หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราฎษร์: คดีรัก ตอน ผู้กองธงรบชักธงรัก

[katawoot]

ต่อ

เวลาห้านาทีหลังเที่ยงคืน อธิคมเดินออกไปหน้าคลับ Rendevouz เพื่อสูดอากาสและ 'พักหู' คืนนี้ผับเปิดเพลงดังมาก นักเที่ยวอัดกันแน่นแทบกระดิกตัวไม่ได้ แต่ก่อนเขารู้สึกสนุก แต่หลังจาก 'ร้าง' ไปนาน มาเที่ยวกลางคืนคราวนี้รู้สึกปวดศีรษะ อยากจะกลับบ้านนอนท่าเดียว
ด้านหน้าของคลับตกแต่งไว้อย่างสวยงาม เจ้าของชอบต้นปาล์มมากเพราะปลูกเรียงรายไว้จนเหมือนโอเอซิสกลางทะเลทราย ไฟหลากสีส่องกระทบน้ำพุสวยกลางสวน รอบๆ น้ำพุมีหนุ่มสาวหลายคู่กำลังยืนคุยกัน อธิคมมองเห็นคู่รักเหล่านั้นแล้วคิดถึงอนุภาพขึ้นมาทันใด ป่านนี้ชายหนุ่มคงสนุกอยู่กับเพื่อนเก่า ส่วนเขาชวนธงรบออกมาเที่ยวกันสองต่อสองเพื่อรำลึกถึงความหลังที่เคยตระเวนราตรีด้วยกันทุกคืนและที่สำคัญเพื่อนช่วยให้ธงรบคลายเครียดจากปัญหาที่กำลังรุมเร้าอยู่
แต่ขณะที่อธิคมกำลังเดินย้อนกลับไปยังประตูของคลับ ร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่งก็เดินออกมา อธิคมชะงัก แปลกใจที่เห็นอาวุธในสถานที่แบบนี้
"วุธ" อธิคมทักขึ้นเมื่อเดินเข้าใกล้อาวุธ
"คม" อาวุธตอบกลับสั้นๆ เช่นกัน
สองหนุ่มเดินเข้าหากันช้าๆ ตาประสานกันนิ่ง ท่าทางเหมือนนักเลงสองคนกำลังเผชิญหน้าและเดินเข้าหากันเพื่อประฝีมือ
"มาเที่ยวสถานที่อโคจรเหมือนกันหรือ นึกว่าตอนนี้เป็นเวลานอนของนายซะอีก" อธิคมอดกระทบกระเทียบไม่ได้ เขาไม่รู้ว่าทำไมทุกครั้งเมื่อเห็นมาดนิ่งๆ ของอาวุธแล้วจึงเกิดความหมั่นใส้ขึ้นมาทันที
"เราไม่นอนห้าทุ่มทุกคืนและดื่มแต่น้ำเปล่านะคม อะไรมันก็ต้องเปลี่ยนแปลงกันบ้าง" อาวุธยักไหล่ น้ำเสียงราบเรียบ ใบหน้าเคร่งขรึมแบบที่เคยเห็นประจำ
"เหมือนเปลี่ยนแฟน" อธิคมยิ้มเยาะ
"นานๆ ทีก็คงไม่น่าเกลียด แต่อย่าเรียกว่าเปลี่ยนเลยนะ เรียกว่าเริ่มต้นใหม่จะถูกกว่า เราไม่คุ้นเคยกับการเปลี่ยนแฟนเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้า" อาวุธยักไหล่
"อย่าไปเอาเสื้อผ้าใครมาใส่ก็แล้วกัน"
"ไม่หรอก เรารู้ว่าของใคร ใครก็หวง แต่แย่ตรงที่ว่าเจ้าของมักจะไม่ค่อยใส่ใจกับสิ่งที่ตัวเองมี" อาวุธตอบยิ้มๆ
...ปากดีนัก พูดอะไรไปมันตอกกลับมาได้ทุกครั้ง มันไปฝึกหัดการพูดตอบโต้มาจากไหนวะ...
อธิคมกำลังจะเป็นฝ่ายอารมณ์เสียเองที่โดนเหน็บแนมทั้งที่ตัวเองเป็นคนเริ่มก่อน แต่ไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อไปเขาก็ตาค้างเมื่อมองเลยไหล่ของอาวุธไปด้านหลังพบว่า 'พ่อตี๋ตะวันแดง' ของธงรบเดินออกมาจากประตูแล้วตรงมาหาเขากับอาวุธ ใบหน้าเรียบนิ่งเหมือนกัน
"สวัสดีครับสารวัตรอธิคม" อาทิตย์ทักอธิคมเสียงราบเรียบแล้วหันไปชวนอาวุธกลับบ้าน
"ข้ามากับไอ้ธง ตอนนี้มันเข้าห้องน้ำ ไม่รอทักเพื่อนหน่อยหรือวุธ" อธิคมพูดกับอาวุธ แต่ตามองอาทิตย์
"เราต้องรีบกลับ ฝากสวัสดีธงรบด้วย" อาวุธตอบเบาๆ แล้วหันไปพยักหน้าให้อาทิตย์ออกเดิน
"ไอ้ธงไม่ชอบรับฝาก" อธิคมตอบเสียงห้วน
อาวุธไม่ตอบ หันมายิ้มมุมปากให้อธิคมแล้วเดินจากไปช้าๆ โดยมีอาทิตย์เดินเคียงคู่ไปด้วยกัน อธิคมพ่นลมหายใจออกมาอย่างฉุนเฉียว ในใจบอกว่าหงุดหงิดที่เห็นอาวุธและตัวเองโดนตอกกลับ แต่อีกใจหนึ่งก็บอกว่าเขาโกรธแทนธงรบที่เห็นอาวุธมากับอาทิตย์
...อาทิตย์ดูเป็นผู้ตาม ก็แน่ล่ะ เพราะอาวุธชอบทำตัวเป็นผู้นำนี่นะ ชอบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ชอบช่วยคนนั้นคนนี้ อะไรๆ ก็สำเร็จได้ด้วยสองมือและหนึ่งสมองของอาวุธเหมือนที่คชานนท์น้องชายของเขาชอบพูด...
...แล้วนี้พอหมดเรื่องจากคุณนุ อาวุธคิดจะมีแฟนใหม่หรือเปล่า สิ่งที่อาวุธพูดเมื่อกี้นั้นมีแววว่ากำลังจะเป็นจริงในอนาคตอันใกล้นี้หรือไม่ ถ้าอาวุธหมายความอย่างนั้นจริงๆ ธงรบก็เจอปัญหาใหญ่เข้าแล้ว ดูจากลักษณะของอาทิตย์ ผู้ชายแบบอาวุธต่างหากคือคนที่อาทิตย์กำลังมองหา หากอาทิตย์ตัดใจจากคุณนุได้แล้ว และหากอาทิตย์เปลี่ยนขั้ว กลายมาเป็นฝ่ายตรงข้ามกับที่ตัวเองเคยเป็น เขายอมรับว่าลึกๆ แล้วเขาเห็นว่าอาทิตย์เหมาะสมกับอาวุธไม่ใช่น้อย...
...เฮ่ย แบบนี้ไม่ได้สิ คิดแบบนี้ถือว่าเป็นการหักหลังธงรบ...

"มายืนทำไมตรงนี้วะ ข้างในกำลังมันส์ คนแน่นฉิบหาย เบียดกันสนุกไปเลย ให้ตายสิ" ธงรบตบไหล่อธิคม เสียงฟังดูร่าเริง ต่างจากเมื่อตอนหัวค่ำโดยสิ้นเชิง
"เอ็งยังจะมาสนุก แหม พอได้ออกมาเริงราตรีหน่อยเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยนะ ตอนเย็นยังทำท่าจะเป็นจะตายอยู่เลย”
“ข้าได้ยาดีจากน้องนนท์คนเก่ง” ธงรบยักคิ้ว
“มันทำอะไรอีกล่ะ” อธิคมถาม ท่าทางไม่ค่อยจะสนใจคำตอบเท่าใดนัก
“ไอ้นนท์มันทำดี สองมือกับหนึ่งสมองของคชานนท์จัดการทุกอย่างได้เรียบร้อยเสมอ” ธงรบยิ้ม “ข้าหวังว่าคราวนี้น้องนนท์คนเก่งคงไม่พลาด”
“สาธุ” อธิคมอวยพรเสียงเข้ม “แต่คืนนี้อย่าได้ไปหลีใครในผับเด็ดขาดนะไอ้ธง เดี๋ยวซวย เอ็งกับความซวยนี่มันยิ่งเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่ด้วย"
"ไม่ได้หลีโว้ย แค่ สี พอเคลิ้มๆ เมื่อกี้หน้าห้องน้ำมีคนมาอ่อยข้าด้วยล่ะ ยื่นเบอร์โทรศัพท์ให้เฉยเลย แค่เดินผ่านมองออกได้ไงก็ไม่รู้ แต่ข้าไม่สนใจหรอก" ธงรบยักคิ้ว "เพราะข้าจะกลับไปนอนคิดถึงอาทิตย์ที่บ้าน แต่ว่าตอนนี้ไปต่อที่อื่นกันก่อนนะคม ไหนๆ เอ็งก็ได้รับการอนุญาตจากท่านผู้กำกับให้ออกมาเที่ยวได้แล้ว ไปกับข้าหน่อย ข้าเหงา"
"มัวแต่สีคนนั้นคนนี้ เอ็งเลยไม่เห็นดวงตะวันในคลับ" อธิคมเหยียดปาก
"หมายความว่าไงวะ" ธงรบเลิกคิ้ว "ในผับก็เห็นมีแต่ไฟเธค มีดวงตะวันด้วยหรือ"
อธิคมส่ายหน้าเพราะเพื่อนหัวช้าคนนี้เข้าใจอะไรได้ช้าเช่นเคย แต่คราวนี้ธงรบหัวเร็วกว่าเดิม ไม่ถึงห้าวินาทีก็ตะโกนลั่น
"เฮ่ย อาทิตย์มาเที่ยวหรือ เอ็งเห็นหรือคม อย่ามาล้อกันเล่นนะโว้ยเพื่อน"
"เห็นกับตาสองตา ได้ทักกันด้วย เมื่อกี้นี่เอง อาทิตย์เพิ่งกลับ ตอนนี้คงถึงรถแล้ว" อธิคมตอบ
"ไหนๆ ตามไปดู" ธงรบคว้าแขนอธิคมแล้วลากให้เดินตาม แต่อธิคมสะบัดแขนอย่างแรงพร้อมกับทำเสียงดุ
"ไม่ต้องมาจับมือถือแขนข้านะไอ้เสาธง สยองโว้ย เดี๋ยวคนมาเห็นจะเข้าใจผิด"
"ตามมาเร็วสิวะ เดี๋ยวไม่ทันตี๋น้อย" ธงรบเร่ง
"ทำกระสันอยากเจอ เมื่อกี้มัวแต่แรด สุนัขกำลังคาบเนื้อของตัวเองไปกิน" อธิคมเบ้ปากให้ธงรบที่หันหลังขวับมาทำหน้าสงสัยทันทีพร้อมกับถามว่าทำไม
"เดี๋ยวเอ็งก็เข้าใจ" อธิคมส่ายหน้าแล้วพยักเพยิดให้ธงรบมองไปยังด้านขวาเมื่อเห็นรถเบ็นซ์เอสแอลเคสีดำกำลังจะขับผ่านไป
"รถอาทิตย์" ธงรบคราง
"ดูดีๆ ว่าใครนั่งอยู่ข้างใน" อธิคมบอกเพื่อน
"ใครวะ" ธงรบขมวดคิ้ว พยายามเพ่งตามองแต่ไม่ทันเพราะรถแล่นผ่านไปด้วยความเร็วพอสมควร "ขับเร็วท้าทายตำรวจจราจรแบบนี้อาทิตย์แหงๆ ข้ามองไม่ทันว่าใครนั่งไปด้วย แต่มีสองคนอยู่ในรถแน่นอน หัวสูงเกือบติดเพดานรถ จมูกโด่งๆ เป็นผู้ชายอย่างไม่ต้องสงสัย เอ หรือว่าจะเป็น...เป็น...เป็น..." ธงรบตาค้าง
"เป็นไง ติดอ่างซะแล้ว คิดออกแล้วสิ แต่พูดไม่ออกเลยใช่ไหมล่ะไอ้ธงขาด" อธิคมตบแก้มธงรบที่ยืนนิ่งเป็นรูปปั้น "นี่ดีนะ เอ็งไม่เห็นตอนเขาประคองกันออกมาจากผับ อาทิตย์แทบจะไม่ได้เดินเองเลยล่ะ ถ้าไอ้ซุปเปอร์ค๊อปมันอุ้มตี๋น้อยไหวมันคงอุ้มขึ้นรถไปแล้ว"
"ทำไมอาทิตย์ทำแบบนี้" ธงรบพึมพำ
"แล้วทำไมเอ็งยังจัดการเรื่องนี้ไม่เสร็จซะที จะรอให้ถึงอาทิตย์สุดท้ายก่อนครบกำหนดวันประหารหรือไงถึงจะฮึดสู้ แกจะรอไอ้นนท์ช่วยเอ็งฝ่ายเดียวไม่ได้นะโว้ย ถึงไอ้นนท์มันเก่ง แต่มันก็ยุ่งเรื่องงาน จะช่วยเอ็งสำเร็จเมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้"
"แล้วเอ็งจะให้ข้าทำยังไง" ธงรบหน้ามุ่ย "ตื๊อก็แล้ว อะไรก็แล้ว มองไม่เห็นทางเลยว่าจะดึงอาทิตย์ออกมาจากอกของไอ้วุธได้ ไหนมันบอกว่าช่วงสามเดือนนี้มันจะไม่ยุ่งกับอาทิตย์ ไหนมันบอกว่าจะอยู่เฉยๆ ปล่อยให้ข้ามีโอกาสง้ออาทิตย์ ไหนเอ็งบอกว่ามันเป็นคนรักษาคำพูดนัก"
"เรื่องนี้มันไม่เข้าใครออกใคร เรื่องรักมันซับซ้อนนักธงรบเอ๊ย แบบนี้ต้องเล่นกันด้วยเล่ห์กล" อธิคมเค้นเสียง ทำหน้าตาเป็นเดือดเป็นร้อนแทนธงรบ ในหัวนึกถึงแผนการใหม่ๆ ได้ทันใดเพราะยังไม่เข็ดจากความผิดพลาดในแผนชั่่วร้ายและงี่เง่าที่เพิ่งทำมา
---42---

ผมว่าคนที่น่าสงสารที่สุดคืออาวุธนะ
ดูเหมือนจะเฟอร์เฟคซะขนาดนั้น
 
อีกสองตอนจบครับ
พิมม์เสร็จแล้วกำลังตรวจตัวสะกด (เพราะลายมืออีตาคฑาวุธนี่อ่านยากจริงๆ  ให้ตายสิ)
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านและคอมเมนท์นะครับ ถ้าเรื่องจบแล้วก็อย่าลืมคิดถึงกันนะครับ เพราะผู้เขียนต้องคิดถึงผู้อ่านใจแทบขาดแน่ๆ 

[katawoot]

Tongrob 43

อาวุธนั่งเงียบคู่กับอาทิตย์ในรถจนกระทั่งใกล้ถึงทางแยกจึงบอกให้อาทิตย์จอดรถให้ลงเพื่อต่อแท็กซี่ อาทิตย์แย้งว่าจะไปส่งที่บ้านแต่อาวุธบอกว่าคืนนี้จะนอนที่อพาร์ทเมนท์กลางเมือง
“ผมไปส่งที่อพาร์ทเมนท์ก็ได้ครับ ไม่ไกล เดี๋ยวเดียวก็ถึง” อาทิตย์ยืนกราน
“อย่าเลยครับ ไม่ต้องย้อนกลับไปกลับมา ถึงทางแยกผมเลี้ยวซ้าย คุณอาทิตย์เลี้ยวขวา เราต่างคนต่างก็ถึงบ้านพร้อมๆ กัน” อาวุธส่ายหน้าช้าๆ
“ไม่ย้อนกลับก็ได้ครับ ผมไปส่งสารวัตรแล้วค้างที่อพาร์ทเมนท์สารวัตรก็ได้ พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับ” อาทิตย์ตัดสินใจพูดออกมาทั้งที่ไม่มั่นใจในสิ่งที่ตัวเองกำลังคิดอยู่เท่าใดนัก
อาวุธนิ่งไปชั่วครู่แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงราบเรียบ “ผมไม่รังเกียจหรอกครับที่จะให้ไปพักด้วย แต่แน่ใจแล้วหรือว่าอยากทำแบบนี้”
อาทิตย์นิ่ง ชะลอความเร็วของรถ ก่อนจะจอดข้างถนน ตามองตรงไปข้างหน้า วินาทีนั้นก็ตระหนักได้ว่าตัวเอง 'สื่อ' อะไรออกไป
“สิ่งที่เรากำลังทำอยู่กำลังจะเลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว ผมว่าคุณควรกลับไปหาธงรบและทำความเข้าใจกันก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป แผนการทดสอบและดัดหลังคนเจ้าชู้น่าจะถึงเวลาเลิกได้แล้วเพราะมีหลักฐานหลายอย่างแสดงให้เห็นว่าเรื่องนี้ควรจะจบ” อาวุธมองอาทิตย์นิ่ง ในใจนึกถึงการสนทนากับคชานนท์เมื่อไม่นานมานี้
“ผมกับสารวัตรธงรบไม่เหมาะสมกัน เข้ากันไม่ได้”
“แล้วคนที่เหมาะสม...”
“ถ้าสารวัตรยังไม่มีใคร” อาทิตย์ประสานสายตากับอาวุธ
“ผมยังไม่มีใคร” อาวุธส่ายหน้า
“ผมยอมรับว่า” อาทิตย์ชะงัก แต่ก็เพียงชั่วไม่กี่อึดใจ ในที่สุดก็กัดฟัน ตัดสินใจพูดต่อ “เวลาที่ผ่านมากับสารวัตรเป็นสิ่งที่ผมเคยฝันเอาไว้ ผมวางแผนเอาไว้ว่า...”
“ความเหมาะสมบางครั้งก็ไปกันไม่ได้กับความรัก” อาวุธพูดแทรก “เพราะความรักมีแง่มุมทีี่หลากหลาย เอาหลักการและเหตุผลมาอธิบายให้ครอบคลุมทั้งหมดไม่ได้หรอกครับ รักไม่ใช่ทฤษฎี”
“ผมเคยรักพี่นุ แต่ผมก็เปลี่ยนมารักสารวัตรธงรบได้ อีกหน่อยผมก็คงจะ...”
“แล้วทำไมจะต้องเปลี่ยนจากธงรบครับ คุณเคยอยากจะเปลี่ยนจากคุณนุหรือเปล่า” อาวุธเลิกคิ้ว มองอาทิตย์ไม่วางตา
“พี่นุเป็นของสารวัตรอธิคม พี่นุรักสารวัตรอธิคม ผมเลยต้อง...”
...เขาเลยต้องตัดใจ...
“แต่ธงรบรักคุณ ธงรบไม่ได้รักคนอื่น เพราะเหตุนี้หรือคุณถึงต้องเปล่ี่ยน” อาวุธหยุดชั่วครู่ นึกถึงสิ่งที่คชานนท์พูดกับเขาและแสดง 'หลักฐาน' ให้เขาเห็นถึง 'การลด ละ และเลิกเจ้าชู้' ของธงรบแล้วพูดต่อเสียงแผ่ว “ผมรักนที แต่นทีไม่อยู่แล้ว เมื่อพบคุณนุ ผมรักคุณนุ แต่คุณนุเป็นของอธิคม รักอธิคม เราเคยรักคนคนเดีียวกัน แต่เขาก็ไม่ได้รักเรา เพราะฉะนั้นก็ไม่มีประโยชน์ที่จะหวังต่อไป”
“แต่ผม...” อาทิตย์เสียงแผ่วเหมือนกัน ตามองอาวุธนิ่งแล้วเมินออกไปมองด้านข้างอย่างไร้จุดหมาย สูดลมหายใจลึกๆ
“มีคนพร้อมจะช่วยดูแลธงรบอยู่หลายคน” อาวุธเลี่ยงที่จะใช้คำว่า 'กำกับและควบคุม' อย่างที่ใจคิด “ธงรบก็ดูเหมือนพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลง ความจริงผมก็เห็นเขาเปลี่ยนไปมาก แต่จะรอให้เขาเปลี่ยนไปจนสมบูรณ์แบบก่อนก็คงไม่ไหว เพราะเวลาที่คุณจะใช้กับเขาจากนี้ต่อไป ตอนนั้นล่ะจะเป็นตอนที่คุณจะเปลี่ยนเขาโดยสิ้นเชิง”
“ผม...” อาทิตย์ก้มหน้า
...ผมจะทำได้หรือครับ ผมไม่มีความสามารถขนาดนั้นหรอก...
“ผมรู้ว่าคุณกลัว ไม่มั่นใจ ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะธงรบนั้นประวัติโชกโชน” อาวุธหัวเราะเบาๆ “แต่เมื่อรักเขาแล้ว ทำไมต้องพยายามจะเลิกรักล่ะครับ ลองสู้สักตั้งหน่อยไม่ดีหรือ”
อาทิตย์ถอนหายใจ เงยหน้าขึ้นมองไปนอกรถ พยายามตัดสินใจอีกครั้ง อาวุธยังคงพูดต่อด้วยเนียงเนิบนาบตามแบบฉบับ แต่ประโยคสุดท้ายทำให้อาทิตย์ต้องหันไปมองนายตำรวจหนุ่ม
“พรุ่งนี้เย็น เลิกงานแล้วผมจะพาคุณไปหาธงรบ แล้วคุยกันอย่างเปิดใจ ผมจะยอมรับผิดกับธงรบ และผมอยากจะขอร้องให้คุณปรับความเข้าใจกัน อย่ารอต่อไปอีกเลย มันเป็นดาบสองคม ถ้าคุณคิดว่าจะสู้เพื่อความรัก ผมว่าคุณเริ่มตอนนี้เลยเถอะ อย่าเอาเงื่อนไขของเวลามากำกับหรือมายืดเยื้อเวลาของการเริ่มต้นเลย ถ้าสายเกินไป เราอาจจะแก้ไขอะไรไม่ทัน เราจะมองกลับมาและเสียใจกับมันเปล่าๆ”

ภานุวัฒน์กัดริมฝีปากจนเจ็บ สายตาเหม่อมองออกไปยังนอกรั้ว แสงไฟหน้าบ้านส่องสลัว พอให้มองเห็นถนนว่างเปล่าที่ทอดตัวลับหายไปกับความมืด เขาอยากจะออกไปจากบ้านหลังนี้ บ้านที่ไม่เคยต้อนรับเขาเลย บ้านที่เขาไม่ปรารถนาที่จะซุกหัวนอนเพราะที่นี่ไม่มีความรักให้เขา คำพูดของพ่อที่ต้อนรับเขาว่า “กลับมาอีกแล้วหรือไอ้ตัวดี” ดังขึ้นทุกครั้งที่เขาเดินเข้ามาในบ้าน สายตาเหยียดหยันจากภรรยาใหม่ของพ่อยิ่งทำให้เขาอยากจะหันหลังกลับแล้วเดินออกไปจากบ้านหลังนี้
เขาอยากจะกลับไปหาสารวัตรธงรบ
...แต่ที่นั่นก็ไม่มีความรักให้เขาเหมือนกัน...
...แล้วทำไมเขายังอยากไป รู้ทั้งรู้ว่าธงรบไม่ได้รักเขา และคงไม่มีทางรักเขา แต่เขาก็ยังอยากจะไปหา...
...เพราะธงรบคือคนที่เขารัก แม้ไม่รักเขา แต่เขาก็ได้รัก ไม่เหมือนที่บ้าน ซึ่งไม่ว่าจะมองด้วยมุมมองไหนก็ไม่มีความรักเลยแม้แต่นิด...
รถยนต์คันหนึ่งแล่นผ่านไปช้าๆ ภานุวัฒน์มองตามไปจนลับตา ใบหน้าแนบกับรั้วสเตนเลสสูงใหญ่ซึ่งเขาคิดอยู่เสมอว่าเป็นกรงกักขังเขาเอาไว้ ความเย็นจากเหล็กมันวาวทำให้ใบหน้าเขาด้านชา ไร้ซึ่งความรู้สึก เขาได้แต่หวังลมๆ แล้งๆ ว่าอาจจะมีรถของธงรบแล่นมาจอดหน้าบ้าน คนขับลดกระจกลง แล้วพยักหน้าบอกให้เขาไปขึ้นรถ และพาเขาออกไปจากที่นี่
...เขาอยากไปหาคนที่เขารัก...
...แต่คนที่เขารักไม่รักเขาแล้ว พี่ธงบอกให้เลิกกัน พี่ธงตัดความสัมพันธ์ พี่ธงไม่ต้องการเขาแล้ว...
...ใครก็ไม่ต้องการเรา...
...ไม่มีใครรักเราเลย...
...เขาไม่เคยได้ความรักจากใครเลย...
“พี่ธง...” ภานุวัตน์ครางเสียงแผ่วเบา น้ำตาไหลล้นขอบตาจนพร่ามัว ไม่นานก็มองเห็นรถเก๋งสปอร์ตสีบรอนซ์เหมือนรถของธงรบแล่นผ่านไปช้าๆ ภาพในหัวจินตนาการว่าเป็นคนที่เขารัก มองออกมาจากรถคันนั้น แล้วเมินกลับไปมองยังถนนเบื้องหน้า ทิ้งเขาไว้เบื้องหลัง ทิ้งเขาไว้ในกรงขังที่แสนจะทุกข์ทรมาน ทิ้งเขาไว้กับความเดียวดาย ทิ้งเขาไว้กับความเสียใจ
...ทิ้งเขาแล้ว...

ธงรบวิ่งออกจากห้องทำงานด้วยความเร่งรีบ เขานั่งเศร้าซึมมาเป็นเวลานานตั้งแต่หัวค่ำ แต่กลางดึกมีเหตุด่วน เมื่อไม่นานมานี้ได้มีรายงานว่าเกิดการยิงปะทะกันระหว่างกลุ่มผู้ค้ายาเสพติดสองกลุ่มที่โกดังร้างในซอยเปลี่ยว จึงมีการระดมกำลังเจ้าหน้าที่ตำรวจไประงับเหตุ แต่เรื่องใหญ่กว่าที่คิด ตำรวจกลุ่มแรกไม่สามารถจัดการได้ ธงรบจึงนำกำลังเสริมไปช่วยเหลือ
“ซิ่งเลยหมวด” ธงรบสั่งหมวดทรงสิทธ์หลังจากกระโดดขึ้นนั่งบนรถ
“เสียดายสารวัตรอธิคมไม่อยู่ ไม่งั้นได้มันส์ด้วยกัน” ร้อยตำรวจโททรงสิทธิ์พูดขึ้นพร้อมกับทะยานรถออกไปอย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยวสารวัตรธงรบพาลุยเอง นั่งเซ็งอยู่นานแล้ว” ธงรบพูดเสียงเข้ม
หมวดทรงสิทธ์ทะยานรถไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่จะทำได้ รถตำรวจอีกสี่คันตามหลังมาติดๆ จนกระทั่งใกล้ถึงจุดที่เจ้าหน้าที่ตรวจกลุ่มแรกกำลังปะทะกับเหล่าผู้ทำผิดกฎหมาย เสียงโทรศัพท์ของธงรบก็ดังขึ้นไม่ยอมหยุด
“ว่าไง รายงานมา” ธงรบกรอกเสียงเข้าไปในเครื่องรับโทรศัพท์ทันทีโดยไม่รอช้าเพราะคิดว่าเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจโทรศัพท์มา แต่สิ่งที่เขาได้ยินในโทรศัพท์ทำให้เขาอึ้ง
“อะไรนะ” ธงรบถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ คนที่โทรศัพท์มาเป็นวัยรุ่น เสียงตื่นตระหนก
“สารวัตรครับช่วยด้วย ช่วยมาห้ามโจ้ด้วย โจ้จะฆ่าตัวตาย ผมจะไม่ไหวแล้ว พูดยังไงโจ้ก็ไม่ยอมฟัง”
“ฆ่าตัวตาย” ธงรบพึมพำ หันไปมองร้อยตำรวจโททรงสิทธิ์ซึ่งปรายตามามองมื่อได้ยินเขาทวนคำพูดของอีกฝ่าย
...ภานุวัฒน์พยายามฆ่าตัวตาย...
“ช่วยห้ามไว้นะ พยายามคุยให้สงบลง อ้างถึงเรื่องอะไรก็ได้ที่จะทำให้เขา...”
“โจ้พูดไม่รู้เรื่องเลย เอาแต่ร้องไห้ บอกว่าชีวิตนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว ไม่มีใครรักเขา นี่กินเหล้าจนเมา ผมกับเจมส์ต้องขับรถไปพามาจากบ้านเลยนะครับ สารวัตร มาพูดกับโจ้หน่อยสิครับ ถ้าสารวัตรพูด โจ้ต้องเชื่อแน่ๆ”
“พี่ไปไม่ได้ พี่กำลังไปจับโจร เรื่องใหญ่มาก” ธงรบตอบ แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ หันหน้าเข้ากระจกรถเพราะไม่อยากให้คนที่นั่่งอยู่ในรถด้วยกันได้ยิน “ช่วยกันพูดปลอบไว้ก่อน ถ้าพี่เสร็จเรื่อง พี่จะรีบไปดู ตอนนี้อยู่กันที่ไหน”
“อยู่หอผมครับ”
“พี่เสร็จเรื่องจะรีบโทรไปถามทาง” ธงรบรีบตอบแต่กลับอึ้งไปชั่วครู่เพราะได้ยินเสียงเอะอะโวยวายแทรกเข้ามาในโทรศัพท์ ซึ่งเขาสันนิษฐานว่าเป็นเพื่อนที่ชื่อเจมส์กำลังห้ามภานุวัฒน์ซึ่งกำลังร้องไห้คร่ำครวญ
“โจ้...” ธงรบครางแผ่วเบา
“สารวัตรครับ สงสารโจ้เถอะครับ”
“พี่กำลังนำกำลังเจ้าหน้าที่เข้าจับโจร” ธงรบกลั้้นหายใจ “ช่วยดูให้ก่อนนะ ไม่นานหรอก เก็บของมีคมทุกอย่างซ่อนให้หมด ชวนเขาคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ ให้เขาพูดออกมาเยอะๆ ให้เขาระบาย”
“ผมไม่รู้ว่าจะทำได้อีกนานแค่ไหน” คนที่โทรมาน้ำเสียงหนักใจ
“ไม่นานหรอก ช่วยพี่หน่อย ช่วยโจ้ด้วย”
ธงรบจำเป็นต้องรีบจบการสนทนาเพราะได้ยินเสียงรายงานทางวิทยุสื่อสารว่ากลุ่มคนร้ายมุ่งตรงมาตามถนนสายเดียวกันกับที่เขาและกำลังเจ้าหน้าที่กำลังเดินทางไปสมทบกับเจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มแรก และที่สำคัญ มีรายงานเพิ่มเติมว่าเหิมเกริมขนาดเริ่มใช้อาวุธสงครามยิงตอบโต้ตำรวจ
…เฮ้อ ทำไมต้องมาเกิดเรื่องเอาตอนนี้...
...โจ้ ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยนะ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ แล้วนี่เขาจะทำยังไงดี เขาจะทำยังไงกับโจ้ดี...
...และที่สำคัญ เขาจะทำยังไงกับอาทิตย์ดี ทำไมมันไม่ทีทางออกที่เหมาะๆ เอาเสียเลย...
...ถ้าอธิคมไม่ไปนครปฐมเพื่อสืบคดีฆาตกรรมลูกชายเสี่ยฮวง ป่านนี้เพื่อนเขาคงมาลุยกับพวกนี้แล้ว เขาก็อาจจจะแวบได้...
...บ้าจริงๆ เลย เป็นตำรวจ คิดจะโดดงานปราบปรามโจรผู้ร้ายไปจัดการเรื่องรักๆ ใคร่ๆ...
...โอ๊ย ความรักหนอความรัก ทำไมมันถึงมีอานุภาพทำกับคนเราได้ขนาดนี้...

สุริยะมองน้องชายคนเล็กด้วยสายตาอ่อนโยน คืนนี้เขากลับบ้านมาก็เห็นอาทิตย์นั่งซึมอยู่ที่ม้านั่งบนสนามหญ้าหน้าบ้านจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาเพื่อ 'คุยให้รู้เรื่อง' เพราะสังเกตอาการน้องชายมาหลายวันแล้ว และตอนนี้ก็คิดว่าอาการ 'หนัก' ใกล้จะถึงขีดอันตรายอย่างที่ตะวันพูด
เขาไม่แปลกใจมากนักเมื่อเห็นภาพของอาทิตย์กับ 'ผู้ชายคนนั้น' เมื่อสองชั่วโมงที่ผ่านมา ความจริงแล้วการที่ได้รู้อย่างแน่ใจว่าน้องชายของตัวเองรักชอบผู้ชายไม่ทำให้เขาตกใจเท่ากับการที่ได้เห็นว่า 'ใคร' คือผู้ชายคนนั้นของอาทิตย์
อาทิตย์ไม่เคยมีแฟนเลยตั้งแต่เรียนชั้นมัธยมศึกษา น้องชายเขาเป็นเด็กเรียบร้อย ต่างจากตะวันโดยสิ้นเชิง เขาบอกตัวเองว่าเพราะน้องเป็นคนขี้อายและค่อนข้างเก็บตัวจึงยังไม่คิดจะมีแฟน จนกระทั่งเรียนจบและทำงาน อาทิตย์ก็ยังไม่มีแฟนอยู่ดี
“กลับมานานแล้วหรืออาทิตย์ ไหนตะวันบอกว่าคืนนี้ออกไปเที่ยว ทำไมรีบกลับ”
“กลับมาซักพักแล้วครับ” อาทิตย์ตอบเสีียงเบาแล้วหลุบตาลงมองสุนัขที่นอนอยู่ข้างๆ กระถางต้นไม้
“คงไม่สนุกล่ะสิ”
“เคยไปบ่อย เลยเบื่อๆ ครับ”
“ใช่ พี่ก็ชักเบื่อเหมือนกัน” สุริยะพยักหน้า
อาทิตย์ยิ้มเนือยๆ ให้พี่ชาย สุริยะเอียงหน้ามองน้องชายแล้วถามขึ้นว่า “คิดอะไรอยู่”
“เปล่าครับ” อาทิตย์เงยหน้าขึ้นมาตอบแล้วมองสุนัขต่อ ราวกับสนใจสัตว์เลี้ยงนักหนา
“อ้อ พี่เจอรชานนท์ด้วยล่ะ เขาบ่นใหญ่เลยว่าเสียเงินรายได้ไปก้อนใหญ่เพราะอาทิตย์ปฏิเสธงานลูกค้า”
“ลูกค้าเรื่องมาก” อาทิตย์ตอบ
“อาจโดนฟ้องด้วย” สุรยะหัวเราะเบาๆ “คราวนี้พี่ก็จะได้ลูกค้าเป็นน้องชายตัวเอง พี่ชายจะได้กลายเป็นทนายให้น้องชาย”
“รชานนท์ชอบพูดมาก” อาทิตย์พูดขึ้นสั้นๆ เขารู้ว่าสุริยะกำลังจะถามคำถามอะไรบางอย่าง ตอนนี้อาทิตย์เริ่มรู้สึกอึดอัดเพราะรู้ว่าพี่ชายกำลังพยายาม 'ต้อนเขาให้จนมุม'
“อาทิตย์ไปเที่ยวที่ไหน  The Vanity หรือเปล่า พี่รู้สึกเห็นอาทิตย์ด้วยนะ ขับเล็กซัสของตะวันไปใช่ไหม” สุริยะแกล้งถามผิดๆ แต่น้องชายคนเล็กพยักหน้าทั้งที่ความจริงขับรถเบ็นซ์สปอร์ตของตัวเอง
สุริยะอมยิ้ม คืนนี้เขาไปรับแฟนที่ The Vanity Club ขณะที่จอดรถเสร็จและกำลังโทรศัพท์เพื่อบอกแฟนว่ามาถึงแล้ว เขาก็เงยหน้าขึ้นมาเห็นอาทิตย์เดินมากับชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งซึ่งเขารู้จักชื่อเสียงเรียงนามดี อาทิตย์หันไปแบมือเหมือนกับขออะไรบางอย่าง ฝ่ายนั้นหยิบกุญแจรถออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วเปิดล๊อคประตูรถ ก่อนจะยื่นกุญแจคืนให้น้องชายของเขา
และเปิดประตูรถให้!
อาทิตย์ทำท่าอึดอัดแล้วขึ้นนั่งประจำที่คนขับ ชายหนุ่มคนนั้นดันประตูปิดให้ช้าๆ ก่อนจะแหงนหน้าถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินอ้อมไปอีกด้านหนึ่งของรถ ถอนหายใจอีกทีแล้วเปิดประตูขึ้นนั่ง สิ่งที่เขาเห็น ทำให้เขาแน่ใจว่าสองคนนี้กำลังงอนกัน
'พี่คนนั้น' ของอาทิตย์คือผู้ชายคนนี้เอง คนที่ตะวันบอกว่าอาทิตย์กำลังงอน 'พี่เค้า' คือพันตำรวจโทอาวุธ ลูกชายคนใหญ่คนโตที่เคยจ้างให้สำนักงานกฎหมายของเขาว่าความให้

“แล้วนี่ทำไมยังไม่นอนอีก ดึกแล้วนะอาทิตย์” สุริยะถามน้องชายยิ้มๆ เพราะฝ่ายนั้นยังนั่งมองสัตว์เลี้ยงอยู่เงียบๆ ท่าทางกำลังคิดไตร่ตรองอะไรบางอย่าง
“ผมยังไม่ง่วง”
“มีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า” สุริยะถาม แต่อาทิตย์ส่ายหน้า พี่ชายคนโตจึงพูดต่อว่า “อาทิตย์ มีอะไรไม่สบายใจก็คุยกับพี่ได้นะ เราไม่ค่อยได้คุยกันนานแล้ว”
“ผมสบายดีครับ ขอบคุณครับ”
“พี่อาจจะไม่เก่งเรื่องรักเท่าตะวัน เพราะพี่มีแฟนคนแรกและคนเดียวที่คบกันมาตั้งแต่เรียน แต่พี่ก็ให้คำแนะนำได้” สุริยะยังคงก้มมองอาทิตย์ ซึ่งตอนนี้หันหน้าออกไปมองด้านข้าง
“พี่อยากให้อาทิตย์คิดดีๆ พ่อกับแม่อยากอุ้มหลานเต็มทีแล้ว” สุริยะตัดสินใจ 'เข้าเรื่อง'
“ผมยังไม่พร้อม” อาทิตย์เงยหน้าขึ้นมาตอบสุริยะแล้วหันหน้ากลับไปมองจุดเดิม
“เมื่อไหร่จะพร้อม” สุริยะถามเสียงเรียบ
“ผมเพิ่งตั้งบริษัท กำลังสนุกกับงาน”
“แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องพักเรื่องรักใช่ไหมล่ะ พี่ไม่เคยเห็นอาทิตย์มีแฟนเลยตั้งแต่เรียน”
“ผมมีเรื่องอื่นที่ต้องสนใจ”
“เดี๋ยวจะสายเกินไปนะอาทิตย์” สุริยะหัวเราะเบาๆ “ว่าแต่ว่าตอนนี้คบใครอยู่หรือเปล่า เมื่อไหร่จะแนะนำให้พี่รู้จัก”
“เอ่อ...ยังครับ” อาทิตย์พูดเสียงเบา ตัดสินใจโกหกพี่ชาย
“คบไปก็ไม่เสียหาย” สุริยะไม่สนใจคำตอบน้องชาย “ความจริงอาทิตย์อายุ  25 ปีแล้ว น่าจะมีใครได้แล้วนะ ถ้ายังไม่จีบใคร พี่หาให้เอาไหมล่ะ พี่รู้จักคนน่ารักหลายคน”
“อย่าเพิ่งเลยครับ” อาทิตย์ส่ายหน้าช้าๆ
“แสดงว่าอยากหาเอง” สุริยเลิกคิ้ว
“ผม...ยัง...” อาทิตย์อ้ำอึ้ง สุริยะจ้องหน้าเขานิ่ง ทุกครั้งที่พี่ชายคนโตจ้อง เขาจะรู้สึกอึดอัดจนวางตัวไม่ถูก และที่สำคัญ เขารู้ว่าปิดปังอะไรสุริยะไม่ได้เท่าไหร่นัก ยิ่งคุยนาน เขาก็จะยิ่งแย่
“ยังไม่พร้อม” สุรยะตอบแทน “แล้วเมื่อไหร่จะพร้อมละน้องเอ๊ย จะรอไปอีกนานแค่ไหน เวลามันไม่ค่อยรอใครหรอกนะ รักใครชอบใครก็ตกลงปลงใจกับเขาไปซะเถอะ เดี๋ยวคนดีๆ คนนั้นเขาจะไม่รอเรา จะมาเสียดายตามหลังไม่ได้นะ”
“ผมยังไม่ได้รักใคร” อาทิตย์ส่ายหน้า
“รู้ไหม” สุริยะก้มหน้าลงมาใกล้น้องชายคนเล็ก ตอนนี้เขาชักจะไม่ไหวแล้ว อาทิตย์ปากแข็งนัก “เวลาอาทิตย์โกหกพี่ ตั้งแต่เล็กจนโต พี่จับได้เสมอ เหมือนๆ ที่ตะวันโกหกพี่ไม่เคยได้ซะที”
“ผมไม่ได้โกหก”
“ไม่ได้โกหกว่าอะไร” สุริยะเสียงเข้มขึ้น
“ว่า...” อาทิตย์อ้ำอึ้ง สายตารู้ทันของสุริยะจ้องเขาเขม็ง
“ว่าอาทิตย์ยังไม่มีแฟน ใช่ไหม แล้วอาการเหงาๆ ซึมๆ ที่เป็นมาสองเดือนกว่าแล้วนี่เพราะทำงานเหนื่อยงั้นหรือ” สุริยะทำเสียงดุ “อย่าโกหกพี่นะ เพราะพี่รู้ทันเสมอ”
อาทิตย์ถอนหายใจแล้วหันหน้ามองไปด้านข้างอีกด้าน ลืมตัวไปว่านี่คือบุคลิกที่ตัวเองทำมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโตเวลาโดนพี่ชายคนโตคาดคั้นและเขาพยายามเลี่ยงที่จะตอบ
“พี่อยากให้น้องมีความสุข จะเป็นอะไร จะเลือกอะไร ถ้ามีความสุขแล้วก็ทำไปเถอะ ส่วนเรื่องทำหลานให้พ่อแม่อุ้ม พี่จะเป็นคนรับผิดชอบเอง จะไปหวังพึ่งตะวันคงไม่ไหว คงมีแต่จะคอยหวั่นว่าวันดีคืนดีจะมีคนอุ้มลูกมาร้องห่มร้องไห้ขอความเป็นธรรมอยู่หน้าบ้าน”
อาทิตย์ยิ้มมุมปากบางๆ กับคำพูดติดตลกของสุริยะซึ่งนานๆ จะพูดสักครั้ง ในใจเขารู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูกที่ได้ยินคำพูดของพี่ชายเพราะสิ่งที่เขากังวลมาตลอดได้คลี่คลายลงไปอีกหนึ่งเรื่อง เขาแทบไม่อยากจะเชื่อว่าสุริยะจะยอมรับตัวตนของเขาได้ ส่วนสุริยะรู้มาได้อย่างไรนั้นเขาไม่รู้ชัด แต่คิดว่าคงเป็นผลงานของตะวันหรือไม่ก็รชานนท์”
“ถ้าอาทิตย์เจอคนดีๆ แล้ว อย่าเสียเวลา ความรักมันมาหาเราไม่ค่อยบ่อยนักหรอก” สุริยะพูดเสียงนุ่ม
“พี่สุริยะ” อาทิตย์มองพี่ชาย
“พี่เชื่อในตัวน้องชายพี่นะ อาทิตย์เป็นผู้ใหญ่กว่าอายุ มีความรับผิดชอบ เป็นคนจริงจัง แต่บางทีก็คิดมากเกินไป พี่ไม่อยากเห็นน้องนั่งเหงาเศร้าซึมแบบนี้อีกแล้ว มันขวางหูขวางตา ถ้ารักเขาก็เอาเลย อย่ารอ พี่สนับสนุน”
“พี่สุริยะ” อาทิตย์พึมพำเรียกชื่อพี่ชายอีกครั้งเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
“เลิกงอนพี่เค้าซะเถอะ” สุริยะพูดเสียงหนักแน่น ยิ้มให้กำลังใจน้องชายพลางตบบ่าเบาๆ แล้วเดินจากไปช้าๆ ปล่อยให้อาทิตย์นั่งเงียบอยู่คนเดียว ในใจคิดถึงใบหน้าของ 'พี่เค้า' ที่สุริยะ 'สนับสนุน'
...ธงรบนี่นะ สุริยะสนับสนุนให้เขารักกับธงรบ เป็นไปได้ยังไง รชานนท์กับตะวันทำยังไงพี่ชายคนโตของเขาถึงได้ยอมง่ายๆ...
...ถ้าเจอคนดีๆ แล้วอย่าเสียเวลา ความรักมันมาหาเราไม่ค่อยบ่อยนักหรอก...
...แต่จะรอให้เขาเปลี่ยนไปจนสมบูรณ์แบบก่อนก็คงไม่ไหว เพราะเวลาที่คุณจะใช้กับเขาจากนี้ต่อไป ตอนนั้นล่ะจะเป็นตอนที่คุณจะเปลี่ยนเขาโดยสิ้นเชิง...
คำพูดของสุริยะกับสารวัตรอาวุธยังดังก้องอยู่ในหัว อาทิตย์ถอนหายใจเบาๆ เมื่อนึกถึงความรักครั้งนี้ ครั้งที่เขาแทบจะไม่อยากเชื่อว่ามันจะเป็นไปได้
...แต่มันเป็นไปแล้ว!...
รักครั้งแรกของอาทิตย์คืออนุภาพ และเป็นความผิดหวังครั้งแรกที่เขาเสียใจมาก อาทิตย์ไม่อยากผิดหวังอีกกับความรักครั้งที่สอง
...ธงรบอาจจะไม่ใช่ผู้ชายสมบูรณ์แบบ แต่เขาก็รักธงรบ อาวุธเป็นผู้ชายสมบูรณ์แบบ แต่เขา...แต่เขา...แต่...
...ความเหมาะสมกับความรัก มันไปด้วยกันไม่ได้ทุกครั้งหรอกครับ...
...อาวุธก็สนับสนุนเขา สริยะก็สนับสนุน ใครๆ ก็อยากให้เขาลงเอยกับธงรบ ทำไมธงรบมีแนวร่วมเยอะขนาดนี้ ไม่เว้นแม้แต่ ร.ป.ภ. ประจำบริษัท หรือคนรับใช้ในบ้านของเขาเอง ซึ่งแม้จะถูกตะวันสั่ง แต่เขาก็รู้ว่าทุกคนอยากให้เขามีแฟน มีความรัก...
...มีคนรัก...
...ทำไมคนเหล่่านั้นคิดว่าเขากับธงรบจะไปกันรอด...
...เพราะอะไร...
...เพราะรักคำเดีียวนี่หรือ...
...รักคำเดียวที่ธงรบอยากจะได้ยินนัก...

--- 43 ---

[CocO naTtH mIlK]

ถามว่ารักคำเดียวเหรอที่ธงรบอยากได้ยิน

โดยส่วนตัวต้องบอกว่า "ใช่" เพราะว่าธงรบไม่ได้เป็นคนลึกซึ้งจนจะสามารถคิดอะไรเองที่ละเอียดอ่อนได้ ไม่งั้นจะมีปัญหาแบบนี้มั๊ยล่ะ ในเมื่อต้องการฟัง แต่คนที่จะพูด ก็ไม่ยอมพูด มันจะรู้เรื่องมั๊ย....

อีกแค้ตอนเดียวก็จบแล้วซิเนี่ย.....ไม่ว่าจะจบแบบไหน คนเราก็ต้องลุกขึ้นให้ได้ล่ะนะ

เข้าใจหลัก "วิปัสสะนา" แล้วจะดีเอง

[Ember]

เหอะๆ
รู้สึกว่าอีกนานคงจะจบใช่มั๊ย.?
ยิ่งโจ้เป็นแบบนี้อีก สงสัยอาทิตย์จะได้คู่กับอาวุธซะแล้ว เหอะๆ
ไม่เอานะ อยากได้อาทิตย์กับธงรบ ถึงจะโง่และซื่อบื้อไปหน่อยก็เถอะ 5555
แต่ก็ยังชอบคู่นี้
ทำยังไงดีน๊อ คชานนท์จะช่วยได้มั๊ยหนิ.? หรือว่าธงรบจะถูกยิงแบบเดิม หรือว่าภานุวัฒน์จะตาย อ๊ากก เดาเรื่องไม่ถูกเลย
ชอบอานุภาพจัง ดูแล้วเป็นคนดีที่สุดเลย ใจดี ใจเย็น และเย็นชา แต่ก็น่ารักอ้ะ ชอบๆ อิจฉาอธิคม
เหอะๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมอาทิตย์ถึงปฏิเสธความรู้สึกตัวเองมากจัง แอบเซ็ง ก๊ากกกก
รีบมาต่อนะครับ ค้างมาก
แต่รู้สึกว่าตอนหน้า อาทิตย์คงจะไม่ได้บอกรักหรอกใช่มั๊ย.? เพราะว่าอาทิตย์ก็ต้องเข้าใจผิดเรื่องโจ้อีก
แล้วก็งอนๆ งอนๆ งอนๆ หนีหายไป เหอะๆ
สงสารธงรบเนอะ ซื่อบื้อแล้วยังไม่โชคดีเรื่องความรักอีก 555+

 

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

กงกรรมกงเกวียนจะเวียนมาบรรจบ - -. . .      โจ้ ธงรบ แล้ว คุณอาทิตย์
 
สารวัตรบอกเลิกเค้าว่าไม่รัก ตัวเองไม่ดี  พูดว่า ตัวเองมีชู้ หรือมีคนที่รักอยู่แล้วดีกว่าไม๊  อย่างน้อย โจ้จะได้คิดว่า อ่อ สารวัตรมีคนที่รักมากกว่าอยู่ในใจ  - -* เฮ้อออ. . .
 
โจ้ก็คิดสั้นเกินไป  เอาโจ้มาชนกับอาวุธดีไม๊  คนนึงก็อ่อนแอขั้นเทพ อีกคนนึงก็อบอุ่นขั้นเทพ - -... คุณอาวุธจะได้ไม่เศร้า เหงา มิสเตอร์เพอร์เฟค ที่ไม่มีใคร T^T~~~!!!
 
แต่สุดท้าย ก็อยู่ที่ใจอาทิตย์สินะ  ว่าจะจมอยู่กับความผิดหวังครั้งเก่า ความคิดเก่าๆ ว่ารักแล้วถ้าต้องเจ็บ ก็ตัดใจไม่รักเสียดีกว่า
 
โอ๊ยยยยยยยยยยยยย~~!!  รู้สึกเหมือนดูหนังอินเดีย  วิ่งง้อ วิ่งบอกรัก กันข้ามเขา
 
แต่อีก 2 ตอนจะจบแล้วหรอค่ะ  ฮือออออออออออออ~~!!!~     วิ่งข้ามต่ออีก 2 ลูกได้ไม๊ คุณนาย  เอิ๊กๆ

[MIkz_hotaru]

โอ๊ยยยยยยย ตื่นเต้น มือสั่น ปากสั่นไปหมดแล้ว  โจ้จะฆ่าตัวตาย ธงรบจะไปจับโจร อาทิตย์ก็จะตัดสินใจ
พี่นายมารับผิดชอบด่วน นอนไม่หลับตั้งแต่เมื่อคืน อ่านตอนนี้จบก็นอนไม่หลับ 

อีกสองตอนจะจบแล้วหรอ   จะมีเวลาพอให้สองคนนี้จู๋จี๋กันม๊ายยยย ไม่มีเคืองจริงๆนะเออ
และคงคิดถึงคนแต่งมากแน่ๆ +1 

[CYPINUS]

กำลังสนุกเลย เรื่องราวขมวดปมจนถึงที่สุดแล้ว
ภานุวัฒน์ จะหาทางออกให้ชีวิตอย่างไร?
รอตอนต่อไปนะครับ

 

[everytime]

  ผู้กองธงรบอย่าใจอ่อนนะ อาทิตย์กำลังจะกลับไปหาแล้ววววว 

[หนุ่มร้ายนายหรู]

สิ่งที่รอคอยมานาน

กำลังจะเป็นจริงแล้ว(รึป่าวหว่า)

หุหุหุ


อย่ารีรออีกเลยอาทิตย์



โจ้ก็นะทำไมทำตัวแบบนี้

[SANDSEAME]

+1 ให้คุณนายค่ะ

สงสารธงรบจัง  บางทีอยากให้ธงรบกลับไปคบกับโจ้แทน
เมื่อไหร่อาทิตย์จะรู้สักทีว่า เหตุผลบางที ใช้กับความรักไม่ได้
 

[va_yu]

ธงรบก็ยังเป็นตัวละครในดวงใจวาเหมือนเดิม
ออกฉากไหน ก็ต้องมีมุขฮาๆให้ได้ขำกันทุกครั้งไป

คำว่า"พี่เค้า"เป็นคำง่ายๆ แต่เอามาใช้กับเรื่องนี้เหตุการณ์นี้
มันน่ารักอ่ะ คิดถึงคำพูด ท่าทางของธงรบแล้ว มันเหมาะและลงตัวดีจัง

"นนท์ ก้นสวย"....กับน้องกับนุ้งยังไม่เว้นเลย อีตาเสาธงเอ๋ย


ลืมพูดถึงน้องโจ้อ่ะ เค้าสงสารน้องโจ้...

[seviophy]

กงกรรมกงเกวียนจะเวียนมาบรรจบ - -. . .      โจ้ ธงรบ แล้ว คุณอาทิตย์
 
สารวัตรบอกเลิกเค้าว่าไม่รัก ตัวเองไม่ดี  พูดว่า ตัวเองมีชู้ หรือมีคนที่รักอยู่แล้วดีกว่าไม๊  อย่างน้อย โจ้จะได้คิดว่า อ่อ สารวัตรมีคนที่รักมากกว่าอยู่ในใจ  - -* เฮ้อออ. . .
 
โจ้ก็คิดสั้นเกินไป  เอาโจ้มาชนกับอาวุธดีไม๊  คนนึงก็อ่อนแอขั้นเทพ อีกคนนึงก็อบอุ่นขั้นเทพ - -... คุณอาวุธจะได้ไม่เศร้า เหงา มิสเตอร์เพอร์เฟค ที่ไม่มีใคร T^T~~~!!!
 
แต่สุดท้าย ก็อยู่ที่ใจอาทิตย์สินะ  ว่าจะจมอยู่กับความผิดหวังครั้งเก่า ความคิดเก่าๆ ว่ารักแล้วถ้าต้องเจ็บ ก็ตัดใจไม่รักเสียดีกว่า
 
โอ๊ยยยยยยยยยยยยย~~!!  รู้สึกเหมือนดูหนังอินเดีย  วิ่งง้อ วิ่งบอกรัก กันข้ามเขา
 
แต่อีก 2 ตอนจะจบแล้วหรอค่ะ  ฮือออออออออออออ~~!!!~     วิ่งข้ามต่ออีก 2 ลูกได้ไม๊ คุณนาย  เอิ๊กๆ

ก๊ากๆ เห็นด้วย  แต่ท่าทางจะยากเนอะ เพราะดันสเปคอาวุธท่าทางจะเป็นแบบคุณนุนิ
(ก็เห็นหลงรักแพทเทินเดียวกันหมด ไม่เปลี่ยนสเปคมั่งเหรอ ฮิฮิ)
ค่อยรู้สึกดีกับอาวุธขึ้นมาหน่อย เป็นคนดีให้ถึงที่สุดนะพ่อคุณ :call:สาธุ
วิ่งข้ามเขา.. เห้นภาพเล้ย...แย่แล้ว เริ่มจินตนาการ ธงรบเต้นระบำหน้าท้อง...ยั่วยวนตี้น้อย(ให้โมโห)..
โอย..อยากเห็นเรื่อง สารวัตรธงรบ โดน หักธง "รับ" มั่ง กรั่กๆ (จงอย่าถือสาคนบ้า พูดเล่นๆ)

  คุณที่บอกผมรวมเล่ม อย่าเลยครับ เห็นผมซีเรียสอย่างนี้แต่ความจริง "บ้า" เครียดได้ไม่นานก็เผยความบ้าแล้วครับ
ซีเรียสไม่รุ่งมุ่งแต่รั่วคับ เรื่องเข้มข้นแบบนี้ไม่มีปัญญาครับ อ่านอย่างเดียว นั่งดีแต่ปากอย่างเดียวครับฮิฮิ

ติดตามของคุณคนเขียนมาทุกเรื่องเลยนะเนี่ย  o13น่าเสียดายจังที่อ่านช้าไป มีรวมเล่มอีกเมื่อไหร่บอกด้วยน้อ จะตามไปซื้อให้หมดเลย

[กุหลาบเดียวดาย]

น้องโจ้  อย่านะคุณนาย
เรื่องนี้อย่าให้ใครต้องมาพลีชีพอีกเลย
มันไม่เหมาะกันสารวัตรธงรบ

แล้วดวงตะวันคงอภัยให้ธงรบไม่ได้แน่ๆ
ว่าแต่จะจบแล้วเหรอ
 :z2:เรื่องใหม่ต่อเลยใช่ไหมครับ

ปล.ไม่เห็นเล่าให้ฟังนานแล้ววิทยานิพนธ์ของคนแต่งถึงไหนแล้วคร๊าบ

[emmybblood]

น้องโจ้ อย่าช้าค่ะ! 

รอดูความล้มเหลวของคนใจอ่อนอีกรอบ


เฮียอาวุธ แมนที่สุด     น่าจะตกลงปลงใจกะตี๋น้อย  คู่นี้จะเพอร์เฟคมากมาย 

[alterlyx]

“แต่เมื่อรักเขาแล้ว ทำไมต้องพยายามจะเลิกรักล่ะครับ ................ ”
“แต่เมื่อรักเขาแล้ว ทำไมต้องพยายามจะเลิกรักล่ะครับ ................ ”
“แต่เมื่อรักเขาแล้ว ทำไมต้องพยายามจะเลิกรักล่ะครับ ................ ”
ชอบอ่ะ .... อิอิ

รู้สึกว่าเนื้อเรื่องเข้มข้มขึ้นทุกขณะเลยนะคะ ... 
จากที่ไม่อยากเข้าข้างอาทิตย์แล้ว ก็ยังตัดใจไม่ได้ ... ไม่อยากจะเชียร์ธงรบแล้ว แต่ก็ต้องแอบลุ้นอยู่ตลอด
ถึงอยากจะรู้ตอนจบ ... ก็ยังไม่อยากให้เรื่องนี้ จบจริงๆเลยน๊า ... +1 ให้ความยุ่งเหยิงค่ะ

[teenza]

ขนาดเศร้าขั้นโคม่า
ยังมีอารมณ์ทะลึ่งกับน้องนุ้งอีก
สมกับเป็นธงรบจริงๆ
โจ้นี่ก้น่าเหนื่อยใจ ชอบทำตัวมีปัญหา
ไม่รู้สึกสงสารเด็กคนนี้เลย อยาก มากกว่า
ยังไงก็เชียร์ธงรบต่อไป คู่นี้น่ารักดี
ขอบคุณ คุณนายมากคับ
มอบ+ที่1411 ให้เพราะใจดีกับคนอ่านอัพนิยายแบบสมำเสมอ

[┗◎┗◎]

อยากให้โจ้คู่กับอาวุธ
น่าสงสาร 

[Little Devil]

ลองแทนตัว แทนใจน้องโจ้ดู
โจ้น่าสงสาร ไม่ใช่จากเรื่องความรักของธงรบอย่างเดียว
อายุก้อแค่ 18 การรับมือกับปัญหาเป็นไปตามวุฒิภาวะ
คุณนายใจร้าย ถ้าไม่มีใครดูแล คนโพสท์ควรรับผิดชอบ 555
ขอบคุณที่ทำให้หายคิดถึงคุณนุเลย

[SweetSacrifice]

ซวยกับธงรบมักจะไปด้วยกันจริงๆ

[mecon]

แหม..........นุ้งคชานนท์ว่างจากงานราษฏร์ก็มาสานต่องานหลวงเลยนะคะ
มาขุดซากเพื่อนพี่ชาย.....ทั้งขัด ทั้งล้าง ทั้งเช็ด แถมแปะป้าย มอก. ISO14000 พ่วงท้ายด้วยอย.(อย่อย...แหลกล่ายท้องมะเสีย  ) การันตีแบบนี้ทั้งหลักฐารทางวิทยาศาสตร์การแพทย์ พ่วงด้วยหลักฐานทางกายภาพเสร็จสรรพ... แหม....จะขุดคนเจ้าชู้คนนึงเนี่ยไม่ใช่เรือ่งง่ายเลยนะนั่น

พฤติกรรมเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นเพราะผ่านการทดสอบทางการแพทย์แล้ว
สามารถกลับตัวกลับใจเป็นคนดีได้และนำไปเป็นแฟนได้โดยไม่มีความเสี่ยงในระดับ
ที่จะก่อให้เกิดความเสียหายต่อหัวใจ …
>>  ถ้านำไปเป็นแฟนจะไม่เป็นอันตรายต่อช่วงบน แต่ช่วงล่างเนี่ย  มะแน่
แต่ถ้าทำไปทำปุ๋ยใส่ต้นไม้คุณสมบัติจะดีเลิศ 

"แล้วที่สำคัญผมไปสั่งเขาไม่ได้ จะโน้วน้าวใจเขาก็ลำบากด้วยซ้ำ คนที่จะทำได้คือพี่ ถ้าพี่เป็นศิลาให้เขาเห็น เพชรเขาก็ไม่ต้องการ เพราะเขาไม่ได้ต้องการทรัพย์สินหรือสิ่งสวยงาม แต่เขาต้องการความมั่นคง"
>>อิพี่ธงท่าคิดไม่ได้ ยังปวกเปียกแบบนี้คงเป็นได้แ่ก่เศษก้อนกราวดอ่ะนะที่โคตรจะเปราะบางหาประโยชน์ได้ไม่ ชิส์ ทั้งคชานนท์หัวเรือใหญ่โคตรๆ ทั้งเพื่อนอาวุธ พี่ตะวัน คุณหมอพศวัต รชานนท์ แม่บ้าน รปภ. ทุกคนต่างช่วยแกกันหมดทุกสิ่งแต่้ถ้าเฮียยังมานอนน้อยอกน้อยใจในชะตากรรมล่ะก้อ ไม่อายหมาแมวหรือละอายใจบ้างเลยรึไง เป็นแต่สร้างปัญหานี่ก็ทำนุ้งโจ้เสียใจโคตร หมดความหวัง หมดอาลัยตายอยากในชีวิต..แค่นี้ยังไม่สะใจอีกเรอะพาน้องเข้ามาอยู่ในวงจรอุบาทก์เนี่ยยังไม่พออีกรึไง........อย่ารอให้ต้องเสียใครไปเลยนะโศกนาฏกรรมความรักแค่ความเสียใจก็ชดใช้กันไม่หมดแล้ว อย่าต้องพรากชีวิตใครไปอีกเลย 

ตี๋น้อยเอ้ยไปๆมาๆก็ดันอยากจะดันทุรังเลือกคนที่เหมาะสมอ่ะนะ นี่ถ้าอิพี่อาวุธบ้าจี้ไปด้วย
คงได้เจอข่าวหน้าหนึ่งสารวัตรอนาคตไกลคิดสั้นเพราะรักเป็นพิษอะไรทำนองนี้แน่ๆ
เอิ่ม แล้วพี่สุริยะนั่น ไม่แปลกหรอกที่จะเข้าใจผิดเหอะๆถ้ารู้ความจริงว่าว่าที่น้องเขยคือ
คนที่เคยเจอครั้งนึงแล้วทักว่าเป็นตี๋เล็กของบ้านเนี่ย....ชื่อเสีย มีมากกว่าชื่อเสียงเนี่ย
ยังจะยอมรับน้องเขยฮ่วยๆอยู่ชิมิคะพี่สุริยะ ขรา เอิ๊กซ์

ุจุใจมากๆคะ +1 เจ้าคะคุณนายยยยยยยยยย

[mma419109]

      จะโทษใครได้ ตัวเองทำตัวเองทั้งนั้น มันน่านัก ชิส์..

[nuttykung]

โจ้นี่จะอะไรนักหนาเนี่ย

จับเป็นคู่กับนนท์ไปเลยก็หมดเรื่อง

ส่วนเสาธง หวังว่าจะไม่โดนยิงแบบอธิคมนะ
เพราะมีแนวโน้มว่า
กว่าที่ตะวันจะคิดได้ ก็สายเกินไปแล้วที่จะบอกรักธงรบ

หวังว่าเรื่องนี้จะไม่เศร้าอีกนะคับ
ปีที่แล้วช่วงสิ้นปีก็เปิดหัวคุณนุกับอธิคมภาคสองแบบเศร้าๆ
หวังว่าปีนี้ธงรบกับตะวันจะไม่น้ำตาท่วมจออีก

[railay]

 

[dragonfly08]

คุณนายขยันจริงๆ

ใกล้จะจบแหละ รอดูศาลาวัดเสาธงหักจะเปี๋ยนไปอย่างไร

อยากให้มีตอนพิเศษหวานๆ บ้างอะ

 

[aimaim]

แล้วมันจะเป็นเรื่องไหมอ่ะ เมื่อคุณพี่สุริยะมารู้ทีหลังว่าตัวเองเข้าใจถุกเรื่องแต่ผิดคนอ่ะ จากอาวุธ เป็นธงรบอ่ะ แต่ว่าอย่างน้อยก็ไม่คัดค้านที่อาทิตย์เป็นเกย์ถือว่านิมิตดีนะเนี่ย

( หายหัวไปนานตัด กลับมาอีกที นั่งอ่านปวดตาเลย อิอิ ความจริงตอนนี้ปวดฟันสุดๆ ด้วย ไข้ขึ้นอีก แต่คนไม่เจียมสังขารก็แบบนี้แหละ อิอิ )   

[Y2Y]

อ่านแล้วน้ำตาซึมไปกับน้องโจ้ 

ได้โปรดอย่าให้น้องโจ้เป็นไรไปมากกว่านี้

การผิดหวังกับรักครั้งแรก มันรุนแรงนะ   ขอร้อง อย่าว่าน้องโจ้กันเลยนะ สงสาร

หวังว่าคงจบแบบhappy ending  เหมือนทุกๆเรื่องนะค่ะ

[dek_jun_rai]

เอางี้ดิธงรบก็ไปจับโจร แล้วก็ถูกยิงตาย
อาทิตย์กะอาวุธก็ได้กัน ส่วนโจ้ก็จะได้ตัดใจได้ซะที ดีป่ะ หุ หุ หุ 

[the_pooh9]

สงสารโจ้นะ

แต่สารวัตร เสาธงหัก

คู่กับ อาทิตย์ดวงโต เท่านั้น

เอ่อ ว่าแต่ จะมี คุณซุเปอร์ค๊อป คู่กะ นุ้งคชานนท์

มะอ่ะ  คงขำขำ ดีนะเนี่ย
 

[m_pop91]

โดยส่วนตัวผมคิดว่าทุกคนน่าสงสารหมดแต่จะมากจะน้อยอันนี้ก็แล้วแต่
ธงรบ  น่าสงสารในหลายๆเรื่อง เข้าใจอะไรยาก เหมือนพวกที่ใช้แต่กำลัง
แต่พอวันนึงเจอคนที่รักจริงๆจะใช้ใจพิสูจน์ความรักบ้างกลับยากเย็นเหลือเกิน
อาทิตย์  น่าสงสารในเรื่องความรัก เป็นเพราะความผิดหวังในอดีตที่เคยรับมา
ทำให้เปิดใจได้น้อยมาก พอเปิดใจด้บ้างก็ดันเจอกับคนเจ้าชู้ซะขนาดนี้
ไม่แปลกเลยที่อาทิตย์จะทำแบบนี้ เพราะว่าอาทิ่ตย์ยังไม่ไว้ใจธงรบ
และก็ไม่เชื่อใจตัวเอง เหมือนคนที่สูญเสียศรัทธาไปแล้วครั้นจะมาให้เริ่มใหม่คงต้องใช้เวลา
อาวุธ  อันนี้ก็หนักเป็นคนดีมาก จนบางครั้งยังแอบคิดว่าที่อาวุธต้องเป็นแบบนี้
ก็เพราะคำว่าดีเกินไปหรือปล่าว จริงอยู่ที่อยู่กับอาวุธอาจจะไม่ผิดหวัง
ทุกอย่างจะเป็นไปตามแบบแผนที่วางไว้ แต่ในความเป็นจริงแล้ว
คนเราต้องการชีวิตที่มีสีสัน สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ร้องไห้ได้ หัวเราะได้
อย่างอาวุธนี่ดีเกินไปจริงๆ อยู่ด้วยมีหวังเฉาตาย
ภานุวัฒน์  คนนี้ก็ใช่ย่อย เป็นตัวแทนของคนที่รักเขาข้างเดียวได้สมบูรณ์แบบ
ยอมอีตาธงรบทุกอย่าง ขอเพียงแต่ได้รักก็พอ ดูเหมือนจะโง่
แต่ลองคิดดูดีๆว่าเวลาเรารักใครสักคนแล้วเราผิดหวัง
เราเป็นแบบนี้มั๊ย ภานุวัฒน์คือตัวแทนของคนที่ผิดหวัง
น่าสงสารนะแต่เวลาจะทำให้เขาเข้มแข็ง รักต่อไปของภานุวัฒน์จะดีมาก
เพราะเขาได้บทเรียนจากการรักแบบไม่มีสติมาแล้ว

คือจะบอกว่า...ตอนจบขอแบบน่ารักบ้างนะครับ
ตั้งแต่อ่านมามีบทหวานน้อยมาก เป็นของขวัญปีใหม่ให้คนอ่านนะครับ

[kasarus]

จริงเหรอครับที่ว่าอาทิตย์คิดจะลงเอยกับอาวุธ
ถ้าเป็นแบบนั้นจริง คนที่น่าสงสารมากที่สุดก็คืออาวุธ
คนอย่างอาวุธ ผมว่าให้เค้ามีความสุขอยู่กับนทีในความทรงจำก็พอแล้วครับ


ส่วนอีตาเสาธง ผมอยากให้ครั้งนี้เป็นความพยายามครั้งสุดท้ายของเขา
ได้ก็ดี ไม่ได้ก็หยุดเถอะครับ ตำรวจนักรักทำตัวแบบนี้มันไม่เข้าท่าเลย


อยู่คนเดียวมันก็เป็นเรื่องที่ดีนะครับ ไม่ต้องเหนื่อยกายเหนื่อยใจ