ฮ่าๆๆโทษที ช่วงนี้ติดเอ็ม+ติดละครขนาดหนัก เลยมะได้อาวมาลงต่อซักที วันนี้ฤกษ์งามยามดีเป็นศุภฤกษ์นิมิตรมงคลจะลงให้ ณ บัดนาว
(ป่าวหรอก กลัวโดนแฟนคลับนายโมรุมตื้บเอา คิกคิก
)
**************************************************
ตอนที่ 82“นายรัก เรา รึเปล่า” หลังจากที่ผมร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับบ่าไอคิมมันนาน พอดู อยู่ๆ ไอคิมมันก็ถามผมขึ้นมาอะครับ...อึ้งเลยครับ...จะตอบมันยังไงดีวะ...อยากบอกว่ารัก แต่พูดไม่ได้หรอก...ผมค่อยๆ ดันตัวออกจากอ้อมกอดของไอคิมมัน..เช็ดน้ำตาป่อยๆ แหละครับ...
“ปล่อยเราก่อน เดี๋ยว มีคนเห็น” ตอนแรกไอคิมมันก็ไม่อยากปล่อยหรอกครับ..แต่ผมมองตามันอย่างอ้อนวอน มันจึงต้องจำใจปล่อยผม...มันปล่อยตัว แต่มันเปลี่ยนมาจับมือผมแทนอะครับ....
“โม... ว่าไง..นายรักเราไหม” เสียงไอคิมมันเริ่มดังเป็นตะคอกอีกแล้วครับ แม่ม ไมใจ ร้อนงี้วะ...เซ็งเลยกู..ทำไมกูถึงได้รักไอคนแบบนี้ได้วะ..ผมก็มองหน้ามันอย่างอ่อนอกอ่อนใจแหละครับ...ไอคิมมันจ้องหน้าผมอย่างรอคอยอะ...
“ไม่รู้...อย่า.พึ่งถามได้มะ...” ไอโมก็พูดเสียงอ่อยๆ แหละครับ.....จะตะคองกลับก็ไม่กล้าอะ กลัว...หลบตามันด้วยอะ..
“แต่เรา รักนายนะ”..มันออกแรงบีบมือผมแรงกว่าเดิมอีกครับเพื่อนๆ โอ้ยไอซาดิสซ์เอ้ย..แม่ม เจ็บ...
“แล้วจำเป็นไหม...ที่เราต้องรักตอบนายอะ..” ไอโมเหลืออดครับเลยตะคอกกลับบ้าง...รักก็ส่วนรักแหละ วะ กูไม่ชอบให้ใครมาบังคับ..แต่พอมองเห็นแววตามันก็เลยหุบปากฉับ เลยครับ...น่ากลัวชิบ...
“เฮ้ย..ไอโม มีไรปล่าววะ...” ไม่รู้ว่าจะเรียกว่า..โชคช่วย...หรือ...ซวยซ้อน..ดีครับ ...ก็ไอวิทย์มันย้อนกลับมาหาผมอะจิครับ...แถมมันยังยืนจังก้า หน้าบึ้งอยู่นั้นหน่ะ..ไอวิทย์ มันยืนจ้องหน้าไอคิม หน้าตาน่ากลัวเลยทีเดียว...ครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นมันทำหน้าแบบนี้คือ...ตอน ม.2 ตอนนั้นพวกผมทั้ง 4 มีผม ไอโก้ ไอโด่ง ไอวิทย์..เกือบโดนไล่ออกจากโรงเรียนครับ....
“เปล่า ไม่มีไรหรอก...” ผมก็เหล่ๆ หางตาไปมองไอคิมมัน..มันก็ทำท่าเหมือนกับจะกระโจนเข้าไปกัดไอวิทย์ซะอย่างงั้นแหละครับ...แฮะ...ใจร้อนกันจริงๆเลยเนอะ..พวกมึงเนี๊ยะ.....
“ไม่มีไรก็ดีแล้ว...มานี้เร็ว” มันพูดแล้วพยักหน้าเรียกผมไปหามันอะครับ...มันคงเป็นห่วงผมอะ..แล้วมันก็เหลือบสายตาไปมองไอคิมมันอย่างท้าทายอะครับ...น้านเอาแล้วไงเพื่อนกู...ประกาศสงครามกันชัดๆ...ซวยแหละ...
ผมยิ้มแหย๋ๆ...แล้วพยายามแกะมือไอคิมมันออกจากมือผมอะครับ...แต่มานไม่ปล่อย...ผมก็มองหน้ามันตาละห้อยแหละครับ...อยากไปให้พ้นๆ จากตรงนี้หง่ะ...นี้ถ้าไอนัท มาร่วมด้วยจะเป็นไงวะเนี๊ยะ น่ากลัวพิลึก...แต่มันก็ยังไม่ปล่อยอยู่ดีแหละครับ...แถมยังจ้องหน้าผมยังกะจะฉีกเนื้อผมออกเป็นชิ้นๆ อีกแหนะ...ไม่น่าเลยกู...
“เอ่อ...วิทย์มึง..ไปรอกู..ตรงนู้นแป๊บ นึง เดี๋ยวกูตามไป..นะ” ในเมื่อไม้นี้ใช้กับไอคิมไม่ได้ผล ก็ต้องใช้กับไอวิทย์นี่แหละครับ ผมก็จ้องไอวิทย์มันตาละห้อยแหละครับ แล้วพยักหน้าไปทางแคบๆที่พวกผมมุดเข้ามาอะ
ไอวิทย์มันทำท่าลังเลแป๊บนึง มันถอนหายใจเฮือก แล้วมันก็เดินหันหลังให้ผม...แล้วมุดตัวเข้าไปในช่องทางเล็กๆ ที่พวกผมแหวกเข้ามาอะครับ....แล้วผมจึงหันหน้าไปเผชิญกับไอคิมมันตรงๆ ...คราวนี้ไม่มีหลบครับ...คงต้องพูดกันจริงๆ หล่ะนะ....
“นายอย่าบอกว่า...จะไปจากเราอีกนะโม..” ไอคิมมันมองผมเหมือนกับวันนั้นอีกแล้วครับ....เฮ้อ...แล้วอย่างนี้จะให้ผมทำยังไงเล่า บอกผมหน่อยเถอะครับ.......
ผมจึงซบหน้าลงกับหน้าอกของไอคิมมัน...แขนที่ว่างอยู่อีกข้างก็ยกขึ้นโอบกอดมันไว้..
“เปล่าหรอก...แต่เราไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วตอนนี้” ผมพูดอู้อี้อยู่กับหน้าอกของไอคิมมันอะครับ...
รู้สึกกังวลมากมาย ไม่รู้ว่าจะหาทางออกให้กับปัญหานี้ยังไงดี...ไม่ว่าผมจะเลือกใคร...ก็ต้องมีใครคนใดคนนึงต้องเจ็บ...แล้ว ทั้ง สองคนนี้ ก็มีความสำคัญกับผมเหมือนกัน ไอนัท คือคนพิเศษที่ขาดไม่ได้.....ส่วนไอคิม..คือผุ้ชายที่ผมรัก...แล้วแบบนี้ผมจะทำยังไง....
“นายจะให้เราทำไง...หึ..บอกเราหน่อยสิโม...”..ไอคิมมันพูดกับผมเสียงแข็งขึ้นมาอีกแล้วอะครับ...มันยังไม่ยอมปล่อยมือผมอีกอะ..แต่มันไม่บีบมือผมแล้วครับ แฮะ...ค่อยยังชั่ว กระดูกร้าวรึเปล่าวะกู....
“ไม่รู้...” พูดแล้วเงยหน้าขึ้นมองมันอย่างอ้อนๆแหละครับ...เผื่อมันจะเห็นใจ...
“ทำไมนายถึงได้โลเล แบบนี้เนี๊ยะ” จึก แทงใจ อย่างแรงครับ...พูดอะไรไม่ออกได้แต่อ้าปากหวอ...เลยโดนมันขโมยจูบไปอีก 1 จ๊วบ
“ไม่ได้ โลเล...แค่..” ไม่รู้เหมือนกันครับว่าทำไม..เฮ้อ...กลุ้ม....
“นาย ตัดสินใจไม่ได้..งั้นเราเอง” จ๊ากกกกกกกกพูดบ้าไรเนี๊ยะ แล้วมึงจะทำไร...
“นายจะทำไร...” มองหน้ามันอย่างสงสัยครับ.....
“กลับไปนี้...นายไปอยู่กับเรา...แล้วพรุ่งนี้ไปขนของนาย มาบ้านเรา...” จ๊ากกกกกกจะบ้าเหรอ คิดไรเนี๊ยะ...
“บ้าเหรอ..ไม่...ยังไงก็ไม่” ไอโมก็ไม่ยอมแหละครับ...เรื่องไรเล่า....ทำแบบนั้นแล้วไอนัทจะเป็นยังไง จะบ้ารึเปล่า....มึงหนิ...
“งั้นเรา...ไปอยู่กับนายเอง” มันพูดเสียงดังขึ้นอีกแล้วครับ...หน้าเริ่มบึ้งอีกแล้วอะ....
“ไม่ ไม่ได้...” พูดแล้วทำหน้ายุ่งยากใจสุดฤทธิ์แหละครับ....
“อันนี้ก็ไม่ได้ อันนั้น ก็ไม่เอา...ตกลงจะให้ทำไงวะ หา” นั้นเอาแล้วครับ มันตะคอกผมอีกแล้วหง่ะ....ไอโมก็ได้แต่อ้าปากผงาบๆ แหละครับ พูดไม่ออกอะ กลัวด้วย...
“งั้น เราจะไปพูดกับไอนัทเอง...ให้มันเลิกยุ่งกับเมียคนอื่นเค้าซะที...” เว้ยยยยยยไอโมอยากจะบ้าตายครับ ชักจะไปกันใหญ่แล้ว ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้...ไมต้องโมโหขนาดนี้ด้วยวะแม่ม...ฮือ...ไอวิทย์ช่วยกูด้วย...
“เอ่อ...อย่าพึ่ง โมโห ได้ไหม เล่า...คือ..”
“คือ..คือ อะไร..”ไอโมยังอ้าปากพูดไม่หมดเลยครับ โดนตะวาดซะแล้ว...ฮอร์โมนมึงนี้มันพุ่งพล่านจริงๆเลยหว่ะไอคิม แม่ม...กูหล่ะเหนื่อย..
“...นาย เอ่อ..อยู่เฉยๆ ให้เราจัดการเองนะ..ขอร้อง” ดีที่สุดที่ทำได้ในตอนนี้อะครับ...ทำหน้าอ้อน ๆ เข้าไว้ครับ....ถึงรู้ว่าใช้กับมันไม่ค่อยได้ผลก็เตอะ...
“อืม ...ก็ได้...นานแค่ไหน..” ไรอีกเนี๊ยะ เรื่องมากชิบ ทีไอนัทไม่เห็นมัน เรื่องมากแบบนี้เลยอะ...นั้นหน่ะ อะไรก็ได้หมด...ทำไมมึงไม่หัดพูดง่ายๆ เข้าใจไรง่ายๆ บ้างวะ แม่ม...รู้ไหม กูลำบากใจนะเว้ย....เซ็ง..ไอโมก็เลยทำหน้างอทันทีแหละครับ...งอน...
“หึ..ว่าไง ...นานแค่ไหน..” ไอคิมมันจุ๊บที่ปากผมแรงๆอะครับ ..ไม่เรียกจุ๊บหรอก เรียกกระแทก แม่ม เจ็บ...
“ไม่รู้...จนกว่าจะพอใจ...” สบัดตัวออกจากมันแหละครับ...ตอนแรกนึกว่ามันจะไม่ปล่อยครับ แฮะ...ปล่อยง่ายเกินคาดครับ..แอบเสียดายเล็กๆ ...
“อ๋อ...ในระหว่างนี้...ห้ามยุ่ง..กับพี่นัทเด็ดขาด...ไม่งั้น...เราไม่ปล่อยนายไว้แน่” พูดเสียงจริงจัง แล้วจ้องหน้าไอคิมมันนิ่งๆอะครับ...อยากให้รู้ว่ากูเอาจริงนะเว้ย....
ไอคิมมันก็ทำท่าฮึดฮัด...ไม่พอใจแหละครับ...ผมก้อ ไม่ยอมมันเหมือนกัน....ผมไม่ยอมให้ใครมาทำไรไอนัทหรอก...(.แต่มึงอะทำไปแล้วไอโม.T_T..)...แล้วผมก็หันหลังให้มันเตรียมชิ่ง แหละครับ...อะแต่เดี๋ยวก่อน
“อ๋อ..ออกไปเนี๊ยะ ...ก็ทำตัวปกติ ด้วยนะ...อย่าทำไรประเจิดประเจ้อหล่ะ..” ย้ำมันอีกทีครับ...
“ไมอะ..กลัวไอนัท..มันรู้..กลัวมันเสียใจ.เหรอ..แล้วที่นายกอดจูบ ลูบคลำ กับไอนัทมันทั้งวันหน่ะ...นายคิดบางมะว่าเราจะรู้สึกยังไง..” ไอคิมมันพูดกับผมเสียงแผ่วๆ อะครับ...ผมก็พูดไม่ออกอะครับ...ก็ทำได้แค่..เดินกลับไปหามัน...แล้วดึงหน้ามันลงมาจูบปาก ทีนึง...ยิ้มกวนโอ้ย ให้มันด้วยครับ...
“คิด...แต่มันช่วยไม่ได้...ก็นาย...มาทีหลัง...ทำใจซะ” ฮ่าๆๆๆสะใจดีจริงๆ ครับ..แม่ม ตะคอกกูดีนัก ขอเอาคืน หน่อยเถอะมึง...ไอคิมเหวอไปเลยครับ...แล้วผมก็เดินรอดช่องเล็กๆ ตรงนั้นไปหาไอวิทย์มัน...สมเรื่องมากดีนัก..ต้องเจอแบบนี้...
หัวข้อ: ที่นายทำ...นี่เรียกว่ารัก ...งั้นเหรอ ภาคll (^_^)"(โมโม) (อ่าน 314507 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก