"แพน ธีร์ขอโทษ ยกโทษให้ธีร์เถอะ"
"น้องทำขนาดนี้แล้วยังให้คิดแพนมันยกโทษให้อีกหรอ" นั้นไง พี่ช็อคมันก็จัดการไปซะงั้น
"ก็ผมชอบแพนเขาจริงๆนะครับพี่"
"แล้วไง คนชอบกันแล้วเขาทำแบบนี้หรอ พี่รักแพนขนาดไหนพี่ยังไม่ทำอย่างงี้เลย"
"พรึบบบบ" ช่อดอกไม้ที่มันถือล่วงหล่นตกลงพื้น
"ไหนแพนบอกว่าไม่มีอะไรกับมันไง" ไอ้ธีร์มันเริ่มตวาดมาทางผม
"แล้วน้องครับ มีแฟนเป็นผู้ชายนะครับ ไม่ผู้หญิงถึงพี่จะไม่อาย หรือใครจะไม่อายยังไง แต่มันก็มีลิมิตว่าจะเหมาะหรือไม่เหมาะ
น้องจะให้น้องแพนเขาตอบตอนน้องพยายามจะ......" มันเงียบไป "ทำไรเขาหรอไง"
"แพน นะขอร้อง ยกโทษให้ธีร์เหอะ"
"พูดไม่รู้เรื่องหรือไง อยากตายหรอไง" ไอ้พี่ช็อคเริ่มเถื่อน
"พี่ช็อค เดี๋ยวว"
"แพน แพนยกโทษให้แล้วใช่มั๊ย"
"อืมมมมม"
"ขอบคุณนะ" มันเข้ามาเกาะขาผม
"ปล่อยก่อนธีร์"
"แต่มีข้อแม้นะ" ผมบอก
"น้องแพนน"
"พี่ช็อค" ผมเรียกมันเสียงเข้มมันเลยต้องสะดุ้ง
"ธีร์ ธีร์ต้องเลิกยุ่งกับเราจากนี้ และตลอดไป......."
. . . . .
. . . .
. . .
. .
.
Chapter Nineteen"ทำไมละแพน แพน ทำไมละ" ธีร์มันครวญคราณผมเลยปิดประตูใส่หน้ามันซะ
"พี่ช็อค"
"ครับ"
"กอดหน่อย" ผมยื่นแขนออกไป พี่ช็อคมันก็เข้ามากอดผม แล้วลูบหลังผมเบาๆ
เราสองคนกอดกันนิ่งๆซักพัก
ผมพยายามลืมเรื่องที่เคยเกิดขึ้น มันทำให้ผมกลัว กังวล สารพัศ
"วันนี้ไปกินสุกี้กันดีกว่า" พี่ช็อคมันพูดขึ้น
"อืมม ก็ดี"
"เย็นกลับบ้านกันมะ"
"ไม่อะ" ผมส่ายหน้า
"ไปบ้านแพนแล้วกัน แพนยังไม่อยากเจอคุณป้าโดยที่สภาพจิตใจเป็นแบบนี้"
"ครับ"
ผมเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว ส่วนไอ้พี่ดำมันแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว
"โทรชวนพี่ปาล์มดิ" ผมบอก
"ชวนไม" มันถามหน้าบูด
"กินกันเยอะๆ สนุกดีออก"
"อืมม พี่สงสัยมานานละ นู๋แพนของพี่ทำไมไม่ค่อยชอบออกไปไหนกับเพื่อนๆเลยอะ"
"ก็...นะ ก็แพนไม่ค่อยสนิทใจกับใครง่ายๆหรอก แล้วอีกอย่างแพนก็ไม่ค่อยชอบเที่ยวด้วย"
"หรอ ...อืมแต่อยู่กับพี่เนี่ย ออกนอกหอทุกวันเลยเนาะ"
"มันก็มีบ้าง อะไรบ้าง ก็ว่ากันไป แหะๆ"
"มีบ้าง ไรบ้างยังไงห่ะเราอยู่กับพี่เนี่ยพากันออกไปหาของกินทุกวัน เนี่ยพี่มีพุงแล้วนะ" มันเปิดเสื้อแล้วโชว์ให้ดู
"ก็เพราะอย่างเงี่ยแหละ แพนเลยหมดตรูดเลยเนี่ย"
"หมดยังไงหึ .... ตังค์พี่ทั้งนั้นนะคร้าบบบบบบ"
"เออน้า .... ก็ขอเก็บบ้าง อะไรบ้างดิ"
"จะซื้อไรครับ"
"เปล่าหรอก แม่สัญญาไว้ว่าถ้าเก็บตังค์ดาวน์รถได้ก็จะผ่อนให้"
"หืมมมม ขาดอีกเท่าไหร่ห๊ะเรา"
"ก็ประมาณ 3-4 หมื่นอะ"
"เก็บนานยัง"
"ก็ตั้งแต่พ่อกับแม่เลิกกันนั้นแหละ"
"แล้วเราขับเป็นรึไง"
"แหะๆ ก็เคยขับนิดหน่อยอะ"
"ไม่ต้องเอาหรอก นั่งกับพี่คนเดียวก็พอแล้ว"
"เอ๊า บางทีจะให้พี่ไปส่งตลอดมันก็ไม่ใช่เรื่องซักหน่อย ถ้าแพนเรียกเช้า พี่ทำงานทั้งคืนเพิ่งกลับมาตอนเช้าไรเงี่ย พี่จะไปส่งไหวหรอไง"
"ไม่เป็นไรหรอก .... ยินดีบริการอยู่แล้ว"
"แต่ยังไง พี่ก็ต้องจบก่อนแพน ทำงานก่อนแพน แล้วจะให้พี่หนีออกจากงานมานั่งรับส่งแพนหรอไง"
"ใช่"
"เฮ้ยย" ผมสะดุ้งเลยสิครับ "เจริญๆ งานการไม่ต้องมงไม่ต้องมีมันละ"
"คร้าบบบ เดี๋ยวใช้ธุรกิจแม่เกาะกินอย่างเดียวก็พอ เวลาที่เหลือก็เกาะติดแฟนที่น่ารักคนเดียว"
"หืมม ไปเป็นแฟนตอนไหนไม่ทราบ"
"ไรเนี่ยยย พูดงี้สงสัย พี่ขอเรียน 5 ปีดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปดร็อปวิชานึง แล้วตอนเราอยู่ปี 4 ค่อยเรียนวิชานั้น วิชาเดียวก็ได้"
"พอเลย เลิกพล่าม ตกลงจะไปกินมั๊ยเนี่ย สุกี้อะ"
"2 คน"
"ไร 2 คนอะไร" ผมถาม
"ไปกินกัน 2 คน"
"ทำไม"
"ก็ ไปกันสองคน ลัลลา ลัลลา"
"แล้วจะได้ไรละ"
"งั้น พี่เรียน 4 ปีจบก็ได้"
"เออ ก็ดี"
"ไปนะครับ"
"อืมๆ" แล้วผมกับมันก็กระโดดขึ้นรถไปห้างกันเลยยยย !!!
.
.
.
[ChocC !!]
พวกเราก็พากันไปบุกร้านสุกี้ (ภาษาอังกฤษ) ก่อนเลยครับไปถึงก็นะ
"เอา บลา บลา บลา บลา" เดี๋ยวนี้พวกอย่างงี้ผมไม่ต้องสั่งเลยครับ นั่งเฉยๆเป็นพอ
ถึงปกติฝ่ายเราต้องสั่ง แต่นี่ไม่ครับ ๕๕๕
"เอาติ่มซำมั๊ย" น่ารักมั๊ยละครับ ถามผมด้วย กิ๊กกวิ๊ววว
"เอาครับ เอาเปาฮื้อ ซาลาเปาหมูแดง กับเปาถั่วดำครับ"
"แล้วก็ขอชาร้อนด้วยนะครับ"
"คะ" แล้วพนักงานก็ส่งข้อมูล จึก จึก ผ่าน PDA ที่มันไม่ยอมเปลี่ยนซักทีลงไป ๕๕
"แต๊ก แต๊ก" น่านมันเต้นอีกละ
เออๆ เต้นไป วันนี้ตรูมีคนอยากมองมากกว่าพวกมึงๆ ทั้งหลาย โอเค๊ โอเค๊
ว่าแล้วผมก็นั่งจ้องน้องแพนตาแป๋วว
น้องแพนก็มัวแต่ไปสน อีเต้นต๊อกๆ แต๊กๆ
มามะ มามองตากัน แล้วสบตาปิ้งๆกันดีกว่า ๕๕
นับวันกูยิ่งเพี้ยน สงสัยให้เชื้อไอ้ปาล์มมามาก
ยิ่งเวลาอยู่กับคนรัก กร๊ากกก เพี้ยนเข้าขั้น
"หนิ"
"หนิ"
"หืมมม" แบบว่า เพิ่งรู้ตัว ๕๕๕
"จ้องนานจังเนาะ"
"อืมม"
"ได้แล้วคะ" ขอบคุณครับอีพนักงาน กูว่าจะจ้องต่ออยู่ เหี้ยหนิ
เตะฟ่ำ !!!
"บลา บลา บลา" เออ แมร่งไม่ต้องร่ายมากก็ได้ ตรูจะจ้องต่อ
"ติ่มซำซักครู่นะคะ" เออ ไปซะๆ
จ้อง จ้อง จ้อง จ้อง จ้อง
๕๕๕
"มอง มอง มอง มอง มอง มองอยู่นั้นแหละ"
"อ๊ะแล้วก็ จ้อง จ้อง จ้อง จ้อง จ้อง" ผมบอก
"เออ ช่วยกรุณาลวกเนื้อ ลวกผัก ลวกลูกชิ้น ให้ผมกินด้วยนะครับ ขอบคุณ" และแล้วน้องแพนก็หันไปจิบชาร้อน แล้วนั่ง
จ้อง จ้อง จ้อง จ้อง
แบบกดดันให้ผม
ลวก ลวก ลวก ลวก
แล้วส่งสายตาพิฆาตโดยการ
จ้อง จ้อง จ้อง จ้อง
เพราะจะบอกให้ผม
ลวก ลวก ลวก ลวก
แต่ผมก็ยังไม่
ลวก ลวก ลวก ลวก
น้องแพนเลยต้อง
จ้อง จ้อง จ้อง จ้อง
"ติ่มซำได้แล้วคะ"
"ขอบคุณครับ" น้องแพนตอบ
"ลวกให้มั๊ยคะ" เธอส่งยิ้มหวานไปให้น้องแพน กูหวง
"ไม่เป็นไรครับ" ผมตอบ แล้วยกติ่มซำจากถาดของเธอมาวางบนโต๊ะ แล้วรีบลวกทันที ๕๕๕
. . . . .
. . . .
. . .
. .
.
***
เรื่องคอมเม้นท์
ความจริงมันมีหลายคนที่ต้องเคลียนะ
แต่
ไว้เคลียทีหลัง
รอดตัวไปนะพวกแก
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
