หัวข้อ: [story]>>>" สุดท้ายคือนายและเรา "<<< by Mogu

[tor13]

ความเห็นเดียวกับหมูฟูห์คับ

[Oḇlivïaté℠]

โอม....เพี้ยง
ขอหั้ยอุปสรรคมลายหายปัยในพริบตา
ฮ่าๆ

คลี่คลายซักที
แต่หวังว่าคงจะไม่มีอีก ^^

ติดตามครับพ้ม***

 

[คุณหมาหยอกไก่]

 

นายแน่มาก

[abcd]

" ครับแม่ ใกล้จะถึงแล้วครับ ครับๆ สวัสดีครับผม " ผมวางสายจากการพูดคุยกับแม่ แล้วหันไปส่งยิ้มให้กับหมูที่กำลังขับรถอยู่

" แม่ว่าไงบ้างครับ เล็ก "

" เดี๋ยวนี้เรียกแม่อย่างเดียวเลยนะ ไม่มีแม่ของเล็กแล้วเหรอ "

" แม่เล็กก็เหมือนแม่เรานั้นล่ะ "

" ครับแล้วแต่คุณชายแล้วกันนะครับ แม่บอกว่าเตรียมของชอบของนายไว้ให้แล้วนะ "

" พอดีเลยกำลังหิวอยู่ซะด้วย "

หมูขับรถต่อไปจนใกล้ถึงบ้านผมแล้ว ผมเลยให้หมูแวะหาไอ้นุก่อน ผมลงจากรถเมื่อหมูจอดรถแล้ว เดินเข้าไปหาไอ้นุที่ในบ้าน

" เป็นไงบ้างว่ะไอ้เสือ " พอเข้ามาถึงในห้องรับแขกบ้านไอ้นุสิ่งที่ผมเห็น มันกำลังหยอกล้อเล่นกับลูกอยู่

" อ้าวไอ้ เล็ก มึงมาเมื่อไหร่ว่ะ " ไอ้นุไอ้ส่งลูกให้เมียมันก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้ามาหาผม

" มาตอนที่มึงเห็นนี้ล่ะโว๊ย "

" สวัสดีค่ะ พี่เล็ก " เมียไอ้นุไหว้ผมทั้งที่ยังอุ้มลูกอยู่เลย

" สวัสดีจ๊ะ เป็นไงบ้างสบายดีไหมเรา "

" สบายดีค่ะ เดี๋ยวหนูไปหาน้ำมาให้นะค่ะ พี่เล็กคุยกับพี่นุไปก่อนนะ " เมียไอ้นุพูดจบก็อุ้มลูกไปหาน้ำมาให้

" มาๆมานั่งก่อนมึง แล้วมึงมาคนเดียวเหรอว่ะ หมูล่ะ "

" โน้นนั่งรออยู่ทีรถว่ะ เดี๋ยวกูต้องไปบ้านก่อน คืนพรุ่งนี้มึงเตรียมโต๊ะเดิมไว้ด้วยนะมึง กูจะจัดงานให้หมูซะหน่อยว่ะ "

" งานอะไรว่ะ "

" งานวันเกิดหมูเค้าว่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่นะมึง แม่กูรอกินข้าวอยู่ ฝากลาเมียมึงด้วยนะ กูไปล่ะ "

" แล้วเจอกันว่ะ "

หมูขับรถจนมาถึงบ้านซึ่งแม่นั่งรอทานข้าวอยู่แล้ว ผมกับหมูเลยต้องรีบไปนั่งทานกับแม่ มีแต่ของโปรดไอ้หมูจริงๆ ทั้งแกงเขียวหวานไก่ ผัดผักรวมตับหมู ปลาทอด

" หมูกับเล็กมีอะไรหรือเปล่า ลูก ถึงได้มากระทันหันกันแบบนี้ " แม่ผมถามขึ้นตอนที่ผมกับหมูช่วยกันเก็บจานชามไปล้าง

" อันนี้ต้องถามคุณชาย ลูกรักแม่เองนะครับ ผมถามก็ไม่ยอมบอกอะไร " ผมบอกแม่ไป มือก็ล้างจาน ชามไปด้วย

" ไม่มีอะไรหรอกครับ แม่ ผมว่าจะมาคุยกับแม่สักหน่อยนะครับ " หมูบอกแม่ผมมือก็ช่วยเช็ดจาน ชามไปด้วย

" โทรมาก็ได้นิ ลูก แล้วนี้สำคัญหรือเปล่าล่ะ หมู ถึงกับต้องขับรถมากันเลย " แม่ผมถามหมู ก่อนจะเดินไปชงน้ำชามาดื่มด้วย คือแม่ผมจะชอบดื่มชาครับ อันนี้คือเป็นกันทั้งบ้านผมยังชอบเลย

" เรื่องเรื่องเกี่ยวกับ เล็กครับแม่ "

" เล็กไปก่อเรื่องอะไรอีกเหรอ ลูก " ผมส่งสายตาพิฆาตให้ไอ้หมูอ่ะ อยู่ๆดันจะให้ผมโดนมาเทศน์ซะแล้ว หมูเห็นสายตาผมก็ได้แต่ยิ้มแห้ง

" เปล่าครับแม่ เล็กเค้าไม่ได้ทำอะไรครับ คือผมว่าผมจะ "

" แม่พรุ่งนี้วันเกิดหมูครับ " ผมรีบพุดแทรกขึ้นมา กลัวไอ้หมูมันจะพูดอะไรบ้าๆขึ้นมาอีก ได้ผลครับแม่ผมหันมาสนใจเรื่องวันเกิดไอ้หมูมันแทนแล้ว

" งั้นเดี๋ยวแม่ไปซื้อของไว้ตักบาตรนะลูก " แม่ผมลืมทุกอย่าง แม้แต่น้ำชาที่ตัวเองชงมาดื่ม ลุกเดินออกไปเรียกสามล้อ ไปซื้อของทำบุญ ทิ้งให้ไอ้หมูมันยืนเอ๋อไปเลย

