หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราฎษร์: คดีรัก ตอน ผู้กองธงรบชักธงรัก

[m_pop91]

หายป่วยไวๆนะครับ

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

ขอ...ปู้...จาย...เจ๊า...ชู้...จงอยู่คู่ฟ้าดิน....

ธงรบ  อธิคม และ ธีรดลน์ ( จากเจ้าชู้นักฯ แบบว่ายังคิดถึงอยู่ )อิอิ...

นิยายเรื่องนิ...สอนหั้ยรู้ว่า  ป้อจายเจ้าชู้ก็มีหัวใจน่ะขอบอก ( รักจิง  ทิ้งจิง   ฟัดจิง  โน  สแตนอิน )


ป้อหล๊อ....รอ  ตอนจบ  2  ตอนที่เหลืออย่างจดจ้อง....หายป่วยว่องๆ  น่ะค่ะ....เปนห่วงมากมาย  พี่ คฑาวุท  และ ก้อ  พี่ นาย ที่น่ารัก...แต่ม่ะรู้เจ้าชู้เหมือนตัวละครรึป่าว  แว่

[ToRMoR]

เมื่อไหร่จะมาต่อเนี๊ย(+.....+) 

[astral]

หายไปเที่ยวมาเกือบอาทิตย์ (เอ๊ะ สัปดาห์จิ อิอิ) นึกว่าสารวัตรจะลาโรงซะแล้ว ดีจังยังมาทันร่วมลุ้นกับทุกคนๆ 

[RomeO_C_Leng]

มารอออธงรบบบคร้าบอิอิ

[the_pooh9]

 

[m_pop91]

คิดถึงธงรบครับ

...............

[Y2Y]

^
^
รีบนเค้าคิดถึงธงรบ


แต่เราคิดถึงอาทิตย์

[aimaim]

น่าสงสาร ป่วยไปซะแล้ว หายไวไวนะคร้า จะได้มีฉลองปีใหม่กัน เด็กก็เพิ่งกลับจากเมืองเลยเมื่อเช้า ไม่ได้เที่ยวแต่ไปเปลี่ยนที่นอนเล่น + ช่วยงานเพื่อนของแม่ไปในตัวด้วย อิอิ

[katawoot]

แฮปปี้นิวเยียร์ทูยู
แฮปปี้นิวเยียร์ทู๊ยู
แฮปปี้นิ๊วเยียร์ แฮปปี้นิวเยียร์
แฮปปี้ นิวเยียร์ ทูยู
ขอบคุณทุกท่านที่รออ่านนะครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงใ้ห้หายป่วย
ขอบคุณสำหรับช้อนจะัป้อนยานะครับ (แต่ไม่เคยมีใครป้อนยาให้เลย จำได้ว่าตอนป่วยเป็นไข้ต้องลุกขึ้นมา เดินโซเซไปในครัว ทำกับข้าวให้แฟนกิน เวรกรรมสุดๆ)
ตอนนี้หายแล้วล่ะครับ ที่จริงหายมาหลายวันแล้วแต่ยุ่งสุดๆ เพราะัผู้เขียนต้องเก็บของย้ายถิ่นฐาน ขอโทษด้วยนะครับ เมื่อคืนเพิ่งพิมพ์ตอนจบเวอร์ชั่นปรับปรุงเอาใจคนอ่านเสร็จ
ตอนนี้ตอนจบแล้วนะครับ (เวอรชั่น สอง ฉบับปรับปรุงใหม่เพื่อปีใหม่โดยเฉพาะ ไหนๆ เทศกาลปีใหม่เป็นเทศกาลแห่งความสุขและชีวิตใหม่ เลยได้จบแบบนี้ สมมุติว่าเรื่องนี้จบตอนใกล้ๆ เทศกาลเชงเม้งล่ะัน่าดูชม)

บทที่ 44

มือซ้ายของอธิคมกำคันเกียร์แน่น มือขวาบีบพวงมาลัยแทบจะแหลกคามือ ตาจ้องไฟจราจรเขม็ง รอเวลาที่ไฟจะเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียวด้วยใจเต้นแรง แทบจะขับรถฝ่าไฟแดงเพื่อไปให้ถึงโรงพยาบาลซึ่งห่างไปไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตร
เมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาขณะที่เดินทางกลับกรุงเทพฯ เขาได้รับรายงานว่าธงรบเพื่อนรักของเขาถูกยิงอาการบาดเจ็บจากการนำกำลังเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าสะกัดจับกลุ่มผู้กระทำผิดกฏหมายซึ่งใช้อาวุธสงครามยิงประทะกับตำรวจอย่างไม่เกรงกลัว ตำรวจได้รับบาดเจ็บหลายนาย นอกจากนั้นยังมีประชาชนผู้เคราะห์ร้ายได้รับบาดเจ็บด้วยหลายคนเช่นกัน
อธิคมกังวลใจยิ่งนักเพราะรายงานที่ได้รับนั้นไม่ชัดเจน มีตำรวจได้รับบาดเจ็บสาหัสสามนายรวมทั้งธงรบด้วยซึ่งแพทย์กำลังทำการช่วยชีวิตอยู่ในห้องฉุกเฉินและห้องผ่าตัดอย่างเร่งด่วน นายตำรวจที่รายงานเขานั้นพูดวกไปวนมาจนเขาไม่ทราบว่าธงรบได้รับบาดเจ็บมากเพียงใด เหตุการณ์กำลังโกลาหล มีผู้บาดเจ็บเกินสิบคนซึ่งถูกส่งไปยังโรงพยาบาลถึงสามโรงพยาบาล
เมื่อมาถึงโรงพยาบาล อธิคมก็รีบตรงไปที่ห้องฉุกเฉินและมองหาธงรบเพราะความเป็นห่วงแต่ก็โล่งอกที่เห็นเพื่อนนั่งห้อยขาอยู่บนเตียงให้พยาบาลกำลังทำแผล ธงรบใบหน้าเรียบนิ่ง ตามองเสี้ยวหน้าด้านข้างและมือของพยาบาลสลับกันไปมา
อธิคมเข้าไปยืนอยู่ข้างพยาบาล รอจนหญิงสาวทำแผลให้ธงรบเสร็จแล้วจึงพูดกับธงรบว่า "ไง ไอ้เสือ โดนไปกี่นัดล่ะ"
"แค่สองนัดเองว่ะ" ธงรบถอนหายใจแล้วเบ้ปาก "แต่ก็เจ็บน่าดูเหมือนกัน แล้วแกรู้ไหม หมอที่นี่ผ่าตัดให้ข้าสดๆ ในห้องฉุกเฉินนี่เลยล่ะ โหดร้ายที่สุด"
"แกอยากไปผ่าในห้องผ่าตัดหรือไงวะ"
"ก็ดีเหมือนกัน เจ็บหนักๆ อาทิตย์จะได้มาเยี่ยม มาดูใจ แล้วยอมยกโทษให้ข้าเหมือนคุณนุยกโทษให้แก"
"ทำเป็นพูดเข้า แทนที่จะสาหัสเดี๋ยวได้ตายจริงๆ"
"คม ถ้าข้าสาหัสสุดๆ เหมือนตอนแกโดนที่แพร่ แกคิดว่าอาตี๋จะบอกรักข้าแล้วใจอ่อนเลิกโกรธข้าหรือเปล่า" ธงรบถาม
"ก็ไม่แน่" อธิคมยักไหล่ "เผลอๆ เอ็งอาจเจ็บตัวฟรี"
"ไอ้ห่_ ไม่ให้กำลังใจกันบ้างเลย" ธงรบกระแทกเสียง
"หรือไม่ แทนที่จะสาหัส เอ็งอาจได้ตายจริงๆ"
"อยากจะรู้นัก อาทิตย์จะยอมเอ่ยปากหรือเปล่า คนอะไร ใจแข็ง ปากแข็งจริงๆ ถ้าข้านอนพะงาบๆ อยู่บนเตียงขนาดนั้น อาทิตย์จะไปไม่บอกรักข้าเลยหรือ" ธงรบทำเสียงเศร้า
"บอกซิวะ" ในที่สุดอธิคมก็ให้กำลังใจเพื่อน
"คุณนุรักแกอยู่แล้ว ที่หนีไปแพร่ก็เพราะงอน พอแกเจ็บคุณนุก็ใจอ่อนทันทีเพราะกลัวว่าแกจะตายจริงๆ อาทิตย์ไม่เหมือนคุณนุ อาทิตย์ไม่ได้รักข้าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น..." ธงรบถอนหายใจยาวๆ แล้วหลุบตามองพื้นห้องฉุกเฉินอย่างเลื่อนลอย
"งั้นให้ข้ายิงอีกซักสองสามนัดไหมล่ะ จะเอาให้หนักๆ เอ็งจะได้เข้าไอซียูสมใจ แต่จะเลือกจุดยิงไม่ให้ถึงตาย"
ธงรบเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนด้วยสายตาขวางๆ ก่อนจะก้มหน้าลงมองพื้นเหมือนเดิม และพูดขึ้นมาว่า "คมข้าควรจะตัดใจจากอาทิตย์ดีหรือเปล่า"
"ไอ้หอก มาจนถึงขนาดนี้เลิกได้ไง" อธิคมตะคอก
"ถ้าแกรักใคร แกคงอยากเห็นเขามีความสุข ตอนที่ข้าถูกยิงแล้วพวกนั้นหามมาที่โรงพยาบาล ข้าคิดถึงอาทิตย์กับภานุวัฒน์"
"ไอ้เสาธง เอ็งยังไม่เข็ดอีกหรือ" อธิคมแทบจะยกมือตบหัวเพื่อน
"ข้าคิดว่าหากอาทิตย์อยู่กับไอ้วุธก็คงมีความสุข ภานุวัฒน์อยู่กับข้าก็คงมีความสุข" ธงรบขบกราม นิ่งไปครู่ใหญ่แล้วพูดต่อว่า "อาทิตย์ต้องการชีวิตแบบนั้นไม่ใช่หรือวะ อาทิตย์ต้องการความมั่นคง ต้องการความสมบูรณ์แบบ อาทิตย์เป็นคนจริงจัง อยากมีชีวิตรักที่ไม่ต้องมาคอยปวดหัวกับข้า"
"แล้วทำไมเอ็งไม่เปลี่ยนแปลงและให้ความมั่นคงกับเขาล่ะ" อธิคมเสียงเข้ม "แล้วนี่ยังเสือกไม่ยอมหยุดเรื่องภานุวัฒน์อีก เรื่องนี้ไม่จบไม่สิ้นซะที"
"จบแล้วล่ะคม" ธงรบเสียงเครียด "มันจบลงแล้วล่ะ จบจริงๆ"
"หมายความว่ายังไง" อธิคมขมวดคิ้ว แทบจะก้มตัวลงเพื่อมองตาเพื่อนที่เอาแต่มองพื้น เสียงของธงรบสั่นจนเขารู้สึกได้
"คม ถึงข้าผิดหวังตอนนี้ อีกหน่อยข้าก็คงทำใจได้ใช่ไหมวะ ข้าคงไม่เป็นเหมือนโจ้หรอก" ธงรบพูดเสียงเลื่อนลอย
"ไอ้เสาธง เอ็งพูดอะไรของเอ็ง อย่ามายอมแพ้ให้ข้าเห็นนะโว๊ย" อธิคมชักจะรู้สึกแปลกๆ กับท่าทางของธงรบ
"สมมุติว่าอาทิตย์มีใจให้ข้าบ้าง ถ้าอาทิตย์ผิดหวังคราวนี้ อีกหน่อยก็คงทำใจได้เหมือนกัน ยิ่งมีไอ้วุธ ยารักษาแผลขนานเอก อาทิตย์ก็คงเริ่มต้นใหม่ได้ง่ายๆ"
"อาทิตย์ไม่ได้รักไอ้วุธ"
"แกรู้ได้ยังไง"
"ข้าไม่ใช่คนโง่" อธิคมตอบเสียงเข้ม ก่อนจะพูดเสียงอ่อนลงว่า "ไอ้นนท์มันก็บอก"
"แกว่าข้าโง่งั้นสิ" ธงรบเงยหน้าขึ้น
"เอ็งไม่ได้โง่" อธิคมส่ายหน้า "แต่เอ็งทึ่ม"
"ถ้าเรารักใคร เราก็อยากให้เขามีความสุขใช่ไหมวะ" ธงรบเสียงแผ่ว "เราต้องเสียสละเพื่อคนที่เรารักได้ เหมือนที่โจ้ทำ"
"โจ้" อธิคมทวนคำ
"โจ้เสียสละ..." เสียงของธงรบหายไปในลำคอ
"แล้วแกคิดจะเสียสละงั้นสิ"
"คม ข้ารักอาทิตย์ แต่ใครจะรู้ว่อีกไม่กี่ปี ข้าอาจทำให้อาทิตย์เสียใจอีก ถ้าอาทิตย์ตกลงปลงใจกับไอ้วุธไปซะตั้งแต่ตอนนี้ บางทีความรักของสองคนนั้นอาจจะยาวนานกว่าของข้าก็ได้"
"เอ็งคิดแบบนี้ได้ยังไง" อธิคมส่ายหน้า
"เด็กเก่าๆ ข้ามีเยอะแยะ ข้าเลิกไปหมดแล้วก็จริง แต่จะมาทำให้ชีวิตรักข้าพังเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ไม่ช้าก็เร็วล่ะ" ธงรบส่ายหน้าช้าๆ
"อย่าบอกนะว่าเอ็งกำลังจะยอมแพ้"
"ไม่แน่ ขาอาจจะเจออาทิตย์ดวงที่สอง" ธงรบยักไหล่ แต่กระตุกยิ้มมุมปากขื่นๆ ราวเย้ยหยันตัวเอง
"ธง อย่านะโว๊ย อย่าเด็ดขาด อย่ามาคิดแบบนี้เด็ดขาด มาจนถึงขนาดนี้ จะสองปีแล้ว เอ็งพยายามมาแค่ไหน ใกล้จะถึงจุดหมายอีกนิดเดียว เอ็งจะเลิกไม่ได้"
"ข้าอยากให้อาทิตย์ส่องแสงนานๆ" ธงรบเบือนหน้าไปมองด้านข้าง "ให้สดชื่น สดใส สว่างไสวเหมือนพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้า แต่อยู่กับข้า อาทิตย์ก็จะเป็นเหมือนตะวันตกดินอยู่นั่นล่ะ เอ็งไม่เห็นหรือ ตั้งแต่อาทิตย์ลาออกจากบริษัทคุณตฤณก็กลายเป็นคนเงียบขรึม คนอื่นๆ เล่าให้ฟังว่า แต่ก่อน อาทิตย์น่ารัก ยิ้มตาหยีแทบมองไม่เห็นลูกตา เห็นแต่ฟันขาวสะอาดสามสิบสองซี่"
อธิคมถอนหายใจเบาๆ ในใจตอบเพื่อนว่า...เคยเห็นสิ ตอนจีบอนุภาพใหม่ๆ ข้าไปแอบคุณนุเดินไปกินข้าวกับเพื่อนร่วมงาน อาทิตย์เดินตามหลังคุณนุ ยิ้มแย้มแจ่มใส ท่าทางมีความสุขเหมือนเดินตัวลอยอยู่บนปุยเมฆ ข้ายังอดหมั่นใส้ไม่ได้...
"แต่ตอนนี้อาทิตย์ไม่ได้รักคุณนุแล้ว เอ็งก็บอกว่าได้ยินอาทิตย์พูดชัดเจน" อธิคมเท้าความถึงเรื่องเดิม
"แต่..."
"อ๊ะๆ อย่าเสือกมาถามว่าอาทิตย์รักใคร รักไอ้วุธหรือ เอ็งก็รู้คำตอบว่าคืออะไร ส่วนเรื่องที่ไอ้วุธคิดจะแย่งอาทิตย์ ไว้เป็นหน้าที่ข้าจัดการเอง"
"แต่ว่า..."
"เอ็งเลิกแกล้งโง่ซะที" อธิคมทำเสียงดุ
"รักได้ก็เลิกได้" ธงรบพึมพำ "แล้วก็รักคนใหม่ได้"
"ยังไงก็อย่ากลับมารักคุณนุของข้าก็แล้วกัน ไม่งั้นเจอดี" อธิคมทำเสียงเข้ม ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ แล้วปลอบใจธงรบว่า "แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้อาทิตย์มีใจให้เอ็งมากอยู่ทีเดียว"
"คม..." ธงรบถอนหายใจเบาๆ "ข้าอยากให้อาทิตย์มีความสุข"
"นี่เอ็งจะไม่ฟังข้าใช่ไหม ไอ้เสาธงงี่เง่า" อธิคมถลึงตาใส่เพื่อน น้ำเสียงห้วน
ธงรบไม่ตอบโต้เพื่อน ทำหน้าไร้อารมณ์แล้วเอนตัวลงนอนขวางเตียง ขาห้อยแกว่งไปมา กางแขนข้างที่ไม่เจ็บออก มือลูบไล้ผ้าคลุมเตียงอย่างแผ่วเบา ตามองเพดาน เลิกสนใจอธิคมซึ่งยืนมองด้วยสายตาระอาใจที่จู่ๆ ก็เห็นอีกฝ่ายยอมแพ้เอาง่ายๆ

[katawoot]

ต่ิิอ

อนุภาพขอบคุณความโชคดีที่ได้ที่จอดรถไม่ห่างจากห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล ขณะนี้เป็นเวลาดึกมากแล้ว แต่หน้าห้องฉุกเฉินดูวุ่นวาย เมื่อยี่สิบนาทีที่แล้วอธิคมโทรศัพท์ไปบอกเขาว่าธงรบถูกยิงได้รับบาดเจ็บจากการนำกำลังเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าจับกุมผู้กระทำผิดกฎหมาย อนุภาพตกใจมากและกังวลว่าจะเกิดเรื่องแบบที่เคยเกิดขึ้นกับคนรักของเขา อธิคมบอกให้เขารีบตามมาเพราะไม่รู้ว่าธงรบอาการหนักเพียงใด
..."คุณนุรีบมานะ แล้วเจอกันที่โรงพยาบาล"...
น้ำเสียงของอธิคมทำให้เขาร้อนใจ
 อนุภาพหยุดกึกเมื่อใกล้ถึงประตูทางเข้าดห้องฉุกเฉิน อธิคมเดินออกมาจากห้องด้วยท่าทางห่อเหี่ยว ใบหน้าคมเข้มดูกังวลใจยิ่งนัก อนุภาพจึงรีบเดินเข้าไปหา
"คุณนุ"
"สารวัตร" อนุภาพเรียกอธิคมเมื่อเดินเข้าไปใกล้ "สารวัตรธงรบเป็นยังไงบ้างครับ"
อธิคมถอนหายใจเฮือกใหญ่ มองอนุภาพด้วยสายตาครุ่นคิดแล้วหันหน้ากลับไปมองด้านในของห้องฉุกเฉิน อนุภาพมองตามจึงเห็นว่ามีร่างสูงใหญ่ของคนที่เขาคิดว่าเป็นธงรบนอนห้อยขานิ่งอยู่บนเตียง
"สารวัตร...โธ่..." อนุภาพครางเสียงแผ่ว
"ยังครับ มันยังไม่ตาย" อธิคมทำเสียงอ่อนแรง "แต่ก็ใกล้ๆ แล้วล่ะ"
อนุภาพขมวดคิ้ว พยายามประมวลความคิดอย่างรวดเร็ว
ธงรบนอนพาดขวางนิ่งอยู่บนเตียงในห้องฉุกเฉิน หมอและพยาบาลกำลังวุ่นอยู่กับผู้บาดเจ็บรายอื่นซึ่งเป็นตำรวจในเครื่องแบบสามนายและประชาชนอีกสี่คน แต่ไม่กี่อึดใจอนุภาพก็เห็นธงรบแกว่งขาไปมา แขนข้างที่วางอยู่บนเตียงยกขึ้นก่ายหน้าผาก เขาจึงรู้ได้ทันทีว่าคนที่เขาเป็นห่วงนั้นไม่ได้อาการหนักอย่างที่กังวล
"โอ๊ย" อธิคมร้องเสียงดัง "อะไรกันเล๊า คุณนุ"
"ทำไมไม่พูด"อนุภาพทำเสียงดุ
"พูดอะไร ตีผมทำไม เจ็บนะ คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร ผมเป็นถึงสารวัตรปราบปราม เอ๊ย สารวัตรสืบสวนเชียวนะ จะมาตีผมเหมือนครูตีเด็กดื้อๆ แบบนี้ได้ยังไง"
"ทำเอาใจหายหมด" อนุภาพชกเขาที่ต้นแขนของนายตำรวจ
"อะไรเล่า" อธิคมทำเสียงอ่อนใจ
"แล้วทำไมต้องทำหน้าแบบนี้ ทำให้ผมใจหายหมด นึกว่าสารวัตรธงรบเป็นอะไรมาก"
"ผมก็บอกแล้วไงว่ามันยังไม่หาย" อธิคมแก้ตัว
"กวนอารมณ์จริงๆ" อนุภาพส่ายหน้า
"มันโดนยิงแค่สองนัด นักแรกถากๆ นัดสองฝังใน หมอผ่าออกเรียบร้อย คงใช้แขนขวาช่วยตัวเองไม่ได้ซักพัก"
"ทะลึ่ง"
"ทะลึ่งอะไร" อธิคมตอบ "คุณนะสิคิดอะไรทะลึ่ง ผมหมายความว่ามันคงใช้แขนใช้มือทำนั่นทำนี่ไม่สะดวก เช่นขับรถเอย หยิบจับอะไรเอย คุณนุคิดว่า ช่วยตัวเองไม่ได้ซักพักคือช่วยแบบอย่างว่าใช่ไหม"
อนุภาพส่ายหน้าแล้วผละจากอธิคม เดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน หูได้ยินเสียงนายตำรวจพูดตามมาว่า
"ช่วยมันหน่อยนะคุณนุ ไอ้ธงมันยอมแพ้ต่อแสงอาทิตย์แล้ว มันอยากจะกลายเป็นผีดิบอยู่แต่ในความมืด"

ธงรบสะดุ้งเมื่อมีมืออุ่นๆ ของใครบางคนตีที่ต้นขาเบาๆ
"อาทิตย์" ธงรบอุทาน
"อนุภาพครับ" อนุภาพตอบยิ้มๆ รอจนธงรบยันตัวลุกขึ้นนั่งจึงถามว่า "เจ็บมากไหมครับ"
"อยากจะเจ็บมากกว่านี้" ธงรบทำเสียงเนือยๆ แล้วถอนหายใจ ก่อนจะร้องเสียงดังเมื่อโดนคนที่มาเยี่ยมตีเข้าที่ต้นแขนใกล้ผ้าพันแผล
"เอ๊ะ ก็ยังมีความรู้สึกอยู่นี่นา นึกว่าตายด้านไปซะแล้ว" อนุภาพทำหน้าร้ายแบบเยือกเย็น
"รู้สึกสิครับ เจ็บด้วย คุณนี่โหดรายจริงๆ" ธงรบทำหน้าเหยเก
"รู้สึกก็ดีแล้ว" อนุภาพพยักหน้า ยกมือขึ้นกอดอก "รู้สึกซะบ้างก็ดี"
"คนที่ไม่ควรตายกลับมาตาย คนที่ควรตายไม่เห็นตาย" ธงรบพูดขึ้นเบาๆ มองตาอนุภาพแล้วเบือนหน้าไปมองด้านข้าง
"เกิดอะไรขึ้นครับ" อนุภาพสงสัยเพราะสายตาของธงรบดูเศร้ามากแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
"คุณนุครับ ผมดีใจที่รอดมาได้ แต่ผมก็อดเสียใจไม่ได้ที่บางคนไม่รอด อดเสียใจไม่ได้ที่ผมเจ็บไม่มาก ไม่ยังงั้นก็คง..."
"ใครไม่รอดครับ" อนุภาพถาม
ธงรบเม้มปากแล้วส่ายหน้า นั่งเงียบ ไม่ตอบคำถามของอนุภาพ ชายหนุ่มจึงพูดต่อว่า "จะเอาเรื่องบาดเจ็บสาหัสนอนอยู่มาเป็นเหตุผลละสิ ใครสอนมา"
"ถ้าเป็นยังงั้น คุณนุคิดว่าอะไรจะเปลี่ยนแปลงไหมครับ" ธงรบหันมามองแฟนเพื่อน
"ก็อาจเปลี่ยน" อนุภาพเอียงหน้ามองธงรบอย่างครุ่นคิดก่อนจะพูดต่อว่า "หรือบางทีอาจจะไม่เปลี่ยนเลยก็ได้"
"ผมอยากให้เปลี่ยน ผมอยากให้เขาเปลี่ยน ผมก็อยากเปลี่ยน"
"แล้วนั่งซึมอยู่แบบนี้จะให้อะไรเปลี่ยนได้ยังไง"
"ผมกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนไปเป็นอีกแบบ"
"คิดเล็กคิดน้อย คิดวนไปวนมาอยู่นั่นล่ะ" อนุภาพส่ายหน้า ในใจอดตำหนิตัวเองในอดีตไม่ได้จึงพูดกับธงรบว่า "จำได้ไหมครับ ผมก็เอาแต่คิดไม่ได้เรื่องอยู่ตั้งนานจนทุกอย่างจนเกือบจะสายเกินไปและเกือบจะเสียสารวัตรอธิคม ตัวอย่างก็ได้เห็นแลช้ว สารวัตรคิดให้ดีๆ นะ ครั้งนี้พลาด ถ้าปล่อยให้ผ่านไป มันอาจจะไม่หวนกลับมาอีก"
"ผมอยากให้..." ธงรบชะงักแล้วหยุดพูด
...อยากให้อาทิตย์ได้คนที่ดี ถ้าเขาพูดแบบนี้อนุภาพต้องดุเขาแน่...
...แต่เขาจะเป็นคนที่ดีของอาทิตย์ได้แค่ไหน หรืออย่างน้อยจะเทียบกับอาวุธได้เท่าไหร่กันเชียว ไม่ก็มองยังไง เพื่อนเขาก็เหนือกว่าเขาทุกอย่าง สมมุติว่าเขาเป็นอาทิตย์ เขาก็คงเลือกอาวุธ...
"คุณนุ อย่าบอกอาทิตย์นะว่าผมถูกยิง"
"ไม่บอกหรอกครับ" อนุภาพส่ายหน้าทันที "สารวัตรไม่ได้เป็นอะไรมากนี่นา อย่ามาทำสำออยเหมือนจะตายเลย อะไรๆ มันไม่ได้หนักหนาอย่างที่กลัวหรอก"
"ใจร้าย" ธงรบเบ้ปาก "ผมรู้แล้วว่าทำไมไอ้คมชอบบ่นว่าคุณนุใจร้าย"
"งั้นหรือ เขาว่ายังงั้นหรือ" อนุภาพเลิกคิ้ว หันไปมองอธิคมซึ่งยืนอยู่หน้าห้องประตูฉุกเฉิน ในใจก็คิดว่า...รอก่อนนะสารวัตรอธิคม เดี๋ยวได้คิดบัญชีกัน...
"ก็คนมันไม่ได้สมบูรณ์แบบนี่ครับ" อนุภาพยักไหล่ "ผมว่าเขาก็รักเราที่ตัวเรานี่ละมั๊ง หรือสารวัตรว่าไง"
"เป็นยังงั้นได้ก็ดี" ธงรบพูดเสียงแผ่วเบาแล้วเอนตัวลงนอนต่อ แต่พยาบาลเดินเข้ามาหาและขอใช้เตียง ธงรบจึงต้องลงจากเตียงและเดินตามหลังออกมาจากห้องช้าๆ
"ผมจะไปดูลูกน้องที่ไอซียู หมวดสิทธิ์อาการหนัก แล้วผมจะไปที่อีกโรงพยาบาล ดูอีกคน" ธงรบพูดเสียงเลื่อนลอย "คุณนุพาไอ้คมกลับได้แล้ว ขอบคุณที่มาดูใจผมนะครับ"
"เสียดาย ข้าไปนครปฐม ไม่งั้นได้ลุยกันมันส์แน่" อธิคมเข่นเขี้ยว "ไอ้พวกเวรนี่มันเอาอาวุธสงครามมาจากไหนวะ ถล่มตำรวจจนเกือบย่อยยับ แบบนี้ต้องไล่ล่ามันให้..."
"ไล่ล่าเลยหรือครับ" อนุภาพแทรกขึ้นมาเสียงเย็น "ไหนเคยคุยกันไว้ว่า..."
"มันทำกับตำรวจแบบนี้ จะให้ผมนิ่งดูดายอยู่ได้ยังไงคุณนุ โจรพวกนี้มันเหิมเกริมมาก ผมเป็นผู้รักษากฏหมาย มีหน้าที่จัดการกับพวกเลวพวกนี้"
"แต่ผมว่าสารวัตรแค้นมากกว่าที่โจรถล่มตำรวจ" อนุภาพแย้ง "อีกอย่าง สารวัตรสัญญาว่าจะทำงานนั่งโต๊ะ เน้นสืบสวนสอบสวน ไม่ใช่ปราบปรามเพราะไม่อยากเสี่ยงถูกยิงบาดเจ็ดให้ผมต้องกัววล ใครน๊าเคยสัญญาเอาไว้ตอนที่นั่งตกปลากันอยู่ริมแม่น้ำที่แพร่ คนผิดสัญญาต้องถูกลงโทษ"
"ผมก็ผิดสัญญา" ธงรบพูดแทรกขึ้นมาแล้วถอนหายใจก่อนจะเดินทื่อๆ แยกออกไป
"เป็นเอามาก" อธิคมมองตามเพื่อน "สงสัยคงต้องเรียกใช้บริการของไอ้นนท์น้องชายคนเก่งของผม"
"อย่าไปซ้ำเติมเพื่อนก็แล้วกัน" อนุภาพทำเสียงเข้มใส่นายตำรวจ "ไม่ว่าจะโดยทางตรงหรือทางอ้อม"
"คร้าบ ท่านผู้กำกับ" อธิคมทำเสียงล้อเลียน
"กลับบ้านได้แล้ว ผมง่วง พรุ่งนี้ต้องไปเที่ยวตลาดน้ำเดี๋ยวไม่มีแรงขับรถ" อนุภาพพยักหน้าให้อธิคมเดินตาม
"ง่วงทั้งปี นึกว่าคืนนี้จะได้..."
"ผู้กองอธิคมครับ นี่จะตีสามแล้วนะ"
"ครับๆ ผมรู้แล้ว กับคุณนุนี่เวลาเป็นเรื่องสำคัญ ไม่งั้นจะชอบเร่งผมอยู่เป็นกิจวัตรประจำคืนหรือ" อธิคมบ่น
"ตามมาเร็วๆ เข้า" อนุภาพเร่งแล้วเดินตรงไปยังลานจอดรถโดยมีนายตำราจร่างสูงใหญ่เดินบ่นตามหลับมาช้าๆ ไม่มีท่าทีเร่งรีบอย่างที่โดนอีกฝ่ายเร่ง

อาทิตย์ชะงักเมื่อเห็นธงรบยืนอยู่ใต้ต้นไม้ข้างทางเดินเล็กๆ ซึ่งนำไปสู่ประตูด้านหน้าบริษัท ธงรบอยู่ในชุดเครื่องแบบสีกากียืนเด่นอยู่ใต้ต้นไม้ มีผ้าคล้องแขนขวาซึ่งบาดเจ็บ ใบหน้าคมเข้มที่เคยยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เป็นนิจตอนนี้เคร่งขรึมแปลกไปอย่างเห็นได้ชัด
"พี่มาลาอาทิตย์" จู่ๆ ธงรบก็พูดขึ้นเมื่ออาทิตย์เดินเข้าไปใกล้
"แขนเป็นอะไรครับ" อาทิตย์ถาม
"พี่ลาพักร้อน จะไปเที่ยวเมืองนอกซักสองสามอาทิตย์" ธงรบพูดเสียงเบา
"ถูกยิงมาหรือครับ" อาทิตย์ถาม "เจ็บมากไหม"
"แค่สองนัดเอง โดนแค่ถากๆ ไม่เจ็บเท่าไหร่หรอกถ้าเทียบกับที่พี่เจ็บที่อื่น" ธงรบตอบ
"จะไปเที่ยวไหนครับ"
"นิวซีแลนด์" ธงรบตอบแล้วรีบพูดต่อว่า "ไปคนเดียวนะอาทิตย์ พอถูกยิงพี่เลยคิดว่าไหนๆ ก็เจ็บเพราะปฏิบัติหน้าที่แล้วก็ถือโอกาสลาป่วยผสมลาพักร้อนด้วยซะเลย"
"ผู้กองก็เห็นพักร้อนทั้งปี" อาทิตย์พูดเสียงเรียบ
"พี่ก็ไล่จับโจรเหมือนกันนะ ไม่ใช่แต่จะไล่จีบหนุ่มใจแข็งอย่างเดียว" ธงรบทำเสียงน้อยใจ
"แล้วจะไปวันไหน"
"มะรืนสายๆ"
"เที่ยวบินอะไรครับ"
"อาทิตย์จะรู้ไปทำไม"
"งั้นก็เที่ยวให้สนุกนะครับ นิวซีแลนด์สวยมาก ผมเคยไปมาหลายครั้ง"
"พี่เพิ่งไปครั้งแก ภาษาอังกฤษก็ไม่ถนัด ไม่รู้จะหลงทางหรือเปล่า เวลากินข้าวก็ไม่รู้จะสั่งเขายังไง ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่องจริงๆ พี่คงแวะเข้าไปซื้อซาลาเปาในเซเว่นกินกันตาย" ธงรบทำหน้าหนักใจ
"บ้านเขาไม่มีเซเว่นอีเลฟเว่นทุกหัวมุมเหมือนบ้านเราหรอก" อาทิตย์ยิ้มบางๆ
"ไม่งั้นพี่ก็คงเดินไปชี้ๆ เอาตามรูปที่เขาแปะไว้หน้าร้าน"
"แล้วทำไมไม่ไปที่มันไปได้ง่ายๆ ล่ะครับ ฮ่องกง มาเลเซีย สิงคโปร์ เขาคุ้นเคยกับนักท่องเที่ยวคนไทย คนขายอาหารพอเข้าใจภาษาไทยบ้าง หรือถ้าไม่อยากต้องห่วงเรื่องภาษาก็ไปหลวงพระบาง" อาทิตย์แนะนำ
"พี่อยากไปไหนไกลๆ"
"พูดภาษาอังกฤษไม่เป็นเดี๋ยวก็เที่ยวไม่สนุก" อาทิตย์ออกความเห็น
"ถ้ามีไกด์ก็คงจะดี" ธงรบยิ้มแล้วถอนหายใจเบาๆ "จะเสียเท่าไหร่เท่ากัน พี่ยอมทุ่มทุกอย่างในชีวิตเป็นค่าจ้าง"
"ไกด์เขาไม่คิดแพงขนาดนั้นหรอก เผลอๆ คนอารมณ์ดีอย่างผู้กองนี่นะ จีบหรือเอาใจเขาหน่อย ทำตัวดีๆ ไม่แน่เขาอาจพาเที่ยวฟรีก็ได้" อาทิตย์นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบเสียงราบเรียบ
"ไกด์จะใจดีขนาดนั้นเชียวหรือ" ธงรบเลิกคิ้วสงสัย
"ก็บอกแล้วไงครับ ถ้าเป็นนักท่องเที่ยวที่ดี ไม่กวนอารมณ์ ไม่แหกคอก ไม่ทำให้ไกด์ลำบากใจเวลาพาไปเที่ยว เขาก็ไม่ได้ร้ายอะไรนักหรอก"
"พี่กลัวว่าไกลจะทิ้งพี่ให้ตกระกำลำบากนะสิ" ธงรบทำหน้าหนักใจ "แต่พี่ก็จะพยายามเป็นนักท่องเที่ยวที่ดีที่สุด ไม่ให้ไกด์ต้องปวดหัว"
"ทำตัวไม่ดี เดี๋ยวไกด์ก็ผลักตกทะเล" อาทิตย์ขู่
"นิวซีแลนด์มีทะเลยด้วยหรือ" ธงรบอุทานเสียงสูง
"นิวซีแลนด์เป็นเกาะนะครับ" อาทิตย์พูดเสียงดัง "แล้วนี่รู้หรือเปล่าว่านิวซีแลนด์อยู่ไหน"
"นี่ไง ถึงอยากมีไกด์พาไป จะได้ไม่หลง พี่จะตีตั๋วสองใบจ้างไกด์พาไปจากกรุงเทพฯ เลยล่ะ"
"ขึ้นเครื่องบินนะครับ ไม่ใช่ขึ้นรถไฟ จะได้ตีตั๋ว" อาทิตย์แย้ง
"อยากขึ้นรถไฟไปนิวซีแลนด์ จะได้เดินทางนาน" ธงรบทำหน้าคิด
"เบื่อตายพอดีเลย"
"ไม่เบื่อหรอก ถ้าได้ไกด์ถูกใจ มีความสุขกับการเดินทาง ไปไกลแค่ไหนก็ไม่เบื่อ"
"คารมคมคายเหมือนเคย" อาทิตย์ส่ายหน้ายิ้ม ตามองอยู่ที่เครื่องหมายยศตำรวจบนบ่าของธงรบ
"พี่ไม่ใช่ดีแต่พูดนะอาทิตย์" ธงรบทำหน้าตาเคร่งครึม "รอดูการกระทำของพี่ก็แล้วกัน คนอย่างพี่ก็จริงจังเป็น"
"ผมจะต้องเข้าออฟฟิสแล้ว วันนี้มาสาย ต้องรีบเร่งงาน" อาทิตย์ขยับตัว
"ตื่นสายใช่ไหมล่ะ ขอบตาดำเป็นอาตี๋หมีแพนด้าเชียว ทำงานดึกหรืออาทิตย์ หรือมีเรื่องต้องคิดจนนอนไม่หลับ เหมือนพี่เลย พี่นอนครางเพราะเจ็บแผลอยู่ที่บ้านตั้งหลายคืน อยากได้ยาดีมารักษา จะได้หายไวๆ"
"เที่ยวให้สนุกนะรับ" อาทิตย์ยิ้มมุมปากบางๆ แล้วเดินตรงไปยังประตูทางเข้าบริษัท แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงของธงรบดังตามหลังมา
"พี่ไปเที่ยวบินแรกวันมะรืน สายการบินที่รักโบนัสเท่าฟ้านั่นล่ะ คุณธิชาก็รู้ พี่แอบมาขอให้เลขาอาทิตย์จองตั๋วให้เพราะพี่ไม่เคยซื้อตั๋วเครื่องบินเอง กลัวไม่ได้ไป รชานนท์บอกว่าอาทิตย์คงไม่ว่าอะไรหรอกเพราะประชาชนช่วยตำรวจนิดๆ หน่อยๆ อาทิตย์อย่าไปดุเลขาฯ เลยนะ แค่ช่วยพี่ซื้อตั๋วใบสองใบ ไม่ได้เบียดบังเวลาเท่าไหร่หรอก"
"ไม่เป็นไรครับ" อาทิตย์หันไปพูดกับธงรบ
"ไม่เป็นไรจริงนะอาทิตย์" ธงรบถามย้ำ ก่อนจะกลั้นหายใจรอฟังคำตอบ
"จริงสิครับ" อาทิตย์ตอบเบาๆ "ที่แล้วก็แล้วไป คราวหลังอย่าทำอีกก็แล้วกัน"
"พี่ขอสัญญาด้วยเกียรติของตำรวจไทยใจกล้า" ธงรบยกมือขึ้นวันทยหัตถ์ "ดีใจจังที่อาทิตย์ไม่ว่าอะไร จะได้ไปเที่ยวนิวซีแลนด์อย่างมีความสุข"
ธงรบยิ้มกว้างแล้วยืนมองอาทิตย์เดินเข้าประตูบริษัทด้วยสายตาเปี่ยมไปด้วยความสุข ในใจอดนึกขอบคุณคชานนท์ไม่ได้ที่ 'ซักซ้อม' วิธีพูดให้เขามาครึ่งค่อนคืน
...ขอให้ทุกอย่างสำเร็จอย่างที่คชานนท์รับประกันทีเถอะ ไหนๆ น้องชายของอธิคมก็ยืนยันว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย...
...คราวนี้เขาจะได้ชักธงรักขึ้นเสาให้โบกสะบัดรับแสงอาทิตย์สดใสเสียที...
...อาทิตย์...
...ตะวันทอแสงยามเช้าของเขาทุกๆ เช้า...
...อาทิตย์...
...แสงสว่างในหัวใจของเขา...
...อาทิตย์...
...หนึ่งเดียวในหัวใจของเขาทั้งกลางวันและกลางคืน...

อวสาน

[alterlyx]

ตลก ... ตลกเกินไปแล้วววว
จบแค่นี้จริงๆเหรอค่ะ คุณน๊ายยย  ... แล้วคนสมองฝ่อๆอย่างเรา จะเดาบทสรุปว่าไงดีน๊า
ถึงบทสนทนาของ อาทิตย์จะเปิดทางให้ขนาดนั้นแล้วก็เถอะ .. Happy Ending เป็นนัยๆแบบนี้ มันก็เกินไป๊
แอบค้างคาอยู่ลึกๆ ไม่เท่าไหร่ ... แต่เล่นไม่มีสวีทวีดวี๊วววเลย มันน่าเคืองนัก อิอิ
จบแบบนี้ มายิงกันเลยดีกว่าค่ะ ... ถากๆนัดนึง ฝังแขนขวาอีกนัดนึง 555+
สงสัยว่า เดี๋ยวคงอดใจไม่ไหว มาเขียนตอนพิเศษต่อไป ต่อไปป ต่อไปปป แบบ วิธวินท์ แน่ๆ

+1 & สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ  

[littlepretty]

อาทิตย์น่าจะเริ่มใจอ่อนแล้วนะ ธงรบสู้ๆๆไว้

ปีใหม่มีความสุขมากๆๆนะค่ะ

ขอตอนพิเศษด่วน 555+

[RomeO_C_Leng]

