ ดำๆ ตัดทิ้ง ๕๕
ไอ้ณัฐคนนี้ น่ารักมากกกก คือมันตัวเล็กๆ ขาวๆแบบชมพูเลยอะ แดงหน่อยๆ ปากก็แดงอ๊ากกกสเป็ค !!!
ปาล์มเคยหยอกกับมันบ่อยๆ ไม่ได้คิดอะไร แต่ก็คิด (เอ๊ะยังไง ?)
เลยไปนั่งกินหนมปังข้างไอ้เชน
ไอ้เชนมันชอบซบปาล์ม ปาล์มก็เลยชอบซบมัน ๕๕๕
แต่ ไม่มีไรกันจริงๆ ๕๕๕ มันก็น่ารัก แบบตี๋ๆหน่อยๆ ปากแดงๆนิดๆ ตาโตแบบตี่ๆ (คือโตเท่าที่ทำได้แบบน้อยนิด ๕๕๕)
ใส่แว่น โอเค ดูดี
บ้านอยู่ใกล้กันด้วย มันชวนปาล์มไปวิ่งลดน้ำหนักด้วย (น้ำหนักขึ้น T^T) แต่
นัดไปกี่ครั้ง ไอ้ปาล์มก็ตื่นไม่เคยทัน จนมันเอือมบอกว่ากูไม่ชวนละ
ถ้าดวงดีก็เจอกันเอง ๕๕๕
อันนี้ก็ ๕๕ เศร้าจายยยย !!!
แล้วกินเสร็จ หันไปมาอยู่ดีๆ ไอ้ณัฐ ก็หายไปไหนไม่รู้
ขอเม้าท์ไอ้ณัฐนิดนึงคือมันอะสเป็คเกย์เลย แล้วที่นี่มันไปแข็ง A-math คำคม Crossword แล้วที่นี่เพื่อนบางทีก็ชอบเรียกว่าเกย์
แต่ก็ไม่รู้นะมันเป็นป่าวว !!! แล้วที่นี่ซักพักก็มีผู้ชายเข้ามาขอเบอร์มันขบวนเลย ๕๕๕ แล้วมีบางคนบอกจะจำหน้าเอาไว้ ถ้าแข่งคราวหน้า
มันจะย้ายไปแข่งตัวเดียวกันกับไอ้ณัฐ ไอ้เราก็นั่งขำอยู่ตอนที่เพื่อนมันเล่าให้ฟัง จะสงสารก็สงสาร จะดีใจแทนเพื่อนก็ดีใจไรเงี่ย
แต่มันก็น่ารักจริงๆนั้นแหละ แต่จะได้แฟนเป็นผู้ชายป่าวเนี่ย ก็ขอรอดูดีก่า
หลังจากที่ซบ กับไอ้เชนเสร็จก็พากันขึ้นห้อง !!! (ห้องเรียนนะ) ไปนั่งเล่น แต่อยู่คนละห้องพอขึ้นมาก็แยกกันเลย
ปาล์มก็มานั่งเน็ตบุ๊คคุยกัไอ้พี่โน่ต่อ แต่เปิดมามันก็ออฟไปละ ๕๕๕
แล้วก็ถึงเวลาประชุมสี (ก่อนงานกีฬาสี) ก็ไปเจอรุ่นพี่ขาประจำ ๕๕
มันจำหน้าปาล์มได้อยู่คนเดียวทั้งห้อง เพราะมันเป็นคนเช็คชื่อห้องปาล์ม
คนไหนที่มันมองชื่อไม่เห็น มันก็เอามาจิ้มถามาปาล์ม
ปาล์มก็ร่ายบอกเลยใครมามั้ง ไม่มามั้ง แต่สุดท้ายมันก็ติ๊กชื่อให้หมดนั้นแหละ
ตอนนั้นปาล์มขาดยาว 3 วัน ที่ในนั้นมีว่าปาล์มเขียนลาครั้งเดียว ๕๕
พอมันก้มๆจิ้มๆ ถามปาล์มเสร็จ ไอ้ปาล์มก็เข้าโหมดตั้งใจ (แบบเสียงไม่ออก) นั่งทำท่าอย่างเดียวเลยอะ ๕๕๕
พอเสร็จก็เตรียมคาบบ่าย วิทย์ 2 คาบรวด ไอ้ปาล์มก็ยิบเน็ตบุ๊คขึ้นมา (นี่มึงเล่นตลอดทั้งวันเลยหรอไง)
มาก็เห็นไอ้พี่โน่ออน เลยไปเคลียกับมัน ไม่ไปเรียนหรอ มันก็บอกว่า !!!
