มาต่อให้แย้วจ้า..
/////////////////////////////////////////////////////////////////
ผมเคยคิดเสมอว่าหากเรามีสติ และใช้เหตุผลจะทำให้เราพ้นผ่านปัญหาต่างๆไปได้ แต่เมื่อเจอปัญหาเข้าจริงๆโดยเฉพาะปัญหาที่มาจากเรื่องของหัวใจแล้วด้วย เราจะเหมือนคนที่ไร้ปัญญา กลายเป็นคนที่โง่งม มองไปทางใดก็เหมือนเจอกับกำแพงขวางกั้น ทุกอย่างเป็นเช่นทางที่ตันไม่มีทางออก ซึ่งไม่ต่างจากตัวของผมที่เป็นอยู่ ความจริงแล้วมันอาจจะไม่ใช่ปัญหาอะไรร้ายแรงใหญ่โตก็ได้ ยิ่งหมูเอาแต่นิ่งเงียบ ยิ่งทำให้ผมอดที่จะหวาดระแวงไม่ได้
ผมเดินเล่นอยู่ภายในห้างที่ร้านผมเปิดสาขาอยู่ เดินไปนั่งที่ร้านกาแฟหากินแฟดื่ม เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเลยจิตใจมันฟุ้งซ่านไปหมด ผมไม่ชอบตัวเองในอารมณ์แบบนี้เลยมันหดหู่เหลือเกิน
" ว่าไงหมู " ผมกรอกเสียงลงไปในมือถือ เมื่อกดรับแล้ว
" อยู่ไหนอ่ะเล็ก เรารออยู่ที่ร้านนะ "
" เราอยู่ชั้นสอง นั่งดื่มกาแฟอยู่ เอาอย่างนี้แล้วกัน นายขึ้นมาหาเราบนนี้ดีกว่า เราจะรออยู่ที่นี่แล้วกัน "
" ได้งั้นนายรออยู่ที่นั้นนะ เล็ก " ผมวางสายจากหมูแล้วนั่งดื่มกาแฟต่อไป จนเห็นร่างของหมูกำลังเดินเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่
" วันนี้จะกินอะไรกันดี เล็ก " หมูถามผมเมื่อนั่งลงที่เก้าอี้ข้างตัวผม
" ทานแถวนี้แล้วกันนะ หมู เราไม่อยากไปข้างนอก "
" ตามใจนายละกัน เล็ก แต่ว่านายอยากทานอะไรล่ะ "
" อะไรก็ได้ หมู " ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องที่ยังคาใจผมอยู่หรือเปล่าไม่รู้ ผมรู้สึกหงุดหงิดใส่หมูมัน
" งั้นทานเอ็มเคแล้วกันนะ นายชอบไหมใช่เหรอ เล็ก " ผมรู้ว่าหมูคงรู้สึกว่าผมอารมณ์ไม่ดีใส่เค้า แต่เค้าก็ยังคงยิ้มแย้มให้ผมเหมือนเคย เวลากลุ้มใจอยู่อาหารที่เราชอบ ยังรู้สึกเลยว่ากินไม่ค่อยลง เป็นอาหารมื้อเที่ยงที่ฝืดคอมากๆสำหรับตัวผมเอง
" เล็ก เราไม่ชอบเลยนะ ที่นายเป็นแบบนี้ " หมูพูดขึ้นมาเมื่อเห็นผมเอาแต่เขี่ยอาหารในชามไปมา
" แล้วนายคิดว่าเรอยากให้มันเป็นแบบนี้เหรอ หมู นายกำลังทำอะไรอยู่ หมู หรือนายมีปัญหาอะไรก็บอกเรามาซิ
นี่นายเล่นเก็บเอาไว้คนเดียวแบบนี้ แล้วจะให้เราคิดยังไง " ผมตอบหมูด้วยน้ำเสียงที่มีอารมณ์
" เล็ก เราไม่รู้ว่าจะพูดยังไงนะ เราไม่เคยคิดจะปิดบังอะไรนายเลยนะ แต่ว่าเรื่องนี้มันพูดลำบาก "
" งั้นแล้วแต่นายแล้วกัน หากนายเห็นว่าเราเป็นแค่คนอื่น เราจะไม่สนใจเรื่องนี้อีกแล้ว เราไปทำงานก่อนนะ "
ผมลุกออกจากร้านไปอย่างเร็ว เข้ามาในร้านผมเดินเปิดประตูไปนั่งลงหน้าเครื่องคอม ผมสั่งพวกน้องๆว่าถ้าหมูเข้ามาในร้านให้บอกว่าผมไม่ว่าง ยุ่งอยู่กับงาน ความรู้สึกของผมมันสั่นคลอน ใจมันหวิวๆเมื่อนึกถึงว่าคนรักกันมาใช้ชีวิตร่วมกันมันต้องไม่เรื่องที่จะปิดบังกันซิ แต่สิ่งที่หมูแสดงอยู่มันทำให้ผมเริ่มไม่มั่นใจในรักของหมูและผมซะแล้ว ผมอยากจะทำใจให้เชื่อใจหมู แต่ผมก็ทำไม่ได้เลย ผมได้แต่นั่งร้องไห้หน้าเครื่องคอมในห้องทำงาน
ทำไมนะแค่หมูบอกผมเท่านั้น ความรู้สึกแย่ๆคงไม่เกิดขึ้นมาระหว่างเราแบบนี้ มือถือผมดังขึ้นมา ผมหยิบมันขึ้นมาดู หมูส่งข้อความมาให้ ผมกดเปิดอ่านข้อความ ทั้งที่น้ำตายังเอ่อล้นตาผมอยู่อย่างนั้น
กลับคอนโดแล้วเราจะเล่าทุกอย่างให้ฟังนะ เราขอโทษ
อย่าคิดมาก เรารักนายเสมอและจะตลอดไป
หมู
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