เม้นก่อนเด๋วอ่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ขอบคุณคร้าบบบ


สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าด้วยคร้าบบบ

[teenza]

เอิ่ม

แบบว่า

เอาจริงเหรอ

จบแบบนี้มันค้างๆคาๆไงไม่รู้

ไอ้ที่ตามง้อ ทั้งงอน ทั้งตั้งเงื่อนไข

มาเจอตัดจบแบบนี้ ดูไม่มีความหมายเลยอะ

เหอ เหอ เห็นบอกว่าจบเอาใจอ่าน ยังแบบนี้

ถ้าตามใจคนแต่งจะจบยังไงน้อ


ขอบคุณสำหรับนิยายนะคับ ปีใหม่ก็ขอให้มีความสุขมากๆ
ปีหน้าขอให้คุณนายได้แฟนสมใจซักทีนะคับ

[Little Devil]

  รักษาสุขภาพนะ

Happy New Year 
มีความสุขกะสิ่งใหม่ๆ

.........
จบแบบนี้เรอะ 
ใจร้ายจริงๆ เลย
แล้วน้องโจ้ เป็นไงบ้าง
ขอตอนพิเศษเถอะนะ

[RomeO_C_Leng]

อยากได้ภาคพิเศษแบบสวีททททหวานแว่ววววอ่ะคร้าบบบบบบบบบบบบ

เง่อ ๆ

[iGiG]

จบค้างมากเลยค่า ขอต่ออีกนิดน้า 

ยังไม่รู้เลยว่าตี๋หนุ่มจะใจอ่อนกับสารวัตรตอนไหน ที่สำคัญโจ้เป็นไงมั่ง

และถ้าเป็นไปได้ขอภาคของโจ้ด้วยได้มั้ยค้าพี่นายย์ โจ้น่าสงสารมากเลยง่ะ T^T

-------

ที่สำคัญที่สุดอีกอย่างคือ สวัสดีปีใหม่ค่า ขอให้ปีหน้าเป็นปีที่ดีสมบูรณ์พูนสุขสำหรับพี่นายย์และขาวเล้าเป็ดทุกคนน้า 

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

เอ่ออออ.....บอกดั้ยคำเดียวว่า.....เอ่ออออออ......

แงแง......ขออีกนิดนึงน่ะ   มันแบบว่า  คาใจจี๊ดดดดด
อยากหั้ย  เฮียศาลาวัด  เสาธง( ปักขี้เลน )....หั้ย แฮปปี้...ยกเสาลงหลุมแล้ว  กลบแบบปิดตาย กับ พี่อาทิตย์ นิหน่า...

สุข กะ สันต์....วันปีใหม่  ทั้ง  พี่นาย  และ  พี่คทาวุธ....และชาวเล้า  ทุกคนด้วยค่ะ....เอ้า......ไช ยา   กิกิ   ไชโย

[sin_no]

หลังจากแอบอ่านมานาน

ต่อถึงนิดเถอะนะ

เราประมวลผลไม่ทันอ่ะ มันค้างเกินไป
 

[PAnppyJunJii]

มันจุกน้อยๆ

มันคาใจยังไงก็ไม่รู้สิเนี่ย

เค้าอยากให้มีฉากหวานอ่า

ตอนพิเศษ  ตอนพิเศษ

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

คุณน๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  หายไปชาติครึ่งแล้วเข้ามา อัพ เพื่อบอกว่า จบแบบนี้
 
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  งั้นเล่าแค่ ธงรบโดนยิงไม่ฟื้นแล้วตัดจบดีก่าไม๊

แง๊งงงงงงงงงงงงงงงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  (แต่ก็เข้าใจอยู่นะคะ  เอิ๊กๆ แต่ ต่ออีกได้ไม๊)

[lunarinthesky]

ตกลงตีตั๋ว 2 ใบ ไปกะใครอ่ะ
ไม่เคลียร์ ๆ 
ขอตอนพิเศษ อิน กีวี


ปล.เป็นพวกไร้จินตนาการ ชอบแบบชัด ๆ ค่าาาาาาาาาา

[-N-]

ตอนพิเศษด่วนค่ะคุณพี่
ถ้าไม่มีจะเอาดิลโด้ไปจิ้มตูด 

[kunkai]

งุงิงุงิ.......

จบงี้เหรอ  

แล้ว.......

โจ้หล่ะ

อื๊ดๆๆๆๆๆๆ......

ไม่......ม๊ายยยยยย

ต้องไม่จบยังงี้สิ

[mecon]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คุณคฑาวุธ วู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อย่าหมกเม็ดนะคะมีไรรีบโชว์มาให้หมด
จบแบบนี้ ฆ่าชั้นๆให้ตายดีก่า กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

รักนุ้งอาทิ๊ตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต
รักคุณนุุุุุุุุุุุุุุุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ส่วนอีกสองหนอ...อิพี่ธงรบจะ ชักธงรักขึ้นสู่ยอดเสาแบบนี้ ขอให้เท่ๆกว่านี้หน่อยได้มะอิพี่ธงงงงงงงงงงง 
+1 เจ้าคะ

[McDeliVery]

อีกนิดนะคับ อีกนิดนะพี่นาย


ใกล้เเล้ว ๆ


อย่าค้างเเบบนี้เลย


ขอให้เป้นลายลักษณ์อักษรทีเถอะ


ใจจะขาดเเล้วววว   

[astral]

ฮึ๊ยยยยยย ตัดฉับๆ หมดงบสร้างกระทันหันหรือไงค๊าาาา พี่นายยยยยยย ไม่มีงบพานักแสดงไปนิวซีแลนด์เหรอ 

[naiin]

 จบแบบรีบๆยังกะจะหนีตามใครเลย ประมาณหอบผ้าตามทำนองนั้น อะไรจะตัดก็ตัดจะหั่นก็หั่น เอาเหอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 สุขสันต์วันปีใหม่นะครับ 

[CYPINUS]

ขอน้ำตาลหน่อยครับ......ต้องการความหวานของคู่นี้ครับ 

ขอให้น้องโจ้ มีความสุขนะครับ   

สวัสดีปีใหม่ครับ