หัวข้อ: [story]เด็กช่างรักจริง....ภาคเจตเปลี่ยนไป by เจตนา

[Shumi]

เจตตคตตตตต ถึงไอนั่นมันน่ารักก็จริง แต่กินไม่ได้นะเว้ย อย่ากินหละ  (แต่ตามเรื่องคงต้องกินแหง ๆ) 
แม็ก เอ๊ย ชะนีไม่อร่อยหรอก กินลงไปได้ยังไง กินตาเจตดีกว่า อร่อยกว่ามากมาย 

[vorest]

ไม่นะ ...

มาต่อให้เคลียร์ทีคับ

[THIP]

อ่านแล้วอึ้ง
อึ้งครั้งที่ 1 แม็กนอนกับเพ็ญ  
อึ้งครั้งที่ 2 แม็กแต่งงานกับเพ็ญ  
อึ้งครั้งที่ 3 วัตบอกรักเจต  
อึ้งครั้งที่ 4 ขวดสีชมพู จะทำอาร้ายยยยยยยยยยยย  

[No_ProMises]

มาอีกรอบ !!!


ประกาศ
 :โหลๆ: :โหลๆ:   พี่แน๋ววววววววววววว

มาต่อด่วนๆๆ นะค้าบบบบบบบบบบบ

พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

[bass]

 :โหลๆ: :โหลๆ: :โหลๆ: :โหลๆ: :โหลๆ: :โหลๆ: :โหลๆ: :โหลๆ: :โหลๆ: :โหลๆ:



อยากบอกให้โลกรู้ ว่า  โลกทั้งใบ รอคอย พี่แน๋ว ที่นี่
 






 




เร็วๆๆๆๆๆๆๆ เลย นะจ๊ะเจ้จ๋า

[balloonza]

แง...แง

เอาอีกแล้ว.....ไม่ถามไม่พูดจาเชื่อแต่สิ่งที่ตัวเองคิดอีกแล้ว

เหอ ๆ  สงสารแม็กเหมือนกันนะเนี่ย

ถ้าโดนมอมเหล้าแล้วลากเข้าห้องหวังทำผัวล่ะก็

คงเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด  แงแง

รีบๆ มาต่อนะค้าบ   กำลังลุ้น

[STAR]

  :เชิป2: :really2:ซักผ้าล่ะซิ

[Poes]

รอแน๋วอยู่นะ  มาต่อหน่อยเร็ว คนดี้ คนดี

[abcd]

แอ่ะ...ใครที่เคยอ่านมาแย้วอย่ามาสปอยจิ  

**********************************************************************************

ผมลุกขึ้นจากเตียงเข้าในห้องน้ำหาบางสิ่งบางอย่าง แล้วผมก็เจอมันวางอยู่ข้าง ๆ ประตูห้องน้ำมันมีขวดสีชมพูน่ารักแต่ข้างในมันพิษสงเหลือประมาณผมจับมันไว้แนบอกค่อย ๆ เปิดฝา…..จากนั้นก็เทผงซักฟองที่ผมใส่ไว้ในขวดวิกซอลลงบนกาลามังตีให้เป็นฟอง เดินไปหยิบกางเกงของแม็กลงมาแช่ก้มหน้าก้มตาซัก อารมณ์โกรธทวีขึ้นอย่างรุนแรงผมเขวี้ยงกางเกงแม็กลงกับพื้น ใช้เท้ากระทืบ ๆ ๆ ทำไมแม็กต้องทำกับเราอย่างนี้ เราไม่ดีตรงไหน ผมนั่งทรุดตัวลงกับพื้นหยิบกางเกงแม็กขึ้นมากอดแนบอก เปิดฝักบัวให้น้ำมันไหลมาล้างน้ำตาตัวเอง(เหมือนนางเอกมิวสิกวีดีโอ) ซักพักก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ไอ้วัดนั้นเอง
“กูอยู่หน้าห้องมึงเปิดให้กูหน่อย” ผมค่อย ๆเดินออกจากห้องน้ำเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้แห้ง แล้วเดินไปเปิดประตูให้ไอ้วัด
“อาบน้ำเหรอ”
“เปล่า ซักผ้านะ” ไอ้วัดเดินเข้ามานั่งที่โซฟา ผมเดินมานั่งฝั่งตรงข้าม
“วัดกูว่าจะย้ายที่เรียน”
“มึงจะย้ายไปไหน” ไอ้วัดพูดด้วยสีหน้าที่ดูตกใจ
“ยังไม่รู้แต่กูไม่อยากเรียนที่นั้น ที่นั้นมันมีแต่ภาพของคน ๆ หนึ่งที่กูรักเขา แต่เขาก็ทิ้งกูไป”
“ทำไมมึงต้องหนีมันด้วยมึงจะยอมแพ้มันเหรอ”
“กูไม่ได้อยากยอมแพ้แต่ตอนนี้กูแพ้แล้ว” พูดไปก็กินน้ำตาตัวเองไปเค็มมาก
“ถ้ามึงย้ายกูจะย้ายตามมึง” ไอ้วัดพูดด้วยสายตาที่ดุดัน
“ไม่ต้องหรอกใกล้จะสอบแล้วมึงอยู่ที่นี้แหละ”
“ไม่ ถ้ามึงไปกูก็จะไปกูรักมึงนะ มึงอย่าทิ้งกูสิ กูทนมามากพอแล้วนะให้โอกาสกูบ้างสิ” ผมจ้องหน้ามองหน้า ไอ้วัดลุกขึ้นเดินมาที่ผมนั่งลงข้าง ๆ แล้วกอดผม ทำไมเราไม่ขัดขืนนะ แล้วสามัญสำนึกของผมก็ผุดขึ้นมาผมลุกขึ้นแกะมือไอ้วัดออก
“มึงรังเกียจกูเหรอ”
“เปล่า แต่เราเป็นเพื่อนกันนะวัด”
“ทำไมเพื่อนกันเป็นแฟนกันไม่ได้เหรอ”
“แล้วแฟนมึงละจะคิดยังไง”
“มันไม่สนใจกูแล้วมันมีแฟนใหม่ไปแล้ว”
“หา...ตั้งแต่เมื่อไร” ผมตกใจเล็กน้อย
“ตั้ง2เดือนแล้ว เห็นไหมมึงไม่เคยเห็นหัวกูเลยมึงไม่เคยรู้หรอกว่าชีวิตกูจะเป็นยังไง” ผมรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย
“แต่ช่างเถอะกูไม่ว่ามึงหรอก เพราะมึงเป็นคนที่กูรัก” วัดยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันนะ
ก๊อก ๆ ๆ เสียงประตูถูกเคาะ ผมกำลังจะเดินไปเปิด แต่ช้าไปกว่าไอ้วัดมันเดินไปเปิดประตูก่อนผมชายผู้ปรากฏต่อหน้าผมตอนนี้คือแม็ก......................................ผั๊ว.......ไอ้วัดชกไปที่หน้าของแม็ก แม็กเซล้มลงอย่างไม่เป็นท่า แม็กลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วเดินเข้ามาหาไอ้วัด....................อย่ายอมมันนะวัดฆ่ามันเลย รักมากก็เกลียดมาก