"พี่เอาแล็บท็อปเข้าห้องมาเรียนด้วย"
"เจริญเนาะ สองพี่น้องเนี่ย" ปาล์มบอก
"เหอะๆ ก็ว่างั้น" ประมาณเนี่ยใช่มะลุงโน่ ลืมละ ๕๕๕ เอ็มเครื่องนั้นไม่ได้ลงพลัสวะ
แล้วที่นี่ซุยกับพี่โน่มันได้แปปเดียวอาจารย์ก็ให้ลงไปทำงานข้างล่าง ก็ร่ำลาไอ้พี่โน่มันนิดหน่อย
ก่อนจะยัดคอมไว้ใต้โต๊ะ
พอไปรวมกลุ่ม ที่นี่มันให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับเรื่องพันธุกรรม
'ถนัดซ้าย / ขวา'
'ตาชั้นเดียว / สองชั้น' อะไรประมาณนี่ (แอบเม้าท์ปาล์มถนัดซ้ายนะคร้าบบบ ~)
แล้วพวกเราในกลุ่มโดยมี ไอ้เอิร์ธ (มันไม่มีบทบาทชั่งหัวมัน) ไอ้เต้ย (ไอ้นี่พูดมาก !!!) ไอ้กลอน (อันนี้แผนกส่งเสริม) ไอ้นัด (ไอ้นี่ยั่วยุ) ไอ้ปาล์ม (กูรู้ทุกเรื่อง)
กร๊ากกกกกก พอเราได้ตัดสิน Handmade ครับ
Handmade คือไร ใช่ปะ ? งงใช่ปะ
ใช่เลยยยยย Make Data ไง ๕๕๕ เมคข้อมูลขึ้นมาเองเลย
โดยคนเมคก็เป็นคนที่รู้ทุกเรื่องนั้นแหละ ๕๕ (จะใครละถ้าไม่ใช่กู)
พอเมคเสร็จ
ไอ้นัดเพื่อนรัก ที่กำลังจะเริ่มหักเหลียมโหดปาล์ม มันก็เริ่มเล่าเรื่องวันศุกร์
ที่ไปนั่งแดรกกันให้พวกนั้นฟัง ผมก็เลยเล่าๆเสริมๆไป
พวกนั้นก็เลยแช่งว่า !!!
"สาธุ ขอให้มึงได้ผัวจริงๆ" โด่ ไรวะ เซ็งนะเนี่ย ถ้าได้ผัวแบบพี่เซนต์อะกูยอมเป็นเมีย !!!
พอมันเผาปาล์มเสร็จ ไอ้นัดก็เริ่มเล่าเรื่องของตัวเอง ๕๕๕
{{{~ มีวันนึง มันไปนอนเล่นห้องน้องสาวมัน เล่นไปเล่นมาก็เลยเผลอหลับ แล้วซักพักพอมันตื่นขึ้นมา
มันก็มานั่งเล่นคอม แล้วมีเพื่อนไปหาที่บ้าน กร๊ากกกกก ไอ้เพื่อนพวกนั้นมันเห็นสภาพไอ้นัดมันก็นั่งฮามากเลยย
เพราะไอ้นัดมันโดนน้องมันเอายาง (สีๆอะ ชมพู เหลืองไรเงี้ย) มามัดเป็นจุกบนหัวจำนวนมาก มันเลยรีบไปดึงออก
เจ็บหัวไป 3 วัน ๕๕ ส่วนน้องสาวมันก็บอกว่า "สมน้ำหน้า" แค่เนี่ย ๕๕๕ ก็เลยนั่งฮากันไป ผมก็เลยเล่าเรื่องขายหน้าให้ฟัง }}}}~
ตอนนั้นปาล์มนั่งดูพี่ญาติปาล์มมันแต่งหน้าอยู่ มันแต่งเล่นๆอะ เครื่องสำอางค์มันเหลือ มันไม่ค่อยออกไปไหน
ปาล์มดูไปแล้วก็เบื่อมานอนดู Keroro จนหลับ หลับไปซักพักประมาณ 15 นาที ก็ตื่นมาดูต่อ หันไปดูพี่มันก็นังเล่นคอม
ปาล์มก็เลยนั่งดูตูนต่อแล้วมันก็หันมาบอก "ไปเอา Big Eyes มาใส่ให้ดูหน่อย" ผมก็บ้ายอตามมันครับ ๕๕๕
เอามาใส่ แล้วมันก็บอก ถ่ายรูปหน่อย ตรูก็เลยโชว์พาวความบ้ากล้องไปเต็มที่ ๕๕๕ แล้วปาล์มเลยจะไปถอดคอนแทคส์ออกในห้องน้ำ
ก็เลยพบสภาพตนเอง
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
สภาพคือ
ปากชมพูอ่อนน (อยู่แล้ว) กลับดูมันมันส์ๆหน่อย แล้วชมพูชัดเจนมากขึ้น
แก้มชมพูระเรื่อง !!!
ขนตางอนน (ปกติก็งอนอยู๋แล้ว แต่นี่งอนยิ่งกว่า)
แล้ว Big Eyes ปกติมันก็ทำมาเพื่อแบ๊วอยู่แล้วววว
ตรูเห็นสภาพตัวเอง !!!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รีบถอดคอนแทคส์ออก แล้วล้างเครื่องสำอางค์ออกหมดเลย
แมร่ง
เสร็จแล้วก็วิ่งไปลบรูปในมือถือพี่
โครตอับอาย แต่พี่มันบอกก่า
"แบ๊วดีออก"
"เหี้ย จะบ้าหรอ แบ๊วทำซากอะไรอะ" นั้นแหละ เศร้าใจจจ
รอบนี่มาถึงนิยาย ทั้งเรื่องของตัวเอง
ก็แบบว่า มันว่างๆอะ แล้วนิยายต่อยาวๆมันก็คิดไม่ออก
ก็เลยเล่าซะ
ยาวๆหน่อย
เพราะชดเชยนิดๆหน่อยๆ ที่ไม่เคยมาตามสัญญา ๕๕๕
หัวข้อ: เป็นเหอะ! เป็นเหอะ! ~ เป็นแฟนกรูนะ !!~ (อ่าน 282674 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก