หัวข้อ: ที่นายทำ...นี่เรียกว่ารัก ...งั้นเหรอ ภาคll (^_^)"(โมโม)

[THIP]

  นัทดีออกปานนี้ ทำมายยยยยยยยยยย 

[มูมู่น้อย]

อยากบอกโมว่าชอบเรื่องนี้มากๆๆๆเลยละ
รักพี่นัท  รักโม  แล้วเด๋วนี้ก็รักคิมแล้วด้วย 55

เป็นกำลังใจให้โมกับแน๋วนะจ๊ะ  สู้สู้  รออ่านต่อน้าแน๋วที่ร๊ากกก 

[MiLCH]

เข้ามารีเรื่องนี้ครั้งแรกเลยอะค่ะ

ชอบเรื่องนี้มากๆเลยอะ

พี่โมน่ารักมากมาย

เป็นกำลังใจให้พี่แน๋วนะคะ

[โมโม]

เขินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 

ลอย แล้ว ลอยแล้ว    ดึงหาง ไว้ด้วย

อ๊ากกกกกกกกกกกก

ขอแก้ ข่าวหน่อย.....


เค้าปล่าว น่าร้าก นะ    เค้า หล่อตะ หาก ชิชิ   

[abcd]

อ่านะ คนหล่อทำไรก็ไม่น่าเกลียดใช่ป่าวจ๊ะโม 
เหมือนแน๋วไง โก๊ะยังไงก็ยังดูน่าร๊ากกกอยู่ 

[LulLaby]

พี่แน๋วจ๋า โก๊ะนานๆครั้งก็น่ารักดีหรอก
แต่ถ้าโก๊ะบ่อยๆ
มีเคืองนะเนี่ยยย 
  5555+ หายไปตั้ง 22 ตอนแหนะ
แต่ก็เข้าใจอ่ะนะ ว่าเป็นผู้สูงอายุแล้ว 

[abcd]

ง่ะ มาว่าเค้าแก่ แงๆๆๆ    จายร้ายยยยย

[tingtanhaw]

à¢Ô¹æ æ æ æ æ æ æ æ æ æ 
 

ÅÍ  áÅéÇ ÅÍ áÅéÇ    ´Ö§ËÒ§  äÇé´éÇÂ

ÍêÒ¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡

¢Í á¡é ¢èÒÇ˹èÍÂ.....


 à¤éÒ»ÅèÒÇ ¹èÒÃéÒ¡ ¹Ð      à¤éÒ ËÅè͵Р ËÒ¡ ªÔªÔ   

[abcd]

ตอนที่ 76

การแข่งขันเป็นไปอย่างเข้มข้นครับ แหม๋ เห็นเป็นข้าราชการ นึกว่าจะธรรมดาที่ไหนได้..เก่งใช่เล่นเลยครับ...ครึ่งหลังเล่นไปได้ซักพัก ก็มีการเปลี่ยนตัวอีกครั้งครับ..คราวนี้เอาไอคิม..ลงไป(ว่าจะไม่สนใจครับ แต่มันดันมาอยู่ในสายตาพอดี) และเอาไอนัทออก...ตอนที่วิ่งลงไปในสนามไอคิมมันพูดไรกะไอนัทไม่รู้ครับ..ไอนัททำหน้าโหดขึ้นมาทันทีทันใดเลยครับ...แล้วไอคิมมันก็วิ่งลงสนามไป ส่วนไอนัท ก็เดินมานั่งข้างผม แล้วมันก็เงียบครับไม่พูดไรกะผมเลยอะ...ผมอยากจะถามนะว่าเมื่อกี้คุยไรกัน แต่ดูสีหน้าไอนัทแล้วมันไม่ค่อยอยากจะคุยกะผมเท่าไหร่แฮะ ผมเลย ...รูดซิบ ปากตัวเองอย่างด่วน..แอบเหล่มันเป็นพักๆ ก็เห็นมันเอาแต่นั่งจ้องผมอะครับ...เฮ้อ เป้นไรของมึงอีกเนี๊ยะ...มีไรก็ไม่พูดอีกแหละ กูหล่ะเซ็ง..ผมเลยหันหน้าไปจ้องหน้ามัน..หงุดหงิดชิบหายเลยครับ

“เป็นไรเนี๊ยะพี่นัท จ้องอยู่นั้นแหละ มีไรปล่าว...ถ้ามีก็พูดมา .ถ้าไม่มี..ก็เลิกทำหน้าแบบนี้ซะที ไม่ชอบ..รำคาญ”ผมพูดกะไอนัทมันห้วนๆ อะครับ...แล้วสะบัดหน้าหนีมันอะ เซ็ง จะพูดไรก็ไม่พูด หงุดหงิดเว้ย...แม่ม


“ถอดต่างหูออกซะ..”ไอนัทมันพูดกับผมห้วนๆ เหมือนกันครับ แล้วจ้องหน้าผมเขม็ง มือมันก็เอื้อมมา จะดึงต่างหู ข้างที่มี ตัว k ออกอะครับ...ไอโมฉุนขาดเลยครับตอนนี้..ปัดมือมันออกอย่างแรงเลยครับ...

“ไม่..เลิกพูดเรื่องนี้ซะที..ถ้ารับไม่ได้ก็ไม่ต้องมายุ่งกับผมอีก..” ผมตวาดมันเสียงดัง แล้วลุกขึ้น เดิน กะเผกๆ ออกจากตรงนั้นไปเลยครับ...ไม่ได้สนใจด้วยว่าใครจะมองยังไง รู้แต่ว่ากูหงุดหงิด เว้ยยยยยยยยแม่ม เป็นห่าไรกันนักหนา วะ...เซ็งชิบ...ยุ่งยากนัก...กูเลิกยุ่งกับมันหมดทุกตัวเลย..ห่ะนี้...

ผมเดินมาทรุดตัว ลงนั่ง ลงบนม้าหินอ่อน ใต้ต้นไม้ต้นนึง ห่างจากสนามฟุตบอลพอควรครับ ..ตรงนี้ไม่มีคนดี เฮ้อ หงุดหงิด ชิบหายเลยกูแม่ม...เซ็ง..ผมก็เงยหน้าขึ้นอ้าแขนออกทั้ง 2 ข้างพาดไปตามความยาวของพนักม้าหิน ขา ข้างนึงยกขึ้นเหยียบม้าหินอีกตัว....หลับตาลงพยายามระงับอารมณ์ โมโห ของตัวเองอย่างเร่งด่วน...ทำไมกูถึงได้โมโห ไอนัทมันขนาดนี้วะ ทำไมกัน...พอนึกมาถึงตรงนี้ ไอโมก็ได้แต่อึ้งในใจอะครับ...แค่ไอนัทมัน อยากให้ถอดต่างหูออก ทำให้กูโมโหขนาดนี้เลยเหรอวะเนี๊ยะ...ก็นั้นมันตัวแทนไอคิม นะเว้ยไอคิมมันเป็นคนเจาะให้ใส่ให้เลยนะ...แล้วกูก็สัญญากับตัวเองไว้แล้วด้วยว่าจะไม่ถอด..อะ ...แล้วทำไมกูต้องมีอะไรแทนตัวไอคิมมัน ด้วยวะ...แม่ม...แล้วนี้กูรู้สึกยังไงกับมันกันแน่วะเนี๊ยะ....โอ้ยกูอยากจะบ้า.....ผมก้ได้แต่ยกมือขึ้นกุมขมับของตัวเองอะครับ รู้สึกปวดหัวตุบๆ ขึ้นมาเฉยๆอะ...

“เอ่อ พี่ค่ะ.. พี่ ค่ะ...” เสียงหวานๆ สั่นๆ ดังอยู่ ข้างตัวทำให้ผม ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมอง...อืม...น้องน่ารัก นั้นเองครับ น้องเค้ายืนมองผมอยู่อะครับหน้าแดงแจ๋ เลยครับ...หึหึ..อายเหรอ..แต่กล้าดีนะเนี๊ยะ ..หึหึ...แถมยังมีองครักษ์ขนาบข้างมาด้วย อีก 2 หน่อ...

“ครับ ว่าไงครับ..” ผมก็ยิ้มให้น้องเค้าหน่อยนึงอะครับ...กล้าเข้ามาคุยด้วยก็จะคุยด้วยก็แล้วกันวะ..เฮ้อ กำลังเซ็งๆ อยู่พอดี หาไรทำแก้เซ็งก็ดีเหมือนกัน...

“เอ่อ...คือ..พี่ดื่มน้ำไหมค่ะ” แล้วน้องเค้าก็ยื่นขวดน้ำให้ผมอะครับ...มือน้องเค้าสั่นๆ ด้วยครับ..น่ารักดี

“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มให้น้องเค้านิดนึงแล้วยื่นมือไปรับขวดน้ำจากมือน้องเค้า ..เปิดฝากออก แล้วกรอก ลงปากอย่างด่วนเลยครับ....

“นั่งก่อนสิครับน้อง” พอผมดื่มเสร็จ ก็ชวนน้องเค้าให้นั่งเป็นเพื่อนอะครับ...หึหึ..

น้องเค้าหันไปมองหน้าเพื่อนๆ ของเค้า ผมก็ยกขาที่เหยียบบนม้าหินอีกตัวลงอะครับ เพื่อให้น้องๆ ได้นั่งคุยเป็นเพื่อนผมอะ แล้วน้องๆ ทั้ง 3 คนก็เดินมานั่งบนม้าหินข้างๆผมนั้นแหละครับ ..แล้วผมกับพวกน้องๆ เค้าก็คุย กันไปเรื่อยเปื่อยแหละครับ..พวกน้องๆ เค้าพึ่งเรียนอยู่ ม.4 กันเองอะครับเพื่อนๆ...น้องน่ารักเค้า ชื่อ น้องต่าย ครับ ชื่อน่ารักจริงๆ..เพื่อนๆน้องเค้าชื่อไรจำไม่ได้แล้วครับ..เหอๆผมกับพวกน้องๆเค้าก็คุยกันเรื่อยเปื่อยแหละครับ ผมยิ่งคุยยิ่งเพลินครับ..น้องต่ายไม่ค่อยพูดหรอกครับ เอาแต่ยิ้ม อย่างเดียว...ที่คุยเก่งก็คือเพื่อนๆ น้องเค้า ทั้ง 2 คนนั้นแหละครับ คุยนั้นคุยนี้กันเรื่อยเปื่อย ทำให้อารมณ์ หงุดหงิด ของผมเมื่อครู่ มันจางลงไปเยอะเหมือนกันครับ ใจเย็น อารมณ์เย็นขึ้นเยอะเลยอะ....เค้าเรียกนารีบำบัด ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

นั่งคุยกันนานเท่าไหร่ไม่รู้ ครับ แล้วผมก็มองเห็นไอนัท มันเดินเข้ามาตรงที่พวกผมนั่งอยู่อะครับ...หน้าบึ้งมาเชียว เซ็งเลยกู แม่ม

“ตาหวาน ไปได้แล้ว...ทุกคนรออยู่..” มันพูดกับผมห้วนๆ อะครับ แถมยังเรียกผมตาหวานต่อหน้าคนอื่นที่ไม่ใช่คนที่สนิทอีกแหนะ..หงุดหงิด..ผมก็ทำหน้าเหม็นเบื่อใส่มันอะครับ..แล้วหันไปยิ้มให้น้องๆเค้าอะครับ..

“พี่ไปก่อนนะครับ น้องๆ...แล้วหวังว่าเราคงได้เจอกันอีกนะครับ” ส่งยิ้มอีกครั้ง แล้วลุกขึ้นยืนอะครับ...

“เอ่อ...พี่ แตงโมค่ะ...ขอเบอร์โทรได้รึเปล่าค่ะ” หือ โอ้วว กล้าขอเบอร์โทรด้วย หึหึ แต่ไม่ใช่น้องต่ายนะครับ ที่ขอ เพื่อนน้องเค้าต่างหาก ส่วนน้องต่าย ก็ยืนหน้าแดงอยู่ใกล้ๆ นั้นแหละครับ...กล้าขอก็กล้าให้ครับ....ในระหว่างนี้ผมไม่ได้มองไอนัทมันเลยครับเลยไม่รู้ว่ามันรู้สึกยังไง..

“มีปากกา กระดาษไหม” ผมพูดยิ้มๆอะครับน้องเค้า รีบยื่นปากกา กะกระดาษให้ผมทันทีเลยครับ...ผมหยิบปากกามาแล้วก็เขียนเบอร์โทรผมให้น้องเค้าอะครับ... พอผมเขียนเสร็จไอนัทมันก็เข้ามาล๊อกคอผมแล้วลากผมออกมาจากน้องๆเค้าอีกแล้วครับ...

“พี่ไปแล้วนะครับ ...บายครับน้องๆ” ผมยกมือขึ้นบายๆ น้องเค้า ก่อนที่ไอนัทมันจะลากผมออกห่างจากน้องๆเค้าอะครับ...พอออกมาห่างจากน้องๆเค้าพอควรผมก็พยายามดึงแขนไอนัทมันออกจากคอผมอะครับ...แต่มันยิ่งกอดคอผมแน่นกว่าเดิมอีกครับ...ไอบ้ากูหายใจไม่ออกปล่อยกู...แล้วมันก็ลากผมไปหลังรถตู้คันนึงครับ ลับตาคนพอควรอะ..มันจะทำไรกูวะ...ผมก็อ้าปากเตรียมด่ามันอะครับ.ก่อนที่ผมจะทันได้เอ่ยปากอะไรออกมาไอนัทมันก็ดึงหน้าผมไปจูบปากอะครับ...แล้วมันก็ปล่อยผมอะ ผมตกใจมากเลยครับ ไอโมหน้าซีดเผือดเลยครับเพื่อนๆ.. กลัวมีคนเห็นมากเลยอะ...ผมก็มองซ้ายมองขวาแหละครับ ดีนะที่ไม่มีใคร..ผมก็หน้าบึ้งเลยแหละครับคราวนี้โกรธมันขึ้นมาอีกแล้วครับ..

ไอนัทมันเดินเข้ามาหาผมอีกครั้ง แล้วมันก็กอดผมไว้แน่นเลยครับ..แล้วมันก็ซบหน้าลงกับบ่าผมอะครับ

“พี่จะไม่พูดเรื่องนั้นอีกแล้วนะครับ...อย่าโกรธพี่เลยนะ...นะครับ...” ไอนัทมันพูดเสียงอ่อยๆ เศร้าๆ ยังไงบอกไม่ถูกอะครับ...รู้สึกผิดขึ้นมากระทันหันครับ...

แต่จะให้ทำยังไงได้เล่า...ผมยกมือขึ้นกอดตอบมันแล้ว กดปากลงที่แก้มมันด้วยครับ...ไอนัทมันดึงหน้าผมไปจูบ อีกทีนึง แล้วมันก็เปลี่ยนจากโอบกอดผมมากอดคอผมแทนอะครับ แล้วมันก็ยิ้มให้ผมด้วยครับ ถึงปากมันจะยิ้มแต่ตามันยังเศร้าๆ อยู่เลยอะครับ ผมจึงยิ้มให้มันบ้างครับ แล้วหันไปจุ๊บเบาๆที่ปากมันที...ขอบใจนะไอนัท...ผมเลื่อนมือไปกอดเอวไอนัท แล้วเราสองคนก็เดินออกจากหลังรถตู้คันนั้นออกไปหาเพื่อนๆ ที่รออยู่ที่เต้น...อำนวยการ...

[abcd]

ตอนที่ 77


ในระหว่างเดินไปที่เต็นไอนัทมันก็บอกผมแหละครับว่า เมื่อกี้ เสมอกัน ฮี่ๆ เซ็งเล็กๆครับ อุตสาห์ข้ามจังหวัดมา ดันเสมอกันซะงั้น เฮ้อ...ที่เต็นอำนวยการตอนนี้ มีคนอยู่น้อยครับ....เที่ยงแล้วครับ ทุกคนเลยไปหาไรใส่ท้องกันหมด ฮี่ๆ ก็เหลือแต่ พวกผมนี้แหละครับ พอผมกับไอนัทเดินเข้าไป ทุกคนก็ถามผมใหญ่อะครับ ว่าเมื่อกี้เป็นไรอยู่ๆ ก้อตะโกนโหวกเหวก แล้วนี้หายหัวไปไหนมาแฮะ..ผมก็บอกพวกเค้าแหละครับว่าแค่หงุดหงิดไรนิดหน่อย ส่วนไอนัทตัวดีมันก็บอกกับ ทุกคนว่า ผมหงุดหงิดแล้วแอบหนี ไปนั่งจีบสาว เจ้ยยย...เพื่อนทุกคนก็แซวผมใหญ่ว่าผมอะเสน่ห์แรงน่าดู ใครเห็นก็รักก็หลงไรทำนองนั้น คิคิ ไอโม ก็ยิ้มรับอย่างหน้าชื่นตาบานแหละครับ นำความหมั่นไส้มาสู่ไอนัทมันอย่างยิ่ง เลยโดนมันเขกกระโหลกไปอีก 1 โป้ก.. ผมรู้สึกว่าวันนี้ไอนัทมันจะเขกกระโหลกผมบ่อยเกินไปแล้วนะเนี๊ยะ..ชิ..ผมก็หน้างอขึ้นมาในบัดดล แหละครับ...ไอนัทมันหัวเราะใหญ่เลยครับ แล้วมันก็เอามือมาขยี้หัวผมด้วยอะ ขยี้จนหัวผมยุ่งไปหมดเลยครับ เพื่อนๆ.... ไอโมก็ร้องโวยวายแหละครับ..ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นเลยหัวเราะผมใหญ่เลยอะ ไม่เว้นแม้แต่พ่อไอพี่โต มัน ฮึย ..ไอนัทไอบ้า กูไม่ใช่เด็กๆ นะทำบ้าไรมึงเนี๊ยะ กูอายคนอื่นเค้านะ...

หน้าผมยิ่งงอเข้าไปใหญ่เลยครับ..แล้วผมก็สะบัดหน้าพรืดหนีจากไอนัทมันอะครับ... แล้วสายตาผมก็ได้สบกับสายตาของไอคิมมันอย่างจังเลยครับ...มันมองผมอยู่อะ มันมองผมนิ่งๆ..แววตามันเหมือนกับตอนนั้น ...ตอนที่ผมบอกให้มันปล่อยผม...ตอนที่ผมบอกมันว่าผมเลือกไอนัท...หัวใจผมมันกระตุกวูบ ...เจ็บแปล๊บเลยครับ...อย่ามองกูแบบนี้ได้ไหมไอคิม...กูใจหายนะ...มันกับผมมองตากันอยู่นานแหละครับ...จนผมรู้สึกว่าแขนไอนัทที่มันกอดอยู่ที่คอผมมันเริ่มรัดแน่น ขึ้นทุกที...จนผมแทบหายใจไม่ออก ผมจึงหันไปมองหน้าไอนัทมันอะครับ...ไอนัทมันไม่ได้มองมาที่ผม..มันก้มหน้านิ่ง...ปากเม้มแน่นเหมือนมันกำลังพยายามอดทนอดกลั้นกับอะไรบางอย่างอยู่ ..แล้วมันก็เงยหน้าขึ้นมา ยิ้มให้ผม..แววเศร้าๆนั้นไม่ได้หายไปจากแววตาของมันเลย..ผมอยากยกมือขึ้นลูบหัวอยากกอดมันไว้..ผมอยากปลอบใจมัน...แต่ตอนนั้นผมทำไม่ได้...ผมก็ได้แต่ยิ้มให้มันอะครับ...

“เอาหล่ะทุกคน ไปทานข้าวเที่ยง ที่บ้านกันนะ...แม่เค้าทำกับข้าวไว้รอแล้วหล่ะ ไปโต พาเพื่อนไปได้แล้วไป...” เสียงพ่อไอพี่โตมันดังขึ้นทำให้ผม หันหน้ากลับไปมองอะครับ...

“ได้ยินแล้วใช่ไหม พวกมึงอะ...เป็นวาสนาปากพวกมึงจริงๆ หึหึ...แม่กูทำกับข้าวอร่อยสุดๆ เลยนะเว้ย กูจะบอกให้ หึหึ…แต่แม่กูไม่ค่อยชอบทำเท่าไหร่หว่ะ สงสัยงานนี้ทำต้อนรับว่าที่ลูกสะใภ้ ฮ่าๆๆ” พอไอพี่โตพูดจบ มันก็โดนพี่พิ้งซัดเพลี๊ยะเข้าที่หน้ามันเบาๆอะครับ ...พวกผมก็ได้แต่ขำแหละครับ...แล้วพวกลิงกอริลล่าทั้งหลายก็เฮละโลกันไปที่รถพี่โตแหละครับ..โดยมีผมกับไอนัทเดินรั้งท้าย...

“ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยสิ...หมดหล่อหมด...เดี๋ยวไม่รักเลยหนิ..” ผมก็พูดแซวไอนัทมันเบาๆ อะครับ...เผื่อว่ามันจะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างหง่ะ..

“ถ้าหล่อแบบนี้ไปตลอด ตาหวานก็จะรักไปตลอดใช่มะ” ไอนัทมันตอบผมเบาๆเหมือนกันอะครับ...แววตามันเริ่มดีขึ้นแล้วครับ...หึหึ ผมก็ยิ้มแล้วยักไหล่ประมาณว่าแน่นอนไรประมาณนั้น..

ไอนัทมันก็เอามือที่กอดอยู่ที่คอผมนั้นแหละครับ..มาขยี้ที่หัวผมอีกแล้วหง่ะ..

“เสียทรงหมด...หมดหล่อกันพอดี” ผมก็ยกมือขึ้นแล้วลูบที่หัวผมอะครับจัดทรงหง่ะ...

“คร้าบ พ่อคนสุดหล่อ...หล่อไปหมดเลย....” เอ๊ะ ชมหรือด่า ผมก็เลยหยุดเดินแล้วมองหน้ามันอะครับ....

“เหลือแต่ ความน่ารักไง ฮ่าๆๆๆ” ไอบ้า มุข บ้า มุขบอไรเนี๊ยะ...เขิลหมดเลยกู....ผมก็เลยยิ้มออกมากับมุข บ้าๆ ของมันอะครับ...

ไอนัทมันยังหัวเราะชอบอกชอบใจอยู่ครับ...ดีแล้วหล่ะ ไอนัทหน่ะให้มันยิ้มให้มันหัวเราะแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว...แล้วผมกับไอนัทก็เดินกอดคอกันไปที่รถ ...และผมก็เห็นว่าไอคิมมันเดินอยู่ข้างหน้าผมอะ...ผมหยักศกที่ระอยู่ที่ต้นคอ ร่างสูงใหญ่ ที่ก้าวเดินอย่างมั่นคง...ทั้งๆ ที่ใกล้ กันแค่นี้ แต่ผม ก็ทำได้แค่มองตามแผ่นหลังมัน.... มองอยู่ห่างๆ..ไม่กล้าแม้แต่จะมองมันตรงๆ ..คิดถึงตรงนี้ใจผมมันก็รู้สึกเจ็บแปล๊บๆ ยังไงบอกไม่ถูกครับ...ผมยังจำแววตาของไอคิมมันได้อยู่เลยอะ...ทำไมมึงต้องมองกูแบบนั้นด้วยหว่ะ ไอคิม กูหวั่นไหวนะเว้ย....เห็นแววตามันแบบนี้ทีไรผมใจรอนๆ เหมือนจะขาดซะให้ได้ทุกทีเลยครับ...เฮ้อ...ทำยังไงกูถึงจะลืมๆ ไอคิมมันได้ซักทีวะ...ทรมานชิบ....คิดแล้วขอบตาก็ร้อนผ่าวๆแหละครับ...

ตลอดเวลาที่นั่งไปบนรถนั้นไอโมไม่ได้หันไปมองไอคิม มันเลยครับ...กลัวเจอกับแววตาแบบนั้นของมันอีก กลัวอดใจที่จะเดินเข้าไปหามันไม่ได้...สรุปคือ กลัวใจตัวเองชิบหาย....

พอถึงบ้านพี่โต ...พวกผมก็เดินเข้าไปหวัดดี แม่พี่โตมันแหละครับ..แล้วพวกผมก็ไปช่วยๆ กันยกสำรับกับข้าว มาจัด มาวางไว้ที่สวนหลังบ้านพี่โตอะครับ...แฮะ คนเยอะครับ พวกผมเลยปูเสื่อ นั่งเปิบ กันตรงนั้นนั้นแหละ....จัดเสร็จก็จัดการทันทีเลยครับ หิวมากมายเลยพวกผมอะ ...ใช้พลังงานกันไปเยอะครับ....ยิ่งผมนี้ใช้ไปเยอะจริงๆ ครับ ทั้งพลังกายและพลังใจ เฮ้อ...ขอเติมพลังหน่อยเตอะ .........แม่พี่โตนี้ทำกับข้าวอร่อยจริงๆ ครับ สมกับที่ไอพี่โตมันคุยโม้ ไว้เลย...แต่อร่อยสู้ฝีมือแม่ผมไม่ได้หรอกครับอร่อยกว่าเยอะอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


พอทานข้าวเสร็จไอพี่โตคนดีที่หนึ่งมันก็บอกกับพวกผมว่า ให้พวกผมพักผ่อนก่อน..แล้วจะพาไปเที่ยวน้ำตก ฮี่ๆๆๆๆๆๆไอโมตื่นเต้นมากมายเลยครับ หุหุ....

พอหนังท้องตึง หนังตาไอโมก็หย่อนแหละครับ ง่วงมากมายเลยอะ...ผมก็ทำหน้าอ้อนๆให้ไอนัทมันแหละครับ...ไอนัทมันเลยไปเอาเสื่อเอาหมอนในบ้านไอพี่โต มาแล้วไปปู...ที่ใต้ต้นมะขามหลังบ้านไอพี่โตนั้นแหละ...พอผมเห็นดังนั้น ก็วิ่งกระดี้กระด๋า ไปหามันทันทีเลยครับ..โดยมีไอวิทย์ ไอปอด์นและไอแซน มันเดินตามไปติดๆ..เหอๆ..ไอนัทมันวางหมอนไว้ให้ผมแล้วเรียบร้อยครับ อู้ย เป็นพ่อบ้านที่ดีจริงๆ เลยมัน พอผมวิ่งไปถึงก็ล้มตัวลงนอนเอาหัวหมุนหมอนที่มันวางไว้ให้นั้นแหละครับ...แค่ผมคนเดียวก็เต็มเสื่อแล้วครับ...ไอพวกที่ตามมาเลยหมดสิทธ์ พวกมันเลยต้องจำใจ ไปเอาเสื่อผืนใหม่มาปูใกล้ๆ กันกับผม..แล้วไอนัทมันก็นั่งลงข้างๆผมเอามือลูบหัวผมด้วยอะ...ไอบ้านี้ชอบทำไรประเจิดประเจ้ออยู่เรื่อยเลยอะมันอะผมก็กะจะว่ามันซะหน่อยแต่ขี้เกียจครับ...เลยปล่อยให้มันลูบหัว เล่นผม ...ผมอยู่อย่างนั้นหล่ะ........แล้วผม ไอนัทไอปอด์น ไอแซน และไอวิทย์ ก็นอนคุยกันไปเรื่อยและครับ แล้วผมก็ผลอยหลับไปตอนไหนไม่รู้ครับ....สบายจริงๆ เลยกูแม่ม........

[abcd]

ตอนที่ 78


ผมรู้สึกตัวตื่นก้เพราะไอนัทนั้นแหละครับมันปลุกผมอะ..ไอนัทมันบอกผมว่าเค้าจะไปเที่ยวน้ำตกกันแล้ว ...มันเลยต้องปลุก.. ..ผมก็งัวเงียสุดฤทธิ์แหละครับ...
“ไปล้างหน้าก่อนดีไหม...จะได้สดชื่น หือ” ไอนัทมันพูดแล้วเอามือลูบหัวผมอีกแล้วอะครับ
ผมก็ส่ายหน้าอย่างเดียวแหละครับ...ขี้เกียจอะ...เลยอ้อนขอขี่หลังไอนัทมันแฮะ...ไอนัทมันก้อหันหลังมาให้ผมแหละครับ..ไอโมยิ้มร่าเลยแหละ..ขยับเข้าไปกอดคอไอนัทมันทันทีอะกลัวมันเปลี่ยนใจ คิคิ...........ไอนัทมันจับขาผม ..แล้วลุกขึ้นพาผมเดินออกไปหาเจ้าพวกนั้นที่หน้าบ้านอะครับ...สบายอีกแล้วครับ...ผมก็หลับตาพริ้มแหละครับ..

พอถึงรถไอนัทมันก็หันหลังให้ผมนั่งบนกระบะรถอะครับ แฮะ ไอโมก็นั่งบนกระบะนั้นแหละครับ แต่ไม่ยอมปล่อยคอมันอะ กอดมันไว้งั้นแหละ..ขาก็หนีบเอวมันไว้งั้นเหมือนกันคิคิ....แกล้งมันอะครับมันจะเดินไปช่วยเจ้าพวกนั้นเก็บของอะ ...ไอนัทมันก็เลยต้องจำใจ(รึเปล่า)ยืนให้ผมหนีบมันไว้งั้นแหละ...

พวกเพื่อนๆก็แซวผมกับไอนัทใหญ่แหละครับ...บอกว่าไอนัทหน่ะเป็นคุณพ่อที่ดี...ดูแลลูก ดีจริงๆ อะไรทำนองนั้น นอกจาก ผมไอนัท ไอวิทย์ พี่โต เจ้าพวก 5 คนนั้นแล้วคนอื่นๆ ก็ไม่รู้เรื่องผมกับไอนัทหรอกครับ..ที่ผมกับมันเล่นหยอกกันคลอเคลียกันมันก็ออกแนว พี่น้อง หรือไม่ก็พ่อลูกแบบที่เจ้าพวกนั้นมันว่านั้นแหละครับ....เพราะผมกับไอนัท ก็ดูเป็นผู้ชายปกติทั่วไปไม่ได้ดู เก๊เกย์ อะไรเลย...และผมกับมันก้ไม่ได้เก๊กแมนอะไรด้วย ทุกอย่างที่ทำ ก็เป็นตัวของตัวเองล้วนๆ แฮะ..

ในระหว่างนั้นผมก็มองเห็นไอคิมมันเดินมาที่รถอะ ผมก็หลบตามันทันทีเลยครับจึงไม่รู้ว่ามันมองผมรึเปล่า ...พอทุกอย่างพร้อมผมก้ปล่อยให้ไอนัทมันกระโดดขึ้นมานั่งข้างผมอะครับ..แฮะ..และการเดินทางไปเที่ยวน้ำตกของเราก็เริ่มขึ้นครับ ไอโมกระดี๋กระด๋าอีกแล้วครับ ผมชอบภูเขาน้ำตก ครับ แฮะ ชอบผืนป่าสายน้ำ(สามชีวิต) ชอบสีเขียวชุ่มชื่นของป่าไม้ครับ (พูดซะเวอร์เลยกู)....ผมไม่ค่อยชอบทะเลเท่าไหร่ครับ ทะเลมันน่ากลัวอะ ...ดูอ้างว้างไงไม่รู้ครับ...ทะเลเป็นที่สำหรับคนอกหัก รักคุดฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

สมบุกสมบันพอควรครับ สำหรับเส้นทางไปน้ำตกของพวกเรา เหะๆ ใครจะไปคิดครับว่า...ที่ที่ดูไม่น่าจะมีอะไรแบบนี้จะมีน้ำตกเล็กๆ แห่งนึงซ่อนอยู่ ถนนที่ใช้สัญจรนี้ เป้นถนนลูกรัง ครับ เหอๆ...หัวแดงกันเป็นทิวแถวเลยทีเดียว แล้วไม่ใช่ แค่ กิโล 2 กิโล นะครับ...ที่เป็นลูกรังเนี๊ยะ พอรถเลี้ยวออกจากถนนใหญ่ ก็เป็นลูกรังเลยครับ..ประมาณ 20 กว่ากิโลได้อะ..ผมอะเฉยๆครับ แต่ไอพวกเด็กเต๊บ ทั้งหลายนี้สิ แทนที่มันจะรู้สึกลำบากลำบน มันกลับตื่นเต้นกันใหญ่ครับ สองข้างทางที่รถพวกผมขับผ่านก็เป็นทุ่งนาครับ ข้าวกำลังออกรวงพอดีครับ มองไปทางไหนก็เป็นสีทองอร่ามไปหมด กลิ่นต้นข้าวหอมๆ โชยมาเป็นระยะ ........

ไอพวกเด็กเต๊บ มันก็คว้ากล้องออกมาถ่ายกันเลยทีเดียวครับ...นาบางเจ้าเค้าก็เริ่มเกี่ยวกันแล้ว ...เจ้าพวกนี้ตื่นเต้นใหญ่ ยังกะไม่เคยเห็นอะ...พอพวกมันเห็นควายที่ ชาวบ้านเค้าปล่อยให้ กินตอข้าวที่เค้าเกี่ยวแล้วอะครับ พวกมันก็ชี้ โบ้ ชี้เบ้...อะ ผมก้เลยอดขำไม่ได้ครับ หนึ่งในนั้นก็คือ ไอคิมครับดูท่าทางมันจะตื่นเต้นมากมายเลยทีเดียว ยิ้มอยู่ตลอดเลยครับ...หน้าบานเป็นจานเชิงเลยทีเดียว จนทำให้ผมอดที่จะจ้องมองมันไม่ได้อะครับ...มึงหง่ะยิ้มแบบเนี๊ยะดูดีกว่ายิ้มประหลาดๆ ที่มึงชอบทำเป็นไหนๆ...หล่อชิบ...อ้าวกำ อีกแล้วกู..สะบัดหัวพรืดๆอะ...คิดไรเนี๊ยะกูเฮ้อ..

“จอดๆ จอดๆ เว้ย” และหนึ่งในเพื่อนไอพี่โตมันก็เอามือทุบที่กระบะรถแรงๆ อะครับ...ไอพี่โตมันจึงค่อยๆชะลอรถแล้วจอดลง...พอรถจอดเท่านั้นแหละครับไอพวกเด็กเต๊บ ทั้งหลายมันก็กระโดดหย่อยลงรถทันทีเลยครับ เหลือแต่ผมไอนัท..ไอวิทและเพื่อนๆอีก คน 2 คนที่ยังไม่ขยับและนั่งหัวเราะกับอาการกระดี๋กระด๋า ของพวกมัน...

“พวกมึงเป็นไรวะ ปวดฉี่เหรอ” ไอพี่โตมันเลื่อนกระจกลง แล้วยื่นหน้าออกมาถามอะครับ...

“หึหึ...ปล่าวหรอก จะไปดูเค้าเกี่ยวข้าวใกล้ๆ อะ ฮ่าๆๆๆๆๆ” เจ้าคนพูดพูดเสร็จ ก็เดิน ลงจากถนน แล้วเดินไปตามคันนาอะครับ..เดินตรงดิ่งไปหาชาวบ้านที่เค้ากำลังเกี่ยวข้าวอยู่กันเลยทีเดียว ...

ชาวบ้านพอเห็นเจ้าพวกนี้เดินลงไป เค้าก็หยุดเกี่ยวแล้วหันมามองกันเป็นแถว ครับ...คงเป็นภาพที่แปลกตาหน้าดูครับ ก็พวกผมทุกคนยังใส่ชุดบอลกันอยู่เลยนี้ครับ ฮ่าๆ...ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาครับ เลยกะใส่ชุดนี้เล่นน้ำกัน...ไอโมก็หัวเราะเจ้าพวกนี้เอิ้กๆ แหละครับ แล้วจึงกระโดดลงจากรถ แล้วตามพวกมันลงไป...ไอพี่โตมันก็หัวเราะแล้วมันก็ขับรถไปจอดใต้ร่มไม้ แล้ว มันพี่พิ้ง พี่เจน ก็เดินตามกันลงไปตรงที่ชาวบ้านเค้ากำลังเกี่ยวข้าวกันอยู่อะครับ...

“ขอถ่ายรูปได้ไหมครับลุง” เจ้าคนพูดมันยิ้มหน้าบานแล้วยกกล้องขึ้น เตรียมถ่ายอะครับ

“ถ่ายไปทำไมหน่ะ...เจ้าหนุ่ม ...แล้วนี้มาจากไหนกันหล่ะเนี๊ยะ....” ลุงที่กำลังเกี่ยวข้าวอยู่ แกถามขึ้นเสียงดังอะครับ แต่หน้าแกอะเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มครับ...

“อ๋อ..พวกผมเป็นนักศึกษาจาก มหาลัย....(ชื่อมหาลัยครับ) มาเตะบอลที่ในตัวจังหวัดหน่ะครับลุง จะไปเที่ยวน้ำตกกันครับ....เห็นพวกลุงเกี่ยวข้าวอะ เลยสนใจ....” ไอพี่โตมันเป็นคนตอบครับ

และในระหว่างนั้นก็มีหลายคนเดินลงไปในนา..ไปช่วยเค้าเกี่ยวข้าวเฉยเลยอะ...ไอโมไม่ลงไปหรอกครับ....ต้นข้าวอะมันคันนะครับ...ยิ่งพวกผมใส่เกงขาสั้น เสื้อแขนสั้นแบบนี้นี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง.. ..เดี๋ยวพวกมันต้องโดนตอข้าวเกี่ยวแขนขาเป็นแผลแน่นอน ....และผมอะก็ลูกชาวนาของแท้นะครับ....ขี้เกียจเกี่ยวจะตายข้าวหน่ะขนาดข้าวที่นาตัวเองไอโมก็เกี่ยวบ้างนอนพาดคันนาบ้างเลยอะ..เหอๆๆ...ข้าวตัวเองไม่เกี่ยวมาช่วยคนอื่นเกี่ยวนี้มันดูแปลกนา ไอโมก็เลยยืนยิ้มอยู่บนคันนานั้นแหละครับ....

ไอนัท ก็เอาด้วยครับ หุหุ มันลงไปช่วยเค้าเกี่ยวข้าวด้วยครับ ไอนัทมันเกี่ยวเป็นอยู่แล้วหล่ะครับถึงพ่อแม่มันจะรับราชการ...แต่ญาติพี่น้องมันอะก็ชาวนาเหมือนกัน มันก็เลยเกี่ยวเป็นอะครับ...ไอคิมนี้สนุกใหญ่เลยครับมัน..ท่าทางเก้งก้างที่มันจับเคียวหน่ะผมหล่ะหวาดเสียว กลัวเคียวตัดมือมันจริงๆครับ....จะบอกมันให้ระวังตัว ผมกับมันก็เคืองๆ กันอยู่เลย...ช่างหัวมันแล้วกัน...แต่ก็แอบมองแอบเป็นห่วงมันอยู่ลึกๆครับ...เพื่อนพี่โตเห็นว่าผม ท่าทางจะไม่ลงไปเกี่ยวแน่ๆ มันก็เลยยื่นกล้องให้ผม.ผมก็เลยได้เป็นตากล้องจำเป็น ไปในบัดดลครับ...

ในระหว่างที่พวกนี้หนุกหนานกับการเกี่ยวข้าว ผมก็ถ่ายรูปให้พวกมันไปแหละครับ. ...มือก็หักตอข้าว มาทำเป้นปี่ แล้วเป่า..อะครับ ..พอเห็นว่าเป่าได้ ก็ยกให้ พี่พิ้งกับพี่เจนอะครับ เห็นพี่ๆ เค้า ตื่นเต้นอยากได้อะ.. เจ้าพวกเด็กเต๊บ ก็เหมือนกันครับ มันบอกว่าไม่คิดว่า ต้นข้าว จะทำเป็นปี่ได้ด้วย ผมก็เลยบอกว่า ทำได้เยอะกว่านี้อีก ...ของเล่นเล็กๆน้อยๆที่ทำจากต้นข้าวเนี๊ยะเยอะนะคร้าบ..เมื่อก่อนพ่อชอบทำให้ผมเล่นครับ และพ่อก็สอนผมให้ทำด้วย ผมก็เลยทำเป็น แต่ตอนนี้ไม่ได้ทำนานครับลืมไปหมดแล้ว หึหึ....

จนหนำใจครับ...อยู่ที่นั้นเป็นชั่วโมงพูดคุยกับพวกลุงๆป้า เค้า จนเค้าบอกอยากได้เป็นลูกเขยนู้นแหละพวกผมถึงได้กลับไปนั่งบนกระบะหลังรถ และไอพี่โตมันก็ขับรถออกจากตรงนั้นไป...

[pongsj]

โหสถานการณ์แบบนี้ สงสารพี่นัทจังเลยอ่ะ คงต้องเก็บความเศร้าไว้ในใจ

นายโม นายนี้ก็สุดๆจิงๆเลยน่ะ เฮ้อ.....................แต่ยังไงก็ยังเชียร์คร้าบบบบบบบบบบบบบบบ

[meeza31]

  สงสารพี่นัดอีกตามเคย 

[THIP]

  เขาดีดีทำไมไม่รัก

[sun]

    แอบมาแซว รีพลายนี้อ่ะ อิอิ
v
v

เขินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
ลอย แล้ว ลอยแล้ว    ดึงหาง ไว้ด้วย
อ๊ากกกกกกกกกกกก
ขอแก้ ข่าวหน่อย.....

เค้าปล่าว น่าร้าก นะ    เค้า หล่อตะ หาก ชิชิ   

^
^
จิส์....หมั่นไส้คนหล่อ...อ.....วุ้ย!~~~    


หึหึหึ   

โฮ่ะๆๆ 

[suregirl]

สงสารพี่นัทมากๆๆ โดยเฉพาะประโยคนี้ 

ผมรู้สึกว่าแขนไอนัทที่มันกอดอยู่ที่คอผมมันเริ่มรัดแน่น ขึ้นทุกที...จนผมแทบหายใจไม่ออก ผมจึงหันไปมองหน้าไอนัทมันอะครับ...ไอนัทมันไม่ได้มองมาที่ผม..มันก้มหน้านิ่ง...ปากเม้มแน่นเหมือนมันกำลังพยายามอดทนอดกลั้นกับอะไรบางอย่างอยู่ ..แล้วมันก็เงยหน้าขึ้นมา ยิ้มให้ผม..แววเศร้าๆนั้นไม่ได้หายไปจากแววตาของมันเลย..

รู้สึกแต่ก็ทำไรไม่ได้ ต้องเก็บกดเอาไว้คนเดียว เฮ้อ 

[Junrai_Hyper™]

พี่นัทเป็นคนดีจริงๆ

เริ่มงอนโม ที่ไม่ยอมพี่นัท

ชิส์

 

[mu_off]

ยิ่งอ่าน..ก็ยิ่งสงสารพี่นัทอ่ะคับ..

...แต่ก็ต้องรออ่านต่อไปให้จบคับ..

[gobgab]

..........เมื่อไหร่พี่นัทจะอยู่อย่างมีความสุขซักที......

..........หรือว่ามันจะไม่มีวันนั้น..........

[abcd]

ตอนที่ 79

และแล้วการเดินทางกับถนนขรุขระเป็นหลุมเป็นบ่อ..ฝุ่นสีแดงฟุ้งกระจาย พวกผมก็มองเห็นภูเขา อยู่ข้างหน้าแล้วครับ...ถึงเวลาไอโมตื่นเต้นบ้างแล้วครับ เหะๆ...ก้อบ้านผมไม่มีภูเขา น้ำตกนี้ครับ มีแต่ห้วยหนองคลองบึง..and the river คึคึเลยตื่นเต้นเล็กน้อย(ไม่น้อยหล่ะมากเลยแหละ) และยิ่งแม่พี่โตได้เล่าให้พวกผมฟังก่อนที่จะออกเดินทางว่าเป็นน้ำตกสายเล็กๆ ...ไม่ได้ใหญ่โตอะไร และน้ำจากน้ำตกนี้ก็ไหลไปตามคลองเล็กๆ ที่ชาวบ้านเค้าขุดให้น้ำไหลลงมาสู่ไร่นาเค้า ผมยิ่งชอบครับ...ดูเรียบง่ายแต่ยิ่งใหญ่อะ...แม่พี่โตบอกว่าน้ำตกนี้ไหลตลอดทั้งปี ผมก็เลยคิดว่าสงสัยป่าแถวๆนี้ต้องอุดมสมบูรณ์พอควรหล่ะ...หึหึ...และก็ไม่ผิดหวังครับ....

พอถึงตีนเขา พี่โตก็จอดรถลงที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นนึง ดูร่มรื่นมากมายเลยครับ...มีรถยนต์ รถแมงกะไซต์จอดอยู่ตามร่มไม้ปะปรายครับ คงมีคนใจตรงกับพวกผมเหมือนกัน...พอพี่โตจอดรถเรียบร้อยพี่เค้าก็บอกว่า ต่อจากนี้พวกผมต้องเดินขึ้นเขาไปที่ต้นน้ำกันเอง..เหอะๆ ไอโมก็ตื่นเต้นเล็กๆ ครับหุหุ...ได้เดินขึ้นเขาด้วยเว้ย...ตั้งแต่ไปเก็บเห็ด กับพวกญาติๆ ที่ภูเขาแถวบ้านลุงผม.. เมื่อหลายปีก่อนไอโมก็ไม่เคยปีนเขาอีกเลย......อยากอย่างแรงครับ..

.ก่อนขึ้นเขาพี่โตได้กำชับให้พวกผมเก็บขวดเหล้าเก็บอุปกรณ์แดกเหล้าต่างๆ นาๆ ไว้ในรถ ไม่ต้อง เอาไปด้วย เดี๋ยวเป็นขยะ...(พึ่งเห็นพี่โตเป็นคนดีศรีสังคมกับเค้าก็คราวนี้แหละ)...พวกผมก้พร้อมใจกันปฏิบัติตามอย่างดีแหละครับ กลัวหนักหน่ะ ไม่อยากมีภาระกันด้วยครับ หุหุ....

และขบวนหนุ่มหน้าตาดี คิคิ..ก็ได้เริ่มออกเดินขึ้นเขากันแล้วครับ ผมกับไอนัทก็ได้เดินรั้งท้ายคนอื่นเค้าอีกเช่นเคยครับ โดยมีไอปอด์นกับไอวิทย์ เดินนำหน้าอยู่เล็กน้อย..ส่วนไอคิมไม่รู้ครับ มันหายจ้อย ออกนอกสายตาผมไปเลยครับ....เส้นทางที่พวกผมใช้เดินก็เป็นทางราบเรียบครับบ่งบอกว่าเป้นเส้นทางที่ใช้สัญจรเดินทางมาเป็นเวลานานโขเหมือนกัน ทางที่เดินไปนี้ยังไม่เห็นน้ำตกครับได้ยินแต่เสียง....และความเย็นที่ได้จากละอองน้ำจากน้ำตกที่กระทบผิว..ก็ทำให้เกิดอาการตัวสั่นได้เหมือนกันครับ(เข้าหน้าหนาวแล้วนี้ครับ)...เดินไปซักพักครับ พวกผมก็มองเห็นน้ำตกแล้วครับ เส้นทางที่พวกผมเดินเนี๊ยะขนานกับน้ำตกครับ..รู้สึกดีมากมายเลยครับที่ได้เห็นสายน้ำที่ไหลเอื่อยๆลงไปกระทบหิน เสียงดังแผ่วๆ ได้อารมณ์โรแมนติกสุดๆครับ...เงียบสงบดีด้วยไม่เสียงดังวุ่นวายเหมือนกับน้ำตกใหญ่ๆทั่วไปที่ผมเคยไปเที่ยว.....

และไอนัทมันก็คว้าคอผมไปกอด แล้วแอบจูบปากผมผมด้วยอะ ไอโมก็เหล่มองเพื่อนๆ ที่เดินอยู่ด้านหน้าอะครับ กลัวจะมีใครมองเห็นเข้าอะจิ...ไอบ้า...ไอโมก็เลยซัดเพียะที่หน้ามันเข้าให้ ...ไม่รู้จักกาละเทศะอีกแล้วมึงไอนัท...มันจะสลดก็หาไม่ครับ ยังยิ้มหน้าบานอยู่เหมือนเดิม..ชิ ไอโมเลยแกะมือมันออก แล้วเดินนำหน้ามันไปอย่างด่วนครับ...เดินลิ่วๆ แซงคนอื่นไปเรื่อยๆ ครับหนีมันเลยแหละ ชิ...ชอบแตะอั๊ง กูดีนักนะมึง หนีแม่มมันเลย..เดินไปได้ซักพักแหละครับ ไอโมก็หันหลังกลับไปมอง เห็นไอนัทมัน เดินคุยกับเพื่อนมันอยู่ด้านหลังไม่ไกลเท่าไหร่ครับ ชิ...แล้วมันก็หันมามองผมแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผมด้วยหง่ะ....

ผมก็เลยจ้ำพรวดๆ ไปต่ออะครับ...จนแซงเพื่อนทุกคนแม้แต่พี่โต อะครับ ก่อนที่จะแซงพี่เค้าผมก็ถามนั้นถามนี้เพื่อเป็นข้อมูลก่อนแหละครับ กลัวหลงหง่ะ...เดินเกือบ ชั่วโมงครับ หอบแฮกๆ เลยครับไอโม...และผมก็เดินไปจนถึงต้นน้ำจนได้ครับ...เป็นแอ่งน้ำขนาดกลางครับ กำลังดีเลย...และก็มีสายน้ำไม่เล็กไม่ใหญ่ตกลงมาดังซู่ๆ...ผมก็มองด้วยความรู้สึกอึ้งเล็กๆครับสวยดีครับไม่เสียแรงที่อุตส่าห์หอบสังขารขึ้นมาถึงนี้.....ตรงแอ่งน้ำนี้ มีคนอยู่ประมาณ 6-7 คนได้ครับ...ผมยังมองไม่เห็นเพื่อนผมคนไหนเลยครับ ฮี่ๆแสดงว่าผมมาถึงเป้นคนแรก เหมือนตัวเองชนะเลิศยังไงบอกไม่ถูก...ภูมิใจลึกๆครับ..คิคิ.......

“พี่ครับ...น้ำตรงนั้นลึกไหมครับ” ผมยิ้มให้ผู้ชายคนนึงที่เค้ากำลังว่ายน้ำไปมาอยู่อะครับ...และก็มีผู้หญิงนั่งอยู่กับแง่งหินใกล้ๆเค้า คิดว่าคงเป็นแฟนกัน ฮี่ๆๆๆ....

“ก้ท่วมหัวเหมือนกันนะ...” ไม่พูดปล่าวครับ พี่เค้าทำให้ผมดูด้วยครับ ..มิดหัวเลยครับ..เห็นแต่มือพี่เค้าไหวๆ..อี๋ แล้วไอโมจะลงไปเล่นได้ไงหล่ะเนี๊ยะ...เสียดายจัง...ผมก้ทำหน้าผิดหวังเล็กๆ อะครับ...ผมอยากไปตรงที่น้ำมันตกลงมาหง่ะ...

“มีตรงไหนที่มันไม่ลึกบ้างอะครับ ผมอยากไปตรงนั้นหน่ะ” ไอโมพูดแล้วชี้มือไปตรงที่น้ำมันตกลงมาอะครับ...

“ว่ายน้ำไม่เป็นเหรอน้อง หึหึ....” พี่เค้าพูดกับผมยิ้มๆอะครับ..ไม่ตอบผมอะเซ็งเลย

“ไปไม่ได้หรอกค่ะพี่...พี่ต้องว่ายน้ำไปอะถึงจะไปได้...” ผู้หญิงที่นั่งอยู่ที่แง่งหินพูดกับผมเสียงดังแข่งกับเสียงน้ำตกอะครับ....แล้วพี่ผู้ชายก็ปืนขึ้นจากน้ำอะครับ

“พี่กลับนะครับน้อง...มาคนเดียวเหรอเนี๊ยะ...” พี่เค้าหันไปดึงมือผู้หญิงขึ้นแล้วหันมาถามผมอะครับ....

“เปล่าครับ มากับเพื่อน เพื่อนผม เค้าเดินช้า หน่ะครับผมเลยมาถึงก่อน” ผมตอบพี่เค้ายิ้มๆอะครับ...

“อ๋อ น้อง...ตรงที่ไม่ลึกที่น้องจะเล่นได้ก็มีนะ...ตรงนั้นอะ...ตรงที่มันลึก ก็แค่ตรง นั้นเท่านั้นแหละ” พี่ผู้ชายเค้าพูดแล้วชี้มือ ชี้ไม้ให้ผมดูว่าตรงไหนที่ผมพอจะลงเล่นได้อะครับ ...

ไอโมก็ยกมือไหว้ขอบคุณพี่เค้าหน่อยแหละครับ...ใจดีจริงๆ ขอให้รักกันนานๆนะพี่...ฮี่ๆๆ..พี่เค้ารับไว้ผมยิ้มๆ แล้วเดินจูงมือแฟนเค้าเดินลงไปตาม สายน้ำที่กำลังไหลอยู่อะครับ...ความจริงน้ำตกนี้ ไม่จำเป็นต้องขึ้นมาถึงต้นน้ำก็เล่นได้ครับ....

พอพี่ 2 คนนั้นเดินลับไป ไอโม ก็ค่อยๆเดินไปตรงที่พี่เค้าบอกว่าเล่นได้แหละครับ ฮี่ๆๆๆๆๆๆชื่นใจครับ...คิคิ..ไอโมก็ดำผุดดำว่ายอยู่ตรงนั้นแหละครับ ไม่กล้าไปไหนไกล กลัวจมน้ำตาย ฮ่าๆๆ....

[abcd]

ตอนที่ 80

ครู่เดียวครับ..พวกเพื่อนๆ ผมก็มาถึงกัน..พอมาถึงทุกคนก็กระโดด ตูมๆ ลงน้ำเลยครับ...น่าอิจฉาชะมัดเลยครับ..แล้วพอไอวิทย์มันมาถึงมันก็ว่ายน้ำมาหาผมทันทีอะครับ...ไอวิทย์มันรู้ครับว่าผมว่ายน้ำไม่เป็น..

“มาถึงก่อนแต่เล่นไม่ได้นี้ ...น่าสงสารชิบหายเลยหว่ะ...ฮ่าๆๆๆๆ...” ไอวิทย์มันพูดแล้วว่ายน้ำไปรอบๆ ตัวผมอะครับ...ผมก็เลย ฟาดกำปั้นลงบนหัวมันที..หึหึ..ไอวิทย์มันมองหน้าผมแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์อะ ........จ๊ากกก...อันตรายครับอันตราย ผมต้องรีบหนีด่วนๆ..

“เว้ยยยยยยย” นี้คือเสียงอันโหยหวนของไอโมครับ

ก็ไอวิทย์อะมันตรงเข้ามากอดผมไว้แน่นแล้วลากผมไปตรงที่น้ำมันลึกท่วมหัวอะ.....ผมกลัวอะเลยกอดคอมันไว้แน่นเลยครับ...

“ไอวิทย์มึงปล่อยกู...กูกลัว...” ผมก็พูดกับมันเบาๆ อะครับ กลัวคนอื่นได้ยินอะ อายหง่ะ...เป็นผู้ชายแท้ๆ จะมาร้องโวยวายเป็นผู้หญิงได้ไงเล่า อับอายขายขี้หน้าเปล่าๆ..

“อ๊ากกกก” นี้คือเสียงสุดท้ายของไอโมครับ พ่อจ๋าแม่จ๋า ช่วยเค้าด้วยยยยย

แล้วผมกับไอวิทย์ก็จมดิ่งลงไปใต้น้ำครับ...ผมก็กอดคอไอวิทย์มันไว้แน่นแหละครับ..กลัวหง่ะ แต่ผมก็ไม่ได้ดิ้นรนอะไรหรอกนะครับ ไอวิทย์มันคงไม่ทำให้ผมตายหรอกน่า...มันแค่แกล้งให้ผมกลัวอะ...แล้วมันก็พาผมทะลึ่งพรวดขึ้นมาสูดอากาศข้างบนอะครับ หลังจากที่มันแกล้งผมจนหนำใจ..ฮึ้ย ไอเพื่อนชั่ว...ไอโมก็สำลักน้ำ หูแดงหน้าแดงไปหมดแหละครับ....ส่วนไอวิทย์เหรอ มันก็หัวเราะชอบอกชอบใจสิครับ...

“มึงไปตรงนั้นกะกูมะ” แม่มตบหัวแล้วลูบหลังนี้หว่า...แต่.ไอโมก็ยิ้มหน้าบานแหละครับ แฮ่ๆหายโมโหมันเลยครับ..รีบขยับไปเกาะหลังมันทันทีเลยอะ..

แล้วไอวิทย์มันก็พาผมมายืนตรงที่น้ำมันตกลงมาอะครับ ตรงนี้ไม่ลึกครับ มันเป็นโขดหินอะ.. ฮู้ย รู้สึกดีมากๆเลยครับ...กระแสน้ำแรงพอดูครับ ผมกับไอวิทย์ก็ยืนให้น้ำมันตกลงใส่อะครับ...อ้าแขนออก 180 องศาเลยครับ....แล้วผมก็รู้สึกว่ามีคนมายืนข้างๆอะครับ เลยลืมตาขึ้นแล้วหันหน้าไปมอง ...ไอนัทนั้นเองครับ ...มันหันมายิ้มให้ผมด้วยอะ...ชิ...แล้วไอนัทมันก็ดึงผมให้ถอยหลังออกมาจากกระแสน้ำ เลยกลายเป็นว่าผมกับมันมายืนอยู่หลังน้ำตกซะงั้นครับ...ไอนัทมันต้องคิดจะแต๊ะอั๊งผมอีกแน่ๆ เลยอะ...

เป็นไปดังคาดครับ...มันดึงผมเข้าไปกอดแล้วก้มลงจูบปากผมทันทีเลยครับ...ไม่ใช่จูบแบบที่มันขโมยจูบผมมาทั้งวันครับ..มันดันลิ้นมันเข้ามาในปากผมด้วยนี้สิ...แล้วมันก็จูบผมดูดดื่มเลยทีเดียวครับ..มันจูบผมนานเท่าไหร่ไม่รู้...จนผมเกือบเคลิ้มไปกับมันเหมือนกัน..

“เฮ้ย พวกมึงหนิ พอได้แล้ว” เสียงไอวิทย์ครับมันพูดแล้ว..ดึงผมออกมาจากไอนัทอะครับ...

“จะทำอะไรก็ให้มันลับตาคนหน่อยสิวะแม่ม” ไอวิทย์มันพูดจบก็ลากผมออกไปจากตรงนั้นแล้วกระโดดตูมลงไปในน้ำพาผม..มาตรงที่ผมเล่นอยู่คนเดียวเมื่อกี้นี้อะครับ...

“ทำอะไรระวังหน่อยสิวะ...” ไอวิทย์มันพูดกับผมเบาๆ อะครับ..ผมก็ได้แต่เงียบอะครับ จะให้ทำไรได้..

“กูเป้นห่วงมึง นะเข้าใจไหม .... เจ้าพวกนั้นจะเห็นรึเปล่าก็ไม่รู้...เราไม่รู้หรอกว่าใครเค้าจะรู้สึกยังไงถ้ารู้เรื่องนี้อะ...กันไว้ดีกว่าแก้...อย่าให้ใครรู้เป็นดีที่สุด” ไอวิทย์มันพูดแล้วยิ้มให้ผมอะครับ...ผมก็ยิ้มให้มันอะครับ...ขอบใจมากวิทย์ มึงเป้นเพื่อนที่ดีที่สุดของกูจริงๆ..