[abcd]

-----*****----- แม็กลุกขึ้นมาพร้อมกับพุ่งมาที่วัดแต่ไม่ได้ต่อยแม็กผลักวัดให้พ้นทางแล้วดิ่งตรงมาที่ผม ช่วยด้วย แม็กจะฆ่าผมแล้ว ไอ้วัดรีบเข้ามาดึงแม็กไว้ แม็กหันไปต่อยไอ้วัด 1 ทีด้วยขนาดตัวของแม็กที่บึกบึนกว่าไอ้วัดทำให้ไอ้วัดกระเด็นล้มลงไปตามแรง แต่ไอ้วัดก็พยายามที่จะลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้ามาแม็กอีกครั้ง
“มึงหยุดอยู่ตรงนั้นไอ้วัด เรื่องของกู มึงอย่ายุ่ง” แม็กหันไปชี้หน้าไอ้วัด
“แต่กูต้องยุ่ง” ไอ้วัดเถียง
“มึงอยากมีเรื่องไปมากว่านี้เหรอไอ้วัด”
“ถ้าเป็นเรื่องของเจต กูต้องยุ่ง มึงทำร้ายเจตมามากพอแล้วนะไอ้แม็ก มึงรู้ไหมว่าเจตมันเสียใจมากขนาดไหน กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ที่มึงทำให้เจตต้องเสียน้ำตา ยอมที่จะตัดความสัมพันธ์กับพ่อแม่ เจตมันรักมึงมากแต่สุดท้ายมึงก็ทำให้เจตต้องเสียใจ ฮือ ๆ ๆ วันนี้กูขอพูดบ้าง มึงรู้ไหมไอ้แม็กว่ากูก็รักเจต และไม่ได้รักแบบเพื่อน แต่รักแบบแฟน ฮือ ๆ ๆ” แม็กหันมามองหน้าผม
“แต่กูก็พูดไม่ได้ เพราะเจตมันมีมึง ทีแรกกูก็ดีใจที่มีคนที่รักเจตมากมาย กูพยายามที่จะตัดใจไม่รักมัน แต่ทุกครั้งที่เจตร้องไห้ เพราะมึงกูยิ่งเจ็บยิ่งกว่าเจตเป็นร้อยเท่า แล้ววันนี้มึงยังมีหน้ามาหาเจตมันอีกเหรอ ฮือ ๆ ๆ มึงมันคนใจดำอำมหิต ไม่รักเจตมันแล้วหลอกมันทำไม” ทุกคำพูดของไอ้วัดมันทำให้น้ำตาของผมไหลออกมาอย่างมากมาย
“พอเถอะวัดอย่าพูดอีกเลย พูดไปมันก็ไม่มีประโยชน์อีกแล้ว เขาเลือกทางเดินของเขาแล้วละ”
“เจตมึงต้องฟังกูนะ”
“ออกไป มึงออกไปจากชีวิตกู ออกไป๊” พลังเสียงยิ่งกว่าน้ำตกไนแองการ่า
“ครั้งนี้กูรู้ว่ากูผิด แต่ก็ก็มีเหตุผลที่ต้องน่าจะฟังกูบ้างตอนนี้มึงคงเกลียดกูมาก แต่กูอยากให้มึงรู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมากูรักมึงและตอนนี้ก็ยังรักมึงและจะรักมึงตลอดไป ถ้ามึงรักกู มึงน่าจะเข้าใจกูมากกว่าคนอื่นไม่ใช่มาต่อว่าและไล่ดูเหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้ มึงไว้ใจกูบ้างไหม น้ำตาของกูวันนี้จะเป็นเครื่องพิสูจน์เป็นอย่างดีว่ากูรักมึงมากขนาดไหน” จริงครับผมไม่เคยเห็นแม็กร้องไห้มากมายขนาดนี้
“วันนี้กูเข้าใจดีแล้วว่าขนาดคนที่เขาว่าเขารักกูยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อกูเขายังไม่ฟังกูไม่ถามเหตุผล กลับมองว่ากูผิดที่ไปมีอะไรกับเพ็ญ ถ้ามึงจะเข้าใจอย่างนั้นกูก็จะไม่พูดอีกแล้ว กูจะเข้าใจว่านี้คือคนที่รักู ขอบใจสำหรับความรักที่มึงเคยให้กู ต่อไปกูก็คงไม่มีใครอีกแล้ว ขอให้มึงโชคดีกับรักครั้งใหม่ วัดดูแลเจตดีดีนะ กูรู้ว่าถ้าเป็นมึงคงดูแลเจตได้ดีกว่ากู กูมันคนเลว คนเลวอย่างกูคงไม่เหมาะสมกับเจตเหมือนอย่างมึงหรอก ลาก่อนนะเจต” แม็กมองผมอีกครั้งด้วยตาที่เต็มไปด้วยน้ำไสไสผมผิดเหรอ แม็กค่อย ๆ หันหลังเดินออกไปจากห้อง แล้วแม็กก็เดินจนหายลับตาผมไป ผมเดินกลับเข้าไปในห้องแล้วล้มตัวลงนอนอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันหลับไปตอนไหนไม่ทราบในความฝันนั้นผมฝันเห็นแม็กมานั่งรอผมที่หน้าประตูผมสะดุ้งตื่นขึ้น กี่โมงแล้วเนี๊ยะ 6 โมงเย็นแล้วผมเดินออกไปที่ห้องรับแขกวัดยังนั่งอยู่ที่โซฟา
“ออกไปทานข้าวไหม”
“ไม่อะอยากกินเหล้ามากกว่า” ผมตอบวัด
“แล้วเรื่องแม็กละ”
“ช่างเถอะ” จริง ๆ แล้วในใจผมยิ่งสับสนยิ่งวันนี้แม็กเข้ามายิ่งทำให้หลาย ๆ อย่างในหัวผมมันปนกันไปหมดแม็ก ไม่ได้นอนกับเพ็ญจริงเหรอ แล้วสิ่งที่เราเห็นละ ปวดหัว ๆ ๆ ๆ ผมมานั่งกินเหล้ากับไอ้วัดที่ผับแห่งหนึ่งย่านชานเมือง ผมมองดูคนข้าง ๆ ที่เขามากับคู่ ชายหญิง ทำให้ผมคิดไปว่าถ้าผมเป็นผู้หญิงก็คงจะดีไม่น้อยป่านนี้คงไม่มีอุปสรรคขวางหนามมากมายขนาดนี้ ผมนั่งไปซักพักก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน ไม่ใช่ใครที่ไหนนั้นแม็กนี้นา ผมหันไปมองหน้าไอ้วัด ไอ้วัดก็ส่ายหัว แต่สิ่งที่ผมตลึงพรึงเพริดมากที่สุดนั้นก็คือแม่แม็กมากับแม็กด้วย
“กูไม่รู้เรื่องนะ” แม็กกับแม่เลือกมานั่งโต๊ะที่ใกล้กับผม ผมพยายามที่ไม่หันไปมอง ไอ้วัด ทั้งชงเหล้าทั้งตักกับแกล้มให้ผม อย่างขมักเขม้น จนผมอดที่จะสงสารไอ้วัดไม่ได้ ผมชำเรืองไปมองทางด้สนแม็กเห็นแม่นั่งยิ้มหันมาทางผม จริง ๆ จะมองไปอายุแม่ไม่น่ามานั่งได้เลยนะ ผมไม่กล้าแม้แต่จะลุกไปไหว้แม่ ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร ผมนั่งได้ซักพัก ก็มีมือมาเกาะที่ไหล่ของผมผมหันไปมองแม่แม็กยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ
“ไปคุยกับแม่หน่อยได้ไหม”*************

[abcd]

ผมลุกเดินตามไปอย่างง่ายดายโดยมีสายตาของวัดมองตามอย่างเศร้าส้อย แม่เดินออกมานั่งที่ม้าหินอ่อนด้านหน้าร้านผมเข้ามานั่งด้วย
“เจตเป็นไงบ้างลูก”
“ก็เรื่อย ๆ ครับแม่ไม่มีที่ต้องเสียใจไปมากกว่านี้แล้ว”
“แม่นะเข้าใจดีว่าลูกเสียใจมากขนาดไหน แต่แม่ยังเชื่อในตัวของแม็กว่าแม็กรักลูกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแม็กน่าจะมีเหตุผลที่น่าจะเพียงที่ลูกเจตน่าจะฟังแม็กบ้างนะ”
“..........................”
“เหตุการณ์ในวันนั้นอยู่ในสภาพที่แม่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก แม็กมันบอกแม่ว่ามันไม่รู้ว่าเข้าไปนอนในห้องนั้นได้ยังไง และก็คิดว่ามันไม่ได้ทำอะไรกับเพ็ญ”
“ขอบคุณแม่ที่บอกผม และแม็กไม่น่าที่จะทำให้แม่ต้องลำบากเพื่อมาบอกผมด้วยเรื่องแค่นี้ ผมขอบคุณแม่แม่นะครับที่บอกผม ผมรักแม่นะครับ แต่แม็กเลือกทางถูกแล้วนี้ครับยังไงผู้ชายก็ต้องแต่งงานกับผู้หญิง ผมขอโทษครับแม่ ผมเชื่อสายตาผมมากว่า ฝากบอกแม็กด้วยนะครับว่าขอให้โชคดี” ผมลุกขึ้นเดินกลับที่โต๊ะรู้ดีการทำแบบนี้เป็นการเสียมารยาทแต่ผมก็ต้องทำ ผมเดินจนมาถึงโต๊ะ ก็บอกให้วัดเปลี่ยนร้าน ผมออกจากร้านพร้อมกับวัด แม่แม็กยังนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อน ผมมองหน้าแม่ แม่ก็มองหน้าผม ผมเดินเข้าไปหาแม่แม็กอีกครั้ง
“ขอบคุณครับแม่” พร้อมกับยกมือไหว้ แม็กเดินตามออกมา ผมรีบเดินออกไป
“ลูกเจต” แม่ของแม็กเรียกผมอีกครั้ง ผมหันไปตามเสียงเรียก
“แม่ขอกอดลูกหน่อยได้ไหมจ๊ะ” ผมเดินเข้าไปหาแม่ แม่แม็กกอดผมไว้ ผมซบหน้าไปที่ไหล่ของแม่ แม่เอามือลูบหัวผม
“แม่รักลูกเจตนะ แม่ไม่เคยเห็นแม็กจะรักใครเท่าลูกเจตเลย” ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าแม่อีกครั้ง
“ผมไปแล้วนะครับ” ผมรีบเดินออกมาจากจุดที่แม่แม็กอยู่ เพราะกลัวว่าแม่แม็กจะเห็นน้ำตาของผมที่กำลังจะไหล ผมรีบขึ้นรถ ไอ้วัดบึ่งรถออกไปทันทีไม่มีเสียงไดไดที่จะหลุดจากของผมและไอ้วัด ผมมองไปบนถนนด้วยสายตาที่เลื่อนลอย ไอ้วัดมาจอดอยู่ร้านอาหารอีกร้าน ผมเดินลงไปสั่งเบียร์มากินต่อ
“ค่อย ๆ กินก็ได้ เดี๋ยวก็เมาหรอก” เสียงไอ้วัดส่งมาเตือนผม
“ไม่เป็นไร กูยังไม่เมา”
“เจตมึงจะรับรักกูได้หรือยัง มึงจะให้กูรอมึงไปถึงไหน”
“...............................”

[abcd]

***** “เจตมึงจะรับรักกูได้หรือยัง มึงจะให้กูรอมึงไปถึงไหน”
“...............................”
“มึงตอบกูเถอะว่ามึงจะรับรักกูเมื่อไร”
“วัด มึงเป็นเพื่อนรักกูนะ กูไม่อยากเสียเพื่อนที่ดีที่สุดของกู” ไอ้วัดนิ่งไปซักพัก
“กูเข้าใจแล้วละ ถึงมึงจะไม่รักกู แต่มึงจำไว้ว่ากูยังรักมึง”
“ขอบใจมากเพื่อน”
“เพื่อน” ผมยังนั่งกินกับไอ้วัดไปเรื่อย ๆ จนเมาได้ที่จึงให้ไอ้วัดพากลับ มาถึงที่พักผมก็นอนหลับไป เวลาช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้านัก นี้ก็หลายวันแล้วสินะที่เราไม่ได้เจอหน้าแม็กผมพยายามที่จะลืมไม่นึกถึงแม็กแต่มันก็ทำไม่ได้ ที่วิทยาลัยผมยังคงต้องเจอหน้าแม็กแต่ผมมักจะเลี่ยงหนีไปทางอื่น ผมรู้ว่าแม็กพยายามที่จะเข้ามาคุยด้วยกับผมแต่ผมมักจะอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหญ่ ผมรู้ดีว่าแม็กจะไม่กล้าเข้ามา ผมพยายามที่จะหนี ๆ ๆ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าตัวเองก็เจ็บเหมือนกัน แม็กมักจะมารอที่หน้าคอนโดแต่ผมก็จะไปนอนกับเพื่อนคนอื่น ๆ เสมอ จนเกือบจะพูดได้ว่าคอนโดนั้นผมเช่าไว้เฉย ๆ สำหรับไอ้วัด ตั้งแต่วันที่ผมบอกว่าเราเป็นแค่เพื่อนมันก็ยังคอยเป็นห่วงผมเหมือนเดิม แต่ก็ดีที่มันมักจะถามผมอยู่เสมอว่าผมทำถูกแล้วเหรอเรื่องแม็ก แต่ผมก็มาคิดว่าทั้งเรื่องผึ้ง และเรื่องเพ็ญ มันทำให้ผมคิดอะไรได้อีกเยอะ ในเช้าวันหนึ่งผมก็มาเรียนตามปกติขณะที่ผมเดินเข้าห้องน้ำอยู่นั้น ผัวะ ผมโดนชกครับ ผมล้มลงไปอย่างไม่เป็นท่า พอตั้งสติได้ผมก็หันหน้าไปมองมัดมัจจุราชนั้นไอ้ไก่นั้นเอง
“ไอ้เจต มึงมันเลว” อะไรวะมาชกกูแล้วยังมาด่ากูอีก
“..........................” ผมค่อย ๆ ลุกขึ้นพร้อมกับเช็ดเลือดที่ปาก
“ไอ้แม็กมันรักมึงขนาดไหนมึงก็รู้ทำไมมึงถึงทิ้งมันได้”
“ใครกันแน่ที่ทิ้งกัน ทำไมไม่ถามเพื่อนมึงดีดีละ” ถ่อยมากูก็ถ่อยไป
“กูรู้หมายถึงใคร มึงคงจะหมายถึง เพ็ญใช่ไหม ไอ้แม็กมันเล่าให้กูฟังหมดแล้ว ทุกครั้งมึงยังฟังคำมันแล้วครั้งนี้ทำไมมึงไม่ฟังมันบ้างละ คนที่รักกันน่าจะเข้าใจมันมากกว่าคนอื่น นี้อะไรกลับเป็นคนที่ หนีมันไป ไม่ฟังอะไรซักอย่าง กูผิดหวังในตัวมึงจริง ๆ ไอ้เจต” ผมกำลังจะเดินหนีออกมา แต่ไอ้ไก่ก็พูดขึ้นอีก
“มึงรู้ไหม ไอ้เจตว่าตอนนี้สภาพของไอ้แม็กไม่ต่างจาก คนที่ไร้วิญญาณ มาเรียนก็เหมือนไม่มา อีกอย่างนี้ก็จะใกล้สอบแล้วมึงทำอะไรก็ได้ที่ทำให้ให้แม็กมันดีขึ้นกว่านี้ได้ไหม ถือว่ากูขอร้อง”
“ถ้าหากไม่สนใจที่จะดูแลตัวเองแล้วจะมีใคร ดูแลได้ละ ตอนนี้แม็กก็ได้เลือกทางเดินของตัวเองแล้วนี้ อย่าเอ่ยชื่อนี้ออกมาอีกเลย ต่างคนต่างมีทางเดินของตัวเอง”
“มึงไม่รักมันแล้วเหรอ” ผมเดินออกมาจากไอ้ไก่แทนคำตอบ ใครบ้างละจะเข้าใจความรู้สึกของผมตอนนี้ได้ดีที่สุดเท่าตัวผมเอง หลาย ๆ คนอาจจะมองว่าผมงอนเกิดเหตุ หยิ่ง ไม่ฟังเหตุผล แต่สำหรับผมแล้วคิดว่าตอนนี้ผมทำดีที่สุดแล้ว เป็นความบังเอิญเหลือเกินที่ผมเดินออกมาแล้วเจอกับน้องเมฆพอดี
“สวัสดีครับพี่เจต ไม่เจอกันนานเลยนะครับ”
“อ้าวน้องเมฆ นี้เอง ครับไม่ค่อยว่างนะครับ”
“พี่เจตจะไปไหนครับ”
“พี่จะไปโรงอาหารนะครับ”
“งั้น ผมไปด้วยนะครับ”
“ครับ” ผมกับน้องเมฆเดินออกมาโดยมีไอ้ไก่มองตามหลังมา ที่โรงอาหารผมนั่งทานข้าวกับน้องเมฆ โดยไม่ได้คิดอะไร แต่ซักพักผมก็เห็นแม็กเดินมาพร้อมกับไอ้ไก่ มาถึงไม่พูดอะไรมาก แม็กตรงเข้ามาต่อยน้องเมฆทันทีน้องเมฆล้มลงแล้วลุกขึ้นมาเตรียมจะเอาคืนแต่ช้าไปแม็กตามเข้ามาจะซ้ำ โดยมีไอ้ไก่ตามเข้ามาด้วยตอนนี้น้องเมฆโดนทั้งแม็กและไอ่ไก่คนทั้งโรงอาหารตลึงกันหมดรวมถึงผมด้วยกว่าจะได้สะติน้องเมฆก็คงเจ็บพอควร ผมรีบกระโดดจากฝั่งตรงข้ามของโต๊ะอาหารข้ามมาขวางแม็กกับไอ้ไก่ไว้(นางเอกจริง ๆ เลยกู)
“พวกมึงเป็นอะไร บ้าไปแล้วเหรอ” ผมตวาด แม็กไม่ตอบแต่ชี้หน้าน้องเมฆ
“ไอ้เมฆมึงอย่าให้กูเจออีกนะ” แล้วทั้งแม็กและไอ้ไก่ก็เดินออกไป ผมรีบพาน้องเมฆไปคลินิก ไปพาไปหรอกครับห้องพยาบาลเดี๋ยวโดนสืบสาวราวเรื่อง หลังจากที่ผมพาน้องเมฆไปคลินิกเรียบร้อย น้องเมฆก็ขอผมว่าอยากไปห้องผมที่คอนโด ผมก็เลยอนุญาต แต่ที่หน้าห้องของผมมีมัจจุราชยืนรอจะเอาชีวิตของผมหรือของน้องเมฆก็ไม่รู้ ดวงตาที่แดงก่ำ เส้นเลือดที่ปูดขึ้นตามใบหน้า และแขนขา มือที่กำมัดไว้แน่น*****

[abcd]

****ผมหยุดเดินแล้วมองไปยังแม็ก ทั้งแม็กผมและน้องเมฆต่างยืนไม่กระดุกกระดิกเหมือนแต่ละคนโดนเวทย์มนต์สะกดให้อยู่กับที่
“ผมกลับก่อนนะครับ” น้องเมฆเริ่มต้นการพูดขึ้น โดยไม่รอคำตอบจากผมน้องเมฆก็เดินออกไป ตอนนี้ก็เหลือแต่ผมที่ยังยืนประจันหน้ากับแม็กนี้คือสิ่งที่ผมไม่ต้องการที่สุด ผมกลัว กลัวจะห้ามใจตัวเองไม่ได้ กลัวที่จะอ่อนแอ ผมจะเดินหนีหรือเดินเข้าห้องตัวเองดีนะ
“มึงจะไม่ยอมพูดกับกูจริงๆ เหรอ”
“............................”
“มึงไม่รักกูแล้วเหรอ” ผมตรงไปที่แม็กพร้อมกับตบไปที่หน้าของแม็กอย่างแรง
“เอาเลยมึงตบกูอีกสิหรือทำอะไรก็ได้ตามใจมึง ถ้าสิ่งนั้นมันทำให้มึงยอมฟังกู” แทนคำตอบผมเปิดประตูเข้าไปในห้องโดยมีแม็กเดินตามเข้ามา พอปิดประตูแม็กรีบเดินเข้ามากอดผมไว้จากด้านหลัง ผมพยายามที่จะแกะมือของแม็กออกแต่ก็สู้แรงของแม็กไม่ได้
“มึงอย่าทรมานกูอีกเลย กูรู้ว่ามึงยังรักกูอยู่ มึงฟังกูอีกครั้งได้ไหม” ผมค่อย ๆหันหน้าไปหาแม็กน้ำตาที่ไหลอาบแก้มมันมากเกินกว่าที่ผมจะเช็ดได้ ผมกอดแม็กตอบโดยทันที พร้อมกับซบหน้าไปที่อกของแม็ก นี้คือกอดที่ผมโหยหาความอบอุ่นที่ผมรอคอย ผมไม่สามารถที่จะหักห้ามความต้องการของร่างกายและจิตใจได้อีกแล้ว แม็กยกมือขึ้นมาลูบหัวผมเบา ๆ
“มึงจะฟังกูได้ยัง” ผมยังตั้งหน้าตั้งตาซบอกแม็กโดยไม่ตอบ
“งั้นกูจะเล่าให้ฟังนะ กูรู้ว่าวันนั้นกูดื่มมากไปหน่อยแต่กูรู้ว่ากูไม่ได้มีอะไรกับเพ็ญ แน่ ๆ คืนนั้นกูเหมือนสลบไปโดยไม่รู้สึกตัวตื่นเช้ามากูก็นอนอยู่ในห้องเพ็ญโดยข้างบนนั้นเปลือยป่าว แต่ข้างล่างกูยังปกติ ส่วนเพ็ญก็นั่งอยู่ข้าง ๆ เตียง แล้วบอกกูว่าเมื่อคืนกูเมามากแล้วก็เข้ามาปล้ำมัน กูก็ยัง งง ๆ ว่าจะเป็นได้เหรอ ปกติถึงจะเมาแค่ไหนก็กูไม่เคยสลบ อีกอย่างเพ็ญมันโทรมาบอกว่ามันท้องแล้ว มึงคิดดูสิว่ากูเพิ่งเจอมันไม่นานมันท้องได้ 2 เดือนมันจะท้องได้ยังไง”
“........................” ผมยังนิ่งไม่ตอบโต้
“มึงเชื่อกูรึเปล่า”
“แม็กไม่ใช่ว่าตอนนี้เราจะไม่อยากเชื่อแม็กนะแต่ว่าอะไรหลาย ๆ เรื่องมันทำให้เราสับสนไปหมดเรากลัว”
“มึงยังกลัวอะไรอีก”
“แม็กมีเมียแล้วนะ”
“เมียกูมีคนเดียวคือมึงเพ็ญมันไม่ใช่”
“แต่ผู้ใหญ่เขาก็รับรู้ต่างฝ่ายก็ผูกแขนกันไปแล้วนี้เราจะทำอะไรได้อีก”
“มึงพูดแบบนี้แสดงว่ามึงไม่โกรธกูแล้วใช่ไหม”
“..............................”
“พอผูกแขนเสร็จก็รู้ว่ามึงกลับมาก็กูกลับมาเลยตามหามึงแต่มึงก็เปลี่ยนไปไม่เปลี่ยนคนที่กูเคยรักแต่ก็ก็ยังรักเขา”
“แล้วตอนนี้แม็กยังรักเราอยู่ไหม”
“กูเคยบอกมึงแล้ววว่ากูจะหยุดรักมึงเมื่อกูหมดลมหายใจ”
“แม็กจะทำยังไงต่อไป”
“ยังคิดไม่ออก คิดออกอย่างเดียวว่าต้องลงโทษมึง”
“ข้อหาอะไร”
“ไม่มีเหตุผล” แม็กผลักผมให้นอนลงกับโซฟาพร้อมกับซุกไปหน้าไปที่ซอกคอจูบและกัดไปมา มือก้ถอดเสื้อกับกางเกงขแงผมออก ตอนนี้ร่างกายของผมเปลือยเปล่า แม็กลุกขึ้นแล้วส่งสายตาหื่นกระหายพร้อมกับโผตัวลงมากอดและเลียไปที่หน้าอกกัดที่หัวผมสร้างความเสียวให้ผมเป็นอย่างยิ่งผมส่งเสียงครางออกมา ซี๊ดดดดดดดดดด อ่าห์ๆๆๆๆๆๆ แม็กโลมเลียไปตามหน้าอกและท้องผมอย่างบ้าคลั่ง ขณะเดียวกันแม็กก็กอดกางเกงของแม็กออกเผยให้เห็นน้องชาย ของแม็กที่แข็งจนน่ากลัว ผมค่อยลดตัวให้ต่ำลงเพื่อให้ปากตรงกับน้องชายของแม็ก เหมือนแม่เหล็กต่างขั้วพอเจอปุ๊ป ผมก็เริ่มใช้ลิ้นเลียวนตามรอหยักที่มันบานแดง แม็กส่งเสียงซี๊ด ซ๊าดออกมาตลอดเวลา จากนั้นก็ค่อย อมเข้าไปจนสุดแล้วถอนปากออกลิ้นก็เลียไปตาม ลำตลอด
“อ่า....ซี๊ดดดดดดดดด ดีจัง” แม็กครางออกมาอีก แม็กถอนน้องชายออกจากผมแล้วจับผมหันหลังมาจากนั้นก็ดันน้องชายเข้าไปในบั้นท้ายผมช้า ๆ ตอนนี้จุกแทบหายใจไม่ออก ภาวนาให้แม็กใส่ให้มันเข้าไปไวไว แม็กกดจนสุด ลำ โอ๊ย ผมหลุดเสียงออกมา แม็กจับน้องชายผมสาวเข้า ออก ทำให้ครายเจ็บได้บ้าง จากนั้นก็กระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ วันนี้แม้กทั้งรุนแรงและเร้าร้อน จนทนทนไม่ไหว น้ำแตกโดยมือของแม็ก
“โอ๊ะ ๆ ๆ โอ๊ย....อ่าห์.........ซี๊ดดดดดด” แม็กเสร็จตามผมมาติด ๆ ผมรู้สึกถึงน้ำเชื้อของแม็กที่มันฉีดเข้าไปในร่างกายผม แม็กดผมให้นอนลงแต่ยังไม่เอาน้องชายออกแม็กจับผมตะแคงข้างโดยน้องชายยังคาอยู่ แม็กกอดผมไว้แน่น
“แม็กเอาออกก่อน”
“ยัง”
“ทำไม เราเหนื่อยแล้วนะ” แม็กไม่ตอบแต่สาวน้องชายของแม็กที่ยังแข็งขันและคาที่บั้นท้ายเข้าออกอีกครั้ง เป็นประสบการณ์ใหม่ของผมอีกครั้ง แม็กทั้งสาวเข้าออก ปากก็เลียและกัดไปตามซอกคอครั้งที่สองแม็กนานกว่าครั้งแรก มาก แม็กเปลี่ยนอีกหลายท่าจนสุดท้ายต่างฝ่ายก็ไม่สามารถต้านทานได้ผมแตกก่อนแม็กอีกตามเคย แม็กตามมาติด ๆ แม็กยังคงกอดผมแต่ก็ถอนน้องชายออกไปแล้ว
“เจต มึงอย่าทิ้งกูแบบนี้อีกนะ”
“แล้วเรื่องเพ็ญละ”
“ไว้ค่อยคิด” ****************

[abcd]

   วันนี้ลงให้เยอะหน่อยเพราะว่าจาม่ายอยู่ ฝากไว้ให้เพื่อนๆคนที่ม่ายได้ออกไปไหนอ่านแก้เหงากันจ้า.. 

[THIP]

หุหุ ที่แท้เพ็ญก็วางแผนไว้ 
แต่ยังไงก็คืนดีกันแล้ว และเป็นไปตามคอนเช็บเดิมเลย   

[sonicacc]

อืม สุดท้ายก้อรู้ความจิงซะทีนะคร้าบบ 

แต่ ยัยเพ็ญ นี่แรงจิง ๆ เลยนะหล่อน 

ท้องกะใครก้อไม่รู้ แหม แผนสูงนะ 

เดี๊ยวก้อโดนตุ๊ดเตะหรอกเมิง 

อ๊าย แต๋วอีกแล้วกรู สงสัยจะอินจัด 

[taexxxx]

เมิงสองคน สุข สม หวัง
..........
................
แต่คนที่น่าสงสารที่สุด
.........
.....
"ไอวัด"
 ..........มารักกะกรูก็ได้ไอวัดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[STAR]

  :fox2:แน๋ว..ไปไหนจ๊ะ...ซื้อหนมมาฝากมั่งนะ...

[oaw_eang]

นังหน้าโง่   

[balloonza]

เหอ ๆ ดีกันซะที

สงสารวัด  สงสารน้องเมฆ

อยากกระโดดถีบยอดหน้าเพ็ญ

จะใส่เกลียวซักสองรอบตอนกระโดดถีบแถมซัมเมอร์ซอลอีกซักท่าก่อนถีบ

หงุดหงิดกับชะนี.................. :ฮึ่มม:

[meemewkewkaw]

สงสารวัดกับน้องเมฆ

เกลียดเพ็ญ  สงสัยต้องไปท้องกับคนอื่นมาแน่เลย

แต่ก็ดีแล้วล่ะนะที่กลับมาเข้าใจกันได้

[verayuth]

   สงสาร เมฆ อ่ะ ไม่ได้รู้เรื่องไร เร้ยยย ต้องมาเจ็บตัว

มาม๊ะะะะ   เด๋วรักษาแผลให้ ทั้งกายและใจ เลย

 

[STAR]

............... ............... ............. ................. ...............

[gobgab]

ถ้าคุยกันมันก็รู้เรื่องไปตั้งนานแล้ว....

...........นี่แหละหนาความรัก....

...................แถมยังทำหั้ยคนอื่นเจ็บโดยไม่รู้ตัว..... :เศร้า1: :เศร้า1:

[bass]

 :โหลๆ: :โหลๆ: :โหลๆ: :โหลๆ: :โหลๆ: :โหลๆ:


มาให้ กำลังใจ ครับ




ซึ้ง มากมาย 

[STAR]

   

[Poes]

นังเพ็ญจะจับผู้ชายทั้งทีไม่เนียนเรย 



แน๋วจะหนีเที่ยวเหรอแล้วจะมีใครมาต่อให้ปะ :โหลๆ:



ถ้ามะมีใครมาต่อก็อย่าไปนานนะ

[MyLoveMyBabe]

โอ้วว หลายตอนจุใจมากมาย จุ๊บๆคร้าบบ 


ชะนีนังเพ็ญนี่ ร้ายเนอะ ไปท้องกะครายไม่รู้ จะมาหาพ่อให้ลูก เหอๆๆ ไม่ไหวๆๆๆ


ว่าแล้วก้ตามสูตรเจ๊สองเหมือนเดิม ทะเลาะกัน ดีกัน แล้วก็ได้กัน อิอิ.............


แถมคราวนี้ค่าที่นานจัด ไม่ได้เจอ แม๊กซ์เลยสวมวิญญาณน้องพลับขอสอง อิอิ


ต่อไปจะจัดการเรื่องนังเพ็ญยังไงนะ คงไม่ต้องรอให้คลิดแล้วมาตรวจ DNA หรอกนะ


ปล. อ้นค้าบบบ อินจัดสาวแตกมาบ่อยเชียวนะ คิกๆๆๆ(แอบแซว หุหุ) 

[No_ProMises]

วัด มารักทำไมตอนนี้

สงสารว่ะ

 

[FlukeHub]

  นึกว่าเจตกะแม็คจะไม่ได้ลงเอยกันซะแล้ว

แม็คถ้าไม่ได้ทำเขาท้องก้ออย่าไปรับเป็นพ่อเด็กนะ

เดี๋ยวลูกเจตจะกำพร้าพ่อ  555++

ต่อครับต่อ