" เก็บจาน ชาม แล้วก็เอาเสื้อผ้าไปเก็บที่ห้องดิ หมู " ผมกับหมูเดินขึ้นห้องนอนไปเอาเสื้อผ้าใส่ตู้ แล้วไปนอนเล่นที่เตียงกัน

" นายจะบอกอะไรแม่เรา บอกมาเดี๋ยวนี้นะ หมู " ผมถามหมูโดยที่ผมกับหมูหันหน้ามองกันอยู่บนเตียง

" ไม่บอก รอพรุ่งนี้แล้วกัน รอให้ทุกคนอยู่พร้อมๆกันก่อน "

" ตามใจนายแล้วกันนะ หมู พรุ่งนี้ เดี๋ยวไปร้านไอ้นุกันเราบอกให้นุมันเตรียมโต๊ะประจำไว้ให้แล้ว "

" ก็ดีนะ ไม่ได้เจอเพื่อนเล็กมาตั้งนานแล้ว อีกอย่างเรามีเรื่องจะบอกเพื่อนๆเล็กเหมือนกัน "

ผมจับหนัาไอ้หมูมาจ้อง จ้องกันอยู่อย่างนั้น สุดท้ายก็ทนไม่ได้ต้องปล่อยหน้าไอ้หมูมัน เพราะมันเล่นทำหน้าทะเล้นใส่ผม

" นายกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ หมู " ผมลุกมานั่งมองร่างของหมูที่ยังนอนทำหน้าทะเล้นอยู่

" ไม่ได้คิดอะไรเลยนะ " ไอ้หมูมันทำเสียงแบบเด็กๆ ยิ่งเห็นท่าทางกับเสียงมันแล้ว ผมยังอดขำไม่ได้เลยอ่ะ

" ไม่ต้องมาทำเสียงแบบนี้เลย หมู เรื่องคราวที่แล้วเรายังไม่ลืมนะ " ผมต้องกั้นหัวเราะแทบตาย แล้วเก๊กเสียงดุใส่ไอ้หมู

" บอกแล้วไงครับ ว่าที่ทำไปเพราะรัก นะครับ อย่างอนนะครับคนดี " หมูมันยืนมือมาดึงตัวผมเข้าไปกอด แล้วเอาหน้ามันมาแบนกับหน้าผม

" แล้วพรุ่งนี้วันเกิดผม เล็กมีของขวัญให้ผมหรือยังครับ "

" ต้องรอพรุ่งนี้เหมือนกัน "

[abcd]

4 มีนาคมของวันนั้น ไม่เพียงแค่เป็นวันคล้ายวันเกิดของหมูเท่านั้น แต่เป็นเหมือนวันที่เราทั้งคู่เริ่มต้นชีวิตคู่ด้วยกันจริงๆสักทีโดยที่มีทุกคนเป็นพยานรักของเราด้วย
แม่มาปลุกผมกับหมูตั้งแต่เช้าให้ลุกขึ้นไปตักบาตร ผมกับหมูอาบน้ำเสร็จก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อไปสมทบกับแม่ที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน เมื่อตักบาตรเรียบร้อยแม่บอกให้ผมกับหมูขับรถไปถวายสังฆทาน ถวายสังฆทานกับหลวงพ่อแล้วผมกับหมูก็เดินไปกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวร ผมนั่งมองดูหมูที่มีสีหน้าสดชื่นอิ่มเอมใจที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในวัด เรานั่งเล่นกันในวัดจนเกือบเที่ยงจึงกลับบ้านไปรับแม่กับพี่ๆผมไปทานข้าวกัน หมูขับรถพาไปทานร้านอาหารที่เป็นสวนอาหาร ระหว่างทานข้าวอยู่ จู่ๆหมูก็เอ่ยปากขึ้นมา

" แม่ครับ คือว่าผมจะขอเล็กกับแม่นะครับ ถึงผมกับเล็กจะเป็นผู้ชายแต่ผมเองอยากทำให้มันถูกต้องเหมือนคนอื่นๆครับ " แม่ผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับคำพูดของหมู แต่ผมกับพี่ๆเงียบแล้วมองไอ้หมูกันเป็นจุดเดียวเลย

" ถึงหมูไม่ขอแม่ แม่เองก็เต็มใจยกเล็กให้หมูอยู่แล้วล่ะจ๊ะ แม่ฝากหมูดูแลเล็กด้วยนะลูก "

เมื่อแม่ผมเอ่ยจบ หมูลุกขึ้นเดินไปหาแม่ผมที่นั่งอยู่หัวโต๊ะก่อนจะยกมือไหว้แม่ผม

" ผมกราบขอบพระคุณแม่มากครับ ผมสัญญาครับว่าจะดูแลเล็กให้ดีที่สุดเท่าที่ตัวผมเองจะทำได้ "

" แล้วเล็กล่ะลูกว่าไง หมูเค้ามาขอเรากับแม่แล้วนะ " สิ้นเสียงถามของแม่ ทุกสายตาหันมามองผมเป็นจุดเดียว

" ครับ " ผมตอบได้แค่นั้นอย่างอ้อมแอ้ม แล้วก้มหน้าตักอาหารเข้าปาก ไม่กล้ามองหน้าใครเพราะเขินอย่างหนัก

" แค่นี้ก็เขินนะเรา ต่อไปแม่ต้องฝากเล็กให้หมูดูแลแล้วนะจ๊ะ เล็กเองเหมือนกันนะลูกอย่าเอาแต่ใจตัวเองตอนนี้
เรานะโตแล้วนะ "

" ครับ " ผมกับหมูประสานเสียงขึ้นมาเกือบพร้อมกัน จากนั้นผมกับแม่และพี่ๆร่วมทั้งหมูก็นั่งทานข้าวกันต่อ ทานเสร็จแล้ว ทุกๆคนก็เดินไปขึ้นรถ ส่วนผมกับแม่ยังนั่งคุยกันต่อ