“ลงไปกันดีกว่าปะ...เดินไปตามทางน้ำนี้แหละ ท่าทางน่าสนุกพี่โตบอกว่าเล่นได้” ผมก็พยักหน้าแหละครับ

แล้วผมกับมันก็ขึ้นจากแอ่งน้ำตรงนั้นแล้ว..เดินไปตามธารน้ำที่มันไหลลงไปสู่เบื้องล่างอะครับ...ตอนนั้นเคืองไอนัทมันเหมือนกันครับ...มันทำอะไรไม่คิดเลยว่าจะมีคนเห็นรึเปล่าชอบทำอะไรประเจิดประเจ๋อ...อย่างที่ไอวิทย์มันพูดอะแหละ เราไม่รู้ว่าถ้าคนอื่นที่ไม่ใช่คนที่รู้เรื่องอยู่แล้วเห็นเข้าจะรู้สึกยังไง...ผมไม่เท่าไหร่หรอก...แต่มันนี้สิ..มันต้องไปเรียนต้องไปเจอหน้าพวกเค้าทุกวัน...มันจะเป็นยังไงบ้าง...ถ้าเพื่อนมันรับได้ก็ดีไปแล้วถ้าเค้ารับไม่ได้แล้วรังเกียจมันหล่ะ...คิดบ้างรึเปล่าเนี๊ยะมัน..เฮ้อ....ไอหื่นเอ้ย..

[abcd]

ตอนที่ 81

ผมกับไอวิทย์ก็เดินตามธารน้ำมาเรื่อยๆ แหละครับ..แล้วผมกับมันก็เดินต่อไปไม่ได้อะ....เพราะตรงนั้นมันค่อนข้างชัน พอมองลงไปข้างล่างก็เป็นน้ำตกครับผมกับไอวิทย์หันไปมองหน้ากันแล้วยิ้มร่าแหละครับ...ตอนแรกกะจะโดดลงไป แต่พวกผมไม่รู้ว่าข้างล่างนั้นมีอะไรบ้างเลยต้องจำใจเดินอ้อมอะครับ..กว่าจะหาทางเข้าไปตรงที่มองเห็นเมื่อกี่....ก็เล่นเอาเกือบหมดความพยายามไปเหมือนกันครับ...ลึกลับดีจริงๆ แต่ไม่มีคนเลยครับตรงนี้มิเสียแรงที่หาทางเล็ดรอดเข้ามาได้..ที่ไม่มีใครมาตรงนี้ผมคิดว่า พอทุกคนเห็นว่าเดินตามธารน้ำต่อไม่ได้แล้ว... ก็เลยต้องกลับไปเดินตรงทางเดินแทน...แล้วก็เลยขี้เกียจหาทางเข้ามาตรงนี้ก็เป็นได้....ตรงนี้เป็นน้ำตกชั้น เล็กๆ ครับ มีตะไคร่น้ำสีเขียวๆ ขึ้นเต็มไปหมด.........น้ำไม่ตกแรงเหมือนต้นน้ำเมื่อกี้ ไหลพอรินๆ..... มีแง่งหินโขดหินมากมาย ......ที่สำคัญไม่มีคนด้วยครับ..เป็นส่วนตัวดี...ฮี่ๆ...ผมก็เลยเดินไปนั่งใต้น้ำตกให้น้ำมันตกรดลงมาบนหัวผมอะ...สบายดีครับ...

“ยามลมโชย..โบกโบยพัดมา...ช่างสุขอุราเสียจริง...จะมองไปทางใดก็แสนจะเพลิดเพลิน..ผู้หญิงทำเมินไม่มอง.....” แล้วผมก็ได้ยินเสียงไอวิทย์มันร้องเพลง..ลามกๆ ของมันอะครับ (นอกจากที่พิมพ์ไปมีต่ออีกนะครับ ...ลามกจนออกอากาศไม่ได้ครับ ฮี่)....

ไม่ร้องเปล่ามันยังเต้นยึกยือๆ...ที่มันคิดของมันเองว่าเซ็กซี่เหลือหลายฮ่าๆๆๆ...ผมนั่งมองมันทำท่าเซ็กซี่ของมันแล้วก็ได้แต่ปลงในใจอะครับ..เพื่อนกูไปซะแล้ว... ชายหนุ่มคนนึง หน้าตาถือว่าหล่อจัด สูง 180 กว่าๆ...ใส่กางเกงบอล เปียกๆถอดเสื้อออก โบกๆ มันมีซิกแพ็คด้วยนะครับไอวิทย์เนี๊ยะ...มือมันก็ทำเป็นลูบ ไปตามเนื้อตัวมันอะครับ เฮ้อ...ถ้าสาวแท้สาวเทียมมาเห็นคงมีอันละลายกลายเป็นไอกันไปข้างนึงแหละครับ...แต่ผมหน่ะเห็นแล้วอุบาทสายตาสิ้นดี....ไม่รู้จะทำไงเลยได้แต่ส่ายหน้ากับความบ้าของเพื่อนตัวเอง...

“โห ไมทำหน้างั้นวะ..เซ็งเลยกู เออ...มึงว่ากูหุ่นดีไหมวะ..” มันหยุดเต้นท่าประหลาดแล้วยืนโพสท่า เบ่งกล้ามให้ผมดูอะครับ...ไรของมึงอีกเนี๊ยะ...

ผมก็ไม่ตอบอะครับ..แต่มองมันด้วยสายตาหยามหยันสุดฤทธิ์..

“ว่าไง...มึงว่า กู กับ ไอคิม ใครหุ่นดีกว่ากัน คิคิ” ไอวิทย์มันพูดกลั่วหัวเราะ แล้วยักคิ้วให้ผมด้วยอะครับ....ผมก็ทำหน้า งง นิดนึงอะครับ....แล้วมันเกี่ยวไรกับไอคิมด้วยวะ....

“ไมอะแล้วทำไมต้องเป็นไอคิมหง่ะ....” ผมก็ทำหน้าเอ่อ เล็กๆ อะครับ ไรของมันวะ...ทำไมต้องพูดไปหัวเราะไปด้วยวะ...

“อ้าว..ก็มึงอะ เคยเห็นกูโป้ นี้หว่า เคยเห็น เจี้ยวกูมาแล้ว...หึหึ...ส่วนไอคิม มึงก็เคยเห็นหุ่น มัน...คิคิ และแถมยังได้เห็น เจี้ยวมันเหมือนกัน หึหึ.....ฉะนั้นมึงก็เปรียบเทียบได้ดิวะระหว่างกู กับไอคิม ใครหุ่นดี ...และใครใหญ่กว่ากัน ฮ่าๆๆๆ” มันพูดเสร็จก็วิ่งออกไปจากน้ำตกแล้วหายไปกับป่าไม้ข้างๆ อะครับ....

กว่าที่ผมจะตั้งสติไตร่ตรองคำพูดของมัน..กว่าจะเข้าใจว่ามันกำลังจะบอกอะไรผม...กว่าที่ผมจะโมโหมัน...ก็สายไปเสียแล้ว ...มันไปแล้ว…หายจ้อยไปแล้วไม่เห็นแม้แต่เงา...

“ไอวิทย์....ไอเพื่อนชั่ว ....ไอเลว แม่ม..ฮึย” ผมก็ได้แต่ตีอกชกลมอยู่คนเดียวนั้นแหละครับ...

หน้าร้อนผ่าวๆ เมื่อนึกถึงคำพูดของมันเมื่อกี้...เรื่องเห็นของไอวิทย์หน่ะเป็นธรรมดาครับ...พวกผม 4 คน เคยงัดไอนู๋ออกมาเทียบกันอะครับฮ่าๆ อายเว้ย...(ไม่บอกหรอกว่าใครใหญ่กว่าเล็กกว่าฮ่า) ...แต่ไอคิมเนี๊ยะ เห็นแบบไม่ธรรมดาอะ...ไอบ้า...หนิ...อายจนไม่รู้จะทำไงเลยครับ....ดีที่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นด้วยไม่งั้นไอโมได้ มุดหิน...หนีอายเป็นแน่แท้เชียวแหละครับ...หยึยๆๆ....

มึงนะมึงไอวิทย์ไม่น่าพูดถึงเลย...กูอุตสาห์ไม่พูดถึงแล้วนะ..เฮ้อ...ผมล้มตัวลงนอนราบไปกับพื้นหินเรียบๆปล่อยให้น้ำจากน้ำตกไหลผ่านตัวผมไปเรื่อยๆ

ภาพของไอคิมตอนที่มันกับผมมีอะไรกัน...ได้เข้ามาในหัวผมทีละภาพ...ถึงรู้ว่ามันผิดกับไอนัท คิดถึงกี่ครั้งก็เจ็บแปล๊บที่ใจ ทุกที...แต่ก็ยากที่จะลืม.ยังนึกถึงสัมผัสทุกสัมผัสที่ไอคิมมันฝากไว้ที่ตัวผม...รอยทุกรอยที่มันทำไว้เหมือนกับจะย้ำเข้าไปที่หัวใจผมว่า...ผมเป็นของมัน....แววตาของมันที่มองผมในวันที่ผมไปบอกลามัน....

ทำไมมึงถึงได้มองกูแบบนั้น ทำไมมึงถึงได้มองกูหมือนกับรักกูนักหนา จริงๆ แล้วมึงรักกูจริง รึเปล่า...ทำไม วันนี้มึงถึงได้ เมินกู ...แล้วมึงกับกูจะกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกไม่ได้ใช่ไหม ฮือ..น้ำตาผมมันก็ไหลออกมาอีกจนได้...ไอวิทย์ไอชั่วเพราะมึงคนเดียวเลย..แม่ม......

ผ่านไปซักพักแหละครับ รอให้ตามันหายแดงก่อน ผมจึงลุกขึ้นนั่ง....แล้วก้มลงวักน้ำมาล้างหน้าตัวเองหน่อยนึง... พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นใครบางคนยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล จากตรงที่ผมนั่งอยู่...ผมลุกพรวดขึ้นยืนทันทีเลยครับ..

“โอ้ย....อู้ย...” รีบไปหน่อยครับ...เลยลื่น ก้นจ่ำเบ่าเลยครับ เจ็บชิบหายเลยอะ...แม่ม....

แล้วมือใหญ่ๆ ของใคร คนนั้น คนที่ผมคิดถึงอยู่เมื่อกี้นี้ก็ยื่นมา ดึงผม ให้ลุกขึ้น...แต่ผมยังเคืองๆ ที่มันเมินผมอะ...ผม ก็เลยปัดมือมันออก อย่างแรงเลยครับ..แล้วพยายามลุกขึ้นยืน...

แต่คนอย่างไอคิม คิดหรือว่ามันจะยอมง่ายๆ...มันยื่นมือมากระชากเอวผมเข้าไปหามันอย่างแรง...เลยครับ..ผมไม่ทันตั้งตัวเลยถลาเข้าไปหามันทั้งตัว...ผมก็ทั้งผลักทั้งดันมันให้ปล่อยผมแหละครับ...น้ำตาไหลพรากๆ เลยอะ ความน้อยใจที่มีอยู่ตั้งแต่เช้าทำให้ผมไม่อยากเข้าใกล้มัน...ผมอยากทำร้ายมัน ผมอยากต่อยมันให้คว่ำไปเลย ไอบ้า มึงเมินกู ทำไม...ทำไมมึงถึงทำเหมือนกูไม่มีตัวตน ฮือ...ทำไม ...ผมยกเท้าขึ้นเตะไปที่หน้าแข้งของมันอะแต่มันหลบ ได้อีกแล้วครับ...ผมกำกำปั้นกะปล่อยใส่หน้ามัน เต็มที่แต่มันอะ จับแขนผมไว้ก่อนนี้สิครับ... ทำไม ทำไม กูถึงทำไรมันไม่ได้ ทำไม..ฮือ

“นี้ เลิกบ้าซะที.... หยุด...” ไอคิมมันก้มหน้า ลงมาใกล้ๆ ผมแล้วตะคองผมอะ..น่ากลัวชิบ...แต่มีหรือที่ผมจะยอม...ความน้อยใจที่มีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วมันยิ่งมากขึ้นกว่าเดิมอีกครับ...มึงตะคอกกูทำไมไอบ้า..ผมจึงยกขาขึ้นกะถีบมันเต็มทีอะ.

“เฮ้ย...บอกให้ หยุด หยุด หยุด” มันตะคองผมอีกทีอะ...มันจับขาผมไว้แล้วแทรกตัวมันเข้ามาตรงหว่างขาผม...แล้วดันผมให้ไปติดอยู่กับโขดหินใกล้ๆอะผมก็พยายามกลั้นน้ำตาไว้เต็มที่แหละครับ.........แต่ดูแล้วท่าจะไม่เป็นผลเท่าไหร่...ผมจึงเงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาขึ้นไปมองหน้ามัน....มันมองหน้าผมอยู่แล้ว....ตาดุชิบหายเลยครับหน้าโหดมากมายเลยอะ..แม่มมึงโกรธไรกูเนี๊ยะ คนที่ควรจะโกรธคือกูต่างหากเล่า...ไอบ้า หนิ...

“อือ” แล้วไอคิมมันก็ก้มลงมาจูบปากผมทันที เลยครับ...

หัวใจดวงน้อยๆ ของไอโมกระตุกวูบเลยครับเพื่อนๆ..มันเหมือนกับสิ่งที่ผมรอคอยมันได้มาถึงแล้ว...ผมไม่ต้องรอนานแล้ว...ผมคิดถึงไอคิมมันเหลือเกินคิดถึงมาก..คิดถึงจนใจจะขาดอยู่แล้ว...ไอคิมมันปล่อยมือผมเมื่อเห็นว่าผมไม่ขัดขืนมันแล้ว..มันเลื่อนมือไปดึงสะโพกผมให้แนบไปกับมันมากยิ่งขึ้น ...ผมขยับมือไปกอดคอมันไว้แน่น...

“นายเป็นของเรา..นะโม..นายเป็นเมียเรา...เราไม่ยกนายให้ใคร” ไอคิมมันพูดเสียงสั่นๆหลังจากที่มันถอนริมฝีปากมันออกจากปากผม....

แล้วดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่นซบหน้าลงกับซอกคอผม แล้วมันก็ซุกไซร้ซอกคอผมไปเรื่อยเลยอะ..แม่ม มึงบอกว่ากูเป็นเมียมึงเหรอ..แล้วเมื่อเช้ามึงเมินกูไม ไอบ้า...ฮือ..

“ฮือ...แล้วนาย เมินเราทำไม...นายทำเหมือนไม่เห็นเราได้ยังไง...ฮือ..ทำไมถึงทำเหมือนเราไม่มีตัวตน..ฮือ...เราทนไม่ได้ได้ยินไหม เราทนไม่ได้...ฮือ”ผมกำกำปั้นไว้ทั้ง 2 ข้าง แล้วกระหน่ำตีลงที่หลังไอคิมมันแรงๆ....ร้องไห้สะอึกสะอื้น

ตอนนี้ผมไม่คำนึงถึงอะไรแล้วครับ ความน้อยใจ เสียใจที่มันทำเหมือนผมไม่มีตัวตน มันทำให้ผมทนไม่ได้...รับไม่ได้อย่างรุนแรง...

“ก็นายอยากให้มันแบบนี้ไม่ใช่เหรอ....หา...เราก็ทำอย่างที่นายต้องการแล้วไง...นายจะให้เราทำยังไงอีก...” ไอคิมมันผละออกจากซอกคอผม แล้วหันมาตะคอกผมแทน แววตามันฉายแววเจ็บปวดอย่างชัดเจนเลยครับ...

“เราไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้นะ...ทำไมอะ...เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ...ฮึก” ผมมองสบตาไอคิมมันอย่างอ้อนวอน ผมก็เจ็บไม่แพ้มันหรอก แต่จะให้ผมทำยังไงได้เล่า.....

“ไม่...เราเป็นเพื่อนกับนายไม่ได้...ไม่ได้ หรอกโม..ก็....เรา..หน่ะ” ไอคิมมันพูดแล้วหยุด...จ้องตาผมอะครับ...ตอนนี้ดูมันต่างจากทุกครั้ง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม...ผมก็รอแหละครับ รอว่ามันจะพูดอะไรกับผม...

ไอคิม มันเอามือมันมาไล้ที่แก้ม ผมเบาๆ...แล้วเลื่อนไปที่ ใบหูผมข้างที่มีตัว K ติดอยู่...มันยิ้มเศร้าๆ..แล้วจูบที่ใบหูผมเบาๆ...

“เรา...รัก...นาย.” ไอคิมมันกระซิบที่หูของผม..ช้าๆ ชัดๆ ...เบา แสนเบา...แต่ผมกลับได้ยินอย่างชัดเจน.....

ไอโมสะอื้นฮักเลยครับ...มันอุ่นวาบเขามาที่ใจ ..นี้ใช่ไหมคือสิ่งที่ผมรอคอย...นี้ใช่ไหม..คือสิ่งที่ผมกังวลมาตลอด ผมแค่อยากจะฟังจากปากของมัน...อยากจะรู้ว่ามันรักผมรึเปล่า... ‘ เรา รัก นาย’ ‘ เรารักนาย’ …คำคำนี้ มันดัง...เข้ามาถึงหัวใจผมเลยทีเดียว...


ผมกอดคอไอคิมมันแน่น..ร้องไห้สะอึกสะอื้นกับบ่าไหล่ ของมัน...ไอคิมมันก็กอดตอบผมทันทีเหมือนกันครับ...มันซบหน้าลงกับซอกคอของผม....ฮือ.......

เรา..ก็ ...รัก..นาย นะคิม...เรารักนาย...เรา...รัก...นาย...ฮือ....ผมยอมแล้วครับ...ผมยอมแล้ว....ผมยอมแพ้แล้ว...ผมยอมรับแล้ว..ว่าผมก็รักไอคิมมันเหมือนกัน รักมาก รักมาตลอด..รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นมัน...ผู้ชายผมหยักศก หน้าเข้ม ตาคม ที่จ้องมองผม ตั้งแต่ ที่ลานเบียร์... นับแต่นั้นมา...ไอคิมก็เข้ามาอยู่ในใจผมโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยซักนิด......ผมคงจะเป็นเกย์จริงๆ นั้นแหละ ก็ดันหลงรักผู้ชายเหมือนกันซะนี้...

[mu_off]

เศร้ามากๆเลยครับ.. 

น้ำตาจะไหลอยู่แล้ว...อ่ะ...

ความรักมันไม่เข้าใครออกใครจิงๆเลยนะคับ..

[meeza31]

  มายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

สงสารนัดจนอยากจะร้องให้ 

อย่าว่าเรื่องของความรักไม่เข้าใครออกใคร ยังไงก้เห้นใจโมกะคิมนะ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

หึหึ อ่านกันมานไปเยยงานนี้
 

[MRpongrapee]

โม ... นายกำลังล้อเล่นกับ "ความรัก" อยู่รึเปล่า?   
 นายกำลังล้อเล่น กับ " หัวใจ พี่นัท"  รึเปล่า ?   
และ "ที่สำคัญ" นายกำลังล้อเล่น กับ "หัวใจตัวเอง " รึเปล่า ? 

ส งสาร พี่นัท จัง.. ไม่น่าไปชอบ นายเลย .. ไม่น่าเลย จริงๆ 

[Just let it be]

ก็เข้าใจนะครับ

ว่าความรักมันออกแบบไว้ไม่ได้

และคนที่ดี  กะคนที่รักกย่อมต่างกัน

แต่ก็อดสงสารพี่นัทไม่ได้อยู่ดี

[pongsj]

เอาแล้วไง แล้วพี่นัทล่ะจะเอาไปไว้ไหน

คิมเองก็น่าสงสารน่ะ คนที่แก้ปัญหายุ่งๆนี้ได้มีเพียงคนเดียว ก็คือ โมนั้นแหละ

[gobgab]

..........รักก็คือรัก...........ไม่รักก็คือไม่รัก.........

.........ฝืนไปมันก็ท่านั้น.......

.........อย่าทำร้ายจิตใจด้วยคำว่า.."เป็นคนดี"..

[suregirl]

ไม่รู้ว่าอ่อนไหวไปรึป่าว ถ้าจะบอกว่าอ่านตอนนี้แล้วน้ำตามันไหลอ่ะ มันหลายความรุ้สึกมากๆๆๆ
สงสารพี่นัท สงสารคิม สงสารโม ไม่รู้จะบอกว่าใครถูกใครผิดดี ที่เรื่องมันเป็นแบบนี้ เฮ้อ
เหมือนความรักมันเล่นตลกกับทั้ง 3 คน เนอะ 


ปล.แต่สงสารพี่นัทมากที่สุด