หัวข้อ: [story]เด็กช่างรักจริง....ภาคเจตเปลี่ยนไป by เจตนา

[taexxxx]

นี่ๆอ้น อินเกินไปและ
นี่ถ้าแม่เราถามอ้นแบบนี้บ้าง อ้นจะตอบไง
ติ๊กต๊อกๆ ไม่ตอบช่ายมะ เอ.....หรือตอบแบบที่เจตตอบแม่แมกซ์นะ 555
.............
.......
จริงๆแล้วเรื่องการมีลูกเป็นเกย์ เป็นตุ๊ดนี่ เข้าใจครับว่ารับกันได้ยาก
แต่........ถ้าแม่รักลูก และเข้าใจลูก ผมเชื่อว่า ต่อให้ลูกเป็นอะไร แม่ก็ยังคงรักนะ
..........
...............
คิดถึงแม่จัง ว่าแต่.........เอ.........เราจะรับได้ไหมหว่า...........
"ฮวดเป็นแฟนเต้เหรอ" คิดไม่ออกว่า ฮวดมันจะตอบแม่ผมยังไง 555

[bass]

 


พี่แน๋ว........ป๋มเป็นสมาชิกเก่าหรือใหม่



พูดให้เคลียร์  นะพี่.......................

[abcd]

นู๋บาสเหรอ.....ก้อเปงมาชิกเก่าๆๆๆๆๆเก็บ
แต่....หน้าใหม่ไงจ๊ะ

ก้อเล่นมะเข้าเล้าเยยนิ 

[Lucifer]

 

ขำๆ น่า

พี่แน๋วใจดีที่สุดเลย  :เชิป2: :เชิป2:

[STAR]

 :monkeysad:หาว่าเราโหดง่ะ...... :อกหัก:

[abcd]

โอ๋ๆๆๆSTAR ม่ายโหดจ้า
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แค่ซาดิสก์เล็กๆ       

[Poes]

  วันนี้คุณแน๋วน่าร๊ากกกกกกกกกก ต่อให้ตั้นสองตอน มะจุ๊บทีนึง

[abcd]

กระโดดรับจุ๊บด้วยความเต็มจายย จาอาวสองข้างซ้าย-ขวา หรือว่าตรงกลางดีล่ะจ๊ะBosatlas 

[Poes]

ตรงกลางดีก่า มีอะไรให้ค้นหาเยอะ 

[abcd]

ได้จ้า  แล้วค้นหาเจอยังจ๊ะ........ กลิ่นปาก ขี้ฟันกะหินปูน     

[No_ProMises]

ดีแล้วๆ ที่พ่อกะแม่ เข้าใจ ลูก

  ซึ้งๆๆ

[Poes]

เจอแล้วนี่งัย ชิ้นไก่อยู่ตรงซอกฟัน 

[FlukeHub]

5555++ ทำไม่เป็นยังจะฟอร์มนะเจต

แม่แม็กนี่เข้าใจลูกดีเนอะ 

ต่อครับแน๋ว

[balloonza]

ลุ้นๆ    แม่แม็กจ๋า  เข้าใจอะไรง่าย ๆ หน่อยน๊า

อย่าให้เหมือนพ่อแม่เจตนะที่ต้องรอให้ลูกเป็นอะไรไปก่อนถึงจะยอมรับ

แงแง  สงสารง่ะ

[Shumi]

แล้วตาเจต จะตอบว่าอะไรหละเนี่ย  ละคุณแม่สามีก็ถามซะตรงเลย เป็นใคร ๆ ก็ตกใจ แต่..(มัน พรวดดด เพราะ ต้มปลา แน่ ๆ) 

[meemewkewkaw]

พ่อแม่รับรู้แล้ว ก็แต่งกันเลยดีกว่าเนาะ

[oaw_eang]

แม่.................................!!

ทำไมถามเจตมันยังนั้นเล่า  ไอ้เจตไม่ใช่แฟนผมซะหน่อย  มันเป็นเมียผมตะหาก  ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววว 

ปล.  อยากมีปั๋วอย่างงี้มั้งจัง  จะไปหาซื้อได้ที่ไหนเคอะ  ปั๋วขา  ปั๋วขา 

[gobgab]

ไหนๆก็รับรู้กันทั้ง 2 ฝ่ายแล้ว.....

.........งั้นแม็คก็ส่งขันหมากไปสู่ขอลูกสะใภ้เข้าบ้านเลย.....

[abcd]

*****ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าแม็ก พร้อมกับหันไปมองหน้าแม็ก ดูแม็กปกติไม่ทุกข์ร้อน ส่วนแม่แม็กยังคงยิ้ม
“ยังไม่ตอบแม่เลยลูกเจตเป็นแฟนแม็กเหรอ” ไม่ต้องย้ำก็ได้แม่ แม็กพูดอะไรออกมาสิประมาณแก้ตัวนะ
“แม่รู้หมดแล้ว แม็กมันเล่าให้แม่ฟังแล้ว” ช่างกล้านะมึงมาเล่าให้แม่ฟังได้
“เจตเป็นชายคนเดียวของแม่ แต่ควาสุขของลูกแม่หาให้ไม่ได้หรอกนะ ลูกต้องหาเอง วันนี้เมื่อแม็กเลือกว่าจะรักใครแล้วมีความสุขแม่คงห้ามไม่ได้ ลูกเจตย่าทิ้งแม็กนะ” โอโห้แม่แม็กเปรี้ยวกว่าแม่เราอีก แล้วแม่แม็กก็ยิ้มพน้อมกับเอื้อมมือมาลูบที่หัวผมทำเอาผมน้ำตาไหล หลังจากอาหารมื้อเย็นเรียบร้อยผมก็มานั่งหน้าบ้านกับแม็ก
“แม็กเล่าเรื่องของเราให้แม่ฟังหมดเลยเหรอ”
“อือ มึงมีปัญหาอะไร”
“เปล่า เราไม่คิดว่าแม่แม็กจะยอมรับได้”
“แม่กูนะไม่มีหน้าตาในสังคมที่ต้องอายใครนี้” อ้าวไอ้นี้พูดอย่างนี้ก็หมายถึงพ่อแม่กูสิเดียะโดน
“งั้นก็แสดงว่าแม็กว่าให้พ่อแม่เรานะสิ” งอน
“เปล่าอย่าคิดมากน่า เรื่องก็น่าจะจบลงด้วยดีแล้วนี้ ไปเที่ยวบ้านไอ้พัดกันดีกว่า” แม็กลุกขึ้นเดินนำหน้าผมไปบ้านพัด พอไปถึงบ้านพัด พัดก็นั่งอยู่หน้าบ้านพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่งน่าตาสะสวยนะสงสัยเป็นแฟนพัดแน่เลยเหมาะสมกันเหมือนกิ่งทองใบหยก
“อ้าวไอ้แม็ก ไม่รู้ว่ามึงมานะ โชคดีจริง ๆ เลย วันนี้เพ็ญก็มาจากรุงเทพฯ มาถามหามึงอยู่พอดี” หมายความว่างัยมาถามหาแม็ก
“ดีเพ็ญ” แม็กทัก
“สวัสดีแม็ก ไม่เจอกันนานยังหล่อเหมือนเดิมนะ”
“ชมกันเข้าไปเดี๋ยวถ่านไปเก่าก็แดงขึ้นมาหรอก” หมายความว่ายังไงอีก
“มันเป็นไปไม่ได้หรอกพัดพูดเรื่อยเปื่อย แม็กคงมีแฟนใหม่ไปแล้วละออกจะหล่อขนาดนั้นใช่ไหมแม็ก”
“ว่าไปนั้นแม็กยังไม่มีแฟนหรอกเพ็ญ บางทีมันอาจจะรอเพ็ญอีกก็ได้นะ” เดี๋ยวกูกระโดดกัดมึงเลยได้พัด พูดแบบนี้ฆ่ากันไปเลยไป
“เพ็ญมาถึงเมื่อไรละ” แม็กถามเพ็ญอีกครั้ง
“เมื่อเช้านี้เองแหละแม็กละ”
“ก็ตอนกลางวันนี้เอง” นี้ขอโทษครับพวกคุณ ๆ ลืมแนะนำตัวกระผมไปหรือเปล่าครับ
“นี้เจตเพื่อนที่เรียนด้วยกัน” แม็กแนะนำผมให้เพ็ญ ทำไมไม่แนะนำว่ากูเป็นแฟน
“สวัสดีคะ เพ็ญคะ” ขอบจายที่แนะนำตัว
“ครับ สวัสดีครับ” สวัสดีตามารยาท
“สะบายดีไหมเจต”
“สะบายดี”
“กูว่าวันนี้เรามาฉลองกันนิด ๆ ดีกว่าเดี๋ยวกูออกไปซื้อเบียร์มานะ เจตไปกับเรานะ” ไม่อยากไปนะ ยิ่งมารู้ว่าเคยเป็นแฟนกันมาก่อนนี้ยิ่งไปใหญ่ไหนจะเรื่องผึ้งมาครั้งแล้วนี้ยังจะมาเรื่องเพ็ญอีก กลัวถ่านไฟเก่าคุ
“เร็ว” พัดเข้ามาดึงแขนผมให้ลุกขึ้น ห้ามพัดไว้สิแม็ก
“ซื้อกับแกล้มมาด้วยนะเจต” เป็นซะงั้น พอเจอแฟนเก่าแล้วลืมกูเลยนะ
“เอ่อ” ผมรีบลุกตามพัดออกไป..............................................................

[abcd]

*****ผมซ้อนท้ายพัดออกไปซื้อเบียร์มาพร้อมกับแกล้ม ไม่มีอะไรมากนอกจากลูกชิ้นปิ้งกับเกาเหลาผมกลับมาถึงบ้านพัด แม็กกำลังคุยกับเพ็ญอย่างออกรสชาดแม้มันน่าขว้างด้วยระเบิดน้อยน่าบวกกับตั้งเวลาระเบิดแสวงเครื่องนัก ผมเข้าไปจัดแจงเทกับแกล้มส่วนพัดไปหาถังน้ำแข็งและแก้วส่วน ด.ญ.เพ็ญยังคงคุยกับแม็กโดยไม่สนใจที่จะมาช่วยกันไม่มีคุณสมบัติของกุลสตรีเลย พอได้มานั่งผมก็กระดกเบียร์ไปอย่างไม่คิดชีวิตโดยมีแม็กหันมามองเป็นระยะ ๆ ไม่ต้องมาสนใจกูผมเป็นคนที่เมาง่ายอยู่แล้วกินไปไม่เท่าไรก็เมา ส่วนแม็กยังนั่งคุยกับเพ็ญและพัดก็เรื่องในท้องถิ่นของเขานั้นแหละซึ้งผมไม่รู้จะคุยอะไรเพราะไม่ได้อยู่ในท้องถิ่นกินไปกินมาก็หมดไปเกือบลังแล้ว เมาก็เลยขอตัวไปนอน พัดให้ผมนอนที่กลางบ้านผมหลับไปนานเท่าไรไม่ทราบตื่นมากลางดึกเพระปวดฉี่ มองหาแม็กไม่เจอมีแต่พัดที่นอนข้าง ๆ ผม ผมเดินไปที่หน้าบ้านรองเท้าแม็กก็ยังอยู่นี้นาแล้วแม็กหายไปไหนนะ ผมเดินหาแม็กจนมายืนอยู่หน้าห้องของพัด ไม่นะแม็กไม่น่าทำแบบนี้ผมกลัวใจของตัวเองจึงเดินมาที่พัดแล้วเรียกพัดให้ตื่น
“พัด ๆ ๆ “ พัดลืมตามองผม
“มีอะไรเจต”
“แม็กไปไหน”
“เอ่อ ๆ นอนแล้วมั้ง”
“นอนที่ไหน”
“ก็นอนในห้องนั้นงัย”
“พัดเรียกแม็กให้หน่อย” พัดอิดออดเล็กน้อยแต่ก็เดินไปที่ห้อง
“ไอ้แม็กเปิดประตูให้หน่อย” ซักพักประตูก็ถูกเปิดออก ผมยังยืนอยู่หลังพัด อย่าได้เป็นอย่างที่ผมคิดเลย คนที่มาเปิดประตูคือเพ็ญ ในชุดผ้าเช็ดตัว ผมเดินเข้าไปในห้องโดยไม่ได้สนใจที่จะถามอะไรจากเพ็ญ แม็กนอนหลับอยู่บนเตียงโดยไม่ได้ใส่เสื้อด้านล่างมีผ้าห่มปิดไว้ ตอนนี้แขนขาของผมเหมือนไม่มีแรงมันหมดแล้วซึ้งความไว้ใจและความรักที่ผมคิดว่าจะได้จากคนที่ผมรักมากที่สุดแต่มันคงเป็นแค่ลมปากจากชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง ผมหันหลังเดินอกจากห้องของพัดกลัวจะมีใครเห็นน้ำตาที่มันกำลังไหลอกมา พัดวิ่งตามผมออกมา ผมจะไปที่ไหนดีอยากไปในที่ ๆ แม็กตามหาไม่ได้
“เจตเป็นอะไรหรือเปล่า” พัดวิ่งตามมาพร้อมส่งเสียงเรียก พัดวิ่งมาดึงแขนผมไว้
“เจตเป็นอะไร” ผมหยุดวิ่งหันมามองพัด
“พัด ทำไมแม็กต้องทำกับเราแบบนี้” น้ำตาแห่งความผิดหวังมันไหลออกมาจนแก้มของผมเปียกไปหมด พัดดึงผมเข้าไปกอดไว้ ผมซบหน้ากับไหล่ของพัดไว้
“เราจะกลับบ้าน”
“ที่ไหน”
“บ้านแม็กแหละ”
“ให้เราไปส่งไหม”
“ไม่เป็นไรเราไปเอง” พัดปล่อยผมเดินตามทางเพื่อมาถึงบ้านของแม็ก ผมเดินมานั่งที่มุมห้องของแม็กแล้วเก็บของใส่กระเป๋ารอว่าเมื่อไรจะเช้าจะได้รีบกลับบ้าน ตอนนี้ไม่อยากจะพูดอะไรอีกแล้วผมนั่งร้องไห้จนน้ำตามันจะไม่มีให้ไหลแล้ว ผมเผลอนั่งหลับไปนานเท่าไรไม่ทราบตอนนี้ก็เช้าแล้วผมลุกขึ้นเก็บของเดินลงจากบ้านเพื่อที่จะไปขึ้นรถ ผมออกจากประตูบ้านแม่แม็กนั่งทำกับข้าวอยู่
“อ้าวลูกเจตไปไหนจ๊ะ”
“ผมจะกลับแล้วครับ”
“ทำไมรีบกลับละแล้วแม็กไปไหน” แม่แม็กพูดจบน้ำตาผมก็ไหลออกมาอีกครั้ง
“ลูกเจตร้องไห้ทำไม” พร้อมกันนั้นแม่แม็กก็เดินมาลูบหัวผม
“แม็กมันทำอะไรลูก””
”เปล่าครับ”
“เดี๋ยวแม่ขึ้นไปจัดการมันเอง”
“อย่าเลยครับแม่แม็กไม่ได้อยู่ข้างบนครับ”
“แล้วอยู่ไหน”
“อยู่บ้านพัดครับ”
“เดี๋ยวแม่จะไปเรียกให้นะ”
“อย่าเลยครับแม่ ผมจะกลับแล้วครับ”
“นั่งก่อนมีอะไรค่อย ๆ คุยกัน” ผมตามแม่มานั่งที่แคร่ นั้นแม็กเดินมานั้นแล้ว มาพร้อมกับเพ็ญผู้หญิงที่เขากลับมาตามคนของเขาคืน ผมรีบเช็ดน้ำตา แม็กไม่ยอมที่จะสู้หน้าผม
“สวัสดีคะแม่”
“จ๊ะหนูเพ็ญมาตั้งแต่เมื่อไร”
“เมื่อวานคะ”
“แล้วหนูเพ็ญมากับแม็กได้งัยละจ๊ะ”
“คือแม่ครับ”
“มีอะไร”
“ผมกับเพ็ญเรา” แม็กหยุดพูดไปช่วงเวลาหนึ่ง
“เราจะกลับมาคบกันครับ”
“เหรอ” แม่หันมามองผม ซักพักพัดก็เดินมาพร้อมกับสุภาพสตรีอีก1 คน จำได้ว่านั้นแม่ของพัดนี้นา
“สวัสดีจ๊ะยายนี ว่างัยวันนี้ถึงได้มาบ้านข้าได้”
“ไม่มีอะไรก็เรื่องของเด็ก ๆ นี้แหละเมื่อคืนแม็กไปนอนกับเพ็ญที่บ้านมา ก็อย่างว่านะเพ็ญมันเป็นผู้หญิงใครรู้เข้ามันก็จะไม่ดีไม่งาม ก็เลยอยากมาคุยกันให้รู้เรื่อง” หมายความว่ายังไง
“เพ็ญเป็นน้องสาวเราเองแหละ” พัดเฉลย ทำไมกูโง่ขนาดนั้นนะสมรู้ร่วมคิดกันให้ลูกมีผัวรึงัย แม็กเงียบไม่พูดอะไร
“งั้นแม่นีจะให้ทำยังไงละ”
“ก็ผูกข้อมือให้กันให้เรียบร้อย จะได้สบายใจกันทั้ง 2 ฝ่าย”
“แล้วแม่นีจะให้ผูกข้อมือเมื่อไรดีละ”
“พรุ่งนี้” พรุ่งนี้ ทำไมรวดเร็วขนาดนี้ ผมหันหน้าไปมองแม็ก แม็๋กยังหลบหน้าผม
“ตามใจแม่นีเถอะฉันไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว เมื่อลูกชายฉันทำอะไรลงไปก็ต้องรับผิดชอบ” แล้วทั้งหมดก็กลับบ้านเหลือแม่ แม็กและผมนั่งอยู่ ผมลุกขึ้นจะกลับ
“เดี๋ยว” เสียงแม็กเรียก
“จะไม่ถามอะไรเลยเหรอ”
“ไม่ ความจริงปรากฏต่อตายังต้องถามอะไรอีก ขอบใจมากสำหหรับความหลอกลวงที่ให้เรามา...ฮือ... ฮือ... รู้ไหมว่าแม็กใจร้าย ใจร้ายที่สุด เราเกลียดแม็ก” แม่แม็กเดินมากอดผมไว้
“อย่าร้องเลยลูกแม่” ตอนนี้แม่แม็กก็ร้องไห้ตามผม
“แม่” ผมเรียกแม่ของแม็กพร้อมกับกอดตอบ ผมทรุดตัวร้องไห้กับพื้นแม่แม็กนั่งลงมากอดผมไว้อีก แม็กกำลังจะเดินเข้ามา
“ไม่ต้องเข้ามาออกไป อยากไปไหนก็ไป” แม่แม็กไล่แม็กออกไป แม็กหยุดไม่ขยับเขยื้อน แม่พยุงผมขึ้นไปบนบ้าน
“อย่าร้องไห้เลยลูกเจต และอย่าเพิ่งกลับนะอยู่กับแม่ก่อน”
“แม่จะให้ผมเห็นภาพบาดตาวันพรุ่งนี้เหรอครับ แค่นี้ผมก็จะตายอยู่แล้ว”
“ ไม่ตายหรอกลูกเชื่อแม่อย่าอ่อนแอสิแม็กไม่ชอบคนอ่อนแอ”
“ถึงจะชอบหรือไม่ชอบแม็กก็จะแต่งงานกับคนอื่นอยู่แล้ว”
“อยู่กับแม่นะแล้วค่อยกลับ”
“ครับ” ผมนอนหลับไปบนตักของแม่แม็กตื่นมาอีกครั้งก็บ่ายแล้ว แต่แม่แม็กยังคงนั่งให้ผมหนุนตักนอน ผมรีบลุกขึ้น
“ขอโทษครับแม่ แม่คงเมื่อย”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ” วันนั้นทั้งวันผมอยู่กับแม่ข้างบนโดยมีแม็กอยู่ข้างล่างตกเย็นแม่ลงไปทำกับข้าวมาให้ผมทานกลางคืนตอนนอนผมก็นอนกับแม่ ผมมาคิดว่าแล้วทำไมต้องทนอยู่ในเมื่อพรุ่งนี้คนของเราก็จะกลายเป็นคนของคนอื่นแล้ว ผมแอบโทรศัพท์หาไอ้วัดเล่าทุกอย่างให้มันฟัง มันจะมารับผมทั้งคืน ผมบอกไม่เป็นไรแล้วจะบอกให้มารับทีหลัง รุ่งเช้าตื่นขึ้นมา แม่แม็กเดินนำหน้า ตามด้วยผมและแม็ก ไปบ้านของพัด นี้เรากำลังทำอะไรไปทำไมนะ ที่นั้นมีผู้เฒ่าผู้แก่นั่งกันเต็มไปหมด แม็กถูกเชิญตัวไปนั่งข้าง ๆ เพ็ญที่ตอนนี้ยิ้มแย้มแจ่มใสเป็นพิเศษ ส่วนผมแยกตัวออกมานั่งกับแม่แม็กทุกวินาทีที่กิจกรรมการผูกข้อมือของแม็กกำกับเพ็ญดำเนินไป มันเหมือนมีดที่กรีดหัวใจของผมให้ลึกลง ๆ ๆ ๆ ผมไม่สามารถทนเห็นภาพนี้ได้อีกผมรีบลุกเดินออกมาจากงาน น้ำตาแห่งความเสียใจมันไหลอกมาอีกครั้งและมันก็สุดที่ผมจะทนได้อีกผมโทรเรียกให้ไอ้วัดมารับผม ไม่ถึง 2 ชั่วโมงไอ้วัดก็มาถึงบ้านแม็ก มันบินมาหรือยังไงนะ ไอ้วัดไม่ถามอะไรรีบเอาของของผมขึ้นรถแล้วดึงผมขึ้นรถแล้วบึ่งออกจากบ้านของแม็ก
ใครที่เคยรู้ใจ รอยยิ้มที่เคยรู้จักกำลังจะหายลับไปทุกที
คำพูดที่ซึ้งใจ ที่เคยว่ารักมากมาย ไม่มีอีกแล้วนับจากนี้
****ลาก่อนนะแม็ก****

[abcd]

****ผมใช้เวลาอีกไม่กี่อึดใจผมก็มาถึงคอนโดของไอ้วัด ไม่มีคำพูด ไดไดจากปากของไอ้วัดมันพาผมขึ้นห้องแล้วก็ออกไปก็ไม่ทราบผมล้มตัวลงนอนบนเตียงน้ำตามันยังไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ในหัวสองอันน้อยนิดก็ยังคิดว่าจะทำยังไงดีกับชีวิต มันสับสนไปหมด ซักพักไอ้วัดก็กลับเข้ามาพร้อมกับอาหาร
“มึงกินซะ กูรู้ว่ามึงยังไม่ได้กินอะไรถึงแม้มึงจะผิดหวังแต่อย่าทำร้ายตัวเอง กูไม่อยากเห็นมึงตาย” เพื่อนกูซึ้งใจยิ่งนัก
“แล้วนี้ซิมใหม่มึงเปลี่ยนซะ” พร้อมกับยื่นซิมใหม่ให้กับผม ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรมันก็เอาโทรศัพท์ผมไปเปลี่ยนโดยอัตโนมัติ พร้อมกันนั้นมันก็มานั่ง ข้าง ๆ ผม
“เจต” มันเรียกผม
“ฮือ”
“มึงยังจะรักมันอีกไหม”
“รัก”
“ไอ้โง่ มันทำมึงขนาดนี้มึงยังรักมันอีกเหรอ ลืมตามองความเป็นจริงสิ มันจะแต่งงานแล้ว” มันพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมา
“แล้วมึงจะให้กูทำยังไง คนมันรัก ยังไงมันก็รัก คนไม่มีหัวใจอย่างมึงไม่รู้หรอกว่าความรักมันเป็นยังไง ฮือ ๆ ๆ”
“แต่ตอนนี้มันไม่ได้รักมึง มึงเข้าใจไหม”
“ใช่สิไม่เคยมีใครรักกูอยู่แล้ว ฮือ ฮือ ฮือ”
“กูนี้งัยที่รักมึง มึงรู้ไหมว่าดอกไม้ที่มึงเคยได้นะไม่มีผู้หญิงน่าไหนที่ให้มึงหรอก กูนี้แหละที่ให้มึง” อึ้งครับ
“กูไม่พูดเพราะกูไม่อยากเสียมึงไปแต่ตอนนี้กูไม่อยากเห็นมึงผิดหวังอีก กูเจ็บที่มึงไปอยู่กับไอ้แม็ก กูเจ็บที่ไอ้เมฆมาจีบมึง มึงได้ยินไหมว่ากูรักมึง” อึ้งยกกำลัง 2 มันพูดพร้อมกับเอามือผมไปจับไว้
“ให้โอกาสกูนะ” ผมมองหน้ามันอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“กูจะกลับแล้วมึงไปส่งกูหน่อย”
“มึงจะกลับไปไหน”
“กูอยากกลับคอนโดกู”
“อยู่กับกูไม่ได้เหรอ”
“ขอกูอยู่คนเดียวนะ”
“ตามใจมึงกูไม่เคยบังคับมึงอยู่แล้ว” ไอ้วัดพาผมมาส่งที่คอนโดพอผมเดินเข้าห้องเรียบร้อยไอ้วัดก็โทรมาคงไม่ใช่ใครอื่นหรอกเบอร์ใหม่นี้มีไอ้วัดคนเดียวที่รู้
“กูรักมึงนะ” ตืด ๆ ๆ ๆ แล้วสัญญาณก็ถูกตัดไป ผมเดินมาล้มตัวลงนอน ขอนอนก่อนเถอะเผื่อตื่นมามันจะได้กลายเป็นแค่ความฝัน แต่นอนยังไงมันก็ไม่ยอมหลับน้ำตามันยังไหลมาอย่างไม่มีหมดสิ้น
น้ำตามันหมดแล้ว ร้องไห้ไปหมดแล้ว
ดูภาพของสองเรา ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีอีก
จะลืมอย่างไรนะ ทีที่เคยนัด และที่ที่เคยพบ จากนี้ไม่มีเธอ
ก็มีแต่เหงา ความเหงาในหัวใจ ไม่มีเธอ ทำใจอย่างไรนะ
หากเธอนั้นมีหัวใจ รักคงไม่จบ คงไม่เจ็บ จากคนที่รักกัน
หากเธอนั้นมีหัวใจเหมือนอย่างที่ฉันมีให้เธอ หมดหัวใจ
หากเธอนั้นไม่ใจร้าย ทิ้งกันอย่างนี้ ฉันเจ็บเสียใจ เธอไม่มีหัวใจ แม็กไม่มีหัวใจ

ผมลุกขึ้นจากเตียงเข้าในห้องน้ำหาบางสิ่งบางอย่าง แล้วผมก็เจอมันวางอยู่ข้าง ๆ ประตูห้องน้ำมันมีขวดสีชมพูน่ารักแต่ข้างในมันพิษสงเหลือประมาณผมจับมันไว้แนบอกค่อย ๆ เปิดฝา.............................

[No_ProMises]

 

ทำไมแม็กต้องทำแบบนี้ๆ ทำไมถึงต้องเปนแบบนี้

 

สงสารเจตจัง อย่าทำไรนะเจต พลีสสสสสสสสสสส

 :เศร้า1: :เศร้า1: :เศร้า1: :เศร้า1:

วัด   :เศร้า1: :เศร้า1:


พี่แน๋ว 

[rarmz]

ท่าทางแม๊กนี่อยากโดนระเบิดดดดดดด

เจตอย่าเพิ่งคิดสั้นนนนนนนนนนนนนนนนน



อ๊ากกกกกกกกก

ขวดสีชมพูขอไห้เปน แยมสตอเบอรี่ ที่เจตลืมไว้ในห้องน้ามเต๊อะ ซ๊าธุ! เพี้ยงๆๆๆ

[gobgab]

จามีเรื่องเข้าใจไรผิดอีกป่าวะเนี่ย....

............มีเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน....เหนื่อยแทน...........

[Poes]

เศร้าอีกแระคู่นี้ มีแต่เรื่อง

ไอ้ขวดสีชมพู วิกซองพิ้งค์ ปะ  อย่าคิดสั้นนะเจต

[meemewkewkaw]

 

ทำไมใจร้ายกันนักนะ

[Just let it be]

หงะ
อุตส่าห์ฝ่าอุปสรรคมาตั้งหลายอย่างงงง

แล้วไงกลายเปนแบบนี้ไปได้อะเนี่ยยยย 

 

[Lucifer]

  no comment   

หักมุมเกินไปอ่ะ รับม่ายด้ายยยยยยยยยย 

ไม่อยากเศร้าอ่ะ 

[bass]

 

 ม่ายอยากพูดไรมาก  เด่วพี่แน๋ว งอน




 :เศร้า1: :เศร้า1: :เศร้า1: :เศร้า1: :เศร้า1:


 สงสาร เจต จับใจ

[FlukeHub]

ม่ายยยยยยยยยยย!!~~    อย่ากินนะเจตเดี๋ยวตาย

แม็กกลับมาเร็วๆเจตจะฆ่าตัวตายแล้ว  อ๊ากกกก!!~