" วันนี้แม่ดีใจมากนะ เล็ก ต่อไปนี้ลูกแม่จะได้มีความสุขเหมือนคนอื่นๆเค้า "

" ครับแม่ เล็กเองก็มีความสุข อย่างน้อยหมูเค้าก็ทำให้ผมรู้ว่าเค้ารักผมจริงๆ "

" ต่อไปนี้แม่จะได้หมดห่วงเล็กซะที่ แม่เชื่อนะว่าหมูเค้าดูแลลูกของแม่ได้ มาให้แม่กอดอีกที่ซิ "

ผมขยับตัวไปใกล้ๆแม่ แม่ยื่นมือมากอดตัวผมเอาไว้ แล้วลูบหัวผมไปมา ก่อนที่ผมกับแม่จะเดินไปขึ้นรถที่จอดรออยู่
เมื่อหมูขับรถมาจอกที่หน้าบ้าน เราทุกคนทยอยลงจากลงเดินเข้าบ้านกัน พี่ผมบางตนก็แยกตัวไปทำงานต่อ

" เล็ก บอกพ่อเค้าหน่อยซิลูก " แม่บอกกับผมก่อนที่จะเดินไปยังห้องครัว ผมมองหน้าหมูก่อนจะเดินนำหน้าหมูมาหยุดที่หน้ารูปถ่ายของพ่อ ผมเอื้อมมือไปหยิบธูปมาไว้ในมือพร้อมกับยื่นให้หมูด้วยแล้วจุดธูป

" พ่อครับตอนนี้ผมรู้แล้วล่ะครับ ว่าอะไรคือความสุขจริงๆ ขอให้พ่อคุ้มครองผมกับหมูด้วยนะครับ " ผมพูดจบผมและหมูก็ปักธูปลงในกระถางก่อนจะยกมือไหว้รูปของพ่อผมอีกครั้ง

" แม่ครับผมกับหมูขึ้นข้างบนก่อนนะครับ " ผมบอกแม่แล้วพากันเดินขึ้นไปบนห้องนอนของผม

" อาบน้ำก่อนนะหมู " ผมบอกหมูแล้วเดินเข้าไปห้องน้ำ พออาบเสร็จเดินออกมา คุณชายหลับคาที่นอนไปแล้วคงเหนื่อยมาก ผมเดินไปนั่งข้างๆตัวหมู นั่งจ้องมองใบหน้าหมูยามหลับแล้วเอานิ้วไล้ไปตามใบหน้านั้น ผมยื่นหน้าหอมแก้หมูมันไปหนึ่งครั้ง ก่อนจะล้มตัวลงไปนอนข้างๆตัวหมู ผมเอื้อมมือกอดหมูก่อนจะหลับตาหลับตามไอ้หมู

ผมสะดุ้งตื่นลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเสียงมือถือผมดังขึ้น ผมมองไปยังคนข้างกายยังหลับอยู่เลย ผมคว้ามือถือขึ้นมาแล้วกดรับสาย

" ไอ้เล็ก เมื่อไหร่มึงจะมากันว่ะ คนอื่นเค้ามารอมึงกันหมดแล้วนะโว๊ย " ยังไม่ทันจะพูดอะไรเลย เสียงโวยวายของไอ้โชคมันดังขึ้นมาก่อนซะแล้ว ผมมองดูนาฬิกาที่แขวนอยู่ตายแล้วจะสองทุ่มครึ่งแล้วเหรอเนี้ยผมหลับไปตั้งนานนิหว้า

" กำลังอาบน้ำอยู่ เดี๋ยวไปถึงนะโว๊ยแค่นี้ก่อนนะ " ผมวางสายแล้วปลุกหมูอยู่ให้ตื่นก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าและอาบน้ำ ก่อนจะเปลี่ยนให้หมูเข้าไปอาบน้ำบ้าง แต่งตัวเสร็จก็ต้องเคตรียมเสื้อผ้าให้คุณชายอีก กว่าจะเรียบร้อยกันทั้งคู่ก็เกือบสามทุ่มไปแล้ว ผมกับหมูเดินลงมาข้างล่าง

" แม่เล็กกับหมูไปร้านไอ้นุนะ ดึกๆเดี๋ยวกลับครับ " ผมกับหมูยกมือไหว้แม่แล้วรีบดินไปขึ้นรถเลย พอหมูขับมาจอดที่หน้าร้านไอ้นุ ผมกลับหมูรีบเดินไปยังโต๊ะประจำทันที เสียงพูดคุยของเพือ่นๆผมหยุดลงทันทีเหมือนกันเมื่อเห็นผมกับหมู

" มึงไม่มากันซะพรุ่งนี้เลยว่ะ ไอ้เล็ก " ประโยคทักหมาๆจากไอ้โชคดังมาก่อนใครอื่น

" เดี๋ยวมึงก็ได้กินตีนกูแทนเหล้าหรอกมึง " ผมหันไปว่ามันคืน ก่อนจะพาหมูไปนั่งที่เก้าอี้ทีว่างอยู่ ทุกคนที่ผมสนิทด้วยมาพร้อมหน้าพร้อมตากันเลย ไม่เว้นแต่ไอ้หมงกับเก๋ด้วย

" เฮ้ยวันนี้ไม่เมาไม่เลิก " สิ้นเสียงไอ้นุ พวกเราก็ยกแก้วชนกัน เมื่อวางแก้วลง ผมมองไปทางไอ้หมงซึ่งงมันก็กำลังมองผมด้วยเช่นกัน แต่แปลกที่คราวนี้ผมกับไม่มีความรู้สึกกับไอ้หมงเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว คงจะจริงอย่างที่คนเค้าพูดๆกัน เวลาจะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น

[abcd]

งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไป แต่เป็นงานเลี้ยงที่ผมรู้สึกดีและสบายใจมากกว่าทุกๆครั้งที่ผ่านมา อยู่ๆไอ้หมงก็ลุกออกจากโต๊ะไป ผมมองตามร่างของมันที่เดินออกไปแล้วหันกับมามองหน้าหมู หมูยิ้มก่อนจะพยักหน้าให้ผม

" ไปเถอะเล็ก " ผมหันกลับไปมองที่เก๋ซึ่งก็พยักหน้าให้ผมเช่นกัน

" เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อนมึงเองว่ะ เล็ก " เสียงไอ้โชคเอ่ยขึ้นแล้วลุกเดินมาที่เก้าอี้ที่ผมนั่งอยู่ ผมจึงลุกขึ้นแล้วเดินออกไปพร้อมๆกับไอ้โชค เดินไปตามทางที่ไอ้หมงเดินไปเมื่อสักครู่ เดินตามหาไอ้หมงไม่นานก็เจอมันยืนหันหลังอยู่ ผมกับไอ้โชคก้าวเท้าเข้าไปหามัน

" เป็นอะไรไปว่ะมึงไอ้หมง " ไอ้โชคถามไอ้หมงเมื่อผมและมันเดินมาหยุดที่ข้างหลังหมงเรียบร้อยแล้ว

" ไม่มีอะไรอะไรหรอกว่ะ กูแค่เดินออกมาคิดอะไรๆแค่นั้น " หมงหันตัวกลับมาก่อนจะเอ่ยขึ้นมา

" หมงมึงมีอะไรหรือเปล่าว่ะ " ผมถามหมงมันแล้วยืนรอฟังคำตอบ หลังจากผมมองเห็นสีหน้าของหมงเมื่อหันกลับมา
" กูอยากขอโทษมึงว่ะเล็ก สำหรับทุกๆอย่างที่ผ่านมา "

ผมเดินเข้าไปใกล้ตัวไอ้หมง ก่อนจะดึงตัวมันเข้ามากอดแล้วตบหลังมันเบาๆ แล้วดันตัวมันออก

" มึงไม่ต้องมาขอโทษกูหรอกหมง ไม่มีใครผิดใครถูกทั้งนั้น ไม่ต้องไปคิดถึงมันอีกแล้ว "

" มึงไม่โกรธกูแล้วใช่ไหม เล็ก "

" กูลืมไปหมดแล้วโว๊ย ยังไงมึงยังเป็นเพื่อนกูนะ " ผมบอกแล้วต่อยแขนมันเบาๆไปทีหนึ่ง ไอ้โชคเดินมากอดคอผมและไอ้หมง

" กูดีใจว่ะ ในที่สุดพวกมึงก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้สักที " ไอ้โชคพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มของมัน

" เหมือนกันว่ะ " ผมกับไอ้หมงพูดขึ้นมาเกือบจะพร้อมๆกัน เราทั้งสามมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมา ผมและมันสองคนเดินกอดคอกลับมาที่โต๊ะ ความรู้สึกของความเป็นเพื่อนของเราเหมือนเมื่อก่อนกลับมาสู่ผมอีกครั้ง อย่างนี้มันคงดีที่สุดแล้วมั้งสำหรับผมและไอ้หมง

" ไอ้เล็กมึงรีบมานี่เลย " ไอ้นุตะโกนมาเมื่อเห็นผมกับไอ้หมงกับไอ้โชคมาถึงโต๊ะ ผมเดินมาหาไอ้นุมันด้วยสีหน้างงเล็กน้อย

" มึงมีอะไรว่ะนุ "

" หมูเค้าบอกพวกกูหมดแล้วเรื่องที่เค้าไปขอมึงกับแม่มึงนะ พวกกูดีใจด้วยนะโว๊ย " สิ้นเสียงไอ้นุมันเพื่อนผมต่างลุกขึ้นตะโกนแสดงความยินดีกับผมและหมู หมูเดินมายืนข้างๆตัวผม

" ถึงเราจะไม่มีงานแต่งงานเหมือนคนอื่นๆเค้า แต่เราจะถือว่านี้เป็นงานแต่งงานของเรากับนายนะเล็ก " หมูบอกผมท่ามกลางเพื่อนๆที่รายล้อมผมกับหมูอยู่

" ใช่ถือว่าเป็นงานแต่งงานของนายสองคนแล้วกันนะ " เสียงไอ้นุเอ่ยปากขึ้นมา

" ขอบใจพวกนายทุกๆคนมากนะโว๊ย " ผมพูดได้แค่นั้น ก็เหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่ลำคอ มันตื้นตันใจผมมองใบหน้าของเพื่อนๆที่มีรอยยิ้มที่ทำให้ผมได้รู้ว่า อย่างน้อยก็ยังมีกลุ่มคนที่เข้าใจในความรักของผมกับหมูอยู่ ผมมองหน้าเพื่อนแต่ละคนอีกครั้ง เริ่มจากหมง คนแรกที่ทำให้ผมได้รู้ว่าความรักมันไม่ได้สวยงามอย่างที่เราคิดเสมอ รักที่มีการแย่งชิงสุดท้ายทุกคนต่างเจ็บปวดด้วยกันทั้งนั้น สุดท้ายเราก็ได้กลับมายังจุดเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้ง นั้นคือคำว่าเพื่อน

อย่างน้อยความรักครั้งแรกของผมกับหมงมันก็ได้สอนอะไรกับตัวผมเองมากมายมันทำให้ผมได้เรียนรู้ที่จะอยู่กับความปวดร้าวให้ได้ สิ่งที่ดีที่สุดคือการปล่อยวาง หลายสิ่งหลายอย่างที่ผ่านมาระหว่างผมกับหมง มันจะเหลือเพียงความทรงจำดีๆเท่านั้น รักของหมงเปรียบดั่งสายลมพัดผ่านมาเพียงให้เราได้รัยรู้ แต่ไม่สามารถจับต้องสัมผัสมันได้

คนต่อมาคือโชค เพื่อนที่รักยิ่งของผม แม้ว่าชวงเวลาหนึ่งผมกับโชคจะเกิดความรู้สึกที่มันมากกว่าเพื่อนไป แต่ผมกับโชคก็ไม่สามารถที่จะข้ามเขตกั้นบางๆของคำว่าเพื่อนไปได้ ผมมั่นใจว่าความเป็นเพื่อนของเราจะมั่นคงตลอดไป

คนสุดท้ายคือนุ เพื่อนที่เข้าใจในทุกอย่างที่เพื่อนคนอื่นๆเป็น เป็นที่เป็นเสาหลักแก่เพื่อนคนอื่นๆได้เสมอ

และที่สำคัญหมูคนที่ทำให้ผมรับรู้ว่า ความรักมันมีค่ามากเพียงไร เส้นทางความรักของเรามันจะต้องพบเจออะไรอีกผมเองก็ยังไม่รู้ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรู้ได้นั้นคือ ผมจะเผชิญกับมันได้เพราะคนที่อยู่เคียงข้างผมอย่างหมู และเพื่อนๆที่ผมรักและรักผมเหล่านี้ คงเหมือนที่หมูเคยบอกผมเอาไว้ ความสุขมันอยู่กับตัวเราเองเสมอ แค่เพียงเราค้นหามันให้เจอ
และในวันนี้ผมได้ค้นพบกับมันแล้ว ทุกคนย่อมรู้ว่าความรักมันเริ่มต้นขึ้นมาเมื่อใด

แต่จะมีใครบ้างที่จะรู้จุดจบของความรักกันบ้าง ความรักมีทั้งคุณและโทษในตัวของมันเอง อยู่ที่เพียงเราจะเลือกที่จะอยู่กับด้านใดต่างหาก

[THIP]

หมง .... รักแรก
โชค .... เพื่อนรัก
นุ ..... เพื่อนแท้
หมู ..... คนรัก

จะมีใครบ้างที่จะรู้จุดจบของความรักกันบ้าง ความรักมีทั้งคุณและโทษในตัวของมันเอง อยู่ที่เพียงเราจะเลือกที่จะอยู่กับด้านใดต่างหาก 
    

[Jingjoh]

 

[max]

 

[Just let it be]

เมื่อวันที่ฝนเริ่มซา

ท้องฟ้าเริ่มเปิด

ก็ยังมีแสงแห่งความหวังของวันพรุ่งนี้รออยู่เสมอออออ

ขอให้เล็กกะหมูมีความสุขไปนานๆๆๆๆๆๆ 

[Junrai_Hyper™]

หมง .... รักแรก
โชค .... เพื่อนรัก
นุ ..... เพื่อนแท้
หมู ..... คนรัก

จะมีใครบ้างที่จะรู้จุดจบของความรักกันบ้าง ความรักมีทั้งคุณและโทษในตัวของมันเอง อยู่ที่เพียงเราจะเลือกที่จะอยู่กับด้านใดต่างหาก 
    

ทิพย์ลืมใครไปหรือเปล่าครับ

หมง .... รักแรก
โชค .... เพื่อนรัก
นุ ..... เพื่อนแท้
เพลิง....คนรัก
หมู ..... รักครั้งสุดท้าย

 

[Jingjoh]

หมง .... รักแรก
โชค .... เพื่อนรัก
นุ ..... เพื่อนแท้
หมู ..... คนรัก

จะมีใครบ้างที่จะรู้จุดจบของความรักกันบ้าง ความรักมีทั้งคุณและโทษในตัวของมันเอง อยู่ที่เพียงเราจะเลือกที่จะอยู่กับด้านใดต่างหาก 
    

ทิพย์ลืมใครไปหรือเปล่าครับ

หมง .... รักแรก
โชค .... เพื่อนรัก
นุ ..... เพื่อนแท้
เพลิง....คนรัก
หมู ..... รักครั้งสุดท้าย

 

ถูกครับ

 

[Poes]

หมง .... รักแรก
โชค .... เพื่อนรัก
นุ ..... เพื่อนแท้
หมู ..... คนรัก

จะมีใครบ้างที่จะรู้จุดจบของความรักกันบ้าง ความรักมีทั้งคุณและโทษในตัวของมันเอง อยู่ที่เพียงเราจะเลือกที่จะอยู่กับด้านใดต่างหาก 
    

ทิพย์ลืมใครไปหรือเปล่าครับ

หมง .... รักแรก
โชค .... เพื่อนรัก
นุ ..... เพื่อนแท้
เพลิง....คนรัก
หมู ..... รักครั้งสุดท้าย

 

ถูกครับ

 

คุณพูห์ มาสะกิดให้คิดถึงเพลิงอีกแล้ว 

[gobgab]

..........หวังว่าท้องฟ้าจะสดใสไปอีกนานๆ.....

[pongsj]

บอกได้คำเดียว ประทับใจมากคับ

[THIP]

หมง .... รักแรก
โชค .... เพื่อนรัก
นุ ..... เพื่อนแท้
หมู ..... คนรัก

จะมีใครบ้างที่จะรู้จุดจบของความรักกันบ้าง ความรักมีทั้งคุณและโทษในตัวของมันเอง อยู่ที่เพียงเราจะเลือกที่จะอยู่กับด้านใดต่างหาก 
    

ทิพย์ลืมใครไปหรือเปล่าครับ

หมง .... รักแรก
โชค .... เพื่อนรัก
นุ ..... เพื่อนแท้
เพลิง....คนรัก
หมู ..... รักครั้งสุดท้าย

 

ถูกครับ

 

คุณพูห์ มาสะกิดให้คิดถึงเพลิงอีกแล้ว 

เพลิง .... คนรัก   แค่คิดก็น้ำตาซึมแล้ว  ลืมไปได้ไงเนี่ย   

[● MaYa~Boy ●]

ขอให้มีความสุขอย่างนี้ตลอดไปนะ

[FOAM]

ถึงเวลาที่เล็กควรจะมีความสุขที่แท้จริงซักที นะครับ

โชคดีครับ

[abcd]

ไม่ว่าเวลาที่ผมและหมูใช้ชีวิตร่วมกันมาจะผ่านมากี่ปีแล้วก็ตามแต่ยังมีสิ่งหนึ่งที่ยังค้างคาในใจผมเสมอ
ในวันหนึ่งในขณะที่ผมนั่งมองนอกประตูรถที่หมูขับเพื่อไปทานข้าวกัน ผมก็ถามหมูขึ้นมาโดยที่ตายังมองดูวิวข้างทาง

" หมูเราถามนายจริงๆนะ ทำไมนายถึงได้รักเรา " ผมถามออกไปก็นั่งนิ่งรอฟังคำตอบ แต่กลับมีแต่ความเงียบเป็นคำตอบ

" นายได้ยินที่เราถามไหม หมู " ผมหันหน้ากลับมาถามกับหมูอีกครั้งหลังจากนิ่งเงียบรอฟังคำตอบอยู่นานก็ไม่มีคำตอบจากหมู

" ได้ยินแล้ว เล็ก เรากำลังคิดอยู่นี้ไง " ไอ้คุณชายตอบแล้วนิ่งไป มือยังคงจับที่พวงมาลัยรถอยู่ ผมได้แต่นั่งมองใบหน้าของหมูยามที่กำลังครุ่นคิดเรื่องที่ผมถามไปอยู่ มารู้ตัวอีกครั้งก็ตอนที่หมูจอดรถหน้าร้านอาหารแล้ว

" ลงไปกินอะไรกันก่อนดีกว่านะเล็ก " หมูบอกผมแล้วเดินลงจากรถเดินนำหน้าไปยังภายในร้านอาหารที่หมูจอดรถอยู่

" เล็กที่นายถามเราว่าทำไมถึงรักนายนะ " หมูถามผมแล้วหยุดเหมือนจะคิดอะไรก่อน แล้วจึงพูดต่อ

" ตอบตามจริงในใจเราเลยนะเล็ก เราเองก็ไม่รู้ " หมูตอบผมแล้วยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม ผมจ้องดูหมูจนหมูวางแก้วลงผมถึงได้ถามต่อ

" นายไม่รู้ได้ไงอ่ะหมู "

" เล็กเรื่องบางเรื่องคนเรามันก็ไม่มีคำตอบหรอกนะ โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับความรู้สึกแล้วด้วยมันยิ่งไม่มีคำตอบเข้าไปใหญ่ "

" เราแค่อยากรู้เท่านั้นล่ะ ว่าทำไมนายถึงได้รักเรา "
" อืมนั้นซินะ ทำไมเราถึงได้รักนาย "

" นี่หมูตอบแบบนี้มันกวนกันนิ "

" ไม่ใช่ๆๆ เล็ก เราจะบอกนะ ถ้านายถามเราว่าทำไมเราชอบดื่มเบียร์หรือชอบทานอันนั้น อันนี้ เราตอบได้ว่าทำไม
เราถึงชอบ แต่นายทำว่าทำไมเรารักนาย เราตอบไม่ได้จริงๆ เรารู้แค่ว่าการได้คุยกับนายได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน ได้อยู่ด้วยกันทำสิ่งต่างๆร่วมกัน มันทำให้เรามีความสุข เราเองไม่รู้ว่ามันเริ่มรู้สึกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร "

" ถ้าวันหนึ่งนายเจอคนอื่นที่นายคิดว่าดีกว่าเราล่ะ " คราวนี้ผมเปลี่ยนคำถาม

" เราไม่ชอบคนดี โดยเฉพาะดีกว่านายแล้วด้วยเรายิ่งไม่ชอบ "

" นายประสาทหรือไงหมู ใครๆเค้าก็ชอบคนดีๆกันทั้งนั้นล่ะ "

" ก็เพราะว่าสำหรับเราแล้วไม่มีใครดีเกินนายหรอกนะ เล็ก เรารักใครเราไม่ได้รักที่เค้าเป็นคนดีหรือเปล่าแต่เรารักที่ตรงนี้ต่างหาก "

หมูพูดจบแล้วก็ยื่นมือมาวางทาบไว้ที่หน้าอกด้านซ้ายของผม พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าของหมู

" เราอยากให้ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมาเราได้ลืมตามาเห็นนาย ได้ใช้ลมหายใจด้วยกัน ได้หัวเราะได้ยิ้มด้วยกันแค่นั้นเราก็พอใจแล้ว เล็ก "

" เราก็เหมือนกัน หมู " ผมตอบพร้อมกับความสุขที่ล้นเอ่ในหัวใจ

" คราวนี้เราถามนายบ้างนะเล็ก ทำไมนายถึงรักเรา " หมูถามคำถามที่ผมถามไปกลับคืนผม ผมนิ่งไปสักครู่ก่อนจะตอบหมู

" นั้นนะซิ ทำไมเราถึงรักนาย " ผมตอบแล้วเราสองคนก็นั่งจ้องตากันก่อนจะหัวเราะขึ้นมาเกือบจะพร้อมๆกัน


ตั้งแต่นั้นมามันเลยเหมือนแค่เราสองเท่านั้นที่รู้กันเองว่าทำไมเราทั้งสองถึงได้รักกัน ไม่มีคำถามว่าทำไมอีกต่อไประหว่างผมกับหมู คงเหมือนที่หมูบอก ทุกคำถามมีคำตอบของมันอยู่แล้ว อยู่ที่เราจะค้นหามันเจอเมื่อไหร่เท่านั้นเอง
และตอนนี้ผมคิดว่าผมค้นพบคำตอบนั้นแล้ว

[abcd]

"สุดท้ายคือนายและเรา"

คนส่วนมากมักที่จะหวังให้ความรักเป็นอย่างที่ตนเองต้องการ แต่มันจะมีสักกี่คนที่ได้อย่างที่ใจตนเองหวังไว้
ผมเองก็เป็นหนึ่งในหลายๆคนที่เคยได้สัมผัสและเรียนรู้กับคำว่าผิดหวังมาแล้ว ทุกวันนี้ผมจึงทำทุกวันให้เป็นวันที่ดีกับผมและหมูเสมอ การป่วยครั้งนี้ของผมจะถือว่าเป็นสิ่งที่ดีอีกอย่างในชีวิตของผมเองก็ได้ เพราะมันทำให้ผมได้รับรู้ถึงความรักและห่วงใยจากหมู ที่มีให้ผมมันมีค่ามากมายแค่ไหน


คำว่ารักคนเราพูดออกมาจากปากมันง่าย แต่จะมีสักกี่คนที่มีความรู้สึกหรือรู้จักมันดีอย่างที่ตนเองพูดออกมาบ้าง
แต่อย่างน้อยคำว่ารักที่ออกมาจากริมฝีปากของหมู มันทำให้ผมรู้ว่ามันมาจากหัวใจของเค้าจริงๆ การที่เราอยากให้ควารักขอเราเป็นอย่างที่หวัง มันยากนะ แต่ที่ยากกว่านั้นคือจะทำความรักที่เราเองมีอยู่แล้ว ให้มันดีได้ตลอดไปมันกับยากกว่ามากนัก


ใช่ว่าผมกับหมูจะไม่เคยมีปัญหาหรือทะเลาะกัน ถึงเราจะรักกันแค่ไหน แต่ยังไงคนเรามันต้องมีปัญหาขัดแย้งกันบ้างล่ะครับ เรื่องที่เราทั้งคู่ทะเลาะกันมันมักมาจากนิสัยส่วนตัวของเราเองทั้งคู่ซะมากกว่า ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องเอาซะเลย กลับมานั่งๆคิดดูถึงเรื่องที่ผ่านมาผมก็ได้แต่หัวเราะขำๆกับมัน ทะเลาะกันไปได้นะกับไอ้เรื่องแค่นี้


ผมถือว่าการเดินทางของหัวใจผม มันมาถึงครึ่งทางของชีวิตผมแล้ว อีกครึ่งทางเดินของชีวิตผมต่อไปนี้จะมีหมูอยู่เคียงข้างถึงวันข้างหน้ามันจะเกิดอะไรขึ้นมา ระหว่างผมกับหมู สุดท้ายเราอาจจะต้องเลิกลากัน แต่ผมก็ดีใจที่ชีวิตหนึ่ง ผมได้พบเจอกับคำว่ารักแท้ เพราะเราไม่อาจรู้อนาคตได้ แล้วเรามาติดตามเรื่องของหมูกับผมกันต่อนะครับ

ตอนนี้กำลังเรียบเรียงเรื่องอยู่ ผมยังไม่แน่ใจว่าควรจะเริ่มที่ตรงไหนดี มันมีหายเรื่องราวเหลือเกินเยอะจนผมเองยังงงๆว่าทำไหมมันเยอะได้ขนาดนี้ครับ

[abcd]

หลายคนคงมีความรู้สึกเหมือนผมนะครับ หากว่าคนที่เรารักได้ทำอะไรสักอย่างเพื่อเรา โดยที่เราไม่ได้เรียกร้อง
แต่บางที่มันก็ทำให้เราอึ้งไปได้เหมือนกันกับสิ่งที่เค้าทำให้นะ เหมือนอย่างเหตุการณ์ที่ครั้งหนึ่ง ที่หมูทำให้กับผม
มันยิ่งกว่าคำว่าอึ้งเลยครับ ผมล่ะทึ่งในการกระทำครั้งนั้นของไอ้คุณหมูมากๆๆๆๆ ถึงมากที่สุด ช่างทำไปได้นะคนเรา
เหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นตอนที่หมูกลับมาจากไปดูงานที่เยอรมันครับ


ผมไปรับหมูที่สนามบิน แล้วเราก็เดินทางกลับด้วยรถแท๊กซี่ ไม่มีการพุดคุยกันระหว่างผมกับไอ้หมูเลย มีแต่เสีนยงเพลงที่ดังมาจากการเปิดของคนขับรถ มีเพียงมือของสองเราที่เกาะกุมกันอยู่ เป็นการถ่ายทอดความรู้สึกผ่านถึงกันที่ผมรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องใช้คำพูดใดๆ เราทั้งคู่เองก็เหมือนจะรู้ว่าต่างฝ่าย ต่างคิดถึงกันแค่ใหน


เมื่อมาถึงบ้านของเรา ผมกับหมูเอาแต่นอนกอดกันเป็นชั่วโมง ลืมไปว่าหมูมันยังไม่อาบน้ำเลย แต่ช่วงเวลานั้นลืมไปหมดครับ ขอกอดให้หายคิดถึงก่อน กว่าเราจะลุกขึ้นจากเตียงนอนได้ก็ปาไปเกือบสองชั่วโมงครับ คือหมูมันหลับไปผมก็นอนกอดมันแล้วมองดูหมูหลับ เวลาหมูมันหลับนี้หน้าตามันเหมือนเด็ดๆที่ไร้เดียงสาจัง(สำหรับความรู้สึกของตัวผมเองครับ)

พอหมูตื่นผมกับหมูจึงออกไปทานข้าวข้างนอกกัน ช่วงที่ทานข้าวกันไปเราถึงได้พูดคุยกันครับ หมูเล่าให้ฟังว่าตอนที่อยู่โน้นต้องทำอะไรบ้าง หลังจากทานข้าวเสร็จเราทั้งคู่ก็นั่งดื่มกันต่อจนสองทุ่มจึงได้กลับบ้านของเรากัน ถึงบ้านหมูเดินไปที่ห้องนอนก่อนจะหยิบซองสีน้ำตาลมาให้ผม ผมยื่นมือไปรับก่อนจะไปนั่งที่โซฟา ส่วนหมูก็เดินตามมานั่งข้างตัวผมเช่นกัน หมูบอกผมว่าเห็นปุ๊บคิดถึงผมปั๊บเลย เลยคิดว่าซื้อมาเป็นของฝากให้ผม ผมต้องดีใจแน่ๆถ้าเห็นสิ่งที่หมูซื้อมาให้


ผมมองซองในมือสลับกับใบหน้าที่ยิ้มแบบภูมิใจเสนอของหมู รู้สึกแปลกๆกับสิ่งของที่อยู่ภายในซะแล้วซิ
ผมลงมือจัดการแกะซองออกมา และล้วงมือเข้าไปในซองเพื่อหยิบสิ่งที่อยู่ภายในนั้นออกมา เมื่อผมได้เห็นสิ่งที่อยู่ภายในซองนั้น ผมหันไปมองหน้าไอ้คุณหมูทันทีอย่างรวดเร็ว เพราะสิ่งที่อยู่ในมือผมนั้นคือ หนังสือนู๊ดครับ แถมเป็นนู๊ดของวัยรุ่นต่างประเทศอีกต่างหาก

ผมถามว่าทำไหมมันถึงซื้อมาให้ผม รู้ไหมครับมันบอกว่ายังไง มันบอกว่าก็เวลาที่ไปซื้อหนังสือด้วยกันผมชอบหยิบหนังสือนู๊ดขึ้นมาดูอ่ะ เลยคิดว่าผมคงอยากได้ (ขอออกตัวก่อนนะครับ คือสมัยก่อนมันยังมีหนังสือแบบนี้วางขายได้ครับ ตามแผงหนังสือทั่วไปอ่ะครับ ผมก็หยิบๆมาดูปกนายแบบเป็นใครแค่นั้นเอง เพราะตอนนั่นดาราชอบมาถ่ายกันเยอะครับ ) และเหตุผลที่มันซื้อของต่างประเทศมาให้นั้นก็เพราะ มันบอกผมว่าหนังสือนู๊ดของไทยมันมีแต่นายแบบแก่ๆ หรือมีอายุครับ มันเลยเล่นซื้อมาแบบเด็กวัยรุ่น รุ่นไหนรู้ไหมครับ มันเล่นรุ่นที่ว่าผมมองดูแล้วมันจะถึง15กันหรือเปล่านี่ ทำไปได้นะไอ้คุณหมูที่รัก รักนะหมูแต่คราวหน้าไม่ต้องโว๊ย

[abcd]

http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2A44C4PB0&Autoplay=0

ทุกเช้าแก้วกาแฟแก้วเดิมก็ยังคงอยู่ หากแต่เพียงคนที่เคยชงให้กลับหายไป สิ่งที่เหลืออยู่คือความเงียบและเหงา
สุดท้ายเรื่องมันจะจบลงอย่างไร ก็คงต้องให้เวลามันเป็นเครื่องตัดสินก็แล้วกันครับ

รู้สึกบ้างไหม ทำใมเดี๋ยวนี้
เราไม่ค่อยยอมกันไม่ค่อยแคร์กันเท่าไร
รู้สึกบ้างไหมทำใมเดี๋ยวนี้ เดินไม่ค่อยจูงมือ
ไม่เชื่อถือในคำพูดกัน
เหมือนรักเรากำลังอิ่มตัวแล้ว
ฉันว่าเราควรอย่าพบกันพักหนึ่ง
อยู่อย่างเหงาๆเราคงจะได้รู้ ขาดกันไปจะทนได้ไหม
หากไม่มีกันอยู่
อยู่อย่างเหงาๆบางทีจะได้รู้ หากมีใครบางคนเข้ามา จะได้ลองคิดดู
ว่าใจเราต้องการเขาไหม หรือว่าใจยังคงโหยหา
อยากกลับมาเพื่อรักกันเหมือนเดิม
แค่ห่างกันดูให้เธอรู้ไว้ มันไม่ใช่เลิกกัน
แค่ให้ถอยไปปรับตัว
ถ้าหากยังมัวมาเจอซ้ำๆทำทุกวันเหมือนเดิม
ยิ่งซ้ำเติมในรอยหมางกัน

[gobgab]

...........อยู่อย่างเหงาๆเราคงจะได้รู้....

...........แต่ถ้าอยู่อย่างนี้เราจะยิ่งห่างกันไปเรื่อยๆ.....

[Junrai_Hyper™]

 

[abcd]

งง คือรายอ่ะพูห์ 

[THIP]

ทุกเช้าแก้วกาแฟแก้วเดิมก็ยังคงอยู่ หากแต่เพียงคนที่เคยชงให้กลับหายไป สิ่งที่เหลืออยู่คือความเงียบและเหงา
สุดท้ายเรื่องมันจะจบลงอย่างไร ก็คงต้องให้เวลามันเป็นเครื่องตัดสินก็แล้วกันครับ


อ่านแล้วงงค่า  ตกลงจะจบแบบให้คิดเอง หรือ จบแบบเศร้ากันเนี่ย 
เอ หรือยังไม่จบ

[● MaYa~Boy ●]

ขอบคุณที่มาต่อนะคับ

[Poes]

งง จาจบเศร้าเหรอ 

[Just let it be]

ง่า

ทำไมตอนจบลงท้ายด้วยเพลงนี้อะ

สุดท้ายถ้าหากชีวิตนี้ได้พบเจอกับรักแท้สักครั้งก็คงจะดีไม่ใช่น้อยเลย

เหมือนกับเล็กที่ได้เจอกับหมู 

[Junrai_Hyper™]

งง คือรายอ่ะพูห์ 

อารายทามเป็นงง

เอามาลงเองแท้ๆ

อ่านแล้วบีบหัวใจอะ

สงสารเล็กอะ